|
|
“Scitis, inquit, quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis
tradetur ut crucifigatur.”
|
|
Et quidem sciebant quia Pascha fieret, sed hoc nesciebant, quod in illa
paschali vespera tradendus, et die sequenti crucifigendus esset. Ipse
autem non solum sciebat, verum etiam ab initio taliter fieri
praedestinaverat, quatenus, finem accipiente Pascha veteri, id est
legalis agni immolatione, confestim verus ipse Agnus et Pascha novum
immolaretur, atque ita quod eatenus velut in umbra significatum fuerat,
jam in re procederet, figurae transeunti veritas permanens succederet.
Nunquid vero vel illud a mysterio vacare putandum est, quo post biduum
hoc futurum esse praedixit? Poterat etiam ante hoc ipsum praedicere, ita
ut diceret, post triduum, sive post quatriduum. Ergo nec istud vacare
patimur, quod tunc praedixit, ex quo post triduum, id est tertia die
erat crucifigendus. Unde sciendum quia sicut triduana sepultura, ita et
triduana fuit passio ejus, qua necessarium erat sanctam placari
Trinitatem, cunctis trium temporum hominibus salutem hanc
exspectantibus, scilicet et illis ante legem, et illis qui sub lege
fuerunt, et nobis qui nunc sub gratia vivimus. Haec ejus triduana passio
sic discernitur. Qua die dixit hoc discipulis suis:
|
“Scitis quia post biduum Pascha fiet,”
|
|
venditus fuit, Juda traditore loquente cum principibus sacerdotum et
magistratibus, et illis paciscentibus pecuniam illi dare, quibus et
spopondit illum tradere. Transacto sequenti die, jam ad vesperam plena,
id est, quinta decima, luna effulgente, Pascha de more factum est; et
tunc ipse, cum esset nox, Juda foras egresso ad tradendum, agonizans et
prolixius orans, sudoremque sanguineum desudans (Luc. XXII), traditus,
comprehensus et ligatus, ad principes sacerdotum adductus est, et die
succedente crucifixus est. Nunc rei ordinem ingrediamur:
|
|