|
|
“Et factum est praelium magnum in coelo, Michael et angeli ejus
praeliabantur cum dracone. Et draco pugnabat et angeli ejus, et non
valuerunt, neque locus inventus est eorum amplius in coelo.”
|
|
Magnum et mirabile in conspectu animae Joannis talium imaginum
spectaculum, mirabilis sensus sive animae ejus habitus, quem concipere
poterat spectando talia vel tanta, tamque honorifica signa mirabilium
secretorum. Vix summam admirationis somniare vel meditando nobismetipsis
imaginare possumus, videlicet admirabili cum horrore illud persensisse.
Quam invitus draco ille diabolus de templis et aris vel simulacris
gentium pelleretur: quod fieri coeptum est, ubi raptus est filius ille
ad Deum et thronum ejus. Dixit enim mox ascensurus:
|
“Euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni creaturae. Qui
crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit (Marc. XVI; Matth. XII;
Luc. XI).”
|
|
Quod idem erat ac si diceret: Euntes fortem illum armatum a me jam
victum de atrio suo propellite, draconem illum diabolum a me func
ligatum, imo et quasi hamo captum, et in sudibus nares perforatum,
circulo in naribus, et armilla in maxilla perforata constrictum de
templis et aris extrahite, ut vasa ejus traham ad me, sicut praedixi:
Quia si
|
“exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum (Joan. XII).”
|
|
Inde terrifici sonitus persecutionum per orbem universum, quarum erat
signum hoc praelium imaginarium, praelium magnum.
|
“Factum est, inquit, praelium magnum.”
|
|
Ubi?
Per quod significabatur Ecclesia, terra longe altior, terrenis hominibus
et terrena sapientibus longe superior, cujus
|
“est in coelis conversatio (Philipp. III).”
|
|
Non enim jam Ecclesia, postquam raptus est Filius ejus ad Deum et ad
thronum ejus, pugnare dignaretur in terra, quod antea licito facere
solebat, quando propter terram, propter terrena bona, sancti reges et
prophetae armis materialibus multa gesserunt praelia. Nunc alius erat
causae status, et alius perfectae intentionis affectus, contemnere
terram et appetere coelum, cohibere manus et liberare linguam eruditam,
offerre gladiis carnem et verbo defendere fidem. Pugnabat itaque in
coelo. Quomodo autem draco erat, vel pugnabat in coelo? In coelo nimirum
erat arbitratu suo, videbaturque sibi
|
“similis Altissimo (Isa. XIV),”
|
|
cum exhiberetur ei quasi divina religio, et a miseris gentibus, quas
seduxerat, coleretur pro Deo. Itaque et ipse pugnabat quasi in coelo,
dum contenderet haberi pro coelesti Deo. Propterea nemo fere est qui
nesciat draconem istum in aere vagari, et permissam usque ad tempus
judicii exercere potestatem, ipsumque aerem usitato in Scripturis more
coelum dici, ut illic:
|
“Volucres coeli et pisces maris (Psal. VIII).”
|
|
In isto coelo, id est in aere, nos quoque usque hodie contra illum
pugnam habemus, sicut et Apostolus ad Ephesios scribens loquitur:
|
“Non est nobis colluctatio adversus carnem et sanguinem, sed adversus
principatus et potestates et rectores mundi tenebrarum harum, adversus
spiritalia nequitiae in coelestibus Ephes. VI). ”
|
|
Sunt ergo spiritalia nequitiae, scilicet draco iste et angeli ejus, in
coelestibus, non ubi sidera disposita effulgent et sancti angeli
commorantur, sed in hujus aeris infirmi caliginoso habitaculo, ubi et
nebula conglobatur. Et tamen scriptum est quod
|
“cooperit coelum nubibus (Psal. CXLVI),”
|
|
ubi et aves non volitant, et tamen dicuntur volatilia coeli. In his ergo
coelestibus, non in illa superiore tranquillitate coelestium habitant
isti nequissimi spiritus, contra quos nobis colluctatio spiritalis
indicitur, ut, devictis angelis malis, illo praemio perfruamur, quo
angelis bonis incorrupta aeternitate sociemur. Unde alio loco idem
Apostolus, cum significaret tenebrosum diaboli principatum,
|
“secundum spiritum, inquit, mundi hujus, secundum principem potestatis
aeris, qui nunc operatur in filiis infidelitatis (Ephes. II).”
|
|
Quod ait hic,
|
“principem potestatis aeris,”
|
|
hoc illic dixit,
|
“spiritalia nequitiae in coelestibus.”
|
|
Igitur et juxta litteram sic recte intelligitur, quod praelium
imaginarium in isto coelo, id est aere, Joannes fieri viderit, in
significationem ejus praelii, quod de templis et aris, imo et de
cordibus hominum diabolus jam coeperat ejici, cujus videlicet praelii
finis erit, ut mittatur in ignem aeternum draco iste cum angelis suis
(Matth. XXV), atque ita fiat quod subjectum est:
|
“Et non valuerunt, neque locus inventus est eorum amplius in coelo.”
|
|
In coelo, inquam, non tantum quod est spiritalis vel coelestis fidelium
hic peregrinantium conversatio, sed nec in aere isto in quem detrusus
est, detrudendus iterum in tartarum illo judicii die magno et tremendo.
Sed jam ipsa verba ordine prosequamur.
|
“Michael, inquit, et angeli ejus praeliabuntur cum dracone: et draco
pugnabat et angeli ejus.”
|
|
Nusquam in tota serie Scripturarum ante illum saepe dictae mulieris
partum Michael archangelus pugnasse cum dracone, eumque vicisse legitur,
quia videlicet nondum draconis ejusdem caput, ut vinci posset ab
angelis, contriverat ille mulieris filius, quod nunc fecit, et faciendo
raptus est ad Deum et ad thronum ejus. Unde et illi in Psalmo canitur:
|
“Tu contribulasti capita draconum in aquis. Tu confregisti capita
draconis (Psal. LXXIII).”
|
|
Et quidem plura leguntur in Scripturis anteacta pro hominibus insignia
angelicae fortitudinis. Exempli gratia, ut illic:
|
“Factum est igitur in nocte illa, venit angelus Domini, et percussit in
castris Assyriorum centum octoginta quinque millia (IV Reg. XIX; Isa.
XXXVII).”
|
|
Verum hoc et caetera huic similia fieri non erat pugnare angelos bonos
adversus angelos malos pro hominibus impiis ad pietatem convertendis,
sed erat angelos bonos ad impiorum hominum perditionem malorum angelorum
servitio uti, testante Psalmo cum dicit:
|
“Misit in eos iram indignationis suae, indignationem et iram et
tribulationem, immissiones per angelos malos (Psal. LXXVII).”
|
|
Hic non ita est. Mali angeli non immittuntur ut homines impii
occidantur, sed contra malos angelos a bonis angelis praelium
committitur, ut homines ab impietatis errore liberentur. Quomodo
praelium hoc gestum est, aut geritur? Quibus vel qualibus armis acies
illae utuntur? Et quidem in illa visione Joannis hujus armorum
materialium quasdam similitudines videri potuisse non dubitamus, sed
angeli sive boni sive mali, cum sint spiritus, corporali sive materiali
armatura non induuntur. Attamen draco ille quod natura non habuit arte
maligna sibi assumpsit, scilicet omne genus armorum quibus bella
geruntur inter homines, et homicidia peraguntur, scilicet gladios regum
et imperatorum, secures consulum, et vincula carceresque judicum et
omnia omnino genera tormentorum. Primus quem Romae invasit, sive
arripuit, Neronis gladius exstitit, et in illo pugnavit. At vero Michael
et angeli ejus econtra praeliantes, nihil de hujusmodi genere armorum
habuerunt aut quaesierunt, sed ut
|
“sunt administratorii spiritus, in ministerium missi propter eos qui
haereditatem capiunt salutis (Hebr. I),”
|
|
commilitonibus suae partis hominibus Christianis, qui sunt vel erant de
semine illius magnae mulieris, signa miraculorum ab Jesu Christo per
Spiritum sanctum data ministraverunt, praesentes illis et cooperantes ad
curandos infirmos, ad suscitandos mortuos, assistentes piis martyribus,
in tormentis et aculeis colloquentes illis, et colloquio suo consolantes
et refoventes illos in carceribus et vinculis, religantes etiam angelos
draconis, et extrahentes de antiquis templorum simulacris, quae omnia
sic esse facta non ignorat quisquis sanctorum martyrum, sive apostolorum
gesta legit. Exempli gratia? Ubi agonizanti in aculeo martyri miles
adhuc gentilis dicit:
|
“Video ante te juvenem pulcherrimum stantem cum linteo extergentem
membra tua. De qua re adjuro te, per Christum qui ad te misit angelum
suum, ne me derelinquas.”
|
|
Nunquid illic tantum, ubi visibiliter apparuerunt, sancti angeli piis
martyribus praesentes fuisse credendi sunt? Imo et ubi visibiliter non
apparuerunt, praesentes semper affuerunt, compatientes patientibus,
adhaerentes laborantibus, vulnera dinumerantes, sanguinem profluentem
metientes, responsa singulorum conscribentes, et inter haec omnia,
preces gemitusque morientium, aureo thuribulo velut incensa multa
concremans ante oculos Domini Dei, et illius qui raptus fuerat ad
thronum ejus filii victoriosi, perferebat Michael. Hoc modo cum dracone
praeliabatur Michael et angeli ejus. Caeterum armis materialibus ad
defensionem sui pars ista nihil agere moliebatur, cum totae interdum
legiones martyrum prosternerentur, arma tenentes militaria, quibus ad
defensionem reipublicae fideliter sese ac fortiter accinxerunt, quae
tamen in causa fidei Christianae ullatenus attrectare despiciebant. Unde
verissime propheta cum dixisset:
|
“Jugum enim oneris ejus, et virgam humeri ejus, et sceptrum exactoris
ejus superasti,”
|
|
addidit,
|
“sicut in die Madian (Isa. IX),”
|
|
videlicet quando mirabili genere pugnandi Gedeon cum trecentis viris
Madian superavit. Quomodo? Intra lagenas missae sunt lampades,
confractis vero lagenis ostensae sunt lampades, quarum coruscante luce
hostes territi in fugam versi sunt (Judic. VII). Designatus est in tubis
clamor praedicationis, in lampadibus claritas miraculorum, in lagenis
fragilitas corporum, quorum despecta salute martyres hostes suos
moriendo prosternerent, eorumque gladios non armis et gladiis, sed
patientia superarent. Nimirum hujusce praelii complices, esse, imo duces
et principes Michaelem et angelos ejus jure delectabat. Draco et angeli
ejus materialibus quoque, ut jam dictum est, armis pugnabant, et illius
sexti capitis, scilicet Romani regni, diadema cruentum caede
Christianorum, et abundantia sanguinis imbutum, quoties se in pugnam
excutiebat, toties orbem terrarum sanguine compluebat.
|
“Et non valuerunt, inquit, neque locus inventus est eorum amplius in
coelo.”
|
|
Quid non valuerunt? Nimirum contra fortioris Michaelis et angelorum ejus
fortitudinem diutius stare, quin foras ejicerentur cum illo suo principe
rufo dracone, sicut ille filius mulieris praedixerat:
|
“Nunc princeps hujus mundi ejicietur foras (Joan. XII).”
|
|
Ita namque foras ejectus est, ut in locis in quibus sordes ejus
computruerant religio Christiana floreret, in templis in quibus idolum
cujusque turpitudinis stererat crux Christi splendesceret, ut per ora
quae Jovem adulterum cantitare solita fuerant nomen Christi et laus
sanctae Trinitatis cum gloria personaret. Hoc est quod ait:
|
“Neque locus inventus est eorum amplius in coelo.”
|
|
Quod idem est ac si diceretur: Neque relictus est illi locus in quo
exhiberetur ei coelestis vel divina religio. Futurum autem est ut, sicut
jam supra dictum est, nec in isto illi vacet comparere coelo aerio.
Eousque praelium protenditur, donec in profundum inferni,
praecipitetur (Job XL), non ultra, saltem ad hoc coelum, ascensurus.
Unde adhuc sequitur:
|
“Et projectus est draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur
diabolus et Satanas, qui seducit universum orbem, projectus est in
terram, et angeli ejus cum illo missi sunt.”
|
|
Nam
|
“projectus est in terram,”
|
|
id est, perdita grandi aestimatione qua coelum sibi obtinere videbatur,
dum coleretur ut Deus, amisso electorum populo, in quo coelo suo jam
inhabitat Deus, eos tantum nunc possidet, qui pertinaciter terram
diligendo, ipsi terra sunt, tandemque cum illis et angelis suis mittetur
in ignem aeternum. Nimirum quando sic projicitur, tunc melius
cognoscitur ab eis quorum de cordibus eijcitur, vel quibus videntibus
praecipitatur. Recte ergo nunc tandem nominibus et proprietatibus suis
idem draco describitur, cum dicitur:
|
“Et projectus est draco ille magnus, serpens antiquus qui vocatur
diabolus et Satanas, qui seducit universum orbem.”
|
|
Nam quasi quaereres, quis est ille draco magnus? addidit dicens,
ac si diceret: Draco tam magnus ipse est ille serpens, qui in tempore
antiquo quando factus est primus homo, serpentem animantem ingressus,
per os ejus locutus est, et inde serpens dici meretur, quia per
serpentem, quem ingressus est, opus iniquitatis et malitiae operatus
est, decipiendo plasma Dei, in eo quod ait:
|
“Comedite et eritis sicut dii (Gen. III).”
|
|
Item quasi quaereres quod est nomen ejus, addidit,
|
“qui vocatur diabolus et Satanas.”
|
|
Diabolus deorsum fluens, Satanas adversarius interpretatur, utrorumque
vocabulorum causae notae sunt. Diabolus namque, id est deorsum fluens,
idcirco dicitur, quia de coelo per superbiam cadendo (Isa. XIV) deorsum
fluxit, periitque peccator a facie Dei sicut fluit cera a facie ignis
(Psal. LXXVII). Satanas, id est adversarius, idcirco dicitur, quia sic
quoque de coelo lapsus, Deo creatori adversari non desinit. Adhuc enim
tanquam parum sit aut fuerit quod dixit:
|
“Similis ero Altissimo (Isa. XIV),”
|
|
altius per tumorem extollitur, testante Apostolo cum de illo perditionis
filio, in quo iste diabolus erat, ita loquitur:
|
“Homo peccati, filius perditionis, qui adversatur et extollitur supra
omne quod dicitur Deus, aut quod colitur (II Thess. II).”
|
|
In quo Satanas iste adversatur? In eo videlicet quod loquitur mendacium,
ut decipiat creaturam, ad faciendum secundum adulterium, ostendens se
tanquam sit Deus, atque ita diabolus ipse pro Deo, tanquam adulter pro
viro legitimo suscipiatur. Sequitur ergo -
|
“Qui seducit universum orbem.”
|
|
Quo enim vel unde seducit vel abducit orbem universum, nisi a cultu Dei
debito ad cultum suimet indebitum? Hic talis
|
“projectus est in terram,”
|
|
ut videlicet solus Deus suum coelum, id est mentes intimas et religionem
publicam possideat electorum omnium, ille autem solam possideat terram,
id est perditorum hominum vitam omni modo terrenam, de qualibus ad Deum
initio seductionis locutus est Deus:
|
“Terram comedes cunctis diebus (Gen. III).”
|
|
Terrae ejusmodi portio praecipua sunt Judaei, qui quasi aemulando terram
crucifixerunt Deum coeli, loquentes cum astutia maligni hujus serpentis,
quemadmodum in persona ejusdem Christi Psalmus dicit:
|
“Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur, et in iracundia terrae
loquentes, dolos cogitabant (Psal. XXXIV).”
|
|
Nempe quasi justae iracundiae causam pergrandem sibi finxerunt, quando
velut pavitantes et tremebundi dixerunt:
|
“Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, et venient Romani et
tollent nostrum locum et gentem (Joan. XI).”
|
|
Itaque et istos terram suam serpens comedit, completa prophetia cantici
Deuteronomii quae dicit:
|
“Dentes bestiarum immittam in eos cum furore trahentium super terram
atque serpentium (Deut. XXXII).”
|
|
Sequitur:
|
“Et audivi vocem magnam de coelo dicentem: Nunc facta est salus et
virtus, et regnum Dei nostri, et potestas Christi ejus, quia projectus
est accusator fratrum nostrorum, qui accusabat illos ante conspectum Dei
nostri die ac nocte. Et ipsi vicerunt illum propter sanguinem Agni, et
propter verbum testimonii sui, et non dilexerunt animam suam usque ad
mortem. Propterea laetamini, coeli, et qui habitatis in eis.”
|
|
Vox illa magna quam iste in spiritu audivit, concentus iste publicus,
quo coelum Dei, id est Ecclesia, per totum orbem hodie laudes canit,
concinentibus, imo praecinentibus angelis gloriam Deo in excelsis (Luc.
II), secundum propheticam concessionem psalmi dicentis Deo Altissimo:
|
“Omnis terra adoret te, et psallat tibi, psalmum dicat nomini tuo (Psal.
LXXV).”
|
|
Et subinde:
|
“Benedicite, gentes, Deum nostrum, et auditam facite vocem laudis ejus
(ibid.).”
|
|
Vis igitur audire, et scire qui fructus, quaeve utilitas ex eo
provenerit, quod ille draco magnus, ille serpens antiquus, diabolus et
Satanas, projectus est in terram cum angelis suis. Dicunt magna voce
cantores gratiae Dei, laudatores operum Christi Filii Dei:
|
“Nunc facta est salus, et virtus et regnum Dei nostri, et potestas
Christi ejus.”
|
|
Unde constat ita factum esse?
|
“Quia projectus est, inquiunt, accusator fratrum nostrorum, qui
accusabat illos ante conspectum Dei nostri die ac nocte.”
|
|
Ergone antequam ille projiceretur in terram, non erat salus, et non erat
virtus? Non erat regnum, non erat potestas Dei nostri et Christi ejus?
Non utique salus erat, sed perditio et mors; non erat virtus, sed
infirmitas et corruptio non erat in hominibus regnum Dei nostri, sed
regnum peccati et mortis, non erat potestas Christi ejus, sed potestas
principis tenebrarum, qui in hoc mundo principabatur. Non erant haec
omnia facta, sed futura, vel facienda promittebantur, et paucos in lege
veteri spes ista consolabatur. Quando autem raptus ad Deum et ad thronum
ejus ipsa passione et resurrectione qua rapiebatur, et transibat ex hoc
mundo ad Patrem, perditionem, et mortem, corporum quoque mortalium
corruptionem destruit, tunc
|
“facta est salus et virtus.”
|
|
Salus, id est remissio peccatorum nostrorum, quae est resurrectio
animarum; et virtus, id est reformatio resurgentium corporum nostrorum.
Tunc, inquam, et extunc
imo facti sumus nos regnum Dei nostri, et facta est potestas Christi
ejus in coelo, et in terra, quemadmodum non ante, sed postquam
resurrexit ipse astruens:
|
“Data est, inquit, mihi omnis potestas in coelo et in terra (Matth.
XXVIII).”
|
|
Recte igitur quia projectus est ille Satanas, ita cantatum est. Quare
autem vel unde ille Satanas
dictus est aut dici debet? Videlicet quia tenebat chirographum decreti
adversum nos, quod nobis contrarium erat, in quo peccatum Adae scriptum
erat, cujus nos recitatione semper accusabat, confidens ac jactabundus,
quod illo chirographo teste genus humanum jure esset possessio sua.
Verum ubi projectus est, ibi chirographum illud perdidit, quemadmodum
Apostolus dicit:
|
“Convivificavit nos Deus cum Christo donans nobis omnia delicta, delens
quod adversus nos erat chirographum decreti quod erat contrarium nobis,
et ipsum tulit de medio affigens illud cruci, et exspolians principatus
et potestates traduxit confidenter, palam triumphans illos in semetipso
(Col. II).”
|
|
Quo facto irruerunt super eum, videlicet draconem magnum vulneratum,
sicut in Psalmo canitur:
|
“Tu humiliasti vulneratum superbum (Psal. LXXXVIII).”
|
|
Irruerunt, inquam, sancti apostoli et martyres, sicut praesens quoque
praelium testatur, adjuvantibus Michaele et angelis ejus, magnum
concidentes adversarium et de victoria Christi in suo pariter et ejus
sanguine triumpharunt hoc est quod nunc cantantes illi coelestes dicunt:
|
|