CAPUT XXXIII. De impietate Achaz, et de eodem Emmanuel, et quo sensu recte accipitur dictum:

“Butyrum et mel comedet ut sciat,”

etc., et cur post tanta tempora nasciturus jam promittatur.

Et adjecit Dominus loqui ad Achaz, dicens: Pete tibi signum a Domino Deo tuo in profundum inferni, sive in excelsum supra. Et dixit Achaz: Non petam, et non tentabo Dominum. Non humilitatis est, sed superbiae quod non vult a Domino Deo signum postulare. Quanquam enim scriptum sit in Deuteronomio: Non tentabis Dominum Deum tuum (Deut. VI; Matth. IV), et hoc contra diabolum Salvator usus sit testimonio, tamen jussus ut peteret, obedientiae debuit explere mandatum, praesertim cum et Gedeon et Manue signum petierint et acceperint (Jud. VI, XIII). Sciebat enim rex impius quod, si signum peteret, accepturus esset, et glorificaretur Deus. Ergo quasi idolorum cultor, qui in omnibus angulis platearum et in montibus, locisque nemorosis aras constituerat, et pro levitis habebat fanaticos, non vult signum petere, quod praeceptum est. Et dixit: Audite ergo, domus David: Nunquid parum vobis est molestos esse hominibus, quia molesti estis et Deo meo? Quis est iste qui dixit: Audite ergo, domus David? Nequaquam Deus, qui supra ad Achaz dixerat: Pete tibi signum a Domino Deo tuo, sed propheta, ut ex consequentibus approbatur, quia molesti estis et Deo meo. Et est sensus: Quia non solum prophetas persequimini, et eorum dicta contemnitis, sed praesentis et jubentis Dei sententiae contradicitis, ita ut ei exhibeatis laborem, qui in alio loco ait: Laboravi sustinens (Isa. I), idcirco Dominus faciet quae sequuntur. Et hoc notandum quod, Achaz rege impiissimo nolente signum petere, sermo propheticus ad domum David, hoc est ad tribum regiam convertitur, de qua supra legimus: Et nuntiaverunt haec domui David, dicentes: Consenserunt Syria et Ephraim. Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum: Ecce virgo concipiet et pariet filium, et vocabitur nomen ejus Emmanuel. Butyrum et mel comedet, ut sciat reprobare malum, et eligere bonum. Propterea, inquit, quia molesti estis, non solum hominibus, sed etiam Deo meo, prophetas ejus occidendo et cultum ejus abjiciendo, dabit Dominus ipse vobis. Ipse, inquam, Dominus dabit signum vobis magnum, et dignum se. Nam ecce virgo concipiet, etc. In eo terribile vobis erit illud signum, quod iste Emmanuel de virgine conceptus et natus butyrum et mel comedet, ut sciat reprobare malum, et eligere bonum. Quid enim? Ad hoc venit iste Emanuel, quod interpretatur nobiscum Deus, et ad hoc butyrum et mel comedet, ut sciat reprobare malum, et eligere bonum? Ita plane. Nam vos estis principes Sodomorum et populus Gomorrhae (Isa. I). Idcirco nunc loquitur apud se: Clamor Sodomorum et Gomorrhae multiplicatus est, et peccatum eorum aggravatum est nimis. Descendam et videbo, utrum clamorem, qui venit ad me, opere compleverint, an non est ita: ut sciam (Gen. XVIII). Ergo butyrum et mel comedet, id est homo factus in omni convictu et habitu, in omni veritate naturae humanae conversabitur inter homines, ut non jam per solam scientiam, sed et per experimentum perimentum sciat reprobare malum vestrum, malum Sodomiticum, et eligere bonum, cum vos secundum furorem Sodomorum circumdederitis eum, expetentes ad illudendum, et flagellandum et crucifigendum. Haec passus, deinceps sciet reprobare malum, et eligere bonum, habens potestatem facere judicium (Joan. V), in quo sine dubio reprobabit malum et eliget bonum. Quia antequam sciat puer vocare patrem suum, et matrem suam, auferetur fortitudo Damasci, et spolia Samariae coram rege Assyriorum (Isa. VIII). Quasi quaereres, ut quid propter praesens periculum promittitur nobis Emanuelis tanta post tempora nascituri signum? Videlicet quia antequam modo supradicto sciat reprobare malum, et eligere bonum, antequam fiat homo, nunc idem Deus apud Patrem Deum hoc faciet, ut derelinquatur terra quam tu detestaris a duobus regibus suis. Adducet Dominus super te et super populum tuum, et super domum patris tui dies, qui non venerunt a die separationis Ephraim a Juda cum rege Assyriorum. Cum rege Assyriorum adducet, inquit, Dominus super te dies quos nunquam habuisti. Ut videlicet superatis decem tribubus ab Assyriis in Emanuelis praesentia libereris. Et erit in die illa: Sibilabit Dominus muscae quae est in extremo fluminum Aegypti, et api quae est in terra Assur, etc. Muscas autem Aegyptios vocat propter sordes idololatriae, et imbellem populum, et apem Assur, quia illo tempore potentissimum erat regnum, et ad bella promptissimum, vel ob id, quia omnis prope Assyriorum et Persidis regio usum habebat sagittarum. Legamus Regum, et Paralipomenon libros, et inveniemus ab Aegyptiis caesum sanctum regem Josiam, et populum Israel potestati Aegyptiae subjugatum, ita ut regem illis constitueret, et post multum temporis venit Nabuchodonosor cum innumerabili multitudine bellatorum, captaque Hierusalem, et caeteris Judaeae urbibus dirutis, incendit templum, et habitatores Assyrios posuit in Judaea (IV Reg. XXIII; II Par. XXXIV; IV Reg. XV; II Par. XXXVI).