|
Primo notandum quia tribus vicibus percussit regem ipsum Nabuchodonosor
Verbum Dei, et quia prima et secunda concussione non est submissus ab
altitudine superbiae suae, tertia vice sic percussit eum ut, de solio
suo decussus et mente alienatus forasque ejectus ab hominibus, cum feris
habitaret, et cum feris pabulum haberet, fenumque ut bos comederet, et
rore coeli infunderetur, atque ita super eum septem tempora mutarentur.
Post haec regnum ejus, regnum Babylonicum numeravit Deus, et complevit,
appensum est in statera, et inventum est minus habens. Divisum est, et
datum est Medis et Persis (Dan. III). Interfectus namque est Balthasar
rex Chaldaeus et Darius Maedus successit in regnum. Cui haec ascribenda
est victoriae pars, nisi Deo, Dei Verbo, quod in utero habens mulier,
unaquaeque fidelis anima, ut erat Daniel,
|
“clamabat parturiens, et cruciabatur ut pareret? (Apoc. XII.)”
|
|
Verbum illud sacramentum illius Verbi caput draconis contrivit, regem
illum quasi bovem dementavit, regnum illud justo judicio dejecit,
manifeste hoc ipsae voces Scripturae testantur. Libet paulisper
immorari, et singulas percussiones in caput superbiae triumphaliter
declamare, in laudem et gloriam victoriosi Verbi Dei, cujus persona in
ipsis rebus gestis vel significatis declaratur vocibus manifestis.
|
|