|
|
“Super pectus tuum gradieris.”
|
|
Sed quid sibi vult quod sequitur, et dicit: Super pectus tuum gradieris?
Nunquid antequam diabolus per os ejus locutus fuisset, pedibus aut
cruribus ambulabat pectore a terra sublato, et postea pedibus ademptis
super pectus suum gradi coepit squamis suis et costis pro pedibus et
cruribus utens, et presso repens incessu? Nonne et antequam hominem
fecisset Deus dixit: Producat terra jumenta et reptilia et bestias in
genere suo? Quomodo ergo nunc pro poena infertur quod a natura illum
prius habuisse negare non possumus? Igitur sub nomine serpentis quem
invasit diabolus, ipse percutitur, et qui per superbiam suam similem se
Altissimo fore putavit, propter malitiam suam infimae creaturae, quam
ipse vitiavit, judicatur fieri poenaliter similis. Super pectus tuum
gradieris, inquit, tanquam diceret: Sicut hoc reptile cujus calliditate
abusus es, super pectus suum graditur, et seipsum in terram premit: sic
tu, diabole, cum sis rationalis spiritus, rationale tuum semper gravi
fatuitate onerabis, et quocunque te verteris, semper intentionem tuam
deorsum conferes, et factis premes contrariis. Verbi gratia: Invidendo
evacuasti meritum hominis, sed hoc facto gratiae Dei locum aperuisti,
cui amplius invidebis, dum homo seipso tanto fit altior, quanto gratia
Dei cujuscunque creaturae meritis est major. Ab hinc usque in finem, dum
Deo volens adversaris, Deo nolens cooperaris, et ita circulum habens in
naribus tuis (Job. XL) super pectus tuum gradieris, quia miro modo et
mala intendis, et bona facis, dum persequendo hoc ipsum quod ut destruas
persequetis, dum quasi malleolus aurum Dei nequiter affligis, et
affligendo ad gloriam extendis. Interea terram comedes cunctis diebus
vitae tuae. Terram, inquam, comedes et non coelum, id est non quorum
conversatio in coelis est (Philipp. II), sed terrena sapiunt, illi cibus
tuus erunt. Malus operarius, et nequam servus, Deo tamen utilis,
fatigationem iracundiae tuae talium devoratione consolaberis.
|
|