CAPUT X. Quod propter causam istam sancta Trinitas Cyrum et regem Persarum ex nomine vocavit et assimilavit, et in corde caeterorum regum Persarum sive Medorum tantam benevolentiam dedit, et quod Dominus noster Jesus Christus, propter quem nasciturum illa facta sunt, primus instruitur in Scripturis.

Propter quid sancta Trinitas taliter et Cyrum ex nomine vocavit et assimilavit, et in corde caeterorum regum Persarum sive Medorum tantam benevolentiam dedit.

“Propter Jacob, ait, servum meum et Israel electum meum (Isa. XLV)”

Quem propter Jacob, sive quem propter Israel? (Gen. XXIII.) Denique parum est, si illum recipias Jacob, sive Israelem, de quo scimus et legimus:

“Isaac autem genuit Jacob (Matth. I),”

sive illam quantulamcunque multitudinem reliquiarum, quae reservatae sunt illius populi, qui passim in Scripturis nomine paterno vocatur Jacob, sive Israel: Et quidem nil altius Cyrus intellexit, nihil supra quaesivit, et hoc sufficit ad captandum ejus benevolentiam populo illi, quod Deus eorum ante tot annos per prophetam suum, de ipso videlicet Cyro, tam magna praedixit tam gloriosa praescripsit, et ea semetipsum illi facturum promisit (Isa. XLV). Verumtamen unus est verus Jacob servus Domini, unus et verus est Israel electus Dei, Dominus Jesus Christus, propter quem tanta fuit cura summae Trinitati, quantam intelligimus, aut intelligere cupimus in auxilio ejus, sub sacramento numeri ternarii. Unde jam dictum est, et adhuc dicendum est. Dum hic attendimus, dulciter illud memoriae nostrae occurrit, quia iste servus Domini primus est qui Deo gratias egit, ante quem non facile quempiam invenies, sive in lege, sive in prophetis, de quo manifeste scriptum sit quod Deo gratias egerit. Nondum quippe impleta fuerant beneficia Dei, quorum omnium hoc summum est, quod istum servum suum fecit, Christum Jesum secundum formam servi, pro quo facto nimirum gratiarum actio debetur illi. Denique quicunque Deo gratias agit, causam istam in ipsa gratiarum actione non habens prae oculis, quia Deus istum servum suum fecit, et ut faceret tanta procuravit, inter quae gentilium quoque regum animos ad benevolentiam sui nominis inclinavit: nondum intellexit, quomodo vel propter quid gratiae agendae sint, diximus, quia primus iste Deo gratias egit, etenim ante hunc nusquam in Scripturis auditam fuisse recolimus vocem gratiarum actionis, cum tot audias maxime in psalmis voces exsultationis et confessionis, voces benedictionis et laudationis, voces adorationis, cantationis, jubilationis. Vox autem gratiarum actionis, ubi, quaeso, prius audita est, vel audiri debuit, quam ex ore hujus servi Domini, hujus electi Dei?