CAPUT XXVIII. Quod verae antiquae Ecclesiae idcirco fuerit plorandum, quia consolator longe factus est.

AIN, id est fons.

“Idcirco ego plorans, et oculus meus deducens aquam, quia longe factus est consolator a me, convertens animam meam. Facti sunt filii mei perditi, quoniam invaluit inimicus.”

“Idcirco,”

inquam, quia

“de excelso misit Dominus ignem in ossibus meis,”

quia

“vigilavit jugum iniquitatum mearum,”

quia

“abstulit omnes magnificos meos de medio mei:”

amplius autem,

“quis longe factus est a me,”

et nondum venit, qui venturus est

“consolator”

Christus Dominus, qui convertat

“animam meam in requiem et libertatem suam, et interim fiunt filii perditi,”

descendunt enim ad inferos,

“quoniam invaluit inimicus”

custodiens atrium suum tanquam fortis armatus (Luc. XI),

“idcirco ego plorans,”

et idcirco

“oculus meus deducens aquam”

lacrymarum.