|
Sed forte dicis: Evidens habeo testimonium Evangelii, quod non omnes
homines velit Deus salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire,
quinimo noluerit vel nolit quibusdam veritatem notam facere, ne possint
salvi fieri. Ibi enim, scilicet in Evangelio sic scriptum est: Tunc
coepit Jesus exprobrare civitatibus, in quibus factae sunt plurimae
virtutes ejus, quia non egissent poenitentiam: Vae tibi, Chorozain, vae
tibi, Bethsaida! quia si in Tyro et Sidone factae essent virtutes quae
in te factae sunt, olim in cinere et cilicio poenitentiam egissent
(Matth. XI). Et subinde: Quia si in Sodomis factae fuissent virtutes
quae factae sunt in te, forte mansissent usque in hanc diem (ibid.).
Quomodo ergo verum est, qui vult omnes homines salvos fieri, et ad
agnitionem veritatis venire, cum eos quos per poenitentiam salvari
potuisse noverat, neglexerit, et nullis virtutibus veritatem illis notam
facere voluerit? Ad haec breviter respondemus quia non de qualicunque
poenitentia Deo est, ut esse debet ea cura, ut propter eam quo fiat,
virtutes et signa sua faciat. Est enim poenitentiarum secundum
intentiones poenitentium differentia. Aliud namque salutem aeternam,
atque aliud salutem vel felicitatem poenitendo ambire transitoriam.
Salutem transitoriam et Ninivitae poenitendo quaesierunt, cujus solius
Jona praedicante audierant imminere periculum; de salute vero aeterna
curam nullam habuerunt. Idcirco praedicatum quidem est illis in figuram
evangelicae praedicationis cum signo Dominicae passionis, ubi et Ninive
typum gessit totius mundi, sed illi post poenitentiam securitate recepta
cito ad eadem, vel etiam ad deteriora scelera redierunt, et proinde
Chaldaeis vastantibus subversi sunt juxta eamdem prophetiam Jonae, sicut
legimus in libro Tobiae ipso dicente: Prope erit Ninive interitus; non
enim excidit verbum Domini. Et nunc, filii, audite me, et nolite manere
hic, sed quacunque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno
sepulcro, ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc. Video enim
quia iniquitas ejus finem dabit ei (Tob. XIV). Talem utique poenitentiam
Tyrii, Sidonii, et Sodomitae egissent, si cum tot signorum ac virtutum
testimoniis clades illis imminentes praenuntiatae fuissent. Verum talis
poenitentiae modus vel intentio non esset condigna, ut propter illam
extorquendam signa vel virtutes fieri debuissent. Non ergo quia noluit
Deus homines salvos fieri, sed quia non condignam, non satis fructuosam
illorum poenitentiam fore scivit, idcirco virtutum apud illos exhibitio
defuit. Porro Judaei idcirco in comparationem illorum durissimi ac
proinde intolerabilius judicandi pronuntiantur, dicendo: Remissius erit
illis in die judicii quam vobis (Matth. XI), quia dum non solum
temporale excidium, quod a Romanis perpessuri erant, sed etiam gehennam
ignis inexstinguibilis cum tot et tantarum virtutum attestatione
comminaretur eis Dominus, nisi poenitentiam agerent; promitteret autem
regnum coelorum, si poenitentiam agerent, ipsi nullo pacto ad credendum
vel ad agendam poenitentiam adduci poterant. Unde et graviter illos
denotans, praemiserat ita dicens: Cui autem similem aestimabo
generationem istam? Similis est pueris sedentibus in foro, qui clamantes
coaequalibus dicunt: Cecinimus vobis, et non saltatlis; lamentavimus, et
non planxistis (ibid.).
|
|