|
|
“Et tu Bethleem terra Juda,”
|
|
etc., cum in eodem propheta praedicetur, regnum Christi potentia
coelesti nullo terreno regno nociturum.
Et congregans omnes principes sacerdotum et Scribas populi,
sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In
Bethleem Judae. Sic enim scriptum est per prophetam: Et tu, Bethleem
terra Juda, nequaquam minima es in principibus Juda, ex te enim exiet
dux qui regat populum meum Israel (Matth. II). Quia Christum, ut jam
dictum est, audierat nasciturum, nec auferendum esse sceptrum de Juda,
et ducem de femore ejus, donec ille veniret, se autem rege, sceptrum de
Juda, et dux de femore ejus ablatus erat, quippe qui ex patre Idumaeo et
ex matre erat Arabica. Igitur illud sciscitabatur, ubi Christus
nasceretur, insidias machinaturus. Et verum quidem Scribae, et principes
sacerdotum de Scriptura prophetica protulere judicium. Sed nunquid solum
hoc per prophetam illum fuerat dictum, Christum regem in Bethleem
nasciturum? Nonne per prophetam eumdem dixerat Spiritus sanctus, regis
hujus ortum, nihil Herodi, imo nihil cuiquam mortalium esse nociturum?
Nempe, antequam locum expressisset nativitatis ejus praedicere curavit,
et miram innocentiam regni ejus. Dixerat enim: Et in novissimo dierum
erit mons domus Domini praeparatus in vertice montium, et sublimis super
colles, et fluent ad eum populi, et properabunt gentes multae. Et
concident gladios suos in vomeres, et hastas suas in ligones. Non sumet
gens adversus gentem gladium, et non discent ultra belligerare (Mich.
IV), etc. Ergo caeco caeci male ducatum praebebant, ideoque ambo in
foveam cadebant, dum sciscitaretur Herodes ubi Christus nasceretur,
nesciens sciscitari quale foret regnum ejus, et illi ostendentes locum
nativitatis non viderent in eadem Scriptura pacem et innocentiam regni
ejus. Quid enim verius eo quod dixit, non sumet gens adversus gentem
gladium, et non discent ultra belligerare? Gens quippe regis hujus, gens
conversa ad regem istum, gens tota parvulorum est, nequaquam sumptura
gladium, aut belligeratura contra Herodis vel Romani imperii gentem, sed
gente adversa feriente se gladio, semper et in ipsa morte praedicatura
pacem. Quomodo parvuli quos continuo tu, o funeste Herodes, occidisti,
non se defenderunt, non te repercusserunt sic universa regis hujus gens,
dum occidetur, gladium non levabit, non contra gentem homicidam tui
similem belligerabit. Nec vero contrarium huic est id quod subinde regis
hujus civitatis Sion consolator Spiritus per eumdem prophetam dicit:
Surge, et tritura, filia Sion, quia cornu tuum ponam ferreum, et ungulas
tuas ponam aereas, et comminuam populos multos, et interficies Domino
rapinas eorum, et fortitudinem eorum Domino universae terrae (ibid.).
Longe aliud cornu, et interfectio dissimilis. Cornu istud non contra
homines, sed contra diabolum erigitur, interfectio haec non hominum, sed
vitiorum est. Cornu istud de coelo datum est, dicente suis rege isto:
Vos autem sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alto (Luc.
XXIV), interfectio haec est, de qua Petro dictum est: Surge, Petre,
occide et manduca (Act. X). Igitur, o Herodes latro, filiorum tuorum
occisor, illic trepidasti timore, ubi non erat timor.
|
|