CAPUT XVII. Quid in eo mysticum sit, quod trecentas vulpes cepit, et caudas earum ad caudas, et faces ligavit in medio, et dimisit ut irent in segetes Philistinorum, qui tam mulierem quam patrem ejus combusserunt.

Perrexitque, et cepit trecentas vulpes, caudasque earum junxit ad caudas, et faces ligavit in medio. Quas igne succendens, dimisit ut huc atque illuc discurrerent. Quae statim perrexerunt in segetes Philistinorum. Quo perrexit, vel quas cepit vulpes verus Samson? Ad gentes perrexit, in omnem terram exivit, perscrutansque templorum antra ac delubrorum foveas, illas cepit vulpes, de quibus Psalmista Philistaeos istos, id est Judaeos, ore prophetico percutiens: Tradentur, inquit, in manus gladii, partes vulpium erunt (Psal. XCIX). Vulpes namque istae, maligni spiritus sunt, qui latebant in cordibus hominum, in simulacris gentium dolose agentes, responsa fallaciae suae proferentes. Cepit itaque trecentas vulpes, id est in tribus orbis, partibus, Asia, Europa, et Africa, rete suum expandens, cunctos ad judicium protraxit, qui pro diis colebantur, daemones. Et nunc quidem de templis ejecti, huc illucque discurrunt, quaerentes et non invenientes requiem, sed in caudis, ubi finis est corporis, colligatum portant incendium, id est consecuturum in fine saeculi non ignorant damnationis judicium. Statim, inquit, perrexerunt in segetes Philistinorum. Segetes Philistinorum, opera erant Judaeorum, studia Scribarum, traditiones Pharisaeorum. Illuc omnes perrexerunt, quemadmodum in Evangelio est significatum: Cum, inquit, spiritus immundus exierit ab homine, ambulat per loca inaquosa, quaerens requiem, et non inveniens dicit: Revertar in domum meam, unde exivi. Et cum venerit, invenit scopis mundatam. Et tunc vadit, et assumit septem alios spiritus nequiores se, et ingressi habitant ibi. Et fiunt novissima hominis illius pejora prioribus (Matth. XII; Luc. XI). Diabolus namque de corde gentilitatis ejectus, cum septem, id est universis malignitatis spiritibus, in gentem illam reversus est, unde exivit: quando primum de erroribus Aegypti eductam, Deus verus ad cultum suum revocavit. Igitur segetes Philistinorum, et confortatae jam fruges concrematae sunt: in tantum, ut vinens quoque et oliveta flamma consumeret: quia videlicet cuncta opera Judaeorum, cunctae ceremoniae vel ritus eorum Dei odio damnati sunt: in tantum ut civitatem quoque et templum hostilis flamma consumeret. Dixeruntque Philistiim: Quis fecit hanc rem? Quibus dictum est: Samson gener Thannataei, quia tulit uxorem ejus, et alteri tradidit, haec operatus est. Plane Judaei et secundum corpus traditi in manus gladii, et secundum animam partes vulpium, id est malignorum spirituum effecti, ignorare non poterant, qui fecisset hanc rem, quo pro scelere paterentur tam pessimam rem. Erat itaque manifestum in cordibus illorum judicium, testimouium reddente contra illos conscientia ipsorum, et inter se invicem cogitationum accusantium, et defendere non valentium. Ascenderuntque Philistiim, et combusserunt tam mulierem, quam patrem ejus. Philistiim, inquam, combusserunt Philistaeos voluntate ulciscendi: Judae autem Judaeos interemerunt, non voluntate exigente vindictam sanguinis Christi, sed causa occulta agente contra semetipsos armati. Obsessi namque foris a Romanorum exercitu, triplici, ut historiae referunt, intrinsecus bello dissecabantur. Bellum erat intra urbem, bellum inter cives, bellum ante templum. Eleazarus interiora, et circuitum omnem templi occupaverat. Simon superiora urbis tenebat. Medius eorum Joannes adversus utrumque pugnabat, Eleazaro inferior, Simone superior. Itaque per vulpes immisso primum incendio, Philistaei Philistaeos, id est desertricem Samsonis mulierem cum patre ejus combusserunt: quia videlicet per malignos spiritus, quibus potestas data est, Judaei contra semetipsos inflammati, ipsi synagogam suam cunctumque ordinem sacerdotalem ac Leviticum perdiderunt, tandemque visibiliter quoque exusta est civitas, et templum eorum.