|
Ne temere quid loquaris, neque cor tuum sit velox ad proferendum
sermonem coram Deo. Deus enim in coelo, et tu super terram, idcirco sint
pauci sermones tui. Multas curas sequuntur somnia, et in multis
sermonibus invenitur stultitia. Ab omni vanitate volens hominem
retrahere Ecclesiastes, sollicite monet neque aliud sonet ab ore, ne
aliquid susurret in corde ante Deum, qui videt cor et os gubernat. Cede
et homo, cede Deo tuo, substerne te ei, quia te multo altior est. Ipse
enim in coelo habitat, videt ab alto infima summus et excelsus. Si potes
de terra coelum tangere manibus, poteris etiam humanis pertingere
verbis, quaenam sit natura Dei, quae sit summa substantia. Inde si
aliquid dices, si aliquid corde revolves, nil dicas temere, nihil corde
temere revolvas. Esto brevis in verbis, esto fidelis et corde docilis.
Sicut multis curis multa sequuntur somnia, ita plurima vana multis
sequuntur verbis. Raro loquaces fuerunt sine stultitiae nota. Quis
credat posse capi humanis sensibus eum qui est super omnes? Sed scriptum
est: Corde creditur ad justitiam, ore autem confessio fit ad salutem
(Rom. X). Tu ergo sanctorum scripta legas, et quod intelligere non potes
de Deo, sapienter credas. Utiliter enim nescis, quod perniciosum est
quaerere. Sed multi temere et velocius aequo coram Deo multa locuti,
quando nolunt tenere utraque frena cordis et linguae, intendere oculum
in ipsos divinitatis radios, repercusso lumine vitiatae mentis, errant,
et hominem exuti quasi pecudes fiunt et graves feritate, et loquaces
garrulitate.
|
|