|
|
“Mementote sermonis mei, quem ego dixi vobis: Non est servus major
domino suo.”
|
|
Illa namque odii, quod prior ego passus sum, scientia, et ista hujus
sermonis mei memoria, vestram vos obliviosam verberabitis impatientiam,
et teneras propriae voluntatis redarguetis delicias. Quid enim? Nunquid
scientes vel reminiscentes ea quae dixi, in contumeliis et
persecutionibus quae vobis accident, admirabimini? Nunquid de Domino
spinis coronato, purpuraque irrisoria induto, vos servi mei gemmata
diademata purpuramque serio vestiendam appetere audebitis? Nunquid talis
est ordo legitimae curiae, ut Rege colaphizato, consputo, et exalapato,
servi ejus altis eorum in theatro sellis insideant, et eisdem manibus,
quae Dominum sic afliciunt, sibimet applaudi studeant? non ita est. Sed
quid?
|
|