CAPUT XV. Quid mystice significet porticus in facie majoris porticus, et porticus solii in qua tribunal est, pro diverso statu temporum ab Abraham usque ad Noe, et a Noe usque ad Abel, et ab illo sursum usque ad primam creationem mundi.

Quadraginta quinque columnas perspeximus, reliqua videamus.

“Et porticum columnarum fecit quinquaginta cubitorum longitudinis, et triginta cubitorum latitudinis, et alteram porticum in facie majoris porticus, et columnas et epistylia super columnas fecit. Porticumque solii in qua tribunal est, fecit, et texit lignis cedrinis a pavimento usque ad summitatem,”

etc. Porticus columnarum ante domum, quae columnis subnixa est, tempus illud fuit, supra Abraham usque ad Noe, ab Abraham, inquam, ad quem primum repromissio facta est. Altera porticus in facie majoris porticus superioris fuit temporis status, videlicet, a Noe usque ad Abel, sive ad Adam, qui primus creatus est. Porro porticus solii, in qua tribunal est, illud est initium timoris Domini, initium sanctarum Scripturarum, quod timendum est, in quo Deus lucem a tenebris, id est, humiles angelos a superbientibus angelis insociabili separatione discrevit, et eum quem in paradiso posuerat protoplastum propter praevaricationem ejecit. Illic terribile solium. Illic tremendum tribunal est. Ait ergo:

“Porticum quoque solii, in qua tribunal est, fecit, et texit lignis cedrinis, a pavimento usque ad summitatem. Et domuncula, in qua sedebatur ad judicandum, erat in medio porticus simili opere.”

Et Lucas quidem generationis Dominicae narrator facundissimus ac vitulus disertus, et ab ipso templo Domini, quod est in Jerusalem, ab ipso Dominico homine, qui natus est in ea, quinque

“fundavit eam Altissimus (Psal. LXXXVI),”

usque ad hanc supremam porticum, usque ad hanc domunculam, in qua solium praedictum vel tribunal est, nos perduxit, sic incipiendo:

“Et ipse Jesus erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabatur filius Joseph, qui fuit Heli,”

et sic finiendo,

“qui fuit Seth, qui fuit Adam, qui fuit Dei (Luc. III).”

Statim quippe omni habenti aures audiendi illud in animo proponitur solium vel tribunal Dei, quo Adam justa sententia, judicium incidit suae praevaricationis et in hoc exsilium missus est, duplici oppressus morte, animae et corporis. Matthaeus autem illam domum, domum regiam quadraginta quinque columnarum excessit, quia supra Abraham ad quem primum repromissio facta est seminis, in quo benedicentur omnes gentes, non processit (Matth. I). Nunc quid ab ipsa domo porticus differat, breviter dicendum est. Generationum series ab Abraham usque ad Christum domus Salomonis, domus pacifici et sapientissimi regis idcirco est, quia ex quo Abraham, audito quod in semine ejus benedicerentur omnes gentes (Gen. XXII), credidit, et per hanc fidem justificatus est, Christus in corde ejus, et filiorum ejus, per eamdem fidem inhabitavit, quemadmodum et de nobis Apostolus dicit:

“Habitare Christum per fidem in cordibus vestris (Ephes. III).”

At vero Noe, et qui ex illo, vel post illum usque ad Abraham justi sive electi fuerunt, nihil tale acceperunt, nihil de ejusmodi promissione audierant, circa rerum aliarum inspectionem probati, et fideles inventi sunt, ut idem Noe, qui dicenti sibi Deo, diluvium futurum credidit, et arcam ad praeceptum Domini fabricavit, non credentibus aliis, quemadmodum et Petrus in Epistola dicit:

“Qui increduli fuerant aliquando, quando exspectabat Dei patientia in diebus Noe, cum fabricaretur arca (I Petr. III).”

Proinde et diversum fidei suae signum accepit, id est non in carne sua, quemadmodum Abraham, qui beati seminis fidem habuit, idcirco congruum accepit signum circumcisionis, sed in nubibus dicente Domino:

“Ponam arcum meum in nubibus coeli (Gen. IX),”

videlicet quia cataractas coeli ut diluvium fieret aperiendas fore credidit. Erat ergo status illius temporis alius, tanto a tempore vel fide Abrahae differens, quanto a dignitate domus differt anterior porticus. Porro et qui ante illum omnes electi vel justi ante diluvium fuerunt, alterius differentiae fuerunt, in eo scilicet quod praeter legem naturalem nullum mandatum accepisse leguntur, sed ex creatura cognoscentes Creatorem spontanea fide injussis quoque sacrificiis velut Abel et Enoch Deo complacuerunt. Erat ergo et alius temporis status, ut recte nunc per porticum quae erat ante faciem majoris porticus intelligatur. Suprema tandem porticus solii in qua tribunal est, illa est, ut supra jam diximus, quam in vertice sanctae Scripturae spectamus mundi fabrica, sex diebus explicata. Unde tanquam de solio vel tribunali, voces imperiosas audimus Creatoris et regis dicentis:

“Fiat lux (Gen. I),”

ipsamque lucem et tenebras dividentis, dicentis:

“Fiat firmamentum in medio aquarum, et dividat aquas ab aquis (ibid.).”

etc.; dicentis, atque dicendo facientis cum auctoritate imperiali, unde et canimus:

“Quia ipse dixit et facta sunt, ipse mandavit et creata sunt (Psal. XXXII).”

“Statuit ea in saeculum et in saeculum saeculi, praeceptum posuit et non praeteribit (Psal. CXLVIII).”

Solii vel tribunalis illius sententiam illam:

“Quocunque enim die comederitis ex eo, morte moriemini (Gen. III),”

adhuc portaremus universi, nisi amota fuisset, per illum quem habemus apud Patrem, advocatum magnum Jesum Christum, qui interpellat pro nobis (I Joan. II).