CAPUT 7

“Dixerunt ergo Pharisaei: Tu de teipso testimonium perhibes, testimonium tuum non est verum.”

Revera magnum de semetipso testimonium perhibebat (Joan. III), et nunc dicendo:

“Ego sum lux mundi, qui sequitur me non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitae”

et supra verbis aliis, sed eodem sensu:

“Si quis sitit, veniat ad me et bibat, qui credit in me, sicut dicit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquae vivae (Joan. VII).”

At illi hoc in animo suo proposuerant, ut nullum de illo testimonium audirent, et quantum poterant conabantur, ut quomodocunque fontem vitae obstruerent, et claritatem luminis hujus exstinguerent (Joan. IX); quippe qui male agebant et idcirco lucem oderant, et ad lucem venire nolebant, ne arguerentur opera ipsorum, opera noctis et tenebrarum. Dixerunt ergo:

“Tu de teipso testimonium perhibes, testimonium tuum non est verum.”

Ac si dicerent: Contra Scripturam, quae dicit:

“Laudet te alius, et non os tuum (Prov. XXVII),”

laudas et magnificas teipsum, testimonium perhibendo de teipso, testem non habens praeter te alium, ac proinde testimonium tuum non est verum, neque legitimum. Propterea inquit propheta:

“Audite verbum Domini, viri illusores, qui dominamini super populum meum, qui est in Jerusalem. Dixistio enim: Percussimus foedus cum morte, et cum inferno pepigimus pactum (Isa. XXVIII).”

Tanto quippe studio, vitae et veritatis os opprimitis, tanquam mortis et inferni foederati sitis. Mirantibus ministris loquelam hujus hominis, imo Dei pariter ei hominis, dixistis: Nunquid et vos seducti estis? Nicodemo quoque compari vestro, quia modicum quid de judicii legitimo ordine fuerat ausus mutire, os protinus obstructum est a vobis dicentibus:

“Nunquid et tu Galilaeus es (Joan. VII.)”

Turba credentium a vobis anathematizata est, dicendo: Nunquid aliquis ex principibus credidit in eum aut ex Pharisaeis? Sed turba haec, quae non novit legem, maledicti sunt. Cum ita vobis obstrepentibus testem non habeat hominem praeter se solum, ipsius quoque nunc os obstruere, et vocem ejus vultis suffocare, objiciendo quasi crimen vanae gloriae, quod proprio seipsum magnificet ore. Ita contenditis adjutores mortis et inferni, ne quis mortuorum exaudiat vocem Filii Dei et vivat, ne lucem suam mundus per fenestras vocum ejus perspiciat, et infernales tenebras relinquat. Nequaquam ita fiet, sed delebitur foedus vestrum cum morte, et pactum vestrum cum inferno non stabit. Sequitur:

“Respondit Jesus et dixit eis: Et si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum verum est, quia scio unde veni et quo vado. Vos autem nescitis unde veni, et quo vado.”

Nesciunt infelices isti, quam multa hic fortitudine contendat cum eis, et quanta premat eos mole magnitudinis suae, dum ad unum objectum illorum quo ejus detestantur testimonium suum, et testimonium verum, et justum pariter defendit esse judicium. Videlicet agnoscere habebant qualem detestarentur testem, eum scilicet quem ejusdem causae suae visuri erant judicem.

“Et si ego, inquit, testimonium perhibeo de me ipso, testimonium meum verum est.”

Ordo verborum et sensus hic est: Testimonium meum verum est, quamvis ego testimonium perhibeam de meipso.