|
(CAP. XXIX.)Profectus igitur Jacob venit in terram orientalem, et vidit
puteum in agro tresque greges ovium accubantes juxta eum. Nam ex illo
adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur. Morisque erat
ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus,
rursum super os putei ponerent. Plana et aperta est hujus narrationis
littera, sed in ipsa planitie sua, grandem studioso lectori admirationem
faceret, nisi jam praecedentium Patrum auctoritas rationes illi
aperuisset. Quis enim divinis rationibus carere arbitretur, quod hic
ingenuus tantorum Patrum filius, tam laboriosa servitute, toties
immutata mercede, in pascendis ovibus pro uxoribus servivit, praesertim
sub custodia Dei, qui dixerat ei, et ero custos tuus quocunque
perrexeris? (Gen. XXVIII.) Non ita, sed admotam fidei oculis in isto
quoque speculo rutilantis desuper solis imaginem, id est, Filii Dei
pulchram et veram contemplemur allegoricam similitudinem, simulque juxta
anagogen cuicunque ministro ejus fideli normam imitabilem. Igitur Esau
reprobato, Jacob electus, et paterna benedictione sacratus, ad
accipiendam uxorem praecepto patris ejusdem, peregre proficiscitur, id
est, electus ex millibus Deus et homo Jesus Christus, gratiam
benedictionis diffusam habens in labiis suis, et in aeternum benedictus
ad conjungendam sibi Ecclesiam, in exsilio mundi hujus officio sanctae
praedicationis accingitur. Venit autem ad puteum, cujus os grandi lapide
claudebatur, et de quo pecora adaquabantur, ubi moris erat, cunctis
ovibus congregatis, lapidem devolvere, et refectis gregibus, rursus
super os putei ponere. Ridicula haec, et caetera quae sequuntur, vel
inania, publicisque auribus indigna, plane sapientes hujus saeculi
judicarent: nisi palam sub grosso velamine litterae splendidam sensuum
majestatem dispensatores mysteriorum Dei monstrare consuevissent. Quid
ergo? Magnum sane et admirabile mysterium. Venit enim in terram
orientalem vir iste, cujus, juxta prophetam, nomen est Oriens (Zach.
VI), et ipso adventu suo terram suam, quam, juxta Psalmistam, benedixit
fecit esse orientalem, illuminando scilicet his qui in tenebris et in
umbra mortis sedebant (Psal. LXXXIV). Venit ad puteum, cujus os grandi
lapide claudebatur, juxta quem tres ovium greges accubabant, id est,
venit ad aperiendam Scripturam, quam et Judaei, et Samaritani atque
gentiles modis omnibus disgregati exquirebant (Luc. I). Nam et Judaei et
Samaritani Scripturam sanctae legis eamdem apud se habebant, et tamen
sic ab invicem erant disgregati, ut, sicut evangelista testatur, nec
saltem in haustu putei (Joan. I), id est, aquae elementaris conterentur
Judaei Samaritanis. Porro gentiles ab utrisque longius diversi erant,
quippe qui nec Deum coeli colebant, et tamen eamdem Scripturam per
septuaginta interpretes translatam scire tendebant. Sed frustra hi vel
illi taliter accubabant, nam Scripturae sacrae puteum Scribae et
Pharisaei grandi lapide clauserant, id est, traditionibus Dei relictis,
propter traditiones suas pravo sensu obstruxerant. Unde illis in
Evangelio manifeste improperatur, dicente Domino: Vae vobis
legisperitis, quia tulistis clavem scientiae, ipsi non introistis, et
eos qui introibant prohibuistis (Luc. XI). Item: Quare vos
transgredimini mandatum Dei, propter traditiones vestras? Nam Deus
dicit: Honora patrem tuum et matrem tuam; vos autem dicitis: Quicunque
dixerit patri suo, et matri suae, munus quodcunque est ex me, tibi
proderit (Matth. XV). Et his similia.
|
|