|
Evangelium nonae Dominicae praepositos animarum instruit ad
misericordiam, ut compatientes moderatam injungant poenitentiam
confitentibus, quantum debeant, vel quanta peccata commiserint. Laudavit
enim Dominus villicum iniquitatis, quia prudenter fecisset ea quae de
illo proposita narrat parabola (Luc. XVI). Et ad hoc Apostoli lectio,
quae praemittitur consonat, retexendo de illis qui mare transierant, et
dona Dei gustaverant: et nihilominus concupiscentes, et fornicantes, a
serpentibus vel exterminatore perierunt (I Cor. X), et statim
adjungendo: Itaque qui se existimat stare, videat ne cadat (ibid.), etc.
Nam quomodo et hi, licet jam glorificati, perierunt, et ille villicus in
Evangelio gratiam domini sui habuerat, a qua tamen excidit; sic et
praelatus quisque meminisse debet, et scire se quoque aut peccasse, aut
si non peccavit, ejusdem tamen fragilitatis esse ut potuerit, vel adhuc
possit peccare, atque de seipso commonitus, recogitet infirmarum se
suscepisse curam animarum, non super sanas tyrannidem. Introitus, Ecce
Deus adjuvat me (Psal. LIII), et Graduale, Domine Dominus noster (Psal.
XVIII), Offerenda quoque, Justitiae Domini, voces sunt supra dicti
villici, gratias referentis Domino Deo suo, misericordibus misericordiam
facienti. Communio vero, Primum quaerite regnum Dei (Matth. VI), idem
imperat, quod illa Domini sententia de evangelio jam dicto: Facite vobis
amicos de mammona iniquitatis (Luc. XVI), etc.
|
|