CAPUT XXXV. De benedictionibus Nephtalim.

Nephtalim cervus emissus, dans eloquia pulchritudinis. Hebraei putant, propter temporaneas fruges et velocitatem terrae uberioris, Nephtalim cervum emissum dici, et propter Tyberiadem, quae legis habere videbatur notitiam, eloquia pulchritudinis prophetari. Sed hoc sensu super temporaneis frugibus et velocitate terrae uberioris, non magni ponderis est. Ergo melius est, si cuncta ad doctrinam Salvatoris referamus, eo quod, sicut jam supra dictum est, ibi vel maxime praedicaverit, dans eloquia pulchritudinis, quippe cui verissime dictum est: Speciosus forma prae filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis (Psal. XLIV), et tanquam cervus emissus currendo rem omnem brevi tempore confecerit. Unde illi in Canticis canticorum sponsa dicit: Revertere: similis esto, dilecte mi, capreae, hinnuloque cervorum super montes Bethel (Cant. II). Aliter: Nephtali cervus emissus, dans eloquia pulchritudinis. Ac si dicat: Qui dignus est hoc nomine censeri, quod interpretatur latitudo, oportet ut dilatato corde tanquam cervus emissus, currat viam mandatorum Dei, detque eloquia pulchritudinis, quemadmodum cervus ille qui in emissione sua currens, stationis impatiens dicit: Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est. Non angustiamini in nobis (II Cor. VI). Haec et hujusmodi eloquia charitatis, eloquia sunt pulchritudinis, qualia quisquis dat, jure dicitur Nephtalim, quia profecto cor ejus charitas dilatavit, quae vera nitet pulchritudine eloquii.