|
9. Defluxit angelus, defluxit anima hominis, et indicaverunt
abyssum universae spiritualis creaturae in profundo tenebroso, nisi
dixisses ab initio, Fiat lux, et facta esset lux, et inhaereret tibi
omnis obediens intelligentia coelestis civitatis tuae, et requiesceret
in Spiritu tuo, qui superfertur incommutabiliter super omne mutabile.
Alioquin et ipsum coelum coeli tenebrosa abyssus esset in se; nunc
autem lux est in Domino. Nam et in ipsa misera inquietudine
defluentium spirituum et indicantium tenebras suas nudatas veste luminis
tui, satis ostendis quam magnam creaturam rationalem feceris, cui
nullo modo sufficit ad beatam requiem quidquid te minus est, ac per hoc
nec ipsa sibi. Tu enim, Deus noster, illuminabis tenebras nostras
(Psal. XVII, 29): ex te oriuntur vestimenta nostra, et
tenebrae nostrae sicut meridies erunt (Psal. CXXXVIII,
12). Da mihi te, Deus meus, redde te mihi: te enim amo ; et si
parum est, amem validius. Non possum metiri ut sciam quantum desit
mihi amoris ad id quod sat est, ut currat vita mea in amplexus tuos,
nec avertatur donec abscondatur in abscondito vultus tui (Psal.
XXX, 21). Hoc tantum scio, quia male mihi est praeter te, non
solum extra me, sed et in meipso; et omnis mihi copia quae Deus meus
non est, egestas est.
|
|