|
Nunc ad ordinem redeamus.
|
“Ille, inquit, testimonium perhibebit de me, et vos testimonium
perhibebitis, quia ab initio mecum estis.”
|
|
Perhibebit Spiritus sanctus, perhibebitis et vos. Quia enim
potestis praedicare quod nostis. Hoc sicut dictum, ita et factum est, ad
hoc sicut Veritas promisit, ita et perfecit. Venit enim Paracletus,
missus est Spiritus veritatis, processit tunc visibiliter, qui semper
invisibiliter procedit; visibiliter, inquam, tunc processit, non tamen
in sua substantia, qua est invisibilis, sed in linguis apparuit igneis,
et in corde accendit, et in ore disertos reddidit, et ita instructos
testes Christi, testis ipse invictus Spiritus sanctus ad publicum
produxit. Tunc intonuerunt coeli enarrantes gloriam Dei, non
existentibus loquelis neque sermonibus, quorum non audirentur voces
eorum, enarrantium hanc Filii Dei gloriam, et annuntiantium haec opera
manuum ejus, quia in sole posuit tabernaculum suum, tanquam sponsus
procedens de thalamo suo; et quia a summo coelo egressio ejus, et
occursus ejus usque ad summum ejus, id est, quia de summis coelorum, ut
homo fieret, verus Deus descendit, atque decursa via passionis, tanquam
gigas exsultans iterum ad summum coeli occurrit (Psal. XVIII). Quid
igitur Judaei facerent, qui dixerant:
|
“Testimonium tuum non est verum;”
|
|
quid, inquam, dicerent captivi gentium, quando huic Filio Dei tam
glorioso testi acquiescentes, super ipsum continuerunt reges os suum?
Sequitur:
|
|