|
Res magna, et grandi sermone dicenda, sed non absque certo praesidio
Scripturarum, non absque fida statione rerum praecedentium, quatenus in
gradu suo firmiter stet sermo fidelior, et non pro incerta multitudine
dictorum suomet ipse lassetur fastidio. Gaudemus ergo nunc eo ipso quod
longe superius quodam loco condolebamus, scilicet quod cum futurae
veritatis, id est Christi Filii Dei, venerandas imagines sive figuras in
patriarchis, regibus et prophetis per ordinem contemplaremur, beatum Job
exemplar patientiae praeterivimus, quem Patrum venerabilium auctoritas
non tacuit in typum praecessisse ejusdem Domini Christi et Ecclesiae
ejus. Hoc, inquam, nunc gaudemus; hic enim non parum habet locum
commemoratio ejus. Siquidem sapientiae spiritus, de quo nunc loquimur,
qui in hujus sapientis Christi patientia plenarie requievit, ejusdem
futurae requiei suae figuram in illius patientia praeclaro certamine
expressit. Igitur quoniam et rei, de qua loquimur, magna majestate ac
splendida reverberamur, hoc quasi speculum soli admoveamus, ut
tolerabilius atque certiore intuitu hunc sanctum sapientiae Spiritum, in
Christo operantem, sequi valeamus.
|
|