CAPUT II. Item de Verbo suscitationis, quoniam suscitari dicitur id quod mortuum fuerat, et reviviscit.

Nusquam Scriptura sacra narravit de aliquo pastorum, sive primatum ejusmodi, tale quid dictum, tale quid factum est, ut hoc, quod dictum est a Domino huic Moysi:

“Et auferam de spiritu tuo, tradamque eis,”

rursumque et locutus est ad eum:

“Auferens de spiritu qui erat in Moyse, et dans septuaginta viris (Num. XI).)”

Eo magis hunc suscitare cupimus super eum, de quo secundum facti hujus mysterium procedit Spiritus sanctus,

“de cujus plenitudine, ait Joannes Baptista, nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia, quia lex per Moysen data est, gratia et veritas per Jesum Christum facta est (Joan. I).”

Sed jam in primis non importune ratio quaeritur de Verbo suscitationis. Suscitatur enim, vel suscitari dicitur id quod mortuum erat et reviviscit. Num ergo quod taliter actum est in Moyse, mortuum fuit? (Exod. XXXIV.) Plane mortuum, propter excellentem vitam, quae est in gratia et veritate Domini nostri Jesu Christi. Sicut enim dixit Apostolus cum loqueretur de illa litterali claritate vultus Moysi, quam videntes filii Israel timuerunt, dixit:

“Nam nec glorificatum est, quod claruit in hac parte, propter excellentem gloriam (II Cor. III),”

id est, ad comparationem excellentis gloriae, et de ista spiritus Moysis recte dicas effusione, quia nec dicendum est, quod fuerit vivum aut vividum propter excellentem vitam, id est, comparationem excellentis vitae. Recte igitur dictum est, suscitabimus, id est, quod in Moyse factum minus vitae et utilitatis habuit, in Christo veram esse vitam monstrabimus. Quare autem non dixit: Suscitabimus in eo, sed dicere maluit: Suscitabimus super eum? Nimirum propter minorationes ejusdem Domini nostri Jesu Christi, quia non solum minoratus est paulo minus ab angelis (Psal. VIII), verum etiam minor visus est Moyse et omnibus prophetis. Longe supra formam illam, in qua super terram visus, et cum hominibus conversatus est, supra formam servi, in qua potuit etiam crucifigi, sunt ea quae testificamur de ipso secundum Scripturas veritatis, Scripturas in primis hujus Moysis. Quod sciens ipse, cum de adventu Spiritus sancti loqueretur, dixit:

“Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis.”

Statimque subjunxit:

“Omnia quae habet Pater, mea sunt: Propterea dixi: Quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis (Joan. XVI).”

Quidnam est quod ait:

“Omnia quae habet Pater, mea sunt,”

nisi ac si diceret: Omnes Scripturae quas utique condidit Pater per nuntios suos Moysen et prophetas alios, in me tendunt? Cum ergo Spiritus veritatis faciet vos intelligere quidpiam eorum,

“quae scripta sunt de me, in lege, et prophetis, et psalmis (Luc. XXIV),”

hoc plane erit accipere de meo, et annuntiare vobis, atque hoc agendo, ille me glorificabit, scilicet apud vos et apud omnes qui credent sermonibus vestris, dum majora sentietis, quam nunc de meipso supra id quod nunc videtis in me, aut ex me auditis.