CAPUT 11

“Si quis habet aurem, audiat. Qui in captivitatem duxerit, in captivitatem vadet, et qui gladio occiderit, oportet eum [gladio] similiter occidi.”

Vehementer nos excitare atque ad audiendum attentos facere voluit, praemittendo:

“Si quis habet aurem, audiat.”

Quis autem ad istam vocem haesitet? Quis non statim propositionem veram esse concedat, qua dicit:

“Qui in captivitatem duxerit, in captivitatem vadet: et qui gladio occiderit, oportet eum similiter occidi?”

Idem namque est quod cum Petro dixisset:

“Converte gladium tuum in locum suum,”

continuo subjunxit:

“omnes enim qui acceperint gladium, gladio peribunt (Matth. XXVI).”

Ubi et subaudiendum est, nisi poenitentiam egerint; quemadmodum et in lege, ubi dictum est, qui hoc vel illud fecerit. Exempli gratia:

“Qui percusserit volens hominem occidere, morte moriatur (Exod. XXI),”

subaudiendum est, nisi poenitentiam egerit. Aliter enim regula sanae doctrinae non stabit. Itaque vera propositione audita vel concessa, respice et considera quia bestia haec, homo iste peccati qui se dicit Christum esse, sed bestia est, gladium accepit, in captivitatem duxit, et gladio occidit, faciendo bellum cum sanctis, ut, sicut postmodum haec Scriptura dicit,

“occidatur quicunque imaginem ejus non adoraverit.”

Igitur inexcusabiles erunt quicunque bestiam talem adorabunt. Habent enim signum quo cognoscant certissime esse illum non Dei, sed diaboli filium, utpote hominem homicidam, hominem sanguinarium. Nam

“in hoc, inquit hic idem Joannes, manifesti sunt filii Dei, et filii diaboli (I Joan. III).”

In quo manifesti sunt? Continuo cum subjunxisset:

“Omnis qui non est justus, non est ex Deo,”

addidit:

“Et qui non diligit fratrem suum.”

Statimque e vestigio cum dixisset: quoniam haec est annuntiatio quam audistis ab initio, ut diligatis alterutrum, a jecit atque ait:

“Non sic Cain, qui ex maligno erat, et occidit fratrem suum (ibid.).”

Hoc est signum in quo cognoscant hi, qui ex Deo sunt, ex maligno illum esse malignum, quia occidet, sicut jam dictum, et in captivitatem ducet, quod non facit nec fecit omnis qui ex Deo est. Hoc audiat si quis habet aurem, hoc ad memoriam revocet quisquis fidelem habet rationem. Et cum viderit illum ducere in captivitatem et gladio occidere, etiam si scientiae copiam, vel testimoniorum de Scripturis non habet abundantiam, saltem ex hoc solo quod ille homicida est, sciat quod ex Deo non est, et idcirco non stabit. Sed sicut caeteri homines recipiunt vicem, ut qui gladium acceperint gladio pereant; ita et iste pro captivitate captivitatem, pro occisione recipiat occisionem, pro temporali aeternam, pro simpla duplam, ut qui sanctorum corpora tantum captivavit atque occidit, ipse captivitatem recipiat et occisionem simul animae et corporis. Quid enim si non statim fiet? Imo si statim lieret, si statim cum prima blasphemia illud os magnum appellaretur, et cum initio belli sive gladii quem accipiet, statim gladio coelesti periret, unde vel in quo patientia sanctorum probaretur et fides? Sequitur: