CAPUT XXIX. Quid mystice per adulteram Thamar significetur.

Igitur Thamar (quod interpretatur amaritudo) poenitentiam significat, quae omni homini necessaria est, ex quo primus peccavit Adam, in quo moriuntur omnes. Her et Onam, quorum alter pelliceus, alter interpretatur moeror eorum, qui uxorem Thamar ducere jussi, filios ex ea non genuerunt, et mortui sunt propter suam nequitiam, eos qui ante legem et sub lege fuerunt designant, qui poenitentiam agere jussi, neglexerunt, imo et exspectatione Dei nequiter abusi, tempora poenitentiae perdiderunt. Judas, qui tandem ad illam ingressus, duos ex ea filios uno genuit concubitu, Christum designat, qui tandem agendam pro omni mundo poenitentiam suscepit, et uno mortis experimento duorum populorum salutem et vitam aeternam, quasi parturiens in dolore mortis fructificavit. Latius, secundum litterae ordinem, sensum hunc explicemus. Mortua filia Sue, uxore Judae, ille post luctum consolatione accepta, ascendebat ad tonsores ovium suarum, ipse et Hiras opilio gregis Odollamites in Thamnas, Judas confessio, Hiras vidi fratrem meum, Odollamites testimonium in aqua, Thama vetans interpretatur vel deficiens. In Juda ergo Christum quem et Apostolus vocat confessionis nostrae pontificem (Hebr. III). In Hiras Joannem Baptistam, qui dicit: Et ego vidi, et testimonium perhibui quia hic est Filius Dei (Joan. I). In eo quod dicitur Odollamites, ipsum testimonium propter quod venit in aqua baptizans. In Thamna Judaeos vetantes et vetando deficientes. In morte filiae Sue (quod interpretatur loquens, sive cantilena) silentium intelligimus legis et prophetarum, qui usque ad Joannem prophetaverunt. Tunc ascendebat Judas ad tondendas oves suas et cum eo ille Hiras; tunc enim Christus venerat ad oves quae perierant domus Israel (Matth. XV), et cum eo vel ante eum, Joannes Baptista, baptizans in aqua et praedicans lavacrum ad tonsuram ovium necessarlum, id est poenitentiam dignosque poenitentiae fructus (Matth. III), necessarios ad deponenda onera peccatorum.