CAPUT XXX. De lege sacrificii et libamentorum, quod comedendum absque fermento, id est bene operandum sit absque vanae gloriae tumore ventoso.

“Haec est lex sacrificii et libamentorum, quae offerent filii Aaron coram Domino, et coram altari. Tollet sacerdos pugillum similae, quae conspersa est oleo, et totum thus quod super similam positum est. Adolebitque illud in altari, in monumentum odoris suavissimi Domino: Reliquum autem similae comedet Aaron, cum filiis suis absque fermento, et comedet in loco sanctuarii tabernaculi.”

Optimum est modo supra dicto facere holocaustum quod dicitur totum incensum, id est opus bonum in amoris igne probatum, non sibi, sed Deo attribuere totum, fugere ventum gloriae popularis, juxta praeceptum dicentis:

“Cavete justitiam vestram facere coram hominibus ut videamini ab eis (Matth. VI).”

Verumtamen si semper fugias spectatorem, nunquam habebis imitatorem: Proinde idem Dominus dicit:

“Luceat lux vestra coram hominibus, ut videant opera vestra bona, et glorificent patrem vestrum qui in coelis est (Matth. V).”

Recte igitur post legem holocausti, quo occultum significatur incendium amoris lex sequitur sacrificii et libamentorum ejus, quorum partem comedant Aaron et filii ejus, quo signatur opus bonum factum coram hominibus, ut glorificetur Deus.

“Tollet, inquit, sacerdos pugillum similae, quae conspersa est oleo, et totum quod super similam est positum,”

id est is qui Deo quodlibet offert opus justitiae, firmitatem intuebitur mundissimae conscientiae, intentionem utilitatis fraternae, bene redolentem exspectationem laudis divinae.

“Et haec adolebit, inquit, in altari, reliquam autem partem similae comedet Aaron cum filiis suis.”

Ubi enim haec quae praedicta sunt, bene operans proposuerit in radice cordis sui, legitime jam coram hominibus lucere permittit lucem operis sui, ut non videatur ipse ab hominibus, sed ut glorificetur Pater qui in coelis est. Itaque comedetur absque fermento id est absque vanae gloriae tumore ventoso, comedetur, inquam,

“in loco sanctuarii tabernaculi,”

id est, celebrabitur opus bonum in communi aedificatione Ecclesiae Christi. Ideo, inquit, non fermentabitur, quia pars ejus in Domini offertut incensum, id est idcirco vento inanis gloriae bonum opus non perdetur, et idcirco hoc ipsum quod visum est ab hominibus pro mercede non reputabitur, quia tota operantis intentio tendit ad Dominum.

“Sanctum sanctorum erit,”

subauditur quamvis homines illud viderint et laudaverint.

“Sicut pro peccato atque delicto”

id est, non magis laedetur laudibus hominum, ubi pura fuerit intentio, quam si praevaricationis reus aliquid persolvisset ex debito, in quo minorem utique locum habet omnis jactantiae tumor. Et quia non indiscrete, bonum omnibus propalandum est, quamvis pro exemplo,

“Mares, inquit, tantum stirpis Aaron comedent ex eo,”

id est, coram illis tantum hominibus lucere studebit justitiam suam, de quibus spes esse potest quod viriliter proficiant imitando. Et quia totus hic publicae visionis optabilis fructus,

“omnis, inquit, qui tetigerit illa, sanctificabitur,”

id est, omnis qui imitatus fuerit opera tua bona, salvabitur.