|
|
“Jam nunc depone ornatum tuum,”
|
|
etc., et quid mystice sit, quod Moyses tabernaculum, quod nunc
tabernaculum foederis vocavit, extra castra tetendit.
|
“Audiens autem populus sermonem hunc pessi mum luxit, et nullus ex more
indutus est cultu suo. Et Dominus: Jam nunc depone ornatum tuum, ut
sciam quid faciam tibi.”
|
|
Hoc, juxta historiam, lectorem aedificat, quia videlicet nisi ambulet
peccator demisso capite, nondum se scire fatetur Deus quid ei faciat;
nullam enim habet materiam struendae misericordiae, nisi ambitio vel
habitus poenitententiae praecedat.
|
“Deposuerunt ergo filii Israel ornatum suum, a monte Horeb, Moyses
quoque tollens tabernaculum tetendit extra castra, procul: vocavitque
nomen ejus Tabernaculum foederis.”
|
|
Putaremus uno die quo descendit Moyses de monte dicta haec esse vel
acta, sed ecce littera repugnat; jam enim tabernaculum factum est quod
Moyses tetendit extra castra. O ergo magnum et mirum spectaculum, magna
et mira dispensatio mysteriorum coelestium. Interim dum tabernaculum
constituitur, inimicitiae sunt inter Deum et populum, pro reatu vituli,
et non ante solvuntur eaedem inimicitiae, nisi prius tendatur
tabernaculum, quod et perinde vocatur tabernaculum foederis. Diximus
supra de coelestibus, quorum secundum exemplar, hoc ipsum tabernaculum
factum est. Quid igitur est hoc, nisi quia dum essent inimicitiae inter
Deum et homines, propter solvendas easdem inimicitias tabernaculum
verum,
|
“quod fixit Deus, et non homo (Hebr. VIII),”
|
|
ab incarnatione Christi Filii Dei fieri coeptum est. Proinde valde
notandum quod dicitur:
|
“Et omnis populus qui habebat aliquam quaestionem egrediebatur ad
tabernaculum foederis extra castra. Cumque egrederetur Moyses ad
tabernaculum foederis, surgebat universa plebs, et stabat unusquisque in
ostio papilionis suae. Aspiciebantque tergum Moysi, donec ingrederetur
tentorium. Ingresso autem illo tabernaculum foederis, descendebat
columna nubis, et stabat ad ostium, loquebaturque cum Moyse cernentibus,
quod columna nubis staret ad ostium tabernaculi. Stabantque ipsi, et
adorabant per fores tabernaculorum suorum.”
|
|
Quidnam est quod tenditur tabernaculum extra castra, nisi quod coelestia
sancta, quorum pontifex ac minister Christus est, extra carnales
Judaeorum tenduntur caeremonias, quos odivit anima Domini, sicut dicit
Isaias? (Isai. I.) Et quid est, quod omnis populus qui habebat aliquam
quaestionem, egrediebatur ad illud tabernaculum foederis, nisi quia
omnis qui Scripturarum quaerit veritatem, oportet ut egrediatur ad haec
sancta Christi sacramenta, per quae sumus Deo reconciliati? Ve'amen
quippe quod super Judaeorum cor positum est, in solo Christo revelatur.
Quid, inquam, est quod ingresso Moyse tabernaculum foederis, descendebat
et stabat ad ostium tabernaculi columna nubis, videntibus cunctis, nisi
quod conjuncta lege, quae per Moysen data est, cum gratia et veritate
quae per Christum Jesum facta est (Joan. I), stat in ingressu
reconciliationis, incarnatio ejusdem Christi Filii Dei, ut videlicet
tabernaculum foederis ingredi, id est, Deo reconciliari nemo possit,
nisi per istam columnam nubis, in qua thronum suum sapientia posuit, per
istam carnem in qua
|
“corporaliter inhabitat omnis plenitudo divinitatis?”
|
|
(Col. II.) Loquebatur cum Moyse, cernentibus universis? Quomodo
cernentibus?
|
“Aspiciebantque, inquit, tergum Moysi, donec ingrederetur tentorium.”
|
|
Ergo lex et Evangelium familiare quidem, atque consonum habent
colloquium, sed donec omnia compleantur, quae utroque Testamento
promissa sunt, Judaei non videbunt; non enim faciem, sed tergum Moysi
filii Israel viderunt.
|
|