CAPUT XXX. De signis Aaron et magorum coram Pharaone.

“Tulitque Aaron virgam coram Pharaone et servis ejus, quae versa est in colubrum. Vocavit autem Pharao sapientes et maleficos, et fecerunt etiam ipsi per incantationes Aegyptias, et arcana quaedam, similiter. Projeceruntque singuli virgas suas, quae versae sunt in dracones, sed devoravit virga Aaron virgas eorum. Induratumque est cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut praeceperat Dominus.”

Hoc fecit Moyses tanquam deus Pharaonis, quia quod solius divinae potestatis est, virgam inanimatam in verum animal convertit, videlicet quia transformavit in colubrum.

“Devoravit enim, inquit, virga Aaron virgas eorum.”

Et recte, illae enim virgae erant quod fuerant, sed per incantationes Aegyptias et arcana quaedam fascinaverant magi oculos hominum, ut virgae viderentur eis speciem habere draconum. Devorari ergo, et non devorare potuerunt, quae devoratrices esse videbantur, et non erant. Mystice hic digitus Dei clare praeostendit, primum eorum quae scripturus ipse erat in tabulis lapideis:

“Non habebis deos alienos coram me (Exod. XX).”

Virga namque Moysi versa in colubrum, in mysterio est omnipotens sermo Dei, qui missus est in terram in similitudinem carnis peccati. Porro virgae magorum fallaciae sunt daemonum, qui se pro diis coli fecerunt. At ille, scilicet Sermo Dei, carne indutus, deos gentium daemonia esse convincens, ut solus ipse adoraretur, cunctos fallaces deos devoravit, dicens publica praedicatione, cum summa potestate:

“Non habebis deos alienos coram me,”

volentibus quidem, sed non valentibus operarii mendacii, contra veritatem stare, quorum illi magi Pharaonis patres vel exemplaria prima fuerunt.

“Quemadmodum enim, inquit Apostolus, Jamnes et Mambres restiterunt Moysi, ita et hi resistunt veritati, homines mente corrupti, reprobi circa fidem, sed ultra non proficient. Insipientia enim istorum manifesta erit omnibus, sicut et illorum (II Tim. III).”