CAPUT XII. De officio in vigilia natalis Domini.

In vigilia Natalis Domini, frequens ac celeberrimum est in ore Ecclesiae pulchrum illud divinae consolationis oraculum:

“Hodie scietis, quia veniet Dominus, et mane videbitis gloriam ejus. Judaea et Hierusalem, nolite timere (Exod. XVI),”

etc. Per hoc mittit quemquam nostrum ad historiam libri Paralipomenon, quando regnante Josaphat, congregati sunt filii Ammon et Moab, cum habitatoribus montis Seir adversus Judam (II Par. XX). Convenitque omnis Juda in Jerusalem et in templum Domini ad deprecandam faciem ejus. Et stantibus illis coram Domino cum uxoribus et parvulis aut liberis, et vociferantibus ad Dominum, exclamavit Hiaziel, filius Zachariae, filii Barachiae, levites de medio multitudinis facto super se spiritu Domini:

“O Juda et Jerusalem, nolite timere, cras egrediemini, et Dominus erit vobiscum,”

etc. Illuc ut dictum est, mittit quemquam nostrum Ecclesia, summa cura nitens excitare corda nostra, ut vigilanter advertamus per hanc similitudinem, quam opportune subvenit nobis nativitas Filii Dei secundum carnem. Non enim parva similitudo est. Nam quemadmodum tunc visibiliter congregati fuerant visibiles hostes adversus Judam, scilicet filii Ammon et Moab (Jer. XLVIII), et habitatores montis Seir (Ezech. XXXV), qui saepe in Scriptura sacra pro peccatis et vitiis et malignis spiritibus ponuntur (Gen. XVI), nominibus quoque ad hoc ipsum congruentibus; Ammon enim interpretatur populus turbidus; Moab ex patre scilicet diabolo; Seir pilosus vel hispidus; sic ad interitum nostrum congregabantur peccata et vitia nostra, nec erat qui adjuvaret.