|
|
“Haec cum dixisset exspuens in terram, linivit super 251 oculos ejus et
dixit ei: Vade et lava in natatoria Siloe, quod interpretatur missus.”
|
|
Notandum in primis quod non, ut ille Bartimaeus (Marc. X), ita et iste
caecus sedens secus viam, aut mendicans a Domino invenitur, neque hoc
saepe dicta lux mundi exspectavit, ut clamaret tale quid ut ille dicens:
|
“Miserere mei, Domine fili David (Luc. XVIII),”
|
|
sed ultro naturae indigenti se accommodavit et gratuito beneficio
tacenti subvenit. Nam hoc etiam ad manifestanda opera Dei pertinuit,
quia videlicet non exspectavit opifex nostrae illuminationis, donec
notitiae suae claritatem in nostris suspiraremus tenebris, qui tenebras
ipsas lucem esse putabamus, imo nec ullam lucis et tenebrarum
discretionem habebamus, sed ultro prospexit, gratuito vidit, gratis
Verbum suum carnem factum notum fecit nobis, et ex illo cordis nostri
oculos linivit. Quid enim aliud nobis manifestatur in illo caeco, per
illud quod
|
“exspuens Dominus Jesus in terram, lutum fecit ex sputo, et linivit ejus
oculos,”
|
|
nisi hoc spectabile et gratiosum opus divinae gratiae, quod Verbum suum
pulvereae naturae hominis unitum, nobis gentibus praedicari voluit? Tunc
quippe, quasi salivae pulvis admissus est, et unum duabus ex rebus lutum
factum est, quando Verbum vel Sapientia, quae dicit:
|
“Ego ex ore Altissimi prodivi (Eccli. XXIV),”
|
|
carnem nostram assumpsit, cui dictum est:
|
“Pulvis es, et in pulverem reverteris (Gen. III),”
|
|
et ei quae omni vento diaboli tanquam pulvis efferebatur et
dispergebatur, gratuita dignatione in Virginis utero sese conjunxit, ut
naturam levem et instabilem super antiquae dignitatis gravitatem
statumque repararet. Quod magnum pietatis sacramentum cum gentibus
praedicatur (I Tim. III), revera caeci nati oculi suavissime liniuntur,
qua dociles mentes hoc quam maxime delectat, quod pro salute hominum
tantum se humiliavit aeterna Dei virtus et sapientia. Itaque suavissime
caeci nati liniuntur oculi luto, quod ex sputo Dominus fecit, quando
excelsi quondam nostrae generationis oculi, et palpebrae in alta
subrectae, humilem suscipiunt fidem Incarnationis Filii Dei, et tali
humilitatis antidoto curatur superbia oculorum, quia, dum inornate
aperiri vellent, dicente diabolo:
|
“Eritis sicut dii, scientes bonum et malum (Gen. III),”
|
|
econtra magis obtenebrati sunt. Verum ubi caecis oculis hoc lutum
illitum, id est, Incarnatio Filii Dei praedicata et credita est, non
statim eodem, quamvis credulo auditu caecus illuminatus et visione Dei,
quam in Adam perdidit, factus est dignus, nisi ad fontem lavacri
catechumenus accedens baptizetur in nomine Patris, et Filii, et Spiritus
sancti. Aliter quippe lumen oculorum nostrorum, Spiritum sanctum nemo
nostrum accepisset in remissionem peccatorum (Marc. III). Bene ergo
caecus ille, in quo manifestabantur haec opera Dei, non statim vidit,
ubi Dominus oculos ejus linivit:
|
“Sed vade, inquit, et lava in natatoria Siloe, quod interpretatur
missus.”
|
|
Non enim dictum est tantum:
|
“Qui crediderit, salvus erit,”
|
|
sed:
|
“Qui crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit (Marc. XVI).”
|
|
Oportet quippe filium tenebrarum quadam similitudine mortis et
resurrectionis ejus, in quem credidit alterari, et filium lucis fieri,
quod agitur in baptismo Christi actu visibili, sed virtute invisibili,
testante Apostolo qui ait:
|
“Quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati
sumus, consepulti cum ipso per baptismum in mortem, ut quomodo surrexit
Christus a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae
ambulemus (Rom. VI),”
|
|
etc. Recte igitur caecus illitis oculis non statim videt, sed ad
natatoriam jubetur ire ut lavet, quia videlicet, ex eo quod
catechumenus, id est, auditor verbi Dei quispiam est, regnum coelorum
intrare non meretur,
|
“nisi ex aqua et Spiritu sancto fuerit renatus (Joan. III).”
|
|
Sane
|
“quod interpretatur missus,”
|
|
non ipse Dominus ad caecum loquendo, sed hic evangelista de suo
interposuit, certi causa mysterii, videlicet, ut intelligas per hanc
natatoriam, non aliud quam baptismi aquam debere accipi, quae revera
natatoria est ejus, quem Pater misit, scilicet Filii, vel certe Spiritus
sancti, qui cum ipse vera sit remissio peccatorum, ejus utique gratia
invisibilis, tota est lavacri utilitas visibilis. Nam et ipse recte
intelligitur per nomen Siloe, quod est missus. Etenim ipse quoque missus
est, juxta illud:
|
“Paracletus autem Spiritus sanctus, quem mittet Pater in nomine meo
(Joan. XIV),”
|
|
et alibi:
|
“Quem ego, inquit, mittam vobis a Patre (Luc. XXIV).”
|
|
Est autem Siloa fons, in radicibus montis Sion prorumpens, qui
alternante quidem aquarum accessu in meridiem fluit, in est, non jugibus
aquis, sed incertis horis diebusque ebullit, et per terrarum concava et
antra saxi durissimi cum magno sonitu venire consuevit. Cujus naturae
omnes effectus si quis accipere velit mystice, profecto intelliget, quod
non frustra magis per hunc fontem Dominus noster aquam baptismi
significare voluerit.
|
|