CAPUT XXI. Quare exclamaverit Nabuchodonosor:

“Ecce ego video quatuor viros solutos, et species quarti similis Filio Dei.”

Capitulum magnae admirationis in aureo capite, quod erat Nabuchodonosor, contra statuam auream, quam erexerat Nabuchodonosor, istud est, quod exclamat:

“Nonne, inquit, tres viros misimus in medium ignis compeditos? Et respondentibus optimatibus suis atque dicentibus: Vere, rex, Ecce ego video, inquit, viros quatuor solutos, et ambulantes in medio ignis, et nihil in eis corruptionis est, et species quarti similis est Filio Dei (Dan. III.)”

Hoc magnae inclamationis dictum, totus orbis audivit de ore hominis regis gentilis et impii. Et quis digne sufficit admirari, ubinam viderat ille Filium Dei, ut similitudinem ejus recognoscere posset in medio ignis? Dixit enim:

“Et species quarti similis est Filio Dei.”

Sic loqui solent, qui quamlibet speciem aliquando visam, alicubi consideratam, et mente retentam memoria signatam, alio tempore, sive loco alio, in persona qualibet recognoscunt. Iste, inquiunt, similis est illi, quem vidi, istud est simile illi, quod ibi vel ibi consideravi.

“Quam similis est juvenis iste consobrino meo,”

ait quidam, intuens juniorem Tobiam! (Tobiae VII). Viderat enim patrem, et in filio similem, ut accidere assolet, animadvertebat speciem. Iste autem, ubi viderat Filium Dei, ut speciem ejus recognoscere posset in illo, qui descenderat cum Azaria et sociis ejus in fornacem, vel in medium ignis? Nunquam viderat Filium Dei, sed nec unquam legendo vel audiendo didicerat quis, vel qualis esset Filius Dei. Nonne ergo mente non sua locutus est? Nonne in magno excessu taliter effatus est? Vere in magno excessu, in magno stupore. Non levis stupor exstitit, quem quasi leviter Scriptura enuntiavit, dicendo, ubi supra:

“Tunc rex Nabuchodonosor obstupuit, et surrexit propere (Dan. III.)”