|
Latius secundum lectionem praescriptam tractari poterat de gloria, seu
claritate vultus Moysi, sive apertione libri quondam signati, sed nos
tui nominis, o Trinitas Deus, in isto loco thesaurum invenisse contenti,
quod est nostri propositi recordemur et illud de gloria ejusdem Moysi,
quod pertinet ad processionem Spiritus sancti (Hebr. XI). Diximus namque
superius, in quo prophetis et patriarchis quorum non confunditur vocari
Deus, scilicet in Abraham, Isaac et Jacob, trinus et unus Deus
assimilatus fuerit, nunc secundum hoc mysterium Spiritus sancti,
promptum est dicere qualiter in manu Moysi quoque assimilatus sit.
Crescente gloria Moysi, crevit et invidia populi in tantum quod Moysi
intoleranda res visa est, et ait ad Dominum:
|
“Cur afflixisti servum tuum? quare non invenio gratiam coram te? et cur
imposuisti pondus universi populi hujus super me,”
|
|
et caetera usque,
|
“sin autem aliter tibi videtur, obsecro ut interficias me, et inveniam
gratiam in oculis tuis, ne tantis afficiar malis (Num. XI).”
|
|
Operae pretium est animadvertere quod dicimus, quia Moyses exemplum
omnium praelatorum, qui bene praesunt, nimiam a subditis invidiam
patiebatur, ita ut videretur ei tormenti hujus importabile pondus, quia
cum esset mitissimus super omnes homines qui morabantur in terra,
blasphemabatur a detrahentibus et murmurantibus, tanquam homo elatus et
gloriae nimis avidus, in tantum ut nec frater ipsius Aaron, nec soror
Maria pepercerint illi ab hujusmodi injuria.
|
“Dixerunt enim: Num per solum Moysen locutus est Dominus? nonne et nobis
locutus est similiter? (Num. XI.)”
|
|
Ex verbis ipsius dicentis ad Dominum:
|
“Sin autem aliter tibi videtur, obsecro te ut interficias me et inveniam
gratiam in oculis tuis, ne tantis afficiar malis,”
|
|
promptum est agnosci quanta doloris tempestas in corde ejus fuerit.
|
“Et dixit Dominus ad Moysen: Congrega mihi septuaginta viros, de
senioribus Israel, quos tu nosti, quod senes populi sint ac magistri, et
duces eos ad ostium tabernaculi foederis, et facies ibi stare tecum, ut
descendam et loquar tibi, et auferam de spiritu tuo, tradamque eis, ut
sustentent tecum onus populi et non tu solus graveris. Venit igitur
Moyses, et narravit populo verba Domini, congregans septuaginta viros de
senioribus Israel, quos stare fecit circa tabernaculum. Descenditque
Dominus per nubem et locutus est ad eum, auferens de spiritu, qui erat
in Moyse, et dans septuaginta viris. Cumque requievisset in eis
spiritus, prophetarunt, nec ultra cessarunt.”
|
|
Mira pietas Dei, mira benignitas Moysi. Quo enim alio modo melius satis
populo facere potuit, quatenus non videretur velle solus gloriari? Sed
et hoc parum visum est ei, quod septuaginta viros gloriae suae
participes habere meruit, nisi etiam omnem populum optaret similiter
posse in Domino gloriari.
|
“Cum enim currens puer nuntiasset ei, dicens: Heldad, et Medad
prophetant in castris, statim Josue filius Num minister Moysi, et
electus e pluribus diceret: Domine mi Moyses, prohibe eos; ad haec ille:
Quid, inquit, aemularis pro me? quis tribuat, ut omnis populus prophetet
et det eis Dominus spiritum suum? (Num. XI.)”
|
|
|
|