|
|
“Haec est unctio Aaron et filiorum ejus religione perpetua,”
|
|
subintelligendum esse non ad velamen litterae, sed secundum claritatem
spiritualis intelligentiae.
|
“Haec est unctio Aaron et filiorum ejus in caeremoniis Domini, die qua
obtulit eos Moyses, ut sacerdotio fungerentur, et quae praecepit eis
dari Dominus a filiis Israel, religione perpetua in generationibus suis.
Ista lex holocausti, et sacrificii pro peccato atque delicto et pro
consecratione, et pacificorum victimis, quas constituit Dominus Moysi in
monte Sinai, quando mandavit filiis Israel, ut offerrent oblationes suas
Domino in deserto Sinai.”
|
|
Breviori rursus conclusione cuncta praesentat, de quibus hactenus ad
legem Domini altius lectorem reducens, quam est initium Levitici hujus
libri, videlicet ad consummationem tabernaculi, ubi locutus Dominus ad
Moysen:
|
“Applica, inquit, ad te Aaron, cum filiis suis, ut sacerdotio fungantur
mihi (Exod. XXVIII).”
|
|
|
“Haec, inquit, est unctio Aaron et filiorum ejus, et ista est lex
holocausti,”
|
|
etc. Legem sacerdotum et legem populi quasi digito distincte
demonstravit. Si rite revelata facie perspeximus trans velum, Christo
moriente scissum, quo celabatur hoc divinae legis sanctuarium, prompte
advertimus, cuncta quae dicta sunt digna esse gravitate dicentis, ut
merito cecinerit Psalmista:
|
“Lex Domini immaculata, convertens animas, testimonium Domini fidele,
sapientiam praestans parvulis. Justitiae Domini recte laetificantes
corda, praeceptum Domini lucidum illuminans oculos (Psal. XVIII).”
|
|
|
“Lege, inquit, perpetua.”
|
|
Perpetua plane, verumtamen non secundum velamen litterae, sed secundum
charitatem spiritualis intelligentiae. Alioquin quomodo conveniet legi
et prophetis? Nam hic legislator cum dixisset:
|
“Ista est lex holocausti,”
|
|
etc., continuo subjungit:
|
“Quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandavit filiis
Israel, ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai.”
|
|
In propheta autem idem Dominus dicit:
|
“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia
non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die qua
eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum (Jer.
VII).”
|
|
Quomodo ergo non dissonant vel discordant lex et prophetae, nisi quia
locutus est Dominus Moysi de spirituali et perpetua lege, non locutus
est quidquam de carnali sacrificiorum lege? Nam Dominus Moysi
constituit, Moyses autem ad populum locutus est. Ille a Domino
claritatem spiritus accepit, ad populum autem obscuritatem litterae
protulit, donec venirent qui crederent Deum Filium in Deo Patre, et hac
fide illuminati, viderent legem spiritus in lege litterae. Proinde sic
recte distinctum est:
|
“Quas constituit Dominus Moysi in monte Sinai, et quando mandavit filiis
Israel, ut offerrent oblationes suas in deserto Sinai.”
|
|
Nam aliud Moysi ostendit, et aliud illi populo mandavit, sicut testatur
ipse Dominus cum superius dicit:
|
“Inspice, et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est
(Exod. XXV).”
|
|
Idcirco quando loquebatur ad populum, ponebat velamen super faciem suam;
quando vero loquebatur ad Dominum auferebat (Exod. XXXIV).
|
|