CAPUT VIII. Quod hujusmodi quae sequuntur, qualiter ex tunc usque hodie in Ecclesia Christi impleta sint, et quae sit scientia Domini, quae haec effecit.

Habitabit lupus cum agno, et pardus cum haedo accubabit. Vitutus, et leo, et ovis simul morabuntur, et puer parvulus minabit eos. Notandum quod non dixerit, habitabit agnus cum lupo, et accubabit haedus cum pardo, sed accubabit pardus cum haedo, et lupus habitabit cum agno. Hic dicimus, ut non excidat memoriae, quia tota haec lectio oppositam sonat humilitatem superbiae Assur. Lupus enim, id est persecutor quilibet, habitabit cum agno. Verbi gratia: Paulus qui primitus persequebatur Ecclesiam et lacerabat, de quo dictum est: Benjamin lupus rapax (Gen. XLIX), habitabat cum Anania Christianae simplicitatis agno, a quo baptizatus est (Act. IX), vel cum Petro apostolo, cui dictum est: Pasce agnos meos (Joan. XXI). Et pardus qui prius non mutabat varietates suas, lotus in fonte Christi, accubuit cum haedo; non qui a sinistris est, sed qui immolatur in pascha Domini. Leo quoque prius ferocissimus, et ovis et vitulus pariter morabuntur. Quotidie cernimus in Ecclesia divites et pauperes, potentes et humiles, reges atque privatos pariter commorari, et a pueris parvulis, quos apostolos intelligimus, imperitos sermone, sed non scientia, regi. Vitulus et ursus pascentur simul, requiescent catuli eorum, et leo quasi bos paleas comedet. Cum enim inter se disciplina Domini fuerint foederati, de quibus jam dictum est, tunc vitulorum atque ursorum catuli simul requiescent, id est familiae fidem sequentes dominorum, pariter tollentes super se jugum Domini, requiem animabus suis invenient (Matth. XI). Quae autem sunt paleae, quas leo quasi bos comedet, nisi simplicia verba in Scripturis sanctis? Frequenter quippe evenit ut homines saeculi, mystica nescientes, simplici pascantur lectione Scripturarum. Et delectabitur infans ab ubere super foramine aspidis, et in cavernam reguli, qui ablactatus fuerit, manum suam mittet. Infans qui est malitia parvulus, mittet manum suam in foramen aspidis, id est, daemones de obsessis hominum corporibus fugabit. Qui autem ablactatus est, et nequaquam lacte nutritur infantiae, sed jam solido vescitur cibo, iste in reguli cavernam mittet manum, id est in ipsius Satanae habitaculum, et inde extrahet eum. Non nocebunt, et non occident in universo monte sancto meo. Haec omnia quae praedicta sunt, sic immutata ut recte dicere possis: Haec est mutatio dexterae Excelsi (Psal. LXXVI). Non nocebunt in monte sancto meo, id est in Ecclesia, de qua ipse: Non potest, inquit, civitas abscondi supra montem posita (Matth. V). Quia repleta est terra scientia Domini, sicut aquae maris operientes. Quaerebas unde hoc leonibus et ursis, lupis et pardis, ecce causam effectivam reddidit dicendo, quia repleta est terra scientia Domini. Quae autem est scientia Domini, quae mira haec efficit, nisi humilitas Domini? Nempe ipse cum dixisset leonibus et ursis, lupis et pardis: Tollite jugum meum super vos, continuo subjunxit: Et discite a me quia mitis sum et humilis corde (Matth. XI). Tantus magister, hoc solum se docere profitetur, quia mitis est et humilis corde. Et hujus rei solius, dociles nos cupit mentes habere. Ergo scientia Domini, humilitas est Domini, sicut e contrario stultitia Assur, id est diaboli, superbia est diaboli. Hac Domini scientia terra repleta est, sicut aquae maris operientes. Quomodo, vel quali ordine? Sequitur continuo: