CAPUT 3

Et aeditui ejus super eum exsultaverunt in gloria ejus, quia migravit ab eo. Lugente populo exsultabant aeditui in gloria ejus, subauditur populi, hoc est in vitulo quem habebant pro gloria: nam gloriam incommutabilis Dei commutaverant in similitudinem imaginis corruptibilis, non hominis sed vituli. Et quae pars vitae detestabilior habetur, populusne, qui luxit super vitulo tanquam super Deo sibi ablato, an aeditui vel sacerdotes qui exsultaverunt, eo quod non esset deprehensum furtum, quod fecerant in illo tali Deo? Profundius barathrum damnationis merito illusoribus illis arbitramur destinatum, quia populares forte errando luxerunt, illi autem irridendo, in rebus pessimis exsultaverunt, quia migravit ab eo, id est a populo. Et est sensus: Exsultaverunt quod migrasset, quod sic Assyriis regibus datus esset, quasi jam ultra deprehendi non posset, utrum aureus an aeneus esset Sed quid deinde? Confusio, inquit, Ephraim capiet, et confundetur Israel in voluntate sua. Postquam enim in Assur pro munere vitulus velut aureus delatus est, deprehensa fraus regi Israel litteris indicatur, et unde se placere aestimaverunt, inde vel maxime confunduntur et offendunt eos quibus munera miserant, aestimantes non furto sacerdotum, sed fraude regum atque consilio hoc esse perfectum. Inde confusio coepit Ephraim, inde confusus est Israel. Sequitur: