|
|
“Stabant autem juxta crucem Jesu, mater ejus, et soror matris ejus Maria
Cleophae, et Maria Magdalene.”
|
|
Stabat, inquit, mater juxta Filii crucem, sine dubio dolens, et dolores
tanquam parturientis habens. Cruce namque ejus nimium ipsa cruciabatur,
sicut ei praedicens Simeon:
|
“Et tuam ipsius, inquit, animam pertransibit gladius (Luc. II).”
|
|
|
“Cum vidisset ergo Jesus matrem et discipulum stantem quem diligebat,
dicit matri suae: Mulier, ecce filius tuus. Ad discipulum autem: Ecce
mater tua.”
|
|
Quo jure discipulus, quem diligebat Jesus matris Domini Filius, vel ipsa
mater ejus est? Eo videlicet, quia salutis omnium causam et tunc sine
dolore peperit, quando Deum hominem factum de carne sua genuit; et nunc
magno dolore parturiebat, quando, ut praedictum est, juxta crucem ejus
stabat. Si enim apostolos suos in illa hora suae passionis Dominus
mulieri parturienti recte comparavit, dicens:
|
“Mulier cum parit, tristitiam habet, quia venit hora ejus, cum autem
peperit puerum, jam non meminit pressurae propter gaudium, quia natus
est homo in mundum, et vos igitur nunc tristitiam habebitis, iterum
autem videbo vos, et gaudebit cor vestrum (Joan. XVI).”
|
|
Quanto magis mulierem hanc, stantem juxta crucem suam, mulieri
parturienti, talem matrem talis filius recte similem duxit. Quid autem
dico similem, cum vere sit mulier, et vere mater, et veros habeat in
illa hora partus sui dolores? Non enim habuit haec mulier hanc poenam,
ut in dolore pareret sicut caeterae matres, quando infans sibi natus
est; sed nunc dolet, cruciatur, et tristitiam habet, quia venit hora
ejus, illa videlicet hora propter quam de Spiritu sancto concepit,
propter quam gravida facta, propter quam completi sunt dies ut pareret,
propter quam omnino de utero ejus Deus homo factus est. Cum autem haec
hora praeterierit, cum totus iste gladius parturientem ejus animam
pertransierit,
|
“jam non erit memor pressurae propter gaudium, quia natus erit homo in
mundum,”
|
|
quia declaratus erit novus homo, qui totum renovet genus humanum,
totiusque mundi sempiternum obtineat imperium; natus, inquam, id est,
immortalis atque impassibilis factus, et angustias vitae hujus in
aeternae patriae amplitudine supergressus mortuorum primogenitus.
Proinde quia vere ibi dolores ut parturientis (Psal. XLVII), in passione
unigeniti omnium nostrum salutem beata Virgo peperit, plane omnium
nostrum mater est. Igitur quod de hoc discipulo dictum est ab eo,
justissime curam suae matris habebat:
|
“Mulier, ecce filius tuus.”
|
|
Itemque ad eumdem discipulum:
recte et de alio quolibet discipulorum, si praesens adesset, dici
potuisset: Nisi quia licet omnium, ut dictum est, mater sit; pulchrius
tamen huic ut virgo virgini commendari debuit, praesertim cum huic
discipulo talis gratia reposita esset, ut Verbum ipsum, quod illa mater
carnem factum pepererat, ipse quantum mortali homini possibile fuit, imo
plus quam alius quis mortalium omnium potuit, evangelico stylo
describeret.
|
“Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua.”
|
|
In sua videlicet non praedia, quae nulla habebat vel habiturus erat
(quippe de illis unus est, qui Dominum secuti reliquerant omnia (Matth.
XIX), sed sic in sua dictum est, ut in illa quoque communione rerum qua
dividebatur singulis, prout cuique opus erat, ad hujus curam, quidquid
illi esset necessarium pertinebat (Act. II, IV).
|
|