CAPUT XXVI. De benedictionibus Ruben, et quorum ille typum gesserit.

Ruben primogenitus meus, tu fortitudo mea, et principium doloris mei. Prior in donis, major imperio. Effusus es sicut aqua, non crescas, quia ascendisti cubile patris tui, et maculasti stratum ejus. Sensus hic est. Tu es primogenitus meus major in liberis, et sedebas juxta ordinem nativitatis tuae, et haereditatem quae primogenitis jure debebatur, id est: Sacerdotium sperabas accipere, et regnum. Hoc quippe in portando onere, et praevalido robore demonstratur. Verum quia peccasti, et quasi aqua quae vasculo non tenetur, voluptatis es impetu effusus, idcirco praecipio tibi ut ultra non pecces, sisque in fratrum numero, poenam ex peccato luens, quod primogeniti ordinem perdidisti. Itaque duobus praemissis, tu fortitudo mea, tu principium doloris mei, duo subjuncta respondent. Unde enim tu fortitudo mea? Ex eo, videlicet, quia prior in donis, major imperio. Unde principium doloris mei? Ex eo quia effusus es sicut aqua, ascendendo cubile patris tui. Hoc enim principium doloris ejus exstitit, non quod in nullo ante doluerit, sed quia verus dolor de plaga peccati, primum in domo ejus de isto accidit, deinde incrementum accepit de venditione filii. Huic videlicet Ruben similis est, quicunque thorum Dei Patris, id est plebis ejus regnum adulterino introitu ascendit, scilicet non audientium salutem sive profectum, sed gloriae suae quaerendo voluptatem, quemadmodum iste ascendendo patris sui cubile, non exinde generare sobolem, sed proprii corporis quaesivit explere libidinem. Sic et ante Christi adventum Pharisaei, Sadducaei, Samaritae, caeterique temporis illius haeretici, vel haeresim auctores, thorum Dei Patris, id est sanctae legis Scripturam violenter ascendentes, plebem ejus iniquo semine corruperunt, et post Christi adventum Cerinthus, Marcion, atque Ebion, caeterique haeresiarchae thorum ejusdem Christi, id est doctrinam Evangelii non vocati, ascendentes suis quique locis, vel temporibus plebem ejus perversa doctrina commaculaverunt. Unde sciendum quod non libera, sed ancilla, non uxor legitima fuit quam adulteravit Ruben, et dicta est Bala, quod interpretatur inveterata. Denique et quaecunque plebs sive quaecunque anima libera, vel Christi uxor est legitima, vero amore Christum diligens, adulterium non recipit, incestum non admittit; quae autem ancilla est, non habens Spiritum Domini in quo est libertas (II Cor. III), quae inveterata est, et ambulat in vetustate peccati, cito adulterio succumbit, facile haeretico consentit. Talium iniquo coetui Spiritus dicit: Tu primogenitus meus, tu fortitudo mea, gravissima ironia pro arrogantia vel praesumptione ejus dici recte intelligitur, quia sic illi videtur, sic praedicat, sic de se arbitratur. Dicit enim: Quod ego do, sanctum est, quo ego baptizo, quod ego consecro plenum atque perfectum est, apud me solum veritatis fortitudo est. Quod autem ex repugnanti additur, et principium doloris mei, vera Patris conquestio est, quia revera sub lingua ejus labor et dolor (Psal. X), quia concepit dolorem, et peperit iniquitatem (Psal. VII). Cur enim pater tales non vocet, principes doloris sive laboris sui? Etenim per prophetam illis dicit: Si affiget homo Deum, quia vos configitis me? Et dixistis: In quo confiximus te? In decimis, et primitiis, in penuria vos maledicti estis, et me vos configitis gens tota (Mal. III). Item: Laborare fecistis Dominum in sermonibus vestris. Et dixistis: In quo eum fecimus laborare (Mal. II), etc. Et hic ergo tanquam dicat Patri adulter haereticus: In quo ego principium doloris tui? Effusus es, inquit, sicut aqua, videlicet per oris tui incontinentiam. Incontinenter enim et sine discretione fluunt haeretici verbis aquaticis. Sunt enim cisternae veteres, quae non valent continere aquas (Jer. II).