|
|
“Tunc sol, inquit, factus est niger tanquam saccus cilicinus, et luna
tota facta est sicut sanguis, et stellae coeli ceciderunt super terram,
sicut ficus mittit grossos suos, cum a vento magno movetur.”
|
|
Jerusalem illa. terrena aestimatione sua, erat sicut sol, et erat sicut
luna, quippe cum fuisset sedes David, in qua ille homo regnando
temporaliter sederat. Legebant enim id quod ipse David in psalmo cane,
bat ex Dei persona:
|
“Semel juravi in sancto meo, si David mentiar, semen ejus in aeternum
manebit, et thronus ejus sicut sol in conspectu meo, et sicut luna
perfecta in aeternum, et testis in coelo fidelis (Psal. LXXXVIII).”
|
|
At ille non de sede manufacta, non de lapideo, aut, ut multum aureo
throno, qualem sibi rex praepotens facere poterat, hoc dicebat, quod
tanquam sol in conspectu Dei manere deberet, aut sicut luna perfecta,
sed de hominibus sanctis, qui revera sedes Christi sunt, et civitas, qui
in futuro quantum ad animam erunt sicut sol, et quantum ad corpus sicut
luna perfecta, quae utique tunc plus emittit luminis quando perfecta est
et plena. Ergo verum quidem Scriptura dicebat, quod sedes David, id est,
manu fortis Christi, sic foret sicut sol, et sicut luna perfecta. Sed
illa civitas, illa Satanae synagoga fallebatur praesumptione sua,
reputans quod esset sol mundi, et orbis terrarum luna pro generis
Davidici et templi augustissimi Salomonis longe pervulgata gloria.
|
“Talis sol tunc factus est niger tanquam saccus cilicinus, et talis luna
tota facta est sicut sanguis,”
|
|
quando civitatis illius intolerabilis superbia, duraque rebellio gentium
cunctarum victores Romanos adversus seipsam concitavit. Legamus Josephum
miserabilem excidii illius tragoediam referentem, quae pro sua
magnitudine legentibus semper nova est. Quo abiit illa quasi solaris
pulchritudo. Niger factus est ille sol, et purpurea splendoris ejus
superbia versa est in cilicium. Imo, ut Jeremias quoque praedixerat,
|
“denigrata est super carbones facies eorum, et non sunt cogniti in
plateis, adhaesit cutis eorum ossibus, aruit et facta est quasi lignum
(Thren. IV).”
|
|
|
“Et erit, inquit Isaias, pro suavi odore, fetor; et pro zona, funiculus;
et pro crispante crine, calvitium; et pro fascia pectorali, cilicium
(Isa. III).”
|
|
Non partim, sed, ut ait,
|
“tota facta est luna illa sicut sanguis;”
|
|
foris obsidione, intus seditione, foris et intus ferro et igne, amplius
autem intus ferro vel sanguine, pavore et fame. Nam
|
“foris vastabat eos gladius, et intus pavor; juvenem simul ac virginem,
lactentem cum homine sene, et consumebantur fame (Deut. XXXII).”
|
|
|
“Manus mulierum misericordium, inquit Jeremias, coxerunt filios suos;
facti sunt cibus eorum in contritionem filiae populi mei.”
|
|
Quare?
|
“Propter peccata, inquit, prophetarum ejus, et iniquitates sacerdotum
ejus, qui effuderunt in medio ejus sanguinem justorum (Thren. IV).”
|
|
Millia interfectorum vix quisquam dinumerare potuit.
|
“Sol ergo factus est niger sicut saccus cilicinus, et luna tota facta
est sicut sanguis;”
|
|
ita recte talis denigratio sive decoloratio praesignari debuerat
tenebris illis, quae factae sunt super universam terram, quando sol
verus Christus scelere ipsorum exstinguebatur in patibulo crucis (Luc.
XXIII).
Neque enim tantummodo foris ita denigrati, verum etiam, quod gravius
est, intus in corde sunt excaecati. Persequebatur quippe lunam illam
justa sententia, ut fieret tota sicut sanguis, suomet judicio, cum
dicerent illi,
|
“sanguis ejus super nos et super filios nostros (Matth. XXVII).”
|
|
|
“Et stellae coeli, inquit, ceciderunt super terram.”
|
|
Stellis quoque sua aestimatione Judaei populares comparabiles erant,
praesertim cum audirent dicentem Moysen:
|
“Dixitque vobis illo tempore, non possum solus sustinere vos, quia
Dominus Deus noster multiplicavit vos, et estis hodie sicut stellae
coeli plurimi. Dominus Deus patrum vestrorum addat ad hunc numerum multa
millia (Deut. I).”
|
|
Ex hoc quoque Moyses non humana lenitate, sed pro divina dixit
auctoritate, quippe qui Dominum noverat et scripserat dixisse ad
Abraham:
|
“Suspice coelum et numera stellas si potes.”
|
|
Et rursum:
|
“Sic, inquit, erit semen tuum (Gen. XV).”
|
|
Et quidem secundum hanc auctoritatem semen Abrahae stellis coeli
comparabile erat, verumtamen non omnino vel utcunque, sed pro parte
electorum, id est, eorum qui non tantum carnis, sed promissionis sunt
filii. Etenim non qui filii carnis, inquit Apostolus, hi filii Dei, sed
qui filii sunt promissionis, aestimantur in semine (Rom. IX). At illi
non promissionis, sed tantum carnis filii erant. Quod etiam improperabat
illis prophetica veritas, dicendo:
|
“Qui existis de aquis Juda (Isa. XLVIII).”
|
|
Ceciderunt, ergo qui videbantur sibi esse stellae coeli; ceciderunt,
inquam, non ut verae stellae coeli, sed sicut grossi immaturi fructus
fici, magno vento movente agitati, id est, spiritu diabolico multum
exagitati. Congrua sane similitudo ab arbore fici et grossis ejus
caducis, quia videlicet illi quoque, qui tunc temporis in Christum
crediderant ex Judaeis, et erant quasi primi fructus crucis Christi,
exciderunt magno vento movente, vento invidiae scilicet odientes gentium
salutem, et contra fidem Evangelii suam aemulantes plerique
circumcisionem, sicut et Actus apostolici testantur (Act. XV, XXI).
Itaque sponte excidentes a gratia Christi, recte ceciderunt etiam in ore
gladii fere omnes Judaei; et qui superfuerunt, captivi in omnes gentes
ducti sunt, non stellis, ut jam dictum est, sed pulveri quem projicit
ventus a facie terrae comparabiles.
|
|