|
(CAPUT. I.)
|
“Vocavit autem Moysen, et locutus est ei Dominus de tabernaculo
testimonii, dicens: Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Homo qui
obtulerit ex vobis hostiam Domino de pecoribus, id est de bobus et
ovibus offerens victimas, si holocaustum fuerit ejus oblatio ac de
armento masculum immaculatum, offerret ad ostium tabernaculi testimonii,
ad placandum sibi Dominum.”
|
|
Antequam verba ipsa singillatim conferamus, summa legis sacrificiorum
facta divisione breviter colligere libet. Oblationum, sive
sacrificiorum, alia sunt quae dicuntur holocaustomata, alia quae
pacifica, alia quae pro peccato. Rursus eorum quae pro peccato dicuntur,
alia sunt quae pro peccato sacerdotis simul et multitudinis, alia quae
pro peccato cujuscunque hominis principis, sive popularis. Sed quae pro
peccato sunt sacerdotis tantum, atque pro peccato sacerdotis simul et
multitudinis, parum aut nihil differre videntur, utraque enim extra
castra cremari jubentur, et hoc ab holocausto differunt, quod
holocaustum in altari, illa autem extra castra cremantur. Item, quae pro
peccato principis, et quae pro peccato sunt hominis plebei, sub eamdem
legem rediguntur, utraque vero pari modo separato memoriali in pastum
ignis Dominici, adipe scilicet qui operit vitalia et omni pinguedine
interiori, duobus renibus cum adipe quo teguntur illa, et reticulo
jecoris cum renunculis, his, inquam, separatis, caetera cedunt in esum
sacerdotis.
|
|