|
Nuntiatum est Joseph quod aegrotaret pater ejus. Qui, assumptis duobus
filiis Manasses et Ephraim, ire perrexit, id est, ire properavit, et eo
totus intendit, ad accipiendas partes de divitiis paternis; ad videndos
thesauros benedictionis quos pater thesaurizavit filiis suis. Idcirco
filios suos secum assumpsit Manasses et Ephraim. Dictumque est seni:
Ecce filius tuus Joseph venit ad te. Qui confortatus sedit in lectulo.
Quamvis intelligi recte valeat quod ob adventum filii quem diligebat
confortatus sit gaudio, sicut dudum dixerat: Jam laetus moriar, quia
vidi faciem tuam, et superstitem te relinquo (Gen. XLVI): tamen et hoc
sciendum, quia sancto prophetiae spiritu super eum irruente confortatus
est. Unde enim fiduciam vel auctoritatem habere poterat, ut diceret: Et
iste quidem erit in populos et multiplicabitur, sed frater ejus junior
major erit illo, et his similia, nisi quia virtute prophetici spiritus
invaluerat? Confortatus igitur adeo mente est, qui aegrotabat corpore,
ita ut corpus quoque fessum alleviaretur mentis alacritate, et cujus
oculi corporei caligaverant prae nimia senectute, nec clare videre
poterat, interioris ejus hominis acies clarificata est, ut ventura
nuntiaret, et possidendam haereditate benedictionem daret. Itaque sic
incipit: Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quae est in terra
Chanaan, benedixitque mihi et ait: Ego te augebo, et multiplicabo, et
faciam in turbas populorum, daboque tibi terram hanc, et semini tuo in
possessionem sempiternam. Unde habeat dandae benedictionis jus aut
officium, praelocutus est. Non dixit: Pater meus Isaac benedixit,
quamvis et hoc factum sit: sed Deus omnipotens, inquit, benedixit mihi,
quia benedictio non hominis est, sed Dei, et tunc valet hominis
benedictio, cum ex Deo procedit, vel confirmatur testimonio Dei. Dicat
quis: Cur Abraham moriturus, non Isaac, item eo modo quo et Isaac Jacob,
et Jacob filios suos benedixit? Videlicet quia Isaac jam ex quo in
holocaustum Deo oblatus est, benedictionem haereditate possedit, neque
opus fuit illum sermone consecrari, qui re ipsa in typum Salvatoris
sanctum sacrificium et hostia viva esse meruit. Item: Si quaerat quis
cur non Isaac duos tantum habens filios, utrumque benedixerit, cum
Israel plures habens, singulos benedixerit, benedictionibus propriis?
facilis responsio est, quia duo filii Isaac in duos erant populos
dividendi, sicut oraculum divinum praedixerat illi (Gen. XXV), vel
Rebeccae matri: plures autem filii Jacob una gens, et unus populus in
unitate paternae fidei Deum verum et vivum haereditate possessuri, vel
ab ipso erant possidendi. Post istos patriarchas tres, in quibus
omnipotens Trinitas invocanda est, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus
Jacob, jam non invenitur eodem successionis ordine, et cum potestate
benedictio carnalibus filiis data esse, sed per sacerdotum ministerium
deinceps ex lege Moysi, in populum communiter exorata est, effectu non
semper vel ubique prosequente.
|
|