|
|
“aedificium quod erat separatum,”
|
|
etc.
Ex eo quod secundum propheticam visionem, Deus majestatis, templum
sibimet humani corporis condidit, quis nobis fructus accessit? Quis nisi
quod Apostolus ait:
|
“In ipso complacuit omnem plenitudinem habitare, et per eum reconciliare
omnia in ipsum, pacificans per sanguinem crucis ejus, sive quae in
terris sive quae in coelis sunt?”
|
|
(Col. I.) Sequitur ergo:
|
“Et aedificium quod erat separatum, versumque ad viam respicientem ad
mare latitudinis septuaginta cubitorum. Paries autem aedificii quinque
cubitorum latitudinis per circuitum, et longitudo ejus nonaginta
cubitorum, et mensus est domum longitudine centum cubitorum, et quod
separatum erat aedificium, et paries ejus longitudinis centum
cubitorum.”
|
|
|
“Et aedificium, inquit, quod erat separatum.”
|
|
Quod illud aedificium? Nimirum beata sanctorum societas angelorum, quos
inter et nos grandis erat separatio, grande dissidium. Idcirco dicitur,
|
“aedificium erat separatum.”
|
|
Et continuo subjungitur:
|
“Versumque ad viam respicientem ad mare.”
|
|
Via respiciens ad mare, Deus noster Christus erat, quippe qui et per
prophetas suos praenuntiabat quod in plenitudine temporis dignaretur ad
nos descendere, et in nostro mari naufragium mortis, atque in exemplum
Jonae triduanam sepulturam subire. Ad hanc viam versum illud aedificium
separatum, ejus namque gratiam exspectabat sanctorum charitas angelorum
a nobis separatorum, exspectabat, inquam, quando pacificaret, et
conjungeret nos cum illis per sanguinem suum. Illud aedificium
septuaginta latitudinis cubitos habebat, qui numerus in decennis
septenarius est, et idcirco in limite latiori latissimam charitatis
requiem latitudo ista significat, quia jam tunc et sine nobis in Deo suo
societas angelica requiescebat. Attamen plurimum perfectioni vel
instructioni deerat, quia videlicet ovis centesima perierat, drachma
decima perdita fuerat (Luc. XV). Ait ergo:
|
“Paries autem aedificii quinque cubitorum latitudinis per circuitum, et
longitudo ejus nonaginta cubitorum.”
|
|
Quinarius qui secundae unitatis, id est denarii, medietas est, nondum
plenam, nondum perfectam multiformis sapientiae Dei notitiam significat.
Nam sciebant quidem jam beati angeli quantae Deus esset potentiae, sed
nondum experimento didicerant quantae idem esset clementiae. Istud
perdiscere habebant per admirabile opus reparationis nostrae. Unde dicit
Apostolus:
|
“Et illuminare omnes quae sit dispensatio sacramenti absconditi a
saeculis, in Deo qui omnia creavit, ut innotescat principibus et
potestatibus, in coelestibus per Ecclesiam multiformis sapientia Dei
(Ephes. III).”
|
|
Ergo paries quasi semiplenus, id est,
erat, ad integrum, quod per secundam unitatem, id est per denarium,
intelligitur, nondum pervenerat. Sed et
|
“longitudo ejus nonaginta cubitorum”
|
|
erat, et ad centum non per venerat. Numerus quippe centesima ove
perdita, diminutus erat. Sed quid fecit ille?
|
“mensus est domum longitudine centum cubitorum, et quod separatum erat
aedificium, et parietes ejus longitudinis centum cubitorum.”
|
|
|
“Latitudo autem ante faciem domus, et ejus quod erat separatum contra
orientem, centum cubitorum.”
|
|
Dimensio ista quadra est. Et est sensus: Ovem centesimam ad ovile
reportavit, et ovium suarum numerum ad integrum supplevit (Luc. XV), et
sicut centenarius numerus quadratus est, decies enim decem centum
efficiunt, ita suum ovile magna quondam parte mutilatum, totum
reformavit, atque replevit, quasi per quadrum.
|
|