|
Hostes vos sentiant Madianitae, ait Dominus ad Mosen, et percutite eos,
quia et ipsi hostiliter egerunt contra vos et decepere insidiis per
idolum Phoge, et Cozbi filiam ducis Madian sororem suam (Num. XXV).
Nunquid quia de solis Madianitis scriptum est, quod contra eos Dominus
locutus sit et taliter praeceperit, de solis Madianitis putandum est,
quod jure servos Domini, ut erat Moses, hostes sentire debuerunt? Imo et
de cunctis gentibus, quaecunque ut Madian hostiliter egerunt contra
Israel, hoc indubitanter sciendum est quod eis et Mosen et cunctos Mosi
spiritum habentes, hostes esse voluerit, et ejusmodi ultionem optare de
illis, quam ipse impetrans Mosi, ulciscere prius, ait, filios Israel de
Madianitis, et sic colligeris ad populum tuum (Num. XXXI). Quam ob
causam? Nonne omnes sancti sive perfecti qui non alium, quam illum
habent spiritum quem et illi habebant, jubentur cum Petro recondere
gladium in vaginam? (Matth. XXVI.) Quam igitur ob causam ita jussi tunc
gladii saeviebant aut saevire debebant? Nimirum propter Christum eumdem
tunc saevire debebant, propter quem nunc saevientibus in nos Christi
hostibus, inermem debemus habere patientiam. Tunc in periculo erat res,
quia possibile erat deleri gentem illam de qua Christus exspectabatur
nasciturus, nisi modis omnibus defenderetur contra gentes quibus
diabolus ad auferendam spem mundi, quae Christus est, pertinaciter
utebatur. Nunc autem res eadem in tuto est, quia Christus natus est; et
si tota generationis rectorum arbor bona corporaliter succidatur, nullum
salutis hominum detrimentum est, quia totus arboris bonae fructus jam in
coelum assumptus est. Haec idcirco dicta et saepius dicenda, semperque
memoriter tenenda sunt, quatenus justissima cognoscatur melius sanctorum
hostilis vehementia, qui et quoad poterant cum auxilio Dei de hostibus
suis, hostibus Dei, gentibus impiis, vindictam et a Deo quaerebant, et
manu exercebant, et habita sive aspecta ultione adhuc hostiliter
insultabant, ut iste qui contra Assur, imo contra omnem hominem
hostiliter, ut supradictum est, agentem, tam laetam contexit prophetiam,
ut quodammodo triumphalem persultare videatur cantilenam, ita
prosequens:
|
|