|
|
“puer Samuel dormiebat, et sermo Domini erat pretiosus,”
|
|
id est rarus, et quando venerit Dominus mystice, et Samuelem nescientem
tertio, quarto autem scientem jam vocaverit ille.
quia videlicet perituro carnali Judaeorum sacerdotio sermo propheticus
conticuerat. Jam enim multis diebus ante Christi adventum propheta non
fuerat visus in Israel. Sed et qui dudum missus et scriptus fuerat sermo
propheticus, quasi sub clavibus dormiebat, clavim quippe scientiae
Scribae et Pharisaei tulerant, nec ipsi introeuntes, nec eos qui
volebant introire permittentes (Luc. XI). Ergo
|
“puer Samuel dormiebat, et sermo Domini erat pretiosus,”
|
|
id est rarus. Rarus enim et pene nullus erat, qui sermonem Domini
volentibus audire loqueretur. Sed venit Dominus, et stetit et vocavit
Samuelem, excitavit dormientem. Quando venit Dominus, et stetit, nisi
quando de coelis Deus descendit, ut factus homo staret pro nobis? Tunc
vocavit Samuelem, tunc propheticum excitavit sermonem, hactenus
dormientem. Excitavit, inquam, puerum suum, excitavit in puero
praecursore sermonem suum, in eo videlicet puero cui gloriose
concinitur:
|
“Tu, puer, propheta Altissimi vocaberis, praeibis enim ante faciem
Domini parare vias ejus (Luc. I).”
|
|
Tertio illum nescientem vocavit, priorque ipse sacerdotii veteris
minister Zacharias pater ejus vocationem illam intellexit. Primo enim
angelus illum ex nomine nuntiavit. Secundo ad salutationem Mariae
clausum adhuc in utero matris exsultatione, et gaudio concussit. Tertio
jam nato, per os patris officium suae praecursionis edixit:
|
“Tu quoque propheta Altissimi vocaberis.”
|
|
Igitur sacerdos Heli destituendus puerum vocari prior a Domino
intellexit, quia sacerdos officii carnalis Zacharias, magni prophetae
vocationem ipse prior intellexit et enuntiavit, justus quidem in persona
sua, apud Deum et homines, sed ejus sacerdotii minister, quod protinus
destituendum esset, sicut in isto sacerdote Heli praefiguratum esse jam
dictum est, et adhuc dicendum est. Quarto tandem jam sciens vocationem
suam puer Samuel, venienti Domino et vocanti sicut vocaverat secundo:
|
“Samuel, Samuel. Loquere, ait, Domine, quia audit servus tuus.”
|
|
Et Dominus:
inquit,
|
“ego faciam verbum in Israel, quod quicunque audierit tinnient ambae
aures ejus. In die illo suscitabo adversum Heli omnia quae locutus sum
super domum ejus. Incipiam et complebo. Praedixi enim ei quod
judicaturus essem domum ejus in aeternum, propter iniquitatem ejus, eo
quod noverat indigne agere filios suos, et non corripuit eos. Idcirco
juravi domui Heli quod non expietur iniquitas domus ejus victimis et
muneribus usque in aeternum.”
|
|
Quid ad haec ille? Non utique consurrexit sicut Moyses, ut Deum teneret
ea virtute, qua teneri ipse vult, et teneri potest, ut stando in
conspectu ejus, in confractione cordis orando, iram ejus a domo sua
averteret (Exod. XXXII; Psal. CV). Sed:
inquit,
|
“est; quod bonum est in oculis suis faciat.”
|
|
Paulo melius ante consultius Achab, licet alias impius, qui, cum
audisset sermones Domini in Elia, dicentis:
|
“Ecce ego inducam super te malum, et demetam posteriora tua, et
interficiam de Achab mingentem ad parietem,”
|
|
etc.; cum, inquam audisset sermones istos,
|
“scidit vestimenta sua, et operuit cilicio carnem suam, jejunavitque ac
dormivit in sacco, et ambulavit demisso capite (III Reg. XXI).”
|
|
Idcirco ille quidem in diebus suis non vidit inductum domui suae malum:
hic autem et vidit, et ipse sustinuit, cecidit enim audito tristi
nuntio, et fractis cervicibus mortuus est. Nunc ad superiora redeamus.
inquit,
|
“Domine, quia audit servus tuus,”
|
|
etc. Plane juxta hanc normam praedictus ille prophetarum maximus, primo
per angelum ex nomine nuntiatus, deinde ad vocem salutantis Mariae
gaudio concussus, tertio prophetica, ut supra dictum est, patris voce
declaratus, quarto tandem jam scienter in deserto audivit quod Dominus
loqueretur. Imo et orans ut Dominus loqueretur, signum accepit veri ac
justi sacerdotis, adjiciente sibi Deo,
|
“Super quem videris Spiritum descendentem et manentem super eum, hic est
qui baptizat in Spiritu sancto (Joan. I),”
|
|
simulque verbum accepit quod loqueretur contra vetus sacerdotium,
imperante Domino.
inquit Lucas,
|
“verbum Domini super Joannem Zachariae filium in deserto (Luc. III).”
|
|
Ac deinceps:
|
“Jam enim securis ad radicem arboris posita est. Omnis enim arbor non
faciens fructum bonum excidetur, et in ignem mittetur (ibid).”
|
|
Haec enim contra sacerdotium illud Leviticumque ministerium dicta esse
Matthaeus evidentius insinuat:
inquit,
|
“multos Pharisaeorum et Sadducaeorum venientes ad baptismum suum, dixit
eis: Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a ventura ira?”
|
|
(Matth. I.) Ac deinceps:
|
“Jam enim securis ad radicem arboris posita est.”
|
|
Pharisaei namque sacerdotes vel clerici erant Judaeorum. Igitur tunc
domui Heli juravit Dominus quod non expiaretur iniquitas domus ejus
victimis et muneribus usque in aeternum, quando per hunc enuntiavit
securim positam esse ad radicem arboris, dignum poenitentiae fructum non
facientium, videlicet maxime Pharisaeorum, in templo Dei sub nomine
sacerdotii latrocinantium.
|
|