CAPUT XIX. Item quomodo appellationes illas Deus posuerit.

Appellasse autem diem et noctem dicitur Deus, non quia vel Hebraice, vel Graece, vel Latine fuerit locutus, quippe qui nec linguam nec labia quae moveret habuit, nec enim est corporeus sive localis, sed quia sententiam cuique parti firmam posuit, quae ulterius mutari non possit. Haec appellatio diei, stabilimentum est felicitatis, firmamentum gratiae et honoris, ut amplius lux illa, quae hoc nomen ex ore Dei semel accepit diesque vocari meruit, jam non possit in tenebras converti, jam non valeat amoveri a fonte luminis aeterni, tunc apostatantibus spiritibus lucifugis, in luce stare maluit, et idcirco jam in aeternum lux decoris et pulchritudinis hujus provecta erit eo ut perfecta sit ad similitudinem Patris luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio (Jac. I). Econtra; noctis appellatio firma et stabilis est ex ore ejusdem incommutabilis Dei semel prolata tenebrarum damnatio, ut quia venit illis pes superbiae, et de loco suo moti, sua sponte ceciderunt, et iniquitatem operati sunt, jam semel expulsi non possunt stare inconvertibiles apostatae. Quamvis quorumdam haereticorum stulta compassio fuerit ausa promittere illis nescio quod tempus poenitentiae. Gravissime ergo dictum, sapienter est accipiendum, quia Deus, qui non est homo ut mutetur, aut filius hominis ut mentiatur (Num. XXIII), semel hujusmodi lucem diem, et hujusmodi tenebras appellavit noctem, et sic utrinque sententiam posuit quae non praeteribit. Proinde quisquis cum illo sentit, dicat vere quia lux illa dies est, et illae tenebrae nox. Hoc enim intuenti, multa elucescunt in Scripturis, verbi gratia, ut illud beati Job: Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo. Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus. Sit nox illa solitaria, nec laude digna (Job III). Quod idem esse claret ac si dixisset: Pereat ille, pereat, inquam, merito, ut vere periit, id est, lux sive dies desinat esse diabolus, in quo secundum Adam natus sum, qui non jam vere, sed simulate dies; vere autem nox est, qui jam non computabitur in diebus anni, nec numerabitur in mensibus, quia videlicet semel obtenebratus et nox effectus est. Nulla unquam mutatione in pulchritudinem reformabitur illius lucis, quam Deus laude dignam ducens, diem appellavit. Tandem infertur: