|
|
“Scientia inflat, charitas vero aedificat,”
|
|
male intelligentibus nomen scientiae suspectum facit.
Magna et pulchra haec sancti Spiritus gratia, simplicioribus hodieque
suspecta est, maxime pro eo quod Apostolus ad Corinthios loquens, dicit
de ea: De his autem quae idolis immolantur scimus, quoniam omnes
scientiam habemus. Scientia inflat, charitas vero aedificat (I Cor.
VIII). Pene hoc solum audierunt, et hoc solum meminerunt, quod dixit,
scientia inflat, non quaerentes, aut quaerere scientes, aut quid
dixerit, vel cur addiderit, charitas vero aedificat. Tanquam opposita
sint haec et simul stare non possint, scientia et charitas, a tanquam
opponendo dixerit, scientia inflat, charitas vero aedificat, sic
negligenda, imo contemnenda illis videtur scientia, et tunc demum
veraciter se arbitrantur dicere: Domine, non est exaltatum cor meum,
neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis (Psal. CXXX), cum a
scientiae studiis toto sese animo averterint. Nam scientia inflat,
inquiunt, ait Apostolus Christus. At ille non sic dixit, non sic dictum
suum intelligi voluit, neque scientiae charitatem opponere, sed apponere
voluit. Nam scientia, subauditur sine charitate, inflat, charitas vero
subauditur cum scientia, aedificat. Denique sic recte componuntur,
simulque in sancta Scriptura gradiuntur, charitas et scientia, quomodo
sapientia et scientia. Nam charitas ipsa est vera sapientia. Haec
nimirum sine scientia aliquantulum aedificat, cum scientia plurimum
aedificat, scientia vero sine charitate inflat. Alioquin ipse qui haec
loquitur semetipsum (quod absit!) inflatum esse praedicat. Dicturus enim
scientia inflat praemisit, scimus quoniam omnes scientiam habemus. Ad
hoc ergo tendit, ut scientiam habentes sapientes Corinthii, charitatem
quoque habeant, id est infirmos fratres non scandalizent manducando
idolothytum argumentando nihil esse immolatum, eo quod nihil sit idolum;
nihil enim substantiale ligno aut lapidi sive aeramento accessit, ut
fieret idolum, sed accidenti ab artificis manu effigie est figuratum.
Haec profecto scientia inflat, dum, charitatem non habens, de eo quod
conscientia fratrum cum sit infirma, polluitur, non curat. Itaque
suspectam facere, aut contemptibilem non debet viri ecclesiastici
conscientiam, id quod ab isto dictum est, scientia inflat, sed potius
honorabilis, ut vere est, primum ex eo judicetur quod eam Spiritus
sanctus inter septem principalia dona sua numerat, deinde ex eo quod
apud Danielem, sic illam auctoritas divina commendat: Qui autem docti
fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti, et qui ad justitiam
erudiunt multos, quasi stellae in perpetuas aeternitates (Dan. XII).
|
|