CAPUT XXI. De tribus in mulierem quasi verberibus sententiae Dei.

Mulieri quoque dixit: Multiplicabo aerumnas tuas, et conceptus tuos: in dolore paries filios tuos, et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui. Haec tria divinae sententiae verbera nimium notis aerumnis, sexum femineum indesinenter cruciant. Novissima tandem super haec peccati ejus poena mors est. Verum hoc illi malum cum viro commune est. Quare, inquit, mulier, praeter hoc, in sexu proprio triplicem poenam habet? Videlicet quia peccati quantitas in muliere triplo major, quam in viro est: primo, quia credendo serpenti plus quam Deo seducta est. Secundo quia pulchritudinem et suavitatem ligni delectabiliter concupivit. Tertio, quia non contenta transgressione propria, postquam comedit, viro quoque dedit. De quo notandum, quia cum requireretur a Deo dicente: Quare hoc fecisti? id est, quare viro tuo dedisti, non habens quid saltem vanae defensionis obtenderet, aliud pro alio respondit, dicens: Serpens decepit me, et comedi. Itaque triplici peccato triplex quoque vindicta praeter communem sibi cum viro mortem reddita est. Nam quia serpenti credidit, dicenti: Eritis sicut dii, juste ipsa contra hoc, quod Deus vivorum et non mortuorum Deus est, non vivorum, sed mortuorum mater esse meruit, dicente Deo: Multiplicabo conceptus tuos. Omnis enim conceptus ejus anima et corpore in peccato ipsius moriuntur, et nemo illorum Deo vivit, nisi vivificentur in Christo. Item, quia vidit quod bonum esset lignum ad vescendum et pulchrum oculis, aspectuque delectabile, pro illo visus sui delectamento contrarius hic redditur uteri dolor, nam in dolore, inquit, paries filios tuos. Tertio quia viro suo dedit, et eum ad comedendum illexit, importunitate muliebri, idcirco sub viri potestate, inquit, eris, et ipse dominabitur tui. Ita pro seductione, vir enim, inquit Apostolus, non est seductus, sed mulier (II Tim. II), pro seductione, inquam, quia seducta est, conceptuum multiplicitas, pro gulae oblectamento uteri dolor, pro temerario imperio servitus illa poena ei reddita est. De subjectione viri qua mulier ei subjecta est, et dominatione ejusdem, qua mulieri dominatur, jam superius dictum est. Sed adhuc recte quaeri potest: Quid illud sit, mulierem viri sub potestate esse, et virum mulieris dominum esse, quoniam utrumque dixit: et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui? Ad hoc respondendum valentioris esse dominationis, mulierem sub domino, quam sub potestate viri esse. Nam et secundum Romanas leges, sub viri potestate est mulier antequam in manum viri conveniat, sub potestate, inquam, viri, verumtamen non tanquam domini, sed tanquam tutoris, ita ut sine auctoritate ejus testamentum illi facere non liceat. Quae autem in manu viri convenit, multo magis quandiu vixerit vir, testamentum illi sine viro facere non licebit, unde et capite diminuta dicitur mulier, quae in manum viri convenit. Adeo apud gentiles quoque, qui in hanc Scripturam non legerant, vel hujus veri Dei praecepta non observabant, haec lex naturaliter valuit: quam Dominus naturae imposuit, dicens mulieri: et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui. Quaedam tamen barbarae nationes, sicut caetera, ita et hunc naturae ordinem confuderunt, ut mulier sine capite, id est sine viro suo, super viros ageret potestatem et dominium. Unde et apud Romanum defensorem, mulier causam suam tuetur, sic inter alia dicendo:

Non urbes prima tenebo

Femina Niliacas; nullo discrimine sexus,

Reginam scit ferre Pharos.

(LUC. l. X.)

Verum hoc non tam jus aut lex, quam usurpatio dicenda est. Recte ergo non tam dixit: sub viri potestate eris, nam et puerulus masculus sub viri, id est tutoris, potestate est, sed addidit; et ipse dominabitur tui, scilicet, ut nunquam mulier libera sit de subjugo viri, sed ejus tam aetas, quam conditio primum sub potestate viri tutoris, et deinde cum in manum viri per legitimas conjugii tabulas venerit, sub dominio viri sit. Verum castis et fidelibus mulieribus hanc tertiam poenam benevolentia nullam aut levissimam efficit. Et non solum non obest, sed etiam laudi est. Propter quod et Petrus apostolus mulieres ad subjectionem spontaneam cohortans dicit: Similiter mulieres sub ditae sint viris suis (I Petr. III). Sic enim aliquando et sanctae mulieres sperantes in Deo ornabant se propriis viris, sicut Sara obediebat Abrahae, dominum eum vocans, etc. His ita dictis adhuc de multiplicatione conceptuum aliqua dicenda sunt.