CAPUT 25

“Et angelo Ecclesiae Philadelphiae scribe: Haec dicit Sanctus et Verus, qui habet clavem David, qui aperit, et nemo claudit; claudit, et nemo aperit: Scio opera tua. Ecce dedi ostium apertum coram te, quod nemo potest claudere.”

Huic Angelo Filius Dei, suos affectus largius effundit, et spiritus qui hoc loco audiendus est Ecclesiis, spiritus intellectus est, qui sursum in ordine scribitur post spiritum consilii. Hujus spiritus proprium opus est, sanctarum Scripturarum mysteria, prout vult, aperire, et ea quae sapientibus et prudentibus abscondita sunt, parvulis revelare (Matth. I), plerumque sine hominis magisterio, quomodo prophetas omnes et sanctos apostolos, qui homines fuerant sine litteris et idiotae, priusquam datus hic spiritus, glorificato Jesu, illustrasset eos (Act. II). Hoc usque hodie prout vult, agere non desinit; revelans abscondita parvulis, ut jam dictum est, id est, humilibus et benevolis pro merito ejus, quam habent fraternae dilectionis, quia minores fratres diligunt, et quantulum sapientiae vel scientiae perceperint, libenter student illis impertiri. Talem hunc Angelum nomen ipsum Ecclesiae ejus scilicet Philadelphiae fuisse ostendit. Philadelphia namque fraterna dilectio interpretatur. Huic ergo scribens dicit:

“Haec dicit Sanctus et Verus sanctus.”

Et Verus Filius Dei est, qui semetipsum sanctificavit, diligens nos quemadmodum dicit:

“Et pro eis ego sanctifico meipsum (Joan. XVII).”

Jam quidem Spiritus sanctorum crat, sed in passione pro nobis erat, quod seipsum sanctificabat, id est sanctum sacrificium se offerebat. Hoc fecit Deus in dilectione fraterna, quemadmodum et supra, ut nos angelos Philadelphiae, id est nuntios sive imitatores dilectionis fraternae faceret, ipse dixerat:

“Hoc est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. Majorem hac dilectionem nemo habet ut animam suam ponat quis pro amicis suis (Joan. XV).”

Ait ergo:

“Haec dicit Sanctus.”

Quod autem ait,

“et Verus,”

nihilominus ad praesentem causam attinet, ubi dilectio fraterna, dono amplioris intelligentiae remuneratur. In hoc enim verum, et vera se locutum fuisse comprobat, exempli gratia, dicendo in illa evangelica parabola de servis, quibus homo paterfamilias pecuniam suam ad lucrandum commiserat:

“Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, ab eo autem qui non habet et quod habet auferetur (Luc. XIX).”

Igitur

“et Sanctus et verus est,”

et de semetipso protinus dicit:

“Qui habet clavem David.”

Poterat sic dicere: Qui habet clavem omnium prophetarum, et ad eorum intelligentiam, quos vult intromittit; sed voluit unum pro omnibus ponere, qui primo in ordine prophetarum Filii sui, Filii Dei mysteria gestis praesignavit, calamo scripsit, Psalterio cecinit. Tanta quippe sunt in factis et dictis ejus sacramenta prophetica, ut cuicunque haec reserata fuerint, a caeterorum sensibus prophetarum exclusus esse non possit. Sufficiens ergo ad causam sive intentionem dictio haec est,

“qui habet clavem David.”

in qua et splendida nominis auctoritas est, secundum generationem Jesu Christi Filii David (Matth. I), quia post legem primus propheticam Scripturam edidit, omnis propheticus sermo potest et debet subintelligi. Quae autem est illa clavis, nisi gratia Spiritus sancti? Ipse namque illuminatio cordis, ipse est

“declaratio sermonum Dei, quae illuminat et intellectum dat parvulis (Psal. CVIII).”

Unde Apostolus:

“Nobis autem, inquit, revelavit Deus per Spiritum suum, quia spiritus omnia scrutatur, etiam profunda Dei (I Cor. II).”

Potentiam sive efficaciam clavis hujus commendans, continuo subjungit:

“Qui aperit, et nemo claudit, claudit et nemo aperit.”

Hoc et indubitanter scire oportet, et hoc sciendo humiliter timendum est. Nam vere cui claviger iste per spiritum intelligentiae veritatem Dei, quae sacris Scripturis continetur, aperit; nemo illum claudit, sive concludit mendaciis, et falsarum argumentationum artificiis. Semper enim habens ostium apertum intus recurrit, et parata Scripturae testimonia corripiens, velut sagittarius bonus, certa in hostem tela dirigit. Econtra cuicunque clauserit, ut verba veritatis intelligere non possit quod cum facit, utique justo judicio facit. Verbi gratia, ne margaritas projectas ante se conculcent porci (Matth. VII), nemo est qui intelligere possit, quantumlibet clamando et docendo strepitum facit de foris. Quid iste sanctus, iste verus dicit Angelus huic Philadelphiae, id est, dilectionem fraternam habenti: