|
Clausula haec quam brevissima:
|
“Spiritus ubi vult spirat (Joan. III),”
|
|
divinam ejusdem Spiritus sancti naturam, divinam nihilominus potentiam,
magnifice nobis, qui in eum credimus, enuntiat, et manifeste quaedam
definitio est, hunc secernens ab omni spiritu, quicunque Deus non est,
vel sub Deo spirat. Nullus enim spiritus praeter hunc Spiritum qui Deus
est
Creatus quilibet spiritus, bonus sive malus spirat quo spirare mittitur
vel permittitur, nec ita spirat ut ipse spiritus nostri substantiam
ingrediatur, nisi solus creator Spiritus. Quid ergo est, inquit, quod
quilibet homo spiritu maligno plenus dicitur? Sicut enim legimus hominem
quempiam sanctum vel fidelem, verbi gratia:
|
“Stephanum plenum Spiritu sancto (Act. VI),”
|
|
ita et Judam legimus persuasum a spiritu maligno, non quomodocunque, sed
ita ut de illo dicat evangelista, quia
|
“intravit in illum Satanas (Joan. III).”
|
|
Similiter de bonis spiritibus hoc exemplum est apud Zachariam prophetam:
|
“Et dixit ad me angelus qui loquebatur in me: Ego ostendam tibi quid
sint haec.”
|
|
Item:
|
“Et respondit Dominus angelo qui loquebatur in me, verba bona, verba
consolatoria (Zach. I),”
|
|
Et post aliqua:
|
“Et ecce angelus qui loquebatur in me, egrediebatur, et alius angelus
egrediebatur in occursum ejus (ibid. II).”
|
|
Ad haec inquam: Nec ista Scripturae testimonia compellunt nos, nec ipsa
ratio consentit, ut dicamus vel suspicemur, quod creaturis rationalis
spiritus rationali spiritui substantialiter unquam potuerit aut possit
infundi, vel quod rationalis spiritus capax sit alterius, nisi solius
spiritus Dei. In habitationem duntaxat corporis missus aut permissus
sese inserit. Et malus quidem spiritus comprehensum hominis spiritum
veneno malitiae inficit, aut furiosis agitat flagellis; bonus autem
angelus custos appositus humano spiritui, demulcet cum verbis bonis,
verbis consolatoriis; in ipsam autem substantiam neuter sese infundit.
Neque enim ita subtilior spiritus angelicus humano spiritu est, ut alter
alterius capax, vel alter alteri capabilis sit. Solus creator Spiritus,
solus, inquam, et unus Deus, Pater et Filius et Spiritus sanctus, humano
spiritui capabilis est, quia longe subtilior est.
|
“Si quis diligit me, ait Filius, et Pater meus diliget eum, et ad eum
veniemus et mansionem apud eum faciemus (Joan. XIV).”
|
|
De isto autem Paracleto Spiritu sancto idem dixit:
|
“Vos autem cognoscetis eum, quia apud vos manebit, et in vobis erit
(ibid.).”
|
|
|
|