|
Locus interfectionis erat Galaad, mira perversione, mira supplantatione.
Debuerat namque civitas esse non interficientium, sed ab interfectione
liberantium quempiam fugitivum, secundum legem Domini dicentis: Cumque
ultor sanguinis eum fuerit persecutus, non tradent in manus ejus; quia
ignorans percussit proximum ejus, nec ante biduum, triduumve ejus
probatur inimicus et habitavit in civitate illa, donec stet ante
judicium, causam reddens facti sui, et moriatur sacerdos magnus qui
fuerit in illo tempore (Josue XX). Recte ergo dicitur, supplantata
sanguine, quia perdito vel derelicto constituto pacis, susceperat pro
illo commutationem sanguinis. Dicitur et quasi fauces virorum latronum,
quia videlicet sicut latrones in faucibus, id est cavernis locisque
abditis latentes, exspoliant praetereuntes et interficiunt; sic in ea
quae debuerat esse asilum fugitivorum sanguinarii sacerdotes
simplicitati populi insidiantes exspoliabant eos fide, interficiebant
mente, et quos decipere non poterant vestibus privabant, corpore
necabant. Pro tanto scelere propheta dolens, exclamat: In domo Israel
vidi horrendum. Ibi fornicatus est Ephraim, contaminatus est Israel.
Quid enim magis horrendum, quid magis exclamatione dignum quam istud
accidisse, non in qualicunque gente aut natione, sed in domo Israel, in
gente Dei, in parte Domini, sicut Moses loquitur: Pars autem Domini
populus ejus, Jacob funiculum haereditatis ejus? (Deut. XXXII.) Denique
gentis alterius peccatum in idolis error est. Israelis autem, qui veri
et unius Dei notitiam habuit legemque accepit, tale peccatum horror est.
Propterea toties peccatum illius populi fornicationem appellat, et nunc
quoque dicit: Ibi fornicatus est Ephraim, contaminatus est Israel.
Ephraim, ut saepe dictum est, ipse Jeroboam de tribu Ephraim; Israel
vero decem tribus, quae illo peccante, id est vitulos aureos pro Deo
sibi faciente contaminatae sunt, sequendo illum. Etenim sicut
contaminatur adulterio mulier, sic derelicto Deo populus ille cultu
idololatriae contaminatus est. Haec adversus Israel, id est decem tribus
dicta sunt. Sed nunquid tantummodo illis iratus est? Nonne et super
Judam grandis ira, quam nunc videmus, pro meritis erat ventura?
Sequitur: Sed et Juda pone messem tibi, cum convertero captivitatem
populi mei. Ac si dicat: Dixi quidem in initio prophetici hujus
sermonis, quia non addam ultra misereri domui Israel, sed oblivione
obliviscar eorum; et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo
suo, et hoc verum est. Nam Israelis, id est decem tribuum captivitas, de
terra Assyriorum non revocabitur. Tua vero, o Juda, transmigratio de
Babylone est reducenda post annos LXX. Verumtamen cum convertero illam
captivitatem populi mei, cum reduxero illos in terram suam, qui ex te
supererunt digni ut reliquiae salventur pro ipsorum fide et meritis
usque ad plenitudinem temporis, quo convertenda est universalis
captivitas omnis populi mei per adventum Salvatoris Christi, tu, Juda,
pone messem tibi quae secanda erit, id est multitudinem filiorum male
natorum, quibus multipliciter pullulabis, scito demetendam esse
Romanorum gladiis, sicut nunc, imo magis quam nunc, decem tribus
demetuntur et transferuntur ab Assyriis. Quam ob causam? Quibus pro
meritis sive peccatis? Ait:
|
|