CAPUT X. Ut quorumdam sustinuerit invidiam, et Henrico imperatori coeperit esse suspectus.

Tuum est hoc opus, Christe, cujus sermo verus est, imo qui es ipsa Veritas (Joan. XIV), cujus sententiam permanere oportet, dicentis: Non potest civitas abscondi super montem posita (Matth. V). Item: Nemo accendit lucernam, et in abscondito ponit, neque sub modio, sed super candelabrum, ut qui ingrediuntur lumen videant (Luc. XI). Sed quae unquam civitas sic super montem posita, non invidiam passa, et oppugnata est a civitate Cain terrena et in valle posita, cujus princeps est Satanas? Aut quae unquam lucerna sic super candelabrum posita fuit, ut nullus ei nequam oculus invidit? Quod ut jam manifestius dicam, quis unquam sanctorum aedificatus in monte virtutum, verboque et exemplo lucens ad aedificationem videntium et audientium, nullam ab ingratis et invidis passus est tribulationem? Quis inter supernarum gaudia gratiarum propriam non habuit mensuram ejusmodi lacrymarum, quas faciunt filiis lucis habitatores Cedar, id est tenebrarum? Nam hoc est quod in psalmo gementes singuli dicunt: Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est; habitavi eum habitantibus Cedar, multum incola fuit anima mea. Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis (Psal. CXIX). Et quamvis tribulentur, non tamen permittuntur tribulari sine mensura, id est supra id quod sustinere possunt. Item ipsi dicunt: Domine Deus virtutum, cibabis nos pane lacrymarum, et potum dabis nobis in lacrymis in mensura (Psal. LXXIX). Oportebat igitur et hunc sanctum, cujus anima, regis Dei civitas supra montem posita, qui lucerna erat super insignis Ecclesiae candelabrum constituta, oportebat, inquam, et hunc pati adversa inter prospera virtutum, quibus intus proficiendo ardebat, et inter radios signorum, quibus foris ad gloriam Dei lucebat, sicut protinus narrationis ordo monstraturus est. Quomodo autem vel qualem per occasionem adversitas in eo reperit aditum? Videlicet per ingentem muri vel praecelsae turris ruinam, id est per mortem imperatoris saepedicti, cujus, dum adhuc viveret, amicitia pro muro illi esse poterat contra adversarios quos contra eum postmodum invidia suscitavit. Qui nimirum imperator, ut in caeteris ita et in causa per quam mortem incurrit, consilium beati viri attendisset, multo melius sapientiae appropinquasset, et non poenituisset eum, quemadmodum ipsa Sapientia dicit: Omnia fac cum consilio, et post factum non poenitebis (Eccli. XXXII). Quod quia non fecit, incidit in insidias mulieris malae, videlicet ejus cujus virum Crescentium, sibi rebellantem, captum jusserat capitalem subire sententiam. Et ab illa non praecavens, quamvis a sancto viro saepius esset commonitus, veneno intra cubiculum dormiens infectus est. Obiit itaque Romae anno post ordinationem beati viri tertio. Ierat autem tunc quoque sanctus idem cum illo, utpote ad disponenda pernecessarius maxima regni negotia. Cui cum die sequenti confessus fuisset pestem quam perceperat, seque mori persensisset, id quoque supremum ab eo postulavit, quatenus corpus ejus Aquisgrani sepeliendum transferret. Hoc agere insistens vir fidelis, regalia quoque penes se habuit, et electioni non interfuit novi principis Henrici, tunc Bajoariorum ducis: quem secundum saeculi dignitatem locupletissimum, et litterarum studiis non tenuiter instructum principes regni regem sibi elegerunt. Haec fuit occasio quam adversus illum rapere potuerunt adversarii, quales in Ecclesia nunquam defuerunt, ex quo sacrificia Deo primi obtulerunt Abel et Cain (Gen. IV), scilicet falsi fratres, quibusve Scriptura dicit: Quia abierunt in via Cain (Jud. 11), quorum pressuram Apostolus quoque inter caetera pericula sua maxime gemit (II Cor. XI). Et quidem regalia repetita cito reddidit; sed quia novi, ut jam dictum est, principis electioni non interfuit, extunc illi suspectus erat. Unde et idem rex obtrectatoribus sancti pronius aurem praebebat, denique impacato semper eum odio persecutus est, donec a Domino redargui meruit paulo ante obitum sancti, quod in suo loco praesens narratio non praeteribit. Nunc memorabilium operum ejus ad laudem Domini miracula percurramus.