CAPUT V. De secreta.

Post laetam populi acclamationem sequitur historia secreti moeroris, et profundi causa silentii. Secreta namque memoria Dominicae passionis est, quam diu choro silentium indicit, quae per hebdomadam ante paschalem ordine hoc cucurrit. Eadem die, qua laudes acclamatae sunt ipsi Filio David, decima luna, quando inferebatur in domos Judaeorum typicus ille paschalis agnus (Exod. XII), ingressus est hic Agnus Dei civitatem Hierusalem, et nequissimis lanistis obsessus, multis insidiis quaerebatur ad mortem, traditus a Deo Patre,

“qui proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit illum (Rom. VIII),”

traditus nihilominus a semetipso quia

“dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis (Ephes. V).”

Secunda feria et tertia nihil proficiunt (Joan. XII), dum eum contingere non audent populi metu (Matth. XXVI; Luc. XXI), qui circa illum multus adque audiendum illum totus erat. Quarta feria Judas unus ex duodecim, a diabolo supplantatus, vendidit illum Pharisaeis et tradere spopondit, ut caperent cum sine turbis (Marc. XIV). Feria quinta jam agone propinquo, testamentum suum scribit haeredibus suis, consignans eis thesaurum corporis et sanguinis sui (Luc. XXII). Eadem nocte capitur, ligatur, et illuditur (ibid.). Feria sexta crucifigitur, primo linguis Judaeorum, post manibus gentilium, tandem hora nona facto terrae motu tradidit spiritum (Matth. XXVII; Marc. XV; Luc. XXIII). Sabbato quievit in sepulcro. Prima Sabbati resurgens a mortuis, pacem discipulis, pacem omni mundo annuntiavit (Matth. XXVIII; Joan. XX). Horum omnium forma faciesque vera, ita secreto repraesentatur in canone, eorumque procursu, et vere vivo flumine super panem et vinum confluente, tam veram divinitatem, veramque humanitatem Christi in coelo sedentis et regnantis excipimus, quam veram substantiam ignis a sole supposita crystalli sphaera exigua, fere quotidie mutuare possumus. Hoc sole operantur manus Christi, tornatiles aureae, plenae hyacinthis (Cant. V), ejus, qui dixit:

“Sine me nihil potestis facere (Joan. XV).”

Manus, inquam, Christi hoc operantur per manus sacerdotis, quae manibus suis confortatae sunt, maxime, quia ut hoc operari cum ipso et per ipsum et in ipso possint, oleo sancto pro clavis passionis ejus signatae sunt. Igitur singula eorum quae supra digesta sunt, quibus in locis commemorentur in canone, laboriosum non est investigare, praesertim cum quaedam ex ipsis per se satis evidenter appareant.