IN GENESIM LIBER SEXTUS. (Gen. cap. XVIII-XXV)


CAPUT PRIMUM. De mansuetudine et ira Dei, qui tam familiariter apud justum hospitatus, tam terribiliter ad Sodomam divertit.

Promissio vel adventus Christi Filii Dei, sicut electis in multitudine misericordiae, sic reprobis in abundantia est irae et vindictae. Ira enim, inquit Apostolus, et indignatio, tribulatio et angustia in omnem animam hominis operantis malum, Judaei primum et Graeci. Gloria autem et honor et pax omni operanti bonum, Judaeo primum et Graeco (Rom. II). Bene ergo is cujus in Evangelio suo simul ira revelanda erat et gratia, jam in praefiguratione adventus sui, dum praefiguratur in Isaac, utriusque rei narranda toto orbe praemittit exempla. Penes ipsa piorum tabernacula, castis indulget deliciis, et ridentibus pene arridens atque congaudens materiam multiplicat, causamque confirmat risus aeterni: ac deinde Sodomam divertens terribilem super impios et peccatores pessimus pluit iram, in exemplum ignis aeterni. Illic mansuetudinem, hic Filii sui Deus veritatem praeostendit et justitiam. Cui Propheta in epithalamio praecinens, cum dixisset: Intende prospere, procede et regna (Psal. XLIV), continuo subjunxit, propter veritatem et mansuetudinem et justitiam: et deducet te mirabiliter dextera tua (ibid.). Sed jam ipsa veritatis et justitiae praesentia ingrediamur ostenta.