|
|
“De civitate autem illa multi crediderunt in cum Samaritanorum, propter
verbum mulieris testimonium perhibentis: Quia dixit mihi omnia
quaecunque feci.”
|
|
Locus iste cum illo comparandus est, quo longe superius dictum est:
|
“Cum autem esset in Jerosolymis in die festo,”
|
|
videlicet in patria sua, inter contribules suos,
|
“multi crediderunt in eum, videntes signa quae faciebat (Joan. II).”
|
|
Hic et illic multi crediderunt in eum, inquit evangelista, causasque
subjecit longe diversas.
|
“Illi, inquit, crediderunt in eum, videntes signa, quae faciebat;”
|
|
isti propter verbum mulieris testimonium perhibentis, Quod omnino in
suggillationem Judaeorum legendum est, quemadmodum et illud quod ait
Apostolus:
|
“Quia Judaei signa petunt, et Graeci sapientiam requirunt (I Cor. I).”
|
|
Quia videlicet Judaei dum signorum vanitatem quaererent, decepti sunt:
gentiles vero, dum rationabili sapientiae sermone delectati sunt,
veritati libenter acquieverunt. Quid si coram eis aquam in vinum
convertisset vel tale quid apud illos fecisset, qualia multa fecit in
patria sua, scilicet in Galilaea vel in tota Judaea; si castella vel
civitates eorum circuiens docuisset, et non potius praecepisset
apostolis suis, cum mitteret eos ad praedicandum:
|
“In viam, inquiens, gentilium ne abieritis, et in civitates
Samaritanorum ne intraveritis (Matth. X),”
|
|
videlicet ne occasionem daret Judaeis, quasi rationabiliter contemnendi
Evangelium, quibus missum fuerat hoc verbum salutis? Unde non mirum quod
quidam Samaritanorum postea sic offensi sunt, ut quadam die non
receperint eum, pro eo, quia facies ejus erat euntis in Jerusalem: non
tamen omnes illi, vel discipulis ejus inhospitales fuerant: Nam
|
“abierunt, inquit evangelista, in aliud castellum (Luc. IX).”
|
|
Denique Judaei nullam vel levem occasionem blasphemandi
praetermittebant. Siquidem cum improperantes dicere coeperint illum
Samaritanum (Joan. VIII), propterea quia locutus est cum eis, et mansit
nunc apud illos biduum, antequam Joanne tradito, publicum suscepisset
praedicandi officium; multo magis, si apud illos praedicans et miracula
faciens cum discipulis suis commaneret, occasionem quasi legitime
contemnendi Evangelium praebuisset. Quid ergo, inquam, quantam putas
messem de gentibus collegisset, si eo tempore tam Samaritanis quam
caeteris gentibus, per seipsum praedicare decrevisset? Quapropter cum
patriae suae civitatibus exprobraret, poterat idem, quod de Tyro et
Sidone, de Samaria quoque dicere, quia
|
“si in Samaria factae fuissent virtutes quae factae sunt in vobis, olim
in cinere et cilicio poenitentiam egissent (Matth. XI).”
|
|
Ergo, quia non propter signa quae nulla viderant, sed propter id quod
dictum est, crediderunt in eum. Audi quod sequitur:
|
|