|
Hoc ejus clamore audito, Propheta repente psalmo subsequenti, id est,
vicesimo octavo conclamat:
|
“Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum,”
|
|
etc. Hoc enim dicendo communiter omnes fideles abhortatur, ut imitando
illum, semet ipsos Deo offerant, admonens perfectos velut arietes, ut
perseverent et augmententur, alios vero velut filios arietum, ut bene
operando ad oblationem ejusdem sacrificii cito promoveantur. Inscribitur
autem sic:
|
“Psalmus David in consummatione tabernaculi.”
|
|
Mittitque nos ad historiam, quia sicut David post receptionem arcae
sublatae a Philistaeis, tabernaculum Domino ad adorandum et
sacrificandum instituit (II Reg. VI), sic quique fideles, post fidei
catholicae perceptionem semetipsos praeparare debent tabernaculum
sanctificationis, in quo Deo offerant sacrificium laudis, videlicet,
fidem, spem et dilectionem. Et hic, quidem Prophetae clamor voces
interrumpit, quas praecedente psalmo dare coeperat, in persona Christi.
|
|