PROLOGUS RUPERTI IN ZACHARIAM PROPHETAM


CAPUT SINGULUM

A longe spectatum, o diligens anima, Zachariam nunc ingrederis, qui undecimus est in ordine duodecim prophetarum. Quis nisi verus et sanctus

“qui habet clavem David,”

aperiet intelligentiae ostium, dabitque sermonem rectum, et bene sonantem in os tuum (Apoc. III). Quid est quod mente retractas, assistens jam, et pulsans ad hujus prophetae, imo propemodum pulcherrimi evangelistae ostium.

“Vide per noctem, ait, et ecce vir ascendens super equum rufum (Zach. VIII),”

atque hoc dicens, reminisci me facit, quod nescio qualiter sapiens quis accepturus sit,

“quia vidi per noctem,”

et ecce immensitas lucis, et patri liminis dulce rubentis, et rubicundo sereno lucentis, ultra quam dici possit, et in ea cantus suavis, cantus multitudinis jugiter canentis, et absque interruptione consonam laudem personantis. Illuc appropinquanti accesserunt exinde obviam quidam pusioli, et applaudentes laetabundi. Iste, inquiunt, ille est qui de Domino nostro sic et sic loquitur: Haec et talia dicit. Interim illius patriae quaedam suavitas ineffabilis inundabat secretiora ventris, et dicebat Spiritus animae intelligenti quod illi concentui deberet consociari. Nonne haec infantilia sunt? Sed tu, Domine Deus noster, cujus admirabile est nomen in universa terra:

“Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem (Psal. VIII).”

Igitur quicunque haec audit, sive infantem, sive virum accipere velit, tendenda chorda ingenii, percutienda est cythara pectoris, tuam, Christe, fidem spirantis, ac rogandus est spiritus tuae charitatis, quatenus ipse componat promptae modulamina laudis, qui jamdudum hoc inspiravit, ut de prophetarum thesauris nihil aliud sperem, nihil aliud cupiam consequi, quam testimonia tua, testimonia fidelia Evangelii tui, quod evangelizatum est nobis, quia istae sunt Scripturae quae testimonium perhibent de te, sicut dixisti Judaeis,

“Scrutamini Scripturas, quia in ipsis vos putatis vitam habere, et illae sunt, quae testimonium perhibent de me (Joan. V).”

Ecce in introitu assistens hujus Scripturae, illud quod verum est, decanto, et sedula mente rumino, quia

“testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis: Justitiae Domini rectae laetificantes corda, praeceptum Domini lucidum illuminans oculos (Psal. XVIII).”

Fiat mihi secundum illud quod dixisti, tu Deus noster et Dominus,

“dilata os tuum, et implebo illud (Psal. LXXX).”