CAPUT. XV. Non ita nunc esse populo illi post natum Christum, sed

“si fuerint, ait Dominus, tres viri isti in medio ejus, Noe, Daniel, et Job, vivo ego, quia ipsi soli justitia sua liberabunt animas suas.”

Accipe autem, quid nunc Dominus dicat per prophetam Ezechielem:

“Fili hominis, terra cum peccaverit mihi, ut praevaricetur praevaricans, extendam manum super eam, et interficiam de ea hominem et jumenta. Et si fuerint tres isti viri in medio ejus, Noe, Daniel et Job, vivo ego, quia ipso soli justitia sua liberabunt animas suas (Ezech. XIV).”

Nec semel dixisse contentus, secundo et tertio et quarto sententiam repetit

“vivo ego, quia nec filios nec filias liberabunt, sed ipsi soli liberabuntur; vivo ego, non liberabunt filios neque filias, sed ipsi soli liberabuntur, vivo ego quia filium et filiam non liberabunt, sed ipsi soli justitia sua liberabunt animas suas (ibid.).”

Quatuor judicia sua Dominus distinguens, famem, malas bestias, gladium, et pestilentiam, de singulis eamdem sententiam subscripsit. At non omni, sed cuidam terrae, cum peccaverit; non omni, inquam, sed cuidam terrae, nam post omnia haec, ita subjunxit:

“Quod et si quatuor judicia mea pessima, gladium, et famem, et bestias malas, et pestilentiam misero in Jerusalem, ut interficiam de ea hominem et pecus; tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias (ibid.).”

Nisi istud decrevisset, nisi quamdam terram in superioribus sententiis, quae longe diversa sit ab Jerusalem, intelligi voluisset; nimirum id quod ait:

“Noe, Daniel et Job, ipsi soli justitia sua liberabunt animas suas,”

contrarium videretur ei quod hactenus narratum est, quia multoties propter viros tres et per viros tres gens illa liberata est. Quomodo ergo separatienem fecit terrae ab Jerusalem, quid nisi separationem intelligere debemus terrae, id est Synagogae, quae nunc usque blasphemat Christum, quem crucifixit ab Jerusalem id est ab Ecclesia, quae in Christum credit? Sed dicit aliquis: Quomodo in medio terrae illius, id est Synagogae, quae Christum crucifixit, unquam esse potuerunt tres isti viri, Noe, Daniel et Job? Ad haec inquam: Isti quidem tres viri, Noe, Daniel et Job longe ante fuerunt, longe ante ab hac vita decesserunt, quam illa terra maledicta crucifigeret Christum Dei Filium. Sed si causam illorum rite discernas, scilicet quia Noe arcam in communi periculo erexit, et Daniel caelibem vitam duxit, et Job propriae domui suae bene praefuit, maxime ex eo notus, quod in tentatione inventus est fidelis, patenter intelligis, quia in medio terrae illius fuerunt, et de medio terrae illius ad nos venerunt tres viri isti, Noe, Daniel et Job. Quod si parum videtur communiter demonstrare in omnibus apostolis Christi, qui in medio terrae illius fuerunt, et inde venientes tres vivendi ordines supra dictos nobis gentibus ordinaverunt, ecce quasi digito demonstrare possumus quosdam ex illis, videlicet apostolis, tres viros, Petrum, et Joannem, et Paulum, valde similes illis, Noe, Daniel et Job. Denique Petrus praecipuus rectorum Ecclesiae, ipse est quasi Noe (I Cor. VII); et Joannes praecipuum exemplar caelibis, seu virginalis vitae, ipse est quasi Daniel (Ephes. II); et Paulus qui inter caetera, in quibus plus omnibus laboravit, conjugalem quoque vitam bene ordinavit, ipse est quasi Job (II Tim. III).