|
|
“Ecce constitui te deum Pharaonis.”
|
|
|
“Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Ego Dominus: Loquere ad
Pharaonem regem Aegypti omnia quae ego loquor tibi. Et ait Moyses coram
Domino: En incircumcisus labiis sum, quomodo audiet me Pharao? (CAP.
VII.) ”
|
|
|
“Dixitque Dominus ad Moysen: Ecce constitui te deum Pharaonis, et Aaron
frater tuus erit propheta tuus. Tu loqueris omnia quae mando tibi, ille
loquetur ad Pharaonem, ut dimittat filios Israel de terra sua.”
|
|
Post praedictam digressionem, illud quod supra dicere prosequitur. Nam
quod illic dixerat,
|
“praesertim cum incircumcisus labiis sim,”
|
|
hic idcirco repetit, ut adjiciat quidnam Dominus ad hoc responderit.
|
“Ecce, inquit, constitui te deum Pharaonis.”
|
|
Gloriosa virtutum regina humilitas, quae in coelum volare consuevit,
locuta est in eo, dicente se incircumcisum esse labiis, et idcirco
dignum ac pro sua reverentia magnificum accepit responsum, ut audiret
homo privatus regnantis hominis se esse deum. Nec dixit Deus auctor
deorum: Ecce constituam, sed,
|
“ecce constitui te deum Pharaonis,”
|
|
subauditur a constitutione mundi, nec enim ille Deus deorum novo
quidquam consilio constituit, aut destituit. Ac si dicat: Quoniam tu
mitissimus virorum, pro tam glorioso negotio, cum Pharaone dimicare, et
cum regibus confligere te indignum ducis, atque hoc modo usque ad
novissima terrae te deprimis, ecce ego sustollam te super altitudinem
nubium, faciamque te deum, non quem ille fideliter adoret, sed quem
serviliter formidet: ut imperes aquis pro potestate Dei, ut ranas crees,
ut imperes terrae, ac cineri, faciasque in rege, et in exercitu ejus
ciniphes et vesicas, imperes aeri, et pestem valde gravem generet,
imperes igni, et cum grandine mistus feratur super peccatores. Ita
imperando elementis deus eris Pharaonis. Et quia Pharao saltem cum
hujusmodi deo loqui non est dignus, Aaron frater tuus erit propheta
tuus, plagas quas tu facies, pronuntiaturus, sive tanquam minister
illaturus. Ergo sunt dii, in quorum synagoga, juxta Psalmistam, stetit
Deus, quos in medio dijudicat, quibus loquitur:
|
“Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes (Psal. LXXXI).”
|
|
Non enim solus hic est, quo Pharao non erat dignus, sed et alii plures,
quales cum commemorasset Apostolus, ita conclusit, dicens:
|
“Quibus dignus non erat mundus (Hebr. XI).”
|
|
|
“Tu, inquit, loqueris omnia quae mando tibi; ille loquetur ad Pharaonem,
ut dimittat filios Israel de terra sua.”
|
|
Item et superius dixerat:
|
“Ipse loquetur ad populum pro te, et erit os tuum, tu autem eris ei in
his quae ad Deum pertinent (Exod. IV).”
|
|
Et est sensus, sicuti sic diceretur: Tu Deus Pharaonis constitutus, cui
ego Deus deorum loquor
|
“facie ad faciem, uti loqui solet homo ad amicum suum (Exod. XXXIII);”
|
|
non dignaberis multa loqui, vel orationem protelare cum rege Aegypti,
vel faciem tuam aperire popularibus ineruditis, sed loqueris prophetae
tuae Aaron, et contra Pharaonem et ad populum tuum, exemplo mei, qui nec
verborum indiciis ago cum principe tenebrarum, nec passim visibiliter
appareo mortalibus filiis hominum, sed per prophetas meos mando quae
illi audire emerentur, vel quod facturus sim judicium. Porro,
|
“tu illi eris in his quae ad Deum pertinent.”
|
|
De te enim loquente pariter et audiente ille accipiet quid loquatur. Et
isti duo homines pauco tempore ita egerunt, alter potestatem in sermone
habens, alter potestati in faciendis coram Pharaone signis obtemperans,
usque ad immolationem paschalis agni. Verum et lex, quae per Moysen data
est, et sacerdotium quo primus Aaron functus est, idem eadem differentia
egerunt usque ad immolationem paschalis veri agni, scilicet Christi
Filii Dei (Joan. V). Nam postea neque Moyses stat pro illo populo contra
spiritualem Pharaonem, id est diabolum, sed potius accusat eumdem
populum, et de medio sublatum est sacerdotium Aaron, non jam habens
altare vel templum. Antea cum legeretur, Moyses praeerat sacerdotibus de
genere Aaron, in his quae ad Dominum pertinent. Formidabant enim Moysen
lectione sua, ut facerent sacrificia secundum exemplar quod in monte
viderat, et illi pro populo loquebantur contra Pharaonem, id est
diabolum; nunc autem remotis sacerdotibus illis, et statuto sacerdote
secundum ordinem Melchisedech, populo illi os suum clausit, et faciem
suam velavit, ad istum conversus Moyses.
|
“Sed ego, inquit, indurabo cor ejus,”
|
|
etc. De hac induratione supra dictum est; nunc caetera prosequamur.
|
|