|
Quare autem et cantica, de quibus jam dictum est, et istos psalmos
matutinales, et caeteras horas diei Dominico cum alleluia dici jubet?
(Cap. 8.) Videlicet quia alleluia, quod interpretatur laudate Dominum,
proprium resurrectionis carmen est, propria completi operis laus, quae
secure in fine canenda est. Unde et in Apocalypsi, postquam peractum
est, de meretrice magna Babylone, id est de isto infelici saeculo,
judicium, tunc demum audivi, inquit, quasi vocem tubarum multarum in
coelo dicentium: Alleluia. Et iterum dixerunt: Alleluia. Et ceciderunt
seniores viginti quatuor, et quatuor animalia, et adoraverunt sedentem
super thronum, dicentes: Amen, alleluia. Et audivi quasi vocem tubae, et
sicut vocem aquarum multarum, et sicut vocem tonitruum magnorum
dicentium: Alleluia (Apoc. XIX). Quod ergo cantandum est feliciter tunc,
et plenarie ab universis filiis Dei, filiis resurrectionis, recte jam
praeoccupamus atque praegustamus in die, qua resurrexit dator ipse,
atque auctor ejusdem resurrectionis. Quomodo vel quali dispensatione? A
sancto Pascha, inquit, usque ad Pentecosten sine intermissione dicatur
alleluia, tam in psalmis quam in responsoriis. A Pentecoste autem usque
in caput Quadragesimae, omnibus noctibus cum sex posterioribus psalmis
tantum ad nocturnos dicatur. Omni vero Dominica, extra Quadragesimam,
cantica matutini, prima, tertia, sexta, nonaque cum alleluia dicantur.
Vespera vero jam cum antiphona. Responsoria vero nunquam dicantur cum
alleluia, nisi a Pascha usque ad Pentecosten (cap. 2). Haec littera cum
in caeteris plana et absque scrupulo sit, in uno tantum dicto
dissonantiam et scrupulum generavit inter nos atque illos religiosos, et
valde studiosos scrutatores Regulae beati Benedicti, propter quos,
quaestiones, ut in prologo dixi, habemus inter nos, de quibusdam ejusdem
Regulae capitulis. Nam quia dixit usque in caput Quadragesimae, sive,
omni Dominica extra Quadragesimam per horas dicatur alleluia, ipsi non
observant illud, quod Romana sanxit, et universalis, praeter eos,
observat Ecclesia. Videlicet ut a Septuagesima dimittatur alleluia, sed
usque in feriam secundam, sive Dominicam illam quae vocatur
Quadragesima, pro eadem ratione qua anteriores dicuntur Quinquagesima,
Sexagesima, et Septuagesima, dicitur alleluia, caput Quadragesimae non
aliud esse volentes, nisi jam dictam Dominicam, sive succedentem illi
feriam secundam. Mihi autem omnino sanius atque rationabilius videtur,
caput Quadragesimae, Septuagesimam intelligere, quam ad universalis
Ecclesiae sancta vere et mystica consuetudine, propter ejusmodi
dictionem recedere. Non enim nullum aut parvum habent mysterium septem
Dominicae, quarum in prima clamat Ecclesia: Circumdederunt me gemitus
mortis (Psal. XVII), in septima vero canit: Laetare, Hierusalem (Isa.
LXVI), deinceps interposito sanctae passionis spectaculo adest octava,
in qua dicit Patri suo vita et resurrectio omnium: Resurrexi, et adhuc
tecum sum, usque ad istam octavam, neque feria neque Dominica ulla
admittit alleluia, sed loco carminis hujus tractus est scriptus, cantus
utique luctuosus atque laboriosus. In libro quem scripsi De sacramentis
sive officiis divinis, rationes hujusce observationis expressi, quas a
multis libenter legi, jam dudum comperi, et earum tanta et talis est
altitudo sive profunditas, ut hic non breviter possint iterari,
praesertim quia brevitati studendum et legentis vitandum est fastidium.
|
|