CAPUT XVI. Non mirandum quod falsus est Isaac, ut adeo dixerit,

“Vox quidem vox Jacob, manus,”

etc

His ita falsus est Isaac, ut diceret: Vox quidem vox Jacob est, sed manus, manus sunt Esau. Nec mirum quod vir justus aliquid ignoraverit et contra voluntatem suam fecerit. Nullus enim homo, excepto eo qui ob nostram salutem carnem est indutus humanam, plenam habuit scientiam et certissimam veritatem. Denique Paulus ex parte cognoscit, et ex parte prophetat, et nunc per speculum vidit in aenigmate (I Cor. XIII), et secundum quod oportet orare nescire nos dicit (Rom. VIII), quia, cum venerit quod perfectum est, tunc quod ex parte est destruetur (I Cor. XIII). Samuel propheta connumeratus Moysi in sacerdotio Dei (Psal. XCVIII), ad ungendum regem missus cum maximum filiorum Jesse vidisset Eliab, ait: Ecce coram Domino Christus ejus. Et dixit Dominus ad Samuel: Nolite respicere faciem ejus, neque staturam, quoniam reprobavi eum, quia non quo modo videt Deus, homo videt. Homo enim videt in facie, Deus autem inspicit cor (I Reg. XVI). Et per singulos semper ignorans, usque ad David nescisse describitur. Elisaeus quoque, qui duplici glorificatus est spiritu, cujus ossa vitam exanimi cadaveri reddiderunt (IV Reg. XIII), cum Sunamitis ad eum venisset in montem, et ad pedes ejus flebiliter corruisset, Giezi prohibente ne faceret, ait: Dimitte eam, quia anima ejus in amaritudine est, Dominus abscondit a me, et non nuntiavit mihi (IV Reg. IV). Plura sunt, quam ut exemplis debeamus docere, sanctos viros et Deo charos ea tantummodo scisse quae eis a Domino revelata sunt, ignorasse vero quae eis revelata non fuerant, et ad singulas visiones Zachariam atque Danielem interrogare angelum, et suppliciter deprecari ut exponat sibi quae sunt illa quae viderant.