CAPUT XLI. Quis noster sit jubilaeus, id est dimittens annus.

“Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum,”

id est septem septies, quae simul faciunt annos quadragintanovem.

“Et clanges buccina mense septimo decima die mensis propitiationis tempore in universa terra tua. Sanctificabisque annum quinquagesimum. Et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terrae tuae. Ipse est enim jubilaeus.”

Jubilaeus, ut supra dictum est, dimittens interpretatur. Quid autem profecimus in schola hujus sanctae legis, in disciplina legis et Evangelii, si non didicimus dimittere debita fratribus nostris, debita, inquam, id est peccata debitoribus nostris? Siquidem Dominus noster, proposita parabola de homine rege qui voluit rationem ponere cum servis suis, ita conclusit:

“Sic et Pater meus faciet vobis, si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris (Matth. XVIII).”

Dixerat enim illi Petrus:

“Domine, quoties peccabit in me frater meus, et dimittam ei? Usque septies? Non, inquit, dico tibi usque septies, sed usque septuagies septies (ibid.).”

“Sanctificabis ergo, inquit, annum jubilaeum, ”

id est sancta et charitativa remissione peccantem in te, et poenitentem suscipies fratrem tuum, peccantem, inquam, non usque septies, qui numerus insolubilis est, neque enim per partes aequas dividi potest, et insolubile peccatum impoenitentis significat; sed septem vicibus septies, qui numerus solubilis est, sive septuagies septies, qui numerus item in partes aequas dividi potest, significatque peccatum quod solvi potest, quia videlicet frater qui peccavit, cum poenitentiam agat, corrigibilis est. Hoc vere sanctum, atque pulcherrimum jubilaei festum est, evangelica clangente buccina, concelebrandum, ita ut revertatur homo in possessionem suam, et unusquisque redeat ad familiam pristinam, id est ut omni discordia soluta, omnes habeant cor unum et animam unam, serventque unitatem spiritus et integrum pacis vinculum (Ephes. IV), canentes:

“Ecce quam bonum et quam jucundum habitare fratres in unum (Psal. CXXXII).”