|
Cum autem dicimus aut legimus prius Judaeum, id est Judaicum populum,
per praesentiam Salvatoris esse curatum, non solos illos paucos
attendimus, qui tunc in corpore inventi, ante vel post passionem ejus
crediderunt, sed universam populi illius electionem, omnes qui jam a
saeculo migraverunt, a tempore promissionis quae facta est ad Abraham,
usque ad tempus illud, quia tunc salvati, et ab inferis educti sunt per
ipsum, cujus venturi fidem habuerant. Proinde et ipsa infirmitatum
diversitas non negligenter pensanda est, quia videlicet ille ex Judaeis
tantummodo erat leprosus: puer autem centurionis et paralyticus erat, et
male torquebatur. Hoc enim secundum similitudinem illorum duorum
hominum, plus mali populus gentilis, quam populus. Judaicus quia
possidebatur a diabolo, daemonia colens pro Deo, neque enim notus illi
erat Deus. Judaeus autem tanquam ratione non privatus, in ipsa lepra sua
Deum cognoscens, legi erat subditus. Cui enim gravius quam leproso lex
dominabatur? Scribuntur fuisse graves manus Moysi (Exod. XVII), et
revera nulli magis quam leproso gravis fuit manus legis litteralis.
|
“Quicunque, ait, maculatus fuerit lepra, et separatus ad arbitrium
sacerdotis, habebit vestimenta dissuta, et caput nudum, os veste
contectum, contaminatum, ac sordidum se clamabit omni tempore quo
leprosus est immundus, solus habitabit extra castra (Levit. II).”
|
|
De caeteris quoque immunditiis, scilicet (Levit. XV) de fluxu seminis et
de menstruis, est judicium legis, sed et de aliis corporalibus maculis,
videlicet (Levit. XXI) si caecus fuerit, si claudus, si parvo vel grandi
vel torto naso, si fracto pede vel manu, si gibbus, si lippus, si
albuginem habens in oculo, si jugem scabiem, si impetiginem in corpore
vel herniosus:
|
“non accedet, inquit, offerre hostias Domino, nec panes Deo suo.”
|
|
Porro de illo, qui male torquetur, id est qui daemoniosus est, ut erat
puer iste centurionis, nullum usquam judicium lex decrevit. Per omnia
igitur congrue, sicut jam dictum est, per leprosum legis alumnum
Judaicus, et per gentilis hominis puerum gentilis populus, a suis
curandus peccatis, significabatur: per gratiam hujus Filii hominis, qui
in operibus suis exterioribus sine dubio salutem animarum, propter quam
venerat, die ac nocte meditabatur salutem, et eorum qui sub lege erant,
ut ille leprosus, et eorum qui sine lege erant (Rom. II), ut iste puer a
proprio sensu captivus.
|
|