CAPUT XXIX. Nabuchodonosor non mentem tantum, verum et formam amisisse, cum fenum ut bos comederet.

Tandem de isto dicendum, quia solet quaeri: Utrum mentem solam et non etiam formam amiserit. Et quidem ipso dicente:

“Ego Nabuchodonosor oculos meos ad coelum levavi, et sensus meus redditus est mihi (Dan. IV).”

Sic majores nostri asserunt, quia quando dicit sensum sibi redditum, ostendit non formam se amisisse, sed mentem. Sed adhuc illud occurrit et repugnare videtur, quod idem postmodum repetens dicit:

“In ipso tempore sensus meus reversus est ad me, et ad honorem regni mei decoremque perveni, et figura mea reversa est ad me, et optimates mei et magistratus mei requisierunt me (ibid.).”

Et inter caetera cum dicit ibidem:

“Et figura mea reversa est ad me,”

profecto datur intelligi, quod de figura sive status humani rectitudine nonnihil amiserit et quod etiam si manuum vel pedum effigies, digitorumque discretio sive discreta numerositas permansit, nihilominus tamen quadrupes incesserit, praesertim cum ita dictum vel expressum sit,

“fenum quasi bos comedes (ibid.).”

Et fenum ut bos comedit, qui videlicet bos quadrupes nullis utitur manibus, quippe cui manus natura non creavit, sed pronus humi fenum dente demetit, et os per terram trahendo comedit. Sed et illud quod dictum est in sententia:

“Cum bestiis atque feris erit habitatio tua (ibid.),”

figuram ejus demutatam fuisse, ut jam dictum est, nonnulla ex parte probat, praesertim quia dixit:

“Et figura mea reversa est ad me.”

Et quia bestiae sive ferae non facile sociarentur illi sine aliqua sui similitudine. Verumtamen quomodocunque figura ejus se habuerit, hoc in laudem omnipotentis verbi Dei admirandum est, quia regem tam potentem, tanta mutatione demutavit, quanta quempiam hominum fuisse demutatum, sacra nusquam Scriptura meminit, excepta uxore Loth, quae respiciens post se, versa est in statuam salis.