LIBER SECUNDUS.


CAPUT PRIMUM.

Jam dudum, o amice, ut reor, taedio fessus es, et narratio mea, quasi sarcina tibi est in via, dum ad aliud animo properas, dum postulata festinus exspectas. Verumtamen suum in his quoque teneat dilectio judicium, quod scilicet non debuerim ego perpetuum de talibus tenere silentium. Quomodo enim tacendo de hujusmodi illud Sapientis observarem consilium: Ne accipias faciem adversus faciem tuam, nec adversus animam tuam mendacium? (Eccli. IV.) Haec igitur, si non fastidias, nec reputes pro sarcina, non ingratus accipies sequentia quae postulaveras. Primum eorum de quibus tibi respondere proposui ex Regula sancti Benedicti, ordo est nocturnarum vigiliarum Dominicae noctis, qui omni tempore, ait idem Pater sanctus (cap. XI), tam aestatis quam hiemis, aequaliter in die Dominico teneatur. Hic jam dicendum quod nullus ignorat, aut ignorare debet Christianus, quia media nocte Dominica surrexit Dominus, triginta tribus oris sepulcro clausus, quae hoc modo supputantur. Hora nona spiritum emisit, et sepultus est, et tres horae supererant ejusdem diei: Nox sequens et dies subsequens; nox, inquam et dies, horae sunt viginti quatuor, et additis tribus jam dictis, viginti septem fiunt, quibus adjice medium noctis, id est horas sex, et fiunt horae triginta tres. Tribus igitur diebus, etsi non totis, in sepulcro quievit, et media nocte surrexit, et proinde media nocte surgimus ad confitendum sanctae Trinitati, cui vera humanitas Christi, tali fine pro homine satisfecit. Hic omnis prima Sabbati, cum nocte sive vespera, quae lucescit in prima Sabbati, Dominica meruit nuncupari. Adhuc inspice plenius. Triginta namque annis, qui numerus ternarius decimo est, secretus vixit, tertio suae praedicationis anno passus est, triginta tribus horis, ut jam dictum est, exanimis jacuit, tertia die resurrexit. Adde quod adhuc pulcherrimum est, qui tribus idem passionibus est consummatus, scilicet flagellis caesus, cruci affixus, lancea transfixus, inter duos latrones ipse tertius, pro latrone Barabba commutatus. Merito ergo placata Trinitas, suam confestim generi humano faciem coepit ostendere, eductis omnibus de regione tenebrarum, qui venturi hujus fidem habentes ex hac vita migraverant: et praedicari voluit nobis residuis, ut baptizaremur in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti.