|
|
“Fur non venit, nisi ut furetur, et mactet, et perdat.”
|
|
Singula horum, quae dicta sunt,
|
“ut furetur, mactet, et perdat,”
|
|
significationes habent proprias, et per haec certa enumeratione partium,
cuncta non qualiscunque furis, sed ejus qui, ut supra dictum est, fur
est et latro, praescripta est atrocitas, aliud namque est quod furatur,
aliud quod mactat, aliud quod perdit. Quid enim furatur nisi aurum et
argentum? Aurum sapientiae Dei, et argentum eloquii mystici, vel ut
magis in metaphora sermo persistat; quid furatur, nisi salubria ovium
pabula, furtimque corrumpit, quando perversis traditionibus sacram
Scripturam eo sensu defraudat, quo illam Spiritus sanctus scribendam vel
legendam tradidit? Unde et Apostolus cum dixisset:
|
“Si autem tu Judaeus cognominaris, et requiescis in lege, et gloriaris
in Deo et nosti voluntatem ejus, et probas utiliora legis, instructus
per legem, confidis teipsum ducem esse caecorum, lumen eorum, qui in
tenebris sunt,”
|
|
statim intulit:
|
“Qui ergo alium doces teipsum non doces? qui praedicas non furandum,
furaris? qui abominaris idola, sacrilegium facis?”
|
|
(Rom. II.) Digna profecto invectione, et magni vigoris argumento usus
est. Nam quanto Barabbas latro vel quilibet ejus similis, probrosior
fuit homine illo, cujus a nativitate caeci, ut supra narratum est,
Dominus noster oculos aperuit, tanto detestabilior est fur iste qui in
perversione Scripturarum vel operum Christi, hujusmodi sacrilegium
facit, homine gentili quem ipse judicat, eo quod ostium non videns,
idolum surdum et mutum pro ostio ambiat:
|
“Hic igitur ad hoc venit, ut furetur.”
|
|
Ingresso autem fure hujusmodi, necesse est oves utrobique periclitari.
Nam si furto veritatis consentire vel pabula corrupta contingere noluit,
iratus fur continuo mactat. De qualibus dictum est:
|
“Ecce ego mitto ad vos prophetas, et sapientes, et scribas, et ex eis
occidetis, et crucifigetis, et flagellabitis in synagogis vestris, et
persequemini de civitate in civitatem (Matth. XXIII).”
|
|
Quod quidem necdum palam fecerant, nisi quod hominem saepe dictum qui
caecus fuerat et viderat, suas blasphemias sequi nolentem foras
ejecerant, sed postmodum publica insania fecerunt, ab ipso, qui haec
loquitur, summo pastore cruentum incipientes agere latrocinium. Si autem
furto consentiant, furesque sequantur, et audiant vocem alienorum, tum
corpora quidem non mactant, sed animas perdunt. Jam quippe ipso consensu
animae perditae sunt, et si corpora vivunt, illae jam perierunt. et si
corpora vivunt, illae jam perierunt. Rectissime igitur dictum est:
|
“Fur non venit, nisi ut furetur, et mactet, et perdat.”
|
|
Furetur videlicet et adulteret vel corrumpat 260 verum Scripturarum
sensum; mactet corpora sibi non consentientium; perdat animas
consentientium. Cujus crudelitati oppositum est quod sequitur.
|
|