CAPUT 39

CHRIST. Nonne Hieremias dicit: Seduxisti me Domine, et seductus sum; fortior me fuisti, et invaluisti (Jer. XX). Nonne adversus regem Achab loquens spiritui mandacii: Decipies, ait, et praevalebis, egredere, et fac ita? (III Reg. XXII.) Verumtamen audi me; non est unus modus seductionis; est enim seductio qua seducitur quis a bono ad malum. Hanc seductionem Deus nescit. Est econtra seductio a malo ad bonum et hac seductione Deus te et genus tuum seduxit dum Scripturam sacram talem esse voluit, ut in lectione ejus obscurarentur oculi tui. Si enim sacramenta ejus non clausisset sub figuris, et aenigmatibus, si expressisset vocibus manifestis nunquid patres tui sustinuissent, praesertim rebelles et increduli, quemadmodum Moyses ipse dixit? nimirum sicut rex Joachim scidit volumen Hieremiae, et projecit illud in ignem donec consumetur igni (Jer. XXXVI), et sicut Isaiam sectum perhibes a Manasse per occasionem hanc, quia dixit: Vidi Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum (Isa. VI), cum Deus ipse dixisset ad Moysen: Non enim videbit me homo, et vivere potest (Exod. XXXIII). Et ita et multo insanius et Scripturas omnes incendissent, et prophetas omnes interfecissent nisi Scripturae clausae illis et signatae fuissent, si manifeste lis prophetae clamassent quidquid de Christo futurum erat et fieri oportebat, verbi gratia, quomodo vel quali ordine foret exaltandus in illud solium excelsum et elevatum, de quo dixit Isaias: Vidi Dominum sedentem super solium excelsum, et elevatum. Propterea videbantur claudere sermonem et signare librum, ligare testimonium et signare legem, et hoc faciebant in timore magno prophetantes cum vitae suae periculo, quemadmodum unus eorum Hieremias, cum dixisset: Si occiditur in sanctuario Domini sacerdos et propheta (Thren. II),---formido, inquit, et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio (Thren. III). Bona ergo, seductio qua factum est ne Scripturae odio magno habitae cum ipsis qui scripserant delerentur, potiusque superventuris saeculis profuturae custodirentur

JUD. Quale est hoc bonum obscuratos, ut dicis, oculos meos esse, et mensam meam factam esse mihi in scandalum; praecavere Deum et dicere, ne forte convertatur et sanem eum? (Isa. VI). Tale namque hoc est ac si maledicatur surdo, et ponatur coram caeco offendiculum. Vide ergo quia, dum vis incusare vehementer, excusas me. Quae enim culpa in me, si obscuratus sive excaecatus sum, cum velim videre, cum etiam putem me et oculos ad videndum, et aures ad audiendum, et cor ad intelligendum habere?