CAPUT VI. Quod mysterio non careat, a leone prophetam in via occisum.

Igitur quoniam hic primus est illorum, qui verbo Dei suum in officio prophetali sanguinem impenderunt, perpende nunc quam pulchrum, quam congruum praecessit, ad gloriam ejusdem verbi pertinens mysterium. Ille vir Dei, qui venit de Juda, in sermone Domini in Bethel, ut supra dictum est, Jeroboam stante super altare, dixit:

“Altare, altare, ecce filius nascetur domui David, Josias nomine, et immolabit super te sacerdotes excelsorum (III Reg. XIII).”

Ille, inquam, mandatum acceperat in sermone Domini praecipientis:

“Non comedes panem, neque bibes aquam, nec reverteris per viam qua venisti (ibid.),”

sed fefellit eum prophetes senex qui habitabat in Bethel, ut comederet panem et biberet aquam in domo ejus. Propter hoc invenit eum leo in via, et occidit, et cadaver ejus erat projectum in itinere; asinus autem stabat juxta illum, et leo stabat juxta cadaver (ibid.). Forma haec mystica est, et praedicti sancti prophetae Jehu filii Anani, et omnium sanctorum et prophetarum, qui occisi sunt vel occiduntur, propter testimonium ejusdem Verbi Dei. Quibus ipsum Verbum incarnatum dicit:

“Nolite timere eos, qui occidunt corpus, et post haec non habent amplius quid faciant (Luc. XII).”

Ille namque leo, qui occidit, et juxta cadaver stetit, diabolum et satellites ejus impios homines signat, per quos cum sanctorum corpora occiderit, stat, nec potest ad nocendum progredi ultra, quia diabolus nec manducare novit corpora, cum ipse sit spiritus, nec consequi potest animas extra corpus, quas in corpore persequitur. Si quid ergo peccati ex carnali commoratione servi Dei contraxerunt, et ob hoc inimicus aliquando permittitur occidere corpora eorum, illa contentus sit poena, stetque juxta cadavera, id est nihil amplius vel animabus, vel etiam corporibus, quin resurgant, se posse nocere sciat. Nec enim efficere potest, ut saltem corpora moriendo pereant Deo: Quod pulchre signatum est per hoc, quod occisum non devoravit, sed juxta cadaver stetit leo,