|
Qualis est ista locutio? vel quare mors hujus Angeli locutio nuncupatur,
dicendo. Si fuerit pro eo, videlicet homine, loquens unum de similibus,
videlicet quia Deus est cui locutus est vel loquitur; cui cum omnia suis
motibus loquantur (omnia enim intelligit) tunc vero maxime hujus Angeli,
scilicet Filii sui passio locutio est. Si enim sanguis sanctorum ad eum
clamat, exempli gratia, dicente ipso ad Cain: Ecce vox sanguinis fratris
tui Abel clamat ad me de terra (Gen. IV), quanto magis sanguis hujus
illi loquitur? Hinc Apostolus: Et accessistis, ait, ad testamenti novi
mediatorem Jesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel
(Hebr. XII). Ergo mors Angeli hujus vere locutio est, et si delectat
audire, etiam testamenti conscriptio est. Eamus ad Scripturam illam, ad
quam nos hic idem Angelus misit loco supra memorato, postquam dixerat,
et beatus est qui non fuerit scandalizatus in me: Quid, inquit, existis
in desertum videre? Prophetam? Etiam dico vobis, et plus quam prophetam.
Hic est enim, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem
tuam (Mal. III). Illuc, inquam, eamus, et videamus, quid sequitur. Ait:
Et statim veniet ad templum suum Dominator, quem vos quaeritis, et
Angelus testamenti, quem vos vultis (ibid.). Nimirum ex persona Dei
Patris, sive ex persona Spiritus sancti, qui per os sanctorum
prophetarum locutus est, dictum erat hoc de Joanne Baptista Angelo huic
Filio Dei, filio hominis: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui
praeparabit viam tuam ante te; et continuo per tropum, qui apostropha
dicitur, id est conversio, sermo ad eos omnes reducitur, qui
exspectabant istum specialem, sive proprium Angelum, qui antinomatice
dicitur Angelus, diciturque eis. Et statim veniet ad templum suum
Dominator quem vos quaeritis, et angelus testamenti, quem vos vultis.
Nimirum quem exspectabant, quem quaerebant, quem volebant omnes sancti
ab origine mundi, Messias et Christus est. Hunc ipsum Dominatorem
nominavit potius quam Angelum Dominatoris sive Domini, non Angelum
Domini, quod commune est plurimis, sed Angelum testamenti, quod nomen
sive praedicamentum proprium est huic, qui taliter Angelus factus est ut
solus moreretur et mori possit secundum naturam nostram, quam assumpsit,
et moriendo conscribere nobis testamentum aeternae haereditatis. Quod ut
liquidius pateat, ultimum de his, quae supra proposuimus, quatuor
capitulis prosequamur, ut annuntiet, inquit, hominis aequitatem.
|
|