|
Cum autem, exceptis nocturnis vigiliis, hae septem sint horae diei,
matutini, prima, tertia, sexta, nona, vespera, completorium, matutini et
vesperae a caeteris horis et numero psalmorum et ordine hymnorum, non
immerito differunt. Nam ex Veteri quoque Testamento, antiquam, ut dictum
est, auctoritatem trahunt. Nec enim nihil momenti habere debuit in his
antiquitas illa matutini et vespertini sacrificii, et, ut supra repetam,
immolatio paschalis agni, quae fiebat in vespera (Exod. XII), et illud
quod fiebat in vigilia matutina, quia respexit Dominus supra castra
Aegyptiorum, et interfecit exercitum eorum, et subvertit rotas curruum,
ferebanturque in profundum (Exod. XIV). Itemque illud quod in mundi
creatione, aliis horis tacitis, commemorantur vespere et mane, in
senaria divinorum operum distinctione (Gen. I). Jure ergo hymnum, qui
est evangelicae laetitiae, exemplo Domini, qui hymno dicto exivit in
montem Olivarum (Matth. XXVI; Marc. XIV); his duntaxat horis psalmi
vetustae auctoritatis antecedunt, et quia ex Evangelio maxima sacramenta
commemorant, et ob hoc evangelicis decorati sunt canticis, hymnos eisdem
pene conjunctos habent. Completorium quoque, quia apud quosdam canticum
de Evangelio habet, cum eodem cantico post psalmos hymnum habet
contiguum. Nec mirum, cum in psalmorum quoque titulis, nunc Psalmus
cantici, nunc Canticum psalmi (Psal. XXIV, LXV), et ipsa commutatio
ratione non careat. Omnium in commune horarum dignitatem reverendam et
hoc indicat, quod earum initium, et finem pariter referimus ad Deum. Nam
initio Deum in adjutorium invocamus, in fine Deo gratias referimus.
|
|