CAPUT II. De confusione linguarum, nativitate Abraham, et secundo promissionis verbo, quod in semine ejus benedicendae essent omnes gentes.

Divisae jam erant insulae gentium in regionibus suis, tam a filiis Japhet et filiis Sem quam et filiis Cham. Enumeratis quippe filiis Japhet, statim subjunctum est:

“Ab his divisae sunt insulae gentium in regionibus suis, unusquisque secundum linguam suam, et familias in nationibus suis (Gen. X).”

Item, enumeratis filiis Cham:

“Hi filii Cham, inquit, in nationibus et linguis et generationibus, terrisque et gentibus suis (ibid).”

Deinde enumeratis filiis Sem secundum cognationes et linguas et regiones in gentibus suis statimque praemittens:

“Hae familiae Noe juxta populos et nationes suas. Ab his, inquit, divisae sunt gentes in terra post diluvium.”

Quam autem ob causam in linguas dissonas eaedem gentes divisae sint, continuo Scriptura narrat, videlicet quia facere civitatem et turrim, cujus culmen ad coelum pertingeret, volebant per nimiam superbiam, quam ibidem Scriptura denotat nominando illos filios Adam, ait enim:

“Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam aedificabant filii Adam (Gen. XI).”

Ille cum dicit, filii Adam, procul dubio subintelligendum est ac si diceret, imitatores Adam, qui Dei similitudinem appetivit, non per verbi Dei obedientiam, sed per mentis suae superbiam. Illa divisio sive confusio linguarum, accidit in diebus Phaleg, qui et idcirco appellatus est Phaleg, quia in diebus ejus divisa est terra, ut jam dictum est. Anni fere centum nonaginta successerunt post illam divisionem linguarum hominum, et natus est Abraham, ad quem incarnationis suae desiderabilem fecit promissionem unicum et indivisibile Dei verbum, dicente Deo ad illum:

“Egredere de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui, et veni in terram, quam monstravero tibi, faciamque te in gentem magnam, et benedicam tibi, et magnificabo nomen tuum, erisque benedictus, atque in te benedicentur universae cognationes terrae (Gen. XII).”

Sive ut alibi dixit:

“Et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae (Gen. XXII).”