|
|
“Et vidi aliam bestiam, ascendentem de terra, habentem cornua duo
similia Agni, et loquebatur sicut draco; et potestatem prioris bestiae
omnem faciebat in conspectu ejus. Et fecit terram et habitantes in ea
adorare bestiam primam, cujus curata est plaga mortis. Et fecit signa
magna, ut etiam ignem faceret de coelo descendere in terram in conspectu
hominum.”
|
|
Bestiam illam septem capitum universam impiorum generationem esse jam
diximus, et ipsa septem capita septem fuisse vel esse regna mundi,
quorum potentia diversis temporibus sanctos Altissimi contrivit, quorum
septimum caput Antichristus erit Quae est ergo haec alia bestia quam
vidit ascendentem de terra? Aut quomodo duae sunt bestiae, cum unum sit
corpus generationis pravae et perversae, sicut contra unum est corpus
generationis unius sanctae et electae? Ad haec sciendum quia generatio
nequam cum una sit, alia tamen et alia dicitur bestia, propter geminam
vim scilicet bellicam sive regiam atque magicam. De magica vi nunc
Scriptura haec narrationem divinae visionis incipit, cum dicit:
|
“Et vidi aliam bestiam ascendentem de terra.”
|
|
Quando putas alia bestia haec ascendit quam iste ascendentem vidit?
Nimirum uno eodemque tempore quando illa bestia prior ascendit, habens
septem capita, quorum septimum caput regnum erit Antichristi. Etenim ubi
primum generatio impiorum generationem sanctorum servituti subjecit et
afflixit, atque ad amaritudinem perduxit in operibus duris luti et
lateris, insuper Pharaone praecipiente omni populo suo ac dicente:
|
“Quidquid masculini sexus natum fuerit, in flumen projicite; quidquid
feminei, reservate (Exod. I);”
|
|
tunc cum illa regia sive hostica vi pariter contra Deum ascendit et
magica vis. Quomodo? Videlicet cum ingressi fuissent Moyses et Aaron ad
Pharaonem, ut facerent signa sicut praeceperat Dominus,
|
“Vocavit Pharao sapientes et maleficos, et fecerunt etiam ipsi per
incantationes aegyptias et arcana quaedam similiter (Exod. VII).”
|
|
Igitur aliam bestiam tunc ascendentem vidi, inquit. Quid autem hoc ad
rem praesentem, ubi manifeste de aperta persecutione loquebatur
Antichristi, quae erit in diebus novissimis? Prolecto quia prius quidem
esse coeperunt, et pugnae adversus Deum praestigia magorum, sed tunc
magis abundabunt.
|
“Surgent enim, inquit Christus, pseudochristi et pseudoprophetae, et
dabunt signa magna et prodigia, ita ut in errorem inducantur, si fieri
potest, etiam electi (Matth. XXIV).”
|
|
Hoc idem de bestia hac praesenti capitulo Scripturae hujus series
declarabit. Nunquam defuit haec pessima vis in societate crudelis
gladii, regibus (qui persecuti sunt et contriverunt sanctos Altissimi)
Aegyptiis, Israeliticis, Babyloniis, Medis atque Persis, Graecis,
Romanis, nec potestati Antichristi deerit, imo abundantior atque
potentior aderit. Verum Romani imperatores illa secretius usi sunt,
quorum Julianus apostata malitiosius atque ardentius arti illi incubuit;
Graeci quoque atque Macedones non adeo evidenter; superiores autem
Persae, Babylonii atque Aegyptii, publice et quasi licenter illa usi
sunt, publicisque nominibus magi ipsorum se praedicaverunt, nec
absconderunt. Porro Israelitici reges magos suos prophetali nomine
palliabant, qualium una die quadringentos quinquaginta viros Elias
occidit, omnes prophetas Baal (III Reg. XVIII). Qualem bestiam hanc
ascendentem iste vidit?
|
“Habentem, inquit, cornua duo similia agni, et loquebatur sicut draco.”
|
|
Sicut bestia septem capitum, quae prius descripta est per cornua decem,
sic et bestia haec habet cornua duo; quia videlicet sicut regnorum decem
primi reges fuere notissimi, quos et superius commemoravi, ita et
magicae artis duo sunt auctores notissimi, magisque notati, quos contra
Moysem et Aaron, sicut jam dictum est, Pharao convocavit. Duo namque
fuerunt, Jannes et Mambres, sicut et Apostolus meminit. Qui cum
dixisset:
|
“Ex his enim sunt qui penetrant domos, et captivas ducunt mulierculas
onetatas peccatis, quae ducuntur variis desideriis, semper discentes, et
nunquam ad scientiam veritatis pervenientes,”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Quemadmodum enim Jannes et Mambres restiterunt Moysi, ita et isti
resistunt veritati, homines corrupti mente, reprobi circa fidem, sed
ultra non proficient. Insipientia enim eorum manifesta erit omnibus,
sicut et illorum fuit (II Tim. III).”
|
|
Igitur duo cornua bestia haec habuit, ubi primum ascendit, id est duos
principes suae efficaciae magica ars habuit, ubi primum contra Deum
stetit. Et cornua haec similia agni, videlicet superba et contraria
similitudine, faciendo similiter miracula, ut fiunt per Verbum Dei, quod
est Agnus Dei. Nam et si litteram historicam spectes, ubi primum bestia
haec ascendit, valde convenienter, et proprie dictum est,
Denique cuncta quae fecerunt signa Moyses et Aaron coram Pharaone et
Aegyptiis pulchre dicuntur signa agni, videlicet pro eo quod cuncta illa
consummata sunt per sanguinem agni, quem populus Israel ut ultima plaga
Pharao et Aegyptus taugerentur, ad vesperam immolavit (Exod. XII). Illic
plane cornua bestiae similia videbantur cornibus agni, ubi scriptum est:
|
“Fecerunt malefici etiam ipsi per incantationes suas Aegyptias et arcana
quaedam similiter, projeceruntque singuli virgas suas quae versae sunt
in dracones (Exod. VII).”
|
|
Item:
|
“Cum elevans virgam Moyses percussisset aquam fluminis et versa esset in
sanguinem, fecerunt, inquit Scriptura, similiter malefici Aegyptiorum
incantationibus suis (ibid.).”
|
|
Tertium fecerunt per incantationes suas similiter, eduxeruntque ranas
super terram Aegypti (Exod. VIII). Hucusque fingere potuerunt
similitudinem cornuum agni, sed ultra non potuerunt, victosque se esse
fatentes, dixerunt:
|
“Digitus Dei hic est (ibid.).”
|
|
Eodem modo per tempora sequentia sub caeteris regnis supradictis ars
magica semper affectavit similitudinem Dei, voluitque videri quod non
minora faceret signa quam fiebant per Verbum Dei. De qua praesumptione
hujus bestiae nunc protinus dicit:
|
“Et loquebatur sicut draco, id est sicut diabolus, qui taliter locutus
est: Ero similis Altissimo (Isa. XIV).”
|
|
Nam et hoc legimus in plerisque veteribus gestis, quod ut pro diis
colerentur, quibusdam magicis exigebant tormentis.
|
“Et haec bestia potestatem prioris bestiae omnem faciebat in conspectu
ejus.”
|
|
Ac si dicat: Signa facientes magi confortabant regios animos ad non
credendum, et resistendum signis et virtutibus Dei, ut non minus
potentes viderentur sibi quam erat Deus, qui cum tantis praedicabatur
prodigiis, cum haberent et ipsi secum tales qui similia facerent illi.
Hoc erat facere omnem potestatem bestiae in conspectu ejus,
aestimationem magnifici cordis ejus roborare, ne sibimet impotens
videretur.
|
|