CAPUT XXV. Quomodo Judaei reliqui tanquam pili capitis, aut barbae, gladio acutissimo abrasi sint, Hierosolyma a tribus tyrannis crudelissimis funditus destructa.

(CAP. V.)

“Et tu, fili hominis, sume tibi gladium acutum, radentem pilos, et assumes eum, et duces per caput tuum et barbam tuam. Et assumes tibi stateram ponderis, et divides eos. Tertiam partem igni combures in medio civitatis, juxta completionem dierum obsidionis. Et assumes tibi tertiam partem, et concides gladio in circuitu ejus. Tertiam vero aliam disperges in ventum, et gladium nudabo post eos. Et sumes inde parvum numerum, et ligabis eos in summitate pallii tui, et ex eis rursum tolles, et projicies in medio ignis, et combures igni. Ex eis egredietur ignis in omnem domum Israel.”

Miseriarum praedictae obsidionis, vel excidii Hierosolymorum recapitulatio haec et brevis complexio est.

“Sume, inquit, tibi gladium acutum, radentem pilos.”

Gladius acutus radens pilos, severa scelerum ultrix sententia est, superfluos exterminatura Judaeos. Sicut enim pili capitis aut barbae corpori adhaerent, sed corporis partes aut membra non sunt, sic Judaei, de quibus vel contra quos sermo est, Deo patrum suorum nomine quidem vel professione adhaerebant, sed nullo veritatis timore vel amoris affectu ad eum pertinebant. Unde est illud:

“Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me (Isa. XXIX; Matth. XV).”

“Assumes, inquit, eum et duces per caput tuum et per barbam tuam, atque divides eos in statera ponderis,”

ut videlicet cadant in ore gladii, et captivi ducantur in omnes gentes, prout se habent mensurae, vel pondera peccati. Nam

“tertiam partem igni combures in medio civitatis, juxta completionem dierum obsidionis.”

Isti sunt, quos trium latronum Joannis, Simonis, atque Eleazari gladius discors intra civitatem trucidavit, simulque fames indefessa plebium populatrix, tanta multitudine, ut cum sepeliri nequirent, de muro defunctorum reliquiae in profunda praecipitia dejicerentur. Denique aspiciens Titus praeruptos specus cadaverum saniem dilaceratis visceribus innatantem, alte ingemuit, et manus ad coelum elevans, testatur haudquaquam illud sibi ascribendum, qui voluisset veniam dare, si deditio procederet, exspectasse se ut pacem rogarent, paratum se ut incolumes servaret, si bellum deposuissent.

“Et sumes tertiam partem, et concides gladio in circuitu ejus.”

Isti sunt quos foris consertis praeliis Romanus mucro concidit.

“Tertiam vero aliam disperges in ventum.”

Isti sunt qui venditi et captivi in omnes gentes abducti sunt. Plurimi venales, sed pauci emptores, quia et Romani habere in servitutem Judaeos dedignabantur.

“Et gladium, inquit, nudabo post eos.”

Isti sunt qui Tito procedente, et per singulas urbes pompam celebrante victoriae, perimebantur in arena, quicunque pergebant, ac dilacerati a bestiis pendebant merita rebellionis.

“Et sumes inde parvum numerum, et ligabis eos in summitate pallii tui.”

Isti sunt qui vitae reservati, vitam hactenus agunt sub jugo ligatam extrema servitute, conditione, vectigali. Sed nunquid isti vindictam evadunt sanguinis Christi? Non utique; nam quia increduli sunt, et in incredulitate permanent,

“ex eis, inquit, rursum tolles, et projicies in medio ignis, et combures eos igni.”

“Et ex eis,”

inquam, non omnes, nam aliqui ex eis convertentur, et in novissimo reliquiae salvabuntur, quos ignis gehennae non suscipiet. Ex eis

“egredietur ignis in domum Israel;”

nam revera ex eis tempore Antichristi conflabitur persecutio in omnes, qui veraciter erunt domus Israel.