|
Primus psalmus, prima vox psalterii dicit:
|
“Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non
stetit, et in cathedra pestilentiae non sedit.”
|
|
Quis praeter unum talis aut tantus vir? Et quidem si de peccatis
actualibus agitur, ut de sanctis interim taceam maximis atque
novissimis, quis dinumerare possit multitudinem parvulorum innocentium,
qui non abierunt in consilio impiorum, et in via peccatorum non
steterunt, et in cathedra pestilentiae non sederunt? Sed si originale
recogites peccatum, nullus omnino est praeter hunc, nam in Adam, ait
Apostolus, omnes peccaverunt (Rom. V). Hic ergo est ille vir vere
beatus, cujus conceptio et nativitas exstitit secundum operationem
Spiritus sancti (Luc. I), quod pulchre insinuatur per hoc dictum.
|
“Et erit tanquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum (Psal.
I).”
|
|
Pluraliter namque decursus aquarum divisiones intelligimus gratiarum
spiritualium, quae omnes simul in istum deificum hominem, sive beatum
virum, ab ipso conceptionis initio diffusae sunt. At in alios homines,
quicunque illo digni sunt, nequaquam sit vel tanta plenitudine, sed
longe et incomparabiliter minus donis divisivis datae sive distributae
sunt. Verum nos hac vice pedem retrahamus mentis de istarum profundo
aquarum. Proposuimus enim demonstrare breviter in hoc psalmo
sacrosanctam Domini et Dei nostri Jesu Christi humanitatem, quod absque
peccato fuerit tam originali quam actuali et hoc perficere nunc sufficit
ternis oppositionibus istis. Non abiit in consilio impiorum, sed in lege
Domini voluntas ejus. In via peccatorum non stetit, sed in lege Domini
meditabitur die ac nocte.
|
“In cathedra pestilentiae non sedit,”
|
|
sed est vel
|
“erit tanquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum,”
|
|
quod fructum suum dabit in tempore suo. Jam ergo duo opposita
demonstremus consilia, quorum isti terni effectus valde contrarii sunt.
Quod fuit consilium impiorum in quo abiit, id est, a Deo recessit ille
non beatus vir, ille vetus Adam? Nimirum hoc, ut qui erat pulvis
praesumeret velle ut esset sicut Deus (Gen. III). Quod econtra consilium
piorum, in quo non abiit, id est, a Deo non recessit iste beatus vir,
iste novus Adam? Nimirum, ut qui natura erat Deus, in pulverem nostrum
descendere dignaretur. Illud fuit consilium spiritus diaboli; istud
autem consilium Spiritus Dei. Inde oppositiones istae, quas diximus,
ternae sunt; qua ille secundum consilium illud abiit, et istius voluntas
secundum consilium istud fuit in lege Domini; imo et sicut Apostolus
dicit:
|
“Sub lege factus est, cum esset Dominus legis (Gal. IV).”
|
|
Ille in via peccatorum stetit, malam quippe cogitationem tantae
ambitionis opere demonstravit: iste in lege Domini die ac nocte
meditatus est, ut, quod praefigurabatur per legales caeremonias, verbi
gratia, agni et vituli, caeterorumque hujusmodi, in veritate suae
passionis impleret. Ille
|
“in cathedra pestilentiae”
|
|
sedit, id est, pestilentiam mortis utriusque scilicet animae et
corporis, posteris suis haereditariam dereliquit. Iste autem ut lignum
fructiferum hunc fructum in tempore suo dedit, ut como dentes carnem et
sanguinem ejus (Joan. VI), ab illius cibi vetiti reatu simus liberati.
|
|