|
|
“Et plateae civitatis aurum mundum tanquam vitrum perlucidum.”
|
|
Sed et supra dicturus:
|
“Fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata,”
|
|
praemisit:
|
“Et erat structura muri ejus ex lapide jaspide, ipsa vero civitas aurum
mundum simile vitro mundo.”
|
|
Igitur veraciter
|
“gloria vestra, inquit, nos sumus, sicut et vos nostra,”
|
|
id est, gloriari vobis licet de collata nobis gratia, et nobis de fide,
de conversatione vestra nostro labore parta, nec in alterutros nobis
indecores aut indecentes sumus sed sicut muros ex jaspide, vel civitatem
auream, fundamenta deessent [decent] ex omni pretioso lapide ornata,
sicut itidem auream civitatem portae ex margaritis condecent, sic
populum Christianum conde corat principatus apostolorum; item vicissim
tantis apostolis non indecens est talis populi profiteri principatum.
Sequitur:
|
“Et templum non vidi in ea. Dominus enim Deus omnipotens templum illius
est et Agnus. Et civitas non eget sole, neque luna, ut luceant in ea;
nam claritas Dei illuminat eam, et lucerna ejus est Agnus.”
|
|
Magnifica spe, nostram, quae in hac peregrinatione est, inopiam sive
indigentiam spiritus veritatis consolatur, dum dicitur:
|
“Et templum non vidi in ea, et civitas non eget sole neque luna, Dominus
enim Deus omnipotens templum illius est et Agnus, et claritas Dei
illuminat eam, et lucerna ejus est Agnus.”
|
|
Quantum enim hoc est vel erit ad comparationem ejus, quod de Deo nunc
habemus, quod de Deo et Dei Filio Jesu Christo nunc videmus? Lapides
congerimus, lapides materiales sine sensu, et sine anima comportamus, et
ex ipsis domum construentes, in eisdem vel super eosdem nomen Domini
invocamus, ut cujus faciem videre non possumus, ejus saltem sanctum
nomen sciamus ubi vel quomodo invocare debeamus. Tunc quia ignorantiam
ejusdem quoque nominis habuimus vel habemus lumen aliquantulum, id est,
Scripturam sanctam nobis adhibemus, ut in ipsa, vel per ipsam utcunque
perpendere queamus, non jam quid vel quomodo sit Deus, sed tantum quid
non sit, et quod nulli creaturae assimilandus sit Deus. At vero ubi
|
“in illa Sion Deus deorum videbitur (Psal. LXXXIII)”
|
|
|
“facie ad faciem, et sicut est (I Cor. XIII),”
|
|
et ipse praesens habebitur intus in nobisipsis, in ipsa substantia
animarum nostrarum inhabitans et inundans divinitas sentietur sicut
impetus fluminis, sicut torrens voluptatis, et exterioribus quoque
oculis (ut de substantia divinitatis taceam) de cujus visione sparsim
disputatum est a patribus sanctis, utrum debeat vel possit corporalibus
oculis videri; exterioribus, inquam, oculis illud divinitatis templum
praesens videbitur, quod pulchre significatur cum dicitur:
|
“Et Agnus templum est illius.”
|
|
Nam vere Agnus templum Dei, templum sanctae Trinitatis est, et erit,
secundum fabricam sui corporis,
|
“in quo corporaliter habitat plenitudo divinitatis (Coloss. II).”
|
|
Ipse enim dixit:
|
“Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud. Hoc autem,
inquit evangelista, dicebat de templo corporis sui (Joan. II).”
|
|
Quo igitur ibi nobis templum manufactum, quale hic facimus ad invocandum
nomen Domini, cum ibi praesens conspiciatur facies Domini, et
pulchritudo templi non manufacti, id est, glorificati corporis Christi?
Quo nobis illic solem aut lunam quaerere Scripturarum, ubi in semetipso,
et in corde Patris, Deus Verbum, cujus hic indices Scripturae
necessariae sunt? Nam, sicut in psalmo per id quod dicitur:
|
“Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam (Psal.
XVIII),”
|
|
ita et hic per solem et lunam majorem et minorem recte intelligimus
scientiam Scripturarum, quae illic necessariae non erunt. Alias autem et
vere visibilibus istis sole et luna civitas illa non egebit, ubi nox non
erit, sed nec dies, ut perpetuus ibi sit, hujus qui nunc per circuitum
gyrat, statione solis indigebit. Nam, ut de caetero taceam lumine
civitatis, ipse Dominus in Evangelio dicit:
|
“Tunc justi fulgebunt sicut sol in regno patris eorum (Matth. XIII).”
|
|
Quid ergo sol ad illuminationem illic conferre poterit, ubi tot quasi
soles erunt, quot electi homines sive angeli? Verum ipse fulgor
angelorum ex lumine erit unius Dei unde et dicit:
|
“Nam claritas Dei illuminavit eam et lucerna ejus est Agnus. Et
ambulabunt gentes per lumen ejus, et reges terrae afferent gloriam suam
et honorem in illam.”
|
|
Ambulabunt gentes, inquit, atque hoc dicto, magnifica contingit atque
commemorat beneficia vel opera misericordiarum Domini. Non enim parvi
ponderis aut momenti habet, quod gentes appellat eos hic qui ambulant in
tali lumine tam gloriosae civitatis. Idem est ac si dicat:
|
“Illi, qui prius erant gentes, ad simulacra muta, inquit apostolus,
prout ducebantur euntes (I Cor. XII),”
|
|
qualibus idem ait:
|
“Propter quod memores quod aliquando vos gentes in carne, qui dicemini
praeputium, ab ea quae dicitur circumcisio in carne manu facta; quia
eratis illo in tempore sine Christo, alienati a conversatione Israel, et
hospites testamentorum promissionis spem non habentes, et sine Deo in
hoc mundo (Ephes. II),”
|
|
etc. Illi, inquam, in tali civitate, in tali civitatis lumine ambulabunt
facti domestici Dei, et super illorum, de quibus jam dictum est,
apostolorum fundamentum superaedificati. Mirabuntur quippe, et ora
ipsorum semper plena laudibus gratiae Dei, quod de tam longinquo in
illam sint civitatem congregati, utpote quos, ut dicit Psalmista,
|
“de regionibus congregavit eos, a solis ortu et occasu, ab aquilone et
mari,”
|
|
subjungens:
|
“Erraverunt in solitudine in inaquoso, viam civitatis habitaculi non
invenerunt (Psal. CVI),”
|
|
etc. Quorum tunc eos meminisse juvabit ambulantes per amplitudinem
ejusdem magnae civitatis, et ob hoc quod talem civitatem invenerunt,
cantare in aeternum misericordias Domini. Nam hoc est quod hic protinus
subjungit:
|
“Et reges terrae afferent gloriam suam et honorem in illam.”
|
|
Nam reges terrae iidem qui et gentes sunt, omnes enim illic regnabunt,
omnes reges et sacerdotes Christi erunt, et regnabunt in saecula
saeculorum et ejusdem regni sui gloriam et honorem afferent in illam,
sempiternas semper agendo gratias illi qui fecit eis haec, qui
glorificavit eos immortali beatitudine animarum, et honorificavit eos
beata immortalitate corporum.
|
|