|
JOD.
|
“Sedebit solitarius et tacebit, quia levabit se super se.”
|
|
Talis utique ad novum pertinebit hominem, non ad illum veterem qui
noluit solitarius sedere et tacere, consilium ineundo cum illo
susurratore, deceptore, antiquo serpente. Nunquid enim ille solitarius
aut taciturnus sedit et levavit se super se ad Deum, qui super se erat
tota suspensus mente? Non utique, nam econtra ad susurrium bestiolae
reptantis super terram inclinavit se. JOD.
|
“Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.”
|
|
Non in coelo, sed
|
“in pulvere ponet os suum,”
|
|
audiens dicentem sibi Magistrum bonum:
|
“Discite a me quia mitis sum et humilis corde (Matth. XI).”
|
|
Hoc faciendo exspectabit humiliter
Dicet enim:
|
“Quis scit si convertatur, et ignoscat Deus, et relinquat post se
benedictionem? (Joel. II.)”
|
|
Nimirum hic ego sum. Ponam
meum, dicendo:
|
“Justus es, Domine, et rectum judicium tuum (Psal. CXVIII),”
|
|
si forte reducatur captivitas, eruta velut torris de igne, quae nunc in
Babylonem ducta est. JOD.
|
“Dabit percutienti se maxillam, saturabitur opprobriis.”
|
|
|
“Se, inquam, percutienti dabit maxillam,”
|
|
non percutienti gentem suam, propriis, non alienis
|
“saturabitur opprobriis.”
|
|
Nam hic laudabilis patientia, illic reprehensibilis est mentis duritia.
Faciet hoc modo quicunque portavit
|
“jugum ab adolescentia sua.”
|
|
Quis autem hominum jugum paratior homine illo portavit
|
“qui, cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se
aequalem Deo, sed semetipsum exinanivit, formam servi accipiens in
similitudine factus”
|
|
est
|
“hominum et habitu inventus ut homo? Humiliavit se ipsum, factus
obediens usque ad mortem, mortem autem crucis (Philipp. II).”
|
|
Ille ergo singularis patientiae,
|
“dabit percutienti se maxillam,”
|
|
imo et juxta prophetam alium,
|
“dabit corpus suum percutientibus, et genas suas vellentibus, faciem
suam non avertet ab increpantibus et conspuentibus (Isa. L),”
|
|
et ejusmodi
|
“saturabitur opprobriis,”
|
|
nec enim invitus, sed prae nimia dilectione nostri, sic illa suscipiet
tanquam panem saturitatis. Singuli quoque nostrum persecutionem pro
justitia patientes, demus percutienti maxillam, et saturemur opprobriis,
videlicet libenter accipiendo mala praesentia, ut tuturis saturemur
bonis.
|
|