|
CAP. X.
|
“Et vidi alium angelum fortem descendentem de coelo amictum nube, et
iris erat in capite ejus.”
|
|
Et subinde:
|
“Et angelus quem vidi levavit manum suam in coelum, et juravit per
viventem in saecula saeculorum; qui creavit coelum et ea quae in eo
sunt, et terram et ea quae in ea sunt, et mare et ea quae in illo sunt,
quia tempus amplius non erit, sed in diebus vocis septimi angeli, cum
coeperit tuba canere, consummabitur mysterium Dei, sicut evangelizavit
per servos suos prophetas.”
|
|
Quis enim ille est angelus, nisi Angelus magni consilii, Angelus
testamenti Dei saepe dictus et saepe dicendus, vere alius, et longe
dissimilis angelis omnibus. Hunc Angelum fortem dicit, nam vere est
fortis, imo et princeps fortitudinis. Hinc et Psalmista:
|
“Dominus, inquit, fortis et potens, Dominus potens in praelio (Psal.
XXIII).”
|
|
Proinde et angelus ille qui hunc venientem praenuntiavit, Gabriel
dicitur, id est fortitudo Dei.
|
“De coelo, inquit, vidi illum descendentem.”
|
|
De coelo, inquam, videlicet ubi erat prius. Nam quo descendit de coelo,
nisi in uterum virginis? Non enim de illo virginis utero initium habuit
existendi, sicut quidam dixerunt blasphemantes haeretici, quorum primus
Cherintus fuit, sed in illum uterum de coelo descendit, de sinu Patris
advenit. Et qui Deus erat homo factus est; quodque erat Verbum in
principio, caro factum est, non mutata in carnem divinitate, sed
assumpta carne. Hoc est quod dicit,
Nubes enim et hicet in plerisque Scripturarum locis mysticis carnem
illam significat, pulchra nimirum et congrua considerata similitudine,
quia videlicet sicut sol, cum nube tegitur et latet, et tamen scitur
quia praesens est dum suum orbem non ostendit, et tamen orbi universo
diem facit; sic in illa carne Deus et latuit, et praesens dignosci
potuit, dum divinitatem suam, ut semper erat, invisibilem continuit, et
tamen per opera visibilia mundum universum illuminavit.
|
“Et iris, inquit, in capite ejus.”
|
|
Iris, id est arcus coelestis, misericordiam designat ejusdem fortissimi;
est enim signum vel pro signo datus propitiationis, dicente Domino ad
Noe:
|
“Nequaquam interficietur omnis caro ultra aquis diluvii;”
|
|
ac deinceps:
|
“Hoc signum foederis inter me et vos; arcum meum ponam in nubibus, et
erit signum inter me et inter terram (Gen. IX).”
|
|
Igitur
id est, misericordia in summa et principali intentione adventus ejus.
Idcirco namque sic nube carnis amictus advenit, ut praepararet nos
talesque efficeret, qui possimus stare in illa die judicii, cum tuba
illa novissima cecinerit, quae praeparatio est peccatorum remissionem
dare, quod fecit ille poenitentiam praedicans et lavans nos a peccatis
nostris in sanguine suo (Hebr. V). Unde misericors et fidelis dicitur
pontifex, quia talis erat iris in capite ejus.
|
“Et facies ejus erat ut sol, et pedes ejus tanquam columna ignis.”
|
|
Facies ejus est notitia ejus, quae a tempore resurrectionis ejus (qua
clarificatus est claritate quam habuit priusquam mundus fieret [Joan.
XVII]), orbi universo sereno lumine infulsit, impleto quod Zacharias
eodem mox nascituro praecinens:
|
“Visitavit nos, inquit, oriens ex alto, illuminare iis qui in tenebris
et in umbra mortis sedent (Luc. I).”
|
|
Hujus solis resurgentis ortum respiciens Paulus apostolus dicit:
|
“Nox praecessit, dies autem appropinquavit (Rom. XIII).”
|
|
Nox enim prius erat, extunc autem sole surgente, dies appropinquantibus
sibi appropinquat. Marcus quoque Evangelista in mysterio loquens, cum
dixisset:
|
“Et valde mane una Sabbatorum veniunt ad monumentum orto jam sole (Marc.
XVI).”
|
|
Nam mystice dictum intelligatur, de isto sole justitiae, qui diem novum
mundo indidit sua resurrectione, repugnantia sunt, valde mane, et orto
jam sole.
|
“Et pedes ejus, inquit, tanquam columna ignis.”
|
|
Haec descriptio nonnihil a priore differt, ubi primum ipse, qui nunc
describitur, huic Joanni visus est. Illic namque primum Filius hominis
manifeste scribitur, hoc autem in loco Angelus mortis dicitur. Illic et
caput ejus et capilli tanquam lana alba et tanquam nix candidi
scribuntur (Apoc. I). Hic autem de hujusmodi canitie tacetur, et hoc
solum dicitur, quia
|
“iris erat in capite ejus.”
|
|
Illic scriptum est:
|
“Et pedes ejus similes aurichalco, sicut in camino ardenti.”
|
|
Hic autem nunc dicitur:
|
“Et pedes ejus tanquam columna ignis.”
|
|
Has talium descriptionum diversitates quaerere cur habitae sint non
otiosum est. Dicimus ergo, quia prioris illius habitudinis alia fuit
causa vel intentio quam illic non tacuimus, et alia hujus praesentis
quam similiter praeterire non conamur. Illic namque contra Cherintum et
Hebionem, caeterosque antichristos, qui interim dum hic Joannes in
insula Pathmos exsularet, Christum ante Mariam fuisse negare coeperant,
ostendebatur eidem illo tali schemate vel figura, quale scripturus foret
evangelium, vel quale oporteret eum de Christo perhibere testimonium.
Hic autem omnibus fidelibus pariter et infidelibus significabatur, quale
vel quantum orbi universo impendeat negotium, propter quod venerit
Christus in hunc mundum, ut providum sive inexcusabilem faceret omnem
hominem, novissimae tubae terribilem sonum, id est ultimum praenuntiando
judicium. Idcirco et illic naturam utramque unius ejusdemque Christi
recte significatam accipimus; hic autem officium ejus. Inde est quod
illic Filius hominis, quod naturae est; hic autem dicitur Angelus, quod
officii est. Item, illic caput ejus scribitur prae canitie candidum,
significando divinae naturae antiquitatem; hic autem
videlicet designando suscepti officii misericordiam et pietatem. Illic
pedes qui sunt infimae partes cujusque corporis, dicti sunt similes
aurichalco, quo significatur inferior, id est humana Christi natura,
permanente substantia, in auream transmutata esse gloriam divinitatis.
Hic autem pedes ejus dicuntur tanquam columna ignis, quo dicto
significantur praedicatores ejus, per quos venit ad nos, Spiritu sancto
firmati atque illustrati sunt. Sunt enim pedes ejus omnes Evangelii ejus
portitores atque ministri, de quibus et Propheta dicit:
|
“Quam speciosi pedes evangelizantis et annuntiantis pacem, annuntiantis
bonum, praedicantis salutem, dicentis Sion: Regnabit Deus tuus (Isa.
LII).”
|
|
Isti pedes ex eo facti sunt
|
“tanquam columna ignis, ex quo venit super eos Spiritus sanctus tanquam
ignis. Extunc enim qui prius fuerant imbecilles et pavidi, idiotae et
sine litteris, facti sunt fortes et securi, facundi et omnium
Scripturarum periti (Act. II).”
|
|
Exempli gratia: Petrus ante frigidus, et ad prunas sedens et calefaciens
se, timuit et negavit propter vocem unius ancillae ostiariae (Luc.
XXII); extunc autem columna ignis, sive columna ignea factus est, ut et
firmiter stans Ecclesiam Dei tanquam columna sustineret, et zelo bono
fervens tanquam ignis, principes et reges, summosque imperatores in
verbo virtutis justitiaeque responsis adureret, et eidem Ecclesiae quam
velut columna sustinet, velut ignis lucem veritatis infunderet.
|
|