CAP. IX.


VERS. 1-4.

Omnia haec tractavi in corde meo, ut curiose intelligerem: Sunt justi atque sapientes, et opera eorum in manu Dei: et tamen homo nescit utrum amore, an odio dignus sit: sed omnia in futurum servantur incerta, eo quod universa aeque eveniant justo et impio, bono et malo, mundo et immundo, immolanti victimas, et sacrificia contemnenti, sicut bonus, sic et peccator: ut perjurus, ita et ille qui verum dejerat. Hoc est pessimum inter omnia, quae sub coelo fiunt, quia eadem cunctis eveniunt Unde et corda filiorum hominum implentur malitia, et contemptu in vita sua, et post haec ad inferos deducuntur. Nemo est qui semper vivat, et qui hujus rei habeat fiduciam. Sicut unda super undam venit in mari magno et conturbato, ita cura super curam cor torquet Ecclesiastis vanitatem recensentis. Quae gravior vanitatis species, quae cura sciendi vanior esse potest? Ecce ex persona alicujus intenti vanitati tractat scire quis Domini dignus, quis indignus amore. Quod nullus invenire potest, quidnam prodest quaerere? Et quis homo intelligere potest mentem Domini? Sunt justi et sapientes, sunt et eorum opera in manu Dei, qui velle gubernat, et posse, ne plus velint scire quam necesse est. Et quis homo intelligere non potest, amore Dei illos esse dignos, qui juste vivunt et sapienter operantur? Veritatem confundit gravis haec rerum confusio, quod perveniunt eadem justis et injustis, et bonos mundus neque amore colit neque honore. Sicut bona fama bonos, ita fama bona collaudat malos. Talibus distractus homo, ut nihil certum sciat esse, nescit utrum Deus suo illos dignetur amore. Ea igitur quae per se nec bona nec mala sunt, sed a sapientibus saeculi media nuncupantur, quia aequaliter et justis eveniunt et injustis, simplices quosque conturbant cur ita eveniant, et propterea non putant esse judicium, cum omnium rerum in futuro discrimen sit, et hic confusa sint omnia. Nos autem aliter longe sapimus, et haec omnia non casu, sed dispensante Deo fieri credimus. Quemadmodum enim mixtim terit area grana cum paleis, ita modo terit area mundi justos cum injustis. Sicut absque palea non possunt grana crescere, ita debent crescere mali cum bonis. Veluti sunt grano paleae pro tegumento, sic mali sunt bonis pro experimento. Istos et illos probat Deus, istos et illos discernit. Quando bona donat malis, probat illos, hic tribuendo bona, ut in aeternum nulla spes sit bonorum. Quando mala dat bonis, probat eos hic mala donando, ut in perpetuum non sit formido poenarum. Ad deteriora malum trahit hic data rerum copia: nam ingratus, abusus rebus gratis acceptis, et contemnens Deum, non illum putat esse colendum, quod non donet semper justis bona et pravis mala. Inde probata vita mali nescit se moneri, ne speret veniam, quia non cessat peccare. Ad meliora vero bonum trahit hic data rerum copia, bene viventem rebus quae donat gratia. Inde probata vita boni credit se moneri, uti speret veniam, quia jam peccare cessat, atque ita placat quem peccando despiciebat. Omnia tamen judicio futuro haec incerta servantur, donec separet a paleis sua grana judex orbis Deus per ventilabrum. Nemo est qui semper vivat. Quis est qui semper vivit, nisi Deus qui omnia fecit?