|
quae sit illa infirmitas, et quod illud aurum, et quae regina Saba, quae
interea venit audire sapientiam ejus.
(III REG., CAP. IX.)
|
“Misitque Hiram servos suos nauticos, et gnaros maris cum servis
Salomonis. Qui cum venissent in Ophyr, sumptum inde aurum
quadringentorum viginti talentorum, detulerunt ad regem Salomonem.”
|
|
(III REG., CAP. X.)
|
“Sed et regina Saba, audita fama Salomonis, in nomine Domini venit
tentare eum in aenigmatibus.”
|
|
Non contentus Salomon eis, quae thesaurizaverat pater suus, misit in
Ophyr, ut sumptum inde aurum sibi deferretur. Ophyr infirmitas
interpretatur. Veraciter autem in infirmitate aurum erat plurimum,
quando circa infirma et egena elementa (Gal. IV), detinebantur pretiosa
ingenia philosophorum, et vanis in rebus occupabantur acumina rhetorum,
et dialecticorum. Sed haec quoque rex sapiens Christus thesaurizavit,
non contentus prophetis vel piscatoribus suis apostolis. Misit enim
viros nauticos et gnaros maris, de quibus scriptum est in psalmo:
|
“Qui descendunt mare in navibus facientes operationem in aquis multis,
ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo (Psal. CVI).”
|
|
Misit, inquam, apostolos suos, verbi gratia, Paulum Athenas, et cepit
eos, et adduxit eos, et ecce praeclara talium ingenia proficiunt verbo
Dei, sanctas explanando Scripturas, et pro fide certando serviunt magno
regi. Aurum igitur de Ophyr sumptum est. Hoc modo actum est, ut veniret
ad regem istum, regina Saba, id est dives et insignis de gentibus
Ecclesia; non quia prius regina erat, quippe quae daemonum potius erat
ancilla, sed quia veniendo ad Christum regina facta est, credendo in
Christum regio diademate coronata est, ornata bonorum operum vestibus
deauratis, cunctarumque virtutum lapidibus pretiosis, quemadmodum de
illa in psalmo Spiritus sanctus dicit:
|
“Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato circumdata varietate
(Psal. XLIV),”
|
|
etc. Venit haec regina in Hierusalem, cum multo comitatu, id est, non
jam cum una gente tantum, scilicet Judaeorum, sicut prius Synagoga solos
habebat Hebraeos, sed totius mundi gentibus diversisque nationibus.
Venit ergo exhibens munera digna Christo, aurum et gemmas pretiosas, et
hoc camelis portantibus, id est ex gentili populo venientibus, qui prius
fuerant foeditate vitiorum distorti, et malorum onere curvi ac pravitate
deformes. Cum istis, inquam, muneribus regina haec ingreditur ad
pacificum regem Christum, exhibens secum fidei aurum, puritatis incensa
pretiosa, splendoresque gemmarum, morum, scilicet insignia et ornamenta
virtutum.
|
“Et locuta est universa quae habebat in corde suo,”
|
|
id est aperuit ei cor suum, manifestavit ei occulta conscientiae suae,
in confessione et poenitudine praecedentium delictorum. Jamque haec et
reliqua quae sequuntur, ex multis sanctorum tractatibus nota sunt. Ad
caetera proficiscamur.
|
|