|
MONACHUS. Fortiter et argute, ut tibi videtur, percussisti me. Sed jam
nunc hoc ipsum telum, quod in me jecisti, retorqueo in te. Dico enim:
Mortuus es et tu. Siquidem tam tibi quam mihi dicit Apostolus: Mortui
estis, et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo (Col. III). An
putas, quod solis hoc monachis dicatur? Nunquid omnes Colossenses, et
alii quibus scribebatur, erant monachi? Aut nunquid de mortificatione
professionis monachicae hoc dicit, et non potius de mortificatione
baptismi? Dicit enim in Epistola ad Romanos: Quicunque baptizati sumus
in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus, consepulti cum ipso
per baptismum in morte (Rom. VI), etc. Aut ergo tu quoque sic mortuus,
tace de verbo vitae, aut sine me tecum mortuum cum mortuo, eos qui adhuc
saeculo vivunt mortificare.
CLERICUS. Non faciam. Nunquam hoc tibi licere concedam. Sacri canones
vetant, authentici scriptores negant. Nam Pius papa decernit ut Monachus
praedicare non audeat quantaecunque scientiae sit. Et Hieronymus dicit
quia monachus non habet docentis officium, sed lugentis.
|
|