VERS. 4.

“Nunquid oculi carnei tibi sunt,”

id est, non valentes interius hominis pervidere spiritum, videlicet, ut non me agnoscas nisi alienis accusationibus publicatum?

“Aut sicut videt homo,”

scilicet tentando et inquirendo.

“ita et tu videbis?”

tu, inquam, qui me perfecte et ante tempora scisti?