|
Promissione beati seminis facta ad patres, ut jam dictum est, quomodo
ille serpens antiquus quidpiam inde cognovit, imo quomodo non
cognosceret ipse callidus, et de regno suo, de regno mundi hujus male
sollicitus. Circumibat enim terram, et perambulabat eam, tanquam fortis
armatus custodiens atrium suum, attendens ne quid forte contra suum
principatum suboriretur (Job I; Luc. XI), secundum illud quod audierat
dicentem sibi Deum:
|
“Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius
(Gen. III).”
|
|
Hinc etenim requisitus est sub eisdem fere temporibus a Domino dicente,
|
“unde venis Satan? et respondens ait: Circumivi terram et perambulavi
eam. Et Dominus ad eum: Nunquid, ait, considerasti servum meum Job, quod
non sit ei similis in terra, homo simplex et rectus ac timens Deum, et
recedens a malo?”
|
|
(Job I.) Erat autem Job de stirpe Hus primogeniti Nabor fratris Abrahae,
cujus videlicet Hus, Scriptura libri Geneseos hoc modo meminit:
|
“His itaque gestis nuntiatum est Abraham, quod Melcha quoque genuisset
filios Nachor fratri suo, Hus primogenitum, et Buz fratrem ejus (Gen
XXII).”
|
|
De stirpe Buz Heliubuzites dictus est, qui et in libro Numeri Balaam
nominatur. Porro jam dictus Job in terra Hus, qui fuit, ut jam dictum
est, ex Nachor primogenitus Dinae quoque filiae Jacob (ut Philo
perhibet) exstitit maritus. Istum consideraverat Satan circumeundo
terram, et perambulando eam, quod
|
“esset homo simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo.”
|
|
Quomodo ergo non etiam considerasset Abraham, Isaac, et Jacob fidem
promissionis habentes, et propter illam spem, peregrinando de gente in
gentem, et de regno ad populum alterum pertranseuntes? Plane
consideravit istos, et scivit esse cives regni Dei, regno suo
contraries, et de ipsis semen mulieris percepit fore nasciturum suo
semini contrarium. Sed quid ageret? Quomodo bonam radicem illam
corrumperet, aut quorum per manus hominum exstirparet? Verbum Domini
frequenter illos visitans, et intus fidem illorum incorruptam
custodiebat, et foris pro eis reges corripiebat, hominemque eis nocere
non relinquebat. Et Abraham propter pulchritudinem Sarae, Isaac propter
pulchritudinem Rebeccae, et Jacob propter benedictionem quam subripuerat
fratri suo, mori timuit, idemque propter Laban de Mesopotamia fugit.
Sed, ut jam dictum est, verbum Domini quemquam eis nocere non permisit:
|
“Nolite, inquiens, tangere christos meos (Psal. CIV), etc.”
|
|
Ita contigit, ut nunquam eis nocere praevaleret inimicus, nullum ex eis
sive in anima, sive in corpore laedere posset ille serpens antiquus,
etc.
|
|