CAPUT 23

CHRIST. Vere non audisti, vere non custodisti. Hoc tantum et non amplius, mihi respondere consuevisti. Ego autem certum ex te quaero capitulum, ut confitearis in quo non audieris, in quo non custodieris. Nunquam enim tradidit patres tuos in manus hostium, nisi praemonstrata, et apparente causa: exempli gratia, ut illic filii Israel duxerunt uxores filias Chananaeorum, ipsique filias suas eorum filiis tradiderunt, feceruntque malum in conspectu Domini, servientes diis eorum, Baalim et Astaroth, iratusque Dominus contra Israel tradidit eos in manus Chusan Rafathaim regis Mesopotamiae. Hoc malum, quod erat fornicari cum diis alienis, et adorare eos, semper Scriptura praemittit, narratura iram Domini tradentis Israelem hostibus suis. Quando autem taliter ut nunc tradidit? Quando Israel taliter ut nunc et tandiu captivus atque dispersus fuit? Si ergo quando levius tradebatur in terra sua manens, licet serviret hostibus suis, culpa vel causa nominatim praemonstrata est et praemonstrari debuit, quanto magis et tua praesens captivitas, et dispersio, cunctas retro generis tui calamitates magnitudine sua superans, causam habet quam tu nominatim scire et confiteri deberes? Et quidem non ignoras, sed ignorare te simulas nihil aliud dicere volens, nisi: Propter peccata mea. Ego autem dicam tibi; imo Moysem praedixisse et prophetas ostendam tibi. Moyses namque ubi omnes maledictiones praescripsit, quae nunc venerunt super te, causam illam subjunxit: Et erit vita tua quasi pendens ante te; timebis nocte et die, et non credes vitae tuae (Deut. XXVIII). Daniel autem manifestius: Et post hebdomades septuaginta duas occidetur Christus (Dan. IX). Haec est causa, statimque subjunxit quod nunc pateris: Et non erit ejus populus, qui eum negaturus est. Et civitatem et sanctuarium dissipabit populus cum duce venturo; et finis ejus vastitas; et post finem belli statuta desolatio, et deficiet hostia et sacrificium, et in templo erit abominatio desolationis, et usque ad consummationem et finem perseverabit desolatio (ibid.). Confitere igitur quia propter peccatum negationis Christi, quem negasti ante faciem Pilati, et occidisti, civitatem Jerusalem et sanctuarium dissipavit populus Romanus cum duce, scilicet Vespasiano, sive filio ejus Tito, et statuta perseverat desolatio, et tu non es populus ejus quem negasti. Quo malo tuo, scilicet non esse populum ejus, nihil deterius est. Non dixit: Et non erit populus ejus, qui eum occisurus est, sed, qui eum, inquit, negaturus est. Quod eum occidisti nihil tibi noceret, nisi negares eum pertinaciter. Ecce vita tua, sicut dixit Moyses, ut jam memini, quasi pendens est ante te, et non credis vitae tuae. Olim fuit vere pendens una, non tota die, sed ab hora sexta usque ad horam nonam (Matth. XXVII), nunc autem quasi pendens est ubicunque tu dispersus es, sicut praemiserat Moyses idem: Disperget te Dominus in omnes populos a summitate terrae usque ad terminos ejus (Deut. XXVIII). Nam in eo est quasi pendens vita Christus, qui fuit vere pendens, quod similitudo ejus qui pependit, palam te vidente adoratur in tam multis locis dominationis ejus. Quasi pendet, et quasi pendebit, sicut et praedixit ipse: Sicut exaltavit Moyses serpentem in deserto, ita exaltari oportet Filium hominis (Joan. III). Et pendebit ante te similitudo haec, licet tu videre nolis, et versus in furorem ac nesciens quid dicas, (neque enim ad rem pertinet) clames contra me, clames contra hoc signum Domini exaltatum: Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum (Psal. CXIII).

JUD. Nunquid vero solum illud adoras crucifixi tui simulacrum, quem dicis esse Deum tuum, quem mihi persuades esse Messiam, id est Christum? Alias quoque innumeras imagines facis tibi, tam masculini sexus quam feminei, et plena sunt templa simulacris eorum qui non sunt dii.