CAPUT III.

Primum igitur gratias agant Deo suo omnes mortui, quibus resurrectio ad vitam erit et benedicant ei propter quod de hujuscemodi consilium super eos reperit, ut quoniam mortuus erat homo morte animae, quae est admissio peccati, non sineretur vivere in aeternum vita carnis sive corporis. Nos quoque qui nunc vivimus, imo mortui, id est certissime morituri sumus, unde Apostolus: Corpus quidem, inquit, mortuum est propter peccatum; spiritus vero vivit propter justificationem (Rom. VIII), nos, inquam scientes et considerantes quam inutile fuisset hominem peccatorem comedere de ligno vitae et vivere in aeternum, simulque scientes et per fidem aspicientes quanta utilitas morte provenerit, quia mirabiliter vita de morte sumpta est, os nostrum aperimus et attrahimus spiritum ad benedicendum, ad gratias agendas tibi Deus, juxta modulum nostrum, et quia non sufficit quisquam nostrum, ecce ego peripsema omnium (I Cor. IV) invitare satago quamlibet virtutem ad adjuvandum hoc benedictionis desiderium, et dico quali vel quanto cordis clamore possum: Benedicant te coeli, terra, mare, et omnia quae in eis sunt propter hoc inventum, quod invenisti, et solus per tuam sapientiam invenire potuisti (Dan. III), sicut in Job manifeste scriptum est: Inveni in quo propitier ei (Job. XXXIII). Quidnam est illud quod invenisti, in quo propitiaris humano generi, nisi inventum mortis hujusmodi, mortis non animae, sed corporis? Sequitur: Consumpta est caro ejus a suppliciis, revertatur ad dies adolescentiae suae (ibid.). Quod quam verum sit quanta quam miserabili consumptione consumpta sit vel consumatur caro hominis interrogata, maxime respondent sepulcra mortuorum aliquo casu patefacta interdum, dum ossa quae pelle et carnibus vestita susceperat terra, rejicit, sicut eadem Scriptura paulo ante loquitur: Tabescet caro ejus, et ossa quae tecta fuerant nudabuntur (ibid.). Et quidem in illo usu luctus est, sive causa lugendi, sed eumdem luctum consolatio delinit in corde sapientis, cujus, ut supra proposui, omnis vita est medicatio mortis, quia consumptionis hujusmodi fructus hic est, quem dicit propitiatus Deus ipse, revertatur ad dies adolescentiae suae, nimirum ut intelligas idcirco mori vel consumi oportuisse hominem; ut per misericordiam non injustam renovari debeat in id ad quod conditus fuerat, scilicet in vitam aeternam, quae idcirco per dies adolescentiae pulchre designata est, quia nulla unquam senectute marcescet aut deficiet, nulla vetustate siccabitur, aut recepti, imo in statum longe meliorem reparati vigoris sui pulchritudinem amittet.