|
Cumque fratres illius in pascendis gregibus morarentur in Sichem, dixit
ad eum Israel: Fratres tui pascunt greges in Sichimis; veni, mittam te
ad eos. Haec erat causa paternae sollicitudinis, quia pascebant filii
oves ejus in Sichimis, videlicet ubi dudum populo terrae illius odiosos
fecerat illos furor ipsorum pertinax et indignatio dura. Eadem
sollicitudine aeger superius locutus est: Turbastis me, et odiosum
fecistis Chananaeis, et Pherezaeis habitatoribus terrae hujus. Nos pauci
sumus; illi congregati percutient me et delebor ego et domus mea (Gen.
XXXIV). Non ergo ab re sollicitus, fratres, inquit, tui pascunt greges
in Sichimis, veni, mittam te ad eos. Gratam filiis fore visitationem
pater arbitratus est, quia non qualemcunque hominem, sed eum quem
diligebat filium mitteret ad eos, vade, inquiens, et vide si cuncta
prospera sint erga fratres tuos et pecora, et renuntia mihi quid agatur.
Breve quidem, sed praeclarum Scriptura interposuit obedientis filii
verbum, dicendo. Quo respondente: Praesto sum. Perseverantiam quoque
benevolentiae vel attentionis ejus illud indicat, quod, cum non
invenisset eos in Sichem, tandiu quaesivit eos errans, et duce sive
indice indigens, donec inveniret eos in Dothaim. Hoc plane in mysterio
illud est quod in Christo Dei Filio mirandum et imitandum praedicat
Apostolus, quia factus est pro nobis obediens usque ad mortem, mortem
autem crucis (Philip. II). Fratres ejus, secundum carnem, Scribae et
Pharisaei, in Sichimis pascebant oves, id est, secundum exemplum
Sichimitarum, docebant, imo decipiebant insipientes. De qualibus
Psalmista: Sicut oves, inquit, in inferno positi sunt, mors depascet eos
(Psal. XLVIII). In quo, secundum exemplum Sichimorum? In eo videlicet
quia circuibant mare et aridam ut facerent unum proselytum, et cum
factus esset, faciebant eum filium perditionis, duplo quam semetipsos
(Matth. XXIII). Sic enim Sichimitis fecerunt patres eorum dolo
circumvenientes eos, ut circumciderentur, proselytos fecerunt, et
incautos interfecerunt (Gen. XXXIV). Et ad ejusmodi pastores cum a Deo
Patre mitteretur passurus Filius, Praesto sum, ait. Dominus enim,
inquit, aperuit mihi aurem, ego autem non contradico, retrorsum non abii
(Isai. L). Venit ergo ad tabernacula pastorum, ascendit Hierosolymam ad
diem festum (Joan. VII), renuntiaturus Patri quid ageretur, non locali
recursu vel retrogradis passibus, sed clamore valido sui sanguinis
(Hebr. V), quo fratrum illorum scelus crudelissimum jugiter in coelum
annuntiatur.
|
|