CAPUT XXIII. Eadem ratione, qua superiora, orationem Moysi, et ignem de coelo datum.

Quod tandem subjungitur:

“Sicut et Moyses orabat ad Dominum, et descendit ignis de coelo, et consumpsit holocaustum.”

Dixit Moyses:

“Ego quod non sit mundatum, quod erat pro peccato, et consumptum est,”

ad idem respicit, scilicet ad testimonium sanctitatis vel sanctificationis, quod templum illud jure sanctum habendum fuerit, in quo constabat peccata consumi igne, qui divinitus datus est, sicut et quando Moyses orabat. Neque enim minus miraculi fuit in eo quod de aqua super sacrificium aspersa magnus accensus est ignis, quam in eo quod, Moyse orante, a Domino egressus est ignis, et holocaustum consumpsit. Coelesti auctoritate defensum esse volunt, nihil minus sanctitatis vel dignitatis, illi templo, quam Moysi ascribendum fuisse tabernaculo. Quod aiunt:

“Dicit Moyses, eo quod non sit mundatum quod erat pro peccato, et consumptum est,”

idem est ac si dicant: Sacrificium quod erat pro peccato, cur non comedebatur, sed comburebatur, videlicet quia non erat mundatum, cum esset pro peccato, quia sicut immundum est peccatum, ita quod erat pro peccato sacrificium, non pertinebat ad esum sicut hostiae pacificorum, congruumque erat totum illud cremari, sicut opus habemus peccatum nostrum sancti Spiritus igni comburi. Et hoc dictum a Moyse non otiose, secundum saepe dictam intentionem suam, memorant, videlicet, ut constet templum factum esse, in quo peccatum consumitur, teste igne dato divinitus, et sacrificium pro peccato. Finis tandem nobis jam sit hujuscemodi tractatus in littera prooemii, quod mihi explanandum imposuisti, quod si utiliter utcunque factum est, tu quoque gratiam benedictionis recipere debes ab omnibus, quibus hoc utils visum fuerit, quia monitor atque exactor fuisti.