|
Necdum obdormierant, qui latebant, et ecce mulier ascendit ad eos, et
ait: Novi quod Dominus tradiderit vobis terram. Etenim irruit in nos
terror vester, et elanguerunt omnes habitatores terrae. Audivimus quod
siccaverit Dominus aquas maris Rubri ad vestrum introitum, quando
ingressi estis ex Aegypto, et quae feceritis duobus Amorrhaeorum
regibus, qui erunt trans Jordanem Seon et Og, quos interfecistis, etc.
Sic hodieque mulier sapiens ac provida loquitur, sic omnino fidelis
Ecclesia nunc usque et corde credit et ore confitetur. Audivimus,
inquit, et credimus, propter quod et loquimur (II Cor. IV), o sancti
apostoli, quod ad vestrum introitum, quod in diebus vestris, quando ad
vitam introistis, spiritualem Pharaonem, id est diabolum, debellaverit,
eumque per aquas maris Rubri, per sanguinem et aquam, quae de latere suo
profluxit in passione sua, suffocaverit, et ita de Aegypto, ita de
tenebris regni ejus vocati in admirabile lumen existis (I Petr. II).
Nunc ergo jurate mihi per Dominum, ut quomodo ego feci vobiscum
misericordiam, ita et vos faciatis. Ad haec illi: Innoxii erimus a
juramento hoc, quo adjurasti nos, si ingredientibus nobis terram, signum
funiculus iste coccineus fuerit, et ligaveris eum in fenestra, per quam
nos dimisisti, et patrem tuum ac matrem, fratresque ac omnem cognationem
tuam congregaveris in domum tuam. Qui ostium domus tuae egressus fuerit,
sanguis ipsius erit in caput ejus, et nos erimus alieni. Loci hujus
memores psallimus Regi nostro, psallimus sapienter Salvatori nostro:
Fundamenta ejus in montibus sanctis; diligit Dominus portas Sion super
omnia tabernacula Jacob. Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei (Psal.
LXXXVI). Sequitur enim exponendo quaenam gloriosa dicta illa sunt. Memor
ero Raab et Babylonis scientium me (ibid.). Dominus ergo Raab mystice
ipsa est Sion, cujus Dominus portas diligit: ipsa est civitas Dei, de
qua gloriosa dicta sunt: civitas, inquam, id est Ecclesia Dei, digna
memoria Dei. Porro fundamenta ejus ipsi sunt exploratores, quos ipsa
suscepit; episcopi sunt, apostoli, id est quos illa abscondit, quibus
omnino tanquam fidei suae fundamentis innititur, et dicit: Nunc ergo
jurate mihi per Dominum, ut quomodo ego feci vobiscum misericordiam, ita
et vos mecum faciatis, ut eruatis animam meam de morte. Quod est dicere:
Nunc ergo invocate super me nomen Domini, nomen Patris et Filii, et
Spiritus sancti, ut in regeneratione cum sederit Filius hominis, in sede
majestatis suae, quando sedebitis et vos super sedes duodecim,
judicantes duodecim tribus Israel (Matth. XIX), salvetis me a damnatione
aeterna, et quomodo ego vos in mea temporalia, sic vos me recipiatis in
vestra aeterna tabernacula (Luc. XVI). Innoxii, inquiunt, erimus a
juramento hoc, quo adjurasti nos, si ingredientibus nobis terram, signum
fuerit funiculus iste coccineus, etc. Postulaverat enim signum, dicens:
Detisque mihi signum verum, ut salvetis patrem meum et matrem, fratres
et sorores meas, et omnia quae eorum sunt, ut eruatis animas nostras de
morte. Signum istud, funiculus iste coccineus in fenestra ligandus,
titulus est passionis Dominicae inter oculos Ecclesiae jugiter
pingendus: coccineus, inquam, funiculus, sanguineum est crucis
signaculum, jugiter pingendum in fronte ejus. Quod enim signum aliud
bene sibi provida postulat Ecclesia? Itaque innoxii, inquiunt, erimus a
juramento hoc, id est, ea conditione libenter constringimur juramento
quo adjurasti nos, ut si ingredientibus nobis terram, si veniente ad
judicium Salvatore, cum omnibus senatoribus populi sui, apparuerit
signum istud in te, teneamur obnoxii juramenti et sponsionis nostrae, ut
sit anima nostra pro vobis in mortem, atque ex debito misericordiam et
veritatem faciamus in te. Nunc interim patrem tuum ac matrem, fratresque
et omnem cognationem tuam congreges in domum tuam, ut sit domus tua per
fidem una. Nam qui ostium domus tuae egressus fuerit, quicunque seipsum
ab unitate fidei praeciderit, haeresesque ac schismata fecerit, sanguis
ipsius erit in caput ejus, et nos erimus alieni. Igitur haec illa
gloriosa sunt, quae dicta sunt de civitate Dei, comprobante te Josue, id
est salvatore, dicta haec, atque dicente: Memor ero Raab et Babylonis
scientium me, subauditur, ita ut dicam ego Josue: Sola Raab meretrix
vivat cum universis qui cum ea in domo sunt (Jos. VI). Sed quinam sunt
cognati illi, qui in domo ista sunt? Ecce, inquiunt, alienigenae, et
Tyrus, et populus Aethiopum, hi fuerunt illic (Psal. LXXXVI). Tyrus
angustia interpretatur. Ergo quicunque a cultu Dei alieni, quicunque
angustiati a peccatis, quicunque Aethiopes, id est denigrati in vitiis,
veniendo in unam domum cognati fiunt, et fratres sunt, et omnes per unum
salvantur funiculum coccineum per crucis et passionis Christi
signaculum.
|
|