CAPUT X. De signo mulieris amictae sole, parturientis et clamantis ut pariat, et item de signo draconis magni et rufi, etc.

Qualiter deinde inimicitiae saepe dictae processerint, qua voce, qualibus conabimur verbis consequi, quali signo vel classico sono studiosus excitabit, attentumque faciet spectatorem certaminis admirandi? Ecce Joannes in Apocalypsi Jesu Christi dicit:

“Signum magnum apparuit in coelo, mulier amicta sole, et luna sub pedibus ejus, et in capite ejus corona stellarum duodecim, et in utero habens, et clamabat parturiens, et cruciatur ut pariat. Et visum est illud signum in coelo, et ecce draco magnus et rufus, habens capita septem, et cornua decem, et in capitibus suis septem diademata, et cauda ejus trahebat tertiam partem stellarum coeli, et misit eas in terram, et draco stetit ante mulierem quae erat paritura, ut cum peperisset, filium ejus devoraret (Apoc. XII).”

Signa haec magna sunt, suaque significatione; et coeptum dirigere sermonem, et attentum reddere valent auditorem. Signa haec mentis oculos feriunt, excitantque et aperiunt ad cognoscendam earum, de quibus loquimur, faciem rerum. Mulier quippe illa, Ecclesia est; draco ille diabolus est. Mulier tunc coepit in utero habere, quando fides patriarcharum, de quibus nunc loquebamur, promissionem habens, Christum coepit exspectare. Diabolus autem tunc coepit draco esse, quando contra fidem et spem illam saevire coepit, aperta persecutione, scilicet mortuo Joseph et omnibus fratribus ejus, quando rex novus super Aegyptum constituitur, qui ignorabat Joseph, et ait ad populum suum:

“Ecce populus filiorum Israel multus et fortior nobis est, venite, sapienter opprimamus eum, ne forte multiplicetur (Exod. I),”

etc. Tunc, inquam, coepit draco esse, et tanquam draco non solummodo fraudulenter decipere, verum etiam fortiter pugnare. Non solummodo decipere animas, verum etiam occidere corpora, dicente illo rege:

“Quando obstetricabitis Hebraeas, et tempus partus advenerit, si masculus fuerit, interficite illum, si femina, reservate (ibid.).”

Item, ad populum suum:

“Quidquid, ait, masculini sexus natum fuerit, in flumen projicite, quidquid feminei, reservate (ibid.).”

Antequam tale quid juberetur aut fieret ejus instinctu serpens erat, et serpens dici merebatur, quia decipiendo latenter et subdole mentibus illabebatur. Extunc autem draco est magnus, draco rufus, palam saeviens, aperte persequens, magnus magnitudine regum, et multitudine hominum impiorum interficentium, rufus sanguine piorum morientium.