CAPUT XX. Quomodo illis aeque ut nobis hoc sacramentum necessarium fuerit, et quomodo qui mortui erant, hujus participes esse vel fieri potuerint, et quod hoc sacramentum efficiat, ut nobis qui nondum eramus, proficiat mors Christi.

Itaque tam unum quam alterum sacramentum, illis aeque ut nobis erat necessarium, quia videlicet neutrum in re, sed utrumque in umbra vel figura acceperant. Nec vero magis per illam figuram sive umbram consummati vel sanctificati esse poterant, quam antiquiores Abraham, Isaac et Jacob, vel posteriores, Samuel et David, qui neque illud mare transierunt, neque illud manna manducaverunt. Diximus autem, et saepe dicere, imo semper ita sentire debemus, quia quando patiente vel moriente Christo, sanguinemque et aquam fundente de latere suo, baptismi ejus conditum est sacramentum, tunc omnes eodem sanguine et eadem aqua mundati sunt, baptizato illo pro omnibus vel sanctificato, sicut dixerat: Baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum perficiatur (Luc. XII)? Et alibi: Ego pro eis sanctifico meipsum (Joan. XVII). De alio sacramento quid dicemus? Quo qui mortui erant, participes facti sunt, vel fieri potuerunt cibi et potus ejus? Vere rem mirabilem satis digne admirari non possumus. Nam quia mortui venire non poterant ad manducandum hunc panem angelorum, ivit ad eos ipse, ut quomodo a mortuis manducari poterat, manducaretur panis angelorum, vita viventium, resurrectio mortuorum. Dissipati erant mortui; etenim animae quidem ad inferos descenderant, corpora vero in ventrem terrae recondita fuerant. Dissipari ergo voluit et ipse panis vitae, et anima quidem cum Verbo Deo descendit ad inferos ad animas eorum, corpus vero non sine potentia Verbi ejusdem ubique praesentis, in ventrem terrae ad corpora eorum. Tale remedium illis invenit quomodo sapiens, quomodo sapientia Dei aliquo modo viventibus et nobis victuris, qui nondum eramus, providendum erat, quia nimirum ad nos eo modo non erat ultra descensurus. Resurgens enim ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI). Quaerendum illi erat, imo jam scire illum nobis expediebat, quo pacto nos illum dum vivimus, in animas et corpora nostra transumere possemus, quia, sicut jam dictum est, postquam mortui essemus, fieri non poterat quod semel factum est, ut scilicet rursus moreretur, et anima ejus nostris in inferno animabus, corpus ejus nostris in terra corporibus conjungeretur. Ergo et nobis tam sapienter quam misericorditer idem in alia specie remedium providit, quomodo sapiens, quomodo sapientia Dei. Fecit enim nobis sacramentum, per quod et corpus ejus in nostra corpora, et vita corporis ejus, id est, Verbum Deus in nostras animas infunderetur, et ipse tamen integer permaneret et vivus.