|
Finitisque mandatis quibus filios instruebat, collegit pedes super
lectulum et obiit, appositusque est ad populum suum. (CAP. L.) Quod
cernens Joseph, ruit super faciem patris, flens et deosculans eum, etc.
Hanc omnem curam pro mortuo habitam, quod patri filius pias impendit
lacrymas, quod praecepit servis suis medicis, ut aromatibus condirent
patrem, quod celebratis exsequiis, planctu magno atque vehementi
sepelivit eum in terra Chanaan, in spelunca duplici, quam emerat Abraham
cum agro in possessionem sepulcri ad Ephron Hetheo, contra faciem
Mambre; haec, inquam, omnia paternae curae officia a Joseph exhibenda
divinum oraculum brevi consolationis responso promiserat ipsi Jacob,
Joseph quoque inquiens ponet manum suam super oculos tuos (Gen. XLVI).
Quod ille pro magno accipiens: Jam laetus, inquit, moriar, quia vidi
faciem tuam, et superstitem te relinquo (ibid.). Porro quod flevit eum
Aegyptus septuaginta et aliis septem diebus, non imitandum exemplum est
eis qui se peregrinos et hospites super terram esse profitentur, qui hic
manentem non habent civitatem, sed futuram inquirunt (Hebr. XIII). Nam
quod filii quoque Israel Moysen et Aaron tricenis diebus flevisse
dicuntur in Scripturis (Num. XX; Deut. XXXIV), hoc ex Aegyptia
consuetudine populo nondum erudito supererat, deinceps quippe melioribus
paulatim assuefactus, ab illa superstitione descivit, Scriptura dicente:
Modicum plora super mortuum, sciens quoniam requievit (Eccli. XXII).
Planctus autem, aut fletus in hujusmodi non semper proprie dicitur; sunt
namque et ludi funerei, qui planctus nomine significantur. Caeterum veri
tantum planctus, et veri fletus viris dignis mediocriter exhiberi
conceduntur. Unde et quidem Sapiens dicit: Fili, in mortuum produc
lacrymas, et quasi dira passus incipe plorare, et secundum judicium
contege corpus illius, et non despicias sepulturam illius, et fac luctum
super meritum ejus, uno die vel duobus (Eccli. XXXVIII). Nec mirum
Aegyptios ita flevisse planctu magno atque vehementi, ut etiam nomine
locus exinde signaretur. Appellatusque est Planctus Aegypti. Nam et
Flaccus dicit, quia
. . . . . qui conducti plorant in funere, dicunt
Et faciunt . . . . . plura dolentibus ex animo . . . . .
(HORAT. De art. poet. vers. 431.)
Non quidem Joseph vir sapiens Aegyptios conduxit aut postulavit ut
flerent, sed dum aliud intendit, hoc etiam ex abundanti sibimet sponte
occurrere permisit. Quid enim intendit, dicendo ad familiam Pharaonis:
Si inveni gratiam in conspectu vestro, loquimini in auribus Pharaonis,
eo quod pater meus adjuraverit me, dicens: En morior, in sepulcro meo
quod fodi in terra Chanaan sepelies me. Ascendam igitur et sepeliam
patrem meum, ac revertar. Hoc utique intendit, ut, in transferendo
patrem, vitaret invidiam, praecludendo os obloquentium, qui forte
dicerent
|
“quia non diligit terram nostram.”
|
|
Nec frustrata est hujus humilitatis providentia; non solum enim hanc
invidiam, non solum iram Pharaonis evasit, sed ita omnes in gratiam ejus
sunt locuti, ut insuper irent cum eo omnes senes domus Pharaonis,
cunctique majores natu, haberetque in comitatu currus et equites,
fieretque turba non modica. Igitur sicut prudenter benevolentiam
quaesivit, sic et exsequias Aegyptias sapienter admittere debuit, nihil
nocituras sancto proposito peregrinationis, in qua illud potius flendum
est, quia incolatus suus prolongatur eis (Psal. CXIX), a quibus melior
patria, melior civitas speratur.
|
|