|
Venit igitur Jacob Luzam, quae est in terra Chanaan, cognomento Bethel,
ipse et omnis populus cum eo; aedificavitque ibi altare, appellavitque
nomen loci Domus Dei. Luza pristinum nomen civitatis erat, quod
interpretatur nux sive amygdalus, id est longa nux, nunc autem Bethel,
id est, Domus Dei dicitur. Ibi vota sua solvit exemploque est omni
homini, ut quod voverit Deo, reddere non moretur. Eodem tempore mortua
est Debora nutrix Rebeccae, et sepulta est ad radices Bethel subter
quercum. Vocatumque est nomen loci illius, Quercus fletus. Quid hoc est
quod Deborae nutricis mors hic memoriae commendatur, et ejus, cujus
nutrix fuerat, scilicet Rebeccae, mors nusquam invenitur? Num dignior
existimata est nutrix quam alumna, ut pro dignitate mors ejus fieret
cognita, illius autem pro indignitate maneret incognita? Ergo hic granum
sub palea quaerendum est. Nempe sicut Rebecca sancti Spiritus gratiam,
sic nutrix ejus Debora legem significat Moysi sanctam et justam et
bonam. Quod ex ipso ejus vocabulo suscipere amplius placet. Debora
namque apes interpretatur. Scimus autem quod apis et mel in ore
dulcifluum, et molestum sub cauda gestat aculeum. Sic plane lex sancta
in facie sua, quae Judaeis velata est, vivificantem Spiritum in
posterioribus suis, quae sanctus apostolus obliviscitur, occidentem
habet litteram (Philip. III). Igitur Deborae quidem, quae Rebeccam
nutrivit, mors invenitur, quia videlicet ascendentibus in Bethel, id est
in domum Dei, occidens littera legis relinquitur, vivificans autem
spiritus perseverat, et ubique glorificatur. Et sepulta est, inquit, ad
radices Bethel, id est, in primo introitu domus Dei. Debora sepelitur
sub quercu, quia videlicet in initio surgentis Ecclesiae in primordiis
religionis Christianae, quae tota spiritualis est, carnalis sensus
legis, et cunctae carnales caeremoniae, sub ligno crucis obruuntur. Quod
quia hactenus a Judaeis sine sacerdote et sine templo sedentibus
deploratur, recte vocatum est nomen loci Quercus fletus.
|
|