CAPUT 24

“Caput autem ejus et capilli erant candidi, tanquam lana alba et tanquam nix.”

Quidnam est Filii hominis caput, nisi divinitas ejus? Hoc sciens et sponsa in Canticis canticorum:

“Caput, inquit, ejus aurum optimum (Cant. V).”

Caput illud et capilli capitis illius candidi,

“tanquam iana alba et tanquam nix.”

Dictum hoc de Filio hominis, Filio Dei. Porro de antiquo dierum Patre ejus, Daniel dicit:

“Vestimentum ejus quasi nix candidum, capilli capitis ejus quasi lana munda (Daniel. V).”

Ergo et ille antiquus dierum, et hic Filius ejus Filius hominis, qui apud eumdem Danielem, cum nubibus coeli veniebat et usque illum antiquum dierum pervenit: secundum caput, id est secundum divinitatem unius ejusdemque antiquitatis sunt. Nam hujus atque illius capilli capitis aeque candidi sunt. Uterque per candorem capitis senex ostenditur, nulla distantia, quia videlicet nec anno, nec mense, nec die, nec hora, nec puncto, nec momento, sed neque atomo filius iste junior est, illo tam sene patre suo. Talem vidit in spiritu, qui in corpore quoque sive corporaliter pulsatus, causa jam dicta talem erat scripturus. Quomodo vel quali scripto?

“In principio erat Verbum et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in principio apud Deum (Joan. I).”

Igitur Filius hominis, vestitus podere, praecinctus ad mamillas zona aurea, caput habens candidum, Christus Dei Filius est, homo verus, Pontifex summus, Rex magnus, Deus antiquus et verus. Conflabant suas interim blasphemias saepe dicti Antichristi, ut negarent illum exstitisse ante Mariam. At ille sibi providens, imo Ecclesiae suae, in fide periclitanti consulens, jam Joanni huic suum demonstrabat caput prae antiquitate candidum, quod non solum ante Mariam, sive ante Abraham, sed et ante Luciferum erat sine tempore genitum ante tempora de Patre natum. Quid porro sunt capilli prae antiquitate sic candidi, tanquam lana alba et tanquam nix? Capilli, quia de capite procedunt, et multi sunt, multa sunt verba Dei, quae de uno vel per unum Verbum, quod erat in principio, processerunt. Nam Verbum, Deus, in sua substantia, Verbum unum et unum caput est, verba autem multa, quae ad sanctos homines sive prophetas Deus locutus est, quasi multi capilli unius capitis sunt. Quare autem lanae isti capilli assimilantur? Videlicet, quomodo ex lana in fusum transmissa, texendo fit vestis aliqua, sic capillis istis, id est multiplicibus Dei verbis, in linguam vocemque prophetarum transfusis, scribendo contexta est sancta Scriptura. Et quare non tanquam qualiscunque lana, sed tanquam, inquit, alba, sive, ut in Daniele scriptum est,

“lana munda?”

(Daniel. VII.) Videlicet, quia Verba illa sancta sunt et munda, recta sunt et irreprehensibilia. Unde et illud:

“Eloquia Domini, eloquia casta (Psal. XI).”

Item:

“Lex Domini immaculata,”

sive irreprehensibilis,

“convertens animas (Psal. VIII).”

Convertens, inquam, animas, et lavans illas ab omnibus peccatis. Idcirco addidit, et tanquam nix. Nix namque aliquando emundationem significat. Unde Propheta in psalmo:

“Lavabis me et super nivem dealbabor (Psal. L).”

Item in propheta:

“Et si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi nix dealbabuntur (Isa. I).”

Illud tandem sciendum quia, quisquis coram isto cano capite assurgit et candidis ejus capillis reverentiam facit, id est verba ejus digne suscipit, propter hoc ipsum quod verba ejus suscipit et meditatur, ipse quoque canescit, et senex meretur appellari, monstrante Sapientia cum dicit:

“Senectus venerabilis est, non diuturna, neque annorum numero computata. Cani autem sunt sensus hominis, et aetas senectutis, vita immaculata (Sap. IV).”

Sequitur: