|
9. Vocas itaque nos ad intelligendum Verbum Deum apud te Deum,
quod sempiterne dicitur, et eo sempiterne dicuntur omnia: neque enim
finitur quod dicebatur, et dicitur aliud ut possint dici omnia; sed
simul ac sempiterne omnia. Alioquin jam tempus et mutatio, et non
vera aeternitas, nec vera immortalitas. Hoc novi, Deus meus, et
gratias ago. Novi, confiteor tibi, Domine; mecumque novit et
benedicit te quisquis ingratus non est certae veritati. Novimus,
Domine, novimus, quoniam in quantum quidquid non est quod erat, et
est quod non erat, in tantum moritur et oritur. Non ergo quidquam
Verbi tui cedit atque succedit quoniam vere immortale atque aeternum
est. Et ideo Verbo tibi coaeterno, simul et sempiterne dicis omnia
quae dicis, et fit quidquid dicis ut fiat; nec aliter, quam dicendo,
facis: nec tamen et simul et sempiterne fiunt omnia quae dicendo
facis.
|
|