|
|
“Cum haec dixisset Jesus turbatus est spiritu, et protestatus est, et
ait: Amen, amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me.”
|
|
Postquam cum tranquillitate beatitudinem servorum fidelium humiliumque
apostolorum praedixit, nunc indigni apostoli et mali servi dicturus
audaciam, turbatus est Jesus, et non quomodocunque, sed
|
“turbatus est, inquit, spiritu.”
|
|
Quid ergo? Nunquid contrarius sibi est, cum dicit in Matthaeo:
|
“Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma?”
|
|
(Matth. XXVI.) Hoc quidem difficilius solveretur, si ita dictum fuisset:
Turbatus est spiritus ejus. Nunc autem cum dicitur:
idem est ac si diceretur turbatus est a seipso, estque par ei quod alibi
dictum est:
|
“Fremuit spiritu, et turbavit seipsum (Joan. XI),”
|
|
quia videlicet fremente et turbante spiritu turbata est infirma caro vel
anima Jesu, per quam tota hominis substantia intelligitur. Nam per
spiritum, quo fremente anima turbatur, vel quo prompta caro infirmatur,
fortitudo divinitatis intelligitur, quae dum et alibi inferno, et hic
traditori suo comminatur, ex praesenti fremitus causa, id est ex vicinia
mortis infirmitas hominis turbatur. Itaque turbatus protestatus est, id
est, ab ipso effectu comprobavit, quod secundum Scripturam vere
calcaneum suum contra se levaturus esset, ipse qui edebat panes ejus
(Psal. XL), et ait:
|
“Amen dico vobis, quia unus vestrum me tradet.”
|
|
|
|