CAPUT 3

“Scitis, inquit, quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur ut crucifigatur.”

Et quidem sciebant quia Pascha fieret, sed hoc nesciebant, quod in illa paschali vespera tradendus, et die sequenti crucifigendus esset. Ipse autem non solum sciebat, verum etiam ab initio taliter fieri praedestinaverat, quatenus, finem accipiente Pascha veteri, id est legalis agni immolatione, confestim verus ipse Agnus et Pascha novum immolaretur, atque ita quod eatenus velut in umbra significatum fuerat, jam in re procederet, figurae transeunti veritas permanens succederet. Nunquid vero vel illud a mysterio vacare putandum est, quo post biduum hoc futurum esse praedixit? Poterat etiam ante hoc ipsum praedicere, ita ut diceret, post triduum, sive post quatriduum. Ergo nec istud vacare patimur, quod tunc praedixit, ex quo post triduum, id est tertia die erat crucifigendus. Unde sciendum quia sicut triduana sepultura, ita et triduana fuit passio ejus, qua necessarium erat sanctam placari Trinitatem, cunctis trium temporum hominibus salutem hanc exspectantibus, scilicet et illis ante legem, et illis qui sub lege fuerunt, et nobis qui nunc sub gratia vivimus. Haec ejus triduana passio sic discernitur. Qua die dixit hoc discipulis suis:

“Scitis quia post biduum Pascha fiet,”

venditus fuit, Juda traditore loquente cum principibus sacerdotum et magistratibus, et illis paciscentibus pecuniam illi dare, quibus et spopondit illum tradere. Transacto sequenti die, jam ad vesperam plena, id est, quinta decima, luna effulgente, Pascha de more factum est; et tunc ipse, cum esset nox, Juda foras egresso ad tradendum, agonizans et prolixius orans, sudoremque sanguineum desudans (Luc. XXII), traditus, comprehensus et ligatus, ad principes sacerdotum adductus est, et die succedente crucifixus est. Nunc rei ordinem ingrediamur: