CAPUT XIV. Cur in primo adventu suo rex iste spiritum sicut columbam viderit, secundo autem in igne revelandus sit; et quod rex iste secundo unctus fuerit, et de eo quod dictum est:

“In te mihi complacui.”

Baptizatus autem Jesus, confestim ascendit de aqua. Et ecce aperti sunt ei coeli, et vidit spiritum Dei descendentem, sicut columbam, et venientem super se. Ecce vox de coelis, dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui (Matth. III; Marc. I; Luc. I; Joan. I). Quare in primo adventu suo vidit rex iste Spiritum Dei descendentem sicut columbam, et venientem super se? Nimirum quia veniebat tunc nobis in mansuetudine, in multitudine misericordiae, quia veniebat in spiritu pietatis, peccatores non condemnare, sed ad poenitentiam invitare. Secundo cum venerit, non tunc super eum columba apparebit, sed in igne revelabitur, ignis in conspectu ejus ardebit (I Cor. III; Psal. XLIX). Hoc jam secundo rex noster Deus noster in homine assumpto oleo laetitiae unctus est. Semel namque unctus jam fuerat in utero Virginis, quippe qui conceptus est, non ex semine viri, sed ex operatione Spiritus sancti. Ergo secundo hic Sanctus in baptismo unctus est, prae participibus suis, id est, prae omnibus sanctis, quos sui participes fecit, ut quod est ipse per naturam, sint per gratiam, scilicet filii Dei. Sed de hoc alias. Nunc instantia prosequamur. Hic est, inquit, Filius meus dilectus, in quo mihi complacui. Quando vel quomodo in isto mihi complacui? Tunc utique quando in isto principio coelum et terram creavi, quando in isto omnia feci; tunc, inquam, in eo mihi complacui, testante Scriptura, cum dicit: Dixit Deus, fiat lux, ei facta est lux, et vidit Deus lucem quod esset bona. Dixit Deus fiat hoc vel illud, factumque est ita, et vidit Deus quod esset bonum. Itemque: Vidit Deus cuncta quae fecerat, et erant valde bona (Gen. I). Sic in isto mihi complacui, meo ipse judicio comprobatus quod operarius et architectus essem bonus et utilis. Haec idcirco Pater opportune dixerit, ne dubitet auditor benevolus, hunc Filium dilectum illud esse Verbum, per quod omnia facta sunt, et sine quo factum est nihil (Joan. I). Sed et tunc in isto bonus Deus sibi complacere veraciter potuit, quando eum, qui Deus erat propter charitatem suam hominem fieri, et pro hominibus pati voluit. Nullum enim unquam opus bonitatis laude dignius fecit.