CAPUT 9

“Quis autem vestrum cogitans potest adjicere ad staturam suam cubitum unum?”

Forte enim dicis: Passeres parvi sunt, parvum habent corpusculum, et idcirco de modico pasci possunt; nos autem grandes sumus et idcirco pluribus et grandioribus alimentis indigemus. Dico autem:

“Quis vestrum cogitans potest adjicere ad staturam suam cubitum unum?”

Novi enim vos, quia, dum erubescit alter altero apparere brevior, extendit se quisquis ille vel illa sit, sed quantumcunque extendat, non potest adjicere ad staturam suam cubitum unum; et multum est, si per extensionem possit adjicere palmum unum. Cum ergo dicit,

“quis autem vestrum potest cogitans adjicere ad staturam suam cubitum unum,”

et tu respondes, nemo, si quidem nemo potest hoc facere cogitans, facit autem annos adjiciens, et proficiens per naturam de infantia in juventutem perfectam, non cogitatione, sed posita a Deo lege naturae, iterum argueris, quia qui te grandem fecit, et crescentem ultra quantitatem vel modulum passeris, ipse et escam tibi augere potest ultra quam necessarium sit.

“Et de vestimento quid solliciti estis? Considerate lilia agri, quomodo crescunt, non laborant, neque nent; dico autem vobis quoniam nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis.”

Qui passeribus propter voluntariam paupertatem, et coelestem conversationem, ipsi liliis caeterisque pulchris floribus similes dicuntur in Scripturis propter castitatis pulchritudinem caeterarumque virtutum pulchram varietatem. Hinc Isaias [Sapiens] loquitur:

“Audite me, divini fructus, et quasi rosa plantata super rivos aquarum fructificate. Quasi Libanus odorem suavitatis habete. Florete flores quasi lilium, et date odorem (Eccli. XXXIX).”

Et in Canticis Christus dicit:

“Ego flos campi, et lilium convallium. Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filias (Gant. II).”

Et multa in hunc modum. Congrue ergo dum victus atque vestitus interdicit sollicitudinem, ad quorum mittit suos electos considerationem, scilicet passerum atque liliorum, quorum in antiquis Scripturis divina auctoritas ascripserat similitudinem:

“Considerate,”

inquit,

“lilia agri, quomodo,”

et caetera quae ita concludit:

“Si enim fenum agri, quod hodie est et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit, quanto vos magis, minimae fidei?”

(Matth. VI.) Plane multo magis, et subaudiendum est, in regno Dei. Nam ut isto saeculo sic vestiri velimus, pro stultitia reputatur,

“quia nec Salomon,”

inquit,

“in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis (ibid.).”

Quid porro sibi vult, quod tam acriter edicit,

“quanto magis vos, minimae fidei?”

Aut quid est esse minimae fidei? Non enim leviter aut negligenter attendendum est, quod et hic dicit,

“vos minimae fidei,”

et alibi collaudat magnitudinem fidei, ut illic:

“O mulier, magna est fides tua, fiat tibi sicut petisti (Matth. XV).”

Certos ergo terminos nosse cupiamus, quos cum attigerit fides, magna sit: cum nondum attigerit, parva vel minima sit. Ne longum in quaerendo circuitum faciamus, promptum adest signaculum sive indicium magnae fidei, ubi ad Nabuchodonosor regem dixerunt beati illi tres pueri, eadem hora mittendi in fornacem ignis ardentis:

“Ecce enim Deus, quem colimus, potest eripere nos de camino ignis ardentis, et de manibus tuis, rex, liberare. Quod si noluerit, notum sit tibi, rex, quia deos tuos non colimus, et statuam auream quam erexisti, non adoramus (Dan. III).”

In hoc quippe agnoscitur magnitudo fidei, fortitudo fidei, fortitudo fidelis animi, quod cum dixissent,

“potens est Deus eripere nos,”

addiderunt:

“Quod si noluerit, notum sit tibi, rex, quia non colimus, non adoramus deos tuos.”

Secundum quorum exemplum quicunque dicunt: Potens est Deus, quem colimus, pascere nos, quoniam et passeres pascit: potens Deus vestire nos, quoniam et fenum, quod hodie est et cras in clibanum mittitur, sic vestit, et adhuc adjiciunt: Quod si noluerit pascere vel vestire nos, nihilominus tibi, o Mammon, nequaquam serviemus, imo relictis omnibus, ipsum sequemur, non solliciti quid manducemus, aut quo induamur: nimirum isti magnae sunt fidei, quia fides illorum in futurum saeculum totam se extendit.