|
|
“Ecce dies venient, et praecidam brachium tuum,”
|
|
sacerdotio Judaeorum tristes et amari, sacerdotio autem Christi
Ecclesiae laeti et jucundi.
|
“Ecce dies venient et praecidam brachium tuum, et brachium domus patris
tui, ut non sit senex in domo tua, et videbis aemulum tuum in templo in
universis prosperis Israel, et non erit senex in domo tua omnibus
diebus.”
|
|
Dies isti jam venerunt et nunc sunt, sacerdotio Judaeorum et domui Aaron
tristes et amari, sacerdotio autem Ecclesiae laeti et jucundi. Praecisum
est brachium Judaeorum, quia caro erat, praecisum est brachium domus
Aaron, quia non Domini, sed hominis brachium erat.
inquit propheta,
|
“qui confidit in homine et ponit carnem brachium suum, ut a Domino
recedat cor ejus (Jer. XVII.)”
|
|
Confidebant in homine, gloriando videlicet; non in fine, sed in carne
Abrahae, posuerant carnem brachium suum, ut a Domino recederet cor
eorum, superbiendo in sacerdotio Aaron, et crucifigendo illum quem
praefigurabat Aaron.
inquiunt,
|
“Domini, templum Domini, templum Domini est,”
|
|
sed
|
“ecce spelunca latronum,”
|
|
ait Dominus,
|
“facta est domus ista, in qua invocatum est nomen meum in oculis vestris
(Jer. VII.)”
|
|
Ubi nunc illud templum, imo ubi nunc illa spelunca latronum? Ubi nunc
sacrificia filiorum Aaron, sacrificia taurorum et hircorum et agnorum et
arietum? Praecisum igitur est brachium Heli, praecisum est brachium
sacerdotii veteris, ut jam in domo ejus non sit senex, non jam nominetur
in domo Aaron magnus sacerdos, summus pontifex.
ait,
|
“aemulum tuum in templo in universis prosperis Israel.”
|
|
Quis iste aemulus est, cui sacerdotium vetus invidet, nisi ille, de quo
Propheta:
inquit,
|
“Dominus, et non poenitebit eum: Tu es sacerdos in aeternum secundum
ordinem Melchisedech?”
|
|
(Psal. CIX.) Grandis iste aemulus est, in quem cum sit de tribu Juda, de
qua nullus altari praesto fuerat, translato sacerdotio, legis quoque
translatio necessario facta est. Istum Judaicus sacerdos jam spoliatus
aegerrimo oculo videt in illo templo, quo totus orbis contentus est, in
illa Ecclesia quae toto orbe terrarum diffusa est. Videt, inquam, illum
in universis prosperis Israel, nam universa quae de illo sunt, prospera
et pacifica vero sunt Israel, quemadmodum in alio psalmo praecantavit
idem Propheta:
|
“Intende prospere, procede et regna (Psal. XLIV).”
|
|
|
“Verumtamen non auferam,”
|
|
ait,
|
“virum penitus ex te, ab altari meo, sed ut deficiant oculi tui, et
tabescat anima tua, et magna pars domus tuae morietur cum ad virilem
aetatem pervenerit.”
|
|
Secundum haec et Apostolus dicit:
|
“Nunquid repulit Deus populum suum? Absit! Nam et ego Israelita sum ex
semine Abraham, ex tribu Benjamin. Non repulit Deus plebem suam quam
praescivit (Rom. XI.)”
|
|
Ac deinceps:
|
“Sic ergo et in hoc tempore, reliquiae secundum electionem gratiae Dei
salvae factae sunt (ibid.).”
|
|
ego, inquit,
|
“non auferam virum penitus ex te, ab altari meo.”
|
|
Sed quid?
inquit,
|
“oculi tui, et tabescat anima tua.”
|
|
Deficiant, inquam, oculi tui, quemadmodum idem Apostolus dicit:
|
“Dedit illis spiritus compunctionis oculos ut non videant, et aures ut
non audiant usque in hodiernum diem (ibid.).”
|
|
Et David dicit:
|
“Fiat mensa eorum in laqueum et in captionem, et in scandalum et in
retributionem illis. Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum
eorum semper incurva (Psal. LXVIII.)”
|
|
Et post aliqua:
|
“Nolo enim ignorare vos, fratres, mysterium hoc, ut non sitis vobis
ipsis sapientes, quia caecitas ex parte contigit in Israel, donec
plenitudo gentium intraret, et sic omnis Israel salvus fieret (Rom.
XI.)”
|
|
|
“Et pars magna, inquit, domus tuae morietur tunc,”
|
|
quod majoris miseriae est,
|
“cum ad virilem aetatem pervenerit,”
|
|
id est, cum plenitudo temporis advenerit:
inquam, non solum gladio maligno, qui animam a Deo dirimat, sed etiam
gladio Romano, qui animam a corpore dividat.
inquit,
|
“mihi sacerdotem fidelem, qui juxta cor meum et animam meam faciat, et
aedificabo ei domum fidelem, et ambulabit coram Christo meo cunctis
diebus.”
|
|
Sacerdos iste fidelis Christus intelligitur, qui et per nomen Sadoch, de
quo superius secundum litteram diximus, recte signatur. Interpretatur
enim justus. Justus autem et veraciter sanctus sacerdos vel pontifex
ipse est, quemadmodum dicit Apostolus:
|
“Talis decebat ut nobis esset pontifex, sanctus, innocens, impollutus,
segregatus a peccatoribus,”
|
|
etc. (Hebr. VII.) Igitur
inquit,
fidelem, inquam, qui semetipsum fideliter offerat,
|
“non habens necessitatem quotidie, quemadmodum sacerdotes, prius pro
suis delictis hostias offerre (ibid.),”
|
|
|
“qui juxta cor meum et animam meam faciat,”
|
|
id est, non per sanguinem hircorum, aut vitulorum, quorum ego neque
carnem manducabo, neque sanguinem potabo, sed per proprium sanguinem
introeat semel in Sancta, aeterna redemptione inventa. Domus autem
fidelis quae aedificatur ei Ecclesia est, quae ex fide vivit.
Aedificatur, inquam, ei, videlicet per sacramentum sanguinis et aquae,
quod de latere ejus manavit, quemadmodum in typum ejus mulier de costa
viri in primordio fabricata est. Haec domus aedificata,
inquit,
|
“coram Christo cunctis diebus,”
|
|
quia videlicet tota Christi domus, tota Ecclesia, genus sacerdotale est,
et haec, proficiendo de virtute in virtutem, ambulat coram Christo
cunctis diebus.
|
“Futurum est autem ut quicunque remanserit in domo tua, veniat ut oretur
pro eo, et offerat nummum argenteum, et tortam panis, dicatque: Dimitte
me, obsecro, ad unam partem sacerdotalem, ut comedam buccellam panis.”
|
|
Quis est qui remansit in domo Heli, in domo sacerdotii Judaici, nisi is
qui perditioni gentis illius, per gratiam electionis superstes esse
potuit vel poterit? Nam et Scriptura dicit:
|
“Si fuerit numerus filiorum Israel quasi arena maris, reliquiae
convertentur ex eo (Isa. X; Rom. IX).”
|
|
Plane ergo quicunque remanserit, id est quicunque de populo isto ad
vitam praeordinatus fuerit, veniet ad sacerdotem aemulum, veniet non ad
Synagogae, sed ad Ecclesiae sacerdotium, nunc sibi invisum, ut oretur
pro eo, ut per ejusdem Ecclesiae sacramenta reconcilietur Deo. Offeret
nummum argenteum, et tortam panis, id est, lucidum fidei verbum, et
opera dilectionis, dicetque:
|
“Dimitte me, obsecro, ad unam partem sacerdotalem, ut comedam buccellam
panis:”
|
|
dimitte, inquam, me ad unam quamlibet divisivam evangelicae gratiae
donationem, ut in unitate corporis Ecclesiae comedam buccellam panis
vivi, qui de coelo descendit, buccellam corporis Christi Filii Dei, in
quo solo vita est, sine quo nemo vivit.
|
|