CAPUT 13

“Et cum finierint testimonium suum, bestia quae ascendet de abysso faciet adversus illos bellum, et vincet illos et occidet eos. Et jacebunt corpora eorum in plateis civitatis magnae quae vocatur spiritualiter Sodoma et Aegyptus, ubi et Dominus eorum crucifixus est.”

Cum, inquit, finierint testimonium suum. Nimirum cuique testium fidelium suum praefinitum est tempus, suusque numerus, videlicet quousque testificandi officio fungantur, vel quam usque ad mensuram meritorum illorum cumulus sit perficiendus. Hoc ignorantes ipsi dum adhuc in corpore viventes a Domino peregrinantur (II Cor. V), festinanter nonnunquam cupiunt dissolvi et esse cum Christo (Philip. I), non attendentes prae festinatione desiderii sursum ad Deum anhelantes, utrum perfecerint testimonium suum an non. Ille autem sciens et praevidens quid vel quantum adhuc supersit, ad ipsorum profectum differt complere desiderium, quemadmodum et iste Joannes, sicut in gestis ejus legimus, cum multoties rogaret, quatenus hinc exire et ad Christum sibi venire concederetur, refert responsum fuisse sibi:

“Exspecta ut populum liberes crediturum mihi.”

Item persecutores impii, verbi Dei profectum et gloriam testimonii ejus odientes, testes sanctos, auferre de terra festinant, Deus autem servat illos, et insidiantium conatus praevenit et cassat, donec illi testimonium suum finiant, sic et ipsum regem fidelem, testiumque fidelium principem Christum festinabat Herodes occidere, et permissus non est, donec ille testimonium suum finiret, quod ita Lucas refert:

“Accesserunt quidam Pharisaeorum dicentes illi: Exi, vade hinc, quia Herodes vult te occidere. Et ait illis: Ite et dicite vulpi: Ecce ejicio daemonia. et sanitates perficio hodie et cras, et tertia die consumor. Verumtamen oportet me hodie et cras, et sequenti die ambulare: quia non capit prophetam perire extra Jerusalem (Luc. XIII).”

Igitur cum finierint testimonium suum, id est, non antequam finiant testimonium suum, bestia scilicet Antichristus, qui jamdudum, ut ait Apostolus,

“operatus est et operatur ministerium iniquitatis, faciet adversus illos bellum (II Thess. II).”

Quale bellum? Nimirum quale solet esse inter veritatem et mendacium. Isti namque testes, contra quos ille facit vel faciet bellum, non ferro materiali, sed tantum verbo veritatis pugnare consueverunt. Bellum ergo faciet adversus illos, id est, veritatem fortiter erecto impugnabit mendacio.

“Et vincet illos,”

id est, pene usque ad victoriam deprimet illos, sicut illud quod alibi dictum est:

“Et impleverunt ambas naviculas ita ut mergerentur (Luc. V),”

id esse oportet, ad submersionem premerentur.

“Exsurgent enim, inquit Christus, pseudochristi et pseudoprophetae, et dabunt signa et portenta ad seducendos, si fieri potest, etiam electos (Marc. XIII).”

Tunc itaque pius martyr inter tormenta signa non faciet, bestia autem illa mendacia faciet signa per prophetas suos, et in hoc videbitur superior. Quid tandem?

“Ecce occidet illos,”

inquit. Quis occidet nisi is qui occidere solet? Nam ipse quidem in persona sua nondum venit, qui proprie Antichristus dicitur, et constat quia venturus est, sed in spiritu ejus jam venit Nero, et post eum caeteri, in quibus ille filius perditionis, qui in suo tempore revelandus est ministerium iniquitatis jam diu multumque operatus.