CAPUT IV. De illa maxima parte consilii, qua Judaei cum caeremoniis suis relicti et gentiles cum sua sunt fide recepti.

Sicut et vos, inquit Apostolus, aliquando non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecutiestis, propter illorum incredulitatem, ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam, ut et ipsi misericordiam consequantur. Conclusit Deus omnia in incredulitate, ut omnium misereatur. Haec cum dixisset, exclamavit dicens: O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei, quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viae ejus! Quis enim cognovit sensum Domini, aut quis consiliarius ejus fuit? (Rom. XII.) Multum exclamavit, et exclamatio haec audita est universo orbi. Et quam ob rem sic exclamavit? Quare non magis plano sermone prosecutus est quod coeperat loqui? Sed quid coeperat loqui? Eo consilio vel intentione conclusisse Deum omnia in incredulitate, ut omnium misereatur, et hinc esse quod olim Judaeis credentibus nos gentes non credidimus, nunc autem nobis credentibus Judaei non crediderunt in nostram misericordiam, ut et ipsi misericordiam consequantur, quod et per evangelicam historiam pulchro et venerabili mysterio significatur. Venit, inquit, quidam de archisynagogis nomine Jairus, et videns eum, procedit ad pedes ejus, et deprecabatur eum multum, dicens: Quoniam filia mea in extremis est, veni, impone manum super eam, ut salva sit et vivat (Marc. V), etc. Haec puella, quando mortua est, annorum duodecim erat (ibid.), et mulier illa, quae accessit retro, dum iret et tetigit fimbriam vestimenti ejus, annis duodecim in profluvio sanguinis fuerat (ibid.). Itaque quando nata est haec puella, tunc illa mulier sanguine suo fluere coeperat, et quando illa mulier a profluvio sanguinis sui sanata est, tunc puella haec mortua est, per manum Domini resuscitanda. Hoc, inquam, mysterio res illa significata est. Quando enim Synagoga in Abraham, Isaac et Jacob nata sive vocata est, tunc gentilitas idololiatriae sordibus quasi sanguine suo fluere incipiebat, et quando gentilitas eadem ad Christum conversa est, tunc Synagoga morte infidelitatis mortua est, circa finem saeculi, cum plenitudo gentium subintraverit, ipsa quoque salva futura. Hoc est quod Apostolus ait sermone praescripto: Sicut enim et vos aliquando non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis propter illorum incredulitatem, ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam, ut et ipsi misericordiam consequantur. Conclusit enim Deus omnia in incredulitate, ut omnium misereatur. Magna res, alta et profunda res, et major, quam ut verbis consequi vel explanari possit sufficienter. Idcirco confestim exclamavit dicens: O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei! et ipsa exclamatione dormitantes excitare voluit, ut vigilantes atque oculos aperientes ad lumen Spiritus sancti, quaeramus aliqui quantum possumus, quod invenitur a paucis, et a nemine totum, sicut est, valet comprehendi, cur Deus tantopere studuerit, misericordiam aedificare in nobis, et neminem nisi per consecutionem misericordiae salvum esse voluerit.