|
5. Quid ergo tibi deesset ad bonum quod tu tibi es, etiamsi ista vel
omnino nulla essent, vel informia remanerent, quae non ex indigentia
fecisti, sed ex plenitudine bonitatis tuae, cohibens atque convertens
ad formam, non ut tanquam tuum gaudium compleatur ex eis? Perfecto
enim tibi displicet eorum imperfectio, ut ex te perficiantur et tibi
placeant; non autem imperfecto, tanquam et tu eorum perfectione
perficiendus sis. Spiritus enim tuus bonus superferebatur super aquas
(Ibid., 2); non ferebatur ab eis tanquam in eis requiesceret.
In quibus enim requiescere dicitur Spiritus tuus bonus (Isai.
XI, 2), hos in se requiescere facit. Sed superferebatur
incorruptibilis et incommutabilis voluntas tua, ipsa in se sibi
sufficiens, super eam quam feceras vitam; cui non est hoc vivere quod
beata vivere, quia vivit etiam fluitans in obscuritate sua; cui restat
converti ad eum a quo facta est, et magis magisque vivere apud fontem
vitae, et in lumine ejus videre lumen (Psal. XXXV, 10), et
perfici, et illustrari, et beari.
|
|