CAPUT II. Quod Verbum Dei sit Filius Dei, et quod praemium cognitionis ejus sit protectio Dei, propter quam et gratias agimus.

Verbi hujus evangelista testis est amantissimus, cum dixisset:

“In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum,”

continuo subjunxit,

“et Deus erat Verbum (Joan. I).”

Secundum hujus Evangelii tutissimam fidem, Verbum Dei Deum esse credimus et confitemur Deo, apud quem erat in principio, consubstantialem. Credentes autem et confitentes adoramus cum Patre et Spiritu sancto hunc Deum, gratias agentes, quia meruimus nosse eum, quia videlicet cognitio ejus magnum habet praemium. Scriptum est enim de viro justo, qui per fidem cognovit eum:

“Protegam eum quoniam cognovit nomen meum (Psal. XC).”

Nimirum, quia cognitio nominis ejus magno praemio digna est, ut videlicet cognitor ejus ab ipso protegatur. Loquitur Sapientia in Parabolis, desiderans ut diligenter cognoscatur:

“Quis suscitavit omnes terminos terrae?”

(Prov. XXX.) Cumque tu sine dubio responderis, Deus, statim percontatur et dicit:

“Quod nomen est ejus, et quod nomen filii ejus, si nosti?”

(ibid.). Sic percontante Sapientia, profecto tunc temporis in plerisque responsio deficiebat, imo praeter paucissimos divinum atque, propheticum habentes spiritum, fere nullus respondere noverat, quod ejusdem Dei nomen esset Pater, et quod Filius ejus Verbum sive sermo vocaretur. Ipsa ergo Sapientia, quae percontata fuerat, sapienter et discrete multumque temperanter suae percontationi respondet, ita

“ut margaritas ante porcos non projiciat (Matth. XVII).”

Sequitur enim:

“Omnis sermo Dei ignitus clypeus est sperantibus in se (Prov. XXX).”

Idem namque est ac si dicat: Nomen Filii ejus sermo Dei est, et qui novit ac diligit hoc nomen, sic eo quasi ignito protegitur clypeo. Bene ergo confortans cognitorem sui:

“Protegam, inquit, eum quoniam cognovit nomen meum (Psal. XC).”

Cum igitur cognitionis ejus tam magnum sit praemium, gratias, ut iam dictum est, agimus ipsi, quia cognovimus et confiteri meruimus hoc Verbum, magisque ac magis cognoscere cupimus ipsum, quia, dum sumus in hoc corpore peregrini, visionem Divinitatis cognoscere non possumus ad perfectum. Sed sicut ait Apostolus:

“Nunc cognosco ex parte, tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum (I Cor. XIII). ”