CAPUT IX. De duobus illis principibus fortissimis, quomodo concorditer Romam illam, pro crudelitate bestiam, pro errore asinam, contra haereditariam germanorum Romuli et Remi discordiam, adierint, et ad unius fidei concordiam perduxerint.

Magna igitur haec in isto mutatio dexterae Excelsi, magnum et mirificum in ambobus, scilicet Petro et Paulo, experimentum hujus Spiritus fortitudinis, quorum alterum falso fortem, alterum vere timidum, ambos autem veraciter sic sanavit infirmos, et sic sua fortitudine armavit, ut irent in illam Romam mundi dominam, tropice Babyloniam dictam, magnam et terribilem bestiam, comedentem, ut superius jam dictum est, dentibus ferreis, atque comminuentem, et reliqua pedibus conculcantem (Dan. VII). Verumtamen pro parte illorum qui credituri erant, errantes per stultam simplicitatem, vel simplicem stultitiam, dicamus veraciter illam fuisse asinam, et tunc Dominum Jesum duos misisse discipulos, ut eamdem solverent asinam, sive caput asinae, id est principem gentilitatis, quando istos veritatis praedicatores ad illam misit Romam. Alligata enim erat vinculo diabolicae servitutis, et dicturi erant, qui servitio ejus abutebantur: Quid facitis solventes asinam? (Marc. XI.) Dominus autem: Si quis, ait, vobis aliquid dixerit, dicite: Quia Dominus opus habet (Matth. XXI). Venerunt duo isti hoc propositum habentes, ut quamvis cum gladiis et diversis poenis diceret eis, quid facitis, non cessarent, non desisterent fortes, fortissimi vinculi solutores, dicentes: Dominus hac opus habet, Domino necessaria est (Marc. XI). Quid autem pulchrius hac duorum oppositione fratrum spiritualium, contra duos fratres, qui urbem illam fundaverunt? Duo namque fratres, Romulus et Remus, illam fundaverunt malo nimirum auspicio, ut nunquam deesset civilis discordia, ut nova semper in illa recrudescerent bella civilia. Nam ut nobis auctor ait:

Fraterno primi maduerunt sanguine muri.

(LUCAN., Phars. l. I, vers. 95.)

Romulus quippe Remum interfecit per impatientiam consortii. Unde idem dicit:

. . . . . . . omnisque potestas

Impatiens consortis erit . . . . .

(LUCAN., ibid. v. 92, 93.)

Pulchro igitur nimirum spectaculo contra germanos discordes missi sunt hi duo Spiritu fratres spirituali germanitate concordes, ut super vetera discordiae fundamenta, novum concordiae fundamentum Christum ponerent, novamque magno regi Deo civitatem struerent cum sui profusione sanguinis, quae pro magna firmitate apostolicae fidei veraciter dici meruit justitiae sedes, fidei domus, aula pudoris, cum antea fuisset superbiae solium, avaritiae profundum, vorago sanguinis, et puteus homicidiorum.