CAPUT 32

“Dicit ergo discipulus ille, quem diligebat Jesus, Petro, Dominus est.”

Ergo, inquit, quia magnus ille puerorum suorum appellator, qui in littore stabat, tam veraciter prophetaverat, dicendo:

“Mittite in dexteram navigii rete, et invenietis; venit in mentem priori discipulo illi quem diligebat Jesus, quia Dominus est.”

Et hoc Petro dixit, prae omnibus quem gavisurum esse sciebat plus omnibus. Et bene, quia cito acquieverant, dicenti:

“Mittite in dexteram,”

sicut mansueti, qui secuti fuerant Magistrum mansuetudinis, statim cognoverunt eum, quemadmodum et illi duo digne cognoverunt eum in fractione panis, pro eo quia coegerant eum, dicentes:

“Mane nobiscum, quoniam advesperascit.”

Nec vero dixit discipulus ille, Jesus est, sed Dominus est, et non noster, vel quorumcunque definite, sed indefinite,

“Dominus, inquit, est.”

Cur enim suum particulariter Dominum diceret, qui sic in praesentarium palam fecerat, quod etiam maris Dominus esset. Imo et stando in immortalitatis littore probaverat, quod mortis victor, et victae dominator existeret.