|
|
“Dicit ei Jesus: Ego sum qui loquor tecum.”
|
|
Ego, inquit, qui loquor tecum sum ille Messias; ego vobis annuntiabo
omnia. Ecce quomodo huic alienigenae seipsum credidit, quem Judaeis non
crediderat, ostendit illi honorandum nominis sui thesaurum, quod in
patria sua, scilicet in Judaea necdum prodiderat, ne mox quod futurum
erat, pretiosam nominis ipsius margaritam porci conculcarent, et hoc
sanctum canina rabie blasphemantes corroderent (Matth. VII). Hoc enim in
exprobrationem illius patriae suae fiebat, in qua, sicut Evangelista
posterius dicturus est, honorem se non habiturum perhibebat, videlicet
ex opposito patriae non suae, id est, gentilitatis, in qua non solum
tanquam propheta, sed tanquam Deus Dei Filius honorem divinum habiturus
erat, quod jam a praesenti effectu comprobat. Honoratus est enim ab his
alienigenis Samaritanis, ubi Christum se esse dixit. Inhonoratus est et
crucifixus a contribulibus suis, ubi signa et prodigia fecit in eis,
quae nemo alius fecit (Joan. XV). Sequitur:
|
|