CAPUT VI. Iterum de officio primi diei Dominicae resurrectionis, quod et caetera hujus hebdomadae officia secundum octo beatitudinum, et secundum pene totidem donorum Spiritus sancti ordinata sunt ascensiones:

“Beati pauperes spiritu.”

Officium primi diei Dominicae resurrectionis superius dictum est, ad universalis spectare diem nostrae resurrectionis, idque planis et sponte occurrentibus comprobatum est argumentis, maxime Offerenda manifeste concurrente rationi:

“Terra tremuit et quievit, dum resurgeret in judicio Deus (Psal. LXXV).”

Hoc procul dubio Christianae fidei militiam ingressos pauperes, spiritu, id est humiles, exigit fieri, considerantes quia timor magnus et tremor erit, quando dicet Patri rex et judex omnium: Resurrexi et adhuc tecum sum, in suggillationem inimicorum suorum, qui dixerunt:

“Quoniam morietur, et peribit nomen ejus (Psal. XL);”

eo quod nesciat quisque nostrum, quis ad dexteram, quis tunc statuendus sit ad sinistram. Quamvis epulemur in azymis, et immolatus Christus Pascha nostrum sit (I Cor. V), quamvis carnes Agni pretiosae sint, lactucae agrestes cum quibus comedimus, valde amarae sunt, et carnes propter quos baculos tenentes in manibus, et festinantes comedimus (Exod. XII), tota nocte formidandi sunt. Atque hic est spiritus timoris Domini, qui in fundo cordis, ut fundamentum ponitur, quo caetera quae superaedificanda sunt, firmiter portentur. Haec illa paupertas, id est regina humilitas, quae totius secuturae beatitudinis cumulum, ne superbiae vento exsuffletur, praeposita servat. Hic est septem graduum primus, per quos juxta Ezechielem ad portam orientalem ascenditur (Ezech. XL). Et ne quem moveat, quod aliter a doctoribus, quam a propheta gradus isti ordinentur, Spiritus namque timoris, quem primum ponimus, ab Isaia ponitur ultimus (Isa. XI), Gregorii sententia ponenda est:

“Propheta, inquit, quia de coelestibus ad ima loquebatur, coepit magis a sapientia, et descendit ad timorem. Sed nos quia de terrenis ad coelestia tendimus, eosdem gradus ascendendo numeremus, ut a timore ad sapientiam pervenire valeamus.”

Sed ut ad superiora revertamur, quid aliud in eodem officio per hoc significatur, quod sedit juvenis in dextris coopertus stola candida (Marc. XVI), nisi quod

“beati pauperes spiritu (Matth. V), ”

a timore Domini ascendentes, regnum coelorum obtinebunt, et ex ipsis collecta assistet

“regina a dextris ejus in vestitu deaurato (Psal. XLIV).”

Quod praeter superius memoratas causas, statio ad Sanctam Mariam etiam secundum haec conveniat, ex abundanti est per conquisita probare argumenta. Omnes enim illam humilium novimus esse reginam, cujus anima Dominum magnificans, cujus spiritus in Deo salutari suo exsultans, causam reddit:

“Quia respexit, inquiens, humilitatem ancillae suae,”

quia

“dispersit superbos mente cordis sui,”

quia

“deposuit potentes et exaltavit humiles (Luc. I).”

Vere atque fideliter. Nam posuit super eos orbem. Ubi enim habemus in cantico Annae:

“Domini enim sunt cardines terrae, et posuit super eos orbem (I Reg. II),”

in Hebraeo ita habemus:

“Domini enim sunt afflicti terrae.”

Afflictos terrae, Hebraei, inquit Hieronymus, pauperes spiritu et humiles corde intelligunt, super quos Dominum orbem posuisse dicunt, quia terra in meritis eorum stare autumant. Nos autem super fundamentum humilium apostolorum et prophetarum (Eph. II), orbem id est Ecclesiam novimus esse positam, et scimus quia lapis ille, qui factus mons magnus (Dan. II), hunc implet orbem, et sustinet, et de ventre humilitatis Mariae, de qua loquimur, assumptus est. Et nunc quidem officium primi diei recapitulavimus, ob continuandas, ut dictum est, octo beatitudines; deinceps, ut earum mystica series evidentius pateat, dabimus operam, singula juxta propositum percurrendo officia.