|
2. Itaque cum ad memorias sanctorum, sicut in Africa solebat,
pultes et panem et merum attulisset atque ab ostiario prohiberetur; ubi
hoc episcopum vetuisse cognovit, tam pie atque obedienter amplexa est,
ut ipse mirarer quam facile accusatrix potius consuetudinis suae , quam
disceptatrix illius prohibitionis effecta sit. Non enim obsidebat
spiritum ejus vinolentia, eamque stimulabat in odium veri amor vini,
sicut plerosque mares et feminas, qui ad canticum sobrietatis, sicut
ad potionem aquatam madidi nauseant. Sed illa cum attulisset canistrum
cum solemnibus epulis praegustandis atque largiendis, plus etiam quam
unum pocillum pro suo palato satis sobrio temperatum, unde dignationem
sumeret, non ponebat. Et si multae essent, quae illo modo videbantur
honorandae, memoriae defunctorum; idem ipsum unum, quod ubique
poneret, circumferebat; quo jam non solum aquatissimo, sed etiam
tepidissimo cum suis praesentibus per sorbitiones exiguas partiretur:
quia pietatem ibi quaerebat, non voluptatem. Itaque ubi comperit a
praeclaro praedicatore atque antistite pietatis, praeceptum esse ista
non fieri, nec ab eis qui sobrie facerent, ne ulla occasio se
ingurgitandi daretur ebriosis, et quia illa quasi parentalia
superstitioni gentilium essent simillima; abstinuit se libentissime:
et pro canistro pleno terrenis fructibus, plenum purgatioribus votis
pectus ad memorias martyrum afferre didicerat; ut et quod posset daret
egentibus, et sic communicatio Dominici corporis illic celebraretur,
cujus passionis imitatione immolati et coronati sunt martyres. Sed
tamen videtur mihi, Domine Deus meus, et ita est in conspectu tuo de
hac re cor meum, non facile fortasse de hac amputanda consuetudine
matrem meam fuisse cessuram, si ab alio prohiberetur, quem non sicut
Ambrosium diligebat, quem propter salutem meam maxime diligebat; eam
vero ille propter ejus religiosissimam conversationem, qua in bonis
operibus tam fervens spiritu frequentabat ecclesiam: ita ut saepe
erumperet, cum me videret, in ejus praedicationem , gratulans mihi
quod talem matrem haberem; nesciens qualem illa me filium, qui
dubitabam de illis omnibus, et inveniri posse viam vitae minime
putabam.
|
|