|
Horum similes, imo et filii, primo loco illi fuerunt, qui ex
circumcisione conversi in primordiis evangelicae fidei proposita sibi
mensa panis vivi qui de coelo descendit, quod est manna verum, quod est
vivum et verum sacrificium, quod est ipse Christus, quod est verum
corporis et sanguinis ejus sacramentum, hoc, inquam, proposito sibi cibo
respexerunt ad ollas carnium, ad carnes veterum holocaustomatum et
victimarum, quae Deus non quaesivit de manibus patrum ipsorum, sicut
prophetae testati sunt (Isa. I; Jer. VII), et pro illis contendentes et
rixantes contra apostolos divisi (Act. XV), revera in Aegyptum reversi
sunt, in tenebras vetustatis antiquae revoluti sunt. Secundo loco
murmuratorum supradictorum similes, imo et filii sunt, quicunque audita
voce dicentis:
|
“Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos
(Matth. XI),”
|
|
boni cursus initium arripiunt, sed pristinis inescati desideriis cursum
non perficiunt, propositum sibi fastidientes Dei verbum, vel etiam
sacrosanctum altaris Christi officium, propter quod labores et onera
saeculi reliquerunt, sanctum confitentes otium, quo vacare possent ad
videndum Deum. Nam ex istis plerique nonnunquam desiderio flagraverunt,
recordati carnium, quarum super ollas in saeculo sedebant, et piscium
quos comedebant, et in mentem venerunt illis cucumeres, et pepones,
porrique et caepe, et allia, qualibus interdum refrigerari gaudet
aestuans quoque venter crapulati divitis, juxta illud Flacci:
. . . Cum rapula plenus
Atque acidus mavult inulas; nec dum omnis abacta
Pauperies epulis regum.
(HORAT. Sat. II, sat. 2.)
Hi dum talibus occupati desideriis, sacrae lectionis vel suscepti
officii non habent studium, profecto memores Aegypti, coeleste manna
fastidiunt, sicque inquieti, aliosque turbantes, praelatum sibi quempiam
servum Domini vehementer affligunt, ut cum isto Moyse dicat ad Dominum:
Quare non invenio gratiam coram te.
|
|