|
D. Manifeste; de his enim dicitur quod si oculus tuus scandalizet te,
erue eum et projice abs te (Matth. XVIII, 9). Melius est ergo luscum
populum absque caeco oculo ad vitam intrare, quam caecos clericos caecum
populum ducere, et ambos in foveam cadere. Et rursum: Vos estis sal
terrae. Quod si sal evanuerit, ad nihilum valet ultra, nisi ut foris
projiciatur et ab omnibus conculcetur (Matth. V, 13). Melius est ergo
clericum in reproba vita, quasi sal infatuatum, projicere, quam totum
populum, infatuato sale salitum, absque tamen sale in fetore peccati
relinqui fetidum. Hoc etiam manifestum est sacros canones attestari, qui
praecipiunt omnibus fidelibus hos exsecrari. Inquit enim papa Clemens in
epistola sua ad Jacobum:
|
“Ministri altaris, presbyter, sive diaconus, sive subdiaconus, tales
eligantur ad Dominica officia, qui ante ordinationem conjuges
reliquerunt. Quod si post ordinationem ministro contigerit propriae
invadere cubile uxoris, nec sanctuarii nec sacrificii portitor fiat, nec
altare contingat, nec cum offerentibus holocausti oblationem suscipiat,
nec ad Dominici corporis portionem accedat, aquam porrigat manibus
sacerdotum, ostia forinsecus claudat, minora officia gerat. Haec igitur,
frater Jacobe, de ore jubentis sancti Petri audivi. Si quis haec
praecepta non integra servaverit, sit anathema usque ad adventum Domini
nostri Jesu Christi.”
|
|
Et rursum ut debeant vitam canonicorum regularium, ut tu probasti
superius, omnes ducere, Alexander papa his verbis probatur praecipere,
|
“Praecipiendo, inquit, mandamus ut nullus missam audiat presbyteri, quem
scit concubinam indubitanter habere, vel subintroductam mulierem. Unde
sancta synodus haec a capite sub excommunicatione statuit dicens:
Quicunque sacerdos vel diaconus vel subdiaconus, post constitutum beatae
memoriae praedecessoris nostri sanctissimi papae Leonis aut Nicolai de
castitate clericorum, qui concubinam duxit palam, vel ductam non
reliquit, ex parte omnipotentis Dei, aut auctoritate Petri et Pauli,
praecipimus et omnino contradicimus ut missam non cantet, neque
Evangelium legat, neque Epistolam, neque in presbyterio ad divina
officia cum his qui praefatae constitutioni obedientes fuerint maneat,
neque partem ab Ecclesia suscipiat, et praecipientes statuimus ut hi
praedictorum ordinum, qui eisdem praecessoribus nostris obedientes
castitatem servaverint, juxta Ecclesias quibus ordinati sunt, sicut
oportet religiosos clericos, simul manducent et dormiant, et quidquid ab
Ecclesiis competit communiter habeant; et rogantes monemus ut ad
apostolicam, scilicet communem, vitam pervenire studeant, quatenus
perfectionem cum his consequi qui centesimo fructu ditantur, in coelesti
patria mereantur ascribi. Deinde et primitiae seu oblationes vivorum et
mortuorum Ecclesiis Dei reddantur fideliter a laicis, ut in dispositione
episcoporum sint; quas qui retinuerint, a sanctae Ecclesiae communione
separentur, ut per laicos nullo modo quilibet clericus aut presbyter
obtineat Ecclesiam, nec gratis nec pretio, nec aliquis clericus duas
Ecclesias obtineat, aut per Simoniacam haeresim nemo ordinetur vel
promoveatur ad quemlibet officium ecclesiasticum, nec de ecclesiis
ejiciatur; et ut nullus habitum monachilem suscipiat, spem aut
promissionem habens ut abbas fiat; ut nullus laicus ad quemlibet gradum
ecclesiasticum repente promoveatur, nisi post mutatum saecularem habitum
divinae conversationis inter clericos fuerit comprobatus.”
|
|
Vos ergo haec et alia sanctorum Patrum statuta fideliter Christiana
reverentia observate, si vultis sanctae Romanae Ecclesiae, et
apostolicae sedis pace et communione atque benedictione et absolutione
gaudere. Verumtamen quid est, quaeso, quod se potestatem ligandi atque
solvendi habere testantur, quomodocunque videantur vivere?
|
|