|
|
“Cum sublatus, inquit, fuerit,”
|
|
scilicet adveniente districto judice, extrema damnatione praecipitatus:
|
“cum, inquam, sublatus fuerit, timebunt angeli,”
|
|
id est, supernae patriae nuntii. Cum enim judicii turbine rapietur, hi
qui in corporibus reperiri potuerint, praedicatores sancti quamvis
fortes atque perfecti contremiscent immenso terrore concussi, et territi
purgabuntur. Quod tamen de sanctis angelis, id est, coelestibus
spiritibus nil obstat intelligi sic tamen ut sub futuri temporis modum
praeterita describantur. Cum enim sublatus est cadendo ab arce
beatitudinis, timuerent angeli, et terrore purgati sunt, quia nimirum
isto cadente unde punita est culpa superbientis, inde inventa et
solidata sunt augmenta meritorum humilibus angelis. Erit ergo, et quando
praecipitabitur, ut jam dictum est, erit, inquam, in eis, sive in
sanctis praedicatoribus, quia et ipsi angeli dicuntur, quia vitae nuntii
sunt, tremor laetus, et timor securus. Sed quia de Leviathan istius fine
cognovimus, interim priusquam pereat audiamus:
|
|