CAPUT XVIII. De Jerusalem quae illa sit, de qua Dominus ibidem:

“Quod si quatuor judicia mea pessima misero in Jerusalem, tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias.”

Illa autem, quae est Jerusalem, qualem habet proventum in medio cunctarum tribulationum? Quod et si, inquit, Dominus, continuo in eodem propheta:

“Quatuor judicia mea pessima, gladium, et famem, bestias malas, et pestilentiam misero in Jerusalem, ut interficiam de ea hominem et pecus, tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias (Ezech. XIV).”

Mira distantia, mira oppositio illius terrae, id est, apostatricis Synagogae et istius Jerusalem, id est, fidelis et catholicae Ecclesiae. In illa terra, Noe, Daniel et Job, si fuerint in medio ejus, non possunt ab uno quolibet judiciorum istorum liberare filios et filias, sed solas animas suas; in ista autem Jerusalem, sic cuncta haec quatuor judicia Dominus judicat in eam, videlicet, ut probetur patientia sanctorum quod saepe factum est, non dico, quod minus est Noe, Daniel et Job, si fierint in medio ejus, liberabunt filios et filias. Sed dico quod plus est:

“Relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias.”

Plus namque est moriendo educere filios et filias in vitam aeternam qui non erant, quam orando liberare ab interfectione corporis filios et filias qui jam erant. Audivimus, vidimus, quanta fecerit in ista Jerusalem totus mundus in maligno positus (I Joan. V), et maxime eadem illa bestia superius memorata terribilis atque mirabilis quantis, quam late diffusis persecutionibus, quasi magnis et ferreis dentibus, istam Jerusalem comederit atque comminuerit. Sed quid nocuit? Relicta est enim in eis salvatio educentium filios et filias, quia nimirum sicut frumentum seminatum et in terra mortuum, in multiplicem resurgit fructum (Joan. XII); ita persaepe paucis pro testimonio fidei morientibus multa millia rationabilem patientiam illorum considerando, in Christum crediderunt. De quibus recte dicas, quia priores illi morientes, istorum patres sive matres fuerunt, eoque tanquam filios et filias, imo vere filios et filias suo sanguine pepererunt. Ista ergo est vere Jerusalem et vere domus Juda, cui dictum illud in Osee veraciter congruat:

“Et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo, et non salvabo eos in arcu, et gladio, et in bello, et in equis, et in equitibus (Ose. I).”

Item in Zacharia:

“Non in exercitu, nec in robore, sed in Spiritu meo, dicit Dominus exercituum (Zach. IV).”

Spiritus tuus a te procedens. Domine exercituum, et ab coenaculo incipiens, ubi exspectabatur, cum pauci homines essent congregati in unum, venit usque ad illius bestiae dentes magnos, dentes ferreos, quae nimirum bestia, scilicet Romanum imperium vere erat Babylonia, et per omnem persecutionis fornacem, semetipsum exhibens piis martyribus

“tanquam ventum roris flantem”

tandiu Filius Dei cum illis ambulavit per medium ignis et fidem illorum illaesam custodivit; donec illa bestia homo fieret, id est, rationem admitteret, et rationabilem esse Christianorum fidem intelligens, vexillum crucis in sua fronte susciperet, ac voce humana Patrem et Filium et Spiritum sanctum unum et verum esse Deum pronuntians, etiam patronum se cultoribus ejus exhiberet.