Psalmus 26.

Psalmo XXVI intendit eadem Ecclesia perfecta modum ostendere illius benedictionis quam in fine praecedentis psalmi promisit,

“benedicam te, inquiens in Ecclesiis.”

“Dominus illuminatio mea, et salus mea. Quem timebo?”

“A quo”

visibilium, seu invisibilium hostium

“trepidabo. Dum appropiant super me nocentes, ut edant carnes meas.”

Nam hoc dictum exaggeratio criminis est, sicut ibi dicitur:

“Assatum est jam, versa, et manduca.”

Ostendit etiam nihil praeter unum debere peti suo exemplo.

“Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini,”

etc. Titulus autem ejus talis est:

“Psalmus David, priusquam liniretur.”

Et est sensus: Ista operatio est attribuenda David, id est perfectae Ecclesiae gratias agenti de eo quod accepit priusquam perveniat ad perfectam unctionem. Hic mittit nos ad historiam David, adhuc in domo patris sui, scilicet in Bethlehem puerulus unctus, a Samuele eum regem futurum, Spiritu sancto sic praesignante (I Reg. XVI). Deinde unctus est in Hebron, et super tribum Juda tantum regnavit, mortuo Saule (II Reg. II). Postea vero tertio unctus est, quando totius Israelitici populi provinciam accepit (II Reg. V). Quae unctiones nobis mysticum quid insinuant. Sicut enim tertio unctus est David, sic quique fideles participes debent esse ternae unctionis. Prius in baptismo, ubi Spiritus sancti gratia innovantur; secundo, quando, per impositionem manuum episcopi, donis ejusdem Spiritus sancti augmentantur; tertio, in die judicii, quando ejusdem spiritualis gratiae perfectam dulcedinem adipiscentur. Non enim credendum David hunc psalmum, antequam in domo patris liniretur, sed an post illam unctionem statim, an post secundam fecerit, incertum est.