|
|
“Nolite possidere aurum, neque argentum, neque pecuniam in zonis
vestris. Non peram in via, neque duas tunicas, neque virgam. Dignus est
enim operarius cibo suo. In quamcunque civitatem aut castellum
intraveritis, interrogate quis in ea dignus sit, et ibi manete, donec
exeatis.”
|
|
Haec est illa ordinatio Domini, cujus Apostolus, ad Corinthios scribens,
ita meminit:
|
“Nescitis, quoniam qui in sacrario operantur, quae de sacrario sunt,
edunt? Qui altari deserviunt, cum altari participantur. Ita et Dominus
ordinavit his qui Evangelium annuntiant, de Evangelio vivere (I Cor.
IX).”
|
|
Ad quid enim, neque aurum, neque argentum, neque pecuniam in zonis,
neque peram habeant praedicatores Evangelii, nisi quia neque necesse
est, neque expedit? Seminantes enim sua spiritualia, jure illorum quibus
seminant metere debent carnalia, secundum istam sententiam a justissimo
prolatam Domino:
|
“Dignus est enim operarius cibo suo.”
|
|
Est autem hic aliquid quaerendum, quia cum apud hunc evangelistam supra
. . . ita scriptum est,
|
“Et praecepit eis, ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum (Marc.
VI).”
|
|
Et quidem si unam tantum virgam sciremus, difficilius ista quaestio
solveretur. Nunc autem duae virgae sunt, altera regum gentium, alia
discipulorum Christi. Virga regum gentium, virga est dominationis: virga
discipulorum Christi, virga dilectionis, virga pastoralis officii, super
curam animarum sollicite vigilantis. Illa virga, quae dominationis est,
non est concessa ministris Evangelii pacis, et illa interdicitur hic,
dicendo,
amplius autem illic:
|
“Reges gentium dominantur eorum, et qui potestatem habent super eos,
benefici vocantur; vos autem non sic (Luc. XXII).”
|
|
Porro, virgam disciplinae, virgam pastoralis sollicitudinis ac
vigilantiae, non solum nunquam interdixit, verum etiam ab initio jussit,
ab initio, inquam, id est ex quo primum pastores animarum mittere
coepit. Talium namque primi fuerunt Moses et Aaron. Illis utique, cum
mitteret eos, non praecepit Dominus, ut quidquam tollerent in via, nisi
virgam tantum.
ait ipse ad Mosen,
|
“quod tenes in manu tua? Respondit: Virga.”
|
|
Ait:
|
“Projice eam in terram. Projecit, et versa est in colubrum,”
|
|
etc. (Exod. IV). Et subinde:
|
“Virgam quoque hanc sume in manu tua, in qua facturus es signa (ibid.).”
|
|
Quid aliud praecepit huic vel fratri ejus Aaron, ut tollerent in via,
nisi virgam tantum illam? Sic nimirum evangelistis omnibus, cunctis
Evangelii praedicatoribus, nihil aliud praecepit in via sua tollere,
nisi vigorem pastoralis curae, nisi legem vitae ac disciplinae, et pro
hujus rei signo interdum virgam quoque materialem manu gestare. Porro,
virgam dominationis, sicut jam dictum est, apud istum evangelistam
interdicit. Quod sciens apostolus Petrus, dicit:
|
“Neque dominantes in clero, sed forma facti gregis (I Petr. V),”
|
|
et Paulus ad Corinthios:
|
“Parcens, inquit, vobis non veni ultra Corinthum, non quia dominamur
fidei vestrae, sed adjutores sumus gaudii vestri. Nam fide statis (II
Cor. I).”
|
|
Quid, si non staretis? Utique tunc
|
“in virga venirem ad vos, nunc autem in spiritu mansuetudinis (I Cor.
IV).”
|
|
Quid igitur evangelistae sunt vel erant facturi, si neque aurum, neque
argentum possidere concessum est eis, neque pecuniam in zonis? Ait:
|
“Dignus est enim operarius cibo suo.”
|
|
Et continuo subjungit:
|
“In quamcunque civitatem aut castellum intraveritis, interrogate quis in
ea dignus sit, et ibi manete donec exeatis, edentes et bibentes quae
apud illos sunt,”
|
|
sicut Lucas manifestius meminit (Luc. X). Hac fiducia neque aurum, neque
argentum, neque zonas aere fecundas admittunt, aut admittere debent suo
comitatu ministri verbi Domini, quia debitor est illis omnis auditor
ejusdem verbi Domini, ut illud os impleat cibo corporali, de quo verbum
vitae accepit, qui cibus est spiritualis, ut confidenter dicat:
|
“Si nos vobis nostra spiritualia seminavimus, magnum est, si vestra
carnalia metamus?”
|
|
(I Cor. IX.) Nunquid aliquem unquam Omnipotentis vernulam verbi spes
ista frustravit? Imo et si totus fere mundus aliquando esuriat, et pane
indigeat, justum illum, cujus in corde domesticum, cujus in ore
familiare est Dei verbum, non videbis derelictum (Psal. XXXVI): et verum
est, quod Scriptura dicit:
|
“Non interficiet Dominus fame animam justi (Prov. X).”
|
|
Exempli gratia: Cum reges et principes esurirent in Israel, et Helias
fortissimus verbi Dei minister superesset, nec haberet qui eum pasceret:
|
“Recede hinc, ait Dominus, et absconde te in torrente et ibi de torrente
bibes, corvisque praecepi ut pascant te (II Reg. XVII).”
|
|
Rursus cum post dies siccatus esset torrens, non enim pluerat super
terram:
|
“Surge, inquit, et vade in Sareptha Sydoniorum, et manebis ibi, praecepi
enim ibi mulieri viduae ut pascat te (ibid.).”
|
|
Sublata est igitur omnis cupiditatis vel miserae sollicitudinis occasio,
ut sit evangelistarum liber animus, et non ipsi aurum dominetur, sed
ipse auro, et omnibus quae possident homines dominetur, et de omnibus
nihil nisi victum et vestitum accipere dignetur. Quomodo autem quisquam
audeat illis haec, scilicet victum et vestitum subtrahere aut invidere?
Revera nullo modo, nisi semetipsum judicare velit indignum aeternae
vitae. Nam haec est ipsius sententia Verbi ministros suos in suum opus
emittentis.
|
|