|
Psalmi LXX voces manifeste pugnatoris saepe dicti voces sunt, in
certamine positi, spem retinentis, spem profitentis.
|
“In te, Domine, inquit, speravi, non confundar in aeternum.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Quoniam tu es patientia mea, Domine, Domine, spes mea, a juventute
mea.”
|
|
Item:
|
“Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.”
|
|
Nempe in eo quod dicit:
|
“Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis
et iniqui.”
|
|
Promptum est diabolum intelligi, cujus instinctu illa discordia fit ut
adversus legem mentis expugnet lex peccati, quae est lex carnis. Sane
orationis hujusce praecentor ac praedoctor est ipse Christus, legitime
certantium caput et dux, orans hic ut eriperetur de manu contra legem
agentis Judaici populi, et iniqui Romani imperii eadem justitia vel
divinitate qua potens est et eos qui tentantur eripere. Denique titulus
ejus talis est:
|
“Psalmus David filiorum Jonadab et priorum captivorum.”
|
|
Et est sensus: Hic psalmus est Christi, quia ipse et in hoc psalmo
loquitur, et de seipso loquitur. Est etiam
quia de ipsis Dominus hic loquitur, qui filii prius captivi fuerunt.
Unde et dicitur
Bene autem Jonadab et secundum negotium, et secundum nominis
interpretationem hic ponitur. Secundum negotium ita: Quia sicut Jonadab
sacerdos filiis suis a vino abstinere et in tabernaculis habitare
praecipit, ita Dominus noster fideles suos a temporali jucunditate
prohibet, et in hac vita peregrinos et advenas se reputare, atque
futuram inquirere admonet (Hebr. XIII). Secundum vero nominis
interpretationem sic, Jonadab Domini spontaneus interpretatur. Quae
interpretatio apte Domino nostro congruit; quippe qui prae omnibus
specialiter et singulariter Deo Patri usque ad mortem obedivit. Ipse in
hoc psalmo orat, ut videlicet, sicut jam dictum est, exemplo suo filios
suos orare doceat.
|
|