|
scilicet ego antiquus Dei populus; in persona namque haec dicuntur
antiquorum, qui adventum Christi praecesserunt:
|
“Cum, inquam, dixero: Nequaquam ita loquar,”
|
|
id est, cum Christum praesentem negavero, quem praestolabor venturum
id est, interioris hominis aspectum ita confundo et perverto, ut jam non
cognoscar a Creatore meo,
id est aeternae damnationi addicor. Moraliter eadem hoc modo replicanda
sunt
id est dies hominis, qui ad hoc conditus fuit, ut ad videndam lucem
staret, velociores fuerunt cursore, id est. ad finem tendunt quotidie
velocius cursore, videlicet quia evolvuntur absque ulla intermissione,
cursor autem non omnino currit absque ulla respiratione.
scilicet a suo statu,
videlicet quia gustando vetitum oculos perdidit homo, quibus videre non
poterat summum bonum.
|
“Pertransierunt quasi naves poma portantes,”
|
|
scilicet fructus terrae per fluctus ferentes: sic homo naturalia bona
animi, quae in paradiso conditus accepit, nunc periculose vehit inter
fluctus saeculi. Et sicut in pomis est odor sine pondere, sic nobis
memoria spirat boni, quod perdidimus absque fruendi virtute,
|
“pertransierunt, inquam, sicut aquila volans ad escam,”
|
|
id est sicut aquila volans, subaudi rursum per appetitum ventris sese
deorsum fundit ad escam, sic ipsa, quae solum Deum contemplari debuerat
mens, quia contra praeceptum cibum contigit, nunc corporeis voluptatibus
laetatur.
|
“Cum dixero, nequaquam ita loquar,”
|
|
id est, nequaquam perscrutari tentabo cur Deus qui summe bonus est,
hominem, cujus dies ita, sicut dictum est, pertransituros sciebat,
fecerit,
id est, supernae reverentiae consideratione refreno mentem meam,
hoc videlicet dolens quod ad ea, quae de me ipso sunt, intelligenda
coarctor. Neque nunc primum pro eo quod sub flagello positus sum, ori
meo silentium indico, sed et in omni vita mea communi humanis generis
damnationi propria metuens adjungere peccata.
|
|