|
In evangelio Dominicae nonae decimae ait Dominus paralytico: Confide,
fili, remittuntur tibi peccata tua (Matth. IX). Et his qui audierant
cogitantibus mala in cordibus suis, et dicentibus: Blasphemat, etc.; ut
sciatis, inquit, quia Filius hominis habet potestatem in terra
dimittendi peccata, tunc ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum, et
vade in domum tuam (ibid.). Per hunc autem paralyticum significatur homo
dissolutus et ab omni bono opere remissus qui cum a Domino curatur, et
juxta praeeuntem epistolam renovatur spiritu mentis suae, complet
apostolicum praeceptum, quod in eadem epistola sequitur: Qui furabatur,
jam non furetur, magis autem operetur manibus suis, ut habeat unde
tribuat necessitatem patienti (Ephes. IV). Nam quandiu paralysi erat
dissolutus, nihil boni operabatur, imo labores operantium furabatur.
Qualiter ergo praelati vel rectores animarum salutem procurare debeant
subditorum, sicut in praecedenti officio dictum est, hoc sequens
exprimit officium. Nam ipsorum est offerre paralyticum in lecto
jacentem, id est orare pro his quorum peccata animas in mala conscientia
a bono opere torpentes detinent, et ita pro eis intervenire, ut videns
Dominus fidem illorum, dicat: Confide, fili, remittuntur tibi peccata
tua (Matth. IX). In introitu, dum dicit Dominus: Salus populi ego sum;
hoc idem nobis de seipso testatur quod et in evangelio jam dicto,
murmurantibus Pharisaeis, curatione paralytici comprobatur, videlicet
quia potestatem haberet in terra dimittendi peccata. In graduali vero
jam curatus idem paralyticus, jamque laborans operando quod bonum est
manibus suis, quae prius dissolutae fuerant, dicit: Elevatio manuum
mearum (Psal. CXL). Et hoc experimento virtutis confortatus in fide, et
fidens in remissione peccatorum consequenda, dicit in offertorio: Si
ambulavero in medio tribulationis (Psal. XXII), etc. Itemque roborans
genua, dissoluta quondam, dicit in communione: Tu mandasti mandata tua
custodiri nimis. Utinam dirigantur viae meae ad custodiendas
justificationes tuas! (Psal. CXVIII.)
|
|