DE OPERIBUS SPIRITUS SANCTI LIBER NONUS DE TIMORE DOMINI
Index
CAPUT PRIMUM. De spiritu timoris Domini, quod maximum instrumentum sit exspectatio judicii universalis.
CAPUT II. De magno die judicii ejusdem, quomodo consimilis sit primo dierum saeculi.
CAPUT III. De septem spiritibus Domini, quod qui primus erat in hoc opere, idem sit et finis, scilicet spiritus timoris Domini.
CAPUT IV. De distinguenda significatione timoris.
CAPUT V. Quod quatuor sint timores, quorum perceptibilis est anima hominis, duo mali et duo boni.
CAPUT VI. De timore bono, sed nondum perfecto, quomodo dividat hominem contra semetipsum voluntatibus contrariis.
CAPUT VII. De terribili judicio Dei, quod vere magna timoris hujus substantia vel causa sit.
CAPUT VIII. De adventu tremendi judicis, quomodo sedebit ipse super sedem majestatis suae.
CAPUT IX. Quomodo congregandae sint ante eum omnes gentes canente novissima tuba.
CAPUT X. Quomodo intelligendum sit quod Apostolus ait: “Mortui qui in Christo sunt, resurgent primi, deinde nos qui vivimus, qui residui sumus simul rapiemur cum illis.”
CAPUT XI. De eo quod idem ait: “Omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur.”
CAPUT XII. De separatione ovium ab haedis, et quod quatuor divisiones hominum in illo judicio futurae sint.
CAPUT XIII. De eo quod dicet Rex iis qui a dextris ejus erunt: “Venite, benedicti Patris mei.”
CAPUT XIV. Quod hi, quibus dicturus est: “Esurivi et dedistis mihi manducare,” etc., ad eam perfectionem hic non attingant ut nihil possideant.
CAPUT XV. Quanta sit remunerationis largitas, ut propter hujusmodi opera homo cum Deo in sabbatismum introeat.
CAPUT XVI. Qui sint minimi illi, et quod alterius ordinis sint, de quibus ait: “Quandiu fecistis uni de his minimis meis mihi fecistis.”
CAPUT XVII. Quod non tantum quid, sed et quandiu quis faciat minimis istis, debeat in judicio ponderari.
CAPUT XVIII. Quomodo interrogent et discant quid, quandiu fecerint, et cur fecerint.
CAPUT XIX. De eo quod dicturus est et iis, qui a sinistris ejus erunt: “Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum.”
CAPUT XX. Quare, vel qua ratione iis qui temporaliter viventes peccaverunt dicat: “Discedite in ignem aeternum.”
CAPUT XXI. Unde ignis tam fortis, aut tam infirmus, sit diabolus et angeli ejus, ut ad poenam illorum sit ignis praeparatus.
CAPUT XXII. De eo quod ait: “Et ibunt ii in supplicium aeternum, justi autem in vitam aeternam.”
CAPUT XXIII. Quomodo ii vel isti sint ituri, non utique pedibus sed motu ineffabili per potentiam ejusdem quod audituri sunt verbi.
CAPUT XXIV. Quaenam illa vita aeterna sit in quam ibunt justi.