VERS. 5.

“Absit a me,”

subaudi hoc peccatum,

“ut justos vos esse judicem,”

scilicet in eo quod ad praesens pertinet negotium, dum vos ab eventu temporalium commodorum sive incommodorum, pensanda aestimatis merita bonorum, sive malorum. Nam si vos in hac sententia justos judicarem, peccarem mentiendo, non solum contra conscientiam meam, sed et contra sanctos omnes, qui cum justificent cor suum, et lavent inter innocentes manus suas, flagellantur tamen tota die, et castigatio eorum in matutinis (Psal. LXXII), id est in praesenti,

“quando incipit judicium de domo Dei (I Pet. IV).”

Absit, inquam:

“Donec deficiam,”

id est quandiu flammantem in me habebo veritatis lucernam,

“non recedam ab innocentia mea,”

id est nihil contra veritatem eamdem loquar lingua dolosa.