CAPUT XXVIII. De visione anni sexti, quod ad eadem pertineant sacramenta Christi Filii Dei, quod videlicet, per quatuor abominantium incrementa causae redduntur, cur Dominus Judaeos reliquerit et in campum gentium exierit.

(CAP. VIII.) Post unius, id est quinti anni transmigrationis prophetiam, sequentis quoque, id est sexti non praetereundam arbitramur, quia nimirum usque ad id quod

“ait, et spiritus levavit me, adduxitque in Chaldaeam, ad transmigrationem in visione spiritus Dei, et sublata est a me visio quam videram (Ezech. XI),”

ad idem mysterium Christi, ad eadem spectat sacramenta Evangelii Christi Filii Dei.

“Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta mensis, ego sedebam in domo mea, et senes Juda sedebant coram me, et cecidit ibi super me manus Domini Dei. Et vidi, et ecce similitudo quasi aspectus ignis, ab aspectu lumborum ejus, et deorsum ignis, et a lumbis ejus, et sursum quasi aspectus splendoris, ut visio electri. Et emissa similitudo manus apprehendit me in cincinno capitis mei, et elevavit me spiritus inter terram et coelum, et adduxit me in Hierusalem in visione Dei, juxta ostium interius, quod respiciebat ad aquilonem ubi erat statutum idolum zeli ad provocandam aemulationem. Et ecce ibi gloria Dei Israel, secundum visionem quam videram in campo.”

Quinto anno transmigrationis Jechoniae, quarto mense, quinta mensis, superiorem visionem factam ad prophetam legimus (Ezech. I), haec autem quam nunc exponere volumus, sexto anno ejusdem regis, sexto mense, quinta mensis facta memoratur. Ex quo perspicuum est post annum et duos menses haec facta quae scripta sunt, et vel intermissam per annum et duos menses prophetiam, vel per totos quatuordecim menses gesta, quae superior sermo contexuit.

“Et dixit ad me: Fili hominis, leva oculos tuos ad viam aquilonis. Et levavi oculos meos ad viam aquilonis, et ecce ab aquilonari parte altaris idolum zeli in ipso introitu,”

etc. Quatuor abominationum incrementa, quae prophetae in hac visione ostenduntur, diligenter consideranda sunt. Nam quasi causas justitiae quaereres, cur secundum praecedentis anni prophetiam gloria Domini, relictis Judaeis in campum gentium exierit, atque ipsi Judaei postmodum obsessi, et fame perditi ceciderint in ore gladii, atque in omnes gentes captivi ducti sint, ecce altius repetit, et quatuor abominationes gentis gradatim in pejus proficientes, ostendens, deinde sub eadem pene imagine gentis ejusdem destructionem repraesentat atque confirmat, incipiendo sic:

“Appropinquaverunt visitationes urbis (Ezech. IX).”

Et deinceps:

“Et vidi, et ecce quatuor rotae juxta cherubim. Rota una juxta cherub unum, et rota alia juxta cherub alterum. Et aspectus earum et similitudo una quatuor quasi si sit rota in medio terrae,”

etc. (ibid.). De eo cujus

“similitudo quasi aspectus ignis ab aspectu lumborum ejus, et deorsum ignis, et a lumbis ejus et sursum, quasi aspectus splendoris, ut visio electri,”

jam superius dictum est, nec dubium, quin ipse sit Christus Filius Dei, idemque filius hominis in quo et similitudo est electri ex auro argentoque compositi, qui et in fine judicaturus est saeculum per ignem, quod significatur quasi per finales partes corporis igneas, dum dicitur,

“ab aspectu lumborum ejus, et deorsum ignis. Abominatio prima haec est.”

“Et levavi oculos meos ad viam aquilonis, et ecce ab aquilonari parte altaris idolum zeli, in ipso introitu. Adhuc conversus ait: Videbis abominationes majores.”

Abominationes majores istae sunt.

“Cum perfodissem parietem, apparuit ostium unum. Et ingressus vidi, et ecce omnis similitudo reptilium, et animalium abominatio, et universa idola domus Israel depicta erant in pariete, in circuitu per totum, et septuaginta viri de senioribus domus Israel, et Jechonias filius Saphan stabat in medio eorum stantium ante picturas, et unusquisque habebat thuribulum in manu sua, et vapor nebulae de thure consurgebat.”

Majores abominationes istae sunt, quia videlicet illic solummodo

“idolum zeli in ipso introitu,”

hic autem non solum idola, sed et

“septuaginta viri de senioribus domus Israel stabant, et Jechonias in medio eorum, et unoquoque eorum habente thuribulum in manu sua vapor de thure consurgebat.”

“Adhuc, inquit, conversus, videbis abominationes majores.”

Quae sunt illae majores?

“Introduxit me per ostium domus Domini, quod respiciebat ad aquilonem, et ecce ibi mulieres sedebant plangentes Adonidem.”

Juxta gentilem fabulam in mense Julio Amasius Veneris et pulcherrimus juvenis occisus, et deinceps revixisse narratur. Unde eumdem mensem Julium eodem nomine appellabant, et anniversariam ei solemnitatem celebrabant, in qua plangebatur a mulieribus quasi mortuus, et postea quasi reviviscens canebatur atque laudabatur. Majores abominationes istae sunt, quia videlicet illic viri stabant, hic autem mulieres etiam sedebant. Pluris quippe est in abominationibus sedisse quam stetisse, id est majoris noxae est peccatum in usum traxisse quam peccatum perpetrasse. Sed de his postmodum:

“Adhuc, inquit, conversus videbis abominationes majores.”

Quae sunt istae abominationes majores?

“Et introduxit me in atrium domus Domini interius, et ecce in ostio templi Domini, inter vestibulum et altare, quasi viginti quinque viri dorsa habentes contra templum Domini, et facies ad orientem, et adorabant ad ortum solis. Et ecce, ait, applicant ramum ad nares suas.”

Adorare ad ortum solis, qui utique creatura est, id nimirum errare est, dorsum autem habere contra templum Domini, et ramum applicare ad nares suas, id plane est redarguentem Dominum contemnere, ac sibimet in malis suis complacere.