|
Utilior est sapientia cum divitiis, et magis prodest videntibus solem.
Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia, hoc autem plus
habet eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo. Multum
variat verba sua in modum rhetoris Ecclesiastes, et qui pluribus
loquitur, plurimorum voces imitatur. Dixerat ille suis loquens verbis,
quod pretiosior esset sapientia cunctis opibus. Modo vero loquens verbis
non recte sapientis, confert illam opibus, et quodammodo opes praeferre
videtur. Utilior est, inquit, sapientia, cum divitiis; sicut protegit
savientia, sic protegit pecunia. Quasi diceret: Protegit et prodest
sapientia, protegit et prodest pecunia. Non plena est per se, nec totum
habet res in se, cui supplementum dat divitiarum copia. Ista locutus ex
verbis non perfecte sapientis, cui est sapientia vilis sine divitiis,
dicit modo quae sit vera sapientia. Hoc habet plus eruditio et
sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo. Hoc non possunt divitiae
conferre nec habere. Hic bene consonat Ecclesiasti, vox Evangelii. Nam
cum juvenis dives, qui non potuit per opera legis perfectus esse,
audivit a Domino: Unum tibi deest: Si vis perfectus esse, vade, vende
omnia quae habes et da pauperibus, et veni, sequere me (Matth. XIX),
consideremus quam sapienter sapientia sit locuta: Vende quae habes, ait;
non partem bonorum tuorum vende, sed omnia, cumque vendideris, quid
sequitur? et da pauperibus, non divitibus, non propinquis, non ad
luxuriam, sed ad necessitatem. Sive sacerdos ille, sive agnatus sit et
affinis, nihil in illo consideres, nisi paupertatem. Laudent te
esurientium viscera, non ructuantium opulenta convivia. Igitur quod
dicit Ecclesiastes: Hoc habet pius eruditio et sapientia, quod vitam
tribuunt possessori suo, idem est quod Dominus ait: Si vis perfectus
esse, vende omnia quae habes, et da pauperibus, et veni, sequere me, et
habebis thesaurum in coelo. Quid contineat commoditatis sapientia cum
divitiis testantur sequaces Christi, qui divites facti sunt per
spiritalem paupertatem (Jac. II). Hinc testes sunt etiam mundi
gymnosophistae qui ostendunt nudi quod possit sapientia nuda. Qualis
fuit Socrates, qui pro desiderio sapientiae, omnia quae habebat
vendidit, et pretium eorum in mare jactavit dicens: Ego vos mergam, ne
mergar a vobis. Quid loquar de te, qui pro voto sapientiae, ne aliquid
videres quod concupiscere posses, oculos tuos stolide sapiendo
effodisti? Est ergo sine divitiis sapientia vilis quampluribus, ignatis
quo fine sapientia tenenda sit, quam multum sapientia distat a sua
umbra.
|
|