|
24. Et quaerebam viam comparandi roboris quod esset idoneum ad
fruendum te; nec inveniebam, donec amplecterer mediatorem Dei et
hominum, hominem Christum Jesum (I Tim. II, 5), qui est
super omnia Deus benedictus in saecula (Rom. IX, 5), vocantem
et dicentem: Ego sum via, veritas, et vita (Joan. XIV, 6);
et cibum, cui capiendo invalidus eram, miscentem carni; quoniam
Verbum caro factum est, ut infantiae nostrae lactesceret sapientia
tua, per quam creasti omnia. Non enim tenebam Dominum meum Jesum,
humilis humilem; nec cujus rei magistra esset ejus infirmitas noveram.
Verbum enim tuum aeterna veritas, superioribus creaturae tuae partibus
supereminens, subditos erigit ad seipsam: in inferioribus autem
aedificavit sibi humilem domum de limo nostro, per quam subdendos
deprimeret a seipsis, et ad se trajiceret, sanans tumorem, et
nutriens amorem; ne fiducia sui progrederentur longius, sed potius
infirmarentur videntes ante pedes suos infirmam divinitatem ex
participatione tunicae pelliceae nostrae, et lassi prosternerentur in
eam, illa autem surgens levaret eos.
|
|