VERS. 18-21.

Rursus detestatus sum omnem industriam meam, qua sub sole studiosissime laboravi, habiturus haeredem post me, quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit, et dominabitur in laboribus meis quibus desudavi et sollicitus fui; et est quidquam tam vanum? Unde cessavi, renuntiavitque cor meum ultra laborare sub sole. Nam cum alius laboret in sapientia, et doctrina, et solitudine, homini otioso quaesita dimittit: et hoc ergo vanitas, et magnum malum. Transferamus ad Ecclesiam Christi verba Ecclesiastis. Patres sancti, doctores egregii, sanctis invigilantes Scripturis, thesaurizaverunt filiis suis: nos vero pejor avis nostris aetas, si male degenerando scripta Patrum non convertamus in usum vitae, nonne vanitas est et magnum malum? Boni enim haeredes bonorum parentum esse debemus, et meditari in scripturis eorum die ac nocte, ut simus parati contra eos qui sanctas corrumpunt Scripturas. Nam quamvis sancta rusticitas bona sit, melior est tamen sancta scientia. Sancta quippe rusticitas solum sibi prodest: et quantum aedificat Ecclesiam Christi ex vitae merito, tantum nocet, si destruentibus non resistat. Daniel in fine sacratissimae visionis: Justi, ait, fulgebunt quasi stellae, et intelligentes, hoc est docti, quasi firmamentum (Dan. XII). Patet quantum inter se distent justa rusticitas, et docta justitia. Cur Paulus apostolus vas est electionis? (Act. IX). Nempe, quia vas legis, et sancta rum Scripturarum armarium est. Quem quotiescun que lego, videor non mihi verba audire, sed tonitrua. Legamus Epistolas ejus, et maxime ad Romanos, ad Galatas, ad Ephesios, in quibus totus in certamine positus est, et videbimus eum in testimoniis quae sumit de Veteri Testamento, quam artifex, quam prudens, quam dissimulator ejus quod agit. Videntur verba ejus simplicia, et quasi innocentis hominis ac rusticani, et qui nec facere nec declinare norit insidias: sed, quocunque respexeris, fulmina sunt, haeret in causa, carpit omne quod tetigerit, tergum vertit ut superet, fugam simulat ut occidat. Redeamus nunc ad superiora. Videtur quidem Ecclesiastes de divitiis et opibus retractare, quod secundum Evangelium (Luc. XII) repentina morte subtracti, quali moriamur haerede, nesciamus, utrum stultus an sapiens sit qui nostro est labore fruiturus Quod Salomoni quoque accidit. Non enim similem sui habuit filium Roboam, qui regnum David decem tribubus decurtavit ((III Reg. XII; Eccli. XLVII). Ex quo intelligimus, ne filium quidem patris haereditate dignum esse, si stultus sit.