CAPUT XXV. Quale in eo mysterium sit quod filium Sunamitis puer ab Helisaeo missus cum baculo non suscitavit.

Sextum continuo succedit.

“Facta est quaedam dies, et transibat Helisaeus per Sunam civitatem. Erat autem ibi mulier magna,”

etc. Cum miraculo, simul et mysterium est in eo quod filium Sunamitis hujus puer ab Helisaeo missus cum baculo non suscitavit; per semetipsum vero Helisaeus veniens, seque super mortuum sternens, atque ad ejus membra se colligens, huc illucque deambulans, et in ore mortui septies aspirans, hunc ad redivivam lucem protinus per ministerium compassionis animavit. Auctor quippe humani generis Deus, quasi mortuum puerum doluit, cum exstinctos nos iniquitatis aculeo miseratus aspexit. Et quia per Moysen terrorem legis protulit, quasi per puerum virgam misit. Per legem quippe Deus virgam tenuerat, cum dicebat: Si quis haec vel illa fecerit, morte moriatur. A peccati igitur morte timor suscitare non valuit, sed ad statum vitae, aspirata mansuetudinis gratia, erexit. Sed puer cum baculo mortuum suscitare non valuit, quia, Paulo attestante, nil ad perfectum adduxit lex (Hebr. VII). Ipse autem per semetipsum veniens, et super cadaver se humiliter sternens ad exaequanda sibi mortua membra, se collegit, quia

“cum in forma Dei esset, non rapinam est arbitratus esse se aequalem Deo, sed semetipsum exinanivit formam servi accipiens, in similitudine hominum factus, et habitu inventus ut homo (Phil. II).”

Huc illucque deambulat, quia et Judaeam juxta et longe positas gentes vocat. Super mortuum septies inspirat, quia per apertionem divini muneris gratiae septiformis spiritum, in peccati morte jacentibus aspirat. Moxque vivens erigitur, quia is quem terroris virga suscitare non potuit, per amoris spiritum puer ad vitam redit.