|
Et ait Dominus Deus ad serpentem: Quia hoc fecisti, maledictus eris
inter omnia animantia et bestias terrae. Ab homine, cui cum iratus est,
misericordiae recordari habet, Dominus Deus requisivit, et cum eo de
facto ratiocinari dignatus est: cum serpente autem sibi ejusmodi nulla
ratio est. Scriptum est enim, quia secundum multitudinem irae suae non
quaeret (Psal. IX). Scimus autem quia super antiquum serpentem diabolum,
ira Dei multa et interminabilis est. Ille vero serpens per quem ille
draco locutus est, id est terrenum animal, nullam omnino rationem Deo
redditurus est, quippe qui creatura irrationalis est. Igitur bene absque
requisitione causae vel facti, sententiam super serpentem judex Deus
edicit, quam et in utrumque serpentem clara et aperta enuntiatione
spargit sic: Quia hoc fecisti, maledictus es inter omnia animantia et
bestias terrae. Inimicitiam ponam inter te et mulierem, etc. Non
imprecantis animo dixit, maledictus sis, sed enuntiativa designatione
maledictus es, inquit. Hoc nempe more Domini observandum est, quod is
qui omnia fecit valde bona, nullam corrumpit creaturam maledictione a
semetipso effusa. Cum igitur ad serpentem dicit, maledictus es inter
omnia animantia et bestias terrae, malum ejus meritum judiciaria
aequitate tali sententia denuntiat. Odibile namque illud genus animantis
factum esse denuntiat, super cuncta animantia et bestias terrae, ex eo
quod minister diabolo exstitit ad perditionem ejus, qui ita est factus,
ut praeesse debeat cunctis animantibus et bestiis terrae. Non enim
idcirco serpens malitiosus et venenatus est, quia dixit Deus: Maledictus
es, sed quia diabolo polluente, omnino odibilis factus fuerat, idcirco
sic a Domino Deo pronuntiatum est. Dicit enim Pythagoras, de medulla
hominis mortui, quae in spina est, serpentem creari, quod et alius
quidam in libro suo commemorat, dicens:
Sunt qui cum clauso putrefacta est spina sepulcro,
Mutari credant humanas angue medullas.
Quod si creditur, merito evenit ut sicut per serpentem mors hominis, ita
et hominis morte serpens nascatur. Fertur autem, quod nudum hominem non
sit ausus contingere.
|
|