|
Invidit magnus unus de magnae curiae principibus, cujus audivimus
superbiam, quia superbus est valde, et superbia ejus, et indignatio ejus
plus quam fortitudo ejus (Isa. XVI). Initium namque peccati ejus
superbia fuit, qua tumens magnus nimis visus est, plenusque sapientia,
et perfectus decore, et nihilo indigens sapientiae Dei, cum in splendore
suo complaceret sibi. Unde cum improprio apud Ezechielem dicitur Cherub,
id est, plenitudo sapientiae Dei, videlicet quia sapientiae Dei ausus
est sese comparare, dicendo: Deus sum ego, et in cathedra Dei sedi et
dedit cor suum quasi cor Dei (Ezech. XXVIII). Et paulo post dicit idem
propheta 7 cum improperio et ironia: Tu signaculum similitudinis, plenus
sapientia et perfectus decore, in deliciis paradisi Dei fuisti. Omnis
lapis pretiosus operimentum tuum, sardis, topasius, et jaspis,
chrysolithus, et onyx, et berillus, sardonius, carbunculus, et
smaragdus. Aurum, opus decoris tui, et foramina tua, in die qua conditus
es, praeparata sunt. Tu Cherub extentus et protegens (Ezech. XXVIII),
etc. Hoc, inquam, cum ironia dictum est, id est, quod revera omnis lapis
pretiosus ornamentum ejus fuerit. Etenim novem angelorum ordines, qui
per istos significantur lapides, solius Creatoris ornamentum sunt, et
ipse amictus est hoc lumine sicut vestimento qui ad laudem et gloriam
suam creavit eos, sed quia sic sibi convenire arbitratus est, in quo et
falsus est. Quod videlicet ironice esse dictum ex alio propheta clarum
est, qui sic illi improperat: Dicebas in corde tuo: In coelum
conscendam, super astra Dei exaltabo solium meum, sedebo in monte
testamenti, in lateribus aquilonis, ascendam super altitudinem nubium,
similis ero Altissimo (Isa. XIV). Nam per astra Dei iidem qui per novem
lapides angelorum designati sunt ordines. Ergo sicut nunquam revera
super astra Dei sedem suam posuit vel similis Altissimo fuit, sic non
vere unquam omnis lapis pretiosus operimentum ejus exstitit, sed sic
sibi arrogavit, sic dixit, sic putavit non vere lumen, sed rebellis
lumini. Huic sensui forte illud repugnare videtur quod eadem auctoritate
prophetica perfectus in viis suis perhibetur, cum dicitur: In medio
lapidum ignitorum ambulasti perfectus in viis tuis, a die conditionis
tuae, donec inventa est iniquitas in te (Ezech. XXVIII). Durum est hic
asserere illum non fuisse perfectum; durius autem affirmare illum
habuisse unquam in se Creatoris dilectionem, sine qua nulla est
perfectio viarum. Nam etsi propheta praedictus dixit, aurum opus decoris
tui, et foramina tua in die qua conditus es, praeparata sunt, non tamen
et hoc dicit vel ullo modo significat quod ejusdem foraminibus auri
ligaturam recepit, quia videlicet cum sit rationalis creatura, utique
ingenium, intellectum et memoriam habuit, quibus quasi foraminibus
spiritum amoris Dei, quod est aurum optimum, recipere cum debuisset,
superbe recusavit. Ergo quod dicitur perfectus fuisse in viis suis,
hypocrisim ejus percutit, quae, etsi substantiales spiritus allicere et
multos seducere potuit, Deum tamen latere nequivit, cujus judicium
terribile innuitur, dicendo, donec inventa est iniquitas in te. Igitur
contra Creatorem querendum non est cur non creaturam suam sic fecerit ut
esset naturae inconvertibilis, vel nullius vitii perceptibilis, quia
videlicet tale hoc est ac si queraris de figulo, cur non omne figmentum
quod finxit tale sit qualis est ipse, vel filius quem genuit de seipso.
|
|