|
Dum quaestioni sive capitulo huic intendimus, simulque audimus Apostolum
dicentem:
|
“Nos autem sensum Christi habemus (I Cor. II),”
|
|
ecce sensus ejusdem Christi nobis dignanter occurrit in verbis istis,
quae Pharisaeis respondit, quia dixerunt:
|
“Hic non ejicit daemones, nisi in Beelzebub, principe daemoniorum. Et si
ego, inquit, in Beelzebub ejicio daemones, filii vestri in quo ejiciunt?
Ideo ipsi judices vestri erunt.”
|
|
Paucisque interpositis:
|
“Ideo dico vobis, ait, omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus,
spiritus autem blasphemiae non remittetur. Et quicunque dixerit verbum
contra Filium hominis, remittetur ei: Qui autem dixerit contra Spiritum
sanctum, non remittetur ei, neque in hoc saeculo, neque in futuro
(Matth. XII).”
|
|
In verbis istis, sensus Christi nobis occurrit, dum praescripto
intendimus capitulo de causa Moysi, cur non ante, sed postquam de
spiritu ejus datum est septuaginta viris murmurantibus atque
detrahentibus, Deus iratus est et non perpercit, sed ira ejus ascendit,
super eos, et terribiliter modis diversis, sicut supra dictum est,
consumpsit eos. Dicamus ergo: Quandiu Dominus noster Jesus Christus
solus videbatur suimet testis, quasi jure videretur parvipendi a
dicentibus:
|
“Tu de teipso testimonium perhibes, testimonium tuum non est verum;”
|
|
quamvis econtra veraciter respondere posset:
|
“Et si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum verum est,
quia scio unde veni et quo vado (Joan. VIII),”
|
|
tandiu ista patientia peccatum eorum remissibile esse judicavit, dicens
eis:
|
“Quicunque dixerit contra Filium hominis remittetur ei.”
|
|
Possunt enim adhuc de ignorantia excusari; idcirco cum pateretur, dixit:
|
“Pater, ignosce eis, non enim sciunt quid faciunt (Luc. XXIII).”
|
|
Ubi autem Spiritus sanctus ad testificandum venit, secundum quod ipse
promisit, dicens:
|
“Cum autem venerit Paracletus, quem ego mittam vobis a Patre Spiritum
veritatis, qui a Patre procedit, ille testimonium perhibebit de me, et
vos testimonium perhibebitis (Joan. XV);”
|
|
jam extunc excusationem non habuerunt de peccato suo, et hoc
prospiciens:
|
“Qui autem, inquit, dixerit contra Spiritum sanctum, non remittetur ei
neque in hoc saeculo, neque in futuro (Matth. XII).”
|
|
Et ita factum est: Non enim ante, sed postquam Spiritum sanctum misit
discipulis suis, et illi qui fuerant homines sine litteris et idiotae,
coeperunt loqui variis linguis magnalia Dei, et de Scripturis, quae
utique voces sunt Spiritus sancti, proferre testimonium Jesu Christi
Filii Dei, judicati sunt aeterno judicio, ut non remitteretur eis
|
“neque in hoc saeculo, nec in futuro.”
|
|
Quin et in hoc saeculo disperirent vincentibus Romanis, et in futuro
trahentibus animas ad tormenta spiritibus malignis. Nimirum in figura
gerendae hujus rei contigit illis qui afflixerunt sive exacerbaverunt
Spiritum Moysi, ut non ante, sed postquam datum est de spiritu ejus
septuaginta viris, irasceretur in eos furor Spiritus Domini et deleret
tot tamque diversis modis omnem illam generationem quae exierat de terra
Aegypti. In singulis quoque hominibus, id est judicium. Quandiu enim per
ignerantiam sanae doctrinae contradicunt, superna suspensa tenetur super
eos sententia judicii aeterni, ubi autem scientes veritatem, per
superbiam contradicunt veritati, exempli gratia, ut Arius caeterique
haeretici, sive haeresiarchae plurimi, extunc judicantur esse blasphemi,
et verbum dicere contra Spiritum sanctum, et peccatum hoc non remittetur
neque in hoc saeculo, neque in futuro.
|
|