|
2. Confitetur altitudini tuae humilitas linguae meae, quoniam tu
fecisti coelum et terram; hoc coelum quod video, terramque quam
calco, unde est haec terra quam porto, tu fecisti. Sed ubi est
coelum coeli, Domine, de quo audivimus in voce Psalmi: Coelum
coeli Domino; terram autem dedit filiis hominum (Psal. CXIII,
16)? Ubi est coelum quod cernimus, cui terra est hoc omne quod
cernimus? Hoc enim totum corporeum, non ubique totum ita accepit
speciem pulchram in novissimis, cujus fundus est terra nostra; sed ad
illud coelum coeli, etiam terrae nostrae coelum terra est. Et hoc
utrumque magnum corpus non absurde terra est, ad illud nescio quale
coelum quod Domino est, non filiis hominum.
|
|