CAPUT VI. De oblatione holocausti ex pecoribus, et quis sit ritus ejus, et quod offerre mystice sit ejus qui vivit secundum Noe.

“Quod si de pecoribus oblatio est, de ovibus sive capris holocaustum anniculum et absque macula offeret. Immolabitque ad latus altaris, quod respicit ad aquilonem coram Domino,”

etc.

“De pecoribus ejus oblatio est,”

qui vivit secundum Noe, qui, ut praedictum est, praefuit arcae inter undas diluvii. Qui, inquam, ejus exemplo domum rei regendam suscepit, ejus oblatio de arietibus est, sive de capris. Nam et si revera sit mundus et totus candidus aries, sua tamen aestimatione caper, id est, peccator est.

“Anniculum, inquit, et absque macula offeret.”

Anniculus, id est, unius anni masculus, jam fortis est, corniculumque vibrare potest, gregemque ductare jam illum decet. Significat ergo plenitudinem virtutum ejus, qui praeesse dignus est Dominicis ovibus, qualis Apostolus juxta confidentiam loquitur:

“An experimentum vultis ejus qui in me loquitur Christus?”

(II Cor. XIII.) Itemque quasi validi conscius corniculi:

“Quid vultis, inquit, in virga veniam ad vos, an in spiritu mansuetudinis?”

(I Cor. IV.) Estque absque macula cum cavet et dicit:

“Ne forte aliis praedicans, ipse reprobus efficiar (I Cor. IX).”

Et discipulo persuadet, dicens ut seipsum exhibeat

“operarium inconfusibilem (II Tim. II).”

Huic ordini maxime necessaria est latitudo charitatis cum spiritu fortitudinis; unde et subditur:

“Immolabitque ad latus altaris, quod respicit ad aquilonem.”

Latus namque altaris est amplitudo charitatis, qua dilatatus idem Apostolus dicit:

“Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est. Non angustiamini in nobis (II Cor. VI),”

etc. Ad hoc latus altaris semetipsum immolans idem aries anniculus, dux gregis Dominici:

“Libenter, inquit, impendam et superimpendar ipse pro animabus vestris (II Cor. XII).”

“Quod respicit ad aquilonem,”

inquit. Aquilo diabolum significat, qui dixit:

“Sedebo in monte testamenti, in lateribus aquilonis (Isa. XIV).”

Hunc aquilonem respicit latus charitatis, quia videlicet nihil diabolo sic contrarium est, quomodo latitudo charitatis.

“Sanguinem vero illius fundent super altare filii Aaron per circuitum, dividentque membra,”

etc.