CAPUT XIII. Quare Judaeam, terram sanctam appellarunt.

Memoriter tenendum illud quod jam supra diximus, totam libri vel Scripturae hujus seriem spectare atque intendere ad Hierosolymae civitatis venerationem, templique quod erat in ea, dignitatem et honorem singularem. Simulque causa scienda quam itidem supra diximus, quia movebant eos templa, contra legem facta, ubi esse non debebant, ad illius templi similitudinem. Templum illud sanctum, sacrificia illo in templo celebrata, sancta esse et legitima, civitatem Jerusalem sanctam esse, ubique Scriptura libri hujus tota intentione declamat, ut dignum est, videlicet, ad destruendam templorum adulterorum fiduciam, quorum alterum in monte Garizim, alterum in Aegypto fuerat aedificatum. Hac re animadversa, non miraberis, cum sanctam terram dicant, hoc modo, ex quo recessit Jason a sancta terra. Deinde cum subjungunt:

“Et oravimus ad Dominum, et exauditi sumus, et obtulimus sacrificium, similaginem, et accendimus lucernas, et proposuimus panes (II Mach. I).”

Cuncta haec dicta sic recte accipimus, tanquam firmissimas defensiones privilegii legitimi, pro templo jam dicto, quod erat Hierosolymis. Quod ipsorum, qui templo illi deserviebant, fuerit, vel esse debuerit sacrificia offerre, panes proponere, et haec faciendo exaudiri illic, non in templo montis Garizim, non in templo Heliopoleos, quae templa erant aemulationis.