|
Putasne minus justitiae nunc obtinet tolerando id quod oderat cubile
incircumcisi, quam si refugisset, ne ullo modo conjungeretur illi?
Nequaquam, nam
|
“tu, Domine, inquit, scis necessitatem meam (Esth. XIV).”
|
|
Et vera sententia est, necessitas parit coronam, vere necessitas ejus
necessitas fuit pariens coronam.
|
“Et quis, novit, inquit Mardochaeus, utrum idcirco ad regnum veneris, ut
in tali tempore patereris?”
|
|
(Esth. IV). Nequaquam tanti debuit illi esse custodia corporis sui, ut
praeponeret eam communi saluti suae gentis, imo saluti totius mundi, cui
videlicet saluti omnium mirabiliter cooperata est illa conjunctio
captivae Hester et regis Assueri. Nam per illam occasionem liberati sunt
Judaei, qui fieri debebant patres salutis, patres carnis Christi. Et si
illa nondum hoc totum sciebat, quando primum ad cubile incircumcisi fuit
adducta, tamen sic futurum erat. Et quis accuset Mosen de injustitia
dicentem ad eum:
|
“Aut dimitte eis hanc noxam, aut si non facis, dele me de libro tuo quem
scripsisti? (Exod. XXXII.)”
|
|
Quis item accuset Apostolum de injustitia, dicentem:
|
“Optabam ipse ego anathema esse a Christo pro fratibus meis; qui sunt
cognati mei secundum carnem? (Rom. IX.)”
|
|
Sic profecto nec Hester accusari de injustitia potest, etiamsi optasset
conjungi incircumciso regi pro salute vel consolatione suae gentis,
etiamsi non eveniret periculum tam magnum, quod post illam conjunctionem
evenit, sola captivitatis necessitas illam excusare posset.
|
|