|
|
“Non conferetur tinctis Indiae coloribus,”
|
|
id est fucatis, et ornamenta eloquentiae foeditatis suae super
ducentibus mundi sapientibus. Per Indiam enim, quae nigrum populum
mittit, hic mundus accipitur, in quo vita hominum per culpam obscura
generatur. Indiae vero tincti colores sunt iidem mundi sapientes, qui,
cum rerum virtute careant, aliud se esse quam sunt, verborum
compositionibus, quasi superductis coloribus, mentiuntur.
subaudi vera sapientia,
|
“tinctis Indiae coloribus,”
|
|
quia dum fucata eloquentiae ornamenta non habet, quasi vestis sine
tinctura placet.
|
“Nec lapidi sardonycho pretiosissimo,”
|
|
id est cuilibet homini terreno; sardonychus quippe rubrae terrae
similitudinem habet, et ideo possunt in sardonycho significari omnes,
quia de terra sunt homines, quorum primus parens Adam de terra formatus,
Latino quoque sermone terra rubra nominatur.
|
“Nec sardonycho ergo, vel sapphiro,”
|
|
id est nec homini terreno, nec cuivis conferetur angelo. Sapphirus enim
aeriam habet speciem; idcirco congrue sanctos designat angelos. Vel ita:
|
“Nec lapidi sardonycho pretiosissimo,”
|
|
id est Veteris Testamenti Patribus,
id est Novi Testamenti doctoribus, subaudi conferetur. Nam per
sardonychum qui, ut dictum est, terrae rubrae similitudinem habet,
primus homo terrenus (I Cor. XV), et qui secundum illum nati sunt,
possunt recte signari; per sapphirum vero qui, ut dictum est, aeriam
speciem habet, novus homo Christus, qui et coelestis (ibid.) dicitur et
qui ex illo regenerantur, apte figurantur. Sciendum vero est,
sardonychum et sapphirum, quos constat pretiosos non esse, idcirco
pretiosos describi, ut dum pretiosos non esse cognoscimus, aliud in
eorum intelligentia requiramus.
|
|