CAPUT XXI. De stola.

Stola, quae super amictum collo sacerdotis incumbit, obedientiam significat Filii Dei et servitutem, quam Dominus omnium propter saeculorum salutem obiit (Gal. IV). Nam, quod cum magna reverentia cogitandum est obedienter passus et mortuus est Filius Dei (Phil. II), causam quippe mortalitatis, scilicet peccatum nec origine contraxit, nec actu admisit, et idcirco morti nil debuit. Sed dedit illi calicem Pater, non judex; amore, non ira; voluntate, non necessitate gratia, non vindicta. Et sicut Jacob liber et ingenuus, praecepto patris Isaac, et matris consilio Rebeccae parens, servivit Laban, ut Rachel et Lyam in conjugium duceret (Gen. XXXVIII, XXXIX), sic Filius Dei, praecepto Patris et consilio Spiritus sancti obediens, servivit mundo, subjectis humeris ejus peccata portando, ut Synagogam de Judaeis et Ecclesiam de gentibus assumeret. Cum ergo sacerdos stolam accipit, meminisse debet et scire, quia grande jugum, licet suave, grande, licet leve, super se tollit (Matth. XI).