VERS. 14.

“Justitia,”

inquit,

“indutus sum,”

et non ita, ut partem mei aliquam peccato nudam relinquerem, sed

“et vestivit me,”

subaudi eadem justitia,

“sicut vestimento,”

quia videlicet

“sicut vestimento,”

cum vestior, ex omni parte circumdor, sic justitiam observavi, ut non hinc peccato fores obstruerem, et aliunde aditum panderem.

“Indutus sum, inquam, justitia, sicut vestimento, et sicut diademate judicio meo,”

subaudi ornavi vel coronavi me scilicet quotidie quid Deo, quid proximo deberem solerter inspiciens, sicut scriptum est:

“Cogitationes justorum judicia (Prov. XII).”

Quae judicia recte diademati comparantur, videlicet quia per magni operis gloriam ad aeternae retributionis ducunt coronam,