|
|
“Si masculus fuerit, interficite,”
|
|
etc.
|
“Dixit autem rex Aegypti obstetricibus Hebraeorum, quarum una vocabatur
Sephora, altera Phua, praecipiens eis: Quando obstetricabitis Hebraeas,
et partus tempus advenerit, si masculus fuerit, interficite illum; si
femina, reservate. Timuerunt autem obstetrices Deum, et non fecerunt
juxta praeceptum regis Aegypti, sed conservabant mares,”
|
|
etc. Et si merito quorumlibet visibilium inimicorum Israel nominibus
sancta Scriptura utitur, quoties contra spiritualia nequitiae invehitur,
verbi gratia, cum dicit Psalmista:
|
“Quoniam cogitaverunt unanimiter, simul adversus te testamentum
disposuerunt tabernacula,”
|
|
etc., usque
|
“in adjutorium filiis Lot (Psal. LXXXII),”
|
|
multo magis Aegyptiam justissime isto modo infamat nequitiam, diabolicam
scilicet in Pharaonem regem Aegypti et in servos ejus transfigurando
superbiam. Exempli causa, haec dicit Dominus in Ezechiele:
|
“Ecce ego ad te, Pharao rex Aegypti, draco magne, qui cubas in medio
fluminum tuorum, et dicis: Meus est fluvius, et ego feci memetipsum; et
ponam frenum in maxillis tuis, et agglutinabo pisces fluminum tuorum
squamis tuis, et extraham te de medio fluminum tuorum, et universi
pisces tui squamis tuis adhaerebunt, et projiciam te in desertum, et
omnes pisces fluminis tui (Ezech. XXIX),”
|
|
etc. Ecce enim Pharao, vel Aegyptus primo loco contra Israelem, diabolum
imitatur in tribus, imo in quatuor sceleribus suis, secundum scelera
super quibus, juxta Amos prophetam, Damascum, Gazam, Azotum, Tyrum,
caeterosque finitimos hostes Israel non convertere se profitetur Deus
(Amos. I). Primum scelus Pharaonis est quod hoc intendit opprimendo
filios Israel, quatenus, voluptate generandi emortua, filii non
procrearentur. Secundum, quod obstetricum dolo agere nititur, ut nati
parvuli clam interimantur. Tertium, cum aperta saeviens persecutione
praecepit omni populo suo, dicens:
|
“Quidquid masculini sexus natum fuerit in flumen projicite, quidquid
feminei, reservate.”
|
|
Quartum, quod mandante sibi Domino ac dicente:
|
“Filius meus primogenitus Israel, dimitte filium meum ut serviat mihi
(Exod. IV),”
|
|
at ille superbe respondit:
|
“Quis est Dominus, ut audiam vocem ejus, et dimittam Israel? Nescio
Dominum, et Israel non dimittam (Exod. V),”
|
|
et his similia. Merito ergo in Scripturis, merito in ore totius
Ecclesiae pro diabolo Pharao decantatur, et per Pharaonem diabolus
intelligitur, ad gloriam Christi cujus victoria de tali Pharaone
liberati sumus. Etenim ille est qui hoc egit ab initio, quantum in se
fuit, ut nullus Israelita verus verbo praedicationis spirituales Deo
filios gigneret, deinde ut nascentes ejusmodi parvulos, obstetricante
haeretica malignitate occideret, tandemque cassatis artibus, aperta
persecutione armatus est, ut in illa flumina filios gratiae projiceret
de quibus Psalmista:
|
“Elevaverunt, inquit, flumina, Domine, elevaverunt flumina vocem suam
(Psal. XCII),”
|
|
etc., magnas et apertas persequentium inimicorum significans
tempestates. Et notandum quod hic quoque spiritualis Pharao masculinum
magis quam femineum sexum odit, ea videlicet discretione, quam observans
vir sapiens dicit:
|
“Melior est iniquitas viri, quam bene faciens mulier (Eccl. XLII).”
|
|
Vir namque pro virtute est, is qui praeest vel regere potest. Mulier
vero, quaecunque anima pro imperfectionis suae mollitia, quia
deceptibilis est, rectore indiget, et sine disciplina si fuerit, fit
opprobrium in Israel. Porro ejusmodi viro accidens iniquitas, augendae
virtutis occasio fit, sicut David (II Reg. XII). Mulieris autem ejusmodi
bene factum si claruerit coram hominibus, cito illud levis ventus
humanae gloriolae tollit, et si monitor desit vir, hoc ipsum qualecunque
sit, cessat fieri, vertiturque in apostasia. Sapiens ergo hic Pharao
talem virum odit et jubet interimi, certus quod talem feminam viro
destitutam, consentientem sibi adulterare possit.
|
|