|
Eorum quae hactenus in hoc propheta, vel propter hunc prophetam dicta
sunt, duo principia vehementer nostris auribus illisa sunt, dicendo
videlicet in primo: Audite, populi omnes, et attendat terra et plenitudo
ejus (Mich. I). In secundo autem: Audite, principes Jacob, et duces
domus Israel (Mich. III). Et prima quidem prophetici sermonis invectione
Samaria, id est decem tribus condemnantur, eorumque detrimentum
recuperandum ex gentibus per Christum his verbis promittitur: Ascendet
enim pandens iter ante eos; divident et transibunt portam, et
egredientur per eam; et transibit rex eorum coram eis (Mich. II). In
secunda Hierusalem, vel tribus Juda severius arguitur, dicendo ad
principes ejus, ad sacerdotes ejus et ad prophetas ejus: Propter hoc
causa vestri, Sion quasi ager arabitur, et Hierusalem quasi acervus
lapidum erit (Mich. III), quibus verbis illa manifeste desolatio
praenuntiatur, quae facta a Romanis eamdem filiam latronibus
vastantibus, eo quod percusserit maxillam judicis Israel, sicut
manifeste sermonis ejusdem sequentia vaticinantur, itemque detrimentum
Judaeorum, de salute gentium restaurandum, secundum haec verba
promittitur. Et fluent ad montem Domini populi, et properabunt gentes
multae (Mich. IV). Et rursus: Et erunt reliquiae Jacob in medio
populorum multorum, quasi ros a Domino, et quasi stillae super herbam
(Mich. V), etc. Ecce nunc tertio sermo propheticus quasi tubam vocem
suam exaltans, neque solam Samariam ut prima, neque solam Hierusalem, ut
secunda invectione convenerat, sed ambas partes simul conveniens sic
inchoat:
|
|