CAPUT 2

“Post haec descendit Capharnaum ipse et mater ejus, et fratres ejus et discipuli ejus, et ibi mansit non multis diebus.”

Magna moderatione Dominus noster adhuc post tantum miraculum, quo aquas in vinum convertit, paululum subsistit, et praecursorem suum Joannem adhuc praedicantem, usque ad debitum finem praeire permittit, certo loco commanens, suamque praedicationem a publicis conventibus et a circuiendis civitatibus vel castellis suspendens. Hoc jam et superius dictum est, quia priusquam Joannes traditus esset, ipse publicum suae praedicationis cursum distulit, in tantum ut dum praedicare incoepisset Joannes putaretur surrexisse a mortuis. Sic toto hoc anno (qui erat aetatis suae XXXI) paulatim miraculis seorsum exhibitis, viam et ipse praeparat futurae suae praedicationi. Post quem videlicet annum tradito Joanne, et ipse praedicare incipit, unde caeteri Evangelistae exordium fecere suae narrationis. Decollatus est autem idem Joannes (Luc. IX) IV Kalendas Septembris ejus anni qui est XXXII Domini nostri.

“Descendit ergo Capharnaum.”

Hic descensus ejus non tam declivem terrarum situm quam humilitatis ipsius magnam innuit dignationem; quia videlicet Deus ad homines, sanctus descenderat ad peccatores. Capharnaum namque civitas peccatrix erat, in tantum ut huic quoque exprobraverit ipse postea dicendo:

“Vae tibi, Corozain; vae tibi, Bethsaida.”

Ac deinceps:

“Et tu Capharnaum, nunquid usque in infernum demergeris (Matth. XI).”

Exprobrat autem civitatibus istis; idcirco, quod in eis multae virtutes ab eo factae fuissent et non credidissent.

“Descendit ergo ipse et Mater ejus,”

videlicet quam postmodum studio praedicationis occupatus, quodammodo erat nesciturus, in tantum ut juxta alium Evangelistam dicenti cuidam:

“Ecce mater tua et fratres tui foris stant quaerentes,”

dicat ipse:

“Quae est mater mea, et qui sunt fratres mei?”

(Matth. XII) et caetera. Fratres ejus, qui cum eo descendunt, cognati ejus sunt, quia videlicet mos hic frequens est in Scripturis ut fratres vocentur, maxime in illa gente, hi qui sunt juxta carnem propinqui, verbi gratia, fratrueles sive consobrini. Discipuli quoque aliqui jam illum sequebantur, quos quasi primis doctrinae coelestis imbuebat elementis, ad eam perfectionem nondum adductos, ut eis jam cuncta relinquere praecipiendum esset; quod tunc maxime factum est, quando alios de navibus, alios de diversis negotiis vocans tandem fecit, ut (praeter alios) duodecim essent cum illo. Est autem Capharnaum civitas in Galilaea Gentium (Matth. IV), sita in finibus Zabulon et Nephtalim, juxta stagnum Genezareth. Interpretaturque Capharnaum villa consolationis. Quapropter populum gentium recte significat cui pro parte illorum quibus crux Christi stultitia visa est, ipse Christus merito improperat; pro parte vero illorum qui eum Dei virtutem et Dei sapientiam credentes receperunt, relictis Judaeis, consolationis suae gratiam dat (I Cor. I). Quod manifestius secundum Lucam praefiguratum est. Nam cum dixissent illi homines civitatis suae:

“Quanta audivimus in te facta in Capharnaum, fac et hic in patria tua. In veritate dico vobis, inquit, multae viduae erant in diebus Eliae in Israel, et ad nullam illarum missus est Elias, nisi in Sarepta Sidoniae ad mulierem viduam (Luc. IV).”

Quibus dictis, cum illi duxissent eum ad supercilium montis, super quem civitas illorum erat aedificata, ut eum praecipitarent:

“Jesus autem, inquit evangelista, transiens per medium illorum ibat, et descendit Capharnaum civitatem Galilaeae, ibique docebat eos Sabbatis (ibid.).”

Quem ejus descensum hic evangelista Joannes post multa commemoraturus est. Hoc enim facto praefiguratum est, quia sui, scilicet Judaei, quorum de carne natus est, ad praecipitium mortis illum perdituri [perducturi] essent, et propter hoc ipse transiturus ab eis, et ad fidem [fines] gentium descensurus esset, ut ibi fide Ecclesiae pasceretur, sicut et in eo praefiguratum fuerat quod ad nullam viduarum, quae multae erant in Israel, missus est Elias, nisi in Sarepta Sidoniae ad mulierem viduam, vel in eo quod, eum multi leprosi essent in Israel sub Elisaeo, nemo illorum curatus est, nisi Naaman Syrus (IV Reg. V). Non enim frustra cum tam terribili juramento haec praeterita commemoraverat illis dicens:

“In veritate dico vobis.”

Ergo postquam vinum de aqua factum est, Dominus Capharnaum descendit, scilicet in villam consolationis. Quia postquam resurgendo a mortuis, mortalitatis nostrae aquam, in immortalitatis suae vinum transtulit, et dato Spiritu sancto aquaticum litterae sensum, ad spiritualem promovit intellectum: relictis Judaeis ad consolandas gentes transiit. Sequitur: