CAPUT PRIMUM. De Adventu.

Tempus, quod Dominicae nativitatis memoriam antecedit, ideo adventus nuncupatur, quia totus ejus ecclesiasticus ordo juxta contemplationem adventus Domini dispositus est. Advenire autem Dominus recte dicitur , qui ubique est invisibili praesentia majestatis, dum assumpto eo quod visibile est nostrum, visibus carnis visibilem se ostendit. Quod tunc factum est, quando Verbum, per quod omnia facta sunt, quod erat in mundo, et mundus per ipsum factus est, sed mundus eum non cognovit, caro factum est, ut visibiliter habitaret in nobis (Joan. I); itemque futurum est, quando is qui nunc a dextris Dei sedet, et licet nobiscum sit usque ad consummationem saeculi (Matth. XXIV), non aliud assumendo, sed quod semel assumpsit nobis repraesentando, et sicut ipse dixit:

“Videbimus Filium hominis venientem in nubibus coeli, cum potestate magna et majestate (Luc. XXI).”

Illud igitur tempus, quod Dominicae nativitatis memoriam antecedit, idcirco adventus nuncupatur, quia haec quae dicta sunt, partim praeterita, partim futura commemorantur. Nam prima Dominica, primus adventus jam praeteritus quasi futurus in persona antiquae commemoratur Ecclesiae. Secunda et tertia Dominica, secundus adventus exspectantibus et desiderantibus jamjam instare, propheticis atque apostolicis tubis denuntiatur. Ideo vero secundus adventus duabus Dominicis declamatur, quia primum adventum sola, quae praecessit incarnationem Domini Ecclesia promissum exspectavit, secundum autem tam praecedens quam subsequens audivit, illa propheticis tantum, haec autem propheticis pariter atque apostolicis edocta praeconiis. Quapropter in secunda ex ipsis Dominicis propheticum personat officium, quod est populus Sion. In tertio vero Apostolicum:

“Gaudete in Domino semper (Philip. IV).”

Quarta Dominica, quae semper Dominici natalis diem novissima respicit, tempus illud commemorat, quo impraegnato jam et tumido utero Virginis prope erat Dominus, et calcians se divinitas corrigiam illam suae ligabat incarnationis (Matth. III), quam in Evangelio ejusdem Dominicae Joannes se non esse dignum solvere profitetur (Joan. I).