|
Quare autem vel quid intendens ita diligenter inculcat dicens, qui ordo
vigiliarum omni tempore tam aestatis quam hiemis aequaliter in die
Dominico teneatur, nisi forte, quod absit! si tardius surgant, aliquid
de lectionibus breviandum sit aut responsoriis? Cur nunquam minus a
duodenario numero nos expendere vult in psalmis, in lectionibus, in
responsoriis, vigiliarum Dominicae noctis? Videlicet ut apostolorum
numerum, sive plures sive pauciores quolibet in loco fuerimus, dum media
nocte ad confitendum surgimus, apostolorum, inquam, numerum in
nobisipsis repraesentemus, quorum ab illo noctis medio renatum est
gaudium, et tristitia paulisper converti coepit in gaudium. Hoc enim
perpulchro schemate, vigiliarum completio veraciter dictante formata
Spiritu sancto, intellectum habenti significat, dum choro illum
jucunditatis concrepante, et alternante modulante hymnum, Te Deum
laudamus, antequam finiatur idem hymnus, ingreditur sacerdos sacris
indumentis redimitus, praecedente candelarum lumine, et sacri thuris
odore. Sive abbas ipse, sive alius quilibet sacerdos ille sit, Domini
nostri Jesu Christi personam gerit, qui, ipsa die qua resurrexit, sero
stetit in medio jam dictorum apostolorum, et dixit eis: Pax vobis (Joan.
XX). Ingreditur autem, choro, ut jam dictum est, concrepante hymnum
gloriosum, licet hymnus proprie dici consueverit, laus metrice
composita. Nam quia hymnus Graece, dicitur laus Latine, et haec laus, Te
Deum laudamus, quam tunc alternando conjubilamus, inter omnes laudes
Dei, non est ignobilis, recte hanc venerabilis Pater, hymnum
nuncupaverit. Ingreditur, inquam, choris hanc laudem alternantibus, quia
quando venit et stetit, ut jam dictum est, Dominus Jesus in medio
discipulorum (ibid.), ipsi de illo attoniti, prae imminentis inundatione
gaudii loquebantur, sicut evangelista Lucas narrat evidentius: Et
surgentes, inquit, eadem hora duo ex discipulis ejus de Castello, quo
ierant, nomine Emaus, regressi sunt in Hierusalem, et invenerunt
congregatos undecim, et eos qui cum ipsis erant, dicentes: Quod surrexit
Dominus vere et apparuit Simoni, et ipsi narrabant quae gesta erant in
via, et quomodo cognoverunt eum in fractione panis. Dum haec autem
loquerentur, Jesus stetit in medio eorum, et dixit eis: Pax vobis (Luc.
XXIV). Pulchre igitur nobis alternatim laudem concrepantibus, sacerdos,
modo quo jam dictum est, ingressus, salutat conventum, dicens: Dominus
vobiscum, legitque lectionem evangelii, cum timore et tremore stantibus
omnibus, quia Dominus, ut jam dictum est, stans in medio discipulorum
dixit eis: Pax vobis, et deinde bonum illis de nobis gentibus nuntium
injunxit, dicens inter caetera, illis adhuc non credentibus et
mirantibus prae gaudio, quoniam sic scriptum est, et sic oportebat
Christum pati, et resurgere a mortuis die tertia, et praedicari in
nomine ejus poenitentiam et remissionem peccatorum in omnes gentes
(ibid). Et alius evangelista, scilicet Joannes ita dicit: Gavisi sunt
ergo discipuli, viso Domino (Joan. XX). Gavisi sunt omnes, et sine dubio
gaudii sui voces emiserunt, et exclamaverunt praecipue Thomas ille, qui
palpavit et exclamavit: Dominus meus, et Deus meus! (Ibid.) Nonne igitur
pulcherrime atque sanctissime perlecta evangelii lectione, respondentes
omnes, Amen, simul de ore abbatis sive sacerdotis arripimus hymnum hunc
ex praecepto tanti Patris: Te decet laus, Te decet hymnus? Et sic, ait,
finiantur vigiliae nocturnae, nimirum in contemplatione et
significatione gaudii magni, gaudii, de quo dixit: Iterum autem videbo
vos, et gaudebit cor vestrum, et gaudium vestrum nemo tollet a vobis
(Joan. XVI).
|
|