|
6. Deus bone, quid agitur in homine, ut plus gaudeat de salute
desperatae animae, et de majore periculo liberatae, quam si spes ei
semper affuisset, aut periculum minus fuisset? Etenim tu quoque,
misericors Pater, plus gaudes de uno poenitente, quam de nonaginta
novem justis, quibus non est opus poenitentia. Et nos cum magna
jucunditate audimus, cum audimus quam exsultantibus Angelis ,
pastoris humeris reportetur ovis quae erraverat; et drachma referatur
in thesauros tuos, collaetantibus vicinis mulieri quae invenit: et
lacrymas excutit gaudium solemnitatis domus tuae, cum legitur in domo
tua de minore filio tuo, quoniam mortuus erat, et revixit; perierat,
et inventus est (Luc. XV). Gaudes quippe in nobis, et in
Angelis tuis sancta charitate sanctis. Nam tu semper idem, qui ea
quae non semper nec eodem modo sunt, eodem modo semper nosti omnia.
7. Quid ergo agitur in anima, cum amplius delectatur inventis aut
redditis rebus quas diligit, quam si eas semper habuisset?
Contestantur enim et caetera, et plena sunt omnia testimoniis
clamantibus: Ita est. Triumphat victor imperator, et non vicisset,
nisi pugnavisset; et quanto majus periculum fuit in praelio, tanto est
gaudium majus in triumpho. Jactat tempestas navigantes, minaturque
naufragium; omnes futura morte pallescunt: tranquillatur coelum et
mare, et exsultant nimis, quoniam timuerunt nimis. Aeger est
charus, et vena ejus malum renuntiat; omnes qui eum salvum cupiunt,
aegrotant simul animo: fit ei recte, et nondum ambulat pristinis
viribus; et fit jam tale gaudium, quale non fuit cum antea salvus et
fortis ambularet. Easque ipsas voluptates humanae vitae etiam non
inopinatis et praeter voluntatem irruentibus, sed institutis et
voluntariis molestiis homines acquirunt. Edendi et bibendi voluptas
nulla est, nisi prae cedat esuriendi et sitiendi molestia. Et ebriosi
quaedam salsiuscula comedunt, quo fiat molestus ardor, quem dum
exstinguit potatio, fit delectatio. Et institutum est ut jam pactae
sponsae non tradantur statim, ne vilem habeat maritus datam, quam non
suspiraverit sponsus dilatam.
8. Hoc in turpi et exsecranda laetitia; hoc in ea quae concessa et
licita est; hoc in ipsa sincerissima honestate amicitiae: hoc in eo
qui mortuus erat, et revixit; perierat, et inventus est. Ubique
majus gaudium molestia majori praeceditur. Quid est hoc, Domine
Deus meus, cum tu aeternum tibi tu ipse sis gaudium, et quaedam de te
circa te semper gaudeant? Quid est quod haec rerum pars alternat
defectu et profectu, offensionibus et conciliationibus? Au is est
modus earum, et tantum dedisti eis, cum a summis coelorum usque ad ima
terrarum, ab initio usque in finem saeculorum, ab angelo usque ad
vermiculum, a motu primo usque ad extremum, omnia genera bonorum, et
omnia justa opera tua, suis quaeque sedibus locares, et suis quaeque
temporibus ageres? Heu mihi, quam excelsus es in excelsis, et quam
profundus in profundis! et nusquam recedis, et vix redimus ad te.
|
|