R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS

DE TRINITATE ET OPERIBUS EJUS
LIBRI XLII

IN EXODUM COMMENTARIORUM

LIBER PRIMUS. (Exod. cap. I-XI)


CAPUT PRIMUM. Continuatio praecedentis libri Geneseos, et sequentis Exodi, et quod Pharao diabolum, agnus vero paschalis Christum praefiguravit.

Qua causa, vel quo ordine intraverit Israel in Aegyptum, et Jacob accola factus sit in terra Cham, praecedentis libri Geneseos extrema parte narratum est, scilicet quia

“vocavit Dominus famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit; sed praemisit ante eos virum,”

non pro meritis ipsorum, nam

“in servum venundatus est Joseph, et humiliaverunt in compedibus pedes ejus, ferrumque pertransiit animam ejus,”

patienter sustinentis spemque suam in Deo ponentis,

“donec veniret verbum ejus.”

Tandem venit, et

“eloquium Domini inflammavit eum,”

tanquam lucernam celso candelabro dignam, lumenque ejus clarescere coepit ab interpretatione somniorum. Proinde

“misit rex et solvit eum, misit princeps populorum et de carcere dimisit eum (Psal. CIV).”

De compedibus expedivit eum, dicensque: Num invenire potuimus virum qui Spiritu Dei plenus sit?

“constituit eum dominum domus suae et principem omnis possessionis suae, ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret,”

deinde, juxta conjectoris veritatem,

“vocavit Dominus (ut jam dictum est) famem super terram, et ob hoc intravit Israel in Aegyptum (ibid.),”

et

“habitavit in terra Gessen, et possedit eam, auctusque est et multiplicatus nimis (Gen. XLVII).”

Haec, inquam, praecedentis libri extrema parte narrata sunt. Deinceps sequentis hujus libri Exodi primae partes illud continent, quia

“convertit cor eorum ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus, et quia misit Moysen servum suum Aaron quem elegit ipsum, posuitque in eis verba signorum suorum (Psal. CIV).”

In his et in caeteris, uti positum est atque incoeptum, litteram cursim vellicabimus, et quae intrinsecus condita sunt mysteria Christi Filii Dei, diligenter pro posse, ipso adjuvante, proferre integra fide conabimur. Primo omnium fere nemo est qui nesciat Pharaonem illum regem novum

“qui ignorabat Joseph”

diaboli gessisse typum; paschalem agnum qui immolari jussus est, Christum Dei Filium; Aegyptum, hunc mundum; transitum filiorum Israel per mare Rubrum, Christi praesignare baptismum. Igitur ut ad haec recto proficiscamur ordine, altius recurrentes, quaeramus et illud, quid significet introitus filiorum Israel in Aegyptum, ut sicut exitum, sic et introitum in figuram contigisse sciamus omnium peregrinorum, coelestem patriam incolatu praesenti exspectantium.