|
Interdum etiam, si quando ignis urens, qui et ipse pro parte sua
necessarius minister est, nimis importunus exstiterit, non unus, sed
plures e diverso insiliunt, et inter se obversis viribus animose
constringunt. Fit fragor illis colluctantibus, quam tonitruum decimus,
et inter eos ignis coangustatus dissipatur, ac per scintillas fulgurando
desilit, aut etiam nimis exasperatus fulminando terram ferit. Pavidum
vulgus firmamentum confringi, vel coelum ruere arbitratur. At illud
secundum nomen suum firmiter stat, et nequaquam ulla tempestatis vi
contingitur; nam nec infimum lunae circulum iste tumultus excedit. Recte
igitur praeterito quidem tempore dictum est, quia Fecit Deus
firmamentum, extendens illud sicut pellem, praesenti vero, Qui ponit
nubem ascensum suum, qui ambulat super pennas ventorum, qui facit
angelos suos spiritus, et ministros suos ignem urentem (Psal. CIII).
|
|