CAPUT 7

Tres istae partes, una sapientium, scilicet Graecorum sive gentilium, et alia prudentium, videlicet Judaeorum non credentium, quibus sacramenta haec abscondita sunt, et tertia parvulorum, id est humilium quibus credentibus haec revelata sunt, tres illae partes sunt, de quibus, ubi praemisit,

“et convertam manum meam ad parvulos,”

statim subjunxit.

“Et erunt in omni terra, dicit Dominus, partes duae, et disperdentur, et deficient, et tertia pars relinquetur in eam, et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos sicut probatur aurum (Zach. XIII).”

Hoc ex parte maxima videmus jam factum. Nam duae partes jam dictae sapientium atque prudentium, de quibus Apostolus:

“Nos autem, inquit, praedicamus Jesum Christum, Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam (I Cor. I).”

Ecce disperditae sunt et defecerunt, partem autem tertiam, partem parvulorum, id est, humilium, reservavit Dominus, et duxit per ignem multarum tribulationum, ut examinaret eos sicut examinatur argentum, ut probaret eos sicut probatur aurum. Superius jam dictum est de beato Petro, quia dum ambularet super aquas, ut veniret ad Dominum Jesum, videns ventum validum, timuit, et coepit mergi (Matth. XIV) id est, dum semetipsum fortem putasset, ita ut diceret:

“Quare non possum te modo sequi, animam meam ponam pro te, tecum paratus sum, et in carcerem, et in mortem ire (Joan. XIII; Luc. XXII),”

propter vocem unius ostiariae mortem timuit, et vitam negavit, quod fuit incipere mergi; at ipse non omnino mersus est, et ut non mergeretur, ut tempestatem illam evaderet, respectus Domini fecit, quia conversus Dominus, ait evangelista,

“respexit Petrum, et recordatus verbi Domini Petrus, egressus foras flevit amare,”

fletu poenitentiae (Luc. XXII). Respectus venerabilis, respectus misericordiae et propitiationis ille fuit, qui poenitentiam operatus est, poenitentiam bonam, et salutem stabilem fecit illi. Ecce autem alia et longe dissimilis poenitentia.