|
18. Quocirca invenimus nihil esse aliud discere ista, quorum non
per sensus haurimus imagines, sed sine imaginibus sicuti sunt per
seipsa intus cernimus; nisi ea quae passim atque indisposite memoria
continebat, cogitando quasi colligere, atque animadvertendo curare,
ut tanquam ad manum posita in ipsa memoria, ubi sparsa prius et
neglecta latitabant, jam familiari intentioni facile occurrant. Et
quam multa hujusmodi gestat memoria mea quae jam inventa sunt, et sicut
dixi, quasi ad manum posita, quae didicisse et nosse dicimur! Quae
si modestis temporum intervallis recolere desivero, ita rursus
demerguntur, et quasi in remotiora penetralia dilabuntur, ut denuo
velut nova excogitanda sint indidem iterum (neque enim est alia regio
eorum), et cogenda rursus ut sciri possint, id est velut ex quadam
dispersione colligenda, unde dictum est cogitare. Nam cogo et
cogito, sic est ut ago et agito, facio et factito. Verumtamen sibi
animus hoc verbum proprie vindicavit, ut non quod alibi, sed quod in
animo colligitur, id est cogitur, cogitari proprie jam dicatur.
|
|