CAPUT 36

“Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, et venient Romani, et tollent locum nostrum, et gentem.”

Quod est dicere: Consultantibus nobis, si haec sententia placuerit, ut sic dimittamus hominem talem, signa tam multa facientem omnes credent in eum; et credent esse Christum, credent eum esse regem suum. Nos autem regem Caesarem habemus, et sub Romano imperio jamdudum tributarii facti, parva nimis huic Pontio Pilato praesidi delegata provinciola sumus. Judaea namque non tam provincia quam Syriae provinciae quaedam non magna pars est. Si ergo quisquam apud nos, praeter Caesarem rex nominatus fuerit, vindices

“Romani venient, et tollent nostrum et locum et gentem.”

Quid igitur facimus? Num unum hominem dimittimus, ut omnes pereamus? An certe, quod satius est, unum hominem perdimus, ut noster locus et tota gens conservetur? Quem putarent tali causa proposita posse ipsorum intentionem reprehendere, vel illum unum hominem auderet defendere? De communi salute gentis totius consultabatur, de servanda Romani imperii fidelitate consilium quaerebatur. Ergo hunc hominem interficere apud tribunalia quidem Caesaris videbatur fore tutum, apud judicem populi fingebatur esse necessarium. Sic intenderunt arcum (Psal. LXIII) conventus ille malignantium, et multitudo operantium iniquitatem; sic, inquam, intenderunt areum rem amaram, sic firmaverunt sibi sermonem nequam. Sub hac occasione timoris, vel fidelitatis Romani imperii absconderunt laqueos, et dixerunt: Quis videbit eos? Concedatur eis pavor iste, quoniam Dominus Deus pavor sive terror illorum non est; concedatur, inquam, ipso Domino Deo nostro permittente illis, dum per Jeremiam prophetam dicit:

“Paveant illi, et non paveam ego (Jer. XVII).”

Induc super eos diem afflictionis, et duplici contritione contere eos, Domine Deus meus. Paveant, inquam, illi unam contritionem, scilicet illam, ne forte

“veniant Romani, et tollant eorum, et locum, et gentem,”

et duplicem contritionem incurrant, videlicet, ut et Romani venientes,

“tollant eorum locum et gentem,”

et maligni spiritus advolantes, tollant animas, et corpora quoque in gehennam semper urentem. Prudentem ut sibi visum est deliberantium propositionem audivimus, nunc jam inventionem utilitatis auscultemus. Sequitur: