Psalmus 98.

Sed et sequens, id est, XCVIII spem atque metum pariter inculcat:

“Dominus regnavit, irascantur populi, qui sedet super cherubim, moveatur terra.”

Nam

“Dominus regnavit,”

id est Dominus diabolum vicit. Quod ait,

“irascantur populi, et moveatur terra,”

concessive debet intelligi, quasi diceret: Non est curandum, satis irascantur, satis moveantur Judaei, qui sunt terra, id est terrenis tantum dediti. Nam licet illis irascentibus et nolentibus eum regnare super se,

“Dominus regnavit qui sedet super cherubim.”

Metum, inquam, cum spe psalmus iste incutit, maxime ubi praemittens:

“Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus, et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus,”

etc. Continuo subjungit:

“Deus, tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiones eorum.”

Nam idem est ac si diceret: Ita propitius fuisti eis, ut tamen omnes adinventiones eorum ulciscereris. Spem ergo juvat, quod propitius fuit eis, metum incutit, quod talium quoque et tam magnorum omnes offensiones impunitas non dimisit.