CAPUT 13

Unde protinus evangelista subjungit:

“In illo tempore respondens Jesus, dixit: Confiteor tibi, Pater, Domine coeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te.”

Ad ea quae sibi in Scripturis dici noverat, qualium unum est illud quod supra demonstravit,

“ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuum, qui praeparabit viam tuam ante te (Malac. III).”

respiciebat ut diceret:

“Confiteor tibi, Pater, Domine coeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus et revelasti ea parvulis.”

Et idcirco pulcherrime atque sanctissime dictum est,

“in illo tempore respondens Jesus.”

De his maxime Scripturarum vocibus, quae ex persona Patris ad Filium vel de Filio proferuntur, illud sciendum quia tanta tamque gloriosa continent sacramenta, ut pro ipsis confessione, id est laudatione, merito respondere debuerit ipse Filius. Exempli gratia, ut est illud:

“Exsurge, gloria mea, exsurge, psalterium et cithara (Psal. LVI).”

Huic dicto ex persona Patris respondens Filius:

“Exsurgam, inquit, diluculo (ibid.),”

statimque sequitur:

“Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus (ibid.).”

Et in alio psalmo dicit:

“Propterea confitebor tibi in nationibus. Domine, et nomini tuo psalmum dicam (Psal. CVII).”

Praemiserat autem de parvulis quidem, quibus haec revelanda erant:

“Populus quem non cognovi servivit mihi, in auditu auris obedivit mihi (Psal. XVII),”

de sapientibus autem et prudentibus, quibus haec abscondita et abscondenda erant:

“Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis (ibid.).”

Igitur secundum Scripturas veritatis loquens et confitens, id est laudans, postquam contra superbos dixit,

“cantavimus vobis et non saltastis, lamentavimus et non planxistis,”

quasi consolatus consolatione, quam per prophetam praedixit hoc modo:

“Heu, consolabor super hostibus meis, et vindicabor de inimicis meis, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis (Isa. I).”

Et repetens appellationem reverendam pro rei magnitudine,

“ita, inquit, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te.”

Utique haec dicens et ita confitens, facit ipse primus et princeps quod dixerat, et justificata sapientia a filiis suis, justificat enim assumptus homo in judiciis suis. Et notandum quod Deum Creatorem omnium Patrem suum, coeli et terrae Dominum vocat. Ejus enim solius natura Deus Pater est, coeli autem et terrae, id est omnium visibilium atque invisibilium Dominus est. Sequitur: