CAPUT XXI. De mari fusili, in quo sacerdotes lavarentur, quod typus fuerat baptismi in quo peccata dimittuntur.

“Fecit quoque mare fusile decem cubitorum a labio usque ad labium rotundum in circuitu. Quinque cubitorum altitudo ejus, et resticula triginta cubitorum cingebat illud per circuitum, et sculptura per labium circuibat illud, decem cubitis ambiens mare,”

etc. Mare hoc lavacrum sacerdotum erat, sicut et in Paralipomenon legitur:

“Porro in mari, inquit, sacerdotes lavabantur (II Par. IV).”

Et recte post expletam templi structuram, miranda maris hujus factura subtexitur, in quo sacerdotes lavarentur, quia videlicet post aedificatum vel resuscitatum Dominici corporis templum, baptismi sacramentum proponitur, in quo quod perspicuum notumque fidei Christianae est, lavaremur, non quia sacerdotes fuimus, sed ut sacerdotes essemus, quemadmodum in Apocalypsi Joannes cum dixisset:

“Quoniam occisus es, et redemisti nos Deo in sanguine tuo (Apoc. V),”

continuo subjunxit:

“Et fecisti nos Deo nostro regnum et sacerdotes (ibid.).”

Hujus maris aquam et Ezechiel vidit egredientem de templo a latere dextro (Ezech. XLVII). Sed et hic ad dextrum templi latus hoc mare positum nunc praesens Scriptura refert. Nam

“mare, inquit, posuit ad dextram partem templi, ad orientem contra meridiem.”

Quo dicto et illud innuitur quia templum hoc ad orientem respiciebat. Templi quippe ad orientem respicientis dextra pars contra meridiem spectat. Sic et in illa visione prophetica:

“Et converti me, inquit, ad portam domus, et ecce aquae egrediebantur subter limen domus ad orientem. Facies enim domus respiciebat ad orientem, aquae autem descendebant in latus templi dextrum, ad meridiem altaris.”

Et recte tam hic quam ille, quod in mysterium baptismatis praecurrit ad dextrum templi latus contra meridiem tendit, et domus ad orientem respicit, quia profecto lucis occasum, frigidasque pectorum infidelium regiones, gratia regenerantis per baptismum Spiritus sancti non admittit, quales per occidentem atque septentrionem Scriptura notare consuevit, sed ad lucis exortum plerumque meridiani fulgoris diem procurrit, id est ad eos in quibus per fidem exoritur sol justitiae Christus (Mal. IV), et non occidit ad eos in quibus calet per amorem mentis meridiana lux veritatis, inimica diabolo semper frigido sedenti in lateribus aquilonis. Nimirum amplius et perfectius in hoc templo manufacto splenderet tanti gratia sacramenti, si patiente situ soli Hierosolymitani, rex sapiens sic aquas viventes deducere potuisset ut quemadmodum in jam dicta visione prophetae diligenter perscriptum est egrederentur subter limen domus, descenderent in latus templi dextrum, redundarent nihilominus a latere dextro. Sic enim plenius hic et illud exprimeretur quod futurum erat, quod nunc factum credimus, propter quod et loquimur, quia de subter limen domus, de dextro latere templi Dominici quando illud lancea militis aperuit, aqua cum sanguine cucurrit (Joan. XIX), et omnia, inquit, idem propheta, ad quae venerit aqua haec, sive torrens hic, vivent, stabunt, et omnes aquae, id est omnes populi sanabuntur (Ezech. XLVII). Nunc ad ipsa verba recurramus.