CAPUT 19

“Non est discipulus super magistrum nec servus super dominum suum. Sufficit discipulo, ut sit sicut magister ejus, et servus sicut dominus ejus. Si patremfamilias Beelzebub vocaverunt, quanto magis domesticos ejus? Ne ergo timueritis eos.”

Quo respectu vel qua intentione dixerit,

“non est discipulus super magistrum, nec servus super dominum suum, sufficit discipulo ut sit sicut magister ejus, et servus sicut dominus ejus”

manifestat, subdendo,

“si patremfamilias Beelzebub vocaverunt, quanto magis domesticos ejus?”

Sufficientia haec cunctos discipulos veritatis, omnes servos Altissimi suavissime consolatur, dum traduntur in conciliis, dum flagellantur in synagogis, dum ducuntur ad reges et praesides, et odio sunt omnibus et morte afficiuntur propter nomen Domini. Amplius quaerere non debet, ne forte fiat discipulus contrarius magistro, aut servus in contrarium dissimilis domino suo, quia nil magis contrarium, quam ut discipulus superior magistro, servus major esse velit domino suo, quod est velle ab hominibus glorificari, et beneficum vocari, cum ille tantus Dominus, ab hominibus reprobatus, et Beelzebub vocatus fuerit, velle per delicias in regnum Dei [pervenire], cum ille, magister humilitatis, per mortem, mortem autem crucis, in regnum suum pervenerit. Hoc sibimet sufficere judicet perfectus discipulus et fidelis servus, ut sit sicut magister et dominus suus: qui inde magister, quod homo; inde dominus, quod Deus est. Et secundum hoc judicium respondeat adversario, si forte insultans in tribulatione dixerit: Ubi est Deus tuus? aut certe non curat te Deus tuus.