|
Ne dederis os tuum ut peccare facias carnem tuam, neque dicas coram
angelo: Non est providentia, ne forte iratus Deus contra sermones tuos,
dissipet cuncta opera manuum tuarum. Ubi multa sunt somnia, plurimae
sunt vanitates, et sermones innumeri, tu vero Deum time. Spiritus et
caro multa sibi colluctatione adversantur in nobis, et sua cuique
voluntas est: Spiritus est qui vivificat, caro autem non prodest
quidquam (Joan. VI); Spiritus promptus est, caro autem infirma (Matth.
XXVI). Ut ergo sis homo consultior, promptior et sapientior, monet te
Ecclesiastes, ne laxes frena vagandi indomitae carni, ne laxes frena
loquendi indomitae linguae. Ne dederis, ait, os ad contagia carnis. Non
prohibet reserare quando vis, claudere quando vis. Resera bonis, ad mala
clave serabis. Sed nimis carni indulget, male temperat ori, qui aperiens
os suum vanitati, se verbis derogat istis: Sum caro, sum substratus
fragili conditioni, vita brevis superest, quid prodest vitam perdere
pauculam, cum sim caro, cum sit caro morti obnoxia, vivam tamen
convenienter naturae carnali, quis mihi minitetur futurum esse judicium,
quando mihi reddatur quodcunque vita mea meretur? quae facio, ignorantia
celabit sive oblivio, casus agit mundum, quae est dispensatio rerum?
nulla omnino. Quicunque aperit os ut talia loquatur, iste datus est in
reprobum sensum, ut faciat quae non conveniunt (Rom. I). Sed quare dixit
carnem, cum posset rationabilius dicere mentem? quis enim nisi per
mentem faciat peccare carnem? Qui caro sunt peccant, non peccant qui
caro non sunt, qui generantur Deo Patre mente magis quam carne. Errant
ergo qui dicunt quoniam nulla sit dispensatio rerum in mundo, fortuna
cuncta volvente. Nihil est enim non distinctum, nihil immoderatum. Deus
tenet coelum, angeli aethera, nos terram inhabitamus. Angelicus ordo
novenis distinguitur ordinibus, unusquisque suo signat nomine quis eum
deceat ordo. Isti sibi praesunt, aut concordi vice subsistunt, alii
Dominum laudant, alii mittuntur in ministerium salutis nostrae, populos
visitando, et regna regendo, unicuique nostrum suus datur angelus, ut
nos ad bonum dirigat, mala tollat, et ad recta perducat. In puero itaque
nobis puerilem, ostendens Dominus Jesus humilitatem: Quicunque, ait,
humiliaverit se sicut parvulus iste, hic magnus vocabitur in regno
coelorum (Matth. XIV). Angelus ergo tuus sit tibi custos tutus. Illo
quoque praesente si aperias os tuum ut mala loquaris, ille tibi non
custos, sed erit gravissimus ultor. Quaecunque facies, quaecunque
loqueris, dum sordes crimine pro nihilo reputat, qui cordis secreta
penetrat. Aegroti veteris somnia meditatur, qui innumeris innititur
verbis. Qui scis quis et quid sit Deus, qui omnia gubernet, illum time
amando, qui dominatur mundo.
|
|