|
INCIPIT LIBER QUARTUS.
D. Ut video, instantis mane diei dat finem gratae quieti. Unde
compelleris surgere, et ea quae sunt proposita animadvertere.
M. Quia ad perfectam totius quaestionis absolutionem compellor ascendere
usque ad apostolorum primitivae Ecclesiae institutionem, dignum
irrefragabilem auctoritatem eorum orthodoxorum introducere, cui nullus
audeat contradicere, quosque constat ex ipsa nos verius et perfectius
instruere.
D. Hoc fateor mihi multum placere, si etiam eorum verba digneris ponere,
ut, sicut non tuae, sed Ecclesiae auctoritati creditur, ita ipsius
Ecclesiae verbis roboretur quod dicitur.
M. Faciam ea quae sunt necessaria, vitans, in quantum possum, superflua.
D. Adsit igitur tibi Spiritus sancti gratia!
M. Post adventum igitur spe ejusdem Spiritus sancti, procul fugato omni
servili timore, omnes apostoli de illo suo conclavi prorupere, et verbum
Dei patenter primum quidam Jerosolymis praedicavere, dein se in toto
mundo dispersere. A quanta autem perfectione ea multitudo quae primo
Jerosolymis crediderat ab apostolis instituebatur, manifestissimo Lucae
evangelistae testimonio in ipsorum Actibus declaratur: Multitudinis,
inquit, credentium erat cor unum et anima una, nec quisquam eorum quae
possidebat aliquid suum esse dicebat; sed erant illis omnia communia,
neque enim quisquam egens erat inter illos: quotquot enim possessores
agrorum aut domorum erant, vendentes afferebant pretia eorum quae
vendebant, et ponebant ante pedes apostolorum, dividebatur autem
singulis prout cuique opus erat (Act. IV, 32).
|
|