CAPUT 12

“Dicit ad eum Nicodemus: Quomodo potest homo nasci cum sit senex? nunquid potest in ventrem matris suae iterum introire et nasci [alias renasci]?”

Imo quia senex, quia vetus homo est:

“Inveteravit enim inter omnes inimicos suos (Psal. VI),”

idcirco oportet eum denuo nasci, oportet alterari, oportet alia generatione renovari. At ille terreno sensu coelestis hominis dicta penetrare non poterat, idcirco dicebat:

“Nunquid potest homo in ventrem matris suae rursus introire et nasci?”

Solam enim nativitatem vel generationem illam attendebat (Joan. I), quae ex sanguinibus et ex voluntate carnis, et ex voluntate viri sit; unde non nascuntur ut sint filii Dei, aut, ut videant homines regnum Dei. Verumtamen hoc impossibile vel regno Dei inutile, non illa objiciebat intentione vel spiritu, quo illi dixerunt superius:

“Quadraginta et sex annis aedificatum est templum hoc, et tu in tribus diebus aedificabis illud?”

(Ibid. II.) Alioquin nec huic semetipsum crederet Jesus. Pulsabat potius ardore discendi, non obstrepebat livore adversandi. Se potius deficere sensu, quam illum proferre inania arbitrabatur.