CAPUT XXII. De electione David, quam pura ab humano favore fuerit, et quod sicut Samuel personam David non noverat, ita Joannes Christum nesciebat.

“Dixitque Dominus ad Samuel: Imple cornu tuum oleo, et veni ut mittam te ad Isai Bethlehemitem. Providi enim in filiis ejus mihi regem. Et ait Samuel: Quomodo vadam? Audiet enim Saul et me interficiet. Et ait Dominus: Vitulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum Domino veni,”

etc. Et si Samuel prophetico spiritu rem noverat, ita ut diceret:

“Quaesivit sibi Dominus virum juxta cor suum, et praecepit ei ut sit dux super populum suum (I Reg. XV).”

Et iterum:

“Scidit Dominus regnum Israel a te, et tradidit illud proximo tuo meliori te (ibid.)”

personam tamen electi illius non noverat. Unde

“cum ingressi essent filii Isai, vidit Heliab, et ait: Num coram Domino est christus ejus? Et dixit Dominus ad Samuel: Ne respicias vultum ejus, neque altitudinem staturae ejus, quoniam abjeci eum, nec juxta intuitum hominis judico. Homo enim videt ea quae parent, Dominus autem intuetur cor.”

Sic profecto praecursor Domini Joannes, eum quem praecurrebat secundum spiritum noverat, sed secundum carnem, vel secundum faciem non noverat. Unde et dicit:

“Et ego nesciebam eum, sed qui misit me baptizare, ille mihi dixit: Super quem videris Spiritum descendentem sicut columbam, et manentem super eum, hic est, qui baptizat in Spiritu sancto (Joan. I).”

Hoc nempe ad puritatem veri testimonii plurimum valet, quia videlicet ibi in eligendo favoris vel gratiae humanae suspicio nulla subesse potest, ubi ipsa cui favor aut gratia impendatur persona, necdum cognita est.