IN LIBROS REGUM LIBER SECUNDUS. (I Reg. XVII; II Reg. XXIV)


CAPUT PRIMUM. Quomodo et bonorum quae fecit, et malorum quae pertulit Christus Filius Dei, praecesserunt signa in David.

(I REG. CAP. XVII). Verus David, id est desiderabilis, sive manufortis, praedicando regnum Dei, et ejiciendo daemones in digito Dei, nobis quidem bona providit, sed sibimet adversa concitavit. Utriusque effectus signa quaedam mystica mox praebuit, ut ante jam dictum est, in isto David spiritus Domini, scilicet quod praedicando et mira operando, et electis suis vitam acquisierit, et contra seipsum mortis satellites concitaverit. Et prius quidem bona nostra, deinde adversa ipsius praesignantur in isto David. Nam protinus sequitur. Et ait Saul ad servos suos:

“Providete mihi aliquem bene psallentem, et adducite eum ad me. Et respondens unus de pueris, ait: Ecce vidi filium Isai Bethlehemitem scientem psallere (I Reg. XVI),”

etc. Ac deinceps:

“Igitur quandocunque docunque spiritus Domini malus arripiebat Saul, tollebat David citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat. Recedebat enim ab eo spiritus malus (ibid.).”

Puer ille qui haec respondit Saul, Doech Idumaeus fuisse perhibetur inimicus David, et omnia quae de David in laudem dixisse videtur, in odium ejus dixisse dicitur, quia volebat inimicitiae causa et invidiae livore, ut ad Saul veniret, quatenus ibi qualibet occasione necaretur. Continuo sequitur:

“Congregantes vero Philistaei agmina sua in praelium, convenerunt in Socoth. Inde et castrametati sunt inter Socoth et Azecha in finibus Dommim. Porro Saul et filii Israel,”

etc.