CAPUT XV. Nabuchodonosor adhuc tam superbum fuisse ut statuam suam adorari juberet.

“Nabuchodonosor rex-fecit statuam auream, altitudine cubitorum sexaginta, et latitudine cubitorum sex, et statuit eam in campo Duram provinciae Babylonis. Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos satrapas, magistratus et judices, duces et tyrannos, et praefectos omnesque principes regionum ut convenirent ad dedicationem statuae, quam erexerat Nabuchodonosor rex (Dan. III).”

Ecce qualiter adjuvat impleri veritatem Dei, veramque interpretationem somnii sui malus servus Domini, ecce causam propter quam in somnio designatus fuerat per aureum caput statuae, dicente interprete:

“Hujus statuae caput ex auro optimo erat, et tu, rex, caput aureum es (Dan. II).”

Grande caput idololatriae revera factus est Nabuchodonosor, talem statuam faciendo, et multitudinem populorum ac principum ad dedicationem ejus invitando clamante valenter praecone:

“Vobis dicitur populis, tribubus et linguis: In hora qua audieritis sonitum tubae, et fistulae, et citharae, sambucae, psalterii, et symphoniae, et universi generis musicorum, cadentes adorate statuam auream quam constituit Nabuchodonosor rex. Si quis autem non prostratus adoraverit, eadem hora mittetur in fornacem ignis ardentis (Dan. III).”

Nulla usquam Scriptura meminit quemquam ante illum tantum habuisse fundandae idololatriae studium, tam horribile, ne dicam pretiosum conflasse, vel vidisse simulacrum, tam crudele pro cultu idoli proposuisse edictum. Recte ergo calix aureus Babylon dicitur per prophetam inebrians omnem terram, recte nihilominus universitas impiorum idololatriae studentium scribitur vel demonstratur:

“Habens poculum aureum in manu sua, plenum abominationum et immunditiae fornicationis ejus, et in fronte ejus scriptum: Mysterium, Babylon magna, mater fornicationum et abomination terrae (Apoc. XVII).”

Calicem sive poculum Babylonis, dulcem intelligimus deceptionem ejusmodi vel similem illi, quam tunc propinabat re illius nomine et rex Babylonis, ubi ad alliciendos populos adhibuit sonitum tubae, fistulae, et citharae, sambucae, psalterii, et symphoniae, omnis generis musicorum, ut festiva sonorum suavitate inebriati omnes populi et tribus et linguae, caderent adorando statuam auream hominis corruptibilis, quod vere cadere est.