CAPUT XXI. De timore Domini, et quod vere Dominus secundum haec acta timendus sit.

Quae hactenus dicta sunt, ex quo super praevaricatorem hominem agi coeptum est judicium, fere omnia timoris plena sunt, et ex eis palam fit omni creaturae quod vere Deus, juxta Psalmistam, terribilis in consiliis sit super filios hominum (Psal. LXV). Unde et hoc ipsum nomen, quod est Deus, Graeca etymologia accessit. Graece namque theos, Latine dicitur timor, et exinde creator noster dicitur Deus, quod vere sit timendus. Unde est illud dictum Sapientis: Fili, noli esse sine metu, neque adjicias peccatum super peccatum, et dicas: Miseratio Dei magna est, multitudinis peccatorum meorum miseribitur. Misericordia enim et ira ab illo cito proximant, et in peccatores respicit ira illius (Eccle. V). Nunc demum accedendum nobis est intus, id est ad ipsum Noe et uxorem ejus, et filios ejus, et uxores filiorum ejus, et, ab hoc eodem secundae aetatis mundi initio, considerandum, ex his quae dixit, quod fecit cum illis idem Deus, quod ascendentibus nobis recte sanctus propheta post spiritum timoris posuit spiritum pietatis (Isai. XI), quia videlicet initium sapientiae timor Domini (Psal. CX), pietas autem secundus est gradus ascensionis, jam charitatem provocans, quae perfecta timorem foras mittat (Joan. IV).