|
Mystice ergo, quadraginta et sex annos in adjumentum fidei sumentes,
detestamur eos, qui hunc annorum numerum infideliter objecerunt. Quia
maledicti sunt, eo quod, sicut a patriarcha Jacob in typo Simeon et Levi
fuerat praedictum, vasa iniquitatis effecti sunt. Quia in furore suo
occiderunt virum, et in voluntate sua suffoderunt murum (Gen. XLIX).
Maxime enim hi, qui fuerant de tribu Levi, scilicet Scribae et
Pharisaei, talem occiderunt virum, tanti templi clavis, et lancea
suffoderunt murum. His ita jam dictis, notanda est diligenter
evangelistae intentio, dicentis:
|
“Hoc autem dicebat de templo corporis sui.”
|
|
Cur enim hoc tandem intulit, nisi ut haereticos hoc quoque dicto
percuteret, Christo Dei Filio linguis vipereis detrahentes; contra quos,
ut saepe dictum est, hoc evangelium maxime conscriptum est? Quod ut
manifestum sit, quaerere nunc libet ab eisdem haereticis: Cujus, nisi
Dei, templum est? Creaturae quippe alicui templum, nec aliquando factum,
nec unquam faciendum vel dicendum est. Hic autem proprium templum corpus
suum appellat Dei Filius. Quis enim nisi Dei Filius, nisi Verbum
incarnatum loquitur:
|
“Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud?”
|
|
Deus ergo est, quia templum habet: quantumvis econtra gruniant crassae
sues, in suis se paludibus volutantes. Et procul dubio dignius est hoc
templum Filii Dei, templo illo Patris sui, de quo dixerat:
|
“Nolite facere domum Patris mei domum negotiationis.”
|
|
Hoc enim templum non manufactum, jam in aeternum dirui non potest: illud
manufactum, habitatorem non habens Deum, dirutum est. Et de hoc templo
juxta Ezechielem
|
“a latere dextro aqua egressa est, et omnes, ad quos pervenit aqua ista,
salvi facti sunt (Ezech. XLVII).”
|
|
De illo autem templo a Scribis et Pharisaeis sanguis effluere non
cessat, quem sibimet imprecati sunt dicendo:
|
“Sanguis ejus super nos et super filios nostros (Matth. XXVII).”
|
|
Sequitur:
|
“Cum autem esset Hierosolymis in die festo, multi crediderunt in eum,
videntes signa quae faciebat. Ipse autem Jesus non credebat semetipsum
eis.”
|
|
Isti credentes in eum credendo quoque errabant: ita ut, sicut praedictum
est, merito Jesus semetipsum illis non crederet. Nam credebant quidem,
quod ipse esset Christus, qui talia coram ipsis operaretur: sed regnum
ejus carnaliter aestimantes, humilitatis ejus vias vel regni ipsius
mysteria percipere non merebantur. Talium vanitatem Spiritus sanctus
redarguit in psalmo dicens:
|
“Vanum est vobis ante lucem surgere, surgite postquam sederitis (Psal.
CXXVI).”
|
|
Nam ante lucem surgere, quod omnino vanum est, illi appetunt, quia ante
tempus exaltari quaerunt, qui non recto ordine ad festivitatem gloriae
nituntur, id est, qui non prius humiliantur ut postea merito exaltentur.
Sic nempe isti, qui videntes signa quae faciebat Dominus noster,
credebant in eum: sic vani volebant venisse et regnare Christum, ut illo
rege ipsi, juxta carnalem intellectum suum, fortitudinem gentium
comederent, et in gloria eorum superbirent: et hunc ipsum esse Christum
credentes, nondum humiliati cum illo jam de exaltatione sibimet
applaudebant. Sic et filii Zebedaei, quorum hic Joannes unus est, nondum
humiliati jam exaltari volebant, dicentes:
|
“Magister, dic ut unus ad dexteram et alius ad sinistram sedeamus in
regno tuo (Matth. XX; Marc. X).”
|
|
In vanum ibant, quia lucem praeire volebant, id est ante Christum
exaltari quaerebant, et alia via, nec servato ordine, quem ipsa lux
disponebat, ad exaltationem properabant. Nam antequam humiliarentur
secundum passionem Domini, jam sibi loca eligebant, ubi sederent, unus
ad dexteram, et alius ad sinistram. Quare autem non aeque his et illis
semetipsum abscondit vel credidit? Filiis namque Zebedaei statim
semetipsum credere incipit dicendo:
|
“Potestis bibere calicem quem ego bibiturus sum? (Matth. XX.)”
|
|
Ac deinceps paulatim illis arcana coelestia committit, maximeque huic
Joanni, cui sempiterni secreta Principii, multosque revelationum
coelestium thesauros ostendit. Istis autem qui crediderunt in eum,
|
“ipse Jesus, inquit Evangelista, non credebat semetipsum.”
|
|
Quare ergo hos et illos tam diversa sorte distinxit? Sequitur.
|
|