CAPUT 5

“Et cantabant quasi canticum novum ante sedem, et ante quatuor animalia et seniores.”

Citharizabant et cantabant, id est semetipsos affligebant et gloriam Dei personabant. Quid autem sibi vult, quod non ait: Et cantabant canticum novum, sed

“quasi canticum novum?”

Quid enim est canticum novum? Nam hoc praecognito continuo clarebit quid sit,

“quasi canticum novum.”

Canticum novum est Testamentum Novum, in quo veterem hominem deposuimus, et novum induimus (Ephes. IV), in quo innovati similitudinem terreni parentis evasimus (I Cor. XIV), et ad formam coelestis auctoris translati sumus, porro quasi novum canticum Vetus est Testamentum, quod per quasdam similitudines, figurasque multiplices eadem significat quae Novum Testamentum continet. Cantabant igitur

“quasi canticum novum,”

id est, mirabili prophetici Spiritus potentia praevidebant evangelicae gratiae sacramentum. Et secundum hoc exemplar faciebant et docebant legale ministerium et per figuras competentes profitebantur Agnum Dei Christum pro salute mundi passurum, suaque passione mundum innovaturum (II Petr. I). Ita

“cantabant ante sedem et ante quatuor animalia,”

id est in praeparatione regni Dei, in obsequio Evangelii Christi, ad instructionem eorum quorum venerabilis senectus, id est, vita immaculata regit Ecclesiam Dei. Sequitur enim: