|
Vade ergo et comede in laetitia panem tuum, et bibe cum gaudio vinum
tuum: quia Deo placent opera tua. Omni tempore sint vestimenta tua
candida, et oleum de capite tuo non deficiat. Quia in superioribus
fuerat praelocutus, quod postquam mortui fuerint homines oblivioni
tradita est memoria eorum secundum illud poetae:
Nullum cum victis certamen, et aethera cassis,
et quia sub sole nihil ultra post nunc quasi errorem humanum et
consuetudinem, qua se ad fruenda hujus saeculi bona invicem hortantur,
inducit et facit more poetarum et rhetorum, dicens: O homo quia ergo
post mortem nihil est, et mors ipsa nihil est, audi consilium meum et
dum vivis in hac brevi vita fruere voluptate, utere dapibus, vino curas
opprime, et intellige quoniam a Deo tibi donata sunt ad utendum,
candidis vestibus ornatus incede, unguentis spiret caput tuum:
quaecunque tibi placuerit feminarum, ejus gaude complexu, et vanam hanc
et brevem vitam, vana et brevi voluptate percurre: nihil enim extra haec
habebis amplius quo fruaris, quodcunque te delectare potest festinus
cape, ne pereat: neque enim frivola debes formidare commenta, quod
singulorum operum vel bonorum vel malorum apud inferos tibi reddenda sit
ratio. Non est enim aliqua in morte sapientia, nullus post dissolutionem
vitae hujus sensus.
Et haec, inquit, aliquis loquatur Epicurus et Aristippus, et Tyreneici,
et caeterae pecudes philosophorum. Ego autem mecum diligenter
retractans, invenio non ut quidam male aestimant omnia fortuito geri, et
variam in rebus humanis fortunam ludere; sed cuncta judicio Dei fieri.
Neque enim velox pedibus debet suum cursum putare si currat, nec fortis
in suo confidat robore, nec sapiens divitias et opes aestimet prudentia
congregari, nec eloquens et doctus per eloquentiam et doctrinam apud
populum invenire posse gratiam, sed omnia Deo fieri disponente: et nisi
ille cuncta suo arbitrio rexerit, et aedificaverit domum, in vanum
laborant qui aedificant eam, nisi ille custodierit civitatem, in vanum
vigilant qui custodiunt eam (Psal. CXXVI). Non est itaque ut illi putant
unus eventus, et incertus vitae hujus status, quia quando non aestimant,
repentina morte subducti ad judicium venient: et quomodo pisces hamo
capiuntur et retibus, et aves per aerem libere volitantes dum nesciunt
laqueo alligantur; sic homines pro merito suo ad aeterna supplicia
deducentur, cum repente mors venerit, et judicium in eos, qui putant
incerto statu omnia volvi.
Haec juxta eum sendum, quo breviter voluimus universa comprehendere;
nunc, quasi non ex alterius, sed ex sua persona loquatur interpretanda
singula. Vade et comede in laetitia panem tuum, et bibe cum gaudio vinum
tuum. Quia didicisti quod morte omnia finiantur, et in inferno non sit
poenitentia, nec aliquis ad virtutes recursus: dum in isto saeculo es,
festina, concede, age poenitentiam, dum habes tempus, labora: libenter
enim Deus suscipit poenitentiam. Aliter et simpliciter intellectum
prodest, juxta illud: Sive manducatis sive bibitis, sive aliud quid
facitis, omnia in nomine Domini facite (I Cor. X). Et in alio loco: Cum
consilio vinum bibe (I Tim. V). Non enim habet veram laetitiam et cor
bonum, qui creaturis super modum abutitur. Melius autem est sic sentire.
Cujus complacuerunt opera coram Deo, nequaquam poterit indigere vero
pane, et vino quod calcatum est de vinea Soreth. Dato nobis itaque
praecepto quo dicit: Desiderasti sapientiam, serva mandata, et Dominus
ministrabit eam tibi, servemus mandata, et panem et vinum et spirituale
invenire poterimus. Qui autem mandata non servat, et in panis et vini
abundantia gloriatur, dicitur ei per Isaiam: Ne dicas: Ecce cognosco
eam: neque cognovisti, neque scis, nec a principio aperui tibi aures.
Scio enim quia contemnens contemnis (Isa. XLVIII). Quod autem dicitur:
Vade et comede in laetitia panem tuum, ejus Ecclesiastis vox est, qui in
Evangelio loquitur: Qui sitit, veniat ad me et bibat (Joan. VII). Et in
Proverbiis: Venite, comedite panem meum, et bibite vinum meum (Prov.
IX).
Omni tempore sint vestimenta tua candida, et oleum de capite tuo non
deficiat. Habeto, inquit, corpus mundum, et esto misericors, vel ita:
Non sit tempus in quo candida vestimenta non habeas, cave ne quando
pollutis vestibus induaris. Populus quippe peccator in vestibus fuscis
luxuriae describitur. Tu autem induere lucem et non maledictionem quae
supra Judam scripta est: Induat maledictionem sicut vestimentum (Psal.
CVIII). Induere viscera misericordiae, benignitatis, humilitatis,
mansuetudinis, patientiae (Coloss. III). Et cum despoliatus fueris
veterem hominem cum actibus suis, induere novum qui renovatur de die in
diem (Ephes. IV; Coloss. III). Quod autem ait, et oleum de capite tuo
non deficiat. sciendum naturam hanc esse olei, ut et lumen alat, et
fessorum solvat laborem. Est oleum spirituale, oleum exsultationis, de
quo scribitur: Propterea unxit te Deus Deus tuus oleo exsultationis prae
participibus tuis (Psal. XLIV; Hebr. I). Hoc oleo vultus noster
hilarandus est: hoc jejunantis ungendum caput, quod peccatores habere
non possunt quibus dicitur: Non est malagma imponere, neque oleum, neque
alligaturas (Isa. I). Habent enim oleum contrarium, quod vir justus
detestatur, dicens: Oleum peccatoris non impinguet caput meum (Psal.
CXL). Hoc oleum haeretici habent, et eo cupiunt deceptorum capita
perfundere.
|
|