|
non unus, sed
Postquam nos qui dicimus Dominus Jesus baptismo ejus baptizati sumus,
tribus utique testibus in terra id est praesenti Ecclesia commendamur,
sed nondum satis est. Ait enim: Non omnis qui dicit mihi: Domine,
Domine, intrabit in regnum coelorum (Matth. VII). Et apostolus Jacobus:
Fides, inquit, sine operibus mortua est (Jac. II). Igitur sicut tres
sunt qui testimonium dant in terra, ut in communionem Ecclesiae
suscipiamur, sic tres sunt qui testimonium dant in coelo, ut in regnum
coelorum introeamus. Tres isti testes sunt Pater, et Verbum et Spiritus
sanctus. Cujus rei dant testimonium? Nimirum dilectionis, per quam fides
operatur, scilicet quod fidem habentes, dilectionem quoque habeamus
nominis hujus, et idcirco in regni coelorum gloriam intrare digni
habeamur, sicut scriptum est: Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt
nomen tuum (Psal. V). Quam autem honorificum sit talium personarum frui
testimonio coram cunctis coelorum virtutibus (Luc. XXI), nisi experti
scire non possumus. Et hi tres unum sunt. Non hi tres unus, sed hi tres,
inquit, unum sunt. Quod idem est ac si dixisset: Hae tres personae una
substantia sunt. Ita et ipse Christus adversus Judaeos, et contra
Arianos nihilominus, et contra Patripassianos: Ego, inquit, et Pater
unum sumus (Joan. X). Nam ego et Pater cum dicit duos in personis, quod
negant Patripassiani, id est Sabelliani, sumus cum dicit, unum in
substantia, testatur quod negant Ariani. Ita et hic ait: Hi tres unum
sunt, id est hi tres in personis, unum in substantia sunt. Restat ut,
juxta propositum, de septimo teste loquamur.
|
|