CAPUT 14

“Et dicit ei Jesus: Quod facis fac citius. Hoc nemo autem scivit discumbentium ad quid dixerit ei. Quidam enim putabant quia loculos habebat, quia dixisset ei Jesus: Eme ea quae opus sunt nobis ad diem festum, aut egenis ut aliquid daret.”

“Terra, inquit sanctus Job, data est in manus impii, vultum judicum ejus operiet (Job IX).”

Quid enim? Nunquid Judas, vel qui in illum introivit, diabolus praeceptum accepit, ut faceret quod non faciebat, et non potius permissus est, ut citius faceret, id est, ad effectum perduceret quod faciebat? Aliud nempe est, dicere facienti, citius fac, atque illud vacanti praecipere, ut hoc vel illud faciat.

“Simon, inquit Dominus apud Lucam ecce Satanas expetivit vos, ut cribraret sicut triticum (Luc XXII).”

Nunquid non ipsum Dominum perversum ejus expetierat desiderium, sicut tunc quando in typum hujus, idem Satan astans coram Domino inter filios Dei, expetivit beatum Job, ut tentaret eum? (Job I.) Ergo dum dicit:

“Quod facis fac citius,”

non magis hoc praeceptum est, quam illud quod cum dixisset Satan iste infelicis Judae possessor:

“Pellem pro pelle, et cuncta quae habet homo, dabit pro anima sua. Alioquin mitte manum tuam et tange os ejus et carnem. Respondit idem Dominus: Ecce in manu tua est (Job II).”

Concedendo utique, non praecipiendo; permittendo, non percussorem mittendo. Igitur sicut tunc, ita et nunc terra, id est, caro de terra sumpta, data est in manus impii, permisso, non imperio; quia videlicet impius, id est tenebrarum princeps diabolus, vultum Judicum ejus operuit, ut eamdem invadentes terram, perversa de illa sentirent, inique judicarent, impie condemnarent.

“Hoc autem, inquit Evangelista, nemo scivit discumbentium ad quid dixerit ei.”

Nec mirum. Non enim capere aut portare poterant etiam cum diceret eis, quantum pro nostra salute passionis instantis haberet desiderium. Verbi gratia, cum diceret:

“Baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum perficiatur (Luc XII).”

Itemque:

“Meus cibus est, ut faciam voluntatem ejus qui misit me (Joan. IV)”

Itaque nemo discumbentium, nec is ipse dilectus, cui dicenti:

“Domine, quis est qui tradet te? Respondit Jesus: ille est cui ego intinctum panem porrexero, scivit, ad quid dixerit ei;”

nemo, inquam, scivit. Quidam enim adeo inquit, nescierunt, ut putarent, quia dixisset ei:

“Eme ea quae opus sunt nobis ad diem festum, aut egenis ut aliquid daret, videlicet quia loculos habebat.”

Multum longe a rei scientia fuerunt, quia putabant illi mentionem factam esse de cura vel providentia egenorum, cum permissio daretur de tradendo ad mortem patre orphanorum et judice viduarum (Psal. LXVII).