|
INCIPIT LIBER PRIMUS.
DE EO: QUID SIT VERE APOSTOLICA VITA.
DISCIPULUS. Sanctam Ecclesiam ne patiaris, dilecte magister, quorumdam
calumnia diutius commoveri, cum eam valeas tam rationis veritate quam
Scripturae auctoritate defendere.
MAGISTER. Quid jubes fieri?
D. Ut sinas me quorumdam objectionum verbis te interrogare, ut tu quoque
freno rationis et auctoritatis ora iniqua loquentium valeas refrenare.
M. Creditur Ecclesia supra firmam petram aedificata. Ergone mei
homunculi indigebit fulcimento, quae Christum habet in fundamento? Quis
aut immobilem festuca supponit montem, aut turbida aqua lucidissimum
eliquat fontem? Quis lippis oculis clarissimum jubar illuminat solis,
aut lutulenta manu tangit candidissimis vestitum stolis?
D. Age, jam eo quo dicis modo Ecclesia nullius indigeat propugnaculo,
saltem concedas interrogans respondentis egeat oraculo.
M. Age, jam victus; concedo breviter comprehendenda quae tibi videntur
objicienda.
D. Cum constet me magna quaedam et utilia mea interrogatione parturire,
non debeo quod sentio praepropere praeterire, quare non valeo ea tam
breviter comprehendere, ne postmodum cogar praecipitati nimis eloquii
poenitere.
M. Ista tua sollicitudo nescio quam me sollicitum reddit.
D. Sic indigeo.
M. Unde tandem.
D. Pace tua, ut liceat mihi, post primam et principalem quaestionem,
omnes quae inde videntur suboriri, prout occurrerint, tuo representare
examini.
M. Nequaquam hoc ab homine, sed a rationis examine te decet quaerere.
Quare si quid movet, tandem exsequere.
|
|