CAPUT IV. De officio ejusdem diei.

Totum missae officium illud personat, quod per eamdem passionem Domini erat futurum, videlicet quod deserendum erat vetus sacerdotium Judaeorum, per ipsum Novi Testamenti mediatorem, novique sacrificii pontificem. Quod et sanctum Evangelium mystice significat, et praecurrens apostolica lectio manifeste denuntiat. Nam cum dixisset Evangelista: Tulerunt lapides Judaei, ut jacerent in eum, statim adjecit: Jesus autem abscondit se, et exivit de templo (Joan. 8).

“Et quid abscondendo se, ait B. Gregorius , Dominus designat, nisi quod eis ipsa veritas absconditur, qui ejus verba sequi contemnunt? Eam quippe, quam non invenit humilem, veritas fugit mentem.”

Hoc ergo innuit, quod templum et universa Judaeorum sancta, propter superbiam et duritiam cordis eorum deserturus esset, cunctaeque praesides templi virtutes quas Josephus testatur auditas esse, dicentes: Transeamus ex his sedibus, essent meliores aditurae sedes, quas inhabitante Domino et ipsae protegerent. In lectione autem Epistolae dicit Apostolus: Christus assistens pontifex futurorum bonorum, per amplius et perfectius tabernaculum non manufactum (Hebr. IX), etc. Quibus dictis aperte declarat, ad quae meliora de templo Judaeorum exiens pontifex noster emigraverit. Introitus vero: Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta (Psal. XLII), etc. Itemque illud in graduali: Eripe me de inimicis meis (Psal. XVII), voces sunt ejus exeuntis templo et orantis secundum humanitatem, ut manifesto discrimine discernatur causa ejus, scilicet fides Evangelii a justificationibus legis, quod et factum est in eo, quod et templum destructum est, et sacrificia Judaeorum abolita sunt. Nam etsi stetisset potentia Judaici regni, cultusque templi veteris majori fuissent impedimento Christianae fidei, quia non facile discernere possent carnales, et infirmi vacuitatem veteris sacerdotii, si fulciretur prosperitate et gloria temporali. Quomodo ergo prius mortuus est Moses, et postmodum filii Israel Jesu duce transierunt Jordanem, sic expediebat prius destrui templum, vetusque sacerdotium ut absque scrupulo ad salutarem Christi transiremus baptismum. Quod autem in graduali sequitur: Doce me facere voluntatem tuam (Psal. CXLII), illud est quod cum imminente mortis articulo, dixisset orans:

“Mi Pater, si possibile est, transeat a me calix iste (Matth XXVI),”

postulans, non timore patiendi, sed misericordia prioris populi, ne ab illis propinatum biberet calicem, unde et signanter non dixit, Transeat a me calix, sed

“calix iste.”

Cum, inquam, hoc orasset, revertens in semetipsum, quod ex hominis persona trepidanter renuerat, ex Dei Filiique confirmat:

“Verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu (ibid.).”

Deinde, tanquam si requiras cur de templo aversus et iratus exierit, sequitur in tractu; Saepe, inquiens, expugnaverunt me a juventute mea (Psal. CXXVIII), id est ab Ecclesiae primordiis,

“a sanguine Abel justi (Matth. XXIV),”

saepe, inquam, expugnaverunt me, in membris meis, in corpore meo, quod est Ecclesia, occidendo prophetas, et lapidando eos, qui ad se missi sunt (Matth. XXI),

“et prolongaverunt iniquitatem suam (Psal. CXXVIII)”

perseveranter occidendo usque ad meipsum, de quo nunc dicunt:

“Hic est haeres, venite, occidamus eum, et nostra erit haereditas (Matth. XXI).”

In offerenda: Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo (Psal. CX), praemium reposcit obedientiae,

“factus obediens usque ad mortem (Philip. II),”

dum dicit secundum formam servi:

“Retribue servo tuo, ut vivam (Psal. CXVIII),”

id est ut resurgam, et tunc custodiam, id est custodiri faciam, sermones tuos, vivifica me secundum verbum tuum (ibid.), id est per inhabitantis in me verbi tui potentiam. Sequens versus juxta evangelica verba, quae praedicta sunt: Quis ex vobis arguet me de peccato? Qui est ex Deo, verba Dei audit (Joan. VIII), immaculatos beatificat,

“qui ambulant in lege Domini, et scrutantur testimonia ejus (Psal. CXVIII).”

Alius quoque versus, viam veritatis elegi, totus vocalis, dictis elegans neumisque canorus, vox est devotae fidei, conterritae et excitatae de hoc, quod paulo ante audivit: Si veritatem dico, quare non creditis mihi? (Joan. VIII.) Cum enim hunc Ecclesiae chorus cum vociferatione extollit, exsilire videtur de coetu illorum qui coarguuntur non credentes veritatem dicenti, quique propterea verba Dei non audiunt, quia ex Deo non sunt, apprehendensque vexillum veritatis: Da mihi, inquit, intellectum (Psal. CXVIII), etc. Juxta quod alibi dicunt apostoli:

“Adauge nobis fidem (Luc. XVII).”

Communio. Hoc corpus quod pro vobis tradetur (Matth. XXVI), notissima et percelebris est vox haec summi sacerdotis Christi, novi testamenti mediatoris, de templo saepe dicto egressi, et secundum praeeuntis Epistolae dicta, neque per sanguinem hircorum aut vitulorum, sed per proprium sanguinem introeuntis semel in sancta (Hebr. IX). Cujus sacerdotii, quia beatus Petrus primus haeres, primusque post Christum tempore, et dignitate pontifex est, quem et dicentem:

“Sequere me (Joan. XXI),”

secutus est simili more cinctus, et quo nolebat abductus, recte ad ipsum statio praesenti officio praescripta est.