|
|
“Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint, quodcunque
volueritis petetis, et fiet vobis.”
|
|
Paulo ante dixit:
|
“Manete in me, et ego in vobis;”
|
|
nunc parva litterae commutatione: non enim ait, si manseritis in me, et
ego in vobis, sed,
|
“si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint,”
|
|
ita dicendo aperuit, quomodo in suis manet ipse discipulis. Nam, cum
Christus Verbum Dei et caro nostra sit, si verba, id est, fides Verbi
incarnati, in nobis manserint, profecto ipse Christus manet in nobis,
sicut Apostolus testatur habitare Christum per fidem in cordibus nostris
(Ephes. I). Ergo quod dixerat:
|
“Manete in me, et ego in vobis,”
|
|
hoc repetivit, dicendo:
|
“Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint,”
|
|
ut hujus unitatis, mutuaeque in invicem mansionis praemium subnecteret,
dicendo:
|
“Quodcunque volueritis petetis, et fiet vobis.”
|
|
|
|