|
|
“Et intulit ea quae sanctificaverat pater suus et reposuit”
|
|
etc., et quid sit mystice principes ac duces cum majoribus natu ad regem
Salomonem congregari, oves ac boves absque numero immolari.
Quid tandem Salomon, postquam fecit omne opus quod faciebat in domo
Domini?
|
“Et intulit, inquit, quae sanctificaverat David pater suus argentum, et
aurum, et vasa, reposuitque in thesauris domus Domini.”
|
|
Nihil verius quam omnia quae sanctificaverat pater suus, Pater Deus omne
aurum et omne argentum, et omnia vasa reposita esse in domo Domini, in
templo non manufacto Dominici corporis. Quae enim erant vel sunt illa,
quae pater iste sanctificaverat? Omnia dicta vel acta Patrum vel
patriarcharum, universa praeconia prophetarum, omnes omnino sanctarum
thesauri Scripturarum. Omnes enim Scripturae in illo adimpletae sunt.
Igitur, quia (et quemadmodum Apostolus dicit)
|
“in illo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae reconditi (Col.
II),”
|
|
verum est quia Salomon iste rex magnus Dei filius, omnia quae
sanctificaverat David pater suus in templo suo recondidit, et continuo
sequitur:
(III REG. CAP. VIII.)
|
“Tunc congregati sunt omnes majores natu Israel, cum principibus
tribuum, et duces familiarum filiorum Israel ad regem Salomonem in
Hierusalem, ut deferrent arcam foederis Domini, de civitate David, id
est de Sion.”
|
|
Et subinde:
|
“Rex autem Salomon, et omnis multitudo Israel, quae convenerat ad eum,
gradiebatur cum illo ante arcam, et immolabat oves et boves absque
aestimatione et numero.”
|
|
Magna festivitas, magna celebritas. Et hic quidem Salomon rex in
dedicatione templi manufacti, oves et boves immolabat cum quanta poterat
populi frequentia. Christus autem Dominus et rex omnium in dedicatione
templi non manufacti, scilicet corporis sui, vivum et verum sacrificium
obtulit, non carnes et sanguinem boum et ovium, sed carnem suam et
sanguinem proprium. Quam enim putamus templi hujus dedicationem, nisi
sacrosanctam passionem et gloriosam ejus resurrectionem? Tunc utique
carnis et sanguinis sui sacrificium immolavit in magna frequentia
coelestium, terrestrium et infernorum, primum in sacramento panis et
vini, deinde in propria specie ligno crucis affixus, ubi et sanguinem
suum fudit in redemptionem nostrae salutis. Tunc procul dubio, tunc,
inquam, et ex tunc omnes majores natu Israel, omnes principes, et omnes
duces Israel, imo et omnes gentes ad eum congregatae sunt. Tali namque
exaltatus dedicatione, omnia traxit ad se (Joan. XII). Unde et Apostolus
cum dixisset:
|
“Christus factus est pro nobis obediens usque ad mortem, mortem autem
crucis (Phil. II),”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Propter quod et Deus illum exaltavit, et donavit illi nomen, quod est
super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu flectatur, coelestium,
terrestrium et infernorum (ibid).”
|
|
Igitur omnis Israel, omnes qui digni erant videre Deum vel dirigi cum
Deo, quod intelligitur per nomen Israel, omnes omnino, qui praeordinati
erant ad vitam aeternam, velut membra multa ad unum caput convenerunt.
Verum hoc ipso caecitas cogit in illo carnali Israel. Sequitur ergo:
|
|