|
|
“Vespere scietis . . . mane videbitis.”
|
|
|
“Dixeruntque Moyses et Aaron ad omnes filios Israel: Vespere scietis
quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti, et mane videbitis gloriam
Domini. Audivit enim murmur vestrum contra Dominum: nos vero quid sumus
quia mussitastis contra nos? Et ait Moyses: Dabit Dominus vobis vespere
carnes edere, et mane panes in saturitatem,”
|
|
etc. Notandum quod cum Dominus de panibus solummodo dixerit:
|
“Ecce ego pluam vobis panes de coelo,”
|
|
Moyses ad populum mandata perferens, quasi de suo, carnes promittit:
|
“Dabit, inquiens, Dominus vobis vespere carnes edere, et mane panes in
saturitatem.”
|
|
Et quidem Dominus inferius loquens ad Moysen:
|
“Loquere, ait, ad filios Israel, vespere comedetis carnes,”
|
|
etc. Verumtamen ex Moysi prius quam ex Domini ore vespertinas carnes
promitti audimus. Quid ergo per carnes, nisi vetera sacrificia, quid per
manna, nisi novum sacrificium accipimus? Etenim sicut jam superius
petractatum est et prophetae testantur, illa Dominus sacrificia promisit
fieri, non jussit; hoc autem novum corporis et sanguinis sui sacrificium
per semetipsum tradidit, et
|
“hoc facite in memoriam meam (Luc. XXII),”
|
|
dixit. Recte igitur saturitatem panis prius ipse Dominus, et deinde
Moyses, pollicitus est. Quid autem per vesperam nisi vetustam, quid per
mane nisi novam novae vitae claritatem intelligimus?
|
“Ad vesperam (inquit Psalmista) demorabitur fletus, et ad matutinum
laetitia (Psal. XXIX).”
|
|
Nam quia circa vesperam primus Adam, inobediens convictus et judicatus,
in hanc mortalitatem devenit, matutino autem novus Adam, obedientia
peracta, in immortalitatem atque incorruptionem resurrexit: recte hic
per vesperam veterem vitam, in qua carnes taurorum et sanguinem hircorum
sacrificaverunt Judaei; per mane autem novam vitam intelligimus, in qua,
praecurrente summo sacerdote Christo, sacrificant, et pane coeli
saturantur Christiani. Ad illam vesperam demorabatur fletus cunctis ad
inferos descendentibus, ab hoc autem matutino laetitia est, quia coelum
patet, paradisus apertus est. Dicat itaque:
|
“Vespere scietis, quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti, et mane
videbitis gloriam Domini . . . Vespere comedetis carnes, et mane
saturabimini panibus.”
|
|
Ac si dicat: Quoniam recordati estis, quia sedebatis super ollas
carnium, tota ista vespera, quae lucifluum Christi adventum praecurrit,
carnalibus sacrificiis, qualibus avelli non potestis, vobis inservire
licebit: ita tamen, ut per illa sciatis et memoriae repraesentetis, quod
Dominus eduxerit vos de terra Aegypti, verbi gratia, per vespertinam
immolationem agni paschalis, et
|
“mane videbitis gloriam,”
|
|
id est, gloriosam resurrectionem Domini, cujus comparatione gloria non
est, quod eduxit vos de terra Aegypti.
|
|