|
|
“Pater ergo illius egressus coepit rogare eum,”
|
|
et quomodo dici conveniat illi:
|
“Fili, tu semper mecum es.”
|
|
Futurum autem est ut fiat quod sequitur: Pater ergo illius egressus
coepit rogare (Luc. XV). Nam hoc est quod loco praememorato Apostolus
ait: Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc, ut non sitis
vobismetipsis sapientes, quia caecitas ex parte contigit in Israel,
donec plenitudo gentium intraret, et sic omnis Israel salvus fiet, sicut
scriptum est (Isa. LIX): Veniet ex Sion qui eripiat, et advertat
impietatem a Jacob (Rom. XI). Quod est enim caecitatem in Israel
contigisse, hoc est fratrem indignatum nolle introire. Porro quod est
venire ex Sion, qui eripiat et avertat impietatem ad Jacob, hoc est
patrem foras egredi et rogare invidentem, ut, deposita impietate, ad
convivium pietatis introeat. Verba ipsa quibus impietatem Pater
aversurus est, haec mystica sunt: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea
tua sunt. Epulari autem et gaudere oportebat, quia frater tuus hic
mortuus fuerat, et revixit, perierat, et inventus est (Luc. XV).
Sequentis versiculi sensus perspicuus est, praecedentis autem partim
quaestione indiget, partim perspicue patet. Nam quod ait: Et omnia mea
tua sunt, illud itidem est quod Apostolus ait: Quorum adoptio est
filiorum et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et
promissa, quorum patres ex quibus Christus secundum carnem, qui est
super omnia Deus benedictus in saecula, amen (Rom. IX.) Ergo perspicuum
est. Porro, quod ait, tu semper mecum es (Luc. XV), idcirco quaestione
indiget, quia quandiu foris stat ille filius, et introire non vult,
utique cum patre non est. Sed antequam junior frater iste reverteretur,
antequam convivium istud celebraretur, id est antequam Christus
pateretur, cujus hodie carnem manducantes, et sanguinem bibentes,
epulamur, non semper cum eo erat, quod aperte cognoscit quisquis sacras
legit historias, quibus narratur, quod multoties de conspectu patris, et
de domo ejus exsiliens filius ille senior, currebat ad porcorum
siliquas, adorans idola, sacrificans Beelphegor, et caetera colens
vicinarum gentium daemonia (Num XXV: Psal. CV). Ergo quod ait, tu semper
mecum es, aut pro parte dicit eorum qui quamvis pauci de populo illo
superant non relinquentes Deum patrum suorum, sicut tunc quando dictum
est ad Eliam: Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt
genua Baal (III. Reg. XIX; Rom. XI), aut cum gravissima denotatione
causa redditur cur illi filio convivium nunquam fecerit pater, ut cum
amicis suis epularetur. Quod si ita placet dum dicit, tu semper mecum
es, idem est, ac si dicatur: Tu tibi arrogas, quia justus es. Ego autem
non veni facere convivium hujusmodi justo, sed peccatori. Dixerat enim
ille: Ecce tot annis servio tibi, et nunquam mandatum tuum praeterivi,
hic autem dissipavit substantiam suam, cum meretricibus vivendo
luxuriose. Itaque quod ait, tu semper mecum es, sic dictum potest
intelligi, non quod ita sit, sed quod ita ille arroget sibi, quippe qui
hodieque cum foris sit solum se esse jactat populum Dei, et cum prae
invidia et infidelitate moriatur, quasi de justitia praesumit,
quemadmodum Apostolus ait: Quaerentes suam justitiam statuere, justitiae
Dei non sunt subjecti (Rom. X).
|
|