IN LIBROS REGUM LIBER SECUNDUS



Index

CAPUT PRIMUM. Quomodo et bonorum quae fecit, et malorum quae pertulit Christus Filius Dei, praecesserunt signa in David.

CAPUT II. Quid mystice significet quod psallente David refocillabatur Saul, et quod eodem percutiente, corruit Philistaeus.

CAPUT III. De exprobratione Philistaei, et quod non erat quisquam ante adventum Christi qui posset percutere Philistaeum, id est diabolum foras mittere.

CAPUT IV. Quod Golias de Orpha, hic autem processisset ex Ruth, altera nuru Noemi, et quomodo alias septem, alias octo legantur fuisse filii Isai: et quod item a patre missus sit David in typum Christi.

CAPUT V. Quid sit mystice quod cum armis pugnare vel incedere non potuerit David, sed quod ea saltem attentavit; et quid baculus David; quid quinque lapides; et quid unus lapis in quo percussit.

CAPUT VI. De victoria Christi, et quomodo vel quae mulieres cantent: “Percussit Saul mille,” etc.

CAPUT VII. Quod toties Philistiim David vincat, quoties catholicus haereticum superat; et de Saulis insania, quod lancea David configere parieti nitebatur.

CAPUT VIII. Quod septem persecutiones passus sit David: quo numero capitum draconis rufi in Apocalypsi significantur omnes persecutiones diaboli contra Christum et Ecclesiam; et quod in persona sua tolidem vicibus a Judaeis tentutus sit Christus.

CAPUT IX. Quod secundum hunc numerum persecutionum suarum septem psalmos cecinerit David, sicut ex titulo ipsorum potest agnosci, cum mysterio passionis et tentationum Christi.

CAPUT X. Quomodo singulas pene persecutiones comes gloria secuta sit in typum ejusdem Christi, qui cuncta quae ut passibilis homo pertulit, impassibili divinitate superavit.

CAPUT XI. Quomodo David propter persecutiones latitanti fortes viri sese adjunxerint, quos postea principes ac duces constituit, et quod ita Christo in infirmitate carnis latenti suus spiritus judices saeculi futuros apostolos adduxit, secundum numerum eorumdem principum David.

CAPUT XII. Quid mysterii in eo sit, quod David inter persecutiones unam quidem uxorem Michol filiam Saul amisit, sed duas acquisivit Abigail et Achinoen Jezraelitem.

CAPUT XIII. Qualiter Abigail eumdem David ne se manu sua ulcisceretur praevenerit, et quid mystice munera ejus, quibus placavit David, significent.

CAPUT XIV. De imitabili exemplo ejus, quo Nabal ebrio culpam suam laudabiliter tacuit, quam digesto vino reverenter dixit.

CAPUT XV. Qualiter vel quibus David sit imitandus in eo quod percussit cor suum, eo quod abscidisset oram chlamidis Saul.

CAPUT XVI. Quid mystice per puerum Aegyptium intelligitur, quo duce David inimicos suos Amalecitas persequens comprehendit.

CAPUT XVII. Quod Saul spiritum pythonis consuluit, et quod non tam Samuel quam spiritus malignus apparuisse credendus sit.

CAPUT XVIII. Quomodo vel quam ob causam bene contigerit David ut ruituro Saul cum populo suo, ipsi bello interesse non est permissum, et quod sicut planxit David fortes, qui ceciderant, ita Christus gentem suam humano flevit affectu.

CAPUT XIX. De morte Saul, et filiorum ejus, et quod Amalecitem, qui nuntiavit mortem ejus, dicant Hebraei fuisse Doech.

CAPUT XX. De mira innocentia David qua mortuum Saul planxit, et de arcu quem filii Israel per hujusmodi planctum discere debuerint.

CAPUT XXI. Quomodo vel quale lamentum Christi ille planctus David significet super gente sua Judaica, et qualem nos arcum idem planctus spiritualiter intellectus docere debeat.

CAPUT XXII. De oraculo, quo David in Hebron ascendere jubetur, et quid mysticum in Christo significet ille ascensus ejus.

CAPUT XXIII. De Abner, qui prius adversarius David, postea transtulit regnum ad David, quod in illo forma quaedam sit apostoli Pauli de eadem tribu Benjamin. Et quid significet ludus ille, in quo pueris ex utraque parte simul canentibus, idem Abner velocissimum Asahel aversa hasta percussit in inguine.

CAPUT XXIV. De morte Isboseth filii Saul, et quid per eam mystice intelligatur.

CAPUT XXV. De adductione arcae Domini, et quod illud tripudium David prophetae, et regis salientis de magna humilitate et sapientia processerit.

CAPUT XXVI. Quod illa deductio arcae Domini gloriam resurrectionis Christi figurarit, et quod illa decantatio citharizantium sonum et verba significaverit praedicatorum, quae in omnem terram exierunt.

CAPUT XXVII. Quid sit plaustrum novum, et quae sit domus Abinadab, et quid despectio Michol filiae Saul, prospicientis per fenestram.

CAPUT XXVIII. Quod Dominus percussit Ozam, eo quod tetigit arcam Domini, exemplum esse quod non debeat vita praelatorum a subditis temere reprehendi.

CAPUT XXIX. Laudabilem esse devotionem David, qua domum Domino aedificare voluit, et quod nemo dignam Domino domum aedificare potuerit, nisi solus Christus.

CAPUT XXX. Quod ait: “Cumque impleti fuerint aies tui,” etc. Ecclesiam promissam esse Christo secundum carnem, et super illo psalmum illum esse: “Misericordias Domini in aeternum cantabo.”

CAPUT XXXI. De eadem promissione, et quod non antea David promissionem accepisset quod de semine ejus Christus nasciturus esset.

CAPUT XXXII. Quia velit dicendo: “Ista est lex Adam.”

CAPUT XXXIII. De consolationibus ejus, quod qui septies fugerat Saul, septies triumphavit de hostibus, insuper sciens quod Christi pater futurus esset.

CAPUT XXXIV. Quale mysterium sit in lapsu ejus in exorem Uriae, quem gladio filiorum Ammon interfecit.

CAPUT XXXV. Quod pro facto ipso poenam recipit, fugiendo a facie Absalon filii sui, quod in ipsa fuga, grande mysterium Christi sit.

CAPUT XXXVI. Quod Goliath fratrem Goliae interfecit, et de reliquis fratribus qui ceciderunt in manus servorum, et cur David Adeodatus, filius Saltus, cur Polymitarius, cur Bethlehemites, videlicet pro mysterio Christi, appelletur.

CAPUT XXXVII. Qui tres fortes primi, et qui tres fortes secundarii, et qui triginta fortes fuerint, et quare Joab, neque inter tres, neque inter triginta saltem numeratus sit.

CAPUT XXXVIII. Quomodo mystice sedens in cathedra sapientissimus Dominus Jesus Christus, et qui fortes ejus primi, et qui secundarii, qui triginta fortes sint, et qui sint duo de filiis Orpha, quos ipse percussit, qui reliqui tres, quos percutiunt viri ejus.

CAPUT XXXIX. Cur Urias Ethaeus in numero triginta fortium positus sit; et quid vel quomodo David numerando populum deliquerit, et quid significet area Ornan Jebusaei mystice.