CAPUT V. Quod omnes electi maledixerint quantum potuerunt eidem diei vel nocti, quam maledixit Job; solus autem Christus, quia peccatum non fecit, efficaciter maledicere, id est damnare, potuerit.

Post haec aperuit Job os suum, et maledixit diei suo, et locutus est: Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo. Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine (Job. III). Dies nativitatis vel nox, quam maledicere sapientis erat, peccatum fuit primi hominis, dies, inquam, ironice, vere autem nox. Nam illo tanquam in die nobis aperiendi promittebantur oculi, dicente deceptore: Comedite, et eritis sicut dii (Gen. III), sed ubi creditum est illi, paries inimicitiarum inter nos et Deum consurrexit, et ita in nocte, id est non visuri Deum male fuimus concepti. Et illum quidem diem, imo illam noctem, Job ille maledixit, quantum potuit, et quisquis alius ab origine mundi peccatum illud diaboli damnavit, et justitiam Dei suspiravit, sed nullius eorum maledictio satis efficaciter illud damnare potuit. Causas ejusdem impossibilitatis postmodum ita subjungit: Quare non in vulva mortuus sum? Egressus ex utero, non statim perii? Cur exceptus genibus? Cur lactatus uberibus? (Job III.) Absit enim nos credere quod tantus vir, tanta spiritus scientia praeditus, tanta interim judicis attestatione laudatus, abortivum se optet interiisse, sed sicut etiam per remunerationem cognoscitur, intus habet testem suae fortitudinis, intus pensanda sunt ejus pondera locutionis. Quatuor quippe modis peccatum perpetratur in corde, quatuor consummatur in opere. In corde namque suggestione, delectatione, consensu et defensionis audacia perpetratur. Fit enim suggestio per adversarium, delectatio per carnem, consensus per spiritum, defensionis audacia per elationem. Culpa enim quae terrere mentem debuit, extollit, et deficiendo elevat, sed gravius elevando supplantat. Unde et illam primi hominis rectitudinem antiquus hostis his quatuor ictibus fregit. Nam serpens suasit, Eva delectata est, Adam consensit, qui etiam requisitus, culpam confiteri noluit per audaciam (Gen. V). Plane et nos in illa vulva non mortui sumus, et egressi ex utero illo non statim perivimus, imo eisdem excepti genibus, eisdem lactati uberibus. Nam in illo Adam omnes peccaverunt, inquit Apostolus (Rom. III). Igitur peccati illius diem sive noctem, neque praedictus Job, neque electorum quisquam satis efficaciter maledicere, id est damnare potuit, quia ut de actualibus taceam peccatis eorum, quibus non omnino caruerunt, omnes illud idem de Adam contraxerunt originale peccatum. Hic unus efficaciter maledicere, id est damnare potuit, quemadmodum et Apostolus dicit: Nam quod impossibile erat legi in quo infirmabatur per carnem, Deus Filium suum mittens, de peccato damnavit peccatum in carne (Rom. VIII).