|
|
“Vir sive mulier, in cujus capite vel barba germinaverit lepra, videbit
eos sacerdos. Et si quidem humilior fuerit locus carne reliqua, et
capillus flavus solitoque subtilior, contaminabit eos, quia lepra
capitis ac barbae est: Sin autem viderit locum maculae aequalem vicinae
carni,”
|
|
etc., ut supra. Et ex hoc loco cognoscere licet quoniam non temere de
consuetudine cujusquam, praesertim quae bono possit animo fieri,
judicium proferri debeat. Tunc etenim in capite vel barba, quae
videlicet pars corporis non absconditur, nec adeo veste contegitur,
lepra germinavit aut germinasse putatur, quando talem quis consuetudinem
in publico Ecclesiae tenet, quae causam infidelitatis habet, vel habere
creditur. De hujusmodi, inquam, non temere judicandum est. Potest enim
evenire, ut quod tinea vel lepra capitis esse putatur, eo quod capilli
fluant, scabies aut calvitium sit, id est, ut quod a fideli vel sana
doctrina abhorrere dicitur, bono proposito et munda conscientia
teneatur, ut, verbi gratia, cum quis virginitati impensius favet, et
exinde opinio nata est quod conjugia damnet, vel cum fratri carnem
intemperantius manducanti detrahit, et exinde occasio se praebuit quod,
contra Apostolum, bonam Dei creaturam rejiciendam esse (I Tim. IV),
docere velit. Adducetur, inquit, ad sacerdotem, et res, eodem ordine quo
jam supra dictum est, diligenter examinabitur, atque rei veritate
comperta, si lepra est, immundus homo adjudicabitur; si scabies, lotis
prius vestibus, mundabitur; si calvitium, absque ulla interpositione
erit mundus.
|
|