CAPUT XXXII. De nominibus filiorum Jacob.

Omnium patriarcharum nomina, simulque compendiosa lectio nominum etymologiam repraesentat. Et vocavit, inquit, nomen ejus Ruben, dicens: Quia vidit Deus humilitatem meam. Ruben interpretatur visionis filius. Et concepit alterum filium, et dixit: Quoniam audivit Dominus haberi me contemptui, dedit etiam istum mihi; vocavitque nomen ejus Simeon. Ab eo quod sit audita, Simeon nomen imposuit. Simeon quippe interpretatur exauditio. De tertio vero sequitur: Et concepit adhuc et peperit filium, et dixit: Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus. Id est, erit mihi in hac vita comes, et ejus dilectio ad mortem usque deducet me, et prosequitur, eo quod genuerim ei tres filios. Et idcirco appellavit nomen ejus Levi, quod interpretatur additus. Quarto concepit et peperit filium, et ait: Modo confitebor Domino. Et ob hoc vocavit eum Judam. Juda confessio dicitur: a confessione itaque confessoris nomen ejus est dictum. Verumtamen hic confessio pro gratiarum actione, aut pro laude accipitur, ut frequenter in Psalmis et in Evangelio: Confitebor tibi, Pater, Domine coeli et terrae (Matth. XI), id est gratias ago tibi, sive glorifico. (CAP. XXX.) Et concepit Bala et peperit filium. Dixitque Rachel: Judicavit me Dominus, et dedit mihi filium. Propterea vocavit nomen ejus Dan. Causam nominis expressit, ut ab eo quod judicasset se Dominus, filio ancillae judicii nomen imponeret. Dan quippe interpretatur judicium. Rursumque Bala concipiens peperit alterum. Pro quo ait Rachel: Comparavit me Dominus cum sorore mea, et invalui. Vocavitque nomen ejus Nephthali, quod interpretatur dilatatio. Et peperit Zelpha ancilla Liae filium. Et dixit Lia: Feliciter. Et vocavit nomen ejus Gad. Gad enim eventus sive procinctus interpretatur. A bono enim eventu sive felicitatis suae procinctu, tali filio ancillae suae nomen imposuit. Peperitque Zelpha alterum. Dixitque Lia: Hoc pro beatitudine mea; beatam quippe me dicent mulieres. Et ab eo quod beata dicatur ab hominibus, filium suum beatum vocavit. Aser enim beatus dicitur, duntaxat in praesenti loco. Nam in aliis, secundum ambiguitatem verbi, possunt et divitiae sic vocari. Exaudivit Deus preces Liae, concepitque, et peperit filium quintum, et ait: Dedit mihi Deus mercedem, quia dedi ancillam meam viro meo. Et vocavit nomen ejus Issachar. Etymologia nominis hujus ab eo sumpta est, quod ait: Dedit Deus mercedem meam. Issachar enim interpretatur merces. Is quippe dicitur est, sacher merces. Hoc autem ideo, quia mandragoris filii sui Ruben introitum, qui Racheli debebatur, ad se viri emerat. Rursum Lia concipiens, sextum peperit filium, et ait: Dotavit me Deus dote bona. Dotis enim indigebat pro commendatione sua, quae non expetita, insuper et indotata viro clam tradita fuerat. Interpretatur autem Zabulon habitaculum fortitudinis, ex eo videlicet sumpto vocabulo, quod ait habitabit mecum vir meus, quia peperit ei et sex filios. Et est sensus: Propterea jam secura sum, nec futurum mihi divortium timeo, sive repudium. Quia sex filios genui Jacob. Et post haec peperit filiam, et vocavit nomen ejus Dinam. Haec transfertur in causam. Jurgii enim in Sichimis causa exstitit (Gen. XXXIV). Post filios et parentum ponenda sunt nomina: Lia interpretatur laborans, Rachel ovis, cujus filius Joseph, ab eo quod sibi mater alium addi optaverat, vocatur augmentum.