|
Cumque repetes a proximo tuo rem aliquam quam debet tibi, non
ingredieris domum ejus ut pignus auferas, sed stabis foris, et ille tibi
proferet quod habuerit. Sin autem pauper est, non pernoctabit apud te
pignus, sed statim reddes ei ante solis occasum, ut dormiens in
vestimento suo benedicat tibi. In ipsa superficie sua, pulchra et
amabilis est ista clementiae lex. Porro id quod intrinsecus latet,
pulchrius est. Spiritualiter namque rem aliquam a proximo repetimus,
quoties proximum pro aliquo peccato corripimus, juxta illud Evangelicum:
Si peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te, et ipsum
solum (Matth. XVIII). Non ingredieris, inquit, domum ejus ut pignus
auferas. Domum proximi ille ingreditur ut pignus auferat qui curiosus et
nimium suspiciosus vitam ejus perscrutatur, ut accusationem adversus
illum inveniat. Non ergo ingredieris, inquit, domum, id est non curiose
ages, ut publice arguere vel reprehendere possis quae forte secreto
commissa sunt. Sed quid? Foris stabis, et ille tibi proferet quod
habuerit. Foris, inquam, stabis, foris pulsabis, foris sermonem facies,
ita ut non uni, sed omnibus non de uno, sed de cunctis loqueris,
annuntiando quod nihil opertum quod non reveletur, nihil occultum quod
non saltem in futuro judicio sciatur (Matth. X), quatenus dum omnes
sollicitos reddis, unus securus non sit. Tunc ille tibi proferet quod
habuerit, id est sponte sua confitebitur quod fecit, et tu pro illo
orabis, juxta praeceptum Apostoli dicentis: Confitemini alterutrum
peccata vestra, et orate pro invicem, ut salvemini (Jac. V). Tu itaque
sponte confitenti, statim dimittes ei. Nam hoc est quod sequitur: Non
pernoctabit apud te pignus, si pauper est, sed statim reddes ei ante
solis occasum, etc. Haec in te discretio esse debet ut si pauper spiritu
est, si humiliter confitetur, si pro peccato suo compungitur, statim
dimittas ei ante solis occasum, id est antequam incidat in desperationis
periculum, ut dormiens in vestimento suo, id est requiescens in spe
salutis suae benedicat tibi, quia tu animam ejus lucrifecisti, ut habeas
justitiam coram Domino Deo tuo, videlicet quam subaudire te voluit
dicendo: Si te audierit, lucratus eris fratrem tuum (Matth. XVIII).
|
|