CAPUT VI.

Laudabilis igitur et omni gratiarum actione digna intentio tua, Deus, propter hoc mortales nos esse voluisti, quatenus a superbia liberemur, atque perinde consequenter fieri debeat, ut nequaquam in illum gladium malignum transeamus. Mirum quidem quod diabolus, cum in illum gladium transierit, adhuc superbit, sed nunquid minus mirandum de hominibus superbiae filiis, qui adhuc superbiunt sciendo et confitendo quod mortales sint, et cito morituri? Dicunt enim: Exiguum et cum taedio est tempus vitae nostrae, quia ex nihilo nati sumus et post haec erimus tanquam non fuerimus. Umbrae enim transitus est tempus nostrum, et non est reversio finis nostri, quoniam consignata est, et nemo revertetur. Venite ergo et fruamur bonis, quae sunt, et utamur creatura tanquam in juventute celeriter. Vino pretioso et unguentis nos impleamus, et non praetereat nos flos temporis. Coronemus nos rosis, antequam marcescant, nullum pratum sit, quod non pertranseat luxuria nostra. Nemo vestrum sit exsors luxuriae nostrae (Sap. II). Haec et caetera his similia cum dicunt, nunquid minus mirandum est super duritia illorum quam super duritia regis eorum, scilicet Satanae, sicut ait Dominus ad beatum Job: Et ipse est rex super omnes filios superbiae (Job XLI). Unde enim humiliari debuerunt, scilicet ex mortis certitudine, inde magis desperati superbiunt, nimirum secundum imitationem diaboli, qui cum damnatum se sciat et ita in gladium transiisse, ut sit irrevocabilis nihilominus adhuc superbit. Tantae rebellionis ejus duritiem Scriptura libri Apocalypsis vehementer nos admirari vult, cum dicit: Et unum de capitibus bestiae quasi occisum in mortem, et plaga mortis ejus sanata est (Apoc. XIII). Item: Et fecit terram et inhabitantes in ea adorare bestiam primam, cujus curata est plaga mortis (ibid.). Ac deinceps: Ut faciant, inquit, imaginem bestiae, quae habet plagam gladii et vixit (ibid.). Diabolus namque, qui in Antichristo totus inhabitavit, ipsa est cruenta bestia, quae habet plagam gladii, et vivit, et plaga mortis ejus sanata est. Nimirum falso vixit, aut vivit, et falso plaga mortis ejus sanata est, nam vere mortuus est, et plaga mortis ejus est insanabilis. Ipse autem quasi vivum se vult haberi, et plagam mortis suae quasi sanatam videri, quam videlicet plagam gladii, id est sententiam aeternae damnationis in coelo accepit, unde irrecuperabiliter cecidit. In quo se quasi vivum vel plagam suae mortis, quasi sanatam vult videri? Videlicet in eo, quod permanente divinitatis ambitione, qua in coelo tumuit, quasi Deum se deceptis hominibus ostendit, et contendit ut adoretur quasi Deus vivus, cum sit mortuus diabolus. Ad imitationem, inquam, illius isti hoc modo superbiunt, dum profitentes quod sciant se cito mori, coronemus nos, aiunt, rosis, antequam marcescant, et caetera, subjungentes: Quoniam haec est pars nostra et haec est sors nostra (Sap. II). Quod et si qui talium aliquando lugent, nullam veram, cur lugere debeant, sentiunt rationem.