CAPUT 55

“Et lupus rapit et dispergit oves. Mercenarius autem fugit, quia mercenarius est, et non pertinet ad eum de ovibus.”

Sola ergo causa fugiendi est, quia mercenarius est, quia mercedibus transitoriis inhiat, et dum illis contentus est, lupus rapit ac dispergit oves. Nec solummodo lupo veniente fugit, sed et quando juxta Ezechielem colliduntur arietes et hirci, dum lateribus et humeris impingunt, et cornibus suis ventilant omnia infirma pecora, donec dispergantur foras (Ezech. XXXIV), fugit idem mercenarius abscondendo se, non judicans inter pecus, et pecus, aut certe nequius, quod crassum est assumit, et quod debile est projicit; videlicet justificans impium pro muneribus et justitiam justi auferens ab eo. Sane cum alibi dicat:

“Si vos persecuti fuerunt in una civitate fugite in aliam (Matth. X),”

tunc irreprehensibiliter pastor fugit, quando aperta persecutione furis haeretici, sive lupi diaboli, per gentilem potestatem malitiam suam exerentis, pastor ipse quaeritur ut oves ejus praesidio destituantur. Quod Paulus apostolus non solum irreprehensibiliter, verum etiam laudabiliter fecisse legitur, quando Damasci praeposito gentis Aretae regis custodiente civitatem, ut eum comprehenderent, a fratribus per murum submissus est in sporta, et sic effugit manus ejus (II Cor. XI). Non enim fugit, ut oves destitueret, sed ut ovium saluti seipsum reservaret. Caeterum omnes qui absque ejusmodi causa fugiunt, qui oves dimittunt, hic pastor et episcopus animarum nostrarum merito excluditur a numero pastorum. Quibus explosis iterum dicit: