|
Laudare ergo Deum debuimus, et apertis magnitudinem virtutum ejus
declamare vocibus. Sed nunquid digne laudare sufficimus? Sunt enim haec
tua, Christe, miracula, non dissimilis gloriae illi, qua glorificatus es
tu, cum tribus pueris tuis in medio Babyloniae fornacis pronuntiante
rege Nabuchodonosor: Ecce ego video viros quatuor solutos, et ambulantes
in medio ignis, et nihil in eis corruptionis est, et species quarti
similis est Filio Dei (Dan. III). Vere, inquam, gloriae illi est gloria
ista non longe dissimilis. Denique quod fuit illic tam magnus ille
caminus ignis fortiter succensus imperio regis illius, qui typum gerebat
diaboli, hoc fuit nocte illa totum castellum istud in unum ignem
conflatum, et quasi unus caminus effectum, ut supra diximus, areis sive
horreis nostris, et caeterorum quae novis messibus plena erant, flammas
aedificiorum in immensum augentibus, cum undique circumvallatum, et
altitudine flammarum coopertum non laederetur monasterium, nonne pueri
tui, Domine, scilicet fratres omnes, et multi qui intus confugerant
pauperes in medio ignis ambulabant? Tu enim, Fili Dei, prompta gratia
cum eis ambulasti, et hujusce dignationis tuae tria testimonia dedisti
signa haec, quorum duo viderunt, qui videre voluerunt, vel ad videndum
accesserunt, scilicet corpus tuum cum vasculo, in quo erat repositum, et
corporale incommutatum, sicut sarabella puerorum illorum commutata sive
adusta non fuerunt. Tertium quod fuit species viri super monasterium
incumbentis, non omnes, qui aderant vel prospiciebant, viderunt, sed tam
multi credibiles et auditu digni se vidisse fatebantur, ut non credere
illis aut saltem dubitare nefas putemus. Alias autem, quid de visu
hominum quaerimus? Tanto incendio nihil resistere aut superesse
potuisset, nisi actu praesens adfuisset tua potentia, Deus. Perinde te
laudavimus et laudamus et adhuc laudationem tuam loquetur os nostrum, et
sancto nomini tuo benedicemus. Populus quoque, ubi corpus Domini
procedentes circumtulimus, (erat enim, ut supra dixi, Dominicus dies,
quo in eorum Dominicae resurrectionis solemni more processio agitur)
claro conjubilavit concentu, sacerdote supra memorato reatum suum
confitente cum fletu coram omnibus, eo quod cum caetera, quae potuit,
incendio praeriperet, istud unicum redemptionis et salutis nostrae
sacramentum tollere fuisset oblitus. Ego una vobiscum, fratres
charissimi, supra dictum corporale et pyxidem illam pro summis reliquiis
transferre ad majus altare, et hoc monostichon superscribere dignum
duxi:
Hoc corpus Domini flammas in pyxide vicit.
|
|