|
|
“Et nunc dixi vobis, priusquam fiat, ut cum factum fuerit credatis.”
|
|
Valet namque ad testimonium praesentium, memoria praeteritorum. Idcirco
nunc dixi vobis priusquam fiat; dixi, inquam, quia vado et iterum venio,
ut cum factum fuerit, cum ego abiero et iterum venero, vos praeteritis
dictis simul et praesentibus factis confirmati, credatis, scilicet
|
“quia ego in Patre, et Pater in me est;”
|
|
qui haec et antequam facerem praedixi, et postquam praedixi, facere
potui.
|
“Jam non multa loquar vobiscum. Venit enim princeps mundi hujus, et in
me non habet quidquam.”
|
|
Notandum in primis quod non dixerit, jam non multa loquar vobis, sed non
multum loquar vobiscum, inquit. Vobiscum enim cum dixit, subaudiendum
est, manens praesentia corporali. Multa quippe et illis tunc locutus
est, et nobis nunc loquitur, sed neque cum illis manens multa locutus
est, neque nobiscum corporaliter manens nunc loquitur, videlicet
praesentia locali, vel conversatione visibili. Unde et post aliqua
dicturus est:
|
“Pater, cum essem cum eis, ego servabam eos quos dedisti mihi (Joan.
XVII).”
|
|
Igitur
|
“jam non multa, inquit, loquar vobiscum,”
|
|
subauditur, corporaliter manens. Quam ob causam? Venit enim princeps
mundi hujus. Princeps mundi hujus, mundi scilicet damnati, qui nunc me
odit et mihi adversatur, videlicet diabolus, nunc venit; qui inde
princeps mundi dicitur, quia mundi amatoribus principatur. Quomodo venit
hic princeps malignus, princeps vel praepositus mortis, et peccator
antiquus, nisi quia contentione mortis mecum congreditur? Sic, inquam,
venit, et in me non habet quidquam. Non idcirco venit, non propter hoc
venire permittitur, quod ego rapuerim vel juste exsolvere debeam quod
ille est exacturus.
|
|