CAPUT 14

“Haec cum dixisset, ipse mansit in Galilaea. Ut autem ascenderunt fratres ejus tunc et ipse ascendit, non manifeste, sed quasi in occulto.”

Actus diversos uno verbo ascensionis hoc loco aequivocari perspicuum eum, id est, alio sensu dictum esse a Domino:

“Vos ascendite, ego non ascendam,”

et alio nunc ab evangelista dici:

“Ut autem ascenderunt fratres ejus, tunc et ipse ascendit,”

videlicet ipse secundum illorum sensum, qui dixerant:

“Ut et discipuli tui videant opera tua quae facis, et si haec facis, manifestas teipsum mundo.”

Respondit se non ascensurum, id est sublime de seipso spectaculum, gloriam quaerendo praebiturum. Evangelista vero simpliciter viam communem, ut solet, eodem verbo expressit, secundum terrae situm, eo quod venientibus Jerosolymam, in montana Judaeae foret ascendendum. Qui et distantiam ascensus hujus et illius, quem praedicti fratres intenderant, curavit apponere, dicens:

“Non manifeste, sed quasi in occulto.”

Quare autem non manifeste, sed quasi in occulto? Videlicet quia tempus ejus nondum advenerat, quia tempus ejus nondum impletum fuerat. Quid ergo ubi venit, impletum est tempus ejus, quomodo ascendit? Plane non in occulto, neque quasi in occulto, sed manifeste. Tunc enim turba multa, quae convenerat ad diem festum, cum audisset, quia venit Jesus Jerosolymam, acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna, benedictus qui venit in nomine Domini, Rex Israel. Utique tunc impletum erat tempus ejus, quia collecto concilio pontifices et Pharisaei dixerant: Quia

“expedit ut unus moriatur homo pro populo (Joan. XII),”

et ab illo die cogitabant eum interficere, videlicet quasi cum judicio legitimo, et ea morte qua volebat ipse, scilicet, crucis patibulo definierant eum interficere. Nam antea quaesierant eum quidem Judaei multoties interficere, sed non ita ut implerentur Scripturae, et ideo, sicut paulo ante dictum est,

“nolebat in Judaeam ambulare, quia quaerebant eum Judaei interficere.”

Et cum tamen ambulasset illuc et vellent eum, sicut post dicendum est, Judaei lapidare, noluit mortem admittere, quia non sic implerentur Scripturae (Joan. VIII). Tunc ergo impletum est tempus ejus, et idcirco non ascendit in occulto, sed manifeste, acclamantibus turbis, magno Regi, magno Filio Dei, magno et nobili filio David. Quid ergo? ergone praedictum tunc patrum suorum consilium approbavit, et juxta sensum illorum mundo manifestari voluit? minime, quia laus ista non ex hominibus, sed ex Deo fuit. Cui enim nisi Deo dictum est in psalmo:

“Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem (Psal. VIII).”

Haec autem prophetia tunc adimpleta est. Cum enim indignantus Pharisaei dicerent:

“Audis quid isti dicunt?”

respondit eis:

“Utique. Nunquid legistis: Quia ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem (Matth. XXI; Luc. XIX).”

Igitur neque tunc quando cum publicis laudibus ascendit, sed quodam quidem respectu in occulto, quodam autem manifesto, et non in occulto. Nam quia sicut in tempore suo facturus erat, non ita et modo cum regiis laudibus ascendit, in occulto ascendit. Quia vero non sic ascendit, ut latere vellet, non in occulto ascendit. Bene ergo cum hac temperativa distinctiuncula quasi in occulto dictum est. Sequitur: