|
Quomodo factum est istud? Quomodo aedificata est ista domus?
|
“Malleus et securis et omne ferramentum non sunt audita in domo, cum
aedificaretur (III Reg. VI),”
|
|
sed in secreto silentio, nulla interstrepente humani operis
inquietudine, Spiritus sanctus, qui
|
“in principio ferebatur super aquas,”
|
|
in beatam Virginem supervenit ejusque utero ineffabiliter obumbravit
(Luc. I), in modum volucris ovum subjectum desideratissima sessione
calefacientis. Qua tamen similitudine, nisi ante praesumpta fuisset,
forte nostra infirmitas in tanto mysterio uti non auderet. Tunc itaque
factum est illud quod Psalmista canens praedixerat:
|
“Misericordia et veritas obviaverunt sibi, justitia et pax osculatae
sunt. Veritas de terra orta est, et justitia de coelo prospexit (Psal.
LXXXIV).”
|
|
Denique misericordia Spiritus sanctus est, veritas Verbum Dei, Filius
Dei est. Item, justitia Christus Dei Filius est: pax id est remissio
peccatorum Spiritus est. Quomodo, vel ad quid talis misericordia, et
talis veritas, et ubi obviaverunt sibi? quomodo, vel ad quid talis
justitia et talis pax osculatae sunt? Quis me hoc interrogabit? vel quis
idonens, ut ad haec respondere possit? Interrogarem et ego aliquid, quod
longe minus est, et tamen neque verbis explicari, neque sensu hominis
comprehendi potest. In nido volucris, ovo subjacente, quomodo et ipsum
corpus volucris, et concretus ex ovo fetus obviant sibi? Neque enim
subsidentis corpus volucris in semen convertitur, aut a natura sua
diminuitur, ut similis illi fetus nascatur, sed calore corporis
subsedentis, ovum animatur, et succus ejus in volucrem similem formatur
sicque obviant sibi, et invicem osculantur, id est, inseparabili amore
consociantur. Quis de hujusmodi disputare sufficiat? Legimus quidem,
quia:
|
“Disputavit Salomon super lignis e cedro, quae est in Libano usque ad
hyssopum, qui egreditur de pariete et disseruit de jumentis et
volucribus, et reptilibus, et piscibus (III Reg. IV),”
|
|
sed non legimus eum disputando et disserendo haec eadem comprehendisse.
Quanto minus quis disputare vel disserere sufficiat, quomodo Spiritui
sancto in beatam Virginem, et supervenienti in sua natura, sive
substantia permanenti, ne quis putet quod illic ipse pro semine fuerit,
Verbum Dei cum sementina substantia Virginei ventris obviaverit juxta
illud quod jam dictum est:
|
“Misericordia et veritas obviaverunt sibi (Prov. XXV).”
|
|
Non ergo haec nobis altiora quaeramus, ne velut scrutatores majestatis
arguamur. Hoc scire contenti, quia sapientia domum istam, templum
sacrosanctum corporis sui, spiritu suo sibi aedificavit, spiritu,
inquam, suo, id est ex operatione, non de substantia spiritus sui, et
jam dictas septem columnas, de sola Patris sui persona, quasi de alio
monte excidit, sed ipsa Sapientia sive Filius Dei et Pater ejusdem
Filii, sicut sunt una substantia, sic et ambo inseparabiliter
septiformem spiritum suum indiderunt huic domui, huic homini Jesu
Christo Filio Dei, Filio hominis.
|
|