|
Annuntiatum est hoc Thamar, id est, amaritudini, sumptoque habitu
meretricio, sedit in bivio. Audita est enim vox illius opilionis gregis
Dominici, clamantis et dicentis: Poenitentiam agite, et facite fructus
dignos poenitentiae (Matth. III). Ex tunc omnis qui de peccatis suis
timuit, amaricatus est, et sic publica confessione se ostendit quaeque
anima peccatricem, quemadmodum talis habitus asserebat Thamar esse
meretricem, sumpserat enim theristrum, id est aestivum ac subtile
palliolum, sedens in bivio, per quod intelligitur legis et gratiae
confinium. Vidit Judas noster, id est miseratus est, adamavit, id est
satisfactionem ejus suscepit. Quomodo enim concubitu ejus frui voluit,
nisi quia communicare dignatus est poenitentiam amaritudini? Usque adeo
facere hoc ille non dedignatus est, ut inter poenitentes ipse a servo
suo baptismum poenitentiae susciperet. Sed quaenam conventio fuit, vel
qua pro mercede inter utrumque convenit? Mittam, inquit, tibi haedum de
gregibus. Quid porro est huic Thamar haedum pro mercede dari, nisi
Christum pro poenitentibus sacrificari? Nam ille quidem, secundum suam
innocentiam, agnus est Dei, secundum peccata aliorum quae in se expianda
susceperat, haedus fuit. Quid tibi, inquit, vis pro arrhabone dari?
Respondit: Annulum tuum, armillam, et baculum quem in manu tenes.
Annulus fidem, armilla dilectionis operationem, baculus spei significat
fortitudinem. Ista recte Thamar pro arrhabone postulat, donec accipiat
haedum. Fide namque, spe et charitate poenitens anima subarrhatur, donec
sacrificatum pro peccatis suis facie ad faciem videat Christum. Accusata
quoque his tribus defenditur testimoniis quod nequaquam vagam sequendo
turpitudinem fornicata sit, sed de Juda conceperit, quia videlicet in
die judicii fide, spe et charitate vocata, justificata, et magnificata
defensabitur, quod non alio quam de Christi Spiritu conceperit, dicens
juxta prophetam: A timore tuo Domine, concepimus et peperimus spiritum,
salutes non fecimus super terram (Isai. XXVI).
|
|