CAPUT 8

“Et vidi alium angelum stantem in sole, et clamavit voce magna dicens omnibus avibus quae volabant per medium coelum: Venite, congregamini ad coenam magni Dei, ut manducetis carnes regum, et carnes tribunorum, et carnes fortium, et carnes equorum, et carnes sedentium in ipsis, et carnes omnium liberorum ac servorum, et pusillorum ac magnorum.”

Et hic alius, et adhuc tertius angelus eumdem signat Christum, propter aliud atque aliud tempus, aliudque negotium. Nam quod prius dictum est:

“Et vidi coelum apertum, et ecce equus albus et sedes super eum, qui Fidelis et Verax vocabitur,”

Christus Deus verus est de Virgine incarnatus. Hic autem alius angelus in sole stans, idem Christus est, verus hominis et Dei Filius, per speciem columbae in Israel manifestatus. Porro ea quae jam dicta sunt,

“et in capite ejus diademata multa, et vestitus erat veste aspersa sanguine,”

et caetera per anticipationem dicta sunt. Nam abhinc latius eadem explicanda per figuras competentes, atque secundum ordinem, quo gesta vel gerenda sunt usque in finem saeculi sese praesentare incipiunt. Igitur

“vidi alium angelum stantem in sole,”

id est vidi Christum manifestatum in Israel, magna Spiritus sancti sive columbae et paternae vocis manifestatione. Quod dicit,

“stantem in sole,”

mirabile quidem, sed non adeo novum, quia prius quoque in antiquiore Scriptura est dictum:

“In sole posuit tabernaculum suum (Psal. XVIII),”

id est in manifesto dixit et praedicavit se Deum Dei Filium, propter homines hominem factum, et verum assumpsisse corpus humanum. Hoc facere incoepit a clamore vocis magnae, vocando aves quae volabant per medium coelum, id est a vocatione apostolorum, qua vocavit eos, ut relictis omnibus sequerentur eum (Matth. IV). Aves namque hoc loco in bonam accipiuntur significationem, et vitam significant spiritualium, ut illic:

“Homo ad laborem nascitur, et avis ad volatum (Job V).”

Et in Evangelio, cum dixisset Dominus:

“Unus assumetur, et unus relinquetur (Luc. XVII),”

et interrogantes apostoli dicerent: ubi, Domine?

“ubicunque, ait, fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilae (ibid.).”

Aves ergo cum determinatione bona, qua dicitur nunc, quae volabant per medium coelum, apostoli sunt. Verumtamen per anticipationem, id est non quod jam antea spiritales fuerint, sed quia per vocationem illam spiritales et sublimium cognitores mysteriorum effecti sunt. Ista sunt volatilia illa, quorum exemplo vel imitatione debemus omnem victus aut vestitus sollicitudinem deponere, dicente Domino:

“Respicite volatilia coeli, quia non serunt, neque metunt, neque congregant in horrea, et Pater vester coelestis pascit illa (Matth. VI).”

Nam quia apostoli, quibus primum et praesentialiter haec libertas avium ad imitandum proposita est, ut coelestium contemplationi vacare possent, omnia terrena reliquerunt, idcirco recte ipsi volatilia coeli dicuntur, et hoc loco vocatio illorum signata intelligitur sub nomine avium. Ubinam, vel quando angelus iste avibus hujusmodi dixit,

“venite, congregamini?”

Nimirum secus mare Galilaeae, quando vidit Petrum et Andream retia mittentes in mare, et vocavit eos, dicens:

“Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum (Matth. IV).”

Similiter caeteros vocando diversis ex locis sive negotiis (Matth. IX), profecto avibus dixit,

“venite, congregamini.”

Quo illos venire, quo illos jussit congregari?

“Ad coenam magni Dei,”

ad coenam illam quam ipse homo factus nobis fecit, juxta illam parabolam Evangelii:

“Homo quidam fecit coenam magnam, et vocavit multos. Et homines quidem se excusaverunt, alius dicens: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam; alius: Juga boum emi quinque, et eo probare illa; alius: Uxorem duxi, et ideo non possum venire (Luc. XIV).”

Aves autem istae, sive volatilia, quae sicut non serunt, neque metunt, neque congregant in horrea, ita neque villas emunt, neque comparant juga boum, neque voluptatum, quae per uxorem intelliguntur, habent studium. Quod est dicere: Cupidi amatores saeculi, quales maxime tunc erant Scribae et Pharisaei, vocantem contempserunt, hi autem, qui liberum cor a cupiditatibus habere meruerunt, secuti sunt eum. Quid porro est, quod ait: