CAPUT 36

“Et respondens unus de senioribus, dixit mihi: Hi, qui amicti sunt stolis albis, qui sunt, et unde venerunt? Et dixi: Domine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine agni, ideo sunt ante thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo ejus.”

Cum haec hujusmodi dictio, qui sunt, et unde venerunt, non responsio sit, sed interrogatio sive percontatio, recte tamen respondisse dicitur, videlicet eo quod ad respondendum intendat, id est, ut idcirco interroget, ut cum attentum ipsa interrogatione fecerit, tunc demum respondeat.

“Hi sunt, inquit, qui venerunt de tribulatione magna.”

Vere ex magna tribulatione omnes sancti venerunt, cujus videlicet tribulationis causa vel initium fuit originale peccatum (II Tim. III). Omnes enim qui extunc pie vivere voluerunt, tribulationem sive persecutionem passi sunt. Verumtamen in illa tribulatione insignius atque splendidius, veluti aurum in camino ignis, martyres fulserunt, de quibus continuo subjungit, dicens:

“et laverunt stolas suas in sanguine Agni.”

Nam et si universa Ecclesia sanguine Christi mundata est ab omni delicto, multo magis isti mundati atque candidati sunt, qui adeo communicaverunt sanguini Christi, ut suum quoque sanguinem funderent pro Christo.