|
Superius jam diximus, Spiritum sanctum Paracletum, vinumque vel siceram
consolationis ejus, secundum visionem Lamuelis dandum esse
|
“moerentibus et his qui amaro animo sunt (Prov. XXXI),”
|
|
id est hominibus, et qui peccatorum sibi conscii, constanter secundum
Deum et ab hoc saeculo consolationem recipere nolunt et renuunt. At illi
apostatae angeli, cum suo capite diabolo, quam longe fuerint vel sint ab
isto laudabili moerore, ab ista dulci amaritudine, mirabiliter innuit
Scriptura libri Apocalypseos, cujus quot verba, tot pene sunt
sacramenta. Imo et amplius dicas, parum enim pro merito voluminis dictum
est, ait beatus Hieronymus, nam in verbis pene singulis multiplices
latent intelligentiae. Quomodo ergo illa Scriptura dicit?
|
“Et unum, inquit, de capitibus ejus, videlicet bestiae, quae habebat
capita septem, quasi occisum in mortem, et plaga mortis ejus sanata est
(Apoc. XIII).”
|
|
Septem bestiae capita quae illa erexit contra mulierem in utero
habentem, quae et clamabat parturiens et cruciabatur ut pareret, ut cum
peperisset devoraret filium ejus; nos autem intelligimus septem regna
mundi hujus principalia, sive notissima, quae a tempore promissionis
beati seminis quod est Christus, in hoc steterunt agente diabolo (cujus
corporis sic illa regna recte intelliguntur capita, sicut omnes iniqui
recte dicuntur et sunt ejus membra) ut promissio non adimpleretur, ut
Christus non nasceretur, aut ut natus moreretur, et periret nomen ejus.
Primum illorum fuit regnum Aegyptiorum, quod masculos seminis Abrahae
omnes jussit interfici aut in aquis necari (Exod. I). Secundum regnum
Israelitarum carnalium, quod maxime regnante et agente Jezabel
promissionis Verbum abolere voluit, cultum Baal superadjiciens vitulis,
quod fecerat Jeroboam, et pro his interficiens prophetas et suffodiens
altaria Domini (III Reg XIX). Tertium regnum Babyloniorum, quod populum
illum captivavit, et tres pueros nolentes adorare statuam quam erexerat,
misit in caminum ignis (Dan. III). Quartum regnum Persarum et Medorum,
quod agente Aman, universum Judaeorum genus delere voluit (Esther. III).
Quintum regnum Graecorum, cujus vires diabolus maxime per Antiochum
Epiphanem sibi assumpsit, sicut narrant Machabaeorum libri (I Mach. I).
Sextum regnum Romanorum, quod Christum et martyres ejus interfecit.
Septimum regnum erit Antichristi; de isto recte intelligas quod dictum
est:
|
“Et unum de capitibus ejus, quasi occisum, in mortem, et plaga mortis
ejus sanata est (Apoc. XIII).”
|
|
Diabolus enim est, vel erit, qui plagam aeternae damnationis in coelo
accepit, sed
inquit,
sive, ut postmodum repetitum est, habet plagam gladii et vixit.
Mirabiliter ergo, ut supra dictum est, Scriptura haec duritiem ejus
innuit. Quid enim est dicere: Habet plagam gladii et vixit, nisi et
damnatus est, et superbit? Et quid est dicere: Quasi occisum caput in
mortem, et plagam ejus sanatam esse, nisi de perditione et separatione
ipsius a Deo, quae vera occisio et vera mors est, non curare, imo et
contemnere, ac semetipsum quasi vivum, id est, justum defendere? Non
enim vere vivit, aut vere
sed idcirco dictum est, quia sic sibi arrogat, sic consolatur miser.
|
|