CAPUT V. Quam ob causam idem sacramentum spiritus septiformis congruum fuerit septem columnarum appellatione designari; cur et Isaias ordine converso spiritus eosdem ornans, a spiritu sapientiae descenderit ad spiritum timoris.

In quantum potuit, sermo fidelis fontem lucidum adivit, de quo rivus emanavit per ora multorum, dicentium similia huic, qui cum dixisset:

“Sapientia aedificavit sibi domum,”

secutus ait:

“Excidit columnas septem (Prov. IX).”

Quam vero ob causam, jam dictum septiformis spiritus sacramentum designari conveniebat appellatione septem columnarum? Nimirum propter gloriam magnam et honorem hujus altissimi Filii hominis, quia videlicet templum corporis ejus, ipsa est domus, quam

“Sapientia sibi aedificavit.”

Domus autem quae super columnas aedificata est, profecto ex ipsis columnis firmitatem pariter et pulchritudinem habet, et alta est. Si igitur columnas aspicis, quas nunc ordine digestas domonstravimus, nonne talis positio domus sapientiae, illa est exaltatio Filii hominis, de qua scriptum fuerat jamdudum:

“Gloria et honore coronasti eum, et constituisti eum super opera manuum tuarum?”

(Psal. VIII.) Denique et Dominus est angelorum sanctorum, et Dominus firmamenti, id est coeli, et Dominus terrae, sive paradisi et maris, et Dominus solis et lunae et stellarum, et Dominus omnium creaturarum, quas aquae produxerunt et quae de terra productae sunt, et Dominus totius generis humani, et Dominus etiam Sabbati (Matth. XII), id est patriae coelestis, in qua est plenitudo illius, quam speramus requiei. Vere magna domus, pulchra, et altissima domus. Ipse septiformis spiritus, in eadem domo plenarie habitat quietissime, nullam enim unquam passus est ibi offensam alicujus culpae sive negligentiae. Hoc est quod Isaias dixit:

“Et requiescit super eum Spiritus Domini (Isa. XI).”

Quod autem eosdem spiritus aliter subordinavit, primum ponens spiritum sapientiae, septimum autem spiritum timoris, causam sive rationem hanc habet; quia Dominus noster Jesus Christus, cujus adventus praedicabatur de altissimo sapiente secreto, et magna requie sua, de sinu Patris huc descendit usque ad obedientiam et mortem crucis, quae videlicet obedientia religiosus in ipso erat timor Domini; nos autem, quorum ad eruditionem sive correptionem scripta sunt opera illa, Patris, et Filii et Spiritus sancti a timore incipimus, et in sapientia perficimur, sicut alia Scriptura dicit:

“Initium sapientiae timor Domini (Psal. CX).”