CAPUT 65

“Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis.”

Quid aliud clamat propheta cum dicit:

“Quaerite Dominum dum inveniri potest, invocate eum dum prope est?”

(Isa. LV.)

“Dum lucem, inquit, habetis,”

id est, dum in hac vita estis, ubi legalem ac propheticum sermonem, tanquam lucernam in caliginoso loco lucentem habetis, per quam veram lucem Christum invenire potestis,

“credite in lucem, ut filii lucis sitis,”

id est, credite in Christum, ut illic, ubi, sicut auditis ex lege, Christus manet in aeternum adoptionem filiorum Dei habentes, vos quoque cum illo in aeternum maneatis.

“Haec locutus est Jesus et abiit, et abscondit se ab eis.”

In caeteris evangelistis manifeste habemus, quia post jam dictum ingressum suum in civitatem, erat docens quotidie in templo (Matth. XXVI; Luc. XIX), hic autem quasi diversus ab illis:

“Abiit, inquit, et abscondit se ab eis.”

Quid igitur nisi mystice excaecationem illorum innuit. Etenim absconsionem ejusmodi, id est, excaecationem illorum se significasse, sequenti satis declarat serie lectionis. Sequitur enim: