|
|
“Cum, inquit, apprehenderit eum gladius,”
|
|
id est, cum eum susceperit in se ille suus homo quem per malitiam
fraudis exacuit et infirmorum corda transfigit; sive ira ipsius, quae
gladii nomine recte signatur, quae in tantum apprehendet eum, ut
dominari omnibus appetens, nequaquam suae irae dominetur:
|
“cum, inquam, apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit neque
hasta, neque thorax,”
|
|
id est, neque praedicationis jaculum, neque fortitudo patientium. Per
hastam namque qua vulnera infligimus praedicatio, per thoracem qua
tegimur patientia recte signatur.
|
“Non, inquam, subsistere poterit,”
|
|
subaudi, si supernum adjutorium desit.
|
|