|
|
“Circumspicit montes pascuae suae,”
|
|
id est, ascensiones virtutum in corde suo disponit per altas
contemplationes refectionis aeternae (Psal. LXXXIII), per quas nititur
sublimioribus angelorum virtutibus interesse.
|
“Et virentia quaeque perquirit,”
|
|
id est, bona aeterna quae nulla temporalitate marcescunt desiderat.
Cuncta haec, quae de onagro dicta sunt, intelligi etiam aliter possunt,
videlicet, ut ostendatur per quem supradicta virtus praedicationis
detur, illico commemoratio de Dominica Incarnatione subnectitur, ut
dicatur:
|
“Quis dimisit onagrum liberum in solitudine?”
|
|
nec indignum est per hoc animal Dominum figurari, cum dicat etiam:
|
“Ego autem sum vermis, et non homo (Psal. XXI),”
|
|
et per prophetam juxta LXX interpretes dicitur:
|
“Scarabaeus de ligno clamavit.”
|
|
ergo, inquit,
|
“dimisit onagrum liberum,”
|
|
subaudi, nisi ego, id est, misit Christum quasi agri animal, id est,
agresti quondam gentilitati profuturum,
inquam,
id est, omni peccato carentem et idcirco inter mortuos liberum (Psal.
LXXXVII) in ea quae quondam deserta erat gentilitate,
|
“et vincula ejus quis solvit?”
|
|
id est, infirmitates passionis commutavit in gloriam resurrectionis,
suscitando eum solutis doloribus inferni (Act. II).
Inquit,
in gentilitate corda hominum ad possidendum. Gentilitas namque solitudo
exstitit, in qua patriarcha non fuit, propheta non fuit, ad
intelligendum Deum qui ratione uteretur non fuit.
inquam,
|
“domum, et tabernacula ejus,”
|
|
id est, diversas Ecclesias, quae in hac vita quasi tabernacula ad tempus
figuntur,
id est, in eadem gentilitate, quae nullam viriditatem boni intellectus
proferens perversa sapiebat.
|
“Contemnit multitudinem civitatis,”
|
|
id est, eorum vitam ad quos venerat, scilicet Judaeorum despicit
imitari, ita ut cum eum regem facere vellent, refugerit (Joan. VI), et
cum eum interficere quaererent, sponte ad crucem venerit (Joan. XVIII).
Et quia
|
“peccatum non fecit nec inventus est dolus in ore ejus (I Petr. II),”
|
|
inquit,
id est, antiqui hostis insidias despicit, qui, ut supra dictum est,
recte exactor dicitur, quia suadendo intulit culpam, saeviendo exigit
poenam. Cujus sermo est astuta persuasio ante hominis mortem, clamor
vero violenta jam rapina post mortem. Quem clamorem exactoris hic non
exaudit, id est, non timet cum dicit:
|
“Venit enim princeps mundi hujus, et in me non habet quidquam (Joan.
XIV).”
|
|
Imo et juxta prophetam, sceptrum exactoris hujus superavit, sicut in die
Madian (Isa. IX), id est, regnum diaboli gentilitatem eripiendo diruit,
juxta quod similitudo praesignavit in die Madian, scilicet quando Gedeon
pugnavit cum CCC viris contra Madian novo genere belli, ita ut dextris
tenendo tubas, sinistris autem ardentes lampades intra lagunculas,
fractisque lagunculis in tubarum sonitu illinc lampadum coruscatione
territi hostes in fugam converterentur (Judic. VII). Sic enim in adventu
suo Redemptor noster, qui significatur per Gedeon, quod interpretatur
circuiens uterum, etiam et ipse Virginis uterum mira potentia introivit.
Redemptor, inquam, cum CCC viris, id est, cunctis cultoribus Trinitatis,
quibus et dedit tubas, id est, terribilia coelestis doctrinae verba, et
lampades intra lagenas, id est, clare sancti Spiritus dona intra corpora
fragilia, ita ut verbi tubas in dextera, et lagenas ferrent in laeva, id
est, verba Dei in majore cura, suisque corporibus haberent pretiosiora,
cum his, inquam, et talibus viris regnum hujus exactoris invasit, et
inita pugna sonantibus tubis, id est, emisso sonitu praedicationis,
fractisque lagenis corporum per multa genera passionum miraculorum
claritas splenduit quasi lux, fugitque hic exactor diabolus, quem suo
quoque nomine designat Madian, interpretatur enim declinans judicium;
fugit, inquam, de cordibus hominum victus in judicio, nec valens
resistere victori Christo. Hic itaque clamorem hujus exactoris non
audit, imo vincens et ejiciens illum, circumspicit montes pascuae suae,
id est, erigit altos et elatos homines, de quorum pascatur conversione
et humilitate. Unde et scriptum est:
|
“Altitudines montium ipse conspicit (Psal. XXXIV),”
|
|
id est, elationem superborum ab iniquitate in melius convertit.
|
“Et virentia quaeque perquirit,”
|
|
id est, eos diligit quorum caro per praedicationem ejus in virtutibus
reflorescit, qui tanto vere virentes sunt, quanto in haereditatis
immarcessibilis sorte radicem cogitationis figunt.
Superato exactore, ut supradictum est, quia paulatim per infirma mundi
confusa sunt fortia (I Cor. I), et dum in veneratione vita surgit
humilium, elatio cecidit superborum, de eisdem superbis vel potentibus
saeculi tandem leve jugum Christi suscipientibus, subditur:
|
|