|
|
“Propter Sion non tacebo.”
|
|
(CAP. LXII.) Propter Sion non tacebo, et propter Hierusalem non
quiescam, donec egrediatur ut splendor justus ejus, et Salvator ejus ut
lampas accendatur. Et videbunt gentes justum tuum, et cuncti reges
inclytum tuum. Quod dixerat sponsa, sic Dominus Deus germinabit
justitiam, et laudem coram universis gentibus, confirmat Pater sponsi
Deus, dicendo, non tacebo et non quiescam propter Sion, et propter
Hierusalem, etc. Propter Sion, inquit, et propter Hierusalem, cui juravi
in Abraham, cui juravi in David, germinare justitiam et laudem coram
universis gentibus. In Abraham, quando per memetipsum juravi, dicens:
Benedicam tibi, et semen tuum multiplicabo, et benedicentur in semine
tuo omnes gentes terroe, quia obedisti voci meae (Gen. XXII). In David,
quemadmodum ille dicit: Juravit Dominus David veritatem, et non
frustrabitur eam. De fructu ventris tui ponam super sedem tuam, quoniam
elegit Dominus Sion (Psal. CXXXI). Igitur quoniam debitor sum, et
gratuito juramento teneor, propter Sion non tacebo, sed loquar, et
propter Hierusalem non quiescam, sed operabor, donec angustiis Judaeae
per torcularia passionis egrediatur ut splendor justus ejus, et Salvator
ejus velut lampas ad illuminandum gentes accendatur, ut videant gentes
justum tuum, o Sion, et cuncti reges inclytum tuum, o Hierusalem. Et
vocabitur tibi nomen novum, quod os Domini nominavit. Nonne, inquam,
novum, id est, nomen Christianum vocabitur tibi, nomen novum, id est
nomen amicorum, nomen filiorum Dei vocabitur filiis tuis, qui hactenus
servi, imo inimici et filii irae dicebantur ob culpam primae
praevaricationis Adae patris sui. Quod, inquam, os Domini nominavit.
Sine dubio nomen aeternum est, quodcunque os Domini nominavit. Ergo quod
os Domini nominavit, idem est ac si diceret, quod tibi nomen in aeternum
permanebit. Et eris corona gloriae in manu Domini, et diadema regni in
manu Dei tui. Apostolus dicit: Nam gloria vestra sumus, sicut et vos
nostra in die Domini (II Cor. I). Si ergo quilibet nostrum eorum gloria
sumus, quia nos praedicando vel instruendo acquisierunt, quanto verius
ejus gloria sumus, qui et nos et praedicatores nostros acquisivit per
sanguinem suum? Itaque corona gloriae in manu Domini eris, et diadema
regni in manu Dei tui, id est ei qui te redemit, sic pro gloria erit
charitas redemptionis, quomodo corona vel diadema pro gloria est capiti
regis emeriti. Quod intimans idem Apostolus dicit: Decebat enim eum
propter quem omnia, et per quem omnia, qui multos filios in gloriam
adduxerat, auctorem salutis eorum per passionem consummari (Hebr. II).
Non vocaberis ultra derelicta, et terra tua non vocabitur amplius
desolata. Haec tuae vetustatis erant nomina, et a patre tuo Adam tibi
haereditaria, derelicta, desolata. Non sic vocaberis ultra, nec memor
ero horum nominum tuorum per labia mea. Sed vocaberis voluntas mea in
ea, et terra tua inhabitata. Antequam deleatur parentum tuorum
inobedientia, non potes vocari voluntas mea in ea, sed per obedientiam
Patris tui hominis Jesu Christi fiet ut recte voceris voluntas mea in
ea, et terra tua inhabitata. Hoc repetens iterum dico. Quia complacuit
Domino in te, et terra tua inhabitabitur. Quomodo terra tua
inhabitabitur? Habitatione sancta, habitatione angelica. Habitabit enim
juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii tui. Illi enim, qui digni
habebuntur saeculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent,
neque ducent uxores, neque enim ultra mori poterunt, aequales enim
angelis sunt, et filii sunt Dei, cum sint filii resurrectionis (Matth.
XXII). Et gaudebit sponsus super sponsam, et gaudebit super te Deus
tuus, id est, ad similitudinem gaudii quo gaudet sponsus super sponsum,
ita gaudebit super te Deus tuus, quia plena tibi voluptate
substantialiter infundetur, juxta illud: Inebriabuntur ab ubertate domus
tuae, et torrente voluptatis tuae potabis eos (Psal. XXXV). Interim,
donec earumdem veniat tempus nuptiarum, custodieris contra diabolum
adulterum, neque dormiam sicut dormivi, donec surgerem ad auram post
meridiem (Gen. III), post perpetratum corruptoris adulterium serpentis.
Hoc est quod sequitur: Super muros tuos, Hierusalem, constitui custodes
tota die et tota nocte perpetuo non tacebunt. Qui reminiscimini Domini
ne taceatis, et ne detis silentium ei, donec stabiliat et donec ponat
Hierusalem laudem in terra. Quinam sunt custodes super muros Hierusalem,
qui tota die et tota nocte non tacent, nisi apostoli et apostolici viri,
rectores atque sacerdotes? qui interim dum adulteria spiritualia cavenda
sunt, in regimine sanctae Ecclesiae positi sunt, ut neque in prosperis,
neque in adversis taceant laudare nomen Domini, praedicare
pulchritudinem, nobilitatem, divitias atque fortitudinem sponsi
legitimi, modicum exspectandi, cito venturi. Unde quia non solum sermone
praedicationis, sed et studio juvare debent orationis, ad eosdem sermo
dirigetur, cum dicit: O vos, qui reminiscimini Domini, ne taceatis, et
ne detis silentium ei, ne vacet illi dormire, quemadmodum olim dormivit
tandiu, donec perficeretur cum natura humana adulterium serpentis
diaboli, quod Scriptura innuens, dicit: Et cum audissent vocem Domini
Dei ambulantis in paradiso ad auram post meridiem (Gen. III), etc. Primi
homines illum toto meridie dormire passi sunt, quippe quem nulla laude,
nulla prece inquietaverunt. Vos autem ne detis illi silentium, donec
stabiliat, et donec ponat Hierusalem laudem in terra, id est donec
Ecclesiam suam ad illum statum laudabilem perducat ubi jam neque fur,
neque adulter appropinquare valeat.
|
|