CAPUT VI Quod scriptum et dictum tunc est contra unum regnum Babylonis, de omnibus regnis mundi debere intelligi.

Latius quam adhuc dictum sit, patet Scriptura haec:

“Mane, Thecel, Phares (Dan. V).”

Similiter namque de caeteris regnis sentiendum, de regno Persarum et Medorum, de regno Macedonum sive Graecorum, de regno Romanorum, videlicet quod singula eorum jam Deus dinumerasset, et singula suis temporibus completurus esset, quod singula deberet appendere in statera, judiciumque divisionis dare, pro eo quod ea minus habere inveniret. Verum etiam adhuc parum est considerare in partibus, quod de toto si praedicetur, plus habet admirationis et commodi, terroris amplius. Regna illa partes sunt vel fuerunt, totum autem est omne saeculum, universitas creaturarum, earum duntaxat, quae rationales sunt, scilicet angelorum et hominum, de quibus Domini Creatoris est et erit judicium. Igitur ad summum recurrentes, proponamus mundum, et mundi principem diabolum, cujus typum gessit Assur, et in Medis atque Persis Aman superbissimus, in Graecis Antiochus, et in Romanis Nero, malorum imperatorum imperator pessimus, et in novissimis diebus revelabitur nominatus Antichristus. In isto mundi principe et in toto mundo contemplemur dinumerationem Dei, appensionem in statera Dei, divisionem judicii Dei, secundum Scripturam hanc:

“Mane, Thecel, Phares.”