|
Magnum utique verbum est, quo pariter exiguntur ab homine tria haec,
fides, spes et charitas, quorum possessio sine dubio vita est aeterna.
Tale nimirum hoc verbum est: Ex omni ligno paradisi comede, de ligno
autem scientiae boni et mali ne comedas, in quocunque enim comederis ex
eo, morte morieris (Gen. II). Denique tanta largitas Creatoris, qua
nullis praecedentibus meritis hominem in paradiso ponens dixit: Ex omni
ligno paradisi comede, debitum ab illo exigebat magnae dilectionis. Quod
vero dixit, ex illo tali ligno ne comedas, spem collocabat magni
praemii, quod videlicet non parva daturus esset Deus pro observatione
praecepti, qui tam multa jam dederat gratis. Quod tandem dixit: In
quocunque die comederis ex eo, morte morieris, fidem exigebat ut
crederetur Deo tanquam vera direnti, crederetur verbo Dei, tanquam
veritati. Magnum igitur et dignum auditu verbum fuit, quo a parentibus
nostris eadem tria quaerebantur, charitas, spes et fides, quae hodieque
reciprocato ordine exiguntur a nobis, de quibus et Apostolus ait: Nunc
autem manent fides, spes, charitas; tria haec. Major autem horum est
charitas (I Cor. XIII). Quid enim ultra haec omnis categorizat Scriptura
divinitus inspirata? Et in multa Scriptura et in brevi praecepto una
eademque praedicatur tria [via?], veritas et vita, quam ubi sus cipiunt
tria haec, fides, spes et charitas, illa demum vivit beata creatura.
|
|