|
[CAP. X.]
|
“Amen, amen dico vobis, qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed
ascendit aliunde, ille fur est et latro.”
|
|
Poterat dicere sic: Amen, amen dico vobis, quoniam videtis, et videndo
declinare ostium, atque aliunde in ovile ovium ascendere scitis, fures
et latrones estis, et hoc est peccatum vestrum, furtum scilicet et
latrocinium. Sic, inquam, dicere poterat, sed ne aliquam amaritudinem
quasi provocata sonaret veritas, majori cum suavitate severissimi
judicii libram tenens, peccati pondus universaliter enuntiat.
|
“Qui non intrat, inquit, per ostium in ovile ovium, sed ascendit
aliunde, ille fur est et latro.”
|
|
Fur videlicet, quia furatur quod alienum est; latro quia occidit quod
furatus est. Et nota quam congrua similitudine pro tempore et re usus
est. Illi namque, scilicet Pharisaei, quasi pastores, sed pastorali
potestate vel auctoritate abutentes, hominem illum, qui illuminatus
fuerat, tanquam ovem de ovili ovium, id est Synagoga, foras ejecerant.
Ergo congrue similitudinem sumit de ovili ovium, et tam illis quam
omnibus, qui, cum lupi sint, pastores videri volunt, et subditos suaeque
potestati permissos, neque per ostium admittunt, id est, non secundum
Deum, sed secundum propriam voluntatem anathematizantes condemnant, vel
assumentes justificabant, juxta prophetam dicentem:
|
“Vivificabant animas, quae non vivunt, et mortificabant animas, quae non
moriuntur (Ezech. XIII).”
|
|
Omnibus, inquam, edicit, quod hoc pacto non per ostium in ovile ovium
introierint, sed aliunde ascenderint, et proinde fures et latrones sint.
Nunc de his maxime ad quos vel contra quos sermo est, dicendum est:
|
“Amen, amen dico vobis, inquit, qui non intrat per ostium in ovile
ovium, sed ascendit aliunde, ille fur est et latro.”
|
|
Hic jam illud subaudiendum est quod posterius dicit:
|
|