|
|
“Nabuchodonosor rex-fecit statuam auream, altitudine cubitorum
sexaginta, et latitudine cubitorum sex, et statuit eam in campo Duram
provinciae Babylonis. Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos
satrapas, magistratus et judices, duces et tyrannos, et praefectos
omnesque principes regionum ut convenirent ad dedicationem statuae, quam
erexerat Nabuchodonosor rex (Dan. III).”
|
|
Ecce qualiter adjuvat impleri veritatem Dei, veramque interpretationem
somnii sui malus servus Domini, ecce causam propter quam in somnio
designatus fuerat per aureum caput statuae, dicente interprete:
|
“Hujus statuae caput ex auro optimo erat, et tu, rex, caput aureum es
(Dan. II).”
|
|
Grande caput idololatriae revera factus est Nabuchodonosor, talem
statuam faciendo, et multitudinem populorum ac principum ad dedicationem
ejus invitando clamante valenter praecone:
|
“Vobis dicitur populis, tribubus et linguis: In hora qua audieritis
sonitum tubae, et fistulae, et citharae, sambucae, psalterii, et
symphoniae, et universi generis musicorum, cadentes adorate statuam
auream quam constituit Nabuchodonosor rex. Si quis autem non prostratus
adoraverit, eadem hora mittetur in fornacem ignis ardentis (Dan. III).”
|
|
Nulla usquam Scriptura meminit quemquam ante illum tantum habuisse
fundandae idololatriae studium, tam horribile, ne dicam pretiosum
conflasse, vel vidisse simulacrum, tam crudele pro cultu idoli
proposuisse edictum. Recte ergo calix aureus Babylon dicitur per
prophetam inebrians omnem terram, recte nihilominus universitas impiorum
idololatriae studentium scribitur vel demonstratur:
|
“Habens poculum aureum in manu sua, plenum abominationum et immunditiae
fornicationis ejus, et in fronte ejus scriptum: Mysterium, Babylon
magna, mater fornicationum et abomination terrae (Apoc. XVII).”
|
|
Calicem sive poculum Babylonis, dulcem intelligimus deceptionem ejusmodi
vel similem illi, quam tunc propinabat re illius nomine et rex
Babylonis, ubi ad alliciendos populos adhibuit sonitum tubae, fistulae,
et citharae, sambucae, psalterii, et symphoniae, omnis generis
musicorum, ut festiva sonorum suavitate inebriati omnes populi et tribus
et linguae, caderent adorando statuam auream hominis corruptibilis, quod
vere cadere est.
|
|