CAPUT 7

Dicam ergo gratias agens, qualem deinde mihi fecerit consolationem, perseveranti in illo, cujus supra nemini, fletu captivorum dicentium:

“Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, dum recordaremur Sion (Psal. CXXXVI).”

Quid enim si quis legens contempserit? Hodie confessiones beati Augustini, id est libros, in quibus confitetur miserationes Domini, nemo contemnit. Forsitan dum ipse viveret, aliquis legens non pro magno duxit. Confortemur ergo, quoniam, tu Pater mi, praesul Christo amabilis, quod haec secretius habiturus esses, promisisti. Quin et si quis haec praeripiens et legens, quasi gloriabundum me contemnendum putaverit, dicentem me audiant pro istis exiguis idipsum, quod pro suis vere magnis Apostolus dixit:

“Nam et si voluero, inquit, gloriari, non ero insipiens. Veritatem enim dicam (I Cor. II).”

Denique non parum habet confortationis in hujusmodi conscientia veritatis. Confugeram bona spe circa idem tempus ad invocandum nomen Domini nomen, quod invocatum est super nos, et in quo sumus signati, sanctamque Trinitatem invocabam et adorabam invocatione supplici, adoratione fideli.

“Turris enim fortissima, ait Sapientia, nomen Domini, ad ipsam currit justus et exaltabitur. Substantia divitis, urbs roboris ejus, et quasi murus validus circumdans eum (Prov. XVIII).”

Sentiebam quippe hostes invisibiles persequentes me, et idcirco currebam ad nomen istud matutina prece, ut velut turris fortissima exaltaret me, ut velut urbs roboris muniret me, ut velut murus validus circumdaret me, et hoc quidem facere coepit; spero autem quia perficiet. Visa per idem tempus visione memorabili, plena venerandae suavitatis, praecedente causa hujusmodi. Moerens eram, meque somno dederam hora solitae orationis, sive adorationis illius, quam praedixi; et causa erat moeroris, quia non tam cito nec tanta, ut volebam, pax mihi provenerat de insurgentibus in me malignantibus, quasi unquam dum vivimus, tuti vel securi esse possimus, cum potius

“militia sit vita hominis super terram (Job VII),”

in qua si legitime certamus, nimirum et ferimus et interdum ferimur. Itaque moerens quasi puer, cujus voluntas non statim fit, somno me dederam hora solitae orationis, cum ecce video semivigilans in ipso lectulo magnam lucem velut solem super me incumbentem, et audio sonans in ecclesia signum, ut fieri solet dum statutam convocamur ad orationem. Surgere et ad orationem currere mihi visus sum. Fiat mihi secundum voces aut verba quae audivi, canente uno conventu multorum, quos nescivi, in una parte ecclesiae psalmum quinquagesimum, Miserere mei, Deus, et alio conventu in alia parte ecclesiae psalmum vicesimum sextum Dominus illuminatio mea, stante maligno adversario contra me in angulo in ingressu oratorii: quem ut vidi, exprobravi, velut exprobare solemus quempiam larvalem aspectum signo totius faciei potius quam verbis; propter quod cum ille iratus contra me irrueret, somno illo tenui excitus sum.