|
24. Et multi amici agitaveramus animo, et colloquentes ac
detestantes turbulentas humanae vitae molestias, pene jam firmaveramus
remoti a turbis otiose vivere: id otium sic moliti, ut si quid habere
possemus, conferremus in medium, unamque rem familiarem conflaremus ex
omnibus; ut per amicitiae sinceritatem non esset aliud hujus et aliud
illius; sed quod ex cunctis fieret unum, et universum singulorum
esset, et omnia omnium: cum videremur nobis esse posse decem ferme
homines in eadem societate, essentque inter nos praedivites,
Romanianus maxime communiceps noster, quem tunc graves aestus
negotiorum suorum ad comitatum attraxerant, ab ineunte aetate mihi
familiarissimus; qui maxime instabat huic rei, et magnam in suadendo
habebat auctoritatem, quod ampla res ejus multum caeteris anteibat: et
placuerat nobis ut bini annui tanquam magistratus omnia necessaria
curarent, caeteris quietis. Sed posteaquam coepit cogitari utrum hoc
mulierculae sinerent, quas et alii nostrum jam habebant, et nos habere
volebamus, totum illud placitum quod bene formabamus , dissiluit in
manibus, atque confractum et abjectum est. Inde ad suspiria et
gemitus , et gressus ad sequendas latas et tritas vias saeculi,
quoniam multae cogitationes erant in corde nostro; consilium autem tuum
manet in aeternum (Psal. XXXII, 2). Ex quo consilio
deridebas nostra, et tua praeparabas, nobis daturus escam in
opportunitate, et aperturus manum tuam atque impleturus animas nostras
benedictione (Psal. CXLIV, 15, 16).
|
|