Psalmus 41.

Psalmo quadragesimo primo, dicunt filii Core:

“Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.”

Sic enim habet in titulo:

“In finem intellectus filiis Core.”

Et est sensus: Intellectus designatur his subsequentibus vocibus ascribendus filiis Core, id est imitatoribus crucifixi Domini nostri Jesu Christi, qui per ipsam imitationem tendunt in finem, id est in consummatum bonum, ultra quod nihil est appetendum. Core enim interpretatur calvitium, et ponitur pro ipso loco ubi Dominus fuit crucifixus, qui Hebraice dicitur Golgotha, Latine autem Calvariae (Joan. XIX). Verumtamen propter eamdem interpretationem, competentius posuit Core, quam nomen ipsius loci, quia et persona fuit, et multos filios habuit. Igitur filii Core, id est imitatores crucifixi, egeni et pauperes supradicti, qui super paupertatem humanitatis ejus intelligunt divitias divinitatis ejus, dicunt omnes, dicunt singuli:

“Quemadmodum cervus,”

consumpto serpente summa agilitate,

“desiderat”

venire

“ad fontes aquarum,”

valde sitiens, tanto desiderio, tanta festinatione aestuat

“anima mea”

hausto veneno diaboli per multas tentationes carnis, venire

“ad te”

potandum: et tibi comparticipandum, ut sic juvenescat facta tibi conformis qui es fons aquae frigidae et indesinentis, in quo est omnis plenitudo jucunditatis. Haec dicenti primum fonte baptismi refrigerari convenit. Dicit enim in sequentibus ejusdem psalmi.

“Propterea memor ero tui de terra Jordanis,”

id est ex eo quod sum terra Jordanis facta per baptismum irrigua et fertilis, quae prius eram arida et sterilis.