|
De voluntate simul et omnipotentia Dei supra loquebamur propter eos qui
aiunt nos derogare omnipotenti, dum dicimus quod malum ille nunquam
fieri velit, aut voluerit, et tamen malum fiat, vel factum sit. Diximus
aliqua, prout Dominus dedit, et adhuc cum plura dici possint, pauca
dicere, et compendio volumus uti. Dicite ergo qui omnipotentiae
tantopere favetis, ut bonitatis et clementiae laudem quantum ex vobis
est diminuatis, quid vel quantum intelligitis in nomine Omnipotentis?
Nimirum quod omnia possit, quod nihil sit quod ille non possit. Et nos
vobiscum credimus et fatemur quod ita sit. Sed quodnam vel ubinam sunt
illa omnia, extra quod quarendum nihil sit? Nisi enim et hoc
perspexerimus, parum valet omne argumentum sermonis omnipotenti Deo
obsequium praestantis. Intendamus ergo si habemus digitum indicem, id
est spiritum veritatis, intendamus, inquam, in omnem sanctae Scripturae
latitudinem, a principio Geneseos usque ad calcem Evangelii, angulumque
illum, in quo omnium apostolorum junior Paulus cum suis consistit
Epistolis, et dicamus quia haec omnia potuit, potest et poterit manus
Domini, et haec respicientes fateamur, tam scienter quam fideliter, quod
ille omnipotens sit. Caeterum quidquid extra hanc Scripturam sanctam
cogitari, vel argumentando potest confingi, sicut expers rationis est,
ita nullatenus pertinet ad laudem vel confessionem omnipotentiae Dei:
Nonne sanctus Angelus discrevit, loquens ad Mariam ubi postquam ejusdem
Virginis praenuntiavit, et ejus quae vocabatur sterilis indicavit
conceptum, mensemque illi esse jam sextum hanc rationem subjunxit: Quia
non erit impossibile apud Deum omne verbum (Luc. I). Quid enim est omne
verbum, nisi omne quodcunque vel omnia quaecunque locutus est Deus per
os sanctorum, qui a saeculo sunt prophetarum ejus? (Ibid.) Non enim sic
leviter verbum accipimus, ut verbi gratia, si scurriliter dicat quis:
Quamvis omnipotens sit Deus, tamen efficere non potest ut tria et
quatuor non sint septem, verbum esse censeamus, sed verbum est, ut jam
diximus quidquid sanctis et divinitus inspiratis Scripturis continet,
exceptis illis quae interdum illic alio spiritu prolato referuntur.
Verbi gratia: Apud Danielem , Nabuchodonosor Omnipotentem laudans: Juxta
voluntatem enim, inquit, suam facit tam in coelo quam in terra, et non
est qui resistat manui ejus, et dicat: Quare fecisti (Dan. IV). Nam,
et hoc, inquit Hieronymus, loquitur quasi homo saeculi. Non enim quod
vult hoc facit, sed quod bonum est hoc vult Deus. Nabuchodonosor autem
sic locutus est, ut dum potentiam Dei praedicat, justitiam ejus videatur
arguere, quod immerito poenas sustinuerit. Omnium ergo quae in
Scripturis sanctis loquitur quaecunque promittit vel comminatur Deus,
nullum verbum impossibile fuisse vel esse apud Dominum confitemur. Summa
illorum in Symbolo continetur, de quo nihil dubitantes, veraciter in
Dominum Patrem omnipotentem nos credere confitemur. Proinde quidquid
extra sanctarum regulam Scripturarum excogitari potest, nemo ab homine
catholico, ut confiteatur posse omnipotentem omnium, jure exigere
potest. Verbi gratia: Non invenitur illic quod coronaturus sit Deus
virginem post ruinam. Itaque cum dicit quispiam, ut ille notae et
constantis fidei vir praedictus Hieronymus, cum omnia possit Deus,
suscitare virginem non potest post ruinam, valet quidem liberare a
poena, sed non valet coronare corruptam, nequaquam omnipotentiae
derogat, sed inflexibilem justitiam commendat. Nihilominus si dicat quia
cum omnia possit Deus, creaturam angelicam mendacio corruptam, et omnem
qui sequitur patrem mendacii diabolum, loquendo verbum contra Spiritum
sanctum, id est scienter contra veritatem defendendo mendacium,
suscitare non potest, vel dare illi veritatis coronam, non omnipotenti
derogat, sed justitiam et veritatem praedicat. Si quaeras utrum valeat
saltem liberare a poena, ipse tibi respondeat. Cum enim dixisset: Et
procedent qui bona egerunt in resurrectionem vitae, qui vero mala
egerunt in resurrectionem judicii, ne sibi quisquam blandiatur de
bonitate Dei dicens quomodo tam bonus tantas tam diutinas miserorum
poenas videre sustinebit? continuo subjunxit: Non possum ego a meipso
facere quidquam, sicut audio; judico, et judicium meum verum est.
Proinde non adulemur Omnipotenti dicendo, quod vel diabolus, vel ulla
creatura angelica sive humana voluntate ejus corrupta et mala facta sit,
sed cum adjutorio ejus laboremus, inquantum possumus ne in illud
judicium diaboli incidamus, unde nos liberare non possit ipse, qui extra
veritatem Scripturarum facere aut velle nihil potest omnipotens Deus.
|
|