VERS. 14.

“Morietur in tempestate anima eorum,”

videlicet quae humanae laudis pessima tranquillitate laetabatur. Quasi tranquillum namque videbantur vivere, cum de sanctitatis curarent laude gaudere.

“Morietur, inquam, in tempestate anima eorum,”

scilicet ut periculum vitari non possit, quod in tali tranquillitate praevideri non potuit,

“et vita eorum,”

subaudi qui viriliter vivere putabantur,

“inter effeminatos,”

subaudi morietur, id est inter luxuriosos, quorum mens rerum transitoriarum delectatione corrumpitur. Sed et sicut in alia translatione legitur:

“Vita eorum vulneratur ab angelis,”

id est a nuntiis veritatis. Effeminatorum enim vitam angeli vulnerant, dum nuntii veritatis eam jaculis sanctae praedicationis impugnant, imo et in judicio cum Deo condemnant. Quia de damnatione reproborum dixit, de ereptione humilium subjungit.