VERS. 4, 5.

Qui observat ventum, non seminat; et qui considerat nubes, nunquam metet. Quomodo ignoras quae sit via spiritus, et qua ratione compinguntur ossa in ventre praegnantis: sic nescis opera Dei, qui fabricator est omnium. Qui considerat cui benefaciat, et non omni petenti se tribuit, saepe praeterit eum qui meretur accipere. Aliter: Qui tantum eo tempore Dei verbum praedicat, quo populus libenter auscultat, et secunda aspirat aura in mores, sator negligens est, et ignavus agricola. In ipsis enim prosperis, dum nescimus, adversa consurgunt. Sed opportune, importune, suo tempore Dei sermo est praedicandus, nec fidei tempore adversariarum nubium consideranda tempestas. De qua in Proverbiis dicitur: Sicut pluvia vehemens et inutilis, sic qui dereliquerunt sapientiam, et impietatem laudant (Prov. XXVIII). Absque consideratione enim nubium et timore ventorum, in mediis tempestatibus seminandum est: nec dicendum illud tempus commodum, illud inutile, cum ignoremus quae via et quae voluntas sit spiritus universa dispensantis. Sicut ergo nescit viam spiritus et animae ingredientis in parvulum, et ignoras ossium et venarum varietates, et in ventre praegnantis quomodo ex vili elemento corpus hominis in diversas effigies artusque variotur, et de eodem semine aliud mollescat in carnibus, aliud duretur in ossibus, aliud in venis palpitet, aliud ligetur in nervis; ita Dei opera scire non poteris, qui factor est omnium. Ex quo docet contraria non timenda, nec temere de ventis et nubibus, quas supra diximus, judicandum, cum suo tenore et cursu debeat sator pergere, et eventum Domini sententiae reservare. Non est enim volentis neque currentis, sed miserentis Dei (Rom. IX).