|
Ruben primogenitus meus, tu fortitudo mea, et principium doloris mei.
Prior in donis, major imperio. Effusus es sicut aqua, non crescas, quia
ascendisti cubile patris tui, et maculasti stratum ejus. Sensus hic est.
Tu es primogenitus meus major in liberis, et sedebas juxta ordinem
nativitatis tuae, et haereditatem quae primogenitis jure debebatur, id
est: Sacerdotium sperabas accipere, et regnum. Hoc quippe in portando
onere, et praevalido robore demonstratur. Verum quia peccasti, et quasi
aqua quae vasculo non tenetur, voluptatis es impetu effusus, idcirco
praecipio tibi ut ultra non pecces, sisque in fratrum numero, poenam ex
peccato luens, quod primogeniti ordinem perdidisti. Itaque duobus
praemissis, tu fortitudo mea, tu principium doloris mei, duo subjuncta
respondent. Unde enim tu fortitudo mea? Ex eo, videlicet, quia prior in
donis, major imperio. Unde principium doloris mei? Ex eo quia effusus es
sicut aqua, ascendendo cubile patris tui. Hoc enim principium doloris
ejus exstitit, non quod in nullo ante doluerit, sed quia verus dolor de
plaga peccati, primum in domo ejus de isto accidit, deinde incrementum
accepit de venditione filii. Huic videlicet Ruben similis est, quicunque
thorum Dei Patris, id est plebis ejus regnum adulterino introitu
ascendit, scilicet non audientium salutem sive profectum, sed gloriae
suae quaerendo voluptatem, quemadmodum iste ascendendo patris sui
cubile, non exinde generare sobolem, sed proprii corporis quaesivit
explere libidinem. Sic et ante Christi adventum Pharisaei, Sadducaei,
Samaritae, caeterique temporis illius haeretici, vel haeresim auctores,
thorum Dei Patris, id est sanctae legis Scripturam violenter
ascendentes, plebem ejus iniquo semine corruperunt, et post Christi
adventum Cerinthus, Marcion, atque Ebion, caeterique haeresiarchae
thorum ejusdem Christi, id est doctrinam Evangelii non vocati,
ascendentes suis quique locis, vel temporibus plebem ejus perversa
doctrina commaculaverunt. Unde sciendum quod non libera, sed ancilla,
non uxor legitima fuit quam adulteravit Ruben, et dicta est Bala, quod
interpretatur inveterata. Denique et quaecunque plebs sive quaecunque
anima libera, vel Christi uxor est legitima, vero amore Christum
diligens, adulterium non recipit, incestum non admittit; quae autem
ancilla est, non habens Spiritum Domini in quo est libertas (II Cor.
III), quae inveterata est, et ambulat in vetustate peccati, cito
adulterio succumbit, facile haeretico consentit. Talium iniquo coetui
Spiritus dicit: Tu primogenitus meus, tu fortitudo mea, gravissima
ironia pro arrogantia vel praesumptione ejus dici recte intelligitur,
quia sic illi videtur, sic praedicat, sic de se arbitratur. Dicit enim:
Quod ego do, sanctum est, quo ego baptizo, quod ego consecro plenum
atque perfectum est, apud me solum veritatis fortitudo est. Quod autem
ex repugnanti additur, et principium doloris mei, vera Patris conquestio
est, quia revera sub lingua ejus labor et dolor (Psal. X), quia concepit
dolorem, et peperit iniquitatem (Psal. VII). Cur enim pater tales non
vocet, principes doloris sive laboris sui? Etenim per prophetam illis
dicit: Si affiget homo Deum, quia vos configitis me? Et dixistis: In quo
confiximus te? In decimis, et primitiis, in penuria vos maledicti estis,
et me vos configitis gens tota (Mal. III). Item: Laborare fecistis
Dominum in sermonibus vestris. Et dixistis: In quo eum fecimus laborare
(Mal. II), etc. Et hic ergo tanquam dicat Patri adulter haereticus: In
quo ego principium doloris tui? Effusus es, inquit, sicut aqua,
videlicet per oris tui incontinentiam. Incontinenter enim et sine
discretione fluunt haeretici verbis aquaticis. Sunt enim cisternae
veteres, quae non valent continere aquas (Jer. II).
|
|