|
|
“Egrediatur populus, et colligat quae sufficiunt per singulos dies.”
|
|
|
“Egrediatur, inquit, populus, et colligat quae sufficiunt per singulos
dies.”
|
|
Profecto et nobis spiritualiter egrediendum est, ut colligamus quantum
sufficere potest. Unde egrediemur? De pristina conversatione, de
vetustate vitae. Nondum enim deposito vetere homine, non est nobis manna
colligere, non est nobis hunc panem Dominicum manducare. Praeterea, si
digne manducare cupimus, ab omni curiositate corporei sensus egrediamur,
ut videlicet, visu, gustu, odoratu, et tactu dijudicandum non esse
arbitremur, an verum sit corpus Christi, an vera sit caro, id quod
sumimus. Nam istis permanentibus colore, odore, atque sapore, est quod
sufficiat fidei, quod satis sit catholicae pietati.
|
“Spiritus est, inquit, qui vivificat, caro non prodest quidquam. Verba
quae locutus sum vobis spiritus et vita sunt (Joan. VI).”
|
|
Verba fidei, verba veritatis, sufficit prolata esse super substantiam
panis et vini, ut inspiretur spiritus et vita aeterna creaturis
inanimatis, quamvis species exterior non mutetur in illis: sufficit,
inquam, ad salutem credentis, ad vitam digne percipientis. Tantum ergo
unusquisque colligat, quia tantum sufficit. Colligat unusquisque quae
sufficiant, id est, credat verba Domini spiritum esse et vitam, et per
ea panem et vinum, exteriori specie non mutata, transferri in veram
viventis coporis et sanguinis Christi substantiam. Nam mutari
visibiliter in speciem novam, id est, hoc in ovinam carnem, illud in
sanguinis horrorem, non prodest quidquam, imo et infidum est.
|
|