|
Inspice quia tota Scriptura libri hujus circa Dei Legem, et maxime circa
templum Domini versatur, quod tunc in toto orbe terrarum nomini Domini
dedicatum, solum et unicum habebatur. Principium narrationis est de
Heliodoro et aerarii custodia, qualiter omnino impossibile fuerit eos
decipi, qui crediderant loco et templo, quod per universum mundum pro
sui veneratione et sanctitate venerabatur (II Mach. III). Finis autem in
templo est, ubi Nicanor, qui extendens manum ad templum juravit:
|
“Nisi mihi vinctum Judam tradideritis, istud Dei fanum in planitiem
deducam, et altare effodiam, et templum hoc Libero patri consecrabo.
Atque his dictis abiit (II Mach. XIV).”
|
|
Pugnamque commisit Nicanor, in qua dux ipse primus in bello cecidit,
omnesque communi consilio decreverunt nullo modo diem istam absque
celebritate praeterire. Habere autem celebritatem tertia decima die
mensis Adar, quod dicitur voce Syria, pridie Mardochaei die.
|
“Porro media libri ejusdem hoc habent, quia qua die templum ab
alienigenis pollutum fuerat, contigit eadem die purgationem fieri,
vicesima et quinta mensis, qui fuit Casleu, et cum laetitia diebus octo
egerunt in modum tabernaculorum, recordantes quod ante modicum temporis
diemsolemnem tabernaculorum in montibus et speluncis more bestiarum
egerant, propter quod thyrsos et ramos virides praeferebant ei, qui
prosperavit mundari locum suum, et decreverunt communi praecepto et
decreto universae genti Judaeorum omnibus annis agere dies istos (II
Mach. X).”
|
|
Isti sunt dies Scenopegiae, de quibus fratres sive Judaei, et qui in
regione Judaea, scripserunt semel et iterum, sicut jam dictum est,
Judaeis qui erant per Aegyptum, dicentes:
|
“Et nunc frequentate dies Scenopegiae;”
|
|
dicentes, inquam, secunda vice. Facturi itaque vicesima et quinta mensis
Casleu purificationem templi, necessarium duximus vobis indicare, ut vos
quoque agatis diem Scenopegiae, atque subjungentes, et diem ignis, qui
datus est, quando Nehemias aedificato templo et altari, obtulit
sacrificium. De diebus istis postmodum repetentes dicemus. Nunc illud
prius dicere visum est, quod Scriptura libri materiam habet templum
illud, et sancta, quae erant Hierosolymis, pro quibus pugnaverunt
Machabaei. Unde non mirum, quod non ultra Scripturae, vel libri hujus
textus processit, quam ad illam rem gestam de interitu impii Nicanoris,
qui templum illud extensa manu rursus contaminare juraverat et
consecrare Libero patri, quia videlicet post interitum ejus, quamvis
multa Judae et fratrum ejus praelia fuerint, non tamen circa templum
tale quid contigit, qualia et in principio, et in medio, et in fine
continentur hujus libri.
|
|