CAPUT XXVI. Quare diabolus, quare Satanas, et quare spiritus ejus daemones appellati sint.

Recte igitur ex eo vocabulum sortitus est, ut vocaretur diabolus, quod primus edidit per Scripturam David, loquens in spiritu:

“Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus. (Psal. CVIII).”

Diabolus namque Hebraice deorsum fluens, sive clausus ergastulo interpretatur. Porro vocabulum, de quo jam dictum est, scilicet Satanas (quod interpretatur adversarius, cujus propter causam nominis cecidit et factus est diabolus antiquior) Scriptura libri Job primitus edidit:

“Quodam,”

inquit,

“die, cum venissent filii Dei, ut assisteren coram Domino, adfuit etiam inter eos Satan. (Job I).”

Ex quo superbire coepit, ex eo Satan est, scilicet Dei adversarius, et ex quo propter eamdem superbiam projectus cecidit, ex eo dicitur et est diabolus. Tunc namque deorsum fluxit, et ergastulo clausus est, quia videlicet in grande chaos cecidit, longe a sublimitate Dei, et quasi in ergastulo tenetur, dum in aere depressus impossibile sentit esse ut rursus ascendat illuc unde cecidit, imo futurum esse non ignorat, ut adhuc inferius praecipitetur, tradaturque inferno inferiori, seque ad hoc in diem judicii reservari. Nec vero loco tantummodo deorsum fluxit, sed etiam intentione semper deorsum fluit. Semper enim vilissima quaeque appetit, tam vilis nunc nebulo, quam gloriosus archangelus primum exstitit. Quod perpendat, qui potest, ex eo quod in Scriptura sacra spiritus immundus nuncupari consuevit. Graece quoque diabolus idem sonat, quod Latine criminator sive accusator; et hic sensus veraciter illi congruit pro causa duplici. Nam et omne crimen suum refert semper, et ab initio retulit in Deum, sese justum, Deum vero audens dicere injustum, et fictis criminibus innocentiam accusat electorum. Unde et in Apocalypsi angelica voce dicitur:

“Projectus est accusator fratrum nostrorum, qui accusabat illos ante conspectum Dei nostri die ac nocte. (Apoc. XII).”

Angeli ejus Graece daemones id est scientes dicuntur. Praesciunt enim multa futura, unde et solent responsa dicere aliqua. Inest namque illis cognitio rerum plusquam infirmitati humanae, partim subtiliori sensus acumine, partim experientia vitae longissimae, partim per Dei jussum angelica revelatione. Hi corporum aereorum natura vigent. Ante transgressionem quidem coelestia corpora gerebant, lapsi vero, ut jam dictum est, per superbiam in aeream qualitatem conversi sunt.