|
Itaque, sicut jam dictum est, omnes prophetae et lex usque ad Joannem
prophetaverunt, subauditur de primo adventu Christi sive regni Dei, a
diebus autem ejus usque nunc id est quandiu dicitur nunc, sive, ut
Apostolus dicit, dum dicitur,
|
“hodie si vocem ejus audieritis (Hebr. IV),”
|
|
scilicet ab illis diebus Joannis usque ad consummationem saeculi, jam
non prophetatur, aut non praenuntiatur, sed praesens adest regnum Dei,
et violenti, scilicet peccato es qui propter peccata sua nihil juris
haberent in regno Dei, fortes facti per spiritum humilitatis, qua Moses,
homo mortalis, volentem irasci Deum tenere potuit (Exod. XXXII), rapiunt
regnum Dei pie violenti, et ipsum regnum Dei vim patitur, et non
quomodocunque, sed libenter patitur vim ejusmodi, et hoc fit usque nunc,
id est usque ad consummationem saeculi. Ita se habet res a diebus
Joannis.
|
“Et si vultis, ait, recipere,”
|
|
si vultis Scripturam sive prophetiam spiritualem spiritualiter
intelligere dicentem:
|
“Ecce ego mitto vobis Heliam prophetam, antequam veniat dies Domini
magnus et horribilis, et convertet cor patrum ad filios, et cor filiorum
ad patres eorum, ne forte veniam et percutiam terram anathemate (Malac.
IV.)”
|
|
|
“Si, inquam, vultis recipere, ipse est Helias, qui venturus est,”
|
|
id est de quo legitis quia venturus est. Helias utique non proprietate
personae, sed spiritu et virtute, magnum sacramentum, magnum mysterium.
Propterea dicit:
|
“Qui habet aures audiendi audiat.”
|
|
Hic jam forte quaerat aliquis, quicunque est ille qui audivit. Et si in
caeteris Joannes spiritum et virtutem Heliae habuit, nonne multum
dissimilis venit illi, saltem in zeli magnitudine?
|
“Helias namque zelo zelatus sum, ait, pro Domino Deo exercituum (III
Reg. XIX),”
|
|
interfecerat enim gladio prophetas Baal quadringentos et quinquaginta
viros, et ita non solum verbo redarguit, verumetiam ferro persecutus est
impietatem regis Achab et uxoris ejus Jezabel (III Reg. XVIII). Joannes
nihil tale fecit. Nam vere quidem sicut de Helia dictum est, ita de
Joanne dicere convenit, quia
|
“surrexit sicut ignis et verbum ipsius quasi facula ardebat (Eccli.
XLVIII).”
|
|
Verbi gratia, ut diceret:
|
“Genimina viperarum, quis ostendit vobis fugere a ventura ira? Facite
ergo fructus dignos poenitentiae; jam enim securis ad radicem arborum
posita est (Matth. III),”
|
|
et his similia. Sed neque securi, neque gladio materiali quemquam
percussit, imo ipse gladio caput amisit, in carcere Herodis et
Herodiadis (Marc. VI). Helias autem furorem Achab et minas Jezabel curru
igneo sublevatus evasit (I Reg. II). Nonne ergo vel in hoc magna est
dissimilitudo istorum, scilicet Heliae et Joannis? Ad haec, ut breviter
respondeam, dicendum in primis quia sicut Dominus noster hic elocuturs
est, dicens:
|
“Omnes enim prophetae et lex usque ad Joannem prophetaverunt,”
|
|
subauditur Christi adventum, jam vero non est prophetandum, quia venit
quem prophetabant venturum, ita ut veraciter dicas quia non solus
Helias, sed et omnes sancti et justi usque ad Joannem, recte et
necessario sese gladiis accinxerunt, in gladio percusserunt, et sicut
ante nos dictum est, verberaverunt tyrannos, sacrilegos interfecerunt: A
diebus autem Joannis, nec ipsi Joanni, nec alicui viro spiritualis
propositi conceditur evaginare gladium. Sed
|
“converte, ait Dominus, gladium tuum in locum suum (Matth. XXVI),”
|
|
et quod uni Petro dixit, omnibus dicit:
|
“Satis est, sinite usque adhuc (Luc. XXII).”
|
|
Et est sensus: Hucusque necessarium fuit ut omnes exspectatores regni
Dei, quoniam nondum venerat, materialibus uterentur gladiis ob
defensionem generis sui, cujus de carne, juxta promissiones, oportebat
venire regnum Dei: quod videlicet genus eorum, si, ut volebat diabolus,
fuisset a gentibus exstirpatum, non esset unde implerentur promissiones,
sicut succisa arbore unde fructum speres. Itaque usquehuc, ait,
subauditur gladii necessarii fuerunt; jam sinite, satis est. Igitur
partem istam spiritus Heliae, quae est zelo bono in gladio percutere,
non requirimus in Joanne, imo gaudemus in eo defuisse, quia temporis
alterius Joannes initium fuit, ita ut tempus superius respiciens, recte
dicas pro causa quam dixi:
|
“Tempus occidendi, et tempus sanandi. Tempus belli, et tempus pacis
(Eccle. III).”
|
|
Hactenus juxta intentionem interrogantis Joannis respondens, summa
sapientia peroravit, et responsio ejus per istam viam qua gradimur lucem
sparsit, ut videamus, et non ignoremus illud quod Joannes discipulos
suos scire voluit, mittens illos ad interrogandum:
|
“Tu es qui venturus es, an alium exspectamus?”
|
|
|
|