|
|
“Nunquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam
contristari?”
|
|
Id est, nunquid contra hominem peccasse me arguitis quod quidem esset
humiliter concedendum, et non potius contra Deum, quod est diabolicum et
venia indignum. Nam si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus.
Si autem peccaverit in Deum, quis orabit pro eo? Nunquid ergo contra
hominem est disputatio mea, id est, causa a vobis mihi objecta, propter
quam disputo, videlicet, quia dicitis me impium, et quod tumet spiritus
meus contra Deum, et simi lia. Nunquid hoc tale est, ut merito non
debeam contristari?
|
|