CAPUT 11

Et quia similitudinibus hujusmodi uti delectabile est in sanctis Scripturis, non taedeat nos coeptam hanc similitudinem adhuc longius persequi. Sicut enim illius desertoris Achitofel suspendium, quo interiit dirum fuit prodigum Absalon et populo Israel egresso ad pugnam contra viros David, sic suspendium hujus proditoris Judae,

“qui et suspensus crepuit medius, et diffusa sunt omnia viscera ejus, sicut in Actibus apostolorum meminit Petrus apostolus (Act. I) horribile fuit portentum populo Judaeorum, non desistenti persequi discipulos Christi filii David. Denique et ibi post suspendium Achitofel, Absalon quoque suspensus pependit, sicut Scriptura dicit: Quia cum ingressus fuisset mulus, cui sedebat, subter condensam quercum et magnam, adhaesit caput ejus quercui, et illo suspenso inter coelum et terram, mulus, cui sederat, pertransiit et ipse Absalon confossus est lanceis, et populus Israel caesus est a viris David, multoque plures erant, quos saltus consumpserat de populo, quam hi quos voraverat gladius in die illo (II Reg. XVIII). Et hic suspenso Juda, populus Judaeorum totam damnationis ejus suscepit haereditatem pendens inter coelum et terram, id est neque spem habens in coelo, quia vitae aeternae indignum se judicavit, neque terram habens suam; venerunt enim Romani tuleruntque locum et gentem et multo plures quam ullo unquam die vocasset gladius de populo illo consumpsit in obsidione illa saltus Romani exercitus post quadraginta annos, ducibus Vespasiano et Tyto, juxta quod praedictum fuerat per Psalmistam: Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus est eam (Psal. LXXIX).”

Nonne hoc est pendere inter coelum et terram, et crepuisse, et omnia pendentis viscera diffusa esse, scilicet neque in coelo spem sive ullam partem, neque in terra quam calcamus locum ullum proprium habere, et post seditionem ingentem crepitum, quem historiographus denarrat Josephus, reliquias conclusae multitudinis, quae gladio superfuerunt, in omnes gentes captivas ductas esse? Et ille siquidem Achitofel festinans ad interitum domum suam disposuit sicut littera refert.

“Et disposita domo sua suspendio interiit (II Reg. XVII);”

hujus autem domum, scilicet jam dictum populum Judaicum, qui domus ejus recte dicitur, ex quo dux ipse fuit eorum qui comprehenderunt Dominum Jesum, jam dudum disposuerat spiritus propheticus in psalmo centesimo octavo sub triginta maledictionibus, quas et nos praecedenti loco numeravimus, quarum prima est,

“constitue super cum peccatorem.”

Tricesima,

“et induantur sicut diploide confusione sua,”

secundum numerum triginta argenteorum, quos iste venditor justi sanguinis ab illis emptoribus acceperat. Illius nimirum prophetici spiritus dispositione, illud quoque dispositum fuit, ut eodem triginta argenteos Judas referret principibus sacerdotum et senioribus, atque projiceret in templo, et illi acceptis argenteis dicerent:

“Non licet mittere eos in Corbanan, quia pretium sanguinis est, et concilio inito emerunt ex illis, agrum figuli, in sepulturam peregrinorum.”

Nam me casu hoc accidisse quis putet.

“Tunc, inquit Evangelista, impletum quod dictum est per prophetam, dicentem? Et acceperunt triginta argenteos pretium appretiati, quem appretiaverunt a filiis Israel, et dederunt eos in agrum figuli, sicut constituit mihi Dominus.”

Propheta per quem hoc dictum fuerat, Zacharias est, sed per incuriam scriptorum inolevit, ut hic pro Zacharia nominaretur Hieremias, et ipsa prophetia, quam hic abbreviavit evangelista, maxima querela est Pastoris boni juxta illud quod alibi dicit:

“Retribuebant mihi mala pro bonis (Psal. XXXIV).”

Narrat quippe gregem se pavisse Pastor bonus, ab eo quo ait:

“Haec dicit Dominus Deus meus: Pasce pecora occisionis, quae qui possederant, occidebant, et non dolebant,”

usque ad id,

“et dixit Dominus ad me, adhuc sume tibi vasa pastoris stulti (Zach. XI),”

quae omnia hic praescribere et explanare nimis longum est. Testimonium, quod evangelista brevius posuit, sic se habet inter caetera illius capituli:

“Et dixi ad eos: Si bonum est coram vobis, afferte mercedem meam: et si non quiescite. Et appenderunt mercedem meam triginta argenteos. Et dixit Dominus ad me: Projice illud ad statuarium, decorum pretium quod [al. quo] appretiatus sum ab eis, et tuli triginta argenteos et projeci illos in domum Dei ad statuarium (ibid.).”