VERS. 16.

“Et propter superbiam,”

id est ideo ne mens conscia virtutis in superbiam se elevet,

“quasi leaenam capies me,”

id est sicut leaena quaerens escam catulis in foveam lapsa per appetitum suppositae pecudis et in caveam recepta, vectibusque circumsepta levatur, ita propter cibum veti tum in hanc mortalitatis foveam dejectum hominem, misericordiae subsidiis ad superna unde corruit sublevabis. Sed et quotidie

“propter superbiam”

quis

“quasi leaena”

capitur per vitium elationis in foveam concupiscentiae dispensatione divina ruere permissus, infirmitate sua cognita, tandem superna miseratione ad veniam reducitur. Unde et apte subditur:

“Reversusque mirabiliter me crucias,”

id est, qui relinquendo me insensibilem reddideras,

“reversus,”

scilicet tangendo cor meum, et quam sim lugendus demonstrans,

“mirabiliter”

per lacrymas et gemitus

“me crucias.”

“Mirabiliter,”

inquam, non poenaliter, quia videlicet mens in fletibus compunctionis suae poenam gaudens miratur. Et ne per otium remissa mens torqueat, imo nigredinem suam in se erubescat.