|
In die illa radix Jesse, qui stat in signum populorum, ipsum gentes
deprecabuntur, et erit sepulcrum ejus gloriosum. Ex quo radix Jesse
stetit in signum populorum, ex eo repleta est terra scientia Domini,
sicut aquae maris operientes. Quid enim fuit in signum populorum stare
radicem Jesse, nisi Filium hominis exaltari a terra, et omnia trahere ad
se? (Joan. XII.) Ex eo nimirum spiritus est datus, postquam illa
exaltatione Jesus est glorificatus (Joan. VII). Dixit autem de illo
spiritu dato, evangelista testante: Qui credit in me, sicut dicit
Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquae vivae (ibid.). Igitur
aquae scientiae Domini, aquae operientes, subauditur peccata, signum
illud, divisiones gratiarum Spiritus sancti, quo inebriatus lupus cum
agno, et pardus cum haedo habitavit, et leo quasi bos paleas comedit,
ipsum inquit gentes deprecabuntur, et erit sepulcrum ejus gloriosum.
Ecce hodie gentes ipsum deprecantur, et in sepulcro, id est in morte
ejus gloriantur. In quo enim alio se gloriari profitentur? Mihi, inquit
Apostolus, absit, gloriari, nisi in cruce Domini mei Jesu Christi! (Gal.
VI.) Idipsum cum Apostolo gentes quoque actu quodam loquuntur, pingentes
jugiter signum crucis in suis in frontibus. Hoc facere gloriosum est et
regibus. Quare autem magis placeat dictum vel scriptum esse gloriosum
sepulcrum ejus, quam signum vel dormitionem ejus? Nimirum quia quicunque
baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus (Rom.
VI), cum dixisset Apostolus, continuo subjunxit: Consepulti enim sumus
cum illo per baptismum in mortem, ut quomodo surrexit Christus a mortuis
per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus (ibid.).
Parum erat ad gloriam radicis illius, si propter arida ligna tantummodo
in crucem exaltaretur, et dormitione mortis sopiretur, nisi etiam
plantata in sepulcro terrae gloriosa refloruisset resurrectione. Ita
profecto parum esset omnibus in illo signo gloriantibus, si solummodo
signum illud crucis in frontibus eorum pingeretur, quod facimus, quando
quemque catechizamus, nisi etiam in sepulcro elementaris aquae, terna
mersione, pro triduana illius sepultura plantaretur novus exinde
surrecturus, et deinceps inter membra novi hominis computandus. Notandum
interea quod flos idem qui supra dicebatur egredi de radice Jesse nunc e
converso dicitur radix Jesse. Quare hoc, nisi quia et ille radix carnis
hujus, et iste radix est fidei illius? Iste de carne illius egressus
est, ille de spiritu hujus resuscitandus est. Sequitur: Et erit in die
illa: Adjiciet Dominus secundo manum suam ad possidendum residuum populi
sui, quod relinquetur ab Assyriis, et ab Aegypto, et a Phetros, et ab
Aethiopia, et ab Helan, et a Sennaar, et ab Amath, et ab insulis maris.
Et levabit signum in nationes, et congregabit profugos Israel, et
dispersos Juda colliget a quatuor plagis terrae. Haec propheta continue
loquitur, postquam dixit gloriosum fore sepulcrum. Quid ergo aliud nobis
prophetatur quam quod per Joannem evangelizatur, dum dicit, quia Jesus
moriturus erat pro gente, et non tantum pro gente, sed ut filios Dei qui
erant dispersi congregaret in unum? (Joan. XI.) Nam ecce levabit Dominus
in nationes signum populorum, de quo jam dictum est. Vere levavit atque
exaltavit sicut exaltatus est serpens in deserto, ut omnis qui credit in
ipso non pereat, sed habeat vitam aeternam (Joan. III). Congregantur
profugi Israel, colliguntur a quatuor plagis terrae dispersi Juda, ipsa
namque congregatione et collectione sua fiunt Israel, fiunt Juda
quaelibet gentes, quaelibet nationes. Quid porro est quod ait: Adjiciet
Dominus secundo manum suam aa possidendum residuum populi sui? Quid,
inquam, nisi quia jam dudum manum suam extendit ad possidendum, sed
adhuc locus erat? Nempe in manu forti eduxit filios Israel de terra
Aegypti, et illos per passionem suam, in domum suam induxit, sed vidit,
quia adhuc locus est (Luc. XIV), quia nondum electorum numerus completus
est. Adjecit ergo secundo manum suam, levando scilicet signum illud, non
tantum in Israel, sed in nationes ut jam dictum est. Nihilominus, et
illud vigilanter intuendum est quod, cum dixisset ad possidendum
residuum populi sui, subjecit et dixit, quod relinquetur ab Assyriis, et
ab Aegypto, et a Phetros, etc. Quid enim est esse relictum ab Assyriis
et a caeteris gentibus, sive insulis maris, nisi contemptum et despectum
esse superbo mundo huic? Plane illud est quod Apostolus dicit: Videte
enim vocationem vestram, fratres, quia non multi sapientes secundum
carnem, non multi potentes, non multi nobiles, se quae stulta sunt mundi
elegit Deus, ut confundat fortia et ignobilia mundi; et contemptibilia
elegit Deus, et ea quae non sunt, ut ea quae sunt destrueret, ut non
glorietur omnis caro in conspectu ejus (I Cor. I). Ergo et in isto magna
humilitatis Christi commendatio est, et contra superbiam Assur, de quo
jam dictum est.
|
|