LIBER SEXTUS.
Index
CAPUT PRIMUM. De Parasceve.
CAPUT II. Cur hac die missa non cantetur.
CAPUT III. Quod celebritas nostrae redemptionis a feria sexta ad Dominicam transferatur.
CAPUT IV. Cur hora nona convenimus adorare crucem.
CAPUT V. De officio vel ordine adorandae crucis.
CAPUT VI. Cur hac die legitur passio secundum Joannem.
CAPUT VII. Cur evangelista suum interposuit testimonium.
CAPUT VIII. Quod singula eorum, quae Dominus passus est, aliquid mystice significent.
CAPUT IX. Quid crucis figura significet.
CAPUT X. Quid significet, quod aceti poculum cum gustasset, noluit bibere.
CAPUT XI. Cur chlamidem coccineam circumdari sibi permiserit.
CAPUT XII. Cur arundinem in manu acceperit.
CAPUT XIII. Cur spineam coronam gestaverit.
CAPUT XIV. Cur sua crura frangi noluerit.
CAPUT XV. Cur sanguinem et aquam de latere suo fuderit.
CAPUT XVI. Cur ne solus sanguis, nec sola aqua de latere ejus exivit, vel cur aqua sanguini sociata sit.
CAPUT XVII. Cur hac die solemnes fiant orationes pro statu Ecclesiae.
CAPUT XVIII. Cur pro Judaeis genua non flectimus.
CAPUT XIX. Cur ab his, qui crucem apportant, cantetur:
CAPUT XX. Quid significet quod crux hactenus operta nunc discooperitur.
CAPUT XXI. Item de cruce.
CAPUT XXII. Cur pridie Dominicum corpus in hodiernum diem reconditum sit.
CAPUT XXIII. De eo quod duo presbyteri corpus Dominicum de loco, quo pridie reconditum fuerat, deferant, et quod dicitur super illud oratio Dominica tantum.
CAPUT XXIV. Incipit de Sabbato sancto.
CAPUT XXV. Cur hoc Sabbatum vocetur sanctum.
CAPUT XXVI. Quot vel quibus ex causis praefulgeat paschalis solemnitas.
CAPUT XXVII. Cur Pascha non celebretur ante plenilunium, quod primum occurrit post vernum aequinoctium.
CAPUT XXVIII. De cereo.
CAPUT XXIX. Quid cereus significet.
CAPUT XXX. Cur diaconus cereum benedicat.
CAPUT XXXI. Cur ad benedicendum cereum quoque portat incensum.
CAPUT XXXII. Cur dicatur, vel sit sacrificium vespertinum.
CAPUT XXXIII. De baptismo.
CAPUT XXXIV. Quomodo, vel quid per baptismum mors Christi operetur in nobis.
CAPUT XXXV. Quod juxta sententiam Domini nullus unquam, nisi renatus ex aqua et Spiritu sancto, regnum Dei introierit, et quod illa hora, qua Dominus noster sanguinem et aquam de latere suo fuderit, universa Ecclesia, quae jam erat vel fuerat ab origine mundi usque ad latronem, qui in cruce confessus est, baptizata sit.
CAPUT XXXVI. Cur nulli veterum sanctorum sua tristitia suffecerit, ut per eam illic, unde primus homo lapsus est, posset restitui absque baptismo sanguinis Christi.