|
Ecce enim dies veniet succensa quasi caminus, et erunt omnes superbi, et
omnes facientes impietatem stipula; et inflammabit eos dies veniens,
dicit Dominus, quae non relinquet eis radicem et germen. Et orietur
vobis timentibus nomen meum sol justitiae, et sanitas in pennis ejus.
Egrediemini, et salietis sicut vituli de armento, et calcabitis impios,
cum fuerint cinis sub planta pedum vestrorum, in die qua ego facio,
dicit Dominus exercituum Hoc erit inter justum et impium, inter
servientem Deo et non servientem, quod est inter stipulam, quam profecto
caminus cito consumit, inter homines quos serenus sol ortu suo
laetificavit. Unus etiam idemque dies Domini, unus idemque sol
justitiae, cum in judicio cunctis manifestus apparuit, superbis et
omnibus facientibus impietatem ita erit terribilis ut non possint stare
ante faciem ejus, sicut stare stipula non potest in flamma camini
ardentis, vel sicut fluit cera a facie ignis (Psal. LXVII), et
inflammabit eos, in perditionem, sicut inflammatae stipulae non
relinquitur radix aut germen; timentibus autem nomen meum sic erit, ut
sol inito vere, sol non qualiscunque, sed sol justitiae et sanitas in
pennis ejus. His verbis gemina timentium Deum felicitas pulchre
exprimitur. Nam in eo quod dicit, sol justitiae, justificationem
significat animarum qua timentes Dominum felices erunt in die illa,
atque dicendo: Et sanitas in pennis ejus, immortalitatem atque
incorruptibilitatem designat corporum, qua felices erant, id est
timentes Dominum in eadem et ex eadem die. Item hoc intererit inter
justum et impium, inter servientem Deo et non servientem quod est inter
vitulum et a vinculo solutum, et cinerem quem vitulus calcans dum
exsilit, subsilit, dispergit in omnem ventum. Ait enim: Egrediemini, et
salietis sicut vituli de armento, et calcabitis impios in die qua ego
facio, dicit Dominus Deus exercituum. His verbis pulchre et aeterna
significatur juventus sanctorum renovanda ex resurrectione mortuorum, et
vetustas irrecuperabilis impiorum, qui propter superbiam omnis peccati,
incendio conflagrati cinis facti sunt. Sequitur: Memento legis Mosi
servi mei, quam mandavi in Oreb ad omnem Israel praecepta et judicia.
Quid hoc est dicere, in tali negotio, nisi ac si dicat: Dominator jam
dictus, et angelus testamenti est, qui accuset vos Moses, in quo vos
speratis. Si enim crederetis Mosi, crederetis forsitan et mihi, de me
enim ille scripsit, si enim illius litteris non creditis, quomodo verbis
meis credetis? (Joan. V.) Igitur mementote, inquit, legis Mosi servi
mei, quam mandavi in Oreb ad omnem Israel, praecepta et judicia,
videlicet ubi dicentibus ad Mosen: Loquere tu nobis, et audiemus; non
loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur (Exod. XX). Prophetam autem
suscitabo eis de medio fratrum suorum similem tui, et ponam verba mea in
ore ejus loqueturque ad eos omnia quae praecepero illi. Qui autem verba
ejus quae loquetur in nomine meo audire noluerit, ego ultor existam
(Deut. XVIII). Tunc autem dabantur praecepta decalogi bona, et judicia
in quibus est vita, quae ad carnales non pertinent caeremonias. Memento,
inquit, quia si memineris, inquit, illius legis temporis, et loci,
memores eritis etiam mei, quia tunc et ibi de me ille scripsit: Ecce ego
mittam vobis Heliam prophetam, antequam veniat dies Domini magnus et
horribilis. Et convertet cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres
illorum, ne forte veniam et percutiam terram anathemate. De adventu
Heliae quidquam definiri non ausim, quia videlicet doctorum alii, quibus
omnes fere consentimus credunt eum ad litteram venturum et restituturum
omnia, ac mortis debitum persoluturum; alii vero nequaquam, quibus vir
illustris B. Hieronymus consentire videtur, dicens: Quanquam multi sint
etiam nostrorum, qui credunt eum ad litteram venturum, et restituturum
omnia, ac mortis debitum persoluturum. Caeterum Dominus interrogatus ab
apostolis de adventu Heliae, respondit: Helias jam venit, et non
cognoverunt eum, sed fecerunt in eum quaecunque voluerunt (Matth. XVII),
Joannem in Helia volens inintelligi. Unde subsecutus adjunxit: Si vultis
recipere, Joannes ipse est Helias, qui venturus est (Matth. XI).
Verumtamen sive ipsam Heliae personam, sive, ut alii volunt, prophetiam
promitti magis verum sit in his verbis: Ecce ego mitto vobis Heliam
prophetam, illud constat, quia reliquiae convertentur ex Israel (Rom.
XI), et dicente supradicto patre: Epulari autem et gaudere oportebat,
quia frater tuus mortuus fuerat et revixit, perierat et inventus est
(Luc. XV), acquiescet ei filius senior, qui nunc indignatus est, et
intrare non vult, atque ita convertetur cor patrum ad filios, et cor
filiorum ad patres eorum, ut credant filii hunc Jesum Christum, qui sub
Pontio Pilato passus est, illum esse quem patres venturum
exspectaverunt, antequam veniat dies Domini magnus et horribilis, dies
judicii, in quo anathemate percutiet terram, id est eos qui faciunt
opera terrena, veniens manifestus, qui quondam venit occultus.
|
|