|
Capitulum magnae admirationis in aureo capite, quod erat Nabuchodonosor,
contra statuam auream, quam erexerat Nabuchodonosor, istud est, quod
exclamat:
|
“Nonne, inquit, tres viros misimus in medium ignis compeditos? Et
respondentibus optimatibus suis atque dicentibus: Vere, rex, Ecce ego
video, inquit, viros quatuor solutos, et ambulantes in medio ignis, et
nihil in eis corruptionis est, et species quarti similis est Filio Dei
(Dan. III.)”
|
|
Hoc magnae inclamationis dictum, totus orbis audivit de ore hominis
regis gentilis et impii. Et quis digne sufficit admirari, ubinam viderat
ille Filium Dei, ut similitudinem ejus recognoscere posset in medio
ignis? Dixit enim:
|
“Et species quarti similis est Filio Dei.”
|
|
Sic loqui solent, qui quamlibet speciem aliquando visam, alicubi
consideratam, et mente retentam memoria signatam, alio tempore, sive
loco alio, in persona qualibet recognoscunt. Iste, inquiunt, similis est
illi, quem vidi, istud est simile illi, quod ibi vel ibi consideravi.
|
“Quam similis est juvenis iste consobrino meo,”
|
|
ait quidam, intuens juniorem Tobiam! (Tobiae VII). Viderat enim patrem,
et in filio similem, ut accidere assolet, animadvertebat speciem. Iste
autem, ubi viderat Filium Dei, ut speciem ejus recognoscere posset in
illo, qui descenderat cum Azaria et sociis ejus in fornacem, vel in
medium ignis? Nunquam viderat Filium Dei, sed nec unquam legendo vel
audiendo didicerat quis, vel qualis esset Filius Dei. Nonne ergo mente
non sua locutus est? Nonne in magno excessu taliter effatus est? Vere in
magno excessu, in magno stupore. Non levis stupor exstitit, quem quasi
leviter Scriptura enuntiavit, dicendo, ubi supra:
|
“Tunc rex Nabuchodonosor obstupuit, et surrexit propere (Dan. III.)”
|
|
|
|