|
Vivente tamen patre Jacob, primos serpentis diaboli assultus Joseph
sanctus excepit, et in illo accrescente filio, aspectu decoro, pater
pius non nihil passus est, quia patienti paterno corde vulnerato
compassus est. In illum adolescentem totos malitiae suae impetus ille
invidus intorsit. Verumtamen non est factum quod voluit, ad quod fratres
ipsius per invidiam concitatos ut facerent animavit, sed factum est quod
Deus voluit sive Dei verbum, quod cum illo et in illo fuit, sicut
scriptum est:
|
“Quia eloquium Domini inflammavit eum (Psal. CIV).”
|
|
Quid enim serpens ille fieri voluit? Nimirum voluit illum occidi, et ex
illa voluntate ejusdem diaboli homicidae, ex illius inspiratione vox
illa processit, ut videntes eum dicerent fratres sui:
|
“Ecce somniator venit, venite, occidamus eum, et mittamus in cisternam
veterem (Gen. XXXVII).”
|
|
Quid autem Deus voluit? profecto quia vocaturus erat famem super terram,
et omne firmamentum panis conterere habebat, voluit mittere ante eos
virum hunc, et potius in servum venumdari, quam occidi Joseph, ut
humiliarentur quidem in compedibus pedes ejus, et pertransiret ferrum
animam ejus (Psal. CIV), non tamen humiliaretur sub peccato anima ejus,
neque pertransiret ferrum corpus ejus, haberetque patientiam donec
veniret Verbum Dei, donec inflammaret eum eloquium Domini, ut mitteret
rex et solveret eum, princeps populorum, et dimitteret eum,
constitueretque eum dominum domus suae, et principem omnis possessionis
suae. Vicit ergo in illo jam tunc eloquium Domini, quia non est factum
quod primum dixerunt, secundum inspirationem serpentis maligni:
sed factum est illud quod sonuit utique eloquium Domini per unum illorum
dicentem:
|
“Quid nobis prodest, si occiderimus fratrem nostrum, et celaverimus
sanguinem ipsius? melius est ut venundetur, et manu, nostrae non
polluantur. Caro enim et frater noste, est (Gen. XXXVII).”
|
|
|
|