|
Hic jam quaeritur, utrum necne iste Paracletus postquam semel illa, de
qua nobis hactenus sermo fuit, familiari visitatione sese infuderit in
secretarium animae, rursus ita sese inde auferat offensus aliquo
crimine, ut animam semel deosculatam sua consolatione prorsus deserat et
derelinquat desolatam sempiterna desolatione. Super hoc breviter
respondere libet, quia nimia confidentia res periculosa est. Non vult
Apostolus quemquam nimium confidere, qui de semetipso dixit, et utique
pro exemplo ad utilitatem nostram dixit:
|
“Ecce enim me non arbitror comprehendisse (Philip. III).”
|
|
At idem alibi cum dixisset:
|
“Sed et gloriamur in tribulationibus, scientes quod tribulatio
patientiam operatur, patientia autem probationem, probatio vero spem,”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Spes autem non confundit, quia charitas Dei diffusa est in cordibus
nostris per Spiritum sanctum, qui datus est nobis (Rom. V).”
|
|
Igitur non audemus quidem securitatem praedicare illi, quicunque est
ejusmodi, qui talem sancti Spiritus gratiam de qua loquimur, accepit,
quam appellat Apostolus
verumtamen hoc dicere non dubitamus, quod spes illius firmior sit aut
esse debeat pro tali conscientia, pro eo quod jam senserit quia custodem
habet illum de quo scriptum est:
|
“Ecce non dormitabit neque dormiet, qui custodit Israel (Psal. CXX.)”
|
|
Hoc enim dicitur illi, quicunque Israeli similis factus est. In quo?
nimirum in eo quod sicut ille cum Deo luctatus est (Gen. XXXII), et
contra Deum fortis fuit et invaluit, dixitque ad eum flens et rogans
eum, quae vera fortitudo est, sicut Osee meminit, dicens:
|
“Et invaluit ad angelum et confortatus est; flevit et rogavit eum: non
dimittam te, nisi benedixeris mihi, et benedixit ei in eodem loco (Ose.
XII);”
|
|
sic et iste nonnihil luctatus est cum Deo, flendo quod sciret se esse
peregrinum, et fortis fuit contra Deum et non poterat Deus superare eum,
non potuit se continere flente illo et rogante quin de multitudine
viscerum suorum Spiritum Paracletum effunderet in eum. Qui ergo
custodivit illum Israel et genus ejus, ut confirmata benedictio, quamvis
multis illius populi peccatis offensa non deficeret, donec Christus ex
eo nasceretur:
|
“Ecce, inquit Psalmista, non dormitabit neque dormiet (Psal. CXX),”
|
|
te verum quoque Israelitam custodiet ut non pecces, sed et si
peccaveris, cito peccatum deplores, juxta illud:
|
“Amen, amen dico tibi, qui credit in me, etiamsi mortuus fuerit, vivet
(Joan. XI.)”
|
|
|
|