|
Dolor namque cordis, quo tactus est intrinsecus, tam fortis, tam pius et
impassibilis Deus, zelus bonus est, et idcirco non passionem, sed
virtutem dicimus dolorem ejus, ut vere est. Econtrario, invidia diaboli,
per quam mors intravit in hunc mundum, zelus malus est, et ille zelus
passio magna et misera, summumque vitium est; utrumque zelum definire
libet. Zelus bonus est diligere homines, odisse autem hominum
iniquitates. Econtra zelus malus est, odisse homines, diligere autem
hominum iniquitates. Et ille quidem Dei est, iste autem zelus diaboli
est. Deus namque primus est, et prae omnibus diligit hominem, odit autem
hominis iniquitatem. Imitantur autem hunc, quicunque homines proximos
suos ita diligunt, ut odio habeant et persequantur mala facta ipsorum.
Econtra, diabolus primus et prae omnibus odit hominem, et diligit
hominis iniquitatem. Imitantur autem illum qui homines vel fratres suos
ita oderunt, ut eorum diligant iniquitatem, id est non diligunt nisi
consentiant vel consimiles sibi fiant ad faciendum iniquitatem. Ista
zeli oppositio contraria, diabolum Deo contrarium, et hominibus
constituit inimicum, et utriusque zeli continuum ab initio usque ad
finem saeculi perseverat duellum, semper vincente zelo Domini
exercituum, semper zelo diaboli cadente in confusionem et opprobrium.
Diabolus in zelum amaritudinis dum ad iniquitatem, quae mors animae est,
hominem allicere non potest, ad occidendum corpus per ministros suos
consurgit. Deus autem eum quidem a quo zelus ejus recessit peccatoris
vel impii pro eo quod de iniquitate incorrigibilis est, et corpus et
animam in gehennam mittit. Eum autem pro quo zelari dignatur, punit
temporaliter ne puniat aeternaliter. De hujusmodi Apostolus,
|
“dum judicamur autem, inquit, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo
damnemur (I Cor. XI).”
|
|
|
|