CAPUT 15

“Ecce ego mitto vos sicut oves in medio luporum. Estote ergo prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbae; cavete autem ab illis hominibus. Tradent enim vos in conciliis, et in synagogis suis flagellabunt vos, et ad praesides, et ad reges ducemini propter me, in testimonium illis et gentitus.”

Propterea supradixit,

“et quicunque non receperint vos,”

quia sciebat quod non essent ab omnibus recipiendi, imo a quampluribus ejiciendi, et ad mortem tradendi. Et ipse quoque primus erat ejiciendus et ad mortem tradendus. Quomodo ejiciendus? qualiter tradendus?

“Sicut ovis, ait Esaias, ad occisionem ducetur, et sicut agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum (Isai. LIII).”

Sed et Joannem Baptistam dicentem audierant:

“Ecce Agnus Dei, qui tollit peccata mundi (Joan. I).”

Multis in locis Evangeliorum nominibus utitur hujusmodi, scilicet, pastoris et ovium atque agnorum, pastoris: non regis; ovium, non militum, sed et se ipsum pastorem, non regem, suos discipulos oves, non milites nuncupans. Quod cum ubique diligenter animadvertendum sit, illic maxime delectabile est, ubi cum illi de regio nomine calumnia strueretur a dicentibus:

“Quousque animam nostram tollis? situ es Christus, dic nobis palam (Joan. X),”

Christus quippe regium est nomen, et hoc idcirco dicebant, ut in isto nomine captum, possent accusare apud Caesarem, aut etiam secure invadere, tanquam propter Caesaris fidelitatem: taliter evasit sapiens corde, taliter elusit superbos et invidos mitis et humilis corde:

“Loquor, ait, vobis, et opera quae ego facio in nomine Patris mei, haec testimonium perhibent de me, sed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis. Oves meae vocem meam audiunt, et ego cognosco eas, et sequuntur me, et ego vitam aeternam do eis,”

et caetera usque:

“Ego et Pater unum sumus (ibid.),”

quod utique non minus est quam si palam dixisset eis, Ego sum Christus.