|
Quoniam de mysterio numeri ternarii sermonem coepimus demonstrantes,
quia sancta Trinitas per hunc numerum captivorum in fornace laudantium
Deum, auxilii sui praesentiam illi populo praeclare significavit, libet
adhuc longius prosequi. Sciendum quippe:
|
“Quia cum quatuor fuerint grandes bestiae, quae ascendebant, ait Daniel,
de mari diversae inter se: prima, quasi leaena,”
|
|
quod fuit regnum Babyloniorum;
quod fuit regnum Persarum atque Medorum;
quod fuit regnum Graecorum;
|
“quarta sine nomine terribilis atque mirabilis, et fortis nimis (Daniel,
VII),”
|
|
quod fuit regnum Romanorum. Contra singulas bestias, sive regna
bestialia invenies oppositum ternarii numeri Sacramentum, id est,
auxilium Domini per tres homines impensum, ad reservandum sive
liberandum illum tunc temporis peculiarem Dei populum. Magnum quippe
tunc, ut superius jam dictum est, negotium agebatur, pro quo sancta
Trinitas sollicita esse, et sollicitudinis signum tali numero, scilicet
ternario, demonstrare laudabiliter dignaretur. Nunquid enim parum quis
putat, quod de populo illo Christus Deus et homo secundum promissionem
nasciturus erat? Nimirum pro causa ista dignum se beata Trinitas
faciebat, in eo quod de reservatione gentis illius curare et sollicitam
esse significabat. Et ut de prima quidem bestia, quod erat regnum
Babylonicum, jam dictum est, sed deest aliquid. Potest enim dicere
aliquis, quia non per solos tres pueros, sed et per quartum Danielem,
Nabuchodonosor victus, et Deus glorificatus est. Determinanda ergo est
causa trium puerorum diligentius ab illa causa Danielis, propter quam
|
“Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit (Dan. II),”
|
|
et ab illa propter quam, jubente Deo, Baltassar indutus est Daniel
purpura et circumdata est torques aurea collo ejus (ibid., V), et
praedicatum est de eo, et ab illa propter quam missus est idem Daniel in
lacum leonum:
|
“Et Deus ait: Misit angelum suum, et conclusit ora leonum, et non
nocuerunt mihi, quia coram eo justitia inventa est in me (Dan. VI).”
|
|
Ab istis, inquam, tribus causis, in quibus unus idemque Deus trinus et
unus, unum Danielem clarificavit, clare secernenda est causa una,
propter quam tres pueros in fornacem ignis missos liberando, Deus idem
semetipsum clarificavit. Haec enim sola causa trium puerorum
idololatria, imo et caput idololatriae fuit, ante quod nullus regum aut
principum leges mortis legitur dictitasse pro zelo idoli sui. Nonne
igitur eo magis constat quod non casu, sed providentia Dei, tantummodo
tres pueri sunt illi martyrio destinati, quo bestia leaena docta fuit
saltem ad horam assumere vocem hominis, et Deum confiteri.
|
|