|
|
“Et lupus rapit et dispergit oves. Mercenarius autem fugit, quia
mercenarius est, et non pertinet ad eum de ovibus.”
|
|
Sola ergo causa fugiendi est, quia mercenarius est, quia mercedibus
transitoriis inhiat, et dum illis contentus est, lupus rapit ac
dispergit oves. Nec solummodo lupo veniente fugit, sed et quando juxta
Ezechielem colliduntur arietes et hirci, dum lateribus et humeris
impingunt, et cornibus suis ventilant omnia infirma pecora, donec
dispergantur foras (Ezech. XXXIV), fugit idem mercenarius abscondendo
se, non judicans inter pecus, et pecus, aut certe nequius, quod crassum
est assumit, et quod debile est projicit; videlicet justificans impium
pro muneribus et justitiam justi auferens ab eo. Sane cum alibi dicat:
|
“Si vos persecuti fuerunt in una civitate fugite in aliam (Matth. X),”
|
|
tunc irreprehensibiliter pastor fugit, quando aperta persecutione furis
haeretici, sive lupi diaboli, per gentilem potestatem malitiam suam
exerentis, pastor ipse quaeritur ut oves ejus praesidio destituantur.
Quod Paulus apostolus non solum irreprehensibiliter, verum etiam
laudabiliter fecisse legitur, quando Damasci praeposito gentis Aretae
regis custodiente civitatem, ut eum comprehenderent, a fratribus per
murum submissus est in sporta, et sic effugit manus ejus (II Cor. XI).
Non enim fugit, ut oves destitueret, sed ut ovium saluti seipsum
reservaret. Caeterum omnes qui absque ejusmodi causa fugiunt, qui oves
dimittunt, hic pastor et episcopus animarum nostrarum merito excluditur
a numero pastorum. Quibus explosis iterum dicit:
|
|