|
Aures nimium pudicas praesens lectio diverberat, nimium fatigantur
audire aemulationes quatuor mulierum de uno viro concertantium. Sed
habeant cum simplicitate sua prudentiam, sciantque totum quidquid est
dictum vel factum, redolere magnum liberorum desiderium, tantaque
instantia properent animae prudentes, spirituale de Christo viro suo
semen concipere vel parere, quanta illas aviditate virum suum
praeripere, quanto audiunt gaudio filios suos in partus suscipere. Nam
hujus Christi nostri, unius viri, sunt conjuges liberae, sunt et
concubinae ancillae. Sexaginta, inquit, sunt reginae, et octoginta sunt
concubinae (Cant. VI). Quaecunque est regina sive libera vero amore
ingemiscit et parturit: Verbi gratia cum dicit: Filioli mei, quos iterum
parturio donec formetur Christus in vobis (Gal. IV). Sed non eo contenta
sit. Tanta beati seminis multiplicandi aviditate dilatetur ut ancillas
quoque viro huic permittat, et dicat: Quid enim, dum omni modo, sive per
occasionem, sive per veritatem Christus annuntietur? Et in hoc gaudeo,
sed et gaudebo (Phil. I). Fieri namque potest, quia saepe factum est, ut
quem ancilla vel concubina concepit, eum super genua liberae pariat, id
est, ut is, qui per annuntiationem invidentis verbum audivit,
confiteatur et teneat in catholica matre Ecclesia verae et unicae
perfectionem fidei, et ita nihil differat a legitimis filiis in
acceptione paternae haereditatis. Nunquid enim, quando ejecit Dominus
gentes a facie filiorum Israel et sorte divisit eis terram in funiculo
distributionis (Psal. LXXVII), Gad, et Aser, et Dan, et Nephthalim
aliquid minus vel tardius acceperunt, pro eo quod essent ex concubinis
sive ancillis? Itaque et in hujusmodi asperitate quidem exterioris
paleae simplicium sensus offenditur; sed interiore grano perfectiores,
quorum est solidus cibus, non minime delectantur.
|
|