|
Quaestio de structura logica notionis entis, in quantum ad
formationem, ad abstractionem hujus notionis spectat, iterum agitari
potest in quantum praedicationem notionis respicit. Patet cognationem
et congruentiam dari essentialem inter modum abstractionis et modum
attributionis ejusdem notionis. Quare ens, peculiarem abstractionis
modum exigens, peculiari modo praedicetur de subjectis oportet.
Singulari abstractionis actui per se congruit singularis actus
contrarius, scil. attributionis. Quod si quaestio movetur de modo
abstractionis entis, simul exoritur problema de modo attributionis
entis.
Quod problema sequenti modo circumscribitur: quomodo notio simul
potest esse et abstracta et transcendentalis? Scil., quomodo, ex
prospectu praedicationis, unus idemque conceptus, quo subjectum
quoddam totaliter (id est secundum totam suam realitatem et sub omni
aspectu) repraesentetur, absque interna mutatione et tamen absque
errore possit etiam aliud subjectum, a priori distinctum et diversum,
aeque totaliter significare ?
In altera paragrapho, comprobavimus abstractionem et
transcendentalitatem entis non congruere nisi per imperfectam notionis
entis abstractionem, qua inferiora confuse sed actu in notione entis
formaliter continentur. Ut solvetur idem problema ex prospectu
praedicationis entis, sedulius determinetur oportet quomodo inferiora
entis confuse in ente contineantur. In hunc potissimum finem
scholastici theoriam analogiae evolverunt.
|
|