|
Quis denique alius, nisi ipse Deus signorum hujusmodi, scilicet
litterarum auctor vel inventor existimabitur? Sic namque Moyses ipse
testatur:
|
“Daboque tibi, ait Dominus, duas tabulas lapideas, legemque ac mandata
quae scripsi (Exod. XXIV).”
|
|
Legem cum dicit, subjungendo ac mandata, non utique caeremoniarum, sed
legem decem praeceptorum vult intelligi, et rursus scriptum est:
|
“Et reversus est Moyses de monte, portans duas tabulas testimonii in
manu scriptas utraque parte, et factas opere Dei (Exod. XXXII).”
|
|
Scriptura quoque Dei sculpta erat in tabulis et in Deuteronomio digestis
rursus decem mandatis:
|
“Haec, inquit, verba locutus est Dominus, et scripsit ea in duabus
tabulis lapideis, quas tradidit mihi (Deut. V).”
|
|
Item, de tabulis secundis, quas fecit, prioribus fractis:
|
“Cumque dolassem, inquit, duas tabulas lapideas instar priorum, ascendi
in montem habens eas in manibus, scripsitque in tabulis, juxta id quod
prius scripserat, verba decem (Deut. X).”
|
|
Item in Exodo:
|
“Dedit quoque Moysi completis hujuscemodi sermonibus in monte duas
tabulas testimonii lapideas, scriptas digito Dei (Exod. XXXI),”
|
|
ac deinceps:
|
“Praecide, ait, tibi duas tabulas lapideas instar priorum, et scribam
super eas verba, quae habuerunt tabulae quas fregisti (Exod. XXXIV).”
|
|
Quorsum ita tot testimonia? Videlicet ut liquido constet, quod qui
hujusmodi rationem et vocem sive linguam ad loquendum dedit, idem ipse
Deus litteras, id est ipsas elementorum figuras primus per semetipsum
conscripsit, et ei qui primus ex omnibus hominibus scribere meruit,
scilicet Moysi scriptas tradidit. Nec dum quippe vel ipse Moyses
quidquam scripserat, quando dixit ei:
|
“Ascende ad me in montem, et esto ibi, daboque tibi duas tabulas
lapideas, et legem ac mandata quae scripsi (Exod. XXIV).”
|
|
Equidem Graecis Cadmus, quo tempore dux Othoniel filiis Israel praeerat,
et Latinas litteras tradidit Carmentis, quo tempore populum Israel
judicabat Jair. Sed hoc fieri potuit humana industria per imitationem
Scripturae prioris et divini operis, ut jam non esset impossibile fieri
in alia lingua, quod homini per semetipsum Deus ostenderat in una,
scilicet Hebraica.
|
|