CAP. I.

INCIPIT LIBER QUARTUS.

D. Ut video, instantis mane diei dat finem gratae quieti. Unde compelleris surgere, et ea quae sunt proposita animadvertere.

M. Quia ad perfectam totius quaestionis absolutionem compellor ascendere usque ad apostolorum primitivae Ecclesiae institutionem, dignum irrefragabilem auctoritatem eorum orthodoxorum introducere, cui nullus audeat contradicere, quosque constat ex ipsa nos verius et perfectius instruere.

D. Hoc fateor mihi multum placere, si etiam eorum verba digneris ponere, ut, sicut non tuae, sed Ecclesiae auctoritati creditur, ita ipsius Ecclesiae verbis roboretur quod dicitur.

M. Faciam ea quae sunt necessaria, vitans, in quantum possum, superflua.

D. Adsit igitur tibi Spiritus sancti gratia!

M. Post adventum igitur spe ejusdem Spiritus sancti, procul fugato omni servili timore, omnes apostoli de illo suo conclavi prorupere, et verbum Dei patenter primum quidam Jerosolymis praedicavere, dein se in toto mundo dispersere. A quanta autem perfectione ea multitudo quae primo Jerosolymis crediderat ab apostolis instituebatur, manifestissimo Lucae evangelistae testimonio in ipsorum Actibus declaratur: Multitudinis, inquit, credentium erat cor unum et anima una, nec quisquam eorum quae possidebat aliquid suum esse dicebat; sed erant illis omnia communia, neque enim quisquam egens erat inter illos: quotquot enim possessores agrorum aut domorum erant, vendentes afferebant pretia eorum quae vendebant, et ponebant ante pedes apostolorum, dividebatur autem singulis prout cuique opus erat (Act. IV, 32).