|
7. Et quaerebam unde malum, et male quaerebam; et in ipsa
inquisitione mea non videbam malum. Et constituebam in conspectu
spiritus mei universam creaturam, quidquid in ea cernere possumus;
sicuti est terra, et mare, et aer, et sidera, et arbores, et
animalia mortalia; et quidquid in ea non videmus, sicut firmamentum
coeli, insuper et omnes Angelos et cuncta spiritualia ejus; sed etiam
ipsa, quasi corpora essent, locis et locis ordinavit imaginatio mea:
et feci unam massam grandem distinctam generibus corporum creaturam tuam
; sive quae vera corpora erant, sive quae ipse pro spiritibus
finxeram: et eam feci grandem, non quantum erat, quod scire non
poteram; sed quantum libuit, undiqueversum sane finitam. Te autem,
Domine, ex omni parte ambientem eam et penetrantem, sed usquequaque
infinitum: tanquam si mare esset ubique, et undique per immensa spatia
infinitum solum mare, et haberet intra se spongiam quamlibet magnam,
sed finitam tamen; plena esset utique spongia illa ex omni sua parte ex
immenso mari: sic creaturam tuam finitam te infinito plenam putabam,
et dicebam: Ecce Deus, et ecce quae creavit Deus, et bonus est
Deus, atque his validissime longissimeque praestantior; sed tamen
bonus bona creavit, et ecce quomodo ambit atque implet ea. Ubi ergo
malum, et unde, et qua huc irrepsit? Quae radix ejus, et quod semen
ejus? An omnino non est? Cur ergo timemus et cavemus quod non est?
Aut si inaniter timemus, certe vel timor ipse malum est, quo incassum
stimulatur et excruciatur cor: et tanto gravius malum, quanto non est
quod timeamus, et timemus. Idcirco aut est malum quod timemus, aut
hoc malum est quia timemus. Unde est igitur, quoniam Deus fecit haec
omnia, bonus bona? Majus quidem et summum bonum minora fecit bona,
sed tamen et creans et creata bona sunt omnia. Unde est malum? An
unde fecit ea , materies aliqua mala erat, et formavit atque ordinavit
eam, sed reliquit aliquid in illa, quod in bonum non converteret?
Cur et hoc? An impotens erat totam vertere et commutare, ut nihil
mali remaneret, cum sit omnia potens? Postremo, cur inde aliquid
facere voluit, ac non potius eadem omnipotentia fecit ut nulla esset
omnino? Aut vero existere poterat contra ejus voluntatem? Aut si
aeterna erat, cur tam diu per infinita retro spatia temporum, sic eam
sivit esse, ac tanto post placuit aliquid ex ea facere? Aut jam si
aliquid subito voluit agere, hoc potius ageret omnipotens, ut illa non
esset, atque ipse solus esset totum, verum et summum et infinitum
bonum. Aut si non erat bene ut non aliquid boni etiam fabricaretur ,
et conderet qui bonus erat; illa sublata et ad nihilum redacta materia
quae mala erat, bonam ipse institueret unde omnia crearet. Non enim
esset omnipotens, si condere non posset aliquid boni, nisi ea, quam
ipse non condiderat, adjuvaretur materia. Talia volvebam pectore
misero, ingravidato curis mordacissimis de timore mortis, et non
inventa veritate: stabiliter tamen haerebat in corde meo, in catholica
Ecclesia fides Christi tui Domini et Salvatoris nostri; in multis
quidem adhuc informis, et praeter doctrinae normam fluitans , sed
tamen eam non relinquebat animus, imo in dies magis magisque
imbibebat.
|
|