CAPUT X. Neque sceptrum, neque ducem de Juda auferendum, donec veniret Christus.

Cum igitur alienus Herodes per tantas tamque cruentas quas commemorare libuit, discordias, regnum coepisset, tempus erat ut promissionis suae verbum verax Deus adimpleret. Sic enim fuerat praedictum:

“Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femoribus ejus, donec veniat qui mittendus est (Gen. XLIX).”

Qui mittendus erat ipse est qui venit Christus,

“in”

quo

“semine tuo,”

ait Deus ad Abraham,

“benedicentur omnes gentes (Gen. XXVI),”

sicut ibidem a Jacob subjunctum est:

“Et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX).”

Ecce autem veraciter ablatum erat sceptrum de Juda, et de femoribus ejus, quando Herodes alienigena regno fuit intrusus, qui et occidit omnes qui regii generis videbantur esse, et ipsum Hirc anum, cujus lenitate et mansuetudine fuerat provectus. Ut igitur justificaretur Deus in sermonibus suis, jam illud semen quod Abrahae promissum fuerat, et cum juramento repromissum, quod itidem David juratum fuerat, venire oportebat, nec longius differri, quoniam sceptrum de Juda sic ablatum erat, et dux de femoribus ejus ita defecerat, ut contra legem Judaeorum rex, imo tyrannus, sederet in regno homo alienigena, praedo, advena, extra neus, homicida.