CAPUT XXIII. Quoties Verbum Dei aliquod ex capitibus draconis vicerit, personae in qua vicerit victoriae signa contulisse.

Hic jam notandum de Verbo Dei, quia de singulis capitibus draconis dum vincit, regalia victoriae signa, personis illis per quas vincit, imponit. Joseph et Moyses, per quos vicit caput primum, caput Aegyptium, in curribus triumphaverunt, dominique ac principes facti sunt, illi dicente rege:

“Ecce constitui te super omnem terram Aegypti,”

annulum regium, stolamque byssinam, et torquem accipiens auream, sedensque super currum regium (Gen. XLI). Moses autem Aegypto domita, mersoque Pharaone, decantans victoriae canticum, totiusque populi obtinens principatum. Helias, per quem judicatum atque concisum fuit caput secundum, sicut loco suo narratum est postquam dejecit reges ad perniciem, et confregit potentiam ipsorum, postquam unxit reges ad potentiam, et prophetas fecit successores post se, receptus est in turbine ignis, in curru equorum igneorum. Daniel et socii ejus, per quos humiliatum fuit caput tertium, principes facti sunt, praecipue Daniel, quem rex Nabuchodonosor, cadens in faciem suam adoravit, et in sublime extulit, quem deinde Balthasar purpura vestivit, et torquem auream collo circumdedit. Mardochaeus et Hester, per quos caput quartum, appenso Aman in patibulo, et filii ejus, ut jam dictum est, septuaginta quinque millibus strangulatum atque concisum est, qualibet victoriae titulus fuere glorificati. Hester regina regium in capite suo gestavit diadema, Mardochaeus de palatio et de conspectu regis egrediens, fulgebat vestibus regiis, hiacinthinis videlicet et aerinis, coronam auream portans in capite, et amictus pallio serico atque purpureo. Qui caput quintum, caput nequissimum repercusserunt? Machabaei fratres post bella ingentia, crebasque victorias, purpura et stola sancta, fibulaque aurea regio more perornati sunt, et posteri eorum regnum et sacerdotium non parva gloria recuperatum obtinuerunt. Porro qui caput sextum vicit, septimumque vincet, quando Antichristum spiritu oris sui interficiet Christus Jesus, non qualiscunque propugnator verbi Dei, sed ipsum Verbum Dei, Verbum Deus, homo factus, coronam aut purpuram in hoc mundo non nisi irrisorie accepit, coronam spineam, clamydemque coccineam, et in dextera manu arundinem pro sceptro impositam. Verumtamen, quae pro irrisione in hoc mundo data sunt ei, sic in seria convertit, ut nunc appareat angelis et hominibus sanctis in gloria et honore Patris, habens purpuram resurrectionis, coronam gloriae, et aeterni sceptrum imperii. De tribus ultimis capitibus mentio nunc tantum facta sit, ut simul de cunctis capitibus unum in praesenti loco spectaculum habeatur, quod ad laudem spectat Verbi Dei. Quia qui pro illo laboraverunt, et regnum ejus exspectaverunt, singulis suis temporibus insignia victoriae regalia, praesenti quoque saeculo spectabilia, post labores et angustias sustulerunt. Nunc ad ordinem revertamur.