|
Suaviter quidem et cum spiritu mansuetudinis de illo sancti Spiritus
consilio, vel de illo consilii Spiritu sancto processit hoc dictum sive
scriptum ut non fornicemur, et ut ab immolatis simulacrorum abstineamus,
sed et huic mansuetudini non obtemperantibus virga parata est. Dicit
enim unus ex illo conventu notae charitatis et mansuetudinis apostolus:
Si quis venit ad vos, et hanc doctrinar non affert, nolite accipere eum
in domum, nec ave ei dixeritis. Qui enim dicit illi ave, communicat
operibus ejus malignis (II Joan. 10, 11). Item quod alius cum dixisset:
Quid vultis in virga veniam ad vos, an in charitate et spiritu
mansuetudinis (I Cor. IV), continuo, quia causa postulabat, virgam
exerens: Omnino, inquit, auditur inter vos fornicatio, et talis
fornicatio qualis nec inter gentes, ita ut uxorem patris aliquis habeat.
Et vos inflati estis, et non magis luctum habuistis, ut tollatur de
medio vestrum, qui hoc opus fecit. Hac increpatione praemissa, confestim
dicendo percutit, et percutiendo dicit: Ego quidem absens corpore,
praesens autem Spiritu jam judicavi eum, ut praesens, qui sic operatus
est, in nomine Domini nostri Jesu Christi, congregatis vobis et meo
Spiritu cum virtute Domini Jesu tradere hujusmodi Satanae (I Cor. V). Et
hanc ipsam virgae percussionem non de furore, sed de consilio procedere
satis indicans, tradere hujusmodi Satanae, continuo subjunxit: In
interitum carnis, ut spiritus salvus sit in die Domini nostri Jesu
Christi (ibid.). Nam et hoc est de antiquo consilio Sapientiae,
dicentis: Percute filium tuum virga, et liberabis animam ejus a morte
(Prov. XXIII). Illo suae percussionis exemplo sanctam esse volens
disciplinae severitatem: Scripsi vobis, inquit: Ne commisceamini
fornicariis. Et exponens quid dixerit, et determinans de quibus
fornicariis scripserit, continuo dicit: Non utique fornicariis hujus
mundi, sed si is, inquit, qui frater appellatur, sit fornicator, aut
avarus, aut idolorum cultor, aut maledicus, aut ebriosus, aut rapax, cum
hujuscemodi nec cibum sumere (I Cor. V). Non igitur leviter acccipiendum
quod in illo conventu, in illo sancti Spiritus consilio tam suaviter
dictum aut scriptum est, quippe cum non soli qui illa faciunt, sed et
inter quos facta sunt, virga percutiantur apostolica, si non separentur,
si non luctum et ipsi habeant, et severissimae poenitentiae fornicatores
subjiciant. Et de fornicatione quidem unus idemque omnibus sensus est,
quia inquinat, et munda conscientia nullatenus admitti potest. De his
autem quae idolis immolantur, diversitas sensuum quaestionem moverat
eidem Apostolo, ut diceret: Scimus quia nihil est idolum in mundo (I
Cor. VIII). Item: Scimus quia omnes scientiam habemus. Sed scientia
inflat, charitas vero aedificat (ibid.). Itemque post multa: Quid ergo?
dico quod idolis immolatum sit aliquid, aut quod idolum sit aliquid? Sed
quae immolant gentes daemoniis immolant, et non Deo (I Cor. X).
Tandemque quaestionem sive litem eamdem certa discretione dirimens: Si
quis, ait, vos vocat infidelium et vultis ire, omne quod vobis apponitur
manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. Si quis autem
dixerit: Hoc immolatum est idolis, nolite manducare propter illum qui
indicavit et propter conscientiam. Conscientiam autem dico non tuam. sed
alterius (ibid.), subauditur ne in errorem inducatur, quia videlicet
quamvis ab idoli devotione tua conscientia sit libera, cavendum tamen
est tibi, ne putet alter quod venerationis causa edas idolis immolata.
Nam hoc intendens, et ad cautelam hanc instruens, superius dicebat: Si
enim quis viderit eum qui habet scientiam in idolo recumbentem, nonne
conscientia ejus cum sit infirma aedificabitur ad manducandum idolothyta
et peribit infirmus in tua scientia frater, propter quem Christus
mortuus est? (I Cor. VIII.) Et continuo bonum, et salutare suo cum
exemplo satis temperanter consilium porrigens: Quapropter, inquit, si
esca scandalizat fratrem meum, non manducabo carnem in aeternum, ne
fratrem meum scandalizem (ibid.).
|
|