ART. 2. DE REQUISITIS INTRINSECIS AD ACTIVITATEM ENTIS FINITI, SEU DE SUBSTANTIA ET ACCIDENTIBUS. THESIS.

Thesis. Ens finitum, quatenus est activum, substantia et accidentibus realiter distinctis constat[98].

Probatur thesis.

Agere sequitur esse.

Atqui ens finitum non est suum esse, sed ex essentia et esse realiter distinctis constat.

Ergo non est suum agere, sed ex duplici principio, potentiali scil. et actuali, etiam in ordine activitatis compositum est.

Atqui ens finitum sua activitate ad ulteriorem determinationem tendit.

Ergo compositio realis in ordine agendi distinguitur ab illa quae viget in ordine essendi: cujus compositionis principia in ordine agendi "substantia" et "accidentia" nuncupantur.

Quamobrem in ente finito substantia non est ens, sed est constitutivum entis principium, ratione cujus toti enti competit esse in se et ab aliis distingui; neque accidentia sunt entia, sed constitutiva entis principia, quorum ratione toti enti, in se jam constituto, competit adhuc secundum alias determinationes existere.