VERS. 12, 13.

Utilior est sapientia cum divitiis, et magis prodest videntibus solem. Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia, hoc autem plus habet eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo. Multum variat verba sua in modum rhetoris Ecclesiastes, et qui pluribus loquitur, plurimorum voces imitatur. Dixerat ille suis loquens verbis, quod pretiosior esset sapientia cunctis opibus. Modo vero loquens verbis non recte sapientis, confert illam opibus, et quodammodo opes praeferre videtur. Utilior est, inquit, sapientia, cum divitiis; sicut protegit savientia, sic protegit pecunia. Quasi diceret: Protegit et prodest sapientia, protegit et prodest pecunia. Non plena est per se, nec totum habet res in se, cui supplementum dat divitiarum copia. Ista locutus ex verbis non perfecte sapientis, cui est sapientia vilis sine divitiis, dicit modo quae sit vera sapientia. Hoc habet plus eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo. Hoc non possunt divitiae conferre nec habere. Hic bene consonat Ecclesiasti, vox Evangelii. Nam cum juvenis dives, qui non potuit per opera legis perfectus esse, audivit a Domino: Unum tibi deest: Si vis perfectus esse, vade, vende omnia quae habes et da pauperibus, et veni, sequere me (Matth. XIX), consideremus quam sapienter sapientia sit locuta: Vende quae habes, ait; non partem bonorum tuorum vende, sed omnia, cumque vendideris, quid sequitur? et da pauperibus, non divitibus, non propinquis, non ad luxuriam, sed ad necessitatem. Sive sacerdos ille, sive agnatus sit et affinis, nihil in illo consideres, nisi paupertatem. Laudent te esurientium viscera, non ructuantium opulenta convivia. Igitur quod dicit Ecclesiastes: Hoc habet pius eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo, idem est quod Dominus ait: Si vis perfectus esse, vende omnia quae habes, et da pauperibus, et veni, sequere me, et habebis thesaurum in coelo. Quid contineat commoditatis sapientia cum divitiis testantur sequaces Christi, qui divites facti sunt per spiritalem paupertatem (Jac. II). Hinc testes sunt etiam mundi gymnosophistae qui ostendunt nudi quod possit sapientia nuda. Qualis fuit Socrates, qui pro desiderio sapientiae, omnia quae habebat vendidit, et pretium eorum in mare jactavit dicens: Ego vos mergam, ne mergar a vobis. Quid loquar de te, qui pro voto sapientiae, ne aliquid videres quod concupiscere posses, oculos tuos stolide sapiendo effodisti? Est ergo sine divitiis sapientia vilis quampluribus, ignatis quo fine sapientia tenenda sit, quam multum sapientia distat a sua umbra.