|
Sed et praeter colorem adhuc alia sunt quae fugiunt de nostro vestitu,
scilicet indumenta, quae propter frigus habemus de ovinis pellibus,
videlicet quia ubi B. Benedictus de vestiariis et calceariis fratrum
loquitur (cap. 22), vestitus hujusmodi non nominatur. Sufficit enim,
inquit, monacho duas tunicas et duas cucullas habere, propter noctes et
propter lavare ipsas res. Jam quod supra fuerit, superfluum est, et
amputari debet. At ille non in omnibus locis, sed in mediocribus ista
sufficere credidit. Sic enim incoepit: Vestimenta, fratribus, secundum
locorum qualitatem ubi habitant, vel aerum temperiem dentur, quia in
frigidis regionibus amplius indigetur, in calidis vero minus. Haec vero
consideratio penes abbatem est. Nos tamen mediocribus locis sufficere
credimus monachis per singulos cucullam et tunicam, cucullam in hieme
villosam, in aestate puram ac vetustam. Mediocria loca dixit illa, quae
nec perustae zonae, nec boreali polo multum vicina sunt, in qualibus et
ipse habitavit, ubi tamen et praesenti anno, die Natalis Domini, quando
in his regionibus acerrimum frigus, vineas nostras fere omnes peremit
(quod nunc universa haec provincia deplorat), cum essem Romae, grandina,
tonitrua, et tempestas fuit valde importuna, adeo ille aer a nostro aere
diversus est, qui tamen inter loca, quae hic dicit mediocria, reputandus
est. Hinc litterae suo modo inhaerere volunt quidam, sed non possunt.
Duae namque cucullae et duae tunicae, ad istam mutationem, quam dicit
propter noctes et propter lavare ipsas res, non sufficiunt, quinimo
simul omnes et forte plures, magnitudine frigoris agente superinduuntur.
Cur non saltem auctoritate Scripturae consentiunt, tunicas recte dici
etiam illas vestes, quae de pellibus fiunt? Scriptum est enim: Fecit
quoque Deus Adae et uxori ejus tunicas pelliceas, et induit eos (Gen.
III). Quid est dicere tunicas pelliceas, nisi tunicas de pellibus
factas? Quod si nolunt admittere, ut dicant vel concedant B. Benedictum
unquam cogitasse hujusmodi tunicas, cum diceret monacho sufficere duas
cucullas et duas tunicas, dicant nobis, utrum vel ipse B. Benedictus de
vestitu pelliceo quidquam habuerit. Dicit enim liber Actuum vitae ejus
(lib. Dialog. VI, VIII): Eodem quoque tempore hunc in specu latitantem
etiam pastores invenerunt. Quem dum vestitum pellibus inter frutecta
cernerent, aliquam bestiam esse crediderunt. Vestitus pellibus erat,
quid est nisi veste pellicea? Item ubi Maurus discipulus ejus super
aquam cucurrerat, et Placidum puerum per capillos tenens, rapido cursu
super aquam redierat, cum beatus Benedictus hoc illius obedientiae
deputaret, et contra, ille pro solo illius imperio factum diceret, in
hac humilitatis mutuae amica contentione, accessit arbiter puer qui
ereptus est. Nam dicebat: Ego cum ex aqua traherer, super caput meum
abbatis melotem videbam, atque ipsum me ex aquis educere considerabam.
Habebat ergo melotem, vestem utique de pellibus factam. Erat enim
melotes, vestis caprinae pellis, qua et Aegyptii, sicut refert
Postumianus, utebantur monachi, dicta melotes eo quod nigra esset. Nam
quod nos dicimus nigrum, Graeci melan dicunt. Quid igitur censes? Vestem
pro qua calumniantur nobis? Vestem sive tunicam pelliceam Deum ipsum
fecisse hominibus Scriptura testis astruit, et ipse beatus Benedictus
ejusmodi veste non caruit, nec antiquiores illo monachi vel patres
Aegyptii, sicut nec prophetae, vel filii prophetarum, quos monachos
Veteris fuisse Testamenti beatus Hieronymus asserit. Nam et illi, ut ait
Apostolus, circuierunt in melotis, in pellibus caprinis (Hebr. XI).
Dicis itaque mihi: Si et monachis antiquioribus, et ipsi beato Benedicto
pellicea veste uti mos fuit, cur nullum inde praeceptum dedit? Videlicet
quia de illis duntaxat vestibus, sine quibus non perficitur exterius
habitus monachi, ad se pertinere judicavit, caetera in consideratione
abbatis dereliquit, sicut apparet ex praecedentibus dictis.
|
|