VERS. 21.

“At nunc, inquit, non vident lucem,”

videlicet quia juxta prophetam:

“Populus sedebat in tenebris, et nondum exortum erat lumen in eisdem tenebris (Isa. IX). ”

Haec ergo lux qualiter ab omnibus videatur protinus subdit:

“Subito ergo aer cogetur in nubes,”

id est populi vel gentes, qui velut aer nulla firmitate solidentur: nam mentes eorum huc et illuc more aeris fluide disperguntur;

“aer,”

inquam, id est saecularium mentes,

“cogetur in nubes,”

id est per superni respectus gratiam roborabuntur, et astringentur ad fidem apostolicam. Qui videlicet apostoli sic prophetis sunt firmiores, quomodo nubes vacuo aere sunt graviores. Vel ut totum de apostolis dictum accipiatur,

“subito aer cogetur in nubes,”

cum ipsi apostoli, qui prius quasi aer in terrenis spargebantur desideriis, ad unius jussionis vocem Dominum secuti, imo repentino sono advenientis Spiritus sancti permutati sunt, ut per fidem firma saperent, et more nubium aquas scientiae caperent.

“Subito, inquam, aer cogetur in nubes: Et ventus transiens fugabit eas,”

id est vitae temporalis excursus eosdem a carne subtrahet apostolos. Et illis subtractis quid fiet?