CAPUT VII. De mendacio obstetricum, et qualiter benefecerit eis Deus, quia timuerunt Deum.

Timuerunt, inquit, obstetrices Deum, et non fecerunt juxta praeceptum regis Aegypti, sed conservabant mares, etc. Hic importune nimis de mendacio disputatur, quod non justificari possint obstetrices mentiendo, dicentes:

“Non sunt Hebraeae mulieres sicut Aegyptiae. Ipsae enim obstetricandi habent scientiam, et priusquam veniamus ad eas, pariunt.”

In tempore namque parientibus aderant, de quibus dictum est, quia

“conservabant mares.”

Quod quisquis pro culpa objicit, restat ut Rahab meretricem mendacii redarguat, quae tollens duos exploratores, quos Josue miserat, abscondit et quaerentibus ait:

“Fateor, venerunt ad me, sed ego nesciebam unde essent. Cumque porta clauderetur in tenebris, et illi pariter exierunt, nescio quo abierunt. Persequimini cito, et comprehendetis eos (Jos. II).”

Ergo qui obstetrices pro tot infantibus servandis mentientes accusant, consequitur ut multo magis pro duobus hominibus liberandis mentientem non justificent Rahab, quam et prophetica simul et evangelica justificat auctoritas. In Evangelio namque Christi mater assumitur et parens veritatis, quae Christus ipse est, quia sic mentita est Rahab.

“Salmon quippe genuit Booz de Rahab (Matth. I).”

Et Propheta de eadem in typum Ecclesiae de gentibus praecinit:

“Memor ero Rahab et Babylonis (Psal. LXXX).”

Apostolus autem usque adeo nullam omnino veritatem charitati praeponit, ut optet ipse anathema esse a Christo, qui, subauditur, veritas est pro charitate, id est pro fratribus suis, qui sunt cognati ejus

“secundum carnem, qui sunt Israelitae (Rom. IX).”

Praedixerat enim quia

“neque mors, neque vita, neque angeli, neque principatus, neque potestates, neque virtutes, neque instantia, neque futura, neque altitudo, neque fortitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a charitate Dei (Rom. VIII).”

Nullas igitur quasi mendacii tenebras adscribamus lucido charitatis operi, ubi sic homicidam impium fefellerunt ut vitam reservarent hominum, praesertim cum Deus hoc ipsum laude et remuneratione dignum duxerit, Scriptura continuo dicente:

“Bene igitur fecit Deus obstetricibus, et quia timuerunt obstetrices Deum, aedificavit illis domos,”

subauditur, aeternas; aeternum quippe est quod Deus aedificat.