CAPUT IX. De illa ironia Dei sive sanctae Trinitatis, qua dixit:

“Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum,”

cum jam praemisisset:

“Quia pulvis es, et in pulverem reverteris,”

et quomodo illa ironia in serium conversa est, quando novus Adam Jesus Christus factus est una persona ex tribus personis sanctae Trinitatis.

Non ergo dubitamus, quia simul ut sancta Trinitas hanc ironiam edixit:

“Ecce Adam, quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum,”

cum jam praemisisset,

“Quia pulvis es, et in pulverem reverteris,”

jamque fecisset Adae et uxori ejus tunicas pelliceas, et induisset eos, taliter in eodem consilio pertractatum est, ut diceret: Non est Adam factus ut putabat, quasi unus ex nobis, imo amisit illud quod habuerat, vel habere potuerat ex nobis. Sed decet nos implere omnem justitiam, taliter ut unus ex nobis fiat quasi Adam, id est, ita fiat homo, ut sit etiam mortalis secundum carnem sicut Adam, et tali morte moriatur, quasi sceleratus, sicut est Adam, et inter iniquos reputetur (Isa. LIII), qualium omnium exemplum est Adam. Per hoc enim fiet ut quam multi filii Adam fiant, quasi unus ex nobis, nequaquam a sua spe decepti, sicut deceptus est Adam; fiant, inquam,

“quasi unus ex nobis,”

id est, fiant filii Dei per gratiam, fratres et cohaeredes unici Filii, qui est unus ex nobis. Nonne sic factum est? Non ergo dubitamus in illo Trinitatis consilio sic fuisse dictum sive tractatum, Filius Dei unus ex illis tribus personis, bonum pro malo, id est, gratiam pro rapina reddidit homini, factus quasi Adam. Unde et dicit:

“Oblivioni datus sum, tanquam mortuus a corde,”

id est mortuus morte animae,

“et factus sum tanquam vas perditum (Psal. XXX),”

nimirum ut fuit Adam, et aestimatus sum cum descendentibus in lacum, qualium primus factus est Adam, et factus sum, id est, reputatus sum sicut homo, sine adjutorio, subauditur divino, et sicut vulnerati dormientes in sepulcris, id est, oppressus tam actualibus peccatis quam et peccato originali, quod fecit Adam cum esset inter mortuos liber, videlicet potestatem habens sumendi animam meam post mortem, quae libertas mortuorum non est. Ita plane factum est, ac perinde conversa est ironia illa in serium, ut veraciter dicas: O Trinitas Deus,

“ecce Adam quasi unus ex nobis factus est,”

id est, homo in unitate personae provectus est in Filio, qui unus est ex nobis; homo, inquam, Filius Dei factus est, et hic est novus Adam multorum filiorum pater, quorum universitas,

“quasi unus ex nobis est,”

id est, Filio Dei similis. Hinc est illud quod dicunt:

“Scimus quia, cum apparuerit, similes ei erimus, quia videbimus eum sicuti est (I Joan. III).”