|
Nuntiatumque est regi Hiericho et dictum: Ecce viri ingressi sunt huc
per noctem de filiis Israel, ut explorarent terram. Misitque rex
Hiericho ad Raab, dicens: Educ viros qui venerunt ad te, et ingressi
domum tuam. Exploratores quippe sunt, et omnem terram considerare
venerunt. Quaestionem facientibus de mendacio, et arbitrantibus culpa
non carere, quod mulier ista tollens viros, et abscondens eos: Fateor,
inquit, venerunt ad me, sed nesciebam unde essent, cumque porta
clauderetur in tenebris, et illi pariter exierunt, nescio quo abierunt,
persequimini cito, et comprehendetis eos: primo illud respondendum est,
quia et hoc mendacio justificata est. Dicit enim apostolus Jacobus:
Similiter et Raab meretrix, nonne ex operibus justificata est,
suscipiens nuntios, et alia via ejiciens (Jac. II). Plane illud nemini
dubium est, quia ex mendacio, cujus diabolus pater est, nemo justificari
potest. Haec autem ex hoc, ut jam dictum est, mendacio justificata est.
Igitur et hoc fidenter astruendum, quia nec mendacium dicendum est, quod
contra veritatem Dei non est, imo nec ad veritatem Dei pertinere potest
quidquid quamvis veraciter, salva tamen charitate, dici non potest. Sed
de hoc alias dictum est. Spiritualiter regi Hiericho nuntiatum est,
venisse ab Josue missos exploratores, quando principi hujus mundi
diabolo re ipsa compertum est, venisse contra principatum, et aereas
potestates, regnumque tenebrarum a Salvatore missos Evangelii
praedicatores. (CAP. III.) Tunc, inquam, hoc illi nuntiatum est, quando
de cordibus hominum, de templis vel simulacris gentium illum ejici
coeptum est. Misit ergo rex iste: rex, inquam, filiorum superbiae, et
rex Hiericho, id est stultitiae. Qui sunt vel qui fuerunt missi regis
hujus? Primus Nero, regis diaboli lictor praecipuus, deinde Domitianus,
deiende Trajanus, deinde caeteri omnes, hominum quidem principes,
daemonum autem satellites: mundo quidem imperantes, diabolo autem
parentes. Isti missi a rege suo, missi, inquam, id est, inspirati a
diabolo, dixerunt ad Raab, dixerunt ad Ecclesiam, quae toto jam orbe
Romano diffusa, Christi apostolos una fidei domo susceperat: Educ viros
qui venerunt ad te, et ingressi sunt domum tuam. Hoc dixerunt edictis
novis legibus, proscriptionibus, gladiis, et variis tormentorum
generibus. Cum enim modis omnibus persequendo et occidendo id agerent,
ut Christi nomen, et apostolorum ejus fidem exstirparent, viros educi
compellebant, qui venerant ad eam, et domum ejus ingressi fuerant. At
illa talibus nunquam assensum praebuit, imo et ubi utrinque servare
nequivit, fidei margaritam abscondit, et suam potius vitam prodidit. Non
solum autem, sed et secundum historicum quoque mulieris hujus exemplum
ubicunque causa vel ratio poposcit, susceptos Salvatoris missos per
aliam viam fugituros emisit. Nec vero bellatorum fidissimi duces hoc
modo gloriae suae crimen intulerunt, quoties persecutores astu fallendo,
de loco ad locum fugerunt. Nam ubi totam Christi familiam persecutor
petit, et tanquam in totum ovile, lupus aut leo desaevit, ibi pastor non
fugere abjectis armis, sed usque ad mortem stare socius periculi,
animamque suam pro ovibus dare debebit. Ubi vero solum pastorem latro
aut carnifex petit, illic utiliter fugae praesidium quaerit secundum
auctoritatem Evangelicam: Cum persecuti vos fuerint in una civitate,
fugite in aliam (Matth. X). Sic Paulus Damasci, ubi praepositus regis
Arethae custodiebat civitatem ut eum comprehenderet, quia solus
quaerebatur, a fratribus per murum volens submissus est in sporta, et
sic evasit manus ejus (II Cor. XI; Act. IX). Ubi universalis persecutio
saevientis Neronis, tam pastoris ejusdem quam et ovium vitam quaesivit,
ibi nec fenestram, nec funem, nec sportam poposcit, sed libenter fuso
sanguine in exemplum ovium pro Salvatore occubuit.
|
|