|
Putasne verum dixit Nabuchodonosor, gloriando:
|
“Nonne haec est Babylon quam ego aedificavi?”
|
|
(Dan. IV.) Babylonem namque, ut Pompeius Trogus refert, Semiramis
condidit, murumque urbi cocto latere circumdedit, arena, pice, et
bitumine interstrataque materia. Nunquid ergo verum dixit, tanto junior
Semiramide uxore Nini, in quo regnum Assyriorum coepit? Verumtamen sacra
praepollet auctoritas, quod ante Semiramidem Babylon exstitit, et causa
quoque nominis ejus antiquissima, sacris est edita litteris.
|
“Chus, inquit, filius Cham, genuit Nemroth, ipse coepit esse potens in
terra. Fuit autem principium regni ejus Babylon, de terra illa egressus
est Assur, et aedificavit Ninivem (Gen. X).”
|
|
Causa nominis, quod est Babylon, exstitit illa, quod ibi Deus linguam
confudit eorum, qui aedificabant, et cessaverunt aedificare civitatem.
Nam
|
“Idcirco vocatum est, inquit, nomen ejus Babel, quia ibi confusum est
labium universae terrae (Gen. XI).”
|
|
Ergo vir gloriosus, de qualium quolibet illud Sapientiae dictum est:
|
“Nubes et ventus et pluviae non sequentes, vir gloriosus et promissa non
complens (Prov. XXV);”
|
|
vir, inquam, gloriosus, id est vanus, vento vanitatis plenus atque
distentus, quia fortassis Babylonem propriis opibus atque impensis
auxerat, rem suam, sive opus suum non parvi aestimans aut aestimari
volens, magno ore declamavit responsum cordis alti et erectae cervicis
|
“: Nonne haec est Babylon quam ego aedificavi?”
|
|
ne diceret, quam ego provexi sive ampliavi: et quid tum, o vir gloriose,
si tu Babylonem a fundamentis aedificasses? Nunquid vel sic verbum quod
audieras, scilicet interpretationem somnii, facere irritam potuisses?
Juste igitur, quia tam justus quam omnipotens sermo Dei est, super te
sententiae vox ruit, etiam si aliquo modo consilium sancti prophetae
secutus fueras, dicens:
|
“Peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis
pauperum, forsitan ignoscet delictis tuis (Dan. IV.)”
|
|
|
|