CAPUT XIII. Quae causa fuerit ut, qui peccatum non fecerat, ad baptismum veniret Joannis, qui in poenitentiam baptizavit.

Tunc venit Jesus a Galilaea in Jordanem ad Joannem, ut baptizaretur ab eo; Joannes autem prohibebat eum, dicens: Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me? Respondens autem Jesus, dixit ei: Sine modo; sic enim decet nos implere omnem justitiam. Tunc dimisit eum (Matth. III; Joan. I). Certum tenet tota regalis Christianae fidei curia, quia rex iste liber homo erat, quia peccatum non fecerat, ac proinde peccati servus non erat, atque idcirco non egebat poenitentia. Joannes autem in poenitentiam baptizabat. Ego quidem, inquit, vos baptizo in aqua in poenitentiam; qui autem post me venturus est, fortior me est, cujus non sum dignus calceamenta portare, ipse vos baptizabit in Spiritu sancto et igni. Quamobrem igitur ad suscipiendum tale baptismum veniebat? Nimirum quia causa postulabat, quia justitiae ratio flagitabat. Erat autem duplex causa. Prima, ut pro omnibus poenitentiam ipse agendam susciperet, quod et fecit continuo ut baptizatus est, jejunavit enim quadraginta diebus et quadraginta noctibus, et deinde incessanter afflictus est tentationibus, persecutionibus, contumeliis, opprobriis, flagellis, et tormento ultimae mortis. Secunda, haec causa erat, ut nemini aestimare liceret se justum esse, et idcirco poenitentia vel baptismo non indigere, ut nemo detrectaret, quasi justus, suscipere baptisma Domini, cum Dominus ipse suscepisset baptisma servi. Nam quisquis ita putaret, miles regis hujus dici vel esse non posset, regnum coelorum non introiret.