|
|
“Jam autem die festo mediante, ascendit Jesus in templum, et docebat.”
|
|
Ille qui, ut paulo ante dictum est,
|
“nolebat ambulare in Judaeam, quia quaerebant eum Judaei interficere,”
|
|
quique tamen ascendit, sed quasi quasi in occulto et non manifeste, ecce
non in remotum civitatis angulum, sed
non saltem privata die, sed
non saltem clauso ore sub silentio absconditus, sed in splendida
doctrinae auctoritate conspicuus. Nunquid hoc in loco vacat illi
perfidiae, Dominum majestatis Christum timiditatis arguere vel
impotentiae, videlicet quod mortem timens, et quantum poterat declinare
studens, noluerit in Judaeam ambulare? Aut nunquid mutabilitate usus
est, fuitque in illo, est et non, ut prius noluerit illuc ambulare, et
postea propter verba talium fratrum suorum mutatus est ut ascenderet,
quo noluisset ascendere. Ergo magis in hoc quoque facto dicamus de Deo,
Dei Filio, quia apud ipsum est sapientia et fortitudo (Job XII). Nam
sapientiae solius divinae est quam hominum nemo potest comprehendere,
quod tempus mortis suae novit nondum advenisse, et idcirco non vult in
Judaeam ambulare, mortisque ministris licentiam vel opportunitatem
sceleris permittere. Fortitudinis vero est, quod in medium inimicorum
suorum ascendit, et docet in festo mediante quodammodo jubens morti
inhianti, ut foris excubet, suumque promissum exspectet, morituri
arbitrio frenata, et imperii ejus capistro ligata. Nec enim errabit in
tuta potestatis suae conscientia qua et Herodi mandaverat quaerenti se
occidere.
|
“Ita, inquiens, dicite vulpi illi: Ecce ejicio daemonia, et sanitates
perficio, hodie et cras et tertia die consumor (Luc XIII),”
|
|
et nunc docens in domo Patris sui, sua quondam habitatione, quae nunc
sibi facta erat spelunca hyenae (Jer. XII), quodammodo dicebat morti
importunae. Ecce inservio doctrinae praesenti festo scenopegiae, et
postmodum futuro festo Enceniorum, et in tertio Paschae festo secum mors
agonizor.
|
|