|
|
“Surb ipso, inquit, erunt radii solis,”
|
|
id est, famulabuntur illi nonnulli etiam docti viri, qui per acumina
sapientiae quasi radius videbantur lucem aspergere, juxta quod in
Apocalypsi scribitur:
|
“Quartus angelus effudit phialam suam in solem, et datum est illi aestu
homines affligere et igni, et aestuaverunt homines aestu magno (Apoc.
XVI),”
|
|
quia videlicet dum sapientes viri in errorem abducuntur, infirmi amplius
temporalibus desideriis illorum exemplo afficiuntur. De quibus adhuc
subditur:
|
“Et sternet sibi aurum quasi lutum,”
|
|
id est, quorumdam vitae munditiam per illicita desideria conculcabit, ut
solitis ejus vestigiis serviant etiam hi, qui contra illum prius
virtutum splendore rutilabant. Nam hoc loco aurum claritatem
sanctitatis, lutum vero avaritiam terrenarum rerum vel carnalium sordes
signat voluptatum. Sciendum tamen quia aurum quod quasi lutum sterni
potuit, aurum ante Dei oculos nunquam fuit. Quid autem faciet de illis
qui omnino terrenis fluctuant concupiscentiis?
|
|