|
fortes legis viros significet, qui illa legitime utentes, fortiter
diabolum percusserunt.
Haec ad litteram dicta, magna spiritus et vitae continent mysteria.
Sisara quippe dux adversi exercitus hostem generis humani nomine ipso
significat. Interpretatur namque equi visio. Equi visio diabolus est,
qui omne sublime videt, qui secundum naturam equi superbi et fluxi
spiritum hominis in superbiam erigit, carnemque luxuriosam velut equino
fluxu polluit. Hic dux Jabin, quod interpretatur intelligentiae, videtur
enim sibi esse cherubin, id est plenitudine scientiae, dux, inquam,
Chanaan, id est omnium quorum pedes per superbiam moti sunt. Chanaan
quippe interpretatur motus eorum, nongentos habuit falcatos currus, id
est superbivit in omni potentatu, ita ut sibi pro Deo praeesse
videretur, cunctis angelorum ordinibus. Erat autem, inquit, Debbora
prophetes uxor Lapidoth. Debbora apes interpretatur. Significat autem
legem, quae tanquam in cera mel, id est in littera, spiritus continet
dulcedinem. Haec autem uxor Lapidoth, qui et ipse vocatus est Barach.
Vir Debborae populus fuit Judaicus, legis studium vel scientiam
professus. Lapidoth fulgur, Barach fulmen interpretatur. Et fulgur
quidem coruscat, sed breviter, fulmen autem ferit fortiter. Lapidoth
ergo, id est fulgur, populus ille erat pro parte illorum qui breviter,
imo inaniter solo legis litteralis sermone coruscaverunt, fulmen vero
pro parte illorum qui legem adimplendo fortiter diabolum percusserunt.
Igitur Debbora, id est lex sancta et justa et bona, misit et vocavit
Barach filium Abinoen, idem populum Judaicum, Patrem Deum labiis
honorantem secundum nomen Abinoen. Abinoen quippe interpretatur Patris
mei decor. Vade, inquit, et duc exercitum in montem Thabor. Thabor
veniens lumen interpretatur, illum significans de quo veraciter
Zacharias cecinit, dicens: Visitavit nos oriens ex alto (Luc. I), etc.
Ergo in montem Thabor duc, inquit, exercitum, id est, crede in eum,
spera in eum qui Abrahae promissus est, qui de semine Abrahae venturus
est, scilicet Christum lumen verum, benedictionem omnium gentium. Nam in
illum montem ducere exercitum, id est spem vitae vel justitiae ponere in
Christum, hoc Debbora praecipit Barach, hoc enim lex universa, hoc,
inquam, legis et prophetarum sancta imperat Judaico populo Scriptura. At
ille: Si, inquit, venis mecum, vadam. Si nolueris venire, non pergam.
Hoc plane populus ille dixit, quia justitiam suam volens statuere,
justitiae Dei subjectus esse noluit (Rom. X). Hoc, inquam, ille non
Barach, sed Lapidothe dixerit, id est populus ille, non pro parte
fortium et perfectorum fortiter fulminantium, sed pro parte
imperfectorum breviter coruscantium sive fulgurantium, qui fiduciam
habentes in operibus legis nescirent sibi esse adventum vel gratiam
Christi. Sed enim ex operibus legis non justificabitur omnis caro coram
Deo (Rom. III). Dicit ergo Debbora: Ibo quidem tecum, sed in hac vice
victoria non reputabitur tibi, quia in manu mulieris tradetur Sisara.
Quod est dicere: Tibi quidem lex observata, quamvis non ad perfectum
adducendo proderit, sed cum Christus venerit, Ecclesia de gentibus per
solam fidem ejus sperans justificari, perfectionem plenamque victoriam
obtinebit. Aber autem Cyneus recesserat quondam a caeteris Cyneis
fratribus suis, etc. Cynei posteri erant Obab, id est Jethro, cognati
Moysi, de quibus alias jam dictum est. Descendit itaque Barach de monte
Thabor, et decem millia pugnatorum cum eo. Descendit Barach, Barach,
inquam, non jam Lapidoth, id est, non jam fulgur, sed flumen descendit
de monte Thabor, scilicet Judaei magni et veri Christi apostoli afflati
Spiritu sancto, missi a Christo, et cum eis decem millia pugnatorum,
scilicet fide armatus universus exercitus credentium. Unde canitur in
Psalmo: Currus Dei decem millibus multiplex, millia laetantium; Dominus
in eis in Sina in sancto (Psal. LXVII). Descenderunt, inquam,
dignatione, scilicet, quia credentes ipsi illuminati, nondum credentes
et adhuc caecos respicere dignati sunt.
|
|