|
|
“Congregentur aquae in locum unum.”
|
|
Congregentur, inquit, aquae in locum unum. Quomodo congregentur dixit in
locum unum, cum una non sit congregatio aquarum? Nec enim sic dictum
est, congregationemque aquarum appellavit maria, sed, congregationesque
aquarum appellavit maria Quomodo ergo congregentur dixit in locum unum,
nisi ac si diceret: Secedant hinc et hinc aquae, et confluant seorsum et
seorsum, nullumque operi proposito faciant impedimentum? Quo enim
tendebat summa Artificis industria, nisi ad hoc quod ait: Et appareat
arida? Aridam quaerebat jamdudum latentem in profundo abyssi, antequam
divideret aquas ab aquis, quam solus ibi esse noverat, qui solus
creaverat. Quaerebat, inquam, aridam, magni et pulcherrimi operis
materiam, quod apud se pertractabat miro et ineffabili consilio, de
infima et ignobili massa coeli sui superioris aurea perornaturus
palatia. Hac ergo inventa, vidit Deus quod esset bonum, vidit, inquam,
nec suus eum visus fefellit. Nam sicut tunc vidit, ita nunc factum est,
quia videlicet de arida veritas orta est (Psal. LXXXIV), quae ortum in
coelo superaret. Et vocavit, inquit, Deus aridam terram,
congregationesque aquarum appellavit maria. Jam superius dictum est quam
virtutem innuat positio divinae vocationis, videlicet quod earum
substantiam quibus nomina per semetipsum Deus imposuit, transituram non
facile quis dicere possit. Et terram quidem secundum naturam quam
cordidit ipse, constat esse aridam. Etenim revera naturaliter arida est,
et nisi ex humoris temperamento solidaretur, pulvis esset, omnique vento
leviter cederet. Proinde sicut aliunde juvatur, et nunquam omnino in sua
inopia relinquitur, recte illi nomen quoque mutatum est, ut jam non
arida, sed terra vocetur. Item et quod jam consuetudinaliter mare
dicitur, naturaliter congregationes aquarum est.
|
|