|
|
“Unde ergo sapientia venit?”
|
|
subaudi quam ab omnibus tanto distare jam dictum est, scilicet ab
angelis, qui signantur per
ab omnibus sacri eloquii tractationibus; qui signantur per
a mundi philosophis; qui notantur per
|
“tinctos Indiae colores;”
|
|
a cunctis patribus veteris et novi testamenti; qui signantur per lapides
|
“sardonychum et sapphirum;”
|
|
ab illis qui jam pervenerunt ad illam supernam patriam; qui et signantur
per
a prophetis quoque, qui vasa auri excelsa et eminentia fuerunt; ab
haereticorum quoque superbo splendore, quasi qui
sibi videntur, obliti per superbiam quod
id est de gentilitatis nigredine venerunt.
Potestne adiri et inde huc adduci? subaudi non. Nam inde venit unde orta
est, id est ab invisibili Patre nascitur, et via ejus occulta est. Nam
|
“generationem ejus quis enarrabit?”
|
|
(Isai. III.) Sed dicis: per intelligentiae spiritum percipitur. Bene.
|
“Et quis est locus intelligentiae?”
|
|
Ac si dicat: A quo oritur haec sapientia, ab illo procedit haec
intelligentia.
illa, vel
ejus.
|
|