CAPUT XI. De feria secunda hebdomadae sanctae.

Feria secunda minus ornata videtur caeteris hujus hebdomadae diebus, quarum omnium officia lectione passionis vel caeteris Dominicae mortis insignibus purpurata sunt. Nec mirum; nam et ejus primae hebdomadae, qua cuncta creata sunt, cujus haec similis est, ut supra dictum est, dies secundus minus aliquid quam caeteri, Creatoris placito commendatur. Cum enim dixisset:

“fiat firmamentum in medio aquarum, et dividat aquas ab aquis (Gen. I),”

non est additum, sicut in operibus caeterorum dierum,

“et vidit Deus quod esset bonum (ibid.).”

Hoc enim in Septuaginta quidem additum est, sed in Hebraico non habetur. In hoc quoque, ut ait Hieronymus binarius numerus infamatur, quia primus ab unitate degenerat, et divisionis initiator est. Et quia divisio aquarum superiorum atque inferiorum, divisionem significat bonorum et malorum, quamvis justam, tamen propter poenam ipsorum qui dividuntur malam, ipsaque divisio secunda die facta est, ipsumque quod dicimus secundum, a binario non voce, sed sensu proficiscitur, recte, juxta Hebraicam veritatem, non est additum in opere diei secundi

“et vidit Deus quod esset bonum.”

Igitur, cum secunda dies mundanae creationis laude operis minus illustrata sit, non mirum est quod hujus hebdomadae, quae illam respicit, secunda dies minus passionali officio purpurata sit. Habet autem Evangelium hujus diei, quod exceptus cum ramis palmarum civitatem Hierusalem ingressus. Et cum gentiles eum videre vellent (Joan. XII), utpote salutem suam, de quo Jacob longe ante prophetaverat, dicens:

“Et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX),”

et propter hoc granum frumenti figurate se appellasset, mortificandum infidelitate Judaeorum, multiplicandum fide populorum, cum, inquam, clarificationem suam saluti gentium dilucescere postulasset, orans ad Patrem et dicens: Pater, salvifica me ex hac hora. Pater, clarifica tuum nomen, venit vox de coelo dicens: Et clarificavi, et iterum clarificabo (Joan. XII). Et quia voluntati obediens, in manus quaerentium animam suam tradidit seipsum, veniens in saepedictam civitatem, bene haec prophetica lectio praemittitur: Dominus Deus aperuit mihi aurem, scilicet ut voluntati ejus obedirem, ego autem non contradico, retrorsum non abii: Corpus meum dedi percutientibus, et genas meas vellentibus (Isa. L), et caetera quae ad hoc consonant, quod pati non refugiens, pro salute mundi seipsum tradidit. Ad hoc autem quod in Evangelio sese orat clarificari, scilicet gloria resurrectionis, cuncta membra consonant officii, quo se eripi, seque nocentes, atque impugnantes, judicari postulat atque expugnari.