|
8. Sed tamen quis quaerebat Manichaeum nescio quem etiam ista
scribere, sine quorum peritia pietas disci poterat? Dixisti enim
homini, Ecce pietas et sapientia (Job XXVIII, 28, sec.
LXX); quam ille ignorare posset, etiam si ista perfecte nosset:
ista vero quia non noverat, impudentissime audens docere, prorsus
illam nosse non posset. Vanitas est enim mundana ista etiam nota
profiteri, pietas autem tibi confiteri. Unde ille devius, ad hoc
ista multum locutus est, ut convictus ab eis qui ista vere
didicissent, quis esset ejus sensus in caeteris quae abditiora sunt,
manifeste cognosceretur. Non enim parvi existimari se voluit, sed
Spiritum sanctum consolatorem et ditatorem fidelium tuorum,
auctoritate plenaria personaliter in se esse persuadere conatus est.
Itaque, cum de coelo ac stellis, et de solis ac lunae motibus falsa
dixisse deprehenderetur, quamvis ad doctrinam religionis ista non
pertineant, tamen ausus ejus sacrilegos fuisse satis emineret; cum ea
non solum ignorata, sed etiam falsa, tam vesana superbiae vanitate
diceret, ut ea tanquam divinae personae tribuere sibi niteretur.
9. Cum enim audio christianum aliquem fratrem, illum aut illum,
ista nescientem, et aliud pro alio sentientem, patienter intueor
opinantem hominem; nec illi obesse video, cum de te, Domine creator
omnium, non credat indigna, si forte situs et habitus creaturae
corporalis ignoret. Obest autem si hoc ad ipsam doctrinae pietatis
formam pertinere arbitretur, et pertinacius affirmare audeat quod
ignorat. Sed etiam talis infirmitas in fidei cunabulis a charitate
matre sustinetur, donec assurgat novus homo in virum perfectum, et
circumferri non possit omni vento doctrinae (Ephes. IV, 13,
14). In illo autem qui doctor, qui auctor, qui dux et princeps
eorum quibus illa suaderet, ita fieri ausus est, ut qui eum
sequerentur, non quemlibet hominem, sed Spiritum tuum sanctum se
sequi arbitrarentur; quis tantam dementiam, sicubi falsa dixisse
convinceretur, non detestandam longeque abjiciendam esse judicaret?
Sed tamen nondum liquido compereram utrum etiam secundum ejus verba,
vicissitudines longiorum et breviorum dierum atque noctium, et ipsius
noctis et diei, et deliquia luminum, et si quid ejusmodi in aliis
libris legeram, posset exponi; ut, si forte posset, incertum quidem
mihi fieret utrum ita se res haberet, an non ita; sed ad fidem meam
illius auctoritatem, propter creditam sanctitatem, praeponerem.
|
|