CAPUT III. De eo quod ait:

“Decimam frugum tuarum dabis Levitae et advenae anno tertio,”

et quid sit dicere:

“Non comedi ex eis in luctu meo.”

Et adorato Domino Deo tuo, et epulaberis in omnibus bonis, quae Dominus Deus tuus dederit tibi, et domui tuae, tu et Levites et advena qui tecum est. Quando compleveris decimam cunctarum prugum tua rum, anno decimarum tertio, dabis Levitae et advenae, et pupillo, et viduae, ut comedant intra portas tuas, et saturentur. Notandum valde quod dicitur anno decimarum tertio, quando repleveris decimam cunctarum frugum tuarum, anno, inquam, decimarum, non primo, aut secundo, sed tertio dabis Levitae et advenae, pupillo et viduae, ut comedant intra portas tuas, et saturentur. Quantum ad litteram, praeceptum pietatis est; quantum vero ad sensum mysticum, demonstratio vel prophetia operis apostolici est. Tertius namque decimarum annus hoc evangelicae gratiae tempus est. Nam primum tempus ante legem, secundum sub lege, tertium sub gratia est. Porro Levites Judaicae gentis alumnus est. Advena sive pupillus aut vidua gentium plebecula est. Tertio, inquit, anno dabis, non solum Levitae, sed et advenae simul, et pupillo ac viduae, ut comedant intra portas tuas, et saturentur, id est revelatae gratiae tempore non soli Judaeo, ut ante legem vel sub lege, sed Judaeo pariter et gentili absque distinctione distribues alimoniam coelestis doctrinae, et praedicabis omnibus verbum vitae aeternae. Loquerisque in conspectu Domini tui: Attuli quod sanctificatum est de domo mea et dedi illud Levitae, advenae, pupillo et viduae, sicut jussisti mihi. Non praeterivi mandata tua, nec sum oblitus imperii. Non comedi ex eis in luctu meo, nec separavi ea in qualibet immunditia, nec expendi ex his quidquam in re funebri. Obedivi voci Domini Dei mei, et feci omnia sicut praecepisti mihi. Puta Paulum apostolum in conspectu Domini sic esse locutum. Afferens enim quod sanctificatum est de domo sua, et dans illud Levitae, et advenae, pupillo et viduae, id est sanctam Evangelii gratiam, de Synagoga foris bajulans atque Judaeo pariter et Graeco sine distinctione, sicut jussum est illi a Domino dicente: Quia longe in nationes mittam te (Act. XXII), non comedit quidquam ex eis in luctu suo, id est, non reticuit quidquam gentibus propter eos quos lugebat fratres suos Judaeos, quos, inquam, lugebat dicendo: Veritatem dico in Christo, non mentior, testimonium mihi perhibente conscientia mea, quoniam tristitia mihi est magna, et continuus dolor cordi meo. Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis (Rom. IX), etc. Nempe si propter hunc dolorem subterfugisset, qui minus gentibus evangelizaret gratiam Dei, aliquid ex frugibus vel ex decimis suis comedisset in luctu suo, vel expendisset in re funebri, qui cum item dicit: Sed quae mihi lucra fuerunt, haec arbitratus sum detrimenta propter Christum, et arbitror ut stercora (Philip. III), profecto non separavit fruges suas aut decimas in qualibet immunditia. Obedivi ergo, inquit, voci Domini Dei mei et feci omnia sicut praecepisti mihi. Respice de sanctuario tuo et de excelso coelorum habitaculo, et benedic populo tuo Israel, et terrae quam dedisti nobis, sicut jurasti patribus nostris, terram lacte et melle manantem, etc. Profecto qui sic frugum suarum sanctificatas attulit decimas, ipse fiducialiter sic orat, id est qui, quoad potuit, laboravit in Evangelio Christi, loquendo pariter et perfectae fidei conscribendo litteras, ipse efficaciter atque confidenter postulat ut ex eis in quibus laboravit aliquem fructum habeat, respiciente Domino de sanctuario suo, et de excelso coelorum habitaculo, et benedicente populo suo, sine cujus respectu ac benedictione frustra praedicator fatigatur, quia neque qui plantat, neque qui rigat est aliquid, sed qui incrementum dat Deus (I Cor. III)