CAPUT XI. De secunda Dominica Quadragesimae, cur vacat.

Dominica quadragesimae secunda, quae in ordine et ratione Dominicarum septem supra dictarum, quinta est, pulchra et rationabili dispositione vacat, tanquam non habeat Ecclesiae pontifex, jam defessus cantor, quae vel quibus, aut ubi verba canticorum Domini decantet, aut certe infructuosos fastidiens auditores, organa suspenderit ad salices. Significat enim quintam mundi aetatem, quando templo Domini diruto, et populo Dei in Babyloniam abducto, duplici captivitate Ecclesia Dei congemuit, peregrina in hoc mundo, captiva sub Nabuchodonosor (Psal. CXXXVI; Jerem. LII); tunc etenim populus Dei, neque templum neque altare habebat, et Babylonios deos statuamque regis Nabuchodonosor diaboli typum tenentis, minaci proposita fornace, cogebatur adorare (Dan. III). Non ergo ab re et rationabili diligentia dispositum est, ut cum hujus temporis omnes privatae quoque feriae propriis officiis locupletatae certisque sint stationibus insignitae, praeter solum (quod est ante Palmas) Sabbatum, de quo etiam suo loco ratio quaerenda est; sola haec Dominica vacet, sed nec officium nisi aliunde mutuatum habeat. Attamen ex narratione evangelica lectionem habet, illi jam dictae captivitati populi Dei verissime consonantem. Nam quod significaverat illa captivatio, Nabuchodonosor plebem Dei tyrannice de illa nobili Sion et templo Domini abstrahente et barbarici stimuli imperio violenter fatigante, hoc idem significatur in Evangelio praesentis Dominicae, daemonio vexante filiam Chananaeae, scilicet humanas animas passionibus mali desiderii nequiter a diabolo conflammari et longo fune peccatorum ad miseram servitutem voluntatis ejus, mala consuetudine violenter trahi. Clamabat post Dominum mulier Chananaea (Matth. XV), interveniebat fides patriarcharum, meritumque Danielis et sociorum ejus, ut solveretur captivitas Babylonica (Dan. IX); clamat et nunc superna mater nostra Jerusalem, ut poenitentibus detur peccato resistendi facultas. Epistolam quoque habet de proprio, in qua cum dicit Apostolus:

“Haec est voluntas Dei, sanctificatio, vestra, ut abstineatis vos a fornicatione, ut sciat unusquisque vestrum vas suum possidere in sanctificatione et honore (I Thess. IV),”

et caetera, ad illius servitutis effugium provocamur, quae significata est, ut dictum est, per hoc, quod vasa domus Domini Babylonica captivitate translata sunt et polluta; ita ut biberet in eis rex Babylonis, et optimates ejus, uxores et concubinae ejus (Dan. V); itemque significatur in Evangelio per hoc quod filiam Chananaeae, vas utique Creatoris, spiritus immundus invaserat. Caetera quamvis mutuata sint, et de feria quarta jejunii sumpta, cunctis consonant sensibus his quae dicta sunt. Nam quod in introitu rogamus Dominum reminisci miserationum suarum, ne unquam dominentur nobis inimici nostri (Psal. XXIV). Et in collecta aut cunctis adversitatibus muniamur in corpore, et a pravis cogitationibus mundemur in mente. Et in graduali rogans Ecclesia ut de necessitatibus suis eruatur: Ad te, inquit, levavi animam meam (ibid.). Et in offerendae versu: Miserere mei secundum eloquium (Psal. CVIII). Itemque in communione: Intellige clamorem meum (Psal. V). Haec omnia clamores sunt magnae illius mulieris (Apoc. XVII), scilicet Ecclesiae matris, pro qualibet peccatrice anima, videlicet sua anima, post Dominum clamantis jugiter. Quae ideo competenter de jejunii die mutuata sunt, quia mali desiderii passiones, quae per daemoniosam Chananaea filiam, itemque per captivatorem populi Dei Nabuchodonosor praesignatae sunt, non ejiciuntur, nisi in oratione et jejunio (Matth. XVII).