|
(CAP. IV.)
|
“Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Loquere filiis Israel: Anima
quae peccaverit per ignorantiam, et de universis mandatis Domini, quae
praecepit ut non fierent, quidpiam fecerit, si sacerdos qui est unctus
peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum
immaculatum Domino, et adducet illum ad ostium tabernaculi testimonii
coram Domino, ponetque manum suam super caput ejus, et immolabit eum
Domino,”
|
|
etc. Lex ista ejus oblationis est, quae pro peccato datur. Hoc
sacrificium primum et universale omnium est. Quid secundum litteram ab
holocausto et hostia pacificorum differat perspicuum, quia videlicet non
ut de hostia pacificorum, ita de isto in esum sacerdotum, partes quaedam
tolluntur, neque ut holocaustum in altari, sed extra castra totum
comburitur. Ergo legem ejus auctoritate apostolica praeeunte diligentius
prosequamur. Ait:
|
“Si sacerdos qui est unctus peccaverit, delinquere faciens populum,
offeret pro peccato suo vitulum immaculatum,”
|
|
etc., ac deinceps:
|
“Quod si omnis turba Israel ignoraverit, et per imperitiam fecerit, quod
contra mandatum Domini est, et postea intellexerit peccatum suum,
offeret vitulum pro peccato,”
|
|
etc. Utrobique sic definitum est.
|
“Pellem vero, et omnes carnes cum capite ac pedibus, et intestinis, et
fimo et reliquo corpore efferet extra castra, atque comburet.”
|
|
Porro haec Apostoli sententia est:
|
“Quorum enim animalium sanguis infertur in sancta per pontificem, eorum
corpora cremantur extra castra. Propter quod et Jesus, ut sanctificaret
per semetipsum populum, extra porram passus est. Exeamus igitur ad eum
extra castra, improperium ejus portantes (Hebr. XIII).”
|
|
|
|