|
|
“Et oculi ejus velut flamma ignis, et pedes ejus similes aurichalco,
sicut in camino ardenti.”
|
|
Nimirum quod scripturus erat dicens:
|
“In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat
Verbum; hoc erat in principio apud Deum;”
|
|
et subjungens,
|
“quod factum est in ipso, vita erat, et vita erat lux hominum, et lux in
tenebris lucet, et tenebrae eum non comprehenderunt: erat lux vera, quae
illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum (Joan. I).”
|
|
Quod, inquam, scripturus erat taliter, hoc illi in ista imagine
praefulgida demonstratum est. Nam sicut illud principium, sive quod erat
in principio Verbum, per istud significatur caput candidum; sic per
istos oculos significatur illa vita lux hominum, quae illuminat omnem
hominem venientem in hunc mundum. Ergo
|
“oculi ejus velut flamma ignis,”
|
|
id est aspiratio ejus, illuminans omnem hominem, et lucens in tenebris.
Proinde recte dictum est, ut flamma ignis, quia videlicet
|
“Deus noster ignis est (Deut. IV),”
|
|
et respectus ejus nobis flamma est, flamma illuminans, ut non simus in
tenebris, ut non simus noctis et tenebrarum, sed simus filii lucis et
filii Dei (I Thess. V). Propter hujusmodi oculos, et in Evangelio
lucernam, ut supra meminimus, insinuat esse ponendam super candelabrum
(Matth. V), et hic in medio conspicitur candelabrorum aureorum. Profecto
quia luce ista sive oculis istis si qui fuerint illuminati, ut aliis
quoque verbo et exemplo ipsi lucere possint, quodammodo dicuntur lux et
oculi, juxta illud:
|
“Vos estis lux mundi (Luc. XI).”
|
|
Et sponsae dicitur in Canticis canticorum:
|
“Oculi tui columbarum (Cant. I),”
|
|
id est provisores tui simplices sunt. Differt tamen, quia videlicet
oculi illi, non uti isti, illuminantes sunt, sed illuminati, non lux
illuminans, sed illuminata lux. Proinde de uno ex clarissimis illorum
dictum est loco memorato:
|
“Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine.”
|
|
Item quod scripturus erat, dicens:
|
“Et Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, et vidimus gloriam
ejus, gloriam quasi unigeniti a Patre (Joan. I.).”
|
|
Hoc ipsum ista significari videt imagine, cum dicit:
|
“Et pedes ejus similes aurichalco, sicut in camino ardenti.”
|
|
Sicut enim per caput candidum vel canum, recte intelligimus antiquum,
quod
|
“in principium erat Verbum,”
|
|
sic per pedes quae pars finis est corporis, recte intelligimus
nihilominus illud quod idem Verbum caro factum, quod Deus homo factus,
in fine saeculorum, et homo permanens ultra omnes fines saeculorum. Isti
pedes, ista ejus humanitas similis aurichalco recte dicitur, quia
videlicet, sicut aurichalcum multis ignium impendiis ex aere perducitur
ad colorem auri, ita et illa humanitas, per multas tribulationes
passionis et mortis, producta est ad gloriam Divinitatis, quae per
aureum solet intelligi, ut sit jam et ipsa immortalis, incorruptibilis,
impassibilis. Unde et signanter dictum est,
|
“sicut in camino ardenti,”
|
|
per quod recte intelligitur molestia passionis, qua oportuerat eamdem
humanitatem conflagrari, quemadmodum dicit:
|
“Nonne sic oportuit pati Christum, et resurgere a mortuis, et ita
intrare in gloriam suam (Luc. XXIV).”
|
|
|
|