CAPUT XII.

Psalmus quinquagesimus: Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam, et centesimus septimus decimus: Confitemini Domino quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia ejus, in illas respiciunt causas, quas tunc maxime meditari debemus, juxta illud quod continuo in psalmo sexagesimo sexto canimus: Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te, quia fuisti adjutor meus. Quaenam illae sunt causae? Nimirum resurrectio prima, et resurrectio secunda. Resurrectio prima, resurrectio animarum est; resurrectio secunda, resurrectio corporum est, quam utramque nobis Christus semel mortuus acquisivit, unde et gratias agentes dicimus quia mortem nostram moriendo destruxit, et vitam resurgendo reparavit. In illam resurrectionem primam respicit, nosque respicere facit, iste quem continuo canimus psalmus quinquagesimus. Quae enim, vel quid est resurrectio prima, resurrectio interioris hominis, nisi justificatio a peccatis, qua nos utique resurreximus, quicunque in Christum credimus? Quicunque enim baptizati sumus in Christo Jesu, ait Apostolus, in morte ipsius baptizati sumus. Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem, ut quomodo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus (Rom VI). Quid, rogo, aliud postulabat simul et prophetabat ille poenitens verus, et propheta sanctus, dum in isto psalmo, ubi inter caetera praemisit: Ecce in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea, deinde dixit: Asperges me hyssopo et mundabor, lavabis me, et super nivem dealbabor, et subinde: Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis? Hoc denique hoc totum est resurrectio prima, sanguis et aqua, de latere ejus fluxit, et Spiritus sanctus quem nobis in remissionem peccatorum dedit, dicens apostolis suis: Accipite Spiritum sanctum, quorum remiseritis peccata remittuntur eis (Joan. XX). Hoc ille postulabat simul et prophetabat futurum, nos autem psalmum eumdem concinentes praedicamus factum. Porro psalmus centesimus septimus dicimus quem post illum quinquagesimum dicimus: Confitemini Domino quoniam bonus, canticum resurrectionis carnis est, qua sola Christus resurrexit: quippe qui sola carnis morte, mortuus fuit, et quae nobis in novissimo die, resurrectio secunda erit. Quid enim aliud est dicere in isto psalmo: Lapidem, quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli, nisi Christum, quem ejecerunt extra civitatem, et crucifixerunt, hic resurrexit a mortuis, et omnis potestas in coelo et in terra data est ei? Item, quae est dies quam dicit, et designat ita: Haec est dies quam fecit Dominus, exsultemus, et laetemur in ea, nisi resurrectio mortuorum in Christo et per Christum clarissime exorta? Denique diem hujusmodi fecit Dominus; fecit, inquam, non quidem solum, sed inter omnia opera sua, maximum et praecipuum opus. Quid enim tale est, ut Mediator Dei et hominum, homo Christus Jesus? Hic vere dies est, quia resurrectio et vita est, et hic utique secundum humanitatem factus est. Ergo hic est dies quam fecit Dominus.