CAPUT XXII. Quam recte mare illud labrum appellaverit, et quomodo mare nostrum, id est baptisma fusile sit, et de mensuris vel sculpturis ejus mysticis.

“Fecit, inquit, mare fusile.”

Quantum quam exiguae rei vocabulum indidit, quantum enim erat vel quid? Labrum erat decem cubitorum, a labio usque ad labium rotundum in circuitu. Decem, inquam, cubitorum erat diametrum ejus, unde et consequenter

“resticula, inquit, triginta cubitorum cingebat,”

id est cingere poterat id. Nam haec est geometricae disciplinae speculatio naturalis, ut cujuslibet circularis amplitudinis diametrum triplicatum totam fere perficiat ejusdem mensuram circuli. Si igitur solam litteralem facturam spectes, non est cur mare illud appellare debuerit sapientissimus rex. Porro si ad mysterium plane hoc sacramentum baptismi, hoc lavacrum regenerationis, quod de latere templi Dominici, de vulnere crucifixi Domini profluxit, mare est, mare, inquam, tantae plenitudinis, tantae inundationis ut mundum universum impleverit, quippe quod et illis qui sub terra erant mortui primitus in remissionem peccatorum inundaverit, et deinde illis qui super terram erant, sunt vel erunt, inundavit, et inundare non desinit. Mare ergo est, et fusile, inquit, fusile, inquam, quia profecto grandi charitatis igne conflatus et liquefactus Christus, istam nobis gratiam effudit.

“Hoc mare decem cubitorum est a labio, usque ad labium, et circuitus ejus triginta cubitorum.”

Quo nimirum numero, fides subintelligitur, quam necessario quisquis lavandus accedit, confiteatur. Etenim arithmetici sive abacistae optime noverunt in secundo, id est in deceno limite unitatem X ternarium XXX esse. Nos autem hac fide ante omnia opus habemus, quae catholica est, ut unitatem in trinitate, et trinitatem in unitate confiteamur, in qua confessione baptizati sumus in Christo Jesu. Igitur decem cubiti latitudinis in triginta cubitorum circuitu, fides vel confessio est, sine qua nullus aut nihil est baptismus. Unum quippe Deum in trinitate et trinitatem in unitate baptizandus, ut jam dictum est, necessario confitetur. Quinque cubitorum altitudo ejus, ut videlicet hi quoque accedere vel admitti debeant, in quibus nulla vis, vel ingenii, vel scientiae sublimitas est nulla, praeter quinque sensus corporis est potentia, quales parvulos eadem die natos vix ipsis corporis sensibus functos Christiana fides bajulans ad matrem Ecclesiam currit et properat, nec eis hoc mare magnum accessibile esse ullatenus dubitat.

“Et sculptura super labium circuibat illud X cubitis ambiens mare. Duo ordines sculpturarum striatarum erant fusiles.”

Oportet eum qui in hoc mari lavandus est, confessorem Trinitatis duorum quoque Testamentorum Scripturam suscipere et venerari. Decem ergo cubitis, id est in anteriori parte maris sculptura erat super labium, ut videlicet tota se ultro oculis offerret accedentium ad lavandum, erantque duo ordines sculpturarum hystriatarum, id est prostantium sive prominentium ad spectandum videlicet apotitystorin, quod Graece videre vel cognoscere dicitur. Itaque ut confessioni fidei non desint opera, sine quibus fides mortua (Jac. II) recte dicitur vel otiosa, duobus quoque ordinibus per decem cubitos protensa distinguitur sculptura, lectionem utriusque Testamenti significans, quam suscipiens quisque in Christo renascitur, sic legat, ut sanctorum, quorum fidem confitetur, imitetur et opera.