|
Et stabunt alieni, et pascent pecora vestra, et filii peregrinorum
agricolae, et vinitores vestri erunt. Vos autem sacerdotes Domini,
vocabimini ministri Dei nostri, dicetur vobis: Fortitudinem gentium
comedetis et in gloria eorum superbietis. O fortes justitiae, o
plantatio Domini, sancti apostoli atque apostolici viri alieni, qui non
erant de gente vestra, alieni, inquam, filii peregrinorum, id est
gentiles, qui non erant ut vos de carne Abrahae, stabunt devota fide, ad
vestrum servitium, ut pascant pecora vestra, vestras comportant
vindemias, ut quibus vestra seminastis spiritualia, digne illorum
metatis carnalia (I Cor. IX). Vos autem tanquam sacerdotes, imo vere
sacerdotes Domini, verbo Dei vacabitis otio sancto feriati, ut sitis id
quod estis, ministri Domini, spiritualia ministrantes, ut carnalia jure
ministrentur vobis. Hoc ingenuitatis nomine vocabimini, hoc nobilitatis
nomen dicetur vobis. Fortitudinem gentium comedetis, et in gloria eorum
superbietis. Quid isto verius? Videbunt venturi, ad vestrorum cinerum
memoriam fortitudinem, id est, labores gentium comportari, vestroque
nomini gloriosorum diadematum regum, in pulvere substerni. Ita
superbietis, videlicet superbia sancta et nobili, dum superbo altiores
saeculo, superborum omnium colla vera gloria supervadetis. Hoc idcirco,
quia nunc mihi dicenti, Spiritus Domini super me, eo quod unxerit me
Dominus, vos annuntiationem meam mansueti audistis, et credidistis,
relictisque omnibus, secuti estis me, pauperes censu, pauperes spiritu,
unde et odit vos mundus, et inde vestras quoque animas pro me posituri
estis. Verum non eo tenditis, non illum finem exspectatis, ut sicut
dixi: Fortitudinem gentium comedatis, et in gloria eorum superbiatis.
Sed quid? Pro confusione vestra duplici et rubore, laudabunt partem
suam. Hoc est quod speratis, hoc est pro quo laboratis, duplici
confusione, duplici rubore paupertatis et mortis affecti, ut videlicet
laudent partem suam, ut talem habeant, qualem merito laudent partem
suam, id est ut habeant vitam aeternam, quae non est alia quam
cognoscere Deum, et quem ille misit Jesum Christum (Joan. XVII). Haec
enim pars justi est, unde et laetabundus, pars mea, inquit, Dominus
(Psal. LXXII). Haec vestra erit beatitudo, quod unde vos duplici rubore
confundimini, scilicet et in paupertate viventes, et in angustia
morientes, inde sit ut Deum in partem suam habeant gentes, talem suam
partem laudantes, talem acquisitionem negotiatione auri et argenti
meliorem judicantes. Propter hoc in terra sua duplicia possidebunt et
laetitia sempiterna erit eis. Quia ego Dominus diligens judicium et odio
habens rapinam in holocaustum. Et dabo opus eorum in veritate, et foedus
perpetuum feriam eis. Et scietur in gentibus semen eorum, et germen
eorum in medio populorum. Omnes enim qui viderint eos cognoscent illos,
quia isti sunt semen, cui benedixit Dominus. Ad nos, quos horum
sacerdotum et ministrorum suorum imitatores esse vult, apostropham
fecit, ut sciamus quid receperint, quid et nobis, si illos imitemur,
sperandum sit. Propter hoc, inquit, quia reliquerunt omnia, et secuti
sunt me (Matth. XIX), isti fortes justitiae aedificatores, sive
sacerdotes, et ministri mei. Propter hoc, inquam, in terra sua duplicia
possidebunt; nam quia pauca eademque transitoria reliquerunt bona
corporis, multa eademque aeterna possidebunt bona animae, et corporis,
et utrobique laetitia sempiterna erit eis. Quia ego Dominus diligens
judicium, et odio habens rapinam in holocaustum. Revera diligens in
reddendo, et odio habens rapinam in retinendo debito. Non diligerem
judicium, si mercedem retinerem, rapinam haberem in holocaustum, si
oblata non redderem. Sed amen dico vobis, nemo est qui reliquerit domum,
aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut
filios, aut agros propter me, et propter Evangelium, qui non accipiet
centies, tantum nunc in tempore hoc, et in saeculo futuro vitam aeternam
(Marc. X). Igitur de judicio certi, de retributione securi, malint omnes
pii talium exemplo confundi confusione vel rubore duplici, quia ego
Dominus diligens judicium, mihi quoque odiosum est non retribuere illis,
quidquid accepero ab illis in holocaustum. Et dabo opus eorum in
veritate et foedus perpetuum feriam eis. In veritate, inquam, dabo opus
eorum, ut maneat in veritate fructus vel opus eorum. Quo contra dicitur
de opere reproborum: Ecce vos estis de nihilo, et opus vestrum ex eo
quod non est (Isa. XLI). Item: Ecce omnes injusti, et vana opera eorum,
ventus et inane simulacra eorum (ibid.). Et alibi: Confidunt in nihili,
et loquuntur vanitatem. Conceperunt laborem, et pepererunt iniquitatem.
Ova aspidum ruperunt, et telas araneae texuerunt (Isa. LIX). Non sic
isti sacerdotes, et ministri mei, sed opus eorum in veritate, opus,
inquam, eorum dabo in spiritu veritatis, et foedus perpetuum feriam eis,
ut sint filii non servi, amici facti ex inimicis per mortem meam
reconciliati. Et scietur in gentibus semen eorum, et germen eorum in
medio populorum. Semen eorum, id est verbum praedicationis eorum,
scilicet in gentibus, cum enim hi quibus oportuerat prius loqui,
repulerint illud ipsi ad gentes convertentur (Act. XIII). Sed et germen
eorum scietur in medio populorum, quia cum mortibus affecti, et in
sepulcris fuerint conditi, rursus germinabunt quia de mortuis eorum
corporibus, viva crebrescent opera virtutum ad roborandam fidem
viventium. Omnes qui viderint eos. cognoscent illos, quia isti semen,
cui benedixit Dominus. Revera soli qui viderint, cognoscent eos, nam qui
oculos suos compresserint, ne videant, non cognoscent eos. Nam videre
eos benevolentiae est, attentioris atque docilis animae est. Itaque qui
viderint cognoscent eos, ex operibus, quia isti sunt semen, cui
benedixit Dominus; et beatificabunt eos, dicentes, quibus miro atque
inusitato modo, sanctum benedictionis spiritum dedit Dominus.
|
|