|
Quam diligens Jacob, ait: Serviam tibi pro Rachel filia tua minore
septem annis. Respondit Laban: Melius est ut tibi eam dem, quam viro
alteri, etc. Hoc proprium hujus patriarchae est quod in peregrinatione
pro uxore ducenda, semeptisum tradens spontaneo servitio, subditus fuit;
neque enim hoc de aliquo caeterorum legimus alicubi sicut et patris ejus
illud quod a patre suo ad immolandum ductus est (Gen. XXII), et filii
ejus Joseph, quod a fratribus suis venditus (Gen. XXXVII), emptoribus
suis in fame praevenit, proprium fuit. In quibus omnibus manifeste
singuli, ut sterilibus erant matribus, Dei dono progeniti, propriam
praetulere similitudinem nascituri de Virgine Christi Filii Dei. Quaenam
fuit servitus, qua ille pro Rachel, id est, pro Sinagoga servivit? Nempe
illa de qua dicit Apostolus: Quia, cum in forma Dei esset, non rapinam
arbitratus est esse se aequalem Deo, sed semetipsum exinanivit, formam
servi accipiens (Phil. II). An non servire mundo fuit, poenitentiam
agere, imo et poenitentiae baptismo baptizari propter peccata mundi, ut
juxta prophetam, illa projiceret in profundum maris (Mich. VII),
tandemque in crucem ascendendo servilia portare onera saeculi, id est,
super se tollere peccata mundi, quibus erat gravatus? Hujus servitutis
merces Rachel, id est, Synagoga esse debuit; illam namque propter patres
amavit Christus, et propter illam ad servitutem se venisse testatur, cum
dicit: Non sum missus, nisi ad oves quae perierunt domus Israel (Matth.
XV). Sed enim Laban pro Rachel Liam subintroduxit, quia videlicet
subsistente Synagoga Ecclesia gentium de toto mundo quasi nescientis ad
Christi thalamum introivit; dum populus, quem, juxta Psalmistam, non
cognovit (Psal. XVII), vel gens quae juxta Isaiam, nomen ejus non
invocavit (Isai. LV), ad servitium ejus, ad delicias amoris ejus, id
est, ad Spiritus sancti gratiam properavit.
|
|