|
Et Zabulon ait: Laetare, Zabulon, in exitu tuo, et Isachar in
tabernuculis tuis. Populos ad montem vocabunt, ibi immolabunt victimas
justitiae qui inundationem maris quasi lac sugent, et thesauros
absconditos arenarum. Primo simpliciter sic dicendum est, quod in
benedictionibus sive laudibus Joseph tacitum est, cum secundum litteram
sive historiam dici posset Ephraim a templo Domini, et a regno vel
civitate Dei recessurus, et vitulos aureos fabricaturus est: tunc qui de
Zabulon et Issachar optimi erunt, populos ad montem vocabunt: ad montem,
inquam, id est ad templum in Jerosolymis, in monte Moria situm,
contradicentes sacrilegio Hieroboam, ac dicentes, non vitulos ejus in
Bethel, et in Dan, sed Dominum Deum patrum suorum in Jerosolymis esse
adorandum. Aiunt namque Hebraei, quod hi maxime qui de Issachar et
Zabulon, Nephtalim quoque erant, ad Scripturas sanctas die ac nocte
meditandas studium dederunt, et hoc per metaphoram significari in
benedictionibus Jacob dicentis: Zabulon in littore maris habitabit (Gen.
XLIX). Issachar asinus fortis supposuit humerum suum ad portandum,
factusque est tributis serviens, quod est, submisit se studiis, laborans
ad discendum, magistris dona portans. Cui sensui amplissime congruit,
quod nunc dicitur: Qui inundationem maris quasi lac sugent, et thesauros
absconditos arenarum. Quod idem est ac si diceret: Qui plenitudinem
Scripturarum cum dulcedine et desiderio percipient, et absconditos in
litterarum profundo thesauros subtilium sententiarum. Ibi immolabunt
victimas justitiae, vitulis autem Ephraim quaecunque immolabuntur, sine
dubio victimae erunt injustitiae. Verum jam altius producendum est.
Laetare, inquit, Zabulon, in exitu tuo, et Issachar in tabernaculis
tuis. Melius et prophetico spiritu dignius est, si ad doctrinam
Salvatoris qui supra in Joseph benedicitur haec referamus, eo quod vel
maxime in terra Zabulon vel Nephtalim docuerit, atque apostolos
vocaverit, ut in Evangelio quoque scriptum est: Laetare, Zabulon (Matth.
IV), quod interpretatur habitaculum fortitudinis, et Issachar, quod
interpretatur merces. Laetamini, inquam, apostoli Salvatoris, quibus
fortiter omnia relinquentibus, fortiterque adversa propter justitiam
sustinentibus, copiosa in coelis merces reposita est. In illo exitu
vestro, in illis coelestibus habitaculis vestris laetamini. Protinus ad
auditores apostrophen facit sermo propheticus. Populos ad montem
vocabunt, ibi immolabunt victimas justitiae. Populos, inquam, non unum
populum Judaeorum, sed populos vel gentes omnes ad montem vocabunt, ad
montem illum, de quo et secundum Isaiam semetipsos vocati populi multi,
vel omnes gentes cohortantur et dicunt: Venite, ascendamus ad montem
Domini, et ad domum Dei Jacob. Erit, inquit propheta, in novissimis
diebus praeparatus mons domus Domini in vertice montium, et elevabit
super colles, et fluent ad eum omnes gentes (Isa. II), etc. Ad illum,
inquam, montem, qui impleturus totum orbem terrarum, populos vocabunt,
magna voce vocabunt, ita ut in omnem terram exeat sonus eorum et in
fines orbis terrae verba eorum (Psal. XVIII). Ibi immolabunt victimas
justitiae: ibi, inquam, tantum, quia praeter montis illius ascensum,
praeter montis istius, vel domus Domini fidem nusquam alibi est immolare
victimas justitiae. Ex quo ad montem istum vocantibus apostolis, de Sion
exivit lex, et verbum Domini de Jerusalem (Isai. II), quidquid usquam,
sive in Jerosolymis, sive in tota Synagoga immolatur, illa vocatione
contempta, sacrificium injustitiae est, victima impietatis est. Illuc
vocando inundationem maris inquit, quasi lac sugent, id est multitudinem
gentium, dulci praedicatione in unam fidem, quasi in suum corpus
trajicient, juxta quod in propheta sanctae et apostolicae Ecclesiae,
promittens sanctus et consolatorius Spiritus dicit: Et suges lac gentium
et mamilla regum lactaberis (Isai. LX). Sugent et absconditos thesauros
arenarum, id est clarissimo intuitu scrutabuntur, et spiritualiter,
tractando suaviter bibent profunda Scripturarum arcana legis et
prophetarum. Sugent, inquam, thesauros ejusmodi arenarum et experimento
scient, quia judicia Domini vera justificata in semetipsa, desiderabilia
super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum
(Psal. XVIII).
|
|