|
inquit, id est, homo purus et absque ornatu divinitatis esse reputatus,
id est recessi
id est, a carnali sensu,
videlicet Synagogae. In cujus rei typum cum mulier Aegyptia Joseph
incestis amplexibus tenere vellet, ille relicto pallio in manu ejus
nudus profugit ab ea (Gen. XXXIX). Sic Dominus noster, relicta in manu
Synagogae legis littera, qua ejus conteguntur sacramenta, confugit ad
gentes, dicens:
|
“Nudus egressus sum de utero matris meae,”
|
|
ut supra dictum est. Nudus in divinitate, conspicuus revertar illuc,
videlicet in mundi termino, cum multitudo gentium subintroiret (Rom.
XI). Dominus a quo per hoc quod homo sum accepi omnia, dedit, scilicet
Synagogam exspectantem meam Incarnationem, Dominus abstulit, scilicet
eamdem meam praesentiam contemnentem. In omnibus his non peccavit Job:
|
“Peccatum quippe non fecit, nec inventus est dolus in ore ejus (Isa.
LIII; I Petr. II).”
|
|
MORALITER. Quia talis est unusquisque qualis et cogitatio ejus, tunc
veniunt, scilicet filii Dei ut
|
“assistant coram Domino,”
|
|
cum coelestia volvimus in palatio mentis per amplitudinem
contemplationis, id est inter eos et Satan, cum se interserit, ut bene
cogitata perturbet. Caetera, usque:
|
“Egressus est Satan a facie Domini;”
|
|
sic sunt accipienda pene ut superius. Egresso itaque Satan, id est,
permisso eum tentari, quem necesse est tentationibus erudiri, sequitur:
|
“Cum autem quadam die filii et filiae ejus,”
|
|
id est, virtutes superius dictae,
|
“comederent et biberent,”
|
|
id est, epulas vitae sumerent
|
“in domo fratris sui primogeniti,”
|
|
id est, in sacramentis fidei, primogenita namque virtutum omnium fides
est,
|
“sine fide quippe Deo placere impossibile est (Hebr. XI),”
|
|
id est, discretio ad conscientiam recurrit, quae pereuntibus plerumque
aliis virtutibus sola superest.
inquit,
id est, graves meditationes in bonis studiis, verbi gratia, in sacra
Scriptura, se exercebant,
id est, simplices motus cordis,
id est, juxta sensum ejusdem Scripturae regebantur,
id est spiritus maligni,
videlicet in malis desideriis juxta nomen suum captivantes ea,
custodes, id est, cordis circumspectiones,
id est, suo praeventu diruerunt.
Eadem discretio nuntius alter dicitur, dum nuntiat aliud, et dixit:
id est invidia permissu Dei,
scilicet aerio, id est ab immundis spiritibus, qui in aere vagantur.
id est innocentiam
id est, cordis munditiam tangendo inflammatione pravae suggestionis
Dixit et hoc:
id est feroces, scilicet iidem maligni spiritus,
id est, illicito opere, superflua locutione, inordinata cogitatione
mentem impetivere,
id est bonas rerum temporalium dispensationes,
id est sensus istis praesidentes, gladio imprudentiae percussit
[percusserunt]. Dixit et hoc:
|
“Filiis tuis et filiabus,”
|
|
et caetera ut supra,
|
“repente ventus vehemens,”
|
|
id est tentatio fortis,
|
“irruit a regione deserti,”
|
|
id est a spiritibus immundis Deo desertis,
|
“et concussit quatuor angulos domus,”
|
|
id est quatuor constantiae virtutes, prudentiam, temperantiam,
fortitudinem, justitiam.
|
“Quae corruens oppressit liberos tuos,”
|
|
id est, omnes virtutes exstinxit.
id est, post haec, respiciente Domino, is qui tentatus est, ad
decertandum assurgit,
|
“et scidit vestimenta sua,”
|
|
id est, cuncta sua retractat opera,
id est, rejectis cogitationibus vanis,
id est, confitetur infirmitatem suam, et
peccata sua confitens:
inquit,
id est, nullis meis meritis renatus sum,
videlicet primae gratiae.
id est, in sola misericordia, spem habens,
id est, ad eamdem gratiam. Dominus misericorditer dedit, Dominus juste
abstulit, sicut Domino placuit, scilicet tollendi potestatem habenti
sicut et largitatem dandi, ita factum est, videlicet et ad ejus judicium
recurrere dignum est.
|
“Sit nomen Domini benedictum,”
|
|
id est in omnibus judiciis suis benedicam Dominum. Et hoc modo loquens,
|
“in omnibus his non peccavit Job,”
|
|
videlicet solerti cura custodire dolens animus debet ne ignis qui hunc
velut aurum concremat, per excessum sermonis illiciti in paleae favillam
vertat. Hoc idem quod de virtutibus dictum est, de donis Spiritus sancti
sentire nil obstat. Alii namque prophetae, alii genera linguarum, alii
virtutes curationum dantur (I Cor. XII). Sed quia ipsa dona non semper
in mente eodem modo sunt, liquido ostenditur quod ne se mens in
praesumptione elevet, aliquando utiliter subtrahantur. Quod cum fit,
dicatur recte:
|
“Dominus dedit, Dominus abstulit,”
|
|
etc.
Quia Satan in primo certamine se succubuisse considerat, adhuc
imprudenter de sancto viro mala sperans, malus enim bona credere non
potest, vel experta, ad alia se tentationum bella hoc ordine restaurat.
|
|