CAPUT IX. Deum votuisse sibi comparem creaturam facere, et fecisse commistis in uno Christo diversis geniturae suae substantiis.

Durum fortasse a quoque judicetur quod dicimus Deum omnipotentem sibi, vel suae naturae, comparem non potuisse condere creaturam; sed revera durius atque intolerabilius rectissime judicaretur, si eum (quod absit!) noluisse diceremus. Nam hoc dicendo, minus bonum praedicaremus, et (quod dictu nefas est), invidentiae suspectum illum faceremus. Dicamus ergo fideliter, dicamus fiducialiter quia Deus et vere bonus creaturam sibi comparem facere voluit, et juxta quod de illo scriptum est: Omnia quaecunque voluit fecit (Psal. CXIII), non ante destitit, donec hoc ipsum quocunque modo, qualicunque arte sapientiae suae faceret quia voluit. Et quomodo fecit? Diversas geniturae suae substantias, sive naturas in unam personam conjunxit, et salva veritate utriusque naturae ut hominem Deum faceret Deum hominem fecit, quando Verbum suum incarnari voluit. Hoc fecit quoniam bonus, quoniam benevolus.