CAPUT XXXII. De miraculo quo ferrum de manubrio elapsum rediit, et super aquam natavit, cujus rei typus fuerit.

(IV REG. CAP. VI.)

“Dixerunt autem filii prophetarum ad Helisaeum: Ecce locus in quo habitamus coram te angustus est nobis. Eamus usque Jordanem, et tollant singuli de silva materias singulas, ut aedificemus nobis ibi domum ad habitandum,”

etc. Duodecimum hoc miraculum est. Mirum quippe fuit quod ferrum securis ex manubrio in profundum Jordanis elapsum, sursum rediit et super aquam natavit. Mystice de servando intelligentiae dono exemplum hoc facto datum est. Ferrum quippe in manubrio est donum intellectus in corde. Lignum vero per hoc caedere est prava agentes increpare. Quod nonnunquam dum fluxe agitur, dum lapsus vanae gloriae in accepta eadem scientia non vitatur, ferrum in aqua perditur, quia ex dissoluto opere intelligentia fatuatur. Quam profecto intelligentiam ad hoc electis novimus dari, ut ante dantis oculos ex bona debeant actione restitui, unde et recte is qui ferrum amiserat, clamabat:

“Heu, heu, heu, domine mi, et hoc ipsum mutuum acceperam.”

Habet enim hoc electi proprium, ut si quando eis in sua conscientia, furtiva vanae gloriae culpa subrepit, ad cor velociter redeant, et quidquid in se ante districti Judicis oculos damnabile inveniunt, lacrymis insequantur. Qui flentes non solum caute inspiciunt, quae mala commiserunt, sed ex accepto munere, quae reddere etiam bona debuerunt, quia nimirum tanto se amplius peccatores sentiunt, quanto ex neglectis bonis, quae agere poterant, debitores tenentur. Recte ergo qui ferrum perdidit, clamabat:

“Heu, heu, heu,”

et hoc ipsum mutuum acceperam. Ac si dicat: Illud per dissolutionem negligentiae perdidi, quod ut per bona opera redderem, ex gratia creditorum accepi. Sed nunquam Deus mentem deserit, quae in peccatis se veraciter agnoscit. Unde et mox Helisaeus veniens, lignum deorsum mittit, et ferrum in superficient attollit, quia videlicet Redemptor noster, pie nos respiciens cor peccatorum humiliat, et ei quam amiserat reformat intelligentiam, lignum mergit et relevat, quia cor affligit, et scientiam reparat.