|
CAP. VII.
|
“Post haec ambulabat Jesus in Galilaeam. Non enim volebat in Judaeam
ambulare, quia quaerebant eum Judaei interficere. Erat autem in proximo
dies festus Judaeorum, Scenopegia.”
|
|
Christum Dominum suae pariter ac nostrae vitae et mortis habentem
imperium, eo tempore et ordine voluisse pati, et intrare in gloriam
suam, quo passus et mortuus est, et resurgendo ad paternae gloriae
profectus est dexteram, lex et prophetae testantur, quod ipse praemisit,
quos ipsius praedocuit Spiritus, quorum testimonium non tacet, quandiu
evangelica Christi gloria praedicatur. Nec enim aliud prophetae
praedixerunt, quam quod in voluntate ejus praefixum, in Spiritu sancto
praeviderunt, nec aliam mortis speciem potestas ejus admittere habebat,
nisi quam eisdem sanctis prophetis speculantibus jamdudum apud se
praeordinaverat. At vero Judaei nequaquam mysterium voluntatis ejus
scientes, sed caecum furorem suum sequentes, quaerebant eum
quomodocunque interficere; verbi gratia: Nunc praecipitare (Luc. IV),
nunc lapidibus illum volentes obruere (Joan. VIII), non curantes aliud
dummodo de medio tolleretur, et hoc solum dicentes:
|
“Quando morietur, et peribit nomen ejus?”
|
|
(Psal. XL.) Igitur, quia pertinebat ad eum mortis suae tempus, modumque
necessarium, nostraeque causae competentem praevidere,
|
“ambulabat Jesus, inquit evangelista, in Galilaeam.”
|
|
|
“Non enim volebat ambulare in Judaeam, quia quaerebant eum Judaei
interficere.”
|
|
Equidem litterae superficies infirmitatem sonat non contemptibilem, quam
fideles ejus imitari debeant rationabiliter, dum tempus vel causa
postulat, declinando mortem; sed sequentia lectionis magis aliam quae
praedicta est, innuunt ipsius se subtrahentis intentionem, quam
evangelista mox incipit commendare, dum dicit:
|
“Erat autem in proximo dies festus Judaeorum Scenopegia.”
|
|
Ac si dicat: Non mori metuens, sed, sicut ait Psalmista,
|
“sol cognovit occasum suum (Psal. CIII),”
|
|
tempus aliud mortis suae praefixum habens, in Judaeam ambulare et
interfectoribus suis locum dare nolebat. De quo tempore suo paulo post
ait:
|
“Tempus meum nondum advenit.”
|
|
Scenopegiam quippe, id est tabernaculorum festivitatem in septimo mense,
non suum, sed praecursoris sui Joannis tempus esse noverat, quo ille
patri Zachariae per angelum praenuntiatus, et postmodum sterili utero
conceptus est. Suum autem tempus ipso verus Agnus Dei Paschalem primi
mensis solemnitatem, in quo Deo Patri pro omni mundo sacrificium fieret,
jamdudum prospexerat, quo nihilominus tempore idem ipse ab angelo
annuntiatus, et in utero virginis conceptus fuerat. Nam revera secundum
regulares cunctorum computistarum circulos constat, quia sexta feria,
quota die primus homo conditus est, mense Paschali, id est, luna jam
nova, octavo Kalendas Aprilis, Jesus Christus Dominus noster, Agnus Dei,
pro reparatione universae salutis conceptus est, evangelizante angelo
beatae Virgini. Hoc igitur tempus, suae vitae et mortis suae dispositor
Dominus recte sustinens, nolebat ad hunc diem festum Scenopegiae
ascendere, id est, eo tempore transeundo ex hoc mundo ad Patrem, gloriam
suae immortalitatis intrare (Luc. XXIII). Cum autem dicat Evangelista
singulariter:
|
“Erat dies festus Judaeorum,”
|
|
non tamen uno, sed pluribus illam festivitatem diebus agendam fuisse,
intelligendum est. Sic enim de ipsa in lege scriptum est.
|
“A quintodecimo ergo die mensis septimi, quando congregaveritis omnes
fructus terrae vestrae, celebrabitis ferias Domini septem diebus. Die
primo, et die octavo erit Sabbatum, id est requies.”
|
|
Et de causa ejusdem festivitatis paulo post subjungit:
|
“Mense septimo festa celebrabitis, et habitabitis in umbraculis septem
diebus. Omnis qui de genere est Israel, manebit in tabernaculis ut
discant posteri vestri, quod in tabernaculis, habitare fecerim filios
Israel, cum educerem eos de terra Aegypti (Levit. XXIII).”
|
|
Faciebant itaque Judaei tabernacula ad similitudinem tabernaculorum, in
quibus habitaverant, cum educti de Aegypto peregrinarentur in eremo, et
celebrabant diem festum, magnam solemnitatem, velut reminiscentes
beneficia Domini, qui Dominum erant occisuri.
|
|