VERS. 4.

“Filii ejus,”

quod magnum est in magna substantia multum concordes,

“ibant et faciebant”

id est, ire et facere consuetudinem habebant

“convivium,”

quod celebrari sine culpa vix potest,

“per domos,”

scilicet omnes per domos suas, aequali dilectione nullam omittentes.

“Faciebant,”

inquam,

“convivium unusquisque”

caeteris fratribus suis

“in die suo,”

id est, in die septimanae secundum ordinem aetatis sibi deputato.

“Et mittentes,”

id est, inferiori sexui honorem impertientes

“vocabant tres sorores suas,”

id est, charitate indivisa,

“ut comederent et biberent cum eis.”

Quod totum est laus paternae institutionis.