CAPUT 14

Quid autem est, quod cum dixisset evangelista,

“et omnes male habentes curavit,”

statim subjunxit,

“ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam dicentem (Isa. LIII): Ipse infirmitates nostras accepit, et aegrotationes portavit.”

Denique ubi hoc per Isaiam prophetam dictum est, de passione ejus sermo propheticus erat, sicut manifeste docent sequentia haec:

“Et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo et humiliatum. Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras, attritus est propter scelera nostra. Disciplina pacis nostrae super eum, et livore ejus sanati sumus (ibid.),”

et caetera. Et revera hoc fuit illi infirmitates nostras accipere, et aegrotationes portare, scilicet, vulnerari propter iniquitates nostras, et atteri propter scelera nostra, flagellis caedi usque ad livorem sanctissimi corporis sui, et in similitudinem ovis sive agni ad occisionem duci, et in ipsa occisione cum sceleratis reputari, quae omnia illo prophetiae loco conscripta sunt, de quo capitulum hoc evangelista sumpsit. Quid ergo est talis capituli praesens commemoratio, nisi pia et prudens tanti medici vel propositi ejus consideratio? Nam quia propositum ejus hoc erat, ut peccata nostra portaret, quae vere infirmitates, vere sunt animarum nostrarum aegrotationes, valde pium atque pulcherrimum fuit cordi hujus evangelistae considerare, scriptoque suo nobis innuere, quia suum opus quod est aegrotationes, ut jam dictum est, animarum portare sive sanare, ab aegrotationibus corporum coepit operari, ut prius ab illis, dum visibiliter curaret medicus verus innotesceret, et tunc demum ad curandas aegrotationes animarum perveniret. Nam fecit quidem initium signorum coram discipulis suis, convertendo aquas in vinum (Joan. II), sed hoc fuit publicum praedicationis suae officium, cum necdum Joannes suum implevisset cursum. Postquam Joannes traditus est, tunc sive exinde ipse et praedicare regnum Dei, et miracula facere coepit Simoni, scilicet, curare corporum infirmitates, ut perinde, sicut jam dictum est, ad curationem animarum perveniretur. Et de potestate quidem hujus Filii hominis, potestate divina hujus Dei et hominis, et ea quae jam dicta, et ea quae adhuc sunt dicenda, magna et mystica experimenta sive testimonia sunt.