|
36. Sed ubi manes in memoria mea, Domine, ubi illic manes?
Quale cubile fabricasti illic tibi? quale sanctuarium aedificasti
tibi? Tu dedisti hanc dignationem memoriae meae ut maneas in ea; sed
in qua ejus parte maneas, hoc considero. Transcendi enim partes
ejus, quas habent et bestiae, cum te recordarer; quia non ibi te
inveniebam inter imagines rerum corporalium; et veni ad partes ejus,
ubi commendavi affectiones animi mei, nec illic inveni te. Et intravi
ad ipsius animi mei sedem, quae illi est in memoria mea, quoniam sui
quoque meminit animus, nec ibi tu eras: quia sicut non es imago
corporalis, nec affectio viventis, qualis est cum laetamur,
contristamur, cupimus, metuimus, meminimus, obliviscimur, et
quidquid hujusmodi est; ita nec ipse animus es, quia Dominus Deus
animi tu es, et commutantur haec omnia, tu autem incommutabilis manes
super omnia, et dignatus es habitare in memoria mea ex quo te didici.
Et quid quaero quo loco ejus habites, quasi vero loca ibi sint?
Habitas certe in ea, quoniam tui memini ex quo te didici, et in ea te
invenio cum recordor te.
|
|