|
2. Quando autem sufficio lingua calami enuntiare omnia hortamenta
tua, et omnes terrores tuos, et consolationes, et gubernationes
quibus me perduxisti praedicare verbum, et sacramentum tuum dispensare
populo tuo? Et si sufficio haec enuntiare ex ordine, caro mihi valent
stillae temporum. Et olim inardesco meditari in lege tua, et in ea
tibi confiteri scientiam et imperitiam meam, primordia illuminationis
tuae, et reliquias tenebrarum mearum, quousque devoretur a fortitudine
infirmitas. Et nolo in aliud horae diffluant, quas invenio liberas a
necessitatibus reficiendi corporis, et intentionis animi, et
servitutis quam debemus hominibus, et quam non debemus et tamen
reddimus.
3. Domine Deus meus, intende orationi meae, et misericordia tua
exaudiat desiderium meum, quoniam non mihi soli aestuat, sed usui vult
esse fraternae charitati: et vides in corde meo quia sic est.
Sacrificem tibi famulatum cogitationis et linguae meae; et da quod
offeram tibi. Inops enim et pauper sum; tu dives in omnes invocantes
te (Rom. X, 12), qui securus curam nostri geris. Circumcide
ab omni temeritate omnique mendacio interiora et exteriora labia mea.
Sint castae deliciae meae Scripturae tuae; nec fallar in eis, nec
fallam ex eis. Domine, attende; et miserere, Domine Deus meus,
lux caecorum et virtus infirmorum, statimque lux videntium et virtus
fortium, attende animam meam, et audi clamantem de profundo. Nam
nisi adsint et in profundo aures tuae, quo ibimus? quo clamabimus?
Tuus est dies, et tua est nox (Psal. LXXIII, 16): ad
nutum tuum momenta transvolant. Largire inde spatium meditationibus
nostris in abdita legis tuae, neque adversus pulsantes claudas eam.
Neque enim frustra scribi voluisti tot paginarum opaca secreta; aut
non habent illae silvae cervos suos recipientes se in eas et
resumentes, ambulantes et pascentes, recumbentes et ruminantes. O
Domine, perfice me, et revela mihi eas. Ecce vox tua gaudium meum,
vox tua super affluentiam voluptatum . Da quod amo: amo enim; et hoc
tu dedisti. Ne dona tua deseras, nec herbam tuam spernas sitientem.
Confitear tibi quidquid invenero in Libris tuis; et audiam vocem
laudis (Psal. XXV, 7) et te bibam, et considerem mirabilia de
lege tua, ab usque principio in quo fecisti coelum et terram, usque ad
regnum tecum perpetuum sanctae civitatis tuae.
4. Domine, miserere mei, et exaudi desiderium meum. Puto enim
quod non sit de terra, non de auro et argento et de lapidibus, aut
decoris vestibus, aut honoribus et potestatibus, aut voluptatibus
carnis, neque de necessariis corpori, et huic vitae peregrinationis
nostrae, quae omnia nobis apponuntur quaerentibus regnum et justitiam
tuam. Vide, Domine Deus meus, unde sit desiderium meum.
Narraverunt mihi injusti delectationes, sed non sicut lex tua,
Domine (Psal. CXVIII, 85). Ecce unde est desiderium
meum. Vide, Pater, aspice, et vide, et approba; et placeat in
conspectu misericordiae tuae invenire me gratiam ante te, ut aperiantur
pulsanti mihi interiora sermonum tuorum. Obsecro per Dominum nostrum
Jesum Christum filium tuum, virum dexterae tuae (Psal.
LXXIX, 18), filium hominis, quem confirmasti tibi mediatorem
tuum et nostrum, per quem nos quaesiisti non quaerentes te, quaesisti
autem ut quaereremus te; Verbum tuum per quod fecisti omnia, in
quibus et me; Unicum tuum per quem vocasti in adoptionem populum
credentium, in quo et me: per eum te obsecro qui sedet ad dexteram
tuam et te interpellat pro nobis, in quo sunt omnes thesauri sapientiae
et scientiae absconditi (Coloss. II, 3). Ipsum quaero in
Libris tuis. Moyses de illo scripsit (Joan. V, 46): hoc ipse
ait; hoc Veritas ait.
|
|