VERS. 17.

“Tempore quo fuerint dissipati peribunt.”

Permanet in metaphora.

“Irruet,”

inquit,

“super eos nix,”

et sicut nix ad horam nitet, et mox ut incaluerit liquescit, et perit, sic ipsi ad tempus nitidi,

“tempore quo fuerint dissipati,”

scilicet per separationem animae et corporis,

“peribunt.”

Et cum incaluerint [ut incaluerit], id est examine divino anxiati fuerint,

“solventur,”

scilicet sicut supradicta nix,

“de loco suo,”

id est de eo cui inhaeserant suae carnis oblectamento.