|
In eo loco, ubi solemus uvas benedicere consecratur oleum pro infirmis,
concluditurque conclusione: Per quem haec omnia, Domine, semper bona
creas, etc. Non enim proprium habet officium, id est nec in capite verba
salutationis, hoc est Dominus vobiscum, ne in fine concluditur, ut
caeterae orationes, per Dominum nostrum. Hujus vero chrismatis olei
consecratio, quae dicitur principalis, quia ad ejus unctionem
principalis tribuitur Spiritus, id est septiformis Paracletus, habet
officium per se. Primo exorcizatur, deinde ad Dominus vobiscum, et sui
sum corda, ejus benedictio inchoatur, finiturque per Dominum nostrum.
Consecratur autem in eo loco, ubi pacem solemus inter nos dare, et hoc
est opus divinae gratiae, ut pax et concordia regnet in nobis. Duodecim
presbyteri, qui ordinantur circa episcopum, testes et auditores ejusdem
mysterii, duodecim apostolos significant, quorum in praesentia summus
pontifex Christus hodie testamentum conscripsit, totamque haereditatem
salutis, suaeque discessionis fructum, id est Spiritum Paracletum
ostendit, dicens:
|
“Nisi ego abiero, Paracletus non veniet ad vos. Si autem abiero, mittam
eum ad vos (Joan. XVI).”
|
|
Ejus namque gratiae sacramentum chrisma continet, qui ex quo mortis
Christi pretio quodammodo emptus et acquisitus est, coepit (quod ante
non fiebat) in remissionem peccatorum dari. Unde et Paracletus tunc
primum appellatus est, quia pro damnatis nobis in primo parente,
peccatorum remissio, sola paraclesis, id est consolatio, est, quae non
nisi abeunte, id est moriente Christo nobis unquam acquisita fuisset.
Dicit libellus Romani ordinis de consecratione chrismatis: Continuo duo
acolythi involutas ampullas cum sindone alba de serico teneant in
brachio dextro, ita ut videri possint a medio. Ampulla, antequam veniat
ante episcopum ad altare, media ejus pars est cooperta, et media nuda.
Ampulla cum chrismate quodammodo significat corpus Christi, sumptum ex
Virgine corporaliter in se habitans, continens Spiritus sancti
plenitudinem (Col. II). Quod, antequam transiret ad altare crucis,
aliquo tempore erat coopertum, et aliquo nudum. Primaevo tempore erat
coopertum, quando ita fugit in Aegyptum (Matth. II), quasi non esset Rex
regum, et quando ita portatus est ad templum (Luc. II), quasi non esset
omnipotens, quando ita subditus erat parentibus (ibid.), quasi non esset
auctor parentum. In his et similibus coopertum, latebat. Nudum erat,
postquam miracula coepit facere, simulque praedicare, et se Deum
demonstrare, ut
|
“Ego et Pater, inquit, unum sumus (Joan. X).”
|
|
In his et aliis nudum erat. Ampulla vero, postquam benedicta fuerit, et
ab altari redit, a pontifice et ministris altaris visibiliter et nuda
salutatur, hoc significat quod Christus, postquam ab altari crucis
transivit, praesentiam suam corporalem eis praebuit, quos testes suae
resurrectionis esse voluit (Luc. XXIV). Quod caeteris invisibilis et
operta ad salutandum defertur, significat quod Christus rediens in
coelum, invisibilis hominibus factus est, ut ipse testatur:
|
“Exivi a Patre, et veni in mundum, iterum relinquo mundum et vado ad
Patrem (Joan. XVI).”
|
|
Nos vero, quamvis corporalem ejus praesentiam non videamus, tamen
venerando eum quotidie salutamus.
|
|