CAPUT VI. Cur duo Sodomam venerunt, et quare vespere venerunt.

(CAP. XIX.) Venerunt duo angeli Sodomam vespere sedente Lot in foribus civitatis. Bene duo angeli venerunt, ut in testimonio duorum justum staret judicium. Hoc enim ad illud respicit, quod supra dixerat Dominus: Descendam et videbo utrum clamorem, qui venit ad me, opere impleverint, an non est ita, ut sciam. Sicut illa idcirco dicta sunt, ut de inexperta culpa temerariam nemo promat sententiam, sic duo venerunt Sodomam, ut minus quam duobus testibus, nulla damnatio terminet accusati causam. Et bene non tres, uti ad Abraham, sed duo tantum venerunt Sodomam. Etenim non quidem cordibus impiorum revelatur Trinitatis mysterium, verumtamen et Dei Filius inter peccatores super terram visus est, et cum hominibus impiis conversatus est (Bar. III): et Spiritus sanctus visibili specie apud eosdem apparuit, super ipsum quidem Dominum in specie columbae (Matth. III), super discipulos autem in specie ignis (Act. II). Bene ergo non tres, sed duo in civitatem impiorum venerunt angeli, quia tempore visitationis sic duae personae Filii, et Spiritus sancti hominibus innotuerunt, ut peccatores et impii omnes inexcusabiles sint. Vespere, inquit, venerunt. Ipsum tempus vel hora visitationis tristissimae peccatorum causae congruit. Abraham meridie visitatus est. Apparuit enim illi Deus supra, sedenti in ostio tabernaculi sui, in ipso fervore diei. Visitatur justus et mane, juxta illud: Mane astabo tibi et videbo (Psal. V). Item: In matutino interficiebam omnes peccatores terrae (Psal. C). Et alibi: In matutinis meditabor in te (Psal. LXII). Porro, quod dictum est, sedenti in foribus civitatis, illi congruit, qui animo non sedebat in sceleribus civitatis. Unde Petrus apostolus: Aspectu enim, inquit, et auditu justus erat, habitans apud eos qui de die in diem animam istam iniquis operibus cruciabant (II Petr. II).