|
|
“Portas, inquit, vultus ejus,”
|
|
id est doctores iniquos, per quos quisque deceptus ingreditur ut
Leviathan iste quasi in potestatis suae principatu videatur;
|
“portas, inquam, quis aperiet,”
|
|
subaudi, nisi ego qui electis meis magistros errorum sub specie
sanctitatis absconditos perspicua cognitione manifesto? Quas portas cur
impossibile sit cuiquam praeter ipsum aperire subdendo manifestat.
|
“Per gyrum, inquit, dentium ejus formido,”
|
|
id est in circuitu et quasi in praesidio doctorum erroris ejus
saecularium potestatum est protectio. Nam hic per dentes insinuare
voluit quos superius portas vocavit: nam et portae sunt, quia ingressum
perditionis aperiunt, et dentes sunt, quia quos in terrore capiunt, a
veritatis soliditate confringunt. Circa quos formido est, quia videlicet
circa ipsos sunt qui mentes infirmorum affligunt, et quod ab ipsis
verbis blandientibus dicitur, hoc ab illis gladiis ferientibus
imperatur.
|
|