VERS. 19.

“Terra, ne operias sanguinem meum.”

Mira intentione per propheticam gratiam terram illam, quae sanguinem Christi non operit, sed confitetur, et utrumque postem, scilicet animae et corporis, manifesta et publica passionis ejus confessione consignat; terram, inquam, id est sanctam Ecclesiam, obtestatur ne operiat, id est ne opertum esse sinat, sanguinem ejus in sanie defluentem, hoc scilicet magna devotione peroptans ut in memoria aeterna inter eos inveniatur, qui ab initio saeculi sanguinis Christi testimonio communicaverunt.

“Neque inveniat, inquam, locum,”

id est occasionem,

“latendi in te,”

id est absque memoria transeundi.

“Clamor meus,”

id est desiderium meum, quod interius vociferatur ad Deum.