|
Quando inventum fuerit in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est
tibi, hominis cadaver occisi, et ignoratur caedis reus, egredientur
majores natu et judices tui, et metientur a loco cadaveris singularum
per circuitum spatia civitatum, et quam viciniorem caeteris esse
perspexerint, seniores civitatis ejus tollent vitulam de armento, quae
non traxit jugum, nec terram scidit vomere, et ducent eam ad vallem
asperam atque saxosam, quae nunquam arata est, nec sementem recepit, et
caedent in ea cervices vitulae, etc. Praesentis loci mysterium majores
nostri, judices nostri, scilicet apostoli sancti, hoc modo impleverunt.
In terra quam Dominus Deus ipsorum dedit illis, id est in sanctarum
plenitudine Scripturarum, quas ut intelligerent, Dominus Jesus sensum
aperuit illis (Luc XXIV), cadaver hominis occisi invenerunt, id est
sacrilegium eorum qui occiderunt, et ejus qui occisus est Christi Filii
Dei veritatem atque innocentiam, causam quoque intellexerunt. Sed
quodammodo igonorabatur caedis reus, tum quia Judaei non ipsi manibus
suis occiderunt, sed gentilibus occidendum tradiderunt, tum quia non se
Christum regem suum, sed magum atque maleficum hominem occidisse
pertinaci concertatione defendunt. Quid igitur? Exierunt et a loco
cadaveris mensi sunt singularum per circuitum spatia civitatum. Locus
cadaveris sive locus caedis in illa terra, quam Dominus Deus dedit, in
illa Scriptura sancta, cujus intelligentiam Christus tribuit, locus,
inquam, caedis ille est Scripturae locus quicunque manifeste passionem
exprimit Redemptoris. Verbi gratia: Sicut ovis ad occisionem ducetur, et
quasi agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum (Isai
LIII). Item: Post hebdomadas sexaginta duas occidetur Christus (Dan.
IX). Hoc tali loco animadverso, viciniorem gratiae vel saluti esse
perspexerint civitatem, sive Ecclesiam gentium, quam populum Judaeorum.
Cum enim dixisset Isaias, quod jam praedictum est: Sicut ovis ad
occisionem ducetur etc., qui locus caedis Christi est, confestim e
vicino subjunxit: Lauda, sterilis, quae non paris, decanta laudem, et
hinni, quae non pariebas, quoniam multi filii desertae magis quam ejus
quae habet virum, dicit Dominus (Isa. LIV). Item cum dixisset Daniel:
Occidetur Christus, ut ante jam dictum, qui itidem locus caedis Christi
est, continuo subjunxit: Et non erit ejus populus, qui eum negaturus est
(Dan. IX). Igitur secundum positionem terrae, secundum sacratissimum
textum Scripturae divinae, vicinior civitas haec, quam illa loco
cadaveris est, propinquior gratiae Christi gentilis quam Judaicus
populus est. Quid proinde facient seniores hujus civitatis? Tollent,
inquit, vitulam de armento, quae non traxit jugum, nec terram scidit
vomere, et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam, quae nunquam
arata est, nec sementem recepit, et caedent in ea cervices vitulae.
Vitula lasciva, vitula male libera, nulloque divini cultus jugo assueta,
caro erat nostra, bruta et vitiosa. Ut ergo non imputaretur nobis
sanguis hominis occisi, oportebat caedere cervices hujus vitulae, id est
superbiam carnis, membra vel opera carnis mortificare in valle aspera
atque saxosa, id est in humilitate ac laboriosa poenitentia, et sic
lavare manus, id est baptizari in morte Christi Jesu. Unde et protinus
subditur: Et venient majores natu civitatis illius ad interfectum, et
lavabunt manus suas super vitulam, et dicent: Manus nostrae non
effuderunt hunc sanguinem, nec oculi viderunt. Sed nunquid hoc illis
quoque congruit dictum, qui sceleri Judaeorum interfuerunt, qui
crucifigendum hominem illum acclamaverunt, et postea manus suas
laverunt? Nunquid et ipsi dicere possunt: Manus nostrae non effuderunt
hunc sanguinem, nec oculi viderunt? Plane hoc et ipsi veraciter dicere
potuerunt, quia lavando manus suas alterati sunt. Omnes, qui in Christo
Jesu, omnes qui in morte Christi Jesu baptizati sunt, sic innovati sunt,
imo sic alterati sunt, ut jam non sint ipsi qui fuerunt a Deo, ut dicat
Apostolus: Consepulti sumus cum illo per baptismum in mortem, ut quomodo
surrexit Christus a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate
vitae ambulemus (Rom. VI). Item: Christo confixus sum cruci; vivo autem
non jam ego, vivit vero in me Christus (Gal. II). Igitur ipsi qui
sanguinem Christi fuderunt, et postea poenitentiam egerunt, baptizati in
nomine ejus, postquam sic laverint, et sic lavando alterati fuerint,
recte et veraciter dicant: Manus nostrae non effuderunt hunc sanguinem,
nec oculi viderunt; propitius esto populo tuo Israel quem redemisti,
Domine, et non reputes sanguinem innocentem in medio populi tui Israel.
Nihilominus a nobis, qui eramus longe, sed supradicto modo secundum
mensoris funiculum facti sumus prope, aufertur reatus sanguinis, et
alieni sumus ab innocentis cruore qui fusus est, cum fecerimus quod
praecepit Dominus. Caeterum non faciendo hoc, et non credendo in eum qui
occisus est, eis qui occiderunt consentiremus, atque idcirco sanguis
ejus juste a nobis exigeretur.
|
|