CAPUT 17

“Cum autem tradent vos, nolite cogitare quomodo aut quid loquamini. Dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini. Non enim vos estis qui loquimini, sed Spiritus Patris vestri, qui loquitur in vobis.”

Sicut cavere ab hominibus, ut supra dixit, prudentiae serpentinae est, ita quod nunc dicit,

“nolite cogitare quomodo aut quid loquamini,”

simplicitatis est columbinae. Simplicitas ejusmodi socia est veritatis angulum non quaerentis, cum foris pulsata quaestionibus statim respicit intus, nec aliud scit aut vult eloqui, nisi quod in conscientiae suae libro scriptum invenit, scribente, id est suggerente Spiritu Dei, qui et ipse ob significandam simplicem suimet veritatem super Dominum nostrum in specie columbae apparuit (Matth. III). Simile quid et nobis agendum est tanquam si hic idem optimus informator dicat nobis: Cum autem acceditis ad tractandum verbum Dei, nolite praecogitare qualibus verborum phaleris sanctae Scripturae sensum exornetis, dabuntur enim vobis verba sponte venientia, de Spiritu Patris vestri, quae utique quanto magis sponte venient, tanto et vobis minus fatigationis, et audientibus sive legentibus plus afferent delectationis. O quam dulce, quam praeclarum est, ea quae loquimur aut scribimus, talia esse ut ea prudens auditor sive benevolus lector, nequaquam dignetur ascribere nobis, dicatque:

“Non enim vos estis qui loquimini, sed Spiritus Patris vestri qui loquitur in vobis! Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium. Et consurgent filii in parentes, et morte eos afficient. Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit.”

Sicut hic audivimus praedictum, ita et vidimus factum, ut confidenter dicamus:

“Sicut audivimus, sic vidimus in civitate Domini virtutum (Psal. XLVII).”

Nam quod praemisit illic,

“ibi dolores ut parturientis,”

maxime sanctos martyres respicit, quorum dolores fuere non parvi, tunc praecipue, quando frater fratrem, et pater filium in mortem tradidit, et filii in parentes consurrexerunt, et morte eos affecerunt propter nomen Christi. Revera ibi dolores magni, verumtamen non qualescunque, sed

“ut parturientis.”

Nam qui perseverat usque in finem, ait, hic salvus erit, et salus sic eum faciet dolorum omnium oblivisci, sicut filius natus mulierem quae peperit.

“Cum enim pepererit puerum, jam non meminit pressurae propter gaudium, quia natus est homo in mundum (Joan. XVI).”

Magnus igitur etiam in doloribus istis Dominus et laudabilis nimis, magna gloria et magnus honor hujus filii hominis, quia sicut de seipso Spiritus sanctus praedixerat:

“De torrente in via bibet, propterea exaltabit caput (Psal. CIX),”

ita et ipse suis praedicit futuris militibus, quod bibituri sint similiter, propinantibus cognatis et amicis et parentibus, et propterea suum in salutem debeant exaltare caput. Quid si non valeant aliqui teneriores ejusmodi sustinere dolores? Ait: