CAPUT 2

CAP. IV.

“Quam pulchra es, amica mea, quam pulchra es: oculi tui columbarum absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum, quae ascenderunt de monte Galaad. Dentes tui, sicut greges tonsarum quae ascenderunt de lavacro. Omnes gemellis fetibus et sterilis non est inter eas. Sicut vita coccinea labia tua, eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali Punici, ita genae tuae, absque eo quod intrinsecus latet. Sicut turris David collum tuum, quae aedificata est cum propugnaculis. Mille clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium. Duo ubera tua, sicut duo hinnuli capreae gemelli, qui pascuntur in liliis, donec aspiret dies, et inclinentur umbrae.”

O pulchritudo admirabilis, quam sic admiratur et collaudat pulcherrimus auctor ipse pulchritudinis septem praeconiis. Consideravit oculos, capillos, dentes, labia, genas, collum et ubera, et pro singulis dilectus singula decantavit dignae collaudationis capitula. Audiant haec pueri, et sic se habeant ad cantationem hujusmodi, sicut filii nuptiarum laeti et jucundi, longe dissimiles illis, quibus ipse quodam loco dicit:

“Cantavimus vobis, et non saltastis (Matth. XI),”

id est monstravimus vobis ea, quibus delectatur Deus, et ad illa vosmetipsos aptare neglexistis. Quid enim septem istis modulis decantatur? Quid in te, o dilectissima dilectarum, Virgo virginum, laudatur a dilecto laudabili, quem laudat omnis chorus angelorum? Laudatur simplicitas, munditia, innocentia, doctrina, verecundia, humilitas, mentis et carnis integritas, sive incorrupta virginitas. In oculis simplicitas, in capillis cogitationum tuarum munditia, in dentibus innocentia, in labiis doctrina, in genis verecundia, in collo humilitas, in uberibus tuis admiranda et spectabilis est cum fecunditate virginitas. Simplicitas tua, prudentia tua est; munditia tua, supernorum desiderium est; innocentia tua, religiositas est; humilitas tua, vera contra diabolum fortitudo est; virginitas tua, matrum sive matronarum decus est. Hi sunt dulces moduli musicae coelestis, quos libenter audivimus et intelligimus in verbis istis jam diligentius pertractandis. Primum hoc est pulchritudinis tuae praedicamentum.