CAPUT X. Cur cineres capitibus imponimus.

Si omnes lugendi scientiam haberemus, cunctisque aequaliter saperet illud quod propheta deplorans:

“Cecidit, inquit, corona capitis nostri; vae nobis, quia peccavimus (Thren. V),”

et omnibus in promptu esset facere quod item dicitur nobis:

“Scindite corda vestra et non vestimenta vestra (Joel. II);”

tunc neque cineribus capita nostra aspergere, neque nudis pedibus opus esset ambulare. Nunc autem maxima pars nostrum neque sponte meminit, qualem ornatum capitis, id est cordis sui, Deum offendendo, perdiderit, neque facile possunt corda lapidea scindi, nisi extrinsecus adhibitis adjuvemur instrumentis. Igitur, ut nostra nobis calamitas ad memoriam revocetur, et meminerimus, quia pulvis sumus (quod oblitus fuerat pater noster Adam, quando projecit Deum coronam suam et exinde sensit nuditatem suam), idcirco et cinere capita nostra aspergimus et summas partes corporis, id est pedes nudamus: hoc habitu confitentes, quia non dii, neque de coelo sumus, sed homines sumus, et de terra principium habuimus; et quia per peccatum gloria nostra spoliati et inter hostes nudi constituti, ornatu gratiae Dei indigemus.