CAPUT XVII. Post Heliam et Helisaeum idem Verbum Dei aliis prophetis succedentibus non defecisse.

Translato Helia, qui erat currus Israel et auriga ejus, mortuoque Helisaeo, cui itidem aegrotanti dixerat Rex Israel:

“Pater mi, pater mi, currus Israel et auriga ejus (IV Reg. II),”

nihilominus cursum vel propositum tenuit suum Verbum Dei, Verbum omnipotens, quadrigas alias et aurigas alios ad suum ministerium substituens. Protinus namque exsurrexerunt alii praecones Verbi Domini, hi quorum etiam proprii exstant libri. Siquidem tunc exsurrexit in Israel Osee, in Juda Isaias ambo contemporales, sicut ex ipsorum titulis librorum agnoscere promptum est, qui ita se habent:

“Visio Esaiae filii Amos, quam vidit super Judam et Hierusalem, in diebus Oziae, Joathan, Achas, et Ezechiae regum Juda (Isa. I).”

“Verbum Domini, quod factum est ad Osee filium Beeri, in diebus Oziae, Jothan, Achas, et Ezechiae regum Juda, et in diebus Hieroboam filii Joas, regis Israel (Ose. I).”

Iste est Joas nepos Jehu, cujus in diebus mortuus est Helisaeus, et sicut praesens titulus habet,

“in diebus Hieroboam filii ejus prophetavit Osee. Haec idcirco dixerim ut palam constet Verbum Domini nullum de regibus illis excusatum aut excusabilem dimisisse, continuumque effecit prophetiae redarguentis cursum, pluresque prophetae prophetis quam reges regibus successerunt. Nam in diebus ejusdem Hieroboam, Amos quoque prophetasse et titulus indicat prophetiae, et illud maxime, quod ibidem scriptum est: Et misit Amasias sacerdos Bethel ad Hieroboam regem Israel, dicens: Rebellavit contra Amos in medio domus Israel, non poterit terra sustinere universos sermones ejus, haec enim dicit Amos: In gladio morietur Hieroboam, et Israel captivus migrabit de terra sua (Amos VII).”

Quid pulchrius? Quid sonorius hinc potest dici? Quod et Psalmista praedixit, et Apostolus succinit:

“Tu inquit, in principio, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt coeli. Ipsi peribunt, tu autem permanes, et omnes ut vestimentum veterascent, et velut amictum mutabis eos et mutabuntur, ut autem idem ipse es, et anni tui non deficient (Psal. CI).”

Ad Filium, quod est Dei Verbum, dictum hoc esse Apostolus meminit (Hebr. I). Terra juxta conditionem coeli, juxta fidei dignitatem fuerunt supradicti Helias et Helisaeus, sicut et David et Abraham, caeterique sancti, quorum in mentibus per fidem Deus sedit et habitavit, recte dicuntur coeli. Ejusmodi coeli perierunt, id est pertransierunt, quia mortales erant, et mortui sunt, et quandoque immutandi et renovandi sunt, qui sic inveteraverunt. Tu autem, o Verbum Domini, idem es et illis deficientibus non defecisti, nec deficies.