CAPUT XXV. Cur in purificatione sanctae Mariae candelas portemus.

In Purificatione sanctae Mariae ideo candelas portamus, ut felici gaudio justi Simoneis aliquatenus participemur, qui Christum infantem gestans in ulnis agnovit, et confessus est paratum

“ante faciem omnium populorum, lumen ad revelationem gentium (Luc. II).”

Hoc enim signo commoniti exterius, ipsum verum lumen,

“quod illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum (Joan. I),”

in mente nostra fidei ulnis arctius astringimus, et absentiam ejus corporalem, sursum tendentibus desideriis, gementes quaerimus, quaerentes gemimus. Profectus namque in coelum est, antequam hinc abiret, jam supra infantiam, in qua portatus est a Simeone, aetate et sapientia profecerat (Luc. II). Ejus igitur visibile signum portamus omnes in manibus, quem jam visibiliter portare, sicut Simeon, nec necesse habemus, nec possumus. Bene autem consecrati cereoli, id quod visibile erat Christi nobis significant. Nam sicut apes ceram cum melle virginali producit opere, sic Maria Virgo Christum, Deum et hominem, salva uteri sui genuit integritate. Apes namque neque ullo concubitu miscentur, neque libidine solvuntur, nullis partus doloribus concutiuntur, et subito magnum filiorum examen emittunt, de foliis et herbis ore suo prolem legentes. Convenienti igitur signo, vectationem infantis Christi, prout possumus, imaginamur, beatitudinem ejus corde et ore prae dicantes, qui, tamdiu vixit, ut Christum Dominum videret, vidit ut adoraret, adoravit ut in pace dimissus feliciter hinc abiret. (ibid.)