CAPUT XXXII. Quomodo usque hodie in monte Visionis, id est sancta Ecclesia, verus Isaac Christus in sacramento immoletur.

Pulcherrimum atque sanctissimum est persentiscere quemadmodum et usque hodie in monte Visionis, id est in sancta catholica Ecclesia, extra quam nemo unquam Deum videbit, offeratur jugiter idem Filius Deo Patri, et tamen immortalis perseveret atque impassibilis. Etenim huic immolationi jure assimilatur sacrificium patriarchae pii ac fidelis, quia videlicet sicut illuc, ita et hic non sanguis funditur filii trucidati manibus crudelium, sed vivus atque integer permanens Deo Patri Filius idem et manibus praesentatur, et ore sumitur fidelium. Ergo in hoc sancto sacrificio sacerdotalis ordo ipse est pater Abraham, pater, inquam, multarum gentium, quia profecto per ministerium paternitatis ejus, multae gentes Deo regeneratae sunt. Quemcunque ad sanctum altare divina vocat gratia, fidemque ejus electio sancti Spiritus sacerdotali dignitate remunerat, eo ipso quod vocatur et eligitur ad tale munus, profecto jubetur illi ut tollat filium suum quem diligit Isaac, eumque Domino in terra Visionis in holocaustum offerat. Sic enim veraciter dictum nullus ambigit: Quicunque fecerit voluntatem Patris mei qui in coelis est, ipse meus frater et soror et mater est (Matth. XII), Cur sacerdos vel pontifex, cujus et in corde per fidem Christus habitat, et ex ore ejus praedicantis concipitur in audientis anima, cur, inquam, hic talis eumdem Christum suum filium appellare dubitet? Abraham ergo de nocte consurgens, sternit asinum suum, quia sacerdos Dei, omnia dedecoris abjiciens, premit et subjugat omnem irrationabilem carnis suae motum, ne forte, inquiens, cum aliis praedicaverim, ipse reprobus efficiar (I Cor. IX). Duxit et duos pueros secum, id est Vetus pariter et Novum recipit Testamentum. Omnis enim scriba doctus in regno caelorum, similis est homini patrifamilias, qui profert de thesauro suo nova et vetera (Matth. XIII). Portat quoque ignem et gladium, quia profecto sine igne Spiritus sancti nemo dignus est ad tantum accedere mysterium et sine gladio verbi non immolatur hoc salutis holocaustum. Adest Christus praesens tanquam Isaac, juxta veritatem suam, qua dicit: Ubi duo vel tres congregati fuerint in nomine meo, ibi sum in medio eorum (Matth. XVIII). Duo pueri jussi subsistunt. Etenim in hora sacrificii voces utriusque Testamenti, quae canendo atque legendo comitatae fuerant, pariter conticescunt. Summum namque praestandum silentium est, ut Christi Domini nostri passio sic per solum sacerdotem celebretur, sicut ille fugientibus omnibus suis, relictus et solus, et, torcular, inquit, calcavi solus (Isa. LXIII). Qui si, ut jam dictum est, ubi duo vel tres congregati fuerint in nomine ejus, illic est, quomodo in tali congregationis causa non adest? imo totus adest, totus sancto incumbit altari, non ut iterum patiatur, sed ut fidei, cui praesentia sunt omnia praeterita, ejus passio memoriter repraesentetur. Ita Christus, et iterum immolatur, et tamen impassibilis permanet et vivus, quemadmodum illic Isaac immolatus, et tamen gladio non est attactus. Frangitur pro illo panis, et comeditur; sed licet ille panis jam sit ipse Christus, Christus tamen integer permanet et vivus. Quomodo, inquis, panis qui videtur, est Christus? Ad haec inquam : Quomodo quaelibet metalli species, verbi gratia, aurum sive argentum, valido igne conflatum atque resolutum, revera et aurum est, et ignis quoque dicitur et est. Etenim aurum videtur et est quod erat, et tamen verissime ignis dicitur, et est quod non erat. Idcirco sic omnino panis admotus vel immersus terribili atque ineffabili mysterio passionis Christi, adhuc panis videtur esse quod erat, et tamen in veritate Christus est, quod non erat. Igitur sicut ignis, licet divisus in partes, mutuati tamen luminis detrimenta non novit, sic panis iste solemni fractione divisus, non minus in singulis partibus, quam in toto habet sacramenti aut virtutis, quin omnia peccata consumat, si habeat pabulum fidei, quemadmodum parva licet ignis scintilla, si fomenta ignis non desint, magnam silvam comburit. Et quidem quoniam holocaustum, totum incensum dicitur, hoc vero sacrificium Dominicae passionis holocaustum est, de quo Psalmista: Et holocaustum tuum, inquit, pingue fiat (Psal. XIX), congrue nunc et e vicino, scilicet de igne corporeo ad ignem incorporeum et invisibilem, similitudo sumpta est. Verum de hac re multum tractare nunc locus non est. Hoc solum ad praesentem causam pertinet quod sicut Isaac ille immolatus, et non tamen occisus est, sic et Christus hic immolatur quidem, sed impassibiliter sacrificatur et immortaliter.