VERS. 31.
“Attende, inquit, Job, et audi me,”
id est attentus auditor esto, et respice ad me,
“et tace, dum ego loquor.”
Ego, inquam, subaudi qui pro sapientia, loquendi auctoritatem habeo. Sic imitationem captandae attentionis turbat, et mox benevolentiae quoque imaginem adulterat, subdendo: