|
10. Cur, quaeso, Domine Deus meus? Utcumque video; sed
quomodo id eloquar nescio: nisi quia omne quod esse incipit et esse
desinit, tunc esse incipit et tunc esse desinit, quando debuisse
incipere vel desinere in aeterna ratione cognoscitur, ubi nec incipit
aliquid nec desinit. Ipsum est Verbum tuum, quod et Principium est
quia et loquitur nobis (Joan. VIII, 25). Sic in Evangelio
per carnem ait; et hoc insonuit foris auribus hominum, ut crederetur,
et intus quaereretur, et inveniretur in aeterna veritate, ubi omnes
discipulos bonus et solus magister docet. Ibi audio vocem tuam,
Domine, dicentem mihi, quoniam ille loquitur nobis qui docet nos.
Qui autem non docet nos, etiam si loquitur, non nobis loquitur.
Quis porro nos docet, nisi stabilis veritas? Quia et per creaturam
mutabilem cum admonemur, ad veritatem stabilem ducimur; ubi vere
discimus cum stamus et audimus eum, et gaudio gaudemus propter vocem
sponsi (Joan. III, 29), reddentes nos unde sumus. Et ideo
Principium, quia nisi maneret, cum erraremus non esset quo
rediremus. Cum autem redimus ab errore, cognoscendo utique redimus;
ut autem cognoscamus, docet nos, quia Principium est, et loquitur
nobis.
|
|