CAPUT XXXIII. De benedictionibus Gad, et quid habeant secundum utrumque sensum.

Gad accinctus praeliabitur ante eum, et ipse accingetur retrorsum. Totum hoc, ut Hebraei asserunt, illud est quod ante populum suum, scilicet ante Ruben et dimidiam tribum Manasse ad filios suos, quos trans Jordanem in possessionem dimiserat, post quatuordecim annos revertens, praelium adversus eos vicinarum gentium grande repererit, et fortiter dimicando hostes vicerit, quod et partim ex libro Jesu Nave (Jos. XXII), et maxime ex Paralipomenon (I Par. V) colligere poteris. Verum hic sensus Judaicus aridus nimis est et exiguus, nec ad novissimos dies istos pertinet, de quibus sicut in initio profitetur pater Israel, haec omnis enuntiatio est. Igitur altius hoc indagandum est. Etenim duobus adhuc modis intelligi potest: Gad accinctus praeliator ante populum suum, qui praeliatur quidem ante eum trans Jordanem, mystice Judaicus populus est; nos autem populus ille sumus, ante quem iste accinctus praeliatur. Arma ejus sacri codices sunt, quibus accinctus quidem, sed retrorsum tantum, et non ante accinctus est; nec enim arma sua ipse videt, id est ipsas non intelligit Scripturas, quibus ante nos pro veritate dimicat, nosque adjuvat, dum libros per orbem bajulat, ex quibus vera et non a nobis esse conficta probamus, quae de Christo praedicamus prophetarum testimonia. Sed de hoc alias plenius dicendum erit. Aliter, quoniam hae non solum propheticae futurorum annuntiationes, sed et tam de praesentibus quam de futuris paternae institutionis sunt, sic postmodum Scriptura dicit: Finitisque mandatis. quibus filios instituebat, collegit pedes suos super lectulum, et obiit, licet et in bono accipere, ut sit dictum: Gad tunc rite observabit nomen suum, si accinctus praelietur ante populum suum, accinctus retrorsum, id est, de futuro cautus, et providens. Praelium autem ad quod filios instituere deceat virum sanctum, talis causa decet esse qualem ob causam, verbi gratia, Machabaei fratres praeliati sunt, imo ut ad Evangelicam feramur perfectionem, talia debent esse praelia eorum qui veraciter accincti sunt, qualium victorias honorantes praedicamus in eis qui pro testamento Dei sua corpora tradiderunt, et moriendo quam occidendo vincere maluerunt.