|
|
“Benedicta gloria Domini de loco sancto suo (Ezech. III),”
|
|
ait illa, quam audivit propheta, ut longe superius memorare jam
coeperam, vox commotionis magnae, et vox alarum animalium percutientium
alteram ad alteram, et vox rotarum sequentium animalia, et iterum vox
commotionis magnae (ibid.). Ab illa commotione, o gloriosum animal quod
nunc videmus per speculum et in aenigmate (I Cor. XIII), juxta saepe
dictum flumen Chobar, animal quatuor facierum, quae tua quatuor
sacramenta sunt, scilicet incarnatio, passio, resurrectio, atque
ascensio, illam faciem tuam jam juxta propositum laudare cupimus, quae
recte dicitur facies leonis, videlicet fortissimam atque invictam
virtutem tuae resurrectionis. Ejusdem commotionis veraciter magnae,
initium simul et praesagium fuit illud, quod te clamante voce magna et
emittente spiritum:
|
“Ecce velum templi scissum est in duas partes a summo usque deorsum, et
terra mota est, et petrae scissae sunt, et monumenta aperta sunt, et
multa corpora sanctorum qui dormierant surrexerunt (Matth. XXVII),”
|
|
non antequam resurgeres, sed te primogenito mortuorum resurgente (Col.
I), resurrexerunt. Eatenus se continuerat facies leonis, agente vel
patiente quod suum erat vituli facie, donec diceret:
et inclinato capite traderet spiritum, et patefacto latere per lanceam
militis exiret sanguis et aqua (Joan. XIX), redemptionis animarum simul
et corporum pretium. Statim et extunc, ut verbis Sapientiae loquar:
|
“Sicut fremitus leonis, ita et ira regis, et sicut ros super herbam, ita
et hilaritas ejus (Prov. XIX).”
|
|
Cui, quaeso, statim ira regis, sicut fremitus leonis? Nonne inferno et
sempiternae morti diabolo tenebrarum principi, antiquo peccatori,
proposito mortis? Et cui vel quibus hilaritas ejus, sicut ros super
herbam? Nonne omnibus sanctis sive electis, qui exspectaverunt eum ab
origine mundi? Talem fremitum tanti leonis quomodo senserunt spiritus
illi, quandoquidem terra insensibilis et inanimata sensit? Mota est
enim, et motu suo cum scissura petrarum fremitum illum se sustinere non
posse clamavit. Econtra hilaritatem vultus ejus quomodo senserunt
Abraham, Isaac, et Jacob, et caeteri sancti, quandoquidem et latro
confitens sicut rorem sensit? Audierat enim paulo ante sibi dictum ab
illo:
|
“Amen dico tibi, hodie mecum eris in paradiso (Luc. XXIII).”
|
|
Pulchre igitur dictum et veraciter adimpletum est:
|
“Juda, te laudabunt fratres tui. Manus tua in cervicibus inimicorum
tuorum: Adorabunt te filii patris tui. Catulus leonis Juda, ad praedam,
fili mi, ascendisti. Requiescens accubuisti ut leo, et quasi leaena.
Quis suscitabit eum?”
|
|
(Gen. XLIX.) Secundum haec et his similia, quae et vox alarum animalium
percutientium alteram ad alteram, et vox clare personantium rotarum
animalia sequentium (Ezech. III), id est Scripturarum veterum
sacramentis evangelicis consonantium, recte dicta est haec facies leonis
esse a dextris. Nam facies vituli a sinistris, per quam, videlicet
sinistram, significata est adversitas passionis, et facies leonis, ut
jam dictum est, a dextris, per quam designatur prosperitas vel gloria
resurrectionis. Sinistra autem dixerim pro infirmitate assumptae
humanitatis, salvo eo quod sicut resurrectio carnis ejus nostris
corporibus, ita passio ejus nostris animabus dextera est. Nam per
passionem ejus primam, quae est animarum, resurrectionem habemus, et per
resurrectionem ejus, resurrectionem secundam, quae corporum est, in
vitam aeternam exspectamus. Sibi ergo soli facies vituli, id est sua
passio a sinistris erat secundum quod tristis erat anima ejus, et
taedebat, et pavebat (Marc. XIV). Nam interim pro causa valde necessaria
dexteram ejus Pater tenebat, id est fortitudinem ejus differri volebat,
ut ea non jam tunc, sed opportuno uteretur tempore, juxta quod in psalmo
competit dicere:
|
“Tenuisti manum dexteram meam, et voluntate tua deduxisti me, et cum
gloria suscepisti me (Psal. LXXII).”
|
|
Nam et si cujuslibet sancti vel justi vox ista esse potest, nihilominus
et multo magis ex persona hujus eam intelligi decet. Nam revera juxta
quod ipse orans dixit:
|
“Verumtamen non mea voluntas sed tua fiat (Matth. XXVI),”
|
|
Deus Pater manum ejus dexteram tenuit, Deus Pater sua voluntate illum
obedientis repressit ad tempus fremitum leonis. Qui paulo ante, scilicet
postera die qua passurus, ingressus est civitatem, leviter se excutiens
cum parvo flagello, quem fecit de resticulis, tantam multitudinem
vendentium et ementium de templo ejecit, et mercimonia sive lucra eorum
cum cathedris evertit (Marc. XI). Et deinde cum traderetur, dicendo:
|
“Quem quaeritis, ego sum (Joan. XVIII),”
|
|
totam cohortem praesidis et ministros pontificum cum traditore
prostravit. Eo usque tenuit dexteram illam, ut non saltem descenderet de
cruce, dicentibus Judaeis:
|
“Si rex Israel est, descendat nunc de cruce et credimus ei (Matth.
XXVII).”
|
|
Postquam ergo tenuit manum dexteram ejus, et in voluntate sua deduxit
eum, fecit et quod protinus sequitur,
|
“et cum gloria suscepisti me,”
|
|
id est, a mortuis gloriose suscitasti me.
|
|