CAPUT XV. Quod mortua est Rachel, et quod ejus sit descripta mors, Liae autem tacita.

Egressus inde, venit verno tempore ad terram quae ducit Ephratam. In qua cum parturiret Rachel, ob difficultatem partus coepit periclitari. Ac deinceps: Mortua est autem Rachel in via quae ducit Ephratam, haec est Bethlehem. Vernum tempus significat cum in florem cuncta rumpuntur, et anni tempus electorum est, vel cum transeuntes per viam carpunt et eligunt e vicinis agris quodcunque ad manum venerit diversis floribus invitati. Ephrata vero et Bethlehem unius urbis vocabulum est, sub interpretatione consimili. Siquidem in frugiferam et in domum panis vertitur, propter eum panem qui de coelo se descendisse dicit (Joan. VI). Mortua est, inquit, Rachel. Sicut supra dictum est, non carere mysterio, quod Deborae nutricis mors adnotata, et Rebeccae mors tacita est; sic et nunc sciendum, non frustra mortem Rachelis inveniri, cum Liae mors scripta non sit. Quid enim Rachel, nisi primitivam ex Hebraeis; quid Lia, nisi collectam ex gentibus signat Ecclesiam? Moritur ergo Rachel, et mors Liae silentio premitur, quia videlicet Synagoga palam per infidelitatem a gratia vitae excidit, Ecclesia vero gentium vivit per fidem usque in finem saeculi. Et notandum quod Rachel in partu obiit. Nam Synagoga tunc mortua est, quando Christum et ejus apostolos emisit. Quae enim assumptio, nisi vita ex mortuis? Unde et Rachel. Egrediente anima prae dolore, vocat filium suum Benoni, quod interpretatur filius doloris mei. Doluit enim, id est invidit, et dolenda sorte inde mortua est, quod ex ipsa vita assumpta sit. Pater autem vocavit filium illum Benjamin, id est filium dextrae. Quia profecto ille est filius apostolorum chorus, quem considere fecit cum Christo ad dexteram suam in caelestibus (Ephes. II).