|
29. Ac per hoc in verbo tuo non maris profunditas, sed ab aquarum
amaritudine terra discreta ejecit , non reptilia animarum vivarum et
volatilia, sed animam vivam. Neque enim jam opus habet Baptismo quo
gentibus opus est, sicut opus habebat cum aquis tegeretur; non enim
intratur aliter in regnum coelorum ex illo quo instituisti ut sic
intretur: nec magnalia quaerit mirabilium quibus fiat fides; neque
enim nisi signa et prodigia viderit, non credit (Joan. IV,
48), cum jam distincta sit terra fidelis ab aquis maris infidelitate
amaris; et linguae in signo sunt non fidelibus, sed infidelibus (I
Cor. XIV, 22). Nec isto igitur genere volatili, quod verbo
tuo produxerunt aquae, opus habet terra quam fundasti super aquas.
Immitte in eam verbum tuum per nuntios tuos. Opera enim eorum
narramus, sed tu es qui operaris in eis, ut operentur animam vivam.
Terra producit eam, quia terra causa est ut haec agant in ea; sicut
mare fuit causa ut agerent reptilia animarum vivarum, et volatilia sub
firmamento coeli, quibus jam terra non indiget; quamvis piscem
manducet (Luc. XXIV, 43) levatum de profundo in ea mense quam
parasti in conspectu credentium (Psal. XXII, 5); ideo enim de
profundo levatus est ut alat aridam. Et aves, marina progenies, sed
tamen super terram multiplicantur. Primarum enim vocum evangelizantium
infidelitas hominum causa exstitit; sed et fideles exhortantur, et
benedicuntur ab eis multipliciter de die in diem. At vero anima viva
de terra sumpsit exordium, quia non prodest jam nisi fidelibus
continere se ab amore hujus saeculi, ut anima eorum tibi vivat, quae
mortua erat in deliciis vivens, deliciis, Domine, mortiferis (I
Tim. V, 6); nam tu puri cordis vitales deliciae.
30. Operentur ergo jam in terra ministri tui, non sicut in aquis
infidelitatis annuntiando et loquendo per miracula et sacramenta et
voces mysticas, ubi intenta sit ignorantia mater admirationis in timore
occultorum signorum; tatis enim est introitus ad fidem filiis Adam
oblitis tui, dum abscondunt se a facie tua (Gen. III, 8) et
fiunt abyssus: sed operentur etiam sicut in arida discreta a gurgitibus
abyssi; et sint forma fidelibus vivendo coram eis, et excitando ad
imitationem. Sic enim non tantum ad audiendum, sed etiam ad faciendum
audiunt: Quaerite Dominum, et vivet anima vestra (Psal.
LXVIII, 33), ut producat terra animam viventem. Nolite
conformari huic saeculo (Rom. XII, 2), continete vos ab eo.
Evitando vivit anima, quae appetendo moritur. Continete vos ab
immani feritate superbiae, ab inerti voluptate luxuriae, et a fallaci
nomine scientiae; ut sint bestiae mansuetae, et pecora edomita, et
innoxii serpentes. Motus enim animae sunt isti in allegoria: sed
fastus elationis, et delectatio libidinis, et venenum curiositatis
motus sunt animae mortuae; quia non ita moritur, ut omni motu careat,
quoniam discedendo a fonte vitae, moritur, atque ita suscipitur a
praetereunte saeculo, et conformatur ei.
31. Verbum autem tuum, Deus, fons vitae aeternae est, et non
praeterit: ideoque in verbo tuo cohibetur ille discessus, dum dicitur
nobis, Nolite conformari huic saeculo; ut producat terra in fonte
vitae animam viventem, in verbo tuo per Evangelistas tuos animam
continentem, imitando imitatores Christi tui. Hoc est enim secundum
genus, quoniam aemulatio viri ab amico est: Estote, inquit, sicut
ego; quia et ego sicut vos (Galat. IV, 12). Ita erunt in
anima viva bestiae bonae in mansuetudine actionis. Mandasti enim,
dicens: In mansuetudine opera tua perfice, et ab omni homine
diligeris (Eccli. III, 19). Et pecora bona neque si
manducaverint, abundantia; neque si non manducaverint, egentia: et
serpentes boni, non perniciosi ad nocendum, sed astuti ad cavendum;
et tantum explorantes temporalem naturam, quantum sufficit, ut per ea
quae facta sunt, intellecta conspiciatur aeternitas (Rom. I,
20). Serviunt enim rationi haec animalia, cum a progressu
mortifero cohibita vivunt et bona sunt.
|
|