|
Ea quae per anni circulum ordine constituto in divinis aguntur officiis,
et attentum auditorem, et eruditum, ut bene exponantur, expetunt
vernabilium Scripturarum didascalum atque symmistem. Altissimarum namque
signa sunt rerum, et maxima quaeque continent coelestium sacramenta
secretorum; quorum ad majestatem contemplandam, non nisi eruditus et
religiosus quispiam aspirare idoneus est. Siquidem ab his viris ordinata
haec, atque in obsequium Domini nostri Jesu Christi, qui est caput
Ecclesiae, instituta sunt (Ephes. I); qui sacramenta incarnationis,
nativitatis, passionis, resurrectionis et ascensionis ejus, et
sublimiter intellexerunt, et praedicare voce, litteris atque hujusmodi
signis fideliter et sapienter curaverunt. Videlicet imitati sunt hoc
pacto benedictos filios Noe, Sem et Japhet, qui nuditatem patris,
ridente maledicto Cham, assumpto pallio post dorsum suum, reverenti
diligentia contexerunt (Gen. IX). Nam, quid aliud Noe de vinea sua quam
plantavit (Psal. LXXIX), ipse inebriatus dormiensque et in tabernaculo
suo nudatus, nisi Dominum Jesum Christum praefiguravit, qui a vinea sua,
quam de Aegypto transtulit et plantavit, inebriatus aceto poenarum
(Joan. XIX), sopitus somno mortis, id est habitu inventus ut homo, palam
quod passibilis mortalisque esset, apparuit? Sed exeat et foris nuntiet,
eumque infirmitatis arguat Cham, quod interpretatur calidus, scilicet
omnis haereticus calens ad rixam, contentiosus et impatiens. Nam
inclytus Sem, et dilatatus Japhet, videlicet catholici atque Apostolici
Patres, honesto sacramentorum pallio, propter nos assumptam ornant et
venerantur infirmitatem, et hoc post dorsum suum, quia sane infirma illa
transierunt, nec ea praesentes ipsi viderunt. Haec vero sacramenta
celebrare, et causas eorum non intelligere, quasi lingua loqui est, et
interpretationem nescire. Qui autem lingua loquitur, inquit Apostolus,
oret ut interpretetur (I Cor. XIV). Hoc inter spiritualia charismatum
dona, quibus Ecclesiam suam Spiritus sanctus exornat, magis aemulari nos
hortatur, ut prophetemus, id est, ut ea quae spiritu oramus aut
psallimus, mentis quoque intelligentia capiamus. Sed non omnino,
quemadmodum si orem lingua, spiritus quidem meus orat, mens autem sine
fructu est, ita de his quoque sentiendum est. Nam qui mysteria vel signa
Ecclesiae fideliter et pie frequentant, quamvis causas eorum scire non
potuerint, non tamen sine fructu sunt. Ideo quippe haec instituta sunt,
ut miro modo secreta Dei, quae a paucis possunt intelligi, pene ab
omnibus possint agi. Nunquid quia in operando soli vident oculi. caetera
membra, quae non vident et tamen operantur, sine fructu sunt? Sed
unumquodque membrum suam dignitatem habet. Praeeminent autem oculi, qui
caetera ducunt et dirigunt; igitur sacramentorum omnium opificem invoco
Spiritum sanctum, ut qua per sanctos Patres haec ordinavit, eadem mihi
secundum sensum et auctoritatem Scripturarum, aperire dignetur gratia.
Visum est autem hoc opusculum sic ordinari, ut primum ea quae pene
quotidiana sunt, deinde quae certis temporibus et causis variantur,
digeram, ipso adjuvante Christo, cujus pio sanguine universa terra
purpurata est, cujus victoriis coelum floret, cujus mysteriis tempora
insignita sunt, cujus memoria dies et horae ornatae sunt. Illud a bonis
omnibus hujusce studii meritum vel dignitas impetrare debebit, ut,
quamvis vetus cum suavitate vinum bibere assueti sint, nostra tamen
musta despuenda non judicent. Neque enim auctoritati veterum quidquam
detrahimus. Ammalarii scilicet et aliorum, si qui forte scripserunt de
hujusmodi, sed licuit, semperque licebit cuique dicere salva fide, quod
senserit. Primum quidem quotidianum nostrae servitutis pensum, videlicet
septem diei horae, quas canonicas, id est regulares dicimus, unde causas
institutionis acceperint, jam dicendum est.
|
|