|
Rursum contemplatus sum omnes labores hominum, et industrias
animadverti patere invidiae proximi: et in hoc ergo vanitas, et cura
superflua est. Quid amplius invidiae vanitate regnat in orbe? Invidia,
quae prima fuit mortis via, vix dignata parem, et nunquam dignata
priorem, Satanam dejecit de coelo, et Adam de paradiso, ista primos
fratres Cain et Abel commisit: primo Joseph, post ipsum Christum
vendidit. Ista Dathan et Abiron contra Mosen et Aaron commovit, et vivi
descenderunt in infernum. Nihil gravius, nihil nequius, nihil justius
illa est. Quid gravius, cum plerumque malum, quod nesciat alter, invidus
ipse prius patitur? Quid unquam nequius, quam ridere malis, moerere
alienis bonis? Si doleas, ridet, dolebit econtrario, si riseris. Quis
unquam felix effugere potuit dentem invidiae? Et quid ea justius? Nihil
illa impune operatur: vindicat enim in se quidquid in me peccaverit,
roditur et rodit, quotiescunque nequiter invidus odit. Et in hoc
vanitas, et cura superflua est, ut invideat alter, si sibi bona comparat
alter.
|
|