CAPUT 29

“Non crediderunt ergo Judaei de illo quod caecus fuisset et vidisset [videret], donec vocaverunt parentes ejus qui caecus fuerat.”

Ecce per aliud foramen evadere contendunt vulpeculae, ne gloriam Filii Dei cogantur videre. Primo statim ut offensi sunt tanti claritate miraculi, eo confugerunt, ut dicerent:

“Non est hic homo a Deo qui Sabbatum non custodit;”

sed non fuit liber hic exitus, quia

“schisma factum est inter eos;”

aliis dicentibus:

“Quomodo potest homo peccator signa haec facere?”

Insuper et ipso, qui illuminatus est, ab illa blasphemia dissentiente ac dicente,

“quia propheta est.”

Ergo adhuc alium resilierunt exitum, ut non crederent, et non credendo quasi dubium facerent, quod caecus fuisset et vidisset. Fama quippe tantae rei, et si non penitus abscondi, tamen uteunque per hanc dissimulationem posse videbatur obscurari.

“Non crediderunt ergo, inquit, quod caecus fuisset et vidisset; donec vocaverunt parentes ejus,”

ut illis terrore sub tali quidpiam retorquerent, quod iniquam illorum juvare possit intentionem.

“Et interrogaverunt eos dicentes: Hic est filius vester quem vos dicitis quod caecus natus est? Quomodo ergo nunc videt?”

Ecce propter filium parentes obsessi sunt, ut aut mentirentur, dicentes: Non est hic filius noster, sed similis est ejus; sive filius noster non caecus natus est; vel certe alio quocunque modo illuminatus est quam eo quo dictum est; aut certe, si id quod verum est dicerent, iram illorum incurrerent, et cum filio suo pariter extra Synagogam fierent. Sed sic obsessi tam facile evaserunt, quam vere caeci erant quietos [qui eos] propter odium videntis obsederant, nam sequitur:

“Responderunt eis parentes ejus: Scimus quia hic est filius noster, et quia caecus natus est. Quomodo autem nunc videat nescimus, aut quis aperuit ejus oculos nos nescimus; ipsum interrogate, aetatem habet, ipse de se loquatur. Haec dixerunt parentes ejus, quia timebant Judaeos.”

Tuta satis nullique calumniae patens responsio.

“Scimus,”

inquiunt. Quid? Illud quod et vos. Tantum scimus et dicimus, quantum scitis et dicitis vos, videlicet,

“quia hic est filius noster, et quia caecus natus est.”

Quod autem nescitis vos, et quasi nescientes interrogatis dicentes,

“quomodo ergo nunc videt?”

nos nescimus. Hoc dixerunt, quia timebant Judaeos. Quod etsi mendacio vicinum est, tamen quia non fallendi intentione, sed periculi metu dixerunt, mendaces dicendi non sunt, vel ex patre diabolo esse, qui ex propriis loquitur mendacium, quemadmodum illi quorum metu sic locuti sunt. Quid vero justius quam quod subjunxerunt:

“Aetatem habet; ipse de se loquatur?”

Hoc nempe legitimum est, ut neque 254 filii pro parentibus, neque parentes pro filiis occidantur. Et prophetica quoque auctoritate defenditur, qua dictum est:

“Filius non portabit iniquitatem patris, nec pater filii (Deut. XXIV; Ezech. XVIII).”

Quanto magis in causa hujuscemodi parentes debebant esse liberi? Tam ergo constanter quam sapienter caecis a videntibus, et videntis parentibus dictum est,

“aetatem habet, ipse de se loquatur.”

Causam metus illorum Evangelista subjungit:

“Jam enim conspiraverant Judaei, ut si quis eum confiteretur Christum, extra synagogam fieret. ”

Propterea dixerunt parentes ejus:

“Ipsum interrogate, aetatem habet, ipse de se loquatur.”

Conspiratio haec ventus erat, et flumen. Et vehemens quidem ventus et magnum flumen, quod tamen viri sapientis domum fundatam supra petram, movere non posset (Matth. VII). Verumtamen eo tempore parentes caeci hujus timuisse non adeo mirum est, cum et Petrus non solum timuerit, sed et Christum negando totus pene submersus sit, nisi quod ille cito extendit manum et apprehendit eum gallo cantante conversus, et respiciens in eum (Matth. XXVI; Luc. XII). Caeterum eadem conspiratione sua Judaei omnem Dei gratiam expiraverunt, et dum extra synagogam eos faciunt, qui confitentur Christum, separant seipsos ab omni synagoga, id est, antiqua Ecclesia patriarcharum et prophetarum, omniumque justorum sive electorum, qui exspectaverunt, et ipsa exspectatione sua Christum confessi sunt, et ita ipsi potius extra Synagogam Dei facti, et intra synagogam Satanae conclusi sunt (Apoc. III). Notandum sane quod Evangelista, dicendo:

“Propterea dixerunt: Ipsum interrogate, aetatem habet, ipse de se loquatur,”

eam partem responsionis eorum reliquit, quae non omnino culpa vacat, quia non omni caret sorde falsitatis, scilicet, id quod dixerant:

“Quomodo autem nunc videt nescimus; aut quis aperuit ejus oculos nos nescimus,”

et illud solum, quod irreprehensibile est repetivit, velut attestando dicens:

“Propterea dixerunt: Ipsum interrogate,”

et caetera.