CAPUT V. Magnificentiam victoriae Verbi Dei omni laude majorem esse.

Nos, qui tali modo verbum hoc nosse necdum meruimus, quo, ut jam dictum est, ex semetipso cognoscitur, utinam saltem illo priore modo, videlicet quo cognoscitur, ex operibus nosse mereamur, ad hanc intentionem, ad hoc studium, ut ferventior essem, tu me Patrum amantissime sedula commonitione magis ac magis excitasti, suggerendo, ut hoc opus inirem, De Victoria Verbi Dei. Haec enim operum ejus pars, est pars optima et praeclarissima, cui videlicet operi ad laudem et gratiarum actionem referendam, nulla omnino lingua sufficiat. Caeterum de operibus caeteris, de creatura mundi, de mysteriis hujus verbi legalibus propheticis atque evangelicis, et de gratia Spiritus sancti jamdudum egi, quod potui, parum nimisque exiguum sentiens, quidquid potui secundum quantitatem vel dignitatem rerum quas proposui, juxta illud sapientis:

“Glorificantes Dominum quantumcunque potueritis supervalebit adhuc et admirabilis magnificentia ejus. Benedicentes Dominum, exaltate illum quantum potestis. Major est enim omni laude. Exaltantes eum replemini virtute, ne laboretis, non enim pervenietis. Quis vidit eum et enarravit, et quis magnificavit cum sicut est ab initio? Multa abscondita sunt majora his. Pauca enim vidimus operum ejus. (Eccli. XLIII).”

Cum sic ille dicat, et ita sit, quid de meipso censeam, sive in illa parte operum ejus, quam praedixi, in qua glorificare, benedicere et exaltare illum intendi; sive in ista parte quam nunc tu mihi proposuisti, id est in victoria qua diabolum vicit. Multum invalidum et elinguem ad tantam rem me esse fateor. Sed, quoniam propositio est de ipso Verbo, verba mihi nascitura esse non incongrue spero. Faciam igitur secundum jam dictam exhortationem sapientis, ut exaltem quidem in victoria sua Verbum Dei, quantum potuero, et prout ipsum donaverit. Verumtamen scio et confiteor quod victoria ejus major sit omni laude, neque laborem, quia non perveniam ut possim rem dictis exaequare, vel ipsum sicut est magnificare.