|
(CAP. XIII.)
|
“Profectus est Israel de Aseroth, fixis tentoriis in deserto Pharam. Ibi
locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Mitte viros qui considerent
terram Chanaan, quam ego daturus sum vobis, singulos de singulis
tribubus ex principibus. Fecit Moyses quod Dominus imperarat,”
|
|
etc. Plana est historia, quia missi exploratores exploraverunt terram,
pergentesque ad torrentem botri, absciderunt palmitem cum uva sua, quam
portaverunt in vecte duo viri, reversique post quadraginta dies,
detraxerunt terrae, quam inspexerant omnes praeter Josue filium Num, et
Caleph filium Jephone dicentes:
|
“Terra quam lustravimus devorat habitatores suos,”
|
|
et continuo:
|
“Populus, inquiunt, quem aspeximus, procerae staturae est.”
|
|
Quae profecto sententia nimium praecedenti contraria est. Hic nempe mos
est detrahentium, ut dum detrahere student, nonnunquam sibimet contraria
dicant, non curantes quam in partem verba cadant, dummodo audientium
corda subvertant. Tandem cum clamaret omnis multitudo, et lapidibus eos
vellet opprimere, qui alio spiritu sequebantur Dominum, tali sententia
judicium Domini definitum est:
|
“Vivo ego, inquit, et implebitur gloria Domini universa terra. Attamen
omnes homines qui viderunt majestatem meam, et signa quae feci in
Aegypto, et in solitudine, et tentaverunt me jam per decem vices, nec
obedierunt voci meae, non videbunt terram pro qua juravi patribus eorum
(Num. XIV).”
|
|
Haec tentatio decima, caeterarum tentationum pessima, causa fuit maxima
cur omnium illorum, qui numerati fuerant a viginti annis et supra,
praeter duos jam dictos, nemo in illam repromissionis terram
ingrederetur, sed eorum corpora in deserto prosternerentur. Porro
propheta, imo Spiritus sanctus in Psalmo cum dixisset:
|
“Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra (Psal.
XCIV),”
|
|
continuo adjecit:
|
“Sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto, ubi
tentaverunt me patres vestri, probaverunt et viderunt opera mea.
Quadraginta annis offensus fui generationi huic, et dixi semper: Hi
errant corde. Et isti non cognoverunt vias meas, quibus juravi in ira
mea: Si introibunt in requiem meam (ibid.)”
|
|
Hoc testimonio Apostolus quoque utens continuo subjungit:
|
“Videte, fratres, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum
incredulitatis, discedendo a Deo vivo; sed adhortamini vosmetipsos per
singulos dies, donec hodie cognominatur, ut non obduretur quis ex vobis
fallacia peccati. Participes enim Christi effecti sumus, si tamen
initium substantiae ejus usque ad finem firmum retineamus, dum dicitur:
Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra,
quemadmodum in illa exacerbatione. Quidam enim audientes exacerbaverunt,
sed non universi qui profecti sunt ab Aegypto per Moysen. Quibus autem
infensus est quadraginta annis? Nonne illis qui peccaverunt, quorum
cadavera prostrata sunt in deserto? Quibus autem juravit non introire in
requiem ipsius, nisi illis qui increduli fuerunt? Et videmus quia non
potuerunt introire propter incredulitatem (Hebr. III).”
|
|
|
|