|
|
“Nisi quis renatus fuerit, inquit, ex aqua et Spiritu sancto, non potest
introire in regnum Dei.”
|
|
Et qui verba Dei ponderare novit, et claro intuitu splendorem divini
agnoscit eloquii, longe circumspectius dictum esse liquet:
|
“Nisi quis renatus fuerit ex aqua et spiritu,”
|
|
quam si dictum esset: Nisi quis fuerit baptizatus. Nam videtur quidem
idipsum significare baptizatus, quod renatus ex aqua et spiritu, verum
nonnihil differt. Etenim baptizatus quidem est omnis qui renatus est ex
aqua et spiritu, sed non e converso, omnis qui baptizatus est, ex
Spiritu quoque renatus est. Quod ut manifestum sit, quaerenda est in
primis definitio renati. Renatus vero ille est, qui spiritu mentis suae
renovatus est, qui veterem hominem cum actibus ejus exuit, et induit
novum, qui secundum Deum creatus est in justitia et sanctitate veritatis
(Ephes. IV). Sed multi illorum qui baptizantur aqua, spiritu mentis suae
non renovantur, non deponentes veteris hominis actus, quamvis in aqua
demersi, novum se hominem induere profiteantur. Provide ergo Veritas
loquitur, dum mavult dicere:
|
“Nisi quis fuerit renatus,”
|
|
quam, nisi quis fuerit baptizatus.
|
|