|
Si ergo habitus monachicus, et monachicae professionis consecratio
tantum valet, ut curam quoque animarum jure administrare possit is qui,
praeter istam gratiam, de caetero laicus est, cur tibi adeo vilis est?
Quod si de isto quoque auctoritatem quaeris, utrum super fundamentum
Scripturarum superaedificata sit dignitas hujusce habitus, tam diversi a
tuo caeterorumque omnium vestitu, et propterea schema hujusmodi plurimum
valere debeat in rationibus ecclesiasticis: ecce habes in uno eodemque
Elysaeo jam supra memorato, sicut jam dicti baculi, ita et ordinationis
et vestitus monachici auctoritatem. Vade, inquit Dominus ad Eliam,
revertere in viam tuam per desertum in Damascum. Cumque perveneris
illuc, unges Azahel super Syriam, et Jehu filium Namsi unges regem super
Israel, Elysaeum autem filium Saphat, qui est de Abelmaula, unges
prophetam pro te (III Reg. XIX). Ac deinceps: Cumque venisset Elias ad
Elysaeum misit pallium super illum (ibid.).---Pallium est, ait Isidorus,
quo ministrantium scapulae conteguntur, ut, dum ministrant, expediti
discurrant. Dictum est autem pallium, sive a pellibus, quia prius
superindumento pelliceo veteres utebantur, quasi pelleum sive a palla
per derivationem. Qualiscunque facturae pallium illud fuerit, hoc modo
prophetae sacrando auctoritate divina traditum, atque ab illis in
posteros transmissum, et quomodocunque invariatum reservaverint hi qui
dicebantur Assedaei Judaeorum, sive Esseni, de quorum vita pene
monachica scribit Josephus in libro Antiquilatum decimo octavo, et tunc
vere fuit sacrum, et nunc quoniam ad Dominicae crucis perfectum est
similitudinem, sacratissimum est remotae conversationis insigne hoc
indumentum. Haec idcirco dixerim, ne contemnendum putes, vel quod
solemniter in hanc professionem sacramur, vel quod tali vestitu a clero
discernimur, licet et plerique nostrum, ut supra menstratum est, clerici
simus, quia sacros ordines habemus.
|
|