|
|
“Et ambulabat Jesus in templo, in porticu Salomonis. ”
|
|
Haec porticus Salomonis ipsa erat, de qua in libro Regum scribitur:
|
“In die illa sanctificavit rex Salomon medium atrii, quod erat ante
domum Domini, fecitque ibi holocaustum et sacrificium, et adipem
pacificorum (III Reg. VIII).”
|
|
Cum ergo ambularet in hujusmodi porticu Dominus noster, utique in templo
ambulabat, quia porticus illa aeque, ut templum a Salomone sanctificata
fuerat.
|
“Circumdederunt eum ergo Judaei, et dicebant: Quousque animam nostram
tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam. ”
|
|
Vigilantissimi animarum suarum custodes, et de sua salute solliciti,
multum dolebant, quoties adversus Dominum convenissent schismata inter
se fieri, suasque animas per dissensiones periclitari, ut nunc
novissime, quando dicentibus:
|
“Daemonium habet, et insanit, quid eum auditis?”
|
|
Alii dicebant:
|
“Haec verba non sunt daemonium habentis,”
|
|
et:
|
“Nunquid potest daemonium caecorum oculos aperire?”
|
|
Et in hujusmodi dissensionibus illorum animas perire dicebant, qui ab
intentione sua dissentiendo saluti magis appropinquabant. Et tunc quidem
propter dissensionem, quae caeco illuminato semel et iterum facta est
inter nos, solutum est inefficax eorum conventiculum. Nunc autem ubi ad
solemnitatem dedicationis veniens, ambulabat, ut praedictum est, in
templo, ut in porticu Salomonis, nacti sibi videbantur opportunitatem
aucupandi contra eum aliquid, unde posset accusari.
|
“Circumdederunt ergo eum, tanquam vituli multi, et tauri pingues
obsederunt eum (Psal. XXI).”
|
|
Et dicebant:
|
“Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam.”
|
|
O perditae animae, cum hic vobis palam dixerit, quod Christus ipse sit,
ergo ne illa ejus opinio cessabit, quam vos aegre ferentes, vestram
perditionem esse calumniamini, dicendo:
|
“Quousque animam nostram tollis?”
|
|
Quid enim ex ore ipsius hoc audire desideratis, nisi ut apud potestatem
Romani imperii adversus illum accusationem inevitabilem invenire
possitis? Nempe cum Christus orbis terrarum debeat esse rex, quamvis hoc
terrenis regnis nihil nociturum sit, robusti tamen accusatores eritis,
ita ut judicem quoque premere possitis, dicendo:
|
“Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris. Omnis qui se regem facit,
contradicit Caesari (Joan. XIX).”
|
|
Ergo ne, inquam, nunc quidem animam vestram tollit, sed tunc non tollet,
cum hoc non perfeceritis? Absit a vobis haec beatitudo, ut ipse animam
vestram tollat, et possideat vos! Concedat nobis [vobis] potius, quoniam
sic vultis, ut, sicut propheta gemebundus praedixit:
|
“Auferant iniquitates vestrae, et possideant vos absque se (Isa. XVI).”
|
|
Aliae sunt animae quas tollet, cum vos illum pro accusatione regii
nominis vinctum Pilato tradideritis (Matth. XXVIII). Ligatis namque
manibus suis, fortem armatum fortior ipse alligabit confixis manibus ac
pedibus atrium ejus debellabit, et beatas omnes animas tollet, vasa enim
ejus diripiet. Vos autem nequaquam forti illi tollemini, sed possidebunt
vos omnes nequitiae ejus, et erunt novissima vestra pejora prioribus
(Luc. XI). Nunc audiemus qualiter gyrum vestrum solverit, quo illum tam
nocendi intentione, quam turbae vestrae stipatione circumdedistis, non
tantum Regem, sed et Deum se esse contestans consubstantialem Patri,
ait:
|
|