CAPUT XXVIII. Quo sensu verum fuerit quod Nabuchodonosor dixit:

“Nonne haec est Babylon, quam aedificavi?”

Putasne verum dixit Nabuchodonosor, gloriando:

“Nonne haec est Babylon quam ego aedificavi?”

(Dan. IV.) Babylonem namque, ut Pompeius Trogus refert, Semiramis condidit, murumque urbi cocto latere circumdedit, arena, pice, et bitumine interstrataque materia. Nunquid ergo verum dixit, tanto junior Semiramide uxore Nini, in quo regnum Assyriorum coepit? Verumtamen sacra praepollet auctoritas, quod ante Semiramidem Babylon exstitit, et causa quoque nominis ejus antiquissima, sacris est edita litteris.

“Chus, inquit, filius Cham, genuit Nemroth, ipse coepit esse potens in terra. Fuit autem principium regni ejus Babylon, de terra illa egressus est Assur, et aedificavit Ninivem (Gen. X).”

Causa nominis, quod est Babylon, exstitit illa, quod ibi Deus linguam confudit eorum, qui aedificabant, et cessaverunt aedificare civitatem. Nam

“Idcirco vocatum est, inquit, nomen ejus Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae (Gen. XI).”

Ergo vir gloriosus, de qualium quolibet illud Sapientiae dictum est:

“Nubes et ventus et pluviae non sequentes, vir gloriosus et promissa non complens (Prov. XXV);”

vir, inquam, gloriosus, id est vanus, vento vanitatis plenus atque distentus, quia fortassis Babylonem propriis opibus atque impensis auxerat, rem suam, sive opus suum non parvi aestimans aut aestimari volens, magno ore declamavit responsum cordis alti et erectae cervicis

“: Nonne haec est Babylon quam ego aedificavi?”

ne diceret, quam ego provexi sive ampliavi: et quid tum, o vir gloriose, si tu Babylonem a fundamentis aedificasses? Nunquid vel sic verbum quod audieras, scilicet interpretationem somnii, facere irritam potuisses? Juste igitur, quia tam justus quam omnipotens sermo Dei est, super te sententiae vox ruit, etiam si aliquo modo consilium sancti prophetae secutus fueras, dicens:

“Peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum, forsitan ignoscet delictis tuis (Dan. IV.)”