|
Notandum praeterea non solum quid, sed et quandiu quis faciat minimis
istis, in judicio ponderari. Vigilanter quippe animadvertendum quia non
dixit, quod uni ex minimis meis fecistis, sed quandiu, inquit, fecistis.
Plurimum interesse manifestum est, ita ut judicare possint parvi quoque
grammaticorum infantuli syllabici, et si judicare differant, dubiamve
sententiam proferant nutabundi statim ferula magistri digni sunt. Quod
enim, inquiunt, nomen est habens declinationem pronominis, quandiu vero
adverbium est significativum temporis. Juste ergo, et sicut judicem
justum decebit, dicet: Quandiu fecistis, appendendo videlicet, non solum
quid factum, sed et quandiu factum sit? Exempli gratia: Dives aliquis
epulans splendide, cuipiam Lazaro jacenti ante januam suam, micas sive
reliquias (Luc. XVI), aut certe, si religiosior est, primitias mensae
suae quotidie tribuit, et dum vivit pauperum memor est, non desinens
tale quid facere, ex eo quod abundat sibi. Alius autem multi possessor
patrimonii, fortassis et auri sive argenti intus repositi, coenobia sive
xenodochia construit, constitutis redditibus annuis, unde non solum in
vita ejus, sed et per mille generationes bene habeant et in commune
vivant aliquod ex istis minimis, sive viceni, sive triceni, sive certe
centeni. Nonne igitur, ut jam dictum est, pertinebit, in illo judicio,
istud quoque meminisse pro ratione praemii, ut habeat plus retributionis
qui diutius ministravit.
|
|