CAPUT VI. Quare Judaei an ipse Christus esset quaesierunt, et quare ipse ante passionem semper obscure responderit.

Si totam percurras Evangelii seriem, nusquam reperies quod se in publico Christum nominaverit, nusquam invenies quod ante statutum passionis suae tempus regem se esse dixerit, aut dici permiserit. Verumtamen quia veritati testimonium perhibere debebat (nam ad hoc natus erat, et ad hoc in mundum venerat), ita de hoc nomine tacebat, quod est Christus sive unctus, ut multo majus de semetipso testificaretur, quam concipere potuissent de nomine illo adversarii ejus. Exempli gratia: Aliquando circumdederunt eum Judaei, et dicebant ei:

“Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam (Joan. X).”

Non dixit: Ecce palam dico vobis, Christus ego sum, videlicet, ne malae illorum intentioni concurreret, utpote qui malitiose interrogabant, ut aut Christum se esse negaret, quod fieri non poterat. Nam ille, inquit Apostolus, fidelis permanet, negare seipsum non potest (II Tim. II), aut, si profiteretur se Christum esse, profecto tunc optatum contra illum haberent magnae accusationis capitulum, quod se regem dixerit adversus Romanorum imperium. Nam, si Christum, utique et regem se esse fateretur. Quid contra hoc egit ipsa sapientia? Nimirum et illorum cavillationem prudenter illusit, et plusquam interrogatus esset de semetipso fideliter praedicavit. Coepit pastor loqui de ovibus suis, quae videlicet nomina Romanae legiones non multum timerent, aut curarent, in armis suis.

“Loquor, inquit, vobis, et non creditis, quia non estis de ovibus meis. Oves meae vocem meam audiunt (Joan. X).”

Ecce quanta in verbis humilitas, de quibus Romana tunc temporis altitudo non nisi ridebat: sed vide, in tanta humitate verborum, quanta sit majestas rerum.

“Et ego cognosco eas, inquit, et sequuntur me, et ego vitam aeternam do eis (ibid.).”

Quam profecto dare non est nisi Dei. Sic incipiens, et nomen quod malitiose quaerebatur, subtegens, sic tandem est elocutus.

“Ego et Pater unum sumus (Joan. IX).”

Hoc nimirum plus est quam illud, unde apud Romanos accusari potuisset, si manifesto nomine Christum se esse respondisset.