|
|
“Concidit me vulnere supra vulnus.”
|
|
Et hoc in beato Job juxta litteram perspicuum est, quia cum nuntius
quilibet damna ejus nuntiaret, adhuc illo loquente veniebat alius, et
tandem ipse in semetipso percussus est (Job I). Ecclesia vero in
infirmis suis vulnere super vulnus conciditur, quando peccatum peccato
additur, ut culpa vehementius exaggeretur. Et quia tali successu
antiquus hostis roboratur, recte subjungitur:
|
“Irruit in me quasi gigas,”
|
|
quia videlicet malignus adversarius, dum sibi resisti non valet, quasi
more gigantis pugnat. Sed et in hoc, et in omnibus supradictis juxta
litteram beatus Job pie intelligentibus aperte innuit, quia non sic
impius erat, ut merito dicerentur in eum illa quae paulo ante Eliphaz de
impio protulerat, videlicet dum invidiam diaboli contra se exarsisse
tali similitudine describit, qua perduellionem eumdem diabolum adversus
se hostiliter insurrexisse, et corporalia tantum bona sibi ademisse per
odium ipsius animae, quam a Deo non poterat avertere, solerter
intuentibus indicat luce clarius. Unde et sequitur:
|
|