VERS. 2, 3.

Melius est nomen bonum, quam unguenta pretiosa, et dies mortis die nativitatis. Melius est ire ad domum luctus, quam ad domum convivii, in illa enim finis cunctorum admonetur hominum, et vivens cogitat quid futurum sit. Qui seipsum vincit, ut per virtutem brevitatem vitae elonget, multa facit, et se majora requirit, quatenus faciens sibi nomen in aeternum possit vivere. Bonum enim nomen redolet tanquam pretiosum unguentum, imo unguentis pretiosis est pretiosius. Maria Magdalene quando unxit caput et pedes Domini Jesu, meruit nomen melius unguento pretioso. Tunc repleta est tota domus ex odore unguenti, et adhuc replet universum mundum redolentia nominis hujus (Matth. XXVI). Latro Judas taxavit hoc unguentum trecentis denariis (Joan. XII); Deus ipse bonum nomen mulieris taxavit dicens: Bonum opus operata est in me (Matth. XXVI). Felix unguentum tam praeclarum, tam pretiosum, felix quae meruit nomen habere bonum pretiosis melius unguentis. Quibus est nomen melius unguentis pretiosis, illecebrae designantur et curae deliciosae, quibus non alliciunt tanquam unguentis praeclaris. Multi ergo bellando, multi philosophando, viribus, ingeniis, et utriusque hominis bonis, quaerebant nomen quod ubique fragraret sicut unguentum. Qui quaerit magnum sibi nomen faciendo bonum quod gignit bonitas, et nutrit sancta voluptas iste tenet nomen fragrantius suavi unguento. Qui vero faciendo malum quaerit sibi nomen magnum, quod ambitio parit, quod iniqua cupido nutrit, hujus nomen turpiter fetet, non redolet. Quare autem putamus dixisse Ecclesiasten, meliorem esse diem mortis quam natalis? Ideo plane, quod super his homo sapiens sapienter philosophatur. Interrogatus enim Plato philosophus quid esset philosophia? Meditatio mortis, inquit. Nascendi ergo species, naturae est species, homo vitae. Cum cadit in terram pronus infans, sic nascitur: semper enim in terra recipitur, non in auro, neque argento, sive in serico, monstrat aperte quod factus de terra, iterum ex terra futurus. Ipse natus ad aerumnas et suspiria multa, praevenit illa lacrymando. Primam vocalem per primam disce vocem nascentis pueri cujus vix patenti ore littera prima sonat, ita ingeminans: Ha ha, ve ve. Praesagit quippe nascens mala, quae vivendo videbit. Omnibus rebus natura ministrans, esse meliorem diem mortis quam natalis monstrat per cygnum, qui cum scit se esse moriturum, solet sibi celebrare funereos ludos, et per dulces modos exsequiales threnas canit. Quaedam gentes barbaricae, docente ratione, se credentes moriendo redire ad vitam, threnas cantabant, et celebrabant gaudendo exsequias funeris, dantes odas pro fletibus. Qui metuit mortem, quae sunt bona vitae. Mortem morte fugit, post vitam autem vita recurrit. Mors ad requiem trahit, dolorem ferre ortus facit. Nascentem excipit incertissima sors vitae, nihil certius est sorte mortis. Si tu subis jura mortis, redolens pretioso unguento nominis, ad vitam aeternam transibis. Cum autem peccator moritur, sentit sibi tandem imponi peccati modum, ne crescat summa malorum. Quemdam philosophum Silenum nomine rex Mida captum hoc absolvit pretio, quia didicisset ab illo non nasci esse bonum, et melius mori cito natum.