|
22. Et sensi et expertus sum non esse mirum, quod palato non sano
poena est panis, qui sano suavis est; et oculis aegris odiosa lux,
quae puris amabilis. Et justitia tua displicet iniquis; nedum vipera
et vermiculus, quae bona creasti, apta inferioribus creaturae tuae
partibus: quibus et ipsi iniqui apti sunt, quanto dissimiliores sunt
tibi; apti autem superioribus, quanto similiores fiunt tibi. Et
quaesivi quid esset iniquitas, et non inveni substantiam: sed a summa
substantia, te Deo, detortae in infima voluntatis perversitatem,
projicientis intima sua (Eccli. X, 10), et tumescentis foras.
|
|