CAPUT XV. Herodem, renovando templum, se Davidi et Salomoni impudenter comparari voluisse.

Bene, inquit, nostis quod istud maximo Deo templum nostri patres aedificaverunt, cum de Babylonia remeassent, et quia desunt ei ad magnitudinem in altum cubiti sexaginta, instar illius quod Salomon construxerat. Nemo negligentiam pietatis patrum nostrorum accusat. Non culpa illorum factum est brevius templum, sed Cyrus et Darius hujusmodi mensuram aedificationis fieri praeceperunt. Nostri patres et parentum nostrorum dixit, quia videlicet Judaici cum non esset generis, se volebat haberi. Subsecutus, et hoc ait: Nunc autem quoniam nutu Dei principatui meo pax larga concessa est, et divitiarum possessio, et multitudo reddituum, et quod maximum est, amicitia favorque Romanorum qui omnium rerum domini existunt, cur non studemus relictam necessitatis servitutis tempore opus corrigere et integrum Deo praebere pro beneficiis ejus meo regno collatis. Haec dicens properavit, templumque in uno anno et mensibus quinque peractum est. Nonne homo ille, imo bestia sic loquens, et sic properanter faciens David fideli, et pacifico Salomoni regibus legitimis de tribu Juda regibus sese conferre, aut etiam praeferre contendit? At ille videlicet fidelis David nulli quidquam rapuit, nec de rapinis domum nomini Domini aedificare instituit, sed

“Ecce, inquit, ergo in paupertate mea praeparavi impensas domus Domini auri talenta centum millia, et argenti mille millia, aeris vero et ferri non est pondus, vincitur enim numerus magnitudine, ligna et lapides praeparavi ad universa impendia (I Par. XXII).”

Haec dicens, etiam dedit Salomoni filio suo descriptionem templi, et cujusque operis:

“Et haec, inquit, omnia venerunt scripta manu Domini ad me, ut intelligerem universa opera exemplaris (I Par. XXVIII).”

Quod illum dicentem cum legimus vel audimus, nunquid non eum quoque, cum esset propheta, ejusmodi ostensionem vidisse arbitremur, ut diceretur ei, quomodo dictum est et Moysi de tabernaculo faciendo:

“Inspice, et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstravi (Exod. XXV).”

Salomon quoque aurum et argentum non ex rapinis, sed ex Dei dono habuit. Nunquid talibus ac tantis Herodes nebulo sese conferre debuit?