|
Quid tandem facere debuit aut potuit ille homo, qui dimisit ejusmodi
caprum emissarium? aut quis ille homo, aut quomodo paratus fuit, quoniam
sic dictum est,
|
“emittet illum per hominem paratum in desertum?”
|
|
|
“Principes sacerdotum, ait evangelista, et seniores persuaserunt populo,
ut peterent Barabbam, Jesum vero perderent.”
|
|
Illa persuasio fuit praeparatio, et ille homo unus congrue populus unus
intelligitur, illa persuasione praeparatus. Quid ergo facere debuit homo
immundus, tali praeparatione et talis capri contagione pollutus?
|
“Lavabit, inquit, vestimenta sua et corpus aqua, et sic ingredietur in
castra.”
|
|
Quali aqua lavabit? Nimirum aqua baptismatis, aqua sanguine mista, ex
ejus latere sors Domino exiit, ut immolaretur sive offerretur pro
peccatis. Qui poenitentiam egerit, eo quod persuasus caprum emissarium
dimisit, et istum mactari petivit, tali aqua lavabitur ut salvari
possit. Hoc ita factum est.
|
“Poenitentiam agite, inquit Petrus, et baptizetur unusquisque vestrum in
nomine Jesu Christi, in remissionem peccatorum, et accipietis donum
Spiritus sancti (Act. II).”
|
|
Item:
|
“Vos autem, ait, Sanctum et justum negastis, et petistis virum homicidam
donari vobis, auctorem vero vitae interemistis. Poenitemini igitur et
convertimini, ut deleantur vestra peccata (Act. III).”
|
|
His auditis, compuncti sunt corde, et baptizati sunt primo tria millia,
et deinde quinque millia, atque hoc modo, qui caprum emissarium, id est
Barabbam, dimittens, auctorem vitae interfecerat, lavit conscientiae
suae vestimenta, et corpus aqua, et sic ingressus est in castra,
appositus est ad illorum numerum quos ab initio mundi credentes usque in
illam horam et sanguis exiens de latere Christi emundaverat. Non omnes
ita egerunt, sed qui voluit, sic lotus est, et in castra sanctorum
mundus ingressus est. Et de isto quidem hirco reprobato et male emisso,
pro tempore et re, ut puto, satis dictum est; de caeteris adhuc
dicendum, quod plurimum delectat, quia tantummodo tres istae species
animalium, vitulus, aries, et hircus, sub virga pastoris transeunt,
qualis videlicet pastor fuit ipse Moses, per quem ordinata sunt haec
exemplaria coelestium. Pascebat enim oves soceri sui Jethro, quando
vocavit eum Deus de rubo (Exod. III). Respice in hanc partem, et non
plures, sed totidem ordines invenis animalium rationalium, quae sub
virga boni pastoris hujus transeunt, de quo loquimur, quia posuit animam
suam pro ovibus suis, et pro grege suo mori dignatus est. Nam unus est
ordo illorum, qui congregati sunt, curisque saecularibus licitis
inserviunt, inter quas et propter quas armis quoque utentes, quasi cornu
obunco, more vitulorum adversantes sibi feriunt, neminem tamen
concutientes, neque calumniam facientes, et contenti stipendiis, vel
justis laboribus suis (Luc. III). Talium est dicere:
|
“Servi inutiles sumus, quod debuimus facere, fecimus (Luc. XVII),”
|
|
quia videlicet tantum, et non plus quam praeceptum est, fecerunt. Hi in
suo ordine, tanquam vituli boni pastori suo dilecti sunt. Exempli
gratia, ut ille adolescens in Evangelio, qui cum de praeceptis
interrogatus, respondisset:
|
“Magister, haec omnia servavi a juventute mea. Jesus autem, inquit
Evangelista, intuitus eum, dilexit eum (Marc. X).”
|
|
Alius est ordo illorum qui nullum saeculi jugum trahunt, nec ea quae
mundi sunt, appetunt, imo quae propria sibi esse poterant habentibus
distribuunt, et velut tonsi arietes, depositis velleribus, sequuntur
eumdem pastorem suum, cornu quidem habentes, sed recurvum, quo neminem
perfoderent, quia et si interdum excitantur in zelum, non contra
homines, sed contra vitia hominum, suae fortitudinis impetum faciunt.
Tales erant apostoli et quotquot apostolicae perfectionis viam tenere
student, aut studuerunt, ad hunc ordinem pertingunt. Distantiae horum
summa haec est, quod illi tantummodo praecepta custodiunt, isti super
praeceptum addiderunt facere consilium dicentis:
|
“Si vis perfectus esse, vade, vende omnia quae habes, et da pauperibus,
et veni, sequere me (Matth. XIX).”
|
|
|
|