|
Ad istum repromissio facta est cum juramento sicut ad Abraham, beati
seminis quod est Christus, quod nasciturus esset de semine ejus, unde et
cantans misericordias Domini, dixit ex ore ipsius Domini:
|
“Semel juravi in sancto meo.”
|
|
Si David mentiar:
|
“Semen ejus in aeternum manebit (Psal. LXXXVIII).”
|
|
Unde venerabiliter attendendum est, quia beata Trinitas, quae sese
Abrahae exhibuit in tribus angelis pro confirmatione promissionis, sive
pro magnitudine et dignitate promissi, ipsa pene sese expressit in
tribus verbis ad David, in promissione ejusdem seminis, id est Christi:
|
“Haec dicit Dominus exercituum: Requiem dabo tibi ab omnibus inimicis
tuis, praedicetque tibi Dominus, quod faciat domum tibi Dominus (II Reg.
VII).”
|
|
In istis namque verbis, in isto initio tantae promissionis, quod
intelligitur ex subsequentibus, dum dicit:
|
“Cumque completi fuerint dies tui, et dormieris cum patribus tuis,
suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de utero tuo et firmabo
regnum ejus, ipse aedificabit domum nomini meo et stabiliam thronum
regni ejus usque in sempiternum. Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi
in filium (ibid.).”
|
|
In istis, inquam, verbis patenter se ostendit per distinctionem
personarum, una divinitas summae et individuae Trinitatis. Quis enim vel
quae persona haec dicit:
|
“Et requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis,”
|
|
nisi persona Patris? Sequitur namque et dicit postmodum:
|
“Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium.”
|
|
Ergo persona illa, de qua dicit Dominus Pater: Praedicetque tibi
Dominus, ipse est Dominus Spiritus sanctus, qui per os sanctorum
prophetarum praedixit, quemadmodum et Zacharias dicit:
|
“Sicut locutus est per os sanctorum, qui a saeculo sunt prophetarum ejus
(Luc. I).”
|
|
Non de quo protinus ait:
|
“Quod faciat domum tibi Dominus,”
|
|
ipsa persona est Dominus Filius. Non tres domini, sed unus Dominus.
Quantum potuit vel debuit sacra haec Scriptura, sacramentum hoc et
futuris servavit, et illis qui tunc erant, dum ipsa conderetur,
abscondit hominibus, quia distinctionem trium personarum, sicut jam
alias diximus, portare non poterant, si eis palam praedicaretur.
|
|