|
|
“Et in diebus illis quaerent homines mortem, et non invenient eam. Et
cupient mori, et fugiet mors ab ipsis.”
|
|
Haec dicta recte accipias, tanquam supradictae aquilae volantis, et
dicentis:
|
“Vae, vae, vae, de tribus angelis qui erant tuba canituri (Apoc. VIII),”
|
|
quorum istud vae primum est. Tanquam dicat: Vae istud tantum erit, ut
|
“quaerant homines mortem, et non inveniant eam; ut cupiant mori, et
fugiat mors ab eis,”
|
|
id est, ut mors illis vita charior sit, ut miseriam longam compendio
finire velint. Quare? videlicet iram talem jam tunc coeperunt
thesaurizare sibi, quando frustra mortem optaverunt sibi, nulla
existente causa, cum nihil noceret eis. Dixerunt enim:
|
“Utinam mortui essemus in Aegypto, et non in hac vasta solitudine.
Utinam pereamus et non introducat nos Dominus in terram istam, et non
cadamus gladio, et uxores ac liberi nostri ducantur captivi (Num. XIV).”
|
|
Tunc cupierunt mori, ut sonabat lingua prae nimio rancore et amaritudine
impatientis animi, fiet illis succrescentibus peccatis, ut pro re optent
mori, et fugiet mors ab eis, praeceptum servantibus locustis, ut non
occidant, sed crucient eos mensibus quinque.
|
“Et similitudinem locustarum similes equis paratis in praelium.”
|
|
Quid magis dissimile secundum rem vel naturam, quam equi et locustae?
Quid tam impar et inaequale? Ergo aut locustae in equorum magnitudinem
creverunt, aut quod mirabilius est, isti homines ita minuti sunt, ut
locustae, comparatione ipsorum, magnitudinem habere viderentur equorum.
Nimirum hoc, quod posterius dixi factum esse constat judicio Dei, non
decremento vel diminutione corporum, sed defectu animarum. Qui enim pro
vita contemptibili locustae erant in oculis Domini, locustae ut erant
permanserunt, scilicet, lascivientes Chananaeorum populi; qui autem
homines esse debuerant, imminuti sunt merito, et quodammodo locustae
locustarum effecti timentes eos, quibus debuerant esse timori. Reddebat
enim illis vicem judex, quia videlicet filii erant patrum detractorum et
murmuratorum, eorum peccata sequentes; qui detraxerant eidem terrae
dicentes:
|
“Populus quem aspeximus procerae staturae est. Ibi vidimus monstra
quaedam filiorum Enac, de genere gigantum, quibus comparati, quasi
locustae videbamur (Num. XIII).”
|
|
Ergo quasi prosecutione, tunc illis dixit Deus:
|
“Sicut locuti estis audiente me, sic faciam vobis, in solitudine hac
jacebunt cadavera vestra (Num. XIV),”
|
|
tali nihilominus posteris eorum haec aquila volans, et vae pronuntians
pene loquitur et dicit: Sicut locuti estis, sic fiet vobis. Locustae
illae comparatione vestri similes erunt equis, vos comparati illis
locustae videbimini. Item: Sicut locuti estis, utinam mortui essemus,
utinam pereamus, sic fiet vobis. Quaeretis mortem, et non invenietis;
cupietis mori, et mors fugiet a vobis. Sed nec illud vacat quod eum
dixisset,
addidit,
videlicet magnam exprimit illarum confidentiam locustarum, magnam vim
animorum hostilium, ut ultro veniant ad praelium, et eos armis quaerant,
quos prius fugerunt. Quod evenisse patenter historiae referunt.
|
“Et super capita eorum tanquam coronae similes auro.”
|
|
Reges vel principes gentium illarum, qui per capita recte intelliguntur,
tanquam coronati, et non vere coronati victoriis fuerunt, quia videlicet
non sua virtute illi vicerunt, sed pro peccatis suis isti homines victi
sunt. Ipsae quoque coronae non veraciter aureae, sed similes auro
dicuntur, quia nimirum falsum erat, quidquid de victoria tanquam
sapientes et fortes gloriabantur. Non enim virtutis eorum aurum erat
quod praevalebant, sed divinae dispensationis examen, quo Israel
exercebatur ad suimet experientiam. Nam et hoc praemonstrat Scriptura:
|
“Hae sunt gentes, quas Dominus dereliquit, ut erudiret in eis Israelem,
et omnes qui noverant bella Chananaeorum, et postea discerent filii
eorum certare cum hostibus et habere consuetudinem praeliandi (Judic.
III).”
|
|
|
|