|
|
“Duae gentes in utero tuo,”
|
|
et caetera, et quid spiritualiter significent.
Perrexitque ut consuleret Dominum. Qui respondens ait: Duae gentes in
utero tuo sunt, et duo populi ex ventre tuo dividentur, populusque
populum superabit, et major minori serviet. Locum hunc timendum esse
homini, et cum reverentia tractandum, Apostolus clamat, cum dicit: O
homo, tu quis es qui respondeas Deo? Nunquid dicit figmentum ei qui se
finxit: Quid fecisti sic? An non habet potestatem figulus luti ex eadem
massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam?
(Rom. IX.) Dixerat enim cum nondum nati fuerunt, aut aliquid egerunt
boni aut mali, ut secundum electionem Dei propositum maneret, non ex
operibus, sed ex vocante, dictum est ei, quia major serviet minori,
sicut scriptum est: Jacob dilexi, Esau autem odio habui (ibid.). Quid
autem tractabat cum haec diceret Apostolus? Divisionem utique et
collisionem filiorum carnis, et filiorum promissionis, scilicet quod non
omnes qui ex Israel, hi sunt Israelitae: neque quia semen sunt Abrahae
omnes filii. Unde testimonium Scripturae subnectens: sed in Isaac,
inquit, vocabitur tibi semen, id est non qui filii carnis, hi filii Dei;
sed qui filii sunt promissionis, aestimantur in semine. Igitur cum hac
auctoritate Apostoli, in ista parvulorum collisione, illam intelligimus
praefiguratam esse collisionem filiorum carnis et filiorum promissionis,
quae protinus innotuit ubi verus Isaac, scilicet Dominus Jesus Christus,
matrem omnium nostrum, sanctam Scripturam, secundum quam Deo renascimur,
in conjugium suum, id est evangelicae praedicationis usum assumpsit.
Tunc Aalma, id est, abscondita virgo, illa pulcherrima quae sterilis
fuerat, scilicet sapientia, sive legis prophetarumque doctrina quae
nihil ad perfectum adduxerat, quandiu virum Christum non habuerat,
geminos concepit, id est amota occidente littera, per Spiritum
vivificantem omnem animam hominis ambivit, Judaei primum et Graeci.
Geminos, inquam, concepit, id est Judaeos pariter et gentiles, nihil
inter hos et illos discernens, ad vitam vocavit. Hoc est Rebecca illa
quod interpretatur patientia. Nam de hoc evangelicae gratiae utero, et
Apostolus dicit: Quia patientia Dei ad poenitentiam te adducit (Rom.
II). De his verissime dictum est: Populus populum superabit, et major
serviet minori. Populus namque qui de gentibus venit, Judaico populo
secundum vocationis ordinem recte minor dicitur, qui hospes
testamentorum erat et promissionis, et sine Deo in hoc mundo. Nam ille
major est, cujus, ut idem Apostolus ait, adoptio est filiorum, et
gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium et promissa, cujus
patres ex quibus Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus
benedictus in saecula (Rom. IX). Quomodo autem minor majorem
superaverit, et supplantaverit, et major servierit minori, et juxta
historiam notum est, quia percussit David Edom (I Reg. VIII; I Par.
XVIII), et tributarium fecit. Et juxta spiritualem sensum pulchre
Apostolus in eadem epistola per similitudinem ostendit olivae et
oleastri. Fracti sunt, inquit, naturales rami, et tu cum esses oleaster,
contra naturam insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis
olivae factus es. Propter incredulitatem fracti sunt, tu autem fide sta
(Rom. XI). Ergo majorem incredulitate fractum, et minor in fide stans
superavit, et major servit minori, dum oleastro naturalis olivae ramus
in societatem cedit radicis olivae et pinguedinis.
|
|