|
|
“Et postquam vidit draco quod projectus est in terram, persecutus est
mulierem quae peperit masculum.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Et misit serpens ex ore suo post mulierem aquam tanquam flumen, ut eam
faceret trahi a flumine (Apoc. XII).”
|
|
Quando vel quomodo vidit draco projectum se esse in terram? Nimirum
quando Romani imperatores, relicto veteris idololatriae cultu profano,
regno Dei nostri et potestati Christi ejus se subdiderunt, caeterique
reges terrarum et principes cum subditis sibi populis Christiani effecti
sunt, tunc vidit draco, tunc sensit diabolus projectum se esse in
terram, id est non habere se vires ad defendendam sibi vanam affectate
divinitatis gloriam. Mutavit ergo persecutionis mo. dum, et aliter
persequi coepit quam eatenus persecutus fuerat mulierem quae peperit
filium masculum, id est Ecclesiam, quae juxta promissiones saepedictas
de carne sua protulit et hominem Christum, quamvis enim quodam respectu
altera sit Ecclesia gentis unius Israeliticae ante Christi adventum, et
altera de gentibus post Christi adventum, una tamen et unica est
secundum fidem eadem Ecclesia praecedentium atque subsequentium
Judaeorum atque gentium. Quomodo persecutus est eam? Misit aquam de ore
suo tanquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine. Hoc idem est ac si
manifestius dicat, quia dogmata adinvenit haeretica, per quorum
tergiversationes corrumperetur fides ecclesiastica. Ita esse, ut
dicitur, non dubitat, quisquis ecclesiasticas aut novit aut legit
historias, Arius haeresiarcha notissimus quid nisi os serpentis
exstitit, quo tempore ad fidem Christi confugerat filius Helenae
Constantinus. Per illud os suum misit serpens aquam tanquam flumen, id
est pessimae haereseos dogma, tanquam sermonem vivum et efficacem, et de
vivo Scripturarum fonte profluentem. Non ille primus aut solus tali modo
serpentis, sed omnium per quos serpens ille abundantiam iniquitatis suae
profudit, teterrimus atque nocentissimus exstitit.
|
|