|
|
“Et rex David senuerat, habebatque aetatis plurimos dies.”
|
|
Vere iste David senuit, habetque aetatis plurimos dies, imo
aeternitatis, quemadmodum et Daniel:
|
“Aspiciebam, inquit, donec throni positi essent, et antiquus dierum
sedit (Dan. VII).”
|
|
Ac deinceps:
|
“Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus coeli, quasi
Filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit, et in
conspectu ejus obtulerunt eum. Et dedit ei potestatem et honorem et
regnum, et omnes populi, tribus et linguae servient ei (ibid.).”
|
|
|
“Cumque operiretur vestibus”
|
|
ille antiquus David,
inquit. Plane calor ejus, charitas vel amor ejus est, sanctus ejus
spiritus est. Nunquid ab illo calore suo unquam senex iste, vel antiquus
refriguit? Non utique sibi, sed nobis quos inter ipsumque propter
peccatum primi hominis, paries inimicitiarum consurrexit. Nam in illo
calor aeternus, amor sempiternus, Spiritus sanctus consubstantialis et
coaeternus est. Verum, ubi primus homo contra illum peccavit, calor
amoris ejus intrinsecus a genere humano juste se abscondit. Operiebatur
vestibus, honorabatur caeremoniis legalibus, at vero
|
“lex nihil ad perfectum adduxit (Hebr. VII),”
|
|
sacerdotium legis nullo modo pro hominibus Deo sacrificando satisfacere
potuit. Itaque
|
“cum operiretur vestibus non calefiebat,”
|
|
id est, cum serviretur illi prioris Testamenti caeremoniis carnalibus,
servientes sibi in gratia per spiritum reconciliationis recepit.
|
“Dixerunt ergo ei servi sui: Quaeramus domino nostro regi adolescentulam
virginem, et stet coram rege, et foveat eum, dormiatque in sinu suo, et
calefaciat dominum nostrum regem. Quaesierunt ergo adolescentulam
speciosam in omnibus finibus Israel, et invenerunt Abisach Sunamitem, et
adduxerunt eam ad regem.”
|
|
Servi isti David, prophetae Dei sunt. Virgo haec adolescentula, fides
est. Viderunt servi isti, quod humano genere non calefieret aut
repropitiaretur Deus legalibus caeremoniis coopertus, et idcirco
quaesierunt hanc virginem, hanc adolescentulam, id est fidem. Plane si
sensum eorum intelligas, si spiritum eorum in litteris ipsorum
perspicias, invenis quia victimas et holocausta Judaeorum veluti vestes
inutiles fastidivit, et fidem per quam Abraham caeterique patriarchae
justificati sunt, studiosissime perquirat. Nam
|
“sicut pannus menstruatae, omnes justitiae nostrae (Isa. LXIV),”
|
|
|
“justus autem, inquit, ex fide vivit (Hebr. X; Habac. II).”
|
|
Ubi autem invenerunt eam? In Suna, quod interpretatur captivitas, sive
mortificatio, vel certe despectio, unde et ipsa fides, Sunamitis
dicitur, id est captiva sive mortificata vel certe despecta. Eorum
namque est fides, qui in hoc saeculo peregrinantur (II Cor. V), manentem
hic non habentes civitatem, sed futuram inquirentes (Hebr. XIII),
propter quod et huic mundo despecti sunt, tota die mortificantur (Rom.
VIII), quorum principes vel patres secundum eamdem fidem Abraham, Isaac
et Jacob, exstiterunt, peregrinando propter fidem, et confitendo,
|
“quia peregrini et hospites sunt super terram (Hebr. XI).”
|
|
In illis utique servi isti David Sunamitem hanc invenerunt, viderunt
enim quia non ex operibus legis, sed ex fide justificati sunt (Gal.
III).
|
“Erat autem, inquit, puella pulchra nimis, dormiebatque cum rege et
ministrabat ei. Rex vero non cognovit eam.”
|
|
Plane pulchra et Deo placita erat fides, et beata spe in Deo, fideles
antiqui requiescebant, verumtamen rem salutis nondum accipiebant. Ergo
rex non cognovit eam, id est, necdum acceptavit usque ad salutem
perfectam.
|
|