|
|
“Abner autem filius Ner princeps exercitus Saul tulit Isboseth filium
Saul, et circumduxit eum per castra, regemque constituit super Galaad,
et super Jessuri, et super Jezrael, et super Ephraim, et super Israel
universum.”
|
|
Pro Jessuri verius legitur Asuri, id est, tribus Aser. Abner primo
quidem David adversarius, et adversae partis dux, postea vero
transferens regnum de domo Saul, vel elevaretur thronus David super
Israel, et super Judam, quomodo juravit ei Dominus, quem alium nisi
Paulum de tribu Benjamin significare arbitremur? Abner quippe patris
lucerna; Isboseth vero vir confusionis interpretatur. Patris autem
lucerna procul dubio jam in praesentia Dei, Paulus erat, cum adhuc
circumduceret Isboseth, id est, cum adhuc confusionem Judaicam
defenderet; verumtamen in factis praesentibus caecus utpote persecutor
et blasphemus inimicus David erat.
|
“Egressusque est Abner filius Ner, et pueri Isboset filii Saul de
castris in Gabaon. Porro Joab filius Sarviae, et pueri David egressi
sunt et occurrerunt eis.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Apprehensoque unusquisque capite comparis sui defixit gladium in latus
contrarii, et ceciderunt simul.”
|
|
Et post pauca:
|
“Percussit ergo Abner Asael aversa hasta in inguine, et transfodit eum,
et mortuus est.”
|
|
Haec pugna dupliciter, id est, tam allegorice quam juxta anagogen,
discretum lectoris sensum aedificat. Allegorice quippe illam designat
pugnam, qua inter se Judaei gentesque credentes, in primordiis
evangelicae fidei confligebant. Nam Judaei dicebant: Nos sumus populus
Dei quos ab initio dilexit et fovit. Nos circumcisi, ex genere Abraham,
ex stirpe sancta descendimus et notus retro saeculis tantum in Judaea
Deus, vos autem canes potius quam homines, idolis ab initio
deservivistis. Et his similia. Econtrario gentes respondebant: Quanto
majora erga vos Dei beneficia narraveritis, tanto majoris vos criminis
reos esse montrabitis; semper enim his omnibus exstitistis ingrati, et
nunc tandem Dominum Christum, prophetarum semper vobis vocibus
repromissum, non solum suscipere noluistis, sed etiam morte pessima
peremistis. Ita contra se pugnantes, gladios utique linguae suae in
latera contraria defigebant, simulque cadebant. Quo tandem Abner?
|
“Aversa, inquit, hasta percussit Abner Asael in inguine, et transfodit
eum, et mortuus est.”
|
|
Asael quod interpretatur tollens sive sustollens Deum. Asael, inquam,
cursor velocissimus, ipse solus cunctos designat, qui supra dicto modo
hinc et inde contendendo communem omnium Deum, in utramlibet partem
tollere conabantur. Abner autem, id est, patris lucerna, qui Asael
aversa transfoderat hasta, ipse est, ut praedictum est, Paulus
apostolus, qui ita contendentibus Judaeis atque gentibus peccata sua non
impetu aperto improperat, sed velut ex obliquo tranquille et quasi
parcendo commemorat in illa quam ad Romanos scribit Epistola. Juxta
anagogen vero, cujus Asael typum tenuit, nisi eorum quos vehementer
arripiens furor in praeceps ducit? Qui in eodem furoris impetu, tanto
caute declinandi sunt, quanto insane rapiuntur. Unde et Abner, quod
patris lucerna dicitur, fugit, quia doctorum lingua, quae supernum Dei
lumen indicat, irascentem atque furentem declinans, verborum jacula
reddere dissimulat. Sed cum iracundus insanire non cessat, necesse est
ut quaedam subtiliter proferat, in quibus ex obliquo furentis animum
pungat. Unde et Abner cum contra persequentem subsistit, non eum recta,
sed aversa hasta transforavit. Ex mucrone quippe percutere, est impetu
apertae persecutionis obviare. Aversa vero hasta persequentem ferire,
est furentem tranquille ex quibusdam tangere, et quasi parcendo
superare. Asael autem protinus occumbit, quia commotae mentes dum et
parci sibi sentiunt, et tamen responsorum ratione in intimis sub
tranquillitate tanguntur, ab eo quod se erexerant statim cadunt. Qui
ergo a furoris sui impetu sublevantis percussione resiliunt, quasi sine
ferro moriuntur.
|
|