Psalmus 2.

Secundus psalmus consequentur fidem passionis ejus pronuntiat.

“Quare fremuerunt, inquit, gentes, et populi meditati sunt inania?”

Ac deinceps:

“Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Postula a me, et dabo tibi gentes haereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.”

Secundum haec enim ipse in Evangelio dicit:

“Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad me (Joan. XII).”

Exaltatus quippe a terra, id est cruci affixus, postulavit, nam et ipsa passio postulatio fuit, sacrificium pro omni mundo fuit, per obedientiam qua Patri servivit, dicenti:

“Postula a me,”

unde et auditus pro sua reverentia (Hebr. V), omnia traxit ad se, dante illi Patre gentes in haereditatem, et possessionem terminos terrae. Nam propter hoc, inquit Apostolus,

“Deus illum exaltavit, et dedit illi nomen quod est super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu flectatur, coelestium, terrestrium et infernorum (Phil. II).”

Frustra ergo

“fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania,”

assistendo cum regibus et principibus, videlicet, cum Herode et Pontio Pilato

“adversus Dominum, et adversus Christum ejus,”

putantes quod per hoc possent dirumpere

“vincula eorum,”

et projicere a seipsis

“jugum ipsorum,”

videlicet Domini et Christi ejus, cum e contrario per hoc accreverit regnum ejus, quod et visuri sunt,

“cum exarserit in brevi ira ejus,”

cum venerit quod cito futurum est judicium ejus.