|
5. Quis mihi dabit acquiescere in te? Quis mihi dabit ut venias in
cor meum, et inebries illud, ut obliviscar mala mea, et unum bonum
meum amplectar te? Quid mihi es? Miserere, ut loquar. Quid tibi
sum ipse, ut amari te jubeas a me, et nisi faciam irascaris mihi, et
mineris ingentes miserias? Parvane ipsa est , si non amem te? Hei
mihi! Dic mihi per miserationes tuas, Domine Deus meus, quid sis
mihi. Dic animae meae: Salus tua ego sum (Psal. XXXIV,
3). Sic dic, ut audiam. Ecce aures cordis mei ante te, Domine;
aperi eas, et dic animae meae: Salus tua ego sum. Curram post vocem
hanc, et apprehendam te. Noli abscondere a me faciem tuam: moriar,
ne moriar, ut eam videam.
6. Angusta est domus animae meae quo venias ad eam; dilatetur abs
te. Ruinosa est; refice eam. Habet quae offendant oculos tuos;
fateor et scio: sed quis mundabit eam? aut cui alteri praeter te
clamabo, Ab occultis meis munda me, Domine, et ab alienis parce
servo tuo? (Psal. XVIII, 13, 14.) Credo, propter quod
et loquor (Psal. CXV, 10); Domine, tu scis. Nonne tibi
prolocutus sum adversum me delicta mea, Deus meus; et tu dimisisti
impietatem cordis mei? (Psal. XXXI, 5.) Non judicio
contendo tecum qui veritas es (Job IX, 2, 3); et ego nolo
fallere meipsum, ne mentiatur iniquitas mea sibi (Psal. XXVI,
12). Non ergo judicio contendo tecum; quia si iniquitates
observaveris, Domine; Domine, quis sustinebit? (Psal.
CXXIX, 3.)
|
|