|
Et tunc quidem ex oculis sublatum est caput illud draconis, scilicet
vitulus, sed ex animo populi nunquam penitus fuit amotus. Ejusmodi Deus
semper erat illis in appetitu, sed sub severis judicibus prohibebantur,
usque ad tempus Roboam filii Salamonis filii David. Illo succedente
patri, scissae sunt decem tribus a domo David, et fecerunt sibi regem
Jeroboam, qui excogitato consilio, fecit duos vitulos aureos, posuitque
unum in Bethel, et alterum in Dan, dixitque idipsum, quod filii Israel
formato, ut jam dictum est, vitulo in deserto, dixerant:
|
“Ecce dii tui, Israel, qui duxerunt te de terra Aegypti (III Reg. XII;
Exod. XXXII).”
|
|
Tunc toto conamine erexit se contra mulierem secundum caput draconis,
habens, ut jam dictum est, faciem vituli. Coepit enim uti gladiis, et
interficere et persequi maxime prophetas Verbi Domini. Eatenus, ex quo
Pharao interiit, et nullus regum gladios habuit ad causam hanc, ut
prohibere posset Deo vero sacrificari, et annuntiari verbum Domini,
quidquid interim egit avertendo populum a cultu Dei, non tanquam draco
bellator, sed tanquam serpens deceptor egit, per eumdem sexum populum
decipiens, per quem et primum deceperat hominem sine vi. Duxerunt enim
uxores filias eorum, ipsique filias suas eorum filiis tradiderunt, et
serviebant diis eorum (Jud. III). Hinc iratus Dominus tradebat eos in
manus hostium, a quibus afflicti clamabant ad Dominum. Dominus quoque
flectebatur misericordia, et audiebat afflictorum gemitus, et suscitabat
eis judices, et liberavit eos de caede vastantium. Postquam autem
mortuus esset judex revertebantur et multo majora faciebant, sequentes
deos alienos, et servientes eis, et adorantes illos (Jud. II). Inde
serpens inermis exstitit, nec tanquam draco bellare potuit, quia judicem
aut principem neminem ex omnibus possedit, cujus vi posset uti ad
deterrendum illos a cultu Domini, quinimo fere omnes judices strenue
gesserunt suis quique temporibus, astringendo populum ad custodiam legis
Domini.
|
|