VERS. 34.

“Qui leviter locutus sum, respondere quid potero?”

Ac si dicat: Quod ego disputando requisivi cur me tuis flagellis cinxeris, cum ego juste vixerim, tantae levitatis est, ac si dicat figmentum ei qui se fingit: Jam satis me informasti, cur adhuc tam asperos mihi digitos imprimis? Vel si dicat sigillum sculptori: Jam placeo videntibus et laudor a cunctis, cur adhuc scalpello tuo me impetis?

“Qui”

ergo

“tam leviter locutus sum,”

et hanc levitatem meam ex verbis tuis recognovi, te scilicet per multiplices similitudines ostende quod tuum sit, non meum, sanctos perficere vel quantum cuique desit prospicere,

“respondere quid possum?”

Subaudi nihil. Ergo

“manum meam ponam super os meum,”

id est conticescam, et victum me in causa confitens, continebo os meum

“Manum,”

inquam,

“meam ponam super os meum,”

id est virtute boni operis quod per manum solet significari tergam culpas incautae locutionis. Hoc est quod sequitur: