IN EXODUM LIBER QUARTUS
Index
CAPUT PRIMUM. De tabernaculo Moysi, quod coeleste tabernaculum exemplar ejus fuerit.
CAPUT II. Cur Apostolus versa dictione tabernaculum Moysi exemplar dicat fuisse coelestis tabernaculi.
CAPUT III. De primitiis quas Dominus ad constructionem tabernaculi jussit tolli.
CAPUT IV. Item de eisdem, et quod minora interdum majoribus chariora sint Deo pro intentione offerentis.
CAPUT V. De arca, quod incarnationis Dominicae vel corporis ipsius mysterium fuerit, et qui sint vectes quibus debeat portari.
CAPUT VI. De propitiatorio, quod Dominicae passionis signum fuerit. Et quid mystice sint duo cherubim, et cur dictum sit, “inde praecipiam tibi.”
CAPUT VII. De mensa, quod refectum significaverit ejusdem corporis et sanguinis Domini, et de coronis ejus et circulis, vectibus, vasis quoque ac propositionis panibus.
CAPUT VIII. Quod gloriam Christi vel glorificatum Christum significaverit candelabrum, et calami et scyphi, ac septem sphaerulae ejus, septem quoque lucernae ejus pondus quoque, et ipsa positio ejus.
CAPUT IX. De distinctione vel situ secundi tabernaculi.
CAPUT X. Quod tabernaculum typus Ecclesiae fuerit, et lex cortinarum quis modus, et quis mysterii habeat.
CAPUT XI. De sagis cilicinis undecim easdem cortinas operientibus, et de pellibus arietum rubricatis. Quid per haec mystice intelligamus.
CAPUT XII. De tabulis tabernaculi stantibus, et connexione ac basibus illarum, et de vectibus eas continentibus, quid per haec spiritualiter intelligatur.
CAPUT XIII. De tabernaculo, et velamento dividente inter primum et secundum, quod dicitur Sancta sanctorum, et quod situm ejus, vel ritum Apostolus dicat fuisse parabolam.
CAPUT XIV. Quid sit mystice tabernaculum secundum, et quid ejus structurae significent.
CAPUT XV. De tabernaculo primo, quod praesentem significaverit Ecclesiam, et quid in eo mensa et candelabrum, quid quinque columnae, et quid quod ante illas dependet velum.
CAPUT XVI. De altari, quod extra positum, Judaeorum temporale significaverit ministerium.
CAPUT XVII. Per atrium tabernaculi cum paxillis suis, columnas quoque cum basibus et capitibus earum, mystice fidem vel vitam intelligi Patrum, qui ante legem fuerunt.
CAPUT XVIII. Quod introitus tabernaculis ab una tantum parte, id est ab oriente fuerit, ipsius autem sanctae Trinitatis, quam legimus in Apocalypsi a quatuor partibus trinae portae sint.
CAPUT XIX. Quod illa Dei civitas lucerna Scripturarum non egeat; et idcirco lucerna non intra, sed extra velum ardere jussa est.
CAPUT XX. De vestibus sacerdotalibus.
CAPUT XXI. Quatuor colores, hyacinthum, purpuram, coccum, et byssum, qualiter Hebraei interpretentur, et de textura superhumeralis, et rationalis.
CAPUT XXII. Quae singulorum vestimentorum mystice ab Hebraeis tradita sint.
CAPUT XXIII. De Pontifice magno Jesu Christo, et spirituali ejus indumento per Aaron vestes mystice intelligendo.
CAPUT XXIV. De vitulo quem fecerunt filii Israel, commutantes et ipsi veritatem Dei in mendacium.
CAPUT XXV. Quod non vane dixerit Deus: “Dimitte me ut irascatur furor meus,” etc., et quod nunc vere ita factum sit.
CAPUT XXVI. Confractio tabularum priorum, et vituli contriti, pulverem in aquam sparsum, et ad potandum exhibitum quid significet mystice.
CAPUT XXVII. De austeritate Moysi dicentis: “Ponat vir gladium super femur suum,” et pietate ejus, qua pro illis Deum oravit, quod utrobique praelatis imitandus sit.
CAPUT XXVIII. Contra eos qui sedent super cathedram Moysi, et non sequuntur exemplum ejus.
CAPUT XXIX. De eo quod Moyses ait: “Aut dimitte,” etc. Et de eo quod Dominus dixit: “Ego autem in die ultionis visitabo hoc peccatum.”
CAPUT XXX. Quod uno spiritu dictum sit ab isto: “Aut si non facis, dele me de libro,” et ab Apostolo: “Optabam et ipse anathema esse pro fratribus.”
CAPUT XXXI. Quod dixerit Deus: “Angelus meus praecedet te,” subjungens: “Non enim ascendam tecum.”
CAPUT XXXII. Quomodo non sit contrarium, quod ait: “Non ascendam tecum,” et quod itidem subjungit, “semel ascendam in medio tui.”
CAPUT XXXIII. De eo quod ait: “Jam nunc depone ornatum tuum,” etc., et quid mystice sit, quod Moyses tabernaculum, quod nunc tabernaculum foederis vocavit, extra castra tetendit.
CAPUT XXXIV. De eo quod dictum est: “Stabantque et ipsi, et adorabant per fores tabernaculorum suorum.”
CAPUT XXXV. Quod dictum est: “Loquebatur autem Dominus Moysi facie,” etc., et quod postmodum dicit: “Ostende mihi faciem tuam.”
CAPUT XXXVI. Quid sit mystice quod, Moyse revertente in castra, Josue non recedebat de tabernaculo.
CAPUT XXXVII. Quod placatus fuerit Dominus ut non faceret malum, sed non in eo ut esset Deus eorum et ascenderet cum eis.
CAPUT XXXVIII. Quod Christi adventum Moyses suspiret, dicendo: “Si tu non ipse praecedes, ne educas nos de loco isto.”
CAPUT XXXIX. Quod ait Dominus: “Novi te ex nomine,” et quid illud sit nomen quo electorum quemque noverit.
CAPUT XL. Quod tria haec diligenter discernenda sint: “Ego ostendum tibi omne bonum. Non poteris videre faciem meam. Ecce est locus apud me, et stabis supra petram.”
CAPUT XLI. De eo: “Praecide tibi,” etc. Et de sententia Pauli, dicentis: “Non rursus jacientes fundamentum poenitentiae de operibus mortuis.”
CAPUT XLII. De eo quod dictum est: “Dominator Domine,” etc., et quod respondens Dominus: “Ego, inquit, inibo pactum cunctis videntibus.”
CAPUT XLIII. De inscriptione tabularum secundarum.
CAPUT XLIV. Quod Moysi facies cornuta erat ex consortio sermonis Domini, et quod timentibus filiis Israel prope accedere, velamen posuit super faciem suam.