CAPUT XXVI. Quid sit mystice quod eumdem quem suscitavit Helisaeus eidem mulieri in virtute Dei contulerat filium.

Septimum dicimus hoc Helisaei fuisse miraculum. Sed quid est quod eumdem quem suscitavit, eidem mulieri in virtute Dei contulerat filium? Sic enim res gesta est:

“Dixitque ad Giezi puerum suum: Loquere ad Sunamitem hanc: Ecce sedulo in omnibus ministrasti nobis: quid vis ut faciam tibi? Dixitque Giezi: Filium non habet, et vir ejus senex est. Praecepit itaque ut vocaret eam. Quae cum stetisset ad ostium, dixit ad eam: In tempore isto et in hac eadem hora, si vita comes fuerit, habebis in utero filium.”

Nonne ergo geminum circa Sunamitem hanc factum est miraculum? Est plane et magnum nihilominus ad divinum pertinens mysterium. Nam quomodo Helisaeus puerum quem suscitaret ipse obtinuit, sic Dei Filius genus humanum, quod supradicto modo vivificavit, ipse benedictione sua concipi et nasci fecit. Dixit enim Deus, formatis hominibus primis:

“Crescite et multiplicamini (Gen. I),”

et haec dicendo benedixit. Caeterum multitudinem vitiosam segetis, quae supra numerum excrevit, non pertinens ad vivificam redemptionem Christi corrupta natura sponte producit, permittente justa ira Dei cum post peccatum dicit mulieri:

“Multiplicabo aerumnas tuas et conceptus tuos (Gen. III).”

Est itaque in uno puero sextum simul et septimum prophetici spiritus miraculum.