|
|
“Ligans ad vineam pullum suum,”
|
|
etc.
Qualis vero sit exspectatio gentium, subsequenter notis nominibus et
clara similitudine propheticum hoc declarat oraculum. Ligans ad vineam
pullum suum, et ad vitem, o fili mi, asinam suam. Quanto affectu, cum de
tertia persona loquatur, apostrophen faciat ad secundam, dicendo, o fili
mi, nulla valet lingua verbis consequi, vix illa valet mens
persentiscere, benigna venia charitatis. Ligans, inquit, ad vineam
pullum suum, et ad vitem, o fili mi, asinam suam. Pullum asinae novimus,
cui supersedit Dominus Jesus, hoc est gentilium populum, quem utique
nunc ad vineam suam alligavit, quando apostolicae Ecclesiae, quae ex
Judaeis est, illum gratia sua copulavit. Quod per pullum, idem per
asinam; et quod per vitem, idem intelligimus per vineam. Una vitis, vel
una est vinea omnium electorum ab initio saeculi usque ad apostolicam
fidem, una cum capite suo Christo Ecclesia. De semetipso caput Christus
dicit: Ego sum vitis, et Pater meus agricola est (Joan. XV). De
Ecclesia, quae est corpus ejus, propheta dicit: Cantabo dilecto meo
canticum patruelis mei, vineae suae. Vinea facta est dilecto meo in
cornu filio olei (Isa. V), etc. Ad hanc vitem, ad hanc vineam, nos
gentes Christum exspectantes, donec illum facie ad faciem videamus, nunc
interim ligati sumus tanquam pullus vel asina, cui animali recte
comparatur gentilitas, propter antiqua stultitiae onera. Ligati, inquam,
sumus ad hujusmodi vineam, scilicet ut post paleas, asinorum pabulum,
botrum manducemus suavissimum, et in Spiritu sancto Scripturarum vinum
bibamus optimum. De quo protinus subditur: Lavabit vino stolam suam, et
sanguine uvae pallium suum. Idcirco ergo ligabit ad vineam pullum suum,
et ad vitem asinam suam, ut lavet vino stolam suam et sanguine uvae
pallium suum. Nihil verius. Quod per pullum et asinam, idem per pallium
et stolam, id est unam eamdemque intellige Ecclesiam. Nam una eademque
gentilitas, antequam lavacro isto renasceretur, asina vel pullus
petulcus erat; postquam vero lavit eam Christus, stola vel pallium ejus
est, de quo in psalmo dicitur: Sicut unguentum in capite, quod descendit
in barbam, barbam Aaron; quod descendit in oram vestimenti ejus (Psal.
CXXXII). Lavabit ergo vino stolam suam, et sanguine uvae pallium suum,
id est emundabit Spiritu sancto Ecclesiam suam, et sanguine passionis
fidelem populum suum. Uva enim ipse est, de quo in Canticis canticorum
sponsa dicit: Botrus cypri dilectus meus mihi (Cant. I). Haec uva, sive
hic botrus torculari crucis expressus sanguinem suum fudit, et Spiritum
sanctum dedit, unde et lavit stolam suam, id est mundavit Ecclesiam
suam, ut exhiberet sibi sponsam gloriosam non habentem maculam aut rugam
(Ephes. V). Pulchritudinem hujus propheticae laudis Spiritus sanctus ita
concludit: Pulchriores sunt oculi ejus vino, et dentes ejus lacte
candidiores. Oculi hujus pulcherrimi septem esse, et in Zacharia
propheta (Zach. III), et in Apocalypsi Joannis legimus-Qui sunt, inquit,
septem Dei spiritus, missi in omnem terram (Apoc. V). Primo vinum hoc
loco, vetustam legimus austeritatem legis, sicut mustum aliis Scripturae
locis novam evangelicae gratiae significare doctrinam. Constat autem
quia septiformis gratia Spiritus sancti, quam accepimus ex gratia
Evangelii, vetustate legis pulchrior atque dulcior est. Dentes quoque hi
sunt qui in corpore ejus (quod est Ecclesia) fortes sunt ad capiendum
solidum cibum. Et hi profecto lacte candidiores, id est illis quibus pro
infantia sensuum lacte litterae opus est, sanctiores atque pulchriores
sunt. Dicat itaque: Pulchriores sunt oculi ejus vino, et dentes ejus
lacte candidiores.
|
|