|
Tertium prodigium jam oportebat exponi, scilicet vaporem fumi. Verum hoc
prius agendum erat, ut fieret in ipsis quod per vaporem fumi decuerat in
propheta significari, ut scilicet compungerentur, et lacrymosa prece
consilium flagitarent suae salutis. Paululum ergo illo conticescente,
sive adhuc loquente, compuncti sunt, ait, corde, et dixerunt ad Petrum
et ad reliquos apostolos: Quid faciemus, viri fratres? (Act. II.) His
ita compunctis, et sic dicentibus, jam opus non erat ut verbis
exponeretur sensus hujus prodigii, id est vaporis fumi; jam enim nimis
fumigabant, et sensum vocis experimento capiebant. Fumigare namque est
compungi et de peccatis flere. Psalmista quoque attestante qui cum
dixisset: Commota est et contremuit terra, et fundamenta montium
conturbata sunt, quoniam iratus est eis, subjunxit, dicens: Ascendit
fumus in ira ejus (Psal. XVII). Hic ipse pavor fumi, id est haec ipsorum
compunctio prodigium fuit in eo maxime quod subjunctum est: Qui ergo
receperunt sermones ejus, baptizati sunt, et appositae sunt in illa die
animae circiter tria millia (Act. II). Nam ubi primum Ecclesiae
celebratum est baptisma, non sine magno prodigio tria millia colliguntur
animarum, divina nimirum praesignante providentia, quod ad fidem
Trinitatis de toto orbe colligenda esset multitudo credentium. Potest
tamen sicut in igne illuminatio fidelium, ita et in vapore fumi caecitas
intelligi Judaeorum, sine uno eodemque vapore fumi, sicut compunctio
poenitentium, ita et excaecatio signari non poenitentium.
|
|