|
Dominicae quartae officio praescriptum est, Vacat: videlicet, quia nulli
sanctorum apostolica cautione stationi deputatum est. Quod quam recte
cautum sit, considerata ejusdem officii ratione perpendere licebit. In
evangelio Dominicae hujus, agitante vento Pharisaicae interrogationis,
haec scintilla splendidae veritatis emicat de flamma ignis divini, qui
calebat ardens et lucens (Joan. V), in sancta mente Joannis:
|
“Ipse est, inquit, qui post me venturus est, qui ante me factus est,
cujus ego non sum dignus, ut solvam ejus corrigiam calceamenti (Joan.
I).”
|
|
Ab hac probabilis testimonii sententia gravi et digna corde et ore tanti
praecursoris, omnia pendent membra concrepantis officii. Stat Idumaea
illa, quae visitationis suae propheticum illud audierat promissum:
|
“In Idumaeam extendam calceamentum meum (Psal. LIX, CVII),”
|
|
et respiciens in illud tempus quo de accubitu suo, scilicet de sinu
Patris, egressus rex ille qui hoc promiserat, jam in utero Virginis
calceabatur, mirabilem illam atque insolubilem incarnationis corrigiam
suis circumdans gressibus. Illud, inquam, respiciens, Idumaea scilicet
alienigena gentilitas, clamat in introitu:
|
“Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui (Psal. CV),”
|
|
videlicet in filio tuo, in quo tibi beneplacuisti solo ex millibus
populis, quicunque tuus fuit ab initio mundi, visita nos in eodem
salutari tuo, ad modum medici jacentem aegrotum dignatione gratuita
visitantis (Matth. III, XVII). Quae deinde sequuntur, id est collecta,
epistola, graduale, alleluia, cuncta pariter juxta considerationem
impraegnati uteri Virginalis, prope esse Dominum, et celerem ejus
adventum consonant. In offerenda vero palam est, non exemplo angeli,
salutare illud templum Domini, sacrarium Spiritns sancti, thalamum
sanctitatis, triclinium divini consilii; in quo, ut dictum est,
divinitas veniens ad nostram salutem, nostra carne calceata est. Hoc
tantum regis Christi mysterium, cui sanctorum, qui omnes officiales ejus
sunt, ita fuit creditum, ut merito decantetur hoc officium praescripta
statione apud quemlibet illorum? Nam quae apud singulos eorum officia
solemnibus deputata sunt stationibus si rite considerentur, singulorum
virtutibus vel meritis consonare probantur. Sic apud beatum Petrum, qui
principaliter jus obtinet ligandi atque solvendi statio fit (Matth.
XVI), quando, ut dictum est, in typum Ecclesiae nobis evangelizatur
solutio asinae (Matth. XXI), sic quando agimus scrutinia, et catechumeni
praesignantur, ad catechizatorem gentium Paulum statio celebratur. Hanc
autem ligaturam corrigiae solvere, id est sanctae incarnationis Christi
mysterium denudare, ipse Joannes se indignum asserit, quo major inter
natos mulierum nemo surrexit (Joan. I, Matth. XI). Investigare enim quis
potest, quomodo corporatur Verbum, quomodo summus et vivificator
Spiritus intra uterum matris animatur, quomodo is qui initium non habet,
et exstitit et concipitur? Nulli ergo sanctorum hoc mysterium ita fuit
creditum, ut apud illum propria statione hoc assignari debeat officium.
Proinde vacat, non quod (ut nonnullis videtur) minus sit authenticum,
sed quod de ordinatissima stationum dispositione, rationabiliter sit
exceptum, utpote materiam habens totius salutis et sanctitatis
effectricem, sed nulli sanctorum investigabilem; omnibus impensam, sed
per solum Spiritum sanctum administratam, qui in triclinio Virginalis
uteri solus medius, solus conscius, et unus coelestium fuit
architriclinus nuptiarum (Luc. I). Nocturnalia, studio vitandae
prolixitatis, praeterimus officia, maxime quia per se satis patent, quod
a diurnalibus non discrepent. Notandum vero quod antiqua et universali
sanctae Ecclesiae consuetudine per hoc tempus rationabiliter legitur
Isaias propheta, qui tam primum quam secundum Domini adventum eloquenter
evidens, et evidenter eloquens, nobilis propheta, imo magnus et verus
nuntiat evangelista. Nam per totum annum juxta rationes causarum vel
temporum, sacrae lectiones probabiliter (sicut in sequentibus locis suis
liquebit) ordinatae sunt.
|
|