CAPUT XLI. Quod sicut Joseph Aegyptum paverit, sic nos steriles Salvator noster cibo evangelicae gratiae enutriverit.

Ecce illos quasi oblitus, terram Aegypti regio curru circuivit, id est pulchris evangelicae gratiae quadrigis, de quibus Habacuc: Qui ascendis, inquit, super equos tuos, et quadrigae tuae salvatio (Habac. III). Utique quando vertit Pharao nomen illius, vocavitque nomen illius lingua Aegyptiaca Salvatorem mundi, non a semetipso locutus est, sed hanc salvationem veraciter prophetavit. Circuivit, inquam, terram Aegypti, et alendorum curam omnem Aegyptiorum suscepit. Aegyptus enim (quod interpretatur tenebrae) nos gentes aliquando fuimus, quibus tunc illuxit Dominus, dicente Apostolo: Fuistis aliquando tenebrae, nunc autem lux in Domino (Ephes. IX). Nec vero qualiscunque Aegyptus, sed Aegyptus esuriens ac steriles nos aliquando fuimus, nunc autem et in Domino lux, et in Salvatore nostro panibus repleti sumus, fratribus Christi, secundum carnem, id est Judaeis fame pereuntibus. Et quidem secundum historiam divisa fuere tempora saturitatis, sed secundum hunc sensum mysticum tempus unum idemque est, quo et comedimus nos Aegyptii, et esuriunt fratres Christi Judaei; statim ut ascendit Christus in currum suum, et exivit per hanc Aegyptum, simul egressae sunt de flumine hinc septem boves pulchrae et crassae nimis, et aliae totidem foedae confectaeque macie, simulque pullulaverunt hinc septem spicae plenae atque formosae, inde septem aliae tenues et percussae uredine. Boves pulchrae et crassae nimis, sive spicae plenae atque formosae Christianorum, qui Scripturarum vivificantem sequuntur spiritum, septem annis, id est omnibus diebus usque ad consummationem saeculi; septenario namque solet numero universitas designari. Boves vero foedae confectaeque macie, sive spicae tenues et percussae uredine, Judaeorum sunt, qui occidenti litterae incumbunt, et semper legentes semperque legendo solam Scripturae paleam sectantes, nullum saturitatis possunt dare vestigium. Hanc Aegyptiis saturitatem, et hanc Judaeis famem Dominus praenuntians: Ecce, inquit, servi mei comedent, et vos esurietis; ecce servi mei bibent, et vos sitietis (Isa. LXV).