CAPUT 3

“Cum autem perseverarent interrogantes eum, erexit se, et dixit eis: Qui sine peccato est vestrum, primus in illam lapidem mittat, et iterum se inclinans scribebat in terra.”

Nota sententia est, et celebris universo orbi, quam edixit hic, non quilibet archisenator aut consul, scilicet ipse rex et imperator curiae coelestis, tantum habens veritatis, quantum mansuetudinis, nec plus alleviata suavita e miserationis quam aggravata librato pondere judicii. Sed quare et sententiam daturus prius in terra digito scripsit, et data sententia denuo scripsit? Utique quia ipse est, qui, ut praedixi, digito, id est, praecepto suo praecepta legis in tabulis scripsit lapideis, et prioribus tabulis propter peccatum vituli confractis, alias denuo scripsit: Hic et illic magnarum signa rerum diversa sunt, res autem quae significantur caedem sunt. Quid enim tabulae priores, quae propter peccatum confractae et projectae sunt (Exod. XXXII, XXXIV), nisi dura Judaeorum corda propter incredulitatem projicienda, significaverunt? Item, quid nunc prima ad scribendum inclinatio, et protinus data significat sententia dicentis:

“Qui sine peccato est vestrum. primus in illam lapidem mittat,”

nisi legem eamdem et Judaeos praevaricatores ejus, quorum os ex eo recte obstruitur, ne adversus gentes glorientur (Rom. II), quia legem acceptam non custodisse convincuntur? Unde et subditur:

“Audientes autem, unus post unum exibant, incipientes a senioribus.”

Itaque et quod illic secundae tabulae instar priorum praecisae, et digito Dei scriptae sunt, et quod hic iterum Jesus inclinans se scribebat in terra, novae gratiae Scripturam significat, qui nunc Spiritu Dei scribitur in tabulis cordis carnalibus (II Cor. III). Novam igitur Ecclesiam, quae de gentibus collecta est, Synagoga foras a templo luminis aeterni recedente, haec, ut praedictum est, mulier praesignat quae Scribis et Pharisaeis mala conscientia convictis, et foras exeuntibus, sola cum Salvatore relicta est. Sequitur: