|
etc. Non vane aut superflue quod nunquam futurum sit, optat, sed quod
vere futurum est prophetat, et cum desiderio exspectat, voce humani
generis dicens:
|
“Utinam peccata mea, quibus iram,”
|
|
id est mortem,
|
“merui, et calamitas quam patior,”
|
|
id est ipsa aeterna mors, non enim ait, et calamitas quam videtis, sed
id est pro qua suspiro
|
“cunctis diebus quibus nunc milito (Job XIV),”
|
|
inquam,
|
“et calamitas, quam pro peccatis patior, utinam appenderentur in
statera,”
|
|
id est in mediatore Dei et hominum homine Christo Jesu (I Tim. II). Quem
idcirco stateram appellat, quia in illo
|
“misericordia et veritas obviaverunt sibi (Psal. XXIV),”
|
|
et positis peccatis nostris in lance veritatis vel, judicii, nostram
econtra calamitatem, quam pro ipsis patimur, in lance misericordiae
appendit, moxque misericordia pondus calamitatis nostrae non sustinens,
stateram ipsam, id est Deum et hominem Christum usque ad mortem
inclinavit, et judicii lancem tanto impetu sustulit, ut peccata nostra
decuteret, et, juxta prophetam, in profundum maris projiceret (Mich.
VII). Et hoc est, quod dicit:
|
|