CAPUT II. Responsio jucunda Cunoni facta, qui rogarat ut praefationem secundi libri Machabaeorum explicatam huic operi insereret.

De isto capite quanto, et de his qui percusserunt illud, scilicet Machabaeis fratribus, occasio veniens sese obtulit, ut diceres ad me: Scribe mihi librum de victoria verbi Dei, sicut in prologo commemoravi, quem huic operi tecum loquendo praescripsi. Nunc adhuc insistis, rogitans imo per vim dilectionis imperitans, ut prologum secundi libri Machabaeorum longum, et ut dicis tu, mihique videtur, pene difficilem, aliquatenus studium adhibendo explicem, quasi ego cunctam possim, aut debitor sim tuam exactionem persolvere. Dicis etiam ludibundus, quod jamdudum hoc ipsum somniaveris, et somniando mihi supplicaveris pariter ac jusseris, quatenus hanc partem, scilicet elucidationem prologi, huic insererem et aptarem convenienter operi, et quod primum recusasse fortiter, et deinde spopondisse obtemperanter visus fuerim. Et ego tibi audeo dicere, sollicitus tamen ne cujuspiam risoris oculus hoc videat, et non benevole hoc accipiat, quia videbar mihi quondam luctam cum diabolo diutinam habere, tandemque dicere illi despicienti me: Cum placuerit Altissimo, ponat sedem suam in me, et loquetur judicia super te. Si non vamum fuit, quod videbatur, et si nunc re adimpletur, dum singula draconis capita studioso sermone percutimus, adjuvabit ipsum verbum, ut tuum quoque somnium me obtemperante prosperetur.