|
In dextra illius ignea lex; dilexit populos: omnes sancti in manu illius
sunt. Et qui appropinquant pedibus ejus accipient de doctrina illius.
Legem praecepit nobis Moyses haereditatem multitudinis Jacob. Erit apud
rectissimum rex. Ignea lex in dextra illius, ardentissima charitas est,
in fortissimis operibus illius, qua dilexit populos: non, inquam, unum
Judaicum populum, sed omnes populos. Haec illud effecit, ut de Sina
veniret nobis, ut de Seir oriretur nobis, ut de monte Pharan appareret
nobis: in similitudine illius temporis, quo apparuit Moysi in flamma
ignis de medio rubi (Exod. V), et liberavit populum suum de manu
Aegyptiorum in manu forti. Sic enim cum ignea lege dextrae suae, cum
ardentissima charitate omnipotentiae suae, apparuit nobis ut liberaret
nos de manu Pharaonis et Aegyptiorum, id est diaboli et angelorum ejus
spirituum malignorum, in manu forti, quia ipsum diabolum vicit,
atriumque ejusdem fortis fortior ipse debellavit et cepit. Omnes sancti
in manu illius sunt, id est hoc ipso quod sancti sunt, opus manus illius
sunt. Nec enim sua virtute sancti, sed gratia illius sanctificati sunt
(Rom. V), quippe qui ex uno peccatore omnes peccatores nati sunt, et non
nisi per unum qui solus sine peccato est justus, justificari potuerunt.
Talis venit, talis Dominus ortus est, et apparuit nobis. Et qui
appropinquant pedibus ejus accipient de doctrina illius, id est qui
recipiunt fidem adventus ejus, intelligunt spiritualiter spiritualem
legem illius. Nec enim aliter quam per Christi fidem profunda
Scripturarum intelliguntur. Unde usque hodie superbi Judaei, quia
pedibus illius non appropinquant, id est humilitatis ejus adventum
suscipere dedignantur, Scripturas non intelligunt, et velamen positum
est super cor eorum (II Cor. III), quod in Christo revelatur. Cum ergo
per prophetam dicit Dominus: Propterea captivus ductus est populus meus,
quia non habuit scientiam (Isa. V), consequenter adjungendum est,
propterea non habet scientiam, quia pedibus illius appropinquare, id est
humilitatis ejus adventum suscipere dedignatus est. Quid tandem Moyses?
Non utique ipse est, qui scientiam aut doctrinam det, legem tantum
praecepit, haereditatem multitudinis Jacob; praecepit, inquam, legem,
non apparuit; praecepit haereditatem sperare, non etiam funiculos
haereditatis ejusdem multitudini Jacob distribuit. Ille autem erit apud
rectissimum rex. Ille, inquam, scilicet Dominus, sedebit a dextris
Domini rectissimi rex. Apud illum sedebit homo factus, rex in aeternum,
apud quem erat in principio Deus Verbum. Non tanquam famulus, aut praeco
legem praecipiet nobis, sed tanquam rex ascendens in altum, captivam
ducens captivitatem, dona hominibus gratiae dabit (Ps. LXVII).
|
|