CAPUT XXVI. Quod jejunium aestatis ipsa Pentecostes hebdomada celebrandum sit.

In officio quartae feriae praedicamus eam quae per Spiritum sanctum data est Ecclesiae multiplicem scientiam, consonantibus maxime his quae jejunio deputatae sunt evangelicis ac propheticis lectionibus. Illae namque lectiones trium dierum jejunii magis consonant officiorum partibus reliquis, non solum sensu, sed interdum et littera, ut ille introitus: Charitas Dei diffusa est in cordibus nostris (Rom. V), qui de lectione Epistolae, quae jejunio deputatur, sumptus est. Unde satis ecclesiastice, et hoc Romana censet auctoritas, ut semper in hac sacra Pentecostes hebdomada, sive tardius, sive temperius termini occurrant, jejuniorum celebretur solemnitas, quod ab antiquis quoque praefinitum esse apostolicis non dubia testantur ipsorum scripta. Non enim ab illis tradita est nova haec allegoria, secundum quam visum est quibusdam nostrorum a prima hebdomada Martii tres observare hebdomadarum [t][e][s][s][a][r][a][k][a][i][d][e][k][aac][d][a][sf], usque ad natale Domini, ad similitudinem trium [t][e][s][s][a][r][a][k][a][i][d][e][k][aac][d][oh][n], quas Matthaeus in Christi generatione contexuit. Sed quia primum jejunium veris, secundum aestatis est, et terminus Quadragesimae nunquam ante veris initium, Pentecostes vero nunquam ante aestatis occurrit introitum; placuit jure venerandae matri Romanae Ecclesiae, in prima quadragesimae hebdomada, et in ipsa Pentecostes solemnitate, jejuniorum eorumdem officia praefigere, nec unquam propter velocitatem, aut tarditatem terminorum eadem confundere. Nec vero contristat, aut obscurat, sed magis illustrat observantia jejuniorum, illam de adventu sancti Spiritus solemnitatem; quippe quia deliciae sancti Spiritus, deliciarum carnalium fastidium important electorum mentibus, et quia sponsus ablatus est, jejunandum est filiis ejus (Matth. IX), hoc Spiritu sancto Paracleto, sic suam dispensante gratiam et consolationem, ut delectentur gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII),

“gementes ut columbae (Nahum II),”

gemitumque pro cantu habentes. Igitur haec officia secundum jejunium, quomodo suis in partibus consonent, breviter est aperiendum.