|
Quae autem est requies vel consolatio, qua consolatur nos iste verus
Noe, scilicet Filius Dei, nisi peccatorum remissio, quam in baptismo suo
nobis tribuit, secundum similitudinem illius qui per fidem suam in illo
diluvio paucas animas secum reservavit. Illud namque diluvium
baptismatis figuram fuisse Petrus quoque apostolus testatur, cum dicit:
Qui increduli fuerant aliquando, quando exspectabatur Dei patientia in
diebus Noe, cum fabricaretur arca in qua pauci, id est, octo animae
salvae factae sunt per aquam. Quod et nos nunc similis formae salvos
facit baptisma (I Petr. III), et reliqua. Itaque diluvium baptisma: hi
qui in diluvio perierunt, peccata nostra quae in baptismate delentur,
praesignaverunt. Et hoc modo mystice prophetia completur, dicentis: Iste
consolabitur vel requiescere nos faciet ab operibus nostris. Unus erat
Noe, et in illo unum salvatum est semen ad recuperationem orbis
terrarum, quia videlicet unus est Christus, in quo est nostra salus, et
non est in aliquo alio salus; nec enim nomen aliud sub coelo aatum est
hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri (Act. IV). Arca vero quia
sanctam significavit Ecclesiam, quae utique ex hominibus consistit, ipsa
quoque secundum quamdam similitudinem fieri jussa est humani corporis,
videlicet ut haberet trecentos cubitos longitudinis, quinquaginta
latitudinis, triginta altitudinis. Ita longitudinis mensura sexies
latitudinem, decies altitudinem mensuram continebat. Sic nempe corpus
hominis prostrati vel resupinati, in longitudine sexies latitudinem,
decies suimet continet altitudinem. Porro ipsa arca antiquam significat
omnium electorum Ecclesiam; ligna levigata, id est bitumine lita, viros
sanctos, patriarchas atque prophetas, quorum ex fide tenacissimum
compacta est eidem Ecclesia, significant. Bitumen namque est
ferventissimum et tenacissimum gluten, quod et asphaltum dicitur, ab
Asphaltite lacu Tenacissimam ergo in fide concordiam significat
sanctorum. Et hanc arcam noster Noe, scilicet Christus Dei Filius,
antequam in hunc mundum veniret, fabricavit, testante Paulo cum dicit:
Qui fidelis est ei, qui fecit illum, sicut et Moyses in omni domo
illius. Amphoris enim gloriae iste prae Moyse dignus habitus est, quanto
ampliorem habet honorem domus qui fabricavit illam. Et Moyses quidem
fidelis erat in tota domo ejus tanquam famulus in testimonium eorum quae
dicenda erant, Christus vero tanquam filius in domo sua, quae domus
sumus nos (Hebr. III). Itaque arca, sicut jam dictum est, antiquam
Ecclesiam Noe, qui et illam aedificavit et in illam introivit, Christum
Dei Filium, qui eamdem Ecclesiam et tanquam Deus de electis suis
condidit, et tanquam homo sub legem ejus introivit; septem vero animae
quae cum illo ingrediuntur, primitivam Evangelicae gratiae electionem
significant, scilicet, apostolos omnesque Christi discipulos, qui cum
illo ambulaverunt. Et ab illo missum de coelo sanctum septiformem
Spiritum acceperunt; animantia tandem munda et immunda, multitudinem
figurant electorum, quos tam de Judaeis quam de gentibus venientes illi,
Spiritu Christi jubente, susceperunt. Quod ex alio Scripturae loco
manifestius liquet. Sic enim in Actibus apostolorum legimus, quia cum
esuriret Petrus et vellet gustare, cecidit super eum mentis excessus, et
vidit coelum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum,
quatuor initiis submitti de coelo in terram, in quo erant omnia
quadrupedia et serpentia terrae et volatilia coeli. Et facta est vox ad
eum: Surge, Petre, occide et manduca (Act. X). Et iterum: Quae Deus
purificavit, tu ne commune dixeris. Hoc viso, ille instructus continuo
venientibus ad se gentibus quid intellexisset, aperuit, inter caetera
dicens: Sed mihi ostendit Deus neminem communem aut immundum dici
hominem. Ac deinceps: In veritate comperi, quia non est personarum
acceptor Deus, sed in omni gente, qui timet Deum et operatur justitiam,
acceptus illi (ibid.). Igitur et hic ubi tam de mundis quam de immundis
animantibus masculus et femina in arcam jubentur admitti, jam illud Deus
praesignavit, quod postea Petro ostendit, scilicet, nullum genus hominum
a gratia Dei rejici, sed Creatori omnium acceptam fore fidem vel
conversionem cunctorum. Et notandum, quod eorum, scilicet, animantium
admissio, quater in hac lectione repetitur, ut videlicet a quatuor
partibus mundi collectio futura praesignetur.
|
|