Rupertus Tuitiensis

PROLOGUS RUPERTI IN LIBROS DE SANCTA TRINITATE ET OPERIBUS EJUS


CAPUT 1

Facies Moysi cum ubique ex collocutione Dei splendida sit, et idcirco figurativis cum vocibus sensum suum, qui per faciem intelligitur, velare oportuerit, tum vero in creatione mundi tanti splendoris est, quantum ferre nequaquam potuissent universi filii Israel, nisi illum grossiori textu litterae, quasi pannis infantiae, obvolvisset. Narrat enim nobis, in quantum homo ex praedicta Dei collocutione discere potuit, illam ineffabilem genituram Filii Dei, de qua dicit ipse Deus Pater in David: Eructavit cor meum verbum bonum, dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribae velociter scribentis (Psal. XLIV). Nihilominus et illos septem spiritus Dei dinumerat, quos hodie missos in omnem terram sancta catholica novit Ecclesia, scilicet spiritum sapientiae et intellectus, spiritum consilii et fortitudinis, spiritum scientiae et pietatis, et spiritum timoris Domini. Haec sine dubio si absque velamine palam omnibus scripsisset, sicut nunc ubique in toto mundo praedicatum est, ex quo jam glorificato Jesu et Spiritu dato, revelata facie gloriam Domini speculari licet (II Cor. III), profecto nimis cornutam faciem, nimium Dei splendorem impatientibus lipporum oculis objecisset. At ille velamen talis litterae suae faciei prudenter oppandit: Dixit Deus: Fiat, et factum est (Gen. I). Septies dixit, et septies dictionis suae bonitas sibi complacuit, et septimo die requievit (ibid.). Hoc tatis litterae velamine subjecto invenies illud quod ait: Dixit Deus: Fiat, hoc ipsum esse quod ait Pater in David: Eructavit cor meum verbum bonum, vel quod dixit evangelista Joannes de Verbo, quod in principio Deus apud Deum erat, omnia per ipsum facta sunt (Joan. I). Porro septem boni operis ejus species, septem dies Dei sunt, quia videlicet propter bonitatem suam, quae est septiformis Spiritus sanctus, hoc Verbum de corde suo Pater genuit, quia septies dixit, et dicendo septem opera valde bona fecit (Gen. I). Licet autem futura sit octava dies, nihilominus tamen operis Dei septem sunt dies, quia videlicet homo, cujus universalis resurrectio dies octavus est, non in alia, sed in ipsa qua conditus fuit specie, resurrecturus est.