CAPUT XXXV. De eo quod dictum est:

“Angelus Domini pariterque columna ignis, priora dimittens, abiit post eos,”

et quid mystice significet.

“Tollensque se angelus Domini, qui praecedebat castra Israel, abiit post eos, et cum eo pariter columna nubis, priora dimittens, post tergum stetit inter castra Aegyptiorum et castra Israel. Et erat nubes tenebrosa, et illuminans noctem, ita ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent.”

Hoc ex mota columnae priora dimittentis, et post tergum stantis agnosci vel praevideri potuit quod angelus Dei qui praecedebat castra Israel, post eos abierit. Neque enim angelus, sive ille erat Angelus magni consilii, sive angelicorum spirituum aliquis, in quo esset virtus liberatoris Dei, per semetipsum apparebat omnibus; neque hoc littera cogit intelligi, alioqui non necesse esset ut vel per diem columna nubis, vel per noctem columna ignis appareret coram populo dux itineris. Sed quomodo una eademque columna, et nubes tenebrosa, et noctem illuminans erat, nisi quia, secundum diversa, imo contraria merita una eademque virtus, piis lucebat, impios excaecabat. Ergo in hoc quoque mysterium pulcherrimum est, quia videlicet unum eumdemque

“Christum, inquit Apostolus, praedicamus, Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam (I Cor. I).”

quod valde est obscurum;

“ipsis autem vocatis Judaeis atque Graecis Christum Dei virtutem et Dei sapientiam (ibid.),”

quod valde est luminosum. Quid porro sibi vult quod illa columna talis, priora dimisit, et post tergum Israel intra castra Aegyptiorum et castra Israel stetit? Hoc nempe mystice illud figurat quod optime credit et firmiter catholica tenet Ecclesia, quia Dominus noster Jesus Christus qui nos praecessit, qui antequam sciremus eum, abiit, transivit, et praecursor pro nobis coelum introivit, ipse tamen adest in hora sancti baptismi, juxta veritatem ipsius, qui mox, ut dixit,

“Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii, et Spiritus sancti (Matth. XXVIII),”

ita conclusit:

“Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi (ibid.)”

Tendamus securi quo ille per passionem suam praecessit, nam ubi ad baptismum accessimus, ipseper passionis ejusdem sacramentum post nos stare coepit, nosque intra gratiae suae muros includens, peccata nostra a nobis exclusit, ut tota nocte, id est, tota vita praesenti, nos consequi, vel ad nos accedere non possint.