|
Quaerat nunc forte aliquis cur evangelista, cum possit ab Abraham vel
David illam tenere lineam generationis, qua carnalem beatae Virginis
patrem, et ipsam Virginem matrem, filiumque contingeret ex ea nascentem,
cur ita contexere maluit, ut ad Joseph descenderet, qui sine dubio
carnalis pater Christi non est? Ad quod respondendum quod sic recte
fieri debuisset, si hoc evangelista intendisset, quos vel quales per
patres carnalem David vel Abrahae generationem caro Christi contingeret.
Sed non hoc intendit, quippe cum non sit tam magnum carnaliter Christi
esse propinquum, ut evangelico ore opus esset per totum mundum
declamari. Siquidem multi et carnaliter ejus propinqui et mali esse
potuerunt, de quibus dicit:
|
“Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt (Psal. XXXVII).”
|
|
Quid ergo potius intendit? Illud utique, ut eorum prosapiam texeret
deorum, de quibus Psalmista:
|
“Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes (Psal. LXXXI),”
|
|
quos ipse Dominus in Evangelio testatur deos esse dictos, quia ad eos
sermo Dei factus est (Joan. X). Constat vero sermonem Dei, qui ad illos
factus est, non alium esse, quam hoc Verbum, quod caro factum est, cujus
incarnationem aut ipsi per Spiritum sanctum, ut Abraham David, aut per
prophetas ad se missos audierunt, ut Achaz, cui cum dixisset propheta:
|
“Pete tibi signum a Domino,”
|
|
paulo post intulit:
|
“Ecce Virgo concipiet et pariet filium (Isa. VII),”
|
|
etc. Igitur illam ob causam generationem hujusmodi contexuit, quia per
illos, aut ad illos hujus incarnationis promissio facta est. Nec vero
dubium quin illorum omnium primus Abraham, ultimus beatus Joseph
exstiterit; ad quem tunc idem sermo factus est Dei, quando illi dictum
est:
|
“Joseph, fili David, noli timere accipere Mariam conjugem tuam (Matth.
I)”
|
|
Notandum diligenter, quod dicitur, cum in hac generatione David atque
Abraham caeteris insignius nominati sint, dicente evangelista:
|
“Liber generationis Jesu Christi, filii David, filii Abraham (ibid.).”
|
|
Hic quoque B. Joseph non natura carnis, sed affectu et officio, pater
Domini non minus excellenter nominatur, cum in eadem generatione
apellatur
Hic autem dicitur ei ab angelo:
etc. Cum ergo sint tres primi, tres nominatissimi, Abraham, David,
Joseph; nominati, inquam, inter omnes, ad quos repromissio facta est,
quarendum summopere est quo evangelista intendit, ut istos excellentius
nominaret. Nimirum repromissionis incrementa consideravit quibus
Christus, homo, rex atque Deus, diversis temporibus istis, tribus
repromissus est. Nam Christum, quae ad Abraham repromissio facta est,
hominem verum protestata est:
|
“In semine, inquit, tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII).”
|
|
Quae autem ad David facta est, non solum hominem, sed et regem fore
signavit:
|
“De fructu, inquit, ventris tui ponam super sedem tuam (Psal. CXXXI).”
|
|
Quae vero ad beatum Joseph facta est, manifeste Deum pronuntiat:
|
“Paries, inquit, filium, et vocabis nomen ejus Jesum; ipse enim salvum
faciet populum suum a peccatis eorum (Matth. I).”
|
|
Salvare enim a peccatis, solius Dei est. Haec eadem tria, id est
mortalem hominem, regem, atque Deum tres magi postmodum mysticis
muneribus testati sunt, mira sancti Spiritus operante gratia, ut quae
diversis temporibus genti Judaicae promiserat, eadem cuncta subito
addisceret bruta quondam et indocta gentilitas. Igitur bene et quomodo
coelestium mysteriorum inspectatorem decuit, sic sacra Christi generatio
contexta est, ut deduceretur ad Joseph, ad quem, ut dictum est, ultima
quidem, sed optima repromissio facta est, quae sic finitur:
|
“Ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum.”
|
|
Quod et proinde vel maxime delectat, quod haec eadem generatio, quasi
longa linea piscatoris, saeculi hujus fluctibus injecta est, in summo
hamum ferreum habens in esca, id est verum Deum in carne vera ad
capiendum Leviathan, serpentem magnum, humanas, velut pisces exiguos,
devorantem animas (Job. XL; Isa. XXVII). Constat vero quia non carni,
sed ferro linea piscatoris innexa est. In hoc igitur similitudinis
pulchritudo perfecta est, quod saepe dicta Salvatoris prosapia, non
secundum carnalem genituram ad Mariam deducta est, sed secundum divinam
propinquitatem pervenit ad Joseph, qui cum Christi non carnalis sit
pater, sed fidei et supradictae promissionis penultimus haeres, quasi
non carni, sed hamo ferreo linea subligata est. Superius jam dictum est
Dominica nocte Christum natum fuisse, videlicet, ut qua die dixit Deus:
|
“Fiat lux, et facta est lux (Gen. I),”
|
|
eadem die vera nobis lux in tenebris exoriretur. Addere nunc libet et
illud, quod hic idem mirabilis Plastes noster, qui, ut dictum est,
Dominica nocte natus est, feria sexta conceptus est. Nam si superius
scriptos illius anni quinque concurrentes uni Aprilis regulari adjicias,
fiunt sex. Cum autem sexta feria mensis Aprilis incipitur, profecto
octavo Kalendas Aprilis sexta nihilominus feria habetur, quando
Dominicam annuntiationem habemus. Igitur pium atque pulchrum ordinem,
providamque dispositionem in hoc salutis nostrae opifice mirantes
veneramur, qui die, qua veterem formavit Adam de limo terrae, novum sibi
reformare coepit hominem de vera carne Virginis Mariae (Gen. II; Luc.
I), eadem nihilominus die redempturus mortis passione.
|
|