CAPUT XVIII. Virgam, Virginem Mariam, Christum vero florem esse, et cur de radice Jesse, non de radice David dictum sit.

Ubicunque Christiana vel catholica fides ipsa suis auribus audivit, et ipsa videt suis interioribus oculis, quod virga ista, virga gracilis et pulchra, virga humilis quidem, sed recta, est beata Virgo Maria. Et flos qui de virga ista ascendit, fructus ventris ejus, est Christus Dei Filius, et Virginis filius est, in quo qui promisit Deus fidelis et verax inventus est, qui juravit Deus justus, et Deus sanctus comprobatus est. Quaerendum vero hic est, cur placuerit Spiritui sancto dicere:

“Egredietur virga de radice Jesse,”

magis quam dicere de radice David sive Abrahae, quibus promisit, quibus Deus juravit. Ad haec inquam: Si dixisset, de radice David, victricem quidem pronuntiaret veritatem promissionis, sed ipsa dictio minus contineret sacramenti. Nunc autem plus habet mysterii, quia cum praeconio veritatis tendentis in semen David, simul nos mittit in secretum paternae domus ejus in rationem temporis vel diei, quo missus est propheta Samuel ad ungendum regem, quem projecto Saule providerat sibi Dominus in filiis Jesse, qui et Isai. Quomodo enim dictum, quomodo factum est?

“Vitulum, inquit Dominus, de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum Deo veni. Timebat enim Samuel: Audiet, inquit, Saul et interficiet me. Et implevit cornu oleo juxta praeceptum Domini, et ivit. Ad immolandum, ait, Domino veni: sanctificamini et venite mecum ut immolem. Sanctificavit ergo Isai, et filios ejus, et vocavit eos ad sacrificium. Cumque ingressi essent, vidit Eliab, et ait: Num coram Domino est Christus ejus? Et dixit Dominus ad Samuelem: Ne respicias vultum ejus, nec altitudinem staturae ejus, quoniam abjeci eum, nec juxta intuitum hominis ego judico: homo enim videt ea quae parent, Dominus autem intuetur cor. Vocavit Isai Aminadab, et adduxit Semmam, similiterque et alios filios suos, qui fuere septem numero, et non elegit Dominus ex istis. Ait Samuel ad Isai: Nunquid completus est numerus filiorum? Adhuc, inquit, Isai, parvulus reliquus est, et pascit oves. Jubente ergo Samuele, misit et adduxit eum. Qui cum venisset rufus et pulcher aspectu, decoraque facie: Surge, ait Dominus, et unge eum, ipse est enim (I Reg. XVI).”