|
CAP. XX.
|
“Et vidi angelum descendentem de coelo, habentem clavem abyssi, et
catenam magnam in manu sua. Et apprehendit draconem serpentem antiquum,
qui est diabolus et Satanas, et ligavit eum per mille annos, et misit
eum in abyssum. Et clausit et signavit super illum, ut non seducat
amplius gentes, donec consummentur mille anni. Post haec oportet illum
solvi modico tempore.”
|
|
Et iste angelus idem Christus est, sed aliud agens, imo negotium
superius coeptum potenter adimplens. Neque enim quod paulo ante
significatum est dicendo:
|
“Et vidi coelum apertum, et ecce equus albus (Apoc. VI),”
|
|
idem repetitur nunc, dicendo:
|
“Et vidi angelum descendentem de coelo,”
|
|
sed quod illic coeptum, hic significatur qualiter sit peractum, et adhuc
quod restat usque in finem saeculi peragendum. Illic namque Christus de
coelo descendens in Virginis uterum ad destruendum mortis imperium, et
liberandos eos qui in inferno detinebantur. Hic itidem Christus de coelo
descendens significatur ad destruendum tenebrarum mundi principatum, ad
liberandos eos qui ad simulacra muta ignorantes ibant prout ducebantur
(I Cor. XII). Dicat ergo forte quis: Nunquid Christus postquam morte
superata victor in coelum ascendit, iterum huc inde descendit? Plane
descendit, sed invisibiliter. Descendit non ut prius passibili
humilitate, sed impassibili atque invisibili majestate. Descensum illum
totus orbis audivit, descensionis illius sonus in omnem terram exivit.
An quando
|
“factus est repente de coelo sonus tanquam advenientis spiritus
vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes (Act. II),”
|
|
Christus de coelo non descendit? Christus hunc mundum non visitavit? An
separabilis est substantia vel majestas Filii et Spiritus sancti, ut
descendente ad homines Spiritu sancto Filius Dei non descenderit? Certe
etsi non per circumscriptam humanitatis suae formam descendit, at sine
dubio per incircumscriptam divinitatem suam, per ipsum quem dabat
Spiritum sanctum et per eos quos inspirabat apostolos ad visitandas
gentes descendit. Quod si auctoritas verbi hujus quaeritur quod dicimus,
descendit in psalmo Propheta cum dixisset de praedicatione apostolorum
et poenitentia gentium:
|
“Commota est, et contremuit terra, et fundamenta montium conturbata et
commota sunt, quoniam iratus est eis, ascendit fumus in ira ejus, et
ignis a facie ejus exarsit, carbones succensi sunt ab eo,”
|
|
continuo quasi quaereres, qualiter hoc factum sit, vel fieri potuerit,
subjunxit:
|
“Inclinavit coelos et descendit (Psal. XVII),”
|
|
id est apostolos suos per Spiritus sancti datum coelos effectos,
hominibus condescendere fecit, et per ipsos ad gentes descendit,
gentibus innotuit. Igitur
|
“vidi, inquit, angelum descendentem de coelo,”
|
|
id est Christum rursus visitantem mundum, dato Spiritu sancto. Jam in
illo descensu, propter passionem mortis, gloria et honore coronatus
fuerat (Hebr. II), jam omnem in coelo et in terra potestatem habebat
(Matth. XXVIII), jam dominator vitae et mortis erat. Ait ergo:
|
“Habentem clavem abyssi, et catenam magnam in manu sua.”
|
|
Nam qui victor ab inferis jamdudum redierat, recte et veraciter dictum,
quia clavem abyssi habebat. Hinc est quod in initio hujus Apocalypsis,
cum dixisset ipse:
|
“Et fui mortuus, et ecce sum vivus in saecula saeculorum (Apoc. I),”
|
|
tunc demum addidit:
|
“Et habeo claves mortis et inferni (ibid.).”
|
|
Ipse namque, prout voluit, et electos suos illo descensu suo ad inferos
eduxit, et reprobos inclusos reliquit, ut exire non possint.
|
“Et catenam, ait, magnam in manu sua,”
|
|
id est potestatem ad alligandum, videlicet et extrahendum foras
diabolum, qui cubans in delubris gentium sese pro Deo coli faciebat. Hoc
est, quod continuo sequitur:
|
|