|
Sed ecce hic illud occurrit, quod (sicut refert Scriptura libri
Paralipomenom) dixit ipse David ad Salomonem filium suuni:
|
“Fili mi, voluntatis meae fuerat ut aedificarem domum nomini Domini Dei
mei, sed factus est ad me sermo Domini dicens: Multum sanguinem
effudisti, et plurima bella bellasti, non poteris aedificare domum
nomini meo, tanto effuso sanguine coram me (I Par. XXII).”
|
|
Item ad populum:
|
“Audite, ait, me fratres mei et populus meus: cogitavi ut aedificarem
domum in qua requiesceret arca foederis Domini, et scabellum pedum Dei
nostri, ad aedificandum omnia praeparavi. Deus autem dixit mihi: Non
aedificabis domum nomini meo, eo quod sis vir bellator, et sanguinem
fuderis (I Par. XXVIII).”
|
|
Dicit ergo aliquis: Si praelia quae gessit David, merita vel dignitatem
ejus diminuerunt, ut non mereretur aedificare domum nomini Domini,
quomodo tu dicis eadem praelia David praelia fuisse Verbi Domini, et
idcirco recte concelebrari laudibus ecclesiasticis? Vel si jure praelia
sive victorias ejus concelebrat Ecclesia, ut vere bella Domini, cur
propter illa
|
“non poteris, ait Dominus, domum nomini meo aedificare, tanto effuso
sanguine coram me?”
|
|
Ad haec, inquam, non omnia bella quae gessit David ascribimus Verbo
Domini, sed ea tantum quae gessit in Verbo Domini, zelo Domini, pro
defensione populi Domini, quorum primum vel maximum fuit, quod percussit
Philisthaeum, qui blasphemavit Deum Israel, et abstulit opprobrium ab
Israel. Caeterum ea quae gessit, ut vir bellator exercitio militari, non
a Deo praedicantur, nisi ubi manifeste operata est virtus nominis
Domini. Maxime autem sanguinem Uriae Ethaei in peccatum et magni meriti
diminutionem sibi reputare potuit (II Reg. X). Unde notandum quod,
antequam sanguinem illius effudisset, factum quidem est quod Scriptura
refert, venisse Nathan ad David, Domino dicente:
|
“Non tu aedificabis mihi domum ad habitandum (II Reg. VII).”
|
|
Sed causa ista ibi dicta non est, eo quod vir bellator sis, et sanguinem
effuderis, quando ipse ad Salomonem filium suum, sive ad populum, sic et
sic locutus est, ut jam diximus. Jamdudum sanguinem Uriae fuerat, et
maxime cum illius meritum ejusmodi sibimet diminutum existimare poterat.
Igitur si nullum interfecisset, nisi pro zelo Domini, cooperante verbo
Domini, hoc indubitanter sciendum, quia nihil sibi obfuisset effusio
sanguinis ad aedificandum domum Domini. Nam ot Moyses Aegyptium
interfecit, et nihilominus tabernaculum Domini in eremo, et omnem ritum
sanctuarii facere vel ordinare dignus exstitit. Et Phinees zelo bono
virum Israelitem cum Moabitide fornicantem pariter confodit, et propter
hoc:
|
“Ecce, inquit, Dominus, do ei pacem foederis mei, et erit tam ipsi quam
semini illius pactum sacerdotii sempiternum (Num. XXV).”
|
|
|
|