CAPUT XVII. Quod Jesus vocatis turbis docuit discipulos suos quales esse debeant, qui militent regno Dei.

Videns autem turbas, ascendit in montem. Et cum sedisset, accesserunt ad eum discipuli ejus. Et aperiens os suum, docebat eos, dicens: Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est regnum coelorum, etc. Loquatur nunc nobis rex et Dominus noster leges regni sui jam non montis exigui, sed ipsius ascensor coeli, sedens non in vertice montis terreni, sed ad dexteram majestatis in Excelsis (Hebr. I), aperiens pro imperii majestate non sensualiter os suum, sed invisibiliter thesaurum suum, in quo divitiae salutis, id est, sapientia et scientia repositae sunt. Gloriam quippe regni ejus et potentiam loqui gestiens, secundum evangelistam hunc, qui de illo pene cuncta regalia loquitur, huc usque properavimus, ubi videns turbas ascendit in montem, et aperuit regale os suum, ut ipse loqueretur ore suo rex, qui loquebatur prius per suorum ora praeconum. Loquebatur, inquam, dignas apertione oris sui sententias, et docebat qui vel quales esse debeant, qui militent regno Dei, quo belli ordine, vel qualibus armis promerendum sit, ut sempiterna stipendia percipiant illius regni. Putabant enim carnales filii regni qui audierant illud repromissum fuisse patribus suis, quod tempore illo Messia imperante divites sibi forent, atque opulenti, vacaretque superbire in divitiis; putabant reges et principes terreni imperii audito nomine hujus regis qualis fuerat Herodes, quod sanguinem suum fundere, sibique urbes, et vectigalia praeripere haberent milites regni Dei.