|
CHRIST. Vere non audisti, vere non custodisti. Hoc tantum et non
amplius, mihi respondere consuevisti. Ego autem certum ex te quaero
capitulum, ut confitearis in quo non audieris, in quo non custodieris.
Nunquam enim tradidit patres tuos in manus hostium, nisi praemonstrata,
et apparente causa: exempli gratia, ut illic filii Israel duxerunt
uxores filias Chananaeorum, ipsique filias suas eorum filiis
tradiderunt, feceruntque malum in conspectu Domini, servientes diis
eorum, Baalim et Astaroth, iratusque Dominus contra Israel tradidit eos
in manus Chusan Rafathaim regis Mesopotamiae. Hoc malum, quod erat
fornicari cum diis alienis, et adorare eos, semper Scriptura praemittit,
narratura iram Domini tradentis Israelem hostibus suis. Quando autem
taliter ut nunc tradidit? Quando Israel taliter ut nunc et tandiu
captivus atque dispersus fuit? Si ergo quando levius tradebatur in terra
sua manens, licet serviret hostibus suis, culpa vel causa nominatim
praemonstrata est et praemonstrari debuit, quanto magis et tua praesens
captivitas, et dispersio, cunctas retro generis tui calamitates
magnitudine sua superans, causam habet quam tu nominatim scire et
confiteri deberes? Et quidem non ignoras, sed ignorare te simulas nihil
aliud dicere volens, nisi: Propter peccata mea. Ego autem dicam tibi;
imo Moysem praedixisse et prophetas ostendam tibi. Moyses namque ubi
omnes maledictiones praescripsit, quae nunc venerunt super te, causam
illam subjunxit: Et erit vita tua quasi pendens ante te; timebis nocte
et die, et non credes vitae tuae (Deut. XXVIII). Daniel autem
manifestius: Et post hebdomades septuaginta duas occidetur Christus
(Dan. IX). Haec est causa, statimque subjunxit quod nunc pateris: Et non
erit ejus populus, qui eum negaturus est. Et civitatem et sanctuarium
dissipabit populus cum duce venturo; et finis ejus vastitas; et post
finem belli statuta desolatio, et deficiet hostia et sacrificium, et in
templo erit abominatio desolationis, et usque ad consummationem et finem
perseverabit desolatio (ibid.). Confitere igitur quia propter peccatum
negationis Christi, quem negasti ante faciem Pilati, et occidisti,
civitatem Jerusalem et sanctuarium dissipavit populus Romanus cum duce,
scilicet Vespasiano, sive filio ejus Tito, et statuta perseverat
desolatio, et tu non es populus ejus quem negasti. Quo malo tuo,
scilicet non esse populum ejus, nihil deterius est. Non dixit: Et non
erit populus ejus, qui eum occisurus est, sed, qui eum, inquit,
negaturus est. Quod eum occidisti nihil tibi noceret, nisi negares eum
pertinaciter. Ecce vita tua, sicut dixit Moyses, ut jam memini, quasi
pendens est ante te, et non credis vitae tuae. Olim fuit vere pendens
una, non tota die, sed ab hora sexta usque ad horam nonam (Matth.
XXVII), nunc autem quasi pendens est ubicunque tu dispersus es, sicut
praemiserat Moyses idem: Disperget te Dominus in omnes populos a
summitate terrae usque ad terminos ejus (Deut. XXVIII). Nam in eo est
quasi pendens vita Christus, qui fuit vere pendens, quod similitudo ejus
qui pependit, palam te vidente adoratur in tam multis locis dominationis
ejus. Quasi pendet, et quasi pendebit, sicut et praedixit ipse: Sicut
exaltavit Moyses serpentem in deserto, ita exaltari oportet Filium
hominis (Joan. III). Et pendebit ante te similitudo haec, licet tu
videre nolis, et versus in furorem ac nesciens quid dicas, (neque enim
ad rem pertinet) clames contra me, clames contra hoc signum Domini
exaltatum: Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum
(Psal. CXIII).
JUD. Nunquid vero solum illud adoras crucifixi tui simulacrum, quem
dicis esse Deum tuum, quem mihi persuades esse Messiam, id est Christum?
Alias quoque innumeras imagines facis tibi, tam masculini sexus quam
feminei, et plena sunt templa simulacris eorum qui non sunt dii.
|
|