CAPUT 10

Cum autem dicimus aut legimus prius Judaeum, id est Judaicum populum, per praesentiam Salvatoris esse curatum, non solos illos paucos attendimus, qui tunc in corpore inventi, ante vel post passionem ejus crediderunt, sed universam populi illius electionem, omnes qui jam a saeculo migraverunt, a tempore promissionis quae facta est ad Abraham, usque ad tempus illud, quia tunc salvati, et ab inferis educti sunt per ipsum, cujus venturi fidem habuerant. Proinde et ipsa infirmitatum diversitas non negligenter pensanda est, quia videlicet ille ex Judaeis tantummodo erat leprosus: puer autem centurionis et paralyticus erat, et male torquebatur. Hoc enim secundum similitudinem illorum duorum hominum, plus mali populus gentilis, quam populus. Judaicus quia possidebatur a diabolo, daemonia colens pro Deo, neque enim notus illi erat Deus. Judaeus autem tanquam ratione non privatus, in ipsa lepra sua Deum cognoscens, legi erat subditus. Cui enim gravius quam leproso lex dominabatur? Scribuntur fuisse graves manus Moysi (Exod. XVII), et revera nulli magis quam leproso gravis fuit manus legis litteralis.

“Quicunque, ait, maculatus fuerit lepra, et separatus ad arbitrium sacerdotis, habebit vestimenta dissuta, et caput nudum, os veste contectum, contaminatum, ac sordidum se clamabit omni tempore quo leprosus est immundus, solus habitabit extra castra (Levit. II).”

De caeteris quoque immunditiis, scilicet (Levit. XV) de fluxu seminis et de menstruis, est judicium legis, sed et de aliis corporalibus maculis, videlicet (Levit. XXI) si caecus fuerit, si claudus, si parvo vel grandi vel torto naso, si fracto pede vel manu, si gibbus, si lippus, si albuginem habens in oculo, si jugem scabiem, si impetiginem in corpore vel herniosus:

“non accedet, inquit, offerre hostias Domino, nec panes Deo suo.”

Porro de illo, qui male torquetur, id est qui daemoniosus est, ut erat puer iste centurionis, nullum usquam judicium lex decrevit. Per omnia igitur congrue, sicut jam dictum est, per leprosum legis alumnum Judaicus, et per gentilis hominis puerum gentilis populus, a suis curandus peccatis, significabatur: per gratiam hujus Filii hominis, qui in operibus suis exterioribus sine dubio salutem animarum, propter quam venerat, die ac nocte meditabatur salutem, et eorum qui sub lege erant, ut ille leprosus, et eorum qui sine lege erant (Rom. II), ut iste puer a proprio sensu captivus.