CAPUT III. Quod Deus nolens malum permittat, sed non coactus.

Sed dicitur nobis: Quoniam, ut ipsi fatemini, Deus malum permittit fieri, quaerimus a vobis utrum volens aut nolens permittat fieri. Si nolens permittit, invitus permittit; si invitus permittit, coactus permittit; si coactus permittit, omnipotens non est. Dicimus ad haec: Nunquid intellexit hic talis quid ipse dixerit, dum nos ad hoc inconveniens se pertraxisse confidit? Dixit enim: Si nolens permittit, invitus permittit, coactus permittit. Ostendatur ergo ipse sibi, ut, cum dicit volens, videat quid oporteat subaudiri, permittere, an malum fieri. Nam si dicamus quia nolens permittit, profecto consequitur quia invitus permittit. Si autem, quod ad rem magis attinet, dicamus quia nolens malum fieri, tamen permittit fieri, non consequitur quia invitus aut coactus permittit, sed, propter supradictas divitias bonitatis, et patientiae et longanimitatis suae, permittit propter benignitatem suam, qua malefacientem ad poenitentiam adducit, licet hoc interim sciat, quod secundum duritiam suam et impoenitens cor thesaurizet sibi iram in die irae et revelationis justi judicii Dei (Rom. IX).