|
(CAP. XII.) Dixit autem Dominus ad Abram: Egredere de terra tua, et de
cognatione tua, et de domo patris tui, et vade in terram quam
monstravero tibi, faciamque te in gentem magnam, et benedicam tibi, et
multiplicabo nomen tuum, erisque benedictus. Benedicam benedicentibus
tibi, et maledicam maledicentibus tibi, atque in te benedicentur
universae cognationes terrae. Abram, quod interpretatur pater excelsus,
Hebraeus erat ex Heber, cujus in domo vel familia remanserat lingua
primitiva, quae ex tunc ab eodem dicitur Hebraea, natus anno centesimo
nonagesimo primo, a nativitate Phaleg, cujus in diebus terra divisa est,
a diluvio autem 292, a Sem filio Noe decima generatione editus. Sem
namque genuit Arphaxad, Arphaxad genuit Sale, Sale genuit: Heber, Heber
genuit Phaleg, Phaleg genuit Reu, Reu genuit Sarug, Sarug genuit Nachor,
Nachor genuit Thare, Thare genuit Abram. Cainan, quippe qui apud Lucam
Evangelistam inter Arphaxad et Sale ponitur (Luc. III), in Hebraico non
habetur. Porro causam cur tali viro terra sua, id est, terra
Chaldaeorum, digna non fuerit, hanc Hebraei tradunt, et ecclesiastici
illustres viri veram esse defendunt, scilicet quod Abram in ignem missus
fuerit, eo quod ignem adorare noluerit, quem Chaldaei colunt, et Dei
auxilio liberatus, de idololatriae igne profugerit, et hoc esse quod
dictum est: Mortuus est Abram ante Thare patrem suum in terra
nativitatis suae in Ur Chaldaeorum, quod videlicet ignem nolens adorare
consumptus sit. Nam Abram, inquiunt, eodem vallatus incendio, Dei
auxilio liberatus est. Unde et postmodum eidem Dominus: Ego, inquit
Dominus, qui eduxi te de Ur Chaldaeorum (Gen. XI). Alioqui
indissolubilis, aiunt, erit quaestio in eo quod dictum est postmodum,
septuaginta quinque annorum erat Abraham cum egrederetur de Haran (Gen.
XII). Si enim Thare pater Abram, cum adhuc esset in regione Chaldaeorum,
septuaginta annorum genuit Abram (Gen. XI), et postea in Haran
ducentesimo quinto aetatis suae anno mortuus est, quomodo post mortem
ejus Abram exiens de Haran septuaginta quinque annorum fuisse memoratur,
cum a nativitate Abram usque ad mortem patris ejus, centum triginta
quinque anni fuisse doceatur? Igitur vera est illa Hebraeorum traditio,
quod egressus sit Thare cum filiis suis de igne Chaldaeorum, et quod
Abram auxilio Dei sit liberatus, et ex illo tempore ei dies vitae et
tempus reputetur aetatis. Potest tamen recte intelligi, quod Thare cum
suis omnibus statim quidem post persecutionem venerit in Haran; et cum
proposuisset in terram Chanaan, illic remoratus sit. Abram autem,
jubente Deo, ut egrederetur de terra et de cognatione sua, egressus sit.
Sic enim se habet ordo narrationis.
|
|