|
Taliter praemisso exordio, quo manifeste benevolentia quaerebatur
fratrum, qui erant per Aegyptum, quatenus benevoli, attenti, et dociles
fierent ad audiendum, sequitur narratio. Regnante Demetrio anno
centesimo et sexagesino nono. Nos Judaei scripsimus vobis in
tribulatione et impetu, qui supervenit nobis in istis annis. Jam ante
dictum est, quia ille annus centesimus sexagesimus nonus regni
Graecorum, quo se scripsisse referunt fratres Judaei de Judaea,
fratribus Judaeis, qui erant per Aegyptum, quartus idemque ultimus erat
annus principatus Jonathae fratris Judae, quando jam renovatum erat
templum atque emundatum a contaminatione, qua illum contaminaverunt
gentes, atque defensum ab impio Nicanore, qui rursus illud contaminare
voluerat, jurans atque dicens:
|
“Quia nisi mihi vinctum Judam tradideritis, istud Dei fanum in planitiem
deducam, et altare effodiam, et templum hoc Libero patri consecrabo (II
Mach. XIV).”
|
|
Illo blasphemo Nicanore perempto, et Deo coeli collaudato, qui locum
suum incontaminatum conservavit, habitoque communi consilio atque
decreto, ut nullo modo dies illa absque annua celebritate pertranseat.
Nos, inquiunt Judaei, scripsimus vobis, qui et ipsi debetis esse Judaei,
non solum gente, sed fide Abrahae atque fidelis David, ad quos
repromissio facta et confirmata est in loco quem Deus elegit, hoc est
Hierosolymis. Scripsimus, inquam, vobis in tribulatione et impetu quae
supervenit nobis in istis annis.
|
“Quae fuit illa tribulatio, vel quis fuit ille impetus?”
|
|
(II Mach. I.) Ex quo recessit Jason a sancta terra et regno, portas
succenderunt, et effuderunt sanguinem innocentem, sicut jam longe
superius diximus. Hoc fuit initium dolorum, quod Jason, qui et Jesus
dictus fuerat patrio nomine, frater Oniae pontificis, quem Andronicus
rogatu Menelai interfecit. Jason, inquam, impius et non sacerdos, sed ab
impio rege, fratri contra fas superpositus a sancta terra recessit.
Quomodo recessit? Primum mente volens, deinde etiam corpore invitus ac
profugus. Cum enim illi rex ambienti, et pecunias promittenti annuisset,
et obtinuisset principatum, statim ad gentilem ritum contribules suos
transferre coepit, ita incipiens, nimirum tota mente a terra sancta et
regno recessit. Deinde cum in malis proficiens, multas civium strages
dedisset, finem insidiarum suarum confusionem coepit, et profugus abiit
in Ammanitem regionem.
|
“Ad ultimum in exitum omnibus odiosus, ut refuga legum, et exsecrabilis,
ut patriae et civium hostis, in Aegyptum extrusus, atque inde
Lacedaemonas profectus, tandem abjectus est insepultus (II Mach. V).”
|
|
Ex quo, inquiunt, talis ille recessit, portas succenderunt, et
effuderunt sanguinem innocentem. Ante recessum autem vel apostasiam ejus
sancta civitas in omni pace habitabatur, et ipsi reges et prin cipes
locum summo honore dignum dicebant, et templum maximis muneribus
illustrabant.
|
|