CAPUT XVIII. Quid sit quod per Osee dictum est:

“Non addam ultra misereri domui Israel, sed oblivione obliviscar eorum, et domui Juda miserebor.”

“In diebus illis, ait Scriptura, coepit Dominus taedere super Israel (IV Reg. X),”

videlicet quia incorrigibilis erat ille carnalis Israel, et incorrigibiles ejus reges, ita ut nullus eorum recederet a peccatis Hieroboam, id est a cultu vitulorum, quos fecit Hieroboam, qui peccare fecit Israel. Quoniam

“coepit Dominus taedere super Israel, et percussit eos, ait Azabel, in universis finibus Israel (ibid.).”

Hoc fuit initium taedii. Porro, plenum taedium Domini postmodum fuit, quando cepit rex Assyriorum Samariam, et transtulit Israel in Assyrios, posuitque eos in Ahila, et in Abor, juxta flumem Gozam in civitatibus Medorum. Plenum, inquam, taedium fuit Domini, non super Judam, sed tantum super Israel, id est super decem tribus, juxta quod ipse praedixerat in propheta supra memorato:

“Quia non addam inquit, ultra misereri domui Israel, sed oblivione obliviscar eorum, et domui Juda miserebor (Ose. I).”

Hoc pertinet ad firmamentum veritatis Dei.

“Ut justificeris, Deus, in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris (Psal. L),”

oportuit plane misereri domui Juda, et domui David, oportuit, inquam, custodiri et defendi bonam radicem istius stirpis, unde nasciturus erat Christus secundum veritatem promissionis, et juramenti ad ipsum David, et ita factum est. Octavo namque anno postquam translatus est Israel de terra sua, ascendit Sennacherib rex Assyriorum ad universas civitates Juda munitas, et cepit eas, et obsedit Hierusalem. Sed

“non ingredietur, inquit Dominus, urbem hanc, nec mittet in eam sagittam, nec occupabit eam clypeus, nec circumdabit eam munitio, protegamque urbem hanc, et salvabo eam, propter me, et propter David servum meum. De Hierusalem quippe egredientur reliquiae, et quod salvetur de monte Sion. Factum est igitur in nocte illa, venit angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque millia (IV Reg. XVIII, XIX).”

Nimirum oblivio, qua oblitus est decem tribuum, nihil nocitura erat proposito Dei, dummodo superesset tribus vel domus illa unde oportebat Christum nasci.