|
Sane competenti similitudine pro re et tempore usus est. Nam quando haec
Nicodemo dicebat, noctis et tenebrarum tempus erat; quod sicut adulteri
et scortatores amant noctem, diemque fugiunt, sic omnes impii praesens
saeculum diligunt et futurum oderunt, ac mendacio protecti a veritate se
abscondunt: econtra sicut operosi ac pudici noctem fastidiunt, diemque
tardum aemulo lumine praeveniunt; sic omnes qui ex Deo sunt peccata sua
oderunt, justitiamque esuriunt et sitiunt, praesensque saeculum
fastidientes, consciam ubique futuri regni Dei veritatem requirunt.
Competenti igitur, ut dictum est, similitudine, per comparationem lucis
et tenebrarum usus est, cunctos collaudans, qui, quomodo Nicodemus ut in
tempore noctis lucem quaerebat veritatis, ita vitae praesentis
obscuritatem S. Scripturae illustratione solantur, attendentes illi
tanquam lucernae lucenti in caliginoso loco, donec dies illucescat, et
lucifer oriatur in cordibus nostris. Illos autem improbans, qui ut se de
ignorantia excusent, nolunt intelligere ut bene agant: imo et juxta
prophetam:
|
“Dormientes in lectis eburneis, et lascivientes in stratis suis (Amos
VI),”
|
|
non inquietentur, neque dimidientur voluptates eorum comminationibus
futuri judicii,
|
“prae timore et exspectatione, quae supervenient universo orbi (Luc.
XXI).”
|
|
Nunc in fine sermonis hujus Dominici praetereundum non est, quia quaeri
solet, cur Deus pro mundi dilectione, quod supradictum est, non legatum
neque angelum, sed Unigenitum suum dederit. Aiunt enim aliqui: Nonne per
Michaelem vel Gabrielem archangelum, sive per aliquem principatuum ac
potestatum, thronorum aut dominationum, diabolum debellare potuisset?
Cur consubstantialem Filium misit? cur tradidit? cur mortis injuriam
subire voluit? Haec illis dicentibus si non aliquid certum respondeatur,
quod cunctis claro fine constantissimum comprobetur, non potuisse
hominem per creaturam aliquam quamvis fortissimam a diabolo liberari,
nisi per solum unigenitum Filium Dei, fortasse nimis ultronea dilectio
vel gratia Dei, nimis importuna videbitur ejus humilitas vel indignatio
Filii Dei. Et quidem dicimus eis illud Apostoli:
|
“Decebat enim eum per quem omnia, et propter quem omnia, qui multos
filios in gloriam adduxerat, auctorem salutis eorum per passionem
consummari (Hebr. II);”
|
|
sed non illis est satis. Insequuntur enim et dicunt: Quomodo illum
decebat, vel cur decebat, si adeo non erat nobis necessaria
incarnationis vel mortis ipsius injuria? Ad hoc multa sunt quae
dicantur: sed ei qui non ex contentione est, qui acquiescit veritati,
sufficiunt pauca de pluribus. Primo dicendum, non aliter genus humanum
aqua vel justa redemptione potuisse salvari, nisi is qui ad redimendum
vel ad salvandum propitiator accederet, prius ipsam quae peccatum
admiserat naturam induisset, ut in ipsa pro cunctis ejusdem naturae
reatibus dignam Deo satisfactionem offerret. Hoc autem angelicae naturae
omnino impossibile erat, ut scilicet hominis naturam assumeret, ut
humana se anima vestiret. Nihilo quippe angelicus spiritus humana
subtilior est anima. Unde nec alter alteri, scilicet angelicus spiritus
humano spiritui capabilis est, nec alter alterius est capax. Solus
denique Deus, spiritus increatus, spiritus incircumscriptus, cum nullius
ipse sit capax, omni rationali spiritui sive angelico sive humano
capabilis est. Proinde cum quis diabolico dicitur plenus spiritu, non
hoc existimandum est quod substantiam humanae animae substantia
diabolici spiritus ingressa sit, sed quod in occultas corporis cavernas
irrepserit, animamque in suis sedibus deprehensam, tartareis diverberet
flagellis, inficiat venenis, vel inflammet incendiis. Quomodo ergo
angelus humanam naturam assumeret? qualiter hominis animam qua non est
subtilior indueret? Praeterea nec angelica natura nostri comparatione,
qui terra sumus, aurum optimum est, ac proinde quilibet angelus non
tanto pretiosior est homine, ut venundatus haereditatem aequiponderare
posset. Quid enim est angelus secundum naturam, nisi creatura rationalis
et immortalis? Plane et homo secundum animam creatura rationalis et
immortalis est.
|
|