CAPUT XIV. Cur Dominus non ante diem tertium resurgere voluerit.

Ternarius numerus, qui apud saeculares quoque philosophos insignis habetur pro eo quod imparium et eorum, qui praeter unitatem nullam aliam recipiunt sectionem, primus est numerorum: Apud nos longe amplius praeclari nominis, imo primae ac divinae est auctoritatis, tam propter ipsam essentiam sanctae et individuae Trinitatis, quam pro eo quod Salvator noster tertia die resurrexit a mortuis. Et profecto tertia dies haec ad idem ipsum ejusdem sanctae Trinitatis respicit sacramentum. Idcirco namque Dominus non ante tertiam resurrexit, quia congruum fuit ut propitiationem sanctae Trinitatis triduana nobis obtineret mors carnis Christi. Alioquin cur cum sub trina mersione baptizamur in nomine Patris, et Filii et Spiritus sancti complantati dicimur, imo vere

“complantati facti sumus similitudini mortis ejus (Rom. VI),”

nisi quia eamdem mortem suam, quam ante baptismum suum appellaverat, triduo pertulit et ipse in nomine et in obedientia Patris et Filii et Spiritus sancti. Siquidem et Pater Filio, sicut et ipse Filius testatur, calicem passionis dedit; et ipse Filius animae suae in sua potestate propinavit, sicut ipse ait:

“Potestatem habeo ponendi animam meam (Joan. X),”

et Spiritus sanctus illi propinari fecit, sicut Apostolus ait: Quia

“Christus per Spiritum sanctum semetipsum obtulit (Hebr. IX).”

Congruenter ergo mors Domini triduana exstitit, quam sancta Trinitas disposuit, quamque ad obtinendam humano generi propitiationem ejusdem sanctae Trinitatis, nostra in illo natura sola pertulit. Non solum autem, sed et tota vita ejus annorum suorum numero sanctae Trinitati famulatum se exhibere, et ejus praecepto se obedire innuit. Nam in triginta tribus annis quibus super terram ambulavit, ternarius est repetitus hac sola differentia, quod unus ternarius, ut triginta sint, in decenum limitem consurgit, alius ut simplex sit, in singulari limite subsistit. Cujus in typum Isaac quoque ad immolandum ternario dierum numero ductus est (Gen. XXII). Nam de Geraris, ubi tunc habitabat Abraham, usque ad montem Moria, id est sedem templi, dierum trium est, ut ait Hieronymus, et consequenter illuc die tertio pervenit, sicut historia refert, et venit in locum, quem dixit ei Deus in die tertia. Sed ut ad incoeptum redeam, mira velocitas, mirabilis ille salvatricis gratiae cursus, ut triduo trium temporum saeculi peccata deleret, omnes, qui ante legem fuerant, omnes, qui sub lege erant, cunctos, qui sub gratia venturi erant, una Christi morte pariter solveret, pro singulis temporibus singulos dies ejusdem mortis appendens. Totam ejus velocitatem Spiritus sanctus innuebat, cum Prophetae imperans dicebat:

“Voca nomen ejus: Accelera spolia detrahere, Festina praedari (Isa. VIII).”