|
|
“Et alius angelus exivit de templo quod est in coelo, habens et ipse
falcem acutam. Et alius angelus de altari, qui habet potestatem super
ignem, clamavit voce magna ad eum qui habebat falcem acutam, dicens:
Mitte falcem tuam acutam, et vindemia botros vineae terrae; quoniam
maturae sunt uvae ejus. Et misit angelus falcem suam in terram, et
vindemiavit vineam terrae, et misit in lacum irae Dei magnum, et
calcatus est lacus extra civitatem, et exivit sanguis de lacu usque ad
frenos equorum per stadia mille sexcenta.”
|
|
Alius iste angelus eumdem significat Christum, jam per passionem mortis
acquisitam habentem potestatem in coelo et in terra, quemadmodum dixit,
postquam resurrexit:
|
“Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra (Matth. XXVIII).”
|
|
Hic in manu sua falcem acutam, id est, in eadem potestate sua
inevitabilem habebat sententiam, videlicet super inimicos suos Judaeos
justo judicio proferendam, ut sicut praedixerat de illis cum jam
caderent in ore gladii, et captivi ducerentur in omnes gentes (Luc.
XXIII). Ejusmodi falcem habens exivit de templo quod est in coelo. Jam
enim quando venit ira ejus super infelices Judaeos, circumdante illos
exercitu Romano, ipse ascenderat in coelum et intraverat in illud
templum suum non manufactum, ubi nunc, sicut ipse Apostolus ait:
|
“Assistit vultui Dei, pro nobis Pontifex factus in aeternum (Hebr. IX).”
|
|
|
|