CAPUT XXXIII Quomodo inimici, id est maligni spiritus, in malo generis humani laetati sint, et quomodo eregione laetabitur super illos Ecclesia in die judicii.

SIN, id est dentes.

“Audierunt quia congemisco, et non est qui consoletur me. Omnes inimici mei audierunt malum meum. Laetati sunt, quoniam tu fecisti. Adduxisti diem consolationis, et fient similes mei.”

Quinam

“inimici mei audierunt malum meum,”

et

“laetati sunt?”

Draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur diabolus et Satanas, et angeli ejus

“audierunt quia ingemisco,”

et irridentes dicunt:

“Non est qui consoletur eam.”

“Audierunt,”

inquam, isti

“inimici mei malum meum,”

et quasi triumphum ducentes pro victoria

“laetati sunt,”

captivitatem universam quam in primo homine ceperunt agentes cum insultatione, ante superbiae suae currum. Sed quid?

“Mihi adduxisti diem consolationis:”

“adduxisti,”

inquam, nam ita certum est quasi jam adduxeris; promisisti enim Abrahae, Deus qui non mentiris (Num. XXIII; Tit. I),

“diem consolationis,”

diem Christi, videntibus inimicis meis, qui nunc laetantur,

“quoniam tu”

malum meum justa ira

“fecisti.”

Et cum adduxeris

“diem consolationis, fient similes mei.”

Quomodo

“similes mei?”

Nimirum ut ego versa vice audiam, imo et videam malum eorum in die irae et revelationis justi judicii tui.