|
40. Et stabo atque solidabor in te, in forma mea, veritate tua;
nec patiar quaestiones hominum, qui poenali morbo plus sitiunt quam
capiunt et dicunt, Quid faciebat Deus antequam faceret coelum et
terram? Aut quid ei venit in mentem, ut aliquid faceret, cum antea
nunquam aliquid fecerit? Da illis, Domine, bene cogitare quid
dicant, et invenire quia non dicitur, Nunquam, ubi non est tempus.
Quod ergo dicitur, nunquam fecisse, quid aliud dicitur nisi nullo
tempore fecisse? Videant itaque nullum tempus esse posse sine
creatura, et desinant istam vanitatem loqui. Extendantur etiam in ea
quae ante sunt, et intelligant te ante omnia tempora aeternum creatorem
omnium temporum, neque ulla tempora tibi esse coaeterna, nec ullam
creaturam, etiam si est aliqua supra tempora.
|
|