|
|
“Sume tibi librum grandem,”
|
|
qui sint testes, quae prophetissa, ad quam accessit, et de filio ejus.
(CAP. VIII.) Et dixit Dominus ad me: Sume tibi librum grandem et scribe
in eo stylo hominis: Velociter spolia detrahe, cito praedare. Et adhibui
mihi testes fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam filium Barachiae. Et
accessi ad prophetissam, et concepit et peperit filium. Et dixit Dominus
ad me: Vora nomen ejus: Accelera, spolia detrahe, festina praedari, quia
antequam sciat puer vocare patrem suum et matrem suam, auferetur
fortitudo Damasci, et spolia Samariae coram rege Assyriorum. Rursus sub
alia specie partus describitur virginalis. Non enim obscuritatem
litterae, sed claritatem spiritus prudens lector hic recipit. Alioquin
si juxta litteram de prophetissae mulieris conceptione prophetam
generasse filium quis recipit, consequenter et Osee prophetam vere
meretricem uxorem habuisse firmabit. Haec ergo prophetissa, ad quam
propheta jussus accedit, sancta est Maria, cujus in utero omnium
prophetarum sanctorum completa est prophetia. Nec enim quod carne
concepit, mente ignorare potuit. Ad hanc prophetissam, propheta iste,
imo et omnes accesserunt prophetae sancti, omnium quippe Sanctus, et
omnium Verbum ad uterum ejus tendit. Proinde si nihil judicamus nos
scire, nisi Christum Jesum et hunc crucifixum (I Cor. II), solum hic et
ubique quaeramus eum, quia revera quidquid aliud senserimus, majestati
sanctae Scripturae non est condignum. Ait: Et dixit Dominus ad me. Quo
conjunctiuncula haec, et dixit, respicit, nisi ad internos clamores
prophetae, sortem et haereditatem in illa beata generatione Emanuelis
habere desiderantis? Sume tibi librum grandem. Ad quid grandem? Quantum
enim est, quod erat scripturus? Accelera, spolia detrahe, festina
praedari. Magnum quidem nomen, sed parvo spatiolo potest largissime
conscribi. Quid enim liber iste est grandis, nisi universa pagina sacri
verbi Dei, quam primus Moyses, et post Moysen scripserunt caeteri? Illum
sume, inquit, id est esto unus de consecretalibus Verbi Dei, unus
citharaedorum, citharizantium in citharis suis, ante thronum Dei, unus
de testibus virgineae conceptionis, unus de patribus in generatione
Filii Dei. Et scribe in eo stylo hominis: Accelera, spolia detrahe,
festina praedari. Stylo hominis scribe, id est stylo quo homines
scribere consueverunt, Dei sacramenta comprehende. Vel certe stylo
hominis, id est quantum de Deo capere potest fragilitas hominis. Nec
enim tu, eum sis homo, comprehendere potes illud totum, quod est
Emanuel. Nam totum filium nemo novit, nisi Pater (Matth. XI). Sicut e
converso, nemo novit Patrem, nisi Filius, et cui voluerit Filius
revelare (Ibid.). Accelera, spolia detrahe, festina praedari, id est non
patiaris ultra diabolum regnare, non patiaris armatum fortem, sua quae
possidet in pace diutius habere. Et adhibui mihi testes fideles, Uriam
sacerdotem, et Zachariam filium Barachiae, et accessi ad prophetissam.
Certum habet fidelis intelligentia, quia veraciter ad prophetissam illam
quam praediximus accessit Esaias, in illa hora quando cum voce angeli
salutantis eam et evangelizantis, quod conciperet et pareret filium,
Spiritus sanctus in illam supervenit (Luc. I), in illa, inquam, hora cum
omni multitudine verbi Dei Scripturae quoque hujus plena illi notitia
infusa. Statimque cum sermone angeli virgineum conceptum praedicantis,
memoriae ejus locutus est hoc illud esse quod supra dixit: Ecce virgo
concipiet et pariet filium. Ita ad illam prophetissam hic accessit,
testes sibi fideles adhibuit. Quot? Duos, id est Uriam sacerdotem, et
Zachariam filium Barachiae. Claret in omni Scriptura ejus, in tot
amplitudine voluminis ejus, quia duos fideles, duos populos fidem
Christi habentes, unum de Judaeis, alterum de gentibus sibi testes
adhibuit. Urias quod interpretatur lux mea Deus, ipse est Judaicus, apud
quem prius lucere dignatus est Deus. Per Zachariam quod interpretatur
memor Domini, nos de gentibus significamur, qui ejus quidem Emmanuelis
venturi notitiam non habuimus, sed praeteriti memorem fidem habemus. Sed
et Barachiae filii, id est benedicti Domini filii sumus, nec enim
antequam ille veniret, quidquam boni habuimus, ut Judaicus populus, sed
ex adventu ejus habemus, cui Psalmista dicit: Benedictus qui venit in
nomine Domini (Psal. CXVII). Adsumus ecce duo testes fideles in veritate
rerum comprobantes, quia bonus et optimus cooperator divinae
generationis, iste ad prophetissam illam accessit, et verum esse
confitemur quidquid de partu beatae Virginis, quidquid de nobis iste
praedixit. Quare jam vocabo eum, accelera, spolia detrahe, festina
praedari? Quia antequam sciat puer vocare patrem suum et matrem suam,
auferetur fortitudo Damasci, et spolia Samariae coram rege Assyriorum.
Nunc interim, dum est apud Deum, Deus Verbum nondum caro factum,
solummodo patrem invocare scit. Cum autem, ut supra dixi, virgo
conceperit et pepererit, tunc demum et patrem invocare sciet et matrem.
Multum ergo accelerabit, multum festinabit, qui antequam nascatur de
matre, antequam patrem hinc, et matrem inde debeat habere, auferat
fortitudinem Damasci, et spolia Samariae regem quoque Assyriorum
percutiendo de exercitu ejus centum octoginta quinque, millia in una
nocte. Plane aliud majus faciet, cum patrem et matrem invocare sciet, id
est cum is qui ante tempora saecularia de Patre natus est, sub tempore
de matre natus fuerit. Tunc enim spirituales hostes, id est diabolum et
omnes partes ejus superabit.
|
|