|
Non hoc satis est contentiosis, quod cupientes probare Deum nunquam
voluisse aut velle malum fieri, argumentum capimus a repugnanti, id est
ab eo quod prohibuit semper et prohibet malum fieri. Quod quantae in
Deum sit calumniae, simplex oculus facile perspicit, quia videlicet nemo
nisi duplex aut subdolus unum idemque sub eodem momento et prohibet, et
fieri vult, talisque recte dicitur sibimet esse contrarius. Et quid
dicunt? Prohibuit quidem Deus hominem ante actum peccati, sed in ipso
actu non prohibuit. Quid arbitramur istos velle Deum fecisse in ipso
momento, quo vidit mulier lignum quod bonum esset ad vescendum,
pulchrumque oculis, aspectuque delectabile, et tulit ex eo ut comederet?
Nimirum illum exclamare debuisse, et tale quid dixisse, quale postmodum
dixit: Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum.
Nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitae, et
comedat, et vivat in aeternum, etc. (Gen. III.) Et quidem juxta hunc
modum poterat dicere idem Deus: Ecce mulier per serpentem persuasa est,
et per mulierem sine dubio persuadendus est. Nunc ergo custodite viam
ligni scientiae boni et mali, ne mittant manum suam, et sumant de fructu
ejus, et comedant, et morte moriantur. Sed sciendum est quia non ut de
illo ligno dixit aut fecit, sic et de isto dicere aut facere pro ordine
justitiae debuit. Causam cur ita sentiamus, ipso donante, in promptu
habemus.
|
|