|
|
“Quis posuit in visceribus,”
|
|
id est in corde hominis,
scilicet divinitus inspiratam, nec in solis vocibus, sed etiam in
sensibus datam. Quam videlicet sapientiam per simile pulchre commendat
subjungendo:
|
“Vel quis dedit gallo intelligentiam?”
|
|
id est, ut sicut gallus prius nocturnis temporibus horas discutit et
tunc demum vocem excitationis emittit, ita sanctus praedicator prius in
auditoribus suis qualitatem vitae consideret, et tunc demum ad
erudiendum congruam vocem praedicationis formet, et quasi gallus
cantando vocibuis suis somnum torporis excutiat venturam lucem nuntians;
verbi gratia, dum dicit:
|
“Nox praecessit, dies autem apprepinquavit (Rom. XIII).”
|
|
Et ut cum auctoritate praedicet, luxuriam restringere debet, sicut
scriptum est (Prov. XXX):
|
“Tria sunt quae bene gradiuntur: . . . leo fortissimus bestiarum ad
nullius pavebit occursum,”
|
|
videlicet quia leo de tribu Juda Christus:
|
“Venit, inquit, princeps mundi hujus, et in me non habet quidquam (Joan.
XIV):”
|
|
leo, inquam, fortissimus, et
|
“gallus succinctus lambos,”
|
|
id est castitate praefulgens praedicator;
|
“et aries, nec est rex qui resistat ei,”
|
|
id est praelatus quisque cui populum subsequentem, quasi ovium trahenti
gregem quilibet persecutor obvians praepedire non valet ejus
intentionem. Praedicator itaque quasi gallus succinctus lucem praecinit.
Et sicut gallus profundioribus horis noctis valentiores et productiores,
mane autem appropinquante leniores et minutiores solet formare voces,
sic et ipse dum iniquis adhuc mentibus praedicat, altis et magnis
vocibus aeterni judicis terrorem quasi profunda nocte dormientibus,
seipsum prius bonis actibus quasi quibusdam alis excitans, annuntiat,
cum autem in auditoribus jam adest lux veritatis, clamoris sui
magnitudinem in lenitatem vertit dulcedinis.
|
“Quis, inquam, gallo dedit hanc intelligentiam,”
|
|
subaudi nisi ego
|
|