CAPUT XII. Satanam neminem creationis et conditionis suae conscium putasse, ideoque nullius contra se testimonium veritum fuisse.

Quem putaret posse esse ex omnibus angelis, qui dicente ipso: Ego creatura Dei non sum, ego a nullo factus sum, sed

“ego feci memetipsum (Ezech. XXIX),”

obviaret et diceret: Falsum tu loqueris? Quem timeret posse inveniri testem Dei, qui testificaretur et diceret: Ille te fecit? Verus namque ille testis est, et certus, qui

“quod vidit et audivit, hoc testatur (Joan. III).”

At vero cunctorum spirituum sive angelorum nullus vidit vel audivit, quando illum fecit Deus. Nullus quippe ex omnibus adhuc fuerat conditus, omnes minores sunt, hic primus erat. Testatur hoc ipse Deus, qui ad beatum Job illum mirabiliter describens:

“Ipse, inquit, principium est viarum Dei (Job XL).”

Eliphas quoque Themanites, dum de eodem justo viro nimis male sentit, putans eum contra Deum superbire, et imitari linguam blasphemantium:

“Nunquid, ait, primus homo es tu, et ante colles formatus?”

(Job XV.) Idem enim est ac si diceret: Sic elevat te cor tuum, et sic tumet contra Deum spiritus tuus, ut imitari videaris Adam, qui superbiae spiritu deceptus periit, imo et diabolum qui ante colles, id est ante caeteros angelos formatus, contra Creatorem superbivit. Cum igitur nullum haberet ex omnibus angelis conscium suae creationis, qui dicere posset, ego vidi vel audivi (eo quod primus ipse conditus fuerit) quem putaret stare posse contra se testem Dei. Quis revelaret faciem indumenti ejus? et in medium oris ejus quis intraret? Portas vultus ejus quis aperiret? Nimirum arbitratu ejus nullus erat qui posset eum arguere esse mentitum, et conditionis ejus proferre judicium.