CAPUT IX. Quae et quales templi illius non manufacti obliquae fenestrae sint, non de foris lumen petentes, sed de intus dantes charitatem luminis aeterni.

“Fecit et fenestras obliquas in templo.”

Templo manufacto necessarium fuit fenestras fieri, quia videlicet absque illis non templum venerandae visionis, sed carcer esset tenebrarum et caliginis. At vero templum hoc non manufactum, templum hominis Dominici, non de foris lumen petit, non aliunde poscit claritatem solis aut diei, cum sit templum luminis, templum ignis aeterni. Num ergo nullas esse putandum est fenestras in hoc templo Dei? Imo fenestras habet plurimas, non ut de foris lumen accipiat, sed ut toti sanctae civitati, cujus templum est, verum de semetipso lumen effundat, sitque ejusdem, ut in Apocalypsi scriptum est, civitatis lucerna (Apoc. XXI). Quales istae fenestrae? Fenestrae obliquae, pene occultae. Nam hinc est quod dicitur, quodque ait habitator templi hujus, et templum ipsum Deus et homo, Christus:

“Spiritus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, et nescis unde veniat, aut quo vadat (Joan. III).”

Fenestrae igitur obliquae sunt, id est, occultae viae, occultae divisiones habitantis in illo gratiae et exinde dividentis singulis prout vult, qua mensura, quo tempore, quo fine novit solus ipse.