CAPUT XXII. De mandato pauperum.

Mandatum quod agitur inter pauperes, non omnino ejusdem rationis est. Illud enim Christi, hoc Ecclesiae est. Illud diei praesentis, hoc praeteriti spectat historiam Sabbati. Sabbato namque, quando venit Dominus Jesus Bethaniam, ubi fuerat Lazarus mortuus, quem suscitavit, Maria accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi,

“et unxit pedes Jesu, et extersit capillis suis pedes ejus, et domus impleta est ex odore unguenti (Joan. XII).”

Mulierem illam imitatur Ecclesia, pedes Domini ungens, id est pauperes eleemosynis refovens, qui licet infima, tamen ejus membra sunt, et sicut pedes, ita magni corporis ejus, extremae reputantur partes. Hos pedes capillis suis tersit, id est superfluis rerum suarum refecit, sicut Apostolus ait:

“Vestra abundantia illorum inopiam suppleat (II Cor. VIII).”

Hoc ergo mandatum Ecclesiae obsequium est, ideoque cuncta congregatio pedes lavat pauperum, in illo autem soli, ut dictum est, praelati vice Christi deserviunt. In quo pulchre Dominum suum Ecclesia praevenit, ut antequam Christus discipulorum pedes lavet, ipsi discipuli pedes Christi, id est, pauperum et lavent et eleemosynae unguento ungant; et domus in qua Christus praesens futurus est, hora, qua pedes nostros ipse per praelatos nostros labavit, praeparetur, impleta hujus odore unguenti. Haec ita esse, ex eo quoque perspicuum est quod cantamus in diebus illis: Mulier ergo Maria unxit pedes Jesu, et extersit capillis, et domus impleta ex odore unguenti. Causae hujus respectu rationabilis mos institutus ab iis apud quos regionis studium ferventius est, hoc modo tenetur. Primum pauperes intra claustrales officinas introducuntur, et antequam fratres debitum illis in lavandis pedibus charitatis exhibeant obsequium, discumbunt ad convivium, sufficientibusque ferculis reficiuntur. Nimirum tunc in illis Christus suscipitur in Bethaniam, id est domum obedientiae, fidesque non vana gratulatur ibi se illi coenam fecisse (Matth. X, XXV). Tunc cuncta congregatio consurgens tanquam mulier illa evangelica, Maria quippe illa typum Ecclesiae gesserat; consurgens, inquam, de mensa, ad quam confidens et modice gustans, jejunium fregerat propter tantum hospitem (qui procul dubio in pauperibus suscipitur) convenit ante pauperes, ferens libram unguenti, id est intentionem eleemosynae, suaviter coram Christo redolentis, et procumbens coram illis, sic per omnia tanquam Christo deservivit.