CAPUT XI. Quod multo magis nec hostiis legalibus inservire debuerimus, eo quod nec aliquando illas Deus se quaesisse vel jussisse, per prophetas testificetur.

Quid tandem de hostiis et muneribus dicemus, nisi quod verum est quia multo magis nec illis servire debuimus? Etenim circumcisionis et festorum dierum fuerit aliquando venerabilis traditio, videlicet quia circumcisionem Deus Abrahae et semini ejus dedit, et ipsum sacra Scriptura sabbatismo qualicunque sabbatizasse non tacuit, dicendo quia septimo die requievit (Gen. II). Verum de immolandis carnibus taurorum, de sanguine hircorum et arietum, quae unquam apud sapientes fuit vel esse potuit gloriatio, cum neget Deus haec incoepta fuisse sua voluntate vel praecepto? Loquitur enim in Hieremia: Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die qua eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum, sed hoc verbum praecepi eis, dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus, et ambulate in omni via quam mandavi vobis, ut bene sit vobis (Jer. VII). Hoc vere Deus in isto dixit. Nam et in Exodo sic scriptum est: Quia cunctos quidem sermones hos locutus est Dominus: Ego sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti, de domo servitutis. Non habebis deos alienos coram me, etc., usque ad id quod ait: Si servieris diis eorum, tibi certe erunt in scandalum (Exod. XX, XXIII). Altare autem aedificavit Moyses ad radices montis, misitque juvenes de filiis Israel, et obtulerunt holocausta, imo laveruntque victimas pacificas Domino, vitulos duodecim (Exod. XXIV), et non est scriptum quod Dominus locutus fuerit aut jusserit. In Isaia quoque idem Dominus dicit: Holocaustum arietum et adipem pinguium et sanguinem vitulorum et agnorum et hircorum nolui, cum veniretis ante conspectum meum, quis quaesivit haec de manibus vestris? (Isa. I.) Amplius autem in David, quem et prophetica gratia, et regia ad loquendum roborabat auctoritas, idem Deus eadem sacrificia reprobat: Non, inquit, accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos. Et subinde: Nunquid manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum potabo? (Psal. XLIX.) Igitur holocausta vel sacrificia illa, non tam jussa fuere quam permissa, et idcirco facilius illa contemnimus, praesertim quia sic visum est Spiritui sancto, sicut supra jam diximus. Nec vero hoc solum dicimus aut intelligimus, quod per consilium nobis illa sanctus amoverit Spiritus, imo quod amplius est illud dicere non dubitamus, quia per consilia illa sibi olim fieri permiserit Deus, ne scilicet populus carnalis et lubricus, dum a consuetis in Aegypto sacrificiis omnino arceretur, ploraret ut puer sub paedagogo nimium severo, ludis omnibus abactus, citiusque fugiens in Aegyptum reverteretur, vel deos sibi quaereret, apud quos consuetas carnes immolare sibi licitum foret. Cum autem in eodem Moyse legitur quidpiam Deus disposuisse de sacrificiis ejusmodi, non est contrarium eis quae loquitur in prophetis jam dictis, quia videlicet longe aliud est illa quaesisse de manibus eorum, aliud eorum quae immolare consueverant ordinasse ritum, ut qui verum nondum habebant, nec habere poterant sacerdotem aut sacrificium, saltem umbram ejus praeferrent illo ritum signante adfuturum.