CAPUT XXIII. Per quorum ministerium fiant ista quae sunt promissa, significari vel ostendi sub interrogatione mystice dicendo:

“Qui sunt isti qui ut nubes volant,”

etc.

Qui sunt isti qui ut nubes volant, et quasi columbae ad fenestras suas? Tanquam si interrogaret illa beata Hierusalem, quomodo vel per quos sibi quid audierat, filii tui de longe venient, et filiae tuae de latere surgent, etc. Suspiciens quodammodo in coelum propheta, qui sunt, ait, isti qui ut nubes volant, et quasi columbae ad fenestras suas? Mira percunctatio tendens ad hoc ut auditores habeat quam maxime attentos. Poterat namque dicere sic: Apostoli Salvatoris, lumine tuo, Hierusalem, de quo jam dixi, illuminati et facti ipsi lux mundi, ibunt in mundum universum, et verbo praedicationis pariterque operibus charitatis, filios tuos qui ad te veniant de longe, ex omni gente et natione generabunt. Sed voluit quia sic oportebat, rem in tempore suo cognoscendam, et discretius abscondere, et abscondendo convenienti et digno quantum potuit mysterio, cum percunctatione declamatoria significare. Dicit ergo sic: Qui sunt isti qui ut nubes volant, et quasi columbae ad fenestras suas? Ad haec ille qui misit eos, ita respondet: Me enim insulae exspectant, et naves maris in principio, ut adducam filios tuos de longe. Argentum eorum, et aurum eorum cum eis nomini Domini Dei tui, et sancto Israel, quoniam glorificavit te. Ac si dicat: Apostoli mei sunt, quibus ego dixi: Non vos me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos, ut eatis, et fructum afferatis, et fructus vester maneat (Joan. XV). Ipsi volunt et nubes, nullo quieti otio, sed impellente Spiritu sancto cunctis gentibus, pluviam salutaris doctrinae portantes. Ipsi sunt quasi columbae simplices, attamen serpentis astutiam vel prudentiam habentes (Matth. X). Columbae illae singulae stant ad fenestras suas, id est exercent quas acceperint Spiritus sancti gratias divisas, semper praedicando volantes ut nubes, semper contemplando per illas fenestras suas coelum suspicientes, meditando gementes, gemendo meditantes. Ad quid volant? Me enim, inquit, insulae exspectant; me, inquam, Ecclesiae futurae, quae mundo velut mari profundo continentur, exspectant, suam anhelantes inopiam, nec ego fallor quin nubium istarum gratanter suscepturae sint pluviam. Insulae, inquam et naves maris, exspectant in principio, videlicet ut sint in caput, et non in caudam (Deut. XXVIII), juxta illud in psalmo: Venient legati ex Aegypto, praeveniet Aethiopia manus ejus Deo (Psal. LXVII). Quomodo naves de longe appulsae, in portu consistunt paratae, hic qui descendant in ipsis, et faciant operationem in aquis multis, sic parati erunt auditores nuntiis meis, suscepturi illos et operibus suis adjuturi, ut in profundendis gentibus Ecclesias construant, praedicando illam, quae super te orta est gloriam Domini. Hoc modo adducam filios tuos de longe. Argentum eorum et aurum cum eorum eis nomini Domini Dei tui, et sancto Israel, id est ad honorem nominis Domini et sancti Israel, quia glorificavit te. Videlicet, ut supra dictum est, oriendo super te, et ostendendo gloriam suam videndam in te. Quod aurum eorum, nisi fides eorum? Quod argentum eorum, nisi facunditas sermonis eorum? Ista venient cum eis, ut scilicet aurea fide speciosi, et argenteo sermone nitidi et clari, destruere valeant cunctum errorem, universam haereticam pravitatem ad honorem nominis Domini. Et aedificabunt filii peregrinorum muros tuos, et reges eorum ministrabunt tibi. Peregrini quippe, id est populi nationum, qui prius erant hospites testamentorum promissionis spem non habentes, ipsi exstruent te in tantum ut reges quoque eorum ministrent tibi, sive carnaliter aedificando Ecclesias, expensis publicis, et adversus persecutiones gentium atque insidias haereticorum legum scita proponendo, sive spiritualiter reges spirituales animae imperio, carnem subjugando, quod veraciter est ministrare tibi, et aedificare muros tuos.