|
|
“Et introduxit me in vestibulum templi, et mensus est vestibulum quinque
cubitis hinc, et quinque cubitis inde, et latitudinem portae trium
cubitorum hinc, et trium cubitorum inde.”
|
|
Quae hactenus dicta aut significata sunt, Spiritus propheticus duorum
annorum, quibus hic propheta vaticinari coepit, visionibus superposuit,
et cujus illic humanitatem gloriosam expressit, per quatuor facies,
hominis, leonis, vituli atque aquilae volantis, ejus hic sempiternam
divinitatem, et eadem humanitate longe antiquiorem miris multumque
areanis modis significavit. Nunc demum quam illic semel et iterum
viderat gloriam, hic jam tertio replicat sufficientibus testimoniis
assertionem fidei suae roborans, quod is qui homo in terris apparuit,
qui passus est, qui resurrexit, et in coelum ascendit, ipse sit qui cum
Patre omnia creavit. Ait enim post aliqua:
|
“Et duxit me ad portam, quae respiciebat ad viam orientalem, et ecce
gloria Dei Israel ingrediebatur perviam orientalem, et vox erat ei quasi
vox aquarum multarum, et terra splendebat a majestate ejus. Et vidi
visionem secundum speciem quam viderant quando venit ut disperderet
civitatem, et species secundum aspectum, quem videram juxta fluvium
Chobar, et cecidi super faciem meam (Ezech. XLIII).”
|
|
Igitur gaudentes, et tam cum isto propheta, quam cum dilecto evangelista
confitentes, quia
|
“vidimus gloriam ejus, gloriam quasi Unigeniti a Patre, plenum gratiae
et veritatis (Joan. I),”
|
|
sequamur quantum possumus, quo symmisten suum ducit iste venerabilis
vir.
|
|