CAPUT VII. Quod recte sancta Ecclesia non nisi quatuor evangelistas recipere voluerit, et quae facies cui evangelistae maxime congruit.

Igitur ut superius quaerendum proposuimus invenisse nos arbitramur, quia et animal unum, et quatuor animalia sunt, id est unus Christus, et quatuor principalia Christi sacramenta sunt, quorum facies nulli licet ignorare Christianorum, licet comprehendere non possit volatum. Unde vere laudabilis et veneratione digna sanctae Ecclesiae studiositas atque diligentia, quae plures hoc numero habere noluit evangelistas. Siquidem et praeter istos, multi Evangelia scripserunt, sicut et Lucas testatur dicens:

“Quandoquidem multi conati sunt ordinare narrationem quae in nobis completae sunt rerum, sicut tradiderunt nobis qui ab initio ipsi viderunt et ministri fuerunt, visum est, et mihi assecuto a principio omnia, diligenter ex ordine tibi scribere, optime Theophile, ut cognoscas eorum verborum de quibus eruditus es, veritatem (Luc. I).”

Bene ergo ne tantae majestatis materiam turba scriptorum suo, id est humano sensu scribentium, vilem redderet, atque multitudinem dictorum sive rerum mentes atque aures humani generis usque ad fastidium implendo oneraret, terminum posuit magistra discretio sedentis in Ecclesia Spiritus sancti, sufficere judicans quadrigam evangelistarum, cursuro per mundum verbo Evangelii Christi, Dei et hominis, sacerdotis et regis. Istos enim non hominis ordinatio, sed Dei vocatio praeparavit, et quasi in speculis gratiae, quatuor facies hujus propheticae veritatis in eis expressit. Denique in Matthaeo facies hominis, in Marco facies leonis, in Luca facies vituli, in Joanne facies agnoscitur aquilae volantis. Hoc pene cunctis notum est, licet de Matthaeo et Marco diversa dixerint magni doctores. Aliis in Matthaeo faciem hominis, et in Marco faciem leonis, atque aliis econtra in Matthaeo faciem leonis, et in Marco suscipientibus faciem hominis. Nec vero soli evangelistae, sed et quique fidelium singuli pro modulo suo facies istas imitari possunt, sectando cum fide prudentiam, temperantiam, fortitudinem, justitiam. Christianum quippe prudentem esse, id est hominis Christi faciem habere, temperantem esse, crucifigendo carnem suam cum vitiis et concupiscentiis, id plane est faciem vituli habere; fortem esse in adversis, id est faciem leonis; justitiam tenere, id est faciem habere aquilae volantis.