CAPUT 13

Quis enim nesciat de regibus mundi quantis odiis semper fuerint inquieti? Et cui sua inquietudine fuerunt infesti, nisi ipsi cupiditati vel gloriae mundi, cum qua utique fornicati sunt, praeferendo illam suo Creatori? Instrumenta fornicationis eorum, pulchritudines civitatum, et locupletum multitudines gentium, quibus imperabant, exstiterunt, caeteraque talia, quaecunque in mundo sunt provocantia concupiscentiam oculorum. At illi nunquam haec in pace sua florere permiserunt, bellis omnia desolantes, turbas hominum gladio interficientes, civitates et castella igni concremantes. Nec vero solummodo in alterutros reges contra reges, regna adversus regna hostili more haec fecerunt, sed populis suis civitatibusque propriis singuli reges persaepe mala haec intulerunt. Nam, ut de caeteris taceam, quis utiquam Romanae civitati populoque et senatui proprio imperatore suo Nerone crudelior aut nequior hostis exstitit? Ille desolatam urbem fecit, ille populum et senatum occidendo, quodammodo carnes ejus manducavit: Ille civitatem materiali quoque igne concremavit, solummodo ut pulchritudine flammae delectaretur; spectando in ea similitudine qualiter quondam arsisset Ilium, sedensque in altissima turre Mecoenatia, tali spectaculo tripudians Iliada decantabat. Tantae crudelitatis quidam reminiscens et congemiscens, ita cecinit:

Novimus quantas dederit ruinas

Urbe flammata patribusque caesis,

Fratre qui quondam ferus interempto

Matris effuso maduit cruore.

Heu gravem sortem, etc.

BOETIUS, De Consol. phil., lib. II, met. 6.