CAPUT IV. De eo quod usque ad illud patienter sustinuerat Dominus, postquam autem tot homines acceperunt de spiritu Moysi, murmurantem populum percutere coepit, et in cujus rei figura istud contigerit.

Multum ad rem pertinet considerare, quae vel qualia contigerunt populo illi, postquam acceperunt de spiritu Moysi, et prophetaverunt, nec ultra cessaverunt illi septuaginta viri. Jam antea tentaverunt Dominum multis vicibus, et male locuti fuerant in ipsis beneficiis Dei, nec enim sine murmuratione quiquam petierunt, sic incipientes:

“Quid bibemus?”

(Exod. XV.) Et iterum murmurantes dixerunt:

“Utinam mortui essemus per manum Domini in terra Aegypti, quando sedebamus super ollas carnium, et comedebamus panes in saturitate (Exod. XVI).”

Patienter sustinuit eos Dominus murmurantes, et male loquentes, cum diceret Moyses ad Dominum:

“Quid faciam populo huic? adhuc paululum, et lapidabit me (Exod. XVII).”

Tanta erat duritia illorum, ut jam sic timeret Moyses, nec tamen Dominus aliqua illos per semetipsum plaga percussit, nisi quod Moyses propter reatum vituli quem fecit Aaron (Exod. XXXII), ultro et injussus praecepit filiis Levi, et occidit unusquisque fratrem et amicum et proximum suum, cecideruntque in illo die viginti tria millia. Verum illic, Moyses pro Domino zelatus est. Nos autem de eo nunc agimus, quod Dominus pro Moyse iratus est. Hoc nusquam vel dictum vel factum reperitur, antequam accepto de spiritu munere divisivo prophetarent tot homines, sed extunc, quia non cessavit eorum murmuratio contra Moysen, audiens Dominus iratus est, ita ut sororem ejus in primis operiret candens lepra quasi nix (Num. XII), et populum percussit furor Domini plaga magna nimis, et

“omnes, inquit, homines qui viderunt majestatem meam, et signa quae feci in Aegypto, et in solitudine, et tentaverunt me jam per decem vices, nec obedierunt voci meae, non videbunt terram pro qua juravi patribus eorum, nec quisquam ex illis qui detraxerunt mihi, intuebitur eam (Num. XIV).”

Et ita factum est. Quosdam ex illis terra deglutivit (Num. XVI), quosdam ignis consumpsit; quidam a serpentibus perierunt, et omnis illa generatio, quae exierat de Aegypto a viginti annis et supra praeter Josue et Caleb filium Jephone, variis cladibus consumpta et in deserto prostrata est (Num. XIV). Quid hoc sibi vult, quod non ante post diffusionem spiritus Moysi, tam terribile fuit supra illos judicium sive ira Dei? Nam haec omnia, inquit Apostolus, in figura contingebant illis (I Cor. X), et proinde diligentius quaerere debemus, quid per istam dispensationem temporis, praefiguratum fuerit.