VERS. 30.

“Si lotus fuero quasi aquis nivis,”

etc. Ac si aperte dicat: Vere si ita sum impius, tum frustra laboravi. Nam etiam

“si fuero lotus quasi aquis nivis,”

id est, lacrymis candentibus coram te nitore verae humilitatis, vel desiderio non terreno, sed superno perfusis, sicut nix non de terra, velut fons scaturit, sed ab aere descendit; si, inquam, sic fuero lotus,

“et fulserint,”

subaudi eoram te,

“velut mundissimae,”

non vere, inquam, mundissimae, quod impossibile est, quandiu sum in hoc mortali corpore, sed

“velut mundissimae manus meae,”

id est, habentes pro posse aliquam imitationem perfectae munditiae: