|
|
“Et vidi, et audivi, vocem unius volantis aquilae per medium coeli,
dicentis voce magna: Vae, vae, vae habitantibus in terra, de caeteris
vocibus angelorum trium, qui erant tuba canituri [cantaturi].”
|
|
Aquila haec volans et praenuntia, sacra Scriptura est. Notandum quod
praecedentes quatuor percussiones nulla aquila praenuntiavit, quia
videlicet Sodomitis, quod coelesti igne vel sulphurea pluvia perdendi:
Pharaoni et Aegyptiis, quod in mari Rubro perituri; Amorrhaeis, quod
completis iniquitatibus suis puniendi, et a terra sua forent evomendi,
nulla scriptura, nulla lex scripta comminata est aut praedixit.
Tantummodo per legem naturalem judicati et damnati sunt. Similiter et
murmuratores filii Israel, quorum corpora prostrata sunt in deserto,
eamdem murmurationis et rebellionis suae poenam quam passuri essent,
scriptura praedicente vel per indicium scripturae non audierant; quippe,
qui et ante murmurare coeperunt, quam scriptura condita vel scripta
esset lex, antequam saltem priores tabulae decem praeceptorum digito Dei
scriptae essent, quae ipsae factae sunt ante scriptam legem, vae illi
populo incumbebat. Verbi gratia, cum dixisset Dominus pro reatu vituli
quem fecit Aaron:
|
“Cerno quod populus iste durae cervicis sit, dimitte me, ut irascatur
furor meus contra eos, et deleam eos (Exod. XXXII).”
|
|
Cumque non dimitteretur stante Moyse in confractione, id est, in nimia
mentis humilitate in conspectu ejus, ait tandem:
|
“Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum (ibid).”
|
|
Lex, inquam, nondum scripta, aut certe recitata fuerat, et idcirco nec
istud vae praenuntiasse scribitur hic volans aquila. Tria vae, quae
supersunt, sancta Scriptura praenuntiavit. Primum videlicet quo filii
Israel in eo passi sunt quod peccantes Domino traditi sunt in manus
gentium, et dominati sunt eorum qui oderunt eos, et tribulaverunt eos
inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum. Secundum quod
pertulerunt in eo quod in captivitatem ducti sunt, et quatuor regnorum,
scilicet Babylonii, Persici, et Macedonici, atque Romani fortitudinem
imperiosam propter peccata sua miserabiliter sustinuerunt, quorum
quartum, scilicet Romanum imperium bestia terribilis atque mirabilis et
fortis nimis, et dentes ferreos habens magnos, comedit eos atque
comminuit, et reliqua pedibus suis conculcavit (Dan. VII). Tertium erat
vae, ultimum judicium, quando tam ipsi, quibus scripta est lex, quam et
omnes gentes condigna recipient, qui videlicet
|
“quicunque sine lege peccaverunt, sine lege peribunt; et quicunque in
lege peccaverunt, per legem judicabuntur (Rom. II).”
|
|
Haec, inquam, tria priusquam fierent, Deus per suam scripturam enuntiare
voluit, et idcirco recte per volantem aquilam hic tertio pronuntiatur
vae,
|
“de caeteris vocibus trium angelorum qui erant tuba canituri.”
|
|
Et quibus vel qualibus vae? Habitantibus, inquit, in terra, id est eis
quos omnino ne sursum aspiciant, detrahit terra, detinet affectio
terrena. Et recte sancta Scriptura volanti aquilae assimilatur; aquilae,
inquam, volanti per medium coelum, quia videlicet tota ejus intentio
sursum tendit, et terrena despicit, soli justitiae, qui est Christus,
claros et apertos oculos infigens, et per publicum, utpote
irreprehensibilis et honesta, tota cum libertate procedens.
|
|