|
Causam puto idoneam apparere, cur vel ipse Nabuchodonosor caput aureum
dictus sit, vel in manu Babylonis esse aureus calix, quia videlicet
capitalem insaniam idololatriae sublevavit, ille faciendo statuam auream
tam magnam, tamque operosam, tantis impensis stultissimo labore usque ad
statum perducendo, cujus fulvo aspectu cum musica, ut jam dictum est,
dulcedine, sic inebriari vel dementari poterant animae mortalium
cupidae, sicut quis inebriatur pleno calice. Jam nunc illud dicere res
ipsa admonet, cur regnum Medorum atque Persarum illi regno succedens per
argentum in pectore, et brachiis statuae, quam Nabuchodonosor somniavit,
cur regnum Graecorum per aes ventris et femorum, cur regnum Romanorum
per tibias ferreas, et pedes partim ferreos, partim fictiles signatum
sit, vel significari debuerit. Jam quidem ante nos dictum, vel usitatum
est regnum Medorum atque Persarum, idcirco per argentum signatum esse,
quia tanto vilius exstitit regno Babylonico, quanto auro vilius
aestimatur argentum, quod ex historiis comprobare haud difficile est.
Regnum autem Graecorum per aeris metallum idcirco signatum esse aiunt,
quia aes et durum et valde sonorum est, et Graeci fortes et maxime
fuerunt eloquentes. Verumtamen licet sensus iste verus et bonus sit,
nostri ratio propositi causas adhuc alias suggerit, quia videlicet
delectabile est proprias pro posse reddere vel invenire causas, quibus
regna illa lapidem illum contra se provocaverint, qui
|
“abscissus de monte sine manibus, statuam percussit, et contrivit atque
comminuit.”
|
|
Verbum namque Dei, cujus victoriam celebrare praesentis est intentio
opusculi, et lapis erat tunc antequam caro fieret, et nunc est postquam
caro factum est, et per ipsum et cum ipso et in ipso singula regna suis
temporibus percussa atque contrita sunt, et in novissimo ita comminuenda
sunt, ut quasi in favillam redigantur, et quasi favillae, quae vento
arrepta est, nullus locus eorum inveniatur.
|
|