|
|
“Sic benedicetis filiis Israel,”
|
|
quod tertio dictum sit Dominus, quod est Pater, et Filius et Spiritus
sanctus.
|
“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Loquere Aaron et filiis ejus:
Sic benedicetis filiis Israel, et dicetis eis: Benedicat tibi Dominus,
et custodiat te, ostendat Dominus faciem suam tibi, et misereatur tui.
Convertat Dominus vultum suum ad te, et det tibi pacem. Invocabunt nomen
meum super filios Israel, et ego benedicam eis.”
|
|
Quod hic Dominus loquens Moysi sub velamine litterae eis abscondit, hoc
praefatus ille Nazaraeus sanctificato capite jam resurrectionis indutus
mutatoriis, gloriosa claritate revelavit. Dixit enim discipulis suis:
|
“Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii,
et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”
|
|
Quae enim alia, praeter hanc, benedictio est qua benedicat sacerdos ille
sanctus filiis Israel?
|
“Benedicat, inquit, tibi Dominus,”
|
|
subauditur Pater,
|
“ostendat et faciem suam tibi,”
|
|
subauditur Filius,
|
“convertat vultum suum ad te,”
|
|
subauditur Spiritus sanctus. Quid hoc pulchrius, quid jucundius? Ecce
hic in antiquissima lege novae gratiae lucem videmus, nominis sancti
Trinitatem quam odit Judaeus, quam dissipat haereticus Arius, quam
confundit Sabellius, hic in antiquo Numeri libro amabiliter conjunctum,
clare distinctum agnoscimus. Et nota singularum enuntiationum
pulchritudinem,
inquit, scilicet Pater,
quod est bona dare,
quod est a malis liberare,
Filius
|
“ostendat faciem suam tibi,”
|
|
quod est bona dare,
quod est a malis liberare.
Spiritus
|
“convertat vultum suum ad te,”
|
|
quod est bona dare,
quod est a malis liberare. Nam hic geminus est divinae benedictionis
fructus, ut bonis repleamur, et malis careamus, ut signati hoc nomine
Trinitatis, jam hic in praesenti peccatorum remissionem, et quodlibet
divinae gratiae donum percipiamus, et in futuro poenis inferni, corporum
quoque corruptione exuamur, quod in gloria resurrectionis futurum
speramus.
|
“Invocabunt, inquit, nomen meum super filios Israel, et ego benedicam
eis.”
|
|
Quia dixerat
|
“Aaron et filiis suis, sic benedicetis filiis Israel,”
|
|
ne quis putaret benedictionem esse nominis, vel ab homine quempiam
benedici, definivit quod dixerat.
|
“Invocabunt, inquiens, nomen meum super filios Israel, et ego benedicam
eis.”
|
|
Nemo ergo de auctoritate glorietur hominis, ut, verbi gratia, dicat
quisque nostrum:
|
“Ego quidem sum Pauli, ego autem Apollo, ego vero Cephae, ego autem
Christi. Nunquid, ait Apostolus, Paulus crucifixus est pro vobis, aut in
nomine Pauli baptizati estis?”
|
|
(I Cor. VIII.) Igitur quocunque invocante nomen Domini super nos, solus
qui benedicit ipse est Dominus Deus unus, Pater, et Filius, et Spiritus
sanctus, cui et cum Psalmista, cum praesentis loci sensu dicimus:
|
“Benedicat nos Deus, Deus noster, benedicat nos Deus (Psal. LXVI).”
|
|
|
|