|
Post hunc, ait, nonagesimus quartus, qui profecto rei vel tempori valde
congruit, maxime ab illo versu: Hodie si vocem ejus audieritis, usque ad
finem, si introibunt in requiem meam. Dies namque ille quem ibi
determinat Spiritus sanctus, sicut Apostolus quoque meminit dicendo:
Quoniam ergo superest quosdam introire illam, et hi quibus prioribus
annuntiatum est non introierunt propter incredulitatem, iterum
determinat diem quemdam Hodie, in David dicendo, post tantum temporis
sicut supra dictum est: Hodie, si vocem ejus audieritis, nolite obdurare
corda (Hebr. IV): dies, inquam, illa ab hora illa coepit sive illuxit,
qua Christus resurrexit. Siquidem dies ille resurrectio est. Quod sciens
sanctus evangelista cum dixisset: Et valde mane una Sabbatorum veniunt
ad monumentum, orto jam sole (Marc. XVI). Nam si mane sive ortum solis,
vulgariter, et absque mysterio velis intelligere: quomodo sibi
conveniunt, et non magis repugnantia sunt, valde mane, et orto jam sole?
Iste ergo dies resurrectio est, dies octava est, quae finem non habet,
octava quae a prophetis et sanctis Patribus diu desiderata atque
praesignata est, testantibus psalmis nonnullis, qui pro octava
inscribuntur, et cantoribus David, qui pro octava canebant, sicut in
Paralipomenon scriptum est: Quia alii in nablis arcana cantabant, alii
in citharis pro octava canebant, alii tubis clangebant coram arca Domini
(I Par. XV), cujus in illa reductione figurabatur haec ipsa resurrectio
Domini. Dicitur autem octava, videlicet post septem dies illos quos in
initio sui distinctos habet sancta Scriptura dicendo: Factum est vespere
et mane dies unus; et: factum est vespere et mane, dies secundus; factum
est vespere et mane, dies tertius; et factum est vespere et mane, dies
quartus; et factum est vespere et mane, dies quintus; et factum est
vespere et mane, dies sextus (Gen. I). Porro de die septimo non dixit:
Et factum est vespere et mane dies septimus, quia videlicet, dies ille
non est factus in quo requiescit Deus, sed est ipsum verbum, et
sapientia ejus. Caeteri sex dies facti sunt, et ut beatus Augustinus
vult in libro de Civitate Dei undecimo, sex species sunt operum, ex
quibus Deum mente cognoscimus, sicut diebus solis hujus, ad videndum
aliquid secundum corpus, illuminamur. Et idcirco non dictum est in
initio, aut dici debuit, factumque est vespere et mane, dies primus, sed
dictum est dies unus, quia videlicet, neque angelica, neque alia
creatura dies est primus, sed dies ille in quo requiescit Deus, ordine
quidem Scriptura aut numero, septimus, natura vero dies est primus.
Igitur resurrectio Domini ipsa est dies octava, octava autem eadem quae
prima est, quia videlicet, ipse, per quem Deus omnia fecit, et in quo
requiescit, et is qui a mortuis resurrexit, unus Deus est, verus et
aeternus, unus idemque Deus, et homo Jesus Christus, et omnis homo non
in alia, sed in ipsa qua creatura est specie vel natura (licet in alia
gloria) resurrecturus est.
|
|