|
Haec dicendo latam valde intelligentiae viam aperuit, ut semetipsum
cognoscat homo et confracto corde subdat se creatura Creatori, sui memor
principii. Defendit enim et justificat, ut dignum est, voluntatem Dei,
quia videlicet mala voluntas creaturae non ex voluntate Dei, sed ex
nihilo accidit, id est ex eo quod de nihilo facta est. Nihil miseriarum
nostrarum nobis occultum aut incognitum remanebit si rite advertimus
quod dixit; nec incerta nobis erit scientia verae confessionis, ut non
solum veraciter, sed etiam scienter nosmetipsos accusemus, nosmetipsi in
omnibus peccatis, et calamitatibus nostris, dicentes cum quid peccamus:
Ecce hoc de nihilo, id est ex eo quod de nihilo facti sumus. Nunquidnam
hoc vel illud ex voluntate Dei contrahimus et non potius nostra
vitiosissima voluntate, qui de nihilo facti sumus, et in nihilum
tendimus: licet jam non nihil esse queamus? Sic enim eleganter de
hujusmodi quidam ait:
Inque nihil tendunt, nec nihil esse queunt.
Nam perpetuat quidem creaturae substantiam Omnipotentis imperium, de quo
scriptum est: Quia ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit et creata
sunt (Psal. XXXII), sed deterius creatura in nihilum tendit, vel redit
eundo nimis longe a verbo, per quod facta est; maxime autem scienter
stando contra veritatis verbum et loquendo mendacium. Loquendo enim quod
non est, ipsa nihil fit, et nihil est.
|
|