|
Tria sunt per quae perducitur homo ad Dei similitudinem, juxta
propositum ejus dicentis:
|
“Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram (Gen. I).”
|
|
Haec tria sunt, fides, spes, charitas. Nam ad imaginem Dei homo creatus
est, in eo quod rationalis est. Porro ad ejusdem creatricis Trinitatis
pervenit similitudinem habendo tria haec, fidem, spem et charitatem.
Secundum haec tria, Salomon tres fecit libros, scilicet librum
Parabolarum sive Proverbiorum, Ecclesiasten, et Cantica canticorum.
Librum quippe Proverbiorum scripsit ad instruendam fidem; Ecclesiasten
ad corroborandam spem; Cantica canticorum ad dilatandam charitatem. Et
omnis quidem Scriptura divinitus inspirata in hoc ipsum tendit, sed in
isto trium librorum ordine hoc maxime delectat intueri, quia secundum
ordinem harum virtutum trium sunt compositi sive dispositi, scilicet
fidei, spei et charitatis. A quibus primus homo excidens, amisit gloriam
similitudinis Dei, tali ordine ut amitteret charitatem, non teneret
spem, non haberet fidem. Primum namque exigebatur ab eo charitas Dei, in
eo quod cunctis animantibus eum Deus dissimilem fecit. Et quia non
inveniebatur ei adjutor similis ejus:
|
“Faciamus, ait, ei adjutorium simile sui,”
|
|
videlicet ad propagandam sobolem tam multam, tantaeque beatitudinis, ut
essent similes angelis,
|
“tulitque eum et posuit in paradiso voluptatis.”
|
|
Pro tantis beneficiis nullum rependit officium charitatis, nullam vocem
gratiarum actionis. Deinde spes ab ipso exigebatur in illa positione
praecepti:
|
“Ex omni ligno paradisi comede, de ligno autem scientiae boni et mali ne
comedas.”
|
|
Sperare enim debuit homo rationalis, ut diceret: Si tanta Deus contulit
gratis, nonne si praecepta observavero majora dabit? At ille non in
Domino speravit, sed sibimet placens, quasi liber, et sicut Deus esse
voluit. Nisi enim hunc tumorem intus habuisset, foris tentatus non tam
facile cederet. Fides ab illo exigebatur dicendo:
|
“In quocunque die comederis ex eo, morte morieris (Gen. II).”
|
|
At ille dicto huic fidem non adhibuit, imo serpenti magis credidit
dicenti:
|
“Nequaquam morte moriemini (Gen. III),”
|
|
et voci malae credulae mulieris plusquam voci Dei obedivit. Itaque vetus
ille Adam a charitate, spe, fide excidens, se et posteritatem suam
defraudavit et longe fecit a similitudine beatae Trinitatis. Et econtra
novus Adam, reciprocis gradibus per fidem, spem et charitatem nos
reformavit et ad eamdem similitudinem Dei; et omnis, ut jam dictum est,
Scriptura divinitus inspirata ad hoc intendit, maxime autem sive
manifestius tres isti libri Salomonis: quod ut demonstremus, libet
aliquantisper immorari.
|
|