|
40. Et tota spes mea non nisi in magna valde misericordia tua. Da
quod jubes, et jube quod vis. Imperas nobis continentiam. Et cum
scirem, ait quidam, quia nemo potest esse continens nisi Deus det:
et hoc ipsum erat sapientiae scire cujus esset hoc donum (Sap.
VIII, 21). Per continentiam quippe colligimur et redigimur in
unum, a quo in multa defluximus. Minus enim te amat qui tecum aliquid
amat quod non propter te amat. O amor qui semper ardes et nunquam
exstingueris! Charitas Deus meus, accende me. Continentiam jubes;
da quod jubes, et jube quod vis.
|
|