|
Sed hoc mutabilitati Dei ascripserunt quidam, quod fecit istum, quia non
erat, mundum, illi videlicet qui volunt Deo mundum esse coaeternum.
Dixeruntque:
|
“Aut Deo coaeternus est mundus, aut certe mutabilis est Deus. Si enim
tandem aliquando fecit quod in tantis aeternitatis suae spatiis non
fecerat, profecto novo consilio usus est, ac proinde mutabilis est.”
|
|
Ad haec inquam:
|
“Verissime, neque mutabilis est Deus, neque Deo coaeternus est mundus.
Nunquid mutabilitate utitur quis, quando sapientiam suam nolens esse
occultam, pulchram orationem vel quidpiam ejusmodi, quod utique in mente
habet secretum, describit in charta per atramentum et calamum, et
advocat multos ut audiant sapientiam et intelligant utilem scientiam?
Nunquid mutabilis animi vitio dicendus est pro eo quia quod occultum
habebat utiliter fecit, in publico ut cognosceretur auditorio? Non
utique de mutabilitate culpandus, sed de benevolentia collaudandus est.
At vero mundus, et omnia quae coelo et terra continentur, quaedam
clarissima sapientiae Dei signa sunt, quae videlicet sapientia sive
Verbum sic erat in corde Dei, priusquam ista fierent, sicut in corde tuo
sapientia vel ars prius est quam notulis visibilibus, aut opere aliquo
illam significes. Unde evangelista cum dixisset: Omnia per ipsum facta
sunt, et sine ipso factum est nihil (Joan. I), statim adjecit, quod
factum est; in ipso vita erat (ibid.). Quae videlicet sapientia Dei, ut
sciretur, ut 3 esset, unde vel a quibus cognosceretur, creavit Deus
coelum et terram, et posuit in coelo angelos et in terra homines, qui ex
se ipsis et caeteris quae facta sunt, tantum artificem utiliter
cognoscerent. Ergo nisi tu nimium ingratus sis, non Deum in hoc
mutabilitatis accuses, sed de magna benevolentia collaudes, et supplices
gratias agas ei, quia, propter gratuitam bonitatem suam, in principio
creavit Deus coelum et terram.”
|
|
|
|