|
2. Et quid erat quod me delectabat, nisi amare et amari? Sed non
tenebatur modus ab animo usque ad animum quatenus est luminosus limes
amicitiae; sed exhalabantur nebulae de limosa concupiscentia carnis et
scatebra pubertatis, et obnubilabant atque offuscabant cor meum, ut
non discerneretur serenitas dilectionis a caligine libidinis. Utrumque
in confuso aestuabat, et rapiebat imbecillam aetatem per abrupta
cupiditatum, atque mersabat gurgite flagitiorum. Invaluerat super me
ira tua, et nesciebam. Obsurdueram stridore catenae mortalitatis
meae, poena superbiae animae meae; et ibam longius a te, et sinebas;
et jactabar, et effundebar, et diffluebam, et ebulliebam per
fornicationes meas, et tacebas. O tardum gaudium meum! Tacebas
tunc, et ego ibam porro longe a te in plura sterilia semina dolorum,
superba dejectione, et inquieta lassitudine.
3. Quis mihi moderaretur aerumnam meam, et novissimarum rerum
fugaces pulchritudines in usum verteret, earumque suavitatibus metas
praefigeret, ut usque ad conjugale littus exaestuarent fluctus aetatis
meae, si tranquillitas in eis non poterat esse, fine procreandorum
liberorum contenta, sicut praescribit lex tua, Domine, qui formas
etiam propaginem mortalitatis nostrae , potens imponere lenem manum ad
temperamentum spinarum a paradiso tuo seclusarum? Non enim longe est a
nobis omnipotentia tua, etiam cum longe sumus a te. Aut certe sonitum
nubium tuarum vigilantius adverterem: Tribulationem autem carnis
habebunt hujusmodi. Ego autem vobis parco; et, Bonum est homini
mulierem non tangere; et, Qui sine uxore est, cogitat ea quae sunt
Dei, quomodo placeat Deo: qui autem matrimonio junctus est, cogitat
ea quae sunt mundi, quomodo placeat uxori (1 Cor. VII, 28,
1, 32, 33, 34). Has ergo voces exaudirem vigilantior, et
abscisus propter regnum coelorum (Matth. XIX, 12), felicior
exspectarem amplexus tuos.
4. Sed efferbui miser, sequens impetum fluxus mei relicto te; et
excessi omnia legitima tua, nec evasi flagella tua: quis enim hoc
mortalium? Nam tu semper aderas misericorditer saeviens, et
amarissimis aspergens offensionibus omnes illicitas jucunditates meas,
ut ita quaererem sine offensione jucundari; et ubi hoc possem non
invenirem quidquam, praeter te, Domine, praeter te qui fingis
dolorem in praecepto (Ps. XCIII, 20), et percutis ut
sanes, et occidis nos ne moriamur abs te (Deut. XXXII,
39). Ubi eram, et quam longe exsulabam a deliciis domus tuae,
anno illo sexto decimo aetatis carnis meae, cum accepit in me
sceptrum, et totas manus ei dedi, vesania libidinis , licentiosae per
dedecus humanum, illicitae autem per leges tuas? Non fuit cura meorum
ruentem excipere me matrimonio; sed cura fuit tantum ut discerem
sermonem facere quam optimum, et persuadere dictione.
|
|