CAPUT XXXV. Quod sequenti alphabeto illius temporis lamentatio subtexitur. quando Nabuzardan Hierusalem igni succendit, simulque cum ea domum Domini combussit.

(THREN. CAP. II.) Omnem quae in sequenti alphabeto subtexitur lamentationem super illa intelligemus terrena Hierusalem, quam tunc temporis Nabuzardan princeps exercitus servus regis Babylonis succendit et combussit igni, simulque cum ea domum Domini, et domum regis, murisque Hierusalem in circuitu destructis, reliquias quoque vulgi transtulit in Babylonem, tantum de pauperibus terra relinquens vinitores et agricolas (IV Reg. XXV; Jer. XXXIX). Hoc vere sancto et sapienti viro lamentabile fuit, non solum propter ipsam magnitudinem caedis et incendii, verum et propter duritiam gentis peccatricis, quia non propter peccata exigua factum est ut tanta populo suo Deus, qui naturaliter miserator est et misericors (Psal. CX), mala inferret. Ad hujus alphabeti lamentationem disponendi sunt omnes, qui hodie quoque in verbis mendacii confidunt, quemadmodum illi quibus lamentator iste prius dicebat:

“Nolite confidere in verbis mendacii, dicentes: Templum Domini, templum Domini, templum Domini est (Jer. VII).”

Etenim hodie quoque sunt plerique infantes, qui auro vel argento, et marmorum crustis atque pulchris parietibus templi manufacti, Deum qui spiritus est, putent delectari, et de semetipsis non perpendunt quales sint, vel quod debeant ipsi esse templum sanctum Dei, testante Apostolo, cum dicit:

“Templum Dei sanctum est, quod estis vos (I Cor. III).”

Talibus igitur proponatur alphabetum hoc.