CAPUT XIII. De oblatione pro peccato, quid ab holocausto et hostia pacificorum differat.

(CAP. IV.)

“Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Loquere filiis Israel: Anima quae peccaverit per ignorantiam, et de universis mandatis Domini, quae praecepit ut non fierent, quidpiam fecerit, si sacerdos qui est unctus peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino, et adducet illum ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ponetque manum suam super caput ejus, et immolabit eum Domino,”

etc. Lex ista ejus oblationis est, quae pro peccato datur. Hoc sacrificium primum et universale omnium est. Quid secundum litteram ab holocausto et hostia pacificorum differat perspicuum, quia videlicet non ut de hostia pacificorum, ita de isto in esum sacerdotum, partes quaedam tolluntur, neque ut holocaustum in altari, sed extra castra totum comburitur. Ergo legem ejus auctoritate apostolica praeeunte diligentius prosequamur. Ait:

“Si sacerdos qui est unctus peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum,”

etc., ac deinceps:

“Quod si omnis turba Israel ignoraverit, et per imperitiam fecerit, quod contra mandatum Domini est, et postea intellexerit peccatum suum, offeret vitulum pro peccato,”

etc. Utrobique sic definitum est.

“Pellem vero, et omnes carnes cum capite ac pedibus, et intestinis, et fimo et reliquo corpore efferet extra castra, atque comburet.”

Porro haec Apostoli sententia est:

“Quorum enim animalium sanguis infertur in sancta per pontificem, eorum corpora cremantur extra castra. Propter quod et Jesus, ut sanctificaret per semetipsum populum, extra porram passus est. Exeamus igitur ad eum extra castra, improperium ejus portantes (Hebr. XIII).”