R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS

DE INCENDIO OPPIDI TUITII SUA AETATE VISO LIBER AUREUS


CAPUT PRIMUM.

Ecce quomodo criminator Satan nostram quoque consideravit, ut peccatorum negligentiam, ne dicam, ut sancti Job innocentiam, dum suo more circuit terram inquietus, et perambulat eam (Job. I). Scitis haec, fratres dilectissimi, qui una mecum in hoc monasterio Tuitiensi Domino deservientes, iram simul et misericordiam ejus in medio flammarum mirabiliter estis experti quemadmodum propheta dixit ei: Cum iratus fueris, misericordiae recordaberis (Habac. III). Scitis, inquam, vel scire debetis, quia nisi clemens ipse male petenti potestatem denegasset, nisi parcere jussisset, hodie quoque nostri amici videntes plagam nostram timerent, et, secundum similitudinem amicorum beati Job, nonnulli de nobis male judicarent (Job. XIII). Non solum autem inhibitus est, ne totam, ut coeperat, amburendo pellem nostram auferret, verum etiam sicut de illo dicit Dominus ad eumdem Job: Nunquid feriet tecum pactum, et habebis eum servum sempiternum? (Job XL.) Et sicut Apostolus ait: Scimus quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum (Rom. VIII), ita accidit et nunc. Rem ipsam, ut gesta est, enarrare libet, hac intentione ut sciant nostri quoque posteri, et nulla temporum vetustas abolere possit de cordibus nostris memoriam glorificationis, qua glorificatum est in tanto incendio sacramentum corporis Dominici, sicut viderunt oculi nostri, et liberationis, qua liberatum est a pressura flammae templum hoc, in quo invocamus nomen Domini, taliter ut a multis visa sit praesentia divinae protectionis, videlicet quasi species hominis pulcherrimi desuper incumbentis, et circumfluentium flammarum impetum manu objecta repellentis. Cum haec diligentius scriptis enarravero, haec mihi merces a Domino sit, ut non me arguat ingratitudinis, quemadmodum redarguit illos, de quibus ait: Nonne decem mundati sunt, et novem ubi sunt? (Luc. XVII.) Similiter namque et nos redargui conveniret, nisi et cor, et os nostrum praesentaremus in gratiarum actione, verbi gratia, ut diceret ipse: Nonne istis manifesta Dei virtute de tanto incendio reservatum et sanctum et vivificum sacramentum, quo sine dubio emundatur lepra peccatorum, et gratiarum actiones ubi sunt? Res igitur taliter acta est.