CAPUT XXXIII. Quod in Joseph quatuor virtutes notentur, eo quod dominam suam libidinosam spreverit.

Erat autem Joseph pulchra facie, et decorus aspectu. Post multos itaque dies injecit domina oculos suos in Joseph, et ait: Dormi mecum. Qui nequaquam acquiescens operi nefario, etc. In hac tribulatione, in hoc abscondito tempestatis discrimine (Psal. LXXX), ubi exauditus atque probatus est Joseph, quatuor agnoscimus virtutes, temperantiam, justitiam, fortitudinem et prudentiam. Quid enim temperantius eo quod dicenti non cuilibet, sed dominae suae: Dormi mecum, adolescens suum non inclinavit animum? Quid justius eo quod ait: Ecce dominus meus, omnibus mihi traditis, ignorat quid habeat in domo sua, nec quidquam est quod non in mea sit potestate, vel non tradiderit mihi praeter te, quae uxor ejus es. Quomodo ergo possum hoc malum facere, et peccare in dominum meum? Quid fortius ea perseverantia, quod hujusmodi verbis per singulos dies loquebatur et mulier molesta erat adolescenti, et ille recusabat stuprum? Quid prudentius eo quod illa apprehensa lacinia vestimenti ejus, diceret: Dormi mecum. Ille relicto in manu ejus pallio, fugit et egressus est foras? Tutius nempe judicavit vestimentum suum cum temporali dispendio excutere et ignem procul a se abjicere, quam silentio diu premendo flammam femineam in sinu suo alligare, cum periculo animae. Recte igitur hunc Psalmista virum nuncupavit dicens: Misit ante eos virum (Psal. CIV). Sed tantarum virum virtutum mente invictum, corpore mulieres captaverunt. Nam sequitur: Cumque vidisset mulier ves em in manibus suis, et se esse contemptam, vocavit homines domus suae, et ait ad eos: En introduxit dominus meus virum Hebraeum, ut illuderet nobis, etc. His auditis dominus, et nimium credulus verbis conjugis, iratus est valde, tradiditque Joseph in carcerem ubi vincti regis custodiebantur. Itaque liber peccati, servus autem justitiae cum esset vir, per mulierem compeditus est, sed corpore tantum, non mente, et ita humiliaverunt in compedibus pedes ejus, et ferrum pertransivit animam ejus. Deum judicem et conscium suum sustinentis, donec veniret verbum ejus (Psal. CIV). Atque in hunc modum non longe a vero fuit, quod dixit pater Israel, fera pessima comedit eum, bestia devoravit Joseph (Gen. XXXVII). Revera namque bestia vel fera pessima fuit ei mulier illa, libidine saucia, suique contemptus dolore exasperata, quae et si non devoravit animam ejus consensu peccati, momordit tamen, et acri dolore tanquam ferreo dente transverberavit. Haec de sensu litterali. Caeterum in typum Domini Salvatoris illa feminae tragoedia, Synagogae vesania est. Et secundum historiam quidem tempora divisa sunt: post multos namque dies injecit domina oculos in Joseph, sed secundum sensum mysticum res conjuncta et ordo continuus est. Nam Dominus noster, cum a Judaeis fratribus suis comprehensus, et tota nocte irrisiones vel opprobria passus fuisset, subsecuta luce ante praesidem adductus, et cum testibus falsis accusatus est. Dicendum igitur quid in Christo Synagoga concupierit, quid non adeptam se esse dolens, Christum praesidi suo tradiderit.