|
|
“Sicut fui cum Moyse, ita ero tecum,”
|
|
id ad Christum dici, fiet per te quidquid in Moyse est praefiguratum.
Sicut fui cum Moyse, ita ero tecum, non dimittam, nec derelinquam te.
Confortare, et esto robustus. Tu enim sorte divides populo huic terram
pro qua juravi patribus eorum, ut traderem eam illis. Confortare igitur
et esto robustus valde, etc. Sicut fui cum Moyse, inquit, ita ero tecum.
Quod est dicere: Sicut per Moysen carneum Pharaonem debellavi, totamque
contrivi Aegyptum. tandemque eduxi filios Israel per manum ejus, et
transtuli illos per mare Rubrum, submerso Pharaone cum curribus et
exercitu ejus, sic per te, Christe, Salvator mundi, et jam vici, et in
futuro judicabo spiritualem Pharaonem, id est diabolum, per te, inquam,
confregi infernum, et vici mundum, vincamque usque ad perfectum, donec
in profundo submergatur spiritualis Pharao cum curribus et equitibus
suis, id est in infernum praecipitetur diabolus, cum angelis et omnibus
pompis suis. Itaque sicut fui cum Moyse, ira ero tecum, id est sic per
te cuncta fient, sicut per illum figurata sunt, et ea per te in veritate
complebuntur, quorum in figura per Moysen illa contigerunt. Confortare,
et esto robustus. Hic sermo confortatorius tertio est repetitus. Primo,
confortare, ait, et esto robustus; secundo confortare igitur et esto
robustus valde; tertio, confortare et esto robustus, noli metuere, et
noli timere. Secundum litteram quanto multiplex repetitio, tanto
vehemens est fortitudinis inculcatio; secundum coeptum vero mysterium
triplex Salvatoris et Spiritus ejus commendatur negotium. Quod ipse
declarans ac subdistinguens: Cum, inquit, venerit Paracletus, ille
arguet mundum de peccato, et de justitia, et de judicio (Joan XV), etc.
Igitur confortare, inquit, ut arguas mundum de peccato, confortare ut
arguas de justitia, confortare ut arguas de judicio. Ad omnia confortare
et esto robustus, ut nec blandimentis, nec terroribus, nec prosperis,
nec adversis constantia Evangelii turbetur aut convellatur.
|
|