|
|
“Dixit ergo Jesus: Sine illam, ut in diem sepulturae meae servet illud.
Pauperes enim semper habetis vobiscum, me autem non semper habebitis.”
|
|
Verba suae responsionis Dominus in singularem et pluralem numerum
dispersit, dicendo singulariter:
|
“Sine illam, ut in diem sepulturae meae servet illud,”
|
|
et addendo pluraliter:
|
“Pauperes enim semper habetis vobiscum, me autem non semper habebitis.”
|
|
Unde datur intelligi, quia revera secundum Matthaeum et Marcum, caeteri
quoque discipuli indignati sunt, dicentes:
|
“Utquid perditio haec (Matth. XXVI),”
|
|
sed diversa intentione, videlicet, ut alii vere propter curam egenorum
hoc dixerint: Judas autem propter aviditatem furti sui. Bene ergo, ubi
erat intentio divisa, Dominus noster sua divisit verba, singulis
partibus reddens convenientia. Nam Judae furi qui per nequissimam
avaritiam paulo post accepturus erat pretium traditionis vel mortis ejus
(Matth. XIV), eamdem mortem suam annuntians:
|
“Sine, inquit, ut in diem sepulturae meae servet illud,”
|
|
ac si dicat: Non solum non vendatur, ut detur egenis, verum etiam, et
quod nunc habet, nec enim totum in me jam effudit, quod, inquam, nunc
habet unguentum servet, et adhuc amplius emat ad condiendum corpus meum,
quod tuo scelere Juda paulo post tradetur ad crucifigendum. Cum vero qui
jam, ut dictum est, revera propter pauperes dixerant:
potuit enim venundari hoc plus quam trecentis denariis, et dari
pauperibus, eis, inquam, longe aliam rationem plenam pietatis et
dulcedinis reddidit:
|
“Pauperes enim, inquit, semper habetis vobiscum, me autem non semper
habebitis.”
|
|
Est quidem bonum opus, inquit, curare egenis et benefacere illis, sed
mihi primum jamjam abituro, jamjam morituro, a vobis amicis meis
officiose vale dicendum est. Habet ministerium pauperum meritum suum,
sed praecellit officium pietatis ipsi sanctorum pauperum capiti
impensum. Praeterea
|
“non semper me habebitis,”
|
|
non semper hoc modo unguentum in me effundere poteritis, futurum est ut,
propter videndum me, sanguinem vestrum fundere optetis, qui nunc
effusionem unguenti, quod vos non emistis, perditionem reputatis. Recte
igitur illud quidem singulariter, hoc autem pluraliter dixit, et
diversis intentionibus indignantium, Judae, scilicet et caeterorum, qui
indignati sunt, congruentia respondit. Potest tamen intelligi quod
idcirco de singulari numero repente ad pluralem transierit, quia tunc
quidem unus erat Judas, nunc autem sunt multi, et cum Christum fideles
discipuli semper haberent per praesentiam Divinitatis; sicut ipse:
|
“Ecce ego, inquit, vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem
saeculi (Matth. XXVIII),”
|
|
illi qui Judae fideles sunt, nequaquam illum sunt habituri:
|
“Tollatur enim, inquit propheta, tollatur impius, ne videat gloriam
Domini (Isa. XXVI),”
|
|
ut quomodo Judas non meruit videre faciem resurgentis. Vel tunc esse cum
beatis apostolis, quando pacem illis attulit, jam quippe illum tulerat
locus perditionis, sic nunquam habeant vel gloriam ejus videant,
quicunque fideles sunt illi. Sequitur:
|
|