CAPUT VI. Quod Isaac Esau, Rebecca vero Jacob dilexerit, quodque ille primogenita vendiderit.

Sexagenarius erat Isaac quando nati sunt ei parvuli. Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi, Jacob autem simplex habitabat in tabernaculis. Quia junior prioris plantam tenuerat, jam victor in oculis Dei, qui occultae pugnae solus spectator et judex fuerat, protinus narrandum fuit, qualiter illum supplantaverit, ut notum sit, non illum qui supplantavit victorem injuste, sed eum qui sic supplantari potuit, victum judicari juste in conspectu ejus qui dixit: Populus populum superabit, et major serviet minori. Factus est, inquit, Esau vir gnarus venandi, et homo agricola; Jacob autem simplex habitabat in tabernaculis. Ecce jam in studiis horum tanta diversitas quanta Cain et Abel studia fuere dissimilia. Nam et Jacob aeque ut Abel simplex, et, ut sequentia declarabunt, pastor fuit ovium; Esau autem, sicut Cain, homo agricola, et quod sequentia docebunt, invidendo fratri, licet non actu, voluntate tamen fuit fratricida. Dixit enim: Venient dies luctus patris mei, ut occidam Jacob fratrem meum (Gen. XXVII). Ergone talem filium pater sanctus amare debuerat, aut oblivisci vel parvipendere poterat, quod illi fratrem minorem coeleste judicium praetulerat? Sed notandum quia differt utriusque dilectionis enuntiatio. Absolute namque Scriptura dicit: Rebecca diligebat Jacob. Conjuncte vero. Isaac, inquit, amabat Esau, subnectit enim causam eo quod de venationibus ejus vesceretur. Ergo idem est ac si hoc solum diceretur: Isaac de venationibus Esau libenter vescebatur. Nec hoc dicto consequitur quod moribus quoque ejus delectaretur: sicut de Jacob necessario conceditur, quem absolute Rebecca dilexisse dicitur: Coxit autem Jacob pulmentum. Ad quem cum venisset Esau de agro lassus, ait: Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum. Quam ob causam vocatum est nomen ejus Edom. Cui dixit Jacob: Vende mihi primogenita tua. Ille respondit: En morior: quid mihi proderunt primogenita? Ait Jacob: Jura ergo mihi. Juravit Esau, et vendidit primogenita, et sic accepto pane et lentis edulio, comedit et bibit, et abiit parvipendens quod primogenita vendidisset. Ergo juste Jacob supplantatori omne consilium coeli et terrae palmam victoriae concedit. Nec enim fratrem suum fraude circumvenit, simplex namque erat, sed cum simplicitate columbae prudentiam habens serpentis, quale habuit pretium sapienter poscenti guloso apposuit, et quod habebat ille, manifesto nomine, sine dolo, sine vi, quae justa et legitima venditio est, vicissim flagitavit. Aiunt Hebraei a Sem primogenito Noe, quem et Melchisedech fuisse affirmant, omnes primogenitos sacerdotes exstitisse, et haec esse primogenita quae Esau Jacob vendidit. Nunc sensum allegoricum prosequamur.