|
|
“Aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii.”
|
|
Nequaquam morte moriemini. Jam derisor est, et dubia respondet, ut cum
Dei veritas impleta fuerit, nihilominus tamen ipse veracem se esse cum
hostili cachinno confirmet. Nam cum duae mortes sint, altera animae et
altera corporis, quadam morte non statim erant morituri, scilicet ea
quae animam a corpore dividit. Non enim quia comederunt, idcirco eodem
die corporaliter mortui sunt: sed quia comedendo mortem animi sibimet
eodem die consciverunt, idcirco misericordia Dei corpore mortales facti
sunt, ne, sicut ipse diabolus, irrecuperabiles essent, male et misere
vivendo in aeternum. Igitur quemadmodum Apollo Delphicus fertur solitus
fuisse incertis ludere ambagibus, sic jam nunc ludebat idem Dei et
hominum mimicus, aequivocatione mortis nequiter abusus, odibilium
sophistarum maximus. Qui enim sophistice loquitur odibilis est, uti ait
sapiens quidam (Eccli. XXXVII). Nihilominus et caetera quae sequuntur
aequivocando cuncta confundit ac perturbat, alio sensu loquens, et alio
sua dicta intelligi volens. Scit enim Deus, inquit, quia in quocunque
die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, etc. Hoc utique volebat
intelligi, quod claritatem omnis sapientiae, divinitatem quoque et
omnium scientiam Deus invidens homini, tale lignum illi interdixit. Hoc,
inquam, intelligi volebat in suo sermone, cum sentiret ipse aliter
eventurum esse, qui tamen sensus ejus circa haec ipsa verba pene
ineffabili versabatur aversione. Aperientur, inquit, oculi vestri,
videlicet in agnitionem vestrae confusionis. Est enim quaedam infelix
oculorum apertio, qua revelati erunt oculi impiorum, quando, sicut liber
sapientiae testatur, videntes turbabuntur timore horribili, et
mirabuntur in subitatione insperatae salutis, et gementes prae augustia
spiritus, dicent intra se poenitentiam agentes: Hi sunt quos aliquando
habuimus in derisum et in similitudinem improperii (Sap. V), etc. Sed et
apud poetam eximium secundum hanc operationem oculorum loquitur
insultando inter tormenta tyrannus inferorum:
Discite justitiam moniti, et non temnere divos. (VIRGIL., l. IX Aeneid.)
Item, cum diceret: Et eritis sicut dii, falsis utique diis, id est sibi
suisque sequacibus angelis apostaticis, similes illos facere intendebat,
cum aliud (sicut jam dictum est) intelligi vellet in hac promissione
sua, cui nimirum suaviter sonanti, quasi vino venenum mortis
commiscuerat, Nihilominus et addendo, scientes bonum et malum, hoc
moliebatur, ut eos habere faceret, et boni perditi memoriam, et mali
inventi experientiam, cum hoc aliud vellet intelligi, quod omnem per
illum cibum consecuturi essent scientiam, et nihil eos lateret, quae
profecto scientia solius Dei est.
|
|