CAPUT I. DE REQUISITIS INTRINSECIS ENTIS FINITI IN ORDINE STATICO. ART. 1. DE REQUISITIS AD ENTIUM MULTIPLICATIONEM SEU DE DISTINCTIONE INTER ESSENTIAM ET ESSE. THESIS.

Thesis. Ens finitum essentia et esse, tanquam principiis realiter distinctis, constat [27].

Probatur thesis.

Actus finitus est actus receptus in potentia subjectiva.

Atqui esse limitatum est actus finitus.

Ergo esse limitatum est esse receptum in potentia subjectiva, quae realis essentia [28] nuncupatur.

Vel alio modo:

Actus irreceptus in potentia subjectiva est actus in suo ordine illimitatus ideoque unicus.

Atqui plura sunt entia, ideoque finita quoad esse.

Ergo eorum esse est in potentia subjectiva receptum.

Ergo in ente finito, esse non est ens, sed est principium entis constitutivum, ratione cujus totum subjectum perfectionem essendi participat; neque essentia est ens sed est principium entis constitutivum, ratione cujus totum subjectum, quoad perfectionem essendi, finitum est. Aliis verbis, finitum, in ordine essendi, realiter compositum est ex esse, i.e. principio essendi, et essentia, i.e. principio multiplicationis et individuationis.