CAPUT V.

Haec et his similia multoque majora gemituosa dicendo, non utique defecerat, neque turbatus erat, imo multum invaluerat, et in magna serenitate cordis agebat illa fortitudine, qua invaluerat sanctus Jacob, dum luctaretur cum angelo, illa serenitate qua clarificatus idem, dum viderat; nam et iste adeo clarificandus erat ut loqueretur ei Dominus, et adhuc majora illi ostenderet mysteria. Quali enim fortitudine Jacob contra Dominum fortis fuit? Quomodo invaluit? Nimirum fletus fortitudo ejus fuit, flendo invaluit, sicut in Osee Scriptura veridica manifestius exprimit. Cum enim dixisset: In fortitudine sua directus cum angelo, et invaluit ad angelum, confortatus est (Ose. XII). protinus addit: Flevit et rogavit eum (ibid.). Isti amici beati Job, fletum vel gemitum ejus, ubi primum aperuit os suum, et verba gemituosa protulit, defectionem fortitudinis interpretati sunt, et velut impatientem, qui timorem Domini nunquam veraciter habuisset, redarguerunt. Dixerunt enim: Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum? Et quid erat protinus taliter inveni, et sic dicere: Tigris periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt, nisi ac si dicerent: Non tu homo, sed fera tigris, et filii tui non homines, sed catuli leonis fuerunt. Tigris periit, eo quod non habuit praedam, id est tu a Deo defecisti, eo quod pristinam perdidisti substantiam. Et quis nescit majorem huic B. Job quam beato Jacob fuisse doloris causam? iste namque unum filium Joseph amiserat, quem a fera devoratum esse putabat, hic autem una die post omnium damna rerum, simul septem filios et tres filias mortuos acceperat, et deinde percussus ulcere pessimo, in sterquilinio sedebat. Attamen cum ille, videlicet, Jacob, scindens vestimenta sua lugeret filium, et consolationem nollet recipere, dicens: Descendam ad filium meum lugens in infernum (Gen. XXXVII), nullus fletum, seu haec verba ejus sic male interpretatus est, ut diceret ei: Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et quae in hunc dicta sunt his multo acerbiora. Non ergo arguendus erat propter suos gemitus, quasi de impatientia, sed judices ejus, qui amici ejus esse debuerant, ut amare judicarent, ille Satan perverterat, qui laudatam a Deo beati viri innocentiam ad tentandum expetierat: Unde quodam loco ipse inter caetera dicit: Terra data est in manus impii, vultum judicum ejus aperit (Job IX). Terram semetipsum, impium diabolum sive Satan, judices terrae, amicos suos, operimentum vultus eorum, ignorantiam sive errorem eorum dicit. Et notandum quia conflictus amicorum septimus fuit assultus ejusdem Satan, qui illum expetierat tentandum. Quatuor quippe fuerunt nuntii, quorum audiens verba patienter sustinuit. Quintum fuit machinamentum quod ipsum, id est Satan, ulcere pessimo percussit. Sextum, uxoris ejus stultiloquium. Septimum, ut jam dictum est, amicorum ejus detrahentium, et increpantium perversum, quod de ipso habuerunt judicium.

248