|
etc.
|
“Puer autem Samuel erat minister in conspectu Domini ante faciem Heli
sacerdotis. Porro filii Heli, filii Belial, nescientes Dominum, neque
officium sacerdotum ad populum, sed quicunque immolasset victimam,
veniebat puer sacerdotis, dum coquerentur carnes, et habebat fuscinulam
tridentem in manu sua, et mittebat eam in lebentem vel in caldarlam aut
in ollam, sive in cacabum, et omne quod levabat fuscinula, tollebat
sacerdos sibi,”
|
|
etc. Tria scelera filiorum Heli Scriptura praesentat, propter quae et
nominat eos filios Belial. Primum jam in eo est quod ait,
|
“et omne quod levabat fuscinula, tollebat sibi sacerdos.”
|
|
Non enim quidlibet secundum legem sacrificii, sed certas quasdam
portiones debebat sacerdos tollere sibi, scilicet pectusculum, et armum
dexterum; pectusculum, inquam, elevationis, et armum separationis,
quemadmodum in Levitico (cap. VII, VIII), et in Exodo (cap. XXIX)
plenius dicit. Secundum illorum peccatum est in eo quod sequitur:
|
“Etiam antequam adolerent adipem, veniebat puer sacerdotis, et dicebat
immolanti: Da mihi carnem ut coquam sacerdoti. Non enim accipiam a te
carnem coctam, sed crudam. Dicebatque illi immolans: Incendatur primum
juxta morem hodie adeps, et tolle tibi quantumcunque desiderat anima
tua. Qui respondens aiebat ei: Nequaquam. Nunc enim dabis. Alioquin
tollam vi.”
|
|
Recte dicebat immolans:
|
“Incendatur primum adeps,”
|
|
quia videlicet adipem hostiae prius incendi mos erat ex praecepto legis
Domini (Exod. XXIX; Lev. III, VII). Tertium illorum peccatum erat quod
|
“dormiebant cum mulieribus quae observabant ad ostium tabernaculi.”
|
|
Dormisse eos dicunt Hebraei cum mulieribus, eo quod post menstrui tempus
aut partus non impleto secundum legis praeceptum sacrificio, suadebant
eas ad viros suos redire, eisque commisceri. Et dormire ideo dicuntur,
quia eas dormire cum viris suis, contra legis praeceptum faciebant. Unde
idem Heli post paulutum ait:
|
“Non est enim bona fama quam ego audio, ut trangredi faciatis populum
Domini.”
|
|
Transgressionem faciebat populus, quia sacrificio non rite peracto
uxoribus suis jungebantur. Sicut enim vi extorquebant carnes ab
immolante, ita etiam extorquebant ab offerente, et idcirco sicut in
auferendis carnibus faciebant homines detrahere sacrificio Domini, ita
quoque nihilominus in conjungendis uxoribus transgredi faciebant populum
Dei.
|
“Samuel autem, inquit, ministrabat ante faciem Domini puer.”
|
|
Ac si aperte diceretur: Sacerdotibus viris contemptibile sacrificium
Domini reddentibus, reliquus hic erat unus puer, de quo tanquam paxillo
modica tota penderet restitutionis spes, in quo Dominus injuriam
patiens, aliquas honoris sui reliquias appenderet. In peccato filiorum
tam grandi pater sacerdotum princeps, qui et ipse judicabat Israel, jam
non paternam pietatem, sed zelo Dei percitus, judiciariam exercere
debuerat severitatem. Jusserat enim lex ut in causa justitiae nec pater
filio parceret.
|
“Si, inquit, genuerit homo filium contumacem et protervum, qui non
audiat patris ac matris imperium, et coercitus obedire contempserit,
apprehendent eum et ducent ad seniores civitatis illius, et ad portam
judicii, dicentque ad eos: Filius noster iste protervus et contumax est,
monita nostra audire contemnit, comessationibus vacat, et luxuriae atque
conviviis. Lapidibus cum obruet populus civitatis, et morietur, ut
auferatis malum de medio vestri, et universus Israel audiens pertimescat
(Deut. XXI).”
|
|
Quanto magis homo sacerdos, in hujusmodi semotis affectibus carnis,
filios suos ignorare, et domesticum malum viriliter amputare debuit? Nam
item dixerat Moyses in benedictione Levi:
|
“Qui dixit patri suo et matri suae: Nescio vos, et fratribus suis:
Ignoro illos, et nescierunt filios suos, hi custodierunt eloquium tuum,
et pactum tuum servaverunt, judicia tua, o Jacob, et legem tuam, o
Israel. Ponent thymiama in furore tuo, et holocaustum super altare tuum
(Deut. XXXIII).”
|
|
At ille nulla saeviens magistri disciplina, solasque patris seniles
balbutiens blanditias:
|
“Nolite, inquit, filii mei. Non est enim bona fama quam ego audio, ut
transgredi faciatis populum Domini.”
|
|
Nec vero ille per aetatem ad infantiles redierat ineptias, potiusque per
negligentiam crimina fovebat quam non habendo intelligentiam. Dixit enim
ibidem sapientibus digne audiendam gravem et maturam sententiam
|
“Si, inquit, peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus: si autem
peccaverit in Deum vir, quis orabit pro eo?”
|
|
Non, inquit, eo modo in virum quo in Deum peccatur, quia in virum
peccare peccatum qualecunque est leviorque remissio; in Deum vero
peccare, id est ab ejus cultu recedere, impietatis peccatum est,
difficiliorque remissio. Et quoniam cum in virum quis peccat placato
sibi viro facit sibi virum placabilem, in Deum autem cum quis peccat,
quis orabit pro eo? Ac si dicatur: Per quem Deum sibi in quem peccavit
propitium facere potest? Igitur qui judicaret recte et opportune, ab
ipso Domino sua suscepta est causa, taliterque ab illo tam in patrem
quam in filios justa deprompta est sententia:
|
|