|
33. Sed quis nostrum sic invenit eam inter tam multa vera , quae in
illis verbis aliter atque aliter intellectis occurrunt quaerentibus; ut
tam fidenter dicat hoc sensisse Moysen, atque hoc in illa narratione
voluisse intelligi, quam fidenter dicit hoc verum esse, sive ille hoc
senserit sive aliud? Ecce enim, Deus meus, ego servus tuus qui vovi
tibi sacrificium confessionis in his litteris, et oro ut ex
misericordia tua reddam tibi vota mea; ecce ego quam fidenter dico in
tuo Verbo incommutabili omnia te fecisse, invisibilia et visibilia,
numquid tam fidenter dico non aliud quam hoc attendisse Moysen cum
scriberet: In principio fecit Deus coelum et terram? Quia non sicut
in tua veritate hoc certum video, ita in ejus mente video id eum
cogitasse cum haec scriberet. Potuit enim cogitare in ipso faciendi
exordio, cum diceret, In principio: potuit et coelum et terram hoc
loco, nullam jam formatam perfectamque naturam sive spiritualem sive
corporalem, sed utramque inchoatam et adhuc informem velle intelligi.
Video quippe vere potuisse dici, quidquid horum diceretur; sed quid
horum in his verbis ille cogitaverit, non ita video: quamvis sive
aliquid horum, sive aliquid aliud quod a me commemoratum non est,
tantus vir ille mente conspexerit, cum haec verba promeret, verum eum
vidisse apteque id enuntiasse non dubitem.
|
|