|
|
“Aspiciebam, inquit, donec throni positi sunt, et Antiquus dierum
sedit.”
|
|
Aspiciebam, inquam, desiderans atque suspirans desiderio, atque
suspirio, quod erat commune omnium justorum, non ignorantium se a regno
Dei excidisse in Adam, et exspectantium ut in nobis recuperaret ipse
regni sui gloriam. Quod et ita factum est.
|
“Throni positi sunt et Antiquus dierum sedit.”
|
|
Thronus unus et plures throni, una Ecclesia est et plures sancti, quorum
in cordibus ille Antiquus dierum sedit, Deus quippe recens in illis non
fuit. Thronus ejus Abraham, thronus ejus David, thronus ejus singuli
sancti, quorum in cordibus ille per fidem sedit, thronis eisdem positis,
id est longa exspectatione in occursum regni ejus praeparatis. Qualis
ille sedit?
|
“Vestimentum ejus quasi nix candidum, et capilli capitis ejus, quasi
lana munda.”
|
|
Gloriosa haec regni ejus insignia sunt. Nix quippe remissionem
peccatorum, lana nuditatis nostrae operimentum significat. Inde
Psalmista:
|
“Lavabis me, et super nivem dealbabor (Psal. L).”
|
|
Item:
|
“Beati quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata
(Psal. XXXI).”
|
|
|
“Thronus ejus flamma ignis, rotae ejus ignis accensus. Fluvius igneus
rapidusque egrediebatur a facie ejus.”
|
|
Licet ignis irae et flamma hic intelligi possit vindictae futurae,
tamen, quoniam fluvius igneus dulciori dignior est adhuc intellectu,
maxime quia sic dictum est, egrediebatur a facie ejus. Quid enim non
dulce, non amabile egreditur aut procedit a facie ejus? Ergo fluvius
igneus non injuria, non coacta sententia, dicimus quod ipse sit Spiritus
sanctus, de quo Psalmista:
|
“Fluminis, inquit, impetus laetificat civitatem Dei (Psal. XLV).”
|
|
Et in Isaia idem Spiritus sanctus:
|
“Ecce ego declino in eos ut flumen pacis, et ut torrens inundans gloriae
gentium (Isa. LXVI).”
|
|
Hic sine dubio fluvius egrediebatur a facie ejus, unde procedens dicitur
hic Spiritus sanctus. Igneus autem est et rapidus, quia mentes igneas
reddit, et linguas disertas, atque vividas efficit, quod et testatus
est, et ab effectu comprobavit, quando super discipulos apparuit tanquam
ignis, et coeperunt loqui variis linguis (Act. II). Linguis rapidis, ita
ut silentium illis nulla posset indicere potestas saeculi. Extunc
thronus ejus, id est Ecclesia ejus flamma ignis, et rotae Evangeliorum
ejus ignis accensus.
|
“Millia millium ministrabant ei, et decies millies centena millia
assistebant ei.”
|
|
Hoc et de angelicis spiritibus recte valet intelligi, quorum infinita
nobis millia ministrant, vel assistunt ei (Apoc. V). Verum, quia de
genere humano negotium est, cujus sibi millia Deus in regnum dignatione
sua acquisivit, sic juvat continuari. Fluvio igneo rapidoque egrediente
a facie ejus,
|
“millia millium ministrabant ei, et decies millies centena millia
assistebant ei,”
|
|
id est, dato Spiritu sancto, qui ab ipso procedit, innumerabiles
homines, qui prius non erant ejus, per aquam et per eumdem renati
spiritum distributis ordinibus servire coeperunt majestati ejus, alii
per activam ministrantes ei, alii per contemplativam vitam assistentes
ei. Plures autem in activa ministrant, pauciores in contemplativa
assistunt ei. Bene ergo indefinita quantitate dictum est,
|
“millia millium ministrabant ei,”
|
|
definita vero,
|
“et decies millies centena millia assistebant ei, judicium sedit, et
libri aperti sunt.”
|
|
Hoc utriusque judicii quasi confinium est, id est recta utrumque
judicium significatione contingit. Etenim judicium jam sedit, sicut
praedictum est, ut princeps hujus mundi ejiceretur foras (Joan. XII),
sedebit adhuc, ut idem princeps cum angelis suis, idem, inquam, tanquam
caput cum omni corpore suo meritas recipiat poenas. Unde sequitur:
|
“Aspiciebam propter vocem sermonum grandium, quos cornu illud
loquebatur. Et vidi quoniam interfecta esset bestia, et perisset corpus
ejus, et traditum esset igni ad comburendum,”
|
|
etc. Item,
aperiente Agno librum magnum, septem sigillis signatum, aperiente illo
discipulis suis sensum ut intelligerent Scripturas (Luc. XXIV). Aperti,
inquam, sunt libri per primum judicium, ita tamen, ut qui non videbant
viderent, et qui videbant caeci fierent (Joan. IX), aperiendi autem sunt
libri, libri conscientiarum, ut judicentur singuli ex his quae ibi
scripta sunt.
|
|