|
|
“Ego, inquit, pro eis rogo. Non pro mundo rogo, sed pro his quos dedisti
mihi, quia tui sunt.”
|
|
Vae ergo mundo gaudenti, orante pro suis, id est, moriente et in ara
crucis se sacrificium offerente Christo unigenito Filio Dei:
|
“Quia pro eis quos dedisti mihi, inquit, rogo, non pro mundo.”
|
|
Mundus enim hic accipiuntur dilectores mundi, tam diversi ab eis, pro
quibus Christus rogat crucifixus, quam diversi erant, apud Deum Aegyptii
filiis Israel, sacro sanguine agni postes suos signantibus. Vae igitur,
ut dictum est, tali mundo, quia quod rogat Christus verus agnus Dei,
nihil illi proficit, ut cum rege suo principe tenebrarum diabolo, citius
in profundum inferni demergatur: solis illis, quos Pater Filio dedit per
crucem et sanguinem ejus evadentibus.
inquit. Et tanquam quaerentes, quomodo utrumque dixerit, et mihi eos
dedisti, et tui sunt, adhuc plenius subjunxit:
|
“Et mea tua sunt, et tua mea sunt, et clarificatus sum in eis.”
|
|
Non ergo desinunt esse Patris, quos Pater Filio dedit, quia neque sine
Filio Pater, neque sine Patre Filius quidquam possidet. In quo vero
clarificatus est Filius, in eis scilicet in omnibus quae sunt Patris? In
eo videlicet, quod nihil eorum ad Patrem nisi per Filii gratiam venit;
nemo sive mortuorum sive vivorum, nisi per crucem et sanguinem Filii,
videre potest gloriam Patris. Quod quia nunc agitur, scilicet ut
moriatur et resurgat, et sic vivorum atque mortuorum dominetur.
|
“Et clarificatus sum, inquit, in eis,”
|
|
videlicet, quam sit factum, quod protinus est futurum. Unde et subditur:
|
|