CAPUT XV.

Quamvis sanctae conversationis sunt, memento quod interdum errare possint; homines enim sunt, et in illis citius error subrepit, qui absque scientia vel spiritu discretionis, maximam habent aemulationem sanctitatis. Quid, si etiam prophetae essent, si prophetico spiritu ventura praedicerent? Nunquid vel ob hoc audiendi essent, ubi manifestam persuaderent praevaricationem? Non utique, sed caute discernendi, propter illud, quod Apostolus dicit: Ipse enim Satanas transfigurat se in angelum lucis (II Cor. XI). Propheta, qui venit de Juda ex praecepto Domini, et praedixit verba, quae facturus erat Josias super altare Bethel, quomodo, vel per qualem hominem seductus fuit: Utique per prophetam, qui dixit ei: Veni mecum domum, ut comedas panem (III Reg. XIII). Cumque illi diceret: Locutus est Dominus ad me in sermone Domini, dicens: Non comedes panem, et non bibes ibi aquam, nec reverteris per viam qua ieris. Et ego, inquit ille, propheta sum similis tui, et angelus locutus est mihi in sermone Domini, dicens: Reduc eum tecum in domum tuam, et comedat panem et bibat aquam. Fefellit eum et reduxit secum. Comedit ergo panem in domo ejus, et bibit aquam. Cumque sederent ad mensam, factus est sermo Domini ad prophetam qui reduxerat eum, et exclamavit ad virum Dei, qui venerat de Juda, dicens: Haec dicit Dominus: Quia inobediens fuisti ori Domini, et reversus es, et comedisti et bibisti in loco in quo praecepit tibi ne comederes neque biberes, non inferetur cadaver tuum in sepulcrum patrum tuorum (III Reg. XIII). Et ita factum est. Nam invenit eum leo in via, et occidit (ibid.). Mirum quomodo ad talem hominem factus est sermo Domini, nisi quia sanciendum erat exemplum nobis venturis, ut non facile hominibus, quamvis sanctis et religiosis, acquiescamus in causis periculosis.