|
|
“Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram.”
|
|
Dixit quoque ad Abram: Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram,
et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium, cui benedicturus sum,
eritque in nationes, et reges populorum ex eo orientur. Sublato uno
elemento, id est i, addita est e littera quae per a legitur, et vocata
est Saraa. Idioma namque, ut supra jam dictum est, linquae Hebraeis est
per e quidem scribere, sed per a legere, sicut e contrario a litteram
saepe per e pronuntiant. Porro Sarai interpretatur princeps mea. Sara
princeps absolute. Causa autem immutati nominis eadem huic quae et
Abrahae est. Illa namque Hierusalem quae sursum est, quae libera (Galat.
IV), et mater omnium nostrum est, antequam nasceretur verus Isaac, id
est, risus, scilicet, Dominus noster Jesus Christus, risus noster et
gaudium nostrum, unius princeps erat populi Judaeorum. Nam nos gentes,
ut ait Apostolus, eramus illo in tempore sine Christo, et alienati a
conversatione Israel, et hospites testamentorum, promissionis spem non
habentes, et sine Deo in hoc mundo (Ephes. II). At nunc jam non sumus
hospites et advenae: sed sumus cives sanctorum, et domestici Dei,
superaedificati super fundamentum apostolorum et prophetarum (ibid.).
Itaque sicut jam non Abram, sed Abraham, id est, pater multarum gentium,
sic jam non dicitur Sarai, id est, princeps mea, quae dictio solius
esset populi Judaeorum, sed Sara, id est, princeps, ut subauditur,
multarum gentium. Nam, sicut Abraham pater, sic et pater eamdem fidem
mater nostra Sara est. Daboque tibi, inquit, ex ea filium cui
benedicturus sum, eritque in nationes, subauditur, per ipsum semen unum,
in quo et tu eris, ut jam dixi, pater multarum gentium: Christum enim
praenuntiat in Isaac, qui est utique in nationes, quia per fidem ejus et
in nationes gratia Spiritus sancti effusa est. Proinde cum dicit, cui
benedicturus sum, nihilominus subaudiendum est, ita ut benedictio ejus
redundet in omnes gentes, sicut jam praedixi tibi quia in te
benedicentur universae cognationes terrae (Gen. II, 12). Ex eo reges
populorum orientur, inquit, subauditur, per fidem. Nam, secundum carnem
ex Isaac, populorum quidem, scilicet, Israel et Edom reges orti sunt,
sed hoc majus et laudabilius est, magisque ad promissiones magnifici
oris Domini pertinet, quod ex semine Abrahae secundum Isaac per fidem
Christi renati sunt gentium reges, vel quam plurimi Ecclesiarum idonei
rectores.
|
|