LIBER SECUNDUS


CAPUT PRIMUM. De thesauro nominis Domini, quem qui thesaurizant sibi ipsis, juxta beatum Job, reges et consules sive principes sunt.

Qui thesauros nominis tui fideliter thesaurizant sibi, o Trinitas Deus, ipsi reges, ipsi consules sive principes sunt; de quibus beatus Job, similis talium divitum esse cupiens, loquitur:

“Nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem cum regibus et consulibus terrae, qui aedificant sibi solitudines; aut cum principibus, qui possident aurum et replent domos suas argento (Job III).”

Quid ergo tantillus, qui thesaurum hunc invenisse me arbitror, absconditum in agro, sicut praescripsi in praecedenti libro? Putasne sperare audeam, quod cum possedero aurum hoc et domum meam replevero hujuscemodi argento, dormiturus sim in silentio et requieturus somno meo cum illis regibus et consulibus terrae, qui semetipsos regere et aliis suo quisque tempore noverunt consulere.

“Cum illis principibus,”

id est sanctis doctoribus, qui ut aurum hoc et argentum possiderent, aedificaverunt sibi solitudines sanctae contemplationis, juxta illam sententiam veram: Scribe sapientiam in tempore otii, et qui minoratur actu ipse percipiat eam? (Eccli. XXXVIII.) O si fiat juxta praevisum olim memorandi Otomatis praesagium! utinam, Jesu Christe, cunctarum Dominus mansionum qui ostiarius ipse es et ostium, adducas me in domum illorum usque ad pedes, ne dicam consessum ipsorum, scilicet regum, jam dictorum, consulumque ac principium, cum sponsione hac:

“Ingredieris in abundantia sepulcrum (Job V).”

Hac igitur spe coeptum fidelis sermo peragat cursum et procedentis. Spiritus sancti cum laude et gloria summae Trinitatis, quoad potest, personet praeconium, scrutetur de sanctis Scripturis testimonium.