|
Quis enim nesciat de regibus mundi quantis odiis semper fuerint
inquieti? Et cui sua inquietudine fuerunt infesti, nisi ipsi cupiditati
vel gloriae mundi, cum qua utique fornicati sunt, praeferendo illam suo
Creatori? Instrumenta fornicationis eorum, pulchritudines civitatum, et
locupletum multitudines gentium, quibus imperabant, exstiterunt,
caeteraque talia, quaecunque in mundo sunt provocantia concupiscentiam
oculorum. At illi nunquam haec in pace sua florere permiserunt, bellis
omnia desolantes, turbas hominum gladio interficientes, civitates et
castella igni concremantes. Nec vero solummodo in alterutros reges
contra reges, regna adversus regna hostili more haec fecerunt, sed
populis suis civitatibusque propriis singuli reges persaepe mala haec
intulerunt. Nam, ut de caeteris taceam, quis utiquam Romanae civitati
populoque et senatui proprio imperatore suo Nerone crudelior aut nequior
hostis exstitit? Ille desolatam urbem fecit, ille populum et senatum
occidendo, quodammodo carnes ejus manducavit: Ille civitatem materiali
quoque igne concremavit, solummodo ut pulchritudine flammae
delectaretur; spectando in ea similitudine qualiter quondam arsisset
Ilium, sedensque in altissima turre Mecoenatia, tali spectaculo
tripudians Iliada decantabat. Tantae crudelitatis quidam reminiscens et
congemiscens, ita cecinit:
Novimus quantas dederit ruinas
Urbe flammata patribusque caesis,
Fratre qui quondam ferus interempto
Matris effuso maduit cruore.
Heu gravem sortem, etc.
BOETIUS, De Consol. phil., lib. II, met. 6.
|
|