CAPUT 9

“Sed aqua quam ego dabo ei, fiet in eo fons aquae salientis in vitam aeternam.”

Quae est enim haec aqua viva, nisi illa quae, ut supra dictum est, in baptismo Christi percipitur Spiritus sancti gratia? Aqua haec Spiritus sanctus est, aqua haec Deus est. Aqua haec in corde Dei Patris fons vitae est, in ore Dei Filii, gratiae et pacis flumen est, in beatis angelis torrens gloriae est, in electis hominibus inundatio vitae est. Quae a quocunque bibita fuerit, ad matricem suam, aeternae divinitatis abyssum resilit, inferno profundior, terra longior, mari latior, et coelo altior. Illuc, inquam, resilit, inde venit, pariterque bibentis animam, etiamsi in infernum descenderit, saliendo in vitam aeternam sustollit; ubi non esuriat, neque sitiat, et non percutiat eam aestus et sol (Isa. XLIX). Et antequam illuc saliat, fons in bibente fit, et per sinum cordis rivos sapientiae et scientiae diffundens animaeque totum alveum implens, et paulatim in verbo vitae per meatum oris prorumpens, hortos vicinos areasque longe positas affatim irrigat, talisque anima meretur audire:

“Fons hortorum, puteus aquarum viventium (Cant. IV).”

Recte ergo

“qui biberit, inquit, ex aqua quam ego dabo ei, fiet in eo fons aquae salientis in vitam aeternam.”