CAPUT XXXI. Quod vivens hircus qui emittitur, ipse sit Antichristus.

“Offerat, inquit, hircum viventem, et posita utraque manu super caput ejus, confiteatur omnes iniquitates filiorum Israel, et universa delicta atque peccata eorum. Quae imprecans capiti ejus, emittet illum per hominem paratum in desertum,”

etc. Hircus iste, ut praedictum est, Antichristus est. Vivens, inquam, hircus, quippe qui non veniet ut Christus, pro peccatis hominum moriturus, sed omnino causae vel morti ejus contrarius. Unde et dicitur Antichristus, id est, Christo contrarius. Nam in typum ejus Barabbas latro seditionis auctor et homicidii (Matth. XXVII), vivens est dimissus, et nunc usque super illos seditionibus atque homicidiis tyrannizat diabolus: noster vero hircus pro peccatis nostris est mortuus; mortuus, inquam, semel peccato, nunc enim vivit Deo (Rom. VI).

“Omnes, inquit, iniquitates filiorum Israel, universa delicta atque peccata eorum imprecans capiti ejus,”

omnium quippe animarum sanguis universus in caput ejus redundabit,

“emittet eum per hominem paratum in desertum,”

id est praecipitabit in infernum, in manibus patris ejus diaboli, hominis utique mali et viri iniqui, de quo paterfamilias in Evangelio dicit:

“Inimicus homo hoc fecit (Matth. XIII).”

Secundum hanc significationem turpe nimis est hominis illius ministerium significantis diabolum, qui in solitudinem inferni deportabit illum hircum suum. Sed audi quod postmodum sequitur:

“Ille vero qui dimiserit caprum emissarium, lavabit vestimenta sua, et corpus aqua, et sic ingredietur castra.”

Porro hoc loco, quod hircum illum attrectavit, et ad horam typum gessit totius munditiae Principis,

“lavabit vestimenta sua”

non ante ingressurus castra. Sed et ipse Aaron, quia capiti ejusdem hirci manum utramque imposuit,

“lavabit carnem suam in loco sancto, indueturque vestimentis suis. Vitulum autem et hircum, qui pro peccato fuerant immolati, et quorum sanguis illatus est, ut in sanctuario expiatio compleretur, asportabunt foras castra, et comburetur igni,”

etc. Haec superius exposita sunt, sed hoc loco, ut supradictum est, recapitulantur, videlicet idcirco quia non alterius, ejusdem Domini nostri Jesu Christi sanguine, qui

“ut sanctificaret per suum sanguinem populum, extra portam passus est (Hebr. XIII),”

reliquiae Israel salvabuntur.