|
|
“Cumque ablata fuisset nubes, quae tabernaculum protegebat, tunc
proficiscebantur filii Israel, et in loco ubi stetisset nubes, ibi
castramentabantur. Ad imperium Domini proficiscebantur, et ad imperium
ejus figebant tabernaculum,”
|
|
etc. Gloriosum quidem et honorificum secundum historiam fuit ducibus
illis, exercitibus illis, quod ad imperium Domini proficiscebantur, et
ad imperium illius figebant tabernaculum cunctis diebus, quibus stabat
nubes super tabernaculum, manontes in eodem loco, quod per verbum Domini
figebant tentoria, et per verbum illius proficiscebantur, erantque in
excubiis Domini juxta imperium Domini, per manum Moysi. Verum illa
coelestia, quorum secundum exempla ista facta sunt, occultiora quidem,
sed gloriosiora quam haec sunt. Quae sunt illa? videlicet quod patres
nostri, duces nostri, qui spirituali procinctu expediti devexerunt ad
nos sanctuarium Domini, incarnationem sive nativitatem, passionem, et ex
mortuis resurrectionem atque ascensionem praedicantes Christi Filii Dei,
non ad suum arbitrium, quo volebant ipsi proficiscebantur, sed quando,
quo vel quomodo imperabat illis spiritus Jesu. Nam hinc est illud quod
in Actibus apostolorum legimus:
|
“Transeuntes autem Phrygiam et Galatiae regionem, vetiti sunt a sancto
Spiritu loqui verbum in Asia. Cum venissent autem in Mysiam, tentabant
ire Bithyniam, et non permisit eos Spiritus Jesu. Cum autem
pertransissent Mysiam, descenderent Troadem, et visio per noctem Paulo
ostensa est. Vir Macedo quidam erat stans, et deprecans eum dicens:
Transiens in Macedoniam, adjuva nos; ut autem visum vidit, statim
quaesivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quia vocasset nos Deus
evangelizare eis (Act. XVI).”
|
|
Igitur et isti ad imperium Domini proficiscebantur praecedente illos
nube, quae est Christus, videlicet secundum humanum corpus, de qua nube
plenius in Exodo diximus.
|
|