|
Tertio actu id agitur ut jam nobis non peccandum esse sciamus, ne nobis
solam Christi fidem, sive oris confessionem sufficere arbitremur
quomodocunque vivamus. Qui enim mortui sumus, inquam, peccato, quomodo
vivemus in illo? (Rom. VI.) Et vide quam pulchra, quam valida
similitudine ab illa servili vita, imo servitute mortua compescit nos.
An ignoratis, inquit, quia quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in
morte ipsius baptizati sumus? Consepulti enim sumus cum illo per
baptismum in mortem, ut quomodo surrexit Christus a mortuis, ita et nos
in novitate vitae ambulemus (ibid.). Similitudo namque Dominicae mortis,
ut aliis jam locis meminimus, sacramentum est baptismatis, in quo vetus
homo per mirum gratiae regenerantis artificium priori Domino, id est
peccato, moritur, et novo homini Christo consurgens libertatis et
justitiae titulos accepit, ut jam non sit ejus cujus fuerat, jam non sit
ipse qui fuerat. Unde et subinde dicit: Quia vetus homo noster semel
crucifixus est, ut destruatur corpus peccati, ut ultra jam non serviamus
peccato (ibid.). Stultum ergo imo et perfidiosum est, postquam mortui
sumus peccato iterum vivere in illo. Id enim est Redemptorem et
libertatis suae relinquere Dominum, et ad pristinae captivitatis pro
exigua mercede refugere tyrannum. Neque enim, si velint, iterum possunt
certa redemptione redimi, id est rebaptizari. Unde in Epistola ad
Hebraeos cum dixisset: Quapropter intermittentes inchoationis Christi
sermonem, ad perfectiorem feramur, ita subjunxit: Non rursus jacientes
fundamentum poenitentiae ab operibus mortuis, et fidei ad Deum,
baptismatum doctrinae, impositionis quoque manuum, et resurrectionis
mortuorum, et judicii aeterni. Impossibile est enim eos qui semel sunt
illuminati, gustaverunt etiam donum coelestes et participes facti sunt
Spiritus sancti, gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum, virtutesque
saeculi venturi, et prolapsi sunt, renovari rursus ad poenitentiam,
crucifigentes rursus sibimet Filium Dei, et ostentui habentes (Hebr.
VI). Renovari quippe ad poenitentiam dixit, et rursus crucifigere
sibimetipsis Filium Dei, id est novos fieri per poenitentiam iterumque
baptizari. Nam qui iterum volunt baptizari rursus quantum in ipsis est
crucifigunt, et ostentui habent Filium Dei. Juxta hunc sensum et illud
accipitur, quod item dicit: Voluntarie enim peccantibus post acceptam
notitiam veritatis jam non relinquitur hostia pro peccatis (Hebr. X).
Sed et hic ubi dixerat: An ignoratis quia quicunque baptizati sumus in
Christo Jesu, etc. Ita dixit: Scientes quod Christus resurgens ex
mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur. Quod enim
mortuus est peccato, mortuus est semel, quod autem vivit, vivit Deo Ita
et vos existimate mortuos quidem peccato, viventes autem Deo (Rom. VI).
Haec enim omnia cum dicit terret nos ut metuamus post baptismum ad vitia
relabi, quia non possumus rebaptizari. Non poenitentiam aut remissionem
peccatorum, sed secundum excludit baptismum. In hoc actu consistit, et
decertat, dicendo: Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore,
ut obediatis concupiscentiis ejus (ibid.), etc., usque ad id quod ait,
nunc ergo soluti sumus a lege mortis, in qua detinebamur ita ut
serviamus in novitate spiritus, et non in vetustate litterae (Rom. VII).
Constat ergo eum non hoc sensu dixisse superius: Arbitramur enim
justificari hominem per fidem sine operibus (Rom. III), ut credentes in
Christum salvos nos esse putemus, quomodocunque vivamus.
|
|