|
(THREN. CAP. II.) Omnem quae in sequenti alphabeto subtexitur
lamentationem super illa intelligemus terrena Hierusalem, quam tunc
temporis Nabuzardan princeps exercitus servus regis Babylonis succendit
et combussit igni, simulque cum ea domum Domini, et domum regis,
murisque Hierusalem in circuitu destructis, reliquias quoque vulgi
transtulit in Babylonem, tantum de pauperibus terra relinquens vinitores
et agricolas (IV Reg. XXV; Jer. XXXIX). Hoc vere sancto et sapienti viro
lamentabile fuit, non solum propter ipsam magnitudinem caedis et
incendii, verum et propter duritiam gentis peccatricis, quia non propter
peccata exigua factum est ut tanta populo suo Deus, qui naturaliter
miserator est et misericors (Psal. CX), mala inferret. Ad hujus
alphabeti lamentationem disponendi sunt omnes, qui hodie quoque in
verbis mendacii confidunt, quemadmodum illi quibus lamentator iste prius
dicebat:
|
“Nolite confidere in verbis mendacii, dicentes: Templum Domini, templum
Domini, templum Domini est (Jer. VII).”
|
|
Etenim hodie quoque sunt plerique infantes, qui auro vel argento, et
marmorum crustis atque pulchris parietibus templi manufacti, Deum qui
spiritus est, putent delectari, et de semetipsis non perpendunt quales
sint, vel quod debeant ipsi esse templum sanctum Dei, testante Apostolo,
cum dicit:
|
“Templum Dei sanctum est, quod estis vos (I Cor. III).”
|
|
Talibus igitur proponatur alphabetum hoc.
|
|