|
|
“Sed sunt quidam in vobis qui non credunt.”
|
|
Ac si dicat: Non quia durus est meus sermo, idcirco quosdam vestrum
scandalizat, sed quia vos aliqui infidelitate obdurastis corda vestra,
idcirco sermoni meo videtur inesse duritia. Et non ideo non creditis
quia non intelligitis, sed ideo non intelligitis quia non creditis.
|
“Si enim non credideritis, inquit Scriptura, non intelligetis.”
|
|
Proinde et nos, non quia intelleximus credimus, sed credimus ut
intelligamus. Quia revera sicut Deus et homo unus est Christus, sic et
iste panis visibilis consecratus, cum illa carne quae pependit in cruce,
una caro est, unum est Christi corpus. Et quia sicut in vera carnis
morte divinitas nihil passa est, sic ubi in altari verum Christi corpus
immolatur, frangitur et manducatur, eadem Christi humanitas, quae semel
passa est et resurrexit,
|
“nihil patitur, nec enim jam moritur, mors illi ultra non dominabitur”
|
|
(Rom. VI). Quantum potuimus adjuvante Deo, panem sanctum et calicem,
quem de altari sumimus, verum et vivum Agnum Dei esse suomet ex balatu
comprobare curavimus, ad hoc se jugiter inibi praesentantem, ut nos et
lanis suis operiat, et carnibus reficiat. Comedimus quantum potuimus,
scilicet caput cum pedibus et intestinis, id est, tam divinitatem quam
humanitatem, et subtilia mysteriorum ejus dicta vorantes, nihiloque
omnino quod solido fidei dente consequi valuimus, relinquentes. Si quid
tamen residuum est, igni comburimus, id est Spiritui sancto committimus,
quia videlicet hujus Agni omnia mysteria nequaquam ratione omnimoda
comprehendere possumus. Nobiscum ejus gratia bene agitur, si quantum ad
aeternam salutem necessarium est, consequi et certum tenere valemus.
Sequitur:
|
|