VERS. 10.

Ipse, inquam,

“solvat,”

id est nulla recessione vel aversione ligatam habeat

“manum suam,”

nec dicat, Zelus meus recessit a te (Ezech. XVI),

“et succidat me,”

subaudi, a statu elationis meae, id est humiliet me.

“Et haec mihi sit consolatio,”

id est in hoc scire me faciat, quod non sim suo dignus odio,

“ut affligens me dolore non parcat,”

videlicet, in praesenti.

“Quem enim diligit Dominus corripit [castigat] (Hebr. XII).”

“Nec contradicam sermonibus Sancti,”

id est non murmurabo de rationibus adversum me propositis: Sancti dico, ne me tumenti aut reprehendenti animo haec loqui arbitremini. Haec est petitio mea prae angustia supradicta.