|
|
“Maledictus a Deo est qui pendet in ligno.”
|
|
(CAP. XXI.) Quando peccaverit homo quod morte plectendum est, et
adjudicatus morti appensus fuerit in patibulo, non permanebit cadaver
ejus in ligno, sed in eadem die sepelietur, quia maledictus a Deo est
qui pendet in ligno, et nequaquam contaminabis terram tuam, quam Dominus
Deus tuus dederit tibi in possessionem. Hoc plane legem dixisse scientes
amici legis, imo corruptores legis, et inimici Dei callide praedictum
prophetam magnum, sacerdotem magnum cui cantatum fuerat: Benedictus qui
venit in nomine Domini (Matth. XXI), appenderunt, in patibulo, ut
consequenter constaret eum maledictum esse a Deo, et proinde certum
esset hunc hominem, juxta sententiam vel accusationem ipsorum, non
fuisse a Deo. Sed, o Judaei, malitia caeci, fuerit quidem, quoniam et
hoc Apostolus ait: fuerit, inquam, Dominus noster maledictum legis, ut
nos a maledicto redimeret (Gal. III). Verumtamen, nunquid secundum verba
legis pendere in ligno praecedens causa est maledicti? Ut taceam quod
non dixit, quando homo adjudicatus morti, appensus fuerit in patibulo,
sed ita praemisit, quando peccaverit homo quod morte plectendum sit, et
tunc demum subintulit, et adjudicatus morti, suspensus fuit in patibulo,
ut, inquam, hoc taceam, quod manifeste a maledicto expurgat Dominum
nostrum, qui appensus quidem est in ligno, sed non peccavit quod morte
plectendum esset: nunquid ait, maledictus est a Deo, qui pendet in
ligno? Nunquid, ait imprecando, maledictus sit, vel absolute maledictus,
ut subaudiri possit imprecantis verbum, sit, et non potius enuntiando
dixit, maledictus a Deo est, non quia pendet, sed qui pendet in ligno?
Non enim sic se habet littera Hebraicae veritatis, quomodo LXX
transtulerunt, quippe qui non sensum Dei perfecte habebant, nec enim
vates, sed interpretes erant. Unde et hoc, sicut caetera multa, non
satis integre transtulerunt, maledictus omnis qui pendet in ligno, cum
sic habeatur in Hebraico: Maledictus a Deo est qui pendet in ligno.
Nempe tribus modis discordat a vero haec translatio. Cum enim in
Hebraico habeatur, maledictus est, transtulerunt absolute maledictus, et
sit subaudiri potest. Item in Hebraico additum est a Deo, quod in LXX
deest, et econtrario in Septuaginta additum est omnis, quod in Hebraico
non habetur. Quare ergo, inquis, Apostolus translatione illorum in hac
sententia usus est? Sic enim ait: Christus nos redemit de maledicto
legis, factus pro nobis maledictum, quia scriptum est: maledictus omnis
qui pendet in ligno (Gal. III). Quare hoc exemplo sic usus est?
Videlicet quia apud Graecos, quibus scribebat, vulgata fuerat a tempore
Ptolomaei Philadelphi septuaginta Interpretum editio, et nimis
importunum erat ut cum Christo testimonium perhibere assereret
Scripturas, ut vix audiretur, ipsas quoque Scripturas male interpretatas
esse ostendere conaretur, cum apud illos LXX Interpretum auctoritas
haberetur celeberrima. Maluit ergo sententiam cum sensu qui aedificaret
commemorare, quam corrigendo Scripturam veteranos lectores offendere.
Praeterea videre melius cujus intentionis sit haec eadem enuntiatio
maledicti, praesertim quia pro eo quod maledictus a Deo est jubet illum
sepelire. Nonne mortuis pars benedictionis est sepeliri, et econtrario
maledictionis sepultura carere more asini? Sicut de quodam rege
terribiliter dictum est, prout erat meritus: sepultura asini, id est,
nulla sepultura, sepelietur (Jer. XXII). Nonne sancti et magni viri
patres sive patriarchae de sepeliendis, vel etiam transferendis
corporibus suis, diligenter mandaverunt, et pro magno illis fuit
sepeliri, et non tantum ubicunque, sed in sepulcris patrum suorum? O
igitur mirabile et antiquum Crucifixi hujus consilium, qui tanto
antequam veniret, ita de sepeliendo corpore suo dedit praeceptum, ut
profuerit omnibus crucifixis, scriptum pro se uno legis mandatum. Cum
enim decollatos, sive lapidatos, aut alia vi peremptos licuerit impune
insepultos canibus projici, solis crucifixis propter istum crucifigendum
lex prophetica, ut pote digito Dei conscripta, sepulturam negari
prohibuerit. Nonne ergo propheticus ipsius Christi crucifigendi spiritus
gemitibus inenarrabilibus rugiebat in corde Moysi talem legem
scribentis, ut dum crucifixi omnes ex lege sepeliuntur, sepultura non
careat hic unus pro salute mundi Crucifixus, a Deo maledictus? Notandum
quippe, ut jam dictum est, quia non ait imprecando, maledictus sit, sed
causam reddens, cur eadem die debeat sepeliri, enuntiando dixit, quia
maledictus est, addens etiam a Deo, quod nusquam fecit in cunctis
maledictionibus legis. Verbi gratia, cum dicit: Maledictus eris in
civitate, maledictus in agro, maledictus ingrediens, maledictus
egrediens (Deut. XXVIII), et similiter in caeteris, nusquam dixit a Deo,
nisi tantum in hoc loco. Cur hoc, nisi quia vere solus est hic a Deo
maledictus, in eo videlicet, quod, sicut ait propheta; Iniquitates
omnium nostrum in illo posuit Deus? (Isa. LIII.) Idcirco sepeliatur,
inquit, qui pendet in ligno, quia futurus est talis pendens in ligno,
qui erit Maledictus a Deo, a Deo, inquam, transponente maledictiones
humani generis in illo. Quod si quis objiciat saepe maledictiones
prolatas esse a Deo, verbi gratia, cum dicit ad Cain: Nunc ergo
maledictus es super terram, quae aperuit os suum, et suscepit sanguinem
fratris tui de manu tua (Gen. IV); nos econtrario dicimus non esse
maledicti effusionem, sed maledicti jam existentis enuntiationem,
praesertim cum non dicat, maledictus sis, sed maledictus es, et non a
me, sed a peccatis tuis. Nec enim maledictus est Cain a Deo, sed a voce
sanguinis fratris sui, clamantis de terra, et impietates ejus
annuntiantis ipsi Deo. Igitur hic solus maledictus fuit a Deo, et non a
suo peccato: a Deo, inquam, qui omnium nostrum maledictum, quod erat
super nos, id est omnem iniquitatem nostram posuit in eo. Quod non
addidit lex, et nequaquam contaminabis terram, quam Dominus Deus tuus
daturus est tibi in possessionem, mira Spiritus sancti arte dixit, et
scripsit, cum potius ex ea contaminata terra posset videri, si in se
reciperet corpus maledicti. Quid enim? Quid etiam hoc loco scriptor
legis intendit? Hoc utique, quia terra, quam dedit Deus vero Israeli in
possessionem, corpus est hujus singulariter et pro nobis maledicti, quam
sibi datam tunc Israel non contaminavit, id est contaminari non
permisit, quando illud Joseph et Nicodemus eodem die sepelierunt pro
communi lege omnium in ligno pendentium, videlicet ne indigne insepultum
abjiceretur, et a canibus illis, qui vivum circumdederant adhuc exanime
conspueretur. Porro illi putabant in eo non contaminari terram suam, si
cujusquam taliter occisi corpus nequaquam viventium oculis ingereretur.
Quod si quis quaerat adhuc cur pro hoc tantopere legislator fuerit
sollicitus, cum posset etiam insepultum coelitus custodiri sacrosanctum
corpus, sicut custodita sunt, ne a canibus vel avibus laederentur, etiam
multa corpora martyrum, interrogemus eum cur, moriente eodem Domino et
terra tremente, monumenta sanctorum aperta sunt (Matth. XXVII).
Videlicet aut nihil idoneum, aut hoc respondebitur solum, quia
corporibus mortuorum hoc expediebat, ut conjungeretur cum eis in
sepulcris corpus hujus mortui, quod afferebat resurrectionem mortuorum,
et idcirco ad suscipiendum illud certatim et avide sese dilataverunt.
Nam sicut animam Domini Jesu ad animas apud inferos descendere
expediebat, ut inde illas educeret, sic et ad corpora corpus ejus
pervenire oportebat ut illa resuscitaret.
|
|