CAPUT VI. Dominica sexta post Pentecosten.

Dominica sexta dicendo Dominus in Evangelio: Audistis quia dictum est antiquis: Non occides, ego autem dico vobis (Matth. V), etc., manifeste nobis illam novitatem necessariam inculcat, quae passim in sacris commendatur Scripturis,

“ut renovemur spiritu mentis nostrae, et exuentes veterem hominem, induamus novum eum, qui secundum Deum creatus est (Ephes. IV).”

Quod enim antiquis dictum est, nos qui novi dicimur, in melius transcendere debemus. Recte ergo illa praemittitur lectio, ut novum hominem Christum indueremus, dicente Apostolo: Quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus (Rom. VI), etc. Dicendo itaque: Et nos in novitate vitae ambulemus (ibid.), plus quam illud quod antiquis dictum est, nos debere testatur. Caeterae partes officii, Introitus, Dominus fortitudo (Psal. XVII); Graduale, Convertere, Domine (Psal LXXXIX); Offerenda, Perfice gressus meos (Psal. XVI), Ecclesiae voces sunt ad supradictam perfectionem evangelicam tendentis, et auxilium implorantis, quia vera et perfecta justitia, nemo per se potest justificari. Et cujus justitia sic abundavit, ut juxta idem evangelium, si offert munus suum ad altare et recordatus est, quia frater suus habet aliquid adversus eum, relinquit ibi munus suum, et vadit prius reconciliari fratri suo (Matth. V), ille est qui in communione dicit: Circuibo, et immolabo in tabernaculo ejus hostiam jubilationis (Psal. XXVI).