|
|
“Et Libanus, inquit, cum excelsis cadet (Isa. X).”
|
|
Jam diximus quia grande illius Libani excelsum ceciderat, in eo
videlicet quod sceptrum de Juda et de femoribus ejus defecerat. Funestus
Herodes regiam stirpem ferro exstirpabat, et exstirpare non cessabat.
Undecunque regium quidpiam subintellexerat, quacunque ex domo vel etiam
sua, imo maxime sua ex domo vel genitura regia quempiam aestimationis
olfecerat, quamdam denique conjugem regiae stirpis habuerat, praeter
conplures alias, Mariamnem pontificis Hircani filiam, de qua et filios
Alexandrum atque Aristobulum susceperat, omnino undecunque sive deforis
sive deintus regale quidpiam sperare posse praesenserat, saeviebat
immanis bellua, simulque pontifices, et suos filios regales trucidabat,
videlicet ne seipsum nimis cupide regnantem ulla posset iniquietare
persona per ullam ejusmodi suspicionem. Jam dubium quippe regia cum
sacerdotali familia permista fuerat, et idcirco in utramque pariter
ferebatur truculentus homicidia nulli sexui parcens, non ab uxoribus
propriis, non a filiis occasione suborta ferrum differens, quoniam
quidem ejus filii materno sanguine regiam contingebant progeniem. Unde
ergo vinceres, Deus promissor fidelis, unde justi ficareris adimplendo
quod promisisti et jurasti David, cujus spiritus clamare non desinebat
in auribustuis:
|
“Miserere mei, ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum
judicaris?”
|
|
(Psal. L.) Nimirum sciebas, et disposueras justificari et vincere ex
loco humili, unde impurus Herodes, imo diabolus, cui serviebat Herodes,
nihil posset suspicari, quod valeret procedere ad celsitudinem throni.
Hoc est quod continuo per prophetam subjunxisti:
|
“Et egredietur virga de radice Jesse, et flos de radice ejus ascendet,
et requiescet super eum Spiritus Domini, spiritus sapientiae (Isa. XI),”
|
|
et caetera.
|
|