CAPUT XXI. Cur a praelatis lavari debeant pedes subdidorum.

Interea valde notandum est quam vere, quam sapienter nobis consuluit in eo quoque quod exterius egit, dum apostolos suos omnesque praelatos Ecclesiae, talis servitii quodammodo vectigales esse voluit, ut solemni more subditorum suorum pedes exemplo suo lavare debeant. Per hoc enim quotannis inculcat, et replicat id quod ait Lucae XXII.

“Reges gentium dominantur eorum, et qui potestatem habent super illos benefici vocantur, vos autem non sic, sed qui major est vestrum, fiat sicut minor, et qui praecessor est, sicut ministrator.”

Valde namque repugnantia sunt, dominari ut reges gentium, et ex debito jussuque regulae evangelicae lavare pedes in modum servorum. Unde unus ex magnis apostolis:

“Non praedicamus, inquit, nosmetipsos, sed Jesum Christum, nos autem servos vestros per Deum (II Cor. IV).”

Sed non in vitiis suis possunt subditi hac libertate uti. Cum enim homines vitiose vivunt, bestiales, id est bestiis similes fiunt. Ut autem praelati Ecclesiae bestialibus dominentur, vetus quoque illis auctoritas suffragatur, qua creatis primis hominibus praecipitur, ut bestiis terrae dominentur (Gen. I). Igitur ubi subditi similes fiunt bestiis, illic evangelicus homo dominari se debere jure recognoscit. Dum ergo praelati subditis suis hac die pedes lavant, dum cibum reverenter porrigunt, potumque miscent, perit auctoritas dominandi, totumque regum gentium et eorum, qui potestatem habentes benefici vocari affectant, deprimitur in ipsis supercilium. Quod autem lotis pedibus discipulorum os suum aperuit Dominus, sermonemque edidit splendidissimum, quo paracletum illum tam sedule repromittit Spiritum sanctum, quodque et nos, lotis ejus exemplo pedibus, eumdem sermonem legimus vel audimus, hoc significat quod non nisi lotis et mundis gratia sancti Spiritus ostenditur. Unde et in Apocalypsi, cum Joanni dixisset angelus:

“Non intrabit in eam aliquid coinquinatum, et faciens iniquitatem et mendacium (Apoc. XXI),”

protinus adjungitur:

“Et ostendit mihi fluvium aquae vivae tanquam crystallum, procedentem de sede Dei et Agni (ibid.).”

De hoc fluvio et in Ezechiele legimus:

“Vidi aquam egredientem de templo a latere dextro, et omnes, ad quos pervenit aqua ista, salvi facti sunt (Ezech. XLVII).”

Non enim omnes, ad quoscunque pervenit visibilis baptismi fons, salvi fiunt, alioquin Simonem Magum, visibiles baptismi aquas ingredientem, salus non refugisset (Act. VIII). Sed de hoc vitae fonte pacisque fluvio dictum est, penes quem est omne arbitrium salutis quem Dominus supradicto modo purificatis hoc subsequenti sermone se daturum repromittit.