|
Dicit aliquis: Quomodo justificabitur? Quomodo palmam veritatis hoc
verbum in eo quoque obtinebit, quod talem hominem Jeroboam, regem super
Israel ordinavit? Sciebat aut nesciebat quod ille facturus esset Israel
peccare? Si sciebat, cur illum ordinabat, et quo jure puniebat? Si
nesciebat, quomodo vincit semper cum justitia? Vel error aut inscitia ad
victoriam non pertineat? Ad haec, inquam: Non nesciebat Verbum et
sapientia, sed optime sciebat, et tamen in judicando integra illi est
veritatis et justitiae palma. Judicio hoc namque fecit, et judicium ejus
non in hac re penitus latet. Quamvis judicia ejus sunt abyssus multa,
quamvis sint incomprehensibilia, tamen quaedam sunt quae ex nonnulla
parte possunt cognosci, illa videlicet, quorum causas ore suo aperire
dignatur. De quibus Psalmista dicit:
|
“In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui (Psal. CXVIII).”
|
|
Qua tandem ex causa judicatus est, ut talis daretur rex, qui peccare
faceret Israel? illa videlicet, quia peccare volebat Israel. Ex quo
putas voluntatem peccandi habuisse Israel:
|
“Ex eo, inquit Moyses, die, quo egressus es ex Aegypto, usque ad locum
istum semper adversus Dominum contendisti (Deut. IX).”
|
|
Haec et caetera cum dicit, quibus utique dictis de reatu vituli illos
accusat, quem fecerunt in Horeb, manifestum est semper illos ad eamdem
proclives fuisse idololatriam, praesertim cum et in propheta Deus ipse
dicat:
|
“Nunquid hostias et sacrificium obtulistis mihi in deserto quadraginta
annis, domus Israel, et portastis tabernaculum Moloch idolo vestro, et
imaginem idolorum vestrorum, sidus Dei vestri, quod fecistis vobis?”
|
|
(Amos V.) Propter hoc Mosen et Aaron lapidare voluerunt. Propter hoc
Samuelem, imo et in Samuele Dominum, sicut et ipse testatur, abjecerunt
(I Reg. VIII); propter hoc David porsecuti sunt, et de regno ejecerunt.
Propterea toties dixerunt:
|
“Non est nobis pars in David, neque haereditas in filio Isai (II Par.
X),”
|
|
quia peccandi voluntatem habebant, et sub sanctis principibus peccandi
facultatem non habebant. Quod ergo tandem Jeroboam dati sunt, sub quo
vel cum quo vitulum sibi pro Deo statuerunt, sicut facere coeperant,
quando ex Aegypto egressi sunt, judicium exstitit judicium verum, quod
in alio Propheta dicit:
|
“Particeps idolorum Ephraim dimitte eum (Ose. IV).”
|
|
Et si quaeras, cur dicat,
subinde causam reddens dicit:
|
“Non dabunt cogitationes suas, ut revertantur ad Dominum (Ose. V).”
|
|
Justi igitur judicii est, quod dimisit eos secundum desideria cordis
eorum, ut irent in adinventionibus suis. Gratuitae vero misericordiae
erat quod pro illis, qui ignoranter errabant, sollicitus loquebatur in
prophetis, fiebatque ad eos verbum Domini armatum signis et prodigiis,
ut cognoscerent ex operibus, quia Dominus ipse est Deus.
|
|