CAPUT XVIII. In quo peccaverunt postulantes regem, cum lex data non prohibuerit eos constituere regem, sed alterius gentis hominem.

(CAP. VIII.) Hactenus imaginem sacerdotii transferendi: nunc velut in alia tabella, mysticis depictam figuris contemplemur imaginem regni Christi Flii Dei, quod, destructo peccati regno, in salutem et libertatem successit.

“Congregati universi majores natu Israel venerunt ad Samuel in Ramatha, dixeruntque ei: Ecce tu senuisti, et filii tui non ambulant in viis tuis, constitue nobis regem ut judicet nos sicut et universae habent nationes. Displicuitque sermo in oculis Samuelis, ea quod dixissent: Da nobis regem ut judicet nos. Et oravit Samuel ad Dominum. Dixitque Dominus ad Samuelem: Audi vocem populi in omnibus quae loquuntur tibi. Non enim te abjecerunt, sed me, ne regnem super eos,”

etc. Primo juxta litteram quaeritur in quo populus regem sibi postulando peccaverit. Dicit enim lex:

“Cum ingressus fueris terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, et possederis eam, habitaverisque in illa, et dixeris, Constituam super me regem, sicut habent omnes per circuitum nationes, eum constitues quem Dominus Deus tuus elegerit de medio fratrum tuorum. Non poteris alterius gentis hominem regem facere, qui non sit frater tuus (Deut. XVII),”

etc. Haec utique dicendo, non qualemcunque regem, sed alienigenam regem lex constituere vetuit. Quid ergo justae querelae legislator habuit ut diceret:

“Non te abjecerunt, sed me, ne regnem super eos? Juxta omnia opera sua, quae fecerunt a die qua eduxi eos de Aegypto usque ad diem hanc, sicut dereliquerunt me, et servierunt diis alienis, sic faciunt etiam tibi.”

Ad hoc facilis patet responsio, quia tempore importuno dixerunt:

“Da nobis regem, ut judicet nos,”

cum haberent judicem juste et regaliter judicantem eos, non in ambitionis vanitate, sed in spiritu Dei et sermonis Domini veritate, de quo sciebant quod fidelis esset, quemadmodum et superius de illo contestans Scriptura dicit:

“Et cognovit universus Israel, a Dan usque Bersabee, quod fidelis Samuel propheta esset Domini (I Reg. III).”

In eo populus deliquit, quia regnantem super se sermonem Domini, imo ipsum regem Deum suum projecit, sicut et postmodum Samuel ipse acri invectione dicit:

“Vos autem hodie projecistis Dominum Deum vestrum, qui solus salvavit vos de universis malis et tribulationibus vestris, et dixistis: Nequaquam, sed regem constitue super nos.”

Quia plana historia est, nunc breviter pauca, quae quaestione indigent, perstringamus, et tunc demum juxta propositum mysteria subtexamus.