VERS. 3.

“Pereat dies in quo natus sum.”

Ac si aperte dicat: Pereat angelus apostata, qui Adae in paradiso diem se simulans promittendo divinitatem emicuit dicens:

“Et aperientur oculi vestri (Gen. III);”

sed noctem se exhibens lucem immortalitatis eidem homini obscuravit. Non enim ait: Pereat dies in qua conditus sum, homo quippe in die justitiae conditus est, sed

“in qua natus sum,”

inquit, quia in tempore culpae omnis homo nascitur.

“Pereat,”

inquam, non ita ut non sit, sed ita ut male sit. Sequitur enim paulo post:

“Et involvatur amaritudine.”

Involvi namque amaritudine non potest, quod omnino perditum, penitus non est.

“Pereat,”

inquam,

“dies,”

scilicet diabolus.

“et nox,”

id est idem, ipse qui simulate quidem dies, sed vere nox est,

“in qua,”

id est secundum cujus malitiam,

“dictum est,”

scilicet a Deo,

“Conceptus,”

id est deceptus est

“homo.”

Tunc scilicet quando dixit ironice:

“Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est (Gen. III).”