CAPUT 5

Hoc plane non frustra, nec absque rationis pondere opposuit. Poterant enim obviare illi, quibus moris erat prophetas Domini contemnere sive etiam irridere, et fortassis jam rapuerant verbum de ore ejus, ut dicerent; Quoniam nox, ut tu dicis, pro visione et tenebrae pro divinatione sunt prophetis, jam nec de tua visione curamus, quia non est responsum Dei, sed divinatio quam finxisti, sic namque ad Hieremiam dixerunt: Mendacium tu loqueris. Non misit te Dominus Deus noster dicens: Ne ingrediamini Aegyptum, ut habitetis illic; sed Baruc filius Neriae incitat te adversum nos (Jer. XLIII). Amplius autem ejusmodi prophetae, de qualibus iste dicebat, Propterea nox vobis pro visione erit, et tenebrae pro divinatione, non dubium quin adversus istum insanierint, quemadmodum insanierunt adversus alium prophetam ejus nominis, videlicet Michaeam filium Jembla. Nam cum ille diceret ad Achab: Nunc igitur ecce dedit Dominus spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum qui hic sunt, et Dominus locutus est contra te malum. Accessit Sedechias filius Chanaan, et percussit Michaeam in maxillam, et dixit: Mene ergo dimisit Spiritus Domini, et locutus est tibi? (III Reg. XXII). Itaque hic cum dixisset super prophetas ea quae praemissa sunt, non abs re de semetipso taliter edixit. Verumtamen ego repletus sum fortitudine spiritus Domini, judicio et veritate, et caetera, ac si diceret: Prophetae qui praedicant pacem et dicunt: Pax, pax (Jer. VI), ipsi confundentur, quia responsum eorum non est responsum Dei, sed ego repletus sum fortitudine spiritus Domini qui anuntio quod verum est, et facio quod judicantis est. In eo quod annuntio Jacob scelus suum, et Israel peccatum suum. Nec ullus mihi certior post Deum testis est, quam ipsa conscientia Jacob sive Israel, utrum verum dicam an non. Suum enim scelus et suum peccatum est, neque conscientiam ejus latet, et inde cognoscit utrum de corde meo loquor, an fortitudo judicii et veritatis in eo sermone consistat. Audite haec principes domus Jacob et judices domus Israel, qui abominamini judicium, et omnia recta prevertitis; qui aedificatis Sion in sanguinibus, et Hierusalem in iniquitate. Principes ejus in muneribus judicabant, et sacerdotes ejus in mercede docebant, et prophetae ejus in pecunia divinabant, et super Dominum requiescebant, dicentes: Nunquid non Dominus est in medio vestrum? Non venient super vos mala. Propter hoc causa vestri Sion quasi ager arabitury, et Hierusalem quasi acervus lapidum erit, et mons templi in excelsa silvarum. Hoc vere tanquam fortis, velut judex, sicut verax declamavit iste, repletus fortitudine spiritus Domini, principibus et judicibus, sacerdotibus et prophetis. Singulis namque scelus peccatum suum annuntiavit principibus quod in muneribus judicarent; sacerdotibus, quod in mercede docerent; prophetis quod in pecunia divinarent, quodque muneribus incrassati, mercedibus impinguati, pecunia dilatati, super Dominum tanquam crassae boves super praesepe suum requiescerent dicentes: In medio sui evidenter esse Dominum, quoniam nihil deesset ventribus eorum, ac si ipsos confortarent adversus prophetas Domini, dicendo: Non venient super vos mala Dominus bonus est (Thren. III), prophetae loquuntur falsa. Jam supra dixerat super principes et duces, tunc clamabunt ad Dominum, et non exaudiet. Dixerat super prophetas, propterea nox vobis pro visione erit et licet grandis vindicta sit in utriusque sententiis, nondum tetigerat aures eorum iste fragor ultimus, quem dissimulare non possunt. Propter hoc causa vestri, Sion quasi ager arabitur, Hierusalem quasi acervus lapidum erit, et mons templi in excelsa silvarum. Hoc ita factum est, sicut totus orbis audivit, quia postquam talium principum ac judicum, talium sacerdotum et prophetarum filii mensuram patrum suorum impleverunt, crucifigendo Christum Filium Dei (Matth. XXVI), Sion sive Hierusalem deserta facta est, nec remansit civitas aut templi lapis super lapidem qui non destrueretur (Luc. XIX). De hac prophetia taliter in Hieremia mentio facta est. Surrexerunt ergo viri de senioribus terrae, et dixerunt ad omnem coetum populi loquentes: Michaeas Demosthi fuit propheta in diebus Ezechiae regis Juda, et ait ad omnem populum dicens: Haec dicit Dominus exercituum: Sion quasi ager arabitur, et Hierusalem in acervum lapidum erit, et mons domus in excelsa silvarum. Nunquid morte condemnabit eum Ezechias rex Juda, et omnis Juda? Nunquid non timuerunt Dominum, et deprecati sunt faciem Domini; et poenituit Dominum mali, quod locutus fuerat adversus eos? (Jer. XXVI). Horum idcirco meminerim, quia visum est illis poenituisse Dominum, eo quod non cito in diebus eorum evenisset, quod fuerat prophetatum. At ille propheta sive spiritus Domini, cujus in fortitudine prophetabat, cujus judicio et veritate repletum se esse sciebat, non praesentia regis Ezechiae tempora, sed nec Babylonicam captivitatem attendebat, quia Sion sive Hierusalem capta quidem, sed non ita funditus eversa, ut non remaneret lapis super lapidem. Tempus illud aspiciebat, quo ille prophetarum Dominus crucifigendus erat a principibus in muneribus judicantibus, a sacerdotibus in mercede docentibus, a prophetis in pecunia divinantibus, qui judicium abominati sunt et omnia recta perverterunt, in tantum ut dicerent: In Beelzebub principe daemoniorum ejicit daemonia (Matth. XII), et hoc dixit: Possum destruere templum Dei, et in tribus diebus reaedificare illud (Matth. XXVI), qui ita aedificaverunt Sion in sanguinibus et Hierusalem in iniquitate, ut merito deberet venire super eos omnis sanguis justus, qui effusus est super terram a sanguine Abel justi (Matth. XXIII). Non igitur, ut putaverunt illi, poenituit Dominum mali quod locutus fuerat adversum eos, quia videlicet sermo Domini vindex sine poenitentia in veritate fundatus est, sicut alibi scriptum est: Porro, triumphator in Israel non parcet, et poenitudine non flectetur; neque enim homo est, ut agat poenitentiam (I Reg. XV). Non pepercit, neque poenitudine flexus est, quia videlicet principes in muneribus judicare, sacerdotes in mercede docere, prophetae in pecunia divinare non cessaverunt, in tantum ut domum Patris, quae domus orationis erat, vel esse debebat, facerent speluncam latronum (Luc. XIX). Unde animadvertendum, quod qui taliter per istum praedixit, propter hoc Sion causa vestri quasi ager arabitur, et Hierusalem quasi acervus lapidum erit, et mons templi in excelsa silvarum, ipse cum flevisset super eamdem civitatem, dicens: Quia dies venient in te, et circumdabunt te inimici tui vallo, et ad terram prosternent te, et non relinquent in te lapidem super lapidem: protinus ingressus templum, coepit ejicere vendentes et ementes (ibid.) in illo, per hoc judicans eversionem civitatis et templi, maxime pro culpa sacerdotum futuram, qui in templo illo facti erant principes latronum.