|
|
“Et hic vestitus erat veste aspersa sanguine et nomen ejus Verbum Dei.”
|
|
Quod idem est ac si diceret: Hic et ut homo passibilis et mortalis,
passus et mortuus est, et impassibilis atque immortalis Deus est. Nam in
passione vestis ejus, id est caro ejus suo sanguine aspersa est. Unde et
propheta vehementer admirans percunctatur et dicit:
|
“Quis est iste qui venit de Edom, tinctis vestibus de Bosra?”
|
|
Et illo respondente:
|
“Ego qui loquor justitiam, et propugnator sum ad salvandum.”
|
|
Ait:
|
“Quare ergo rubrum est indumentum tuum, et vestimenta tua sicut
calcantium in torculari? (Isa. LXIII.)”
|
|
Quare, inquit, rubrum fecerunt vestimentum tuum, quare sanguinem tuum
fuderunt, si tu justitiam loqueris, si tu peccata non fecisti, nec
inventus est dolus in ore tuo? Ergo vestis sanguine aspersa caro est
innoxia, mortem et proprii sanguinis effusionem perpessa. Porro
|
“nomen ejus vocatur Verbum Dei,”
|
|
Verbum per quod
|
“omnia facta sunt, et sine quo factum est nihil (Joan. I),”
|
|
quod mori non potuit, per quod et ipsa, quae mortua fuerat, caro
revixit. Exemplum patientiae et mortis ejus millia sanctorum sequuntur.
Ait ergo:
|
“Et exercitus qui sunt in coelo sequebantur eum in equis albis, vestiti
byssino albo mundo. ”
|
|
Denique exercitus ejus martyres et omnes sancti sunt, quicunque in hoc
mundo quolibet modo propter ipsum agonizati sunt. Nam propter ipsos
agones quos pertulerunt, exercitus dicuntur. Quomodo
|
“In equis albis, inquit, vestiti byssino mundo.”
|
|
id est in corporibus candidis baptismo purificatis, justificatione
bonorum operum, quae per byssinum album et mundum significantur,
decenter ornatis. Taliter euntes sequebantur eum, hi maxime qui vitae
munditiam sanguinis sui aspersione superinduerunt per martyrium. Nam et
ipse prius equo albo sedens, post etiam suo sanguine aspersus est. Unde
sponsa ejus in Canticis recte gloriando loquitur:
|
“Dilectus meus candidus et rubicundus electus est ex millibus (Cant.
V).”
|
|
Candidus, videlicet virginitate, rubicundus passione. Praeterea
exercitus ejus omnes virtutes coelorum sunt, et ipse est qui in
prophetis et Psalmis toties dicitur
|
“Dominus exercituum, Dominus virtutum (Isa. VI; Psal. XXIII).”
|
|
Hic jam multum est quod timeatur dum dicitur,
|
“quia justitia judicat et pugnat,”
|
|
et quia exercituum sive virtutum Dominus est. Nam ipse est ille rex cui
ad bellum non temere est occurrendum, id est apud quem vel cujus in
judicio non facile est de justitia praesumendum. Denique juxta illud
exemplum evangelicum contra nostrum qualemcunque exercitum ipse habet
duplum. Si noster decem millium, ejus exercitus viginti millium est, id
est si nos de operibus justitiae nostrae confidimus, ipse de operibus
simul et cogitationibus rationes contra nos est positurus. Idcirco
persuadet et dicit:
|
“Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, nonne prius
sedens cogitat si posset cum decem millibus occurrere ei qui cum viginti
millibus venit ad se? alioquin adhuc illo longe agente legationem
mittens rogat ea quae pacis sunt?”
|
|
(Luc. XIV.) Hoc sciens vir sanctus loquitur:
|
“Vere scio quod non justificetur homo compositus Deo: Si voluerit
contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille (Job IX).”
|
|
Et post pauca:
|
“Quantus ergo sum ego, qui respondeam ei et loquar verbis meis cum eo?
Qui etiam si habuero quidpiam justum, non respondebo, sed meum judicem
deprecabor (ibid.).”
|
|
Quod est dicere: Etiamsi quid justi operis admisi, nihilominus
legationem mittens, rogabo ea quae pacis sunt, quia videlicet ad minus
duplum contra me ille habet exercitum, id est si de operibus ego me
justifico, ille cogitationes quoque adducit ad judicium, quia scrutator
est cordium. Unde adhuc subditur:
|
|