|
Quare autem hic evangelista cum posset prima Sabbati dicere, maluit una
Sabbati dicere, nisi propter singularem et unicam gloriam ejus diei? Est
enim vere festa dies, vere beata dies, nobilitas anni, mensis decus,
arma dierum. Pulchritudine hujus diei paradisus refloruit, coelum
purpuratum est, angeli candidati, homines exhilarati sunt. Hujus diei
gratia singularis verbis explicari nequit. Igitur una Sabbati recte et
proprie dixit:
|
“Venit, inquit, ad monumentum.”
|
|
Quam mane venerit ipse evangelista aperit, dicens:
|
“Cum adhuc tenebrae essent.”
|
|
Sed jam Dominus resurrexerat.
|
“Vidit enim, inquit, lapidem sublatum a monumento.”
|
|
Quid ergo est Patri dicenti in psalmo:
|
“Exsurge, gloria mea, exsurge, psalterium et cithara (Psal. LVI, CVII).”
|
|
Confestim gloriosum illud organum Patris, scilicet os Dominici hominis,
respondens,
inquit. Non enim diluculum ad resurgendum exspectavit. Quippe cum valde
diluenlo mulieres venerint, et tunc charitate resurrectionis praeventae
fuerunt. Quid ergo, inquam, est quod ait,
nisi quia diluculum est quod ad nostros non pertinet corporeos oculos?
Si enim totum hoc tempus a resurrectione Domini unus dies salutis est,
propheta dicente:
|
“Tempore accepto audivi te, et in die salutis adjuvi te (Isa. XLIX; II
Cor. VI),”
|
|
cur non initium temporis ejusdem diluculi nomine valeat intelligi? Ergo
tenebrae quidem corporales erant ad monumentum, sed sanctis et electis
omnibus diluculum, id est lucis aeternae jam erat initium, a media nocte
quando surrexit, et portas inferni tulit fortissimus Samson, quod
interpretatur sol eorum (Judic. XVI). Quod Marcum evangelistam constat
intelligi voluisse, qui cum dixisset:
|
“Et valde mane una Sabbatorum veniunt ad monumentum,”
|
|
statim addidit quod secundum litteram repugnans est,
|
“orto jam sole (Marc. XVI).”
|
|
Orto quippe jam sole non valde mane est. Igitur, et si media nocte
Dominus noster resurrexit, verum est tamen quod Patri respondens, ut jam
dictum est, diluculo surgam, inquit:
|
“Veniens itaque invenit lapidem sublatum a monumento,”
|
|
videlicet quem angelus Domini revolverat, ut vacuum mulieribus
venientibus ostenderet. Proinde cum dicit Matthaeus:
|
“Vespere autem Sabbati, quae lucessit in prima Sabbati, venit Maria
Magdalene et altera Maria videre sepulcrum, et ecce terraemotus factus
est magnus, angelus autem Domini descendit de coelo, et accedens
revolvit lapidem, et sedebat super eum (Matth. XXVIII),”
|
|
sic intelligendum est quod illia venientibus, id est, in via positis,
quae vespere, ut jam dictum est, venire coeperant, interim facto
terraemotu surrexit Dominus, et deinde angelus Domini revolverat
lapidem, et deinceps postquam jam vacuum visum fuit mulieribus super
lapidem sederit, ut paulatim et non repente timidis hominum mentibus res
tanta ingereretur, primum sepulcro et deinde angelo, deinde viso Domino.
|
|