CAPUT 13

Nunc ad ordinem redeamus.

“Ille, inquit, testimonium perhibebit de me, et vos testimonium perhibebitis, quia ab initio mecum estis.”

Perhibebit Spiritus sanctus, perhibebitis et vos. Quia enim

“ab initio mecum estis,”

potestis praedicare quod nostis. Hoc sicut dictum, ita et factum est, ad hoc sicut Veritas promisit, ita et perfecit. Venit enim Paracletus, missus est Spiritus veritatis, processit tunc visibiliter, qui semper invisibiliter procedit; visibiliter, inquam, tunc processit, non tamen in sua substantia, qua est invisibilis, sed in linguis apparuit igneis, et in corde accendit, et in ore disertos reddidit, et ita instructos testes Christi, testis ipse invictus Spiritus sanctus ad publicum produxit. Tunc intonuerunt coeli enarrantes gloriam Dei, non existentibus loquelis neque sermonibus, quorum non audirentur voces eorum, enarrantium hanc Filii Dei gloriam, et annuntiantium haec opera manuum ejus, quia in sole posuit tabernaculum suum, tanquam sponsus procedens de thalamo suo; et quia a summo coelo egressio ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus, id est, quia de summis coelorum, ut homo fieret, verus Deus descendit, atque decursa via passionis, tanquam gigas exsultans iterum ad summum coeli occurrit (Psal. XVIII). Quid igitur Judaei facerent, qui dixerant:

“Testimonium tuum non est verum;”

quid, inquam, dicerent captivi gentium, quando huic Filio Dei tam glorioso testi acquiescentes, super ipsum continuerunt reges os suum? Sequitur: