CAPUT XIX. De lege Sabbati carnalis.

Proinde lex etiam Sabbati carnalis, lex fuit sancta et justa, et bona (Rom. VII). Nam sicut signum circumcisionis incarnationem, et immolatio paschalis agni passionem futuram praedicabant ejusdem unigeniti Filii Dei, sic et Sabbatismus ille requiem annuntiabat, quae post hanc vitam reposita est sanctis et electis, ubi Deus in luce sapientiae suae requiescit, qui et ipsam requiem illis pro mercede praeparavit. Porro spiritualis homo non uno die hebdomadis, sed omni tempore sabbatizare satagit, semper intentus verbo Dei, juxta Psalmistam, qui de hoc sabbato loquitur: imo per quem loquitur ipse Sabbatorum Dominus: Vacate, inquiens, et videte quoniam ego sum Deus (Psal. XLV). Vacate namque a saeculi actibus et in sancto et quieto studio videte quoniam Dominus est Deus, illius inchoatio Sabbati est, quam et contemplativam vitam dicimus, quam optimam partem esse testatur ipsa Veritas: Maria, inquiens, optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea (Luc. X). Cujus suavitatem jam in praesenti suis amatoribus dulciter aspirantem sciens idem Dominus alibi loquitur: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos. Tollite jugum meum super vos, et discite a me, quia mitis sum et humilis corde, et invenietis requiem animabus vestris (Matth. I). Hactenus sex diebus generationum coeli et terrae dinumeratis, cum septima quae est requies Dei, nunc demum ad sextum, id est ad hominem, Scriptura redit, historiamque orditur ab ea quam superius jam attigit, conditione ejusdem hominis. Nam sequitur: