|
17. At vero cum audio tria genera esse quaestionum, an sit, quid
sit, quale sit; sonorum quidem quibus haec verba confecta sunt
imagines teneo; et eos per auras cum strepitu transisse ac jam non esse
scio. Res vero ipsas quae illis significantur sonis neque ullo sensu
corporis attigi, nec uspiam vidi praeter animum meum, et in memoria
recondidi non imagines earum, sed ipsas; quae unde ad me intraverint,
dicant si possunt . Nam percurro januas omnes carnis meae, nec
invenio qua earum ingressae sint. Quippe oculi dicunt: Si coloratae
sunt, nos eas nuntiavimus. Aures dicunt: Si sonuerunt, a nobis
indicatae sunt. Nares dicunt: Si oluerunt, per nos transierunt.
Dicit etiam sensus gustandi: Si sapor non est, nihil me interroges.
Tactus dicit: Si corpulentum non est, non contrectavi; si non
contrectavi, non indicavi. Unde et qua haec intraverunt in memoriam
meam? Nescio quomodo; nam cum ea didici, non credidi alieno cordi,
sed in meo recognovi, et vera esse approbavi, et commendavi ei,
tanquam reponens unde proferrem cum vellem. Ibi ergo erant et antequam
ea didicissem, sed in memoria non erant. Ubi ergo, aut quare cum
dicerentur agnovi, et dixi: Ita est, verum est; nisi quia jam erant
in memoria, sed tam remota et retrusa quasi in caveis abditioribus, ut
nisi admonente aliquo eruerentur, ea fortasse cogitare non possem?
|
|