|
Judas apostolus frater Jacobi, quem in Evangelio Matthaeus et Marcus
Taddaeum appellant, scribit contra eosdem fidei corruptores, quos et
Petrus et Joannes in suis damnat Epistolis. Iste quoque brevi calamo,
sed multam intellectus facultatem comprehendit, verbi gratia cum dicit:
Vae illis qui in via Cain ambulaverunt, et errore Balaam mercede effusi
sunt, et in contradictione Chore perierunt (Judae 11). Haec enim cum
dicit, breviter quidem, sed lucide, Cain exemplum asserit fuisse omnium,
qui propter invidiam meliorum nomen sibi doctorum quo honorificentur,
assumunt. Balaam vero illorum, qui pro amore terrestrium commodorum,
veritatem quam ipsi norunt, impugnant. Chore autem, qui vivus ad inferna
descendit, eorum quicunque appetitu indebiti primatus, se ab unitate
sanctae Ecclesiae secernunt, scientesque et praevidentes quantum mali
gerant, ad scelerum tamen tartara descendunt. Sed habet haec eadem
Epistola incerta, et de apocryphis sumpta testimonia. Etenim quod ait:
Dum Michael archangelus cum diabolo disputans, altercaretur de Moysi
corpore, non est ausus judicium inferre blasphemiae, sed dixit: Imperet
tibi Dominus (Jud. IX), quando, inquam, de Moysi corpore contentionem
cum diabolo Michael habuerit, incertum habemus. Item, quod ait:
Prophetavit autem de his septimus ab Adam Enoch, dicens: Ecce venit
Dominus in sanctis millibus suis, facere judicium contra omnes, arguere
omnes impios (Jud. XIV), de apocryphorum libro scriptum est. Proinde
primis quidem temporibus a plerisque haec Epistola rejiciebatur, sed
auctoritate jam vetustate et usu meruit inter sanctas Scripturas
computari, maxime, quia tale testimonium de apocryphis Judas sumpsit,
quod non apocryphum aut dubium, sed vera luce et lucida esset veritate
perspicuum. Quis enim fidelium nesciat aut dubitet venturum esse Dominum
in sanctis millibus suis, facere judicium contra omnes, et arguere omnes
impios de omnibus operibus impietatis eorum, quibus impie egerunt et de
omnibus duris verbis, quae locuti sunt contra eum omnes impii? (Jud.
XV). Porro quod ait: Dum Michael archangelus cum diabolo disputans,
altercaretur de Moysi corpore, non est ausus judicium inferre
blasphemiae, si assumptum videri potest, quomodo et illud ab Apostolo,
ubi Corinthios a fide resurrectionis abductos, sua ipsorum sententia,
quamvis inepta convincere studens, ita dicit: Alioquin quid facient qui
baptizantur pro mortuis, si omnino mortui non resurgunt? Ut quid et
baptizantur pro illis? (I Cor. XV.) Neque enim, quia tali contra illos
argumento usus est, consequens est Apostolum approbare, ut pro mortuis
vivi baptizarentur, sed ut coram oculis ipsorum inconsideratam levitatem
constitueret, qua semetipsos omni vento doctrinae circumferri
nesciebant, factum assumpsit, quo suamet ipsi verba impugnabant, dum
resurrectionem mortuorum non esse dicentes, vivos pro mortuis
baptizabant. Nimirum ita etiam non quia dixit hic, dum Michael
archangelus, cum diabolo disputans, altercaretur, etc., consequens est
eum approbasse opinionem, quae de Scripturis non haberet auctoritatem,
sed ex suomet ore illos voluisse concludere quod contra quempiam, maxime
autem contra Deum non deberent blasphemiam sive indisciplinatam
effundere offensionem. Si enim ut ipsi tenebant Michael archangelus,
diabolo sibi adversanti, blasphemiam dicere noluit, sed modesto sermone
illum coercuit, multo magis hominibus omnis blasphemia cavenda est, et
maxime, ut dictum est, ne verbo indisciplinato majestatem Creatoris
offendant.
|
|