CAPUT XI. Utilitas.

Utilitas haec est in virtute hujus sacramenti, quod ejus ope fit possibile his, qui in terra sunt, in coelum ascendere. Aliter namque illud possibile non est; ait enim Salvator:

“Nemo ascendit in coelum, nisi Filius hominis qui est in coelo (Joan. V).”

Uni et soli qui descendit de coelo, Filio hominis, quia una persona est cum Filio Dei, cum Verbo Patris, quod de coelo descendit, et de corde Patris in uterum venit Virginis, uni, inquam, et soli Filio Dei Filioque hominis, tanquam suo capiti cuncta membra corporis adnectuntur (Coloss. II), omnes qui in fide hujus sacramenti, in plenitudine hujus charitatis sunt recepti, et sic unum corpus, una persona, unus Christus, caput cum suis membris in coelum ascendit (Ephes. V), dicitque gratulabundus gloriosam Deo assignans Ecclesiam:

“Hoc nunc os ex ossibus meis et caro de carne mea (Gen. II).”

Et ostendens se atque illam in personae convenisse unitatem, et erunt, inquit, duo in carne una. Magnum hoc sacramentum est. Caro Christi, quae ante passionem solius erat caro Verbi Dei, per passionem ita crevit, adeo dilatata est, ita mundum universum implevit, ut omnes electos, qui fuerunt ab initio mundi, vel futuri sunt usque ad ultimum electum in fine saeculi, nova conspersione hujus sacramenti, in unam Ecclesiam faciat Deum et homines aeternaliter copulari. Caro illa unum erat granum frumenti, quod antequam cadens in terram mortuum fuisset, nunc postquam mortuum est, crescit in altari, fructificat in manibus et corporibus nostris, et ascendente magno et divite domino messis, terram fructiferam, in qua crevit, secum vehit in horrea coeli (Joan. XV).