CAPUT XXXIII. Praedicit quis ipsi sit successurus, et moritur.

Et quia de successore mentionem fecerat, altius in planctum excitati, velut pupilli jam deserti, percontabantur et quaeritabant quisnam tanto praesule viduatam recepturus foret matrem ipsorum Ecclesiam. Ille, aiebant, vir vitae venerabilis est, et ille alius utcunque idoneus est; atque ita diversorum qualitates perpendendo, sollicitudinem suam invicem anhelando conferebant. At ille prophetico, ut jam supradictum est, praedoctus spiritu: Neque illum, inquit, neque hunc, quem putatis; sed Pillegrinum habebitis episcopum, et hic in hac Ecclesia pontificatus officium brevi tempore administrabit. His dictis, carne solutus, de vitae praesentis angustia ad aeternae patriae sempiternam consolationem ascendit, fructum percipiens perpetuae jucunditatis. Migravit autem septimo decimo Kalendas Aprilis, sepultusque est in Divitensium castro, in oratorio Sanctae Dei Genitricis, quod ipse condidit, multis deinceps ibidem coruscans miraculis ad laudem Domini nostri Jesu Christi. Ubi cum sanctum corpus ejus humatum fuisset, tunc demum reminiscens is qui villicus sancti pontificis exstiterat in curte ipsa, in quam jam dictum per superius memoratam revelationem constructum erat oratorium, admirando divinam providentiam, dicebat: Locus hic, in quo corpus hoc sanctum sepultum est, tumulus erat omni tempore herbidus, semper mundus et amoenus, omniumque oculis jugiter gratiosus. Quod nimirum laudibus proficit beatissimi viri, cujus futuris exsequiis servandisque reliquiis taliter sese loci facies, jubente Deo, praeparavit, ut semper servaretur viridis ille sinus terrae in quo requiescere haberet possessor sempiternae viriditatis, cui reposita erat haereditas incorruptibilis, incontaminata et immarcescibilis. Proinde cum Apostolo Regi saeculorum immortali, invisibili, soli Deo honorem dicamus et gloriam in saecula saeculorum, Amen (I Tim. II).