CAPUT XLVI Quid sit quod Moyses praecepta capescens, egressus in medium nebulae montem ascendit, et fuit ibi quadraginta diebus et quadraginta noctibus.

“Erat autem species gloriae Domini quasi ignis ardens super verticem montis in conspectu filiorum Israel,”

talis quoque species gloriae Domini coelestium exemplar fuit. Nam ubi quadragesimo die, sicut supra dictum est, gratia coelestis effulsit, erat itidem species gloriae Domini quasi ignis.

“Et apparuerunt, inquit, illis dispertitae linguae, tanquam ignis, seditque super singulos eorum (Act. II).”

Utrobique vivacitas ignis zelum et fervorem spiritus adversus peccata praesignavit.

“Ingressusque Moyses medium nebulae ascendit in montem, et ibi fuit quadraginta diebus et quadraginta noctibus.”

Nebulam sive caliginem, quam in his locis Scriptura saepius expressit nonnulli lucem inaccessibilem dixerunt, videlicet, quia dicit Apostolus:

“Quem vidit hominum nemo, nec videre potest qui lucem habitat inaccessibilem (I Tim. VI).”

Verum hic sensus, ut in vocabulo nebulae sive caliginis lex intelligatur, per antiphrasim pluribus Scripturarum tractatoribus, non complacuit. Porro praeter typicam intelligentiam, id quod Moyses medium nebulae ingreditur, moraliter quoque appetendam esse quietem atque cordis munditiam eis qui ad contemplationem tendunt, innuit. Quid enim est quod hic sublimia Dei praecepta perciperet, alta conscendit, atque ut interna penetraret, ab exterioribus tumultibus occultatus est, nisi quod sancti viri, qui exterioribus ministeriis deservire officii necessitate coguntur, studiose semper ad cordis secreta refugiunt, ibique cogitationis intimae cacumen ascendunt, et legem, quasi in monte, percipiunt, dum postpositis tumultibus actionum temporalium, in contemplationis suae vertice supernae voluntatis sententiam perscrutantur.