CAPUT 23

Hujus expositio mysterii jam ab ipso incipienda est exordio praesentis lectionis. Igitur veniente Domino in regionem Gerasenorum, occurrerunt duo habentes daemonia de monumentis exeuntes, saevi nimis: quia, cum venissent in hujus vitae incolatum, ad debellandum principem hujus mundi diabolum, duae mortes generis humani, duce ipso peccati et mortis principe, adversus eum cucurrerunt. Quaenam duae illae mortes sunt? Videlicet, una mors corporum, et una mors animarum, contra quas erat illi dimicandum. Unde et bene illi duo et saevi nimis, et de monumentis exisse vel in monumentis habitasse dicuntur: quia videlicet, et mors animarum saeva nimis est, et per mortem corporum in monumentorum habitationem devenimus. Et illa quidem mors, quae est animarum, occurrens nihil contra eum praevaluit, quemadmodum ipse dicit:

“Venit enim princeps mundi hujus et in me non habet quidquam (Joan. XIV).”

Porro illa mors, quae est corporum, ad tempus illi praevalere permissa est, ut suscipiens vel admittens nostram simplam, evacuaret duplam. Quid autem verius eo, quod ait,

“saevi nimis, ita ut nemo posset transire per viam illam?”

Quis enim ex omni genere humano saevitiam mortis intactus evasit?

“Omnes in Adam peccaverunt,”

ait Apostolus,

“et omnes in Adam moriuntur (Rom. V).”

Ubi peccavit Adam, protinus et ipse morte animae mortuus est; et nos in ipso mortui sumus: et ubi dictum est ei, quia

“pulvis es et in pulverem reverteris (Gen. III),”

et ipse morti corporis, et cum illo nos addicti sumus. Vere igitur per viam illam nullus transire poterat, quia qui mortem non videret, et animam suam erueret de manu inferi, nullus erat. Sed venit iste, in quo nihil juris ulla mors habuit: et quia per unam, videlicet corporis mortem, injuria facta est illi, jure sub illo mors utraque occubuit, non sine magno tormento principis utriusque mortis et satellitum ejus, quas cum illo foras misit. Sicut enim descensus ejus ad inferos populo sanctorum desiderabilis, ita legionibus daemonum gravis fuit et intolerabilis. Dicebant ergo:

“Quid nobis et tibi, Jesu Fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos.”

Tempus illud, quo se torquendos esse noverunt, ultimum erit judicium, quando princeps eorum cum ipsis, et ipsi cum principe suo, videntibus cunctis, ut in Job scriptum est, praecipitabuntur in ignem aeternum (Job. XIV). Quomodo tandem impletum est in mysterio quod significabatur in miraculo, scilicet, in eo quod grex porcorum totus cum impetu per praeceps in mare abiit, et mortui sunt in aquis? Ita nimirum, ut fieret quod ipse Filius hominis sciens praelocutus est:

“Cum, inquit, immundus spiritus exierit ab homine,”

etc., usque

“tunc vadit et assumit septem alios spiritus secum nequiores se, et ingressi habitant ibi, et fiunt novissima hominis illius pejora prioribus (Matth. XII).”

Per unum quippe hominem ejusmodi, Judaeos incredulos atque blasphemos vult intelligi, qui non tam Judaei quam Chananaei, non tam vituli aestimandi sunt quam porci. Ipsi namque de bono opere Salvatoris pejores effecti, et inde per invidiam mortui, quod ille unam in semetipso et utramque in suis fidelibus mortem vicit, malignis sunt spiritibus traditi, et per furorem suum facto impetu, semetipsos in mari praecipitaverunt. 633 Nimirum seditiones excitando implacabiles, ut plurimi scriptores, et maxime Josephus refert, in Romanum irruerunt imperium, et mira insania, mirabili pertinacia victores omnium gentium in suas neces, in exicidium loci et gentis excitaverunt. Quid fuit ita furere, nisi porcos a malignis spiritibus agitatos, per praeceps et cum impetu abire in mare? Si ergo perpendas sive respicias quid olim in Aegypto ante acceptam legem fuerint et quid nunc post adventum fecerint Redemptoris aut receperint, recte dicas, quia novissima horum pejora sunt prioribus, et ita tam secundum animam quam secundum corpus in omne miseriarum protundum praecipitati sunt, ut porci illi, quibus propter furias daemonum nec suus, quamvis brutus, subesse poterat sensus.