CAPUT IX. De tertio promissionis verbo:

“Non auferetur sceptrum de Juda, donec veniat qui mittendus est.”

Post haec insignia divinae virtutis, ecce jam tertio verbum promissionis, verbum invictum tale per os Jacob patriarchae edidit oraculum:

“Catulus leonis Juda ad praedam, fili mi, ascendisti, requiescens accubuisti ut leo et quasi leaena. Quis suscitabit eum? Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femore ejus, donec veniat qui mittendus est, et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX).”

Tertium hoc fuit beati seminis, quod est Christus, praeconium. Primum quippe fuerat illud ad serpentem:

“Inimicitias ponam inter te (Gen. III),”

etc. Secundum illud ad Abraham:

“In semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII).”

Ac perinde tertium hoc est, cujus veritas duo praecedentia perficit, et complet; nam si Christus, imo quia Christus de tribu Juda est, ergo semen Abrahae est, dum ad praedam ascensurus praecinitur, verum esse confirmatur id quod inimicitias inter semen serpentis et semen mulieris positurum se praedixerat Deus. Itaque domus quidem Jacob, in qua verbum promissionis repositum fuerat, maligni serpentis instinctu concussa, et scelere in fratrem admisso contaminata est, et Joseph laboravit usque ad vincula, sed ipsum verbum neque concussum, neque alligatum exstitit, quinimo quod semel et iterum praedixerat Deus, idipsum tertio repetens, et clarius edicens per os patriarchae in Aegypto peregrinantis, et in ipsa peregrinatione morientis confirmavit. Adde quod tempora quoque adventus ejus certo signo praesignavit.

“Non auferetur, inquit, sceptrum de Juda,”

etc. Hoc namque signo, quia non solum rex, verum etiam dux auferendus erat et ablatus est de Juda, id est de gente Judaica, temporibus Romani imperii, quando rex dandus erat, et datus est Herodes alienigena, videlicet patre Idumaeo, et matre natus Arabica, hoc, inquam, etsi non alio signo cognoscendum et cognitum est tempus adventus ejus, taliter ut nunc apparet, quia non solum regem et ducem, sed et locum perdiderunt et gentem.