|
Hic jam persecutiones ipsae quas pertulit David numerandae sunt. Prima
est, ubi nunc mittente Saul lanceam, ut configeret eum cum pariete,
declinavit et fugit. Secunda, ubi postquam percussit Philistaeos plaga
magna, itidem psallentem nisus est Saul configere, et eo declinante,
lancea casso vulnere perlata est in parietem. Tertia, ubi cum fugisset
David, et venisset ad Achis regem Geth, interfecit Saul propter illum
sacerdotes Domini. Quarta, ubi nuntiaverunt Ziphei, dicentes:
|
“Ecce David latitat apud nos,”
|
|
et surrexit Saul et persecutus est David in desertum Maon. Cumque
desperaret David se posse evadere, nuntius venit ad Saul dicens:
|
“Festina et veni quoniam infuderunt se Philistaei super terram.”
|
|
Quinta in deserto Engaddi, ubi cum ingressus speluncam fuisset Saul ut
purgaret ventrem, surrexit David, et praecidit oram chlamidis ejus
silenter. Sexta ubi iterum nuntiaverunt Ziphei, dicentes:
|
“Ecce David absconditus est in colle Achila,”
|
|
et surrexit David et descendit in desertum Ziph, ubi cum dormiente illo
dixisset Abisai,
|
“Conclusit Deus hodie inimicum tuum in manus tuas. Nunc ego perfodiam
eum lancea in terra semel, et secundo opus non erit. Dixit David: Ne
interficias eum. Ac deinceps propitius sit mihi Dominus, ne extendam
manum meam in Christum Domini. Nunc igitur tolle hastam quae est ad
caput ejus, et scyphum aquae,”
|
|
etc. Septima, quae et ultima, ubi ait David in corde suo:
|
“Aliquando incidam in una die in manus Saul. Nonne melius est ut fugiam
et salver in terra Philistinorum, et desperet Saul, cessetque me
quaerere in cunctis finibus Israel? Fugiam ergo manus ejus. Et surrexit
David et abiit ipse et sexcenti viri cum eo ad Achis filium Mahog regem
Geth.”
|
|
Septem istis persecutionibus David, universae significantur
persecutiones, quas excitavit Diabolus contra Christum et Ecclesiam
ejus. Septenario quippe numero plerumque universitas designatur. Unde et
in Apocalypsi draco ille magnus rufus, serpens antiquus, qui vocatur
Diabolus, et Satanas, septem capita habere scribitur, quibus universi
reges qui contra Christum et sanctam ejus Ecclesiam persecutiones
excitaverunt, significantur (Apoc. XII). Caeterum et in propria persona
sua, quas pertulit Christus persecutiones, septem fuerunt. Prima fuit
ubi secundum Matthaeum mox nati ejus animam funestus Herodes quaesivit,
et propter eum infantes occidit (Matth. II). Secunda fuit ubi secundum
Lucam, cum venisset Nazareth, ubi erat nutritus, cum jam citharizaret,
id est, praedicaret, ad mitigandum furorem Saul, scilicet, ut
conquiesceret, qui contra eum jam furere coeperat possessor vel agitator
Judaeorum malignus spiritus,
|
“Surrexerunt, inquit, et ejecerunt illum extra civitatem, et duxerunt
illum usque ad supercilium montis, supra quem civitas illorum erat
aedificata, ut praecipitarent eum. Jesus autem transiens per medium
illorum ibat (Luc. IV).”
|
|
Tertia fuit, ubi secundum Joannem, fugit a facie Judaeorum irridentium,
fugit, inquam, dicendo:
|
“Nisi manducaveritis carnem filii hominis, et biberitis ejus sanguinem,
non habebitis vitam in vobis (Joan. VI).”
|
|
Nam revera haec dicendo,
|
“fugit et abscondit se ab illis,”
|
|
secundum titulum Psalmi tricesimi tertii, qui sic inscribitur:
|
“Psalmus David, cum commutavit vultum suum coram Abimelech, et dimisit
eum (Psal. XXXIII),”
|
|
et abiit, et tympanizabat ad ostia portae civitatis, et defluebant
salivae in barbam, et ferebatur in manibus suis (I Reg. XXI). Abimelech
ipse est, qui supra dicitur Achis. Interpretatur autem Abimelech patris
mei regnum. Achis vero quomodo est. Significat ergo Judaeos, quos recte
Christus prius appellaverit Patris sui regnum, quod significat
Abimelech, nunc autem Achis, ex quo dixerunt: Quomodo est, quomodo esse
potest. In quo coram istis immutavit vultum suum? In eo videlicet, quod
veteris sacrificii ritum convertit in novum. In eo quoque salivae
defluxerunt illi in barbam, quod cum diceret:
|
“Nisi manducaveritis carnem meam,”
|
|
etc., infantilia videbatur illis verba proferre. Infantium enim est
salivam emittere. Tunc quoque tympanizabat ad portam civitatis, quando
invitis et audire nolentibus mysterium praedicabat suae passionis,
futurum esse sciens, quod credendo aperirent aliqui. Ferebatur etiam in
manibus suis, videlicet cum tenens in manibus panem et vinum:
inquit,
|
“et comedite, hoc est corpus meum. Hic est sanguis meus Novum
Testamentum (Matth. XXVI; Luc. XXII).”
|
|
Attamen secundum Hebraicam veritatem nunc legimus,
|
“Et collabebatur in manibus eorum.”
|
|
Quarta fuit persecutio, quando miserunt principes et Pharisaei ministros
ut apprehenderent eum. Qui reversi, cum diceretur eis:
|
“Quare non adduxistis eum? Responderunt: Nunquam sic locutus est homo
sicut hic homo loquitur (Joan. VII).”
|
|
At illi in intentione persistentes, adduxerunt mulierem in adulterio
deprehensam, tentantes, ut possent accusare eum (Joan. VIII). Quinta
persecutio fuit, ubi cum dixisset:
|
“Amen, amen dico vobis, antequam fieret Abraham ego sum, tulerunt
lapides ut jacerent in eum (ibid.).”
|
|
Sexta ubi cum dixisset:
|
“Ego et Pater unum sumus, sustulerunt lapides Judaei ut lapidarent eum
(Joan. X).”
|
|
Septima, quae et ultima, ubi collegerunt adversus eum concilium, nec
destiterunt donec crucifigerent eum.
|
|