|
Itaque illud, quod cum dixisset Dei Filius:
|
“Paracletum ego mittam vobis a Patre,”
|
|
et addidit vel repetivit, dicens:
et a Filio non procedit, verum etiam amplius magnificandam demonstrat
majestatem procedentis, ne putet quis, et dicat haereticus, qui sperat
ab homine, et non procedit ab ipsa substantia. Ecce per simile hoc, quod
dicimus, nonnihil adjuvatur intelligentia fidei. Apud Marcum
evangelistam cum dixisset:
|
“Quisquis unum ex hujusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit,”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Et quicunque me suscipit, non me suscipit, sed eum qui me misit (Marc.
IX).”
|
|
Humilis enim erat homo inter homines, mortalis inter mortales apparebat,
et homo tantum videbatur, et Deus esse non agnoscebatur. Proinde ne
diceret aut cogitaret quis: Quid pro magno reputas te suscipi, aut quid
magnum est in nomine tuo quemquam recipi, cum et tu homo sis ut isti,
quos vis in nomine tuo recipi? Recte et opportune prosecutus est,
|
“et qui me suscipit, non me suscipit, sed eum qui me misit.”
|
|
Similiter quando haec dicebat, quando Paracletum Spiritum sanctum
promittebat, nonne et multo magis homo infirmus, et quasi novissimus
virorum apparebat illa qua tradebatur vespera, in illa sacratissima
coena? nonne, inquam, tunc maxime in infirmitate nostra laborabat, et
non erat species ei, neque decor, unde et vidimus eum, inquit propheta,
et non erat aspectus (Isa. LIII), et desideravimus eum despectum et
novissimum virorum, virum dolorum et scientem infirmitatem, et quasi
absconditus vultus ejus, et despectus? Proinde ne majestas Spiritus
sancti minor videretur, vel tunc praesentibus vel post futuris, ex eo
quod homo ejusmodi dixisset:
recte et necessario addidit,
et repetens, qui, inquit, a Patre, id est ab altissima procedit
divinitate, unde et credi, vel agnosci debet quid sit altissimus ipse.
Per hoc ergo simile, sicut jam dictum est, fides debet, ut firmior sit,
adjuvari; praesertim quia non, sicut ubi dixit,
quasi quamdam negotiationem supposuit dicens,
|
“non me recipit, sed eum qui me misit;”
|
|
non enim, inquam, sicut illic, ita et hic tali locutione usus est, ut
diceret: Quem ego mittam vobis, non ego mittam, sed is qui me misit.
|
|