|
Quapropter quoniam duae sunt personae Patris et Filii, de quibus
procedit hic Spiritus sanctus, sic duo, ut jam dictum est, data sunt
ejusdem Spiritus, non improbabiliter dici arbitramur, quia qua de Patre
procedit processione, distribuitur operatio ejus in divisiones
gratiarum, processione qua procedit de Filio, datur idem Spiritus in
remissionem peccatorum. Etenim patriarchae ac prophetae nunquid coram
hominibus confitebantur Dei Filium? Attamen accipiebant diversa dona
charismatum, non quia cognovissent Filium, aut credidissent in eum, sed
ut cognoscerent eum, et credentes exspectarent venturum. Hoc ipsum quod
prophetae erant, et venturum praesciebant Dei Filium, non utique ex
Patris et Filii, sed ex solius Patris, vel Dei, praeeunte confessione
percipiebant At vero ubi Dei Filius semetipsum hominem exhibuit
hominibus, et qui sacculus auro Dei, id est plenitudine plenus erat
hujus Spiritus sancti, scissus ex tormento passionis, illinc extunc
processisse vel procedere hunc eumdem Spiritum sanctum in remissionem
peccatorum, nullus ambigit, nemo diffidit, nullus dubitat nisi
infidelis. Processit tunc ad mortuos qui tenebantur in infernalibus
claustris, haereditario ex Adam peccati vinculo compediti, sanctorumque
omnem justitiam, eatenus panno menstruatae comparabilem, usque ad purum
et perfectum lavit, procedit ex tunc ad vivos quotquot in eadem morte
ejusdem Filii Dei baptizantur, in nomine Patris, et Filii, et Spiritus
sancti. Igitur adversus errorem eorum qui dixerunt hunc Spiritum sanctum
non a Patre et Filio, sed a sola persona Patris procedere, illud
constanter dicendum est quia quod a Patre procedit Spiritus sanctus,
gratiarum divisio, quod a Filio procedit, peccatorum remissio est.
Porro, utrum horum melius donum, utrum utilius sive felicius sit, non
dubium habentes cum Psalmista dicimus: Beati quorum remissae sunt
iniquitates, et quorum tecta sunt peccata (Psal. XXXI). Non dixit: Beati
prophetiam habentes, quorum utique unus et praecipuus ipse jam erat, sed
dixit: Beati quorum remissae sunt iniquitates, quorum universitas una
est omnium electorum Ecclesia, de quibus unus esse cupiens vel sperans,
dicebat alio loco: Asperges me, Domine, hyssopo et mundabor, lavabis me,
et super nivem dealbabor (Psal. L).
|
|