|
|
“Miserunt ergo sorores ejus ad eum dicentes: Domine, ecce quem amas
infirmatur.”
|
|
Ergo, inquit, quia fideles erant, et propter auditum verbi illius,
familiares ejus esse coeperunt, fiducialiter miserunt ad eum. Nec
rogaverunt ut veniret et sanaret languidum, sed tantum:
|
“Domine, inquiunt, ecce quem amas infirmatur.”
|
|
Amanti enim satis erat nuntiasse.
|
“Audiens autem Jesus dixit eis: Infirmitas haec non est ad mortem, sed
pro gloria Dei, ut glorificetur Filius Dei per eam [alias, eum]”
|
|
Quid 269 est hoc, Fili Dei, potens et verax, manifestator, gloria Dei?
quid est hoc, quod dixisti,
Nonne languentis hujus infirmitas profectura est ad mortem? an quia
mortuus tibi dormivit, id est, tam facile a te suscitari potuit quam
facile hominem dormientem homo excitare consuevit? Attamen separatio
corporis et animae mors quaedam est qua cum iste resoluturus esset,
postmodum dixisti:
Quid ergo est:
|
“Infirmitas haec non est ad mortem?”
|
|
nisi quia finalis causa infirmitatis hujus ea non est, ut Lazarus
moriatur? Tunc quippe infirmitas ad mortem est, quando propter mortem
nihil quaeritur, et in ipsa morte finis constituitur. Hic autem per
infirmitatem vel mortem, gloria Dei quaeritur, scilicet ut per eum, qui
infirmatus moritur, Filius Dei resuscitando illum, glorificetur. Dei
namque Filius Deus est, et ideo cum dixisset,
statim addidit,
|
“ut glorificetur Filius Dei.”
|
|
Vere igitur, inquit, infirmitas haec non est ad mortem,
|
“pro gloria, inquam, Dei,”
|
|
id est, pro testificanda divinitate Filii Dei Exprobratur namque Filio
Dei, diciturque, verbi gratia,
|
“quia daemonium habet et insanit,”
|
|
eo quod dixerit:
|
“Venit hora quando omnes qui in monumentis sunt, audient vocem Filii Dei
et procedent (Joan. V).”
|
|
Ut ergo glorificetur, et insaniae non arguatur Filius Dei, oportet illum
in hoc uno, qui nunc infirmatur, experimentum dare virtutis et veritatis
suae, id est, ostendere in uno homine, quid vel quomodo facturus sit in
universo hominum genere.
|
|