CAPUT 31

“Erat autem et Joannes baptizans in Enon, juxta Salim, quia aquae multae ibi erant, et veniebant, et baptizabantur.”

Enon locus est, in quo et Salim vicus octavo lapide a Scythopoli, in campo qui Salomias dicitur.

“Ibi, inquit, erat et Joannes baptizans.”

Utquid baptizare coeperit Joannes, superius jam dictum est, videlicet ut, illo baptizante, Christus manifestaretur in Israel. Sic enim ipse dixit:

“Quia ego nesciebam eum, sed ut manifestaretur in Israel, propterea veni ego in aqua baptizans (Joan. I).”

Cur ergo baptizandi officio non cessabat, quoniam quidem Christus manifestatus erat?

“Nondum enim, inquit, missus fuerat in carcerem Joannes.”

Opportunius atque rationabilius cesserat, cum in carcerem missus, baptizandi facultatem amisisset, etiam si vellet ac proinde neminem tanquam de mutatione sententiae suae sollicitum redderet, velut qui populum frustra tanto clamore permovisset nonnunquam baptismi usum magis propter unum hominem, quam propter regnum Dei, tam cito desiturus inchoasset. Et quidem hoc tempore opportune sciendum erat, quod propter manifestandum unum hominem Christum baptizans in aqua venisset, sed tempus nunc loquendi non erat, ut hoc et caetera omnia jam diceret. Baptizabat itaque et poenitentiam praedicabat tandiu, donec in carcerem mitteretur. Quo facto, nec discipuli ejus, nec Jesus vel discipuli ejus usquam baptizasse leguntur, donec ipse prior baptizaretur illo baptismo de quo ait:

“Baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum perficiatur? (Luc. XII).”

Baptizandus namque erat passione sua, quoniam et ipse adhuc juxta prophetam sordida habebat vestimenta (Zach. III), scilicet membra carnis corruptibilia, passibilia atque mortalia, quibus ablatis, vel depositis per exspoliationem mortis, recuperaret eadem per gloriam resurrectionis candida facta, id est, impassibilia virtute immortalitatis.