CAPUT LXXIX Adversus eos qui malis student, et hostes sunt innocentiae.

SCHIN.

“Audisti opprobria eorum, Domine, omnes cogitationes eorum in malum adversum me.”

Ex quo sanguis Abel justi primam vocem clamoris ad te de terra emisit, continuata generationis nequam adversus generationem electorum tuorum opprobria tua audisti, nec opus est ut quis doceat te, qui omnia scis. SCHIN.

“Labia insurgentium, et cogitationes eorum audisti adversum me tota die.”

Non solum labia quae homo potuit audire, sed et cogitationes eorum audisti, imo et vidisti, Domine, juxta illud: Homo videt in facie, Deus autem in corde (I Reg. XVI). Tota die insurrexerunt,

“tota, inquam, die,”

id est, non ad horam, sed perseveranter cogitaverunt, et locuti sunt adversum me. SCHIN.

“Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide. Ego sum psalmus eorum.”

“Vide,”

inquam, spectaculo dignam

“sessionem, et resurrectionem eorum,”

quam diversa, quam dissimilis sit sessioni piorum, resurrectioni justorum. Nam pii vel justi bene sedent, ut bene resurgant, id est humiliantur, ut exaltentur, juxta illud:

“Surgite postquam sederitis, qui manducatis panem doloris (Psal. CXXVI),”

isti autem nequissima sessione se submittunt in hypocrisi, ut decipiant, et, cum id effecerint, resurgunt atrociter, et tanquam pro victoria in rebus pessimis exsultant. Nam cum ita resurrexerint,

“ego sum psalmus eorum. Unde dicit caput omnium nostrum: Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum (Psal. LXVIII).”