CAPUT III. Quod secundum scripturas oportebat bifariam distingui, quia consilio aliter Deus propter homines, aliter homines utuntur propter Deum.

Hic jam scire oportet, consilium cujus de sancta Scriptura tenorem vel usum accipimus, bifariam distingui, quam secundum utramque distinctionem sanctum Spiritum veraciter dicimus Spiritum consilii. Primum est, quo Deus ipse propter homines ad gloriam suam uti dignatur. Secundum, quo homines propter Deum ad gloriam ipsius et suam salutem sapienter utuntur. Utitur enim Deus propter homines consilio, dum quaedam dudum habita pro ratione temporis deserit, qualia fuerunt decreta priora Mosaicae legis, verbi gratia, circumcisio carnis, et cultus Sabbati, caeteraque hujusmodi. Haec enim Deus ab hominibus accepit, et juste Deo exhibebant homines sancti, nunc autem neque Deus ab homine accipit, neque Deo jam exhibet homo sensatus aut fidelis. Nimirum quod et cum consilio Deus haec dudum admiserit, et nihilominus haec eadem cum consilio nunc rejecerit, postmodum nobis pro posse cum ipsius auxilio dicendum erit: Utuntur homines consilio propter gloriam Dei, dum non contenti abstinere ab illicitis, licita quoque respuunt, ut expeditius Deo vacare possint. Verbi gratia, secundum quod Apostolus dixit: De virginibus praeceptum Domini non habeo, consilium autem do, tanquam misericordiam consecutus a Deo, ut sim fidelis. Existimo ergo hoc bonum esse propter instantem necessitatem, quoniam bonum est homini sic esse (I Cor. VII). Item juxta illud: Si vis perfectus esse, vade et vende omnia quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in coelo, et veni, sequere me (Matth. XIX). Et de hoc quoque suo loco dicemus. Nunc ad priorem, eamdemque maximam partem accedamus, quam Judaei cum Sabbatis et cunctis caeremoniis suis relinquuntur, et gentes cum fide sua mirabiliter in gratiam assumuntur.