VERS. 6. |
id est, postquam decies confudistis me, tandem erubescentes opprimere me,
id est, ex praeterita vita mea colligite,
id est, non flagella factis meis aequando, non enim dixi injusto judicio, sed
id est, aequalia aequalibus compensando, ut arbitramini vos,
id est, undique percusserit me, videlicet ut nullius terrenae vel amici supersit consolatio, qua possit animus respirare. |