VERS. 12-16.

Est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole, divitiae conservatae in malum Domini sui. Pereunt enim in afflictione pessima, generavit filium, qui in summa egestate erit. Sicut egressus est nudus de utero matris suae, sic revertetur, et nihi auferet secum de labore suo. Miserabilis prorsus infirmitas, quomodo venit, sic revertetur. Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum? Cunctis diebus vitae suae comedit in tenebris et in curis multis, et in aerumna atque tristitia. Tales divitias plurima mala Domino suo daturas congregat, qui Ecclesiam schismate perturbat, qui thesaurizat sibi iram et indignationem (Rom. II). Filium quem generat, quoniam patre nequior efficitur, gravabit sensus paupertas et summa egestas. Ille indignus ornari prima fidei stola, nudus, et pauper, atque miser in terram revertitur poenis addictus sine fine. Tales divitias quaerunt qui sapiendo non sapiunt, et talem fructum accipient divitiarum, quos non aedificat sapientia, sed inflat. Discat ergo mens simplex quid dicat littera simplex. Exterret cupidos et avaros Ecclesiastes, ne aliquis plus justo mundi divitias amet, demonstrans quam sit hoc infirmum, vanum, et miserabile tantis insistere curis, ad quaerendas opes, quas fortuna sub pedibus suis rotatas, modo ad istum, modo transvolvat ad illum. Quicunque servat congregatas opes, non potest tenere ut proprias, sed reddit quasi mutuo acceptas; et qui quaesierat, magistra in lucrando formica, perditis omnibus per qualemcunque rapinam, fraudem, furta, sive ignes, pressus per omnia tristia curis et aerumnis, in tenebris comedens latet, et sicut rauca cicada deflet pauperiem, et lacrymis consolatur dolorem.