|
|
“poenituit eum quod hominem fecisset super terram.”
|
|
Videns autem Dominus quod multa malitia hominum esset in terra, et
cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore, poenituit
eum quod hominem fecisset in terra. Et praecavens in futurum, et tactus
dolore cordis intrinsecus: Delebo, inquit, hominem quem creavi a facie
terrae, ab homine usque ad animantia, a reptili usque ad volucres coeli.
Poenitet enim me fecisse eos. Laborat hic sermo divinus, et quasi in
versanda nimiae magnitudinis mole pene confringitur, dum illud
intellectui nostro planum facere intendit quod satis explicare nullus
sermo sufficit, videlicet quomodo Deus sine motu saeviat et sine
crudelitate occidat, quomodo salva pietate ultionem, et cum
tranquillitate agat vel habeat furorem. Poenituit enim, inquit, quod
hominem fecisset in terra, et praecavens in futurum, et tactus dolore
cordis intrinsecus: Delebo, inquit, hominem, poenitet enim me fecisse
hominem. Qui per prophetam suum dicturus erat: Sic parturiens loquar
(Isa. XLII), utique jam parturiens locutus est. Nam quemadmodum
parturiens illud concepit non sine sensu doloris emittit, et tamen
dolere mavult quam non emittere quod concepit: sic Deus non sine sensu
pietatis profert sententiam judicii, et tamen, victa pietate, miserias
malorum mavult videre quam non proferre quod justitia dictante concepit.
Quare? Quia videlicet utilius est, morbo ferramentum altius imprimere
quam palpando putredinem fovere. Itaque quod poenituisse dicitur, quod
hominem fecisset in terra, et tactus esse dolore cordis intrinsecus,
pietatis est: quod autem non victus eodem dolore, inquit: Delebo hominem
quem creavi a facie terrae, severi judicii vel severitatis judiciariae
est illud edictum, postquam dictum sit, Poenitet me fecisse eos, ne
edici potest quam gravissime dictum sit. Tale quid et alibi dicit:
Poenitet enim me quod constituerim Saul regem super Israel (I Reg. XV).
Sane hujusmodi dictum, non impassibilis Dei mutabilitatem, sed fixam
ejus indicat sententiam, ad prioris facti destructionem vel valde
necessariam meliorationem ejusdem.
|
|