CAPUT 37

“Et nemo audebat discumbentium [al., dicentium] interrogare eum: Tu qui es, scientes quia Jesus est.”

Tunc quidem non audebant, et intenti solummodo ad intuendum vel audiendum, reverentiam praestabant, quando autem ad illud aeternum suos omnes invitaverit convivium, jam opus non habebunt

“interrogare eum, scientes quia Jesus est;”

scientes, inquam, et perfecte cognoscentes, quod modo ex parte cognoscunt, Scripturas legentes et sanctum scientiae Spiritum consulentes, donce

“veniat quod perfectum est, et evacuetur quod ex parte est (I Cor. XIII).”

“Et venit Jesus, et accipit panem, et dat eis: Et piscem similiter.”

Unde venit vel quo venit, ut panem et piscem ministraret illis? Hoc plane secundum litteram superfluum judicaretur, sed in sensu mystico nonnihil operatur. Sic enim hic dictum est,

“venit et accepit panem, et dedit eis;”

sicut alio loco de servis exspectantibus Dominum suum, cum praemissum esset, faciet illos discumbere, statim subjunctum est, et transiens ministrabit illis (Luc. XII). Etenim quando dicit, stans in littore, venite, prandete imo quando dicet, sedens in sede majestatis suae:

“Venite, benedicti Patris mei, percipite regnum (Matth. XXV),”

tunc videbunt eum etiam sinistri pisces mali, qui in anteriori piscatione, multiplicati sunt super numerum, et retia ruperunt; tunc inquam, videbit eum omnis oculus (Apoc. I, VII), et qui eum pupugerunt, sed transibit, sed veniet intus, sed clausis januis, et istis foras expulsis, suos discumbere faciet, et ministrabit illis. De quo ejus ministerio nunc mystice dictum est:

“Et accepit panem, et dat eis, et piscem similiter.”

Quis est iste panis nisi dulcedo divinae visionis? Et quis assus piscis, nisi natura filii hominis excocta igne passionis? Utrumque accipit, et dat illis, quia utriusque naturae visione reficiet consortes regni sui, sicut promittens alio loco:

“Et ego, inquit, dispono vobis, sicut disposuit mihi Pater meus regnum, ut edatis et comedatis super mensam meam in regno meo.”