|
Satanas veras adversus Dei Verbum causas inimicitiarum nullas habuit,
sed falsas confinxit. Habuit autem materiam superbiendi, speciositatem,
scientiam et magnitudinem propriae conditionis: Speciosus namque et
pulcherrimus conditus fuit, quod et ipse conditor testatur, cum apud
Ezechielem dicit:
|
“Ecce Assur quasi cedrus in Libano, pulcher ramis, et frondibus
nemorosus. Eratque pulcherrimus in magnitudine sua, omne lignum paradisi
Dei non assimilatum est illi et pulchritudini ejus, quoniam speciosum
feci eum (Ezech. XXXI).”
|
|
Haec de pulchritudine ejus. Porro scientiam ejus multam ibidem hoc modo
significat.
|
“Aquae nutriverunt illum, abyssus exaltavit eum, flumina ejus manabant
in circuitu radicum ejus, et rivos suos emisit ad universa ligna
regionis (ibid.).”
|
|
Manifestius quoque in eodem propheta, dum sub nomine principis Tyri
denotatur, scientiamque (per aquas intelligi solet) in eo fuisse
pronuntiat, idem Deus simul cum pulchritudine de qua dictum est:
|
“Plenus, inquit, sapientia, et perfectus decore in deliciis paradisi Dei
fuisti, tu Cherub extentus et protegens (Ezech. XXVIII).”
|
|
Cherub quippe plenitudo scientiae interpretatur. Quod tertium erat, id
est, magnitudo ejus per hoc satis exprimitur, quod illic dicitur
extentus, et protegens. Amplius autem per illud quod loco supra
memorato, cum dixisset:
|
“Ecce Assur quasi Cedrus in Libano, pulcher ramis, et frondibus
nemorosus,”
|
|
addidit,
|
“excelsusque altitudine.”
|
|
Et post pauca:
|
“Cedri, inquit, non fuerunt altiores in illo paradiso Dei, abietes non
adaequaverunt summitatem ejus, et platani non fuerunt aequales frondibus
illius (Ezech. XXXI).”
|
|
Per metaphoram, sine dubio, cedri et platani, et abietes, quae non
adaequaverunt summitatem ejus, angelicae sive archangelicae dignitates
intelliguntur. Fuit ergo pulchrior et speciosior caeteris;
|
“quia omne lignum, inquit, paradisi Dei non est assimilatum illi et
pulchritudini ejus, quoniam speciosum feci eum;”
|
|
fuit et major et altior, quia
|
“abietes non adaequaverunt summitatem ejus.”
|
|
Fuit et scientior, quia rivos suos per quos scientia designatur emisit
ad universa ligna regionis iste Cherub. Haec tria quisque perpendens,
scilicet magnitudinem, scientiam et pulchritudinem ejus clarius
agnoscit, cur dum contra eum sub nomine Tyri invehitur propheta ex
persona Dei:
|
“Tu, inquit, signaculum similitudinis (Ezech. XXVIII)”
|
|
cujus enim similitudinis nisi sanctae et adorandae Trinitatis
signaculum, secundum haec tria fuit? Sancta quippe Trinitas ipsa est
magnitudo, sapientia, et pulchritudo. Magnitudo namque Filii et Spiritus
sancti Pater est. Sapientia Patris et Spiritus sancti, Filius est.
Pulchritudo Patris Filii, et Spiritus sanctus est, quia magnitudine,
sapientia et pulchritudine participavit, teste Scriptura, plus caeteris.
Per hoc ipsum aliquatenus claret, cur dictus sit signaculum
similitudinis. At ille vecors, cum in tanto honore esset, non
intellexit, et haec omnia vertit in materiam superbiendi. Non suffecit
ei tanta largitas Creatoris, nisi idem diceretur vel existimaretur de
ipso quod de Deo, nisi appellaretur Deus, nisi adoraretur ab angelis ut
Deus, nisi praedicaretur et ipse increatus. Negavit quippe Deum esse
Creatorem suum, et dixit se esse Deum. Sic enim in propheta supra
memorato, dum sub nomine Pharaonis illi exprobrando dixisset Dominus
Deus:
|
“Ecce ego ad te Pharao rex Aegypti draco magne, qui cubas in medio
fluminum tuorum,”
|
|
statim subjunxit:
|
“Et dicis: Meus est fluvius, et ego feci memetipsum (Ezech. XXIX),”
|
|
dixit se esse increatum, negavit Deum esse Creatorem suum, et sub nomine
principis Tyri dicit idem Dominus Deus contra eum:
|
“Elevatum est cor tuum, et dixisti, Deus ego sum, et in cathedra Dei
sedi, et dedisti cor tuum, quasi cor Dei (Ezech. XXVIII).”
|
|
|
|