|
|
“Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus.”
|
|
Hac sententia suscepta cum eo quod paulo ante dixit:
|
“Venit hora ut clarificetur Filius hominis,”
|
|
et quod postmodum dicturus est,
|
“Pater clarifica nomen tuum,”
|
|
et caetera, non leve intelligitur esse cum eo, non parvum esse honorem
intimatur esse cum Filio Dei, non vile esse clarificari cum aeterni
Patris unigenito. Sed hoc sensu, inquis, videbatur ita debuisse dici, et
ubi ero ego, illic et minister meus erit. Ad haec, inquam: Quandoquidem
haec loqueretur, adhuc in angusto erat et turbabatur, sicut paulo post
dicturus est, nunc anima mea turbata est; sed adeo prope erat finis
angustiae, ut recte jam alias diceret se esse sicut in alio loco
|
“jam inquit, non sum in mundo (Joan. XVII),”
|
|
videlicet propter vicinitatem exitus sui tunc instantis, cum loqueretur
utique passibilis, et adhuc mortalis in hoc mundo. Ergo
inquit, scilicet in regno meo in quo postmodum ero,
|
“illic et minister meus erit.”
|
|
Unde et in caeteris evangelistis cum fere eadem dixisset de odienda
anima, quae nunc in isto dixit continuo subsecutus:
|
“Amen, inquit, dico vobis, sunt quidem de hic stantibus, qui non
gustabunt mortem, donec videant Filium hominis venientem in regno suo
(Matth. XVI; Luc. IX).”
|
|
In quo utique regno suo tunc visus est ab illis, quando post
resurrectionem suam omnibus discipulis suis manifestus apparens gloriam
suae immortalitatis in multis ostendit argumentis, et quadragesimo die
in coelum ascendens (Act. I), ipsam captivitatem Rex victor, jamque
triumphans et regnans captivam duxit (Ephes. IV, Psal. LXVII;). Cujus
videlicet regni sui gloriam tunc praesignavit, quando die octavo post
illa dicta in monte transfiguratus est, assumpto Petro, simulque Jacobo
et Joanne filiis Zebedaei (Matth. XXVI), igitur labor praesentis
ministerii nullo modo condignus est ad futuram gloriam vel
honorificentiam paternae remunerationis, quae quia verbis non potest
explicari, hoc solum dixisse contentus est,
|
“et ubi sum ego, illic et minister meus erit; si quis mihi
ministraverit, honorificabit cum Pater meus.”
|
|
Quid ergo, o Fili hominis, quoniam venit homo ut clarificeris moriendo
et resurgendo, sicut granum frumenti cum multo fructu nostrae salutis?
Ait:
|
“Nunc anima turbata est. Sed quid dicam? Pater, salvifica me ex hac
hora. Sed propterea veni in horam hanc, Pater clarifica nomen tuum.”
|
|
Unius ejusdemque Jesu Christi, et hominis, secundum utramque naturam se
habentis, verba sunt haec, juxta quod in alio dicit evangelista:
|
“Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma (Matth. XXVI).”
|
|
Nam quia caro infirma est,
|
“nunc, inquit, anima mea turbata est.”
|
|
Coepitque, ut alius evangelista refert,
|
“pavere et taedere, et tristis esse usque ad mortem (Marc. XIV).”
|
|
Etenim hic quidem anima, illic autem caro pro tota hominis ponitur
substantia. Sicut in Exodo de totis hominibus dictum est, quia descendit
Jacob in Aegyptum in animabus septuaginta quinque (Exod. I), et econtra,
caro in propheta dicente, et videbit omnis caro salutare Dei (Isa. XL),
pro tota hominis substantia posita est. Igitur secundum veram hominis
naturam (quam et Eutiches a Divinitatis natura consumptam fuisse
putavit, et multi alii, in Christo negaverunt esse haeretici) nunc ait:
Et adjecit:
Tanquam diceret: Coarctor enim e duobus, hinc hortando maxima charitate
animam pro amicis ponere illic urgente trepida carnis infirmitate
calicem istum transilire.
|
“Pater, inquit, salvifica me ex hac hora.”
|
|
Haec infirmae carnis pavida vox est, et est par ei quod alibi dicit:
|
“Abba Pater, si possibile est, transfer calicem istum a me (Luc. XII;
Marc. XIV).”
|
|
Quia vero spiritus promptus est, obviat statim voluntati carnis, et
dicit:
|
“Sed propterea veni in horam hanc.”
|
|
Ac si diceret: Ipse sibi infirmus et fortis pavens et fidens Filius Dei,
et Filius hominis, sensus quidem vel infirmitas carnis appetit, ut tu,
Pater, salvifices me ex hac hora transferendo calicem istum a me.
Verumtamen non mea sed tua, id est, non humanae voluntatis, sed divinae
rationis voluntas fiat; quia propterea in hanc horam veni, propterea de
coelo ad terram descendi, propterea qui eram Deus immortalis, factus sum
homo mortalis, propterea nunc ingressus sum civitatem, ubi paulo ante
collegerunt adversum me concilium pontifices et Pharisaei, ut
perseverarem,
|
“usque ad mortem, mortem autem crucis (Philip. II).”
|
|
Igitur,
282 pro voluntate tua
in hoc videlicet, ut sicut paulo ante dixi, granum frumenti solum non
maneat, sed cadat in terram et moriatur, ut multum fructum afferat.
Tuum, inquam, nomen, illud scilicet, quo te appello, cum dico Pater,
quod nomen tuae personae proprium est, modo jam dicto clarifica Pater ut
sciat mundus, unde tibi hoc ut voceris aut sis Pater.
|
|