CAPUT IV. Invocat sapientiam, interim adaperiens quid sit:

“Noli regibus dare vinum, sed his qui amaro sunt corde.”

Invocata adsit eadem Sapientia, quoniam susceptae materiae nunc instat pulcherrima pars. Invocata adsit, et inter eos me computet, quibus vel qualibus vinum ad bibendum dandum esse judicat.

“Noli, inquit, regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum; quianullum secretum est, ubi regnat ebrietas, ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum, et mutent causam filiorum pauperis, da siceram moerentibus et vinum his qui amaro sunt animo; bibant, et obliviscantur egestatis suae, et doloris non recordentur amplius (Pov. XXXI).”

Quale namque est vinum quod si detur ad bibendum regibus, facit eos oblivisci judiciorum, et mutare causam filiorum pauperis. Si autem detur moerentibus, facit eos oblivisci egestatis suae, et doloris non recordari amplius? Profecto, quomodo parabola est, mystice juxta parabolarum leges intelligenda est. Vinum ergo istud, sermo sapientiae vel sermo scientiae est, quod si detur regibus, id est superbis, apud quos utique regnat ebrietas, id est, quos scientia inflat obliviscuntur judiciorum et causam filiorum pauperis, id est, male examinant sensum Scripturarum, dum per contentionem sua defendunt, et nulli caedere volunt, et ab aliis bene dicta, qui sunt filii pauperis, id est humiles secundum Christum, amatores veritatis, vanae gloriae deputant et praesumptioni. O ergo Lamuel, quod interpretatur in quo Deus; o Christe, in quo habitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter, noli talibus scientiae tuae dare vinum, sed da moerentibus, id est humilibus, et his qui pro eo quod paupertatis et peccatorum humilem conscientiam habent, amaro sunt animo. Cum enim talibus datur vinum hoc, laetificat cor eorum, et quadam oblivione bona obliviscuntur egestatis suae, confortati ab Apostolo dicente:

“Quia quae stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes, et ignobilia mundi, et contemptibilia elegit Deus, et ea quae non sunt, ut ea quae sunt destrueret (I Cor. III).”

Et nobis ergo si dederis vinum, nos quoque confortati totius egestatis nostrae obliti, nec ultra memores doloris vel tristitiae saeculi, sapientes, fortes, et nobiles reges terrae, et principes qui astiterunt adversus Dominum, et adversum Christum eis, putantes se infirmare posse decretum Dei, posse avertere extentam manum Domini, stultos infirmos fuisse atque ignobiles declamabimus in laudem victoriae Verbi Dei, prosequentes currum triumphalem tanti victoris.