CAPUT XXIII. Quod cum dicimus eo respectu absconditam ab oculis omnium viventium sapientiam, jure tamen beatam quae tunc vivebat excipimus Mariam, et quod eadem sapientia qua in principio dictum est:

“Fiat lux,”

nunc dixerit apostolis:

“Accipite Spiritum sanctum.”

Erat ergo in hoc mundo solus, qui sciret sapientiam tunc temporis, Christus ipse Dei sapientia. Nam, sicut jam dictum est, ab oculis omnium viventium abscondita erat sapientia, et volucres quoque coeli latebat. Et quomodo in illo antiquo principio cum creasset Deus coelum et terram: Terra erat inanis et vacua, et tenebrae erant super faciem abyssi (Gen. I), sic et in isto novo creaturae novae principio, totus mundus a sapientiae cognitione inanis et vacuus erat, et tenebrae ignorantiae erant super faciem cordis totius generis humani. Verumtamen beatam Dei genitricem tunc viventem confidenter excipimus, quia nequaquam ab oculis ejus haec sapientia se absconderat. Prophetissa enim haec erat, prophetissa, inquam, nulli prophetarum comparanda, cujus in sacrarium pectoris Spiritus sanctus prophetias omnes convexerat. Hac itaque sola excepta, omnis terra erat inanis et vacua, et tenebrae, ut jam dictum est, ignorantiae erant super faciem abyssi, super omnem animam totius generis humani. Porro haec sapientia secundum substantiam illa erat, quae dudum in Salomone dicebat: Dominus possedit me ab initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio, ab aeterno ordinata sum (Prov. VIII). Et subinde: Quando appendebat fundamenta terrae, cum eo eram cuncta componens, et delectabar per singulos dies ludens coram eo omni tempore, ludens in orbe terrarum, et deliciae meae cum filiis hominum (ibid.). Delectet igitur cunctos utriusque ludi spectatores benevolos, quia et illic in initio veteris creaturae dixit: Fiat lux, et facta est lux, divisitque lucem et tenebras (Gen. I), et hic in initio novae creaturae lucem invexit inferis, ut viderent lucem veram, Deum verum, qui hactenus sedebant in tenebris omnes electi ab origine mundi, imo transirent de regione tenebrarum, ad patriam aeternae claritatis, essentque ibi lux, videndo substantiam verae lucis, lux, inquam, divisa a tenebris inferni, et nos qui vivimus, essemus lux divisa a tenebris hujus mundi, dicente apostolo: Fuistis aliquando tenebrae, nunc autem lux in Domino? (Ephes. V.) Nam et vivis lucem intulit dicendo postquam resurrexit: Accipite Spiritum sanctum, quorum remiseritis peccata remittuntur eis (Joan. XX), et extunc implevit apostolos suos quod promiserat, dicendo: Vos estis lux mundi (Matth. V). Utrobique, scilicet et in illo veteris, et in isto novae creaturae opere, sapientia haec satis amabiliter coram Domino lusit.