|
Non poterat hic Deus terribilis, qui tam cito abstulit spiritum
principum, et auxilio tam parvulo sublevavit gentem et locum, non
poterat hoc facere Verbum Dei, Verbum Deus, ut gens sua, locus suus
regnis omnibus imperaret; quomodo regnum Graecorum paulo ante ab
Alexandro Macedone dominabatur? Non poterat istud efficere, ut regnorum
mundi caput Hierosolymis haberetur, seu Machabaeis vincentibus seu
anterius regnante David, quem electione sua, secundum cor suum regem
posuerat Deus? Poterat plane, si voluisset de hujusmodi curare, plus
quam exigebat propositum ipsius. At vero propositum ejus non erat, ut
beati viri suae benedictionis haeredes in ista valle lacrymarum, in isto
loco, qui positus est eis ad flendum et esuriendum, et ad sanctae
paupertatis studium, jam subsilirent in equis et curribus, et in
gentibus more regum gentium potestatem haberent aut dominarentur. Sed
quid erat in proposito ejus? nimirum sanctos ejus et electos omnes in
hoc modo peregrinos esse vel exsules, et exspectare regnum ejus, cujus
rex vel imperator ipse Deus et Dominus est. Bene igitur secundum hoc
propositum suum contentus fuit Deus, tantillum suis praebere auxilium,
quatenus inter gentes gens unica, et locus unicus conservaretur, donec
ex ea Dei veritas, id est verbum promissionis adimpleretur. Ultra
cautelam hanc vel providentiam, gentem exsulem, filios peregrinorum
Abrahae, Isaac et Jacob, cur exaltaret, causam non habuit rex humilium
Deus, gentibus sive nationibus gentium, reges autem regum imperatores
habentibus, satis fuit illi genti, loco illi providere reges aut
principes, ut fuit David, ut fuerunt isti Machabaei, qualium praeliis
aut victoriis non quaereretur, ut ulla fieret pressura mundi, sed ut
defenderetur gens unde esset ventura salus mundi. Regnum autem et
imperium gentis illius super omnes gentes, quando vel quo tempore
consurgeret, providebat, sedens in throno ille apud Danielem Antiquus
dierum, qui venturo de illa gente Filio hominis jam porrigebat regnum,
et potestatem, ut omnes populi, tribus, et linguae serviant illi in
aeternum.
|
|