|
|
“In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia,”
|
|
id est hi qui jam in usu bonorum operum exercitati sunt, verba Dei non
solum audiunt, sed et per intelligentiam gustant et sapiunt, tantumque
ab intellectus eorum prudentia differt auditor piger, quantum ab auditu
fauces quae saporem dijudicant. In quo amicorum quoque imperitiam [om.
fort., redarguit], quibus ipsa doctrina verba quae proferunt, per
arrogantiam non sapiunt. Qui et verba Sophar quae imperite protulit, ad
usum rectitudinis pertrahit cum subjungit:
|
|