|
|
“Cum ergo accepisset buccellam, exivit continuo. Erat autem nox.”
|
|
Judicatus utique exivit continuo atque condemnatus, relinquens
episcopatum suum, ut alter acciperet illum, educente se diabolo qui
stabat a dextris ejus (Psal. CVIII), et os suum peccator et dolosus,
quod super Dominum et Magistrum aperuerat, post buccellam amplius
dilatatum ad Pharisaeos ferebat; non quia buccella illa malum fuit, sed
quia malus per illa designatus, majus odium spirabat contra illum qui
designaverat. Nam et si solo amore lucri scelus proditionis inceperat,
nunc tandem introeunte in illum Satana, mistoque cupiditatis odio, totam
crudelitatem anhelans, citius faciebat, instantius properabat.
|
“Erat autem, inquit, nox,”
|
|
et nox utique illi, qui noctis et tenebrarum filius erat, quique veram
lucem fugiens, corporales quoque tenebras nequitiae magis opportunas
libenter accipiebat.
|
|