|
|
“Cremabitur in altari tota nocte.”
|
|
Et quid haec mystice.
|
“Cremabitur in altari tota nocte usque mane: Ignis ex eodem altari erit.
Vestietur sacerdos tunica et feminalibus lineis.”
|
|
Altare nostrum Christus est de quo et alibi dictum est:
|
“Altare de terra facietis mihi (Exod. XX),”
|
|
id est, humiliter incarnationem credetis Christi Filii Dei. Cujus signum
est hoc altare visibile, quia quemadmodum hoc universo praeeminet
templo, sic Christus universae Ecclesiae caput est. Ignis qui ex eodem
altari est, Spiritus sanctus est, quem utique ignem ille venit mittere
in terram, et voluit vehementer accendi (Luc. XII). Porro holocaustum
nostrum cor nostrum est, totum incensum, id est totum divino amori
deditum, et propter illum ab omni carnis amore separatum. Nox autem
praesens est vita quantumlibet eodem igne, id est ejusdem Spiritus
sancti stellantibus donis illustrata, videlicet comparatione illius
diei, quo videbitur Deus eorum in Sion (Psal. LXXXIII), quando quod nunc
videmus per speculum in aenigmate, videbimus facie ad faciem (I Cor.
XIII).
|
“Cremabitur, inquit, tota nocte,”
|
|
id est usque ad finem vitae. Quomodo?
|
“Vestietur, ait, sacerdos tunica et feminalibus lineis, tolletque
cineres quos vorans ignis exussit, et ponens juxta altare, spoliabitur
prioribus vestimentis, indutusque aliis, efferet eos extra castra, et in
loco mundissimo usque ad favillam consumi faciet.”
|
|
Tunica sacerdotalis linea, ut alio loco jam dictum est, vitam significat
novi hominis, sicut econtrario tunica pellicea, qua post peccatum
indutus est Adam, vitam signavit veterem ejusdem vetusti hominis. Porro
feminalia linea districtum significant propositum castitatis, quo
succingi debet quisquis fortiter totum igni divini amoris cor suum
impendere cupit, ut nec licito se indulgeat amori copulae conjugalis,
quia divisus est hujusmodi ac sollicitus quae sunt hujus mundi, quomodo
placeat uxori (I Cor. VII). Tota, inquam, cremabitur nocte, et vix
sufficiet aliquis, ut ad purum concremet, cremando jugiter usque ad
finem vitae. Tolletque cineres quos vorans ignis exussit. Cinis qui mane
super est, sordidae cogitationes sunt, a quibus nemo per semetipsum
liber existere potest. Quis enim in illo mane, in illo tremendo fine
vitae suae gloriabitur castum se habere cor? Verbi gratia: Dum dicit
quamlibet sanctus aliquis hujusce holocausti sacerdos sive sacerdotalis
amica:
|
“Dilecte mi, apprehendam te, et ducam te in domum matris meae, et in
cubiculum genitricis meae (Cant. VIII).”
|
|
Et in hujusmodi similitudinibus carnalis sponsi et sponsae contemplatur
veritatem coelestis copulae, ubi sperat se creatura veris Creatoris
complexibus fruituram esse, quomodo impollutam se custodire potest ab
omni cinere, id est a cogitationibus carnalis copulae.
|
“Tollet ergo, inquit, cineres quos vorans ignis exussit, et ponet juxta
altare,”
|
|
id est parvulos cogitatus suos comportabit ad Christum, qui totam gerit
curam nostrae salutis. Hoc faciet jugi cordis sui discussione, crebra
cordis et oris confessione. Quid deinde?
|
“spoliabitur, inquit, prioribus vestimentis, indutusque aliis efferet
eos extra castra, et in loco mundissimo usque ad favillam consumi
faciet.”
|
|
Spoliari prioribus vestimentis, id est, tandem deponere involucrum
carnis, induique aliis, id est gratiam accipere aeternae retributionis.
Tunc
videlicet cineres suos
|
“extra castra, et in loco mundissimo usque ad favillam consumi faciet,”
|
|
quia profecto praedictarum sordium reliquias extra praesentis vitae
militiam, usque ad purum excoquet, id est, amor in illo saeculo
mundissimo quia ut Isaias ait:
|
“Amor iste ignis Domini est in Sion, et caminus ejus in Jerusalem (Isa
XXXI),”
|
|
id est in ista praesentis vitae Ecclesia quantuluscunque, in illa vero
superna pace ineffabilis est, qualem
|
“oculus non vidit, et auris non audivit, et in cor hominis non ascendit
(Isa. LXIV; I Cor. II).”
|
|
|
|