CAPUT III. Quae vel quanta distantia sit baptismi Joannis et Christi.

Aequivocum tamen illud habemus, quia videlicet tam de tinctione Joannis quam de tinctione Christi hoc nomen, id est baptisma praedicamus. Aequivoce, inquam, sic dicimus, quia nimirum quod scire debemus, utriusque tinctionis sive baptismatis ratio vel definitio non eadem est. Nam baptisma Joannis, baptisma servi; baptisma Christi, baptisma Domini est. Baptisma Joannis in aqua, baptisma Christi in aqua et in Spiritu sancto. Baptisma Joannis in poenitentiam, baptisma Christi in remissionem peccatorum. Baptismate Joannis Christus manifestatur, baptismate suo Christus, id est passione sua est glorificatus. Nam de baptismate suo Joannes loquitur: Et ego nesciebam eum, sed ut manifestaretur in Israel, propterea veni ego in aqua baptizans (Joan. I). Christus autem Joannis baptismate baptizatus, de suo baptismate loquitur: Ego baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum perficiatur! Joannis tandem baptismate populus parabatur baptismati Christi, Christi baptismate populus regno Dei fit idoneus. Procul dubio, qui baptismate Joannis baptizati sunt, dicentis in eum qui post ipsum venturus erat ut crederent (Act. XIX), et ante passionem Christi ex hac vita migraverunt, baptizato Christo in passione sua a peccatis suis quamvis grandibus absoluti sunt, et cum illo in paradisum introierunt, cum illo regnum Dei viderunt. Qui autem spreverunt consilium Dei in semetipsis non baptizati baptismo Joannis, et emigraverunt ab hac luce, ante jam dictum baptisma passionis Christi, nequaquam illis profuit antiquum circumcisionis remedium; nec enim profuit illis passio Christi, nec de inferno educti sunt, quia non erant de illis de quibus Christus dicebat: Et pro eis sanctifico meipsum (Joan. XVII). Nihilominus et hoc sciendum quia qui baptizati baptismo Joannis in hac luce permanserunt, usque dum glorificato Jesu praedicaretur baptismatis ejus Evangelium, si non receperunt eum, si non baptismo ejus baptizari necessarium duxerunt, nihil profuit illis quod Joannis baptismate baptizati sunt. Quod sciens apostolus Paulus, cum invenisset quosdam discipulos, et interrogasset eos: Si Spiritum sanctum accepistis, credentes? (Act. XIX.) Itemque: In quo ergo baptizati estis? Subauditur, si neque si Spiritus sanctus est audistis, illis respondentibus: In Joannis baptismate, dixit: Joannes quidem baptizavit aqua populum dicens, in eum, qui post ipsum venturus esset ut crederent, hoc est, in Jesum. His auditis baptizati sunt in nomine Domini Jesu. Et cum imposuisset illis manus Paulus, venit super eos Spiritus sanctus (Ibid.). Quantum vel quam longe minus illud erat baptisma servi, in que neque si Spiritus sanctus est, audiebatur, isto baptismate Domini, in quo Spiritus sanctus in peccatorum remissionem datur? Igitur utriusque rei nomen quidem commune est, utrumque enim baptisma dicitur, sed secundum nomen ratio diversa est.