CAPUT VIII. De porticu ante templum habente viginti cubitos longitudinis, et decem latitudinis, quid in Christo significaverit.

“Et porticus erat ante templum viginti habens cubitos longitudinis, juxta mensuram latitudinis templi, et decem cubitos latitudinis.”

Porticus ante templum vitam vel conversationem designat ejusdem Domini nostri, qua vixit vel conversatus est ante passionis suae sacramentum. Nam, quandiu hic vixit, quandiu in terra conversatus est, sui, qui erant cum eo, qui illum sequebantur, non eum agnoscebant, non intelligebant, nec enim Spiritus sanctus datus erat, necdum aperuerat illis sensum, ut intelligerent Scripturas, quarum sine lumine non est introire aut videre templi illius interiora. Itaque vita vel conversatione ejus cum hominibus, quasi porticus erat, in qua credentes in se ad hoc disponebat, ut peracta passione et resurrectione sua, tunc demum intromitteret eos ad videndum, quale quam speciosum ipse Divinitatis templum erat.

“Et porticus viginti habebat cubitos longitudinis, juxta mensuram latitudinis templi,”

per quam videlicet latitudinem, charitatem ejus jam diximus designari. Opus quippe erat, ut ambulans inter homines invicta charitate patiens esset, et longanimus, tot irrogatis injuriis, contumeliis, terroribus, blasphemiis, et ad ultimum flagellis, et ipsa amaritudine mortis. Haec longanimitatis perfectio porticus longitudo fuit juxta mensuram latitudinis templi, juxta amplas divitias habitantis in illo supradictae charitatis, qua non lacessebat, nec invitus patiebatur. Sed tanquam esuriens saturabatur opprobriis, latitudo porticus ejusdem decem cubitorum erat. Ergo porticus ipsa latitudine, scilicet templi angustior erat. Quare? Videlicet quia, dum adhuc cum hominibus conversaretur, non ita charitas ejus ut nunc actu diffundebatur. Angustiabatur adhuc paulisper, ita ut diceret:

“Non sum missus, nisi ad oves quae perierunt domus Israel (Matth. XV).”

Jam quidem et ante constitutionem mundi, tam voluntate quam potestate habebat se extendere usque ad gentes, sed actu, ut jam dictum est, solas admittebat oves Israel. Itaque latitudo porticus latitudine templi minor erat, illa videlicet latitudo, qua dixit:

“Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”

Quare de altitudine porticus nihil Scriptura dixit? Vere et in hoc magna subest pulchritudo mysterii. Nam, quandiu hic vixit, quandiu mortalis fuit, nullius apud homines erat altitudinis. Sed erat despectus, sed erat virorum novissimus. Unde est illa vox ejus in psalmo:

“Ego autem sum vermis et non homo (Psal. XXI).”

Pulchre ergo de altitudine porticus Scriptura tacuit, quia, dum in hoc mundo militaret sub obedientia Patris, tanquam homo mendicus et pauper nimia humilitate contentus fuit.