|
Denique et ejus consecutionis, de qua cum praemisisset, quod jam dictum,
|
“adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratiae,”
|
|
protinus subjunxit,
|
“ut misericordiam consequamur, et gratiam inveniamus in auxilio
opportuno:”
|
|
magnum in se ipse sciebat experimentum, quia, cum fuisset peccator et
blasphemus, consecutus erat de illo throno gratiae duo haec,
misericordiam et gratiam, misericordiam videlicet remissionem
peccatorum, et gratiam, scilicet, insuper apostolatum. Hoc nunc interim
opus sive officium est, non tam judicis sedentis in throno judicii sive
justitiae, quam pontificis summi sedentis in throno gratiae, futurum
autem est ut sedeat judex in throno judicii, sedeat rex in throno
justitiae, quando revertentur quatuor animalia haec, sive quatuor unius
animalis facies de quibus nobis hactenus sermo est. Revertentur enim
modo quodam, et non revertentur. Utrumque enim in propheta scriptum est:
ait,
|
“cum incederent, sed unumquodque eorum ante faciem suam gradiebatur
(Ezech. I).”
|
|
Et subinde:
|
“Et animalia ibant, et revertebantur in similitudinem fulguris
coruscantis (ibid.).”
|
|
Quo ergo modo non revertentur? Eo nimirum modo non revertentur, ut
Christus, qui semel passus est, iterum patiatur. Quo autem modo
revertentur? Memoriter quippe tenendum, quatuor unius animalis facies
esse unius Christi quatuor sacramenta haec quae Christiano ignorare non
licet, incarnationem, passionem, resurrectionem, ascensionem. Eo utique
modo, ut sedeat in novissimo die in sede majestatis suae, Filius hominis
cum insignibus suae passionis, scilicet, cum cicatricibus vulnerum, quae
in manibus et pedibus et in latere suo suscepit, et demonstret omnibus
quia resurrexit in veritate carnis, et faciet cum omnibus electis suis,
qui erunt a dextris, illud quod dictum est in cantico Deuteronomii:
|
“Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans,
expandit alas suas et assumpsit eum, atque portavit in humeris suis
(Deut. XXXII).”
|
|
De utroque hoc, scilicet, et de non revertendo, et de revertendo, idem
Apostolus dicit:
|
“Neque ut saepe offerat semetipsum, quemadmodum pontifex intrat in
sancta per singulos annos in sanguine alieno. Alioqui oportebat eum
frequenter pati ab origine mundi. Nunc autem semel in consummatione
saeculorum ad destructionem peccati per hostiam suam apparuit. Et
quemadmodum statutum est hominibus semel mori, post hoc judicium, sic et
Christus semel oblatus est ad multorum exhaurienda peccata, secundo sine
peccato apparebit exspectantibus se in salutem (Hebr. IX).”
|
|
Quod cum dicit, non ab re quaerat aliquis: Quid factum est hactenus vel
nunc fit in omnibus sanctis, qui exspectaverunt eum ab origine mundi, si
tunc apparebit? Nam apparebit de eo dicimus quod non videmus. Quid ergo
factum est illis? Nunquid nondum vident gloriam Domini, gloriam et
honorem hujus Filii hominis, sedentis a dextris Dei? Ut quid ergo
tantopere desiderant peregrinari a corpore (II Cor. V), nisi ut
praesentes sint ad Deum? Ut quid cupiunt dissolvi, nisi ut cum Christo
sint? (Philip. I.) Quomodo ergo nunc dicit,
|
“secundo apparebit exspectantibus se in salutem?”
|
|
An forte propter illos dicit qui tunc in corpore praesentes erant, juxta
quod ad Thessalonicenses dixit:
|
“Deinde nos qui vivimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in
nubibus obviam Christo in aera, et sic semper cum Domino erimus (I
Thess. IV).”
|
|
Et hoc quidem recte sentitur. Verumtamen et de omnibus sanctis, qui,
peregrini a corpore, praesentes sunt ad Deum, nihilominus recte dicas
quia exspectant eum; recte, inquam, dicas quia et vident eum, et
exspectant eum. Nondum enim toti vident eum, nondum in carne sua vident
Deum. Haec est exspectatio illorum ut in carne videant Deum.
ait beatus Job,
|
“quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus
sum, et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum
salvatorem meum (Job XIX).”
|
|
|
|