CAPUT 42

“Dicunt ergo Pilato pontifices Judaeorum: Noli scribere rex Judaeorum, sed quia ipse dixit: Rex sum Judaeorum.”

Isti pontifices plano dispersores vel corruptores illi sunt, contra quos Christi Spiritus in quorumdam praelocutus est superscriptionibus psalmorum: In finem ne disperdas sive corrumpas in tituli inscriptione (Psal. LVI). Titulum namque bonum et bene scriptum disperdere atque corrumpere voluerunt, sic intercidendo Jesus Nazarenus, qui dixit:

“Rex sum Judaeorum.”

Quasi vero Pilatus nescisset a turbis illum regem fuisse conclamatum, quando venienti Jerosolymam, exierunt obviam cum ramis palmarum, et eum a plerisque esse creditum, qui fuerat rex promissus oraculis prophetarum.

“Respondit Pilatus: Quod scripsi, scripsi.”

Ergo signasti, Pilate, iniquitatem tuam in manu tua, quia stabile et fixum vis esse, quod regem Christum occidendo, exspectationem Israel interfeceris, et oracula prophetarum incerta ut putabas, Dei cassaveris, dicentium de hoc rege, quod magnum habiturus esse regnum: verbi gratia, quia dominabitur a mari usque ad mare, et flumine usque ad terminos orbis terrarum (Psal. LXXII). Caeterum voluntas est Dei, qui te malo servo bene uti novit; voluntas, inquam, Dei est, ut scriptum sit et permaneat quod scripsisti. Psalmista, cum promissiones regni ejus praelibasset dicente Deo:

“Semel juravi in sancto meo, si David mentiar, semen ejus in aeternum manebit, et thronus ejus sicut sol in conspectu meo, et sicut luna perfecta in aeternum, et testis in coelo fidelis,”

statim existimationem tuam tuique similium subintulit dicens:

“Tu vero repulisti et despexisti, distulisti Christum tuum.”

Et post pauca:

“Avertisti adjutorium gladii ejus, et non es auxiliatus ei in bello. Destruxisti eum ab emundatione, et sedem ejus in terra collisisti. Minorasti dies temporis ejus, perfudisti eum confusione (Psal. LXXXVIII).”

Haec vel hujusmodi praeconia Christi sic tu audisse poteras, quomodo et Herodes, qui venientibus ab oriente magis, ultro convocans principes sacerdotum et scribas populi, sciscitabatur ab eis, ubi Christus nasceretur (Matth. II). Quod ille efficere non potuit illius a magis, tu te prudenter egisse putasti. Frustrabitur te spes tua, quia nec hujus occisi regis Judaeorum judicium effugies, nec saltem Caesaris tui mensa pro hoc facto vel scripto tuo, familiarius fruiturus es. Fertur enim, quia propter hoc Romam adductus, a Tiberio Caesare exsilio damnatus est, sententia tam intolerabili, ut per impatientiam inediae, gladio sibimet mortem consciverit. Itaque maledictiones illae manifestae super eum deciderunt, quibus impium divina Scriptura devovet, dicens:

“Attenuetur fame robur ejus, et inedia invadet costas costa illius. Devoret pulchritudinem cordis ejus, et consumat brachia illius primogenita mors (Job XVIII),”

etc.