CAPUT 10

“Respondit eis: Qui me sanum fecit, ille dixit mihi: Tolle grabatum tuum et ambula. Interrogaverunt ergo eum: Quis est qui dixit tibi: Tolle grabatum tuum et ambula? Is autem qui sanus effectus fuerat nesciebat Jesum quisnam esset.”

Vide nunc in primis adversarios Christi, quam insipientes in ipsa interrogatione sua sint, et iniqui. Ille homo qui sanus effectus fuerat, et de tam longaeva infirmitate repente tam perfecte convaluerat, ut grabatum suum valentibus humeris et collo irreflexo portaret, bimembrem illis responsiunculam reddiderat, dicens:

“Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabatum tuum et ambula.”

At illi partem unam vel membrum ab auditu suo excluserunt, hanc scilicet qui me sanum fecit. Aliam vero partem, id est ille mihi dixit:

“Tolle grabatum tuum et ambula,”

protinus ex ore ejus rapientes, linguarum suarum sagittis confodiendum pro signo sibi posuerunt. Non enim dixerunt: Quis est qui te sanum fecit? sed dixerunt:

“Quis est ille qui dixit tibi: Tolle grabatum tuum et ambula?”

Illud quippe manifestum tantae virtutis beneficium disparere mallent, utpote laudis et gloriae ejus causam vel materiam non levem, hoc autem sciri, hoc audiri vel publicari idcirco studebant, quia videbatur eis quod quasi legitima accusatione in calumniam trahere possent. Similiter postmodum cum diceret gentilis populus sanatus, id est per fidem Christi justificatus qui me sanum fecit, qui mihi spiritum dedit (Act. XV), et in me virtutes operatur (Gal. V), ille mihi dixit per apostolos suos: Judaicas non cures caeremonias, nec eorum observes Sabbata, tamen diligas Dominum Deum tuum toto corde, tota anima, tota virtute, deinde proximum sicut teipsum (Matth. XXII), quod est revera surgere et tollere grabatum tuum. Cum, inquam, haec diceret, econtra non dicebant adversarii Christi, Judaei vel pseudoapostoli: Quis est qui operatur in vobis virtutes? nullam quippe rationem inde audire, vel mentionem fieri volebant, sed hoc dicere audebant: Quis est qui vobis praecipit non observare Sabbata, vel cunctas Mosaicae legis respuere caeremonias? et non timebant detrahere Christi gratiae, sanctorum apostolorum contemnere personas. Verbi gratia dicentes: Petrus idiota et homo sine litteris est (Act. IV), et Paulus de Christi apostolis nullus est (Gal. II), et his similia. Quorum fabulas et genealogias et profanas vocum novitates, stultas quoque et sine disciplina quaestiones, quae generant lites et ad nihil sunt utiles, nisi ad subversionem audientium (I Tim. I; II Tim. II), quia nec devitare studuerunt, nec per scientiam Scripturarum evacuari potuerant, recte et hoc dictum est, quia is qui sanus fuerat effectus, nesciebat Jesum quisnam esset. Si enim fecissent [scivissent], nequaquam potuissent ab illo fascinari non credere veritatem. Quam imprudentiam iste culpans Apostolus:

“Evigilate, inquit, justi, et nolite peccare. Ignorantiam enim Dei quidam habent. Ad reverentiam vobis loquor (I Cor. XV),”

etc. Proinde recte dicimus ignorationem Scripturarum ignorationem Christi esse. Quia videlicet absque Scripturis, Novi pariter ac Veteris Testamenti, impossibile est hominis animam stare, ut nullo circumferatur vento doctrinae (Ephes. IV). Nesciebat ergo quamvis sanus factus, id est in Christo baptizatus primitivus gentium populus, quisquam esset Jesus, id est quantus, quam potens, quam vere Deus, quam vere etiam Sabbati Dominus (Matth. XII). Cur vero nesciebat? Ait evangelista: