VERS. 5, 6.

Ne dederis os tuum ut peccare facias carnem tuam, neque dicas coram angelo: Non est providentia, ne forte iratus Deus contra sermones tuos, dissipet cuncta opera manuum tuarum. Ubi multa sunt somnia, plurimae sunt vanitates, et sermones innumeri, tu vero Deum time. Spiritus et caro multa sibi colluctatione adversantur in nobis, et sua cuique voluntas est: Spiritus est qui vivificat, caro autem non prodest quidquam (Joan. VI); Spiritus promptus est, caro autem infirma (Matth. XXVI). Ut ergo sis homo consultior, promptior et sapientior, monet te Ecclesiastes, ne laxes frena vagandi indomitae carni, ne laxes frena loquendi indomitae linguae. Ne dederis, ait, os ad contagia carnis. Non prohibet reserare quando vis, claudere quando vis. Resera bonis, ad mala clave serabis. Sed nimis carni indulget, male temperat ori, qui aperiens os suum vanitati, se verbis derogat istis: Sum caro, sum substratus fragili conditioni, vita brevis superest, quid prodest vitam perdere pauculam, cum sim caro, cum sit caro morti obnoxia, vivam tamen convenienter naturae carnali, quis mihi minitetur futurum esse judicium, quando mihi reddatur quodcunque vita mea meretur? quae facio, ignorantia celabit sive oblivio, casus agit mundum, quae est dispensatio rerum? nulla omnino. Quicunque aperit os ut talia loquatur, iste datus est in reprobum sensum, ut faciat quae non conveniunt (Rom. I). Sed quare dixit carnem, cum posset rationabilius dicere mentem? quis enim nisi per mentem faciat peccare carnem? Qui caro sunt peccant, non peccant qui caro non sunt, qui generantur Deo Patre mente magis quam carne. Errant ergo qui dicunt quoniam nulla sit dispensatio rerum in mundo, fortuna cuncta volvente. Nihil est enim non distinctum, nihil immoderatum. Deus tenet coelum, angeli aethera, nos terram inhabitamus. Angelicus ordo novenis distinguitur ordinibus, unusquisque suo signat nomine quis eum deceat ordo. Isti sibi praesunt, aut concordi vice subsistunt, alii Dominum laudant, alii mittuntur in ministerium salutis nostrae, populos visitando, et regna regendo, unicuique nostrum suus datur angelus, ut nos ad bonum dirigat, mala tollat, et ad recta perducat. In puero itaque nobis puerilem, ostendens Dominus Jesus humilitatem: Quicunque, ait, humiliaverit se sicut parvulus iste, hic magnus vocabitur in regno coelorum (Matth. XIV). Angelus ergo tuus sit tibi custos tutus. Illo quoque praesente si aperias os tuum ut mala loquaris, ille tibi non custos, sed erit gravissimus ultor. Quaecunque facies, quaecunque loqueris, dum sordes crimine pro nihilo reputat, qui cordis secreta penetrat. Aegroti veteris somnia meditatur, qui innumeris innititur verbis. Qui scis quis et quid sit Deus, qui omnia gubernet, illum time amando, qui dominatur mundo.