|
|
“Et eduxit me ad atrium exterius,”
|
|
etc. quid per triginta gazophylacia, quid per portas, sive longitudinem
intelligamus centum cubitorum.
|
“Et eduxit me ad atrium exterius, et ecce gazophylacia et pavimentum
stratum lapide in atrio per circuitum. Triginta gazophylacia in circuitu
pavimenti. Et pavimentum in fronte portarum secundum longitudinem
portarum erat inferius. Et mensus est latitudinem a facie portae
inferioris, usque ad frontem atrii interioris extrinsecus centum
cubitos, ad orientem et ad aquilonem.”
|
|
Post aedificii prioris, et thalamorum dimensionem propheta ad atrium
exterius educitur, quia videlicet sanctam ingressi Scripturam, post
explicitam mundi fabricam, et postquam Deum ab operibus suis requievisse
legimus, in subsequentem rerum historiam proficiscimur, quae extra
requiei illius secretum gestae sunt vel geruntur. Incipit autem sic:
|
“Tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit in paradiso voluptatis (Gen.
II),”
|
|
etc. Omnis haec historia quasi atrium exterius est usque ad Abraham, ab
Abraham autem, ad quem primum repromissus est Christus, de semine ejus
nasciturus (Gen. XII), atrium est interius usque ad templi veri
positionem, quod haec prophetia post illud atrium permetitur, id est
usque ad ejusdem Christi incarnationem, quo in templo suo Deus homo
humano generi est repropitiatus. Igitur
|
“eduxit me, inquit, ad atrium exterius, et ecce gazophylacia, et
pavimentum stratum lapide in atrio per circuitum,”
|
|
id est postquam fecit me intelligere quomodo peracto opere suo die
septimo requievit Deus, aperuit mihi sensum ut intelligerem ea quae
subsequenter leguntur, et ecce apparuit littera ditissima et valde
operosa, quia spiritalis intelligentiae gaza, et quasi lapidis marmorei
varietas in ea continetur.
|
“Gazophylacia, inquit, triginta in circuitu pavimenti.”
|
|
Tricenus gazophylaciorum numerus, conjugii castitatem significat, quam
in primis hominibus construxit, et dedicavit Deus. Quanticunque post
illam conjunctionem casti, et Deo digni conjuges in illa Scriptura
leguntur, gazophylacia fuerunt vel sunt, sensuum spiritualium gazam
plurimumque servantia sacramentorum Christi aurum, verbi gratia:
|
“Immisit Dominus Deus soporem in Adam. Cumque obdormisset, tulit unam de
costis ejus, et replevit carnem pro ea. Et aedificavit Dominus Deus
costam quam tulerat de Adam in mulierem, et adduxit eam ad Adam (Gen.
II),”
|
|
etc. Hoc vere magnum gazophylacium verissimae gazae servatorium. Nam
|
“sacramentum magnum hoc est,”
|
|
quod servat haec littera:
|
“Ego autem, inquit, Apostolus, dico in Christo et in Ecclesia (Ephes.
III).”
|
|
Et quomodo super terram varium et pulchrum sternitur ex marmore
pavimentum, sic et in isto et in caeteris super vilem litteraturam
spiritualis intelligentiae conspicit ornamentum quisquis oculos habet ad
videndum.
|
“Et pavimentum, inquit, in fronte portarum secundum longitudinem
portarum erat inferius.”
|
|
Revera
|
“secundum longitudinem portarum,”
|
|
nam prout temporibus suis a supradicto Dei templo, id est ab
incarnatione Christi longe aberant sancti Patres, qui verbi Dei vel
venturi Christi portae nobis exstiterunt, mystica illorum conjugia sive
facta, interpretatione veneranda sunt.
|
“Et mensus est latitudinem a facie portae inferioris usque ad frontem
atrii interioris, intrinsecus centum cubitos ad orientem et ad
aquilonem.”
|
|
Mensura centum cubitorum, remuneratio est bonorum aeternorum, cujus
plenitudinem in Evangelio quoque Dominus significans:
|
“Centuplum, inquit, accipiet et vitam aeternam possidebit,”
|
|
id est pro temporalibus aeterna recipiet, quae remuneratio tam lucrosa,
ac si parvo numero centenarius numerus comparetur. Tantam latitudinem a
facie mensus est portae inferioris, id est a primo Adam, qui secundum
tempus a saepe dicto templo Dei longissime abfuit. Primo enim huic
praeceptum positum est hujusmodi:
|
“Ex omni ligno paradisi comede, de ligno autem scientiae boni et mali ne
comedas (Gen. II).”
|
|
Quod profecto praeceptum si custodisset, centum retributionis quasi
cubitos recepisset, nam pro ligno uno sibi interdicto lignum vitae
quandoque comederet, et tam corpore quam anima immortalis esset,
quandoque absque morte corporis ad beatam immortalitatem, et immortalem
angelorum beatitudinem transiret.
|
“Et mensus est, inquit, ad orientem et ad aquilonem,”
|
|
id est remunerationem promisit omnibus bene merentibus sive in
prosperitate pacis, sive inter adversitatem tentationis.
|
|