|
Habitabit Israel confidenter, et solus. Oculus Jacob in terra frumenti
et vini, coelique caligabunt rore. Cum ille ascensor coeli regnaverit,
cum habitaculum suum sursum posuerit, sedendo ad dexteram Patris, et
quae praedicta sunt brachia sempiterna subter porrexerit, tunc Israel,
verus Israel, qui amoto velamine, et revelata facie, gloriam Domini
speculabitur, habitabit confidenter et solus, quemadmodum et alius
propheta testatur: Ecce, inquit, dies venient, dicit Dominus, et
suscitabo David germen justum, et regnabit rex, et sapiens erit, et
faciet judicium et justitiam in terra. In diebus illis salvabitur Juda,
et Israel habitabit confidenter (Jer. XXIII). Quis rex secundum illum
prophetam regnabit, nisi qui secundum istum ascensorem coeli, sursumque
habitaculum sibi posuit? Et per quid faciet judicium et justitiam in
terra, nisi per haec brachia sempiterna, per sancti Spiritus charismata
mundum arguentis de judicio et de justitia (Joan. XVI). Igitur
quemadmodum et hic, et ille testatur, habitabit, imo jam ex tunc habitat
verus Israel confidenter et solus; confidenter, inquam, quia magnum
habet advocatum apud Patrem, magnum habet pontificem qui penetravit
coelos, Jesum Christum, cujus tenet confessionem (Hebr. IV). Solus
autem, quia nonnisi unam catholicam recipit fidem, foris est et extra
terminos hujus Israelis, ubicunque sit, quisquis idipsum non sapit,
quisquis idipsum non dicit. Interea solus vel solitarius iste nequaquam
hic suae confidentiae mercedem recipere intendit. Sed quid? Oculus Jacob
in terra frumenti et vini; oculus, inquam, id est, intentio Jacob
fortissimi supplantatoris in illam terram viventium tendit, quam
indignis habitatoribus supplantabit, quae terra est frumenti et vini;
frumenti, inquam, id est vitae aeternae, ubi in sua substantia videbitur
angelorum panis, et terra et vini, ubi non deficiat fluvius amoris,
torrens voluptatis. Illuc tendit oculus Jacob, illic spem suam posuit
fortis Jacob. Coelique caligabunt rore, ubi oculus Jacob in illam terram
prospicit, quandiu in hoc saeculo peregrinatur, contemplanti animo
patria coelestis dulci caligine, et caliginosa absconditur dulcedine, ut
quod mirum ac pene ineffabile est, in eo quod videre nititur fatigata
deficiat, et ipso defectu suo referta gaudeat. Beatus es, tu Israel.
Quis similis tui, popule qui salvaris? Ecce iterum beatus Israel
dicitur, quia revera populus beatus, cujus Dominus Deus ejus. Et quis
similis tui, inquit? Nemo; subaudis, nam tu salvaris, populus autem,
cujus ascensor coeli auxiliator datus non est, perditioni destinatus
est, et in hoc valde atque contrario modo tui est dissimilis. Verum non
hoc tibi reputes, neque ex te provenisse existimes. Sed quid? In Domino
scutum auxilii tui, et gladius gloriae tuae. Scutum auxilii tui quo
ignea inimici tui jacula restinguere potuisti, et gladius sermonis Dei
quo inimicum persequendo, vel vitia carnis resecando, gloriose
triumphasti (Ephes. VI), in Domino et non in te, fuit donum gratiae
Domini, et non tuae opus est virtutis. Negabunt te inimici tui, et tu
eorum colla calcabis. Et hoc ipsum de gloria est Domini, quem primum
negaverunt inimici sui ante faciem Pilati, ipse autem resurgens ex
mortuis, ascendens in coelum, colla eorum calcavit, deditque tibi
potestatem, ut cum similiter inimici te negaverint, qui propter eum sunt
inimici tui, tu tandem colla eorum calces in die judicii.
|
|