|
Ut autem processioa geretur, ex mystica Evangelii auctoritate tractum
est, scilicet, ex eo, quod angeli mulieribus praecipiunt, dicentes:
|
“Ite, dicite discipulis ejus et Petro, quia praecedet vos in Galilaeam
(Marc. XVI),”
|
|
et ipse Dominus occurrens illis exeuntibus a monumento, cum tenuissent
pedes ejus et adorassent eum:
|
“Ite, inquit, nuntiate fratribus meis ut eant in Galilaeam, ibi me
videbunt (Joan. XX).”
|
|
Primi hujus mandati, quod Dominus resurgens per angelos suos et per se
ipsum suis mandat discipulis ut eant in Galilaeam,
inquit, si causam agnoverimus, procul dubio fatebimur merito fieri, quod
mandatum illud hac die, cunctisque per annum Dominicis memoria celebri,
id est, processione frequentamus solemni. Non enim sine causa, non
absque divini pondere consilii sese in Galilaea videndum esse promittit,
cum Hierosolymis sese illis ostendere potuerit, imo et quinquies ipsa
die qua resurrexit ibidem visus sit. Quod si non aliud quam latus, manus
et pedes palpandos et contrectandos illis in Galilaea ostendere
disponit, hoc frustra vel sine pondere rationis, quod omnino incongruum
divinae est majestati, videbitur agi. Hoc enim tam secundum Joannem quam
secundum Lucam, hac eadem die Hierosolymis fecit, cum reversis
Hierosolymam duobus discipulis, quibus ostensus fuerat, euntibus in
Emmaus, et referentibus quae viderant illis secum mirantibus, stetit
Jesus in medio eorum et dixit eis,
Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et latus (Joan. XX; Luc. XXVII).
Quid ergo amplius in Galilaeam evocatis ostenderit, quaerendum est. Hoc
nimirum, quod inimicum erat Hierosolymis terrenae civitati, unde illos
evocavit et templo sacerdotioque veteri, propositum suum, imo totius
Trinitatis consilium illis aperuit:
|
“Data est, inquit, mihi omnis potestas in coelo et in terra: euntes,
docete omnes gentes, baptizantes eas in nomine Patris, et Filii, et
Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”
|
|
Ecce haec est illa magna transmigratio, quam Galilaea quoque suo
commendat nomine. Magna, inquam, transmigratio Christi discipulis
imperata, transmigrare de Judaeis ad docendas et baptizandas omnes
gentes, cum ante dixisset:
|
“In viam gentium ne abieritis (Matth. X),”
|
|
et de vetustate circumcisionis ad novam gratiam baptismi, cujus nunc
regulam praescripsit, quam hactenus nusquam tradiderat illis. Magna sane
causa, et digna, quam Dominus non solum verbis ediceret, sed et facto
praesenti praefiguraret. Nam quomodo ante passionem suam, plerisque
dictis aut factis suis similitudines adhibere consuevit; verbi gratia,
quomodo superius octava abhinc die veniens ad passionem, ut genus
humanum redimeret, eamdem generis humani redemptionem, per asinae et
pulli ejus significavit solutionem (Matth. XXI): sic tunc apostolis suis
dicens,
|
“Euntes, docete omnes gentes, baptizantes eas in nomine Patris, et
Filii, et Spiritus Sancti (Matth. XXVIII),”
|
|
eamdem gratiae suae transmigrationem significare voluit per Galilaeam,
quae Latine vertitur in transmigrationem. Totum hoc ad nos, id est, ad
Ecclesiam de gentibus respicit, ad quam salus ex Judaeis hoc praecepto
transmigravit. Recte igitur et merito in primi hujus mandati
commemorationem, quod statim, ut visus est Dominus noster post
resurrectionem,
|
“Nuntiate, inquit, fratribus meis, ut eant in Galilaeam, ibi me videbunt
(Joan. XX),”
|
|
nos processionem agimus solemnem, nosque et loca nostra aspergimus aqua
benedicta, in honorem hujus diei, quo jussi sumus baptizari in nomine
Patris, et Filii, et Spiritus sancti.
|
|