|
D. Vere necesse est fateamur regulam canonicorum in inferiori gradu
collocari, cum manifestum sit beatissimi Benedicti Regulam tam alto
virtutum cubitu mensurari.
M. Amplius. Duo adhuc de jugo utriusque regulae liberi eligantur, quibus
ambae regulae ab initio relegantur; unus autem nondum eo ductus, ut sit
omni vilitate et extremitate contentus, nec ex corde possit confiteri se
omnibus humiliorem et viliorem haberi, nec per tam altum graduum iter
imbecillo animo praesumat incedere, per quod Regula beatissimi Benedicti
fortissimo animo suos sequaces probatur ducere. Eligat ergo Regulam
sancti Augustini, quae magis videtur infirmis condescendere. Nam nec
adeo vilia et extrema in usu corporis, nec adeo ardua virtutum praecepta
a suis sequacibus videtur exigere. Alter autem utpote fortiori mentis
proposito, malit quae viliora et extremiora in usu corporis, altiora
etiam praecepta virtutis profitendo Regulam beati Benedicti pro Christi
amore eligere; quem, inquam, eorum censes ut fortiorem et sanctiorem,
ita fore Deo chariorem?
D. Qui fortiori mentis proposito pro Christi amore quaeque viliora et
extremiora et virtutum praecepta altiora mavult eligere, hunc judico
fortiorem, meliorem, sanctiorem Deoque chariorem existere.
M. Si igitur ambae regulae et professores earum tantum attendantur,
omnes qui Regulam beati Benedicti profitentur, professoribus Regulam
beati Augustini ut fortiores, meliores, sanctiores ita Deo chariores
esse judicantur.
D. Nihil habeo quod huic objiciatur.
M. Ergo omnis monachus, si regulam suam observat, jure canonico
praeferatur. Nam nisi propositum monachi altissimum judicaretur, nunquam
qui regulam vult profiteri per integrum annum antea probari
praeciperetur, cum nihil tale in Regula sancti Augustini esse
manifestetur.
|
|