Psalmus 33.

Sequentis, id est tricesimi tertii, titulus talis est:

“Psalmus David, cum immutavit vultum suum coram Abimelech, et dimisit eum, et abiit.”

Juxta historiam, David mutavit vultum suum, simulans se arreptitium coram Achis rege Geth, ad quem fugerat, timens invidiam Saulis (I Reg. XXI). Sed cum hic etiam virtuti ejus invideret, timuit eum David et, ut dictum est, immutavit vultum suum coram eo, et sic dimissus abiit. Sciendum vero est Achis fuisse proprium nomen regis illius ad quem fugit David, qui etiam Abimelech dicebatur, quod erat commune nomen omnium regum illius terrae, ut Pharao Aegyptiorum, et Caesar Romanorum: quae omnia nobis mysticum quid insinuant. Quod enim David vultum suum coram Achis immutavit, significat quia Christus veteris ritum sacrificii in novum convertit coram Judaeis. Achis enim interpretatur quid est hoc, et significat ignorantiam, per quem Judaei bene intelliguntur, in quibus tenebrae et ignorantia plurimum vigebant, apud quos cum a Pharisaeis et summis sacerdotibus et Scribis accusatus ad mortem quaereretur, in porta civitatis manentibus tympanizavit, id est, apostolis in fide jam positis, quae introitus est coelestis Hierusalem, sonum dulcem de tympano protulit, doctrinam scilicet carnis suae mortificandae. Vel si dixerimus

“coram Abimelech,”

significatio manet eadem. Abimelech enim regnum patris mei interpretatur, per quem similiter denotantur Judaei, in quibus regnabat David, qui secundum carnem pater Christi dicebatur, eo quod de parentela ejus nasci dignatus est. Unde in Evangelio caecum dixisse legimus:

“Fili David, miserere mei (Matth. XV).”

Quod vero Abimelech dimisit David, et ipse abiit, significat transitum Christi ad gentes per apostolos, cum eum dimiserunt Judaei, quando eis novum sacrificium praedicavit, dicens:

“Nisi manducaveritis carnem meam et biberitis sanguinem meum, non habebitis vitam in vobis. Quod multi audientes, abierunt retrorsum, etiam ex discipulis, dicentes: Durus est hic sermo; et quis potest eum audire?”

(Joan. VI.) Igitur justorum praecedenti psalmo exsultantium, id est apostolorum, novo sacrificio, Novi Testamenti carne et sanguine os plenum habentium voces istae sunt:

“Benedicam Dominum in omni tempore, semper laus ejus in ore meo.”

Ac deinceps:

“Gustate et videte, quoniam suavis est Dominus, beatus vir qui sperat in eo.”

“Gustate,”

sumite ipsum sacrificium, et tunc

“videte,”

tunc intelligite, scilicet in rei experientia,

“quoniam suavis est Dominus,”

quoniam cibus delectabilis est Dominus, et sperent hoc omnes, quia

“beatus vir qui sperat in eo.”