|
|
“Justificationem meam, quam coepi tenere,”
|
|
subaudi, ab ineunte aetate, videlicet nunquam adversando veritati mihi
cognitae,
subaudi vestra victus contentione coepi, inquam, tenere.
|
“Neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.”
|
|
Non dico quidem quod nunquam peccaverim, cum et supra dixerim:
|
“Peccavi, quid faciam tibi, o custos hominum (Job VII),”
|
|
et iterum
|
“si lotus fuero quasi aquis nivis, tamen sordibus intinges me, et
abominabuntur me vestimenta mea (Job IX),”
|
|
sed hoc dico, quod nunquam sciens vera econtrario locutus sim falsa,
vel, quod agendo mala simulaverim bona, fuerimque sicut nunc opinamini,
hypocrita. De hujusmodi, inquam, non reprehendit me cor meum in omni
vita mea. Imo:
|
|