CAP. IX.

D. Si constaret te ea quae dicta sunt diligenter percepisse, non deberes profecto haec objecisse; ex his enim quae sunt superius probata, haec omnia constat soluta.

M. Inter videntem et lippos oculos habentem magna distantia, si tu putas mihi lippienti cuncta patere, quia te clare constat videre.

D. Censesne eadem verba esse eadem verba? non sunt eadem; non sum homicida, non sum homicida; et idem jejunium estne idem jejunium.

M. Hoc utrumque idem esse me fateri est necesse.

D. Pronuntient ergo haec eadem verba homo sanctus et homicida, censesne eadem esse, si dicit homicida: Non sum homicida, et justus: Non sum homicida.

M. Nunquam hoc dixerim, sed sunt vera et falsa. Mentitur enim homicida, verum dicit homo sanctus.

D. Cur igitur accidit, cum superius constaret eadem verba esse eadem verba, nunc quae dicta sint a justo homine et homicida falsa et vera sint judicanda?

M. Quia profecto omnia quae dicuntur, non secundum verborum sonum, sed secundum dicentium accipiuntur animum.

D. Praeponitur ergo nobis in omnibus quae dicuntur non sonus, sed animus dicentium imitandus, verbi gratia, ut si bono animo aliquis aliqua dixerit, sicut est laudandum, ita nobis imitandum. Et item si malo animo aliquis aliqua dixerit, sicut hoc est vituperandum, ita nobis non est imitandum. Verba autem constat esse eadem, nisi vel bono animo vel malo dicantur. Ergo sequitur in omnibus quae dicuntur, nihil nisi animus vituperatur, vel animus laudatur. Quare de jejunio vide quid consequatur.

M. Inde non est tantum laborandum, licet hoc mihi relinquas adinveniendum.

D. Videris mihi videre quare interrogaverim utrum esset idem jejunium, idem jejunium.

M. Ideo, ni fallor, quia cum constet idem jejunium et idem jejunium, hoc autem ideo vel malum judicetur, quia hoc facit malo animo hypocrita, utpote pro vana gloria, vel bonum, quia hoc facit bono animo bonus homo, utpote pro aeterna gloria, non ibi jejunium tantum attendatur, sed vel malus animus vituperandus, vel bonus laudandus nobis proponatur.