VERS. 6.

“In desertis habitabant torrentium,”

id est in eorum praedicatione confidebant, quorum eloquia catholicorum jam responsione siccata sunt. Inventores enim perversorum dogmatum jure torrentes vocantur, quia videlicet a charitatis calore frigidi, quasi in torpore temporis hiemalis excrescunt, nec perpetua plenitudine profluunt, sed catholicorum allegationibus quasi solis exsiccantur aestibus.

“Torrentium”

ergo deserta sunt, quia vitae temporalis commodis inhiantes coelestia lucra deserunt.

“In desertis, inquam, torrentium.”

“Et in cavernis terrae,”

id est in occultis et clandestinis conventiculis sectae terrenae, juxta quod apud Salomonem mulier in typum haereseos suadet dicens:

“Aquae furtivae dulciores sunt,”

etc. (Prov. IX.)

“Vel super glaream,”

id est apud illorum mentes hominum qui nulla gravitatis stabilitate solidantur, similesque sunt glareae, id est minutissimis lapillis, quos fluvialis aqua trahit, videlicet quia fixi vel fundati non sunt supra petram fidei (Luc, VIII).