|
|
“Si ergo videritis Filium hominis ascendentem, ubi erat prius.”
|
|
Deficit hoc loco congrue sermo, quasi iratae mentis scandalum illorum
motu illo vel animadversione dignum exprimens, cui sermonis defectio
congruit: Ergo, inquit, quoniam et vos, qui dicebamini discipuli mei non
secundum disciplinae ordinem appropinquantis pedibus magistri, ut aure
submissa exspectantes de doctrina vitae aeternae accipere digni
judicemini, sed econtra scandalizamini, et propositionem meam
indisciplinate calumniamini, idcirco non ego vobis eamdem propositionem
aperiam, cujus solutionem vos nequaquam digna quaestione pulsando
consequi meremini. Hoc nunc dico quod vobis ipsis consentientibus
constat valde repugnare vestro carnali sensui, scilicet ascensurum
Filium hominis ubi erat prius. Nam Filium hominis ascendere in coelum,
et carnem ejus sic manducari, sanguinemque ejus sic bibi, quomodo vos
intelligitis, omnino repugnantia sunt, simulque esse vel fieri
nullatenus possunt. Et Filium hominis dico, non Filium Dei, ne me
existimetis dixisse, quod carne devorata morsibus vestris, id quod
residuum est, scilicet, incorporea natura sola in coelum ascensura sit.
Quod si videritis imo, quia videbitis, nam, etsi retrorsum abeuntes,
videre non mereamini, ascendam in coelum videntibus illis, qui mecum
perseverabant usque in finem discipulis meis (Matth. X, XXIV). Attamen
ascendisse me videbitis tunc, quando venientem cum nubibus (Apoc. I),
cum tota carne sua, hunc eumdem Filium hominis videbit omnis oculus,
tunc intelligetis quod injuste sermonem hunc duritiae coargueritis, quod
male senseritis, quod pejus (non exspectata magistri doctrina) nimis
cito retrorsum scandalizati abieritis. Notandum quod cum illa natura,
secundum quam est filius hominis, de matris utero initium habuerit, et
Christus ante illam Incarnationem nequaquam homo vel filius hominis, sed
tantum Deus Dei Filius exstiterit, tamen Filium hominis prius in coelo
fuisse asserit, quo iturum ascensurus sit, videlicet tam hoc dicto, quam
illo, quo ait:
|
“Et nemo ascendit in coelum nisi qui descendit de coelo, Filius hominis
qui est in coelo (Joan. III),”
|
|
unitatem personae in se uno Christo Deo et homine voluit commendare.
Quod ignorans Nestorius, et ideo jure ignorandus, beatam Mariam vetuit
vocari Dei genitricem, eo quod Christi, non divina sed humana tantum de
carne ejus sumpta sit natura. Ita Christum unum in duos christos,
alterum Deum, alterumque hominem male divisit, cum idem Filius hominis,
et prius fuerit in coelo, quo postmodum ascendit, et jam esset in coelo
secundum divinitatem, cum adhuc in terra loqueretur secundum
humanitatem.
|
“Qui descendit, inquit Apostolus, ipse est et qui ascendit (Ephes. IV).”
|
|
Sequitur:
|
|