CAPUT XXXII. De epistola.

Epistola personam gerens legis et prophetarum praecursionis debitum agit officium ante sanctum Christi Evangelium. Lex enim per manum Mosi infantem Dei populum, velut paedagogus, custodiendum suscipiens, futurum Christi adventum exspectare docuit, et per os digitumque Joannis, jam praesentem Christum eidem alumno suo jam adulto, ut eum sequeretur, indicavit (Matth. III; Joan. III). Praecessit namque lex evangelium, sicut virga Spiritum mansuetudinis, sicut timor charitatem, sicut initium perfectionem, sicut dominantis praeceptum praecedit amantis consilium. Epistola vero vox legis est, suam in Joannem imperfectionem profitentis, et ad perfectionem evangelicam suos auditores transmittentis. Quamvis autem saepe de apostolicis sumatur litteris, tamen in eo gradu est, ac si semper de lege sit et prophetis. Semper enim moralitatem vitamque activam magis quam contemplativae sublimitatem, quae in Evangelio radiat, apostolica quoque lectio instruit et dispensat. Epistola vero Graece, latine dicitur supermissio, vel supererogatio. Quod nomen bene congruit litteris apostolicis; quia videlicet Evangelio Christi supererogatae sunt. Siquidem ordo apostolicus, stabularius ille est, cui noster Samaritanus, id est custos, Dominus noster Jesus Christus, hominem illum, quem latronibus despoliatum, vulneratum, et semivivum relictum invenerat, commisit. Proferens duos denarios, id est legem et prophetas, et dicens ei:

“Curam illius habe, et quodcunque supererogaveris, ego, cum rediero, reddam tibi (Luc. X).”

Bene ergo litterae, quas apostoli Evangelio Christi supererogaverunt, epistolae appellatae sunt. Differunt autem pene pariter, ut lex aut prophetae, a majestate sancti Evangelii, quia videlicet pariter de moribus tractant. Et Evangelii sacramenta illi ventura denuntiant, hi jam praeterita commemorant. Igitur, ut supra dictum est, morale legis officium agit epistola, tantum distans ab eo quod in officio missae praecedit sancto evangelio quantum servus a Domino, praeco a judice, legatus ab eo qui misit illum. Quapropter cum legitur, non injuria sedemus; cum autem sanctum evangelium audimus, demissis reverenter aspectibus, sicut Domino nostro assistimus. In eo quod sanctum praevenit Evangelium, Baptistae Joannis imitatur officium; qui praevaricatores legis corrigens, et mores eorum evangelicae fidei suscipiendae praeparans (Luc. III; Matth. III), implebat quod de illo dixerat angelus:

“Ipse praeibit ante Dominum in spiritu et virtute Heliae, parare Dominum plebem perfectam (Luc. I).”