|
Egressus inde, venit verno tempore ad terram quae ducit Ephratam. In qua
cum parturiret Rachel, ob difficultatem partus coepit periclitari. Ac
deinceps: Mortua est autem Rachel in via quae ducit Ephratam, haec est
Bethlehem. Vernum tempus significat cum in florem cuncta rumpuntur, et
anni tempus electorum est, vel cum transeuntes per viam carpunt et
eligunt e vicinis agris quodcunque ad manum venerit diversis floribus
invitati. Ephrata vero et Bethlehem unius urbis vocabulum est, sub
interpretatione consimili. Siquidem in frugiferam et in domum panis
vertitur, propter eum panem qui de coelo se descendisse dicit (Joan.
VI). Mortua est, inquit, Rachel. Sicut supra dictum est, non carere
mysterio, quod Deborae nutricis mors adnotata, et Rebeccae mors tacita
est; sic et nunc sciendum, non frustra mortem Rachelis inveniri, cum
Liae mors scripta non sit. Quid enim Rachel, nisi primitivam ex
Hebraeis; quid Lia, nisi collectam ex gentibus signat Ecclesiam? Moritur
ergo Rachel, et mors Liae silentio premitur, quia videlicet Synagoga
palam per infidelitatem a gratia vitae excidit, Ecclesia vero gentium
vivit per fidem usque in finem saeculi. Et notandum quod Rachel in partu
obiit. Nam Synagoga tunc mortua est, quando Christum et ejus apostolos
emisit. Quae enim assumptio, nisi vita ex mortuis? Unde et Rachel.
Egrediente anima prae dolore, vocat filium suum Benoni, quod
interpretatur filius doloris mei. Doluit enim, id est invidit, et
dolenda sorte inde mortua est, quod ex ipsa vita assumpta sit. Pater
autem vocavit filium illum Benjamin, id est filium dextrae. Quia
profecto ille est filius apostolorum chorus, quem considere fecit cum
Christo ad dexteram suam in caelestibus (Ephes. II).
|
|