|
Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediamur foras. Cumque essent in
agro, consurrexit Cain adversus Abel fratrem suum, et occidit eum. Jam
quia haec et caetera quae sequuntur de Abel, manifesta sunt, audiamus
quid justi hujus vita vel mors loquatur, quid clamet ad Deum sanguis
ejus. Ait enim Apostolus, ut supra dictum est, quia defunctus adhuc
loquitur (Heb. XI). Et nunc ipse Dominus ad Cain: Vox, inquit, sanguinis
fratris tui clamat ad me de terra. Vox itaque sanguinis qui ad Deum
clamat non inarticulata, id est, sensu carens esse putanda est. Quid
enim nisi hoc ipsum nobis de Christo loquitur vita et morte sua, quod
litteris prophetiae loquuntur et Evangelia? totum utique quod fecit,
quod pertulit, parabola est, vel figura Domini nostri Jesu Christi.
Primo, quod fuit ille pastor ovium, a mysterio non vacat hujus qui
dicit: Ego sum pastor bonus, ago sum pastor ovium (Joan. X). Plane qui
hunc pastorem bonum, pastorem magnum despectui habuerunt, praecipue
Annas et Caiphas, caeterique fures et latrones, qui hunc pastorem ovium
occiderunt, omnes omnino cum illo Cain unum corpus fuerunt. Alia fuere
membra, sed unum corpus ex eis et ex omnibus quicunque innocentiam vel
justitiam persequuntur: et unus spiritus, unum caput est eorum diabolus.
Et pro diversis quidem officiis sive personis plures erant juxta
parabolam evangelicam (Matth. XXI) mali et male perdendi agricolae, sed
pro unanimi crudelitatis intentione totus eorum coetus unus erat Cain,
et unus agricola, qui Dominicae vineae fructus non ipsi Domino, sed
sibimet male congregabat. Ventum est ad horam legitimam sacrificii, et
obtulit iste talis Cain munera Domino de fructibus terrae, Abel autem de
primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum. Hora qua hujus Abel
sacrificium sacrificio oppositum illius Cain fuit, et illo reprobato
istud complacuit, illa recte intelligitur vespera Paschae veteris,
quando Judaeis ritu solemni suum pascha manducantibus, hic pastor
idemque verus Agnus Dei, sacerdotio suo functus est, accipiens panem et
vinum, et benedicens: Accipite, inquit, et bibite ex hoc omnes, hoc est
enim corpus meum quod pro vobis tradetur: hic est calix sanguinis mei
qui pro vobis effundetur (Matth. XXV). Tunc itaque obtulit Cain munera
Domino de fructibus terrae, videlicet inanimatum et sine fide
sacrificium. Mortuum quippe erat sacrificium crudelium. Et si ante
quamdam habuerat vitam vel sensum illud Judaicum sacrificium, scilicet
in eo quod verum Christi praesignabat vel praecurrebat sacrificium,
attamen extunc et usque in perpetuum mortuum est: et nihil boni conferre
potest, quia sine charitate Dei magno cum odio Filii Dei oblatum est,
imo quia tempus figurarum praeteriit, et dies veritatis jam lucet. Unde
et bene dictum est: Factum est autem post multos dies, etc. Multis enim
antea diebus sacrificium illud celebratum et non reprobatum fuerat, quod
in fine saeculorum reprobatum est. Econtra tunc Abel obtulit de
primitiis gregis sui, et de adipibus eorum, quia vere sacrificium quod
illa nocte Pontifex noster Jesus Christus instituit, quamvis exteriori
specie panis et vinum sit, in veritate Agnus est Dei, primogenitus
omnium agnorum vel ovium, quae pertinent ad caulas coeli, ad pascha
paradisi.
|
|