CAPUT VI. Item de consilio Rebeccae, quod ille ad utitem suscepit effectum, quam recte intelligimus in eo assimilatam esse Spiritus sancti gratiam, et de vestibus valde bonis quibus illum induit et de versiculo psalmi:

“Etegit nobis haereditatem suam, speciem Jacob quem dilexit.”

Igitur in consilio Rebeccae quod dedit filio suo Jacob, et ille ad utilem suscepit effectum, assimilatum esse recte intelligimus Spiritum sanctum. Ipsa namque Rebecca in illo facto gratiam Spiritus sancti significat. In duobus filiis ejus, quorum alter

“Esau factus est, ait Scriptura, vir gnarus venandi, et homo agricola; alter vero Jacob, vir simplex, et habitabat in tabernaculis, Isaac amabat Esau eo quod de venationibus ejus vesceretur, et Rebecca diligebat Jacob (Gen. XXV).”

Exemplum sive experimentum verax fuit Apostolo, ut diceret scribens ad Timotheum:

“Exerce teipsum ad pietatem; nam corporalis exercitatio ad modicum utilis est, pietas autem ad omnia utilis est, promissionem habens vitae, quae nunc est et futurae (I Tim. VI).”

Corporali namque exercitatione seipsum exercebat Esau, et haec illi sicut ad modicum fuit utilis, ut magno ejulatu flenti tandem diceret Isaac:

“In pinguedine terrae, et in rore coeli desuper erit benedictio tua (Gen. XXVII).”

Quibus verbis promissionem utique accepit solius vitae quae nunc est. Porro, pietas in qua Jacob seipsum exercebat ad omnia utilis fuit promissionem habens vitae nunc est in his verbis:

“Det tibi Deus de rore coeli et de pinguedine terrae abundantiam frumenti, vini et olei. ”

Promissionem autem vitae futurae in his quae sequuntur:

“Et serviant tibi populi, et adorent te tribus. Esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuae. Qui maledixerit tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.”

Tali namque benedictione Christus qui est vita aeterna nasciturus promittebatur de semine ejus. Quod vel quale fuit illud consilium Rebeccae cum Jacob, in quo supra diximus assimilatum fuisse Spiritum sanctum:

“Nunc ergo acquiesce, fili mi, consiliis meis,”

etc., usque,

“et vestibus Esau valde bonis quas apud se habebat domi, induit eum (Ibid.).”

Vestes illae valde bonae, vestes erant sacerdotales, quas ideo Scriptura vestes dixit Esau, quia primogenitus erat, sed Rebecca illum tali functione dignum non esse sciebat. Secundum mysterium, vestes cum quibus benedici oportebat filium dignum, sunt illa charismata Spiritus sancti quae ante commemoravimus ex Epistola Pauli apostoli: sermo sapientiae, sermo scientiae, fides, gratia sanitatum, operatio virtutum, prophetia, discretio spirituum, genera linguarum, interpretatio sermonum (I Cor. II). Vestes hujusmodi habebat et habet apud se domi, secundum similitudinem Rebeccae, gratia Spiritus sancti. Quomodo apud se domi? utique in potestate dandi sive dividendi, sicut protinus ait idem Apostolus:

“Haec autem omnia operatur unus atque idem Spiritus, dividens singulis prout vult (I Cor. XII).”

Et primuni quidem charismata haec divisit, prout volvit, electioni illius populi Israelitici; deinde vero electioni gentium, facta commutatione secundum similitudinem illorum geminorum, sicut et in psalmis scriptum est:

“Elegit nobis haereditatem suam, speciem Jacob quem dilexit (Psal. XLVI).”

Haec enim dicens, mittit nos ad nostram historiam. Quia sicut Esau, qui prior natu erat, a Deo reprobatus est, et Jacob dilectus, sic Israeliticus populus, qui prius quadam familiaritate Deo acceptabilis erat, postmodum est rejectus, gentes vero quae nullam ejus cognitionem in primis habuerunt, ejus benedictiones meruerunt vel receperunt, hoc est quod dicit speciem Jacob, id est, secundum similitudinem Jacob quem dilexit.

“Esau autem, ait ipse in Malachia, odio habui (Malach. I).”