LIBER QUARTUS
Index
CAPUT PRIMUM. Quorum animalium septem illa cavita draconis similia fuerint.
CAPUT II. Quod facies secundi capitis, facies vituli fuerit, quem fecit Aaron, et quomodo tunc mulier in utero habens clamaverit.
CAPUT III. Quod idem caput sublatum ad tempus, sub Jeroboam denuo erectum sit.
CAPUT IV. Quod per judices Dominus populum ab idololatria represserit, et ab hostibus defenderit, vincente per eos Verbo Dei.
CAPUT V. Judices nonnisi clamante ad Dominum populo suscitatos.
CAPUT VI. Quam ob causam judices illi salvatores appellati sunt.
CAPUT VII. Duodecim judices et duodecim apostolos esse viginti quatuor seniores.
CAPUT VIII. Quare apostolis, non ut judicibus gladio uti licuerit.
CAPUT IX. Quantis in periculis versati sint judices Israel.
CAPUT X. Quare Heli ad numerum duodecim Judicum nor pertineat.
CAPUT XI. Quid sit apud Isaiam, “voca nomen ejus, accelera spolia detrahere, festina praedari.”
CAPUT XII. Idem Verbum Dei et per David vicisse, quod antea per judices vicerat.
CAPUT XIII Quare David non aedificaverit domum Domini.
CAPUT XIV. Projecto Saul, et electo David, impletum esse quod dictum est: “Dominus pauperem facit ac ditat, humiliat et sublimat.”
CAPUT XV. Quomodo Saul, et quomodo David contempserint verbum Domini.
CAPUT XVI. Quod utrique se peccasse confessi sint, et quare hujus confessio accepta, illius rejecta sit.
CAPUT XVII. David exauditum esse, quia secundum voluntatem Dei petierat.
CAPUT XVIII. Quod Deus in sermonibus suis justificari visus non fuisset, nisi David misertus esset.
CAPUT XIX. Promissiones legis cum conditione, promissiones autem Abrahae et Davidi absque conditione factas fuisse.
CAPUT XX. Quid sit quod Apostolus ait: “Si enim qui ex lege, haeredes sunt, exinanita est fides, abolita est repromissio.”
CAPUT XXI. Quid sit, quod Apostolus ait: “Justitiam Dei in Evangelio revelari ex fide in fidem,” quaenam illa justitia sit.
CAPUT XXII. Verbum Dei tam in Saul quam in David veritatis palmam obtinuisse.
CAPUT XXIII. Quomodo appareat, in duobus illis verum esse sapientiae dictum: “Melius est duos simul esse quam unum.”
CAPUT XXIV. Salomonem habuisse quidem verbum Dei, sed non quievisse cum eo, ut foveretur, ideoque cecidisse, nec sublevatum esse.
CAPUT XXV. Propter peccata filiorum David, non aversum esse propositum Dei, quia juraverat illi.
CAPUT XXVI. Cur jurare debuerit ac voluerit Deus, quem impossibile est mentiri, etiam in his quae loquitur absque interpositione juramenti.
CAPUT XXVII. Quibus ex causis maxime digni fuerint Abraham et David verbo promissionis cum juramento repromittentis.