|
M. Si igitur haec vita ejus testimonio est vere apostolica, in qua ante
ejus tempora fuerunt apostolorum instituta, cur sanctus Augustinus
instituit regulam canonicorum, dando omnino alia instituta, quam scivit
ante sua tempora ab apostolis vel ab ejus sequacibus huic vitae tradita
esse? vel si eamdem voluit esse regulam canonicorum, quae est
monachorum, cur non est contentus, sicut apostolica vita, ita et
apostolica regula, et monachorum disciplinis pariter et institutis?
D. Hic me video deficere, quare te decet nodum exsolvere.
M. Aut igitur sanctus Augustinus reginam canonicorum eamdem aeque
apostolicam voluit esse cum illa quae est monachorum, aut superiorem et
sanctiorem, aut inferiorem et minus sanctiorem.
D. Ut videtur, eamdem.
M. Si eamdem voluit esse, non tantum superfluus invenitur, sed etiam
contrarius fuisse judicabitur: erat enim superfluus ut intelligeret
eamdem, et insuper componeret aliam; contrarius ut intelligeret ejusdem
regulae eadem instituta, et tamen daret multo remissiora et ob hoc
diversa. Carnes enim comedere in septimana tribus diebus absque
festivis, uti lineis mollibus et candidissimis, et multo brevius agere
divinum servitium et levius, quis non videat esse diversum et multo
remissius ab his qui abstinent a carnibus, asperis vestiuntur laneis, et
omnibus vestibus huic mundo abjectissimis, et qui magis occupantur in
psalmis et divinis disciplinis? Insuper judicabitur ipsis apostolis et
apostolicis viris praejudicium fecisse, quorum regulam in id quod est
remissius probatur immutasse. Illos etiam videtur magno praemio privare,
quos constaret in regula monachorum majora instituta observando, majus
praemium exspectare.
D. Omnia videntur falsa et sancto Augustino contraria.
M. Non ergo intellexit Augustinus canonicorum eamdem regulam esse et
monachorum.
D. Age, intellexerit canonicorum multo altiorem et sanctiorem regula
monachorum.
M. Si igitur eam voluit esse multo superiorem et sanctiorem, contrarius
sibi erat dando multo leviorem et remissiorem. Unde sequitur quod levior
et remissior regula canonicorum multo altius habeatur quam altior et
sanctior regula apostolorum et monachorum. Unde res mira colligitur et
contraria, ut quanto quis remissius conversetur, tanto altior et
sanctior esse probetur. Unde etiam regula canonicorum non est jam
apostolica, sed super apostolos et apostolicos viros composita.
D. Ergo omnibus apostolis contraria.
M. Noluit ergo Augustinus eam superiorem esse, nec sanctiorem.
D. Ut videtur, necessitate constringimur dicere regulam canonicorum
inferiorem esse et minus sanctiorem regula monachorum. Unde merito
quaeritur quae causa sanctum Augustinum hanc non adeo perfectam
compulisset componere, cum ante sua tempora perfectiorem, utpote
apostolicam monachorum regulam sciret existere.
M. Si Adam datam sibi a Conditore naturalem legem cum sua posteritate
vellet custodisse, nullo modo videretur necesse legem cum prophetis
postea Deum tradidisse. Unde si legem et prophetas vellent spiritaliter
observasse, ut scriberetur Evangelium non esset necesse. Hoc est enim
esse rotam in rota, Evangelium in propheta. Unde consequens fuit: Si
Evangelia ab omnibus diligenter observarentur, nec canones nec quaelibet
regulae superponerentur. Nam quicunque justus et perfectus vellet per
omnia, ut praecipit Evangelium, vivere, huic non esset necesse, sicut
nec ipsis apostolis alia sub lege vel regula vivere. Quapropter sicut
Filius Dei voluit, quaerens hominem ad ipsum se deprimere, ita oportuit
omnem sanctam Scripturam, ut hominem retraheret, ad ipsum condescendere,
ut qui naturalis legis transgressor haberetur, scripta lege et prophetis
admoneretur. Porro haec si transgrederetur, scripto Evangelio
retraheretur; et rursum si Evangelio minus cautus intenderet, vel
canonibus, vel quibuslibet regulis se subderet. Unde indubitanter
colligitur, si vellent clerici in tempore Augustini recte sub Evangelio
vivere, vel aliis perfectioribus regulis se subdere, superfluum esset et
etiam periculosum aliam his regulam scribere. Et sicut omnem Scripturam
ab initio monstratum est cum homine condescendisse, ita oportuit
Augustinum suam regulam his qui tunc erant condescendendo composuisse,
scilicet ut quos vidit nec districte sub Evangelio ut ipsos apostolos
vivere, nec se ut eorum sequaces districtiori regulae alicui sanctorum
subdere, his deberet condescendendo talem regulam facere, ut qui non
possent altius ascendere, in hac communi possent vivere.
D. Recte te constat hoc discrevisse, unde jam constat me sagaciter
perpendisse etiam beatum Benedictum in aliquo monachis condescendisse,
cum his vini licentiam probatur indulsisse. Dicit enim se legisse
monachorum omnino vinum non esse. Unde quia suis temporibus id monachis
non potuit, ut ipse testatur, persuaderi, hunc illis in vino
condescendisse a quolibet potest videri. Quare, simili modo si posset
beatus Augustinus clericis omnibus persuadere ut ab his quae his
indulsit vellent abstinere, quis non videat hoc illum libenter voluisse
facere?
M. Ideo semper clerici infirmiores esse his probantur, quibus non adeo
condescendisse ab illa evangelica perfectione beatus Benedictus, ut
caeteri magistri districtioris regulae judicantur. Verumtamen fateamur
est necesse sanctum Augustinum summae discretionis in hac regula
exstitisse.
D. Nullus hoc poterit ignorare, qui cupit et qui potest libros suos
perlucido oculo perlustrare. Unde quia dicis regulam monachorum de
regula quasi de fonte derivasse apostolorum, summopere necesse est te
demonstrare monasticam cum regula apostolica per omnia concordare.
M. Imminens S. Nicolai festivitas compellit nos sibi insistere. Unde
compellimur quartum librum distinguere, cujus ad hoc possumus prece
juvari.
|
|