|
Permultis subjectis "esse" tribuimus. Proinde de "esse" notionem
effingimus communem. Cui notioni, in se spectatae, quid inest?
Qualem prae se fert significationem? Quando de "ente in communi"
cogitamus, quid cogitationi objicimus? Cum subjectum "sub respectu
entis" consideramus, quidnam consideramus?
Originem et evolutionem psychologicam actus cognitionis haud in
controversiam ponimus. Quanam aetate et quibusnam in adjunctis
notionem entis in communi assequimur? Estne notio nobis insita an
potius infusa, aut abstractionis ope ex experientia hausta? Utrum
prima est notio intellectus, an terminus diuturnae et pertinacis
activitatis intellectualis? Quae omnes quaestiones, etsi maximi
momenti, hic non agitantur [4].
Primordium inquisitionis indicatur, cum experientia constet vocem
"ens" esse usitatam et tritam; quae vox designare videtur ideam,
quae pervia prostat et in vita communi nullis irretitur
difficultatibus. Haec autem idea, quae nobis inest et cujus sensus
tarn obvius videtur ut promiscue adhibeatur, qualem significationem
accuratam prae se fert? Perscrutemur ergo notionem entis, ut
adamussim et explicite ejus comprehensionem et extensionem explanemus.
|
|