VERS. 21.

“Terram, inquit, ungulo fodit,”

id est ab auditorum cordibus terrenas cogitationes ejicit, seque primum, ut illis exemplo sit, saecularibus evacuat curis, dicitque:

“Imitatores mei estote sicut et ego Christi (Philipp. III),”

et his similia. Unde bene Isaac apud alienam gentem puteos fodisse describitur, quos tamen puteos Allophyli insidiantes replent (Gen. XXVI), quia nimirum immundi spiritus cum nos studiose cor fodere conspiciunt, congestas nobis tentationum cogitationes mergunt, ne ibi ab ira Dei abscondamur, juxta prophetam dicentem:

“Abscondere in fossa humo, a facie timoris Domini (Isa. II),”

id est egestis cogitationibus terrenis quiesce in humilitatem mentis.

“Terram, inquam, fodit,”

et hoc faciens,

“exsultat audacter,”

id est gaudet in adversis constanter, juxta illud:

“Ibant a conspectu concilii gaudentes, quoniam digai habiti sunt pro nomine Jesu contumeliam pati (Act. V).”

“Exsultat,”

inquam.

“Non enim contristabit justum, quidquid ei acciderit (Prov. XII).”

Nec solum exsultat, sed et

“in occursum pergit armatis,”

id est pro defensione justitiae perversis erumpentibus, ac saevientibus semetipsum objicit. V. g. ut Paulus, quando Ephesi ad irrumpendas theatri turbas zeli flamma rapiebatur, nisi eum frena charitatis tenuissent, rogantibus amicis ne se daret in theatrum (Act. XIX).