|
Quo pertinuit quod ad hoc opus Spiritus sanctus non in qualicunque
specie, sed in columbae specie procedens apparuit? Revera
|
“ad magnum pietatis sacramentum, quod manifestatum est, ut ait
Apostolus, in carne, justificatum est in spiritu, apparuit angelis,
praedicatum est gentibus, creditum est in hoc mundo, assumptum est in
gloria (I Tim. III).”
|
|
Non enim illud solum attendere debes, quod extunc Verbum in carne, Deus
in homine, miraculis coepit clarificari, imo quod tunc poenitentiam pro
nobis agendam suscepit, baptizatus baptismo Joannis, videlicet in
poenitentiam, quam protinus a jejunio quadraginta dierum inchoavit, et
in ea perseveravit usque ad mortem, mortem autem crucis. Vere magnum
pietatis sacramentum, quia Dominus posuit in eo iniquitates omnium
nostrum in poenitentiam (Isa. LIII). Nam ejusmodi poenitentiam, morte
crucis consummatam, lex sacra et mystica in sacramento sacrificii
signaverat dicendo: Si holocausti oblati fuerint
|
“Domino de turturibus et pullis columbae, offerat eos sacerdos ad
altare, et retorto ad collum capite et rupto vulneris loco, decurrere
faciet sanguinem super crepidinem altaris. Non secabit, nec ferro
dividet eam, et adolebit super altare lignis igne supposito, holocaustum
est et oblatio suavissimi odoris Domini (Levit. I).”
|
|
Quid enim in hac oblatione turturis et columbae, quae pro peccato
jubetur offerri, atque ut post mortem hostiae caput corpori inhaereat,
nisi Mediatoris nostri persona signatur? Redemptoris enim nostri mors,
ad conjunctionem sui corporis, id est, Ecclesiae valuit, non ad
separationem. Mediator etenim Dei et hominum, id est, caput omnium
nostrum, est vere mundationis hostia. Unde pro nobis mortem pertulit,
unde nobis verius inhaesit. Post sectionem ergo caput columbae suo
corpori inhaeret, quia Christum et Ecclesiam nec mors interveniens
dividit. Multum igitur pertinuit ad magnum sacramentum pietatis, quod
Spiritus sanctus in specie columbae super eum apparuit, de quo Apostolus
ait:
|
“Quia per Spiritum sanctum semetipsum immaculatum offerens Deo,
emundavit conscientiam nostram ab operibus mortuis ad serviendum Deo
viventi (Hebr. IX).”
|
|
Adde quod ibidem Joannes Baptista, ubi testimonium perhibuit dicens:
|
“Quia vidi Spiritum sanctum descendentem de coelo quasi columbam, et
mansit super eum;”
|
|
tali voce talique judicio mansuetudinem ejus praedicavit:
|
“Ecce agnus Dei, qui tollit peccata mundi (Joan. I).”
|
|
Denique in sacrificio Domini, sacrificio odoris suavissimi, eadem
mansuetudo agni, quam simplicitas columbae, mystice significat
innocentiam et pietatem Christi Filii Dei.
|
|