VERS. 16, 17.

Vidi sub sole in loco judicii impietatem, et in loco justitiae iniquitatem. Et dixi in corde meo: Justum et impium judicabit Deus, et tempus omnis rei tunc erit. Tam frequens est sub sole ista vanitas, et hoc vitium, quam late solem cognoscimus lucere per orbem. Gentes et populi, provinciae, regna, vel urbes, omnisque super hoc expostulat orbis, quoniam impius et iniquus rex sedet in solio judicii. Quid enim est pejus rege iniquo? Honor regis judicium diligit (Psal. XCVIII), et econtrario ille pravorum rationibus corruptus judicat impietatem. Haec est impietas, quam Zacharias hoc modo describit, et ait: Haec est amphora egrediens, et dixit: Hic est oculus eorum in universa terra. Et ecce talentum plumbi portabatur, et ecce mulier una sedens in medio amphorae, et dixit: Haec est impietas; et projecit eam in medio amphorae, et misit massam plumbeam in os ejus (Zach. V), etc. Amphora quam alio nomine oculum appellavit, intentio illa est, de qua Dominus loquitur, Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit (Matth. VI). Ergo oculus nequam intentio mala est quam habent mali principes, quando opprimunt justum, quia pauper est, et iniquum extollunt, quia dives est. Notandum autem, et sapienter considerandum, quod dicens, haec est amphora, addidit, egrediens, quia profecto illa iniquitatis amphora prius versatur intus, quando privatim subditos opprimunt in conventiculis, et secretis consultionibus atterunt. Quando accepta damnandi fiducia, et accepta pecunia publice condemnant, amphora egreditur. Audiant quicunque praelati sunt hoc exemplum, timeant prius amphora esse latens in secreto, ne postea sit amphora egrediens in publico. Scriptum quippe est: Si mordeat serpens in silentio, nihilominus habet qui occulte detrahit (Eccle. X). Et Psalmista: Egrediebatur foras, et loquebatur in idipsum (Psal. XL). Talentum autem plumbi pondus est judicii, vel damnationis, magnum utique et grave secundum magnitudinem atque gravedinem irremissibilis delicti, id est cordis impoenitentis. Nam hujusmodi delictum impietas est, cujus perseverantiam, quam hodieque in multis videmus, sessio mulieris in medio amphorae congrue significat. Sedent namque huc usque principes et reges mali in cathedra pestilentiae, propter munera quae excaecant etiam animos sapientium, damnantes justum, justificantesque impium. Mirum vero valde quod et mulier, quae est impietas, sedebat in medio amphorae, et projecit eam in medio amphorae, ut littera sonat, quomodo poterat projici in medio amphorae, quae sedebat in medio amphorae? Sed profecto in amphora ista, quae est peccatorum perseverantia, aliter est, quia videlicet peccato suo nemo traditur, nisi qui se tradiderit ultroneus, juxta illud: Et dimisi eos secundum ei desiria cordis eorum (Psal. LXXX); et: Qui nocet, noceat adhuc (Apoc. XXII). Nam projicere impietatem, id est impiam animam, hoc est, non convertere eam. Quod tunc fit, cum ad quartum scelus pervenerit, sicut in Amos Dominus dicit: Super tribus sceleribus Juda, et super quatuor non evertam eum (Amos II). Primum namque scelus est malam voluntatem habuisse, secundum malum quoque opus perpetrasse, tertium consuetudinem mali operis habere, quartum arguenti legi sive justitiae Dei repugnare, et verba proferre blasphemiae. Qualis vel quanta quarto huic sceleri, poena debeatur, significat id quod dictum est, et misit massam plumbeam in os ejus. Massa namque plumbea sive talentum plumbi pondus, ut jam dictum est, significat damnationis, vel judicii Dei, quod videlicet impietas hujus amphorae irremissibilis sit, testante ipso Domino: Quia qui dixerit verbum contra Spiritum sanctum, id est qui scienter de bono dixerit malum, et desperando non poenituerit, non remittetur ei, neque in hoc saeculo, neque in futuro (Matth. XII). Quid tandem sunt duae mulieres, quae levaverunt amphoram inter coelum et terram? Duas in Proverbiis mulieres notas habemus, ubi sic scriptum est: Sanguisugae duae sunt filiae dicentes: Affer, affer (Prov. XXX). Sanguis enim suga diabolus est habens duas filias, luxuriam et avaritiam, quae assidue dicunt, Affer, affer, quia utraeque inexplebiles sunt et insatiabiles. Istae habebant alas quasi milvi, id est superbiam quasi diaboli, quia videlicet, sicut in Psalmo scriptum est: Tenuit eos superbia, operti sunt iniquitate et impietate sua (Psal. LXXII). Qui ergo regnare malos, bonos defleo substare, possem jure desperare, possem mala de Domino cogitare. Sed occurrens hic Ecclesiastes dicit, quae sapiens debet dicere ad talia. Quicunque recalcitrat contra justitiam non impune feret, et laborans pro justitia justam accipiat mercedem. Judex justissimus orbis, omnia discutiendo in generali judicio dabit justis praemium, injustis vero talionem. Tunc e it tempus omnis rei, et sub justa lance bonos et malos liberabit.