Psalmus 18.

Tribus igitur psalmis commendata passione et resurrectione ejus, quae salutis nostrae summa est, in qua fidei fundamentum consistit, quid deinde actum sit, continuo subsequens psalmus octavus decimus edicit.

“Coeli, inquit, enarrant gloriam Dei, et opera manum ejus annuntiat firmamentum.”

Nam coeli isti apostoli sunt, qui cum prius fuissent terreni, atque infirmi, post passionem ejus accepto Spiritu sancto, tales effecti sunt ut recte dicantur

“coeli,”

recte vocentur

“firmamentum.”

“Non sunt, ait, loquelae, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.”

Hoc enim illa die Spiritus sanctus fecit miraculum, ut in ore eorum omnium genera nascerentur linguarum (Act. II). Talium coelorum enarratio non in una tantum regione remansit. Sed quid?

“In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum.”

Et quam Dei gloriam coeli isti enarraverunt?

“In sole, inquit, posuit tabernaculum suum, et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam, a summo coelo egressio ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus, nec est qui se abscondat a calore ejus.”

Exinde legem Christi, legem fidei scriptam digito Dei,

“non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnalibus”

collaudans (II Cor. III) dicit:

“Lex Domini immaculata, convertens animas,”

etc.