|
|
“Cutis mea denigrata est super me.”
|
|
Juxta historiam virtus sermonis patet ex poena passionis. Juxta
allegoriam vero bene hoc sanctae Ecclesiae vocibus congruit.
|
“Cutis, inquit, mea denigrata est,”
|
|
id est infirmi qui in me exteriori utilitati deserviunt, timore
persecutionis, candidum justitiae colorem perdiderunt, et ad nigredinem
iniquitatis venerunt Quod Jeremias sub praecipui metalli specie
deplorat, dicens:
|
“Quomodo obscuratum est aurum, mutatus est color optimus?”
|
|
(Thren. IV.)
|
“Et ossa mea aruerunt prae caumate,”
|
|
id est fortes viri, in quibus tota corporis mei compago solidatur, zeli
sui igne cruciantur, videlicet pro eo quod
id est infirmorum vita,
dolentes et dicentes:
|
“Quis infirmatur, et ego non infirmor, quis scandalizatur, et ego non
uror?”
|
|
(II Cor. XI), et caetera talia.
|
|