|
|
Ens et verum convertuntur.
|
Pars prior significationem objectivam et structuram logicam notionis
entis exhibuit. Quae notio statim de se videbatur problema adducere,
quod omnium est praecipuum atque amplissimum, nempe de synthesi entis
aut, a. v., de ordine universali.
Ut quaestionem enodaremus, proprietates investigabamus
transcendentales, notiones scil. quae modo magis determinato indicant
quisnam sit notionis entis sensus, quin tamen characterem ejus
absolutum et transcendentalem infitientur. Quarum notionum (entis
scil. et ejus proprietatum) ope explicitatio judiciorum genuit
principia omnino inconcussa et universalia, quae fundamentum conjiciunt
stabile, cum cuivis quaestioni respondere conemur.
Quibus positis, problema praecipuum metaphysicae, notioni entis
inhaerens, possumus examini subjicere, scil. quomodo entium
multiplicitas in absoluta entis synthesi collocetur?
Responsio duas complectitur partes: omne ens finitum intrinsece
componitur; omne ens finitum prorsus pendet ab ente infinito, simplici
et unico. Duae ergo patent sectiones in hac metaphysicae parte: 1°
de requisitis intrinsecis et 2° de requisitis extrinsecis entium.
|
|