CAPUT 27

Dixit ergo:

“Omne quod dat mihi Pater;”

omne, inquam, sive bonum, sive malum, sive mundum, sive immundum, sive circumcisio sive praeputium, omnis sexus, omnis conditio ad me veniet,

“et eum qui venit ad me,”

undecunque veniat, qualiscunque veniat, dummodo veniat, id est credat,

“non ejiciam foras.”

Faciam quod fecit homo ille, qui cum fecisset coenam magnam et vocasset multos, quoniam illi coeperunt simul omnes se excusare:

“Exi, inquit, in vias et sepes, et pauperes ac debiles, caecos et claudos introduc huc (Luc. XIV).”

An putatis quod panis iste verus frustra de coelo descenderit, nisi vos illum comederitis, et quod a pransoribus derelictus ad mensam coeli, frustrato propter vos consilio suo referendus sit? Non est ita, sed implebit mihi Pater domum turba famelicorum, hoc pane saturari cupientium, et quotcunque ille mihi dederit, quicunque illo revelante, panem istum agnoverit, licet catellus veniat sub mensa colligere micas, non eum ejiciam foras.

“Quia descendi de coelo, non ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me.”

Quod ergo descenderim de coelo, quod panis vivus et verus sim, hoc dixi vobis, et adjeci:

“Quia vidistis me, et non credidistis (Matth. XI).”

Hoc sane,

“ut non faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me,”

vos reprehendere non potestis, quem profecto Deum esse non dubitatis. Nam et si de coelo me descendisse non conceditis, attamen a Deo missum, id est, Prophetam magnum, qui venturus sim in mundum, paulo ante confessi estis. Hoc, inquam, non reprehenditis, ut

“non faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me.”

Quid est enim non voluntatem ejus, qui, ut dico vere, misit me, sed voluntatem propriam facere, nisi propria utendo potestate, injuste aliquid disponere, non rerum merita pensare, sed praejudicia faciendo, bonum malum, vel malum bonum dicere, tenebras pro luce, et lucem pro tenebris ponere (Isa. V). Hoc ergo vos improbare non potestis quod

“non faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me.”

Proinde coeptam prosequar causam, ut rationabiliter vos ab aeternae vitae convivio seclusos, et alios admittendos esse ostendam.