|
Memento ut diem sabbati sanctifices (Exod. XX). Hoc praeceptum legitimum
est, et in eo legitime servatur, ut quod operatur servus cum bene
operatur, non suam, sed Domini sui gloriam quaerat, non praesentem ab
ore conservorum suorum sibi laudem exquirat, vanamque gloriam suo nomini
constituere proponat, sed Scripturam dicentem attendat: Videant opera
vestra bona, non ut vos videamini, sed ut glorificent Patrem vestrum,
qui est in coelis (Matth. V). Hoc revera meminisse est Sabbati
sanctificandi, id est, hoc intendere servum, ut bene operando mereatur
introire in requiem Domini sui. Nam illius Sabbati meminisse, cujus
meminit hodieque Judaeus, jam non pro praecepto habemus, imo contra
praeceptum, et contra voluntatem Domini esse fatemur, quia videlicet
sabbatum illud jam ex illo magno die Sabbati, quo instante crucifixerunt
Dominum, pollutum est a servis malignis, sanguine Domini sui, et sicut
alio jam loco diximus Isaia testante, ex tunc omne sabbatum, et omne
festum illorum profundo odio odit anima Domini (Isa. I). Hoc ergo
praeceptum est: Memento ut diem Sabbati sanctifices, id est, ut bene
operando finem totum operis illic constituas, ubi sancta et vera est
requies. Consilium autem hoc est, ut nunc etiam sabbatizes, id est ut
activam excedens vitam, contemplationi vaces, quae pars tanto melior
est, quantum fideli servo dulcis amicitia praepollet, testante ipso cum
dicit: Martha, Martha, sollicita es, et turbaris erga plurima. Porro
unum est necessarium. Maria optimam partem elegit, quae non auferetur ab
ea (Luc. X). Marthae servitium non reprehendit, sed Mariae partem
praetulit, tanquam bono id quod optimum sit. Ad hunc sabbatismum in
psalmo quoque perfectiores invitans: Vacate, inquit, et videte, quoniam
ego sum Deus (Psal. XLV). Quod ex praecepto, et non magis ex consilio
diceret, consequeretur neminem diligi a Domino, qui istud non fecisset.
Nunc autem scriptum est: Jesus autem intuitus eum dilexit eum. Quem?
Nimirum adolescentem divitem, cui cum protinus dixisset: Unum tibi
deest, vade, quaecunque habes vende, et da pauperibus, et habebis
thesaurum in coelis, et veni, sequere me. Ille contristatus in verbo
abiit moerens, erat enim habens possessiones multas (Marc. X). Non
igitur praeceptum est, sed consilium, propter quod et sic apud Matthaeum
sub conditione dictum et in arbitrio vel voluntate ejus relictum est: Si
vis perfectus esse (Matth. XIX). Nam si non velit ad istam perfectionem
aspirare, non quidem diligi meretur ut amicus, aut tanquam filius, qui
acceptaverit consilium, diligitur tamen in ordine suo tanquam fidelis
servus qui actualiter bene utens saeculo, impleverit praeceptum.
|
|