CAPUT LIII.Cur non dictum sit, vidit Deus volatilia seu reptilia quod essent bona, sed

“vidit quod esset bonum.”

Et vidit Deus quod esset bonum, factumque est vespere et mane dies quintus. Si tam stabili justitia viveret homo, quam certo ordine servant ea quae praedicta sunt, statutum benedictionis imperium recte formato homine, sicut dictum est, et vidit Deus lucem quod esset bona, sic nihilominus singulariter diceretur, et vidit Deus hominem quod esset bonus. Verumtamen nec dixit, nec dicere Scriptura debuit, et vidit Deus volatilia coeli, sive reptilia maris, quod essent bona; sed vidit Deus, inquit, quod esset bonum, subauditur sic esse factum, in quo non creaturae hujus, quod nullum est, laudatur meritum, sed bonum Creatoris ponderatur ingenium. Similiter cum dicitur: Et vidit Deus cuncta quae fecerat, et erant valde bona, non creaturarum praedicantur merita, sed (quod longe aliud est) Creatoris commendatur sapientia. Sola lux, quia voluntatem habere potuit, et voluntarie suam ad Deum essentiam direxit, bona dicta est, utpote boni Dei capax, quem quia cum amore exceperit, recte illi divinae bonitatis communicata est laus.