|
Quid est hoc? Omnes homines in Adam peccaverunt, et ejecti de paradiso
Dei ad tenebras devoluti sunt, et Aegyptii, id est tenebrosi, facti,
ecce fame pereunt, ecce vitae aeternae panem non invenerunt. Sed jam
nunc iste dominatur in tota terra Aegypti. Et qui crediderit in illum,
ipse cibabitur pane vitae et intellectus, et potabitur aqua sapientiae
salutaris (Eccli. XV). Illi aperientur horrea paradisi, quae clausa
erant guloso homini propter morsum ligni vetiti, et de ligno vitae
comedens vitam aeternam habebit. Qui ad illum non ierit, qui in illum
non crediderit,
|
“non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum.”
|
|
Ita praefinitum est in triclinio Trinitatis, ubi Filius iste natus
praeceptum obedienter accepit, ut fieret Salvator mundi. Omnis terra
nostra sterilitate percussa est, cuncta humani generis massa spinarum et
tribulorum maledictione damnata est. Quid ergo comedemus nos omnes
infelices Aegyptii? Quisquis nostrum, quisquis omnium filiorum Adam, non
crediderit in hunc Filium Dei, non confessus fuerit eum Salvatorem
mundi, juxta edictum magni Patris, magni Regis Dei, qui illum in currum
suum ascendere fecit,
|
“non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum.”
|
|
Quae ira Dei? Illa utique quae super praevaricatorem Patrem ejus
descendit: Non enim ait, ira Dei descendit super eum, sed ait,
|
“ira Dei manet super eum.”
|
|
Olim namque super omnes haereditario jure descendit, et
|
“non est aliud nomen sub coelo datum hominibus (Act. IV; Rom. IX);”
|
|
per quod possit amoveri, nisi iste solus et unicus Filius Dei. Qui ergo
incredulus est huic, manet super illum ira Dei, quia, ut dictum est, non
nisi per istum potest amoveri. Haec plane salutis aut vitae conditio
recens non est; nam et Abraham Pater noster secundum fidem, eodem pacto
justificatus est (Gal. III; Gen. XII). Nisi enim in promissione seminis
sui, quod est Christus, credidisset, quod in illo benedicerentur omnes
gentes, nec justus nec amicus Dei appellatus fuisset, ac proinde salvus
omnino non esset (Rom. IV; Gen. XVII). Similiter et posteri ejus eadem
futuri fide seminis, et ejusdem fidei signo quod erat circumcisio, de
quo alias jam dictum est, salvi facti sunt. Quid enim si plurimi signum
circumcisionis habentes causam ejusdem circumcisionis nescierunt? Nonne
et nunc post abolitam circumcisionem, ex nobis, qui cruci Christi
signamur, aliqui praeter solum Christi nomen sacramentorum omnium ignari
sunt, aliqui et ipsum Christi Filii Dei nomen per aetatis infantiam
invocare nesciunt, tamen quia super eos invocatum nomen ejus in illa
aetate morientes salvi sunt. Longe enim aliud est, doctum non esse atque
incredulum esse. Igitur universaliter sentiamus dictum, id est, de
universitate hominum, antiquorum pariter et novorum,
|
“quicunque incredulus est Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet
super eum.”
|
|
Hactenus arserit et luxerit lucerna haec, viarum Domini praeparatrix,
nunc exstinguendum est homicidae et adulteri Herodis sacrilegium (Matth.
XIV), Deo permittente, quia videlicet lux ejus praesenti tempore
opportuna non est. Expedit enim ut antequam Christus ejusmodi luce
ubique publicetur, oculi Judaeorum obscurentur, et in tenebris insana
mente discurrentes offendant ad istum lapidem offensionis (Psal. XC;
Rom. IX), ad petram scandali (I Petr. II), ut conquassentur et
conterantur. Igitur et venerabilis et sponsi amicus secedat jam probatus
et emeritus, ut hoc tempore sponsus noster, Deus noster, Deus sit
absconditus, et de illo tam sublimia nemo loquatur. Nec doleat, quod
quasi indignus amoveatur a solvenda corrigia calceamentorum ejus (Matth.
III), id est, quod non pertingat ad opportunum tempus praedicandae
incarnationis ejus. Nam et illi qui calceamenta ejus in Idumaeam
extenderunt (Psal. LIX), id est, qui fidem incarnationis ejus gentibus
praedicaverunt, nati erant mulierum. Dixit autem universali enuntiatione
ipse sponsus, cujus calceamenta portare desiderabat, quia
|
“inter natos mulierum non surrexit major Joanne Baptista (Matth. XI).”
|
|
Non ergo doleat quod velut indignus repulsus sit; nam ubicunque
calceamenta ista deportata fuerint, sanguis quoque ejus de carcere et
convivio Herodis clamabit, et fidem Christi atque testimonia castitatis
magna voce praedicabit. Sequitur:
|
|