|
|
“Cum essem cum eis, ego servabam eos in nomine tuo.”
|
|
Corporali, inquit, praesentia
|
“cum essem cum eis, ego servabam eos,”
|
|
non tamen addidit, ut essent unum sicut et nos. Hoc enim fieri non
potuisset, quandiu cum eis ipse maneret passionis expers. Quomodo vero
illos servaverit, monstrat propositum sic:
|
“Quos dedisti mihi custodivi, et nemo periit ex eis, nisi filius
perditionis, ut Scriptura impleatur.”
|
|
Ergo sic tantum illos se servasse dicit, ut episcopatus suos non
perderent, sicut perdidit ille
|
“filius perditionis, ut Scriptura impleatur.”
|
|
videlicet quae dicit in illum:
|
“Fiant dies ejus pauci et episcopatum ejus accipiat alter (Psal.
CVIII),”
|
|
etc. Quod per praesentiam ejus factum fuisse, scilicet, ut vel sic
custodirentur, satis ex eo liquet; qui mox ut ab eis auferri coepit,
maximus eorum Petrus negavit et episcopatum suum perdidisset, nisi quia
conversus ipse in eum respexerit. Igitur
inquit, eousque, ut in horam passionis meae corde mecum permanserint,
quamvis corpore fugientes, me solum reliquerint, et idcirco in salutem
et peccatorum remissionem fiat illis effusio sanguinis mei. Deinceps:
|
“o Pater sancte, serva eos, inquit, in nomine tuo,”
|
|
ut fortes facti per omnia mundi pericula perseverantes (Luc. XXI), ad
hoc perveniant, quod, ut jam dictum est,
|
“similiter ut nos unum sint.”
|
|
|
“Custodivi, inquam, eos, cum essem cum eis.”
|
|
|
|