|
|
“Nescio enim quandiu subsistam,”
|
|
scilicet in hac vita, ubi vacat exercere sapientiam, vel operari
justitiam;
|
“et si post modicum tollat me Factor meus,”
|
|
subaudi nescio. Et bene ait
quia videlicet quamlibet longum fuerit tempus vitae praesentis, eo ipso
breve est, quo permanens non est. Notandum vero quod quatuor principales
virtutes, ex quibus verus sapiens compositus est, hic sibi affectat
mendaciter. Fortitudinem, in eo quod irascitur vehementer; prudentiam,
id est scientiam suam, quam ostendere se velle perhibet; justitiam, in
eo quod ait:
|
“Non accipiam personam viri, et Deum homin non aequo.”
|
|
In ea tamen quae dicitur temperantia sibi contrarius est, dum illam nunc
sibi arrogat, cum quasi benevolentiae captandae non immemor,
|
“Demisso, inquit, capite, veritus sum indicare vobis sententiam, et
exspectavi donec disceptaremini;”
|
|
nunc autem omnino se non habere illam sibi ipse testis est, cum attentos
exigens auditores,
|
“Venter meus, inquit, quasi mustum absque spiraculo; loquar et
respirabo.”
|
|
Testatur enim his verbis, quod tacendi intemperans sit. Tandem ad amicos
hoc vitioso praemisso principio, convertitur ad ipsum Job.
|
|