LIBER TERTIUS


CAPUT PRIMUM. Benedicendum esse Dominum a nobis quantum possumus, et quod major sit in laude, multa enim abscondita sunt, et pauca vidimus operum ejus.

“Benedicentes Dominum,”

ait quidam Sapiens,

“Exaltate illum quantum potestis, major enim omni laude. Exaltantes eum, replemini virtute, ne laboretis, non enim pervenietis. Quis vidit eum, et enarravit? et quis magnificavit eum, sicut est ab initio? Multa sunt abscondita, majora his, pauca enim vidimus operum ejus (Eccli. XLIII).”

Quae pauca viderat iste, cum haec diceret:

“Altitudinem firmamenti et pulchritudinem ejus, solem speciosum, vas admirabile, opus Excelsi, speciem lunae et gloriam stellarum, quae illuminant mundum?”

ut caetera opera Domini; ac deinde viros gloriosos legerat vel audierat, quos vel in quibus Dominum laudare incipiens:

“Laudemus, ait, viros gloriosos et parentes nostros in generatione sua (Eccli. XLIV).”

Haec omnia pauca et parva judicans comparatione majorum vel plurium,

“Multa, inquit, abscondita sunt majora his, pauca enim vidimus operum ejus.”

Quaenam sunt illa majora vel plura abscondita et non visa? nimirum ante altitudinem firmamenti pulchri a quo laudare coepit, facti fuerant angeli quammulti ac novem ordinibus distincti, de quibus vel de quorum gloria ordinata ac multiplici recte dicere potuit, abscondita sunt a nobis, et

“post viros gloriosos,”

quorum laudem in ordinem digessit usque ad Simonem Oniae filium, venturus erat Christus Dei Filius tanta facturus in primo et secundo adventu suo, ut de omnibus quae noverat, vel quae catenus ante ipsum facta fuerant, recte dicere potuerit:

“Pauca enim vidimus operum ejus;”

et nos quidem juxta propositum quod proposuimus, absconditum in agro Scripturarum, quaerere sive ostendere thesaurum sancti nominis Patris et Filii et Spiritus sancti, stetimus aliquantisper in capite libri quo dictum est:

“In principio creavit Deus coelum et terram, et Spiritus Dei ferebatur super aquas (Gen. I);”

sed diligentia contemplandi processionem Spiritus sancti longius abduxit nos. Redimus nunc ad ipsum caput, et de felicitate sanctorum angelorum aliquid ejusdem sanctae Trinitatis, cui assidue benedicunt, dicere intendimus.