|
8. Sed quomodo dixisti? Numquid illo modo quo facta est vox de
nube, dicens: Hic est Filius meus dilectus? (Matth. III,
17; et XVII, 5.) Illa enim vox acta atque transacta est,
coepta et finita. Sonuerunt syllabae atque transierunt, secunda post
primam, tertia post secundam, atque inde ex ordine, donec ultima post
caeteras, silentiumque post ultimam. Unde claret atque eminet, quod
creaturae motus expressit eam, serviens aeternae voluntati tuae ipse
temporalis. Et haec ad tempus facta verba tua nuntiavit auris exterior
menti prudenti, cujus auris interior posita est ad aeternum Verbum
tuum. At illa comparavit haec verba temporaliter sonantia, cum
aeterno in silentio Verbo tuo, et dixit: Aliud est, longe aliud
est. Haec longe infra me sunt; nec sunt, quia fugiunt et
praetereunt: Verbum autem Domini mei supra me manet in aeternum. Si
ergo verbis sonantibus et praetereuntibus dixisti ut fieret coelum et
terra, atque ita fecisti coelum et terram, erat jam creatura
corporalis ante coelum et terram, cujus motibus temporalibus
temporaliter vox illa percurreret. Nullum autem corpus ante coelum et
terram: aut si erat, id certe sine transitoria voce feceras, unde
transitoriam vocem faceres qua diceres ut fieret coelum et terra.
Quidquid enim illud esset unde talis vox fieret, nisi abs te factum
esset, omnino non esset. Ut ergo fieret corpus unde ista verba
fierent, quo verbo a te dictum est?
|
|