|
cum omnium malorum radix sit cupiditas; et de charitate.
(CAP. XX.)
|
“Locutusque est Deus cunctos sermones hos: Ego sum Dominus Deus tuus;
qui eduxi te de terra Aegypti, de domo servitutis. Non habebis deos
alienos coram me. Non facies tibi sculptile, neque omnem similitudinem,
quae est in coelo desuper, et quae in terra deorsum, neque eorum quae in
aquis sunt sub terra, non adorabis, neque coles ea,”
|
|
etc. Hic Decalogus in capite legis positus est, id est decem
praeceptorum numerus, quorum primum est:
|
“Non habebis Deos alienos coram me,”
|
|
ultimum:
Dicit autem Apostolus: Quia
|
“radix omnium malorum est cupiditas (I Tim. VI).”
|
|
Cur ergo non hic primum positum est, Non concupisces? Sed sciendum quia
sicut malae arboris superiores primum rami praesciduntur, et sic
paulatim usque ad radices pervenitur, sic prius opera mala, prout
cupiditati viciniora, paulatim praesciduntur, et sic ad ultimum ipsa
cupiditas vel concupiscentia voce prohibentis amputatur. Notandum quippe
quod prohibendo pene cuncta haec enuntiantur. Unde verissime Apostolus
dicit:
|
“Quia justo lex non posita est, sed injustis, impiis, et peccatoribus,
sceleratis, et contaminatis (I Tim. I).”
|
|
Injustos nempe et totos cupiditati deditos homines, Deus curandos
susceperat, et idcirco tanquam negotioso agricolae, primum haec illi
cura impendebat, ut malis radicibus occupatam terram sarcitudo meliori
plantationi praepararet, scilicet charitati quae sola justo posita est.
Nam et idem Apostolus antequam diceret quia injustis et non subditis lex
posita est, justo, id est, Timotheo discipulo, dixerat:
|
“Finis praecepti est charitas de corde puro, et couscientia bona, et
fide non ficta (ibid.).”
|
|
Etenim ubi charitas est, non opus est, dicere:
|
“Non occides, non moechaberis, non furtum facies, non falsum testimonium
dices.”
|
|
Proinde interrogatus Dominus a legis perito, dicente:
|
“Magister, quod est mandatum magnum in lege?”
|
|
Respondit:
|
“Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua et in
tota mente tua. Hoc est maximum et primum mandatum. Secundum autem
simile est huic: Diliges proximum tuum sicut te ipsum. In his duobus
mandatis universa lex pendet et prophetae (Matth. XXII).”
|
|
Igitur hic in initio non jam charitas imperatur, sed quae contraria sunt
charitati prohibentur, ut in illis exstirpatis tunc demum ipsa charitas
radix omnium bonorum substituatur.
|
|