VERS. 13, 14.

“Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.”

Hoc perspicuum est, quia cuncti affines percussum reliquerunt, imo et abhorruerunt eum. Discedunt enim siccatis, quod minus est, faece tenui cadis amici, quanto magis cum rebus perditis solus paterfamilias sedens in sterquilinio sanie defluit? Sed illud non est omittendum, quia Dominum nostrum cujus hic, ut saepe dictum est, typum gessit, quia mori potuit, fratres sui, id est, Judaei, fratres ejus et propinqui secundum carnem noti quoque et noscentes illum per Legem et Prophetas, spernentes dereliquerunt eum. Nam

“in propria venit, et sui eum non receperunt (Joan. I).”