|
Joannes apostolus et evangelista ex verbis suis cognoscitur, non parvam
accepisse gratiam intellectus, quia frequens in Ecclesia est, et ante
omnes loquitur, unde et non vane dicimus quia in medio Ecclesiae aperuit
os ejus, et implevit eum Dominus Spiritu sapientiae et intellectus
(Eccli. XV). Secundum gratiam qua diligebat eum Jesus, qua et recubuit
in coena super pectus ejus, et dixit, Domine, quis est qui tradet te
(Joan. XXI), magnitudinem accepit intellectus, sive sapientiae,
intellectus, ut Scripturas intelligeret, sapientiae, ut mirabili
facultate propria conscriberet. Non quidem tuncjam actu hoc donum
accepit quando supra pectus ejus recubuit, sed jam tunc accessum
habebat, ut postmodum de pectore illo acciperet, in quo sunt omnes
thesauri sapientiae et scientiae reconditi (Col. II). Siquidem postea
cum dicit: Tunc ergo introivit et ille discipulus qui venerat primus ad
monumentum, et vidit, et credidit, continuo tam de Petro, quam de
semetipso subjungit: Nondum enim sciebant Scripturas, quia oporteret eum
a mortuis resurgere (Joan. XX). Tunc et ipse mensuram propriam accepit,
quando hic Spiritus sanctus venit quando et unicuique caeterorum data
est gratia secundum mensuram donationis Christi (Ephes. IV), secundum
beneplacitum Spiritus hujus dividentis singulis prout vult (I Cor. XII).
Verum quo more Jacob patriarcha filium Joseph dilexit, et non contentus
illum in sorte vel funiculo distributionis fratribus suis coaequari: Do
tibi, inquit, partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu
Amorrhaei in gladio, et arcu meo (Gen. XLVIII), sic istum discipulum
Dominus Jesus caeteris arctius diligens, et non contentus illum in hac
parte gratiae, scilicet in spiritu intelligentiae, caeteris coaequalem
esse apostolis, aperuit illi rursus secreta coeli, ut videret visiones
admirabiles, quas et digessit in libro qui intitulatur Apocalypsis, in
quo tot pene sacramenta, quot verba sunt, scriberetque illud altum et
hominibus inenarrabile Verbi Dei, Dei incarnati mysterium. Diligebat
enim eum in quo tamen nec illud praetereundum, quia cum tali amoris
privilegio diligeret eum, non tamen huic sed Petro specialiter dixit: Tu
es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam (Matth. XVI).
Sic nimirum Joseph plus caeteris filiis suis praedictus pater Jacob
dilexit, non tamen huic, sed Judae benedictionem regalem dedit: Non
auferetur, inquiens, sceptrum de Juda, donec veniat qui mittendus est
(Gen. XLIX), etc. Quare? Videlicet, quia in dandis benedictionibus non
suam, sed Dei voluntatem facere debuit, non carnis affectum, sed
Spiritus instinctum sequi, dignum fuit. Hoc illi pene simile est.
Siquidem Dominus noster cum omnes discipulos, et praecipue Petrum amore
spiritus vel mentis diligeret, hunc Joannem quodam cordis amore, velut
homo hominem diligens, non tamen caeteris in apostolatu praeferre
voluit, quippe qui in omnibus divinam voluntatem attendens, quodam loco
dicit: Quia descendi de coelo, non ut faciam voluntatem meam, sed
voluntatem ejus qui misit me (Joan. VI). Igitur in ordine vel dignitate
apostolatus beatus ille Simon Bar-Jona, cui primo non caro et sanguis,
sed Pater qui in coelis revelavit, primatum gerere, et claves regni
coelorum accipere meruit (Matth. XVI), hic autem discipulus velut ille
dilectus Joseph, partem non parvam extra fratres suos consecutus est de
thesauro patris de Spiritu intellectus, qui vere jucunditatem et
exsultationem super eum thesaurizavit. Ad hanc partem accedens, quid
viderit non praeterivimus, maxime enim ad istam spectat, de qua nunc
agimus, gratiam intellectus.
|
|