|
|
“Fodies per circuitum et egesta humo operies.”
|
|
Habebis locum extra castra ad quem egrediaris ad requisita naturae,
gerens paxillum in balteo. Cumque sederis, fodies per circuitum, et
egesta humo operies, quo relevatus es. Dominus enim Deus tuus ambulat in
medio castrorum, ut eruat te, et tradat inimicos tuos tibi, ut sint
castra tua sancta, et nihil in eis appareat foeditatis, ne derelinquat
te. Fodies, inquit, per circuitum, et egesta humo operies quo relevatus
es. Naturae corruptibllis pondere gravati, a mentis nostrae utero
quaedam superflua cogitationum quasi mentis gravamen erumpunt. Sed
portare sub balteo paxillum debemus, ut videlicet ad reprehendendos
nosmetipsos semper accincti, acutum circa nos stimuum compunctionis
habeamus, qui incessanter terram mentis nostrae poenitentiae dolore
confodiat, et hoc quod a nobis fetidum erumpit, abscondat. Ventris
quippe egestio fossa humo per paxillum tegitur, cum mentis nostrae
superfluitas subtili redargutione discussa, ante Dei oculos per
compunctionis suae stimulum celatur. Huic sensui legis illud quoque de
Evangelio congruit: Qui amat animam suam perdet eam. Et qui odit animam
suam in hoc mundo, in vitam aeternam custodit eam (Joan. XII). Amat
quippe animam suam, qui quantum in deliciis, tantum in vitiis fovet
praesentem vitam suam, qui sibi blanditur, qui etiam malam defendit
vitam suam, qui dicit cum isto stulto divite: Anima, habes multa
reposita in annos plurimos (Luc. XII). Iste ergo perdet eam, nocte enim,
id est, tempore vel hora quam ignorat repetent eam (ibid.). Econtra odit
animam suam, qui abhorret, qualem fuisse meminit praeteritam vitam suam;
qui conversus ingemiscit, et seipsum punit per poenitentiam, numerans
singulos actus suos, et pro singulis semetipsum accusans, et proprio
condemnans judicio. Nam hoc quoque quasi sedens fodit per circuitum, et
egesta humo operit, quo relevatus est, juxta prophetam, dicentem: Et
meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar et scopebam spiritum
meum (Psal. LXXVI). Hoc agit pro reverentia Domini Dei sui, ambulantis
in medio castrorum, ne quid foeditatis appareat coram illo, et offensus
derelinquat locum cordis fetidum. Iste ergo in vitam aeternam custodit
eam.
|
|