LIBER QUARTUS


CAPUT PRIMUM. Quorum animalium septem illa cavita draconis similia fuerint.

De primo capite draconis, qui ante mulierem parituram stetit, ut cum peperisset devoraret filium ejus (Apoc. XII), id est de primo regno, quod contra Verbum Dei, et promissa persecutionem excitavit, ut non perficeretur propositum ejus, jam dictum est, qualiter triumphaverit Verbum Dei, Verbum Deus. Nunc jam de secundi capitis excidio narraturi, opportunum esse arbitramur, ut quomodo septem capita sunt, et diversas habent facies, singulas singulorum capitum facies clara contemplatione discernamus. Ecce ex Scripturarum judicio patenter animadvertere licet, quia primum caput simile erat draconi: secundum, simile erat vitulo; tertium, simile leoni; quartum, simile urso; quintum, simile pardo; sextum, caeteris dissimile bestiis, septimum, simile homini.

“Draconi namque, qui est in mari assimilatus es,”

ait Dominus per Ezechielem super Pharaonem regem Aegypti (Ezech. XXXII). Non necesse est hoc longis probare documentis, cum ubique in omni Ecclesia notum sit, et celeberrimum, quod Pharao ille carneus, populum Dei servituti subjiciens, et per mare transeuntem persequens atque submersus in mari cum curribus et equitibus suis, typus diaboli fuerit, cui post servitutem peccati a populo, confugiente ad Christum abrenuntiatur cum omnibus pompis suis. Idcirco primum illud caput recte est simile draconi. De caeteris capitibus sive faciebus, ratio nihilominus in promptu est. Secundi namque capitis faciem, id est Israelitici regni qualitatem, idcirco similem vitulo animadvertimus, quia statim post exitum de Aegypto, caput vituli formavit idem populus, et adoravit illud. Et tunc quidem caput illud ad tempus repressum fuit, sed ubi temporis opportunitas accessit, confestim eamdem faciem dupliciter, id est, duos vitulos reformavit regnum illud scissum a domo David (II Reg. XII), et colendo atque defendendo illos, praecones verbi Dei interfecit. Deinde tertii, quarti, quinti atque sexti capitis facies Daniel exprimit. Prima, inquit, quasi leaena, quia videlicet regnum Babylonicum secundum similitudinem leaenae duobus malis abundavit, superbia videlicet, et luxuria. Alia bestia, scilicet regnum Medorum atque Persarum,

“similis, ait, urso,”

scilicet propter crudelitatem Aman Agagitae hostis Judaeorum. Bestia tertia, vel regnum Macedonum,

“quasi pardus,”

inquit, nimirum proter varietatem Graecorum, et saevitiam Alexandri Magni, et Antiochi, qui in Judaeos impie desaeviit. Bestia quarta, videlicet regnum Romanorum, non dicitur cui similis fuerit, quia regnum illud magnitudine et fortitudine cunctis dissimile exstitit, et contra fidem Verbi incarnati plus omnibus et terribilius infrenduit. Post illa duo superiora, et ista quatuor inferiora capita sive regna, septimum futurum est caput, cujus facies similis homini, scilicet regnum Antichristi, qui homo peccati, et filius erit perditionis. Nunc ordinem prosequamur.