VERS. 4.

“Vere enim, inquit, absque mendacio sermones mei.”

Magis ac magis in impudentiam sui foras erumpit, utpote gloriam illam non habens, qua sancti doctoris anima gloriatur, sicut scriptum est:

“Omnis gloria ejus filiae regis ab intus (Psal. XLIV).”

Unde et subdit:

“Et perfecta scientia probabitur tibi.”

Nimirum magna se dicturum sentit, sed nimirum corde, quod de semetipso aestimavit, docere non potuit. Postquam inflatas animi cogitationes per verba elationis exhalavit, fortem sententiam subdidit dicens: