CAPUT 2

Haec ergo tertia facies rotae, id est sacrae Scripturae recte dicitur, et est facies leonis. In prophetis profecto rectissime quartam accipis faciem rotae, faciem aquilae volantis. Illa namque sacrae Scripturae pars sublimiter volat, totiusque intentionis suae oculos in verum solem figit apertos, non solum factis illum significans, sed (quod majus est) majestatem divinitatis ejus verbis enuntians. Igitur

“cum aspicerem, ait, animalia, apparuit rota una super terram juxta animalia, hominis quatuor facies (Ezech. I),”

id est cum crederem et firmiter tenerem Deum Dei Filium vere hominem factum, vere passum vel mortuum, vere resurrexisse a mortuis et ascendisse in coelum, tunc intelligibilis mihi facta est sancta veteris Instrumenti Scriptura, continens haec, et tota tendens in haec quatuor sacramenta. Alioqui clausa mihi fuisset et occulta, ut est usque nunc omnibus illis, qui non aspiciunt haec animalia, Judaeis maxime, qui non recipiunt, qui agnoscere nolunt haec salutis nostrae sacramenta. Unde Apostolus:

“Usque in hodiernum diem, ait, idipsum velamen Veteris Testamenti manet non revelatum, quoniam in Christo evacuatur. (II Cor. III).”

Experimento didicimus, et cum gratiarum actione, tanquam experti, verum esse perhibemus quod deinde dicit, quia

“cum ambularent animalia, ambulabant pariter et rotae juxta ea, et cum elevarentur animalia de terra, elevabantur simul et rotae; et quocunque ibat spiritus, illic eunte spiritu, et rotae pariter elevabantur, sequentes eum. Spiritus enim vitae erat in rotis (Ezech. I).”

Hoc, inquam, ita esse, ut dicitur, non solum credimus, verum etiam oculis nostris ipsi videmus. Olim antequam ambularent, et elevarentur animalia, non ambulabant neque elevabantur rotae de terra, sed conclusae erant in sola Judaea; neque enim editae fuerant Scripturae plus quam in una lingua, scilicet Hebraea, et ibi quia non intelligebantur quasi jacebant in terra. Denique praeter paucissimos, gratiam habentes Spiritus prophetici, hoc ipsi nesciebant Hebraei, quod spiritus vitae esset in rotis, quod in litterali structura subesset vigor coelestis ministerii. Nunc ipsi videmus, quia rotae istae ambulaverunt et ambulant, ex quo animalia ambulare coeperunt, videmus quia de angustiis terrae Judaeae, de cavernis linguae Hebraicae, sanctae veteris Instrumenti Scripturae prodierunt, et usque in medium gentium ambulaverunt, ubicunque incarnationis, passionis, resurrectionis atque ascensionis Jesu Christi praedicatur, aut praedicatum est Evangelium et ubique juxta sunt, ut quidquid horum dicat Evangelium, statim paratum consonet testimonium, quod sic oportuerit fieri, nec aliter venire sive ambulare aut procedere, Messias, quem exspectaverant ipsi Judaei, quam venit, ambulavit, et processit iste Filius hominis a Nazareth, iste Jesus filius Mariae,

“qui putabatur filius Joseph (Luc. III).”

In quo illud valde mirum est, et mirabiliter a Deo provisum, quod ipsi qui sunthorum animalium adversarii rotas istas gyrant juxta ea per orbem terrarum auxilium ipsis, ipsi qui contradicunt et contradicere volunt saepe dictis quatuor sacramentis, Judaei per omnes gentes captivi, Scripturas bajulant, sua, id est Hebraica, lingua conscriptas in testimonium veritatis, atque ita, quamvis nolentes, affirmant quia sic scriptum est, et sic oportuit fieri. Procedamus igitur, coepto itinere, inter fluxus atque refluxus rotarum currentium, et haec animalia sequentium, inter voces alarum animalium, alteram ad alteram percurrentium, unde audivimus vocem commotionis magnae:

“Benedicta gloria Domini de loco sancto suo (Ezech. III),”

quoniam gloria haec est et iste honor, qua gloria glorificatum, et quo honore honorificatum Filium hominis, nostra in praesenti opere devota spectat intentio.