CAPUT VIII. De eo quod dictum est:

“Erit agnus sine macula, masculus anniculus.”

Et quid sit haedum tolli.

“Erit autem, inquit, absque macula masculus anniculus.”

Macula peccatum est. At ille

“peccatum non fecit, nec inventus est dolus in ore ejus (Isa. LIII; I Petr. II).”

Erit ergo, inquit,

“absque macula,”

id est

“sanctus, innocens, impollutus, segregatus a peccatoribus (Hebr. VII),”

in quo nulla est iniquitas. Sed parum haberet gloriae sola innocentia, si non adesset fortitudo quoque ad agenda perfectae justitiae opera. Erit ergo, inquit, et

“masculus.”

Masculus enim, hoc est fortis, quia nihil femineum, hoc est molle vel fluxum admittit. Unde et in Apocalypsi dicitur, de muliere magna, quia

“peperit filium masculum qui recturus erat gentes in virga ferrea (Apoc. XII).”

Additur adhuc quia erit

“anniculus.”

Anniculus, id est perfectus; perfectionem enim ab illo consequimur, quemadmodum et ipse in propheta testatur:

“Spiritus Domini super me, eo quod unxerit me; ad annuntiandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde, et praedicarem captivis indulgentiam et clausis apertionem, ut praedicarem annum placabilem Domini et diem ultionis Deo nostro (Isa. LXI; Luc. IV).”

Annum, inquit, placabilem pro his quos ad gloriam praeparavit, et diem ultionis pro his quos in iram destinavit. Annum quippe placabilem sive acceptabilem, plenam acceptionem dicit, quam et Apostolus praedicat his verbis:

“Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis (II Cor. VI),”

etc. De hujus anni illius, imo et nostri plenitudine dicitur ei per os Psalmistae:

“Benedices coronae anni benignitatis tuae (Psal. LXIV),”

subauditur, cum venerit ad te omnis caro remuneranda in illa dierum aeternorum longitudine. Et quia is, qui sua non habuit, aliena peccata portavit, sequitur lex et dicit:

“Juxta quem ritum tolletis et haedum.”

Sicut enim propter suam innocentiam in agno, sic propter iniquitates omnium nostrum, quas Deus posuit in eo, recte idem figuratur in haedo. Sive ergo agnus, sive sit haedus, qui apud illum et illum immolatur, unus idemque in mysterio est Christus, a suis (quia nulla sunt) mundus, pro alienis peccatis offerendus. Vel mala aestimatione hominum, haedus, id est peccator, vera autem verissimae similitudine innocentiae agnus erit. Quod utrumque propheta considerans:

“Et nos, inquit, putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum: ipse autem vulneratus est propter delicta nostra, attritus est propter scelera nostra (Isa. LIII).”

Et servabitis eum usque ad decimam quartam diem mensis hujus. De hoc jam dictum est.