|
(I REG. CAP. XVII). Verus David, id est desiderabilis, sive manufortis,
praedicando regnum Dei, et ejiciendo daemones in digito Dei, nobis
quidem bona providit, sed sibimet adversa concitavit. Utriusque effectus
signa quaedam mystica mox praebuit, ut ante jam dictum est, in isto
David spiritus Domini, scilicet quod praedicando et mira operando, et
electis suis vitam acquisierit, et contra seipsum mortis satellites
concitaverit. Et prius quidem bona nostra, deinde adversa ipsius
praesignantur in isto David. Nam protinus sequitur. Et ait Saul ad
servos suos:
|
“Providete mihi aliquem bene psallentem, et adducite eum ad me. Et
respondens unus de pueris, ait: Ecce vidi filium Isai Bethlehemitem
scientem psallere (I Reg. XVI),”
|
|
etc. Ac deinceps:
|
“Igitur quandocunque docunque spiritus Domini malus arripiebat Saul,
tollebat David citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur
Saul, et levius habebat. Recedebat enim ab eo spiritus malus (ibid.).”
|
|
Puer ille qui haec respondit Saul, Doech Idumaeus fuisse perhibetur
inimicus David, et omnia quae de David in laudem dixisse videtur, in
odium ejus dixisse dicitur, quia volebat inimicitiae causa et invidiae
livore, ut ad Saul veniret, quatenus ibi qualibet occasione necaretur.
Continuo sequitur:
|
“Congregantes vero Philistaei agmina sua in praelium, convenerunt in
Socoth. Inde et castrametati sunt inter Socoth et Azecha in finibus
Dommim. Porro Saul et filii Israel,”
|
|
etc.
|
|