CAPUT 4

“Et mulier erat circumdata purpura, et coccino, et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, habens poculum aureum in manu sua, plenum abominationum et immunditiae fornicationis ejus; et in fronte ejus nomen scriptum, mysterium: Babylon magna, mater fornicationum et abominationum terrae. Et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum, et de sanguine martyrum Jesu.”

Visurus damnationem mulieris sive meretricis juxta sponsionem dicentis angeli:

“Veni, ostendam tibi damnationem meretricis magnae, quae sedet super aquas multas,”

prius ejusdem damnationis testatur se vidisse causas. Earum prima est, quod professionem publicam suscepit fornicationum et abominationum terrae. Nam cum dicitur:

“Et in fronte ejus nomen scriptum, mysterium: Babylon magna, mater fornicationum et abominationum,”

nimirum publicae professionis arguitur, videlicet quod non utcunque civitas diaboli peccet aut fornicetur, verum ita ut in ipsis peccatis et fornicationibus suis glorietur. Secunda damnationis ejus causa est, quod sanguinem non consentientium sibi sanctorum fudit. Nam hoc est quod de visione sua repetens:

“et vidi, inquit, mulierem ebriam de sanquine sanctorum, et de sanguine martyrum Jesu,”

Duas igitur damnationis ejus causas hic praescriptas diligentius intueamur.

“Et mulier erat, inquit, circumdata purpura et coccino.”

Purpura regius est amictus, cunctamque regnorum sive regum hujus mundi aulicam potestatem sive superbiam designat. Quis porro nesciat, quod regiam potestatem pene semper comitata sit homicidalis crudelitas? Pleni sunt libri, imo satiata jam sunt theatra orbis terrarum regum tragoediis, qui ob cupiditatem regnandi non solum in exteros arma tulerunt, verum etiam in cognatos vel fratres, aut etiam parentes, ne participes aut aemulos regni paterentur, ferrum crudele transegerunt. Recte ergo cum purpura sociatur coccinum, dicendo,

“et mulier erat circumdata purpura et coccino,”

quia profecto purpuram regnorum semper comitata est ignea crudelitas homicidiorum. Et pulchre dicitur, quia

“circumdata erat purpura;”

quo nimirum dicto vigilanter audientibus ad animum revocat, quanta in regali habitu superborum sit vanitas. Extrinsecus namque pulchris quidem speciebus colorari possunt, quarum vel optima videtur regia purpura, sed intrinsecus vel subtus eamdem purpuram non solummodo propter fluxam libidinem ulcerosa, verum etiam per accidentium morborum genera diversa, misera et tabida non minus regum quam rusticorum sunt mortalia corpora. Sequitur adhuc:

“Et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis.”

Omnes istae sunt divitiae mulieris, omnes isti sunt fructus humanae cupiditatis falsae et fallentis. Quaerit enim extra se humana praesumptio non suam pulchritudinem, et alienum quasi suum affectat fulgorem, dum non valens mutare naturam suam, quin ipsa sit lutum, rutilum sibimet circumdat aurum, lapidesque pretiosos, et margaritas, ut interdum scabie squalens, et lepra lurida, desuper talibus instrumentis ad se non pertinentibus superbissime niteat. Est autem etiam in hoc nonnunquam rationabili electorum intentioni permolesta, eorumque mentes multiplici tentatione fatigat. Sequitur ergo:

“Habens poculum aureum in manu sua, plenum abominationum et immunditiae fornicationis ejus.”

Ad quid enim poculum habere in manu dicitur, nisi ut propinet, et potionem suam offerat cunctis praetereuntibus? Quae autem est potio ejus nisi error et oblivio, qua recedit a Deo sensus hominis vitiorum delibutus illecebris? Poculum ergo mulier habere dicitur

“in manu sua, plenum abominationum et immunditiae fornicationis suae;”

qui nimirum totus cupiditatis fructus sive effectus est, subvertere hominem rationalem, sensumque ejus funditus obruere, ut a Deo vivo et vero mente fornicetur et corpore, traditus in anima idololatriae, subditus in corpore omni immunditia et cunctis passionibus ignominiae. Et notanda pessimae intentionis instantia; quia, ut magis alliciat, et citius decipiat, non ligneum aut aeneum, sed aureum dicitur habere poculum in manu sua. Tale nimirum poculum tunc mulier ista corripuit, quando ad seducendos facilius oculos hominum cupidinosos atque ambitiosos, non solum lapidea sive lignea, verum etiam aurea statuerunt reges mundi simulacra, quae colere nimirum abominationum summa, totiusque immunditiae et fornicationis principium erat. Exempli gratia:

“Quando Jeroboam non ligneos aut lapideos, sed aureos fecit vitulos, quorum alterum posuit in Bethel, et alterum in Dan (III Reg. XII);”

tunc nimirum mulier

“poculum habuit aureum in manu sua, plenum abominationum et immunditiae fornicationis ejus,”

quia regnandi cupiditas, quae nimia sedebat super hominem illum, per auri pulchritudinem populares decepit oculos, ut biberent fornicationem dicentis:

“Isti sunt dii tui, Israel, qui te eduxerunt de Aegypto, ut fornicarentur a Deo suo, et recederent a domo David, et a templo Domini, quod erat in Jerosolymis (ibid.);”

maxime quia apud tales deos licebat illis edere et fornicari, polluere et pollui, et cunctis abominationibus atque immunditiis afficere corpora sua in semetipsis. Ejusmodi contumelias non saltem in occulto gentes exercebant, verum, quod deterius est, publice et passim gloriabundi frequentabant. Unde et quodam Judaicae gentis homine sacrilego (I Machab. VII), in libro Machabaeorum scriptum est:

“Quia secundum exemplum gentium au sus estgymnasium et ephoebiam in Hierosolymis constituere, et optimos quosque ephoeborum in lupanaribus ponere (II Machab. IV).”

Sequitur ergo: