CAPUT 29

CHRIST. Et mihi similiter de patribus meis apostolis Scriptura denarravit, quia Deus locutus est illis, Domino cooperante, et sermonem confirmante, sequentibus signis (Marc. XVI). Adhuc autem dicam tibi unum quid, quod nondum rite perpendisti. Inde scio ego, et inde scire debes tu, quod Deus locutus sit Moysi, quod locutus sit prophetis, quia in scripto illorum, quo instructi vel edocti sunt, non fuit secundum hominem, neque enim ab homine acceperunt verbum, neque didicerunt, sed cum essent plerique illorum idiotae, imo et pastores, ut Amos vellicans sycomoros, et David pascens oves patris, invisibiliter per revelationem Spiritus Dei edocti et sapientes effecti sunt, et verbum sapientiae eorum sequebatur effectus rerum. Ob hoc recepti sunt, et recipi debuerunt in tanto auctoritatis apice, ut eos non audire, hoc fuerit vel sit Deum non audire sicut cuilibet eorum dixit ipse Deus: Domus autem Israel nolunt audire te, quia nolunt audire me (Ezech. III). Ecce autem patres mei apostoli non ab homine, neque per hominem acceperunt aut didicerunt, sed cum essent homines sine litteris, et idiotae, venit Spiritus sanctus super eos, et repente sapientes et scientes, linguisque omnibus eloquentes effecti sunt, et verbum sapientiae eorum secutus est et sequitur effectus rerum. Exempli gratia, cum adhuc staret civitas tua, civitas Jerusalem terrena in sua gloria, scripserunt et dixerunt cito venturum ejus exterminium, quod a Magistro veritatis audierant: Cum autem videritis circumdari ab exercitu Jerusalem, tunc scitote quia appropinquabit desolatio ejus. Vae autem praegnantibus et nutrientibus in illis diebus; erit enim pressura magna super terram, et ira populo huic. Et cadent in ore gladii, et captivi ducentur in omnes gentes (Luc. XXI). Hoc enim non solum Magister praedixit, sed et discipuli scripserunt priusquam fierent, ut ab eis dictum, vel scriptum, ita et factum est. Et saltem istam veritatis portionem tu abscondere non potes, ductus captivus non in unum locum, sed in omnes gentes, gladio Romanorum superstes. Igitur quoniam tam Patres mei apostoli, quam et Moyses et prophetae non ab homine neque per hominem didicerunt, sed per Spiritum sanctum repente docti sunt; recte in eodem canonicae auctoritatis apice mihi patres sunt: et quia tu istos audire non vis, dico revera, quia non vis audire Deum. Et ecce habebo lapides molares duos ad molendum verbi Dei frumentum, et faciendum panem vivificum: tu autem, qui Moysen et prophetas te audire profiteris, quos tamen non vere audis, Apostolos autem neque audis, neque audire te velle profiteris; unum tantummodo habes lapidem, inferiorem, otiose jacentem; unde nec facis farinam: id est eam quam in Scripturis et habere putas, auctoritatem non invenis tutam. Ago nunc, ut dixi, noli stare foris, nec invideas stolae, et calceamentis, et annulo, fidei signaculo, quae mihi poenitenti filio Pater dedit, sed veni intus, et esto socius gaudii, particeps convivii. Quod si non facis, exspectabo, et sustinebo indignationem tuam, donec egressus Pater ipse te roget (Luc. XV), et interim dicam ad gloriam ejusdem patris: Annulus meus mihi, annulus meus mihi.