CAPUT III. Visionem prophetae super Judam et Hierusalem esse in futurum, quando Judaei Salvatorem venientem spernerent, et crucifigerent, et generationem illam jam dici gentem peccatricem, populum gravi iniquitate, semen nequam, filios sceleratos.

Visio Isaiae filii Amos, quam vidit super Judam et Hierusalem, in diebus Oziae, Joathan, Achaz, et Ezechiae regum Juda. Super Juda, inquit, et Hierusalem, utique super Judam animalem, et super terrenam Hierusalem in malum, nam super Judam spiritualem, et coelestem Hierusalem pro parte adhuc in mundo peregrinantem, visio haec revelatur in bonum, visio prius clausa et signata, nunc autem aperta et publico intellectui praedicata. Audite, coeli, et auribus percipe, terra, quoniam Dominus locutus est. Tanquam diceret: Magni oratoris, magni concionatoris conquestio ista est; oratoris, inquam, cujus oratio verbum Dei est, cujus concio tota in coelis angelorum, et in terra hominum Ecclesia est. Idcirco audite, coeli, et auribus percipe, terra, ut cum audieritis quid Dominus locutus, quid Dominus conquestus est, sitis ad vindictam, o vos coeli, desuper ferrei, sis tu, o terra, subter aenea. Quid enim Dominus locutus est? Quid Dominus conquestus est? Quid injuriarum talis ac tantus perpessus est? Ait: Filios enutrivi et exaltavi; ipsi autem spreverunt me. Enutrivi, inquam, filios in Abraham, Isaac, et Jacob, benedicendo et multiplicando eos, exaltavi in Moyse, in Josue, et in David, educendo illos mirabiliter de terra Aegypti, dividendo illis terram in funiculo distributionis (Psal. LXXVII), decorando illos regalibus victoriis, regia quoque civitate David et unico templo nominis mei. Ipsi autem spreverunt me, cum praeconiis prophetarum venientem ad se. Parum est quod spreverunt me. Parum est quod, praeelecto Caesare, praeter eum dixerunt regem non habere se (Joan. XIX). Insuper et praeelecto Barabba latrone crucifixerunt me (Matth. XXVII). Hoc, attoniti auditu coeli, et stupefacta terra, reverendo indignamini, et indignando reveremini, quia profecto non parvae indignitatis est, quod ego Dominus vester omnia bona feci, et omnia mala recepi. Tantum hoc est ut vos, o coeli, juste humili dolore debeatis confringi, et tu, terra, pio debeas singultu tota concuti. Dicat aliquis filiorum ejusmodi: Quid mirum, si sprevimus? Non enim cognovimus. Venisti nimium occultus, qui juxta promissiones Patrum et prophetarum debueras in conspectu nostro incedere rex magnus, rex gloriosus. Ad haec inquam: Cognovit bos possessorem suum, et asinus praesepe domini sui. Israel autem me non cognovit, et populus meus non intellexit. Bos animal mundum, asinus autem immundum, utrumque tamen animal brutum. Bos ergo Judaeum simplicem, qualis erat Petrus aut Andreas, uterque piscator, non Scriba, non legisperitus. Asinus autem simplicem significat gentilem, qualis erat Cornelius. Dicitis, inquit, quia ego veni nimium occultus. Unde ergo me bos possessorem suum, et asinus praesepe meum cognovit! Unde, inquam, nisi quia pabulo verbi boni delectatus est, quod apposui, quod opera mea bona circa se, uterque persensit? At tu, Israel, tu populus meus Hierosolymitanus, qui circa templum residens, cum Pharisaeis et pontificibus in lege gloriabaris, talia non amasti. Idcirco non intellexisti; igitur Israel me non cognovit, et populus meus non intellexit, id est cognoscere et intelligere noluit. Respondete igitur, coeli, loquere, terra, et die: Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, filiis secleratis. Vae, inquam, id est judicium aeternum, supplicium sempiternum. Et quare hoc? Dereliquerunt Dominum, blasphemaverunt sanctum Israel. Et antequam veniret, dereliquerunt Dominum eligendo Baal, etc., portenta daemoniorum, et ubi venit, blasphemaverunt eumdem sanctum Israel, dicendo: Daemonium habet (Joan. X); fabri, et non Dei filius est (Marc. VI). Abalienati sunt retrorsum. Quomodo? Primum eis oportebat proponi regis sui jus, et edictum, ipsi autem odientes eum, miserunt legationem post eum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos (Luc. XIX). Ita abalienati retrorsum, ecce pro Domino exspectant diabolum, pro sancto Israel exspectant hominem peccati, filium perditionis.