|
|
“Nunquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, aut ad praeceptum tuum
elevabitur aquila?”
|
|
Secundum haec recte illud intelligitur quod eidem Job respondens de
turbine Dominus de ejusmodi volucribus coeli, post multa dicit: Nunquid
per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum?
Aut ad praeceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum.
In petris manet, et in praeruptis silicibus commoratur, atque inaccessis
rupibus. Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.
Pulli ejus lambent sanquinem, et ubicunque cadaver fuerit, et statim
adest (Job XXXIX). Nunquid, ait, per sapientiam tuam plumescit
accipiter, expandens alas suas ad austrum? Quia per annos singulos
pennam veterem accipiter nova nascente projiciat, ac sine intermissione
plumescat, pene nullus ignorat. Non autem hic illud plumae tempus
dicitur, quo in nido vestitur, quia tunc nimirum adhuc pullus ad austrum
alas expandere non valet, sed illa annua pluma describitur quae laxata
vetere penna renovatur. Equidem domesticis accipitribus, quo melius
plumescere debeant minuta tepentia loca requiruntur, agrestibus vero
moris est ut flante austro alas expandant, quatenus eorum membra ad
laxandam pennam veterem, venti tepore concalescant. Cum ergo ventus
deest, alis contra radium solis expansis, atque ita percussis, tepentem
sibi auram faciunt, sicque apertis poris vel veteres exsiliunt vel novae
succrescunt. Quid est ergo accipitrem in austro plumescere, nisi quod
unusquisque sanctorum tactus flatu sancti Spiritus convalescit, et usum
vetustae conversationis abjiciens, novi hominis formam sumit? Hoc maxime
jam dictis contigit apostolis, qui cum essent vetustae volucres, id est
homines, propter carnalem sensum tardiores, et propter hoc eos haec
sapientia lateret, ad hoc reservari meruerunt, timendo Dominum, ut
flante austro plumescerent, id est adveniente super eos Spiritu sancto,
novis gratiarum pennis sublevati, coelestis sapientiae secreta
perspicerent. Porro quod sequitur: Nunquid ad praeceptum tuum elevabitur
aquila, etc. cum de caeteris valeat intelligi, maxime de Joanne
intelligendum auctoritas ecclesiastica tradidit, qui sublimius volando
terram deseruit, et super omnes coelos mente ivit; quippe qui per
subtilem intelligentiam, interna mysteria Verbi videndo penetravit, et
scribendo claro testimonio declamavit.
|
|