CAPUT 7

“Fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata. Fundamentum primum jaspis; secundum sapphirus; tertium chalcedonius; quartum smaragdus; quintum sardonyx; sextum sardonius; septimum chrysolithus; octavum beryllus; nonum topazius; decimum chrysoptasus; undecimum hyacintus; duodecimum amethystus.”

Fundamenta civitatis, sicut jam dictum est, apostoli sunt,

“quia murus civitatis, ait superius, habens fundamenta duodecim, et in ipsis duodecim nomina, duodecim apostolorum et Agni.”

Ecce autem quam pulchra sunt fundamenta haec, quam pulchri lapides isti, lapides sancti, qui, quando volvebantur super terram, contemptibiles videbantur divitibus hujus saeculi. Neque enim pulchritudo illorum tunc patebat in oculis hominum, quando tundebantur et percutiebantur, sed in oculis Domini pulchri erant, ut magis pulchri fierent, percussionibus tribulationum polliebantur. Illic pulchritudo et claritas illorum manifesta omnibus est et erit, ita ut quandoque videntes dicant impii:

“Hi sunt quos aliquando habuimus in derisum, et in similitudinem improperii, nos insensati vitam illorum aestimabamus insaniam, et finem illorum sine honore (Sap. V).”

Quomodo ergo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est? Nimirum, sicut lapides isti omnes pulchri et pretiosi sunt, diversa tamen pulchritudine, ita ut nullus eorum ulli alii sit omnino similis; ita sancti apostoli omnes quidem inclyti sunt et gloriosi, diversa tamen gloria prout cuique superveniens in eos Spiritus sanctus contulit; ita ut in distributione gratiarum, quas acceperunt miro modo, similitudo dissimilis, et dissimilitudo sit similis, et habitudo mentis, sive interioris hominis, ubi Christo sunt confirmati, in nullis eorum omnino eadem sit. De naturis lapidum singulorum plerique studiosius conscripserunt, singulorum qualitatibus sive coloribus lapidum pene singula diligenter assimilantes merita sanctorum. Sequitur adhuc:

“Et duodecim portae duodecim margaritae sunt per singulas et singulae portae erant ex singulis margaritis.”

Apostoli, sicut jam dictum est, et fundamenta dicuntur et portae, miroque modo et in fundamentis pretiosorum nominibus lapidum, et in portis pretiosarum gloriosi praedicantur similitudine margaritarum: Christus enim pretiosus lapis et pretiosa margarita, quam inventam negotiator sapiens emit (Matth. XIII), datis omnibus suis, ipse conformes illos faciens sibi, hoc dedit illis, ut in fundamentis et in portis margaritae sint decoris. Decor namque sive pulchritudo, et gloria portarum, per quas ad illam civitatem a quatuor mundi partibus venientes introivimus, pulchrius aut convenientius quam nomine vel specie margaritarum significari non potuit. Nimirum, sicut femina nobilis pretiosis praeculta margaritis, solet ad oculos hominum gloriari, viro suo subornata; sic civitas illa quae est Ecclesia, talibus principibus, tantis patribus, tam gloriosis apostolis gloriari potest, sponso suo Christo sic ornata ut sponsa. Unde sibi conscius Paulus apostolus, una profecto ex istis portis semper patentibus, Corinthiis loquitur:

“Nam gloria vestra nos sumus, sicut et vos nostra in die Domini nostri Jesu Christi (I Cor. I).”

Quod idem est ac si diceret: Tanta nobis charismatum dona Spiritus sanctus contulit, tantum tamque fructuose nobiscum operata est gratia Dei, ut recte vobis adversum pseudoapostolos liceat gloriari pro nobis. Nihilominus quod cum dixisset,

“nam gloria vestra nos sumus,”

subjunxit:

“sicut et vos nostra.”

Hoc bene atque consonanter praesens littera praedicat, ubi praemisso:

“et singulae portae erant ex singulis margaritis,”

continuo subjungitur: