|
Memores esse debemus propositi sive intentionis, qua sermonem coepimus
habere de fide, spe et charitate, secundum libros istos tres Salomonis,
scilicet ut in isto quasi speculo horum trium fidei, spei et charitatis
quamdam specularemur similitudinem sanctae Trinitatis; quia per haec
tria reformavit hominem ad similitudinem suam, juxta propositum quod
proposuerat dicendo:
|
“Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram (Gen. I).”
|
|
In ista ergo divinae similitudinis claritate, in tribus istis, fide, spe
et charitate, est quod utiliter speculemur, quo aliquantisper magis ac
magis ad cognitionem ejusdem sanctae Trinitatis erudiamur, quam nunc in
sua majestate videre nequimus. Ecce intelligimus et scimus, quia fides
per spem et per charitatem, spes quoque per fidem et per charitatem
operatur ea, quae in istis tribus libris Proverbiorum, Ecclesiastis et
Canticorum continentur. Fides namque per spem et per charitatem hoc
operatur in homine, ut accedat ad illam, quam sapientia aedificavit sibi
domum, ut ad convivium victimarum quas illa immolavit, ad bibendum vinum
quod illa miscuit, ad edendum panem mensae quem illa proposuit (Prov.
IX), taliter praeparata mente, ut similia retribuere velit, scilicet
animam ponere pro illo, qui prior in tantum dilexit nos, ut animam suam
poneret pro nobis (Joan. XIX). Spes per fidem et per charitatem hoc
operatur in homine, ut etiam si persecutor desit, qui et facultates
terrenas auferre, et corpus solet occidere, ipse intelligens, quia vana,
id est, transitoria sunt omnia, relinquat ultroneus ea quae possidet,
juxta consilium dicentis:
|
“Si vis perfectus esse, vade, vende universa quae habes, et da
pauperibus, et habebis thesaurum in coelo, et veni, sequere me (Matth.
XIX).”
|
|
Quantum est quod speculari possumus in isto speculo sive aenigmate de
illa altissimae Trinitatis claritate, cujus faciem nunc non possumus
videre? Exiguum quidem, sed hoc ipsum jam aliqua vitae aeternae
scintilla nobis est.
|
“Haec est enim vita aeterna, ait ipse Filius Dei, ut cognoscant te solum
verum Deum, et quem misisti Jesum Christum (Joan. XVII).”
|
|
Quid ergo est illud quantulumcunque, quod videre nunc possumus, per hoc
speculum, in isto aenigmate? Nimirum opus illud quod necessarium nobis
est ad aeternam salutem credere et scire, quia Deus Pater per charitatem
suam, id est, per Spiritum Sanctum, proprio Filio suo mandatum hoc
dedit, ut pateretur pro nobis (Rom. VIII), et ipse Filius per eamdem
charitatem suam, id est, per eumdem Spiritum sanctum, mandatum hoc
suscepit, obedire
|
“usque ad mortem, mortem autem crucis (Philipp. II).”
|
|
Quali cum spe? Illa nimirum, quam per Isaiam nobis annuntiavit Spiritus
sanctus dicens:
|
“Si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longaevum, et
voluntas Domini in manu ejus dirigetur (Isa. LIII).”
|
|
Ipse autem Pater quali vel quanta fide?
|
“Fidelis enim in omnibus verbis (Psal. CXLIV),”
|
|
et in isto maxime, et omnia opera ejus in fide, et opus istud praecipue.
Quali ergo vel quanta fide mandatum dedit hujus obedientiae, mandatum
hujus patientiae? (Psal. XXXII.) Nimirum tali fide qualis est ipse:
tanta fide, quantus est ipse, fide admirabili, fide inseparabili, fide
perseverantissima, fide victoriosissima. Quantis irritatus est malis
hominum, quam maximis peccatis? Attamen perseveravit in proposito vel
promissione tanti boni, et quae processerant de labiis suis, irrita non
fecit (Psal. LXXXVIII). Pro quo et David sollicitus:
|
“Miserere mei, ait, ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum
judicaris (Psal. L).”
|
|
Quantis regibus, quantis regnis armatus diabolus, hoc propositum eis
avertere laboravit? Attamen evicit fortissimus Deus, et sicut
proposuerat ecce Filius ejus Deus homo sedet a dextris ejus. De illa
perseverantia fidelis et fortis Dei, nostrum illud opus existit, in
duodecim libellis, quod intitulatur : De victoria Verbi Dei.
|
|