CAPUT XL. Cur de sacerdotio Aaron et Levi nil meminerit.

Benedixitque singulis benedictionibus propriis, et praecepit ei dicens: Ego congregor ad populum meum, sepelite me cum patribus meis in spelunca duplici, etc. Hic item quaeritur, cum singulis benedixerit benedictionibus propriis, cur de sacerdotio Aaron in tribu Levi, quod in illa gente sanctissimum atque celeberrimum fuit, nullam mentionem fecerit. Nam et si recte dicit, Simeon et Levi fratres vasa iniquitatis bellantia, in consilio illorum ne veniat anima mea, et in coetu illorum non sit gloria mea, quia in furore suo occiderunt virum, et in voluntate sua suffoderunt murum, etc. Attamen filii Levi postea in ultionem vituli laudabiliter arma corripuerunt, et proinde illis dictum est: Consecrastis manus vestras hodie Domino, unusquisque filio et fratre suo, ut detur vobis benedictio (Exod. XXXII). Hoc ergo quaeritur cur illud sacerdotium in benedictionibus suis pater omiserit, nullamque Levitici praedicaverit laudem ministerii? Ad quod primo dicendum quia de novissimis diebus se annuntiare professus est, illud autem sacerdotium, sive ille Leviticus ordo ad istos novissimos dies, ad istos fines saeculorum non pertinet. Deinde et hoc sciendum quia sacerdotium Aaron non pro benedictione datum, sed pro significatione benedictionis fuit concessum. Nec illa sacrificia taurorum, aut vitulorum, seu arietum et hircorum, non a Deo jussa fuere, sed permissa, sicut et prophetae testantur (Hebr. VII; Psal. XXXIX, XLIX), quod suo loco dicendum erit plenius. Caeterum verum sacerdotium secundum ordinem Melchisedech in tribu Juda Christo fuit repositum, dicente David: Juravit Dominus, et non poenitebit eum: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX). Et si recte perspiciens, hic idem pater in benedictionibus Judae de isto non tacuit, dicendo: Lavabit vino stolam suam, et sanguine uvae pallium suum. Lavare quippe vino stolam, et sanguine uvae pallium suum, id est, dare poenitentiam et remissionem peccatorum per sanguinem suum, veri et unici sacerdotis officium est. Sane quod dicit: Ego congregor ad populum meum, id est descendo ad inferos, ubi Salvatorem, qui mittendus est et qui erit exspectatio gentium, universus exspectat, donec veniat, populus sanctorum. De cura quam habet sepeliendi corporis sui, jam superius dictum est.