|
Amplius autem, post passionis et mortis laborem, in illo sabbato suo
requievit Deus. Deus enim erat in Christo, et quia propter personae
unitatem congrue Deus laborasse dicitur, ubi laboravit, et usque ad
mortem fatigatus est Christus, pulchre requievisse Deus dicitur, ubi
exempta corpori per crucem sabbatizavit anima, de qua nunquam recessit
semel assumptum Verbum Deus. Tunc ergo Deus in sabbato suo requievit ab
operibus suis, quando Deus et homo Christus, et secundum animam in
secreto divinitatis, et secundum corpus in sepulcro terrae requievit.
Delectat valde illa Dei dispositio, sex diebus operantis in sudore
passionis, et septimo deposita carne requiescentis. Nam sicut evangelica
fideliter narrat historia, primo dierum, id est die Dominica in
civitatem Hierusalem passurus introivit; secundo et tertio mitis agnus,
inter lanistas crudelissimos, juges insidias pertulit, quarto a
discipulo suo traditus est, quinto testamentum scribens filiis,
haereditatem corporis et sanguinis sui delegavit; sexto moriendo, suum
omne opus acri cum labore consummavit; septimo in sepulcro requievit, et
in illa aetate quam dicimus septimam, usque ad primam Sabbati cum beatis
spiritibus sabbatizavit, deinde resurgendo a mortuis, jam in octava est,
id est in gloria immortalitatis et incorruptionis. Maxime ergo illo
respicientes dicamus cum Apostolo, quia qui ingressus est in requiem
ejus, etiam ipse requievit ab operibus suis, sicut et a suis Deus (Hebr.
IV). Etenim illo labore suo, et illa requie sua requiem nobis acquisivit
Deus et Dominus noster Jesus Christus, ut deposita carne, mox in septima
requiescamus, donec resurrectione carnis celebrata, jam in octava
regnemus.
|
|