|
Dominica secunda statio ad sanctam Jerusalem. Totum enim officium
ejusdem Dominicae ad laetificandum cor illius decantatur, quae primum
Filii Dei recepit adventum, quaeque per fidem justificata (Rom. V), et
pacem habens ad Deum, desiderat in secundo adventu videre gloriosum
regem suum. Mulier quippe casta est, quae viri sui absentiam plorat,
praesentiam desiderat; et sic unici sponsi sui suspirat thalamum,
|
“quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum (Psal. XLI).”
|
|
Huic ergo desideranti, festinanti atque anhelanti, praesens officium
laetitiam praenuntiat, spem inculcat, patientiam praedicat. Primum
Evangelii sententiam contemplemur, cui caeterae officii partes, plenae
gaudii, plenae consolationis et pacis, consonare probentur, praemissis
signis, quae gloriosum illum adventum praecessura sunt.
|
“His ergo, inquit Dominus, fieri incipientibus, levate capita vestra,
quoniam appropinquavit redemptio vestra (Luc. XXII).”
|
|
|
“Levate capita vestra, ait beatus Gregorius, id est exhilarate corda;”
|
|
juxta hujus veridici promissi consolationem, praecinit ad introitum tuba
prophetica populo Sion:
|
“Ecce, inquiens, Dominus veniet ad salvandas gentes, et auditam faciet
Dominus gloriam vocis suae in laetitia cordis vestri (Isa XXX).”
|
|
Parvulus enim et pupillus est in hoc exsilio natus populus Sion,
peregrina matre. et illo quem nunquam vidit, genitus patre; patrem
absentem gemitibus quaerens, et assiduis coelum pulsans vagitibus, quo
patrem suum abisse, matre narrante, audivit, et vix infantulus
intellexit. Cui flenti et in orationibus vagienti commiserens mater
totum hoc officium canit (Act. I), jamjam imminere contestans
desideranti reditum patris, et audiendam esse gloriam vocis ejus, quando
dicet:
|
“Venite, benedicti Patris mei, percipite regnum in laetitia, inquit,
cordis vestri (Matth. XXV),”
|
|
quae tota erit, ut signis ejus fieri incipientibus juxta Domini dictum,
debeamus levare capita nostra (Luc. XXII), id est exhilarare corda. Quod
quia per nos fieri non potest, nisi nos ipse gaudio spiritus sui
laetificet, recte in collecta deprecamur, dicentes: Excita, Domine,
corda nostra, id est leva atque exhilara ad praeparandas Unigeniti tui
vias, scilicet, ut parata sint occurrere illi; non per timorem fugiendo,
sed cum amore adventum ejus excipiendo. Ad haec opportune nobis haec
apostolica lectio recitatur:
|
“Quaecunque scripta sunt, ad nostram doctrinam scripta sunt, ut per
patientiam et consolationem Scripturarum spem habeamus (Rom. XV),”
|
|
et reliqua. Valet enim ad correptionem impatientis animae, nimis aegrae,
cupientis dissolvi, et esse cum Christo, dum abundantiam spei nobis
optando, moras venturi Domini nostri ferre suadet, cum pace et gaudio
(Philip. I). Graduale manifeste venturum eum canens,
|
“cujus species decoris ex Sion est (Psal. XLIX),”
|
|
juxta illud, quia salus ex Judaeis est, eamdem laetitiam sanctis ejus
praedicat (Joan. IV); qui congregandi sunt ad dextram ejus, eo quod
ordinaverint testamentum ejus novum super vetera sacrificia (Psal.
XLIX). Alleluia duobus fecundum versibus primo versu gaudium spei
praedicat ejus, cui dictum est:
|
“In domum Domini ibimus, laetitiamque ex re futuram (Psal. CXXI),”
|
|
ubi stabunt pedes ejus in atriis Jerusalem. Lecto autem supradicto
evangelio praecentore gaudii, et confirmata promissione veritatis, ubi
dicitur:
|
“Coelum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt (Luc. XXI),”
|
|
jam velut consolatione recepta, gratulatur populus Sion, et dicit
credens veritati:
|
“Deus, tu convertens vivificabis nos, et plebs tua laetabitur in te
(Psal. LXXXIV.)”
|
|
Vivificabis nos, inquit, scilicet per resurrectionem, convertens nunc
per fidem,
|
“et plebs tua laetabitur in te.”
|
|
Laetabuntur filii sponsi reddita sibi ejus praesentia, et pristina
tristitia in gaudium conversa, pleno gaudebunt gaudio. Longum nimis est,
neque a nobis propositum exponentis more omnia persequi. Solam enim
concordiam cujusque officii, velut compagem cujusque corporis perquirere
propositum est. Summa igitur hujus officii est, ut peregrina Jerusalem,
id est Ecclesia praesens, hujus vitae exsilium spe patientissima
perferat, et cum secundum Evangelii jam dicti praemonstrationem, mundi
ruinam imminere cognoverit, levet caput suum, et juxta communionis
cohortationem surgat, et stet in excelso, terrena respuens et amans
coelestia, sicut petit collecta, quae dicitur ad complendum, et videat
jucunditatem (Baruch. V), quae veniet sibi a Deo suo, ac velut
propinquante aestate moeroris sui nubila discutiat, quia vitae dies
aeterni solis claritate fulgescunt (Apoc. XXI).
|
|