|
Psalmo sexagesimo secundo, caput ipsum introducitur orans, ut ostendat
quid plurimum prodesse possit illi qui, ut praedictum est, adhuc in
lucta et in periculo est, pugnando cum vitiis.
|
“Deus, Deus meus, inquit, ad te de luce vigilo.”
|
|
Multum quippe corporales quoque vigiliae contra vitia prosunt, et
meditatio sancta, de qua dicit postmodum:
|
“Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te, quia
fuisti adjutor meus. Et in velamento alarum tuarum exsultabo,”
|
|
etc. Haec ipsum caput loquitur, sicut innuit ipse titulus:
|
“Psalmus David cum esset in deserto Idumaeae (I Reg. XXV).”
|
|
Cujus videlicet tituli sensus hic est: Haec verba sunt attribuenda vero
David Christo, secundum eum statum quo ipse conversatus est Judaico
populo, qui erat desertum, praecepta Dei propter traditiones suas
deserendo, et Idumaea, id est terrena vel sauguinolenta, terram amando,
sanguinem sitiendo.
|
|