|
Et auferetur zelus Ephraim, et hostes Juda peribunt. Ephraim non
aemulabitur Judam, et Judas non pugnabit contra Ephraim. Et volabunt in
humero. Philistiim per mare simul praedabuntur filios orientis! Idumaea
et Moab praeceptum manus eorum, et filii Ammon obedientes erunt. Eo
tempore, inquit Isaias, nequaquam Ephraim et Judas, qui nunc me
prophetante inter se hostili odio dissident inimici erunt, sed, juxta
Ezechielis prophetiam, duae virgae in unam virgam copulabuntur (Ezech.
XXXVII), et jungentur in Christi Ecclesia qui prius fuerant separati,
ita ut in gentibus communi desudent labore et volent in humero
Philistiim per mare volucri cursu, hoc est primum maritimis praedicent
Palestinae, et per mare pergant festinantes ad caeteras nationes. Quod
de unius Pauli apostoli intelligamus exemplo, qui per Pamphyliam, et
Asiam, et Macedoniam, et Achaiam, et diversas insulas et provincias ad
Italiam quoque, ut ipse scribit, et ad Hispaniam, alienigenarum portatus
est navibus (Act. XIV, XVI, et XXVII; Rom. XV). Idumaea, inquit, et Moab
praeceptum manus eorum, et filii Ammon obedientes erunt. Hae gentes eo
tempore quo Isaias prophetabat, adversariae erant populo Judaeorum, et
idcirco nunc dicit, quod postquam surrexit radix Jesse, ut regnet in
gentibus, et vexillum crucis ob salutem totius orbis fuerit elevatum,
tunc etiam Idumaea et Moab et filii Ammon, omnis scilicet multitudo
Arabiae, dent apostolis manus et in locis idololatriae Christi Ecclesiae
suscitentur. Et desolabit Dominus linguam maris Aegypti, et levabit
manum suam super flumen in fortitudine spiritus sui, et percutiet eum in
rivis septem, ita ut transeant per eum calceati. Regnante Caesare
Augusto, quando flos de radice Jesse conscendit, et in urbe Romana prima
descriptio facta est (Luc. II), potentissimum prius regnum Aegyptiorum,
quod multis duravit aetatibus, Cleopatrae morte destructum est, et
percussus est amnis Aegyptius in septem rivis, ut qui prius uno fluens
alveo intransibilis erat, in septem rivos divisus atque conci sus
calceatis transiretur pedibus. Verum quantum hoc fuit ad majestatem vel
fortitudinem spiritus Domini? Ergo et hoc, etc., quae jam dicta sunt,
quia facturus ea promittitur spiritus Domini. spiritualiter oportet
intelligi. Et desolabit, inquit, Dominus linguam maris Aegypti, id est,
stultam faciet Dominus, ut Apostolus ait, sapientiam hujus saeculi (I
Cor. I); et levabit manum suam super flumen, id est, declarabit
veritatem suam super loquacem philosophorum vanitatem. Et hoc in
fortitudine spiritus sui, videlicet quo misso de coelo, ubi ascendit et
sedit a dextris Dei, apostolos suos, qui prius erant infirmi, fortes
effecit. Nam exinde et aperto sensu Scripturas intellexerunt (Luc.
XXIV), et linguis omnibus locuti sunt (Act. II). Et ita linguam maris
Aegypti desolaverunt, et omne lumen exsiccaverunt, atque percusserunt in
septem rivis, ut transirent calceati in praeparatione Evangelii pacis,
pedibus pulchris, pedibus speciosis. Et erit, inquit, via residuo populo
meo, qui relinquetur ab Assyriis, quando ascendit de terra Aegypti.
Sicut enim illis fugientibus, divisit Deus mare Rubrum, et merso
Pharaone cum curribus suis et equitibus, pertransierunt cantantes
supernae victoriae canticum (Exod. XIV), sic istis fugientibus diabolum
aperiet baptismi salutaris sacramentum, mersoque diabolo, et omnibus
pompis ejus, pertransibunt in vitam aeternam cantantes hujusmodi
canticum.
|
|