|
Igitur cum praesentia Domini electio memorabiliter celebrata est servi
fidelis, et haec tam a Deo quam ex hominibus continuo testimonium
laudemque habere meruit. Siquidem et imperatoris supra memorati cor jam
tetigerat manus Domini, ut per hunc virum sedaret jam fama compertos
sibi motus civitatis discordantis. Nam, et cum pecunia tentaretur ab
alio, quem (ut jam supradictum est) acclamaverat dissensio populi, ipse
responsum differens, contemptumque oblatae pecuniae dissimulans, haec
interim a territorio Beneventano, ubi tunc temporis commanebat, manu
propria beato viro scripsit, tunc Ravennae cum civitatis ejusdem
antistite jussa ab imperatore negotia peragenti:
|
“Otto imperator Augustus sola Dei gratia, Hereberto Achilogothetae
gratiam et Coloniam et pallii cubitum unum.”
|
|
Ubi vero Coloniensium adfuit legatio, viri complures honorati, tam de
clero quam de populo, et qui in utroque ordine videbantur
praestantissimi, cum quibusdam de principibus terrae maximis, electionem
coram deprompserunt personae talis. Talis vero vehementer exhilaratus
idem imperator, prudenti consilio civitatis grates non minimas egit;
quia quod ipse optabat, quodque optimum sibi videretur, hoc ipsi quoque
sentirent et eligerent uno eodemque secum spiritu. Ita prorsus evidenter
huic ostiarius aperuit, intraturo in ovile ovium, pacificans cunctos in
electione ejus, ut nullum fieret obstaculum. Haec omnia vir venerabilis
revera sapienter accepit: qui interea petens Ecclesiam, stratus solo,
gratiarum coelestium largitori Domino Deo toto mentis affectu grates
egit, non utique pro gloria temporali exsultans, sed supernae
benedictionis munus adorans. Quomodo enim non gauderet, qui se tam
evidentibus experimentis Deo curae esse perspiceret? Imitatus namque est
sanctum regem et prophetam David, qui cum audisset sermonem Domini, per
prophetam Nathan dicentis: Cumque impleveris dies tuos, ut vadas ad
patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis, et
stabiliam regnum ejus: ipse aedificabit mihi domum, et firmabo solium
ejus usque in aeternum (II Reg. VII), etc., ingressus est et sedit coram
Domino, et dixit: Quis ego sum, Domine Deus, et quae domus mea, ut
praestares mihi talia? (Ibid.) Et subjunxit: Nunc igitur, Domine, sermo
quem locutus es famulo tuo super domum ejus, confirmetur in perpetuum,
et fac sicut locutus es (ibid.). Haec et caetera cum diceret rex fortis,
sapiens et humilis, exsultabat, non utique pro temporali memoria domus
vel templi manufacti, quod filius ejus Salomon facere habebat nomini
Domini, sed pro aeterna Christi, sui secundum carnem filii et Ecclesiae
gloria, quam in illius Salomoniis filii sui et templi ejus figura
prophetico spiritu intelligebat. Hoc nimirum exemplo, hic beatus egit,
et agere debet omnis qui vocatur a Domino, ut domui Dei rector, sive
ovibus Christi pastor praesit: non humanam gloriam, sed divinam
amplectendo gratiam, quia profecto magna gratia est, pastorem et
episcopum esse animarum, computanda inter dona maxima, quae dedit
hominibus ascendens Christus in altum (Ephes. IV). Nam et Apostolus cum
dixisset: Qui descendit, ipse est qui ascendit super omnes coelos, ut
impleret omnia; et ipse dedit quosdam quidem apostolos, quosdam autem
prophetas, alios vero evangelistas (ibid.), secutus est et ait: Alios
autem pastores et doctores ad consummationem sanctorum (ibid.). Recte
igitur, et sapienter hic pro collato sive conferendo benedictionis et
pastoralis gratiae munere grates egit.
|
|