|
(II REG. CAP. IV.)
|
“Duo autem viri principes latronum erant filio Saul, nomen uni Baana, et
nomen alteri Rechab filii Remmon Berothitae. Et fugerunt Berothitae in
Gethaim, fueruntque ibi advenae, usque ad tempus illud,”
|
|
etc. Duo viri isti principes, principes erant super expeditiones
Isboseth. Mortuo autem, ut Hebraei tradunt, Abner, consiliati sunt cum
Miphiboseth, ut una interficerent Isboseth, et eumdem Miphiboseth
constituerent regem, et ejusdem consilii delatorem eumdem Miphiboseth
exstitisset (sic); et idcirco hic idem Miphiboseth subintroducitur hoc
modo:
|
“Erat autem Jonathae filii Saul filius debilis pedibus, quinquennis enim
fuit, quando venit nuntius de Saul et Jonathan ex Jezrael,”
|
|
etc. Videntes vero Baana et Rechab a Miphiboseth suum proditum esse
consilium, timore perterriti, fuga lapsi sunt in Gethaim, fueruntque ibi
advenae usque ad tempus illud. Tempus illud intelligendum est, quando
inde reversi domum Isboseth fervente die ingressi sunt, assumentes
spicas tritici, et percutientes eum in inguine. Spicas tritici, quasi
causa primitiarum, tulerunt, ut honorem regi deferre viderentur, et
eorum dolus nequaquam deprehenderetur. Ex hoc loco moralis spirat
suavitas. In inguine quippe ferire, est vitam mentis carnis delectatione
perforari. Si quidem ostiaria triticum purgat, cum mentis custodia
discernendo virtutes a vitiis separat. Quae si obdormierit, in mortem
proprii Domini, insidiatores admittit. Nequaquam vero Isboseth iste, id
est vir confusionis, hac morte succumberet, si non ad ingressum domus
mulierem, id est ad mentis aditum mollem custodiam deputasset. Fortis
namque virilisque sexus praeponi cordis foribus debet, quem nec
negligentiae somnus opprimat, nec ignorantiae error fallat.
|
|