|
|
“Audivit Jesus quia ejecerunt eum foras. Et cum invenisset eum, dicit
ei: Tu credis in Filium Dei?”
|
|
Leviter quidem dictum videtur,
sed revera gravissimum est, clamorem peccatorum tetigisse aures:
|
“Exspectavi, inquit, ut faceret judicium, et ecce iniquitas; et
justitiam, et ecce clamor (Isa. V).”
|
|
Neque hoc sine pondere dictum est:
Invenit enim Jesus quos mundus perdit, invenit salus quos perditio
derelinquit. Invenit autem de prope:
|
“Juxta enim est Dominus his qui tribulato sunt corde (Psal. XXXIII).”
|
|
Item de viro fideli:
|
“Cum ipso sum, inquit, in tribulatione (Psal. XC).”
|
|
Quae sequuntur simpliciter, id est, absque necessaria similitudine de
homine illo ratio postulat intelligi. Non enim quomodo prius ille homo
ad natatoriam Siloe missus lavit et vidit, et deinde dicitur ei:
|
“Tu credis in Filium Dei,”
|
|
sic quisquis nostrum prius baptismate lavandus est, et post an credat
interrogandus. Ergo unius hominis devotio, qui tunc erudiebatur pensanda
est, de quo et subditur:
|
“Respondit illi et dixit: Quis est, Domine, ut credam in eum?”
|
|
Hactenus nempe homo iste illud significabat quod nunc est. Significabat
enim nos, quod catechizandi et baptizandi essemus, nunc ipse
catechumenus est. Nam antehac Filium Dei nesciebat, in quem sibi esset
credendum cum dicat:
|
“Quis est, Domine, ut credam in eum?”
|
|
Catechizatur ergo, et illius fides super oculos mentis ejus ponitur, qui
paulo ante per lutam super oculos corporis positum signabatur. Nam
sequitur:
|
|