|
(CAP. IV.)
|
“Respondit Moyses, et ait: Non credent mihi, neque audient vocem meam,
sed dicent, Non apparuit tibi Dominus. Dixit ergo ad eum: Quid est quod
tenes in manu tua? Respondit: Virga. Ait Dominus: Projice eam in terram.
Projecit, et verso est in colubrum, ita ut fugeret Moyses.”
|
|
Justa Dei exspectatio; nam veridica est, et sana haec hominis oppositio.
|
“Non credent, inquit, mihi,”
|
|
subauditur, nisi signa viderint. Nam usque hodie
|
“Judaei signa quaerunt, et Graeci sapientiam inquirunt (I Cor, I).”
|
|
Ergo Dominus haec opponentem placide sustinens:
|
“Projiee, inquit, virgam, quam tenes, in terram. Projecit, et versa est
in colubrum.”
|
|
Et Dominus:
|
“Extende manum tuam, et apprehende caudam ejus. Extendit, et tenuit,
versaque est in virgam.”
|
|
Et rursum:
|
“Mitte manum tuam in sinum tuum,”
|
|
etc. Quia ratio consentit ut
|
“in ore duorum aut (ut multum) trium testium, stet omne verbum (Deut.
XIX),”
|
|
idcirco duo haec signa pro testibus dextra laevaque composuit.
|
“Ut credant, inquit, quod apparuerit tibi Dominus Deus patrum tuorum,
Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob.”
|
|
Item:
|
“Si non crediderint tibi, neque audierint sermonem signi prioris,
credent verbo signi sequentis.”
|
|
Addit et tertium, tanquam a tergo consequentem testem, eos qui duobus
testimoniis non crediderint, quasi sanguinea mortis poena condemnantem.
|
“Sume, inquit, aquam fluminis et effunde super aridam, et quidquid
hauseris de flumine vertetur in sanguinem.”
|
|
Horum testium veritatem sive testimoniorum constantiam litteralem omnes
agnovimus: mysticam auctoritatem requiramus. Nam sicut populus in
Aegypto serviens, universam procul dubio multitudinem electorum in hoc
mundo peregrinantium sic, signa haec, per quae debuit vel potuit
agnoscere tempus visitationis suae, significare debuerunt alia signa
meliora, per quae debuit aut potuit cognoscere tempus ejus (quae per
Christum facta est) redemptionis suae.
|
|