Psalmus 52.

Psalmi quinquagesimi secundi, titulus hic est:

“In finem pro Amalech, intellectus David.”

Nota autem historia est, quod David fugiens Saulem venit ad Achis regem Geth, et sub eo militavit, uxoribus ac filiis collocatis in parva civitate Sicelech. Veneruntque Amalecitae, et incenderunt civitatem, abstuleruntque uxores et filios David. Quo audito David persecutus est latrunculos illos, et liberavit captivos (I Reg. XXVII, XXX). Sicelech, interpretatur conversio, et significat Ecclesiam, in uxoribus sanctas animas, per filios, bona opera, per David intelligimus Christum. Sciendum vero David habuisse eumdem intellectum in hoc psalmo, quem habuit cum prius ipsum composuit; sed ideo repetiit, quia quod historice ab Amalecitis sibi contigit, spiritualiter in Christo et in Ecclesia futurum intellexit. Nam ipse Amalec insipiens, Judaeus sive haereticus, est quicunque blasphemando Christum, dicit in corde suo:

“Non est Deus (Psal. XIII).”

Contra hunc sapientis cujusdem animam confortat spes, ut dicat:

“Cum converterit Deus captivitatem plebis suae, exsultabit Jacob, et laetabitur Israel.”

Sicut in jam dicto David facto praefiguratum est.