|
Sed de hujusmodi perturbationibus Psalmista, cum diceret, mystice
loquens:
|
“Super montes stabunt aquae, ab increpatione tua fugient, a voce
tonitrui tui formidabunt,”
|
|
secutus adjunxit:
|
“Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire
terram (Psal. CIII).”
|
|
Ergo et hoc recte sapientia Dei providit, ut huic Petri apostoli
negationi, quae totius Ecclesiae tentationes praecurrit, terminum
poneret, scilicet galli cantum, post quem ille jam ultra non negaret,
sed negationis praeteritae maculam amare flendo dilueret. Quid autem hoc
sibi vult, quod Petrus et ter negare permittitur, et tali potius quam
alio termino praefixo, ejus negatio finita corrigitur? Non enim a
mysterio vacare credendum est, quod ei sine cujus providentia factum non
est, sic fieri complacitum est. Quid ergo terminus iste, scilicet galli
cantus, mystice significat? Utique bonum Dominicae resurrectionis
nuntium praefigurat. Quia profecto media nocte resurgens Dominus noster,
Angelorum ora in laudem excitavit, et per eos bonum vitae et victoriae
suae nuntium ad contristatos et tristitiae caligantes nubilo apostolos
misit. Sed ante hunc tantae felicitatis auditum tres continuas noctes
perseverat eorumdem apostolorum scandalum, scilicet ab hora qua eo
relicto omnes fugerunt. Ergo trina negatione peracta, gallus cecinit, et
sicut Lucas refert,
|
“Dominus Petrum respexit (Luc. XXII),”
|
|
quia videlicet tertia scandali nocte transacta, nuntium illud
suavissimum insonuit, quod Propheta utcunque exprimere gestiens,
Dominicum hominem, in persona Patris allocutus:
|
“Exsurge, inquit, gloria mea, exsurge psalterium et cithara:”
|
|
et confestim in persona Filii respondentis:
|
“Exsurgam diluculo (Psal. CVII),”
|
|
inquit. Hoc, inquam, consolationis nuntium ad tristes apostolos, tertia
scandali nocte, transacta perlatum, Petrum ex nomine attigit dicente
Angelo:
|
“Dicite discipulis ejus et Petro, quia praecedet vos in Galilaeam, ibi
eum videbitis.”
|
|
Sequitur:
|
|