|
(CAP. XII.)
|
“Dixit quoque Dominus ad Moysen et Aaron in terra Aegypti: Mensis iste
vobis principum mensium, primus erit in mensibus anni. Loquimini ad
universum coetum filiorum Israel, et dicite eis: Decima die mensis hujus
tollat unusquisque agnum per familias et domos suas,”
|
|
etc.
inquit. Quis iste mensis? Is videlicet, quem illi Nisan, nos Aprilem
dicimus. Verum non quomodo apud nos, id est Romanos, sic et apud illos
mensis vel annus computatur. Nam Romani solarem annum in menses placitos
per Kalendas diviserunt. Hebraei secundum legem solos lunares menses et
annos noverunt. Unde quoties in hac Scriptura sancta sive in lege, sive
ante legem quota die mensis quid factum, quidve dictum sit indicatur,
nihil aliud quam lunae aetas significatur. Et alius quidem 30, alius
autem 31 dierum mensis habetur, videlicet, quia lunae cursus 20 diebus
ac semisse, id est duodecim horis perficitur. Iste igitur
quem lunam Aprilis mensis dicimus,
|
“principium, ait, vobis mensium erit.”
|
|
Signanter dixit
Nam Aegyptiis, principium erat mensium, mensis qui September nominatur
apud Romanos, et apud illos dicitur Toth. Nec contentus dixisse
addidit,
|
“primus erit in mensibus anni.”
|
|
videlicet
pro verni temporalis naturali ordine,
|
“primus in mensibus anni”
|
|
pro paschali divinae auctoritatis festivitate.
enim, id est praecipuus, et caeterorum mensium festivum decus
|
“vobis, inquit, habebitur.”
|
|
Hujus principii mensium, sive primi mensis, hic tenor est legitimus, ut
post lunam mensis Martii, qui apud illos dicitur Adar, sequens luna, si
vel uno die citius ante aequinoctium plena evenerit, non habeatur
vel
|
“primus mensis in mensibus anni,”
|
|
sed superioribus duodecim mensibus additus annum peragat tredecim
mensium. Unde et Graece embolismus, id est supercrescens, dicitur: nam
duodecim mensium lunarium, annus communis dicitur, quo proiixior est
solaris annus undenis diebus. Unde fit ut multivagus nusquam certo loco
consistat lunae discursus, et luna mensis Aprilis, quem propter Paschae
rationem quaerimus nunc in Martium mensem, nunc in Aprilem incidat, nunc
aliquot dies mensis Maii occupet, rectius tamen Aprili deputetur. In qua
ejus vagatione nos tamen certa regula dirigimur ut, post aequinoctium
vernum, ubicunque primum occurrerit plenilunium, is sine dubio paschalis
sit terminus.
|
|