|
|
“Quicunque morticina eorum tetigerit, polluetur, et erit immundus usque
ad vesperum. Etsi necesse fuerit ut portet quippiam horum mortuum,
lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad occasum solis.”
|
|
Tria sunt quae prohibentur, scilicet comedere, tangere atque portare
quidpiam immundum, quae et hoc differunt, quod agere malum, consentire
malo, et ad horam pro necessitate sustinere malum. Debet autem legitima
esse necessitas, propter quam portandum sit immundum, videlicet ubi aut
nullatenus corrigi, aut non nisi cum majori rei detrimento potest
auferri malum. Verbi gratia, Naaman Syrus cum diceret Eliseo prophetae:
|
“Hoc solum est, de quo preceris Dominum pro servo tuo, quando ingreditur
Dominus meus templum Remmon, ut adoraret, ex illo innitente super manum
meam, si adoravero in templo Remmon, adorante eo in eodem loco, ut
ignoscat nihil Dominus servo tuo super hac re (IV Reg. V).”
|
|
Necesse illi fuerat ut portaret immundum, ut sustineret malum, non
quidem ut adoraret Remmon, sed ut adoraret in templo Remmon, ubi
scilicet et in omni loco poterat adorare Deum verum. Proinde continuo
dicit ei propheta:
Attamen non omnino illaesa est portantis conscientia, nec si de
necessitatis excusatione confidat, recte dici potest securitas, sed
magis temeritas.
|
“Lavabit ergo, inquit, vestimenta sua,”
|
|
idest flebit pro ipsa necessitatis miseria, quod nullos fecisse, fida
relatio narrat.
|
“Et immundus erit usque ad occasum solis,”
|
|
id est in morte ejus sperabit, qui occumbendo in mortem tulit peccata
mundi.
|
“Qui tetigerit morticina eorum immundus erit usque ad vesperum. Et super
quod ceciderit quidpiam de morticinis eorum, polluetur.”
|
|
Durum et grave servitutis jugum, de quo verissime Petrus apostolus:
|
“Quod neque nos, inquit, neque patres nostri portare potuimus (Act.
XV).”
|
|
Vas fictile confringitur, omnis cibus et omne liquens in vase, ut
immundum abjicitur, clibani et chytropodes, quae sunt coquendi vasa
fictilia cum tribus pedibus, destruuntur. Fontes tamen et cisternae
nequaquam immunditiae pro hujusmodi condemnantur, et sementis, nisi ante
tactum morticini aqua perfusa fuerit, non polluetur. Ergo, quoniam
veritati credimus, dicenti:
|
“Non quod intrat in os, coinquinat hominem (Matth. XV),”
|
|
illa potius, ut coepimus, per haec intelligamus, quae exeunt de homine.
Nam
|
“haec, inquit, sunt quae coinquinant hominem, scilicet cogitationes
malae, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia,
blasphemiae (ibid.),”
|
|
et ab istis omnia nostra custodiamus, ne contactu horum polluantur,
adhibitis circa illos qui nobis commissi sunt diligentissimis
custodibus, ne illorum qui ejusmodi sunt, miseria vitientur, dicentes
cum Apostolo:
|
“Ne tetigeritis, neque gustaveritis, neque contrectaveritis (Col. II).”
|
|
Si vas fictile, id est si necdum in bono proposito roboratus est is,
quem talium frequentatione seu confabulatione delectari deprehendimus,
frangatur, id est severissime corripiatur, verberibus etiam coerceatur.
Si clibanus, id est si adolescentulus est, cujus aetatis status
naturaliter tanquam clibanus ardet, si chytropodes, de quibus ante
dictum est. Si, inquam, clibanus aut chytropodes sunt, pro qualitate
morum destruantur, id est verberibus aut nimiis jejuniis affligantur, ut
in melius commutentur. Si in vase est quodcunque liquens, id est, si non
seipso consilii compos sit, si alieno regitur consilio, sicut vas non
innatam, sed aliunde infusam sibi continet, aquam, et hic talis cum
immundo confabuletur, non credatur ei, quod munda id faciat conscientia,
cum dicat Apostolus:
|
“Corrumpunt bonos mores colloquia mala (I Cor. XV).”
|
|
Caeterum, si fontes aut cisternae vel quaevis aquarum collectiones sint,
quorum alterum venam habet aquarum viventium, alterum potabilem reddit
imbrem de coelo susceptum, id est, si sapientes, si fuerint habentes
|
“desursum datum optimum et donum perfectum (Jac. I),”
|
|
quo possint mundum regere animum, et hi tales fuerint visi cum
inquinatis et immundis habere colloquium, mundi erunt, id est, credetur
eis quod cum immundis agitent de munditia castitatis consilium. Porro,
si sementem, inquit, morticinum tetigerit, non polluet eam, id est, is
qui Deo mortuus est in ejus colloquium venerit, qui sapientiae vel
scientiae sermonem accepit, bi qui viderint non statim dijudicabunt,
verbi gratia, dicendo cum pharisaeis:
|
“Quia hic peccatores recipit et manducat cum eis (Matth. IX).”
|
|
Potest enim fieri, quia saepe factum est, ut ex hujusmodi semente
munditiae morticinum immunditiae reflorescat, et vitalem habitum,
pulchritudinemque resumat. Verumtamen si idem ille qui sermone
praepollet ante hac in facto, quod saepe lubricus deprensus est, non
illi credendum est. Sequitur ergo:
|
“Sin autem quispiam sementem perfuderit, et postea morticinis tacta
fuerit, illico polluetur.”
|
|
Ac si dicat: Sin autem ante hac, heri et nudiustertius vel quandocunque
spermologum illum justo quisquam probro maculavit, et non habet bonum
testimonium ab his qui foris sunt (I Tim. III), et post hoc morticinis
peccatorum se in colloquium miscuerit, non credatur illi, quod ad
lucrandos illos aptus vel idoneus sit.
|
|