|
Praemissis paucis, quae et ad captandam attentionem, docilitatem atque
benevolentiam pertinent, primus est actus in parabolis mundare animam
per doctrinam moralitatis, quatenus accipere possit mysterium fidei, sic
incipiendo:
|
“Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis; si dixerint:
Veni nobiscum, insidiemur sanguini (Prov. I),”
|
|
etc. Quae diligenter quis attendens, cito animadvertit, hanc ejus esse
intentionem, quatenus mundetur vas a coeno peccati sive ab amore
saeculi, ut possit pretiosam recipere substantiam fidei, aliter enim non
potest fieri. Hinc ipse Dominus Judaeis dixit:
|
“Quomodo potestis vos credere, qui gloriam ab invicem accipitis, et
gloriam quae a solo Deo est non quaeritis?”
|
|
(Joan. V.) Quanto magis dicere poterat: Quomodo potestis vos credere,
qui insidiamini sanguini et absconditis tendiculas contra insontem, et
dicitis:
|
“Deglutiamus cum sicut infernus viventem et integrum quasi descendentem
in lacum: omnem pretiosam substantiam reperiemus (Prov. I),”
|
|
juxta illud:
|
“Hic est haeres, venite, occidamus eum, et nostra erit haereditas?”
|
|
(Marc. XII.) Et alibi Evangelista dicit
|
“Ipse autem Jesus non credebat semetipsum eis, eo quod ipse nosset
omnes, et quia opus ei non erat, ut quis testimonium perhiberet de
homine: ipse enim sciebat quid esset in homine (Matth. II).”
|
|
Quia ergo non est locus apertus fidei, nisi prius vasa munda sint ab
amore saeculi, ab avaritia quae est simulacrorum servitus (Ephes. V),
caeterisque vitiis criminosis maximeque a prudentia
|
“carnis, quae inimica est Deo (Rom. VIII),”
|
|
et ab aestimatione sapientiae saecularis, quae magis garrula loquacitas,
quam sapientia debet nuncupari. Pulchre ab hujusmodi prius revocat
filium quem vocare vult ad intellectum fidei, eamdem sapientiam saeculi
fugiendam esse clamans semel et iterum sub nomine meretricis primo sic
incipiens:
|
“Favus distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur ejus (Prov.
V).”
|
|
Et iterum sic repetens:
|
“Dic sapientiae: Soror mea es, et prudentiam voca amicam tuam, ut
custodiat te a muliere extranea, et ab aliena, quae verba sua dulcia
facit. De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi,”
|
|
et caetera usque:
|
“Multos enim vulneratos dejecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab
ea, viae inferi domus ejus penetrantes interiora mortis (Prov. VII).”
|
|
Et quae miro modo, et in littera denotant mulieris meretricis odiosam
procacitatem, et in mysterio maxime detestantur ambitiosam atque
ventosam mundanae sapientiae loquacitatem. Tunc demum semetipsam credens
a quibus audita est, et quorum acquisivit benevolentiam, iterum
exclamans inter caetera dicit:
|
“Audite quoniam de regibus magnis locutura sum, et aperientur labia mea
ut recta praedicent; veritatem meditabitur guttur meum (Prov. VIII).”
|
|
Quibus de rebus magnis loqueris? quae recta, quam veritatem
praedicabitis?
|
“Dominus, ait, possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam
faceret a principio. Ab aeterno ordinata sum et ex antiquis, antequam
terra fieret. Quando praeparabat coelos aderam,”
|
|
et caetera usque:
|
“Nunc ergo, filii, audite me (ibid.).”
|
|
Paucisque interpositis, ait:
|
“Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem, aeimmolavit
victimas suas, miscuit vinum et proposuit mensam (Prov. IX).”
|
|
Non res istae, res eaedem sunt, quas Joannes Evangelista voce clarissima
manifestius enuntiavit, dicens:
|
“In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat
Verbum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil, et
Verbum caro factum est, et habitavit in nobis?”
|
|
(Joan. I.) Paululum voces sive nomina et verba differunt, sed res eaedem
sunt. Hic sapientia, illic Verbum; hic initium viarum, illic principium;
hic ego sapientia concepta eram, illic non factum est, sed
ait Evangelista. Hic cum eo eram, inquit, cuncta componens, illic dictum
est:
|
“Verbum caro factum est, omnia per ipsum facta sunt.”
|
|
Hic taliter dictum est:
|
“Sapientia aedificavit sibi domum,”
|
|
illic dictum est:
|
“Verbum caro factum est,”
|
|
et ipsam carnem Verbum incarnatum suum nominat templum. Hic taliter
dictum est:
|
“Excidit columnas septem,”
|
|
illic certum est, in templo corporis Dominici habitare septem spiritus.
Hic taliter dictum est:
|
“Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam,”
|
|
illic taliter factum est, sicut experti sumus et experiuntur omnes, qui
proprium corpus suum tradidit in mortem et in commemorationem mortis
ejusdem, quotidie proponit nobis panem et vinum, corpus et sanguinem
suum.
|
|