|
Consolatio haec opportuna tunc exstitit, magnam pro Dei legitimo templo,
quod erat Hierosolymis, superexaltans coronam spei, ne vel propter hoc,
quo non habebat tabernaculum et arcam et altare incensi, videretur
Aegyptio templo non posse praeferri. Verumtamen quoniam in
descriptionibus Jeremiae prophetae, quas nunc habemus, dixerunt haec
inveniri. Si dignitatem vel majestatem consideres Spiritus sancti, qui
loquebatur in prophetis, quorum de notissimis et praecipuis Jeremias
unus exstitit. Magna quidem in littera sonat gloria illius templi
manufacti, sed multo majorem in Spiritu prophetiae praesentis homo
quicunque spiritualis. Denique homo animalis Judaeus, cujus circumcisio
non in spiritu, sed in sola carne consistit, hoc putat Jeremiam dixisse
quod Judaeorum, qui in omnes gentes captivi ducti sunt, congregatio
debeat fieri nescio quo tempore, templumque illud cum civitate restitui,
cum tali nube apparente, qualis erat ubi Moyses legem accepit, et qualis
ubi Salomon aedificatum templum magno Deo dedicavit. Nos autem post
illud tempus, quo haec scripta sunt, post victoriosa praelia
Machabaeorum, nullam scimus populi Dei congregationem, praeter illam
quam idem Spiritus, qui loquebatur in prophetis, nobis in evangelista
Joanne depromit (Joan. XI). Quia Jesus moriturus erat pro gente, et non
tantum pro gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in
unum. Tunc utique apparuit gloria Dei, gloria Filii Dei cum
resurrectione mortuorum effulgentis; et extunc est nubes; sicut
manifestabatur Moysi; ut legem accepit, et sicut fuit nubes, ubi Salomon
templum Domini aedificavit. Nubes, inquam, extunc est similiter,
scilicet, caecitas Judaeorum, cujus in prodigium factae sunt illae
nubes, usque ad illud tempus, ignotum erit, ait Jeremias, ubi sit
tabernaculum et arca et altare incensi, id est non cognoscetur a populis
vel gentibus, quorum vel qualium exemplaria coelestium illa fuerunt.
|
|