|
30. Horum ego puer morum in limine jacebam miser, et hujus arenae
palaestra erat illa, ubi magis timebam barbarismum facere, quam
cavebam si facerem, non facientibus invidere. Dico haec et confiteor
tibi, Deus meus, in quibus laudabar ab eis, quibus placere tunc mihi
erat honeste vivere. Non enim videbam voraginem turpitudinis in quam
projectus eram ab oculis tuis. Nam in illis jam quid me foedius fuit,
ubi etiam talibus displicebam, fallendo innumerabilibus mendaciis et
paedagogum, et magistros, et parentes amore ludendi, studio spectandi
nugatoria, et imitandi ludicra inquietudine? Furta etiam faciebam de
cellario parentum et de mensa, vel gula imperitante, vel ut haberem
quod darem pueris, ludum suum mihi, quo pariter utique delectabantur,
tamen vendentibus. In quo etiam ludo fraudulentas victorias, ipse
vana excellentiae cupiditate victus, saepe aucupabar. Quid autem tam
nolebam pati, atque atrociter, si deprehenderem, arguebam, quam id
quod aliis faciebam, et si deprehensus arguerer, saevire magis quam
cedere libebat? Istane est innocentia puerilis? Non est, Domine,
non est: oro te, Deus meus. Nam haec ipsa sunt quae a paedagogis et
magistris, a nucibus, et pilulis, et passeribus, ad praefectos et
reges, aurum, praedia, mancipia; haec ipsa omnino quae succedentibus
majoribus aetatibus transeunt, sicuti ferulis majora supplicia
succedunt. Humilitatis ergo signum in statura pueritiae, Rex
noster, probasti, cum aisti: Talium est regnum coelorum (Matth.
XIX, 14).
|
|