|
|
“Et peperit filium masculum, qui recturus erat gentes in virga ferrea.”
|
|
Ac si dicat: Ille quidem draco funestus mulieris parturientis excitatus
clamoribus, stabat ante illam attentus, ut devoraret filium ejus,
maximeque in Herode insaniebat sanguineum caput, quando prophetico
commotus ille oraculo quod audierat,
|
“et tu Bethlehem terra Juda, nequaquam minima es in principibus Juda, ex
te enim exiet dux qui regat populum meum Israel (Malach. XV; Matth.
XI),”
|
|
quaesivit puerum ad perdendum eum, misitque in Bethlehem, et occidit
omnes pueros qui erant in ea, et in omnibus finibus ejus, quasi
impossibile foret non simul occidi et illum. Sed hic fatuus draco, qui
in illo saeviebat, quomodo consilium sive propositum Dei evacuare se
posse putabat? Ille namque
|
“recturus erat gentes in virga ferrea,”
|
|
et hoc in Scripturis veritatis praefixum erat, exempli gratia, ipso
dicente in Psalmista:
|
“Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Postula a
me, et dabo tibi gentes haereditatem tuam, et possessionem tuam terminos
terrae. Reges eos in virga ferrea (Psal. II).”
|
|
Quomodo ergo illum tam cito malitiosa draconis fatuitas devorare se
posse sperabat, cum scriptum fuisset de illo, quod recturus esset gentes
in virga ferrea? Sane
id est inflexibili justitia. Item quod ait
idem est ac si diceret fortissimum. Masculus enim, id est fortis, filius
tunc natus est nobis, quemadmodum propheta praedixerat:
|
“Et vocabitur nomen ejus Admirabilis, Consiliarius, Deus fortis (Isa.
IX).”
|
|
Egit tamen draco ille quantum potuit, non desistens filium illum
persequi,
id est ut memoriam ejus deleret, dicens illud quod in Psalmo audimus:
|
“Quando morietur, et peribit nomen ejus?”
|
|
(Psal. XL.) Haec dicendo impatienter effecit ut crucifigeretur; et hoc
agendo, devorari illum, et perire putavit nomen ejus. Sed vide quid
sequitur:
|
“Et raptus est filius ejus ad Deum et ad thronum ejus.”
|
|
Quam vere hoc factum sit quis nescit? Quis non audivit? Cum enim
devoratus esse putaretur, utpote in terra sepultus, et signato lapide in
terra conclusus (Matth. XXVII), tunc solutis doloribus inferni, juxta
quod impossibile erat teneri illum ab eo, resurrexit et in coelum
ascendit, et sedet a dextris Dei (Act. II), triumphante veritate
Scripturae dicentis in David:
|
“Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis (Psal. CIX).”
|
|
Raptus est igitur filius mulieris, Ecclesiae filius, mulieris Virginis
Mariae ad Deum et ad thronum ejus, atque illinc despiciens universa
capita draconis irridet, sicut itidem in Psalmo Spiritus sanctus locutus
est:
|
“Qui habitat in coelis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos. Tunc
loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos; ego autem
constitutus sum rex ab eo (Psal. II),”
|
|
etc. Sequitur:
|
|