|
Quam venerabilis et amplectenda sanctae matri Ecclesiae filiisque ejus
universis debeat esse de adventu Spiritus sancti solemnitas, considerata
personae advenientis dignitas, simulque causa adventus ejus evidenter
demonstrat. Ipse enim Deus et Dominus est, Patri Filioque
consubstantialis et coaeternus, increatus atque immensus, utpote
creatricis tertia persona Trinitatis, cujus absque gratia, nulla in
ordine coelorum consistit creatura rationalis; a quo recedens angelus,
diabolus factus est; ad quem accedens homo, Deo similis redditus est.
Causa autem adventus ejus haec est, ut quia sponsus ablatus est,
filiorum ejus curam atque tutelam pupillorum suscipiat, et testamento
Patris legatam illis, imo sanguine ejus conscriptam haereditatem,
advocatione legitima defendat, in omni praetorio, coram quovis judice,
rege aut tyranno, sive principibus terrae. Proponenda namque erat lis in
judicio de terminis paternae possessionis, et cum Antiquus dierum
dixerit huic, de quo loquimur, sponso, pupillorum Patri:
|
“Postula a me, et dabo tibi gentes haereditatem tuam et possessionem
tuam terminos terrae (Psal. II),”
|
|
futuri tamen erant qui haereditatem ejus nimium vellent angustare, aut
etiam annullare, ut Judaei, qui in sua tantum Synagoga, ut Donatus, qui
in sola coarctare contendit Africa, ut pagani, qui nullam illius
possessionem usquam esse volebant. Praeterea coelorum praedia, quae
pertendere poterant filii supradicto Patris testamento, sibimet legata,
insidiantibus malignis spiritibus, tutorem hunc fidissimum adesse
oportebat, qui illos erudiret, protegeret atque pro delinquentibus
interveniret.
|
“Nam quid oremus, inquit Apostolus, sicut oportet nescimus, sed ipse
spiritus pro nobis postulat gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII).”
|
|
Igitur juxta personae advenientis dignitatem, et adventus causam,
gloriosa, splendida, venerabilis, et dulcis est sanctae Ecclesiae domui
solemnitas haec de adventu Spiritus sancti, aeque ut illa sacrosancta
festivitas Dominicae resurrectionis, quia videlicet sicut nihil nobis
nasci profuit, nisi redimi profuisset, ita nihil nobis redimi profuit,
nisi Spiritu sancto illuminari, et peccatorum remissionem accipere
profuisset.
|
|