|
Caeterum et moraliter Axa super asinum sedet, cum irrationabilibus
carnis suae motibus anima praesidet. Quae suspirans, a patre terram
irriguam petit, quia a Creatore nostro cum magno gemitu quaerenda est
lacrymarum gratia. Sunt namque nonnulli, qui jam in dono perceperunt pro
justitia libere loqui, oppressos tueri, indigentibus possessa tribuere,
ardorem fidei habere: sed adhuc gratiam lacrymarum non habent. Hi
nimirum terram australem et arentem habent, sed adhuc irrigua indigent,
quia in bonis operibus positi, in quibus magni atque ferventes sunt,
oportet ad minus, ut aut timore supplicii, aut amore regni coelestis
mala etiam quae antea perpetraverunt, deplorent. Et licet in multis
speciebus compunctio dividatur, quando singulae quaeque a potentibus
culpae planguntur, unde et voce quoque poenitentium Jeremias, ait:
Divisiones aquarum deduxit oculus meus (Thren. III). Principaliter tamen
compunctionis genera duo sunt, quia Deum sitiens anima, prius timore
compungitur, post amore. Prius enim in lacrymis se affligit, quia, dum
malorum suorum recolit, pro his perpeti supplicia aeterna pertimescit.
At vero cum longa moeroris anxietate fuerit formido consumpta, quaedam
jam de praesumptione veritas nascitur, et in amore coelestium gaudiorum
animus inflammatur. Et qui prius flebat, ne duceretur ad supplicium,
postmodum amarissime deflet, quia differtur a regno. Contemplatur enim
mens qui sint illi angelorum chori, quae societas sanctorum spirituum,
quae majestas aeternae visionis Dei, et amplius plangit, quia bonis
perennibus deest, quae flebat prius cum mala interna metuebat. Sicque
fit ut perfecta compunctio formidinis tradat animum compunctioni
dilectionis. Quod bene in hac sacra veracique historia, figurata
narratione describitur. Quia ergo, ut dixi, duo sunt compunctionis
genera, dedit ei pater suus irriguum superius, et irriguum inferius.
Irriguum superius accipit anima, cum sese in lacrymis coelestis regni
desiderio affligit: irriguum vero inferius accipit, cum inferni
supplicia flendo pertimescit. Et quidem prius irriguum inferius, ac post
irriguum superius datur, sed quia compunctio amoris dignitate
praeeminet, necesse fuit ut prius irriguum superius, et postmodum
irriguum inferius commemorari debuisset.
|
|