|
|
“Prima autem die azymorum accesserunt discipuli ad Jesum dicentes: Ubi
vis paremus tibi comedere Pascha? At Jesus dixit: Ite in civitatem ad
quemdam, et dicite ei: Magister dicit: Tempus meum prope est; apud te
facio Pascha cum discipulis meis. Et fecerunt discipuli sicut constituit
Jesus illis, et paraverunt Pascha.”
|
|
Prima die azymorum, quarta decima dies erat mensis primi, cujus ad
vesperam Pascha erat, id est immolatio agni, dicente Domino ad Mosen:
|
“Mensis iste principium vobis mensium, primus erit in mensibus anni,”
|
|
et caetera usque,
|
“septem diebus azyma comedetis (Exod. XII).”
|
|
|
“In die primo non erit fermentatum in orationibus vestris.”
|
|
Item:
|
“Primo mense, quarta decima die mensis ad vesperam comedetis azyma,
usque ad diem vicesimam primam ejusdem mensis ad vesperam (Deut. XVI).”
|
|
Sane primus mensis apud Hebraeos Nisan, apud nos dicitur Aprilis, quem
ita secundum legem propter rationem Paschae observamus, ut lunatio,
cujus quarta decima dies in ipso aequinoctio vel post aequinoctium
evenerit, ipsa mensis primus habeatur. Ad vesperam illius diei, quando
luna plenissima est, Agnus mystico ritu immolabatur, et comedebatur cum
azymis panibus et lactucis agrestibus. Illa die cum in cunctis domibus
immolandus teneretur agnus, a decima die servatus, ut ad vesperam
immolaretur, quaerebat Judas opportunitatem ut Agnum Dei traderet, et
opportunitas hoc modo quaerebatur:
|
“Ite, ait Dominus Jesus, in civitatem ad quemdam, et dicite ei: Magister
dicit: Tempus meum prope est,”
|
|
etc. Nam in civitatem hoc est, in Hierusalem a Bethania venit, et illuc
veniendo ac diutius immorando, traditori opportunitatem fecit. Sciendum
quippe quia caeteris diebus cum in templo docuisset, ad vesperam
egrediebatur in Bethaniam, et ibi noctibus morabatur, adeo nulli unquam
adulatus, ut in tam magna et ampla civitate, nec saltem unius noctis
unquam habuerit hospitium. Illa nocte qua tradendus erat, diutius, ut
jam dictum est, immorari voluit, licet sciens, ut evangelista Joannes
scribit, omnia quae ventura erant super eum (Joan. XVIII). Non enim
deceret principem fortitudinis, quamvis nostrae mortalitatis infirmitate
circumdatum, quamvis morte instante paveret et taederet (Marc. XIV),
refugere horam vel tempus suum, redeundo more solito citius in
Bethaniam. Nunquid enim deberet, nunquid justum aut legitimum esset,
alias quam Hierosolymis illud vetus Pascha consummare, nonnunquam
corporis et sanguinis sui sacrificium, quod illa nocte fecit, offerre?
|
“Cave, inquit lex, ne offeras holocausta tua in omni loco quem videris,
sed in eo quem elegerit Dominus, in una tribuum tuarum offeres hostias,
et facies quaecunque praecipio tibi (Deut. XII).”
|
|
Factus sub lege, obedientiam legi debebat, ut non in Bethania sive in
alio quocunque loco, sed in loco quem elegerat Dominus, scilicet in
Hierosolymis sacrificium offerret. Quando putas locum illum elegit
Dominus? Putasne, quando Salomon in ea civitate templum condidit (III
Reg. VIII). Imo quando pater Abraham filium suum Isaac ibi obtulit,
tentante Domino ac dicente:
|
“Tolle filium tuum unigenitum quem diligis, Isaac, et vade in terram
visionis, atque offer eum ibi in holocaustum super unum montium quem
monstravero tibi (Gen. XXII).”
|
|
Jam tunc elegerat Dominus locum illum sacrificio huic, cujus in typum
jusserat Dominus Isaac ibidem a patre suo sibi offerri. Nam quod legimus
in terram visionis, in Haebraeo habet Moria, et est mons in quo postea
templum conditum est in area Ornan Jebusaei. Sicut ei in Paralipomenon
scriptum est:
|
“Et coepit Salomon domum Domini in Hierusalem in monte Moria, qui
demonstratus fuerat David patri ejus, in loco quem paraverat David in
area Ornan Jebusaei (I Par. III).”
|
|
Haec idcirco dixerim, ne ignorem causam cur vitulus iste sive agnus
immolandus accedere debuerit ad locum immolationis, scilicet quia factus
sub lege, debuit obedire legi (Gal. IV). Itidem de ingressu ejus in
eamdem civitatem, quo ingressus est decima die, sentiendum ac dicendum
est. Neque enim, ut nonnulli putant et dicunt, idcirco cum tanta gloria
tunc in civitatem introivit, ut eos provocaret ad interfectionem sui,
sed obediens legi dicenti:
|
“Ter in anno apparebit omne masculinum tuum coram Domino Deo tuo, tribus
vicibus per annos singulos ascendebat, scilicet in solemnitate azymorum,
in solemnitate mensis primitivorum, et in solemnitate tabernaculorum
(Exod. XXIII; Matth. XXI; Joan. XI).”
|
|
Populorum autem turbae, quae couvenerant ad diem festum, idcirco cum
tanta gloria obviam ei venerunt, quia audierant eum fecisse recens illud
miraculum, scilicet vocasse de monumento Lazarum mortuum quatriduanum.
|
|