VERS. 8.

“Manus tuae fecerunt me et plasmaverunt me.”

Ac si dicat: Domus corporis lutea quidem, sed a Deo facta; fundamentum terrenum quidem, sed a Deo plasmatum. Quibus etiam verbis perversum Manichaei dogma destruitur, qui a Deo spiritum, a Satana vero carnem conditam asserere conatur. Misericordiae quoque judicis dignitatem suae conditionis opponit.

“Cuncta quippe dixit et facta sunt (Psal. CXLVIII).”

Cum vero facere hominem decernit, hoc quod reverenter pensandum est, praemittit dicens:

“Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram (Gen. I).”

Hoc igitur pietati opificis opponit. Ac si dicat: Cur tanta vilitate despicis, quem cum tanta dignitate fecisti, quod

“manus tuae,”

id est studium et consilium tuum,

“fecerunt me,”

videlicet non ut caeteras creaturas sola jussionis voce, sed operationis dignitate,

“et plasmaverunt me totum in circuitu,”

subaudi caeteris animalibus elegantius? Et, cum ita feceris,

“sic repente praecipitas me,”

scilicet sicut angelum, qui ex infirmitate nullam habuit occasionem peccati, et idcirco irremissibiliter praecipitari debuit?