|
Quintae aetatis saeculi, crepusculum Hieremiae prophetae vaticinium est
Babylonicam captivitatem, ruinam pariter et incendium civitatis ac
templi sic praenuntians ut propriis quoque oculis cuncta cerneret. Hic
jam recte quaeritur quid eo tempore mundus acceperit, quo tanquam certo
limite praefixo jam quinta aetas, post exactam quartam aetatem jure dici
vel computari debuerit. Nam de praecedentibus ratio stat, quia videlicet
prima aetate ante diluvium, velut infans permissus sibi, vacavit ab
auditu sermonis Dei. Secunda vero, velut puer, prima doctrinae percepit
elementa in foedere quod pepigit Deus cum Noe. Tertia, jam velut
adolescens repromissionem beati seminis in Abraham, et disciplinam legis
accepit in Moyse. Quarta, velut juvenis promissionem regni Christi
audivit in David. Hoc ergo tempore quid amplius audivit vel accepit, ut
recte computetur quasi quinta aetas pleni ac perfecti viri? Accepit
nimirum promissionem sacerdotii Christi. Qui enim in Abraham homo, in
David rex, in hujus temporis prophetis sacerdos promissus est.
Sacerdotium ejus hic factis praefiguratur, dictis propheticis
significatur. Et superiore quidem aetate dicitur in eum:
|
“Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX),”
|
|
dictum est ad Heli sacerdotem in typum ruinosi sacerdotii Judaeorum, cui
successurum erat fidele Christi et Ecclesiae sacerdotium:
|
“Ecce dies venient, et praecidam brachium tuum, et brachium domus patris
tui, ut non sit senex in domo tua (I Reg. I).”
|
|
Verum hic multo plenius, multo sacratius causa pariter et effectus
sacerdotii Christi figurantur, et adventus ejus tempora praefiniuntur.
Nempe Babylonica gentis unius captivitas causam communem significat, pro
qua generi humano tantus sacerdos necessarius erat, reversio autem
captivorum sub Jesu sacerdote magno, remissio peccatorum in qua
liberamur, duce et liberatore nostro pontifice magno Jesu Christo. Porro
adventus ejus tempora hoc modo praefiniuntur:
|
“Tu autem, Daniel, animadverte sermonem, et intellige visionem.
Septuaginta hebdomades abbreviatae sunt super populum tuum, et super
urbem sanctam tuam, ut consummetur praevaricatio, et finem accipiat
peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et
impleatur visio et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum (Dan. IX),”
|
|
etc. In extremae quoque hujus aetatis margine, tota sacerdotis hujus
promissio perficitur magnifice, dum dicit angelus ad Joseph virum
Mariae:
|
“Pariet autem filium, et vocabis nomen ejus Jesum. Ipse enim salvum
faciet populum suum a peccatis eorum (Matth. I).”
|
|
Claret enim ex hoc quia sacerdos iste Deus est, qui solus a peccatis
salvare potest,
|
“non habens quotidie necessitatem quemadmodum sacerdotes prius pro suis
delictis hostias offerre, deinde pro populo (Hebr. VII).”
|
|
Sane istos aetatum terminos auctoritas evangelica fundavit, dicendo in
libro generationis Jesu Christi:
|
“Omnes ergo generationes ab Abraham usque ad David generationes sunt
quatuordecim, et a David usque ad transmigrationem Babylonis
generationes quatuordecim. Et a transmigratione Babylonis usque ad
Christum generationes quatuordecim (Matth. I).”
|
|
Hoc recte intelligutur dixisse, solius generationis Jesu Christi
respectu, qui, secundum eam promissionem quae facta est ad Abraham:
|
“In semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII),”
|
|
verus homo est, secundum eam quae facta est ad David:
|
“De fructu ventris tui ponam super sedem tuam (Psal. CXXXI),”
|
|
Rex utique est, secundum eam quae facta est ad Joseph virum Mariae:
|
“Ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum (Matth. I),”
|
|
nimirum officio sacerdos, potentia Deus est.
|
|