|
Cumque ei molesta esset, et per multos dies jugiter adhaereret, spatium
ad quietem non tribuens, defecit anima ejus, et ad mortem usque lassata
est. Tunc aperiens veritatem rei, dixit ad eam: Ferrum nunquam ascendit
caput meum, quia Nazaraeus sum, id est, consecratus Deo de utero matris
meae. Si rasum fuerit caput meum, recedet a me fortitudo mea, et
deficiam, eroque ut caeteri homines.Caput Christi Deus, inquit
Apostolus (I Cor. XI), quod tunc raditur, quando novacula acuta linguae
blasphemantis, virtus ejus et Divinitas denegatur. Sed quomodocunque vel
quantumcunque radatur, nunquid ab illo fortitudo sua recedet et
deficiet, eritque ut caeteri homines? Plane illis deficiet, et illis
infirmabitur, qui illum blasphemando radunt, ut nihil prosit eis
adventus Filii hominis in hunc mundum, qui illum negant verum Deum,
verum esse Dei Filium. Defecit, inquit, anima ejus, et usque ad mortem
lassata est. Juxta historiam sic factum est, et sic fieri utiliter
providentia divina permisit, ut audiret omnis mundus, quantum in amore
meretricis naufragium sit, et muliebris sentina cedrinis quoque fortium
virorum tabulis quam perniciosa sit, ut, inquam, audiret omnis mundus,
et haberet omnis sapiens exemplum cavendi, sciens quod nec Samsone
fortior, nec Salomone sapientior esse possit. Porro ut coeptum
prosequamur mysterium, tunc anima Domini Jesu quodammodo defecit, et
usque ad mortem lassatus spiritus fortitudinis ejus, quando post multas
tentationes Dalilae, id est, pauperculae synagogae, dicentis: In qua
potestate haec facis? Tu quis es? Quem teipsum facis? (Matth. XXI)
tandem adjuratus est ab eadem dicente: Adjuro te per Deum vivum, ut
dicas nobis, si tu es Christus, si tu es Filius Dei benedicti (Joan. I).
Tunc, inquit, anima ejus defecit, tristis usque ad mortem (Joan. VIII),
moleste nimis interpellata, et tunc aperuit illi omnem veritatem, quod
esset Nazaraeus, id est sanctus Dei Filius. Dixit enim: Tu dixisti. Ego
sum. Et adjecit. Verumtamen dico vobis, amodo videbitis Filium hominis,
sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem in nubibus coeli (Matth.
XXVI).
|
|