|
Non tenebis, inquit, matrem cum filiis, sed abire patieris, captos
tenens filios, ut bene sit tibi, et longo vivas tempore. Mater pullis
vel ovis desuper incubans, littera Synagogae est, littera legis quae
occidit; ova autem ipsa vel pulli mysteria sunt spiritus legis, spiritus
vivificantis. Sed illam matrem, illam litteram Christus non tenuit,
quemadmodum in psalmo dicit: Quoniam non cognovi litteraturam introibo
in potentias Domini (Psal. LXX). Filios tantum captos tenuit,
spiritualiter enim legem impleri vult a suis discipulis, Non tenebis,
ait, sed abire patieris. Ad quid? Ut bene sit tibi, ait, et longo vivas
tempore. Dicamus aliud quod commodius praesentem locum queat illustrare.
Ipse in psalmo dicit: Deus ostendit mihi super inimicos meos, ne occidas
eos, ne quando obliviscantur populi mei (Psal. LVIII). Sed quid?
Disperge illos in virtute tua (ibid,) Ecce hodie videmus matrem solam
avolasse sine filiis, et scimus ubi sit, quia toto orbe dispersa est
Synagoga inimica Christi, solam habens litteram legis, et hoc ipsum
Christo proficit, ut longo vivat tempore, id est ut nunquam ejus
obliviscatur populi. Igitur, et nos vel quique nostrum per viam imus,
quia praesentem vitam pergimus, et nidos avis in terra et in arbore
invenimus, quando verba historiae, aut in contemplativa, aut in activa
vita tenenda legimus. Nam praecepta activae vitae, nidus avis in terra
est, praecepta contemplativae, nidus in arbore. Mater vero pullis vel
ovis incubat, quando ipsa historia intellectum spiritualem fovet. Non
teneamus eam cum filiis, sed adire patiamur, captos tenentes filios,
quia videlicet in quibusdam locis praetermittenda est historia, ut soli
matris hujus pulli, id est spiritualis intelligentiae sensus nobis in
esum veniant, nec nos mater, sed pulli reficiant. Cum enim legimus aurum
et argentum Aegyptiorum ab Israelitico populo petitionis deceptione
subreptum (Exod. II), et rursum cum legimus carnalia sacrificia Deo
exhibita, quid in hoc verborum nido, nisi mater dimittenda est, et filii
tenendi? Nos enim cum a quibusque saecularibus vigilantiam ingenii in
defensionem veritatis trahimus, et cum eorum eloquium in usum
rectitudinis vertimus, quid aliud quam aurum et argentum ab Aegyptiis
tollimus, ut ex eo et nos divites effecti, et illi pauperes valeant
ostendi, sicut scriptum est: In captivitatem redigentes omnem
intellectum in obsequium Christi (II Cor. X). Et cum nostra corpora per
abstinentiam domamus, quid aliud quam spiritualia sacrificia omnipotenti
Deo exhibemus, sicut rursum per Paulum dicitur: Ut exhibeatis corpora
vestra hostiam viventem (Rom. XII). Matrem itaque dimittentes, pullos
comedimus, cum historiae exempla dimittimus, sed ex ea allegoriarum
sensus in mente retinemus. Unde recte additur, ut bene sit tibi, et
longo vivas tempore, quia longo tempore ille vivit, qui per spiritualem
intelligentiam aeternitatis annos apprehendit.
|
|