|
|
“Inimicitias ponam inter te et mulierem.”
|
|
Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius.
Ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus. Hoc a
fraudibus inimicitiae differunt, quod fraudes pacatam sermonis vel
cujuslibet rei praetendunt superficiem. Inimicitiae vero manifestam
contrarietatis habent intentionem. Constat autem quod subdolus diabolus
in serpente mulieri non tanquam armatus adversarius occurrit, sed
tanquam fidus consiliarius lateri ejus in via sese adjunxit. Cum igitur
dicit Deus, ponam inimicitias inter te et mulierem, profecto magnum
gratiae suae opus promittit, quod victorem diabolum qui vicerat fraude,
victa nunc mulier vincere quandoque debeat fortitudine. Porro hae
inimicitiae non per ipsam mulierem, sed per semen illius exercendae, et
usque ad victoriam perducendae sunt. Proinde cum dixisset, inimicitias
ponam inter te et mulierem, continuo subjunxit, et semen tuum et semen
illius. Quo enim de semine haec dicuntur, nisi de uno qui est Christus?
Ipse namque solus ita semen mulieris est, ut non etiam viri semen sit,
quare recta additio est: cum dictum sit a Domino Deo, inimicitias ponam
inter te et mulierem, et semen illius subauditur Christus. Nam hic plane
cum illo antiquo serpente fortiter sese exercuit, nec unquam illi in
aliquo consentaneus fuit. Unde et liberior atque expeditior fuit,
accinctus gladio super femur suum, potentissimus, speciosus et pulcher,
intendit prospere, processit et regnavit (Psal. XLIV), hostemque
publicum ante pedes suos productum contrivit et vulneravit, juxta
Psalmistam dicentem: Tu humiliasti sicut vulneratum superbum in virtute
brachii tui (Psal. CXXXVIII). Tunc adimpletum est mulieri, in isto
semine suo, quod hic fuerat praedictum, ipsa conteret caput tuum. Unde
in alio psalmo Propheta dicit: Tu contribulasti capita draconum in
aquis, tu confregisti capita draconis (Psal. LXXIII). Quis omnium
nostrum, quicunque viri pariter ac mulieris commistum semen sumus,
inimicitias cum isto deceptore integras se habere gloriabitur? Nonne
omnes Dei potius inimici fuimus, nisi quia per hoc unicum unius mulieris
semen reconciliati sumus? Ergo secundum illius quidem gratiam, nunc
filii vel amici Dei sumus, et cum illo dracone inimicitias habemus,
secundum nos ipsos autem, vel secundum primos parentes nostros socii et
consentanei rebellionis ejus fuimus, et necdum perfecta fide,
adulterinas ejus blanditias respuimus. Nam, quoties ad aliquod peccatum
pertrahimur, ille primum nobis capite blanditur, deinde nos ventre
oblectat, tandemque cauda ligat, quia videlicet tribus modis omnis ejus
tentatio perficitur, suggestione, delectatione, consensu. Inter haec
proculdubio nequaquam veras contra illum inimicitias habemus. Certissime
igitur hic illius semen mulieris promittitur, quod est Christus, per
quod sexus idem qui deceptus est, deceptoris caput omne contrivit,
quando ad destructionem peccati beata Virgo sine peccato, novum hunc et
coelestem hominem mundo edidit. Et tu, inquit, insidiaberis calcaneo
ejus, id est, ingeres te in extremis vitae illius, insidiaberis, inquit,
sed non etiam mordere poteris. Hoc plane licet subaudiri, quod verbis
aliis idem filius mulieris evidenter astruit, dum mox ducendus ad
passionem, dicit: Venit enim princeps mundi hujus, et in me non habet
quidquam (Joan. XIV).
|
|