|
Quid tandem illud est quod timor iste animam sibi vindicat, et ad
consensum sui provocat? Nimirum terribile judicium Dei, quod futurum in
novissimo die omnis Scriptura, divinitus inspirata, jugiter praedicat.
Magna plane vis et grandis materia, qua timor idem, si parvus vel tenuis
erat, quotidie pascatur et convalescat. Nam ut caetera nunc interim
taceam, vel differam, summa illius judicii consideratio est homini scire
vel retractare quia, post hanc vitam, maxime autem post illud universale
judicium, peccatori et impio non magis quam diabolo ulla superest
poenitentia. Nonne miserrimum esse diabolum perpendit, quisquis
considerat in eo quod et accepit, jam pro suae merito iniquitatis, ut
quia, cum liceret, proficere noluit, jam proficere nec velit, nec
possit, et accepturus est in illo judicii die poenas ignis aeterni,
quibus nullus sit finis? Omnes quippe angeli eum libero arbitrio conditi
sunt, et sic bene constituti ut in melius proficere haberent.
Profecerunt qui voluerunt, qui bonam voluntatem habuerunt. Defecerunt et
apostataverunt qui sibimet quam creatori suo placere maluerunt. Factum
est deinde eorum judicium, et qui, cum peccare possent, peccare
noluerunt firmiterque in amore Creatoris pedem fixerunt, hoc in
remunerationem acceperunt ut amplius jam peccare vel peccando mori non
possint. Verbo enim Domini coeli firmati sunt, et Spiritu oris ejus
omnis virtus eorum (Psal. XXXII), e contrario, diabolus et omnes angeli
ejus, qui cum illo iniquitatem operati sunt, ita ceciderunt et ita moto
pede superbiae expulsi sunt ut jam amplius stare non possint, talem
omnino retributionem acceperunt ut nunquam restitui possint, accepturi
sine dubio adhuc in illo die retributionem ignis aeterni. Nonne, inquam,
quisquis advertit, miserrimum hoc esse perpendit? Certissime autem homo
quocunque in articulo est, ejusdem periculi et rationem habet cum eodem
judice Deo conditione simili. Sic enim et ipse bene conditus fuit cum
libero arbitrio, ut, si vellet, in melius proficere posset, et, quia
proficere neglexit Deumque contempsit, de paradiso ejectus est. Sed et
nunc Redemptoris gratia, in idipsum repositi sumus, et ad hoc in
praesentis temporis Ecclesiam de cunctis gentibus vocati transferimur,
ut ad similitudinem Creatoris nostri vitamque aeternam quam in Adam
perdidimus recuperandam proficiamus. Profecerunt et proficiunt ex nobis
qui volunt, ita ut filii Dei facti sint, et filii Dei fiant qui volunt.
Quicunque nunc ita volentes proficiunt, talem in illa die judicii
remunerationem accipient hujus bonae voluntatis ut amplius jam deficere
non possint, sintque aeternaliter filii Dei aeterni; et contra,
quicunque ex nobis proficere nunc negligunt, vel contemnunt, talem
itidem in illa die remunerationem accipient ut amplius jam proficere non
possint, sintque socii et comparticipes diaboli et angelorum ejus in
flamma ignis aeterni. Magna igitur vere causa magnum judicium illud in
anima hominis est timoris Dei materia.
|
|