VERS. 5.

“Ecce gigantes gemunt sub aquis.”

Nunc tumorem vanae sapientiae increpat per doctrinam ejusdem fortitudinis et sapientiae Dei, et plena mysteriis verba personat.

“Gigantes,”

inquit, id est apostatae angeli, vel homines superbi,

“gemunt sub aquis,”

id est sub abysso judiciorum Dei nescientes ea quae sunt Dei, quia Deus per Spiritum suum illis non revelavit,

“et qui habitant cum eis,”

id est qui eorum gloriae ex delectatione sociatur, subaudi pariter gemunt. Hoc procul dubio divinae fortitudinis est quod genuerit, videlicet dignis astricti vinculis, et rudentibus inferni detracti reservantur in diem judicii, quando recipient ab illo consummatam sententiam, contra quem tumuerunt per superbiam. Hoc vero sapientiae ejus est, quod sequitur: