|
|
“Et nunc clarifica me tu, Pater, apud temetipsum claritate quam habui
priusquam mundus esset apud te.”
|
|
Et quoniam, inquit, consummavi opus, quod dedisti mihi, nunc, scilicet
in hac hora quae venit,
|
“clarifica tu me, Pater,”
|
|
id est, resuscita me, Clarifica, inquam, apud te, videlicet constituendo
ad dexteram tuae majestatis in Excelsis (Hebr. I), eadem claritate quam
habui antequam mundus esset apud te, ut nihilominus adoretur ab angelis
recens forma servi quam adorabatur ab angelis antiqua forma Dei. Aliter:
|
“Et nunc clarifica tu me, Pater, apud temetipsum claritate quam habui
priusquam mundus esset apud te,”
|
|
videlicet ut sicut spiritus meus,
|
“in principio ferebatur super aquas”
|
|
ut angelica creatura per me Verbum tuum crearetur te dicente:
ita et nunc idem spiritus super aquas feratur, ut per me Filium tuum
nova hominum creatura nascatur, dum in morte mea baptizantur, unde
angelorum, qui cecidit decimus ordo restauretur. Nam hoc etiam modo
clarificatio, qua ego tunc clarui, nunc iterabitur. Nunc demum, quia
dixerat:
|
“Ego te clarificavi super terram,”
|
|
exponit in quo clarificaverit dicens:
|
“Manifestavi nomen tuum hominibus quos dedisti mihi de mundo.”
|
|
Principium namque paternae clarificationis, horum hominum institutio
est, per quos nomen Patris oportebat innotescere orbi, unde et recte
dicti sunt lux mundi, quia mundum cognitione hujus nominis illustrari,
prius ipsi sunt illuminati (Matth. V). Quod autem est hoc nomen Dei,
nisi Pater Jesu Christi? Etenim caetera nomina Dei, quaecunque in lege
sunt, audire vel scire potuerunt homines ante adventum ejusdem Christi.
Hoc autem nomen quod est Pater, vel cujus Filii relatione Pater
credendus sit, nunquam cognitum fuisset, nisi veniens ipse Filius
hominis illud manifestasset.
inquit, nomen Patris mei, vel quod Pater meus sis, manifestavi per opera
quae nemo alius fecit hominibus quos dedisti mihi de mundo, quos ad me
attraxisti; electos de mundo quia non caro et sanguis revelavit eis, sed
tu Pater mi, qui es in coelis.
|
“Tui erant, et mihi eos dedisti, et sermonem tuum servaverunt.”
|
|
Nisi enim tui essent, non mihi eos dedisses. Quomodo autem tui jam
erant, et nondum mei, nisi quia te quidem Deum invocabant, sed me Filium
tuum esse, vel hujus Filii respectu Patrem te vocare, necdum sciebant?
Ergo in eo, eos mihi dedisti, qui Filium tuum esse illis revelasti.
|
|