CAPUT XIII. Dominica tertia decima post Pentecosten.

In officio Dominicae tertiae decimae, cunctae partes ad illud de Evangelio spectant quod Samaritanus ille, qui Dei interpretatur custos, scilicet Dominus noster Jesus Christus, appropians homini a latronibus despoliato, et convulnerato, quam pertransierant sacerdos et levita, id est omne Vetus Instrumentum, qui quod reconciliari non potuit genus humanum, appropians, inquam, id est nostram humanitatem assumens, oleum consolationis, et vinum poenitentiae peccatorum plagis infudit, et imponens super jumentum suum, id est in corpore suo, peccata nostra perferens super lignum, ad stabulum Ecclesiae perduxit, et abiens in coelum, stabulariis suis, id est apostolis et apostolicis viris, vice sua curam atque providentiam nostri contradidit (Luc. X). Huic, ut dictum est, evangelio caeterae concurrunt partes officii. Primum epistola, Abrahae dictae sunt promissiones et semini ejus (Gal. III), per hoc quod tali evangelio praemittitur, multum ad intelligendum aperitur ipsa, simulque tota pene disputatio Pauli ad Galatas, unde haec lectio sumpta est. Nam per hoc quod tam sacerdos quam levita viso homine illo praeterivit, innuitur quid lex contulerit, quae post quadringentos et triginta annos data est, a testamento Dei, cum fideli Abraham per repromissionem confirmato, videlicet quia non quidem ipsa adversus promissa Dei, sed nullus justificari potuit coram Deo ex operibus ejusdem legis. In hoc itaque intelligimus per hoc, quod, ut dictum est, tam sacerdos quam levita, viso homine praeterivit, quia sic subintravit lex, quomodo medici puer ad aegrotum nonnunquam ingreditur, morbi quidem causas sciens, sed quod opponat antidotum, conficere non valens, tantumque hoc aegroto dicere novit, quibus ab escis vel potibus abstinendum sit, ne morbus invalescat, et de semivivo penitus mortuum reddat. Hoc namque illud est, quod in praedicta epistola dicit Apostolus: Quid igitur lex? Propter transgressiones posita est (ibid.), etc. Plagis namque originalis peccati semivivus homo nascitur. Actualibus vero transgressionibus, propter quas lex posita est, si non abstineat, tanquam noxiis cibis penitus moritur. Itaque secundum haec bene in introitu praemittitur: Respice, Domine, in testamentum tuum (Psal. LXXIII), quod in graduali repetitur. Vox enim haec erat antiquorum adventum Christi ad infirmitatem vel imperfectionem legis flagitantium, tanquam si praetereuntibus sacerdote et levita, Samaritanum supradictum vulneratus ille postulat appropiare, cui et dicat illud quod canitur in offerenda: In te, Domine, speravi (Psal. XXX), etc. Et quia corpus Christi, quod sumimus, illa specialiter curat vulnera, bene et illud de libro Sapientiae canimus in communione: Panem de coelo dedisti nobis (Sap. XVI).