CAPUT VI. Quod mystice Sisara diabolum, Debbora legem, Barach vero qui interpretatur

“fulmen,”

fortes legis viros significet, qui illa legitime utentes, fortiter diabolum percusserunt.

Haec ad litteram dicta, magna spiritus et vitae continent mysteria. Sisara quippe dux adversi exercitus hostem generis humani nomine ipso significat. Interpretatur namque equi visio. Equi visio diabolus est, qui omne sublime videt, qui secundum naturam equi superbi et fluxi spiritum hominis in superbiam erigit, carnemque luxuriosam velut equino fluxu polluit. Hic dux Jabin, quod interpretatur intelligentiae, videtur enim sibi esse cherubin, id est plenitudine scientiae, dux, inquam, Chanaan, id est omnium quorum pedes per superbiam moti sunt. Chanaan quippe interpretatur motus eorum, nongentos habuit falcatos currus, id est superbivit in omni potentatu, ita ut sibi pro Deo praeesse videretur, cunctis angelorum ordinibus. Erat autem, inquit, Debbora prophetes uxor Lapidoth. Debbora apes interpretatur. Significat autem legem, quae tanquam in cera mel, id est in littera, spiritus continet dulcedinem. Haec autem uxor Lapidoth, qui et ipse vocatus est Barach. Vir Debborae populus fuit Judaicus, legis studium vel scientiam professus. Lapidoth fulgur, Barach fulmen interpretatur. Et fulgur quidem coruscat, sed breviter, fulmen autem ferit fortiter. Lapidoth ergo, id est fulgur, populus ille erat pro parte illorum qui breviter, imo inaniter solo legis litteralis sermone coruscaverunt, fulmen vero pro parte illorum qui legem adimplendo fortiter diabolum percusserunt. Igitur Debbora, id est lex sancta et justa et bona, misit et vocavit Barach filium Abinoen, idem populum Judaicum, Patrem Deum labiis honorantem secundum nomen Abinoen. Abinoen quippe interpretatur Patris mei decor. Vade, inquit, et duc exercitum in montem Thabor. Thabor veniens lumen interpretatur, illum significans de quo veraciter Zacharias cecinit, dicens: Visitavit nos oriens ex alto (Luc. I), etc. Ergo in montem Thabor duc, inquit, exercitum, id est, crede in eum, spera in eum qui Abrahae promissus est, qui de semine Abrahae venturus est, scilicet Christum lumen verum, benedictionem omnium gentium. Nam in illum montem ducere exercitum, id est spem vitae vel justitiae ponere in Christum, hoc Debbora praecipit Barach, hoc enim lex universa, hoc, inquam, legis et prophetarum sancta imperat Judaico populo Scriptura. At ille: Si, inquit, venis mecum, vadam. Si nolueris venire, non pergam. Hoc plane populus ille dixit, quia justitiam suam volens statuere, justitiae Dei subjectus esse noluit (Rom. X). Hoc, inquam, ille non Barach, sed Lapidothe dixerit, id est populus ille, non pro parte fortium et perfectorum fortiter fulminantium, sed pro parte imperfectorum breviter coruscantium sive fulgurantium, qui fiduciam habentes in operibus legis nescirent sibi esse adventum vel gratiam Christi. Sed enim ex operibus legis non justificabitur omnis caro coram Deo (Rom. III). Dicit ergo Debbora: Ibo quidem tecum, sed in hac vice victoria non reputabitur tibi, quia in manu mulieris tradetur Sisara. Quod est dicere: Tibi quidem lex observata, quamvis non ad perfectum adducendo proderit, sed cum Christus venerit, Ecclesia de gentibus per solam fidem ejus sperans justificari, perfectionem plenamque victoriam obtinebit. Aber autem Cyneus recesserat quondam a caeteris Cyneis fratribus suis, etc. Cynei posteri erant Obab, id est Jethro, cognati Moysi, de quibus alias jam dictum est. Descendit itaque Barach de monte Thabor, et decem millia pugnatorum cum eo. Descendit Barach, Barach, inquam, non jam Lapidoth, id est, non jam fulgur, sed flumen descendit de monte Thabor, scilicet Judaei magni et veri Christi apostoli afflati Spiritu sancto, missi a Christo, et cum eis decem millia pugnatorum, scilicet fide armatus universus exercitus credentium. Unde canitur in Psalmo: Currus Dei decem millibus multiplex, millia laetantium; Dominus in eis in Sina in sancto (Psal. LXVII). Descenderunt, inquam, dignatione, scilicet, quia credentes ipsi illuminati, nondum credentes et adhuc caecos respicere dignati sunt.