CAPUT III. Quomodo Deus domum David zelo prosecutus fuerit in bonum, diabolus vero in malum.

Certatum est itaque zelo utrinque maximo, hinc zelo bono, illinc zelo malo. Zelus namque bonus est zelus Domini exercituum. Zelus malus est zelus diaboli, draconis antiqui, capitis inimicorum. Uterque zelus partium istarum circa genus humanum, et tunc maxime circa tribum Juda, et circa domum David fervebat. Iste in bonum, ille in malum. Utrumque jam definire libet. Zelus bonus est, diligere homines, odisse autem vitia hominum. Zelus malus odisse homines, diligere autem vitam hominum. Illius boni zeli fervorem magnum in odiendo vitia hominum illic habes, dum praemisso: Similis Josiae non fuit, qui reverteretur ad Dominum in omni corde suo, neque post illum similis illi surrexit, statim subjunctum est:

“Verumtamen non est aversus Dominus ab ira furoris sui magni, quo iratus est furor ejus contra Judam propter irritationes, quibus provocaverat eum Manasses. Dixitque: Etiam Judam auferam a facie mea, sicut abstuli Israel (IV Reg. XXIII).”

Porro in diligendo homines de ejusdem zeli boni fervore circa idem tempus per prophetam dictum est:

“Si irritum fieri potest pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ut non sit dies et nox in tempore suo, et pactum meum irritum esse poterit cum David servo meo, ut non sit ex eo filius qui regnet in domo ejus (Jer. XXXIII);”

haud dubium quin econtra a zelo malo diabolus machinaretur, quatenus deficeret domus David, nec esset ex eo filius qui regnaret in throno ejus; et hoc actum esse putaverunt membra ejus, scilicet omnes iniqui, quando ablatus est Juda, sicut ablatus fuerat Israel de terra sua, cujus tamen captivitas non similem finem habitura erat. Futurum quippe erat illud propheticum in Osee dictum:

“Quia non addam ultra misereri domui Israel, et domui Juda miserebor (Ose. I).”

Filium ex David, qui regnet in throno ejus, certum est esse Christum, de quo ad Mariam angelus:

“Et dabit illi, inquit, Dominus Deus sedem David patris sui (Luc. I).”

Caeterum de regno temporali, et carnali filiorum David successione, neque dictum neque factum est. Et salva Dei veritate jam dudum nullus taliter sedet in throno David, cum irritum factum non sit pactum Dei cum die, et pactum ejus cum nocte, sitque adhuc dies et nox in tempore suo.