|
Non secundum visionem oculorum judicabit, neque secundum auditum aurium
arguet, sed judicabit in justitia pauperes, et arguet in aequitate pro
mansuetis terrae. Antequam progrediamur, quaerendum est, cur propheta
hoc loco Jesse maluerit nominare, quam David, dicere de radice Jesse,
quam de radice David, cum non ad Jesse patrem, sed ad filium hujus
David, floris hujus repromissio facta sit. Dicimus quod, quia David pro
majestate regia persona fuit sublimis, Jesse vero qui et ipse dictus est
Isai, ordine vel statu longe humilior fuit, adeo ut non semel, sed
multoties David jam regi ab inimicis subsannando improperaretur, quod
esset filius Isai; porro adversus superbiam Assur, id est diaboli sermo
nunc erat, et velut antidotum humilitatem medicinalis gratia
promittebat. Recte igitur regiam praeterivit personam David, egredietur,
inquit, virga de radice Jesse, cum dicere posset de radice David. Omnia
quae de hac virga, vel flore ejus dicuntur, repugnantia sunt dictis
Assur arrogantis. Dicebat ille: Nunquid non principes mei simul reges
sunt? (Isa. X.) De isto autem Spiritus sanctus dicit: Non secundum
visionem oculorum judicabit, neque secundum auditum aurium arguet. Hoc
verissime dictum est: Nunquid enim secundum visionem oculorum` Dominus
noster virgae virgineae flos judicavit, et secundum personam primates
quoslibet elegit, quos faceret senatores coeli, quibus daret claves
regni sui? Nunquid secundum auditum aurium arguit, ut loquentes
assumeret quos faceret causidicos veritatis, et reprobavit aliquos eo
quod essent homines idiotae, et sine litteris? Non utique sed judicavit
in justitia pauperes. Qua justitia? Justitia fidei, quae vera et antiqua
justitia est, per quam et Abraham justificatus est. Nam credidit, inquit
Scriptura, Abraham Deo, et reputatum est ei ad justitiam (Gen. XV).
Quomodo vel ubi in hac justitia judicavit pauperes? Exempli gratia:
Petrus pauper erat, pauper, inquam, Petrus, id est humilis erat. Hic
autem illi interroganti: Vos quem me esse dicitis, respondens dixit: Tu
es Christus Filius Dei vivi (Matth. XVI). Haec fides est, haec fidei
justitia est. In hac justitia fidei, statim pauperem judicavit, et
dixit: Beatus es, Simon Barjona, quia caro et sanguis non revelavit
tibi, sed Pater meus qui est in coelis (Ibid.), etc. Veraciter ergo non
secundum visionem, inquit, oculorum judicabit, sed judicabit in justitia
pauperes. Et continuo subjunxit: Et arguet in aequitate pro mansuetis
terrae. Hoc manifestissime facturus est ultimi judicii die. Dicet enim
arguendo in ira et in furore: Discedite a me, maledicti, in ignem
aeternum, qui paratus est diabolo, et angelis ejus. Esurivi enim, et non
dedistis mihi manducare. Sitivi, et non dedistis mihi potum (Matth.
XXV), etc. Hos veraciter arguere est pro mansuetis, id est pro minimis
quemadmodum dicit: Quandiu uni minimis meis non fecistis, nec mihi
fecistis (ibid.). Minimi isti, mansueti sunt terrae, quia videlicet et
angeli sancti mansueti sunt, sed non mansueti terrae, eo quod in terra
nihil unquam passi sunt indigentiae. Et percutiet terram virga oris sui,
et spiritu labiorum suorum interficiet impium. Ex quo flos iste de virga
vel radice Jesse egressus est, jugiter terram virga oris suis percutit.
Unus enim magister noster ipse est, et discipulatui ejus subjectos
sermone suo percutit, et a terrenorum amore compescit. Futurum est autem
quod subjungit, et spiritu labiorum suorum interficiet impium, id est
hominem peccati, filium perditionis. Nam illum, inquit Apostolus,
interficiet Dominus Jesus spiritu oris sui (II Thess. II). Et erit
justitia cingulum lumborum ejus, et fides cinctorium renum ejus. Quod
dixerat: Et erit justitia cingulum lumborum ejus, hoc repetivit dicendo:
et fides cinctorium renum ejus. Nam justitia Christi, fides Christi est,
non qua ille justificetur, sed qua nos in illo justificemur. Nec vero
ipse indiguit ut pugnaciter cingulo lumborum aut cinctorio renum
uteretur, sed Scriptura, more suo, sic de capite loquitur, ut confestim
ad corpus respiciat, cujus est caput. Est itaque justitia cingulum
lumborum ejus, et fides cinctorium renum ejus, quia videlicet nos membra
ejus, qui de luxuria progeniti sumus, magna fide indigemus, ut contra
luxuriam fortes esse possimus.
|
|