VERS. 15.

Laudavi igitur laetitiam, quod non esset homini bonum sub sole, nisi quod comederet, et biberet, atque gauderet, et hoc solum secum auferret de labore suo in diebus vitae suae, quos dedit illi Deus sub sole. Quid, quaeso, dicere possum? Credamne quod vano pectore vanam laetitiam toties laudaverit Ecclesiastes? Hocne bono tantum nos credidit beatificandi si tantummodo delicientur corporeis epulis? Sed Dominus Jesus veracior Ecclesiaste, illos regnaturos, illos praedicat esse beatos, quos hic ditaverit spiritualis pauperies, qui flent, esuriunt, et plurima mala patiuntur (Matth. V). Certe quod dixit Veritas, necesse est ut verum sit. Sunt igitur gavisuri, et vere beati, lugentes, pauperes spiritu, sitientes, esurientes. Quae verum probat assumptum vera conclusio, esse negat gavisuros, negat esse beatos, qui tantum deliciantur corporeis oculis. Non ergo contrarius Salomon plus quam Salomoni, verum saepe affectus pro personae vice mutans, non ait hoc a se, sed ait ex verbis Epicureorum, quibus tanquam suprema boni placet voluptas illecebrosa, aut si a se dixit, illas laudat epulas, quas praeparat et suo sapientia sale condit.