CAPUT X. Hanc manum apparentem, signasse manum Dei, de qua David:

“Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua.”

Tandem quomodo taliter apparuerunt digiti, quasi manus hominis scribentis, et quomodo manu dextera solet scribi recordemur. Imo Deum recordatum esse arbitremur quod cecinerat David gratulans, et gratias agens, quod audire meruisset cum juramento Domini verbum promissionis:

“Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua (Psal. LXXXVIII).”

Manum illam Domini, dexteram illam Domini, quam summo desiderio, clamore cordis maximo firmari optaverat et exaltari, signabat manus quae apparuit visibilis. Fiebat jam in parte, quod faciendum erat in toto per manum Domini, per dexteram omnipotentis Dei, quae non est alia, sive aliud, nisi Verbum Dei, Filius Dei. Quid enim fiebat in illam particularem Babyloniam, nisi quod faciendum erat in universitatem impiorum per promissam et juratam verbi Dei gratiam? Et quid illud erat, nisi quod continuo sequitur:

“Justitia, inquit, et judicium praeparatio sedis tuae. Misericordia et veritas praecedent faciem tuam, beatus populus qui scit jubilationem Domine, in lumine vultus tui ambulabunt (ibid.),”

etc. Jam, inquam, fiebat hoc in parte illa, quia videlicet manus Domini in suo proposito manens, firmiter exaltabatur. Jamque aderant justitia et judicium, in praeparatione sedis ejus. Justitia in eo quod populum suum civitate et templo orbatum captivitate tradiderat. Judicium in eo quod regnum captivitatis eorum numeratum, et in statera appensum dividebat, Medisque et Persis dabat. Haec agendo sedes ejus praeparabatur, et misericordia et veritas praecedebant faciem ejus. Misericordia, ut cito captivitas illa solveretur: Veritas, ut

“sceptrum de Juda, et dux de femore ejus non auferetur (Gen. XLIX),”

donec usque ad perfectum sedes illa praepararetur, donec promissio adimpleretur, donec Christus nasce retur. Beatus populus qui scit istam jubilationem. Beatus Daniel, qui illam legens Scripturam, in lumine vultus tui, Domine, ambulans, et certam edebat interpretationem, et fidam tenebat in pectore suo manus Domini consolationem.