|
|
“Fecit quoque rex Salomon ducenta scuta de auro puro, et trecentas
peltas ex auro probato. Fecit etiam thronum de ebore grandem, et
vestivit eum auro fulvo nimis, qui habebat sex gradus, et summitas
throni rotunda erat in parte posteriori. Et duae manus hinc et inde
sedile tenentes, et duo leones stabant juxta manus singulas, et duodecim
leunculi stantes super sex gradus hinc atque inde.”
|
|
Hoc memorabilium Salomonis operum ultimum, ne parvum esse aut a mysterio
vacare suspicemur, vehementi atque admirativa Scripturae praesentis
commendatione prohibemur, dum continuo sequitur:
|
“Non est factum tale opus in universis regnis.”
|
|
Nam tot scuta, totque peltae idem significant quod armatura illa
fortium, de qua idem in Canticis canticorum:
|
“Sicut, inquit, turris David collum tuum, quae aedificata est, cum
propugnaculis. Mille clypei pendent ex ea omnis armatura fortium (Cant.
IV).”
|
|
Hoc ergo memorandorum ejus operum novissimum, quid significet digne
quaerimus, et quaerentes ad ultima magni regis Christi, opera
prospicimus. Quidnam est iste thronus tam grandis, tam mirabilis, nisi
altitudo majestatis in illo die novissimo magni et tremendi judicii?
Mirando ordine in illo rege sapientia Dei significativa opera disposuit,
ut hoc opus, quo profecto nihil ultra memorabile fecit, signum vel
figura esset magni judicii, post quod nihil ultra operaturus Rex noster
requiescet ab operibus suis. Grandis thronus, grande quippe judicium
exspectamus, cujus in occursum venientes in nube, virtutes quoque
coelorum movebuntur. Thronus, inquam, ex ebore, judicium quippe ex
puritate constabit justitiae. Alioqui nisi, ut hic idem Salomon
testatur, venter ejus esset eburneus, nisi absque omni calore libidinis
conceptus, natus vel conversatus esset homo, et Deus Christus (elephas
quippe, unde est ebur, animal esse castissimum perhibetur), quomodo vel
quo jure hunc mundum esset judicaturus? Grandis igitur ex ebore thronus
auro vestitus, judiciaria mundissimi hominis est majestas, in qua
nimirum aurea divinitatis justitia revelabitur. Sex ille habebit gradus,
sex enim sententiis judicium perficitur:
|
“Esurivi enim, et non dedistis mihi manducare. Sitivi, et non dedistis
mihi potum. Hospes eram, et non collegistis me. Infirmus, et non
visitastis me. In carcere, et non venistis ad me (Matth. XXV).”
|
|
|
“Duae manus hinc atque inde,”
|
|
id est duo tenores, hinc judicii, atque inde misericordiae.
|
“Duo leones juxta manus singulas,”
|
|
id est utrobique fortis atque formidabilis judicii veritas. Nam et a
sinistra omnis iniquus condemnabitur, et a dextra vix justus salvabitur
(I Petr. IV). Duodecim leunculi super sex gradus stantes, duodecim erunt
apostoli, duodecim, id est universi judices super condignas utriusque
manus propositi retributiones. Post hoc opus, post hunc thronum
Salomonis, id est pacifici regis Christi, jam in aeternum gloria et
divitiae in domo ejus (Psal. CXI), tanta copia, quantam Scriptura
praesens significare non sufficit. Attamen conando nonnihil proficit.
|
“Non erat, inquit, argentum, nec alicujus pretii putabatur in diebus
Salomonis.”
|
|
Ac deinceps.
|
“Fecitque ut tanta esset abundantia argenti in Hierusalem, quanta
lapidum.”
|
|
Etenim
|
“postquam sederit Filius hominis in sede majestatis suae,”
|
|
et per judicium ejus ierint impii quidem in supplicium sempiternum,
|
“justi autem in vitam aeternam (Matth. XXV),”
|
|
jam non erit argentum, jam nullius pretii reputabitur in illis diebus
aeternitatis, quia
|
“sive prophetiae evacuabuntur, sive linguae cessabunt, sive scientia
destruetur (I Cor. XIII),”
|
|
non illic tinniet ejusmodi argentum, quia non mittentur eloquentes ad
praedicandum, ad docendum, ad prophetandum. Omnes perfecti erunt, omnia
consummata erunt. In omnibus aeternaliter abundabit, purissimum
charitatis aurum vel argentum.
|
|