CAPUT XVI. Quid in eo intelligendum sit quod ait:

“Et nunquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer.”

Antequam avertatur haec impietas ab Jacob, antequam pietatis regulam audiat vel accipiat ex ore patris ille senior, quid dicit patri suo. Cum praemisisset: Ecce tot annis servio tibi, et nunquam mandatum tuum praetirivi, confestim indignanter, ac murmurantis animo subjunxit: Et nunquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer. Sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum (Luc. XV). Etenim jam quidem dictum fuerat quia Pater illius egressus, coepit illum rogare, sed ipsa rogantis verba praecurrunt haec quae filius ille dixit, et tunc demum sequuntur illa, cum dicit: Fili, tu semper mecum est, et omnia mea tua sunt, epulari autem et gaudere oportebat (ibid.), etc. Ergo invidiam populi Judaici, quae nunc est, atque improbam intentionem, qua illum, qui veniet in nomine suo, videlicet Antichristum desiderat, haec fratris verba sonant. Unde et notandum quod ait, et nunquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer, non dixit agnum sive vitulum, sed haedum, ait, non dedisti mihi, non dixit ut epularer tecum, sed cum amicis meis. Siquidem Antichristus quem exspectat, quemque in suo nomine venientem, ille populus suscipiet, non erit agnus, velut ille de quo scriptum est: Et sicut agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum (Isa. LIII), sed erit haedus eorum maximus, qui sedente rege in sede majestatis suae, ad sinistram statuendi sunt, cujus in typum caper emissarius jubente Domino per Moysen, maledictus et consputus in desertum emittitur (Lev. XVI). Nam si aliquando per haedum Christus quoque intelligitur, hoc pro causa externa fieri cognoscitur, quia videlicet pro innocentia agnus pro peccatis multorum, quae super se tulit, dicitur haedus. Ergo cum dicit frater ille: Nunquam dedisti mihi haedum, fatigatio subintelligitur populi Judaici, suspirantis quod nondum acceperit Antichristum. At idem eum quem exspectat, quem suscepturus est, non Antichristum nominat, sed Christum: Quare ergo parabola haec illi imponit quod murmuret propter haedum, quodve illum in quo cupit epulari nuncupet haedum? Videlicet ut arguat populi illius cupiditatem sensumque terrenum, quia nimirum et si illum voce et labiis nominat Christum, sensu et intentione profitetur se exspectare Antichristum. Non enim talem exspectat qui mortuos vivificet, sed qui viventes occidat, non eum qui pacem faciat, sed eum qui bella concitet et humanum sanguinem fundat.