|
Sane cum hic Spiritu sancto plenus dicitur, eodem dicto nos ad
hauriendum invitamur. Item cum dicit ille alius testis pleni hujus: Et
de plenitudine ejus nos omnes accepimus (Joan. I), nos ad accipiendum,
nos ad hauriendum provocamur. Hic unus est, a quo, in quo, et per quem
gratiam et veritatem haurimus, spiritum gratiae et spiritum veritatis
accepimus. Cum enim dixisset, et de plenitudine ejus nos omnes
accepimus, continuo subjunxit: Et gratiam pro gratia, quia lex per
Moysen data, gratia et veritas per Jesum Christum facta est (ibid.). Et
nos quidem atque illi qui haec dicunt et de plenitudine ejus nos omnes
accepimus, nos, inquam, et qui post, et illi qui ante passionem hujus
pleni hauserunt eadem data, sed ordine praeposterato accepimus. Quot
enim, vel quae sunt hujus spiritus data, nisi duo, alterum in
remissionem peccatorum, alterum in divisiones gratiarum? Haec, inquam,
eadem, sed non eodem ordine nos atque illi accepimus. Nam illi prius
divisiones gratiarum, et post remissionem peccatorum, nos prius
remissionem peccatorum, et deinde accepimus divisiones gratiarum (I Cor.
XII). Omnes enim usque ad Joannem, prius divisiones gratiarum
acceperunt, imo et prius mortui sunt, quam acciperent remissionem
peccatorum. Hanc enim diu exspectatam in sola tandem Christi passione
acceperunt. Fide fortes, miraculorum potentes, prophetica gratia
pollentes fuerunt, et tamen omnes apud inferos detinebantur, propter
originale peccatum. Fusus est sanguis Christi atque cum sanguine aqua
pariter de latere ejus cucurrit, et quia fidem habuerant, eorum omnium
peccata lavit. Ipsi quoque apostoli prius ejusmodi gratias partim
acceperunt, ut scilicet infirmos curarent, spiritus immundos ejicerent,
et, post passionem Christi, remissionem peccatorum, ut in regnum
coelorum introirent. At vero nos omnes, qui post eamdem Christi
passionem ad fidem venimus, prius in remissionem peccatorum baptizamur,
et tunc demum ejusmodi gratias accipimus ab eodem Spiritu sancto,
dividente singulis prout vult (I Cor. XII). Nam quod super Cornelium et
super caeteros, qui pariter audiebant verbum, nondum baptizatos in
remissionem peccatorum manifestatum fuit hoc datum, cecidit enim
Spiritus sanctus super eos, qui et erant loquentes linguis, et
magnificantes Deum (Act. X), necessaria tunc temporis hujus Spiritus
sancti advocatione factum est. Dicebant enim atque dicturi erant illi
qui ex circumcisione crediderant: Quare introisti ad viros praeputium
habentes? (Act. XI.) Ut ergo super incircumcisis carne, ad fidem Christi
recipiendis auctoritas non deesset, advocatum se opportune hic exhibuit
Deus, cui homo contradicere non posset, hic spiritus quem caro prohibere
non auderet, ut in magna tutela constans Petrus diceret: Si ergo eamdem
gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis qui credidimus in Dominum Jesum
Christum, ergo quis eram, qui possem prohibere Deum? (Ibid.) Alias fere
nusquam post glorificationem Domini Jesu, hunc Spiritum sanctum
invenimus prius datum esse in divisiones gratiarum quam in remissionem
peccatorum.
|
|