|
15. Non longe coeperat Mediolanensis Ecclesia genus hoc
consolationis et exhortationis celebrare, magno studio fratrum
concinentium vocibus et cordibus. Nimirum annus erat, aut non multo
amplius, cum Justina Valentiniani regis pueri mater, hominem tuum
Ambrosium persequeretur, haeresis suae causa, qua fuerat seducta ab
Arianis. Excubabat pia plebs in ecclesia, mori parata cum episcopo
suo, servo tuo. Ibi mater mea, ancilla tua, sollicitudinis et
vigiliarum primas tenens, orationibus vivebat. Nos adhuc frigidi a
calore Spiritus tui, excitabamur tamen civitate attonita atque
turbata. Tunc hymni et psalmi ut canerentur secundum morem orientalium
partium, ne populus moeroris taedio contabesceret, institutum est; et
ex illo in hodiernum retentum, multis jam ac pene omnibus gregibus
tuis, et per caetera orbis imitantibus .
16. Tunc memorato antistiti tuo per visum aperuisti, quo loco
laterent martyrum corpora Protasii et Gervasii, quae per tot annos
incorrupta in thesauro secreti tui recondideras, unde opportune
promeres ad coercendam rabiem femineam, sed regiam. Cum enim
propalata et effossa digno cum honore transferrentur ad Ambrosianam
basilicam, non solum quos immundi vexabant spiritus, confessis eisdem
daemonibus sanabantur, verum etiam quidam plures annos caecus civis
civitatique notissimus, cum populi tumultuantis laetitiae causam
quaesisset atque audisset, exsilivit, eoque se ut duceret, suum ducem
rogavit. Quo perductus, impetravit admitti, ut sudario tangeret
feretrum pretiosae in conspectu tuo mortis sanctorum tuorum (Psal.
CXV, 15). Quod ubi fecit, atque admovit oculis, confestim
aperti sunt. Inde fama discurrens, inde laudes tuae ferventes,
lucentes , inde illius inimicae animus etsi ad credendi sanitatem non
ampliatus , a persequendi tamen furore compressus est. Gratias tibi,
Deus meus. Unde et quo duxisti recordationem meam, ut haec etiam
confiterer tibi, quae magna oblitus praeterieram? Et tamen tunc cum
ita fragraret odor unguentorum tuorum, non currebamus post te
(Cantic. I, 3), et ideo plus flebam inter cantica hymnorum
tuorum, olim suspirans tibi, et tandem respirans , quantum patet aura
in domo fenea.
|
|