|
33. Nonne tibi confitetur anima mea confessione veridica metiri me
tempora? Itane, Deus meus, metior, et quid metiar nescio? Metior
motum corporis tempore; item ipsum tempus non metior? An vero
corporis motum metirer quamdiu sit, et quamdiu hinc illuc perveniat,
nisi tempus in quo movetur metirer? Ipsum ergo tempus unde metior?
An tempore breviore metimur longius, sicut spatio cubiti spatium
transtri? Sic enim videmur spatio brevis syllabae metiri spatium
longae syllabae, atque id duplum dicere. Ita metimur spatia carminum
spatiis versuum, et spatia versuum spatiis pedum, et spatia pedum
spatiis syllabarum, et spatia longarum spatiis brevium: non in paginis
(nam eo modo loca metimur, non tempora), sed cum voces pronuntiando
transeunt, et dicimus, Longum carmen est, nam tot versibus
contexitur; longi versus, nam tot pedibus constant; longi pedes, nam
tot syllabis tenduntur; longa syllaba, nam dupla est ad brevem. Sed
neque ita comprehenditur certa mensura temporis, quandoquidem fieri
potest ut ampliori spatio temporis, personet versus brevior si
productius pronuntietur, quam longior si correptius. Ita carmen, ita
pes, ita syllaba. Inde mihi visum est, nihil esse aliud tempus quam
distentionem: sed cujus rei, nescio; et mirum si non ipsius animi.
Quid enim metior, obsecro, Deus meus, et dico aut indefinite,
Longius est hoc tempus quam illud; aut etiam definite, Duplum est
hoc ad illud? Tempus metior, scio: sed non metior futurum, quia
nondum est; non metior praesens, quia nullo spatio tenditur; non
metior praeteritum, quia jam non est. Quid ergo metior? An
praetereuntia tempora, non praeterita? sic enim dixeram.
|
|