|
Illi qui propter peccata nostra descendit in carcerem mortis, scimus
quia Deus Pater gratiam dedit. Lex enim, inquit Joannes, per Moysen data
est, gratia et veritas per Jesum Christum facta est (Joan. I). Illi,
inquam, Deus gratiam dedit in conspectu principis carceris id est in
conspectu suo, qui solus potestatem habet vitae et mortis. Etenim,
secundum historiae veritatem, alius quidem homo fuerit, Pharao sedens in
loco regni, et alius qui erat sub illo princeps carceris; nam, secundum
hunc spiritualem sensum, unus idemque et altissimi solii rex, et inferni
princeps carceris, est. Dici quidem potest diabolus princeps carceris
quoniam dicitur et princeps mundi: at non taliter princeps est carceris,
ut a carcerali poena aut vinculis sit liber, quemadmodum ille cujus
gratiam Joseph innocens habuit, sed sic est princeps carceris, vel
praepositus mortis, ut principalem accipiat sententiam damnationis.
Igitur in conspectu principis carceris, id est, in conspectu suo Deus
Pater homini Jesu Christo gratiam dedit. Nam idcirco in carcerem eumdem
praecepto Patris ille descendit, ut gratiam inveniret et misericordiam
opportunam captivis impetraret, diceretque juxta prophetam his qui
vincti erant: Exite, et his qui in tenebris: Revelamini (Isa. XLIX).
Unde et protinus subditur: Qui tradidit in manu ipsius universos vinctos
qui in custodia tenebantur, et quidquid fiebat sub ipso erat. Hoc nempe
est quod antequam traderetur, ipse dixit: Et ego si exaltatus fuero a
terra, omnia traham ad meipsum (Joan. XII). Omnia, inquam, scilicet
coelestia, terrestria et inferna, ut, juxta Apostolum, in nomine Jesu
Domini nostri omne genu flectatur coelestium, terrestrium et infernorum
(Philip. II), prius autem infernorum, deinde coelestium, et post haec
terrestrium. Prius enim ad inferna descendit et mortuis vitam, vinctis
solutionem reddidit, deinde coelos ascendit adorandus ab omnibus, qui
jam erant in coelo, hominum spiritibus, et angelis sanctis, et post haec
praedicatum est nomen ejus gentibus, ut adorarent eum omnes reges, et
omnes gentes servirent ei (Psal. LXXI). Constat igitur quia tradidit
princeps carceris universos vinctos in manu ejus. At ille non novit
aliquid, cunctis ei traditis, id est, omni judicio sibi dato nullius
personam accipit, sed in aequitate judicans, et cum justitia reddit
unicuique secundum opera sua.
|
|