CAPUT III. De beato Job, quod in illo praecesserit hujus sapientiae, id est patientiae, Christus typus.

Res magna, et grandi sermone dicenda, sed non absque certo praesidio Scripturarum, non absque fida statione rerum praecedentium, quatenus in gradu suo firmiter stet sermo fidelior, et non pro incerta multitudine dictorum suomet ipse lassetur fastidio. Gaudemus ergo nunc eo ipso quod longe superius quodam loco condolebamus, scilicet quod cum futurae veritatis, id est Christi Filii Dei, venerandas imagines sive figuras in patriarchis, regibus et prophetis per ordinem contemplaremur, beatum Job exemplar patientiae praeterivimus, quem Patrum venerabilium auctoritas non tacuit in typum praecessisse ejusdem Domini Christi et Ecclesiae ejus. Hoc, inquam, nunc gaudemus; hic enim non parum habet locum commemoratio ejus. Siquidem sapientiae spiritus, de quo nunc loquimur, qui in hujus sapientis Christi patientia plenarie requievit, ejusdem futurae requiei suae figuram in illius patientia praeclaro certamine expressit. Igitur quoniam et rei, de qua loquimur, magna majestate ac splendida reverberamur, hoc quasi speculum soli admoveamus, ut tolerabilius atque certiore intuitu hunc sanctum sapientiae Spiritum, in Christo operantem, sequi valeamus.