VERS. 7.

“Contemnit multitudinem civitatis,”

id est, prava studia devitat humanae conversationis.

“Clamorem exactoris,”

id est violentas tentationes diaboli non audit, videlicet, quia non consentit. Nam hujus exactoris sermo mala suggestio est, clamor vero ejus est violenta tentatio. Idcirco autem diabolus exactor dicitur, quia semel in paradiso homini malae persuasionis nummum contulit, et hujus debiti reatum quotidie exigit. Potest per hunc exactorem etiam venter intelligi, cujus quasi clamantis verba viri abstinentes contemnunt, dum violenta vitae desideria reprimunt. Nam cum contra innumera vitia, multa sint virtutum certamina, congrue tamen hic solus venter exactor dicitur, quia clamat solus. Neque enim ad conflictum spiritualis agonis assurgitur, si non gulae prius appetitus edomatur, qui dum non restringitur, simul cunctae virtutes per concupiscentiam carnis obruuntur. Sicque princeps equorum destruit muros Jerusalem (IV Reg. XXV), id est, venter, cui a coquentibus diligentissima cura servitur, virtutes animae perdit, dum non restringitur. Sermo hujus exactoris est necessaria postulatio naturae, clamor vero ejus est mensuram necessitatis transiens appetitus gulae. Quae hic onager contemnens, ut dictum est: