|
|
“Si quis mihi ministrat, me sequatur.”
|
|
Cum, inquit, ego in hora quae nunc venit, ea via vel ordine
clarificandus sim, ut prius ponam animam meam pro salute multorum, sicut
granum frumenti cadit in terram et moritur, ut multum afferat fructum;
non aequum est, ut is qui meum se profitetur ministrum, et ad hoc
tendit, quo particeps meae fit clarificationis, animam suam nimium
diligens, a proximorum utilitate abscondat, et illuc pervenire velit
sterili otio, quo laboriosa fructificatione perventurus sum ego. Non ita
fiat, sed
|
“qui mihi ministrat, me sequatur.”
|
|
Quis autem mihi ministrat, nisi qui meum in fronte vexillum, qui meum in
ore suo verbum portat, qui mea manibus et ore conficit vel tractat
sacramenta? Ille ergo quisquis est, me sequatur, id est, me imitetur. In
quo? in eo videlicet, ut si talis illi hora ingruerit, qualis nunc mihi,
de qua ut paulo ante dixi:
|
“Venit hora ut clarificetur Filius hominis,”
|
|
malit propter me cadere in terram et mori, sicut seminatur granum
frumenti, ut bono exemplo sit promissis suis quam negando fidem
ministerii sui, credere persecutori, et sic palea potius esse quam
granum et levi vento circumferri. Si autem defuerit tempestas
persecutionis, tunc quoque oderit animam suam, abneget voluntatem
propriam, abhorreat et suffocet concupiscentiam suam, talemquese, qualem
fuisse meminit, odio habeat et in profunda poenitentiae fossa abscondat.
Jubet namque Dominus in lege, ut cum egreditur quis ad requisita
naturae, mittat paxillum in balteum et fossa humo abscondat quae egesta
fuerint (Deut. XXIII). Quid enim illa egestio de fossa mystice, nisi
veteris vitae abrenuntiationem significat? utique in castris Israel
militanti, id est, juxta alios Evangelistas, praelata cruce Christum
sequenti, egestionem suam abhorrere, et eam ne aliis pudeat defodere,
est praeteritas animae suae concupiscentias odisse, et eas super ducta
vitae melioris honestate, Dei et hominum oculis abscondere. Igitur non
sicut putaverunt quidam maligni atque perversi, et in semetipsis
crudeliores et sceleratiores homicidae, a semetipso debet occidi qui
sequitur vestigia Christi, sed in persecutione quidem violentiam mortis
ab alio perpeti, in pace autem Ecclesiae
|
“carnem suam crucifigere cum vitiis et concupiscentiis (Galat. V),”
|
|
et hoc modo Christo ministrare, id est, Christum sequi. Attende nunc
utrum sint condignae passionis hujus temporis ad futuram gloriam quae
revelabitur in hujusmodi ministris (Rom. VIII). Ait enim:
|
“Et ubi sum ego, illic et minister meus erit.”
|
|
Sed quid magnum videri poterat eis qui haec audiebant, esse cum illo.
Ubi enim erat cum haec diceret? Utique in spinoso agro hujus mundi, unum
erat et nudum granum frumenti, jamjam casurum in terram et moriturum,
sicut paulo ante dixit; audi ergo quod sequitur:
|
|