CAPUT XVII. De benedictione ejus, quemadmodum super Christo intelligatur.

Statimque ut sensit vestimentorum ejus fragrantiam benedicens ait: Ecce odor filii mei, sicut odor agri pleni quem benedixit Dominus. Vestimenta praedicta, scilicet stola prima quam habemus in lavacro, et calceamenta pedum quae sunt antiquorum exempla sanctorum, annulus quoque, id est fidei signaculum, caeteraeque virtutes, sive orationes poenitentium, magni et suavissimi odoris sunt. Talibus ergo delectatus benedictionis auctor: Ecce, inquit, odor filii mei, sicut odor agri, quem benedixit Deus, subauditur, sit. Sequitur enim: Det tibi Deus de rore coeli et de pinguedine terrae abundantiam frumenti et vini. Siquidem agri est, quem benedixit Deus, accipere de rore coeli et de pinguedine terrae abundantiam frumenti et vini, et talium abundantia repleri, id profecto a Deo est benedici. Est autem rationali creaturae ros coeli non aliud quam gratia Spiritus sancti quae peccata remittit; pinguedo autem terrae, vel abundantia frumenti et vini, adapertio sensus ad intelligenda quae latent in Scripturis mysteria regni Dei. Illic enim latet granum frumenti quod cadens in terram mortuum fuit, et multum fructum attulit (Joan. XII), et vinum quod laetificat cor hominis, et oleum in quo facies hilarescit (Psal. CIII). Igitur cum dicit: Ecce odor filii mei, sicut odor agri pleni, quem benedixit Deus, et continuo subjungit, det tibi Deus de rore coeli et de pinguedine terrae abundantiam frumenti et vini, prophetat simul et optat illud quod nunc factum est, et fit usque in finem saeculi, scilicet quod seminis Abrahae per fidem velut unus est ager latitudo totius mundi, gemino fecundatus munere Spiritus sancti, altero quod est in remissionem peccatorum quo vero coeli rore innovatur facies orbis: altero, quod est diversarum distributio gratiarum, ejusdem Spiritus sancti quo ditescimus in omnibus, juxta Apostolum, ut in ulla gratia nihil nobis desit (I Cor. I). His dictis quasi de toto corpore ad caput verba convertit. Et serviant tibi populi, et adorent te tribus. Esto Dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuae. Quis enim est ille, cui serviant populi, et quem adorent tribus, nisi caput seminis Abrahae, et Isaac et Jacob, scilicet Christus, qui non tantum homo, sed et Deus et homo unus est Jesus Christus? Ille nempe fratrum suorum Dominus, et coram illo omnes filii matris ejus, id est, omnes cives supernae Hierusalem, quae est mater omnium nostrum, jure incurvantur, quia videlicet omnes fratres ejus per adoptionem sunt Filii Dei, et omnes adoptati fratres ejus; ille autem solus est naturalis filius idem hominis et idem Dei filius, ex altero quidem frater, ex altero autem fratrum suorum adorantium Deus, servientium Dominus. Qui maledixerit tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur. Maledicit Christo qui blasphemat Christum, ut, exempli gratia, venenatae linguae Scribarum et Pharisaeorum dicentium: Daemonium habet (Joan. X); in Beelzebub principe daemoniorum ejicit daemonia (Matth. XII), et his similia. E contrario benedicit Christo, qui confitetur et laudat Christum, qui corde et labiis dicit: Benedictus qui venit in nomine Domini (Matth. XXI). Dicit autem Apostolus quia nemo loquens in Spiritu Dei, dicit anathema Jesu; et nemo dicit, Dominus Jesus, nisi in Spiritu sancto (I Cor. XII). Igitur quia qui Christo maledicit, Spiritu sancto caret, quod est vere maledictum esse, et qui benedicit illi, in Spiritu sancto loquitur, quod est vere benedictum esse. Spiritus quippe sanctus vera et sola benedictio est Dei, recte qui maledixerit, inquit, tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus impleatur.