|
|
“Et similitudo animalium aspectus eorum quasi carbonum ignis ardentium,
et quasi aspectus lampadarum. Haec erat visio discurrens in medio
animalium, splendor ignis, et de igne fulgur egrediens.”
|
|
Bona similitudo animalium, bonum utrobique habens effectum, hinc
comburens quasi aspectus carbonum ardentium, illinc illuminans quasi
aspectus lampadarum. Nihil verius, nihil Christianae fidei certius atque
constantius. Quid enim consequimur, tendendo in aspectus hujusmodi
animalium? Quid accipimus credendo in unum Jesum Christum Dei Filium, de
Spiritu sancto ex Maria Virgine conceptum et natum, deinde passum,
crucifixum, mortuum ac sepultum, deinde a mortuis tertia die propria
virtute suscitatum, deinde super coelos elevatum usque ad paternae
majestatis consessum? Quid, inquam, vultus istos aspicientes, ista
credentes et confitentes consequimur vel accipimus? Nimirum geminum
Spiritus sancti donum, quorum alterum et primum remissio est peccatorum,
alterum et secundum diversarum est distributio gratiarum. Primo namque
vultuum istorum intuitu, id est prima Christi confessione, dum
baptizamur, remissionem peccatorum accipimus, et illic aspectus
animalium sic nobis est,
|
“quasi carbonum ignis ardentium;”
|
|
comburuntur enim atque consumuntur illic omnes sordes praecedentium
delictorum. Deinde secundo vultuum eorumdem intuitu, cum impositionem
manuum accipimus, divisiva singulis gratia tribuitur, prout vult
Spiritus sanctus, atque illic nobis sunt
|
“quasi aspectus lampadarum.”
|
|
Lucet enim proximus quisque nostrum in gratia quam accepit, alius in
fide, alius in sermone sapientiae vel scientiae, alius in operatione
virtutum (I Cor. XII). Bona igitur et operosa
|
“similitudo aspectus animalium.”
|
|
Quid porro vel quomodo erat, imo quae est
|
“haec visio discurrens in medio quatuor animalium splendor ignis, et de
igne fulgur egrediens?”
|
|
Profecto splendor serenam lucis pulchritudinem, fulgur egrediens
molestum affert timorem. Ergo
lucida est serenitas charitatis,
severitas est timoris Dei. Et ordine quidem vel actu prior est amor,
posterior vero timor. Igitur quia ex uno eodemque animalium istorum
contuitu et ignis splendet charitatis, et poenalis egreditur fulgur
timoris, quem perfecta charitas foras mittit (I Joan. IV), recte dictum
est,
|
“haec erat visio discurrens in medio quatuor animalium?”
|
|
Nam quandiu in hoc mortali corpore sumus, singulis nostrum visio talis
discurrit, dum anima Dei et supernae gloriae contemplatrix, nunc amore
dilatatur, nunc timore constringitur ex uno eodemque igne coelestis
desiderii. Nam etsi multum in charitate profecit, quae perfecta servilem
timorem foras mittit, attamen illo timore non caret, de quo scriptum
est:
|
“Timor Domini sanctus, permanens in saeculum saeculi (Psal. XVIII).”
|
|
Hic timor diligentem, etiam reverentem et religiosum facit, non jam
quidem servientem in timore, attamen exsultantem cum tremore, quia
quamvis diligat et diligendo exsultet, nemo tamen scit utrum amore an
odio dignus sit (Eccle. IX). Et siquidem scit, juxta illud:
|
“Ipse Spiritus testimonium reddit spiritui nostro, quod sumus filii Dei
(Rom. VIII),”
|
|
non tamen scire praesumit, sed sciens quodam modo nescit, et nesciens
aliquo modo scit.
|
|