|
|
“Subter omnes, inquit, coelos ipse considerat, et lumen illius super
terminos terrae,”
|
|
id est et summa rogat, et etiam extrema non deserit, sicque supernis
spiritibus est praesens, ut hominibus non sit absens, quibus annuntiat,
ut jam dictum est, interna locutione sperandam suae lucis visionem
(ibid.). Si autem coelos illos intelligi placet, de quibus scriptum est:
|
“Coeli enarrant gloriam Dei (Psal. XVIII),”
|
|
id est sanctos apostolos, qui maxime audierunt supradictum sonum, id est
Spiritum sanctum procedentem de ore Dei,
|
“subter omnes, inquit, coelos,”
|
|
id est internam claritatem sanctorum apostolorum vel omnium
praedicatorum,
id est novit quantum quisque intrinsecus gratia et veritate fulgeat.
id est notitia ejus,
id est peccatorum quoque fines respicit, quia videlicet post sublimem
vitam sanctorum, etiam praedicatorum mores actusque gratiae suae
illustratione comprehendit. Vel ita potest intelligi:
|
“Lumen illius super terminos terrae,”
|
|
id est limites mundi intra semetipsam colligit ad fidem praedicatio
supernae gratiae. Illo autem annuntiante modo supradicto, fiet quod
sequitur:
|
|