CAPUT 43

“Et nunc clarifica me tu, Pater, apud temetipsum claritate quam habui priusquam mundus esset apud te.”

Et quoniam, inquit, consummavi opus, quod dedisti mihi, nunc, scilicet in hac hora quae venit,

“clarifica tu me, Pater,”

id est, resuscita me, Clarifica, inquam, apud te, videlicet constituendo ad dexteram tuae majestatis in Excelsis (Hebr. I), eadem claritate quam habui antequam mundus esset apud te, ut nihilominus adoretur ab angelis recens forma servi quam adorabatur ab angelis antiqua forma Dei. Aliter:

“Et nunc clarifica tu me, Pater, apud temetipsum claritate quam habui priusquam mundus esset apud te,”

videlicet ut sicut spiritus meus,

“in principio ferebatur super aquas”

ut angelica creatura per me Verbum tuum crearetur te dicente:

“Fiat lux (Gen. I),”

ita et nunc idem spiritus super aquas feratur, ut per me Filium tuum nova hominum creatura nascatur, dum in morte mea baptizantur, unde angelorum, qui cecidit decimus ordo restauretur. Nam hoc etiam modo clarificatio, qua ego tunc clarui, nunc iterabitur. Nunc demum, quia dixerat:

“Ego te clarificavi super terram,”

exponit in quo clarificaverit dicens:

“Manifestavi nomen tuum hominibus quos dedisti mihi de mundo.”

Principium namque paternae clarificationis, horum hominum institutio est, per quos nomen Patris oportebat innotescere orbi, unde et recte dicti sunt lux mundi, quia mundum cognitione hujus nominis illustrari, prius ipsi sunt illuminati (Matth. V). Quod autem est hoc nomen Dei, nisi Pater Jesu Christi? Etenim caetera nomina Dei, quaecunque in lege sunt, audire vel scire potuerunt homines ante adventum ejusdem Christi. Hoc autem nomen quod est Pater, vel cujus Filii relatione Pater credendus sit, nunquam cognitum fuisset, nisi veniens ipse Filius hominis illud manifestasset.

“Ergo nomen tuum,”

inquit, nomen Patris mei, vel quod Pater meus sis, manifestavi per opera quae nemo alius fecit hominibus quos dedisti mihi de mundo, quos ad me attraxisti; electos de mundo quia non caro et sanguis revelavit eis, sed tu Pater mi, qui es in coelis.

“Tui erant, et mihi eos dedisti, et sermonem tuum servaverunt.”

Nisi enim tui essent, non mihi eos dedisses. Quomodo autem tui jam erant, et nondum mei, nisi quia te quidem Deum invocabant, sed me Filium tuum esse, vel hujus Filii respectu Patrem te vocare, necdum sciebant? Ergo in eo, eos mihi dedisti, qui Filium tuum esse illis revelasti.