|
|
“Die autem sexta, parent quod inferant, et sit duplum quam colligere
solebant per singulos dies.”
|
|
Quod inferant, inquit, id est quod reponant Sabbato sequenti quo vacare
vel requiescere debeant in commemorationem Creatoris, qui sex diebus
operatus est, et in septimo requievit. Sed diximus nos in prima parte
hujus operis, quod illi dies alterius conditionis intelligendi sint, et
quod longe aliud quam hominis sit Sabbatum, id est, Dei requies. Cur
ergo de hujusmodi Sabbato, quale hactenus observant carnales Judaei,
tunc cura fuit? Videlicet, quia dupliciter utile hoc homini fore
praevidit. Primum, ut sicut omnia in figuram contingebant illis, ita et
illud figurativum Sabbatum figura esset spiritualis sabbati, et sua
carnali similitudine, illius recordationem faceret operatio Dei non
solum quandiu observatum est, sed et quandiu legitur aut legendum est
(Exod. VI). Deinde ut uno ex septenis diebus, refrigeraretur hominis
mercenarii pietas, providit, sicut alio loco lex dixit:
septima cessabis ut requiescat bos et asinus tuus, ut refrigeretur
filius, ancillae et advena (Deut. V). Si ergo verum Dei agnovimus
Sabbatum, ubi requiescente illo, et laetante in operibus suis, nunc
deposito carnis onere, cum eo requiescunt animae sanctorum, sciamus et
illud quia manna, quod nobis datum est, Sabbato non invenietur, ut
colligatur, sed quod ante collectum est, tunc manducabitur, quando facie
ad faciem videbitur. Neque enim qui nunc baptismum perdit, illic aliud
invenire poterit; neque is qui nunc corpus Dominicum manducare, et
sanguinem bibere indigne praesumpserit, vel omnino contempserit, illic
inveniet hostiam quam pro peccatis suis offerre, vel in remissionem
peccatorum sumere possit. Proinde quod hac sexta aetate paramus, duplum
sit quam dudum colligere solebat populus Dei: nam ille solam litteram
legens Deum coluit: nobis, quia
|
“Verbum caro factum est (Joan. I),”
|
|
Deus et homo Christus colendus et adorandus est.
|
|