CAPUT IX. Quomodo et quo ordine Verbum Dei Nabuchodonosor percusserit, et tandem vicerit.

Primo notandum quia tribus vicibus percussit regem ipsum Nabuchodonosor Verbum Dei, et quia prima et secunda concussione non est submissus ab altitudine superbiae suae, tertia vice sic percussit eum ut, de solio suo decussus et mente alienatus forasque ejectus ab hominibus, cum feris habitaret, et cum feris pabulum haberet, fenumque ut bos comederet, et rore coeli infunderetur, atque ita super eum septem tempora mutarentur. Post haec regnum ejus, regnum Babylonicum numeravit Deus, et complevit, appensum est in statera, et inventum est minus habens. Divisum est, et datum est Medis et Persis (Dan. III). Interfectus namque est Balthasar rex Chaldaeus et Darius Maedus successit in regnum. Cui haec ascribenda est victoriae pars, nisi Deo, Dei Verbo, quod in utero habens mulier, unaquaeque fidelis anima, ut erat Daniel,

“clamabat parturiens, et cruciabatur ut pareret? (Apoc. XII.)”

Verbum illud sacramentum illius Verbi caput draconis contrivit, regem illum quasi bovem dementavit, regnum illud justo judicio dejecit, manifeste hoc ipsae voces Scripturae testantur. Libet paulisper immorari, et singulas percussiones in caput superbiae triumphaliter declamare, in laudem et gloriam victoriosi Verbi Dei, cujus persona in ipsis rebus gestis vel significatis declaratur vocibus manifestis.