|
Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo
posuit hominem quem formaverat; produxitque Dominus Deus de humo omne
lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio
paradisi, lignumque scientiae boni et mali. Et fluvius egrediebatur de
loco voluptatis, ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quatuor
capita (Gen. II). Revera et antequam flos iste de virga stirpis Jesse
ascenderet, plantaverat idem Dominus, idem Deus Spiritus sanctus,
paradisum voluptatis spiritalem, et in eo omne lignum pulchrum visu, et
suave ad vescendum, sed super nullum lignorum omnium potuerat
requiescere. Paradisus quippe sanctorum antiquorum patriarcharum et
prophetarum erat Ecclesia, et in ea pulchrum lignum Abraham, pulchrum
lignum Isaac, pulchrum lignum Jacob, pulchra et suavia ligna caeteri
patres sancti et justi, quorum fidei fructus hodie quoque legentibus ad
vescendum, id est imitandum valde suavis est. Et super talium flores
lignorum aliquando hic Spiritus Domini residebat, sed, ut jam dictum
est, super nullum istorum requiescere poterat. Plantaverat, inquam,
Dominus hujusmodi paradisum voluptatis ab initio, id est a primo electo.
Primus quippe electus, prima hujus paradisi fuit plantatio. Et illum
quidem hominem posuit Dominus Deus in locali paradiso, hunc autem
paradisum spiritualem, quod mirabile est, posuit Spiritus sanctus in
homine isto. Attamen cui mirum hoc videbitur, rite perpendenti
amplitudinem animae ejus? Nec enim parvae amplitudinis est anima, in qua
plenitudo divinitatis inhabitat (Col. II). Igitur, et verius dicam, ipsa
talis anima paradisus deliciarum Dei facta est, totum intra se plantatum
continens paradisum Scripturarum, lignum etiam vitae in medio paradisi,
id est ipsam Verbi aeterni substantiam in medio suo, lignum quoque
scientiae boni et mali, id est tentationes ex nobis susceptae
infirmitatis. Nam quia per illud lignum primus homo tentatus et victus
est, recte illo infirmitas humana intelligitur, per quam iste tentatus
fidelis inventus est, tentatus, inquam, per omnia pro similitudine
absque peccato (Hebr. IV), ut qui jam noverat per scientiam, cognosceret
etiam experimento figmentum nostrum, sciret expertus reprobare malum et
eligere bonum (Isa. VII). Verumtamen et secundum quemdam modum, istum
quoque posuit in paradiso, factum scilicet ministrum circumcisionis
(Rom. XV), ut opera spiritus in illo paternae legis horto operaretur.
Fluvius qui nobis de paradiso isto egreditur, evangelica doctrina est.
Hujus doctrinae fluvius quatuor capitibus, id est quatuor Evangeliis,
nobis distinguitur, sive quatuos sacramentis Christi principalibus, id
est incarnatione, passione, resurrectione et ascensione ejus, quorum
fide et confessione universus per baptismum irrigatur orbis.
|
|