CAPUT XXIII. Quod Joseph obediens patri in Sichem, missus ad fratres suos, Christi Patri suo obedientis usque ad mortem typum gesserit.

Cumque fratres illius in pascendis gregibus morarentur in Sichem, dixit ad eum Israel: Fratres tui pascunt greges in Sichimis; veni, mittam te ad eos. Haec erat causa paternae sollicitudinis, quia pascebant filii oves ejus in Sichimis, videlicet ubi dudum populo terrae illius odiosos fecerat illos furor ipsorum pertinax et indignatio dura. Eadem sollicitudine aeger superius locutus est: Turbastis me, et odiosum fecistis Chananaeis, et Pherezaeis habitatoribus terrae hujus. Nos pauci sumus; illi congregati percutient me et delebor ego et domus mea (Gen. XXXIV). Non ergo ab re sollicitus, fratres, inquit, tui pascunt greges in Sichimis, veni, mittam te ad eos. Gratam filiis fore visitationem pater arbitratus est, quia non qualemcunque hominem, sed eum quem diligebat filium mitteret ad eos, vade, inquiens, et vide si cuncta prospera sint erga fratres tuos et pecora, et renuntia mihi quid agatur. Breve quidem, sed praeclarum Scriptura interposuit obedientis filii verbum, dicendo. Quo respondente: Praesto sum. Perseverantiam quoque benevolentiae vel attentionis ejus illud indicat, quod, cum non invenisset eos in Sichem, tandiu quaesivit eos errans, et duce sive indice indigens, donec inveniret eos in Dothaim. Hoc plane in mysterio illud est quod in Christo Dei Filio mirandum et imitandum praedicat Apostolus, quia factus est pro nobis obediens usque ad mortem, mortem autem crucis (Philip. II). Fratres ejus, secundum carnem, Scribae et Pharisaei, in Sichimis pascebant oves, id est, secundum exemplum Sichimitarum, docebant, imo decipiebant insipientes. De qualibus Psalmista: Sicut oves, inquit, in inferno positi sunt, mors depascet eos (Psal. XLVIII). In quo, secundum exemplum Sichimorum? In eo videlicet quia circuibant mare et aridam ut facerent unum proselytum, et cum factus esset, faciebant eum filium perditionis, duplo quam semetipsos (Matth. XXIII). Sic enim Sichimitis fecerunt patres eorum dolo circumvenientes eos, ut circumciderentur, proselytos fecerunt, et incautos interfecerunt (Gen. XXXIV). Et ad ejusmodi pastores cum a Deo Patre mitteretur passurus Filius, Praesto sum, ait. Dominus enim, inquit, aperuit mihi aurem, ego autem non contradico, retrorsum non abii (Isai. L). Venit ergo ad tabernacula pastorum, ascendit Hierosolymam ad diem festum (Joan. VII), renuntiaturus Patri quid ageretur, non locali recursu vel retrogradis passibus, sed clamore valido sui sanguinis (Hebr. V), quo fratrum illorum scelus crudelissimum jugiter in coelum annuntiatur.