CAPUT XIII. Cur cum dixisset:

“In antiquis est sapientia,”

etc., subjunxit:

“Apud ipsum est sapientia,”

etc.

In antiquis est sapientia, et multo tempore prudentia. Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam. Quomodo auris verba dijudicat, et fauces comedentes saporem, sic certissima rationis discretione non isti, qui prius erant quasi jumenta dijudicant, quod amplius in isto, vel apud istum sit prae omnibus sanctis vel justis antiquioribus Abraham, Isaac et Jacob, Moyse, et David et prophetis omnibus. Nam in illis antiquis, in illis qui multo ante tempore fuerunt, sapientia atque prudentia est, videlicet a quibus vel per quos sapientiae vel prudentiae thesauros omnes continens, sancta Scriptura condita est. Verum aliter in illis, aliter apud istum sapientia est. Nam in illis participatione, apud istum est tota suimet universitate. Amplius autem et in hoc differunt, quod in illis sapientia tantum, apud istum autem sapientia simui et fortitudo est. Etenim illi quod sapiebant, ad effectum perducere non potuerunt, iste autem sapientiam actu perduxit usque ad victoriam, destruendo mortem, et reparando vitam. Adde quod apud istum consilium quoque et intelligentia est. Consilio diaboli calliditatem infatuavit, intelligentia secreta Scripturarum sive omnia mysteria Dei, non solum obtinuit ipse aut penetravit, verum et aliis quibus voluit, et prout voluit, aperuit. Amplius autem et in occultis judiciis terribilia perpende experimenta ejus, quia apud eum est Spiritus sapientiae et fortitudinis. Si destruxerit, nemo est qui aedificet, et si concluserit hominem, nullus est qui aperiat. Si continuerit aquas, omnia siccabuntur, et si emiserit eas, subvertent terram. O derisores, o stulti divites, lampadis hujus contemptores, quid insultatis, capita vestra moventes, atque dicentes: Vah, qui destruis templum Dei, et in triduo reaedificas illud (Matth. XXVII). Nemo, si destruxerit, nemo est qui aedificet, nemo est qui lapidem super lapidem reponat. Si incluserit vos Romana obsidione, quod utique faciet, nemo est qui aperiat, ut vobis sive ab oriente, sive ab occidente, sive a desertis montibus, locus effugiendi pateat (Psal. LXXIV). Sed vos putatis quod nulla sit fortitudo ejus propter crucem, et elavos quos videtis in manibus ejus. Stulti et caeci, brachia crucis cornua sunt in manibus ejus, et dictante socia fortitudinis sapientia, quae similiter apud ipsum est, ibi abscondita est fortitudo ejus (Habac. III), abscondita, inquam, ad tempus, videlicet donec quoque lancea perfodiat latus ejus, et exinde currat perpetuus sanguis et aquae fluvius. Quare? Nimirum, quia si continuerit aquas, omnia siccabuntur, et si emiserit eas, subvertent terram. Si enim integro corpore, si, non aperto latere, sacrilegas manus, aut linguas vestras evadere voluisset, atque hoc modo visibiles aquas baptismi, invisibiles continuisset aquas gratiae Spiritus sancti. Si, inquam, hoc fecisset, omnia ut erant sicca permansissent. Quia vero mori atque lanceari maluit, ecce aquas illas emisit, et terram, id est peccata subvertit. Idcirco sapientiam et fortitudinem, quae apud ipsum est abscondere voluit, cum diceretis quasi sapientiam non habenti: Prophetiza nobis, quis est qui te percussit (Luc. XXII), cum diceretis quasi fortitudinem non habenti: Vah qui destruis templum Dei! (Marc. XIII; Matth XXVII.)