|
subaudi, nisi per me, qui
|
“sum via, veritas et vita (Joan. XIV),”
|
|
id est late fulget praedicationis vis emicans apostolorum vocibus?
Spargitur, inquam, lux.
|
“Et dividitur aestus super terram?”
|
|
id est gratiarum divisio per Ecclesiam, quibus omnia membra ejus
necessario sibimet juncta accendantur. Sed quia postquam spargi lux
dicitur, divisio aestus subjungitur, potest intelligi quod per aestum
persecutio designetur. Nam sparsa luce, id est vita fidelium
clarescente, aestus super terram divisus est, id est perfidorum
crudelitas accensa est, divisus, inquam, quando nunc Jerosolymis, nunc
in Damasco, nunc in aliis longe regionibus persecutio saeviebat. Aliter:
|
“Per quam viam spargitur lux,”
|
|
id est Spiritus qui spirat ubi vult, et vocem ejus audis,
|
“sed non scis unde veniat et quo vadat (Joan. III).”
|
|
Spargitur, inquam, videlicet nulli ejus cuncta dona tribuuntur. Ex hac
luce sparsa dividitur aestus super terram, id est super animam, quia
videlicet hostis callidus, quos enitescere luce justitiae conspicit,
eorum mentes illicitis desideriis inflammare contendit. Dividi autem
aestus dicitur, quia non singuli omnibus, sed quibusdam vicinis ac juxta
positis vitiis fatigantur. Nam prius perspecta uniuscujusque
consparsione, alii laetis ex rebus, alii ex tristibus tentationis
laqueos opponit adversarius. Et notandum quod per eamdem viam per quam
lux spargitur etiam dividi aestus indicatur, quia videlicet eadem
Spiritus sancti gratia, quae luce sua nostras mentes irradiat, etiam
tentationes adversarii dispensando modificat, ne multae simul veniant,
animamque plus quam possit perferre contingant. Et quia sparsa luce
divisoque aestu, sicut dictum est, exteriora quoque praedicationis verba
conferuntur, recte subditur:
|
|