|
Futurum namque, ut jam dictum est, hoc erat et factum est, ut regnum
eorum et civitas praeclara ac ditissima Hierusalem, de foris Romano
exercitu circumdata, intus triplici divisione contra se divideretur,
principibus divisionum Joanne, Eleazaro et Simone, summa, et media, et
inferiora civitatis loca tenentibus, et mirabili insania contra
semetipsos debacchantibus tam atrociter ut ipsi hostes, scilicet Romani,
duros infidelium casus misererentur, qui inter illorum furias latronum,
nulla pace intercurrente, consumebantur. Plane Divinitas, cui omnia
praesentia sunt, hoc futurum tanquam praesens jam videbat, imo ut fieret
aequissimo judicio decernebat, quoniam sic dicebant et existimari
volebant de ipso Dei Filio, quod cum Beelzebub, principe daemoniorum
pactum habens, quod auditu quoque nefas est, concordi operatione per eum
daemones ejiceret. Et ut justissimum judicium intelligas, percontatur,
dicens ad eos?
|
“Et si ego in Beelzebub ejicio daemones, filii vestri in quo ejiciunt?”
|
|
Ac si diceret: Et si vos contra me tale verbum dicitis, quid facietis
aut dicetis, cum filios vestros, scilicet apostolos, postquam
glorificatus fuero, daemones ejicere videbitis, manifesta operatione
Spiritus sancti, non solum de corporibus obsessis, verumetiam de templis
vel delubris in quibus coluntur pro diis? Quid tunc dicetis? utique
dicetis quia in Beelzebub faciunt haec. Si enim patremfamilias Beelzebub
vocastis, quanto magis domesticos ejus? Homini percontatione praemissa,
statim subjungit.
|
“Ideo ipsi judices vestri erunt.”
|
|
Nam revera, si finem fecissent blasphemandi, saltem ubi clamaverunt:
et non solummodo verbum hujuscemodi dixerunt contra Filium hominis,
verumetiam
|
“exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt (Matth. XXV),”
|
|
et ad ultimum crucifixum praetereuntes, blasphemabant eum: si, inquam,
saltem tunc finem fecissent blasphemandi, et non etiam post
resurrectionem et ascensionem ejus, missum de coelo et in apostolis
loquentem Spiritum sanctum ac praedicantem poenitentiam et remissionem
peccatorum similiter blasphemassent, non fuissent judicati, non
judicassent eos filii ipsorum apostoli. Verbi gratia, ut dicerent
excutientes vestimenta sua:
|
“Sanguis vester super caput vestrum,”
|
|
mundi nos ex hoc ad gentes ibimus (Act. XVIII).
|
|