|
Sicut similitudinis est, non quantitatis. Multo enim acceptius hoc
sacrificium est Deo, quam quod obtulit Abel, quod obtulit Abraham, quod
obtulit Melchisedec. Valet namque amplius res, quam umbra; veritas, quam
figura. Ipsam ergo similitudinem desideremus magis quam acceptionis
quantitatem. Similes offerendo sumus Abel, si recte offerentes,
nihilominus recte dividimus; quod quia Cain non fecit, peccavit (Gen.
IV). Sua namque cui debebat, Deo recte obtulit, sed seipsum sibi
retinens, et cor suum Deo auferens, male divisit. Abel vero intus in
corde suo sacrificium justitiae obtulit, quia non seipsum sibi retinuit,
sed Deo subdidit, ac propter hoc ad exteriora ejus munera Dominus
placide respexit. Similiter Abraham, egregia fide totum se prius
offerebat, et propter hoc cum offerret sua, placidas offerebat hostias
(Gen. XXII). Quod ut sciremus et imitaremur nos, patrios ab illo Deus
affectus exegit, et immolari [adde filium] sibi jussit, statimque
promptum ejus animum invenit, imo nobis ostendit. Melchisedech quoque
nisi seipsum prius obtulisset, et in sublime altare Dei cor suum
deposuisset, non potuisset praevidere causas, quarum intuitu panis et
vini sacrificium sine exemplo prius obtulit (Gen XIV). Itaque et nos, si
assistentes ad offerendum recte, ut dictum est, dividimus, id est, prius
nosipsos offerentes, arietinam spiritus propter viam, taurinamque
feritatem, hircinamque libidinem jugulantes, mortificamus, juxta illud
quod in psalmo canimus:
|
“Holocausta medullata offeram tibi cum incenso arietum, offeram tibi
boves cum hircis (Psal. LXV);”
|
|
recte divisimus, et idcirco, sicut munera Abel, sicut sacrificium
Abrahae, sicut Melchisedech immaculatam hostiam, nostra sacrificia
Dominus accepta habere dignatur. Et juxta consequentem orationem, jubet
haec per manus sancti angeli sui perferri in sublime altare suum, et in
conspectu divinae majestatis suae inlocaliter atque invisibiliter.
Ubique enim est majestas inlocalis et invisibilis, ubique sublime altare
ejus, quod est Ecclesiae catholicae fides.
|
|