|
|
“Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a
me. Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.”
|
|
Hoc perspicuum est, quia cuncti affines percussum reliquerunt, imo et
abhorruerunt eum. Discedunt enim siccatis, quod minus est, faece tenui
cadis amici, quanto magis cum rebus perditis solus paterfamilias sedens
in sterquilinio sanie defluit? Sed illud non est omittendum, quia
Dominum nostrum cujus hic, ut saepe dictum est, typum gessit, quia mori
potuit, fratres sui, id est, Judaei, fratres ejus et propinqui secundum
carnem noti quoque et noscentes illum per Legem et Prophetas, spernentes
dereliquerunt eum. Nam
|
“in propria venit, et sui eum non receperunt (Joan. I).”
|
|
|
|