|
(CAP. II.)
|
“Exsultavit cor meum in Domino, et exaltatum est cornu meum in Deo meo.”
|
|
Quae canit, haec prophetissa est, et eadem qua fecunda facta est gratia,
quam et proprio nomine significat; Anna quippe interpretatur gratia, non
tamen sua praesentia propria, quam totius sanctae Ecclesiae bona futura
communia prophetat ac praedicat. Quapropter idem in Anna quod in Sara,
idem in Fennena quod in Agar, licet haec libera, illa fuerit ancilla,
idem in Helchana mystice sentiamus quod in Abraham. Namque et res gesta
ex parte similis, et vocabula ex sensu cognata sunt. Siquidem et
Abraham, id est, pater multarum gentium, prius Abram, dictus est, quod
interpretatur Pater excelsus (Genes. XVIII), et hic Helchana quod
interpretatur Dei possessio, de Ramathaim, id est de excelsis fuisse
scribitur. Agar conversa, Fennena conversio interpretatur, Sara vero
princeps. Anna gratia, et in utraque gratiae principatus intelligendus
est, quia videlicet non ut Agar et Fenenna secundum carnem, sive carnis
suae qualitatem, sed secundum gratiam pepererunt, cum prius fuissent
steriles. Igitur Fennena et Anna duo sunt Testamenta, alterum carnis in
servitutem generans, alterum fidei quod in libertatem generat. Helchana
namque, id est, Dei possessio, ipse est Dei populus, cui dictum est:
|
“Qui possedit et fecit, et creavit te (Deut. XXXII).”
|
|
Qui in Abraham quidem in semine Abrahae, qui est Christus, testamentum
accepit fidei, testamentum libertatis, in monte autem Sina post
quadringentos et triginta annos testamentum carnis, testamentum
servitutis. Sed testamentum carnis quasi testamentum servitutis sicut
Fenenna vel Agar, prius peperit plurimos, testamento fidei quasi Anna
vel quasi Sara, longam plorante sterilitatem, quia videlicet filii
carnis in illo populo prius multiplicati sunt, qui in carne Abrahae
gloriarentur, fide ejus vix aliquam in paucissimis educente progeniem.
Denique illi qui de Aegypto exierunt omnes a viginti annis et supra,
praeter Josue et Caleph filium Jepphone, de sola carne, non etiam de
fide Abrahae sese ortos prodiderunt. Tandem aliquando fides vel gratia,
quae sterilis fuerat, per Evangelium peperit plurimos, et gloriatio
carnis quae multos habebat filios, infirmata, imo et exclusa est. Hoc
ista prophetico spiritu in semetipsa praefiguratum esse sciens, exsultat
et laudat in persona Ecclesiae, dicens:
|
|