CAPUT XV. Fracto cornu, alia quatuor succrevisse, ideoque draconem, cum septem tantum capita habeat, decem tamen diademata gestare.

Fracto cornu hirci magno,

“orta sunt, inquit, cornua quatuor super illud per quatuor ventos coeli (Dan. VIII), ”

id est, mortuo Alexandro Magno, divisum est regnum ejus in partes quatuor, et laceratum est etiam in externos, exceptis his quatuor regnis, Macedoniae, Asiae, Syriae, et Aegypti. In Aegypto enim primus regnavit Ptolomaeus Lagi filius, id est ad meridiem. In Macedonia Philippus, qui et Arideus frater Alexandri, id est ad occidentem. In Syria et Babylone Seleucus, qui et Nicanor, id est ad orientem. In Asia et Ponto Antigonus, id est ad septentrionem. Hoc secundum plagas totius orbis. Caeterum quae in Judaea est, ad aquilonem Syriam, et ad meridiem Aegyptum habet. Hic jam illud occasio suggerit, quod in Apocalypsi draco sive bestia haec, cujus contra Verbum Dei praelia praesentis operis intentio recensenda suscepit, capita quidem septem et in capitibus suis septem diademata, decem vero scribitur habere cornua. Nam

“ecce, inquit, draco magnus, rufus, habens capita septem, et cornua decem, et in capitibus suis septem diademata (Apoc. XII).”

Cur ita sit, praesens locus vigilanter observatus innuit, quia videlicet dum in uno ex septem regnis, quae sunt septem capita draconis, pro uno rege Alexandro decedente, quatuor succedunt, et imponunt sibi omnes diademata, crescit numerus regum, et decem fiunt reges septem regnorum, per quae, ut jam saepe dictum est, hoc agere institit draco diabolus, ut irritum fieret promissionis Dei Verbum. Nam et si in quatuor partes divisum est regnum Macedonicum, pro uno tamen imperio computatum usque ad Romanorum imperium, et una tantum pars, scilicet Syriae regnum per Antiochum Epiphanem draconis ejus malitiam, id est saevam contra testamentum Dei crudeliter exercuit persecutionem.