VERS. 14.

“Membra, inquit, carnium ejus cohaerentia sibi,”

id est, saevitiam suam tanto robustius exerit, quanto carnales omnes, qui utique membra ejus sunt, quo contra spiritualibus Paulus dicit:

“Vos estis corpus Christi et membra de membro (I Cor. XII).”

“Membra, inquam, carnium ejus,”

id est, omnes carnalibus vitiis subjacentes unitate perniciosa ad impugnandam vitam bonorum sese cum illo durius opponunt. Trepidantem ad haec infirmitatem nostram Dominus sublevat, cum protinus subdit quid de tanta bellua faciat.

“Mittet, inquit, contra eum fulmina.”

“Mittet,”

inquam, subaudi, judex venturus,

“fulmina,”

id est, tremendi judicii sententias.

“Contra eum, inquam, et ad locum alium non transferuntur,”

quia videlicet, recepto tritico in horrea, solae paleae in ignem mittentur, id est, justis gaudentibus, soli tunc reprobi ferientur. Sed quia Leviathan istum poena non corrigit,