|
Visio Isaiae filii Amos, quam vidit super Judam et Hierusalem, in diebus
Oziae, Joathan, Achaz, et Ezechiae regum Juda. Super Juda, inquit, et
Hierusalem, utique super Judam animalem, et super terrenam Hierusalem in
malum, nam super Judam spiritualem, et coelestem Hierusalem pro parte
adhuc in mundo peregrinantem, visio haec revelatur in bonum, visio prius
clausa et signata, nunc autem aperta et publico intellectui praedicata.
Audite, coeli, et auribus percipe, terra, quoniam Dominus locutus est.
Tanquam diceret: Magni oratoris, magni concionatoris conquestio ista
est; oratoris, inquam, cujus oratio verbum Dei est, cujus concio tota in
coelis angelorum, et in terra hominum Ecclesia est. Idcirco audite,
coeli, et auribus percipe, terra, ut cum audieritis quid Dominus
locutus, quid Dominus conquestus est, sitis ad vindictam, o vos coeli,
desuper ferrei, sis tu, o terra, subter aenea. Quid enim Dominus locutus
est? Quid Dominus conquestus est? Quid injuriarum talis ac tantus
perpessus est? Ait: Filios enutrivi et exaltavi; ipsi autem spreverunt
me. Enutrivi, inquam, filios in Abraham, Isaac, et Jacob, benedicendo et
multiplicando eos, exaltavi in Moyse, in Josue, et in David, educendo
illos mirabiliter de terra Aegypti, dividendo illis terram in funiculo
distributionis (Psal. LXXVII), decorando illos regalibus victoriis,
regia quoque civitate David et unico templo nominis mei. Ipsi autem
spreverunt me, cum praeconiis prophetarum venientem ad se. Parum est
quod spreverunt me. Parum est quod, praeelecto Caesare, praeter eum
dixerunt regem non habere se (Joan. XIX). Insuper et praeelecto Barabba
latrone crucifixerunt me (Matth. XXVII). Hoc, attoniti auditu coeli, et
stupefacta terra, reverendo indignamini, et indignando reveremini, quia
profecto non parvae indignitatis est, quod ego Dominus vester omnia bona
feci, et omnia mala recepi. Tantum hoc est ut vos, o coeli, juste humili
dolore debeatis confringi, et tu, terra, pio debeas singultu tota
concuti. Dicat aliquis filiorum ejusmodi: Quid mirum, si sprevimus? Non
enim cognovimus. Venisti nimium occultus, qui juxta promissiones Patrum
et prophetarum debueras in conspectu nostro incedere rex magnus, rex
gloriosus. Ad haec inquam: Cognovit bos possessorem suum, et asinus
praesepe domini sui. Israel autem me non cognovit, et populus meus non
intellexit. Bos animal mundum, asinus autem immundum, utrumque tamen
animal brutum. Bos ergo Judaeum simplicem, qualis erat Petrus aut
Andreas, uterque piscator, non Scriba, non legisperitus. Asinus autem
simplicem significat gentilem, qualis erat Cornelius. Dicitis, inquit,
quia ego veni nimium occultus. Unde ergo me bos possessorem suum, et
asinus praesepe meum cognovit! Unde, inquam, nisi quia pabulo verbi boni
delectatus est, quod apposui, quod opera mea bona circa se, uterque
persensit? At tu, Israel, tu populus meus Hierosolymitanus, qui circa
templum residens, cum Pharisaeis et pontificibus in lege gloriabaris,
talia non amasti. Idcirco non intellexisti; igitur Israel me non
cognovit, et populus meus non intellexit, id est cognoscere et
intelligere noluit. Respondete igitur, coeli, loquere, terra, et die:
Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, filiis
secleratis. Vae, inquam, id est judicium aeternum, supplicium
sempiternum. Et quare hoc? Dereliquerunt Dominum, blasphemaverunt
sanctum Israel. Et antequam veniret, dereliquerunt Dominum eligendo
Baal, etc., portenta daemoniorum, et ubi venit, blasphemaverunt eumdem
sanctum Israel, dicendo: Daemonium habet (Joan. X); fabri, et non Dei
filius est (Marc. VI). Abalienati sunt retrorsum. Quomodo? Primum eis
oportebat proponi regis sui jus, et edictum, ipsi autem odientes eum,
miserunt legationem post eum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos
(Luc. XIX). Ita abalienati retrorsum, ecce pro Domino exspectant
diabolum, pro sancto Israel exspectant hominem peccati, filium
perditionis.
|
|