|
Pulchrum, quia transcendentale, sicut ens, proprie et analogice,
secundum proportionalitatem de pluribus praedicatur. Pulchrum est
bonitas veri; quare modis veritatis modi pulchritudinis respondent.
|
1. Ens divinum pulchrum est modo infinito [132]: Deus sese
intelligens infinita beatitudine gaudet; creatura intellectualis,
visione Dei faciali fruens, in ipso plenam suam beatitudinem
supernaturalem obtinet [133].
2. Ens creatum pulchrum est, nam "ex divina pulchritudine esse
omnium derivatur" [134]: Deus hac pulchritudine semper actu
fruitur; creatura intellectualis, ob suam deficientiam, non semper
actu illud intelligit nec in illo delectatur; est tamen hoc pulchrum,
etiam intellectui creato, semper de se fruibile.
|
|
Pulchrum adhuc dispescitur in reale et ideale, naturale et artificiale
[135].
|
1. Pulchrum reale dicitur ipsum objectum, quod formam pulchritudinis
in se continet; ideale vero idea vel exemplar in mente existens, ad
quam quo magis accedunt res, eo pulchriores existimantur. Et
quandoquidem hujusmodi ideae sunt in Artifice Increato, et in
artificibus creatis, ideo pulchrum ideale aliud est divinum, aliud
humanum.
2. Pulchrum naturale continetur singulis speciebus naturalibus, et
tota rerum creatarum universitate, quae maxime gaudet integritate,
ordine et claritate; pulchrum autem artificiale continetur nonnullis
operibus artis humanae quae visa placent.
|
|
|
|