CAPUT XV. Quid timuerit Jacob, ut diceret illi Deus:

“Noli timere et descende in Aegyptum.”

(CAP. XLVI.) Profectusque Israel cum omnibus quae habebat, venit ad puteum Juramenti. Et mactatis ibi victimis Deo patris sui Isaac, audivit eum per visionem nocte vocantem se, et dicentem sibi: Noli timere et descende in Aegyptum, etc. Puteus juramenti, superius habemus unde cognominatus sit, scilicet ex eo quod Abraham et Abimelech illic foedus percusserunt; ille locus idcirco namque vocatus fuit Bersabee, quia ibi uterque juravit (Gen. XXI). Noli, inquit, timere, et descende in Aegyptum. Patet ex hoc quia Jacob in Aegyptum descendere timebat, alioqui frustra diceret ei Deus: Noli timere. Et forte idcirco timebat quia difficilem fore reditum non ignorabat. Nam praeter hoc quod propheta erat, sicut de illo et patribus ejus, ex persona Dei Psalmus dicit: Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari (Psal. CIV), illud quoque timorem hunc illi incutere poterat, quod ad Abraham sopore et horrore magno et tenebroso oppressum Deus locutus est: Scito praenoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, et subjicient eos servituti, et affligent quadringentis annis (Gen. XV). Nam et hoc dictum fuisse sciebat, et Aegyptios gentem illam fore existimabat, praesertim quia magnus et tenebrosus horror domesticae malitiae jam praecesserat. Timenti igitur consolatio divina fiduciam subministrat, Noli timere, inquiens, et descende in Aegyptum, quia in gentem magnam faciam te ibi. Ego descendam tecum illuc, et ego inde adducam te revertentem. Summa consolationis haec est: Joseph quoque ponet manum super oculos tuos. Hoc enim pro maximo habens, postmodum dicit Jacob: Jam laetus moriar, quia vidi faciem tuam, et superstitem te relinquo.