CAPUT XX.

In quo tandem firmatam esse cupimus conversionem, qua convertimur ad te, o martyr beatissime? Non enim leviter accipimus, aut parvipendere debemus sententiam supra scriptam quamvis deprompta fuerit absque discretione: Voca ergo, si est, qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere. Deus ipse advocatus beati Job, in quem deprompta fuerat miro modo, et sententiam approbavit, et secundum ipsam sententiam beatum Job tanquam aliquem sanctorum honoravit, ut ad eum fieret conversio illius qui primus taliter in eum fuerat locutus, male sentiens de viro sancto, quod nisi esset impius, nequaquam contingere possit, ut tanto flagello percuteretur. Ille namque, videlicet Eliphaz Themanites sic primus incipiens: Recordare, obsecro te, quis inquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt (Job. IV), subauditur, ut tu peristi et deletus es, et caetera prosequens tanquam in peccatorem, inter quae dixit sententiam hanc: Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere, nonne maxime correptus, et ad sanctum Job converti jussus est? Sic enim in calcis voluminis Scriptura narrat: Postquam autem locutus est Dominus verba haec ad Job, dixit ad Eliphaz Themaniten: Iratus est furor meus in te, et in duos amicos tuos, quoniam non estis locuti coram me rectum, sicut servus meus Job. Sumite igitur vobis septem tauros, et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte holocaustum pro vobis, servus autem meus Job orabit pro vobis, faciem ejus suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia, nec enim locuti estis ad me recta sicut servus meus Job. Abierunt ergo Eliphaz Themanites, et Baldad Suites, et Sapharna Amathites, et fecerunt sicut locutus fuerat ad eos Dominus, et suscepit Dominus faciem Job. Dominus quoque conversus est ad poenitentiam Job, cum oraret ille pro amicis suis (Job. XLII). Hoc auditum mente pertractamus, ita ut dispositionem Dei non satis posse mirari fateamur, quia qui dixit tanto viro, ad aliquem sanctorum convertere, ei dixit Deus: Tuipse ad justum, cui loqueris, sanctum convertere. Nonne vero, tu beate martyr, quidam Job fuisti tempore tuo? Et quidem una sancta Ecclesia catholica totum corpus cum suo capite Christo unus est Job, secundum similitudinem vel typum quem pertulit ille homo beatus Job, et sicut de illo male senserunt amici ejus, cum esset graviter flagellatus quasi pro suis sceleribus, ita de sancta Ecclesia male judicaverunt haeretici; quoties tentator Satan permissam potestatem habens, et corda principum impiorum obtinens percussit eam a planta pedis usque ad verticem (Job. II), magnos et parvos atrociter persequens. Verumtamen sicut in uno corpore omnia membra non eumdem actum habent (Rom. XII), ita in ejusmodi percussione omnia membra corporis Ecclesiae nec aequalia gesserunt, nec aequalem dolorem perpessa sunt. Tu es unum hujusce corporis membrum, cui patienti recte omnia membra compatiuntur (I Cor. XII), audientia clamorem tuum clamorem tuae passionis, o verissime Job, id est dolens quem et tu maxime sciens spirituali scientia et sensu mystico dixisti fidelissi mo comiti tuis doloribus oppido cum fletu et moestitia condolenti: Magis tace, et in interiore homine absconde Christum, et postmodum cum clamavero, audi et veni. Dixerat enim ille plorans et moestus propter te cum clamasset alius, videlicet Romanus miles: Christianus sum, et propter hoc occubuisset, quare non et ego vociferor quia Christianus sum, et tecum incumbo. O quam venerabiliter accipiunt eruditae aures quod dictum illud ita ex ore ejus assumpsisti, ut diceres tuo sensu subtiliori, cum clamavero, audi et veni. Hoc enim vere dixisti sensu illo, quo et universae Ecclesiae cum beato Job propter martyres suos dicere congruit: Terra, terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat latendi clamor meus (Job. XVI), et caetera quae sequuntur.