|
Nec vero praetereundum quod non solummodo serpens, verum et cum
adjectione serpens antiquus cognominatur. Recte siquidem sic
praedicatur, quia multo vetustior est serpente illo visibili animante
sive reptili, quem ingressus, et per quem locutus venenum deceptionis
effudit. Ille namque sexta die mundanae creationis inter animantia
caetera creatus est, dicente Deo:
|
“Producat terra animam viventem in genere suo, jumenta, reptilia, et
bestias terrae, secundum species suas (Gen. I).”
|
|
At ipse videlicet diabolus quam vetustus est?
|
“Ipse est principium viarum Dei,”
|
|
ait ipse Deus ad beatum Job (Job XL). Multum ergo antiquus ille serpens
est. Attamen non sic praedicatur, vel praedicari debet antiquus, quomodo
Deus. Ille namque solus sic praedicatur Antiquus, ut hoc ipsum
adjectivum vice proprii nominis ponatur ut illic:
|
“Aspiciebam donec throni positi sunt, et Antiquus dierum sedit (Dan.
VII).”
|
|
Item:
|
“Et ecce in nubibus coeli quasi Filius hominis veniebat, et usque ad
Antiquum dierum pervenit (ibid.).”
|
|
Hujusmodi dictio per tropum ponitur, qui a grammaticis antonomasia
dicitur, videlicet cum vice nominis aliud quid insigniter praedicatur.
Igitur serpens antiquus quidem, et ab initio nocens et persequens et
antiquus, inquam, adjective dicatur. Solus autem Deus, quia ab aeterno
et in aeternum est, quia sine initio et sine fine est, proprie vel
proprii nominis vice Antiquus dierum gloriose praedicetur. Talis victor,
ut sibi videbatur, qualem et quam congruum suae victoriae acquisivit
titulum? ut vocaretur extunc serpens antiquus, et diabolus, et Satanas;
contra quod Deus dicitur et est solus Antiquus dierum, et solus
Altissimus, et solum Verbum ejus Veritas.
|
|