|
Sexagenarius erat Isaac quando nati sunt ei parvuli. Quibus adultis,
factus est Esau vir gnarus venandi, Jacob autem simplex habitabat in
tabernaculis. Quia junior prioris plantam tenuerat, jam victor in oculis
Dei, qui occultae pugnae solus spectator et judex fuerat, protinus
narrandum fuit, qualiter illum supplantaverit, ut notum sit, non illum
qui supplantavit victorem injuste, sed eum qui sic supplantari potuit,
victum judicari juste in conspectu ejus qui dixit: Populus populum
superabit, et major serviet minori. Factus est, inquit, Esau vir gnarus
venandi, et homo agricola; Jacob autem simplex habitabat in
tabernaculis. Ecce jam in studiis horum tanta diversitas quanta Cain et
Abel studia fuere dissimilia. Nam et Jacob aeque ut Abel simplex, et, ut
sequentia declarabunt, pastor fuit ovium; Esau autem, sicut Cain, homo
agricola, et quod sequentia docebunt, invidendo fratri, licet non actu,
voluntate tamen fuit fratricida. Dixit enim: Venient dies luctus patris
mei, ut occidam Jacob fratrem meum (Gen. XXVII). Ergone talem filium
pater sanctus amare debuerat, aut oblivisci vel parvipendere poterat,
quod illi fratrem minorem coeleste judicium praetulerat? Sed notandum
quia differt utriusque dilectionis enuntiatio. Absolute namque Scriptura
dicit: Rebecca diligebat Jacob. Conjuncte vero. Isaac, inquit, amabat
Esau, subnectit enim causam eo quod de venationibus ejus vesceretur.
Ergo idem est ac si hoc solum diceretur: Isaac de venationibus Esau
libenter vescebatur. Nec hoc dicto consequitur quod moribus quoque ejus
delectaretur: sicut de Jacob necessario conceditur, quem absolute
Rebecca dilexisse dicitur: Coxit autem Jacob pulmentum. Ad quem cum
venisset Esau de agro lassus, ait: Da mihi de coctione hac rufa, quia
oppido lassus sum. Quam ob causam vocatum est nomen ejus Edom. Cui dixit
Jacob: Vende mihi primogenita tua. Ille respondit: En morior: quid mihi
proderunt primogenita? Ait Jacob: Jura ergo mihi. Juravit Esau, et
vendidit primogenita, et sic accepto pane et lentis edulio, comedit et
bibit, et abiit parvipendens quod primogenita vendidisset. Ergo juste
Jacob supplantatori omne consilium coeli et terrae palmam victoriae
concedit. Nec enim fratrem suum fraude circumvenit, simplex namque erat,
sed cum simplicitate columbae prudentiam habens serpentis, quale habuit
pretium sapienter poscenti guloso apposuit, et quod habebat ille,
manifesto nomine, sine dolo, sine vi, quae justa et legitima venditio
est, vicissim flagitavit. Aiunt Hebraei a Sem primogenito Noe, quem et
Melchisedech fuisse affirmant, omnes primogenitos sacerdotes exstitisse,
et haec esse primogenita quae Esau Jacob vendidit. Nunc sensum
allegoricum prosequamur.
|
|