CAPUT IV. Quid per Elim, quid per duodecim fontes, quid per septuaginta palmas significetur.

“Venerunt autem in Elim, ubi erant duodecim fontes aquarum, et septuaginta palmae, et castrametati sunt juxta aquas.”

Quid erat opus scire nos numerum fontium, numerumque palmarum, nisi et in his quoque scitu dignum subesset mysterium? Elim namque vertitur in arietes. Ergo, quoniam et in Psalmo cantamus:

“Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron (Psal. LXXVI);”

et in Evangelio de nobis Pastor dicit:

“Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili, et illas oportet me adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile et unus pastor (Joan. X);”

ipsum ovile Dominicum hic accipiamus per nomen Elim, id est arietum. Arietes namque duces gregum et ovilis principes sunt. Porro per abundantiam fontium duodecim, copiamque palmarum septuaginta, demonstrari nobis arbitremur ovile ipsum quam sit delectabile ovibus ad manendum, quam commoda sit statio educandis filiis arietum, de quibus Psalmista:

“Afferte, inquit, Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum (Psal. XXVIII).”

Quid enim per plenitudinem duodecim fontium, nisi universitatem debemus intelligere doctorum? Nam quia duodecim apostoli sunt, quorum primarium est docendi officium, recte duodenario numero designantur omnes, qui apostolica doctrina tantum profecerunt, ut sedere valeant in ordine doctorum in medio Dominici ovilis, id est, in medio Ecclesiae aperire os suum. Nec mirum quod apostolicus ordo, vel apostolicorum hominum universitas, juxta talem concluduntur numerum, scilicet duodenarium, quomadmodum arithmetici dicunt, superfluum, eo quod ex duodenarii partibus conficitur, supra ipsius sit duodenarium. Videlicet quia media pars ejus senarius est, tertia quaternarius, quarta ternarius, sexta binarius, duodecima unum, qui simul compositi sedecim efficiunt, qui utique numerus superat quatuor unitatibus duodenarium. Hoc, inquam, non mirum, nam et in Ecclesia doctores superflui fuerunt, qui eloquentiam sine sapientia habentes, haereses et schismata fecerunt, et in initio fidei, plerique supra modum apostoli, id est pseudoapostoli, reperti sunt. Quid autem per septuaginta palmas florentes circa ipsos fontes, nisi pios ac fortes accipimus martyres? Nam de talium quolibet Scriptura dicit:

“Et erit tanquam lignum quod plantatur super aquas, quod ad humores mittit radices suas, et non timebit cum venerit aestus”

etc. (Jer. XVII.) Hic igitur nobis spiritualibus ovibus salubris amoenitas ovilis nostri designata est, ut non timeamus lupos, contra quos martyres nostri pugnaverunt, unde modo coronati sunt, et accipiunt palmas, tantas et tales quantas intelligere licet per hunc numerum septuagenarium, qui ex septenario et denario compositus est, quorum alterum septiformis spiritus gratia, alterum legis Decalogus commendat. Delectet nos duodecim frequentare fontes, ut merito de ovibus Ecclesiae suae Christus sic pronuntiet:

“Dentes tui sicut grex tonsarum, quae ascenderunt de lavacro. Omnes gemellis fetibus, et sterilis non est inter eas (Cant. IV).”