|
Et cognovi quod non esset melius nisi laetari, et facere bene in vita
sua. Omnis enim homo, qui comedit et bibit, et videt bonum de labore
suo, hoc donum Dei est. Qui carnaliter accipiunt quod signat littera
ista, illi putant ore Ecclesiastis eos esse locutos, qui summum bonum
credunt carnalibus uti deliciis, quorum Deus venter est (Philip. III).
Non aliis alludunt sibi verbis Epicurei, dicentes: Manducemus et
bibamus, cras enim moriemur (I Cor. XV). Brevi victuri tempore, nunc
luxuriando bibamus. Non est gratiosa brevi vitae longa spes futuri. Ad
tales enim epulas non nos provocat Ecclesiastes, sed praecipit nobis
alias Salomone dicente: Tu autem describe ea tripliciter, in consilio,
et scientia, ut respondeas verbis veritatis, his qui proponunt tibi
(Prov. XXII). Triplex in corde nostro descriptio et regula Scripturarum
est, prima ut intelligam juxta historiam, secunda juxta tropologiam,
tertia juxta intelligentiam spiritualem. In historia eorum quae scripta
sunt ordo servatur, in tropologia de littera ad majora consurgimus, et
quidquid in priori populo carnaliter factum est, juxta moralem
interpretamur locum, et ad animae nostrae emolumenta convertimus. In
spirituali theoria ad sublimiora transimus, terrena dimittimus, de
futurorum beatitudine et coelestibus disputamus, ut praesentis vitae
praemeditatio umbra sit futurae beatitudinis. Itaque licet affectum
ventricolarum monstraverit Ecclesiastes, nihil tamen melius esse docet
quam laetari in vita sua, et exerceri in faciendis bonis, et, secundum
Apostolum, habentes victum et vestitum his contenti simus (I Tim. VI),
et quidquid supra habere possumus, in pauperibus nutriendis, et egentium
largitate consumamus. Porro quia caro Domini verus est cibus, et sanguis
ejus verus est potus (Joan. VI), juxta anagogen, hoc solum habemus in
hoc saeculo bonum, si vescamur carne ejus, et cruore potamur, non solum
in mysterio, sed etiam in Scripturarum lectione, verus enim cibus et
potus, qui ex Verbo Dei sumitur, scientia Scripturarum est. Si ergo
quotiescunque effunditur sanguis Christi in remissionem funditur
peccatorum, debes illum accipere, ut semper tibi peccata dimittantur.
Qui semper peccas, semper debes habere medicinam. Praedicare autem quod
acceperis, non est superbia, sed devotio. Si quotidianus est panis, cur
post annum illum sumis, quemadmodum Graeci in Oriente facere
consueverunt? Accipe quotidie, quod quotidie tibi prosit. Sic vive, ut
quotidie merearis accipere. Sicut verus est Dei Filius Dominus noster
Jesus Christus, non quemadmodum homines per gratiam, sed quasi Filius ex
substantia Patris, ita vera caro, sicut ipse dixit, quam accipimus, et
verus est potus.
|
|