CAPUT IV. De eo quod ait:

“Prophetam de gente tua,”

etc. Et quid secundum hunc locum Dominus Deus de semetipso locutus sit.

(CAP. XVIII.) Prophetam de gente tua, et de fratribus tuis sicut me suscitabit tibi Dominus Deus tuus, ipsum audies, ut petisti a Domino Deo tuo in Oreb, quando concio congregata est, atque dixisti: Ultra non audiam vocem Domini Dei mei, et ignem hunc maximum amplius non videbo, ne moriar. Propheta iste magnus nulli dubium est quin ipse sit Christus Dei Filius, idem Propheta, et prophetarum Dominus, idem enim homo et Deus. Quem quomodo petierit Israel, in monte Oreb, aperte Scriptura non dicit, nisi quod, cum vidissent voces et lampades, et sonitum buccinae, montemque fumantem, perterriti ac pavore concussi, steterunt procul, dicentes Moysi: Loquere tu nobis, et audiemus. Non loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur (Exod. XX). Ergo Deus non sermonem illorum, sed necessitatem respiciens, eumdem sermonem pro petitione habuit, quia videlicet sic loqui Mediatorem petere fuit. Proinde cum dixisset: Nunc prophetam de gente tua et de fratribus tuis, sicut me, suscitabit tibi Dominus Deus tuus, continuo subjunxit, ipsum audies, sicut petisti a Domino. Deo in Oreb, id est ipsum audire poteris sicut audibilem tibi atque tolerabilem fieri loquelam Dei petisti; ille enim nube carnis contectam habens igneam divinitatis majestatem, loquetur tibi. Porro, ut in adventu ejusdem prophetae maxime inexcusabiles forent, qui eum non susciperent Judaei, Judaeorumque principes aut legisperiti, tale eis signum vel experimentum proponit. Quod si tacita cogitatione responderis: Quomodo possum intelligere verbum quod non est locutus Dominus? hoc habebis signum: Quod in nomine Domini propheta ille praedixerit, et non evenerit, hoc Dominus non est locutus, sed per tumorem animi sui propheta confinxit, et idcirco non timebis eum (ibid.). Hoc de semetipso scriptum esse sciens iste propheta dicit in Evangelio suo contra calumniatores Judaeos: Opera enim quae dedit mihi Pater, ut perficiam ea, ipsa opera quae ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater me misit (Joan. V). Et alibi: Verba quae ego loquor vobis, a memetipso non loquor. Pater autem in me manens, ipse facit opera (Joan. XIV). Tanquam diceret: Opera subsequentia opera Patris mei, quae nemo alius fecit, testimonium perhibent verbis meis quod non ea de corde proprio confinxerim, quemadmodum prophetae mendaces, quos cavendos esse Scriptura praemonuit. Dicit autem lex vestra hoc vobis fore signum prophetae magni, quem secundum legem eamdem per omnia vos audire debetis: Quod in nomine Domini propheta ille praedixerit, et non evenerit, hoc Dominus locutus non est, sed per tumorem animi sui propheta confinxit, et idcirco non timebis eum. Illum autem cujus in ore ego pono verba mea, qui audire noluerit, inquit, ego ultor existam (Exod. XX). Igitur cum praesentibus operum testimoniis clarum sit, quod ego propheta ille sum qui suscitandus erat ex promissione Dei, quia non est in me signum prophetae, per tumorem animi sui verba confingentis, ipse ultor existet, quia vos audire non vultis.