Psalmus 29.

Verum psalmo sequenti, id est XXIX, ad causam vel sensum eumdem recurrit, et peragit sic.

“Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me,”

etc. Agit enim ipsum caput de sua operatione, et aeterna remuneratione. Hortatur etiam fideles, ut suo exemplo psallentes Domino, et confitentes, ad eamdem laetitiam pervenire mereantur. Intitulatur autem sic:

“Psalmus cantici in dedicatione domus David.”

Hic titulus mittit nos ad historiam. Quia sicut David impensa et apparatu suo templum Domino aedificavit, et postea cum jucunditate et solemnibus verbis ad laudem Domini dedicavit, sic corpus Christi, secundum singularem nativitatem sine peccato aedificatum, et per resurrectionem in aeterna impassibilitatis et immortalitatis gloria est dedicatum. Dedicatae domus immutati, et jam ultra non morituri hominis defici, voces istae sunt:

“Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.”

Item:

“Domine, in voluntate tua praestitisti decori meo virtutem.”

Ac deinceps:

“Concidisti saccum meum, et circumdedisti me laetitia,”

etc.