CAPUT XXIII. Unde Cyro homini gentili tanta circa Deum coeli, et circa captivum ejus populum benevolentia provenerit.

Unde putas illi Cyro homini gentili tanta circa Deum coeli, et circa captivum ejus populum benevolentia provenit? Unde hoc, nisi quia scriptum et veraciter dictum est,

“Cor regis in manu Dei?”

(Prov. II.) Revera quod effecit de corde ejus omnipotens sermo Domini, idipsum potuisset efficere de corde cujusquam alterius regis, non minus de corde Nabuchodonosor, ne populum captivum duceret, qui fecit de corde hujus, ne populum captivum retineret. Delectat nunc videre modum ipsum, quo benevolentiam cordis ejus captare dignata est manus Domini, longe antequam nasceretur hic Cyrus, antequam fierent patres patrum ejus memoriam ejus in consiliis suis habere, et beneficia sua illi promittere dignatum est ipsum quod fiebat ad prophetas Verbum Domini. Scriptum quippe fuerat in Isaia:

“Haec dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi dexteram, ut subjiciam ante faciem ejus gentes, et dorsa regum vertam, et aperiam coram eo januas, et portae non claudantur. Ego ante te ibo, et gloriosos terrae humiliabo, et portas aereas conteram, et ferreos vectes confringam, et dabo tibi thesauros absconditos, et arcana secretorum ut scias, quia ego Dominus, qui voco nomen tuum sanctus Israel (Isa. XLV).”

Nunquid Cyrus talem ac tantam de semetipso prophetiam non audierat? Nunquid dubium esse potest de captivis illis, quin istam Scripturam Domini, istas promissiones Dei sui ad notitiam ejus perferre properaverint, cum sperare possent vaticinium hoc magni sibi apud illum regem factum occasionem fore solatii? Accessit ipsa manus Domini, in qua est cor regis, et hoc effecit, ut tali verbo tantoque Dei promisso non ingratus existeret, sed diceret vocem transducens in universo regno suo, vocem etiam per Scripturam, id est vocem scriptam:

“Omnia regna terrae dedit mihi Dominus Deus coeli,”

subauditur, qui mihi longe antequam nascerer, ea daturum se promisit, et meum quoque nomen vocavit, continuo subjunxit:

“Et ipse praecepit mihi, ut aedificarem ei domum in Jerusalem, quae est in Judaea (I Esdr. I),”

ac si diceret: Ob hanc causam dedit mihi omnia regna, ut populum ejus, penes quem scripta est illa de me prophetia, liberum dimittam ad aedificandam domum in Jerusalem, quae est in Judaea. Siquidem Deus idem ubi dixit:

“Qui voco nomen tuum,”

statim subjunxit,

“propter servum meum Jacob, et Israel electum meum (Isa. XLV).”

Igitur ob hoc mihi omnia regna dedit, ut in populo ipsius gratiam rependam illi, reddendo illum libertati.