|
COPH, id est vocatio.
|
“Vocavi amicos meos, et ipsi deceperunt me. Sacerdotes mei, et senes mei
in urbe consumpti sunt, quaesierunt cibum sibi, ut refocillarent animam
suam.”
|
|
Quos, inquis,
Sacerdotes meos, senes meos? Quoties sacerdotes mihi constitui, quoties
senes mihi praefeci, toties
mihi
ut viderent dolorem meum, ut consolarentur me, ut lenirent malum meum.
At
quoque
erant enim amici mensae, quaerentes quae sua essent, non quaerentes
filiorum meorum salutem. Quotusquisque enim talium fuit amicorum, qui
verum redderet amicitiae fructum? Vix ipse Aaron suum exsecutus est
officium, sicut decebat amicum. Fere omnes
|
“in urbe consumpti sunt,”
|
|
id est, in causa mea quasi non essent, obmutuerunt; quia
|
“quaesierunt sibi cibum, ut refocillarent animam suam,”
|
|
quaesierunt lucrum suum sibi, et, juxta prophetam, pastores vocati non
gregem, sed semetipsos pascebant (Ezech. XXXIV).
|
|