|
Non exigit hujus nostri ratio propositi cunctis vel singulis immorari
revelationum sacramentis, ex quibus ille beatus consolatus jucundabatur
in medio tribulationis, in afflictione captivitatis. Unum est quod
intactum mens praeterire non patitur, dulcissimum sacramentum
pulcherrimae visionis, quam viderat, priusquam decidisset bestialis
ferocitas Babylonis, priusquam apparuissent digiti, sive manus hominis
scribentis in superficie parietis causam sive sententiam mox venturi
super illam judicii Dei. Siquidem
|
“anno primo Balthasar regis Babylonis, videbam, inquit, in visione mea
nocte, et ecce quatuor venti coeli pugnabant in mari magno, et quatuor
bestiae grandes ascendebant de mari diversae inter se (Dan. VII),”
|
|
etc. Delectat hic aliquantisper immorari, quia pulchrum est considerare
ferocitatem tyrannicam regnorum saeculi in bestiis ferocissimis: et
econtra dignitatem, mansuetudinem et pietatem regni Dei, in habitu
antiqui dierum super thronum sedentis, et in percussu
|
“Filii hominis venientis in nubibus coeli, et usque ad Antiquum dierum
pervenientis, et in conspectu ejus oblati, qui et dedit ei potestatem,
et honorem, et regnum; et omnes populi, tribus, et linguae ipsi
servient. Potestas, inquit Daniel, ejus potestas aeterna, quae non
auferetur, et regnum ejus, quod non corrumpetur (ibid.).”
|
|
Primum libet quaerere cur Deus, vel qua intentione sic nominetur
quod nusquam inveniebamus ante hunc delectabilem generosae prophetiae
locum. Sensum quidem in omnibus Scripturis sanctis habemus, quod iste
Deus Pater aeterni Verbi, Deus sit antiquus, utpote Deus increatus,
neque initium habens, neque finem habiturus. Quod et ipsum de Verbo ejus
Deo, fideliter sentimus. Verumtamen, ut jam dictum est, nomen hoc
hic primitus invenimus positum. Causam ergo non otiose quaerimus.
|
|