|
M. Sequitur ergo Petrum et Matthaeum se abscondere sub modio debuisse,
nec aliqua miracula fecisse.
D. Sic videtur; nam ter Petrus Dominum negavit.
M. Quod criminale esse peccatum nullus unquam sapiens negavit, absque
his quae forsitan antea multa in vita perpetravit.
D. Respexit autem Deus Petrum, et exiens flevit amare (Luc. XXII, 61,
62).
M. De hoc autem quod Deum negavit coepit amare flere, hoc est de
criminali peccato poenitere. Concluditur ergo Petrus vitam poenitentium
habere. Vides ergo quod primum conclusi, id inde sequi debere.
D. Video, nam, si Matthaeus seipsum in publico telonio publicus peccator
dicit resedisse, constat te de utroque verum conclusisse.
M. Imo multa absurdissima possum inde ostendere.
D. Cum hoc video necesse, ne pigriteris facere.
M. Aut igitur vitam poenitentium hoc modo dicuntur habere, ut hoc
debeamus de omnibus peccatis intelligere, aut ita, ut tantum de
criminalibus videantur poenitere.
D. Quid autem de utroque sequatur, diligenter rogo discutiatur.
M. Quia si ideo debent latere, nec baptizare, nec praedicare, quia
poenitere de omnibus peccatis dicuntur, hoc nulli apostolorum, nulli
sanctorum, tandem nulli omnium ecclesiasticorum facere debuisse
concluditur; sequiturque nullos sanctorum regna coelorum percepisse, si
hoc inobedienter et contra Deum probantur fecisse, et omnem Ecclesiam
semper in errore fuisse.
|
|