|
Invenisti igitur, o homo, thesaurum hic, et thesaurus tuus expressa est
sancta Trinitas subsequente protinus hoc dicto:
|
“Et Spiritus Dei ferebatur super aquas.”
|
|
Nam qui creavit Deus, ipse Pater est; et principium in quo creavit,
Filius est; et
|
“qui ferebatur super aquas Spiritus Dei,”
|
|
ipse Spiritus sanctus est. De ista sanctae Trinitatis persona tertia
non ab re illud quaeritur, imo quaesitu et scitu dignum est, cur et hic,
et per omnes fere veteris instrumenti paginas vocetur Spiritus Dei sive
Spiritus Domini; in Evangelio autem, et ab ipso exordio Evangelii
secundum Lucam nominetur Spiritus sanctus absque relatione Dei vel
Domini. Sic enim esse advertere poteris, si mente vel sedula intentione
percurras Scripturas utriusque Testamenti Veteris et Novi. Hoc ergo si
quaeras, utilem cito solutionem invenis, quia spiritus ejusdem
processio, quem procedentem sancta Christi Ecclesia nuncupat,
auctoritate ipsius dicentis:
|
“Cum venerit Paracletus, quem ego mittam vobis, Spiritum veritatis, qui
a Patre procedit (Joan. XV);”
|
|
ejus, inquam, processio tribus effecta est modis secundum Scripturas
veritatis. Primo, ut in principio, de quo jam dictum est, crearentur
omnia, secundo, ut spiritualibus donis humana exornaretur creatura,
inter quae maximum est illud quod locutus est per prophetas; tertio, ut
in poenitentiam et remissionem peccatorum daretur quod ante Christi
adventum non fiebat. His ante perspectis, patenter intelligis quia ubi
primo processit ad creandum omnia, sicut hic habes:
|
“Et Spiritus Dei ferebatur super aquas (Gen. I),”
|
|
recte dictus est Spiritus Dei, quo nomine intelligitur, sicut ait Pater
Augustinus, quod sit ipse bonitas Dei,
|
“etenim quia bonus est, ait, Deus, idcirco omnia creavit. Et ubi dona
sua distribuit, ibi scribitur Spiritus Domini:”
|
|
exempli gratia, ut illic:
|
“Et recessit Spiritus Domini a Saul, et ferebatur in David (I Reg.
XVI).”
|
|
Et ubi remissionem peccatorum coepit operari, scilicet ab adventu
Christi Filii Dei, glorioso vocabulo Spiritus sanctus coepit nuncupari.
Denique ante adventum ejusdem Filii Dei, dabatur quidem in divisionem
gratiarum, sed non etiam in remissionem peccatorum. Unde est illud:
|
“Nondum erat Spiritus datus, quia Jesus nondum fuerat glorificatus
(Joan. VII).”
|
|
Quia ergo ipse est omnium peccatorum remissio, nostra est sanctificatio,
pulchre ex ore nostro tali honoratur vocabulo Spiritus sanctus, non quod
sanctificatus, imo quod sanctificans sit, sive sanctificator, et ipsa
sanctificatio. Verum de hujusmodi suo loco plenius dicendum erit nunc
ordinem servaturi redeamus ad caput.
|
|