|
Jam nunc ut ad capitulum hic et supra memoratum sermo recurrat, quis est
ille coeli concentus, et quae vel qualis est dormitio ejus. Dixit enim:
|
“Et concentum coeli quis dormire facit?”
|
|
(Job XXXVIII.) Nimirum concentus concors est, et. in nullo dissonans
cantus, et ejusdem angelicae cantionis omnis symphonia laus est sanctae
Trinitatis, cujus videlicet laudis summam hanc audimus in Isaia:
|
“Sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus exercituum, plena est omnis
terra gloria ejus (Isa. VI),”
|
|
sive pleni sunt coeli et terra majestate ejus. Verus et pulcher
concentus chordis omnibus bene extentis et vocibus cunctis bene
consonantibus, ex quo, sicut jam supra dictum est, eductus est coluber
tortuosus omni voce dissonus, omni symphoniae contrarius, sibilator non
cantor, non praecentor aut succentor, imo quantum in ipso fuit, vel est,
totius sacrae musicae corruptor. Quomodo illum talem concentum coeli
Dominus Deus dormire fecit, vel facit? Nimirum dejiciendo sive ejiciendo
de ordine vel choro cantantium illum saepe dictum, et saepe exsecrandum
colubrum tortuosum, quia dum illum dejecit, pacem firmavit et concordiam
fecit in sublimibus suis. Pax illa, concordia illa, nonne dormitio est?
Quid enim aliud nobis hominibus sancta et mystica lex repromittit, nisi
securitatem illam ineffabilem sub verbo dormitionis?
|
“Et comedetis, inquit, panem vestrum in saturitate, et absque terrore
habitabitis in terra vestra. Dabo pacem in finibus vestris, dormietis,
et non erit qui exterreat.”
|
|
Et protinus ostendens quomodo vel per quid efficiatur illa dormitio
nostra:
|
“Auferam, inquit, malas bestias, et gladius non transibit terminos
vestros (Levit. XXVI).”
|
|
Malae quippe bestiae sunt maligni spiritus, et malarum bestiarum caput
est ille coluber, id est diabolus, quorum terminos jam transivit
gladius, id est sententia damnationis aeternae, quam supra jam diximus.
Quid igitur in sermone pulchrius, in re pretiosius isto quod ait,
|
“et concentum coeli quis dormire facit?”
|
|
O ter quaterque beatus ille concentus coeli, ubi omnis multitudo et
concinendo dormit, et dormiendo concinit! Sabbatizat enim et dormitio
ejus in Sabbato est ipsa requies Domini, septima dies Domini, et in
illam requiem introivit cum concentu interminabili, cum voce ineffabili,
cum extensione infatigabili.
|
|