CAPUT 20

His animadversis, illud quoque quod in Matthaeo taliter scriptum est:

“Et omnis qui reliquerit haec propter nomen meum (Matth. XIX),”

liquet, plus esse quam si dixisset, propter me, videlicet ut propter nomen meum id esse intelligas, propter me notificandum, quod fit praedicando Evangelium. Igitur ut dicere coeperam, congratulamur tibi, episcope venerabilis, quia magnum in te experimentum lucet hujus veritatis. Domum quippe unam nescio quantulam, et propinquos aliquos, ut percepi, non infirmos, nonnihil agrorum habentes, in una civitate reliquisti. Et ecce dominus factus es in hoc tempore ejusdem civitatis. Nunquid non centies tantum est? Praeter hoc autem haec spes in sinu tuo reposita est, quod in futuro saeculo vitam aeternam habebis. Laudi ejus, qui quos ante tempora saecularia praescivit, et praedestinavit sanctos omnes, ipsos et suo quemque tempore vocavit, justificavit et magnificavit illud ascribendum est (Rom. VIII). Quod te non qualicunque tempore sed in ipso ingressu ferventis adolescentiae vocavit cita vocatione, ut eum, quem quasi in ingressu mundi posueras, retraheres pedem, et relictis omnibus, patria quoque sive provincia nativitatis tuae longe post tergum dimissa, peregrinus ad monachicam vitam confugeres, in montem spiritualis victoriae suo nomine praesagum (vocatur enim Sigeberch). Quis enim hoc fecit, nisi aspiratio gratiae vocantis? A fructibus cognosci possunt quia plantatio tuae conversionis, plantatio fuit Patris coelestis, quae nunquam possit eradicari (Matth. XV). Nunquid puer sive adolescentulus tunc eras, quando vidisti inter Deum et antiquum de te certamen haberi, quasi dubium esset uter eorum, scilicet Deus creator, an Satan corruptor te habere deberet, ita rudis fuisti, ut putares de te solo inter partes tam contrarias ejusmodi certamen haberi? Imo et de toto genere humano certamen hoc fuit ab initio. Utrum Deus, qui creavit, an diabolus qui primum hominem decepit, deberet possidere nos.