CAPUT II. Permissionem Dei eamdem esse, quae bonitas, patientia, et longanimitas Dei a Paulo dicitur. Item quid sit:

“Tradidit illos Deus in desideria cordis,”

et similia.

Quaerimus autem quid sit permissio Dei, et cito invenimus, ex auctoritate Scripturarum, quod ipsa sit patientia Dei. Nam Apostolus dicit: Volens Deus ostendere iram et notam facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa irae, apta in interitum (Rom. IX). Et in propheta Deus dicit: Tacui, semper silui, patiens fui, sicut parturiens loquar (Isa. XLII). Ergo confidenter dicimus, quia nunquam Deus volendo malum fieri permisit, sed sustinendo malos patiens fuit. Haec autem sustinentia sive patientia, sine dubio differentia vel species voluntatis mali non potest recte dici, sed bonitas vel benignitas Dei. Nam idem Apostolus dicit: An divitias bonitatis ejus, et patientiae, et longanimitatis contemnis? (ibid.) Dicendo bonitatis, patientiae, et longanimitatis, tribus eamdem rem, imo et quatuor nominibus expressit, subjungendo: Ignoras quoniam benignitas Dei (ibid.), dicimus quia ipsa est patientia Dei. Si quaeritur quid sit patientia Dei, dicimus quia ipsa est longanimitas Dei. Et hoc scienter dicentes, nimirum eodem (sic) Deus non passibiliter patiens sit. Nam in eo patiens dicitur quod est longanimis, id est quod peccantem non statim punit. Si quaeritur quid sit longanimitas Dei, ipsa est bonitas Dei. Et quidem dum non statim punit, aliquo modo malum fieri permittit, sed ipsa permissio non potest ascribi malae voluntati, vel voluntati mali, quemadmodum in supradicta divisione supposita est ei tanquam generi. Non econtra bonitas est Dei. Etenim, sicut jam dictum est, unam eamdemque rem tot nominibus bonitatis, patientiae, longanimitatis et benignitatis significatam oportet intelligi, quae peccantem ad poenitentiam adducit. Quid ergo est, quod de quibusdam idem Apostolus dicit: Tradidit illos Deus in desideria cordis eorum, in immunditiam, tradidit illos in passiones ignominiae, tradidit illos in reprobum sensum, ut faciant ea quae non conveniunt? (Rom. I.) Nimirum idem quod in psalmo Deus ipse dicit: Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum (Psal. LXXX). Hoc etenim tam ratio veritatis quam Patrum vel doctorum Ecclesiae sacra auctoritas sanissime defendit, quia tradidit illos Deus, idem est ac si diceretur: dereliquit illos Deus, videlicet propter interius peccatum superbiae, quod Deus non vult, ut faciant exterius secundum desideria cordis sui malum immunditiae, quod itidem ut faciant, non vult Deus, cum sit bonus; a quo non liberat eos, cum sit justus.