VERS. 5.

“Alii,”

inquam, non ego, quem onagro comparastis, qui se liberum natum putat, sed alii longe dissimiles mihi,

“quasi onagri in deserto,”

id est a timore Domini soluti,

“egrediuntur,”

scilicet a communi conversatione hominum, ut quasi per solitariam viam reverentiores videantur.

“Egrediuntur, inquam, quasi onagri ad opus,”

non Dei, sed suum, sicut scriptum est:

“Onager assuetus in solitudine in desiderio animae suae, attrahit ventum amoris sui (Jer. II),”

id est vir vanus a vinculis fidei et rationis alienus, in ambitione cordis sui eam, quae non aedificare, sed inflare novit, attrahit scientiam.

“Egrediuntur, inquam, quasi onagri. Vigilantesque ad praedam,”

id est, intenti ad depravandam sacram Scripturam, et ad sui sensus servitium detorquendam,

“praeparant panem liberis suis,”

id est doctrinam mendacii sequacibus suis.