Psalmus 91.

Psalmi XCI titulus:

“Psalmus cantici in die Sabbati.”

Hoc titulo psalmus iste pugnatori in spe laboranti, circa quem res agitur et spes intimatur totis istis quinquaginta psalmis, magnam requiem promittit. Ejus requiei spe nunc dicit:

“Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime, ad annuntiandum mane misericordiam tuam, et veritatem tuam per noctem.”

Hoc enim audiens vel cantans ipse, toties dictus certator confiteatur Domino vulnera sua, quae pertulit a lege peccati, quam videret in membris suis, ac deinde psallat, id est, bene operetur ad gloriam nominis Altissimi, ut videntes homines glorificent Patrem qui in coelis est. Tunc bona spe confortatus, dicet:

“Exaltabitur sicut unicornis cornu meum, et senectus mea in misericordia uberi. Quia despexit oculus meus inimicos meos, et insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea. Justus ut palma florebit,”

etc.

“Cornu, inquit, meum exaltabitur sicut unicornis,”

per auxilium gratiae liberantis

“me de corpore mortis hujus (Rom. VII).”

Cornu, inquam, quod nunc deprimitur, et pene confringitur a lege, quae est in membris meis, repugnante legi mentis (ibid.), et senectus mea, id est illa perfecta sanctitas, in qua positus jam ab omni appetitu terrenorum frigescam, ad modum senis, qui jam prae nimia aetate in seipso, calere desiit, sabbatizabit in misericordia uberi. Et hoc idcirco, quia nunc adhuc in pugna positus,

“Despexit oculus meus inimicos meos.”

Despexit, inquam, spe victoriae ratio mea, me impugnantes spiritus malignos audiente aure mea, scilicet intrinsecus sanctae spei verba bona, verba consolatoria.

“Justus, inquit, ut palma florebit:”

coronabitur quippe qui legitime certaverit (II Tim. II).