CAPUT XI. Creaturam illam omnipotentiae Dei tatem fuisse quae peccare non posset. Item quomodo Deus omnipotens malum facere non possit.

Facta est itaque quoniam a bono et omnipotente Creatore fieri potuit, facta est non tam per creationem quam per assumptionem creatura talis, quae peccare non solummodo nollet, verum etiam non posset, quemadmodum dicit eadem creatura nova, Filius hominis, idemque Creator antiquus, Filius Dei inconvertibilis: Amen, amen dico vobis, non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem (Joan. V). Item: Non possum ego a meipso facere quidquam (ibid.). Quid enim est quemquam, a semetipso quidquam facere, nisi malum facere? Ergo non possum, inquit, a meipso facere quidquam, id est extra Deum seorsum, extra verum, per memetipsum, divisa voluntate mea a voluntate Dei Patris, sicut angelus refuga, vel sicut primus homo praevaricator facere potuit et fecit, ut qui erat uterque creatura, et proinde convertibilis facta, et idcirco mutabilis. Nam sive angelus sive homo quamdiu aliquid accidens admittit ab essentiali bono aversus, tam diu a semetipso operatur, verbi gratia cum dicit malum bonum, et bonum malum (Isa. V), cum inique judicat, condemnans justum et justificans impium. Unde non haec nisi a semetipso facit, cum in essentia rerum aliter sit? Et haec quidem, vel caetera hujusmodi homo si multum est justus, cum possit facere non vult, si autem parum justus est, vel ad justitiam nunc primum dispositus, nec adhuc ejusdem justitiae habitum indutus, parum, inquam, justus est si facere non audet, Deus autem sicut nulli vitio nullisque omnino accidentibus subjacet, ita summe justus tale aliquid omnino facere non potest. Cum autem dicimus quia facere malum non potest, veram ejusdem eodem dicto praedicamus omnipotentiam, ac si dicamus: Nihil non potest. Nam et apud quemdam non vana, sed vera philosophia dicit: Deum esse omnium potentem nemo dubitaverit qui quidem mente consistat. Et continuo: Qui vero omnium potens est, nihil est quod ille non possit. His duobus concessis, statim infert: Num igitur Deus malum facere potest? Minime, inquit. Et concludit sic: Malum igitur nihil est, cum id facere ille non possit, qui nihil non potest.