CAPUT XLI. Quod utile fuerit Jacob verba filiorum Laban audisse, quodque uxores suas pater quasi alienas reputarit et vendidit, quod haec carnalia in typum acciderint spiritualium.

(CAP. XXXI.) Postquam autem audivit verba filiorum Laban, dicentium: Tulit Jacob omnia quae fuerant patris nostri, et de illius facultate dilatus factus est inclytus: animadvertit quoque faciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius, maxime dicente sibi Domino: Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam. Haec verba filiorum Laban, Jacob in bonum cooperata sunt, et illa vultus ejus austeritas, de qua vocatis ad se Rachel et Lia dixit: Video faciem patris vestri, quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius. Bonum quippe illi erat audire vocem Domini Dei, dicentis: Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum, et imitatorem esse perpetuum obedientiae et peregrinationis, ut haeres quoque in aeternum existeret benedictionis Abraham, avi sui, et Isaac patris sui, quibus non parva cura fuit nunquam reverti illuc, unde ut exirent praeceperat illi Deus. Unde est illud: Cave ne filium meum reducas illuc. Ac deinceps: Filium tantum meum ne reducas illuc (Gen. XXIV). Igitur et haec quae praedicta sunt, et ea quae postmodum ad Rachelem et Liam loquitur, Sed pater vester circumvenit me, et mutavit mercedem meam decem vicibus, etc., in illud bonum sancto viro cooperantur, ut quo vocabat Deus, illuc ipsa adversitate impellente, citius insequeretur. Nihilominus et ipsis conjugibus in idipsum bonum cooperata est inclementia patris non amabilis, de qua protinus conqueruntur, et dicunt: Nunquid habemus residui quidquam in facultatibus, et haereditate domus patris nostri? Nonne quasi alienas reputavit et venditit, comeditque pretium nostrum? Hoc vento adverso navigium feliciter impellente, ultro portum aspiciunt, et dicunt: Sed Deus tulit opes patris nostri, et nobis eas tradidit, ac filiis nostris. Unde omnia quae praecepit tibi Dominus, fac. Haec, inquam, illis quoque cooperata sunt in bonum suum, ut citius talem sequerentur virum, et cum patribus tanti meriti, promissiones acciperent eorumdem patrum, essentque in exemplum spiritualium ad instructionem animarum, qualium quilibet in psalmo dicentem audivimus Spiritum sanctum, sive Patrem Christi Deum: Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; obliviscere populum tuum, et domum patris tui, et concupiscet rex decorem tuum (Psal. XLIV). Nam, sicut illas conjuges Jacob adversa haec impulerunt, ut illum relinquerent patrem, qui filiarum comedisset pretium, et talem sequerentur virum: sic et adversa mundi plerumque dilectam Deo juvant animam, ut anhelantius tendat ad Deum. Unde et illi per prophetam dicit Deus: Ecce ego sepiam viam tuam spinis, et sepiam eam maceria, et semitas suas non inveniet, et sequetur amatores suos, et non apprehendet eos, et quaeret eos, et non inveniet, et dicet: Vadam et revertar ad virum meum priorem, quia bene mihi erat tunc, magis quam nunc (Ose. II). Ipse Jacob antequam ejusmodi spinis offensus fuisset, cum adhuc molliter exciperetur, dicente Laban: Inveniam gratiam in conspectu tuo; experimento didici quod benedixit mihi Deus propter te, etc., tardavit reverti, et dixit: Si feceris quod postulo, iterum pascam et custodiam pecora tua. Nunc autem ubi laesus fuit, surrexit itaque Jacob, ait Scriptura, et impositis liberis et conjugibus suis super camelos, abiit pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan. Ita et in caeteris planum est veram esse sententiam Apostoli dicentis: Scimus quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, his qui secundum propositum vocati sunt sancti. (Rom. VIII). Sane in eo quod dicit Jacob: Levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas, varios et maculosos, et diversorum colorum, dixitque angelus Domini ad me: Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super feminas, varios, respersos, et maculosos, vidi enim omnia quae fecit Laban manifestat quod stropham illam, quam de virgis exercuit, coelesti auctoritate egerit, quia videlicet pro causa superius dicta, justum erat ut tolleret Deus substantiam Laban et daret illi.