|
Sonus qui adveniente Spiritu sancto repente factus est de coelo (Act.
II), signum fuit soni, qui in omnem terram exiturus erat, coelis illis,
quos nunc firmare veniebat enarrantibus gloriam Dei et firmamento
constantissimae fidei illorum annuntiante opera manuum ejus (Psal.
XVIII), cum magnifico verbi tonitru et miraculorum coruscationibus. Sic
enim mox futurum erat, hoc Spiritu per os illorum intonante Christi
praeconia, ut ad poenitentiam commoveretur et contremisceret terra, et
fundamenta montium, id est corda superborum conturbarentur et
commoverentur, audito quoniam iratus est eis (Psal. XVII), nisi
poenitentiam egerint. Unde et in Apocalypsim cum accepisset angelus
thuribulum et implesset illud de igne altaris, et misisset in terram,
|
“facta sunt tonitrua, et voces et fulgura et terrae motus magnus (Apoc.
VIII).”
|
|
Nunc ignis ille mittebatur, unde et apparuerunt apostolis dispartitae
linguae tanquam ignis, ille, inquam, ignis mittebatur in terram quo
Angelus ille magni consilii, dudum impleverat aureum thuribulum
immaculati corporis sui, et nunc assumptus in coelo agebat quod dixerat
|
“Ignem veni mittere in terram, et quid volo nisi ut ardeat?”
|
|
(Luc. XII.)
|
|