|
Melius est nomen bonum, quam unguenta pretiosa, et dies mortis die
nativitatis. Melius est ire ad domum luctus, quam ad domum convivii, in
illa enim finis cunctorum admonetur hominum, et vivens cogitat quid
futurum sit. Qui seipsum vincit, ut per virtutem brevitatem vitae
elonget, multa facit, et se majora requirit, quatenus faciens sibi nomen
in aeternum possit vivere. Bonum enim nomen redolet tanquam pretiosum
unguentum, imo unguentis pretiosis est pretiosius. Maria Magdalene
quando unxit caput et pedes Domini Jesu, meruit nomen melius unguento
pretioso. Tunc repleta est tota domus ex odore unguenti, et adhuc replet
universum mundum redolentia nominis hujus (Matth. XXVI). Latro Judas
taxavit hoc unguentum trecentis denariis (Joan. XII); Deus ipse bonum
nomen mulieris taxavit dicens: Bonum opus operata est in me (Matth.
XXVI). Felix unguentum tam praeclarum, tam pretiosum, felix quae meruit
nomen habere bonum pretiosis melius unguentis. Quibus est nomen melius
unguentis pretiosis, illecebrae designantur et curae deliciosae, quibus
non alliciunt tanquam unguentis praeclaris. Multi ergo bellando, multi
philosophando, viribus, ingeniis, et utriusque hominis bonis, quaerebant
nomen quod ubique fragraret sicut unguentum. Qui quaerit magnum sibi
nomen faciendo bonum quod gignit bonitas, et nutrit sancta voluptas iste
tenet nomen fragrantius suavi unguento. Qui vero faciendo malum quaerit
sibi nomen magnum, quod ambitio parit, quod iniqua cupido nutrit, hujus
nomen turpiter fetet, non redolet. Quare autem putamus dixisse
Ecclesiasten, meliorem esse diem mortis quam natalis? Ideo plane, quod
super his homo sapiens sapienter philosophatur. Interrogatus enim Plato
philosophus quid esset philosophia? Meditatio mortis, inquit. Nascendi
ergo species, naturae est species, homo vitae. Cum cadit in terram
pronus infans, sic nascitur: semper enim in terra recipitur, non in
auro, neque argento, sive in serico, monstrat aperte quod factus de
terra, iterum ex terra futurus. Ipse natus ad aerumnas et suspiria
multa, praevenit illa lacrymando. Primam vocalem per primam disce vocem
nascentis pueri cujus vix patenti ore littera prima sonat, ita
ingeminans: Ha ha, ve ve. Praesagit quippe nascens mala, quae vivendo
videbit. Omnibus rebus natura ministrans, esse meliorem diem mortis quam
natalis monstrat per cygnum, qui cum scit se esse moriturum, solet sibi
celebrare funereos ludos, et per dulces modos exsequiales threnas canit.
Quaedam gentes barbaricae, docente ratione, se credentes moriendo redire
ad vitam, threnas cantabant, et celebrabant gaudendo exsequias funeris,
dantes odas pro fletibus. Qui metuit mortem, quae sunt bona vitae.
Mortem morte fugit, post vitam autem vita recurrit. Mors ad requiem
trahit, dolorem ferre ortus facit. Nascentem excipit incertissima sors
vitae, nihil certius est sorte mortis. Si tu subis jura mortis, redolens
pretioso unguento nominis, ad vitam aeternam transibis. Cum autem
peccator moritur, sentit sibi tandem imponi peccati modum, ne crescat
summa malorum. Quemdam philosophum Silenum nomine rex Mida captum hoc
absolvit pretio, quia didicisset ab illo non nasci esse bonum, et melius
mori cito natum.
|
|