|
Gratias igitur huic Spiritui Domini, Spiritui sapientiae et intellectus,
Spiritui consilii et fortitudinis, Spiritui scientiae et pietatis, et
Spiritui timoris Domini, quia melius quam nos ipsi praeparare aut
providere potuimus, nos abundare voluit, et in veritate experiri fecit,
id quod vagienti et esurienti infantulo Israeli spondere dignatur:
Dilata os tuum et implebo illud (Psal. LXXX), atque per tam longa spatia
recto nos itinere duxit et reduxit, ita ut quod principium, idem sit
finis, et eundo et redeundo vidimus, et videmus omnibus ascendentibus
jam in sublimi positis necessarium esse fundamentum timoris Domini. Nunc
cognoscimus, et cognoscere audemus consulte nos egisse, et bonitate sua
hunc Spiritum, qui est ipsa bonitas, nostrae parvitati consuluisse. In
quo? in eo videlicet ut de sancta trinitate et operibus ejus scribere
proponentes, septem spiritus Dei pro oculis, id est in intentione
haberemus, non dubitantes bonum Deum, quaecunque fecisset aut faceret,
fecisse et facere secundum septiformem potentiam hujus saeculi bonitatis
hujus sui boni et sancti Spiritus. Hac etenim intentione, ut vere
simplici oculo et tanquam vera lucerna praeeunte videmus, in opere
Domini cuncta visibilia et invisibilia creantis, dispositos esse gradus
septem dierum, secundum istum septiformem Spiritum, a timore usque ad
sapientiam, ut veraciter Scriptura dixerit: Initium sapientiae timor
Domini (Job XXVIII; Psal. CX; Prov. VIII), et deinde lapso homine,
iterum eodem ordine gradus et profectus septem aetatum, secundum eosdem
septem spiritus Domini, et deinde a passione Domini reciprocato ordine
gradus eosdem a sapientia usque ad timorem Domini, et ita, secundum
eosdem spiritus, ubique magna et exquisita, mirabiliterque ordinata
opera Domini (Psal. CX). Sedeamus hic in isto fundamento necessariae
solitudinis, et quod reliquum est sermonis tam diutini, perficiamus in
timore Domini.
|
|