CAPUT II. Cur Apostolus versa dictione tabernaculum Moysi exemplar dicat fuisse coelestis tabernaculi.

Primum quaerere libet cur in ratione exemplarium, divinae dictionis Apostolus immutaverit modum, Nam Deus dicit,

“juxta omnem similitudinem tabernaculi, quod ostensum tibi, et omnium vasorum in cultum ejus, sic facietis illud (Exod. XXV).”

Item:

“Inspice et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est (ibid.).”

Manifeste hic eorum quae mandabat facere Moysi, ea quae demonstrabat illi exemplaria esse dixit. Econtra Apostolus, ea quae fecit Moyses, illorum exemplaria nuncupavit, quae Deus illi demonstravit. Ait enim:

“Si ergo esset super terram, nec esset sacerdos, cum essent qui offerrent secundum legem munera, qui exemplari et umbrae deserviunt coelestium (Hebr. IX).”

Et continuo subjungit testimonium jam dictum, quo Deus coelestia potius exemplaria esse dixit terrestrium.

“Sicut responsum est Moysi. Vide, inquit, omnia facito secundum exemplar quod tibi ostensum est in monte (ibid.).”

Hoc ergo quaerimus, et Deo donante, citius inveniemus. Moysi Deus loquebatur, et ei coelestia, priusquam faceret terrestria, spiritualia prius demonstrabat quam faceret carnalia. Quomodo vel quali visione demonstrabat? Visione interna, visione prophetica.

“Loquebatur enim illi facie ad faciem, sicut loqui solet homo ad amicum suum (Exod. XXXIII).”

Quomodo solet homo loqui ad amicum suum? Non celando illi consilium suum, faciendo illum secretorum suorum conscium. Cum ergo loqueretur ad illum sicut loqui solet homo ad amicum suum, nunquid illi occultaret summum amicitiae suae fructum, id est futurum Christi Filii sui coeleste sacerdotium? Imo tam de praeteritis quam de futuris docuit eum. Nunquid non cum auctoritate Scripturae Mosaicae, dicit Joannes:

“In principio erat Verbum; et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum, hoc erat in principio apud Deum, omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil?”

(Joan. I.) Etenim prior ille sic locutus est, quia dixit Deus,

“fiat, et factum est (Gen. I),”

quod aequipollens est. Nam si dixit:

“Fiat et factum est”

per Verbum factum est. Ergo multo magis illud amico suo non abscondit quod Verbum caro futurum esset, quod Deus et homo Christus, propitiatio pro peccatis nostris futurus esset: quod idem in tabernaculo suo (quod est praesens Ecclesia) mensam corporis et sanguinis sui positurus esset, quodque idipsum tabernaculum Christus, ipse magnum candelabrum, cunctis Spiritus sancti donis lucens illustraturus erat. Itaque quoniam prius haec spiritualia sive coelestia vidit, et postmodum carnalia populo illi Sancta sanctorum fecit, ipsa coelestia illi exemplaria dicuntur et sunt. Porro Hebraei (ad illos enim illa Epistola Apostolus loquitur) prius tabernaculum manufactum, prius arcam, propitiatorium, mensam, candelabrum, et caetera omnia manufacta noverunt, et de illorum similitudine commobebantur ab Apostolo, ut se extenderent ad cognitionem coelestium. Recte igitur istis econtra terrestria haec dicta sunt exemplaria fuisse coelestium (Hebr. VIII), exemplaria verorum (Hebr. IX), exemplaria, inquam, et umbrae futurorum. Jam nunc tabernaculi ipsius structuram Deo duce et candelabro, quod ille est, praelucente, ingrediamur.