|
Psalmus LXXXIX inscribitur sic:
|
“Oratio Moysi hominis Dei.”
|
|
Moysi, inquam, non cujuslibet de Judaico populo, sed illius, qui quodam
privilegio homo Dei potest dici. Hic psalmus communem resonat spem
humani generis.
|
“Domine, inquit, refugium factus es nobis a generatione et generatione,”
|
|
id est a primis justis usque ad novissimos. Praevidens namque Propheta
Judaeos in perfidia semper et errore permansuros, intendit in hoc psalmo
ostendere genus humanum per solum Christum esse redimendum.
|
“Sicut enim in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes
vivificabuntur (I Cor. XV.)”
|
|
Concessa itaque pro merito mortalitate hominis per haec verba:
|
“Mane sicut herba transeat, mane floreat et transeat, vespere decidat,
induret et arescat, quia defecimus in ira tua et in furore tuo turbati
sumus,”
|
|
etc., communem resurrectionis spem continuo subjecit:
|
“Convertere, inquit, Domine, usquequo, et deprecabilis esto super servos
tuos.”
|
|
Et quasi exauditus:
|
“Repleti sumus, inquit, mane misericordia tua.”
|
|
id est resurrectionis die.
ait, pro ut diceret, erimus, quia videlicet fide certissima, quasi jam
peracta resurrectio est, quam in Christo factam, in nobis futuram
speramus.
|
|