CAPUT 19

Poterat Nicodemus (utpote rudis et hujus nativitatis gratiam non expertus) respondere ad haec: Quis ergo poterit in regnum Dei introire? Sic enim et discipuli Jesu, cum dixisset ipse:

“Facilius est camelum per foramen acus transire quam divitias habentem introire in regnum coelorum (Matth. XIX),”

audientes mirabantur, dicentes:

“Quis ergo poterit salvus esse?”

Quorum spei fluctanti statim subveniens, inquit:

“Apud homines hoc impossibile est, apud Deum omnia possibilia sunt (Luc. XVIII).”

Ita ergo poterat et hic decidere a spe regni Dei, putando impossibile esse de Spiritu sancto renasci. Unde enim possibile esse putaret homini visibili, ut nasceretur de spiritu invisibili? Nam et hoc apud homines impossibile est. Igitur quia

“apud homines quidem hoc impossibile est, apud Deum autem et hoc et omnia possibilia sunt,”

protinus adjungit:

“Spiritus ubi vult spirat.”

Quo dicto gratiam simul et potentiam Spiritus sancti commendat. Nam quod non debet, et vult, gratia est; quod

“ubi vult spirat,”

omnipotentia est. Et revera nulli hominum quidquam debet hic Spiritus, quia cunctorum pater Adam primus praevaricatus est, et justa lege, Dei regno, de quo nunc agitur, exhaeredatus est. Cumque omnibus regnum Dei juste clausum fuerit, quod quibusdam aperitur regenerante hoc spiritu gratuitae misericordiae, vel misericordis gratiae est; quod vero quibusdam non aperitur, justae vindictae vel vindicis justitiae est. Ait ergo:

“Spiritus ubi vult spirat.”

Ac si dicat: Ne dicas in corde tuo, quis ascendet in coelum (Deut. XXX), hunc Spiritum sanctum deducere, ut in illo possimus renasci, et sic in regnum Dei introire? ipse enim gratis et ultro dignatur, et potest aspirare. Qui mox, ut virtute sua, qua

“ubi vult spirat,”

emiserit se super aquas, mirificum agit opus suae potentiae, ut elementum inanimatum vivificetur, non quidem vita animali, sed virtute spirituali, fiatque janua regni Dei, fiat torus coelestis gratiae, fiatque venter supernae Matris Ecclesiae.