CAPUT XIII. De tribus filiis Noe, ex quibus reparatus est orbis, et quod valde notandum est, trina enuntiatione renovatum super eos verbum benedictionis, quod Deus super primos homines edixit, et quod Cain potius pater quam ipsum Cham maledixit.

“Noe vir justus atque perfectus in generationibus suis. Cum Deo ambulavit, et genuit tres filios, Sem et Cham et Japhet (Gen. VI).”

Ex istis tribus hominibus reparatus est orbis, et quod valde notandum est, trina enuntiatione renovatum est super eos verbum benedictionis, quod Deus super homines primos edixit:

“Egredere, inquit Deus ad Noe, de arca tua, et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum, et ingredimini super terram. Crescite et multiplicamini super eam (Gen. VIII, IX).”

Itemque secundo:

“Benedixitque Deus Noe et filiis ejus, et dixit ad eos: Crescite et multiplicamini, et replete terram.”

Ac deinde tertio:

“Vos autem crescite et ingredimini super terram et replete eam (ibid.).”

Nonne ergo Trinitas quae illic se ostenderat in sermone, ipsa hic sese ostendit in opere? Nam illic dicendo:

“Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram, et ecce Adam quasi unus ex nobis factus est,”

nimirum se ostendit in sermone, et hic reservatos habens tres filios Noe, et benedicens eis trina benedictione, ut essent initia tantae rei, scilicet reparandi generis humani, profecto sese ostendit in opere. Nec vero sacramentum hoc imminuit culpa unius ex illis tribus viris, sicut nec praevaricatio Adae destruit Sacramentum verborum ejus, quae dixerat:

“Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea (Gen. II).”

Unde Apostolus:

“Sacramentum, inquit, hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclesia (Ephes. V).”

Quapropter valde notandum quod pater Noe, cum didicisset quae fecerat ei filius suus Cham, non dixit: Maledictus Cham, sed:

“Maledictus, ait, Chanaan, servus servorum erit fratribus suis (Gen. IX).”

Neque enim decebat ut in illum maledicti plagam mitteret homo sapiens, in quo Deus benedictionem dederat inter fratres suos, benedicendo simul omnibus illis tertio, sicut jam dictum est, et dicendo:

“Crescite et multiplicamini, sicut nec ipse Deus, postquam eodem modo benedixit Adam et Evae, dicens: Crescite et multiplicamini (Gen. III),”

verbum benedictionis ita in contrarium mutavit, ut diceret ad eum, quod postea dixit ad Cain:

“Nunc igitur maledictus eris super terram,”

et ad serpentem:

“Quia fecisti hoc, ait, maledictus eris inter omnia animantia, et bestias terrae, sed maledicta, inquit, terra in opere tuo (Gen. IV).”

Nimirum sicut Deus incommutabilis non ad ipsum, cui benedixerat, dignum judicavit dicere:

“Maledictus,”

sed:

“Maledicta terra in opere tuo”

dicere maluit, sic homo Dei vitavit dicere: Maledictus Cham, cui Deus benedixerat, et maluit dicere:

“Maledictus Chanaan.”

Quare autem cum habuerit Cham etiam alios suos filios, sicut Scriptura dicit:

“Filii autem Cham: Chus et Mesraim, Phuth et Chanaan (Gen. X),”

istum potius sub maledicto esse Moyses scripserit, dicere nunc ex abundanti est, tamen breviter dicendum quia tunc temporis Israel egressus ex Aegypto ducebatur in terram Chanaan, et implebantur peccata Chananaeorum; idcirco, ut sciret Israel auxilium Domini ad delendum eos sibi non defuturum, scire etiam debebat genus illud fuisse maledictum antequam natum.