VERS. 16.

“Si negavi,”

inquit,

“quod volebant pauperibus.”

Quem amici impium esse criminabantur, econtra pietatis insignia per partes opportune proferens post castitatis atque humilitatis acta, liberalitatis opera subjungit:

“Si negavi,”

inquit,

“quod volebant pauperibus,”

illis, inquam, pauperibus quos beafiticat Dominus dicens:

“Beati pauperes spiritu (Matth. V).”

Nam qui veraciter pauperes, id est humiles non sunt, ea saepe volunt quae sibi profecto non expediunt, et ideo neganda sunt.

“Si negavi,”

inquam,

“pauperibus,”

id est humilibus,

“et si oculos viduae exspectare feci,”

id est, nec lumen misericordiae dandi tarditate fuscavi, juxta illud:

“Ne dicas: Vade et revertere, et cras dabo tibi, cum statim possis dare (Prov. III).”

Et ut insinuet se non solum externis multa praebuisse, sed etiam apud se quosque inopes in domestica conversatione recepisse,