CAP. X.


VERS. 1.

“Taedet animam meam vitae meae,”

id est, cum sicut dictum est profecero, tunc dilectio praesentis vitae vertitur mihi in taedium prae desiderio futurae. Et qui me ante defendebam, tunc

“dimittam adversum me eloquium meum,”

id est quod erravi, accusare incipiam, et non sicut multi, qui lugenda gaudentes dicunt: sed

“loquar in amaritudine animae meae,”

id est, confitebor peccata mea in tristitia poenitentiae.