|
id est ideo ne mens conscia virtutis in superbiam se elevet,
|
“quasi leaenam capies me,”
|
|
id est sicut leaena quaerens escam catulis in foveam lapsa per appetitum
suppositae pecudis et in caveam recepta, vectibusque circumsepta
levatur, ita propter cibum veti tum in hanc mortalitatis foveam dejectum
hominem, misericordiae subsidiis ad superna unde corruit sublevabis. Sed
et quotidie
quis
capitur per vitium elationis in foveam concupiscentiae dispensatione
divina ruere permissus, infirmitate sua cognita, tandem superna
miseratione ad veniam reducitur. Unde et apte subditur:
|
“Reversusque mirabiliter me crucias,”
|
|
id est, qui relinquendo me insensibilem reddideras,
scilicet tangendo cor meum, et quam sim lugendus demonstrans,
per lacrymas et gemitus
inquam, non poenaliter, quia videlicet mens in fletibus compunctionis
suae poenam gaudens miratur. Et ne per otium remissa mens torqueat, imo
nigredinem suam in se erubescat.
|
|