CAPUT 11

“Aspiciebant ergo discipuli ad invicem, haesitantes de quo diceret.”

Admiratione attoniti, et de sua quisque conscientia certi, ad invicem aspiciebant et haesitabant, id est, juxta alium evangelistam:

“Contristati valde, singulatim interrogabant dicentes: Nunquid ego sum, Domine? (Matth. XXVI.)”

“Erat autem recumbens unus ex discipulis ejus in sinu Jesu, quem diligebat Jesus.”

Dilectus iste discipulus, inter dilectos omnes dilectissimus, hoc de semetipso solus commemorat, quia Dominus Jesus eum diligebat, et quia tunc familiari dilectione in sinu ejus recumbebat. Cur hoc, nisi ut necessarium nostrae fidei et saluti testimonium, id est, praesens Evangelium testificantis, hoc est suimet auctoritate, confirmet? Siquidem etsi omnes, scilicet quatuor, quos Ecclesia sancta recipit, Evangelii scriptores testes idonei sunt, et de alicujus illorum testimonio dubitare nefas est, tum vero hic praecipue dignus fide testis est, qui adeo veritati quam narrat, praesens cognitor interfuit, ut recumberet in sinu ejus, familiaris ac dilectus, et illi Verbo prae cunctis mortalibus prope admissus, quod eructatum de corde Patris, et caro factum est altius personare decreverat per linguam et calamum ejus. Etenim quem ducentem jam uxorem de nuptiis vocaverat, recte tanta illum gratia remunerabat, ejusque animam suo tam familiariter amore oblectabat, cujus carnem a conjugio revocatam virgineo decore accinxerat: Bene ergo, quia de verbo Dei magna, et caeteris longe altiora dicit, ne Cherinthus vel alius quis haereticus dubitabile velit esse quod dicit, tacere non debuit in se completum esse illud Sapientis dictum.

“Qui diligit cordis munditiam, propter gratiam labiorum suorum habebit amicum regem (Prov. XXII),”

quia videlicet propter excellentem castitatis decorem, dignus fuit de ipso sacro Dominici pectoris fonte divinitatem ejusdem verbi et aeterna potare secreta principii:

“Erat, inquit, unus recumbens ex discipulis ejus in sinu Jesu, quem diligebat Jesus.”

Veritatem altissimam socia humilitate condecorat, dum non ait, eram ego recumbens, sed

“erat recumbens, unus ex discipulis ejus,”

itemque dum dicit:

“quem diligebat Jesus,”

et nullam tantae dilectionis reddit causam, videlicet solam volens intelligi ultroneam diligentis gratiam.