|
Noli laetari, Israel, noli exsultare sicut populi, quia fornicatus es a
Deo tuo. Dilexisti mercedem super omnes areas tritici. Area et torcular
non pascent eos, et vinum mentietur eis. Non habitabunt in terra Domini.
Notum est, quia laetari et exsultare voluit Israel sicut populi, et hoc
peccatum ejus manifestum est, ut inferius hic propheta dicit: Ex diebus
Gabaa, etc. (cap. X), id est ex diebus Saul, qui fuit de Gabaa. Tunc
enim Israel hoc ipsum, quod vellet laetari et exsultare sicut populi,
manifestavit Samuel his verbis: Ecce tu senuisti, et filii tui non
ambulant in viis tuis. Constitue nobis regem ut judicet nos, sicut et
universae habent nationes (I Reg. VIII). Cumque diceret Dominus: Audi
vocem populi in omnibus quae loquuntur tibi; non enim abjecerunt te, sed
me, ne regnem super eos. Juxta opera sua, quae fecerunt a die qua eduxi
eos de Aegypto, usque ad diem hanc, sicut dereliquerunt me, et
servierunt diis alienis, sic faciunt etiam tibi (ibid.). Cum, inquam,
haec et caetera diceret Dominus, et Samuel ille cuncta contestaretur,
iterum firmius manifestavit Israel, quod vellet laetari et exsultare
sicut populi, dicens illi: Nequaquam; rex enim erit super nos, et erimus
nos quoque sicut omnes gentes; et judicabit nos rex noster, et
egredietur ante nos, et pugnabit bella nostra pro nobis (ibid.). Nimirum
haec laetitia populorum, haec exsultatio est gentium regem alium habere
quam Deum, et hac laetitia laetari, tali exsultatione exsultare voluit
Israel, quando regem Saulem expetivit, quando secutus est Hieroboam,
relicta domo David, quando Christum negavit ante faciem Pilati, dicens:
Nos non habemus regem nisi Caesarem (Joan. XIX). Verum taliter laetari,
tali modo exsultare non conceditur populo illi qui legem accepit et
cultum professus est Dei, qualiter laetantur vel quomodo exsultant
caeteri populi qui nunquam habuerunt notitiam Dei, ut vacet illis,
quemadmodum et caeteris gentibus, deserto Deo prosperari in temporalibus
bonis. Ait ergo: Noli laetari, Israel, noli exsultare sicut populi,
subauditur quia non conceditur tibi. Quare? Quia fornicatus es a Deo
tuo, inquit. Ac si dicat: Aliter enim judicas ut adultera, quae
fornicando recessit a viro suo, atque aliter meretrix quae nulli fidem
dederat, neque unquam astricta fuerat vinculo conjugali. Tu virum Deum
sortita fueras, et tali marito contempto dormisti cum altero viro, imo
cum pluribus viris; olim in deserto et in Samaria, sive etiam in
Hierosolymis cum vitulis aureis, et cum Baal caeterisque portentis, et
novissime cum Barabba latrone, quem tibi negato Christo praeelegisti, et
haec adulteria maritus deprehendit. Praecepit autem lex ipsa, quam tu
professa es: Si spiritus zelotypiae concitaverit virum contra uxorem
suam, adducet eam ad sacerdotem. Cumque steterit mulier in conspectu
Domini, discooperiet caput ejus, et ponet super manus ejus sacrificium
recordationis et oblationem zelotypiae. Ipse autem tenebit aquas
amarissimas, in quibus cum exsecratione maledicta congessit;
adjurabitque eam et dicet: Si declinasti a viro tuo, atque polluta es,
et concubuisti cum altero, his maledictionibus subjacebis. Det te
Dominus in maledictionem, exemplumque cunctorum in populo suo.
Putrescere faciat femur tuum, et tumens uterus tuus disrumpatur.
Ingrediantur aquae maledictae in ventrem tuum, et utero tumescente
putrescat femur tuum. Et respondebit omnis populus: Amen, amen (Num. V).
Non sic examinatur vel in isto saeculo judicatur meretrix cui non est
vir, quem jure adversus eam spiritus zelotypiae concitare possit. Noli
igitur laetari, noli exsultare sicut populi, quia Deo tuo fornicatus es,
quia videlicet laetitiam sive exsultationem populorum non concedunt
tibi, quae in te conscriptae sunt legis maledictiones. Maledictus eris
in civitate, maledictus in agro; maledictum horreum tuum, et maledictae
reliquiae tuae; maledictus fructus ventris tui, et fructus terrae tuae,
armenta boum tuorum, et greges ovium tuarum (Deut. XXVIII), et caetera.
|
|