CAPUT IV. Qua ratione sic ante passionem Domini septem Dominicae ordinatae sunt.

Beatus papa Gregorius, qui (sicut in libro vitae ejus contineri jam supra diximus) officiorum atque stationum ordinator exstitit solertissimus, intellexit eo sensu quem illi Spiritus sanctus aperuit, dignam ad reverendam memoriam salutiferae passionis Christi expetere, ut illi ab omnibus sanctis et electis, quicunque fuerunt ab initio mundi, testimonia redderentur, cui quasi communes per os praesentis Ecclesiae redderentur exsequiae. Omnium quippe sanctorum a mundi constitutione una fuit salus et exspectatio, passio Redemptoris, et concordibus eorum dictis praenuntiata, gestisque praefigurata est, ac velut uni subjecta soli, diversis licet ex locis eamdem imaginem multa reddunt specularia; sic plures sancti diversis temporibus ac meritis venientes, praecurrentes Salvatorem, unam eamdemque variis figuris ejus praefiguraverunt passionem. Cum ergo jam dictus ordinator officiorum, commemorata jam Christi nativitate, apparitione, et manifestata triennii ejus praedicatione, passionis ejus memoriam anno [animo] nostro in Scripturis esset, laudabilem fecit digressionem, ad mundi recurrens initium, et de diversis aetatibus congruas Ecclesiae voces colligens, quasi de diversis locis septenos choros rationabili ac venerabili ordine produxit. Quid vel quomodo singuli chori praesenti Ecclesiae concinant, paulo post explicandum est. Nunc illud primitus dicendum videtur, cur de ore Ecclesiae diebus istis alleluia, quod est laus Dei, tollatur.