VERS. 12, 13.

Et cognovi quod non esset melius nisi laetari, et facere bene in vita sua. Omnis enim homo, qui comedit et bibit, et videt bonum de labore suo, hoc donum Dei est. Qui carnaliter accipiunt quod signat littera ista, illi putant ore Ecclesiastis eos esse locutos, qui summum bonum credunt carnalibus uti deliciis, quorum Deus venter est (Philip. III). Non aliis alludunt sibi verbis Epicurei, dicentes: Manducemus et bibamus, cras enim moriemur (I Cor. XV). Brevi victuri tempore, nunc luxuriando bibamus. Non est gratiosa brevi vitae longa spes futuri. Ad tales enim epulas non nos provocat Ecclesiastes, sed praecipit nobis alias Salomone dicente: Tu autem describe ea tripliciter, in consilio, et scientia, ut respondeas verbis veritatis, his qui proponunt tibi (Prov. XXII). Triplex in corde nostro descriptio et regula Scripturarum est, prima ut intelligam juxta historiam, secunda juxta tropologiam, tertia juxta intelligentiam spiritualem. In historia eorum quae scripta sunt ordo servatur, in tropologia de littera ad majora consurgimus, et quidquid in priori populo carnaliter factum est, juxta moralem interpretamur locum, et ad animae nostrae emolumenta convertimus. In spirituali theoria ad sublimiora transimus, terrena dimittimus, de futurorum beatitudine et coelestibus disputamus, ut praesentis vitae praemeditatio umbra sit futurae beatitudinis. Itaque licet affectum ventricolarum monstraverit Ecclesiastes, nihil tamen melius esse docet quam laetari in vita sua, et exerceri in faciendis bonis, et, secundum Apostolum, habentes victum et vestitum his contenti simus (I Tim. VI), et quidquid supra habere possumus, in pauperibus nutriendis, et egentium largitate consumamus. Porro quia caro Domini verus est cibus, et sanguis ejus verus est potus (Joan. VI), juxta anagogen, hoc solum habemus in hoc saeculo bonum, si vescamur carne ejus, et cruore potamur, non solum in mysterio, sed etiam in Scripturarum lectione, verus enim cibus et potus, qui ex Verbo Dei sumitur, scientia Scripturarum est. Si ergo quotiescunque effunditur sanguis Christi in remissionem funditur peccatorum, debes illum accipere, ut semper tibi peccata dimittantur. Qui semper peccas, semper debes habere medicinam. Praedicare autem quod acceperis, non est superbia, sed devotio. Si quotidianus est panis, cur post annum illum sumis, quemadmodum Graeci in Oriente facere consueverunt? Accipe quotidie, quod quotidie tibi prosit. Sic vive, ut quotidie merearis accipere. Sicut verus est Dei Filius Dominus noster Jesus Christus, non quemadmodum homines per gratiam, sed quasi Filius ex substantia Patris, ita vera caro, sicut ipse dixit, quam accipimus, et verus est potus.