|
|
“Et vocem ejus audis, sed non scis unde veniat, aut quo vadat.”
|
|
Hoc tunc singulariter Nicodemo dictum est, et indubitanter vere dictum
est. Vox enim ista quam tunc ille audiebat, dicentis:
|
“Amen, amen dico tibi, nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu
sancto non potest introire in regnum Dei,”
|
|
etc., vox erat, imo vox est Spiritus sancti, de quo conceptus est hic
homo novus, homo coelestis qui haec loquitur, cujus ad similitudinem nos
omnes renasci oportet eodem Spiritu (Ephes. IV), ut regnum ipsius videre
possimus. Vox plane haec est Spiritus sancti. Non enim carnalia dicit,
sed spiritualia; non humana, sed divina; non terrena loquitur, sed
coelestia (I Cor. XV). Nescit autem Nicodemus unde veniat, aut quo
vadat; quia videlicet quo ex tempore, quanta plenitudine super hunc per
quem ista loquitur, idem Spiritus requiescat, quale ad regnum, vel quali
ordine illum perducere disponat, penitus ignorat. Non enim novit adhuc
quod ex ipso suae conceptionis initio septiformi spiritu hic homo
sanctificatus sit, quodque eo perventurus sit, ut per eumdem Spiritum
sanctum semetipsum offerat Deo, pro omni mundo hostiam vivam in odorem
suavitatis, et tali ordine hoc effecturus sit, ut ex aqua et eodem
spiritu renati possimus introire regnum Dei. Bene ergo huic ait,
|
“et nescis unde veniat, aut quo vadat,”
|
|
quia mysteriorum ejus ignarus, spirituale regnum Dei carnaliter
exspectabat. Verumtamen hoc et de singulis sentiendum est hominibus
juxta rationem vel mensuram donorum, quae operatur unus atque idem
spiritus, dividens singulis prout vult (ibid. XII). Cum enim quempiam
habentem aliquid donorum ejusmodi loquentem sive prophetantem audimus,
vocem quidem Spiritus audimus, quia spiritualia esse quae dicit,
sentimus; sed nescimus unde veniat, aut quo vadat, quia videlicet notum
nobis non est quando vel quomodo is qui loquitur gratiam acceperit
loquendi mysteria, vel quem ad finem sive fructum processura sit eadem,
qua nunc videtur donatus esse, gratia. Unde et protinus subditur:
|
|