|
Sed quid dicam? cum opus fere peractum esset jamque sicut propositum
fuerat, servientium Deo monachorum coetus adunatus existeret, quando
nocte dum finitis matutinorum solemniis, omnes fuissent egressi, repente
sic tota structura concidit ut lapis super lapidem non remaneret,
praeter unum parietem parvulum, qui solus inter illas ruinas stans
repertus est. Quid de hoc eventu sapiens auditor arbitretur? Nisi enim
coelesti auctoritate structura surrexisset, nisi talis tamque sublimis
personae, quae apparuit, sicut jam dictum est, dignitas opus tali in
loco fieri jussit, et nisi fundator operis hic pontifex notae
sanctitatis existeret, fortuito accidisse arbitraremur. Nunc autem
considerata rerum vel personarum qualitate, arbitrari licet, divina et
justa hoc actum esse dispositione. Et quidem quoniam altitudinem divini
consilii perspicere non valemus, hoc tantum dicere libet, quia cunctis
loca sancta inhabitantibus, et eis maxime qui eodem in loco sanctum
deinceps subituri erant servitium, terribile signum datum est. Nam quod
veraciter de filio Virginis dictum est: Ecce hic positus est in ruinam
et in resurrectionem multorum (Luc. I), idipsum non inconvenienter de
isto, et ejusdem Virginis oratorio, et de omni sanctorum loco dici
potest, quia in ruinam et resurrectionem multorum positus est. Quorum in
ruinam, nisi illorum qui sancto in loco vitam perditam ducunt, et
idcirco majus portaturi sunt judicium? Et quorum in resurrectionem, nisi
illorum, qui de saeculo nequam exeuntes, et peccata praeterita
fugientes, ad sanctum locum, poenitentiam acturi, confugiunt, atque ita
in statum justitiae resurgunt? Nimirum et illorum ruinam in jam dicta
ruina lapidum, et istorum resurrectionem non absurdum est intelligi in
structura iterata, quae protinus in melius consurrexit. Nam vir Dei
graviter quidem tulit ita quod accidit, sed cito resumptis viribus
sancti desiderii, totum ipsum spatium aedificandi monasterii in
altitudinem mali navalis effodiens, rursus fundamenta jecit, ociusque
consummatum, quinto Nonas Maii monasterium dedicavit. Porro de lapidibus
prioris structurae, claustrum cum officinis construxit. Igitur dum
ejusmodi rem gestam legis aut recolis, quicunque mente studiosa exempla
spiritualium de quorumlibet corporalium similitudine scrutari
delectaris, non curans quali fine, quam humili ex re tuae capias
instrumenta salutis, dummodo possis utiliter aedificari, opportune simul
et illud ad memoriam redit, quod manifeste divina cum auctoritate
scriptum est, ubi Dominus ad Prophetam dicit: Surge, et descende in
domum figuli, et ibi audies verba mea.---Et descendi, inquit, in domum
figuli, et ecce faciebat opus super rotam. Et dissipatum est vas, quod
ipse faciebat e luto manibus suis. Et conversus, fecit illud vas
alterum, sicut, placuerat in oculis ejus ut faceret (Jer. XVIII). Haec
et caetera persequi vel tractare, praesentis narrationis propositum non
admittit, hoc breviter studio intendente, quatenus hoc loco ad memoriam
revocaretur, in omni ordine et superbos pro sua duritia cadere vel
dissipari, et humiles pro sua mansuetudine ad poenitentiam conversos,
restaurari.
|
|