|
|
“Concurrit ergo ad Simonem Petrum et ad alium discipulum quem amabat
Jesus, et dicit eis: Tulerunt Dominum de monumento, et nescimus ubi
posuerunt eum.”
|
|
Ergo diluculum quidem sanctis jam erat animabus in alio saeculo, et illi
quoque latroni cui dictum est:
|
“Hodie mecum eris in paradiso (Luc. XXIII),”
|
|
jamque, ut ait Marcus, ortus erat sol, verumtamen venientibus ad
monumentum, non tam pro tempore noctis, verum etiam pro sensu mentis
tenebrae erant. Quid enim est oblivio vel ignorantia veritatis, nisi
caecitas vel tenebrae mentis? In tantum autem erant obliviosi et
immemores verborum quae dixerat, quia oporteret Filium hominis
crucifigi, et die tertia resurgere a mortuis, ut non invento corpore
ejus nihil superesse putarent, nisi quod sublatum fuerat. Quid tamen
sequitur:
|
|