|
5. Et circumvolabat super me fidelis a longe misericordia tua. In
quantas iniquitates distabui, et sacrilegam curiositatem secutus sum,
ut deserentem te, deduceret me ad ima infida, et circumventoria
obsequia daemoniorum, quibus immolabam facta mea mala, et in omnibus
flagellabas me! Ausus sum etiam in celebritate solemnitatum tuarum,
intra parietes ecclesiae tuae concupiscere et agere negotium procurandi
fructus mortis: unde me verberasti gravibus poenis; sed nihil ad
culpam meam, o tu praegrandis misericordia mea, Deus meus, refugium
meum a terribilibus nocentibus, in quibus vagatus sum praefidenti
collo, ad longe recedendum a te, amans vias meas et non tuas, amans
fugitivam libertatem.
6. Habebant et illa studia quae honesta vocabantur, ductum suum
intuentem fora litigiosa, ut excellerem in eis, hoc laudabilior, quo
fraudulentior. Tanta est caecitas hominum de caecitate etiam
gloriantium. Et major jam eram in schola rhetoris; et gaudebam
superbe, et tumebam typho; quanquam longe sedatior, Domine, tu
scis, et remotus omnino ab eversionibus quas faciebant Eversores (hoc
enim nomen scaevum et diabolicum, velut insigne urbanitatis est),
inter quos vivebam pudore impudenti, quia talis non eram: et cum eis
eram, et amicitiis eorum delectabar aliquando, a quorum semper factis
abhorrebam, hoc est ab eversionibus, quibus proterve insectabantur
ignotorum verecundiam, quam perturbarent gratis illudendo atque inde
pascendo malevolas laetitias suas. Nihil est illo actu similius
actibus daemoniorum. Quid itaque verius quam eversores vocarentur?
Eversi plane prius ipsi atque perversi, deridentibus eos et
seducentibus fallacibus occulte spiritibus, in eo ipso quo alios
irridere amant et fallere.
|
|