|
Capitulum hoc initium est libri bellorum Domini, cujus Moyses hoc modo
meminit:
|
“Siquidem Arnon, ait, terminus est Moab, dividens Moabitas et
Amorrhaeos, unde dicitur in libro bellorum Domini: Sicut fecit in mari
Rubro, sic faciet in torrentibus Arnon (Num. XXI).”
|
|
Quis enim est ille liber bellorum Domini, vel quae sunt bella Domini?
Constat nimirum ante ipsam, in qua hoc scriptum est, legem Moysi, nullos
fuisse materiales, vel manu scriptos libros bellorum Domini, sed nec
ulla novimus bella alia Domini, nisi illa, quibus extunc positis
inimicitiis inter mulierem et serpentem, inter semen mulieris et semen
serpentis hactenus certatum est, et certabitur usque in finem saeculi.
Et contritum est caput serpentis,
|
“et idem videntibus cunctis praecipitabitur”
|
|
in dic judicii (Job XL), quae victoria est Verbi Dei. Ergo liber
bellorum Domini universa sancta Scriptura est, cujus partem praecipuam
scilicet Pentateuchon Moyses ipse scripsit, et caetera volumina sacra
Veteris ac Novi Testamenti scribenda esse non ignoravit, cum esset
propheta, qualis
|
“ultra non surrexit in Israel,”
|
|
sicut de illo scriptum est:
|
“Quem nosset Dominus facie ad faciem in omnibus signis atque portentis
(Deut. XXXIV).”
|
|
Et quis dubitet librum ejusmodi, scilicet sacram Scripturam, librum esse
vel recte dici bellorum Domini? Quid enim aliud continetur vel agitur in
Scripturis sanctis, nisi bellum et certamen Verbi Dei ad destructionem
peccati et mortis? Dicitur autem eadem Scriptura sacra, liber justorum.
Scriptum est enim:
|
“Planxit autem David planctum super Saul, et super Jonathan filium ejus,
et praecepit ut docerent filios Juda arcum, sicut scriptum est in libro
justorum (II Reg. I).”
|
|
Idem enim est ac si dicatur: Quomodo male pugnatum fuerat propter Saul,
quia verbum Domini non custodierat,
|
“praecepit ut docerent filios Juda,”
|
|
in quo sperare deberent belli fortitudinem, quae intelligitur per arcum,
id est ut sic pugnare et victoriam sperare discerent, sicut docet omnis
liber justorum, omnis textus Scripturarum sanctarum. Igitur ab hoc
initio libri justorum, libri bellorum Domini, quo sic Deus edixit,
|
“inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius.
Ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus (Gen. III).”
|
|
Ab hoc, inquam, initio tanquam de monte excelso virtutem contemplemur
Verbi Dei, descendentem velut in campi planitiem adversus malitiam sive
mendacium diaboli, serpentis antiqui, qualiter pugnaverit, qualiter
vicerit atque triumphaverit, ut completo proposito suo, in quo
benedicens primis hominibus in constitutione mundi, dicat tandem:
|
“Venite, benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a
constitutione mundi (Matth. XXV).”
|
|
|
|