|
Sub obscurum quiddam fratribus victoriosis in medio suae claritatis
accidit, Judae, Jonathae atque Simoni, quod videlicet victoriis
clarificati, ultro miserunt societatem et amicitiam statuere cum Romanis
potentibus et famosis, quamvis super hac re non culpet eos Scriptura,
res gestas continens ipsorum, nihilominus tamen animadvertere promptum
est non fuisse tutum coram Deo neque lege concessum Judaeis, ut
expeterent amicitias gentium, verumtamen sicut fuerunt in vita sua, ita
et post mortem gloriosi sunt, quia si quid pulveris aut pulvere
vanitatis taliter admiserunt, omnino deletum est cita subsequente morte
singulorum. Denique Judas primus miserat Romam, constituere cum illis
amicitiam et societatem, et interea Demetrius rex post casum Nicanoris
et exercitus ejus, apposuit Bachidem et Alchimum rursus mittere in
Judaeam et in illo praelio cecidit ille potens qui salvum faciebat
populum Israel (I Mach. VII). Deinde Jonathas Romam miserat, statuere et
renovare cum illis amicitiam, et postmodum a Triphone dolis circumventus
atque occisus est. Similiter Simon miserat cum illis renovare amicitiam,
nec multum post a genero suo Ptolomaeo per insidias interfectus est.
Tales eventus singulorum fines obscurare videntur, quod videlicet, in eo
sibi coeleste diminuerint auxilium, dum quaerunt ab hominibus saeculi
quasi pacis et securitatis firmamentum. Porro diligens animus causam
aliam libentius arbitratur, scilicet, quod idcirco taliter in brevi
decesserint, quia sicut de sanctis dicit Apostolus:
|
“Quibus dignus non erat mundus (Hebr. XI);”
|
|
ita et talibus ac tantis ducibus ut diu permanerent, tunc temporis
dignus non erat ille populus, utpote jam quasi senex atque delirus pene
totus, praeter paucos justos, nimium refrigescens a divinae religionis
cultu. Inde post Hircanum, Simonis filium, ducem habere meruit Hircani
filium Aristobulum, matris et fratris interfectorem, deinde fratrem
ejusdem Aristobuli Alexandrum et ipsum parricidam, multaeque plebis
Judaeorum homicidam, deinde filios ejusdem Alexandri Hircanum et
Aristobulum, qui principatum dira contentione laceraverunt, multo post
Herodem genere alienum, crudelitate praecipuum, totiusque homicidii
domestici atque publici signiferum mortisque satellitem, sempiternae
perditioni destinatum. Beata igitur sors illorum qualemcunque habuerint
mortis eventum. Nam
|
“corpora eorum in pace sepulta sunt, et vivent nomina eorum in aeternum
(Eccli. XLIV).”
|
|
|
|