|
Simeon et Levi, fratres vasa iniquitatis bellantia. In consilio eorum ne
veniat anima mea, et in coetu illorum non sit gloria mea. Quia in furore
suo occiderunt virum, et in voluntate suo effoderunt murum. Maledictus
furor eorum, quia pertinax: et indignatio illorum, quia dura. Dividam
eos in Jacob, et disperdam eos in Israel. His verbis palam significat
non sui fuisse consilii, quod Sichem et Emor foederatos viros
interfecerunt, contraque jus pacis et amicitiarum sanguinem fuderint
innocentem, et quasi quodam furore sic crudelitate grassati, muros
hospitae urbis everterent (Gen. XXXIV). Unde et dicit: Maledictus furor
eorum, quia pertinax: et indignatio eorum, quia dura: Dividam eos in
Jacob, et disperdam eos in Israel. Levi enim haereditatem propriam non
accepit, sed in omnibus sortibus paucas urbes ad habitandum accepit. De
Simeon vero in libro Jesu scriptum est, quod et ipse proprium funiculum
non sit consecutus, sed de tribu Juda quiddam acceperit. (Jos. XIV). In
Paralipomenon autem libro manifestius scribitur, quod cum multiplicatus
fuisset, et non haberet possessionis locum, exierit in desertum (I Par.
IV). Verum quia de diebus novissimis se prophetare dicit: Congregamini
et annuntiabo quae ventura sunt vobis diebus novissimis, recte de
Pharisaeis prophetice dictum intelligitur, qui utique secundum Simeon et
Levi primos circumcisionis suae proselytos, scilicet Sichimitas
interfecerunt, vasa iniquitatis bellantia fuerunt, quia cum circuissent
mare et aridam, ut proselytos facerent, tandem in furore suo occiderunt
virum, et in voluntate sua suffoderunt murum, Christum enim occiderunt,
et murum templi (quod est corpus ejus) clavis et lancea suffoderunt, et
hac faciendo proselytos et omnes auditores suos secum filios perditionis
fecerunt. At ille vir propheta potens in opere et sermone (Luc. XXIV),
sicut de templo corporis sui prophetaverat, dicens: Solvite templum hoc,
et in tribus diebus excitabo illud (Joan. II), sic fecit, et in ultionem
furoris eorum, et indignationis durae, sic dixit: Dividam eos in Jacob,
et disperdam eos in Israel. Jacob namque vel Israel ipsi esse desierunt,
et gentes per fidem hoc nomen haereditaverunt. Cur autem nolit eos
occidere, sed dividere ac dispergere, Psalmista in persona ejus edicit,
ubi praemisso, Deus ostendit mihi super inimicos meos, ne occidas eos,
continuo subjungit: Ne quando obliviscantur populi mei. Et ait: Disperge
illos in virtute tua (Psal. LVIII).
|
|