CAPUT XXVII. Item de igne urente, tonitruque, ac fulmine.

Interdum etiam, si quando ignis urens, qui et ipse pro parte sua necessarius minister est, nimis importunus exstiterit, non unus, sed plures e diverso insiliunt, et inter se obversis viribus animose constringunt. Fit fragor illis colluctantibus, quam tonitruum decimus, et inter eos ignis coangustatus dissipatur, ac per scintillas fulgurando desilit, aut etiam nimis exasperatus fulminando terram ferit. Pavidum vulgus firmamentum confringi, vel coelum ruere arbitratur. At illud secundum nomen suum firmiter stat, et nequaquam ulla tempestatis vi contingitur; nam nec infimum lunae circulum iste tumultus excedit. Recte igitur praeterito quidem tempore dictum est, quia Fecit Deus firmamentum, extendens illud sicut pellem, praesenti vero, Qui ponit nubem ascensum suum, qui ambulat super pennas ventorum, qui facit angelos suos spiritus, et ministros suos ignem urentem (Psal. CIII).