|
|
“Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas,”
|
|
id est neque contra Deum murmures, neque contra hominem quempiam
superbias;
id est nec quantitas sapientiae, nec aestimatio judicii, quae Dei dona
sunt,
subaudi a vera virtute. Notandum quod non ait multitudo donorum extollat
te, sed ait,
|
“nec multitudo donorum inclinet te,”
|
|
id est male humiliot te. Omnis enim qui temporaliter extollitur, eo ipso
quo extollitur inclinatur, quia cum se exterius erigit, intus cadit. In
quibusdam codicibus scribitur, nec multitudo locorum inclinet te, ac si
voce arrogantium sanctae Ecclesiae diceretur: Quia nunc ubique fidei
reverentia coleris, cave ne ejusdem reverentiae fastibus extollaris.
|
|