CAPUT XIII. Tangere, portare, comedere morticina eorum, lavare vestimenta, etc., quid sit mystice.

“Quicunque morticina eorum tetigerit, polluetur, et erit immundus usque ad vesperum. Etsi necesse fuerit ut portet quippiam horum mortuum, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad occasum solis.”

Tria sunt quae prohibentur, scilicet comedere, tangere atque portare quidpiam immundum, quae et hoc differunt, quod agere malum, consentire malo, et ad horam pro necessitate sustinere malum. Debet autem legitima esse necessitas, propter quam portandum sit immundum, videlicet ubi aut nullatenus corrigi, aut non nisi cum majori rei detrimento potest auferri malum. Verbi gratia, Naaman Syrus cum diceret Eliseo prophetae:

“Hoc solum est, de quo preceris Dominum pro servo tuo, quando ingreditur Dominus meus templum Remmon, ut adoraret, ex illo innitente super manum meam, si adoravero in templo Remmon, adorante eo in eodem loco, ut ignoscat nihil Dominus servo tuo super hac re (IV Reg. V).”

Necesse illi fuerat ut portaret immundum, ut sustineret malum, non quidem ut adoraret Remmon, sed ut adoraret in templo Remmon, ubi scilicet et in omni loco poterat adorare Deum verum. Proinde continuo dicit ei propheta:

“Vade in pace (ibid.).”

Attamen non omnino illaesa est portantis conscientia, nec si de necessitatis excusatione confidat, recte dici potest securitas, sed magis temeritas.

“Lavabit ergo, inquit, vestimenta sua,”

idest flebit pro ipsa necessitatis miseria, quod nullos fecisse, fida relatio narrat.

“Et immundus erit usque ad occasum solis,”

id est in morte ejus sperabit, qui occumbendo in mortem tulit peccata mundi.

“Qui tetigerit morticina eorum immundus erit usque ad vesperum. Et super quod ceciderit quidpiam de morticinis eorum, polluetur.”

Durum et grave servitutis jugum, de quo verissime Petrus apostolus:

“Quod neque nos, inquit, neque patres nostri portare potuimus (Act. XV).”

Vas fictile confringitur, omnis cibus et omne liquens in vase, ut immundum abjicitur, clibani et chytropodes, quae sunt coquendi vasa fictilia cum tribus pedibus, destruuntur. Fontes tamen et cisternae nequaquam immunditiae pro hujusmodi condemnantur, et sementis, nisi ante tactum morticini aqua perfusa fuerit, non polluetur. Ergo, quoniam veritati credimus, dicenti:

“Non quod intrat in os, coinquinat hominem (Matth. XV),”

illa potius, ut coepimus, per haec intelligamus, quae exeunt de homine. Nam

“haec, inquit, sunt quae coinquinant hominem, scilicet cogitationes malae, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia, blasphemiae (ibid.),”

et ab istis omnia nostra custodiamus, ne contactu horum polluantur, adhibitis circa illos qui nobis commissi sunt diligentissimis custodibus, ne illorum qui ejusmodi sunt, miseria vitientur, dicentes cum Apostolo:

“Ne tetigeritis, neque gustaveritis, neque contrectaveritis (Col. II).”

Si vas fictile, id est si necdum in bono proposito roboratus est is, quem talium frequentatione seu confabulatione delectari deprehendimus, frangatur, id est severissime corripiatur, verberibus etiam coerceatur. Si clibanus, id est si adolescentulus est, cujus aetatis status naturaliter tanquam clibanus ardet, si chytropodes, de quibus ante dictum est. Si, inquam, clibanus aut chytropodes sunt, pro qualitate morum destruantur, id est verberibus aut nimiis jejuniis affligantur, ut in melius commutentur. Si in vase est quodcunque liquens, id est, si non seipso consilii compos sit, si alieno regitur consilio, sicut vas non innatam, sed aliunde infusam sibi continet, aquam, et hic talis cum immundo confabuletur, non credatur ei, quod munda id faciat conscientia, cum dicat Apostolus:

“Corrumpunt bonos mores colloquia mala (I Cor. XV).”

Caeterum, si fontes aut cisternae vel quaevis aquarum collectiones sint, quorum alterum venam habet aquarum viventium, alterum potabilem reddit imbrem de coelo susceptum, id est, si sapientes, si fuerint habentes

“desursum datum optimum et donum perfectum (Jac. I),”

quo possint mundum regere animum, et hi tales fuerint visi cum inquinatis et immundis habere colloquium, mundi erunt, id est, credetur eis quod cum immundis agitent de munditia castitatis consilium. Porro, si sementem, inquit, morticinum tetigerit, non polluet eam, id est, is qui Deo mortuus est in ejus colloquium venerit, qui sapientiae vel scientiae sermonem accepit, bi qui viderint non statim dijudicabunt, verbi gratia, dicendo cum pharisaeis:

“Quia hic peccatores recipit et manducat cum eis (Matth. IX).”

Potest enim fieri, quia saepe factum est, ut ex hujusmodi semente munditiae morticinum immunditiae reflorescat, et vitalem habitum, pulchritudinemque resumat. Verumtamen si idem ille qui sermone praepollet ante hac in facto, quod saepe lubricus deprensus est, non illi credendum est. Sequitur ergo:

“Sin autem quispiam sementem perfuderit, et postea morticinis tacta fuerit, illico polluetur.”

Ac si dicat: Sin autem ante hac, heri et nudiustertius vel quandocunque spermologum illum justo quisquam probro maculavit, et non habet bonum testimonium ab his qui foris sunt (I Tim. III), et post hoc morticinis peccatorum se in colloquium miscuerit, non credatur illi, quod ad lucrandos illos aptus vel idoneus sit.