|
|
“Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie.”
|
|
Quod cum juxta historiam satis pateat: nam
ejus ita
ut, sicut superius dixit,
|
“halitum quoque ejus exhorruerit uxor sua (Job. XIX),”
|
|
juxta allegoriam dicendum est quia sanctae Ecclesiae interiora
effervescere, id est ipsos quoque, quos per amorem fidei velut viscera
ante gestaverat, in persecutionis atrocitate tolerare. Qui secreta
illius prius cognoscentes, quanto sciunt ubi magis doleat, tanto
deterius eam affligere non quiescunt. De quibus et aperte subjungitur:
subaudi ante istam ultimam persecutionem;
|
“praevenerunt me, inquam, dies afflictionis,”
|
|
videlicet quia pacis quoque tempore malos eorum mores tolerabam in
afflictione animi.
|
|