CAPUT 25

Hujus autem contrarium, id est, opus Dei nullo unquam tempore vel die debet omitti:

“Beati enim, qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore (Psal. CV).”

Quod a patribus vel instrumentis ejusdem operis probabile est:

“Operis namque Dei instrumenta sunt ipsius dona, scilicet, sermo sapientiae vel scientiae, prophetia, genera linguarum, gratia curationum (I Cor. XII),”

et his similia. Haec autem profecto nulli sunt legi subjecta; quippe, quia nec in arbitrio sunt hominum, quo tempore vel die desursum descendant a Patre luminum. Proinde a servili quidem opere peccati semper vacandum; ab opere autem Dei nunquam vacandum est (Jacob. I). Ab eo vero, quod medium est, id est, ab opere mercenarii, statutis diebus cessandum est, non tam propter aliquod magnum sacramentum quam propter servi vel ancillae refrigerium, dicente Deo per Moysen:

“Sex diebus operaberis, septimo die cessabis, ut acquiescat bos et asinus tuus, ut refrigeretur filius ancillae tuae et advena (Exod. XXIII).”

Cumque ab hoc opere servili cessatur, ab opere Dei nullatenus vacare conceditur: quia videlicet, nec Sabbato, si rite perspicias, ab opere suo vacavit Deus; sic enim scriptum est:

“Complevitque 253 Deus die septimo opus suum quod fecerat (Gen. II).”

Aretabimus igitur Judaeos, qui de otio Sabbati gloriantur, quod jam tunc in principio Sabbatum dissolutum sit, dum Deus operatur in Sabbato, complens opera sua in eo, et benedicens ipsi diei. Quid autem nisi completio est operis Dei, quod hic homo caecum a nativitate illuminavit? Imperfectum quippe opus erat, dum nasceretur homo caecus, videlicet, subtracto sibi uno de quinque sensibus corporis, quibus non solus homo, sed et caetera animalia naturaliter, funguntur. Tibi igitur

“in multitudine virtutis tuae mentiuntur inimici tui (Psal. LXV).”

Christe Fili Dei, dicentes:

“Non est hic homo a Deo qui Sabbatum non custodit;”

quia videlicet, dum in Sabbato comples opus imperfecti, id est, a nativitate caeci hominis; sic quoque testaris te a Deo esse, et Filium ejus esse qui, sicut praedictum est, die septimo opus suum complevit. Mentiuntur, inquam, et usque hodie in mendacio perseverant, odientes te, id est, non ignorantes, sed scientes et invidentes multitudini virtutis tuae; nos autem gentes benedicimus te Deum nostrum, dicentes cum Propheticae vocis firmitate:

“Omnis terra adoret te et psallat tibi, psalmum dicat nomini tuo, Altissime (ibid.);”

quia videlicet omnis terra illuminata est ab ipsa, in qua mentiuntur tibi inimici tui, multitudine virtutis tuae. Sequitur: