CAPUT XXII. Quod nulli nimia securitas habenda sit, et de eo quod Apostolus ait:

“Nolite contristare Spiritum sanctum Dei,”

et quod David, quia contristaverat eum,

“Redde, inquit, mihi laetitiam salutaris tui.”

Igitur non nimia securitas habenda vel praesumenda est cuiquam dum vivit, imo quanto familiarius expertus est osculum illud consolantis Paracleti, de quo, ut supra meminimus, Apostolus dixit:

“Quia charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum sanctum qui datus est nobis (Rom. V),”

tanto sollicitior esse debet, ne contristet eumdem Spiritum, sicut idem Apostolus dicit:

“Et nolite contristare Spiritum sanctum Dei, in quo signati estis in die redemptionis (Ephes. IV).”

Et exponens quibus ex accidentibus soleat contristari:

“Omnis, inquit, amaritudo, et ira, et indignatio, et clamor, et blasphemia tollatur a vobis cum omni malitia (ibid.)”

Nam est quidem impassibilis natura Spiritus sancti, verumtamen dum se commovet habitans in homine donum ejusdem Spiritus sancti, ipse homo in ipso motu minus dulcedinis, et plus sentit severitatis, si quid negligentius egit: quod melius noverunt illi qui experti sunt. Exempli gratia. David haec expertus erat, qui dicebat:

“Et Spiritum sanctum tuum ne auferas a me,”

statim subjungens:

“Redde mihi laetitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me (Psal. L).”

Nimirum, quamvis graviter peccasset, non recesserat ab ipso Spiritus Domini, de quo sic scriptum est:

“Ubi Samuel unxit eum et directus est Spiritus Domini in David, a die illa (I Reg. XVI)”

in reliquum, sed non tam laetum vel jucundum in motu vel attractu suo se exhibebat, sicut eatenus solitus fuerat, nec tam cito recuperavit laetitiam sive jucunditatem illam, nisi usque ad satisfactionem congruam, passus interim foras et intus tribulationem magnam, ita ut fere nulli magis quam ipsi congruerit dicere:

“Tribulationem et dolorem inveni (Psal. XIV).”

Sciendum quippe quod intus doluit, eo quod contristasset Spiritum Domini (II Reg. XIII), et quae foris tribulatio provenit, scilicet domestica clades; sine dubio acriter illum tetigit; et quamvis secundum corpus evaserit gladium filii sui, gladius tamen usque ad animam pervenit,

“ferrum animam ejus pertransivit (Luc. II).”