R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS

DE TRINITATE ET OPERIBUS EJUS
LIBRI XLII

IN DEUTERONOMIUM

LIBER PRIMUS. (Deut. cap. I-XXV)


CAPUT PRIMUM. De Deuteronomio, et cantico Deuteronomii, et quod quasi secundus et tertius testes sint.

Iste liber Deuteronomium, id est secunda lex, inscribitur. Brevissime autem, in cantico ejusdem Deuteronomii cuncta ab exitu Israel de Aegypto numerantur et ponderantur. Cur hoc? Videlicet quia judicium Domino praeparatur, et eis qui ante tribunal ejus staturi et per legem judicandi sunt, eis, inquam, imo contra eos qui per legem arguentem non audiunt, testimonia sufficientia providenda sunt. Dicit autem ipsa lex: Non stabit testis unus contra aliquem, quidquid illud peccati aut facinoris sit; sed in ore duorum aut trium testium stabit omne verbum (Deut. XIX). Et ne putes in hoc nequaquam dictorum iterationem exigi, sive factorum, sed tantummodo numerum personarum, Paulus apostolus cum dixisset: Ecce tertio hoc venio ad vos (II Cor. XIII), statim subjunxit: In ore duorum vel trium testium stabit omne verbum (ibid.). Igitur praevaricatores omnes accusaturus Moyses, verbum omne, non unius tantum, sed duorum, imo et trium constituit in ore testium, dum post legem scriptam scribit et Deuteronomium, ac deinde Deuteronomii canticum. Duo testes legendo, tertius vos, o praevaricatores Judaei, convincit cauendo, ut excusationem non habeatis de peccato vestro. Hoc Deuteronomium sic incipit.