|
Interea reus circum volando laborabat misericordia, sed undique obtrusa
resistit, aditumque illi denegat vitiata creatura. Quarto namque peccati
incremento fit, ut nullus veniae locus sit, scilicet cum cogitationi
opus, operi consuetudo, et consuetudini adjicitur defensio, unde et nunc
per prophetam Amos idem Dominus dicit: Super tribus sceleribus Damasci,
et super quatuor non convertam eum (Amos. I), etc. Videlicet sub
nominibus Damasci, Gazae, et Tyri, caeterarumque gentium cuilibet
peccatori tertio peccanti, Deum indulgentiam dare posse significat, quem
quarto peccantibus, nec poenitentiam, nec indulgentiam esse daturum
enuntiat. Quae peccati quatuor incrementa beatus Job mystice deplorans
in istis primis hominibus adimpleta dicit ex persona generis humani.
Quare non in vulva mortuus sum? Egressus ex utero non statim perii? Cur
exceptus genibus? Cur lactatus uberibus? Nunc enim dormiens silerem
(Job. III), etc. Peccatum namque primorum hominum, antequam pareret in
effectu operis, id est in praesumptione vetitae arboris, latebat in
secreto animi superbientis, et Deo ingrati, quemadmodum puer antequam
nascatur in mundum, coalescit intra tumentem matris uterum: nisi enim
intus prius tumuisset, sicut alio in loco jam dictum est, foris tentati
tam facile non cessisset. Item, quomodo infans editus excipitur genibus
et colligatur, et deinde ut duret blandis nutriculae lactatur uberibus;
sic iidem peccatores peccatum suum, et eamdem carnis suae poenam pro qua
nuditatem suam erubescebant, amplexati sunt, libidine oblectati, et
deinde redarguti a Deo, sibimetipsis blandientes, factum suum defendere
ausi sunt. Itaque repulsa venia, juste tandem super illos datur
sententia et primo in ipsum peccati principem a quo totius mali initium
emanavit. Nam sequitur:
|
|