CAPUT XXVII. Quod nos omnes ubi Jesus plenus dicitur ad hauriendum invitemur, et quod duo data sint hujus spiritus, et quodnam horum antiqui Patres prius, et quod posterius. Itemque nos quod prius, quod posterius acceperimus.

Sane cum hic Spiritu sancto plenus dicitur, eodem dicto nos ad hauriendum invitamur. Item cum dicit ille alius testis pleni hujus: Et de plenitudine ejus nos omnes accepimus (Joan. I), nos ad accipiendum, nos ad hauriendum provocamur. Hic unus est, a quo, in quo, et per quem gratiam et veritatem haurimus, spiritum gratiae et spiritum veritatis accepimus. Cum enim dixisset, et de plenitudine ejus nos omnes accepimus, continuo subjunxit: Et gratiam pro gratia, quia lex per Moysen data, gratia et veritas per Jesum Christum facta est (ibid.). Et nos quidem atque illi qui haec dicunt et de plenitudine ejus nos omnes accepimus, nos, inquam, et qui post, et illi qui ante passionem hujus pleni hauserunt eadem data, sed ordine praeposterato accepimus. Quot enim, vel quae sunt hujus spiritus data, nisi duo, alterum in remissionem peccatorum, alterum in divisiones gratiarum? Haec, inquam, eadem, sed non eodem ordine nos atque illi accepimus. Nam illi prius divisiones gratiarum, et post remissionem peccatorum, nos prius remissionem peccatorum, et deinde accepimus divisiones gratiarum (I Cor. XII). Omnes enim usque ad Joannem, prius divisiones gratiarum acceperunt, imo et prius mortui sunt, quam acciperent remissionem peccatorum. Hanc enim diu exspectatam in sola tandem Christi passione acceperunt. Fide fortes, miraculorum potentes, prophetica gratia pollentes fuerunt, et tamen omnes apud inferos detinebantur, propter originale peccatum. Fusus est sanguis Christi atque cum sanguine aqua pariter de latere ejus cucurrit, et quia fidem habuerant, eorum omnium peccata lavit. Ipsi quoque apostoli prius ejusmodi gratias partim acceperunt, ut scilicet infirmos curarent, spiritus immundos ejicerent, et, post passionem Christi, remissionem peccatorum, ut in regnum coelorum introirent. At vero nos omnes, qui post eamdem Christi passionem ad fidem venimus, prius in remissionem peccatorum baptizamur, et tunc demum ejusmodi gratias accipimus ab eodem Spiritu sancto, dividente singulis prout vult (I Cor. XII). Nam quod super Cornelium et super caeteros, qui pariter audiebant verbum, nondum baptizatos in remissionem peccatorum manifestatum fuit hoc datum, cecidit enim Spiritus sanctus super eos, qui et erant loquentes linguis, et magnificantes Deum (Act. X), necessaria tunc temporis hujus Spiritus sancti advocatione factum est. Dicebant enim atque dicturi erant illi qui ex circumcisione crediderant: Quare introisti ad viros praeputium habentes? (Act. XI.) Ut ergo super incircumcisis carne, ad fidem Christi recipiendis auctoritas non deesset, advocatum se opportune hic exhibuit Deus, cui homo contradicere non posset, hic spiritus quem caro prohibere non auderet, ut in magna tutela constans Petrus diceret: Si ergo eamdem gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis qui credidimus in Dominum Jesum Christum, ergo quis eram, qui possem prohibere Deum? (Ibid.) Alias fere nusquam post glorificationem Domini Jesu, hunc Spiritum sanctum invenimus prius datum esse in divisiones gratiarum quam in remissionem peccatorum.