|
Num igitur casu, et non potius per Dei providentiam evenit, quod iste
vir sive pater ejus seu frater patris ejus in captivitate remansit, et
in Jerusalem non ascendit post edictum, quo data est licentia
repatriandi? Haud dubium quin spiritus idem qui spiritum suscitavit
ascendentium, sicut scriptum est:
|
“Et surrexerunt principes patrum de Juda et Benjamin, et sacerdotes et
levitae, et omnis cujus Deus suscitavit spiritum, ut ascenderet ad
aedificandum templum Domini.”
|
|
Non dubium, inquam, quin idem spiritus, idem Deus animo hujus immiserit,
quatenus inibi remaneret, ut tali in tempore pararetur adoptativa ejus
Esther.
|
“qui sanctos omnes praescivit et praedestinavit, vocavit et
justificavit, atque magnificavit (Rom. VIII),”
|
|
ipse Mardochaeum magnae in parvula nepte pietatis opificem praescivit et
praeparavit. Praescivit, inquam, antequam in Babylonem captivus cum
Jechonia duceretur proavus ejus Cis. Non otiose hic commonendum erat,
quia non ipse Mardochaeus, sed Cis proavus ejus subaudiendus est, ubi
praemisso:
|
“Erat vir Judaeus in Susis civitate, vocabulo Mardochaeus, filius Jair,
filii Semaei, filii Cis de stirpe Jemini,”
|
|
statim sequitur:
|
“Qui translatus fuerat de Jerusalem, eo tempore quo Jechoniam, regem
Juda, Nabuchodonosor rex Babylonis transtulerat (Esther. II).”
|
|
Siquidem ab illa priore transmigratione in Babylonem usque ad tertium
annum regis Assueri, quando convivium celebravit, et offensus repulit
reginam Vasthi, et loco ejus complacuit Esther, computantur anni ferme
ducenti, nimirum antequam illuc transferretur proavus ejus Cis,
praesciverat Deus futuram exaltationem Aman hostis Judaeorum,
praesciverat et praedestinaverat econtra Judaeum, cum nepte sua parvula,
Mardochaeum, ut tali in tempore haberet Verbum Dei praeparatum in illis
humilibus futurae carnis suae praesidium, ne excideretur arbor, quae
datura erat talem fructum, Christum, salutem omnium gentium.
|
|