CAPUT XII. Quod frustra timuerunt reges terrae, quia non dixit Joannes, arma corripite contra reges, propter Christum, sed

“poenitentiam agite,”

etc.

In diebus autem illis venit Joannes Baptista praedicans in deserto Judaeae, et dicens: Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum (Matth. III), etc. Frustra nimirum reges terrae timuerunt, sine causa turbati sunt. Ecce enim qualis magister militum, qualis signifer regis hujus, qualis primae legionis primicerius, pilis camelorum vestitus, et zona pellicia praecinctus. Non dicit, arma corripite, appropinquabit enim regnum Judaeorum, sed poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum caelorum. Non dicit, filii regum et Patriarcharum, demonstro vobis animosa sumere bella, sed dicit: Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a ventura ira? Non dicit, nolite Caesari censum dare, sed dicit: Facite fructus dignos poenitentiae. Non dicit, jam jugum imperatorum contritum est, sed dicit: Jam enim securis ad radices arborum posita est. Non dicit, oliveta Judaica servabuntur, et Romana pomeria succidentur, sed, absque distinctione hortorum aut nemorum, omnis, inquit, arbor quae non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. Nunc caeteris omissis, praesentis negotii maxime est disserere hoc unum: Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum. Quid est regnum coelorum? Regnum sanctorum, sive eorum qui in coelis regnabunt. Nam sancti quorum in coelis est regnum, ipsi quoque coeli dicuntur et sunt juxta illud: Coeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum, non sunt loquelae neque sermones, quorum non audiantur voces eorum (Psal. XVIII). Istorum coelorum hactenus longe erat regnum, quippe qui necdum habebant regem suum, sed exspectabant promissum. Juxta fidem, inquit Apostolus, defuncti sunt omnes isti, non acceptis promissionibus, sed a longe eas aspicientes, et salutantes, et confitentes, quia peregrini et hospites sunt super terram (Hebr. XI). Qui enim haec dicunt, significant se patriam inquirere. Ergo prius longe erat, sed nunc, inquit, appropinquabit regnum coelorum. Quando vel quomodo appropinquabit? Quando rex iste a terra exaltatus fuerit, eadem ipsa exaltatione sua destruet regnum peccati et mortis, quae, ut idem Apostolus ait, regnavit ab Adam usque ad Moysen (Rom. III), non quod per legem Moysi regnum illud destructum fuerit, sed quod a Moyse peccatum audita contradictione contra se conscriptae legis, quasi tyrannus irritatus amplius in subjectos homines grassari coeperit. Destruet, inquam, rex iste exaltatus a terra regnum peccati, et omnia trahet ad seipsum, resurgensque a mortuis intrabit in gloriam suam regni coelorum rex. Igitur poenitentiam, inquit, agite, quia poenitentiam agentium est emundari a peccati servitute, exaltari regis sanguine, et in regnum coelorum introire. Et ne velitis dicere, Patrem habemus Abraham, quia non est hoc regnum habentium Patrem Abraham, sed agentium poenitentiam. Imo non in carne gloriantes, sed poenitentiam agentes veraciter dicere possunt: Patrem habemus Abraham. Nam hoc est quod sequitur: Dico enim vobis, quoniam potens est, Deus, de lapidibus istis suscitare filios Abrahae, subauditur, si modo sciant aut velint poenitentiam agere. Etenim lapides lapidum cultores gentiles erant.