|
|
“unumquodque juxta genus suum,”
|
|
et consubstantialem esse Deo Patri Filium.
Quis in his et in hujusmodi adjuvit spiritum Domini, aut quis
consiliarius ejus fuit (Isa. XL), et ostendit illi? Quis, inquam,
ostendit illi, vel quo instructus fuit ab exemplari, mandare terrae ut
afferret herbam lignumque unumquodque cum semine generis sui? Quaerimus
hoc a Judaeis pariterque ab haereticis, quicunque impio sensu Deum
Patrem omnino sterilem esse volunt, negantes eum consubstantiale sibi
protulisse Verbum, non credentes eum coaequalem sibi genuisse Filium.
Vos Judaei, nullum, vos Ariani dissimilem dicitis illum habere Filium.
Unde ergo non solum animantibus, sed etiam herbis terrae dedit habere
singulis in semetipsis semen generis sui, si in semetipso nihil talis
naturae vel vigoris habuit? Sitis igitur vos fenum, quod Behemoth, id
est animal, scilicet diabolus sicut bos comedat (Job. XL): sitis,
inquam, sicut ligna silvarum, quae fructum non ferunt, ad nihil utilia,
nisi ut excidantur et in ignem mittantur (Matth. VII), quicunque Deum
creatorem omnium, aut nullum, aut dissimilem sibi genuisse blasphemantes
dicitis Filium. Natura namque Dei, neque sterilis est, qui creaturae
suae fertilitatem dedit, neque genitura ejus degeneravit, ut gigneret
aliud Deus quam Deum, qui dixit et factum est, ut unumquodque lignorum
sive herbarum afferret in semetipso semen non aliud quam secundum genus
suum.
|
|