|
|
“Propterea, inquit, persequebantur eum Judaei, quia haec faciebat in
Sabbato.”
|
|
Revera satis faciles ad malum, satis et nimium veloces pedes eorum ad
effundendum sanguinem (Psal. XIII). Attamen cur ista tam saepe faciebat
Dominus in Sabbatis? Nunquid ut provocaret eos, hanc illis dabat
offensionem? Nunquid quia mortem suam fore sciebat utilem, idcirco
provocabat eos ad effundendum suum sanguinem? Absit! Sed ipse lucerna
erat, et idcirco ut luceret in tenebris, in mundum venerat. Constat vero
quia sicut ipse ait:
|
“Nemo accendit lucernam et in abscondito ponit, sed super candelabrum,
ut omnes qui in domo sunt, vel ingrediuntur domum, lumen videant (Matth.
V).”
|
|
Bene ergo in oculis omnium lucem operum suorum propalare debebat, bene
in synagogis et in templo, quo omnes Judaei conveniebant, operari et
docere illum decebat. At illi non qualicunque die, sed Sabbatis,
neomeniis, aliisque festivitatibus, celebres conventus agebant.
Oportebat ergo ut Sabbatis quando domus plena erat, id est templum vel
synagoga, quando ingrediebantur omnes feriati, ad quos lucerna haec
missa fuerat. Oportebat, inquam, ut tunc super candelabrum suum stans,
operaretur opus suae claritatis ut expanderet lumen corporaliter
inhiantis [inhabitantis] in se plenitudinis divinitatis (Col. II), ut
oculi simplices in lumine ejus gauderent, et oculi nequam excusationem
de peccato non haberent (Joan. XV). Haec enim lucerna nullum oculum ob
sui praesentiam nequam esse faciebat, sed tantum a simplici oculo
distinguebat, quemadmodum tu, quilibet bonus artifex, per ostensionem
artis tuae neminem invidum esse facis, sed tantum ab effectis
deprehendis et discernis, quis invidus, quis erga te benevolus sit. Cum
igitur in praesentia lucis, oculi nequam totum corpus tenebrosum
haberent (Matth. VI), adeo ut lucem in tenebris lucentem non modo non
comprehendere, sed etiam exstinguere vellent, persequebantur enim illum
Judaei, propterea quia haec faciebat in Sabbato, dicit eis:
|
“Pater meus usque modo operatur et ego operor.”
|
|
Brevis sententia, mirabilis causa, quia et persecutores suos in jus
vocabat, et nos benevolos sibi, sicut lucerna fulgoris illuminat.
Benevolos namque sibi nos bonis operibus effecit, quorum unum illud,
quod nunc languidum sanavit, ad captandum benevolentiam pertinuit. Nam
quod ait:
|
“Pater meus usque modo operatur, et ego operor,”
|
|
nostri oratoris pro nobis perorantis, sapientiae Dei narratiuncula est,
verbis lucida et brevis, sensu magna et mirabilis, cujus partem illam
quae est
toto sequenti sermone argumentosa veritas ob confirmationem nostrae
fidei constanter et veraciter defendit. Audite, Judaei, audite legem
aequitatis, postulat homo iste quem vos persequimini, quem vos ob
hujusmodi causam interficere quaeritis, qua senatum orbis terrae
benevolum sibimet effecit. Die Sabbati reprehensus de opere qualicunque
non se de qualitate operis quamlibet [quamvis] laudandi defendit, sed
dejure suo secundum natales suos causam legitimam constituens, vestrum,
imo totius orbis publicum auditorium non subterfugit. Vos omnes ex
Abraham nati, et omnes post Abraham estis; hic autem ex Abraham quidem
natus est, sed et ante Abraham est, et non sic operatur in Sabbatis, ut
vos, cum bovem vel asinum adaquatis, nonnihil negligentes in hoc
Sabbatum, id est, requiem ancillae vel advenae vestri vestrum pecus
solventis et adaquantis, et idcirco non vult sub aequali vobiscum lege
teneri (Matth. XII). Habetis legent, estis quidem legisperiti; habetis
judices, si vere utique justitiam loqui et recta judicare velint (Psal.
LVII).
|
“Pater meus, inquit, usque modo operatur.”
|
|
Non indicat nunc primum quis vel ubi Pater suus sit, sed hac re jamdudum
vobis intimata, maxime per testimonium Joannis id quod sequitur,
defendere intendit. Et illud plane concedere oportet. Nec enim negare
potestis quin ille talis Pater ejus, qualem jamdudum audistis,
Nonne ille usque modo in Sabbatis vestris fecit
|
“solem suum oriri super bonos et malos, et pluit super justos et
injustos?”
|
|
(Matth. V.) Nonne, cunctis diebus nullis festivitatibus exceptis,
occidit et vivere facit (I Reg. II)? percutit et sanat, et quacunque die
apprehenderit hominem dignum morte, quacunque die peccator in manus ejus
inciderit, non est Sabbatum quod illum de manu ejus eruere possit (Num.
XIII). Nam ut hoc taceam quod a substituendis animalium fetibus vel
nutriendis terrae fructibus, non magis Sabbato quiescit, quam prima vel
secunda Sabbati. An putatis quod vos, dum in Sabbatis vestris onera
peccati per portas vestras (Jer. XVII), id est, per sensus vestros
infertis, qui utique cum sint portae et fenestrae corporis, ingredietur
mors per ipsos usque ad interiora ventris, cum, inquam, ejusmodi onera
portatis et longis iniquitatis funiculis trahitis (Isa. V), putatis dum
vos ista facitis in Sabbatis, et dum in Sabbato homicidium adversum me
pertractatis, quod Pater meus tunc interim otiosus sedeat (Psal.
LXVIII), quia Sabbatum et non vos de libro suo deleat; imo peccatum
vestrum
|
“stylo ferreo in ungue adamantino (Jer. XVII)”
|
|
scribat forti opere et profunda Scriptura quam in sempiternum nemo
deleat? Palam ergo est, quia
|
“Pater meus usque modo operatur,”
|
|
et quod non ita requieverit die septimo ab omni opere, ut cuncta quae
creavit desinat magis Sabbato quam alia die gubernare? Defendam itaque
meipsum, dicens:
si adversamini, vera ratio, rationalis veritas vinculo suo conatus
vestros alligabit. Vos enim a Joanne, quem consulendum esse judicastis,
quasi propositum, audistis quod Deus Pater meus sit, vos a me assumptum
refellere non potestis, quin ille Pater meus operetur usque modo in die
Sabbati. Concludo ergo, dicens: Igitur
Quid enim? num ita vos insanire audebitis, ut odio vel despectu Filii
Patrem quoque condemnetis et persequamini, quia non vacat ab operibus
vitae vestrae necessariis vel a regimine totius mundi in die Sabbati?
Rursus legaliter astruere non poteritis quod Filius minus liber Patre
suo sit, quod Filius Patre suo minus legitimus etiam Sabbati Dominus
sit. Quis enim filius legitime natus patri suo natura vel conditione
postponitur? Nunquid Pater alterius vel diversae substantiae quam
ejusdem, cujus et ipse est, Filium generare potuit? Facere quidem aliud
potest quam id quod ipse est, sicut vestrum quidlibet dum pingit vel
plasmat, aliud profecto quam quod ipse est facit; sed dum generat,
profecto aliud quam id quod ipse est, generare natura non concedit. Me
autem solum Pater non fecit, sed genuit; sicut vobis idem Joannes qui
supra dixit:
|
“Unigenitus qui est in sinu Patris ipse enarravit (Joan. I).”
|
|
Ille unigenitum Dei me esse perhibuit. Igitur et ego operor in Sabbato,
quoniam minus liber, minus legitimus non sum Patre meo.
|
“Propterea ergo, inquit, magis quaerebant illum Judaei interficere, quia
non solum solvebat Sabbatum, sed et Patrem suum dicebat Deum, aequalem
se faciens Deo,”
|
|
videlicet dicendo:
|
“Pater meus usque modo operatur,”
|
|
aequalem se facit scilicet subjungendo:
|
|