CAPUT II. De Nabuchodonosor, quod civitatem Hierusalem semel et iterum oppugnando atque captivando typum aesserit diaboli inimici Ecclesiae Christi.

In primis Babylonis regem, multarum gentium victorem et Dominum, tutam aut quietam pro victoriis habere gloriam, praesagia futurorum, et praesentia quoque mala sinunt. Tenet autem typum diaboli in eo videlicet quod civitatem Hierusalem semel et iterum oppugnando conculcavit, atque captivum ex ea duxit populum Dei. Semel, inquam, quando, ut hic scriptum est, regnante Joachim anno tertio regni ejus obsedit eam, regemque Joachim transtulit, partemque vasorum domus Domini asportavit, quae et intulit in domo Dei sui, omnesque viros fortes et bellatores captivos duxit, suffecto rege Sedecia qui patruus erat Joachim (IV Reg. XXIV). Iterum autem, quando rebellante eodem Sedecia anno nono regni ejus, venit ipse et omnis exercitus ejus in Hierusalem, et interrupta est civitas, comprehenditque Sedeciam et oculos ejus effodit, vinxitque eum catenis, et adduxit in Babylonem Hierusalem quoque destruxit, et domum Domini succendit Nabuzardan princeps exercitus servus ejus, et reliquam partem populi transtulit in Babylonem, et omnia vasa reliqua in quibus Domino ministrabant (IV Reg. XXV). Utrobique, ut jam dictum est, typum diaboli tenet iste rex Babylonis. Sic namque diabolus civitatem sanctam, viventis Dei Hierusalem coelestem, semel et iterum oppugnavit. Semel quando adversus Altissimum superbiendo, socios superbiae suae angelos daemones factos, secum in confusionem traxit (Isa. XIV). Iterum, quando primum hominem deceptum cum omni genere ejus, in istam confusionis regionem, imo duplicem corporis et animae captivitatem deduxit (Gen. III). Unde notandum quod iste Nabuchodonosor prima transmigratione, tantummodo partem populi, partemque vasorum transtulit (IV Reg. XXIV); secunda vero, et reliquam partem populi, et residua vasa tulit, sed et muros Hierusalem destruxit, et domum Domini igne succendit (IV Reg. XXV). Sic denique prima irruptione supernae civitatis Hierusalem partem, id est quosdam angelos perdidit, secunda vero non quosdam, sed omnes homines, quorum multitudo pro parte electorum, sancta Hierusalem, omnes, inquam, in uno parente perdidit, et gehennali peccati incendio conflagravit. Recte igitur carnalis Nabuchodonosor nequitiam quasi pro victoria gloriam ducat, visiones videt regni alterius, regni Dei, quo superveniente non modo Babylonem suam, sed et totum mundum interiturum esse non ignoret. Sic etenim spiritualis Nabuchodonosor diabolus supernae vastator Hierusalem, nunquam de regno suo, de regno peccati et mortis ita securus exstitit, quin salutem quodammodo somniaret, quod scire nolebat, Scripturis attestantibus, quandoque surrecturum fore contra se regnum, sed dicit in Evangelio suo rex magnus et stabilimentum regni Dei:

“Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia quae possidet. Si autem fortior illo superveniens vicerit eum, universa arma ejus auferet (Luc. XI).”

“In pace, inquit, sunt ea quae possidet.”

Sic nimirum et iste typum gerens, ut jam diximus, ejusdem fortis, vano tumore dixit, cum jam audisset expositum quod contra se clamaret sanctus et vigil:

“Nonne haec est Babylon quam ego aedificavi in domum regni in robore fortitudinis meae, et in gloria decoris mei?”

(Dan. IV.) Itaque non idcirco de illo dixit,

“in pace sunt ea quae possidet,”

quod unquam vere securus esse potuerit, sed quod tumidus esset latro, tumore furioso, pacem quae non erat falso sibimet arrogavit.