CAPUT 27

CHRIST. Plane omnis terra et plenitudo ejus, Domini est, et ipse post diluvium dedit eam filiis hominum, filiis Noe, dicendo: Vos autem crescite, et multiplicamini, et ingredimini super terram, et replete eam (Gen. IX). Sed considera quid deinceps actum vel dictum sit: Posteri autem Cham, filii Noe, maximeque Chananaei, quorum pater Chanaan, quem in patre maledixit offensus Noe dicens: Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis (ibid.) Terram quam acceperant propter scelera sua perdiderunt; imo et ipsa terra evomuit eos, quemadmodum ipse Dominus cum enumerasset ipsa scelera: Ne polluamini, inquit, in omnibus his, quibus contaminatae sunt universae gentes, quas ego ejicia ante conspectum vestrum, et quibus polluta est terra, cujus ego scelera visitabo, ut evomat habitatores suos (Levit. XVIII). Cavete ergo ne et vos similiter evomat, cum paria feceritis, sicut evomuit gentem, quae fuit ante vos. Recte ergo suam terram Dominus dixerit, quam per justum judicium possessoribus ablatam sibi retinere voluit, ut haberet in ea memoriale nominis sui, sancta sua tabernacula, et templum, ubi deberet nomen ejus invocari.

JUD. Patri meo terram illam dedit, patri meo Abrahae et semini ejus, quod semen ego sum, eodem jure quo dedit, quemadmodum nunc commemorasti, filiis Noe. Quomodo ergo terram illam suam diceret, potius quam terras alias quas aliis hominibus dedit?