CAPUT XXXI. Eum qui repetit rem aliquam a proximo, non debere domum ejus ingredi, id est neminem debere curiosum vel suspiciosum esse erga conscientiam peccatoris.

Cumque repetes a proximo tuo rem aliquam quam debet tibi, non ingredieris domum ejus ut pignus auferas, sed stabis foris, et ille tibi proferet quod habuerit. Sin autem pauper est, non pernoctabit apud te pignus, sed statim reddes ei ante solis occasum, ut dormiens in vestimento suo benedicat tibi. In ipsa superficie sua, pulchra et amabilis est ista clementiae lex. Porro id quod intrinsecus latet, pulchrius est. Spiritualiter namque rem aliquam a proximo repetimus, quoties proximum pro aliquo peccato corripimus, juxta illud Evangelicum: Si peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te, et ipsum solum (Matth. XVIII). Non ingredieris, inquit, domum ejus ut pignus auferas. Domum proximi ille ingreditur ut pignus auferat qui curiosus et nimium suspiciosus vitam ejus perscrutatur, ut accusationem adversus illum inveniat. Non ergo ingredieris, inquit, domum, id est non curiose ages, ut publice arguere vel reprehendere possis quae forte secreto commissa sunt. Sed quid? Foris stabis, et ille tibi proferet quod habuerit. Foris, inquam, stabis, foris pulsabis, foris sermonem facies, ita ut non uni, sed omnibus non de uno, sed de cunctis loqueris, annuntiando quod nihil opertum quod non reveletur, nihil occultum quod non saltem in futuro judicio sciatur (Matth. X), quatenus dum omnes sollicitos reddis, unus securus non sit. Tunc ille tibi proferet quod habuerit, id est sponte sua confitebitur quod fecit, et tu pro illo orabis, juxta praeceptum Apostoli dicentis: Confitemini alterutrum peccata vestra, et orate pro invicem, ut salvemini (Jac. V). Tu itaque sponte confitenti, statim dimittes ei. Nam hoc est quod sequitur: Non pernoctabit apud te pignus, si pauper est, sed statim reddes ei ante solis occasum, etc. Haec in te discretio esse debet ut si pauper spiritu est, si humiliter confitetur, si pro peccato suo compungitur, statim dimittas ei ante solis occasum, id est antequam incidat in desperationis periculum, ut dormiens in vestimento suo, id est requiescens in spe salutis suae benedicat tibi, quia tu animam ejus lucrifecisti, ut habeas justitiam coram Domino Deo tuo, videlicet quam subaudire te voluit dicendo: Si te audierit, lucratus eris fratrem tuum (Matth. XVIII).