|
Tandem et illud sciendum, quia hujus non manufactae domus dedicatio,
illius manufactae est abdicatio, quemadmodum et Apostolus testatur,
dicens:
|
“Reprobatio quidem est praecedentis mandati propter infirmitatem ejus et
inutilitatem (Hebr. VII).”
|
|
Ipsam, quam dicimus abdicationem, fumus ille significabat, quem vidit
Isaias:
|
“Clamabant, inquit, seraphim alter ad alteram, et dicebant: Sanctus,
sanctus, sanctus Dominus Deus exercituum plena est omnis terra gloria
ejus. Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantium, et
domus impleta est fumo (Isa. VI).”
|
|
Sic enim futurum erat, et sic factum est, quemadmodum haec sacra
praenotavit prophetia. Sedente Domino super solium excelsum et elevatum,
id est, postquam Dominus Dei Filius ascendit in coelum, et sedet a
dextris Dei, quod nimirum solium est excelsum. Seraphim, quod
interpretatur ardentes sive intendentes, ter sanctum Dominum
clamaverunt, id est, sancti apostoli afflati Spiritu sancto per speciem
ignis, ut jam supradictum est, sanctam Trinitatem praedicaverunt, et
ecce gloria praedicationis hujus, terra plena est. Et si sensus alius
esse potest, nihilominus tamen hic verus est, et ad rem magis pertinet.
Dicit enim in Evangelio suo Joannes:
|
“Propterea non poterant credere (Joan. XII), quia iterum dixit Isaias:
Excaecavit oculos eorum, et induravit eorum cor, ut non videant oculis,
et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos.”
|
|
Statimque subjungitur:
|
“Haec dixit Isaias: Quando vidit gloriam ejus, et locutus est de eo
(Isa. VI).”
|
|
Ecce locus ubi haec locutus est Isaias, imo Spiritus sanctus in Isaia.
Ubi enim praemissum est,
|
“et domus impleta est fumo.”
|
|
Postmodum sic scriptum est:
|
“Audite audientes me, et nolite intelligere, et videte visionem, et
nolite cognoscere. Excaeca cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et
oculos ejus claude, ne forte videat oculis suis, et auribus audiat, et
corde suo intelligat, et convertatur et sanem eum (ibid.).”
|
|
Ergo visio Domini sedentis super solium excelsum et elevatum, prophetia
erat Dominicae ascensionis in coelum. Et quod dictum est: Ea quae sub
illo erant, implebant templum, idem est ac si diceretur: Et dona
gratiarum, quae dedit hominibus sicut scriptum est:
|
“Ascendens in altum captivam duxit captivitatem, dedit dona hominibus
(Psal. LXVII)”
|
|
impleverunt corda credentium qui et ipsi templum Dei sunt, propter
Christum habitantem per fidem in cordibus eorum. Super hujusmodi templum
seraphim stabant, id est, apostoli et prophetae ex utroque testamento
(Ephes. III), praeeminentes principatum habent, idipsum sentientes de
Trinitate, quae est unus Deus, sicut sacrae illorum litterae testantur,
quod est alterum clamare ad alterum, et dicere:
|
“Sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus,”
|
|
utriusque testamenti pagina, utraque scriptura prophetica et evangelica
idem de uno Creatore consonat; qui senario dierum numero creavit omnia,
et in septimo sabbatizat, illud idem Sabbatum fidelibus suis, maximeque
praedicatoribus veritatis largiturus, ut cum compleverit opera sua
requiescant et ipsi
|
“ab operibus suis, ait Apostolus, sicut et a suis Deus (Hebr. IV).”
|
|
|
“Sex ergo alae et uni, et sex alteri (Isa. LXV).”
|
|
Quot alis volabant, totidem velabant faciem ejus, et totidem, scilicet,
velabant pedes ejus; quia videlicet, quanta ex utroque Testamento
sanctam Trinitatem testificantur intentione; tanta et claritatem
divinitatis Christi Filii Dei, et sacramentum humanitatis sive
Incarnationis ejus abscondunt discretione, vel his qui non possunt
capere, vel maxime his qui non possunt audire prae tormento invidiae.
|
“Commota sunt enim, ait, superliminaria cardinum a voce clamantium, et
domus impleta est fumo.”
|
|
Seditionem quippe excitaverunt principes et seniores populi Judaeorum,
et missos ad se prophetas sapientes et scribas, quosdam occiderunt,
quosdam flagellaverunt, et de civitate in civitatem persecuti sunt
(Matth. XXIII), et idcirco relicta est eis domus sua deserta, fumo
impleta prae caecitate cordis eorum abjecta. Compuncti sunt corde aliqui
ex eis, et dixerunt ad apostolos:
|
“Quid faciemus, viri fratres? (Act. II).”
|
|
Eorum in persona congrue dixit propheta:
|
“Vae mihi quia tacui, quia vir pollutus labiis ego sum, et in medio
populi polluta labia habentis ego habito, et Regem Dominum exercituum
ego vidi oculis meis (Isa. VI).”
|
|
Hoc enim fuit dicere unumquemque illorum: Vae mihi, quia clamando et
consentiendo clamantibus:
|
“Crucifige, crucifige (Joan. XIX),”
|
|
labia mea pollui, et regem meum Christum, quem vidi oculis meis, qui
venit in diebus meis, ut promissum fuerat in lege et prophetis, negavi
ante faciem Pilati (Matth. XXVII).
|
“Et volavit ad me, inquit, unus de seraphim, et in manu ejus calculus
quem forcipe tulerat de altari, et tetigit os meum (Isa. VI).”
|
|
|
“Petrus namque ait ad illos: Poenitentiam agite, et baptizetur
unusquisque in nomine Jesu Christi, in remissionem peccatorum, et
accipietis donum Spiritus sancti (Act. II).”
|
|
Recte enim Petrus hic intelligitur unus de seraphim, ipse est enim
apostolorum primus, et ipsi prae caeteris dictum est:
|
“Quodcunque ligaveris super terram, erit ligatum et in coelis, et
quodcunque solveris super terram, erit solutum et in coelis (Matth.
XVI).”
|
|
Hoc est quod hic audimus:
quia potestas ei data est praecipua post Christum, ut credentibus
remissionem peccatorum operetur, quem videlicet calculum idem Spiritus
sancti gloriam
|
“forcipe tulerat de altari,”
|
|
id est de majestate Christi, forcipe, inquam, id est, per egregiam fidem
unius ejusdemque Dei et hominis Jesu Christi.
|
“Et audivi, inquit, vocem Domini dicentis: Quem mittam, et quis ibit
nobis? (Isa. VI)”
|
|
ac si diceret, et prophetas occiderunt, et persecuti sunt, et me
prophetarum Dominum crucifixerunt. Post tot experimenta peccatorum eorum
et duri cordis
|
“quem mittam? quis ibit nobis?”
|
|
Hic, o ter quaterque beate protomartyr Stephane (Act. VI), temetipsum
obtulisti spontanea fide, fidelissima spe, gratiosa charitate, et
dixisti: Ecce ego, mitte me. Neque jussus aut missus ab homine, vel per
hominem, sed per Spiritus sancti plenitudinem faciebas prodigia et signa
magna in populo, ipsos beatos apostolos praeveniens in praelio,
primusque in Evangelio Christi martyr, et secundum nomen tuum coronatus
victor obdormivisti in Domino.
|
|