CAPUT XXVI. De historia, qua tribus Dan tulisse idolum Michae, et viri stirpis Benjamin narrautur mulierem incredibili libidinis furore vexando interfecisse, quod vehementer Israelites duplicis fornicationis crimine infamet.

(CAP. XVII.) Fuit eo tempore vir quidam in monte Ephraim, nomine Michas, qui dixit matri suae: Mille centum argenteos quos separaveras tibi, et super quibus me audiente juraveras, ecce ego habeo, et apud me sunt. Ac deinceps: Reddidit igitur matri suae. Quae tulit ducentos argenteos, et dedit eos argentario, ut faceret ex eis sculptile et conflatile, etc. Duo gentis Israeliticae mala, duplicem fornicationem populi Israel, ex hoc loco usque ad finem hujus libri Scriptura sancta culpare et exsecrarilaborat: propter quae pene continua, et nunquam nisi paucissimis jndicibus, sive regibus justis frenantibus interdum coercita, Dominus terrae illi et populo toties iratus est, et adhuc manus ejus extenta. Prima namque, id est, fornicatio animae est, qua a Deo legitimo viro creatura recedens, idolis prostituitur, et divini nominis adulterium perpetrat, sculptili atque conflatili communicando illud. Hoc adulterium, hanc fornicationem spiritualem in gente illa praesens lectio vehementer percutit, quo in tantum ardebat, ut nunc temporis non solum Michas, unus homo, sculptile fecerit, sed et integra tribus Dan pro magno commodo sibi illud furata sit: cum adhuc inter caeteras tribus sortem non accepisset, et idcirco Dei veri auxilium saltem pro temporalibus bonis impensius quaerere debuisset. Sic enim dictum est: (CAP. XVIII.) In diebus illis non erat rex in Israel, et tribus Dan quaerebat possessionem sibi, ut habitaret in ea. Usque ad illum enim diem, inter caeteras tribus sortem non acceperant. Et post aliqua: Tulerunt sculptile Ephod, et idola, atque conflatile. Quibus dixit sacerdos: Quid facitis? Cui responderunt: Tace, et pone digitum tuum super os tuum, et veni nobiscum, ut habeamus te patrem et sacerdotem. Ephod indumentum sacerdotale significat, quod in Exodo et Levitico superhumerale dicimus. Teraphin autem proprie appellantur, figurae et simulacra. Haec ergo prima est fornicatio, qua populus Israel pronus ad idola, secundum animam fornicabatur a Deo suo. Altera fornicatio est, quae diversis libidinum ludibriis corpora commaculat, tunc perniciosior, quando contra naturam sodomitica debacchatur insania. Haec quanta effrenatione populum illum dissolverit, acerrime lectio praesens insinuat. (CAP. XIX.) Fuit, inquit, quidam Levites habitans in latere montis Ephraim, qui accepit uxorem de Bethlehem Juda. Quae reliquit eum, et reversa est in domum patris sui Bethlehem, mansitque apud eum quatuor mensibus, et reliqua. Quid hoc auditu turpius, scelestius, crudelius? Venerunt, inquit, viri civitatis illius filii Belial, id est absque jugo, et circumdantes domum senis, fores pulsare coeperunt, clamantes ad dominum domus, atque dicentes: Educ virum qui ingressus est domum tuam, ut abutamur eo. Illo obsecrante vix abacti ne scelus hoc contra naturam operarentur in virum, facta commutatione nequissima uxorem ejus tota nocte abutendo, incredibili libidinis furore vexaverunt. Denique mortua est. Illa civitas Gabaa in tribu Benjamin erat. Tota tribus Benjamin sceleris ejusdem maculam communem sibi fuisse, atrociter professa est. (CAP. XX.) Congregatis quippe pariter omnibus filiis Israel de Dan usque Bersabee quadringintis millibus peditum pugnatorum, ut pugnarent contra Gabaa Benjamin, cum misissent nuntios ad omnem tribum Benjamin, qui dicerent: Cur tantum nefas in vobis repertum est? Tradite homines de Gabaa, qui hoc flagitium perpetrarunt, ut moriantur, et auferatur malum de Israel; noluerunt fratrum suorum filiorum Israel audire mandatum, sed ex cunctis urbibus quae suae sortis erant, convenerunt in Gabaa, ut illis ferrent auxilium, et contra universum Israel populum dimicarent. Sed et cunctum Israel, qui congregatus fuerat, reddere illis pro scelere quod merebantur, indubitabilis divini oraculi justitia sceleris ejusdem coarguisse videtur. Consultus enim Dominus a dicentibus, Quis erit in exercitu nostro princeps certaminis? respondens: Judas, inquit, sit dux vester. Attamen Egressi filii Benjamin de Gabaa, occiderunt de filiis Israel die illo viginti duo millia virorum. Iterum consultus Dominus a dicentibus: Debemus ultra procedere ad dimicandum contra filios Benjamin, an non? Ascendite, inquit, ad eos, et inite certamen. Attamen Occurrentes eis filii Benjamin, tanta in eis caede bacchati sunt, ut decem et octo millia virorum gladium educentium prosternerent. Tertio tandem consulentibus atque dicentibus: Exire ultra debemus ad pugnam contra filios Benjamin fratres nostros, an quiescere? Ascendite, inquit, cras enim tradam eos in manus vestras, et sic factum est. Ergo non solum Benjamin, quam manifestum scelus infamavit, sed et pugnantem contra illos Israel occulti judicii Dei veritas redarguit. Cur enim vindicibus tanti sceleris victoria tam sera tamque luctuosa provenit, nisi quia in quo alios impugnabant, seipsos accusabant? Igitur, ut praemissum est, duplicis fornicationis, animae scilicet et corporis, populum Israel praesens historiae locus vehementer accusat, et acerrime percutit, ad hoc valens, ut, quemadmodum ait Apostolas, Omne os obstruatur, et non magis Judaeus quam Graecus de justitia coram Deo glorietur (Rom. III).