|
Spiritui sancto, et omnibus, quorum per os ipse locutus est, sanctis
prophetis, vir illustrissime Coloniensium archipraesul Friderice,
jucundum esse nostrum eloquium non vane speramus, dum Christi Filii Dei
sacramenta praedicantes, ipsorum testimoniis opportune et convenienter
utimur. Uno namque et eodem actu, dum fidem nostram Deo offerimus,
ipsorum quoque testes sumus, ipsorum fidei testimonium perhibemus. Hoc
nimirum illis gratum esse et jucundum non dubitamus. Ait enim unus
illorum, Isaias, in thesauro fidei et verbo Domini valde copiosus: Et
dixit Dominus ad me: Sume tibi librum grandem, et scribe in eo stylo
hominis: Velociter spolia detrahe, cito praedare. Et adhibui mihi testes
fideles, Uriam sacerdotem et Zachariam, filium Barachiae; et accessi ad
prophetissam, et concepit, et peperit filium. Et dixit Dominus ad me:
Voca nomen ejus, Accelera spolia detrahere, Festina praedari, quia
antequam sciat puer vocare patrem suum et matrem suam, auferetur
fortitudo Damasci et spolia Samariae coram rege Assyriorum (Isa. VIII).
Quisnam est liber ille grandis, quem ut sumeret sibi jussum esse dicit,
nisi universitas Scripturarum sanctarum, in qua sunt fidelia testimonia
Christi, quod sanctum primum ad Abraham Deus repromisit? Et quid illi
est, in tali libro scripsisse stylo hominis nomen pueri, de quo
praedixerat: Ecce Virgo concipiet et pariet Filium (Isa. VII), nisi
accepisse gratiam propheticam, factumque esse unum ex illis qui ejusdem
Christi venturi testimonia conscripserunt, eumdemque testantur
exstitisse Deum, priusquam per carnis nativitatem venerit in hunc
mundum? Hoc eleganter per tale nomen praedicatur: Accelera spolia
detrahere, Festina praedari, et per talem nominis rationem, quia
antequam sciat puer vocare patrem suum et matrem suam, auferetur
fortitudo Damasci et spolia Samariae coram rege Assyriorum. Qualis enim
vel quanta est acceleratio spolia detrahendi, sive festinatio praedandi,
prius spolia detrahere, prius praedari, quam habere matrem, vel vocare
patrem, qui fuit Joseph secundum adoptionem pueri hujus! Idem ergo est
ac si dicat quia puer iste, quem Virgo concepit et peperit, Deus erat
priusquam idem homo fieret, et salvavit Hierusalem et Judam a rege
Damasci Rasin, et a rege Samariae Faccee, filio Romeliae, qui tunc illum
pariter impugnabant, et a caeteris quoque hostibus e quibus ille populus
auxilio superno liberatus est. Profecto hujusmodi prophetias scribere,
accedere fuit ad prophetissam, de qua dicit, et accessi ad prophetissam,
et concepit, et peperit filium. Quaenam est illa prophetissa, nisi illa
de qua praelocutus fuerat, mater Emmanuelis, virgo Maria, gratia plena,
in qua omnis prophetia implenda erat? Iste accessus ad hanc prophetissam
talis est, qualis introitus honorati viri in sanctuarium Domini cum
oblatione solemni, cum talento quod offerat auri probati atque
purissimi. Testes hujus rei, quod taliter ad prophetissam 4 illam
accesserit, quod prophetiae in ea complendae suam portionem
conscripserit, gratulatur se habere tam apostolos ex Judaeis, quam
sanctos doctores ex gentibus, verbis hujuscemodi: Et adhibui mihi testes
fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam, filium Barachiae. Sacerdos
Urias, quod interpretatur, lux mea Dominus, apostolica dignitas.
Zacharias, quod interpretatur, memor Domini, filius Barachiae, id est
benedicti Domini, conventus vel coetus est Ecclesiae de gentibus,
sanctis ornatus doctoribus, quorum omnium, videlicet apostolorum atque
doctorum, si scripta perpendas, palam est quia testes sunt Isaiae
prophetae, quod optime senserit et crediderit de puero hoc talis
prophetissae filio, quia nimirum in praedicatione fidei hujus verbis
ejus constanter utuntur. Quod de uno Isaia diximus, de caeteris quoque
prophetis dicimus, quia revera datum est illis a Spiritu sancto,
dividente singulis prout vult, sumere librum grandem, id est sanctam
Scripturam, cujus primam et magnam portionem scripsit Moses; et scribere
in eo stylo hominis, id est eadem auctoritate qua primus Moses scripsit,
scribere aliquid pro virili portione, sive quod ab homine posset legi,
et tali modo accedere ad illam prophetissam, et inde habere testes duos,
id est tam de Judaeis quam de gentibus, credentes quod de Christo Dei
Filio multum bene senserint, et in Spiritu sancto locuti sint, quae
gratia vere magna est. Nam legere quidem illum grandem librum pluribus
datum est, paucissimis autem scribere in eo, et in sanctarum canone
Scripturarum esse principes. Igitur, sicut initio diximus, sanctis
prophetis cum Christo jucundum esse nostrum eloquium non vane speramus,
dum Christi sacramenta praedicantes, ipsorum confessione et verbis quae
scripserunt, eumdem Christum honoramus. Cui autem non sit optabile,
talibus ac tantis Regis aeterni praeconibus in hac parte jucunditatem et
exsultationem facere ut gratulentur se tantae rei nos testes habere?
Bonam quippe vicissitudinem in tempore opportuno valebunt rependere. Ea
spe vel exspectatione scito me, Pater mi, sicut in caeteris Scripturis,
ita et in volumine duodecim prophetarum operam dedisse, ad quaerendum
Christum, cujus veritas eorum corda possedit, ora replevit, calamum
rexit, ut per omne quod scriberent, ad ejus gloriam et honorem
tenderent. Hoc nunc dico, a quo ipse non dissentis, quod sicut de quadam
terra scriptum legimus quia ibi nascitur aurum, et aurum terrae illius
optimum est, ita de sancta prophetica Scriptura recte dicas quia in hac
invenitur Christi Filii Dei testimonium, et testimonium Scripturae hujus
optimum est. Tu mihi, et tecum paxillus modicus, attamen fidelis, et in
loco fideli fixus, coenobii Sigebergensis abbas, Cuno, fidei et
scientiae domesticus, stimulum apposuisti, sicut in caeteris quibusdam,
ita et in parte ista: ut quamvis piger essem, non tantum usquequaque
dormitare possem, cum et hoc volumen aliquatenus attingerem. Quod jam
feci ad finem usque Micheae, qui in hoc ordine sextus est. Septimus
sequebatur Naum, sed quia is de adventu Christi fere nihil tale dicit,
quod illum proprie nuntiet, ipso sono litterali, refriguit studium, quia
contracta est admodum jucunditas quae difficultatem tolerabilem in aliis
fecerat. Ecce per hanc occasionem imperfecto opere resedi, ego piger,
fortassis nihil de sex posterioribus prophetis praesumpturus. Cur in hac
re nunc solito pigrior sum? Nomen inane mihi non absque labore dedisti.
|
|