|
Cum sanare vellem Israel, revelata est iniquitas Ephraim, et malitia
Samariae, quia operati sunt mendacium, et fur ingressus est spolians,
latrunculus foris. Et est sensus: Cum ad salvandum Israel venissem, illa
iniquitas revelata est et illa malitia Judaeorum sese expressit, cujus
illa iniquitas Ephraim, illa malitia Samariae typus vel praecursio fuit,
quando, relicta domo David, Jeroboam praetulit; relicto Domino Deo,
vitulos aureos colere magis elegit. Diligenter prophetiae hujus locum
hunc quem nunc ingredimur pertractare conemur, memores illius dicti in
fine voluminis, cujus saepe meminimus. Quis sapiens et intelliget ista,
intelligens et sciet haec, et scientes tanta esse vel talia quae hic
prophetali oculo praevidet ac praescribit, qualia si nudis eloqueretur
verbis, nimis intolerabile esset audire hominibus illius temporis, sicut
diximus jam in prooemio praesentis opusculi. Denique peccatum Judae in
Salvatorem cujus sanguinem fudit, hic mystice describit, propter quod
talia facta sunt vel fieri debuerunt in ejusdem excidio gentis. Quae
prospiciens hic recte dicat: Sed et Juda pone messem tibi. Cum, inquit,
sanare vellem Israel, revelata est iniquitas Ephraim, et malitia
Samariae. Qui nondum sapiens sive intelligens est, qualem sanctus
prophetiae spiritus loco jam dicto requirit, nihil aliud significari hic
arbitratur, nisi ac si dictum sit: Cum per David electum meum vellem
Israel instruere ad cognoscendum verum Deum, et ad tenendum firmiter
solius nominis mei cultum legitimum, iniquitas filiorum Israel magis
exarsit, et malitia illorum pertinacius insanivit; nec ante destiterunt,
donec ad posteros derivato regni gubernaculo jugum excusserunt, et a
domo recesserunt ejusdem David, et Deos sibi fecerunt juxta mentionem
suae iniquitatis, juxta malitiosa desideria cordis sui.
|
|