|
SADE.
|
“Clamavit cor eorum ad Dominum super muros filiae Sion: Deduc quasi
torrentem lacrymas per diem et noctem, non des requiem tibi neque taceat
pupilla oculi tui.”
|
|
Quorum
Nunquid hostium, quorum super te cornu exaltavit, aut inimicorum, quos
super te laetificavit? Imo eorum ad quos vel per quos ille sermo Domini
factus est,
|
“quem praeceperat a diebus antiquis,”
|
|
et nunc implevit.
id est Moysi et prophetarum,
|
“cor clamavit ad Dominum super muros filiae Sion,”
|
|
tanquam speculatores dati ad annuntiandum, clamaverunt ut avertereris ab
impietate tua, et clamando suas salvaverunt animas, tu autem, o filia
Sion, quia clamorem illorum non audisti, ecce mortua es in iniquitate
tua. Quare autem non dictum est, clamavit os eorum, sed
nimirum, quia non negligenter clamaverunt, non more salutantium verba
dederunt, sed volenti animo, toto cordis affectu, profundo charitatis
sensu clamaverunt, annuntiaverunt, prophetaverunt, adjuvare volentes, ut
nequaquam dormientem te comprehenderet velociter accurrentis periculi
malum. Quare autem non dictum est, clamavit cor eorum ad Sion, sed
Videlicet, quia cum clamore annuntiationis, quo citare volebant Sion,
oratione quoque clamabant ad Dominum, et de hoc ipso quod clamassent ad
Sion, licet non exauditi, testem sibi faciebant Dominum. Dicebant tibi:
|
“Deduc quasi torrentem lacrymas per diem ac noctem,”
|
|
quo restinguere valeas irae et furoris ignem imminentem,
ne tanquam fur te comprehendat ira Domini,
|
“neque taceat pupilla oculi tui,”
|
|
quia lacrymarum magis quam labiorum clamorem Altissimus audit.
|
|