|
D. Porro monachi et illi qui dicuntur clerici, sicut videntur vitae
professione et morum conversatione longe ab invicem distare, ita nec in
propriae dignitatis ascriptione, nec in aliorum abjectione concordare.
M. Studiose nimis cuncta prosequeris; nam nihil praeterire videris.
D. Etiamsi incautus quid videar negligere, pactum, ut scis, tecum posui,
valeam ut me corrigere.
M. Ut tibi primum faciam quasi quoddam praeludium, per hoc unum potest
omnibus responderi Pauli testimonium: Qui gloriatur, in Domino
glorietur; non enim qui seipsum commendat, hic probatus est, sed quem
Deus commendat (II Cor. XVII, 8); et: Nolite prudentes esse apud
vosmetipsos (Rom. XII, 16); et: Si quis videtur aliquid esse, cum nihil
sit, ipse se seducit (Gal. VI, 3). Quicunque igitur de sua professione
gloriantur, hi propriae professionis destructores esse probantur. Ita
fit ut, dum singuli in summa Ecclesiae dignitate esse nituntur, ab omni
dignitate ipsius foris excludantur; dignum est enim ut corpus illa
membra a se debeat foris expellere, quibus non sufficit propria loca
retinere.
D. Propemodum jam incipit progredi eloquium.
M. Verumtamen de his omnibus quid vis discere?
|
|