|
|
“Pones super eum manum tuam,”
|
|
id est potentiam tuam? Ac si aperte dicat: Nunquid virtute propria illum
reprimes, subaudi ut ego? Quod cur interroget subdendo manifestat.
|
“Memento belli, nec ultra addas loqui,”
|
|
id est memento quod fortis sit is contra quem te oportet praeliari, et
quod tu manum tuam super eum ponere non possis, nisi me adjuvante
sustenteris. Ad quod tunc maxime adjuvaris cum flagello cingeris, quia
videlicet dum exterioribus cruciatibus cingeris, ab interna passione
liberaris. Hoc, inquam,
|
“memento, nec ultra addas loqui,”
|
|
quia videlicet melius tibi est duris in corpore flagellis subjici, quam
blandimento occultae tentationis decipi. Quia autem Leviathan hujus
irremissibilis reatus est, et ab altitudine quam sibi arrogat, ruit ad
ima, dejectus infra omnia.
|
|