CAPUT XXXV. Quod aarum optimam magisque divinam causam habeat solemnitas Hebdomadarum, quae Graece dicitur [p][e][n][t][e][k][oac][s][t][ee], et quod septem hebdomadas altera die Sabbati lex numerari jussit.

Harum solemnitatum trium optimam magisque divinam habet causam festivitas Hebdomadarum, quae, ut supra dictum est, Graece dicitur Pentecostes. Nam magna quidem beneficia Dei fuerunt quod a Pharaonis dominatione liberavit Deus populum illum, quod introduxit illum in terram pro qua juravit patribus eorum, sed maximum atque optimum fuit quod supradicto modo pepigit cum eo foedus, ut esset Deus ipsorum. Nam illa bona quidem, sed transitoria fuerunt, hoc bonum et optimum est, quia sempiternum. Unde pulcherrime atque sanctissime legis sanctae auctoritate provisum est ut haec solemnitas, anno quo Salvator passus est, in illam diem occurreret quae, ex Evangelio Christi, propter ejusdem resurrectionem et propter sancti Spiritus adventum melius ac dulcius fulget. Ait enim:

“Qui elevabit fasciculum coram Domino, ut acceptabilis sit pro vobis, altero die Sabbati et sanctificabit illum.”

Ac deinceps:

“Numerabitis ergo ab altero die Sabbati, in quo obtulistis manipulum primitiarum, septem hebdomadas plenas, usque ad alteram diem expletionis hebdomadae septimae, id est quinquaginta dies, et sic offeretis sacrificium novum Domino.”

Quaenam fuit altera dies Sabbati, nisi dies post Sabbatum, dies Dominica, qua Christus resurrexit? Dum ergo non a vespera quartae decimae lunae paschalis, non ab ipsa immolatione agni, sed ab altera die Sabbati, quotocunque loco infra Paschae dies occurrerit, quinquaginta dies incipiunt numerari, profecto liquet quia dies Pentecostes Judaeorum in Dominicam tunc erupit. Quinquagenarius quippe numerus a qua incipit in eamdem feriam semper concluditur. Ita fit ut nos atque Judaei saepius eadem die sanctum Pentecosten celebremus, eo quod nequaquam eodem die quo illi agnum suum jugulant, sed quo fasciculum coram Domino de manipulis spicarum primitias messis offerunt, nos quoque paschale sacrificium offeramus. Hoc vere sanctum, hoc vere magnum mysterium est. Nunquid enim de insensibili spicarum fasciculo cura est Deo? An non potius propter istum fasciculum nostrum, haec fieri jussit, de quo in Canticis sponsa dicit:

“Fasciculus mirrhae dilectus meus mihi (Can. I),”

subjungens protinus:

“Botrus Cypri dilectus meus mihi (ibid.).”

Qui enim fascienlus mirrhae propter passionis amaritudinem, ipse idem botrus Cypri dicitur propter resurrectionis dulcedinem. Annon, inquam, in providentia resurrectionis hujus fasciculi, qui resurrecturus erat altera die Sabbati, illum talem fasciculum jussit haec sancta et mystica lex elevari coram Domino altera die Sabbati? Itaque causa praesens est cur dies, quo Spiritus sanctus apostolis missus est, is ipse Judaeis completio Pentecostes est, cum secundum terminos illius anni, dies idem, a vespertina immolatione agni, jam quinquagesimus tertius exstiterit. Unde merito laudanda studiosa sanctae Ecclesiae fides, vel industria, quae hoc praefinivit ut, quacunque feriarum, sanguinei Judaei suum trucident agnum vel haedum, exspectetur altera Sabbati, quo illi secundum legem primitias messis elevare consueverunt, id est spicarum fasciculum, et tunc demum nostrum vitalem elevemus fasciculum, dicentem:

“Exsurrexi et adhuc sum tecum (Psal. CXXXVIII).”

Igitur solemnitatum trium, maximam magisque coelestem habet causam festivitas Hebdomadarum, et idcirco magis placet ac delectat nos quod Dominica dies earum principium ac finis est, ut Christianae laetitiae diem utrobique Judaei celebraverint etiam invidentes.