Psalmus 38.

Sequenti autem, id est tricesimo octavo, suum justis exemplum commendat.

“Dixi, inquit: Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis,”

etc. Hoc exemplum justis quoque imitandum est. Nam et juxta alium prophetam:

“Cultus justitiae silentium (Isa. XXXII).”

Quod si a bonis et aedificationum colloquiis interdum propter taciturnitatem debet taceri, quanto magis a malis propter poenam debet taceri! Verumtamen, ne obstinate nimis et indiscrete taceamus, continuo subjunxit:

“Et dolor meus renovatus est,”

etc. Sicut, inquit, prius peccabam nimis loquendo, ita modo nimis tacendo. Bene igitur habet in titulo:

“In finem pro Idithum canticum David.”

Idithum transiliens interpretatur. Significat autem titulus hic canticum David illis cantari qui ad virtutes transilierunt a vitiis usque ad moderamen linguae, a temporalibus usque ad finem illum ultra quem transiliendum non est, usque ad aeternitatem, quae Deus est, quam qui adeptus fuerit, nihil ulterius quaeret.