VERS. 22.

“Non sunt tenebrae, et non est umbra mortis,”

id est non est ignorantia et non est oblivio, subaudi apud Deum. Idcirco per umbram mortis oblivionem designare studuit, quia sicut mors interveniens agit non esse, quod fuit in memoria: vel per umbram mortis immutatio potest accipi, quia videlicet omnis immutatio velut quaedam mortis mutatio est. Id enim quod mutat quasi interficit ab eo quod erat. Quae videlicet immutatio apud Deum non est, sicut scriptum est:

“Apud quem est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio (Jac. I).”

“Non sunt”

ergo

“tenebrae, et non est umbra mortis, ut ibi,”

id est per haec,

“abscondantur qui operantur iniquitatem,”

quia videlicet solius divinae naturae est, umbras ignorantiae mutabilitatisque tenebras penetrare.