|
|
“Et dixit Dominus ad eum: Transi per mediam civitatem in medio
Hierusalem, et signa thau super frontes virorum gementium et dolentium
super cunctis abominationibus quae fiunt in medio ejus. Et illis dixit:
Audite me: Transite per civitatem sequentes eum, et percutite. Non
parcat oculus vester, et non misereamini. Senem, adolescentulum et
virginem, parvulum et mulieres interficite, usque ad internecionem.
Omnes autem super quos videritis thau, ne occidatis; et a sanctuario meo
incipite.”
|
|
Antiquis Hebraeorum litteris, quibus usque hodie utuntur Samaritani,
extrema Thau littera, crucis habet similitudinem, quae in Christianorum
frontibus pingitur, et frequenti manus inscriptione signatur. Notandum
ergo quod dicitur:
|
“Transi per mediam civitatem in medio Hierusalem, et signa thau super
frontes virorum gementium et dolentium, super cunctis abominationibus,
quae fiunt in medio ejus.”
|
|
Nam hoc est quod Dominus noster ex hoc mundo transiturus ad Patrem, et
signum crucis suae scripturus in frontibus nostris, non atramento, sed
sanguine suo et Spiritu sancto, primum praedicare coepit, dicens:
|
“Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum (Matth. IV),”
|
|
quia videlicet, non quibuslibet, sed gementibus et dolentibus super
malis pristinis, id est poenitentiam agentibus inscribitur hoc signum.
Non enim aliter, nisi abrenuntiemus diabolo et pompis ejus, baptizamur
in remissionem peccatorum, quod est accipere crucis Christi signaculum.
Signum hoc, tam mortuis electis quam vivis, vir iste sacravit passione
sua, sed et usque hodie, quamvis in coelo sedeat, et corporaliter sit
absens quantoscunque signationis hujus habeat ministros, hic est qui
signat, nam hic est qui baptizat:
|
“Transite, inquit, per civitatem sequentes eum, et percutite,”
|
|
subauditur, omnem super quem non videritis signum thau. Omnem autem
super quem illud videritis, ne occidatis. Sic quondam in Aegypto
praecipiebatur filiis Israel:
|
“Fasciculum hyssopi tingite sanguine, et aspergite ex eo superliminare
et utrumque postem, transibit enim Dominus percutiens Aegyptios. Cumque
viderit sanguiguinem in superliminari et in utroque poste, transcendet
ostium, et non sinet percussorem ingredi et percutere (Exod. XII).”
|
|
Nulla hic distinctio Israelitae et Aegyptii, nisi in postibus et
superliminaribus domorum sanguis agni, nulla itidem distinctio hic justi
et peccatoris, nisi in frontibus signum thau, signum crucis Christi
Filii Dei.
|
“Et a sanctuario meo incipite,”
|
|
inquit. Quare? Videlicet, quia existimat populus, cujus sanctuarium meum
est, quod non indigeat signaculo crucis, signaculo justitiae Dei, quippe
qui justitiam suam statuere vult, et ideo justitiae Dei non est
subjectus (Rom. X). Ne ergo arbitretur non necessariam sibi esse
justitiam fidei, et signaculum crucis Christi, vel ad se non pertinere
prophetiam hujus percussionis, effundite vasa haec omnia super
generationem istam, quotquot impleta sunt, a sanguine Abel justi, et
effundentes atque percutientes a sanctuario meo incipite, ut non
relinquatur lapis super lapidem in isto pulchro templo (Matth. XXIII,
XXIV), in ista magna civitate contaminate domum, implete atria
interfectis, et egredimini.
|
|