|
CHRIST. Et mihi similiter de patribus meis apostolis Scriptura
denarravit, quia Deus locutus est illis, Domino cooperante, et sermonem
confirmante, sequentibus signis (Marc. XVI). Adhuc autem dicam tibi unum
quid, quod nondum rite perpendisti. Inde scio ego, et inde scire debes
tu, quod Deus locutus sit Moysi, quod locutus sit prophetis, quia in
scripto illorum, quo instructi vel edocti sunt, non fuit secundum
hominem, neque enim ab homine acceperunt verbum, neque didicerunt, sed
cum essent plerique illorum idiotae, imo et pastores, ut Amos vellicans
sycomoros, et David pascens oves patris, invisibiliter per revelationem
Spiritus Dei edocti et sapientes effecti sunt, et verbum sapientiae
eorum sequebatur effectus rerum. Ob hoc recepti sunt, et recipi
debuerunt in tanto auctoritatis apice, ut eos non audire, hoc fuerit vel
sit Deum non audire sicut cuilibet eorum dixit ipse Deus: Domus autem
Israel nolunt audire te, quia nolunt audire me (Ezech. III). Ecce autem
patres mei apostoli non ab homine, neque per hominem acceperunt aut
didicerunt, sed cum essent homines sine litteris, et idiotae, venit
Spiritus sanctus super eos, et repente sapientes et scientes, linguisque
omnibus eloquentes effecti sunt, et verbum sapientiae eorum secutus est
et sequitur effectus rerum. Exempli gratia, cum adhuc staret civitas
tua, civitas Jerusalem terrena in sua gloria, scripserunt et dixerunt
cito venturum ejus exterminium, quod a Magistro veritatis audierant: Cum
autem videritis circumdari ab exercitu Jerusalem, tunc scitote quia
appropinquabit desolatio ejus. Vae autem praegnantibus et nutrientibus
in illis diebus; erit enim pressura magna super terram, et ira populo
huic. Et cadent in ore gladii, et captivi ducentur in omnes gentes (Luc.
XXI). Hoc enim non solum Magister praedixit, sed et discipuli
scripserunt priusquam fierent, ut ab eis dictum, vel scriptum, ita et
factum est. Et saltem istam veritatis portionem tu abscondere non potes,
ductus captivus non in unum locum, sed in omnes gentes, gladio Romanorum
superstes. Igitur quoniam tam Patres mei apostoli, quam et Moyses et
prophetae non ab homine neque per hominem didicerunt, sed per Spiritum
sanctum repente docti sunt; recte in eodem canonicae auctoritatis apice
mihi patres sunt: et quia tu istos audire non vis, dico revera, quia non
vis audire Deum. Et ecce habebo lapides molares duos ad molendum verbi
Dei frumentum, et faciendum panem vivificum: tu autem, qui Moysen et
prophetas te audire profiteris, quos tamen non vere audis, Apostolos
autem neque audis, neque audire te velle profiteris; unum tantummodo
habes lapidem, inferiorem, otiose jacentem; unde nec facis farinam: id
est eam quam in Scripturis et habere putas, auctoritatem non invenis
tutam. Ago nunc, ut dixi, noli stare foris, nec invideas stolae, et
calceamentis, et annulo, fidei signaculo, quae mihi poenitenti filio
Pater dedit, sed veni intus, et esto socius gaudii, particeps convivii.
Quod si non facis, exspectabo, et sustinebo indignationem tuam, donec
egressus Pater ipse te roget (Luc. XV), et interim dicam ad gloriam
ejusdem patris: Annulus meus mihi, annulus meus mihi.
|
|