CAPUT XXXI. De benedictionibus Zabulon et Issachar.

Zabulon in littore maris habitabit, et in statione navium attingens usque ad Sidonem. Issachar asinus fortis accubans inter terminos. Vidit requiem quod esset bona, et terram quod optima, et supposuit humerum suum ad portandum, et factus est tributis serviens. Juxta litteram, quia de Zabulon dixerat quod maris magni esset littora possessurus, Sidonem quoque et reliquas Phoenicis urbes contingeret, nunc ad mediterraneam provinciam redit, et Issachar quia, juxta Nephtalim, pulcherrimam in Galilaea possessurus est regionem, benedictione sua habitatorem facit. Asinum autem fortem vel osseum vocat, et humerum ad portandum deditum, quia in labore terrae, et in vehendis ad mare oneribus, quae in suis finibus nascebantur, plurimum laboraret, regibus quoque tributa comportans, aiunt Hebraei, per metaphoram significari quod Scripturas sanctas die ac nocte meditans, studium suum dederit ad laborandum, et ideo ei omnis tribus servivit, quasi magistro dona portantes. Ergo nos potius haec, et illud, quod postmodum de Nephtalim dicitur: Nephtalim cervus emissus, dans eloquia pulchritudinis, cuncta ad doctrinam Salvatoris referamus, eo quod ibi vel maxime docuerit, sicut in Evangelio scriptum est: Et habitavit in Capharnaum maritima, in finibus Zabulon et Nephtalim, ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam: Terra Zabulon et terra Nephtalim, via maris trans Jordanem Galilaeae (Matth. IV), etc. Igitur, juxta anagogen, Zabulon et Nephtalim, provinciamque mediterraneam obtinens Issachar, apostoli sunt vel apostolici viri, qui habitantes in littore maris, et in statione navium, videlicet quia facti sunt piscatores hominum, ad hoc semper intenti fuerunt, ut de profundis et falsis fluctibus multitudines educerent piscium rationalium. Vidit requiem, inquit, quod esset bona, et terram quod optima, et supposuit humerum suum ad portandum, et factus est tributis serviens. Hoc, inquam, vidit Issachar, quod interpretatur merces, sive Zabulon, id est habitaculum fortitudinis, scilicet quisquis datorem aeternae mercedis atque largitorem habitaculi fortissimi praedicantem audivit: Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos. Tollite jugum meum super vos, et discite a me quia mitis sum et humilis corde, et invenietis requiem animabus vestris. Jugum enim meum suave, et onus meum leve (Matth. XI). Bona ergo mercede, secundum nomen suum, Issachar supposuit humerum suum ad portandum onus leve, quia vidit et invenit requiem animae suae.