|
|
“Misit autem Israel nuntios ad Zeon regem Amorrhaeorum, dicens: Obsecro
ut transire mihi liceat per terram tuam. Non declinabimus in agros et
vineas, non bibemus aquas de puteis. Via regia gradiemur, donec
transeamus terminos tuos. Qui concedere noluit, ut transiret Israel per
fines suos,”
|
|
etc. Omisso interim quid fuerit Moab, quod postmodum narraturus est, jam
dicit quid fecerit quidque receperit Zeon rex Amorrhaeorum. Quomodo
autem ad hunc mittit Israel nuntios obsecrans ut transitum concedat per
terram suam? Cur non terram ejus invadit jure praelii, cum terram
Chanaan possidere debuerit, sicut patribus ejus Deus repromisit?
Amorrhaeus autem aeque ut Jebusaeus filius Chanaan exstiterit? Nonne
Amorrhaeum qui habitabat trans Jordanem Israel expugnavit? Quare ergo
nunc ad Zeon regem Amorrhaeorum nuntios circa Jordanem mittit, obsecrans
per terram ejus sibi transitum concedi? Videlicet quia terra haec
Amorrhaeorum fuerat terra Moab. Porro Moyses in Deuteronomio:
|
“Venimus, inquit, ad iter, quod ducit ad desertum Moab. Dixitque Dominus
ad me: Non pugnes contra Moabitas, nec ineas adversus eum praelium. Non
enim dabo tibi quidquam de terra eorum, quia filiis Lot tradidi Ar in
possessionem (Deut. II).”
|
|
Igitur quasi quaereres ut quid Israel per nuntios obsecrat, ut sibi
terram Amorrhaei transire liceat:
|
“Non declinabimus, inquiens, in agros et vineas, non bibemus aquas de
puteis, donec transeamus terminos tuos”
|
|
cum, juxta juramentum, quod disposuit ad Abraham, quod juravit ad Isaac,
quod
|
“statuit ad Jacob in testamentum aeternum (Psal. CIV),”
|
|
sperare deberet totam terram Chanaan funiculum haereditatis suae
(ibid.), de quo et Amorrhaeus erat, subinde causam reddidit, dicens:
|
“Urbs Esebon fuit regis Zeon, Amorrhaei, qui pugnavit contra regem Moab,
et tulit omnem terram, quae ditionis illius fuerat usque Arnon.”
|
|
Atque hoc ipsum Scripturae auctoritate, quae nulla erat, probare non
valens, proverbio vulgi ore hactenus cantato comprobat, dicens:
|
“Idcirco dicitur in proverbio: Venite in Esebon, aedificetur et
constituatur civitas Zeon. Ignis egressus est de Esebon, flamma de
oppido Zeon, et devoravit Arnon Moabitarum, et habitatores excelsorum
Arnon. Vae tibi, Moab, peristi, popule Chamos,”
|
|
etc. Ex hoc proverbio, quo et victo illuditur et victori applauditur,
non minus firmiter quam scripto Israeli comprobatur, quod terra illa non
fuerit de funiculo haereditatis ejus. Verumtamen quod non erat jure
haereditatis, factum est, ut ei esset jure praelii.
|
“Noluit enim, inquit, concedere, ut transiret Israel per fines suos.
Quin potius exercitu congregato, egressus est obviam in deserto, et
venit in Jasa, pugnavitque contra eum. A quo percussus est in ore
gladii, et possessa est terra ejus, ab Arnon usque Jecboch, et filios
Ammon, quia forti praesidio termini tenebantur Ammonitarum.”
|
|
Quo praesidio termini tenebantur Ammonitarum? Videlicet praesidio Dei,
quemadmodum itidem in Deuteronomio Moyses dixisse Deum commemorat his
verbis:
|
“Tu transibis hodie terminos Moab, urbem nomine Ar, et accedes in vicina
filiorum Ammon. Cave ne pugnes contra eos, nec moveatis ad praelium. Non
enim dabo tibi de terra filiorum Ammon, quia filiis Lot dedi eam in
possessionem (Deut. II).”
|
|
|
|