|
Haec et his similia multoque majora gemituosa dicendo, non utique
defecerat, neque turbatus erat, imo multum invaluerat, et in magna
serenitate cordis agebat illa fortitudine, qua invaluerat sanctus Jacob,
dum luctaretur cum angelo, illa serenitate qua clarificatus idem, dum
viderat; nam et iste adeo clarificandus erat ut loqueretur ei Dominus,
et adhuc majora illi ostenderet mysteria. Quali enim fortitudine Jacob
contra Dominum fortis fuit? Quomodo invaluit? Nimirum fletus fortitudo
ejus fuit, flendo invaluit, sicut in Osee Scriptura veridica manifestius
exprimit. Cum enim dixisset: In fortitudine sua directus cum angelo, et
invaluit ad angelum, confortatus est (Ose. XII). protinus addit: Flevit
et rogavit eum (ibid.). Isti amici beati Job, fletum vel gemitum ejus,
ubi primum aperuit os suum, et verba gemituosa protulit, defectionem
fortitudinis interpretati sunt, et velut impatientem, qui timorem Domini
nunquam veraciter habuisset, redarguerunt. Dixerunt enim: Ubi est timor
tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum? Et quid
erat protinus taliter inveni, et sic dicere: Tigris periit, eo quod non
haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt, nisi ac si dicerent:
Non tu homo, sed fera tigris, et filii tui non homines, sed catuli
leonis fuerunt. Tigris periit, eo quod non habuit praedam, id est tu a
Deo defecisti, eo quod pristinam perdidisti substantiam. Et quis nescit
majorem huic B. Job quam beato Jacob fuisse doloris causam? iste namque
unum filium Joseph amiserat, quem a fera devoratum esse putabat, hic
autem una die post omnium damna rerum, simul septem filios et tres
filias mortuos acceperat, et deinde percussus ulcere pessimo, in
sterquilinio sedebat. Attamen cum ille, videlicet, Jacob, scindens
vestimenta sua lugeret filium, et consolationem nollet recipere, dicens:
Descendam ad filium meum lugens in infernum (Gen. XXXVII), nullus
fletum, seu haec verba ejus sic male interpretatus est, ut diceret ei:
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et quae in hunc dicta
sunt his multo acerbiora. Non ergo arguendus erat propter suos gemitus,
quasi de impatientia, sed judices ejus, qui amici ejus esse debuerant,
ut amare judicarent, ille Satan perverterat, qui laudatam a Deo beati
viri innocentiam ad tentandum expetierat: Unde quodam loco ipse inter
caetera dicit: Terra data est in manus impii, vultum judicum ejus aperit
(Job IX). Terram semetipsum, impium diabolum sive Satan, judices terrae,
amicos suos, operimentum vultus eorum, ignorantiam sive errorem eorum
dicit. Et notandum quia conflictus amicorum septimus fuit assultus
ejusdem Satan, qui illum expetierat tentandum. Quatuor quippe fuerunt
nuntii, quorum audiens verba patienter sustinuit. Quintum fuit
machinamentum quod ipsum, id est Satan, ulcere pessimo percussit.
Sextum, uxoris ejus stultiloquium. Septimum, ut jam dictum est, amicorum
ejus detrahentium, et increpantium perversum, quod de ipso habuerunt
judicium.
248
|
|