CAPUT IX. Quod altius sonet hoc nomen principium dictum Judaeis, quam si dixisset: Filius Dei sum, vel Christus ego sum.

Cum igitur ab hoc testimonio capitis libri principium se esse asserit, hoc modo respondens Judaeis:

“Principium sum, qui et loquor vobis (Joan. VIII),”

sanctum ac venerabile est perpendere quomodo et malignam illorum intentionem eludit, et veritatem essentiae suae non solum non abscondit, imo altius depromit. Altius quippe sonat hoc nomen principium quam si dixisset: Filius Dei sum, vel Christus ego sum. Cui enim angelorum vel hominum licet aut congruit ut vocetur principium? Incommunicabile est ulli creaturae hoc vocabulum. Qui dicere ausus fuit:

“Ego feci memetipsum (Ezech. XXIX),”

hoc enim apud Ezechielem dixisse redarguitur per Spiritum propheticum, quod idem est ac si diceret: Ego sum principium, propter hoc ipsum cecidit angelus, et factus est diabolus. Porro nomen hoc quod est Filius, communicabile est, et ipse pueris suis communicavit sive participavit, quia communicaverunt carni ejus et sanguini, quemadmodum et in Psalmo Spiritus sanctus longe ante protestatus est:

“Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes (Psal. LXXXI).”

Nec vero illud repugnat quod Apostolus dicit:

“Cui enim angelorum dixit aliquando: Filius meus es tu (Hebr. I),”

subjungit enim:

“Ego hodie genui te,”

quod totum nulli unquam alii dictum, aut dicendum est. Christus quoque communicabile nomen est, verbi gratia cum ipse Deus in Psalmo loquens de patribus Abraham, Isaac et Jacob:

“Nolite, inquit, tangere christos meos (Psal. CIV);”

igitur et altius, ut jam dictum est, veritatem essentiae suae deprompsit, dicendo principium tanquam si diceret: Filius Dei vel Christus ego sum, et malignam intentionem illorum sic elusit, ut non possent eum accusare apud Romanum imperium, quasi de assumptione regii nominis. Sic et in loco alio, dum circumdantes illum dicerent:

“Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam (Joan. X),”

non statim ascendit contra eos dicendo, Christus ego sum, sed quasi gyrando post eos, et aliqua locutus de se Pastore et ovibus suis, quam videlicet professionem, si de illa accusaretur, non multum curarent Romani, tandem dixit:

“Ego et Pater unum sumus (Joan. XI),”

quod nimirum longe est altius quam si dixisset, Ego sum Christus, quia sicut jam dictum est, multi dicti sunt christi, in tantum, ut Saulem quoque reprobum David nominare non dubitaverit christum Domini (I Reg. XXIV).