|
13. Renuntiavi, peractis vindemialibus; ut scholasticis suis
Mediolanenses venditorem verborum alium providerent, quod et tibi ego
servire delegissem, et illi professioni, prae difficultate spirandi ac
dolore pectoris, non sufficerem. Et insinuavi per litteras
antistitituo, viro sancto Ambrosio pristinos errores meos, et
praesens votum meum, ut moneret quid potissimum mihi de Libris tuis
legendum esset, quo percipiendae tantae gratiae paratior aptiorque
fierem. At ille jussit Isaiam prophetam; credo, quod prae caeteris
Evangelii vocationisque Gentium sit praenuntiator apertior.
Verumtamen ego primam hujus lectionem non intelligens, totumque talem
arbitrans, distuli repetendum exercitatior in dominico eloquio.
|
|