CAPUT 4

“Et clamavit voce magna, quemadmodum cum leo rugit.”

Ponendo pedes suos angelus iste dexterum super mare, sinistrum autem super terram, sicut jam dictum est, voce magna clamavit, quia praedicatores suos constituendo, vocem evangelicam, quam totus orbis audiret, mirabiliter edidit. Quomodo vel quam magna voce clamavit? Ita, inquit,

“quemadmodum cum leo rugit.”

Vere quemadmodum cum leo rugit. Nam et hoc patriarcha Jacob praedixerat iis verbis:

“Catulus leonis Juda, ad praedam, fili mi, ascendisti; requiescens accubuisti, ut leo et quasi leaena (Gen. XLIX).”

Et propheta Amos:

“Dominus de Sion rugiet, et de Jerusalem dabit vocem suam (Amos I).”

Et multis aliis prophetarum dictis hujusmodi praedicatur hoc ipsum quod nunc dicitur,

“quemadmodum cum leo rugit.”

Aiunt qui de naturis scripserunt, quia ad vocem sive rugitum leonis omnia contremiscunt, et cuncta animantium natura terretur. Hinc est illud prophetae:

“Leo rugiet, quis non timebit?”

et statim ostendens quid per hanc similitudinem velit intelligi:

“Dominus Deus, inquit, locutus est, et quis non prophetabit?”

(Amos III.) Itaque et sic sciendum et subintelligendum est, clamorem hujus angeli sic magna voce clamantis,

“quemadmodum cum leo rugit,”

illum fuisse clamorem passionis vel mortis ejus, quo infernus contremuit, et coelum patefactum est, patuitque janua coeli, sive paradisi animabus prorumpentibus effractis claustris inferni, tremuitque terra, et aperta sunt monumenta, multaque sanctorum qui dormierant surrexerunt corpora (Matth. XXVII), cunctaque bestiarum natura, id est, malignorum spirituum territa est potentia, et sicut illic prophetice dictum est:

“Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit?”

(Amos III.) Omnis prophetia, cunctorum prophetarum oracula consonuerunt, et quid vellent, aperuerunt, ad tantum tam magni clamorem Angeli illius. Unde et protinus sequitur:

“Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas.”

Quid enim sunt septem tonitrua, quo numero plerumque et maxime in hoc libro significatur universitas, nisi omnium qui a saeculo sunt sanctorum prophetarum oracula? Eorum profecto voces prius sic erant tanquam tonitrua, quia sicut tonitruum, et terribiliter sonat, et tamen articulatum sive intelligibilem sonum non dat; sic voces legis et prophetarum prius et terribiliter sonabant, et tamen quid eisdem vocibus significaretur, populares non intelligebant. Exempli gratia: In cantico Deuteronomii scriptum est:

“Levabo ad coelum manum meam, et dicam, vivo ego in aeternum; si acuero ut fulgur gladium meum, et arripuerit judicium manus mea. Reddam ultionem hostibus meis, et iis qui oderunt me retribuam (Deut. XXXII).”

Qui illic loquebatur, dicens:

“Levabo ad coelum manum meam,”

et caetera: Ipse est angelus iste, de quo hic postmodum dicitur:

“Et angelus quem vidi stantem, levavit manum suam in coelum,”

et reliqua. Amplius autem hic pro exemplo resplendet illud dictum in Osee:

“Vivificabit nos post duos dies, in die tertia suscitabit nos (Ose. VI).”

Hoc etenim pulchre in sensu contingit illud quod nunc dictum est,

“et clamavit voce magna quemadmodum cum leo rugit;”

rugitus quippe leonis hanc vim habet, ut tradunt physiologi. Cum genuerit leaena catulum, tribus diebus et tribus noctibus, catulus dormit, et tunc demum patris fremitu veluti tremefactus cubilis locus, suscitare dicitur catulum dormientem. Quod si ita est, nimirum magna similitudinis causa est cur merito nunc dici debuerit,

“quemadmodum cum leo rugit,”

quia videlicet sic nostra in Christo natura tribus diebus et tribus noctibus somno mortis obdormierat, et tunc demum divinitatis potentia veluti fremitu leonis tremefactus est sepulcri locus, et surrexit qui fuerat mortuus homo in Deo assumptus, in quo et nos omnes surreximus. Haec et iis similia profecto prius erant tonitrua, id est, soni sive voces quasi inarticulatae, eo quod mysteria continerent nondum intelligibilia, sed postquam Angelus iste tali modo clamavit, facta sunt intelligibilia, aperiente illo sensum discipulis suis ut intelligerent Scripturas (Luc. XXIV). Ait ergo:

“Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas.”

Sequitur: