|
Diutius in illis beati Augustini dictis immorati sumus, pro eo quod
exinde sumptum esse comperimus, quod mala velle diceretur Deus.
Conveniebat quidem de his tractare, vel ad haec respondere in exordio
sermonis, sed cognitum nobis nondum fuerat, quod inde istud
collegissent, vel confirmari posse putassent, et mirabamur unde
nanciscerentur adversarii nostri causae suae defensionem, cum nullam de
Scripturis auctoritatem proferre possent. Quasi magnam bellicae navis
arborem cum superposito quasi victoriae signo exiguo rudentibus trahi
videbamus, et eos a quibus trahebatur, non videbamus, cum ecce certis
accepimus nuntiis revera esse quosdam facundiae Franciae magistros, qui
hoc agerent, et ex praescripto beati Augustini loco vim pene totam
praesumerent. Non tamen ille, cujus fides et scientia prae caeteris bono
hactenus cum odore in Christi Ecclesia fructificat, Laudunensis Anselmus
sua illos, ut veraciter comperimus, auctoritate corroborat. Custodiat in
perpetuum lux veritatis, providam praeclari viri scientiam, ne temere
quod dicendo in hujusmodi ullam suae gloriae inferat maculam, et si
quando superiori libello respondere dignabitur, ut se facturum promisit,
candida veniat nobis columba secus fluenta plenissima, juxta aquas
Scripturarum incontaminatas. Noverit tandem reverentia vestra, o viri
prudentes, quia locum illum cum tali sensu qualem tradunt, legere vel
suscipere sic abhorremus, quomodo aquam licet de fonte puro et limpido
allatam, post balnearum sordes potare non patimur. Ubi enim tanti tamque
ecclesiastici doctoris sermo bonus humano sensui, et nitori gloriae
populari servire compellitur, tanquam dedita balneis aquae puri fontis
hominum sordibus inquinatur. Nunc jam quia de hoc satis dictum est,
coeptum ad vos sermonem peragamus.
|
|