CAPUT 15

CHRIST. Nonne tibi supra proposui demonstrare quia vulnus circumcisionis hoc tempore efficere non potest, ut tu ille filius sis, de quo Deus ad Pharaonem: Filius meus, inquit, primogenitus Israel; dimitte filium meum, ut sacrificet mihi? (Exod. IV.) Exspecta paulisper, cito illuc perveniendum est. Ego adhuc tibi dico quia Deus, quem impossibile est mentiri, non contentus promissionis et foederis sui sigum dedisse circumcisionem, juramentum addidit in repromissione his verbis: Per memetipsum juravi, quia fecisti rem hanc, et non pepercisti filio tuo unigenito, benedicam tibi et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae (Gen. XXII). Optabat enim Deus fidelis ut certi essent homines de immobilitate consilii sui, et idcirco cum jam dicto foederis signo jusjurandum quoque interposuit, per semetipsum jurans, quia per quem juraret, majorem non habuit (Hebr. VI). Ecce implevit quod promisit, non oblitus est quod juravit, justificatus Deus in sermonibus suis sicut orat David (Psal. L), et fidelis in omnibus verbis suis, sicut idem ait (Psal. CXLIV), quia de semine Abrahae Messias, qui dicitur Christus, natus est, et in isto semine jamdudum benedicuntur omnes gentes.

JUD. Quam multi benedictionem istam non quaerunt, quam multi per orbem terrarum quem tu dicis Christum contemnunt! Quomodo ergo tu dicis quod iste sit illud semen, in quo, sicut promissum est brahae, benedicentur omnes gentes sive cognationes terrae?