|
Sed quaeritur adhuc: Quare Creator bonus et clemens illum fecit, quem
periturum esse praescivit? Mira et importuna, imo et violenta quaestio,
et sic inepta ut in sensu ejus nulla sit ratio. Quid enim nisi quod
futurum erat praescire potuit? Aut quomodo non fieret quod sic vel sic
futurum esse praescitum fuisset? Vicinius rationi esset, si sic
diceretur: Quare substantiam malorum spirituum Deus vel hominum
impiorum, subsistere permittit, quoniam male subsistit, et non sic
funditus interire facit, sicut interit et esse desinit spiritus jumenti?
Posset namque responderi justum esse ut semper sit in poena cui pro
culpa sua desit ut non sit semper in gloria. Porro Dei justitia nunquid
mitior est quam ejus praescientia? Itaque sicut non injustum est quod
nunc vitiatae creaturae non interimit funditus substantiam, sic non
injustum fuit quod et praescitam damnavit malitiam, et tamen non omisit
bonam creare naturam. Verum quia nihil satis est inquisitori
contentioso, jam nunc dicamus ei cum Apostolo. O homo, tu quis es qui
respondeas Deo? Nunquid non habet potestatem figulus facere de eodem
luto aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam? (Rom. IX).
Illoque remoto, fateamur quia, cum vidisset Deus lucem quod esset bona,
juste divisit lucem et tenebras, formosam formans in coelo lucem et
deformes abjiciendo tenebras. Sanctos enim angelos, quorum confessionem
et decorem induerat, perpetua stabilitate firmavit, et pro parte illorum
laetatus est in operibus suis; Satanas vero cum satellitibus sicut
fulgur de coelo cecidit (Luc. X). Sicut fulgur, inquam, quia sicut
fulgur, decussum cum tonitui fragore, nubibus motis breve lucet et
repente disparet, sic ille, terribiliter indignatione Dei trementibus
cunctis angelorum ordinibus coelo excussus, in hunc aerem miser cecidit,
ab omni luce exstinctus et jam in aeternum lucem Dei non visurus. Et
nunc quidem in hunc aerem illum esse dejectum et omnes satellites ejus,
quos aereas catervas dicimus, passim in Scripturis habemus, verbi
gratia, in Apostolo dicente: Non est nobis colluctatio adversus carnem
et sanguinem, sed adversus principatus et potestates, adversus mundi
hujus rectores tenebrarum harum, contra spiritualia nequitiae in
coelestibus (Ephes. VI). Futurum est autem ut in infernum inferiorem,
videntibus cunctis, praecipitetur, in ignem aeternum, qui praeparatus
est ei et angelis ejus (Matth. XXV). Sicut enim homo propter primum
peccatum de paradiso, in quo nequaquam conditus fuerat, ejectus est, ut
operaretur hanc terram de qua sumptus fuerat, sic et ille de coelo, quo
per gratiam cum caeteris spiritibus receptus fuerat, in hunc, de quo
creatus fuerat, rejectus est aerem caliginosum, utpote necdum sole, et
luna et stellis illustratum, cum ille creatus est; in quo nec modo sibi
ad recipiendam lucem, sol iste prodesse potest, et inde cum angelis suis
et malis hominibus, propter peccata perseverantia, in die judicii
praecipitandus est. Utrumque judicium ejus Petrus apostolus exprimens:
Peccantibus, inquit, angelis Deus non pepercit, sed rudentibus inferni
detractos, in tartarum tradidit in diem judicii cruciandos reservari (II
Petr. II). Infernum sive tartarum sic appellavit istum aerem, videlicet
ad comparationem coeli de cujus altitudine ceciderunt, qui tum et coelum
dicitur, unde et volucres coeli dicimus, ad comparationem illius
inferni, de quo Psalmista: Et liberasti, inquit, animam meam ex inferno
inferiori (Psal. LXXXV). Isaias quoque propheta, cum de primo ejus
judicio dixisset: Quomodo cecidisti de coelo, Lucifer, qui mane
oriebaris (Isa. XIV), etc., continuo de secundo adjunxit: Verumtamen ad
infernum detraheris profundum laci. Qui te viderint, ad te
inclinabuntur, teque prospicient (ibid).
8
|
|