CAPUT II. De baptismate, quod interpretatur

“tinctio,”

quod per illud qui eramus nati peccato, renascamur Deo.

Baptisma Graece, Latine tinctio interpretatur. Idciro autem tinctio dicitur, quia ibi homo Spiritu gratiae in melius immutatur, et longe aliud quam erat efficitur. Igitur baptisma, cum dicimus, qui cum simus Latini, tinctionem dicere poteramus, in Graeca voce sive nomine, majestatem atque dignitatem singularem significati ejus cogimus, scilicet ejusmodi tinctionem, cui nulla tinctio comparetur, qua cum caro sola visibiliter tingatur, amplius spiritus hominis invisibiliter tingitur, ita ut, sicut jam dictum est, totus homo immutetur, et longe aliud quam erat efficiatur. Nam filius irae erat, filius gratiae efficitur, filius mortis et perditionis erat, filius vitae et acquisitionis efficitur, filius gehennae erat, filius regni Dei efficitur, inimicus Dei erat, reconciliatur et filius Dei efficitur. Magna et mira tinctio, magnae et efficaciae mirabilis. Idcirco Graece baptisma dicimus, et peregrino nomine singularem tinctionis hujus excellentiam significamus, et vulgi sensibus insinuare conamur.