|
Bonum est te sustentare justum, sed et ab illo ne subtrahas manum
tuam; quia qui timet Deum nihil negligit. Vide quid in verbis
Ecclesiastis subluceat, notantis perpaucis utramque legem. Lex Evangelii
jacit umbram legis de se. Vetus lex est, ut ames amicum et odio habeas
inimicum tuum (Matth. V). Qui male agit, timeat mala, qui vero bonus est
speret bona. Sed quoniam nihil ad perfectum adducit lex (Hebr. VII), lex
evangelica non volens hoc claudi limite, transcendit praeceptum legis,
amans inimicos, et bene faciens his qui oderunt se (Matth. V). Vides
ergo quod breviter utrumque Ecclesiastes adnotavit. Cum dicit esse bonum
sustentari justum, consentit legi quia bona est, donans bona justo. Lex
quae odit inimicum suum, nescit utique parcere peccanti. Hoc est quod et
Paulus apostolus ad Timotheum confirmat. dicens, quod bona sit lex qui
ea legitime utitur (I Tim. III). Lex non est imposita justo, sed iniquo.
Justus ergo libenter et sponatanee operatur, quod iniquum cogit sua lex.
Quod autem sequitur: Ne retrahas manum tuam a justo, hoc perfectio est
evangelicae gratiae. Lex Evangelii millies ignoscit peccanti, et centies
millies, atque sicut bonis vel malis datur communiter usus salis, aeris,
ignis, aquae, terrae et pluviae, ita omnibus porrigit manum pietatis. Si
justus peccando exorbitaverit ad tempus, non retrahas manum
misericordiae ab illo: Dominus enim erigit elisos, Dominus diligit
justos (Psal. CXLV). Ut ergo justum revoces errantem, imitare
elephantem, qui si aliquando viderit hominem errantem, miseretur, atque
praecedens sequentem ad viam revocat.
|
|