IN DEUTERONOMIUM LIBER SECUNDUS

Deut. cap. XXVI-XXXIV


CAPUT PRIMUM.De eo quod ait:

“Cum intraveris terram, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi,”

etc., quomodo spiritualiter ad nos pertineat.

(CAP. XXVI.)Ultimum, id est nonum decimum in Pentateucho librum cudentes, faciamus quod, post illa quae promissa sunt, continuo dicit sancta haec et spiritualis lex. Cumque intraveris terram, quam tibi Dominus Deus daturus tibi est possidendam, et obtinueris eam, atque habitareris in illa, tolles de cunctis frugibus tuis primitias, et pones in cartallo, perqesque ad locum, quem Dominus Deus tuus elegerit, ut ibi invocetur nomen ejus. Accedesque ad sacerdotem, qui fuerit in diebus illis, et dices ad eum: Profiteor hodie coram Domino Deo tuo, quod ingressus sum in terram, pro qua juravit patribus nostris, ut daret eam nobis. Suscipiensque sacerdos cartallum de manu ejus, ponet ante altare Domini Dei tui, et loqueris in conspectu Domini Dei tui ante altare. Syrus persequebatur patrem meum, qui descendit in Aegyptum, etc. Dei namque et Domini nostri Jesu Christi gratia terram intravimus, quam ille nobis dedit possidendam, obtinuimus eam atque habitavimus in illa omnes, quibus ille sensum aperuit, ut intelligeremus Scripturas. Etenim Scripturarum campus jam quaedam terra viventium est, ita ut secundum illas viventes et in ipsis ambulantes, recte dicamus: Nostra autem conversatio in coelis est (Philip. III). Unde et cunctis credentibus, atque post legis umbram, Evangelicam veritatem tenentibus, totius Ecclesiae jamdudum ore cantatur:

“Introduxit vos Dominus in terram fluentem lac et mel, et ut lex Domini semper sit in ore vestro.”

Igitur ut jam diximus, cum Dei adjutorio faciamus quod subjectum est. Tolles de cunctis frugibus tuis primitias, et pones in cartallo, id est in canistro sive in calatho, pergesque ad locum quem Dominus Deus tuus elegerit, ut ibi invocetur nomen ejus. Primitiae frugum nostrarum, optima quaeque studiorum nostrorum sunt. Porro locus quem elegit Dominus Deus noster ut ibi invocetur nomen ejus, Ecclesia catholica est, extra quam nusquam prope est invocantibus eum, extra quam alibi nusquam invocatur in veritate nomen ejus. Sacerdos qui est in istis diebus, ipse est Pontifex magnus, qui penetravit coelos, Jesus Christus (Hebr. IV), qui nequaquam ut caeteri, morte prohibitus est permanere, sed sempiternum habet sacerdotium, eo quod maneat in aeternum (Hebr. VII). Ad hunc igitur locum, ad hunc sacerdotem magnum pergamus portantes primitias frugum nostrarum, id est ad sanctae Ecclesiae aedificationem, ad Christi Domini nostri deferamus honorem, optima quaeque laborum vel studiorum nostrorum, dicentes omnes, dicentes singuli ad eum: Profiteor hodie coram Domino Deo tuo quod ingressus sum in terram pro qua juravit patribus nostris, ut daret eam nobis. Quod est dicere: Confiteor hodie, id est hoc tempore impletum esse illud quod loquens pollicitus est, et juravit ad Abraham patrem nostrum Dominus Deus noster, dicens: Et in semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII), et hoc semen Jesum Christum esse, qui in diebus Herodis regis natus, et sub Pontio Pilato passus est, qui et resurrexit a mortuis, atque ita per illum factum est ut ingrederetur in terram pro qua juravit patribus nostris, terram viventium, terram paradisi coelestis, ut daret eam nobis. Cum hac professione: suscipiens, inquit, sacerdos cartallum, ponet ante altare Domini, subauditur, quod est ante oculos Domini, ut memoriale tuum aeternum sit; juxta istud quod per prophetam loquens ipse Dominus: Sermones mei, inquit, non deficient de ore tuo, et munera tua accepta erunt super altare meum. Et loqueris, ait, in conspectu Domini Dei tui, subauditur, causam cur tali ordine, scilicet per passionem Christi, terram illam nos oportuerit ingredi pro qua juravit patribus nostris, quae videlicet causa est hujusmodi.