CAPUT 18

“Si autem persequentur vos in civitate ista, fugite in aliam. Amen dico vobis, non consummabitis civitates Israel, donec regnum Dei veniat.”

O ergo quisquis es et prudens et simplex praedicator sive auditor Evangelii, prudens ut serpens, simplex ut columba, non sic praesumas de Spiritu fortitudinis, ut obliviscaris hujusce consilii! Unde enim scis utrum vere habeas Spiritum fortitudinis? imo unde scis utrum amore an odio dignus sis? (Eccle. IX.) Non ergo nimis cito temetipsum praecipites in caminum tentationis, sed timens ne forte martyrio dignus non sis, cum te persecuti fuerint in una civitate, fuge in aliam, quia

“non est volentis neque currentis, sed miserentis Dei (Rom. IX),”

et justius necessitas quam voluntas coronam parit. Verumtamen si expertus veraciter, quod donum vel gratiam habeas supernae fortitudinis, et hoc tibi Spiritus sanctus aliquo modo revelavit, pulchrum est, laudabile est ut vexillum crucis ultro arripias, et percurrens contra hostem in procinctu fidei confirmes infirmos, et sperandae a Deo fortitudinis exemplum illis praebeas. Alioqui tutius est ut fugias in spiritu humilitatis, in spiritu timoris Domini, quia Petrum quoque apostolorum principem, cum sibi videretur fortis, ancilla ostiaria terruit (Matth. XXVI). Forte dicis: Quo fugiam? Quam civitatem adeam? Nunquid nobis fugientibus multae aperientur civitates? Ad haec ille:

“Amen dico vobis, non consummabitis civitates Israel donec regnum Dei veniat.”

Ac si dicat: Hactenus paucae fuerunt civitates Israel, ita ut cunctas olim una possideret mulier Jezabel, quae regnavit in Samaria cum filia sua Athalia impiissima, quae regnavit in Hierusalem. Tunc ita paucae fuerunt civitates in Israel, ut cum occiderentur prophetae in una civitate, non haberent aliam in quam fugerent, sed circuibant in melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustati, afflicti (Hebr. XI), nisi quod Abdias, secundum nomen suum servus Domini, pavit ex eis centum viros quinquagenos et quinquagenos in speluncis (III Reg. XVIII). At nunc tot erunt civitates Israel, tot erunt per orbem terrarum civitates sive ecclesiae meo nomini dicatae, qui sum verus Israel, civitates hospitales, ecclesiae pauperum, fidelium susceptrices, ut non possit quivis consummare illas, donec regnum Dei veniat. Nemo quippe tandiu in ista peregrinatione vivit aut vivet, ut fugiendo pertransire possit omnes, quae in me crediturae sunt, civitates, tales fugitivos libenter suscipientes, consolantes, honorificantes, et me in illis se recipere non vane existimantes