CAPUT 12

Ut igitur et in isto non solum fideliter, verumetiam scienter justificata sit sapientia a filiis suis, quaerenda erat diligentius intentio praesentis capituli, et Deo dante, citius occurrit. Intendit enim demonstrare dicendo haec Dominus noster Judaeos cunctis gentibus, etiam infidelibus, esse deteriores. Duo enim illis praedicabat, et ut crederent, virtutes faciebat, scilicet et temporale excidium loci vel gentis, quod futurum erat, et factum est a Romanis, et aeternam poenam gehennae ignis, quae in die judicii parata est diabolo et angelis ejus, et hominibus impiis. Cum utrumque praedicaret Judaeis, poenitentiam non egerunt. Unum verbum si fuisset praedicatum Sodomitis, Tyris ac Sydoniis, cum testimonio tantarum virtutum, scilicet temporale exterminium, quod passuri erant, poenitentiam egissent, sicut et prophetis Dominus dicere solebat. Exempli gratia:

“Et si ad illos mitterem te, ipsi audirent te. Domus autem Israel nolunt audire te, quia nolunt audire me (Ezech. III).”

Et hoc in Ninivitis probatum est (Jon. III). Porro alterum, si tunc praedicatum illis fuisset regnum Dei, non credidissent neque poenitentiam egissent. Unde nec fuissent salvi, et idcirco praedicatores eis mittere non curavit. His dictis pro quaestione difficili, nunc ipsa scrutemur verba praesentis capituli.

“Vae tibi, inquit, Corozaim! vae tibi Bethsaida!”

Quoniam Corozaim interpretatur hoc mysterium meum, pulchre per hoc ipsum vocabulum commonemur in his verbis sensum sequi mysticum, incipientes ab interpretatione nominum. Corozaim ergo, cui vae, interpretatur, ut jam dictum est, hoc mysterium meum, generationis illius, contra quam maxime loquitur, significat superbiam sive sapientiam vanam, cui, dum absconduntur haec, ut postmodum dicturus est, nimirum quodammodo dicitur: Hoc mysterium meum vobis absconditum, non vobis, sed parvulis revelandum. Bethsaida, cui similiter vae, interpretatur domus frugum, sive domus venatorum et illorum significat avaritiam; quos ejiciens,

“scriptum est, ait, domus mea domus orationis vocabitur; vos autem fecistis illam speluncam latronum (Matth. XXI).”

Capharnaum, cujus exaltationem percutiens:

“Descendes, ait, usque in infernum,”

interpretatur villa consolationis et eos omnes denotat qui ab isto saeculo capiunt consolationem. Exempli gratia, ut ille dives, qui dicebat animae suae:

“Anima, habes multa bona posita in annos plurimos, requiesce, comede, bibe, epulare (Luc. XII),”

et his dictis quasi exaltatus in coelum, eadem nocte descendit usque in infernum. Talium quales istis tribus nominibus denotantur, notissimi generationis illius pueri fuerunt, quia non per ignorantiam, sed per superbiam et per invidiam saltare noluerunt, et propter avaritiam plangere noluerunt ad evangelicae praedicationis cantum sive lamentum. Econtra gentes, quae ignorabant et errabant, et audito Evangelio visisque virtutibus credituri erant, per haec nomina mystice designantur Tyrum, Sydonem et Sodomam. Tyrus namque angustia, Sydon venatio, Sodoma muta sive silens pecus interpretatur. Talis erat gentilitas. Erat enim in angustia, videlicet sicut Tyrus mari ita profundo ignorantiae circumdata. Erat venatio, scilicet malignorum spirituum, quasi deorum, ut putabat, laqueis irretita. Erat muta vel quasi pecus silens, quia sola quae carnis sunt sapiens, ea quae sunt spiritus cogitare aut loqui nesciebat. Talium ante adventum Christi nonnulli, scilicet Ninivitae, poenitentiam egerunt pro solo metu temporalis exterminii; post adventum vero ejusdem Christi, quam multae gentes pro solo auditu judicii vel saeculi venturi, Judaeis in incredulitate perseverantibus, cum utrumque ut supra jam dictum est, praedicatum fuisset eis. In his et in caeteris hujusmodi judiciis justificatur sapientia a filiis suis, et non a semetipsis, sed ex revelatione supernae gratiae haec habent, ut eam justificare norint.