|
41. In hac diversitate sententiarum verarum concordiam pariat ipsa
Veritas; et Deus noster misereatur nostri, ut legitime Lege
utamur, praecepti fine, pura charitate: ac per hoc si quis quaerit ex
me, quid horum Moyses ille tuus famulus senserit, non sunt hi
sermones confessionum mearum. Si tibi non confiteor, nescio; et scio
tamen illas veras esse sententias, exceptis carnalibus de quibus
quantum existimavi locutus sum: quos tamen bonae spei parvulos haec
verba Libri tui non territant, alta humiliter, et pauca copiose.
Sed omnes quos in eis verbis vera cernere ac dicere fateor, diligamus
nos invicem, pariterque diligamus te Deum nostrum fontem veritatis,
si non vana, sed ipsam sitimus; eumdemque famulum tuum Scripturae
hujus dispensatorem, Spiritu tuo plenum ita honoremus, ut hoc eum te
revelante cum haec scriberet attendisse credamus, quod in eis maxime et
luce veritatis, et fruge utilitatis excellit.
|
|