|
|
“Caput cum pedibus et intestinis vorabitis.”
|
|
Hoc facere omnes communiter possunt, singulatim quique adimplere non
possunt. In magna namque et in parva domo, sunt et perfecti, quorum sit
solidus cibus quale est osseum caput; sunt et parvuli, quorum infirmo
dente vix intestina mollia terantur. Denique caput agni vorare est alta
divinitatis Christi eloquia viriliter capere, verbi gratia, quale est:
|
“In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum
(Joan. I).”
|
|
Pedes vorare est nec illud ignorare quia
|
“Verbum caro factum est.”
|
|
Intestina vorare cum pedibus est verborum illius occulta et mystica
mandata cum aviditate sumere, vel certe singulas infirmitatis ejus
actiones sive passiones in usum virtutis assumere, verbi gratia, quod
esuriit, quod flevit, quod contristatus est, ad summum, quod tentatus
est,
|
“pro similitudine absque peccato (Hebr. V).”
|
|
Vorare cum dicit, quid aliud quam pigritiae nostrae torporem
reprehendit, qui ejus mysteria atque verba et per nos non requirimus, et
dicta ab aliis audimus inviti? Totum ergo vorandum est, dum tempus
habemus. Ait enim:
|
“Non remanebit ex eo quidquam usque mane.”
|
|
Dicta quippe hujus magna sunt sollicitudine discutienda, quatenus,
priusquam dies resurrectionis appareat, in hac praesentis vitae nocte
omnia mandata ejus intelligendo et operando penetrentur. Sed quia valde
est difficile ut nihil ex eo remaneat, id est ut omne Agni eloquium
intelligi et omne ejus mysterium possit penetrari, recte subjungitur:
|
“Si quid autem remanserit, igni comburetis.”
|
|
Quod ex Agno remanet igni comburimus, quando hoc quod de mysterio
incarnationis ejus intelligere ac penetrare non possumus, potestati
sancti Spiritus humiliter reservamus, ut non superbe quis audeat vel
contemnere, vel denuntiare quod non intelligit. Sed hoc igni tradit, cum
Spiritui sancto reservat.
|
|