|
Sequitur ergo:
|
“Vespere autem facto, obtulerunt ei multos daemonia habentes, ejiciebat
verbo spiritus, et omnes male habentes curavit.”
|
|
Hoc ipsum Lucas scribens:
|
“Exibant autem, inquit, daemonia a multis clamantia et dicentia: Quia tu
es Filius Dei. Et increpans, non sinebat ea loqui, quia sciebant ipsum
esse Christum (Luc. IV).”
|
|
In praesenti facto manifestum magnumque et evidens erat divinitatis sive
divinae fortitudinis experimentum, quia sicut caetera, sic et istud in
potestate faciebat, et hoc ad testimonium pertinet veritatis, ut
veraciter posset dicere:
|
“Opera quae dedit mihi Pater, ut perficiam ea, ipsa testimonium
perhibent de me (Joan. V).”
|
|
Porro, juxta mysterium jam praescriptum, spiritus vel daemonia, quae
verbo ejiciebat, et quae
|
“exibant a multis clamantia et dicentia: Quia tu es Filius Dei, ipse
autem increpans non sinebat ea loqui,”
|
|
haeretici sunt, vel fuerunt homines ficti, simulatores, et callidi,
qualium primus in Actibus apostolorum Simon exstitit (Act. VIII), qui et
ipse credidit, sed fides vel confessio ejus et similium clamantium,
similis est confessioni daemoniorum, quae non sinebat loqui Filius Dei,
quia non est speciosa fides vel confessio in ore, si dilectio non sit in
corde.
|
|