CAPUT III. Cur non dixerit Deus solum:

“Egredere de terra tua,”

sed addidit,

“et de cognatione tua.”

Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Haran filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, veneruntque in Haran, et habitaverunt ibi. Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran (Gen. XI). Dixit autem Dominus ad Abram, subauditur cum venisset in Haran, vivente adhuc patre ejus, Thare scilicet: Egredere de terra et de cognatione tua, etc. (Gen. XII), Cur enim non dixit solum: Egredere de terra tua, sed addidit, et de cognatione tua, nisi quia alibi terra, et alibi cognatio ejus erat? Siquidem terra ejus Chaldaea erat, cognatione autem ejus nunc in Haran, id est, in Syriam, profugiendo devenerat. Quod ergo cum dixisset, egredere de terra, addidit, et de cognatione tua, idem est ac si diceret: Sicut de terra Chaldaeorum corpore egressus es, animo quoque sic egredere ut nunquam illuc redeas, insuper et hinc, ubi nunc habitas, egredere de cognatione tua. Nam quod in Haran, id est, in Syria, cognatio Abram illo egrediente resederit et ibi coaluerit, illud satis indicio est, quod servus Abraham adjuratus ab eo dicente: Non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananaeorum inter quos habito, sed ad terram et cognationem meam proficiscaris, et inde accipias uxorem filio meo, Isaac (Gen. XXIV). Profecto, inquit Scriptura, perexit Mesopotamiam Syriae ad urbem Nachor. Ad terram et ad cognationem meam, inquit, proficiscaris, quia videlicet cum haec diceret, jam cognatio ejus cum Syra gente commista fuerat, jamque illam terram pro sua habitabat. Unde et usque hodie Syra lingua Hebraeae cognata, id est, ex magna parte similis est. Sed jam promissionis verbum audiamus.