4. QUID SIT VERO OPPOSITUM

1. Ontologice, seu in re cognoscenda qua ente, verum cum ente convertitur, et etiam non-verum cum non-ente: quare error seu non-verum est nihilum absolutum.

2. Logice, seu in actu cognitionis qua talis (non qua entis), error dari potest, non quidem in Deo, sed in creatura tantum [42].

a) Non est error in cognitione divina siquidem res essentialem dependentiam habent ab intellectu et a voluntate Dei.

b) Est error in cognitione humana quando homo non rite interpretatur realitatem, ita ut subjecto tribuat praedicatum ei minime conveniens, vel neget quod de subjecto praedicandum sit [43]. V. gr. anima humana est mortalis [44].

Respectu intellectus humani errantis res aliquando falsae dicuntur, quatenus sunt occasio falsi judicii; ita stannum dicitur falsum argentum, et cuprum aurum falsum, quia apta sunt quae appareant argentum et aurum et nos in errorem ducant.

Minime vero ita affirmatur error ontologicus: quod enim vocatur falsum argentum et aurum est stannum et cuprum omnino verum.