|
|
“Duratur ad filios suos quasi non sint sui,”
|
|
id est, proximum suum, etiam si ipse hunc Deo genuit, extraneum
respicit, videlicet longe dissimilis ab illo qui mollia viscera gestans
erga filios,
|
“Nunc vivimus, inquit, si vos statis in Domino (I Thess. III).”
|
|
Ita negligens hypocrita torpens quidem a coelestibus, sed anxie flagrans
terrenis rebus:
inquit,
|
“laboravit nullo timore cogente,”
|
|
id est, stulto labore terrena curando
|
“illic trepidavit timore ubi non erat timor (Psal. XIII).”
|
|
Sciendum vero est quod nonnunquam aliqui et sanctitatis habitum tenent,
et perfectionis meritum exsequi non valent. Hos nequaquam credendum est
in hypocritarum numerum currere, quia aliud est infirmitate, aliud
malitia peccare. Sed cur hypocrita coelestia deserens terrenis incumbat.
sub struthionis adhuc nomine subjungitur:
|
|