|
(III REG. CAP. II.)
|
“Quare, inquit, postulas Abisach Sunamitem Adoniae. Postula ei et
regnum,”
|
|
etc. Insidiosa fratris sui molimina, rex Salomon sapiens et providus
deprehendit, ne videlicet quod futurum erat, si Abisach daretur
postulanti, ille quasi reginae potitus nuptiis, spem resumeret regni
recuperandi. Hoc, inquam, deprehendit, et idcirco scandala sibi et regno
suo suboritura praescindere festinans.
|
“Haec, inquit, faciat mihi Deus, et haec addat, quia contra animam suam
locutus est Adonias verbum hoc.”
|
|
Et continuo.
|
“Vivit Dominus, quia hodie occidetur Adonias,”
|
|
etc. Occisus est Adonias, occisus est et Joab, quia post Adoniam
declinaverat, et post Salomonem non declinaverat.
|
“Ejectus est autem ne sacerdotio fungeretur Abiathar.”
|
|
(III REG. CAP. III.) His peractis,
|
“Confirmatum, inquit, est regnum in manu Salomonis.”
|
|
Ita plane ut confirmaretur regnum et fides Christi, ut sine scandalo
Judaico inoffensum curreret verbum Evangelii, data est civitas Jerusalem
et omnis gloria templi manufacti exterminio per manus Romani imperii, et
ceciderunt in ore gladii, et captivi in omnes gentes adducti sunt. Quid
enim moliebantur ipsi quoque qui ceciderant ex Judaeis, imo qui sub
nomine discipulorum adversabantur discipulis Christi filii Christiani,
et pseudoapostoli? Caeremoniis legis permiscere volebant fidem
Evangelii.
|
“Surrexerunt, ait Lucas in Actibus apostolorum, quidam de haeresi
Pharisaeorum, qui crediderant, dicentes: Quia oportet circumcidi eos,
subauditur, qui ex gentibus conversi fuerant, praecipere quoque servare
legem Moysi (Act. XIV). ”
|
|
Profecto cum haec et his similia dicerent, cum caeremoniis legis fidem
Evangelii commiscere vellent, quasi Adonias postulabat sibi Abisach
Sunamitem, ut non fidei Christi, sed operibus legis cunctam arrogarent
justitiae dignitatem. Sed providit sibi et regno suo rex sapiens
Christus, interficiendo Adoniam et eos qui adjuvabant partes ejus,
tradidit enim, ut jam dictum est, exterminio civitatem Jerosolymam et
templum ejus, ne aliquatenus Abisach, id est fides Christiana in spem
ejus pelliceretur, et stante gloria templi manufacti, quidquam in sacris
Judaeorum virtutis esse suspicaretur: Jam ad insigne et nobilissimum
ejus opus, id est ad templum currimus, ut in eo quoque juxta propositum
nostrum sacra Christi Filii Dei miracula quaeramus.
|
|