|
Hic unus dies causa originalis est, cur Spiritus Dei, qui ferebatur
super aquas, ut fieret ista lux, recte dicatur spiritus timoris Domini
(Isa. XI). Ab hoc enim facto primum creatura Deo subdita didicit quod
Creator vere timendus sit. Unde et Psalmista: Initium, inquit,
sapientiae timor Domini (Psal. CX). Quare ergo, inquis, alius propheta
timorem in ultimo constituit, dicendo: Egredietur virga de radice Jesse,
et flos de radice ejus ascendet, et requiescet super eum Spiritus
Domini, spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et
fortitudinis, spiritus scientiae et pietatis, et replebit eum spiritus
timoris Domini? (Isa. XI.) Videlicet, quia ille, in quem haec dicuntur,
cum non tantum homo, sed et Deus sit, licet, secundum humanitatem,
sapientia, aetate, et gratia profecerit (Luc. II), attamen, secundum id
quod est et erat Deus, nullum profectum habuit; sed cum esset ipsa
sapientia, de supernis suis ad ima nostra descendit. Verum creatura non
solum humana, sed et angelica profecit, ut superius jam dictum est,
testante Apostolo, et proficit, et profectus ejus initium est, habere
timorem Domini, quia initium sapientiae timor Domini. Et ab isto,
scilicet cognitionis ejus initio, scilicet timoris, Graece dicitur
[th][e][ogv][sf], quod nomen parce detortum, Latine dicitur Deus, eo
quod jure timeatur. Quod in sua licet vanitate, tamen sciens quidam
ethnicorum, dixit:
Primus in orbe deos fecit timor. (STAT. Theb. III, 661.)
Verum illos qui non erant timendi, stultus timor deos fecit appellari;
Creator autem quia solus jure est timendus, rationabili timore Deus
nuncupatur.
|
|