|
Non autem hoc dicimus quod solis peccatoribus, id est eis tantum qui
baptismi gratiam criminum magnitudine perdiderunt, hujusmodi stolam
Pater ille reservaverit, et nulli justorum exoptanda aut ambienda sit.
Nam idem esset ac si diceremus poenitentiam non esse necessariam justis.
Quod si dixerimus, scilicet, quia poenitentia opus non habeamus,
quantumlibet justi simus, nos aut illi propter quos, vel cum quibus haec
dixerimus, mentimur, contra veritatem facimus, et veritas in nobis non
est (I Joan. I). Qui enim justissimus omnium mortalium est, nec ille
quantum satis est humiliari, et de peccatis suis poenitere potest. Non
ergo hoc dicimus quod solis peccatoribus repositus sit hic ordo
poenitentialis, sed etiam justis. Peccatori namque haec saepe dicta
stola cum acceperit eam, venia et gratia est, justo cum quasi
descendendo sumpserit eam, gratia et gloria est. Novimus quamplures
justos, et justitiae columnas, in illa poenitentiae domo stantes, in qua
poenitentes sub eodem habitu recipiuntur, et gaudii convivium
celebratur, qualis fuit Pannoniensis Martinus, et apostolicae sedis
praesul B. Gregorius, Augustinus quoque ejusdem sanctissimi Gregorii
discipulus, aliique quamplurimi viri sanctissimi, justitia et sanctitate
fulgidi, et nihilominus propter pretiosam justitiam fulgidum monachicae
humilitatis habitum non dedignati. De qualibus idem Gregorius ore aureo
dicit: Sciendum est quia sunt plerique justi, in quorum vita tantum
gaudium est ut eis quaelibet peccatorum poenitentia praeponi nullatenus
possit. Nam multi et nullorum sibi malorum sunt conscii, et tamen in
tanti ardoris afflictione se exercent ac si peccatis omnibus
angustentur, etc. Dicamus igitur quia, peccator, cum sit aut
facinorosus, poenitentialem hujus ordinis stolam accipit, bene facit; et
qui, cum sit justus et justitiae testimonium perfecte habens coram Deo
et hominibus, nihilominus tamen eam accipit, optime facit. Porro, qui,
idcirco quia justus est vel justum se esse putat, humilitatem istam
aspernatur, dicens quia poenitentialis est et solis debita reis quaedam
retrusio, male facit. Sed jam ista quae litem quamdam redolent
omittentes, citius ad illam pietatis domum revertamur, coeptumque exinde
sermonem perficere maturemus.
|
|