|
Praedicta processio sic agitur, ut sacerdotem praecedentem, et officinas
visitantem, semper in eo loco quo superma statione, consistimus, ante
nos cum cruce inveniamus. Quod et ipsum ex eadem Evangelii pendet
auctoritate. Nam Dominus noster, cujus personam sacerdos in suo gerit
officio, sicut alio loco jam dictum est, et antequam pateretur, et
postquam resurrexit, hac die discipulos suos in Galilaeam praecessurum
se dixit. Nam qua nocte tradebatur,
|
“Postquam autem, inquit, resurrexero, praecedam vos in Galilaeam,”
|
|
et cum resurrexisset, sicut hac die legimus,
|
“Ite, inquit angelus, dicite discipulis ejus et Petro, quia praecedet
vos in Galilaeam (Matth. XXVI. Marc. XVI).”
|
|
Huic significationi pulchre et ipsa, quam ibidem, id est in suprema
statione, sacerdos dicit, oratio concinit, directa ad personam Filii:
Domine Jesu Christe, qui introitum portarum Hierusalem valvas
sanctificasti, etc. Nam ad Filii personam dirigitur, et sub nomine
Hierusalem Ecclesiae mentio fit, quae de baptizatis omnibus gentibus
construitur, et sub nomine portarum ejus, nomen Patris, et Filii, et
Spiritus sancti in quo baptizantur, significatur secundum Apocalypsim,
ubi in significatione ejusdem divini nominis, patent civitatis quae
significat Ecclesiam,
|
“ab oriente portae tres, et ab occidente portae tres, et ab aquilone
portae tres, et a meridie portae tres (Apoc. XXI),”
|
|
quia, quacunque aetate veniant ad fidem Christi, seu in pueritia, seu in
adolescentia, seu in juventute, seu in senectute, ut ait Prudentius,
occurrit quadrina ad compita nomen. Sicque fit, ut tota haec processio
nihil aliud, quam gratiarum actio sit, eo, quod resurgens Dominus statim
memor nostri, qui eramus absque Deo (Ephes. II), discipulos suos in
Galilaeam ad hoc consilium evocavit, ut baptizaremur in nomine Patris,
et Filii, et Spiritus sancti. Unde locum quoque, quo suprema statione
processionem terminamus, nos Galilaeam nominamus, et praeeuntem
sacerdotem semper in hujusmodi, id est dominicali processione majores
quique post praelatum nostrum, ut caput digniora membra sequuntur. Et
illud quoque majorum exemplis edocti, quia rei jam dictae congruit,
observamus, ut in hac processione nulla unquam Dominica quidquam, quod
sit veteris historiae, cantemus, sed semper quod de Novo Testamento sit,
gloriamque personet Evangelii.
Sed de hoc principali die paschae sermo nunc est, a quo omnis prima
Sabbati insignita, et dominica dies dicta est, quo Dominus noster patres
nostros apostolos ad audiendum, ut dictum est, gratiae consilium, in
Galilaeam evocare dignatus est. Hujus diei statio, quo processio
terminanda est, in medio templi splendide ordinata, rem ipsam, de qua
dictum est, pulchre commendat, dum sacer Ecclesiae chorus totus
festivus, sexus utriusque populo circumstante, totis viribus in vocem
exultationis et salutis feliciter erumpit, cantando antiphonam: Sedit
angelus ad sepulcrum domini (Marc. XVI). Haec enim antiphona rem ipsam
patenter exprimit, quam perdocere omnes gentes jussi sunt apostoli,
scilicet, quod Deus homo factus, mortem nostram moriendo devicit, et
vitam nobis resurgendo reparavit. Cui rei valde et ipsa, quae dictis
insita est, congruit melodia, dum cantus is tetrardi [tetradis]
garrulitate concinnus, agili recursu festiva dicta suspendens frequenter
tripudiat, et laeta pronuntians, velut alauda matutina per vocum suarum
saepe volitat acumina. Haec igitur statio nobis illud festivo concentu
commemorat, quod in Galilaea jussi a Creatore suo coeli enarraverunt
gloriam Dei (Psal. XVIII), gloriam resurrectionis Christi, sicut
legimus, quia virtute magna reddebant apostoli testimonium
resurrectionis Jesu Christi Domini nostri (Actor. IV). Quod ideo totis
viribus est concinnendum, et toto corde totoque ore in auditu populorum
circumstantium efferendum, quia
|
“in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba
eorum. ”
|
|
|
|