CAPUT 9

“Et portae ejus non claudentur per diem, nox enim non erit illic.”

Magnum magnae securitatis documentum quod

“portae ejus non claudentur.”

Nam per hoc satis insinuatur quia neque hostes, neque fures illic timebuntur. Fur enim, ait Dominus, non appropinquat (Luc. XII). Quandiu hic peregrinamur, oportet ut persaepe portae apostolicae propter hostes Judaeos atque paganos, et propter fures ac haereticos claudantur, et sententiarum vectibus validis obfirmentur. At vero tunc isti nusquam comparebunt, jam enim cum diabolo et angelis ejus missi erunt in ignem aeternam. Utquid ergo portae claudantur per diem? Quod si quaeras, nonne saltem claudentur per noctem? Nequaquam, ait,

“nox enim non erit illic;”

nulla vero omnino nox illic erit, neque spiritualis, quam hic patiuntur oculi cordis, neque cordis, neque corporalis qua hic circumfunduntur oculi corporis.

“Et afferent gloriam et honorem gentium in illam, nec intrabit in illam aliquid coinquinatum, et faciens abominationem et mendacium, nisi qui scripti sunt in libro vitae et Agni.”

Qui sunt qui afferent in illam gloriam et honorem gentium, nisi illi qui laboraverunt, et labores eorum fructus ad gloriam et honorem Domini salus est gentium? Ipsi sunt jam saepe dicti apostoli, quos Christus magister et Dominus eorum instruens ad fructificandum honorem et gloriam gentium dicebat illis inter caetera:

“Non vos me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis, et fructum afferatis, et fructus vester maneat (Joan. XV).”

Isti afferent in illam civitatem gloriam et honorem gentium, id est gloriosum et honorificum fructum, quem in gentibus fructificaverunt regi et Domino civitatis illius, Deo et Agno aeterna praesentatione praesentabunt, et in illa gloria et honore gentium gloriosi erunt, juxta illud propheticae veritatis promissum:

“Fortitudinem gentium comedetis, et in gloria eorum superbietis (Isa. LXI).”

“Gloriam et honorem, inquit, gentium afferent,”

et non vitiosam gentium conversationem, propter quam et gentes dictae sunt. Idcirco subjunxit: