DE OPERIBUS SPIRITUS SANCTI LIBER OCTAVUS DE PIETATE
Index
CAPUT PRIMUM. De sancto pietatis Spiritu, quam recte illi totum quod sumus, quod vivimus, ascribimus, et quod iste saepius in Scripturis nomine olei significetur, oleum autem in signum hujus gratiae de meritoria taberna Romae per totum diem fluxit, quando natus est Christus Filius Dei.
CAPUT II. Quod pietas vera sit religio et cultus Dei, quem Graeci [e][sbu][s][e][b][eeti], id est pium, vocant.
CAPUT III. De pietate, quod hominem facit mitem, id est non sua peccata defendentem, sed humilem atque poenitentem.
CAPUT IV. Quod apud pietatem Dei nullum, praeter blasphemiam in Spiritum sanctum, peccatum irremissibile sit, et quid sit vere dicere contra Spiritum sanctum.
CAPUT V. De haeresi Novati presbyteri, qui in persecutione lapsis negavit posse ab Ecclesia remissionem dari, quomodo vel quam apostoli sententiam male intellexit.
CAPUT VI. De illa sententia Apostoli, quomodo sane debeat intelligi: “Impossibile enim est eos qui semel,” etc.
CAPUT VII. De domo pietatis, in qua prodigus filius per poenitentiam a pio patre recipitur, et quod sacri canones decernant super lapsis, post poenitentiam actam de criminibus, ut laica communione contenti permaneant.
CAPUT VIII. Quomodo clementissimus pater revertentem filium stola prima induat, si sacerdotalem illi gloriam canonica neget auctoritas, et quod primam stolam in habitu monachico conversus possideat.
CAPUT IX. Quod non solum criminosi stolam hujusmodi, id est monachicam vitam exoptare consueverint, et quod qui istam vitam tanquam peccatoris retrusionem aspernatur, justum se existimando, male facit.
CAPUT X. De patre clementissimo, cur sic dicitur, “et occurrens cecidit super collum ejus,” et quod vere super collum ejus ceciderit pater, qui pro peccatis humiliter incedit.
CAPUT XI. Quod super collum Sauli vere Pater ceciderit, qui jam Paulus humilis et pius incedens, et discipulum informans, “Exerce autem teipsum, inquit, ad pietatem.”
CAPUT XII. De paternae pietatis vocibus dicentis: “Manducemus et epulemur, quia hic filius meus mortuus fuerat, et revixit, perierat, et inventus est.”
CAPUT XIII. Quod non sit hoc totum pietatis officium, manducare aut epulari, aut gaudere, quia revixit, vel inventus est, sed etiam jejunare, orare, et flere ut inveniatur qui periit, et reviviscat qui mortuus est.
CAPUT XIV. Quod hodie gaudendum non solum quidem sit in domo patris, quia qui mortuus fuerat, revixit filius, sed etiam dolendum, quia frater senior foris stat, et ingredi non vult.
CAPUT XV. Futurum esse quod dictum est: “Pater ergo illius egressus coepit rogare eum,” et quomodo dici conveniat illi: “Fili, tu semper mecum es.”
CAPUT XVI. Quid in eo intelligendum sit quod ait: “Et nunquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer.”
CAPUT XVII. De haedo, quod Antichristus sit, cujus adventu populus ille optat epulari.
CAPUT XVIII. De persecutione ejusdem Antichristi, quod magna futura sit.
CAPUT XIX. De abundantia pietatis, qua tandem ille frater, id est omnis Israel, salvus fiet.
CAPUT XX. Quod interea dum ad pietatem exercemur, cavendum sit ne falsa pietatis imagine fallamur.
CAPUT XXI. De evangelico exemplo villici, dicentis: “Fodere non valeo, mendicare erubesco, scio quid faciam,” etc., qualiter in exercitio pietatis imitandum sit.