CAPUT XXII. Quod Joseph ad aegrotantem patrem assumptis duobus filiis properaverit, et de benedictionibus ejusdem patris.

Nuntiatum est Joseph quod aegrotaret pater ejus. Qui, assumptis duobus filiis Manasses et Ephraim, ire perrexit, id est, ire properavit, et eo totus intendit, ad accipiendas partes de divitiis paternis; ad videndos thesauros benedictionis quos pater thesaurizavit filiis suis. Idcirco filios suos secum assumpsit Manasses et Ephraim. Dictumque est seni: Ecce filius tuus Joseph venit ad te. Qui confortatus sedit in lectulo. Quamvis intelligi recte valeat quod ob adventum filii quem diligebat confortatus sit gaudio, sicut dudum dixerat: Jam laetus moriar, quia vidi faciem tuam, et superstitem te relinquo (Gen. XLVI): tamen et hoc sciendum, quia sancto prophetiae spiritu super eum irruente confortatus est. Unde enim fiduciam vel auctoritatem habere poterat, ut diceret: Et iste quidem erit in populos et multiplicabitur, sed frater ejus junior major erit illo, et his similia, nisi quia virtute prophetici spiritus invaluerat? Confortatus igitur adeo mente est, qui aegrotabat corpore, ita ut corpus quoque fessum alleviaretur mentis alacritate, et cujus oculi corporei caligaverant prae nimia senectute, nec clare videre poterat, interioris ejus hominis acies clarificata est, ut ventura nuntiaret, et possidendam haereditate benedictionem daret. Itaque sic incipit: Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quae est in terra Chanaan, benedixitque mihi et ait: Ego te augebo, et multiplicabo, et faciam in turbas populorum, daboque tibi terram hanc, et semini tuo in possessionem sempiternam. Unde habeat dandae benedictionis jus aut officium, praelocutus est. Non dixit: Pater meus Isaac benedixit, quamvis et hoc factum sit: sed Deus omnipotens, inquit, benedixit mihi, quia benedictio non hominis est, sed Dei, et tunc valet hominis benedictio, cum ex Deo procedit, vel confirmatur testimonio Dei. Dicat quis: Cur Abraham moriturus, non Isaac, item eo modo quo et Isaac Jacob, et Jacob filios suos benedixit? Videlicet quia Isaac jam ex quo in holocaustum Deo oblatus est, benedictionem haereditate possedit, neque opus fuit illum sermone consecrari, qui re ipsa in typum Salvatoris sanctum sacrificium et hostia viva esse meruit. Item: Si quaerat quis cur non Isaac duos tantum habens filios, utrumque benedixerit, cum Israel plures habens, singulos benedixerit, benedictionibus propriis? facilis responsio est, quia duo filii Isaac in duos erant populos dividendi, sicut oraculum divinum praedixerat illi (Gen. XXV), vel Rebeccae matri: plures autem filii Jacob una gens, et unus populus in unitate paternae fidei Deum verum et vivum haereditate possessuri, vel ab ipso erant possidendi. Post istos patriarchas tres, in quibus omnipotens Trinitas invocanda est, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Jacob, jam non invenitur eodem successionis ordine, et cum potestate benedictio carnalibus filiis data esse, sed per sacerdotum ministerium deinceps ex lege Moysi, in populum communiter exorata est, effectu non semper vel ubique prosequente.