CAPUT XXVII. Nabuchodonosor tanquam bovem fenum comedisse.

Tandem notandum quod idem Nabuchodonosor, sicut in culpa, ita et in poena similis factus est captivatori generis humani diabolo. Nam de illo dixerat Dominus ad beatum Job:

“Ecce Behemoth, quem feci tecum, fenum quasi bos comedet (Job XL).”

Cum ergo ex hominibus abjectus Nabuchodonosor, fenum ut bos comedit, manifeste datur intelligi quod in poena sua similis diabolo exstitit, quia quod fecit ille spiritualiter, hoc fecit iste corporaliter, quod ille indesinenter, hoc iste septennio, quo videlicet numero universitas significari solet. Ille namque fenum comedit, id est carnales sibi incorporat homines, de qualibus scriptum est:

“Omnis caro fenum est, et omnis gloria ejus quasi flos agri. Vere fenum est populus, exsiccatum est fenum et cecidit flos (Isa. XL).”

Solum ejusmodi fenum comedit quasi bos, quia praeter viriditatem carnis nihil est in eis quibus praevaluit ille Behemoth. Et quid amplius est in his qui dentes illius offendunt, nisi illud quod sequitur:

“Verbum autem Domini manet n aeternum?”

(Isa. XL.) Igitur quam justum, tam pulchrum est judicium in eo quod ille dudum rex praepotens, quasi bos comedit fenum, tanquam diceret ei vox, quae de coelo ruit super eum (Dan. IV): Tibi dicitur, Nabuchodonosor rex, tu Verbum Domini quod manet in aeternum, exterminare voluisti, succendendo Jerusalem, et templum Domini, quod solum erat in quo invocabatur nomen Domini, sed neque tu, neque Behemoth pater tuus, vel quicunque sunt ex parte ejus, efficere poteritis, ut in vacuum praetereat verbum promissionis, quantumcunque affligatis, aut devoretis fenum, vel florem feni, id est carnales homines, vel carnalium hominum gloriam, quorum aliqui idcirco permittuntur vobis, cum sint ex Abraham traducti, quia sunt quidem filii carnis, sed non filii promissionis, unde nec merentur in semine computari.