|
Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi in altum difixi, quae
per magistrorum consilium data sunt a pastore uno. Ne videretur post
legem Domini temerarius subito praeceptor erumpere, et vindicare
doctrinam quam Moyses non tam sua sponte, quam Deo irascente primum,
dehinc inspirante susceperat, dicit verba sua verba esse sapientium,
quae in similitudinem stimulorum corrigant delinquentes, et pigros
mortalium gressus aculeo pungente commoveant, sicque firma sint quasi
clavi in altum solidumque defixi, nec auctoritate unius, sed consilio
atque consensu magistrorum omnium proferantur. Et ne contemneretur
humana sapientia, ait eam ab humano pastore concessam, id est, licet
plurimi doceant, tamen doctrinae unius auctor est Dominus. Facit hic
locus adversus eos qui alium legis veteris, alium Evangelii aestimant
Deum, quod unus pastor consilium prudentium instruxerit; prudentes autem
tam prophetae sunt quam apostoli. Simul et hoc notandum quod dicantur
verba sapientium pungere, non palpare, nec molli manu attrectare
lasciviam, sed errantibus, et ut supra diximus, tardis poenitentiae
dolorem et vulnus infligere. Si cujus igitur sermo sapientis, verba
quippe sapientis ut stimuli. Quae cum ad conversionem provocant
delinquentem et firma sunt, et a consilio sanctorum data, atque ab uno
pastore concessa, et solida radice fundata sunt. Hoc stimulo nondum
Paulum, sed adhuc Saulum puto in via confossum erroris audisse: Durum
est tibi contra stimulum calcitrare (Act. IX).
|
|