|
Igitur non quia de missarum celebratione fere nihil B. Benedictus
locutus est, idcirco quicunque sollicitaris vel sollicitatus es ab
ejusmodi operariis, qui in opere manuum fere totam spem suam ponunt,
non, inquam, idcirco negligas coronam vel diadema tuum, scilicet,
sanctum sacri altaris officium, nec unquam absque necessitate maxima ita
te occupes in colligendis frugibus, seu cedendis arboribus, ut propter
quidpiam talium rarius aut negligentius accedas ad illud charitatis
Christi, et Patris ejus, Dei, simulque Spiritus sancti convivium,
singulare in hac vita, et unicum. Perpende voluntatem dicentis: Accipite
et manducate, hoc est corpus meum, hoc facite in meum commemorationem:
Hic calix novum testamentum est in meo sanguine: Hoc facite,
quotiescunque sumitis in meam commemorationem (Luc. XXII). Qui enim haec
dicit, ut Apostolus curavit exprimere, qui taliter loquitur mitis et
humilis corde, manifestum est quid velit, et diligens auditor
animadvertit, quia vult placere nobis, et delectabile esse cordi nostro,
ut studiosam atque frequentem habeamus commemorationem sui, cui
videlicet commemorationi non est sub coelo alia commemoratio similis, et
hoc non ex necessitate praecepti, sed ex spontaneo voto charitatis. Tunc
enim digne sit, cum pro sola ejus charitate et dilectione, haec talis
ejus commemoratio fit. Et quod est aliud opus factum vel faciendum ab
homine, de quo libentius dicat inspector diligentis animae: Bonum opus
operata est in me? (Marc. XIV.) In isto opere ipse nobis ostenditur in
alia effigie: In Evangelio legimus quia die resurrectionis suae duobus
ex discipulis suis ambulantibus ostensus est in alia effigie, euntibus
in villam (Luc. XXIV). Via nostra haec praesens vita est, in qua cum de
illo loquimur, cum sacramentum passionis ejus in sancto altari
celebramus, et illic eum in alia effigie sine dubio cernimus, quia
sanctum panis et vini sacrificium ipse est Christus, futurum est ut
hujus felicitatis nostrae, quia nondum plene cognoscimus, admirationem
habentes dicamus: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis de Jesu, dum
loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas? (ibid.).---Quomodo non
etiam cum illo, inquit Apostolus, omnia nobis donavit? (Rom. VIII.) Et
ut secundum eumdem loquar, quomodo non etiam cum tanto officio, vel pro
tanto servitio sive ministerio, et decimas, et omnia quae sunt altaris
nobis donavit? Timendum tamen et sollicite cogitandum est, ne pro sola
mercede hujusmodi, simus officiosi sacerdotes et trequentes ministri,
quia maxime talium turba mercenariorum gradum presbyterii vilem in
populo fecit, et talibus illud a Domino dictum competit et eos aspera
invectione percutit: Amen, amen, dico vobis, quaeritis me, non quia
vidistis signa, sed quia manducavistis ex panibus, et saturati estis
(Joan. VI).
|
|