CAPUT XXX. De mysterio duorum hircorum, quod eorum alter Christi, alter Antichristi typus sit.

(CAP. XVI.)

“Locutus est Dominus ad Moysen, post mortem duorum filiorum Aaron, quando offerentes ignem alienum interfecti sunt, et praecepit ei dicens: Loquere ad Aaron fratrem tuum ne omni tempore ingrediatur sanctuarium, quod est intra velum, coram propitiatorio, quo tegitur arca, ut non moriatur, quia in nube apparebo super oraculum, nisi haec ante fecerit. Vitulum offeret pro peccato, et arietem in holocaustum,”

etc. Post mysticum atque ordinatissimum sanctae domus Dei statum, in hac sacra Levitici voluminis scriptura dispositum, iterum ad caput redditur, id est, ad Aaron summum pontificem et sacrificium ejus. Sic enim superius habuimus, jubente Domino, quia obtulerit Aaron vitulum et duos arietes, vitulum pro peccato, et arietem unum in holocaustum, ac deinde hircum. Deinde subjuncta est mors filiorum Aaron, ac deinde discretio mundorum atque immundorum animantium deinde lex leprosi hominis, et leprosae domus, deinde de viro patiente fluxum seminis, de femina patiente fluxum sanguinis. Post haec, inquam, opportuna recapitulatione ad ipsum redditur, cum haec ad Moysen Dominus loquitur. Verum nonnihil differt. Dicit enim:

“Quibus cunctis cum lotus fuerit induetur. Suscipietque ab universa multitudine filiorum Israel duos hircos pro peccato, et unum arietem in holocaustum: cumque obtulerit vitulum, et oraverit pro se, et pro domo sua, hircos duos stare faciet coram Domino, in ostio tabernaculi testimonii, mittens super utrumque sortes. Unam Domino, et alteram capro emissario,”

etc. Hoc, inquam, nonnihil a superioribus differt: nam illic de capro emissario nullus sermo est. Magnum et hic mysterium est. Post mortem duorum filiorum Aaron, quando offerentes ignem alienum mortui sunt, et mysteria dicta sunt, et utique post perditionem Judaeorum qui nunc in peccato suo pereunt, haec eadem opere implenda sunt, tunc summus pontifex, tunc, inquam, cum plenitudo gentium subintraverit, tempus erit, ut reliquiae salvae fiant Israelitici populi (Rom. XI).

“Duos hircos stare faciet in ostio tabernaculi testimonii,”

id est revelato homine peccati, filio perditionis, qui vere hircus est fetidus pro peccatis propriis, innotescet ipse Christus populo illi, qui cum pro sua innocentia sit immaculatus Agnus Dei, tanquam hircus velut peccator oblatus est pro peccatis totius mundi. Tunc mittentur super utrumque sortes, ut liquido constet cunctis quis eorum benedictus in nomine Patris in multitudine misericordiae advenerit, et quis maledictus in nomine suo in multitudine irae suae emerserit. Nam cujus sors a Domino exivit, qui oblatus est pro peccatis nostris, hic illum alterum

“interficiet spiritu oris sui, et destruet illustratione adventus sui (II Thess. II).”

Jam quia caetera superius dicta sunt, videlicet quid significet quod pontifex solus ingreditur in sanctuarium, sumptum sanguinem fundens super cornua altaris per gyrum, aspergens digito septies, et expians, atque sanctificans illud ab immunditiis filiorum Israel, nunc de capro emissario, quod restat dicendum est.