|
|
“Si gavisus sum, inquit, ad ruinam ejus qui me oderat,”
|
|
quod videlicet a charitate alienum est, quae sola omnipotentis Dei
discipulos probat, sicut ait ipsa Veritas:
|
“In hoc cognoscent omnes, quia mei estis discipuli, si dilectionem
habueritis ad invicem (Joan. XIII).”
|
|
Nam, licet dicat Psalmita:
|
“Laetabitur justus cum viderit vindictam (Psal. LVII),”
|
|
non accipit justus ita, quasi dictum de ruina inimici sui, sed de ruina
inimici Dei. Nec sibi invicem adversantur id quod dictum est:
|
“Laetabitur justus cum viderit vindictam;”
|
|
et illud quod dictum est:
|
“Diligite inimicos vestros (Luc. VI).”
|
|
Non enim ait:
Dei, sed
videlicet quia proprias ignoscere, Dei autem debemus injurias ad
vindictam expetere. Non ergo,
|
“gavisus sum, ait, de ruina ejus qui me oderat,”
|
|
nec
|
“exsultavi, quod invenisset eum malum,”
|
|
ut videlicet et inimicum diligens, dum adversario ruenti condolui in
malis ejus, ipse ad bonum crescerem.
|
|