|
|
“Dicit ei Philippus: Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis.”
|
|
Quasi Filium jam vidisse sicuti est, sic Philippus locutus est:
|
“Domine, inquiens, ostende nobis Patrem et sufficit nobis.”
|
|
Tanquam diceret: Te, Magister et Domine Christe Fili Dei vivi; te,
inquam, jam vidimus et agnovimus, dileximus et confessi sumus, et beatos
esse fatemur oculos nostros, quia te videre meruimus. Jam nihil
superest, nisi ut Patrem ostendas, nam de te sufficit nobis. Haec
dicens, profecto Filium se non cognoscere confirmabat, quia videlicet in
homine visibili invisibiles divinitatis divitias quaerere vel esse
nesciebat, ad quas illos et paulo ante invitaverat dicendo:
|
“Ego sum via, et veritas, et vita.”
|
|
Sequitur ergo:
|
“Dicit ei Jesus: Tanto tempore vobiscum sum, et non cognovistis me?
Philippe, qui videt me, videt et Patrem.”
|
|
Quid hoc loco habet admirationis quod ait Philippus:
|
“Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis,”
|
|
ut tantopere miretur majestas sapientiae, et dicat: Tanto tempore
vobiscum sum et non cognovistis me? Nonne paulo ante ignorantiam
discipulorum sine admiratione significavit, dicendo:
|
“Si cognovissetis me, et Patrem meum utique cognovissetis.”
|
|
Ergone minoris est ignorantiae sive erroris, neque Patrem adhuc, neque
Filium cognovisse, quam putare Filium sine Patre, vel facilius quam
Patrem, sicut est, videri posse? ita plane sentiendum est. Nam qui neque
Patrem adhuc, neque Filium cognoscit, sicut eatenus non cognoscebant
apostoli, puer vel infans est, cui lacte et non solido cibo opus sit;
qui vero post adventum Spiritus sancti, ex quo apertis sensibus
Scripturas oportet intelligi, Filium magis quam Patrem visibilem
asserit, haereticus est, quia dissimilem vel inaequalem Patri Filium
facit. Igitur adversus Cherinthi et Arii blasphemias, caeterorumque qui
consubstantialitatem Patris et Filii negare ausi sunt, nos quoque
admirantes hanc opportune audiamus admirationem dicentis:
|
“Tanto tempore vobiscum sum, et non cognovistis me?”
|
|
Tanto, inquit, tempore, tam veri sermonis, tamque admirandorum operum
testificatione instructi, adhuc et vos sine intellectu estis, neque
cognoscitis me non solum visibilem hominem, sed et invisibilem Deum
esse? Quomodo enim cognoscitis, qui videntes me hominem totum illud quod
est Christus Filius Dei vivi, vos vidisse putatis, et dicitis:
|
“Ostende nobis Patrem, et sufficit nobis. Philippe, qui videt me, videt
et Patrem.”
|
|
Non enim aliud sum ego, et aliud Pater; non aliud, inquam, licet alius.
Quia non dissimilis qualitate, sed aequalis quantitate, non diversus
habitu, non remotus loco, non tempore posterior, sed omne quod Pater hoc
et Filius est, nisi hoc tantum quod ille solum Pater et non Filius est;
ego autem solum Filius et non Pater. Igitur
|
“qui me videt, videt et Patrem,”
|
|
et econtra qui me non videt, non potest videre Patrem.
|
|