|
13. Qui haec dicunt, nondum te intelligunt, o Sapientia Dei,
lux mentium; nondum intelligunt, quomodo fiant quae per te, atque in
te fiunt: et conantur aeterna sapere; sed adhuc in praeteritis et
futuris rerum motibus cor eorum volitat, et adhuc vanum est. Quis
tenebit illud, et figet illud ut paululum stet, et paululum rapiat
splendorem semper stantis aeternitatis, et comparet cum temporibus
nunquam stantibus, et videat esse incomparabilem; et videat longum
tempus, nisi ex multis praetereuntibus motibus, qui simul extendi non
possunt, longum non fieri; non autem praeterire quidquam in aeterno,
sed totum esse praesens; nullum vero tempus totum esse praesens: et
videat omne praeteritum propelli ex futuro, et omne futurum ex
praeterito consequi; et omne praeteritum ac futurum ab eo quod semper
est praesens, creari et excurrere? Quis tenebit cor hominis, ut
stet, et videat quomodo stans dictet futura et praeterita tempora, nec
futura nec praeterita aeternitas? Numquid manus mea valet hoc, aut
manus oris mei per loquelas agit tam grandem rem?
|
|