|
CHRIST. Scio quia jamdudum audire vix sustines, et vereor ne, dum cupio
tibi sublevare velamen vultus Moysi, ut videas claritatem ejus, effugias
sicut fugiebant patres tui, cum viderent splendidam faciem ejus nondum
velatam, et timebant propius accedere. Totam similitudinem tibi volo
aperire usque ad illud: Ejice ancillam et filium ejus; non enim erit
haeres filius ancillae, cum filio meo Isaac (Gen. XXI). Illa videlicet
ancilla concepisse se videns despexit dominam suam, et lex postquam
subintravit, occasionem carnali fecit multitudini ut contemneret, et
pene oblivioni daret justitiam fidei, putans se justificari posse ex
operibus legis. Unde et tu cum superius te interrogarem per quid Abraham
justificatus fuerit, dicere nescisti, usque adeo propter ancillam legem
neglexisti dominam fidem, ut ne saltem unquam fuisse illam meminisses,
nisi tibi impegissem sententiam irrefragabilem et veram: Credidit
Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam (Gen. XV). Deinde
sequitur: Ecce, ait Abraham, ancilla in manu tua est, utere ea ut libet.
Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit? (Gen. XVI.) Quidquid egerint
probi judices Israel regesque fideles, cohibendo populum ab illicitis,
afflictio fuit ancillae illi; idcirco fugit. Initium fugae fuit in eo
quod vitulum unum in deserto post exitum de Aegypto sibi formavit, et
sculptile illud adoravit, gaudens quod in illius cultu comedere et
bibere, et deinde ludere vacaret sibi. Consummatio autem ejusdem fugae
in eo fuit quod decem tribus, scissae a domo David, etiam duos vitulos
fecerunt sibi. Sed ecce angelus Domini: Agar, inquit, ancilla Sarai,
unde venis? Vel quo vadis? Quae respondit: A facie Sarai dominae meae
ego fugio: dixitque ei angelus Domini: Revertere ad dominam tuam, et
humiliare sub manu ejus (ibid.). Nonne similiter sermo Domini per
prophetas revocavit, et revocare non desiit per prophetas populum
refugum a cultu vitulorum et Baal, caeterorumque daemoniorum, ad cultum
Dei sui? Vix tandem effecit ut tribus Juda rediret ad cultum Dei sui;
nam decem tribus scissae per Jeroboam a domo David nunquam recesserunt a
cultu vitulorum, quos Jeroboam fecit; propter quod in Assyrios
translatae sunt captivitate indissolubili. Hinc Osee Doninus ipse dixit:
Quia non addam ultra misereri domui Israel; sed oblivione obliviscar
eorum, et domus Juda miserebor (Ose. II). Profecto quando tribus Juda
poenitentiam egit, et de Babylonica captivitate reversa templum et
civitatem reaedificavit, tunc ancilla ad dominam suam rediit, et sub
manu ejus humiliata est. Tandem libera peperit Isaac, id est fides
nobilissima et princeps ex utero Virginis Mariae Jesum Christum de
Spiritu sancto conceptum enixa est. Quo facto vidit Sara filium ancillae
ludentem cum Isaac filio suo? dixitque ad Abraham: Ejice ancillam hanc,
et filium ejus: non enim erit haeres filius ancillae cum filio meo
Isaac. Sed nimirum vidit liberrima fides carnalem Judaismum ludentem, id
est illudentem, imo persequentem Christum, Christi apostolos, et ecce
electus est cum lege sua populus secundum solam carnem Judaeus, ut non
sit haeres in regno Dei, ejectus quoque de loco terrenae possessionis,
ut non vacet ei ludere, id est persequi libertatem fidei.
JUD. Si ita est, ut dicis, magna mihi est in Christum tuum causa odii.
Nam secundum affectatam similitudinem quam introduxisti, adventus ejus
causa mihi est totius mali, causa excidii, captivitatis et dispersionis
et longissimae captivitatis. Populus, antequam iste veniret, eram Dei;
nunc jam autem nec populus, nec Dei sum, ut tibi videtur; nimis ergo
male mihi propter adventum ejus.
|
|