|
|
“Tollat unusquisque agnum per familias et domos suas,”
|
|
quomodo annuatim et quotidie celebrat Ecclesia.
|
“Decima die, inquit, mensis hujus, tollat unusquisque agnum per familias
et domos suas, et servabitis eum usque ad quartam decimam diem, et
immolabit eum omnis multitudo filiorum Israel ad vesperam.”
|
|
Hoc agit solemni ritu omnis Israel, id est Ecclesia Dei, cum, redeunte
anni tempore quo Christus passus est, ante quinque dies, sacrosanctae
ejus passionis, illum ejus ingressum in sanctam civitatem atque occursum
puerorum cum ramis palmarum (Matth. XXI) religiosa deductione, vel
exceptione, laudes canendo imitatur. Ea sola distantia ut qualicunque
feriarum luna eveniat decima quae est secundum Hebraeos decima dies
mensis, sive luna quarta decima, quae est quarta decima dies mensis,
semper tamen in prima hebdomadae, id est Dominica die, hunc processionis
occursum, et in sexta mortem, itemque in prima celebret ejusdem
resurrectionem, ut qui morte et qui resurrectione ejus semel sacratus
est dies, is mortis et is resurrectionis memoria per omnes annos sacer
perseveret. Caeterum ad immolationem vel esum Agni, non una vespera, sed
totus annus sanctae Ecclesiae acceptus est. Quocunque die, quacunque in
domo Israel immolare vel edere libet, Scripturae hujus mysterium
observandum est.
|
“Si autem minor numerus est, inquit, ut sufficere non possit ad
vescendum agnum, assumet vicinum suum qui conjunctus est domui suae,”
|
|
etc. Numerum hic mystice sic pene oportet intelligi quomodo et in
psalmo, cum Propheta dicit:
|
“Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi (Psal. XXXVIII).”
|
|
Numerus enim hominis (ut secundum praesentem causam loquamur) tunc
sufficiens est, quando is qui Agnum manducat, mysteria ejus penetrare
praevalet. Sed ad haec quis tam idoneus? Quis infantiam tantum
supergressus est, tantamque dierum bonorum multitudinem collegit, ut ad
capiendum totum cibum tam solidum nihil sibi desit? Ergo quoties hunc
Agnum immolamus, recte paucitatem nostram confitentes in nobis, quia
totum ejus mysterium capere non possumus, assumimus vicinum, qui
conjunctus est domui nostrae, scilicet apostolorum et martyrum chorum,
qui per eamdem fidem propinqui sunt familiae Christianae. Denique sine
illorum invitatione, nunquam comedere praesumimus. Dicimus enim:
|
“Communicantes et memoriam venerantes, in primis gloriosae semper
virginis Dei genitricis Mariae, sed et beatorum apostolorum et martyrum
tuorum.”
|
|
Quod idem est ac si dicamus id, eamdem fide nos immolare et comedere
agnum Dei in qua virgo concepit et peperit, quam apostoli sancti
praedicaverunt, pro qua beati martyres passi sunt. Ita vicinis
assumptis, nos per Dei gratiam ad esum Agni sufficimus, quia, videlicet
et si totum ejus mysterium comprehendere non valemus, satis tamen est
quia nihil de illo quod apostolicae fidei sit contrarium sentimus.
|
|