|
Et cum talis in praeliando eorum, ut jam dictum est, fuerit intentio,
considerandum est quod in illa intentione bona, magno et lacrymabili
fuerint fatigati periculo. Cum enim per singula fere praelia, sicut
Scriptura testatur, fuerint paucissimi numero, non poterat deesse aliqua
timoris infirmitas, cum ipso quamvis firmissimo fidei vel spei
praesidio. Unde unus eorum Barach filius Abinoem canit cum Debora:
|
“Qui sponte obtulistis de Israel animas vestras ad periculum, benedicite
Domino (Jud. V).”
|
|
Et rursus:
|
“Qui propria voluntate obtulistis vos discrimini, benedicite Domino
(ibid.).”
|
|
Non enim fuerunt aut sunt expertes patientiae vel passionis in ipso usu
gladii pro qua coronati sunt judices illi quibus, ut jam dictum est, pro
ratione temporis usum gladii Verbum incarnatum Christus ademit. Placet
itaque et multum delectat quod, sicut coronas aureas, ita tam isti quam
illi, scilicet omnes viginti quatuor seniores, in eadem Apocalypsi
citharas quoque et phialas dicuntur habere aureas:
|
“Cum enim aperuisset Agnus librum, quatuor animalia et viginti quatuor
seniores ceciderunt coram Agno habentes singuli citharas et phialas
aureas, plenas odoramentorum, quae sunt orationes sanctorum (Apoc. V).”
|
|
Nonne, sicut ex jam dicto cantico memoratum est, cum offerrent animas
suas ad periculum, cum offerrent semetipsos propria voluntate
discrimini, orationes quoque offerebant necessarias angustiati et
afflicti? Proinde, sicut victoriae in coronis aureis, et sicut
benedictiones quibus Domino benedicunt post victorias in citharis, ita
et orationes, quibus in tempore angustiae Deum exorabant, venerabiliter
agnoscantur in phialis aureis. Tanta quippe illorum angustia fuit ut
pugnantibus eis non ferre auxilium, magni fuerit sceleris, testante
eodem cantico verbis hujuscemodi:
|
“Maledicite terrae Meroth, dixit angelus Domini; maledicite
habitatoribus ejus, quia non venerunt ad auxilium Domini, in adjutorium
fortissimorum ejus (Jud. IV).”
|
|
|
|