VERS. 3.

“Quis est iste, qui celat consilium absque scientia?”

id est fraudes suas contra infirmitatem nostram occultat, tamen protectori nostro celare ignorat. Scio, inquam, quod nil te lateat:

“ideo insipienter locutus sum,”

id est in comparatione tuae sapientiae stultum est omne quod sapere visus sum. Hoc modo et Moyses eruditus omni sapientia Aegyptiorum, ex quo Dominum loquentem audivit, impeditioris et tardioris linguae se esse deprehendit (Exod. IV). Et Isaias postquam Dominum vidit, virum pollutum labiis se esse cognovit (Isa. IV). Sic omnes sancti viri quanto magis contemplando proficiunt, tanto amplius despiciunt quod sunt.

“Insipienter”

ergo, inquit,

“locutus sum, et quae ultra modum excederent scientiam meam,”

quia videlicet in verbis tuis plus quam existimaveram sapientiae tuae secreta agnovi, et inde me ultra modum meum excessisse deprehendi. Quid ergo?