|
Igitur mysterium hoc jam in promptu est, quo scilicet daemoniacus rex
Saul furiosum peccati regnum, David autem pacatum justitiae regnum
significat, primum nominibus, deinde rebus. Saul namque petitio, David
autem manu fortis sive desiderabilis interpretatur. Quae autem fuit
petitio generis humani, nisi petitio peccati, quod propria sponte homo
expetivit, cum liber esset et ingenuus, creatus ad imaginem Dei? Quis
econtra manu fortis vel desiderabilis, nisi Christus Filius Dei, qui
fortem armatum peccati principem, atrium suum custodientem, fortiori
manu superveniens vicit, et deinde victor sedens ad dexteram Patris,
videntibus se angelis, et sperantibus in se hominibus, tetus est
desiderabilis?
|
“Regnavit mors, quae per peccatum introierat in hunc mundum, usque ad
Moysen,”
|
|
ait Apostolus (Rom. V), et extunc per legem audita regni sui
contradictione, vis peccati amplius insanivit. Unde idem Apostolus:
|
“Nam concupiscentiam nesciebam, nisi lex diceret: Non concupisces.
Occasione autem accepta, peccatum per mandatum operatum est in me omnem
concupiscentiam. Sine lege enim peccatum mortuum erat, sed cum venisset
mandatum, peccatum revixit (Rom. VII).”
|
|
Sed et in singulis hominibus quandiu non liberantur gratia Christi,
peccatum regnat, et tanquam furiosus sessor equum subactum calcaribus
urget, flagellis diverberat, unde et ethnicus adultero his verbis
insultat. Urget enim mentem Dominus non levis, et acres subjectat lasso
stimulos versatque negantem. Ab hujusmodi regno rex manu fortis et
desiderabilis Christus, et in massa totum mundum semel moriendo
potestate liberavit, et in sua quemque persona nunc usque actu liberare
non desinit. Ejus regni gratiam nunc in patre carnis ejus David, sub
mysticis contemplemur figuris.
|
|