|
Ergo, quoniam procedente Spiritu sancto dixit,
|
“quem ego mittam vobis a Patre,”
|
|
et meo non addidit; itemque:
et meo non apposuit; sic tuta et provida fides recte intelligit, a
Patre, ac si dixisset a divinitate, quae scilicet divinitas una Patris
et Filii substantia est. Requiratur nunc intentio vel causa propter quam
dixerit hic ille testis fidelis, quia Spiritus sanctus a Patre procedit,
et tunc sic sonabit, sic audietur dictum istud ei,
|
“qui habet aures audiendi,”
|
|
ut vere vox firmamenti, vere sonus sublimis Dei. Quaenam intentio vel
causa est, nisi ipsa propter quam natus est, et in hunc mundum venit,
scilicet in testimonium perhibere veritati? Sic enim dixit:
|
“Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimonium
perhibeam veritati (Joan. XVIII).”
|
|
Cujus videlicet testificandae veritatis quae summa est, nisi quod sit
unus verus Deus Pater, et Filius et Spiritus sanctus? Nimirum ad
testimonium hujus veritatis magnifice pertinet illud, quod idem Filius
Dei et de semetipso dixit:
|
“Ego enim ex Deo processi (Joan. VIII);”
|
|
et de Spiritu sancto testificatus est,
|
“qui a Patre procedit (Joan. XV).”
|
|
Quid enim, o haeretici Ariani, qui dixistis quia Spiritus sanctus
creatura est, et vos, o Macedoniani, qui dixistis quia Spiritus sanctus
Deus non est? quid, inquam, o insensati! quid aliud quam Deus ex Deo
processit aut procedit?
|
“quod natum est ex carne, caro est; et quod natum est ex spiritu,
spiritus est (Joan. III).”
|
|
Sic procul dubio quod processit et quod procedit ex Deo, Deus est.
Processit autem ex Deo Filius, procedit Spiritus sanctus. Ergo Deus est
Dei Filius, ergo Deus est Spiritus sanctus. Ecce quam breve dictum, quam
magnum sonat testimonium! Breve dictum est, ergo ex Deo processit, et
magnum perhibet testimonium veritati, quod Filius Dei Deus sit. Breve
dictum est,
et magnum perhibet testimonium veritati, quod Spiritus sanctus Deus sit.
Magna haec vox, ut supra dictum est, firmamenti, magnus hic sonus
sublimis Dei, super serpentem antiquum detonans, qui victus est et de
coelo projectus est in terram (Apoc. XII), et super aquam doctrinae
nequam, quam misit ex ore suo tanquam flumen post mulierem, id est
Ecclesiam, ut faceret eam trahi a flumine, et hac voce confortata terra,
adjuvit mulierem, aperiens os suum et absorbens illud flumen,
convenientibus, scilicet Patribus de toto orbe terrarum, tanta cum oris
apertione, ut per testimonia Scripturarum annihilarent blasphemias
haereticorum, quorum deterrimi fuerunt Ariani et post illos Macedoniani,
qui dixerunt creaturam esse Dei Filium, creaturam et non Deum esse
Spiritum sanctum
|
|