|
Quid in Nadab et Abiu, qui offerentes ignem alienum Domino mortui sunt,
mystice praefiguretur.
(CAP. X.)
|
“Arreptisque Nadab et Abiu filii Aaron thuribulis suis posuerunt ignem,
et incensum desuper offerentes coram Domino ignem alienum, quod eis
praeceptum non fuerat. Egressusque ignis a Domino devoravit eos, et
mortui sunt coram Domino.”
|
|
Nadab spontaneus Abiu pater meus est, vel pater ipse interpretatur,
significant autem populum Judaicum, qui in caeremoniis carnalibus
spontaneus, imo nimis est importunus, quippe qui dicente Deo:
|
“Nunquid manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum potabo?
(Psal. XLIX.)”
|
|
Itemque illud in Isaia:
|
“Holocausta arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum et
agnorum et hircorum nolui (Isa. I).”
|
|
Haec, inquam, et his similia dicente Deo econtra ingerit ea tanquam
rogetur, tanquam haec ab eo postulet Deus. Jactabundus quoque dicit:
Pater meus est, vel pater ipse.
|
“Abraham, inquiunt, pater noster est, et nos ex fornicatione non sumus
nati, unum Patrem habemus Deum (Joan. VIII).”
|
|
Igitur ubi egressus ignis a Domino devoravit holocausta,
|
“arreptis Nadab et Abiu thuribulis suis, posuerunt ignem et incensum
desuper offerentes coram Domino ignem alienum, quod eis preceptum non
fuerat.”
|
|
Dum, postquam verus ignis Spiritus sanctus a Domino egressus, id est, a
Patre procedens, holocaustum verum Christi Filii Dei acceptum esse
ostendit veniendo desuper, id est, super discipulos ejus in linguis
igneis (Act. II), adhuc Judaicus populus cultum alienum, et caeremonias
odibiles Deo, per prophetas reclamanti importune nimis et moleste
ingerit. Quid proinde?
|
“Egressus, ait, ignis a Domino devoravit eos, et mortui sunt coram
Domino.”
|
|
Nihil verius. Siquidem et duplici igne devoratus est ille populus quippe
quorum et templum succensum est, urgente Romano exercitu, et animae
gehennae incendio concremantur. Unde et Deus in cantico Deuteronomii,
cum dixisset:
|
“Ipsi me provocaverunt in eo qui non erat Deus, et in abominationibus
suis ad iracundiam concitaverunt, et ego provocabo eos in eo qui non est
populus, et in gente stulta irritabo eos (Deut. XXXII).”
|
|
Continuo subjunxit:
|
“Ignis succensus est in furore meo, et ardebit usque ad inferni
novissima, devorabitque terram cum germine suo, et montium fundamenta
comburet (ibid.).”
|
|
|
“Hoc est, inquit Moyses, quod locutus est Dominus: Sanctificabor in his
qui appropinquant mihi, et in conspectu omnis populi glorificabor. Hoc
audiens, tacuit Aaron.”
|
|
Juxta litteram, non innuit Moyses, quod ab illo visibili experimento
certum haberet Deum esse sanctum, et sanctitatis suae dignitatem semper
esse defensurum, et vindicaturum in eos qui timere, imparati, invocati,
vel injussi sine ordine, absque reverentia, sacris praesumunt se
ingerere, vel immergere Dei ministeriis.
|
“Et hoc, inquit, locutus est Dominus,”
|
|
videlicet superius toto fumigante monte Sinai, ubi et dixit:
|
“Sacerdotes quoque qui accedunt ad Dominum, sanctificentur, ne percutiam
eos (Exod. XIX),”
|
|
etc. Porro, juxta allegoriam, illud innuitur, quod poena Judaici populi
sanciendum sit, ut deinceps in carne nemo audeat gloriari, sed in sola
fide Jesu Christi. Hoc audiens tacet Aaron: tacet, inquam, magnus
sacerdos Christus, qui quondam flevit super miseram civitatem Jerusalem
(Luc. XIX), pro humano affectu, magisque exercet rationabile divinitatis
consilium, quam sequatur carnis respectum in morte vel perditione suorum
secundum carnem proximorum.
|
“Vocatis autem Moyses Misaele et Elisaphan filiis Oziel, patrui Aaron,
ait ad eos: Ite, et tollite fratres vestros de conspectu sanctuarii, et
asportate extra castra.”
|
|
Misael tactus Dei, sive quis interrogavit, Elisaphan Dei specula, Oziel
fortitudo mea Deus interpretatur. Significant autem legitimos filios
illius populi, pro parte electorum, qui veraciter dicere potuerunt
verbi gratia, hunc ipsum Moysen, Isaiam quoque et caeteros, qui secundum
nomina Elisaphan et Misaele venturum Dei Filium de longe speculati sunt,
et a Deo tacti usque hodie dicunt: Quis interrogavit, quis quaesivit
haec de manibus vestris? Hoc enim, combustis, ut supra dictum est,
sacerdotibus dicit in Isaia, tactus Dei, spiritus Dei:
|
“Quis quaesivit haec de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis?”
|
|
(Isa. I) etc. Isti tollunt fratres suos carnales Judaeos de conspectu
sanctuarii, et asportant extra castra. Accusant enim illos et
condemnant, quemadmodum Dominus dicit illis:
|
“Est qui accusat vos Moyses, in quo speratis (Joan. V).”
|
|
|
“Locutus est Moyses ad Aaron et ad Eleazar, atque Ithamar filios ejus:
Capita vestra nolite nudare, et vestimenta nolite scindere, ne forte
moriamini, et super omnem coetum oriatur indignatio.”
|
|
Non praecipit quod naturae impossibile est, ut scilicet pater pro
filiorum, et fratres pro fratrum morte non doleant, sed quod possibile
est, ut videlicet dolorem cordis publico corporis gestu non exerceant.
Hoc spiritualiter filii Aaron, id est apostoli Christi legitime
observaverunt. Nam, licet doleant de ruina populi sui, ut, verbi gratia,
Paulus cum dicit:
|
“Veritatem dico in Christo, non mentior, testimonium mihi perhibente
conscientia mea, in Spiritu sancto, quoniam tristitia est mihi magna, et
continuus dolor cordi meo. Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo
pro fratribus meis, qui sunt cognati mei (Rom. IX),”
|
|
etc. Licet, inquam, doleant, non tamen capita sua nudant, nec vestimenta
scindunt, id est ministerium suum honorare non desinunt, sanctae
Scripturae veritatem integra fide adversus gentis suae perfidiam
defendunt, et hoc modo fores tabernaculi non egrediuntur, alioquin
perissent.
|
“Vae enim, inquit idem Apostolus, mihi est, si non evangelizavero (I
Cor. IX).”
|
|
Ait ergo:
|
“Vos autem non egrediamini fores tabernaculi. Alioquin peribitis. Oleum
quippe sanctae unctionis est super vos.”
|
|
Oleum quippe sanctae unctionis est super illos, quae docet eos de
omnibus (I Joan. II), quomodo propter carnem vel gentem suam non debeant
caput, id est mentem suam, fide et gratia Christi nudare, suum
vestimentum, id est veritatis doctrinam, scindere, fores tabernaculi
egredi, id est ab ordine veri sacrificii cessare pro aemulatione
sacerdotii Judaici.
|
|