VERS. 14.

“Abyssus dicit: Non est in me,”

id est corda hominum per lapsum fluida et per duplicitatem tenebrosa. Quae dum sapere carnaliter appetunt, stulta se esse in spiritualibus ostendunt;

“et mare loquitur: Non est mecum,”

id est amara saecularium mentium malitia suis ipsis actibus testatur, quod a vera sapientia divisae sunt, utpote quam nullus bene percipit, nisi qui se ab omni abstrahere actionum carnalium fluctuatione contendit, juxta illud:

“Sapientiam scribe in tempore otii, et qui minoratur actu, ipse percipiet eam (Eccli. XXXVIII).”

Et Psalmista:

“Vacate, inquit, et videte, quoniam ego sum Deus (Psal. XLV).”

Hoc est quod ait:

“Abyssus dicit: Non est in me; et mare loquitur: Non est mecum,”

redit ad illud quod proposuerat:

“Sapientia ubi invenitur, et quis est locus intelligentiae!”

Ad illud vero, quod item proposuit:

“Nescit homo pretium ejus, nec invenitur in terra suaviter viventium,”

redit hoc quod sequitur: