|
Num igitur vel in isto cecidit verbum Dei, et quod proposuerat Deus
potuit averti? Non utique, imo palmam justitiae praeclarius obtinet
Scriptura sic determinante:
|
“Verumtamen, inquit Dominus, in diebus tuis non faciam propter David
patrem tuum, de manu filii tui scindam illud, nec totum regnum auferam,
sed tribum unam dabo filio tuo propter David servum meum, et Jerusalem
quam elegi (III Reg. XI).”
|
|
Item ad Jeroboam:
|
“Nec auferam, inquit, de manu Salomonis omne regnum, sed ducem ponam eum
cunctis diebus vitae tuae, propter David servum meum quem elegi. Auferam
autem de manu filii ejus regnum, et dabo tibi decem tribus. Filio autem
ejus dabo tribum unam, ut remaneat lucerna David servo meo cunctis
diebus coram me in Jerusalem civitate quam elegi, ut esset nomen meum
ibi (ibid.).”
|
|
Cum haec dicit omnipotens Deus, utique tenetur fortitudine verbi sui
memor promissionis suae, ut sit verax et fidelis, juxta memoratam
superius causam quam posuit ipse David:
|
“Ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris (Psal. L).”
|
|
Remanet igitur verbo Dei palma veritatis in ipso quoque cast Salomonis.
Porro, ipsi David quanta est laus, et quanti praeconium meriti, quod
fatetur Deus se propter eum servare civitatem Jerusalem et tribum Juda
ad implendam promissionem veritatis, quae est incarnatio ejusdem Verbi
Dei de semine David? Sic namque loquitur, tanquam homo quispiam graviter
offensus, qui, cum habeat causas irascendi et sperata denegandi, tenetur
tamen debitor ut det quamvis invitus, quia promisit, quia juravit. At
ille non invitus implere habebat quod gratis promiserat et promissum
juramento firmaverat. Quo ergo tendit, dum toties meminit David in
transgressionibus posterorum ejus et populi, toties ad iracundiam Deum
provocantis, dicendo quod propter David pareat, et non penitus eos
delere velit? Videlicet ut magis ac magis abundantia gratia ejus
innotescat, ubi est abundans iniquitas, et nulla ex operibus justitia,
sed de hoc jam latius supradictum est.
|
|