|
Contra ejusmodi vir sanctus dicit: Quae est enim fortitudo mea, ut
sustineam, aut quis finis meus ut patienter agam? Nec fortitudo lapidum,
fortitudo mea, nec caro mea aenea est (Job VI). Nimirum fortitudines
istorum, scilicet lapidum et aeris in percussionibus sono quidem
differunt, sed utraque sine sensu sunt. Adeo sonis differunt ut non
solum clarius lapide tinniat aes percussum, verum etiam dulcem ac
delectabilem reddat harmoniam, observatis in pondere legitimis
proportionibus numerorum, sed, ut jam dictum est, utraque sine anima
sunt, et nihil omnino sentiunt. Secundum hanc similitudinem nonne illi,
quorum verba supra posuimus, lapides sunt, quippe qui dolores mortis
sentire nolunt, imo propter hoc ipsum, quia morituros se esse sciunt,
durissime atque superbissime loquuntur, et quoniam morituri sunt, omnes
luxurias festinanter praeoccupare gestiunt? Plane lapides sunt, et
fortitudo eorum fortitudo lapidum est, quia non solum non sonant
gemitum, verum etiam pro laude et gloria hoc habere leguntur, quod
dedignantur proferre gemitum. Illi vero qui verba gemituosa legunt
quidem vel psallunt, sed eorum sensum percipere non curant neque
attendunt, exempli gratia: Circumdederunt me gemitus mortis, dolores
inferni circumdederunt me (Psal. CXIV), et caetera hujusmodi, quae multa
sunt in Scripturis, tantum a praedictis in hac ratione differunt,
quantum sonus aeris a sono lapidum, et de ejusmodi recte dicas, quia
caro illorum aenea est. Hinc et Apostolus: Si, inquit, linguis hominum
loquar et angelorum, charitatem autem non habeam, factus sum velut aes
sonans, aut cymbalum tinniens (I Cor. XIII). Igitur et tu, o anima mea,
fac ut veraciter dicere queas, nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec
caro mea, aenea est. Quomodo? Videlicet hoc agendo ut non solummodo
circumdederint te gemitus mortis, et invenerint te pericula inferni,
verum etiam ut dolores ipsos inveneris, quemadmodum habes illic.
Praemisso namque circumdederunt me dolores mortis, pericula inferni
invenerunt me, statim subjunxit: Tribulationem et dolorem inveni, et
nomen Domini invocavi (Psal. CXIV). Hoc plus habeas, o sensata anima,
hoc plus habeas a fortitudine lapidum, et a tinnitu aeris, sive
cymbalorum. Omnes quippe homines per peccatum unius circumdederunt
dolores mortis, et invenerunt eos pericula inferni, sed non omnes
tribulationem et dolorem invenerunt, quia plerique insensati fuerunt et
sunt. Soli sensati, soli fideles et electi tribulationem et dolorem
invenerunt, et nomen Domini invocaverunt, id est infelicitatem suae
conditionis, quae in Adam contigit, senserunt et intellexerunt et ad
Dominum Deum conversi sunt, sperantes et desiderantes, et cum lacrymis
flagitantes ab eo geminam resurrectionem mortuorum.
|
|