CAPUT 45

“Ait enim: Vade, filius tuus vivit.”

Hoc denique unum idemque dictum, et vera de praesentibus prophetia est, et sicut ex servis suis idem regulus postmodum comperit, imperium vitae est. Constat vero, quia de minori miraculi hujus parte, id est de prophetiae veritate sancti Prophetae digne secundum legitimam probationem, de qua supra dictum est, magni habiti sunt. Verbi gratia: Samuel, quando dixit Sauli inventas esse a inas, et verum dixit, quas tamen ipse non invenit (I Req. X). Itemque Elias qui regi Achab multam pluviam mox affore dixit, et verum dixit, nec tamen illam opere suo, aut dedit aut fecit (III Reg. XVIII). Igitur cum incomparabiliter majus sit opus vitae, et virtutis, et potenti imperio facere, et vero verbo annuntiare, quam opus non suae virtutis, vero tantum verbo nuntiare, merito generationi malae et adulterae improperatur, quia sepulcra prophetarum honorabant, quos patres illorum occiderant et Dominum prophetarum verbis blasphemis inhonorabant, quem et implendo mensuram patrum suorum occisuri erant (Matth. XXIII). Quanta enim majora his ostendit illis opera et non crediderunt? Attamen regulus iste prophetiam simul et potentiam operis hujus diligenter investigans, seram licet fidem habuit. Sequitur enim:

“Credidit homo sermoni quem dixit et Jesus, et ibat.”

Credidit nunc interim sermoni ejus, paulo post comperta non sola virtute sermonis, sed et potentia loquentis, non solum sermoni ejus credidit, sed et in idipsum tanquam in Deum, Dei Filium credidit. Nam et hoc sequitur: