CAPUT XIX. De eo quod dixit:

“Nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant;”

qualiter eas opere compleverint.

Scripturas veritatis conditurus erat propter homines humiles Spiritus sanctus, quas nunc legimus, et in illis recondere proposuerat thesaurum (Jer. XLVIII), quem nunc usque et invenimus et invenire cupimus, thesaurum nominis sui, thesaurum sacramentorum Christi Filii Dei. Noverat enim altitudinem Satanae, regnantis

“super omnes filios superbiae (Job XLI).”

Et illius turris aedificationem vanae et mendacis eorum scientiae sive loquacitatis (II Thes. II), extollentis se adversus veritatem Dei (II Cor. X), prospiciebat esse imaginem. Dixit ergo:

“Coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.”

Quibus a cogitationibus suis non desisterent? Utique quas vocibus istis enuntiat:

“Faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat usque ad coelum (Genes. XI).”

Nonne ita fecerunt? Denique mox ut sacrae Scripturae illis pervulgatae sunt, contrariae scientiae turrim usque ad blasphemandum Creatorem erexerunt. Hinc est illud:

“Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam, iniquitatem in Excelso locuti sunt. Posuerunt in coelum os suum, et lingua eorum transivit in terra (Psal. LXXII),”

id est, cum essent terreni, transivit lingua eorum blasphemando omnia terrena usque ad ipsum Deum. Quippe qui non solum de terrenis male locuti sunt, sed etiam de Creatore eorum. Dico ergo: Si postquam divisa sunt vel confusa sunt labia insurgentium et dissipatae sunt cogitationes eorum, tanta fecerunt, tanta dixerunt, ut vix subsistere aut resistere posset ille, cui dicitur in Canticis:

“Sicut turris David collum tuum, quae aedificata est cum propugnaculis; mille clypei pendent ex ea, et omnis armatura fortium (Cant. IV),”

quid fecissent, quid dixissent, si nunquam confusae linguae, nunquam divisa fuissent labia eorum? Bene igitur et provide dum tempus immineret ut scriberentur Scripturae veritatis, Scripturae legis et prophetarum, in quibus est thesaurus veritatis, facta est divisio illa linguarum sive gentium, ut in una tantum lingua, sive gente thesaurus iste usque ad tempus posset abscondi. Nunquid vero vel istud sufficere potuit? non utique nisi in eadem una lingua gentis Hebraeae sub figuris et aenigmatibus, in parabolis et allegoriis, peracta fuisset subtilitas absconsionis. Neque enim vel ipsi portare potuissent, quibus credita sunt eloquia Dei, sicut significatum est in eo quod fugerunt vel timuerunt prope accedere filii Israel, videntes claritatem vultus Moysi (II Cor. III; Exod. XXXIV).