CAPUT XIX. Quod Joseph adhuc puer grandiores fratres aemulos suos crimine pessimo accusarit.

Joseph (inquit) cum sedecim esset annorum, pascebat gregem cum fratribus suis adhuc puer. Non ita supereffluit sermo Dei, ut nos docere velit quod hac aetate quisque adhuc puer sit, dum praemisso, cum sedecim esset annorum, subjungit adhuc puer, sed ut citam justitiae vel meriti mireris perfectionem, quae continuo subtexitur, idcirco sic utrumque vigilanter dictum est, sedecim annorum, et adhuc puer. Et erat cum filiis Balae et Zelphae uxorum patris sui. Accusavitque fratres suos apud patrem crimine pessimo. Hoc enim diligenti inspectione dignum est quia grandiores fratres accusavit adhuc puer. Quod utique non fecisset, si non puritatis amorem, zelumque justitiae jam haberet, quod in puero vel adolescente maxime laudabile est. Quo autem crimine fratres suos accusaverit, quia Scriptura non edixit, vagae opinioni locus datus est, quia multa sunt vitia quorum consummatum opus pessimum est. Aiunt tamen viri illustres crimen Sodomitici fuisse sceleris. Porro quod distincte dictum est, et erat cum filiis Balae et Zelphae, uxorum patris sui, aemulationem jam insinuat fratrum qui erant ex Lia, cum quibus esse non audebat, quia cum de libera essent, grandiores habentes animos filium dilectae Rachelis non libenter aspiciebant. Invidentiae causa protinus subjuncta est. Dicit enim Scriptura: Israel autem diligebat Joseph super omnes filios suos, eo quod in senectute genuisset eum. Fecitque ei tunicam polymitam. Et continuo. Videntes autem fratres ejus quod a patre plus cunctis fratribus amaretur, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. Sed notanda paternae dilectionis causa posita est, eo quod in senectute genuisset eum. Nunquid enim secundum corpus senex erat quando genuit eum, juvenis autem quando caeteri nati sunt? Siquidem praeter Benjamin cunctos infra quatuordecim annos genuerat. Restat ergo senectutem illam hic assignari, de qua Sapientia dicit: Senectus enim venerabilis est non diuturna, neque annorum numero computata. Cani enim sunt sensus hominis, et aetas senectutis vita immaculata (Sap. IV). In illa namque veraciter senectute Israel genuit Joseph, quia propter illam justitiae suae senectutem talem habere meruit haeredem. Nec enim vir justus laetatur in multitudine filiorum si mali sunt, sed in eo tantum agnoscit se patrem, si filium relinquat post se, qui justitiae consequatur haereditatem. Unde est illud Sapientis: Mortuus est pater illius, et quasi non est mortuus, similem enim sibi relinquit post se. In vita vidit et laetatus est cum illo, in obilu suo non est contristatus (Eccli. XXX). Dignam ergo ob causam diligebat eum, et tanquam perfecto jamque pleno dierum, id est virtutum, fecit ei tunicam polymitam, id est manibus artificis mira varietate distinctam, usque ad talos pertingentem, videlicet ob virtutum multiplicitatem, vel justitiae perfectionem. Itaque videntes, inquit, fratres, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. Magnitudinem odii diligenter expressit, dicendo, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. Nam revera odium tunc magnum ac molestissimum est, quando virus animi lingua dissimulare non potest. Haec secundum sensum litteralem dicta sunt. Caeterum jam dicendum vel intuendum est quam pulchra ex hoc speculo suo Christi Filii Dei, veri solis imago resplendeat.