CAPUT 5

“Dicit ei Petrus: Non lavabis mihi pedes in aeternum. Respondit ei Jesus: Si non lavero te, non habebis partem mecum.”

Quid, inquit, expavescis talem humilitatis meae habitum, tale ministerium? Nisi ego adhuc altius praecinctus majori dispendio lavero te, non habebis partem mecum. Vere enim nisi Christus dilectos suos lavisset a peccatis eorum in sanguine suo, nec Petrus, nec quisquam caeterorum hominum partem habuisset cum illo. Hoc ergo nunc opportune Petro dictum est, quia videlicet, et cum expavesceret humilitatem talis magisterii, multo magis abhorrebat contumeliam Dominicae passionis, qua et illum et omnem mundum oportebat lavari.

“Dicit ei Simon Petrus: Domine, non tantum pedes meos, sed et manus et caput.”

Hoc obedienter secundum nomen suum bene locutus est Simon. Simon namque interpretatur obediens. Bene ergo non, ut paulo ante dixit evangelista, dicit ei Petrus, sed dicit ei Simon Petrus:

“Dicit ei Jesus: Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus.”

Hic manifeste dat intelligi, quod aliam praeter illam exteriorem dicit necessariam pedum lavationem. Quis enim lotus est, nisi quem Christus

“in sanguine suo lavit a peccatis (Apoc. I),”

ut ante jam dictum est? Quid autem ad conservandam illam spiritualem munditiam proficit ista corporalis lavatio pedum? Nunquid quotidie pro consequenda peccatorum remissione pedes lavare, et non potius sacramenta Dominicae passionis opus habemus percipere? Igitur Petrus aliud intelligit, Dominus aliud postmodum intelligendum insinuat, cum dicenti illi: Domine, non tantum pedes meos, sed et manus et caput; ipse respondet,

“qui lotus est, inquit, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus.”

Ac si dicat: Qui semel in morte, quae nunc adest, baptizatus est, non est opus amplius, ut praeterita ante baptismum peccata sive originalia sive actualia lavet, sed totus mundus est, tantummodo pedes lavet, id est, quotidiana vel communia sine quibus humana vita transigi non potest, commissa quotidianis remediis expurget; sicut is qui solos ex itinere sordidatos habet pedes, et in reliquo corpore a sordibus liber est, vadens cubitum non indiget, nisi ut pedes lavet. Sequitur: