CAPUT 25

“In domo Patris mei mansiones multae sunt. Si quo minus dixissem vobis, quia vado parare vobis locum.”

Idcirco, inquit, vado quo non potestis me modo sequi, in domo Patris mei mansiones multae sunt, et mansores earum omnes filios Dei qui ab initio dispersi sunt pro culpa primi parentis eorum (quia desertorem diabolum secutus, privavit seipsum et omne genus suum illis mansionibus) oportet per mortem meam tam de vivis quam de mortuis, tam de Judaeis quam de gentibus congregari in unum (Joan. XI). Ista est causa cur vadam, cur per passionem mortis transeam ex hoc mundo ad Patrem, quia

“in domo Patris mei mansiones multae sunt. Si quo minus”

mansiones illae jam essent, jam

“dixissem vobis, quia vado parare vobis locum.”

“Et si abiero et praeparavero vobis locum, iterum venio et accipiam vos ad meipsum, ut ubi sum ego, et vos sitis.”

Hoc totum dixissem vobis, si quo minus mansiones illae in domo Patris mei multae jam essent. Nunc autem mansiones quidem jam ab origine mundi paratae, mansores autem imparati sunt. Adhuc enim estis in peccatis vestris omnes filii Adae, quod etiam non diffidentes magni et electi fidelis Abrahae filii: Facti sumus, inquiunt, ut immundi omnes nos, sicut pannus menstruatae omnes justitiae nostrae (Isa. XLVI). Igitur dixissem quidem vobis, quia vado parare vobis locum, si quo minus mansiones illae in domo Patris mei paratae essent; nunc autem dico vobis, quia vado parare vosipsos locis vel mansionibus illis, id est, lavare vos a peccatis vestris in sanguine meo, ut digni sitis introire in illas sidereas mansiones, in illa coelestia sancta sanctorum, ut sitis regnum et sacerdotes (Apoc. I et V), quia non aliter vos suscipient illae mansiones juste et legitime hactenus exhaeredatos pro communis patris vestri vitio, nisi per me alium patrem, per me, inquam, in morte mea vos regenerantem introducamini, ordine justitiae servato.

“Et si abiero, vosque sic praeparavero,”

iterum venio ad vos, scilicet resurgendo a mortuis, pace inter Deum et vos reformata, legatus fidelis; iterum, inquam, venio, pacem et remissionem peccatorum vobis annuntians, dicensque:

“Pax vobis (Joan. XX).”

Deinde accipiam vos ad meipsum. Notate ordinem verborum, perpendite distinctiones temporum. Non dico vobis, quia

“venio et accipio vos ad meipsum;”

nec enim uno eodemque tempore et a mortuis resurgo, et vos accipiendo ad meipsum tollo de hoc mundo; sed nunc quidem praesenti tempore venio, quia cito resurgo: vos autem non statim accipio, sed tandem accipiam postquam et alios ad easdem mansiones per vos invitavero, ut ubi sum ego et vos sitis, simulque omnes quoscunque vobiscum adducetis, ut mansiones impleantur, quae in domo Patris mei multae sunt. Quare autem multae sunt? Videlicet quia diversa sunt merita venientium, diversa dona gratiarum, quae vobis et illis distributa vel distribuenda sunt.

Itaque sicut

“alia claritas solis, alia claritas lunae atque alia claritas stellarum; stella quoque differt a stella in claritate (I Cor. XV),”

sic et ipsae mansiones multae sunt et in gloria differunt. Verumtamen omnes in firmamento immortalitatis et incorruptionis stabilitae sunt. Haec illa causa est, propter quam tanta in me fieri permittam, ut vos videntes timeatis, et omnes in hac nocte scandalum in me patiamini, ita ut qui vestrum fidelissimus est, sicut dixi,

“ter me neget antequam gallus cantet;”

postea vero confirmatos accipiam vos ad meipsum, quia videlicet tunc sequemini, quia sicut paulo ante Petro dixi:

“Non potestis me modo sequi.”

Ecce ad quid vadam dixi vobis.