|
Cur autem tanta erat difficultas adeundi regem? Nam quod magna
difficultas fuerit, ex eo manifestum est quod Hester Mardochaeo
demandans, ita respondit:
|
“Omnes servi regis, et cunctae, quae sub ditione ejus sunt, norunt
provinciae, quod sive vir sive mulier non vocatus interius atrium regis
intraverit, absque ulla cunctatione statim interficiatur, nisi forte rex
auream virgam ad eum tetenderit pro signo clementiae, atque ita possit
vivere. Rursumque vade, et congrega omnes Judaeos quos in Susis
repereris, et orate pro me; ne comedatis, et non bibatis tribus diebus
ac noctibus, et ego cum ancillis meis similiter jejunabo, et tunc
ingrediar ad regem, contra legem faciens, non vocata, tradensque me
morti et periculo (Esth. IV).”
|
|
Cur, inquam, tanta erat difficultas adeundi regem? Nimirum hoc venerat
ex nimia ventositate miserae vanitatis, ut rex magni imperii plus homine
putaretur habere aliquid, nec vilior fieret ex usu publicae visionis,
maxime apud Persas mos ista lege sancitus fuit, ut persona regis
occultaretur sub specie majestatis. Ea lege diabolus per Aman abuti
voluit, ut dum ille accusator tam familiaris regi immineret, et ad
excusandum nulli aditus pateret, ad exorandum nullus accessus fieret,
emuncta regis sententia curreret irrevocabilis, atque ita draconi illi
devorare liceret, non solum conceptum, verum etiam totum corpus mulieris
in utero habentis, id est gentem universam delere, penes quam erat
promissa, quemadmodum idem Mardochaeus ad Deum orans dicit:
|
“Et nunc tua volunt mutare promissa, et delere haereditatem tuam, et
claudere ora laudantium te, atque exstinguere gloriam templi et altaris
tui (Esth. XIV).”
|
|
|
|