CAPUT 34

“Claritatem ab hominibus non accipio, sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis.”

An putatis quod idcirco me praedicem esse Filium Dei, quia vestris suffragiis attolli, vestrisque festinem laudibus commendari? Existimatis quod unquam idcirco me zelus comederit, vel quod propter hoc increpem duritiam cordis vestri, quia non jamdudum super solium David et super regnum ejus me sedere fecistis, celsoque tribunali extollendo (uti regibus terrae mos est fieri) regem Christum me esse voce praeconia declarastis? Non est ita, sed idcirco iram thesaurizatam repono vobis,

“quia cognovi vos dilectionem Dei non habere in vobis.”

Nunquid ergo claritatem a vobis accipere contendo? videlicet soli lucere in coelo et mundum illuminare non licebit, nisi vos illi candelabrum coeli fabricaveritis, miseri homines, tenebrae et non lux; tenebrae, inquam, et exiles umbrae, nonne ego, ut jam demonstravi, testimonium habeo majus lucerna ardente et lucente Joanne? At ille claritatem a vobis adeo non accepit, ut volentibus exsultare ad horam in luce ejus, et claritatem ejus supra quam erat vestris adulationibus augere (existimabatis enim illum Christum esse) flatus vestros inanes repelleret dicendo:

“Genimina viperarum, quis ostendit vobis fugere a ventura ira?”

(Matth. III; Luc. III.) Quanto magis ergo ego claritatem a vobis non accipio? An quia me vobis negantibus ego fidelis permaneo, et meipsum negare non possum, idcirco vanae gloriae non deservio, nec vobis aliter placebo, nisi viae veritatis et vitae, quae sum ego, radios hominibus abscondero? Quae est ita tam malitiosa vestra intentio? nunquid venit lucerna, ut in abscondito ponatur, vel sub modio, et non potius super candelabrum, ut luceat omnibus qui in domo sunt? (Matth. V). Igitur neque

“claritatem ab hominibus accipio,”

neque claritatem quam dedit mihi Pater hominibus abscondo, sed sicut lucerna fulgoris stans super candelabrum meum, et omnem simplicem oculum illustrabo, ut totum corpus ejus lucidum sit (Matth. VI), et omnem oculum nequam publicabo, ut appareat omnibus totum corpus ejus quam tenebrosum sit, quales estis vos, quos ego cognovi, quia dilectionem Dei non habetis in vobis, quia:

“Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me; si alius venerit in nomine suo, illum accipietis.”

Hic enim fructus malae arboris, hic malus thesaurus est cordis. Quid ergo? Nisi prius malum gustassem fructum, non cognovissem radicem arboris malae, non cognovissem amaritudinem vitis alienae? (Jer. II.) Nisi prius diceretis, non est hic a Deo, qui Sabbatum non custodit et daemonium habet, et insanit; postremo nisi persequeremini et occidere me quaereretis (Joan. VIII, IX), nescirem adhuc, quia Verbum Dei non habetis in vobis manens, vel quia dilectionem Dei non habetis in vobis: imo et antequam sepulcrum gutturis vestri pateat, et os vestrum maledictionem et amaritudinem despumet, quae sunt in corde vestro, oculi mei vident, et in libro meo omnia scripta sunt (Psalm. V, XIII; Jer, XV). Nunquid hoc solum, quod non facitis, non accipientes me, video nunc in corde vestro et in libro meo scribo? Nempe et hoc et aliud quod nondum fit, jamdudum vidi et scripsi. Dico enim:

“Si alius venerit in nomine suo, illum accipietis.”

Adeo scio vos expertes Verbi Dei, adeo judicio cordium cognovi vos exsortes dilectionis Dei, ut et hoc jamdudum noverim, quia quanto nunc odio persequimini et occidere quaeritis me, qui

“veni in nomine Patris mei,”

id est, in hac professione, quod Deus Pater meus sit, et ille me miserit et hoc palam facio, dum non gloriam mundi quaero, sed gloriam Dei, tanto stultitiae vestrae tripudio suscipietis hominem peccati, filium perditionis, qui veniet in nomine suo, id est, efferet se praesumptione sua, dum adversatur et extollitur supra omne quod dicitur Deus aut quod colitur (II Thess. II), ita ut in templo Dei sedeat tanquam sit Deus. Illius enim spiritus estis

“et ego novi,”

ut cito acquiescatis mendacio, qui ad veritatem surdi, indociles et caeci estis, amici tenebrarum et rebelles luminis, amantes gloriam mundi, quam per homicidia vobis ille dilatans odientes gloriam Dei, qua ego verbo et exemplo praedicans vobis odio sum gratis. Et vos quandoque criminis vestri magnitudinem videbitis, qui nunc non accipitis me venientem in nomine Patris mei, venientem benedictum in nomine Domini, ita extolletur ille, quem vos suscipietis; et hoc tantum dicens, hoc solum profitens cum testimonio vestrae legis, quia est in me nomen Domini. Ego enim sum angelus ille, de quo dicit Deus et Dominus legis Moysi:

“Ecce ego mitto angelum meum qui praecedat te et custodiat in via, et introducat ad locum quem paravi. Observa eum et audi vocem ejus, nec contemnendum putes, quia non dimittet cum peccaveris, et est nomen meum in illo (Exod. XXIII).”

Et, inquam, ille angelus sum, angelus pacis et consilii, angelus vitae et veritatis (Isa. IX). Et est in me nomen Domini (Matth. VI; Marc. XII). Nam excepto eo, quod ille Pater et ego sum Filius; ille genitor et ego genitus; quodcunque ejus est nomen, in me est, et aeque ut ille nuncupor Dominus, Deus omnipotens, increatus, immensus, aeternus, et quodcunque aliud nomen de vero Deo praedicatur, quem vos dicitis, quia Deus noster est, et non cognovistis eum. Vos ergo peccatum vestrum apprehendet, et peccatum vestrum vos invenietis, quia non accipitis me testem veritatis (Luc. XVI), suscepturi autem estis principem vanitatis, utpote qui toti carni et vanae gloriae dediti estis (Prov. II). Proinde crimen ejusdem vanae gloriae, quod in me falso intorsistis, nunc ego retorqueo veraciter in vos cum poena peccati. Dico enim:

“Quomodo potestis vos credere, qui gloriam ab invicem quaeritis, et gloriam quae a solo est Deo, non quaeritis? ”

Peccatum quippe est quod gloriam ab invicem quaeritis. Sicut et magistri vestri Scribae et Pharisaei, qui omnia faciunt ut videantur ab hominibus amantes primos recubitus in coenis, et primas cathedras in synagogis, et salutationes in foro, et vocari ab hominibus Rabbi (Matth. XXIII; Luc. XI); imo quod gloriam ex vobismetipsis turpem et immundam quaeritis, velut omnes ethnici, quorum Deus venter est, et gloria in eorum pudendis, quorum Deus Mammon est (Matth. VI), et gloria in rebus pessimis. Laetantur enim et exsultant cum malefecerint. Peccatum, inquam, vestrum hoc est, poena autem peccati haec redditur, quia perinde excaecati credere non potestis et

“venire ad me ut vitam habeatis.”

Credere vel venire ad me gloriamque ab invicem quaerere, valde sibi invicem adversantur et repugnant, simulque esse non possunt. Consequuntur autem se invicem, gloriam ab invicem quaerere et gloriam quae a solo est Deo non quaerere; sic econtra sibi consentiunt, seque invicem consentiunt, credere vel venire ad me, et gloriam quae a solo est Deo quaerere. Quae enim est illa quae a solo Deo est gloria, nisi testimonium bonae conscientiae? (II Cor. I.) Haec utique vera gloria est, quia non potest fallere. Quae autem ab invicem est gloria, fallit semper unde et falsa et vana est. Ergo illam gloriam veram, scilicet bonam conscientiam; gloriam, inquam, et honorem vobis thesaurizare, id est, credere vel venire ad me non potestis, quandiu ab invicem quaeritis; nec aliam ob causam ad me venire non vultis, nisi quia in vanitate longe a Deo gloriamini. Igitur falso suspicamini me testimonium vel claritatem accipere velle ab hominibus, a quo tam longe est gloriae cupiditas ut ad me venire non possit quicunque ab hominibus gloriam quaerit, et ego in vos veraciter et juste retorqueo crimen hoc, qui gloriam ab invicem quaerendo ita caecati estis, ut veritatem audire non possitis, imo et gloria Dei vobis odio sit. Quid deinde? putatis, accusante conscientia, quod vobis talionem redditurus sim? Vos enim observatis me, et circuitis observantes, ut inveniatis unde accusatis me, et in hoc exacuitis, ut gladium, linguas vestras et intenditis arcum rem amaram, ut sagittetis in occultis immaculatum (Psal. VII); et non invenitis quod de regno vel gloria vestra tantum habeam cupiditatis, quantum possit sagitta pungi, id est, legitima accusatione ante caesares vel praesides vestros declamari. Ego autem habeo multa de vobis loqui et judicare. Quid ergo? et ego vos aequali vicissitudine accusaturus sum? Non.