CAPUT 9

“Cum, inquit, aperuisset librum, quatuor animalia et viginti quatuor seniores ceciderunt coram Agno, habentes singuli citharas et phialas plenas odoramentorum, quae sunt orationes sanctorum.”

Antequam aperuisset agnus librum, antequam per passionem suam adimplesset veritatem Scripturarum, praeter paucissimos, praeter tres magos ab Oriente venientes (Matth. II), et praeter illum illuminatum a nativitate caecum (Joan. IX), fere nullus invenitur procidendo adorasse Agnum, Christum Dei Filium, sed postquam aperuit, postquam obedientiam consummavit,

“omne genu curvatur, coelestium, terrestrium, et infernorum (Philip. II).”

Nec vero solummodo genu flectitur, sed adoratio plena procidendo perficitur, sicut in Psalmo scriptum est:

“Coram illo procident Aethiopes, et adorabunt eum omnes reges (Psal. LXXI).”

Apostoli quoque neque illum adorare, neque in nomine ejus adhuc petere noverant. Unde et dicebat illis jam instante hora suae passionis:

“Usque modo non petistis quidquam in nomine meo (Joan. XVI).”

Ac deinceps:

“Illo die in nomine meo petetis (ibid.).”

Ex quo, propter quod

“humiliavit semetipsum, factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis, Deus illum exaltavit (Philip. II)”

, ex eo jam exigitur, ut adoremus et procidamus ante eum, et nomine ejus petamus, dicentes Deo Patri: Da vel praesta hoc vel illud, per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum.

“Cum ergo aperuisset librum,”

cum adimplesset omnia quae de ipso scripta sunt,

“quatuor animalia et viginti quatuor seniores coram Agno adorantes ceciderunt,”

quia sancti omnes novi pariter et veteres in coelo et in terra, quicunque adorant Patrem, adorant et Filium, adorant Deum et hominem Jesum Christum habentes singuli citharas, instrumenta videlicet laudum incessabilium, instrumenta non manufacta, sed pectora fidelia, et corpora cum plectro linguae Dei personantia laudem. Citharis namque ubi ligno chordae tenduntur, corpora propter Christum mortificata recte comparantur. Habent etiam phialas, vascula videlicet ore lato patentia, id est corda non angusta, sed per charitatem dilatata. Hujusmodi phialae plenae sunt odoramentorum,

“quae sunt, inquit, orationes sanctorum.”

Nimirum et hoc ipsum latitudo oris phialarum, id est, ampla charitas efficit cordium vel odoramentorum nomine honorentur orationes sanctorum. Unde est illud in Psalmo:

“Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo (Psal. CXL).”

Et in consummatione virtutis et orationis suae pius Magister dicit:

“Ego me obtuli sacrificium Deo in odorem suavitatis (Ephes. V).”