CAPUT XVII. Quod eorum formam gesserit praelatorum, apud quos cuncta venalia sunt, unde et redargui possunt, sicut istum subjugale mutum animal redarguit.

Quorum iste formam praetulerit, ex apostolicis claret litteris. Apostolus Petrus cum dixisset de perniciosis ac blasphemis; post aliqua:

“Cor exercitatum avaritia habentes, maledictionis filii, derelinquentes rectam viam erraverunt (II Petr. II),”

continuo subjunxit:

“Secuti viam Balaam ex Bosor, qui mercedem iniquitatis amavit. Correptorem vero habuit suae vesaniae: subjugale mutum animal, hominis voce loquens, corripuit prophetae insipientiam (ibid.).”

Judas quoque in Epistola sua cum dixisset:

“Hi autem quaecunque ignorant, blasphemant, quaecunque autem tanquam muta animalia naturaliter norunt, his corrumpuntur (Jud. I),”

confestim subsecutus ait:

“Vae illis qui in via Cain abierunt, et errore Balaam mercede effusi sunt, et in contradictione Core perierunt (ibid.).”

Igitur Balaam, quod interpretatur vanus populus, vanitatis illorum tenet formam qui in Ecclesia nomine tenus et vana professione positi, quemadmodum iste qui de Sem, aeque ut Abraham, ortus fuit, et ad fidem et sortem Abrahae non pertinuit, cum oculos habebant

“plenos adulterii et incessabilis delicti (II Petr. II); sintque maledictionis filii (ibid).”

maledictiones, sive benedictiones, quascunque cantitant, pretio vendunt, et apud eos cuncta venalia sunt. Cumque sint ejusmodi blasphemi atque corrupti, penes se solos arbitrantur, omne sacrum solum quod ipsi dant hoc esse sanctum, solos eos esse benedictos quibus benedixerint, et maledictos in quoscunque maledicta congesserint. Nihilominus Balac, quod interpretatur lingens vel elidens, qui et ipse de Sem exstitit, Moab quippe natus est de Lot nepote Abraham, illorum exemplum est qui, in Ecclesia positi et falso nomine Christiani, tales sibi pretio conducunt arbitros benedicendi atque maledicendi, et idcirco criminis ejusdem habentur cum ipsis qui vendunt, emptores improbi, de templo Dei cum funiculo furoris ejus ejiciendi, lingentes atque elidentes, vitiis adulantes, ei omne opus virtutis quo possunt elidentes. Haec ubi aguntur, ora subditorum justa laxantur licentia in reprehensionem praelatorum. Nam ecce iste mercedem iniquitatis secutus,

“correptorem, ut jam dictum est, habuit suae vesaniae, mutum subjugale animal, hominis voce loquens, corripuit prophetae insipientiam.”

Quamlibet subjugalis sit, quamlibet frenum sessoris in ore susceperit, tamen si angelum Domini viderit in via stantem, evaginato gladio; si, inquam, illum magni consilii Angelum in evangelica via viderit, vendentes et ementes terribili sententia de templo de domo Patris ejicientem (Matth. XXI), quem sessor, id est praelatus suus, videre non valet, avaritia caecatum cor habens, avertet se de itinere, quamvis irascentem illumque quamvis etiam verberantem prohibebit iniquum cupiditatis opus perficere. Nunc harioli, vel divini hujus prophetica verba carpamus.