|
|
“Putasne centenario nascetur filius?”
|
|
Cecidit Abraham pronus in faciem, et risit, dicens in corde suo: Putasne
centenario nascetur filius, et Sara nonagenaria pariet? Dixitque ad
Dominum: Utinam Ismael vivat coram te. O virum aeterno risu vere dignum,
et sempiternae jucunditati bene praeparatum, quia ita cecidit in faciem
ut rideret, ita risit ut in faciem caderet, illius utique adorans
omnipotentiam cujus in promissione audierat singularem gratiam. Putasne,
inquit, centenario nascetur filius? subauditur, talis futurus, et
nascetur de Sara nonagenaria? quae cum per aetatem debuit parere,
sterilis erat. Hoc enim subaudiendum est, praesertim, cum post obitum
Sarae, et cum jam uxorem duxisset Isaac, jamque adultus, non dubitavit
idem Abraham ducere uxorem nomine Cethuram, nec frustra, quippe, de qua
suscepit filiorum copiam. Ergo putasne quod in corde suo dixit, non
dubitando, sed suam ipse felicitatem ineffabiliter admirando. Quod vero
ore proprio ad Dominum dixit, Utinam Ismael vivat coram te, plane
reverentis et pudorati animi est, confitentis illud quod permittebatur
longe abundantius esse, quam petere ipse auderet. Et ait Dominus ad
Abraham: Sara uxor tua pariet tibi filium, et vocabis nomen ejus Isaac;
et caetera. Imperiosa haec sermonis Dei repetitio est, notam fidem
hominis excitantis, ut aures audiendi habeat, nec humilitate nimia
dissimulet audita grandia. Sara, inquit, uxor tua pariet tibi filium,
sicut jam dixi, quia tu risisti, quod subaudiendum est, vocabitur nomen
ejus Isaac, quia revera ridebit in novissimo generositas tua. Isaac
namque risus interpretatur. Quo nomine recte seminis Abrahae, qui est
Christus, felix nativitas significatur, qui universitati sanctorum,
quorum ex carne vera caro, et verus homo ipse est sempiterni risus et
interminabilis gaudii causa est. De quo idem ait: Iterum autem videbo
vos, et gaudebit cor vestrum, et gaudium vestrum nemo tollet a vobis
(Joan. XVI). Quod gaudium vel quem risum, omnium pulchre unus illorum
praegustavit, clausus adhuc in utero, dicente matre ejus ad Mariam: Ecce
enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis, exsultavit in
gaudio infans in utero meo (Luc. I). Eorum omnium, cum sint unum corpus
et unus spiritus, mystice haec vox est: Putasne centenario nascetur
filius, et Sara nonagenaria pariet? Et est sensus: Hactenus cum floreret
rerum status, temporibus regum nobilium, non venit Christus, nunc senium
quoddam generis Abraham, Ablatum est enim sceptrum de Juda, et dux de
femoribus ejus (Gen. XLIX); putasne ergo nunc veniet qui mittendus est?
Putas, videbo? Putas, durabo? Putas, hic me inveniet illa nativitas?
Eorum namque hujusmodi suspiria, Simeonis exspectatio satis indicat, qui
in desiderio cordis sui responsum acceperat a Spiritu sancto non visurum
se mortem, nisi prius videret Christum Dominum (Luc. II). Christum
igitur Isaac et nomine signat et munere, quia et senibus parentibus
datus, et a risu nomen sortitus est.
|
|