Rupertus Tuitiensis

ALTERCATIO MONACHI ET CLERICI, QUOD LICEAT MONACHO PRAEDICARE EDITA A
DOMINO RUPERTO ABBATE TUITIENSI.


CAPUT 1

MONACHUS. Inique agis, resistens mihi in faciem et opprimens os meum, ut non audeam aperire os in medio Ecclesiae, et verbum Dei annuntiare. Dic tandem, qua te auctoritate posse putas os meum oppilare?

CLERICUS. Dicam, et me non inique agere aequitatis ratione convincam. Primo, quia, dum profitearis monachum, confiteris te esse mortuum. Monachus enim non est, qui non est saeculo mortuus; mortuus autem quomodo est, cujus vox foris auditur? Igitur monachus non est, qui saeculo vivere, ex ipso praedicationis suae clamore comprobatur.