R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS

DE VOLUNTATE DEI LIBER UNUS


PRAEFATIO.

Summi et summa cum reverentia nominandi Dei omnipotentiam, simul et benevolentiam, confiteri et praedicare cupientes, datum optimum, et donum perfectum postulamus desursum ab ipso Patre luminum (Jac. I), scilicet eum, qui ad hoc optime valet, simplicem oculum, non habentem aliquam partem tenebrarum (Luc. XI). Ait enim ipsa lux, ipsum lumen oculorum nostrorum: Si oculus tuus simplex fuerit, non habens aliquam partem tenebrarum, totum corpus tuum lucidum erit (Matth. VI). Nam quid per oculum simplicem, nisi rectam et piam intelligi voluit intentionem? Haec facit, ut illuminemur accedentes ad Dominum, ut videamus lumen ingredientes domum, ut non caecutiamus contra lucernam veritatis, stantem super magnum dignitatis suae candelabrum. Ut igitur totum lucidum sit corpus operis sive sermonis nostri, non habens aliquam partem tenebrarum ejusmodi, cum quibus nulla est societas luci veritatis, absit a nobis oculus nequam, id est nullam habeamus de bono Deo suspicionem, quod eo volente peccaverit diabolus aut pater noster Adam, sed sicut scriptum est Sentiamus de Domino in bonitate, et in simplicitate cordis quaeramus illum (Sap. I), ut experiri mereamur quod sequitur: Quoniam invenitur ab his qui non tentant illum, apparet autem his qui fidem habent in illum (ibid.).