CAPUT XXVIII. De processione Spiritus sancti contra eos qui dixerunt eum a solo Patre, et non a Filio procedere, et quod illa processione qua remittuntur peccata de Filii persona procedat.

Quapropter quoniam duae sunt personae Patris et Filii, de quibus procedit hic Spiritus sanctus, sic duo, ut jam dictum est, data sunt ejusdem Spiritus, non improbabiliter dici arbitramur, quia qua de Patre procedit processione, distribuitur operatio ejus in divisiones gratiarum, processione qua procedit de Filio, datur idem Spiritus in remissionem peccatorum. Etenim patriarchae ac prophetae nunquid coram hominibus confitebantur Dei Filium? Attamen accipiebant diversa dona charismatum, non quia cognovissent Filium, aut credidissent in eum, sed ut cognoscerent eum, et credentes exspectarent venturum. Hoc ipsum quod prophetae erant, et venturum praesciebant Dei Filium, non utique ex Patris et Filii, sed ex solius Patris, vel Dei, praeeunte confessione percipiebant At vero ubi Dei Filius semetipsum hominem exhibuit hominibus, et qui sacculus auro Dei, id est plenitudine plenus erat hujus Spiritus sancti, scissus ex tormento passionis, illinc extunc processisse vel procedere hunc eumdem Spiritum sanctum in remissionem peccatorum, nullus ambigit, nemo diffidit, nullus dubitat nisi infidelis. Processit tunc ad mortuos qui tenebantur in infernalibus claustris, haereditario ex Adam peccati vinculo compediti, sanctorumque omnem justitiam, eatenus panno menstruatae comparabilem, usque ad purum et perfectum lavit, procedit ex tunc ad vivos quotquot in eadem morte ejusdem Filii Dei baptizantur, in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti. Igitur adversus errorem eorum qui dixerunt hunc Spiritum sanctum non a Patre et Filio, sed a sola persona Patris procedere, illud constanter dicendum est quia quod a Patre procedit Spiritus sanctus, gratiarum divisio, quod a Filio procedit, peccatorum remissio est. Porro, utrum horum melius donum, utrum utilius sive felicius sit, non dubium habentes cum Psalmista dicimus: Beati quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata (Psal. XXXI). Non dixit: Beati prophetiam habentes, quorum utique unus et praecipuus ipse jam erat, sed dixit: Beati quorum remissae sunt iniquitates, quorum universitas una est omnium electorum Ecclesia, de quibus unus esse cupiens vel sperans, dicebat alio loco: Asperges me, Domine, hyssopo et mundabor, lavabis me, et super nivem dealbabor (Psal. L).