CAP. XIII.

Ipse autem huic mundo renuntians, se a conjugio et a totius mundi contagio sequestravit, contentus victu et vestitu, et secutus Christum seipsum abnegavit. Hoc autem est esse monachum. Unde, quia omnem hominem voluit esse sicut seipsum, omnem ergo hominem voluit esse monachum.

D. Si autem omnis homo esset monachus, cito periret mundus, quia si nullus generaret, nullus generaretur; unde etiam in tempore Pauli, vel non multo post eum, mundum finisse sequeretur. Quid igitur de his sanctis, qui post eum usque ad finem saeculi fuere, diceretur?

M. Constat esse electorum numerum certum atque diffinitum; mundus autem pro nullo alio adhuc stare probatur, nisi ut hic numerus electorum paulatim de ipso colligatur. Unde sequi videtur, si in tempore Pauli omnis homo perfectus monachus haberetur, electorum numerus uno tempore cito accelerarentur, qui postea paulatim colligi videretur.

D. Verumtamen privilegium apostolicae dignitatis, quod probatum est a tempore apostolicae praedicationis veros monachos usque ad nostra tempora possidere, id regulares canonici eodem modo videntur implere.