VERS. 18-22. |
Dixi in corde meo de filiis hominum, ut probaret eos Deus, et ostenderet similes esse bestiis. Idcirco unus interitus est hominis et jumentorum, et aequa utriusque conditio: sicut moritur homo, sic et illa moriuntur, similiter spirant omnia, et nihil habet homo jumento amplius, cuncta subjacent vanitati, et omnia pergunt ad unum locum; de terra facta sunt, ut in terram pariter revertantur. Quis novit, si spiritus filiorum Adam ascendat sursum, et si spiritus jumentorum descendat deorsum? Et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo, et hanc esse partem illius. Quis enim eum adducet, ut post se futura cognoscat? Qui voluit esse Deus sciendo bonum et malum (Gen. III), non moriturus si de ligno vitae gustasset, corrupta primae conditionis naturae perdidit omnem posteritatem haeredem peccati sui. Ejus vicem moda deflet Ecclesiastes: Dixi, inquit, in corde meo de filiis hominum, quos genuerunt illi primi homines Adam et Eva, quod nihil reliquerunt nobis filiis suis illius aeternae et beatae vitae, sed culpae haeredes, et haeredes poenae nos esse Deus voluit, ut probaret, et monstraret dominando quid essemus, quorum pater Adam transgressus Dei praeceptum Deus esse voluit. Propterea omnes exsuperat querelas nostras, querela. Si patres nostri manducaverunt uvam acerbam, quare dentes nostri alieno cibo obstupescunt? Saevae addictus morti semper succumbo labori, quid ergo nisi bestia sum? quid pluris ea possum? Ortus et occasus, usus vitae, spiritus unus par nobis cum brutis animalibus, jure ergo locamur utrique sub aequa conditione. Sexta quippe dies hominem et jumenta vidit simul creari, et illa prima terrae, de qua quadrupedia creata sunt, me primum fecit, propterea nos et pecudes merito ad unum revocamur locum. De terra facti in terram sumus pariter redituri. Spiritus autem unde venit, aut quo vadit? Quis videre et judicare potuit naturam invisibilem? Dicunt tamen qui se jactant scire causas et occultas rationes rerum, quod spiritus filiorum Adam sursum ascendat, victurus ibidem semper; aiunt quoque quod spiritus jumentorum simul cum carne solvatur, aut in terram descendat periturus. Sed quis inde venit, ut me possit de non visis docere, quid mihi restat post mortem? Haec et his similia sub ambiguo dum nutans cogito mecum, tandem deprehendi nihil esse melius
Ducere sollicitae jucunda oblivia vitae Dum licet, et tardis se mors procrastinat alis : |