|
(CAP. XXII.)
|
“Profectique castrametati sunt in campestribus Moab, ubi trans Jordanem
Hierico sita est. Videns autem Balac filius Sepphor omnia quae fecerat
Israel Amorrhaeo, et quod pertimuissent eum Moabitae, et impetum ejus
ferre non possent, dixit ad majores natu Madian: Ita delebit hic populus
omnes qui in finibus nostris commorantur, quomodo solet bos herbas usque
ad radices carpere. Ipse erat eo tempore rex in Moab. Misit ergo nuntios
ad Balaam filium Beor hariolum, qui habitabat super flumen terrae
filiorum Ammon,”
|
|
etc. Hunc Balaam divinum sive hariolum Hebraei tradunt eum fuisse qui in
libro Job dicitur Heliu, primo virum sanctum, et prophetam Dei, postea
per inobedientiam et desiderium munerum, dum Israel maledicere cupit,
divini sive harioli vocabulo nuncupatum. Denique quod inobediens Deo
fuerit, quod munera desideraverit, quod Israel maledicere cupierit,
ratio manifesta convincit. Vocatus a rege Moab dicente:
|
“Ecce egressus est populus ex Aegypto sedens contra me. Veni igitur et
maledic populo huic, quia fortior me est,”
|
|
etc., ille nuntiis habentibus divinationis pretium in manibus:
|
“Manete hic, inquit, nocte, et respondebo quidquid mihi dixerit
Dominus.”
|
|
Non dixit: Absit hoc a me! non maledicam populo huic, pecunia tecum sit
in perditione; sed explorat improbus Dei secreta semel et iterum, si
forte permitteret Dei patientia, quod ut faceret suadebat ardens
cupiditas. Adeo munerum cupidus vel maledicendi fuit ut, dimissus sub
conditione a Deo dicente:
|
“Si vocare te venerunt homines isti, surge et vade cum eis, ita
duntaxat, ut quod tibi praecepero, facias, surrexit protinus mane,”
|
|
id est cum festinatione, contempta conditione, ad modum videlicet
servorum nequam, ad oculum servientium, qui, dum missi vel dimissi
fuerint ad licita, praesumunt perpetrare et illicita. Idcirco
|
“stetit angelus Domini contra illum evaginato gladio,”
|
|
ut animadverteret ex poena praesenti quam durum sit abuti permisso, vel
dissimulare imperium Domini.
|
|