CAPUT XXVII. Quomodo dicta sponsae fidelia confirmet Deus Pater, dicendo:

“Propter Sion non tacebo.”

(CAP. LXII.) Propter Sion non tacebo, et propter Hierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor justus ejus, et Salvator ejus ut lampas accendatur. Et videbunt gentes justum tuum, et cuncti reges inclytum tuum. Quod dixerat sponsa, sic Dominus Deus germinabit justitiam, et laudem coram universis gentibus, confirmat Pater sponsi Deus, dicendo, non tacebo et non quiescam propter Sion, et propter Hierusalem, etc. Propter Sion, inquit, et propter Hierusalem, cui juravi in Abraham, cui juravi in David, germinare justitiam et laudem coram universis gentibus. In Abraham, quando per memetipsum juravi, dicens: Benedicam tibi, et semen tuum multiplicabo, et benedicentur in semine tuo omnes gentes terroe, quia obedisti voci meae (Gen. XXII). In David, quemadmodum ille dicit: Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam. De fructu ventris tui ponam super sedem tuam, quoniam elegit Dominus Sion (Psal. CXXXI). Igitur quoniam debitor sum, et gratuito juramento teneor, propter Sion non tacebo, sed loquar, et propter Hierusalem non quiescam, sed operabor, donec angustiis Judaeae per torcularia passionis egrediatur ut splendor justus ejus, et Salvator ejus velut lampas ad illuminandum gentes accendatur, ut videant gentes justum tuum, o Sion, et cuncti reges inclytum tuum, o Hierusalem. Et vocabitur tibi nomen novum, quod os Domini nominavit. Nonne, inquam, novum, id est, nomen Christianum vocabitur tibi, nomen novum, id est nomen amicorum, nomen filiorum Dei vocabitur filiis tuis, qui hactenus servi, imo inimici et filii irae dicebantur ob culpam primae praevaricationis Adae patris sui. Quod, inquam, os Domini nominavit. Sine dubio nomen aeternum est, quodcunque os Domini nominavit. Ergo quod os Domini nominavit, idem est ac si diceret, quod tibi nomen in aeternum permanebit. Et eris corona gloriae in manu Domini, et diadema regni in manu Dei tui. Apostolus dicit: Nam gloria vestra sumus, sicut et vos nostra in die Domini (II Cor. I). Si ergo quilibet nostrum eorum gloria sumus, quia nos praedicando vel instruendo acquisierunt, quanto verius ejus gloria sumus, qui et nos et praedicatores nostros acquisivit per sanguinem suum? Itaque corona gloriae in manu Domini eris, et diadema regni in manu Dei tui, id est ei qui te redemit, sic pro gloria erit charitas redemptionis, quomodo corona vel diadema pro gloria est capiti regis emeriti. Quod intimans idem Apostolus dicit: Decebat enim eum propter quem omnia, et per quem omnia, qui multos filios in gloriam adduxerat, auctorem salutis eorum per passionem consummari (Hebr. II). Non vocaberis ultra derelicta, et terra tua non vocabitur amplius desolata. Haec tuae vetustatis erant nomina, et a patre tuo Adam tibi haereditaria, derelicta, desolata. Non sic vocaberis ultra, nec memor ero horum nominum tuorum per labia mea. Sed vocaberis voluntas mea in ea, et terra tua inhabitata. Antequam deleatur parentum tuorum inobedientia, non potes vocari voluntas mea in ea, sed per obedientiam Patris tui hominis Jesu Christi fiet ut recte voceris voluntas mea in ea, et terra tua inhabitata. Hoc repetens iterum dico. Quia complacuit Domino in te, et terra tua inhabitabitur. Quomodo terra tua inhabitabitur? Habitatione sancta, habitatione angelica. Habitabit enim juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii tui. Illi enim, qui digni habebuntur saeculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent, neque ducent uxores, neque enim ultra mori poterunt, aequales enim angelis sunt, et filii sunt Dei, cum sint filii resurrectionis (Matth. XXII). Et gaudebit sponsus super sponsam, et gaudebit super te Deus tuus, id est, ad similitudinem gaudii quo gaudet sponsus super sponsum, ita gaudebit super te Deus tuus, quia plena tibi voluptate substantialiter infundetur, juxta illud: Inebriabuntur ab ubertate domus tuae, et torrente voluptatis tuae potabis eos (Psal. XXXV). Interim, donec earumdem veniat tempus nuptiarum, custodieris contra diabolum adulterum, neque dormiam sicut dormivi, donec surgerem ad auram post meridiem (Gen. III), post perpetratum corruptoris adulterium serpentis. Hoc est quod sequitur: Super muros tuos, Hierusalem, constitui custodes tota die et tota nocte perpetuo non tacebunt. Qui reminiscimini Domini ne taceatis, et ne detis silentium ei, donec stabiliat et donec ponat Hierusalem laudem in terra. Quinam sunt custodes super muros Hierusalem, qui tota die et tota nocte non tacent, nisi apostoli et apostolici viri, rectores atque sacerdotes? qui interim dum adulteria spiritualia cavenda sunt, in regimine sanctae Ecclesiae positi sunt, ut neque in prosperis, neque in adversis taceant laudare nomen Domini, praedicare pulchritudinem, nobilitatem, divitias atque fortitudinem sponsi legitimi, modicum exspectandi, cito venturi. Unde quia non solum sermone praedicationis, sed et studio juvare debent orationis, ad eosdem sermo dirigetur, cum dicit: O vos, qui reminiscimini Domini, ne taceatis, et ne detis silentium ei, ne vacet illi dormire, quemadmodum olim dormivit tandiu, donec perficeretur cum natura humana adulterium serpentis diaboli, quod Scriptura innuens, dicit: Et cum audissent vocem Domini Dei ambulantis in paradiso ad auram post meridiem (Gen. III), etc. Primi homines illum toto meridie dormire passi sunt, quippe quem nulla laude, nulla prece inquietaverunt. Vos autem ne detis illi silentium, donec stabiliat, et donec ponat Hierusalem laudem in terra, id est donec Ecclesiam suam ad illum statum laudabilem perducat ubi jam neque fur, neque adulter appropinquare valeat.