|
(CAP. VI.) In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum sedentem
super solium excelsum, et elevatum, et ea quae sub eo erant, replebant
templum. Tertia haec periocha maxime vigilantem intellectorem quaerit,
quia maxime clausa est propter eos, quos Spiritus sanctus notitia
veritatis indignos judicavit, sicut ipsa Scriptura patenter innuit.
Dicitur enim in primordiis: Excaeca cor populi hujus, et aures ejus
aggrava, et oculus ejus claude, ne forte videat oculis (Isa. VIII), etc.
Et circa finem ejusdem perioches: Liga, inquit, testimonium, signa legem
in discipulis meis (Ibid.). Igitur ne quid de fumo illorum patiamur,
propter quos visionis hujus testimonium, ligatum atque signatum est,
Spiritus sanctus corda illuminet nostra, luminis sui claritate. Eo duce
primum adhibeamus evangelicae veritatis candelabrum. Evangelista Joannes
cum dixisset: Propterea non poterant credere Judaei, quia iterum dixit
Esaias: Excaecavit oculos eorum, et induravit eorum cor, ut non videant
oculis, et intelligant corde, et convertantur et sanem eos, continuo
subjunxit: Haec dicit Esaias, quando vidit gloriam ejus et locutus est
de eo (Joan. XII). Proinde quis dubitet, hic Domini nostri Jesu Christi
gloriam praedicari, et prophetam hic de eo loqui? Ego vidi Dominum
sedentem super solium excelsum et elevatum, id est vidi in spiritu, vidi
prophetali oculo Dominum omnium Jesum Christum propter passionem mortis,
gloria et honore coronatum, super omnes coelos elevatum, et receptum in
paternae dexterae consessum. Illud vere excelsum est solium, et ab
humilitate humana, qua pati dignatus est, longe elevatum. Cur autem et
nunc praemiserit, in anno quo mortuus est rex Ozias, et posterius dicat,
et factum est in diebus Achaz filii Joathan, filii Oziae regis Juda,
etc., suo loco praetereundum non erit. Et ea, inquit, quae sub coelo
erant implebant templum (Isa. VII). Postquam Dominus ascendens in
coelum, sedit super illud paternae majestatis solium excelsum et
elevatum, quae deinde sub eo sunt, nimirum dona quae dedit hominibus,
dona sancti Spiritus, quae dedit apostolis et caeteris in se
credentibus. Haec implent templum, id est aedificant et perficiunt
Ecclesiam Dei, per mundum universum. Seraphim stabant super illud.
Seraphim ardentes, sive incendentes interpretantur. Qui ergo sunt
seraphim nisi apostoli, quos utique ardentes atque incendentes decimo
die post ascensionem ejus effecit Spiritus sanctus? Apparuerunt enim
illis dispertitae linguae, tanquam ignis, supraque singulos eorum sedit.
Et repleti sunt omnes Spiritu sancto (Act. II). Isti stabant super
templum illud, nam isti Patres et judices Ecclesiae Dei principantur.
Sex alae uni, et sex alae alteri. Senarius numerus plenus atque
perfectus est, quippe qui suis partibus construitur. Habet enim mediam,
id est tria; secundam, id est duo; sextam, id est unum. Quae simul
aggregatae, senarium perficiunt. Et senario dierum numero Deus perfecit
hunc mundum. Ergo sex alae singulorum Seraphim plenam et perfectam
significant notitiam veritatis, quam Spiritus sanctus apostolos docuit
juxta promissum dicentis: Cum autem venerit ille spiritus veritatis,
docebit vos omnem veritatem (Joan. XVI). Duabus alis velabant faciem
ejus, et duabus velabant pedes ejus. Faciem Domini divinitas Christi
est, de qua scriptum est: In principio erat Verbum, et Verbum erat apud
Deum, et Deus erat Verbum (Joan. I). Pedes Domini humanitas Christi est,
de qua itidem scriptum est: Et Verbum caro factum est (ibid.). Utrumque
velabant, id est utrumque praedicabant, et pro tempore indignis
abscondebant, neque margaritas suas ante porcos mittebant (Matth. VII).
Duabus alis velabant, id est utrumque praedicabant. Quid enim est quod
totidem alis faciem quot et pedes velabant, totidemque volabant, nisi
pari intentione tam divinitatem quam humanitatem Christi, et pro tempore
sive loco, annuntiabant? Ad quid enim volabant? Sequitur: Et clamabant
alter ad alterum, et dicebant: Sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus
exercituum. Plena est omnis terra gloria ejus. Ergo volabant, id est
fidem sanctae Trinitatis hactenus incognitam praedicabant, juxta regulam
dicentis: Euntes, docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris,
et Filii, et Spiritus sancti (Matth. XXVIII). Hic ter Sanctus unus est
Dominus unus in tribus personis est Deus, Pater, et Filius et Spiritus
sanctus. Hic enim est Dominus Deus exercituum, ex tunc maxime, ex quo
seraphim taliter clamare coeperunt alter ad alterum, id est concordi
fide, et mutua collatione Scripturarum, ex tunc enim maxime accreverunt
illi, et multiplicati sunt exercitus credentium. Unde et protinus
subditur: Plena est omnis terra gloria ejus, subauditur, quae prius
tantum in Judaea cognoscebatur. Nam quod hic super solium excelsum et
elevatum sedere cernitur, deinde et omnis terra gloria ejus plena esse
dicitur, illud est quod uno versiculo innuit Psalmista: Exaltare,
inquiens, super coelos, Deus, et super omnem terram gloria tua (Psal.
CVII).
|
|