CAPUT XIII. Quod oportuerit in illis antiquorum benedictionibus taceri relativa nomina, quae sunt Pater et Filius, et Spiritus sanctus, et sermonem claudi, ut non sic aperte benedicerent sicut nunc benedicimus, vel baptizamus in nomine Patris, et Filii et Spiritus sancti, et de eo quod scriptum est in Isaia:

“Evit vobis visio omnium sicut verba libri sigillati.”

Cum igitur in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti baptizamur, sive benedicimur, non est hoc recens quod agitur, quia sic fere antiquo quoque tempore in lege, imo et ante legem benedicebantur, tacitis tantummodo pro temporis necessitate relativis nominibus, quae sunt Pater, et Filius et Spiritus sanctus. Oportebat enim ut sermo clauderetur, imo et signaretur. Hoc etenim quidam eorum, scilicet prophetarum, ut facerent, jussum sibi fuisse testantur. Isaias cum de isto nomine dixisset:

“Et clamabant Seraphim, alter ad alterum, et dicebant: Sanctus, sanctus, sanctus, Dominus Deus exercituum (Isa. VI).”

Et deinde de nomine nascituri Emmanuel, et de vocabulo ejus:

“Accelera spolia detrahere; festina praedari;”

plura fuisset locutus, circa finem visionis hoc sibi jussum fuisse scribit:

“Liga testimonium, signa legem in discipulis meis (Isa. VIII).”

Daniel quoque post visiones multas et maximas scribit hoc sibi fuisse praeceptum:

“Tu autem, Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad tempus statutum.”

Et iterum:

“Vade, Daniel, quia clausi sunt signatique sermones usque ad tempus praefinitum. (Dan. XII).”

Et quasi quaereret Daniel, ut quid sunt haec scripta, si debent esse clausa et signata, dictum est ad eum:

“Pertransibunt plurimi, et multiplex erit scientia (Matth. VII).”

Nunquid vero solis istis, et non etiam Moysi et prophetis omnibus hoc intimatum fuit, expedire ut sub clausura et signaculo loquerentur? Nam propter vel contra illos qui verba sacramentorum coelestium, non sicut margaritas honorarent, sed potius conculcarent, loquitur Isaias, et pro seipso et pro omnibus:

“Et erit vobis visio omnium sicut verba libri signati, quem cum dederint scienti litteras, dicent: Lege istum, et respondebit: Non possum, signatus est enim,”

et caetera usque:

“Peribit enim sapientia a sapientibus ejus, et intellectus prudentium ejus abscondetur (Isa. XXIX).”

Moyses ergo, hactenus de mysterio locutus sanctae Trinitatis, recte et opportune sermones clausit, tantummodo relativa, sicut jam dictum est, supprimens nomina Patris, et Filii, et Spiritus sancti. Nec vero solummodo clausit, verum etiam signavit. Quomodo signavit?