CAP. XV.

D. Vere necesse est fateamur regulam canonicorum in inferiori gradu collocari, cum manifestum sit beatissimi Benedicti Regulam tam alto virtutum cubitu mensurari.

M. Amplius. Duo adhuc de jugo utriusque regulae liberi eligantur, quibus ambae regulae ab initio relegantur; unus autem nondum eo ductus, ut sit omni vilitate et extremitate contentus, nec ex corde possit confiteri se omnibus humiliorem et viliorem haberi, nec per tam altum graduum iter imbecillo animo praesumat incedere, per quod Regula beatissimi Benedicti fortissimo animo suos sequaces probatur ducere. Eligat ergo Regulam sancti Augustini, quae magis videtur infirmis condescendere. Nam nec adeo vilia et extrema in usu corporis, nec adeo ardua virtutum praecepta a suis sequacibus videtur exigere. Alter autem utpote fortiori mentis proposito, malit quae viliora et extremiora in usu corporis, altiora etiam praecepta virtutis profitendo Regulam beati Benedicti pro Christi amore eligere; quem, inquam, eorum censes ut fortiorem et sanctiorem, ita fore Deo chariorem?

D. Qui fortiori mentis proposito pro Christi amore quaeque viliora et extremiora et virtutum praecepta altiora mavult eligere, hunc judico fortiorem, meliorem, sanctiorem Deoque chariorem existere.

M. Si igitur ambae regulae et professores earum tantum attendantur, omnes qui Regulam beati Benedicti profitentur, professoribus Regulam beati Augustini ut fortiores, meliores, sanctiores ita Deo chariores esse judicantur.

D. Nihil habeo quod huic objiciatur.

M. Ergo omnis monachus, si regulam suam observat, jure canonico praeferatur. Nam nisi propositum monachi altissimum judicaretur, nunquam qui regulam vult profiteri per integrum annum antea probari praeciperetur, cum nihil tale in Regula sancti Augustini esse manifestetur.