|
Jam prudentiae virtus in ea spectabilis ad laudem Dei praedicanda est.
Fecit enim tam prudenter ut dictante Spiritu sapientiae fecisse non
dubites, et sicut de beato Joseph dictum est:
|
“Eloquium Domini inflammavit eum (Psal. CIV).”
|
|
Ita de ista quoque veraciter dicas:
|
“Eloquium Domini inflammavit eam, dicente ad eam rege: Quid vis, Hester
regina? quae est petitio tua? Etiam si dimidiam partem regni mei
petieris, dabitur tibi (Esth. V).”
|
|
Ita respondit:
|
“Si regi placet, obsecro, ut venias ad me hodie, et Aman tecum ad
convivium quod paravi (ibid.).”
|
|
Non statim dixit petitionem suam, non confestim aperuit voluntatem suam,
sed ad convivium utrumque invitavit, amicum et inimicum, regem et Aman.
Prudenter providebat illic aperire inimicitias, unde effugere non potest
hostis homicida. Sed nec in primo convivio rem aperuit, dimisitque
hostem morti destinatum unius diei mala securitate perfrui, et de
magnitudine divitiarum gloriari, jactantem atque dicentem:
|
“Regina quoque Hester nullum alium vocavit cum rege ad convivium,
praeter me, apud quam etiam cras cum rege pransurus sum (ibid.).”
|
|
Illum utique male securum, regem autem magis benevolum magisque fecit
attentum.
|
“Si, inquit, inveni gratiam in conspectu regis, et si regi placet, ut
det mihi quod postulo, et meam impleat petitionem; veniat rex et Aman ad
convivium quod paravi eis, et cras regi aperiam voluntatem meam
(ibid.).”
|
|
Feram immanem, ursum ferocem, ut tradat ad suplicium, allicit ad
edulium, ne prius audiat famam quam subeat poenam, ne prius videat
foveam quam incidat in eam, prudens et sciens commodius esse feram
comprehensam intus opprimi, quam exterritam et per saltus fugientem cum
canibus dubio eventu insequi.
|
|