CAPUT XXXVII. Comprobatum esse ex operibus Helisaei quod in eo spiritus Heliae duplex sit factus, et Judaeus esse ex hoc quod pia et sincera dixerit intentione:

“Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me.”

Igitur Helisaeus, sicut ipse petivit spiritum Heliae duplicem in eo factum accepit. Duplicia namque hic fecit prodigia. Etenim illius octo fuerunt, hujus sexdecim magnalia sunt. Primum quod oravit, ut non plueret super terram, et non pluit annos tres et menses sex (III Reg. XVII; Jac. V). Secundum quod paverunt eum corvi praecipiente Domino usque dum siccatus est torrens (III Reg. XVII). Tertium fuit, quod hydria farinae non defecit, et lecythus non est imminutus usque ad diem, in qua dedit Dominus pluviam super faciem terrae, juxta verbum ejus. (ibid.) Quartum fuit, quod filium matris familias suscitavit (ibid.). Quintum fuit, quod orante illo cecidit ignis de coelo et voravit holocaustum et ligna et lapides, pulverem quoque et aquam quae erat in aquae ductu lambens (III Reg. XVIII). Sextum fuit, quod rursus orante illo contenebrati sunt coeli, et nubes et ventus, et facta est pluvia grandis (ibid.). Septimum fuit, quod ad verbum ejus descendit ignis de coelo, et devoravit duos principes quinquagenarios, et quinquaginta qui cum eis erant (IV Reg. I). Octavum fuit, quod cum irent ambo pariter, videlicet Helias et Helisaeus, tulit Helias pallium suum, et involvit illud, et percussit aquas, quae divisae sunt, in utramque partem (IV Reg. II). Hoc illius ultimum e converso fuit Helisaei primum. Claret itaque quam pia et sincera intentione dixit:

“Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me (IV Reg. II).”

Non eget commentatione nostra, quam Deus sic effectu comitante commendat. Claret, inquam, quia non suam, sed Dei gloriam quaerebat, non semetipsum per opera sua magnificare, sed Deum glorificare volebat, non suimet exaltationem, sed miserabilis populi visitationem quaerebat, quem decepit Hieroboam, laceraverat Amari, captivaverat Achab, contaminaverat Jezabel. Nec vero quia reges in perversione perstiterunt, idcirco putandum est quod inaniter laboraverint hi duo viri misericordiarum (Eccli. XLIV), contendendo ne oblivioni traderetur nomen Domini in illa abundantia iniquitatum. Nam inaniter quidem se laborare putans, interpellat Dominum Helias, sed corripuit eum sermo divinus, reliqua esse dicens septem millia virorum, qui non curvassent genua ante Baal (III Reg. XIX). Ergo et in hoc magnum divinae pietatis indicium est, quod in tot mala devolutum populum, Divinitas per tales viros prosecuta est, quorum justitiae oblivionem non acceperunt.

“Cum semine eorum permanent bona, haereditas sancta nepotes eorum, et in testamentis stetit semen eorum, et filii eorum propter eos usque in aeternum manent (Eccli. XLIV).”