CAPUT XIII. De eo quod senuerit Isaac, et cur unam tantum benedictionem habuerit.

(CAP. XXVII.) Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi ejus, et videre non poterat. Vocavit autem Esau filium suum, et dixit ei: Fili mi. Qui respondit. Adsum. Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meae. Sume arma tua, pharetram et arcum, et egredere foras. Cumque venatu aliquid apprehenderis fac mihi inde pulmentum, sicut velle me nosti, et affer ut comedam, et benedicat tibi anima mea antequam moriar. Hic jam praetereundum non est cur unam tantum benedictionem habuerit Isaac. Sic enim Esau ejulando dixit: Num unam tantum benedictionem habes, pater? Mihi quoque obsecro ut benedicas. Dixerat namque pater: Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus servituti illius subjugavi. Frumento et vino stabilivi eum, et tibi post haec, fili mi, ultra quid faciam? Quaerendum ergo cur unam tantum benedictionem habuerit, quale sit frumentum et vinum, quod divisis communicari non possit, ut clarescat simul, cur eamdem benedictionem justius Jacob, quam Esau haereditate possidere debuerit. Primo dicimus non multa semina, sed unum esse semen (Gal. III). quod est Christus, de quo promissum fuerat Abrahae, quod in illo omnes gentes benedicerentur. Quam vero praeter illud semen benedictionem haberet pater? Necessario igitur unam tantum habuit. Erant autem duo fratres, et ex illis duo populi contra alterutrum dividendi, juxta veritatem dicentis: Duae gentes in utero tuo sunt, et duo populi de ventre tuo dividentur (Gen. XXV). Quomodo ergo illis divisis communicaret unum semen, quod est Christus? Ille quippe unus est, et non in divisione, sed in unitate est. Oportebat igitur alterum alteri praeferri, et praelatus est quem Deus commendavit, non quem caro et sanguis commendare volebat jure primogeniti. Ejus supplantationis praesens lectio, juxta simplicem litteram, aperta narratio est. Ipsa autem primogenita tradunt Hebraei haereditatem vel successionem fuisse sacerdotii, vel vestimenta illa sacerdotalia fuisse, de quibus hic scriptum est: Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se domi habebat, induit eum. Primogenitorum namque jure, aiunt illum fungi debuisse officio sacerdotali, et idcirco jam habuisse vestimentum sacerdotale, quo indutus Deo victimas offeret, sicut et omnes primogeniti, antequam Aaron in sacerdotium eligeretur.