|
Secundum commune praeceptum et decretum, quod decreverat universae genti
Judaeorum omnibus annis agere dies istos, scripserunt fratribus Judaeis,
qui erant per Aegyptum semel et iterum; scilicet, primum anno centesimo
sexagesimo nono, deinde anno centesimo octogesimo octavo. Per hoc quod
semel et iterum scripserunt annis decem et novem inter utrasque vices
interjectis, illud datur intelligi quod ad primam vicem non
obtemperaverint, utpote qui templum aliud habentes, quod, ut supra
dictum est, secundum Isaiae vaticinium, se construxisse jactabant,
templum illud quod erat Hierosolymis, non ad se pertinere volebant,
atque idcirco festivitatem dedicationis, vel purificationis illius
suscipere detrectabant. Proinde notandum quod prima admonitione sequens
aliquantulum acrior sit. Nam prima vice salutatio tam dulcis est, ut
animadverti potest, per id quod dicunt,
|
“Fratribus Judaeis fratres Judaei, et benefaciat vobis Deus, et
meminerit testamenti sui,”
|
|
et caetera. In secunda vero fraterni nominis deest dulcedo,
|
“diciturque populus qui est Hierosolymis et in Judaea,”
|
|
adjecto quasi cum supercilio,
|
“senatusque et Judas Aristobulo magistro Ptolomaei regis, qui est de
genere christorum sacerdotum, et his qui in Aegypto sunt Judaeis.”
|
|
Nomen quippe senatus judicialis intentionis est signum. Porro quis ille
Judas fuerit, non facile ex historiis potest agnosci, nisi forte ille
sit Judas Essaeus genere, qui sub illis temporibus exstitit; qui, ut ait
Josephus, nunquam in his quae praedixit mentitus est. Similiter quis
iste Aristobulus magister Ptolomaei fuerit, non facile reperitur ex
historiis, nisi quod eum dicunt,
|
“qui est de genere christorum sacerdotum,”
|
|
quempiam significant fuisse de posteris vel cognatis Oniae supra
memorati, qui cum esset filius Simonis pontificis, quasi auctoritate
pontificali cum patrocinio prophetici praeconii nimirum male intellecti,
templum aedificaverat in terra Aegypti. Aristobulus iste aliquis erat ex
illius Oniae cognatis vel posteris, eratque magister Ptolomaei regis
Philometoris. Nec mirum, hominem Judaeum dici magistrum regis Aegyptii,
quia videlicet, a diebus Ptolomaei Philadelphi, qui legem per
septuaginta interpretes sibi fecit interpretari, magistros Judaeos
habere consueverant reges Aegypti.
|
|