|
|
“Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo novit Filium nisi Pater,
neque Patrem quis novit, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare.”
|
|
Quorsum tendit haec summa enuntiatio? Eo nimirum ut animadverterent
audientes quod non esset ipse,
|
“ut putabatur, filius Joseph (Luc. III),”
|
|
imo esset filius Omnipotentis, omnia in potestate habentis Dei; et
poterat quidem dicere sic, non sum filius Joseph, sed sum Filius Dei:
sed invidiam majorem excitaret hic modus locutionis. Maluit ergo dicere,
|
“omnia mihi tradita sunt a Patre meo.”
|
|
In quo dicto sonus suavior, et sensus idem est: Nemo enim, nisi solus
Deus, omnia tradere potest Filio suo. Hoc ipsum autem cum auctoritate
Scripturae dicit. Exempli gratia:
|
“Aspiciebam, inquit Daniel, in visu noctis, et ecce, in nubibus coeli
quasi Filius hominis veniebat, et usque ad Antiquum dierum pervenit, et
in conspectu ejus obtulerunt eum, et dedit ei potestatem et honorem et
regnum, et omnes populi, tribus, et linguae ipsi servient (Dan. VII).”
|
|
Amplius autem ex eo quod sequitur, demonstrat longe supra esse quam si
esset, ut putabatur, filius Joseph.
|
“Et nemo, inquit, novit Filium, nisi Pater, neque Patrem quis novit nisi
Filius, et cui voluerit Filius revelare.”
|
|
Nonne hominem illum, qui haec loquebatur, se nosse arbitrabantur? imo
nimis illum se nosse putabant, maxime homines patriae ejus, unde et
postmodum scriptum est:
|
“Et veniens in patriam suam, docebat eos in synagogis eorum, ita ut
mirarentur et dicerent: Unde est huic sapientia haec et virtutes? Nonne
hic est filius fabri? nonne mater ejus dicitur Maria, et fratres ejus
Jacobus et Joseph et Simon et Judas. Et sorores ejus nonne apud nos
sunt? Unde ergo huic omnia ista? Et scandalizabantur in eo (Matth.
XIII).”
|
|
Adeo totum se nosse illum putabant et male putabant. Opportune ergo
ipse, qui, sicut Apostolus ait,
|
“si nos negaverimus eum, fidelis permanet, negare seipsum non potest (II
Tim. II),”
|
|
opportune, inquam, et omni mundo necessarium erat, confitetur quia
Filius Dei sit. Nam vere illi, qui aures illas quas ista dicturus
requirebat, dicens:
|
“Qui habet aures audiendi, audiat.”
|
|
Confessio ista confessio magna est, quia sicut de Joanne narrat
evangelista, dum interrogaretur: Tu quis es? et confessus est et non
negavit, et confessus est quia non sum ego Christus (Joan. I), ita et
secundum confessionem istam ubi hic interrogatus,
|
“tu es qui venturus est, an alium exspectamus? confiteor, inquit,
tibi Pater, etc.,”
|
|
recte dicat prudens auditor quia confessus est et non negavit, et
confessus quia ego sum Christus Filius Dei. Nec vero sensus iste priorem
destruit, quo, cum dicimus confessionem pro laude accipi, solemus uti
testimonio verbi praesentis, quo dixit,
quia vere laus est ei confessio veritatis, quam in illo tempore
confiteri coepit, confitendo se esse Filium Dei verbis istis,
|
“omnia mihi tradita sunt a Patre meo,”
|
|
et nemo novit Filium, nisi Pater, neque Patrem quis novit nisi Filius,
et cui voluerit Filius revelare. Et in confessione hac perseveraverit
usque ad mortem, ubi et coram Pilato dixit:
|
“Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum ut testimonium perhibeam
veritati (Joan. XVIII.”
|
|
Et coram principe Sacerdotum, dicente:
|
“Adjuro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Filius Dei
(Matth. XXVI),”
|
|
respondit:
Pro hoc nomine martyrizatus est ipse testis tidelis, clamantibus Judaeis
ad Pilatum:
|
“Nos legem habemus, et secundum legem nostram debet mori, quia Filium
Dei se fecit (Joan. XIX).”
|
|
Et ne quis dubiret testimonium illud recte confessionem dici, Paulus
apostolus ad Timotheum dicit:
|
“Praecipio tibi coram Deo, qui vivificat omnia, et Christo Jesu, qui
testimonium reddidit sub Pontio Pilato, bonam confessionem, ut serves
mandatum (I Tim. VI).”
|
|
Vere bona confessio, qua veritas incarnata simul utrumque asserit,
videlicet et quod ipse Jesus Christus Filius Dei sit, et quod utraque
natura, scilicet divina pariter et humana, non duae personae, sed una
persona sit. Non enim dicit,
|
“omnia mihi tradita sunt a Patre”
|
|
verbi mihi insiti, sed
inquit: cum utique constet, quia divina Christi natura, Verbum Deus
nihil unquam non habuerit, sed humanae tantum naturae traditum sit quod
ante non habuerat, scilicet omnis potestas in coelo et in terra,
|
|