CAPUT VIII. Quis mystice sit, qui post virgam floriferam, post aquam de petra productam, non sinit Israel per se transire.

“Misit interea nuntios Moyses de Cades ad regem Edom, qui dicerent: Haec mandat frater tuus Israel Nosti omnem laborem qui apprehendit nos, quomodo descenderunt patres nostri in Aegyptum, et habitaverimus ibi multo tempore, afflixeruntque nos Aegyptii, et patres nostros, et quomodo clamaverimus ad Dominum, et exaudierit nos, miseritque angelum qui eduxerit nos de Aegypto. Ecce in urbe Cades, quae est in extremis finibus tuis, positi, obsecramus ut nobis transire liceat per terram tuam,”

etc. In manifesta littera ne moremur, mysteriorum ordinem prosequamur. Quis est iste Edom, qui post virgam floriferam atque fructiferam, post aquam de petra productam, postulantibus nuntiis,

“Obsecramus ut nobis transire liceat per terram tuam:”

“Non transibis, inquit, non transibis, alioquin armatus occurram tibi, statimque”

egreditur

“obvius cum infinita multitudine et manu forti.”

Quis, inquam, secundum mysterium est iste Edom? Nempe ille est, contra quem querela personat prophetica:

“Memento, Domine, filiorum Edom in die Jerusalem. Qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea (Psal. CXXXVI).”

Ipse est nomine et carne Israel, re autem vel moribus Edom, qui pro coctione rufa, pro sanguine Christi, ut illo saturaretur, vendidit primogenita sua, cujus erant patres, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa (Rom. IX), cui cuncta haec supplantavit Jacob, id est evangelica Christi Ecclesia. Huic Edom dixerunt nuntii Domini, nuntii evangelici, pacem portantes pedibus speciosis (Isa. LII), qui aquam de petra supradicta fluentem biberunt primi:

“Obsecramus ut nobis transire liceat per terram tuam,”

transire per terram Judaeam, praedicare per Synagogas tuas in templo tuo, circa domos tuas gratiam evangelicam. Non transibitis per me, inquit. Hoc dixit insuper, et caesis denuntiavit, ne transirent per se, ne loquerentur in nomine Jesu ulli hominum (Act. V). Igitur armatus occurrit, qui caesis hoc denuntiavit. Econtrario illi:

“Per tritam, inquiunt, gradiemur viam,”

id est antiquam, et bene notam tenebimus doctrinam. Trita namque via est Evangelium, trita fide patriarcharum, trita testimoniis legis et prophetarum. Nihil ergo dicendo novum, nihil docendo quod non constat auctoritate Scripturarum per tritam gradiemur viam.

“Si, inquiunt, biberimus aquas tuas,”

id est, si evangelizantes tenuem sumpserimus victum, quid magnum hoc est?

“Dabimus quod justum est.”

Metentes carnalia, seminabimus spiritualia, (I Cor. IX). Hoc nempe justum est:

“Dignus est enim operarius mercede sua (I Tim. V).”

Perseveravit ille Edom dicens: Non transibitis, non hic evangelizabitis.

“Insuper et egressus est obvius cum infinita multitudine, et manu forti.”

Nam alios quidem occidit, alios flagellavit, alios lapidavit, et de civitate in civitatem persecutus est (Matth. XXV). Quamobrem divertit ab eo Israel. Dixeruntque:

“Vobis quidem primum oportebat loqui verbum Dei, sed quoniam repulistis illud, et indignos vos judicastis aeternae vitae, ecce convertimur ad gentes (Act. XIII).”