|
VAU.
|
“Et dissipavit quasi hortum tentorium suum, demolitus est tabernaculum
suum. Oblivioni tradidit Dominus in Sion festivitatem et sabbatum, et in
opprobrium et indignationem furoris sui regem et sacerdotem.”
|
|
Tentorium sive tabernaculum Domini erat templum illud augustissimum; nam
in illo quasi in tabernaculo, quod ad horam figi solet, militabat nomini
Domini fides peregrinantium, manentem hic civitatem non habentium, sed
futuram inquirentium (Hebr. XIII). Hoc
|
“dissipavit quasi hortum,”
|
|
nec pluris fecit sanctum nominis sui locum quam vilem hortum olerum (III
Reg. XXVII).
|
“Festivitatem et sabbatum,”
|
|
quae utique visu pulchra erant,
|
“oblivioni tradidit, regem et sacerdotem in indignationem furoris sui et
in opproprium tradidit.”
|
|
Hoc denique non praetereundum quia probrose sic regem projecit, ut, in
oculis ejus occisis ipsius filiis tunc demum oculos ejus erueret rex
Babylonis (IV Reg. XXV).
|
|