|
27. Itaque avidissime arripui venerabilem stilum Spiritus tui, et
prae caeteris apostolum Paulum; et perierunt illae quaestiones in
quibus mihi aliquando visus est adversari sibi, et non congruere
testimoniis Legis et Prophetarum textus sermonis ejus. Et apparuit
mihi una facies eloquiorum castorum, et exsultare cum tremore didici.
Et coepi , et inveni quidquid illac verum legeram, hac cum
commendatione gratiae tuae dici; ut qui videt, non sic glorietur quasi
non acceperit, non solum id quod videt, sed etiam ut videat (quid
enim habet quod non accepit? [I Cor. IV, 7]): et ut te, qui
es semper idem, non solum admoneatur ut videat, sed etiam sanetur ut
teneat: et qui de longinquo videre non potest, viam tamen ambulet qua
veniat, et videat, et teneat; quia etsi condelectetur homo legi Dei
secundum interiorem hominem, quid faciet de alia lege in membris suis,
repugnante legi mentis suae, et se captivum ducente in lege peccati,
quae est in membris ejus? Quoniam justus es, Domine: nos autem
peccavimus, inique fecimus, inique gessimus, et gravata est super nos
manus tua, et juste traditi sumus (Dan. III, 27-32)
antiquo peccatori praeposito mortis; quia persuasit voluntati nostrae
similitudinem voluntatis suae, qua in veritate tua non sterit (Joan.
VIII, 44). Quid faciet miser homo? Quis eum liberabit de
corpore mortis hujus, nisi gratia tua per Jesum Christum Dominum
nostrum (Rom. VII, 23-25), quem genuisti coaeternum, et
creasti in principio viarum tuarum (Prov. VIII, 22), in quo
princeps hujus mundi non invenit quidquam morte dignum (Joan.
XIV, 30), et occidit eum; et evacuatum est chirographum quod
erat contrarium nobis (Coloss. II, 14)? Hoc illae litterae
non habent. Non habent illae paginae vultum pietatis hujus, lacrymas
confessionis, sacrificium tuum, spiritum contribulatum, cor contritum
et humiliatum (Psal. L, 19), populi salutem, sponsam civitatem
(Apoc. XXI, 2), arrham Spiritus sancti (II Cor. V,
5), poculum pretii nostri. Nemo ibi cantat: Nonne Deo subdita
erit anima mea? Ab ipso enim salutare meum. Etenim ipse Deus meus
et salutaris meus; susceptor meus, non movebor amplius (Psal.
LXI, 2, 3). Nemo ibi audit vocantem: Venite ad me, qui
laboratis. Dedignantur ab eo discere quoniam mitis est et humilis
corde. Abscondisti enim haec a sapientibus et prudentibus, et
revelasti ea parvulis (Matth. XI, 28, 29, 25). Et aliud
est de silvestri cacumine videre patriam pacis, et iter ad eam non
invenire, et frustra conari per invia, circum obsidentibus et
insidiantibus fugitivis desertoribus, cum principe suo leone et
dracone: et aliud tenere viam illuc ducentem, curia coelestis
Imperatoris munitam, ubi non latrocinantur qui coelestem militiam
deseruerunt; vitant enim eam sicut supplicium. Haec mihi
inviscerabantur miris modis, cum minimum Apostolorum tuorum legerem,
et consideraveram opera tua, et expaveram.
|
|