|
Porro nobis trium solemnitatum anni nostri totae spirituales, totae sunt
causae coelestes. Nam
|
“Pascha nostrum immolatus est Christus (I Cor. V),”
|
|
quo non a Pharaone homine, sed a Pharaone diabolo, aeterna liberatione
liberati sumus. Nostra Pentecostes, id est quinquaginta dierum
festivitas, adventus est Spiritus sancti, quo cum nobis gentibus foedus
gratiosum pepigit Deus, linguas omnium gentium tribuens apostolis, ut
esset unde vel quomodo gratiam istam audiremus. Nostra festivitas de
congregatis fructibus terrae in exitu anni est nostra festivitas,
Nativitas scilicet Jesu Christi Filii Dei, in qua vere fructus terrae
nostrae congregamus, terrae, inquam, nostrae, terrae virgineae, de qua
promittentem audivimus Spiritum sanctum:
|
“Dominus dabit benignitatem, et terra nostra dabit fructum suum (Psal.
LXXXIV).”
|
|
Hoc plane mirabiliter delectari possumus, quod secundum Romanorum
computationem, tunc anni exitum habemus, quando praedictae terrae
nostrae fructum suscipimus, quando de Virgine natum Deum et hominem
corde, et ore manibusque bajulamus. Sed et, secundum Graecorum
observationem, itidem tunc anni exitus est, quando de Nativitate Christi
omni populo gaudium et laetitia est. Caeterum, quod in Exodo dicit haec
sacra lex, ut jam dictum est:
|
“Solemnitatem quoque in exitu anni, quando congregaveris omnes fruges
tuas de agro, custodies (Exod. XXIII),”
|
|
et hic, id est in Levitico,
id agendum esse conset hoc, nonnisi secundum annum Aegyptiorum a quibus
tunc illi profecti fuerant, stare potest quia videlicet non Hebraeis,
sed Aegyptiis circa Septembrem quae apud illos dicitur Thot, exitus vel
initium anni est. Gentium ergo, id est Romanorum ac Graecorum
computistas hoc maxime delectet quod in exitu anni ipsorum Christus
natus est, in quo terrae nostrae fructus congregavimus, in quo et
Scripturarum sanctarum veritatem impletam accipimus. Audiamus igitur,
quod dicitur:
|
“Sumetisque vobis die primo fructus arboris pulcherrimae, spatulasque
palmarum, et ramos ligni densarum frondium, et salices de torrente, et
laetabimini coram Domino Deo vestro.”
|
|
inquit, hoc plane nos gentes facimus in praedicto nostri anni exitu,
tanto tripudio virginei ventris excipientes fructum ut manifeste sic
quoque verum comprobemus oraculum, quo dictum est:
|
“Et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX).”
|
|
Quae unquam nox, in tota multitudine noctium annuarum, tantam meruit
laetitiam universorum ordinum utriusque sexus, senum, juvenum,
adolescentium, puerorum atque puellarum?
|
“Annuntio vobis, inquit angelus, gaudium magnum, quod erit omni populo
(Luc. II).”
|
|
Et verum dixit, nam ita est, etiam in isto flebili et misero mundo.
Praecipue intus spiritualis religio, secundum sacrosanctam Romanae
Ecclesiae institutionem laetatur in illo die, imo in illa nocte, coram
Domino Deo suo, sumens fructus arboris pulcherrimae, id est refectionem
bis in illa nocte proponens sanctae Eucharistiae. Quid enim? Nonne
corpus et sanguis Filii Dei, quae munera bis offerimus vel accipimus in
illa nocte, fructus sunt arboris pulcherrimae, id est, Virginis
intemeratae?
|
“Sumetis, ait, et spatulas palmarum, et ramos ligni densarum frondium,
et salices de torrente.”
|
|
Mirum si non ex loco isto vere inquisitor laetitiae commonitus fuit, qui
sic officia praefatae solemnitatis instituit, ut Navitatem Christi Filii
Dei prae omnibus subsequeretur Stephanus protomartyr, qui ejus gloriae
sempiternae primus martyr occurrit. Deinde Joannes dilectus Domini,
tertio loco Innocentium exercitus, quos funestus Herodes occidit. Nam et
in illo, scilicet protomartyre victorioso, revera spatulas palmarum
Ecclesia sancta sustollit; et in isto dilecto Domini, quasi ramum ligni
densarum frondium, videlicet quia densa et altissima Scriptura, ab
aeterno incipiens principio fidem rectam hic exornat ac defendit; in
parvulis autem innocentibus quasi salices de torrente, quippe qui nihil
operati, quemadmodum salices fructum non habentes, subito per solam
gratiam ad viriditatem salierunt aeternae patriae.
|
|