VERS. 21.

“Nudus,”

inquit, id est nihil habens,

“egressus sum de utero matris meae,”

terram videlicet quae nos omnes genuit matrem suam nominans. Sequitur enim:

“Nudus revertar illuc,”

scilicet quando sepeliar mortuus. Magis autem ex justitia Conditoris consolationem sibi adhibens,

“Dominus, inquit, dedit, Dominus abstulit.”

“Dominus,”

inquam, non diabolus

“abstulit.”

Auferendo ergo qui dedit, sua recepit, non mea abstulit. Et ad Deum, cui nonnisi justum placet, suae voluntatis studium inclinans,

“sicut Domino placuit, inquit, ita factum est.”

Totumque quod rectum sentit benedictione concludit, gloriae personans hymnum:

“Sit nomen Domini benedictum.”