CAPUT XXIV. Quomodo iste cibus, quem de suo Christo dedit, illi sit oppositus quem de alieno serpens primus hominibus persuasit.

Accipite, inquit, et comedite, hoc est corpus meum (Matth. XXVI). Et alibi: Qui manducat carnem meam, et bibit sanguinem meum, in me manet et ego in eo (Joan VI). Cum haec dicit Agnus Dei, opportune nobis ad memoriam recurrit illud quod dixit serpens imo, per serpentem diabolus hostis humani generis: Accipite, et comedite, et eritis sicut dii (Gen. III). Optimae et spectabiles valde propositiones. Ille serpens erat, iste Agnus est. Ille vetus peccator, iste antiquus Creator. Ille per terram repsit, iste de coelo venit. Ille spiritu diaboli falsum sibilans, iste Spiritu Dei verum evangelizans. Ille peccati portitor, iste justitiae doctor. Ille mortis artifex, iste vitae opifex. Ille de ligno non suo raptor obtulit, iste de corpore et sanguine suo largitor dedit. Ille quod non habebat mendaciter promisit, eritis, inquiens, sicut dii: Iste quod habebat, quod semper naturaliter habet, fideliter dedit, ut simus dii, dum manet ipse in nobis. Illi tandem nefandissime creditum est plusquam Deo. Credatur econtrario huic Deo, si non plus, at saltem quantum creditum est illi diabolo. Creditum est enim quod illi pomo inesset quod non videbatur, scilicet vis deos efficiendi, credatur huic sacramento inesse quod non videtur, videlicet veritas carnis, et sanguinis, valens efficere nos concorporales unigenito Filio Dei. Hoc enim ratio vel ordo justitiae exposcit. Accipite ergo, inquit, et comedite. Prius accipite, et deinde comedite. Accipere enim est fideliter credere, cum gratiarum actione diligere, compatienti affectu corporis hujus traditionem et sanguinis hujus effusionem respicere. Hoc fieri non potest, nisi prius rejiciatur id quod ab illo male acceptum est. Illud igitur mendacium exsecrantes, hanc veritatem accipite, approbate, amplectimini, et contra cibum mortis, panem comedite vitae aeternae, et calicem bibite salutis perpetuae.