CAPUT VI. De templo Salomonis, quod corporis Christi typus fuerit, secundum testimonium Apocalypsis.

(III REG. CAP. VI.)

“Factum est igitur quadringentesimo et octogesimo anno egressionis filiorum Israel de terra Aegypti in anno quarto, mense Ziph, ipse est mensis secundus regis Salomonis super Israel, aedificare coepit domum Domino.”

Haec domus, aut templum Domini, cujus in figuram vel typum aedificatum sit, non nostra conjectura, sed Scripturarum tradendum est testimoniis. Primus ipse Dominus, cum interrogaretur in templo a Judaeis, dicentibus:

“Quod signum ostendis nobis quia haec facis,”

respondit et dixit:

“Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud. Hoc autem,”

inquit evangelista,

“dicebat de templo corporis sui (Joan. II).”

Profecto cum haec dicit, templum illud manufactum templi non manufacti, id est corporis sui, fuisse typum voluit intelligi. Et idem evangelista in Apocalypsi dicit:

“Et templum non vidi in ea,”

videlicet civitate sancta Jerusalem,

“Dominus enim omnipotens templum illius est et agnus (Apoc. XXI).”

Sed et ipse Salomon significans cujus in typum templum illud aedificaverit:

“Sapientia, inquit, aedificavit sibi domum, excidit columnas septem (Prov. IX),”

etc. Quibus verbis quid aliud quam Christum, Dei virtutem, et Dei sapientiam (I Cor. I), templum sibi aedificasse docet humani corporis, septem fuitum vel ornatum columnis, quae universa sunt dona septiformis Spiritus sancti? Igitur templum illud manufactum sine dubio templi sancti, templi Dominici corporis typus fuit, cujus de latere dextro, juxta Ezechiel,

“aquae viventes, aquae salubres egressae sunt, et omnes ad quos pervenit aqua ista, salvi facti sunt (Ezech. XLVII).”