|
Et quod supernae matris Jerusalem, Patris quoque Dei risus et gaudium
sit Christus.
Dixit Sara: Risum mihi fecit Deus. Quicunque audierit, conridebit mihi.
Rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham, quod Sara lactaret
filium, quem peperit ei jam sent? Contraria vel repugnantia sibi
videntur, quicunque audierit conridebit mihi, et quis auditurus crederet
Abraham. Etenim qui audiens conridet, utique auditui credit, in quo et
gaudet; et econtra, qui audiens non credit, profecto auditui non
conridet, aut congaudet. Dixit enim utrumque quicunque audierit
conridebit mihi: et quis auditurus crederet Abraham? Igitur prophetice
dicta haec esse intelligi oportet de ortu Isaac futuri, cujus hic forma
est, et esse paria prophetiae Simeonis dicentis, cum illum in ulnis
gestaret: Ecce hic positus est in ruinam, et in resurrectionem multorum
in Israel (Luc. II). Nam, qui audit et non credit, juxta quod propheta
dixit: Domine, quis credidit auditui nostro, et brachium Domini cui
revelatum est? (Isa. LIII) ei in ruinam: et qui audiens conridet, et in
resurrectionem positus est. Itaque sicut subdivisa dictio est, ita:
Dixitque Sara: Risum mihi fecit Deus, quicunque audierit, conridebit
mihi, rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham; ita de divisione
bonorum et malorum, fidelium et infidelium intelligendum est. Dicat
itaque illa, quae ut jam dictum est, per Saram intelligitur, mater
omnium nostrum, Jerusalem libera, quae sursum est (Gal. IV), dicat,
inquam, nato sibi vero Isaac, risum mihi fecit Deus, quicunque audierit
conridebit mihi. Ecce enim vere illi totus conridet orbis, quia filius
ejus unicus magnum et verum gaudium toti mundo attulit. Ploret itaque
ancilla, quae est a monte Sina in servitutem generans (ibid.), ploret,
inquam, illa, et filia ejus, quoniam hunc patris et liberae matris risum
odit, quia videlicet jam haeres non erit. O pium desiderium, pia spes,
et longa suspiria populi sanctorum, curvi et anheli, utpote longo jam
senio provecti, quomodo in gaudium sublevatus, et in risum est
dilatatus? quomodo abstersa est omnis lacryma ab oculis ejus? Quomodo
risit mater illa Jerusalem, ubi talis illi natus est filius? Nam,
quantam tunc habuerit materiam ridendi, testatur Isaias, cum dicit:
Excutere de pulvere, sede, Jerusalem, solve vincula colli tui, captiva
filia Sion. Quia haec dicit Deus: Propter hoc sciet populus meus nomen
meum, in die illa, quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum (Isa. LII).
|
|