|
Non poterat hic Deus excelsus templum suum, quod erat Hierosolymis,
illaesum custodire a flammis incendii Babylonici, qui tres pueros
taliter custodivit in camino ignis, ut nihil potestatis haberet in
corporibus eorum, et capilli capitis eorum non essent adusti, et
saraballa eorum non essent immutata, et odor ignis non transiret per
eos? Plane poterat, sed erudiendus erat mundus, ut sciret quod Deus
excelsus non pulchris lapidibus, aureisve parietibus templi manufacti
delectatur, sed fidei claritate et mundis cordibus, et ille est ei
optabilis locus. Nam quia et tabernaculum Moyses cum auctoritate Dei, et
templum Salomon tanto opere, auro et gemmis exstruxit, atque perornavit,
existimare poterant homines cupidi de Deo male sentientes, quod esset
eorum similis, et de religione justitiae nihil curantes, putarent se
satis honorare Deum muneribus aureis, suamque cupiditatem corroborarent
quasi exemplo Dei. Hanc suspicionem digne a se removere curavit opere
perficiendo illud, quod ad Salomonem dixit, cum ille perfecisset
aedificium domus Domini.
|
“Si autem, inquit, aversione aversi fueritis vos et filii vestri, non
sequentes me nec custodientes mandata mea, auferam Israel de superficie
terrae quam dedi eis, et templum quod sanctificavi nomini meo, projiciam
a conspectu meo (III Reg. IX).”
|
|
|
“Salomon, inquit Stephanus protomartyr, aedificavit illi domum, sed
Excelsus non in manufactis habitat, sicut per prophetam dicit: Coelum
mihi sedes est, terra autem scabellum pedum meorum. Quam domum
aedificabitis mihi, dicit Dominus, aut quis locus requietionis meae?
Nonne manus mea fecit haec omnia? (Act. VII.)”
|
|
Digne igitur se fecit, quod templum vel aurum templi manufacti, pro
tempore et re multum neglexit, nomen autem suum et promissionis Verbum,
in quo vita est, glorificare et dilatare nunquam desiit.
|
|