|
Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere, displicet enim ei infidelis
et stulta promissio; sed quodcunque voveris, redde, multoque melius est
non vovere, quam post votum promissa non reddere. Jubet lex divina et
humana, antiqua et nova, si quid Deo voveris reddere, ne sis reus voti
tui. Quando unquam impunita fuit votorum violatio? Vilior fuit Jephte
voto unica filia, in cujus occisione votum suum implevit (Judic. XI).
Sed mala vota non sunt adimplenda. Populus Israel in monte Sinai in
caligine nubis, auditis verbis Domini dantis sibi legem: Omnia, inquit,
quaecunque praecepit Dominus faciemus (Exod. XXIV), quos tamen et voto
et culpae reos ultio crebra premebat. Ista Dominus auctorizans dicebat:
Nemo mittens manum ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei
(Luc. IX). Addidit etiam exemplum non retro respiciendi: Memores estote
uxoris Lot (Luc. XVII). Illa Sodomam fugiens, sed ad illam mente
recurrens, et respiciens retro, reflexo mento cum mente, est mutata in
statuam salis (Gen. XIX), dans utile omnibus saeculis exemplum, non esse
votum temerandum. Stat enim sicut stabat; ut tunc, ita respicit modo,
ostendens culpam quae formam sibi transvertit. Potes videre singula
membra, crura, pedes, suras, ventrem, inguen, pectus, et ulnas, os,
nares, oculos, frontem atque ea pillos. De hoc marmoreo salis corpore
quidam humor liquitur, quem sine aliquo damno lingunt armen ta et
greges, et quo amplius lingunt, plus est quod possint lingere. Isto nos
exemplo dulci atque saporo condit, et quasi piperatos nos facit ipse
Deus. Exemplum quidem vivit, quamvis in imagine nihil vivat.
|
|