|
Omnia haec tractavi in corde meo, ut curiose intelligerem: Sunt justi
atque sapientes, et opera eorum in manu Dei: et tamen homo nescit utrum
amore, an odio dignus sit: sed omnia in futurum servantur incerta, eo
quod universa aeque eveniant justo et impio, bono et malo, mundo et
immundo, immolanti victimas, et sacrificia contemnenti, sicut bonus, sic
et peccator: ut perjurus, ita et ille qui verum dejerat. Hoc est
pessimum inter omnia, quae sub coelo fiunt, quia eadem cunctis eveniunt
Unde et corda filiorum hominum implentur malitia, et contemptu in vita
sua, et post haec ad inferos deducuntur. Nemo est qui semper vivat, et
qui hujus rei habeat fiduciam. Sicut unda super undam venit in mari
magno et conturbato, ita cura super curam cor torquet Ecclesiastis
vanitatem recensentis. Quae gravior vanitatis species, quae cura sciendi
vanior esse potest? Ecce ex persona alicujus intenti vanitati tractat
scire quis Domini dignus, quis indignus amore. Quod nullus invenire
potest, quidnam prodest quaerere? Et quis homo intelligere potest mentem
Domini? Sunt justi et sapientes, sunt et eorum opera in manu Dei, qui
velle gubernat, et posse, ne plus velint scire quam necesse est. Et quis
homo intelligere non potest, amore Dei illos esse dignos, qui juste
vivunt et sapienter operantur? Veritatem confundit gravis haec rerum
confusio, quod perveniunt eadem justis et injustis, et bonos mundus
neque amore colit neque honore. Sicut bona fama bonos, ita fama bona
collaudat malos. Talibus distractus homo, ut nihil certum sciat esse,
nescit utrum Deus suo illos dignetur amore. Ea igitur quae per se nec
bona nec mala sunt, sed a sapientibus saeculi media nuncupantur, quia
aequaliter et justis eveniunt et injustis, simplices quosque conturbant
cur ita eveniant, et propterea non putant esse judicium, cum omnium
rerum in futuro discrimen sit, et hic confusa sint omnia. Nos autem
aliter longe sapimus, et haec omnia non casu, sed dispensante Deo fieri
credimus. Quemadmodum enim mixtim terit area grana cum paleis, ita modo
terit area mundi justos cum injustis. Sicut absque palea non possunt
grana crescere, ita debent crescere mali cum bonis. Veluti sunt grano
paleae pro tegumento, sic mali sunt bonis pro experimento. Istos et
illos probat Deus, istos et illos discernit. Quando bona donat malis,
probat illos, hic tribuendo bona, ut in aeternum nulla spes sit bonorum.
Quando mala dat bonis, probat eos hic mala donando, ut in perpetuum non
sit formido poenarum. Ad deteriora malum trahit hic data rerum copia:
nam ingratus, abusus rebus gratis acceptis, et contemnens Deum, non
illum putat esse colendum, quod non donet semper justis bona et pravis
mala. Inde probata vita mali nescit se moneri, ne speret veniam, quia
non cessat peccare. Ad meliora vero bonum trahit hic data rerum copia,
bene viventem rebus quae donat gratia. Inde probata vita boni credit se
moneri, uti speret veniam, quia jam peccare cessat, atque ita placat
quem peccando despiciebat. Omnia tamen judicio futuro haec incerta
servantur, donec separet a paleis sua grana judex orbis Deus per
ventilabrum. Nemo est qui semper vivat. Quis est qui semper vivit, nisi
Deus qui omnia fecit?
|
|