VERS. 18.

“Stulti quoque despiciebant me,”

videlicet quem olim ut sapientem solebant timere.

“Et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi. Abominati sunt me quondam consiliarii mei,”

videlicet nunc palam facientes quod mensae fuerint amici, cum in prosperitate adhaerebant mihi. Vel ita in persona Christi.

“Et orabam filios uteri mei,”

id est, humiliter docebam illos quos per invisibilem divinitatem potenter condidi, vel quos per occultam praedestinationem ante saecula concepi, ut producerentur per saecula creati.

“Stulti quoque,”

id est, non solum Pharisaei et legisperiti, sed et turbae, indocti populi sequentes illos,

“despiciebant me, et cum recessissem ab eis,”

id est, quando signa non ostendebam coram eis,

“cum,”

inquam,

“recessissem,”

id est, tentantibus signum non dare,

“detrahebant mihi,”

videlicet dicentes,

“Daemonium habet (Matth. XI),”

et,

“Nonne hic est filius fabri?”

(Matth. XIII) et talia. Et