|
|
“Et angelo Laodiciae Ecclesiae scribe. Haec dicit: Amen testis fidelis
et verus, qui est principium creaturae Dei. Scio opera tua, quia neque
frigidus es neque calidus.”
|
|
Hic jam ultimo, id est septimo loco, loquitur in teste fideli et vero,
is qui sursum ultimus, id est, septimus est sapientiae spiritus,
operarium suum ad verum vocans sabbatismum; ut scilicet, in humilitate
requiescat, nec saltem uno verbo aut cogitatione superflua fatigetur,
magnificando vel sibi tribuendo opera sua. Quid enim a seipso habet,
nisi mala omnia; et a quo nisi a Deo habet omnia quaecunque habet bona?
Ad hoc pervidendum hortatur Angelum istum dicendo:
|
“Et nescis quia tu es miser et miserabilis et pauper, et caecus, et
nudus;”
|
|
et deinde subjiciendo:
|
“et collyrio inunge oculos tuos ut videas.”
|
|
Nonnulla quippe bona in illo vel per illum Deus operatus fuerat, unde
diceret:
|
“quia dives sum, et locupletatus, et nullius egeo.”
|
|
Huic tale nomen Laodiciae congruit, interpretatur enim, tribus amabilis
Domino; videlicet, propter opera bona quae fecerat Deus cum illo.
Interpretatur etiam, qui fuerunt in vomitu. Haec quoque interpretatio
congruit illi pro eo quod gloriabatur sibi in eorumdem operum bonorum
divitiis; ut merito diceretur illi,
|
“incipiam te evomere ex ore meo.”
|
|
Itaque et nos quid hic spiritus septimus loquatur, audiamus: et
audientes ad humilitatis et sapientiae requiem proficiamus. Ait enim:
|
“Haec dicit: Amen testis fidelis et verus, qui est principium creaturae
Dei.”
|
|
Amen, id est verax, sive ipsa veritas. Hoc ipsum sequentibus verbis
exponitur. Sequitur enim:
|
“Testis fidelis et verus.”
|
|
Quo pertinuit talis descriptio, haec et sequentia dicentis? Eo
videlicet, ut quisquis bonorum sibi est conscius operum, velut iste
Laodiciae Angelus, sciat et recogitet quod non sibi opus sit testificari
ante tempus de semetipso, quod dives sit, et locupletatus; imo nec ad se
pertineat hujusmodi testimonium, sed ad illum, qui et testis et judex
omnium est constitutus, et in tempore suo est revelandus. Illi
relinquendum esse sciat bonorum actuum omnium testimonium et judicium,
et de malis tantum testificetur contra se, et accuset seipsum. Ideo
dicit:
|
“Haec dicit amen testis fidelis et verus.”
|
|
Amen, id est veritas, quia falli vel quidpiam ignorare non potest.
Testis fidelis, quia mentiri non novit, ut dicat bonum malum, et malum
bonum.
|
“Verus quia reddet unicuique secundum opera sua. Quo inde [itidem]
pertinuit ut adderet qui est principium creaturae Dei?”
|
|
Quid enim hoc loco est creatura Dei? Utique novus homo, sive regeneratio
et recreatio hominis, bene operando in novitate vitae ambulantis. Nam
hinc est quod Apostolus dicit:
|
“Donum enim Dei est, non ex operibus, ne quis glorietur. Ipsius enim
sumus factura creati in Christo Jesu in operibus bonis, quae praeparavit
Deus ut in illis ambulemus (Ephes. II).”
|
|
Quod hic ait in Christo Jesu, id est, renovati per fidem Jesu Christi,
ipsa est creatura de qua et alibi dicit:
|
“Nam exspectatio creaturae, revelationem Dei exspectat. Vanitati enim
creatura subjecta est, non volens, sed propter eum, qui subjecit in spe,
quia et ipsa creatura liberabitur a servitute corruptionis, in
libertatem gloriae filiorum Dei. Scimus enim quod omnis creatura
ingemiscit et parturit usque adhuc (Rom. VIII).”
|
|
Quo ergo pertinuit ut diceretur Angelo huic, de isto teste fideli et
vero, quod ipse sit principium creaturae Dei, nisi ut sciret totam
recreationem sui, et quidquid sanctae novitatis habebat, vel habere sibi
videbatur, non sibi attribuere, sed illi? Ille namque homo novus, et
sanctae novitatis est princeps, et ab ipso principium et finis, sive
consummatio hujus creationis est, qua nunc vivimus, qua de morte ad
vitam transivimus, qua de filiis irae in filios gratiae translati sumus,
et ab operibus mortis emundati, Deo viventi servivimus. Quid ergo dicit?
|
“Scio opera tua quia neque frigidus es, neque calidus. Utinam frigidus
esses aut calidus. Sed quia tepidus es, et nec frigidus nec calidus,
incipiam te evomere ex ore meo, quia dicis quod dives sum, et
locupletatus, et nullius egeo, et nescis quia tu es miser et
miserabilis.”
|
|
Talia ergo opera tua scio, taliter ego de illis judico. Neque frigidus
es, in eo quod a bono opere torpeas, neque calidus, in eo quod gratiarum
actionem Deo referas; quod facere debueras, verumtamen non ut ille
Pharisaeus, qui se justificans publicano derogabat (Luc. XVIII), sed ut
Psalmista, qui operantem in se Dominum humiliter laudans:
|
“Non nobis, inquit, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam (Psal.
CXIII).”
|
|
Utinam frigidus esses aut calidus. Hoc exempli gratia, superbae virgini
congrue dici potest. Utinam frigida aut calida esses, id est utinam
corrupta esses corpore, aut cum virginitate corporis oleum quoque
haberes charitatis. Levioris namque culpae esset corruptam esse corpore,
et perinde humiliari quam integram esse corpore, et pro conscientia
integritatis inflari.
|
“Incipiam te ergo evomere ex ore meo”
|
|
propter teporem elationis, videlicet ad modum aquae tepidae, quae
propter saporem incommodum, nauseante bibentis stomacho, non valet
contineri. Hoc idcirco faciam, quia talis est: quia considerans opera
tua, existimas te esse aliquid, arbitraris quod dives sis, et
locupletatus, et nullius egeas, quemadmodum illi de quibus apostolus
dicebat:
|
“Jam saturati estis, jam divites facti estis. Sine nobis regnatis, et
utinam regnetis (I Cor. IV).”
|
|
Hoc dicens
id quod verum est,
|
“quia tu es miser et miserabilis,”
|
|
in multis egens misericordia Dei;
quia et nihil habes quod non acceperis, et adhuc plurima desunt tibi,
quia
quia, ut caetera taceam, nec dum facie ad faciem Deum vides, nudus quia
fragili et lubrico corpore circumdatus es.
|
|