LIBER DUODECIMUS.


CAPUT 1

Septem spirituum Dei opera spectavimus, quae vel qualia cum genere humano operati sunt ab initio usque ad finem saeculi, singuli ordine suo a primo qui est Spiritus sapientiae usque ad ultimum ejusdem ordinis Spiritum timoris Domini. Nam, sicut alias dictum est, nobis quidem ascendentibus ad Deum primus in ordine est Spiritus timoris Domini, testante Scriptura cum dicit:

“Initium sapientiae timor Domini (Psal. CX).”

Sed descendenti ad nos gratia coelesti, alius in propheta computatur ordo eorumdem spirituum Domini, cum de flore qui de virga prodeunte ex radice Jesse ascendit, loquens ita dicit:

“Et requiescet super eum Spiritus Domini, Spiritus sapientiae et intellectus, Spiritus consilii et fortitudinis, Spiritus scientiae et pietatis, et replebit eum Spiritus timoris Domini (Isa. XI).”

Horum ergo spirituum opera secundum sanctarum auctoritate Scripturarum requirentes spectavimus, et pro posse scrutati sumus septem periochas, determinando secundum eosdem spiritus, quoniam ab ipsis gratiam et pacem nobis annuntiabat scriptor libri hujus in Christo Jesu, dicens in initio:

“Gratia vobis ab eo qui est, et qui erat et qui venturus est, et a septem spiritibus qui in conspectu throni ejus sunt, et ab Jesu Christo (Apoc. I),”

etc. Nunc tandem in calce visionis sive revelationis hujus universitas huic Joanni demonstratur totius operis, quod Jesus Christus tot impensis, tot spirituum suorum gratiis vel donis aedificavit, scilicet civitas sancta Hierusalem, quae est Ecclesia Dei non qualis in ista peregrinatione est, vel qualis in ultimo judicio stabit a dextris, sicut paulo ante dictum est, non sine aliquanto timore donec transeat furor Domini, quo in ignem aeternum mittentur sinistri, sed qualis post judicium in gloria aeterna erit, sola et tota, alienis omnibus foras missis, perfruens visione Dei. Hoc ita incipit: