CAPUT 13

“Et vidi, et audivi, vocem unius volantis aquilae per medium coeli, dicentis voce magna: Vae, vae, vae habitantibus in terra, de caeteris vocibus angelorum trium, qui erant tuba canituri [cantaturi].”

Aquila haec volans et praenuntia, sacra Scriptura est. Notandum quod praecedentes quatuor percussiones nulla aquila praenuntiavit, quia videlicet Sodomitis, quod coelesti igne vel sulphurea pluvia perdendi: Pharaoni et Aegyptiis, quod in mari Rubro perituri; Amorrhaeis, quod completis iniquitatibus suis puniendi, et a terra sua forent evomendi, nulla scriptura, nulla lex scripta comminata est aut praedixit. Tantummodo per legem naturalem judicati et damnati sunt. Similiter et murmuratores filii Israel, quorum corpora prostrata sunt in deserto, eamdem murmurationis et rebellionis suae poenam quam passuri essent, scriptura praedicente vel per indicium scripturae non audierant; quippe, qui et ante murmurare coeperunt, quam scriptura condita vel scripta esset lex, antequam saltem priores tabulae decem praeceptorum digito Dei scriptae essent, quae ipsae factae sunt ante scriptam legem, vae illi populo incumbebat. Verbi gratia, cum dixisset Dominus pro reatu vituli quem fecit Aaron:

“Cerno quod populus iste durae cervicis sit, dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos, et deleam eos (Exod. XXXII).”

Cumque non dimitteretur stante Moyse in confractione, id est, in nimia mentis humilitate in conspectu ejus, ait tandem:

“Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum (ibid).”

Lex, inquam, nondum scripta, aut certe recitata fuerat, et idcirco nec istud vae praenuntiasse scribitur hic volans aquila. Tria vae, quae supersunt, sancta Scriptura praenuntiavit. Primum videlicet quo filii Israel in eo passi sunt quod peccantes Domino traditi sunt in manus gentium, et dominati sunt eorum qui oderunt eos, et tribulaverunt eos inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum. Secundum quod pertulerunt in eo quod in captivitatem ducti sunt, et quatuor regnorum, scilicet Babylonii, Persici, et Macedonici, atque Romani fortitudinem imperiosam propter peccata sua miserabiliter sustinuerunt, quorum quartum, scilicet Romanum imperium bestia terribilis atque mirabilis et fortis nimis, et dentes ferreos habens magnos, comedit eos atque comminuit, et reliqua pedibus suis conculcavit (Dan. VII). Tertium erat vae, ultimum judicium, quando tam ipsi, quibus scripta est lex, quam et omnes gentes condigna recipient, qui videlicet

“quicunque sine lege peccaverunt, sine lege peribunt; et quicunque in lege peccaverunt, per legem judicabuntur (Rom. II).”

Haec, inquam, tria priusquam fierent, Deus per suam scripturam enuntiare voluit, et idcirco recte per volantem aquilam hic tertio pronuntiatur vae,

“de caeteris vocibus trium angelorum qui erant tuba canituri.”

Et quibus vel qualibus vae? Habitantibus, inquit, in terra, id est eis quos omnino ne sursum aspiciant, detrahit terra, detinet affectio terrena. Et recte sancta Scriptura volanti aquilae assimilatur; aquilae, inquam, volanti per medium coelum, quia videlicet tota ejus intentio sursum tendit, et terrena despicit, soli justitiae, qui est Christus, claros et apertos oculos infigens, et per publicum, utpote irreprehensibilis et honesta, tota cum libertate procedens.