CAPUT 32

“Et audivi numerum signatorum centum quadraginta quatuor millia signati ex omni tribu filiorum Israel.”

Servorum Dei quicunque signantur in frontibus suis, revelata justitia Dei in Evangelio ejus, per magnam vocem hujus clamantis angeli, quamvis distinctio non sit, sive acceptio personarum (Coloss. III), utrum Judaei sint an Graeci, primum tamen locum obtinent Judaei, dicente Apostolo:

“Gloria autem, et honor, et pax omni operanti bonum, Judaeo primum, et Graeco (Rom. II).”

Econtra illorum, qui istud signum Dei vivi non recipiunt, primi in damnationem Judaei sunt, dicente ipso in eodem loco:

“Ira et indignatio, tribulatio et angustia in omnem animam hominis operantis malum, Judaei primum, et Graeci (ibid.).”

Recte ergo et hic primo loco numerantur,

“qui signati sunt Judaei ex omni tribu filiorum Israel,”

et deinde,

“post haec vidi, inquit, turbam magnam quam dinumerare nemo poterat ex omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis,”

quas omnes Apostolus sub uno Graeci vocabulo vult intelligi. Porro numeri hujus centum quadraginta quatuor millium generationem sive compositionem, si rite perspicis, pulchrum tibi atque praeclarum ex eo mysterium elucescit. Dicamus ergo aliquid quod forte simplicioribus minus planum sit aut intelligibile, sed causa praesens ita postulat, arithmeticis vero, qui maxime rationes noverunt abaci, rationabile atque jucundum continuo apparebit. Duodenarius qui numerus erat primorum filiorum Israel, ita disponitur, ut in deceno unitas, in singulari vero limite binarius constituatur. Ut autem isti duodecim primogeniti in totidem, id est, duodecim millia succrescant, unitas illa decena unum et alterum limitem transit, et in tertio consistit, et decem millia sunt. Item binarius singularis, qui conjunctus eidem decenae unitati duodecim perficiebat, unum et alterum limitem transit, et in tertio consistit, et duo millia sunt. Quae videlicet duo millia decem millibus jam dictis in secundo ab ejus limite constitutis connumerantur, et duodecim millia fiunt. Ita qui duodecim tantum erant filii Israel, jam in duodecim millia multiplicati, rursus duodecies multiplicantur, et fiunt

“centum quadraginta quatuor millia.”

Qui videlicet numerus ita disponitur, ut tribus limitibus distinguatur. Nam in centeno milleno unitas, in deceno milleno quaternarius, in milleno item quaternarius collocatur. Nota diligenter. Duodecim primi vel singulares, ut duodecim millia fiant, tres limites ascendunt; et eadem duodecim millia duodecies secundum eumdem numerum filiorum Israel ducta, centum quadraginta quatuor millia faciunt; numerum videlicet tribus, ut jam dictum est, limitibus distributum. Quid ergo sanctam hujus revelationis gratiam intendere arbitramur, nisi id quod omnis legalis, prophetica, evangelica atque apostolica veritas testatur, nulli valere ad salutem quod sit Israel aut Abrahae filius per carnem, nisi sit etiam filius ejusdem per eam, quae non minus quam trium nominum confessione perficitur, fidem? Fidei namque confessio nunc revelatae gratiae tempore manifestas necessario exprimit personas Patris, et Filii et Spiritus sancti. Dudum autem in illa umbra Mosaicae legis arcana professione significabatur totidem nominum paternorum in illo populo Dei, Deum Abraham, Deum Isaac, Deum Jacob palam confitentibus atque invocantibus universis (Exod. III). Et nunc quidem in frontibus suis signantur servi Dei signaculo crucis et sanguinis Christi, in confessione nominis unius Dei Patris et Filii et Spiritus sancti, tunc autem signabant postes domorum suarum sub jam dictis nominibus Abraham, Isaac et Jacob: unum Deum confitentes ejusdem Dei auctoritate praedocti. Dixerat enim Moysi:

“Haec dices filiis Israel: Dominus Deus patrum vestrorum Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob misit me ad vos. Hoc nomen mihi est in aeternum; et hoc memoriale meum in generatione et generationem (ibid.).”

Quid ergo, inquam, in his taliter multiplicatis, taliterque dispositis intelligimus numeris, nisi ac si dicerentur servi Dei nostri, signati nostri ex Judaeis sunt hi, qui non tantum secundum carnem sed et secundum fidem filii sunt Israel aut Abrahae fidelis patris sui?

“Non enim, inquit Apostolus, omnes qui ex Israel hi Israelitae; neque quia semen sunt Abrahae, omnes filii; sed in Isaac vocabitur tibi semen, id est, non qui filii carnis, hi filii Dei; sed qui filii sunt promissionis, aestimantur in semine (Rom. IX).”

Itaque hoc numero finito, innumerabilis significatur Ecclesiae totius multitudo, quae de patriarchis, vel prosapia carnis, vel fidei imitatione progenita est. Porro et in ordine isto nominum duodecim filiorum Israel, ratio mystica non deest; quia videlicet non secundum ordinem suae generationis, quae secundum carnem geniti vel nati sunt, hic dispositi inveniuntur: quod utique non per ignorantiam accidit, sed certi causa mysterii. Hoc ergo eodem sensu et eisdem quibus ante nos verbis tractatum est, hic perscribere non pigeat.