|
Psalmus sexagesimus octavus, amplius ad idem negotium operatur, quo et
ipsum caput nostrum inducitur, sic orans pro suis tribulationibus
exterioribus, quomodo quemque suorum orare vult pro tentationibus suis
interioribus.
|
“Salvum me fae, inquit, Deus, quoniam intraverunt aquae usque ad animam
meam. Infixus sum in limo profundi, et non est substantia. Veni in
altitudinem maris, et tempestas demersit me.”
|
|
Haec namque et caetera orando, suis inter vitia periclitantibus,
exemplum orandi se dare innuit cum dicit:
|
“Videant pauperes et laetentur, quaerite Deum, et vivet anima vestra,
quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.”
|
|
Unde bene hunc habet titulum psalmus hic:
|
“In finem pro his qui commutabuntur; psalmus David.”
|
|
Et est sensus: Hic psalmus agit pro his qui commutandi sunt in
conformitatem Christi, ita ut sint euntes in finem, id est in omnimodam
perfectionem
|
|