|
20. Haec tunc non noveram, et amabam pulchra inferiora, et ibam in
profundum, et dicebam amicis meis: Num amamus aliquid, nisi
pulchrum? Quid est ergo pulchrum? et quid est pulchritudo? Quid est
quod nos allicit et conciliat rebus quas amamus? Nisi enim esset in
eis decus et species, nullo modo nos ad se moverent. Et
animadvertebam et videbam in ipsis corporibus aliud esse quasi totum,
et ideo pulchrum; aliud autem quod ideo deceret, quoniam apte
accommodaretur alicui, sicut pars corporis ad universum suum, aut
calceamentum ad pedem, et similia. Et ista consideratio scaturivit in
animo meo ex intimo corde meo; et scripsi libros de Pulchro et Apto;
puto, duos aut tres. Tu scis, Deus: nam excidit mihi. Non enim
habemus eos, sed aberraverunt a nobis, nescio quomodo.
|
|