|
Quis porro intelligit? quis intimo affectu sentit, qualis fuerit in
mente habitus filii hujus masculi, ex quo saepedicta mulier eum peperit,
toties hiante illo dracone, ut eum posset devorare, id est, hominibus
impiis carnem ejus occidentibus (Matth. II), nomen ejus delere? Nam si
rite numeres, septies ore patulo hiavit, septem rictus immanes aperuit,
et in caeteris frustratus, septimo tandem rictu carnem comprehendit, sed
malo suo, quia, sicut jam dictum est, ferrum in carne permolestum
sentit. Primus namque draconis hujus hiatus fuit, ubi secundum Matthaeum
mox nati pueri animam, sicut jam superius dictum est, funestus Herodes
quaesivit, et propter eum infantes occidit. Secundus fuit, ubi secundum
Lucam, cum venisset Nazareth, ubi erat nutritus, et doceret in Synagoga,
surrexerunt et ejecerunt illum extra civitatem, et duxerunt usque ad
supercilium montis, supra quem civitas illorum erat aedificata, ut
praecipitarent eum. Ipse autem transiens per medium illorum ibat (Luc.
IV). Tertius fuit, ubi secundum Joannem fugit a facie Judaeorum
irridentium, cum diceret,
|
“Nisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem,
non habebitis vitam aeternam (Joan. VI).”
|
|
Nam revera haec dicendo fugit et abscondit se ab illis, secundum titulum
tricesimi tertii psalmi, qui inscribitur sic: Psalmus David cum
commutavit vultum suum coram Abimelech, et dimisit eum, et abiit et
timpanizabat ad ostia portae civitatis, et defluebant salivae in barbam,
et ferebatur in manibus suis (I Reg. XXI). Abimelech ipse est, qui supra
dicitur Achis. Interpretatur autem Abimelech patris mei regnum; Achis
vero, quomodo est. Significat ergo Judaeos quos recte Christus prius
appellaverat Patris sui regnum, quod signat Abimelech. Nunc autem Achis,
ex quo dixerunt, Quomodo esse potest? In quo coram istis
|
“commutavit vultum suum?”
|
|
In eo videlicet, quod veteris sacrificii ritum convertit in novum. In eo
quoque
|
“salivae defluxerunt illi in barbam,”
|
|
quod cum diceret:
|
“Nisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem
(Joan. VI),”
|
|
et caetera, infantilia videbatur eis verba proferre. Infantium est enim
salivam emittere. Tunc quoque timpanizabat ad portam civitatis, quando
invitis et audire nolentibus mysterium praedicabat suae passionis,
futurum esse sciens quod credendo aperirent aliqui.
|
“Ferebatur etiam in manibus suis,”
|
|
videlicet cum tenens in manibus suis panem et vinum:
|
“Accipite, inquit, et comedite, hoc est corpus meum. Hic est sanguis
meus Novi Testamenti (Matth. XX),”
|
|
et caetera. Attamen secundum Hebraicam veritatem nunc legimus, et
collabebatur in manibus eorum. Quarta fuit persecutio, quando miserunt
principes Pharisaei ministros, ut apprehenderent eum; qui reversi cum
diceretur eis:
|
“Quare non adduxistis eum? responderunt: Nunquam sic locutus est homo,
sicut hic homo loquitur (Joan. VII).”
|
|
At illi in intentione persistentes adduxerunt mulierem in adulterio
deprehensam, tentantes ut possent accusare eum (Joan. VIII). Quinta
persecutio fuit, ubi cum dixisset:
|
“Amen, amen dico vobis, antequam Abraham fieret ego sum, tulerunt
lapides ut jacerent in eum (ibid.).”
|
|
Sexta, ubi cum dixisset:
|
“Ego et Pater unum sumus, sustulerunt lapides ut lapidarent eum (Joan.
X).”
|
|
Septima, quae ultima,
|
“ubi collegerunt adversus eum concilium, nec destiterunt donec
crucifigerent eum (Joan. XI).”
|
|
|
|