|
Verumtamen, ut ad rem praesentem propriamque viatoris attineat personam,
dicendum est juxta allegoriam quid significet scala haec, sublimitate
sua tangens coelos, portamque apertam habens innixo sibi Domino. Haec
plane magna est dignatio supernae propitiationis, quae super hunc
peregrinum talem vel profugum viscera sua non continuit, quin properaret
ostendere, quam tutum illi et semini ejus praepararet refugium, in
altitudine coeli. Quid enim illi est scala haec tantae altitudinis, nisi
illa seminis series, quam omnes novimus secundum evangelicum librum
generationis Jesu Christi Filii Dei? Ejus namque gradus scalae supremus
est, cui et Dominus fuit innixus, non alius quam Joseph in illa
generatione novissimus vir Mariae de qua natus est Jesus, qui vocatur
Christus (Matth. I). Nonne scalae innixus fuit Dominus cum hujus paterna
ope et pia vectatione indigens uteretur Deus, homo factus, de loco ad
locum fugiens Herode persequente. Pupillus in hoc mundo, id est absque
carnali patre genitus? Vidit igitur scalam summis suis innixum habentem
Dominum, tangentem coelos, aperientemque coeli portam, et tali figura
praevidit sibi innixum Dominum, generationem suam, id est, de se
incarnatum habituram, per quam coelos attingeret et portam coeli
hactenus clausam hominibus introiret. Et hoc somnium rei congruit ac
tempori, secundum personam vel negotium ejus qui vidit. Tunc enim ibat
cum benedictione Dei, et praecepto patris sui, ut uxorem acciperet de
filiabus Laban avunculi sui, cum fide et spe ejus, quae ad avum ipsius
facta est repromissionis. Vidit et angelos ascendentes et descendentes
per eam. Angeli Dei, id est, nuntii sancti, praedicatores sunt
veritatis, nuntii vel testes utriusque, divinae pariter et humanae
generationis Jesu Christi. Hi nunquam sursum et deorsum fixi consistunt,
nunquam enim purum Deum aut purum hominem praedicant esse semen Abrahae
Jesum Christum, sed sursum ac deorsum inoffenso pede currentes, dicunt
ascendentes, quia in principio erat Verbum, dicunt descendentes, quia
Verbum caro factum est (Joan. I). Descendendo, Deum hominem factum;
ascendendo, fatentur Deo hominem unitum. Idcirco recte duo generationis
hujus praedicatores, Matthaeus et Lucas, ascensum hunc et descensum sibi
diviserunt, ut ille ab Abraham descenderet usque ad Virginis uterum
(Matth. I): hic ab ipso, qui putatur filius Joseph, ascenderet usque ad
Deum (Luc. III). Terram, inquit, in qua dormis tibi dabo, et semini tuo.
Hoc de semine carnis dictum est, porro quod sequitur: Dilataberis ad
occidentem et orientem, septentrionem et meridiem, de semine fidei
dixit, sic enim conclusit. Et benedicentur in te, et in semine tuo
cunctae tribus terrae. Illud ante, hac post Christi seminis ejus
adventum factum est. Nam in duodecim tribubus suis, terram, in qua
dormiebat, tunc illi dedit: in Christo totum mundum per quatuor partes
ejus benedixit. Nec non et quod addidit: Et ero custos tuus quocunque
perrexeris, et reducam te in terram hanc; nec dimitam nisi complevero
universa quae dixi: tam de ipso, quam de semine ejus dictum et factum
est, non enim dimisit donec reduceret eum dicentem: In baculo meo
transivi Jordanem istum, et nunc cum duabus turmis regredior (Gen.
XXXII). Non dimisit semen ejus, donec de Aegypto educeret eos in hanc
terram, cum argento et auro, ita ut in tribubus eorum non esset infirmus
(Psal. CIV). Non dimisit nihilominus dilatare in quatuor partes mundi
semen ejus, quod est Christus, sicut scriptum est: A summo coelo
egressio ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus, nec est qui se
abscondat a calore ejus (Psal. XVIII).
|
|