|
Malachiam ultimum duodecimum prophetarum Hebraei Esdram aestimant
sacerdotem, quia omnia, quae in libro illius continentur, etiam hic
propheta commemorat, et propterea titulum non habere, quia liber iste
pro titulo sit. Igitur et Malachias, id est Esdras post Aggaeum et
Zachariam, qui prophetaverunt sub Dario, credendus est. Hinc de
abjectione Judaeorum, et vocatione gentium
|
“non est, inquit, mihi voluntas in vobis, dicit Dominus exercituum, et
munus non accipiam de manu vestra, ab ortu enim solis usque ad occasum
magnum est nomen meum in gentibus et in omni loco sanctificatur oblatio
munda (Malach. I).”
|
|
Itaque quoniam Esdras propheta erat, quoniam idem est qui et Malachias,
non mirum, quod in libro ejus, videlicet Esdrae ita legimus:
|
“Accesserunt ad me principes dicentes: Tulerunt sacerdotes et levitae de
filiabus populorum terrae et de filiis suis, et commiscuerunt semen
sanctum cum populis terrarum. Cumque audissem, inquit, sermonem istum,
scidi pallium meum et tunicam et evulsi capillos capitis mei et barbae,
et sedi moerens, etc. (I Esdr. I.)”
|
|
Nimirum, quoniam, ut jam dictum est, propheta erat, non dubium quin
prophetico spiritu intellexit, cujus vel quanti mali praesagium illa
transgressio fuerit, quod ubi post captivitatis absolutionem templum
reaedificatum est, talis in Juda sive in Israel praevaricatio reperta
est. Inde nobis plenius erit dicendum, ubi in hoc prophetiae suae libro
dicit:
|
“Transgressus est Judas, et abominatio facta est in Israel, et in
Hierusalem, quia contaminavit Judas sanctificationem Domini quam
dilexit, et habuit filiam dei alieni (Malach. II).”
|
|
Adsis, o sancte Spiritus, qui per os prophetarum locutus es, ut
consummato in duodecim prophetis opusculo, tandem non exigui inter
filios Levi, quos dominator Dominus veniens ad templum sanctum suum
conflabit quasi aurum et quasi argentum, offeramus tibi sacrificia
laudum, placeatque tibi sacrificium nostrum, sicut illorum sacrificium,
sicut dies saeculi, et sicut anni antiqui, de quibus suo loco dicendum
erit.
|
|