|
CHRIST. De pacto illo quid ego loquerer, nisi quia irritum factum est?
An non prophetae istud, imo in prophetis Dominus loquitur? Exempli
gratia: Ecce, inquit Jeremias, dies venient, dicit Dominus, et feriam
domui Israel et domui Juda foedus novum, non secundum pactum quod pepigi
cum patribus eorum in die quando apprehendi manum eorum, ut educerem eos
de terra Aegypti; pactum quod irritum fecerunt, et ego dominatus sum
eorum, dicit Dominus: sed hoc erit pactum, quod feriam cum domo Israel
(Jer. XXXI), etc. Porro pactum fidei, quod cum Abraham pepigit, super
quo etiam, sicut juraverat Abrahae, juravit iterum David, irritum fieri
non potuit. Hinc apud eumdem Jeremiam idem Dominus dixit: Si irritum
potest fieri pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ut non sit
dies in tempore suo; et pactum meum irritum esse poterit cum David servo
meo, ut non sit ex eo filius qui regnet in throno ejus (ibid. XXXIII).
Item: Si pactum meum inter diem et noctem, et leges coelo et terrae non
posui, equidem et semen Jacob et David servi mei projiciam, ut non
assumam de semine ejus principes seminis Abraham, et Isaac, et Jacob
(ibid.). Pactum illud, super quo tu quereris, non tam firmum sive tam
firmiter positum fuit, quod posset dissolvi absque detrimento justitiae,
et veritatis Dei.
JUD. Quomodo magis pactum legis dissolvi potuit, salva veritate Dei;
quam illud pactum, ut dicis, fidei pactum, quod pepigit cum Abraham et
cum David?
|
|