CAPUT XXXV. Quod ait:

“Pro eo quod abjecit populus iste aquas Siloe, et propter hoc adduci super populum illum regem Assyriorum.”

Et adjecit Dominus loqui ad me adhuc, dicens: Pro eo quod abjecit populus iste aquas Siloe, quae vadunt sub silentio, et assumpsit magis Rasin et filium Romeliae, propter hoc ecce Dominus adducet super eos aquas fluminis fortes et multas, regem Assyriorum, etc. Per translationem loquitur Siloe fontes Hierusalem et Assyrii fluminis violentissimi, quod omnem terram Israel suis inundet aquis, et egrediatur ripas alvei, tantoque feratur impetu ut postquam decem tribuum occupaverit terram, ad Judam perveniat, et transiens ad collum usque pertingat, per quae vicinam significat captivitatem. Non enim tunc captus est Judas, sed cunctis duarum tribuum urbibus subjugatis, sola remansit Hierusalem, quae incredibili Dei misericordia liberata est. Potentiam ergo Assyrii et innumerabilis ejus exercitus, quam sublimi inundatione descripserat, nunc per aliam ostendit translationem, quod alis suis, id est ducibus et infinita multitudine operuerit terram Emanuelis, hoc est, defendentis eam Dei, sed tamen non possederit. Mystice per aquas Siloe, quod interpretatur missus, quam ille populus contempsit, gratiam baptismi intelligimus, quam populus Judaicus abjecit. Legimus enim in Evangelio quod caecum a nativitate, cujus oculos luto ex saliva sua facto, Dominus laverat, miserit ad aquas Siloe. Quibus cum caecus lavisset lutum, caecitate detersa, clarum oculorum lumen accepit (Joan. IX). Quod post signi magnitudinem indicat non aliter caecitatem Judaeorum et omnis increduli posse sanari, nisi doctrina aquarum Christi, quae absque strepitu et clamore verborum leniter fluunt, tenebrae prioris fugentur erroris. Nimirum pro eo quod populus decem tribuum abjecit aquas Siloe, id est separatus est a Hierusalem et a domo David, adduxit super eos Dominus regem Assyriorum, quod interpretatur dirigentium; sic pro eo quod abjecit populus Judaicus gratiam Dei et fidem Christi, adducit super eum Dominus diabolum regem superborum, et nihilominus exercitum Romanorum, et dupliciter captivati sunt. E contrario sicut ivit rex Assyriorum per Judam inundans, et alas suas extendit, implens latitudinem terrae, nec praevaluit, protegente te, o Emmanuel; sic diabolus per Judam, id est, contra catholicae confessionis Ecclesiam, multis persecutionibus consurrexit, et non praevaluit te protegente, o Emanuel, te defendente, o nobiscum Deus. Dicamus igitur nos, dicamus omnes id quod sequitur inimicis nostris, inimicis Christi persecutoribus nostris Judaeis, paganis, haereticis: Congregamini, populi, et vincimini. Item: Inite consilium, et dissipabitur, Loquimini verbum et non fiet. Itemque, confortantes alterutrum, dicamus nostris: Ne dicatis: Conjuratio id est, ne miremini, quasi novi aliquid acciderit, quoties populus impius blasphemias interrogat Christo. Omnia enim quae loquitur populus iste conjuratio est. Et timorem ejus ne timeatis, neque paveatis. Dominum exercituum ipsum sanctificate. Ipse pavor vester et ipse terror vester, et erit vobis in sanctificationem, in lapidem autem offensionis et in petram scandali duabus domibus Israel in laqueum et in ruinam habitantibus Hierusalem, et offendent ex eis plurimi, et cadent, et conterentur, et irretientur, et capientur. Videlicet quia non receperunt Emanuelem, sed factus est eis in lapidem offensionis, et petram scandali. Idcirco conterentur, captivique ducentur.