CAPUT XXX. Angelos bonos, cognita in dejectione Satanae fortitudine, in confirmatione sui, bonitate Verbi Dei, in aeternam sanctae Trinitatis laudem prorupisse.

Sublato igitur et terribiliter deturbato Satana sive diabolo cum angelis ejus, continuo profectum hunc sancti angeli habuerunt, ut novam divinae laudis habentes materiam, novum inciperent canere canticum. Fortitudinem namque Creatoris in magnae creaturae dejectione viderant, gratiam et misericordiam Creatoris ejusdem in semetipsis agnoverant, qua sese, ne et ipsi corruerent, praeventos fuisse non ignorant. Ejusdem quippe conditionis cum essent, suam in perditione illorum salutem reservatam, statumque retentum non leviter appendere potuerunt aut possunt. Laxata sunt foramina lapidum pretiosorum, laxata et dilatata sunt, plusque in semetipsis auri receperunt, grossiores atque fortiores insolubilis auri ligaturas admiserunt, et ad Creatorem suum aeterno amore astricti sunt. Ex eo laudantes atque jubilantes tacere non possunt, sanctam Trinitatem glorificantes, silentium non habent nec habebunt in sempiternum. Vere ergo beati, quia Verbo Domini sic firmati sunt, et spiritu oris ejus sic firmata est omnis virtus eorum (Psal. XXXII), ut nullius unquam instabilitatis timere possint eventum. Haec est victoria Verbi Dei, daemonia in Spiritu sancto jam tunc de coelo ejicientis. Quia sicut in ipso propositum fuerat, ita factum est, dum isti intellectuales coeli ejus in ipso sunt firmati, et in Spiritu oris Dei.