|
|
“Et nunquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer.”
|
|
Antequam avertatur haec impietas ab Jacob, antequam pietatis regulam
audiat vel accipiat ex ore patris ille senior, quid dicit patri suo. Cum
praemisisset: Ecce tot annis servio tibi, et nunquam mandatum tuum
praetirivi, confestim indignanter, ac murmurantis animo subjunxit: Et
nunquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer. Sed postquam
filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit,
occidisti illi vitulum saginatum (Luc. XV). Etenim jam quidem dictum
fuerat quia Pater illius egressus, coepit illum rogare, sed ipsa
rogantis verba praecurrunt haec quae filius ille dixit, et tunc demum
sequuntur illa, cum dicit: Fili, tu semper mecum est, et omnia mea tua
sunt, epulari autem et gaudere oportebat (ibid.), etc. Ergo invidiam
populi Judaici, quae nunc est, atque improbam intentionem, qua illum,
qui veniet in nomine suo, videlicet Antichristum desiderat, haec fratris
verba sonant. Unde et notandum quod ait, et nunquam dedisti mihi haedum,
ut cum amicis meis epularer, non dixit agnum sive vitulum, sed haedum,
ait, non dedisti mihi, non dixit ut epularer tecum, sed cum amicis meis.
Siquidem Antichristus quem exspectat, quemque in suo nomine venientem,
ille populus suscipiet, non erit agnus, velut ille de quo scriptum est:
Et sicut agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum
(Isa. LIII), sed erit haedus eorum maximus, qui sedente rege in sede
majestatis suae, ad sinistram statuendi sunt, cujus in typum caper
emissarius jubente Domino per Moysen, maledictus et consputus in
desertum emittitur (Lev. XVI). Nam si aliquando per haedum Christus
quoque intelligitur, hoc pro causa externa fieri cognoscitur, quia
videlicet pro innocentia agnus pro peccatis multorum, quae super se
tulit, dicitur haedus. Ergo cum dicit frater ille: Nunquam dedisti mihi
haedum, fatigatio subintelligitur populi Judaici, suspirantis quod
nondum acceperit Antichristum. At idem eum quem exspectat, quem
suscepturus est, non Antichristum nominat, sed Christum: Quare ergo
parabola haec illi imponit quod murmuret propter haedum, quodve illum in
quo cupit epulari nuncupet haedum? Videlicet ut arguat populi illius
cupiditatem sensumque terrenum, quia nimirum et si illum voce et labiis
nominat Christum, sensu et intentione profitetur se exspectare
Antichristum. Non enim talem exspectat qui mortuos vivificet, sed qui
viventes occidat, non eum qui pacem faciat, sed eum qui bella concitet
et humanum sanguinem fundat.
|
|