CAPUT XVI. De Juda fratre Jacobi, quod ipse magnam intelligentiae facultatem brevi calamo comprehendit.

Judas apostolus frater Jacobi, quem in Evangelio Matthaeus et Marcus Taddaeum appellant, scribit contra eosdem fidei corruptores, quos et Petrus et Joannes in suis damnat Epistolis. Iste quoque brevi calamo, sed multam intellectus facultatem comprehendit, verbi gratia cum dicit: Vae illis qui in via Cain ambulaverunt, et errore Balaam mercede effusi sunt, et in contradictione Chore perierunt (Judae 11). Haec enim cum dicit, breviter quidem, sed lucide, Cain exemplum asserit fuisse omnium, qui propter invidiam meliorum nomen sibi doctorum quo honorificentur, assumunt. Balaam vero illorum, qui pro amore terrestrium commodorum, veritatem quam ipsi norunt, impugnant. Chore autem, qui vivus ad inferna descendit, eorum quicunque appetitu indebiti primatus, se ab unitate sanctae Ecclesiae secernunt, scientesque et praevidentes quantum mali gerant, ad scelerum tamen tartara descendunt. Sed habet haec eadem Epistola incerta, et de apocryphis sumpta testimonia. Etenim quod ait: Dum Michael archangelus cum diabolo disputans, altercaretur de Moysi corpore, non est ausus judicium inferre blasphemiae, sed dixit: Imperet tibi Dominus (Jud. IX), quando, inquam, de Moysi corpore contentionem cum diabolo Michael habuerit, incertum habemus. Item, quod ait: Prophetavit autem de his septimus ab Adam Enoch, dicens: Ecce venit Dominus in sanctis millibus suis, facere judicium contra omnes, arguere omnes impios (Jud. XIV), de apocryphorum libro scriptum est. Proinde primis quidem temporibus a plerisque haec Epistola rejiciebatur, sed auctoritate jam vetustate et usu meruit inter sanctas Scripturas computari, maxime, quia tale testimonium de apocryphis Judas sumpsit, quod non apocryphum aut dubium, sed vera luce et lucida esset veritate perspicuum. Quis enim fidelium nesciat aut dubitet venturum esse Dominum in sanctis millibus suis, facere judicium contra omnes, et arguere omnes impios de omnibus operibus impietatis eorum, quibus impie egerunt et de omnibus duris verbis, quae locuti sunt contra eum omnes impii? (Jud. XV). Porro quod ait: Dum Michael archangelus cum diabolo disputans, altercaretur de Moysi corpore, non est ausus judicium inferre blasphemiae, si assumptum videri potest, quomodo et illud ab Apostolo, ubi Corinthios a fide resurrectionis abductos, sua ipsorum sententia, quamvis inepta convincere studens, ita dicit: Alioquin quid facient qui baptizantur pro mortuis, si omnino mortui non resurgunt? Ut quid et baptizantur pro illis? (I Cor. XV.) Neque enim, quia tali contra illos argumento usus est, consequens est Apostolum approbare, ut pro mortuis vivi baptizarentur, sed ut coram oculis ipsorum inconsideratam levitatem constitueret, qua semetipsos omni vento doctrinae circumferri nesciebant, factum assumpsit, quo suamet ipsi verba impugnabant, dum resurrectionem mortuorum non esse dicentes, vivos pro mortuis baptizabant. Nimirum ita etiam non quia dixit hic, dum Michael archangelus, cum diabolo disputans, altercaretur, etc., consequens est eum approbasse opinionem, quae de Scripturis non haberet auctoritatem, sed ex suomet ore illos voluisse concludere quod contra quempiam, maxime autem contra Deum non deberent blasphemiam sive indisciplinatam effundere offensionem. Si enim ut ipsi tenebant Michael archangelus, diabolo sibi adversanti, blasphemiam dicere noluit, sed modesto sermone illum coercuit, multo magis hominibus omnis blasphemia cavenda est, et maxime, ut dictum est, ne verbo indisciplinato majestatem Creatoris offendant.