CAPUT XII. De eo quod dictum est ad beatum Job:

“Spiritus ejus ornavit coelos, et obstetricante manu ejus eductus est coluber tortuosus.”

Igitur non minus scienter quam fideliter dicimus, ad laudem hujus procedentis Spiritus sancti, quia sicut nunc, ita et tunc super omne cor impoenitens justi et recti in processione sua tenuit iter judicii, donis gratiarum suarum humiles et subjectos perornans angelos, et relinquens superbos diabolum, simulque complices ejus omnis spiritus superbiae filios. Hinc illud ad beatum Job pulcherrime et verissime dictum est:

“Spiritus ejus ornavit coelos, et obstetricante manu ejus, eductus est coluber tortuosus (Job XXVI).”

Neque enim, quoniam de beatis apostolis recte intelligitur hoc dictum:

“Spiritus ejus ornavit coelos,”

idcirco minus verum erit, hoc sentire vel dicere de illis beatis angelis, quos ornavit idem spiritus, novem ordinibus distinctos. Et quia tunc quoque

“eductus est coluber tortuosus,”

quando dixit Dominus:

“Nunc judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras (Joan. XII),”

quod tunc futurum erat, quando Scriptura ista condebatur, non idcirco minus verum est, jam tunc de coelo illum fuisse eductum eductione terrifica, cujus meminit ipse Dominus dicens:

“Videbam Satanam sicut fulgur de coelo cadentem (Luc. X).”

Imo et adhuc tertia vice est educendus idem coluber tortuosus, summae Trinitatis adversarius, et proinde trino judicio damnatus atque damnandus, scilicet in die judicii, quando fiet illud quod itidem beato Job Dominus loquitur:

“Ecce spes ejus frustrabitur eum, et videntibus cunctis praecipitabitur (Job XL).”

Nunc vide quanta res, quanti ponderis actio, quam brevi, quam parco designata est eloquio, dum dicit:

“Et obstetricante manu ejus, eductus est coluber tortuosus,”

praemisso,

“Spiritus ejus ornavit coelos (Job XXVI).”

Quidnam est obstetricare, nisi nascentes infantulos excipere et diligenter tractando ad vitam custodire? Cum ergo haec dicit, mirabiliter Creatoris nostri designat, quam habuit vel habet curam, circa electam creaturam suam tam angelicam quam humanam pro ipsius creaturae humilitate, sicut scriptum est:

“Custodiens parvulos Dominus, humiliatus sum, et liberavit me (Psal. CXIV).”

Idcirco et plane et quando coelos illos ornavit, qui sunt sancti angeli, colubrum tortuosum eduxit, id est diabolum de coelo projecit, ut ablato scandalo faceret pacem et concordiam in sublimibus suis. Et quando coelos alios, id est apostolos ornavit, idcirco colubrum eumdem tortuosum eduxit, id est, foras ejecit, sicut ipse in Evangelio dixit, ut liberati per sanguinem ipsius a scandalo peccati, sciremus et possemus servire Creatori nostro et Redemptori. Et quando coelos omnes, id est sanctos omnes, tam angelos quam homines, ita perornabit (Joan. XII), ut et angeli jam non habeant negotium administrandi, sicut administrant, et usque ad diem illum administrabunt; unde et Apostolus dicit:

“Nonne omnes sunt administratorii spiritus, in ministerium missi propter eos qui haereditatem capiunt salutis?”

(Hebr. I.) et homines sive hominum spiritus, resumptis corporibus duplici gloria corporis et animae remunerentur, idcirco colubrum eumdem tortuosum funditus educet, videntibus enim cunctis praecipitabitur, ut omnia scandala de regno ejus auferantur, pacemque habeat illa dormitio, de qua itidem ad beatum Job dictum est:

“Quis enarravit coelorum rationem, et concentum coeli quis dormire facit?”

(Job XXXVIII.)