|
Si recte consideremus quam laudem Dei alleluia (quod nomen est antiquae
dignitatis et auctoritatis) significet, perpulchrum et rationabile
videtur, ut vere est, quod de ore sanctae Ecclesiae vox haec
consuetudinaliter ablata est. Significat autem non quamlibet laudem Dei,
non laudem majorum aut minorum creaturarum coeli et terrae, et maris, et
omnium quae in eis sunt. Alioquin, si quamlibet laudem Dei significet
alleluia, frustra diebus istis de ore nostro tollitur, cum a laudibus
Dei non cessantes, laudamus quod in principio fecit coelum et terram,
quod diviserit lucem a tenebris, quod fecerit firmamentum, et posuerit
in medio aquarum, quod ad jussum ejus germinaverit terra herbam
virentem, lignumque afferens fructum juxta genus suum, quod luminaria
fecerit, et in firmamento posuerit, quod pisces, quod volucres, quod
bestias prodire jusserit, quod denique hominem ab imaginem suam
creaverit (Gen. I). Quam ergo Dei laudem significat alleluia? Illam
utique, illam cui dicit Deus Pater in Psalmo:
|
“Exsurge, gloria mea, exsurge, psalterium et cithara (Psal. LVI, CVII).”
|
|
Gloria Patris, Dei Filius, perfecta laus et sempiterna musica, utpote
summa sapientia, quae de corde nata ejusdem Patris aeterni musici,
citharam nostrae humanitatis assumpsit, quam et confractam ab invidis et
stultis pueris, qui ad cantum ejus saltare debuerant (Matth. XI), rursus
per gloriam resurrectionis reformavit, et inviolabile: psalterium fecit
illa, inquam, gloria haec cithara, sive psalterium, alleluia nostrum
est. Quidquid enim supernae jucunditatis auditoribus suis exhibuit,
quorum beati oculi qui viderunt, et aures quae audierunt (Luc. X);
quidquid, inquam, de coelestibus gaudiis ore suo Dominus Jesus Christus
praecinuit, alleluia est, canticum novum est, laus suavis est. Hoc autem
neque veteres sancti viderunt, aut audierunt, de quibus ait ipse
Dominus:
|
“Multi reges et prophetae voluerunt videre quae videtis, et non
viderunt, et audire quae auditis, et non audierunt, neque nos (Luc. X;
Matth. XIII),”
|
|
quandiu sumus in corpore (quia recessit in coelum) videre possumus, aut
audire meremur Quandiu enim
|
“sumus in corpore, peregrinamur a Domino (II Cor. V).”
|
|
Cum vero probabilem antiquae Ecclesiae nondum redemptae statum
commemoramus, nostrumque incolatum, quia prolongatus est, deplangimus,
pulchro satis ordine alleluia ab ore nostro tollitur. Quia videlicet,
qui per illud significatur,
|
“ille nondum venerat, a nobis jam recessit, et oblatus est sponsus a
filiis suis (Matth. IX).”
|
|
Recte hoc consideravit, qui hoc responsorium cecinit alleluia. Dum
praesens est imitantur illam, et desiderant illam cum se eduxerit; dum
enim hic de alleluia dixit hoc quod de sapientia scriptum est (quae sine
dubio Christus est) profecto per alleluia Christum intelligi voluit. qui
dum praesens esset, imitati sunt illum, et desideraverunt eum, cum se
eduxit, ascendens in coelum,
|
“et in perpetuum coronatus triumphat (Sap. IV)”
|
|
ante Dominum Patrem (Ephes. IV), sicut scriptum est:
|
“Gloria et honore coronasti eum, Domine, et constituisti eum super opera
manuum tuarum (Psal. VIII).”
|
|
Non ille nugas trivit, aut pueriles ineptias contexuit, cum diceret,
alleluia, revertere in thesauros tuos, te benedicent angeli. Reversus
est enim in thesauros suos Christus Dominus, id est, in secreta coeli,
ubi ab angelis benedicitur, et a filiis suis hic peregrinantibus
desideratur. Non solum autem ipse gloriosus Ecclesiae sponsus, novus
homo Christus, hoc nomine praedicatur, sed et sponsa ejus nova, sancta
Ecclesia (quia corpus ejus est), quia et ipsa musicae illi organum est,
id est, divinae sapientiae, cujus in homine Christo tota plenitudo
corporaliter inhabitat (Ephes. I; Coloss. II), eodem nomine jure
praedicari potest. Quapropter die Dominicae resurrectionis, quando nova
soboles renascitur, et claritate replentur agni novelli, qui venerunt ad
fontes, ipsam novam Ecclesiam, nova cuncto modo, gaudia nuntiantem, non
inaniter tali compellamus nomine alleluia, quae et placido nobis vultu
et dulci voce respondet, quia totum ejus diei, vel totius hebdomadae
paschalis officium illorum est exsultatio, qui tunc per aquam et
spiritum renati sunt. Sed de his suo loco melius dicemus, nunc ad
superiora redeamus.
|
|