|
|
“Quare loquelam meam non cognoscitis? quia non potestis audire sermonem
meum.”
|
|
Haec loquela mea est, et hoc testimonium meum,
|
“quia ego sum lux mundi, et quia solus non sum, sed ego, et qui misit me
Pater et quia ego non de deorsum, neque de hoc mundo, ut vos, sed de
supernis sum, et quia principium ego sum, qui et loquor vobis, et quia a
Deo processi et veni. Neque enim a meipso veni sed ille me misit.”
|
|
Quare istam loquelam meam non cognoscitis? Quare in statera rationis non
appenditis, ut sciatis, utrum vera an falsa sit? Nunquid legem non
habetis docentem et signum vobis dantem, quo cognoscere debeatis verbum
prophetae quem Deus non misit? Habetis plane, sed hoc interest quod non
potestis audire sermonem meum, videlicet prae odii magnitudine, quo
|
“vobis gravis sum ego ad videndum et sermo meus ad audiendum.”
|
|
Non ergo mirum quod loquelam meam non cognoscitis, quia nolentes
intelligere, nimis ad audiendum impatientes estis. Omnes, quorum Deus
Pater est, sic possunt audire sermonem meum, quomodo potest esuriens
delectabilem capere cibum. At vero si vobis est loquela mea sicut
sarcina in via (Eccli. XXI), et auditum sermonis mei ferre non
sustinens, grave cor vestrum, quasi prae labore succumbit. Quis igitur
pater vester sit, ego hactenus tacui, et vobis moleste interpellantibus
ac dicentibus:
|
“Semen Abrahae sumus, liberi sumus, pater noster Abraham est, silui;”
|
|
jam nunc vobis Deum Patrem vestrum esse mendaciter jactitantibus sicut
parturiens loquor.
|
|