CAPUT XX. De purificatione Levitarum, quid sit mystice, quod jubentur omnes pilos carnis suae radere.

“Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Tolle Levitas de medio filiorum Israel, et purificabis eos juxta hunc ritum. Aspergantur aqua lustrationis, et radant omnes pilos carnis suae. Cumque laverint vestimenta sua, et mundati fuerint, tollent bovem de armentis,”

etc.

“Radant, inquit, omnes pilos carnis suae.”

Pili carnis sunt vitae veteris cogitationes, quas sic a mente incidimus ut de amissione earum nullo dolore fatigemur. Pili carnis sunt quaelibet superflua humanae corruptionis. Levita namque assumptus vocatur. Oportet ergo Levitas omnes pilos carnis radere, quia is qui in obsequiis divinis assumitur, debet ante Dei oculos cunctis carnis cogitationibus mundus apparere. Non illicitas cogitationes mens proferat, et pulchram animae speciem, quasi pilis fructificantibus deformem reddat. Sed quantumlibet, ut diximus, quempiam virtus sanctae conversationis evexerit, adhuc tamen ei de vetustate vitae nascitur quod tollatur. Unde et ipsi Levitarum pili radi praecepti sunt, non evelli. Rasis enim pilis in carne radices remanent, et crescunt iterum ut recidantur, quia magno quidem studio superfluae cogitationes amputandae sunt, sed tamen amputari funditus nequaquam possunt. Semper enim caro superflua generat, quae semper spiritus ferro sollicitudinis recidat. Sed haec in nobis tunc subtilius conspicimus, cum speculationis alta penetramus. Verum hanc munditiae, vel pulchritudinis perfectionem consequi non poterit, nisi qui cunctas prius ab animo suo saeculi facultates amoris divini novacula raserit. Proinde Dominus noster, qui legem non solvere, sed adimplere venit (Matth. V), ut ista quoque Levitarum lex a suis assumptis possit impleri, dicit adolescenti diviti:

“Si vis perfectus esse, vade et vende omnia quae habes et da pauperibus, et habebis thesaurum in coelo, et veni, sequere me (Matth. XIX).”

Ac deinceps:

“Et omnis qui reliquerit domum vel fratres (ibid.),”

etc. Hanc plane Levitarum esse rasuram Moyses quoque in Deuteronomio probat, cum dicit in benedictione Levi:

“Qui dixit patri suo et matri suae: Nescio vos; et fratribus suis: Ignoro vos, hi custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt, judicia tua, o Jacob, et legem tuam, o Israel (Deut. XXXIII).”