|
Feria quarta sacramenta, quae novae Ecclesiae propria sunt, inchoantur,
quibus sacrosancta Redemptoris nostri passio, venerabili ritu sanctae
Ecclesiae in filiis adoptionis sanctam novitatem Spiritus operando
figuratur. Hac enim die catechumeni nostri ex antiqua traditione sanctae
Romanae Ecclesiae signantur, ut sacrosancta solemnitate nostrae
Redemptionis ex aqua et Spiritu sancto renascantur (Joan. III), Christo
in baptismate commorientes, et conresurgentes, juxta Apostolum qui ait:
|
“Quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati
sumus, consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem, ut
quomodo surrexit Christus a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in
novitate vitae ambulemus (Rom. VI).”
|
|
Moris quippe erat olim in sancta Ecclesia, non alio tempore
regenerationis hujus celebrari Sacramentum, nisi in his, quibus forte
superveniente infirmitate vel aegritudine, mortis immineret periculum.
Cuncta pene Ecclesiae proles, quam per annum verbo praedicationis novam
gignere poterat, instante solemnitate paschali, hac die sua nomina
dabat, et per sequentes dies usque ad ipsam Paschae solemnitatem,
audiens quisque regulam fidei, unde et catechumenus dicitur
(catechumenus namque auditor interpretatur) lactatus et grandescens,
tandem in plenitudine temporis, postquam luna plena est, plena fide in
solemnitate sancti baptisterii symbolum reddens, Christo commoriebatur
et conresurgebat. At, postquam Christianitas crevit, et sagena illa
verbi Dei piscibus impleta est (Matth. XIII), quia periculosum erat
tantam multitudinem differre propter occasiones mortis, quae in
multitudine hominum multae sunt, maxime propter turbam infantum, ex
Christianis parentibus succrescentium, quorum tenera vita persaepe levi
occasione succiditur, visum est sanctae Ecclesiae, passim indulgentia
baptizandi concessa, imo oblata, cuncta antevenire pericula, baptismi
tamen solemnitatem vel in paucis cum Dominica resurrectione, cui similis
est, celebrare. Quarta ergo feria novae Ecclesiae celebrantur initia,
quae appellantur scrutinia. Scrutinia vero dicuntur a scrutando,
videlicet quia perscrutandum erat in his qui accedebant, ne qua radix
amaritudinis subesset, velut fuit in Simone Mago (Act. VIII), in
haereticis et haeresiarchis quamplurimis, ut sancta non illis darentur,
nisi prius Christiana fides in mentibus eorum radices altas fixisset.
Cur autem hac potissimum die celebrentur, vel subsequentium usque ad
passionis Dominicae diem numerus dierum mysterium contineat, jam
dicendum est.
|
|