CAPUT 10

Pulchre siquidem hanc prae omnibus mulierem manus resurgentis pio desiderio ligatam ad sepulcrum suum retinuit, ut secundae resurrectionis ipsa nuntia fieret; in qua primae resurrectionis opus notissimum atque celeberrimum factum est. Prima namque resurrectio, de qua hic idem Joannes ait:

“Beatus qui habet partem in resurrectione prima,”

illa est quam Dominus enuntians Judaeis:

“Amen, amen, inquit, dico vobis, quia venit hora et nunc est, quando mortui, qui in monumentis sunt, audient vocem Filii Dei, et qui audierint, vivent.”

Hac resurrectione mulier haec prima omnium vel notissima respiravit, quia, cum esset in civitate peccatrix fetentior malae famae putoribus quam fuerat frater suus Lazarus corpore quatriduanus, audivit in monumento malae consuetudinis vocem Filii Dei, et quia audivit, protinus exivit (Luc. VII). Poenitendo quippe lavit lacrymis maculas criminis, et

“dimissa sunt ei peccata multa, quoniam dilexit multum (Joan. XI).”

Secunda resurrectio corporum est in qua primogenitus mortuorum est Christus Filius Dei, cujus vita nunc lugentibus et flentibus erat nuntianda discipulis. Stabat igitur Maria, principis vitae et utriusque resurrectionis nutu detenta, congrue videlicet secundam resurrectionem nuntiatura, quam primae resurrectionis nuntio dignam effecerat. Stabat, inquam, et in eo, quod foris stabat, plorabat, totius Ecclesiae de gentibus typum praeferebat. Primitiva namque Ecclesia scilicet a justo Abel usque ad illum, qui in cruce confessus est latronem, jam intra sacramentum Dominicae passionis recepta, peccatrix gentilitas foris remanserat, quia videlicet, non illam sanguis Christi a peccatis laverat, quae fidem ejus non habuerat. Verbi gratia: Eunuchus ille, qui venerat adorare in Jerusalem, et revertebatur legens Isaiam prophetam, ad monumentum foris stabat. Locus enim Scripturae quem legebat, hic erat:

“Sicut ovis ad occisionem ducetur, et sicut agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum (Act. VIII; Isa. LIII),”

etc. Profecto plorans ad monumentum foris stabat, quia passioni ejus quem nesciebat legendo condolebat. Itemque et Cornelius centurio deprecans Deum, et faciens eleemosynas semper foris ad monumentum stabat (Act. X). Tota omnino Gentilitas foris stabat, et si nondum plorans, sed plorare habebat confitendo peccata sua, et per fidem ejus, qui mortuus est et resurrexit, exemplum Mariae prima resurrectione resurrectura, relicta multorum deorum, imo daemonum turba, sicut de hac muliere septem daemonia, id est, universa vitia Dominus ejecerat.