CAPUT XIV. Quid sit mystice tabernaculum secundum, et quid ejus structurae significent.

Tabernaculum secundum, in quo erat arca, superque eam cherubim gloriae obumbrantia propitiatorium, mystice illud est in quod introivit Jesus tabernaculum non manu factum, sancta non exemplaria verorum, sed ipsum coelum, ut appareat nunc vultui Dei pro nobis (Hebr. IX). Nam in eo quod semel in anno solus pontifex introibat, non sine sanguine, quem offerret pro sua et populi ignorantia, hoc significabat Spiritus sanctus, quod nunc semel Christus in consummationem saeculorum, ad destitutionem peccati, per hostiam suam apparuit semel oblatus ad multorum exhaurienda peccata (ibid.), secundo sine peccato apparebit, exspectantibus se in salutem per fidem. Columnae quatuor quae illic factae sunt, bases argenteas, et capita habentes aurea, quatuor praefiguraverunt Evangelia, praedictum pontificis Christi introitum concorditer attestantia, quorum sermo, dum cum prophetica veritate consonat, veramque humanitatem atque gloriosam unius ejusdemque divinitatem Christi praedicat, veraciter columnae bases argenteas et capita habent aurea. Velum ante dependet, quia videlicet nondum videmus

“sicuti est (I Joan. III).”

“Per fidem enim ambulamus, et non per speciem (II Cor. V),”

per fidem tenemus, quia propitiatorium illic est Jesus Christus,

“qui mortuus est, imo qui et resurrexit, qui est a dextris Dei, qui etiam interpellat pro nobis (Rom. VIII).”

Unde Propheta in psalmo:

“Quia apud te propitiatio est (Psal. CXXIX).”

Thuribulum quoque illic est, scilicet, suavissima nostrae reconciliationis memoria, jugiter apparentibus vulnerum cicatricibus, quae pro nobis pertulit Dei Filius in carne nostra. Illic arca est vera, scilicet carnis nostrae, quae de Virgine sumpta est, et in cruce pependit substantia, virtute resurrectionis nullatenus absumpta, sed tantum in gloriam immortalitatis atque incorruptionis immutata, habens virgam, et manna et tabulas testamenti. Virgam, id est potestatem Patris super omnia opera de qua dicit:

“Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra (Matth. XXVIII).”

Manna, id est gratiae dulcedinem:

“hunc enim Deus suscitavit, et principem ac Salvatorem exaltavit,”

ait apostolus Petrus protinus subjungens,

“ad dandam poenitentiam et remissionem peccatorum (Act. V).”

Tabulas testamenti, id est librum judicii, de quo Daniel dicit:

“Judicium sedit, et libri aperti sunt (Dan. VII).”

Nam de his, quae in libris testamenti sunt scripta, futurum est judicium, et aperiendae sunt conscientiae singulorum. Unde nec duo cherubim illic desunt, per quos intelligimus ea quae per duo Testamenta nobis praedicata sunt, misericordia scilicet et judicium. Nam

“universae viae Domini, misericordia et veritas (Psal. XXIV),”

mutuo se respiciunt versis vultibus in propitiatorium, et in eo totum est negotium, ut

“misericordia superexaltet judicium (Jac. II).”

Haec omnia per fidem tenemus, et nondum per speciem videmus, recte velum ante columnas appenditur.