CAPUT V. Quibus peccatis in domo David, puniendus draco ille servierit.

Quis non audivit, quomodo malus ille servus, eo tempore Verbo Dei, Verbo Deo cooperatus sit? quis non audivit? quis nescit vocem illam Dei, juramentum illud Verbi Dei:

“Semel, inquit, juravi in sancto meo, si David mentiar (Psal. LXXXVIII).”

Quid jurasti, Deus? et in quo non mentiris, David?

“Ponam, ait, in saeculum saeculi semen ejus, et semen ejus in aeternum manebit. Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint,”

etc., ut supra memoratum est. Hanc veritatem Dei, hoc juramentum minarum Domini ut adimpleretur, ut opere perficeretur, adjuvit ille malus servus. Et ut jam ex parte factum fuerat, supra memoravimus, quia fluxum iniquitatis, quae de domo Achab regis Israel per uxorem ejus Jezabel (I Reg. XI), usque in domum David profluxerat, visitaverat Dominus in virga, et in verberibus percusso Joram genero Achab et Jezabel, et exterminata omni domo ejus, praeter enum parvulum, Joas scilicet, quem furata est Josabeth amica ejus, ne illum interficeret Athalia cum caeteris avia crudelissima. At illae reliquiae domus David taliter percussae non doluerunt, disciplinam recipere renuerunt. Primus ipse Joas tantillus reservatus, non est recordatus misericordiae quam fecerat Joiada pontifex secum, sed interfecit filium ejus Zachariam sacerdotem dicentem:

“Quare transgredimini praeceptum Domini?”

Similiter et caeteri (praeter Ezechiam et Josiam) peccaverunt. Amplius autem Manasses filius ejusdem Ezechiae irritavit Dominum, et seduxit populum, ut facerent malum super gentes, quas contrivit Dominus a facie filiorum Israel. Oportebat igitur adhuc virgam elevari, et verbera multiplicari, et sic visitari iniquitates, et peccata filiorum David, quia non modice dereliquerant legem Domini, non mediocriter profanaverant justitias Domini, imo plus quam decem tribus quas perpetuae captivitati tradiderat idem judex Deus.