CAPUT XVII. De eo quod Dominus praemisso,

“Spiritus ubi vult spirat,”

subjungit,

“et vocem ejus audis, sed nescis unde veniat, aut quo vadat;”

et quod veniens idem spiritus signum aliquid ostendat, competens gratiae quam importat.

Quid tandem cum tali vel tanta dignatione spiraverit spiritus ubi vult?

“Et vocem, inquit, ejus audis, sed nescis unde veniat aut quo vadat (Joan. III).”

Verus sermo quem dixit,

“et vocem ejus audis.”

Non enim tacere potest qui gratiam accepit ejusmodi, etiamsi interdum propter causam vel discrimen aliquod tacere velit. Exempli gratia:

“Factus sum, ait Jeremias, in derisum tota die, omnes subsannant me, quia olim jam loquor, vociferans iniquitatem, et vastitatem clamito. Et factus est mihi sermo Domini in opprobrium, et in derisum tota die, et dixi: Non recordabor ejus, neque loquar in nomine illius.”

Cum hoc dixisset, et hoc dicto tacere proposuisset, quid continuo sequitur?

“et factus est, inquit, in corde meo quasi ignis exaestuans, claususque in ossibus meis, et defeci, ferre non sustinone (Jerem. XX).”

Juxta hunc sensum se habet et illud quod Psalmista premisso,

“Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me, obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;”

continuo subjunxit:

“Et dolor meus renovatus est, concaluit cor meum intra me et in meditatione mea exardescet ignis (Psal. XXXVIII).”

Vere ergo vocem ejus audis, quia tacere non potest, silere non audet. Ibi enim est praeceptor, qui tubam vocis largitus est, et dicit ei:

“Clama, ne cesses (Isa. LVIII),”

et his similia. Sed tu forte hoc ignoras, quod talem intus monitorem habeat, et idcirco loquentem derides, clamantem subsannas. Sequitur ergo:

“Sed nescis unde veniat aut quo vadat (Joan. III).”

Revera nescis unde veniat, nam forte in alio cubiculo eras et dormiebas, quando ille Dominus, ille Paracletus, illum cujus vocem audis vigilantem videns sicut Psalmista dicit:

“Anticipaverunt vigilias oculi mei (Psal. LXXVI),”

magna dignatione declinavit in eum, aut sicut flumen lactis, aut sicut torrens ignis, juxta illud propheticum:

“Quia haec dicit Dominus: Ecce ego declino in eos ut flumen pacis, et ut torrens inundans gloriae gentium (Isa. LXVI).”

Solet enim ipse procedens, quocunque procedit, suae processioni competentem facere apparatum et secundum gratiam quam importat de multis divisionibus gratiarum, congruum adventus vel praesentiae suae sensibus animae, aut corporis etiam oculis exhibere signum.