CAPUT XXX. Quantae potentiae sit, quod Filium non posse facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem, ipse dicit.

Restat ut de eo quaeramus quod ait: Non potest Filius facere quidquam; et: Non possum ego a meipso facere quidquam (Joan. V). Nam hoc nihilominus plenitudini de qua loquebatur repugnare videbatur, nisi recte et ut dignum est intelligatur. Primum ergo in isto quoque ex praecedentibus dictis, vel factis intentionem dicentis colligamus quae hujusmodi sunt. Surge, inquit, tolle grabatum tuum et ambula. Et statim sanus factus est homo, et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem Sabbatum in illo die. Dicebant ergo Judaei illi qui sanus factus fuerat: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. Ac deinceps: Propterea persequebantur Judaei Jesum, quia haec faciebat in Sabbato. Jesus autem respondit illis: Pater meus usque modo operatur, et ego operor. Et subinde: Amen, amen dico vobis, non potest Filius a seipso facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem (ibid.), etc. Qua putas intentione hic dixit: Pater meus usque modo operatur, et ego operor, nisi ut doceret se esse Dominum etiam Sabbati? Pater meus, inquit, quia Dominus est Sabbati, usque modo operatur in Sabbatis, non minus quam prima vel secunda Sabbati dans pluviam super terram, et producens fenum jumentis, producens ventos de thesauris suis (Psal. CIII), et solem suum faciens oriri (Matth. V), et nemo ex vobis dicit, Quare ille Sabbatum non custodit? Et forte, si quid habetis rationis, idcirco illum censetis Sabbati lege non teneri, quia bene omnia facit (Marc. VII), et nihil male potest operari. Ergo is jure non tenetur lege Sabbati, quia non potest male operari. Ad haec inquam: Amen, amen dico vobis, non potest Filius a se facere quidquam. Quid est hoc dicere, nisi constanter asserere Filium Dei aeque ut Patrem Deum esse inconvertibilem? Quid enim est quempiam a seipso quidquam facere, nisi seorsum extra Deum, absque imperio vel voluntate Dei quidquam facere? Quid, inquam, hoc est nisi peccatum facere, aut peccare? Nempe diabolus a seipso primus fecit, quando primus peccatum fecit et peccavit: imitantur autem illum quicunque peccant et a semetipsis faciunt, relicto consortio vel auctoritate Dei. Nihilominus et a semetipsis faciunt, quando loquuntur extra Deum, loquentes mendacium, dicentes malum bonum, et bonum malum (Isa. V), et idipsum defendentes. Linguam, aiunt, nostram magnificabimus, labia nostra a nobis sunt. Quis noster Dominus est? (Psal. XI.) Sed non potest, inquit, Filius a se ipso facere quidquam. Ergo inconvertibilis est Filius, quem convertibilem esse dicebat Arius haereticus. Nam non potest a se ipso facere quidquam, et hoc illi impossibile est per naturam. Et si angeli sancti firmati sunt post ruinam illius qui a seipso fecit, etiam amplius non possunt a seipsis facere quidquam, non hoc habuerunt per naturam, sed acceperunt per gratiam. Hic Filius hoc semper habuit, et habet per naturam, et idcirco certus de stabili jure suo: Pater meus, inquit, usque modo operatur, et ego operor, quia videlicet quemadmodum ille, ita et ego inconvertibiliter omnia bene facio, non a meipso quidquam faciens, nisi quae video Patrem facientem. Itaque quod dixit hic se non posse, plenitudini ejus, de qua loquebamur, non modo non repugnat, verum etiam validius plenitudinis atque fortitudinis ejus argumentum est.