CAPUT XXIV. Quae causa fuerit, ut surgens mane, lapidem quem supposuerat capiti tolleret, erigeretque in titulum perfundens oleo.

Surgens ergo mane, tulit lapidem quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum, fundens oleum desuper. Appellavitque nomen urbis Bethel, quae prius Luza vocabatur. Quae causa vel ratio fuit, ut surgens mane tolleret lapidem, quem supposuerat capiti suo et erigeret in titulum fundens oleum desuper, nomenque urbis appellavit Bethel, quod interpretatur domus Dei; eadem omni homini, omni loco dominationis ejus esse debet aedificandi domum nomini Domini. Primum est, ut hujus exemplo confitens quod peregrinus sit et advena super terram, lapidem supponat capiti suo, id est conscientiam suam collocet in Christo, ut dormiens requiescat in illo, juxta praeceptum vel consilium ipsius dicentis: Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos (Matth. XI). In illa requie sua dormiens somniet, id est, credendo videat nunc per speculum et in aenigmate, quia facie ad faciem (I Cor. XIII) videre non potest jam praeteritum, quod ille vidit futurum, scilicet scalam cui Dominus iunixus sit, id est evangelicam, de qua jam supra dictum est, generationem Jesu Christi filii David, filii Abraham, quae coelum attingit et portam coeli nobis aperuit, quaeque soluto pariete inimicitiarum (Ephes. II), coelestibus terrestria conjunxit, et completum est quod ipse praedixerat: Amen, amen dico vobis, videbitis coelos apertos, et angelos Dei ascendentes et descendentes super Filium hominis (Joan. I). Haec inquiam dormiens et dicens: Ego dormio, et cor meum vigilat, tota nocte somniet (Cant. V), id est, tota vita sua in pace et quiete cordis sui meditetur. In hac enim fide quisquis erigit altare ad invocandum nomen Domini, ipse est Jacob per unitatem fidei, hac distantia, quod ille futura somniavit et credidit, hic autem praeterita vel praesentia legit vel audit, et nihilominus credit. Haec Igitur dicta Jacob evigilantis et exclamantis: Vere Dominus est in loco isto, et caetera quae sequuntur, bene catholica Christi Ecclesia, de ore ejus rapuit, et de omni loco in quo invocatur nomen Domini veraciter protestatur, et constantissime dicit: Terribilis est locus iste, hic domus Dei et porta coeli. Ubi enim sanctum celebratur baptisterium et corporis ac sanguinis Domini conficitur sacramentum, unde animae fideles coelo renascuntur et angelorum descendentium et ascendentium manibus feruntur in coelum, quid nisi porta coeli, et infernalibus portis terribilis locus est? Et illic lapis tituli, et hic lapis altaris, solemniter perfusus oleo benedictionis Christum significat, quem unxit Deus oleo exsultationis prae participibus suis (Psal. XLIV). Quod autem in parietibus, visibilis structurae lapides singuli, hoc in spirituali aedificio sunt homines singuli. Proinde non vane consecratio templi vel altaris festivis laudibus, per annos singulos celebrari consuevit. Nam sicut altare Christum, et singuli lapides parietum, singulos significant electos, vivos utique lapides (I Petr. II) superaedificatos super fundamentum apostolorum et prophetarum ad construendum unius Ecclesiae templum (Ephes. II), sic omnia quae sub nominibus altaris, lapidumque sive fundamentorum atque murorum decantamus, opportunae gratiarum actiones sunt, pro principali unctione Christi sancti sanctorum et pro regeneratione quorumque fidelium; nec enim poterat fieri, ut quisque nostrum diem suae regenerationis annuatim solemnizaret, nec rursum omittenda erat absque memoriali celebritate tantae gratiae jucunditas quae singulis nostrum de domo Ecclesiae collocata est. Igitur qui diversis temporibus nati, diversis nihilominus temporibus Ecclesiae sacramentis quae suis in locis aguntur, renati sumus, opportune pro particularibus festis universalia locorum in quibus vitalia Dei dona percepimus, festa celebramus.