|
Psalmo undecimo Ecclesia, quae Christi adventum exspectabat, illud
orabat quod nunc praesens Ecclesia completum sciens adhuc tamen orat, ut
salutis opus quod universaliter fecit in singulis perficiat. Ait enim:
|
“Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus,”
|
|
scilicet Adam innocens et mundus a te creatus, in cujus defectu totum
corruit humanum genus. Hoc dicto omnes in Adam peccasse et ex illo
peccatum originale traxisse confitemur. Sequitur de multitudine
peccatorum actualium:
|
“Quoniam diminutae sum veritates a filiis hominum, vana locuti sunt
unusquisque ad proximum suum,”
|
|
etc. Hic sensum apostolicum subintelligimus.
|
“Sicut, inquit, per unius delictum in omnes homines in condemnationem,
sic et per unius justitiam in omnes homines in justificationem vitae
(Rom. V).”
|
|
De quo videlicet uno subinde psalmus iste loquitur:
|
“Propter miseriam inopum et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit
Dominus, ponam in salutari, fiducialiter agam in eo.”
|
|
Et quia per ipsum justificamur, et in vitam regeneramur.
|
“Tu, inquit, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac,”
|
|
generatione mala, generatione Adae vetusta.
|
|