CAPUT XXXII. Sententia legis de non comedendis morticinis, et cur Abraham uxorem habens sororem suam, contra legem hanc non fecerit dicentem:

“Juxta consuetudinem Aegypti non facietis.”

(CAP. XVII.) Dehinc paucis interpositis, quae et intellectu plana sunt, et jam diversis locis exposita sunt, recapitulationem prosequitur, et quaenam sint illa immunda, quorum ab esu, vel contactu populum sanctum sancta lex absterreat, manifestius eloquitur

“Anima, inquit, quae comederit morticinum, vel captum a bestia tam de indigenis, quam de advenis, lavabit vestimenta sua et semetipsum aqua, et contaminatus erit usque ad vesperum, et hoc ordine mundus fiet.”

Hoc et superius dictum fuerat, ac subinde:

“Haec sunt, inquit, animalia, quae comedere debetis de cunctis animantibus terrae (Lev. XI),”

et haec atque haec inter immunda reputabitis. Nam si quaeras, quae sunt immunda, quae Deus odit, (CAP. XVIII.)

“Juxta consuetudinem, inquit, terrae Aegypti in qua habitastis non facietis, et juxta morem regionis Chanaan, ad quam ego introducturus sum vos, non agetis.”

Ac deinceps:

“Omnis homo ad proximam sanguinis sui non accedet.”

Nam vere haec animalia sunt immunda, animalia cadaverosa, quae populus Dei comedere, id est in sui consortium admittere non debet, scilicet, omnes homines ista facientes, haec immunda et irrationabilia perpetrantes, turpitudinem matris, vel patris discooperientes, sororis ex patre, sive sororis ex matre ignominiam revelantes. Quod si objicias: Ergo Abraham contra Dei placitum fecit, sororis suae turpitudinem revelando; Sara enim soror ejus fuit filia patris ejus, et non matris. Respondebimus quia hoc, juxta consuetudinem gentium, fecit, quam Deus hoc loco interdicit. De quibus cum educeret eum Deus, jam antea soror nupserat illi. Necdum scripto legis, imo necdum voce Dei praeceptum acceperat hujusmodi.

“Ubi autem praeceptum non est, nec praevaricatio (Rom. IV).”

Haec, inquam, facientes homines, et quomodocunque sanguineam turpitudinem discooperientes, mulieris menstruatae foeditatem revelantes, cum uxore proximi coeuntes, de semine suo dantes idolo Moloch, et per ignem transferentes, hi et caeteri operarii iniquitatis coinquinati et immundi sunt, quibus nihil est mundum (Tit. I). Haec enim de homine exeunt, et juxta evangelicam veritatem, coinquinant hominem (Matth. XV), nam

“quod intrat in os, inquit, non coinquinat hominem (ibid.).”

Et in his nullam impendimus moram quaerendo mysteriorum profunditatem, quoniam in superficie manifestam habent justitiae rationem, transgressoribus reatum perennem, auditoribus imo factoribus suis magnam parantia conscientiae requiem.