|
Propter quid sancta Trinitas taliter et Cyrum ex nomine vocavit et
assimilavit, et in corde caeterorum regum Persarum sive Medorum tantam
benevolentiam dedit.
|
“Propter Jacob, ait, servum meum et Israel electum meum (Isa. XLV)”
|
|
Quem propter Jacob, sive quem propter Israel? (Gen. XXIII.) Denique
parum est, si illum recipias Jacob, sive Israelem, de quo scimus et
legimus:
|
“Isaac autem genuit Jacob (Matth. I),”
|
|
sive illam quantulamcunque multitudinem reliquiarum, quae reservatae
sunt illius populi, qui passim in Scripturis nomine paterno vocatur
Jacob, sive Israel: Et quidem nil altius Cyrus intellexit, nihil supra
quaesivit, et hoc sufficit ad captandum ejus benevolentiam populo illi,
quod Deus eorum ante tot annos per prophetam suum, de ipso videlicet
Cyro, tam magna praedixit tam gloriosa praescripsit, et ea semetipsum
illi facturum promisit (Isa. XLV). Verumtamen unus est verus Jacob
servus Domini, unus et verus est Israel electus Dei, Dominus Jesus
Christus, propter quem tanta fuit cura summae Trinitati, quantam
intelligimus, aut intelligere cupimus in auxilio ejus, sub sacramento
numeri ternarii. Unde jam dictum est, et adhuc dicendum est. Dum hic
attendimus, dulciter illud memoriae nostrae occurrit, quia iste servus
Domini primus est qui Deo gratias egit, ante quem non facile quempiam
invenies, sive in lege, sive in prophetis, de quo manifeste scriptum sit
quod Deo gratias egerit. Nondum quippe impleta fuerant beneficia Dei,
quorum omnium hoc summum est, quod istum servum suum fecit, Christum
Jesum secundum formam servi, pro quo facto nimirum gratiarum actio
debetur illi. Denique quicunque Deo gratias agit, causam istam in ipsa
gratiarum actione non habens prae oculis, quia Deus istum servum suum
fecit, et ut faceret tanta procuravit, inter quae gentilium quoque regum
animos ad benevolentiam sui nominis inclinavit: nondum intellexit,
quomodo vel propter quid gratiae agendae sint, diximus, quia primus iste
Deo gratias egit, etenim ante hunc nusquam in Scripturis auditam fuisse
recolimus vocem gratiarum actionis, cum tot audias maxime in psalmis
voces exsultationis et confessionis, voces benedictionis et laudationis,
voces adorationis, cantationis, jubilationis. Vox autem gratiarum
actionis, ubi, quaeso, prius audita est, vel audiri debuit, quam ex ore
hujus servi Domini, hujus electi Dei?
|
|