CAPUT XXXVIII. Item de eo quod dictum est,

“unumquodque juxta genus suum,”

et consubstantialem esse Deo Patri Filium.

Quis in his et in hujusmodi adjuvit spiritum Domini, aut quis consiliarius ejus fuit (Isa. XL), et ostendit illi? Quis, inquam, ostendit illi, vel quo instructus fuit ab exemplari, mandare terrae ut afferret herbam lignumque unumquodque cum semine generis sui? Quaerimus hoc a Judaeis pariterque ab haereticis, quicunque impio sensu Deum Patrem omnino sterilem esse volunt, negantes eum consubstantiale sibi protulisse Verbum, non credentes eum coaequalem sibi genuisse Filium. Vos Judaei, nullum, vos Ariani dissimilem dicitis illum habere Filium. Unde ergo non solum animantibus, sed etiam herbis terrae dedit habere singulis in semetipsis semen generis sui, si in semetipso nihil talis naturae vel vigoris habuit? Sitis igitur vos fenum, quod Behemoth, id est animal, scilicet diabolus sicut bos comedat (Job. XL): sitis, inquam, sicut ligna silvarum, quae fructum non ferunt, ad nihil utilia, nisi ut excidantur et in ignem mittantur (Matth. VII), quicunque Deum creatorem omnium, aut nullum, aut dissimilem sibi genuisse blasphemantes dicitis Filium. Natura namque Dei, neque sterilis est, qui creaturae suae fertilitatem dedit, neque genitura ejus degeneravit, ut gigneret aliud Deus quam Deum, qui dixit et factum est, ut unumquodque lignorum sive herbarum afferret in semetipso semen non aliud quam secundum genus suum.