VERS. 23.

“Dedit Deus ei locum poenitentiae,”

id est idcirco illum in iniquitate tolerat, ut per patientiam suam ad poenitentiam illum exspectando ab iniquitate compescat, et ille abutitur eo, subaudi poenitentiae loco, in superbiam, id est secundum duritiam suam thesaurizat sibi iram (Rom. II), nec si centum annis exspectetur, resipiscit, unde et justius damnatur, sicut scriptum est:

“Peccator centum annorum maledictus erit (Isa. LXV).”

Ubi centenarius pro infinito ponitur, quia videlicet a peccati perpetratione nulla temporis longinquitate compescitur.

“Oculi enim ejus,”

id est intentiones cordis ejus,

“sunt in illius viis,”

id est scienter errans, et meliorem viam sciens, a praesentibus non separatur, et solis vitiis, ut per hoc animo satisfaciat, semper intendit.