|
22. Sedulo ergo agere coeperam, propter quod veneram, ut docerem
Romae artem rhetoricam, et prius domi congregare aliquos, quibus et
per quos innotescere coeperam; et ecce cognosco alia Romae fieri,
quae non patiebar in Africa. Nam revera illas eversiones a perditis
adolescentibus ibi non fieri manifestatum est mihi. Sed subito,
inquiunt, ne mercedem magistro reddant, conspirant multi
adolescentes, et transferunt se ad alium; desertores fidei, et quibus
prae pecuniae charitate justitia vilis est. Oderat etiam istos cor
meum, quamvis non perfecto odio. Quod enim ab eis passurus eram,
magis oderam fortasse, quam eo quod cuilibet illicita faciebant.
Certe tamen turpes sunt tales, et fornicantur abs te, amando volatica
ludibria temporum et lucrum luteum, quod cum apprehenditur, manum
inquinat; et amplectendo mundum fugientem, contemnendo te manentem,
et revocantem, et ignoscentem redeunti ad te meretrici animae humanae.
Et nunc tales odi pravos et distortos, quamvis eos corrigendos
diligam, ut pecuniae doctrinam ipsam, quam discunt, praeferant, ei
vero te Deum veritatem et ubertatem certi boni et pacem castissimam.
Sed tunc eos magis pati nolebam malos propter me, quam fieri propter
te bonos volebam.
|
|