|
(CAP. XXVIII.) Vocavit itaque Isaac Jacob, et benedixit, praecepitque ei
dicens: Noli accipere conjugem de genere Chanaan, sed vade et
proficiscere in Mesopotamiam Syriae ad domum Bathuel, patris matris
tuae, et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban, avunculi tui. Quem
jam ipse nesciens imo quem Deus benedixerat per ipsum nescientem, eum
nunc vocat ex nomine, et scienter benedicit, id est, datum in illo
confirmat subreptae benedictionis. Porro Esau, sicut superius dictum
est, alienigenis uxoribus cum offensione paterni et materni animi
adhaerendo, non jam Abrahae, non Isaac, aut Rebeccae filius erat, quippe
qui non in benedictione seminis Abrahae, sed nomine suo in carne sua
generare, et aliam quam Dei domum aedificare coeperat. Benedixit ergo
filium suum pater Isaac. At vero finis ejusdem benedictionis, non alius
sperabatur quam ipsum semen Abrahae, quod est Christus. Recte ergo
benedicentis haec verba sunt. Deus autem omnipotens benedicat tibi et
crescere te faciat atque multiplicet, ut sis in turbas populorum, ut det
tibi benedictiones Abraham et semini tuo post te, ut possideas terram
peregrinationis tuae quam pollicitus est avo tuo. Videns autem Esau,
quod pater suus benedixisset Jacob, probans quoque, quod non libenter
aspiceret filias Chanaan pater suus, ivit ad Ismaelem, et duxit uxorem
absque his quas prius habebat, Mahelet filiam Ismael filii Abraham,
sororem Nabajoth. Aut velut insipiens aut ut vere stultus, fecit hoc
Esau. Nam, si taedium matris aut offensionem paterni animi lenire
voluit, insipientiae fuit hoc pacto id facere velle, et hac intentione
inconsultis parentibus, quos jam in aliis uxoribus offenderat, ad
servilia declinare tabernacula, quod erat cum ejectis exire foras. Sic
nempe Sara locuta est: Ejice ancillam et filium ejus, non enim erit
haeres filius ancillae cum filio meo Isaac (Gen. XXI), et sic factum
fuerat. Sin autem, quod verius est, quia parentibus quoque propter Jacob
iratus erat, sicut Cain, et conciderat vultus ejus, idcirco ut eos
amplius offenderet, egit ita, procul dubio stultus fuit. Utrolibet modo,
conjugia sua cum ofsensione parentum triplicaverit, excusationem non
habet, simul enim insipiens et stultus peribunt (Psal. XLVIII). Sic et
Judaei, qui et prius propter traditiones hominum traditiones Dei
reliquerunt (Matth. XV), et postea persequentes Christum ac discipulos
ejus amplius in Ismaelem degeneraverunt testante Apostolo, cum dicit:
Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus est persequebatur eum qui
secundum spiritum, ita et nunc (Gal. IV) utrolibet modo id faciant, sive
per insipientiam, sive per stultitiam excusationem de peccato suo non
habebunt (Joan. XV).
|
|