|
Pulcherrimum atque sanctissimum est persentiscere quemadmodum et usque
hodie in monte Visionis, id est in sancta catholica Ecclesia, extra quam
nemo unquam Deum videbit, offeratur jugiter idem Filius Deo Patri, et
tamen immortalis perseveret atque impassibilis. Etenim huic immolationi
jure assimilatur sacrificium patriarchae pii ac fidelis, quia videlicet
sicut illuc, ita et hic non sanguis funditur filii trucidati manibus
crudelium, sed vivus atque integer permanens Deo Patri Filius idem et
manibus praesentatur, et ore sumitur fidelium. Ergo in hoc sancto
sacrificio sacerdotalis ordo ipse est pater Abraham, pater, inquam,
multarum gentium, quia profecto per ministerium paternitatis ejus,
multae gentes Deo regeneratae sunt. Quemcunque ad sanctum altare divina
vocat gratia, fidemque ejus electio sancti Spiritus sacerdotali
dignitate remunerat, eo ipso quod vocatur et eligitur ad tale munus,
profecto jubetur illi ut tollat filium suum quem diligit Isaac, eumque
Domino in terra Visionis in holocaustum offerat. Sic enim veraciter
dictum nullus ambigit: Quicunque fecerit voluntatem Patris mei qui in
coelis est, ipse meus frater et soror et mater est (Matth. XII), Cur
sacerdos vel pontifex, cujus et in corde per fidem Christus habitat, et
ex ore ejus praedicantis concipitur in audientis anima, cur, inquam, hic
talis eumdem Christum suum filium appellare dubitet? Abraham ergo de
nocte consurgens, sternit asinum suum, quia sacerdos Dei, omnia
dedecoris abjiciens, premit et subjugat omnem irrationabilem carnis suae
motum, ne forte, inquiens, cum aliis praedicaverim, ipse reprobus
efficiar (I Cor. IX). Duxit et duos pueros secum, id est Vetus pariter
et Novum recipit Testamentum. Omnis enim scriba doctus in regno
caelorum, similis est homini patrifamilias, qui profert de thesauro suo
nova et vetera (Matth. XIII). Portat quoque ignem et gladium, quia
profecto sine igne Spiritus sancti nemo dignus est ad tantum accedere
mysterium et sine gladio verbi non immolatur hoc salutis holocaustum.
Adest Christus praesens tanquam Isaac, juxta veritatem suam, qua dicit:
Ubi duo vel tres congregati fuerint in nomine meo, ibi sum in medio
eorum (Matth. XVIII). Duo pueri jussi subsistunt. Etenim in hora
sacrificii voces utriusque Testamenti, quae canendo atque legendo
comitatae fuerant, pariter conticescunt. Summum namque praestandum
silentium est, ut Christi Domini nostri passio sic per solum sacerdotem
celebretur, sicut ille fugientibus omnibus suis, relictus et solus, et,
torcular, inquit, calcavi solus (Isa. LXIII). Qui si, ut jam dictum est,
ubi duo vel tres congregati fuerint in nomine ejus, illic est, quomodo
in tali congregationis causa non adest? imo totus adest, totus sancto
incumbit altari, non ut iterum patiatur, sed ut fidei, cui praesentia
sunt omnia praeterita, ejus passio memoriter repraesentetur. Ita
Christus, et iterum immolatur, et tamen impassibilis permanet et vivus,
quemadmodum illic Isaac immolatus, et tamen gladio non est attactus.
Frangitur pro illo panis, et comeditur; sed licet ille panis jam sit
ipse Christus, Christus tamen integer permanet et vivus. Quomodo,
inquis, panis qui videtur, est Christus? Ad haec inquam : Quomodo
quaelibet metalli species, verbi gratia, aurum sive argentum, valido
igne conflatum atque resolutum, revera et aurum est, et ignis quoque
dicitur et est. Etenim aurum videtur et est quod erat, et tamen
verissime ignis dicitur, et est quod non erat. Idcirco sic omnino panis
admotus vel immersus terribili atque ineffabili mysterio passionis
Christi, adhuc panis videtur esse quod erat, et tamen in veritate
Christus est, quod non erat. Igitur sicut ignis, licet divisus in
partes, mutuati tamen luminis detrimenta non novit, sic panis iste
solemni fractione divisus, non minus in singulis partibus, quam in toto
habet sacramenti aut virtutis, quin omnia peccata consumat, si habeat
pabulum fidei, quemadmodum parva licet ignis scintilla, si fomenta ignis
non desint, magnam silvam comburit. Et quidem quoniam holocaustum, totum
incensum dicitur, hoc vero sacrificium Dominicae passionis holocaustum
est, de quo Psalmista: Et holocaustum tuum, inquit, pingue fiat (Psal.
XIX), congrue nunc et e vicino, scilicet de igne corporeo ad ignem
incorporeum et invisibilem, similitudo sumpta est. Verum de hac re
multum tractare nunc locus non est. Hoc solum ad praesentem causam
pertinet quod sicut Isaac ille immolatus, et non tamen occisus est, sic
et Christus hic immolatur quidem, sed impassibiliter sacrificatur et
immortaliter.
|
|