CAPUT LXVII. Quomodo qui severitatem exercendo in Adam justus sit et bonus sperantibus in eum, et quomodo captivis Babyloniae bonum sit non murmurare, sed exspectare salutare Domini cum silentio.

TETH.

“Bonus est Dominus sperantibus in eum, animae quaerenti eum.”

Ne desperes, o tu aliquis, reputans severum nimis esse Dominum, eo quod tam vehementer primis hominibus fuerit iratus propter causam exiguam aut vilem, id est propter vetiti ligni non grande pomum, quia

“bonus Dominus sperantibus in eum”

et sperando confitentibus reatum suum, quod illi primi homines non fecerunt;

“bonus, inquam, Dominus animae quaerenti eum,”

quem non quaesierunt illi, quinimo fugientes faciem ejus in medio ligni paradisi sese absconderunt (Gen. III). Quid porro illis est qui sperant in eum, qui non quaerunt, sed fugiunt eum? Nonne et illis est bonus? Imo justus. Et quidem si justus est, et bonus, verumtamen aliud secundum quod bonus, aliud operatur secundum quod est justus. Nam bonus et justus hoc differunt, quod misericordia et judicium. Bonus quippe sperantes in se et quaerentes se per misericordiam salvat, justus desperantes et se fugientes per judicium damnat.

“Spera ergo in Domino, et fac bonitatem (Psal. XXXVI),”

quia

“bonus Dominus sperantibus in eum, animae quaerenti illum.”

TETH.

“Bonum est cum silentio praestolari salutare Domini.”

O vos captivi, qui et juxta praesentem historiam per annos septuaginta super flumina Babylonis sedebitis et flebitis, dum recordabimini Sion (Psal. CXXXVI), quia

“bonum est cum silentio exspectare salutare Domini,”

nolite murmurare, quod post illam universalem generis humani captivitatem, ista quoque vobis captivitas accesserit, sed cum si lentio et humilitate salutare Domini Christum Deum praestolamini, qui antequam in carne veniat, Babylonica captivitate vos absolvet, et cum in carne venerit, totius mundi hujus captivitatem in libertatem gloriae filiorum Dei (Rom. VIII) convertet. TETH.

“Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.”

Quod universaliter de omni genere hominum, in hoc mundo peregrinantium, quod communiter dico de praesenti captivitate nostrae Sion, hoc et singulariter dixerim de unoquoque virorum, quia

“bonum est”

ei

“cum portaverit jugum ab adolescentia sua,”

id est cum sese in omnibus humiliaverit, non reprehendendo Dei judicia. Cum in multis aliis, tum maxime in istis concisionibus singulae sententiae propriis praescriptionibus ipsa voce congruunt. Nam Teth interpretatur bonum, et singulae sententiae id praedicant, quod vere sit bonum.