CAPUT III. Quanta fuerit laetitia templi emundati et renovati.

Quid de laetitia magna dicam, quae facta est in populo de emundatione ac renovatione templi, quod contaminatum steterat per tres annos? Nam laetitia quam magna fuerit eorum in hymnis et confessionibus benedicentium Dominum, Josephus quoque testatur:

“Ab illo, inquiens, tempore per octo dies hanc renovationis templi festivitatem celebramus, vocantes eam Lumina, eo quod praeter spem hoc nobis splendidum lumen colendae religionis apparuit.”

Quis nisi Deus mentibus eorum tantum nominis sui infudit amorem, ut recuperationem loci, in quo nomen ejus invocaretur, tanta laetitia concelebrarent, tamque luminosam ducerent, et per singulos annos octo diebus quod eatenus non fiebat, celebrandum decernerent? Siquidem Salomon octo quidem diebus dedicationem celebravit, et in die octavo dimisit populum. Sed non est scriptum, quod totidem, id est in octo diebus constituerit per singulos annos dedicationis ejusdem celebrari festivitatem. Igitur et hoc in laude magna Deo est ascribendum, cujus in manu sunt corda filiorum hominum, quia promissionis suae memor, ut eam adimpleret, mittendo in plenitudinem temporis Filium suum, Verbum suum, egit infundendo desiderium, egit impendendo auxilium, quatenus gens ipsa, de qua promissionem adimpleri oportebat, semetipsam defenderet et locum.