CAPUT XXVI. Quod homo faciendo malum servus sit peccati, et non nisi per gratiam Dei poterit liberari.

NUN, id est aeternum.

“Vigilavit jugum iniquitatum mearum, in manu ejus convolutae sunt, et impositae collo meo. Infirmata est virtus mea, dedit me Dominus in manu, de qua non potero surgere.”

“Jugum”

enim, inquit,

“iniquitatum mearum vigilavit.”

Omnis enim qui facit iniquitatem, servus est iniquitatis (Joan. VIII), quodammodo vigilantis, ne servus, effracta compede, per noctem effugere possit. Vult enim interdum effugere servus peccati, sed eo negligenter volente et saepe multum dormitante, peccatum non dormit. Iniquitates meae

“in manu ejus convolutae sunt,”

ad modum retis aut vinculorum,

“et impositae collo meo,”

collo hominis, in quo superbia sedit, unde et libenter audivit dictum illud:

“Eritis sicut dii (Gen. II).”

Pugno et repugnare volo, sed

“infirmata est virtus mea,”

quia nondum venit liberatrix gratia.

“Dedit me Dominus in manu, de qua non potero surgere,”

subauditur, nisi venerit gratia ejus liberans me.