|
|
“Et introduxit me in atrium interius ad portam australem, et mensus est
portam juxta mensuras superiores, thalamum ejus, et frontem ejus, et
vestibulum ejus eisdem mensuris,”
|
|
etc. Quae prima ponitur porta hujus atrii interioris, australis dicitur,
quae secunda, orientalis, quae vero tertia, aquilonaris. Et hoc nimirum
juxta rationem vel ordinem temporum aut rerum quae gestae sunt. Nam hoc
interius atrium, illa est series patrum, quam continet Liber
generationis Jesu Christi apud Matthaeum (Matth. I). Isti sunt patres,
ex quibus Christus secundum carnem verum Dei templum, templum non manu
factum. Australis porta illic est Abraham, orientalis David, aquilonaris
transmigratio Babylonis. In hoc uno temporum ratio deficit quod tamen
rerum qualitas exigit, quod prima, ut jam dictum est, australis, secunda
dicitur orientalis. Nam secundum, quod Abraham tempore prior fuit, et ad
hunc primum promissio facta est beati seminis, quod est Christus (Gen.
XII, XXII), porta haec prima ponitur, orientalis recte dici debuisse
videretur. Verum etsi David tempore posterior fuit, et ad hunc posterius
promissio facta est Dei, dicentis:
|
“De fructu ventris tui ponam super sedem tuam (Psal. CXIX),”
|
|
est tamen altera non parva pars dignitatis, propter quam hic potius
porta dici mereatur orientalis. Cujus enim aeque ut Abraham promissionem
accipere meruit, ejus mysteria pectore sacro et ore prophetico cecinit
Christi Filii Dei. Hoc Abraham non fecit. Iste super omnes docentes se
prudens, et super senes intelligens (Psal. CXVIII), primus in omni
generatione Jesu Christi sacramenta ejus, sacramenta nativitatis,
passionis, resurrectionis, ascensionis quoque, et regni ejus miranda
elegantia decantavit, et verbis pene nudis, in quantum ratio temporis
permisit, aut hominum, quales tunc erant, duritia ferre potuit,
praeeunte auctoritate regali, ut quidquam eloqui auderet de regno Dei,
et judicio futuro, de virtutibus futuri saeculi, de qualibus Moyses
nihil nisi per figuras et aenigmata scripsit. Recte igitur dicatur hic
porta orientalis, duplici gratia, pater Christi Filii Dei, altera, quia
et ipse repromissionem accepit, altera, quia nascitur post multa tempora
fideli corde sacramenta concepit, et ore sacro edidit. Haec si rite
perpendamus, amplius eo delectabimur, quod evangelista Matthaeus hunc et
ante et post Abraham in illa generatione nominavit, prius dicendo:
|
“Liber generationis Jesu Christi filii David (Matth. I)”
|
|
et post, dicendo:
|
“Jesse autem genuit David (ibid.),”
|
|
Aquilonaris porta, ut hic tertia scriberetur, id quoque rerum ordo vel
qualitas poposcit, quia videlicet, juxta quod Hieremias praedixerat:
|
“Ab aquilone pandetur omne malum super habitatores terrae (Jer. I),”
|
|
tota aquilonaris, id est nimium adversa erat transmigratio Babylonis.
Inde autem eadem transmigratio porta debuit dici, quia nimirum tunc
gratia prophetica profusior populo Dei, sive atrio templi Dei sese
infudit, prophetantibus Hieremia, et hoc ipso Ezechiele, Daniele,
Aggaeo, Zacharia, et Malachia. Sed et caeteri omnes prophetae fere in
omnibus quae loquuntur circa illam Babylonis captivitatem versantur, non
quod illam tantummodo peccatori comminentur populo, sed quod illa typus
fuerit captivitatis, qua universaliter omnes homines in hujus mundi
Babylone sub spirituali Nabuchodonosor exsulamus; unde non nisi per
poenitentiam, quam omnes prophetae concorditer praedicant, et per
Christi gratiam liberandi sumus. Unde recte in vestibulo portae hujus
aquilonaris mensae hinc et inde numero sexdecim visuntur, quae sunt
scripturae XVI prophetarum, quorum alii ante, alii post ipsam
captivitatem, alii sub eadem captivitate prophetaverunt, quorum fidei
vel testimoniis, quia totum innititur quod Deo dignum offerimus, recte
dictum est,
|
“super quas immolabant, et super quas ponant vasa, in quibus immolatur
holocaustum et victima.”
|
|
|
“Et extra portam interiorem gazophylacia cantorum in atrio interiori,
quod erat in latere portae respicientis ad aquilonem, et facies eorum
contra viam australem, una ex latere portae orientalis, quae respiciebat
ad viam aquilonis.”
|
|
Cantores hujus atrii lex et prophetae sunt, id est omnis scriptura
Veteris Testamenti libri viginti quatuor, quos sub numero viginti
quatuor seniorum Apocalypsis Joannes inducit, adorantes Agnum, et
coronas suas, prostratis vultibus offerentes, stantibus coram quatuor
animalibus oculatis ante et retro, id est et in praeteritum et in
futurum respicientibus, et indefessa voce clamantibus:
|
“Sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus omnipotens, qui erat, et qui
est, et qui venturus est (Apoc. VI).”
|
|
Horum profecto cantorum gazophylacia extra portam interiorem, id est
merces omnis extra praesentem vitam reposita est, et facies eorum,
facies, inquam, una, id est intentio consona contra viam australem,
exlatere portae orientalis, tendit enim in veram plenitudinem lucis, in
adventum veri orientis Christi Filii Dei, quae videlicet porta
|
“respiciebat ad viam aquilonis,”
|
|
ut revocaret eos quos abduxerat aquilo diabolus, et aberrare fecerat ab
oriente veri et aeterni Solis. Illud tamen praetereundum non est quod
singulas portarum hujus, id est interioris atrii vestibula ad atrium
exterius respicere dicuntur, ut videlicet eorum, qui ante legem et eorum
qui sub lege fuerunt sancti et justi una fuisse fides, una exspectatio,
vel spes intelligatur.
|
|