|
|
“se esse sapientes, stulti facti sunt,”
|
|
et de eo quod dictum est:
|
“Perdam sapientiam sapientium.”
|
|
Interpretatur autem philosophia sapientiae amor. Hoc nimirum nomine
prudentiores scientiam artium liberalium rectius nominaverunt, nam
aliqui sapientiam illam, et semetipsos sapientes nuncupare voluerunt.
Visum est diligentioribus hoc esse nimirum, videlicet quia multi talium
artium, scientiam habentium, nihilominus ita vixerunt, ut etiam apud
homines, veram et coelestem sapientiam nescientes, sapientium vocabulo
indigni merito judicarentur. Idcirco noluerunt dicere sapientiam, quia
non omnes ad quos pervenit haec scientia sapientes, id est stultitia
carentes efficit, simul quia vicinum arrogantiae videbatur, semetipsos
nominare sapientes, quod vitium a sapientibus alienum est. Sed rursum,
si scientiam dicerent, nihil hoc nomine studium suum, studio liberalium
artium magis honorarent, quam caeterarum artium facultates, quae
liberales non sunt, et tamen, ut supra jam dictum est, sub nomine
scientiae, tanquam sub genere habendae sunt. Temperato igitur vocabulo,
bene talium scientiam philosophiam, id est sapientiae amorem, et
semetipsos philosophos, id est sapientiae amatores dicere maluerunt.
Attamen et hoc facientes, honestius quidem, sed nihilominus sapientes se
esse dicebant, quia sapientes se haberi volebant, atque ita dicentes,
ait Apostolus, stulti facti sunt (Rom. I). Quare? Videlicet quia per
talis philosophiae vel scientiae viam, ad verae sapientiae diversorium,
id est ad glorificandum Deum, ad gratias agendas Deo pervenire non
curabant. Nam inde culpans eos idem dicit: Revelatur enim ira Dei de
coelo super omnem impietatem et injustitiam hominum eorum, qui veritatem
Dei in injustitia detinent, quia quod notum est Dei, manifestum est in
illis. Deus enim illis revelavit. Invisibilia enim ipsius a creatura
mundi, per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur (ibid.), etc. Non
ergo studia condemnat vel scholas grammaticorum, dialecticorum,
rhetorum, arithmeticorum, geometricorum, musicorum, astronomorum, sed
haec in eis culpat quod non quaesierunt ex eis sapientiae fructum,
propter quem artes istae a Deo datae sunt, id est in notitia habere Deum
et glorificare sicut Deum. Sciendum praeterea locis plerisque sapientiam
pro scientia scribi, vel dici more vulgari, exempli gratia, cum in
Actibus apostolorum Stephanus dicit: Et eruditus est Moyses omni
sapientia Aegyptiorum (Act. VII). Et ad Corinthios Apostolus loquitur:
Scriptum est enim: Perdam sapientiam sapientium. Et subinde: Nonne
stultam fecit Deus sapientiam hujus mundi? Nam, quia in Dei sapientia
non cognovit mundus per sapientiam Deum, placuit Deo per stultitiam
praedicationis salvos facere credentes. Et paulo post: Sed quae stulta
sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes (I Cor. I). Verum ita
loquens, non suo ipsius sensu vel judicio sapientiam vel sapientes
dicit, quippe qui ad Romanos ait: Dicentes se esse sapientes, stulti
facti sunt, sed superciliosam aestimationem illorum, quasi sibi
sapientes videbantur, acerbius percutit.
|
|