|
|
“Omni, inquit, tempore consecrationis suae super mortuum non
ingredietur, nec super patris quidem et matris, et fratris, et sororis
funere contaminabitur, quia consecratio Dei super caput ejus est. Omnes
dies separationis suae, sanctus erit Domino. Si autem mortuus fuerit
subito quispiam coram eo, polluetur caput consecrationis ejus.”
|
|
Quod radet illico in eadem die purgationis suae. Nazaraei, id est sancti
hujus, qui vere solus est sanctus,
|
“qui peccatum non fecit, nec inventus est dolus in ore ejus (I Petr.
II),”
|
|
omne tempus consecrationis, omne fuit tempus vitae praesentis, ex quo
conceptus est de Spiritu sancto usquequo resurrexit a mortuis. Toto
quippe illo tempore suo super mortuum ingressus non est, super nullius
funera contaminatus est, quia nullum unquam vel leve peccatum admisit,
nullius unquam peccato consensit, imo nec ingrediens in hunc mundum,
ulla secum vestigia traxit peccati originalis, per quod mors in hunc
mundum introivit, utpote consecrationem super caput suum habens, Dei
sui, id est plenariam effusionem Spiritus sancti, de quo et conceptus
est, ex utero Virginis. Consecrationem, inquam, Dei sui, quia videlicet
Deus illi est secundum naturam hominis quam assumpsit, secundum quam et
Nazaraeus est, quemadmodum dicit:
|
“Ascendo ad Patrem meum et Patrem vestrum, Deum meum et Deum vestrum
(Joan. XX).”
|
|
Nazaraeus iste capillos nutrivit, quia peccata generis humani super se
tulit, et poenitentiam usque ad mortem pro omnibus egit, baptizatus a
Joanne in poenitentiam cum publicanis et peccatoribus, afflictus in
jejunio quadraginta diebus et quadraginta noctibus, ita ut processerit
|
“obediens Patri usque ad mortem, mortem autem crucis (Phil. II).”
|
|
Sed mortuus est subito quispiam coram eo, videlicet populus iste
Judaicus clamando;
|
“Crucifige, crucifige (Matth. XXXII),”
|
|
clamando:
|
“Sanguis ejus super nos et super filios nostros (ibid.).”
|
|
Ibi mortuus est ille populus subito, et illo morticinio Nazaraei hujus
caput quasi pollutum est, non sibi, sed illi qui mortuus est. Unde enim
populus ille mortuus est, nisi quia motus invidia, pro eo quod
cecinerant turbae:
|
“Hosanna filio David. Benedictus qui venit in nomine Domini (Matth.
XII).”
|
|
commentatus est qualiter Nazaraeus iste maledictum fieret legis
dicentis:
|
“Maledictus a Deo est omnis qui pendet in ligno (Deut. XXI),”
|
|
videlicet ut hoc facto comprobaretur hunc illum non esse de quo Propheta
cecinit:
venturus est
|
“in nomine Domini (Psal. CXVII).”
|
|
Ergo unde mortuus est Judaeus, inde Nazaraeus iste pollutus, id est
maledictum legis factus est. Imo unde sic ille pollutus est, inde iste
mortuus est. Rasit illico Nazaraeus caput suum, ita tamen ut dies
priores irriti facti sint, quoniam polluta est sanctificatio ejus. Cui
nisi mortuo illi dies priores irriti facti sunt? Nempe inde vae mortuo
tali, quia ex quo coram Nazaraeo isto cecidit, nihil prodest illi quod
talis Sanctus sanctorum carnem de carne ejus accepit, quod in terra ejus
triginta tribus annis visus est, et cum hominibus conversatus est
(Baruch III), qui universa condidit. Ita facti sunt ei priores Nazaraei
dies irriti, imo et omnes dies universi saeculi, ex quo cum Abraham,
Isaac et Jacob, patribus ejus, colloquium habuit. Irritum hinc factum
est pactum, irrita legislatio, irritum omne obsequium, in tantum ut
etiam omnia quaecunque illi sancta fuerant, jam oderit anima Dei, ex quo
manus suas hujus sanguine implevit (Isai. I). Rasit Nazaraeus caput suum
super illum, et quae omnia super se susceperat peccata totius mundi,
hujus peccata, quia mortuus est, rejecit super ipsum. Et nostra quoque
peccata rasit quidem eadem novacula passionis, verum non super nos illa
rejecit, quia non nobis mortem suam imputavit, sed omni vento
dispergenda dedit, et sic ait Propheta:
|
“Quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates
nostras (Psal. CII).”
|
|
|
|