|
Respice nunc facies bestiarum, de mari ascendentium, quarum propter
saevitiam dicit sedisse judicium.
|
“Hae, inquit, bestiae magnae quatuor, quatuor regna consurgent de terra
(Dan. VII).”
|
|
Porro ipse, cujus judicium est, dicit:
|
“Regnaverunt, et non ex me; principes exstiterunt, et non cognovi (Ose.
VIII).”
|
|
Vere non in ipso regnaverunt, imo regna, quae dicta sunt, non tam regna
quam quaedam maxima et publica latrocinia fuerunt. Primum istorum, quod
fuit regnum Assyriorum atque Chaldaeorum, quale habuit initium, ante
Ninum regem Assyriorum; et si fuerunt reges antiquiores, qui bella
gererent, nequaquam tamen imperium sibi sed populis suis gloriam
quaerebant, contentique victoria, imperio abstinebant. Ille primus
omnium veterem, et quasi habitum gentilibus morem nova imperii
cupiditate mutavit, et quaesitae dominationis magnitudinem, continua
possessione firmavit. Vere ergo
|
“regnaverunt, inquit, et non ex me;”
|
|
et quid attinet ad eos, in mundo regnare, regnante illo, qui solus
regnare debet, mundi Creatore? Ut igitur cognoscamus et abhorrescamus
nimiam in genere humano praesumptionis injuriam, convenienter hic
Antiquum dierum nominavit cum, cui regnando factam esse constat
injuriam. Ipse namque qui fecit idem debuit disponere mundum nec
principari quisquam debuisset, nisi secundum ejus arbitrium. Si
inordinatio est et irreverentia, coram cano capite non consurgere,
quantae inordinationis, quantae irreverentiae est, regnum tam cani
capitis, tam antiqui dierum, rapto nomine regio, lacerasse? Siquidem
inter homines juvenes ac senes, facilis est aetatum comparatio; dierum
autem illius antiqui, et dierum hominum, qui nomen ejus regium
rapuerunt, nulla omnino est, aut esse potest comparatio. Quis enim
dicere aut cogitare potest, quanto diuturnitas sive antiquitas increati
prolixior sit temporibus, annis, sive diebus hominum hesternorum, qui
quasi heri creati fuere vel nati? Quando illarum antiquissima bestiarum
de mari ascendit, quando regnum Assyriorum de terra consurrexerit, jam
tunc iste
cum Abraham loquebatur et tam antiquus erat, ut nunc est.
|
|