CAPUT IX. Quod manca sit objectio quorumdam, neminem posse resistere voluntati Dei, subaudiendum enim, et pacem habere.

Sed dicis: Nonne scriptum est: Et non est qui possit resistere voluntati tuae? (Rom. IX.) Vere, inquam, sed subaudiendum est, et pacem habere. Sic etenim B. Job dicit: Quis restitit ei, et pacem habuit? (Job IX.) Quod pertractans beatus Gregorius haec ait : Qui enim cuncta mirabiliter creat, ipse ut creata sibimet conveniant ordinat. In quo ergo Conditori resistitur, pacis conventio dissipatur, quia ordinata esse nequeunt, quae superni moderaminis dispositionem perdunt. Quae enim subjecta Deo in tranquillitate persisterent, ipsa se sibimet dimissa confundunt, quia in se pacem non inveniunt, cui venienti desuper in auctore contradicunt. Sic summus ille angelicus spiritus, qui subjectus Deo in culmine stare potuisset, semetipsum repulsus patitur, quia per naturae suae inquietudinem foras vagatur. Sic primus humani generis parens, quia auctoris praecepto restitit, carnis protinus contumeliam sensit. Et quia subesse Conditori per obedientiam noluit, sub semetipso prostratus, et pacem protinus amisit.