CAPUT XX. De benedictione Aser, quod in eo secundum nomen ejus, quod interpretatur beatus, omnes sancti Dei qui vere beati sunt, benedicantur.

Aser quoque ait: Benedictus in filiis Aser, sit placens fratribus suis, et tingat in oleo pedem suum, ferrum et aes calceamentum ejus. Sicut dies juventutis tuae, ita et senectus tua. Non est Deus alius ut Deus rectissimi. Ascensor coeli auxiliator tuus. Magnificentia ejus discurrunt nubes, et habitaculum ejus sursum et subter brachia sempiterna. Ejiciet a facie tua inimicum, dicetque conterere. Benedictum fuisse in filiis Aser, et beatos genuisse filios, illud indicio est quod feminae quoque beatae ac benedictae, prophetiae spiritum habentes, magnum ac longaevum sapientiae vel sanctitatis reliquere testimonium. Siquidem mulier sapiens, quae de civitate Abella exclamavit dicens: Audite, audite, dicite Joab (II Reg. XX), ac deinceps: Sermo, inquit, dicebatur in veteri proverbio, qui interrogant, interrogent in Abella, et sic percipiebant veritatem: Nonne ego sum, qui respondeo veritatem in Israel? quare praecipitas haereditatem Domini? (Ibid.) Mulier, inquam, illa sapiens, ut tradunt Hebraei, filia fuit hujus Aser, quae et idcirco matrem se dixerit in Israel, quia multorum erat annorum, ut vel propter eam nunc recte pater Aser dicatur: Ferrum et aes, calceamentum ejus, quo dicto pulchre diuturnitas vitae designatur. Sed et in Evangelio Anna prophetissa legitur filia Phanuel, de tribu Aser (Luc. II) tam pro longaeva sanctitate quam pro gratia prophetica venerabilis, quippe quae Christum infantem agnoscere, et propheticum illi perhibere testimonium digna habita est. Verum quoniam Aser beatus interpretatur, latius sanctos omnes beatam spem exspectantes, in hoc nomine beatificari arbitremur. Itaque benedictus in filiis Aser, id est benedictus in operibus bonis, et virtutibus suis beatus ille populus, cujus Dominus Deus ejus est. Sit placens fratribus suis, id est habeat dilectionem ad invicem, sicut eum Dominus Deus ejus dilexit. Et intingat in oleo pedem suum, videlicet pacem annuntiando, charitatem praedicando. Nam beati pedes evangelizantium pacem. Ferrum et aes calecamentum ejus, id est sicut ferrum forte, et aes perseverantissimum est, ita fides ejus fortis sit, et usque in finem perseveret, vel sicut ferrum constans, et aes sonorum est, ita bona et constanter operetur, et fideliter annuntiet. Sicut dies juventutis tuae, ita et senectus tua. Hoc vere laudabile est. Solent enim plerique maxime qui carnaliter sapiunt, et carnaliter vivunt, in juventute quidem sapere et acutiores esse, in senectute autem desipere, et in infantiam declinare stultitiae. Non ita autem tu. Nam et rex David postquam senuerat, nunc demum invenit Abisac Sunamitem pulchram nimis adolescentulam virginem (III Reg. I), significans viros sanctos, cum plurimos habuerint aetatis dies, et a calore pristino magis ac magis refriguerunt, tunc magis ac magis proficere ad sapientiam spiritualem, et coelestem virginem incorruptam atque incorruptibilem. Igitur sicut dies juventutis tuae, ita et senectus tua, scilicet ejus quam vocasti amicam tuam, sapientiae vel prudentiae complexibus idonea. Non est Deus alius, ut Deus rectissimi. Hoc plane dicent, qui tinctum in oleo-pedem tuum, et ferreum vel aeneum calceamentum tuum viderint. Propterea dicit: Luceat lux vestra coram hominibus ut videant opera vestra bona, et glorificent Patrem vestrum qui in coelis est (Matth. V). Hoc, inquam, dicent, et idcirco pedem tuum oleo tinctum, ferroque vel aere calceatum ostendere debebis, non ut videant te, sed ut jucundo lumine operum tuorum exhilarati, dicant: Non est Deus alius, ut Deus altissimi. Hoc saepe dictum est, et dicentibus profuisse notissimum est. Admirantes quippe atque gaudentes cum viderent ethnici atque gentiles Christi servos opere perfectos, et sermone potentes,

“Verus, dixerunt, Deus ille est, qui vos tales servos habet.”

Ubi propter te, o rectissime, sic Deus fuerit glorificatus, eadem Dei glorificatione beatificaberis et tu. Adjicient enim: Ascensor coeli auxiliator tuus. Idcirco tu, inquiunt, rectissimus, quia qui in coelum ascenderit, ipse auxiliator tuus. Nam sine auxilio ejus nihil facere poteras tu. Exempli gratia: Petrus hodie rectissimus, antequam ille ascendisset in coelum non erat rectus, quippe qui ad vocem ancillae ostiariae trepidus et curvus declinavit, et dum mori timuit, vitam negavit. At ubi ille auxiliator ejus super occasum ascendit, ubi mortem resurgendo calcavit, et in coelum ascendit, vel, ut secundum prophetam loquar, ubi ascendens in altum, captivam duxit captivitatem dedit dona hominibus (Psal. LXVII), ibi et ex tunc Petrus rectissimus. Igitur quisquis in glorificatione Dei rectissimum te dicit, causam efficientem unde sis rectissimus subjungat protinus: Ascensor coeli, inquiens, auxiliator tuus. Magnificentia ejus discurrunt nubes. Ac si dicat: Quid mirantur? Auxilium illius ascensoris coeli potentissimum atque efficacissimum est. Nam magnificentia ejus discurrunt nubes. Magnificentia, inquam, id est magnifica gratia hoc factum est, ut super omnem terram discurrant nubes, nubes temperativae, nubes aquosae cunctis loquelis, universis sermonibus gentes omnes aquis compluentes salutaris doctrinae. Nam istae nubes apostoli et prophetae sunt. Dictum quippe est de his: Qui sunt isti qui ut nubes volant, et quasi columbae ad fenestras suas? (Isa. LX.) Antequam magnificus ascensor ejus suum auxilium illis, id est sui spiritus dona praestitisset, non discurrebant, sed in uno loco Judaeae permodico pluebant istae nubes. Nunc autem quid? Habitaculum ejus sursum, et subter brachia sempiterna. Quod est dicere: Ille ascendit in coelum, sedensque ad dexteram Patris, habitat sursum, et exinde porrexit huc brachia sua, brachia sempiterna, id est sancti Spiritus sui dona fortissima. Nam eadem sancti Spiritus dona, sicut in Apocalypsi septem agni cornua (Apoc. V), sic in isto propter eamdem fortitudinem, recte dicatur septem brachia habitaculi ejus sempiterna. Horum magnificentia brachiorum magnificatae discurrerunt nubes, id est per mundum universum divisi sunt apostoli, vel apostolici viri sapientes atque eloquentes, ut eorum doctrina omnem terram complueret. Ejiciet a facie tua inimicum, dicetque conterere. Illis brachiis suis, o Aser, o popule, terque quaterque, beate, inimicum illum ejiciet a facie tua, de quo antequam brachia sua coeli ascensor extenderet: Nunc, ait, judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras (Joan. XII). Ergo primum quidem per passionem, resurrectionem, atque ascensionem suam ejiciet inimicum a facie tua trahendo ad se omnia, in novissimo autem dicet, conterere, veniens scilicet cum potestate magna et majestate, ut eum et omnes angelos ejus praecipitet in ignem aeternum semper ardentis atque inexstinguibilis gehennae (Matth. XXV). Dicet, inquam, conterere, id est conteret eum, non manu vel pede, sed verbi Omnipotentis quod ipse est, magna et ineffabili dictione, non transitoria voce, sed sententia permanente.