CAPUT X. De eo quod dixit:

“An ignoratis, quod non sit similis mei in augurandi scientia.”

Verumtamen praeter haec quae dicta sunt, et in hoc et in eo quod tribus diebus eos custodiae tradidit, alia ratio est. Nunquid enim sine vero aut cum mendacio dixit: An ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia? Etenim augurari quidem gentilium est, et ex lege Dei illicitum est, attamen rem divinam, id est futurorum intelligentiam, qua gratia somniorum quoque fides erat interpres, verbo augurandi recte illum significasse non dubium est. Ergo quidquid hactenus in fratres suos egit, praesentialiter quidem illis aliquantula poena fuit, sed revera non tanquam augur, sed tanquam Dei vates pro intuitu futurorum tunc illa praesentia gessit. Sciebat enim quod pro culpa suae venditionis, servituri essent Aegyptiis in tribus generationibus suis; generatione autem quarta reversuri, unde et moriturus dixit fratribus suis: Post mortem meam visitabit vos Deus, et ascendere faciet de terra ista, ad terram quam juravit Abraham, Isaac et Jacob. Asportate vobiscum ossa mea de loco isto (Gen. L). Sed et illud praescire poterat, quod educendi essent cum auro et argento, sicut scriptum est: Et dices filiis Israel ut postulet vir ab amico suo, et mulier a vicina sua vasa argentea et aurea (Exod. XI), etc. Nam et Abrahae utrumque praedixerat Deus: Generatione autem quarta revertentur huc, et gentem cui servituri sunt, ego judicabo, et post haec exibunt cum magna substantia (Gen. XV). Bene igitur in prophetia trium generationum serviturarum in Aegypto, et exspoliationis Aegyptiae, tribus illos diebus in custodia tenuit, et abeuntibus argenteum scyphum suum imposuit. Item in auspicio Aegyptiorum, qui fugientem Israel persecuturi erant, misit exsecutorem post illos, qui eos quasi ad judicium cum nimia turbatione revocaret, et sicut tandem cantaturi erant filii Israel, dicentes: Cantemus Domino, gloriose enim magnificatus est (Exod. XV), ita recte et ipse tristitiam fratrum inopinabili gaudio terminavit, dicendo: Ego sum Joseph.