|
ALEPH.
|
“Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.”
|
|
ALEPH.
|
“Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.”
|
|
ALEPH.
|
“Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.”
|
|
|
“Ego, inquit, vir videns paupertatem meam.”
|
|
Non dixit, ego vir pauper, parum enim dixisset: nam vere omnis homo
pauper est. Omnis homo in primo parente pauper est, gloria sua
spoliatus, gloria Dei denudatus est. Sed non omnis homo videt, non omnis
homo intelligit hanc ipsam paupertatem suam. Igitur quod satis est,
quodque imitabile foret, dicere maluit.
|
“Ego vir videns paupertatem meam,”
|
|
videns, inquam,
|
“in virga indignationis ejus,”
|
|
id est ad videndum poena corruptionis et mortalitatis commonitus, qua
percussi sumus omnes homines ut moriamur, et quia percussi sumus omnes
infirmamur, et tandem pulvis in pulverem revertimur. ALEPH.
|
“Me minavit et adduxit in tenebras et non in lucem.”
|
|
Hoc mihi malum alterum ad communem paupertatem accessit, quod
|
“minavit me, et non in lucem, sed in tenebras adduxit,”
|
|
ut viderem gentis meae tenebras, tenebras miseriarum densas, et
convolutas, super quibus congemiscens, dixit supra:
|
“Quomodo obtexit caligine in furore suo Dominus filiam Sion (Thren. II),
etc. ALEPH. Tantum in me vertit, et convertit manum suam tota die.”
|
|
Quid, inquit, dicam de mea causa propria, de propriae conscientiae
miseria? Caeteri vivunt, caeteri quos video homines sunt, et quidquid de
illis sit,
de me scio, quia manum suam
|
“in me vertit, et manum suam”
|
|
non ad horam, sed
|
“tota die in me convertit.”
|
|
Quot in anima mea peccati vulnera, tot manus ejus in me sunt vulnera.
Quot menti et corpori meo adversa, tot in me saeviunt manus ejus
flagella.
|
|