|
Postquam paratum est regnum in conspectu Antiochi, et coepit regnare in
terra Aegypti, ut regnaret super duo regna, postquam comprehendit
civitates munitas in terra Aegypti, et accepit spolia terrae Aegypti,
convertit et ascendit ad Israel, et ascendit Hierosolymam in multitudine
gravi, et intravit in sanctificationem cum superbia, et accepit altare
aureum, et candelabrum luminis, et universa vasa et ornamenta, quae in
facie templi erant et comminuit omnia, et caetera usque ad id quod
dictum est:
|
“Secundum gloriam ejus multiplicata est ignominia ejus, et sublimitas
ejus conversa est in luctum (I Matth. I).”
|
|
Haec omnia secundum hunc modum, cuncta secundum hoc genus malorum
direptio atque comminutio valorum sanctorum, direptio thesaurorum, et
caedes hominum, planctus magnus in Israel et omni loco eorum, gemitus
principum et semiorum, infirmatio juvenum et virginum, lamentum
maritorum, et luctus matronarum, plaga magna civitatis et perditio
populi multi, nam et civitatem succendit Antiochus igni, domos quoque et
muros in circuitu destruxit (ibid.). Haec, inquam, omnia pertinent ad
iram parvam, juxta quod ait ipse Dominus:
|
“quia ego iratus sum parum.”
|
|
Parva namque haec fuerunt, quia circa corpus omnia versata sunt, bona
temporalia, bona caduca, et quandoque defutura citius sustulerunt. De
causa vel cupiditate ejus, qua intravit in Aegyptum bellum inferens
nepotibus suis, id est sororis suae filiis, Ptolomaeo Philometori et
fratri ejus Ptolemaeo Physicon ex Ptolemaeo Epiphane genitus, et
qualiter imperio Romanorum circumscriptus, ac deterritus inde
recesserit, recitare praesentis non est negotii, praesertim quia
propositi sui viam tenens animus digniora prospicit, et ad ipsa tendit.
|
|