CAPUT XX. Quod peccato superbiae praecedente, anima instabilis sit, et de vitio in vitium cadat, et qui sensus horum quatuor elementorum: HE, VAU, ZAI, HETH.

HETH, id est vita.

“Peccatum peccavit Hierusalem, propterea instabilis facta est. Omnes qui glorificabant eam, spreverunt eam, quoniam viderunt ignominiam ejus. Ipsa autem gemens conversa est retrorsum.”

“Propterea, inquit, instabilis facta est,”

et de vitio in vitium cadit, quia

“peccatum peccavit.”

Non ergo pro ipsa instabilitate sua Deum accuset, etenim non idcirco

“peccatum peccavit,”

quia Deus instabilis naturae condidit, sed idcirco

“instabilis facta est,”

quia

“peccatum peccavit.”

Quod peccatum? Peccatum superbiae, quae et de angelis daemones fecit. Unde Psalmista, cum dixisset:

“Non veniat mihi pes superbiae,”

subsecutus adjunxit:

“Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem, expulsi sunt, nec potuerunt stare (Psal. XXXV).”

Hoc peccatum universa Hierusalem primitus peccavit in Adam, unde et sic instabilis facta est, tam vanitate animi quam mortalitate corporis, ut nunquam restitui posset, nisi per solam Christi gratiam. Deinde et singulariter quaeque anima quae viriliter stare non meretur, lapsa a priori statu, ita ut qui prius glorificabant eam spernant, versa vice, videntes ignominiam ejus, spernant, inquam, gementem et conversam retrorsum, respiciat semetipsam, et inveniet quia latens peccatum superbiae praecessit, et propter illud instabilis facta sit, ac de vitio in vitium ceciderit. Rursus quatuor litteras copulemus, he, vau, zai, heth: he ista, vau et zai haec, heth vita interpretatur. Et est sensus: Ista et haec vita sunt. Ista, inquam, et quaecunque hujusmodi sunt perfecta, meditationi et memoriae mandata, ad vitam proficiunt.