|
|
“Angelus autem Domini secundum tempus descendebat in piscinam, et
movebatur aqua. Et quicunque primus descendebat in piscinam, sanus
fiebat a quacunque detinebatur infirmitate.”
|
|
Ideo tunc evidenter praesentes sanctae civitati, et templo praesides
aderant virtutes, antequam [add. ob] admissum in Salvatorem crudele
necis sacrilegium, recessisset ab eis omne coeli praesidium, quo facto,
ut Josephus quoque testatur, auditae sunt eaedem virtutes conclamantes:
|
“Transeamus ex his sedibus (L. VII, cap. 12, De bell. Jud.).”
|
|
Notandum vero, quod non esu hostiarum quae illius piscinae aqua
lavabantur, sed ex eadem qua et hostiae lavabantur, aqua sanabatur unus,
quicunque post motionem ejus primo descendisset infirmus. In his,
inquam, ut praedictum est, tantum continetur mysterium tantumque
praefiguratum est sacramentum, quanto opus habebant, quae coelesti
templo inferendae erant hostiae vivae, scilicet animae et corpora
sanctorum, quanto opus habemus omnes nos homines, qui universi ex primo
parente nostro verum languorem, veram et omnimodam tam corporis, quam
animae contraximus infirmitatem.
|
“Scimus enim et credimus;”
|
|
credimus, inquam,
|
“propter quod loquimur (Joan. III),”
|
|
quia Dominus noster Jesus Christus, qui vocatur juxta prophetam magni
consilii Angelus (Isa. IX), de coelo venit, id est, non de deorsum, ut
caeteri homines, sed de sursum, non de terra, ut primus homo terrenus,
sed de coelo venit homo coelestis (I Cor. IV); quia non de matre, juxta
quosdam abortivos haereticos initium habuit, sed a Deo venit, a Patre
exivit, apud quem erat antequam formaretur terra et orbis (Psal.
LXXXIX). Venit, inquam, in populum Judaeorum, de illo carnem assumens et
eodem de sensu suo, dum praedicat et annuntiat salutem et pacem, mota
est gens inquieta, et gravissimae veritatis ejus impatiens, et versa in
seditionem, tradidit morti vitae aeternae largitorem (Rom. VI). Qua ille
morte sua, vitae mundo condidit sacramentum, ut in morte ejus
baptizaretur genus humanum, id est, omnes qui diversis retro temporibus
collecti, quinque libris Mosaicae legis testificatam hactenus
exspectaverunt gratiam Dei (Gen. XLIX; Deut. XXXIII). Hujus plane
mysterii figuram praeferebat illa magna et divina res. Unde et hic
evangelista Joannes, supernae charitatis diligens inspector, recte illam
non praetereundam arbitratus est. Piscina quippe illa sacra, in qua, ut
praedictum est, hostiae lavabantur, universas populi Judaeorum
caeremonias, universum veterum sacrificiorum ritum significat. Quae cum
umbrae essent futurorum (Coloss. II), ita, antequam Christus descenderet
et in semetipso legem impleret, neminem justificare vel ad perfectum
adducere poterant (Hebr. 7), sicut piscina illa ante descensum angeli
neminem sanare poterat. Quae, sicut quinque porticibus cingebatur, in
quibus jacebat multitudo languentium, motum aquae exspectantium; ita lex
Moysi, cujus quinque libri sunt, peccatores interim cohibebat,
sacrificiis illis obumbraticis emundari non valentes, donec veniens
Christus ea, quae sacrificiis eisdem praefigurabantur, in veritate
perficeret. Vel certe, quia non solum illos, qui sub lege Moysi fuerunt,
sed et cunctos, qui ante legem et ab initio mundi electi per fidem Deo
complacuerunt, Christus Dei Filius salvare venit, et omnibus erat
necessaria passio Christi, bene
erant, et in omnibus languentes jacebant, exspectantes
quia videlicet ante adventum Christi, a quo sexta mundi aetas incipit,
quinque aetates fuerunt; quarum in nulla defuisse credendum est fideles
et justos viros, qui circa eamdem spem repositi, salutarem nostri
Redemptoris exspectabant adventum. Quorum omnium unam eamdemque fidem
recte significabat ille unus (Ephes. IV), qui prior descendebat in
piscinam, et sanabatur. Nam unus Dominus, una fides, unus in omnibus
electus est Spiritus, et idcirco electorum omnium, sive mortuorum, sive
vivorum, sive ante, sive post passionem Christi vocatorum, una Ecclesia
et unum corpus est (I Cor. X). Igitur in hoc loco tam pulchra, tam
splendida suae passionis figura illustrato, Dominus quid fecerit
audiamus. Sequitur:
|
|