|
Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, duae quoque filiae ejus
cum eo. Timuerat enim manere in Segor, et mansit in spelunca ipse, et
duae filiae ejus. Dixitque major ad minorem: Pater noster senex est,
etc. Quaeritur quare cum primum fugae montis Segor praetulerit, et eam
in habitaculum suum liberari cupiverit, nunc de Segor rursum ad montem
migret? Respondebimus veram illam esse Hebraeorum conjecturam de Segor,
quod frequenti terrae motu subruta, Bale primum, et postea Salissa
appellata sit; timueritque Lot, dicens: Si cum caeterae adhuc starent
urbes, ista subversa est, quanto magis nunc communi ruina non poterit
liberari? Et hanc occasionem infidelitatis filias etiam dedisse coitus
principium. Qui enim caeteras viderat subrui civitates, et hanc stare,
seque Dei auxilio erutum, utique de eo quod sibi concessum audierat,
ambigere non debuit. Illud quoque quod in excusatione filiarum dicitur,
eo quod putaverint defecisse humanum genus, et ideo cum patre
concubuerint, non excusat patrem. Denique Hebraei quod sequitur: Et
nescivit cum dormivisset cum ea, et cum surrexisset ab eo, appingunt
desuper quasi incredibile, eo quod rerum natura non capiat coire
quempiam nescientem. Notandum tamen quod non dictum sit, non sensit
quando coeunt, sed non sensit dictum est, quando accubuit filia, nec
quando surrexit. Sed jam mysticum prosequamur intellectum. Ascenditque
Lot de Segor, et mansit in monte, etc. Sic profecto plerumque hi, qui
per modicam fidem sanctioris propositi celsitudinem, ut supra jam dictum
est, arripere non audent, et ad hoc se infirmos esse fatentur, et
indignos quodammodo, dicentes singuli illud de Evangelio: Rogo te, habe
me excusatura (Luc. XIV); fortes, imo temerarii sunt ad rapiendum sancti
honoris propositum, et injussi aliis in honore regiminis praeesse non
metuunt, qui jussi vel moniti sibimet in sanctitate vitae praeesse
diffisi sunt. Ex qua infidelitate hoc illis consequenter evenit, ut cum
filiabus suis incestu nefario commaculentur. Quid enim subjectae illis
plebeculae, nisi quaedam sunt filiae, quas despondere debuerant, non
sibimet, sed uni viro virginem castam exhibere Christo? (III Cor. II.)
At illi non Christi, sed suam quaerentes gloriam, dum quas amant laudes
ab illis accipiunt, vinum bibunt filiarum, et inebriati subversione
turbida, adulterant verbum Dei, dormitantes, omne malum inceste, nullum
bonum caste praedicantes. Inde nati sunt Moab, quod interpretatur ex
patre, subauditur diabolo, et Ammon, id est, filius populi mei, sive
populus turbidus, scilicet omnes haeresum sectae. Super quibus in
Deuteronomio Dominus loquitur: Ammonites et Moabites etiam post decimam
dictae plebeculae (Deut. XXIII). Pater noster senex est, et nullus
virorum remansit in terra, qui possit ingredi ad nos, juxta morem
universae terrae. Quod est dicere: apostolus vel episcopus noster magnus
et sapiens est, et non est praeter eum qui digne verbum Dei praedicet
inter omnes qui se dicunt apostolos et ministros Christi, vel
dispensatores mysteriorum Dei. Ille quilibet haeresiarches, quia supra
modum apostolus est, dum delectatur hujusmodi favoribus, profecto malo
filiarum vino inebriatur, et ita filios generat, qui usque in aeternum
Ecclesiam Domini non ingrediantur. Et de hujusmodi ebrioso recte dicas,
quia non sensit quando accubuit filia, neque quando surrexit. Nescit
enim stultus quod opus ejus spirituale sit adulterium et nefarius
concubitus. Sacerdos enim et propheta, inquit Isaias, nescierunt prae
ebrietate, absorpti sunt a vino (Isa. XXVIII).
|
|