|
Memoriter tenendum illud quod jam supra diximus, totam libri vel
Scripturae hujus seriem spectare atque intendere ad Hierosolymae
civitatis venerationem, templique quod erat in ea, dignitatem et honorem
singularem. Simulque causa scienda quam itidem supra diximus, quia
movebant eos templa, contra legem facta, ubi esse non debebant, ad
illius templi similitudinem. Templum illud sanctum, sacrificia illo in
templo celebrata, sancta esse et legitima, civitatem Jerusalem sanctam
esse, ubique Scriptura libri hujus tota intentione declamat, ut dignum
est, videlicet, ad destruendam templorum adulterorum fiduciam, quorum
alterum in monte Garizim, alterum in Aegypto fuerat aedificatum. Hac re
animadversa, non miraberis, cum sanctam terram dicant, hoc modo, ex quo
recessit Jason a sancta terra. Deinde cum subjungunt:
|
“Et oravimus ad Dominum, et exauditi sumus, et obtulimus sacrificium,
similaginem, et accendimus lucernas, et proposuimus panes (II Mach. I).”
|
|
Cuncta haec dicta sic recte accipimus, tanquam firmissimas defensiones
privilegii legitimi, pro templo jam dicto, quod erat Hierosolymis. Quod
ipsorum, qui templo illi deserviebant, fuerit, vel esse debuerit
sacrificia offerre, panes proponere, et haec faciendo exaudiri illic,
non in templo montis Garizim, non in templo Heliopoleos, quae templa
erant aemulationis.
|
|