CAPUT XIV. Quod septem mulieres illae sint dona Spiritus sancti requiescentes super unum Christum.

(CAP. IV. Et apprehendent septem mulieres virum unum in die illa dicentes: Panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur, tantummodo invocetur nomen tuum super nos, aufer opprobrium nostrum. Septem mulieres septem gratiae spiritus Domini intelliguntur, id est spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiae et pietatis, et spiritus timoris Domini (Isa. XI). Istae apprehendent virum unum, Dominum Jesum Christum, quem multo tempore desideraverant, quia nullum alium potuerunt invenire, in quo aeterna statione requiescerent. Verum hic intellectus in parte deficit. Quomodo enim dicant septem Dei spiritus: Panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur? Aliter. Et apprehendent septem mulieres virum unum, ut supra. Quod est dicere: Filiae Sion, ut praedictum est, mulieres quae spoliaverunt populum meum, et dominatae sunt ejus, Dominum vineae occiderunt, ut licentius vineam ejus depascerentur, idcirco decalvabuntur, idcirco nudabuntur, et consurgent in judicio adversus eas septem mulieres, id est omnes gentes omnium Ecclesiae gentium, quarum universitas et in Apocalypsi sub septenario numero intelligitur (Apoc. II, III, XIII). Surgent, inquam, in judicio adversus istam filiorum Sion generationem malam et adulteram, et condemnabunt eam (Luc. XI; Matth. XII). Quomodo? Apprehendendo virum unum, virum non alium, quam istum, quem illae occiderunt, quem de vinea sua ejecerunt foras, et interfecerunt. Virum istum apprehendent in sanguine suo relictum, et eo magis dilectum. Panem, inquiunt, comedemus, etc. Ac si dicant: Filiae meretricis hujus, cui tu panem tuum dedisti, quam tu vestimentis tuis operuisti, te occiderunt, et adhuc blasphemare non desinunt. Veni ad nos, et hoc tantum dignare ut invocetur nomen tuum. Non panem tuum quaerimus, non a te vestimenta exigimus, illa meretrix panem non habebat, vestimentis indigebat. Nullas enim terras habebat, in Aegypto serviebat, daemonum et Aegyptiorum libidini subjecta erat. Tu illam redemisti, tu illam per magnalia liberasti virtutis tuae, tu illam manna cibasti, tu deinde terram illi, tu regiones gentium et labores populorum, unde panem sibi et vestimentum acciperet, dedisti. Cum haec feceris, illa te ejecit, illa te occidit. Mala tibi pro bonis retribuit, nos econtra panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur. Non quaerimus ut propter nos gentes illae occidantur, quarum terram optimam, terram lacte et melle manantem obtineamus. Sed quid? Tantummodo invocetur nomen tuum super nos, ut dicamur et simus uxores tuae et Ecclesiae tuae, et hoc modo aufer opprobrium nostrum, ut jam non dicamur aut simus quod dicebamur et eramus, scilicet alienae a conversatione Israel, et hospites testamentorum promissionis spem non habentes, et sine Deo in hoc mundo (Ephes. II).