VERS. 9.

“Longior est terra, et latior mari,”

non solum quia sub potentiae suae praesentia coagustando circumdat haec elementa, sed quia longanimitatem justorum omnium qui in terra sunt, et facta peccantium qui per mare significari possunt, et investigat, et pro meritis damnat aut remunerat. Ergo,

“et quid facies?”

Vel moraliter ita:

“Excelsior coelo est,”

id est quovis homine justo, cujus

“conversatio in coelis est (Philip. III),”

quem sua magnitudine vincit.

“Profundior inferno”

est, id est homine peccatore concupiscentiarum suarum caligine perturbato, quem investigat et judicat plus quam se ipse homo investigare possit;

“longior terra”

est, id est homine fixo et fructificante in ubertate spei, qui fructus quos retribuet nequaquam nunc ipsa spes nostra comprehendit;

“latior mari”

est, id est homine qui adhuc fluctuat et aura suae mutabilitatis agitatur, quem consolatur et instruit majori quam putat ipse latitudine charitatis. Dic nunc qui de tua solius subversione murmuras, et tantam majestatem te comprehendisse putans praefinire audes quid tibi debeat, et quid non debeat. Dic, inquam,