CAPUT 22

Cum ergo, inquis, Deus a patribus nostris in carnibus et sanguine holocaustorum aut victimarum se adorari voluit, nunc spiritu et veritate mavult adorari, cur tunc alios vel diversos quam nunc quaesivit? aut nunc alios quam tunc adoratores requirit? Ad haec, inquam: Permisit quidem, sed non jussit Deus in ejusmodi sacrificiis se adorari; permisit, inquam, non praecepit; pertulit, non voluit. Respexit interdum oblata, nunquam quaesivit offerenda. Jamdudum ab omni hujusmodi objectione Dominus per prophetas suos defendit se. Dicit enim per Jeremiam:

“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die qua eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum, sed hoc Verbum praecepi eis dicens: Audite vocem meam (Jer. VII),”

etc. Item per Isaiam:

“Holocaustomata, inquit, arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum, et agnorum et hircorum nolui (Isa. I).”

Cum veniretis ante conspectum meum, quis quaesivit haec de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis? Igitur quales nunc quaerit, quales nunc esse praecipit, tales Deus, qui spiritus est, semper adoratores quaesivit, nec voluit unquam aut dedignatus est aliter quam in spiritu et veritate adorari. Porro carnales erant homines filii Israel ex Aegypto egredientes, assueti secundum Aegyptios caeterasque gentes holocaustomata victimis addere, carnesque comedere. Praeterea nec Spiritus datus, nec veritas de terra orta fuerat, in qua deperent sicut oportet adorare. Concessit ergo pro tempore et pro hominum qualitate, ut adoratores qualescunque mactarent et comederent sacrificiorum carnes, posita lege de sacrificiis propter transgressiones, tanquam paedagogus (Gal. III) adolescentem petulantem cohiberet lex, donec gratia veniret, aleret figura, donec veritas illucesceret, faveret umbra, donec res clara succederet. Nunc Spiritus datur et in proximo est, nunc veritas adest, quia

“gratia et veritas per Jesum Christum facta est (Joan. I).”

Nunc venit fides per quam verus adorator exstitit Abraham pater noster, et ipsa quaeritur, amoto paedagogo, quae ex spiritu et veritate est, in qua adoravit Abraham, ut praedictum est, in qua adorare oportet cunctos veros adoratores. Ubi non est Judaeus neque Graecus (Gal. III), imo quod magis ad rem jam attinet, non est Judaeus neque Samaritanus, non servus, neque liber, non masculus neque femina, sed omnia in omnibus cum spiritu suo veritas (Col. III). Sequitur: