CAPUT 3

Volens igitur ipsius ex ore auditum esse quod Christus ipse esset, et sciens quia illis fidelis permanet (II Tim. II), negare seipsum non potest,

“mittens duos de discipulis suis, ait illi: Tu es qui venturus es, an alium exspectamus? Et respondens Jesus, ait illis: Euntes, renuntiate Joanni quae audistis et vidistis: Caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur. Et beatus est, qui non fuerit scandalizatus in me. Illis autem abeuntibus, coepit Jesus dicere ad turbas de Joanne: Quid existis in desertum videre? Arundinem vento agitatam? Sed quid existis videre? Hominem mollibus vestitam? Ecce qui mollibus vestiuntur, in domibus regum sunt. Sed quid existis videre? Prophetam? Ecce dico vobis et plus quam prophetam. Hic est enim de quo scriptum est: Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te.”

Diligenter animadverte, o lector sive auditor, qualis, quam rei, vel tempori congrua fuerit responsio haec. Denique in Malachia, ubi scriptum est illud quod edixit:

“Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam qui praeparabit viam tuam ante te (Malac. III),”

continuo sequitur:

“Et statim veniet ad templum sanctum suum dominator, quem vos quaeritis, et Angelus testamenti quem vos vultis. Ecce venit, dicit Dominus exercituum (ibid.).”

Forte optares, o tu quicunque es discipulus Joannis, discipulus gratiae Domini, necdum tamen perfectus ad cognoscendum in quo sit constans illud quod habes in psalmo toties decantatum:

“Eloquia Domini, eloquia casta, argentum igne examinatum (Psal. I);”

optares, inquam, ut ad interrogationem istam,

“Tu es qui venturus es, an alium exspectamus,”

responderet: Ego sum, nec alius est exspectandus. Esset quippe responsio haec eloquium castum, argentum verum; sed apud homines non videretur eloquium castum, non aestimaretur argentum igne examinatum: quippe quorum dijudicatio tam est iniqua, ut ipse sciens et providens diceret, maxime pro sua persona:

“Amen dico vobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua (Luc. IV).”

Sapiens igitur et ipsa Sapientia, inde protulit suae responsionis eloquium castum, ubi nihil est dictum vel scriptum quod non sit argentum igne examinatum, nec audet dicere quisquam, nisi impius, quod non sit irrefragabiliter verum. Nunc igitur quoniam et nos discipuli sumus gratiae Domini et Dominus Jesus ad turbas loquitur de Joanne, syllogismum amabilem perficiamus. Proponit ipse Christus:

“Hic est enim de quo scriptum est: Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante faciem tuam.”

Assumamus nos: Sequitur autem protinus in eodem propheta:

“Et statim veniet ad templum sanctum suum Dominator, quem vos quaeritis, et Angelus testamenti quem vos vultis.”

Concludant omnes turbae Christianorum: Igitur jam non est exspectandus alius, certissime enim jam venit qui exspectabatur venturus Dominator quem vos quaerebatis, o servi Domini, Angelus testamenti quem volebatis, o vos quibus et Testamentum creditum fuit et promissio (Rom. IV, IX), ejus spem in testamento ipso iste magni consilii Angelus confirmavit.