|
|
“Et clamavit voce magna, quemadmodum cum leo rugit.”
|
|
Ponendo pedes suos angelus iste dexterum super mare, sinistrum autem
super terram, sicut jam dictum est, voce magna clamavit, quia
praedicatores suos constituendo, vocem evangelicam, quam totus orbis
audiret, mirabiliter edidit. Quomodo vel quam magna voce clamavit? Ita,
inquit,
|
“quemadmodum cum leo rugit.”
|
|
Vere quemadmodum cum leo rugit. Nam et hoc patriarcha Jacob praedixerat
iis verbis:
|
“Catulus leonis Juda, ad praedam, fili mi, ascendisti; requiescens
accubuisti, ut leo et quasi leaena (Gen. XLIX).”
|
|
Et propheta Amos:
|
“Dominus de Sion rugiet, et de Jerusalem dabit vocem suam (Amos I).”
|
|
Et multis aliis prophetarum dictis hujusmodi praedicatur hoc ipsum quod
nunc dicitur,
|
“quemadmodum cum leo rugit.”
|
|
Aiunt qui de naturis scripserunt, quia ad vocem sive rugitum leonis
omnia contremiscunt, et cuncta animantium natura terretur. Hinc est
illud prophetae:
|
“Leo rugiet, quis non timebit?”
|
|
et statim ostendens quid per hanc similitudinem velit intelligi:
|
“Dominus Deus, inquit, locutus est, et quis non prophetabit?”
|
|
(Amos III.) Itaque et sic sciendum et subintelligendum est, clamorem
hujus angeli sic magna voce clamantis,
|
“quemadmodum cum leo rugit,”
|
|
illum fuisse clamorem passionis vel mortis ejus, quo infernus
contremuit, et coelum patefactum est, patuitque janua coeli, sive
paradisi animabus prorumpentibus effractis claustris inferni, tremuitque
terra, et aperta sunt monumenta, multaque sanctorum qui dormierant
surrexerunt corpora (Matth. XXVII), cunctaque bestiarum natura, id est,
malignorum spirituum territa est potentia, et sicut illic prophetice
dictum est:
|
“Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit?”
|
|
(Amos III.) Omnis prophetia, cunctorum prophetarum oracula consonuerunt,
et quid vellent, aperuerunt, ad tantum tam magni clamorem Angeli illius.
Unde et protinus sequitur:
|
“Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas.”
|
|
Quid enim sunt septem tonitrua, quo numero plerumque et maxime in hoc
libro significatur universitas, nisi omnium qui a saeculo sunt sanctorum
prophetarum oracula? Eorum profecto voces prius sic erant tanquam
tonitrua, quia sicut tonitruum, et terribiliter sonat, et tamen
articulatum sive intelligibilem sonum non dat; sic voces legis et
prophetarum prius et terribiliter sonabant, et tamen quid eisdem vocibus
significaretur, populares non intelligebant. Exempli gratia: In cantico
Deuteronomii scriptum est:
|
“Levabo ad coelum manum meam, et dicam, vivo ego in aeternum; si acuero
ut fulgur gladium meum, et arripuerit judicium manus mea. Reddam
ultionem hostibus meis, et iis qui oderunt me retribuam (Deut. XXXII).”
|
|
Qui illic loquebatur, dicens:
|
“Levabo ad coelum manum meam,”
|
|
et caetera: Ipse est angelus iste, de quo hic postmodum dicitur:
|
“Et angelus quem vidi stantem, levavit manum suam in coelum,”
|
|
et reliqua. Amplius autem hic pro exemplo resplendet illud dictum in
Osee:
|
“Vivificabit nos post duos dies, in die tertia suscitabit nos (Ose.
VI).”
|
|
Hoc etenim pulchre in sensu contingit illud quod nunc dictum est,
|
“et clamavit voce magna quemadmodum cum leo rugit;”
|
|
rugitus quippe leonis hanc vim habet, ut tradunt physiologi. Cum
genuerit leaena catulum, tribus diebus et tribus noctibus, catulus
dormit, et tunc demum patris fremitu veluti tremefactus cubilis locus,
suscitare dicitur catulum dormientem. Quod si ita est, nimirum magna
similitudinis causa est cur merito nunc dici debuerit,
|
“quemadmodum cum leo rugit,”
|
|
quia videlicet sic nostra in Christo natura tribus diebus et tribus
noctibus somno mortis obdormierat, et tunc demum divinitatis potentia
veluti fremitu leonis tremefactus est sepulcri locus, et surrexit qui
fuerat mortuus homo in Deo assumptus, in quo et nos omnes surreximus.
Haec et iis similia profecto prius erant tonitrua, id est, soni sive
voces quasi inarticulatae, eo quod mysteria continerent nondum
intelligibilia, sed postquam Angelus iste tali modo clamavit, facta sunt
intelligibilia, aperiente illo sensum discipulis suis ut intelligerent
Scripturas (Luc. XXIV). Ait ergo:
|
“Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas.”
|
|
Sequitur:
|
|