|
Quinto tandem actu ad principalem causam redit, et gentilem, cujus
contra factum Judaicum partem magis tuetur, quemadmodum dicit: Quandiu
quidem eum ego gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo (Rom.
I): docet adversus Judaeum non extolli, sed magis humiliari, et compati
praemisso suimet exemplo, cum dicit: Veritatem dico in Christo, non
mentior, testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu sancto,
quoniam tristitia mihi est magna, et continuus dolor cordi meo. Optabam
enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis qui sunt
cognati mei secundum carnem, qui sunt Israelitae, quorum adoptio est
filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et
promissa, ex quorum partibus Christus secundum carnem, qui est
benedictus in saecula. Amen. (Rom. IX). Sane quod dicit: Optabam ego
anathema esse a Christo pro fratribus meis, ejusdem est ponderis, cujus
et illud quod Moyses ait: Obsecro, Domine, peccatum populus iste
peccavit magnum feceruntque sibi deos aureos. Aut dimitte eis hanc
noxam, aut si non facis, dele me de libro quem scripsisti (Exod. XXXII).
Et notandum quod non opto, sed, optabam, inquit, quia videlicet omnis
voti vel cujuscunque boni nimietatem citius corrigi expedit. Sic et
praedictus Moyses semel quidem dixit, aut dimitte eis hanc noxam, aut
dele me de libro tuo quem scripsisti, sed Deo non approbante ac dicente:
Qui peccaverit mihi delebo eum de libro meo, tu autem vade et duc
populum istum de quo locutus sum tibi, non invenitur quod addiderit
ultra taliter loqui. Sic ingressus Apostolus nunc quidem commendat
altitudinem terribilis judicii Dei, verbi gratia, dum dicit: O homo, tu
quis es, qui respondeas Deo (Rom. IX); et deinceps: Quod si volens Deus
ostendere iram et notam facere potentiam suam, sustinuit in multa
patientia vasa irae apta ad interitum, ut ostenderet divitias gloriae
suae in vasa misericordiae, quae praeparavit in gloriam, quos et
vocavit; nos non solum ex Judaeis, sed etiam ex gentibus (ibid.), nunc
autem eosdem vocatos ex gentibus, ut humilientur utili ferit pavore, cum
dicit: Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses,
insertus es in illis, et socius radicis et pinguedinis olivae factus es,
noli gloriari adversum ramos. Quod si gloriaris, non tu radicem portas,
sed radix te. Noli alium sapere, sed time. Si enim Deus naturalibus
ramis non pepercit, ne forte, nec tibi parcat (Rom. XI), etc. Actus iste
sic terminatur. O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei, quam
incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viae ejus!
Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia, ipsi gloria et
imperium in saecula saeculorum (ibid.). Quod reliquum est Epistolae,
mores instruit, et sanctae religionis ornatum componit: Obsecro vos,
inquiens, fratres, per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra
hostiam viventem, sanctam. Deo placentem, rationabile obsequium vestrum
(Rom. XII).
|
|