CAPUT V. De eo quod ait:

“Tu et filii tui portabitis iniquitatem sanctuarii,”

quod per hoc onus significetur sacerdotii Christi, quo super se tulit peccata mundi.

(CAP. XVIII.)

“Proinde continuo sequitur Dominus dicens ad Aaron: Tu, et filii tui, et domus patris tui tecum, portabitis iniquitatem sanctuarii.”

Et rursum:

“Tu et filii tui simul sustinebitis peccatum sacerdotii vestri.”

Ac deinde tertio.

“Tu autem et filii tui ministrabitis in tabernaculo testimonii. Excubabuntque Levitae ad praecepta tua, et ad cuncta opera tabernaculi,”

etc. Trina repetitio divinae positionis vel ordinationis vehemens confirmatio est. Sic in virga florente fructumque ferente, mysterium incarnationis Christi Filii Dei signatum est, sic in ordine vel officio hujus portantis iniquitatem sanctuarii, sustinentis peccata sacerdotii sui, mystice signatur onus vel opus ejusdem Christi veri sacerdotis, in quo Dominus posuit iniquitates omnium nostrum, sicut propheta praedixit (Isa. LIII). Qualis Levitarum aut sacerdotum in ministerio debeat esse religio vel distinctio, quae vel qualia suscipi debeant a populo, qualis victimae debeat esse religio, hic sacra lex recapitulando commemorat, nam cuncta haec superius uberius dixerat, atque idcirco his omissis jam proficiscamur ad alia. Neque enim hic aliud significat vacca rufa aetatis integrae, in qua nulla sit macula, nec portaverit jugum, quae et educta immoletur, vel comburatur extra castra; non, inquam, hic aliud vacca rufa, quam in Levitico vitulus immaculatus, eodem ritu immolandus significat, nisi quod hic sexus femineus maternam charitatem designat Christi, qua pro nobis factus obediens Patri, salutem nostram in angustia sua parturivit.