CAPUT 7

Quid est hoc? Omnes homines in Adam peccaverunt, et ejecti de paradiso Dei ad tenebras devoluti sunt, et Aegyptii, id est tenebrosi, facti, ecce fame pereunt, ecce vitae aeternae panem non invenerunt. Sed jam nunc iste dominatur in tota terra Aegypti. Et qui crediderit in illum, ipse cibabitur pane vitae et intellectus, et potabitur aqua sapientiae salutaris (Eccli. XV). Illi aperientur horrea paradisi, quae clausa erant guloso homini propter morsum ligni vetiti, et de ligno vitae comedens vitam aeternam habebit. Qui ad illum non ierit, qui in illum non crediderit,

“non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum.”

Ita praefinitum est in triclinio Trinitatis, ubi Filius iste natus praeceptum obedienter accepit, ut fieret Salvator mundi. Omnis terra nostra sterilitate percussa est, cuncta humani generis massa spinarum et tribulorum maledictione damnata est. Quid ergo comedemus nos omnes infelices Aegyptii? Quisquis nostrum, quisquis omnium filiorum Adam, non crediderit in hunc Filium Dei, non confessus fuerit eum Salvatorem mundi, juxta edictum magni Patris, magni Regis Dei, qui illum in currum suum ascendere fecit,

“non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum.”

Quae ira Dei? Illa utique quae super praevaricatorem Patrem ejus descendit: Non enim ait, ira Dei descendit super eum, sed ait,

“ira Dei manet super eum.”

Olim namque super omnes haereditario jure descendit, et

“non est aliud nomen sub coelo datum hominibus (Act. IV; Rom. IX);”

per quod possit amoveri, nisi iste solus et unicus Filius Dei. Qui ergo incredulus est huic, manet super illum ira Dei, quia, ut dictum est, non nisi per istum potest amoveri. Haec plane salutis aut vitae conditio recens non est; nam et Abraham Pater noster secundum fidem, eodem pacto justificatus est (Gal. III; Gen. XII). Nisi enim in promissione seminis sui, quod est Christus, credidisset, quod in illo benedicerentur omnes gentes, nec justus nec amicus Dei appellatus fuisset, ac proinde salvus omnino non esset (Rom. IV; Gen. XVII). Similiter et posteri ejus eadem futuri fide seminis, et ejusdem fidei signo quod erat circumcisio, de quo alias jam dictum est, salvi facti sunt. Quid enim si plurimi signum circumcisionis habentes causam ejusdem circumcisionis nescierunt? Nonne et nunc post abolitam circumcisionem, ex nobis, qui cruci Christi signamur, aliqui praeter solum Christi nomen sacramentorum omnium ignari sunt, aliqui et ipsum Christi Filii Dei nomen per aetatis infantiam invocare nesciunt, tamen quia super eos invocatum nomen ejus in illa aetate morientes salvi sunt. Longe enim aliud est, doctum non esse atque incredulum esse. Igitur universaliter sentiamus dictum, id est, de universitate hominum, antiquorum pariter et novorum,

“quicunque incredulus est Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum.”

Hactenus arserit et luxerit lucerna haec, viarum Domini praeparatrix, nunc exstinguendum est homicidae et adulteri Herodis sacrilegium (Matth. XIV), Deo permittente, quia videlicet lux ejus praesenti tempore opportuna non est. Expedit enim ut antequam Christus ejusmodi luce ubique publicetur, oculi Judaeorum obscurentur, et in tenebris insana mente discurrentes offendant ad istum lapidem offensionis (Psal. XC; Rom. IX), ad petram scandali (I Petr. II), ut conquassentur et conterantur. Igitur et venerabilis et sponsi amicus secedat jam probatus et emeritus, ut hoc tempore sponsus noster, Deus noster, Deus sit absconditus, et de illo tam sublimia nemo loquatur. Nec doleat, quod quasi indignus amoveatur a solvenda corrigia calceamentorum ejus (Matth. III), id est, quod non pertingat ad opportunum tempus praedicandae incarnationis ejus. Nam et illi qui calceamenta ejus in Idumaeam extenderunt (Psal. LIX), id est, qui fidem incarnationis ejus gentibus praedicaverunt, nati erant mulierum. Dixit autem universali enuntiatione ipse sponsus, cujus calceamenta portare desiderabat, quia

“inter natos mulierum non surrexit major Joanne Baptista (Matth. XI).”

Non ergo doleat quod velut indignus repulsus sit; nam ubicunque calceamenta ista deportata fuerint, sanguis quoque ejus de carcere et convivio Herodis clamabit, et fidem Christi atque testimonia castitatis magna voce praedicabit. Sequitur: