|
|
“In illo die vos cognoscetis, quia ego sum in Patre meo et vos in me, et
ego in vobis.”
|
|
Illo, inquit, die, in nomine magnae solemnitatis, die magni et veri
luminis, cujus intuitu Psalmista cantandum post captivitatem in
aedificatione domus, canticum praecinuit dicens:
|
“Cantate Domino canticum novum, cantate Domino omnis terra (Psal. XCV).”
|
|
Illo, inquam, die
|
“vos cognoscetis quia ego in Patre meo, et Pater in me est,”
|
|
quod non modo cognoscentes dicitis:
|
“Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis;”
|
|
et annuntiabitis de die in diem, id est: de Patre in Filium, vel de
Filio euntes in Patrem, praedicabitis hoc salutare Dei, scilicet quomodo
ego Patrem rogaverim,
|
“et alium Paracletum dederit vobis.”
|
|
Ita juxta propheticum praedicti psalmi titulum, aedificabitis domum post
captivitatem, id est, Ecclesiam novam de gentibus, post peccati et
mortis destructionem. Et jam tunc quidem, dum ego vivo, primus vel
princeps in gloria resurrectionis fulgeo,
|
“vos cognoscetis, quia ego in Patre, et Pater in me est:”
|
|
amplius autem dum vos vivetis, cum vos quoque resurrexeritis, hoc ipsum
cognoscetis, quia non jam ex parte, non per speculum in aenigmate, sed
facie ad faciem videbitis (I Cor. III). Sequitur:
|
|