|
|
“Sin autem de pecoribus,”
|
|
juxta illud Evangelii Matth. XIX consilium:
etc.
|
“Sin autem de pecoribus obtulerit victimam pro peccato, ovem scilicet
immaculatam, ponet manum super caput ejus, et immolabit eam in loco ubi
solent holocaustorum caedi hostiae,”
|
|
etc., ut supra. Lex spiritualis et sancta postquam dedit praeceptum,
accommodat etiam consilium. Nam quod intelligenti peccatum suum hactenus
de efferendo hirco sive capra dixit praeceptum est. Quod autem nunc de
offerenda loquitur ove, consilium est. Nec enim dicit offeret ovem, sed
conditionaliter,
|
“si autem, inquit, de pecoribus obtulerit pro peccato ovem.”
|
|
Hic ergo recte intelligimus illud significasse spiritum sanctum quod
nunc aperte resonat Christi Evangelium, sic praedicari poenitentiae
praeceptum ut non taceat perfectionis consilium. Nam peccatoribus
praecipiendo dicit:
|
“Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum (Matth. IV).”
|
|
Et Joannes cum comminatione venturae irae:
|
“Facite, inquit, fructus dignos poenitentiae (Matth. III).”
|
|
Justo autem dicitur sic:
|
“Si vis perfectus esse, vade et vende omnia quae habes et da pauperibus,
et veni sequere me (Matth. XIX).”
|
|
Et profecto qui juxta hanc distinctionem poenitentiam agit, ita duntaxat
ut pro fructu poenitentiae quaedam tribuat, et quaedam sibi retineat,
hic hircum qui non tundetur immolat. Qui autem nil sibi reservat, sed
omnia vendit et dat pauperibus, et ita Christum sequitur, hic ovem
tonsam immolat, qualium gregem in sancta Ecclesia sponsus intuens dicit
in canticis:
|
“Dentes tui sicut grex tonsarum quae ascenderunt de lavacro (Cant. IV).”
|
|
Sed hoc, ut praedictum est, consilii magis quam praecepti est, videlicet
ut cuncta tribuat et nihil sibi retineat. Igitur
|
“si ovem, inquit, obtulerit immaculatam,”
|
|
id est, si simplicem quoque vitam et licitam conversationem reliquerit,
ut melius regno coelorum vim facere possit,
|
“ponet manum super caput ejus,”
|
|
id est, votum suum manifesta actione profitebitur, postquam non licebit
ei jam quidquam proprium habere nullam omnino rem, sed nec proprium
corpus in sua potestate.
|
“Et immolabit eam in loco ubi solent holocaustorum caedi hostiae,”
|
|
etc., ut supra.
|
|