|
CHRIST. Dedit quidem, quia dare se promisit; sed terra illa non fuit
tota promissio, sed quaedam superadjectio, ut quaerentibus regnum Dei,
quo sine dubio promissio tendebat, necessarium non deesset stipendium,
quo via vitae praesentis indigebat. Cumque terram illam se daturum
promisisset; indignos se fecerunt patres tui filii Jacob, qui babitarent
in ea, vendendo in servum fratrem suum Joseph. Sed et futurum
praesciebat Deus, ut ingressi terram illam contaminarent eam, plus quam
contaminaverant gentes, et idcirco non nisi sub conditionibus dare
voluit, hoc inter caetera dicens: Terra enim mea est, vos autem coloni
mei estis. Igitur ego, ut jam dixi, si in Sabbato Domini, quod est
vacare et videre quoniam Dominus est Deus (Psal. XLV), quidpiam admitto,
quo impediar ab illa vacatione sanctoque studio; fateor quia pecco,
verumtamen scias quia non eadem, quae tibi fuerat, mihi quoque posita
est ratio, neque per omnia servituti aeque ut tu obnoxius esse debeo.
Non exigitur a me ut terra mea sabbatizet septimo anno, quia terram meam
non accepi ex eo, vel pro eo, cui credidi, Evangelio. Bona tantummodo
spiritualia consecutus sum per Evangelium, et idcirco spirituale meum
debet esse sabbatum. Tuum sabbatum erat, et est sabbatum servitutis et
carnis; meum sabbatum est sabbatum libertatis et fidei. Et ut
manifestius dicam, sabbatum tuum unus erat dies, idemque tibi
absconditus, quia claritatem ejus ferre non potuisses, nisi velamine
vultus Moysi operiretur, Meum autem sabbatum duobus constat diebus;
ipsum est enim unus idemque Deus et homo, Christus Jesus, dies primus et
octavus; primus quia Deus; octavus quia homo factus, gloria suae
resurrectionis illustratur. Dixi tibi supra, quia dies septimus, cui
benedixit et in quo requievit Deus, qui numero ponitur septimus; ipse
est natura primus, gratia octavus, quia gratia propter nos homo est
factus, et de tuo die septimo, die transitorio, et umbratico, transiens
ad octavum me transduxit, ut mihi sit dies octavus, idemque primus,
atque in una persona utrumque clara festivitate concelebrem, scilicet et
quia in ipso condita sunt universa in coelis et in terra, visibilia et
invisibilia, et quia ipse est principium, primogenitus ex mortuis, et
per eum placuit reconciliari omnia, sive quae in terris sunt, sive quae
in coelis sunt (Col. I).
JUD. Si ipse dies erat natura primus, quid necesse erat ut numero
poneretur septimus? non poterat dici vel scribi: Primodie Deus
requievit, et secundo, et tertio et quarto, quinto, et sexto, et septimo
opera tua fecit.
|
|