VERS. 10.

“Flante Deo, concrescit gelu,”

id est Spiritu sancto aspirante fidelibus, gravioris invidiae torpor excrevit infidelium mentibus, verbi gratia, cum invidentes dicerent:

“Ecce mundus totus post eum abiit (Joan. XII),”

et similia. Sed quia potuit Deus tantum gelu infidelitatis solvere, et ad amandum se infidelium corda liquare,

“Et rursum, inquit, latissime funduntur aquae,”

id est quae congelata erant corda ex infidelitate, rursus liquescunt per lamenta poenitentiae, juxta illud in psalmo:

“Converte, Domine, captivitatem nostram sicut torrens in austro (Psal. CXXV).”

V. G. Paulus quasi de glacie in aquam liquatus est, cum torpor interni ejus frigoris ad irrigationem versus est praedicationis. Unde et subditur: