CAPUT XXVIII. Exemplis probatur non expedivisse ut sacramenta Scripturae apertis verbis prodantur, donec opere compleantur.

Quid de mysterio dicam tabernaculi mystici, quod sine dubio secundum exemplar coeleste Dominus fieri jussit? Ait enim:

“Inspice, et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est (Exod. XXV).”

Si res ipsa, scilicet sacramenta incarnationis, passionis et resurrectionis suae, quorum illa exemplaria fuerunt, verbum ipsum palam tunc describi jussisset, quis portare potuisset? Ut de multis unum exempli gratia proponam, illud quod in Deuteronomio taliter dictum est.

“Et erit vita tua quasi pendens ante te, et non credes vitae tuae (Deut. XXVIII).”

Si paulo manifestius dici placuisset, Isaiam serratum esse accipimus, quasi justo et legis judicio damnatum, eo quod dixerat:

“Vidi Dominum sedentem super solium excelsum (Isa. VI).”

Contrarius enim ipsi Domino in hoc dicto esse judicatus est, quia de seipso dixit:

“Non enim videbit me homo, et vivet.”

Si ergo ille ab hominibus damnatus est, quia dixit:

“Vidi Dominum sedentem.”

Quid fieret de Moyse? Si ubi dixit:

“Erit vita tua pendens ante te (Deut. XXVIII),”

et non credes vitae tuae, ita manifestius dixisset: Crucifiges et pendere facies Dominum tuum ante te, et resurrexisse non credes eumdem auctorem vitae? Laudabilis igitur providentia Verbi in eo quod per Scripturam et mundo innotuit, et mundo sese abscondit, taliter eamdem Scripturam contemperans, ut quasi liber signatus, carnales illius temporis oculos effugeret, et custodiretur venturis spiritualibus, quibus in suo tempore utiliter aperiri posset. Custodibus suis statim mercedem qualem cupiebant larga manu dedit, sicut scriptum est:

“Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt, ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant (Psal. CIV).”

Atque ita factum est, ut quamvis plerique ipsorum imbelles existerent, attamen pugnaturis in militia Verbi Dei arma ferrent, miroque modo pugnatorum longe post futurorum praecursores atque armigeri existerent. Hoc ipsum praevidens Dominus, dicebat ad Moysen:

“Feriam igitur eos pestilentia, atque consumam, te autem faciam principem super gentem magnam, et fortiorem quam haec est (Num. XIV).”

Denique etsi non statim factum est, Moyse interveniente, at nunc videmus impletum, quia percussi sunt Judaei, et super aliam gentem, scilicet super omnem sanctam Ecclesiam Moyses princeps et magister revelata facie constitutus est.