CAPUT V. De testimonio Joannis, dicentis:

“Ecce Agnus Dei,”

et quid significet quod agnus in plenilunio immolari jussus sit.

Et in hac quidem figura agni, qualis res indita sit, eo maxime clarescit quod Joannes, Christum digito demonstrans:

“Ecce, inquit, Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi (Joan. I).”

Cum enim haec dicit, profecto, ut est

“lucerna ardens et lucens (Joan. V),”

illam nobis illustrat vesperam qua omnis multitudo filiorum Israel istum, de quo diximus, agnum tali ritu immolavit, et cuncta quae illic acta sunt in tenebris, hic in vero lumine manifesta dicit. Cuncta splendida, cuncta divinae rationis sunt plena. Primum ipsum quo immolatur agnus plenilunium, mystice illa plenitudo temporis est de qua dicit Apostolus:

“At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege, ut eos qui sub lege erant redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus (Gal. IV).”

In plenitudine namque temporis, id est quando multis jam impletus erat electorum numerus apud infernalem Aegyptum, redemptionem suam exspectantium, tunc venit Filius Dei, tunc venit Agnus Dei tollere peccata mundi. Quid illud quod non ante, sed post vernum immolatur aequinoctium? Nempe ab aequinoctio verno superare incipit dies noctem; nam ante illud tempus prolixiores tenebras, brevioremque habemus lucem. Ergo et in hoc mysterium est quia, videlicet ab immolatione Agni incontaminati et immaculati Christi, coepit lux justitiae peccatorum tenebras superare, nam antea longa et profunda peccatorum nox, brevis autem et nubilosa legalis justitiae lux erat. Sed et ipsa mensis Nisan, id est Aprilis, verna temperies, cum tellus reflorescit totusque post hiemem, quasi post senium, rursus juvenescit orbis, nonne sensatum hominem docet quatenus renovatus spiritu mentis suae, fide viridis, spe laetus, et charitate floridus, paschalis agni epulis intersit spiritualibus?