VERS. 3.

Si repletae fuerint nubes, imbrem super terram effundent. Si ceciderit lignum ad austrum, aut ad aquilonem, in quocunque loco ceciderit, ibi erit. Serva mandata quae tibi superius sunt praecepta, ut nubes super te fundant imbrem suum. Ubicunque enim tibi locum praeparaveris, futuramque sedem, sive ad austrum sive ad boream, ibi cum mortus fueris, permanebis. Aliter: Propterea supra diximus (vers. 7): Mitte panem tuum super faciem aquae, et omni petenti te tribue (Luc. VI), quia et nubes cum plenae fuerint divitias suas mortalibus largiuntur, tu quasi lignum, quamvis longaevus sis, non eris in perpetuum, sed subito ut ventorum, ita mortis tempestate submersus, ubicunque cecidetis, ibi permanebis jugiter, sive te rigidum et trucem, sive clementem et misericordem ultimum tempus invenerit. Aliter: Dicitur in psalmis ad Deum: Veritas tua usque ad nubes (Psal. XXXV); et in Isaia peccanti Deus vineae comminatur: Mandabo nubibus meis ne pluant super eam imbrem (Isai. V). Nubes igitur sunt prophetae, et omnis vir sanctus. Qui cum in corde suo plures congregaverit disciplinas, tunc valebit praecepta pluere doctrinarum et dicere: Exspectetur sicut pluvia sermo, et effundatur super terram imbrem (Deut. XXXII): ad quam dictum est: Audiat terra verba oris mei (ibid.). Quod autem sequitur: Et si ceciderit lignum ad austrum aut aquilonem, in loco ubi ceciderit lignum ibi erit. Illud de Habacuc sumamus exemplum in quo scribitur: Deus ab austro veniet (Habac. III). Et quantum ego existimo, semper in bonam partem auster accipitur, in malam aquilo, ut ibi: Surge, aquilo (Cant. IV), hoc est recede et abi, et veni, auster (ibid.). Lignum ergo quod in hac vita corruerit, et conditione mortalitatis fuerit incisum, et peccavit ante dum staret, in boreae postea parte ponitur; aut si dignos austro fructus attulit, in plaga jacebit australi, nec est aliquod lignum quod non aut ad aquilonem sit aut ad austrum. Hoc idem significat et illud quod scriptum est: Dicam aquiloni da, et austro noli prohibere (Isai. XLIII). Nunquam enim austro et orientali vento praecipitur ut adducant, quia apud alias plagas esse eos oportet qui ad orientem et austrum postea deducantur. Aquilo igitur ad austrum adducit, et Africus ad Orientem habitatores suos. Nec enim possunt proficere, si in pristinis sedibus perseverent.