|
27. Perdiderat enim mulier drachmam, et quaesivit eam cum lucerna
(Luc. XV, 8), et nisi memor ejus esset, non inveniret eam.
Cum enim esset inventa, unde sciret utrum ipsa esset, si memor ejus
non esset? Multa memini me perdita quaesisse atque invenisse. Inde
istud scio, quia cum quaererem aliquid eorum, et diceretur mihi, Num
forte hoc est, num forte illud? tamdiu dicebam: Non est, donec id
offerretur quod quaerebam. Cujus nisi memor essem, quidquid illud
esset, etiam si mihi offerretur, non invenirem, quia non agnoscerem.
Et semper ita fit, cum aliquid perditum quaerimus et invenimus.
Verumtamen si forte aliquid ab oculis perit, non a memoria, veluti
corpus quodlibet visibile, tenetur intus imago ejus, et quaeritur
donec reddatur aspectui. Quod cum inventum fuerit, ex imagine quae
intus est recognoscitur. Nec invenisse nos dicimus quod perierat, si
non agnoscimus; nec agnoscere possumus, si non meminimus: sed hoc
perierat quidem oculis, memoria tenebatur.
|
|