|
|
“Operamini non cibum qui perit, sed qui permanet in vitam aeternam.”
|
|
|
“Operamini, inquam, non cibum qui perit.”
|
|
Cibus ille quo saturati estis, propter quem vos ad me venitis, ut iterum
saturemini, quia iterum esurienti quotidie perit, et quoties intrat in
os, toties in ventrem vadit;
inquam, et non in mentem
|
“vadit, et in secessum emittitur (Matth. XV),”
|
|
et sic perit. Talem cibum non dico, ut operemini, non commoneo ut pro
illo solliciti sitis, non invito vos, ut propter illum ad me veniatis.
Non enim ad hoc, in hunc mundum veni, ut impleam horrea vestra
saturitate hujusmodi, et vino torcularia redundent, unde amplius
|
“graventur corda vestra in crapula et ebrietate, et curis saeculi (Luc.
XXI; Matth. VI).”
|
|
Jam quippe sufficit diei vestro malitia sua haec, ita ut diem illum
praevidere non possitis, qui tanquam laqueus superveniet universo orbi,
sed illum potius cibum dico ut operemini,
|
“qui permanet in vitam aeternam,”
|
|
id est, qui in hac mortali vita manducatus, ad hoc valet, ad hoc
proficit, ut vitam det mundo aeternam. Hunc talem cibum operamini,
|
“quem Filius hominis dabit vobis.”
|
|
Dabit, inquam, non dedit, ne forte talem cibum vel tales cogitetis
panes, quales manducastis, ut praedixi, et saturati estis, quia
videlicet non aliud esuritis, quia vos esuriem sitimque justitiae non
habetis (Luc. XXI). Illum vobis cibum benedictione sua multiplicatum
dedit, non dabit, nec assuescetis, hoc rege, in otio, ciborum abundantia
crapulari, remota jam a vobis poena, qua juste operatur homo terram in
sudore vultus sui (Gen. III), hunc autem cibum non dedit, sed dabit, cum
vos opus eo cibo dignum operati fueritis. Tunc, inquam, et non ante
vobis dabit. Quare?
|
“Hunc enim Pater signavit [textus addit Deus].”
|
|
Idcirco non nisi operantibus dabit hunc cibum Filius hominis, quia
hunc a communibus signis certo et proprio signo suo distinxit, ut cum
alios cibos omnes bonis ac malis operantibus et otiosis communes
fecerit, eadem largitate, qua solem istum visibilem facit
|
“oriri super bonos et malos, et pluit super justos et injustos (Matth.
V);”
|
|
solum hunc panem, hunc cibum, de quo nunc loquor vobis, nunquam dare
velit nisi dignis, id est, operantibus opus Dei. Ita signavit, ita
clausis omnibus coelorum portis apud se continuit, ut non cum cibis
communibus patiatur a canibus vel porcis inveniri. Quo autem signo, hunc
signavit? Magno plane et reverendo signo, scilicet nomine suo. Dixit
enim de hoc pane vivo:
|
“Et est nomen meum in illo (Exod. XXIII).”
|
|
Nomen quod est Dominus Deus ac Dei Filius, hujus panis proprium signum
est. Cui enim angelorum et hominum dixit aliquando:
|
“Filius meus es tu, ego hodie genui te?”
|
|
(Hebr. I; Psal. II.) Haec et hujusmodi nomina quaecunque sunt divinae
naturae, proprie panis hujus signa, imo unum proprium signum sunt.
Praeterea signavit hunc eumdem nondum quidem in re, sed jamdudum in
praedestinatione, mox autem signabit in re, signo quod omnes videbitis,
quando coquetur hic panis igne passionis, ut absque signo suo quod est
sua crux, non detur ad manducandum alicui, nec ab aliquo possit nisi per
hoc signum agnosci aut inveniri, capi vel manducari. Igitur cum dixisset
Dominus:
|
“Operamini cibum qui permanet in vitam aeternam, ”
|
|
jam nil superesse videbatur operariis illis tam promptis, qui
quaesierant rapere illum, et facere regem super se, nisi ut designato
sibi opere admitterentur ad promerendum cibum, qui non posset perire.
Nam in se moram nullam fore, avida spe praesumebant, quin facerent
quidquid praeciperet largitor tanti stipendii Rex.
|
|