|
CAP. IV.
|
“Quam pulchra es, amica mea, quam pulchra es: oculi tui columbarum
absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum,
quae ascenderunt de monte Galaad. Dentes tui, sicut greges tonsarum quae
ascenderunt de lavacro. Omnes gemellis fetibus et sterilis non est inter
eas. Sicut vita coccinea labia tua, eloquium tuum dulce. Sicut fragmen
mali Punici, ita genae tuae, absque eo quod intrinsecus latet. Sicut
turris David collum tuum, quae aedificata est cum propugnaculis. Mille
clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium. Duo ubera tua, sicut duo
hinnuli capreae gemelli, qui pascuntur in liliis, donec aspiret dies, et
inclinentur umbrae.”
|
|
O pulchritudo admirabilis, quam sic admiratur et collaudat pulcherrimus
auctor ipse pulchritudinis septem praeconiis. Consideravit oculos,
capillos, dentes, labia, genas, collum et ubera, et pro singulis
dilectus singula decantavit dignae collaudationis capitula. Audiant haec
pueri, et sic se habeant ad cantationem hujusmodi, sicut filii nuptiarum
laeti et jucundi, longe dissimiles illis, quibus ipse quodam loco dicit:
|
“Cantavimus vobis, et non saltastis (Matth. XI),”
|
|
id est monstravimus vobis ea, quibus delectatur Deus, et ad illa
vosmetipsos aptare neglexistis. Quid enim septem istis modulis
decantatur? Quid in te, o dilectissima dilectarum, Virgo virginum,
laudatur a dilecto laudabili, quem laudat omnis chorus angelorum?
Laudatur simplicitas, munditia, innocentia, doctrina, verecundia,
humilitas, mentis et carnis integritas, sive incorrupta virginitas. In
oculis simplicitas, in capillis cogitationum tuarum munditia, in
dentibus innocentia, in labiis doctrina, in genis verecundia, in collo
humilitas, in uberibus tuis admiranda et spectabilis est cum fecunditate
virginitas. Simplicitas tua, prudentia tua est; munditia tua, supernorum
desiderium est; innocentia tua, religiositas est; humilitas tua, vera
contra diabolum fortitudo est; virginitas tua, matrum sive matronarum
decus est. Hi sunt dulces moduli musicae coelestis, quos libenter
audivimus et intelligimus in verbis istis jam diligentius pertractandis.
Primum hoc est pulchritudinis tuae praedicamentum.
|
|