|
Pietas qua homines pro modulo suo dicuntur pii, pro quanto imitantur
Deum, qui vere et solus pius est, vera religio est, et cultus Dei.
Pietas namque, ait beatus Augustinus, Dei cultus intelligi solet, quam
Graeci [e][sbu][s][eac][b][e][i][a][n] vocant. Haec tamen et erga
parentes officiose haberi dicitur. More autem vulgi hoc nomen etiam in
operibus misericordiae frequentatur. Quod ideo arbitror evenisse, quia
haec fieri mandat Deus, eaque sibi vel prae sacrificiis placere
testatur. Ex qua loquendi consuetudine factum est ut et Deus ipse
dicatur pius (II Par. XXX; Eccli. XI; Judith. VII). Quem sane nullo sui
sermonis usu, Graeci [e][sbu][s][e][b][eeti][n] vocant, quamvis
[e][sbu][s][eac][b][e][i][a][n], pro misericordia illorum vulgus etiam
usurpet. Unde et in quibusdam Scripturarum locis, ut distinctio certior
appareret, non [e][sbu][s][eac][b][e][i][a][n], quod ex bono cultu, sed
[th][e][o][s][eac][b][e][i][a][n] , quod ex Dei cultu compositum
resonat, dicere maluerunt. Item: Hic autem finis est adhaerere Deo
(Psal. LXXII). Jam igitur scienti diligere seipsum, cum mandatur de
proximo diligendo sicut seipsum, quid aliud mandatur, nisi ut ei,
quantum potest, commendet diligendum Deum. Hic Dei cultus, haec vera
religio, haec recta pietas, haec tantum Deo debita servitus .
|
|