CAPUT II. Quod lectiones et tractus praesentis diei ad baptismi pertineant sacramentum.

In primis lectiones de Veteri Testamento ad Novum hoc sacramentum pertinentes leguntur et cantica similiter, id est tractus ad idem respondentes, succinuntur. Difficile namque est numerare, quam familiare, quam frequens Spiritu sancto fuerit, etiam ante adventum Christi maxime circa aquas operari, et mysticis dictis aut factis gratiam praesignare baptismatis. Inde ergo lectiones sacrae baptismo congruentes, ad instructionem baptizandorum solemniter recitantur. Et sicut servus Abrahae missus, ut filio domini sui Isaac uxorem acciperet, Sara matre ejus mortua, Rebeccam invenit ad fontem aquae, et inaures dedit ad ornandum faciem ejus, et armillas in manibus et ita praeornatam adduxit ad Isaac (Genes. XXIV): sic legati Dei Patris, id est sacerdotes ejus ad fontes baptismi venientes, novam sponsam, id est, novam plebem Christo Filio ejusdem Antiqui dierum, per fidei doctrinam acquirunt. Adjuravit enim eos Deus Pater charitate magna, coaeterni sibi Verbi incarnationem exhibens, cujus in typum ille senex Abraham praedictum servum adjuravit super femur suum: et ipsi quoque fuerunt secum de omnibus bonis domini sui, quia divites facti sunt in verbo et in omni scientia (I Cor. XV), magnarumque operatione virtutum adjuravit, inquam, eos Deus Pater ut filio suo vero Isaac, id est, risui vel gaudio nostro novam sponsam Ecclesiam de gentibus accipiant: quia mortua est, quae secundum carnem illum genuit, Synagoga mater ejus, et ejusdem filii sui, quem occidit, enecata est sanguine, quia dixit:

“Sanguis ejus super nos et super filios nostros (Matth. XXVII).”

Dum ergo lectiones sacras baptizandis recitamus, quasi Rebeccam, quae interpretatur obedentia, servus Abrahae ad fontem aquae alloquitur, datque inaures, id est fidei doctrinam, quae obedientem bene praeornat aurem. Accipit illa et armillas in manibus, dum quod credit in mortificatione suae carnis operatur, propter quod et in morte Christi baptizatam se esse meminit. Nec mora, libenter ad Isaac contendit, obliviscens populum suum et domum Patris sui (Psal. XLIV), totamque expeditam coelestibus praebens nuptiis.