CAP. II


CAPUT 1

Et nunc ad vos mandatum hoc, o sacerdotes. Si nolueritis audire, et si nolueritis ponere super cor, ut detis gloriam nomini meo, ait Dominus exercituum, mittam in vobis egestatem, et maledicam benedictionibus vestris, et maledicam illis, quoniam non posuistis super cor. Ecce ego projiciam vobis brachium, et dispergam super vultum vestrum stercus solemnitatum vestrarum, et assumet vos secum. Ad vos, inquit, mandatum, o sacerdotes, qui domum Patris, quae debuit esse domus orationis, fecistis speluncam latronum, et inde, id est de latrocinio vestro, de rapinis quas de populo rapietis, boves, et oves, et columbas, et caetera quae oblata erant, vendendo his qui de longe venerant, et quod offerrent non habebant, ad vos, inquam, mandatum hoc. Quia sic faciendo profecto intulistis de rapinis claudum et languidum, id est intulistis munus omni contemptu dignum, nunquid suscipiam illud de manu vestra, dicit Dominus? Imo dicam: Maledictus dolosus, qui habet in grege suo masculum, et votum faciens debile immolat Domino. Quis est qui habet masculum in grege suo, et debile offert, et debile immolat Domino, nisi vos, o sacerdotes Judaicae perfidiae, qui habetis Christum incarnatum jam de genere vestro, et adhuc brutum pecus contenditis offerre Domino? Maledicti estis, o dolosi, qui illum venisse scientes, vos scire dissimulatis, quod jam venerit, et non qualemcunque claudum aut languidum, non qualecunque debile, quod est omne pecus brutum, quia non valet ad emundationem peccatorum, verum etiam Barabbam latronem, homicidam, seditiosum, Domino obtulistis, dimittendo illum pro honore quasi Domini, secundum consuetudinem diei festi (Matth. XXVII), et deinde nunquam masculum illum gregis electi Dominum offerre voluistis, potius brutum pecus ingerentes, quasi placeat illi, quasi carnes taurorum manducare, et sanguinem hircorum potare velit (Psal. XLIX). Bene est, quod ipse rex magnus Dominus exercituum nomen suum terribile faciens in gentibus (Isa. V), quoniam noluistis audire, quoniam noluistis ponere super cor veritatem, sed opposuictis claritati ejus perfidiae velamen, et non dedistis nomini ejus gloriam et honorem, misit in vobis egestatem, mandando nubibus suis, ne pluant super vos imbrem, sicut nunc patet, quia neque propheticom, neque quamlibet aliam habetis gratiam coelestem, et maledixit benedictionibus vestris et iterum maledixit illis, id est juxta prophetam alium duplici contritione vos contrivit, ut non solum Romani tollerent vestrum et locum et gentem, verumetiam maligni spiritus animas auferrent (Jer. VII), juxta illud Psalmistae veriloquium.: Tradentur in manus gladii, partes vulpium erunt (Psal. LXII). Bene, inquam, et juste maledixit benedictionibus vestris, quoniam vos benedictionibus ejus maledicere voluistis, et maledixistis quantum potuistis. Nam quia Spiritus sanctus, qui est ipsa benedictio Domini, dixerat in Psalmo: Benedictus qui venturus est in nomine Domini (Psal. CXVII), vos assumpsistis quasi patrocinium legis dicentis, quia maledictus est a Deo qui pendet in ligno (Deut. XXI), et damnatione patibuli maledictum voluistis facere illum, qui venerat benedictus in nomine Domini. Bene omnino projecit vobis brachium, et dispersit super vultum vestrum stercus solemnitatum vestrarum, et assumet vos, ait, stercus illud secum. Nam quia brachium, id est armum dextrum bruti pecoris, quod ex lege vobis fiebat, secundum caeremonias legis solum habere voluistis, et fortissimum brachium Domini Christum Filium Dei rejecistis, et contemptui habuistis; recte brachium ejusmodi vobis tanquam canibus projecit, ne saltem intus in Hierosolymis porrigeretur vobis, sed foris projectum vix assequi et rodere possitis captivi atque dispersi, non solemnitates meas, sed vestrarum solemnitatum stercus circumferentes, quod et vos ita secum assumpsit, ut sitis possessio vel portio stercoris, non habentes portionem in terra solemnitatis Domini.