|
D. Septimus autem in Evangelio nobis ascendendus demonstratur, cum Beati
pacifici, quoniam ipsi filii Dei vocabuntur super caeteros collocatur
(Matth. V, 9).
M. Qui duodecimus in Regula caeteris praefertur (cap. 7), si non solum
corde monachus, sed etiam ipso corpore humilitatem videntibus se semper
indicet, id est in opere Dei, in oratorio, in monasterio, in horto, in
via, in agro, vel ubicunque sedens, ambulans, vel stans, inclinato sit
semper capite, defixis in terram aspectibus, etc. Quis autem non videat
valde hunc esse pacificum, cujus corpus adeo efficitur mansuetum, ut
sicut suo spiritui nihil in nullo loco perpetret contrarium, ita nulli
proximorum se videnti quod vel oculis displiceat, ponat offendiculum?
Pacificus enim hic minime esse probatur, cujus adhuc corpus spiritui
reluctatur, nec pace firma perfruitur, in cujus adhuc corpore aliquod
indecens vel proximo ostenditur. Hoc est enim quod Dominus dicit, duo
super terram convenire, corpus a spiritu in nullo bono dissentire. Hoc
est si non solum corde monachus, sed etiam ipso corpore humilitatem
videntibus se semper indicet, id est in opere Dei, in oratorio, in
monasterio, in horto, in via, in agro, vel ubicunque sedens, ambulans,
vel stans, inclinato sit semper capite, defixis in terram aspectibus.
Quod est, secundum Ezechielem, coeleste animal plenum oculis ante et
retro se undique circumspicere (Ezech. I, 18): Unde te necesse est hunc
vere pacificum dicere, qui stans in duodecimo gradu Regulae, in septimo
probatur evangelicae scalae consistere.
D. Mirum valde videtur, si in hac vita major perfectio possidetur, quia
quem constat in tanta consummatione virtutum gradus ascendere, nihil
superest nisi ut summam summi certaminis coronam a justo judice debeat
recipere.
|
|