|
Ex eo satis liquet quam veraciter Psalmista dicat:
|
“Tu terribilis es, et quis resistet tibi: ex tunc ira tua?”
|
|
(Psal. LXXV); quod idem est ac si dicat: Non ex quo quisque peccat, sed
ex quo tibi resistit peccator (quod ille primus fecit), ira tua vim suam
exercet, cui resistere nemo potest. Et quis recte considerans tantam
terribilis Dei non pertimescat iram? Ille qui videbatur sibi
fortissimus, sic inter angelos, quorum volebat esse Dominus, quasi cera,
vel tanquam stipula inter flammas invalidus est inventus. Quis hoc in
laudem Verbi Dei non admiretur? Consideretur diligentius littera
prophetalis quomodo in eum declamat. Praemiserat dicens:
|
“Omnis lapis pretiosus operimentum tuum, sardius, topazius, jaspis,
chrysolithus, onyx, beryllus, sapphirus, carbunculus et smaragdus
(Ezech., XXVIII.)”
|
|
Post haec ita subjunxit:
|
“Repleta sunt interiora tua iniquitate, et peccasti, et ejeci te de
monte Dei, et perdidi te, o cherub protegens, de medio lapidum ignitorum
(Ezech. XXVIII).”
|
|
Novem pretiosos lapides, per quos novem angelorum intelligimus ordines,
quos velut operimentum sibi usurpabat ad ornatum et obsequium suum,
lapides ignitos appellavit. Nonne haec dicendo, mirabilem eventum
praedicavit? Velut si quis latro vel praedo pallium vel tunicam rapiat
et induat, statimque in loricam sive thoracem ignitam convertatur illi.
Vere igitur tu terribilis es, Deus, et nemo resistit tibi. Nam ubi
resistere tibi quis audet, extunc ira tua, quae non potest portari. Ille
tam magnus, tam robustus, dum a facie tua effluxit,
|
“sicut fluit cera a facie ignis (Psal. LXVII),”
|
|
terribiliter in semetipso expertus est, et omnibus pro experimento
sufficit quod tibi nemo resistere possit. Verumtamen cum legimus vel
audimus,
seu quodlibet aliud ejusmodi, non intelligimus, nec intelligere debemus
de Deo impassibili quod in eum cadant motus animi qui signantur vocabulo
irae vel furoris. Ipse namque suavis semper in tranquillitate omnia
disponit, sed creatura, corrupta suoque vitio turbata, ipsam Creatoris
suavitatem atque tranquillitatem male et poenaliter sentit. Inde est
quod, uno eodemque tempore vel momento, et lapides supradictos, qui
incorrupti sunt, illustrat et non urit, et adversarios illorum urit et
non illustrat, qui sunt corrupti et a natura bona degeneres. Hoc, licet
satis per semetipsum intelligibile sit omni sensato homini, juvat tamen
adhuc per notam similitudinem indagando melius intueri.
|
|