CAPUT 9

“Et datum est ei os loquens magna, et blasphemiam; et data est illi potestas facere menses quadraginta duos.”

Et continuo ut exponat oris illius magnitudinem, vel quae magna illud os locuturum sit, adhuc addit:

“Et aperuit os suum in blasphemias ad Deum, blasphemare nomen ejus et tabernaculum ejus, et eos qui in coelo habitant.”

Itemque exponens quae potestas illi detur, vel qualiter acceptam exerceat potestatem per menses quadraginta duos, addit adhuc:

“Et datum est illi bellum facere cum sanctis et vincere illos. Et data est ei potestas in omnem tribum, et populum, et linguam, et gentem.”

Hoc peccati insigne est ejus de quo scriptum est

“Et ipse est rex super omnes filios superbiae (Job XLI),”

quod non tantum acquiescet immoderato favori dicentium, Quis similis bestiae; verum etiam os magnum, os magna loquens habebit, arrogando sibi magnificentiam Dei et exigendo ab omnibus voces Dei et non hominis, ut dicant omnes. Quis similis tui. Hoc exiget non tantum ore, verum etiam bellica potestate. Idcirco aperiet os suum in blasphemias ad Deum: videlicet, sicut ait Apostolus, extollendo se supra omne quod dicitur Deus, aut quod colitur (II Thess. II). Idcirco bellum faciet cum sanctis, et vincet illos, videlicet qui blasphemante ore non poterit, bellando se vindicabit atque occidendo. Et nota diligenter quod haec omnia faciet secundum nomen suum, imo secundum haec jam nomen illi impositum est, quod est Antichristus, id est, Christo contrarius. Etenim omnia quae hic dicuntur contraria sunt eis quae de Christo legimus. Primo quod datum est illi os loquens magna, ori Christi contrarium est. Denique os Christi parvum et taciturnum fuit. Scriptum quippe est:

“Oblatus est quia ipse voluit, et non aperuit os suum; sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente obmutescet, et non aperiet os suum (Isa. XXXV).”

Item in propheta cujus evangelista quoque meminit:

“Non contendet, neque clamabit, neque audiet aliquis in plateis vocem ejus (Isa. XLII; Matth. XII).”

Et hic quidem in blasphemias ad Deum illud os magniloquum aperiet; ille autem in confessionem et laudem Dei os suum aperuit. Exempli gratia, cum dicit:

“Confiteor tibi, Pater, Domine coeli et terrae (Matth. XI).”

Haec omnino contraria sunt. Item non solum nomen Domini, sed et tabernaculum ejus, et eos qui habitant in coelo blasphemabit. Ille autem non solummodo Patri Domino coeli et terrae confessus est, sed et tabernaculum ejus, id est Ecclesiam, et eos qui in coelis habitant vel habitaturi sunt, honorificavit et beatificavit, et in hoc os suum aperuit, sicut in Evangelio scriptum est:

“Et aperiens os suum docebat eos, dicens: Beati pauperes spiritu quoniam ipsorum est regnum coelorum (Matth. V),”

etc. quae ita concludit:

“Gaudete, et exsultate, quoniam merces vestra multa est in coelo (ibid.).”

Haec manifeste contraria sunt. Item

“potestas ejus facere bellum cum sanctis per menses quadraginta duos;”

illius autem potestas per tandumdem temporis fuit pacem parare sanctis, quemadmodum dicit:

“Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis (Joan. XIV).”

Haec nimirum contraria sunt. Item

“potestas hujus in omnem tribum, et populum, et linguam, et gentem;”

illius autem potestas a Deo nulla in quemquam fuit, ut ne saltem de minimis judicaret agellis. Imo

“cum dixisset ei quidam de turba: Magister dic fratri meo ut dividat mecum haereditatem, ille dixit ei: Homo, quis me constituit judicem aut divisorem super vos?”

(Luc. XII.) Sed et cum cognovisset quia venturi essent hi quos paverat de quinque panibus et duobus piscibus numero quasi quinque millia, ut raperent et facerent cum regem,

“fugit, inquit evangelista, in montem ipse solus (Joan. VI).”

quia videlicet sicut postea dixit Pilato:

“Regnum ejus non erat de hoc mundo, nec est (Joan. XVIII).”

Haec nihilominus contraria sunt. Sequitur enim: