|
|
“Si fuerit inter vos homo qui nocturno pollutus sit somnio,”
|
|
qualicunque discretione observandum sit.
Si fuerit inter vos homo qui nocturno pollutus sit somnio, egrediatur
extra castra et non revertetur priusquam ad vesperam. Lavetur aqua, et
post solis occasum regredietur in castra. Hic jam recte quaeritur utrum
post illusionem quae per somnium solet accidere, quilibet corpus Domini
valeat accipere, vel si sacerdos possit sacra mysteria celebrare, quia
ecce lex non nisi lotum aqua, nec ante vesperam concedit in ecclesiam
vel castra intrare. Et quidem spiritualiter intelligitur, quia quasi per
somnium illuditur, qui tentatus immunditia, veris imaginibus in
cogitatione inquinatur. Et hic lavandus est aqua, ut culpas cogitationis
lacrymis abluat, et nisi prius ignis tentationis recesserit, reum se
quasi usque ad vesperam cognoscat. Sed ut simplicem nunc teneamus
litteram, est in eadem somnii illusione valde necessaria discretio, qua
subtiliter pensari debeat, ex qua re menti dormientis accidat. Aliquando
enim ex crapula, aliquando ex naturae superfluitate, vel infirmitate,
aliquando ex cogitatione contingit. Et quidem cum ex crapula contingit,
habet exinde animus aliquem reatum, non tamen usque ad prohibitionem
percipiendi sancti mysterii, vel missarum solemnia celebrandi, cum
fortasse aut dies festus exigit, aut exhiberi mysterium pro eo quod
sacerdos alius in loco deest, ipsa necessitas compellit. Cum vero ex
naturae superfluitate, vel infirmitate invenerit, omnimodo haec illusio
timenda non est, quia hanc animus pertulisse magis quam fecisse dolendus
est. Si vero ex turpi cogitatione vigilantis oritur illusio dormientis,
patet animo suus reatus. Tribus enim modis omne peccatum cogitationis
impletur, videlicet suggestione, delectatione, consensu. Videat ergo qua
ex radice inquinatio illa processerit: scilicet utrum suggestione an
delectatione, vel, quod majus est peccati, consensu acciderit, quod et
cogitavit sciens, et pertulit nesciens. Suae igitur conscientiae judicio
relinquitur, qui nocturno fuerit somnio pollutus, ut pro modo
pollutionis digne lacrymis suis, vel poenitentiae satisfactione lavetur,
priusquam in castra Dei regrediatur, id est priusquam sacris mysteriis
Christi participetur?
|
|