CAPUT 40

“Dicit ei iterum: Simon Joannis, diligis me plus his? Dicit ei: Etiam, Domine, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce agnos meos.”

Majusculos hic agnos intelligi convenit, tanto majusculos agnos superantes, quantum mediocritas quinquaginta piscium abundantiore centum piscium multitudine, juxta superius dictum spiritualem sensum, dignior est. Nam, sicut tracto reti in terram quinquaginta et tres pisces distincte numerati sunt, ita et nunc in pastoralis curae distinctione, primo centum agnos, deinde quinquaginta agnos, tandemque, cum dicit:

“Pasce oves meas,”

tres subaudire operae pretium est, ut ita sint in pascuis Simonis Petri, agni pariter et oves centum quinquaginta tres, sicut in rete, quod ille traxit in terram, totidem fuere pisces. Nam sequitur:

“Dicit ei tertio: Simon Joannis, amas me? Contristatus Petrus, quia dixit ei tertio, amas me. Dicit ei: Domine, tu omnia scis, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce oves meas.”

Post agnos et agnos ponuntur oves, illae, scilicet de quibus in Canticis dictum est:

“Omnes gemellis fetibus et sterilis non est inter eas (Cant. IV),”

quia videlicet utrumque agnorum ordinem, id est, et eorum qui adhuc lacte indigent, et eorum qui jam grandiusculi sive anniculi, Scripturarum pabula carpere norunt, utrumque, inquam, agnorum gregem regere possunt. Et ita quidem eis quibus prodesse queant, procaciores, sed valentiores sunt, sicut in supradicto reti, et centum piscibus et alii quinquaginta in summo numerati utique pauciores, sed digniores sunt. Igitur quid significatum fuerit in in eo quod Petrus ejusmodi rete in terram traxit, jubente Domino, claret in hoc pascendorum agnorum vel ovium imperio. Sequitur idem Dominus, praenuntians qualiter Petrus sua tunc tunica succinctus, postea sit cingendus:

“Amen, amen dico tibi, cum esses junior, cingebas te, et ambulabas ubi volebas. Cum autem senueris, extendes manus tuas, et alius cinget, et ducet quo tu non vis.”

Hoc ad quid dixerit illi, confestim evangelista subsecutus aperuit. Ait enim:

“Hoc autem dixit significans qua morte clarificaturus esset Deum.”

Sensus iste est: Cum junior, et tanquam sub tirocinio militans, pericula belli nondum expertus fuisses,

“cingebas te,”

hoc est tua fortitudine plurimum confidebas, et sine duce ambulabas ubi volebas. Dixisti enim:

“Tecum paratus sum in carcerem et in mortem ire (Luc. XXII).”

Item:

“Etiam si oportuerit me mori tecum, non te negabo (Matth. XXVII).”

Illic tanquam junior et improvidus, teipsum accinxisti, non putans quod indigeres accingi auxilio Dei. Cum autem senueris, cum interioris hominis tui sensus incanuerit, tunc vadens mecum et in carcerem, et in mortem (Sap. IV), extendes manus tuas in cruce, ita tamen ut alius te cinget, scientem quod teipsum cingere non possis, et ducat quo tu non vis, id est, regat in passione mortis quam naturaliter timore pavescis. In illa aetate senectutis cum virtus tua defecerit (Psal. LXX), id est, de tua virtute nihil praesumpseris, dices tu non immemor, quod mortem timendo vitam negaveris, dicent et omnes quicunque suam infirmitatem bene cognoverint. Sed ipsi in nobisipsis responsum mortis habuimus, ut non simus in nobis fidentes, sed in Deo qui suscitat mortuos, qui eruit nos de tantis periculis, et eruet, in quo speramus, quoniam et adhuc eruet, adjuvantibus vobis in orationibus pro nobis (II Cor. I).