CAPUT XXVI. De eo quod veniens in terram orientalem, puteum viderit in agro, gregesque circa eum tres.

(CAP. XXIX.)Profectus igitur Jacob venit in terram orientalem, et vidit puteum in agro tresque greges ovium accubantes juxta eum. Nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur. Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus, rursum super os putei ponerent. Plana et aperta est hujus narrationis littera, sed in ipsa planitie sua, grandem studioso lectori admirationem faceret, nisi jam praecedentium Patrum auctoritas rationes illi aperuisset. Quis enim divinis rationibus carere arbitretur, quod hic ingenuus tantorum Patrum filius, tam laboriosa servitute, toties immutata mercede, in pascendis ovibus pro uxoribus servivit, praesertim sub custodia Dei, qui dixerat ei, et ero custos tuus quocunque perrexeris? (Gen. XXVIII.) Non ita, sed admotam fidei oculis in isto quoque speculo rutilantis desuper solis imaginem, id est, Filii Dei pulchram et veram contemplemur allegoricam similitudinem, simulque juxta anagogen cuicunque ministro ejus fideli normam imitabilem. Igitur Esau reprobato, Jacob electus, et paterna benedictione sacratus, ad accipiendam uxorem praecepto patris ejusdem, peregre proficiscitur, id est, electus ex millibus Deus et homo Jesus Christus, gratiam benedictionis diffusam habens in labiis suis, et in aeternum benedictus ad conjungendam sibi Ecclesiam, in exsilio mundi hujus officio sanctae praedicationis accingitur. Venit autem ad puteum, cujus os grandi lapide claudebatur, et de quo pecora adaquabantur, ubi moris erat, cunctis ovibus congregatis, lapidem devolvere, et refectis gregibus, rursus super os putei ponere. Ridicula haec, et caetera quae sequuntur, vel inania, publicisque auribus indigna, plane sapientes hujus saeculi judicarent: nisi palam sub grosso velamine litterae splendidam sensuum majestatem dispensatores mysteriorum Dei monstrare consuevissent. Quid ergo? Magnum sane et admirabile mysterium. Venit enim in terram orientalem vir iste, cujus, juxta prophetam, nomen est Oriens (Zach. VI), et ipso adventu suo terram suam, quam, juxta Psalmistam, benedixit fecit esse orientalem, illuminando scilicet his qui in tenebris et in umbra mortis sedebant (Psal. LXXXIV). Venit ad puteum, cujus os grandi lapide claudebatur, juxta quem tres ovium greges accubabant, id est, venit ad aperiendam Scripturam, quam et Judaei, et Samaritani atque gentiles modis omnibus disgregati exquirebant (Luc. I). Nam et Judaei et Samaritani Scripturam sanctae legis eamdem apud se habebant, et tamen sic ab invicem erant disgregati, ut, sicut evangelista testatur, nec saltem in haustu putei (Joan. I), id est, aquae elementaris conterentur Judaei Samaritanis. Porro gentiles ab utrisque longius diversi erant, quippe qui nec Deum coeli colebant, et tamen eamdem Scripturam per septuaginta interpretes translatam scire tendebant. Sed frustra hi vel illi taliter accubabant, nam Scripturae sacrae puteum Scribae et Pharisaei grandi lapide clauserant, id est, traditionibus Dei relictis, propter traditiones suas pravo sensu obstruxerant. Unde illis in Evangelio manifeste improperatur, dicente Domino: Vae vobis legisperitis, quia tulistis clavem scientiae, ipsi non introistis, et eos qui introibant prohibuistis (Luc. XI). Item: Quare vos transgredimini mandatum Dei, propter traditiones vestras? Nam Deus dicit: Honora patrem tuum et matrem tuam; vos autem dicitis: Quicunque dixerit patri suo, et matri suae, munus quodcunque est ex me, tibi proderit (Matth. XV). Et his similia.