|
|
“Cumque venisset illuc, mansit in spelunca. Et ecce sermo Domini ad eum.
Dixitque illi: Quid hic agis, Helias? At ille respondit: Zelo zelatus
sum pro Domino Deo exercituum, quia dereliquerunt pactum Domini filii
Israel. Altaria tua destruxerunt, et prophetas tuos occiderunt gladio,
et relictus sum ego solus,”
|
|
etc. Cujus rei fuerit haec similitudo vel signum, Apostolus aperit, ex
hoc loco sumens testimonium:
|
“An nescitis in Helia quid dicit Scriptura, quemadmodum interpellat
Dominum adversus Israel? Domine, prophetas tuos occiderunt, altaria tua
destruxerunt, et ego relictus sum solus, et quaerunt animam meam. Sed
quid dicit illi responsum divinum? Reliqui mihi septem millia virorum,
qui non curvaverunt genua ante Baal. Sic ergo et in hoc tempore
reliquiae secundum electionem gratiae salvae factae sunt (Rom. XI).”
|
|
Ergo, sicut supra diximus, in illis qui curvaverunt genua ante Baal,
mystice Judaei, qui Barabbam sibi elegerunt, intelligendi sunt. Nam
septem millia virorum, qui ante Baal genua non curvaverunt, seipsum vult
Apostolus intelligi, et caeteros, qui ex Judaeis crediderunt. Quid porro
intendens sic clamat, sic adversum Israel interpellat, se solum
remansisse existimans, qui non curvasset genua ante Baal? Nempe illius
adventum suspirat, per quem reformandum in integrum Dei cultum, tanquam
propheta noverat. Messiam quippe, id est, Christum jam advenire optabat,
jam cunctis pereuntibus in malum declinantibus tempus esse ut ille
veniret, majori cordis, quam labiorum voce clamabat. Ad hoc respondens
Dominus:
|
“Egredere, inquit, et sta in monte coram Domino. Et ecce Dominus
transit, et spiritus grandis et fortis, subvertens montes, et conterens
petras ante Dominum. Non in Spiritu Dominus. Et post spiritum commotio.
Non in commotione Dominus. Et post commotionem ignis. Non in igne
Dominus. Et post ignem sibilus aurae tenuis, et ibi Dominus.”
|
|
In spiritu grandi et forti subvertente montes, et conterente petras,
futuram captivitatem significat decem tribuum Israel, quae facta est a
Salmanasar rege Assyriorum regnante Osce (IV Reg. XVII).
inquit, Dominus, id est, nondum finis, nondum veniet Messias, Dominus
qui exspectatur. In commotione transmigrationem primam designat tribus
Juda, qua tradendus erat Joachim, rex Juda, in Babylonem cum quadraginta
millibus, nemine relicto exceptis pauperibus.
|
“Non, inquit, in commotione Dominus,”
|
|
id est nondum finis, nondum veniet Dominus. In igne secundam
captivitatem Juda et Jerusalem vult intelligi, quando rebellante
Sedechia, iterum venit rex Babylonis, et succendit Nabuzardan princeps
exercitus domum Domini et domum regis, omnemque domum combussit igni, et
muros Jerusalem in circuitu destruxit (IV Reg. XXV).
|
“Non, inquit, in igne Dominus,”
|
|
id est, nondum templo exusto, et civitate destructa tempus erit Dominici
adventus.
|
“Et post ignem sibilus aurae tenuis, et ibi Dominus.”
|
|
Sibilus aurae tenuis, occultus et secretus fuit adventus Domini, quem
quasi de aura tenui, id est de Spiritu sancto Maria Virgo concepit.
Fuerunt autem a praedicto turbine usque ad commotionem, id est, a
captivitate decem tribuum, usque ad primam transmigrationem filiorum
Israel, anni circiter centum viginti septem, qui supputantur hoc modo.
Anno sexto Ezechiae transtulit rex Assyriorum Israel in Assyrios. Ipse
autem Ezechias viginti novem annis regnavit in Jerusalem. Ergo regni
ejus residui erant anni viginti quatuor. Qui conjuncti cum quinquaginta
quinque annis filii ejus Manasse, ac duobus filiis ejus Ammon, atque
triginta et uno Josiae, ac deinde undecim Eliachim, qui dictus est
Joachim, tandemque tribus filii ejus Joachim, fiunt centum viginti
septem, ab illa commotione usque ad ignem, id est, a prima
transmigratione, usque ad templi et civitatis exustionem fuere anni
undecim regni Sedechiae. Ab illo igne sive ab illa captivitate usque ad
sibilum aurae tenuem, id est Christi adventum, quot anni interessent,
Danieli his verbis revelatum est:
|
“Septuaginta hebdomades abbreviatae sunt super populum tuum, et super
urbem sanctam tuam, ut consummetur praevaricatio, et finem accipiat
peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et
impleatur visio et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum (Dan. IX),”
|
|
etc. Nimirum eo tendebat Helias, ut deleretur iniquitas per Christi
adventum, et adduceretur justitia sempiterna, qui nunc abundante
iniquitate se solum relictum esse putabat.
|
|