|
(CAP. XIII.)
|
“Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Homo in cujus carne et
cute ortus fuerit diversus color sive pustula, aut quasi lucens
quidpiam, id est, plaga leprae, adducetur ad Aaron sacerdotem, et ad
unum quemlibet filiorum ejus,”
|
|
etc. Manifesta quidem legis hujus littera est. Sed quare haec talia
Dominus Deus ad Moysen locutus est? Nunquid illi tam grandi curae fuit
conspicere lepram humani corporis, lepramque domestici parietis? Quid
enim praeter peccatum immundum est illi? Nunquid contra morbos corporum,
et non potius contra vitia animorum.
|
“Deus judex fortis gladium suum vibravit, arcum suum tetendit et paravit
illum? (Psal. VII).”
|
|
Ergo quod de sacrificiis brutorum animalium, idem de lege leprarum in
hac parte sentiendum est. Nam sicut alio jam in loco, cum testimoniis
propheticis diximus, non idcirco ejusmodi sacrificia Deus disposuit,
quod carnes taurorum manducare, aut sanguinem hircorum potare haberet,
sed quia sponte talibus Aegyptia consuetudine inhiabant, et inniberi non
poterant filii Israel. Idcirco sic disposita sunt ut veri sacrificii,
quo delectatur Deus, saltem umbram vel figuram ordo illorum gereret. Ita
plane non idcirco de lepra vitanda Deus legem dat, quod ipse corporum
infirmitates abhorreat, sed quia sensus hominis, quamlibet sapientis,
sensus, inquam, exterior, id est, visus vel tactus, hujusmodi plagam
pene naturaliter exhorrescit, nisi quem vera misericordia, vel charitas
non ficta ad compatiendum vel commiserescendum erudivit. Idcirco leprae
discutiendae, atque vitandae legem talem posuit, cujus umbra vel figura
spiritualis homo de spiritualibus debeat infirmari. Itaque, quia fieri
potest, et saepe factum est, ut in domo munditiae quae est Ecclesia Dei,
lepra immundissima, lepra haeretica nasceretur, recte postquam de non
admittendis immunditiis mystice lex data est, datur etiam de illis
ejiciendis in quibuscunque, post agnitionem veritatis, apostatica vel
haeretica immunditia suborta esse deprehenditur.
|
|