CAPUT XXII. Assyrios justiores fuisse quam Israel, ideoque eis in captivitatem traditum esse.

Nesciremus nos appendere justitiam hanc, nisi Verbum ipsum fecisset nobis experimentum, gentem quamlibet proniorem esse, magisque flexibilem ad poenitentiam, atque idcirco justiorem, et venia magis dignam, quam Israelem. Unde laudanda vere providentia Dei, qui antequam judicium proferret super Israel, sententiamque daret, quam praedixerat:

“Quia non addam ultra misereri domui Israel, sed oblivione obliviscar eorum (Ose. I),”

misit Verbum suum ad gentem, quae tunc temporis erat asperior atque fortior gentibus caeteris. Ac si diceret cuilibet ex prophetis suis: Et si ad populos multos, et profundi sermonis et ignotae linguae, quorum non possis audire sermones, mitterem te, ipsi audirent te; domus autem Israel nolunt audire te, quia nolunt audire me (Ezech. III). Uni namque ex prophetis hoc dixit, scilicet Ezechieli, sed antequam hoc illi diceret, per alium prophetam magno firmata est experimento veritas dicentis:

“Factum quippe fuerat verbum Domini ad Jonam: Surge, inquiens, et vade in civitatem magnam Niniven, et praedica in ea, quia clamor malitiae ejus ascendit coram me (Jonae I).”

Factumque est, et praedicante illo crediderunt viri Ninivitae in Dominum, et praedicaverunt jejunium, et vestiti sunt sacco, a majore usque ad minorem (Jonae III). Nunquid solus Jonas praedicavit in Israel futuram captivitatem? imo multum est quod declamavit Osee, quod personuit Amos eodem tempore, ut de Elia et de Elisaeo nunc taceam, quorum supra memini, qui signa praeclara atque magnalia multa fecerunt, et Israel non egit poenitentiam, et nullus regum Israel recessit a peccatis Jeroboam. Quis igitur reprehendere possit, vel audeat judicium Verbi Domini, quod Israelem sibi incredulum, credentibus ac per hoc justioribus Assyriis tradidit? imo laudandum, quia rationabile est et perpulchrum quod illam potissimum gentem per tale voluit experimentum demonstrare justiorem, cui tradere decreverat populum praevaricatorem.