|
Ut Josephus quoque in libro Antiquitatum scribit.
|
“Altera Sabbati luna decima sexta debet intelligi, quia videlicet decima
quinta cum sit sancta, atque solemnis, Sabbatum generali nomine dicitur,
eo quod non liceat in illo die quidpiam operari. Sed constat profecto,
quod anno Dominicae passionis cum, secundum Evangelium, quinta feria,
decima quarta luna evenisset, decima sexta luna Sabbatum fuit. Num ergo
una eademque dies, et propter se Sabbatum, et propter praecedentem diem
Paschae, altera fuit Sabbati? Hic jam, antiquam Judaeorum consuetudinem
nosse operae pretium est, quae hujusmodi est: Mos illis est ut,
ubicunque vitare praevalent, nunquam duo Sabbata, id est duos dies
festos, quibus operari non liceat continuent. Multa enim, aiunt, nobis
importuna fierent, atque incommoda, verbi gratia, in curandis funeribus,
quae interdum a prima vespera prioris Sabbati servata, in quartum diem
fetoris molestiam generarent. Idcirco ubi quinta feria paschalis
terminus, id est decima quarta luna evenisset, agnum quidem eadem nocte
comedebant, sed sequentis diei solemnitatem relinquebant in Sabbatum
transferendam.”
|
|
Hoc praescito nemo miratur cur, quando Dominus passus est, cum
praeterita vespera Judaei agnum comedissent, quem et ipse Dominus cum
discipulis manducaverat, Judaeis tamen judicia habere vacaverit, cum
esset luna decima quinta, quae dies ex lege sancta esse debuerat atque
solemnis. Claret igitur quia nihil omnino repugnat, quoniam, sicut jam
dictum est, ea die qua Christus resurrexit, Judaei suum spicarum
fasciculum levaverunt, atque exinde, quinquaginta dies computando, die
qua Spiritus sanctus datus est apostolis, completum, et ipsi suam
Pentecosten celebraverint. Hic est ille agnus de quo nunc mystice
dicitur:
|
“Atque in eodem die, quo manipulus consecratur, caedetur agnus
immaculatus anniculus in holocaustum Domini.”
|
|
In holocaustum, inquam, Domini, et non in esum, sicut in vespera
paschali. Etenim in illa quidem specie, qua seipsum dedit manducandum
apostolis suis, Agnus Dei in vespera paschali, in illa, inquam, specie
panis et vini, ita sacrificamus ut et manducemus eumdem Agnum Dei, in
illa vero specie, qua resurrexit altera Sabbati, nequaquam illum
comedimus, sed adolemus in holocaustum Domini, ut totus integer, atque
incolumis sedeat a dextris Dei. Sunt et aliae Judaeis transpositiones
ejusdem diei festi, quas licet ex abundanti sit scribere, non tamen
praeterimus, sicut accepimus ab illis. Non solum enim sexta feria, sed
et secunda et quarta Dominica quoque, diem Paschae celebrare fugiunt.
Nam, si secunda feria Pascha celebrarent, dies Propitiationis, id est
decimus dies mensis septimi, qui a die Paschae centesimus septuagesimus
tertius est, in sextam feriam illis eveniret, quo nihil omnino illis
operari licet. Si quarta feria Pascha celebrarent, Dominicam diem
propitiationis haberent, et utrobique duo Sabbata, id est duos dies
festos continuos habentes, praedictis incommodis laborarent. Verumtamen
horum omnium quae dicta sunt, si ab eis authenticam quaeras rationem,
nullam omnino de Scripturis proferre possunt, fatenturque has
traditiones non Dei esse aut Moysi, sed magistrorum suorum Scribarum et
Pharisaeorum. Caeterum nunc infelices qualiter agant non curandum est,
quippe qui nec locum, nec oblationem habentes, legem, ut ipsi fatentur,
non observant, nec ab altero die Sabbati, sed ab ipsa vespera paschali
suos quinquaginta dies computant.
|
|