CAPUT 52

Ait:

“Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos.”

Ac si dicat: Sicut per multam dilectionem Pater me misit (Rom. VIII), meque veram vitem in hoc mundo plantavit, sic ego per eamdem dilectionem mitto, et expando per mundum vos palmites meos,

“ut fructum plurimum afferatis.”

Cujus namque dilectionis est, quod Pater Filio mandatum dedit venire ad agones passionis, eumdemque

“obedientem usque ad mortem, mortem autem crucis, exaltavit, et donavit illi nomen quod est super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu flectatur, coelestium, terrestrium et infernorum (Philip. II),”

ejusdem dilectionis est, quod idem Filius discipulos suos in mundum universum praedicare mittit Evangelium omni creaturae (Matth. XXVIII; Marc. XVI). Unum sint ante reges et praesides trahendi, et morte afficiendi, ut ejusdem spiritus dulcedine, quo plena est vitis, consortes quoque palmites vivificati, fructum faciant aeternae salutis (Luc. XXIII). Ergo

“sicut dilexit me Pater, inquit, et ego dilexi vos.”

“Manete in dilectione mea.”

Manete, id est, perseverate, scilicet diligendo invicem, habendo unum spiritum, et unam fidem quae operatur per dilectionem (Galat. V). Dixi enim vobis, quia

“Pater meus agricola, omnem palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum.”

Ne ergo tollat vos hic agricola, ferendo fructum, id est, diligendo invicem,

“manete in dilectione mea,”

contendite non excidi a me vite vera. Quid enim?