|
Antequam tenebrescat sol, et lumen, et luna, et stellae, et
revertantur nubes post pluviam. Si de generali consummatione mundi
accipimus, verbis Domini hoc capitulum congruit, in quibus ait: Erit
tribulatio et angustia, qualis non fuit a principio creaturae, sed neque
fiet. Sol enim tenebrescet, et luna non dabit lucem suam, et stellae
cadent de coelo, et virtutes coelorum movebuntur (Matth. XXIV), quae
custodes domus, ita ut domus intelligatur hic mundus, viri vero fortes
errore decepti, et dissipandae contrariae fortitudines. Quod si
specialis uniuscujusque consummatio, ad vitae hujus finem refertur, et
sol et luna et stellae et nubes et pluviae ei esse cessabunt qui mortuus
fuerit. Aliter. Laetare adolescens, o popule Christiane, et fruere bonis
quae a Deo tibi concessa sunt, et in his omnibus scito te a Domino
judicandum. Ne putes quia priores rami fracti sunt et tu insertus es in
radicem bonae olivae, idcirco te esse securum. Sed aufer iram a corde
tuo, et a corpore voluptates; et caeteris vitiis derelictis, memento
Creatoris tui antequam tibi dies malitiae, dies veniat insanabilis, in
qua peccantibus poenae sunt praeparatae, ne cum peccaveris occidat tibi
sol justitiae meridie, et scientiae lumen intereat, et splendor lunae,
id est Ecclesiae subtrahatur, et stellae occidant, de quibus scriptum
est et alibi: Stella a stella differt in claritate (I Cor. XV). Antequam
revertantur nubes post pluviam, ne prophetae qui corda credentium suo
sermone suis pluviis irrigaverint, postquam te imbre suo indignum esse
perspexerint, revertantur ad sedem suam, ad eum scilicet a quo missi
sunt.
|
|