CAPUT XIX. De viro, qui uxorem acceptam odio habens, dicit:

“Non inveni eum virginem,”

et parentibus signa virginitatis afferentibus vapulat, eamque habere compellitur, qualiter in Christo factum intelligatur.

Si auxerit vir uxorem, et postea eam odio habuerit, quaesieritque occasiones quibus dimittat eam, et objiciens ei nomen pessimum, et dixerit: Uxorem hanc accepi, et ingressus ad eam non inveni virginem, tolient eam pater et mater ejus, et deferent secum signa virginitatis ejus ad seniores urbis ejus, qui in porta sunt. Et dicet pater: Filiam meam dedi huic uxorem. Quam quia odit, imponit ei nomen pessimum, et dicit: Non inveni filiam tuam virginem. Et ecce haec sunt signa virginitatis filiae meae. Expandent vestimentum coram senioribus civitatis. Apprehendentque senes urbis illius virum, et verberabunt eum, condemnantes super centum siclis argenti, quos dabit patri puellae, quoniam diffamavit nomen pessimum super virginem Israel, habebitque eam uxorem, et non poterit dimittere omni tempori vitae suae. Haec justitiae vel sapientiae Dei littera pudicis sensibus obscurissima est. Quis enim pudicus animus saltem cogitare patienter valeat, qualiter ruptae virginitatis cruenta in panno serventur vestigia. Sed consoletur nos in isto quoque loco eadem Dei Sapientia, clamans de ejusmodi occidente littera: Spiritus enim meus super mel dulcis, et haereditas mea super mel et favum (Eccli. XXIV). Ac deinceps: Et qui elucidant me, vitam aeternam habebunt (ibid.). Igitur de obscura litterae hujus spelunca lucidum evolvamus spiritus mysterium, talemque et hanc sapiamus legem, cui subjextum fuisse non deceat virum sanctae Ecclesiae Christum. Si duxerit, inquit, vir uxorem, et postea eam odio habuerit, etc. Spiritualiter hoc ita factum est. Vir uxorem duxit, quando naturam assumpsit humanam Filius Dei. Unde est: In sole posuit tabernaculum suum, et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo (Psa.. XVIII). Spiritualibus ejusdem sponsi filiis, vel amicis mysterium hoc notum est. Unde et gratulantes dicunt: Qui habet sponsam, sponsus est (Joan. III). Itemque cum Apostolo: Et erunt duo in carne una. Sacramentum hoc magnum est in Christo, et in Ecclesia (Ephes. V). In illa, inquam, carnis assumptione, vir iste cognovit uxorem suam, scilicet universam Judaeorum atque gentium Ecclesiam, pro temporum quidem vel locurum diversitate numerosam, sed juxta fidei sacramentum unam. Verum sic acceptam postea quodammodo odio habuit eam, quaesivitque occasiones quibus dimitteret eam, dixit enim discipulis suis: In viam gentium ne abieritis, et in civitates Samaritanorum ne intraveritis (Matth. X). Item: Non sum missus nisi ad oves quae perierunt domus Israel (Matth. XV). Ac deinceps: Non est bonum panem sumere filiorum, et mittere canibus ad mandxcandum (ibid.). Voces namque ejusmodi, voces erant odii, non juxta rationem divinitatis, sed secundum sensum carnis, priori non consonantes proposito ejus, vel Scripturarum veritati. Nam priusquam incarnaretur, amorem Ecclesiae gentium professus fuerat in omnibus prophetis. Ita tanquam mutato consilio objiciebat illi nomen pessimum dicens: Uxorem hanc accepi, et ingressus ad eam, non inveni virginem. Non inveni, inquit, eam virginem, sed multorum deorum, tanquam multorum virorum millibus prostitutam. Verum id frustra fuit. Nam in copula praedicta, in illa incarnatione Filii Dei sacrosancta vestigia virginitatis spectanda reposita sunt. Egit enim illa quondam prostituta, egit, inquam, poenitentiam, mortificavit carnem suam, insuper et sub gladiis persecutorum, propter illum, virum suum fudit sanguinem suum. Quid igitur? Tollent, inquam, eam pater et mater ejus, et deferent secum signa virginitatis ejus ad seniores urbis illius, qui in porta sunt, et expandent vestimentum coram senioribus civitatis, et apprehendent virum et verberabunt eum, etc., ut supra. Nempe miro modo, miro charitatis ordine, propter ipsum crimen, unde Ecclesiam de gentibus redarguit, homo factus Dei Filius, ipse verberatus et cruci affixus est, et in porta civitatis coram senioribus urbis, id est in consistorio coeli, in conspectu Patris et sanctorum angelorum ejus, virgo esse judicata est, quae in conjunctione ejus posuit vestigia sanguinis sui, quae in praedicatione ejus poenitentiam egit, quae pro fide ejus sanguinem fudit. Nempe et si ante prostituta fuerat, postquam tamen sic illi conjuncta est, jam virgo meretur dici, et est. Quis vero pater, vel quae mater est ejus, nisi ordo apostolicus, et Ecclesia primitiva, quorum testimonio in coelo et in terra defenditur? Verberabunt, inquit, illum, condemnantes insuper centum siclis argenti, quos dabit patri puellae, quoniam diffamavit nomen pessimum super virginem Israel. Denique quia de peccato arguebat Ecclesiam sive Synagogam, quam virginem esse volebat, idcirco vir iste verberatur, insuper et crucifixus est, imo ut peccatum prostitutionis ejus deleret, idcirco verberari et crucifigi dignatus est, deditque centum siclos argenti, id est plenitudinem donorum Spiritus sancti. Habebit ergo, inquit, eam uxorem, et non poterit dimittere omni tempore vitae suae, videlicet impleta prophetia, quae dicit: Habitabit enim juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii tui, et gaudebit sponsus super sponsam, et gaudebit super te Deus tuus (Isai. LXII). Sequitur: Quod si verum est quod objicit, et non est in puella inventa virginitas, ejicient eam extra fores domus patris sui, et lapidibus obruent viri civitatis illius, et morietur, quoniam fecit nefas in Israel, ut fornicaretur in domo patris sui, et auferes malum de medio tui. Hoc interim sciendum est quia cum gratia Dei in potestate mulieris est, utrum crimen, quod ab hoc viro objectum est verum sit, an non. Etenim quae poenitentiam egit, ut supra dictum est, et ita virginem castam se exhibuit, in illa nomen pessimum periit; quae autem poenitentiam non egit, magisque Barabbam quam Dei Filium, magis amat Antichristum quam Christum, haec diffamata est, quia vere fecit nefas in Israel, et peccatum ejus manet; igitur ejicient eam, inquit, videlicet Synagogam, extra fores quondam Patris sui Dei, et lapidibus obruent eam viri civitatis ejus, scilicet omnes judices, qui sedebunt super thronos judicantes duodecim tribus Israel (Matth. XIX), et morietur, quia fornicata est in domo Patris sui, id est condemnabitur, quia diabolo adhaesit, cum haberet legem et prophetas Dei sui.