|
Si accidens et substantia secundum realem eorum quidditatem
distinguuntur, an etiam secundum eorum existentiale principium diversa
sunt? Annon potius, intima substantiae cum accidentibus unione
inspecta, compositum ex substantia et accidentibus unum per se est
dicendum, hoc sensu quod unico actu essendi existerent?
1. Negantes realem inter esse et essentiam distinctionem, atque
simul distinguentes substantiam et accidentia secundum rem, uti Fr.
Suarez, eo ipso identitatem substantiae et accidentium secundum esse
negare coguntur [120].
2. Quidam, etiam thomistae, uti card. Mercier [121],
distinctionem realem tum inter esse et essentiam tum inter substantiam
et accidentia propugnantes, tamen in composito substantiali unionem tam
arctam adesse censent ut aliam praeter illam secundum esse non
intelligant.
3. S. Thomas substantiam et accidentia realiter distinguit etiam
secundum eorum existentiale principium opinatus est [122].
Ultima haec sententia propugnanda est, cum proportio inter actum et
potentiam ita melius servari videatur. Quomodo actus essendi
substantiae simul actus essendi accidentalis esse posset? Quomodo
actus ille potentias plures et quidem ordinis diversi simul
determinaret?
Ceteroquin, in ente limitato, esse non individuatur ratione sui, sed
ratione essentiae. Quare, mutato ente quoad modum essendi, et quoad
esse mutetur necesse est.
Nunc autem datur motus accidentalis; scil. ens, substantiali
determinatione manente, nunc taliter, dein aliter determinatur: in
ordine quidditativo accidentali habetur mutatio. Quare,
consequenter, ens etiam quoad esse mutatur, quin tamen substantialiter
quoad esse mutatio habeatur. Sed eo ipso substantiale et accidentalia
quoad esse distinguenda sunt.
Talem sententiam unitati entis offendere ne dicatur. Substantiale
enim esse ejusdem subjecti minime multiplicatur [123]; accidens
vero quoad totam suam realitatem a substantia multipliciter pendet,
eique de se inhaeret.
|
|