|
|
“Nunquid qui multa loquitur non et ipse audiet?”
|
|
Qui mos procacium esse solet, ut recte dictis semper e diverso
respondeant.
|
“Nunquid, ait, qui multa loquitur,”
|
|
id est qui nimium loquax est, subaudi ut tu (sapientia quippe ab ore
justorum superfluam sonat loquacitatem in auribus stultorum),
subaudi responsum juxta stultitiam suam,
|
“ne sibi sapiens videatur? (Prov. XXVI.)”
|
|
|
“Aut vir verbosus justificabitur?”
|
|
Subaudi, non; sed e contrario, cultus justitiae silentium. Sed verae
sententiae jaculum virus perdit, imo retusum resilit, quia forte est
quod ferit [al. videt], dum boni viri rectitudinem impetit; et more
pravorum omnium, qui audire bona patienter nequeunt, ad respondendum se
accingens.
|
|