CAPUT XIV. Haec sacramenta neque diabolum, neque impios homines cognovisse.

Haec tria fieri oportebat, et propter haec mors ejus gentibus erat necessaria, quia istae sunt benedictiones quibus in isto semine, quod est Christus, erant benedicendae omnes gentes. Hoc ille draco magnus nesciebat, qui filium vel masculum illum per mortem devorare se posse sperabat. Nesciebat, inquam, ille, nesciebant hi, quibus praesidebat ille, de quibus vel qualibus Sapientia dixit:

“Haec cogitaverunt, et erraverunt, excaecavit eos malitia ipsorum, et nescierunt sacramenta Dei (Sap. II).”

Et Apostolus ait (I Cor. II):

“Si enim cognovissent (subauditur, sapientiam, quae ex Deo est, quam et loquimur inter perfectos, [ibid.]), nunquam Dominum gloriae crucifixissent.”

Omnino verum est, quia si cognovisset Leviathan, sive cetus magnus, qui in mari est, hamum sub carne latuisse ferreum, nunquam carnem ipsam momordisset, qua tegebatur ferrum; sciebat quidem ipsum esse Christum Filium Dei, et ob salutem venisse generis humani, sed nesciebat secretum a saeculis absconditum, sapientiae Dei consilium, quod de morte unius renasci deberet vita omnium. Suum ipse sciebat consilium, sed saeculis omnibus sic erat absconditum, adeoque inopinabile mentibus hominum, ut ipsi apostoli, cum secrete loqueretur ad eos de his, nihil horum intelligerent, sicut sacra plerisque locis Evangelia perhibent, quia videlicet necdum erat tempus illis haec intelligendi, priusquam glorificaretur ipse gloria resurrectionis (Luc. XVIII).