|
Totum patrocinium huic sensui quo Deus velle malum astruitur, locus ille
ferre dicitur, in quo B. Augustinus plurimum loquens de omnipotentia
Dei, et illi fideliter intentus ait : Non ergo fit aliquid, nisi
omnipotens fieri velit Deus, vel sinendo ut fiat, vel ipse faciendo. Nec
dubitandum est Deum facere bene, etiam sinendo fieri quaecunque fiunt
male. Non enim hoc nisi justo judicio sinit. Et profecto bonum est omne
judicium quod justum est. Quamvis ergo quae mala sunt, in quantum mala
sunt, non sint bona, tamen ut non solum bona, sed etiam sint et mala,
bonum est. Nam nisi esset hoc bonum, ut essent et mala, nullo modo
sineretur ab omnipotente bono, cui procul dubio quam facile est quod
vult facere, tam facile est quod non vult esse non sinere. Hoc nisi
credamus, periclitatur ipsum nostrae Confessionis initium, qua nos in
Deum Patrem omnipotentem credere confitemur. Et post aliqua: Propterea
namque
|
“magna opera Domini, exquisita in omnes voluntates ejus (Psal. CX),”
|
|
ut miro et ineffabili modo non fiat praeter voluntatem ejus, quod etiam
contra voluntatem ejus fit, quia non fieret, si non sineret. Nec utique
nolens sinit, sed volens. Nec sineret bonus fieri male, nisi et
omnipotens de malo facere posset bene . Totum, inquam, ex istis beati
Augustini dictis suae sententiae patrocinium sumpsisse dicuntur hi qui
Deum velle malum astruunt, a magnis et nominatis quos audire vel adire
non possumus, magistris sese hoc accepisse confirmantes. Sed ecce
inspicientes sollicite, primum illud nos advertisse gaudemus, quia sicut
nusquam alias, ita nec istic audita est ipsa quam detestamur horrisona
enuntiatio, vult Deus malum. Quod si ab eo dictum fuisset, merito
seipsum et justius reprehenderet, quam ubi pro minuscula dictione
retractando reprehendens semetipsum, vitanda, inquit, erat hic offensio
aurium religiosarum. Magis autem hoc e contrario praedicat, quia vult
Deus bonum fieri, dicendo: Non enim hoc nisi justo judicio sinit, et
profecto bonum est omne quod justum est. Igitur haec ipsa dicta
diligenter gratiae et veritatis lumine admoto perscrutemur, et ab ista,
quae non ad honorem Dei spectat, enuntiatione nobiscum quoque tanti
doctoris dignitatem conemur defendere.
|
|