CAPUT 19

Nunc ad te sermo meus liberior dirigitur, discipule veritatis, desiderator sanctitatis, amator Filii Dei, ejusdemque Filii hominis episcope, bonis omnibus amabilis. Jam dudum in hoc gaudeo, et pro hoc tibi jure gratulor, quia praeclare in te quoque lucet experimentum veritatis, quae in Evangelio secundum Marcum dicit:

“Amen dico vobis, nemo est qui reliquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut filios, aut agros propter me, et Evangelium, qui non accipiat centies tantum, nunc in tempore hoc domos, et fratres, et sorores, et patrem, et matrem, et filios, et agros, cum persecutionibus, et in saeculo futuro vitam aeternam (Marc. X).”

Antequam veri hujus sermonis in te habitum collaudem experimentum, dicere libet aliquid propter eos, qui hic haerere vel mirari et dicere possunt. Nunquid omnes qui sua qualiacunque sive quantulumcunque propter Christum reliquerunt, centies tantum in hoc tempore, vel in hoc saeculo receperunt? Ut de caeteris taceamus, nunquid eremitae sive anachoretae centies tantum, quantum reliquerant propter Christum, in isto saeculo receperunt? Propter eos quibus hujusmodi cogitationes occurrere possunt, notandum est quia non dixit,

“qui reliquerit propter me”

tantum, sed addidit

“et propter Evangelium.”

Denique si tantumdem et non plus est propter Evangelium, quam propter Christum, superfluum erit praemisso

“propter me,”

addidisse

“et propter Evangelium.”

Quaerendum ergo vel sciendum est quid addiderit in sensu addendo verbis,

“et propter Evangelium?”

Illud nimirum in sensu addidit per hoc dictum, ut sentias eum dixisse in hoc esse perfectionem, etiam praesenti remuneratione dignam, cum quis non contentus propria salute, relictis omnibus sequendo Christum discurrit, festinat, suscitat amicum, id est praedicat Evangelium, ut audientes filii sequantur Christum, quod videlicet ministerium in primis est apostolorum, qui tunc instruebantur, cum haec diceret eis, quorum primus Petrus dixerat ei:

“Ecce nos reliquimus omnia, et secuti sumus te: Quid ergo erit nobis? (Matth. XIX.)”

De hujusmodi non dat quispiam aliquem,

“qui non receperit vel recipiat in suo tempore, et domos, et fratres, et sorores, et patrem, et matrem, et filios, et agros, cum persecutionibus,”

id est in medio etiam persecutionum, quae volentibus pie vivere in Christo non desunt (II Tim. III), centuplum quam reliquerat, idcirco expeditus praedicare Evangelium, et tunc demum dubitet de promissione hac, utrum vera sit, an non. Exempli gratia: Petrus qui piscator erat, qui dives non fuerat, qui cibos manu et arte quaerebat, hic, ubi misso Spiritu sancto de coelo praedicare coepit Evangelium, nonne centies tantum recepit, quantum reliquerat, vocantem de navicula sequens Christum? ut taceam quod et primum in Antiochia, et deinde in urbe Roma magna residens pontifex, et domos habuit, imo et ecclesias construxit, et fratres, et sorores spirituales, et patres, et matres, et filios multo plures secundum spiritum habuit, quam secundum carnem quis habere possit, ut, inquam, illa omnia taceam, solum illud jus possessionum sive facultatum communium in initio Evangelii, ubi

“multitudinis credentium erat cor unum, et anima una, nec quisquam eorum, quae possidebant aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia (Act. II, 4),”

valuit illi plus quam centum retia, centumque naviculas, qualium unam reliquerat.