CAPUT XIX. De benedictione Nephtalim, et quod dictum est:

“Mane et meridie possidebit,”

ad doctrinam pertinere Salvatoris.

Et Nephtali dixit: Nephtalim abundantia perfruetur, et plenus erit benedictionis Domini, mane et meridie possidebit. Si ad litteram spectes, quod dictum est mane et meridie possidebit, quaeritur cur non sit dictum, quia occidentem quoque possidebit. Scriptum est enim in sorte Nephtalim: Et egressus eorum usque ad Jordanem, revertiturque terminus contra occidentem in Azanothabor, atque inde egreditur in Hucuca, et pertransit in Zabulon contra meridiem, et in Aser contra occidentem, et in Juda ad Jordanem contra ortum solis civitatis munitissimae (Josue XIX). Ergo melius est, si et hoc ad doctrinam referamus Salvatoris, eo quod ibi vel maxime docente illo: Nephtalim revera mane et meridie possederit, completo quod dictum est per prophetam, populus qui ambulabat in tenebris vidit lucem magnam (Isai. IX). Quod evangelista quoque testatur, cum dicit: Et relicta civitate Nazareth, venit et habitavit in Capharnaum, maritima in finibus Zabulon et Nephtalim, ut impleretur quod dictum est per Esaiam prophetam: Terra Zabulon et terra Nephtalim via maris, trans Jordanem Galilaeae gentium. Populus qui sedebat in tenebris vidit lucem magnam, et sedentibus in regione umbrae mortis, lux orta est eis (Matth. IV). Igitur mane et meridie possidebit; exinde enim Jesus meridiana lux praedicare coepit; exinde, inquam, idem stella matutina et meridianus sol praedicando illuxit. Ita benedictionis Domini plenus erit Nephtalim, videlicet pro parte electorum quibus ipsum mane et ipsa meridies complacebit, sanis et non invidentibus oculis. Universaliter tamen, quoniam Nephtalim latitudo interpretatur, intelligere licet quia omnis qui per charitatem dilatatur, revera plenus sit benedictionis Domini, et hic mane ac meridiem possideat, id est, nunc quidem per speculum in aenigmate, in futuro autem facie ad faciem Deum videat (I Cor. XIII).