Psalmus 118.

Psalmus CXVIII viginti duobus capitulis dispertitus est, per singula capitula versibus octonis supputatis. Singula quoque capitula, singula pro titulis habent elementa alphabeti Hebraici. Et quaerimus quid hujusmodi titulatio significet. Invenimus autem quod maxime notandum est psalmum hunc totum in superficie splendere coelestibus margaritis, totum, inquam, contextum esse nominibus Verbi Dei, velut fulgentibus gemmis. Quis enim versiculus est in toto tam prolixo tractatu hujus psalmi, in quo non resonet vocabulum aliquod quin recte praedicetur de Verbo Dei, de Sapientia Dei, de Filio Dei? Verbi gratia:

“Beati immaculati in via:”

Plane via nostra, Dei Filius est. Dicit enim:

“Ego sum via (Joan. V).”

“Qui ambulant in lege Domini.”

Et quid lex Domini, nisi Verbum Domini?

“Beati qui scrutantur testimonia ejus.”

Quid aliud testimonia quam verba? et quid multa Dei verba, nisi unum Dei Verbum, una Dei Sapientia? Similiter et in caeteris. Neque enim facile quis versiculus invenietur, in quo non, aut vias, aut mandata, aut justificationes, aut judicia, aut sermones, aut eloquia Domini habeas, aut aliquid tale quod aequipollenter valeat. Quid ergo sibi vult hoc, quod cum talis sit psalmus, singula ejus capitula singulis alphabeti titulantur elementis: num post tot psalmos voluit nos Prophetae spiritus, Verbi Dei facere abecedarios? Plane hoc utiliter intelligimus, et veraciter confitemur, quia quamtumcunque sapiamus, quandiu in corpore sumus, ad illam Dei sapientiam infantulis abecedariis similes sumus, et nobiscum bene agitur, si vel prima ejus elementa consequamur.

“Videmus enim per speculum in aenigmate, inquit Apostolus (I Cor. XIII).”

Proinde psalmus hic quartae perioches, idem nobis principium finisque sit. Distinguitur autem, ut jam dictum est, viginti duobus capitulis. Hic numerus tribus constat heptadibus, uno supercrescente, quo de tertio heptade ogdoas perficitur, atque per hoc intelligimus, quia octava mundi aetate, sapientiae Dei quae jam dictis hujus psalmi vocibus significatur, plenitudo nobis perficietur, fietque quod ait Apostolus:

“Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est (ibid.).”

Octones igitur singulorum capitulorum versus, infantuli fideliter decantemus, donec ad octo Evangelii beatitudines ipso donante perveniamus. Nunc eorumdem elementorum interpretationem atque intelligentiam subscribamus: Aleph, doctrina. Beth, domus. Gimel, plenitudo. Daleth, tabularum. He, ista. Vau, et Zai, haec. Cheth, vita. Teth, bonum. Jod, principium. Caph, manus. Lamed, cordis. Mem, ex ipsis. Nun, aeternum. Samech, adjutorium. Ain, fons. Pe, oris. Zadi, justitiae. Cuph, vocatio. Resch, capitis. Schin, dentium. Thau, signa. Doctrina domus Dei Israel est plenitudo tabularum, id est legis, quae descripta est in tabulis. Haec plenitudo legis charitas est (Rom. XIII). Ista doctrina et haec plenitudo, et talis vita, bonum principium est, manus et cordis, id est bonae intentionis, et bonae operationis. Ex ipsis enim fit aeternum adjutorium, quo adjuvamur ad aeternam vitam. Et hic est fons oris justitiae, id est origo doctrinae, quam praedicavit Christus, per quam docet nos implere omnem justitiam, scilicet charitas vel doctrina domus Dei.

“Hoc est maximum et primum mandatum (Matth. XXII).”

Et haec est vocatio capitis, id est Christi, quia in hoc vocati sunt omnes, ut hanc doctrinam percipiant. In hac doctrina apparent etiam dentium signa, id est apostolorum et doctorum, qui sunt quidam Ecclesiae dentes, dum obscura et fortia mandata minoribus exponunt. Quid pulchrius, quid jucundius hoc abecedario? Ecce hic continetur omnis doctrina spiritualis vitae.