|
Mansiunculas, inquit, in arca facies, et in cubito eonsummabis
summitatem ejus. Ergo tali schemate fabricata, id est inferius trecentis
cubitis ampla, et deductim ascendendo cum in cubito esset consummata,
ubi sinus altior, illic angustior, et econtra, ubi humilior, illic
amplior. Sic profecto sancta Ecclesia diversis ordinibus est distincta:
et quisque ordo, quanto est arctior, tanto est et celsior: vel e
converso, quanto quisque ordo est laxior, tanto et humilior; quanto
altior, tanto angustior: ut, verbi gratia, viduitatis propositum, quanto
conjugali proposito castitate arctius, tanto et meritum ejus altius: et
virginalis propositi decus, quanto altius, tanto in paucioribus
invenitur: qui ordo, quia unum quod est necessarium liberius exsequitur,
pulchro uno summitatis cubito designatur dignitas ejus. In hujusmodi
ordinibus mystice completur manifestius quod dictum est, caenacula et
tristega, id est, tricamerata in arca facies. Nec vero cuiquam
incredibile videatur, tantae capacitatis arcam de lignis bituminatis
posse fieri: cum de lapidibus caementatis, civitates immensas constet
exstrui, praesertim cum non in uno aut duobus, sed totis centum annis,
opus peractum sit. Praeterea, ne de paucitate cubitorum causeris, habent
geometrae cubitos majores, ita ut unus illorum sex contineat cubitos
communes. Et Moyses, qui eruditus erat omni sapientia Aegyptiorum,
utique cubitos computasse geometricales credendus est. Quod si ita est,
aestimari non potest quantae capacitatis arca illa fuerit, tot cubitis
tam magnis, in longitudinem, latitudinem, altitudinemque porrectis, ut
non generum animantia bina et bina, septena et septena, sufficientibus
spatiis explicare quiverit. Quod tandem est ostium in latere hujus arcae
deorsum positum? Utique salutare Baptismi Christi sacramentum, quod de
patefacto ejus latere manavit, sine quo Ecclesiam ingredi vel a peccatis
suis nemo potest eximi.
|
|