IN DANIELEM PROPHETAM COMMENTARIORUM



Index

CAPUT PRIMUM. De visionibus Danielis, quomodo regnum Dei peregrinantibus sub jugo Babylonis, civibus suis pro consolatione septiformiter ostensum sit.

CAPUT II. De Nabuchodonosor, quod civitatem Hierusalem semel et iterum oppugnando atque captivando typum aesserit diaboli inimici Ecclesiae Christi.

CAPUT III. Quae vel qualia desiderando Daniel, vir desideriorum dici meruerit, proponens in corde suo ne pollueretur de mensa regis.

CAPUT IV. Quod providentia Dei factum sit ut non ipse Daniel, sed Nabuchodonosor somniaverit mysterium regni Dei, et cur non sit mirandum, quod impio Deus secreta sua revelavit.

CAPUT V. Quod quaerebatur Daniel ut periret cum sociis suis. Et de cantico: “Super flumina Babylonis illic sedimus,” etc., quod in persona illorum David cecinit.

CAPUT VI. De interpretatione somnii quod viderat Nabuchodonosor, et de successione regnorum, et quod Christus secundum illud somnium lapis comminuit omne regnum.

CAPUT VII. Quod martyrum Christi praefiguratio fuerit, in eo quod tres missi sunt in caminum ignis, “et species quarti, inquit, similis Filio Dei,” et quod ille hoc videns et Deum benedicens, regnum hujus mundi qui ad Christum conversi sunt typum gesserit.

CAPUT VIII. Quod Nabuchodonosor ex hominibus ejectus est, et fenum ut bos comedit, et quod in hoc praefiguratum sit quod Apostolus ait: “Stultam fecit Deus sapientiam hujus mundi per Evangelium Christi,” et de victoria regni Dei, cujus potestatem ille recepto sensu confessus est.

CAPUT IX. De eversione Babylonis quae facta est a Medis et Persis, quomodo per illam significetur futura in die judicii destructio totius civitatis diaboli.

CAPUT X. De occiso Balthasar, et dato regno ejus Medis et Persis, quomodo per illam invidiam quam pertulit Daniel, major illi gloria creverit.

CAPUT XI. Quomodo in eo quod in lacum missus est per invidiam principum, et illaesus fuit, passionem et victoriam Christi, quem per invidiam occiderunt Judaei, significarit.

CAPUT XII. De pugna quatuor ventorum coeli, et de eo quod Antiquus dierum sedit, et quod Filius hominis venit in nubibus coeli, et de judicio mundi.

CAPUT XIII. Quid sint throni positi, quis thronus ejus, flamma ignis et rotae ejus, ignis accensus, quid fluvius igneus egrediens a facie ejus, quid judicium sedens.

CAPUT XIV. De veniente Filio hominis, quomodo usque ad Antiquum dierum pervenit, et dedit ei potestatem et honorem et regnum.

CAPUT XV. Quomodo supputentur septuaginta hebdomades, de quibus dicitur ad prophetam: “Septuaginta hebdomades abbreviatae sunt super populum tuum ut consummetur praevaricatio,” etc., “et ungatur Sanctus sanctorum.”

CAPUT XVI. De oratione Danielis, quomodo secundum illam responsum ei sit, cum videatur orasse pro solvenda illa quae tunc fuit captivitate Babylonica, et quasi econtrario major enuntietur ei futura Judaeorum vastitas.

CAPUT XVII. De septuaginta annis captivitatis, quando, teste Scriptura sacra, completi fuerint, et quomodo de illis Josephus sibimet contraria scripserit.

CAPUT XVIII. De Cyro rege, quomodo secundum vaticinium Isaiae prophetae Christo assimilatus fuerit, maxime, quia populum Dei liberavit, et in patriam remiserit.

CAPUT XIX. De prophetia Aggaei prophetae, qui tempore illo quo cum reaedificaretur templum gloriam spiritualis domus Domini prophetaverit, et desideratum cunctis gentibus venturum praenuntiaverit.

CAPUT XX. De prophetia Zachariae sub eodem tempore, quomodo dicat: “Et ostendit mihi Dominus Jesum sacerdotem,” etc., et quomodo pro Jesu Christo Deus Pater increpaverit Satan.

CAPUT XXI. Quomodo Jesus indutus erat vestibus sordidis, non suis sordibus, sed alienis, et quomodo ablata sunt ab eo vestimenta sordida, et cidaris munda super caput ejus posita.

CAPUT XXII. De eo quod dicitur: “Ecce ego adducam servum meum orientem,” etc.

CAPUT XXIII. De candelabro, de quo idem: “Ecce, inquit, candelabrum aureum totum,” etc., lucernae ejus super illud quod sit Christus, et quid sint duae olivae, una a dextris, et una a sinistris ejus.

CAPUT XXIV. Quod ait: “Exsulta satis, filia Sion, ecce rex tuus veniet tibi justus.”

CAPUT XXV. Quid sit domus David, et quae Hierusalem, de qua dicit: “Et effundam super domum David,” etc.

CAPUT XXVI. De prophetia qua dictum est: “Ecce ego mitto angelum meum,” etc., quod et hic a templo sumpta parabola de novo templo, et novo Christi sacerdotio vaticinetur.

CAPUT XXVII. Quod haec de templo manufacto valeant utiliter intelligi, ad quod “tulerunt eum, sicut scriptum est in lege Domini, quia omne masculinum adaperiens vulvam,” etc., et quia sacerdotium erat primogenitorum antiquitus, et quia hic est primogenitus.

CAPUT XXVIII. Quod dum ad finem properamus, non omnibus prophetis insistere potuimus, ut singulorum confessionis donaria, quae ad templum Dei non manufactum detulerunt, inspiceremus.