|
68. Verax autem mediator quem secreta tua misericordia demonstrasti
humilibus, et misisti ut ejus exemplo etiam ipsam discerent
humilitatem, mediator ille Dei et hominum homo Christus Jesus,
inter mortales peccatores et immortalem justum apparuit; mortalis cum
hominibus, justus cum Deo. Ut quoniam stipendium justitiae vita et
pax est, per justitiam conjunctam Deo evacuaret mortem justificatorum
impiorum , quam cum illis voluit habere communem. Hic demonstratus
est antiquis sanctis, ut ita ipsi per fidem futurae passionis ejus,
sicut nos per fidem praeteritae, salvi fierent. In quantum enim
homo, in tantum mediator; in quantum autem verbum, non medius, quia
aequalis Deo, et Deus apud Deum, et simul cum Spiritu sancto unus
Deus.
69. Quomodo nos amasti, Pater bone, qui Filio tuo unico non
pepercisti, sed pro nobis impiis tradidisti eum! (Rom. VIII,
32.) Quomodo nos amasti pro quibus ille non rapinam arbitratus esse
aequalis tibi, factus est subditus usque ad mortem crucis (Philipp.
II, 6); unus ille in mortuis liber (Ps. LXXXVII,
6-8), potestatem habens ponendi animam suam, et potestatem habens
iterum sumendi eam (Joan. X, 18); pro nobis tibi victor et
victima, et ideo victor quia victima; pro nobis tibi sacerdos et
sacrificium, et ideo sacerdos quia sacrificium; faciens tibi nos de
servis filios, de te nascendo, nobis serviendo! Merito mihi spes
valida in illo est, quod sanabis omnes languores meos, per eum qui
sedet ad dexteram tuam et te interpellat pro nobis (Rom. VIII,
34); alioquin desperarem. Multi enim et magni sunt iidem languores
mei, multi sunt et magni; sed amplior est medicina tua. Potuimus
putare Verbum tuum remotum esse a conjunctione hominis, et desperare
de nobis, nisi caro fieret et habitaret in nobis.
70. Conterritus peccatis meis et mole miseriae meae agitaveram in
corde meditatusque fueram fugam in solitudinem; sed prohibuisti me, et
confirmasti me, dicens: Ideo pro omnibus Christus mortuus est, ut
qui vivunt, jam non sibi vivant, sed ei qui pro ipsis mortuus est
(II Cor. V, 15). Ecce, Domine, jacto in te curam meam ut
vivam, et considerabo mirabilia de lege tua (Psal. CXVIII,
18). Tu scis imperitiam meam et infirmitatem meam: doce me, et
sana me. Ille tuus Unicus in quo sunt omnes thesauri sapientiae et
scientiae absconditi (Coloss. II, 3), redemit me sanguine suo.
Non calumnientur mihi superbi: quoniam cogito pretium meum, et
manduco, et bibo, et erogo, et pauper cupio saturari ex eo inter
illos qui edunt et saturantur, et laudant Dominum qui requirunt eum
(Ps. XXI, 27.
|
|