|
De isto plurimorum sententia doctorum est, quod circa finem saeculi, cum
Enoch venturus sit, et quod mortem quam non evasit, inquiunt, sed
distulit, pro communi debito persolvere habeat sub persecutione
Antichristi. Porro Hieronymus virorum illustrium non minimus, aliter
sentire videtur in fine Malachiae prophetae, ubi Dominus dicit:
|
“Ecce mittam vobis Heliam prophetam, antequam veniat dies Domini magnus
et horribilis (Mal. IV).”
|
|
Ait enim post aliqua: Haec de Helia diximus secuti doctores, quanquam
multi sint etiam nostrorum, qui credunt eum ad litteram venturum, et
restituturum omnia, ac mortis debitum persoluturum. Caeterum, Dominus
interrogatus ab apostolis de adventu Eliae, respondit:
|
“Helias jam venit, et non cognoverunt eum, sed fecerunt in eum
quaecunque voluerunt (Matth. XVII),”
|
|
Joannem volens in Helia intelligi, unde subsecutus adjunxit:
|
“Si vultis recipere, Joannes ipse est Helias qui venturus est (Matth.
XI).”
|
|
Cum haec dicit, profecto doctoribus aliis, qui non secundum litteram,
sed secundum spiritum de adventu Heliae sentiunt, sese consentire
innuit, dicendo: Quanquam multi sint etiam nostrorum qui credunt eum ad
litteram venturum ac mortis debitum persoluturum. Satis tamen indicat,
quod velit eum jam esse a mortis necessitate solutum, quod si ita est,
revera magnum et magnificum est, multum laudabile inter viros gloriosos,
quod in eo magnificentia sua Dominus operatus est. Nam si mortem adhuc
exspectat, aestimare licet quod minus beatitudinis assecutus sit, quam
sancti alii, qui deposita omni corruptione mortalitatis, grandi utique
debito, et gravi sunt foenere liberati. Nam exspectatio mortis sine
dubio habet poenam; atque idcirco beatiores dicere licet eos omnes,
quibus et de morte timor nullus, et de gloria resurrectionis certa spes
est. Magnificentius ergo cum illo actum est, et cum beato Enoch, si
mortem non distulerunt, sed evaserunt, si viventes translati sunt, et
nullum habent de longa mortis sollicitudine vel exspectatione tormentum.
|
|