CAPUT XIII. De die septimo, et quid sit dies septimus.

(CAP. II) Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat, et requievit die septimo ab omni opere suo quod patraverat. Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo, quod creavit Deus ut faceret. Istae generationes coeli et terrae quando creatae sunt, in die quo creavit Deus coelum et terram, et omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnemque herbam regionis, priusquam germinaret. Tota haec littera diem septimum commendat. Et quis iste sit dies, jam superius in initio dierum dictum est, videlicet, quia primus est dies, et quia caeteris diebus non tanquam minor postpositus, sed ut longe dignior superpositus est. Etenim dies iste splendor paternae gloriae, lux lucis, et fons luminis, dies dierum illuminans, sol ipse verus et indeficiens, dies non factus, sed omnem diem efficiens. Hujus diei proprietas vel propria dignitas diligenter nobis hoc loco spectanda est. Primum hoc a caeteris diebus differt, quod vespere et mane non habet, nec enim dixit Scriptura, quia factum est vespere, et mane dies septimus, sicut dixerat: Factum est vespere et mane dies sextus; factum est vespere et mane dies quintus, similiterque de caeteris omnibus. Sed nec hoc saltem dixit, et factus est dies septimus. Sic omnino dicendum fuisse (ut dictum est) catholica fides consentit. Dies enim iste natus non factus est: genitus, non creatus est. Quomodo ergo vespere et mane haberet, vel quomodo factus recte diceretur? Nam de singulis quidem caeterorum dierum erat, quando non erat, recte dicas, quia videlicet erat vespere quando non erat, et factum est mane, quando quilibet eorum coepit existere. At vero de hoc die dicere, erat quando non erat, vel putare quod ulla eum vespera praecesserit, aut quod unquam mane novum essentiale ejus fuerit, haereticorum est. Nam catholica fides nihil aliud de hoc die novit, nisi quia est. Igitur magna hujus, caeterorum dierum quoque in hoc distantia est, quod de illis sic dicitur, factum est vespere et mane dies unus, dies sextus: Hic autem repente quippe qui factus non est, sed erat, et est ante omnes, sic infertur: Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat, et requievit, etc.