Psalmus 76.

Inter ejusdem judicii metum spemque salutis saepe dictus certator positus, psalmo sequenti, id est LXXVI, dicit:

“Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Deum, et intendit mihi. In die tribulationis meae Deum exquisivi manibus meis.”

Ac deinceps:

“Et exercitatus sum, et defecit spiritus meus”

in ipso exercitio.

“Anticipaverunt vigilias oculi mei,”

id est plus omnibus laboravi; et tunc defeci. Unde,

“et turbatus sum,”

videlicet dolendo pro ipso defectu.

“Non sum locutus.”

Non sum indignatus contra Deum, deficiente vel tardante laboris mei fructu. Et dixi:

“Nunquid in aeternum projiciet Deus, aut non apponet ut complacitior sit adhuc?”

Haec, etc., dicendo, nimirum inter metum spemque laborat; et nunc quidem metu deficit, nunc autem defectum ipsum bona spe consolatus. Habet autem hic psalmus in titulo

“Pro Idithum,”

quod interpretatur transiliens, videlicet pro bona voluntate et recta intentione, quia omnibus postpositis, solum Deum appetit:

“Renuit, inquiens, consolari anima mea, memor fui Dei, et delectatus sum.”