|
|
“Post haec aperuit Job os suum,”
|
|
scilicet jam victor, in omnibus his non peccando labiis suis,
|
“neque stultum quid contra Deum loquendo (Job I).”
|
|
inquam, jam quietus, non commotus; sed tranquillus, jam super gressis
omnibus propter quae moveri potuerat,
Quae positio reverenter exspectanda indicat ea quae subjecta sunt, quia
videlicet pretiosum est, quod in illo tanquam clauso vasculo
continebatur, quod nunc aperto ore depromitur.
Non enim sicut littera sonat, ita simpliciter ea quae loquitur sunt
accipienda. Nam cur vir tantus malediceret rei, quam nequaquam
subsistere non ignoraret? Nempe hoc esset verbum otiosum, de quo sine
dubio in die judicii ratio reddenda est (Matth. XII). Maledicit ergo
diabolum, et hoc non livore vindictae, sed judicio justitiae, quasi
victor super victum dignas proferens sententias, hoc modo:
|
|