CAPUT XVII. De eisdem cum Domino et rege suo venturis et de beato Laurentio, quod eum praeterire non patiamur.

Ecce nunc pugnatorum istorum triumphalem celebramus laetitiam, sed nondum videmus ipsam triumphi illorum gloriam. Sed ecce apparebit Dominus quem exspectamus, et quamvis moram faciat, exspectantes non deficimus, quia veniens veniet, et cum eo sanctorum istorum millia, habens in femore suo scriptum: Rex regum, et Dominus dominantium (Apoc. XIX). Veniet cum pompa triumphi sui, coelis trementibus, cunctisque motis coelorum virtutibus, praeeuntibus hujusce belli insignibus, armisque militaribus, discinctis jam post laborem militibus istis quo laboraverunt in toto belli procinctu, et non cum parvo coeli et terrae spectaculo procedentibus. Super omnia triumphi insignia victoriosa Regis eorum apparebit crux. Non valemus cunctorum notare facies vel singulorum pia citare vocabula, multi enim et nobis innumerabiles sunt. Regem ipsum totius fortitudinis principem Dominum Jesum appellamus, ut dum procedit cum illo triumpho suo, nobis spectantibus, parumper subsistere dignetur, et eadem manu qua victoribus istis praemia largitur, nobis veniam non deneget propter hoc ipsum nomen quod dicimus, Dominus Jesus. Unum tamen incognitum sive inaspectum ex istis principibus praeterire non patimus, illum nimirum, qui lateri ejus tam proximus imminet, mirandus aspectu, reverendus habitu, igneus atque rubicundus, statura procerus, et scintillante facie serenus, utpote de camino ignis assumptus et talis, ut aurum, quod per ignem probatur. Hic talis, ut credimus, nos aspicit, et regis sui praeconia diligentes ac diligenter praedicantes intueri non dedignatur. Si nomen ejus quaeras, Laurentius est, quod nomen ex ore ipsius regis, et Domini ejus maxime audire delectet, quia videlicet tali regi talem nominare, atque commendare militem dulce ac praecordiale est. Quod si hoc ipsum nomen, ipse, qui in libro suo scripsit suis in nostro auditu interiori labiis expresserit, et in corde nostro sua enuntiatione lingua ejus, id est spiritus ejus impresserit, ut sensibiliter de illo quidpiam vel breviter digne valeamus eloqui, non dubium est quia respondebit, et illa dilectione qua fortis in morte, et fortior morte non potuit ignibus exsuperari, nobis parvulis cum osculo sancto hilariter arridebit.