|
Primum ipsa crucis figura nihilne mysticum significat? Taceo, quod
decentissimum esse nullus abnuat, salutem humani generis in ligno crucis
constitui, ut unde mors oriebatur, inde vita resurgeret, et qui in ligno
vincebat, in ligno quoque vinceretur. Quodque ait quidam:
Neve quis ignoret speciem crucis esse colendam,
Quae Dominum portavit, ovans ratione potenti
Quatuor inde plagas quadrati colligit orbis.
Illud non praeteream quia salutis, quam operabatur, primas januas, id
est fidem, spem et charitatem, quartamque illarum, perseverantiam, in
ejusdem crucis, in qua pendebat, figura significabat. Habet enim crux
longitudinem, latitudinem, sublime atque profundum, id est acumen, quo
fixa terrae inhaeret; longitudinem, id est usque ad brachia;
latitudinem, in eorumdem expansione brachiorum; altitudinem, ab ipsis
brachiis sursum versus, quo caput imminet. His autem quatuor supradictae
virtutes signantur: Profundo, fides, quae occulta voluntatis Dei
vocatione, prima in fundo cordis quasi fundamentum in aedificio,
ponitur; longitudine, perseverantia; altitudine, spes, quae nobis in
coelestibus reposita est; latitudine, charitas. Nam de his, inquit
Augustinus, Apostolum dixisse intelligo:
|
“Ut possitis comprehendere cum omnibus sanctis, quae sit longitudo,
latitudo, sublimitas et profundum (Ephes. III).”
|
|
Salutis ergo primos aditus in supplicii sui figura Salvator noster
praedicabat.
|
|