VERS. 10.

“Et non dixit,”

subaudi aliquis ex illis clamantibus ad Deum;

“non dixit, inquam, ubi est Deus, qui fecit me?”

videlicet quia vindicabit tam manifeste ut non sit opus cuiquam dubitare, utrum viderit Deus violentiam

“tyrannorum”

vel

“multitudinem calumniatorum.”

Ac si dicat: Sic in omnes vindicabit juste ac severe, sicut et in te. Nunc enim omnium quos oppressisti nullus vindictam quaerens dicere opus habet,

“Ubi est Deus qui fecit me, qui dedit carmina in nocte?”

id est qui dare solitus est laetitiam in tribulatione? Nam juxta quod in libro quem Ezechiel se accepisse testatur,

“scriptae erant lamentationes, et carnem, et vae (Ezech. II).”

Sicut lamentationes poenitentiae et vae pressurarum vel tribulationum nobis in praesenti vita praedicant vel promittunt sacrae Scripturae, Domino dicente:

“In mundo pressuram habebitis (Joan. XVI).”

et:

“Poenitentiam agite, appropinquavit enim regnum Dei (Matth. III),”

sic et carmen, id est spei gaudium habere jubemur, ut

“spe gaudentes, in tribulatione simus patientes (Rom. XII).”

“Qui docet, inquam, carmina, in nocte,”