|
27. Dixi ergo paulo ante, quod praetereuntia tempora metimur, ut
possimus dicere duplum esse hoc temporis ad illud simplum, aut tantum
hoc quantum illud, et si quid aliud de partibus temporum possumus
renuntiare metiendo. Quocirca, ut dicebam, praetereuntia metimur
tempora. Et si quis mihi dicat, Unde scis? respondeam, Scio quia
metimur, nec metiri quae non sunt possumus, et non sunt praeterita vel
futura. Praesens vero tempus quomodo metimur, quando non habet
spatium? Metitur ergo cum praeterit, cum autem praeterierit, non
metitur ; quid enim metiatur, non erit. Sed unde et qua et quo
praeterit, cum metitur? Unde, nisi ex futuro? qua, nisi per
praesens? quo, nisi in praeteritum? Ex illo ergo quod nondum est,
per illud quod spatio caret, in illud quod jam non est. Quid autem
metimur, nisi tempus in aliquo spatio? Neque enim dicimus simpla, et
dupla, et tripla, et aequalia, et si quid hoc modo in tempore
dicimus, nisi spatia temporum. In quo ergo spatio metimur tempus
praeteriens? Utrum in futuro, unde praeterit? Sed quod nondum est,
non metimur. An in praesenti, qua praeterit? Sed nullum spatium non
metimur. An in praeterito, quo praeterit? Sed quod jam non est,
non metimur.
|
|