|
Est et aliud malum, quod vidi sub sole, et quidem frequens apud
homines; Vir, cui dedit Deus divitias, et substantiam, et honorem, et
nihil deest animae ejus ex omnibus quae desiderat, nec tribuit ei
potestatem Deus, ut comedat ex eo, sed homo extraneus vorabit illud. Hoc
vanitas et miseria magna est. Si ista vertamus ad allegoriam, vir cui
divitias sine deliciis, et honorem sine potestate utendi dedit Deus,
Judaeorum est populus. Dedit ei Deus divitias sacrae legis, quas
veniente Domino nostro Jesu Christo perdidit. Populus enim gentium, illo
non credente, vocatus est, et gloriam et divitias, quae illis erant
promissae, accipere meruit. Unde in quodam propheta scriptum est: Et
levavi oculos meos et vidi, et ecce quatuor quadrigae egredientes de
medio duorum montium, et montes, montes aerei. In quadriga prima equi
rufi (Zach. VI), etc. Levemus cum propheta oculos nostros, quoniam nec
ipse nisi levatis oculis vidit quadrigas, et equos istos. Levemus,
inquam, mentis oculos, et prospectum extendamus per mundum universum, et
ecce mundus plenus est, et ex quo B. apostoli de candelabro illo, quod
vidit propheta, sunt illuminati, coepit impleri quadrigis ferventibus,
et equis currentibus, de quibus et Habacuc decantans Domino: Qui
ascendes, ait, super equos tuos, et quadrigae tuae salvatio (Hab. III).
Quadriga prima, inquam, erant equi rufi: apostolorum est et martyrum.
Quadriga secunda, inquam, erant equi nigri: poenitentium est, qui ab
apostolorum temporibus incipientes, in his qui sanguinem Christi
fuderant vitam nobis coenobialem sanxerunt, unde usque hodie per orbem
niger tam in professione quam habitu perseverat ordo monachorum.
Quadriga tertia, inquam, erant equi albi: ordo est virginum utriusque
sexus totum candore suo perornans equitatum Jesu Christi Domini
exercituum. Unde illud notandum, quia cum dixisset: In quo erant equi
nigri, egrediebantur ad terram Aquilonis, ait, et albi egrediebantur
post eos. Illum namque vitae ordinem, qui facinorosis erat necessarius,
quemque priores illi susceperunt, ut fructus dignos poenitentiae
facerent (Luc. III), subsequuntur quamplurimi, neque homicidii neque
adulterii, sive alterius cujuslibet criminis rei, imo et plerique
corpore incorrupti atque integri, quos B. papa Gregorius,
|
“Quid, inquit, nisi justos et poenitentes dixerim?”
|
|
Plane hoc ipsum est egredi ad terram Aquilonis, vitam austeriorem
exsequi, quae tantum differt a remissiore multis utente deliciis, non
tamen illicitis aut lege prohibitis, quantum rigor Aquilonis a suavitate
differt Austri, sive Favonii, quantum hiemalis algor a vernis distat
blanditiis. Unde notanda littera, quia sic dictum est: In quo erant equi
nigri, egrediebantur in terram Aquilonis, ut sit sensus: propter quod
erant sibi peccatorum conscii, in propositum se dimiserunt vitae
arctioris. Quadriga quarta in qua erant equi varii, fortes, pastorum
atque doctorum est, et omnium, in quibus eminent illae gratiarum
divisiones, de quibus Apostolus, alii, inquit, per Spiritum datur sermo
sapientiae, alii sermo scientiae, alii fides, alii genera linguarum,
alii gratia sanitatum (I Cor. XII), etc. Num parvum hoc est, aut
indignum fuit inter illa magna quae vetera erant, et de quibus jam
dictum atque adhuc dicendum est, istos Ecclesiae gentium ordines
prophetica visione demonstrari? Imo quis prophetarum de hujusmodi
tacuit, et gentes salvandas unde ordines istos Divinitas assumpsit non
declamavit in gaudio Spiritus sancti? Qui porro sunt duo montes illi,
quorum de medio quadrigae istae videntur egredi, qui videlicet montes,
montes dicuntur aerei? Montes isti duo Testamenta sunt, lex et
Evangelium, dicunturque montes, propter altitudinem sive dignitatem
coelestium sacramentorum quae continent, quia videlicet altitudinem
illud quoque significat, quod et lex et in monte data est (Exod. XIX),
et evangelicum sermonem Dominus in monte sedens atque os suum aperiens
exorsus est (Matth. V). Montes isti, montes aerei, videlicet propter
sonoritatem atque diuturnitatem tam legis quam Evangelii, quia non
potest solvi.
|
|