|
Igitur quemadmodum dicit, ut supra memoravimus:
|
“Psallite Domino sancti ejus, et confitemini memoriae sanctitatis ejus
(Psal. XXIX),”
|
|
cujus psalmi titulus: Psalmus cantici in dedicatione domus David,
psallamus concorditer et confiteamur fideliter, tanquam filii
resurrectionis, tanquam sacerdotes et levitae hujus dedicationis. Quid
psallemus, aut quid confitebimur? quid psallendo et confitendo dicemus?
Nunquid hoc solum quod hic audivimus eum dicentem:
|
“Exaltabo te, Domine Pater, quoniam suscepisti me (ibid)”
|
|
dicentem:
|
“Pater in manus tuas commendo spiritum meum?”
|
|
(Luc. XXIII.) Denique hoc et totus fere ejusdem psalmi textus
humanitatis, sive humanae naturae voces sunt, cujus Deus et Dominus est,
et Pater et Spiritus sanctus, et ipse qui illam sibi unitatem personae
assumpsit Filius. Altius psallimus et confitemur non aliud, sed idipsum
quod ab ipso accepimus, quod locutus est ipse Propheta longe antequam in
carne nasceretur:
|
“Accedite, inquit, ad me et audite, hoc non a principio locutus sum in
abscondito, ex tempore antequam fierent ibi eram, et nunc Dominus meus
misit me, et Spiritus ejus (Isa. XLVIII).”
|
|
Altissima namque est haec memoria sanctitatis ejus, cui necessario ad
salutem nostram confiteamur, quia
inquit, ex tempore cujuscunque meminisse potes, imo et
subauditur coelum et terra. Praemiserat enim paulo ante:
|
“Manus quoque mea fundavit terram, et dextera mea mensa est coelos
(ibid.),”
|
|
sive ex tempore cujuscunque, videlicet, Adae, Noe, vel Abrahae, vel
antequam fieret ipse Abraham, vel superiorum quispiam, ibi eram, et a
principio locutus sum, non in abscondito, sed palam omni mundo, sive in
Moyse, sive in prophetis; imo et superius ad Abraham, sive ad Noe. Nihil
enim abscondi eorum quae futura erant, testante propheta:
|
“Quia non faciet Dominus Deus verbum nisi revelaverit Dominus secretum
suum ad servos prophetas (Amos III).”
|
|
|
“Ibi, inquam, eram antequam fierent, et nunc Dominus Deus misit me, et
Spiritus ejus.”
|
|
Dominus, inquam, Deus, Pater misit me, voluit enim me carnem induere,
sive hominem assumere, qui ante saecula secundum naturam divinam
generavit me, de ventre matris meae vocavit me, et iterum in Jordane
unxit me et evangelizare pauperibus misit me. Et secundam illa prima, et
secundum haec novissima:
|
“Psallite Domino, ut sitis sancti ejus, et memoria sanctitatis ejus
(Psal. XXIX).”
|
|
Solemus basilicas martyrum appellare memorias eorum, pro eo quod ibi
psallendo et confitendo memoramus martyria illorum. Bene ergo et hic
memoriam sanctitatis Domini istam intelligimus domum, cujus dedicationem
psalmus iste secundum praesentem titulum, quem supra scripsimus,
intendit. Huic itaque memoriae sanctitatis Domini recte confitemur, dum
propter hoc opus memorabile, sanctum Dominum praedicamus, laudamus et
benedicimus: sanctum Dominum Patrem qui Filium misit, sanctum Spiritum
ejus qui Virginis uterum Filio praeparavit, sanctum ipsum Filium qui in
sanctitate sua hominem assumpsit. Et quis nisi voluntarie peccans, te, o
beata Trinitas, in verbis istis non intelligit:
|
“Et nunc Dominus misit me et spiritus ejus?”
|
|
Non ergo pars illis in dedicatione domus hujus, sed foris sunt extra
mensuram templi sive regulam fidei, et quamvis Christum confitendo,
intus esse videantur, sicut plerique haeretici foris sunt et cum paganis
reputantur, juxta illud:
|
“Atrium autem quod foris templum est, ejice foras, et ne metiaris illud,
quoniam datum est Gentibus (Apoc. XI).”
|
|
|
|