CAPUT 17

CHRIST. Narrat Scriptura de rege Ezechia, quia ipse confregit aeneum serpentem quem fecerat Moyses; siquidem usque ad illud tempus filii Israel adolebant ei incensum (IV Reg. XVIII). Si ergo potuerunt colere aeneam similitudinem serpentis, quanto magis, vel citius coluissent aureas similitudines sanctorum Cherubim? Igitur quod vetuit Dominus dicens: Non facies tibi sculptile neque omnem similitudimem, quae est in coelo desuper, et quae in terra deorsum, nec eorum quae sunt in aquis sub terra (Exod. XX); idcirco vetuit ne facturam eorum subsequeretur cultura, unde et subjunxit, non adorabis neque coles ea, et recte, quia nihil erat in coelo, sive in aquis, cujus similitudo jure adorari deberet aut coli, praeter Deum cujus substantia incircumscripta esset invisibilis, et cujus nullam viderant similitudinem, ut eam posset artifex imitari. Hinc Moyses in Deuteronomio dicit: Non vidistis aliquam similitudinem in die qua locutas est vobis Dominus in Oreb de medio ignis, ne forte decepti faciatis vobis sculptam similitudimem, aut imaginem masculi vel feminae (Deut. IV), etc. Itaque non contra me, sed pro me facit illud praeceptum legis, videlicet adversus Humaniformios contra quos Christianitati aliquando labor exstitit, ut manifesti convincerentur erroris, dicentes hominem secundum facturam corporis factum esse ad imaginem Dei. Contra me, ut jam dictum est, non facit, quia videlicet tunc quidem non videbatur aut visus erat in terra Deus cum hominibus conversatus; nunc autem in terra visus est, et cum hominibus conversatus est in illa specie (Baruch. III), quam optime novit Deus et homo Christus, et hic idem crucifixus. Proinde similitudinem ejus facio, et hanc adoro, non vana spe sanitatis et salutis in fide vel per fidem ejus, qui pro me secundum hanc similitudinem in cruce pependit. Si enim serpentem aeneum pro signo positum percussi aspicientes sanabantur, non utique serpentem viventem, sed inanimatam serpentis similitudinem, quanto magis ego signum hoc aspiciens, de quo, ut jam supra memini: Ecce ego, inquit Dominus, levabo ad gentes manum meam et ad populos exaltabo signum meum (Isa. XLIX); quanto magis, inquam, ego aspiciens et vultu in terram demisso, adoro hoc signum, et pulverem pedum illius lingens sanari debeo a morsibus sive percussionibus serpentum (ibid.), id est a vitiis et peccatis, quae sunt percussiones malignorum spirituum?

JUD. Ergone signum illud, quod adoras, signum est Dei, et non potius hominis mortui? Nam Deus ad Moysem dixit: Non enim videbit me homo, et vivere potest (Exod. XXXIII); hic autem et visus ab hominibus, et comprehensus, et occisus est.