|
|
“Nequaquam morte moriemini.”
|
|
Dixit autem serpens ad mulierem: Nequaquam morte moriemini, scit enim
Deus quia in quocunque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri et
eritis sicut dii, scientes bonum et malum. Quid hac intentione
funestius, sermone malignius, praesumptione atrocius? Quid enim. Ecce
exsecrabamur superbiam diaboli, qua tumens dixerat: In coelum
conscendam, super astra Dei ponam solium meum, ascendam super
altitudinem nubium, ero similis Altissimo (Isa. XIV): hoc, inquam,
exsecrabamur, quod hic rebellis lumini Altissimo se fore similem dixit.
Quid dicemus, quando e contra Altissimum sibi similem facere contendat?
Mendax enim ipse est, invidus ipse est. Mendax autem sibi similem, id
est, mendacem vult facere Deum, dum dicit: Nequaquam morte moriemini.
Quid enim hoc aliud est, nisi mentitus est ille qui dixit morte
moriemini? Item vere invidus, praecepti Dei causam esse invidam audet
asserere, cum dicit: Scit enim Deus quia in quocunque die comederitis ex
eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii. Nam cum dixisset,
nequaquam morte moriemini, quasi quereretur quare ergo tam severe
interdixit, quare tam minaciter prohibuit: Scit, enim inquit, quia
aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii. Quid ergo hac blasphemia
draconis horribilius? Quid hac praesumptione nequissimi nebulonis
sceleratius? Quasi parum fuerit quod superbiendo Dei similitudinem
perdidit, adhuc detrahendo similem sibi Deum asserere praesumit: imo
Deum mendacem, se autem veracem habendum esse misero persuadet homini.
Non ergo manus Domini vindicta simplici contenta sit, quae illum de
altitudine coeli dejecit, sed exaltetur adhuc, et super hunc inimicum
suum confortetur, ut mittat eum in gehennam ignis (Matth. XXV). Sed jam
singula serpentis verba prosequamur:
|
|