|
Ex illo certamine magno et mirabili, pulchro nomine et honore donatus
unus et primus de militiae coelestis principibus gloriose rediit, nomine
videlicet ut exinde vocaretur Michael, honore non solum angelorum, verum
etiam hominum habentium Dei verbum ipse sit princeps. Sic enim Danieli
de illo ab angelo dictum est:
|
“Et ecce Michael unus de principibus primis, venit in adjutorium meum
(Dan. X).”
|
|
Item:
|
“Verumtamen annuntiabo tibi quod expressum est in Scripturis veritatis,
et nemo est adjutor meus in omnibus his, nisi Michael princeps vester
(ibid.).”
|
|
Itemque post aliqua.
|
“In tempore autem illo consurget Michael princeps magnus, qui stat pro
filiis populi tui, et veniet tempus quale non fuit ex eo quod gentes
esse coeperunt, usque ad tempus illud (Dan. XII),”
|
|
cum dicitur:
|
“Qui stat pro filiis populi,”
|
|
loquens illi, cujus populo soli creditum et notum tunc erat Verbum Dei,
dicitque ei:
|
“Princeps vester magnus,”
|
|
profecto constat quia princeps est omnium usque ad finem saeculi, qui
Verbum Dei eredunt et confitentur. Et hoc honore vel principatu donatus
est, ex quo contra diabolum dicentem,
restitit, ut diceret:
et vincendo illum probavit, quia
|
“nullus est alius sicut Deus.”
|
|
Hinc, ut jam dictum est, nomine quoque est donatus, ut Michael
vocaretur. Michael namque interpretatur quis sicut Deus? Iste et tunc in
coelo victor effulsit, et nunc in Ecclesia quae ad coelum tendit. Unde
et ipsa coelum dicitur, quia coelestem vitam ducit, eumdem antiquum
hostem vincit, mystica Apocalypsis continet Scriptura:
|
“Et factum est, inquit, praelium magnum in coelo. Michael et angeli ejus
pugnabant cum dracone, et draco pugnabat, et angeli ejus (Apoc. XII),”
|
|
etc. Magnus igitur princeps iste est princeps belli divini, Verbum autem
Dei belli ejusdem virtus est. Nam quia Verbum ipsum Satanam illum, et
tunc in coelo tanquam Deus elisit, et nunc caro factum in hoc mundo
fortem eumdem tanquam fortior alligavit (Luc. XI) Inde archangelus iste
cum angelis suis pugnando, et tunc illum de coelo projicere potuit ubi
dicebat:
vel
|
“sedebo in cathedra Dei (Ezech. XXVIII),”
|
|
et nunc eumdem de templis vel delubris idolorum, ubi a nobis gentibus
colebatur, protrahere praevaluit pugnando contra illum, non solum cum
angelis suis, verum etiam cum hominibus sanctis, maximeque piis
martyribus Christi, quibus mori vicisse fuit.
|
|