CAPUT XXVIII. De eo qui patitur fluxum seminis, id est, incontinentiam sermonis, et de ea quae sanguine fluit, id est quae cuilibet fratri detrahit, et de mystica ejus oblatione si sanata fuerit.

(CAP. XV.)

“Vir qui patitur fluxum seminis, immundus erit. Et tunc judicabitur huic vitio subjacere cum per momenta singula adhaeserit carni illius, atque concrevit foedus humor.”

Item:

“Mulier quae redeunte mense patitur fluxum sanguinis, septem diebus separabitur.”

Ac deinceps:

“Mulier quae patitur multis diebus fluxum sanguinis, non in tempore menstruali, vel quae post menstruum sanguinem fluere non cessat, quandiu huic subjacet passioni, immunda erit quasi sit in tempore menstrui.”

Ordinate post legem datam, leprae damnabilis, id est haereticae pravitatis, legem edicit Scriptura de fluxu seminis et de fluxu sanguinis menstrui, id est de incontinentia oris murmurosi et de loquacitate linguae detrahentis. Quid est fluxum seminis aut fluxum pati sanguinis, nisi detractoriis aut etiam criminosis fluere verbis? Nempe qui detrahit Deo, vel quid blasphemat Deum, et qui detrahit proximo, vel qui judicat proximum, proximi sunt. Qui enim hoc tempore catholicae pacis, quando sufficientibus orthodoxorum scriptis lapidata vel obruta est omnis haeresis, proximi quem videt bona quoque odit, quomodo, vigentibus haereticorum zizaniis, Deo quem non videt posset esse fidelis? Igitur et hic immundus est. Et si quidem in proposito virtutis, aut in quolibet eminenti gradu constitutus sit, vir est patiens fluxum sanguinis; si autem de saecularium plebecula nulloque ordinis ecclesiastici sive curialis munere functus sit, recte mulier dicatur patiens fluxum sanguinis menstrui, quamdiu a detractione linguae non parcit, quandiu scandala nutrire, dissensiones facere non cessat. Et notandum quam caute dictum sit, quam provide definitum sit.

“Tunc, inquit, judicabitur huic vitio subjacere, cum per momenta singula adhaeserit carni illius, atque concreverit foedus humor.”

Quod est dicere: Non pro uno verbo judicabitur linguae vitio subjacere; nam

“si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir (Jac. III).”

Sed cum indesinenter pro consuetudine adhaeserit ori illius foeda, atque humida loquacitatis lues, et suavis fuerit gutturi ejus panis hujusmodi, immundus, inquam, et hic erit, verumtamen non aeque ut leprosus, nondum aeque haereticus. Nec enim habet haec lex ut separetur, ut habitet extra castra solus. Optime ac legitime sancta didicit Ecclesia portare et sustinere, intra castra sua, qui sunt hujusmodi, gemens tamen et dicens:

“Heu mihi! quia incolatus meus prolongatus est; habitavi cum habitantibus Cedar, multum incola fuit anima mea. Cum his qui oderunt pacem erat pacificus (Psal. CXIX).”

Hunc tenet modum discretionis, ut cum his qui oderunt pacem proximi, quandiu salvo unitatis vinculo potest, pacifica sit: cum his autem qui oderunt pacem Dei, qui male de Deo loquuntur et sunt haeretici, nullam habeat pacem, aut tolerantium communionis, sed emundatio talium sine sanguine fit. Ait enim:

“Si sanatus fuerit qui hujusmodi sustinet passionem, numerabit septem dies post emundationem sui, et lotis vestibus ac toto corpore in aquis viventibus, erit mundus. Die autem octavo, sumet duos turtures, aut duos pullos columbae, et veniet in conspectu Domini ad ostium tabernaculi testimonii, dabit eos sacerdoti,”

etc. Ita, inquam, talium emundatio, et earum mulierum quarum steterit sanguis et fluere cessaverit, sine sanguine fit, cum emundatio leprosi nonnisi cum sanguine fiat passeris vivi. Etenim quicunque fidei professione intus sunt, quamvis paleae sint, cum per poenitentiam mutantur et grana fiunt, solemni reconciliatione non indigent, sed tantum turturis et columbae gemitus offerant, et salvati sunt. Caetera, quia manifesta sunt, et similia vel eadem ex parte dicta sunt superius, studio proficiscendi praeterimus.