|
|
“Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam.”
|
|
Credidit, inquit, Abram Deo, et reputatum est illi ad justitiam. De hoc
Apostolus: Dicimus, inquit, quia reputata est Abrahae fides ad
justitiam. Quomodo reputatum est? in circumcisione, an in praeputio. Non
in circumcisione, sed in praeputio (Rom. IV), etc. Vatent enim ad
enervandam Judaicae justitiae confidentiam, cui et supra dixerat: Ubi
est gloria tua? exclusa est. Per quam legem? factorum? non, sed per
legem fidei (Rom. III). Neque enim Abram factis, in quorum lege Judaeus
gloriatur, scilicet cibis aut potibus, aut variis baptismatibus et
justitiis carnis studuerat aut inservierat, quippe qui nec saltem
circumcisus erat, quando justificatus est, sed credidit, inquit, Abraham
Deo, et credenti sola fides ad justitiam reputata est. Et recte fides
justitiae meritum habet, nam econtra sine fide esse, injustitiae summa
est. Etenim primo homini infidelitas ad injustitiam reputata est,
videlicet quia non credidit Deo dicenti: In quocunque enim die comederis
ex eo, morte morieris (Gen. II). Si enim credidisset non tam facile de
illo signo comedisset. Quale ergo oportuit adversus justitiae mortem,
hic pater noster sumpsit antidotum, quia non infirmatus est fide, nec
consideravit corpus suum emortuum, et emortuam vulvam Sarae, sed
confortatus est dans gloriam Deo, plenissime sciens quia quaecunque
promisit Deus, potest et facere (Rom. IV).
|
|