CAPUT XVI. Quid significet quod Bethsamitae videntes arcam Domini, gavisi sunt, et quod vaccae in holocaustum caesae sunt, et quod viri Bethsamitae percussi, eo quod vidissent arcam Domini.

“Porro Bethsamitae metebant triticum in valle. Et elevantes oculos viderunt arcam, et gavisi sunt cum vidissent eam. Et plaustrum venit in agrum Josue Bethsamitae, et stetit ibi. Erat autem ibi lapis magnus, et conciderunt ligna plaustri, vaccasque imposuerunt super ea holocaustum Domino.”

Lapidem istum super quem concisis lignis plaustri vaccas imposuerunt in holocaustum, Hebraei aram ad Abraham aedificatam intelligunt. Haec, etc.

“Quinque satrapae Philisthinorum viderunt, et reversi sunt,”

inquit,

“in Accharon in die illa.”

Sic plane perseverantiam praedicatorum, de quibus jam dictum est, principes idolatriae viderunt, quod scilicet nullis affectibus carnis revocari potuerunt, quin etiam insuper corpora sua passionibus objicientes in holocaustum Domino obtulerunt, et tandem confusia persecutionibus cessaverunt.

“Ili autem sunt ani aurei, quos reddiderunt Philistaei pro delicto Domino: Azotus unum, Gaza unum, Ascalon unum, Geth unum, Accharon unum. Et mures aureos secundum numerum urbium,”

etc. Hoc urbium numero quae anos aureos et mures reddiderunt, universitas illorum significatur, qui quinque corporis sensibus, prius per fornicationem abusi, postea supradictas passiones ignominiae fugientes peccata priora subsequentibus bonis operibus redemerunt. Quod vero sequitur:

“Et usque ad Abel magnum super quem posuerunt arcam Domini.”

Abel magnum civitas est in termino Israel. Abel magnum idcirco vocatur, cum antea Bethsamis vocitata sit, sive propter luctum super viris Bethsamitis ibi factum, sive propter distinctionem civitatis Abel Bethmacha, de qua exclamavit mulier sapiens ad Joab, dicens:

“Qui interrogant, interrogent in Abela (III Reg. X).”

Sic itaque intelligendum est quod

“ab urbe murata usque ad villam, quae erat sine muro et usque ad Abel magnum,”

dederint mures.

“Super quem,”

id est super luctum,

“posuerunt arcam Dei, quae erat usque in illam diem in agro Josue Bethsamitae.”

Fuit igitur in agro illius, donec in Cariathiarim ducta est.

“Percussit autem de viris Bethsamitis eo quod vidissent arcam Domini, et percussit de populo septuaginta viros, et quinquaginta millia plebis.”

Hos septuaginta viros, judices septuaginta Hebraei intelligunt, quorum merito et gloria quinquaginta millia viri computantur, sicut de David dicitur:

“Quia tu unus pro decem millibus computaris (II Reg. XVIII).”

Idcirco percussit eos, quia viderant arcam Domini, quia curiose inspexerant, cum fuissent lege prohibiti. Ait enim Dominus in libro Numeri:

“Aaron et filii ejus intrabunt, ipsique disponent opera singulorum, et divident quae portare quis debeat. Alii nulla curiositate videant quae sunt in sanctuario, priusquam involvantur, alioqui morientur (Num. IV).”

Sic nimirum millia multa de viris Bethsamitis, de viris domus solis, de viris ecclesiasticis, multa, inquam, millia plebis, multos primates viros percussit judicium Domini, et errare eos fecit, eo quod vidissent arcam Domini, eo guod indigne non dilectionis studio, sed praesumptions et curiositatis vitio, ausi fuissent in Scripturis scrutari secreta divinitatis, et facti sunt haeresiarchae, judicante Deo superbos ad conspectum divinitatis et veritatis non admitti.