|
|
“Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium,
intrinsecus autem sunt lupi rapaces.”
|
|
Hic prudentia opus est, prudentia spiritus, quae una est ex divisionibus
gratiarum; est enim discretio spirituum (I Cor. XII). Neque enim absque
gratia ista falsi prophetae cognosci possunt, quia duplices sunt,
introrsum turpes, speciosi pelle decora; intrinsecus lupi rapaces,
extrinsecus quasi oves simplices, omnem humilitatem et mansuetudinem
mentientes. Tales olim venerunt et venturi erant ad subvertendum, si
fieri possit, pariter et Novum Testamentum. Unde sumenda discretio sive
discretionis hujus certitudo?
|
“A fructibus, inquit, eorum cognoscetis eos. ”
|
|
Fructus eorum opera sunt. Possunt enim cognosci et dijudicari ex verbis
suis. Hic, ut jam dictum est, prudentia opus est, quae armata sit verbo
Dei, et oculata oculis scientiae Scripturarum, quales laudantur in
Canticis, quod sint sicut columbae residentes
|
“super rivulos aquarum juxta fluenta plenissima (Cant. V).”
|
|
Quidquid dicat quis, conferendum est cum Scripturis, quas non ab homine,
neque per hominem, sed a Spiritu sancto per revelationem Jesu Christi
acceperunt, ut loquerentur et scriberent homines sancti; et
|
“licet nos, ait Apostolus, aut angelus de coelo evangelizet vobis
praeter id quod accepistis, anathema sit et iterum anathema sit (Gal.
I).”
|
|
Hoc dictum, haec sententia similiter omnium illorum est, qui neque ab
homine, neque per hominem acceperunt, sed per Spiritum sanctum, unde et
scripturae illorum omnes solae canonicae dicuntur et sunt.
ait Joannes in calce suae Apocalypseos, et alii cuilibet prophetarum et
apostolorum dixisse congrueret,
|
“si quis, ait, adjecerit supra haec, adjiciet Deus supra illum plagas
quae scriptae sunt in libro hoc, et si quis diminuerit de verbis
prophetiae hujus, auferet Deus partem ejus de libro vitae (Apoc. XXII).”
|
|
Sed jam ipsa Domini verba sequamur.
|
“A fructibus, inquit, eorum cognoscetis eos. Nunquid colligunt de spinis
uvas, aut de tribulis ficus? Sic omnis arbor bona fructus bonos facit.
Mala autem arbor fructus malos facit. Non potest arbor bona fructus
malos facere. Omnis arbor quae non facit fructum bonum, excidetur, et in
ignem mittetur. Igitur ex fructibus eorum cognoscetis eos.”
|
|
In his omnibus sensum quidem habemus evidentem, sed principalem
quaerimus intentionem. Boni auditoris officium est animadvertere,
coelestis orator non solum quid dicat, verumetiam quid maxime intendat.
Est itaque hic sensus vel haec intentio in istis verbis ejus. Sicut
discernere scitis lignum unde ficum vel uvam colligitis, quod spina vel
tribulus aut mala arbor non sit, ita et me, cujus ex ore veritatem simul
et opus veritatis accipietis. Exempli gratia, cum dico cuidam
centurioni:
|
“Vade, et sicut credidisti fiat tibi (Matth. VIII)!”
|
|
itemque cuidam alii:
|
“Vade, quia filius tuus vivit (Joan. IV),”
|
|
cum dicam cuidam leproso:
|
“Volo, mundare (Luc. V),”
|
|
et statim fit, et multa alia multo majora his, me, inquam, per haec
discernite a falsis prophetis, quia non potest utrumque esse, ut et de
corde meo confingendo, et falsum loquendo in nomine Domini, arbor mala
sim, et fructus faciam tam bonos, ut vos ipsi sentitis quia multa bona
opera operor in medio vestri. Ecce loquor
|
“in nomine Domini (Deut. XVIII),”
|
|
scilicet profitendo quod Dominus nomen meum sit, vel quod non semper me,
sed in me sit nomen Domini, teste Domino Patre meo, Patre Deo, cum dicit
de me quodam loco sic:
|
“Observa eum, et audi vocem ejus, nec contemnendum putes, quia non
dimittet cum peccaveris, et est nomen meum in illo (Exod. XXIII).”
|
|
Sic, inquam, loquor
ut profitear quod Dominus nomen meum sit, et quod de prophetis ego
propheta magnus dominando praedicaturus sim. Dico enim:
|
|