CAPUT III.

Post hunc, ait, nonagesimus quartus, qui profecto rei vel tempori valde congruit, maxime ab illo versu: Hodie si vocem ejus audieritis, usque ad finem, si introibunt in requiem meam. Dies namque ille quem ibi determinat Spiritus sanctus, sicut Apostolus quoque meminit dicendo: Quoniam ergo superest quosdam introire illam, et hi quibus prioribus annuntiatum est non introierunt propter incredulitatem, iterum determinat diem quemdam Hodie, in David dicendo, post tantum temporis sicut supra dictum est: Hodie, si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda (Hebr. IV): dies, inquam, illa ab hora illa coepit sive illuxit, qua Christus resurrexit. Siquidem dies ille resurrectio est. Quod sciens sanctus evangelista cum dixisset: Et valde mane una Sabbatorum veniunt ad monumentum, orto jam sole (Marc. XVI). Nam si mane sive ortum solis, vulgariter, et absque mysterio velis intelligere: quomodo sibi conveniunt, et non magis repugnantia sunt, valde mane, et orto jam sole? Iste ergo dies resurrectio est, dies octava est, quae finem non habet, octava quae a prophetis et sanctis Patribus diu desiderata atque praesignata est, testantibus psalmis nonnullis, qui pro octava inscribuntur, et cantoribus David, qui pro octava canebant, sicut in Paralipomenon scriptum est: Quia alii in nablis arcana cantabant, alii in citharis pro octava canebant, alii tubis clangebant coram arca Domini (I Par. XV), cujus in illa reductione figurabatur haec ipsa resurrectio Domini. Dicitur autem octava, videlicet post septem dies illos quos in initio sui distinctos habet sancta Scriptura dicendo: Factum est vespere et mane dies unus; et: factum est vespere et mane, dies secundus; factum est vespere et mane, dies tertius; et factum est vespere et mane, dies quartus; et factum est vespere et mane, dies quintus; et factum est vespere et mane, dies sextus (Gen. I). Porro de die septimo non dixit: Et factum est vespere et mane dies septimus, quia videlicet, dies ille non est factus in quo requiescit Deus, sed est ipsum verbum, et sapientia ejus. Caeteri sex dies facti sunt, et ut beatus Augustinus vult in libro de Civitate Dei undecimo, sex species sunt operum, ex quibus Deum mente cognoscimus, sicut diebus solis hujus, ad videndum aliquid secundum corpus, illuminamur. Et idcirco non dictum est in initio, aut dici debuit, factumque est vespere et mane, dies primus, sed dictum est dies unus, quia videlicet, neque angelica, neque alia creatura dies est primus, sed dies ille in quo requiescit Deus, ordine quidem Scriptura aut numero, septimus, natura vero dies est primus. Igitur resurrectio Domini ipsa est dies octava, octava autem eadem quae prima est, quia videlicet, ipse, per quem Deus omnia fecit, et in quo requiescit, et is qui a mortuis resurrexit, unus Deus est, verus et aeternus, unus idemque Deus, et homo Jesus Christus, et omnis homo non in alia, sed in ipsa qua creatura est specie vel natura (licet in alia gloria) resurrecturus est.