CAPUT XXIV. De inusitatis trium noctium vigiliis.

Primo dicendum est, harum trium noctium vigilias, quas et inusitato ordine decantamus, et in tenebris consummamus, exsequias esse triduanae mortis Domini, et ideo mortis ejusdem luctui quintae feriae vigilias attributas, quia vesperam Sabbati, noctemque ipsam,

“quae lucescit in prima Sabbati (Matth. XXVIII),”

non decuit exsequiarum planctui deputari, cujus medio resurgens Dominus, totam noctem ipsam cum praecedente vespera victoriae suae gaudiis illustravit. Extunc namque coeptum est, ut in omni solemnitate diem praecedat nox, semperque vespera futurae diei claritate praefulgeat. Ut ergo triduanae mortis Domini triduo peragamus exsequias, noctem feriae quintae ascivimus simul, quia miserrimi Judae infami commercio jam venditus fuerat Dominus. Itaque quod canonici nunquam in privatis diebus, monachi vero neque privatis neque solemnibus unquam facere consueverunt, uterque ordo vigilias cum novem expendit lectionibus, tali ordine talique schemate, ut parum aut nihil ab officio defunctorum distare videatur.