CAPUT XXVII. De eo quod ait:

“Si quando habebitis epulum,”

etc., quod bene fiat in Ecclesia Christi.

“Filii Aaron sacerdotis clangent tubis, eritque hoc legitimum sempiternum in generationibus vestris. Si quando habebitis epulum et dies festos, et Kalendas, canetis tubis super holocaustis, et pacificis victimis, ut sint vobis in recordationem Dei vestri.”

Optima sancta Romana Ecclesia, et hoc legitimum sempiternum voluit esse in generationibus suis. Nam quoties epulum habet, et dies festos, et Kalendas, quis non admiretur quanto spiritualium clangore tubarum concrepet super holocaustis et pacificis victimis suis? Quod enim est ejus epulum, nisi corporis et sanguinis Domini nostri Jesu Christi sacramentum? Qui sunt dies festi ejus, quae Kalendae ejus, nisi incarnationis vel etiam nativitatis ejusdem Christi Filii Dei dies annuus, amplius autem gloriosissimum resurrectionis ejus tempus? Hi dies festi ejus, hae Kalendae ejus sunt, et praeterea sanctorum apostolorum, et beatorum natalitia martyrum. Quis, inquam, aures audiendi habens, non concutiatur, attonitus clangore ejus in istis diebus? Quis non admiretur ordinem animi ejus? Tantas ac tales tubarum spiritualium voces, cum musicae dulcedinis pulchritudine circa epulum, quod illi Deus dedit, circa mensam Christi, qui haec festa tribuit, tantas, inquam, ac tales tubarum coelestium voces de toto Scripturarum sanctarum thesauro circa holocaustomata et pacificas victimas ad canendum atque legendum conscivit, ut si quis eorum rationem invenire meruerit, veraciter ejus anima dicere possit illud de Canticis canticorum:

“Introduxit me rex in cubiculum suum, introduxit me rex in cellam vinariam (Cant. I et II).”