|
|
“Confitebor tibi, Domine,”
|
|
etc., ubi vel in quo iratus fuerit Deus homini, quando furor ejus in
gratiam conversus sit, quas hauserimus aquas de fontibus Salvatoris,
quas ejus inventiones notas fieri in populis, et in universa terra
annuntiari oportuerit.
(CAP. XII.) Confitebor tibi, Domine, quoniam iratus es mihi, conversus
est furor tuus, et consolatus es me. Et dices, inquit, in illa die:
Confitebor tibi, Domine, etc. Hoc vere dixit, et dicit quisque nostrum
in isto tempore acceptabili, in isto die salutis (II Cor. VI).
Necessario dicit, necessario sic confitetur quicunque vult salvus fieri.
Quid enim est, quod ista depromitur confessione, nisi quod oportet nos
credere. Iratus est mihi, inquit, subauditur in Adam, in quo omnes
peccaverunt, et per peccatum ira tua, id est, mors introivit in mundum,
et ita in omnes, tam Judaeos quam Graecos, pertransivit (Rom. V),
testante Judaeis Apostolo, cum dicit: Eramus enim et nos aliquando
natura filii irae, sicut et caeteri (Ephes. II). Conversus est furor
tuus, et consolatus es me. Juste iratus es. Misericorditer autem
conversus est furor tuus in gratiam, videlicet, quando virga supradicta
de radice Jesse egressa est, et flos de radice ejus ascendit, in quo
enim consolatus es me, nisi in spiritu tuo super illum requiescente? Nam
inde paracletus, id est consolator, dicitur idem Spiritus. Super hoc
confitebor tibi, dicamque: Ecce Deus Salvator meus, fiducialiter agam,
et non timebo. Quasi digitum intendam, neque a dextris, neque a
sinistris claudicans, dicamque: Ecce iste flos candidus et rubicundus,
qui temporibus Augusti Caesaris, de virga virginea radicis Jesse
egressus est, et sub Pontio Pilato in lignum crucis exaltatus, spinis
clavorum laceratus iste, inquam, et non alius; Deus meus est Salvator
meus. Non dicatur mihi ille vel ille, alius Messias, id est Christus
est, et nondum venit, sed venturus est; nam iste est, et non alius est.
Quisquis alius Christum se esse dicat, non Deus meus, sed diabolus est,
non Salvator meus, sed hostis et filius perditionis est. Fiducialiter
agam, et non timebo, non quod confidam in memetipso, sed quia, fortitudo
mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem. Idcirco
fiducialiter agam, quia ille fortis, fortitudo mea est, de quo
supradictum est, et percutiet terram virga oris sui, et spiritu labiorum
suorum interficiet impium (Isa. XI). Non solum fortitudo, sed et laus,
id est pulchritudo mea est flos iste, decus humani generis, gloria
nostrae carnis. Quomodo autem factus est mihi in salutem nisi hominem
assumendo, quod non erat, ut salvaret me per antiquam et in temporalem
suae divinitatis virtutem? Haurietis aquas in gaudio de fontibus
Salvatoris. Quicunque ita dixeritis in illa die, quicunque ita confessi
fueritis, propter ejusdem fidei confessionem, haurietis aquas in gaudio,
quod nemo tollet a vobis (Joan. XVI), de fonte, id est de plenitudine
Salvatoris. Quas haurietis aquas, nisi Spiritus sancti dona quam
plurima? Nam et hoc et ipse in Evangelio clamat: Qui credit in me, sicut
dicit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquae vivae. Hoc autem,
inquit evangelista, dicebat de spiritu quem accepturi erant, credentes
in eum (Joan. VII). Et dicetis in illa die: Confitemini Domino, et
invocate nomen ejus. Hac die vel isto tempore, silentium est, ait
propheta, sed in illa die cum hauseritis de fontibus Salvatoris aquas,
loquemini et dicetis, audiente universa terra: Confitemini Domino
peccata vestra, agite poenitentiam, et invocate nomen ejus, in quo solo
peccata remittuntur. Notas facite in populis adinventiones ejus.
Videlicet, ut omnes populi admirentur. Quales enim vel quantae sunt
adinventiones ejus? Bonae adinventiones, mirae adinventiones, quas nemo
adinvenisset, nisi ipse solus. De illis ipse ad beatum Job loquitur: An
extrahere poteris leviathan hamo, et fune ligabis linguam ejus? Nunquid
pones circulum in naribus ejus, et armilla perforabis maxillam ejus?
Nunquid illudes ei quasi avi, aut ligabis illum ansulis tuis (Job XL),
etc. Istas in populis notas facite adinventiones ejus, quas profundo
consilio adinvenit, ut astutum diabolum comprehenderet in astutia ejus.
Mementote quoniam excelsum est nomen ejus. Cujus ejus? Dei Salvatoris,
sedentis ad dexteram majestatis in excelsis. Dedit enim illi Deus nomen,
quod est super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genuflectatur,
coelestium, terrestrium et infernorum (Phil. II). Horum mementote, et
haec nota facite praedicando ubique, ipse cooperante, et sermonem
confirmante sequentibus signis (Marc. XVI). Cantate Domino quoniam
magnifice fecit. Cantate, inquit, id est, non inviti, sed volentes
evangelizate magnifica quae fecit. Aquas enim in gaudio hausistis,
idcirco Evangelium hoc gaudii vestri canticum vobis sit: Annuntiate hoc
in universa terra, non in sola Judaea, sed et in universa terra. Exsulta
et lauda, habitatio Sion, quia magnus in medio tui sanctus Israel. O
Sion, o specula, o collocata in sublimibus Ecclesia, exsulta et lauda,
subauditur, in die illa, quando dices ista, quia magnus in medio tui
sanctus Israel, sanctus, inquam, et sanctitatis flos, in quo, ut
supradictum est, septiformis Spiritus Domini requiescet. Huc usque
manifesta de Christo prophetia est.
|
|