CAPUT VII. Cur evangelista suum interposuit testimonium.

Non praetereundum tantae hujus rei sacramentum, cui sanctus evangelista tam diligenter suum interposuit testimonium, et congrua de Scripturis subjecit exempla. Dixerat enim, quia milites, qui fregerunt crura latronum, cum venisent ad Jesum, et viderunt eum jam mortuum, non fregerunt crura ejus, sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Facta sunt, inquit, haec, ut Scriptura impleretur, quae dicit de eo: Os non comminuetis ex eo. Et item alia Scriptura dicit: Videbunt, in quem transfixerunt (Joan. XIX). Cur agnus qui immolatus est, noluit ut os comminueretur ex eo? Non enim casu, sed eo nolente et disponente actum est. Siquidem non alia, quam quae voluit ac disposuit ipse ab his qui eum voluntate sua vel propria nequitia peremerunt, tormenta perpessus est. Unum de similibus nobis locutus est, hoc scilicet, quod, ut nos mortalis ac passibilis homo natus est. Caetera dissimilia nobis cuncta locutus est, quia quando voluit et quomodo voluit natus est, quando voluit, et quomodo voluit mortuus est. Cur ergo noluit, ut crura sua frangerentur, sicut et illorum sceleratorum, inter quos reputatus est? Videlicet, idcirco, quia ossium fractura nullum usquam bonum sua similitudine commendat.