LIBER QUINTUS


CAPUT PRIMUM. Quomodo, secundum caput draconis, vitulus scilicet, sub Jeroboam denuo fuerit erectum.

Interea draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur diabolus et Satanas cernens proficere promissionis verbum, utpote jam post Abraham, secundo in David juramento firmatum, magnum invidiae saevientis incendium versabat, magno veneni sui stimulatus ardore totus in semetipso furebat. Sed quid ageret? Dudum exarmatus capite, quod primum erexerat, scilicet regno Aegypti, quando submersus est Pharao in mari cum curribus et equitibus suis (Exod. XII), caput aliud non habebat quod erigeret, id est regnum aliud, per cujus potentiam saevire posset ad excidium gentis, ex qua implendum erat jam dictum verbum promissionis, quinimo jam regnabat ipsum verbum in David patre, quod futurum erat suae carnis, et idem pater ejus sceptrum tenens imperii, fortis atque bellicosus, exercebatur praeliis, glorificabatur victoriis. Unde et securius citharizabat psaltes ille, Verbum Dei sonis condecorans musicis. Ardebat igitur invidiae veneno, quo et ipsius David pene omnem domum conflagravit, dum et ipse pariter adulterii simul et homicidii crimen incidit et de filiis ejus unus Absalon eruentus fratre interempto, in ipsum patrem arma arripuit, expellens eum de regno, et animam ejus quaerens, ut regnaret pro illo. Quod si peractum fuisset, jam profecto serpens illud caput haberet, per quod verbum Dei impugnare, memoriamque ejus sese abolere posse speraret. Non ita evenit, sed Absalon mortno, et David vitam cum pace complevit, et succedens e filius sensatus, Salomon, cum pace regnavit, ei domum pacis nomini Domini aedificavit. Tandem peccatum ejusdem Salomonis, malignam ejusdem serpentis intentionem adjuvit, ut scinderetur regnum Israel a domo David, suscepto Jeroboam filio Nabaioth, qui et continuo duos vitulos aureos fecit, et dixit:

“Ecce dii tui, Israel, qui eduxerunt te de terra Aegypti (III Reg. XII).”

Ibi se erexit secundum caput draconis, et in illo capite facies fuit vituli cornuti, coepitque cornupeta esse diabolus, agendo et compellendo per vim regiam, ut vitulorum simulacra pro Deo colerentur.