|
Sed
inquit Scriptura,
|
“Dominus in Moysen, ait: Aaron frater tuus levites, scio quod eloquens
sit, ecce ipse egredietur in occursum tuum, et ostendam vobis quid agere
debeatis (Exod. IV).”
|
|
In hoc ipso Dominum sibi iratum dixit, quod Christum suum distulit, et
non statim misit qui averteret iram, quae propter Adae peccatum accidit.
Verumtamen non omnino illum inexauditum reliquit, ita videlicet etsi
ipsum, quem missurus erat, non statim misit, ac saltem signum aliquod,
signum magnum, sacramentum magnum ejus praemisit.
|
“Tollat, inquit, unusquisque agnum per familiam et domus suas,
immolabitque eum universa multitudo filiorum Israel ad vesperam (Exod.
XII).”
|
|
Agnus ille signum, et sacramentum fuit venturi Christi, qui mittendus
erat, pro quo, sicut jam dictum est, suspirans dixit Moyses:
|
“Obsecro, Domine, mitte quem missurus es.”
|
|
Hoc intendens Baptista Joannes, qui ante illum missus est, ubi vidit eum
ambulantem, dixit:
|
“Ecce Agnus Dei, qui tollit peccata mundi (Joan. I).”
|
|
Econtra ille Pharao, qui tunc erat rex Aegypti, signum draconis jam
dicti, signum et similitudinem gerebat diaboli, hoc innuens dicit in eum
per prophetam Spiritus Dei:
|
“Leoni gentium assimilatus es, et draconi, qui est in mari (Ezech.
XII),”
|
|
etc. In illa similitudine sui, in illa immolatione agni, qualiter
pugnaverit Verbum Dei, qualiter illud primum draconis, id est Aegypti
regnum vicerit atque contriverit, quis nescit? Erigebat se caput illud
contra mulierem, ut omnem beati seminis tolleret exspectationem,
aboleret Dei nomen, perderet promissionis fidem, deglutiret futuri regni
spem. Econtra, per Moysen verbum Dei sive in verbo Dei, Moyses multis
caput illud plagis percutiebat:
inquiens,
|
“populum ut sacrificet mihi in deserto (Exod. V).”
|
|
At ille, videlicet Pharao, non solum non dimisit populum, verum etiam
irridens atque dicens:
|
“Vacant otio, et idcirco vociferantur, dicentes: Eamus et sacrificemus
Domino (ibid.),”
|
|
amplius oppressit eos operibus, in tantum ut dicerent Moysi et Aaron:
Fetere fecistis odorem nostrum coram Pharaone et servis ejus, et
praebuistis ei gladium, ut occideret nos.
|
|