IN LEVITICUM COMMENTARIORUM LIBER PRIMUS



Index

CAPUT PRIMUM. Cur liber Leviticus docetur, et quod sacrificiorum ritus non necessarius pro tempore fuerit institutus.

CAPUT II. Oblationum sive sacrificiorum ritus quot modis, sive qualitatibus distinguatur.

CAPUT III Quod omnia nonnisi de tribus generibus sumi jubeantur, de armento, de pecoribus, de volatilibus, et quid per haec mystice.

CAPUT IV. Quod eorum omnium princeps unus sit Christus, a quo, vel in quo omne sacrificium perficiatur.

CAPUT V. De oblatione holocausti ex armento, et quid sit ritus ejus, et quod offerre mystice sit ejus qui vivit secundum Job.

CAPUT VI. De oblatione holocausti ex pecoribus, et quis sit ritus ejus, et quod offerre mystice sit ejus qui vivit secundum Noe.

CAPUT VII. De obligatione holocausti ex volatilibus, et quid sit ritus ejus, et quod offerre mystice sit ejus qui vivit secundum Danielem.

CAPUT VIII. De oblatione farris et cur sit dictum: “Anima cum obtulerit,” et quod simila esse debeat ejus oblatio, et quis ritus ejus sit.

CAPUT IX. Quod oblatio similae sartagine minutatim dividenda sit, oblatio vero de craticula non comminuenda, et utraque absque fermento oleo conspersa esse debeat, et quid haec mystice innuant.

CAPUT X. Quod omnis oblatio, quae offertur Domino, absque fermento et melle esse, et sale condiri debeat, et quid haec mystice.

CAPUT XI. Quid sit mystice de spicis virentibus offerre, et quid sit igni eas torrere, oleumque ac thus superimponere.

CAPUT XII. De hostia pacificorum, quid ab oblatione holocausti differat et de mystico ritu ejus, et cur non de volatilibus fieri praecipiatur.

CAPUT XIII. De oblatione pro peccato, quid ab holocausto et hostia pacificorum differat.

CAPUT XIV. Quod Adam fuerit sacerdos ille juxta sensum mysticum de quo lex dicit: “Si sacerdos peccaverit, delinquere faciens populum,” et quod vitulus pro peccato ejus oblatus est Christus.

CAPUT XV. Quod reliquum sanguinem fundi ad basem altaris in introitu tabernaculi, sit baptizari gentes post passionem ejus in morte ejus.

CAPUT XVI. Quid sit pelle, carnibus, capite, pedibus, intestinis et fimo extra castra crematis, et cineribus in locum mundum effusis, adipem vituli offerri pro peccato; et quod, in sacrificio panis et vini, veritas carnis et sanguinis, et tota sit gratia Verbi incarnati.

CAPUT XVII. De eo quod ait: “Quod si omnis turba Israel ignoraverit,” etc., quod actualia peccata per illam multitudinis ignorantiam intelligenda sint, et quod illa quoque ut originale peccatum, deleantur per mysterium passionis Christi.

CAPUT XVIII. De peccato quod post baptismum admittitur, secundum legem dicentem: “Si peccaverit princeps,” etc., et quis sit princeps et quae anima de populo terrae, et de oblatione principis, id est praelati.

CAPUT XIX. De peccato plebei, id est subditi, et de oblatione ejus, et de eo quod ait: “Si peccaverit per ignorantiam,” etc.

CAPUT XX. De eo quod sic dictum est: “Sin autem de pecoribus,” juxta illud Evangelii Matth. XIX consilium: “Si vis perfectus esse,” etc.

CAPUT XXI. “Si peccaverit anima et audierit vocem jurantis,” etc., juxta illud Apostoli intelligendum: “Non solum qui faciunt, sed etiam qui consentiunt facientibus,” et quod immunditiae tactus, sic peccati consensus

CAPUT XXII. De eo quod ait: “Anima quae juraverit,” etc., et de eo quod juravit male facere, quod sive faciat sive non faciat, reus sit, et qualiter vel quid offerat qui juravit.

CAPUT XXIII. De eo qui duos turtures vel pullos columbae offerre non praevalet, ut similam partem ephi decimam offerat quid significet mystice.

CAPUT XXIV. Quid sit in his quae Domino sacrificata sunt, per errorem peccare, et quid sit arietem per hoc offerre emptum duobus siclis, damnum quoque restituere cum adjectione quintae partis.

CAPUT XXV. De eo quod ait: “Anima si peccaverit per ignorantiam,” et quod ignorantiae diversus modus sit.

CAPUT XXVI. De eo quod ait: “Anima quae contempto Domino depositum proximo negaverit”

CAPUT XXVII De eo quod ait: “Haec est lex holocausti,” quod supradictorum quasi conclusio sit, et quod nostrum pro peccato sacrificium sit fides, hostia pacificorum spes, holocaustum charitas

CAPUT XXVIII. Quod altare illud Christus, et ignis ille Spiritus Christi sit, de quo ait: “Cremabitur in altari tota nocte.” Et quid haec mystice.

CAPUT XXIX. De eodem igne qui “in altari, inquit, semper ardebit, quem nutriet sacerdos, subjiciens ligna mane per singulos dies.”

CAPUT XXX. De lege sacrificii et libamentorum, quod comedendum absque fermento, id est bene operandum sit absque vanae gloriae tumore ventoso.

CAPUT XXXI. De oblatione Aaron et filiorum ejus, quod puritas, quae in aliis quaeritur per consilium, a sacerdotibus exigatur.

CAPUT XXXII. De lege hostiae pro peccato, quae comedenda sit in loco sancto, et quod vestis, sanguine illius respersa, lavanda sit in loco sancto.

CAPUT XXXIII. De sententia prophetica qua dictum est: “Si tulerit homo carnem sanctificatam in ora vestimenti sui, nunquid sanctificabitur?”

CAPUT XXXIV. De eo quod ait: “Vas fictile,” etc., et quod non femina, sed masculus vesci debeat carnibus ejus, et quod pro peccato hostia non comedi, sed comburi debeat.

CAPUT XXXV. De lege hostiae pacificorum, qualiter in Ecclesia publicis stationibus celebretur.

CAPUT XXXVI. Qui sint tres dies, quorum in tertio carnibus hostiae vesci licitum non est.

CAPUT XXXVII. Quid sit mystice adipem bovis, ovis et caprae non comedendum, et quid sit adipem morticini in usus varios habere.

CAPUT XXXVIII. Quid sit quod ait: “Qui offert victimum pacificorum,” et quid sit pectusculum et armum dextrum caedere in usus sacerdotum.

CAPUT XXXIX. De eo quod ait: “Haec est unctio Aaron et filiorum ejus religione perpetua,” subintelligendum esse non ad velamen litterae, sed secundum claritatem spiritualis intelligentiae.