|
1. Deus meus, recorder in gratiarum actione tibi, et confitear
misericordias tuas super me. Perfundantur ossa mea dilectione tua ,
et dicant: Domine, quis similis tibi? (Psal. XXXIV,
10.) Dirupisti vincula mea, sacrificem tibi sacrificium laudis
(Psal. CXV, 17). Quomodo dirupisti ea, narrabo; et dicent
omnes qui adorant te, cum audient haec: Benedictus Dominus in coelo
et in terra; magnum et mirabile nomen ejus. Inhaeserant praecordiis
meis verba tua, et undique circumvallabar abs te. De vita tua aeterna
certus eram: quamvis eam in aenigmate et quasi per speculum videram
(I Cor. XIII, 12); dubitatio tamen omnis de incorruptibili
substantia, quod ab illa esset omnis substantia, ablata mihi erat:
nec certior de te, sed stabilior in te esse cupiebam. De mea vero
temporali vita nutabant omnia, et numdandum erat cor a fermento
veteri; et placebat via ipse Salvator, et ire per ejus angustias
adhuc pigebat. Et immisisti in mentem meam, visumque est bonum in
conspectu meo pergere ad Simplicianum qui mihi bonus apparebat servus
tuus, et lucebat in eo gratia tua. Audieram etiam quod a juventute
sua devotissime tibi viveret: jam vero tunc senuerat, et longa aetate
in tam bono studio sectandae viae tuae, multa expertus, multa edoctus
mihi videbatur; et vere sic erat. Unde mihi ut proferret volebam,
conferenti secum aestus meos, quis esset aptus modus sic affecto, ut
ego eram, ad ambulandum in via tua.
2. Videbam enim plenam Ecclesiam; et alius sic ibat, alius autem
sic. Mihi autem displicebat quod agebam in saeculo, et oneri mihi
erat valde, non jam inflammantibus cupiditatibus, ut solebant, spe
honoris et pecuniae, ad tolerandam illam servitutem tam gravem. Jam
enim me illa non delectabant prae dulcedine tua et decore domus tuae
quam dilexi (Psal. XXV, 8); sed adhuc tenaciter colligabar ex
femina: nec me prohibebat Apostolus conjugari, quamvis exhortaretur
ad melius, maxime volens omnes homines sic esse ut ipse erat (I
Cor. VII). Sed ego infirmior eligebam molliorem locum: et
propter hoc unum volvebar in caeteris languidus, et tabescens curis
marcidis, quod et in aliis rebus quas nolebam pati, congruere cogebar
vitae conjugali, cui deditus obstringebar. Audieram ex ore
Veritatis, esse spadones qui seipsos absciderunt propter regnum
coelorum: sed, Qui potest, inquit, capere, capiat (Matth.
XIX, 12). Vani sunt certe omnes homines unibus non inest Dei
scientia; nec de iis quae videntur bona, potuerunt invenire eum qui
est (Sap. XIII, 1). At ego jam non eram in illa vanitate:
transcenderam cam; et contestante universa creatura tua, inveneram te
creatorem nostrum, et Verbum tuum apud te Deum, tecumque cum
Spiritu sancto unum Deum, per quod creasti omnia. Est et aliud
genus impiorum, qui cognoscentes Deum non sicut Deum
glorificaverunt, aut gratias egerunt. In hoc quoque incideram; et
dextera tua suscepit me (Psal. XVII, 36), et inde ablatum
posuisti ubi convalescerem, quia dixisti homini: Ecce pietas est
sapientia (Job XXVIII, 28); et, Noli velle videri sapiens
(Prov. III, 7), quoniam dicentes se esse sapientes stulti
facti sunt (Rom. I, 21, 22). Et inveneram jam bonam
margaritam; et venditis omnibus quae haberem, emenda erat, et
dubitabam (Matth. XIII, 46).
|
|