|
Nuntiata sunt haec Rebeccae. Si haec dixit in corde suo, quomodo
nuntiata sunt Rebeccae? Sed sciendum quia ille quidpiam dicit in corde
suo, qui illud quod dicit non vult audiri in publico, sicut e contrario
ille palam loqui recte dicitur, qui illud quod dicit, ubicunque dicat in
publico audiri vult. Unde et Dominus qui discipulis multa secreto
dixerat, dicit tamen pontifici: Ego palam locutus sum mundo, et in
occulto locutus sum nihil (Joan. XVIII). Quae mittens et vocans Jacob
filium suum, dixit ad eum: Ecce jam Esau frater tuus minatur ut occidat
te; nunc ergo, fili, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban
fratrem meum in Haran, habitabisque cum eo dies paucos, etc. Omne
consilium pro Jacob a Rebecca sumit initium. Ipsa ad subripiendam
benedictionem illum submisit, ipsa fugae consilium prior porrigit, et
deinde pro conjugio quoque ejus sollicita, dicit ad Isaac: Taedet me
vitae meae propter filias Heth. Si acceperit Jacob uxorem de stirpe
hujus terrae, nolo vivere. Isaac et subreptionem benedictionis
aequanimiter tolerat, et consilium vel placitum ejus optimum comprobat,
ut communicato consensu, mittatur Jacob ad accipiendam uxorem de
filiabus Laban. Sic nimirum omne consilium salutis gentium, coram Domino
nostro Jesu Christo ab auctoritate Scripturae processit. Nam ille
quidem, pro humano affectu Judaicum populum fovere volebat, quemadmodum
gallina congregat pullos suos sub alas (Matth. XXIII). Verumtamen,
exigente Scripturarum veritate ut relinqueretur illis domus sua deserta
(ibid.), sic ille non contradixit neque retrorsum abiit, quomodo et
Isaac pro defraudatione Esau, vel submissione Jacob, nullum contra
Rebeccam, vel contra Jacob verbum fecit. Monstrat illa qualem nos gentes
tenere debeamus religionem, scilicet de fide Patrum, et non de
caeremoniis Judaeorum, sicut in Actibus apostolorum placitum esse
legimus Spiritui sancto et apostolis (Act. XV), et Christus quanquam
nihil super hac re praecepisset dum cum illis esset, sed potius
dixisset: In viam gentium ne abieritis (Matth. X), judicium tamen hoc
appellat, et ratum ducit.
|
|