CAPUT XIV. De morte Naboth Jezraelitae, quod ipse quoque innocentiae Christi praeco moriendo fuerit, et cujus rei vinea ejus, cupiditas Achab, et Jezabel impia, typus exstiterint.

(III REG. CAP. XXI.) Rerum bellicarum divinis breviter causis pro posse redditis, nunc demum ad prophetalem Heliae et Helisaei gratiam redire cupimus, sed ecce sanguinem Naboth de agro Jezrael clamantem audimus, ut eum in mysteriis Christi Domini silentio, praeterire non debeamus. Habet quippe sanctorum auctoritas, quia quomodo propter sanguinem ejus, qui effusus est in Jezrael, deleta est domus Achab, ut Heliae vaticinium compleretur, sic propter sanguinem veri Jezrael, hoc est seminis Dei, regnum destructum est Judaeorum. Ergo quanquam ad reliqua properantes, divertamus ad hunc innocentiae Christi praeconem.

“Locutus est Achab ad Naboth, dicens: Da mihi vineam tuam, ut faciam mihi hortum olerum, quia vicina est et prope domum meam. Daboque tibi pro ea vineam meliorem, aut, si tibi commodius putas, argenti pretium quanto digna est dabo. Cui respondit Naboth: Propitius sit mihi dominus, ne dem haereditatem patrum meorum tibi.”

Naboth conspicuus sive sessio interpretatur, vel certe exclusio. Sessionis vel exclusionis nomen Christo bene congruit, propter suae passionis humilitatem, actamque extra civitatem ad crucifigendum ipsius exclusionem. Porro conspicuus factus est per resurrectionem et ascensionem, extunc habens nomen quod est super omne nomen. Naboth iste Jezraelites erat. Bene Jezraelites. Jezrael quippe interpretatur semen Dei, quod utique non aliud est nisi Filius Dei. Huic erat vinea, videlicet illa de qua loquitur evangelica parabola. Nam

“erat paterfamilias, qui plantavit vineam, et sepem circumdedit ei (Matth. XXI),”

etc.

“Da mihi vineam tuam, inquit Achab, ut faciam mihi hortum olerum;”

per Achab, quod interpretatur frater patris, Judaicum populum supra diximus significari, fratrem, id est cohaeredem patris sui diaboli, ex quo Filium crucifixit Patris omnium Dei.

“Da mihi, inquit, vineam tuam, ut faciam mihi hortum oleris.”

Quod est dicere: Ad nostros libitus nobis permitte fidem et spem patriarcharum, legem quoque et testamentum, ut in voluptatibus terrenis expendamus honorem vel merita Patrum sanctorum. Ad haec ille:

“Propitius, inquit, sit mihi dominus, ne dem haereditatem patrum meorum tibi.”

Absit, absit, ait, ut concedam talibus debere dici, vel esse semen Abrahae, filios Dei, haeredes regni Dei! Sed

“si estis filii Abrahae, opera utique Abrahae facite (Joan. VIII),”

vine meae, vine patris mei fructus afferte.

“Venit ergo Achab in domum suam, indignans et frendens. Et projiciens se in lectum suum, avertit faciem suam ad parietem, et non comedit panem. Ingressa est autem ad eum Jezabel uxor sua dixitque ei: Quid est hoc?”

etc. Quantum indignati sint, quantum frenduerint Judaei legentes miramur, et admirantes legimus; juxta praedictam Evangelii parabolam, qui prius servos patrisfamilias missos apprehendentes, alium ceciderunt, alium occiderunt, alium vero lapidaverunt. Hoc fecerum semel et iterum. Novissime autem missum ad se filium, patre dicente:

“Verebuntur filium meum.”

illi videntes, dixerunt:

“Hic est haeres. Venite, occidamus eum, et habebimus haereditatem ejus (Matth. XXI).”

Hoc pessimum consilium impia conflavit Jezabel, impia Synagoga, impii Scribae, et Pharisaei, seniores populi, et pontifices: Occidamus eum, et nostra erit haereditas, occidamus eum, et Romani non venient tollere nostrum locum et gentem (Joan. XI).

“Praedicate, inquit Jezabel, jejunium, et sedere facite, inquit, Naboth inter primates populi, et submittite duos viros filios Belial contra eum, et falsum testimonium dicant: Benedixit Deum et regem, et educite eum, et lapidate, sicque moriatur.”

O hypocrysin, Deo odibilem juxta ipsam litterae superficiem!

“Praedicate jejunium.”

Quam ob causam? Ob magnum piaculum, ob immane sacrilegium, quia Naboth maledixit Deum, quia Naboth blasphemavit Deum insuper et regem, cum sic dicat lex:

“Principi populi tui non maledices (Exod. XXII).”

Et:

“Qui blasphemaverit Deum, morte moriatur (Lev. XIV).”

Idcirco, praedicate jejunium, et dicite: Omnes jejunemus, omnes humiliemur, quia tantum diebus nostris nefas audivimus, ne forte cum blasphemo, pariter a terra deglutiamur. Plane hoc illi simile est, quod princeps sacerdotum cum dixisset:

“Adjuro te, per Deum vivum, ut dicas nobis, si tu es Christus Filius Dei: illo respondente: Tu dixisti, scidit vestimenta sua”

ille magnus et fortis aemulator Dei,

“et dixit: Blasphemavit. Quid adhuc egemus testibus? Ecce nunc auditis blasphemiam, quid vobis videtur? At illi dixerunt: Reus est mortis (Matth. XXVI).”

Illi, inquam, simile est. Quare autem sedere fecerunt Naboth inter primates populi, et tunc demum submiserunt testes contra eum? Nimirum quia Naboth de primatibus erat populi, et ut totus videretur speciosus ordo judicii, primum in ordine suo sedit, ut postquam testes locuti fuissent, tunc demum honore privatus, postremo vita privaretur. Hoc jam pulchre nefario modo palliata incessit novissima hypocrisis. Quid multa?

“Duxerunt eum extra civitatem, et lapidibus interfecerunt.”

Imo duxerunt Dominum extra civitatem, et crucifixerunt. Sed haec dicit Dominus:

“Occidisti, insuper et possedisti (III Reg. II).”

Et post haec addidit:

“In loco hoc in quo linxerunt canes sanguinem Naboth, lambent quoque tuum sanguinem (ibid.).”

Ac deinceps:

“Canes comedent Jezabel in agro Jezrael (ibid.),”

etc. Juxta historiam, haec ita facta sunt.

“Jehu introeunte, respexit Jezabel per fenestram oculis suis stibio depictis atque ornato capite, et ait: Nunquid pax potest esse Zambri qui interfecit dominum suum?”

(IV Reg. IX.) Videlicet ut, quantum hora permittebat, interfectorem suum castigaret, et de proximo territum exemplo a nece sua compesceret, sic locuta est, atque ut placere interim possit, oculis atque capite ornata est.

“At ille dixit eunuchis: Praecipitate eam deorsum. Et praecipitaverunt eam (ibid.).”

Postmodum, cum requireretur indulta sepultura, quia filia regis erat,

“non invenerunt, nisi calvariam et pedes, et summas manus, reliqua namque canes comederant (ibid.).”

Haec nimirum vindicta sanguinis Naboth, vindictae sanguinis Christi portentum fuit. Hoc praecipitium Jezabel, illud praecipitium praesignavit, quod Jeremias praevidens lamentando, dicit sub specie Babylonicae, quae praesens erat, captivitatis:

“Praecipitavit Dominus omnia speciosa Jacob, destruxit in furore suo munitiones virginis Juda, et dejecit in terram. Polluit regnum et principes ejus (Thren. II),”

Item praecipitavit Dominus Israel, praecipitavit omnia moenia ejus, replevit in filia Juda, humiliatum et humiliatam. Praecipitium illud toto orbe auditum est. Ecce Synagoga illa, quae Christum occidit, ubi est? Nempe quidquid superesse videtur tale vel tantum est, quantum fuit, quod de corpore Jezabel superaret canibus. Mortuum est omne, tam regnum quam sacerdotium ejus, canes, id est maligni spiritus, devorant quidquid religionis sabbatizando aut sacrificando Deo sese offerre arbitrantur. Hinc jam ad superiora revertamur.