CAPUT XXII. De tribus patribus, Abraham, Isaac et Jacob; quomodo in illis tribus angelis convivantibus, et nasciturum Isaac promittentibus, praesignatum fuerit sacramentum fidei sanctae Trinitatis, qua per adventum Christi mundus est illustratus.

In propheta Amos [Osee] Dominus dicit:

“Et locutus sum super prophetas, et ego visiones multiplicavi et in manu prophetarum assimilatus sum (Osee XII).”

Porro, prophetarum praecipui, sive maximi tres isti patres fuerunt, imo sunt, Abraham, Isaac et Jacob, cum quibus sancta Trinitas, unus Deus, testamentum suum disposuit, sicut Psalmista canens, cum praemisisset:

“Memor fuit in saeculum testamenti sui, quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac, et statuit illud Jacob in praeceptum, et Israel, in testamentum aeternum (Psal. CIV).”

Postmodum ita subjunxit:

“Non reliquit hominem nocere eis, et corripuit pro eis reges. Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari (ibid.).”

Ergo ut illius convivii mysterio digni habeamur, scire debemus, quali assimilatione sancta Trinitas illic in hospitio patris Abrahae assimilata sit, assertione nostra non indiget, nam fere cunctis ubique notum est senis Abrahae filium Isaac, quod interpretatur risus, Domini nostri Jesu Christi, Filii Patris antiqui et aeterni, nascendo et vivendo gessisse typum, qui sanctorum risus hominum et omnium beatorum gaudium est angelorum. Futurum autem secundum dispensationem temporum, quae praefinita fuerat apud Deum, ut non ante adventum, sed in ipso adventus ejus meridie, sive fervore diei clarissimo, sancta Trinitas mundo publica praedicatione innotesceret ipso incipiente nostro Isaac Evangelica voce. Exempli gratia, cum dicit:

“Ego et Pater unum sumus (Joan. X).”

Et:

“Paracletus autem Spiritus sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia (ibid. XIV).”

Et multa ad hujus fidei regulam pertinentia, quorum notissimum atque praeclarissimum est illud apud Matthaeum in calce Evangelii:

“Euntes, docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”

Pulcherrime igitur atque sanctissime non ante, sed ubi jam venerat tempus, ut conciperetur sive nasceretur ille Isaac, figura sive forma hujus, apparuerunt patri Abrahae tres viri illi, scilicet angeli, et currenti in occursum atque adoranti ac dicenti:

“Domine, si inveni gratiam in oculis tuis,”

et caetera usque

“ponam buccellam panis,”

tam prompte respondentes

“dixerunt: Fac ut locutus es,”

tamque familiariter comederunt

“tria sata similae, vitulumque de armento tenerrimum et optimum, butyrum quoque et lac (Gen. XVIII).”

Quo alio modo magis familiariter quam isto, cuperet pater Abraham convivare civibus Patriae invisibilis, sive servire homo fidelis, et justus reputatus pro merito fidei, sanctae et individuae Trinitati? Similiter quo alio modo multarum gentium universitas, quarum ille est Pater secundum fidem, familiarius cupiat ministrare sanctae Trinitati, quam sacrificando in sancto altari sacrificium Dominici corporis et sanguinis; stando sub arbore, id est, crucis Christi fide, sicut illic scriptum est:

“Abraham vero stabat sub arbore?”

(ibid.) Multa hic materia sese offert, et dicendi copiam flagitat magna res, sed nos in alio loco pro posse diximus, et idcirco testimonium sanctae Trinitatis, quod hic magnifice splendet, nos secundum propositum memorasse sive demonstrasse contenti, finem faciamus praesentis libelli, protinus ad ulteriora progressuri secundum tenorem ejusdem propositi, quo proposuimus, in isto sacrae Scripturae agro amplissimo thesaurum demonstrare credulis, quem videre vel invenire non possunt increduli.