|
CAP. XVIII.Cumque surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra
Sodomam, et Abraham simul gradiebatur ducens eos. Homines Sodomitae, ut
superius jam dictum est, pessimi erant et peccatores nimis coram Domino.
Notum, imo notatum et infame est toti mundo peccatum, scilicet saturitas
panis et otium (Ezech. XVI), in quo male nimis semetipsis abusi sunt:
commutantes naturalem usum in eum qui est contra naturam, masculi in
masculos turpitudinem operantes, et ita mercedem quam oportuit erroris
sui in semetipsis recipientes (Rom. I), quia videlicet hoc peccatum
teterrimum, et peccatorum praecedentium poena est. Proinde extunc et
usque in saeculum, publicanis quoque et ethnicis, ne dicam omnino castis
naribus, nimium fetet memoria eorum. Hi plane typum gesserunt falsorum
Jerosolymitarum, eorum qui Dominum nostrum Dei Filium crucifixerunt,
testante Isaia, cum de illis prophetica voce dicit: Audite verbum
Domini, principes Sodomorum, percipite auribus legem Dei mei (Isa. I)
populus Gomorrhae. Delectatus itaque Dominus hospitio patris Abrahae,
dirigit oculos contra Sodomam, deducente se Abraham, vim pene passurus,
a peccatoribus, quia videlicet doctrinis et miraculis exhilaratus, apud
discipulorum benevolentiam, in quibus secundum fidem erat Abraham,
eisdem apostolis deducentibus, Jerosolymam illam, quae spiritualiter
Sodoma vocatur (Apoc. XI), ascendit crucifigendus a pontificibus,
pharisaeis, senioribus quoque et scribis populi.
|
|