CAPUT XII. Quid significet, quod respiciens uxor Lot post se versa est in statuam salis.

Respiciensque uxor ejus post se, versa est in statuam salis. Abraham autem consurgens mane ubi steterat prius cum Domino, intuitus est Sodomam et Gomorrham et universam terram regionis illius, viditque ascendentem favillam de terra, quasi fornacis fumum: cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus est Abrahae, et liberavit Lot de subversione urbium in quibus habitaverat. Sensus litterae hic est: Respiciens uxor Lot, quia praevaricata est mandatum dicentis: Salva animam tuam, noli respicere post tergum, etc., poena tali punita est, ut obrigesceret et verteretur in statuam salis. Ne autem tale quid obveniret ipsi Lot, Abraham consurgens mane, quia qua hora videlicet cogebant Lot angeli ut egrederetur, et dissimulante illo, apprehenderunt manum ejus: illa inquam, hora, consurgens Abraham stetit ubi steterat prius cum Domino, id est, in eadem intentione cordis, dignum ac strenuum agens intercessoris officium. Quod protinus ab effectu claruit. Cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus est Abrahae, et liberavit Lot. Quod idem est ac si diceretur: Ex eo constitit Abraham stare coram Domino, quia recordatus est Dominus Abrahae, et liberavit Lot de subversione urbium, in quibus habitaverat. Porro et juxta manifestam praedictae allegoriae claritatem, jam dudum a temporibus apostolorum factum est ut secundum mortalitatem, hodieque fieri non dubium est, illud quod hoc uxoris Lot exemplum praedocet. Aspexit enim retro pars eorum qui de Sodomorum sacrilegiis, id est sanguineis Judaeorum caeremoniis exierunt, iterum super Evangelium Christi circumcisionem adducere volentes, et observationes Judaicas cum fide Christi necessarias esse dicentes: Quos ita post tergum respicientes, Apostolus detestans ait: Si quis alius videtur confidere in carne, ego magis, circumcisus octava die, ex genere Israel, de tribu Benjamin; Hebraeus ex Hebraeis, secundum legem Pharisaeus, secundum aemulationem persequens Ecclesiam Dei, secundum justitiam quae in lege est conversatus sine querela. Sed quae mihi fuerant lucra, haec arbitratus sum propter Christum detrimenta. Verumtamen existimo omnia detrimentum esse propter eminentem scientiam Jesu Christi Domini mei, propter quem omnia detrimentum feci, et arbitror ut stercora. Et post pauca: Fratres, ergo me non arbitror comprehendisse: unum autem, quae quidem retro sunt, obliviscens, ad ea vero quae sunt priora extendens meipsum, ad destinatum persequor, ad bravium supernae vocationis (Phil. III). Moraliter quoque quoties stultus ad stultitiam suam, sicut canis ad vomitum suum revertitur (II Petr. II), in quocunque ordine vel proposito fuerit, exemplo uxoris Lot in statuam salis convertitur, id est, insensatus quidem et sibimet inutilis efficitur, sed aliis prodest, dum finem ejus attendentes corriguntur, quemadmodum petram salis lingentibus animalibus palatum sapidum redditur, et edendi aviditas reparatur. Proinde Dominus in Evangelio cum dixisset: In illa hora qui fuerit in tecto, et vasa ejus in domo, ne descendat tollere illa (Matth. XXIV): et qui in agro, similiter non redeat retro, continuo subjunxit: Mementote uxoris Lot; quicunque quaesierit animam suam salvam facere, perdet illam: et quicunque perdiderit illam, vivificavit eam (Luc. XVII), etc. Bene ergo non in statuam qualemcunque, sed in statuam versa est salis, cujus meminisse proficit ad sapientiam, secundum Evangelium Christi.