CAPUT VI. Sacrificia omnia et festa Judaeorum Deo esse odibilia, et unicum illi placere baptisma.

Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum? Plenus sum. Holocausta arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum, et agnorum, et hircorum nolui, etc. Adhuc, inquit, cum sitis Sodomitae publici, vos sacrificatis mihi? Adhuc multitudine victimarum vestrarum inescari me posse putatis? Quo mihi haec? Quid sanguis vitulorum, agnorum, et hircorum mihi conferet? Plenus sum. Magnum et verum sacrificium suscepi, et in illo impletus sum, id est obedientiam sancti Israel, quem blasphemastis, quem occidistis, cujus sanguine manus vestrae plenae sunt. Ille me implevit. Ille sacerdos mihi satisfecit. Plenus igitur, quo admittam multitudinem victimarum vestrarum? Nolo, imo nolui, cum veniretis ante conspectum meum. Quod hujusmodi vobis sacrificia Moyses ordinavit, non me volente, sed me permittente fecit, videlicet quia vos talibus in Aegypto sacrificiis assueti servire diis alienis, non poteratis a consuetudine arceri. Dico ergo: Quis quaesivit haec de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis? Ne offeratis ultra sacrificium frustra. Ultra sacrificium sacerdotis mei, cui juravi et non poenitebit me, dicens: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX); ultra, inquam, hujus sacrificium ne offeratis olidum sacrificium vestrum. Incensum abominatio est mihi. Neomeniam et Sabbatum, et festivitates alias non feram. Iniqui sunt coetus vestri, kalendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea. Olim nolui, attamen tuli. Nunc autem jam non feram, nam odio profundo odivit haec anima mea. Facta sunt mihi molesta. At ex quo facta sunt mihi molesta, sustinui illa per annos quadraginta. Non statim misi Titum et Vespasianum qui tollerent vestrum et locum et gentem, qui civitatem et templum destruerent, ita ut non remaneret lapis super lapidem, sed sustinui per annos quadraginta. Laboravi sustinens. Quod tandiu sustinui, labor mihi fuit. Abominabar incensum vestrum, oderam neomeniam et Sabbatum vestrum, oderat anima mea coetus vestros, et stercus solemnitatum vestrarum. Vim quodammodo faciebam animae meae, ut quod oderat sustineret saltem quadraginta annis, et hoc faciens laboravi. Veniant tandem Romani, et hunc laborem demant mihi. Et cum extenderitis manus vestras, subauditur, et foris circumdati armis, et intus fame, et seditionibus afflicti et concisi, avertam oculos meos a vobis. Ne compellar condolere et misereri. Et cum multiplicaveritis orationem, sacrificia certatim offerendo, in templo cruentando, in aspectu hostium, pertinaciam vestram admirantium, non exaudiam. Manus enim vestrae plenae sanguine sunt. Implestis vobis eas, dicendo: Sanguis ejus super nos et super filios nostros (Matth. XXVII). Hoc est verbum Domini. Quae porro est lex Dei nostri? Lavamini, mundi estote. Si forte compuncti, aliqui ex vobis dicant ad Petrum, et ad reliquos apostolos meos? Quid faciemus, viri fratres (Act. II), ecce dico vobis: Lavamini. Quod est dicere: Poenitentiam agite, et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Domini (ibid.). Itaque lavamini, mundi estote, id est baptizamini et nolite rursus malis operibus munditiam baptismatis perdere, et ecce audite septem partes adhibendae diligentiae. Auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis, quiescite agere perverse, discite benefacere. Quaerite judicium, subvenite oppresso, judicate pupillo, defendite viduam. Septem itaque modis istis contendite mundi permanere, septem, inquam, id est, omnibus modis; nam septenario numero significatur universitas. Et cum feceritis, venite et arguite me. Non enim contemnam, ego Dominus vobiscum judicium subire. Proponite causas, praemia exigite. Magnum quippe baptizati, et mundati, advocatum habetis apud me, cujus lavistis vos sanguine, cujus purificati estis fide. Si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi nix dealbabuntur. Et si fuerint rubra, quasi vermiculus, velut lana alba erunt. Coccinum ignei, vermiculus coloris est sanguinei. In coccino ergo peccata libidinis, in vermiculo, homicidii scelus datur intelligi. Si, inquit, fuerint peccata vestra, peccata Sodomorum, ut coccinum, quoniam estis principes Sodomorum, quasi nix dealbabuntur, juxta illud in psalmo. Asperges me hyssopo et mundabor, lavabis me et super nivem dealbabor (Psal. L). Si fuerint peccata vestra, peccata homicidarum, quasi vermiculus, quoniam occidistis Christum, velut lana alba erunt, ut jam non appareat sanguis ejus super vos, sed candidum gratiae vestimentum. Haec est lex Dei nostri, o populus Gomorrhae. Omnem multitudinem victimarum vestrarum, omnes solemnitates vestras odivit anima mea, inquit. Solum hoc est quod volo: Lavimini. Si volueritis, et audieritis me, bona terrae comedetis. Si, inquam, volueritis hanc legem percipere auribus ut audieritis ut lavemini et mundi sitis, bona terrae viventium comedetis. Quod si nolueritis, et me provocaveritis ad iracundiam, gladius devorabit vos. Gladius, inquam, devorabit vos, et nunc in praesenti Romanorum, qui a corporibus separet animas, et alibi gladius malignus qui animas a Deo et ab omni sorte justorum dividat, si me provocaveritis ad iracundiam, si ex eis quos mitto ad vos prophetis, sapientibus et Scribis occideritis, flagellaveritis, crucifixeritis, lapidaveritis, et de civitate in civitatem persecuti fueritis. Quia os Domini locutum est. Quid os Domini locutum est? Nimirum quod gladius devorabit vos, ut veniat super vos omnis sanguis justus, qui effusus est super terram, a sanguine Abel justi, usque ad sanguinem Zachariae filii Barachiae, quem occidistis inter templum et altare (Matth. XXIII). Hoc locutum est os Domini, et hoc interposita veritate, firmavit. Amen dico vobis, ait, venient haec omnia super generationem illam (ibid.).