CAPUT XVII. Et hoc justitiae fuisse, quod incircumciso propter necessitatem conjungi sustinuerit.

Putasne minus justitiae nunc obtinet tolerando id quod oderat cubile incircumcisi, quam si refugisset, ne ullo modo conjungeretur illi? Nequaquam, nam

“tu, Domine, inquit, scis necessitatem meam (Esth. XIV).”

Et vera sententia est, necessitas parit coronam, vere necessitas ejus necessitas fuit pariens coronam.

“Et quis, novit, inquit Mardochaeus, utrum idcirco ad regnum veneris, ut in tali tempore patereris?”

(Esth. IV). Nequaquam tanti debuit illi esse custodia corporis sui, ut praeponeret eam communi saluti suae gentis, imo saluti totius mundi, cui videlicet saluti omnium mirabiliter cooperata est illa conjunctio captivae Hester et regis Assueri. Nam per illam occasionem liberati sunt Judaei, qui fieri debebant patres salutis, patres carnis Christi. Et si illa nondum hoc totum sciebat, quando primum ad cubile incircumcisi fuit adducta, tamen sic futurum erat. Et quis accuset Mosen de injustitia dicentem ad eum:

“Aut dimitte eis hanc noxam, aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsisti? (Exod. XXXII.)”

Quis item accuset Apostolum de injustitia, dicentem:

“Optabam ipse ego anathema esse a Christo pro fratibus meis; qui sunt cognati mei secundum carnem? (Rom. IX.)”

Sic profecto nec Hester accusari de injustitia potest, etiamsi optasset conjungi incircumciso regi pro salute vel consolatione suae gentis, etiamsi non eveniret periculum tam magnum, quod post illam conjunctionem evenit, sola captivitatis necessitas illam excusare posset.