|
|
“Iratusque contra eos abiit. Nubes quoque recessit, quae erat super
tabernaculum. Et ecce Mariam operuit candens lepra quasi nix,”
|
|
etc. Propter sensum allegoricum supra repetendum est, et tunc clarebit
quid ista prophetissa per gratiam clarificata, et propter culpam a Deo
consputa, id est, leprosa facta significet. Hoc loco Moyses uxorem
habens Aethiopissam mystice Christus Dominus est, peccatricem quondam de
gentibus non aspernatus Ecclesiam. Hoc nimium aegre ferunt Aaron et
Maria, id est carnale Judaeorum sacerdotium, et tota illorum vetus
Synagoga; hoc, inquam, aegre ferunt, de hoc murmurant, magnumque habent
invidiae tormentum, semper enim gentium salutem oderunt. Hoc ergo non
ferentes, et hac invidiae trabe tenebratum cordis oculum habentes, ad
ipsius Domini Christi odium prorumpunt, et propter condescensionem
miserorum, contra ipsam misericordiam confligunt. Dicunt enim:
id est num per solum Christum vestrum
|
“Deus locutus est? Nonne et nobis,”
|
|
id est prophetis nostris,
Habet namque lex nostra viros virtutis, qui de terra pariter et de coelo
signa fecerunt, mare Rubrum et Jordanem fluvium diviserunt, manna de
coelo deposuerunt, solem in coelo stare, vel etiam retrocedere fecerunt.
Haec et his similia illis maligno livore dicentibus, Dominus iratus est.
Clarum est manifestum est quia superbae Synagogae et carnali ejus
sacerdotio Dominus iratus est. Dominus Pater, Dominus Filius, Dominus
Spiritus sanctus, genti illi iratus est. Nam ecce leprosa facta est,
lepra candente tota cooperta est. Multum iratus pater exspuit in faciem
ejus, et projecit super vultum ejus stercus solemnitatum ejus (Mal. II).
Quanto nequior blasphemia ejus oblocutione Aaron et Mariae, et imo
quanto amplioris gloriae iste prae Moyse dignus habitus est, tanto plaga
gentis illius, lepra Synagogae illius deterior est. Nam Moyses quidem
fidelis erat in tota domo Dei, quemadmodum dicit,
|
“at non talis servus meus Moyses, qui in omni domo mea fidelissimus
est,”
|
|
fidelis, inquam, vel
|
“fidelissimus in domo Dei,”
|
|
non sua, tanquam famulus, in testimonium eorum quae dicenda erant.
Christus vero, tanquam filius in domo sua, quae domus sumus nos. Igitur
leprosa illa quidquid tangit, immundum est, immundum, inquam, quidquid
attrectat, quidquid concelebrat, et Deo odibile est, separatur ad
arbitrium sacerdotis summi, qui penetravit coelos, Christi Jesu, habet
vestimenta dissuta, capnt nudum, os veste contectum, contaminatam ac
sordidam se clamat, de quibus omnibus superius in lege leprosi dictum
est. Omni tempore quo leprosa est, et in hac immunditia perfidiae suae
perseverat, sola habitabit extra castra; sola, inquam, extra vera et
coelestia castra, quasi mortua, imo vere mortua, et ut abortivum, quod
projicitur de vulva matris suae. Abalienata est á vulva, erravit ab
utero, locuta est falsa (Psal. XXXV), quae non docuit eam mater sua
fidelis patriarcharum et prophetarum ecclesia.
|
“Clamat autem Moyses ad Dominum, dicens: Deus, obsecro, sana eam.”
|
|
Imo vero tota antiquitas, tota Patrum antiquorum pro illa gente
intervenit fides. Sed non sanabitur, non revocabitur in castra, donec
evolvantur septem dies, id est donec plenitudo gentium subintroeat.
|
“Si, inquit, pater ejus exspuisset in faciem ejus, non debuerat saltem
septem diebus rubore confundi?”
|
|
Plane vera similitudo. Nam revera si quis filius patrem, quem honorare,
cui blandiri debet, ita exasperaverit, ita ad iracundiam provocaverit ut
ille motus in faciem ejus exspuat, qui utique faciem filii, natura duce,
osculis delambere consueverat, quomodo talis filius sic pro sua
protervia, sputo patris oblitus, non saltem septem diebus inter compares
suos erubescat? Cui enim pretiosus esse potest, qui ut vilis a patre suo
consputus est?
|
“Si ergo, inquit, pater ejus exspuisset in faciem illius,”
|
|
etc.
|
“Ego autem, inquit, Pater vester sum, qui dico ad Pharaonem: Filius
primogenitus meus Israel, dimitte filium meum (Exod. IV),”
|
|
et ecce exasperatus quodammodo exspui in faciem hujus, dum lepra
candidissima, lepra quasi nivea, id est verissima, totam operui carnem
ejus. Separetur igitur septem diebus, etc., ut supra.
|
|