LIBER QUINTUS
Index
CAPUT PRIMUM. De eo quod Salomon in parabolis loquitur: “Turris fortissima nomen Domini, ad ipsam currit justus et exaltabitur” et quod ille sit justus, qui ex fide hujus nominis justificatur.
CAPUT II. De eo quod ad Moysen incipiens loqui Deus: “Haec, inquit, dices filiis Israel: Dominus Deus patrum vestrorum, Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob, misit me ad vos,” et de nomine Adonai, “quod nomen meum, ait, non indicavi eis.”
CAPUT III. Non fuisse diminutionem gloriae vel meriti patribus illis, quod dixit: “Et nomen meum Adonai non indicavi eis.”
CAPUT IV. De eo quod Sadducaeis respondens Dominus pro resurrectione mortuorum, congrue patrum istorum meminit, dicente Deo: “Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob,” quo sic assumpsit: “Non est Deus mortuorum, sed vivorum, omnes enim ei vivunt.”
CAPUT V. De capitulo prophetae Osee: “Et locutus sum, ait Dominus, super prophetas, et in manu prophetarum assimilatus sum,” quomodo sancta Trinitas in istis patribus assimilata fuerit, in Abraham Deus Pater, in Isaac Deus Filius, in supplantatione Jacob Deus Spiritus sanctus.
CAPUT VI. Item de consilio Rebeccae, quod ille ad utitem suscepit effectum, quam recte intelligimus in eo assimilatam esse Spiritus sancti gratiam, et de vestibus valde bonis quibus illum induit et de versiculo psalmi: “Etegit nobis haereditatem suam, speciem Jacob quem dilexit.”
CAPUT VII. De charismatibus Spiritus sancti, per illas vestes bonas figuratis, et de mystica caligine oculorum Isaac benedicentis, et de eo quod dixit Moyses: “Aut dimitte eis hanc noxam, aut dele me de libro tuo quem scripsisti.”
CAPUT VIII. Item de charismatibus Spiritus sancti, et quod benedictio, qua noster Isaac nos benedixit, gratia sit Spiritus sancti ex ipso procedentis; et contra Monothelitas de mysterio illo mirabili, quod Isaac non ei, cui ipse voluit, sed ei benedixit quem Rebecca mater benedictum esse maluit.
CAPUT IX. De operatione virtutum, quae magna est inter charismata Spiritus sancti quod secundum illam dictum sit: Et non surrexit propheta ultra in Israel, quem nosset Dominus facie ad faciem, et quod virtutes operari, hoc fuerit indicare nomen Adonai.
CAPUT X. Item de illa gratia Spiritus sancti, quae est operatio virtutum, quomodo illam malefici coram Pharaone aemulati sunt, et non valentes subsistere, dixerunt: “Digitus Dei est hic.”
CAPUT XI. De trina benedictione nominis Domini, quam Dominus peracto tabernaculo mandavit Moysi, dicens: “Sic benedicetis filiis Israel,” et de eo quod ait: “Invocabunt nomen meum super filios Israel, et ego benedicam eis.”
CAPUT XII. De benedictione qua benedixit Jacob Joseph filio suo sub trina invocatione sancti nominis, Deus in cujus conspectu ambulaverunt patres mei, Deus qui pascit me ab adolescentia mea, angelus qui eruit me de cunctis malis, et quod ille angelus persona sit Filii.
CAPUT XIII. Quod oportuerit in illis antiquorum benedictionibus taceri relativa nomina, quae sunt Pater et Filius, et Spiritus sanctus, et sermonem claudi, ut non sic aperte benedicerent sicut nunc benedicimus, vel baptizamus in nomine Patris, et Filii et Spiritus sancti, et de eo quod scriptum est in Isaia: “Evit vobis visio omnium sicut verba libri sigillati.”
CAPUT XIV. De eo quod dictum est: “Audi, Israel: Dominus Deus tuus Deus unus est,” et de eo quod protinus subjunxit haec tria: “Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota fortitudine tua,” et quod dilectio trina sit et una: Non tres dilectiones, sed dilectio una.
CAPUT XV. Quod tres sint operationes unius dilectionis, quas protinus Moyses subordinavit et quod prima operatio respiciens ad id quod dixerat: “Diliges ex toto corde tuo,” sic incipit: “Eruntque verba haec in corde tuo,” et quod haec operatio vita sit contemplativa.
CAPUT XVI. Secunda dilectionis operatio respiciens ad id quod dixerat: “Et ex tota anima tua,” ipsa est vita activa, quam sic tradere incipit: “Dominum Deum tuum timebis, et illi soli servies, ac per nomen ejus jurabis.”
CAPUT XVII. Tertia dilectionis operatio respiciens ad id quod dixerat, “et ex tota fortitudine tua,” est aras subvertere, confringere statuas, et haec operatio martyrum corona est, sed modo dissimili, quia non pugnaverunt gladio materiali.
CAPUT XVIII. Quod secundum similitudinem harum trium operationum unius dilectionis, debeamus juvari ad intelligentiam, quod Pater, et Filius, et Spiritus sanctus tres personae et unus Deus sit.
CAPUT XIX. Quod Filius Dei, et procedens ex eo Spiritus sanctus, in eo assimilatus sit quod dixit Dominus Moysi: “Congrega mihi septuaginta viros, et auferam de spiritu tuo, tradamque eis.”
CAPUT XX. Quod partem gloriae Moysi, scilicet, prophetiam, illi septuaginta viri acceperint, non etiam operationem virtutum sicut Josue, de quo dixit Dominus: “Et dabis ei partem gloriae tuae,” quod hoc intenderet, dicendo: “Auferam de spiritu tuo.”