|
Et quomodo duo sunt, legitimumque est ut
|
“in ore duorum vel trium testium stet omne verbum (Deut. XIX),”
|
|
recte optaremus idcirco illos fuisse translatos, et non esse morituros,
quatenus ex ipsis confirmaretur nobis illud, quod habemus de omni humano
genere verbum. Quod est illud verbum? Videlicet quod humano generi
mortis, vel mortalitatis causa sit peccatum, quodque omnipotentiae
Creatoris facile fuisset, atque voluntarium hominem in paradiso positum,
et omne genus humanum suo vel sibi placito tempore, absque morte
corporis transferre ad immortalitatis regnum, ubi mors nec est, nec
unquam accidere potest. Magnum utique verbum, et difficile apud illos
qui tardi sunt ad credendum, in his maxime de quibus nullum acceperunt
experimentum. Quid igitur, si placuit omnipotenti Deo saltem duos
homines ex massa corrupta genitos transferre pro testimonio, ut habeat
duos testes, quorum
|
“in ore stet hoc verbum,”
|
|
quod scilicet nihilominus omnes homines absque morte corporis transferre
voluisset, atque potuisset, si non fuisset massa corrupta per peccatum?
Hoc utique scire nonnulla sapientia est, cujus intuitu dicere potuerit
vir sapiens in laude patrum: Enoch placuit Deo, et translatus est in
paradisum, ut det gentibus sapientiam. Quod itidem de Helia sciendum et
dicendum est, quia translatus est, ut det gentibus sapientiam, quatenus
gentes eorum translationem audientes, eorum exemplo excitentur ad
ambulandum cum Deo, ad obediendum Dei verbo, qui sicut illos viventes
transtulit, ita et omnes transtulisset absque difficultate mortis, nisi
quia per peccatum mors in hunc mundum introivit. Verum quia sententia
utraque a magnis atque catholicis tradita est doctoribus, nos hinc
certum quid definire non ausi, propositum prosequamur.
|
|