|
His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem
dicens: Noli timere, Abram. Ego protector tuus sum, et merces tua magna
nimis. Dixitque Abram: Domine Deus, quid dabis mihi? Ego vadam absque
liberis, et filius procuratoris domus meae, iste Damascus Eliezer erit
haeres meus. Addiditque Abram: Mihi autem non dedisti semen, et ecce
vernaculus meus haeres meus erit. Quid ea quae hactenus sunt gesta
figurent, sequentis hujus visionis verba pronuntiant, maxime cum
dicitur: Scito praenoscens, quod peregrinum futurum sit semen tuum in
terra non sua, et servituti eos subigent et affligent quadringentis
annis, verumtamen gentem cui servituri sunt, ego judicabo. Et unum
idemque duplici prophetia factorum, scilicet quae promissa sunt, et
dictorum quae sequuntur, veritas Dei indubitanter futurum esse
confirmat. Noli, inquit, timere, Abram. Ego protector tuus sum. Tanquam
diceret: Jam accepisti gustum protectionis meae, primum in eo, quod
propter uxorem tuam Sarai flagellavi Pharaonem, et domum ejus plagis
maximis, et divitem te inde ascendere feci; deinde et in eo quod me
protegente hostes, scilicet quinque reges, in manu tua fuere. Ergo de
caetero fidentior esto, quod ego protector tuus sim, et generis tui, et
merces tua magna nimis, ut peregrinus factus propter me, utrobique
gaudeas, scilicet et in praesenti de protectione mea, qua tibi
tolerabilis sit ipsa peregrinatio tua, et in futuro de mercede nimis
magna. Nec vero quod ait ille, Domine Deus, quid dabis mihi, ego vadam
absque liberis, etc., diffidentis animi est, sed contriti et humiliati
cordis, et cum nimia humilitate Dominum consulentis, videlicet ut
flebili conquestione pulsatus Deus, certius quid respondeat de superiori
promissione sperandi seminis. Nam dictum quidem illi fuerat superius,
faciamque te in gentem magnam, et si quis possit hominum numerare
pulverem, semen quoque tuum numerare poterit (Gen. XIII). Verum hoc
nequaquam satis erat, cum adoptivi possent filii vel haeredes, seminis
aequivocatione significari. Itaque quasi proprii seminis definitionem
efflagitans cum dixisset: Ego vadam absque liberis, et filius
procuratoris domus meae, iste Damascus, Eliezer erit haeres meus,
addidit adhuc vigilanter pulsando, mihi quoque non dedisti semen, et
ecce vernaculus meus haeres meus erit. Eliezer, Deus meus adjutor,
Damascus bibens sanguinem interpretatur, a quo conditam aiunt Damascum
civitatem, quo in loco fertur protomartyr Abel fuisse occisus.
|
|