|
Thesis. Actus finitus est actus in potentia subiectiva realiter
receptus [13].
Probatur thesis.
Conceptus adaequate distincti, i. e. qui quantumvis determinati ad
invicem opponuntur, realitates distinctas significant.
Atqui conceptus actus et conceptus limitis adaequate discernuntur.
Ergo conceptus actus et conceptus limitis realitates repraesentant
inter quas distinctio viget realis, scil. actum et potentiam
subjectivam. Aliis verbis, ut perfectio (seu actus) in quodam ente
realiter limitari possit, hoc ens relate ad hanc perfectionem realiter
componatur oportet et quidem ex actu, seu ratione perfectionis, et
potentia, seu ratione limitationis hujus actus.
Ergo in ente relate ad aliquam perfectionem finito, actus (seu reale
principium hujus perfectionis) non est aliquod "ens" sed "principium
entis constitutivum", ratione cujus totum subjectum hanc perfectionem
participat [14]; neque potentia (seu reale principium
limitationis hujus perfectionis) est aliquod "ens", sed "principium
entis constitutivum", ratione cujus totum subjectum est finitum quoad
talem perfectionem. Aliis verbis, subjectum quoad aliquam
perfectionem finitunr, est ens realiter compositum ex actu, i. e.
principio perfectionis, et potentia, i. e. principio limitationis et
proinde multiplicationis atque individuationis.
|
|