|
Habemus, inquit apostolus Petrus, firmiorem propheticum sermonem, cui
bene facitis attendentes tanquam lucernae lucenti in caliginoso loco
donec dies illucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris (II Petr.
I). Dulce est auditu, dulcius experimento, quod propheticus sermo
lucerna ardens et lucens sit (Psal. CXXXI), quam utique Spiritus sanctus
Christo suo paruit, unde videri possit, ille in hac nocte per speculum
in aenigmate donec illuscescat ille dies, in qua videndus est facie ad
faciem (I Cor. XIII) aeterna visione. Haec intentio nostra sit, ut in
lumine hujus lucernae, non ad horam, sed ad aeternam ejusdem Christi
gloriam exsultare (Joan. V) nolimus, cujus exsultationis hoc initium
est, prophetica testimonia meditantes ex parte sciamus, et nos quoque ex
parte prophetemus, donec veniat quod perfectum est, et quod ex parte est
evacuetur (I Cor. XIII). Cum hac simplicitate oculi nunc usque progressi
lucidum prosequamur ordinem nostri Ecclesiastis, revera lucentis
lucernae, cujus in lumine corde et ore dignum sit exsultare omni animae,
quae Christi claritatem non ficta diligit charitate, et spes nostra haec
sit quam sapientia promittit, quia de fructu oris sui homo satiabitur
bonis. Magni ergo et pulcherrimi Ecclesiastis pars aliquanta decursa
est, nunc caetera, frater charissime Gregori, prosequamur.
|
|