CAPUT VI. De matutina et vespertina synaxi.

Vespertinae atque matutinae laudis sacrificium magnis est nobis sacramentis dedicatum. Omitto quod in umbra veteris Instrumenti, mane et vespere jugiter offerebatur holocaustum, de quo dicit lex:

“Sacrificium est Domino in odorem suavitatis oblatione perpetua in generationes vestras (Exod. XX).”

Ad evangelicam enim propero gratiam. Inde harum splendida clarescit horarum dignitas. Vespere Dominus panem et vinum assumens, et veritatem sui corporis et sanguinis repraesentans (Matth. XXVI; Luc. XXII), suis portatus in manibus, testamentum scribit suis haeredibus (Hebr. IX); humilitatem scilicet et charitatem, lavando pedes discipulorum, maxime commendans, iterumque recumbens, longi solemnitate sermonis, amicis et filiolis jam moriturus ultimum vale dixit (Joan. XIII) Item in vespera sepelitur (Matth. XXVII). In vespera nihilominus apparens vivus in habitu peregrini, cognoscitur in fractione panis et hospitalia discipulorum corda injecto suae charitatis igne succendit (Luc. XXIV). In matutino Petrum, qui ter negaverat, galli cantus redarguit, Dominus respicit, et negator poenitens ad lacrymas confugit (Matth. XXVI; Luc. XXII). Item, diluculo sanctis mulieribus resurrectione Domini a dealbatis angelis annuntiata, tristitia fidelium jam incipit converti in gaudium (Matth. XXVIII). Quaeritur vivens cum mortuis, et vivum se ostendit, tangi quoque dignatur et adorari (Luc. XXIV; Joan. XX). Notandum quod cum caeterarum septenae sint partes horarum, id est versus Deus, in adjutorium meum intende, cum Gloria Patri, hymnus, psalmi, lectio, responsorium vel versus, supplicatio Litaniae, et oratio completiva. His horis octavum additur canticum de Evangelio, quia scilicet canuntur pro octava, spectant enim in beatitudinem resurrectionis, qua maxime insignitae sunt, juxta sensum illius evangelici capituli:

“Vespere Sabbati, quae lucescit in prima Sabbati (Matth. XXVIII).”