CAPUT XIII. Quod non sit hoc totum pietatis officium, manducare aut epulari, aut gaudere, quia revixit, vel inventus est, sed etiam jejunare, orare, et flere ut inveniatur qui periit, et reviviscat qui mortuus est.

Nec vero totum aut integrum est pietatis officium, manducare et epulari, atque gaudere pro eo quia qui mortuus erat revixit, et qui perierat inventus est. Denique antequam reviviscat qui mortuus est, aut inveniatur qui periit, maxime hoc pietatis jejunare, orare et flere, ut reviviscat et inveniri possit. Hujus rei mysticum exemplum, vidua illa de Evangelio, cujus filius unicus defunctus, per portam civitatis efferebatur, cui dixit Dominus misericordia motus super eam! Noli flere. Et accessit, et tetigit loculum. Hi autem qui portabant, steterunt. Et ait: Adolescens, tibi dico: Surge. Et resedit qui erat mortuus, et coepit loqui. Et dedit illum matri suae (Luc. VII). Vidua namque mater sancta Ecclesia est; vidua, inquam, pro eo quia vir ejus praecrucifixus, et mortuus fuit, et licet resurrexerit; et nunc vivat, tamen praesentia corporali hic non est, sed ascendit in coelum, et ad dexteram Patris sedet; filius ejus est quisque credentium, ex quo sacramentis ejusdem Ecclesiae Christo renatus. Moritur autem filius, et per portam civitatis effertur, quoties mortiferum crimen admittit, usque ad effectum operis, sive manifestum opus. Hic pietate opus, hic matri super mortuo filio flendum et orandum est. Mors enim peccati, mors cruenta, mors pavenda est. Laborat hic sancta Scriptura vel spiritus Scripturae sanctae, conditor Spiritus, ut quoquo modo magnitudinem periculi, et horrendum genus mortis sentire valeamus, id quod homo peccando moritur. Ait enim: Et signum magnum apparuit in coelo. Et mulier amicta sole, et luna sub pedibus, et in capite ejus corona stellarum duodecim. Et in utero habens et clamabat parturiens, et cruciatur ut pariat (Apoc. XII). Et subinde: Et draco stetit ante mulierem, quae erat paritura, ut cum peperisset, filium ejus devoraret (ibid). Quamvis enim juxta quemdam altiorem sensum, semel hoc factum sit, et fieri non desinit usque ad finem saeculi, semel videlicet hoc factum est, quando universa patriarcharum et prophetarum electorumque omnium Ecclesia per Mariam virginem, quae ejusdem Ecclesiae portio est, Christum in carne peperit, cum magno clamore magni desiderii, et diutinae exspectationis. Tunc stetit draco ante mulierem, ut cum peperisset, statim devoraret filium ejus, statim quippe in Herode fuit quaerente puerum, ut perderet eum, et extunc persecutus est usquequo crucifigeretur, dicens: Quando morietur, et peribit nomen ejus (Psal. XL). At ille filius masculus idem Deus fortis erat, et idcirco raptus est ad Deum, et ad thronum ejus, resurrexit enim et ascendit in coelum usque ad Patris thronum recturus gentes in virga ferrea (Apoc. XII), id est inflexibili justitia. Tunc, inquam, semel factum est, ut staret draco ante mulierem parientem, devorare volens filium ejus] (ibid.), ita ut periret nomen ejus, nunc autem, sicut jam dictum est, fit et fieri non desinit, ut stet ante mulierem ad devorandum quempiam de filiis ejus, in Christum credentibus. Nam quempiam Christo acquirere, vel in quovis Christum formare, si non esset parturire, non diceret Apostolus: Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis (Gal. V). Laborat ergo iste sanctus pietatis Spiritus, sensum nobis imprimere faciemque ostendere crudelis et horrendae mortis hujus, mortis peccati, quia homo a Deo vivo separatur, et principi mortis diabolo incorporatur, dum tales ostendit imagines mulieris parturientis, et draconis magni, draconis rufi septem capita habentis, stantis ante illam, et parati ad devorandum filium ejus. O quantos, quamque horrificos hiatus oris et gutturis, quam cruentos dentes, quam profundum tartarum ventris ejus, viderat hoc in eodem pietatis spiritu, cum diceret praedictus Apostolus: Timeo enim ne forte cum venero, non quales volo inveniam vos, et ego inveniar a vobis qualem non vultis, ne forte contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, seditiones sint inter vos, ne iterum cum venero, himiliet me Deus apud vos, et lugeam multos ex his qui ante peccaverunt, et non egerunt paenitentiam super immunditia, et fornicatione, et impudicitia, quam gesserunt (II Cor. XII). Hoc igitur, ut praediximus, verum et perfectum pietatis opus est, flere et lugere eos, morte ejus qui mortuus est, et perditione ejus qui periit, et tunc demum manducare, epulari et gaudere, cum revixerit, cum inventus fuerit.