|
Octavum prophetarum Abacuc jamdudum ingredi ardebat animus, dum adhuc in
praecedente, scilicet Naum, totus teneretur intentus. Adhuc enim circa
fines illius, videlicet Naum, meditatione fere continua versabatur, et
jam quasi de propinquo loco aliquo, illa hujus vociferatio grandis
audiebatur.
|
“Usquequo, Domine, clamabo, et non exaudies (Habac. I),”
|
|
vociferabor ad te vim patiens, et non salvabis? Item:
|
“Domine audivi auditionem tuam, et timui (Habac. III).”
|
|
Fateor quia vim clamoris hujuscemodi, non sine quodam divino horrore
audiebat auris interioris hominis. Namque illuc ingredi cupiebat, memor
illius versiculi:
|
“Laetabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa (Psal.
CXVIII).”
|
|
Sentiebam aliquid de cupiditate hominis negotiatoris, bonas margaritas
quaerentis, qui tunc demum unam se invenisse pretiosam margaritam, non
vane arbitratur, cum fidem vel justitiam, quae Christus est, invenit in
lege et prophetis, per quos sine dubio locutus est Spiritus sanctus.
Novit ipse Christus cordis paterni, cordis aurei margarita pretiosa
quasi scrutando Scripturas, scrutando prophetas, ipsum quaerit, ista
scrutantis anima sanctum invocans Spiritum, qui locutus est per
prophetas, ut pulchritudinem talis margaritae, jam hic per hoc speculum,
in isto prophetici sermonis aenigmate sic praeostendit, quatenus eamdem
in futuro saeculo semper possidere, et sicuti est, videre concedat.
Dicit autem Apostolus:
|
“Quia gloria nostra haec est, testimonium conscientiae nostrae, quod in
simplicitate et sinceritate Dei, et non in sapientia carnali, sed in
gratia Dei conversati sumus (II Cor. I).”
|
|
Cum hoc exemplo, et illud ad consolationem accedit, quod vos, o viri
ecclesiastici et religiosi, benevoli et spirituales amici, quos in
proaemio explanationis Naum praenominavi, parvitatem meam bona spe
consolamini fructus percipiendi, his et hujuscemodi verbis. Insiste
igitur, bone vir et
|
“viriliter age, et confortetur cor tuum (Prov. XXX),”
|
|
ut deliciis quas in hac peregrinatione summatim praelibas, tandem pleno
ore in regno Dei super mensam ejus edens et bibens perfruaris. Non
igitur quasi supra modum gravatus detractionem cujusquam ita vereatur
fidelis animus, ut a bono studio decidat, et torpeat remissis manibus,
imo stellionis memor sit, qui pennas non habens manibus utitur, et
moratur in aedibus regum, et galli succincti lumbos et arietis, nec est
rex qui resistat eis.
|
|