CAPUT XVI Quare Scriptura calicem aureum Babylonicae meretrici tribuerit.

Causam puto idoneam apparere, cur vel ipse Nabuchodonosor caput aureum dictus sit, vel in manu Babylonis esse aureus calix, quia videlicet capitalem insaniam idololatriae sublevavit, ille faciendo statuam auream tam magnam, tamque operosam, tantis impensis stultissimo labore usque ad statum perducendo, cujus fulvo aspectu cum musica, ut jam dictum est, dulcedine, sic inebriari vel dementari poterant animae mortalium cupidae, sicut quis inebriatur pleno calice. Jam nunc illud dicere res ipsa admonet, cur regnum Medorum atque Persarum illi regno succedens per argentum in pectore, et brachiis statuae, quam Nabuchodonosor somniavit, cur regnum Graecorum per aes ventris et femorum, cur regnum Romanorum per tibias ferreas, et pedes partim ferreos, partim fictiles signatum sit, vel significari debuerit. Jam quidem ante nos dictum, vel usitatum est regnum Medorum atque Persarum, idcirco per argentum signatum esse, quia tanto vilius exstitit regno Babylonico, quanto auro vilius aestimatur argentum, quod ex historiis comprobare haud difficile est. Regnum autem Graecorum per aeris metallum idcirco signatum esse aiunt, quia aes et durum et valde sonorum est, et Graeci fortes et maxime fuerunt eloquentes. Verumtamen licet sensus iste verus et bonus sit, nostri ratio propositi causas adhuc alias suggerit, quia videlicet delectabile est proprias pro posse reddere vel invenire causas, quibus regna illa lapidem illum contra se provocaverint, qui

“abscissus de monte sine manibus, statuam percussit, et contrivit atque comminuit.”

Verbum namque Dei, cujus victoriam celebrare praesentis est intentio opusculi, et lapis erat tunc antequam caro fieret, et nunc est postquam caro factum est, et per ipsum et cum ipso et in ipso singula regna suis temporibus percussa atque contrita sunt, et in novissimo ita comminuenda sunt, ut quasi in favillam redigantur, et quasi favillae, quae vento arrepta est, nullus locus eorum inveniatur.