CAPUT IX. Quid significet Phares, contra eumdem, et quid Persae et Medi, quibus divisum regnum ejus datum sit.

“Phares, divisum est regnum tuum, et datum est sanctis Altissimi (Dan. V.),”

quorum typum nunc in excidio duntaxat Babylonis gesserunt Persae et Medi, praesertim cum Cyrus rex illorum prophetica voce christus quoque sit appellatus Domini.

“Haec, inquit Isaias, dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi dexteram, ut subjiciam ante faciem ejus gentes, et dorsa regum vertam (Isa. XLV).”

Causam dictionis hujusmodi taliter praemisit:

“Qui dico Cyro, pastor meus es, et omnem voluntatem meam complebis; qui dico, Jerusalem aedificaberis, et templum fundaberis (Isa. XLIV).”

Futurum namque erat, ut Cyrus licentiam et facultatem daret reaedificandi Jerusalem, et templum Domini.

“Divisum, inquam, est regnum tuum,”

indiviso permanente regno sanctorum, sicut numerus senarius, qui tuus numerus est, solubilis est et secabilis: numerus autem septenarius, qui numerus est Dei, quia die septimo requievit, insolubilis et insecabilis est. Ita regnum tuum solubile est, et sine dubio solutum est, et tu ipse, videntibus cunctis, praecipitandus es; regnum autem Dei, et sanctorum ejus manet in aeternum. Praeterit enim figura hujus mundi (I Cor. VII), et tu de principatu mundi, de potestate tenebrarum harum pertransibis in tartarum, rudentibus inferni detraheris, eorum quibus regnum tuum dandum est, quibus reservatae sunt illae, quas in coelo perdidisti, mansiones . Hic unus est Daniel purpura indutus, auream circa collum torquem de damnato rege referens. Sicut auctoritas verbi Dei purpuram et torquem auream tristi et damnato rege extorsit, et huic sancto interpreti suo transposuit, sic omne decus coeli, omne servitium creaturae, quod tibi arrogasti, a te extortum, dabitur sanctis Dei hominibus.