|
D. Si constaret te ea quae dicta sunt diligenter percepisse, non deberes
profecto haec objecisse; ex his enim quae sunt superius probata, haec
omnia constat soluta.
M. Inter videntem et lippos oculos habentem magna distantia, si tu putas
mihi lippienti cuncta patere, quia te clare constat videre.
D. Censesne eadem verba esse eadem verba? non sunt eadem; non sum
homicida, non sum homicida; et idem jejunium estne idem jejunium.
M. Hoc utrumque idem esse me fateri est necesse.
D. Pronuntient ergo haec eadem verba homo sanctus et homicida, censesne
eadem esse, si dicit homicida: Non sum homicida, et justus: Non sum
homicida.
M. Nunquam hoc dixerim, sed sunt vera et falsa. Mentitur enim homicida,
verum dicit homo sanctus.
D. Cur igitur accidit, cum superius constaret eadem verba esse eadem
verba, nunc quae dicta sint a justo homine et homicida falsa et vera
sint judicanda?
M. Quia profecto omnia quae dicuntur, non secundum verborum sonum, sed
secundum dicentium accipiuntur animum.
D. Praeponitur ergo nobis in omnibus quae dicuntur non sonus, sed animus
dicentium imitandus, verbi gratia, ut si bono animo aliquis aliqua
dixerit, sicut est laudandum, ita nobis imitandum. Et item si malo animo
aliquis aliqua dixerit, sicut hoc est vituperandum, ita nobis non est
imitandum. Verba autem constat esse eadem, nisi vel bono animo vel malo
dicantur. Ergo sequitur in omnibus quae dicuntur, nihil nisi animus
vituperatur, vel animus laudatur. Quare de jejunio vide quid
consequatur.
M. Inde non est tantum laborandum, licet hoc mihi relinquas
adinveniendum.
D. Videris mihi videre quare interrogaverim utrum esset idem jejunium,
idem jejunium.
M. Ideo, ni fallor, quia cum constet idem jejunium et idem jejunium, hoc
autem ideo vel malum judicetur, quia hoc facit malo animo hypocrita,
utpote pro vana gloria, vel bonum, quia hoc facit bono animo bonus homo,
utpote pro aeterna gloria, non ibi jejunium tantum attendatur, sed vel
malus animus vituperandus, vel bonus laudandus nobis proponatur.
|
|