CAPUT XI.

Si ergo habitus monachicus, et monachicae professionis consecratio tantum valet, ut curam quoque animarum jure administrare possit is qui, praeter istam gratiam, de caetero laicus est, cur tibi adeo vilis est? Quod si de isto quoque auctoritatem quaeris, utrum super fundamentum Scripturarum superaedificata sit dignitas hujusce habitus, tam diversi a tuo caeterorumque omnium vestitu, et propterea schema hujusmodi plurimum valere debeat in rationibus ecclesiasticis: ecce habes in uno eodemque Elysaeo jam supra memorato, sicut jam dicti baculi, ita et ordinationis et vestitus monachici auctoritatem. Vade, inquit Dominus ad Eliam, revertere in viam tuam per desertum in Damascum. Cumque perveneris illuc, unges Azahel super Syriam, et Jehu filium Namsi unges regem super Israel, Elysaeum autem filium Saphat, qui est de Abelmaula, unges prophetam pro te (III Reg. XIX). Ac deinceps: Cumque venisset Elias ad Elysaeum misit pallium super illum (ibid.).---Pallium est, ait Isidorus, quo ministrantium scapulae conteguntur, ut, dum ministrant, expediti discurrant. Dictum est autem pallium, sive a pellibus, quia prius superindumento pelliceo veteres utebantur, quasi pelleum sive a palla per derivationem. Qualiscunque facturae pallium illud fuerit, hoc modo prophetae sacrando auctoritate divina traditum, atque ab illis in posteros transmissum, et quomodocunque invariatum reservaverint hi qui dicebantur Assedaei Judaeorum, sive Esseni, de quorum vita pene monachica scribit Josephus in libro Antiquilatum decimo octavo, et tunc vere fuit sacrum, et nunc quoniam ad Dominicae crucis perfectum est similitudinem, sacratissimum est remotae conversationis insigne hoc indumentum. Haec idcirco dixerim, ne contemnendum putes, vel quod solemniter in hanc professionem sacramur, vel quod tali vestitu a clero discernimur, licet et plerique nostrum, ut supra menstratum est, clerici simus, quia sacros ordines habemus.