IN NUMEROS LIBER SECUNDUS

Num. cap. XV-XXXIV


CAPUT PRIMUM. De eo quod dictum est:

“Anima quae per superbiam aliquid commiserit, peribit de populo suo.”

(CAP. XV.)

“Si per ignorantiam praeterieritis quidquam horum, quae locutus est Dominus ad Moysen et mandavit per eum, a die qua coepit jubere et ultra, oblitaque fuerit facere multitudo, offeret vitulum de armento, holocaustum suavissimum Domino, et sacrificium ejus ac liba ut caeremoniae postulant, hircumque pro peccato.”

etc. Opportuna hic recapitulatione commemoratio fit de lege sacrificiorum, de qua in Levitico uberius dictum: additurque aliquid quod diligentissime, summaque cautela notandum est.

“Anima, inquit, quae per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus, quoniam adversus Dominum rebellis fuit, peribit de populo suo. Verbum enim Domini contempsit, et praeceptum illius fecit irritum, idcirco delebitur et portabit iniquitatem suam.”

Hanc justitiae legem, et prophetae sequuntur et Evangelium. Prophetae, cum dicit Amos:

“Super tribus sceleribus Damasci, et super quatuor; super tribus sceleribus Gazae, et super quatuor; super tribus sceleribus Tyri, et super quatuor, non convertam eum (Amos I).”

Primum namque scelus est iniquitatem mente concepisse. Secundum scelus est dolorem opere peperisse. Tertium iniquitatis opus in usum vel consuetudinem traxisse. Quartum scelus male acta per superbiae spiritum defendere. Ergo

“super quatuor, inquit, non convertam eum,”

id est, cum superbe fuerit responsum, jam non est remissibile peccatum. Confirmat hoc, ut praedictum est, et Evangelium, cum dicit Salvator esse peccatum quod non remittatur, neque in hoc saeculo, neque in futuro, scilicet blasphemiae in Spiritum, sive verbum contra Spiritum sanctum (Matth. XII), quod non est aliud quam superbiae malum, quo contra conscientiam propriam defendendo se quispiam arguentem de peccato elidit Spiritum sanctum. De hoc et Joannes in Epistola sua dicit:

“Est peccatum ad mortem, non pro illo dico ut roget quis (I Joan. V).”

Sed et ad filios suos loquitur Heli:

“Si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus. Si autem in Dominum peccaverit vir, quis orabit pro eo? (I Reg. I.)”

Idcirco et illud sciendum quia Dominus noster tres tantum mortuos, unum in domo jacentem Matth. IX), alium cum jam per portam civitatis efferretur (Luc. VII), tertium de sepulcro quatriduanum fetentem (Joan. XI), suscitasse legitur, et quartum non suscitasse legitur, eadem videlicet ratione, qua in propheta jam fuerat dictum:

“Super tribus sceleribus et super quatuor non convertam eum.”