|
Adde illud quod idem Apostolus dicit.
|
“Nusquam enim angelos apprehendit, sed semen Abrahae apprehendit (Hebr.
II).”
|
|
Quorsum istud? diximus enim longe superius, quia nobis hominibus duobus
modis datur Spiritus sanctus, altero quod est in remissionem peccatorum,
altero quod est in divisiones gratiarum. In sanctos autem angelos uno
modo, scilicet in divisiones gratiarum, larga dignatione effusus est.
Nam ut in remissionem peccatorum nunquam detur apostaticis spiritibus,
judicium verum fuit, et est ejusdem Spiritus sancti. Ut ergo quantum
Creatori debeas, homo perpendas, et causam tuam melius ipse discernas,
|
“adde quod nusquam angelos apprehendit,”
|
|
sed humanam de semine Abrahae naturam apprehendit tali apprehensione, ut
Auctor salutis tuae dignaretur per passionem mortis consummari. Quota in
hoc est portio debiti tui debitae gratiarum actionis? angelos et creavit
et eos qui non peccaverunt magnificavit, te autem et creavit, et cum
universus in Adam peccavisset, justificavit et insuper magnificavit.
Justificavit, inquam, dato illo Spiritus sancti quod est remissio
peccatorum, quo electio creaturae angelicae, quia non perierat, non
indiguit: magnificavit alio dato ejusdem Spiritus sancti quod est
divisio gratiarum, quorum in primis illos coelestes spiritus ornavit,
sive magnificavit. Angelorum itaque Deus est, tibi autem idem Deus est
et Pontifex, simul vero et angelorum et hominum Rex, unus idemque Dei
Filius est. Cum haec ita sint, putasne plura in altari pectoris tui
ligna, quam angelus, habes ad nutriendum ignem divini amoris? Scriptum
est enim in sancta ac mystica lege Domini: Ignis in altari semper
ardebit, quem nutriet sacerdos, subjiciens mane ligna per singulos dies
(Levit. VI). Igni denique ligna subjicere, est commemorationem
beneficiorum sanctae Trinitatis jugiter habere, et propter haec in
amorem ejus magis ac magis proficere, et interim ardere aliquantisper,
donec veniat id quod perfectum est, sicut in Isaia scriptum est:
|
“Dixit Dominus, cujus ignis est in Sion, et caminus ejus in Jerusalem
(Isa. XXXI).”
|
|
Sion namque praesens Ecclesia est. Jerusalem autem illa superna civitas,
id est sanctorum angelorum universitas, de quibus nobis hactenus sermo
est. Ergo
|
“ignis Domini in Sion, et caminus ejus in Jerusalem,”
|
|
id est, abundantia divini amoris quae illic est praesenti dilectione
Dei, sic major est, sicut parvo sive quantulocunque igniculo grandis et
valide succensus caminus fortior est.
|
|