CAPUT XVII. Quid significet quod cum terraemotu resurrexit.

Terraemotus quoque magnus, qui factus est, ejusdem secundi adventus significationi cooperatur. Erit enim confusio maris et fluctuum, et non solum terra, sed etiam

“virtutes coelorum movebuntur et tunc videbimus Filium hominis venientem in nubibus coeli cum potestate magna et majestate (Matth. XXIV; Luc. XXI).”

Passurus quippe venit occultus, tunc autem judicaturus manifestus veniet Deus noster, et tunc silebit, ignis in conspectu ejus tempestas valida (Psal. XLIX).

Et quia tunc arescentibus reprobis prae timore, justi levabunt capita sua, id est exhilarabunt corda, et pulchre hic unius ejusdemque angeli habitu utrumque praefiguratur, cujus

“erat aspectus sicut fulgur, vestimenta autem sicut nix.”

Nam impii custodes prae fulgore aspectus ejus exterriti, facti sunt velut mortui (Matth. XXVIII): mulieres autem, quae religiose Dominum quaerebant, niveis ejus vestimentis et dulci alloquio consolatae sunt dicentis:

“Nolite timere vos (ibid.),”

etc. Hinc est quod hac die cantamus: Terra tremuit et quievit, dum resurgeret in judicio Deus (Psal. LXIII). Dictum est enim hoc de die illa, quando auditum faciet judicium, dicens his qui a dextris ejus erunt:

“Venite benedicti Patris mei, percipite regnum (Matth. XXV):”

his autem qui a sinistris:

“Ite, maledicti, in ignem aeternum (ibid.).”

Tunc enim exsurgente Deo in judicium (Job XXII), qui nunc videtur sopitus esse, vel non curare ea quae sub sole fiunt, terra tremet et quiescet, id est impii, qui terreni sunt, timebunt et quiescent, quia nocere desinent. Igitur dies haec, cujus in nocte Dominus noster cum terraemotu resurrexit, diem illum aeternitatis, diem significat futurae resurrectionis, cujus diluculo idem Dominus noster improvisus, ut dictum est, coelis ardentibus coelorumque virtutibus trementibus apparebit (Luc. XXI).