CAPUT X. Solum templum Hierosolymitanum legitimum fuisse propter promissiones Dei illic adimplendas.

In hujusmodi contentionibus utile fuit superare Judaeos, qui erant in regione Judaea, et permanere sanctum illud templum, quod erat in Hierosolymis propter veritatem Dei, ad confirmandas promissiones de adventu Christi Filii Dei, testificatas ex lege et prophetis, ut est illud:

“Quia de Sion exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem (Isa. II).”

Causa ista, causa finalis, et utilitas magna semper debet esse in oculis in conspectu cordis nostri, et tunc quaestione non indigebit. Quid profuerit, vel quid utilitatis plus habuerit, tunc temporis adorare Deum in Hierosolymis quam in monte Garizim; in monte Sion, quam in Heliopoli; in Judaea quam in Aegypto; in templo posterorum David fidelis quam in templo Oniae praevaricatoris? Nondum erat ut diceretur:

“Venit hora, quando neque in monte Garizim, neque in Hierosolymis adorabitis Patrem, sed in spiritu et veritate (Joan. IV).”

Quia nondum venerat salus, quae ex Judaeis est, et tandiu stare oportebat templum illud, donec salus ista veniret, donec ad illud templum suum Christus a suis parentibus deferretur, cum oblationibus hostiarum, quas praecepit lex. Juxta illud Malachiae prophetae:

“Et statim veniet ad templum sanctum suum Dominator, quem vos quaeritis, et Angelus testamenti, quem vos vultis (Malach. III).”