CAPUT XIII. Quod agnus, quem immolabant filii Israel, Verbi fuerit typus incarnandi, econtra Pharao rex Aegypti, caput primum serpentis.

Sed

“iratus,”

inquit Scriptura,

“Dominus in Moysen, ait: Aaron frater tuus levites, scio quod eloquens sit, ecce ipse egredietur in occursum tuum, et ostendam vobis quid agere debeatis (Exod. IV).”

In hoc ipso Dominum sibi iratum dixit, quod Christum suum distulit, et non statim misit qui averteret iram, quae propter Adae peccatum accidit. Verumtamen non omnino illum inexauditum reliquit, ita videlicet etsi ipsum, quem missurus erat, non statim misit, ac saltem signum aliquod, signum magnum, sacramentum magnum ejus praemisit.

“Tollat, inquit, unusquisque agnum per familiam et domus suas, immolabitque eum universa multitudo filiorum Israel ad vesperam (Exod. XII).”

Agnus ille signum, et sacramentum fuit venturi Christi, qui mittendus erat, pro quo, sicut jam dictum est, suspirans dixit Moyses:

“Obsecro, Domine, mitte quem missurus es.”

Hoc intendens Baptista Joannes, qui ante illum missus est, ubi vidit eum ambulantem, dixit:

“Ecce Agnus Dei, qui tollit peccata mundi (Joan. I).”

Econtra ille Pharao, qui tunc erat rex Aegypti, signum draconis jam dicti, signum et similitudinem gerebat diaboli, hoc innuens dicit in eum per prophetam Spiritus Dei:

“Leoni gentium assimilatus es, et draconi, qui est in mari (Ezech. XII),”

etc. In illa similitudine sui, in illa immolatione agni, qualiter pugnaverit Verbum Dei, qualiter illud primum draconis, id est Aegypti regnum vicerit atque contriverit, quis nescit? Erigebat se caput illud contra mulierem, ut omnem beati seminis tolleret exspectationem, aboleret Dei nomen, perderet promissionis fidem, deglutiret futuri regni spem. Econtra, per Moysen verbum Dei sive in verbo Dei, Moyses multis caput illud plagis percutiebat:

“Dimitte,”

inquiens,

“populum ut sacrificet mihi in deserto (Exod. V).”

At ille, videlicet Pharao, non solum non dimisit populum, verum etiam irridens atque dicens:

“Vacant otio, et idcirco vociferantur, dicentes: Eamus et sacrificemus Domino (ibid.),”

amplius oppressit eos operibus, in tantum ut dicerent Moysi et Aaron: Fetere fecistis odorem nostrum coram Pharaone et servis ejus, et praebuistis ei gladium, ut occideret nos.