|
Et convertam manum meam ad parvulos, et erunt in omni terra partes duae,
et disperdentur, et deficient, et tertia pars relinquetur in ea, et
ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur aurum, et
probabo sicut probatur argentum. Postquam percussus fuerit pastor, et
pastore ipso volente et dicente: Si ergo me quaeritis, sinite hos abire
(Joan. XVIII), dispersae fuerint oves, convertam, ait, manum meam ad
parvulos, id est, revelabo parvulis sacramentum percussionis, qua
percussus est pastor. Erunt quidem in omni terra praeter parvulos partes
duae, una pars sapientium, et una pars prudentium, id est una pars
Judaeorum, et una pars gentium in sua sapientia confidentium, in sua
prudentia sibi placentium. Unde et ipse percussus pastor sive pastoris
percussio Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitia erit. Duae,
inquam, partes erunt, una sapientium, et una prudentium ejusmodi, sed
ego et a sapientibus et a prudentibus abscondam haec, et revelabo
parvulis (Matth. XI), id est humilibus. Quid revelabo eis? Nimirum
pastorem percussum, id est Christum Jesum crucifixum esse Dei virtutem,
et Dei sapientiam. Disperdentur prudentes Judaei in omnes gentes,
corpore et anima, captivi deficient sapientes Graeci, contradicendo sive
persequendo fatigati, et tertia pars relinquetur in eo, pars Christiana,
pars parvulorum, ad quos, ut jam dixi, convertam manum meam. Hinc est
illa confessio ejusdem pastoris. Confiteor tibi, Domine Pater coeli et
terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti
ea parvulis (Matth. XI). Equidem sapientes et prudentes jam dicti
parvulos affligent, et ex eis flagellabunt, crucifigent, et persequentur
de civitate in civitatem, nonnullos quoque ignibus exurent, sed haec
omnia parvulis cooperabuntur in bonum. Etenim ego per haec quae
patientur, uram eos, sicut uritur aurum, et probabo eos sicut probatur
argentum. Secundum hanc similitudinem argenti et auri, quod per ignem
probatur, omnia haec illis in bonum cooperabuntur. Unde apud B. Job
Ecclesia parvulorum, sive unus aliquis ejusmodi parvulorum gaudet, et
dicit: Ipse vero scit viam meam, et probabit me quasi aurum, quod per
ignem transit. Vestigia ejus secutus est pes meus, viam ejus custodivi
et a mandatis ejus non recessi (Job XXIII). Ipse vocabit nomen meum, et
ego exaudiam eum. Dicam populus meus, et ipse dicet Dominus Deus meus.
Et ecce venient dies Domini mei, et dividentur spolia in medio tui. Quis
ipse vocabit nomen meum, nisi parvulus, sive populus parvulorum? Vocabit
nomen meum, scilicet Deum et Patrem Domini sui Jesu Christi, Patrem
misericordiarum, et Deum totius consolationis (II Cor. I), nam hoc est
nomen meum, et ego in hoc nomine exaudiam eum, et consolabor eum in omni
tribulatione sua. Nonne magnum est quod dicam: Populus meus es, et ipse
dicet: Dominus Deus meus? Nam beata gens, cujus est Dominus Deus ejus,
populus quem elegit in haereditatem sibi. Dicat ergo populus meus es,
dicam ecce venient dies Domini, et dividam spolia in medio tui, scilicet
divisiones gratiarum Spiritus sancti, revelationes mysteriorum regni
Dei, quae pretiosa spolia utique sunt. Unde Psalmista: Laetabor ego
super eloquia tua sicut qui invenit spolia multa (Psal. CXVIII). Item:
Rex virtutum dilecti, dilecti, et speciei domus dividere spolia (Psal.
LXVII). Sequitur:
|
|