CAPUT XXVIII. De eo quod dictum:

“Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines.”

Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et dixit ad eum: Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines. Sensus enim et cogitatio cordis humani sunt prona in malum ab odolescentia sua: non igitur percutiam omnem animam sicut feci. Ac si diceret: Ecce nunc terrae maledixi propter homines. Nam propter homines diluvium induxit super eam, et illa quae repleta erat iniquitate eorum, pene fuit cum ipsis deleta, suamque amisit formam, dum aquae obtinuerunt eam. At illa nihil peccaverat. Sensus enim et cogitatio hominis, sensus, inquam, et cogitatio hominis praevaricatoris, et non ipsa terra insensibilis, prona sunt in malum ab adolescentia sua. Igitur non ultra faciam sicut feci, id est, non ita confusa ultione cum homine, qui solus peccat, terram quoque insensibilem, vel jumenta, quorum sicut nulla justitia, sic nullum peccatum est, delebo, ut nunc delevi. Sed quid? Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, nox et dies non requiescent. Talis annus, qualis hic exstitit, ultra non erit, qui careat vicissitudine temporum, qui totus procellosis expendatur pluviis, nulloque modificetur beneficio caloris aut temperamento hiemis, quo natura usquam incidatur sementis, et nulla colligatur messis, sed erunt commodae vices naturae, nunc aestu, nunc frigore vicissim terras aut sata coquente. Nunquam ita confundetur naturae vultus, aut situs mundi, cunctis diebus, id est usque ad finem saeculi. Hoc ergo de Spiritu quidem pietatis est, quod odoratus est Dominus odorem suavitatis, non quod carnium nidoribus oblectetur, nec enim caro ipse est aut corpus, ut talium ducatur odoratu, sed quia spiritus est, et in hostiis corporalibus offerentis cor intuetur, et si pium est, contritione ejus delectatur suavis Dominus, plus quam homo corporali, quantumvis suavi odore mulceatur, juxta quod scriptum est, quia sacrificium est Deo spiritus contribulatus (Psal. L). Hoc, inquam, pietatis quidem est, quod sacrificium justi in odorem suavitatis accepit, et quasi magno munere delinitus, dixit, Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines. Sed haec eadem pietas dissoluta vel remissa non est, nec deposita disciplinae virga, pueris suis, si delinquenti impunitatem pollicetur, dum protinus subjungit hujusmodi rationem: Sensus enim et cogitatio cordis humani prona sunt in malum ab adolescentia sua, singulari sensus nomine, quinque sensus corporis significans, qui proni sunt in malum, praesertim ubi cogitatio cordis, qua restringi vel gubernari debuerant, et ipsa prona in malum eisdem sensibus, pro armis utitur ad opus malum. Deinceps namque terra quidem secura sit, et quisquis sic super eam ambulat, ut sensus vel cogitatio ejus non sint prona in malum: sed timeat solus ille homo, cujus sensus sive cogitatio sunt prona in malum. Etenim terra quidem deinceps in aeternum stat, et potius aquae quae tunc homines deleverunt cum terra fortassis deficient omnino, juxta illud quod in Apocalypsi dictum est, Et mare jam non est (Apoc. XXI), sed homines alio judicio distincti, secundam propria merita singuli retributionem recepturi sunt.