|
|
“Venit autem vir Dei ad Heli, et ait ad eum: Haec dicit Dominus: Nunquid
non aperte revelatus sum domui patris tui, cum esset in Aegypto in domo
Pharaonis, et elegi eum ex omnibus tribubus Israel mihi in sacerdotem,
ut ascenderet ad altare meum, et adoleret mihi incensum, et portaret
Ephod coram me, et dedi domui patris tui omnia de sacrificiis filiorum
Israel?”
|
|
Hic vir unus mystice universus est prophetarum chorus. Nam etsi
prophetae multi sunt, sed unus est Dei sermo in ore omnium.
inquit,
|
“revelatus sum domui patris tui?”
|
|
Ac deinceps:
|
“Propterea, ait Dominus Deus Israel, loquens locutus sum, ut domus tua
et domus patris tui ministraret in conspectu meo usque ad sempiternum.
Nunc autem dicit Dominus: Absit hoc a me! sed quicunque honorificaverit
me, glorificabo eum; qui autem contemnunt me, erunt ignobiles.”
|
|
Gravissima nimiumque acerba occursione sacerdotii veteris inordinatam
proterit confidentiam. Tanquam diceret: Ecce vos dicitis, ecce vos in
verbis mendacii confiditis, dicentes: Dominus dixit, Dominus locutus
est, Dominus promisit ac pollicitus est Aaron, ut ministraret domus
illius in conspectu ejus usque in sempiternum.
|
“Non est Deus quasi homo ut mentiatur, nec ut filius hominis ut mutetur
(Num. XXIII).”
|
|
Dixit ergo et non faciet locutus est, et non implebit. Agamus ut
volumus, vivamus ut libet, immutabilis est, sacerdotium nostrum manet,
mutari non licet. Ad haec inquam: Vobis licebit, vobis pulchrum erit,
immutare et praevaricari legem, quam professi estis, mihi autem
sententiam meam mutare non licebit. Propterea dico: Ego quidem loquens
olim sic et sic locutus sum, sic et sic pollicitus sum. Nunc autem dico,
Quoniam mutati estis, mutabor et ego. Quoniam perversi estis, pervertar
et ego. An frustra mihi Scriptura dixerit:
|
“Cum sanctis sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris, et cum
electo electus eris, et cum perverso perverteris?”
|
|
(Psal. XVII). Absit, inquam, hoc a me, ut quia loquens locutus sum,
idcirco debeam domum patris tui glorificare usque in sempiternum! Dura,
improba, damnosa mihi ista est conditio, ut videlicet idcirco debeam
quemquam glorificare lege debiti, quod de domo patris tui sit. Sed quid?
|
“Quicunque honorificaverit me, glorificabo eum; qui autem contemnunt me,
erunt ignobiles,”
|
|
quacunque ex domo, quacunque ex gente sint: sive Judaeus ille, sive
Graecus sit, qui me honorificaverit, glorificabo eum glorioso regno,
glorioso sacerdotio, faciamque omnes regnum et sacerdotes Deo et Patri
meo. Sive Judaeus ille, sive Graecus sit, qui me contempserit, erit
ignobilis, neque rex neque sacerdos esse poterit. Haec mihi conditio,
haec mihi servanda vicissitudo est. Accipito ut jus et dicito, quia
promissionis fidem irritam fecerim. Tu homo quis es, ut respondeas Deo?
Quidlibet olim ego locutus sim, haec praesens loquela mea stabit, ut
facilius coelum et terra, quam hoc verbum meum transire possit.
|
|