|
1. Ontologice, seu in re cognoscenda qua ente, verum cum ente
convertitur, et etiam non-verum cum non-ente: quare error seu
non-verum est nihilum absolutum.
2. Logice, seu in actu cognitionis qua talis (non qua entis),
error dari potest, non quidem in Deo, sed in creatura tantum
[42].
|
a) Non est error in cognitione divina siquidem res essentialem
dependentiam habent ab intellectu et a voluntate Dei.
b) Est error in cognitione humana quando homo non rite interpretatur
realitatem, ita ut subjecto tribuat praedicatum ei minime conveniens,
vel neget quod de subjecto praedicandum sit [43]. V. gr. anima
humana est mortalis [44].
|
|
Respectu intellectus humani errantis res aliquando falsae dicuntur,
quatenus sunt occasio falsi judicii; ita stannum dicitur falsum
argentum, et cuprum aurum falsum, quia apta sunt quae appareant
argentum et aurum et nos in errorem ducant.
Minime vero ita affirmatur error ontologicus: quod enim vocatur falsum
argentum et aurum est stannum et cuprum omnino verum.
|
|