|
|
“Etenim benedictionem dabit legislator;”
|
|
quid oporteat intelligi de Christo.
(CAP. XXXIII.) Haec est benedictio qua benedixit Moyses homo Dei filiis
Israel ante mortem suam, et ait: Dominus de Sina venit, et de Seir ortus
est nobis. Apparuit de monte Pharan, et cum eo sanctorum millia. In
dextra ejus ignea lex. Dilexit populus. Moyses, inquit, Moyses, inquam,
legislator, benedictione hac, filiis Israel benedixit ante mortem suam.
Porro Propheta dicit: Etenim benedictionem dabit legislator, ibunt de
virtute in virtutem, videbitur Deus deorum in Sion (Psal. LXXXIII). Quid
ad haec dicemus? Nempe de isto legislatore Scriptura dicit, quia
benedixit; de alio legislatore Propheta dicit, quia benedictionem dabit.
Cum legisset benedictionem praeteriti hujus legislatoris, futuri hujus
legislatoris benedictionem prophetavit. Quid ergo dicemus, nisi
legislatoris hujus benedictionem de illis esse seminibus, de quibus ille
alius legislator in Evangelio dicit, quia alius est qui seminat, et
alius est qui metit: ego vos misi metere quod non seminastis: alii
laboraverunt, et vos in labores eorum introistis? (Joan. IV.) Denique et
hic Moyses, et caeteri seminatores agri pleni, laborando in agro Domini,
et seminando verbum Dei, spem ponere potuerunt futurae benedictionis;
solus autem ille legislator alius eamdem benedictionem dando, suos
operarios ad metendum in labores eorum mittere potuit. Et hic quidem
ante mortem filios Israel benedixit, ille autem in ipsa morte sua
benedictionem omnibus gentibus acquisivit, de quo postmodum dicit:
Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii,
et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).
|
|