CAPUT XXXV. Quod Moyses uxorem habens Aethiopissam Christum habentem de gentibus Ecclesiam significat. Lepra vero et separatio Mariae detrahentis, peccata Synagogae Christum blasphemantis.

“Iratusque contra eos abiit. Nubes quoque recessit, quae erat super tabernaculum. Et ecce Mariam operuit candens lepra quasi nix,”

etc. Propter sensum allegoricum supra repetendum est, et tunc clarebit quid ista prophetissa per gratiam clarificata, et propter culpam a Deo consputa, id est, leprosa facta significet. Hoc loco Moyses uxorem habens Aethiopissam mystice Christus Dominus est, peccatricem quondam de gentibus non aspernatus Ecclesiam. Hoc nimium aegre ferunt Aaron et Maria, id est carnale Judaeorum sacerdotium, et tota illorum vetus Synagoga; hoc, inquam, aegre ferunt, de hoc murmurant, magnumque habent invidiae tormentum, semper enim gentium salutem oderunt. Hoc ergo non ferentes, et hac invidiae trabe tenebratum cordis oculum habentes, ad ipsius Domini Christi odium prorumpunt, et propter condescensionem miserorum, contra ipsam misericordiam confligunt. Dicunt enim:

“Num per solum Moysen,”

id est num per solum Christum vestrum

“Deus locutus est? Nonne et nobis,”

id est prophetis nostris,

“similiter locutus est?”

Habet namque lex nostra viros virtutis, qui de terra pariter et de coelo signa fecerunt, mare Rubrum et Jordanem fluvium diviserunt, manna de coelo deposuerunt, solem in coelo stare, vel etiam retrocedere fecerunt. Haec et his similia illis maligno livore dicentibus, Dominus iratus est. Clarum est manifestum est quia superbae Synagogae et carnali ejus sacerdotio Dominus iratus est. Dominus Pater, Dominus Filius, Dominus Spiritus sanctus, genti illi iratus est. Nam ecce leprosa facta est, lepra candente tota cooperta est. Multum iratus pater exspuit in faciem ejus, et projecit super vultum ejus stercus solemnitatum ejus (Mal. II). Quanto nequior blasphemia ejus oblocutione Aaron et Mariae, et imo quanto amplioris gloriae iste prae Moyse dignus habitus est, tanto plaga gentis illius, lepra Synagogae illius deterior est. Nam Moyses quidem fidelis erat in tota domo Dei, quemadmodum dicit,

“at non talis servus meus Moyses, qui in omni domo mea fidelissimus est,”

fidelis, inquam, vel

“fidelissimus in domo Dei,”

non sua, tanquam famulus, in testimonium eorum quae dicenda erant. Christus vero, tanquam filius in domo sua, quae domus sumus nos. Igitur leprosa illa quidquid tangit, immundum est, immundum, inquam, quidquid attrectat, quidquid concelebrat, et Deo odibile est, separatur ad arbitrium sacerdotis summi, qui penetravit coelos, Christi Jesu, habet vestimenta dissuta, capnt nudum, os veste contectum, contaminatam ac sordidam se clamat, de quibus omnibus superius in lege leprosi dictum est. Omni tempore quo leprosa est, et in hac immunditia perfidiae suae perseverat, sola habitabit extra castra; sola, inquam, extra vera et coelestia castra, quasi mortua, imo vere mortua, et ut abortivum, quod projicitur de vulva matris suae. Abalienata est á vulva, erravit ab utero, locuta est falsa (Psal. XXXV), quae non docuit eam mater sua fidelis patriarcharum et prophetarum ecclesia.

“Clamat autem Moyses ad Dominum, dicens: Deus, obsecro, sana eam.”

Imo vero tota antiquitas, tota Patrum antiquorum pro illa gente intervenit fides. Sed non sanabitur, non revocabitur in castra, donec evolvantur septem dies, id est donec plenitudo gentium subintroeat.

“Si, inquit, pater ejus exspuisset in faciem ejus, non debuerat saltem septem diebus rubore confundi?”

Plane vera similitudo. Nam revera si quis filius patrem, quem honorare, cui blandiri debet, ita exasperaverit, ita ad iracundiam provocaverit ut ille motus in faciem ejus exspuat, qui utique faciem filii, natura duce, osculis delambere consueverat, quomodo talis filius sic pro sua protervia, sputo patris oblitus, non saltem septem diebus inter compares suos erubescat? Cui enim pretiosus esse potest, qui ut vilis a patre suo consputus est?

“Si ergo, inquit, pater ejus exspuisset in faciem illius,”

etc.

“Ego autem, inquit, Pater vester sum, qui dico ad Pharaonem: Filius primogenitus meus Israel, dimitte filium meum (Exod. IV),”

et ecce exasperatus quodammodo exspui in faciem hujus, dum lepra candidissima, lepra quasi nivea, id est verissima, totam operui carnem ejus. Separetur igitur septem diebus, etc., ut supra.