CAPUT 8

“Tunc abiit unus de duodecim, qui dicitur Judas Iscariothes, ad principes sacerdotum, et ait illis: Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta argenteos. Et exinde quaerebat opportunitatem, ut eum traderet.”

Hoc opus illi operi mulieris oppositum, sive contrarium est, ut bono malum. Plane sicut de illa dixit,

“opus bonum operata est in me,”

sic contra, de isto dicat Dominus, malum opus operatus est in me. Illa enim ad sepeliendum me pretioso unguento unxit, iste ad crucifigendum me vili pretio vendidit. Nulla tradidit Scriptura quempiam sanctorum sive prophetarum, qui multi interfecti fuerant, ita ut aliquando diceret unus ex illis Helias:

“Relictus sum ego solus, et quaerunt animam meam (III Reg. XIX),”

sic venditum sive emptum fuisse, ut venditus sive emptus est iste Sanctus sanctorum, id est sic emptum, ut emptores interficerent eum. Joseph quidem sanctus in typum hujus fuit venditus, sed emptores non idcirco emerunt, ut interficerent eum (Gen. XXXVII). Et Aman impiissimus idcirco, ut interficeret, emere voluit universum genus Judaeorum, in quo utique nonnulli justi erant, dicens regi Assuero:

“Si tibi placet, decerne ut pereat, et decem millia talentorum appendam arcariis gazae tuae (Esther. III).”

Sed neque rex accepto argento populum vendidit, neque Aman placito suo gratis concessum interficere potuit. Iste unus Sanctus sanctorum ad hoc emptus est ut interficeretur, emptus pretio vili, scilicet triginta argenteis, quod pretium vix est unius vituli bruti, quo multo melior erat iste vitulus Domini. Quanto melior?

“Caput ejus, ait dilecta in Canticis, aurum optimum, manus ejus aureae plenae hyacinthis. Venter eburneus, distinctus sapphiris. Crura columnae marmoreae, quae fundatae sunt super bases aureas (Cant. V).”

Hic tantus triginta emptus est argenteis, venditore nimis ultroneo, ponente pretium in arbitrio ementium, ac dicente:

“Quid vultis mihi dare, et ego eum vobis tradam?”

Hinc per prophetam Amos dictum est:

“Super tribus sceleribus Israel, et super quatuor non convertam eum, pro eo quod vendiderit argento justum, et pauperem pro calceamentis (Amos. II).”

Denique etsi hoc persaepe fecit ille Israel, nos tamen ea tantum attendimus quae cognita de Scripturis habemus. Primo vendiderunt argento justum, et pro calceamentis pauperem, quando decem filii Jacob fratrem suum Joseph viginti argenteis Ismaelitis vendiderunt (Gen. XXXVII), quo ex pretio cum singulis non plures obvenissent quam duo argentei, vix inde potuerunt calceari. In illo scelere sic isti mensuram patrum suorum impleverunt (Matth. XXIII), ut triginta argenteis Judas venderet, emerent autem principes sacerdotum talem tantumque pauperem justum; qui videlicet, duo principes sacerdotum, Annas et Caiphas, pompatice solliciti incedere, ex eodem pretio, cum retulisset eis traditor, vix satis insigniter potuerunt calceari. Hoc agendo Judas infelix vere abiit et veraciter sic dictum est,

“tunc abiit unus de duodecim.”

Abiit enim, et totus recessit ab illis; apostolatum suum dimisit, episcopatum suum alteri reliquit (Psal. CVIII; Act. I). Abiit, inquam, in consilio impiorum et in via peccatorum stetit, et in cathedra pestilentiae sedit (Psal. I). Abiit a Deo, stetit cum diabolo, et relatis triginta argenteis, nihilominus in triginta maledictionibus, ore prophetico, in psalmo centesimo octavo trecies maledictus, antequam natus. Prima est maledictio,

“constitue super eum peccatorem.”

Secunda,

“et diabolus stet a dextris ejus.”

Tertia,

“cum judicatur, exeat condemnatus.”

Quarta,

“et oratio ejus fiat in peccatum.”

Quinta,

“fiant dies ejus pauci.”

Sexta,

“et episcopatum ejus accipiat alter.”

Septima,

“fiant filii ejus orphani.”

Octava,

“et uxor ejus vidua.”

Nona,

“nutantes transferantur filii ejus et mendicent.”

Decima,

“ejiciantur de habitationibus suis.”

Undecima,

“scrutetur fenerator omnem substantiam ejus”

Duodecima,

“et diripiant alieni labores ejus.”

Tertia decima,

“non sit illi adjutor.”

Quarta decima,

“nec sit qui misereatur pupillis ejus.”

Quinta decima,

“fiant nati ejus in interitum.”

Sexta decima,

“in generatione una deleatur nomen ejus.”

Septima decima,

“in memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini.”

Octava decima,

“et peccatum matris ejus non deleatur.”

Nona decima,

“fiant contra Dominum semper.”

Vicesima,

“et dispereat de terra memoria ejus.”

Vicesima prima,

“et dilexit maledictionem, et veniet ei.”

Vicesima secunda,

“et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo.”

Vicesima tertia,

“et induit maledictionem sicut vestimentum.”

Vicesima quarta,

“et intravit sicut aqua in interiora ejus.”

Vicesima quinta,

“et sicut oleum in ossibus ejus.”

Vicesima sexta,

“fiat ei sicut vestimentum quo operitur.”

Vicesima septima,

“et sicut zona qua semper praecingitur.”

Vicesima octava,

“qui insurgunt in me, confundantur.”

Vicesima nona,

“induantur qui detrahunt mihi, pudore.”

Tricesima,

“et operiantur sicut diploide confusione sua.”

Quam ergo mala, quam damnosa decimatione miser, nec tamen miserabilis Judas, illam quam perditionem unguenti recuperavit: Dixerat enim:

“Ut quid perditio haec? Quare hoc unguentum non veniit [al. venditur] trecentis argenteis et datum est egenis?”

Trecentorum quippe denariorum decimatio sunt triginta denarii, quot vel quibus benedictum vendidit, et triginta maledictiones haereditate possedit.