|
(IV REG. CAP. III.)
|
“Porro Mesa rex Moab nutriebat pecora multa, et solvebat regi Israel
centum millia agnorum, et centum millia arietum cum velleribus suis.
Cumque mortuus fuisset Achab praevaricatus est foedus,”
|
|
etc. Quartum virtutis opus haec narratio continet:
|
“Perrexerunt, inquit, rex Israel, et rex Juda, et rex Edom et
circuierunt per viam septem diebus, nec erat aqua exercitui et jumentis
quae sequebantur eos.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Nunc autem, inquit Helisaeus, adducite mihi psalten. Cumque caneret
psaltes, facta est super eum manus Domini, et ait: Facite in alveum
torrentis hujus fossas et fossas. Haec enim dicit Dominus: Non videbitis
ventum, neque pluviam, et alveus iste replebitur aquis. Insuper tradetur
etiam Moab in manu vestra.”
|
|
Ita factum est. Hic ex uno miraculo viri Dei geminum capimus fructum
eruditionis. Primo ut sciamus, quia non semper spiritus aderat prophetis
praeter unum prophetam, magnum prophetarum Dominum, cui nunquam spiritus
defuit, cujus hoc proprium signum fuit:
|
“Super quem videris Spiritum descendentem, et manentem super eum, hic
est, qui baptizat in Spiritu sancto (Joan. I).”
|
|
Qui enim dicit,
|
“nunc adducite mihi psalten,”
|
|
claret quia non habet propheticam gratiam in se manentem, cujus invocans
adventum per cantum psaltae se praeparat in occursum. Deinde ex hoc
discimus quantum cum divinae laudis sermone musicae dulcedinis sonus ad
invocandum prosit Spiritum sanctum.
|
“Cum, inquit, caneret psaltes, facta est super eum manus Domini.”
|
|
Movet enim intus musica vi quadam et potentia naturali spiritum hominis,
et tum decenter convenit cum verbo vel sensu divinae laudis, concutit
penetralia cordis, et illam quam accepit homo resuscitat in eo gratiam
Spiritus Dei. Quod optime expertus est, et experiens primus psaltes
inclytus dicit:
|
“Os meum sperui, et attraxi spiritum (Psal. CXVIII).”
|
|
|
|