CAPUT X. Multis rationibus somnium Nabuchodonosoris observabile fuisse.

“Somnium vidit Nabuchodonosor, et conterritus est spiritus ejus, et somnium ejus fugit ab eo (Dan. II).”

In illo somnio ratio multiplex est, pertinens ad sapientiam Verbi Dei, promissiones adventus sui confirmare volentis, et consolari omnes qui exspectabant eumdem adventum suum, maximeque illos qui tunc temporis tenebantur captivi sub eodem rege qui somnium vidit. Primum est considerare sacramentum ejusdem somnii. Deinde quod non ipse Daniel, vel alius quis sanctus propheta Domini, qui dignus esset visione Dei, sed homo sine Deo Nabuchodonosor somnium vidit hujusmodi, homo injustus et pessimus, sicut tres pueri missi ab eodem in caminum ignis ardentis, in oratione sua testantur.

“Et tradidisti nos, inquiunt, Domine Deus, in manibus inimicorum nostrorum iniquorum, et pessimorum, praevaricatorumque, et regi injusto et pessimo ultra omnem terram (Dan. III).”

Deinde et illud considerandum quod non ante inventus est Daniel, qui somnium revelaret et interpretationem ejus aperiret, donec egressa esset sententia, ut sapientes interficerentur; quia non poterant regi indicare somnium et conjecturam ejus, nec ante revelatum est ipsi Danieli, nisi prius ingressus ipse rogaret regem, ut tempus daret sibi ad indicendam solutionem. Tandem et illud in laudem Domini, nostrae admirationi non debet abesse, quod per hanc occasionem captivos suos sic honoravit, ut Nabuchodonosor suus ipsorum captivator caderet in faciem suam, et adoraret Danielem hominem mortalem, quamvis mirabilem mirabilis Dei prophetam.