|
subaudi gurgites, id est doctores,
|
“de nubibus, inquit, fluunt,”
|
|
id est profundae praedicationis originem ab eisdem sanctis apostolis
acceperunt, quia videlicet si ex sanctis apostolis vis intelligentiae
non inciperet, nequaquam per ora doctorum largior manaret.
|
“De nubibus, inquam, fluunt. Quae praetexunt cuncta desuper,”
|
|
videlicet, dum transire intellectus noster ad divina nititur, prius per
sanctorum praecedentium exempla formetur, quomodo nubibus aerem
praetexentibus, si in coelum oculos attollimus, non coelum, sed ipsas
intuemur, et visus noster prius interfuso aere pascitur, ut postmodum
solis radios contempletur; verbi gratia, si in studio devotionis
Dominicae et charitatis accendimur, Petri et Joannis exemplo quasi
nubium contemplatione formamur. Quid enim devotius Petro qui ad Dominum
festinans fluida maris terga calcare non timuit? (Matth. XIV.) Quid
charius Joanne, qui per amorem in ipso Auctoris nostri pectore
requievit? (Joan. XXI.) Item quia et prophetae nubes sunt, ut praedictum
est, si praeceptis coelestibus obedire cupimus, ad obedientiam Abrahae,
qui filium suum unicum immolare jussus non renuit (Gen. XXII), oculos
levamus. Et si patientiae studemus, quid Isaac patientius intuemur, qui
ligna portat, de holocausto interrogat, atque post paululum ligatur, et
non loquitur, arae superponitur, et non reluctatur? (Gen. VI.) Sic et a
caeteris virtutum exempla sumentes, quasi nubes intuemur, ut postmodum
solem verum in seipso videre possimus.
|
“Praetexunt, inquit, nubes cuncta desuper,”
|
|
et hoc non nisi per divinam voluntatem, vel gratiam. Hoc est quod
sequitur.
|
|