IN GENESIM LIBER OCTAVUS. (Gen. XXXII-XL)


CAPUT PRIMUM. Quod Esau animalis non intellexit quid spirituali Jacob paterna contulerit benedictio.

Animalis homo, inquit Apostolus, non percipit ea quae sunt spiritus Dei: stultitia namque est illi, neque intelligere potest, quia spiritualiter examinatur. Spiritualis autem judicat omnia, et ipse a nemine judicatur (I Cor. II). Non ergo putandum quod Esau perceperit vel intellexerit quid minus haberet a fratre suo Jacob, aut quid amplius illi paterna contulisset benedictio. Animalis enim erat ea tantummodo sapiens quae sunt hominis, et quidquid spiritus Dei est, stultitia erat illi. Unde nec pro bono sapientiae, sed pro miseria stultitiae, fraternam peregrinationem atque servitutem reputabat. At ille, quia spiritualis erat, intelligebat omnia scilicet non tantum humana, sed humana pariter et divina, et spiritualibus spiritualia comparans, terrenamque fratris exaltationem parvipendens, suam e contrario afflictionem et laborem, gloriosa intrinsecus consolabatur scientia, ubi a nemine judicandus, ipse judicabat omnia. His igitur sibi obviantibus, jam et nobis spiritualiter examinandum est quid amplius huic et quid minus illi fuerit, in quo hic ex paterna benedictione creverit, et in quo ille imminutus sit, pro eo quod, venditis primogenitis suis, benedictionem quoque jure perdidit. Nam si carnaliter examinentur, fortior procul dubio judicabitur interim ille qui supplantatus est quam qui supplantavit.