|
Hic opus est vitta coccinea, de qua protinus sequitur: Sicut vitta
coccinea labia tua, et eloquiam tuum dulce (Cant. IV). Quaenam sunt illa
labia vittae coccineae similia, nisi labia proferentia pacis et
charitatis eloquium dulce et amicum? Exempli gratia: Obsecro autem vos,
fratres, per nomen Domini nostri Jesu Christi, ut idipsum dicatis omnes
et non sint in vobis schismata. Sitis autem perfecti in eodem sensu et
in eadem scientia (I Cor. I). Opus, inquam, est hujusmodi vitta
coccinea, id est dilectione fraterna. Ipsa enim est vinculum pacis, quo
ligari et nos oportet atque constringi, ut in nobis schismata non sint;
sed id ipsum dicamus omnes. Quod est illud idipsum? Non utique quod
forte ego volo aut quod tu vis, sed quod sancta catholica Ecclesia
jamdudum recepit, et approbavit. Scriptum est enim et jam supra memini:
Ne transgrediaris terminos antiquos, quos posuerunt patres tui. Dic
mihi: Regulam beati Benedicti fateris esse de terminis quos posuerunt
Patres tui? Primus beatus Gregorius de notissimis Patrum tuorum, vel
Patrum nostrorum, est sedis apostolicae lampas splendida, et pro merito
sermonis egregii, sanctae universalis Ecclesiae columna argentea, et
reclinatorium aureum; in quo sine dubio reclinavit seipsa sapientia. Hic
dixit, et scripsit, quia beatus Benedictus omnium justorum spiritu
plenus fuit, et Regulam ab eo conscriptam primus ipse laudavit
discretione praecipuam, sermone luculentam, et post illum cuncti Patres
apostolici, Christiani, omnes Catholici. Ergo Regula hic defenditur jure
terminorum antiquorum, quod eam nulla unquam nova traditione superducta
transgredi liceat. Tu autem transgressionem ejus in Ecclesiam
introducere vis. Nam idem beatus Benedictus in Regula dicit: Si quis de
ordine sacerdotum se suscipi in monasterium rogaverit (cap. 60), etc. De
ordine sacerdotum sine dubio, id est episcoporum. Ait enim: Concedatur
ei tamen post abbatem stare, et benedicere, aut missas tenere; si tamen
jusserit ei abbas. Item: Si forte ordinationis, aut alicujus rei causa
fuerit in monasterio, illum locum attendat quo ingressus est in
monasterium, non illum qui ei pro reverentia sacerdotii concessus est.
Statimque de caeteris gradibus: Clericorum autem, ait, si quis eodem
desiderio monasterio sociari desiderat, loco mediocri collocetur, et
ipse, tamen si promiserit de observatione Regulae vel propria
stabilitate. Contra tu dicis: Non licet clerico monachum fieri. Vide
ergo ne hoc sit transgredi terminos antiquos a patribus positos, et non
quomodocunque transgredi, imo et contradicere Spiritui sancto. Nam ille
omnium sanctorum spiritu plenus fuit. Sed, et amplius dicis adhuc: Non
solum non licet clerico monachum fieri, verum etiam monacho licitum est
clericum fieri. Hujus doctrinae tuae patronam te putas habere
auctoritatem beati Hieronymi, quoniam ille ad Nepotianum monachum
scribens inter caetera dicit: Scio quidem ab avunculo tuo beato
Heliodoro, qui nunc pontifex Christi est, te et didicisse, quae sancta
sunt, et quotidie discere, normamque te ejus exemplar habere virtutum.
Sed et nostra, qualiacunque sunt, suscipe, et libellum hunc libello
illius copulato, ut cum ille monachum te erudierit, hic clericum doceat
esse perfectum. Item ad Rusticum monachum: Hoc dico ut etiam si
clericatus titillat te desiderium, discas quod possis docere, et
rationalem hostiam offeras Christo, ne miles antequam tiro, ne magister
sis antequam discipulus. Concedere ergo oportet, inquis, quod monacho
clericum fieri licitum sit. Sed quomodo, quaeso, qui monachus est,
potest aut debet clericus fieri? Nunquid ita, ut apostata fiat, et
transgressor habitus vel ordinis sui, suscipiens habitum, et tamen
professionem clerici, qualem vulgus solam scit qualem tu didicisti in
triviis? Praeclare doctor in hujusmodi, et assertor beati Hieronymi.
Quid enim est monacho clericum fieri, nisi monachum presbyterum vel
diaconum ordinari?
|
|