CAPUT XX. Quod partem gloriae Moysi, scilicet, prophetiam, illi septuaginta viri acceperint, non etiam operationem virtutum sicut Josue, de quo dixit Dominus:

“Et dabis ei partem gloriae tuae,”

quod hoc intenderet, dicendo:

“Auferam de spiritu tuo.”

Antequam hujus rei gestae ingrediamur sacramentum juxta tenorem propositi quo glorificare proposuimus, aeque de Filio ut de Patre procedentem Spiritum sanctum, libet paulisper immorari hic in sensu litterali, quia Dominus taliter dixit:

“Et auferam de spiritu tuo, tradamque eis,”

iterum Scriptura dicit:

“Et locutus est ad eum, videlicet ad Moysen, auferens de spiritu qui erat in Moyse et dans septuaginta viris.”

Quid enim? non poterat illis dare spiritum suum, nisi diminueret spiritum Moysi, id est, spiritum quem dederat Moysi? Hoc recte quaereres, si ita dixisset: Et auferam tibi. Nunc autem absolute dixit: Et auferam, quod non est aliud nisi ac si dixisset: Et accipiam de spiritu tuo, tradamque eis, id est, non quantum habes tu ex divisionibus gratiarum Spiritus sancti, sed partem aliquam gloriae tuae dabo eis. Sic enim de nominatissimo Josue postmodum ipse Dominus dicit:

“Et dabis ei praecepta cunctis videntibus et partem gloriae tuae, ut audiat eum omnis synagoga filiorum Israel (Num. XXVII).”

Et ita factum est. Aquae Jordanis divisae sunt, dicente Domino

“ad Josue: Hodie incipiam exaltare te coram omni Israel (Jos. III),”

omnisque populus transivit per arentem alveum, et haec fuit pars gloriae Moysi, qui glorificatus est elevando virgam suam, et dividendo mare, ut graderentur filii Israel in medio mari per siccum. Pars, inquam, gloriae fuit. Nam in ista gloria, scilicet in operatione tantae virtutis, hoc plus fecit Moyses quod rursum extendit manum contra mare

“reversaeque sunt aquae, et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis, nec unus quidem superfuit ex eis (Exod. XIV).”

Caetera quoque si memores, veraciter dictum animadvertes de Josue: Et dabis ei partem gloriae tuae. Non enim tantus fuit in omnibus signis atque portentis, ut fuit Moyses, quae fecit per eum Dominus, coram Pharaone et Aegyptiis, et coram universo Israel. Igitur quod dixit Dominus:

“Et auferam de spiritu tuo, et dabo septuagianta viris (Num. XI),”

non aliter oportet intelligi quam ac si dixisset: Et dabo illis partem gloriae tuae, sicut dixit de Josue. Pars enim gloriae Moysi prophetia fuit, extra quam nihil gloriae viros illos accepisse Scriptura meminit, dicens:

“Cumque requievisset in eis spiritus prophetaverunt, nec ultra cessaverunt (ibid.).”

Totum quod dicere molimur, per parvae rei similitudinem demonstrare promptum est: Ecce ignis, cum sit corpus, absque sui diminutione dividitur et absque sui detrimento sese diffundit, ut quantaslibet inde partes auferamus. Sed nunquid ei, videlicet igni, magno sive exiguo, luminari seu grandi, seu parvo, quidpiam auferimus, dum luminaria plurima prout volumus, accendendo quasi partes de uno auferimus? Nimirum quantaslibet partes indivisus ignis, de quovis luminari, mutuati tamen luminis detrimenta non novit. Sic de isto Dominus dicere potuit:

“Auferam de spiritu tuo, tradamque eis,”

ac si diceret: De pluribus gratiis tibi collatis, gratiam unam, gratiam propheticam impertiar illis.