|
11. In hoc Principio, Deus, fecisti coelum et terram, in Verbo
tuo, in Filio tuo, in Virtute tua, in Sapientia tua, in Veritate
tua, miro modo dicens, et miro modo faciens. Quis comprehendet?
quis enarrabit? Quid est illud quod interlucet mihi, et percutit cor
meum sine laesione; et inhorresco, et inardesco? Inhorresco in
quantum dissimilis ei sum; inardesco in quantum similis ei sum.
Sapientia ipsa est, quae interlucet mihi, discindens nubilum meum,
quod me rursus cooperit deficientem ab ea, caligine atque aggere
poenarum mearum; quoniam sic infirmatus est in egestate vigor meus
(Psal. XXX, 11), ut non sufferam bonum meum, donec tu,
Domine, qui propitius factus es omnibus iniquitatibus meis, etiam
sanes omnes languores meos; quia et redimes de corruptione vitam meam,
et eoronabis me in miseratione et misericordia, et satiabis in bonis
desiderium meum; quoniam renovabitur juventus mea sicut aquilae
(Psal. CII, 3-5). Spe enim salvi facti sumus, et promissa
tua per patientiam exspectamus (Rom. VIII, 24, 25).
Audiat te intus sermocinantem qui potest; ego fidenter ex oraculo tuo
clamabo: Quam magnificata sunt opera tua, Domine, omnia in
Sapientia fecisti (Psal. CIII, 24)! et illa Principium,
et in eo Principio fecisti coelum et terram.
|
|