|
Quae ergo et quot sunt praecipua nostrae salutis sacramenta? Sacrum
baptisma, sancta corporis ejus et sanguinis eucharistia, geminum
Spiritus sancti datum, videlicet alterum in remissionem peccatorum,
alterum in diversarum sive multiplicium divisiones gratiarum. Haec tria
sacramenta salutis nostrae necessaria sunt instrumenta; at vero haec,
non nisi per mortem et resurrectionem ejus condenda erant, vel condita.
Primo, de baptismi sacramento credimus, et scimus, quia de morte ejus
manavit, cum putaretur esse devoratus, id est cum jam esset mortuus.
|
“Ad Jesum enim, inquit evangelista, cum venissent, ut viderunt eum jam
mortuum, non fregerunt ejus crura, sed unus militum lancea latus ejus
aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua (Joan. XIX).”
|
|
Sanguine illo redempti, aqua illa sumus abluti, tam Judaei quam gentes.
Et primo Judaei, deinde gentes, imo primo mortui, deinde vivi. Mortui
namque quicunque fuerant fideles ab origine mundi, quique apud inferos
exspectabant beatam spem, primi hujus salutis fructum perceperunt, et
qui velut catechumeni nondum coelesti communicaverunt altari, id est
visioni Divinitatis nondum soluto pariete inimicitiarum:
aiunt,
|
“et nos aliquando natura filii irae, sicut et caeteri (Ephes. II);”
|
|
et:
|
“Quasi pannus menstruatae omnes justitiae nostrae (Isa. LXIV).”
|
|
Tunc illo flumine abluti, et emundati intraverunt in sanctuarium Dei, in
regnum Dei, quod totum sanctum est. Et quia tunc praeteritorum omnium
saeculorum tota simul Ecclesia baptizata est, positum est sacramentum
hoc, quasi ad ejusdem Ecclesiae fores, ut quicunque vult Ecclesiae
deinceps incorporari, baptizetur in sua persona, quia simul et
universaliter in morte Christi baptizata est Ecclesia. Sumpta namque
aqua, et dicto verbo crucis cum invocatione Spiritus sancti, praesens
adest sacramentum mortis Christi. Unde Apostolus:
|
“Quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati
sumus (Rom. VI),”
|
|
etc. Diutina sanctae Romanae Ecclesiae contra consuetudinem Graecorum
decertatio fuit, volentium debere die Epiphaniae solemne baptismi
celebrare sacramentum, pro eo quod illa die constat ipsum Dominum a
Joanne aquis Jordanicis fuisse baptizatum. Romana Ecclesia, magnusque
Leo scribens econtra demonstrat rationabiliter, Joannis baptisma non ad
eamdem pertinuisse virtutem, quod non erat in remissionem peccatorum,
sed in poenitentiam. Baptismum Christi a morte ipsius assumpsisse
initium, ubi, sicut jam dictum est, latus ejus patefactum est lancea, et
exivit sanguis et aqua, et proinde hoc sacramentum in morte et
resurrectione ejus esse celebrandum.
|
|