|
Igitur vir iste, nunquid est ille, de quo Sapientia dicit:
|
“Vir obediens loquitur victorias? (Prov. XXI.)”
|
|
Denique et si sunt vel fuerunt viri multi obedientiae filii, iste unus
vir, unus et singularis, cui non fuit, nec est nec erit alius similis,
aut obediens in re simili vel pari. Hic solus in eo vir obediens est,
quod nullum omnino habens peccatum, humiliavit seipsum per voluntatem
Patris propter peccata aliorum, et usque ad mortem se humiliavit, mortem
autem crucis (Philip. II). Proinde decet eum jam obedientem virum loqui
victorias, et ecce loquitur eas locutione incessabili, locutione
sempiterna. Cujusmodi est locutio illa, profecto valde clara, valde
sonora, quia ipse est demonstratio plagarum suarum, quas in ipsa
suscepit obedientia. Quinque plagae ejus quasi quinque linguae sunt;
plagarum suarum cicatrices idcirco in corpore suo retinuit et
reservavit, ut victorias suas semper loquatur illis quasi linguis. Cui
loquitur? Revera primum Deo Patri, deinde angelis et hominibus, sanctis
omnibus, electis omnibus. Videt Pater Deus, et pulchris victoriarum
testimoniis delectatur. Vident angeli, et ad laudem et gloriam
excitantur. Vident homines redempti, et gratiarum actiones
irremissibiliter extenduntur.
|
|