|
Magna igitur haec in isto mutatio dexterae Excelsi, magnum et mirificum
in ambobus, scilicet Petro et Paulo, experimentum hujus Spiritus
fortitudinis, quorum alterum falso fortem, alterum vere timidum, ambos
autem veraciter sic sanavit infirmos, et sic sua fortitudine armavit, ut
irent in illam Romam mundi dominam, tropice Babyloniam dictam, magnam et
terribilem bestiam, comedentem, ut superius jam dictum est, dentibus
ferreis, atque comminuentem, et reliqua pedibus conculcantem (Dan. VII).
Verumtamen pro parte illorum qui credituri erant, errantes per stultam
simplicitatem, vel simplicem stultitiam, dicamus veraciter illam fuisse
asinam, et tunc Dominum Jesum duos misisse discipulos, ut eamdem
solverent asinam, sive caput asinae, id est principem gentilitatis,
quando istos veritatis praedicatores ad illam misit Romam. Alligata enim
erat vinculo diabolicae servitutis, et dicturi erant, qui servitio ejus
abutebantur: Quid facitis solventes asinam? (Marc. XI.) Dominus autem:
Si quis, ait, vobis aliquid dixerit, dicite: Quia Dominus opus habet
(Matth. XXI). Venerunt duo isti hoc propositum habentes, ut quamvis cum
gladiis et diversis poenis diceret eis, quid facitis, non cessarent, non
desisterent fortes, fortissimi vinculi solutores, dicentes: Dominus hac
opus habet, Domino necessaria est (Marc. XI). Quid autem pulchrius hac
duorum oppositione fratrum spiritualium, contra duos fratres, qui urbem
illam fundaverunt? Duo namque fratres, Romulus et Remus, illam
fundaverunt malo nimirum auspicio, ut nunquam deesset civilis discordia,
ut nova semper in illa recrudescerent bella civilia. Nam ut nobis auctor
ait:
Fraterno primi maduerunt sanguine muri.
(LUCAN., Phars. l. I, vers. 95.)
Romulus quippe Remum interfecit per impatientiam consortii. Unde idem
dicit:
. . . . . . . omnisque potestas
Impatiens consortis erit . . . . .
(LUCAN., ibid. v. 92, 93.)
Pulchro igitur nimirum spectaculo contra germanos discordes missi sunt
hi duo Spiritu fratres spirituali germanitate concordes, ut super vetera
discordiae fundamenta, novum concordiae fundamentum Christum ponerent,
novamque magno regi Deo civitatem struerent cum sui profusione
sanguinis, quae pro magna firmitate apostolicae fidei veraciter dici
meruit justitiae sedes, fidei domus, aula pudoris, cum antea fuisset
superbiae solium, avaritiae profundum, vorago sanguinis, et puteus
homicidiorum.
|
|