LIBER SECUNDUS


PROEMIUM

Magna valde, et nihilominus justa judicia Domini maximam circa gentem Israeliticam admiranda sunt, quia videlicet gens illa, sicut pro parte electorum cunctis insignior, ita pro parte reproborum, cunctis coram Deo et coram hominibus facta est vilior, damnata tam in praesenti quam in futuro saeculo, et haec judicia sunt quidem digne admiranda, sed non nimis importune scrutanda. Scriptum est enim:

“Et qui nimius scrutator est majestatis, opprimetur ab ea (Prov. XXV),”

quis porro nimius scrutator majestatis est judicandus, nisi qui extra quam debet majestatem scrutatur? Certus quippe est locus, in quo tantummodo illam scrutari nobis conceditur, qui videlicet locus sancta Scriptura est. In illa et per illam tantummodo licere nobis judicia Domini scrutari, Psalmista testatur, cum dicit:

“In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui (Psal. CVIII):”

addendo namque oris tui, contentum se esse indicat auctoritate vel testimonio Scripturae sacrae, quam utique locutum est os Domini, et quis extra illam judicia Domini scrutatur, nisi qui proprii cordis suspicionem testatur? Talis utique scrutator majestatis nimius est, unde et oppressus ab ea, diversas et contrarias incurrit haereses. Contenti igitur competenti loco, mentem benevolam auremque attentam divinae auctoritatis vocibus accommodemus. Quae profecto de oraculo sancti Spiritus cum admiranda subtilitate taliter proferuntur.