CAPUT XXV. Quod in propheta est:

“Ego Dominus faciens pacem, et creans malum,”

non de malo peccati, sed de malo afflictionis, quae ut facere et pati inter se differunt, dici.

Tandem locus admonet, ut dicamus esse quoddam, sed non ejusdem generis malum, quod non solum velit fieri, sed et faciat ipse Deus, quemadmodum in propheta dicit: Ego Dominus, faciens pacem et creans malum (Isa. XLV). Item alius propheta dicit: Si erit malum in civitate quod Dominus non fecerit? (Amos III.) Haec et hujusmodi patrocinium ferre videtur supradicto sensui, contra quem nobis praesens sermo est. Sed haec aliter debere intelligi et ratio sponte consentit, et auctoritas Patrum orthodoxorum tradit. Dicamus ergo: Malum quod creat Dominus vel facit, afflictio est debita malo quod Dominus nec fecit nec fieri voluit. Hoc malum dicitur quidem, sed non est, cum potius bonum sit. Est enim justa vindicta, vindex justitia. Dicitur autem malum juxta sensus patientis, est bonum, id est bona justitia, juxta rationem facientis. Nec vero solummodo malum, sed etiam malitia dicitur, auctoritate Scripturarum. Namque in Jona scriptum est: Et vidit Deus opera eorum, qui conversi sunt de via sua mala, et misertus est super malitia quam locutus fuerat, ut faceret eis, et non fecit (Joan. III). Malum hujusmodi, id est malum afflictionis, et malum de quo supra dicebamus, id est malum peccati non sunt ejusdem generis, tantumque differunt quantum duo genera generalissima, facere et pati. Denique malum peccati facit creatura; patitur autem malum afflictionis: et econtra malum afflictionis facit Creator, patitur autem, quamvis impassibiliter, fieri malum peccati. Ad malum peccati pertinent quaecunque cooperantur ad mortem animae, quam Deus non fecit; ad malum afflictionis pertinent quaecunque cooperantur ad mortem corporis, qua Deus hominem post peccatum mori misericorditer voluit. Porro quae ista sint, ipse in Ezechiele quatuor partibus distinguens dicit: Quod et si quatuor judicia mea pessima gladium et famem, et bestias malas, et pestilentiam misero in Hierusalem, ut interficiam de ea hominem et pecus, tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias (Ezech. XIV). De hujusmodi et Jeremias, cum ea misisset Dominus et civitas Babyloniis tradita fuisset, dicebat contra eum qui putaret contigisse casu, et non ordinatione sive imperio Dei: Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente? Ex ore Altissimi non egredientur nec bona nec mala? (Thren. III.) Et protinus contra eum qui pro istis reprehenderet Deum, quod mala ex ore ejus egressa sint: Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis?