|
Libet igitur intueri, quia sicut regnum Babylonicum, sive Nabuchodonosor
rex, auro suo lapidem illum provocavit, scilicet Verbum Dei, Filium Dei,
quem et confessum illum esse recte miramur dicentem:
|
“Et species quarti similis Filio Dei (Dan. III),”
|
|
ita et regni Medorum superbia videlicet superbissimus Aman, argento suo
lapidem eumdem contra se concitavit. Dixit enim regi Assuero:
|
“Si tibi placet, decerne ut pereat gens Judaeorum, et decem millia
talentorum appendam arcariis gazae tuae. Dixitque rex ad eum: Argentum
quod polliceris tuum sit, de populo age quod tibi placet (Esth. III).”
|
|
Nimirum non parvae considerationis est aut esse debet argentum quod
appensum sive oblatum fuit ad Judaicae gentis universale exterminium,
contra propositum Dei, contra verbum promissionis, quod non esset unde
impleretur, si diaboli voluntatem, qui insaniebat in Aman, consecutus
fuisset effectus. Sane quod dixit Daniel ad Nabuchodonosor:
|
“Tu es ergo caput aureum,”
|
|
et post haec
|
“consurget regnum illud minus te (Dan. II),”
|
|
libenter sic accipimus ut subintelligamus ad nequitiae, vel malitiae
opus. Quia videlicet regnum illud contra verbum promissionis minus egit
quam regnum Babylonis. Quod et si tanto praecellit regnum illud super
regnum Persarum et Medorum, quanto aurum super argento, nunquid idipsum
regnum Persarum et Medorum tanto copiosius fuit regno Graecorum et regno
Romanorum, quanto aere et ferro pretiosius est argentum? Itaque propter
quam causam Nabuchodonosor sive regnum ejus per aurum propter eamdem
regnum Moedorum et Persarum recte intelligitur per argentum. Quia
videlicet hic auro, illic argento armatus nitebatur diabolus praepedire,
ne adimpleretur promissionis verbum.
|
|