|
34. Ego autem, jam sanato corde ab illo vulnere in quo poterat
redargui carnalis affectus, fundo tibi, Deus noster, pro illa famula
tua longe aliud lacrymarum genus, quod manat de concusso spiritu
consideratione periculorum omnis animae quae in Adam moritur.
Quanquam illa in Christo vivificata (I Cor. XV, 22), etiam
nondum a carne resoluta, sic vixerit ut laudetur nomen tuum in fide
moribusque ejus; non tamen audeo dicere, ex quo eam per Baptismum
regenerasti, nullum verbum exisse ab ore ejus contra praeceptum tuum.
Et dictum est a Veritate Filio tuo: Si quis dixerit fratri suo,
Fatue, reus erit gehennae ignis (Matth. V, 22). Et vae etiam
laudabili vitae hominum, si, remota misericordia, discutias eam.
Quia vero non exquiris delicta vehementer, fiducialiter speramus
aliquem apud te locum invenire indulgentiae . Quisquis autem tibi
enumerat vera merita sua, quid tibi enumerat nisi munera tua? O si
cognoscant se homines homines, et qui gloriatur, in Domino
glorietur! (II Cor. X, 17.)
35. Ego itaque, laus mea et vita mea, Deus cordis mei, sepositis
paulisper bonis ejus actibus, pro quibus tibi gaudens gratias ago,
nunc pro peccatis matris meae deprecor te; exaudi me per Medicinam
vulnerum nostrorum quae pependit in ligno, et sedens ad dexteram tuam,
te interpellat pro nobis (Rom. VIII, 34). Scio
misericorditer operatam, et ex corde dimisisse debita debitoribus
suis; dimitte illi et tu debita sua (Matth. VI, 12), si qua
etiam contraxit per tot annos post aquam salutis. Dimitte, Domine,
dimitte obsecro, ne intres cum ea in judicium (Psal. CXLII,
2). Superexaltet misericordia judicium (Jacobi II, 13),
quoniam eloquia tua vera sunt, et promisisti misericordiam
misericordibus (Matth. V, 7): quod ut essent, tu dedisti eis,
qui misereberis cui misertus eris, et misericordiam praestabis cui
misericors fueris (Exod. XXXIII, 19; Rom. IX, 15).
36. Et credo jam feceris quod te rogo, sed voluntaria oris mei
approba, Domine (Psal. CXVIII, 108). Namque illa
imminente die resolutionis suae non cogitavit suum corpus sumptuose
contegi, aut condiri aromatibus, aut monumentum electum concupivit,
aut curavit sepulcrum patrium; non ista mandavit nobis: sed tantummodo
memoriam sui ad altare tuum fieri desideravit, cui nullius diei
praetermissione servierat; unde sciret dispensari victimam sanctam,
qua deletum est chirographum quod erat contrarium nobis (Coloss.
II, 14), qua triumphatus est hostis computans delicta nostra, et
quaerens quid objiciat, et nihil inveniens in illo in quo vincimus.
Quis ei refundet innocentem sanguinem? Quis ei restituet pretium quo
nos emit ut nos auferat ei ? Ad cujus pretii nostri sacramentum
ligavit ancilla tua animam suam vinculo fidei. Nemo a protectione tua
disrumpat eam. Non se interponat nec vi nec insidiis leo et draco:
neque enim respondebit illa nihil se debere, ne convincatur et
obtineatur ab accusatore caliido; sed respondebit dimissa debita sua ab
eo, cui nemo reddet quod pro nobis non debens reddidit.
37. Sit ergo in pace cum viro, ante quem nulli et post quem nulli
nupta est, cui servivit fructum tibi afferens cum tolerantia (Luc.
VIII, 15), ut eum quoque lucraretur tibi. Et inspira,
Domine meus, Deus meus , inspira servis tuis fratribus meis, filiis
tuis dominis meis, quibus et voce et corde et litteris servio, ut
quotquot haec legerint, meminerint ad altare tuum Monnicae famulae
tuae , cum Patricio quondam ejus conjuge, per quorum carnem
introduxisti me in hanc vitam, quemadmodum nescio. Meminerint cum
affectu pio parentum meorum in hac luce transitoria, et fratrum meorum
sub te patre in matre Catholica, et civium meorum in aeterna
Jerusalem, cui suspirat peregrinatio populi tui ab exitu usque ad
reditum; ut quod a me illa poposcit extremum, uberius illi praestetur
in multorum orationibus per confessiones , quam per orationes meas.
|
|