CAPUT XXIII. De tunica.

Quae hactenus dicta sunt, presbyteris et episcopis sunt communia; quae vero sequuntur episcoporum propria. Tunicam quam subter casulam habet pontifex, in veteri sacerdotio coloris erat hyacinthini, tintinnabulis, et malis punicis inferiori parte pendentibus, ut totus vocalis incederet pontifex, ne moreretur (Exod. XXVIII). Significat autem, ut Hieronymus ait, rationem sublimium, quae non patet omnibus, sed majoribus et perfectis. Hanc habuerunt Moyses, et Aaron et prophetae, omnesque quibus dicitur:

“In montem excelsum ascende tu, qui evangelizas Sion (Isa. XL).”

Praecipue vero hanc habuit tunicam evangelicae textrix doctrinae, sapientia Dei, Christus Dominus, et dedit illam apostolis suis.

“Omnia enim quaecunque audivi a Patre meo, inquit, nota feci vobis (Joan. XV),”

sed non nisi Spiritu sancto superveniente, induere vel portare potuerunt. Hanc quoque signavit illa tunica Domini, quam scindere milites noluerunt, eo quod esset inconsutilis, desuper contexta per totum (Joan. XIX), damnum fore maximum significantes his qui Christianae fidei Scripturam haeresibus scindere conarentur.