|
Super fundamentum litterae hujus pulcherrimum atque firmissimum,
libenter atque delectabiliter superaedificavimus, quoad possumus, coepti
sermonis aurum, sive argentum, aut aliquid pretiosorum lapidum ad laudem
Spiritus sancti, qui ornator est ejusmodi coelorum. Sed interim occurrit
quaestio, quia quaeri potest, cur nullus enarrare debuit eatenus
rationem eorumdem coelorum. Etenim cum dicit Dominus:
|
“Quis enarrabit coelorum rationem?”
|
|
subauditur: nullus; ego autem sum enarraturus. Denique Moyses, qui ante
beatum Job, et litteras primas, scilicet Hebraicas, Deo vel digito Dei
scribente, sibique tradente, accepit, fere nihil de illorum ratione
coelorum enarravit, nisi hoc tantum.
|
“Dixitque Deus: Fiat lux, et facta est lux, et vidit Deus lucem quod
esset bona, divisitque lucem et tenebras. Appellavitque lucem diem, et
tenebras appellavit noctem (Gen. I).”
|
|
Hoc ergo quaeritur, ut jam dictum est, cur coelorum rationem nullus
eatenus enarravit, nec saltem ipse Moyses, qui terrae, id est, hominis
rationem enarraturus, de coelestibus illis solum hoc brevissime
enarravit, sic incertum et quasi sub velamine, ut vix aliqui Patrum
spiritualium intelligere potuerint, maxime quod Pater Augustinus nomine
lucis sanctos angelos, et nomine tenebrarum malos angelos designaverit,
quorum divisio, qua dictum est:
|
“Divisitque Deus lucem et tenebras,”
|
|
illud indicat judicium quod catholica firmiter tenet Ecclesia, quia
angeli lucis nunquam ulterius in tenebras, et angeli tenebrarum nunquam
ulterius in lucem redituri sunt. Quisquis istud quaerit, cur nec ipse
Moyses de illis coelestibus plus sive manifestius aliquid scripserit,
sive scribere debuerit, quaerat et illud cur coelestibus sacramentis
Scripturis, quae post illum futura vel facienda erant circa genus
humanum, tantumque grossum, sive densum velamen super faciem suam
obduxerit, ut non solum illi carnales filii Israel, qui tunc erant
videntes cornutam faciem ejus, fugere potuerint (Exod. XXXIV), sicut
usque hodie fugiunt illorum posteri, verumetiam spirituales filii
Israel, ex quibus sumus et nos, vix aliquatenus tractando et retractando
Scripturam ejus perspicere possumus, quo tendat claritas vultus ejus,
quo intendant radii cornutae faciei ejus. Quaerenti hoc vel illud
respondere debemus, quia coelestia sacramenta portare tunc non poterat
totus fere carnalis mundus, sic enim tunc erat mundus, quasi puer sive
adolescentulus lascivus atque petulcus, cui pro parte illorum quibus
haereditas promittebatur in semine Abrahae, quod est Christus, vix
posset inveniri paedagogus, qui reprimeret lascivientes mores ejus poena
praesente, vindicta praesto apparente, ita ut plerosque illorum ignis
absumeret, terra deglutiret, serpentinus morsus devoraret (Num. XVI).
Cum igitur talis esset mundus, quomodo illi competeret revelata facie,
vel manifestis sermonibus enarrari rationem coelorum, describi sanctorum
ordines angelorum, cum et ipsa, quae ad homines specialiter pertinent,
oportuerit velari mirabilia splendida spiritualium sacramentorum?
Proinde satisfactum sibi esse putet, quisquis illud quaerit, cur non
saltem Moyses, cui Deus
|
“facie ad faciem loquebatur (Exod. XXXIII),”
|
|
coelorum istorum rationem enarravit.
|
|