|
|
“Alii autem dicebant, quia hic est; alii autem, nequaquam, sed similis
est ejus. Ille vero dicebat, quia ego sum.”
|
|
Mente et corpore illuminatus, qualem potest illuminatori suo rependit
gratiam, eligens magis invidiam cum illo sustinere, quam ingrato
silentio laudi et gloriae 252 Dei damnum inferre. Cujus dicta sive
responsa merito hic, ut vere fidus notarius, primum mente memori, deinde
et calamo excipere curavit, quia videlicet primus omnium mortalium, pro
Christo quaestionibus pulsatus, et persecutionem passus est, et sic ad
omnia respondit: Quomodo magnus ille caecus per totum orbem diffusus,
hodieque in consiliis et synagogis respondens, illuminatoris sui gratiam
confitetur, fortis in laboribus, victor in persecutionibus, opportune
volentibus, importune nolentibus praedicans et contestans illud magnae
pietatis sacramentum, quod mystice sub istis caeci hujus verbis
continetur,
|
“lutum fecit ex sputo Dominus, et linivit oculos meos, et abii, et lavi,
et vidi,”
|
|
et credidi Deo.
|
“Alii, inquit, dicebant, quia hic est; alii autem, nequaquam, sed
similis ejus est.”
|
|
Sic poterat splendor tantae gloriae Dei obscurari, et frigidior ad
certam notitiam pervenire fama tanti miraculi. Sed hujus veritatis
arbiter, et suae personae conscius, et testis, iste jam non caecus sed
oculos habens et videns, dubios esse non sinit, dicens:
|
|