CAPUT 14

Porro vivis, id est nobis, quibus veraciter dicitur, et qui fideliter credimus, quia

“Christus resurgens a mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI),”

non jam figurae proponuntur, quae Christi morte impleantur, sed ipsa rei veritas, verum sacrificium, quo ipsa Christi mors verbis manifestis cum signaculo crucis ejus annuntiatur, ubi miro modo et vivimus et mortui sumus.

“Quicunque enim, ait Apostolus, baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus (ibid.),”

quo videlicet baptismo nisi mortui fuissemus non esset nobis in cibo et potu isto annuntiare mortem ejus, libet hic nota uti similitudine. In libro Numerorum scriptum est:

“Misit Moyses exploratores ad considerandam terram,”

et:

“Confortamini,”

inquit,

“et afferte nobis de fructibus terrae. Cumque ascendissent, exploraverunt terram, pergentes usque ad torrentem botri, absciderunt palmitem cum uva sua, quem portaverunt in vecte duo viri (Num. XIII).”

Secundum illius rei gestae similitudinem, nimirum et illi qui tempore praecesserunt, et nos qui subsequimur Christi adventum, utrique portamus quasi botrum eum palmite suo, magnum promissionis dulce experimentum, scilicet Dominicae incarnationis, passionis, resurrectionis atque ascensionis mirabile sacramentum. Illi portaverunt in sacris ac mysticis sacrificiorum caeremoniis umbraticis et significativis, nos portamus in isto unico sacrificio panis, et vini. Quapropter hic animadvertendum quia virorum illorum portantium botrum illum alter, qui praecedebat, quod portabat ipse, non videbat: alter, qui sequebatur, quod portabat ante se videbat. In hoc denique nos atque illi non minime discernimur quod nos manifestis, ut jam dictum est, verbis cum signaculo vivificae crucis verum perficientes sacrificium, mortem Domini annuntiamus, mortem Domini sequimur, et crucem bajulamus. Botrus quippe in vecte, Christus est in cruce, et hoc aperta facie contemplamur, illi autem portabant quidem, sed non videbant, legebant, sed non intelligebant, et qui optimi erant, qui intelligere digni erant, qui propheticis oculis videbant, eis dicebatur ne propalarent. Exempli gratia:

“Tu autem, Daniel, claude sermones et signa librum usque ad tempus statutum. Pertransibunt plurimi et multiplex erit scientia (Dan. XII).”

Ad Isaiam autem:

“Liga testimonium: signa legem in discipulis meis (Isa. VIII).”