CAPUT 25

“Responderunt et dixerunt ei: Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus eum.”

Ergone gens justa et populus innocens, nullum nisi malefactorem tradere, imo et occidere consuevistis? Quem enim prophetarum non sunt persecuti patres vestri? Et occiderunt eos qui praenuntiaverunt de adventu Justi, cujus nunc vos proditores et homicidae estis. Igitur vitiosam in initio causae Romanae praesidi propositionem reddidistis.

“Dixit ergo eis Pilatus: Accipite eum vos, et secundum legem vestram judicate. Dixerunt ergo Judaei: Nobis non licet interficere quemquam.”

Non dixerunt, nobis non licet judicare quemquam, sed

“nobis non licet interficere quemquam.”

Jam enim tota nocte vigilantes, non quidem secundum legem, sed contra legem suam judicaverant, illuserant, conspuerant et colaphis ceciderant. Verumtamen judicatum quempiam non licebat occidere, nisi Romano praeside judicationem confirmante. Nec vero mirandum quod in Babylonica captivitate Susannem illis inconsulto Babyloniorum principe, lapidare licuisset (Daniel XIII). Nunc autem in terra sua degentibus hominem absque Romani praesidis tribunalibus interficere non licuisset. Romanum namque imperium fortius atque potentius quam Babylonicum, Persicum atque Macedonicum, cuncta sibi subjugavit regna terrarum. Ipsum quippe erat regnum de quo Daniel in visione nocturna:

“Ecce, inquit, bestia quarta terribilis atque mirabilis et fortis nimis. Dentes ferreos habebat magnos, comedens atque comminuens, et reliqua pedibus suis conculcans (Dan. VII).”

Comedit ergo Romanum imperium atque comminuit omnia regna mundi, maxime vero Judaicum regnum minutatim disjecit, quod in quatuor tetrarchas dispartivit, et quod reliquum erat, ita tandem pedibus suis conculcavit, ut lapis super lapidem non remaneret (Matth. XXIV), et captivi ducerentur in omnes gentes. Valde ergo jam dentibus terribilis bestiae comminuti, et postmodum pedibus quoque ejus conculcandi, nobis non licet, inquiunt, interficere quemquam.