|
|
“Qui ex Deo est, verba Dei audit, propterea vos non auditis quia ex Deo
non estis.”
|
|
Tanquam diceret: Quid adversum me resultatis, dicentes:
|
“Unum Patrem habemus Deum;”
|
|
omnis qui ex Deo est, dignoscitur hoc signo evidenti, quia habet aures
audiendi, et audit verba Dei. Vos autem non auditis, sed estis sine
auribus ad omne quod Deus loquitur et hoc palam omnibus est, ex eo
maxime quod me quaeritis interficere, sicut paulo supra dixi:
|
“Quia sermo meus non capit in vobis,”
|
|
igitur
|
“ex Deo non estis, et propterea non auditis.”
|
|
Quid deinde restat, nisi sic esse, ut dixi:
|
“Quia vos ex patre diabolo estis.”
|
|
Itaque brevi conclusione terminata est tota confutatio istorum, quia
patrem suum Abraham esse jactitantes, unum quoque Patrem Deum se habere
mentiti sunt, ex quo vanam defensionem suam adorti dixerunt:
|
“Semen Abrahae sumus, et nemini servivimus unquam.”
|
|
Verumtamen diligentius considerandum est quid sit quod dictum est:
|
“Qui ex Deo est, verba Dei audit, propterea vos non auditis, quia ex Deo
non estis.”
|
|
Quid est enim esse ex Deo, et idcirco verba Dei audire? vel econtra ex
Deo non esse, et propterea non audire? Nulla plane esset quaestio, si
ita dictum fuisset: Qui verba Dei audit, ex Deo est, propterea vos ex
Deo non estis, quia non auditis. Constat enim et vulgo quoque notum est
quia ex quo verbum fidei suscipit, et in Christo renascitur homo, ex Deo
est et ad Deum pertinet, Joanne hoc idem testante, quia omnis spiritus,
qui confitetur Christum in carne venisse, ex Deo est; et ex eo quemlibet
ex Deo non esse cognoscimus, quod verba Dei non audit, ut in
regenerationem Dei transferatur (I Joan. IV). Sed propterea, inquit,
|
“vos non auditis, quia ex Deo non estis.”
|
|
Igitur quid sit ex Deo esse, vel non esse, et propterea verba Dei audire
vel non audire, cum auctoritate sacrae Scripturae quaerentes, primo ad
memoriam revocemus causam cur haec dicta sint, ne ullam vobis nebulam
jam aspergat haeresis Manichaeorum, qui de his Domini verbis dicere
soliti sunt: Ecce quia duae naturae sunt, una bona, et altera mala,
Dominus dicit:
|
“Propterea vos non auditis, quia ex Deo non estis.”
|
|
Dicta sunt utique haec propter elatam nimis Judaeorum superbiam, qua, ut
dictum est, se solos ex Deo esse praesumebant, videlicet, secundum
Isaac, quem ex Deo Sara sterilis et longaeva (Gen. XVII); ex Deo,
inquam, id est per Dei repromissionem et non per carnis accepit
consuetudinem, quomodo Agar Ismaelem, quia profecto, sicut jam superius
dictum est, naturale est (Gen. XVIII), ut de viro quamvis veterano
juvencula concipiat, qualis erat Agar; ut autem anus, praesertim
sterilis, qualis erat Sara, qualis erat Elisabeth (Luc. I), concipiat,
Dei donum est. Hoc scientes, se solos, ut dictum est, ex Deo esse, se
solos praesumebant esse filios Abrahae. Adversus hujusmodi
aestimationem, veritas praesens:
|
“Qui est ex Deo, inquit, verba Dei audit, propterea vos non auditis,
quia ex Deo non estis.”
|
|
Quod est dicere: Qui non in illa multiplici superfluitate naturae est,
de qua Deus post peccatum primi hominis dixit ad Evam, matrem cunctorum
viventium:
|
“Multiplicabo aerumnas tuas, et conceptus tuos (Gen. III),”
|
|
sed ex illa benedictione, qua in Paradiso ante peccatum benedixit eis,
dicens:
|
“Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subjicite eam, et
dominamini piscibus maris, et volatilibus coeli, et universis
animantibus 246 quae moventur super terram (Gen. I),”
|
|
de qua potissimum benedictione ille Pater noster Isaac exstitit, de
cujus nobili ortu vos secundum carnem plurimum gloriamini,
Constat quippe quod omnes sancti et electi, qui nunc per Christi gratiam
vocantur, justificantur, meritisque diversis magnificantur (Rom. VIII);
omnes, inquam, et si non eadem praerogativa meritorum, eadem tamen
providentia Dei, qua et Isaac, praesciti et praedestinati generantur, et
omnes ex illa benedictione sunt, qua primos homines ante peccatum, ut
praedictum est, benedixit Deus. Illud quoque certum est, quia nisi
peccatum admissum fuisset, illi tantummodo nascerentur qui nunc per
Christi gratiam liberantur. Illi autem omnes, qui nunc in perditione
relinquuntur, ex illa maledictione sunt, qua dictum est ad mulierem:
|
“Multiplicabo aerumnas tuas et conceptus tuos,”
|
|
quia nisi peccatum, ut jam dictum est, praecessisset, nullatenus ista
silva,
|
“quae ad nihil aliud est, nisi ut excidatur, et in ignem mittatur
(Matth. III),”
|
|
de radice carnis nostrae succrevisset. Igitur qui est ex Deo, inquit, id
est ex benedictione illa qua Deus, omnes ad vitam pertinentes nasci
jussit,
id est, praeeunte gratiae Dei aspiratione obaudit, ad eamdem vitam quam
intercipiente praevaricatione perdiderat revocanti. Et propterea vos non
auditis quia non, uti vos putatis, aeque ut Isaac pater vester secundum
carnem, ex illa benedictione, sed ex maledictione quae peccatum
consecuta est, multipliciter et superflue pullulastis, testante
propheta:
|
“Quia de aquis Juda existis (Isa. XLVIII),”
|
|
id est, non ex fide patrum, sed ex sola carne traducti estis. Sequitur:
|
|