|
Nunc, antequam de ordine vel ratione officii disseramus, dicendum est,
quot vel quibus ex causis Paschae solemnitas tam ilustris tamque
celebris habeatur. Multi enim solum hoc in illa respiciunt, quod
resurrexit Dominus (Matth. XXVIII), unde et dies Dominicae,
resurrectionis appellatur. Magna plane solemnitatis et laetitiae cordis
nostri materia; quia, dum illo resurgente resurrectionem mortuorum esse
credimus, nos quoque resurrecturos esse sperantes, jure gaudemus. Verum
in hujus contemplatione solemnitatis nunquam illud gaudium memoriae
nostrae debet praeterire oculum, de nostrarum redemptione animarum,
quod, ut superius dictum est, in hanc diem dilatum est a feria sexta,
qua per crucem et sanguinem suum Salvator noster illam operatus est.
Haec sunt enim festa Paschalia, in quibus verus ille agnus occiditur,
ejusque sanguine postes consecrantur. Pascha quippe nostrum immolatus
est Christus (I Cor. V), qui mortem nostram moriendo destruxit, et vitam
resurgendo reparavit. Duae sunt iste Paschalis magnae et innumerabiles
causae festivitatis: redemptio animarum, quae die Parasceves morte
Christi parta est; et resurrectio corporum, quae prima Sabbati Christo
resurgente data atque confirmata est (I Cor. XV). Additur his tertia
necessaria baptismatis solemnitas, omnem nobis illarum conferens
utilitatem vel fructum, quae pro eo quod ab illis exordium totumque suae
rationis sumpsit sacramentum, recte in eisdem paschalibus gaudiis addita
est. Tribus igitur ex causis nox haec ut dies, illuminata refulsit in
deliciis nostris. O vere festa dies, vere beata nox, nobilitas anni,
mensis decus, arma dierum, splendor horarum, nox in qua desertus
infernus, apertus est paradisus. Nox ista, mortis exitus, vitae reditus
est. Lux gratiae, splendor gloriae, suavitatis poculum, fluvius
deliciarum, inundatio pacis, acquisitio fortitudinis, laus consilii
divini. Hac nocte cessavit exactor, quievit tributum, captivi redditi
sunt, lassi respiraverunt, confracta est virga persequentium, computruit
jugum dominantium. Pulchritudine noctis hujus paradisus refloruit,
coelum purpuratum est, angeli candidati, homines exhilarati sunt. Nox
ista Pascha dicitur. Pascha autem Hebraice, Latine dicitur transitus.
Quis ergo transivit? unde et quo transivit? Christus Dominus transivit
de hoc mundo ad Patrem, de morte ad vitam, de ignobilitate ad gloriam,
de servitio ad regnum, de contumeliis ad honorem, de fluctibus saeculi
ad portum coeli, de medio latronum ad Patris consessum. Transivimus et
nos.
|
“Pascha enim nostrum Christus est,”
|
|
transitus noster immolatus Christus est. Quo ergo transivimus? Quam ex
longinquo? Transivimus a duplici perditione ad duplicem corporis et
animae salutem, de diabolo ad Deum, de hoste ad Patrem, de tyranno, qui
nec Deus est, et nec homo, ad Regem nostrum, qui Deus est, et homo.
Transivimus, inquam, de tenebris ad lucem, de fatigatione ad requiem, de
planctu ad canticum, de nuditate ad tegumentum, de paupertate ad
opulentiam, de reatu ad gratiam, de poena ad gloriam.
|
|