CAPUT 15

CAP. IX.

“Et praeteriens vidit hominem caecum a nativitate.”

Lux vera Christus, qui et hoc superius dixit:

“Ego sum lux mundi, qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitae;”

“lux vera,”

inquam,

“quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum,”

quod a Judaeis oculos suos claudentibus ad gentes transierit, easque illuminaverit, manifestum est; earum utique, scilicet gentium, caecitatem originalem, homo iste a nativitate caecus significat. Nempe, et si omne genus humanum a nativitate caecum, id est, a primis parentibus per originale peccatum Divinitatis visione fraudatum est, maxime tamen gentium populus, qui juxta prophetam ambulabat in tenebris (Isa. XIX), caecus erat; quia videlicet, non ut Judaeis, ita et gentibus, patriarcharum Prophetarumque lucernas, lux mundi Christus ante se praemiserat. Unde et statim post finem lectionis hujus, quid abscondendo se vel de templo exeundo intenderit, exprimens:

“In judicium ego, inquit, veni in hunc mundum, ut et qui non vident, videant; et qui vident, caeci fiant (Joan. IX).”

Ergo caecum quidem erat ante hujus lucis adventum totum genus humanum, absque distinctione Judaei et Graeci, testante Apostolo qui dicit:

“Eramus et nos natura filii irae, sicut et caeteri (Ephes. II);”

verumtamen in comparatione gentium, quae neque legis neque prophetarum illustrationem acceperant, neque 250 ullam Dei notitiam habebant, Judaei sese videntes esse putabant, sicut item post finem lectionis hujus Dominus dicentibus Pharisaeis:

“Nunquid et nos caeci sumus. Si caeci essetis, inquit, non haberetis peccatum; nunc autem quia dicitis, quia videmus, peccatum vestrum manet.”

Igitur quod a Judaeis se absconsurus, et oculos gentium esse illuminaturus Dominus noster, pulchro satis praesignavit mysterio, dum

“abscondens se exivit de templo; et praeteriens, vidit hominem caecum a nativitate,”

et illuminavit. Proinde quacunque ex gente quisquis Christi praedicationem recipit, et Evangelio ejus cunctas Judaeorum caeremonias postponit, et pro illo velut stercora arbitratur (Philip. III), sicut ait Apostolus, ille est qui foris extra templum Judaeorum, a quibus lux mundi se abscondit, illuminatur, ut Deum, cujus visionem in Adam perdidit, videre mereatur. Sed jam ipsum illuminationis ordinem mysticum prosequamur.

“Praeteriens, inquit, vidit hominem caecum a nativitate.”

Vere praeteriens vidit, nam illos qui se videre jactabant praetergressus, et obtento velamine super corda eorum, ne videretur absconditus, venit ad nos, ut videremus eum qui caeci eramus.