|
Ab initio canonis, quod est: Te igitur clementissime Pater, usque ad eum
locum, qui pridie quam pateretur, quatuor dierum rationes adnotantur,
quorum in primo verus Agnus, a Deo Patre vel a seipso, ut dictum est,
traditus (Rom. VIII; Ephes. V), illatus est in domos Israel, veniens in
civitatem Hierusalem. Quae illatio vel traditio trina crucis figura
signatur, dicendo uti accepta habeas haec dona, haec munera, haec sancta
sacrificia illibata. In quarto autem a Juda traditus et venditus est
quae venditio vel traditio item tribus crucibus insignitur dicendo
benedictam, ascriptam, ratam. Illic Ecclesia, quae prius prae nimia
paupertate non habens hostiam, quam offerret, dicebat:
|
“Quid retribuam Domino pro omnibus quae retribuit mihi (Psal. CXV),”
|
|
gratias agit sanctae Trinitati, quod meruit calicem salutaris accipere,
et nomen ejus invocare. Haec dona, inquit, haec numera. Eadem sacrificia
dona sunt, munera sunt: Dona quia nobis ab ipso data; munera, quia a
nobis illi oblata. Donum enim est quod a superiore datur; munus quod ab
inferiore. Illic, inquam jam in prima actione commemoratio omnium fit,
quorum idem sacrificium, quique illi vera similitudine conveniunt, in eo
quod cum sint multi, sic per unam fidem unumque spiritum, in unum corpus
Ecclesiae sunt conjuncti quomodo panis ille de multis confectus est
granis, et vinum illud de multis confluxit acinis. Hi autem sunt, non
solum apostoli et martyres, sed et omnes fideles, illorum meritis
sperantes, hoc sibi proficere ad salutem, quibus jam proficit ad
honorem. Igitur quomodo [quoniam] et scriptum est: Alienigena non
vescetur ex eis, quoniam sancta sunt (Exod. XXIX); solum illum assumimus
ad esum hujus Agni qui nostrae conjunctus est domui (Levit. XXII),
scilicet omnem domesticum fidei (Gal. VI), a principe usque ad plebeium,
ab apostolo usque ad publicanum.
|
|