CAPUT XXIX. De ejusdem columnae sensu mystico.

Igitur columnae hujus mysteria novimus quae in nocte, id est, nondum revelata luce gratiae, ignis erat, et exiguum, id est, perpaucis in prophetalem gratiam lucebat: exiguum, inquam, videlicet comparatione diei praesentis, quando totus fons ignis verus Sol et fons luminis totus cum nube suae carnis venit. Quamvis sit sol in nube, clarius tamen lucet quam dudum ignis in nocte. Ad quid ejusmodi columna nos praecessit? Videlicet ut ostenderet nobis viam fugiendi a Pharaone rege Aegypti, id est a diabolo principe hujus mundi, ad hoc ut aperiret nobis viam maris Rubri, id est, gratiam baptismi sanguine suo rubentis, ut ingressi cum Pharaone, Aegyptii post nos in mare, id est, baptizatos nos in mortem Christi persequentes, idololatrae gentes perirent de memoria nostra cum diis, imo cum daemoniis suis, et confunderentur

“omnes qui adorant sculptilia, qui gloriantur in simulacris suis (Psal. LXIX).”

Quid aliud propheta supradictus capitulo praedicto declaravit? Cum dixisset:

“Ecce ascendet Dominus super nubem levem (Isa. XIX),”

id est, accipiet mundam carnem, quae hic intelligitur per nubem candidam,

“et ingredietur Aegyptum,”

statim subsequentes ejus effectus intulit hujusmodi:

“Et movebuntur simulacra Aegypti a facie ejus, et cor Aegypti tabescet in medio ejus, et occurrere faciam Aegyptios adversum Aegyptios (Ibid.).”

Et post aliqua:

“Dominus miscuit in medio ejus spiritum vertiginis, et errare fecerunt Egyptum in omni opere suo, sicut erat ebrius et vomens (ibid.),”

etc. Hoc tantum interest similitudinis, quod hinc omnes reprobi per Aegyptios, et omnes electi per filios Israel significantur. In illa autem prophetia dividuntur Aegyptii contra Aegyptios, subauditur, electi contra reprobos, eo videlicet intuitu quod omnes homines, tam qui e nobis assumuntur quam qui relinquuntur, omnes, inquam, nos eramus gentes ad simulacra muta prout ducebamur euntes (I Cor. XII). Pro parte reproborum, qui cum diis suis et principe diabolo relicti sunt, dicit:

“Stulti principes Thaneos, sapientes consiliarii Pharaoni dederunt consilium insipiens. Quomodo dicetis Pharaoni: Filius sapientium ego, filius regum antiquorum? Ubi sunt nunc sapientes tui (Isa. XIX),”

etc. Pro parte vero electorum, qui a diabolo recesserunt, subsecutus ait:

“In die illa erit altare Domini in medio terrae Aegypti, et titulus Domini juxta terminum ejus. Et erit in signum et in testimonium Domino exercituum in terra Aegypti. Clamabunt enim ad Dominum a facie tribulantis, et mittet eis salvatorem et propugnatorem, qui liberet eos. Et cognoscetur Dominus ab Aegypto, et cognoscent Aegyptii Dominum (ibid.),”

quae cuncta nunc persequi onerosum est. Proinde quomodo Dominus populi sui ductor fuerit in columna nubis, et persecutores ejus in profundum demerserit, prosequendum est.