|
|
“Sed qui misit me, verax est, et ego quae audivi ab eo, haec loquor in
mundo.”
|
|
Nusquam fere in omni testimonio, quod perhibet de seipso Filius Dei,
testimonium Patris praeterit, ut per hoc quoque maxime illud comprobet,
quod dixit alio loco:
|
“Ego veni in nomine Patris mei, alius veniet in nomine suo (Joan. V);”
|
|
unde et hic interrogatus ipse quis esset, cum respondisset:
|
“Principium, qui et loquor vobis,”
|
|
statim subsecutus, hoc modo testimonium Patris adhibuit:
|
“Sed qui misit me verax est, et ego quae audivi ab eo, haec loquor in
mundo.”
|
|
Tanquam diceret: Principium ego sum, sed a meipso non veni, qui et
loquor vobis, sed non a meipso loquor. Non, inquam, a meipso veni, neque
a meipso principium sum, sed
|
“qui misit me verax est.”
|
|
Quod ex opposito ejus, scilicet ex eo qui veniet in nomine suo,
manifestius intelligi potest. Satanas quippe, qui ex eo nomen accepit
quod adversus Deum se extulit, et principium sibi esse atque in
lateribus aquilonis sibimet sedere voluit (Isa. XIV), ex eo mendax est,
quod ex propriis loquendo a Patre veritatis discordans mendaciumque
generans, principium se esse jactitat. Qui et damnatum hominem illum, in
fine saeculi ingressus, a Deo se principium esse profitebitur,
|
“ut adversetur et extollatur, sicut ait Apostolus, supra omne quod
dicitur Deus, aut quod colitur (II Thess. II).”
|
|
Nam et nomen ejus secundum numerum ipsius in Apocalypsi Thytan fore
legitur: quod interpretatur, dic lux. Igitur mendacis illius blasphemiam
ad se non pertinere, testis hic verus pronuntians, opportune
cogitationibus occurrit adversariorum, qui post aliqua, propter haec, et
his similia, dicturi sunt:
|
“De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia (Joan. XXII).”
|
|
Omnia namque quae de isto vero principio et vero Dei Filio sunt, illius
maligni fallaciis opposita sunt.
|
“Principium, ait, ego sum, qui et loquor vobis;”
|
|
sed non ut ille alius, qui veniet in nomine suo, quem vos accipietis,
ita et ego a meipso, vel in nomine meo veni, et a meipso loquor;
|
“sed qui misit me verax est, et ego, quae audivi ab eo, haec loquor in
mundo.”
|
|
Nam et supra sic dixit:
|
“Et a meipso non veni, sed est verus, qui misit me, quem vos nescitis
(Joan. V).”
|
|
Ut ergo haec adversativa conjunctio, qua praecedenti sententiae
sequentem conjunxit, dicendo:
|
“Sed qui misit me verax est,”
|
|
non vacet, suumque sensum melius explicet, quod alibi palam dictum est,
nunc necessario subaudiendum est. Miro autem atque inenarrabili modo,
dum Patrem veracem praedicat, de seipso testimonium perhibet ipse, qui
alibi dicit:
|
“Ego sum veritas (Joan. XIV).”
|
|
Nam poterat dixisse:
sed ut ostenderet Patrem eumdem non aliunde veracem, quam ex eo quod
ipsum genuit, qui est veritas, maluit dicere sic, sed
|
“qui misit me, verax est.”
|
|
Sic dicere solemus, sol iste, qui noctem fugat, et tam clarum diem mundo
importat, lueida substantia est; vel homo iste, qui tam sapienter egit
aut dixit, sapiens est. Sciendum quippe, quod cum dicere posset: Qui
genuit me, verax est, cum auctoritate prophetica, qua dictum est:
|
“Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te (Psal. II),”
|
|
Maluit dicere, tam hic quam in plerisque locis, misit me, quod et
aequipollens est, et in auribus hominum, praesertim invidorum, atque
superborum magis gratiosam humilitatem redolendo, tolerabilius est et
tardius calumniae patet. Igitur in eo quod ait,
|
“sed qui misit me verax est,”
|
|
veritatem paterni testimonii, in eo autem quod subjungit, et ego quae
audivi ab eo, haec loquor in mundo: veritatem nihilominus testimonii,
quod perhibet ipse de seipso, certitudinemque defendit. Utrumque enim
defendendum supra proposuerat, dicendo:
|
“Ego sum qui testimonium perhibeo de meipso, et testimonium perhibet de
me, qui misit me, Pater.”
|
|
Porro et illud non ab re quaeritur, quomodo a Patre audierit Filius, qui
ipsum Verbum Patris est. Non enim confestim ad humanitatis ejus
humilitatem confugere licet, ut dicamus quod secundum humanitatem
audierit Patrem Filius, eo videlicet auditu, de quo per Prophetam
dicitur:
|
“Audiam quid loquatur in me Dominus Deus (Psal. LXXXIV).”
|
|
Etenim non dixit solum, et ego quae audivi ab eo, haec loquor, sed
addidit, in mundo, ut intelligas eum dixisse quod extra mundum, id est,
antequam in hunc mundum veniret, audierit quae loqueretur in mundo.
Igitur quod ait, et ego audivi ab eo, haec loquor in mundo, id est, ac
si dicat haec Deo Patri consubstantialis Veritas: Et ego sicut ex Deo
nata sum, ita in hoc mundo incorrupta permaneo, nihilque falsitatis
admitto. Et hic sensus magis ad rem pertinet, videlicet, quia veritatem
coarguerant mendacii dicentes:
|
“Tu de teipso testimonium perhibes, testimonium tuum non est verum.”
|
|
Sequitur:
|
|