|
(CAP. IV.) Quartus jam nobis e judicibus assumitur Barach, nam in Aoth
qui secundus est, mysterium requirere vel sacramentum, pene violentum
est, quippe qui non tam divino oraculo quam humano ductus ingenio, imo
et dolo interfecit regem Moab, atque idcirco non tam missus quam
permissus dicatur a Deo, ut esset salvator. Addiderunt, inquit, filii
Israel facere malum in conspectu Domini, post mortem Aoth, et tradidit
illos Dominus in manu Jabin, regis Chanaan, qui regnavit in Asor.
Habuitque ducem exercitus sui Sisaram, ipse autem habitabat in Aroseth
gentium. Clamaveruntque filii Israel ad Dominum. Nongentos enim habebat
falcatos currus, et viginti annos vehementer oppresserat eos. Erat autem
Debbora prophetes uxor Lapidoth, quae judicabat populum in illo tempore,
et sedebat sub palma, quae nomine illius vocabatur, inter Rama et
Bethel, in monte Ephraim. Ascendebantque ad eam filii Israel in omne
judicium. Quae misit et vocavit Barach filium Abinoen de Cedes
Nephthalim. Barach idem qui Lapidoth vir Debborae prophetes fuisse
traditur. Interpretatur autem Lapidoth fulgur, Barach quoque fulmen.
Fulgur idcirco, quia antequam ulcisceretur Israel de Chananaeis, quasi
fulgur splendebat in populo, meritis scilicet et praerogativis operum:
postquam vero ultus est Israel de Chananaeis, fulmen, id est percutiens,
vocatus est. Plana historia est. Canticum ergo eorum primo breviter
percurrentes, tunc demum pulchrum perstringamus mysterium, quod
intrinsecus latet.
|
|