CAPUT XVII. Quam ob causam primogenita Aegyptiorum percussa sint.

Et quid justius, quid in ordine justitiae pulchrius quam ut talium primogenita interficerentur? Primogenitum namque Domini, Pharao et Aegyptii penitus auferre volebant, et idcirco justa vice, pulchro ordine in exterminio primogenitorum plagam receperunt extremam, sicut apud ipsum Dominum praescriptum fuerat atque praeordinatum. Dixeratque Dominus ad Moysen, dum mitteret eum ad Pharaonem.

“Dices ad eum: Haec dicit Dominus, filius meus primogenitus Israel dixit tibi: Dimitte filium meum ut serviat mihi, et noluisti dimittere cum, ecce ergo interficiam filium tuum primogenitum (Exod. IV).”

Claret ordo justitiae in eo quod ejus interfecit primogenitam, qui primogenitum Domini nolebat dimittere. Unde autem populus ille primogenitus Domini aut filius? Nunquid Deus illum genuerat? aut ante illum populum sive hominem, quem appellavit Israel nullum a saeculo electum, vel gratiae suae filium habuerat? Equidem primogenitus aliquo modo potuit populus ille dici, videlicet respectu gentilis populi, quem postea regeneraturus erat per Evangelium Christi Filii sui unigeniti. Verumtamen nihilominus causa cognoscenda est, cur ille populus tali in tempore filius dictus sit primogenitus, videlicet quia carnem de populo suo illo erat assumpturus idem Dei Filius, vere primogenitus, vere unigenitus. Agebat hoc instanter diabolus et intendebat, ne populus ille permaneret, unde nasciturus erat ille filius unigenitus et

“primogenitus in multis fratribus (Col. I).”

Et idcirco quidquid in eumdem populum agebat per Pharaonem et servos ejus, in illum filium recte refertur, cujus originem carnis praecidere festinabat, ne nasceretur. Non igitur levem aut parvam ob causam primogenita caesa sunt. Quod si quaeras: Cur etiam primogenita caesa sunt jumentorum? Ad hoc breviter dicendum: Quia per vim retinebat Pharao jumenta vel armenta eorum. Cum enim diceret Moyses:

“Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quae offeramus Domino Deo nostro, cuncti greges pergant nobiscum (Exod. X).”

Itemque dicente illo:

“Cum parvulis nostris et senibus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis. Recede, ait, a me, et cave ne ultra videas faciem meam. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis (ibid.).”