CAPUT XXIV. De morte Isboseth filii Saul, et quid per eam mystice intelligatur.

(II REG. CAP. IV.)

“Duo autem viri principes latronum erant filio Saul, nomen uni Baana, et nomen alteri Rechab filii Remmon Berothitae. Et fugerunt Berothitae in Gethaim, fueruntque ibi advenae, usque ad tempus illud,”

etc. Duo viri isti principes, principes erant super expeditiones Isboseth. Mortuo autem, ut Hebraei tradunt, Abner, consiliati sunt cum Miphiboseth, ut una interficerent Isboseth, et eumdem Miphiboseth constituerent regem, et ejusdem consilii delatorem eumdem Miphiboseth exstitisset (sic); et idcirco hic idem Miphiboseth subintroducitur hoc modo:

“Erat autem Jonathae filii Saul filius debilis pedibus, quinquennis enim fuit, quando venit nuntius de Saul et Jonathan ex Jezrael,”

etc. Videntes vero Baana et Rechab a Miphiboseth suum proditum esse consilium, timore perterriti, fuga lapsi sunt in Gethaim, fueruntque ibi advenae usque ad tempus illud. Tempus illud intelligendum est, quando inde reversi domum Isboseth fervente die ingressi sunt, assumentes spicas tritici, et percutientes eum in inguine. Spicas tritici, quasi causa primitiarum, tulerunt, ut honorem regi deferre viderentur, et eorum dolus nequaquam deprehenderetur. Ex hoc loco moralis spirat suavitas. In inguine quippe ferire, est vitam mentis carnis delectatione perforari. Si quidem ostiaria triticum purgat, cum mentis custodia discernendo virtutes a vitiis separat. Quae si obdormierit, in mortem proprii Domini, insidiatores admittit. Nequaquam vero Isboseth iste, id est vir confusionis, hac morte succumberet, si non ad ingressum domus mulierem, id est ad mentis aditum mollem custodiam deputasset. Fortis namque virilisque sexus praeponi cordis foribus debet, quem nec negligentiae somnus opprimat, nec ignorantiae error fallat.