CAPUT VII. De tentatione et jurgio propter aquam, et de eo quod ait Moyses:

“Num de petra hac poterimus aquam educere?”

quod Judaeorum et Pharisaeorum typum gesserit in illa incredulitate.

(CAP. XX.)

“Cumque indigeret aqua populus, convenerunt adversus Moysen et Aaron, et versi in seditionem dixerunt: Utinam periissemus cum fratribus nostris coram Domino! Cur eduxistis Ecclesiam Domini in solitudinem, ut et nos et nostra jumenta moriamur?”

etc. Post multos circuitus venerunt in desertum Sin. Hoc idem Scriptura dicit esse quod et Cades. Nota res gesta, quia

“irritaverunt Dominum ad aquas Contradictionis (Psal. CV),”

more suo tentantes et murmurantes,

“et vexatus est Moyses propter eos, quia exacerbaverunt spiritum ejus et distinxit in labiis suis (ibid).”

Multum distinxit, multum et longe aliter quam solitus erat locutus est in labiis suis.

“Audite, inquit, rebelles et increduli Num de petra hac vobis aquam poterimus ejicere?”

Non sic loqui consueverat, verbi gratia, cum mare divideret, imo cum tam multis plagis Aegyptum verberaret. Non dixit: Num de fluviis ranas poterimus ejicere, num grandinem cum igne de coelo deponere, num mare Rubrum in divisiones poterimus dividere? Hic exacerbatus ejus spiritus, pene fidem perdidit, et ita distinxit in labiis suis. Unde et sententiam protinus accipit:

“Quia non credidistis mihi, ait Dominus, ut sanctificaretis me coram filiis Israel, non introducetis hos populos in terram quam dabo eis.”

Porro quod petra in mysterio vel in figura Christus fuerit jam dudum cum Apostolo Christi (I Cor. X) totus mundus canit. Cujus paulo supra in virga quae floruit nucemque protulit, sacrosanctam spectavimus incarnationem, ejusdem in hac petra percussa salutiferam intelligimus passionem. Moyses petrae percussor, et hoc loco incredulus; Moyses, inquam, et Aaron hoc loco increduli, item in mysterio vel figura Scribae fuerunt et Pharisaei. Populus sitiens turba erat Dominum Jesum libenter audiens, unde exarcerbati illi dixerunt:

“Sed turba haec, quae non novit legem, maledicti sunt (Joan. VII).”

“Num, inquiunt, de petra hac vobis aquam poterimus ejicere?”

Puta Scribas et Pharisaeos de illa petra, de ipso Christo dixisse: Num ab isto seductore sanam doctrinam speratis bibere? Item:

“Daemonium habet, et insanit. Quid eum auditis? (Joan. X.)”

Ita male distinxerunt in labiis suis (Psal. CV), id est contra propriam sunt conscientiam locuti. Sciebant enim, verbi gratia, quod in Spiritu Dei ejiceret daemonia, et tamen pessima labiorum suorum distinctione dixerunt:

“In Beelzebub principe daemoniorum ejicit daemonia (Matth. XII),”

cum hoc furore increduli et turbidi percusserunt petram justitiae. Bis percusserunt; duobus enim lignis unius crucis Christum crucifixerunt, linguis suis, et manibus gentilium. Hoc facto

“egressae sunt aquae largissimae.”

Nihil verius, passo namque Christo fluxerunt aquae Scripturarum, torrentes gratiarum Spiritus sancti inundaverunt, et antea quidem Scripturae legebantur, sed non intelligebantur: legebatur occidens littera, sed non fluebat vivificantis spiritus viva et salutaris aqua. Item et antea nonnullis spiritus datus fuerat, sed non in remissionem peccatorum datus fuerat.

“Nondum enim,”

inquit evangelista,

“fuerat Spiritus datus, quia Jesus nondum fuerat glorificatus (Joan. VII).”

Datus ergo fuerat in diversarum distributiones gratiarum, verbi gratia, in prophetiam, quam et habere et mali esse possunt, sed non, ut praedictum est, in reconciliationem vel remissionem peccatorum.

“Quia non credidistis, inquit, mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israel, non introducetis hos populos in terram quam dabo eis.”

Non, inquam, introducetis. Parum pro mysterio dictum est. Imo et non introibitis. Nam revera in istis, scilicet Scribis et Pharisaeis, illius maxime accipimus juramenti sententiam:

“Quibus juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam (Psal. XCIV).”

“Vae igitur vobis, Scribae, et Pharisaei, et legisperiti, quia tulistis clavem scientiae: ipsi non introistis, et eos qui introibant prohibuistis (Luc. XI).”

“Non introibitis in requiem Domini.”

Quinimo, vobis foris stantibus et vacantibus, aliis committetur officium introducendi.

“Haec est aqua contradictionis, ubi jurgati sunt filii Israel contra Dominum, et sanctificatus est in eis.”

“Haec, inquit, est aqua contradictionis.”

Contradicunt Judaei, contradicunt haeretici aquae, quae de latere Domini profluxit fluminibus aquae vivae, quaecunque fluunt de ventre in illum credentis (Joan. VII). Verumtamen inter ipsas contradictiones sanctificatus est in eis sanctus sanctorum, clarificatus est in eis, nam ex ipsa contradictione gloriosior ascendit.