|
Non concupisces domum proximi tui, nec desiderabis uxorem, non servum,
non ancillam, non bovem, non asinum, nec omnia quae illius sunt (Exod.
XX). Praecepti hujus decimi, quasi quadam ferrea securi, cunctarum
praevaricationum radix amputatur, sive exstirpatur: radix enim omnium
malorum cupiditas (I Tim. VI). Et notandum quia septem quasi
percussionibus, quo numero plerumque universitas designatur, universa
cupiditas percutitur, dum septenaria prohibitione inhibetur. Nam cum
sufficere posset ut diceret, non concupisces, etiamsi nihil addidisset,
maluit septenariam facere prohibitionem. Primo, non concupisces domum
proximi tui; Secundo, non desiderabis uxorem ejus; Tertio, non servum;
quarto, non ancillam; quinto, non bovem; sexto, non asinum; septimo, nec
omnia quae illius sunt. Omnium igitur quae in mundo sunt dilectio
damnata est, quoniam omne quod est in mundo, inquit apostolus Joannes,
concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum, et superbia vitae
(I Joan. II). Hujus praecepti transgressor, jam tunc quisque addicitur,
cum in voluntate habet moechari, aut furari, sive aliquid quidpiam
talium praevaricationum perpetrare, etiamsi voluntatem ipsam nequeat
actu adimplere. Et quid dicemus de super adjiciendo consilio, quando vix
aut fere nullus perfectus invenitur in adimplendo praecepto isto? Quis
enim gloriabitur castum se habere cor? (Prov. XX.) Audenter dico plures
esse vel fuisse qui acceptaverunt consilium quam qui perfecte
adimpleverunt mandatum. Plures enim, id est aliquos non dubitamus dicere
vel dixisse: Cupio dissolvi et esse cum Christo (Phil. I), qui autem
glorietur castum se habere cor, nullus aut rarissimus est. Hoc itaque
tantum dixisse libeat, praeceptum esse, non concupiscere, consilium
autem, cupere dissolvi et esse cum Christo.
|
|