CAPUT 15

Imo vero, cum istae tres prophetiae partes sint, id est, de praeteritis, de praesentibus et de futuris, ea plurimum valet ad comprobationem prophetici spiritus, qua praesentialiter quis ita convenitur, ut occulta cordis ejus manifestentur. Tunc enim dubitatio homini nulla relinquitur, quin in prophetante solus Deus loquatur praeter quem corda hominum pervidere nemo potest alius. Quod Apostolus commendans ait:

“Si omnes prophetent, intret autem quis infidelis vel idiota convincitur ab omnibus, dijudicatur ab omnibus, occulta cordis ejus manifesta sunt, et ita cadens in faciem adorat Deum, pronuntians quod vere Deus sit in vobis (I Cor. XIV).”

Ita plane mulier haec, ubi foris audivit ab homine, quod seipsa noverat intus, secure pronuntiabat quod vere in homine illo esset Deus, et indubitanter dixit:

“Domine, ut video, propheta es tu.”

Deinde sciens et hoc, quia prophetae per figuras et tropologias loqui consuevissent, carnalem amovit intellectum ab ejus dictis, nec eo sensu quo prius ultra vivam aquam ab illo petivit, potius doctrinam veritatis ab eo quaerere intendit, tanquam a propheta, tanquam ab eo, qui non de corde suo loquendo contentionibus inaniter efferretur, sed per quem, sicut experimento didicerat, loqueretur Deus. Nam praeter sitim corporis ob quam veniebat haurire aquam, habebat quamdam aliam sitim, scilicet sitim audiendi verbum Dei, quam optime noverat ipse adaquator mentium, qui loquebatur ei. Nunquid enim sola peccata ejus noverat, et desiderium animae ejus docilemque humilitatem cordis ejus non noverat? Ut quid ergo dixerat ei:

“Si scires donum Dei, et quis est qui tibi loquitur, tu forsitan petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam?”

nunquid in incerto locutus est? an quia dixit

“forsitan petisses,”

dubitasse putandus est? Non utique in sermone omnia scientis, universa videntis, forsitan dubitantis significat incertitudinem, sed affirmantis admirationem, sicut et illic:

“Si crederetis, inquit, Moysi, crederetis forsitan et mihi (Joan. V).”

Nam et illic duritiam vel incredulitatem Judaeorum, et hic in eorumdem exprobrationem, facilitatem ad credendum miratur alienigenarum. In hac ergo muliere sitim quoque praeviderat audiendi verbum Dei. Cui videlicet siti suae protinus satisfieri deposcit, ubi prophetam illum esse comperit. Nam dicit ei: