|
|
“Est enim phase, id est, transitus Domini,”
|
|
et de percussione primogenitorum.
Causam faciendorum omnium quae hic praecepta sunt, ita subjungit:
|
“Est enim phase, id est transitus Domini, et transibo per terram Aegypti
nocte illa, percutiamque omne primogenitum in terra Aegypti ab homine
usque ad pecus, et in cunctis diis Aegypti faciam judicia, ego Dominus.
Erit autem vobis sanguis in signum in aedibus in quibus eritis, et
videbo sanguinem, et transibo vos, nec erit in vobis plaga disperdens,
quando percussero terram Aegypti.”
|
|
Idcirco, inquit, postes vestros sanguine agni signabitis, et hoc ritu
carnes ejus festinantes comedetis, carnes videlicet agni, subditur enim
quia
|
“phase est, id est, transitus Domini.”
|
|
non est in verbo phase, sed interpretationi est additum, quia necessario
subaudiendum est. Sequitur enim, et dicit ipse Dominus:
|
“Transibo per terram Aegypti nocte illa.”
|
|
De eo quod ait,
jam supra dictum est. Porro transire de loco ad locum, Dei non est,
quippe qui loco nullo tenetur, sed ubique est. Ergo quod dicit,
secundum figuram temporis illius, pro simili dictum est, id est,
egrediar ad modum gigantis, in fortitudine contra bostem irruentis, et
post abscessum suum victoriae suae vestigia plena relinquentis
planctibus. Unde liber Sapientiae dicit:
|
“Cum enim quietum silentium tenerent omnia, et nox in suo cursu medium
iter haberet, omnipotens sermo tuus exsiliens de caelo a regalibus
sedibus venit, durus bellator in mediam exterminii terram prosilivit,
gladius acutus, insimilatum imperium tuum portans, et stans replevit
omnia morte (Sap. XVIII).”
|
|
Caeterum de illo transitu qui per istum figuratur dicit evangelista
sanctus:
|
“Ante diem festum Paschae sciens Jesus quia ejus hora venit, ut transeat
ex hoc mundo ad Patrem (Joan. XIII).”
|
|
Ille enim vere transitus Domini, imo omnium nostrum transitus est. Nam
illo transeunte ex hoc mundo ad Patrem, transivimus et nos ejusdem
Patris gratia de vinculis ad absolutionem, de tenebris ad oculorum
nostrorum revelationem. Transivit ille de hoc mundo quidem, qui et ipse
quodammodo dicitur Aegyptus, transivit per Aegyptum inferiorem, id est
infernum, qui, secundum nomen Aegypti, vere jam tenebrosus est et locus
horridus. Et quoscunque invenit illic dignos filios Israel signatos fide
sanguinis sui a justo Abel, qui primum in typum illius obtulit agnum,
usque ad Iatronem quem sanguine suo signavit in ipsa hora transitus sui,
cunctos liberavit, perentiendo primogenitum Pharaonis, id est, peccatum
primae praevaricationis quod originale dicitur, quod persuasio diaboli
generavit. Igitur postes certatim signandi, et carnes agni festinanter
edendae sunt; transiit enim Dominus ultra non reversurus. Mortuus enim
semel resurrexit, et
|
“jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”
|
|
Isto transitu ejus contenti estote, et postes signate omnes filii
Israel; alium enim transitum sperare non licet. Veniet quidem idem
Dominus, sed per Aegyptum inferni non transibit amplius, non ultra pro
illis qui nunc in tenebris exire jussi sunt morietur.
|
|