|
|
“et species quarti, inquit, similis Filio Dei,”
|
|
et quod ille hoc videns et Deum benedicens, regnum hujus mundi qui ad
Christum conversi sunt typum gesserit.
(CAP. III.)
|
“Nabuchodonosor rex fecit statuam auream altitudine cubitorum sexaginta,
latitudine cubitorum sex, et statuit eam in campo Duran provinciae
Babylonis. Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos satrapas,
magistratus et judices, duces et tyrannos, et praefectos, omnesque
principes regionum, ut convenirent ad dedicationem statuae, quam
erexerat Nabuchodonosor rex.”
|
|
Praecedenti revelatione satis demonstratum fuerat quia sapientia et
fortitudo Domini sunt, et ipse mutat tempora et aetates, transfert
regnum atque constituit, et universa haec uno lapide, id est solida
Christi Filii sui virtute comminuit atque consumit. Verum ipsa
comminutio sive consumptio, qualia vel quanta per martyrum bella facta
sit, fiat atque facienda sic usque in finem saeculi, quis illic
quaesivit aut intellexit? Sequitur ergo ordine recto, et vere mystico in
hac visione miranda martyrum Christi praefiguratio quorum revera fides
lapis est. Christus enim in ipsis est, et in ipsis Christum pugnare nemo
qui dubitet. Quo enim modo venerabilius illorum certamen praefigurari
potuit peragendum adversus regnum mundi, adversus regnum diaboli?
|
“Nabuchodonosor, inquit, rex fecit statuam auream altitudine cubitorum
sexaginta, latitudine cubitorum sex.”
|
|
Nimirum haec est idololatria bruta, quam erexit rex Babylonis, rex
spurcissimus Nero, Romani dedecus imperii, quae, videlicet Roma, Babylon
erat altera, testante Petro apostolo, cum dicit:
|
“Salutat vos Ecclesia, quae est in Babylone collecta (I Petr. V).”
|
|
Erexit, inquam, non quod ante idololatria non fuerit, sed quia rebellans
lapidi, qui, ut supradictum est, regna mundi percusserat, eamdem
idololatriam altius erexit, et edicta primus proposuit, scribens
magistratibus, judicibus, ducibus, tyrannis, et praefectis omnibusque
regnorum principibus ut convenirent ad dedicationem statuae, ut
conjurarent ad defensionem erroris antiqui, contra novam doctrinam fidei
Christianae. Altitudo cubitorum sexaginta, latitudo cubitorum sex.
Senarius hic in singulari ille in deceno limite universitatem significat
creaturae, quia senario numero dierum universa creata sunt. Et signanter
hoc utrobique numero statuam suam ille distendit, in quo nesciente illo
significabatur, quod Apostolus dicit:
|
“Et servierunt creaturae potius quam Creatori (Rom. I).”
|
|
Quid multa? Sidrach, Misach, et Abdenago deos non colentes regis
Babylonii, et statuam non adorantes quam erexit, colligati missi sunt in
medium camini ignis ardentis. Et ambulabant in medio flammae laudantes
Dominum et dicentes hymnum Domino. Tunc Nabuchodonosor rex obstupuit, et
surrexit propere, et ait optimatibus suis:
|
“Nonne tres viros misimus in medio ignis? Ecce ego video viros quatuor
solutos ambulantes in medio ignis, et nihil corruptionis in eis est, et
species quarti similis Filio Dei.”
|
|
Sidrach decorus meus, Misach qui risus, Abdenago serviens taceo
interpretatur. Item, Anania gratia Domini, Azarias adjutorium Domini,
Misael quae salus Dei interpretatur. Tres isti tam numero quam
nominibus, tam causa quam passionibus, universos significant milites
atque bellatores regni Dei, confessores Trinitatis decoros, ridentes, et
serviendo tacentes, id est vita innocuos,
|
“spe gaudentes, in tribulatione patientes (Rom. XII),”
|
|
in quibus gratia Domini, cum quibus in ipsis passionibus adjutorium
Domini, quorum est salus Domini, ipse Christus pro quo et passi sunt, de
quo iste mirando intellectu,
|
“et species, inquit, quarti similis Filio Dei.”
|
|
Ipse namque et in alio propheta dicit martyrum suorum unicae charitati:
|
“Noli timere quia redemi te, vocavi te nomine tuo, meus es tu. Cum
pertransieris per aquas tecum ero, et flumina non operient te. Cum
ambulaveris in igne, non combureris, et flamma non ardebit in te, quia
ego Dominus Deus tuus sanctus Israel, Salvator tuus (Isa. XLIII).”
|
|
Sed idem, videlicet Nabuchodonosor:
|
“Benedictus, inquit, Deus eorum, qui misit angelum suum et eruit servos
suos.”
|
|
Ergone priorem sententiam infirmat aut destruit angelum vocando illum,
de quo praedixerat,
|
“et species quarti similis Filio Dei?”
|
|
Non utique. Nam idem, qui natura est Filius Dei, officio factus est
nobis Angelus Domini, Angelus magni consilii.
|
“Contemplabantur, inquit, viros istos, quoniam nihil potestatis
habuisset ignis in corporibus eorum, et capillus capitis eorum non esset
adustus, et saraballa eorum non fuissent immutata, et odor ignis non
transisset per eos.”
|
|
Haec omnia de martyribus nostris, de testibus Christi Filii Dei
veraciter praedicemus, quia quandiu incorrupta atque invicta perstitit
in illis fides Christi, nulla fuit in eos potestas poenarum aut mortis,
nihil eis nocitum est, et quamlibet visi sunt oculis insipientium mori
(Sap. III), non sunt mortui; nam Deo suo vivunt, qui dixit:
|
“Et capillus de capite vestro non peribit (Luc. XXI).”
|
|
|
“Benedictus Deus eorum, Sidrach videlicet, Misach et Abdenago,”
|
|
ait Nabuchodonosor, idem ipse, qui in ignem miserat illos,
|
“quia misit angelum suum, et eruit servos suos,”
|
|
|
“A me ergo positum est hoc decretum, ut omnis populus, tribus, et lingua
quaecunque locuta fuerit blasphemram contra Deum Sidrach, Misach et
Abdenago, dispereat, et domus ejus vastetur.”
|
|
Ecce hodie sic dicit, sic praedicat ipsum Romanum imperium, quod Christi
martyres interfecit. Mirabilis vere et in malis Deus, quibus sic
utiliter novit in bono uti. Iste malus sibi et inutilis, ecce, quam bona
quam utilia toti mundo praesagia cecinit, et de eodem quidem foramine
dulcem pariter et amaram, dulcem, inquam, nobis, et amaram sibi aquam
emisit, paulo ante cadens in faciem suam, et adorans Deum Danielis,
dicensque: Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, etc.,
quasi pocula fundens dulcedinis, postmodum dicens cultoribus ejusdem Dei
et Domini, amara haec.
|
“Et quis est Deus qui eripiat vos de manu mea?”
|
|
Nunc autem iterum dulcia.
|
“A me ergo positum est hoc decretum,”
|
|
etc. In qua dulcedine itidem perseveraturus non erat. Typum quippe, ut
jam dictum est, praeferebat regni hujus mundi, quod unum idemque per
alias quidem regalis fastigii personas, dulcia praeconia, per alias
autem amaras ructare habebat blasphemias contra majestatem regni Dei.
Proinde sequamur ordinem, visuri quali tandem imagine perficienda
signetur hic victoria ejusdem regni Dei.
|
|