|
|
“Haec in proverbiis locutus sum vobis. Venit hora cum jam non in
proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre annuntiabo vobis.”
|
|
Quaenam sunt quae in proverbiis locutum esse asserit? Nunquid ex quo
surrexit a coena proverbia sive parabolas dixit, et non potius plano
sermone praecepta dilectionis, et hortamenta patientiae dedit? Siquidem
et apostoli solum hunc sermonem respicientes quem in illa nocte huc
usque produxit: Ecce, inquiunt, nunc palam loqueris, et proverbium
nullum dicis. Cum ergo dicit,
|
“haec in proverbiis locutus sum vobis,”
|
|
etc., non ad verba ipsa, quae tunc loquebatur referri voluit, alioquin,
magis proprie sic dixisset: Haec proverbia locutus sum vobis, si tamen
revera proverbia poterant convenienter dici, quae hactenus locutus est
eis: Sed haec, inquit, quae nunc instant, quae nunc aguntur, scilicet
passionem meam, pro qua cor vestrum tristitia nunc implevit,
resurrectionem, quoque vel ascensionem qua visa gaudebitis,
|
“et gaudium vestrum nemo tollet a vobis, Paracleti quoque effusionem,
quem si abiero mittam ad vos,”
|
|
ut jam dixi.
|
“Haec, inquam, in proverbiis hactenus locutus sum vobis,”
|
|
variis praesignavi figuris, usque in hanc horam passionis, imo usque dum
tradente me spiritum, scindatur velum templi a summo usque deorsum
(Matth. XXVII), ipsa sua scissione contestans ea quae hactenus latebant
sub figuris, deinceps in veritate clarescent emysteria verbi Dei.
|
“Extunc enim jam non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre meo
annuntiabo vobis,”
|
|
ita ut praesentibus rebus quarum figurae praecesserunt, vos non solum
intelligere ea quae praesens ipse feci, vel locutus sum vobis, sed etiam
quae in figura contingebant patribus vestris, discutere et aperire
possitis.
|
|