|
Vae tibi terra, cujus rex puer est, et cujus principes mane comedunt.
Beata terra, cujus rex nobilis est, et cujus principes vescuntur in
tempore suo, ad reficiendum, et non ad luxuriam. Videtur quidem
reprobare juvenum principatum, et luxuriosos judices condemnare, quod in
aliis per aetatem sit infirma sapientia, in aliis etiam matura aetas
deliciis enervetur: et e contrario probare principem bonis moribus et
liberaliter institutum, eos judices praedicare qui nequaquam voluptatem
negotiis civium praeferant, sed post multum laborem et administrationem
reipublicae cibum capere quasi necessarie cogantur. Verum mihi sacratius
quid latere videtur in littera: quod juvenes dicantur in Scripturis, qui
a veteri auctoritate desciscunt, et cana parentum praecepta contemnunt,
qui neglecto mandato Dei cupiunt statuere traditiones hominum, de quibus
et in Isaia Israeli Dominus comminatur, eo quod noluerit aquam Silo,
quae vadit cum silentio (Isai. VIII), et veterem piscinam everterit,
eligens sibi flumenta Samariae et gurgites Damasci: Et dabo, inquit,
juvenes principes eorum et illusores dominabuntur eis (Isai. III). Lege
Danielem, et Antiquum dierum invenies Deum (Dan. VII). Lege Apocalypsin
Joannis, et caput Salvatoris candidum ut nivem, et quasi lanam albam
reperies (Apoc. I). Jeremias quoque, quia sapiens erat, et cani ejus in
sapientia reputabantur, prohibetur juvenem esse se dicere. Vae ergo
terrae cujus rex est diabolus, qui semper rerum novarum cupidus, etiam
ut Absalon adversus patrem rebellat (II Reg. XV), quae judices et
principes eos habet qui ament hujus saeculi voluptates, qui antequam
dies mortis adveniet, dicunt: Manducemus et bibamus, cras enim moriemur
(Isa. XXII; I Cor. XV). Contra beata terra Ecclesiae, cujus rex Christus
filius ingenuorum, de Abraham et Isaac et Jacob, prophetarum quoque et
sanctorum omnium stirpe descendens, quibus peccatum non fuit dominatum,
et ob hoc fuerunt liberi. Ex quibus nata est virga liberior S. Maria,
nullum habens fruticem, nullum germen ex latere, sed totum fructus ejus
erupit in florem, loquentem in Canticis canticorum: Ego flos campi, et
lilium convallium (Cant. II). Principes quoque ejus sunt apostoli et
omnes sancti, qui regem habent filium ingenuorum, filium liberae, non de
ancilla Agar, sed de Sarae libertate generatum (Gal. IV). Nec comedunt
mane, nec velociter: non enim in praesenti quaerunt saeculo voluptatem,
sed tempore suo manducabunt, cum retributionis tempus advenerit. Et
manducabunt ad reficiendum, et non ad luxuriam. Omne bonum praesentis
saeculi luxuria est, futuri perpetua refectio.
|
|