|
Nec vero totum judicium, sed judicii fuit initium divisio illa regni
sive civitatis eorum. Perfectum et plenum tunc erit judicium illorum,
quando judices illi, de quibus ait:
|
“Ideo ipsi judices vestri erunt,”
|
|
sedebunt super sedes duodecim,
|
“judicantes duodecim tribus Israel (Matth. XIX),”
|
|
ita ut terrae Sodomorum remissius debeat esse, quam illis, scilicet in
die judicii. Nunc perpendere libet, ad quid inveniendum sive
comprobandum summa Sapientia fecerit syllogismum hunc, id est
argumentationem ex tribus constantem, propositione, assumptione,
conclusione. Praemisso namque sciens cogitationes eorum, sic illum
evangelista proposuisse narrat:
|
“Omne regnum in seipsum divisum desolabitur, et omnis civitas vel domus
divisa contra se non stabit.”
|
|
Propositioni huic, vellent nollent, audientes consentire oportebat.
Sequitur assumptio, quam itidem, vellent nollent, veram esse
concederent, scilicet, Satanam esse divisum contra se, quoniam ipsorum
erat sententia: in Beelzebub, principe daemoniorum ejicit daemones.
Proinde assumens, dicit:
|
“Et si Satanas Satanam ejicit, adversum se divisus est.”
|
|
Statim concludit:
|
“Quomodo ergo stabit regnum ejus?”
|
|
Quid sibi vult hujusmodi argumentatio? Nonne hoc manifeste innuit quod
sciret cogitationes eorum tales esse, ut propositum haberent in regno
Satanae contra Spiritum sanctum stare? Incredibile hoc videbatur illi
cujus sensus non recipit vel non credit quod ullus unquam homo foedus
cum diabolo pepigerit. Porro Isaias de istis prophetavit:
|
“Propter hoc audite Verbum Domini, viri illusores, qui dominamini super
populum meum, qui est in Hierusalem. Dixistis enim: Percussimus foedus
cum morte, et cum inferno fecimus pactum”
|
|
et caetera, usque
|
“et delebitur foedus vestrum cum morte, et pactum vestrum cum inferno
non stabit (Isa. XXVIII).”
|
|
De istis, inquam, hoc Isaias prophetavit. Nam de eo quod postmodum
dicit:
|
“Et dixit Dominus, eo quod appropinquat populus iste ore suo, et labiis
suis glorificat me, cor autem ejus longe est a me, et timuerunt me
mandato hominum et doctrinis (ibid. XXIX),”
|
|
ipse Dominus in hoc eodem evangelista taliter contra eos mentionem
fecit: Hypocritae, bene prophetavit Isaias de vobis, dicens: Populus hic
labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me. Sine causa autem
colunt me, docentes doctrinas et mandata hominum (Matth. XV). Miro
igitur modo blasphemiam illorum assumptam, justae irae cinxit
sententiis, ita proponens:
|
“Omne regnum contra se divisum desolabitur, et omnis civitas vel domus
divisa contra se non stabit,”
|
|
qua sententia illud intendebat, ut jam dictum est, quod in obsidione
Romanorum contra semetipsos forent dividendi, sicque casuri ac
desolandi. Et ita concludens,
|
“quomodo ergo stabit regnum ejus?”
|
|
qua sententia terribilius eosdem percutit, casuros cum diabolo in die
judicii. Quidnam est percontari
|
“quomodo stabit regnum ejus?”
|
|
nisi ac si diceret: Quomodo stabit illud quod pepigistis cum morte sive
cum inferno, id est cum diabolo, pactum vel foedus? Non enim foederatis
suis, ut vos estis, pactum custodire vel parcere poterit mors sive
infernus, flagellum inundans, id est diabolus. Vane dixistis:
|
“Flagellum inundans cum transierit, non veniet super nos, quia posuimus
mendacium spem nostram, et mendacio protecti sumus (Isa. XXVIII).”
|
|
Cum ita secundum propheticam veritatem speretis in protectione mendacii,
quasi in protectione stantis regni, hoc dicitis contra me, dicitis odio
mei, quia, me agente
|
“Satanas Satanam ejicit,”
|
|
quod repugnans est eidem vestrae spei. Stulti et caeci, si Satanas
Satanam ejicit, quomodo Satanas parcet vobis hominibus foederatis sibi?
Non ita, sed
|
“flagellum inundans cum transierit, eritis ei in conculcationem.
Quandocunque pertransierit, tollet vos, quoniam mane diluculo
pertransibit, in die et in nocte, et tantummodo sola vexatio intellectum
dabit auditui (ibid.):”
|
|
Istud
et veraciter
|
“de vobis prophetavit Isaias:”
|
|
enim
id est diabolus utique mors super peccatores inundans,
|
“cum transierit, eritis in conculcationem,”
|
|
quando pertransierit,
Duo dicta sunt:
conculcabit, quando pertransierit,
Ecce transibit judicio praesenti, de quo nunc dico:
|
“Nunc judicium est mundi, nunc princeps mundi ejicietur foras (Joan.
XII), et tunc conculcabit vos. Cum enim resurrexero a mortuis, quod est
illum foras mitti sive transire”
|
|
tunc vos conculcabit conculcatione exercitus Romani. Quando autem venero
in nubibus coeli, ad judicandum vivos et mortuos, et ille
|
“videntibus cunctis, praecipitabitur (Job XL),”
|
|
quod erit illi pertransire, tunc
ut neque ipse neque vos amplius sitis, aut scandala regno Dei faciatis.
Illo judicio manifesto in aeternum pertransibit, et idcirco sic dictum
est:
|
“Mane diluculo in die et in nocte pertransibit. Omni enim aeternitate
cessabit, et tantummodo sola vexatio intellectum dabit auditui (Isa.
XXVIII);”
|
|
quia ante illam praecipitationem non intelliget ipse, non intelligent
foederati ejus quam stulti sint vel fuerint.
|
|