CAPUT 14

CAP. IX.

Et quintus angelus tuba cecinit, et vidi stellam de coelo cecidisse in terram, et data est illi clavis putei abyssi, et aperuit puteum abyssi, et caetera usque

“vae unum abiit.”

Hoc unum vae magnum et prolixum, magna et multa breviter et mirabiliter replicat, mala variae servitutis filiorum Abrahae ludibria, quod scilicet post mortem Josue peccaverunt Domino servientes Baalim, et Astaroth, et ob hoc tradidit eos in manus Chusanrasathaim regis Mesopotamiae, servieruntque ei octo annis; quod iterum fecerunt malum in conspectu Domini, et ob hoc confortavit adversus eos Eglon regem Moab, servieruntque ei decem et octo annis (Judic. III); quod rursus addiderunt facere malum, et tradidit illos Dominus in manus Jabin regis Chanaan, qui et vehementer oppressit eos per viginti annos (Judic. IV); quod inde fecerunt malum, et idcirco tradidit eos in manus Madiam septem annis (Judic. VI); quod iterum dimiserunt Dominum, et non colebant eum, et idcirco iratus tradidit eos in manus Philistiim et filiorum Amon (Judic. X). Postquam ab illis longo duello contusi tandem per virtutem victoriosi regis David ita sunt liberati, ut humiliaret Philistaeos, et caeteras gentes in circuitu, sicut scriptum est:

“Et tulit David frenum tributi de manu Philistinorum, et percussit Moab (II Reg. XII)”

et caetera, eo processit iniquitas ipsorum, ut scinderentur decem tribus a domo David et templo Domini, vitulos aureos sibi fabricantes, primi haeretici, et universae exemplum haereticae perversitatis (III Reg. XII). Nunc jam litterae ordinem prosequamur:

“Et quintus, inquit, angelus tuba cecinit, et vidi stellam de coelo cecidisse in terram.”

Tunc profecto ille quintus angelus tuba cecinit, quando impleta est veritas Dei, quae dixerat Moysi:

“Ecce tu dormies cum patribus tuis, et populus iste consurgens fornicabitur post Deos alienos in terra ad quam ingredietur, ut habitet in ea. Ibi derelinquet me, et irritum faciet foedus quod pepigi eum eo (Deut. XXXI).”

Item:

“Ego enim, inquit Moyses, scio contentionem tuam, et cervicem tuam durissimam. Adhuc vivente me, et ingrediente vobiscum semper contentiose egistis contra Dominum, quanto magis cum mortuus fuero.”

Ac deinceps:

“Novi enim quod post mortem meam inique agetis, et declinabitis cito a via quam praecepi vobis (ibid).”

Tunc, inquam,

“quintus angelus tuba cecinit,”

quando nuntiatum est omnia scienti Deo quod post deos alienos fornicaretur Israel.

“Et vidi, inquit, stellam de coelo cecidisse in terram.”

Stella ista, quae de coelo cecidit, diabolus est, cui propheta dicit:

“Quomodo de coelo cecidisti, Lucifer, qui mane oriebaris (Isa. XIX).”

Et notandum quod hujusmodi stellam non dixit: Vidi cadere, sed vidi cecidisse. Jamdudum quippe ceciderat et per terram repebat, quando haec fieri coeperunt, quae praesenti loco ista visio mystica replicat. Quando ille cecidit, nullus hominum erat qui videret, praeter illum qui in Evangelio suo loquitur, dicens:

“Videbam Satanam sicut fulgur de coelo cadentem (Luc. X).”

Qui enim haec dicit homo Christus, prius erat Deus, quam homo fieret, prius quam angelus ille, stella illa, sive lucifer ille caderet, imo priusquam angelus aut creatura aliqua fieret. Bene ergo non ait: vidi cadere, sed vidi cecidisse.

“Et data est ei clavis putei abyssi, et aperuit puteum abyssi. Et ascendit fumus putei, sicut fumus fornacis magnae.”

Summam breviter mystica significatione tangit causae vel originis, quae idololatriae vel omnis haereseos initium fuerit. Nam

“data est illi clavis putei abyssi,”

id est, permissa est potestas sive facultas angelo illi, qui in veritate non stetit, omnis mendacii fundamentum nullum habentis, nec enim alicui rei innititur existenti. Idcirco bene mendacium quod loquitur ex propriis, et cujus pater est (Joan. VIII), puteus dicitur abyssi, videlicet infinitae profunditatis: quia, sicut jam dictum est, rerum existentium fundamentum non habet, nihilque ei subest, loquitur enim quod non est. Hunc talem puteum abyssi aperuit miseris loquens hominibus, et dicens, se Deum esse, suadensque sese in simulacris pro Deo colendum.

“Et ascendit fumus putei, sicut fumus fornacis magnae.”

Ascendit, inquam, videlicet etiam usque ad sapientes saeculi, quos obscuravit. De quibus et Apostolus dicit:

“Sed evanuerunt in cogitationibus suis, et obscuratum est insipiens cor eorum. Dicentes enim se esse sapientes, stulti facti sunt (Rom. I),”

etc. Et tunc fumus ejusmodi sicut fumus dicitur fornacis magnae, quia videlicet sicut fumus non nisi ex subjacente igne fit, sic non nisi ex praecedente causa cupiditatis sive concupiscentiae nascitur caecitas mentis, sive obscuratio cordis insipientis.

“Et obscuratus est sol et aer de fumo putei.”

Ad id perventum est, propter quod et casum stellae, et apertionem praemiserat putei abyssi fumantis. Sol namque et aer ille, ut supra jam dictum est, erat Israel. Sol propter patres vel patrum fidem, ex quibus Christus sol justitiae secundum carnem; aer vero propter susceptam exinde ejusdem fidei illuminationem. Hic post mortem Josue obscuratus est, ut dimitteret Dominum Deum patrum suorum, et sequeretur deos alienos, deosque populorum qui in circuitu habitabant (Judic. II). Suscitavit illis judices Dominus, qui liberarent eos de vastantium manibus. Sed nec illos audire voluerunt fornicantes cum diis alienis, et adorantes eos. Sol ergo et aer de fumo putei obscuratus est. Quid deinde?