|
|
“Quis ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, nunquid lapidem
dabit illi? aut si piscem petierit, nunquid serpentem porriget ei? Si
ergo vos cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris, quanto
magis Pater vester qui in coelis est, dabit bona petentibus se.”
|
|
Argumentum hoc suam habet intentionem, nec dubium est banc esse, ut non
simus filii diffidentiae propter hoc, si Pater vester petentibus dare et
pulsantibus distulerit aperire. Non vult hoc Pater, sed istud potius, ut
ubi magis clausum est, ibi magis te exerceas, spemque tuam in exercitio
robores ex ea consideratione quia Pater est, et cum differt dare sive
aperire, idcirco differt ut experiaris quia nihil habes quod non
acceperis et non in teipso glorieris, tanquam sufficiens tibi sis (I
Cor. IV) quae gloriatio fuit vel est maligni, sed cogites et loquaris
secundum exemplum Apostoli, qui dixit:
|
“Fiduciam autem tandem habemus, non quod sufficientes sumus cogitare
aliquid a nobis quasi ex nobis, sed sufficientia nostra ex Deo est (II
Cor. III).”
|
|
|
“Si ergo vos, inquit, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis
vestris, quanto magis Pater vester?”
|
|
Et qualis Pater? Utique bonus, et solus bonus (Matth. X), cujus
comparatione vos omnes mali estis, et nihil boni, nisi ex accidentali
dono ejus habetis. Adam pater utique malus, quippe qui et se et omnem
posteritatem suam morti addixit, hic tamen filio suo petenti panem non
daret lapidem, petenti piscem non porrigeret serpentem. Herodes quidem,
sub quo natus est hic ipse Dominus, qui haec loquitur, filiis suis plus
quam lapidem, scilicet mortiferum praebuit ensem, sed hoc non fecit
petentibus panem aut piscem, imo, ut videbatur sibi, Patri machinantibus
mortem.
|
“Quanto magis, inquit, pater vester”
|
|
vobis ad intelligendam Scripturam, quae vere est panis, petentibus
apertionem cordis, nequaquam econtrario faciet, ut cor obtusum et
lapideum det vobis? Similiter si petieritis piscem, id est si legentes
volueritis cognoscere Christum, cujus sacramentum quodammodo ita latet
in Scriptura legali atque prophetica, sive piscis in aqua, nequaquam
porriget vobis serpentem, inducendo vos in errorem et sensum a Christo,
quem in Scripturis pio quaeritis desiderio, longe recedentem. Non est
hoc suum, ut, petentibus Spiritum veritatis spiritum det erroris. Apud
alium evangelistam adhuc scriptum est:
|
“Aut si petieritis ovum nunquid porriget illi scorpionem?”
|
|
(Luc. XI). De hoc dicere delectat, quia sancti omnes antiqui, sicut
panem Verbi Dei, et sicut piscem, id est Christum, petebant et
quaerebant, ita et ovum a Patre misericordiarum desideratissime
postulabant, et prophetica oracula sine dubio dandum esse confirmabant.
Quod vel quale ovum? Illud nimirum, cui Spiritus sanctus obumbrare
dignaretur, superveniens in illud in modum volucris, ovo suo
supersedentis, donec pullus in eo formetur. Sic enim futurum erat, et
sic factum est. Spiritus sanctus, o beata Virgo Maria, supervenit in te,
et virtus Altissimi obumbravit tibi (Luc. I), et ita concepisti et
peperisti Filium volucrem, id est non terrenum sed coelestem, non
carnalem sed spiritualem, quamvis veram carnem et terrenum corpus
habentem. Hujusmodi ovum petebant sine dubio priores filii, maxime qui
non solum fidem, verumetiam prophetiam habebant tanti sacramenti.
Exempli gratia,
ut supra jam dictum est,
|
“luctabatur cum viro usque mane, Nec dimittam te, ait, nisi benedixeris
mihi (Gen. XXXII),”
|
|
sine dubio benedictione illa, ut de stirpe mea fiat illud ovum, ut
obumbrante sancto Spiritu femina circumdet virum (Jer. XXXI). Nos quoque
dum de Scripturis diligenter et desideranter quaerimus testimonium, ut
certo sciamus quod ita jam sit factum, profecto Patrem petimus ovum, nec
Pater nobis porriget scorpionem, ut de beata Virgine quidquam suspicemur
quod sit contra veritatem, quod pertineat ad haereticam pravitatem.
|
|