|
|
“Venit itaque Jesus, et invenit eum quatuor dies habentem in monumento.
Est autem Bethania juxta Jerosolymam quasi stadiis quindecim. Multi
autem ex Judaeis venerant ad Martham et Mariam ut consolarentur eas de
fratre suo.”
|
|
Cuncta haec ad magnitudinem vel testimonium virtutis proficiunt, quod
|
“invenit eum jam quatuor dies in monumento habentem,”
|
|
quod locus Jerosolymae vicinus erat, ne frigida scilicet ad Scribas et
Pharisaeos fama de longinquo veniret, quod multi ex Judaeis aderant, ut
miraculo multi testes non deessent. Quid autem sibi vult quatuor dies,
vel cur divinae rationi complacuit adventum suum protelare magis in
quartum quam in quintum aut sextum diem? Videlicet quia in quatuor
tempore suo, resurrectio mortuorum perficienda est, cujus in
testimonium, ut jam supra dictum est, Lazarus iste resuscitatus est.
Primum tempus fuit ante legem, quo videlicet tempore, ita regnabat mors,
ut nulla esset resurrectionis spes. Secundum sub lege, quo tempore
resurrectio jam promissa atque a lege et prophetis testificata. Tertium
sub gratia quo Christo primogenito mortuorum resurgente, multisque
sanctorum corporibus illi conresurgentibus, resurrectionis nostrae fides
peracta et dedicata est. Quartum tandem ipsum erit tempus futuri
saeculi, cujus diluculo, apparente Domino jussu ejus omnes resurgent
mortui. Bene ergo Dominus noster, cum sibi nuntiatum fuisset, quod
Lazarus infirmaretur mansit duos dies, ut in tertio proficiscens, quarto
illuc perveniret, quia tertio quidem tempore, scilicet ad dandam nobis
resurrectionis gratiam descendit; quarto autem ad sepulcra nostra
imperiosa ejus majestas perveniet.
|
|