|
|
“Domus autem cum aedificaretur, lapidibus dolatis atque perfectis
aedificata est, et malleus et securis, et omne ferramentum non sunt
audita in domo cum aedificaretur.”
|
|
Hoc et pro universitate sanctae illius supernae civitatis Jerusalem, sic
recte intelligi potest, quia lapides vivi, lapides sancti, de quibus
illa construitur, hic dolantur, hic in mundo tonsionibus atque pressuris
expoliuntur, ibi autem in pace per manum artificis locis suis aptantur,
ita ut nullus persecutoris malleus, nulla caedentium securis, nullum
serrantium ferramentum ulterius audiatur. Verum, quia hic non de
civitatis aedificio, sed de civitatis templo sermo est, illud recte
intelligitur, quia sine opere humano sive virili complexu, conceptus est
Deus et homo Christus Dei Filius. Igitur malleus sive securis atque omne
ferramentum non sunt audita in domo cum aedificaretur, quia nullum
adfuit opus humanum ut Christus conciperetur. Foris dedolati sunt
lapides, quibus haec domus aedificata, quia prius patres vel justi omnes
more naturae vel opere humano generati sunt, quorum fide in beatam
Virginem coadunata, Christus conceptus est. Hic ferramentum quodlibet
audiri scelus est, et quicunque se audisse somniavit, haereticus est.
|
“Aedificavitque quadraginta cubitorum ad posteriorem partem templi
tabulata cedrina, a pavimento usque ad superiora, et fecit interiorem
domum oraculi in Sanctum sanctorum. Porro oraculum habebat viginti
cubitos longitudinis et viginti cubitos latitudinis, et viginti cubitos
altitudinis et operuit illud, atque vestivit auro purissimo. Sed et
altare vestivit cedro,”
|
|
etc. Non solum oraculum quod erat viginti cubitorum, sed et ipsum
templum, quod prae foribus oraculi quadraginta cubitorum erat, operuit
auro purissimo, nihilque erat in templo, quod non auro tegeretur.
|
“Sed et totum, inquit, altare oraculi texit auro.”
|
|
Magnum et mirificum templi manufacti opus gloriam praefigurabat templi
non manufacti, id est hominis Christi, quam credimus, quam praedicamus,
cujus visionem desiderantes exspectamus. Quod est enim templi illius
aurum sive aurea claritas, nisi sedentis ad dexteram Patris immortalitas
atque impassibilitas? Denique, antequam passus vel mortuus resurgeret,
templum quidem erat lapideum, et cedrinis tabulis quasi contextum, sed
nondum auro tectum, quia sordida quidem et nullo vitio putribilis in
illo nostra erat natura, sed nondum sua fulgebat gloria, qua post
passionem mortis coronandus erat. At, postquam resurrexit a mortuis, jam
nihil in templo est quod non immortalitatis auro tegatur, semel quippe
mortuus est, et vivens Deo,
|
“jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”
|
|
Auro vilior templi substantia tegitur, non destruitur, quia videlicet
gloria resurrectionis, sive immortalitatis natura carnis non absorbetur,
sed superinduitur. Quod tandem in hoc templo est oraculum, quod dicitur
Sancta sanctorum? Oraculum in templo, Deus est in Christo. Unde
Apostolus dicit:
|
“Deus erat in Christo, mundum reconcilians sibi (II Cor. V).”
|
|
Oraculum autem et prae foribus oraculi templum, sicut non duo templa,
sed unum templum, sic hominem, et in homine Deum, non duos Christos, sed
unum confitemur Christum. De vocibus sive responsis hujus oraculi, de
dispositione Verbi incarnati, illud sacrum corporis templum
inhabitantis, non soli apostoli, sed et ipse Christus jugiter secundum
hominem pependit, ut nihil a semetipso faceret aut judicaret, ita ut
verbi gratia, gentem suam vel civitatem Jerusalem, ruituram flere
posset, flendo tamen non liberaret. Oraculum illud quantae longitudinis,
tantae et altitudinis, tantae nihilominus erat latitudinis, quia
videlicet Christi Domini nostri divinitas quantae antiquitatis quae per
longitudinem, quantae majestatis quae per altitudinem, tantae omnino
charitatis est quae intelligitur per latitudinem.
|
|