|
(CAP. IV. Et apprehendent septem mulieres virum unum in die illa
dicentes: Panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur,
tantummodo invocetur nomen tuum super nos, aufer opprobrium nostrum.
Septem mulieres septem gratiae spiritus Domini intelliguntur, id est
spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis,
spiritus scientiae et pietatis, et spiritus timoris Domini (Isa. XI).
Istae apprehendent virum unum, Dominum Jesum Christum, quem multo
tempore desideraverant, quia nullum alium potuerunt invenire, in quo
aeterna statione requiescerent. Verum hic intellectus in parte deficit.
Quomodo enim dicant septem Dei spiritus: Panem nostrum comedemus, et
vestimentis nostris operiemur? Aliter. Et apprehendent septem mulieres
virum unum, ut supra. Quod est dicere: Filiae Sion, ut praedictum est,
mulieres quae spoliaverunt populum meum, et dominatae sunt ejus, Dominum
vineae occiderunt, ut licentius vineam ejus depascerentur, idcirco
decalvabuntur, idcirco nudabuntur, et consurgent in judicio adversus eas
septem mulieres, id est omnes gentes omnium Ecclesiae gentium, quarum
universitas et in Apocalypsi sub septenario numero intelligitur (Apoc.
II, III, XIII). Surgent, inquam, in judicio adversus istam filiorum Sion
generationem malam et adulteram, et condemnabunt eam (Luc. XI; Matth.
XII). Quomodo? Apprehendendo virum unum, virum non alium, quam istum,
quem illae occiderunt, quem de vinea sua ejecerunt foras, et
interfecerunt. Virum istum apprehendent in sanguine suo relictum, et eo
magis dilectum. Panem, inquiunt, comedemus, etc. Ac si dicant: Filiae
meretricis hujus, cui tu panem tuum dedisti, quam tu vestimentis tuis
operuisti, te occiderunt, et adhuc blasphemare non desinunt. Veni ad
nos, et hoc tantum dignare ut invocetur nomen tuum. Non panem tuum
quaerimus, non a te vestimenta exigimus, illa meretrix panem non
habebat, vestimentis indigebat. Nullas enim terras habebat, in Aegypto
serviebat, daemonum et Aegyptiorum libidini subjecta erat. Tu illam
redemisti, tu illam per magnalia liberasti virtutis tuae, tu illam manna
cibasti, tu deinde terram illi, tu regiones gentium et labores
populorum, unde panem sibi et vestimentum acciperet, dedisti. Cum haec
feceris, illa te ejecit, illa te occidit. Mala tibi pro bonis retribuit,
nos econtra panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur.
Non quaerimus ut propter nos gentes illae occidantur, quarum terram
optimam, terram lacte et melle manantem obtineamus. Sed quid? Tantummodo
invocetur nomen tuum super nos, ut dicamur et simus uxores tuae et
Ecclesiae tuae, et hoc modo aufer opprobrium nostrum, ut jam non dicamur
aut simus quod dicebamur et eramus, scilicet alienae a conversatione
Israel, et hospites testamentorum promissionis spem non habentes, et
sine Deo in hoc mundo (Ephes. II).
|
|