IN NUMEROS LIBER SECUNDUS



Index

CAPUT PRIMUM. De eo quod dictum est: “Anima quae per superbiam aliquid commiserit, peribit de populo suo.”

CAPUT II. De eo qui colligit ligna in die Sabbati, quod peccaverit per superbiam, et Core, et Dathan atque Abiron, quod mortes illorum exempla sint quod pereat anima quae per superbiam peccaverit.

CAPUT III. Quo jure dixit Moyses: “Ne respicias sacrificia eorum,” ac deinceps: “Num uno peccante, contra omnes ira tua desaeviet?”

CAPUT IV. Quale sit mysterium in eo quod per virgam germinantem, cohibitum est superbiae malum.

CAPUT V. De eo quod ait: “Tu et filii tui portabitis iniquitatem sanctuarii,” quod per hoc onus significetur sacerdotii Christi, quo super se tulit peccata mundi.

CAPUT VI. Mystice de expiando tactu cadaveris hominis, et de eo quod ait: “Si die tertio aspersus non fuerit, die septimo non poterit emundari.”

CAPUT VII. De tentatione et jurgio propter aquam, et de eo quod ait Moyses: “Num de petra hac poterimus aquam educere?” quod Judaeorum et Pharisaeorum typum gesserit in illa incredulitate.

CAPUT VIII. Quis mystice sit, qui post virgam floriferam, post aquam de petra productam, non sinit Israel per se transire.

CAPUT IX. De obitu Aaron, quod mystice sacerdotium Judaeorum signaverit finem habiturum.

CAPUT X. Quod Chananaeus rex Arad, qui pugnavit contra Israel, diabolum significet, et quod ut vinceret, voto se obligans Israel, praedicatorum devotionem significet.

CAPUT XI. De ignitis serpentibus, quos misit Dominus in populum, et de serpente aeneo, quem exaltavit Moyses.

CAPUT XII. De Moab, quod interpretatur “ex patre,” quod per illum figurentur haeretici.

CAPUT XIII. De torrentibus Arnon, quod significent eloquentiam haereticorum, et quomodo fiat in eis sicut factum est in mari Rubro, et de carmine Israel pro puteo.

CAPUT XIV. Quamobrem obsecraverint Zeon regem Amorrhaeorum, ut liceret sibi transire per terram ejus, cum terram Chanaan possidere debuerit.

CAPUT XV. Quid spirituale designet quod transiturus Jordanem Israel jam circa Jordanem urbes ac viculos possideat.

CAPUT XVI. De cupiditate Balaam, et quod ipse fuerit qui in libro Job Heliu dicitur.

CAPUT XVII. Quod eorum formam gesserit praelatorum, apud quos cuncta venalia sunt, unde et redargui possunt, sicut istum subjugale mutum animal redarguit.

CAPUT XVIII. Quomodo non sit mirandum quod Dominus verbum in ore ejus posuit, et quid in prima parabola ejus prophetaverit.

CAPUT XIX. De qualitate elocutionis ejus, quod more adulterantium verbum Dei sui suaviter lenocinetur.

CAPUT XX. De eo quod ait: “Deus eduxit eum de Aegypto, cujus fortitudo similis est rhinocerotis,” etc., quae secunda benedictione dixit.

CAPUT XXI. De his quae tertia benedictione dixit, canens de semetipso: “Dixit homo cujus obturatus est oculus,” etc. Et quae sit spiritualiter pulchritudo tabernaculorum Israel.

CAPUT XXII. Prophetia de Christo ab eo quod ait: “Fluet aqua de situla ejus;” et quod ait Cinaeo: “Assur enim capiet te .”

CAPUT XXIII. Quid intenderit, dicendo: “Verumtamen pergens ad populum meum, dabo consilium, quid populus tuus faciat populo huic,” addiderit, “extremo tempore.”

CAPUT XXIV. De parabola qua ait: “Principium gentium Amalec, cujus extrema perdentur.”

CAPUT XXV. Prophetia ejus: “Venient in trieribus, de Italia superabunt Assyrios,” etc.

CAPUT XXVI. De eo quod populus Israel initiatus est Beelphegor, adorans deos filiorum Moab.

CAPUT XXVII. Quid hoc sibi vult quod cum dixisset: “Dabo consilium, quid populus tuus populo huic faciat,” addidit “extremo tempore.”

CAPUT XXVIII. Quod septem plagis consumpta sit omnis generatio illa, omnes qui numerati erant a viginti annis et supra.

CAPUT XXIX. De secunda numeratione filiorum Israel.

CAPUT XXX. De voto viri, et maritatae mulieris, et ejus quae adhuc est in aetate puellari.

CAPUT XXXI. De mansionibus filiorum Israel quadraginta duabus.

CAPUT XXXII. Brevis narratio eorum quae in ultima, id est, quadragesima secunda mansione gesta sint.