|
|
“Cornua in manibus ejus, ibi abscondita est fortitudo ejus.”
|
|
In omnibus his suum sapientia, quae apud ipsum est, manifeste gessit
officium, latente, et non tamen otiosa, et se continente intus
fortitudine, quae similiter apud ipsum est, sicut praedictum fuerat in
Habacuc:
|
“Cornua in manibus ejus, ibi abscondita est fortitudo ejus (Habac.
III).”
|
|
Cornua quae erant in manibus ejus, brachia crucis intelligimus, quibus
confixerant manus ejus: Quomodo ibi erat abscondita fortitudo ejus?
videlicet ubi nulla putabatur esse fortitudo ejus. Denique hominis
fortitudo maxime pollet in brachiis, et in manibus ejus, at ille
confixus in cruce pendebat manibus. Videbatur ergo quod nulla esset
fortitudo ejus, sed nonnulla erat, imo magna erat, jamque abscondite
operabatur. Jam draconis eum devorare se putantis dentes invisibiles
invisibiliter confringebantur, et gutturis ejus barathrum, quasi hamo
ferreo strangulabatur. Operationis hujuscemodi signa quaedam visibilia
statim claruerunt, et nos Deum auribus nostris audivimus (Psal. XLIII).
Nam illo emittente spiritum, ecce velum templi scissum est in duas
partes a summo usque deorsum, et terra mota est, et petrae scissae sunt,
et monumenta aperta sunt, et multa corpora sanctorum, qui dormierant,
surrexerunt, et exeuntes de monumentis, non quidem ante, sed post
resurrectionem ejus venerunt in civitatem sanctam, et apparuerunt multis
(Matth. XXVII). Verba deficiunt, cum de fortitudine Verbi loqui cupimus:
de fortitudine Verbi, quod erat et est in illo spiritu sive anima, quam
moriens emisit Christus Jesus. Cur autem verba deficiunt, nisi quia non
sentimus, non sentire meremur, quam validum, quomodo validum sit illud
Verbum? Imo et si aliqui sanctorum Verbum illius in praecordiis suis
sensere attractum, quibus verbis enarrare potuerunt? Hoc igitur nunc
tantum dictum sit, quia tunc pro re Verbum validum, Verbum Deus
infremuit in spiritu vel anima egrediente de corpore Jesu, et infernus
intremuit veniente spiritu illo Jesu, veniente cum Verbo sibi unito
anima Jesu, cujus videlicet Verbi fortitudinem sustinere non potest,
nisi qui ejus habet amorem. Nam hinc est quod Psalmista dicit:
|
“Sicut cera fluit a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei
(Psal. LXVII).”
|
|
|
|