|
|
“Et ostenderet tibi secreta sua,”
|
|
videlicet illa de quibus ait:
|
“O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei, quam
incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viae ejus!”
|
|
(Rom. XI.) Qui etiam eorumdem secretorum scientia se super amicum
pollere ostentans, protinus addit:
|
“Et quod multiplex sit lex ejus.”
|
|
Vere enim multiplex est lex Dei, id est charitas, quae
|
“plenitudo legis est (Rom. XIII),”
|
|
quae ideo vere multiplex dicitur, quia studiosa sollicitudine ad cuncta
virtutum facta expanditur, sicut una radix in multos ramos dilatatur.
Hoc, inquam, utinam
|
“tibi ostenderet, et intelligeres,”
|
|
subaudi hoc modo,
|
“quod multo minora exigaris, a Deo,”
|
|
id est minus vapules
|
“quam meretur iniquitas tua.”
|
|
Jam hoc dictum a magna iniquitate non vacat, quo virum justum usque ad
objectionem iniquitatis increpat, et tanquam turbidus lignorum caesor,
dum incaute vibrat securim, ferro labente de manubrio acriter amicum
percutit. Et adhuc ironice adjungit:
|
|