|
itemque,
|
“accelera, spolia detrahe, festina praedari.”
|
|
Annuntiaverunt, inquit, domui David, dicentes: Requievit Syria super
Ephraim. Et commotum est cor ejus, etc. Quare commotum est cor David, et
cor populi ejus, sicut moventur ligna silvarum a facie venti? Videlicet
quia, sicut subjunctum est, consilium inierat Syria malum, et Ephraim et
filius Romeliae contra Judam dicentes: Ascendamus ad Judam, et evellamus
eum ad nos, et ponamus regem in medio ejus, filium Tabeel. Idcirco,
commotum est cor domus David, videlicet ne periret regius honor de domo
David. Non stabit, inquit Dominus, et non erit istud, etc. Deinde
promissio: Si non credideritis, non permanebitis. Continuo sequitur: Et
adjecit Dominus loqui ad Achaz, dicens: Pete tibi signum a Domino Deo
tuo in profundum inferni, sive in excelsum supra. Et dixit Achaz: Non
petam, et non tentabo Dominum. Et dixit: Audite ergo, domus David:
Nunquid parum vobis est molestos esse hominibus quia molesti estis Deo
meo? Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum: Ecce virgo concipiet
et pariet filium, et vocabitur nomen ejus Emmanuel: Butyrum et mel
comedet, ut sciat reprobare malum et eligere bonum. Ac deinceps: Et
dixit Dominus ad me: Sume tibi librum grandem, et scribe in eo stylo
hominis: Velociter spolia detrahe, cito praedare. Et adhibui mihi testes
fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam filium Barachiae. Et accessi ad
prophetissam, et concepit et peperit filium. Et dixit Dominus ad me:
Voca nomen ejus: Accelera, spolia detrahe, festina praedari, quia
antequam sciat puer vocare patrem suum, et matrem suam, auferetur
fortitudo Damasci, et spolia Samariae coram rege Assyriorum (Isa. VIII).
De Jesu Christo Dei Filio prophetiam hanc esse veraciter scimus et
confitemur. E contrario Judaei, quid ad Christum, inquiunt, vestrum
tanta post tempora natum, quod tunc Rasin regem Syriae interfecit
Theglathfalassar rex Assyriorum, et dissipatum est ejus, scilicet Rasin
et Phaceae, filii Romeliae, consilium magnum? (IV Reg. XVIII.) Quid
itidem ad Christum vestrum, quod, regnante Ezechia, egressus est angelus
Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque
millia? (IV Reg. XIX.) Nunquid natus erat? Ad Ezechiam magis qui fecit
quod erat bonum coram Domino juxta omnia quae fecit David pater ejus,
unde et Dominus erat cum eo, propter quod a propheta dicitur Emanuel,
quod interpretatur nobiscum Deus, natus non de virgine, id est Betula,
sed de adolescentula, id est aalma. Dicimus ad haec: Emmanuel noster
nondum quidem in carne venerat, sed nihilominus ante Ezechiam et ante
Achaz, imo et ante Abraham ipse erat. Nec solum Rasin et Phaccae filii
Romeliae consilium magnum dissipatum, et exercitus Senacherib per eum
vel propter eum percussus est, sed et quidquid unquam mali evasit, vel
boni consecutus est Israel, et patres ejus Abraham, Isaac et Jacob,
opere factum est hujus Emmanuel (IV Reg. XV). Quis enim, aut quae res
Abraham sanavit, nisi fides hujus Emanuel? Ex quo credidit Abraham Deo,
sibi dicenti: In semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII),
quidquid boni in semetipso vel in posterum suis adeptus est, hujus
seminis sui, hujus Emanuel nostri fecit vel promeruit fides. Igitur jam
veritatis hujus thesauros ingrediamur, dicentes: Si non credideritis,
non permanebitis. Quod est dicere: Nunc quidem Rasin regem Syriae et
filium Romeliae, Sennacherib quoque regem Assyriorum ope futuri Emanuel
evadetis, et in terra vestra manebitis; sed cum ille venerit, si non
credideritis, non permanebitis, quia Romani venient et tollent vestrum
et locum et gentem (Joan. XI).
|
|