CAPUT IV. Quid sit mystice, quod loquente Nathan propheta cum Bethsabee, id agitur, ut Salomon in regem ungatur, et quid sit quod vivente patre rex constituitur, quid mula patris, quid multitudo canentium quae post illum ascendit.

“Dixitque Nathan ad Bethsabee matrem Salomonis: Num audisti quod regnaverit Adonias filius Haggit, et dominus noster David hoc ignorat?”

“Hoc ignorat,”

inquit, id est non approbat. Nam supra non ignorasse dictus est. Sed

“nec corripuit eum pater suus, ait, aliquando dicens: Quare hoc fecisti?”

Ergo

“et dominus noster David hoc ignorat,”

inquit, id est, non concedit, non vult, non approbat, ut videlicet mulierem majorem capiendi consilii fiduciam addat.

“Nunc ergo veni, accipe a me consilium, et salva animam tuam, filiique tui Salomonis.”

Loquente et ineunte propheta consilium cum Bethsabee, et utrisque consistentibus coram magno sene, et sapiente rege David, Salomon, quod interpretatur pacificus dominus, rex inungitur, et ascendente universa multitudine post eum; et populo canentium tubis et laetantium magno gaudio insonuit terra a clamore eorum, sic praelocuto rege, illique praecipiam ut sit dux super Israel et Judam. Illud nempe in hoc est mysterium quod judicio sedente, juxta Danielem, et libris apertis venientem, ut supra jam dictum est, cum nubibus coeli, quasi Filium hominis, et usque ad antiquum dierum pervenientem, in conspectu ejus obtulerunt eum, et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum (Dan. VII). Libri namque aperti sunt, quando Spiritus sanctus per Christi passionem datus est hominibus, per quem aperta et intelligibilia facta sunt mysteria Scripturarum. Est quidem judicium futurum, quo et aperiendi sunt libri conscientiarum, quemadmodum in Apocalypsi scriptum est:

“Et vidi mortuos magnos et pusillos stantes in conspectu throni, et libri aperti sunt. Et alius liber apertus est, qui est vitae, et judicati sunt mortui ex his quae scripta sunt in libris secundum opera ipsorum (Apoc. XX).”

Verumtamen et judicium jam factum est, illud videlicet de quo Dominus cum passioni jam propinquaret:

“Nunc, inquit, judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras (Joan. XII).”

Illo judicio libri aperti sunt, quia, postquam per mortem Christi judicium mundi factum est, sensus discipulis ejus apertus est, ut intelligerent Scripturas (Luc. XXIV). Igitur Bethsabee cum propheta consilium ineunte (per quam superius spiritualium intelligentiam significari diximus) Salomon rex constituitur, quia videlicet prophetarum dictis adimpletis et spiritualiter intellectis, Christus Dei Filius agnoscitur rex pacificus, rex paternae gloriae, et omnia trahit ad se (Joan. XII). Vivente adhuc patre rex constituitur, quia profecto qui hunc regem Christum constituit Deus Pater, nunquam moritur, qui, inquam, constituit, hunc regem

“haeredem universorum (Hebr. I),”

nunquam mortuus, nunquam est moriturus, quodque mirum atque unicum habetur, nunquam mortui, nunquam morituri Patris haeres Christus est, semel mortuus et redivivus, nunquam ultra moriturus. Sedetque

“super mulam regis,”

imo et super solium patris, id est, super omnem Ecclesiam, quae revera vehiculum est Altissimi, et super omnem principatum et potestatem, super thronos et dominationes,

“sedet nunc ad dexteram majestatis in excelsis (Hebr. I).”

Pro hoc ecce universa multitudo ascendit post eum populus canentium et laetantium, et insonuit terra a clamore eorum. Nam coelorum gloriam hanc enarrantium, id est apostolorum linguis omnibus loquentium, magnum audivimus gaudium, quia

“in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum (Psal. XVIII).”

Sed nec illud a mysterio vacat, quod servi gratulantes, et Domino regi benedicentes, amplificet, aiunt, Dominus nomen Salomonis super nomen tuum. Nam antea notus erat tantum in Judaea Deus (Psal. LXXV), postquam autem regnum accepit Dei Filius in omnes gentes, tam Patris quam Filii gloria praedicatur impleta hac prophetia:

“Exaltare super coelos, Deus, et super omnem terram gloria tua (Psal. CVII).”