|
|
“Qui operantur in me, ait Sapientia, non peccabunt, et qui elucidant me,
vitam aeternam habebunt (Eccli. XXIV).”
|
|
Sapientia quae haec loquitur, Christus est, quem et Apostolus praedicat
|
“Dei virtutem et Dei sapientiam (I Cor. I),”
|
|
quae et alibi protestatur:
|
“Ego, inquiens, ex ore Altissimi prodivi primogenita ante omnem
creaturam (Eccli. XXIV).”
|
|
Haec sapientia maxime in prophetis latet, et idcirco elucidari postulat,
magnam elucidantibus sese remunerationem, id est vitam aeternam
repromittens. Tantae remunerationis spe, studium nostrum nos exigui
sanctorum Patrum conjungimus studiis, qui summopere desudaverunt, tam in
propheticis quam in caeteris sanctis Scripturis, hoc studentes ut
sapientia Dei Christus quae latebat in illis posset agnosci, et faciem
ejus expositio clara legentibus insigniter ostenderet, quam sub litterae
grosso velamine providentia sancti Spiritus indignis occultam esse
voluit. Hanc vitae aeternae spem prima jam et praeparatoria merces
corroborat atque laetificat, si fiat nobis quod promisit, dicens:
|
“Et qui operantur in me, non peccabunt. Sicut enim multam malitiam
docuit otiositas (Eccli. XXXIII),”
|
|
sic econtra occupatio bona et meditatio Scripturarum saepe cogitationes
nequam, et grandia quae subintrare poterant, excludit peccata. Fere de
omnibus, quae scriptitare audemus vel hactenus ausi fuimus, haec apud
omnes nostra responsio vera esse potest, ut nequaquam praesumptioni seu
vanae temeritati deputent, quod nos postremi homines, post magna
sanctorum Patrum opera in scripturis Sapientiae quidquam operamur, quia
videlicet idcirco taliter exercemur, ut secundum promissiones ejus et in
praesenti non usquequaque peccemus, et in futuro vitam aeternam
habeamus. Igitur oculo simplici, id est intentione fideli te requirentes
teque elucidare cupientes, nos aspirando praeveni et adjuvando
prosequere, Sapientia Dei, quae in te operantibus teque elucidantibus,
tantam remunerationem repromittis, et post Osee secundum Joel, qui illum
in ordine duodecim prophetarum sequitur, revelata facie nobis annue
contemplari.
|
|