CAPUT 12

“Si non facio opera Patris mei, nolite mihi credere; si autem facio, et si verbis meis non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis et credatis quia in me est Pater, et ego in Patre.”

Quod est dicere: Vestrae quidem legis auctoritas, prophetae in quo Deus locutus sit, pro testimonio sui satis esse debere indicat, si verbum, quod locutus est in nomine Domini fiat, ita dicendo:

“Quod in nomine Domini propheta praedixerit, et non evenerit, hoc Dominus non locutus est, et ideo non timebis eum (Deut. XVIII.)”

Consequitur enim ut, si evenerit Verbum, quod locutus est in nomine Domini, timeri debeat, eo quod Dominus in eo locutus sit. Evenit autem verbum quodcunque locutus sum vobis, ita ut interdum de vestris quoque cogitationibus verum vobis prophetaverim dicens:

“Utquid cogitatis mala in cordibus vestris?”

(Matth. IX) et his similia. Debuerat ergo vobis pro testimonio satis esse, ut illud quoque crederetis, quod, sicut dixi, Pater miserit me; verum ego ad satisfaciendum vestrae tarditati, largior esse volui. Dico ergo:

“Si non facio opera Patris mei,”

id est, opera talia quae hominum nemo possit facere, nisi cui Deus Pater naturaliter sit, concedo, nolite credere mihi;

“si autem facio,”

imo quia facio,

“et si verbis meis non vultis credere, operibus credite,”

id est, si unum testimonium verborum fidelium non vultis suscipere, saltem duo testimonia verborum pariter et operum suscipite, quia testimonium quoque hominum quod testimonio Dei minus est, in ore duorum hominum verum esse judicat lex vestra (Deut. XVII, XIX). Igitur ne contra Dei et hominum leges peccare convincamini,

“credite ut cognoscatis;”

nisi enim credideritis, non intelligetis (Isa. VII); credite, inquam, ut cognoscatis et credatis, cognoscendo namque firmius credetis. Quid cognoscatis, quid credatis? quia Pater in me est, et ego in Patre, quod non est aliud quam illud quod dixi superius:

“Quia ego et Pater unum sumus.”

In eo namque ego et ipse unum sumus,

“quia Pater in me est, et ego in Patre.”

Quomodo autem Pater in me est, et ego in Patre? Nunquid sicut vas minus in vase majori? Nempe et si vas minus in vase majori esse potest, at econverso nequaquam majus in minori est vel esse potest. Sed ego sicut in Patre sum, sic econverso Pater in me est. Igitur, quidquid sic in Patre naturaliter est, hoc ipsum et non aliud in me Filio naturaliter est; et econverso, quidquid ego Filius, hoc ipsum Pater naturaliter est, et hoc est quod dixi,

“quia in me est Pater, et ego in Patre.”

Nam excepto, quod ille proprie Pater, et non Filius est; et ego proprie sum Filius et non Pater; quidquid est ille, hoc et ego sum naturaliter, scilicet Deus et Dominus, omnipotens, immensus, aeternus, creator, sive increatus; et quidquid in natura Patris, hoc totum in Filio est; et econverso, quidquid in natura Filii, hoc totum in Patre est. Sic plane

“ego et Pater unum sumus.”