|
|
“Duo filii tui mei erunt, Manasses et Ephraim reputabuntur mihi.”
|
|
Deus, inquit, omnipotens apparuit mihi, benedixitque mihi, etc., ut
supra. Quorsum istud? Videlicet ut recogites, et scias, quia paternae
fidei meritis actum est; quatenus dicere posses: Oblivisci me fecit Deus
omnium laborum meorum, et domum patris mei, et ob hoc vocares nomen
primogeniti tui Manasse. Itemque: Crescere me fecit Deus in terra
paupertatis meae, et ob hoc vocares nomen secundi Ephraim. Nam ex eo
quod mihi sponte peregrinanti benedixit Deus, et ita dixit: Ego te
augebo, et multiplicabo, et faciam in turbas populorum, ex eo, inquam,
tu quoque non intuitus exsul, et in servum venundatus in laboribus tuis,
et in terra paupertatis tuae crevisti. Nec enim opem coelestem vos filii
parentibus, sed nos parentes Abraham, Isaac, et Jacob, vobis filiis
thesaurizavimus. Duo igitur filii tui, qui nati sunt tibi in terra
Aegypti, antequam venirem huc ad te, mei erunt Ephraim et Manasses,
sicut Ruben et Simeon reputabuntur mihi. Ac si dicat: Quoniam ego,
antequam huc venirem absens tibi profeci, etenim in magnis doloribus
fides paterna pro te decertavit, tuamque salutem parturivit, in qua et
duos filios procreasti jure ipsi filii mei erunt: Sicut Ruben et Simeon
reputabuntur mihi, etc., quod dicit hoc est: Sicut Ruben et Simeon duae
tribus erunt, duosque populos procreabunt, et sic haereditabunt
repromissionis terram, sic et filii tui. Reliquos autem filios, quos
post mortem meam genueris, ostendens necdum illo tempore procreatos, tui
erunt et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis. Non,
inquit, accipient separatim terram, nec funiculos habebunt proprios, ut
reliquae tribus, sed in tribubus Ephraim et Manasse quasi appendices
populi commiscebuntur. Quam autem ob causam mihi reputabuntur, et mei
erunt? Mihi enim, inquit, quando veniebam de Mesopotamia, mortua est
Rachel in terra Chanaan in ipso itinere, eratque vernum tempus. Et
ingrediebar Ephratam, et sepelivi eam juxta viam Ephratae. Mihi, inquit,
id est, in meum detrimentum, vel dum parit mihi filium mortua est mater
tua Rachel, quam ego diligebam, et ex qua filios adhuc suscipere
optabam, eratque vernum tempus, subauditur mihi, et ingrediebar
Ephratam, quod interpretatur frugifera, videlicet cum illa post hiemem
sterilitatis optato partu floresceret, et frugifera mihi esse inciperet.
Idcirco hi duo filii tui mei erunt, ut mortuae conjugi semen suscitem et
suppleam adoptione, quod minus habui naturali generatione. Quod pro
magno id acceperit Joseph, scilicet ut duo filii sui principes, et
capita tribuum fierent in Israel, illud indicat, quod cum tulisset
eosdem filios suos de gremio patris deosculantis, et circumplectentis
eos, adoravit pronus in terram.
|
|