CAPUT 40

“Venit ergo iterum in Cana Galilaeae, ubi fecit aquam in vinum.”

In hoc quoque dicto sacratissimam dispositionem hujus orationis, scilicet evangelistae Joannis recte miramur, imo incarnatam Dei sapientiam, quae hoc primo suae manifestationis anno tali ordine processit, qualem hic non immerito scriptis commendare curavit. Qui videlicet annus, nunc fere exactus est, ex quo imminente Pascha, Jesus Jerosolymam ascendit. Nam et paulo post, eadem instante solemnitate, rursus illuc ascensurus est. Quid enim toto hoc anno, quo necdum tradito Joanne, publicum praedicandi officium non exercuit, quid, inquam, hoc anno, nisi futurae praedicationis, sive instantis salvationis, a tempore suae passionis usque ad finem saeculi ordinem, quo processura esset, in suis actibus praepingit, et quasi extensis quibusdam disterminat lineis? Habebat quippe in proposito, in aeterno divinitatis consilio, fixum atque immobile decretum, legem de Sion et verbum Domini educere de Jerusalem (Isa. II), scilicet ut pateretur, sicut oportebat, et resurgeret a mortuis tertia die, atque exinde praedicaretur in nomine ejus poenitentia et remissio peccatorum in omnes gentes, incipientes ab Jerusalem (Luc. XXIV), ut quia caecitas eventura erat in Israel interim plenitudo gentium subintraret, et sic omnis Israel salvus fieret (Rom. XI). Hoc plane per totum hunc annum in seipso praefiguravit. Nam ascendens Jerosolymam in solemnitate paschali, eamdem passionem et resurrectionem suam, per templi solutionem ejusque excitationem in tribus diebus maturandum praesignavit (Joan. II). Deinde poenitentiam et remissionem peccatorum, quae in nomine ejus praedicanda erat, loquens cum Nicodemo definivit dicens:

“Nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu sancto, non potest introire in regnum Dei (Joan. III),”

etc. Postea commanens in Judaea, ut cognovit quod detraherent sibi; jam enim caecitas contingebat in Israel, reliquit Judaeam, et ad Samaritanos divertit, quos inter alienigenas reputabant Judaei. Ecce tandem in Galilaeam redit, tandem iterum ex Cana Galilaeae venit ubi vinum de aqua fecit. Nota diligenter: Non de Samaria ad templum Jerosolymorum rediit, unde vendentes et ementes ejiciendo, vetus sacrificium abjecit, licet et illa civitas prima ejus fuerit, sed ab alienigenis, ubi duos dies commoratus est in Galilaeam, imo, in Cana Galilaeae rediit, ubi vocatus ad nuptias aquam in vinum convertit. Nam ad Israel salus revertetur, cum plenitudo gentium subintroierit; ad templum autem, id est ad hostiarum sanguinem suscipiendum, vel circumcisionis ritum, Christus nunquam rediturus est. Nonne ergo salutis nostrae opifex, rerum, quas facturus erat, toto hoc anno', quasdam secundum hunc evangelistam umbras praemisit? Ad patriam autem suam, de qua naturam hominis natura Dei assumens, nuptias fecit, et

“tanquam sponsus procedens de thalamo suo (Psal. XVIII),”

aquam nostrae corruptionis in vinum vertit incorruptionis, revertetur circa finem saeculi, ut nunc circa finem hujus anni in Cana Galilaeae rediit. Quid ergo nunc illic fecerit, audiamus, et in exteriori ejus opere interius mysterium perquiramus.