|
Discordia summa, discordia cruenta, tam Romani senatus quam Judaicae
gentis regnum illi peperit. Denique cum Caius Caesar, et magnus Pompeius
totius orbis viribus confligunt, et in Judaea fratres Hircanus et
Aristobulus de principatu atrociter contendunt, Antipater potens, et, ut
jam dictum est, multas pecunias possidens, dum in Judaea favet Hircano
justiori quidem, sed segniori, et in Romana republica multis obsequiis,
pluribus impensis mercatur gratiam Caesaris jam victoris, victumque
Pompeium usque in Aegyptum persequentis, magnam sibimet Judaeae
potestatem promeruit, et apud victricem Romanorum partem Herodi filio
viam ad regnum obtinendum magnis meritis aperuit. Sciendum quoque quod
per illam Hircani atque Aristobuli discordiam, templum in Hierosolymis
semel et iterum magna cum calamitate violatum fuit. Primo namque
Pompeius Aristobulum victum habens, civitatem aggressus, contra socios
Aristobuli, et per seditionem in civitate receptus, templum irrupit
commota atque cadente maxima turre, per quam aperta parte templi hostes
irruperunt, et omnia Judaeorum caede completa sunt. Quidam enim
occidebantur a Romanis, alii vero semetipsos occidebant, et ita
ceciderunt viginti duo millia Judaeorum, Romanorum vero perpauci
defuncti sunt. Nec vero parva in templo commissa sunt; dum ea quae
priori tempore invisibilia vel inaccessibilia erant, adiisset Pompeius,
et cum eo non pauci vidissent, quae non liceret nisi sacerdotibus
intueri. Deinde cum, ut jam dictum est, Herodes regnum coepisset, et
Antigonus, Aristobuli filius, civitatem teneret, idem civitas passa est,
et in templo multi perempti sunt, Herodi adnitentibus Romanis. Et haec
passio Hierosolymorum civitati contigit, ait Josephus, Marco Agrippa et
Callidio consulibus, centesima et octogesima quinta Olympiade, tertio
mense in celebratione jejuniorum, tanquam reversa calamitate, quae sub
Pompeio Judaeis illata est. Nam extunc eodem die captivitatis viginti et
septem anni fuisse noscuntur, cum adhuc obsideretur civitas ab Herode et
Sosio legato, persuasit Samaeus supradictus populo, ut Herodem
acciperet, dicens propter peccata eum non posse devitari.
|
|