CAPUT XXIX. De decem mandatis, quae pendent in dilectione Dei et proximi.

Diximus supra (quod omnibus notum est) per Pharaonem diabolum, per Moysen legem, per Aaron vetus significatum esse sacerdotium, et per illa regnum diaboli, regnum peccati et mortis non destructum, sed motum fuisse et exasperatum propter mandatum. Sunt autem legis decem praecepta, quae in Dei et proximi dilectione pendent universa. Primum est: Non habebis deos alienos coram me. Secundum: Non facies tibi sculptile. Tertium: Non assumes nomen Dei tui in vanum. Quartum: Memento ut diem Sabbati sanctifices. Quatuor haec ad dilectionem Dei pertinent. Deinde eorum quae ad proximi dilectionem pertinent, in ordine vero: Quintum est: Honora patrem tuum et matrem. Sextum: Non occides. Septimum: Non moechaberis. Octavum: Non furtum facies. Nonum: Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. Decimum: Non concupisces. His decem justitiae praeceptis, qui servaverunt ea veteres sancti ante adventum Christi, vexaverunt quidem spiritualem Pharaonem, id est diabolum, repugnantes et resistentes illi, ut de regno mortis exirent, sed non praevaluerunt;

“nihil enim lex ad perfectum adduxit, inquit Apostolus (Hebr. VII),”

uno quoque de veteribus, scilicet Isaia propheta consonanter praedicante:

“Sicut pannus menstruatae omnes justitiae nostrae (Isa. LXIV).”

Tandem in hunc mundum ingreditur immolandus verus Agnus, et sacrificium justitiae futurus Christus Filius Dei, et quod per justitiam hominum, quantumvis fortiter praecepta legis adimplentium, fieri non potuit, ipse per suum sanguinem solus implevit.

“Nam quod impossibile erat legi, inquit Apostolus, quae infirmabatur per carnem, Deus Filium suum mittens in similitudinem carnis peccati, de peccato damnavit peccatum in carne, ut justificatio legis impleretur in nobis (Rom. VIII).”

Igitur quemadmodum vespertina immolatio illius agni, per quem Pharao victus et Israel liberatus est, Agnum Dei, Christum, significavit vel passionem ejus, per quam in novissimis diebus diabolus victus et mundus liberatus et salvatus est, sic illa decem signa, vel plagae, quibus ille Pharao flagellari quidem, sed non vinci potuit, decem legis praecepta significaverunt, quorum observatione, mortis regnum inquietari quidem, sed non destrui potuit. Nunc eorumdem signorum singula, testantibus plagis Pharaonis, digito Dei effecta qualiter praeceptorum singulis, quae in tabulis lapideis eodem digito Dei scripta sunt, conveniant dicendum est.