|
|
“Ego, inquit, misi vos metere, quod non seminastis.”
|
|
Id est, ad hoc vos elegi et posui vos, ut catis et fructum afferatis
quem non seminastis. Nunquid enim vos tale quid passi estis, qualia
pertulerunt Abraham et caeteri patres, qui seminaverunt. Nunquid vos de
terra et de cognatione egressi estis, et peregrini vel hospites in terra
aliena fuistis, ea spe ut vobis extra civitatem domumque vestram
seminantibus, surgeret messis, id est benedictio, qua universae
cognationes terrae benedicuntur? (Gen. XII). Nunquid vos scientiam, sive
prophetiam habuistis, aut hujus benedictionis semen prophetando
seminastis? Non est ita, sed alii laboraverunt, et vos homines sine
litteris et idiotae (Act. IV), qui hactenus agrum Dei, nec verbo, nec
opere excolere sciebatis, in labores eorum introistis, ut quod ab illis
est seminatum, per vos conferatur in borreum, id est, quae illis
promissa est universarum benedictio gentium, a vobis praediceretur
impleta esse et annuntietur per universum mundum. Sequitur:
|
|