|
Quaerentibus nobis ut inveniamus juxta promissum dicentis: Quaerite, et
invenietis (Matth. VII), tandem illud occurrit quia neque in argenteis,
neque in hordeo quantitas ad binarium numerum pervenit, sed neque in
unitate remansit. Esset unitas, si ita dixisset: Et fodi eam mihi decem
argenteis. Est enim denarius secunda unitas. Itemque si dixisset. Et
coro hordei, neque addidisset: Dimidio coro hordei, esset itidem unitas
in quantitate pacti. Excessit unitatem, nec tamen ad binarium pervenit,
quia neque viginti sunt argentei, qui numerus binarius decenus est;
neque duo sunt cori hordei, qui binarius est singularis. In utroque
limite, id est tam in deceno quam in singulari unitas est semis, et
sicut jam dictum est, in neutra ad binarium pervenit. Porro, absque
binario vel minus quam in binario numero conjugium non sit, neque
carnale quod Deus in initio conjunxit, neque spirituale, de quo ad hunc
prophetam hic mysticus sermo fit, de quo Apostolus, cum praemisisset: Et
erunt duo in carne una, continuo subjunxit: Sacramentum hoc magnum est,
ego autem dico in Christo, et in Ecclesia (Ephes. V). Quid igitur hoc
sibi vult, quia neque viginti argenteis dixit, neque duobus coris
hordei, qui numerus est conjugalis, sea utrobique et super unitatem
ascendit, et tamen ad binarium non pervenit, nisi quia mulier ista sic
dilecta, cujus de carne Christus Deus homo fieri dignatus est, et
tanquam sponsus de thalamo suo processit, ad conjugium ejusdem Christi
non pervenit? Sequitur enim: Et dixit ad eam: Dies multos exspectabis
me; non fornicaberis, et non eris viro; sed et ego exspectabo te. Itaque
defectum conjugii significat hic defectus, tam deceni quam singularis
binarii, et idcirco recte, neque unitas sola, neque binarius totus est,
quia gens illa, de qua Christus Ecclesiae sponsus natus est, neque virgo
est; quippe quae jam adultera praesenti loco dicta est, neque uxor aut
conjux esse meretur, quia sine viro, quia Filium non confitens, nec
patrem habet. At contra quae virum hunc habet, quae sponsa dici meretur,
et est, et virgo est et conjux, atque idcirco quantitas argenteorum ejus
unitate et binario taxata est. Sic enim in Canticis habes: Vinea fuit
pacifico, in ea quae habet populos, tradidit eam custodibus, vir affert
pro fructu ejus mille argenteos (Cant. VIII). Statimque vir ipse,
scilicet Christus, dicit: Vinea mea coram me est. Mille tui pacifici et
ducenti his, qui custodiunt fructus ejus (Ibid.). Millenarius quippe,
sicut abacistae melius norunt, quarta unitas est. Eodem namque
charactere, quo unus in singulari limite notatur, translato in millenum
limitem, mille significantur. Ducenti vero in centeno limite, eodem
charactere significantur, quo in singulari duo praenotantur. Igitur,
sicut illa neque virgo, neque viro juncta est, et idcirco argenti ejus
neque decem sunt, neque viginti, neque corus unus, neque cori hordei;
sic econtra haec et virgo et conjux est, et idcirco argentei ejus et
mille sunt et ducenti. Praeterea et hoc notandum quod illa et argentum
accipit et hordeum, haec autem solummodo argenteos. Quia habet quidem
illa quidpiam argenti, id est sermonis sancti in lege et prophetis, et
soli hordeo occidentis litterae incumbit. Haec autem totum, quod habet,
argentum est, neque enim hordeum litterae attendit, sed solo
vivificantis Spiritus argento delectatur. Et dicit: Eloquia Domini,
eloquia casta; argentum igne examinatum probatum terrae, purgatum
septuplum (Psal. XI). Dicitur ergo illi, quae non habet gratiam
conjugii: Dies multos exspectabis me; non fornicaberis, et non eris
viro. Quid hoc sit confestim exponitur his verbis: Quia dies multos
sedebunt filii Israel sine rege, et sine principe, et sine ephod, et
sine teraphim. Ecce hodie veritatem hujus prophetiae completam videmus,
quia Judaei ducti in omnes gentes captivi, sine rege et sine principe
sunt. Hoc non fuit antequam Christus veniret, sed sicut praedixerat
patriarcha Jacob: Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femore ejus,
donec veniat qui mittendus est (Gen. XLVI), usque ad ejus adventum; etsi
non semper regem, semper tamen habuerunt principem, ita ut duces et
judices de semetipsis haberent etiam cum in Babylonia captivi essent.
Nam ibi quoque judicia sua per semetipsos exercuerunt. Exempli gratia:
Susannam quidem condemnantes ut duceretur ad mortem, sed reversi ad
judicium, duos presbyteros, qui falsum adversus illam testimonium
dixerant, judicaverunt et interfecerunt (Dan. XIII). At ubi Christus
venit quem non receperunt, judices et praesides alienos habuerunt, et
non licuit eis judicare vel per semetipsos terminare judicium. Inde est,
quod cum diceret eis Pilatus de Domino Jesu: Accipite eum vos, et
secundum legem vestram judicate; responderunt: Nobis non licet
interficere quemquam (Joan. XVIII). Ex tunc sedent sine rege, et sine
principe, et multi dies sunt. Nam quia regem suum Christum non
requirunt, nec regem nec principem de semetipsis habere digni sunt.
Sedent et sine sacrificio et sine altari; quia perdito loco, ubi templum
et altare habebant, de quo illis in lege praecipiebatur: In loco quem
elegerit Dominus, immolabitis ei, et non in omni loco, nequaquam
legales, victimas offerunt (Deut. XII). Sedent et sine Ephoth, et sine
Theraphim. Ephoth proprie superhumerale vocatur; sed hic pro omni
vestimento sacerdotali accipitur. Teraphim proprie appellantur figurae
et simulacra; sed hic pro omni ornamento sacerdotali positum est. Haec
omnia Judaei perdiderunt. Quomodo autem exspectant Christum, vel quomodo
illos Christus exspectat? Dicit enim: Dies multos exspectabis me; non
fornicaberis; et non eris viro; sed et ego exspectabo te. Nimirum male
exspectant, quia respuentes illum, qui jam venit, alium sibi pollicentur
Messiam. Hinc ipse, cum dixisset: Ego veni in nomine Patris mei, et non
accepistis me, subjunxit: Si alius venerit in nomine suo, illum
accipietis (Joan V). Porro Christus illos bene exspectat, videlicet
donec plenitudo gentium introeat. Caecitas, inquit Apostolus, ex parte
contigit in Israel, donec plenitudo gentium intraret, et sic omnis
Israel salvus fieret (Rom. XI). Hoc ipsum est quod hic continuo
subjungit: Et post haec revertentur filii Israel, et quaerent Dominum
Deum suum, et David regem suum; et pavebunt ad Dominum, et ad bonum ejus
in novissimo dierum. Interea non fornicaberis, inquit, et non eris viro.
Hoc est, nec amatoribus turpiter te prostitues, nec mihi legitimo viro
conjungeris, a quo conducta es. Istis namque diebus Israel sive Synagoga
neque fornicatur publice cum Baal, sive cum vitulis aureis, sicut tunc
faciebat; neque viro suo Christo est, ac perinde nec Patrem Christi Deum
habet. Post istos dies, sive post haec revertentur, ut jam dictum est,
quia, cum plenitudo gentium intraverit, quaerent Dominum Deum suum et
David regem suum, id est Deum Patrem et Filium ejus confitebuntur, Jesum
Christum. Et pavebunt, inquit, ad Dominum, et ad bonum ejus in novissimo
dierum. Duabus personis, scilicet Patri et Filio tertiam addidit, id est
Spiritum sanctum, dum praemisso: Et quaerent Dominum Deum suum et David
regem suum, subjunxit: Et pavebunt ad Dominum. Pavebunt plane, id est
ineffabiliter admirabuntur, attoniti pro magnitudine rei vel gaudii sui,
videlicet quomodo pavebat Thomas, quando dicente sibi Domino: Infer
digitum tuum huc, et vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in
latus meum, et noli esse incredulus sed fidelis; respondit, et dixit ei:
Dominus meus, et Deus meus (Joan. XX). Sicut enim Thomas cum caeteris
discipulis illa die non fuit, quando Jesus venit, et dicentibus illis:
Vidimus Dominum, non credidit: post octo autem dies erat cum eis, et
venientem iterum Jesum vidit et credidit; sic hodie Judaei nobiscum non
sunt et dicentibus nobis resurrexisse illum, quem crucifixerunt, non
credunt. Post haec autem nobiscum erunt, et cognoscent eum, et pavebunt
ad bonum ejus in novissimo dierum. Sequitur.
|
|