|
In quo tandem firmatam esse cupimus conversionem, qua convertimur ad te,
o martyr beatissime? Non enim leviter accipimus, aut parvipendere
debemus sententiam supra scriptam quamvis deprompta fuerit absque
discretione: Voca ergo, si est, qui tibi respondeat, et ad aliquem
sanctorum convertere. Deus ipse advocatus beati Job, in quem deprompta
fuerat miro modo, et sententiam approbavit, et secundum ipsam sententiam
beatum Job tanquam aliquem sanctorum honoravit, ut ad eum fieret
conversio illius qui primus taliter in eum fuerat locutus, male sentiens
de viro sancto, quod nisi esset impius, nequaquam contingere possit, ut
tanto flagello percuteretur. Ille namque, videlicet Eliphaz Themanites
sic primus incipiens: Recordare, obsecro te, quis inquam innocens
periit? aut quando recti deleti sunt (Job. IV), subauditur, ut tu
peristi et deletus es, et caetera prosequens tanquam in peccatorem,
inter quae dixit sententiam hanc: Voca ergo, si est qui tibi respondeat,
et ad aliquem sanctorum convertere, nonne maxime correptus, et ad
sanctum Job converti jussus est? Sic enim in calcis voluminis Scriptura
narrat: Postquam autem locutus est Dominus verba haec ad Job, dixit ad
Eliphaz Themaniten: Iratus est furor meus in te, et in duos amicos tuos,
quoniam non estis locuti coram me rectum, sicut servus meus Job. Sumite
igitur vobis septem tauros, et septem arietes, et ite ad servum meum
Job, et offerte holocaustum pro vobis, servus autem meus Job orabit pro
vobis, faciem ejus suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia, nec enim
locuti estis ad me recta sicut servus meus Job. Abierunt ergo Eliphaz
Themanites, et Baldad Suites, et Sapharna Amathites, et fecerunt sicut
locutus fuerat ad eos Dominus, et suscepit Dominus faciem Job. Dominus
quoque conversus est ad poenitentiam Job, cum oraret ille pro amicis
suis (Job. XLII). Hoc auditum mente pertractamus, ita ut dispositionem
Dei non satis posse mirari fateamur, quia qui dixit tanto viro, ad
aliquem sanctorum convertere, ei dixit Deus: Tuipse ad justum, cui
loqueris, sanctum convertere. Nonne vero, tu beate martyr, quidam Job
fuisti tempore tuo? Et quidem una sancta Ecclesia catholica totum corpus
cum suo capite Christo unus est Job, secundum similitudinem vel typum
quem pertulit ille homo beatus Job, et sicut de illo male senserunt
amici ejus, cum esset graviter flagellatus quasi pro suis sceleribus,
ita de sancta Ecclesia male judicaverunt haeretici; quoties tentator
Satan permissam potestatem habens, et corda principum impiorum obtinens
percussit eam a planta pedis usque ad verticem (Job. II), magnos et
parvos atrociter persequens. Verumtamen sicut in uno corpore omnia
membra non eumdem actum habent (Rom. XII), ita in ejusmodi percussione
omnia membra corporis Ecclesiae nec aequalia gesserunt, nec aequalem
dolorem perpessa sunt. Tu es unum hujusce corporis membrum, cui patienti
recte omnia membra compatiuntur (I Cor. XII), audientia clamorem tuum
clamorem tuae passionis, o verissime Job, id est dolens quem et tu
maxime sciens spirituali scientia et sensu mystico dixisti fidelissi mo
comiti tuis doloribus oppido cum fletu et moestitia condolenti: Magis
tace, et in interiore homine absconde Christum, et postmodum cum
clamavero, audi et veni. Dixerat enim ille plorans et moestus propter te
cum clamasset alius, videlicet Romanus miles: Christianus sum, et
propter hoc occubuisset, quare non et ego vociferor quia Christianus
sum, et tecum incumbo. O quam venerabiliter accipiunt eruditae aures
quod dictum illud ita ex ore ejus assumpsisti, ut diceres tuo sensu
subtiliori, cum clamavero, audi et veni. Hoc enim vere dixisti sensu
illo, quo et universae Ecclesiae cum beato Job propter martyres suos
dicere congruit: Terra, terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat
latendi clamor meus (Job. XVI), et caetera quae sequuntur.
|
|