CAPUT XXVI. De eo quod dictum est:

“Manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum,”

et quod ancilla videntis non faciem, sed posteriora vidit.

Hic, inquit, erit ferus homo. Manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum, et e regione omnium fratrum suorum figet tabernacula. Hoc de illo quem tunc Agar in utero gestabat palam intelligi est, quia his dictis significatum est, semen ejus habitaturum esse in eremo, id est, in Sarracenos vagos, incertisque sedibus, qui universas gentes, quibus desertum ex latere jungitur incursant, et impugnantur ab omnibus. Porro ille jam dictus carnalis populus, qui fide Abrahae vacuus, de carne Abrahae gloriatur, quam ferus sit, feritate qua non tam leoni nobili, quam stulto sit onagro comparabilis, totus orbis audivit, quia vere manus ejus contra omnes: et manus omnium contra eum, maxime ex quo dictum est, vel certe impletum, quod fuerat dictum: Ejice ancillam et filium ejus. Ex tunc enim maxime universas gentes odit, et multo amplius ex tunc vesanit propter filium liberae, primogenitum, scilicet Christum, qui gentilem populum eadem libertate qua liber ipse est liberavit. Unde Apostolus ait: Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus est, persequebatur eum qui secundum spiritum, ita et nunc (Gat. IV). Quandiu potuit, et quantum potuit, persecutus est: jam vero non valens, adhuc tamen blasphemare audet. Vocavit autem nomen Domini, qui loquebatur ei, dicens: Tu Deus, qui vidisti me. Dixit enim: Profecto, hic vidi posteriora videntis me. Propterea appellavit puteum illum, Puteum viventis et videntis me. Quia Dominus in angelo loquebatur, idcirco dictum est: Vocavit nomen Domini qui loquebatur. Quare autem non vidit faciem, sed posteriora videntis? Videlicet, quia non facie, sed in posterioribus desiderabat gaudere videntis. Per posteriora namque Domini, terrena vel transitoria: per faciem recte intelliguntur coelestia vel aeterna. Et profecto nulla coelestia promissa, verbi gratia, qualia de libera dicta sunt: Et dabo tibi ex ea filium cui benedicturus sum, et statuam pactum meum ad eum, et his similia. Nulla, inquam, talia audierat, quae se exauditam esse sciebat, unde et filio suo nomen Ismael, quod interpretatur auditio Dei, impositura erat. Terrenum est omne quod audierat, scilicet: Multiplicabo semen tuum: et non numerabitur prae multitudine, et hic erit ferus homo, etc. Recte ergo ancilla, videntis non faciem, sed posteriora vidit. Sic et Synagoga illius populi, qui secundum carnem natus est, nequaquam faciem Domini, sed posteriora vidit, quia videlicet interiora sanctae legis, ubi fulget facies, id est, notitia Dei: ubi splendida est facies Moysi, nullatenus ferre valuit, sed solam exteriorem litteram intuitus est, utpote animalis, et non percipiens ea quae sunt Spiritus Dei (I Cor. II). Praeterea nunc quoque postquam ejecta est ancilla, et filius ejus, futurum est ut videat posteriora videntis, quia praesentem gratiam Dei qui videre noluit, praeteritam quandoque videbit. Cum enim plenitudo gentium subintroierit, tunc omnis Israel salvus erit (Rom. XI). Juxta hoc et Moysi in typum ejusdem populi dictum est. Posteriora mea videbis, faciem autem meam videre non poteris (Exod. XXXIII). Ipse est inter Cades et Barad. Cades et Barad regiones sunt deserti, inter quas et Sur desertum: ubi, sicut jam dictum est, invenit angelus Agar. Tunc etiam invenietur in deserto Sur, id est, intra murum. Sur enim interpretatur murus: intra murum, inquam, quem aedificavit incredula contra Deum, de quo Psalmista: Et in Deo meo, inquit, transgrediar murum (Psal. XVII). Invenietur, inquam, inter Cades et Barad, id est, inter vivificantem spiritum, et occidentem litteram claudicans et errans. Cades enim sancta, Barad interpretatur grando. Et revera lex Domini secundum vivificantem spiritum sancta secundum occidentem litteram grando est.