CAPUT IV.

Iterum qui planiore via currere volebam, in mystica sum reversus eloquia, verendumque mihi illud Sapientis elogium esse arbitror. Ex ore fatui, reprobabitur parabola, non enim dicit illam in tempore suo. Quid enim? Inter partes diversa sentientes sese immittit hic sermo, dijudicare audens, utra pars firmius fundamentum rationis habeat: illa, quae praefert opus manuum secundum ordinationem Regulae beati Benedicti, et de labore manuum vivere perfectionem apostolicam esse contendit, an ista, quae servire altari, et de altari vivere melius esse asserit. Ut ergo certius quid inde possit colligi, sollicite prius animadvertendum est, de illa regulari ordinatione operis manuum, utrum propter semetipsam jussa sit tanquam necessaria saluti, an propter aliud admissa tanquam solatium latura necessitati. Non enim cuncta, quae praecepta esse videntur, propter semetipsa tanquam necessasia saluti, jussa vel data sunt, sed propter aliud. Exempli gretia: Carnalia priscae legis sacrificia, non jussa propter semetipsa, sed propter aliud sunt admissa, videlicet propter hoc quod ille populus recens ex Aegypto egressus non possit abigi ab ejusmodi sacrificiis, quae a caeteris gentibus idolis immolabantur, et idcirco Deus haec admisit, idcirco sibi offerri permisit ab eo, quem sibi sumebat peculiarem populum, ob complendas promissiones patrum. Itaque non tam jussa quam permissa fuerunt. Hinc apud Hieremiam Deus ipse loquitur: Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia non sum locutus patribus vestris, et non praecepi eis in die qua eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum (Jerem. VII). Et in Isaia: Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum, dicit Dominus? Plenus sum, holocausta arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum, et agnorum et hircorum nolui. Quis quaesivit haec de manibus vestris? (Isa. I.) Et in David: Nunquid manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum potabo? (Psal. XL.) Quoniam igitur non omnia quae praecepta videntur esse, praecepta sunt justitiae, sine quibus non possit homo vivere, quaerendum est et de isto, scilicet de opere manuum, utrum sit propter se praeceptum, an propter aliud admissum.