CAPUT XXXV. Quod pro facto ipso poenam recipit, fugiendo a facie Absalon filii sui, quod in ipsa fuga, grande mysterium Christi sit.

Amplius autem cum pro facto ipso poenam recipit fugiendo a facie filii sui Absalon, grande in eadem fuga sua Christi Filii sui spectat mysterium, videlicet psallendo in spiritu humilitatis et componendo hunc psalmum:

“Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? multi insurgunt adversum me (Psal. III).”

Nam in eodem psalmo dicit:

“Ego dormivi et soporatus sum; et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.”

Plane hoc non suo, sed Christi spiritu dicit, qui utique multis tribulationibus, multis adversum se insurgentibus ac dicentibus:

“Non est salus illi in Deo ejus (ibid.),”

tandem cruci affixus, emittendo spiritum, obdormivit et profunda morte soporatus est (Matth. XXVII), sed tertia die exsurrexit, quoniam Dominus suscepit eum, quoniam illa caro erat, quam de utero virginis suscepit, sibique in unam eamdemque personam univit Dominus Deus Dei Verbum. Idcirco exsurrexi, inquit, a somno mortis (Act. II), solutis videlicet doloribus inferni, juxta quod impossibile erat me ab illo teneri. Igitur Absalon, quod interpretatur patris pax, Absalon, inquam, filius et hostis, imo non filius, sed hostis, cujus a facie pater fugit, ipse in mysterio est Judas traditor, falsa patris et magistri pax, quem osculo pacis signo tradidit (Matth. XXVI), Judas, inquam, apostolus et diabolus, imo non apostolus, sed diabolus, cujus a facie revera talis pater fugit; nam a ficto corde ejus Christus vel Christi spiritus fugit, in quem Satanas introivit (Joan. XIII). Et proinde poena ejus justitiae laudatorem maxime delectat, quia judicio Dei mente captus se suspendit (Matth. XXVII), in quo jam non mysterii profundum, sed ipsa rei gestae superficies, Judam et Absalon pene demonstrat esse pariles. Nam et iste pendens quercu mula cui sedebat pertranseunte desertus, merito in corde lanceas suscepit (I Reg. XVIII), et ille laqueo suspensus, et principum sacerdotum familiaritate, quam ascenderat male desertus, dignas protinus sagittas, id est aeternae damnationis et mortis sententias in anima accepit. Et ne parum putes quod unus Absalon unius Judae formam praetulerit, Achitophel quoque consiliarius ejus suo suspendio interiit (I Reg. XVII).