|
Hic forte quaerat aliquis: Ad quid illum talem posuit in monte sancto
Dei? utquid illi tanta contulit? Nunquid nesciebat
|
“Spiritus, qui omnia scrutatur, etiam profunda Dei (I Cor. II),”
|
|
quod ille lapis durissimus atque rebellis, non recepturus foret in se
aurum opus decoris sui? Cur ergo illic posuit eum, ut ambularet in medio
lapidum ignitorum? Hoc qui quaerit, quaerat et illud, cur idem Dominus
hominem in paradiso posuit. Neque enim illum in paradiso fecit, sed
tulit. Ergo, ait Scriptura, Dominus Deus fecit hominem, et posuit eum in
paradiso voluptatis, ut operaretur et custodiret illum (Gen. II). Dicat
ergo: Nunquid nesciebat Deus quod futurum esset, ut non operaretur et
custodiret illum? utquid ergo illic posuit eum? Ad haec, inquam. Non
nesciebat Deus, sed nisi angelum in coelo et hominem tentasset in
paradiso, ut nota fierent saeculis superventuris, vel quae in corde
erant hominis, nos judicia ejus laudare nesciremus, multumque deesset
nobis de cognitione Dei, cujus cognitio vita aeterna est, quemadmodum
dicit ipse Filius Dei:
|
“Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te verum Deum, et quem
misisti Jesum Christum (Joan. XVII).”
|
|
Hoc quod diximus per aliquod simile melius intelligitur. Cum Dominus
Moysen mitteret ad Pharaonem, dicens:
|
“Clamor filiorum Israel venit ad me: Veni, mittam te ad Pharaonem,”
|
|
etc. Haec quoque dixit:
|
“Sed ego scio quod non dimittet vos rex Aegypti, ut eatis, nisi per
manum validam (Exod. III).”
|
|
Attamen ipsam manum validam non statim exercuit, non statim primogenita
Aegypti, vel ipsos Aegyptios cum Pharaone percussit, sed prius multis et
bonis illum sermonibus convenit, pluribus signis levioribusque plagis
tentavit, donec scirent, qui viderunt eum, sciremus nos quoque qui
legimus, glorificationem Domini in curribus Pharaonis et exercitus ejus,
quia justus est Dominus. Pharao autem et populus ejus impius. Sic
nimirum idem Dominus, cum sciret de angelo illo quam esset malus, debuit
eum non statim judicare, vel damnare caeteris videntibus, sed tentare
prius, similiterque hominem, ut sciremus nos quoque cum angelis sanctis
ab effectis, sive ex operibus, quod solus sciebat Deus jam, nullis adhuc
malis meritis praecedentibus, et scientes justitiam ejus, vel in illius
angeli ruina, vel in hominis poena laudaremus.
|
|