|
Sequenti autem, id est tricesimo octavo, suum justis exemplum commendat.
|
“Dixi, inquit: Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. Obmutui,
et humiliatus sum, et silui a bonis,”
|
|
etc. Hoc exemplum justis quoque imitandum est. Nam et juxta alium
prophetam:
|
“Cultus justitiae silentium (Isa. XXXII).”
|
|
Quod si a bonis et aedificationum colloquiis interdum propter
taciturnitatem debet taceri, quanto magis a malis propter poenam debet
taceri! Verumtamen, ne obstinate nimis et indiscrete taceamus, continuo
subjunxit:
|
“Et dolor meus renovatus est,”
|
|
etc. Sicut, inquit, prius peccabam nimis loquendo, ita modo nimis
tacendo. Bene igitur habet in titulo:
|
“In finem pro Idithum canticum David.”
|
|
Idithum transiliens interpretatur. Significat autem titulus hic canticum
David illis cantari qui ad virtutes transilierunt a vitiis usque ad
moderamen linguae, a temporalibus usque ad finem illum ultra quem
transiliendum non est, usque ad aeternitatem, quae Deus est, quam qui
adeptus fuerit, nihil ulterius quaeret.
|
|