|
Orta autem fame super terram, post eam sterilitatem, quae accidit in
diebus Abrahae, abiit Isaac ad Abimelech regem Palaestinorum in Gerara,
apparuitque ei Dominus, et ait: Ne descendas in Aegyptum, sed quiesce in
terra quam dixero tibi, etc. Ordo praeposterus, nec enim habitanti in
Gerara, quae metropolis erat Palaestinorum apparens Deus diceret: Semini
tuo dabo omnes regiones has (Gen. XII). Ergo praepostere prius dictum
est, quia abiit ad Abimelech regem Palaestinorum in Gerara. Et deinde
quod apparente et jubente sibi Domino Deo potius illuc, quam alias
diverteret. Et hoc non frustra praeposteratum esse postmodum liquebit.
Jam quia patet lectionis superficies, mysteriorum series continuanda
est. Orta, inquit, fame post eam sterilitatem, quae acciderat in diebus
Abrahae, abiit Isaac ad Abimelech regem Palaestinorum in Gerara.
Postquam modo supradicto, Edom, ille, id est, Judaicus populus
primogenita sua vendidit, orta est fames Isaac et domui ejus, id est,
Christo et apostolis ejus, illa videlicet fames, de qua Propheta in
psalmo loquitur: Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes
et circuibunt civitatem (Psal. XCVII). Ipsi vero dispergentur ad
manducandum (Psal. LVIII). Non enim inveniebant canes, egregii scilicet
apostoli, de quibus et alibi idem Propheta dicit: Lingua canum tuorum ex
inimicis ab ipso (Psal. LXVII): non, inquam, inveniebant copiam escarum
apud inimicos Christi Judaeos, ex quibus et ipsi secundum carnem erant,
paucos quippe ex illis manducare, id est, convertere, et sibimet
incorporare poterant. Unde Petro esurienti, quia de Judaismo parum
comederat, ostensum atque praeceptum est, ut gentes apprehenderet et
manducaret. Vidit namque vas quoddam velut linteum quatuor initiis
submitti de coelo in terram, in quo erant omnia quadrupedia, et
serpentia terrae, et volatilia coeli, dictumque est ad eum: Surge,
Petre, macta et manduca (Act. X). Item: quae Deus purificavit, tu ne
commune dixeris (ibid.). Ex tunc qui hactenus famem patiebantur,
dispersi sunt ad manducandum, et murmurantes eo quod saturati non
fuissent, et dicentes: Vobis quidem primum loqui verbum Dei oportebat,
sed quoniam repulistis illud, et indignos vos judicastis aeternae vitae,
ecce convertimur ad gentes (Act. XIII). Abiit igitur Isaac in Gerara,
scilicet Christus ad regem Abimelech, etc. Abiit, inquam, in istis equis
suis super quos ascenderat, id est, praedicatoribus suis, quos mittebat,
de quibus et alibi scriptum est: Qui ascendis super equos tuos et
quadrigae tuae salvatio (Habac. III). Et peregrinari coepit in Gerara,
id est in gentibus, quas ante nesciebat. Gerara namque metropolis erat
Palaestinorum, quod interpretatur ruentium, significatque Romam vel
Romanum imperium, quondam caput pereuntium. Abimelech pater meus rex,
vel patris mei regnum, bene multitudinem significat gentium, non quod
pridem sic essent, sed quia ex tunc sic factum est, ut eas recte tali
nomine Christus appellaret.
|
|