|
CHRIST. Causa sacrificii vel muneris, quod in sacrificium Domino deberet
offerri, peccatum fuit. Nisi enim peccatum accidisset, nullo sacrificio,
nullo redemptionis munere nobis opus fuisset: Ipsum autem peccatum
comedendo admissum fuit; per cibum hominem inobedientem, hominem
similitudinis Dei nimium appetitorem, comprehendit et morti tradidit.
Nam cibus ille, ligni vetiti fructus, res quidem parva fuit, et apud
Dominum secundum se nullius momenti, sed intentio comedentis nimis
magna, nimisque fuit horribilis, secundum verba illa serpentis: Comedite
et eritis sicut dii (Gen. III). Nonne hoc fuit peccatum Diaboli, qui
primus in coelo appetivit similitudinem Dei? Igitur quia rapiendo
vetitum et comedendo, peccatum admissum fuit; ratio justitiae postulabat
sacrificium Deo offerri, quod tanti esset pretii, ut comedendo illud
satis fieret et recompensaretur rapina illius cibi quem homo tali
intentione comedit. Sed ubi, vel unde homo tale quid acciperet, tale
quid invenire posset? Nihil ergo Deus homini super sacrificio jubere
voluit, aut jubere debuit quia sciebat eum nihil habere, quo peccatum
ejus posset redimi. At ille, videlicet homo fidelis, qualis fuit Abel,
qualis fuit Noe, qualis fuit Melchisedech, qualis fuit Moyses,
recuperare gestiens gratiam Creatoris fuit, venit voluntarius,
volontarie sacrificavit, voluntaria munera obtulit, qualia vel quanta
consequi potuit de laboribus suis; ille de gregibus suis, in quorum cura
laboravit; ille de fructibus terrae, qui majore cum labore acquiruntur,
quorum videlicet fructuum terrae panis et vinum praecipua sunt, et cum
labore maximo veniunt. Nam in sudore vultus tui, ait Dominus, vesceris
pane tuo, et cum operatus fueris terram, non dabit fructus suos, sed
spinas et tribulos germinabit tibi (ibid.). Vidit Dominus voluntarios
offerentes, et ad munera eorum respicere dignatus est, cum nullo horum
indigeret, juxta quod Psalmista: Dixi, inquit, Domino: Deus meus es tu,
quoniam bonorum meorum non eges (Psal. XV). Vidit et accepta habuit,
prout offerentium merebatur fides; et oblata sive accepta sic honoravit,
ut in illis rebus, quas offerre vel sacrificare praeparaverant,
sacramenta poneret illius unici sacrificii, quod solus ipse dare
poterat, quo solo posset homo a peccatis vel a morte redimi. Hoc est
quod nos dicimus et scimus; tu autem scire vel audire non vis quid in
sacrificiis animalium quae ultro offerebantur, ut jam dictum est, causae
suberat, propter quam Deus ritus eorum sic et sic consumi, et quaedam
omnino praecepit incendi, sic et sic sanguinem fundi vel aspergi,
adipemque totum adoleri, et caetera ritu diligentissimo pertractari.
Omnia fieri jussit in mysterio sacrificii venturi, sub figuris sanctis,
et mysticis, juxta quod ipse quodam loco dixit ad Moysem, ut jam longe
superius memoratum est: Inspice et fac secundum exemplar quod tibi in
monte monstratum est (Exod. XXV). Porro in sacrificio panis et vini,
quod tu ipse nosti, et jam supra dictum est, primus protulisse legitur
Melchisedech, causam per semetipsum, virtutemque posuit ejusdem veri
sacrificii : Causam quia jam venit; virtutem, quia remissionem
peccatorum hoc sacrificium operatur, non jam in spe, sed in re, illi qui
fideliter sumit; quod illis carnalibus sacrificiis impossibile fuit.
JUD. Causam, dicis, et virtutem posuit. Quis, rogo, posuit?
|
|