CAPUT VII. De promissione quae ad eum cum juramento facta est:

“Semel juravi in sancto meo,”

et de trino nomine Domini ad eum cum dicit:

“Requiem dabo tibi, praedicetque tibi Dominus, quod faciet tibi domum Dominus.”

Ad istum repromissio facta est cum juramento sicut ad Abraham, beati seminis quod est Christus, quod nasciturus esset de semine ejus, unde et cantans misericordias Domini, dixit ex ore ipsius Domini:

“Semel juravi in sancto meo.”

Si David mentiar:

“Semen ejus in aeternum manebit (Psal. LXXXVIII).”

Unde venerabiliter attendendum est, quia beata Trinitas, quae sese Abrahae exhibuit in tribus angelis pro confirmatione promissionis, sive pro magnitudine et dignitate promissi, ipsa pene sese expressit in tribus verbis ad David, in promissione ejusdem seminis, id est Christi:

“Haec dicit Dominus exercituum: Requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis, praedicetque tibi Dominus, quod faciat domum tibi Dominus (II Reg. VII).”

In istis namque verbis, in isto initio tantae promissionis, quod intelligitur ex subsequentibus, dum dicit:

“Cumque completi fuerint dies tui, et dormieris cum patribus tuis, suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de utero tuo et firmabo regnum ejus, ipse aedificabit domum nomini meo et stabiliam thronum regni ejus usque in sempiternum. Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium (ibid.).”

In istis, inquam, verbis patenter se ostendit per distinctionem personarum, una divinitas summae et individuae Trinitatis. Quis enim vel quae persona haec dicit:

“Et requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis,”

nisi persona Patris? Sequitur namque et dicit postmodum:

“Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium.”

Ergo persona illa, de qua dicit Dominus Pater: Praedicetque tibi Dominus, ipse est Dominus Spiritus sanctus, qui per os sanctorum prophetarum praedixit, quemadmodum et Zacharias dicit:

“Sicut locutus est per os sanctorum, qui a saeculo sunt prophetarum ejus (Luc. I).”

Non de quo protinus ait:

“Quod faciat domum tibi Dominus,”

ipsa persona est Dominus Filius. Non tres domini, sed unus Dominus. Quantum potuit vel debuit sacra haec Scriptura, sacramentum hoc et futuris servavit, et illis qui tunc erant, dum ipsa conderetur, abscondit hominibus, quia distinctionem trium personarum, sicut jam alias diximus, portare non poterant, si eis palam praedicaretur.