|
Confortatus itaque redii, velut qui melius jam intelligerem consilium
Sapientiae, dicentis: Si spiritus potestatem habens ascenderit super te,
locum tuum ne dimiseris (Sap. X). At ille spiritus potestatem habens,
nimirum a Domino, qui potestatem dedit, ut tentaret sanctum Job, cujus
memini in exordio, quae videlicet potestas est justa, voluntas autem
ejus semper injusta, nunquid ascendere desiit? Imo pertinaciter
ascendit, ita ut parum videretur valere nobis quod cessatum erat ab
aedificatione supradictae munitionis, quia nostrorum quidam amicorum
abasi temporis opportunitate (sciebant enim offensionem sublimioris, cui
anima nostra secundum Deum subdita esse debuit) licentiam acceperant,
nobis ignorantibus, et aedificabant turres alias et domos intrinsecus,
nobis quidem contradicentibus, sed obsistere non valentibus. Totum
tempus illud, totum annum illum ego memorans, quid de meipso censeam?
Qualem me tempestas illa invenit? Qualem meipsum mihi ostendit? Nimirum
nisi suggereret Paracletus inter caetera illud quoque, quod Salvator
dicit nobis: Si oculus tuus simplex fuerit, totum corpus tuum lucidum
erit, et sicut lucerna fulgoris illuminabit te (Luc. XI), hodie plus
nimio timerem, quia in verbis forsitan modum excessi, et minime
moderatus sum vehementiam doloris acerrimi. Summam scire vultis? Ego
tantillus, tam magni ducis Josue partim exemplo uti non dubitavi, qui
loquens in spiritu Dei dura imprecatus est illi qui reaedificaret muros
Hiericho, cujus supra memini (Jos. VI). Sed unde scire possim hoc
pertinuisse ad exemplum illius, cujus tota imprecatio, quam justa, tam
et mystica fuit? Idcirco cum exacerbatus dicerem: Fiat illis secundum
imprecationem Josue, qui taliter aedificando pene obsident nos, et non
sinunt quietos vivere. Lingua quidem satisfecit irae non injustae, sed
mens non omnino privata est dilectione, quin intus adhuc viveret saltem
uti solet inter obrutos cineres scintilla igniculi tenuiter ardoris sui
vim aliquantulam retinere. Fuerit ergo ira illa mihi quasi festuca in
oculo (Luc. VI). Nunquid vero raro contigit aut nobistantum, vel
similibus nostri accidit perpeti irruentem in oculum festucam ejusmodi,
quam quispiam etiam malevolus reprehendere possit, trabem non
considerans, quae in oculo ipsius est (ibid.), propter hoc ipsum, quia
malevolus vel invidus est? Imo vero persaepe contingit ut gravius
offendantur hi qui suaviorem habent dilectionem Dei, et per
exacerbationem longe diversi fiant vel appareant a semetipsis, propter
quod et inspector tenerrimi cordis eorum Dominus dicit eis: Qui tangit
vos, tangit pupillam oculi mei (Zach. II). Exempli gratia: Nonne Moses,
sicut dicit Scriptura, mitissimus erat omnium hominum, qui morabantur in
terra? (Num. XII.) Attamen exacerbari potuit, et oculus ejus turbatus
est a furore propter duritiam cervicis subditi sibi populi, quod optime
sentiens Psalmista dicit: Et vexatus est Moyses propter eos, quia
exacerbaverunt spiritum ejus, et distinxit in labiis suis (Psal. CV).
Quomodo inquis? Distinxit in labiis suis? (ibid.) Videlicet loquendo
alio modo quam solitus esset. Dixit enim: Audite, rebelles et increduli.
Num poterimus vobis aquam de hac petra ejicere? (Num. XX.) Non ergo nos
infimi dum interdum turbamur, et nimio zelo accensi modum in verbis
excedere videmur, non statim judicandi sumus propter festucam, velut
illi, qui in oculo magnam gerunt trabem odii, quia forsitan non totum
quod imprecamur evenire optamus, hoc solum intendentes, ut qualemcunque
per occasionem liberemur ab importunis hominibus salva illorum vita vel
anima, quamvis aliter imprecari videamur.
|
|