|
nunc dixerit apostolis:
|
“Accipite Spiritum sanctum.”
|
|
Erat ergo in hoc mundo solus, qui sciret sapientiam tunc temporis,
Christus ipse Dei sapientia. Nam, sicut jam dictum est, ab oculis omnium
viventium abscondita erat sapientia, et volucres quoque coeli latebat.
Et quomodo in illo antiquo principio cum creasset Deus coelum et terram:
Terra erat inanis et vacua, et tenebrae erant super faciem abyssi (Gen.
I), sic et in isto novo creaturae novae principio, totus mundus a
sapientiae cognitione inanis et vacuus erat, et tenebrae ignorantiae
erant super faciem cordis totius generis humani. Verumtamen beatam Dei
genitricem tunc viventem confidenter excipimus, quia nequaquam ab oculis
ejus haec sapientia se absconderat. Prophetissa enim haec erat,
prophetissa, inquam, nulli prophetarum comparanda, cujus in sacrarium
pectoris Spiritus sanctus prophetias omnes convexerat. Hac itaque sola
excepta, omnis terra erat inanis et vacua, et tenebrae, ut jam dictum
est, ignorantiae erant super faciem abyssi, super omnem animam totius
generis humani. Porro haec sapientia secundum substantiam illa erat,
quae dudum in Salomone dicebat: Dominus possedit me ab initio viarum
suarum, antequam quidquam faceret a principio, ab aeterno ordinata sum
(Prov. VIII). Et subinde: Quando appendebat fundamenta terrae, cum eo
eram cuncta componens, et delectabar per singulos dies ludens coram eo
omni tempore, ludens in orbe terrarum, et deliciae meae cum filiis
hominum (ibid.). Delectet igitur cunctos utriusque ludi spectatores
benevolos, quia et illic in initio veteris creaturae dixit: Fiat lux, et
facta est lux, divisitque lucem et tenebras (Gen. I), et hic in initio
novae creaturae lucem invexit inferis, ut viderent lucem veram, Deum
verum, qui hactenus sedebant in tenebris omnes electi ab origine mundi,
imo transirent de regione tenebrarum, ad patriam aeternae claritatis,
essentque ibi lux, videndo substantiam verae lucis, lux, inquam, divisa
a tenebris inferni, et nos qui vivimus, essemus lux divisa a tenebris
hujus mundi, dicente apostolo: Fuistis aliquando tenebrae, nunc autem
lux in Domino? (Ephes. V.) Nam et vivis lucem intulit dicendo postquam
resurrexit: Accipite Spiritum sanctum, quorum remiseritis peccata
remittuntur eis (Joan. XX), et extunc implevit apostolos suos quod
promiserat, dicendo: Vos estis lux mundi (Matth. V). Utrobique, scilicet
et in illo veteris, et in isto novae creaturae opere, sapientia haec
satis amabiliter coram Domino lusit.
|
|