CAPUT 20

“Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis.”

“Ille,”

inquam, talis tam verus et tam idoneus testis

“me clarificabit, quia de meo accipiet,”

id est, de eo quod scriptum est

“de meo accipiet, et annuntiabit vobis,”

vestro patenter insinuando intellectui. Verbi gratia meum est illud dictum in Psalmo:

“Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Postula a me, et dabo tibi gentes haereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae (Psal. II).”

De hoc meo testimonio accipiet, vobisque intimabit auctoritatem testificandi de me, quod ego Domini Dei Filius sim, non adoptatus, sed genitus, quia dixit ad me:

“Ego hodie,”

id est, in aeternitate,

“genui te,”

et quod ille jusserit mihi nunc facio, postulare gentes; quod, inquam, nunc facio in istis diebus carnis meae, preces supplicationesque ad eum, qui me salvum facere possit a morte, cum clamore valido ac multis lacrymis offerens (Hebr. IX), et profecto mox pro mea reverentia exaudiet me:

“Dabo, inquiens, tibi gentes haereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.”

Hoc profecto meum est, et quoties tale quid annuntiabit, vel aperiet vobis,

“de meo accipiet,”

quia cum ego Verbum Dei sim, omnes Scripturae Dei meae sunt, testimonia mea sunt. Et hoc faciens, ille utique me clarificabit, testimonium perhibens de me, ut vos quoque in omni praetorio, in omnibus synagogis, vel conciliis, talem habentes vel advocatum vel prolocutorem, testimonium perhibeatis quod ego Filius Dei sim, et quod omnes gentes, omnesque termini terrae haereditas vel possessio mea jure sint. Quaerat forte aliquis, cur non dixerit: Mea accipiet, sed

“de meo accipiet, et annuntiabit vobis.”

At ipse continuo: