|
Ad quid enim iratae sunt gentes, vel quid irascendo efficere voluerunt
gentes, nisi hoc ut non esset? Sane hic a nomine gentium Judaei non
excipiuntur, quia primi irati sunt, et maxime inviderunt, tradentes
illum gentibus ad illudendum, et flagellandum et crucifigendum (Matth.
XX; Luc. XVIII), dicentes, sicut jam meminimus:
|
“Quando morietur, et peribit nomen ejus?”
|
|
Unde item in Psalmo vehementer insultabundus illis improperat Spiritus
sanctus:
|
“Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania?”
|
|
(Psal. II.) Vere inania meditati sunt, quia tu, Domine, et antequam homo
fieres, Deus eras, et nunc postquam gentes iratae sunt, et fremuerunt te
occidentes, resurrexisti, et es. Hinc est quod itidem in David dicis ad
Patrem:
|
“Exsurrexi, et adhuc sum tecum (Psal. CXXXVIII).”
|
|
igitur
id est, te occiderunt, et, sicut jam dictum est, te occidendo
fremuerunt. Sed quid deinde?
|
“Et advenit, inquiunt, ira tua.”
|
|
Recte et ordinate, quia gentes prius iratae sunt, post advenit ira tua.
Hic est ordo justitiae legitimus, ut nulli Deus irascatur, nisi illi qui
prior fuerit iratus intumescendo, resistendo, suumque reatum in
similitudinem praevaricatoris Adae defendendo. Ubi quis irascitur, et
resistit, ibi demum Deus irascitur et resistit, et contra fortem utitur
sua vi, quae non potest portari. Hinc Psalmista cum dixisset:
|
“Tu terribilis es, et quis resistet tibi,”
|
|
continuo subjunxit,
|
“extunc ira tua (Psal. LXXV).”
|
|
Ac si dicat: Non ex quo quis peccat, sed ex quo peccatum suum
defendendo, tuaeque justitiae resistendo multiplicat, extunc ira tua,
cui non est qui resistere valeat, sicut alibi scriptum est:
|
“Deus, cujus irae nemo resistere potest (Job IX).”
|
|
Hic et particulariter in singulis hominibus, et universaliter in omni
genere humano judicii ordo servatur. Dicunt ergo:
|
“Et iratae sunt gentes, et advenit ira tua.”
|
|
Ac si dicant: Quia gentes poenitentiam, te praedicante, recipere
noluerunt, sed econtra magis
et
|
“fremuerunt, et inania meditati sunt, et astiterunt reges terrae, et
principes convenerunt in unum, adversus Dominum, et adversus Christum
ejus (Psal. II),”
|
|
juste nunc demum advenit ira tua, sicut ibidem de te subscriptum est:
|
“Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos
(ibid.).”
|
|
Nam exponentes quid dixerint,
subsequuntur, et dicunt:
|
“Et tempus mortuorum judicari, et reddere mercedem servis tuis, et
prophetis, et sanctis, et timentibus, nomen tuum pusillis et magnis, et
exterminandi eos, qui corruperunt terram.”
|
|
Irae ejus quae advenit, effectus est, exterminare eos qui corruperunt
terram. Nam reddere mercedem sanctis, non ira, sed gratia pro gratia
est, gratia beatitudinis pro gratia vocationis, vel fidei beatitudinem
promerentis. Et recte sic sermo contextus vel ordinatus est, ut prius
dictum sit,
|
“reddere mercedem servis suis,”
|
|
ac deinde,
|
“et exterminandi eos qui corruperunt terram.”
|
|
Nam et secundum veridicum ordinem sive ordinatam veritatem Evangelii,
prius merces reddetur dextris servis Dei, deinde exterminabuntur
sinistri. Prius enim dicet Rex ille his, qui a dextris erunt:
|
“Venite, benedicti Patris mei, percipite regnum (Matth. XXV).”
|
|
Ac deinde his qui a sinistris erunt:
|
“Ite, maledicti, in ignem aeternum (ibid.).”
|
|
Tali namque modo et servis Dei merces reddetur, et corruptores terrae
exterminabuntur. Qui autem sunt corruptores terrae, nisi corruptores
corporum et animarum, servientes omnimodae cupiditati suae? Neque enim
in judicio Dei causa exigitur corruptionis, nisi ejus qua corrumpitur
creatura rationalis, quae cum terra Dei esse deberet, et afferre fructum
fidei, sanctimoniae et pacis, sive dilectionis, ita corrupta est in
semetipsa, ut amaras incredulitatis omniumque libidinum spinas afferret,
ac perinde maledictioni deputata sit. Ita in diebus vocis septimi
angeli, cum coeperit tuba canere,
|
“consummabitur mysterium Dei,”
|
|
et sicut juravit Angelus ille fortis, qui stetit supra mare, et supra
terram, manumque suam in coelum levavit (Apoc. X),
|
“tempus amplius non erit,”
|
|
tempus poenitentiae non dabitur ultra peccatoribus, per tantos tubarum
praecedentium (quas enumeravimus) cantus terrificos sufficienter
praemonitis. Non partim, sicut in caeterarum cantibus tubarum, sed simul
omnes corruptores terrae peribunt, et exterterminabuntur in jussu
regnantis Domini, in voce archangeli, in tuba Dei (I Thess. IV), ut
nullum ultra regno Dei faciant scandalum.
|
|