|
10. O Veritas, lumen cordis mei, non tenebrae meae loquantur
mihi. Defluxi ad ista et obscuratus sum; sed hinc etiam, hinc
adamavi te. Erravi et recordatus sum tui. Audivi vocem tuam post me
ut redirem, et vix audivi propter tumultus impacatorum . Et nunc ecce
redeo aestuans et anhelans ad fontem tuum. Nemo me prohibeat; hunc
bibam, et hinc vivam. Non ego vita mea sim; male vixi ex me, mors
mihi fui: in te revivisco . Tu me alloquere, tu mihi sermocinare.
Credidi Libris tuis, et verba eorum arcana valde.
|
|