|
At ille, ad quem et propter quem, vel propter cujus similes veniebat et
decertabat Deus, Dei Verbum, non expalluit, non perturbatus est, sed
advocatus ad legendum, postulatus ad interpretandum, astitit
familiariter, fidenter intuitus est, legit scienter, sapienter
interpretatus est,
|
“Mane, numeravit Deus regnum tuum et complevit illud. Thecel, appensum
est in statera, et inventum est minus habens. Phares, divisum est regnum
tuum, et datum est Medis et Persis (Dan. V).”
|
|
Quam breves voculae, quantam longitudinem, quantam latitudinem, quantam
altitudinem demonstraverunt animae hominis habentis dilectionem verbi
Dei, cujus arcannm consilium sublime atque profundum continebatur tribus
vocibus illis, sex syllabis, quatuordecim litteris illis. Per hoc quod
scriptum fuerat,
quod interpretatur numerus, vidit in latitudine cordis angustam
diuturnitatem regni Assyrii sive Babylonii, quia non casu accidisse, sed
justo judicio Dei, ut gentes tam multas jugo suo premere posset annis,
ut jam dictum est, mille trecentis. Legamus diligenter Scripturam hanc,
et sequamur interpretationem divinam, quia contra candelabrum scripta
esse narratur, suggerat nobis ut candelabro appropinquemus, quatenus
clare intueamur. Candelabrum nostrum Christus; Lumen nostrum Verbum Dei
est.
|
“Lucerna, inquit Psalmista, pedibus meis Verbum tuum, et lumen semitis
meis (Psal. CXVIII).”
|
|
Ut igitur brevis scripturae brevem interpretationem copiosius
consequamur, verbi Dei quod in sanctis Scripturis habemus, documenta
sequamur.
|
|