|
Dies sextus ab illo quo Dominus noster civitatem Jerusalem cum gloria
(Matth. XXI), quam mox invidia sequeretur, ingressus est, illud
evidentius confirmat, quod superius commendatum est, scilicet hanc
hebdomadam humanae restaurationis respondere, mysteriorum ordine, primae
illi hebdomadae mundanae creationis. Nam hominem, quem in illius sexta
feria Creator mirabiliter condidit, in hujus nihilominus sexta feria
idem ipse Salvator mirabilius redemit. Dies hic Parasceve vocatur;
parasceve autem praeparatio interpretatur. Quo nomine Judaei, qui inter
Graecos conversabantur, sextam Sabbati, quae nunc a nobis sexta feria
nuncupatur, appellabant, quod eo videlicet die quae in Sabbatum forent
necessaria praepararent, juxta quod de manna quondam erat praeceptum:
|
“Sexta autem die colligetis duplum (Exod. XVI),”
|
|
etc. Qui vero inter Romanos vitam ducebant Judaei, usitatius eam Latine
coenam puram cognominabant. Quia vero sexta die homo factus, et tota
mundi est creatura perfecta, septima autem Conditor ab opere suo
requievit, unde et hanc Sabbatum, id est requiem vocari praecepit; recte
Dominus eadem die sexta crucifixus humanae restaurationis implevit
arcanum. Unde, cum accepisset acetum, dixit: Consummatum est (Joan.
XIX), id est sexta die, quod pro mundi refectione suscepit, totum est
opus perfectum.
|
|