CAPUT XXXIII. De miraculo quo Syros caecitate percussit, et rursum videre fecit, quod nobis quoque, in hoc ostensum sit, plures esse nobiscum, quam cum hostibus salutis nostrae, et quod erga illos perfectam charitatem exhibuit.

“Rex autem Syriae pugnabat contra Israel. Consiliumque iniit cum servis suis dicens: In loco illo, et illo, ponamus insidias. Misit itaque viri Dei ad regem Israel dicens: Cave, ne transeas in loco illo, quia ibi Syri in insidiis sunt,”

etc. Tertium decimum fuit hoc miraculum.

“Videns minister vir Dei quos miserat rex Syriae currus et equos, et exercitum in circuitu civitatis: Heu, heu, heu, inquit, domine mi. Quid faciemus? Ait ille: Noli timere, plures enim nobiscum sunt, quam cum illis. Cumque orasset Helisaeus, aperuit Dominus oculos pueri, et vidit, et ecce mons plenus equorum et curruum igneorum, in circuitu Helisaei.”

Rursum oravit, et hostes caecitate percussit. Oravit tertio, rursumque apertis oculis

“viderunt se esse in medio Samariae.”

Et nos dicamus quoties ab inimicis Christi visibilibus, seu invisibilibus circumdamur, dicamus, inquam, fidem habentes, spem retinentes, charitate Deo propinquantes: Noli timere, o anima, noli timere, Ecclesia, plures enim nobiscum sunt, quam cum illis. Nempe si de invisibili contra malignos spiritus certamine agitur, nobiscum est Dominus, nobiscum est angelorum exercitus, nobiscum est spiritualis pugnae princeps, et victoriae opifex, Spiritus sanctus. Si autem visibile adversus haereticos certamen proponitur, nihilominus nobiscum est Dominus, nobiscum est apostolorum chorus, nobiscum est patriarcharum et prophetarum numerus, nobiscum est candidatus martyrum exercitus, nobiscum est cum omni sancta Scriptura, sanctus veritatis Spiritus. Plane, juxta historiam, praesenti loco propheta tali miraculo dignum se fuisse ostendit, dicente rege Israel:

“Nunquid percutiam eos, Pater mi? Non percuties, inquit.”

Et continuo:

“Pone, inquit, panem et aquam coram eis, ut comedant et bibant, et vadant ad dominum suum.”

Si igitur ejus exemplo equorum, et curruum igneorum, praesidium circa nos semper paratum esse cupimus, ejus nihilominus exemplo carbones ignis super capita inimicorum nostrorum congeramus. Cum enim Scriptura dixisset:

“Si esurierit inimicus tuus ciba illum, si sitit, potum da illi (Rom. XII),”

continuo subjunxit:

“Hoc enim faciens, carbones ignis congeres super caput ejus (ibid.),”

ita videlicet, ut ad poenitentiam compungatur tuo beneficio victus.