|
etc.
In diebus autem illis venit Joannes Baptista praedicans in deserto
Judaeae, et dicens: Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum
coelorum (Matth. III), etc. Frustra nimirum reges terrae timuerunt, sine
causa turbati sunt. Ecce enim qualis magister militum, qualis signifer
regis hujus, qualis primae legionis primicerius, pilis camelorum
vestitus, et zona pellicia praecinctus. Non dicit, arma corripite,
appropinquabit enim regnum Judaeorum, sed poenitentiam agite,
appropinquabit enim regnum caelorum. Non dicit, filii regum et
Patriarcharum, demonstro vobis animosa sumere bella, sed dicit:
Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a ventura ira? Non
dicit, nolite Caesari censum dare, sed dicit: Facite fructus dignos
poenitentiae. Non dicit, jam jugum imperatorum contritum est, sed dicit:
Jam enim securis ad radices arborum posita est. Non dicit, oliveta
Judaica servabuntur, et Romana pomeria succidentur, sed, absque
distinctione hortorum aut nemorum, omnis, inquit, arbor quae non facit
fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. Nunc caeteris omissis,
praesentis negotii maxime est disserere hoc unum: Poenitentiam agite,
appropinquabit enim regnum coelorum. Quid est regnum coelorum? Regnum
sanctorum, sive eorum qui in coelis regnabunt. Nam sancti quorum in
coelis est regnum, ipsi quoque coeli dicuntur et sunt juxta illud: Coeli
enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum, non
sunt loquelae neque sermones, quorum non audiantur voces eorum (Psal.
XVIII). Istorum coelorum hactenus longe erat regnum, quippe qui necdum
habebant regem suum, sed exspectabant promissum. Juxta fidem, inquit
Apostolus, defuncti sunt omnes isti, non acceptis promissionibus, sed a
longe eas aspicientes, et salutantes, et confitentes, quia peregrini et
hospites sunt super terram (Hebr. XI). Qui enim haec dicunt, significant
se patriam inquirere. Ergo prius longe erat, sed nunc, inquit,
appropinquabit regnum coelorum. Quando vel quomodo appropinquabit?
Quando rex iste a terra exaltatus fuerit, eadem ipsa exaltatione sua
destruet regnum peccati et mortis, quae, ut idem Apostolus ait, regnavit
ab Adam usque ad Moysen (Rom. III), non quod per legem Moysi regnum
illud destructum fuerit, sed quod a Moyse peccatum audita contradictione
contra se conscriptae legis, quasi tyrannus irritatus amplius in
subjectos homines grassari coeperit. Destruet, inquam, rex iste
exaltatus a terra regnum peccati, et omnia trahet ad seipsum,
resurgensque a mortuis intrabit in gloriam suam regni coelorum rex.
Igitur poenitentiam, inquit, agite, quia poenitentiam agentium est
emundari a peccati servitute, exaltari regis sanguine, et in regnum
coelorum introire. Et ne velitis dicere, Patrem habemus Abraham, quia
non est hoc regnum habentium Patrem Abraham, sed agentium poenitentiam.
Imo non in carne gloriantes, sed poenitentiam agentes veraciter dicere
possunt: Patrem habemus Abraham. Nam hoc est quod sequitur: Dico enim
vobis, quoniam potens est, Deus, de lapidibus istis suscitare filios
Abrahae, subauditur, si modo sciant aut velint poenitentiam agere.
Etenim lapides lapidum cultores gentiles erant.
|
|