|
Ad dedicationem domus juxta propositum properat animus, id est, ad
gloriam resurrectionis Domini nostri Jesu Christi, qua sine dubio
dedicatum est templum corporis ejus, ita ut omni mortalitatis seu
passibilitatis paupertate detersa solemnitas aeterna, festivitas
sempiterna, in voce exsultationis et confessionis, in ea celebretur ab
angelis, celebretur ab hominibus, quotquot sunt vel erunt filii
resurrectionis. Hoc loco sensum et verba nostra dirigat textus psalmi
vicesimi noni cui talis praescriptus est titulus: Psalmus cantici in
dedicatione domus David. Primum autem in fundamentum sermonis illud
ponere libet, quia domus illa manufacta, quae in typum hujus aedificata
fuit, ut supra diximus, sub trina benedictione nominis Domini dedicata
est, sicut habet manifeste ipsa Scripturae series. Primo namque sic
scriptum est:
|
“Convertitque rex faciem suam, et benedixit omni Ecclesiae Israel, et
ait: Benedictus Dominus Deus Israel, qui locutus est in ore suo ad David
patrem meum, et in manibus ejus perfecit (III Reg. VIII),”
|
|
etc. Item secundo:
|
“Stetit autem Salomon ante altare Domini, in conspectu Ecclesiae Israel,
et expandit manus suas in coelum, et ait: Domine Deus Israel, non est
similis tui Deus in coelo desuper, et super terram deorsum, qui
custodisti servo tuo David patri meo quae locutus es (ibid.),”
|
|
etc. Deinde tertio:
|
“Factum est cum complevisset Salomon omnem orationem, stetit et
benedixit omni Ecclesiae Israel voce magna dicens: Benedictus Dominus
qui dedit requiem populo suo Israel, juxta omnia quae locutus est
(ibid.),”
|
|
etc. Itaque sub trina, ut jam dictum est, invocatione nominis Domini,
Ecclesiam sive domum Domini dedicavit, non utique casu, sed magna cum
ratione sapientiae, quam Deus dederat illi, praesertim quia talis data
fuerat regula benedicendi. Sic enim scriptum est in libro Numeri:
|
“Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: Loquere ad Aaron et filios
ejus: Sic benedicetis filiis Israel, et dicetis eis: Benedicat tibi
Dominus, ut custodiat te, ostendat Dominus faciem suam tibi, et
misereatur tui. Convertat Dominus suum vultum ad te, et det tibi pacem
(Num. VI).”
|
|
Hoc dicimus pro glorificatione Trinitatis, quia, sicut hactenus
demonstrare curavimus, fere nihil celebre sive memorabile referunt
Scripturae veritatis absque sacramento sancti hujus nominis.
|
|