|
32. Ecce enim, Domine Deus noster, creator noster, cum
cohibitae fuerint affectiones ab amore saeculi, quibus moriebamur male
vivendo, et coeperit esse anima vivens bene vivendo, completumque
fuerit verbum tuum, quod per Apostolum tuum dixisti, Nolite
conformari huic saeculo; consequitur et illud quod adjunxisti statim et
dixisti, Sed reformamini in novitate mentis vestrae (Rom. XII,
2): non jam secundum genus, tanquam imitantes praecedentem
proximum, nec ex hominis melioris auctoritate viventes. Neque enim
dixisti, Fiat homo secundum genus; sed, Faciamus hominem ad
imaginem et similitudinem nostram (Gen. I, 26); ut nos probemus
quae sit voluntas tua. Ad hoc enim dispensator ille tuus generans per
Evangelium filios (I Cor. IV, 15), ne semper parvulos
haberet quos lacte nutriret, et tanquam nutrix foveret (I Thess.
II, 7): Reformamini, inquit, in novitate mentis vestrae, ad
probandum vos quae sit voluntas Dei, quod bonum et beneplacitum et
perfectum (Rom. XII, 2). Ideoque non dicis, Fiat homo;
sed, Faciamus hominem. Nec dicis, Secundum genus; sed, Ad
imaginem et similitudinem nostram. Mente quippe renovatus, et
conspiciens intellectam veritatem tuam, homine demonstratore non
indiget, ut suum genus imitetur; sed demonstrante te probat ipse quae
sit voruntas tua, quod bonum et beneplacitum et perfectum: et doces
eum jam capacem videre Trinitatem unitatis, et unitatem Trinitatis.
Ideoque pluraliter dicto, Faciamus hominem, singulariter tamen
infertur, Et fecit Deus hominem; et pluraliter dicto, Ad imaginem
nostram, singulariter infertur, ad imaginem Dei. Ita homo renovatur
in agnitionem Dei, secundum imaginem ejus qui creavit eum (Gen.
I, 27; Coloss. III, 10): et spiritualis effectus judicat
omnia, quae utique judicanda sunt; ipse autem a nemine judicatur.
|
|