CAPUT 12

Quod enim dixit?

“Statura tua assimilata est palmae, et ubera tua botris. ”

Et ne dubium sit, cui palmae dicam adhuc.

“Dixi: Ascendam in palmam et apprehendam fructus ejus; et erunt ubera tua sicut botri vineae, et odores tui sicut malorum, guttur tuum sicut vinum optimum.”

Magna igitur humilitas, quam ista pulchritudo sonat:

“Statura tua assimilata est palmae,”

quia tale est ac si dicam: Mihi assimilata es omni habitu mentis tuae; mihi, inquam, assimilata es in eo quod in crucem ascendi mitis et humilis corde. Hunc ergo ascensum meum futurum dixi, nec quisquam amicorum dubitaverit quin dixerim tibi. Si enim ipsis amicis dixi:

“Ecce ascendimus Hierosolymam, et Filius hominis tradetur ad crucifigendum (Matth. XX),”

et alia multa ad hunc sensum pertinentia; imo si et inimicis dixi:

“Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum (Joan. XII),”

quanto magis, charissima, dixi aut dicere debui:

“Ascendam in palmam et apprehendam fructus ejus, et erunt ubera tua sicut botri vineae, et odores tui sicut malorum, guttur tuum sicut vinum optimum!”

Hoc erat dicere: Exaltabor in crucem victoriosam, et moriendo morte fructuosa, operabor velociter salutem omnium credentium, et deinde doctrina tua, doctrina legalis atque evangelica tempore opportuno palam praedicabitur, sicut in autumno dulces botri comeduntur, et bonus ubique diffunditur odor bonorum operum tuorum, et dulcissimum atque delectabile mihi erit eloquium tuum sicut vinum optimum. Tu autem ad haec:

“Dignum dilecto meo ad potandum, labiisque et dentibus ejus ad ruminandum.”

Et revera, ut dicis, ita est. Sicut enim vinum optimum dignum regibus est ad potandum,

“labiis et dentibus eorum ad ruminandum,”

sic eloquium tuum dignum mihi est ad audiendum, cunctisque amicis et testibus meis ad praedicandum.