CAPUT 7

“Et vidi et ecce in medio throni et quatuor animalium et seniorum Agnum stantem tanquam occisum habentem cornua septem et oculos septem.”

Unus idemque Christus qui agnus est innocenter moriendo, leo quoque factus est mortem fortiter evincendo. Utrumque autem veteris Scripturae auctoritate fundatum est. Nam quem leonem sive catulum leonis Jacob patriarcha praedixit (Gen. XLIX), eumdem per agnum Moyses in Aegypto figuravit (Exod. XII). Quomodo autem in medio throni stat Agnus iste, et quatuor animalium et seniorum, nisi quia sicut alibi dicitur,

“Rex regum est, et Dominus dominantium?”

(Apoc. XIX.) Nam potestatem ejus et sapientiam qua dominatur et imperat, exprimit dicendo,

“habentem cornua septem, et oculos septem.”

Septiformis namque spiritus in Christo vel super Christum requiescens, qui supra septem lampadibus hic propter eminentiam potestatis et fortitudinis septem cornibus, et propter illuminationem gratiae vel sapientiae septem oculis comparatur. Unde loquitur Job:

“Apud ipsum est fortitudo et sapientia (Job XII).”

Item:

“Apud ipsum est sapientia et fortitudo (ibid.).”

Igitur

“Agnum vidi, inquit, stantem in medio throni, et quatuor animalium et seniorum,”

id est Christum Sanctum sanctorum regnantem et dominantem in medio omnium sanctorum,

“cornibus septem et oculis septem,”

id est spiritibus septem, quorum omnem in se habet plenitudinem corroborantem et illuminantem omnes, qui per fidem in circuitu ejus sunt. Additur quoque

“tanquam occisum.”

Quid est

“tanquam occisum,”

nisi aliquando occisum, nunc autem vivum? Nam ille quidem

“resurgens ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI),”

verumtamen signa mortis ejus, loca clavorum in manibus ejus et pedibus, locus lanceae in latere ejus, quae suis discipulis post resurrectionem sua ostendit et palpanda praebuit, in memoriam sempiternam reservantur, sibi ad gloriam, nobis ad gratiam, inimicis ejus ad crudelem conscientiam:

“ut videant et confundantur,”

juxta illud propheticum: Videbunt in quem pupugerunt (Zach. XII).