|
Ne impie agas multum, et noli esse stultus, ne moriaris in tempore non
tuo. Qui supra justum certo cohibebat limite ne esset justus multum,
neque plus saperet quam necesse sit, modo dare vult modum etiam nostrae
impietati. Quoniam enim liberum habemus arbitrium ut peccemus; quia
humanum est peccare, diabolicum perseverare, modus mala nostra
saepiuscule alleviabit. Impius est sed non multum, qui quando peccaverit
erubescit, et festinat ad poenitentiam. Impius multum est, qui sine
poenitentiae remedio semper vult peccare. Mustela feniculo vincere scit
serpentinum venenum medicando, et cervus aquarum fluento. Caprea
extrahit a se ferrum gustu dictamni, ursus comedendo formicas, atque leo
similam manducando sanantur. Sanguis capreae sanat leopardum. Si aliqua
fera infirmatur, sanabitur hausto canis sanguine. O quam stultus, quam
stolidus homo est, qui ignorat quod bestia non ignorat! Quare stultus et
nimium impius esse prohiberis haec est causa, ne moriaris tempore non
tuo. Core, Dathan et Abiron propter impietatem nimiam in tempore non suo
mortui sunt, quia vivi descenderunt in infernum (Num. XVI). Videtur ergo
Ecclesiasti contrarius esse Job qui ait: Constituisti terminos ejus qui
praeteriri non potuerunt (Job XIV), quomodo terminos sibi constitutos
non praeterit, qui propter iniquitatem suam non suo moritur tempore? Sed
habet natura tempus quod praeteriri non potest, stultus autem suum se
credit habere tempus, quod neque natura dat, neque gratia praestat, sed
quod fingit sola praesumptio vanae spei. Ita verax est Job, verax est
Ecclesiastes. Job naturae tempus quod praeteriri non potest affirmat;
Ecclesiastes vero non suum tempus imputat stulto, et suum tempus esse
negat quando moriatur, quoniam quidem impie et stulte vivens perdit
vivendi tempora. Tempus suum male agendo perdiderant, quos ad bona
revocat opera Paulus apostolus, dicens: Redimentes tempus, quoniam dies
mali sunt. Ecce patet ex verbis Apostoli et Ecclesiastis, quod perdat
tempus suum qui nimiis sordet peccatis. Quem enim Deus creavit ut vivat
bene sapiendo, si desipiendo non suo tempore moriatur, iste neque suo
tempore vivet, neque morietur. Qui enim vivens moritur morienti iteratur
mors, cum bene deberet vivere ne stultus moriatur.
|
|