IN LEVITICUM LIBER SECUNDUS
Index
CAPUT PRIMUM. Cur ubi Moyses fratrem suum induit, de solis feminalibus lineis, quod primum erat indumentum nulla mentio fit.
CAPUT II. De oleo unctionis, quo Aaron unctus est, quod Spiritum sanctum significet, quo Christus unctus est.
CAPUT III. Quid significet quod tabernaculum prius quidem quam Aaron, sed sine sanguine unctum est, et altare aspersum septies, et quid labrum aeneum.
CAPUT IV. De mystica effusione olei super caput Aaron, et quid sit caput, quid barba, quid ora vestimenti, quo juxta Psalmistam unguentum descendit.
CAPUT V. Quomodo in Aaron vetus sacerdotium in figura novi sacerdotii Christi prius oleo, postea sanguine consecratum est.
CAPUT VI. Quomodo octava consecrationis die, ignis egressus a Domino consumpsit holocaustum, in typum sancti Spiritus.
CAPUT VII. Quid in Nadab et Abiu, qui offerentes ignem alienum Domino mortui sunt, mystice praefiguretur.
CAPUT VIII. Cur filii Aaron vinum et omne quod inebriare poterat bibere non debeant quando intrant tabernaculum, et id quid sit juxta sensum mysticum.
CAPUT IX. De hirco oblato, quem cum quaereret Moyses, exustum reperit, de quo Aaron: “Quomodo, inquit, potui comedere mente lugubri?” quod Judaici sacrificii quale nunc est, typus fuerit.
CAPUT X. Quid sit mystice quod post ignem datum, lex de comedendis animalibus datur, et quid sit ungulam dividere et ruminare.
CAPUT XI. Quid sit pisces pennas habere, quid aves quadrupedes esse, quid reptile?
CAPUT XII. De animalium proprietatibus vel naturis, quae lex nominatim immunda decernit haberi.
CAPUT XIII. Tangere, portare, comedere morticina eorum, lavare vestimenta, etc., quid sit mystice.
CAPUT XIV. Quid sit mystice: “Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis edere, qui,” etc.
CAPUT XV. De muliere quae suscepto semine conceperit, et de nostrae immunditiae causa communi, quod non sit distinctio Judaei et Graeci.
CAPUT XVI. De eadem re, et cur signanter dixerit, “suscepto semine,” et de emundatione ejus quae masculum, et ejus quae feminam pepererit.
CAPUT XVII.De lege leprosi, quod Deus pro mysterio hujus rei curam habuerit.
CAPUT XVIII. De sacerdotis circa lepram dijudicandum diligentia secundum Apostolum dicentem: “Haereticum hominem post primam vel secundam admonitionem devita.”
CAPUT XIX. Quid si lepra mundissima teneri, et idcirco hominem mundissimum decerni, secundum Apostoli sententiam dicentis: “Scripsi vobis in Epistola non commisceri fornicariis.”
CAPUT XX. De lepra ejus, cui ulcus innatum est, et ejus quem ignis exussit, mystice, de distantia haeresiarchae et haeretici.
CAPUT XXI De lepra capitis vel barbae, et caute discernendum esse utrum lepra an scabies, sive calvitium sit.
CAPUT XXII. De leproso separato, quid sit habere vestimenta dissuta, caput nudum, os, veste contectum, contaminatum se clamare ac sordidum.
CAPUT XXIII. De lepra vestium, et quod leprosa vestis sit comburenda, id est scriptura haeretica penitus auferenda.
CAPUT XXIV. De emundatione leprosi, id est, haeretici, et quod mundare mundatum hoc sit reconciliare correctum, et quid sit duos offerre passeres.
CAPUT XXV. De mystica observatione leprosi qui mundatus est deque caeremoniis suis et oblationibus.
CAPUT XXVI. De lepra domorum, cum nuntiata fuerit sacerdoti, qualiter consideretur, id est haeresis quorumlibet in quovis ordine cohabitantium qualiter examinetur.
CAPUT XXVII. Quod si post septem dies invenerit crevisse lepram, jubeat erui lapides, id est, si post omnes admonitiones perseveravit haeresis, expellet ejus auctores, et si nec ita profecerit, destruet totam domum haereticam.
CAPUT XXVIII. De eo qui patitur fluxum seminis, id est, incontinentiam sermonis, et de ea quae sanguine fluit, id est quae cuilibet fratri detrahit, et de mystica ejus oblatione si sanata fuerit.
CAPUT XXIX. Quod mulier vitio laborans fluentis menstrui, a sanctae communionis prohiberi non debeat ingressu.
CAPUT XXX. De mysterio duorum hircorum, quod eorum alter Christi, alter Antichristi typus sit.
CAPUT XXXI. Quod vivens hircus qui emittitur, ipse sit Antichristus.
CAPUT XXXII. Sententia legis de non comedendis morticinis, et cur Abraham uxorem habens sororem suam, contra legem hanc non fecerit dicentem: “Juxta consuetudinem Aegypti non facietis.”
CAPUT XXXIII. De tribus solemnitatibus anni, quis sit mensis azymorum, quis primitivorum, quis congregatarum frugum.
CAPUT XXXIV. De ejusdem solemnitatibus et de causis singularum.
CAPUT XXXV. Quod aarum optimam magisque divinam causam habeat solemnitas Hebdomadarum, quae Graece dicitur [p][e][n][t][e][k][oac][s][t][ee], et quod septem hebdomadas altera die Sabbati lex numerari jussit.
CAPUT XXXVI. De eadem altera Sabbati, et quomodo Judaei, vel quare, festivitates a die in diem transponere soliti sunt.
CAPUT XXXVII. Quod nostra Azymorum festivitas Christus sit, et nostra Pentecoste adventus Spiritus sancti, et nostra congregatarum frugum laetissima festivitas Natalis Domini.
CAPUT XXXVIII. De anno septimo terrae sabbato, et de jubilaeo, id est remissionis anno, et cur Deus populo illi nihil aliud, sed tantum bona temporalia, si obtemperent, polliceatur; mala temporalia, si non obtemperent, comminetur.
CAPUT XXXIX. Quod nos eadem terrae Sabbata, non carnaliter, sed spiritualiter debeamus observare.
CAPUT XL. Quae sabbata nostra sint, et quae terra nostra de cujus sabbatis Spiritui sancto cura sit.
CAPUT XLI. Quis noster sit jubilaeus, id est dimittens annus.
CAPUT XLII. De eadem dimissione legitima, secundum legem domorum redimendarum, aliam quidem earum quae in urbibus muratis, atque aliam earum, quae in agris sive in villis sunt, et de Levitarum aedibus.
CAPUT XLIII. De eo quod ait: “Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus,” quam sapienter oporteat humilem poenitentium confessionem attendere.
CAPUT XLIV. De eo qui in te, id est te sciente, peccaverit, qualiter veram circa illum disciplinam moderari debeas secundum quod ait: “Si invaluerit apud te manus advenae et peregrini.”
CAPUT XLV. De bonis quae promittit Deus, deque malis quae comminatur quasi carnalibus, quomodo a nobis spiritualiter recte intelligantur.
CAPUT XLVI. De eo quod ait: “Homo qui votum fecerit,” etc., et quod gravissimum sit non reddidisse quod voveris.