CAPUT VII. Materiam, intentionem et utilitatem prologi secundo Machabaeorum se prosecuturum.

Hic jam ut aliquatenus ad devotissimam exactionem tuam assurgere possim, qua cupis et petis, ut litterae seriem, quae subobscura videtur, tibi elucidet sermo intentus atque studiosus in Verbo Dei, descendere libet ad illud quod quondam audivimus inter scholares parvuli, ubi lectionem suscipientes, materiam, intentionem atque utilitatem proponere magistri solent auditoribus suis. Materiam quippe, intentionem atque utilitatem hujus prooemii operae pretium est distinctis expedire capitulis, ut tali ordine aliquatenus elucescat quid in ista littera dicat Spiritus ille qui in omni Scriptura, divinitus inspirata, praesens est et loquitur Ecclesiis. Existimo quod materia, intentio atque utilitas Scripturae hujus, quamlibet brevis, tales sint ut a sapientibus digne debeant audiri, a sapientibus, qui non sunt sapientes in oculis suis, imo qui ut sapientes fiant, stulti dignantur fieri, id est discipuli esse priusquam fiant magistri. Haec igitur tria, quae proposuimus, dicturi simul atque audituri, primum materiam quaerimus vel proponimus, circa quam maxime versatur Scriptura secundi hujus Machabaeorum libri.