IN EXODUM LIBER TERTIUS



Index

CAPUT PRIMUM. Quomodo, juxta Paulum, monemur ne, sicut multi filii Israel in nube et mari baptizati, sic nos in Christo baptizati, malis operibus baptismi gratiam perdamus.

CAPUT II. Quomodo juxta aquas Mara Dominus populum tentaverit.

CAPUT III. Quod Moyses sedulus nutritius, filios Israel tanquam parvulos exceperit, et quid aquae Mara significent.

CAPUT IV. Quid per Elim, quid per duodecim fontes, quid per septuaginta palmas significetur.

CAPUT V. De murmuratione filiorum Israel pro carnibus, et de specie mannae.

CAPUT VI. De ordine praeposterato, an prius panis petentibus datus sit et post aqua de petra percussa secundum historiam, an e converso secundum Prophetam.

CAPUT VII. An congrue juxta mysticum sensum tatis historicus ordo potuerit a Propheta praeposterari.

CAPUT VIII. Quando dicit Apostolus: “Omnes eamdem escam spiritualem manducaverunt,” etc; et Christus dicit Judaeis: “Non Moyses dedit vobis panem de coelo, sed Pater,” etc., utrum figurae et res in hoc idem sint.

CAPUT IX. Quid significet quod murmurantes contra Moysen dixerint: “Sebebamus super ollas carnium,” etc.

CAPUT X. Quis sit ille panis, quem de coelo pluebat Dominus filiis Israel in deserto.

CAPUT XI. Mystice de eo quod dictum est: “Egrediatur populus, et colligat quae sufficiunt per singulos dies.”

CAPUT XII. De eo quod dictum est: “Ut tentem eum, utrum ambulet in lege, an non.”

CAPUT XIII. Quod in Sabbato non colligebant, sed de manna reposito die sexta, manducabant, et de duplici Sabbato.

CAPUT XIV. Quod Moyses populo carnes et panes promittit, cum Dominus solummodo de panibus dixerit; et quare dictum sit: “Vespere scietis . . . mane videbitis.”

CAPUT XV. Quid significet quod “coturnix castra, et ros per circuitum castrorum” operuerit superficiem terrae in similitudinem pruinae, dicentibus filiis Israel: “Manhu.”

CAPUT XVI. Quod filii Israel tentati a Domino, in tribus rebus infideles reperti sunt.

CAPUT XVII. Quod non secundum quantitatem portionis corporis aut sanguinis Christi, alius plus, alius minus colligat de gratia Spiritus sancti.

CAPUT XVIII. De eo quod dictum: “Nullus relinquat ex eo usque mane,” et quod avari colligentes, in Deo spem suam non ponant.

CAPUT XIX. Quod Judaeis de suis non gloriandum meritis, et quae sit percussa petra, e qua emanavit aqua.

CAPUT XX. De puana Amalec contra Israel prima; quomodo Moyse orante superatus sit.

CAPUT XXI. De eo quod dictum est Moysi: “Scribe hoc in libro,” etc.

CAPUT XXII. Quod Moyses cognati sui consilia audiverit, juxta sententiam Salvatoris, “quia filii hujus saeculi prudentiores,” etc.

CAPUT XXIII. Quod Moyses Deo immolavit, in signum quod ab eo missus est.

CAPUT XXIV. Quomodo simul impleti sunt dies Pentecostes Judaeorum, et dies Pentecostes apostolorum.

CAPUT XXV. De his quae mystice gesta sunt juxta montem Sinai.

CAPUT XXVI. De eo quod dictum est: “Estote parati in diem crastinum, ne appropinquetis uxoribus vestris.”

CAPUT XXVII. Quid significet quod sanctificationis praeparatio mandatur in diem tertium.

CAPUT XXVIII. De eo quod dictum est: “Omnis qui tetigerit montem, morte morietur.”

CAPUT XXIX Quomodo dictum sit: “Cum coeperit clangere buccina, tunc ascendant in montem,” cum supra contrarium dictum sit.

CAPUT XXX. Quid significet mons Sion, juxta sententiam Apostoli. Et quid intelligendum sit per hoc quod dictum est “Bestia si tetigerit montem, lapidibus opprinetur.”

CAPUT XXXI. Decalogus praeceptorum, et cur dictum sit in fine: “Non concupisces,” cum omnium malorum radix sit cupiditas; et de charitate.

CAPUT XXXII.Quod praeceptorum quatuor pertinent ad dilectionem Dei, sex vero ad dilectionem proximi.

CAPUT XXXIII.De eo quod dictum est: “Populus videbat voces et lampades,” etc. Quid altare de terra sine gradibus.

CAPUT XXXIV. Quod recte post praecepta judicia ponantur.

CAPUT XXXV. Quare de emptione Hebraeorum, prima judicia proponantur, et unde illis illa ingenuitas contigerit.

CAPUT XXXVI. De diverso supplicio ejus qui hominem in insidiis occidit, et ejus qui occidit inimicum suum.

CAPUT XXXVII. “Si quis per industriam,” quod homicida ab altari evellendus et morti tradendus sit.

CAPUT XXXVIII. Quod dictum est: “Ecce ego mittam angelum meum,” etc.

CAPUT XXXIX. Quomodo fecunditatem Ecclesiae repromittit, dicendo: “Non erit infecunda nec sterilis in terra tua.”

CAPUT XL. Quod sermonis Dei cum Moyse exordium, medium, et finis, idem sit.

CAPUT XLI. Quoto die lex data sit, et quod altari aedificato ad radices montis, populus trina repetitione dixerit: “Omnia verba Domini quae locutus est, faciemus.”

CAPUT XLII. De dedicatione testamenti, post aedificationem altaris in sanguine duodecim vitulorum.

CAPUT XLIII. Quod sanguis vitulorum sanguinem coelestis hominis Christi significet.

CAPUT XLIV. De eo quod dictum est: “Ascende ad me, et esto ibi.” Et de duabus tabulis lapideis, digito Dei scriptis.

CAPUT XLV. Quomodo Moyses durare potuerit sine cibo quadraginta diebus.

CAPUT XLVI Quid sit quod Moyses praecepta capescens, egressus in medium nebulae montem ascendit, et fuit ibi quadraginta diebus et quadraginta noctibus.