|
(CAP. XXIII.)
|
“Assumpta parabola sua dixit: De Aram adduxit me Balac rex Moabitarum,
de montibus Orientis. Veni, inquit, et maledic Jacob, propera, et
detestare Israel. Quomodo maledicam cui non maledixit Deus? Qua ratione
detester quem non detestatur Dominus? De summis silicibus videbo eum, et
de collibus considerabo eum. Populus solus habitabit, et inter gentes
non reputabitur. Quis dinumerare possit pulverem Jacob, et nosse numerum
stirpium Israel? Moriatur anima mea morte justorum, et fiant novissima
mea horum similia.”
|
|
Hoc
|
“verbum, inquit, posuit Dominus in ore ejus,”
|
|
ne forte mireris quod propheta tam pessime inter aras Balac, Deumque
divisus admitti potuit, ut poneret Dominus verbum in ore ejus, ut
idololatrae, atque hariolo verbum suum Deus imponere pateretur. Sed enim
fidelis Samuel propheta Domini cum dixisset ad Saul:
|
“Melior est obedientia quam victimae, et auscultare magis quam offerre
adipem arietum (I Reg. XV),”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Quoniam, quasi peccatum hariolandi est repugnare, et quasi scelus
idololatriae nolle acquiescere (ibid.).”
|
|
Sed de illo postmodum Scriptura refert:
|
“Abiit etiam ipse in Ramatha,”
|
|
videlicet persequens David,
|
“et venit usque ad cisternam magnam, quae est in Socoth, et interrogavit
et dixit: In quo loco sunt Samuel et David? Dictumque est ei: Ecce in
Aioth sunt in Ramatha, et factus est etiam super eum spiritus Domini, et
ambulabat ingrediens, et prophetabat usque dum veniret in Aioth in
Ramatha. Et exspoliavit se etiam vestimentis suis, et prophetavit cum
caeteris coram Samuel. Et cecinit nudus tota die illa et nocte (I Reg.
XIX),”
|
|
Igitur quoniam usque hodie per indignos spiritus mysteria loquitur, ita
ut in Evangelio quoque dicat spiritus malignitatis:
|
“Scio quis sis, sanctus Dei (Marc. I),”
|
|
non quis dicat, sed quid dicat audiamus.
|
“Assumpta, inquit, parabola sua.”
|
|
Parabolica dictio ab eo incipitur, quod ait:
|
“De summis silicibus videbo eum, et de collibus considerabo illum.”
|
|
Nam quod praemisit:
|
“Quomodo maledicam cui non maledixit Deus, qua ratione detester quem
Dominus non detestatur?”
|
|
nudus et manifestus secundum proprietates vocum veritatis est sensus.
Nemo quippe maledicere aut detestari efficaciter potest eum cui a Domino
benedictio data est, cujus laus vel testimonium ex Deo est. Igitur
|
“de summis silicibus videbo eum, et de collibus considerabo illum,”
|
|
cum dicit, Patres excelsos, patriarchas summos, intellige istius populi;
Patres non tam carnis eorum quam fidei. De illorum silicum, de illorum
collium altitudine dignitatem illius populi contemplare. Nunquam enim
melius intelligis quid amplius Judaeo sit quam gentili, cum dicis cum
Apostolo, quia horum
|
“est adoptio, et testamentum, et gloria et legislatio, et obsequium, et
promissa, et eorum patres, ex quibus secundum carnem Christus, qui est
super omnia Deus benedictus in saecula (Rom. IX):”
|
|
profecto de summis silicibus vidisti, de collibus hunc populum gloriosum
considerasti. Quid de illo videbo de summis silicibus, qualem illum
considerabo de collibus?
|
“Populus, inquit, solus habitabit et inter gentes non reputabitur.”
|
|
Abraham, inquit, et filii ejus, filii, inquam, non carnis, sed
promissionis ejus,
solus et singularis erit cultor unius Dei, populus unius principis,
corpus unius capitis:
|
“solus, inquam, habitabit,”
|
|
solus benedictionem haereditate possidebit, quam patri ejus Abrahae
pollicitus est, dicens:
|
“In semine tuo benedicenter omnes gentes (Gen. XXII).”
|
|
Quamvis de cunctis mundi partibus congregandi sunt in unum, qui dispersi
fuerant filii Dei (Joan. XI), jam post sui congregationem, post acceptam
Dei benedictionem, inter gentes non reputabuntur, quemadmodum ipse pater
Abraham, postquam de gentibus est vocatus, postquam de Chaldaeis est
eductus, jam inter gentes non est reputatus, jam inter Chaldaeos non est
existimatus, habitans solus et peregrinus, advena et solitarius, non hic
habens manentem civitatem, sed futuram inquirens (Hebr. XIII). Sic,
inquam, omnis populus fidei ejus solus habitabit in tabernaculis, quia
cum gentibus in terra civitates non aedificabit.
|
“Quis dinumerare possit pulverem Jacob, et nosse numerum stirpis
Israel?”
|
|
Tanquam diceret: Ne, quia dixi
paucitatem putes populi, quem de summis silicibus vidi; ne, quia dixi
|
“inter gentes non reputabitur,”
|
|
pauca existimes millia gentis unicae, quam de collibus consideravi. Nam
si quis possit hominum numerare pulverem terrae (Gen. XIII), numerare
quoque poterit pulverem Jacob, et si quis stellas coeli numerare possit
(Gen. V), numerum quoque stirpis Israel nosse praevalebit.
|
“Moriatur anima mea morte justorum, et fiant novissima mea horum
similia.”
|
|
Vana optantis suspiria, frivola et caduca prophetantis desideria!
Suspirare desiit, desiderare cessavit, cum, praevalente cupiditate,
postmodum consilium dedit quid faceret populus Balac populo huic, et
idcirco mortua est anima ejus morte impiorum, et facta sunt novissima
ejus Madianitarum similia. Nam ulciscentes se filii Israel de
Madianitis, jubente Domino, istum quoque Balaam filium Beor
interfecerunt gladio (Num. XXXII).
|
|