CAPUT XXXVII. De eo quod dixit Laban:

“Experimento didici quod benedixit mihi Deus propter te.”

Dicamus ergo huic mundo, cujus typum Laban tenere supra diximus, quoniam ipse fatetur, et dicit: Experimento didici quod benedixit mihi Deus propter te, dicamus, inquam, illi in persona capitis nostri Christi, propter quem illum Dominus benedixit: Tu nosti quomodo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua Modicum habuisti antequam venirem, et nunc dives effectus es, benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Quid enim habebat hic mundus antequam Christus veniret? Quid, nisi modicum legalis scientiae, quam et pauci noverant, modicumque carnalium caeremoniarum, quarum ritu umbratico perpauci unum Deum utcunque colebant? At nunc dives, inquit Christus, effectus es, benedixitque tibi Deus ad introitum meum. Vere dives effectus est mundus universus praeclara nimis veri Dei notitia, benedixitque illi Deus ad introitum Christi Filii sui omni benedictione spirituali, qua et in primis illi omnia peccata condonavit, licet plerique retrorsum abeant, et convertantur post Satanam; et deinde multiplicia dona contulit Spiritus sancti: Justum igitur est, inquit, ut aliquando provideam etiam domui meae. Quaenam domus Christi est, nisi illa domestica ejus familia, quae altario deservit, et de sacramentis spiritualibus rationales plebium greges pascit? Hic est ordo apostolicus, sacerdotalisque ac leviticus, qui prius gratis servivit, annuntians Evangelium regni Dei, non solum gratis, sed etiam periculose, recipiendo scilicet mala pro bonis, donec Lia pariter et Rachel Christo conjungerentur, id est, utrisque activae scilicet et contemplativae vitae varietates per orbem terrarum in ordinibus suis multiplicarentur. Tandem ad ipsum Laban, id est, ad ipsos mundi reges, imperatores, caeterosque principes ac summos hominum abundantia gratiae perpervenit: Justum igitur fuit Christum aliquando providere domui suae, id est, de regum palatiis, de principum thesauris ac praediis suas Ecclesias ditare, ut esset unde haberet sufficientiam in sumptus necessarios altario servientium, in usus pauperum ac peregrinorum, in restaurationes ecclesiarum vel coemeteriorum.