|
Porro cum captivitas illa Judaici populi, captivitatem significet
peccati, quae universo, ut dictum est, generi humano accidit,
consequenter ejusdem relaxatio captivitatis salvationem significat
mundi, et ut secundum verba Scripturae hujus loquamur, typus fuit
consummandae praevaricationis, finiendi peccati, delendae iniquitatis,
adducendae justitiae sempiternae, implendae visionis et prophetiae,
ungendi Sancti sanctorum, qui et ipse templum verum, templum non
manufactum, rex et fundator civitatis, in qua dignaretur homo nasci.
Itaque de ipsa captivitatis relaxatione, templique reaedificatione,
pauca dicturi, juxta nostri tenorem propositi, dicamus primo juxta
litteram de ipsis septuaginta annis.
inquit Hieremias,
|
“impleri in Babylone septuaginta anni, visitabo vos, et suscitabo super
vos verbum meum bonum, et reducam vos ad locum istum, ait Dominus (Jer.
XXIX).”
|
|
|
“Anno autem primo Cyri regis Persarum, ad implendum sermonem Domini,
quem locutus fuerat per os Hieremiae, suscitavit Dominus spiritum Cyri
regis Persarum, et transduxit vocem in universo regno suo, etiam per
Scripturam dicens: Haec dicit Cyrus rex Persarum. Omnia regna terrae
dedit mihi Dominus Deus coeli, et ipse praecepit mihi, ut aedificarem ei
domum in Hierusalem, quae est in Judaea (I Esdr. I),”
|
|
etc. Impedientibus autem Samaritis intermissum est opus usque ad annum
Darii secundum. Illo anno septuagesimus captivitatis Hierusalem annus
impletus est (Jer. XXV, XXIX); ut vult Eusebius, testem adhibens
Zachariam prophetam, apud quem secundo anno Darii loquitur Angelus:
Domine, exercituum usquequo tu non misereberis Hierusalem, et urbium
Juda, quibus iratus es? (Zach. I). Iste septuagesimus annus est. Item,
quarto Darii anno, dicit idem propheta: Cum jejunaretis, et plangeretis
post hos septuaginta annos, nunquid jejunium jejunastis mihi? (Zach.
VII.) Sexto Darii anno templi aedificatio completur, die tertia mensis
Adar, qui est quadragesimus sextus annus, ex quo ejus fundamenta sub
Cyro jacta sunt. Unde in Evangelio dicunt Judaei:
|
“Quadraginta et sex annis aedificatum est templum hoc (Joan. II).”
|
|
Coeperunt autem aedificare anno secundo Darii, mense sexto, die vicesima
quarta, et anno sexto (Agg. II), ut dictum est mense duodecimo, die
tertia compleverunt. Ex quo apparet opus templi, et antea non parva ex
parte peractum. Consentit hic Josephus in Antiquitatum libro, scribens
templum et Hierusalem et omnem Judaeam septuaginta annis permansisse
desolatam. Qui rursus numerando reges Babylonis, si tamen ipse sic
scripsit, et non codex fallit mendosus, conferens annos ad eversa
Hierusalem usque ad eversionem regni Chaldaeorum colligit. Scribit enim
post Nabuchodonosor, qui teste Scriptura sacra, viginti quinque post
eversam Hierusalem vixit annos, Evilmerodach filium ejus regnasse annis
octodecim, post quem Egesar filium ejus XL et huic successisse Jasordach
mensibus novem, atque hoc defuncto ad Balthasar qui Naboon nuncupatus
est, transisse imperium, ejusque anno decimo septimo a Cyro et Dario
regibus captam esse Babyloniam. Hic Darius Danielem prophetam assumens
ad se. in Mediam duxit, et omni cum honore celebravit. Fiunt autem anni
centum, superadditis mensibus novem, secundum Josephum, si tamen, ut
dictum est, ipse sic scripsit, et non mendosus codex fallit. Tradunt
Hebraei, ut beatus Hieronymus ait, hujuscemodi fabulam. Post
septuagesimum annum, quo Hieremias captivitatem populi Judaeorum dixerat
esse solvendam, de quo et Zacharias in principio voluminis sui loquitur,
irritam putans Dei pollicitationem Balthasar, falsumque promissum,
versus in gaudium fecit grande convivium insultans quodammodo spei
Judaeorum et vasis templi Dei. Sed statim ultio consecuta est. Nunc ad
incoepta redeamus.
|
|