|
Jam nunc, ut constet magis ac magis merito declamationes illas probari,
perpende quia non fuit speciosa laus in ore illius peccatoris (Eccli.
XV), tota namque respersa est fermento tumidae vanitatis. Quomodo enim
laudavit, cum scripsit:
|
“Nabuchodonosor rex, omnibus populis, gentibus et linguis, quae habitant
in universa terra, pax, inquit, vobis multiplicetur, signa et mirabilia
fecit apud me Deus excelsus. Placuit ergo mihi praedicare signa ejus
(Dan. III).”
|
|
Quantus in oculis suis habetur, dum dicit:
|
“Signa apud me fecit Deus excelsus?”
|
|
Et deinde:
Quid enim est,
et quia
nisi ob gratiam mei fecit, et feliciter contigit illi Deo, quia placuit
mihi? Vere sicut non dignatur Deus excelsus laudem, nisi ex humili
spiritu, ita justum et dignum se fuit, ut reprobaret extollentiam
sublimium oculorum illius, qui laudando laudabilem in ipsa laude
mentiebatur. Non enim apud eum signa fecerat Deus excelsus, quia non
erat amicus, sed fecerat contra eum, quoniam erat inimicus Dei excelsi
et servorum ejus. Et quis unquam justorum regum sive patriarcharum, qui
magnalia Dei viderunt, referens dixit, aut dicere debuit:
|
“Signa apud me fecit Deus?”
|
|
Nos quoque de sanctis illis loquentes, non dicimus aut dicere debemus:
Apud illum vel illos, sed per illum, et per illos, sive coram illis Deus
mirabilia fecit, utpote in terra Aegypti. Sicut igitur de rege omnium
filiorum superbiae Deus excelsus dicit:
|
“Non parcam ei verbis potentibus, et ad deprecandum compositis (Job
XLI),”
|
|
ita de isto superbiae filio recte dicas, quia non pepercit, aut parcere
debuit illi Deus, id est pro laude clamosa et magnificentia sublimi.
|
|