|
|
“Descendit autem Dominus, ut videret civitatem et turrim quam
aedificabant filii Adam, et dixit: Ecce unus est populus et unum labium
omnibus. Coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis,
donec eas opere compleant. Venite igitur, descendamus et confundamus ibi
linguam eorum (Gen. XI).”
|
|
Et revera sicut in praevaricatione Adae res acciderat tam magna, cui
sese deberet opponere sancta Trinitas, ita et hic. Qualem enim erat quod
intendebant filii Adam, dicentes:
|
“Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat ad
coelum?”
|
|
(ibid.) Nimirum eodem ausu superbiae decipiebantur, quo et ille deceptus
est, ambiendo ut esset sicut Deus, et ille agitabat eos, qui dixit in
corde suo:
|
“Ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo (Isa. XIV).”
|
|
Propter ejusmodi superbiam quam imitabantur, congrue Scriptura denotat
eos nominans filios Adam.
|
“Descendit autem, inquiens, Dominus, ut videret civitatem et turrim,
quam aedificabant filii Adam.”
|
|
Denique hujusmodi locutio admirationi esse vult, quod filii adhuc tantam
spirabant audaciam, jam ferentes paternam poenam, quia profecto magis
mirum est superbire post poenam vel in poena quam ante poenam. Ausum
igitur illorum libet admirari verbis quoque ethnici, scilicet poetae
insignis, qui poenas infernales describere gestiens dicit:
Hic genus antiquum terrae, Titania pube
Fulmine dejecti, fundo volvuntur in imo,
Hic et Aloidas geminos immania vidi
Corpora, qui manibus magnum rescindere coelum,
Agressi, superisque Jovem detrudere regnis.
(VIRG., Aeneid. VI.)
Sed nunquid hoc Deum timuisse putabimus, et idcirco dixisse:
coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas
opere compleant? Denique et si hodieque viverent, et aedificare non
cessent, aut cessarent; nunquid vel usque ad medium altitudinis coeli
sive firmamenti, pervenissent? minime. Sed, esto, pervenerint, sive
pervenire poterint usque ad illam firmamenti celsitudinem quam dicunt
Aplanen. Quid tibi nocere possent invisibili majestati, etiam non
deturbati aut fulminati? Ergo praecavisse quidem Deum aliquid, non sit
dubium, quoniam sic superius scriptum est (Gen. VI):
|
“Et praecavens in futurum;”
|
|
verumtamen non praecavisse manus eorum, imo praecavisse linguas eorum.
In quo? Simus attenti, quia non minimam intelligentiam locus iste
quaerit, dicente Deo:
|
“Nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant,”
|
|
qui et non manus eorum praecidit, sed linguas eorum confudit. Dicamus
ergo qualem praecavit aedificationem superborum, quia veraciter dictum
est superius. Et praecavens in futurum.
|
|