CAPUT XXXVI. Quod ait:

“Liga testimonium,”

et qualis secundum sequentia damnatio futura sit eorum qui non ad legem et testimonium, sed ad pseudoprophetas, falsum pro vero, Antichristum pro Christo recipiunt.

Liga testimonium, signa legem in discipulis meis. Ipse qui dixerat superius: Excaeca cor populi hujus, ipse nunc idipsum factum suo judicio commendat, dicendo: Liga testimonium, signa legem in discipulis meis. Ac si dicat: Bene fecisti, ligando testimonium, signando legem hujusce visionis in discipulis meis, id est donec veniant discipuli mei, quos dignos faciet fides evangelica, ut aperiam illis sensum et intelligant Scripturas (Luc. XXIV). Protinus ille respondit: Exspectabo Dominum qui abscondit faciem suam a domo Jacob, et praestolabor eum. Ligavi, inquit, et signavi, et quamvis tristitia sit mihi magna pro fratribus meis Israelitis, patienter exspectabo Dominum, qui abscondit faciem suam ab eis et ad gentes transivit. Exspectatus ille tandem cum plenitudo gentium subintraverit (Rom. II), revertens ad reliquias Israel dicit: Ecce ego, et pueri quos dedit mihi Dominus in signum et in portentum Israelis a Domino exercituum, qui habitat in monte Sion. Pueri quos reversus ostendit, multitudo gentium est, quae subintravit in signum et in portentum Israelis. Mirabitur enim Israel, cum de gentibus reversus ad reliquias ejus, tot pueros, imo tantam multitudinem filiorum de Ecclesia gentium susceptorum praesentaverit. Ecce ego, inquit. Et cum dixerint ad vos: Quaerite a pythonibus et divinis qui strident incantationibus suis, nunquid non populus a Deo suo requiret visionem pro vivis et mortuis? Ad legem magis et ad testimonium. Sensus iste cum illo sermone ejus in Evangelio congruit: Et dicent vobis, videlicet pseudoapostoli, et pseudochristi: Ecce hic Christus, aut ecce illic. Nolite ire, neque sectemini (Luc. XVII). Nam revera pseudoprophetae quasi pythones sunt, et quasi divini, qui strident in incantationibus suis. Nolite, inquam, ire, sed dicite pythonibus ejusmodi: Nunquid non populus a Deo suo requirit visionem pro vivis et mortuis? Et est sensus: Si populus Dei sumus, nonne sermonem ejus, sive pro vivis, sive pro mortuis magis quam vos pythones aut divinos attendere debemus? Ergo ad legem magis et ad testimonium subauditur, quam ad vestram seductionem respicere debemus. Habemus enim legem et testimonium ejus cui tanquam lucernae lucenti, in caliginoso loco attendentes benefacimus (II Petr. I). Quod si non dixerint juxta verbum hoc, non erit eis matutina lux, id est, si non sic responderint pseudoprophetis, Antichristi praeconibus, in errorem inducentur, et lucem aeternam non intuebuntur. Et transibit per eam, et corruet, et esuriet. Quisquis ita non dixerit, per eam, subauditur lucem, transibit caecis oculis, et corruet in laqueum damnationis, et aeterna fama esuriet. Et cum esurierit, irascetur, maledicet regi suo, et Deo suo. Irascetur plane et rixabitur, nec enim ibi confessionis vel supplicationis locus erit, aut tempus, et maledicet regi suo Antichristo, et Deo suo diabolo, quem secutus est deserto Deo vero. Non enim saltem in inferno rixarum illis deerit amaritudo. Et suspiciet sursum, et ad terram intuebitur, et ecce tribulatio, et tenebrae, et dissolutio, angustia, et caligo persequens, et non poterit avolare de angustia sua. Et praecedentem, sicut et hanc periochem terribili conclusione terminavit. Differenter tamen. Nam illic, aspiciemus in terra, dixit, et ecce tenebrae tribulationis (Isa. V). Hic autem per tertiam personam, suspiciet, inquit, sursum, et ad terram intuebitur, et ecce tribulatio. Nempe illic de seipso simul et omnibus electis loquitur, qui in illo judicii die quamlibet justi nonnullo metu concutientur. Hic autem de sola damnatorum parte, cui et sursum Deus iratus, et deorsum tartarus erit apertus. Recte igitur hic ita terminat: Et non poterit, inquiens, avolare de angustia sua, quod illic non dixerit.