CAPUT III. Cur aspectus viri quasi species aeris, et cur funiculus et calamus mensurae in manu ejus sit.

“Ecce, inquit, vir.”

Vir non quidem jam ex essentia, sed praescientia, et ordinatione praefixa, Deus autem et tunc et nunc aeterna atque incommutabili essentia.

“Cujus erat aspectus quasi species aeris,”

ipse est enim sonorum Verbum Patris, cujus hodie tantus in omnem terram sonus exivit, ut recte per speciem aeris, quod metallum valde sonorum est, praesignari debuerit.

“Et funiculus lineus in manu ejus, et calamus mensurae in manu ejus.”

Funiculus architectorum, sive coementariorum, calamus autem scriptorum est. Et bene hoc utrumque in manu erat, imo est in manu hujus Verbi scilicet; nam ipse est architectus et fabricator mundi, et ipse idem antequam fieret vir, sanctam Scripturam legalem atque propheticam condidit. Et bene funiculus tantummodo funiculus, calamus autem, calamus mensurae dicitur. Etenim fabricam mundi, cujus opificii signum erat funiculus, solus per semetipsum condidit, cujus rei vel structurae potentiam non ad mensuram accepit, sanctam autem Scripturam per homines edidit, quibus utique non omnibus omnia, sed singulis quam voluit ad mensuram dedit.

“Stabat autem in porta.”

Vere stabat, et adhuc stat in porta, quia vere nullus, vel ad veram facturae mundi notitiam, vel ad sanam sacrae Scripturae intelligentiam, nisi per ipsum intrat. Nec vero tantummodo in porta stat, sed et ipse porta est, porta, inquam, et portarius, ostium et ostiarius ipse est. Porta nimirum sive ostium eo quod homo, portarius sive ostiarius, eo quod Deus est.

“Ego, inquit, sum ostium, per me si quis introierit, salvabitur (Joan. X).”

Et nihilominus de semetipso dicit:

“Huic ostiarius aperit, et oves vocem ejus audiunt (ibid.)”