|
BETH.
|
“Vetustam fecit pellem meam et carnem meam, contrivit ossa mea.”
|
|
Propter veterem Adam, vetustam fecit pellem, vetustam fecit carnem meam.
In quo
|
“pellem meam vetustam fecit?”
|
|
In conditione mortalitatis. In quo
|
“carnem meam vetustam fecit?”
|
|
In concupiscentia, et passione desiderii. In quo
In eo quod
|
“non quod volo bonum hoc ago, sed quod nolo malum illud facio (Rom.
VII).”
|
|
Ossea in me ratio est, et ossea, id est bona voluntas, unde condelector
legi Dei secundum interiorem hominem. Sed haec eadem
pugnaci lege peccati, quae est in membris meis (ibid.) juste superducta.
BETH.
|
“Aedificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.”
|
|
Propter illam vetustatem et contritionem omni humano generi superductam,
aedificium calamitatis
in populo meo famem et gladium et ignem convocavit, et stare fecit in
circuitu meo.
|
“Et circumdedit me felle et labore,”
|
|
felle amaritudinis et tristitiae in mente, labore carceris et inediae in
carne. Audivi enim contumelias multorum, et terrorem in circuitu:
|
“Persequimini et persequamur eum (Jer. XX).”
|
|
Caesum etiam in carcerem miserunt me, in lacum in quo non erat aqua
projecerunt me, ut morerer ibi fame (Jer. XXXVII, XXXVIII). BETH.
|
“In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.”
|
|
Praeterea
propriae conscientiae
certum enim de propria salute non sinit me esse ut me arbitrer
comprehendisse (Phil. III), semperque suspectus sum in timore judicii
superventuri, ut non magis praesumam de salute, quam praesumere possunt
mortui sempiterni, quos propria conscientia reatus quotidie morti
sempiternae addicit. Nullo enim justior sum, nisi per gratiam Dei, nisi
per gratuitam misericordiam vocantis et justificantis quos vult (Rom.
VIII).
|
|