CAPUT XLII. De dedicatione testamenti, post aedificationem altaris in sanguine duodecim vitulorum.

Apostolus loci hujus memor, cum dixisset:

“Testamentum enim in mortuis confirmatum est, alioquin nondum valet dum vivit (Hebr. XI),”

continuo subjunxit:

“Unde nec primum quidem sine sanguine dedicatum est. Lecto enim omni mandato legis a Moyse universo populo, accipiens sanguinem vitulorum et hircorum, cum aqua et lana coccinea et hyssopo, ipsum quoque librum et omnem populum aspersit, dicens: Hic sanguis testamenti, quod mandavit ad vos Deus (ibid.).”

Dedicatum hic primum asserit testamentum, in eo quod aedificato altari cum duodecim titulis duodecim tribuum, legem recitatam profitentium, et immolatis victimis dimidiam partem sanguinis fundens super altare, residua parte Moyses populum aspersit, dicens:

“Hic est sanguis foederis.”

Quid autem esse putamus hanc dedicationem testamenti, nisi acceptionem conscriptionis propter promissiones testatoris, ut ipse eis in Deum, ipsi autem illi essent in populum, secundum multitudinem foederis maritalis? Nam hinc est quod in Ezechiele inter caetera dicit:

“Ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit, et eras nuda, et confusione plena. Et transivi per te, et vidi te, et ecce tempus tuum tempus amantium. Et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam, et juravi tibi, et ingressus sum pactum tecum, ait Dominus Deus (Ezech. XVI),”

etc. Igitur hujus quinquagesimi diei magna et digna memoria, qua mulier illa, scilicet Synagoga, quae in Aegypto multiplicata fuerat et grandis effecta, jamque, ut ait idem propheta, ad mundum muliebrem pervenerat, quaeque in die ortus sui praecisum umbilicum non habens, non fuerat lota aqua in salutem, multis enim diis servire incoeperat, uni viro, uni Deo facta est, et lota aqua, et emundata a sanguine suo, vestita, et calceata est, et cuncta justitiae accepit ornamenta, quae sub nominibus ornatuum idem propheta diligenter dinumerat. Dicit autem apostolus supradicto capitulo:

“Necesse est ergo exemplaria quidem coelestium his mundari: ipsa autem coelestia melioribus hostiis quam istis (Hebr. IX).”

Coelestia sunt, secundum evangelicam vel apostolicam fidem, sancta illa quae introivit Jesus, id est

“ipsum coelum, ut appareat nunc vultui Dei pro nobis (ibid.).”

Haec autem sancta populo illi tradita illorum sunt exemplaria, quemadmodum idem Apostolus, cum testimonio Scripturae praesentis ait:

“Si ergo esset super terram, nec esset sacerdos: cum essent qui offerrent secundum legem munera, qui exemplari et umbrae deserviunt coelestium, sicut responsum est Moysi, cum consummasset tabernaculum: Vide, inquit, omnia facito secundum exemplar, quod tibi ostensum est in monte (Hebr. VIII).”

Proinde praesentem locum cum coelestibus, quorum haec et caetera quae sequuntur exemplaria sunt, jam nunc libet conferre diligentius.