CAPUT XIII. Dominum in virga et verberibus visitasse peccata domus David, misericordiam vero non dispersisse ab eo.

Considerata tali ac tanta justissimi zeli causa in fortissimo atque sanctissimo declaratore verbi Domini Helia, rursus ad memoriam rediit illud eloquium rationabile, et praeclarum Davidicae orationis:

“Miserere mei, ut justificeris in sermonibus tuis et vincas cum judicaris (Psal. L).”

Sermonem ipsorum hic libet reminisci, in quibus Deum volebat justificari, et vincere atque obtinere palmam veritatis. Quinam sunt sermones illi?

“Si autem, inquit, dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint, si justitias meas profanaverint, et mandata mea non custodierint, visitabo in virga iniquitates eorum, et in verberibus peccata eorum, misericordiam autem meam non dispergam ab eo, neque nocebo in veritate mea, neque profanabo testamentum meum, et quae procedunt de labiis meis, non faciam irrita. Semel juravi in sancto meo: Si David mentiar?”

(Psal. LXXXVIII.) In his sermonibus suis, tunc profecto Deus verax magnifice justificatus est, et splendide vicit. Tunc enim filii David maxime legem Dei dereliquerant, et in judiciis ejus non ambulabant. Justitias ejus profanaverant, et mandata non custodierant, quando supra memoratus Joram filius Josaphat, occisis omnibus fratribus suis, ambulavit in viis regum Juda, sicut egerat domus Achab, cujus filiam Athaliam uxorem habebat, et servivit Baal. Ejusmodi iniquitates et peccata filiorum David, Dominus in virga et in verberibus visitavit, misericordiam autem suam ab eo, subauditur David, non dispersit. In quo misericordiam suam ab eo non dispersit? In quo reservatur? In eo nimirum, quod cum Athalia videns, ut jam dictum est, quod mortuus esset Ochozias filius suus, surrexit, et interfecit omnem stirpem regiam domus Joram (II Par. XXII). Josabeth vero filia regis, tulit Joas filium Ochoziae, et furata est eum de medio filiorum regis cum interficerentur, absconditque eum cum nutrice sua in cubiculo lectorum, Josabeth autem quae absconderat eum, erat filia regis Joram, uxor Joiadae pontificis, soror Ochosiae et idcirco Athalia non interfecit eum. Qualis virga, quanta verbera, ubi juxta verbum Domini, juxta veritatem litterarum, quas, ut supra memoratum est, miserat Helias, ascenderunt Philisthiim et Arabes in terram Juda, et vastaverunt eam, diripueruntque cunctam substantiam, quae inventa est in domo regis, insuper et filios ejus et uxores, et super haec omnia percussus Joram a Domino alvi languore insanabili, longa tabe consumptus est, et filium ejus Ochoziam, qui successerat Jehu interfecit, ac deinceps malis omnibus saevior mulier omne semen regium occidit. Porro, sub ipsa virga, inter ipsa verbera, quanta custodiendae ipsi David misericordiae diligentia, ut Josabeth vera filia regis, veraciter filia David, et uxor digna Joiadae pontificis, infantulum unius anni Joas furaretur de medio filiorum regis cum interficerentur? Noluit enim Dominus, ait Scriptura, disperdere domum David, propter pactum quod inierat cum eo, et quia promiserat ut daret illi lucernam, et filiis ejus omni tempore (ibid.). Lucerna illa quam promiserat Dominus David, Christus est,

“lux vera quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum (Joan. I),”

quam videlicet lucernam non dedisset illi sicut juraverat, si non de occisione stirpis ejus superfuisset, saltem ille minimus Joas. Neque enim masculus alius superfuit, per quem series Davidica in Christum finienda deduci posset.