CAPUT VII.

Contra ejusmodi vir sanctus dicit: Quae est enim fortitudo mea, ut sustineam, aut quis finis meus ut patienter agam? Nec fortitudo lapidum, fortitudo mea, nec caro mea aenea est (Job VI). Nimirum fortitudines istorum, scilicet lapidum et aeris in percussionibus sono quidem differunt, sed utraque sine sensu sunt. Adeo sonis differunt ut non solum clarius lapide tinniat aes percussum, verum etiam dulcem ac delectabilem reddat harmoniam, observatis in pondere legitimis proportionibus numerorum, sed, ut jam dictum est, utraque sine anima sunt, et nihil omnino sentiunt. Secundum hanc similitudinem nonne illi, quorum verba supra posuimus, lapides sunt, quippe qui dolores mortis sentire nolunt, imo propter hoc ipsum, quia morituros se esse sciunt, durissime atque superbissime loquuntur, et quoniam morituri sunt, omnes luxurias festinanter praeoccupare gestiunt? Plane lapides sunt, et fortitudo eorum fortitudo lapidum est, quia non solum non sonant gemitum, verum etiam pro laude et gloria hoc habere leguntur, quod dedignantur proferre gemitum. Illi vero qui verba gemituosa legunt quidem vel psallunt, sed eorum sensum percipere non curant neque attendunt, exempli gratia: Circumdederunt me gemitus mortis, dolores inferni circumdederunt me (Psal. CXIV), et caetera hujusmodi, quae multa sunt in Scripturis, tantum a praedictis in hac ratione differunt, quantum sonus aeris a sono lapidum, et de ejusmodi recte dicas, quia caro illorum aenea est. Hinc et Apostolus: Si, inquit, linguis hominum loquar et angelorum, charitatem autem non habeam, factus sum velut aes sonans, aut cymbalum tinniens (I Cor. XIII). Igitur et tu, o anima mea, fac ut veraciter dicere queas, nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea, aenea est. Quomodo? Videlicet hoc agendo ut non solummodo circumdederint te gemitus mortis, et invenerint te pericula inferni, verum etiam ut dolores ipsos inveneris, quemadmodum habes illic. Praemisso namque circumdederunt me dolores mortis, pericula inferni invenerunt me, statim subjunxit: Tribulationem et dolorem inveni, et nomen Domini invocavi (Psal. CXIV). Hoc plus habeas, o sensata anima, hoc plus habeas a fortitudine lapidum, et a tinnitu aeris, sive cymbalorum. Omnes quippe homines per peccatum unius circumdederunt dolores mortis, et invenerunt eos pericula inferni, sed non omnes tribulationem et dolorem invenerunt, quia plerique insensati fuerunt et sunt. Soli sensati, soli fideles et electi tribulationem et dolorem invenerunt, et nomen Domini invocaverunt, id est infelicitatem suae conditionis, quae in Adam contigit, senserunt et intellexerunt et ad Dominum Deum conversi sunt, sperantes et desiderantes, et cum lacrymis flagitantes ab eo geminam resurrectionem mortuorum.