CAPUT II. Quomodo haec quinta aetas similis sit cum quinta die creationis mundi, et cur tunc temporis templum pretiosissimum permissum est Babylonico igne conflagrari.

Igitur quintae aetatis initium, hoc est, spectabilia Dei opera continentis, ut quinta dies creationis mundi, secundum spiritum consilii, qui nimirum a spiritu timoris Domini sursum quintus est. Consilii namque divini est quod pulchrum et nobile Dei templum in toto orbe tunc temporis unum et solum, auro ditissimum, opere mirificum, regione inclytum, regiamque civitatem David atque Salomonis, permissum est Babylonico igne conflagrari, spoliari, profanari, occisorum sanguine compleri. Erudiendus namque erat mundus, eatenus juvenis luxuriosus, ne putaret quod habitator coelorum Deus, auro templi manufacti, vel civitatem opibus delectetur, et non potius hominum fide et bonis operibus, quibus intus in anima templum illi praeparatur, quo solo delectetur, ubi adoretur, in quo videri et praesens agnosci dignetur, sine quo frustra foris lampadibus, vel auro templi manufacti requiratur. Habet quoque quinta haec aetas quintae diei creationis mundi aliquid simile. Nam sicut tunc non omne levatum est in aera, quod ex aquis ortum est genus creaturae, sic non omnium captivorum fuit dicere:

“Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus (Psal. CXXXVI).”

Illorum hoc erat dicere, qui recordabantur Sion ubi fuerat nominis Domini templum sanctum, ubi licuerat non impediente Babylonico rege adorare unum et solum verum Deum. Tales nimirum non sub aquis fluminis Babylonici absorpti erant, sed supersedebant similes aviculis, quas aquae imperio Dei produxerunt, parati ad volandum, mox ut permittentis audirent Cyri regis edictum. Caeterum qui Babylonicis voluptatibus et interdictis ex lege, Babylonicarum uxorum complexibus occupati resederunt, suamque captivitatem permissae libertati praeposuerunt, pisciculis similes fuerunt, quorum omnis voluptas sub aquis depressa est, et evolare nescierunt. Nunc jam in rem pergendum est.