|
Ab isto, inquam, tali somnio narrationem inchoare libet eorum quae
continentur in eodem libro Esther, idcirco ut excitatns animus
persentiscat malum fuisse illud quod molitus est Aman ex diabolo dracone
antiquo thronum suum habente in pectore Aman: Nam ecce draco dictus est
Aman.
|
“Duo, inquit, dracones, ego sum et Amam.”
|
|
Et Mardochaeus quidem draco visus, sed ratione longe diversa. Denique
draco Aman propter causam veram, propter diabolum, serpentem antiquum
veraciter habentem in pectore Aman, cujus videlicet draconis capita
septem habentis, quartum caput fuisse jam dictum est, regnum Persarum et
Medorum, maxime propter Aman, et propter gentes illius imperii, super
quas cum elevatus esset Aman, delere voluit gentem de qua nasciturus
erat Christus, juxta repromissionem quam acceperat Abraham. Porro
Mardochaeus draco non revera, sed inimicorum, scilicet ejusdem Aman, et
complicum ejus accusatione falsa dicentium:
|
“Quod genus ejus, genus Judaicum, genus esset hominum seditiosum, et
regno insidiosum.”
|
|
Nec mirum, quod homo simplex et rectus propter falsam opinionem per
draconem malitiosum atque tortuosum in somnio est designatus, cum ipse
simplicium rex et rectorum Dominus Christus per serpentem aeneum fuerit
praefiguratus, dicente Domino ad Moysem:
|
“Fac serpentem aeneum, et pone eum pro signo, qui percussus aspexerit
eum vivet (Num. XXI).”
|
|
Nempe sicut ille serpens aeneus fuit absque veneno, sic Christus cum
accusaretur magus, erat absque peccato. Similiter Mardochaeus propter
accusationem Aman per somnium visus est draco, sed secundum rei
veritatem homo erat cultor Dei, malitiam non habens draconis antiqui,
qui saeviebat in illo Aman superbissima.
|
|