|
25. Sic aegrotabam et excruciabar accusans memetipsum solito
acerbius nimis, ac volvens et versans me in vinculo meo, donec
abrumperetur totum quo jam exiguo tenebar, sed tenebar tamen. Et
instabas tu in occultis meis. Domine, severa misericordia, flagella
ingeminans timoris et pudoris, ne rursus cessarem, et non abrumperetur
idipsum exiguum et tenue quod remanserat; et revalesceret iterum, et
me robustius alligaret. Dicebam enim apud me intus: Ecce modo fiat,
modo fiat. Et cum verbo jam ibam in placitum. Jam pene faciebam, et
non faciebam: nec relabebar tamen in pristina, sed de proximo stabam,
et respirabam. Et item conabar, et paulo minus ibi eram, et paulo
minus jamjamque attingebam et tenebam; et non ibi eram, nec
attingebam, nec tenebam, haesitans mori morti, et vitae vivere;
plusque in me valebat deterius inolitum, quam melius insolitum:
punctumque ipsum temporis quo aliud futurus eram, quanto propius
admovebatur, tanto ampliorem incutiebat horrorem; sed non recutiebat
retro, nec avertebat, sed suspendebat.
26. Retinebant nugae nugarum, et vanitates vanitatum antiquae
amicae meae, et succutiebant vestem meam carneam, et submurmurabant:
Dimittisne nos? et a momento isto non erimus tecum ultra in aeternum?
et a momento isto non tibi licebit hoc et illud ultra in aeternum? Et
quae suggerebant in eo quod dixi, Hoc et illud? quae suggerebant,
Deus meus? Avertat ab anima servi tui misericordia tua! Quas sordes
suggerebant! quae dedecora! Et audiebam eas jam longe minus quam
dimidius, non tanquam libere contradicentes eundo in obviam, sed
veluti a dorso mussitantes, et discedentem quasi furtim vellicantes,
ut respicerem. Retardabant tamen cunctantem me abripere atque excutere
ab eis et transilire quo vocabar, cum diceret mihi consuetudo
violenta: Putasne sine istis poteris?
27. Sed jam tepidissime hoc dicebat. Aperiebatur enim ab ea parte
qua intenderam faciem, et quo transire trepidabam, casta dignitas
continentiae, serena et non dissolute hilaris, honeste blandiens ut
venirem neque dubitarem, et extendens ad me suscipiendum et
amplectendum pias manus plenas gregibus bonorum exemplorum. Ibi tot
pueri et puellae; ibi juventus multa et omnis aetas, et graves
viduae, et virgines anus: et in omnibus ipsa continentia nequaquam
sterilis; sed fecunda mater filiorum gaudiorum de marito te, Domine.
Et irridebat me irrisione hortatoria, quasi diceret: Tu non poteris
quod isti, quod istae ? An vero isti et istae in semetipsis possunt,
ac non in Domino Deo suo? Dominus Deus eorum me dedit eis. Quid
in te stas, et non stas? Projice te in eum; noli metuere, non se
subtrahet ut cadas: projice te securus, excipiet et sanabit te. Et
crubescebam nimis, quia illarum nugarum murmur adhuc audiebam, et
cunctabundus pendebam. Et rursus illa, quasi diceret: Obsurdesce
adversus immunda illa membra tua super terram, ut mortificentur.
Narrant tibi delectationes, sed non sicut lex Domini Dei tui
(Psal. CXVIII, 85). Ista controversia in corde meo,
nonnisi de meipso adversus meipsum. At Alypius affixus lateri meo
inusitati motus mei exitum tacitus opperiebatur.
|
|