|
13. Et primo volens ostendere mihi quam resistas superbis,
humilibus autem des gratiam (I Petr. V, 5), et quanta
misericordia tua demonstrata sit hominibus via humilitatis, quod
Verbum tuum caro factum est, et habitavit inter homines; procurasti
mihi per quemdam hominem immanissimo typho turgidum, quosdam
Platonicorum libros ex graeca lingua in latinam versos: et ibi legi,
non quidem his verbis, sed hoc idem omnino multis et multiplicibus
suaderi rationibus, quod in principio erat Verbum, et Verbum erat
apud Deum, et Deus erat Verbum: hoc erat in principio apud Deum;
omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil quod factum
est: in eo vita est, et vita erat lux hominum, et lux in tenebris
lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt. Et quia hominis anima
quamvis testimonium perhibeat de lumine, non est tamen ipsa lumen; sed
Verbum Dei, Deus, est lumen verum quod illuminat omnem hominem
venientem in hunc mundum. Et quia in hoc mundo erat, et mundus per
ipsum factus est, et mundus eum non cognovit. Quia vero in sua
propria venit, et sui eum non receperunt; quotquot autem receperunt
eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, credentibus in nomine
ejus: non ibi legi.
14. Item ibi legi quia Deus Verbum, non ex carne, non ex
sanguine, non ex voluntate viri, neque ex voluntate carnis, sed ex
Deo natus est. Sed quia Verbum caro factum est, et habitavit in
nobis (Joan. I, 1-14); non ibi legi. Indagavi quippe in
illis litteris varie dictum, et multis modis, quod sit Filius in
forma Patris, non rapinam arbitratus esse aequalis Deo, quia
naturaliter idipsum est. Sed quia semetipsum exinanivit formam servi
accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ut
homo; humiliavit se factus obediens usque ad mortem, mortem autem
crucis: propter quod Deus eum exaltavit a mortuis, et donavit ei
nomen quod est super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu
flectatur, coelestium, terrestrium et infernorum; et omnis lingua
confiteatur quia Dominus Jesus Christus in gloria est Dei Patris
(Philipp. II, 6-11); non habent illi libri. Quod enim ante
omnia tempora, et supra omnia tempora incommutabiliter manet unigenitus
Filius tuus coaeternus tibi, et quia de plenitudine ejus accipiunt
animae ut beatae sint (Joan. 1, 16), et quia participatione
manentis in se sapientiae renovantur ut sapientes sint; est ibi. Quod
autem secundum tempus pro impiis mortuus est (Rom. V, 6.); et
Filio unico tuo non pepercisti, sed pro nobis omnibus tradidisti eum
(Id. VIII, 32); non est ibi. Abscondisti enim haec a
sapientibus, et revelasti ea parvulis; ut venirent ad eum laborantes
et onerati, et reficeret eos: quoniam mitis est et humilis corde, et
dirigit mites in judicio, et docet mansuetos vias suas, videns
humilitatem nostram, et laborem nostrum, et dimittens omnia peccata
nostra (Psal. XXIV, 9, 18). Qui autem cothurno tanquam
doctrinae sublimioris elati non audiunt dicentem, Discite a me quia
mitis sum et humilis corde, et invenietis requiem animabus vestris
(Matth. XI, 25, 28, 29): etsi cognoscunt Deum, non
sicut Deum glorificant aut gratias agunt; sed evanescunt in
cogitationibus suis, et obscuratur insipiens cor eorum; dicentes se
esse sapientes, stulti fiunt.
15. Et ideo legebam ibi etiam immutatam gloriam incorruptionis tuae
in idola et varia simulacra, in similitudinem imaginis corruptibilis
hominis, et volucrum, et quadrupedum, et serpentum (Rom. I,
21, 23); videlicet Aegyptium cibum quo Esau perdidit
primogenita sua (Gen. XXV, 33, 34): quoniam caput
quadrupedis pro te honoravit populus primogenitus, conversus corde in
Aegyptum, et curvans imaginem tuam, animam suam ante imaginem vituli
manducantis fenum (Exod. XXXII, 1-6; et Psal. CV,
19, 20). Inveni haec ibi, et non manducavi. Placuit enim
tibi, Domine, auferre opprobrium diminutionis ab Jacob, ut major
serviret minori (Rom. IX, 13); et vocasti Gentes in
haereditatem tuam. Et ego ad te veneram ex Gentibus, et intendi in
aurum quod ab Aegypto voluisti ut auferret populus tuus (Exod.
III, 22; et XI, 2), quoniam tuum erat, ubicumque erat.
Et dixisti Atheniensibus per Apostolum tuum, quod in te vivimus et
movemur et sumus; sicut et quidam secundum eos dixerunt (Act.
XVII, 28): et utique inde erant illi libri. Et non attendi in
idola Aegyptiorum, quibus de auro tuo ministrabant, qui
transmutaverunt veritatem Dei in mendacium, et coluerunt, et
servierunt creaturae potius quam Creatori (Rom. I, 25).
|
|