|
Igitur probabilius hoc dicimus, quod non tam homo propter supplendum
angelorum numerum, quam et angeli et homines, propter unum hominem Jesum
Christum facti sunt, ut quoniam unus idemque et Deus ex Deo natus erat,
et homo nasciturus erat, haberet praeparatam ex utroque latere familiam,
hinc angelorum, hinc hominum, et ipse Deus, et homo, Dominus et creator
angelorum, Dominus et Creator atque Salvator emineret hominum sanctorum,
Dominus, inquam, in eis sicut in domo sua, Rex in gente sua, Deus in
majestate sua. Quia, sicut dictum jam est,
|
“et propter ipsum, et per ipsum omnia.”
|
|
Hoc aspicientibus nobis pulchrum est etiam illud attendere, quia non
ante sed postquam ad Abraham factum est Verbum de promissione tam beati
seminis (Hebr. II), de adventu vel nativitate tanti hominis, coeperunt
sancti angeli congaudentes hominibus visibiliter quoque interdum illud
exhibere ministerium, de quo Apostolus:
|
“Nonne, inquit, omnes spiritus administratorii sunt, missi in
ministerium (Hebr. I),”
|
|
et ita familiariter ut hospitio quoque illorum suscipi dignati sunt, et
appositum sumere cibum more hospitum hominum (Gen. XVIII), et multa
beneficia per eos administrata sunt, sicut passim testatur ipsa Sacrarum
historica sive prophetica series litterarum. Verum nos de illis ipsorum
beneficiis sive ministeriis alio in opere diximus aliquid, quod
intitulatur De victoria Verbi Dei. Hic tantum hoc meminisse libuit, quod
recte a Verbo promissionis, quod factum est ad Abraham de semine ejus
(Gen. XII), in quo benedicerentur omnes gentes, quod est Christus,
coeperunt angelorum ministeria cum hominibus celebrari sive frequentari,
ac si dicat nobis Scriptura, quia jure patribus illis angeli
famulabantur, quorum ex semine nasciturus erat angelorum Dominus.
|
|