|
|
“Ditatusque est homo ultra modum,”
|
|
et quid mystice significet.
Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et
servos, camelos et asinos. Hic insigniter homo dictus est, ubi qui
tenuis venerat, dicitur, quia ultra modum ditatus est. Quod si in isto
insigne et admiratione dignum est, quanto magis in homine illo, cujus
hic typus est? Etenim ille vere ac singulariter homo, quia Deus et homo,
qui pauper fuerat: nam, cum dives esset, inquit Apostolus, pro nobis
pauper factus est (II Cor. VIII): et ecce ditatus est, non solum in
seipso, ubi gloria et honore coronatus, et super opera manuum (Psal.
VIII) Patris constitutus est: verum etiam in praesenti domo sua, id est,
Ecclesia, ubi illa supradictis ejus ministris, jamdudum servatur
dignitas, quam illis auctoritas evangelica juste vindicat, dicendo:
Dignus est operarius mercede sua (Luc. X). Adaequata est enim plerisque
in locis domus Christi regum palatiis, habetque corporaliter greges
multos, ancillas, et servos, camelos et asinos, tanta copia, ut non
solum spiritualia, sed etiam carnalia indigentibus, abunde porrigere
sufficiat. Non quod in his gloriemur, nam gloria nostra haec est
testimonium conscientiae nostrae (II Cor. I), sed quod gratiarum
actionis causa nobis esse debeat, quod religionem teneamus in
abundantia, quam ille Pater noster Christus acquisivit inopia, et
mendicitate sua. De omnibus respondebit illi justitia sua: cras, id est
in futuro judicio, quando placiti tempus erit. Quid respondebit?
Videlicet quod respondendum significavit Apostolus, cum diceret: Si nos
vobis spiritualia seminavimus, magnum est, si vestra carnalia metamus (I
Cor. IX). Nonne hic, caeterique apostoli vel apostolici viri, cum
possent vel scirent Rachelis amplexibus frui, id est contemplativae
vitae dulcedine pasci, ad Liam, id est ad activam vitam, propter hunc
miserum mundum declinaverunt? Nonne qui coelum mente inhabitare, et
volebant, et poterant ex gratia Dei, adusque disponenda conjugia
descenderunt: verbi gratia, dicendo: Vir uxori debitum reddat et uxor
viro? (I Cor. VII.) Nempe hinc est illa cujusque talium querela: Exui me
tunica mea, quomodo induar illa? Lavi pedes meos, quomodo inquinabo
illos? Jure igitur qui in nobis loquitur Christus, virgas partim
decorticans, partim in eis corticem linquens, in canalibus ponat, in
conspectu ovium, ut varios in earum contemplatione fetus concipiant: et
sic substantiam Laban auferat unde ditescat, id est, partim allegoricam,
partim historicam de Scripturis proferendo doctrinam, suos animet
auditores ad hoc, ut ministris altaris bona cum hilaritate ingerant,
quia videlicet nemo est qui pascat gregem, et de lacte ejus non comedat;
qui plantet vineam, et de fructu ejus comedere non debeat (I Cor. IX):
licet invideant filii hujus saeculi, quemadmodum et illi filii Laban, de
quibus protinus subditur.
|
|