CAPUT XIX. Quid si lepra mundissima teneri, et idcirco hominem mundissimum decerni, secundum Apostoli sententiam dicentis:

“Scripsi vobis in Epistola non commisceri fornicariis.”

“Sin autem effloruerit discurrens lepra in cute, et operuerit omnem carnem, a capite usque ad pedes quidquid sub aspectu oculorum cadit, considerabit eum sacerdos, et teneri lepra mundissima judicabit, eo quod omnis in candorem versa sit, et idcirco homo mundus erit. Quando vero caro vivens in eo apparuerit, tunc sacerdotis judicio polluetur, et inter immundos reputabitur.”

Hujus loci mysterio legitime consonans Apostolus, dicit ad Corinthios:

“Scripsi vobis in Epistola: Ne commisceamini fornicariis, non utique fornicariis hujus mundi, aut avaris, aut rapacibus aut idolis servientibus. Alioqui debueratis de hoc mundo exiisse. Nunc autem scripsi vobis non commisceri. Si is qui frater nominatur est fornicator, aut avarus, aut idolis serviens aut maledicus, aut ebriosus, aut rapax, cum ejusmodi nec cibum sumere. Quid enim mihi de his qui foris sunt judicare? Nunquid enim de his qui intus sunt vos judicatis? Nam eos qui foris sunt Deus judicabit. Auferte malum ex vobis ipsis.”

(I Cor. III.) Quid enim est, totum a capite usque ad pedes lepra opertum esse, nisi fornicarium aut avarum esse et omnino tam professione, quam opere foris esse? Quid enim est carnem vivam aspergi lepra, nisi nominari fratrem et fornicatorem esse, caeteraque facere opera fraterno nomini repugnantia? Igitur efflorente ac discurrente lepra in cute totam a capite usque ad pedes carnem opertam esse, quidquid sub aspectu oculorum cadit, idque consideratum a sacerdote, lepram quidem, sed mundissimam lepram judicari, eo quod omnis in candorem versa sit, et idcirco hominem mundum decerni, id profecto est fornicariis hujus mundi, avaris, rapacibus, idolis servientibus licenter commisceri, nihilque judicare de illis, eo quod foris sunt, quos Deus judicabit. Ejusmodi homo mundus erit, inquit, id est ejusmodi colloquium lege ecclesiastica non te contaminabit, et hoc modo lepra ejus tibi mundissima erit. Nam et Dominus noster talibus commistus, unde et improperabatur illi quod esset amicus peccatorum et publicanorum (Matth. XI). Alioquin si tales vitandi erant, debueramus et nos et apostoli de hoc mundo exiisse, imo et Dominus noster nunquam in hunc mundum venisset. E contrario carnem vivam apparere in lepra, vel carnem vivam lepra aspergi, quod superiori modo longe diversum vel dissimile est, et idcirco immundum decerni, id plane est eum, qui nomen habet quod vivat (Apoc. III), qui frater nominatur et intus est, judicari, et cum ejusmodi nec cibum sumi, sed auferri malum ex vobismetipsis (I Cor. III). Quid si abundantiori tristitia frater absorptus fuerit? (II Cor. II). Nunquid omnino relinquetur, dum idcirco duntaxat tradi debeat Satanae in interitum carnis, ut spiritus salvus fiat in die Domini (I Cor. V). Praemisso ergo,

“caro enim viva si lepra aspergatur immunda est,”

continuo sequitur:

“Quod si rursum versa fuerit in alborem, et totum hominem operuerit, considerabit eum sacerdos, et mundum esse decernet.”

Quod idem est ac si dicat: Si abundantiori tristitia fuerit absorptus, imo et antequam penitus absorbeatur, intuebitur eum sacerdos, scilicet is qui infirmarum curam se novit accepisse animarum, et non super sanas tyrannidem, et proinde sacerdos legitimus est. Intuebitur, inquam, eum pio intuitu, et confirmabit in illum charitatem, mundum eum esse decernens, videlicet ut eum qui se illi in colloquio sociaverit, non judicet aequalem debere sortiri excommunicationis vindictam, sed potius immittat sapientes, qui quasi occulte consolentur fratrem fluctuantem.