CAPUT III. Cur prius per potentem et regiam personam de poenis inferni et regno Dei potuerit nuntiari, et pedibus metricis decantari, et quid mystice significet forma Psalterii.

Sed et hoc parum erat, ut potens persona jam dicto Dei verbo auctoritatem sua pararet potentia. Dulcedine opus erat, quatenus alienus ab illo animus per sensus corporis necessaria insinuaretur benevolentia. Procuravit et hoc artifex mirabilis, salutis humanae avidus spiritus Domini, tum quem praeparabat ministrum verbo Domini puerum citharoedum esse voluit, ut deinde paulatim proficientem ordinate Psalmistam faceret, ut negotium salutis animarum, mista dulcedine musica, et canendo prophetaret, et prophetando caneret, ut, inquam, et verba metricis pedibus currendo, et tinnulae Psalterii chordae persultando, sensim per aures ad animum pervenirent, fidemque, spem, et charitatem Dei dulciter insererent. Erat autem instrumentum ejus musicum, in modum deltae compositum, interius concavum, de foris pellibus mortuorum animalium coopertum, habens decem chordas desuper sonans, quae singula nobis aliquid mystice significant. Concavitas interior, terrenis facultatibus designat nos ore evacuandos, quemadmodum dicit:

“Dispersit, dedit pauperibus, justitia ejus manet in saeculum saeculi (Psal. CXI).”

Mortuorum animalium exuviae, nos ipsos cum vitiis et concupiscentiis debere mortificari, juxta illud Apostoli:

“Mortificate membra vestra, quae sunt super terram (Col. III).”

Decachordi positio, Decalogi legis est observatio. Soni desuper emissio coelestium tantum est appetitio, solius Dei dilectio, ut idem Apostolus:

“Nostra autem, inquit, conversatio in coelis est (Phil. III).”

Sonus fidium ipsa est prolatio vocum, discretio digitorum pluralitas est Spiritus sancti donorum, quorum etiam motio quorumlibet justorum est operatio.