CAPUT 4

“Tunc congregati sunt principes sacerdotum, et seniores populi in atrium principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas, et consilium fecerunt ut Jesum dolo tenerent et occiderent. Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.”

Consilium istud erat, quod patriarcha Jacob praevidens, dicebat:

“Simeon et Levi fratres, vasa iniquitatis bellantia. In consilio eorum ne veniat anima mea, et in coetu ipsorum non sit gloria mea, quia in furore suo occiderunt virum, et in voluntate sua suffoderunt murum. Maledictus furor eorum, quia pertinax: et indignatio eorum, quia dura Gen. XLIX).”

Nam si tantummodo illud attenderet quod fecerant in Sychem propter violatam sororem suam Dinam, quae ratio esset, optare de praeterito, et dicere,

“in consilio eorum ne veniat anima mea, et in coetu ipsorum non sit gloria mea?”

Simul considerandum quia dicturus haec, etc., filiis suis, praemisit:

“Congregamini, et audite, filii Jacob, audite, Israel, patrem vestrum, congregamini, ut annuntiem quae ventura sunt vobis diebus novissimis (Ibid.).”

Ergo futuri hujus prophetica erat annuntiatio consilii, quod tunc, ut jam dictum est, congregati fecerunt principes sacerdotum utique de tribu Levi, nec ante desierunt in furore pertinaces, donec morte crucis virum occiderent, et lancea murum suffoderent, murum templi non manufacti, de quo vir ipse dixit:

“Solvite templum hoc et in triduo excitabo illud (Joan. II).”

Propter congregationem ejusmodi, quia tale in consilium congregati sunt:

“Dividam eos, inquit, in Jacob, et dispergam eos in Israel (Gen. XLIX),”

quia videlicet propter scelus illud, et pertinaciam indignationemque duram, id est invidiam, qua in crudelitate persistunt, ecce divisi sunt in Jacob et dispersi sunt in Israel, id est in populis Christianorum, qui supplantaverunt eos, quique, propter fidei rectitudinem, dicuntur et sunt verus Israel. Accelerationem illius consilii, et intentionem doli per hoc intelligimus, quod evangelista subjungit:

“Dicebant enim: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.”

Dies festus, ut jam dictum est supra, futurus erat magnus dies ille Sabbati, quem non exspectaverunt, sed pridie crucifixerunt illum, nocte quae praecesserat, comprehensum. Ergo in hoc fuit consilium, ut anticiparent diem festum, et inter tenebras nocturnas comprehenderent illum, metuentes turbas quae de civitatibus aliis et regionibus ascenderant ad diem festum, et sequebantur eum, quippe quae et ingredientem civitatem Hierusalem glorificaverant, praecedendo et subsequendo cum laudibus et ramis palmarum.