CAPUT 21

Futurum namque, ut jam dictum est, hoc erat et factum est, ut regnum eorum et civitas praeclara ac ditissima Hierusalem, de foris Romano exercitu circumdata, intus triplici divisione contra se divideretur, principibus divisionum Joanne, Eleazaro et Simone, summa, et media, et inferiora civitatis loca tenentibus, et mirabili insania contra semetipsos debacchantibus tam atrociter ut ipsi hostes, scilicet Romani, duros infidelium casus misererentur, qui inter illorum furias latronum, nulla pace intercurrente, consumebantur. Plane Divinitas, cui omnia praesentia sunt, hoc futurum tanquam praesens jam videbat, imo ut fieret aequissimo judicio decernebat, quoniam sic dicebant et existimari volebant de ipso Dei Filio, quod cum Beelzebub, principe daemoniorum pactum habens, quod auditu quoque nefas est, concordi operatione per eum daemones ejiceret. Et ut justissimum judicium intelligas, percontatur, dicens ad eos?

“Et si ego in Beelzebub ejicio daemones, filii vestri in quo ejiciunt?”

Ac si diceret: Et si vos contra me tale verbum dicitis, quid facietis aut dicetis, cum filios vestros, scilicet apostolos, postquam glorificatus fuero, daemones ejicere videbitis, manifesta operatione Spiritus sancti, non solum de corporibus obsessis, verumetiam de templis vel delubris in quibus coluntur pro diis? Quid tunc dicetis? utique dicetis quia in Beelzebub faciunt haec. Si enim patremfamilias Beelzebub vocastis, quanto magis domesticos ejus? Homini percontatione praemissa, statim subjungit.

“Ideo ipsi judices vestri erunt.”

Nam revera, si finem fecissent blasphemandi, saltem ubi clamaverunt:

“Reus est mortis,”

et non solummodo verbum hujuscemodi dixerunt contra Filium hominis, verumetiam

“exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt (Matth. XXV),”

et ad ultimum crucifixum praetereuntes, blasphemabant eum: si, inquam, saltem tunc finem fecissent blasphemandi, et non etiam post resurrectionem et ascensionem ejus, missum de coelo et in apostolis loquentem Spiritum sanctum ac praedicantem poenitentiam et remissionem peccatorum similiter blasphemassent, non fuissent judicati, non judicassent eos filii ipsorum apostoli. Verbi gratia, ut dicerent excutientes vestimenta sua:

“Sanguis vester super caput vestrum,”

mundi nos ex hoc ad gentes ibimus (Act. XVIII).