CAPUT XVIII. Quam ob causam item post caedem primogenitorum, omnes Aegyptii aquis operti fuerint.

Plaga ista, id est morte primogenitorum, caput illud contritum et evictum est, ita ut mollia loqueretur, et diceret:

“Surgite et egredimini, ite et immolate Domino, sicut dicitis, et ut petieratis, et abeuntes benedicite mihi (Exod. XII).”

Sic locutus est recenti dolore adhuc saucius, sed postmodum, cum dimisisset populum, cum nuntiaretur ei quod fugisset populus, respiravit invidia rediviva, intumuit superbia, et cunctis curribus cum omni exercitu abeuntem Israel usque in mare persequebatur, non tam ut illum ad serviendum sibi retineret quam ut omnino interficeret.

“Dixit enim inimicus,”

ait in cantico Moyses:

“Persequar et comprehendam, dividam spolia, et implebitur anima mea. Evaginabo gladium meum, interficiet eos manus mea (Exod. XV).”

Idcirco sicut dum primogenitum Domini populum dimittere nollet, juste primogenitum filium suum perdidit, ita nimirum justo judicio, dum omnes interficere cupit, ipse versa vice cum omnibus suis periit coopertus aquis, et ne unus quidem superfuit ex eis, ita primum draconis caput vicit Verbum Dei, per figurativum sacramentum futurae suae carnis sive passionis, id est, per vespertinam immolationem Agni, et mulier illa, quae

“in utero habens clamabat, exsultavit,”

id est, gens illa Christum quandoque paritura, praecentore Moyse, canticum gloriae Domino cantavit. Unde et Sapientia dicit:

“Inimicos eorum demersit in mare, et ab altitudine inferorum eduxit illos. Ideo justi tulerunt spolia impiorum, et decantaverunt: Domine, nomen sanctum tuum, et victricem manum tuam laudaverunt pariter (Sap. X).”