|
Quarto jam psalmo de acceptione Spiritus sancti apostolica gloriatur
Ecclesia (Act. II), dicens:
|
“Cum invocarem exaudivit me Deus justitiae meae, in tribulatione
dilatasti mihi.”
|
|
Ac deinceps.
|
“Signatum est, inquit, super nos lumen vultus tui, Domine, dedisti
laetitiam in corde meo.”
|
|
Etenim dilatatio in tribulatione, lumen vultus tui Domini et laetitia
cordis datum est paracleti Spiritus sancti, quo post resurrectionem vel
ascensionem ejus accepto, qui prius per modicam fidem cor angustum
habebant, ita ut relicto Domino omnes fugerent (Matth. XXVI), jam
dilatarentur, et laetarentur in amplitudine cordis,
|
“quoniam digni habiti sunt pro nomine ejus contumeliam pati (Act. V),”
|
|
dicentes:
|
“Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine,”
|
|
subauditur, ut intelligeremus Scripturas, te sensum nobis aperiente.
Simulque arguit in illis mundum ille Paracletus,
|
“ille Spiritus veritatis (Joan. XVI),”
|
|
et dicit:
|
“Filii hominum, usquequo gravi corde, ut quid diligitis vanitatem et
quaeritis mendacium? Et scitote, quoniam mirificavit Dominus sanctum
suum,”
|
|
etc. Post haec notum est quia contra Ecclesiam consurrexit persecutio
malorum, inimicorum Judaeorum, falsorum Christianorum, et maxime
haereticorum.
|
|