|
Quorsum ista commemoratio Levi tam bona? Nimirum ut sacerdotes, quos
culpa omnino degenerasse demonstret a fide vel justitia paterna, nec ad
patres pertinere filiorum vituperationem, nec filiis utique malis
communem esse paternae justitiae laudem. Ac si dicat: Quoniam ostia mea
clauditis et altare meum incenditis, decimas a populo suscapientes,
haereditario jure secundum carnem filii Levi, putatis vos mihi esse
sicut fuit Levi, sicut fuerunt Moses, et Aaron, et Phinees, et caeteri
temporum illorum homines sive sacerdotes vestri majores de tribu Levi,
quasi non aliunde mihi placuerint, nisi ex eo, quod vos tractatis
ministerio cruenti sacrificii. Non ita est: Scietis et experimento
discetis, quia misi ad vos mandatum istud, ut esset pactum meum cum
Levi. Cujusmodi pactum? Utique non pactum ostia claudendi et altare
incendendi, mactandi pecora et manducandi carnes, sed pactum vitae et
pacis, et hoc pactum meum cum eo fuit. Quomodo fuit? Dedi ei timorem, et
timuit me, a facie nominis mei pavebat. Lex veritatis erat in ore ejus,
et iniquitas non est inventa in labiis ejus. In pace et in aequitate
ambulavit mecum, et multos avertit ab iniquitate. Haec omnia
sacerdotalia sunt, quae vos non habetis. Ergo sacerdotes non estis.
Labia sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex ore ejus,
quia Angelus Domini exercituum est. Vestra autem labia non custodiunt
scientiam, non est lex in ore vestro, quam annuntiare, est angelicum
officium implere, imo recessistis de via, quae est Dei scientia, et
scandalizastis plurimos in lege. Etenim sicut per alium prophetam dictum
est: Laqueus juvenum omnes vos (Isa. XLII). Ergo sacerdotes non estis.
Irritum fecistis pactum Levi; irritum, inquam, non ipsi Levi sed
vobismetipsis, ut nihil vobis prosit esse secundum carnem filios Levi.
Scire debemus quando sit factum, quod nunc dicit: Pactum meum fuit cum
Levi, videlicet quando post egressum de Aegypto venientes ad montem
Sinai, ascenderunt Moses et Aaron, Nadab et Abiu, qui erant de tribu
Levi, et septuaginta de senioribus Israel, et viderunt Deum Israel.
Dixitque Dominus ad Mosen: Ascende ad me in montem, et esto ibi, daboque
tibi tabulas lapideas, et legem ac mandata quae scripsi, ut doceas
filios Israel (Exod. XXIV). Hoc fuit pactum vitae et pacis. Quae autem
post vituli reatum mandavit, non pertinent ad pactum vitae et pacis.
Unde apud Ezechielem haec et alia taliter distinguit: Ejeci ergo eos de
terra Aegypti, et eduxi in desertum, et dedi eis praecepta mea, et
judicia mea ostendi eis, quae faciat homo et vivat in eis (Ezech. XX).
Deinde subsequitur: Et irritaverunt me domus Israel in deserto, scilicet
faciendo vitulum et adorando illum. In praeceptis meis, inquit, non
ambulaverunt, et judicia mea projecerunt, quae faciens homo vivet in
eis. Ergo et ego dedi eis praecepta non bona, et judicia in quibus non
vivent. Diligenter animadvertenda sunt haec qualia sint praecepta quae
dedit ante, et qualia quae dedit post reatum vituli, et tunc certius
patebit quantum distet illud, unde collaudatur Levi dicendo. Pactum meum
fuit cum eo vitae et pacis, et illud in quo gloriantes sacerdotes impii,
putabant se apud Deum sic esse ut fuit Levi. Sequitur.
|
|