|
Sequentis, id est tricesimi tertii, titulus talis est:
|
“Psalmus David, cum immutavit vultum suum coram Abimelech, et dimisit
eum, et abiit.”
|
|
Juxta historiam, David mutavit vultum suum, simulans se arreptitium
coram Achis rege Geth, ad quem fugerat, timens invidiam Saulis (I Reg.
XXI). Sed cum hic etiam virtuti ejus invideret, timuit eum David et, ut
dictum est, immutavit vultum suum coram eo, et sic dimissus abiit.
Sciendum vero est Achis fuisse proprium nomen regis illius ad quem fugit
David, qui etiam Abimelech dicebatur, quod erat commune nomen omnium
regum illius terrae, ut Pharao Aegyptiorum, et Caesar Romanorum: quae
omnia nobis mysticum quid insinuant. Quod enim David vultum suum coram
Achis immutavit, significat quia Christus veteris ritum sacrificii in
novum convertit coram Judaeis. Achis enim interpretatur quid est hoc, et
significat ignorantiam, per quem Judaei bene intelliguntur, in quibus
tenebrae et ignorantia plurimum vigebant, apud quos cum a Pharisaeis et
summis sacerdotibus et Scribis accusatus ad mortem quaereretur, in porta
civitatis manentibus tympanizavit, id est, apostolis in fide jam
positis, quae introitus est coelestis Hierusalem, sonum dulcem de
tympano protulit, doctrinam scilicet carnis suae mortificandae. Vel si
dixerimus
significatio manet eadem. Abimelech enim regnum patris mei
interpretatur, per quem similiter denotantur Judaei, in quibus regnabat
David, qui secundum carnem pater Christi dicebatur, eo quod de parentela
ejus nasci dignatus est. Unde in Evangelio caecum dixisse legimus:
|
“Fili David, miserere mei (Matth. XV).”
|
|
Quod vero Abimelech dimisit David, et ipse abiit, significat transitum
Christi ad gentes per apostolos, cum eum dimiserunt Judaei, quando eis
novum sacrificium praedicavit, dicens:
|
“Nisi manducaveritis carnem meam et biberitis sanguinem meum, non
habebitis vitam in vobis. Quod multi audientes, abierunt retrorsum,
etiam ex discipulis, dicentes: Durus est hic sermo; et quis potest eum
audire?”
|
|
(Joan. VI.) Igitur justorum praecedenti psalmo exsultantium, id est
apostolorum, novo sacrificio, Novi Testamenti carne et sanguine os
plenum habentium voces istae sunt:
|
“Benedicam Dominum in omni tempore, semper laus ejus in ore meo.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Gustate et videte, quoniam suavis est Dominus, beatus vir qui sperat in
eo.”
|
|
sumite ipsum sacrificium, et tunc
tunc intelligite, scilicet in rei experientia,
|
“quoniam suavis est Dominus,”
|
|
quoniam cibus delectabilis est Dominus, et sperent hoc omnes, quia
|
“beatus vir qui sperat in eo.”
|
|
|
|