VERS. 6.

“Locus sapphiri lapides ejus,”

id est habitaculum coelestis gratiae, quae per sapphinum, quia aetherei coloris est, pulchre exprimitur, fuerunt sancti ejus, videlicet patriarchae et prophetae, vivi videlicet et electi lapides, de qualibus venienti quoque Ecclesiae per prophetam Dominus pollicetur, dicens:

“Ecce ego sternam per ordinem lapides tuos (Isa. LIV),”

id est sanctas in te animas meritorum diversitate distinguam.

“Et glebae, inquit, illius aurum,”

id est iidem sancti, qui cum se pulverem esse recognoscerent, rore coelestis gratiae perfusi: glebae enim ex pulvere et humore constringuntur, cum, inquam, pulverem se esse recognoscerent, vel ut ille qui dicebat,

“loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis (Gen. XVIII),”

quia vitae virtute claruerunt, quasi aureae in illa terrae glebae jacuerunt.