|
|
“Ille autem habitavit in Hiericho. Dixerunt quoque viri civitatis illius
ad Helisaeum: Ecce habitatio civitatis hujus optima est, sicut tu ipse,
domine, perspicis, sed aquae pessimae sunt, et terra sterilis. At ille
ait: Afferte mihi vas novum, et mittite in illud sal. Qui cum
attulissent, egressus ad fontem aquarum, misit in illum sal, et ait:
Haec dicit Dominus: Sanavi aquas has, et non erit in eis ultra mors
neque sterilitas.”
|
|
|
“Habitavit, inquit, Helisaeus in Hiericho.”
|
|
Ex quo Hierosolymitani, id est Judaei, quibus oportebat primum loqui
verbum Dei, repulerunt illud, et indignos se judicaverunt aeternae vitae
(Act. XIII), Helisaeus habitat in Hiericho, Helisaeus, inquam, id est
Dei salus, habitat in gente populoque quondam destructo atque
anathematizato, sicut in diebus Josue fuit (Jos. VI), illa civitas
Hiericho. Verum hanc inhabitando fecit, ut quae erat Hiericho, id est
defectus, nunc sit sancta indeficientis fidei Sion. Habitatio civitatis
hujus, inquiunt Jerichotini, optima est, sed aquae pessimae sunt, et
terra sterilis. Nempe hoc dixerunt et veraciter dicere potuerunt, quibus
pessimae et amarae legis aquae propinabantur, sicut habemus in Actibus
apostolorum:
|
“Cum venissent apostoli, et congregassent Ecclesiam, retulerunt quanta
fecisset Deus cum illis, quia aperuisset gentibus ostium fidei (Act.
XIV). Et quidam descendentes de Judaea docebant fratres, Quia nisi
circumcidamini secundum morem Moysi, non potestis salvi fieri (Act.
XV).”
|
|
Ac deinceps:
|
“Surrexerunt autem quidam de haeresi Pharisaeorum, qui crediderant,
dicentes, Quia oportet circumcidi eos, praecipere quoque servare legem
Moysi (ibid.).”
|
|
Nimirum eorum, quibus dicebantur haec verba ista sunt:
|
“Ecce habitatio hujus civitatis optima est, sed aquae pessimae sunt, et
terra sterilis est.”
|
|
Quod est dicere: In Christum credere optimum est, sed observationes
legis importabiles sunt, et labor inutilis. Quod continuo Petrus
apostolus comprobans, dicit:
|
“Nunc ergo quid tentatis Deum, imponere jugum super cervicem
discipulorum, quod neque patres nostri, neque nos portare potuimus?”
|
|
(Ibid.)
|
“Afferte mihi vas novum,”
|
|
inquit Helisaeus,
|
“et mittite in illud sal.”
|
|
Hoc nempe et protinus factum est, dum tacentibus omnibus respondens
Jacobus, orationem suam ita conclusit:
|
“Propter quod ego judico non inquietari eos qui ex gentibus convertuntur
ad Dominum, sed scribere ad eos ut abstineant se a contaminationibus
simulacrorum, et fornicatione, et suffocatis, et sanguine (ibid.).”
|
|
Denique abstinere ab hujusmodi, hoc est, vas novum afferre, nam illa
erant de vetusto vase, de vetusto homine. Porro in novum vas sal
mittere, hoc est cum discretione agendo, non inquietari renatos spiritu
mentis suae, de laboriosa et inutili legis observatione. Hoc facto
veraciter dicat Dominus:
|
“Sanavi aquas has, et non erit ultra in eis mors neque sterilitas.”
|
|
Quomodo sanavit aquas has? Utique data spirituali intelligentia, quia
carnaliter legem intelligere, mors erat. Intelligere autem spiritualiter
sanitas est, vita est. Dicit enim Apostolus:
|
“Littera occidit, spiritus autem vivificat (II Cor. III).”
|
|
|
|