|
1. Numquid, Domine, cum tua sit aeternitas, ignoras quae tibi
dico, aut ad tempus vides quod fit in tempore? Cur ergo tibi tot
rerum narrationes digero? Non utique ut per me noveris ea, sed
affectum meum excito in te, et eorum qui haec legunt, ut dicamus
omnes: Magnus Dominus et laudabilis valde (Psal. XCV, 4).
Jam dixi, et dicam: amore amoris tui facio istud. Nam et oramus,
et tamen Veritas ait: Novit Pater vester quid vobis opus sit,
priusquam petatis ab eo (Matth. VI, 8). Affectum ergo nostrum
patefacimus in te, confitendo tibi miserias nostras et misericordias
tuas super nos, ut liberes nos omnino, quoniam coepisti, ut desinamus
esse miseri in nobis, et beatificemur in te; quoniam vocasti nos ut
simus pauperes spiritu, et mites, et lugentes, et esurientes ac
sitientes justitiam, et misericordes, et mundicordes, et pacifici
(Id., V, 3-9.) Ecce narravi tibi multa quae potui, et quae
volui; quoniam tu prior voluisti ut confiterer tibi Domino Deo meo,
quoniam bonus es, quoniam in saeculum misericordia tua (Psal.
CXVII, 1).
|
|