CAPUT 6

“Venit ergo Simon Petrus sequens eum, et introivit in monumentum, et vidit linteamina posita et sudarium, quod fuerat super caput ejus non cum linteaminibus positum, sed separatim involutum in unum locum.”

Fidelis sermo. Qui primus venit et non introivit, sola linteamina vidit, qui autem posterior venit et introivit, non tantum linteamina, sed et sudarium quod fuerat super caput Domini vidit. Quid sibi vult hoc, nisi quia nos gentes, qui Judaeis foris remanentibus credendo introivimus, non solum illud attendimus quod pro hominibus pertulit Dei Filius, quod natus ex femina laboravit in carne et crucifixus est ex nostra infirmitate, sed illud etiam quod est et erat Deus antequam fieret vel assumeret de nostro in quo pateretur? Sudarium namque quod fuerat super caput ejus, recte illud significat,

“quod erat in principio Verbum, quod erat apud Deum, quod erat Deus (Joan. I).”

Hoc utrumque videt et adorat, qui posterior venit et introivit gentium populus; adorat, inquam, et confitetur quia Christus Dominus et Verbum Patris est per quod factus est mundus, et caro vel Filius hominis est, per cujus passionem salvatus est mundus. At ille qui introire non vult, sola vidit linteamina, quia solam attendit tribulationem, qua cingi vel constringi potuit vera ejus humanitas, et hoc habet scutum cordis, ut vere incipiens, dum dicit, quia non est Deus qui mori potuit. Sudarium ergo iste non vidit. Sed quid est quod sequitur, non cum linteaminibus positum, sed separatim involutum in unum locum? Hoc plane illud est quod catholica fides confitetur, quia passibilis quidem homo, sed impassibilis erat, ut semper est, Deus unus idemque Christus. Non positum erat sudarium cum linteaminibus, quia videlicet nostris doloribus, quos secundum hominem tulit, secundum seipsum non ingemuit Deus. Separatim ac seorsum stetit a cunctis angoribus non substantiae disjunctione vel duplicitate personae, sed dispari sensu, et magna diversitate utriusque naturae. Quin et involutum erat sudarium, profecto significans Christi divinitatem, nec initium, nec terminum habere, quia videlicet sic nec coepit, nec desinit esse Deus, quomodo rei quae involuta est, nec initium, nec finis cernitur. Sed in uno loco quid est, nisi quia in scissura mentium Deus non est? Una columba (Cant. VI), unum est corpus Christi in Ecclesia. Et in hunc solum et unum locum sacramentum veritas est, quae scindi vel dividi non potest. Igitur solum quod infirmum est Dei populus ille vidit, qui sic offensus, quasso pede substitit et foris remansit. Sed quia sequitur: