|
Tulit ergo Dominus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut
operaretur et custodiret illum. Jam hoc dictum fuerat quia plantaverat
Dominus Deus paradisum voluptatis ab initio, in quo posuerat hominem
quem formaverat. Num ergo bis ille positus fuit in illo paradiso? Non
utique terrenus ille homo bis positus fuit, sed hic coelestis homo in
spirituali paradiso iterata positus est positione Spiritus sancti. Cum
enim jam illum posuisset, illa quam diximus positione incarnationis,
posuit illum idem iste Spiritus positione injunctae praedicationis.
Cujus videlicet secundae positionis hic modus est: Factum est autem cum
baptizaretur omnis populus, et Jesu baptizato et orante apertum est
coelum, et descendit Spiritus sanctus corporali specie sicut columba in
ipsum (Luc. III). Ac deinceps: Jesus autem plenus Spiritu sancto,
regressus est ab Jordane, et agebatur a Spiritu in desertum (Luc. IV).
Hic positionis modus et secundum praescriptam litteram et secundum rem
praesentem, a priore differt. Dictum quippe est prius quia posuit in
paradiso hominem, quem formaverat, et nihil additum est, post vero ubi
praemissum est, tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in
paradiso voluptatis, additur, ut operaretur et custodiret illum. Sic
nimirum prima positione, qua posuit hunc coelestem hominem sanctus iste
Spiritus in paradiso suo, prima, inquam, positione incarnationis usque
ad annum tricesimum tacetur de omni conventione cujusquam operis, hac
autem iterata positione sic ipse fecit et dixit: Regressus est in
virtute Spiritus in Galilaeam, et venit Nazareth, et intravit secundum
consuetudinem suam synagogam, die Sabbati, et surrexit legere, et
traditus est illi liber Isaiae prophetae. Et ut revolvit librum, invenit
locum, ubi scriptum erat (Isa. LXI): Spiritus Domini super me, propter
quod unxit me, evangelizare pauperibus misit me, sanare contrilos corde,
et praedicare captivis remissionem, et caecis visum, dimittere
confractos in remissionem, praedicare annum Domini acceptum, et diem
retributionis. Et cum plicuisset librum, reddidit ministro et sedit. Et
omnium in synagoga oculi erant intendentes in eum. Coepit autem dicere
ad illos: Quia hodie impleta est haec Scriptura in auribus vestris (Luc.
IV). Tulit ergo veraciter Dominus Deus, tulit Dominus et Deus Spiritus
sanctus hominem suum, hominem coelestem et novum, et posuit eum in
paradiso voluptatis suae, in paradiso Ecclesiae, jam non qualemcunque
paradisum, sed paradisum deliciosae habitationis suae, ex eodem tempore,
ut operaretur et custodiret illum, operaretur, inquam, secundum
columbinam ipsius Spiritus sancti simplicitatem, custodiret contra
serpentinam diaboli calliditatem. Etenim hoc maxime ex adverso
respondet, quod ad illum terrenum hominem, diabolus in serpente dimissus
est, super istum coelestem hic Spiritus sanctus in specie columbae
emissus est. Unde et ille per illum serpentem in tentationem incidit,
iste per columbam, id est per istum Spiritum pietatis tentatorem vicit.
Cum enim ab isto Spiritu actus in desertum homo iste jejunando
quadraginta diebus et quadraginta noctibus, et nihil manducando, illius
hominis gula naturali esurie vapularet, dixit illi diabolus, ille
serpens antiquus: Si Filius Dei es, dic lapidi huic ut panis fiat.
Respondit ille, quod haec columba mitis, hic Spiritus sanctus innuit,
quod columbina Scriptura sancta voce praemonuit: Non in solo pane vivit
homo, sed in omni verbo quod procedit ab ore Dei (Luc. IV). Sic
incontinentis gulae dedecus, continentiae pulchritudinem superinduit, et
sic columba cum serpente miro certamine, simplicitate malitiosum elusit,
paulatim deinde ad profectum deducens hominem, donec perfecta obedientia
totum conculcaret et contereret caput atque corpus serpentis. Sed jam
ipsam columbam maxime sermo intendant, cui maxime haec nostri opusculi
dicata est pars.
|
|