CAPUT 18

“Non mireris quia dixi tibi, oportet vos nasci denuo.”

Non, inquit, mireris, nam potius mirandum esset, si dixissem hominem non renatum posse introire in regnum Dei: Homo enim non renatus caro est; regnum vero Dei spiritus est. Haec autem, scilicet caro et spiritus, contraria sunt, et haec, inquit Apostolus, sibi invicem adversantur (Galat. V). Quorum altercantium et invicem adversantium rixam impacatam, homo non renatus non sentit; quia videlicet totus caro est, nihil habens de spiritu adversario carnis. Ubi autem renatus est, et in hac nova generatione adolescit, graves experitur pugnas carnis ac spiritus. Quia condelectabatur quidem legi Dei secundum interiorem hominem, videt autem aliam legem in membris suis, repugnantem legi mentis suae, et captivum se ducentem in lege peccati, quae est in membris suis, et ingemiscens dicit:

“Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis hujus?”

(Rom. VII.) Quem sic jugiter clamantem, cum liberaverit gratia Dei, adhuc vivens jam non est in carne, nescit passiones, quae per carnem ejus erant operantes, et si quid submurmurat ancilla superba, protinus a domina sua ratione districte affligitur. Cum igitur homo non renatus, ut praedictum est, caro sit, Dei vero regnum spiritus sit, caro autem et spiritus contraria sint, et sibi invicem adversentur,

“non mireris, inquit Dominus, quia dixi tibi, oportet vos nasci denuo.”

Magis enim mirandum esset, si dixissem: hominem non renatum, qui ex carne natus est, et caro est, posse introire in regnum Dei, quod totum spiritus, id est, spirituale est.