|
Itaque
id est revelatio praecellens et in sensibus adorandae plena majestatis,
inquit, id est Salvatoris uncti Quemadmodum in psalmo scriptum est:
|
“Unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis (Psal.
XLIV).”
|
|
Et quidem multi nomine Jesu aequivocati sunt, sed hic propriam nominis
hujus habet rationem. Quam subjungens angelus, cum dixisset:
|
“Paries autem filium, et vocabis nomen ejus Jesum; ipse enim, inquit,
salvum faciet populum suum a peccatis eorum (Matth. I).”
|
|
Item multi christi, id est, uncti fuerunt, sed hic prae omnibus illis
unctus est; utpote
|
“in quo habitat omnis plenitudo Divinitatis corporaliter (Coloss. II);”
|
|
illi autem hujus fuerunt vel sunt consortes, sive participes. De hoc
itaque sentiendum est, quia, sicut omnium, ita et revelandae hujus
Apocalypseos potestatem, quam natura non habebat, ejusdem Jesu Christi
humanitas dono accepit. Unde sequitur et dicit:
|
“Quam dedit illi Deus palam facere servis suis, quae oportet fieri
cito.”
|
|
Quid enim habet quod non acceperit in unigenito etiam Filio nostra
natura? (I Cor. IV; Rom. VIII.) Quid porro non accepit, aut quid non
datum est ei pro eo quod obedivit
|
“usque ad mortem, mortem autem crucis?”
|
|
(Philipp. II.) Nihil illi non subjectum reliquit Deus, cum Psalmista
dicat:
|
“Omnia subjecisti sub pedibus ejus (Psal. VIII).”
|
|
Sed et ipse de seipso dicit, obedientia jam consummata:
|
“Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra”
|
|
(Matth. XXVIII). In isto quoque libro dicit:
|
“Et fui mortuus, et ecce sum vivus [vivens] in saecula saeculorum, et
habeo claves mortis et inferni.”
|
|
Verum haec de rerum omnium potestate dicta sint. Illam, de qua nunc
sermo est, scilicet revelandi coelestia sacramenta servis suis,
potestatem, humanitas dono accepit; quemadmodum et in hoc libro
significatum est, ubi Agnus signatum de dextera sedentis in throno
librum accepit et aperuit (Apoc. V). De qua potestate itidem spiritus
dicit Ecclesiis:
|
“Haec dicit sanctus, et verus, qui habet clavem David: Qui aperit, et
nemo claudit; claudit, et nemo aperit (Apoc. III).”
|
|
Itaque humanitati quidem Jesu Christi nihil est quod datum non sit, aut
quod non acceperit: Divinitati vero nihil datum est in potestatem, quod
ante non habuerit. Dicat ergo:
|
“Quam dedit illi Deus palam facere servis suis.”
|
|
Apertius quidem esset si dixisset, qua. Sed hic modus locutionis saepe
fit in Scripturis. Unde est.
|
“Bonum certamen certavi (II Tim. IV),”
|
|
pro eo quod est, bono certamine certavi. Quibus palam facere servis
suis? Illis utique quos pro ipsa manifestatione jam amicos dicit, ita
loquens sub ipsa apertione libri signati, id est, sub articulo suae
passionis, qua Scripturas implendo intelligibiles fecit:
|
“Jam non dicam vos servos, sed amicos meos; quia omnia quaecunque audivi
a Patre meo, nota feci vobis (Joan. XV).”
|
|
Quod autem ait:
|
“Quae oportet fieri cito;”
|
|
non ita intelligendum est, tanquam ea sola contineantur in hac
Apocalypsi, quae futura erant; et non ea quae jam tunc erant, vel ea
quae ante facta fuerant. Nam, postmodum Joanni dicitur:
|
“Scribe ergo quae vidisti, et quae sunt, et quae oportet fieri post
haec.”
|
|
Verum, quia circa illa, quae cito futura erant, summa intentionis est,
et propter illa maxime texuntur praeterita sive praesentia, idcirco
recte in exordio contentus fuerit dicere:
|
“Quae oportet fieri cito.”
|
|
Sic et Jacob patriarcha in benedictionibus suis non omnino taciturus
erat de praesentibus sive futuris [praeteritis], et tamen in exordio
solummodo futurorum mentionem fecit, ita dicens:
|
“Congregamini filii Jacob, ut annuntiem, quae futura sunt diebus
novissimis (Gen. XLIX).”
|
|
Sequitur:
|
|