CAPUT 2

Attende quicunque filius lucis es, et sicut telas aranearum, ea contemne, quae filii noctis, id est philosophi hujus saeculi, somniarunt. Dixerunt enim materiam ex qua cuncta fierent (quam etiam appellaverunt Hylen) non a Deo creatam, sed Deo fuisse consempiternam; qua Deus sit usus, ut artifex ligno utitur, dum mundum istum conderet sibi coaeternum. Qui etiam formulas fuisse finxerunt, quas dicunt Ideas, quibus intendens, ad earum cuncta faceret imitationem. Haec ergo contemne, Verbi aeterni cultor et agnitor. Quia non sic habet veritas, sed

“omnia per ipsum facta sunt,”

et in hoc principio, id est, in hoc Verbo, creavit Deus coelum et terram, et omnia, quae in eis sunt. Igitur ab eo quod infirmum est Dei, a nativitate carnis, ab angustiis praesepis, ab omni conditione mortalitatis, leva sursum oculos mentis supra Mariam (quae, et ipsa sine dubio per ipsum inter omnia facta est) et ex eo quod

“omnia per ipsum facta sunt,”

antiquitatem Christi, majestatem Verbi Dei, fideliter aestima, quisquis nondum audita, vel intellecta veritate tanti Testis, Christum ante Mariam non exstitisse suspicabaris. Qui quanta intentione dixerit,

“omnia per ipsum facta sunt,”

acri repetitione protinus inculcat, cum subjungit:

“Et sine ipso factum est nihil.”

“Nihil,”

inquit,

“sine ipso factum est,”

nulla natura, nulla substantia, nulla omnino, quamlibet mala. Nulla enim mala per naturam; nulla mala nisi per accedentem malitiam. Nam et diabolus per vitium quidem malus est, sed substantia ejus, per naturam mala non est. Explosa ergo est fabula Manichaeorum de malo principio, vel de tota, nescio qua, gente tenebrarum. Quia, sicut jam dictum est,

“omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil.”

Sequitur: