CAPUT VI. Quod sequentes maledictiones, numero triginta, proprie sint Judaeorum, et quod juxta causam eamdem in psalmo centesimo octavo sint maledictiones totidem.

Et istae quidem quae hactenus dictae sunt benedictiones sive maledictiones, cunctis gentibus pro meritis singulorum communes sunt. Non est enim distinctio. Quicunque enim in lege peccaverunt, sive Judaei, sive gentiles, qui et ipsi credendo in Christum, verba legis decem scripta in tabulis acceperunt, per legem judicabuntur (Rom. II), teste quoque Evangelio, quod supra dictum est, quia cum venerit Filius hominis in majestate sua, tunc congregabuntur ante eum omnes gentes (Matth. XXV). Porro sequentes maledictiones dicentis: Quod si audire nolueris vocem Domini Dei tui, ut custodias et facias omnia mandata ejus, et caeremonias ejus, quas ego praecipio tibi hodie, venient super te omnes maledictiones istae, et apprehendent te, propriae Judaeorum sunt, et ecce hodie super illum infelicem populum venerunt, eumque manifeste apprehenderunt. Sunt autem numero triginta, quarum prima est, maledictus eris in civitate, ultima vero, advena qui tecum versatur in terra, ascendet super te eritque sublimior, tu autem descendes, et eris inferior; ipse erit tibi in caput, et tu eris in caudam. Et merito triginta maledictionibus obruti sunt, qui triginta argenteis emptum datorem benedictionis Christum Dei Filium occiderunt. Juxta causam eamdem, et in psalmo triginta maledictiones sunt, tam in eum qui vendidit, scilicet Judam proditorem, quam in eos qui emerunt: quarum prima est: Constitue super eum peccatorem: ultima vero: Et induantur sicut diploide confusione sua (Psal. CVIII). His nunc et caeteris quae sequuntur omissis, quia manifesta sunt, et sicut praedicta, sic a tempore obsidionis qua Judaei miserabiliter a Romanis irrecuperabili excidio disperditi sunt et opere impleta sunt, ad ipsa jam cantici verba vertamus articulum, quo manifeste Synagoga rejicitur, et Ecclesia substituitur in laudem et gloriam Christi Filii Dei, quem solum primum legis, secundum Deuteronomii, id est, secundae legis, et hoc tertium cantici praedicant, defendit atque collaudat testimonium.