|
Perrexitque, et cepit trecentas vulpes, caudasque earum junxit ad
caudas, et faces ligavit in medio. Quas igne succendens, dimisit ut huc
atque illuc discurrerent. Quae statim perrexerunt in segetes
Philistinorum. Quo perrexit, vel quas cepit vulpes verus Samson? Ad
gentes perrexit, in omnem terram exivit, perscrutansque templorum antra
ac delubrorum foveas, illas cepit vulpes, de quibus Psalmista
Philistaeos istos, id est Judaeos, ore prophetico percutiens: Tradentur,
inquit, in manus gladii, partes vulpium erunt (Psal. XCIX). Vulpes
namque istae, maligni spiritus sunt, qui latebant in cordibus hominum,
in simulacris gentium dolose agentes, responsa fallaciae suae
proferentes. Cepit itaque trecentas vulpes, id est in tribus orbis,
partibus, Asia, Europa, et Africa, rete suum expandens, cunctos ad
judicium protraxit, qui pro diis colebantur, daemones. Et nunc quidem de
templis ejecti, huc illucque discurrunt, quaerentes et non invenientes
requiem, sed in caudis, ubi finis est corporis, colligatum portant
incendium, id est consecuturum in fine saeculi non ignorant damnationis
judicium. Statim, inquit, perrexerunt in segetes Philistinorum. Segetes
Philistinorum, opera erant Judaeorum, studia Scribarum, traditiones
Pharisaeorum. Illuc omnes perrexerunt, quemadmodum in Evangelio est
significatum: Cum, inquit, spiritus immundus exierit ab homine, ambulat
per loca inaquosa, quaerens requiem, et non inveniens dicit: Revertar in
domum meam, unde exivi. Et cum venerit, invenit scopis mundatam. Et tunc
vadit, et assumit septem alios spiritus nequiores se, et ingressi
habitant ibi. Et fiunt novissima hominis illius pejora prioribus (Matth.
XII; Luc. XI). Diabolus namque de corde gentilitatis ejectus, cum
septem, id est universis malignitatis spiritibus, in gentem illam
reversus est, unde exivit: quando primum de erroribus Aegypti eductam,
Deus verus ad cultum suum revocavit. Igitur segetes Philistinorum, et
confortatae jam fruges concrematae sunt: in tantum, ut vinens quoque et
oliveta flamma consumeret: quia videlicet cuncta opera Judaeorum,
cunctae ceremoniae vel ritus eorum Dei odio damnati sunt: in tantum ut
civitatem quoque et templum hostilis flamma consumeret. Dixeruntque
Philistiim: Quis fecit hanc rem? Quibus dictum est: Samson gener
Thannataei, quia tulit uxorem ejus, et alteri tradidit, haec operatus
est. Plane Judaei et secundum corpus traditi in manus gladii, et
secundum animam partes vulpium, id est malignorum spirituum effecti,
ignorare non poterant, qui fecisset hanc rem, quo pro scelere paterentur
tam pessimam rem. Erat itaque manifestum in cordibus illorum judicium,
testimouium reddente contra illos conscientia ipsorum, et inter se
invicem cogitationum accusantium, et defendere non valentium.
Ascenderuntque Philistiim, et combusserunt tam mulierem, quam patrem
ejus. Philistiim, inquam, combusserunt Philistaeos voluntate ulciscendi:
Judae autem Judaeos interemerunt, non voluntate exigente vindictam
sanguinis Christi, sed causa occulta agente contra semetipsos armati.
Obsessi namque foris a Romanorum exercitu, triplici, ut historiae
referunt, intrinsecus bello dissecabantur. Bellum erat intra urbem,
bellum inter cives, bellum ante templum. Eleazarus interiora, et
circuitum omnem templi occupaverat. Simon superiora urbis tenebat.
Medius eorum Joannes adversus utrumque pugnabat, Eleazaro inferior,
Simone superior. Itaque per vulpes immisso primum incendio, Philistaei
Philistaeos, id est desertricem Samsonis mulierem cum patre ejus
combusserunt: quia videlicet per malignos spiritus, quibus potestas data
est, Judaei contra semetipsos inflammati, ipsi synagogam suam cunctumque
ordinem sacerdotalem ac Leviticum perdiderunt, tandemque visibiliter
quoque exusta est civitas, et templum eorum.
|
|