CAPUT 2

Pauper locutus est, ait Sapientia, et dicunt: Quis est hic? Et si offenderit, subvertent illum (Eccli. XIII). Hoc mihi mens suggerit; nam hoc dictum etiam ad me respicit. Locutus sum enim et quia locutus sum dixerunt: Quis est hic. Quid locutus sim tu scis, et locutiones meas libenter amplecteris, verumtamen et hoc ipsum dicam posthac, nunc dicere praestat, unde, vel apud qualium cogitationes, pauper ego fuerim vel simul. Ex eo pauper ego reputatus sum, apud cogitationes illorum, quod a puerilibus annis monachus et coenobii claustris fui contentus, sive detentus, et non circuivi mare et aridam, sicut divites negotiarores illi quorum apud cogitationes pauper sum, quorum quilibet forte parabolam illam sibi congruere praesumit, quam Dominus dicit: Simile est regnum coelorum homini negotiatori quaerenti bonas margaritas (Matth. XIII), etc. Ierunt enim in longinquum, et apud magistros inclytos peregrinati sunt, et post multas margaritas, quae bonae esse videbantur, margaritas poetarum atque philosophorum, unam vere bonam et vere pretiosam, sanctae ac divinae Scripturae margaritam invenerunt, eamque magno pretio vigilantiae ac sollicitudinis emerunt, et utinam invenerint ad perfectum, et habeant in aeternum! Hoc ego non feci, sed tanquam simplex Jacob cum matre Rebecca domi habitavi (Gen. XXV). Hinc ego apud cogitationes illorum pauper et contemptibilis, et dixerunt: Quis est hic? Scribit enim et loquitur, loquitur et scribit, qui magistros et praeceptores nostros saltem videre nunquam dignus fuit. Inde etiam pauper ego, quia saltem chartulas, quibus inscriberem, habere vel acquirere vix potui.