IN LIBROS REGUM LIBER QUINTUS. (III Reg. XI; IV Reg. XIII)


CAPUT PRIMUM. Quod ait Dominus aa Salomonem:

“Quia habuisti hoc apud te,”

et quid sit peccatum suum quemquam apud se habere, et quod idcirco regnum ejus abscindendum fore praedixit.

(III REG. CAP. XI.)

“Dixit itaque Dominus Salomoni: Quia habuisti hoc apud te, et non custodisti pactum meum, et praecepta mea quae mandavi tibi, disrumpens scindam regnum tuum, et dabo illud servo tuo.”

“Quia habuisti, inquit, hoc apud te.”

Cui sic dicitur, palam est quod peccatum suum necdum confiteatur. Nam apud se habet, cui quod fecit, non displicet. Caeterum cui displicet, non apud se, sed contra se habere dicendus est. Nec enim abscondit, sed annuntiat, non defendit, sed accusat.

“Quoniam, inquit, iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper (Psal. L).”

Item:

“Quoniam iniquitatem meam annuntiabo (Psal. XXXVII).”

Idcirco

“disrumpens, ait, scindam regnum tuum,”

subauditur, quod pene contigit patri tuo, nisi quia iniquitatem suam annuntiavit, et cogitavit pro peccato suo.

“Nam cecinit buccina Syba filius Bochri, dicens: Non est nobis pars in David, neque haereditas in filio Isai. Et separatus est omnis Israel a David, secutusque est Sybam filium Bochri. Viri autem Juda adhaeserunt regi suo (II Reg. XX).”

Regnum illi neque auferre Absalon, neque scindere potuit Syba, quia videlicet quod habuisti apud te, hoc ille apud se non habebat. Minus peccaverat, et ipsum peccatum a se excutiebat, accusabat, annuntiabat.