|
id est ejus, qui nisi subvenirem, perire habeat,
quia videlicet injuste periclitantem ego a calumniatore juste eripiebam,
et cor viduae consolatus sum, quod profecto non modo non impium, sed et
piissimum erat. Sed his dictis in veneratione sacrae historiae, mysteria
jam indaganda sunt allegoriae.
inquit sancta Ecclesia,
id est ad modum veterum, quibus mos fuit, ut seniores in porta
consisterent, et causas introeuntium judicarent (Deut. XV; II Par XVIII;
II Reg. XV; Ruth. IV), exercebam me in actionibus sanctis, per quas,
velut per portas, aditus percipitur regni coelestis, de quibus
Psalmista:
inquit,
|
“omnes laudationes tuas in portis filiae Sion (Psal. IX).”
|
|
|
“Et in platea cathedram parabant mihi,”
|
|
id est in magnae auctoritatis latitudine mihi exhibebatur libertas
magisterii.
|
“Videbant me juvenes et abscondebantur,”
|
|
id est immaturi et nulla consilii gravitate fulti, deprehendi in suis
occultis actibus metuebant,
id est perfecti quique, et morum maturi grandaevitate, quorum cani erant
sensus, et aetas senectutibus vita immaculata (Sap. IV),
id est ex humilitate indicabant quantum in bonis actibus profecissent.
id est haereticae pravitatis auctores,
id est prava dogmata contra fidem catholicam machinari,
|
“et superponebant digitum ori suo,”
|
|
id est falso querebantur, non ratione vocis, se reprimi, sed violenta
manu ecclesiasticae virtutis.
inquam,
id est indignantes et murmurantes significabant se per vim ad silentium
cogi.
subaudi, solam, non etiam mentem suam,
scilicet iidem ipsi haereticorum auctores,
|
“et lingua eorum gutturi suo adhaerebat,”
|
|
id est perversa quidem loqui non audebant, sed intus apud se cuncta
contegentes nihilominus in silentio suo peribant. Subaudiendum est ac si
dicat: Nunc autem, id est in novissima tempestate, juxta illud, quod
longe ante Jeremias intuens ait:
|
“Sed et lamiae nudaverunt mammam, lactaverunt catulos suos (Thren. IV),”
|
|
nunc, inquam, haeretici, quasi lamiae, nudam mammam, id est errorem
suum, libere praedicantes, lactant catulos, id est ad impietatem
confirmant sequaces suos.
id est auditor fidei vel disciplinae obediens,
id est de doctrina sana proficiens bonis actibus suis laetificabat me,
id est illuminatus a Deo veritatem intelligens
|
“testimonium reddebat mihi,”
|
|
id est ad defendendam eamdem veritatem jungebatur mihi,
|
“eo quod liberassem pauperem vociferantem,”
|
|
etc., quae non mutantur, sed ut supra exposita sunt in persona beati
Job, ita in persona quoque Ecclesiae accipienda sunt, quae duplici ex
causa beatificatur ab auditoribus suis, videlicet eo quod filios suos et
loquendo pascat, et defendendo protegat, tanquam lignum fructiferum,
quod subjacentes et pabulo reficit, et umbraculo ab aestu defendit. Et
non solum corporaliter, ut dictum est, sed et spiritualiter Ecclesia
sancta hoc exhibet. Nam pauperem vociferantem liberat, cum peccatori
poenitenti culpam relaxat. Pupillum quoque liberat, dum unumquemque
mortuo antiquo patre diabolo, Deo regenerat, et benedictio perituri
venit super eam, quia videlicet dum converti facit peccatorem ab errore
vitae suae, salvat animam ejus a morte (Jac. V). Cor quoque viduae
consolatur, dum fideli animae quasi viri sui bonam memoriam revocans,
aeternas Domini retributiones narrat. Sequitur,
|
|