CAPUT XI. De mendacio cum quo tamen illa justificata est, et quod ille rex Hiericho diabolum, et ii quos ille misit aa Raab, persecutores praesignaverint Christianorum, et quod Christianis in persecutione fugere licitum sit.

Nuntiatumque est regi Hiericho et dictum: Ecce viri ingressi sunt huc per noctem de filiis Israel, ut explorarent terram. Misitque rex Hiericho ad Raab, dicens: Educ viros qui venerunt ad te, et ingressi domum tuam. Exploratores quippe sunt, et omnem terram considerare venerunt. Quaestionem facientibus de mendacio, et arbitrantibus culpa non carere, quod mulier ista tollens viros, et abscondens eos: Fateor, inquit, venerunt ad me, sed nesciebam unde essent, cumque porta clauderetur in tenebris, et illi pariter exierunt, nescio quo abierunt, persequimini cito, et comprehendetis eos: primo illud respondendum est, quia et hoc mendacio justificata est. Dicit enim apostolus Jacobus: Similiter et Raab meretrix, nonne ex operibus justificata est, suscipiens nuntios, et alia via ejiciens (Jac. II). Plane illud nemini dubium est, quia ex mendacio, cujus diabolus pater est, nemo justificari potest. Haec autem ex hoc, ut jam dictum est, mendacio justificata est. Igitur et hoc fidenter astruendum, quia nec mendacium dicendum est, quod contra veritatem Dei non est, imo nec ad veritatem Dei pertinere potest quidquid quamvis veraciter, salva tamen charitate, dici non potest. Sed de hoc alias dictum est. Spiritualiter regi Hiericho nuntiatum est, venisse ab Josue missos exploratores, quando principi hujus mundi diabolo re ipsa compertum est, venisse contra principatum, et aereas potestates, regnumque tenebrarum a Salvatore missos Evangelii praedicatores. (CAP. III.) Tunc, inquam, hoc illi nuntiatum est, quando de cordibus hominum, de templis vel simulacris gentium illum ejici coeptum est. Misit ergo rex iste: rex, inquam, filiorum superbiae, et rex Hiericho, id est stultitiae. Qui sunt vel qui fuerunt missi regis hujus? Primus Nero, regis diaboli lictor praecipuus, deinde Domitianus, deiende Trajanus, deinde caeteri omnes, hominum quidem principes, daemonum autem satellites: mundo quidem imperantes, diabolo autem parentes. Isti missi a rege suo, missi, inquam, id est, inspirati a diabolo, dixerunt ad Raab, dixerunt ad Ecclesiam, quae toto jam orbe Romano diffusa, Christi apostolos una fidei domo susceperat: Educ viros qui venerunt ad te, et ingressi sunt domum tuam. Hoc dixerunt edictis novis legibus, proscriptionibus, gladiis, et variis tormentorum generibus. Cum enim modis omnibus persequendo et occidendo id agerent, ut Christi nomen, et apostolorum ejus fidem exstirparent, viros educi compellebant, qui venerant ad eam, et domum ejus ingressi fuerant. At illa talibus nunquam assensum praebuit, imo et ubi utrinque servare nequivit, fidei margaritam abscondit, et suam potius vitam prodidit. Non solum autem, sed et secundum historicum quoque mulieris hujus exemplum ubicunque causa vel ratio poposcit, susceptos Salvatoris missos per aliam viam fugituros emisit. Nec vero bellatorum fidissimi duces hoc modo gloriae suae crimen intulerunt, quoties persecutores astu fallendo, de loco ad locum fugerunt. Nam ubi totam Christi familiam persecutor petit, et tanquam in totum ovile, lupus aut leo desaevit, ibi pastor non fugere abjectis armis, sed usque ad mortem stare socius periculi, animamque suam pro ovibus dare debebit. Ubi vero solum pastorem latro aut carnifex petit, illic utiliter fugae praesidium quaerit secundum auctoritatem Evangelicam: Cum persecuti vos fuerint in una civitate, fugite in aliam (Matth. X). Sic Paulus Damasci, ubi praepositus regis Arethae custodiebat civitatem ut eum comprehenderet, quia solus quaerebatur, a fratribus per murum volens submissus est in sporta, et sic evasit manus ejus (II Cor. XI; Act. IX). Ubi universalis persecutio saevientis Neronis, tam pastoris ejusdem quam et ovium vitam quaesivit, ibi nec fenestram, nec funem, nec sportam poposcit, sed libenter fuso sanguine in exemplum ovium pro Salvatore occubuit.