CAPUT XXVI. Item de eodem, quod propter hominem plantavit eum Deus.

Et quidem quod dixit Scriptura: Plantaverat Dominus Deus paradisum, hoc repetivit, dicendo: Produxit Deus de humo omne lignum, et quod dixerat paradisum voluptatis, hoc aliquantisper exposuit, dicendo: Omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio paradisi. Verumtamen dicendo, plantaverat Dominus Deus paradisum voluptatis, rei dignitatem altius declamavit. Nam quod ait: Produxitque Deus de humo omne lignum, etc., mediocris sermo narrationis est, verbo plantantis felicis rei aeternitatem, nomine voluptatis eleganter ejusdem expressit jucunditatem. Verbum namque plantantis, plantatoris ejus sive hortulani studium innuit qui nunquam transitoriis rebus studuit, ita ut cura sibi sit de illis, testante Apostolo cum dicit: Nunquid de bobus cura est Deo? (I Cor. IX.) Nomen autem voluptatis omnis indigentiae sensum excludit, quia videlicet non sicut hic, ita ex necessitate manducabitur et illic. Etenim in hac hominis peregrinatione, cibus est mortalitatis solatium, illic autem immortalitatis delectamentum. Et hoc sciendum, quia propter solum hominem hunc terrenum paradisum plantavit Dominus Deus, illum autem paradisum coelestem et angelis plantavit et hominibus. Nam angelus, qui terrenum non habet corpus, unius spiritualis paradisi deliciis est contentus: homo autem qui ex corpore constat et spiritu, duplici paradiso deliciabitur. Illic aeterna resurrectione beatificatus, secundum animam sola cibabitur divinitatis felici visione: secundum corpus autem vescetur omni ligno pulchro et suavissimo, non pro necessitate, sed pro magna et ineffabili voluptate. Nunquid enim ex necessitate Dominus noster post resurrectionem suam manducavit coram discipulis suis? Non utique, sed ex potestate, et nunc quidem quia potuit, manducavit immortalis propter mortalium utilitatem: nunc autem et in aeternum poma sui paradisi manducare potest, propter suam voluptatem. Attamen quia sancti angeli (sicut alio loco jam dictum est) qualiacunque habeant corpora, et sanctorum hominum hospitali charitate interdum adeo delectati sunt, ut appositos cibos manducasse legantur, potest credi quod eadem potentia multo magis tunc epulis nostris sint condelectandi, ubi viderint nos simul congregatos haereditate patris nostri cibari, quos cum viderent in primo parente praejudicatos exsulare, amica condoluerunt charitate, per ampla septa vacui paradisi. Si rempublicam suam sic disposuit Dominus, si domum suam sic ordinavit prudens paterfamilias Deus, et ipsi velimus.