|
|
“Ut tentem eum, utrum ambulet in lege, an non.”
|
|
Ait postremo:
|
“Ut tentem eum, utrum ambulet in lege mea, an non.”
|
|
Ergone justum fuit ut vel illum tali modo tentaret populum, vel hodieque
super tali cibo et potu tentet hominem Christianum? Plane aequum fuit,
ut illum Deus tentaret populum; nam ille populus tentabat Deum. Hoc jam
superius dictum fuit, quod in eo fuerit magnitudo peccati eorum, non
quia petierunt, sed quia tentando et murmurando escas petierunt, quia
juxta Psalmistam,
|
“Tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis, et
male locuti sunt de Deo. Dixerunt: Nunquid poterit Deus parare mensam in
deserto?”
|
|
(Psal. LXXVII.) Ergo dum tentantibus ostendit Deus, quid ipse possit
parando mensam illis, aequum fuit ut ipse versa vice tentaret eos, ne
nescirent quales erant ipsi. Pene huic simile est quod dicit Deus in
cantico Deuteronomii:
|
“Ipsi me provocaverunt in eo qui non erat Deus, et ego provocabo eos in
eo qui non est populus (Deut. XXXII).”
|
|
Tentati quippe deprehensi sunt, quod non ambularent in lege ejus, id est
in fide ejus, dum diffidentes de crastino, colligerent plus quam
sufficeret
sicut habes in sequentibus. Porro ut de hoc spirituali cibo et potu
tentemur nos, aequum esse manifesta defendit ratio. Tentatus enim est
homo a diabolo, et victus est: tentetur a Deo, ut illius tentatoris
fraudem vincat et tali antidoto juxta naturam morbi competenter vitae
suae subveniat. Tentati, inquam, sunt primi homines a diabolo dicente:
Comedite
|
“et eritis sicut dii (Genes. III),”
|
|
et crediderunt ei plusquam Deo, dicenti:
|
“In quacunque die comederitis ex eo, morte moriemini (Genes. III).”
|
|
Proinde tentetur a Dei Filio dicente de pane et vino.
|
“Comedite, hoc est corpus meum, hic est sanguis meus (Matth. XXVI);”
|
|
comedite et eritis filii Dei, et credamus verbo ejus plusquam oculis
nostris carnalibus, quibus nonnisi exteriorem panis et vini speciem
intuemur, et ita iniquam credulitatem parentum nostrorum pia credulitate
in nobismetipsis evacuemus.
|
|