CAPUT XVI. Antiochum per cornu parvulum, quod de uno ex quatuor exierit, significatum fuisse.

Primus, ut jam dictum est, post mortem Alexandri Syriae regnavit Seleucus, cognomento Nicanor, secundus Antiochus, qui appellatus est Soter, tertius et ipse Antiochus, qui vocabatur Theos, id est Deus, quartus Seleucus, qui cognominatus est Callincius, quintus Seleucus, cognomento Ceraunos, id est, fulmen, sextus Antiochus, frater Seleuci, qui appellatus est Magnus, septimus Seleucus filius Antiochi Magni, octavus Antiochus, qui appellatus est Epiphanes, id est illustris, frater Seleuci. Iste est radix peccatrix de quo primus liber Machabaeorum sic incipit:

“Et exiit ex eis radix peccatrix Antiochus illustris filius Antiochi regis, qui fuerat Romae obses, et regnavit in anno centesimo et septimo regni Graecorum (Mach. I).”

Iste est quem ita prophetica visio designat:

“De uno autem ex quatuor cornibus egressum est cornu unum modicum (Dan. VIII),”

id est de Seleuco, qui cognominatus est Nicanor, ut jam dictum est, exiit rex iste Antiochus octavus ab illo, rex virtute modicus, arrogantia magnus.

“Et factum est cornu illud magnum contra meridiem, et contra orientem, et contra fortitudinem, et magnificatum est usque ad fortitudinem coeli, et dejecit de fortitudine, et de stellis, et conculcavit eas, et usque ad principem fortitudinis magnificatus est, et tulit ab eo juge sacrificium, et dejecit locum sanctificationis ejus (ibid.),”

sicut in Machabaeorum libris narratur. Hanc malorum partem declamare, nostri propositi est, nam caetera regni illius mala, quae contra semetipsos, Alexandri principes et duces seu comites mox facti reges gesserunt, ad praesens non pertinet negotium, quia videlicet contra Dei testamentum manus suas, vel arma sua non extulerunt, sed suum invicem sanguinem male prodigi biberunt. Sunt historiae, quas quicunque legit, plane animadvertere potest, Alexandrum non degenerasse a serpente, imo daemonio de quo sub nomine Hammonis fuisse conceptum se, ipse gloriatus est, cujus videlicet Alexandri superbia, celerem cadens in mortem, caedium plurimarum seminarium fuit, suosque domesticos contra semetipsos divisit odiis vipereis, discordiis serpentinis.