CAPUT XVIII. Quam congrue Spiritus sanctus in apostolos hora tertia advenerit.

Opportune Spiritus sanctus omnium arbiter sacramentorum, hora tertia super apostolos adveniens, vivificis eamdem horam dedicavit mysteriis, qua homines adhuc sobrii et carnalibus cibis adhuc jejuni, primum quaerere debent regnum Dei. Nam quia Dominus noster, qua nocte tradebatur, post typicam agni coenam, sacram corporis et sanguinis sui tradidit Eucharistiam (I Cor. XI), forte parum aut nihil referre arbitraremur utrum pransi an jejuni ad illud vitae epulum accederemus. At ille ratione et articulo temporis agebatur, ut tali hora sacramentum illud condere non moraretur. Ratione: quia non ante consummationem veteris, inchoandus erat ordo novi sacrificii: articulo temporis, quia statim capiendus, et ad passionem ducendus, aliud non habebat spatium, ut ante mortem suam hoc haeredibus suis conscriberet testamentum. Unde cum illis, tradens sanguinis sui calicem, dixisset:

“Bibite ex hoc omnes; hic est enim calix sanguinis mei (Math. XXVI; Luc. XXIV),”

etc. statim addidit:

“Dico autem vobis, non bibam amodo de hoc genimine vitis, usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei (ibid.).”

Et quidem cum in regno Patris, id est, cum jam factus immortalis, post resurrectionem suam cum discipulis suis manducavit et bibit (Joan. XXI): potuit tunc primum tradere illis corpus suum, et calicem novi et aeterni testamenti, sed nunc magis ordinate egit, quia testamentum ratum non fuit nisi, ut ait Apostolus, mors intervenerit testatoris (Hebr. IX). Igitur Spiritus sanctus qui hujus et omnium sacramentorum auctor et virtus est, congrue hora tertia dari dignatus est, ut tempus ostenderet, quo sua quoque sacramenta dari vel celebrari magis conveniret. Unde recte universalis Ecclesiae conventus, magis hac hora, nisi forte dies jejunii sit, congregari consuevit, et dicta hora tertia, quae caeteris illustrior est, ob honorem ejusdem Spiritus sancti solemnia missarum celebrari astantibus choris, cum psallentio communi. Nec cuiquam haec divina traduntur mysteria post cibum corporis, nisi urgeat ea, quae retardari non potest, instantis necessitas mortis.