CAP. IV


CAPUT 1

Ecce enim dies veniet succensa quasi caminus, et erunt omnes superbi, et omnes facientes impietatem stipula; et inflammabit eos dies veniens, dicit Dominus, quae non relinquet eis radicem et germen. Et orietur vobis timentibus nomen meum sol justitiae, et sanitas in pennis ejus. Egrediemini, et salietis sicut vituli de armento, et calcabitis impios, cum fuerint cinis sub planta pedum vestrorum, in die qua ego facio, dicit Dominus exercituum Hoc erit inter justum et impium, inter servientem Deo et non servientem, quod est inter stipulam, quam profecto caminus cito consumit, inter homines quos serenus sol ortu suo laetificavit. Unus etiam idemque dies Domini, unus idemque sol justitiae, cum in judicio cunctis manifestus apparuit, superbis et omnibus facientibus impietatem ita erit terribilis ut non possint stare ante faciem ejus, sicut stare stipula non potest in flamma camini ardentis, vel sicut fluit cera a facie ignis (Psal. LXVII), et inflammabit eos, in perditionem, sicut inflammatae stipulae non relinquitur radix aut germen; timentibus autem nomen meum sic erit, ut sol inito vere, sol non qualiscunque, sed sol justitiae et sanitas in pennis ejus. His verbis gemina timentium Deum felicitas pulchre exprimitur. Nam in eo quod dicit, sol justitiae, justificationem significat animarum qua timentes Dominum felices erunt in die illa, atque dicendo: Et sanitas in pennis ejus, immortalitatem atque incorruptibilitatem designat corporum, qua felices erant, id est timentes Dominum in eadem et ex eadem die. Item hoc intererit inter justum et impium, inter servientem Deo et non servientem quod est inter vitulum et a vinculo solutum, et cinerem quem vitulus calcans dum exsilit, subsilit, dispergit in omnem ventum. Ait enim: Egrediemini, et salietis sicut vituli de armento, et calcabitis impios in die qua ego facio, dicit Dominus Deus exercituum. His verbis pulchre et aeterna significatur juventus sanctorum renovanda ex resurrectione mortuorum, et vetustas irrecuperabilis impiorum, qui propter superbiam omnis peccati, incendio conflagrati cinis facti sunt. Sequitur: Memento legis Mosi servi mei, quam mandavi in Oreb ad omnem Israel praecepta et judicia. Quid hoc est dicere, in tali negotio, nisi ac si dicat: Dominator jam dictus, et angelus testamenti est, qui accuset vos Moses, in quo vos speratis. Si enim crederetis Mosi, crederetis forsitan et mihi, de me enim ille scripsit, si enim illius litteris non creditis, quomodo verbis meis credetis? (Joan. V.) Igitur mementote, inquit, legis Mosi servi mei, quam mandavi in Oreb ad omnem Israel, praecepta et judicia, videlicet ubi dicentibus ad Mosen: Loquere tu nobis, et audiemus; non loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur (Exod. XX). Prophetam autem suscitabo eis de medio fratrum suorum similem tui, et ponam verba mea in ore ejus loqueturque ad eos omnia quae praecepero illi. Qui autem verba ejus quae loquetur in nomine meo audire noluerit, ego ultor existam (Deut. XVIII). Tunc autem dabantur praecepta decalogi bona, et judicia in quibus est vita, quae ad carnales non pertinent caeremonias. Memento, inquit, quia si memineris, inquit, illius legis temporis, et loci, memores eritis etiam mei, quia tunc et ibi de me ille scripsit: Ecce ego mittam vobis Heliam prophetam, antequam veniat dies Domini magnus et horribilis. Et convertet cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres illorum, ne forte veniam et percutiam terram anathemate. De adventu Heliae quidquam definiri non ausim, quia videlicet doctorum alii, quibus omnes fere consentimus credunt eum ad litteram venturum et restituturum omnia, ac mortis debitum persoluturum; alii vero nequaquam, quibus vir illustris B. Hieronymus consentire videtur, dicens: Quanquam multi sint etiam nostrorum, qui credunt eum ad litteram venturum, et restituturum omnia, ac mortis debitum persoluturum. Caeterum Dominus interrogatus ab apostolis de adventu Heliae, respondit: Helias jam venit, et non cognoverunt eum, sed fecerunt in eum quaecunque voluerunt (Matth. XVII), Joannem in Helia volens inintelligi. Unde subsecutus adjunxit: Si vultis recipere, Joannes ipse est Helias, qui venturus est (Matth. XI). Verumtamen sive ipsam Heliae personam, sive, ut alii volunt, prophetiam promitti magis verum sit in his verbis: Ecce ego mitto vobis Heliam prophetam, illud constat, quia reliquiae convertentur ex Israel (Rom. XI), et dicente supradicto patre: Epulari autem et gaudere oportebat, quia frater tuus mortuus fuerat et revixit, perierat et inventus est (Luc. XV), acquiescet ei filius senior, qui nunc indignatus est, et intrare non vult, atque ita convertetur cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres eorum, ut credant filii hunc Jesum Christum, qui sub Pontio Pilato passus est, illum esse quem patres venturum exspectaverunt, antequam veniat dies Domini magnus et horribilis, dies judicii, in quo anathemate percutiet terram, id est eos qui faciunt opera terrena, veniens manifestus, qui quondam venit occultus.