|
Alleluia Latinae linguae peregrinum nomen est, cujus mysterium, velut
quoddam gaudii stillicidium, de divitiis supernae Hierusalem, primum in
mentem patriarcharum et prophetarum, post in apostolorum ora plenius per
Spiritum sanctum delapsum est. Significat enim aeternum angelorum et
beatarum animarum convivium, quod est semper laudare Dominum, et
praesentis semperque videndi vultus Dei, novum sine fine cantare
miraculum. Ad hoc vitae praesentis inopiam nullatenus aspirare meretur,
scire autem ubi sit et praegustare illud gaudio spei, sitire et esurire
quod gustaveris, haec illa, quae dicitur, sanctorum in hac vita
perfectio est. Quapropter interpretatum hoc Hebraicum nomen remansit, ut
peregrinum ab hac vita gaudium, peregrinum nihilominus signaret, potius
quam exprimeret vocabulum. Quoniam igitur futurae beatitudinis, quasi
proprium est vocabulum, jure eo tempore magis frequentatur, quo
resurgens Dominus, ejusdem beatitudinis spem nobis propinavit et
promissum. Ut autem aliis quoque temporibus ad missam caneretur, olim
Romanae Ecclesiae consuetudo non erat, sed a B. Gregorio institutum, imo
restitutum est. Namque a tempore Damasi papae, cum prius fuisset eadem
consuetudo, defecerat. Denique cum de hoc et de aliis nonnullis quosdam
murmurare sentiret, tanquam constanter Ecclesiae consuetudines
sequeretur, non dedignatus est rationem reddere, dicens:
|
“Nos in nullo horum aliam Ecclesiam secuti sumus.”
|
|
Nam ut alleluia hic diceretur, de Hierosolymorum Ecclesia, ex beati
Hieronymi traditione tempore beatae memoriae Damasi papae traditur
tractum. Et ideo in hac magis sede alleluia consuetudinem amputavimus,
quae hic a Graecis fuerat tradita. Canitur ergo alleluia post graduale,
canticum laetitiae, post luctum poenitentiae, et summopere nitentes
exprimere magnitudinem consolationis, quae reposita est illis, qui nunc
lugent, jubilamus magis quam canimus, unamque brevem digni sermonis
syllabam in plures neumas, vel neumarum distinctiones protrahimus, ut
jucundo auditu mens attonita repleatur, et rapiatur illuc, ubi
|
“sancti exsultabunt in gloria, laetabuntur in cubilibus suis (Psal.
CXLIX). ”
|
|
|
|