|
|
“tollens Abraham panem et utrem aquae imposuit scapulae ejus.”
|
|
Surrexit igitur Abraham mane, et tollens panem et utrem aquae imposuit
scapulae ejus, tradiditque puerum et dimisit eam. Quae, cum abiisset,
errabat in solitudinem Bersabee. Cumque consumpta esset aqua in utre,
abjecit puerum subter unam arborem, quae ibi erat, et abiit. Seditque e
regione procul, quantum potest arcus jacere. Dixit enim: Non videbo
morientem puerum, et sedens contra, levavit vocem suam et flevit.
Exaudivit autem Deus vocem pueri. Postquam lusit filius ancillae cum
filio liberae, mane surgens Abraham emisit ancillam et filium ejus,
quia, postquam illusit Christo, ut supra jam dictum est, Judaici populi
servilis nequitia, matutina resurrectione celebrata, de domo et
haereditate patris Abrahae, projecta cum suis alumnis est Synagoga.
Quomodo vero emisit ancillam illam? Panem et utrem aquae imposuit
scapulae ejus, tradiditque puerum et dimisit eam. Ergone sic avarus fuit
dives ille regum victor, trecentorum decem et octo vernaculorum dominus,
ut praeter panem et utrem aquae nihil filio donaret, quem tristis
ejiciebat, nec saltem unum illi asellum commodaret, sed ea scapulae
matris imponeret? An adhuc et ipse puer, imo juvenculus, quem annorum
non minus, quam octodecim jam esse vel fuisse non dubium est, cum utre
aquae matris quoque cervicibus insedit, quia sic dictum est, cum
consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter arborem unam, et
abiit. Igitur in his quae tam ridicula videntur, littera servit
spiritui, et ea sub vili textu sermonis futura praecinit, quae nunc
praesentia totus aspicit orbis. Ejecta namque ancilla, panem non
qualemcunque, sed panem hordeaceum, et utrem non vini sed aquae in
scapula portat, sub onere curva, quia videlicet Synagoga, haereditate
patris Abrahae perdita, solum litteralem legis sensum bajulans, sub
onere importabili anhelat. Nam importabile esse onus occidentis
litterae, Petrus quoque apostolus testatur, cum dicit: Quid tentatis
cervicibus discipulorum imponere jugum, quod neque nos, neque patres
nostri portare potuimus? (Act. XV). Bene igitur non vini, sed aquae
utrem, neque saltem asello, sed scapulae ejus imposuit; et puerum, quem
deficiente aqua ipsa, per desertum oberrans moribundum subter arborem
infeliciter abjiceret, tradidit; quia videlicet sic futurum erat, ut
ejecta et a Deo deserta Synagoga, carnali legis scientia magis onerata
quam refecta incederet: et filios suos, in peccato suo morientes, subter
arborem crucis abjiceret, perseverante sententia super illos, quam
edixit mater crudelissima: Sanguis ejus super nos, et super filios
nostros (Matth. XXVII).
|
|