|
(CAP. III.)
|
“Moyses autem pascebat oves Jethro soceri sui, sacerdotis Madian. Cumque
minasset gregem ad interiora deserti, venit ad montem Dei. Apparuitque
ei Dominus in flamma ignis de medio rubi,”
|
|
etc. Ordo verborum est: Filii Israel, ingemiscentes propter opera,
vociferati sunt ad Dominum. Dominus autem audiens gemitum eorum,
apparuit Moysi in flamma ignis de medio rubi, ubi pascebat oves Jethro
soceri sui, Madiam sacerdotis.
|
“Dixit ergo Moyses: Vadam et videbo visionem hanc magnam, quare non
comburatur rubus.”
|
|
|
“Magnam, inquit, visionem videbo.”
|
|
Vere magna fuit illa visio, et cunctorum per fidem videntium vocibus
praedicatur hactenus in toto mundo. Et hujus causa visionis, si Deo
illustrante animadversa fuerit, declaratio est operis subsequentis, et
ipsa
|
“intellectum dat parvulis (Psal. CXVIII).”
|
|
Hoc ergo primum quaerimus cur eo tempore, tali pro causa, Deus apparens
homini, potius in flamma ignis quam in alia aliqua qualibet specie
videri voluerit? Deinde quare rubus ardens non combustus sit? Deus
invisibilis, qui nec loco circumscribitur, nec ullis sensibus corporis
percipitur, quoties visibiliter hominibus apparet, rebus ipsis congruam
assumit speciem, propter quas apparere dignatur. Quis autem visionis
hujus magnae subsequentes effectus fortissimos atque clarissimos fuisse
nesciat? Nam etsi tunc non fuimus, attamen potentiae vel virtutis Dei,
quam tunc notam fecit claritas magna lucet nobis, et terribilium ejus
miraculorum memoria mirabilis in oculis nostris est. Unde et hodie
mirantes dicimus:
|
“Quis similis tui in fortibus, Domine, quis similis tui? magnificus in
sanctitate, terribilis atque laudabilis, et faciens mirabilia (Exod.
XV).”
|
|
Item:
|
“Dextera tua, Domine, magnificata est in fortitudine (ibid.),”
|
|
et his similia. Recte igitur in igne, quod elementum forte ac lucidum
est, Deus hic apparuit, fortitudinem suam quodammodo praeparans, cum
dicit:
|
“Ego scio quod non dimittet vos Pharao rex Aegypti, ut eatis, nisi per
manum validam (Exod. III).”
|
|
Item ad Pharaonem:
|
“Idcirco autem posui te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et
narretur nomen meum in omni terra (Exod. IX).”
|
|
Quare autem rubus non comburitur, et Moyses tanquam comburendus
appropinquare prohibetur, nisi solvat calceamentum de pedibus suis?
|
“Cernens enim Dominus quod pergeret ad videndum, vocavit eum de medio
rubi et ait: Moyses, Moyses. Quo respondente: Adsum, ne appropies,
inquit, huc.”
|
|
Et continuo:
|
“Solve calceamentum de pedibus tuis; locus enim in quo stas terra sancta
est.”
|
|
Hoc nimirum ita dixit, tanquam continuo comburi potuisset appropiando,
nisi solvisset calceamentum de pedibus suis. At certe rubus non
comburebatur, et virgultis quorum de medio lucebat sanctus ignis erat
innoxius. Quid ergo hoc sibi vult? Illud nempe quia
|
“Deus noster ignis quidem consumens est (Deut. IV),”
|
|
verumtamen igni elementario multum dissimilis iste ignis est. Ignis
namque corporeus, quo in corporalibus administrationibus utimur, quod
quartum mundi elementum dicimus, res ipsas comburit quibus continetur,
procul autem positis innoxius est. Deus autem noster verus et perpetuus
ignis, suam e contrario naturam vel potentiam exerit. Nam illis intra
quos est non solum innoxius, verumetiam salutaris et clementissimus est;
longe autem positis, et digne appropinquare nolentibus nimium damnosus
existit, de qualibus Psalmista dicit:
|
“Sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei
(Psal. LXVII).”
|
|
Quod in beata virgine Maria clarius atque conspicabilius est. Totus enim
hic ignis, subauditur Christus Deus et homo, novem in utero ejus
mensibus habitavit, et levem carnis vel animae ejus stipulam sive fenum,
non solum non combussit, verum etiam majore cum virginitatis honore
gratiaque formati exinde hominis, quem assumpsit, perenniter
illustravit. Et ad illud templum ignis aeterni, quanto quis per fidem
propius accedit, tanto decentius illo igne fulgescit. Nam e contrario
quanto longius, sive Judaeus, sive paganus, sive haereticus absistit,
tanto citius ut cera liquescit, cum ignis ille apparuerit. Hoc interim
appropinquantibus nobis agendum est ut calceamenta non habeamus in
pedibus, quae fiunt de mortuorum animalium pellibus, id est, ut
mortuorum mortifera et in peccatis suis morientium exempla non imitemur.
Nam ille quidem corporaliter nudis pedibus accedere jussus est, quod est
solemne humilitatis instrumentum, nobis autem hoc spiritualiter ita ut
praediximus agendum est, scientes quia Deus noster, ad quem accedimns,
|
“non est mortuorum, sed vivorum (Matth. XII).”
|
|
|
|