CAPUT XII. Quid sit quod, multiplicatis hominibus, filii Dei filias hominum acceperunt uxores sibi.

CAP. VI. Cumque coepissent homines multiplicari super terram; et reliqua. Multiplicitas hominum quanta fieri potuerit, vel unius aetate hominis illius aevi, aestimari non potest, quippe cum ex uno Abram, sterilem, usque ad senectam habente conjugem, per annos fere quadringentos et non multo plures, tanta multitudo succreverit, ut, excepta progenie Esau, imo exceptis progeniebus concubinarum, quas Abraham ex Agar et Cethura suscepit, quorum pene singulae progenies Abraham proprias gentes disseminaverunt, per solum Jacob nepotem ejus stirps tanta processerit, ut in exitu de Aegypto ad sexcenta millia pugnatorum numerati sint, exceptis mulieribus et parvulis (Exod. XII). Non ergo mirum quod Cain primogenitus Adae civitatem aedificavit, ubi tanta vivacitate hominum atavis vel proavis usque ad pronepotem vel abnepotem filios vel usque ad septimam vel etiam octavam generationem nongentenos aut minus septingentenos annos viventibus pariterque filios ac filias generantibus, uti non uni civitati, sed pluribus cives sufficere potuerint. Non enim audiendi sunt, qui breves annos, verbi gratia, menstruos vel quaternorum mensium in illa aetate computari volunt, quia videlicet contra legem in lege Moyses annos non supputavit, sed quales ipse observandos festis vel sacrificiis caeterisque sacris ritibus egit, tales et numeravit, scilicet, annos secundum lunam, communes quidem duodecim mensium: embolismares vero tredecim mensium. Igitur multiplicatis jam hominibus, videntes, inquit, filii Dei filias hominum, quod essent pulchrae, acceperunt uxores sibi ex omnibus quas elegerant. filii Dei [et] filii hominum hoc loco differunt, quia filii Dei de generatione Seth, filii autem hominum de generatione sunt Cain. Quorum talis permistio quam perniciosa bonis moribus fuerit, ex junioribus facile colligi potest, verbi gratia, ex Salomone, qui cum esset filius David vel filius Abraham, ac per hoc de filiis Dei, ex eo quod accepit uxores sibi de filiabus hominum: amavit enim mulieres alienigenas multas, filiam quoque Pharaonis, et Moabitidas, et Ammonitidas, Idumaeas, et Sidonias, et Cethaeas, de gentibus, super quibus dixit Dominus filiis Israel: Non ingrediemini ad eas, neque de illis ingredientur ad vos (III Reg. II): ex eo, inquam, depravatus est, quia averterunt cor ejus mulieres, ut adoraret deos earum et aedificaret fana idolorum. Proinde sapienter, et ante legem, quae hujusmodi connubia prohibuit, sancti viri sibi vel filiis suis praecaverunt, ut Abraham cum dixit ad servum seniorem domus suae, qui praeerat omnibus quae habebat: Pone manum tuam super femur meum, ut adjurem te per Dominum Deum coeli et terrae, ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananaeorum, inter quos habito, sed ad terram et cognationem meam proficiscaris, et inde accipias uxorem filio meo Isaac (Gen. XXIV). Sed et Rebecca dixit: Si acceperit filius meus Jacob uxorem de stirpe hujus terrae, nolo vivere (Gen. XXVII). Claret igitur, malum non parvum fuisse filiis Dei, quia videntes filias hominum, quod essent pulchrae, acceperunt sibi uxores ex omnibus quas elegerant.