CAPUT XX. De alba.

Alba lineum vestimentum et strictum, quae, ut Hieronymus ait, Hebraice dicitur ephobad, et est ab antiquo sacerdotalis ac levitici generis, longissime distans a tunicis pelliceis, quae de mortuis animalibus fiunt, quibus post peccatum vestitus est Adam (Gen. III), utpote nihil mortis habens, sed tota candida, novam vitam sacerdotii ejus designat, quam docuit et in baptismo dedit, ut de baptismo surgentes, cingamus lumbos in veritate (Ephes. VI), et tota pristinorum peccatorum turpitudo celetur. Unde et David:

“Beati quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata (Psal. XXX).”

Lingua ejusdem vestimenti sursum affixa coelestem ejus doctrinam insinuat. Unde Joannes:

“Qui de coelo venit, inquit, super omnes est, cujus testimonium qui accipit, signavit, quia Deus verax est (Joan. III).”