CAPUT V. De sacrificio Abel, quod veraciter secundum mysterium respiciat Deus ad Abel, id est ad Christum et ad munera ejus, nec jam respiciat ad Cain, id est ad Judaicum populum et ad munera ejus.

Et notandum quod non dictum sit tantummodo de primogenitis gregis sui, sed additum, et de adipibus eorum. Etenim hoc verum panis et vini sacrificium, non modo caro et sanguis, sed spiritus et vita est, quia Verbum verum quod incarnatum est, et vera divinitas in pane et in vino est. Unde et vere credimus et confitemur quia panis vitae aeternae est, quia calix salutis perpetuae est. Iste adeps in hoc primogenito est arietum vel ovium, scilicet in carne et sanguine ejus vera divinitas et verum Dei Verbum. Unde et nos hodieque cum Propheta dicimus illi: Memor sit Dominus omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat (Psal. XIX), ut videlicet sicut tunc ubi per semetipsum hoc sacramentum condidit, ita et nunc ubicunque per Ecclesiae manus ipse conficit, pinguedo spiritus et vitae assit: ne quemquam nostrum propter peccata sua divinae virtutis adeps refugiat, et ipse macrum sacrificii corpus solummodo dentibus indigne conterendo corporis et sanguinis Domini reus existat. Et respexit Dominus, inquit Scriptura, ad Abel et ad munera ejus: ad Cain vero et ad munera ejus non respexit. Palam cum prophetico quoque testimonio comprobatum est, quia jam non respicit Dominus ad istum Cain, et ad munera ejus. Dicit enim illi per Psalmistam: Non accipiam de domo tua vitulos neque de gregibus tuis hircos (Psal. XLIX). Ac deinceps: Nunquid manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum potabo? (Ibid.) Et confestim de sacrificio hujus veri Abel, ad quod Deus respicit: Immola, inquit, Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua (ibid.). Et in Isaia: Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum? dicit Deus. Plenus sum: holocausta arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum, et agnorum, et hircorum nolui. Quis quaesivit haec de manibus vestris? (Isa. I.) Et subinde: Calendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea, facta sunt mihi molesta (ibid.). Et in caeteris prophetis multa talia. Item cum prophetico quoque testimonio palam est, quia ad hunc Abel, et ad munera haec ejus, munera, inquam, panis et vini Deus respicit. Dicit enim de isto Spiritus sanctus in David: Juravit Dominus et non poenitebit eum: tu es Sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CV). Ut autem tota similitudo perficiatur, pius sacerdos Abel, post illud sacrificium justitiae, foras a maligno fratre evocatus, occiditur: quia videlicet illa sacratissimae coenae vespera Sacerdos idemque sacrificium Dominus Deus noster Jesus Christus, suis manibus oblatus, et in odorem suavitatis acceptus, ab impio discipulo traditus, ab illo Judaeorum populo, secundum carnem fratre suo, comprehenditur, et foras extra portam civitatis eductus crucifigitur. Haec sunt quae defunctus Abel adhuc loquitur, et sub altare Dei inter omnes animas interfectorum propter verbum testimonii ejus (Apoc. VI), primus dat vocem, qua et in coelo generationem Cain malam et adulteram condemnat, et in terra sanctam electae generationis Ecclesiam aedificat.