CAPUT III. Quid significet quod tabernaculum prius quidem quam Aaron, sed sine sanguine unctum est, et altare aspersum septies, et quid labrum aeneum.

Tabernaculum igitur, ut praedictum est, priusquam Aaron, oleo quidem unctionis, sed sine sanguine unctum est, quia profecto tabernaculum verum, quod est Ecclesia, prius quidem in patriarchis, regibus et prophetis suis Spiritum sanctum accepit quam ungeretur Sanctus sanctorum, pontifex magnus, Jesus Christus Dei Filius, qui mystice per Aaron intelligitur, sed hostiam non habuit in veritate sacrificii, id est, cujus sanguine in remissionem peccatorum liniretur.

“Cumque sanctificans, inquit, aspersisset altare septem vicibus, unxit et illud et omnia ejus vasa.”

Septies aspergendo unxit, et hoc utique faciendo sanctum eumdem Spiritum septiformem esse significavit.

“Labrum quoque cum basi sua sanctificavit oleo.”

De hoc labro ita superius scriptum est:

“Fecit et labrum aeneum de speculis mulierum, quae excubabant in ostio tabernaculi (Exod. XXXVIII).”

Sic enim locutus fuerat Dominus dicens:

“Facies et labrum aeneum cum basi sua ad lavandum, ponesque illud in tabernaculum testimonii et altare. Et missa aqua lavabunt in ea Aaron et filii ejus manus suas ac pedes, quando ingressuri sunt testimonii tabernaculum, et quando accessuri ad altare, ut offerant in eo thymiama Domino, ne forte moriantur. Legitimum sempiternum erit ipsi et semini ejus per successiones (Exod. XXX).”

Significat autem hoc labrum quod Moyses jubente Domino fecit, hanc ipsam Scripturam sanctam, quam idem ille Deo inspirante scripsit. Nam specula mulierum, unde labrum illud factum est, mystice exempla sanctarum sunt animarum, de quibus haec omnis Scriptura condita est, verbi gratia, Abrahae, Isaac et Jacob, et ipsius qui scripsit Moysi quae, videlicet animae, tanquam mulieres pulchrae, Deum amatorem suum quaerentes, excubabant in ostio tabernaculi coelestis, nondum aperti, quandiu sacerdos magnus Christus nondum inunctus fuit. Ad quid hujusmodi labrum Moyses fecit?

“Ad lavandum, inquit, ut missa aqua, lavarent in eo Aaron et filii ejus manus suas ac pedes, ingressuri testimonii tabernaculum.”

Hoc nempe expedit et optimum est ut ingressuri coeleste tabernaculum sacerdotes lavent manus suas ac pedes in illis sanctarum animarum speculis, in fide scilicet et obedientia Abrahae, in fide et patientia Isaac, in fide et lenitate Jacob, caeterorumque virtutibus limpidissimis, manus inquam, suas ac pedes lavent, id est per compunctionem ex illorum imitatione operum simul et cogitationum, quae tanquam pulvis pedibus, ita sensibus mentis adhaerent, quotidiana peccata emundent. Non solum filii, sed

“Aaron, inquit, et filii ejus lavabunt.”

Et hoc perspicuum est quia primus et prae omnibus Aaron noster, mons fortitudinis, sacerdos vel pontifex magnus Christus lavit; sanctificavit enim semetipsum pro nobis. Lavit, inquam, quia Scripturas omnes implevit, et cum mundas haberet manus et pedes, cuncta patienter ferendo, ut implerentur Scripturae, sordes omnium nostrum in semetipso emundavit.