|
De primo capite draconis, qui ante mulierem parituram stetit, ut cum
peperisset devoraret filium ejus (Apoc. XII), id est de primo regno,
quod contra Verbum Dei, et promissa persecutionem excitavit, ut non
perficeretur propositum ejus, jam dictum est, qualiter triumphaverit
Verbum Dei, Verbum Deus. Nunc jam de secundi capitis excidio narraturi,
opportunum esse arbitramur, ut quomodo septem capita sunt, et diversas
habent facies, singulas singulorum capitum facies clara contemplatione
discernamus. Ecce ex Scripturarum judicio patenter animadvertere licet,
quia primum caput simile erat draconi: secundum, simile erat vitulo;
tertium, simile leoni; quartum, simile urso; quintum, simile pardo;
sextum, caeteris dissimile bestiis, septimum, simile homini.
|
“Draconi namque, qui est in mari assimilatus es,”
|
|
ait Dominus per Ezechielem super Pharaonem regem Aegypti (Ezech. XXXII).
Non necesse est hoc longis probare documentis, cum ubique in omni
Ecclesia notum sit, et celeberrimum, quod Pharao ille carneus, populum
Dei servituti subjiciens, et per mare transeuntem persequens atque
submersus in mari cum curribus et equitibus suis, typus diaboli fuerit,
cui post servitutem peccati a populo, confugiente ad Christum
abrenuntiatur cum omnibus pompis suis. Idcirco primum illud caput recte
est simile draconi. De caeteris capitibus sive faciebus, ratio
nihilominus in promptu est. Secundi namque capitis faciem, id est
Israelitici regni qualitatem, idcirco similem vitulo animadvertimus,
quia statim post exitum de Aegypto, caput vituli formavit idem populus,
et adoravit illud. Et tunc quidem caput illud ad tempus repressum fuit,
sed ubi temporis opportunitas accessit, confestim eamdem faciem
dupliciter, id est, duos vitulos reformavit regnum illud scissum a domo
David (II Reg. XII), et colendo atque defendendo illos, praecones verbi
Dei interfecit. Deinde tertii, quarti, quinti atque sexti capitis facies
Daniel exprimit. Prima, inquit, quasi leaena, quia videlicet regnum
Babylonicum secundum similitudinem leaenae duobus malis abundavit,
superbia videlicet, et luxuria. Alia bestia, scilicet regnum Medorum
atque Persarum,
scilicet propter crudelitatem Aman Agagitae hostis Judaeorum. Bestia
tertia, vel regnum Macedonum,
inquit, nimirum proter varietatem Graecorum, et saevitiam Alexandri
Magni, et Antiochi, qui in Judaeos impie desaeviit. Bestia quarta,
videlicet regnum Romanorum, non dicitur cui similis fuerit, quia regnum
illud magnitudine et fortitudine cunctis dissimile exstitit, et contra
fidem Verbi incarnati plus omnibus et terribilius infrenduit. Post illa
duo superiora, et ista quatuor inferiora capita sive regna, septimum
futurum est caput, cujus facies similis homini, scilicet regnum
Antichristi, qui homo peccati, et filius erit perditionis. Nunc ordinem
prosequamur.
|
|