CAPUT V. Cur Salomon postulantem sibi uxorem Abisach Sunamitem Adoniam occidit, et quod huic simile regnante Christo acciderit.

(III REG. CAP. II.)

“Quare, inquit, postulas Abisach Sunamitem Adoniae. Postula ei et regnum,”

etc. Insidiosa fratris sui molimina, rex Salomon sapiens et providus deprehendit, ne videlicet quod futurum erat, si Abisach daretur postulanti, ille quasi reginae potitus nuptiis, spem resumeret regni recuperandi. Hoc, inquam, deprehendit, et idcirco scandala sibi et regno suo suboritura praescindere festinans.

“Haec, inquit, faciat mihi Deus, et haec addat, quia contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc.”

Et continuo.

“Vivit Dominus, quia hodie occidetur Adonias,”

etc. Occisus est Adonias, occisus est et Joab, quia post Adoniam declinaverat, et post Salomonem non declinaverat.

“Ejectus est autem ne sacerdotio fungeretur Abiathar.”

(III REG. CAP. III.) His peractis,

“Confirmatum, inquit, est regnum in manu Salomonis.”

Ita plane ut confirmaretur regnum et fides Christi, ut sine scandalo Judaico inoffensum curreret verbum Evangelii, data est civitas Jerusalem et omnis gloria templi manufacti exterminio per manus Romani imperii, et ceciderunt in ore gladii, et captivi in omnes gentes adducti sunt. Quid enim moliebantur ipsi quoque qui ceciderant ex Judaeis, imo qui sub nomine discipulorum adversabantur discipulis Christi filii Christiani, et pseudoapostoli? Caeremoniis legis permiscere volebant fidem Evangelii.

“Surrexerunt, ait Lucas in Actibus apostolorum, quidam de haeresi Pharisaeorum, qui crediderant, dicentes: Quia oportet circumcidi eos, subauditur, qui ex gentibus conversi fuerant, praecipere quoque servare legem Moysi (Act. XIV). ”

Profecto cum haec et his similia dicerent, cum caeremoniis legis fidem Evangelii commiscere vellent, quasi Adonias postulabat sibi Abisach Sunamitem, ut non fidei Christi, sed operibus legis cunctam arrogarent justitiae dignitatem. Sed providit sibi et regno suo rex sapiens Christus, interficiendo Adoniam et eos qui adjuvabant partes ejus, tradidit enim, ut jam dictum est, exterminio civitatem Jerosolymam et templum ejus, ne aliquatenus Abisach, id est fides Christiana in spem ejus pelliceretur, et stante gloria templi manufacti, quidquam in sacris Judaeorum virtutis esse suspicaretur: Jam ad insigne et nobilissimum ejus opus, id est ad templum currimus, ut in eo quoque juxta propositum nostrum sacra Christi Filii Dei miracula quaeramus.