CAP. IX.


VERS. 1, 2.

“Et respondens Job ait: Vere scio quod ita est.”

Beatus Job discernendis contradicentium sensibus aequissimus arbiter residens, qui bonorum omnium mos est, sic studet eradicare quod pungit, ut noverit servare quod reficit, id est sic perversos dijudicat ut quae recte dicuntur, assumat, dicens:

“Vere scio quod ita est,”

scilicet quia, sicut dicis, Deus non supplantat judicium et quod non subsistet fiducia hypocritarum (Job VIII). Moxque eumdem prosequitur quem incoeptum Baldad interruperat sermonem, recurrens ad verba Eliphaz, et per disjunctionem interpositam hoc modo continuans:

“Vere scio quod ita sit,”

subaudi ut Baldad dicit,

“et quod non justificetur homo compositus Deo”

subaudi sicut Eliphaz superius dixit. Dixerat enim:

“Nunquid justificari potest homo compositus Deo? (Job XXV).”

Subaudi non. Homo quippe suppositus Deo justitiam percipit, compositus amittit. Hoc est quod ait: