|
Non est hoc ex levitate sive mutabilitate, sed ex judicio et ratione,
quod unus idemque Deus et legem dedit de mundis et immundis, et in
Evangelio, sive per Evangelii ministros dicit, omnia esse munda mundis.
Utiliter hujus rei consideratio procedit, si rite perpendas, et quid de
praeceptis suis ipse dicat in prophetis, et quid tunc evenerat, quando
ejusmodi praecepta dedit. In Ezechiele dicit:
|
“Ejeci eos de terra Aegypti, et eduxi in desertum, et dedi eis praecepta
mea, et judicia mea ostendi eis, quae faciat homo, et vivat in eis
(Ezech. XX).”
|
|
His dictis confestim culpans eos, quod praecepta sua reprobassent, et
post idola fuissent oculi eorum:
|
“Ergo, inquit, et ego dedi eis praecepta non bona, et judicia in quibus
non vivent, et pollui eos in muneribus suis, cum offerrent omne quod
aperit vulvam (ibid.).”
|
|
Ecce quanta differentia praeceptorum, alia praecepta et judicia bona
quae faciat, et vivat in eis; alia
|
“non bona, in quibus non vivent,”
|
|
ait. Ut alia ab aliis, ut bona clare discernamus a non bonis, recurramus
ad tempora, vel ad ordinem ipsorum, quomodo et quibus causis
intercurrentibus tam differentia praecepta dederit. Venerat ad montem
Oreb, et locutus est per Moysen, praecepta utique bona:
|
“Non habebis, inquiens, deos alienos coram me,”
|
|
etc., usque ad id,
|
“Non inibis cum gentibus foedus, nec cum diis eorum (Exod. XX, XXIII).”
|
|
Interea dum cum Moyse loqueretur, fecerunt sibi vitulum conflatilem, et
adoraverunt, atque hostias immolaverunt (Exod. XXXII). Eatenus Moyses
populo non velata facie bona et vitalia Dei praecepta dederat. Deinde
subintroeunte reatu vituli, faciem ejus velari oportuit, quando
loquebatur ad populum (Exod. XXXIV), et quae praecepta dedit, extunc
praecepta bona non sunt, in quibus non vivunt, ut sunt haec de mundis et
immundis animalibus, de lepra corporum, de lepra vestimentorum et de
lepra domorum, et caetera ejusmodi, qualium utique littera occidit,
spiritus autem vivificat nunc revelata facie Moysi. Haec idcirco nunc
dicta sunt, ut constet rationabiliter in doctrina apostolica superfluas
duci disputationes propter ciborum differentias, quia videlicet
manifeste, sicut jam dictum est, praecepta hujusmodi non bona fuisse
Deus ipse asserit, quorum causa ut darentur, praecedens praevaricatio
fuit, etc.
|
|