|
|
“Ecce, inquit, Michael unus de principibus primus venit in adjutorium
meum et ego remansi ibi juxta regem Persarum (Dan. X).”
|
|
Ac deinceps:
|
“Et nunc revertar, ut praelier adversus principem Persarum. Cum enim
egrederer, apparuit princeps Graecorum veniens (ibid.).”
|
|
Notanda est haec littera, quia
dicit, non juxta principem Persarum, sed
Rex namque Persarum homo erat Darius vel Cyrus, cum quo vel juxta quem,
quod melius dicitur, bonum angelum remanere oportebat, quia captivorum
causa hoc exigebat. Princeps autem Persarum angelus malus erat, juxta
quem non remanere, sed adversus quem praeliari bonum angelum decebat.
Quid commodi, quid boni fructus inde provenerit, ex eo, quod juxta regem
Persarum bonus iste angelus remansit, et adversus principem Persarum
praeliatus est, non opus est quaerere, quia notum et jam superius
tractatum est, qualiter rex Persarum instinctu Dei Judaeorum
captivitatem solvit, et de reaedificando magni Dei templo decretum
edixit, et deinde qualiter alius rex Persarum Assuerus retentus fuit ne
pessimum Aman Agagitae hostis Judaeorum consilium perficeret, imo
malitiae ejus machinationes in caput ejus retorqueret. Unde haec tam
feliciter evenerunt, nisi quia bonus iste angelus remansit juxta regem
Persarum, videlicet administrans consilium bonum? Spiritus enim, inquit
Apostolus, administratorii sunt, et quia praeliatus est adversus sibi
resistentem angelum malum principem Persarum, offerendo Deo orationes et
defendendo causam captivorum. Magna sunt haec et digna, ut pro illorum
effectu sancti principes coelorum praeliarentur, si memoriter teneas,
quod jam saepe diximus, quia reservatio gentis illius praeparatio erat
adventus Christi Jesu, ut esset, unde illo nascente verbum promissionis
impleretur. Unde gaudere et laetari habebant, non solum iste praeliator
angelus, et Michael adjutor ejus, sed omnes angeli, archangeli, throni,
dominationes, principatus, potestates, virtutes, cherubim atque
seraphim, cum omnibus hominibus bonae voluntatis.
|
|