|
15. Quibus consideratis quantum donas, Deus meus, quantum me ad
pulsandum excitas, quantumque pulsanti aperis; duo reperio quae
fecisti carentia temporibus, cum tibi neutrum coaeternum sit. Unum,
quod ita formatum est, ut sine ullo defectu contemplationis, sine ullo
intervallo mutationis, quamvis mutabile tamen non mutatum, tua
aeternitate atque incommutabilitate perfruatur: alterum quod ita
informe erat, ut ex qua forma, in quam formam vel motionis vel
stationis mutaretur, quo tempori subderetur, non haberet. Sed hoc ut
informe esset non reliquisti, quoniam fecisti ante omnem diem, in
principio coelum et terram, haec duo quae dicebam. Terra autem
invisibilis erat et incomposita, et tenebrae super abyssum. Quibus
verbis insinuatur informitas, ut gradatim excipiantur, qui omnimodam
speciei privationem nec tamen ad nihil perventionem cogitare non
possunt, unde fieret alterum coelum, et terra visibilis atque
composita, et aqua speciosa, et quidquid deinceps in constitutione
hujus mundi non sine diebus factum commemoratur; quia talia sunt ut in
eis agantur vicissitudines temporum, propter ordinatas commutationes
motionum atque formarum.
|
|