|
Onus Verbi Domini super Israel, dixit Dominus, extendens coelum et
fundans terram, et fingens spiritum hominis in eo. Ego ponam Hierusalem
superliminare crapulae omnibus populis in circuitu, sed et Judas erit in
obsidionem contra Hierusalem. Et erit in die illa, ponam Hierusalem
lapidem oneris cunctis populis. Omnes qui levabunt eam, concisione
lacerabuntur, et colligentur ad eam omnes gentes terrae. Superliminare
crapulae quid est, nisi domus saturitatis? Nimirum hoc de illa terrena
Hierusalem nullatenus veraciter dici potest, aut intelligi, quia
postquam mercedem supradictam pastoris sui triginta argenteos appendit,
miserabiliter facta est domus famis, non solummodo famis audiendi verbum
Dei, verum etiam corporeae famis, quae cogeret matres quoque carnibus
filiorum vesci, juxta maledictionem legis Mosi, dicentis: Obsideberis
intra portas tuas, et comedes fructus uteri tui, et carnes filiorum
tuorum et filiarum tuarum, quas dederit tibi Dominus Deus tuus, in
angustia et vastitate qua opprimet te hostis tuus (Deut. XXVIII). Ergo
Hierusalem hic, sicut et in plerisque Scripturarum locis, Ecclesiam
significat in hoc mundo peregrinantem, quae quandiu peregrinatur, etsi
nondum re, tamen spe jam est coelestis Hierusalem, et ista est quam
posuit Dominus, superliminare crapulae, juxta illud: In loco pascuae ibi
me collocavit, super aquam refectionis educavit me (Psal. XXII). Crapula
namque non semper praedicatur de malo cum Psalmista dicat: Et excitatus
est tanquam dormiens Dominus, tanquam potens crapulatus a vino (Psal.
LXXVII). Quare autem pro tota domo hic placet intelligi superliminare,
et pro domo saturitatis dictum esse superliminare crapulae? Videlicet
quia ubi primum figurata est refectio sive saturitas Ecclesiae, signum
convivii jussum est poni in superliminari, et in utroque poste, ut
videns Dominus sanguinem, transcenderet ostium, et non sineret
percussorem ingredi domos Israel, et laedere. Nempe agnus ille qui intus
comedebatur, illud significabat (Exod. II). Unde Hierusalem, id est
domus sive Ecclesia Christi, praesenti loco superliminare crapulae
vocari meretur. Hoc ab omnibus populis in circuitu persentitur. Dicit
enim Apostolus: Quia Christi bonus odor sumus Deo in omni loco in his
qui salvi fiunt, et in his qui pereunt (II Cor. II). Aliis quidem odor
mortis in mortem, aliis autem odor vitae in vitam. Quibus crapula haec
exstitit odor mortis in mortem, ipsi obsederunt Hierusalem. Quid autem
est quod continuo dicit, sed et Judas erit in obsidionem contra
Hierusalem? Nimirum id ipsum quod Apostolus cum dixisset, periculis ex
genere, periculis ex gentibus (II Cor. XI), etc., intulit etiam istud,
periculis in falsis fratribus. Ejusmodi confessores qui Christiano
nomine censentur et confitentur se nosse Deum, factis autem negant, hoc
loco per Judam, quod interpretatur confessio, recte intelliguntur,
quoniam dicuntur esse in obsidionem contra Hierusalem. At illa videlicet
Hierusalem, non est talis ut facile possit moveri, et omni vento (Tit.
I) circumferri, hoc est quod ait: Et ponam Hierusalem lapidem oneris
cunctis populis, omnes qui levabunt eam, concisione lacerabuntur.
Similitudinem hanc de consuetudine gentium assumpsit, quae hujusmodi
erat, ut in viculis, oppidis, et castellis, rotundi ponerentur lapides
gravissimi ponderis, ad quos juvenes se exercere solebant, et eos pro
varietate virium sublevare, alii usque ad genua, alii ad umbilicum, alii
ad humeros et caput, nonnulli super verticem, erectis junctisque
manibus, magnitudinem virium demonstrantes.
|
“In arce Atheniensium juxta simulacrum Minervae vidi, ait B. Hieronymus,
sphaeram aeneam gravissimi ponderis, quam ego pro imbecillitate
corpusculi movere vix poteram. Cum quaererem, quidnam sibi vellet,
responsum est ab urbis ejus cultoribus, athletarum in illa massa
fortitudinem comprobari, nec prius ad agonem quemquam descendere, quam
ex elevatione ponderis sciatur.”
|
|
Sensus ergo est iste: Ponam Hierusalem, id est Ecclesiam, sicut lapidem
oneris, cujus ponderi cunctorum populorum, seu omnium gentium terrae,
qui colliguntur adversus eam, vires non possum comparari, quatenus eam
agitando, a fide Christi dispellere, et circumferre queant quo
voluerint, quinimo ipsi qui conantur eam agitare, concidantur,
lacerentur, rumpantur, et anhelo spiritu discrucientur. In illa die
dicit Dominus, percutiam omnem equum in stuporem et ascensorem ejus in
amentiam, et super domum Juda aperiam oculos meos, et omnem equum
populorum, percutiam in caecitate. Et duces Juda dicent in corde suo:
Confortentur mihi habitatores Hierusalem in Domino exercituum Deo eorum.
Hoc loco domus Juda non eodem sensu accipitur quo supra. Nam illic
dictum est: Sed et Juda erit in obsidionem contra Hierusalem. Hic autem
dicitur, et duces Juda dicent in corde suo, Confortentur mihi
habitatores Hierusalem in Domino, itemque, et super domum Juda aperiam
oculos meos, quae videlicet oculorum apertio, misericordiae recordatio,
gratiae est effusio. Hujus videlicet Juda duces, quorum singuli dicent,
ait, in corde suo, confortentur habitatores Hierusalem in Domino,
apostoli fuerunt, et apostolici viri sunt, quibus magnum fuit, et magnum
est desiderium, ut habitatores Hierusalem, id est filii Ecclesiae non
deficerent, aut deficiant in tribulationibus, quae ab omni equo et
ascensore ejus, id est ab omni potestate humana, et ab omni superbiente
in altitudine potestatis inferuntur eis. Quos ergo percutiam, ait
Dominus, in stuporem et in amentiam, et in caecitatem, et, ut ait
Apostolus, primo Judaeum, deinde Graecum, id est gentilem (Rom. II).
Primo namque Judaei amentia et caecitate percussi sunt, juxta prophetiam
dicentem: Excaeca cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et oculos
ejus claude (Isa. VI), etc. E contra, super domum Juda aperiam oculos
meos, id est donis sancti Spiritus illustrabo duces, id est apostolos
meos. Isti duces in die Pentecostes ignei facti sunt, dum in specie
ignis Spiritum sanctum acceperunt, sicut scriptum est: Et apparuerunt
illis dispertitae linguae tanquam ignis, seditque super singulos eorum
(Act. II). Sequitur ergo:
|
|