Psalmus 54.

Psalmus quinquagesimus quartus, oratio est capitis nostri agentis de praesenti Judaeorum repulsa, et damnatione aeterna, et de assumptione gentium, et de securitate fidelium in aeternum. Inscribitur autem sic:

“In finem in carminibus intellectus ipsi David.”

Et est sensus: Intellectus hujus psalmi, attribuendus vero David Christo, perseveranti

“in finem”

vel consummationem obedientiae suae. Et hoc

“in carminibus,”

id est in jucunditate. Accipiat itaque quisque fidelis documenta spei ab exemplo hujus dicentis. Et dixit:

“Quis dabit mihi pennas sicut columbae! Et exspectabam eum, qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.”

Ac deinceps:

“Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet: non dabit in aeternum fluctuationem justo.”

Itemque:

“Viri sanguinum, et dolosi, non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.”