|
Amisso igne, qui ad matutinos, ut dictum est, exstinguitur, ad lapidem
per eosdem tres dies confugimus, ut vel lapidem percutientes, ex
abstrusis ejus venis ignem occultum eliciamus, vel liquidum crystalli
lapidem sereno coelo soli objicientes, radium ejus trajectum, per
ejusdem crystalli orbiculum spectabili miraculo in subjectam suscipiamus
escam. Nimirum per hoc nobis pulchre depingimus, quod Deus, qui
|
“dixit de tenebris lucem splendere, illucescat in cordibus nostris ad
illuminationem claritatis suae (II Cor. IV)”
|
|
per mortem Christi, quem sicut in matutinis praefiguratum est, Judaei
sibimet exstinxerunt, et tenebrae factae sunt. Lapis enim, cum de illo
ignem sic excipimus, Christum significat, quem
|
“lapidem reprobaverunt aedificantes, qui factus est in caput anguli
(Psal. CXVII).”
|
|
Unde et in benedictione ejusdem ignis oratio talis est: Deus, qui per
Filium tuum, angularem scilicet lapidem, charitatis ignem tuis fidelibus
contulisti, productum e silice, nostris profuturum usibus, novum hunc
ignem sanctifica, etc. Prudentius quoque in hymno suo, qui cantatur in
Sabbato sancto , cum dixisset:
. . . . . . . . . . . . Lumina nos tamen
Monstras saxigeno semine quaerere,
ut ostenderet fieri hoc ad commemorandum illud, quod de lapide Christo
procedit nobis ignis sancti Spiritus protinus adjunxit ,
Ne nesciret homo spem sibi luminis
In Christi solido corpore conditam,
Qui dici stabilem se voluit vetram
Nostris igniculis unde genus venit.
Lapis ergo, quem percutientes ignem elicimus, Christum significat, qui
percussus verbere crucis, Spiritum sanctum nobis effudit. Quod si
crystalli lapidem soli objicimus, escamque subjicimus, ut mediante
crystallo carbones exstincti reviviscant aspectu phoebeae lampadis,
illud nobis gratissime commemorari debet, quod
|
“Mediatur Dei et hominum homo Christus Jesus (I Tim. II),”
|
|
inter Deum exstinctosque homines medius interveniens, nostraeque
infirmitati usque ad mortem appropinquans, longe a nobis secretum ignem,
id est sancti Spiritus altissimam divinitatem infundit, ignem utique
Spiritus sancti, quem sicut testatur ipse, venit mittere in terram, et
voluit vehementer accendi (Luc. XII). Non enim vana religio est, solemni
processione ad novi ignis benedictionem exire.
|
“Eamus, inquit Apostolus, ad eum extra castra, improperium ejus
portantes (Hebr. XIII).”
|
|
Procedentes namque ad illum ignem, meminisse debemus exeundum nobis esse
ad eum, quem Judaei extra castra civitatemque suam projecerunt, ut per
ignem sancti Spiritus vitam aeternam habeamus, credentes in eum, quem
illi a praesenti vita exstinxerunt. Deinceps imminente vespera, majora
tristitiae sequuntur incrementa. Altaria spoliantur, vino et aqua
lavantur, campanae conticescunt, omnes, praeter vigilias nocturnas,
regulares horas absorbet triste silentium. Usum novimus, mysteria
requiramus.
|
|