CAPUT XXVI. Quid dictum sit:

“Mulier cum parit, tristitiam habet,”

et quod Christus in sepulcro sabbatizaverit.

Interea devoratus esse putabatur Filius masculus, et super hoc tristitiam habebat saepe dicta mulier, quae illum pepererat, et contristabatur pene inconsolabiliter in paucis illis qui adhuc in carne vivebant, quique illius beatae mulieris pars magna, quamvis pauci numero, existebant. Quapropter ipse praedixerat illis tristitiam ipsorum bono fine consummandam, secundum similitudinem hanc:

“Mulier cum parit, tristitiam habet, quia venit hora ejus. Cum autem pepererit puerum, jam non meminit pressurae propter gaudium, quia natus est homo in mundum (Joan. XVI).”

Nam ad quid hoc dixerit, confestim exposuit.

“Et vos igitur nunc quidem tristitiam habetis, iterum autem videbo vos, et gaudebit cor vestrum, et gaudium vestrum nemotollet a vobis (ibid.).”

Devoratus, inquam, esse putabatur, et illis tristitiam habentibus, homicidae illi, membra utique draconis saepe dicti, gaudebant, et fortassis sicut alibi de ejusmodi scriptum est: Gaudentes munera mittebant invicem, quoniam iste prophetarum maximus cruciavit eos, nam gravis erat illis etiam ad videndum. Nunc autem mortuus et sepultus sic jacebat, ut etiam lapide signato, lapide valde magno super eum posito, puteus sepulcri ejus esset clausus et obstructus ne resurgeret, ne vel illuc anima introire ad corpus, aut etiam si revixisset, posset inde prorepere corpus, adhibitis etiam custodibus propter discipulos ejus. At ille habitans in coelis, irridebat eos, et subsannabat eos, sed interim sabbatizabat, id est, requiescebat ut leo et quasi leaena, securus de praeda sua, quia mortuos eripuerat et mortem captivam tenebat.

“Ut leo, inquit, et quasi leaena,”

nimirum, quia Deus et homo in una eademque persona, secundum divinam naturam leo, de quo et alibi scriptum est:

“Leo rugiet, quis non timebit? Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit?”

(Amos. III.) Porro secundum naturam humanam paulo ante ovis, dum duceretur ad immolandum, nunc autem ex quo dixit:

“Consummatum est,”

jam leaena erat, leaena fera quae catulos suos, id est omnes electos, quos aeternae vitae suo sanguine pepererat, in cubili suo componebat, in paradiso suo lactabat anima fortis et libera, statim post Sabbatum ad carnem suam reditura, eamque catulis suis reportatura, cujus de visione nimirum catulis illis copiosior manare habebat, et nunc manat vitalis lactis alimonia. Pulchrum erat interim, illud Sabbatum in illud respiciens, de quo in creatura mundi scriptum fuerat:

“Et requievit Deus die septimo ab omni opere suo quod patrarat (Gen. II).”

Qui tunc sex diebus creaturam mundi perfecit, et septimo requievit, ipse est qui prima Sabbati quam Dominicam diem dicimus, civitatem ingressus, et sexto die tandem mortuus ob regenerandam creaturam humanam, septima die in sepulcro secundum carnem requiescebat, in paradiso requiescente anima.