|
et quomodo Verbum homini assumpto testimonium perhibuerit.
De tribus testibus testimonium in terra dantibus pro posse diximus,
superest ut de tribus testimonium in coelo dantibus breviter dicamus:
Nam et tres sunt, inquit, qui testimonium dant in coelo, Pater, Verbum
et Spiritus sanctus (I. Joan. V). Primo quaeritur cur non dixerit, quod
magis usitatum est, Pater et Filius, sed Pater, et Verbum et Spiritus
sanctus. Ad quod dicendum, quia non solum tres illi vel tres isti testes
testimonium dant, quod sumus nati ex Deo, sicut proposuerat, dicendo:
Omne quod natum est ex Deo, vincit mundum, et sicut in fine capituli:
qui credit, inquit, in Filium Dei, habet testimonium Dei in se (ibid.).
Verum et ipsi, imo principaliter ipsi Jesu testimonium dant quia ipse
est Christus, vel quia Christus est veritas (ibid.). Ne ergo occasio
porrigeretur haereticis, dicturis duos esse filios, alterum Filium Dei,
et alterum filium hominis, de illo homine, qui pependit in cruce et
mortuus est, testificationes conferens, noluit dicere, quia testimonium
dant ei Pater, et Filius, cum ipse in utraque substantia Dei et hominis,
unus sit Dei Filius, sed Pater et Verbum, inquit, et Spiritus sanctus.
Nam revera non Filius filio, sed Verbum assumpto homini testimonium dat
quod ipse qui negatus et reprobatus est, ipse, inquam, sit Christus,
ipse sit veritas, id est non altera Christi persona, alteri Christi
personae; sed altera Christi substantia alteri Christi substantiae hoc
testimonium dat. Quomodo testimonium dat hoc Verbum? Ut multa
praeteream, quae nostram excedunt infantiam, in eo nimirum testimonium
dat quod quaecunque locutus est hic homo, vera sunt, et omnia unum verum
Verbum. Et hoc est legitimum testimonium. Dicit enim lex cognoscendi
prophetae, et non prophetae signum: Quod si tacita cogitatione
responderis: Quomodo possum intelligere verbum quod non est locutus
Dominus, hoc habebis signum: Quod in nomine Domini propheta ille
praedixerit, et non evenerit, hoc Dominus non locutus est, sed per
tumorem animi sui propheta confixit, et idcirco non timebis eum (Deut.
XVIII). Hoc nimirum propter istum prophetam, imo prophetarum Dominum
dictum est. Promiserat enim, dicens: Prophetam de gente tua, et de
fratribus tuis, sicut me suscitabit Dominus tuus (ibid.), etc. Hac ergo
praecunte legis propositione assumptionem ipse de quo propositum fuerat,
nobis porrigit, dicens: Coelum et terra transibunt, verba autem mea non
transibunt (Matth. XXIV). Porro adversus inimicos ejus Judaeos vel istud
sufficiat, quia dixit de illis: Et cadent in ore gladii, et captivi
ducentur in omnes gentes (Jer. XLIV), ut quae ita factum est. Igitur
secundum Verbi testimonium Jesus est Christus, Jesus utique, ut
putabatur filius Joseph (Luc. III), et non alius Christus est. Quomodo
autem Pater dat huic testimonium? Primum dicendo: Hic est Filius meus
dilectus, in quo mihi complacui (Matth. XIII). Deinde semper illum
audiendo in faciendis operibus magnis, quae nemo alius fecit (Joan. XV),
maxime vero ipsum resuscitando a mortuis. Si enim dicendo se esse
Christum, mentiretur, divinorum operum testimonium non illum
comitaretur, resurrectio carnis ejus, quod magnum est testimonium, non
consequeretur. Nihilominus Spiritus sanctus testimonium dat huic quod
sit Christus, vel quod sit Filius Dei, quia videlicet quemadmodum dixit:
Cum venerit Paracletus quem ego mittam vobis a Patre Spiritum veritatis,
qui a Patre procedit, ille testimonium perhibebit de me, et vos
testimonium perhibebitis (Joan. XV), sic factum est, et fit, et fiet
usque in finem saeculi. Hi tres testimonium dant in coelo, id est
invisibiliter. Nam antedicti testes, scilicet Spiritus, aqua et sanguis,
dederunt testimonium in terra, id est, visibiliter. Spiritus enim
visibiliter, id est sumpta columbae corporea specie, super illum
apparuit, affirmans quod hoc signo cognosci jusserat, scilicet qui
baptizat, sanguinem et aquam visibiliter de latere suo jam mortuus
fudit; quod non fecisset, si non esset Christus Filius Dei. Nunc ad
nostra redeamus.
|
|