VERS 9.

“Et rugae meae,”

inquit, id est duplices qui in corpore meo duplicitatis suae malitiam non emendant, ipsi adversitatis tempore me insequendo increpent.

“Et suscitatur,”

id est confortatur,

“falsiloquus,”

videlicet omnes, qui de aeternitatis promissione diffidunt,

“contra faciem meam,”

id est in aperto,

“contradicens mihi,”

subaudi quam in prosperitate non audentem palam contradicere, quasi post dorsum patiebar.