CAPUT IV. Quid facies sit, et pennas per quatuor partes habere, ipsasque invicem junctas esse, et quid quod ait:

“Non revertebantur cum incederent.”

“Et manus hominis sub pennis eorum, in quatuor partibus. Et facies et pennas per quatuor partes habebant, junctaeque erant pennae eorum alterius ad alterum. Non revertebantur cum incederent, sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur.”

Facies eorum nunc ex parte cognoscimus, pennas eorum per spem sequimur; speramus enim, quia quod nunc per speculum in aenigmate videmus, tandem facie ad faciem visuri sumus. Manus enim per familiaritatem charitatis contingimus, quibus et trahimur, uti per fidem et spem, eadem charitate opifice, post facies et pennas curramus.

“Sub pennis, inquit, manus hominis in quatuor partibus,”

quia nimirum in jam dictis quatuor Evangelii Sacramentis, altitudinem consilii divini per fidem aspicere non possemus, nisi inclinata ad nos charitas, familiari nobis tactu blandiretur.

“Et junctae erant pennae eorum alterius ad alterum,”

quia videlicet sic sibi conjuncta illa, et consociata sunt, ut nihil prosit fidem alterius habere, nisi credas et alterum. Verbi gratia: Quid prodest credere Christum pro salute generis humani passum, nisi credas et de incorrupta Virgine natum?

“Non revertebantur, ait, cum incederent, sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur.”

Verum est, et sana fide credendum quia, postquam semel incesserunt, non revertentur amplius, neque enim fiet quod impiissima haeresis delirare ausa est, ut iterum Christus nascatur, iterumque patiatur, iterum resurgat, iterumque in coelum ascendat, sed sicut Apostolus ait:

“Christus resurgens ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur. Quod enim mortuus est, peccato mortuus est semel; quod autem vivit, vivit Deo (Rom. VI).”

Item:

“Neque ut saepe offerat semetipsum, quemadmodum pontifex intrat in sancta per singulos annos in sanguine alieno, alioquin oportebat eum frequenter pati ab origine mundi. Nunc autem semel in consummationem saeculorum, ad destructionem peccati per hostiam suam apparuit, et quemadmodum statutum est hominibus semel mori, post hoc autem judicium, sic et Christus semel oblatus est, ad multorum exhaurienda peccata; secundo sine peccato apparebit, exspectantibus se in salutem per fidem (Hebr. IX).”

Igitur unumquodque coram facie sua gradiebatur, et non revertebatur, quia nimirum singula eorum quae diximus facta sunt semel, et non iterabuntur.