VERS. 22.

“In omnibus his non peccavit Job labiis suis,”

id est interioribus labiis,

“neque”

ore exterius

“stultum aliquid contra Deum locutus est.”

ALLEGORICE. Cuncti dies quibus sine intermissione, ut supradictum est, holocaustum corporis et sanguinis sui pro nobis Redemptor noster immolat, dies unus est, dies manifestatae sapientiae, dies salutis, de quo Apostolus:

“Ecce nunc, inquit, tempus acceptabile, nunc dies salutis (II Cor. VI).”

Et Psalmista:

“Hodie si vocem ejus audieritis (Psal. XCIV).”

De hac die nunc dicitur:

“Quadam autem die cum venissent,”

videlicet in recordationem,

“filii Dei,”

scilicet qui erant dispersi,

“ut assisterent eoram Domino,”

id est

“congregarentur in unum,”

sicut ait evangelista (Joan. XI),

“adfuit inter eos,”

scilicet servientes ad electorum adjutorium,

“et Satan,”

videlicet serviens ad probationem ipsorum.

“Cui dixit Dominus.”

Quid sit dicere Dei, quid respondere Satan, jam supradictum est.

“Unde venis?”

Increpatio est, videlicet quia qui ante quasi non visus tolerabatur, incarnato Domino, diabolus increpatur.

“Circuivi terram,”

videlicet gentes omnes post me traxi ab Adam,

“et perambulavi eam,”

id est nullum a reatu liberum reliqui.

“Nunquid servum meum Job,”

id est Christum in forma servi,

“considerasti?”

id est deprehendisti, videlicet quia dicis:

“Quid mihi et tibi? scio quia Filius Dei es (Marc. I).”

“Considerasti, inquam, quod non sit in terra,”

id est in hominibus qui tantum homines sunt,

“similis ei,”

videlicet quia Deus et homo est.

“Homo simplex,”

etc. Hoc superius expositum est.

“Et Satan,”

quia idipsum quod de divinitate ejus suspicatus fuerat, in dubium sibi venit prae superbia,

“Nunquid, ait, frustra,”

et non magis pro praesenti qua remuneratur miraculorum gloria, hic

“timet Deum,”

adeo recedens a malo, ut Deus putetur, cum sit homo.

“Nonne”

ideo absque peccato incedit, quia

“tu eum,”

id est animam ejus, ne possit tentari ut caeteri homines,

“vallasti, ac domum,”

id est corpus ejus,

“universamque substantiam per circuitum,”

id est electos ejus ut invadere non praesumam?

“Operibus,”

scilicet miraculis,

“manuum,”

id est curationum,

“ejus benedixisti,”

videlicet ut multa sint,

“et possessio ejus crevit in terra,”

id est credentes in eum multiplicati sunt. Haec Satan Deo dixisse, est, talia invidendo sensisse.

“Sed extende”

et caetera usque:

“Cum autem quadam die,”

sicut superius accipienda sunt, nisi quod ait,

“in manu tua sunt.”

In qua nunc accipi debet potestas non perdendi sed tentandi, et cribrandi sicut triticum (Luc. XXII).

“Cum autem quadam die, filii ejus et filiae,”

id est apostoli et inferiores discipuli,

“in domo fratris sui primogeniti,”

id est intra fines Judaici populi, qui ideo primogenitus dictus est, quia ad cultum Dei prior venit quam gentes,

“comederent et biberent vinum,”

id est praedicarent Evangelium,

“nuntius”

videlicet sermo propheticus,

“venit,”

id est impletus est, qui diceret:

“Propterea captivus ductus est populus meus, quia non habuerunt scientiam (Isa. V).”

Videlicet hoc modo:

“Boves arabant,”

id est boni operatores concorditer verbo instabant,

“et asinae,”

id est simplices

“pascebantur,”

id est docebantur,

“juxta eos,”

id est eorum doctrinae consentientes,

“et irruerunt Sabaei,”

id est captivantes, videlicet spiritus maligni,

“tuleruntque omnia,”

videlicet in infidelitatis captivitatem,

“et pueros,”

id est nondum in fide robustos,

“percusserunt gladio,”

scilicet desperationis,

“et effugi ego,”

subaudi propheticus sermo,

“solus,”

videlicet quia cunctis superstes persecutionibus Christum annuntiat sermo propheticus.

“Cumque adhuc ille loqueretur, venit alter,”

id est aliud de sermone prophetico impletum est, scilicet hoc:

“Zelus ignis apprehendit populum ineruditum.”

Quod tali modo impletum est:

“Ignis Dei,”

id est flamma invidiae, Deo permittente,

“cecidit,”

id est exarsit,

“de coelo,”

id est a praepositorum cordibus, qui coelum dicuntur, juxta illud:

“Attende, coelum, et loquar (Deut. XXXII),”

ob

“tactas oves, puerosque,”

id est ad consensum sui tactos simplices,

“consumpsit,”

id est a fide subvertit.