|
|
“Dicebant ergo ex discipulis ejus ad invicem: Quid est hoc quod dicit:
Modicum non videbitis me, et iterum modicum et videbitis me, et quia
vado ad Patrem?”
|
|
Videlicet quia virtutem resurrectionis nesciebant, imo nec ipsum
resurrecturum esse credebant, quippe qui de illo magna sentientes, nec
hoc saltem, quod moriturus esset, intelligere poterant. Proinde non
mirum, quod vim sermonis capere nequibant.
|
“Dicebant ergo: Quid est hoc quod dicit nobis, Modicum? Nescimus quid
loquitur.”
|
|
Poterat utique Dominus sic haesitantibus quid loqueretur edicere verbis
evidentioribus; verum res ipsa mox subsequens omnia commodius
declaratura erat. Hoc profecto teneris mentibus expediebat, ut nec
omnino reticeret, nec totam, sed ex parte rem doloris immensi verbis
praenuntiaret, videlicet ne illa tempestas irruens repente nimis, fidei
fundamentum in illis penitus everteret; sed sensim revelatus dolor
tolerabilior fieret. Proinde adhuc ita sequitur:
|
|