|
Sed dicit aliquis: Quale vel quantum praeceptum illud erat, ut merito in
illud respicientes dicamus quia mandatum Dei vita esset aeterna? Aut
quomodo majestatem decuit in tam exiguo ponere vitam, et mortem hominis,
ut, pomum unum si non morderet, corpore et anima viveret; si morderet,
utriusque, id est corporis et animae, mortem incurreret. Haec enim
cogitatio non paucorum animas rosit, ut putarent superfluum fuisse illud
praeceptum Dei, nullamque habuisse causam utilitatis, nisi quia voluit.
Sicut parum quid est unum cujuslibet ligni pomum, sic exile aestimant
illud Dei praeceptum. Sed nunquid quia parvum videtur, idcirco vere
parvum est, et non potius nos exiguos sensus habemus? Sic iste sol
parvus in coelo videtur, et tamen non vere parvus est, sed nos ad
suspiciendum illum exiguos oculos habemus. Nam a sapientibus non
improbabili ratione permensus globus ejus, multipliciter major esse quam
orbis terrae deprehenditur. Ratione igitur magis quam sensu carnis illud
praeceptum Dei metiamur, et profecto magnum esse liquebit quod parvum
putabatur.
|
|