|
Operae pretium est pervidere, quomodo huic historiae sive rei gestae
conveniunt voces psalmi supra memorati:
|
“Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, dum recordaremur
Sion (Psal. CXXXVI).”
|
|
Videbat namque Spiritus propheticus jam temporibus David, qui psalmum
illum cecinit, futuram captivitatem illius populi in Babylone. De quo
videlicet populo implendam exspectabant sancti promissionem, scilicet
Christi Nativitatem, secundum quod dixerat Deus ad Abraham:
|
“Et in semine tuo benedicentur omnes gentes (Genes. XXII),”
|
|
et secundum quod dixerat idem Deus per os Jacob:
|
“Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femore ejus, donee veniat qui
mittendus est (Gen. XLIX).”
|
|
Secundum haec verba constabat nasciturum esse Christum ex semine
Abrahae, de tribu Juda. Ubi? Non utique in Babylone, sed in Sion, sive
in Jerusalem, id est, in terra cujus metropolis erat Jerusalem, scilicet
in Bethlehem. Et hoc ipsum Spiritus propheticus providebat atque
praedixerat. Ait enim idem David:
|
“Ecce audivimus eum in Ephrata (Psal. XXXI).”
|
|
Denique Ephrata ipsa est Bethlehem. Post illum, videlicet David,
scriptum est per alium prophetam:
|
“Et tu Bethlehem Ephrata, sive terra Juda, parvulus es in millibus Juda,
ex te mihi egredietur, qui sit dominator in Israel (Michae. V).”
|
|
Medius horum Isaias ita dixit, rem eamdem per Spiritum prospiciens:
|
“Quia de Sion exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem (Isa. II).”
|
|
Quam justum ergo desiderium debuit esse hominibus illius captivitatis,
filiis illius peregrinationis revertendi in terram Juda? Dixit ergo tam
longe ante Spiritus propheticus in persona illorum:
|
“Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus dum recordaremur Sion
(Psal. CXXXVI).”
|
|
Quaenam alia causa digna erat, nisi ista quam diximus, propter quam
illius terrenae Sion recordarentur? Propter quam dicebat Spiritus
propheticus in persona cujusque illorum, quibus revertendi licentia
dabatur:
|
“Si oblitus fuero tui, Jerusalem, oblivioni detur dextera mea; adhaereat
lingua mea faucibus meis, si non meminero tui, si non proposuero
Jerusalem, in principio laetitiae meae,”
|
|
subjungens:
|
“Memor esto, Domine, filiorum Edom in die Jerusalem, qui dicunt:
Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea (ibid.).”
|
|
Illi namque, scilicet filii Edom, maxime exsecrabiles fuerunt, pro eo
quod, cum fratres secundum earnem Israelis existerent (Exod. XV), ipsi
praecipue adversati sunt ab exitu Israel de Aegypto (Num. XX), et gentes
caeteras adversus eos saepe concitaverunt, et adjuverunt, et captivitati
illorum, sicut et caeteris casibus insultaverunt. Cujus furoris et
indignationis perseverantis usque in finem, dicit in Lamentationibus:
|
“Gaude et laetare, filia Edom, quae habitas in terra Hus, ad te quoque
perveniet calix, inebriaberis atque nudaberis (Thren. IV).”
|
|
Quibus nimirum in verbis, eadem justitiae vindicta denuntiatur, quam in
verbis istis expetebatur:
|
“Memento, Domine, filiarum Edom in die Jerusalem.”
|
|
Qui propter causam jam dictam, scilicet propter spem Christi nascituri
recordatus est illius terrae Sion, non etiam recordatus est coelestis
Sion? Et qui propter desiderium tantae spei, carnis appetitus, et
Babylonicas contempsit delicias, ut rediret in terram illam habens
revertendi licentiam: nonne illi beatitudo haec congruit.:
|
“Beatus qui tenebit, et allidet parvulos suos ad petram?”
|
|
Non vacat singulis horum immorari, transeamus ad eum qui magis ad nos
pertinet, mysticum sensum ejusdem psalmi, uti propositum est.
|
|