|
Et aeditui ejus super eum exsultaverunt in gloria ejus, quia migravit ab
eo. Lugente populo exsultabant aeditui in gloria ejus, subauditur
populi, hoc est in vitulo quem habebant pro gloria: nam gloriam
incommutabilis Dei commutaverant in similitudinem imaginis
corruptibilis, non hominis sed vituli. Et quae pars vitae detestabilior
habetur, populusne, qui luxit super vitulo tanquam super Deo sibi
ablato, an aeditui vel sacerdotes qui exsultaverunt, eo quod non esset
deprehensum furtum, quod fecerant in illo tali Deo? Profundius barathrum
damnationis merito illusoribus illis arbitramur destinatum, quia
populares forte errando luxerunt, illi autem irridendo, in rebus
pessimis exsultaverunt, quia migravit ab eo, id est a populo. Et est
sensus: Exsultaverunt quod migrasset, quod sic Assyriis regibus datus
esset, quasi jam ultra deprehendi non posset, utrum aureus an aeneus
esset Sed quid deinde? Confusio, inquit, Ephraim capiet, et confundetur
Israel in voluntate sua. Postquam enim in Assur pro munere vitulus velut
aureus delatus est, deprehensa fraus regi Israel litteris indicatur, et
unde se placere aestimaverunt, inde vel maxime confunduntur et offendunt
eos quibus munera miserant, aestimantes non furto sacerdotum, sed fraude
regum atque consilio hoc esse perfectum. Inde confusio coepit Ephraim,
inde confusus est Israel. Sequitur:
|
|