CAPUT XIII. Sextam periochen ab eo incipi quod ait:

“Consurge, consurge, induere fortitudinem,”

etc. Per quae datur intelligi quia propheta sanctus fortiter adventum Salvatoris desiderabat.

(CAP. LI.) Consurge, consurge, induere fortitudinem, brachium Domini. Consurge, sicut in diebus antiquis, in generationibus saeculorum. Nunquid non tu percussisti superbum, vulnerasti draconem? Nunquid non tu siccasti mare, aquam abyssi vehementis? Qui posuisti profundum maris viam, ut transirent liberati. Hic jam in propheta Spiritus sanctus pro nobis postulat gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII), ut veniat liberator animarum, sine quo nulli poterat esse salus. Sentiendum nobis istud est intimo affectu, quia fortiter rugiebat a cordis sui gemitu hic propheta sanctus, quem jure evangelistam dicamus, cum haec et caetera quae sequuntur loqueretur. Verbi gratia: Et ascendit sicut virgultum coram eo, et sicut radix de terra sitienti. Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit (Isa. LIII). Sed jam verba proposita ordine prosequamur. Consurge, inquit, consurge, induere fortitudinem, brachium Domini. Brachium Domini quid est, nisi Verbum Domini, nisi unigenitus Filius Dei? Nam Verbo Domini omnia facta sunt, et sine ipso factum est nihil (Joan. I). Consurge ergo, inquit, et hoc ipsum tertio repetit, ac si dicat: Quid tandiu te contines in sinu Patris, o brachium Domini, o dextera Domini? Cur te quiescente, tandiu superabit fortis armatus, princeps mundi hujus? Consurge, et induere fortitudinem, induere pulchram et fortem dilectionem, pulchram et fortem obedientiae charitatem. Ita consurge, sicut in diebus antiquis, in generationibus saeculorum. Jam quasi responderet ei brachium Domini: quomodo consurrexi ego in diebus antiquis, continuo subjungit: Nunquid non tu percussisti superbum, vulnerasti draconem? etc. Et est sensus: Nunquid non tu percussisti superbum Pharaonem, et vulnerasti typum superbi gestantem, figuram draconis diaboli praeferentem? Nunquid non tu siccasti mare, aquam abyssi vehementis, in typum lavacri salutaris, quod nobis de latere profundere proposuisti? Nonne tu es, qui posuisti profundum maris viam, ut transirent liberati (Exod. XIV), in typum futuri sacramenti tui, per quod nobis transeundum foret ut vocaremur liberati, ut essemus liberati de manu mortis? Nunquid non tu haec bona fecisti, meliora te facturum significans, o brachium Domini? Et nunc qui redempti sunt a Domino, revertentur et venient in Sion laudantes, et laetitia sempiterna super capita eorum. Gaudium et laetitiam tenebunt, fugiet dolor et gemitus. Et nunc, inquit, sic facies, o brachium Domini, ut fecisti in diebus antiquis, sic consurges ut consurrexisti in diebus antiquis. Te consurgente revertentur, et venient in Sion laudantes. Qui revertentur, et qui venient? Qui redempti sunt a Domino. Qui redempti sunt a Domino? Nimirum non omnes filii Adam, sed quotquot praeordinati fuerant ad vitam aeternam, antequam praevaricaretur Adam. Illi revertentur in patriam quam perdiderunt, venditi in Adam. Ipsa est Sion, ipsa est civitas omnium beatorum. Laudantes revertentur, laudantes venient, et laetitia sempiterna super capita eorum, id est in cordibus eorum. Fugiet et dolor et gemitus. Prima haec abierunt, quod doleant, quod gemant non erit amplius. Gaudium et laetitiam tenebunt, quae hic nulli gaudentes aut laetantes tenere possunt. Fugitiva namque laetitia, fugitivum est hujus mundi gaudium.