CAPUT XLVI. Cur nunc dicit:

“Defecerunt prae lacrymis oculi mei,”

qui antea dixerat:

“Propterea da filios eorum in famem, etc.”

CAPH.

“Defecerunt prae lacrymis oculi mei, conturbata sunt viscera mea, effusum est in terra jecur meum super contritionem filiae populi mei, cum deficeret parvulus et lactens in plateis oppidi.”

“Cum, inquit, deficeret parvulus et lactens,”

tunc

“defecerunt prae lacrymis oculi mei, et viscera mea,”

imo pietatis tumultu

“conturbata sunt,”

et

“jecur meum”

quod sanguinis est fons,

“in terra effusum est.”

Quid enim? Nunquid poterat naturalis affectus carnis et sanguinis rationis sequendo judicium persistere in altitudine zeli? Dicebam antequam haec fierent:

“Propterea da filios eorum in famem, et deduc eos in manus gladii. Fiant uxores eorum absque liberis et viduae, et viri earum interficiantur morte (Jer. VIII):”

haec, inquam, et his similia dicebam, concordando per spiritum judicio et justitiae tuae. At ubi mala ipsa venerunt, et res oculis exhibita est, vicit pietas, et a supernis judiciis relapsa in semetipsam vulnerata ruit natura.