|
Aequa victoriae lex est inter homines, ut quicunque ante bellum fuerant
victi, post bellum cedant in jus dominationemque victoris, mittanturque
legati in universam victi potestatem, qui victum esse priorem tyrannum
annuntient, titulosque victoris recipiendos ostendant, et ejus jura
praedicent. Unde et ipse Dominus, qui ad debellandum humani generis
inimicum venerat, dicit in Evangelio:
|
“Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia quae
possidet: si autem fortior illo superveniens vicerit eum, universa arma
ejus auferet, in quibus confidebat, et spolia ejus distribuet (Luc.
XI).”
|
|
Hac nocte adversus illum fortem armatum, scilicet diabolum, fortior
superveniens Filius Dei, crucisque vexillum ejus bellator inferens,
ipsum cepit, alligavit, arma ejus abstulit et spolia paradiso reddidit.
Ille tam fortis, qui universam terram conculcavit, hamo crucis captus
est, quia, dum fragilitatem carnis in Christo morte appetiit,
divinitatis aculeo transfixus est. Recte igitur hac eadem nocte
celebratur baptismi sacramentum, quo constanter adversus victi
potestatem iniquam eunt sacerdotes nostri, legati utique victoriosi
regis Christi, titulosque victoriae proferentes, victi abrenuntiationem,
victorisque ab hominibus exigunt professionem. De cujus magnitudine
sacramenti aliqua debere dici, tempus et officii ejus ordo nunc exigit,
atque in primis dicendum videtur, quomodo, vel quid mors Christi per
baptismum operetur in nobis. Consequens enim esse videretur, ut quomodo
propter peccatum mortales facti sumus, in remissionem autem peccatorum
baptizamur, jam post baptismum immortales existeremus.
|
|