CAPUT XXV. Quid sit mystice Nazaraei nostri, id est Christi capillos renasci coepisse, et quomodo multo plures interfecit moriens, quam vivens occiderat, et quam domum, et quibus discussis columnis dejecerat.

Jamque capilli ejus renasci coeperant, et principes Philistinorum convenerunt in unum ut immolarent hostias magnificas Dagon deo suo, et epularentur, dicentes: Tradidit Deus noster inimicum nostrum Samson in manus nostras. Quod etiam populus videns, laudabat deum suum, eademque dicebat. Laetantesque per convivia sumptis jam epulis, praeceperunt ut vocaretur Samson, et ante eos luderet, etc. Ludus iste in luctum, laetitia haec in moestitiam, epulae istae in vomitum conversae sunt, ita ut cruentas crapulati evomerent animas, oppressi magnae domus ruina. Nam multo plures interfecit moriens, quam ante vivus occiderat. Porro capilli Samson fortissimi, invicti, et insuperabilis, scilicet Christi Filii Dei: capilli, inquam, hujus nunc renasci coeperunt, quando Petrus qui illum negaverat, caeterique omnes Apostoli qui omnes relicto eo fugerant, illo resurgente a mortuis, fidem atque fiduciam resumpserunt, et Philistinorum quidem principes et populus gaudebant dicentes. Quia mortuus est seductor ille (Matth. XXVII), et periit nomen ejus, qui commovit universam terram, incipiens a Galilaea usque huc, et docens seduxit plurimos. Haec dicentes, et ita laetantes immolabant hostias magnificas, non Deo sed diabolo, non, inquam, in templo Dei, sed in templo diaboli, scilicet Dagon; Dagon quippe interpretatur piscis tristitiae, illum significans, de quo in Isaia scriptum est: In die illa visitabit Dominus in gladio suo duro et grandi, et forti, super Leviathan serpentem vectem, et super Leviathan serpentem tortuosum, et occidet cetum qui in mari est (Isa. XXVII): huic, inquam, immolabant hostias, ex quo manus suas Christi sanguine impleverunt, et quidquid deinceps sacrificant vel offerunt, non Deo patrum suorum, sed diabolo offerunt. Laetantes itaque inter hujusmodi epulas, praeceperunt ut vocaretur Samson, et ante eos luderet, et ipsi spectabant ludentem Samson. Comprehensos quippe Apostolos Christi pessimi lusores ceciderunt (Actor. V), unde tamen illi gaudentes, quod digni essent pro nomine Jesu contumeliam pati, Spectaculum, inquiunt, facti sumus mundo, et hominibus, et angelis (I Cor. IV). Ludebat ergo in illis membris suis Christus, quidquid enim miraculorum agebat, quidquid sanae doctrinae dicebat, ludus erat, et vanitas impiis spectatoribus. At ille apprehendens ambas columnas quibus innitebatur domus, alteram earum dextra, et alteram loeva tenuit, concussisque fortiter columnis cecidit domus super omnes principes, et caeteram multitudinem, quae erat ibi. Quis hoc non videat, quis nesciat, quia deserta facta Jerusalem, desolata quoque domus sanctificationis eorum, et gloria eorum, cecidit super omnes principes, et caeteram multitudinem? Non enim ita mediocriter, ut quondam a Babyloniis, non inquam, ita parce templum illud antiquissimum a Romano excidio eversum est: sed cecidit funditus, et cum gente ipsa periit, ita ut non sit relictus lapis super lapidem qui non destrueretur. Perdiderunt locum et gentem, cujus metu simulato ne perderent, mortem Domini sibi expedire voluerunt, dicendo: Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, et venient Romani, et tollent nostrum locum et gentem (Joan. XI). Hoc e contrario contigit: nam potius idcirco, quia non dimiserunt eum sic, omnes gentes credent in eum, Romani quoque illorum et locum, et gentem tulerunt. Recte ergo dictum est, quia multo plures interfecit moriens, quam vivus occiderat. Multo magis enim, quia mortuus est, nos in eum credimus, et inimici tam visibiles quam invisibiles perierunt et perdiderunt, imo et perditi sunt: quam aut nos credituri, aut ipsi perituri vel perdituri erant, si dimisissent eum vivum. Igitur resumptis viribus columnas duas, quibus innitebatur domus, Samson tenuit, quibus et excussa domus cum perditione multorum cecidit: quia videlicet Christus, a mortuis suscitatus, et claritate quam habuit priusquam mundus esset apud Patrem clarificatus, utramque columnam gentis illius, regnum scilicet et sacerdotium vetus, iratus fortiter concussit; et per manus Romanorum cum duplici, id est, corporis et animae Judaeorum contritione locum ipsum evertit.