|
|
“Omnis ergo qui confitebitur me coram hominibus, confitebor et ego eum
coram Patre meo qui in coelis est. Qui autem negaverit me coram
hominibus, negabo et ego eum coram Patre meo qui in coelis est.”
|
|
Ergo, inquit, quoniam unus homo multis passeribus melior est, vos non
dubitantes curam de vobis esse Deo, nolite, ut jam dictum est, timere
eos qui occidunt corpus, sed confitemini me coram vestris
interfectoribus, quia tale judicium erit super hoc, ut qui me confessus
fuerit, ego confitear eum, et qui me negaverit, negem et ego eum coram
Patre meo. Profecto gloria erit ei, quem talis in illa die confitebitur;
confusio autem illi, quem negabit, sive confundetur, quod apud alium
evangelistam legimus, id est erubescet confiteri quod suus sit. Quod
hujus rei Apostolus magnifice meminit, dicens ad Hebraeos de sanctis
Patribus: Ideo non confunditur Deus vocari eorum Deus, videlicet quia
confessi sunt quod peregrini et hospites essent super terram, manentem
hic non habentes civitatem, et meliorem appetentes, id est coelestem
(Hebr. XI). Profecto dum de illis negatur, simul de oppositis, id est de
infidelibus affirmatur quia confundetur Deus vocari eorum Deus. Et vae
illis, quorum Deus esse, quos confiteri et salvare ipse, salvo honore
suo, non poterit!
|
“Nolite arbitrari quia venerim pacem mittere in terram. Non veni pacem
mittere, sed gladium. Veni enim separare hominem adversus patrem suum,
et nurum adversus socrum suam, et inimici hominis, domestici ejus.”
|
|
Cum dicit:
|
“Nolite arbitrari quia venerim mittere pacem,”
|
|
subaudiendum est, quomodo mundus dat, qualem mundus pacem mittit, qualem
requirit. Nam et alibi cum dixisset:
|
“Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis,”
|
|
protinus ait:
|
“Non quomodo mundns dat, ego do vobis.”
|
|
Est ergo pax mundi, quam iste Dominus et princeps pacis mittere non
venit. Est enim illa contraria paci Dei, de qua Apostolus ad Galatas:
|
“Fructus autem Spiritus est, charitas, gaudium, pax (Gal. V).”
|
|
Item:
|
“Et pax Dei, quae exsuperat omnem sensum, custodiat corda vestra et
intelligentias vestras (Philipp. IV).”
|
|
Hujus pacis princeps, ipse est (Isai. IX), et hanc mittere venit, primo
pacificans per suum sanguinem omnia quae in coelis, et quae in terra
sunt (Col. I), et deinde:
|
“evangelizans, ait Apostolus, pacem vobis, qui longe fuistis, et pacem
his qui prope sunt (Ephes. II).”
|
|
Pax ista remissio peccatorum est, sed mundus in maligno positus, istam
non quaerit, sed qualem tunc habebat illa vallis visionis, scilicet
Hierusalem, cui dicebat iste pacificus verus.
|
“Et quidem in hac die tua quae ad pacem tibi (Luc. XIX).”
|
|
Haec pax erat,
|
“et hoc gaudium, et haec laetitia,”
|
|
ait Esaias in onere ejusdem vallis visionis,
|
“occidere vitulos et jugulare arietes, comedere carnes et bibere vinum.
Comedamus et bibamus, cras enim moriemur (Isa. XXII).”
|
|
|
|