VERS. 15.

In die bona fruere bonis, et diem mala praecave; sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus, ut non inveniat homo contra eum justas querimonias. Nulla dies per se bona vel mala est, sed bonus aut malus eventus, bonus vel malus ordo causarum, aut rerum dabit unicuique dierum, ut bona vel mala sit. Hoc extrinsecus aderit illi; aderit enim dies causae, et causa dici: dies enim subjectum est, quale extra accidit. Est bona dies, cui rerum copia dives accidit, et totus temporis usus concordat; econtrario mala dies est, cui deest copia rerum, cui totus temporis usus discordat. Quando jucunda dies res omnes tibi prosperat, utere rationabiliter acquisitis, et ita omnia mala sapienter praecavebis. Ille ergo bene fruitur acquisitis, qui peccare metuit, et ne dies judicii mala sibi superveniat veretur. Qui enim dedit nobis tempus bene agendi, ille tempus faciet malum luendi peccata, sic quippe dicturus est bonis: Venite, benedicti Patris mei; percipite regnum quod vobis paratum est ab origine mundi (Matth. XXV); et econverso iniquis: Ite, maledicti, in ignem aeternum qui paratus est diabolo et angelis ejus (ibid.). Et quid in Creatorem nostrum justas volumus jactare querelas, quod nimium fragilis nos fecerit conditionis, ut possimus peccare, mori atque ad aeterna tormenta perduci? Sed frustra causamur; nihil est quod juste conqueri possimus de Domine nostro, qui tales creavit nos, uti nosmetipsos tueri queamus atque nobis dominari, si bene et sapienter vivendo mala destruxerimus cavendo. Per bona et per mala quae sibi contraria sunt, sicut tibi subjectus stat mundus per contraria, in quo quidem compugnant, sed non repugnant sine pace, frigida cum calidis, concertant humentia siccis, atque bonis mala, et lux tenebris, mollia duris. Ea vis est cordis, ut haec contraria jungat, quis modus vel ordo sit eorum aut causa videndo. Si praevaleant bona, tibi dat scutum moderatio, ut agas prudenter, ne te vincat jactantia. Si vero mala praevaleant tibi, dat scutum patientia, ut agas constanter, ne fatiscas desperando. Sicut miles in castris, ita homo vivens in membris, ut praecaveas mala, inter bona ne unquam de te securus vivas. Imitare hirundinis industriam, quae a natura accepit ut de se sollicita sit, si domus ejus male firma nutat minitando ruinam, fugit inde, et ultra in illa non nidificat. Quando unquam satis sibi confidit hirundo? Nunquam comedit stando, sed volitando per aera prandet, timet enim sibi jugiter, atque praecavens mala vix credit sibi, certe quem timeat, aut quare timeat nescit, non illam auceps, non avis dura impetit, tuta undique tamen pavet, et cavet, ut paveas et caveas tu. Quis magis docet te ut caveas mala fruendo sorte bonorum? Salomon verbis suis, an hirundo rebus a natura acceptis? Nos alio quoque instruit exemplo nostra hospes hirundo, docta medicari pullos suos, qui caeci nascuntur, succo chelidoniae, visum quem negat natura praestat medicamine. Sic oculos mentis tuae disce medicari, o homo, ut praecaveas mala, sicut docet Ecclesiastes.