CAPUT 8

“Ut autem impleti sunt, dixit discipulis: Colligite, quae superaverunt fragmenta ne pereant.”

Magnum quidem in facto exteriori divini beneficii est miraculum, verumtamen quotidianis operibus Dei non magis admirandum. Majus enim totius mundi gubernatio est miraculum, quam de quinque panibus saturatio quinque millium hominum. Itaque non tam mirandum erat vel est, hoc facere potuisse Deum, quam gaudendum illum, qui haec facere posset, venisse in hunc mundum, hominemque factum esse verum Deum Dei Filium. Illud quoque reverenter audiendum et diligenter observandum est, quod ait:

“Colligite quae superaverunt fragmenta ne pereant,”

non solum in dispensatione Verbi Dei (in quo maxime cavendum est, ne nimis importune et absque discretione infirmis aut fastidiosis auditoribus ingeratur) verum etiam in usu vel victu panis hujus visibilis, quo corpus pascitur, curandum est ne nobis saturatis pereat, quod esurientibus potest prodesse pauperibus. Cujus enim, nisi Dei donum est panis quoque iste, quo carnaliter reficimur? Non ita simus incauti pensatores divinae altitudinis, ut cum dicimus Patri secundum institutionem Filii sui:

“Panem nostrum quotidianum da nobis hodie (Luc. XI),”

non arbitremur panem istum visibilem quo sustentamur in corpore, et hanc solemnem petitionem vel ad curam tanti Patris pertinere. Quis enim vice ejus habet curare, si curam ipse habere non dignetur de sustentatione hujus miserae vitae nostrae? Proinde cum dicimus:

“Panem nostrum quotidianum da nobis hodie,”

triplicem debet panem nostrae devotionis humilitas intendere. Primum, scilicet panem (Deut. VI; Matth. IV) spiritualem, id est, omne verbum quod procedit ex ore Dei, quo noster homo interior vivit. Deinde panem Dominici corporis, quo interior simul et exterior homo in vitam aeternam convalescit, et subinde panem carnalem, quem et ipsum idem Deus et Pater omnium, homini immerito de terra producit, operanti terram in sudore vultus sui (Gen. III), qui nisi peccasset poterat absque labore frui ultroneis paradisi deliciis. Siquidem et ipse Dominus praesentibus turbis omnem hujus triplicem panis largitatem eodem tempore aperuit. Loquebatur enim illis de regno Dei, quod est panem spiritualem frangere esurienti. Refecit eos carnalibus epulis, et deinde praedicavit eis ut esurirent et sitirent cibum et potum sanguinis sui. Igitur quod nunc ait:

“Colligite quae superaverunt fragmenta ne pereant;”

reverenter, ut praedictum est, audiendum et diligenter est observandum in omni pane quem tripliciter, ut jam diximus, vitae nostrae et saluti gratia ejus providit, videlicet ne sublimia nimium et fortia praedicemus infirmis, ne indignis indiscrete tradamus Eucharistiam Dominici corporis et sanguinis, ne abundantiam nostram in carnalibus cibis, quae aliorum inopiam supplere possit, aut in superfluitate abutamur, aut per incuriam perire patiamur.