|
Bene igitur cum dicere posset, jejunandum erat usque ad me, et cum
recessero jejunandum erit post me, secundum veritatem Scripturae
propheticae, cujus jam supra mentio facta est, maluit sermonem suum sic
temperare, ut et futuris innotescens res, eos secum servaret, et
praesentes, qui tunc erant, per invidiam non rumperet. Quid de eo quod
subjunxit protinus,
|
“sed vinum novum in utres novos mittunt et ambo conservantur.”
|
|
Nunquid non vel ipsi filii sponsi, super quibus non jejunantibus
quaestio haec mota erat jam utres novi erant? Non jam omnino novi, sed
capaces erant sanctae novitatis. Propterea quodam loco dicebat et ipsis:
|
“Adhuc multa habeo vobis dicere, sed non potestis portare modo (Joan.
XVI).”
|
|
Quando sunt omnino innovati? quando acceperunt Spiritum sanctum post
resurrectionem ejus cujus gratia novis homines efficit (Joan. XX; Act.
II), tunc vinum novum missum est in utres novos, et ambo conservata
sunt, id est revelata sunt illis omnia mysteria Scripturarum, et
gustaverunt amorem sponsi, dulcedinemque coelestium nuptiarum, et hoc
vino inebriati salvi facti sunt, et vinum bene conservatum fideliter
quibus jussum est, refuderunt.
|
“Haec illo loquente, ecce princeps unus accessit, et adoravit eum
dicens: Filia mea modo defuncta est, sed veni, impone manum tuam super
eam, et vivet. Et surgens Jesus, sequebatur eum, et discipuli ejus. Et
ecce mulier, quae sanguinis fluxum patiebatur duodecim annis, accessit
retro, et tetigit fimbriam vestimenti ejus. Dicebat enim intra se: Si
tetigero tantum vestimentum ejus, salva ero.”
|
|
Nequeo satis admirari pulchritudinem gloriae et honoris in facie Filii
hujus hominis, in mirabilibus ejus gestis, secundum dispositionem quam
hic divinus evangelista disposuit. Quid enim sibi vult quod dum
interrogatus de jejunio respondit, et non jejunantes excusat filios
sponsi, res gesta protinus subsequitur hujusmodi de muliere, quae talem
ob causam tanta cum fide fimbriam vestimenti ejus tetigit? Quid, inquam,
sibi hoc vult, nisi ut insinuet factis quod, sicut jam dictum est,
nondum expediebat palam ostendere verbis se illum esse virum, de quo in
Zacharia, loco supra memorato, cum item de jejunio fuisset interrogatus,
idem addicentibus,
|
“nunquid mihi flendum est in mense quinto, vel sanctificare me debeo
sicut jam feci multis annis (Zach. VII),”
|
|
ita responsionem suam terminavit ut diceret,
|
“usquequo venient populi, et apprehendent decem homines ex omnibus
linguis gentium fimbriam viri Judaei, dicentes: Ibimus vobiscum (Zach.
VIII).”
|
|
Haec ergo dispositio valde venerabilis, et pia consideratione honoranda
est. Quid enim aliud est quod in propheta praedixit post responsum de
jejunio:
|
“In diebus illis apprehendent decem homines ex omnibus linguis gentium
fimbriam viri Judaei,”
|
|
quam quod hic significari voluit per mulierem, quae fimbriam vestimenti
ejus tetigit, et sanata est a fluxu sanguinis? Haec namque mulier forma
fuit omnium gentium, quae profecto in eum credendo, cujus faciem ante
non viderunt, quodammodo retro accedunt, et sequendo vestigia ejus, id
est custodiendo praecepta ejus, revera fimbriam vestimenti ejus tangunt.
Et quid erat juxta hunc sensum sanguinis fluxus, nisi peccatorum
illuvies, maximeque sordidus idololatriae cultus? Porro filia
archisynagogi, pro qua rogatus erat, et ibat, Synagogam designabat. Unde
valde notandum quia, sicut Marcus manifestius scribit, archisynagogi
filia non fuerat mortua, sed jam in extremis erat (Marc. V); ubi autem
mulier fimbriam tangendo sanata est, tunc ad archisynagogum nuntii
venerunt, dicentes:
|
“Quia filia tua mortua est, quid ultra vexas magistrum?”
|
|
Item, et hoc vigilanter animadvertendum quia et puella quae mortua est
erat annorum duodecim, et mulier quae sanata est fuerat in profluvio
sanguinis annis duodecim. Itaque et quando puella nata est, tunc illa
mulier sanguine fluere coepit, et quando sanata est mulier, tunc puella
mortua est. Quid hoc sacramento pulchrius, verius, ac praeclarius?
Quando enim Synagoga in partibus Abraham, Isaac, et Jacob nata est, tunc
idololatriae fluxus in gentibus fluere exorsus est. Quando autem
multitudo gentium, credendo in Christum, ab ejusmodi fluxu per fidem
suam sanata et salva facta est, tunc Synagoga, quae eatenus nimis aegra
per multas tribulationes fuerat, omnino per invidiam mortua sine Deo
facta est. Rursus,
|
“cum multitudo gentium intraverit, tunc omnis Israel salvus fiet (Rom.
XI),”
|
|
atque idcirco congrua pulchritudinis in mysterio consummatio haec est,
quod postquam mulier a fluxu sanguinis sanata est, tunc demum intravit,
et tenuit manum puellae, quae erat mortua,
|
|