|
Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia
et gloria, parva et ad tempus stultitia. Animadverte, o homo, quam
parvuli existimentur ab Ecclesiaste, quos muscis morientibus voluit
assimilare, quae perdunt suavem odorem unguenti redolentis! Quale hoc
sit unguentum, David nobilis citharoedus decantat, dicens: Ecce quam
bonum, et quam jucundum habitare fratres in unum: sicut unguentum in
capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron (Psal. CXXXII), et
caetera. Hoc caput Christus est, barba homo corde virilis, Ecclesia
vestis est, ora hujus vestimenti sumus nos. In caput, et in barbam
Christi, et in oram vestimenti hoc unguentum descendit, quando eum Deus
prae consortibus ejus unxit (Psal. XLIV). Nos vero participes illius,
sicut oram vestimenti perunxit stilla unguenti ex illo manantis. Sion
Ecclesiam: mons Hermon significat Synagogam. Sive Sion bonos, Hermon
peccatores intellige. Ita in Sion unguentum, sicut ros descendit in
Hermon. Quid est ergo unguentum suave, nisi gratia spiritualis? In caput
nostrum descendit coelitus hoc unguentum, quando nos baptizatos Spiritus
sanctus unxit, in barbam nostram descendit hoc unguentum, cum hos
viventes facit opera viriles, de coelo descendit hoc unguentum in ora
vestimenti, cum sacro unguento in fine vivendi sacramur. Est unguentum
quoque quod sapientia praestat, compositum de multiplici odore virtutis.
O quoties perdunt unguentum muscae morientes unguenti ipsius mistae
mistis speciebus? Sicut vident unguento mistas sapientia muscas: vides
in Ecclesia mistos bonos et malos. Musca saepe se ingerit sapientiae,
quando perdunt verba mala bonos mores sapientis, cum calliditas stulti
sapientia vult appellari, seque suo nomine praetexit faciens mala caute,
quando se prudentem mentitur dolosus. Quid replicabo omnes virtutum
species? Mala nostra voluntas invertit genus virtutum. Virtus genus est
virtutum individuarum, quae honeste compositae sicut pretiosum redolent
unguentum. Qui genus suum perdit, quid in ejus detinet speciebus? Muscae
morientes perdunt suavitatem unguenti. Modo in se, modo in fratribus
perdunt unguentum quando peccant, in seipsis perdunt; in fratribus vero,
illos a recto tramite retrahendo. Quod ergo peccatores significent
muscae morientes, et Scriptura sacra, et muscarum natura probabit. Nam
muscae, quae juxta Isaiam principantur parti fluminis Aegypti (Isa.
VII), perdunt olei suavitatem in unoquoque credentium, relinquentes
immunditiae suae odorem atque vestigia. Ab his muscis etiam princeps
appellatus daemoniorum Beelzebub, qui interpretatur aut idolum muscarum,
aut vir muscarum, aut habens muscas. Quod Scriptura demonstrat, hoc et
natura muscarum. Si mordet aliquam aranea ore venenoso, ex hoc aiunt qui
de naturis tractant quod potest sanari desuper attrita musca; ita tu, o
homo, humilitatis virtute vince venenum malitiae et nequitiae. Cassibus
suis inclusas sugit muscas aranea; sic peccatorem vana sapientia sugit.
Veluti muscam suxit vana sapientia quemdam, qui dum fastidiret muscas
moriens tanquam musca, negavit omne animal Deum fecisse. Muscae si
necatae fuerint in aquis, post horas aliquas revivificantur. Nihil
frustra fieri, nihil credamus frustra dici. Non semper omnino, sed
saepiuscule reviviscit necata musca. Quando baptizamur, omnes in lavacro
sepelimur. Qui bene vivit, surgens de fonte revixit. Qui vero prave
vixerit, non revixit de justo fonte. Quicunque quasi musca vagans atque
importune pererrans peccat contra Dominum stulte sapiendo, si postea
factus sapiens pro Christo stultus efficitur, hujus stultitia pretiosior
est alicujus gloria, quam ei tribuit vana sapientia. David ad tempus
stultitia protexit ab hoste, quem virtus, quem sapientia, quem gloria
belli non protexisset (I Reg. XXI). Pretiosior fuit haec ejus stulta
insania quam virtus et gloria bellorum. Nam et quidam ait: Stultitiam
simulare loco, sapientia summa est. Sicut fortis exarmare solet hostem
suis armis, ita Deus diabolum fortem exuit suis armis, illius enim
stultitia bene usus secundum tempus Deus, quemadmodum David Goliam
gladio ejus occidit (I Reg. XVII), ita regem muscarum diabolum gladio
ipsius peremit. Hoc et apostolus Paulus ait: Nos autem praedicamus
Christum crucifixum, Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam
(I Cor. I).
|
|