|
Ad tam mirum tamque ineffabile sacramentum nimirum grandi praeparatione
opus erat. Qua vel cujusmodi praeparatione, nisi fide? denique per
culpam perfidiae et ambitionis nimiae, sese indignum Deo fecerat Adam,
credendo serpenti magis quam Deo, et ambiendo celsitudinem illam, quam
primus ambivit ille, dicens in corde suo:
|
“Ero similis Altissimo (Isa. XIV).”
|
|
Quid enim aliud mendax ille promisit, dicendo:
Econtra, praeparatione opus erat fidei et humilitatis, ut salvo ordine
justitiae, dignos se redderent filii hominum illa gratia quam
proposuerat sapientia, quam intelligimus et simus ipsum esse Dei Filium
dicens, ut superius memoratum est,
|
“et deliciae meae esse cum filiis hominum (Prov. VIII).”
|
|
Unde haec praeparatio, scilicet fides, nisi ex dono tuo venit, o
Spiritus Domini? Haec enim de divisionibus gratiarum, quas tu operaris,
una et optima est, dicente Apostolo:
|
“Alii quidem per Spiritum datur sermo sapientiae, alii autem sermo
scientiae secundum eumdem Spiritum, alteri fides in eodem Spiritu (I
Cor. XII),”
|
|
et caetera quarum videlicet gratiarum numerum novenarium pulchre, ut
arbitror, superius assimilari diximus novem nominibus ordinum angelorum.
Cum igitur dicit idem Apostolus:
|
“Fide plurimam hostiam Abel quam Cain obtulit Deo, per quam testimonium
consecutus est justus, testimonium perhibente Deo muneribus ejus et per
illam defunctus adhuc loquitur; fide Henoch translatus est, ne videret
mortem, et non inveniebatur, quia transtulit illum Deus; ante
translationem enim testimonium habebat placuisse Deo: sine fide autem
impossibile est placere Deo (Hebr. XI).”
|
|
Cum, inquam, haec et caetera dixit: Admirationem nobis adauget, ut
dicamus magis ac magis, sicut supra memoratus propheta dicit:
|
“Quis adjuvit Spiritum Domini?”
|
|
(Isa. XL.) Imo ubi erant illi adjutores tui, o Spiritus Domini. Quorum
vel qualium unus loquitur Apostolus:
|
“Dei enim sumus adjutores,”
|
|
subjungens:
|
“Dei agricultura estis, Dei aedificatio estis secundum gratiam, quae
data est mihi, ut sapiens architectus fundamentum posui, alius autem
superaedificat (I Cor. III).”
|
|
Ubi, inquam, erant, quando ponebas illa fundamenta terrae, illos primo
secundum fidem Patres Ecclesiae? Nam hodie ubicunque fundamentum hoc
ponitur, ubicunque fides fundatur, multi ejusmodi adjutores sunt, multae
voces praedicatorum, multi libri prophetarum et apostolorum, multa signa
frequentia ad confirmationem dictorum. At vero tunc
|
“quis te adjuvit, o Spiritus Domini?”
|
|
quid habuisti hujusce adjutorii? Tu solus absque libris, absque signis
vel portentis scripsisti, ut es digitus Dei in cordibus eorum Scripturam
hanc, id est fidei scientiam, per quam, vel
|
“in qua testimonium consecuti sunt senes (Hebr. XI),”
|
|
ait idem Apostolus, scilicet Abel, et caeteri antiqui Patres usque ad
Moysen, quorum in cordibus absque libris caeterisque adjumentis
fundamentum hoc, te ponente, fundatum est.
|
|