|
Non, inquit, habebis deos alienos coram me (Exod. XX). Secundum hoc
praeceptum tota servi justitia est non coluisse Baal, nec serviisse
Astaroth, non initiatum fuisse Beelphegor, vel quempiam hujusmodi, quod
verae divinitati adversum sit, non posuisse in templo Dei. Qui autem
servilem modum excedere gestit, non solum significatum vocum istarum, id
est deorum alienorum, sed et nominis hujus quod est Deus etymologiam
attendit, ut videlicet non solum, secundum praeceptum, deos alienos
coram Deo suo non habeat, sed et nullum alium praeter solum et verum
Deum timeat. Deus enim Graece dicitur Theos, quod interpretatur timor.
Idcirco autem Creator tali nomine nuncupatur, quia timendus est, et hoc
ab omni rationali creatura jure exigitur ut timeatur. Igitur ultra
praeceptum hoc tunc acceptatur consilium, quando servus bonus et amore
vel gratia dignus solum proponit sibi Deum esse timendum, nullum alium
timore suo dignum arbitratus Deum et Dominum. Quod si etiam supplicio
mortis cogatur ut timeat, non flectitur a justitia, constans propter
Deum verum ac Dominum, amicitiae gratia cum qua sic ille suos
alloquitur: Dico autem vobis amicis meis: Ne terreamini ab his qui
occidunt corpus, et post haec non habent amplius quid faciant. Timete
eum qui, postquam occiderit, habet potestatem mittere in gehennam. Ita
dico vobis: Hunc timete (Luc. XII).
|
|