|
Sed praevenit me pervigili custodia custos Israel qui non dormit neque
dormitat (Psal. CXX), et corripuit correptione sensibili quidem, sed non
effabili, scilicet nutu quodam, quem dum senseris, non indiges ab homine
doceri quod fortissimus sit, juxta illud dictum Mosi: Fortissime Deus
spirituum universae carnis (Num. XVI); et juxta illud Psalmistae: Qui
respicit terram, facit eam tremere (Psal. CIII). Quam velociter currit
ille nutus ejus! Denique et hoc idem Psalmista loquitur: Qui emittit
eloquium suum terrae, velociter currit sermo ejus (Psal. CXLVII). Etenim
cum aliis modis quamplurimis et inenarrabilibus currat sermo ejus, isto
quoque modo velociter currit, dum quempiam nutu sensibili percellit, ita
ut inenarrabiliter homo totus interior simul et exterior intremiscat, et
concutiatur in momento, in ictu oculi. Et hoc nimirum ad illud pertinere
putes, quod dilecta in Canticis loquitur: Dilectus meus misit manum per
foramen, et venter meus intremuit ad tactum ejus (Cant. V). Forte
insipientiae potest argui, quod secretum hoc in publicum scribendo
produxi, cum de majoribus quidam symmistes Dei dicat: Secretum meum
mihi, secretum meum mihi (Isa. XXIV), subjungens, vae mihi! (ibid.)
Quare ergo sic insipiens factus sum, nisi quia necessitas nonnulla me
coegit? Solent enim plerique hominum, quorum non est simplex oculus,
nostris vel nostri similium derogare laboribus, et reputare
praesumptioni, vel vanae gloriae, quod scribimus, sanctarumque mysteria
Scripturarum studiose tractamus, et propter hoc aliquem in Ecclesia
Christi honorem sortimur cum Apostolus dicat: Qui bene praesunt
presbyteri, duplici honore digni habeantur, maxime qui laborant in verbo
et doctrina (I Tim. V). Ego autem testem hunc habeo in anima mea qui, ut
supra memini, emittit eloquium suum terrae et velociter currit sermo
ejus, sive qui respicit terram et facit eam tremere, quia scribendi
facultatem sive ministerium suscepi ab ipso muneris vel gratiae ejus
infusione sensibili , et aliquoties cum vellem desistere cedens
invidorum nonnullis dicentibus, sufficiunt nobis libri, vel aliquid
simile huic, ille me percelluit, et nutu supra memorato, concussit
trementem, quasi sub virga magistri.
|
|