CAPUT 17

“Diligebat autem Jesus Martham et Mariam sororem ejus et Lazarum.”

Vere diligebat, nisi enim diligeret, non tantam in illis gloriam suam ostenderet, non se ita per illos Filius Dei glorificaret. Quanta enim gloria Dei est, quod in Maria quidem, resurrectionem animarum, in Lazaro autem ostendere dignatus est, quam vere, quam potenter universalem, sicut jam dictum est, facturus sit resurrectionem corporum. In Martha quoque et Maria praesignare voluit praesentis Ecclesiae statum, quando juxta alium evangelistam:

“Intravit ipse in quoddam castellum, et haec ipsa Martha excepit illum in domum suam. Qua safagente circa frequens ministerium, Maria sedens secus pedes ejus, audiebat verbum illius (Luc. X),”

et caetera quae nunc studio vitandae prolixitatis praeterimus. Diligebat ergo eos sicut vasa gloriae suae, diligebat eos ita ut in his primum dignaretur ostendere experimentum gratiae et veritatis suae:

“Ut ergo audivit quia infirmaretur, tunc quidem mansit in eodem loco duobus diebus.”

Quare mansit in eodem loco duobus diebus? Utique idcirco, ut eo retardante moreretur, et sepeliretur languidus ille. Non enim volebat languidum sanare, non mortuum adhuc in domo jacentem, sicut archisynagogi filiam (Matth. IX), aut ad tumulum deportari incipientem, sicut viduae filium resuscitare (Luc. VII). Experimentum quippe, sicut jam dictum est, ejus verbi parabatur, quod dixerat:

“Omnes qui in monumentis sunt, audient vocem Filii Dei, et procedent (Joan. V).”

Ut ergo ad hoc perveniretur tandiu tardavit, donec mortuus terrae gremio reconderetur, ubi pulvis in pulverem convertitur, et omnis caro in suam originem redigitur, ut inde clamore illius evocaretur, unde

“in jussu et in voce archangeli, et in tuba Dei, illo ad judicium descendente de coelo omnes evocandi sumus (I Thess. IV).”