|
58. Numquid etiam hoc inter contemnenda deputabimus, aut aliquid
nos reducet in spem, nisi tota misericordia tua , quoniam coepisti
mutare nos? et tu scis quanta ex parte mutaveris, qui me primitus
sanas a libidine vindicandi me, ut propitius fias etiam caeteris
omnibus iniquitatibus meis, et sanes omnes languores meos, et redimas
de corruptione vitam meam, et corones me in miseratione et
misericordia, et saties in bonis desiderium meum (Psal. CII,
3-5); qui compressisti a timore tuo superbiam meam, et
mansuefecisti jugo tuo cervicem meam. Et nunc porto illud, et lene
est mihi, quoniam sic promisisti et fecisti (Matth. XI, 30);
et vere sic erat, et nesciebam quando id subire metuebam. Sed
numquid, Domine, qui solus sine typho dominaris, quia solus verus
Dominus es qui non habes dominum; numquid hoc quoque tertium
tentationis genus cessavit a me , aut cessare in hac tota vita potest?
59. Timeri et amari velle ab hominibus, non propter aliud, sed ut
inde sit gaudium, quod non est gaudium , misera vita est, et foeda
jactantia. Hinc fit vel maxime non amare te, nec caste timere te.
Ideoque tu superbis resistis, humilibus autem das gratiam (I Petr.
V, 5); et intonas super ambitiones saeculi, et contremunt
fundamenta montium. Itaque nobis, quoniam propter quaedam humanae
societatis officia necessarium est amari et timeri ab hominibus, instat
adversarius verae beatitudinis nostrae, ubique spargens in laqueis,
Euge, euge: ut dum avide colligimus, incaute capiamur, et a
veritate tua gaudium nostrum deponamus, atque in hominum fallacia
ponamus; libeatque nos amari et timeri, non propter te, sed pro te;
atque isto modo sui similes factos secum habeat, non ad concordiam
charitatis, sed ad consortium supplicii, qui statuit sedem suam ponere
in aquilone, ut te perversa et distorta via imitanti (Isai. XIV,
13-15), tenebrosi frigidique servirent. Nos autem, Domine,
pusillus grex tuus ecce sumus (Luc. XII, 32); tu nos
posside. Praetende alas tuas, et fugiamus sub eas. Gloria nostra tu
esto; propter te amemur, et verbum tuum timeatur in nobis. Qui
laudari vult ab hominibus vituperante te, non defendetur ab hominibus
judicante te, nec eripietur damnante te. Cum autem non peccator
laudatur in desideriis animae suae, nec qui iniqua gerit benedicitur
(Psal. X, 3), sed laudatur homo propter aliquod donum quod
dedisti ei; at ille plus gaudet sibi laudari se, quam ipsum donum
habere unde laudatur: etiam iste te vituperante laudatur; et melior
jam ille qui laudavit, quam iste qui laudatus est. Illi enim placuit
in homine donum Dei; huic amplius placuit donum hominis quam Dei.
|
|