CAP. XII.

D. Septimus autem in Evangelio nobis ascendendus demonstratur, cum Beati pacifici, quoniam ipsi filii Dei vocabuntur super caeteros collocatur (Matth. V, 9).

M. Qui duodecimus in Regula caeteris praefertur (cap. 7), si non solum corde monachus, sed etiam ipso corpore humilitatem videntibus se semper indicet, id est in opere Dei, in oratorio, in monasterio, in horto, in via, in agro, vel ubicunque sedens, ambulans, vel stans, inclinato sit semper capite, defixis in terram aspectibus, etc. Quis autem non videat valde hunc esse pacificum, cujus corpus adeo efficitur mansuetum, ut sicut suo spiritui nihil in nullo loco perpetret contrarium, ita nulli proximorum se videnti quod vel oculis displiceat, ponat offendiculum? Pacificus enim hic minime esse probatur, cujus adhuc corpus spiritui reluctatur, nec pace firma perfruitur, in cujus adhuc corpore aliquod indecens vel proximo ostenditur. Hoc est enim quod Dominus dicit, duo super terram convenire, corpus a spiritu in nullo bono dissentire. Hoc est si non solum corde monachus, sed etiam ipso corpore humilitatem videntibus se semper indicet, id est in opere Dei, in oratorio, in monasterio, in horto, in via, in agro, vel ubicunque sedens, ambulans, vel stans, inclinato sit semper capite, defixis in terram aspectibus. Quod est, secundum Ezechielem, coeleste animal plenum oculis ante et retro se undique circumspicere (Ezech. I, 18): Unde te necesse est hunc vere pacificum dicere, qui stans in duodecimo gradu Regulae, in septimo probatur evangelicae scalae consistere.

D. Mirum valde videtur, si in hac vita major perfectio possidetur, quia quem constat in tanta consummatione virtutum gradus ascendere, nihil superest nisi ut summam summi certaminis coronam a justo judice debeat recipere.