|
De isto capite quanto, et de his qui percusserunt illud, scilicet
Machabaeis fratribus, occasio veniens sese obtulit, ut diceres ad me:
Scribe mihi librum de victoria verbi Dei, sicut in prologo commemoravi,
quem huic operi tecum loquendo praescripsi. Nunc adhuc insistis,
rogitans imo per vim dilectionis imperitans, ut prologum secundi libri
Machabaeorum longum, et ut dicis tu, mihique videtur, pene difficilem,
aliquatenus studium adhibendo explicem, quasi ego cunctam possim, aut
debitor sim tuam exactionem persolvere. Dicis etiam ludibundus, quod
jamdudum hoc ipsum somniaveris, et somniando mihi supplicaveris pariter
ac jusseris, quatenus hanc partem, scilicet elucidationem prologi, huic
insererem et aptarem convenienter operi, et quod primum recusasse
fortiter, et deinde spopondisse obtemperanter visus fuerim. Et ego tibi
audeo dicere, sollicitus tamen ne cujuspiam risoris oculus hoc videat,
et non benevole hoc accipiat, quia videbar mihi quondam luctam cum
diabolo diutinam habere, tandemque dicere illi despicienti me: Cum
placuerit Altissimo, ponat sedem suam in me, et loquetur judicia super
te. Si non vamum fuit, quod videbatur, et si nunc re adimpletur, dum
singula draconis capita studioso sermone percutimus, adjuvabit ipsum
verbum, ut tuum quoque somnium me obtemperante prosperetur.
|
|