CAPUT II. De peccato Sodomorum, et quod in illo typus praecesserit Judaeorum, qui Dominum illudentes crucifixerunt.

CAP. XVIII.Cumque surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam, et Abraham simul gradiebatur ducens eos. Homines Sodomitae, ut superius jam dictum est, pessimi erant et peccatores nimis coram Domino. Notum, imo notatum et infame est toti mundo peccatum, scilicet saturitas panis et otium (Ezech. XVI), in quo male nimis semetipsis abusi sunt: commutantes naturalem usum in eum qui est contra naturam, masculi in masculos turpitudinem operantes, et ita mercedem quam oportuit erroris sui in semetipsis recipientes (Rom. I), quia videlicet hoc peccatum teterrimum, et peccatorum praecedentium poena est. Proinde extunc et usque in saeculum, publicanis quoque et ethnicis, ne dicam omnino castis naribus, nimium fetet memoria eorum. Hi plane typum gesserunt falsorum Jerosolymitarum, eorum qui Dominum nostrum Dei Filium crucifixerunt, testante Isaia, cum de illis prophetica voce dicit: Audite verbum Domini, principes Sodomorum, percipite auribus legem Dei mei (Isa. I) populus Gomorrhae. Delectatus itaque Dominus hospitio patris Abrahae, dirigit oculos contra Sodomam, deducente se Abraham, vim pene passurus, a peccatoribus, quia videlicet doctrinis et miraculis exhilaratus, apud discipulorum benevolentiam, in quibus secundum fidem erat Abraham, eisdem apostolis deducentibus, Jerosolymam illam, quae spiritualiter Sodoma vocatur (Apoc. XI), ascendit crucifigendus a pontificibus, pharisaeis, senioribus quoque et scribis populi.