VERS. 29.

“Non ditabitur,”

subaudi interius,

“nec perseverabit substantia ejus,”

scilicet quia tumet exterius. Nec mittet in terram radicem

“ejus [al. suam],”

videlicet quia cito ad motum occultae sententiae vita ejus eruitur, et quia nunquam in aeternae vitae desiderio cogitatio ejus plantatur.