CAPUT 18

“Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem.”

Hoc novum accipite mandatum; novum, inquam, in comparatione veteri mandato praeferendum. Quod enim vetus est mandatum?

“Diliges, inquit, proximum tuum (Exod. XX).”

Ego autem dico vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. Quomodo ergo dilexi vos? Dilexi vos utique immeritos,

“cum essetis natura filii irae, sicut et caeteri (Ephes. II),”

et ecce morior pro impiis, mortem sustineo pro inimicis, ut vos Deo reconciliemini (Rom. V). Hoc vere novum est. Vix enim pro justo quis moritur, ne dum pro impiis et inimicis. Igitur, inquit, mandatum novum do vobis, cum hoc mando vobis, ut diligatis invicem, non quomodocunque, sed sicut dilexi vos. Sane iterata praeceptio est, et hic ordo verborum:

“Sicut dilexi vos, ut diligatis invicem; ita et mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem.”

Non enim facio sicut faciunt Scribae et Pharisaei,

“qui alligant onera gravia et importabilia, et imponunt super humeros hominum, digito autem suo nolunt ea movere (Matth. XXIII);”

sed prior ipse facio quod doceam, dum prius diligo vos, ut diligatis invicem, et tunc plenum mandatum do vobis ut diligatis invicem; itaque non ut de regibus gentium et eis qui potestatem habent super eos, nonnunquam recte queri possunt milites sui, quod dura imperia subjectis imponant, et illis in sudore et pulvere sanguinem fundentibus, ipsi in deliciis molliter subsistant; non, inquam, ita et vos justam in me habebitis querelam. Prior enim ego dilexi vos, quippe qui de quietissimo sinu Patris in hujus saeculi campum pugnaturus descendi propter vos; et pro vobis animam meam pono. Proinde facti hujus auctoritate praeeunte, mandatum hoc do vobis, ut et vos quietem et vitam quoque vestram communi utilitati postponentes, pro fratrum, si oportuerit, salute moriamini (Matth. VI).