CAPUT VIII. Item de eo quod ibidem in propheta scriptum est:

“Cum quo iniit consilium, et instruxit eum, et docuit eum semitam justitiae, et erudivit eum scientiam et viam prudentiae ostendit illi.”

Et responsio ad illam percunctationem secundum Apostolum dicentem:

“Sapientiam loquimur inter perfectos.”

Et alibi:

“Nobis autem revelavit Deus per Spiritum.”

Istam justitiae semitam quis eum docuit? istam prudentiae viam quis ostendit illi? Est enim

“ibi et semita et via, et via sancta vocabitur (Isa. XXXV),”

ait idem propheta. Et aliis quidem semita, id est angustior via; aliis autem via, subauditur plana sive amplificata, et quibus vel qualibus est semita? quibus itidem vel qualibus est via? Nimirum semita illis est, qui non sapiunt ea quae Dei sunt, scilicet sapientibus hujus saeculi, de quibus vel qualibus Apostolus cum dixisset:

“Quoniam Judaei signa petunt, et Graeci sapientiam quaerunt; nos autem praedicamus Christum crucifixum, Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam (I Cor. I),”

postmodum ait:

“Sapientiam autem loquimur inter perfectos; sapientiam vero non hujus saeculi, neque principum hujus saeculi, qui destruuntur; sed loquimur Dei sapientiam in mysterio quae abscondita est, quam praedestinavit ante saecula in gloriam nostram, quam nemo principum hujus saeculi cognovit: si enim cognovissent, nunquam Dominum gloriae crucifixissent (I Cor. II).”

Nimirum istis vel omnibus qui ejusmodi sunt, ista ratio justitiae, de qua nunc loquimur: Semita est, id est, via tamque arcta, ut pauci sint vel fuerint ex eis qui invenirent eam. Porro via prudentiae, via, inquam, id est, plus quam semita istis est, qui diligunt illum, quorum vel qualium est unus idem Apostolus qui protinus subjungit:

“Nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum,”

et caetera usque

“spiritualis homo judicat omnia, et ipse a nemine judicatur; quis enim cognovit sensum Dei qui instruat eum? nos autem sensum Christi habemus (I Cor. II).”

O ergo quam pulchra via prudentiae, quanta pulchritudo justitiae in verbis crucis, de quo tunc loquebatur Apostolus dicens:

“Verbum enim crucis pereuntibus quidem stultitia est, his autem qui salvi fiunt, id est nobis, virtus Dei est (I Cor. I),”

et de quo videlicet verbo crucis mentio nunc nobis occurrit, contemplantibus illud concilium Trinitatis, quod admiramur cum propheta dicente:

“Quis consiliarius ejus fuit, et ostendit illi?”

(Isa. XL.) Audemus nos adjungere his qui dicunt:

“Nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum,”

audivimus enim dicentem Dei Filium, cum dignaretur baptizari a Joanne, nimirum baptismo poenitentiae:

“Sic enim decet nos implere omnem justitiam (Matth. III).”

Audivimus et Apostolum dicentem:

“Quia decebat eum auctorem salutis per passionem consummari (Hebr. II),”

quae videlicet passio poenitentiae illius, quam ob implendam omnem justitiam suscepit, consummatio fuit.