|
et quod Scripturas scrutari non idem sit quod scrutatorem esse
majestatis.
Glorificationem tuam loquentes, reverenda Trinitas unus Deus, jamdudum
sub virga timoris tui pavemus, dum et tua laude nunquam cessandum, et
nihilominus multiloquium esse cavendum non ignoramus. Scriptum est enim:
|
“Sicut qui mel comedit multum, non est ei bonum; sic qui scrutator est
majestatis, opprimetur a gloria (Prov. II).”
|
|
Et alibi
|
“Deus enim in coelo, et tu super terram, idcirco pauci sint sermones tui
(Eccle. V).”
|
|
Attamen nunquid scrutari Scripturas, idem est quod scrutatorem esse
majestatis? aut ei, qui quod loquitur, non loquitur extra regulam, sive
auctoritatem Scripturarum veritatis, nunquid recte dicas, non pauci, sed
multi sunt sermones tui? Coeptam igitur laudationem Domini adhuc
loquetur os meum, et hoc opus jam octo libellis protractum, in isto nono
libello concludam. Quod cum fecero, o Spiritus Patris et Filii, quae
merces huic operi? imo quae gratia pro ista gratia? Liceat homini
interiori suam intentionem sive exspectationem breviter et occulte
significando, uti verbis beati Job:
|
“Duo tantum, inquit, ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar.
Manum tuam longe fac a me, et fortitudo tua non me terreat (Job. XIII).”
|
|
Quod est dicere: De peccatis meis vindictam non sumas, et principes
tenebrarum mihi non occurrant, et tunc in exitu suo dicet anima mea
beneficii largitate exhilarata: Ecce quod cupivi jam video, quod speravi
jam teneo, ab ejus facie non sum abscondita post exuvias corporis, quem
in corpore posita tota dilectione fidei dilexi. Hujus igitur libri
ultimi materia tu mihi esto, domus sanctissima, cum tuis septem
columnis, quam Sapientia sibi aedificavit (Prov. IX). Nam tui quidem in
superioribus loco quodam memini, sed septem columnarum sacramentum, quod
fere omnibus notum est, huc usque distuli, notitiae communi sibi
usitatae lectioni supererogare cupiens aliquid in domo ista, quae est
templum corporis Dominici, ad laudem Spiritus sancti, a Patre et Filio
procedentis.
|
|