|
etc.
|
“Festinavit David, et cucurrit ad pugnam ex adverso Philistaei: et misit
manum suam in peram, tulitque unum lapidem, et funda jecit, et percussit
Philistaeum in fronte, et infixus est lapis in fronte ejus, et cecidit
in faciem suam super terram.”
|
|
Tandem opprobrium et maledictum Philistaei: opprobrium, inquam, quo
exprobraverat agminibus Israel et maledixerat David in diis suis
subjungendo:
|
“Veni ad me et dabo carnes tuas volatilibus coeli, et bestiis terrae,”
|
|
conversum est in caput ejus. Nam econtrario carnes ejus et volatilibus
coeli et bestiis terrae dedit David.
enim
|
“gladium ejus, praeciditque caput ejus,”
|
|
eoque sic trunco jacente,
inquit Scriptura,
|
“Philistaei, quod mortuus esset fortissimus eorum, fugerunt.”
|
|
Secundum hanc omnipotentiae gloriam in se praefiguratam cecinit ipse
David:
|
“Tu humiliasti sicut vulneratum superbum, in brachio virtutis tuae
dispersisti inimicos tuos (Psal. LXXXVIII).”
|
|
Sic namque manu fortis Christus, ubi misit manum ad lapidem, id est, ad
implendam per passionem suam Scripturarum veritatem, percussit frontem,
impudentem scilicet ac superbam diaboli confidentiam (superbus enim
habet frontis impudentiam), et praecidit caput illius, tollendo
videlicet primaevum peccatum, per quod ille mundo dominabatur. Unde
Apostolus:
|
“Delens, inquit, quod adversum nos erat chirographum decreti, quod erat
contrarium nobis, ipsum tulit de medio, affigens illud cruci, exspolians
principatus et potestates, traduxit confidenter palam triumphans illos
in semetipso (Coloss. II).”
|
|
Bene igitur in occursum victoris mulieres egressae de universis tribubus
Israel cantantes, chorosque ducentes, dicant in tympanis, et sistris
laetitiae: dicant, inquam, et praecinant una fide et consona voce: (I
REG. CAP. XVIII.)
|
“Percussit Saul mille, et David decem millia in millibus suis.”
|
|
Siquidem mulieres istae, animae nostrae sunt, Audierunt istae mulieres,
quia, quem probrosus Philistaeus maledixit, quem diabolus per ora
Judaeorum blasphemavit, et in crucem suspendit, ut maledictum legis
fieret:
inquit lex,
|
“a Deo est qui pendet in ligno (Deut. XXI),”
|
|
ipse
|
“benedictus qui venit in nomine Domini (Matth. XXI),”
|
|
maledicti hostis caput amputavit, id est, principatum abstulit, et
exinde resurgens ex mortuis in Jerusalem coelestem victor ascendit. Hoc
audito excitatae per fidem occurrunt animae nostrae, victori publice et
privatim cantantes et ducentes choros laetitiae. Quid canimus, quid
confitemur?
|
“Percussit Saul mille, et David decem millia in millibus suis.”
|
|
Plane quaecunque mulier carmen istud nescit, quaecunque anima laudem
istam non recipit, Davidici triumphi particeps esse non poterit. Saul
daemoniacus, id est populus Judaicus, qui sub regno mortis est, cui
peccatum dominatur, multum esse arbitratus est quod templum habens et
sacerdotium atque unius Dei cultum, justitias legis operabatur. Sed
quanta justitia illa fuit, comparatione justitiae Christi, qui ipse
justitia factus est nobis? (I Cor. I.) Nempe ac si mille decem millibus
comparare volueris. Nam illa justitia nonnihil quidem effecit, quia spem
salutis suis operariis collocavit, sed nihil ad perfectum adduxit, quia
principem mundi hujus foras mittere non potuit. David, id est Christus,
hoc fecit, Christus diabolum vicit, Christus diabolum prostravit,
Christus mortem destruxit, Christus super occasum ascendit, Dominus
nomen est illi. Igitur percussit decem millia in millibus suis, id est,
universitatem peccati destruxit, in multis virtutibus suis: suis,
inquam, quia non aliunde petitis.
|
|