|
Quantum sapientiae decus, quantos sapientiae thesauros sub istis putas
signis, id est litteris, esso absconditos? Quis explicare possit
divitias salutis, quas illa mulier supra memorata in illa prima
victoria, videlicet ubi victum est et contritum primum caput draconis,
accepit reconditas sub illis litteris? Hinc est enim, quod apud
Ezechielem Dominus ad eamdem mulierem dicit:
|
“Et ingressus sum pactum tecum, et facta es mihi, et lavi te aqua, et
emundavi sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo, et vestivi te
discoloribus et calceavi te hyacinthino, et cinxi te bysso, et indui te
subtilibus et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et
torquem circa collum tuum, et dedi inaurem super os tuum, et circulos in
auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo, et ornata es auro et
argento, et vestita es bysso, et polymito, et multis coloribus (Ezech.
XVI).”
|
|
Tantis namque divitiarum splendidis nominibus, quid, nisi sacramenta
coelestia sub illius sacrae Scripturae grosso velamine latentia,
significari putamus? Nam, si ejusdem prophetiae textum in praecedentibus
ac sequentibus attendas, nimirum constat, dicta haec esse de sacrae
legis institutione, quam a Domino, in manu Moysi, imo in dispositione
angelorum, Ecclesia primitiva tunc accepit, plenam coelestibus
sacramentis. Quisquis haec attendis, profecto veram et congruam
perspicis illam parabolam Verbi incarnati dicentis:
|
“Simile est regnum coelorum thesauro abscondito in agro, quem qui
invenit homo, abscondit, et prae gaudio illius vadit, et vendit universa
quae habet, et emit agrum illum (Matth. XIII.)”
|
|
Siquidem litteratura illa in superficie quodammodo agnoscibilis est. Sed
in hujusmodi agro thesaurus absconditus est sapientiae coelestis
thesaurus nobilis, quem qui invenit, id est, qui intelligit recte
gratulatur et veraciter Domino dicit:
|
“Bonum mihi lex oris tui super millia auri et argenti (Psal. CXVIII.)”
|
|
Qui hoc invento delectati, universa quae habebant, vendiderunt, et agrum
hujusmodi emerunt, ut exonerati saecularibus negotiis, vacare possent,
et intendere vel meditari in illa lege Domini, et necdum potuerunt, nec
nisi ex parte cognoscere poterunt, senserunt Dominum latentem illic in
factis figurativis et dictis mysticis.
|
|