|
1. Per idem tempus annorum novem, ab undevigesimo anno aetatis
meae, usque ad duodetrigesimum, seducebamur et seducebamus, falsi
atque fallentes in variis cupiditatibus; et palam per doctrinas quas
liberales vocant, occulte autem falso nomine religionis. Hic
superbi, ibi superstitiosi, ubique vani. Hac popularis gloriae
sectantes inanitatem, usque ad theatricos plausus, et contentiosa
carmina , et agonem coronarum fenearum et spectaculorum nugas, et
intemperantiam libidinum: illac autem purgari nos ab istis sordibus
expetentes, cum eis qui appellarentur electi et sancti, afferremus
escas, de quibus nobis in officina aqualiculi sui fabricarent angelos
et deos per quos liberaremur; et sectabar ista atque faciebam cum
amicis meis, per me ac mecum deceptis. Irrideant me arrogantes, et
nondum salubriter prostrati et elisi a te, Deus meus; ego tamen
confitear tibi dedecora mea in laude tua. Sine me, obsecro, et da
mihi circumire praesenti memoria praeteritos circuitus erroris mei, et
immolare tibi hostiam jubilationis. Quid enim sum ego mihi sine te,
nisi dux in praeceps? Aut quid sum cum mihi bene est, nisi sugens lac
tuum; aut fruens te cibo qui non corrumpitur? Et quis homo est
quilibet homo, cum sit homo? Sed irrideant nos fortes et potentes,
nos autem infirmi et inopes confiteamur tibi.
|
|