|
In Purificatione sanctae Mariae ideo candelas portamus, ut felici gaudio
justi Simoneis aliquatenus participemur, qui Christum infantem gestans
in ulnis agnovit, et confessus est paratum
|
“ante faciem omnium populorum, lumen ad revelationem gentium (Luc. II).”
|
|
Hoc enim signo commoniti exterius, ipsum verum lumen,
|
“quod illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum (Joan. I),”
|
|
in mente nostra fidei ulnis arctius astringimus, et absentiam ejus
corporalem, sursum tendentibus desideriis, gementes quaerimus,
quaerentes gemimus. Profectus namque in coelum est, antequam hinc
abiret, jam supra infantiam, in qua portatus est a Simeone, aetate et
sapientia profecerat (Luc. II). Ejus igitur visibile signum portamus
omnes in manibus, quem jam visibiliter portare, sicut Simeon, nec
necesse habemus, nec possumus. Bene autem consecrati cereoli, id quod
visibile erat Christi nobis significant. Nam sicut apes ceram cum melle
virginali producit opere, sic Maria Virgo Christum, Deum et hominem,
salva uteri sui genuit integritate. Apes namque neque ullo concubitu
miscentur, neque libidine solvuntur, nullis partus doloribus
concutiuntur, et subito magnum filiorum examen emittunt, de foliis et
herbis ore suo prolem legentes. Convenienti igitur signo, vectationem
infantis Christi, prout possumus, imaginamur, beatitudinem ejus corde et
ore prae dicantes, qui, tamdiu vixit, ut Christum Dominum videret, vidit
ut adoraret, adoravit ut in pace dimissus feliciter hinc abiret. (ibid.)
|
|