CAPUT XIV. Quod Moyses populo carnes et panes promittit, cum Dominus solummodo de panibus dixerit; et quare dictum sit:

“Vespere scietis . . . mane videbitis.”

“Dixeruntque Moyses et Aaron ad omnes filios Israel: Vespere scietis quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti, et mane videbitis gloriam Domini. Audivit enim murmur vestrum contra Dominum: nos vero quid sumus quia mussitastis contra nos? Et ait Moyses: Dabit Dominus vobis vespere carnes edere, et mane panes in saturitatem,”

etc. Notandum quod cum Dominus de panibus solummodo dixerit:

“Ecce ego pluam vobis panes de coelo,”

Moyses ad populum mandata perferens, quasi de suo, carnes promittit:

“Dabit, inquiens, Dominus vobis vespere carnes edere, et mane panes in saturitatem.”

Et quidem Dominus inferius loquens ad Moysen:

“Loquere, ait, ad filios Israel, vespere comedetis carnes,”

etc. Verumtamen ex Moysi prius quam ex Domini ore vespertinas carnes promitti audimus. Quid ergo per carnes, nisi vetera sacrificia, quid per manna, nisi novum sacrificium accipimus? Etenim sicut jam superius petractatum est et prophetae testantur, illa Dominus sacrificia promisit fieri, non jussit; hoc autem novum corporis et sanguinis sui sacrificium per semetipsum tradidit, et

“hoc facite in memoriam meam (Luc. XXII),”

dixit. Recte igitur saturitatem panis prius ipse Dominus, et deinde Moyses, pollicitus est. Quid autem per vesperam nisi vetustam, quid per mane nisi novam novae vitae claritatem intelligimus?

“Ad vesperam (inquit Psalmista) demorabitur fletus, et ad matutinum laetitia (Psal. XXIX).”

Nam quia circa vesperam primus Adam, inobediens convictus et judicatus, in hanc mortalitatem devenit, matutino autem novus Adam, obedientia peracta, in immortalitatem atque incorruptionem resurrexit: recte hic per vesperam veterem vitam, in qua carnes taurorum et sanguinem hircorum sacrificaverunt Judaei; per mane autem novam vitam intelligimus, in qua, praecurrente summo sacerdote Christo, sacrificant, et pane coeli saturantur Christiani. Ad illam vesperam demorabatur fletus cunctis ad inferos descendentibus, ab hoc autem matutino laetitia est, quia coelum patet, paradisus apertus est. Dicat itaque:

“Vespere scietis, quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti, et mane videbitis gloriam Domini . . . Vespere comedetis carnes, et mane saturabimini panibus.”

Ac si dicat: Quoniam recordati estis, quia sedebatis super ollas carnium, tota ista vespera, quae lucifluum Christi adventum praecurrit, carnalibus sacrificiis, qualibus avelli non potestis, vobis inservire licebit: ita tamen, ut per illa sciatis et memoriae repraesentetis, quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti, verbi gratia, per vespertinam immolationem agni paschalis, et

“mane videbitis gloriam,”

id est, gloriosam resurrectionem Domini, cujus comparatione gloria non est, quod eduxit vos de terra Aegypti.