|
Dicite fratribus vestris: Populus meus; et sorori vestrae: Misericordiam
consecuta. Fratribus vestris, inquit. Quibus fratribus, aut ubi
manentibus, et unde venientibus? Nimirum fratribus Abrahae fidem
habentibus, undecunque veniant, ubicunque sint, quacunque ex gente
originem ducant, sive Judaei sive Graeci sint. Fratribus vestris et
sorori vestrae, id est, tantummodo illis qui veri sunt Israelitae, his
qui non in ritus gentium transierunt, vel qui ritus gentium et culturam
idolorum deseruerunt, illos agnoscite fratres, et illorum Ecclesiam
agnoscite sororem vestram; et illos fratres appellate, populum meum; et
illam sororem vestram nuncupate, misericordiam consecutam. Porro de
fratribus vestris, qui sunt cognati vestri secundum carnem, et de sorore
vestra carnea Synagoga tristitiam inconsolabilem ne habeatis, quod
dixerim ego fratribus illis: Non populus meus vos; et sorori illi: Non
consecuta misericordiam; sed tristitiam quam vobis magnam esse dicitis,
et dolorem qui cordi vestro continuus est, consolamini bona
recompensatione; quia si fratres vestri secundum carnem jam non sunt
populus meus, et si soror vestra carnea non est misericordiam consecuta,
econtra quae non erat plebs mea, nunc vocatur et est plebs mea, et quae
non erat misericordiam consecuta, nunc vocatur misericordiam consecuta
(Rom. IX). Denique et hunc versiculum: Dicite fratribus vestris: Populus
meus; et sorori vestrae: Misericordiam consecuta, pertinere ad
vocationem gentium Apostolus innuit, qui non solummodo praecedentem
versiculum pro testimonio sumpsit, et erit in loco, ubi dictum est eis:
Non populus meus vos, ibi vocabuntur filii Dei viventis, verum etiam
sensum hujus praemisit, dicendo: Vocabo non plebem meam, plebem meam, et
non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam (ibid.).
Sequitur: Judicate, matrem vestram judicate; quoniam ipsa non uxor mea,
et ego non vir ejus. Auferat fornicationes suas a facie sua, et
adulteria sua de medio uberum suorum, ne forte exspoliem eam nudam, et
statuam secundum diem nativitatis suae. Jam supra diximus, in manu
prophetae hujus assimilatum esse Dominum, id est, prophetam semel et
iterum, et tertio accedentem ad mulierem fornicariam, sicut jam dictum
est, et deinde adhuc jussum diligere mulierem dilectam amico et
adulteram, ad quod nondum perventum est: locus enim hic adhuc inferius
est, similitudinem gerere Domini, qui ad gentem illam semel et iterum,
ac tertio accessit. Primo testamentum suum confirmando cum Abraham,
deinde dando legem in monte Syna, deinde mittendo prophetas, deinde
carnem assumendo ex ipsa. Sed et hoc dictum est, quia cum prius fuisset
quasi mulier una, id est, gens una, facta divisione et decem tribubus a
domo David recedentibus, jam duae mulieres habentur quae et in prophetis
ambae super fornicationis scelere arguuntur, diciturque altera Oolla,
quae est Samaria, altera Ooliba, quae est Hierusalem (Ezech. XXIII).
Apud Oollam propheta iste prophetabat, eratque de tribu Isachar. Ergo
Oolla secundum carnem mater hujus erat, sicut Amos et sicut Abdiae,
multorumque aliorum, qui sub eisdem temporibus prophetaverunt. Porro
prophetantibus illis, mater illa nihilominus fornicata est, nec cessavit
a fornicationibus suis: nullus enim omnino ex regibus ejus recessit a
peccatis Hieroboam. Igitur jam peracta similitudine, quae administrata
est in persona prophetae, palam arguitur Oolla, id est, tota gens decem
tribuum sive metropolis Samaria. Judicate, inquit, matrem vestram
judicate. O vos, inquit, prophetae, o vos omnis Israel, id est semen
Dei, quid in hoc meo decreto reprehenditis, quid in hac mea sententia
titubatis? An quia mater vestra est domus Israel, super quam locutus
sum, quia non addam ultra misereri ei, sed oblivione obliviscar eorum;
domui autem Juda miserebor, vos offendimini, et judicium hoc converti
cupitis? Ecce vos ipsi causas appendite, vos ipsi judicate utrum aliter
debeat fieri. Vultis vos, vult ipsa ut addam misereri illi? Ecce praesto
sum, dummodo unum faciat. Quid illud est? Auferat fornicationes suas, id
est, fornicari desinat. At illa hoc non audit, fornicari non desinit.
Afferte, si quid habetis; proponite quidpiam pro illa, in quo possit
justificari aut defendi. Ex quo agente Jeroboam, me virum legitimum
contempsit, et vitulis aureis succubuit, nunquid fornicari desiit? Quo
tempore, aut quo sub rege quievit? Nimirum non ita soror ejus Ooliba
perseveranter fornicata est, non, inquam, soror ejus domus Juda
perseveranter insanivit, quamvis multum ad tempus insanierit. Diebus
Ezechiae, diebus Josiae, et nonnunquam sub aliis quoque regibus
fornicationes suas abstulit. Judicate igitur utrum huic ita ut sorori
ejus jam dictae domui Judae, debeam misereri, et ita hanc liberare ab
Assyriis sicut captivitatem illius de Babylone revocare decrevi. Hanc
ipsam perpendite causam inter eamden matrem vestram et locum illum de
quo dixi: Et erit in loco, ubi dicitur eis: Non populus meus vos;
dicetur eis: Filii Dei viventis. Denique locus ille gentilitas est, et
illa auferet fornicationes suas, vestra autem mater non abstulit, nec
auferre vult fornicationes suas. Itaque et in hoc illam judicate, et
juste judicate, quia cum suis fornicationibus non debet in domo mea
permanere, et econtra quae fornicationes suas dimittit, non est cur a me
debeat repelli, cum ego non tantum Israelis et Judae, sed etiam
caeterarum gentium aeque Creator sim. Notandum quanta cum
circumspectione fornicationes auferri praecepit, secundum personam vel
gestus mulieris fornicatricis, dicendo: Auferat fornicationes suas a
facie sua, et adulteria sua de medio uberum suorum. Faciem pro oculis,
medium uberum pro corde posuit. In medio namque uberum locus cordis est.
Unde et in Canticis casta sponsa dicit: Fasciculus myrrhae dilectus meus
mihi, inter ubera mea commorabitur (Cant. I). Duobus istis scilicet
corde et oculis inundatio fornicationis hauritur, et deinde corpus
incontinens ad actum libidinis velut magno torrentis impetu propellitur.
Primum per oculorum vel visus caeterumque sensuum qui omnes in facie
sunt, fenestras mors ingreditur (Jer. IX), et captivata mente fornicatio
sive adulterium consequenter actu peragitur. Potest autem per faciem
fornicatio corporalis, et per adulterium, quod in medio uberum ejus esse
dicitur, spiritualis corruptio recte intelligi; quia videlicet utroque
modo gens illa peccasse redarguitur in Scripturis. Exempli gratia: In
uno eodemque peccato Beelphegor, et spiritualiter a Deo fornicatus est
Israel, et corporaliter cum filiabus Madianitarum commistus est. Ille
enim vocaverunt eos ad sacrificia sua, et initiati sunt Beelphegor, et
comederunt sacrificia mortuorum (Psal. CV). Ne forte, inquit, exspoliem
eam nudam, et statuam eam secundum diem nativitatis suae, et ponam eam
quasi solitudinem, et statuam eam velut terram inviam, et interficiam
eam siti. Nimirum hoc idem est ac si dicat: Ne faciam quod locutus sum,
ne adimpleam filiorum et filiae, quos mulier fornicaria Gomer filia
Debelaim in praescripta visione peperit propheticum praesagium. Sed
nunquid fixum non est et infectum esse petest quod locutus sum, dicens:
Et quiescere faciam regnum domus Israel, et non addam ultra misereri
domui Israel, et vos populus meus, et ego non ero vester Deus? Quid ergo
sibi vult quod iterum revocatur, dicens: Auferat fornicationes suas,
addensque: Ne forte faciam ei haec vel illa, quae locutus sum? Huic non
dissimile est, quod cum data jam esset sententia super Nabuchodonosor
regem, ita ut diceret Daniel: Haec est interpretatio sententiae
Altissimi, quae venit super dominum meum regem. Ejicient te ab
hominibus, et cum bestiis ferisque erit habitatio tua (Dan. IV), etc.,
ait idem Daniel: Quamobrem rex consilium meum placeat tibi, et peccata
tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum,
forsitan ignoscat Deus delictis tuis (ibid.). Quid per haec
animadvertere debemus, nisi quia in arbitrio nostro est, utrum
sententiam suam suspendere debeat aut non debeat Deus. Non enim aut Deo
mala nostra imputare, aut fata nobis dominari, quod dementissimum et
impium est, putare debemus: id est, non quia Deus hoc praescivit aut
praedixit, idcirco venit malum hoc aut illud; sed quia malum futurum vel
faciendum erat, idcirco et praescivit et sententiam super illud
praefixit Deus. Si igitur quaeras quare sententiam irrevocabilem
praefixit Deus, respondendum, quia malitiam incorrigibilem praevidit
Deus. Item, si quaeras quare post datam sententiam de correctione
consulit Deus, respondendum, quia ut experimento sciamus incorrigibiles
esse, idcirco, quanquam non reversuros exspectat et per multam
patientiam illos ad poenitentiam invitat Deus. Igitur undique
circumspectus, et oculis providentiae plenus sermo propheticus sic
loquitur: Auferat fornicationes suas a facie sua, et adulteria sua de
medio uberum suorum, ne forte exspoliem eam nudam.
|
|