CAPUT XXXII. Quid sit signare thau super frontes virorum gementium, et quid sit percuti omnes qui hoc signo non sunt signati, et a sanctuario Domini incipi.

“Et dixit Dominus ad eum: Transi per mediam civitatem in medio Hierusalem, et signa thau super frontes virorum gementium et dolentium super cunctis abominationibus quae fiunt in medio ejus. Et illis dixit: Audite me: Transite per civitatem sequentes eum, et percutite. Non parcat oculus vester, et non misereamini. Senem, adolescentulum et virginem, parvulum et mulieres interficite, usque ad internecionem. Omnes autem super quos videritis thau, ne occidatis; et a sanctuario meo incipite.”

Antiquis Hebraeorum litteris, quibus usque hodie utuntur Samaritani, extrema Thau littera, crucis habet similitudinem, quae in Christianorum frontibus pingitur, et frequenti manus inscriptione signatur. Notandum ergo quod dicitur:

“Transi per mediam civitatem in medio Hierusalem, et signa thau super frontes virorum gementium et dolentium, super cunctis abominationibus, quae fiunt in medio ejus.”

Nam hoc est quod Dominus noster ex hoc mundo transiturus ad Patrem, et signum crucis suae scripturus in frontibus nostris, non atramento, sed sanguine suo et Spiritu sancto, primum praedicare coepit, dicens:

“Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum (Matth. IV),”

quia videlicet, non quibuslibet, sed gementibus et dolentibus super malis pristinis, id est poenitentiam agentibus inscribitur hoc signum. Non enim aliter, nisi abrenuntiemus diabolo et pompis ejus, baptizamur in remissionem peccatorum, quod est accipere crucis Christi signaculum. Signum hoc, tam mortuis electis quam vivis, vir iste sacravit passione sua, sed et usque hodie, quamvis in coelo sedeat, et corporaliter sit absens quantoscunque signationis hujus habeat ministros, hic est qui signat, nam hic est qui baptizat:

“Transite, inquit, per civitatem sequentes eum, et percutite,”

subauditur, omnem super quem non videritis signum thau. Omnem autem super quem illud videritis, ne occidatis. Sic quondam in Aegypto praecipiebatur filiis Israel:

“Fasciculum hyssopi tingite sanguine, et aspergite ex eo superliminare et utrumque postem, transibit enim Dominus percutiens Aegyptios. Cumque viderit sanguiguinem in superliminari et in utroque poste, transcendet ostium, et non sinet percussorem ingredi et percutere (Exod. XII).”

Nulla hic distinctio Israelitae et Aegyptii, nisi in postibus et superliminaribus domorum sanguis agni, nulla itidem distinctio hic justi et peccatoris, nisi in frontibus signum thau, signum crucis Christi Filii Dei.

“Et a sanctuario meo incipite,”

inquit. Quare? Videlicet, quia existimat populus, cujus sanctuarium meum est, quod non indigeat signaculo crucis, signaculo justitiae Dei, quippe qui justitiam suam statuere vult, et ideo justitiae Dei non est subjectus (Rom. X). Ne ergo arbitretur non necessariam sibi esse justitiam fidei, et signaculum crucis Christi, vel ad se non pertinere prophetiam hujus percussionis, effundite vasa haec omnia super generationem istam, quotquot impleta sunt, a sanguine Abel justi, et effundentes atque percutientes a sanctuario meo incipite, ut non relinquatur lapis super lapidem in isto pulchro templo (Matth. XXIII, XXIV), in ista magna civitate contaminate domum, implete atria interfectis, et egredimini.