|
23. Sed utrum per imagines, an non, quis facile dixerit? Nomino
quippe lapidem, nomino solem, cum res ipsae non adsunt sensibus meis;
in memoria sane mea praesto sunt imagines earum. Nomino dolorem
corporis, nec mihi adest dum nihil dolet; nisi tamen adesset imago
ejus in memoria mea nescirem quid dicerem, nec eum in disputando a
voluptate discernerem. Nomino salutem corporis cum salvus sum
corpore: adest mihi quidem res ipsa; verumtamen nisi et imago ejus
inesset in memoria mea, nullo modo recordarer quid hujus nominis
significaret sonus. Nec aegrotantes agnoscerent salute nominata quid
esset dictum; nisi eadem imago vi memoriae teneretur, quamvis ipsa res
abesset a corpore. Nomino numeros quibus numeramus, et adsunt in
memoria mea non imagines eorum, sed ipsi. Nomino imaginem solis, et
haec adest in memoria mea: neque enim imaginem imaginis ejus, sed
ipsam recolo; ipsa mihi reminiscenti praesto est. Nomino memoriam,
et agnosco quod nomino. Et ubi agnosco, nisi in ipsa memoria? Num
et ipsa per imaginem suam sibi adest, ac non per seipsam?
|
|