LIBER SECUNDUS.


CAPUT 1

Gloriam Dei, gloriam quam praedicare intendimus, et honorem Filii hominis enarraturi erant quidam coeli, juxta illud propheticum:

“Coeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum (Psal. XVIII).”

Ejus gloriae et honoris principium illud est, unde hactenus sermo habitus est, scilicet, quia

“in sole posuit tabernaculum suum, et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo (ibid.).”

Quod expositione jam non indiget, quia quod sit et tanquam sponsum processisse de thalamo suo, parvuli quoque audierunt, infantes elocuti sunt, qui de illius sponsi virginalibus nuptiis nati, imo renati sunt, et adoptionis filiorum Dei spiritum acceperunt (Rom. VIII). Nihilominus et hoc fere omnibus notum est, quod coeli illi, qui gloriam hanc enarraturi erant, apostoli fuerunt coeli vocales, coeli eloquentes, quia

“non sunt loquelae, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum, in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum (Psal. XVIII).”

Quorsum illud? videlicet ad concilii divini, pulcherrimaeque dispositionis laudem atque admirationem, quia futuram postmodum talium coelorum enarrationem, talisque firmamenti annuntiationem et auditum, sive ob auditionem gentium, quae crediturae erant per voces eorumdem coelorum continuo praesignavit, ubi natus est Christus in his, quae confestim narrat 575 divinus Evangelista: