CAPUT 2

MONACHUS. Fortiter et argute, ut tibi videtur, percussisti me. Sed jam nunc hoc ipsum telum, quod in me jecisti, retorqueo in te. Dico enim: Mortuus es et tu. Siquidem tam tibi quam mihi dicit Apostolus: Mortui estis, et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo (Col. III). An putas, quod solis hoc monachis dicatur? Nunquid omnes Colossenses, et alii quibus scribebatur, erant monachi? Aut nunquid de mortificatione professionis monachicae hoc dicit, et non potius de mortificatione baptismi? Dicit enim in Epistola ad Romanos: Quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus, consepulti cum ipso per baptismum in morte (Rom. VI), etc. Aut ergo tu quoque sic mortuus, tace de verbo vitae, aut sine me tecum mortuum cum mortuo, eos qui adhuc saeculo vivunt mortificare.

CLERICUS. Non faciam. Nunquam hoc tibi licere concedam. Sacri canones vetant, authentici scriptores negant. Nam Pius papa decernit ut Monachus praedicare non audeat quantaecunque scientiae sit. Et Hieronymus dicit quia monachus non habet docentis officium, sed lugentis.