|
|
“Tunc ergo introivit et ille discipulus, qui venerat primus ad
monumentum, et vidit et credidit.”
|
|
Sic nimirum post plenitudinem gentium, et ille populus introibit.
|
“Nolo enim, inquit Apostolus, vos ignorare, fratres, mysterium hoc, ut
non sitis vobismetipsis sapientes, quia caecitas ex parte contingit in
Israel, donec plenitudo gentium introeat, et sic omnis Israel salvus
fiet (Rom. XI).”
|
|
Igitur tenebrae quidem adhuc erant ad monumentum, et quid ageretur,
nesciebant, dormitantes adhuc prae tristitia mentes discipulorum, sed
aspirabat dies, et prope erat ut inclinarentur umbrae vel figurae radiis
ex pulsae rerum subsequentium.
|
“Et vidit, inquit, et credidit.”
|
|
Futurum quidem est ut ille posterior populus introiens videat et credat,
sed nondum hoc, vel sic discipulus ille
Nam sequitur:
|
“Nondum enim sciebant Scripturas, quia oporteret eum a mortuis
resurgere.”
|
|
Ergo illud potius credidit, id est, existimavit factum fuisse quod
mulier dixerat, videlicet, quia tulerunt Dominum de monumento et
nescimus ubi posuerunt eum. Maluit tamen evangelista dicere, quia
credidit, quo verbo propius perstitit, in re propter quam cursum
hujuscemodi tam diligenter enarravit. Et continuo subjungit.
|
|