CAPUT 57

“Non vos me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis et fructum afferatis, et fructus vester maneat.”

Non, inquit, idcirco vos dixi amicos, quod vos me elegeritis, sicut reges gentium, et qui potestatem habent super eos (Luc. XXII), a suis eliguntur amicis, quibus perinde debitores sunt, quia cupitum non nisi per ipsos poterant obtinere imperium. Ego autem prior elegi vos, et in hoc est dilectio, non quasi vos dilexeritis me, sed quia ego prior dilexi et elegi vos; quomodo non palmites vitem constituunt, sed vitis palmites emittit, et illud in eos diffundit, unde fructum faciant; sic

“vos non me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis, et fructum afferatis, et fructus vester maneat.”

Hoc sane quod nunc demum adjecit,

“et fructus vester maneat,”

supradictam vitis et palmitis ejus similitudinem longe exsuperat. Fructus enim vitis et palmitum insensibilium non manet, sed cito transit, nec ob aliud in apothecam reconditur, nisi ut veterascat, et cum suavitate bibendo, brevi, licet commodiore, usu mortalium transeat: fructus autem vitis hujus, et palmitum rationalium, profecto manet gloriosus in vitam aeternam. Unde gratulabundus quidam palmes, magnus et opulentus, scilicet Paulus apostolus, ait mansuris fructibus suis:

“Quia gloria vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Domini nostri Jesus Christi (II Cor. I).”

Ergo ne parum esset quod ait:

“Et fructum afferatis,”

recte adhuc addens:

“Et fructus vester maneat,”

inquit; amplius autem:

“Et quodcunque petieritis Patrem in nomine meo det vobis.”

Summus hic amicitiae usus est vobis amicis, quos jam non dice servos, sed amicos meos; summus, inquam, hic fructus vel usus est, ut quodcunque petieritis vos mei palmites, nunc interim dum extendimini pro torcularibus et maturis fructibus, torquemini plorantes et gementes, postulante pro vobis Spiritu gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII), id est, faciente vos inenarrabiliter gemere in orationibus:

“Quodcunque, inquam, petieritis Patrem in nomine meo, det vobis”

abundantius quam petitis, aut intelligitis, scilicet, quod oculus non vidit, et auris non audivit, quae praeparavit Deus diligentibus (I Cor. II) me et manentibus in me palmitibus meis.