|
|
“Proponat aequitatem contra me,”
|
|
subaudi, potius quam fortitudinem, id est mensuram humanam perpendens
ita se conformet et aptet, ut eum humana infirmitas sustinere valeat.
Quo dicto, mirabiliter adventum mediatoris Dei et hominum Christi Jesu
implorare videtur, qui a fortitudine divinitatis suae descendens,
infirmitatem nostram suscepit, ut infirmus homo ad eum invenire accessum
gratiae quandoque potuisset.
inquam,
ut dictum est,
|
“et perveniat ad victoriam judicium meum,”
|
|
id est, et tunc insidiantem adversarium per absolutionis meae judicium
victor excludam. Sed quid agam? Quomodo ad solium ejus perveniam?
|
|