|
Quare autem tanta severitate coelestis judicii in eos vindicatum est,
nisi ut venturis saeculis metus eorum exemplo sanciretur? Futurum quippe
erat (quod hodie videmus) ut scilicet falsorum fratrum avaritia simul et
ambitione non modice Ecclesia Dei turbaretur. Quid enim? Nonne omnes qui
in Christo Jesu baptizati sumus, Jericho, id est mundum hunc
anathematizavimus, abrenuntiando diabolo et omnibus pompis ejus? Ecce
autem de nobis exierunt, quamplurimi imitatores Achar de tribu Juda, qui
videlicet fidem profitentes catholicam, quod est esse vel dici de tribu
Juda (Juda quippe confessio interpretatur), tulerunt de isto anathemate,
et furati sunt atque mentiti, et absconderunt, atque inter vasa sua
reposuerunt. Dum enim sub specie pietatis, pulchri incedentes atque
religiosi, avaritiae student, quae est simulacrorum servitus (Ephes. V),
et cuncta malitiae spiritualis faciunt venalia, quid aliud quam anathema
furantur, et mentiuntur, et abscondunt inter vasa sua, imo inter
conscientias suas. Hanc malitiae radicem, et hujus fellis amaritudinem,
primum in Simone Mago per os beati Petri apostoli, universa Christi
Ecclesia terribiliter anathematizat, et haereticam esse hydriam indicat.
Non ergo, inquit Dominus, poterit Israel stare ante hostes suos, eosque
fugiet, quia pollutus est anathemate. Ubi enim in sacerdotibus, vel eis
qui praesunt, avaritia regnat, et principatum obtinet pecunia, hi qui
sunt Israel arma virtutum contra vitia tenentes, et prout oportet
arguere, obsecrare volentes, stare non possunt contra hostes libere
repugnantes, quippe quos pecunia tuetur, ut de vitiis suis aliquando non
saltem impune arguantur. Unde et apud evangelistam Matthaeum, pulchro
mysterio dictum tenemus, quia cum Dominus noster, facto de funibus
flagello, vendentes et ementes de templo ejecisset, tunc demum
accesserunt coeci et claudi ad eum in templo, et curavit eos (Matth.
XXI). Non prius caecos et claudos curavit, quam illos latrocinantes de
spelunca ejecit, quia videlicet non vitia curari, nec virtutes possunt
illustrari, nisi prius Mammon de cordibus sacerdotum, aut ipsi
sacerdotes cum illo deo suo de templo Dei fuerint ejecti. Hoc, inquam
futurum erat, et idcirco utiliter praemonstrandum erat in illo uno
Achar, qualis vel quanta secundum nomen ejus, quod interpretatur
tumultus vel turbator, cunctis imitatoribus ejus turbatio vel poena sit
reposita. Recte igitur severe, et sine ulla venia pro tali in illum
furto vindicatum est, lapidante illum omni Israel, et omnia quae illius
erant, igne sunt consumpta, praeloquente Josue, ac dicente, Quia turbati
nos, turbet te Dominus in die hac (Jos. VII). Quamvis enim illo dicente:
Fili mi, da gloriam Domino Deo Israel, confitere, et indica mihi quid
feceris, et ne abscondas: ille confitendo responderit. Vere ego peccavi
Domino Israel, et sic feci, non tamen ullam mereri veniam debuit, quia
videlicet confessio nimium tarda fuit. Ante enim turbatus est Israel
quam ille reatum agnosceret, et ante sors veridica, Deo auctore,
prodidit personam, quam ipse culpam.
|
|