|
|
“Abominationes Aegyptiorum immolabimus Domino Deo nostro.”
|
|
|
“Dixitque Dominus ad Moysen: Consurge et sta in diluculo coram Pharaone;
egredietur enim ad aquas, et dices ad eum: Haec dicit Dominus: Dimitte
populum meum ut sacrificet mihi. Quia si non dimiseris eum, ecce ego
mittam in te et in servos tuos, et in populum tuum, et in domos tuas
omne genus muscarum,”
|
|
etc. Grande spectaculum Deus universo orbi praestitit, cum superbiam
Aegyptiorum non de leonibus et ursis, sed de ranis domuit et muscis.
inquit Psalmista,
|
“et venit coenomyia, (Psal. CIV),”
|
|
id est canina musca. Dignam illis fecit contumeliam, videlicet caninas
sordes, et contumeliosam ipsorum superbiam omni genere muscarum domando.
Haec plaga quinta est. Porro quintum legis mandatum dicit sic:
|
“Honora Patrem tuum et matrem tuam ut, sis longaevus super terram quam
Dominus Deus dabit tibi (Exod. XX).”
|
|
Pulchre haec ex adverso respondent sibi. Nam istinc honoratores parentum
sunt in terra viventium longaevi, illinc omnes contumeliosi, brevi
pereunt honore, velut gratia Patris et Creatoris Dei indigni,
quemadmodum scriptum est de ejusmodi:
|
“Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti (Eccle. X).”
|
|
Ergo potens et magnus Pharao rex Aegypti, a muscis pene victus est. Nam
sequitur:
|
“Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et ait eis: Ite, sacrificate Deo
vestro in terra ista. Et ait Moyses: Non potest ita fieri. Abominationes
enim Aegyptiorum immolabimus Deo nostro. Quia si mactaverimus ea quae
colunt Aegyptii coram eis, lapidibus non obruent.”
|
|
Gravis Aegyptiorum detestatio, et eorum qui vere adoratores unius Dei
esse cupiunt, pulchra instructio. Primo sciendum quia de nullo hic
pecore agitur quod vel abominandum, vel colendum sit Aegyptiis, ut
Domino Deo vero mactetur aut immoletur. Nam per prophetam ipse loquitur:
|
“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia
non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis, in die qua
eduxi eos de terra Aegypti de verbo holocaustomatum et victimarum, sed
hoc praecepi eis dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos
eritis mihi populus (Jer. VII),”
|
|
etc. Quaenam ergo sunt abominationes Aegyptiorum, nisi fides et omnes
animi virtutes? Vel quae colunt Aegyptii, nisi omnia vitia? Abominabilis
namque est superbis humilitas, et injustis universa justitia. Dicit
autem Scriptura:
|
“Sacrificium Deo spiritus contribulatus, cor contritum et humiliatum
Deus non despicies (Psal. X).”
|
|
E contrario tumidam cervicem et cor crassum Aegyptii colunt. Sed enim
haec primitus mactare debet verus Israel, et tunc demum, spiritum
contribulatum, et cor offerre contritum atque humiliatum, ut legitimum
et rite ordinatum sit sacrificium. Igitur
|
“abominationes, inquit, Aegyptiorum,”
|
|
id est veritatem et sanctitatem
|
“immolabimus; et ea quae colunt Aegyptii,”
|
|
scilicet omnem falsitatem omnemque pravitatem, unum verum Deum colendo,
in nobismetipsis immolabimus. Sed omnes qui hoc ordine volunt immolare,
persecutionem patiuntur: Ait ergo:
|
“Quod si mactaverimus ea quae colunt Aegyptii coram eis, lapidibus nos
obruent.”
|
|
Juxta anagogen non auditur Pharao dicens:
|
“Ite, sacrificate Domino Deo vestro,”
|
|
sed tantum
cum dicit Apostolica veri sacrificii tuba:
|
“Nolite jugum ducere cum infidelibus: Quae enim participatio justitiae
cum iniquitate? Aut quae societas lucis ad tenebras? Quae autem
conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli? Quis
autem consensus templo Dei cum idolis?”
|
|
(II Cor. VI.)
|
|