|
Interea cum multis et magnis misericordiae operibus insisteret pauperum
pater, viduarumque et orphanorum quotidianus provisor, incumbebat animo
ejus cura continua, servituris Deo monachis construere coenobium: quorum
ordo videlicet profitetur, quia pauperes sunt pauperes voluntarii, nihil
in hoc mundo habendo proprium. Habuerat autem imperatorem Ottonom dum
adhuc viveret, hujusce rei monitorem. Denique cum novissima profectione
Italiam ingrederetur rempublicam dispositurus, beatum virum habens in
comitatu, cunctis prospere succedentibus, tractans cum viro Dei de
salute animae suae, et quodammodo dicens: Quid retribuam Domino, pro
omnibus quae retribuit mihi (Psal. LXV)? consilium hoc accepit, quatenus
ob salutem suam coenobium construeret monachorum in honorem sanctae Dei
Genitricis, omniumque sanctorum. Hoc inito salubri consilio, necessaria
protinus ad hanc rem praedia Christo delegavit, quae et beato viro in
manum dedit, cum pollicitatione vel sponsione hujusmodi ut quoniam vita
mortalium incerta est, si quem ex ipsis necessitas mortis praeoccuparet,
alter quicunque superstes existeret, votum perficeret. Talis, Christo
mediante, inter illos conditio convenit, et ita pauperum memores
exstiterunt viri summi, haeredes aeternae viriditatis, de qualibus in
psalmo spiritus propheticus dicit: Saturabuntur ligna campi, et cedri
Libani, quas plantavit (Psal. CIII). Hoc namque praeconio, sub nominibus
lignorum campi et cedrorum Libani, mystice a sancto Spiritu divites et
potentes saeculi promissi sunt, hospitales futuri pauperibus, item
Ecclesiae filii spiritualibus, de qualibus ibidem continuo subjungit:
Illic passeres nidificabunt; herodii domus, dux est eorum (ibid.), id
est Christus, qui per avem herodium significatur, provisor est eorum qui
propter ipsum pauperes fiunt, praeparando animos divitum saecularium, ut
quomodo passeres in ramis lignorum campi cedrorumque Libani nidificant,
ita ipsi in possessionibus sine facultatibus illorum parata sibi vitae
hujus necessaria percipiant. Haec idcirco commemorare libuit ut pariter
recogitet quisque, qui de talium constituto vivit, professus Christi
spiritum sanctamque paupertatem quam Christus ipse docuit, quia tanquam
passeres volare, id est coelestia cogitare debet, ut dignus sit hospitio
vel stipendio, quod passerum, id est pauperum sive humilium spirituali
vitae paratum est. Nam hinc est quod idem Dominus Christus, instruens
pauperes suos, Nolite, inquit, cogitare de crastino (Matth. VI). (Luc.
XII) Item: Nolite solliciti esse, dicentes: Quid manducabimus, aut quid
bibemus, aut quo operiemur? Scit enim Pater vester coelestis quid vobis
necesse sit. Quaerite ergo primum regnum Dei et justitiam ejus, et haec
omnia adjicientur vobis (ibid.). Quod idem est ac si dicat: Securi, o
vos omnes, quod laboratis et onerati estis, venite ad me, et ego
reficiam vos (Matth. XI), securi et confidentes venite ad vitae
contemplativae requiem, nihil de crastino solliciti, id est quia
jamdudum Pater vester coelestis, sciens quid vobis necesse sit, promisit
et paravit vobis victum et vestitum, dicendo in Propheta: Saturabuntur
ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit; illic passeres
nidificabunt. Sed his omissis, revertamur ad rem. Neque enim propositum
nobis fuerat docere monachos, quod statuta percipere stipendia non
debeant, nisi per contemplationis pennam volent, et a servili operi
peccati vacent, sed gestorum beati viri texere narrationem.
|
|