|
Graduale ad poenitentiae respicit lamentum, cantus asper et gravis adeo
ut illud excellentibus efferre vocibus nec usus nec decus sit.
Significat enim non jam requiem remuneratorum, sed laborem operantium.
Propter quod diebus post Pentecosten de officio tollitur, quia videlicet
dies illi futurum in regno Dei felicem sanctae Ecclesiae statum
significant, quando jam area Christi ventilabro, quod est in manu ejus,
purgata erit, nullumque ex residuis granis jam timebit, quod ab horreo
dominico debeat in ignem palearum inexstinguibilem projici (Matth. III;
Luc. III). Attamen in prima Paschae hebdomada cantari consuevit, cujus
consuetudinis causa suo melius loco reddetur. Dicitur autem graduale a
gradibus humilitatis utpote illi conveniens, qui necdum ascendit de
virtute in virtutem, sed in convalle plorationis positus, jam tamen
ascensiones in corde suo disposuit (Psal. XLIII). Quarum ratio cum in
multis inveniatur locis in mysticis maxime quindecim graduum canticis
distincta est. Ejusmodi ascensoris initium et perfectionem cantor
innuens, ad gradum saepius constitit, et inferior eo stare consuevit,
qui subsequens alleluia concinit.
|
|