|
Quod si recte, imo quia recte sentitur de judicibus memoratis, quanto
magis idem de victoriis sentiendum est regis David, qui post illos sedit
in solio regni? Quis enim alias victorias illas fecit per manus David,
nisi idem nondum ex ipso natus filius David, cujus nomen vocatur, ut jam
dictum est, accelera spolia detrahere, festina praedari? Ipse est filius
David, Filius Dei, Verbum Deus, Verbum Dei, qui multum acceleravit,
multum festinavit, celerrime spolia detraxit, festinanter praedatus est.
Quia videlicet, antequam sciret vocare patrem suum David, et matrem suam
Virginem ex stirpe David, percussit Goliath Philistaeum in manu ejusdem
David adhuc pueri, nedumque filium ullum habentis. Et caetera fecit per
eum quae usque hodie miramur in tribus fortissimis David, scilicet
sapientia, humilitate atque fortitudine ejus, in quibus caeterorum
nullus ei adaequari potuit. David enim
|
“sedens in cathedra sapientissimus (II Reg. XXIII),”
|
|
hoc est praeconium sapientiae ejus.
|
“Ipse est quasi tenerrimus ligni vermiculus (ibid.),”
|
|
hoc est testimonium humilitatis ejus. Qui octingentos interfecit impetu
uno, hoc est experimentum fortitudinis ejus. Quis, inquam, alius in
David, et per ejusmodi fortissimos David operatus est, nisi Verbum Deus
filius carnis ejus futurus, ita praesens ipsi David ut jam in persona
ejus ipse David loqueretur, ipse in eodem David propriis vocibus suis de
semetipso futura, quasi jam praeterita vaticinaretur? Exempli gratia:
|
“Ego autem constitutus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus,
praedicans praeceptum ejus. Dominus dixit ad me: Filius meus es tu
(Psal. II).”
|
|
Item:
|
“Foderunt manus meas et pedes meos (Psal. XXI).”
|
|
Non opus est astruere quod omnibus notum est, voces istas esse proprias
ejus, qui cum in forma Dei esset, humiliare semetipsum habebat, ita ut
crucifigeretur (Phil. II) quod est fodi manus et pedes ejus. Non ergo
mirum, quod pugnabat jam et triumphabat Verbum ipsum per manum David,
cum loqueretur in sua persona per os David.
|
|