VERS. 19.

Bonum est te sustentare justum, sed et ab illo ne subtrahas manum tuam; quia qui timet Deum nihil negligit. Vide quid in verbis Ecclesiastis subluceat, notantis perpaucis utramque legem. Lex Evangelii jacit umbram legis de se. Vetus lex est, ut ames amicum et odio habeas inimicum tuum (Matth. V). Qui male agit, timeat mala, qui vero bonus est speret bona. Sed quoniam nihil ad perfectum adducit lex (Hebr. VII), lex evangelica non volens hoc claudi limite, transcendit praeceptum legis, amans inimicos, et bene faciens his qui oderunt se (Matth. V). Vides ergo quod breviter utrumque Ecclesiastes adnotavit. Cum dicit esse bonum sustentari justum, consentit legi quia bona est, donans bona justo. Lex quae odit inimicum suum, nescit utique parcere peccanti. Hoc est quod et Paulus apostolus ad Timotheum confirmat. dicens, quod bona sit lex qui ea legitime utitur (I Tim. III). Lex non est imposita justo, sed iniquo. Justus ergo libenter et sponatanee operatur, quod iniquum cogit sua lex. Quod autem sequitur: Ne retrahas manum tuam a justo, hoc perfectio est evangelicae gratiae. Lex Evangelii millies ignoscit peccanti, et centies millies, atque sicut bonis vel malis datur communiter usus salis, aeris, ignis, aquae, terrae et pluviae, ita omnibus porrigit manum pietatis. Si justus peccando exorbitaverit ad tempus, non retrahas manum misericordiae ab illo: Dominus enim erigit elisos, Dominus diligit justos (Psal. CXLV). Ut ergo justum revoces errantem, imitare elephantem, qui si aliquando viderit hominem errantem, miseretur, atque praecedens sequentem ad viam revocat.