|
|
“Quia habuisti hoc apud te,”
|
|
et quid sit peccatum suum quemquam apud se habere, et quod idcirco
regnum ejus abscindendum fore praedixit.
(III REG. CAP. XI.)
|
“Dixit itaque Dominus Salomoni: Quia habuisti hoc apud te, et non
custodisti pactum meum, et praecepta mea quae mandavi tibi, disrumpens
scindam regnum tuum, et dabo illud servo tuo.”
|
|
|
“Quia habuisti, inquit, hoc apud te.”
|
|
Cui sic dicitur, palam est quod peccatum suum necdum confiteatur. Nam
apud se habet, cui quod fecit, non displicet. Caeterum cui displicet,
non apud se, sed contra se habere dicendus est. Nec enim abscondit, sed
annuntiat, non defendit, sed accusat.
|
“Quoniam, inquit, iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra
me est semper (Psal. L).”
|
|
Item:
|
“Quoniam iniquitatem meam annuntiabo (Psal. XXXVII).”
|
|
Idcirco
|
“disrumpens, ait, scindam regnum tuum,”
|
|
subauditur, quod pene contigit patri tuo, nisi quia iniquitatem suam
annuntiavit, et cogitavit pro peccato suo.
|
“Nam cecinit buccina Syba filius Bochri, dicens: Non est nobis pars in
David, neque haereditas in filio Isai. Et separatus est omnis Israel a
David, secutusque est Sybam filium Bochri. Viri autem Juda adhaeserunt
regi suo (II Reg. XX).”
|
|
Regnum illi neque auferre Absalon, neque scindere potuit Syba, quia
videlicet quod habuisti apud te, hoc ille apud se non habebat. Minus
peccaverat, et ipsum peccatum a se excutiebat, accusabat, annuntiabat.
|
|