VERS. 8.

Qui fodit foveam, incidet in eam, et qui dissipat sepem, mordebit eum coluber. Ex parte simplex, ex parte mysticus intellectus est. Siquidem et alibi ipse Salomon ait: Qui statuit laqueum capietur in eo (Eccli. XXVII); et in psalmo: Lacum aperuit et effodit eum, et incidit in foveam quam fecit (Psal. VII). Sepis autem maceriaeque convulsio, ecclesiastica dogmata sunt, et institutio ab apostolis prophetisque fundata. Quae qui dissolverit, et voluerit praeterire, in eo ipso quod negligit a serpente percutitur. De quo serpente et in Amos scriptum est: Si descenderit in infernum, mandabo serpenti et mordebit eum (Amos IX). Qualis sit naturae coluber, Moses sanctus demonstrat: Erat, inquiens, serpens callidior cunctis animantibus (Gen. III). Serpens callidior; sed homo sapientior. Calliditas ergo vitiat, vitium sapientia sapienter evitat. Age, homo, age sapiendo quod coluber facit calliditate. Quando pervenit ad bibendum evomit omne venenum, ne forte sit ei causa mortis vis veneni aqua mista. Ita cum tu, Christiane, ad fidei lavacrum atque vitae portum pergis, totum peccati venenum evome prius de corde tuo, ne sit tibi morti vis veneni mista vitae. Nudum hominem timet, persequitur vestitum. Nudos forsitan timebat Adam et Evam, et ne tam timeret, decipit quos timebat. Insequitur adhuc nos vestitos peccatis, confidens quos vicit quod adhuc possit vincere. Novit coluber servare caput si aliquando percutitur, ostendens sedem vitae esse caput; ita homo servet caput suum Christum, si forte feritur. Cui Christus caput est, in Christo vita sita est. Quando sentit se coluber senescere, jejunat quadraginta diebus, donec deponat senectam cum pelle quam exuit. Vivere quadraginta diebus jejunando cui magis expediat quam nobis inveteratis in peccatis, si volumus juvenescere, deposito senio pro Christo?