|
7. Quomodo autem fecisti coelum et terram , et quae machina tam
grandis operationis tuae? Non enim sicut homo artifex formans corpus
de corpore, arbitratu animae valentis imponere utcumque speciem quam
cernit in semetipsa interno oculo. Et unde hoc valeret, nisi quia tu
fecisti eam? Et imponit speciem jam existenti et habenti ut esset,
veluti terrae, aut lapidi, aut ligno, aut auro, aut id genus rerum
cuilibet. Et unde ista essent, nisi tu instituisses ea? Tu fabro
corpus, tu animum membris imperitantem fecisti, tu materiam unde facit
aliquid, tu ingenium quo artem capiat et videat intus quid faciat
foris, tu sensum corporis quo interprete trajiciat ab animo ad materiam
id quod facit, et renuntiet animo quid factum sit, ut ille intus
consulat praesidentem sibi veritatem, an bene factum sit. Te laudant
haec omnia creatorem omnium: sed tu quomodo facis ea? quomodo
fecisti, Deus, coelum et terram? Non utique in coelo neque in terra
fecisti coelum et terram; neque in aere aut in aquis, quoniam et haec
pertinent ad coelum et terram: neque in universo mundo fecisti
universum mundum, quia non erat ubi fieret antequam fieret ut esset.
Nec manu tenebas aliquid unde faceres coelum et terram; nam unde tibi
hoc quod tu non feceras, unde aliquid faceres? Quid enim est, nisi
quia tu es? Ergo dixisti, et facta sunt, atque in verbo tuo fecisti
ea (Psal. XXXII, 9, 6).
|
|