CAPUT 30

“Vocaverunt ergo rursus hominem qui fuerat caecus, et dixerunt ei: Da gloriam Deo. Nos scimus quia hic homo peccator est.”

Ecce fabricatores mendacii, quomodo circumeunt, ut hunc non proselytum aut hospitem, sed civem ac domesticum gratiae Dei, secum faciant filium perditionis, cogentes eum, ut in mendacium commutet veritatem Dei. Quid enim agitant, nisi ut istum suo faciant contestari mendacio, et dicere caecum:

“Quia non est hic homo a Deo,”

vel opus suae illuminationis mentiri, non divina virtute, sed aliquo perpetratum esse magico carmine? Rursus ergo vocaverunt hominem. De homine qui caecus fuerat, ad parentes ejus, de parentibus ad ipsum recurrentes,

“scrutati sunt iniquitates, et defecerunt scrutantes scrutinio (Psal. LXIII).”

“Da, inquiunt, gloriam Deo.”

In quo? ut idem scias, idem dicas quod et nos, Quid illud est?

“Nos scimus quia hic homo peccator est.”

Probe dictum: sicut Josue, putaverunt se gloriam Dei quaerere cum contrario spiritu viri fortis oratione usi sint (Josue VII). Ille namque corde et labiis Deum honorans, cum Achor usurpasset de anathemate, et sors illum prodidisset:

“Fili mi, inquit, da gloriam Deo, et indica nobis quid feceris:”

isti autem Deum labiis honorantes, corde autem ab illo elongati (Isai. LIX):

“Da, inquiunt, gloriam Deo,”

id est, nega quod accepisti. Sic os impiorum operit iniquitatem, et sic depravando vias suas, tamen illuminato et clare videnti manifesti sunt. Nam sequitur: