|
Aedificavit autem Noe altare Domino, et tollens de cunctis pecoribus, et
volucribus mundis, obtulit holocausta super altare. Altare quod
aedificavit Noe, et holocausta quae obtulit Domino, gratiarum actiones
fuerunt, sua praesentia praeteritorum beneficiorum memoriam confitentes,
ut dignum erat. Qui enim arcam facere jusserat homini in qua salvaretur,
digne illi homo altare aedificat, in quo idem Salvator suus adoretur. Et
qui non solum hominem, sed propter hominem, jumentorum quoque et
cunctorum animantium reliquias in eadem arca servaverat, merito illi
cunctis pecoribus et volucribus mundi super altare ab homine offeruntur
holocausta. Hoc non scripta, sed naturalis lex aequum esse docuit, quia
videlicet hoc ipsa ratio dignum et justum esse naturaliter sentit, ut de
suis donis honoretur in primis ipse qui dedit. Amplius autem et in hoc
mysterium Domini nostri Jesus Christi praefulsit, qui egressus de illa
Synagogae arca, in qua per passionem suam mundi salutem acquisivit,
novum sacrificii ritum instituit, et quod illic servatum est, hinc in
holocaustum Deo Patri tam per semetipsum, quam per manus sacerdotum
suorum offerre non desinit. Ipsum denique corpus, quod illic in ligno
pependit, ipsum sanguinem qui illic effusus est, cum honorifica
gratiarum actione, illi offerimus, qui eum a morte salvavit. Praeterea
de cunctis animantibus mundis, munda autem sunt omnia, quaecunque autem
hactenus fuerunt immunda, illa suo sanguine mundavit, juxta quod Petro
apostolo dictum est: Quae Deus purificavit, tu ne commune dixeris (Act.
X), de cunctis ergo animantibus, id est hominibus, ille holocausta
offert Deo et Patri, dum cum ipsius gratia facimus, quod nobis
praecipit, vel obsecrat nos ipse per Apostolum suum, dicentem: Obsecro
vos per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam
viventem, sanctam, Deo placentem (Rom. II). Sumusque omnes hoc faciendo
sacerdotes, sicut in Apocalypsi gratias agentes dicimus illi: Quoniam
occisus es, et redemisti nos Deo in sanguine tuo, et fecisti nos regnum
Deo nostro et sacerdotes (Apoc. V).
|
|