|
Hora autem fere nona (Matth. XXVII; Marc. XVII; Luc. XXIII), quando mox
traditurus spiritum clamavit voce magna, dicens:
|
“Pater, in manus tuas commendo spiritum meum (Luc. XXIII):”
|
|
vidensque quod factum fuerat, et quod sic clamans emisisset spiritum,
centurio, nostrae fidei praecentor, clamavit et ipse dicens:
|
“Vere Filius Dei erat iste (Matth. XXVII; Marc. XXIII),”
|
|
jussitque Pilatus ad petitionem Joseph reddi corpus, venitque Nicodemus
ferens myrrhae et aloes quasi libras centum, et acceperunt corpus Jesu,
et involverunt linteis cum aromatibus (Matth. XXVII; Marc. XVII; Luc.
XXIII; Joan. XIX); tunc, inquam, licuit his et aliis discipulis
appropinquare, et querelas tanto funeri depromere, paulatim dilapsis
persecutoribus: vel quia diutino Dominicae mortis satiati spectaculo
discesserant; vel quia viso terraemotu, quo velum templi scissum est, et
petrae scissae sunt, et monumenta aperta sunt, territi diffugerant
(Matth. XXVII). Circa nonam igitur horam conveniamus et nos, et supremo
funeri, non tam missale officium, quam funebrem exhibeamus planctum,
quem et hoc ordine peragimus.
|
|