CAPUT XXXII. Quod Dominus propositum suum satis declaravit toties benedicendo hominibus.

Post illud judicium, Verbum Dei suos in mundo praecones et novos et insignes habuit imo ut haberet effecit, quorum primus idem Noe cum filiis suis benedictionem eamdem accepit, quam dudum Deus edixerat, quando primos homines masculum et feminam creavit. Sicut enim tunc illis benedixit Deus et ait:

“Crescite, et multiplicamini, et replete terram (Gen. I),”

sic et post diluvium residuis istis eodem verbo benedixit (Gen. IX). Sic denique scriptum est:

“Egredere, inquit, de arca tu et uxor tua, filii tui, et uxores filiorum tuorum tecum, cunctaque quae sunt apud te educ tecum, et ingredimini super terram, crescite et multiplicamini super eam (Gen. VIII).”

Ac deinceps:

“Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et benedixit Noe et filiis ejus, et dixit ad eos: Crescite et multiplicamini, et implete terram, et sit terror vester, ac tremor super cuncta animalia terrae (Gen. IX).”

Deinde tertio,

“vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram et implete eam (ibid.).”

Trina verborum eorumdem repetitio magna est propositi Dei confirmatio, quod proposuit in verbo suo, sciens et praesciens atque praedestinatos habens omnes sanctos atque electos suos, quos nasci volebat sibi de genere humano quantis meritis crescere, quanto numero multiplicari haberent extunc usque in finem saeculi, quando et congregatis illis ad dexteram suam dicet ipsum Verbum incarnatum Jesus Christus victor propositi:

“Venite, benedicti Patris mei, possidete regnum, quod vobis paratum est a constitutione mundi (Matth. XXV).”