CAPUT 10

“Dicit ad eum mulier: Domine, da mihi hanc aquam ut non sitiam, neque veniam huc haurire.”

Beata mulier haec alienigena, imo beata Ecclesia de alienigenis collecta (cujus haec typum gestat), merito surrectura in judicio cum generatione mala et adultera, ut condemnet eam (Matth. XII):

“Si, inquit, terrena dixi vobis et non credidistis, quomodo si dixero vobis coelestia credetis?”

(Joan. III.) Terreni templi, terrenae aedificationis similitudine usus dixerat:

“Solvite templum hoc, et ego in tribus diebus excitabo illud,”

et illi terrena, quae sola in his verbis intellexerunt, eum posse facere non crediderunt. Quomodo credidissent si coelestia dixisset, si se coelestem vitam dare posse, si se illos ita portare posse dixisset, ut in vitam aeternam salirent? Sed haec mulier credidit, et confessa est et non negavit. Dixit enim mulier haec, dicit et nunc mulier magna per totum orbem dilatata anhelans et sitiens, sitiens et clamans:

“Domine, da mihi hanc aquam.”

Credidit ergo propter quod et sic loquitur (Psal. CVI), ac proinde generatio illa jure, ut praedictum est, hujus comparatione condemnatur. Quid tandem restat? quare tantum bonum differtur? Qui bonum tam optabile petendum a se dixit non rogatus, postulanti simpliciter quare non confestim largitur? Audi quod sequitur: