|
|
“Ego sum [a] et [oh] principium et finis, dicit Dominus Deus, qui est,
et qui erat et qui venturus est omnipotens.”
|
|
Totum quod hactenus dixit de persona Filii, parum erat, nec sufficiens
ad salutem credenti vel confitenti. Quid enim illic offenderet
Cherintum, Hebionem sive Arium aut alium quemlibet divinitatis Christi
inimicum haereticum; testem fidelem, primogenitum mortuorum, id est,
primum resurrexisse a mortuis Dominum Jesum, et principem esse regum
terrae, eumque nos dilexisse et lavisse nos a peccatis nostris in
sanguine suo, et venturum esse cum nubibus, scilicet ad judicandum vivos
et mortuos? Haereticus quoque quilibet ejusmodi concederet, et
confiteretur, sed eumdem esse Deum, Deo Patri coaequalem, sive initio
cum Patre, vel in Patre manentem, non confiteretur. Recte igitur illa
dixisse non contentus, addit istud quod summum est, in quo fides
Christiana consistat, velut supremo gradu de Christi divinitate
sublimiter aeque ut de patre sentiens, sicut dignum est, et dicens in
persona ejus, ut videlicet majori tonitru, quae contradicunt illi ranae
loquaces, conterantur.
|
“Ego sum [a] et [oh], principium et finis, dicit Dominus Deus, qui est,
et qui erat, et qui venturus est omnipotens.”
|
|
Haec enim dicens, sive dicentem illum inferens, Patri coaequat, de quo
idem supra dixerat,
|
“qui est, et qui erat, et qui venturus est.”
|
|
Quid dixerit, quid intelligi velit per [a] et [oh] confestim exponit
dicendo:
Duae namque litterae Graecorum, quibus et cujus linguae Ecclesiis hunc
librum scripsit; duae, inquam, litterae illius linguae summa et ultima
istae sunt [a] et [oh] Ut ergo dubium non sit, quale, vel cujus rei
principium sit vel finis, per [a] commoniti, quae littera, ut jam dictum
est, Graeci alphabeti prima est, ad sacrae Scripturae exordium
respiciamus, ubi scriptum est:
|
“In principio creavit Deus coelum et terram (Gen. I),”
|
|
et per [oh] quae ultima est, item commoniti, ad finem ejusdem Scripturae
in evangelico volumine respiciamus, ubi scriptum est:
|
“Et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem
saeculi (Matth. XXVIII),”
|
|
ut veraciter credamus, et confiteamur hunc esse et principium, in quo
omnia facta sunt, et finem sive consummationem, qua omnia restaurata et
perfecta sunt.
|
|