CAPUT 25

Diligenter enim advertendum est, cum enim ait,

“qui credit non judicabitur,”

non hoc negat quin judicandus sit. Haec ergo distinctio est: Qui credit judicatus quidem est in massa, sed non judicatur in propria persona: qui autem non credit, et tunc judicatus est in massa, et in futuro judicabitur in sua persona. Nunc in illum diem, quo is qui credit non judicabitur, et is qui non credit in illa qua judicatus est damnatione retinebitur, in illum scilicet extremi judicii diem mente transpositi, judicem ipsum percunctemur, et hujus judicii causam vel aequitatem ex ore ejus audiamus. Ait:

“Hoc est autem judicium, quia lux venit in mundum, et dilexerunt homines magis tenebras quam lucem.”

“Hoc, inquit, est judicium,”

hinc homines inexcusabiles sunt, hinc illorum damnatio justa est,

“quia lux venit in mundum, et dilexerunt magis tenebras quam lucem.”

Si enim lux non venisset hodie, cum diceretur eis:

“Ite, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo et angelis ejus (Matth. XXV);”

pater enim vester primus Adam peccavit, qui diaboli consilium adversum me audivit, affectans esse similis mei, et vos in illo pariter judicati estis, quia in lumbis ejus eratis; cum, inquam, hoc diceretur eis, responderent dicentes: Domine, quando primi parentes nostri apertis oculis nudos se esse cognoverunt, quando lux venit ad eos requirens et arguens eos, et dicens primum Adae:

“Ubi es? et quis indicavit tibi quod esses nudus, nisi quod ex ligno de quo praeceperam tibi ne comederes, comedisti (Gen III)?”

nunquid nos culpae vel defensionis eorum conscii fuimus qui necdum nati eramus? Si ad nos lux venisset et peccata nostra nobis ostendisset, paenitentiam egissemus, et mala opera recognoscentes ea reliquissemus. Haec fortassis illi hodie dicerent. Nunc a Deo remota est omnis accusatio, et ab illis sublata est omnis excusatio.

“Venit enim lux in mundum,”

prosecuta est homines mox ut de regno Dei projecti sunt. Plurima illis accendit luminaria, ubi post paternam denudationem nati sunt, et nuditatem suam recognoscentes et poenitentiam agentes, vestitum vel ornatum suum recuperarent. Plurima ejusmodi illis accendit luminaria et ante legem et sub lege, scilicet justos viros, quorum factis, scriptis, vel dictis lucentibus seipsos viderent et agnoscerent, tandemque venit in ipsa substantia lucis, paratum illis ostendens et facilem introitum regni Dei, sed

“dilexerunt magis tenebras quam lucem.”

Quare?

“Erant enim eorum mala opera.”

Quae? Fornicationes, adulteria, homicidia, veneficia, comessationes, ebrietates, furta, perjuria, falsa testimonia, et his similia (Galat. V). Quibus omnibus lux ista inimica est, quae committi prohibet, quibus convenire non potest. Idcirco dum ostendit illis aditum regni Dei, dum praecipit illis ex aqua et Spiritu sancto renasci, et generationem coelestem ingredi, in qua non liceat scortari vel inebriari, polluere vel pollui, concupiscere et rapere vel furari, refugiunt ab ista luce, seque in tenebras suas recondunt, sicut Adam pater ipsorum, et foliis pravae defensionis pudenda opera contegunt, blasphemantes insuper ipsam lucem, suasque defendentes tenebras, vocantes

“tenebras lucem, et lucem tenebras (Isa. V).”

“Omnis enim qui male agit odit lucem, et non venit ad lucem ut non arguantur opera ejus.”

Non omnis qui male agit,

“omnes enim peccaverunt et egent gloria Dei (Rom. III),”

sed omnis qui male agit instanter, studiose, perseveranter: omnis utique non qui per ignorantiam vel per infirmitatem peccat, sed qui diligit, qui diligenter defendit iniquitatem, odit istam lucem, et non venit ad eam, ut non arguantur opera ejus: veluti illi, quorum ego lucra dispersi ejiciendo vendentes et ementes de templo (Joan. II). Nam idcirco lucem istam non recipiunt, idcirco me non audiunt, quia nisi de cupidis et avaris atque rapacibus vel adulteris, munifici, largi atque operosi fiant, et omnino renascantur, ut alii sint, dico illis quod regnum Dei consequi non possint.