VERS. 17.

“Cum, inquit, apprehenderit eum gladius,”

id est, cum eum susceperit in se ille suus homo quem per malitiam fraudis exacuit et infirmorum corda transfigit; sive ira ipsius, quae gladii nomine recte signatur, quae in tantum apprehendet eum, ut dominari omnibus appetens, nequaquam suae irae dominetur:

“cum, inquam, apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit neque hasta, neque thorax,”

id est, neque praedicationis jaculum, neque fortitudo patientium. Per hastam namque qua vulnera infligimus praedicatio, per thoracem qua tegimur patientia recte signatur.

“Non, inquam, subsistere poterit,”

subaudi, si supernum adjutorium desit.