|
Quod vel quale bonum reddidit sive reddit fides, sive Ecclesia fidelis,
ut merito
|
“confidat in ea cor viri sui?”
|
|
Interrogemus hoc alphabetum Hebraicum, cujus singulae litterae singulis
versibus praefixae sunt, Aleph, Beth, Gimel, Daleth, He, Vau, Zain,
Heth, Teth, Jod, Caph, Lamed, Mem, Nun, Samech, Ain, Phe, Zade, Coph,
Res, Sin, Tau. Istae sunt viginti duae litterae Hebraicae, quibus apud
eos omnis Scriptura contexta est. Quid ergo hoc nobis innuitur, quod
singulae litterae singulis praefixae sunt sententiis, nisi quia omnis
Scriptura divinitus inspirata, bonum est opus mulieris hujus fortis,
opus fidei quod viro suo reddidit? Non enim absque ratione, sed pro
magnae rationis significatione praescribuntur, et in quibusdam psalmis,
et in Jeremiae lamentationibus, et in oratione ejus, et in isto quoque
fine Proverbiorum Salomonis, singularum nomina litterarum singulis
sententiis. Quam videlicet rationem promptum est agnosci ex ipsorum
nominum interpretationibus, quas interpretatus est vir illustris beatus
Hieronymus Hebraicae linguae peritus. Interpretatur quippe Aleph,
doctrina; Beth, domus; Gimel, plenitudo; Daleth, tabularum; He, ista;
Vau et Zain, haec; Heth, vita; Teth, bonum; Jod, principium; Caph,
manus; Lamed, cor; Mem, ex ipsis, Nun, aeternum; Samech, adjutorium;
Ain, fons; Phe, os non ab osse, sed ab ore; Zade, justitia; Coph,
vocatio; Res, caput; Sin, dentes; Tau, signa. Hujusce interpretationis
directam primo litteraturam ponamus, et deinde ejusdem litteraturae
secundum sensum, qui in ipsa est, constructionem faciamus. Doctrina
domus, plenitudo tabularum; ista et haec vita bonum principium manus
cordis. Ex ipsis aeternum adjutorium fons oris justitiae, vocatio
capitis, dentium signa. Haec est littera, quae hoc modo construitur.
Sancta Scriptura, quae est opus fidei, opus bonum, quod Catholica fides
viro suo Deo reddidit, ipsa est doctrina domus, doctrina Ecclesiae, quae
domus Dei. Ipsa est plenitudo tabularum, plenitudo legis, id est decem
praeceptorum, quae in tabulis lapideis digito Dei scripta sunt. Ista
plenitudo, et haec doctrina, quid sunt nisi vita? Sermo Dei enim est, in
quo vivit homo, quemadmodum dicit:
|
“Non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo, quod procedit ex ore
Dei (Matth. IV).”
|
|
Ergo vita et bonum principium, subauditur vitae aeternae. Hic enim
principium est vitae in Scriptura sacra, ut videamus et ambulemus per
fidem, non autem consummatio ut jam videamus facie ad faciem (I Cor.
XIII). Manus cordis, id est operatio sanctae meditationis, haec doctrina
domus, haec plenitudo legis. Ex ipsis aeternum adjutorium. Quid isto
verius? Hic enim per sacram Scripturam discimus, quod in aeternum
sciamus. Fons oris justitiae sine dubio haec ipsa Scriptura nobis est.
Hinc enim haurimus illud, quod ore ad salutem confitemur, et quod
confitendo justificamur. Vocatio capitis ipsa est sancta Scriptura
nobis, quia per ipsam vocat nos ad se caput Christus, ut membra ejus
effici mereamur. Dentium signa sunt haec omnia, quia non nisi dentibus,
et plectro linguae formata sonant haec elementa, ut legi vel audiri
possit omnis sancta Scriptura, de tam paucis elementis tam multipliciter
conscripta.
|
|