|
|
“Spiritus Dei ferebatur super aquas.”
|
|
Deinceps namque creaturae ejusdem formatio vel exornatio succedit,
tantamque ex intentione Spiritus Dei meliorationem et tantum inopiae
suae supplementum capit, quantum pro modulo suo melioratur ovum in eo
quod calore volucris animatur et pullum producit. Quid autem putamus
esse hunc spiritum, nisi bonitatem amoremque Dei, amorem non affectuum,
sed substantialem, amorem, inquam, et vitam, virtutemque vivam in Filio
et Patre manentem, vel ab utroque procedentem, Patri Filioque
consubstantialem. Hic nempe ferebatur super aquas, nihilominus et super
aridam quae sub aquis latebat, quia videlicet, magno super creaturam
suam Creator affectu ducebatur, ut quia non poterat esse quod ipse qui
creaverat, tales ex ea faceret formas, in quibus Creatori conjungeretur,
conviveretque et conregnaret creatura. Hic amor, haec bonitas Creatoris
Spiritus sanctus est. Quem nesciens Plato, cum hanc Scripturam legisset,
spiritum mundi, id est aerem, arbitratus est, qui, secundum ordinem
elementorum, aquis, utpote levior, supereminet. Et quia per coelum
quoque, de quo jam dictum est, in principio creavit Deus coelum et
terram, ignem significari suspicatus est, quatuor tantum elementa,
scilicet ignem, terram, aerem et aquam, hoc loco dinumerata esse
putavit, utpote spiritum hunc non cognoscens, qui plane non spiritus est
mundi, sed Spiritus Dei, praesertim cum per tenebras, quae erant super
faciem abyssi, vicinius aer possit intelligi, qui desuper nullis adhuc
luminibus radiabatur, et idcirco recte tenebrarum nomine designatur.
Quare autem cum quatuor mundi elementa sint, haec duo tantum, scilicet
terram et aquam, scriptor sacrae hujus historiae suis nominibus
expressit, et aerem non proprio, sed tenebrarum nomine significavit?
Videlicet quia pertinuit ad propositum ejus species istas in ornatu
creaturae, quae tunc erat informis, tam diversas tamque multiplices tunc
existentes dicere unde exortae sint. Constat autem quia de tenebris
istis quae erant super faciem abyssi lux effulsit, testante Paulo, cum
dicit: Quia Deus, qui dixit de tenebris lucem splendescere, 4 illuxit in
cordibus nostris (II Cor. IV). Non ait, in tenebris, sed de tenebris
Deus lucem splendescere dixit. Porro de terra et aquis productae sunt
omnium species rerum quas novimus. Solus ignis, licet gignentibus terrae
et aquis cooperetur, nihil tamen ex ipso gignitur, et proinde de hoc
elemento non injuria siletur, et usque in quartum diem quo fons illius,
scilicet sol, in firmamento libratur. Solem enim fontem esse ignis
aetherei physici quoque qui diligentiores fuere attestantur.
|
|