|
CAP. XVIII.
|
“Et post haec vidi alium angelum descendentem de coelo, habentem
potestatem magnam, et terra illuminata est a gloria ejus, et clamavit in
forti voce dicens: Cecidit, cecidit Babylon magna, et facta est
habitatio daemoniorum, et custodia omnis spiritus immundi, et custodia
omnis volucris immundae et odibilis, quia de ira fornicationis ejus
biberunt omnes gentes, et reges terrae cum illa fornicati sunt, et
mercatores terrae de virtute deliciarum ejus divites facti sunt.”
|
|
Necdum is qui loquebatur angelus suam videtur sponsionem peregisse qua
dixerat:
|
“Veni, ostendam tibi damnationem meretricis magnae,”
|
|
et alius jam introducitur angelus exclamans in forti voce, et hic maxime
damnationem ejusdem exprimit meretricis, quam ille tantummodo quaenam
esset designavit, capitaque ejus et cornua descripsit. Hoc recte et
secundum rem factum proprie perpendis, si recolas quia meretricem hanc
et prius totus prophetalis ordo, maximeque Daniel demonstrans contra
libidines et crudelitatem ejus multa declamavit; ac deinde per
semetipsum veniens Filius Dei, Angelus magnus et fortis, de quo propheta
dicit:
|
“Et ecce veniet ad templum suum Dominator, quem vos quaeritis, et
Angelus testamenti quem vos vultis (Malach. III.),”
|
|
damnationem ejus in auditu orbis terrarum jam adesse forti voce
clamavit, et evangelica manifestatione praedicavit. Nunc alium angelum
pulchre de coelo descendentem se vidisse dicit, quia videlicet iste de
coelo per humilitatem descendit, unde quidam alius per superbiam
cecidit. Hic habet potestatem magnam, inquit, quod dixisse ad rem
praesentem multum attinet, id est, ad eam quae hic ostenditur
damnationem meretricis. Ipse enim quodam loco de semetipso loquens cum
dixisset:
|
“Sicut enim habet Pater vitam in semetipso, sic dedit et Filio vitam
habere in semetipso,”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Et potestatem dedit ei judicium facere, quia Filius hominis est.”
|
|
Item:
|
“Neque Pater judicat quemquam, sed omne judicium dedit Filio (Joan. V).”
|
|
Recte ergo
|
“habentem potestatem magnam”
|
|
dixit, potestatem faciendi judicium sive damnationem meretricis.
|
“Et terra illuminata est a gloria ejus.”
|
|
Et hoc vere dictum est, quemadmodum et eo veniente Zacharias propheta
cecinit dicens:
|
“Visitavit nos oriens ex alto, illuminare his qui in tenebris et in
umbra mortis sedent (Luc. I).”
|
|
Et ipse cum venisset de semetipso dixit:
|
“Ego sum lux mundi, qui sequitur me non ambulabit in tenebris (Joan.
VIII, XII).”
|
|
Item:
|
“Quandiu in mundo sum, lux sum mundi (Joan. IX);”
|
|
iste illuminator Angelus:
|
“Exclamavit in forti voce dicens: Cecidit, cecidit Babylon magna.”
|
|
Ubi vel quando Angelus iste hoc clamavit? Nimirum apud multam Judaeorum
turbam, instante articulo suae passionis, qua videlicet passione actum
est, ut caderet civitas diaboli. Dixit enim:
|
“Nunc judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras.”
|
|
Hoc non quomodocunque sed
|
“in forti voce clamavit,”
|
|
id est, contra infirmitatem carnis confortatus ratione divinitatis. Nam
infirmabatur quidem caro ut ita diceret:
|
“Nunc anima mea turbata est, et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac
hora (ibid.).”
|
|
Confortavit autem semetipsum protinus, dicendo:
|
“Sed propterea veni in horam hanc. Pater, glorifica tuum nomen (ibid.)”
|
|
Confortatio sive fortitudo haec nimirum memorabilis et laudabilis est.
Recte igitur et opportune dictum, quia in forti voce clamavit. Sed
quomodo non repugnant sibimet partes clamoris sive dictionis hujusmodi?
Cum enim dixisset,
|
“cecidit, cecidit Babylon magna,”
|
|
addidit:
|
“Et facta est habitatio daemoniorum, et custodia omnis spiritus immundi,
et custodia omnis volucris immundae, et odibilis.”
|
|
Quomodo et cecidit, et nihilominus tamen ita clausa et munita est, ut
volucres volare non possint? Ad haec breviter dicendum clamante Angelo
isto, id est, patiente Christo, quae videlicet passio ejus clamor
grandis exstitit. De quo Apostolus,
|
“qui in diebus, inquit, carnis suae preces supplicationesque ad Deum,
qui illum salvum facere possit a morte, cum clamore valido ac multis
lacrymis offerens, exauditus est pro sua reverentia (Hebr. V);”
|
|
taliter ad clamorem ejus civitas diaboli cecidit, ut omnes et soli
evadere ac ruinas ejus transilire possent electi, ruptis vinculis
peccatorum tam originalis quam etiam actualium, propter justitiam fidei
ipsorum. Recte igitur
ait et nihilominus
|
“facta est habitatio daemoniorum, et custodia omnis volucris immundae et
odibilis,”
|
|
quia videlicet in electis tantum omnis structura peccati, cunctaque
mortis et inferni potestas corruit: in reprobis, et damnatio peccati, et
poenalis inferni carcer persistit. Quod dixit,
hoc repetivit dicendo,
|
“et custodia omnis spiritus immundi.”
|
|
Daemones quippe spiritus immundi sunt. Et quam ob rem repetivit?
Videlicet quia damnati angeli qui sunt daemones sive spiritus maligni,
duplici pro causa poenas dabunt. Altera causa est, quia in coelo contra
Creatorem superbierunt. Altera, quia genus humanum prima per serpentem
praevaricatione deceptum, cunctis vitiorum sordibus polluerunt. Propter
illam daemones, hoc est, scientes quia contra scientiam Dei sese
extulerunt; propter istam causam spiritus immundi dicuntur, quia
spurcissimi sunt; quia, sicut jam dictum est, genus humanum per suas
suggestiones multimodis immunditiae atque ignominiae passionibus
affecerunt. Porro volucres immundae et odibiles omnes superbi tam
daemones quam homines recte intelliguntur. Volatus namque volucrum,
levitatem atque vanitatem significat superbientium. Nec vero
qualibuscunque volucribus, sed immundis assimilantur. Verbi gratia,
noctuis sive upupis, quae stercoribus humanis insidere delectantur atque
idcirco recte immundae et odibiles habentur. Taliscunque volucris
Babylon facta est custodia, et sicut per Isaiam dictum est,
|
“non poterit avolare de angustia (Isa. VIII).”
|
|
Causa sive ratio ruinae quae subjungitur manifesta et superius partim
exposita est:
|
“Quia de ira fornicationis ejus biberunt omnes gentes, et reges terrae
cum illa fornicati sunt; et quia de deliciis ejus mercatores terrae
divites facti sunt.”
|
|
Tria hic dicuntur, quia de ira fornicationis ejus biberunt omnes gentes,
quia reges terrae cum illa fornicati sunt; et quia de deliciis ejus
mercatores terrae divites facti sunt. Causae summa, totum fornicationis
opprobrium regibus imputatur, et hi saepius in hac lectione
fornicationis ejusdem scelere denotantur. Et merito, quia videlicet quod
meretrix illa docuit non solum susceperunt, verum etiam imperii sui
decreto simul et gladio roboraverunt. Porro gentes, quae regibus
subjectae sive pro imperio illorum, sive sponte sua pro Deo monstra
coluerunt, recte
|
“de ira, inquit, fornicationis ejus biberunt.”
|
|
Non ait tantum de fornicatione ejus, sed
|
“de ira fornicationis ejus biberunt;”
|
|
quia videlicet fornicationem qua coluerunt et servierunt creaturae
potius quam Creatori, protinus ira Dei subsecuta est, ut derelinqueret
eos, et traderet passionibus ignominiae, traderet eos in desideria
cordis eorum in immunditiam (Rom. I), ut traderet eos in reprobum
sensum, ut facerent ea quae non conveniunt. Nunquid vero contestanter
dicitur, quia
de virtute deliciarum ejus
et non potius iidem mercatores sic falso arbitrati esse culpantur?
Denique non ipsa Babylon, id est, ipsa cupiditas radix omnium malorum,
et quicunque cupiditati praesunt, maligni daemones atque perversi
homines orbis terrarum seductores (I Tim. VI), qualium universitas hic
Babylon dicitur et magna fornicationum mater; non, inquam, perversitas
talium, sed unius Dei bonitas etiam bona ejusmodi, de quibus mercatores
terrae ditati sunt, creavit et dedit; ipsi autem aliter sunt arbitrati.
Unde recte de talibus Deus per prophetam dicit:
|
“Et filiorum illius non miserebor, quoniam filii fornicationum sunt,
quia fornicata est mater eorum. Confusa est quae concepit eos, quia
dixit: Vadam post amatores meos, qui daut panes mihi, et aquas meas,
lanam meam, et linum meum, et oleum meum, et potum meum (Ose. II).”
|
|
Et haec nescivit quia ego dedi ei frumentum, et vinum, et oleum, et
argentum multiplicavi ei, et aurum quae fecerunt Baal. Sed et quod non
dixit tantum
|
“de deliciis, sed de virtute, inquit, deliciarum ejus divites facti
sunt,”
|
|
stultitiam denotat ipsorum, apud quos paupertas probro habetur, et velut
immane contemnitur vitium, divitiarum autem abundantia virtus
existimatur, cum econtra ethnicus quoque dicat:
Vilius argentum est auro, virtutibus aurum.
Notandum tamen quod non contentus est dixisse semel tantum, cecidit
Babylon, sed geminato casus vel ruinae verbo,
|
“cecidit, cecidit, inquit, Babylon.”
|
|
Et quidem repetitio affirmatio est, sed et propter hoc sciendum quia
Babylon haec clamante angelo isto clamorem supra dictum, id est,
patiente Christo pro salute omnium, utrobique cecidit tam apud inferos
quam apud superos, id est viventes, corruit. Denique et potestas ejus
infernalis confracta mortuos amisit, ut sanctorum populus qui tenebatur
in morte captivus, de illis exiret claustris et vinculis, et falsitas
ejus denudata est atque subversa hic apud viventes in daemonum templis
atque simulacris, ut qui tenebantur in diversis erroribus a diabolo
captivi, exirent ad Deum vivum per evangelicam praedicationem de
tenebris suis ad lumen verum evocati. Recte ergo geminatum est verbum,
quia et illic vis mortis et hic daemonum cultus cecidit.
|
|