LIBER OCTAVUS.
Index
CAPUT PRIMUM. Confessionem sive laudem sanctae Trinitatis canticum esse Domini, quod ad interrogationem haereticorum non debeat cantari in terra aliena, super flumina Babylonis.
CAPUT II. De tribus pueris victoribus in medio Babylonicae fornacis, quod in eis sancta Trinitas auxilii sui praesentiam contra caput idololatriae demonstraverit pariter et significaverit.
CAPUT III. Quomodo illi historiae sive rei gestae conveniant, et voces, et sensus mystici psalmi CXXXVI: “Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus.”
CAPUT IV. Quod non nobis aeque magna sit, ut fuit antiquis sanctis, hujuscemodi conquaestionis causa: “In salicibus, in medio ejus suspendimus organa nostra, quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?”
CAPUT V. De magna Roma, quod ipsa fuerit magna Babylonia, quandiu persecutionem effecit contra cultores ejusdem Trinitatis, quae apud illam priorem Babyloniam clarificata est in illis tribus pueris.
CAPUT VI. Quam pulchrum sit mysterium, in eo quod dictum est: “Tunc hi tres quasi ex uno ore laudabant, et glorificabant, et benedicebant Deum, et de fornace succensa septuplum, quam succendi consueverat,” quid ibi numerus septenarius valeat.
CAPUT VII. De quatuor bestiis, leaena, urso, pardo, et alia sine nomine terribili atque admirabili, quod contra singulas earum oppositum fuerit auxilium Trinitatis sub sacramento numeri ternarii.
CAPUT VIII. De urso, id est, regno Persarum et Medorum, quomodo ibi Altissimus suam potentiam clarificavit sub eodem sacramento numeri ternarii, id est, trium regum, in reaedificatione templi vel civitatis.
CAPUT IX. Item, quomodo ex tribus tantum personis praevisum est auxilium sanctae Trinitatis adversus Aman, ne deleret genus Judaeorum, unde oportebat Christum nasci.
CAPUT X. Quod propter causam istam sancta Trinitas Cyrum et regem Persarum ex nomine vocavit et assimilavit, et in corde caeterorum regum Persarum sive Medorum tantam benevolentiam dedit, et quod Dominus noster Jesus Christus, propter quem nasciturum illa facta sunt, primus instruitur in Scripturis.
CAPUT XI. Gratiarum actio quid sit, et quando, et quomodo, et ubi Dominus noster Jesus Christus gratias egerit.
CAPUT XII. De bestia tertia, scilicet pardo, id est regno Graecorum, quomodo sancta Trinitas contra illud auxilii sui praesentiam per viros tres, per tres duces fratres, Judam et Jonatham, et Simonem demonstraverit.
CAPUT XIII. De rectitudine judicii, quo dictum fuerat per prophetam Osee: “Quia non addam ultra misereri domui Israel, et domui Juda miserebor;” et quod domus Juda tres habuerit reges justos, domus autem Israel ne unum quidem.
CAPUT XIV. Epilogus salvationum, quod a verbo promissionis usque ad Nativitatem Christi septies salvatus sit populus ille, de quo oportebat nasci Christum. et hoc pertinere ad sanctae Trinitatis mysterium, quia singulae salvationes factae sunt propter tres sive per tres viros qui inventi sunt in medio eorum.
CAPUT. XV. Non ita nunc esse populo illi post natum Christum, sed “si fuerint, ait Dominus, tres viri isti in medio ejus, Noe, Daniel, et Job, vivo ego, quia ipsi soli justitia sua liberabunt animas suas.”
CAPUT XVI. Quali a gladio et fame, qualibus a bestiis, quali a pestilentia propinquos suos secundum carnem Judaeos apostoli non salvaverunt, et quod ipsi fuerint in medio eorum quasi Noe, Daniel et Job.
CAPUT XVII. Quod vel quale fuerit peccatum terrae illius quam Noe, et Daniel, et Job salvare non potuerunt, et quomodo Judaei blasphemaverunt, vel dixerunt contra Spiritum sanctum.
CAPUT XVIII. De Jerusalem quae illa sit, de qua Dominus ibidem: “Quod si quatuor judicia mea pessima misero in Jerusalem, tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias.”
CAPUT XIX. De tribus viris illis, quorum haec propria nomina fuerunt, Noe, Daniel et Job, qualiter suis quisque temporibus egressi fuerunt.