R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS

DE TRINITATE ET OPERIBUS EJUS
LIBRI XLII

IN DANIELEM PROPHETAM COMMENTARIORUM

LIBER UNUS


CAPUT PRIMUM. De visionibus Danielis, quomodo regnum Dei peregrinantibus sub jugo Babylonis, civibus suis pro consolatione septiformiter ostensum sit.

Aperiente Christo, cujus in hoc opera mysteria quaerimus, jam nunc Danielis volumen introspicimus, et quamvis susceptum cursum maturius finire optemus, hanc tamen Scripturae partem intactam praeterire non sustinemus. Grandi enim intus spectaculo detinemur. Quod est illud spectaculum? Imaginaria regni Dei contra regnum diaboli monamachia, peregrinantibus captivis sub jugo Babylonico, pro consolatione civibus regni Dei septiformiter ostensa. Prima est forma, qua statuam magnam atque terribilem nimis, lapis unicus de monte promicans, sine manibus confringit atque comminuit (Dan. II). Secunda, qua missos a rege tres pueros in fornacem ardentem non tangit neque contristat ignis, et aspectus quarti similitudo est Filii Dei (Dan. III). Tertia, qua rex magnus atque robustus, magnae Babylonis suae quam aedificasset mirator, voce de coelo ruente dementatus, ejectus est ex hominibus, et fenum ut bos comedit, atque ab hoc experimento confiteri compulsus est quia Altissimus in sempiternum vivit,

“et regnum ejus in generationem et generationem; et non est qui resistat manui ejus, et dicat ei: Quare fecisti?”

(Dan. IV.) Quarta, qua Babylonis ipsum regnum a rege Deo victum est, datumque Medis et Persis, interfecto Balthasar Chaldaeo, cui et Darius Medus successit (Dan. V). Quinta, orator Dei calumniosos rogatores regis hominis mortalis vicit,

“et misit, inquit, Deus meus angelum suum et conclusit ora leonum, et non nocuerunt mihi, quia coram eo justitia inventa est in me (Dan. VI).”

Quod pronuntians rex:

“Deus, inquit, Danielis, ipse est Deus vivens et aeternus in saecula, et regnum ejus non dissipabitur, et potestas ejus usque in aeternum (ibid.). ”

Sexta, qua cum pugnantibus quatuor ventis coeli, et quatuor bestiis ascendentibus de mari, post illas tandem

“cum nubibus coeli, quasi Filius hominis venit, et usque ad Antiquum dierum pervenit, et in conspectu ejus obtulerunt eum. Et dedit ei potestatem et honorem et regnum, et omnes populi tribus et linguae ipsi servient (Dan. VII).”

Septima, qua destruendum esse peccati regnum, superveniente regno justitiae Dei, manifestius edocetur oraculo hujuscemodi:

“Septuaginta hebdomades abbreviatae sunt super populum tuum, et super urbem sanctam tuam, ut consummetur praevaricatio, et finem accipiat peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et impleatur visio et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum (Dan. IX).”

Hic ergo paulisper immoremur, et quanquam nota replicantes. laudem et gloriam regis Christi, sine fastidio praedicamus.