|
Summa autem admiratione digna est haec remunerantis largitas, ut,
propter hujusmodi opera, homo cum Deo unum et eumdem Sabbatismum, id est
requiem ejus, introeat. Quanta enim sunt haec opuscula, non justorum,
sed poenitentium hominum, quanta, inquam, sunt ista, esurientem pascere,
sitienti potum dare, etc., in comparatione operum Dei, qui sanctos
angelos condidit et beatificavit, mundi istius fabricam componens,
firmamentum in medio aquarum libravit, maria terminis suis circumdedit,
et terram omni genere fructuum vestiens, paradisum plantavit, solem et
lunam fecit, ut praeessent diei et nocti, et stellas in firmamento
posuit, animam viventem tam diversorum generum, tam multarum specierum
de aquis jussu suo produxit, jumenta et bestias de terra produxit, et
hominem plasmavit? Attamen propter sex illa opera in eumdem Sabbatismum
homines inducit, quo et ipse requiescit qui tales sex operum species
fecit. Adde quod cum jure opifex tantus tamque bonus sabbatizare posset,
servilem formam induit, et hominem, qui perierat, non qualicunque cum
opere, sed et cum labore et dolore mortis requisivit. Quae est ista
ratio ut talis operari Dei homo propter tantilla opera socius et
comparticeps sit? Sed ne miremur, artificiosa Dei charitas invenit
quomodo juste, rationabiliter et legitime posset hoc fieri. Ait enim:
Amen dico vobis, quandiu fecistis uni de istis meis minimis, mihi
fecistis (Matth. XXV). Dixit autem alio loco: Qui recipit vos, me
recipit. Et qui me recipit, recipit eum qui misit me. Et continuo: Qui
recipit prophetam in nomine prophetae, mercedem prophetae accipiet. Et
qui recipit justum in nomine justi, mercedem justi accipiet (Matth. X).
Ergo consequenter: Qui recipit Creatorem, et Salvatorem mundi in quo et
Patrem ejus sine dubio recipit, gloriam accipiet ejusdem Patris et
Filii, ut ubi ille sabbatizat vel requiescit per debitum, qui omnia
valde bona fecit, illic requiescat iste per gratiam, quia qualia potuit
bona cum charitate fecit
|
|