CAPUT 25

“Dicit ei Jesus: Resurget frater tuus.”

Parum anhelanti, et ad misericordiae fontem in magna siti suspiranti; parum, inquam, dictum est. Non enim manifeste dictum est quod parabatur.

“Hodie resurget frater tuus.”

Sed neque dictum est: In novissimo die resurget frater tuus, ut communis consolatio commemorari videretur lugentibus secundum illud quod ait Apostolus Thessalonicensibus scribens:

“Nolumus vos ignorare, fratres, de dormientibus, ut non contristemini, sicut et caeteri qui spem non habent (I Thess. IV).”

Ergo dubia 271 soror, ad cognoscendam voluntatem miserantis festinans, et intendens proficiscitur. Nam sequitur:

“Dicit et Martha: Scio quia resurget in resurrectione in novissimo die.”

Fides catholica est quam confitetur, ut per fortitudinem ejus, magnum virtutis opus extorqueat ab illo,

“cui quodcunque poposceris, inquit, dabit tibi Deus.”

“Dicit ei Jesus: Ego sum resurrectio et vita.”

Hoc utique solum supererat ad perficiendam integritatem confessionis et fidei, ut confiteretur de ipsa resurrectione in novissimo die, cujus virtus, cujus opus sit. Proinde praeloquitur tanquam catechizator animae bene audientis, ut totam fidem ejus respondentis audiat, cui merito praeter universalem resurrectionem nunc quoque reducem vitam fratris indulgeat.

“Ego sum, inquit, resurrectio et vita.”

Resurrectio videlicet corporum, resurrectio autem simul et vita corporum pariter et animarum. Nam non nisi accipiendo me, nunc animae a peccatorum suorum morte reviviscent, neque nisi jussu meo fiet in novissimo die resurrectio corporum (Matth. XXII). De resurrectione animarum adhuc subjungitur:

“Qui credit in me, etiamsi mortuus fuerit, vivet; et omnis qui vivit et credit in me, non morietur in aeternum.”

Duo dixit. Qui vivit, si crediderit, non morietur; qui mortuus est, credendo reviviscet. Quis mortuus est, nisi is maxime qui sine Deo est? Econtra quis vivit, nisi beatus ille cujus Dominus Deus ejus est? Scimus autem et confitemur, quia nos gentes sine Deo fuimus, econtra vero notus erat in Judaea Deus. Igitur

“qui credit in me, inquit, etiamsi mortuus fuerit, vivet;”

quia Gentilis populus, quanquam mortuus, id est a Deo alienus sit, credendo in me, vivet, ea scilicet vita quae Deus est, et econtra Judaeus qui vivit ex eo quod Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob, Deus ejus est, qui non est Deus mortuorum, sed vivorum,

“non morietur in aeternum.”

Quid vero ille quod vivit et non credit? Utique morietur non credendo, sicut econtra, qui mortuus fuerat, reviviscit credendo.