LIBER SEXTUS.


CAPUT PRIMUM. De Parasceve.

Dies sextus ab illo quo Dominus noster civitatem Jerusalem cum gloria (Matth. XXI), quam mox invidia sequeretur, ingressus est, illud evidentius confirmat, quod superius commendatum est, scilicet hanc hebdomadam humanae restaurationis respondere, mysteriorum ordine, primae illi hebdomadae mundanae creationis. Nam hominem, quem in illius sexta feria Creator mirabiliter condidit, in hujus nihilominus sexta feria idem ipse Salvator mirabilius redemit. Dies hic Parasceve vocatur; parasceve autem praeparatio interpretatur. Quo nomine Judaei, qui inter Graecos conversabantur, sextam Sabbati, quae nunc a nobis sexta feria nuncupatur, appellabant, quod eo videlicet die quae in Sabbatum forent necessaria praepararent, juxta quod de manna quondam erat praeceptum:

“Sexta autem die colligetis duplum (Exod. XVI),”

etc. Qui vero inter Romanos vitam ducebant Judaei, usitatius eam Latine coenam puram cognominabant. Quia vero sexta die homo factus, et tota mundi est creatura perfecta, septima autem Conditor ab opere suo requievit, unde et hanc Sabbatum, id est requiem vocari praecepit; recte Dominus eadem die sexta crucifixus humanae restaurationis implevit arcanum. Unde, cum accepisset acetum, dixit: Consummatum est (Joan. XIX), id est sexta die, quod pro mundi refectione suscepit, totum est opus perfectum.