CAPUT 43

“Hunc ergo cum vidisset Petrus sequentem, dicit Jesu: Domine, hic autem quid? Dicit ei Jesus: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? Tu me sequere.”

Ab hoc dicto tandem animadversum est ad quid dixerit Dominus Petro,

“sequere me,”

et quod pro significatione passionis dixisset ei:

“Cum esses junior cingebas te, et ambulabas ubi volebas,”

etc. Nam protinus sequitur:

“Exivit ergo sermo iste inter fratres, quod discipulus ille non moritur.”

Quomodo enim sermo iste exiret inter fratres, nisi ille quoque pariter exiret quod Petrus moriendo sequeretur, vel sequendo moreretur. Et quidem ille sermo inter fratres vero exivit intellectu, sed in isto quod discipulus ille non moritur, error fuit meliori sensu corrigendus. Proinde prudens evangelista subsequitur:

“Et non dixit Jesus, non moritur, sed sic eum volo manere donec veniam, quid ad te?”

Aliud nempe est, quod cum determinatione dixit. Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? quam si hoc solummodo dixisset; sic eum volo manere. Nam eo modo ipse fecisset intelligi hunc discipulum non esse moriturum. Nunc vero cum determinat, sic dicendo:

“Donec veniam,”

manifeste asserit in pace illum esse moriturum. Dicet aliquis: Si volebat Dominus hunc dilectum discipulum, donec ipse veniret manere sic, id est, non coacta, sed naturali morte finire, cur duobus filiis Zebedaei, quorum unus hic erat pluraliter loquens,

“calicem, inquit, meum bibetis? (Matth. XX.)”

Adhaec, inquam:

“Annon calicem Domini bibit, qui in hora qua Dominus ipse bibebat, juxta crucem cum matre ejus stetit? (Joan. IX.)”

Si non matris Domini animam, juxta prophetiam Simeonis, gladius pertransivit (Luc. II), nec iste dilectus ejus discipulus amarum ejus calicem bibit. Igitur et si non materiali cruce vel gladio discipulus iste martyrium duxit, Dominici tamen calicis expers non fuit. Caeterum non sine magno Divinitatis consilio factum est ut hic dilectus notae virginitatis candore insignis, triumphalem proprii martyrii purpuram non perciperet. Hoc enim animadverso, quis in Ecclesia solos honore dignos arbitretur martyrum triumphos? Ecce isti duo Petrus et Joannes praecipuae sanctorum columnae sunt, et in altero quidem vitae activae fortitudo, in altero contemplativae praenitet pulchritudo. Etenim quod in Martha satagente circa frequens ministerium, et in Maria sedente secus pedes Domini et audiente verbum illius (Luc. X), praefiguratum est; hoc jam tunc iis duobus agi coeptum est, dum alteri cura mandatur de pascendis Dominicis ovibus, alter supra pectus Domini recumbens, Verbi incarnati notitia plenius imbuitur. Sic ergo recte sancta Ecclesia rubentes amplectitur martyrii rosas, ut nihilominus concelebret amica Christo candidae confessionis lilia. Sequitur: