|
CAP. IX.
|
“Et praeteriens vidit hominem caecum a nativitate.”
|
|
Lux vera Christus, qui et hoc superius dixit:
|
“Ego sum lux mundi, qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed
habebit lumen vitae;”
|
|
inquam,
|
“quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum,”
|
|
quod a Judaeis oculos suos claudentibus ad gentes transierit, easque
illuminaverit, manifestum est; earum utique, scilicet gentium,
caecitatem originalem, homo iste a nativitate caecus significat. Nempe,
et si omne genus humanum a nativitate caecum, id est, a primis
parentibus per originale peccatum Divinitatis visione fraudatum est,
maxime tamen gentium populus, qui juxta prophetam ambulabat in tenebris
(Isa. XIX), caecus erat; quia videlicet, non ut Judaeis, ita et
gentibus, patriarcharum Prophetarumque lucernas, lux mundi Christus ante
se praemiserat. Unde et statim post finem lectionis hujus, quid
abscondendo se vel de templo exeundo intenderit, exprimens:
|
“In judicium ego, inquit, veni in hunc mundum, ut et qui non vident,
videant; et qui vident, caeci fiant (Joan. IX).”
|
|
Ergo caecum quidem erat ante hujus lucis adventum totum genus humanum,
absque distinctione Judaei et Graeci, testante Apostolo qui dicit:
|
“Eramus et nos natura filii irae, sicut et caeteri (Ephes. II);”
|
|
verumtamen in comparatione gentium, quae neque legis neque prophetarum
illustrationem acceperant, neque 250 ullam Dei notitiam habebant, Judaei
sese videntes esse putabant, sicut item post finem lectionis hujus
Dominus dicentibus Pharisaeis:
|
“Nunquid et nos caeci sumus. Si caeci essetis, inquit, non haberetis
peccatum; nunc autem quia dicitis, quia videmus, peccatum vestrum
manet.”
|
|
Igitur quod a Judaeis se absconsurus, et oculos gentium esse
illuminaturus Dominus noster, pulchro satis praesignavit mysterio, dum
|
“abscondens se exivit de templo; et praeteriens, vidit hominem caecum a
nativitate,”
|
|
et illuminavit. Proinde quacunque ex gente quisquis Christi
praedicationem recipit, et Evangelio ejus cunctas Judaeorum caeremonias
postponit, et pro illo velut stercora arbitratur (Philip. III), sicut
ait Apostolus, ille est qui foris extra templum Judaeorum, a quibus lux
mundi se abscondit, illuminatur, ut Deum, cujus visionem in Adam
perdidit, videre mereatur. Sed jam ipsum illuminationis ordinem mysticum
prosequamur.
|
“Praeteriens, inquit, vidit hominem caecum a nativitate.”
|
|
Vere praeteriens vidit, nam illos qui se videre jactabant
praetergressus, et obtento velamine super corda eorum, ne videretur
absconditus, venit ad nos, ut videremus eum qui caeci eramus.
|
|