CAPUT XXIV. De emundatione leprosi, id est, haeretici, et quod mundare mundatum hoc sit reconciliare correctum, et quid sit duos offerre passeres.

(CAP. XIV.)

“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Hic est ritus leprosi: Quando mundandus est, adducetur ad sacerdotem. Qui egressus e castris cum invenerit lepram esse mundatam, praecipiet ei qui purificabitur, ut offerat pro se duos passeres vivos quos vesci licitum est, et lignum cedrinum, vermiculumque et hyssopum, et unum e passeribus immolari jubebit in vase fictili super aquas viventes. Alium autem vivum cum ligno cedrino, et cocco et hyssopo tinget in sanguine passeris immolati, quo asperget illum, qui mundandus est septies, ut jure purgetur.”

Vere

“bona”

et sancta

“lex, si quis ea legitime utatur (I Tim. I).”

Vere splendida Moysi facies, si quis eam amoto velamine intueatur (II Cor. III). Vidimus, intelleximus qualiter ejiciat leprosum, id est haereticum, eo quod leprosus sit. Nunc videamus qualiter mundet, id est reconciliet illum, ubi mundatus, ubi in catholica fide fuerit correctus; hoc enim est mundare mundatum, scilicet reconciliare correctum.

“Ut offerat, inquit, pro se duos passeres.”

Passer Christum significat hoc loco, qui et in psalmo loquitur:

“Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto (Psal. CI),”

id est resurrexi et ascendi in coelum, separatus ab hominibus, ad modum passeris solitarii in tecto, separati ab aliis avibus, et quiescentis in loco suo. Sed duo passeres offerendi sunt,

“et unum, inquit, e passeribus immolari jubebit in vase fictili super aquas viventes, alium autem tinget vivum in sanguine passeris immolati,”

etc. Cur hoc, nisi quia oportet eum, qui reconciliatur Ecclesiae, confiteri Christum quia crucifixus et mortuus est ex infirmitate nostra, et vivit nunc ex virtute Dei? (II Cor. XIII.) Nam in umbra quidem vel figura ista duo passeres offeruntur, sed in veritate essentiae unus est Christus: unus, inquam, idemque una geminae persona substantiae ex altero crucifixus, ut praedictum est, ex altero jam vivus, ex quo etiam

“jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”

Igitur oblatis duobus passeribus quos vesci licitum est; utraque enim jam dicta credere oportet, unus immolatur, et ex alio vivo cum sanguine immolati, is qui mundandus est septies aspergitur, quia videlicet immolatus est Christus, idemque redivivus septiformem dedit spiritum, sine quo nullus rite aspergitur, ut peccatorum remissione mundetur. Hoc in sacramentis Ecclesiae mirabiliter (quod fidelibus notum est) celebratur. Immolatur passer

“in vase fictili,”

id est, recitatur fides ejus, quae ex infirmitate nostra exstitit passionis Christi. Et hoc

“super aquas viventes,”

id est, secundum Scripturas veritatem vitae continentes. Illic est lignum cedrinum, vermiculusque et hyssopus. Lignum cedrinum imputribile spem significat resurrectionis et incorruptionis futurae; vermiculus, charitatem; hyssopus herba humilis, qua tumor pulmonis deponitur, ipsam fidem, qua corda nostra purificantur. Sine istis reconciliatio non fit. Immolato itaque passere uno, alius vivus in sanguine ejus tingitur, quo septies, qui mundandus est aspergatur, ut rite mundetur, quia videlicet unus idemque Christus mirabiliter, et hic in sacramento suo quotidie immolatur, et in coelo vivit non moriturus. Hac fide recepta, qui haereticus fuerit,

“septies respersus,”

id est, sancto septiformi Spiritu, qui in sola catholica Ecclesia datur, innovatus,

“dimittet passerem vivum in agrum, ut avolet,”

confitendo scilicet quia Christus, ut praedictum est, nunquam moriturus in aeternum manet.