VERS. 15.

“Concidit me vulnere supra vulnus.”

Et hoc in beato Job juxta litteram perspicuum est, quia cum nuntius quilibet damna ejus nuntiaret, adhuc illo loquente veniebat alius, et tandem ipse in semetipso percussus est (Job I). Ecclesia vero in infirmis suis vulnere super vulnus conciditur, quando peccatum peccato additur, ut culpa vehementius exaggeretur. Et quia tali successu antiquus hostis roboratur, recte subjungitur:

“Irruit in me quasi gigas,”

quia videlicet malignus adversarius, dum sibi resisti non valet, quasi more gigantis pugnat. Sed et in hoc, et in omnibus supradictis juxta litteram beatus Job pie intelligentibus aperte innuit, quia non sic impius erat, ut merito dicerentur in eum illa quae paulo ante Eliphaz de impio protulerat, videlicet dum invidiam diaboli contra se exarsisse tali similitudine describit, qua perduellionem eumdem diabolum adversus se hostiliter insurrexisse, et corporalia tantum bona sibi ademisse per odium ipsius animae, quam a Deo non poterat avertere, solerter intuentibus indicat luce clarius. Unde et sequitur: