|
CHRISTIANUS. Deus omnipotens, cum sit ipse fidelis in omnibus verbis
suis (Psal. CXLIV), fidem ab homine ante omnia requirit, et sine fide
impossibile est placere ei (Hebr. XI), hanc in primo homine quaesivit,
et non invenit; ille enim serpenti magis quam Deo credidit. Quaesivit in
Noe, et invenit; quaesivit in Abraham, et invenit; quaesivit in Maria
virgine, et invenit, nullum signum horum alicui praemittens, ut
crederetur sibi, nova et inaudita promittenti. Inventa ergo fide
delectatus, ut vere thesauri magni inventione signaculum suum apposuit
Deus foederatus homini foedere insolubili; illi, videlicet, Noe arcum
suum in nubibus coeli, ut viso hoc signo recordaretur foederis sui, ut
non sint ultra aquae diluvii; huic autem, scilicet Abrahae, signum
circumcisionis, ut recordaretur promissi sui; scilicet seminis quod
daturum se illi promisit, et cum juramento repromisit. Tertium fidei
signum, quam videlicet fidem, ut jam dictum est, in Maria virgine
invenit, credente parituram se sine viro Christum Filium Dei, et in omni
Ecclesia, quae illam Virginem peperisse fideliter credit; tertium,
inquam, fidei signum, signaculum est ejusdem crucis Christi Filii Dei
cum sacramento baptismi, ut videat, et recordetur foederis sui, et non
percutiat nos in die judicii, sicut quondam in Aegypto: Videbo, inquit,
sanguinem, et pertransibo vos, nec erit in vobis plaga disperdens,
quando percussero terram Aegypti (Exod. XII). De hac fide si praecedenti
libello non satisfactum est tibi, objice quidquid contra sentis.
JUDAEUS. Tu in unam tantummodo partem aspicis, et si tractas de fide
Abrahae, ut obliviscaris Moysi legis, legis Dei. Non recogitas signa, et
mirabilia quae fecit Deus in terra Aegypti, ut daret nobis legem in
monte Sinai quinquagesimo die egressionis de terra Aegypti, cum tantis
indiciis praesentiae ipsius Dei; audiebantur enim tonitrua, et micabant
fulgura; cunctus que populus audiebat voces, et sonitum buccinae,
videbant lampades, montemque fumantem (Exod. XX). Nullam fecisti
mentionem illius foederis, quod tunc nobiscum pepigit, quemadmodum
ibidem Scriptura dicit: Tulitque Moyses dimidiam partem sanguinis, et
misit in crateres: partem autem residuam fudit super altare. Assumensque
volumen foederis, legit audiente populo, sumptumque sanguinem respersit
in populum, et ait: Hic est sanguis foederis, quod pepigit Dominus
vobiscum super cunctis sermonibus his (Exod. XXIV). Nunc ergo dic mihi:
Si per fidem justificatus est Abraham justificatione sufficienti, si
foedus illud, quod cum eo Deus pepigit propter fidem, satis justitiam
ejus confirmavit. Quid deinceps opus erat justificatione legis,
aspersione sanguinis foederis, sive foedere sanguinis holocausti,
omnique ritu caeremoniarum vel sacrificiorum, quem tradidit nobis pro
emundatione cujusque delicti? Quorsum totus ille cultus tabernaculi
foederis?
|
|