|
(CAP. V.) Eo tempore ait Dominus ad Josue: Fac tibi cultros lapideos, et
circumcide secundo filios. Israel. Fecit quod jusserat Dominus, et
circumcidit filios Israel in colle praeputiorum. Haec autem causa est
secundae circumcisionis: Omnis populus qui egressus est ex Aegypto
generis masculini, universi viri bellatores mortui sunt in deserto, per
longissimos viae circuitus, qui omnes circumcisi erant. Populus autem
qui natus est in deserto per quadraginta annos itineris latissimae
solitudinis incircumcisus fuit, donec consummarentur qui non audierant
vocem Domini. Est quod hoc loco recte quaeri debeat. Certe Moyses
nescire non poterat quod scripserat, scilicet dixisse Deum ad Abraham:
Masculus cujus praeputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima
illa de populo suo, quia pactum meum irritum fecit (Gen. XVII). De quo
videlicet circumcisionis remedio quam necessarium ante Christi adventum
fuerit, vel qua ratione usque ad eumdem adventum ejus celebrari, postea
vero jam cessare debuerit, suo loco jam dictum est. Quomodo ergo tanto
tempore, scilicet per quadraginta annos populum qui natus est in
deserto, incircumcisum esse sustinuit, praesertim cum in tanta
multitudine innumerabiles parvuli mori potuerint, et ita quia non erant
circumcisi periere de populis suis. Quid tandem dicemus, ut negligentia
tam dura Moysen sanctum ducem populi aut principem, excusatum habeamus?
An forte illud affirmare licebit, quod inter caetera mirabilia Dei
mirabiliter et hoc fieri potuerit, ut de filiis qui in locum
successerunt patrum circumcisorum, nemo moreretur per quadraginta annos
latissimae solitudinis? Dicit enim Moyses his: Adduxit vos Dominus
quadraginta annos per desertum, non sunt attrita vestimenta vestra, nec
calceamenta pedum vestrorum vetustate consumpta sunt (Deut. XXIX). Si
illud curare dignatus est, ut vestimenta non attererentur, neque
calceamenta pedum illorum vetustate consumerentur, quanto magis illud
curasse credendum est, ut nemo illorum immatura morte moreretur?
Alioquin quomodo stabit quod idem in Cantico dicit: Circumduxit eum, et
docuit et custodivit quasi pupillam oculi sui (Deut. XXXII). Attamen vel
in eo praevaricatio fuit, quod non in tempore fuere circumcisi. Dixerat
enim Dominus in prima circumcisione, id est ubi primo circumcisionis
ritum instituit: Infans octo dierum circumcidetur in vobis (Gen. XVII).
Quem ergo Scriptura culpare putabitur, dicendo: Horum filii in locum
successerunt patrum, et circumcisi sunt ab Josue, quia, sicut nati
fuerant, in praeputio erant, nec eos in via aliquis circumciderat. An
forte non ipsum Moysen, sed patres eorum rebelles incredulos videlicet,
quod propter dilationem annorum quadraginta semetipsos rebelli
impatientia dissecantes, et mandatis Domini amplius adversantes non
saltem suos circumcidere voluerint filios? Dicit enim illis per
prophetam: Nunquid hostias aut sacrificium obtulistis mihi in deserto
quadraginta annis domus Israel? (Amos V.) Subauditur, non, sed diabolis
vestris. Sequitur enim: Et portastis tabernaculum Moloch vestro, et
imaginem idolorum vestrorum, sidus Dei vestri quae fecistis vobis. Qui
ergo non Deo, sed idolis suis hostias aut sacrificium obtulerunt, quid
mirum, si nec filios suos circumciderunt? Igitur ubi nunc ait, quia
sicut nati fuerant, in praeputio erant: nec eos in via aliquis
circumciderat, subaudiendum est, non Moysi negligentia, sed Patrum
rebellium pertinacia. Et haec, inquit, causa est secundae
circumcisionis, id est, secundae imperandae vel instruendae
circumcisionis. Primo namque imperio tradita fuit Abrahae, secundo nunc
imperatur Josue. Valet autem dictio haec ad commendationem
circumcisionis, quod videlicet serio tenenda nunc fuerit, quam et semel
Dominus tradiderit, et abolitam iterum sanctione sua firmaverit
|
|