CAPUT 2

Haec proloquens spiritus propheticus, cum hactenus de multis vel ad multos pluraliter locutus fuerit, miro modo ad quemdam singulariter, repente apostropham facit, dicendo.

“Ibi occumbere faciet Dominus robustos tuos.”

Quia est iste robustorum possessor, quos ibi Dominus faciet occumbere, nisi is qui apud beatum Job dictus est esse rex super omnes filios superbiae? (Job XLI.) Nempe ibi robustos ejus omnes, id est superbos, cum eodem rege ipsorum vel principe faciet Dominus occumbere, dicendo sicut in Evangelio legimus:

“Ite, maledicti, in ignem aeternum, qui praeparratus est diabolo et angelis ejus (Matth. XXV).”

Nec plura cum illo robusto robustorum loqui dignatus, priorem repetit sermonem, et dicit idem Dominus:

“Consurgant et ascendant gentes in vallem Josaphat, quia ibi sedebo ut judicem omnes gentes in circuitu.”

De valle Josaphat jam superius dictum est. Notandum vero, quod cum ille dixerit:

“Congregabo omnes gentes, et educam eas in vallem Josaphat, et disceptabo cum eis ibi, nunc aliter hic pronuntiat: Consurgant et ascendant”

omnes

“in vallem Josaphat,”

quando incredulos quosque, vel adversarias potestates Dominus ad judicium provocat, et disceptat cum eis pro populo suo:

“Deducam eos, inquit, in vallem Josaphat.”

Quando autem credentes ad praelium cohortatur:

“Ascendent, ait, omnes viri bellatores: Consurgant et ascendant gentes in vallem Josaphat.”

Qui enim judicatur, in valle positus est, qui autem viri bellatoris nomen obtinebit illic stando a dextris, amplius autem quicunque sedebit in ordine sedium duodecim, nimirum in alto erit. Quod tandem ita subinfert:

“Quia ibi sedebo ut judicem omnes gentes in circuitu,”

verbis evangelicis satis aperitur:

“Cum autem venerit Filius hominis in majestate sua, et omnes angeli cum eo, tunc sedebit super sedem majestatis suae, et congregabuntur ante eum omnes gentes (Matth. XXV, 31),”

et caetera. Sequitur:

“Mittite falces, quoniam maturuit messis. Venite et ascendite, quia plenum est torcular, et exuberant torcularia, quia multiplicata est malitia eorum.”

Quis dicat, quibus dicat, et quid significet quod dicit:

“Mittite falces,”

et quoniam

“maturuit messis,”

illa satis indicat evangelica parabola seminantis, vel boni seminis et zizaniorum agri. De quibus cum dixissent servi patrisfamilias:

“Vis, imus et colligamus ea? Sinite, inquit ille, utraque crescere ad messem, et in tempore messis dicam messoribus: Colligite primum zizania, et alligate ea in fasciculos ad comburendum, triticum autem congregate in horreum meum. Messis, inquit Dominus, consummatio saeculi. Mittet Filius hominis angelos suos, et colligent de regno ejus omnia scandala (Matth. XIII).”

Igitur qui haec dicit:

“Mittite falces quoniam maturuit messis,”

Filius hominis est, qui et antequam fieret Filius hominis, erat ut nunc est Filius Dei, et haec et caetera loquebatur in prophetis. Et quibus haec dicit, messores ejus angeli sunt, et ipsa maturitas messis finis est saeculi, quando secundum praescriptam disceptationem judicii facienda est separatio tritici et zizaniorum agri. Quod autem sequitur et dicit:

“Venite et descendite, quia plenum est torcular, et exuberant torcularia,”

rem eamdem per aliam similitudinem nihilominus congrue significat, quia videlicet tunc universaliter fiet quod nune interdum particulariter fit, ut a reprobis omnino separentur electi, sicut in torcularibus vinum in apothecis reponendum, separatur ab acinis foras projiciendis. Unde quod ait,

“quia multiplicata est malitia eorum,”

sic intelligendum est, ac si diceret: Quia, sic abundante malitia, multorum charitas refriguit (Matth. XXIV), ut amplius differri non debeat expressio judicii, quia electi a reprobis, simplices sequestrentur a malitiosis. His dictis terribiliter inclamat et dicit:

“Populi in valle concisionis, quia juxta est dies Domini in valle concisionis. Sol et luna obtenebrati sunt, et stellae retraxerunt splendorem suum.”

Idcirco populi vel gentes, de quibus supra dictum est, in valle judicii sive concisionis congregantur, ut a dextris atque a sinistris dispertiti, a Domino judicentur. Cujus moerorem diei et tormenta pereuntium ne sol quidem et luna, astraque caetera poterunt intueri, sed retrahent fulgorem suum, et severitatem judicantis, reddentisque uniuscujusque opus in caput suum, aspicere non audebunt, non quo elementiora sint Dei judicia, sed quo omnis creatura tormentis aliorum pertimescat. Eodem sensu quo hic ait:

“Sol et luna obtenebrati sunt, et stellae retraxerunt lumen suum,”

alius propheta dicit:

“Dies Domini ista, tenebrae, et non lux. Nunquid non tenebrae dies Domini, et non lux? Et caligo, et non splendor in eas? (Amos V.)”

Itemque alius:

“Dies irae dies illa, dies tribulationis et angustiae, dies calamitatis et miseriae, dies tenebrarum et caliginis, dies nebulae et turbinis (Sophon. I).”