Psalmus 79.

Nihilominus et sequenti id est LXXIX, idem certator dicit:

“Qui regis Israel intende, qui deducis velut ovem Joseph.”

Ac deinceps:

“Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui? Cibabis nos pane lacrymarum, et potum dabis nobis in lacrymis in mensura,”

etc. Verumtamen principaliter atque universaliter in hoc psalmo Propheta, et caeteri fideles antiqui Christi adventum flagitant, quem praevidebant futurum, orantque Deum Patrem non pro se, sed pro illis quos suo tempore praevident immutandos in eum, secundum hunc ejusdem psalmi titulum:

“In finem pro his qui immutabuntur testimonium Asaph, psalmus pro Assyriis. Pro his qui immutabuntur,”

ait, id est pro Judaeis et gentibus, qui cito apparente Domino Jesu in eum sunt commutandi, pro Assyriis vero, id est dirigentibus, scilicet perfidis Judaeis seipsos dirigentibus, quia, ut Apostolus ait:

“Justitiam suam statuere volentes, justitiae Dei non sunt subjecti (Rom. X),”

pro illis orat, ut tandem convertantur, dum dicit:

“Vineam de Aegypto transtulisti, ejecisti gentes,”

etc. Usque in finem psalmi.