CAPUT XXXVIII. Quid sit quod ait:

“Qui offert victimum pacificorum,”

et quid sit pectusculum et armum dextrum caedere in usus sacerdotum.

“Qui offert victimam pacificorum Domino, offerat simul et sacrificium et libamenta ejus.”

Hoc sacerdos praedicet, hoc, clamet, hoc annuntiet.

“Qui offert victimam, inquit, pacificorum,”

id est, exteriorem manus oblationem Domino,

“offerat simul et sacrificium verum,”

id est spiritum contribulatum, cor contritum et humiliatum. Deo, inquam hoc offerat, bonumque exemplum hominibus praebeat, quae digna et legitima sunt sacrae victimae libamenta. Nam rem suam si Deo quidem offerat, seipsum autem sibi retineat, comparabitur Cain, diceturque illi:

“Si recte offeras, et non recte dividas, nonne malum est?”

(Gen. IV). Etenim Cain recte quidem obtulit, quia cui debuit Deo obtulit, sed non recte divisit, quia quod minus erat, id est rem suam, Deo quidem obtulit; quod autem pretiosissimum esset, scilicet semetipsum, sibi retinuit. Qui ergo de re sua Deo parat victimam;

“offerat simul et sacrificium et libamenta ejus,”

libamenta, inquam, ut in illo glorificetur Deus, ut quod offert, sit illibatum, sit integrum et totum, ut habeat Deus cum re quae forinsecus offertur, contribulati spiritus et contriti cordis sacrificium. Haec tria in oblatione pacificorum legitima requiruntur, ut minister altaris de altario vivat (I Cor. IX), ut cor offerentis Deus habitator possideat, ut lux boni operis, coram hominibus lucens, ad glorificandum Deum proficiat. Quomodo offeret illa?

“Tenebit, inquit, in manibus adipem hostiae et pectusculum. Cumque ambo oblata Domino consecraverit, tradet sacerdoti, qui adolebit adipem super altare: pectusculum autem erit Aaron et filiorum ejus. Armus quoque dexter de pacificorum hostiis caedet in primitias sacerdotis.”

Adipem in manibus tenere, id est carnis luxuriam refrenare. Pectusculum quoque tenere, id est malas cogitationes, cordi suo advenientes per confessionem revelare. Nam in pectore cor continetur, in corde cogitationes versantur.

“Cumque ambo oblata Domino consecraverit, tradet sacerdoti.”

Prius enim oportet facta carnis atque intentiones cogitationis vocari intus ad judicium coram Domino, ut conscientia accuset, timor liget, ratio dijudicet, et cum hoc responsum acceperit, cum hoc propositum habuerit, quod de caetero emendare velit, tunc demum confessionem puram offeret sacerdoti. Nam, qui sic ad confessionem accedit ut peccata sua nondum relinquere velit, hic adipem hostiae pacificorum et pectusculum nondum Domino consecravit, et proinde frustra tradit sacerdoti quidquid obtulerit. Nec enim confessio, non seque te contritione et correctione, salvare poterit, magisque dicenda est peccandi professio quam peccati confessio. Primum igitur haec Domino consecrabit, deinde tradet sacerdoti.

“Qui adolebit adipem super altare, pectusculum autem erit Aaron et filiorum ejus.”

Non, inquit, comedet adipem legitimus sacerdos, sed

“adolebit super altare,”

id est non decipiet confitentem, contentus commodo suo, quod solent pravi medici facere, dum putridas carnes negligunt resecare, sed imprimet altius ferrum sententiae, provocando ad gemitum, ad agendos fructus dignos poenitentiae. Nam hoc est quod sequitur:

“Armus quoque dexter caedet in primitias sacerdotis.”

In armo dextro recta et fortia opera intellige, quae exigere debet sacerdos a confitente, verbi gratia, ut cum Apostolo dicat:

“Sicut enim exhibuistis membra vestra servire immunditiae et iniquitati ad iniquitatem, ita nunc exhibete membra vestra servire justitiae in sanctificationem (Rom. VI).”

“Pectusculum autem erit Aaron et filiorum ejus, adipem adolebit super altare.”

Ac si dicat: Opera carnis carbonibus poenitentiae palam cremabuntur, ut dictum est, cogitationes autem gemituosae intus ad Christum clamabunt, et ad sanctos ministros ejus.

“Qui obtulerit adipem et sanguinem filiorum Aaron, ipse habebit et armum dextrum in portione sua. Pectusculum enim consecrationis, et armum separationis tuli a filiis Israel, de hostiis eorum pacificis, et dedi Aaron et filiis ejus lege perpetua ab omni populo Israel.”

Aequa lex.

“Nonne, inquit Apostolus, quoniam qui in sacrario operantur, quae de sacrario sunt, edunt, et qui altari deserviunt, cum altari participantur?”

(I Cor. IX.)

“Qui ergo de filiis Aaron obtulerit, ipse habebit et armum dextrum,”

id est, quisquis ex discipulis Christi cor cujuspiam incrassatum, carnisque ac sanguinis opera praedicatione sua mortificaverit, et hoc modo sua spiritualia seminaverit, ipse carnalem accipiet ex illo fructum, id est, necessarium vitae stipendium.

“Pectusculum elevationis”

dixit, ab eo quod supra,

“tenebit, inquit, in manibus adipem et pectusculum;”

“armum vero separationis”

ab eo quod seorsum cederet in partem sacerdotis.

“Haec, inquit, tuli a filiis Israel, et dedi Aaron sacerdoti et filiis ejus,”

quatenus ipsi et in pectusculo legem Domini die ac nocte meditentur, et in armo dextro praecepta Dei fortiter operentur, aliorumque et in pectusculo sollicitudinem gerant, et armo fructum laboris sui percipiant.