|
19. In ipsa tamen pueritia, de qua mihi minus quam de adolescentia
metuebatur, non amabam litteras, et me in eas urgeri oderam; et
urgebar tamen, et bene mihi fiebat, nec faciebam ego bene: non enim
discerem, nisi cogerer. Nemo autem invitus bene facit, etiamsi bonum
est quod facit. Nec qui me urgebant, bene faciebant; sed bene mihi
fiebat abs te, Deus meus. Illi enim non intuebantur quo referrem
quod me discere cogebant, praeterquam ad satiandas insatiabiles
cupiditates copiosae inopiae et ignominiosae gloriae. Tu vero cui
numerati sunt capilli capitis nostri (Matth. X, 30), errore
omnium qui mihi instabant ut discerem, utebaris ad utilitatem meam;
meo autem, qui discere nolebam, utebaris ad poenam meam, qua plecti
non eram indignus tantillus puer et tantus peccator. Ita de non bene
facientibus tu bene faciebas mihi; et de peccante meipso juste
retribuebas mihi. Jussisti enim, et sic est, ut poena sua sibi sit
omnis inordinatus animus.
|
|