|
16. Quem fructum habui miser aliquando in iis quae nunc recolens
erubesco (Rom. VI, 21), maxime in illo furto in quo ipsum
furtum amavi? Nihil aliud; cum et ipsum esset nihil, et eo ipso ego
miserior. Et tamen solus id non fecissem, sic recordor animum tunc
meum; solus omnino id non fecissem. Ergo amavi ibi etiam consortium
reorum cum quibus id feci? Non ergo nihil aliud quam furtum amavi;
imo vero nihil aliud, quia et illud nihil est. Quid est revera?
Quis est qui doceat me, nisi qui illuminat cor meum et discernit
umbras ejus? Quid est quod mihi venit in mentem quaerere, et
discutere, et considerare? Quia si tunc amarem poma illa quae furatus
sum, et eis frui cuperem, possem etiam solus, si satis esset
committere illam iniquitatem, qua pervenirem ad voluptatem meam; nec
confricatione consciorum animorum accenderem pruritum cupiditatis meae.
Sed quoniam in illis pomis voluptas mihi non erat, ea erat in ipso
facinore, quam faciebat consortium simul peccantium.
|
|