|
|
“Non comedetis ex eo crudum quid, nec coctum aqua, sed tantum assum
igni.”
|
|
|
“Et edent carnes nocte illa assas igni. Non edetis ex eo crudum quid,
vel coctum aqua, sed tantum assum igni.”
|
|
Signata domo comedimus, quia, videlicet per baptismum consecrato cuique,
et a macula veteris cibi per quem periit humanum genus emundato, corpus
et sanguis Christi traditur, quo cibo non superbe fieri velit sicut Deus
sed humiliter in gratiam filiorum Dei adoptari mereatur. In nocte quippe
agnum comedimus, qui in sacramento modo Dominicum corpus accipimus,
quando adhuc ad invicem conscientias nostras non videmus.
|
“Carnes, inquit, assas igni,”
|
|
id est excoctas molestia passionis. Unde quia vis ipsa passionis, eum
valentiorem reddit ad resurrectionem, dicit in persona ejus Psalmista:
|
“Aruit tanquam testa virtus mea (Psal. XXI).”
|
|
Quid namque est testa ante ignem, nisi molle lutum? Sed ei ex igne
agitur ut solidetur. Virtus ergo humanitatis ejus, velut testa exaruit,
quia ab igne passionis ad virtutem incorruptionis crevit. Amplius autem,
quia de Spiritu sancto, qui aeternus est ignis, Virgo illum concepit, et
ipse per eumdem Spiritum sanctum, ut Apostolus ait, obtulit semetipsum
hostiam vivam Deo viventi (Ephes. V), eodem igne assatur in altari,
operatione namque Spiritus sancti panis corpus, vinum fit sanguis
Christi. Sed istud non capit humana sapientia. Repellitur ergo illa non
tam sapientia quam curiositas, dum repetendo dicit:
|
“Non comedetis ex eo crudum quid, nec coctum aqua, sed tantum assum
igni.”
|
|
namque comedere nihil aliud est, nisi quod videtur aestimare, et
comedere est, quomodo sit velle carnaliter dijudicare. Sed comedetis,
inquit
id est, totum attribuetis operationi Spiritus sancti, cujus effectus non
est destruere vel corrumpere substantiam, quamcunque suos in usus
assumit, sed substantiae bono permanenti quod erat, invisibiliter
adjicere quod non erat . Sicut naturam humanam non destruxit, cum illam,
operatione sua ex utero Virginis, Deus Verbo in unitatem personae
conjunxit, sic substantiam panis et vini, secundum exteriorem speciem
quinque sensibus subactam, non mutat aut destruit, cum eidem Verbo in
unitatem corporis ejusdem quod in cruce pependit, et sanguinis ejusdem
quem de latere suo fudit, ista conjungit. Item, quomodo Verbum a summo
demissum, caro factum est, non mutatum in carnem, sed assumendo carnem,
sic panis et vinum, utrumque ab imo sublevatum, fit corpus Christi et
sanguis, non mutatum in carnis saporem, sive in sanguinis horrorem, sed
assumendo invisibiliter utriusque, divinae scilicet et humanae, quae in
Cbristo est, immortalis substantiae veritatem. Proinde sicut hominem,
qui de Virgine sumptus in cruce pependit, recte et catholice Deum
confitemur, sic veraciter hoc quod sumimus de sancto altari, Christum
dicimus, Agnum Dei praedicamus.
|
|