|
Moyses, inquit, servus meus mortuus est. Surge et transi Jordanem istum,
tu et omnis populus tecum in terram quam ego dabo filiis Israel. Ubi
Moyses servus Domini, ubi, inquam, vel quibus mortuus est? Plane Judaeis
mortuus est. Judaeis, inquam, Moysi vita indignis Moyses mortuus est, in
scelere ipsorum, in sacrilegio quo Dominum Moysi crucifixerunt. Quidquid
ex tunc habere sibi videntur Mosaicum, mortuum est, et omni vita caret
multitudo victimarum illorum, holocausta arietum, et adeps pinguium,
sanguis vitulorum, et agnorum, sive hircorum, neomenia eorum, Sabbatum
eorum, Kalendae eorum, et aliae omnes festivitates eorum, sive
solemnitates. Quomodo enim haec vivere, vel in his Moysen se putant
habere vivum, cum illa oderit Deus vita viventium? Odivit, inquit, haec
anima mea, facta sunt mihi molesta (Isa. I). Non feram, non exaudiam,
imo et oculos meos avertam. Igitur Judaeis Moyses: Judaeis, inquam, pro
sacrilegio ipsorum, quia manus ipsorum plenae sunt sanguine (ibid).
Moyses mortuus est (Deut. XXXIV). De quo et supra recte dictum est: Et
non agnovit homo sepulcrum ejus, usque in praesentem diem (ibid.). Quis
enim hodie locum scire possit Moysi in manibus Judaeorum mortui? Civitas
eorum facta est deserta terrena Sion; deserta facta est illa quondam
nobilis domus sanctificationis eorum. In omnes gentes dispersi sunt, in
omnibus locis noti sunt, et nullus est locus eorum; nec est dicere: Hic
vel ille Judaeorum est locus, ubi mortuum Moysen suum, mortuam
litteraturam celebrare debeant. Ita mortuo Moyse, surge, tu Josue,
exsurge, Salvator, resurge, salutare meum, et transi Jordanem istum,
transi cunctas carnales caeremonias Judaeorum, cunctas purificationes
Judaeorum, cuncta Judaeorum baptismata, baptismata calicum, urceorum,
aeramentorum, et lectorum (Marc. VII; Hebr. VI). Transi inquam, et ipso
transitu tuo divisiones facies inter litteram et spiritum. Tu et omnis
populus tecum. Te enim primogenito mortuorum resurgente a mortuis, fit
ut resurgat et omnis populus tecum, sitque speranda universalis
resurrectio mortuorum, et, te resurgente, transibit omnis populus tecum
in terram quam ego dabo filiis Israel, terram viventium, terram revera
fluentem lac et mel. Omnem locum quem calcaverit vestigium pedis vestri
vobis tradam, sicut locutus sum Moysi. Hoc plane verum est, hoc in
Salvatore nostro perspicuum est. Omnis locus, omne cor, vel omnis
conscientia, quam calcavit vestigium pedis ejus, quae subjecit se
pedibus ejus, quae suscepit vestigia ejus vel custodivit, ipsius est,
Salvatoris est, sempiternae salvationis est. Econtrario quos non
calcavit vestigium pedis ejus, qui non sunt subjecti pedibus ejus, non
sunt ejus, non ipsi traditi sunt, sed diabolo dati sunt, non populus
acquisitionis, sed perditionis filii sunt. A deserto et Libano usque ad
pluvium magnum Euphratem, omnis terra Hethaeorum, usque ad mare magnum
contra occasum erit terminus vester. Juxta litteram illi Josue terrae
possidendae termini definiuntur. Juxta sensum vero spiritualem, Domino
Salvatori nostro tam Judaeorum quam gentium potestas vel imperium
promittitur. Nam desertum et Libanus, quod interpretatur candidus,
populus est Judaicus, desertum videlicet pro parte illorum qui, ob suam
perfidiam ab isto Salvatore deserti, ab ista salute derelicti sunt.
Libanus vero pro parte illorum qui baptismi ejus gratiam susceperunt,
vel circa finem mundi, cum plenitudo gentium subintraverit, suscepturi
sunt. Flumen vero Euphrates et magnum mare populus gentium est,
videlicet flumen Euphrates quod interpretatur frugifer, sive crescens,
pro parte illorum qui de ipsis gentibus ad istum Salvatorem magno
virtutum incremento cum fructu salutis aeternae currunt. Mare autem
magnum pro parte illorum qui, falsi et amari persistentes, salutem vel
sanitatem vitae non receperunt, imo et mirabiliter persecuti sunt, sed
non praevaluerunt, quemadmodum de illis in psalmo canimus: Mirabiles
elationes maris, mirabilis in altis Dominus (Psal. XCXII). Omnis,
inquit, terra Hethaeorum, id est formidantium, sive stupentium, de
qualibus in cantico suo Moyses dicit: Irruat super eos formido et pavor
in magnitudine brachii tui (Deut. XXXII), omnis, inquam, terra
formidantium, et sub tormento malae conscientiae paventium, ab illo
deserto usque ad illud mare magnum, et ab illo Libano usque ad illud
flumen magnum Euphraten erit terminus vester, ut videlicet in omni gente
et natione praedicando Evangelium, reveletis iram Dei ad formidinem
Hethaeorum, id est impiorum hominum, eorum qui veritatem Dei in
injustitia detinent, et creaturae potius quam Creatori serviunt (Rom.
I). Nullus vobis poterit resistere cunctis diebus vitae tuae. Repugnent
et resistant veritati fortes et pugnaces Hethaei, non praevalebunt, sed
secundum nomen Hethaeorum formidabunt et pavebunt, quicunque tibi, o
Salvator mundi, contradicunt.
|
|