|
Et erit iste pax Assyrius cum venerit in terram nostram, et quando
calcaverit in domibus nostris. In nonnullis codicibus legitur Assyriis,
et ordinatior littera videtur. Si enim legendum est Assyrius, cur
praepostere et dicere maluit, Assyrius cum venerit, quam dicere cum
Assyrius venerit? Itaque secundum utramque litteram exponendum est, et
primum secundum hanc litteraturam, et erit iste pax, Assyrius cum
venerit in terram nostram. Quando venerit diabolus, ait beatus
Heronymus, qui dicitur Assur, super terram regionemque credentium, et
eorum quos puscet Dominus in fortitudine et in sublimitate nominis
Domini Dei sui, et calcaverit eos tribulationibus variis, et domos
animarum nostrarum, id est corpora, quasi superbus ascenderit atque
depresserit, et tamen nos nihil separaverit a charitate Christi, tunc
Christi pax sive ipse Christus erit in nobis, et dicetur de sancto,
Nihil proficiet inimicus in eo (Psal. LXXXVIII). Nunc, ut secundum aliam
litterae structuram dicamus, scilicet ita legendo, et erit iste pax
Assyriis, cum venerit in terram nostram, primo sciendum quia quod
dicitur, cum venerit in terram nostram, et quando calcaverit in domibus
nostris, sive, ut rursus post pauca habemus, et cum calcaverit in monte
nostro, recte de ipso Domino intelligitur, praesertim cum in exordio
sermonis hic idem propheta dixerit: Quia ecce Dominus egredietur de loco
suo, et descendet et decalcabit super excelsa terrae (Mich. I), etc.,
usque ad id quod ait: Quae excelsa Judae, nonne Jerusalem? (Ibid.)
Eritque hic sensus: Et erit iste, videlicet Dominus magnificus usque ad
terminos terrae, pax Assyriis, id est cunctis gentibus, quarum eo
tempore potentissimi erant Assyrii, unde et pro cunctis gentibus recte
possunt hic accipi. Erit, inquam, iste pax Assyriis, id est, loquetur
pacem gentibus, evangelizabit pacem eis, qui prius erant inimici, cum
venerit in terram nostram, id est, cum nos visitaverit, et cum
calcaverit in domibus nostris, subauditur, eo quod non cognovisti tempus
visitationis tuae (Luc. XIX), o supra dicta filia latronis. Nam idcirco
calcabit in domibus nostris, idcirco conculbabit templum et civitatem,
ita ut non remaneat lapis super lapidem. Nam quod Dominus calcet et
conculcet, testatur ipse dicens in alio propheta: Calcavi eos in furore
meo, et conculcavi eos in ira mea (Isa. LXIII). Vae ergo tibi, quae tibi
Barabbam latronem donare petisti! et proinde recte diceris filia
latronis, et cujus seditiones haereditate possedisti; vae tibi, quia tu
conculcaberis quae diceris Israel, pax autem tua Assyriis, id est
gentibus poenitentiam agentibus, sicut significatum est, ubi ad
praedicationem Jonae Ninive civitas magna Assyriorum poenitentiam egit
(Jon. V). Sequitur: Et suscitabimus super eum septem pastores, et octo
primates homines, et pascent terram Assur in gladio, et terram Nemroth
in lanceis ejus, et liberabit ab Assur, cum venerit in terram nostram,
et cum calcaverit in monte nostro. Quorum in persona supra dixerat,
obsidionem posuerunt super nos, eorumdem vox ista est, et suscitabimus
super eum septem pastores et octo primates homines, vox scilicet
prophetarum, sapientium et Scribarum, quos ecce ego mitto ad vos, ait
ille judex Israel ad eos, qui maxillam ipsius percusserunt. Ipsi
loquuntur etiam haec, et suscitabimus super eum septem pastores et octo
primates homines. Super quem dicunt, suscitabimus eum. Nimirum super
eumdem saepe dictum judicem Israel. Profecto non vile obsequium, non
parvam honorificentiae portionem de studio suo promittunt, ad
clarificandum illum tantum judicem, quem filii illius filiae latronis
sic inhonoraverunt ut maxillam ejus percuterent. Quaerendum est
diligenter quinam sint septem pastores et octo primates homines, et
deinde, quid sit suscitari illos super hunc judicem Israel, et tunc
patebit quia non levis aut incerta haec pollicitatio est. Septem fide
claros et meritis insignes de sanctis Scripturis novimus, similiter et
octo primates homines, quos licet hactenus noverimus, necdum tamen
numerum et proprias eorum causas animus adeo perpenderat, priusquam loci
praesentis diligentia nos excitasset. Primum ergo septem pastores,
deinde per ordinem recolamus octo primates homines.
|
|