|
Exauditus est igitur David, et recte, quia secundum voluntatem Dei
petivit, dicendo:
|
“Ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris (Psal. L).”
|
|
|
“Haec est, inquit Joannes, fiducia, quam habemus ad eum, quia quodcunque
petierimus secundum voluntatem ejus, audit nos (I Joan. V).”
|
|
Erat enim voluntas Dei, ut sermo ejus impleretur, ut verbum promissionis
prius ad Abraham, deinde factum ad David perficeretur. Quia videlicet
salutem mundi volens et providens Deus, hoc proposuerat, ut Verbum suum
de semine illorum incarnaretur. Quod si iniquitas David fidem
promittentis evacuasset, ut de promissione poenitens sententiam
demutaret, et promissum non impleret, nunquid hodie tam securi cum
Apostolo declamaremus.
|
“Est autem deus verax, omnis homo mendax, sicut scriptum est: Ut
justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris? (Rom. III.)”
|
|
Imo qualiter hodie eum genere humano actum esset, si Deus per singulos
dies irasceretur, si non sine poenitentia essent dona et vocatio ejus,
si statim ubi iniquitas cujusquam abundaret, sese gratia ejus
subtraheret? Voluntas ergo Dei erat, ut propositum seu verbum
promissionis ejus ad victoriam perduceretur. Et, ut quamvis omnis homo
coram ipso inveniretur mendax, ipse nihilominus permaneret verax. Et
quia secundum hanc ejus voluntatem, ut jam dictum est, petivit David,
idcirco exaudiri dignus fuit, tanquam unus ex optimis adjutoribus Dei,
quaerentibus gloriam Dei, amatoribus justitiae Dei, desideratoribus
propositi Dei.
|
|