|
|
“Regnum meum non est de hoc mundo.”
|
|
Verum, quidem, inquit, gens mea et pontifices, qui tradiderunt me tibi,
indicaverunt tibi de me, scilicet, accusantes me esse regem Judaeorum,
sed regnum meum contradictionem regni Caesaris esse mentiti sunt. Nam
regnum meum non est de hoc mundo. Non ait:
|
“Regnum meum non est in hoc mundo.”
|
|
|
“Excelsus quippe dominator in regno hominum, et cui vult dat illud, et
totius mundi gubernator et Dominus est (Dan. IV).”
|
|
Sed non est, inquit, de hoc mundo, id est, de arbitrio vel placito
illorum qui sunt in hoc mundo, non de magnitudine civitatum vel longis
tractibus terrarum, non de multitudine et fortitudine militum
saevientium, vel sanguine praeliorum. Proinde Romanum a me nihil nocetur
imperium, vel aliud aliquod regnum terrenum, quia nihil hujusmodi
quaerit regnum meum. Quod ita sit, probatione non indiget, quia
perspicuum est, palam omnibus est. In quo? Ait:
|
|