|
21. Unde hoc monstrum? et quare istud? Luceat misericordia tua;
et interrogem, si forte mihi respondere possint latebrae poenarum
hominum, et tenebrosissimae contritiones filiorum Adam. Unde hoc
monstrum? et quare istud? Imperat animus corpori, et paretur
statim; imperat animus sibi et resistitur. Imperat animus ut moveatur
manus, et tanta est facilitas ut vix a servitio discernatur imperium:
et animus animus est, manus autem corpus est. Imperat animus ut velit
animus, nec alter est, nec facit tamen. Unde hoc monstrum? et quare
istud? Imperat, inquam, ut velit, qui non imperaret nisi vellet,
et non fit quod imperat. Sed non ex toto vult; non ergo ex toto
imperat. Nam in tantum imperat, in quantum vult, et in tantum non
fit quod imperat, in quantum non vult. Quoniam voluntas imperat ut
sit voluntas, nec alia, sed ipsa. Non utique plena imperat, ideo
non est quod imperat. Nam si plena esset, nec imperaret ut esset,
quia jam esset. Non igitur monstrum partim velle, partim nolle; sed
aegritudo animi est, quia non totus assurgit veritate sublevatus,
consuetudine praegravatus. Et ideo sunt duae voluntates, quia una
earum tota non est, et hoc adest alteri quod deest alteri.
|
|