CAPUT III. Hoc caput tametsi mite videretur, tamen aeque ut reliqua perniciosum fuisse populo Dei.

Quae autem facies ex omnibus capitibus sive faciebus adversarii saepe dicti ita potuit mansueta videri, ut ista facies vituli? Facies aliae truces sunt, scilicet facies draconis, facies leonis, facies ursi, facies pardi, facies bestiae terribilis et fortis, dentes ferreos habentis, comedentis atque comminuentis, et reliqua pedibus conculcantis, per quae significari jam diximus regna, quae contra promissionis Verbum persecutionem fecerunt, regnum Aegyptiorum, regnum Babyloniorum, regnum Persarum et Medorum, regnum Graecorum, regnum Romanorum. Facies ista vituli, facies est mitis, per quam, ut dictum est, denotatur regnum Israel, ex quo Jeroboam vitulos aureos fecit. Num ergo sicut facies ista mitior est faciebus illis, ita regnum Israel mitius quam illa regna egit, minus nocuit? Imo quanto magis domesticus erat, tanto majora damna fecit, tanto magis domum subvertit. Quid enim vel quantum fuerat actum, dum occisis prophetis Domini, et omni populo sequente imperium Jezabel et Achab, solum se derelictum putaret Elias, licet superessent septem millia virorum, quorum genua non sunt incurvata Baal? Et quidem Baal delevit Jehu de Israel, ut jam dictum est, sed cultus vituli et populum cum regibus irrevocabiliter captum mente tenuit, et tantum effecit ut translatus Israel de terra sua, corpore quoque captivus fieret, captivitate insolubili praedicente Domino in Osee:

“Quia non addam ultra misereri domni Israel, sed oblivione obliviscar eorum, et domui Juda miserebor (Osee I),”

id est, decem tribubus sub Assyriis in perpetua captivitate permanentibus, tribum Juda de Babylonica captivitate revocabo, post septuaginta annos. Caetera regna Israelem in corpore percusserunt, regnum Israel in anima semetipsum occidit, occidendo prophetas Domini propter vitulos, quos nullus ex regibus Israel relinquere voluit. Habebat etiam cum regia vi quamdam hyprocrisim. In quo? In eo videlicet, quod ore retinebat et commemorabat beneficia Dei. Per hoc nequissime peccans, quod illius beneficia mutis et inanimantibus ascribebat vitulorum simulacris dicendo:

“Ecce dii tui, Israel, qui te eduxerunt de terra Aegypti. Et celebrabat diem solemnem, in mense octavo decimo quinto die mensis, in similitudinem solemnitatis, quae celebrabatur in Juda (III Reg. XII).”