CAPUT XII. De Moab, quod interpretatur

“ex patre,”

quod per illum figurentur haeretici.

“Et inde moventes, venerunt ad torrentem Zared. Quem relinquentes, castrametati sunt contra Arnon, quae est in deserto, et prominet in finibus Amorrhaei. Siquidem Arnon terminus est Moab, dividens Moabitas et Amorrhaeos.”

In manifesta historia postquam serpens aeneus positus pro signo est, quem a serpentibus percussi aspicerent et sanarentur, tandem pervenitur ad terminos Moab, quia videlicet postquam Filii Dei signum per totum mundum visibiliter quoque exaltatum est, ut simulacris gentium relictis fidelis Israel hoc potius adoraret, haereticorum perversitas ex adverso fidei suborta est. Zared, alienus; Arnon, maledictio eorum; Amorrhaeus amarus; Moab ex patre interpretatur. Quibus nominibus abalienatio, maledictio atque amaritudo haereticorum, qui ex patre diabolo sunt, recte subintelligitur. Unde dicitur in libro Bellorum Domini:

“Sicut fecit in mari Rubro, sic faciet in torrentibus Arnon. Scopuli torrentium inclinati sunt, ut requiescerent in Arnon, et recumberent in finibus Moabitarum.”

Nulla concludit ratio materiales fuisse libros Bellorum Domini, ante hanc ejus qui haec loquitur Moysi Scripturam. Sed nec ulla alia novimus bella Domini, nisi illa quibus adversum omnem impietatem per fideles homines dimicat sermo Domini. Ergo quod dicitur prophetia est, quam in libro coelesti Moyses iste vidit eisdem oculis quibus videre meruit, aut potuit cuncta coelestia, quorum secundum exemplar quod in monte monstratum est illi (Exod. XXV), dixit haec et fecit atque instituit caeremoniarum decreta, quibus in tabernaculo manufacto deserviret populus carnalis. Dicitur ergo in libro Bellorum Domini, notum et celebre est in fide evangelicae veritatis, ubi vera et fortia leguntur bella Domini.