CAPUT XXI. Quid sit, quod Apostolus ait:

“Justitiam Dei in Evangelio revelari ex fide in fidem,”

quaenam illa justitia sit.

Quam aliam justitiam Dei putamus in Evangelio revelari, sicut Apostolus dicit:

“Justitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem, sicut scriptum est: Justus autem ex fide vivit?”

(Rom. I.) Justitia Dei incarnatio est Filii Dei, qui factus est ei ex semine David secundum carnem. Incarnatio, inquam, vel adventus Jesu Christi filii David, filii Abrahae: Haec justitia in Evangelio revelatur. Num parva est haec justitia Dei? Non parva, sed vere magna, et valde laudabilis, quia per illam incarnationem, dum fit ex semine David, justificatur Deus in sermonibus suis, implendo quod promisit, custodiendo quod juravit Deus verax et fidelis. Attende perpulchram hujus justitiae definitionem. Justitia, inquit, ex fide in fidem. Cujus ex fide, nisi ejus qui promisit, qui juravit? Cujus in fidem, nisi ejus qui promittenti credidit, qui juranti fidem adhibuit, scilicet Abrahae sive David? Justitia haec alia est, et alia illorum Israelitarum, qui non sunt Israelitae veri. Quia suam quaerentes statuere justitiam, huic justitiae non sunt subjecti. Quaenam est illorum justitia? Nimirum justitia non ex fide in fidem, sed quasi ex operibus in opera; quasi Abraham ex operibus justificatus sit, cum Scriptura dicat:

“Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam (Rom. IV; Gen. XV);”

et quasi ipsi ex operibus justificari possint, cum item Scriptura dicat:

“Quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens (Psal. CXLII).”

Bene ergo justitia Dei, quae in Evangelio revelatur, definita est dicendo:

“Justitia ex fide in fidem,”

quia videlicet quod Dei Filius incarnatus est, et quod in isto semine benedicuntur omnes gentes, ex fide est Dei, de quo scriptum est:

“Fidelis Deus in omnibus verbis suis (Psal. CXLIV).”

Quia neque David, neque caeterorum peccatis offensus est, sive transversus, quin magna fide impleret, quod magna gratia promisit, et justitia haec in fidem tendit, quia non propter opera, sed propter fidem possibile est quempiam coram illo justificari, dicente Scriptura:

“Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?”

(Psal. CXXIX.) Idcirco sic scriptum est:

“Justus ex fide vivit (Rom. I).”

Quia propter solum Deum, qui solus sanctus est in omnibus operibus suis, quicunque justus est, vivit, non ex operibus, sed ex fide habet hoc ipsum quod justus ex fide vivit. Nam, si quis velit operum justitiam recte dijudicare, non foris in oculo, sed in secreto conscientiae suae, nunquam improbabit in semetipso dictum a quodam:

“Quasi pannus menstruatae universae justitiae nostrae (Isa. LXIV).”