|
39. Pascuntur autem his escis qui laetantur eis; nec illi laetantur
eis quorum Deus venter est. Neque enim et in illis qui praebent
ista, ea quae dant, fructus est; sed quo animo dant. Itaque ille
qui Deo serviebat, non suo ventri, video plane unde gaudeat; video,
et congratulor ei valde. Acceperat enim a Philippensibus, quae per
Epaphroditum miserant; sed tamen unde gaudeat, video. Unde autem
gaudet, inde pascitur, quia in veritate loquens, Gavisus sum,
inquit, magnifice in Domino, quia tandem aliquando repullulastis
sapere pro me, in quo et sapiebatis; taedium autem habuistis
(Philip. IV, 10). Isti ergo diuturno taedio marcuerant, et
quasi exaruerant ab isto fructu boni operis: et gaudet eis quia
repullularunt, non sibi quia ejus indigentiae subvenerunt. Ideo
secutus ait: Non quod desit aliquid dico; ego enim didici, in quibus
sum sufficiens esse. Scio et minus habere, scio et abundare; in
omnibus et in omnia imbutus sum; et satiari, et esurire, et
abundare, et penuriam pati: omnia possum in eo qui me confortat
(Ibid., 11-13).
40. Unde ergo in omnibus gaudes, o Paule magne? Unde gaudes,
unde pasceris, homo renovate in agnitionem Dei secundum imaginem ejus
qui creavit te, et anima viva tanta continentia, et lingua volatilis
loquens mysteria? Talibus quippe animantibus esca ista debetur. Quid
est quod te pascit? Laetitia. Quod sequitur audiamus. Verumtamen,
inquit, bene fecistis, communicantes tribulationi meae. Hinc
gaudet, hinc pascitur, quia illi benefecerunt, non quia ejus angustia
relaxata est, qui dicit tibi, In tribulatione dilatasti mihi
(Psal. IV, 2): quia et abundare et penuriam pati novit in te
qui confortas eum. Scitis enim, inquit, et vos, Philippenses,
quoniam in principio Evangelii, cum ex Macedonia sum profectus,
nulla mihi Ecclesia communicavit in ratione dati et accepti, nisi vos
soli; quia et Thessalonicam, et semel et iterum, usibus meis
misistis (Philipp. IV, 14-16). Ad haec bona opera eos
rediisse nunc gaudet, et repullulasse laetatur tanquam revirescente
fertilitate agri.
41. Numquid propter usus suos, quia dixit, Usibus meis misistis?
numquid propterea gaudet? Non propterea. Et hoc unde scimus?
Quoniam ipse sequitur dicens: Non quia quaero datum, sed requiro
fructum (Ibid., 17). Didici a te, Deus meus, inter datum et
fructum discernere. Datum est res ipsa quam dat, qui impertitur haec
necessaria; veluti est nummus, cibus, potus, vestimentum, tectum,
adjutorium. Fructus autem, bona et recta voluntas datoris est. Non
enim ait Magister bonus, Qui susceperit prophetam, tantum; sed
addidit: in nomine prophetae; neque ait tantum, Qui susceperit
justum; sed addidit, in nomine justi. Ita quippe ille mercedem
prophetae, iste mercedem justi accipiet. Nec solum ait: Qui calicem
aquae frigidae potum dederit uni ex minimis meis; sed addidit: tantum
in nomine discipuli. Et sic adjunxit: Amen dico vobis, non perdet
mercedem suam (Matth. X, 41, 42). Datum est, suscipere
prophetam, suscipere justum, porrigere calicem aquae frigidae
discipulo; fructus autem, in nomine prophetae, in nomine justi, in
nomine discipuli hoc facere. Fructu pascitur Elias a vidua sciente
quod hominem Dei pasceret, et propter hoc pasceret: per corvum autem
dato pascebatur (III Reg. XVII, 6). Nec interior Elias,
sed exterior pascebatur, qui posset etiam talis cibi egestate
corrumpi.
|
|