|
Officium dominicae vicesimae primae voces continet hominis, in conflictu
virtutum vitiorumque positi, qui interdum, cum coeperit sanctis florere
virtutibus, et juxta benedictionem hominis timentis Deum uxor illius,
videlicet domus Dei, cui forte praesidet, sicut vitis abundans
excreverit in lateribus domus suae, id est in amplitudine sanctae
Ecclesiae, et filii ejus, sicut novellae olivarum in circuitu mensae
suae (Psal. CXXVII), cum, inquam, ita profecerit, repente tentator
diabolus occulta Dei dispensatione permissus, domum, id est conscientiae
ejus statum concutiens evertit, et filios ejus, id est, virtutes animi,
turbata in cognitione conscientia, pene conterit. Hoc luce clarius ex
offerenda comprobatur: Vir erat in terra, nomine Job (Job. I). Moraliter
enim in ejusmodi homine aguntur ea, quae in tentatione hujus beati Job
historialiter acta memorantur. Hujus ergo nobilis et praeliatoris animi
concussionem, vel periculum significat in Evangelio febris quae pene
exstinxerat reguli filium (Joan. IV). Praecurrens autem epistola
confortat eum circumventum tentationibus, et consolatur, ne abundantiori
tristitia absorbeatur (II Cor. II), dicendo: Confortamini in Domino, et
in potentia virtutis ejus. Non enim est nobis colluctatio adversus
carnem et sanguinem (Ephes. VI), etc. Introitus autem. In voluntate tua
Domine (Psal. LXXII), etc., vox est ejusdem militis, humili conscientia
cnm beato Job in terram corruentis, id est terram se esse cognoscentis,
ac dicentis:
|
“Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino placuit, ita factum est,
sit nomen Domini benedictum (Job. I).”
|
|
Post quam confessionem petit circumfusus e tentatione effugium, dicens
in graduali: Domine, refugium factus es nobis (Psal. LXXXIX). Et in
communione: In salutari tuo anima mea, et in verbum tuum speravit (Psal.
CXVIII).
|
|