|
|
“Facies et candelabrum ductile, de auro mundissimo, hastile ejus et
calamos, scyphos et sphaerulas, ac lilia ex ipso procedentia. Sex calami
egredientur ex lateribus, tres ex uno latere, et tres ex altero. Tres
scyphi, quasi in modum nucis per calamos singulos, sphaerulaeque simul
et lilia,”
|
|
etc. Totam candelabri aeque ut caeterorum, quae praescripta sunt
fabrefacturam, Scriptura legentium oculis praesentare laborat, ut quia
tota divina, et divino spiritu peracta est, rebus ipsis secundum
materiam permanere non valentibus, ipsarum ratione permanente, sit rerum
aeterna memoria, Sphaerularum atque liliorum, in candelabris quae hodie
passim fiunt vel habentur, pauca supersunt vestigia. Nam sphaerulae, id
est nodi rotundi in hastilibus, lilia vero in capitibus candelabrorum
passim visuntur. Caeterum scyphi, si auctoritate Scripturae praesentis
fierent, vel si usquam fiunt, profecto intuentium oculis, et ipsi
operoso decore placent. Sed jam quia sunt exemplaria coelestium,
coeleste ex ipso speculemur candelabrum, id est Christum incarnatum,
cujus septem lucernae septem spiritus Dei sunt, quorum exemplares septem
lucernae fuerunt, quae sicut sequentia docent, super illud materiale
candelabrum positae sunt.
|
“Facies, inquit, et lucernas septem, ut luceant ex adverso.”
|
|
Christus ergo super quem
|
“requievit spiritus Domini, spiritus sapientiae et intellectus, spiritus
consilii et fortitudinis, spiritus scientiae et pietatis, et replevit
eum spiritus timoris Domini (Isai. XI),”
|
|
ipse est candelabrum coeli, candelabrum et lux mundi, septem ejusmodi
semper lucens inexstinguibilibus lucernis. Qui propter incarnationis
mysterium per arcam, propter passionis et sanguinis sui pretium, per
propitiatorium, propter corporis et sanguinis sui sacramentum, quod
nobis in cibum et potum tradidit per mensam, ipse propter septiformem
spiritum, qui super eum requievit, quemque gloria et honore coronatus,
et ad dexteram Patris residens, hominibus dedit, per candelabrum septem
lucernarum recte figuratus est. Quare autem
|
“sex calami de lateribus candelabri,”
|
|
id est, majoris hastilis
Videlicet quia hujus nostri candelabri prima claritas, quam novimus, ex
eo est quod per illud senario dierum numero cuncta fecit Deus.
|
“Tres ex uno latere, et tres ex altero calami egrediebantur,”
|
|
quia videlicet tribus primis diebus per verbum suum, mundi fabricam
explicuit Deus, diebus autem reliquis tribus implevit illum creaturis
mobilibus atque sensibilibus. Quare
|
“et tres scyphi, quasi in nucis modum per calamos singulos,
sphaerulaeque simul et lilium?”
|
|
Videlicet quia et hoc ad claritatem candelabri hujus pertinet, quod nos
scientiae vino inebriat, ut quae amamus mundi delectamenta obliviscamur.
Sphaerula quae ex omni parte volvitur, volubilitatem praedicationis,
quam accepimus, ex quo candelabrum istud illuxit, significat: quae quia
nec adversitate retineri potest, nec prosperitatibus elevatur, sphaerula
est. Et bene post scyphos et sphaerulas in candelabro lilia ascribuntur,
quia post hanc praedicationis ebrietatem atque volubilitatem, illa
virens patria sequitur, quae animabus sanctis quasi aeternis vernat
floribus. Itaque scyphi et sphaerulae ad laborem, lilia ad retributionem
pertinent. Igitur quia et sex diebus omnia per verbum facta sunt,
septimus autem dies in quo requievit Deus, ipse est Filius, sicut in
exordio praesentis operis diximus, recte de uno hastili, id est de uno
candelabro, sex calami egrediebantur, et quia quando Verbum ipsum caro
factum est (Joan. I), quando egressa est virga de radice Jesse, et flos
de radice ejus ascendit, requievit super eum septiformis spiritus Domini
(Isai. XI), recte nihilominus super candelabrum septem lucernae
dinumerantur.
|
“Ut luceant, inquit, ex adverso,”
|
|
id est contra mensam; hoc enim postmodum exprimit dicendo:
|
“Et contra mensam candelabrum pones in latere tabernaculi meridiano.”
|
|
Mensa enim stabat in parte aquilonis (Exod. XXXVI). Per hoc mystice
innuitur, quia lux candelabri nostri, id est evangelica gratia Domini
nostri Jesu Christi, Filii Dei, ab austro, id est, a magna charitate Dei
Patris nobis effulsit, qui eramus in parte aquilonis, illius videlicet,
de quo diabolus:
|
“Sedebo, inquit, in monte testamenti in lateribus aquilonis (Isai.
XIV).”
|
|
Nobis, inquam, qui eramus aquilonarii, id est infidelitate frigidi,
mensa praedicta proposita est, et a meridiana charitate Dei, coelestis
sanctuarii candelabrum Christus effulsit.
|
“Omne pondus candelabri, cum universis vasis suis id est cum
emunctoriis, et ubi quae emuncta sunt exstinguantur, habebit, inquit,
talentum auri mundissimi.”
|
|
Talentum maximum, centum librarum est et viginti: Magnum pondus, grande
significat talentum mundi, quod, appensum in libra crucis, appositam
lancem praegravando excussit et peccata nostra in mare projecit. Quod
quia mundissimum aurum est, id est, quia Deus ab omni sorde mundissimus
Christus est, tota in pondere ejus redemptio nostra peracta est. Et quia
cum perfectus Deus et homo sit, passionum dolores pertulit, et sic ad
resurrectionis gloriam pervenit, recte candelabrum ductile fuit.
|
“Inspice, et fac secundum exemplar, quod tibi in monte monstratum fuit.”
|
|
De hoc jam superius dictum est.
|
|