CAPUT XI. Cur Dominica quarta vacat.

Dominicae quartae officio praescriptum est, Vacat: videlicet, quia nulli sanctorum apostolica cautione stationi deputatum est. Quod quam recte cautum sit, considerata ejusdem officii ratione perpendere licebit. In evangelio Dominicae hujus, agitante vento Pharisaicae interrogationis, haec scintilla splendidae veritatis emicat de flamma ignis divini, qui calebat ardens et lucens (Joan. V), in sancta mente Joannis:

“Ipse est, inquit, qui post me venturus est, qui ante me factus est, cujus ego non sum dignus, ut solvam ejus corrigiam calceamenti (Joan. I).”

Ab hac probabilis testimonii sententia gravi et digna corde et ore tanti praecursoris, omnia pendent membra concrepantis officii. Stat Idumaea illa, quae visitationis suae propheticum illud audierat promissum:

“In Idumaeam extendam calceamentum meum (Psal. LIX, CVII),”

et respiciens in illud tempus quo de accubitu suo, scilicet de sinu Patris, egressus rex ille qui hoc promiserat, jam in utero Virginis calceabatur, mirabilem illam atque insolubilem incarnationis corrigiam suis circumdans gressibus. Illud, inquam, respiciens, Idumaea scilicet alienigena gentilitas, clamat in introitu:

“Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui (Psal. CV),”

videlicet in filio tuo, in quo tibi beneplacuisti solo ex millibus populis, quicunque tuus fuit ab initio mundi, visita nos in eodem salutari tuo, ad modum medici jacentem aegrotum dignatione gratuita visitantis (Matth. III, XVII). Quae deinde sequuntur, id est collecta, epistola, graduale, alleluia, cuncta pariter juxta considerationem impraegnati uteri Virginalis, prope esse Dominum, et celerem ejus adventum consonant. In offerenda vero palam est, non exemplo angeli, salutare illud templum Domini, sacrarium Spiritns sancti, thalamum sanctitatis, triclinium divini consilii; in quo, ut dictum est, divinitas veniens ad nostram salutem, nostra carne calceata est. Hoc tantum regis Christi mysterium, cui sanctorum, qui omnes officiales ejus sunt, ita fuit creditum, ut merito decantetur hoc officium praescripta statione apud quemlibet illorum? Nam quae apud singulos eorum officia solemnibus deputata sunt stationibus si rite considerentur, singulorum virtutibus vel meritis consonare probantur. Sic apud beatum Petrum, qui principaliter jus obtinet ligandi atque solvendi statio fit (Matth. XVI), quando, ut dictum est, in typum Ecclesiae nobis evangelizatur solutio asinae (Matth. XXI), sic quando agimus scrutinia, et catechumeni praesignantur, ad catechizatorem gentium Paulum statio celebratur. Hanc autem ligaturam corrigiae solvere, id est sanctae incarnationis Christi mysterium denudare, ipse Joannes se indignum asserit, quo major inter natos mulierum nemo surrexit (Joan. I, Matth. XI). Investigare enim quis potest, quomodo corporatur Verbum, quomodo summus et vivificator Spiritus intra uterum matris animatur, quomodo is qui initium non habet, et exstitit et concipitur? Nulli ergo sanctorum hoc mysterium ita fuit creditum, ut apud illum propria statione hoc assignari debeat officium. Proinde vacat, non quod (ut nonnullis videtur) minus sit authenticum, sed quod de ordinatissima stationum dispositione, rationabiliter sit exceptum, utpote materiam habens totius salutis et sanctitatis effectricem, sed nulli sanctorum investigabilem; omnibus impensam, sed per solum Spiritum sanctum administratam, qui in triclinio Virginalis uteri solus medius, solus conscius, et unus coelestium fuit architriclinus nuptiarum (Luc. I). Nocturnalia, studio vitandae prolixitatis, praeterimus officia, maxime quia per se satis patent, quod a diurnalibus non discrepent. Notandum vero quod antiqua et universali sanctae Ecclesiae consuetudine per hoc tempus rationabiliter legitur Isaias propheta, qui tam primum quam secundum Domini adventum eloquenter evidens, et evidenter eloquens, nobilis propheta, imo magnus et verus nuntiat evangelista. Nam per totum annum juxta rationes causarum vel temporum, sacrae lectiones probabiliter (sicut in sequentibus locis suis liquebit) ordinatae sunt.