CAPUT XIV. Quid sit mystice:

“Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis edere, qui,”

etc.

“Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis comedere, qui cadaver ejus tetigerit, immundus erit usque ad vesperum.”

Huc plane illud respicit quod Apostolus dicit:

“Si is qui frater nominatur, est fornicator, aut avarus, aut idolis serviens, aut maledicus, aut ebriosus, aut rapax, cum ejusmodi nec cibum sumere (I Cor. V).”

Ac deinceps:

“Auferte malum ex vobis ipsis (ibid..)”

Item alius:

“Nolite eum recipere in domum, nec Ave ei dixeritis. Qui enim dicit illi Ave, communicat operibus ejus malignis (II Joan. I).”

“Et qui comederit ex eo quidpiam, sive potaverit, lavabit vestimenta sua,”

etc., ut supra.

“Et haec quidem fuimus, sed abluti sumus, sed sanctificati sumus, sed justificati sumus in nomine Domini nostri Jesu Christi, et in spiritu Dei nostri (I Cor. VI).”

Proinde licito jam nos Ecclesia Christi tetigit, portavit et sibimet incorporavit, omnium Deo clamante de coelo pro nobis:

“Quod Deus purificavit, tu ne commune dixeris (Act. X).”

Quare vero nec abominabilia nobis erunt, quae adhuc immunda sunt, et quare non contaminabimus animas nostras assumendo haec in cibum? Ait:

“Ego enim sum Dominus Deus vester. Sancti estote quoniam ego sanctus sum.”

Et iterum:

“Ego enim sum Dominus, qui eduxi vos de terra Aegypti, ut essem vobis in Deum. Sancti eritis, quia ego sanctus sum.”

Si ergo legem sequimur regalem, non simus configurati prioribus ignorantiae nostrae desideriis, quibus in Aegypto serviebamus, unde nos eduxit Deus, quae profecto Petrus apostolus sub istis immunditiae nominibus intellexerat, cum praemisso,

“non configurati prioribus ignorantiae vestrae desideriis, sed secundum eum qui vocavit vos sanctum, et ipsi in omni conversatione sancti sitis (I Petr. I),”

statim de hoc loco sumptum sic intulit:

“Quoniam scriptum est: Sancti eritis, quoniam sanctus sum Dominus Deus vester (ibid.).”