|
Laudavi igitur laetitiam, quod non esset homini bonum sub sole, nisi
quod comederet, et biberet, atque gauderet, et hoc solum secum auferret
de labore suo in diebus vitae suae, quos dedit illi Deus sub sole. Quid,
quaeso, dicere possum? Credamne quod vano pectore vanam laetitiam toties
laudaverit Ecclesiastes? Hocne bono tantum nos credidit beatificandi si
tantummodo delicientur corporeis epulis? Sed Dominus Jesus veracior
Ecclesiaste, illos regnaturos, illos praedicat esse beatos, quos hic
ditaverit spiritualis pauperies, qui flent, esuriunt, et plurima mala
patiuntur (Matth. V). Certe quod dixit Veritas, necesse est ut verum
sit. Sunt igitur gavisuri, et vere beati, lugentes, pauperes spiritu,
sitientes, esurientes. Quae verum probat assumptum vera conclusio, esse
negat gavisuros, negat esse beatos, qui tantum deliciantur corporeis
oculis. Non ergo contrarius Salomon plus quam Salomoni, verum saepe
affectus pro personae vice mutans, non ait hoc a se, sed ait ex verbis
Epicureorum, quibus tanquam suprema boni placet voluptas illecebrosa,
aut si a se dixit, illas laudat epulas, quas praeparat et suo sapientia
sale condit.
|
|