|
Feria sexta legitur Evangelium de resurrectione Lazari. Notum est
mysterium hujus miraculi, et pene a cunctis doctoribus celebratum, quod
videlicet Lazarus, quem amabat Dominus, de quo ipse ait: Lazarus, amicus
noster dormit, sed vado ut a somno excitem illum (Joan. XI), et cujus
sorores saepe Domino ministraverant, typum gesserit jam fidelis et intra
Ecclesiam positi hominis, qui cum sit amicus Domini nostri Jesu Christi
per fidem, moritur illi per iniquam operationem, et in sepulcro malae
conscientiae, consuetudine scelerum obrutus, jamque fetens per infamiam,
tandem per occultam inspirationem Dei magno timore futuri judicii, quasi
magno Salvatoris clamore concussus, ad vitam poenitendo resilit, et
malae sepulcrum conscientiae per ultroneam aperiens confessionem,
vinculis peccatorum meretur absolvi, quia vivit. Hoc autem in filio
mulieris Sarephtanae praefiguratum est, ad quam Helias Domino jubente
ierat, relicta apud carnalem Israel siccitate et fame. Nam et illa
mulier, ut jam superius dictum est, Ecclesiam de gentibus mystice
significavit quae legem et prophetas, imo Christum, qui ipsis
agnoscitur, tanquam Heliam hospitio fidei suscepit. Filius vero hujus
viduae, unusquisque fidelis est, qui tunc moritur, quando dignum morte
peccatum admittit. Et quod in clamore Domini Lazarum evocantis
significatum est, in cujus domo et ipse a sororibus ejus pascebatur, hoc
idem in clamore Heliae praecessit clamantis ad Dominum, et dicentis:
|
“Obsecro, Domine, etiamne viduam, apud quam ego utcunque sustentor,
afflixisti, ut interficeres filium ejus?”
|
|
(III Reg. XVII.) Ad hoc quoque, quod Lazarum amicum suum appellavit
Dominus, pulchre convenit illud quod hic fuisse dicitur filius Amathi,
id est veritatis. Affirmant enim Judaei, quod Jonas fuerat istius
Sarephtanae viduae filius, quem resuscitavit Helias, matre postea
dicente ad eum:
|
“Nunc cognovi quoniam vir Dei es tu, et verbum Dei in ore tuo verum est
(ibid.),”
|
|
et ob hanc causam, ipsum puerum Amathi vocitatum; Amathi namque ex
Hebraeo in Latinam linguam, veritas dicitur, et ex eo quod Helias verum
locutus est, ille qui suscitatus est, filius nuncupatus est veritatis.
Sed et hoc quod mortuum ut suscitaret Helias, supra lectum suum posuit,
a mysterio non vacat. Lectus namque Heliae, catholicam Christi designat
Ecclesiam, in qua sola per remissionem peccatorum mortuae reviviscunt
animae. Nam de hac Ecclesia dicitur in Canticis canticorum:
|
“En lectulum Salomonis, sexaginta fortes ambiunt (Cant. III).”
|
|
Supradictam ergo lectionem Evangelii bene, et consonanter ista de libro
Regum lectio praecurrit.
|
|