|
Amant enim oves suam plerumque perniciem; amant, inquam, et suis exitiis
delectantur, suis periculis male blandis in praesenti demulcentur, nec
recogitant dulcedine vitiorum fallente, quantus eas interitus
consequatur. Et nisi perire permittantur, ejusmodi oves sunt, ut neque
ad multam pastoris venire, neque tonsorem eumdem jam velint subire,
insuper et ipsum pastorem tumultuando, quantum possunt, cornibus et
lateribus audent impingere. Fugit ergo mercenarius taciturnus, ne
pugnando pro ovibus temporalis lucri detrimentum patiatur.
|
|