CAPUT 3

“Et vidi, inquit, coelum apertum, et ecce equus albus.”

Coelum hic apertum, descendentis ad nos Dei et Domini nostri designat prospectum, juxta illud propheticum:

“Quia prospexit de excelso sancto suo, Dominus de coelo in terram aspexit (Psal. CI),”

Item:

“Veritas de terra orta est, et justitia de coelo prospexit (Psal. XCIV).”

Denique hoc est quod protinus sequitur:

“Et ecce equus albus.”

Siquidem equus albus, immaculatum de virgine sumptum est Domini corpus, de quo plenius illic diximus, ubi aperiente Agno unum de septem libri signaculis, exivit equus albus, et qui sedebat super illum habebat arcum, et data est ei corona, et exivit vincens ut vinceret ipse qui illic habebat arcum et cum corona exivit vincens ut vinceret (Apoc. VI). Vocatur hic Fidelis et Verax,

“et justitia, inquit, judicat et pugnat, et oculi ejus sicut flamma ignis, et in capite ejus diademata multa, et exercitus qui sunt in coelo sequebantur eum in equis albis. Et de ore ejus procedebat gladius utraque parte acutus.”

Primum quam digna et quam vera sunt vocabula, Fidelis et Verax. Fidelis namque est, videlicet Deo et Patri, cui fideliter obedivit, quemadmodum Apostolus dicit:

“Considerate apostolum et pontificem confessionis nostrae Jesum, qui fidelis ei qui fecit illum, sicut et Moyses, in domo illius. Amplioris enim gloriae iste prae Moyse dignus habitus est. Et Moyses quidem fidelis erat in tota domo ejus, tanquam famulus in testimonium eorum quae dicenda erant, Christus vero tanquam filius in domo sua, quae domus sumus nos (Hebr. III).”

Sed et per prophetam Deus ipse dicit:

“Et feriam vobiscum pactum sempiternum, misericordias David fidelis: Ecce testem populis dedi eum, ducem ac praeceptorem gentibus (Isa. LV).”

Item: Verax iste est, imo et ipsa veritas:

“Ego, inquit, sum via, veritas et vita (Joan. XIV).”

Et Joannes Baptista:

“Qui autem, inquit, accepit ejus testimonium, signavit quia Deus verax est (Joan. III).”

Nimirum Scriptura dicit:

“Omnis homo mendax (Psal. CXV).”

Hic autem quia non homo tantum, sed et Deus est, recte dicitur et est, Deus verax, homo cujus solius veritas, imo qui, cum sit ipsa veritas, nos liberat. Ipse qui posuit haec omnia, nominum quoque ipsorum causas actuales apposuit dicendo:

“Et justitia judicat et pugnat.”

Nam quia justitia pugnat, et neminem nisi causa justitiae impugnat, neminem nisi juste expugnat; quippe qui non nisi contra superbos bellica corripit arma, sicut scriptum est:

“Deus superbis resistit (Jac. IV),”

profecto fidelis quia justitia judicat, nec dicit malum bonum, et bonum malum (Isa. V), nimirum verax est. Et quia per ignorantiam falli nunquam potest, ut injuste judicet:

“oculi, inquit, ejus sicut flamma ignis.”

Omnia clare videt, et, sicut jam dictum est, falli non potest ut injuste judicet. Sunt autem oculi ejus omnes numero septem gratiae sancti Spiritus. Unde et in hoc eodem libro Agnus, et in propheta Zacharia lapis unus septem oculos habere scribitur (Zach. III). Item quia

“justitia judicat sive juste pugnat,”

semper superat, et tam in sua persona quam in singulis fidelibus suis pugnando triumphat. Idcirco protinus subditur:

“Et in capite ejus diademata multa.”

Videlicet quia sanctorum omnium victoriae vel coronae ad gloriam et gratiam ipsius referuntur, idcirco multa diademata in capite ejus. Nam hinc est quod de ipso sub nomine filii Josedech sacerdotis magni ad prophetam Zachariam Deus loquitur:

“Sume a transmigratione, a Boldai, et a Tobia, et ab Idaja, et venies tu in die illa, et intrabis domum Josiae filii Sophoniae, qui venerunt de Babylone, et sumes argentum et aurum, et facies coronas, et pones in capite Jesu filii Josedech sacerdotis magni, et loqueris ad eum dicens: Haec ait Dominus exercituum, dicens: ”

“Ecce vir Oriens nomen ejus (Zach. VI),”

etc. Denique juxta sensum mysticum Jesu filio Josedech sacerdoti magno imponuntur coronae, sumpto argento et auro a transmigratione, sive ab iis qui venerunt de Babylone, quia nobis proficiscentibus et reversis ad meliora, per singulas virtutes nostras Dominus coronatur, imo nobis per virtutem poenitentiae coronatis, Salvator in singulis coronam accipit, juxta illud quod et Paulus loquitur:

“De caetero reposita est mihi corona justitiae, quam reddet mihi justus judex; non solum autem mihi, sed et omnibus qui diligunt adventum Salvatoris nostri Jesu Christi (II Tim. IV).”

Quia ergo veraciter multa diademata in capite ejus, et sicut Apostolus ait:

“Ipse omnia in omnibus adimpletur (Ephes. I),”

recte subjungitur:

“Habens nomen scriptum, quod nemo novit nisi ipse.”

Nam praeter ipsum nemo scit quanto nomine vel quantum ipse sit nominatus aut nominandus, quippe cum numerum eorum praeter ipsum nemo sciat, quorum coronis ipse coronatur, quorum salutis auctor ipse nominatur. Ubi ergo scriptum habet nomen istud, si non scitur? Denique in sanctis Scripturis ejus nullum scriptum est nomen ipsius quod non legatur, quod non sciatur. Nec vero quia dixit,

“habens nomen scriptum quod nemo novit nisi ipse,”

consequenter dici potest indefinite, quod nomen ejus nesciatur. Nam quia hoc dixit, ipse protinus ait:

“Et vocatur nomen ejus Verbum Dei.”

Illud ergo nomen quod et scriptum esse, et a nemine sciri asserit ubi scriptum est? Nimirum in magno libro vitae, qui non est aliud quam secretum ejus scientiae sive praescientiae. Nam ubi scripta sunt nomina electorum omnium, ibi non potest abesse quantorum salutis auctor ipse sit, quorum numerus profecto cujusdam nominis ejus omnibus incogniti definitio est.