|
Notum est hunc diem quartum decimum diem primi mensis referre quo agnus
immolari ad vesperam jussus est, et de sanguine ejus uterque postis
signari, et superliminare domorum, in quibus comedendus esset, ut eo
signo viso, exterminator Aegypti sacri convivii domos intactas
praeteriret. Constat autem, ideo frontibus nostris ex ipso chrismate
imprimi signum crucis Christi, et ut exterminator diabolus in domibus
animarum corporumque nostrorum jus nocendi nullum habeat, et hoc illius
typici agni sanguine, quo postes signabantur, fuisse praefiguratum.
Recte ergo, qua die figura tantum illud agebatur, nobis hoc praesentis
rei sacrum solemniter conficitur. Secundum hanc similitudinem consequens
videretur ut hac ipsa nocte domus eorum in quibus agnus comedendus est,
id est frontes eorum, in quorum mentibus fides, Agni Dei Christi
reconditur, sacro chrismate signarentur. Quod recte videretur, si hac
eadem nocte, paschale convivium celebrare conveniret cum eo quod lugemus
scelere Judaeorum. Nunc autem licet Dominica passio salutis nostrae
summa sit, rationabiliter tamen sancta Ecclesia diem illum, in quo
passus est, luctui potius et silentio dedicavit, et gaudium solemnitatis
ejusdem, qua sumus redempti, usque in diem tertium, quo victor ille
resurrexit, differendum censuit, ut tunc demum et pro recuperata
animarum salute, quae sexta feria patrata est, et pro futura corporum
resurrectione, quae illo resurgente prima Sabbati nobis donata est,
convivium paschalis agni celebremus in domibus nostris, dicentes:
|
“Pascha nostrum immolatus est Christus. Itaque epulemur in azymis
sinceritatis et veritatis (I Cor. V).”
|
|
Rectius ergo sumentes illud, unde postes nostrarum frontium signemus,
quiescimus usque in vesperam Sabbati, quae nobis est vespera paschalis
convivii, et tunc signatis frontibus baptizatorum, qui verum Pharaonem,
scilicet diabolum, effugientes, per mare Rubrum baptismi ad eum tendunt,
illud nostrum
|
“in voce exsultationis et confessionis (Psal. XLI)”
|
|
inchoamus convivium. Et si quaeras cur non ipsa quoque chrismatis
consecratio dilata est, ideo scilicet quod ab hac feria quinta usque in
vesperam Sabbati, qua hora utendum est chrismate, vacamus a missarum
solemniis, eo loco quo pacem accipimus fas est consecrare. Et ante haec
baptismum celebrari hoc Sabbato sancto, ratio exigit, de quo dicendum
est suo loco, id est magno Sabbati sancti officio. Non igitur chrismatis
quoque consecratio differri debuit aut potuit
|
|