IN GENESIM LIBER NONUS. (Gen. XLII-XLIX)


CAPUT PRIMUM. De eo quod dictum est ad B. Job:

“Nunquid feriet tecum pactum,”

etc. qualiter in Christo implendum, in Joseph figuratum est.

De diabolo loquens ad B. Job Dominus inter caetera dicit: Nunquid feriet tecum pactum, et accipies eum servum sempiternum? (Job XL) subauditur ut ego. Hoc quam veraciter dicat, praesens attestatus est Scripturae locus, ubi quod de B. Joseph in typum Christi Filii sui proposuerat intus bonitas Dei, foris invidia diaboli per fratres ejus operante, ad effectum pervenit. Nam et ille qui idcirco venditus est, ne, sicut somniarat, adoraretur a fratribus suis, idcirco adoratus est, quia venditus. Et Dei Filius, qui idcirco reprobatus est ab aedificantibus, ne ipse, sicut in parabola evangelica praedixerat, fieret lapis in caput anguli (Matth. XXI), idcirco quia reprobatus et crucifixus est, factum est hoc a Domino, et est mirabile in oculis nostris (Psal. CXVII). Igitur voluntate quidem adversatur, et propterea Graeco vocabulo dicitur Satanas, id est adversarius; actu autem servus est sempiternus, et sic servit tanquam sit fidelis, ita cooperatur et bonis proficit, tanquam adjuvare velit Spiritum Domini, et sic vigilantia procedit, tanquam maturet consilium dare et ostendere illi. Igitur cum laude sapientiae Dei dicendum abhinc qualiter, fratrum opitulante invidia, somnia Joseph impleta sint, quali ambitione stantem manipulum ejus, manipuli illorum circumsteterint et adoraverint, sive sol et luna cum undecim stellis.