|
Cum ergo, inquis, Deus a patribus nostris in carnibus et sanguine
holocaustorum aut victimarum se adorari voluit, nunc spiritu et veritate
mavult adorari, cur tunc alios vel diversos quam nunc quaesivit? aut
nunc alios quam tunc adoratores requirit? Ad haec, inquam: Permisit
quidem, sed non jussit Deus in ejusmodi sacrificiis se adorari;
permisit, inquam, non praecepit; pertulit, non voluit. Respexit interdum
oblata, nunquam quaesivit offerenda. Jamdudum ab omni hujusmodi
objectione Dominus per prophetas suos defendit se. Dicit enim per
Jeremiam:
|
“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia
non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die qua
eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum, sed
hoc Verbum praecepi eis dicens: Audite vocem meam (Jer. VII),”
|
|
etc. Item per Isaiam:
|
“Holocaustomata, inquit, arietum, et adipem pinguium, et sanguinem
vitulorum, et agnorum et hircorum nolui (Isa. I).”
|
|
Cum veniretis ante conspectum meum, quis quaesivit haec de manibus
vestris, ut ambularetis in atriis meis? Igitur quales nunc quaerit,
quales nunc esse praecipit, tales Deus, qui spiritus est, semper
adoratores quaesivit, nec voluit unquam aut dedignatus est aliter quam
in spiritu et veritate adorari. Porro carnales erant homines filii
Israel ex Aegypto egredientes, assueti secundum Aegyptios caeterasque
gentes holocaustomata victimis addere, carnesque comedere. Praeterea nec
Spiritus datus, nec veritas de terra orta fuerat, in qua deperent sicut
oportet adorare. Concessit ergo pro tempore et pro hominum qualitate, ut
adoratores qualescunque mactarent et comederent sacrificiorum carnes,
posita lege de sacrificiis propter transgressiones, tanquam paedagogus
(Gal. III) adolescentem petulantem cohiberet lex, donec gratia veniret,
aleret figura, donec veritas illucesceret, faveret umbra, donec res
clara succederet. Nunc Spiritus datur et in proximo est, nunc veritas
adest, quia
|
“gratia et veritas per Jesum Christum facta est (Joan. I).”
|
|
Nunc venit fides per quam verus adorator exstitit Abraham pater noster,
et ipsa quaeritur, amoto paedagogo, quae ex spiritu et veritate est, in
qua adoravit Abraham, ut praedictum est, in qua adorare oportet cunctos
veros adoratores. Ubi non est Judaeus neque Graecus (Gal. III), imo quod
magis ad rem jam attinet, non est Judaeus neque Samaritanus, non servus,
neque liber, non masculus neque femina, sed omnia in omnibus cum spiritu
suo veritas (Col. III). Sequitur:
|
|