|
(CAP. XIV.)
|
“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Hic est ritus leprosi: Quando
mundandus est, adducetur ad sacerdotem. Qui egressus e castris cum
invenerit lepram esse mundatam, praecipiet ei qui purificabitur, ut
offerat pro se duos passeres vivos quos vesci licitum est, et lignum
cedrinum, vermiculumque et hyssopum, et unum e passeribus immolari
jubebit in vase fictili super aquas viventes. Alium autem vivum cum
ligno cedrino, et cocco et hyssopo tinget in sanguine passeris immolati,
quo asperget illum, qui mundandus est septies, ut jure purgetur.”
|
|
Vere
et sancta
|
“lex, si quis ea legitime utatur (I Tim. I).”
|
|
Vere splendida Moysi facies, si quis eam amoto velamine intueatur (II
Cor. III). Vidimus, intelleximus qualiter ejiciat leprosum, id est
haereticum, eo quod leprosus sit. Nunc videamus qualiter mundet, id est
reconciliet illum, ubi mundatus, ubi in catholica fide fuerit correctus;
hoc enim est mundare mundatum, scilicet reconciliare correctum.
|
“Ut offerat, inquit, pro se duos passeres.”
|
|
Passer Christum significat hoc loco, qui et in psalmo loquitur:
|
“Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto (Psal. CI),”
|
|
id est resurrexi et ascendi in coelum, separatus ab hominibus, ad modum
passeris solitarii in tecto, separati ab aliis avibus, et quiescentis in
loco suo. Sed duo passeres offerendi sunt,
|
“et unum, inquit, e passeribus immolari jubebit in vase fictili super
aquas viventes, alium autem tinget vivum in sanguine passeris immolati,”
|
|
etc. Cur hoc, nisi quia oportet eum, qui reconciliatur Ecclesiae,
confiteri Christum quia crucifixus et mortuus est ex infirmitate nostra,
et vivit nunc ex virtute Dei? (II Cor. XIII.) Nam in umbra quidem vel
figura ista duo passeres offeruntur, sed in veritate essentiae unus est
Christus: unus, inquam, idemque una geminae persona substantiae ex
altero crucifixus, ut praedictum est, ex altero jam vivus, ex quo etiam
|
“jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”
|
|
Igitur oblatis duobus passeribus quos vesci licitum est; utraque enim
jam dicta credere oportet, unus immolatur, et ex alio vivo cum sanguine
immolati, is qui mundandus est septies aspergitur, quia videlicet
immolatus est Christus, idemque redivivus septiformem dedit spiritum,
sine quo nullus rite aspergitur, ut peccatorum remissione mundetur. Hoc
in sacramentis Ecclesiae mirabiliter (quod fidelibus notum est)
celebratur. Immolatur passer
id est, recitatur fides ejus, quae ex infirmitate nostra exstitit
passionis Christi. Et hoc
id est, secundum Scripturas veritatem vitae continentes. Illic est
lignum cedrinum, vermiculusque et hyssopus. Lignum cedrinum imputribile
spem significat resurrectionis et incorruptionis futurae; vermiculus,
charitatem; hyssopus herba humilis, qua tumor pulmonis deponitur, ipsam
fidem, qua corda nostra purificantur. Sine istis reconciliatio non fit.
Immolato itaque passere uno, alius vivus in sanguine ejus tingitur, quo
septies, qui mundandus est aspergatur, ut rite mundetur, quia videlicet
unus idemque Christus mirabiliter, et hic in sacramento suo quotidie
immolatur, et in coelo vivit non moriturus. Hac fide recepta, qui
haereticus fuerit,
id est, sancto septiformi Spiritu, qui in sola catholica Ecclesia datur,
innovatus,
|
“dimittet passerem vivum in agrum, ut avolet,”
|
|
confitendo scilicet quia Christus, ut praedictum est, nunquam moriturus
in aeternum manet.
|
|