|
Quod tandem subjungitur:
|
“Sicut et Moyses orabat ad Dominum, et descendit ignis de coelo, et
consumpsit holocaustum.”
|
|
Dixit Moyses:
|
“Ego quod non sit mundatum, quod erat pro peccato, et consumptum est,”
|
|
ad idem respicit, scilicet ad testimonium sanctitatis vel
sanctificationis, quod templum illud jure sanctum habendum fuerit, in
quo constabat peccata consumi igne, qui divinitus datus est, sicut et
quando Moyses orabat. Neque enim minus miraculi fuit in eo quod de aqua
super sacrificium aspersa magnus accensus est ignis, quam in eo quod,
Moyse orante, a Domino egressus est ignis, et holocaustum consumpsit.
Coelesti auctoritate defensum esse volunt, nihil minus sanctitatis vel
dignitatis, illi templo, quam Moysi ascribendum fuisse tabernaculo. Quod
aiunt:
|
“Dicit Moyses, eo quod non sit mundatum quod erat pro peccato, et
consumptum est,”
|
|
idem est ac si dicant: Sacrificium quod erat pro peccato, cur non
comedebatur, sed comburebatur, videlicet quia non erat mundatum, cum
esset pro peccato, quia sicut immundum est peccatum, ita quod erat pro
peccato sacrificium, non pertinebat ad esum sicut hostiae pacificorum,
congruumque erat totum illud cremari, sicut opus habemus peccatum
nostrum sancti Spiritus igni comburi. Et hoc dictum a Moyse non otiose,
secundum saepe dictam intentionem suam, memorant, videlicet, ut constet
templum factum esse, in quo peccatum consumitur, teste igne dato
divinitus, et sacrificium pro peccato. Finis tandem nobis jam sit
hujuscemodi tractatus in littera prooemii, quod mihi explanandum
imposuisti, quod si utiliter utcunque factum est, tu quoque gratiam
benedictionis recipere debes ab omnibus, quibus hoc utils visum fuerit,
quia monitor atque exactor fuisti.
|
|