Psalmus 60.

Percepta significatione hac, psalmo sequenti, id est, sexagesimo, dicit universa Ecclesia timentium Deum:

“Exaudi, Deus, deprecationem meam, intende orationi meae. A finibus terrae ad te clamavi: dum anxiaretur cor meum, in petra exaltasi me. Deduxisti me, quia factus es spes mea,”

etc. Manifeste haec oratio spem suggerit jam supradicto pugnatori, cujus anxiatur cor dum pugnat, dum videt

“aliam legem in membris suis, repugnantem legi mentis suae, et captivum se ducentem in lege peccati (Rom. VII).”

“Deduxisti me, inquit, quia factus es spes mea, turris fortitudinis, a facie inimici,”

videlicet quod peccata devitare, et virtutes possim consequi. Quid si nunc anxiatur cor meum? Quid miror in fervore tentationis, quae ad tempus accedit? Quandoque

“inhabitabo in tabernaculo tuo, in saecula, protegar in velamento alarum tuarum.”

etc. Inscribitur autem psalmus iste sic:

“In finem, in hymnis psalmus David.”

Bene

“in finem.”

Exspectat enim in hac pugna, gratiae Dei liberationem. Et hoc in hymnis, dum videlicet quod pugnat, quod vincere contendit, non suis viribus, sed Dei laudibus ascribit.