|
Itaque projecto illo, laudaverunt et jubilaverunt angeli sancti,
participes cum Michaele, et cooperatores victoriae Verbi Dei, sicut ipse
Deus et Dominus ad beatum Job loquens, pulchre innuit. Praemisso namque:
|
“Ubi eras quando ponebam fundamenta terrae? Indica mihi, si habes
intelligentiam, quis posuit mensuras ejus, si nosti? vel quis tetendit
super eam lineam? super quo bases illius solidatae sunt? (Job XXXVIII);”
|
|
ita subjunxit:
|
“Aut quis dimisit lapidem angularem ejus, cum me laudarent simul astra
matutina, et jubilarent omnes filii Dei?”
|
|
(Ibid.) Equidem futurorum prophetiam in verbis istis attendimus,
spiritualis terrae, id est sanctae Ecclesiae positionem, dimensionem
atque solidationem utiliter intelligimus, cujus lapis angularis est
Christus, sicut docet beatus papa Gregorius. Verumtamen si praeteritorum
narrationem attendere placet, quia revera Deus hujus terrae quam
calcamus fundamenta posuit (quod mirabile est) super nihilo, et bases
ejus, id est firmitatem ejus solo praecepto suo solidavit. Lapis alius,
scilicet Satanas, erit intelligendus lapis terrae angularis, id est
princeps hujus mundi. Nam de isto sine dubio superius idem Job assumpta
parabola, dixit:
|
“Lapidem quoque caliginis et umbrae mortis dividit torrens a populo
peregrinante, eos quos oblitus est pes egentis hominis et invios (Job
XXVIII).”
|
|
Haud dubium quin eo loco lapis Satanas ille debeat intelligi lapis
caliginis, ut puta nihil habens de illuminatione septem oculorum, quos
in alio lapide Zacharias propheta vidit (Zach. IV). Lapis, inquam,
non qualiscunque, sed
Istum
|
“lapidem divisit torrens”
|
|
judicii divini
ut videlicet, non obscuret, non sua caligine involvat eos qui in hoc
mundo a populo peregrinos se esse noverunt, qui manentem civitatem hic
non habent, sed futuram inquirunt (Hebr. XIII). Dividit ab eodem populo
cum ejusmodi lapide etiam
|
“eos quos oblitus est pes egentis hominis, et invios,”
|
|
id est omnes homines impios, quos propter incredulitatem ipsorum
et dereliquit
id est gratia Jesu Christi,
|
“qui cum dives esset, propter nos pauper factus est (II Cor. VIII).”
|
|
Dereliquit, inquam, ut puta
quia noluerunt parare, vel parari apud se viam Domino Lapis itaque
durissimus ille hostis lapis terrae angularis, id est superbus princeps
hujus mundi, recte valet intelligi. Et illum Deus revera
id est deorsum misit, nec alius nisi Deus dimittere potuit. Cum igitur
dimisisset illum, laudaverunt, inquit,
et jubilaverunt
Quod dixerat, laudaverunt astra matutina, repetit dicendo: Et
jubilaverunt omnes filii Dei, videlicet sancti angeli, qui dum in
gratiae claritate perstiterunt, recte dicuntur
id est angeli lucis, angeli habentes charitatem et cognitionem Dei, quae
tunc illis pervicti ruina diaboli clarius illuxit.
|
|