|
|
“Venient in trieribus, de Italia superabunt Assyrios,”
|
|
etc.
|
“Assumpta parabola, iterum locutus est: Heu, quis victurus est, quando
ista faciet Deus? Venient in trieribus de Italia, superabunt Assyrios,
vastabuntque Hebraeos, et ad extremum etiam ipsi peribunt.”
|
|
Parabolica haec quidem prophetia tunc fuit, nunc autem res in aperto
est, quia venerunt
|
“in trieribus de Italia, ”
|
|
venerunt, inquam, legiones Romanorum, non solum terra, sed et mari
praeliantes, et illa bestia quam Daniel vidit, bestia, inquam, quarta
terribilis atque mirabilis et fortis nimis,
|
“dentes ferreos habens magnos, comedens atque comminuens, et reliqua
pedibus suis conculcans, (Dan. VII),”
|
|
fortissimum quoque superavit, atque comminuit regnum Assyriorum,
pulcherrimum quoque vastata regione subvertit templum Judaeorum. Et ad
extremum ipsi quoque perierunt, imo et peribunt. Nam etsi Roma a
gentibus non destruitur, constat tamen quia pro parte illorum secundum
quos Babylonia dicitur, in semetipsam divisa desolabitur, et domus supra
domum cadere non cessat (Matth. XII).
|
“Heu, inquit, quis victurus est, quando ista faciet Deus?”
|
|
Cum dolentis interjectione iterum suspirat, illos beatificans oculos qui
visuri erant, vastatis Hebraeis, superatisque Assyriis, florente regno
Romanorum, elucescere regna coelorum. Eodem modo suspirans et prima
dixerat prophetia:
|
“Moriatur anima mea morte justorum, et fiant novissima mea horum
similia.”
|
|
Sed haec suspiria cunctaque prophetiae vel sapientiae dona perdidit
radix amaritudinis,
|
“radix omnium malorum cupiditas (I Tim. VI),”
|
|
quia nimium sitiens impiorum munera, sic inter benedictionis verba
dixerat ad Balac:
|
“Verumtamen pergens ad populum meum, dabo consilium quid populus tuus
huic populo faciat in extremo tempore.”
|
|
Arcanum pessimi consilii ejus, sequentia declarant.
|
|