|
(CAP. XXXI.) Postquam autem audivit verba filiorum Laban, dicentium:
Tulit Jacob omnia quae fuerant patris nostri, et de illius facultate
dilatus factus est inclytus: animadvertit quoque faciem Laban, quod non
esset erga se sicut heri et nudiustertius, maxime dicente sibi Domino:
Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam. Haec verba
filiorum Laban, Jacob in bonum cooperata sunt, et illa vultus ejus
austeritas, de qua vocatis ad se Rachel et Lia dixit: Video faciem
patris vestri, quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius. Bonum
quippe illi erat audire vocem Domini Dei, dicentis: Revertere in terram
patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum, et imitatorem esse
perpetuum obedientiae et peregrinationis, ut haeres quoque in aeternum
existeret benedictionis Abraham, avi sui, et Isaac patris sui, quibus
non parva cura fuit nunquam reverti illuc, unde ut exirent praeceperat
illi Deus. Unde est illud: Cave ne filium meum reducas illuc. Ac
deinceps: Filium tantum meum ne reducas illuc (Gen. XXIV). Igitur et
haec quae praedicta sunt, et ea quae postmodum ad Rachelem et Liam
loquitur, Sed pater vester circumvenit me, et mutavit mercedem meam
decem vicibus, etc., in illud bonum sancto viro cooperantur, ut quo
vocabat Deus, illuc ipsa adversitate impellente, citius insequeretur.
Nihilominus et ipsis conjugibus in idipsum bonum cooperata est
inclementia patris non amabilis, de qua protinus conqueruntur, et
dicunt: Nunquid habemus residui quidquam in facultatibus, et haereditate
domus patris nostri? Nonne quasi alienas reputavit et venditit,
comeditque pretium nostrum? Hoc vento adverso navigium feliciter
impellente, ultro portum aspiciunt, et dicunt: Sed Deus tulit opes
patris nostri, et nobis eas tradidit, ac filiis nostris. Unde omnia quae
praecepit tibi Dominus, fac. Haec, inquam, illis quoque cooperata sunt
in bonum suum, ut citius talem sequerentur virum, et cum patribus tanti
meriti, promissiones acciperent eorumdem patrum, essentque in exemplum
spiritualium ad instructionem animarum, qualium quilibet in psalmo
dicentem audivimus Spiritum sanctum, sive Patrem Christi Deum: Audi,
filia, et vide, et inclina aurem tuam; obliviscere populum tuum, et
domum patris tui, et concupiscet rex decorem tuum (Psal. XLIV). Nam,
sicut illas conjuges Jacob adversa haec impulerunt, ut illum
relinquerent patrem, qui filiarum comedisset pretium, et talem
sequerentur virum: sic et adversa mundi plerumque dilectam Deo juvant
animam, ut anhelantius tendat ad Deum. Unde et illi per prophetam dicit
Deus: Ecce ego sepiam viam tuam spinis, et sepiam eam maceria, et
semitas suas non inveniet, et sequetur amatores suos, et non apprehendet
eos, et quaeret eos, et non inveniet, et dicet: Vadam et revertar ad
virum meum priorem, quia bene mihi erat tunc, magis quam nunc (Ose. II).
Ipse Jacob antequam ejusmodi spinis offensus fuisset, cum adhuc molliter
exciperetur, dicente Laban: Inveniam gratiam in conspectu tuo;
experimento didici quod benedixit mihi Deus propter te, etc., tardavit
reverti, et dixit: Si feceris quod postulo, iterum pascam et custodiam
pecora tua. Nunc autem ubi laesus fuit, surrexit itaque Jacob, ait
Scriptura, et impositis liberis et conjugibus suis super camelos, abiit
pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan. Ita et in caeteris
planum est veram esse sententiam Apostoli dicentis: Scimus quoniam
diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, his qui secundum
propositum vocati sunt sancti. (Rom. VIII). Sane in eo quod dicit Jacob:
Levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas,
varios et maculosos, et diversorum colorum, dixitque angelus Domini ad
me: Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super
feminas, varios, respersos, et maculosos, vidi enim omnia quae fecit
Laban manifestat quod stropham illam, quam de virgis exercuit, coelesti
auctoritate egerit, quia videlicet pro causa superius dicta, justum erat
ut tolleret Deus substantiam Laban et daret illi.
|
|