|
CAP. VII.
|
“Post haec vidi quatuor angelos stantes super quatuor angulos terrae
tenentes quatuor ventos terrae, ne flarent super terram, neque super
mare, neque super ullam arborem.”
|
|
Quo ergo iret, quo recederet coelum, de quo supra dixit,
|
“et coelum recessit sicut liber involutus?”
|
|
Illud quippe coelum, id est doctrina vel scientia coelestis, a Judaeis
recessit, dicentibus apostolis, qui et ipsi juxta Psalmistam, sunt coeli
qui enarrant gloriam Dei sive firmamentum opera ejus annuntians (Psal.
XVIII):
|
“Vobis quidem primum oportebat loqui Verbum Dei, sed quoniam repulistis
illud, et indignos vos judicastis aeternae vitae, ecce convertimur ad
gentes (Act. XIII).”
|
|
Quo iret coelum illud, et quomodo converteretur ad gentes? Quatuor
namque angeli stantes super quatuor angulos terrae, tenebant, inquit,
quatuor ventos, id est, omnia regna mundi prohibebant veritatis
praedicatores. Venti quippe hoc loco in bonam partem accipiuntur, et
apostolos Christi sive universos significant praedicatores Evangelii.
Unde et Psalmista dicit in laudibus nominis Dei:
|
“Educens nubes ab extremis terrae, fulgura in pluviam fecit, qui
producit ventos de thesauris suis (Psal. CXXXIV).”
|
|
Et est sensus: illos qui nunc sunt coelum, de quo dixi,
|
“omnia quaecunque voluit Dominus fecit in coelo et in terra (ibid.),”
|
|
Id est, in perfectioribus et in minoribus sanctis, illos, inquam,
apostolos sive apostolicos viros educens et elevans ab extremis terrae,
id est, ab ea vilitate in qua erant inter terrenos, et secundum
possessionem temporalium, et secundum scientiam, tantum saecularia
appetentes, fecit esse nubes, officium nubium eis injunxit, ut pluerent
abundantia praedicationis, et fulgurarent clarissima atque terribili
comminatione judicii Dei, atque eosdem sic sublimavit, sic extendit
secundum agilitatem intellectus, quomodo sublimiter producti volant
venti, et hoc totum de thesauris suis, de donis suis, de occultis
judiciis et consiliis suis. Ergo venti isti idem sunt qui et nubes,
scilicet agiles et expediti, scientes et facundi praedicatores
Evangelii. Porro,
|
“quatuor angeli stantes super quatuor angulos terrae universa regna
sunt,”
|
|
quorum quatuor ista principalia haec fuere, Babylonicum, Persicum,
Macedonicum atque Romanum. Quatuor ista, imo universa terrarum regna,
ventos praedictos tenebant, id est, tenere volebant, ne flarent super
terram, neque super mare, neque super ullam arborem, id est, ne
praedicarent fidem Christi in ullis provinciis, in aliquibus insulis, in
ulla qualitate aut conditione hominum. Hoc prohibendo tenebant ventos
istos. Nec vero leviter aut parva intentione tenebant, sed legibus ac
proscriptionibus publicis, et cunctis poenarum generibus adversus
veritatis praecones propositis. Sed attende quid sequitur:
|
|