|
|
“Sed et arca Dei capta est.”
|
|
Ut jam evangelicam legis prosequamur intelligentiam, eisdem Romanorum
armis, eisdem imperatorum gladiis, quibus ille populus obsessus,
concisus, et in omnes gentes captivus ductus est; eisdem, inquam,
Ecclesia Dei, quae est corpus Christi (Col. I), capta, et ab eisdem
persecutionem passa est. Pandamus gloriosi vela navigii, et cursum
percurramus intelligentiae spiritualis. (CAP. V.)
|
“Phillistiim autem tulerunt arcam Dei, et asportaverunt eam a lapide
Adjutorii in Azotum. Tuleruntque Philistiim arcam Dei, et intulerunt eam
in templum Dagon, et statuerunt eam juxta Dagon. Cumque surrexissent
diliculo Azotii, altera die, ecce Dagon jacebat pronus in terra ante
arcam Dei. Et tulerunt Dagon, et restituerunt eum in loco suo. Rursumque
mane die altero consurgentes invenerunt Dagon jacentem super faciem suam
in terra coram arca Domini. Caput autem Dagon, et duae palmae manuum
ejus abscissae erant super limen. Porro Dagon truncus solus remanserat
in loco suo.”
|
|
Grande spectaculum, grande miraculum. Translata ab Israel gloria Domini,
capta ab Allophylis arca Domini, victoriam de victoribus versa vice
exigit, primumque in deum ipsorum Dagon, deinde et super homines
aggravantur manus Domini. Nam
inquit,
|
“villae et agri in medio regionis illius, et nati sunt mures et facta
est confusio mortis magnae in civitate, et percussit in secretiori parte
natium Azotum, et fines ejus, et computrescebant prominentes extales
eorum.”
|
|
Hoc Psalmista magnifice decantans:
|
“Et excitatus est, inquit, tanquam dormiens Dominus, tanquam potens
crapulatus a vino, et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium
sempiternum dedit illis (Psal. LXXVII).”
|
|
Hoc quid portenderit, perspicuum est. Ubi enim supradicto modo concidit
sacerdotium vetus cum terrena Hierusalem, et manufacto templo ejus, tunc
victoriosius pugnam iniit cum diis gentium arca Domini, quae est
Christus Dominus secundum compactum ex carne nostra corpus ejus, sedens
et manens in Ecclesia sua, et ipsa quae est corpus ejus et plenitudo
ejus. Cecidit coram arca ista Dagon, cecidit, inquam, coram illa omnis
massa daemonum, quae intelligitur per illud idolum, per hoc ipsum nomen
Dagon. Interpretatur enim piscis tristitiae, illum, ut supra dictum est,
significans qui in mari est, cetum magnum Leviathan, serpentem vectem
tortuosum. Cecidit hic talis Dagon coram arca Domini tandem truncatus
capite, et abscissis manibus, id est, sublatis a cultu ejus regibus
terrae et principibus, qui prius astiterant, et convenerant in unum
adversus Dominum, et adversus Christum ejus (Psal. II). Quid autem est
quod et percussit inimicos suos in posteriora, ita ut computrescerent
prominentes extales eorum, nisi quod illos qui victoriam ejus recipere
noluerunt, qui intelligentes virtutem Dei,
|
“non sicut Deum glorificaverunt, aut gratias egerunt, tradidit in
reprobum sensum? Nam feminae eorum, inquit Apostolus, mutaverunt
naturalem usum in eum usum qui est contra naturam. Similiter autem et
masculi, relicto naturali usu feminae, exarserunt in desideriis suis in
invicem, masculi in masculos turpitudinem operantes, et mercedem quam
oportuit erroris sui in semitipsis recipientes (Rom. I).”
|
|
Dum enim huic vitio nequissimo incredulos subdidit terribile judicium
Domini, profecto
|
“percussit inimicos suos in posteriora et opprobrium sempiternum dedit
illis.”
|
|
Quid autem sunt illi qui ebullierunt et terram demoliti sunt mures, nisi
maligni spiritus justis quidem contemptibiles ut mures, peccatoribus
autem terribiles ut leones.
|
|