CAPUT XII. De fide Raab, id est Ecclesiae, secundum mysterium, et de domo ejus, et quid sit signum coccineum ejus, et quid omnis cognatio ejus.

Necdum obdormierant, qui latebant, et ecce mulier ascendit ad eos, et ait: Novi quod Dominus tradiderit vobis terram. Etenim irruit in nos terror vester, et elanguerunt omnes habitatores terrae. Audivimus quod siccaverit Dominus aquas maris Rubri ad vestrum introitum, quando ingressi estis ex Aegypto, et quae feceritis duobus Amorrhaeorum regibus, qui erunt trans Jordanem Seon et Og, quos interfecistis, etc. Sic hodieque mulier sapiens ac provida loquitur, sic omnino fidelis Ecclesia nunc usque et corde credit et ore confitetur. Audivimus, inquit, et credimus, propter quod et loquimur (II Cor. IV), o sancti apostoli, quod ad vestrum introitum, quod in diebus vestris, quando ad vitam introistis, spiritualem Pharaonem, id est diabolum, debellaverit, eumque per aquas maris Rubri, per sanguinem et aquam, quae de latere suo profluxit in passione sua, suffocaverit, et ita de Aegypto, ita de tenebris regni ejus vocati in admirabile lumen existis (I Petr. II). Nunc ergo jurate mihi per Dominum, ut quomodo ego feci vobiscum misericordiam, ita et vos faciatis. Ad haec illi: Innoxii erimus a juramento hoc, quo adjurasti nos, si ingredientibus nobis terram, signum funiculus iste coccineus fuerit, et ligaveris eum in fenestra, per quam nos dimisisti, et patrem tuum ac matrem, fratresque ac omnem cognationem tuam congregaveris in domum tuam. Qui ostium domus tuae egressus fuerit, sanguis ipsius erit in caput ejus, et nos erimus alieni. Loci hujus memores psallimus Regi nostro, psallimus sapienter Salvatori nostro: Fundamenta ejus in montibus sanctis; diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob. Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei (Psal. LXXXVI). Sequitur enim exponendo quaenam gloriosa dicta illa sunt. Memor ero Raab et Babylonis scientium me (ibid.). Dominus ergo Raab mystice ipsa est Sion, cujus Dominus portas diligit: ipsa est civitas Dei, de qua gloriosa dicta sunt: civitas, inquam, id est Ecclesia Dei, digna memoria Dei. Porro fundamenta ejus ipsi sunt exploratores, quos ipsa suscepit; episcopi sunt, apostoli, id est quos illa abscondit, quibus omnino tanquam fidei suae fundamentis innititur, et dicit: Nunc ergo jurate mihi per Dominum, ut quomodo ego feci vobiscum misericordiam, ita et vos mecum faciatis, ut eruatis animam meam de morte. Quod est dicere: Nunc ergo invocate super me nomen Domini, nomen Patris et Filii, et Spiritus sancti, ut in regeneratione cum sederit Filius hominis, in sede majestatis suae, quando sedebitis et vos super sedes duodecim, judicantes duodecim tribus Israel (Matth. XIX), salvetis me a damnatione aeterna, et quomodo ego vos in mea temporalia, sic vos me recipiatis in vestra aeterna tabernacula (Luc. XVI). Innoxii, inquiunt, erimus a juramento hoc, quo adjurasti nos, si ingredientibus nobis terram, signum fuerit funiculus iste coccineus, etc. Postulaverat enim signum, dicens: Detisque mihi signum verum, ut salvetis patrem meum et matrem, fratres et sorores meas, et omnia quae eorum sunt, ut eruatis animas nostras de morte. Signum istud, funiculus iste coccineus in fenestra ligandus, titulus est passionis Dominicae inter oculos Ecclesiae jugiter pingendus: coccineus, inquam, funiculus, sanguineum est crucis signaculum, jugiter pingendum in fronte ejus. Quod enim signum aliud bene sibi provida postulat Ecclesia? Itaque innoxii, inquiunt, erimus a juramento hoc, id est, ea conditione libenter constringimur juramento quo adjurasti nos, ut si ingredientibus nobis terram, si veniente ad judicium Salvatore, cum omnibus senatoribus populi sui, apparuerit signum istud in te, teneamur obnoxii juramenti et sponsionis nostrae, ut sit anima nostra pro vobis in mortem, atque ex debito misericordiam et veritatem faciamus in te. Nunc interim patrem tuum ac matrem, fratresque et omnem cognationem tuam congreges in domum tuam, ut sit domus tua per fidem una. Nam qui ostium domus tuae egressus fuerit, quicunque seipsum ab unitate fidei praeciderit, haeresesque ac schismata fecerit, sanguis ipsius erit in caput ejus, et nos erimus alieni. Igitur haec illa gloriosa sunt, quae dicta sunt de civitate Dei, comprobante te Josue, id est salvatore, dicta haec, atque dicente: Memor ero Raab et Babylonis scientium me, subauditur, ita ut dicam ego Josue: Sola Raab meretrix vivat cum universis qui cum ea in domo sunt (Jos. VI). Sed quinam sunt cognati illi, qui in domo ista sunt? Ecce, inquiunt, alienigenae, et Tyrus, et populus Aethiopum, hi fuerunt illic (Psal. LXXXVI). Tyrus angustia interpretatur. Ergo quicunque a cultu Dei alieni, quicunque angustiati a peccatis, quicunque Aethiopes, id est denigrati in vitiis, veniendo in unam domum cognati fiunt, et fratres sunt, et omnes per unum salvantur funiculum coccineum per crucis et passionis Christi signaculum.