CAPUT 25

“Potestas enim equorum in ore eorum est et in caudis eorum.”

Et est sensus; idcirco namque potestatem in eos Deo dante acceperunt, quia illi ad ora illorum accesserunt suscipiendo errores eorum. Et caudis eorum adhaeserunt, id est, prophetis sive ariolis et magis eorum consenserunt. Nam

“propheta docens mendacium, ait Isaias, ipse cauda est (Isa. IX),”

videlicet, quia quodammodo protegit stercora, dum ipsum quod loquitur mendacium quanta potest verisimilitudine perornat. Et ejusmodi caudas equorum, id est, prophetas tales sive ariolos gentilium Israelem habuisse. permulta sunt exempla sive testimonia Scripturarum, quippe cum unus Helias de talibus quadringentos quinquaginta viros occiderit omnes prophetas Baal (IV Reg. XVIII). Igitur

“potestas equorum in ore ipsorum et in caudis eorum,”

id est, potestatem quam habuerunt in populum Dei, regna illa, malae collocutiones et pseudoprophetae, incantores, magi et arioli sive aruspices eumdem populum seducendo illis acquisierunt, qualibus maxime Babylonii et Persae abundaverunt. Et quasi quaereres unde de caudis ut talem potestatem fecerint, continuo subjungit:

“Nam caudae eorum similes serpentibus, habentes capita, et in illis nocent.”

Similes sunt serpentibus, id est imitantur malignos spiritus, suntque pleni spiritu mendacii, qui per serpentem primum hominem decepit,

“habent capita et in iis nocent,”

id est principibus et potentibus, regibus et imperatoribus adhaerent, et eorum patrocinio fulti, quos seducere non valent, premere praevalent, ut ipsorum vel inviti sequantur errorem. Nam, exempli gratia, in ipso Israel prophetarum Baal Jezabel caput erat (ibid.), et pro tali capite sic fortes erant, ut contradicere illis nemo ausus fuerit, nisi solus Helias, licet praeter eum reliqui essent septem millia virorum, qui non curvaverunt genu ante Baal. Eodem modo reges Babyloniorum et Persarum, caeterorumque regnorum, magis et aruspicibus suis capita fuerunt, ut ipsorum vi sive gladio perficerent, quod ore suo loquendo sive suadendo de populo verum Deum colente facere non possent (IV Reg. XIX).

“Et caeteri homines qui non sunt occisi plagis, neque poenitentiam egerunt de operibus manuum suarum, ut non adorarent daemonia et simulacra aurea, et argentea, et aerea, et lapidea, et lignea, quae neque videre possunt neque audire, neque ambulare, et non egerunt poenitentiam ab homicidiis suis, neque a veneficiis suis neque a fornicatione sua, neque a furtis suis.”

Certum est quia non omnes homines illos, homines Israelitas sive Judaeos illorum regnorum reges occiderunt. Nam et novissimo illorum, scilicet Romano imperio, quod quasi bestia terribilis atque mirabilis cuncta comedit atque comminuit (Dan. VII), aliqui superfuerunt qui captivi ducerentur in omnes gentes. Itemque certum est, quia sic captivi et dispersi poenitentiam non egerunt ab homicidiis et caeteris peccatis suis, nam usque hodie Christo rebelles existunt, et Christum blasphemant, quem patres eorum occiderunt. Quid igitur erit illis? Quid subaudiendum est in dictione hujusmodi? Fecit enim eclipsim, id est, defectum sermonis, dicendo,

“et caeteri homines qui non sunt occisi plagis,”

etc. Quid ergo erit? nunquid erunt impuniti? Non utique, sed subaudiendum est, quia ipsi bibent de phialis plenis iracundia Dei viventis (Apoc. XVI). De quibus suo loco plenius dicendum erit, ut non prosit eis quod corporaliter non fuerunt occisi, cum in aeterna morte animae sint detinendi tanto profundius, quanto in peccatis suis permanent pertinacius, qui tot plagis vel mortibus attriti, non sunt ad percutientem se reversi.