CAPUT XXVII. De coloquintida, cujus gustum valde amarum Helisaeus dulcoravit, quod haereticorum doctrina illi similis sit.

Octavum continuo sequitur:

“Erat autem fames in terra, et filii prophetarum habitabant coram eo. Dixitque uni de pueris suis: Pone ollam grandem et coque pulmentum filiis prophetarum,”

etc.

“Mors, inquiunt, in olla, vir Dei.”

Spiritualiter quoque mors in olla est, quoties in Scripturarum constructione, quibus quasi grandi olla reficimur, amaritudo haeretica commiscetur. Nam vitis silvestris, quae id quod esse videtur, non est, sive coloquintida quae similiter ut cucurbita per terram flagella tendit, sed valde amara est, haeretici simulationes innuit, qui speciem quidem habet pietatis, sed virtutem ejus abnegavit (II Tim. III). Quoties igitur ejusmodi mortem sano sermone vir catholicus corrigit, profecto Helisaeus, id est Christus qui in illo loquitur, farinam in ollam mittit, ut non sit amplius quidquam amaritudinis.