|
23. Cur ergo graecam etiam grammaticam oderam talia cantantem? Nam
et Homerus peritus texere tales fabellas, et dulcissime vanus est, et
mihi tamen amarus erat puero. Credo etiam graecis pueris Virgilius
ita sit, cum eum sic discere coguntur, ut ego illum. Videlicet
difficultas , omnino ediscendae peregrinae linguae, quasi felle
aspergebat omnes suavitates graecas fabulosarum narrationum. Nulla
enim verba illa noveram, et saevis terroribus ac poenis ut nossem
instabatur mihi vehementer. Nam et latina aliquando infans utique
nulla noveram; et tamen advertendo didici sine ullo metu atque
cruciatu, inter etiam blandimenta nutricum, et joca arridentium, et
laetitias alludentium. Didici vero illa sine poenali onere urgentium,
cum me urgeret cor meum ad parienda concepta sua, quae non possem ,
nisi aliqua verba didicissem, non a docentibus, sed a loquentibus, in
quorum et ego auribus parturiebam quidquid sentiebam. Hinc satis
elucet majorem habere vim ad discenda ista liberam curiositatem, quam
meticulosam necessitatem. Sed illius fluxum haec restringit legibus
tuis, Deus, legibus tuis a magistrorum ferulis usque ad tentationes
martyrum, valentibus legibus tuis miscere salubres amaritudines,
revocantes nos ad te a jucunditate pestifera, qua recessimus a te .
|
|