|
|
“Et respondens unus de senioribus, dixit mihi: Hi, qui amicti sunt
stolis albis, qui sunt, et unde venerunt? Et dixi: Domine mi, tu scis.
Et dixit mihi: Hi sunt qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt
stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine agni, ideo sunt ante
thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo ejus.”
|
|
Cum haec hujusmodi dictio, qui sunt, et unde venerunt, non responsio
sit, sed interrogatio sive percontatio, recte tamen respondisse dicitur,
videlicet eo quod ad respondendum intendat, id est, ut idcirco
interroget, ut cum attentum ipsa interrogatione fecerit, tunc demum
respondeat.
|
“Hi sunt, inquit, qui venerunt de tribulatione magna.”
|
|
Vere ex magna tribulatione omnes sancti venerunt, cujus videlicet
tribulationis causa vel initium fuit originale peccatum (II Tim. III).
Omnes enim qui extunc pie vivere voluerunt, tribulationem sive
persecutionem passi sunt. Verumtamen in illa tribulatione insignius
atque splendidius, veluti aurum in camino ignis, martyres fulserunt, de
quibus continuo subjungit, dicens:
|
“et laverunt stolas suas in sanguine Agni.”
|
|
Nam et si universa Ecclesia sanguine Christi mundata est ab omni
delicto, multo magis isti mundati atque candidati sunt, qui adeo
communicaverunt sanguini Christi, ut suum quoque sanguinem funderent pro
Christo.
|
|