|
Non ergo, ait, potestis Deo servire et mammonae. Hi namque sunt duo
domini valde sibi contrarii, sicut veritas et mendacium, sicut justum et
iniquum, quia videlicet Deus verus est Dominus, et hic solus jure
dominatur. Mammon autem, id est princeps hujus mundi, falsus est
dominus, et inique dominatur, et omnino mentitur, de omni gloria mundi,
dicens:
|
“Quia mihi haec omnia tradita sunt, et cui volo, do illa (Matth. IV),”
|
|
quia non ipse, sed solus
|
“Excelsus dominatur in regno hominum, sicut Nabuchodonosor dictum est
coelitus, et cuique voluerit, dat illud (Dan. IV).”
|
|
Istis duobus Dominis nemo potest servire, ambos istos nemo diligere,
ambos istos nemo potest odio habere vel contemnere. Si enim Dominum
verum diligit, fastum odio habet, ut supra dictus David, qui in psalmo
loquitur:
|
“Iniquitatem odio habui, legem autem tuam dilexi (Psal CXVIII).”
|
|
Si autem falsum diligit, verum Dominum odit, ut Judaei de quibus
Salvator: Nunc autem, ait, et viderunt et oderunt et me et Patrem meum
(Joan. XV); quique dicunt juxta Isaiae vaticinium:
|
“Percussimus foedus cum morte, et cum inferno pepigimus pactum (Isai
XXVIII).”
|
|
Horrisonum est hoc, et ipso auditu nimis asperum quempiam odisse Deum,
et cum diabolo et cum inferno pepigisse pactum, et hoc omnino est
impiorum atque desperatorum. Porro unum sustinere et alterum contemnere
et non solum sustinere Deum, contemnere autem diabolum, etiam electis
interdum accidit, exempli gratia, ut ipsi jam dicto David. Aliquando
enim ille diabolum sustinuit, quem nunquam dilexit. Deum autem
contempsit, tunc videlicet quando tentatus est, et in Uriam peccavit.
|
“Quare ergo, inquit Dominus, contempsisti verbum Domini, ut faceres
malum in conspectu meo? Quamobrem non recedet gladius de domo tua usque
in sempiternum, eo quod despexeris me (II Reg. XII),”
|
|
etc. Bonum ergo Dominum ipse contempsit, malum sustinens dominum propter
emolumentum pravae delectationis, qui et peregrinus dicitur illic, eo
quod longe sit a civitate Dei. Quod enim dictum illic per Nathan, quia
dives parcens sumere de ovibus et de bobus suis, ut exhiberet convivium
peregrino illi qui venerat ad se, tulit ovem viri pauperis, parabolica
locutio est, significans qualiter malum dominum sustinuerit, bonum autem
contempserit. Rursus vero idem David, malum Dominum contemnens ut in
omnibus solitus contemnere fuit, praeter illum sermonem Uriae Ethei,
bonum Dominum sustinuit, subauditur corripientem, eo quod numerasset
populum, et dixit:
|
“Coarctor nimis, sed melius est ut incidam in manus Domini; multae enim
misericordiae ejus, quam in manus hominis (II Reg. XXIV).”
|
|
|
|