|
Post haec insignia divinae virtutis, ecce jam tertio verbum
promissionis, verbum invictum tale per os Jacob patriarchae edidit
oraculum:
|
“Catulus leonis Juda ad praedam, fili mi, ascendisti, requiescens
accubuisti ut leo et quasi leaena. Quis suscitabit eum? Non auferetur
sceptrum de Juda, et dux de femore ejus, donec veniat qui mittendus est,
et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX).”
|
|
Tertium hoc fuit beati seminis, quod est Christus, praeconium. Primum
quippe fuerat illud ad serpentem:
|
“Inimicitias ponam inter te (Gen. III),”
|
|
etc. Secundum illud ad Abraham:
|
“In semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII).”
|
|
Ac perinde tertium hoc est, cujus veritas duo praecedentia perficit, et
complet; nam si Christus, imo quia Christus de tribu Juda est, ergo
semen Abrahae est, dum ad praedam ascensurus praecinitur, verum esse
confirmatur id quod inimicitias inter semen serpentis et semen mulieris
positurum se praedixerat Deus. Itaque domus quidem Jacob, in qua verbum
promissionis repositum fuerat, maligni serpentis instinctu concussa, et
scelere in fratrem admisso contaminata est, et Joseph laboravit usque ad
vincula, sed ipsum verbum neque concussum, neque alligatum exstitit,
quinimo quod semel et iterum praedixerat Deus, idipsum tertio repetens,
et clarius edicens per os patriarchae in Aegypto peregrinantis, et in
ipsa peregrinatione morientis confirmavit. Adde quod tempora quoque
adventus ejus certo signo praesignavit.
|
“Non auferetur, inquit, sceptrum de Juda,”
|
|
etc. Hoc namque signo, quia non solum rex, verum etiam dux auferendus
erat et ablatus est de Juda, id est de gente Judaica, temporibus Romani
imperii, quando rex dandus erat, et datus est Herodes alienigena,
videlicet patre Idumaeo, et matre natus Arabica, hoc, inquam, etsi non
alio signo cognoscendum et cognitum est tempus adventus ejus, taliter ut
nunc apparet, quia non solum regem et ducem, sed et locum perdiderunt et
gentem.
|
|