CAP. XI.

D. Quis intuens vitam clericorum dicat hanc esse regularium canonicorum? Quantum distat coelum a terra, et Synagoga Judaeorum ab Ecclesia Christianorum, tantum vita clericorum a vita regularium canonicorum. Isti enim, in mundo dispersi, rerum fruuntur deliciis, illi, in claustro collecti, regulae constringuntur disciplinis. Hi habent omnia propria, hi autem omnia communia. Hi absque pastore quolibet vagantur, hi in unum sub magistro congregantur. Horum pars maxima uxoribus associati, hi omnes ab his segregati. Hi vestimentis griseis, mardalinis utuntur vel sabolinis, hi laneis lineis utuntur vel agninis. Hi lepores venantur, vel quas licet feras, hi libros scrutantur, vel sanctorum quaslibet sententias. Hi de mundo quocunque placet possident, hi omni mundo renuntiant. In his tandem quidquid contrarium irreligiosumque vituperatur, in his contrarium et irreligiosum probatur.

M. Audistine uno vocari sub vocabulo quos constat servire Christo et diabolo?

D. Nae, heu! sic se habent res humanae, ut quae sunt bonae vocitentur vanae; et quae malae vocitentur, minime id esse probentur.

M. Sunt autem quae bona bona, et mala quae mala; non ergo ideo res mutantur, quod alio vocabulo vocantur.

D. His videtur congruere quod te constat dicere.

M. Quid igitur miraris si clericorum nomine vocantur, qui id minime esse probantur?

D. Non miror. Nam si quilibet id esset quod diceretur, adhuc Judas apostolus haberetur.

M. Nonne clerici sunt, qui debent sicut docere, ita populum regere?

D. Manifestum est hoc.

M. Decet ergo hos esse sine regula, qui alios constringunt sub ipsa, ut docentes regulam sint irregulares? debetne aliquis Christianus vivere sine regula Ecclesiae.