CAPUT III.


PROEMIUM

Habemus, inquit apostolus Petrus, firmiorem propheticum sermonem, cui bene facitis attendentes tanquam lucernae lucenti in caliginoso loco donec dies illucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris (II Petr. I). Dulce est auditu, dulcius experimento, quod propheticus sermo lucerna ardens et lucens sit (Psal. CXXXI), quam utique Spiritus sanctus Christo suo paruit, unde videri possit, ille in hac nocte per speculum in aenigmate donec illuscescat ille dies, in qua videndus est facie ad faciem (I Cor. XIII) aeterna visione. Haec intentio nostra sit, ut in lumine hujus lucernae, non ad horam, sed ad aeternam ejusdem Christi gloriam exsultare (Joan. V) nolimus, cujus exsultationis hoc initium est, prophetica testimonia meditantes ex parte sciamus, et nos quoque ex parte prophetemus, donec veniat quod perfectum est, et quod ex parte est evacuetur (I Cor. XIII). Cum hac simplicitate oculi nunc usque progressi lucidum prosequamur ordinem nostri Ecclesiastis, revera lucentis lucernae, cujus in lumine corde et ore dignum sit exsultare omni animae, quae Christi claritatem non ficta diligit charitate, et spes nostra haec sit quam sapientia promittit, quia de fructu oris sui homo satiabitur bonis. Magni ergo et pulcherrimi Ecclesiastis pars aliquanta decursa est, nunc caetera, frater charissime Gregori, prosequamur.