CAPUT XVIII. Danielem in martyrio Verbi Dei, tribus pueris non fuisse inferiorem.

Ergo, martyr Verbi Dei, nihil minus a sanctis sociis tuis tribus pueris habuisti. Forte, o vir desideriorum, ubi vidisti:

“Ecce ego video viros quatuor solutos et ambulantes in medio ignis, et nihil in eis corruptionis est, et species quarti similis est Filio Dei (Dan. III).”

Ubi, inquam haec audisti, ubi tres socios triumphantes ad gloriam Dei de fornace ignis procedentes aspexisti, et propter hoc laudes et benedictiones Deo tuo declamatas audisti, forte suspirasti, forte ingemuisti quod tuae felicitati tantum deesset, ut passionis eorum, et gloriae non meruisses consors vel particeps fieri. Non fuisti neglectus, non fuisti Filio Dei, cujus species illic recognita est, vilis aut contemptus. Nam ecce solus absque sociis tuis, solus cum angelo ejusdem gratiae salvus et incolumis inter ora leonum nocte integra perseverasti:

“Deus tuus misit angelum suum, et conclusit ora leonum, et non nocuerunt tibi quia coram eo justitia inventa est in te, sed et coram hominibus delictum non fecisti. (Dan. VI).”

Habeto igitur et tu titulos triumphi, tuae fidei vexillo inscriptos, sociis tuis non inferior. Habeto titulos tuis meritis exactos, regia voce declamatos:

“Pavescant inquit, et tremiscant omnes in universo imperio Deum Danielis. Ipse est enim Deus vivus et aeternus in saecula, et regnum ejus non dissipabitur, et potestas ejus usque in aeternum; ipse liberator et Salvator, faciens signa et mirabilia in coelo et in terra, quia liberavit Danielem de lacu leonum. (ibid.)”