CAPUT XVI. De eo quod dictum est:

“Benedixit diei septimo, et sanctificavit illum.”

Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo, quod creavit Deus ut faceret. Dubiumne hoc est, quod hunc aeternitatis diem Pater benedixerit et sanctificaverit? Primus ipse benedictus et sanctificatus dicit Judaeis: Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi Scriptura: Quem Pater sanctificavit et misit in mundum, vos dicitis: Quia blasphemas, quia dixi: Filius Dei sum? (Joan. X.) Nunquid hoc sine auctoritate vel testimonio Scripturae dixit? Plane sicut interrogatus ab eisdem Judaeis dicentibus: Tu quis es? ad hanc Scripturam respexit, et dixit: Principium, qui et loquor vobis (Joan. VIII): in principio quippe non alio quam in Verbo suo creavit Deus coelum et terram. Sic nihilominus cum dixisset: Ego et Pater unum sumus (Joan. X), dicentibus illis, quod blasphemaret, et hanc respiciens Scripturam, haec dixit: Quem Pater sanctificavit et misit in mundum, vos dicitis: Quia blasphemas, quia dixi: Filius Dei sum. Non enim sic dixit quem Pater misit in mundum, et sanctificavit, ne dictum putes, de benedictione assumptae carnis, sive sanctificatione humanae naturae quam assumpsit, sed sanctificavit, inquit, et deinde misit in mundum. Et Propheta in psalmo, venturum esse hunc diem, et illuminaturum omnem mundum. Haec est, inquit, dies quam fecit Dominus, exsultemus et laetemur in ea. Et continuo: O Domine, salvum me fac, o Domine bene prosperare: benedictus qui venturus es in nomine Domini (Psal. CXVII). Hunc diem, quem fecit Dominus, benedictum dixit, eumdemque venturum esse in nomine Domini, de quo clarum certumque est, quia jam venit. Et subinde gratulabundus: Deus, inquit, et Dominus, subauditur est hic dies, et illuxit nobis. Constituite diem solemnem in condensis usque ad cornu altaris (ibid.), id est vacate a servili opere peccati, contemplando in condensis, id est multiplicitate bonorum operum, hunc diem esse principem altaris, qui cum sit Deus, et Dominus, recte debeat adorari. Quid ergo, inquis? Nonne et cunctos dies, qui jam ante hunc septimum diem descripti sunt, idem Dominus fecit? Nam nisi aliter fecisset alios, et aliter hunc, quomodo diceret, de isto solo: Haec est dies quam fecit Dominus, manifeste propriam hanc ejus esse volens differentiam, quod eum fecit Dominus. Fecit plane, sed aliter hunc, atque aliter illos fecit. Nam alios creando, hunc autem diem de semetipso fecit gignendo, videlicet quomodo diem visibilem hunc facit hic visibilis sol. Non facit enim extra se operando, sed de se ipso splendorem emittendo. Igitur iste dies quem fecit Dominus, qui tunc quidem, quando Propheta haec quae praedicta sunt de illo scripsit, venturus erat, nunc autem benedictus jam venit in nomine Domini, ipse est quem fatemur Filium Patris, ante saecula benedictum, qui est, ut Apostolus ait, Christus super omnia Deus benedictus in saecula (Rom. IX). Benedictus, inquam, et sanctificatus: Pater enim illum, ut jam dictum est, sanctificavit, et misit in mundum