|
Comprobatum, inquam, est, hoc notum esse valde tam angelis quam
hominibus electis utile esse. Dicit enim Apostolus:
|
“Scimus autem quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum (Rom.
VIII).”
|
|
Si omnia, nonne inter omnia tale experimentum cooperatur illis in bonum?
Profecto non parva cooperatio est bonum res gesta, per quam ad
cognitionem Creatoris eruditi sunt et erudiuntur usque nunc. Scimus
enim, et adhuc discimus recolendo ista quae nunquam oblivisci debemus,
quia necessarium fuit ut neque angelus, neque homo quisquam principatum
totius creaturae adipisceretur, sed solus Deus ipse, qui veraciter
dicere potest:
|
“Discite a me quia mitis sum, et humilis corde (Matth. XI).”
|
|
Plane et cum angelum summum in coelo, et cum protoplastum collocaret in
paradiso, illum super caeteros angelos, istum ut humani generis esset
unus propagator sciebat apud se, neutrum posse in talis disciplinae
magisterio caeteris praesidere, ut diceret:
|
“Discite a me quia mitis sum et humilis corde.”
|
|
Sciebat, inquam, sed non eo modo quo scire vult res, de quibus
judiciariam debet proferre sententiam. Exempli gratia: Sciebat quale
peccatum esset Sodomae et Gomorrhae, et tamen dicebat:
|
“Descendam, et videbo utrum clamorem qui venit ad me, opere
compleverint, an non est ita, ut sciam (Gen. XVIII).”
|
|
Ergo modo quodam noverat, scilicet, per scientiam, modo quodam nondum
noverat, videlicet per experimentum. Ita et antequam angelum sublimaret
in coelo, et humani generis propagatorem in paradiso, noverat jam
utrumque per scientiam, sed nondum per experimentum. Noluit ante
experimentum proferre judicium, exspectans ut notitiae suae participes
electos haberet, tam homines quam angelos, quod ab experimento actum
est, et utrisque perutile est. Sed jam ad ipsum certamen et victoriam
Verbi Dei secundum res gestas recolendam ordine accedendum est.
|
|