|
Et quid justius, quid in ordine justitiae pulchrius quam ut talium
primogenita interficerentur? Primogenitum namque Domini, Pharao et
Aegyptii penitus auferre volebant, et idcirco justa vice, pulchro ordine
in exterminio primogenitorum plagam receperunt extremam, sicut apud
ipsum Dominum praescriptum fuerat atque praeordinatum. Dixeratque
Dominus ad Moysen, dum mitteret eum ad Pharaonem.
|
“Dices ad eum: Haec dicit Dominus, filius meus primogenitus Israel dixit
tibi: Dimitte filium meum ut serviat mihi, et noluisti dimittere cum,
ecce ergo interficiam filium tuum primogenitum (Exod. IV).”
|
|
Claret ordo justitiae in eo quod ejus interfecit primogenitam, qui
primogenitum Domini nolebat dimittere. Unde autem populus ille
primogenitus Domini aut filius? Nunquid Deus illum genuerat? aut ante
illum populum sive hominem, quem appellavit Israel nullum a saeculo
electum, vel gratiae suae filium habuerat? Equidem primogenitus aliquo
modo potuit populus ille dici, videlicet respectu gentilis populi, quem
postea regeneraturus erat per Evangelium Christi Filii sui unigeniti.
Verumtamen nihilominus causa cognoscenda est, cur ille populus tali in
tempore filius dictus sit primogenitus, videlicet quia carnem de populo
suo illo erat assumpturus idem Dei Filius, vere primogenitus, vere
unigenitus. Agebat hoc instanter diabolus et intendebat, ne populus ille
permaneret, unde nasciturus erat ille filius unigenitus et
|
“primogenitus in multis fratribus (Col. I).”
|
|
Et idcirco quidquid in eumdem populum agebat per Pharaonem et servos
ejus, in illum filium recte refertur, cujus originem carnis praecidere
festinabat, ne nasceretur. Non igitur levem aut parvam ob causam
primogenita caesa sunt. Quod si quaeras: Cur etiam primogenita caesa
sunt jumentorum? Ad hoc breviter dicendum: Quia per vim retinebat Pharao
jumenta vel armenta eorum. Cum enim diceret Moyses:
|
“Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quae offeramus Domino Deo
nostro, cuncti greges pergant nobiscum (Exod. X).”
|
|
Itemque dicente illo:
|
“Cum parvulis nostris et senibus pergemus, cum filiis et filiabus, cum
ovibus et armentis. Recede, ait, a me, et cave ne ultra videas faciem
meam. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis (ibid.).”
|
|
|
|