CAPUT XVII. Quare Deus Herodem in regiam et sacerdotalem stirpem ita saevire permiserit, ut ne quidem filiis parceret.

“Et Libanus, inquit, cum excelsis cadet (Isa. X).”

Jam diximus quia grande illius Libani excelsum ceciderat, in eo videlicet quod sceptrum de Juda et de femoribus ejus defecerat. Funestus Herodes regiam stirpem ferro exstirpabat, et exstirpare non cessabat. Undecunque regium quidpiam subintellexerat, quacunque ex domo vel etiam sua, imo maxime sua ex domo vel genitura regia quempiam aestimationis olfecerat, quamdam denique conjugem regiae stirpis habuerat, praeter conplures alias, Mariamnem pontificis Hircani filiam, de qua et filios Alexandrum atque Aristobulum susceperat, omnino undecunque sive deforis sive deintus regale quidpiam sperare posse praesenserat, saeviebat immanis bellua, simulque pontifices, et suos filios regales trucidabat, videlicet ne seipsum nimis cupide regnantem ulla posset iniquietare persona per ullam ejusmodi suspicionem. Jam dubium quippe regia cum sacerdotali familia permista fuerat, et idcirco in utramque pariter ferebatur truculentus homicidia nulli sexui parcens, non ab uxoribus propriis, non a filiis occasione suborta ferrum differens, quoniam quidem ejus filii materno sanguine regiam contingebant progeniem. Unde ergo vinceres, Deus promissor fidelis, unde justi ficareris adimplendo quod promisisti et jurasti David, cujus spiritus clamare non desinebat in auribustuis:

“Miserere mei, ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris?”

(Psal. L.) Nimirum sciebas, et disposueras justificari et vincere ex loco humili, unde impurus Herodes, imo diabolus, cui serviebat Herodes, nihil posset suspicari, quod valeret procedere ad celsitudinem throni. Hoc est quod continuo per prophetam subjunxisti:

“Et egredietur virga de radice Jesse, et flos de radice ejus ascendet, et requiescet super eum Spiritus Domini, spiritus sapientiae (Isa. XI),”

et caetera.