CAPUT XIV. Quid significet mystice quod ab eisdem arca Dei capta sit a quibus vinctus est Israel, et quod cecidit Dagon truncatus coram arca Domini, et quod percusserit illos Dominus in posteriora.

“Sed et arca Dei capta est.”

Ut jam evangelicam legis prosequamur intelligentiam, eisdem Romanorum armis, eisdem imperatorum gladiis, quibus ille populus obsessus, concisus, et in omnes gentes captivus ductus est; eisdem, inquam, Ecclesia Dei, quae est corpus Christi (Col. I), capta, et ab eisdem persecutionem passa est. Pandamus gloriosi vela navigii, et cursum percurramus intelligentiae spiritualis. (CAP. V.)

“Phillistiim autem tulerunt arcam Dei, et asportaverunt eam a lapide Adjutorii in Azotum. Tuleruntque Philistiim arcam Dei, et intulerunt eam in templum Dagon, et statuerunt eam juxta Dagon. Cumque surrexissent diliculo Azotii, altera die, ecce Dagon jacebat pronus in terra ante arcam Dei. Et tulerunt Dagon, et restituerunt eum in loco suo. Rursumque mane die altero consurgentes invenerunt Dagon jacentem super faciem suam in terra coram arca Domini. Caput autem Dagon, et duae palmae manuum ejus abscissae erant super limen. Porro Dagon truncus solus remanserat in loco suo.”

Grande spectaculum, grande miraculum. Translata ab Israel gloria Domini, capta ab Allophylis arca Domini, victoriam de victoribus versa vice exigit, primumque in deum ipsorum Dagon, deinde et super homines aggravantur manus Domini. Nam

“ebullierunt,”

inquit,

“villae et agri in medio regionis illius, et nati sunt mures et facta est confusio mortis magnae in civitate, et percussit in secretiori parte natium Azotum, et fines ejus, et computrescebant prominentes extales eorum.”

Hoc Psalmista magnifice decantans:

“Et excitatus est, inquit, tanquam dormiens Dominus, tanquam potens crapulatus a vino, et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis (Psal. LXXVII).”

Hoc quid portenderit, perspicuum est. Ubi enim supradicto modo concidit sacerdotium vetus cum terrena Hierusalem, et manufacto templo ejus, tunc victoriosius pugnam iniit cum diis gentium arca Domini, quae est Christus Dominus secundum compactum ex carne nostra corpus ejus, sedens et manens in Ecclesia sua, et ipsa quae est corpus ejus et plenitudo ejus. Cecidit coram arca ista Dagon, cecidit, inquam, coram illa omnis massa daemonum, quae intelligitur per illud idolum, per hoc ipsum nomen Dagon. Interpretatur enim piscis tristitiae, illum, ut supra dictum est, significans qui in mari est, cetum magnum Leviathan, serpentem vectem tortuosum. Cecidit hic talis Dagon coram arca Domini tandem truncatus capite, et abscissis manibus, id est, sublatis a cultu ejus regibus terrae et principibus, qui prius astiterant, et convenerant in unum adversus Dominum, et adversus Christum ejus (Psal. II). Quid autem est quod et percussit inimicos suos in posteriora, ita ut computrescerent prominentes extales eorum, nisi quod illos qui victoriam ejus recipere noluerunt, qui intelligentes virtutem Dei,

“non sicut Deum glorificaverunt, aut gratias egerunt, tradidit in reprobum sensum? Nam feminae eorum, inquit Apostolus, mutaverunt naturalem usum in eum usum qui est contra naturam. Similiter autem et masculi, relicto naturali usu feminae, exarserunt in desideriis suis in invicem, masculi in masculos turpitudinem operantes, et mercedem quam oportuit erroris sui in semitipsis recipientes (Rom. I).”

Dum enim huic vitio nequissimo incredulos subdidit terribile judicium Domini, profecto

“percussit inimicos suos in posteriora et opprobrium sempiternum dedit illis.”

Quid autem sunt illi qui ebullierunt et terram demoliti sunt mures, nisi maligni spiritus justis quidem contemptibiles ut mures, peccatoribus autem terribiles ut leones.