|
|
“Et in capitibus suis septem diademata.”
|
|
Si decem cornua decem reges sunt, quomodo non totidem sunt diademata,
quot cornua? Nonne omnes illi quoque reges quatuor, in quos regnum illud
unum divisum est, habuerunt diademata? Scriptum est enim in libro
Machabaeorum primo:
|
“Et obtinuerunt pueri, ejus videlicet Alexandri, regnum unusquisque in
loco suo, et imposuerunt sibi omnes diademata post mortem ejus (I Mach.
I).”
|
|
Quomodo ergo non dictum est decem, sed
cum fuerint decem cornua? Nimirum quia, quamvis unius capitis quatuor
cornua, id est, unius regni Macedonici reges quatuor fuerint, uno tantum
ex illis adversus mulierem draco usus est, scilicet posteritate Seleuci,
cujus in partem Syria, in qua continebatur Judaea, obvenit. Ex illis
namque qui regnaverunt in Syria, exivit radix peccatrix Antiochus
Epiphanes, id est Illustris. Hoc unum diadema ex illis quatuor draco
rufus in sua causa contra mulierem induit, et illud sanguine sanctorum
saevus homicida cruentavit. Denique licet et caeterae regni divisi
partes Judaeam interdum laceraverint, tamen hoc vere constat, quia
patris unius rex qui Syriam et cum illa Judaeam obtinebat, causam
draconis contra mulierem egit, intentionem diaboli contra Dei legem
exercuit. Hic, ut jam dictum est, erat Antiochus Illustris, de quo
Daniel praevidens dicit:
|
“De uno autem ex eis egressum est cornu unum modicum, et factum est
grande contra meridiem, et contra orientem, et contra fortitudinem, et
magnificatum est usque ad fortitudinem coeli. Et dejecit de fortitudine,
et de stellis et conculcavit eas, et usque ad principem fortitudinis
magnificatum est, et ab eo tulit juge sacrificium, et dejecit locum
sanctificationis ejus. Robur autem datum est contra juge sacrificium
propter peccata et prosternetur veritas in terra, et faciet, et
prosperabitur (Dan. VIII).”
|
|
Quod itidem exponens angelus qui supra:
|
“Post regnum, inquit, eorum, cum creverint iniquitates, consurget rex
impudens facie, intelligens propositiones, et roborabitur fortitudo
ejus, sed non in viribus suis. Et supra quam credi potest universa
vastabit, et prosperabitur, et faciet, et interficiet robustos, et
populum sanctorum secundum voluntatem suam, et dirigetur dolus in manu
ejus, et cor suum magnificabit, et in copia rerum omnium occidet
plurimos, et contra principem principum consurget (ibid.).”
|
|
Iste namque rex ille jam dictus Antiochus exstitit, qui
|
“usque ad fortitudinem coeli,”
|
|
id est, filios Israel, qui angelorum vallabantur auxilio, erexit
magnificentiam suam, ita ut de sanctis plurimos idololatriae subjiceret,
et velut stellas coeli conculcaret pedibus suis. Atque ita factum est,
ut meridiem et orientem, id est, Aegyptum et Persidem, suo teneret
imperio. Quodque ait,
|
“et usque ad principem fortitudinis magnificatus est,”
|
|
hoc significat quod erectus sit contra Deum, et sanctos illius
persecutus, et ab eo tulerit juge sacrificium, quod mane et vespere
offerebatur, et polluerit atque dejecerit locum sanctificationis ejus;
et hoc non sua virtute, sed propter peccata populi. Atque ita factum
est, ut veritas prosterneretur in terram, et cultu idolorum florente,
Dei religio (quae istius saepe dictae mulieris erat ornatus)
conquiesceret. Nunc caetera prosequamur.
|
|