CAPUT 10

“Et nomen, inquit, stellae dicitur absinthium.”

Absinthium Graecum nomen est herbae, quae gustu amarissima est, suavis odore, temperamentum corpori praestans, cujus contusa folia succo suo vomitum extorquent, et auferendis doloribus vel contusionibus corporum utilissima comprobantur. Huic recte comparatur, ejusque nomine nuncupatur ira illa vel sententia Dei, quae super gentes illas venit, ita ut evomeret eos de terra, et quasi malis humoribus ejectis, revelato pectore liberaretur. Sic enim de illis ipse loquitur:

“Omnes exsecrationes istas fecerunt accolae terrae, qui fuerunt ante vos, et polluerunt eam. Cavete ergo et ne vos evomat cum paria feceritis, sic evomuit gentem quae fuit ante vos (Levit. XVIII et XX).”

Recte ergo, ut dictum est, stella illa cadens, id est, sententia Dei super gentes illas veniens, dicitur absinthium, quae talem talemque necessarium terrae illi fecit vomitum.

“Et facta est tertia pars aquarum absinthium, et multi homines mortui sunt, quia amarae factae sunt.”

Facta est absinthium, id est, demonstrata est esse amarissima, nimiumque perniciosa filiis Israel eorumdem cohabitatio gentium,

“et multi ex eis mortui sunt, de aquis,”

id est de gentibus illis, quia

“amarae factae sunt;”

videlicet sicut praedixerat Deus ipse Israeli denuntians per Moysen:

“Cave ne unquam cum habitatoribus terrae illius jungas amicitias, qui tibi sint in ruinam. Non ineas pactum cum hominibus illarum regionum, ne cum fornicatae fuerint cum diis suis, et adoraverint simulacra eorum, vocet te quispiam, ut comedas de immolatis (Exod. XXXIV),”

etc. Non enim audierunt prohibentem Dominum, sed biberunt aquas amaras multi, et mortui sunt, id est, commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum, et servierunt sculptilibus eorum, et factum est illis in scandalum.