|
Joseph (inquit) cum sedecim esset annorum, pascebat gregem cum fratribus
suis adhuc puer. Non ita supereffluit sermo Dei, ut nos docere velit
quod hac aetate quisque adhuc puer sit, dum praemisso, cum sedecim esset
annorum, subjungit adhuc puer, sed ut citam justitiae vel meriti mireris
perfectionem, quae continuo subtexitur, idcirco sic utrumque vigilanter
dictum est, sedecim annorum, et adhuc puer. Et erat cum filiis Balae et
Zelphae uxorum patris sui. Accusavitque fratres suos apud patrem crimine
pessimo. Hoc enim diligenti inspectione dignum est quia grandiores
fratres accusavit adhuc puer. Quod utique non fecisset, si non puritatis
amorem, zelumque justitiae jam haberet, quod in puero vel adolescente
maxime laudabile est. Quo autem crimine fratres suos accusaverit, quia
Scriptura non edixit, vagae opinioni locus datus est, quia multa sunt
vitia quorum consummatum opus pessimum est. Aiunt tamen viri illustres
crimen Sodomitici fuisse sceleris. Porro quod distincte dictum est, et
erat cum filiis Balae et Zelphae, uxorum patris sui, aemulationem jam
insinuat fratrum qui erant ex Lia, cum quibus esse non audebat, quia cum
de libera essent, grandiores habentes animos filium dilectae Rachelis
non libenter aspiciebant. Invidentiae causa protinus subjuncta est.
Dicit enim Scriptura: Israel autem diligebat Joseph super omnes filios
suos, eo quod in senectute genuisset eum. Fecitque ei tunicam polymitam.
Et continuo. Videntes autem fratres ejus quod a patre plus cunctis
fratribus amaretur, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice
loqui. Sed notanda paternae dilectionis causa posita est, eo quod in
senectute genuisset eum. Nunquid enim secundum corpus senex erat quando
genuit eum, juvenis autem quando caeteri nati sunt? Siquidem praeter
Benjamin cunctos infra quatuordecim annos genuerat. Restat ergo
senectutem illam hic assignari, de qua Sapientia dicit: Senectus enim
venerabilis est non diuturna, neque annorum numero computata. Cani enim
sunt sensus hominis, et aetas senectutis vita immaculata (Sap. IV). In
illa namque veraciter senectute Israel genuit Joseph, quia propter illam
justitiae suae senectutem talem habere meruit haeredem. Nec enim vir
justus laetatur in multitudine filiorum si mali sunt, sed in eo tantum
agnoscit se patrem, si filium relinquat post se, qui justitiae
consequatur haereditatem. Unde est illud Sapientis: Mortuus est pater
illius, et quasi non est mortuus, similem enim sibi relinquit post se.
In vita vidit et laetatus est cum illo, in obilu suo non est
contristatus (Eccli. XXX). Dignam ergo ob causam diligebat eum, et
tanquam perfecto jamque pleno dierum, id est virtutum, fecit ei tunicam
polymitam, id est manibus artificis mira varietate distinctam, usque ad
talos pertingentem, videlicet ob virtutum multiplicitatem, vel justitiae
perfectionem. Itaque videntes, inquit, fratres, oderant eum, nec
poterant ei quidquam pacifice loqui. Magnitudinem odii diligenter
expressit, dicendo, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. Nam revera
odium tunc magnum ac molestissimum est, quando virus animi lingua
dissimulare non potest. Haec secundum sensum litteralem dicta sunt.
Caeterum jam dicendum vel intuendum est quam pulchra ex hoc speculo suo
Christi Filii Dei, veri solis imago resplendeat.
|
|