VERS. 32.

“Nunquid, ait, producis Luciferum in tempore suo,”

subaudi ut ego, qui Christum meum in plenitudine temporis mitto? qui tanquam Lucifer diluculo surgens a mortuis, fulgore sui luminis caliginem premat humanae mortalitatis,

“stella splendida et matutina,”

ut Joannes ait (Apoc. XXII).

“Et vesperum super filios terrae consurgere facis?”

id est in cordibus infidelium Judaeorum dominari Antichristum eorum merito exigente permittis. Quia videlicet nequaquam super hos filios terrae vesper ille consurgeret, si filii coeli esse voluissent. Quod occultum Dei judicium ne homo perscrutari audeat,