CAPUT XIV. De eo quod dictum est -

“Est enim phase, id est, transitus Domini,”

et de percussione primogenitorum.

Causam faciendorum omnium quae hic praecepta sunt, ita subjungit:

“Est enim phase, id est transitus Domini, et transibo per terram Aegypti nocte illa, percutiamque omne primogenitum in terra Aegypti ab homine usque ad pecus, et in cunctis diis Aegypti faciam judicia, ego Dominus. Erit autem vobis sanguis in signum in aedibus in quibus eritis, et videbo sanguinem, et transibo vos, nec erit in vobis plaga disperdens, quando percussero terram Aegypti.”

Idcirco, inquit, postes vestros sanguine agni signabitis, et hoc ritu carnes ejus festinantes comedetis, carnes videlicet agni, subditur enim quia

“phase est, id est, transitus Domini.”

“Domini”

non est in verbo phase, sed interpretationi est additum, quia necessario subaudiendum est. Sequitur enim, et dicit ipse Dominus:

“Transibo per terram Aegypti nocte illa.”

De eo quod ait,

“et videbo sanguinem,”

jam supra dictum est. Porro transire de loco ad locum, Dei non est, quippe qui loco nullo tenetur, sed ubique est. Ergo quod dicit,

“transibo,”

secundum figuram temporis illius, pro simili dictum est, id est, egrediar ad modum gigantis, in fortitudine contra bostem irruentis, et post abscessum suum victoriae suae vestigia plena relinquentis planctibus. Unde liber Sapientiae dicit:

“Cum enim quietum silentium tenerent omnia, et nox in suo cursu medium iter haberet, omnipotens sermo tuus exsiliens de caelo a regalibus sedibus venit, durus bellator in mediam exterminii terram prosilivit, gladius acutus, insimilatum imperium tuum portans, et stans replevit omnia morte (Sap. XVIII).”

Caeterum de illo transitu qui per istum figuratur dicit evangelista sanctus:

“Ante diem festum Paschae sciens Jesus quia ejus hora venit, ut transeat ex hoc mundo ad Patrem (Joan. XIII).”

Ille enim vere transitus Domini, imo omnium nostrum transitus est. Nam illo transeunte ex hoc mundo ad Patrem, transivimus et nos ejusdem Patris gratia de vinculis ad absolutionem, de tenebris ad oculorum nostrorum revelationem. Transivit ille de hoc mundo quidem, qui et ipse quodammodo dicitur Aegyptus, transivit per Aegyptum inferiorem, id est infernum, qui, secundum nomen Aegypti, vere jam tenebrosus est et locus horridus. Et quoscunque invenit illic dignos filios Israel signatos fide sanguinis sui a justo Abel, qui primum in typum illius obtulit agnum, usque ad Iatronem quem sanguine suo signavit in ipsa hora transitus sui, cunctos liberavit, perentiendo primogenitum Pharaonis, id est, peccatum primae praevaricationis quod originale dicitur, quod persuasio diaboli generavit. Igitur postes certatim signandi, et carnes agni festinanter edendae sunt; transiit enim Dominus ultra non reversurus. Mortuus enim semel resurrexit, et

“jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”

Isto transitu ejus contenti estote, et postes signate omnes filii Israel; alium enim transitum sperare non licet. Veniet quidem idem Dominus, sed per Aegyptum inferni non transibit amplius, non ultra pro illis qui nunc in tenebris exire jussi sunt morietur.