CAPUT 12

“Et si quis voluerit nocere, ignis exiet de ore ipsorum, et devorabit inimicos eorum. Et si quis voluerit laedere, sic oportet eum occidi. Hi habent potestatem claudendi coelum ne pluat diebus prophetiae eorum et potestatem habent super quas convertendi eas in sanguinem, et percutere terram omni plaga quotiescunque voluerint.”

Tota haec testium dignitas cum Scripturarum majestate procedit, et pulchrius quam verbis queat explicari, dum futuris vel [et] praesentibus intendit, praeteritorum quoque memores nos esse compellit, si verum volumus eorum quae dicuntur sensum consequi. Cum enim dicere sic posset: Si quis eos voluerit in errorem inducere, et praedicationem sive regulam veritatis haereticae pravitatis turbidinibus obruere, judicium damnationis exiet de ore eorum, ut anathematizent eos et Satanae in aeternum tradant interitum; cur sic maluit intelligere,

“et si quis eos voluerit nocere, ignis exiet de ore ipsorum, et devorabit inimicos eorum?”

Cur, inquam, nisi quia potestatis ejus in illo saepe dicto Elia mysticum praecessit exemplum? Sic enim scriptum est:

“Misitque ad eum, videlicet Ochozias, quinquagenarium principem, et quinquaginta qui erant sub eo. Qui ascendit ad eum, sedentique in vertice montis ait: Homo Dei, rex praecepit ut descendas. Respondensque Elias, dixit quinquagenario: Si homo Dei sum, descendat ignis de coelo, et devoret te et quinquaginta tuos. Descenditque ignis de coelo et devoravit eum, et quinquaginta qui cum eo erant (IV Reg. I).”

Misit principem quinquagenarium alterum, et quinquaginta cum eo, et similiter

“ignis exivit de ore ejus,”

id est, descendit ad imperium oris ejus, et devoravit eos. Unde constat quod intentione nocendi dixerint: Homo Dei, rex praecepit ut descendas: Homo Dei, haec dicit rex: Festina, descende, et idcirco dixerit ille: Descendat ignis de coelo et devoret vos, dictumque effectus consecutus sit. Nimirum quomodo tunc ignis de ore illius visibilis exivit, et inimicos ejus regia cum tumore mandata perferentes devoravit, sic de ore istorum ignis exiet invisibilis, id est, judicium dominationis, devorabit eos, qui regibus impiis, regumque impiorum capiti Antichristo adulantes nocere illi sive laedere illos voluerint. Item cum dicere posset: Hi habent potestatem ligandi in coelo et in terra, ut non veniat super inimicos eorum propitiatio vel peccatorum remissio, cunctis diebus ministerii vel officii, id est, usque in finem saeculi, sive in sempiternum, cur sic dicere maluit: Hi habent potestatem claudendi coelum, ne pluat diebus prophetiae eorum? Cur, inquam, nisi quia talis quoque pluviae sive potestatis ad pluviam hujusmodi cohibendam in eodem Elia claruit mysterium?

“Ille etenim oratione oravit ut non plueret super terram, et non pluit annos tres et menses sex. Et rursum oravit, et coelum dedit pluviam et terra dedit fructum suum.”

Quod cum facere Domino jubente intenderet, magna cum potestate dixerat regi Achab:

“Vivit Dominus Deus Israel in cujus conspectu sto, si erit annis his ros et pluvia, nisi juxta oris mei verba (III Reg. XVII; Jacob. V; III Reg. XVIII).”

Sic profecto testes isti adversariis suis inimicis Christi et hostibus veritatis claudunt coelum, clausa continent ora sua qui ipsi sunt coelum, ne pluant super eos verbum, nolentes effundere sermonem, ubi auditus non est, utpote quos secundum Apostolum

“post primam et secundam admonitionem devitare debent, quia subversi et proprio judicio condemnati sunt (Tit. III).”

Talem ob causam primum Judaeis subversis, et proprio judicio condemnatis, clausum est hujusmodi coelum Deum sequentes auctorem, qui de illis vel contra illos in propheta culpam ipsorum praevidens,

“nubibus meis, inquit, mandabo ne pluant super eos imbrem (Isa. V).”

Item cum dicere posset:

“Et potestatem habent super doctrinas nequam condemnandi eas, et anathematis dare sententiam”

ut quicunque receperit eas, similem sortiatur damnationem, cur sic maluit dicere:

“Et potestatem habent super aquas convertendi eas in sanguinem,”

nisi ut ad mysticam nos mitteret historiam, ubi testes Moyses et Aaron aquas Aegypti verterunt in sanguinem? (Exod. VII.) Denique quomodo illis potestatem habentibus materiales Aegyptiorum aquae versae sunt in sanguinem, sic istis judicii divini potestate utentibus, haereticorum pravam doctrinam effundentium, et omnium illis consentientium conscientiae, hic audiunt horridam et sanguineam, quam sunt bibituri mortis aeternae damnationem. Addidit hic, et percutere terram omni plaga quotiescunque voluerint habent potestatem, subaudiendum est, quomodo illi jam dicti Moyses et Aaron terram Aegypti visibiliter tot plagis percusserunt. Sic enim sententiis multiplicibus terram, id est, terrenos homines invisibiliter percutiunt, donec deficiant rebelles et ultima damnatione involvantur, quomodo illi terram Aegypti visibiliter tandiu contriverunt, donec ultima plaga percussi Aegyptii cum rege suo devolverentur in maris profundum. Sequitur: