|
Promissio vel adventus Christi Filii Dei, sicut electis in multitudine
misericordiae, sic reprobis in abundantia est irae et vindictae. Ira
enim, inquit Apostolus, et indignatio, tribulatio et angustia in omnem
animam hominis operantis malum, Judaei primum et Graeci. Gloria autem et
honor et pax omni operanti bonum, Judaeo primum et Graeco (Rom. II).
Bene ergo is cujus in Evangelio suo simul ira revelanda erat et gratia,
jam in praefiguratione adventus sui, dum praefiguratur in Isaac,
utriusque rei narranda toto orbe praemittit exempla. Penes ipsa piorum
tabernacula, castis indulget deliciis, et ridentibus pene arridens atque
congaudens materiam multiplicat, causamque confirmat risus aeterni: ac
deinde Sodomam divertens terribilem super impios et peccatores pessimus
pluit iram, in exemplum ignis aeterni. Illic mansuetudinem, hic Filii
sui Deus veritatem praeostendit et justitiam. Cui Propheta in
epithalamio praecinens, cum dixisset: Intende prospere, procede et regna
(Psal. XLIV), continuo subjunxit, propter veritatem et mansuetudinem et
justitiam: et deducet te mirabiliter dextera tua (ibid.). Sed jam ipsa
veritatis et justitiae praesentia ingrediamur ostenta.
|
|