|
|
“Quae prius tangere nolebat anima mea,”
|
|
videlicet illa Scripturae veteris sacramenta,
id est prae amoris vi,
Et
tunc
Non, sed idem dicet:
|
“Quae prius tangere nolebat anima mea,”
|
|
id est gentiles, quos prius ut brutos et immundos despiciebam, et illud
genus hominum,
id est mihi confoederatum, afferebat
videlicet prohibente Deo, ne cum alienigenis foedus inirem,
id est prae filiorum Israel inopia, qui converti nolunt,
id est mihi per fidem concorporati sunt. Quando hoc bos, id est
Synagoga, dixerit, habemus in Actibus apostolorum, dicentibus eisdem
apostolis:
|
“Quia vos indignos judicastis aeternae vitae, ecce convertimur ad gentes
(Act. XIII).”
|
|
MORALITER. Moraliter haec ita accipi possunt, ut dicat fidelis anima,
timore poenarum correpta:
|
“Quia sagittae Domini minae sunt,”
|
|
et caetera. Quae non mutantur a supradicto sensu. Sed quia
|
“perfecta charitas foras mittit timorem (I Joan. IV),”
|
|
ut videre cupiat eum quem prius serviliter formidabat, apte subditur:
etc. Hic onager illos signat qui in campo fidei constituti illius
officii loris ligantur, bos vero illos quos suscepti officii vel ordinis
jugum premit. Qui nunc quasi rugiunt et mugiunt, cum a visione Dei, quem
desiderant exclusi sunt. Sed
id est aliquid fidelis privatus,
id est semper virentem ejusdem visionis Dei gloriam?
id est aliquis sacri ordinis jugo pressus
|
“cum ad praesepe plenum steterit,”
|
|
id est cum ad plene videndum Deum admissus fuerit? Aut, si quaeras quare
ante illud cessare a mugitu vel satiari non potest, quid interim
comedet?
|
“Nunquid poterit comedi insulsum,”
|
|
id est nunquid illum delectare poterunt fabulationes, quas iniqui
narraverunt (Psal. CXVIII), aut aliquid tale,
id est divina sapientia, conditum? Aut si quaeras: Quare non festinat ut
hinc effugiat per martyrium? Nunquid sua virtute poterit
id est dicere vel facere pro veritate,
id est dictum vel factum,
id est martyrium? Sed magis ac magis proficiens postmodum dicit quod
sequitur:
|
“Quae prius tangere nolebat anima mea,”
|
|
id est amaritudines persecutionum, quas prius formidabam,
id est prae taedio peregrinationis meae,
id est delectabiles mihi sunt, in tantum ut desiderans dicam:
|
|