Psalmus 37.

Psalmi tricesimi septimi titulus hic est:

“Psalmus David in rememoratione Sabbati.”

Et est sensus: Ista operatio attribuenda est David, id est Christo, facta propter memoriam aeternae quietis, quae significatur per Sabbatum. Sabbatum enim requies interpretatur. Orat autem caput nostrum in hoc psalmo pro his poenitentibus qui futuri sunt sive ante baptismum, sive post, quadam affectione in persona sua loquens de illis. Ostendit etiam multas causas, quare pro eis orandum sit, tum quia graviter peccaverunt, et plurimum inde contristantur, tum quia pro eis passus est, tum etiam quia imitatores ejus passionis esse parati sunt.

“Domine, inquit, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi,”

etc.

“Me et mihi”

ait, pro eo ut dicat meos et meis. Nam et caput corporis ipse est membra autem omnes electi. Et hoc quidem psalmo pro poenitentibus orat, compatiendo infirmitatibus nostris, et condolendo his qui ignorant et errant, utpote tentatus per omnia pro similitudine absque peccato (Hebr. IV).