CAPUT XX. Laudabile Dei consilium esse, quod in humilitate diabolum atque Herodem fefellerit, et ars artem luserit.

Apud maronem jocatur quispiam gloriabundus, et dicit:

Nil refert armis contingat palma dolisve .

Profecto sententia haec ad hujus palmae sive victoriae rationem non valet. Multum quippe refert, multo melius et valde utilius est, Deum vel Dei Verbum sic vicisse, vel ad procedendum procedere, ut in toto praelii congressu ars artem falleret, quam si de nobilibus atque potentibus carne assumpta, materialibus armis eorum contra homines impios dimicaret, quomodo invisibilis, et nondum homo factus per Machabaeos, aliosque fortes atque fideles viros dimicavit, et armis paucorum saepe multa millia peremit. Hoc itidem facere poterat, ut incarnatus de aliqua sive Hircani tunc temporis pontificis, sive alicujus caeterorum filia, bellica sibi ob defensionem veritatis adhiberet instrumenta, meliori proventu quam vel Machabaeus vel ipse David unquam pugnaverat, ut, verbi gratia, persequeretur unus mille, et duo fugarent decem millia (Deut. XXXII). Multo melius, inquam, est, quod ars artem fefellit, quam si res acta fuisset armis ejusmodi:

“Non, inquit, in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum (Zach. IV).”

Hoc erat verbum Domini ad Zorobabel apud Zachariam prophetam, ubi septem oculos super lapidem unum, et septem lucernas super unum candelabrum vidit, quae non erant aliud quam septem spiritus Domini, requiescentes super hunc florem unum.