|
|
“Et postquam vidit draco quod projectus esset in terram, persecutus est
mulierem, quae peperit masculum. Et datae sunt mulieri duae alae aquilae
magnae, ut volaret in desertum in locum suum, ubi alitur per tempus et
tempora, et dimidium temporis a facie serpentis. Et misit serpens ex ore
suo post mulierem aquam tanquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine.”
|
|
Hoc illud est propter quod exclamaverat, dicens:
etc. Haec illa est ira magna projecti in terram draconis, qui vocatur
diabolus et Satanas, quam videlicet iram mirabiliter haec visio
mirabilis insinuat in eo quod dictum est:
|
“Et misit serpens ex ore suo post mulierem aquam tanquam flumen, ut eam
faceret trahi a flumine.”
|
|
Revocemus ad memoriam, de gestis ecclesiasticis, quomodo postquam draco
ille
|
“projectus est in terram,”
|
|
postquam, proficiente Christiana fide, desertis ac destructis idolis,
amisit usurpatam quasi divinae culturae gloriam. Jam Romani fastigio
imperii filium adorante mulieris hujus, qui
|
“raptus est ad Deum et ad thronum ejus,”
|
|
Christiano imperatore Constantino in fronte sua signum gestante crucis
Christi, Arius presbyter magnus haeresiarches sub nomine Christiano in
blasphemiam Christi Filii Dei procaciter nimis erupit, loquacitate
intolerabili, et cognoscemus quam vere, quam congrue, secundum rei
gerendae proprietatem, istud in visione demonstratum, et taliter dictum
aut scriptum sit. Quid enim verius quam quod nunc ait, quia
|
“postquam vidit draco quod projectus esset in terram, persecutus est
mulierem,”
|
|
mittens post illam
|
“ex ore suo aquam tanquam flumen?”
|
|
Vidit enim diabolus non posse ulterius veterem idololatriam, summis
principibus inclinatis ad suscipiendam Christiani nominis professionem,
totamque convertit suae malignitatis abundantiam ad Scripturarum
veritatem corrumpendam, atque hoc modo coepit persequi
|
“mulierem, quae peperit masculum.”
|
|
Vide quid dicat, quia non ait, persecutus est masculum filium, sed
|
“persecutus est, inquit, mulierem quae peperit masculum.”
|
|
Non enim per os Arii, coeterorumque ejusmodi haereticorum doctrinam
profundens impiam, hoc aperte exigebat a quolibet, ut negaret Christum,
sive nomen Christianum, sed ut Christum quisque confitens, aliam quam
apostolica veritas tradiderat reciperet confessionis aut fidei regulam,
hoc intendens, imo contendens, persequebatur mulierem illam, ut de
Christi Ecclesia suam Satanas faceret synagogam. Nimia loquacitate et
clamosa hoc agens contentione, mittebat
|
“ex ore suo serpens ille aquam tanquam flumen.”
|
|
Nota quod non dixit, misit ex ore suo flumen, sed
|
“misit aquam tanquam flumen.”
|
|
Aqua denique quam serpens ille
mittit, similitudinem fluminis habere potest, sed vere flumen esse non
potest. Nam flumen verum, flumen aquae vivae, sancta Scriptura, veraque
catholica doctrina est, quam Ecclesia, quae est mulier ista, mittere
consuevit de fonte veritatis, quam habens in semetipsa hortus est
Domini, sicut dicitur in Canticis:
|
“Hortus conclusus, soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus
(Cant. IV).”
|
|
Item in Evangelio:
|
“Qui in me credit, sicut dicit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent
aquae vivae (Joan. VII).”
|
|
Serpens autem de ore suo, quod erat Arius, aquas mortuas, aquas putidas
doctrinae nequam emittebat, sed quia de Scripturis eisdem disputabat, et
testimonia sibi usurpabat, quas recipit et habet mulier ista, aquam suam
flumen aquae vivae, flumen sanae doctrinae videri solebat. Ut quid hoc?
|
“Ut eam, inquit, trahi faceret a flumine.”
|
|
Nimirum a fide in perfidiam, a veritate in mendacium, a luce in
tenebras, a vita in mortem, ab altitudine in profundum, a coelo in
infernum. Sic enim et tam in diversa imo contraria trahuntur quicunque
profluentem ex ore blasphemantium haereticorum loquacitatem mirantes
sequuntur.
|
|