VERS. 29.

“Si gavisus sum, inquit, ad ruinam ejus qui me oderat,”

quod videlicet a charitate alienum est, quae sola omnipotentis Dei discipulos probat, sicut ait ipsa Veritas:

“In hoc cognoscent omnes, quia mei estis discipuli, si dilectionem habueritis ad invicem (Joan. XIII).”

Nam, licet dicat Psalmita:

“Laetabitur justus cum viderit vindictam (Psal. LVII),”

non accipit justus ita, quasi dictum de ruina inimici sui, sed de ruina inimici Dei. Nec sibi invicem adversantur id quod dictum est:

“Laetabitur justus cum viderit vindictam;”

et illud quod dictum est:

“Diligite inimicos vestros (Luc. VI).”

Non enim ait:

“Diligite inimicos”

Dei, sed

“inimicos vestros,”

videlicet quia proprias ignoscere, Dei autem debemus injurias ad vindictam expetere. Non ergo,

“gavisus sum, ait, de ruina ejus qui me oderat,”

nec

“exsultavi, quod invenisset eum malum,”

ut videlicet et inimicum diligens, dum adversario ruenti condolui in malis ejus, ipse ad bonum crescerem.