CAPUT VII. Quid sit inveniri hominis cadaver in terra, cujus caedis reus ignoratur, et quid sit viciniorem civitatem perspicere, et illic cervices vitulae caedere, et manus lavare.

Quando inventum fuerit in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi, hominis cadaver occisi, et ignoratur caedis reus, egredientur majores natu et judices tui, et metientur a loco cadaveris singularum per circuitum spatia civitatum, et quam viciniorem caeteris esse perspexerint, seniores civitatis ejus tollent vitulam de armento, quae non traxit jugum, nec terram scidit vomere, et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam, quae nunquam arata est, nec sementem recepit, et caedent in ea cervices vitulae, etc. Praesentis loci mysterium majores nostri, judices nostri, scilicet apostoli sancti, hoc modo impleverunt. In terra quam Dominus Deus ipsorum dedit illis, id est in sanctarum plenitudine Scripturarum, quas ut intelligerent, Dominus Jesus sensum aperuit illis (Luc XXIV), cadaver hominis occisi invenerunt, id est sacrilegium eorum qui occiderunt, et ejus qui occisus est Christi Filii Dei veritatem atque innocentiam, causam quoque intellexerunt. Sed quodammodo igonorabatur caedis reus, tum quia Judaei non ipsi manibus suis occiderunt, sed gentilibus occidendum tradiderunt, tum quia non se Christum regem suum, sed magum atque maleficum hominem occidisse pertinaci concertatione defendunt. Quid igitur? Exierunt et a loco cadaveris mensi sunt singularum per circuitum spatia civitatum. Locus cadaveris sive locus caedis in illa terra, quam Dominus Deus dedit, in illa Scriptura sancta, cujus intelligentiam Christus tribuit, locus, inquam, caedis ille est Scripturae locus quicunque manifeste passionem exprimit Redemptoris. Verbi gratia: Sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum (Isai LIII). Item: Post hebdomadas sexaginta duas occidetur Christus (Dan. IX). Hoc tali loco animadverso, viciniorem gratiae vel saluti esse perspexerint civitatem, sive Ecclesiam gentium, quam populum Judaeorum. Cum enim dixisset Isaias, quod jam praedictum est: Sicut ovis ad occisionem ducetur etc., qui locus caedis Christi est, confestim e vicino subjunxit: Lauda, sterilis, quae non paris, decanta laudem, et hinni, quae non pariebas, quoniam multi filii desertae magis quam ejus quae habet virum, dicit Dominus (Isa. LIV). Item cum dixisset Daniel: Occidetur Christus, ut ante jam dictum, qui itidem locus caedis Christi est, continuo subjunxit: Et non erit ejus populus, qui eum negaturus est (Dan. IX). Igitur secundum positionem terrae, secundum sacratissimum textum Scripturae divinae, vicinior civitas haec, quam illa loco cadaveris est, propinquior gratiae Christi gentilis quam Judaicus populus est. Quid proinde facient seniores hujus civitatis? Tollent, inquit, vitulam de armento, quae non traxit jugum, nec terram scidit vomere, et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam, quae nunquam arata est, nec sementem recepit, et caedent in ea cervices vitulae. Vitula lasciva, vitula male libera, nulloque divini cultus jugo assueta, caro erat nostra, bruta et vitiosa. Ut ergo non imputaretur nobis sanguis hominis occisi, oportebat caedere cervices hujus vitulae, id est superbiam carnis, membra vel opera carnis mortificare in valle aspera atque saxosa, id est in humilitate ac laboriosa poenitentia, et sic lavare manus, id est baptizari in morte Christi Jesu. Unde et protinus subditur: Et venient majores natu civitatis illius ad interfectum, et lavabunt manus suas super vitulam, et dicent: Manus nostrae non effuderunt hunc sanguinem, nec oculi viderunt. Sed nunquid hoc illis quoque congruit dictum, qui sceleri Judaeorum interfuerunt, qui crucifigendum hominem illum acclamaverunt, et postea manus suas laverunt? Nunquid et ipsi dicere possunt: Manus nostrae non effuderunt hunc sanguinem, nec oculi viderunt? Plane hoc et ipsi veraciter dicere potuerunt, quia lavando manus suas alterati sunt. Omnes, qui in Christo Jesu, omnes qui in morte Christi Jesu baptizati sunt, sic innovati sunt, imo sic alterati sunt, ut jam non sint ipsi qui fuerunt a Deo, ut dicat Apostolus: Consepulti sumus cum illo per baptismum in mortem, ut quomodo surrexit Christus a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus (Rom. VI). Item: Christo confixus sum cruci; vivo autem non jam ego, vivit vero in me Christus (Gal. II). Igitur ipsi qui sanguinem Christi fuderunt, et postea poenitentiam egerunt, baptizati in nomine ejus, postquam sic laverint, et sic lavando alterati fuerint, recte et veraciter dicant: Manus nostrae non effuderunt hunc sanguinem, nec oculi viderunt; propitius esto populo tuo Israel quem redemisti, Domine, et non reputes sanguinem innocentem in medio populi tui Israel. Nihilominus a nobis, qui eramus longe, sed supradicto modo secundum mensoris funiculum facti sumus prope, aufertur reatus sanguinis, et alieni sumus ab innocentis cruore qui fusus est, cum fecerimus quod praecepit Dominus. Caeterum non faciendo hoc, et non credendo in eum qui occisus est, eis qui occiderunt consentiremus, atque idcirco sanguis ejus juste a nobis exigeretur.