VERS. 2, 3.

“Vivit Dominus,”

subaudi de quo dixit insipiens. Non est Deus, aut si est, res humanas curare non est credendus, cum saepe bonis mala, et malis eveniunt bona.

“Vivit inquam, Dominus [Deus],”

id est testor viventem qui est Dominus,

“qui abstulit judicium meum,”

subaudi de ore hominum, ut contra quod merui me nunc opinentur esse impium, qui abstulit, inquam, qui non dedignatur humana curare, sicut insipientes putant, qui videntes pacem peccatorum zelati sunt

“et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in Excelso (Psal. LXXII),”

sed cum consilio quod ipse scit

“abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,”

dando, videlicet percussori meo potestatem justam, quamvis habenti voluntatem injustam; testor, inquam, viventem, testor Omnipotentem,

“quia donec superest halitus,”

id est, discretio boni et mali.

“in me;”

sequitur enim:

“et spiritus Dei in naribus meis,”

id est inspiratio Dei in munere discretionis, discretio namque in Scriptura sacra per nasum solet significari, quandiu, inquam, superest in me virtus discernendi inter bonum et malum.