CAPUT 2

“Et in capitibus suis septem diademata.”

Si decem cornua decem reges sunt, quomodo non totidem sunt diademata, quot cornua? Nonne omnes illi quoque reges quatuor, in quos regnum illud unum divisum est, habuerunt diademata? Scriptum est enim in libro Machabaeorum primo:

“Et obtinuerunt pueri, ejus videlicet Alexandri, regnum unusquisque in loco suo, et imposuerunt sibi omnes diademata post mortem ejus (I Mach. I).”

Quomodo ergo non dictum est decem, sed

“septem diademata,”

cum fuerint decem cornua? Nimirum quia, quamvis unius capitis quatuor cornua, id est, unius regni Macedonici reges quatuor fuerint, uno tantum ex illis adversus mulierem draco usus est, scilicet posteritate Seleuci, cujus in partem Syria, in qua continebatur Judaea, obvenit. Ex illis namque qui regnaverunt in Syria, exivit radix peccatrix Antiochus Epiphanes, id est Illustris. Hoc unum diadema ex illis quatuor draco rufus in sua causa contra mulierem induit, et illud sanguine sanctorum saevus homicida cruentavit. Denique licet et caeterae regni divisi partes Judaeam interdum laceraverint, tamen hoc vere constat, quia patris unius rex qui Syriam et cum illa Judaeam obtinebat, causam draconis contra mulierem egit, intentionem diaboli contra Dei legem exercuit. Hic, ut jam dictum est, erat Antiochus Illustris, de quo Daniel praevidens dicit:

“De uno autem ex eis egressum est cornu unum modicum, et factum est grande contra meridiem, et contra orientem, et contra fortitudinem, et magnificatum est usque ad fortitudinem coeli. Et dejecit de fortitudine, et de stellis et conculcavit eas, et usque ad principem fortitudinis magnificatum est, et ab eo tulit juge sacrificium, et dejecit locum sanctificationis ejus. Robur autem datum est contra juge sacrificium propter peccata et prosternetur veritas in terra, et faciet, et prosperabitur (Dan. VIII).”

Quod itidem exponens angelus qui supra:

“Post regnum, inquit, eorum, cum creverint iniquitates, consurget rex impudens facie, intelligens propositiones, et roborabitur fortitudo ejus, sed non in viribus suis. Et supra quam credi potest universa vastabit, et prosperabitur, et faciet, et interficiet robustos, et populum sanctorum secundum voluntatem suam, et dirigetur dolus in manu ejus, et cor suum magnificabit, et in copia rerum omnium occidet plurimos, et contra principem principum consurget (ibid.).”

Iste namque rex ille jam dictus Antiochus exstitit, qui

“usque ad fortitudinem coeli,”

id est, filios Israel, qui angelorum vallabantur auxilio, erexit magnificentiam suam, ita ut de sanctis plurimos idololatriae subjiceret, et velut stellas coeli conculcaret pedibus suis. Atque ita factum est, ut meridiem et orientem, id est, Aegyptum et Persidem, suo teneret imperio. Quodque ait,

“et usque ad principem fortitudinis magnificatus est,”

hoc significat quod erectus sit contra Deum, et sanctos illius persecutus, et ab eo tulerit juge sacrificium, quod mane et vespere offerebatur, et polluerit atque dejecerit locum sanctificationis ejus; et hoc non sua virtute, sed propter peccata populi. Atque ita factum est, ut veritas prosterneretur in terram, et cultu idolorum florente, Dei religio (quae istius saepe dictae mulieris erat ornatus) conquiesceret. Nunc caetera prosequamur.