|
|
“Et misit eum, inquit, in abyssum.”
|
|
Hoc idem longe superius jam dictum est.
|
“Et projectus est in terram (Apoc. XII).”
|
|
Et illic nomine terrae, et hic nomine abyssi, nequam homines et reprobi
significantur, qui terram vel terrena tantum cupiendo, ipsi terra sunt,
et mala excitando profundius semetipsos abyssum fecerunt, eo quod vita
ipsorum malitiae sit arcanum. In eo diminuta est potestas illius, et
quasi de alto missus est in abyssum, quod jam non publico celebratur
cultu in templis, nomen divinum, sive potius divini nominis rapinam
obtinens, ut olim, atque solemnem ritum sacrificiorum, sed tantum qui
supersunt miserae servituti ejus captivi homines in occulto illi
serviunt, in abditis exercent spurcitias et veterum vestigia
maleficiorum. Ait ergo:
|
“Et clausit et signavit super illum, ut non seducat amplius gentes,”
|
|
id est ut non amplius concelebretur sacris et sacrilegis sacrificiis
falsator spiritus, qui non Deus, sed diabolus est, neque adoretur ut
olim Saturnus falcifer, aut Jupiter adulter, aut meretrix Venus, quorum
vel qualium ad cultum nefarium misero errore seductae ducebantur gentes.
Itaque ligatus ut est, tenebitur diabolus,
|
“donec consummentur mille anni,”
|
|
donec impleantur omnia tempora praefinita evangelicae libertati, quae
nescimus nos, Pater autem Deus illa in sua potestate posuit (Act. I).
|
“Post haec, inquit, oportet illum solvi modico tempore.”
|
|
Solutio draconis sive serpentis antiqui diaboli, adventus erit
Antichristi. Tunc enim in illo perditionis filio, veraciter solutus
veniet diabolus, cujus tanta talisque in Christi servos erit persecutio
ut non qualecunque justitiae verbum, sed ipsum nomen Christianum ne
confiteri audeant illis interdicetur. Et hoc non diu, sed modico
tempore, scilicet tantum tribus annis et semisse. Tam modicum tempus
habebit propter electos, quia
|
“nisi breviati essent dies illi, ait Dominus, non fieret salva omnis
caro (Matth. XXIV).”
|
|
De hoc jam superius diximus, ubi sic scriptum de septimo, eodemque
novissimo capite septemplicis bestiae, sive septimo rege.
|
“Et cum venerit, oportet illum breve tempus manere (Apoc. XVII).”
|
|
Et hic et illic eodem verbo usus est, dicendo,
Quaeritur ergo: Cur illum oportet solvi modico tempore, sive manere
tempus breve? Solent enim homines hujusmodi quaestionem ventilare, et
pene suspectam sibi faciunt Dei voluntatem, quod mala velit evenire, et
quod idcirco evenire oporteat, quia ipse (quod dictu quoque nefas est)
iniquitatem velit. Nec enim, inquiunt, taliter evenire posset, nisi Deus
vellet. At vero Apostolus talem iniquae suspicionis objectionem averso
repellens animo:
|
“O homo, inquit, tu quis es, qui respondeas Deo?”
|
|
(Rom. IX.) Statimque calumniatore repulso, qui quaestiones multiplicat
magis contendendi studio, quam discendi, placide convertitur ad eum qui
amica intentione quaerit, ut non contendat, sed ut aliquantula ex parte
cognoscere mereatur veritatem divini judicii, non dubitans quin malorum
nostrorum causa ex nobis sit:
|
“Volens, inquit, Deus ostendere iram, et notam facere potentiam suam,
sustinuit in multa patientia vasa irae apta in interitum, ut ostenderet
divitias gloriae suae in vasa misericordiae, quae praeparavit in gloria
(ibid.).”
|
|
Cum igitur quaeritur de illo malignitatis septimo capite, id est
Antichristo, quod illum oportet solvi, quaeratur et de caeteris
capitibus bestiae, cur unumquodque illorum tempore suo manere
oportuerit? Verbi gratia, de Pharaone, de quo Apostolus propter
adversarium obloquentem taliter meminit:
|
“Dicit enim Scriptura Pharaoni: Quia in hoc ipsum excitavi te, ut
ostendam in te virtutem meam, et annuntietur nomen meum in universa
terra (ibid.).”
|
|
Sicut enim de isto nunc dicitur, quia oportet illum solvi: sic de illo
veraciter dicas, quod oportuit eum excitari. Quaeratur ergo tam de istis
quam de caeteris omnibus, et respondebimus, quod respondere nos docet
Apostolus, scilicet haec idcirco oportere fieri, quia Deus vult
ostendere iram, et notam facere potentiam suam, et quia hoc vult,
idcirco sustinet
|
“vasa irae apta in interitum.”
|
|
Notandum quippe qualiter dixerit, quia bonum est quod vult, scilicet
ostendere iram, et notam facere potentiam suam; mala autem sunt quae
sustinet, videlicet
|
“vasa irae, apta in interitum.”
|
|
|
|