|
Omnis labor hominis in ore ejus, sed anima ejus non implebitur. Quid
habet amplius sapiens a stulto? et quid pauper, nisi ut pergat illuc ubi
est vita? Melius est videre quod cupias, quam desiderare quod nescias,
sed et hoc vanitas est, et afflictio [praesumptio] spiritus. Non deviat
a causis naturae Ecclesiastes, ut suggerat nobis communis usus vivendi,
et quae mala vitemus, et quae bona faciamus. Additus est labor homini ut
serviat ori, subserviat os ventri. Stant organa rationabiliter nostri
corporis, sibi bene sustentet fultura ciborum stomachum. Quando autem
homini satis est tali indulgere labori? Manducat et esurit, esuriens
quae manducare debeat requirit. Ne sitiat, bibit, bibit amplius quam
necesse sit ut iterum sitiat. Paulus qui parvi pendebat maxima mundi,
sciebat quid essent deliciae, quid opes, quid escae (I Cor. VI), omnia
quae sunt in mundo quasi stercora reputans (Philip. III). O labor, o
fructus inanis vitae pro stercoribus reputandus. Absque gravi labore
nulli datur sors vitae, iste ut Christo placeat, livore atque labore
laborat; ille ut mundo placeat, graviore labore laborat. Alter quod
satis est sapiendo, alter minus sapiendo laborat. Et quid habet amplius
sapiens a stulto? quid minus a docto qui laborat desipiendo? Est unius
naturae usus nobis mortalibus. Amplius habet iste illo si, directus
recto acumine mentis, pergat ad vitam ubi nemo laborat; ille minus, qui
non ambulat ubi est vita. Pauper pro Christo, et in Christo multa bona
tenet semper bona sperando. Qui discendo et docendo, sed non agendo
bonum, laborat, illius in ore labor est, sed anima illius non impletur:
Qui enim, ait Dominus, fecerit et docuerit, magnus vocabitur in regnum
coelorum (Matth. V). Qui ergo desiderio discendi multa laborat, neque
multum fructum potest capere laborum, ejus in ore stans labor non
penetrat ad cor, nam solum os tangens, non sapit, non illuminat cor.
|
|