|
15. Quid retribuam Domino, quod recolit haec memoria mea, et
anima mea non metuit inde? Diligam te, Domine, et gratias agam, et
confitear nomini tuo, quoniam tanta dimisisti mihi mala et nefaria
opera mea. Gratiae tuae deputo et misericordiae tuae, quod peccata
mea tanquam glaciem solvisti. Gratiae tuae deputo et quaecumque non
feci mala: quid enim non facere potui, qui etiam gratuitum facinus
amavi? Et omnia mihi dimissa esse fateor; et quae mea sponte feci
mala, et quae te duce non feci. Quis est hominum qui suam cogitans
infirmitatem, audet viribus suis tribuere castitatem atque innocentiam
suam; ut minus amet te, quasi minus ei necessaria fuerit misericordia
tua, qua donas peccata conversis ad te? Qui enim vocatus a te secutus
est vocem tuam, et vitavit ea quae me de meipso recordantem et fatentem
legit, non me derideat ab eo medico aegrum sanari, a quo sibi
praestitum est ut non aegrotaret, vel potius ut minus aegrotaret: et
ideo te tantumdem, imo vero amplius diligat; quia per quem me videt
tantis peccatorum meorum languoribus exui, per eum se videt tantis
peccatorum languoribus non implicari.
|
|