|
Primae namque missae officium: Dominus dixit ad me: Filius meus es tu,
ego hodie genui te (Psal. II), divinam Filii Dei nativitatem pene per
omnes partes suas manifeste commemorat.
|
“Nam hodie, ut ait Beatus Augustinus, quia praesentiam significat, atque
in aeternitate nec praeteritum quidquam est, quasi esse desierit, nec
futurum, quasi nondum sit, sed praesens tantum, quia quidquid aeterni
est, semper est; divinitus accipitur secundum id dictum, ego hodie genui
te, quae sempiternam generationem virtutis et sapientiae Dei, quae est
unigenitus Filius, fides sincerissima et catholica praedicat .”
|
|
Cum ergo toties hoc ex persona Dei Patris venerabile dictum repetitur,
in introitu, in graduali, in alleluia, et in communione: nam offerenda:
Laetentur coeli (Psal. XXV), laetantibus angelis et gloria in excelsis
canentibus succinit, et in collectis nativitatis quidem Domini
commemoratio fit, sed incarnatio Verbi nec in illis adhuc exprimitur,
sed magis claritas veri luminis, perspicue divinam praecipue
generationem, Filii Dei obsequium hujus veneratur officii: quomodo ergo
consonant Evangelio, manifeste humanam ejus nativitatem enarranti? Plane
per unum illud dictum splendidae et venerandae dignitatis, quod impurus
Helvidius caecis non videns oculis, et venerari nesciens, in contumeliam
vertit intemeratae et perpetuae Virginis. Hoc enim ibi legis,
|
“et peperit filium suum primogenitum (Luc. II).”
|
|
Helvidio quidem putide argumentanti, quod alios beata Maria filios
habuerit de Joseph, qui fratres Domini dicti sunt, eo quod primogenitum
illum evangelista dixerit, primogenitum non dici asserens eum, cui
fratres non sunt, atque per illud antecedens consequenter hoc debere
recipi, bene et diserte responsum est a beato Hieronymo primogenitum
esse omne quod vulvam aperit, omnemque unigenitum esse primogenitum, sed
non converti, non enim omnis primogenitus est etiam unigenitus .
Caeterum venerabilius accipiendum est, neque evangelistam disertissimum
tam superflue primogenitum posuisse ut ad matrem referret, quam Virginem
matrem esse, quod longe majus est, quam cuivis matri sit primogenitum
parere, tota superiori narratione firmaverat, Beda quoque super eumdem
Lucam idipsum sentiente. Nam primogenitus est omnis creaturae Dominus
Christus, Dei virtus et sapientia (I Cor. I), quae dicit:
|
“Ego ex ore Altissimi prodivi, primogenita ante omnem creaturam (Eccli.
XXIV).”
|
|
Ipse enim, qui secundum humanam naturam post Joannem, et post alios
multos sanctos venit, secundum altiorem gloriam, et gratiae in labiis
suis diffusae privilegium primogenitus est in multis fratribus (Rom.
VIII). Ita ergo accipiendum est et sic distinguendum:
|
“Et peperit filium suum primogenitum,”
|
|
subauditur enim, ante omnem creaturam. Quam generationem ejus quis
enarrabit? (Isa. LIII). Quamobrem non potest fieri, ut juxta tenorem
supradicti ordinis, quae in cantu laudatur vel memoratur divina
nativitas, in lectionibus enarretur.
|
|