|
|
“Mulier cum parit tristitiam habet, quia venit hora ejus. Cum autem
pepererit puerum, jam non meminit pressurae, propter gaudium, quia natus
est homo in mundum. ”
|
|
|
“Igitur et vos nunc quidem tristitiam habetis.”
|
|
Ut hoc, quod per conclusionem sic infertur:
|
“Igitur et vos nunc quidem tristitiam habetis,”
|
|
commodius sedeat, sumere prius vel subaudire convenit, sanctam Ecclesiam
mulierem magnam esse et inclytam, ejusque virum sive maritum, Patrem
omnium Deum, puerum autem ejus, quem ex eodem viro per magnam veri
amoris concepit gratiam, ipsum esse, qui haec loquitur, Dominum nostrum
Jesum Christum. Hunc enim tunc primitus per fidem concepit, quando jam
adolescentula in Abraham promissiones audivit dicentis:
|
“In semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII),”
|
|
et credidit, et extunc beata progenies mente gravida, verbum
promissionis bajulans in patriarchis et prophetis per ejusdem verbi
incrementa proficiens, quasi feta alvo magis ac magis tumuit, tandemque,
diu desideratum puerum mulier eadem, cujus beati apostoli magna portio
sunt, in magno dolore et angustia passionis enixa est, viditque eum in
diem aeternitatis feliciter nascentem, id est, a mortuis resurgentem,
|
“et jam non meminit pressurae, propter gaudium, quia natus,”
|
|
quia renatus est, et redivivus est
redemptum et salvatum, ut mundi, imo coeli et terrae et omnium quae in
eis sunt obtineat principatum. Proposita itaque similitudine, qua dicit:
|
“Mulier cum parit tristitiam habet; cum autem pepererit puerum, jam non
meminit pressurae propter gaudium quia natus est homo in mundum,”
|
|
hoc quod jam dictum est, per subauditionem sumendum est, et sic validior
conclusio sese inseret:
|
“Et vos igitur nunc quidem tristitiam habetis.”
|
|
|
|