|
|
“Contra folium quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam,”
|
|
id est contra hominem, qui in paradiso ab arbore vetita cecidit, id est
cadendi vel transgrediendi materiam habuit, et ideo bene folium dicitur,
unde et Isaias ait:
|
“Cecidimus quasi folium universi (Isa. LXIV).”
|
|
Contra hominem, inquam, qui ita tentationibus, quomodo folium vento
rapitur,
|
“ostendis potentiam tuam,”
|
|
id est dignaris exercere fortitudinem tuam,
id est eumdem hominem de terra ortum, quondam in gratia tua virentem,
beatitudinis grano copiosum, nunc in peccato aridum, et immortalitatis
beatitudine, tanquam grano suo viduatum, et jacentem tanquam stipulam
siccam,
videlicet ut ignibus tradas aeternis. Hanc propositionem acerrimam
subjecta ratione probat, totamque argumentationem partibus quinque
perficit, quas distinguere libet, et hoc non incassum, quoniam
disputationem ipse facere proposuit hoc loco, dicens:
|
“Disputare cum Deo cupio.”
|
|
Propositionem ergo subjecta ratione probat dicens:
|
|