CAPUT III. Quod in hoc Jacob Christi in coelum ascendentis, excepti victoris ab angelis, typum gesserit.

Igitur Jacob, postquam praeceptum patris peregit, revertenti obviam fuerunt angeli Dei, ut sciamus quia post obedientiae laborem cuique viro fideli superest supernis illum revelationibus glorificari, et coelestium spirituum crebra visitatione jam in hac vita remunerari: sic ipse Christus, postquam tentationes evicit, exceptus est victor ab angelis. Reliquit enim eum tentator, et ecce accesserunt angeli, et ministrabant ei (Matth. IV). Sic pro modulo suo quique electorum quanto superiores hominibus fiunt, tanto proximi Deo effecti ministerio fruuntur angelorum, qui omnes, ut Apostolus ait, administratorii spiritus sunt, in ministerium missi, propter eos qui haereditatem capiunt salutis (Hebr. I). Locus autem ipse, ubi horum visitatio declaratur, Ecclesiae secretum est, qui et recte dicitur Mahanaim, id est castra. Nam et ipsa Ecclesia terribilis est, ut castrorum acies ordinata (Cant. VI). Sed huic victori adhuc intus est, quem metuat scilicet Seir, sive Edom, ille qui sub nomine fratris cuncta agit hostilia; metuat, inquam, et si non sibi, quia forte citius mori quam ejus imitatione potest corrumpi, at saltem parvulis suis, ne forte percutiat matrem cum filiis. Intus enim est talis Esau, qui et Seir, id est pilosus, dicitur, sive Edom, id est terrenus sive sanguinolentus, qui tenera Ecclesiae nutrimenta pejus nonnunquam interficit exemplis, quam gladio externus hostis. Praelatus ergo vel Pater, quicunque ejusmodi est, imminente Esau, dividit suos in duas turmas, id est tenuioribus fortiores deputat custodias. Ipse interim pervigilans, quasi rationem pro animabus eorum redditurus (Hebr. XIII), dicit ad Dominum: Minor sum cunctis miserationibus et veritate quam explesti servo tuo, erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo, ne forte veniens percutiat matrem cum filiis. Huic orationi illa Prophetae vox in psalmo consona et pene eadem est: Memento, Domine, filiorum Edom in diem Jerusalem, qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea (Psal. CXXXVI). Timendum quippe est patri pro filiis suis quod illi dicunt de Jerusalem, id est de Christi Ecclesia, cujus et si profitentur nomen, oderunt religionem. Quid enim dicunt Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea? Hortantur semetipsos, ut exinaniant vel evacuent omnem disciplinam vel religionem, usque ad fundamentum in ea, id est usque ad nudum nomen Christianum, quod solum habere consentiunt, ut nomine sint Jacob, id est Christi, operibus autem sint Edom et absque jugo vivant. Memento ergo, Domine, filiorum Edom in diem Jerusalem, id est, retribue retributionem suam imitatoribus Edom, in consolationem Jerusalem in tempore tribulationis, pacem videre cupientis. Hi cum exaltati fuerint, ita ut non possint apostolica virga corripi, non solum tolerandi sunt in spiritu mansuetudinis, verumetiam honoribus praevenientibus demulcendi, ut odium quod contra spirituales habent, quia carnales sunt, temperari vel mitescere possit.