|
|
“Et si quid petieritis me in nomine meo, hoc faciam.”
|
|
Haec de consubstantialitate Patris et Filii dixit ipse Filius Dei, ad
corrigendum sensum illum, quo dixerat Philippus:
|
“Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis.”
|
|
Nunc ad incoeptum revertitur, et sermonem de dilectione, quem
interruperant Petrus, Thomas et Philippus, ille dicendo:
hic autem:
|
“Domine, nescimus quo vadis, et quomodo possumus viam scire.”
|
|
Iste vero:
|
“Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis.”
|
|
Sermonem, inquam, de dilectione sic inchoatum:
|
“Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos, ut et
vos diligatis invicem, hoc modo;”
|
|
prosequitur:
|
“Si diligitis me, mandata mea servate. Et ego rogabo Patrem, et alium
Paracletum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum.”
|
|
Quoniam, inquit, ego, ut supra dixi, dilexi vos, et pro magna vestri
dilectione vado parare vobis locum, imo vosipsos parare, et dignos
facere mansionibus illis quae in domo Patris multae sunt, si vos non
ingrati aequa vicissitudine
|
“diligitis me, mandata mea servate,”
|
|
illa videlicet, quae jam dare vobis coeperam, dicens:
|
“Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos.”
|
|
Mandatum quippe dilectionis, et unum mandatum, et multa mandata sunt.
|
“Non adulterabis, non occides, non furtum facies, non falsum testimonium
dices,”
|
|
et caetera mandata in hoc uno instaurantur:
|
“Diliges proximum tuum sicut teipsum (Rom. XIII).”
|
|
Haec ergo mandata mea servate, et sic invicem diligite,
Ecce ego ipse qui vobis hoc dilectionis mandatum do, prior ipse faciens
quod jubeo, vosque in finem, id est, usque ad mortem diligens, ecce in
ara crucis rogabo Patrem meum, ecce in die passionis meae,
|
“preces supplicationesque ad eum qui me salvum facere possit a morte,
cum clamore valido ac multis lacrymis offeram, et exaudiendus sum pro
mea reverentia (Hebr. V).”
|
|
Ita rogando Patrem, sicut ait Philippus,
Patrem, inquam, in meipso et meipsum in Patre meo ostendam vobis. Cujus
ostensionis principium hoc erit, quia Pater et alium Paracletum dabit
vobis, scilicet Spiritum veritatis.
|
“Erratis enim nescientes Scripturas, dum optatis quod vobis non expedit,
videlicet ut non vadam; et tamen dicitis: Ostende nobis Patrem,
ignorantes parietem (Ephes. II)”
|
|
inimicitiarum stare inter Deum et homines, non aliter solvendum, nisi
ego vadam, nisi ego per passionem mortis transeam ex hoc mundo ad
Patrem. Me ergo rogante, et meipsum in cruce sacrificium offerente, fiet
ut Patrem ostendam vobis, et ille me assumpto, vobisque per absentiam
corporis ablato, alium Paracletum det vobis, Spiritum veritatis.
Paracletus Graece, Latine consolator dicitur. Idcirco autem hic Spiritus
veritatis recte Paracletus vel consolator dicitur, quia videlicet filios
sponsi de morte, vel absentia Patris, consolatur vero Scripturarum
sensu, dicendo quod oportuit pati Christum, et resurgere a mortuis
tertia die, et praedicari in nomine ejus poenitentiam et remissionem
peccatorum (Luc. XXIV). Quo nomine nusquam ante hac appellatus
invenitur, quia videlicet, quamvis veteribus sanctis et ipsis ante
passionem Christi apostolis datus fuerit, non sic ulli datus erat, ut
deberet appellari Paracletus, nec enim in remissionem peccatorum fuerat
datus, antequam glorificaretur Jesus. In eo quippe tota est consolatio
Paracleti, quia luctum antiquum per sacrum passionis Christi abstergit,
dum de Deo Patre per mortem Filii sui propitio facto, nova regeneratione
de filiis irae, filios reddit gratiae; de servis peccati, filios
justitiae; de filiis mortis et perditionis, filios vitae et
acquisitionis. Extunc dicimus:
|
“In convertendo Dominus captivitatem Sion, facti sumus sicut consolati,
et extunc repletum est gaudio os nostrum, et lingua nostra exsultatione
(Psal. CXXV).”
|
|
Principium igitur nobis Patrem ostendendi paraclesis est Spiritus sancti
in remissionem peccatorum dati, ex quo summus Pontifex noster, qui haec
loquitur, per suum sanguinem ad rogandum Patrem in Sancta sanctorum
introiens, aeternam redemptionem invenit (Hebr. IX). Quam ejus rogatu,
longe ante Propheta spirituali oculo intuens, affectuosa imprecatione
sic ait:
|
“Exandiat te Dominus in die tribulationis, protegat te nomen Dei Jacob.
Mittat tibi auxilium de sancto et de Sion tueatur te. Memor sit omnis
sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat. Tribuat tibi secundum
cor tuum, et omne consilium tuum confirmet (Psal. XIX).”
|
|
Impleat Dominus omnes petitiones tuas, et caetera usque ad finem psalmi.
Igitur pupillis suis coram positis, sponsus iste continuo auferendus,
tutorem magnum providens; et ego, inquit, rogabo Patrem meum, et ille
me, ut Isaias dixit, pro transgressoribus exorantem (Isa. LIII), ut non
pereant, exaudiens,
|
“alium Paracletum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum,”
|
|
ut perducat vos ad videndum Patrem facie ad faciem, ut ostendat vobis in
Filio Patrem, et Filium in Patre manentem, et ipse in vobis manens,
commanere faciant intra vos gloriosam et aeternam Patris et Filii,
suamque inseparabilem et unam majestatem. Sequitur, et dicit de eodem
Paracleto veritatis spiritu.
|
|