CAPUT II. Sanctos egentes, angustiatos, afflictos, in solitudinibus errasse, in montibus.

Qui unctionem habet ex Deo, quae videlicet, unctio docet nos de omnibus, ait Joannes apostolus (I Joan. II), ipse congemiscere dicit, et congemiscit illis; quia mala multa sunt

“experti, egentes, angustiati, afflicti, in solitudinibus errantes, in montibus et in speluncis, et in cavernis terrae (Hebr. XI).”

Una die usque ad mille animas hominum in deserto interfecti sunt in die Sabbatorum, eo quod verebantur propter religionem et observantiam manu sibimet auxilium ferre.

“Moriamur, dixerunt, in simplicitate nostra, et testes erunt super nos coelum et terra, quod injuste perditis nos (I Mach. II).”

Sed quid sequitur?

“Et dixit vir proximo suo: Si omnes fecerimus sicut fratres nostri fecerunt, et non pugnaverimus adversus gentes pro animabus nostris, et justificationibus nostris, citius disperdent nos a terra, et cogitaverunt die illa, dicentes: ”

“Omnis homo quicunque venerit ad nos in die Sabbatorum pugnabimus adversum eum, et non moriemur omnes sicut mortui sunt fratres nostri in ocultis (ibid.).”

Et hactenus, inquit Josephus, permanet nobis consuetudo pugnandi, etiam si tali die bella consurgant. Igitur qui, ut jam dictum est, unctionem habet ex Deo, et quem

“unctio ejus docet de omnibus,”

ipse scit, ipse intelligit, ipse in statera rationis appendit. Multum in istis experimentum posse ostendit dictum Apostoli dicentis:

“Egentes, angustiati, afflicti, in solitudinibus errantes, in montibus et in speluncis, et in cavernis terrae.”

Et ista perpendens grates profundas agit afflictae illorum fidei, quia veraciter in doloribus pepererunt nobis, parturierunt animae illorum omni saeculo aeternae fructum salutis, nativitatem Jesu Christi veri et aeterni Salvatoris. Non dicimus, neque dicere possumus vel asserere quod omnes illi cujuscunque sexus vel aetatis tali tempestate trucidati, scientiam habuerint, vel habere potuerint, tantae spei, tantae exspectationis in promissione, quae dicta est ad Abraham beati seminis venturi Jesu Christi (Gal. III), sed hoc admiramur in laude verbi Dei, in firmamento propositi Dei, quod multis etiam nescientibus amorem praecordialiter infudit conservandi generis sui, atque defendendi, de quo nasci oportebat salutem generis humani, Christum Dei Filium secundum promissionis veritatem, promissionem veritatis, quia Deus verax est. Et clamabat ad eum humilitas peccatorum per os David:

“Ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris (Psal. L).”