CAPUT XXIV. De eo quod elevata nube proficiscebantur filii Israel, et quod in loca ubi stetisset, ibi castrametabantur.

“Cumque ablata fuisset nubes, quae tabernaculum protegebat, tunc proficiscebantur filii Israel, et in loco ubi stetisset nubes, ibi castramentabantur. Ad imperium Domini proficiscebantur, et ad imperium ejus figebant tabernaculum,”

etc. Gloriosum quidem et honorificum secundum historiam fuit ducibus illis, exercitibus illis, quod ad imperium Domini proficiscebantur, et ad imperium illius figebant tabernaculum cunctis diebus, quibus stabat nubes super tabernaculum, manontes in eodem loco, quod per verbum Domini figebant tentoria, et per verbum illius proficiscebantur, erantque in excubiis Domini juxta imperium Domini, per manum Moysi. Verum illa coelestia, quorum secundum exempla ista facta sunt, occultiora quidem, sed gloriosiora quam haec sunt. Quae sunt illa? videlicet quod patres nostri, duces nostri, qui spirituali procinctu expediti devexerunt ad nos sanctuarium Domini, incarnationem sive nativitatem, passionem, et ex mortuis resurrectionem atque ascensionem praedicantes Christi Filii Dei, non ad suum arbitrium, quo volebant ipsi proficiscebantur, sed quando, quo vel quomodo imperabat illis spiritus Jesu. Nam hinc est illud quod in Actibus apostolorum legimus:

“Transeuntes autem Phrygiam et Galatiae regionem, vetiti sunt a sancto Spiritu loqui verbum in Asia. Cum venissent autem in Mysiam, tentabant ire Bithyniam, et non permisit eos Spiritus Jesu. Cum autem pertransissent Mysiam, descenderent Troadem, et visio per noctem Paulo ostensa est. Vir Macedo quidam erat stans, et deprecans eum dicens: Transiens in Macedoniam, adjuva nos; ut autem visum vidit, statim quaesivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quia vocasset nos Deus evangelizare eis (Act. XVI).”

Igitur et isti ad imperium Domini proficiscebantur praecedente illos nube, quae est Christus, videlicet secundum humanum corpus, de qua nube plenius in Exodo diximus.