CAPUT VI. Quibus nominibus et quare hostis Verbi Dei in Scripturis nominetur et quid sint septem cavita draconis.

Jam nunc Verbi hujus adversarius agnoscendus est ex suis nominibus. Dicitur in Apocalypsi:

“Draco magnus, draco rufus, habens capita septem, serpens antiquus, vocaturque diabolus et Satanas (Apoc. XII).”

Vocabula haec reciproca sunt. Neque enim prius fuit causa illa, propter quam dicitur

“draco,”

quam illa, cujus intuitu dicitur

“serpens antiquus;”

neque prius accidit, cur

“vocaretur diabolus,”

quam fieret ipse

“Satanas,”

id est adversarius, imo prius exstitit sive accidit, cur vocaretur Satanas, deinde cur

“diabolus,”

deinde cur

“serpens antiquus,”

deinde cur

“draco”

tot capitum,

“draco magnus, draco rufus.”

Deinde ex eo Satanas dicitur, et est, ex quo adversari coeperit Verbo Dei, et inter angelos seditionem fecit turbator pacis, rebellisque lumini, et deinde sive proinde acceperit sententiam, juxta quam dicitur diabolus, id est deorsum fluens. Unde Dominus:

“Videbam, inquit, Satanam sicut fulgur de coelo cadentem (Luc. X).”

Post haec egit, cur merito vocetur

“serpens antiquus,”

videlicet quando primum decepit hominem, serpentem ingressus. Deinde proficiens in pejus egit cur vocetur

“draco;”

et non qualiscunque, sed

“draco magnus, draco rufus habens capita septem,”

quando qui antiquitus seducere per fallaciam consueverat universum orbem, addidit cum fallacia vim quoque, qua reges et principes, ac superbos homines instigans ad persequendum et occidendum electos propter Verbum Dei, quod primum coepit agere statim ubi ad Abraham facta est repromissio beati seminis, quod est Christus, in quo omnes gentes benedicendae sperabantur (Gen. XXII). Hoc fieri coeptum est per Pharaonem regem Aegypti, qui primum pueros Hebraeorum masculos in aqua necari jussit (Exod. I). Regnum ergo Aegypti primum draconis hujus caput fuit. Secundum caput draconis, regnum Israel fuit, scissum propter peccatum Salomonis, quibus temporibus Jezabel cum rege Achab et Athalia filia ipsorum, regesque alii tam in Samaria quam in Jerusalem prophetas Verbi occiderunt (III Reg. XVIII). Tertium caput fuit regnum Babyloniorum, qui Jerusalem et templum (quod tunc erat unicum nominis Domini) succenderunt, tresque pueros in fornacem ignis, et Danielem miserunt in lacum leonum propter Verbum Dei (Daniel. III, VI). Quartum caput fuit regnum Persarum atque Medorum, qui universum genus Judaeorum, unde Verbum erat incarnandum, una die delere voluerunt (Esther III). Quintum caput regnum fuit Graecorum, cujus videlicet regni rex impudens Antiochus (I Machab. I), Verbi sive legis Dei memoriam omnem delere volens, inter caetera scelera crudelia, septem fratres cum matre ipsorum nimis atrociter interemit (II Machab. VII). Sextum caput, regnum fuit Romanorum, sub quo hoc Verbum incarnatum in crucem ascendit per Pilatum, et per manus Romanorum martyres ejus innumerabiles occisi sunt. Septimum caput erit Antichristi regnum.