|
CAP. III.
|
“Et Angelo Ecclesiae Sardis scribe: Haec dicit qui habet septem Spiritus
Dei et septem stellas, Novi opera tua, quia nomen habes quod vivas, et
mortuus es.”
|
|
Qui post spiritum fortitudinis sursum sequitur spiritus consilii,
secundum ordinem suum loquitur hic in Filio Dei. Et ad quem magis loqui
huic spiritui congruit, quam ad illum qui nomen habet, quod vivat et
mortuus est? In secretis namque causis consilio solemus uti. Secretum
autem et occultum est opus ejus, qui nomen habet quod vivat et mortuus
est. Nam cujus peccatum publicum vel potum est, non hic habet nomen quod
vivat, imo si vitae vel sanctitatis opinionem prius habuit,
clarescentibus operibus mortuis, opinionem illam vel nomen jam perdidit
et diffamatur quod mortuus sit. Ergo ad istum qui cum mortuus esset
nomen habebat quod viveret, id est, cujus peccatum vel opus non sic
erat, ut malo exemplo publicum faceret Ecclesiae scandalum, sed intus
male agens, foris ubi illum pro officio praedicare oportebat, bonam
retinebat opinionem, recte uti debuit Filius Dei spiritu consilii, id
est non publica descriptione qualitatem vel nomen declamare operis ejus
mortiferi, secundum regulam evangelicam quam ipse praescripsit.
|
“Si, inquit, peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te
et ipsum solum (Matth. XVIII),”
|
|
etc. Datur tamen conjici quod mortui hujus quem dicit, mors fuerit
peccatum carnis. Nam postmodum dicit:
|
“Sed habes pauca nomina in Sardis, qui non inquinaverunt vestimenta sua,
ambulabunt mecum in albis.”
|
|
Et revera nonnunquam contingit, ut angelus, id est, sacerdos sive
episcopus, bonae opinionis vir, secreto admittat peccatum carnis, et hoc
faciendo mortuus sit sub nomine viventis. Nunc ordinem prosequamur:
|
“Angelo, inquit, Ecclesiae Sardis, scribe.”
|
|
Nomen Sardis lapidis utique pretiosi Angelo illi congruit, res autem
quae intelligitur sub nomine lapidum in ornamentis Ecclesiae pro causa
jam dicta, non illi congruit.
|
“Haec dicit, qui habet septem spiritus Dei.”
|
|
In caeteris sic initium facit, ut juxta proprietatem causae quam
dicturus est, incipiat, fiatque auditor attentus sive docilis aut
benevolus ex his quae primitus audit. In isto sic incipit, ut nihil
contingat de propria causa hujus Angeli. Causa enim ejus obscura est,
quam oportet cum consilio tegi.
|
“Novi, inquit, opera tua, quia nomen habes quod vivas, et mortuus es.”
|
|
Ac si dicat: Homines qui in facie vident, putant quod vivas, ego autem
qui in corde video, et oculorum cognitor sum, scio quia mortuus es (I
Reg. XVI). Sic scribendo et taliter loquendo, utique sicut ipse aliis
praeceperat ut facerent, facit decenter. Corripit enim illum inter se et
ipsum solum. Nemo enim praeter se et conscientiam illius novit, quid
dicat, vel in quo ille mortuus sit, nisi forte conjiciat, aut suspicetur
quisquis haec legit. Verum suspicio in legibus locum non habet
accusandi, nec debet quisquam propter alterius suspicionem de statu suo
periclitari. Non ergo diutius immorari vult in commemoratione mortiferi
operis ejus, sed protinus consilium dat quo salvetur.
|
|