|
|
“Ut evangelizaret, inquit, sedentibus super terram, et super omnem
gentem, et tribum, et linguam, et populum.”
|
|
Et est sensus: Ut praedicaret in omnes gentes, incipiens a Jerusalem,
absque acceptione personarum, absque distinctione Judaeorum et gentium,
et tribuum, et linguarum, et populorum.
|
“Timete, ait, Dominum, et date illi honorem, quia venit hora judicii
ejus, et adorate eum, qui fecit coelum et terram, et mare, et omnia quae
in eis sunt, et fontes aquarum.”
|
|
Sic in hoc libro superius quatuor animalia designata esse meminimus, ut
facies leonis prima sit. Nam animal primum simile leoni. Porro natura
leonis, timorem caeteris animantibus incutit. Nam ad rugitum ejus
universa animantium natura contremiscit. Unde est illud.
|
“Leo rugiet, quis non timebit?”
|
|
(Amos, III.) Et continuo:
|
“Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit?”
|
|
Recte ergo primus timorem exigit dicendo:
|
“Timete Dominum, et date honorem illi.”
|
|
Causaque timoris congrua redditur,
|
“quia venit, inquit, hora judicii ejus.”
|
|
Timor iste poenalis est, cujus causa est exspectatio judicii, nondum
plena sapientia, sed sapientiae inchoatio, sicut scriptum est:
|
“Initium sapientiae timor Domini (Psal. CX).”
|
|
Habet tamen nonnihil justitiae, quia de fide procedit. Nisi enim quis
judicium futurum credat, non timet. Est ergo utilis, dum peccatorem
sollicitum reddit, et ad poenitentiam compellit. Unde cum dixisset:
continuo subjunxit:
In quo? videlicet in eo ut relictis simulacris, ad ipsum convertamini.
Sequitur enim:
|
“Et adorate eum, qui fecit coelum et terram, et mare, et omnia quae in
eis sunt, et fontes aquarum.”
|
|
Et alius angelus secutus est eum, dicens:
|
“Cecidit, cecidit Babylon illa magna, quae a vino irae fornicationis
suae potavit omnes gentes.”
|
|
Et hic secundus, secundum faciem suam dicit, secundum faciem vituli; nam
secundum animal simile vitulo. Vitulus autem sacrificium pro peccato
offerebatur, cujus sanguis in sancta per pontificem inferebatur, corpus
autem cremabatur extra castra (Levit. IV), Dominum nostrum Jesum
Christum significans, qui pro peccato generis humani oblatus, et extra
portam passus est. Quod Apostolus commemorans sequitur et dicit:
|
“Exeamus igitur ad eum extra castra improperium ejus portantes (Hebr.
III).”
|
|
Ait ergo:
|
“Cecidit, cecidit Babylon.”
|
|
Babylon, quod interpretatur confusio, regnum est peccati, principatus
mundi et latrocinium diaboli; hoc sine dubio deletum est omnino in
electis per passionem Christi, sicut ipse continuo passurus dixit:
|
“Nunc judicium est mundi, nunc princeps mundi hujus ejicietur foras
(Joan. XII).”
|
|
Quidquid inquinationis, sive per vim, sive per suasionem civitas
diaboli, civitas Dei ingessit, ex quo civitatem illam primus Cain,
cruentis manibus aedificavit (Gen. IV), et ex quo filii Dei, scilicet de
stirpe Seth, videntes filias hominum quod pulchrae essent, videlicet
quae erant de stirpe Cain, acceperunt sibi uxores ex omnibus quas
elegerant (Gen. VI), universa iniquitas, omnia peccata, quae de
commistione reproborum electi contradixerant, pariter cum originali
peccato per mortem Christi deleta sunt, et rectores mundi hujus,
tenebrarum harum (Ephes. VI), de potestate pristina corruerunt, ut non
seducerent gentes, ut liceret gentibus converti ad Deum verum, agere
poenitentiam, et accipere remissionem peccatorum. Cecidit ergo,
|
“cecidit Babylon, quae a vino irae fornicationis suae potavit omnes
gentes,”
|
|
id est, judicium factum est, princeps mundi hujus per mortem Christi
judicatus est, et exinanita est omnis erroris confusio, quia ebrietas
fornicari a Deo, et in iram mitti faciebat omnes gentes. Sane cum
improperio dicitur magna, quia semetipsam superbiendo magnificabat.
|
|