CAPUT XIII. De benedictione Levi, et unde benedictionem meruit, et quomodo illum imitentur sacerdotes evangelici.

Levi quoque ait: Perfectio tua et doctrina tua viro sancto tuo, quem probasti in tentatione, et judicasti ad aquas Contradictionis. Qui dixit patri suo et matri suae: Nescio vos, et fratribus suis ignoro illos, et nescierunt filios suos, hi custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt, judicia tua, o Jacob, et legem tuam, o Israel. Ponent thymiama in furore tuo et holocaustum super altare tuum. In Levi praesentis eo tempore Phinees sacerdotis dignitas benedicitur, qui in initiatione Beelphogor arrepto pugione ingressus post virum Israelitem in lupanar, ambosque perfodiens, virum scilicet et mulierem, cessare fecit plagam a filiis Israel, dicente Domino ad Moysen: Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis avertit iram meam a filiis Israel, quia zelo meo commotus est contra eos, ut non ipse delerem filios Israel in zelo meo. Idcirco loquere ad eum: Ecce do ei pacem foederis mei, et erit tam ipsi quam semini ejus pactum sacerdotii sempiternum (Num. XXV). De hoc ipso et propter hoc ipsum, item in propheta Dominus dicit: Pactum meum fuit cum Levi vitae et pacis, et dedi ei timorem, et timuit me, et faciem nominis mei pavebat. Lex veritatis fuit in ore ejus, et iniquitas non est inventa in labiis ejus. In pace et aequitate ambulavit mecum, et multos avertit ab iniquitate. Labia enim sacerdotis custodiunt scientiam, et legem requirunt ex ore ejus, quia angelus Domini exercituum est (Malach. II). In pace, inquit, et aequitate ambulavit mecum, subauditur sicut ambulavit Enoch, qui translatus est ad Dominum, et non inveniebatur. Tradunt enim Hebraei, quod Phinces ipse sit Helias (Gen. V). Quod si ita est, maxime placet, quia nobiscum facit, ne ignoremus quomodo cum illo pactum pepigerit Deus sacerdotii sempiterni, cum sacerdotium legale, quo functus est Phinees, sempiternum non fuerit. Nam cum venerit circa finem saeculi, profecto in Ecclesia Christi, cujus sacerdotium sempiternum est, honore sacerdotii non carebit.

Igitur perfectio tua, o Deus, inquit, et doctrina tua viro sancto tuo, quem probasti in tentatione, videlicet secundum Phinees qui est ex Levi, et judicasti ad aquas Contradictionis, videlicet secundum me et Aaron, quibus iratus es ad aquas Contradictionis, et dixisti: Quia non credidistis mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israel, non introducetis hos populos in terram quam dabo eis (Num. XX). Quae est illa perfectio? Qui dicit patri suo et matri suae, Nescio vos, et fratribus suis, Ignoro illos, et nescierunt filios suos, etc., ut supra. Hanc perfectionem tunc Levi carnaliter quidem, sed pro tempore digne et laudabiliter arripuit, quando propter vitulum conflatilem irato Moyse, ac dicente: Si quis est Domini, jungatur mihi, congregati sunt ad eum omnes filii Levi, illoque protinus dicente: Haec dicit Dominus: Ponat vir gladium super femur suum, et occidat unusquisque fratrem, et amicum suum, et proximum suum, fecerunt filii Levi juxta sermonem Moysi. Consecrastis manus vestras hodie Domino, unusquisque in filio et fratre suo, ut detur vobis benedictio (Exod. XXXII). Hi, inquit, custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt, judicia tua, o Jacob, et legem tuam, o Israel. Et quia suas illic manus consecraverunt: Ponent, ait, thymiama in furore tuo, et holocaustum super altare tuum, id est sacerdotes tui erunt, et in tempore iracundiae stabunt ad reconciliandum. Verum evangelico viro hoc vel maxime loco vivificans spiritus sequendus est. Ubi enim littera magis occidit? Igitur ille qui gladium illum arripuerit, de quo Dominus legis, legem adimplens in Evangelio, dicit: Nolite arbitrari quia venerim pacem mittere super terram, non veni pacem mittere, sed gladium. Veni enim separare hominem adversus patrem suum, et filium adversus matrem suam, et nurum adversus socrum suam, et inimici hominis domestici ejus: Qui amat patrem ac matrem plus quam me, non est me dignus: qui amat filium aut filiam plus me, non est me dignus (Matth. X). Qui, inquam, gladium illum arripiunt, gladium verbi Dei, qui perfectio et doctrina Domini est, et hi custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt, judicia tua, o Jacob, et legem tuam, o Israel, atque idcirco quia perfecti sunt, idcirco Deus pro imperfectis popularibus tuis ponent thymiama orationum, sive holocausta intercessionum, quia videlicet pro peccatis hominum intercedere digni et idonei sunt. Iste gladius verbi Dei in manu vel super femur apostolorum et evangelistarum vera fortitudo est, cui protinus ita benedicetur: Benedic, Domine, fortitudini ejus et opera manuum illius suscipe. Percute dorsa inimicorum ejus, et qui oderunt eum non consurgant.