CAPUT V. Quid sit in uno Christo facies hominis, facies leonis, facies vituli, facies aquilae volantis; cur facies leonis a dextris, cur facies vituli a sinistris, et cur facies aquilae desuper.

“Similitudo autem vultus eorum facies hominis, et facies leonis a dextris ipsorum quatuor, facies autem bovis a sinistris ipsorum quatuor, et facies aquilae desuper ipsorum quatuor. Et facies eorum, et pennae eorum extentae desuper.”

Hoc est quod paulo ante diximus, quia cum credidimus propter quod et locuti sumus (Psal. CXV), Jesum Christum Filium Dei unicum de Spiritu sancto conceptum, et ex Maria Virgine natum, faciem utique veri intuemur hominis, non in phantasmate, sed in veritate carnis absque peccato concepti et nati. Cum autem itidem passum sub Pontio Pilato, crucifixum, mortuum, et sepultum, ad infernum descendisse credentes confitemur, procul dubio faciem vituli contemplamur, vituli immaculati, qualem non littera, sed in spiritu legis intelligimus, dicente Domino ad Moysen:

“Si sacerdos qui unctus est, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino (Lev. IV),”

etc. de quibus suo loco plenius pro posse diximus. Cum nihilominus credimus et confitemur quia tertia die resurrexit a mortuis, nimirum cum tremula fide et fideli tremore faciem sumpsimus leonis fortissimi, de quo patriarcha Jacob:

“Catulus leonis Juda, ad praedam, fili mi, ascendisti. Requiescens accubuisti ut leo, et quasi leaena. Quis suscitabit eum? (Gen. XLIX). Ad summum, cum credimus et confitemur, quia ascendit in coelum, sedet ad dextram Dei Patris omnipotentis, inde venturus est judicare vivos et mortuos,”

ecce ista est nobis

“facies aquilae,”

quam nubes suscepit ab oculis humanis, quemadmodum ipse dixit:

“Et nemo ascendit in coelum, nisi qui descendit de coelo, Filius hominis, qui est in coelo (Joan. III).”

Notandum interea quod faciem leonis a dextris, faciem autem bovis intuetur a sinistris ipsorum quatuor, id est, unius mediatoris Dei et hominum, in quem dicuntur ista quatuor. Nam per dexteram felicitas, per sinistram designari solet adversitas.

“Facies ergo leonis a dextris,”

quia nimirum magna illi est felicitas resurrectionis,

“facies autem bovis a sinistris,”

quia dura et laboriosa fuit illi humilitas passionis, quemadmodum dicebat:

“Tristis est anima mea usque ad mortem (Matth. XXVI);”

et:

“Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma (ibid.).”

Porro quod facies aquilae desuper sit, quia in coelum ascendit, gaudentes videmus, quemadmodum dicit Apostolus:

“Videmus Dominum Jesum propter passionem mortis, gloria et honore coronatum (Hebr. II),”

etc. Sed et quod inde venturus judicare vivos et mortuos faciem aquilae respicit, quae, ut physici perhibent, pullos suos judicare solet. Singulos quippe radiis solis objicit, et eum qui libero aspectu solem intuetur, ut proprium genus agnoscit; eum autem qui reverberatis et palpantibus oculis solem non sustinet, velut adulterinam sui generis maculam damnat atque abjicit. Sic nimirum iste qui ascendit in coelum, cum inde venerit judicare vivos et mortuos, singulos et omnes nos examinabit, adductos ante terribile illud tribunal suae vel paternae majestatis, et quem gloria divinitatis pro conscientia reverberaverit, tradet igni inexstinguibili; quem autem illa suo intuitu dignum judicabit, componet in illum gloriosum et felicem coetum filiorum Dei.