VERS. 26.

“Ut plueret, inquit, super terram absque homine,”

id est super gentilitatem viventem absque ratione, in deserto, scilicet nullam boni operis speciem ostendente,

“ubi nullus mortalium,”

id est hominum,

“commoratur,”

quia videlicet dum nullus in ea rationabiliter Deum quaereret, quasi solis erat occupata bestiis: