|
|
“Et ego servabo te ab hora tentationis, quae ventura est in orbem
universum tentare habitantes in terra.”
|
|
Tentatio haec haeresium est, quas oportet esse, inquit Apostolus,
|
“ut qui probati sunt manifesti fiant (I Cor. XI).”
|
|
Ab illa tentatione quis illaesus servatur, nisi cui Scripturarum veritas
suffragatur? Hoc autem Angelo nunc Philadelphiae, pro merito dilectionis
promitti, vel dari intelligimus in ostio aperto sive clavi David, quam
habet Sanctus et Verus. Ergo quia dilectionem servasti,
|
“ego servabo te, inquit, ab hora tentationis, ut non indicas in
tentationem, ut non seducaris, ut non decipiaris, imo paratus sis omni
poscenti rationem reddere de ea quae in te est fide nominis mei (I Petr.
III):”
|
|
Non longum abest tempus tentationis, a quo te oporteat servari, imo
quasi hora est, quia cito transit,
venio disrumpens vincula tua, ut solutus et peregrinus a corpore,
praesens Deo sis, et illa re perfruaris, cujus hic pro consolatione
intelligentiam habere meruisti. Hactenus dulcedo gratiae de labiis
sancti et veri profluens, dilectum et dilectionis Angelum beatificavit,
jucunditatem et exsultationem magnificando, quam super illum
thesaurizavit, superest ut eumdem vigilantiae sollicitudinis admoneat,
ne jam se comprehendisse arbitretur, neve ante finem cursusque sui
consummationem nimium confidat incautus. Ait ergo:
|
“Tene quod habes, ut nemo accipiat coronam tuam.”
|
|
Ac si dicat: In humilitate certo pede consiste, ne moto pede corruas, et
corruendo coronam tibi praeparatam amittas, et alius in locum tuum
succedens illam accipiat. Et quidem hoc fieri non potest, ut eorum
quisquam perdat coronam suam, quos Deus praescivit et ad coronam
praedestinavit (Rom. VIII), verumtamen et fieri potest, et factum est,
ut ille coronam perderet, quem Deus ad coronam vocavit, vocatione
visibili, sive quae ab hominibus potuit audiri. Nam exempli gratia:
Judam Dominus ad coronam vocavit apostolicam, quem tamen ad coronam non
praedestinavit, quia corona indignum fore praescivit, unde et coronam
ejus scilicet, apostolatus honorem alius accepit, sicut scriptum est:
|
“Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter (Psal.
CVIII).”
|
|
Nemo ergo quandiu certat, multum de corona confidat, quia videlicet, si
omnium praescius Deus, caput tuum in fine dignum corona fore scit, tu
autem nescis:
|
“Qui vicerit, faciam illum columnam in templo Dei mei, et foras non
egredietur amplius, et scribam super eum nomen Dei mei, et nomen
civitatis Dei mei novae Jerusalem, quae descendit de coelo a Deo meo, et
nomen meum novum.”
|
|
In isto gradu vincere est, praeeunte fraternae dilectionis
inexstinguibili lampade, ostium apertum semper habere, nunquam concludi,
aut haereticorum cassibus irretiri posse, et quidquid per istud ostium
invenerit, ad aliorum aedificationem proferre, atque ab hoc dilectionis
studio pro nullis adversitatibus aut obtrectationibus invidentium
desistere.
|
“Qui sic vicerit, faciam, inquit, illum columnam in templo Dei mei.”
|
|
Digna et congrua remuneratio victoris hujusmodi, ut qui gratiam hanc
habens, scripsit aut docuit, unde fides Ecclesiae roboraretur; columna
sit in templo Dei.
|
“Et foras, inquit, non egredietur amplius.”
|
|
Ac si dicat: Quandiu quidem in ostio est quod dedi apertum coram eo,
sollicitus sit ne labatur; at ubi per remunerationem intus tanquam
columna fuerit stabilitus; non erit cur timeat, quia foras non
egredietur amplius, nec tentatione titubabit pes ejus. Quale autem est
nomen Dei et nomen civitatis ejus quod super eum se scripturum fore
pollicetur? Profecto quia Filius loquitur dicens:
videlicet secundum habitum hominis; juxta quem Deus noster, Deus illius
est; nomen hoc Dei recte Pater intelligitur, quod fideliter in
confessione divinitatis, illa persona a nobis invocatur. Porro, nomen
civitatis ejus Jerusalem, est mater, Apostolo quoque attestante, cum
dicit:
|
“Illa autem quae sursum est, Jerusalem, libera est, quae est mater
omnium nostrum (Galat. IV). ”
|
|
Unde probare possumus, quod super istum scribat hoc nomen, quod est
Pater, et illud quod est mater? In Evangelio cum dixisset ei quidam
loquenti ad turbas,
|
“Ecce mater tua, et fratres tui foris stant, quaerentes te: Quae est,
inquit, mater mea, et qui sunt fratres mei? Et extendens manum in
discipulos, dixit: Ecce mater mea et fratres mei. Quicunque enim fecerit
voluntatem Patris mei qui in coelis est, ipse meus et frater et soror et
mater est (Matth. XII).”
|
|
Quod si et hoc illi dictum fuisset, aut veraciter dici potuisset,
praesente Joseph, qui pater ejus dictus est:
|
“Ecce Pater tuus et mater tua foris stant;”
|
|
eodem veritatis sensu respondere potuisset,
|
“ille meus et pater et mater est, qui facit voluntatem Patris mei qui in
coelis est.”
|
|
In interiori namque homine, ubi generatio Christi spiritualiter
computatur, neque masculus, neque femina est. Denique evangelica Christi
generatio tota spiritualis est, et secundum spiritum, David quoque Pater
Christi est, videlicet, quia Verbum Dei quod est Christus, corde credens
et ore deprompsit (Coloss. II), et scriptis edidit, primus prophetarum,
clarissimus patriarcharum. Alioquin nisi per fidem Christi Pater
fuisset, frustra secundum carnem antecessor ejusdem exstitisset. Unde
Ochozias, Joas atque Amasias, qui ejusdem Christi, ejusdem verbi Dei
praecones prophetas persecuti sunt et occiderunt, in illa generatione
computati non sunt. Igitur cum de isto qui in hoc vincit, ut intellectum
habens, adjuvet atque cooperetur, quatenus crescat et proficiat verbum
Dei, ita dicitur:
|
“Et scribam super eum nomen Dei mei, et nomen civitatis Dei mei novae
Jerusalem,”
|
|
idem est ac si diceret: Ille pater meus ac mater mea dicitur et erit, et
hoc nomen aeternum haereditabit.
propter novam vitam dixit, quia veterem hominem exuit, et novum induit
(Ephes. IV). Descendisse quoque illam de coelo laudabiliter asserit,
quia videlicet, conversatio ejus in coelis est propter fraternam
dilectionem, ex qua iste Angelus Philadelphiae collaudatur, descendit,
id est, parvulus condescendit. Exempli gratia:
|
“Paulus usque ad tertium coelum raptus est, et ibi audivit arcana verba
quae non licet homini loqui, sed propter infirmos descendit (II Cor.
XII),”
|
|
cum idem dicit:
|
“Vir uxori debitum reddat, et uxor viro (I Cor. VII).”
|
|
Sunt hujusmodi descensus innumeri, sed hoc unum satis pro exemplo est,
ad rem attinens vel causam hujus Angeli, cujus laus vel meritum est opus
dilectionis. Postremo addit,
Nomen personae quae haec dicit, Filius Dei est. Hoc nomen sine dubio
super istum, qui vincit, ipse scribit, omnes enim dilecti dicuntur et
sunt filii Dei. Porro, quod ait, scribam, id est, apparere faciam. Nam
nunc quidem filii Dei sumus, ait is ipse, qui haec, jubente Filio Dei,
scribit Joannes apostolus,
|
“sed nondum apparuit quid erimus. Scimus quia, cum apparuerit, similes
ei erimus, quoniam videbimus eum sicuti est (I Joan. II).”
|
|
Ergo scribere quo possit legi nomen cujusque filiorum Dei, manifestare
est ut merita singulorum sciantur et videantur ab universis. Et hoc
nomen, scilicet Filii Dei, cunctis superscribetur electis, quamvis ubi
vel in quo plus nunc est fraternae dilectionis, major etiam in eo debeat
apparere splendor hujus nominis. Illud autem nomen Dei quod est Pater,
sive illud nomen civitatis ejus novae Jerusalem, quod est mater, super
illos scribendum est, qui quasi in plenam profecti aetatem fidei,
valuerunt et studuerunt per dilectionem propagare verbum Dei.
|
“Qui habet aures audiat, quid spiritus dicat Ecclesiis.”
|
|
Hoc loco, audire, excitari est ad studium verbi Dei, appropinquare
pedibus ejus, ut bibat de doctrina illius, sedere cum Maria ad pedes
Domini, subjectamque animam applicare ad audienda verba oris ejus, et
omnia sua dare (Luc. X), ut possit comparare unam pretiosam margaritam
gratiae illius (Matth. XIII), quatenus intellectuali oculo veritatem
perspiciens et bene instructus, ad alios quoque instruendos efficiatur
idoneus, scripturam tanti nominis quam hic Sanctus et Verus pollicetur,
aeterna haereditate habiturus.
|
|