|
|
“Venite ascendamus in montem Domini:”
|
|
et quando de Sion exierit lex, et verbum Domini de Hierusalem.
(CAP. II.) Verbum quod vidit Isaias filius Amos super Judam et
Hierusalem: Et erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini
in vertice montium, et elevabitur super colles, et fluent ad eum omnes
gentes. Et ibunt populi multi, et dicent: Venite ascendamus ad montem
Domini, etc. Dicebam vobis: Lavamini, mundi estote, quia manus vestrae
plenae sunt sanguine, et vobis primum oportebat loqui verbum hoc (Act.
XIII), sed ecce jam scio praenoscens quia repelletis illud et indignos
vos judicabitis aeternae vitae: Audite ergo verbum quod vidit Isaias:
Auferetur a vobis regnum Dei (Matth. XXI), a vobis, inquam, Judaeis, a
vobis, terreno Juda, a sanguinea Hierusalem, et dabitur genti, imo
gentibus facientibus fructus ejus (ibid.). Nam hoc est quod dicit: Et
erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini in vertice
montium, et elevabitur super colles, et fluent ad eum omnes gentes. In
novissimis, id est usque ad novissimos dies, usque ad consummationem
saeculi, erit praeparatus mons domus Domini, mons sanctae Sion
redemptae, ut superius dixi, mons Ecclesiae fidelis urbis et civitatis
justi. Non erit parvus lapis, qualis ab aedificantibus potuit reprobari,
sed qualis postea factus est in caput anguli (Psal. CXVII). Lapis enim,
inquit Daniel, qui percusserat statuam, factus est mons magnus, et
implevit universam terram (Dan. II). Iste praeparatus erit in vertice
montium et elevabitur super colles. In vertice, inquam, montium et
collium, qui illum diu desideraverunt, quemadmodum unus de illis
montibus, cum dixisset filio suo benedicens: benedictiones patris tui
confortatae sunt (Gen. XLIX), subjunxit, donec veniret desiderium
collium aeternorum (ibid.). Magni montes, magni patriarchae, magni
prophetae et apostoli sunt; colles minores, justi, mediocres electi
sunt. Praeparabitur et elevabitur mons iste in vertice illorum montium
sive collium, et ita dicetur mons montium, quomodo fundamentum
fundamentorum; nam ita domus Domini non deorsum fundamentum habet, sed
vertex ejus fundamentum est. Quomodo erit praeparatus? Quomodo fluent ad
eum omnes gentes? Exaltatus a terra omnia trahet ad se (Joan. XII), et
dicet: Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra, euntes docete
omnes gentes (Matth. XXVIII). Haec erit via, exinde fluent omnes gentes
abundanter, plano itinere ibunt populi multi. Nec ire contenti,
cohortabuntur alterutrum et dicent: Venite ascendamus ad montem Domini,
et ad domum Dei Jacob. Ire namque credere est; dicere, venite, alios
quoque ad credendum invitare est. Euntes itaque dicent, venite,
credentes non cessabunt alios invitare ad montem Domini et ad domum Dei
Jacob, id est ad altissimum Christum Filium Dei, et ad Ecclesiam Dei,
approbantis supplantationem, quae significata est in Jacob. Nam sicut
ille fratrem suum (Gen. XXVII), sic gentes istae et populi isti
supplantabunt populum Judaicum. Qua spe, quo fructu ascendemus ad montem
Domini, ad domum Dei? Et docebit nos vias suas, et ambulabimus in
semitis ejus. Vias suas nos docebit, nos ambulabimus in semitis ejus.
Illud perfectorum est. Viae namque praecepta Domini sunt. Semitae
consilia Domini sunt. Docebit nos vias suas, dicendo: Non occides, non
furtum facies (Exod. XX), et his similia. Nos autem non contenti
ambulare per vias ejus, semitas consilii ejus sequemur, verbi gratia
dicentis: Si vis perfectus esse, vade et vende omnia quae habes, et da
pauperibus, et veni sequere me (Matth. XIX). Ergo ille docebit nos
quidem vias suas, nos autem ambulabimus in semitis ejus, id est usque
adeo acceptabimus praecepta, ut non recusemus consilia ejus. Ita fluent
omnes gentes, et ita ibunt populi multi. Quia de Sion exibit lex, et
verbum Domini de Hierusalem, etc. Non ita tunc ut hactenus verbum
Domini, lex Domini coarctabitur unius urbis, unius Judaici populi
angustiis, sed exibit de Sion sive Hierusalem civitate, imo fide et
unitate sanctorum patriarcharum et prophetarum, et ibit ad omnes gentes.
Nam hoc est, quod subditur: Et judicabit gentes, et arguet populos
multos. Quod cum jam fieri deberet, aperiens exitum legi et verbo suo
ipse Dominus locutus est: Quoniam sic scriptum est, et sic oportebat
Christum pati, et resurgere a mortuis tertia die, et praedicari in
nomine ejus poenitentiam et remissionem peccatorum in omnes gentes,
incipientibus ab Hierosolyma (Luc. XXIV). Nempe praedicare poenitentiam,
id est judicare gentes, et de peccatis suis arguere populos multos. Et
hoc incipi ab Hierusalem id plane est, exire verbum Domini de
Hierusalem. Et conflabunt gladios suos in vomeres, et lanceas suas in
falces. Hoc plane facient omnes gentes, sed non omnes homines. Nec enim
sic fluent, nec sic ibunt, ut praedictum est, omnes homines, sed omnes
gentes, id est de omnibus gentibus multi et innumerabiles. Qui ex eis
ibunt? Qui scilicet ex eis ibunt, ut ascendant ad domum Domini, ipsi
conflabunt gladios suos in vomeres, et lanceas suas in falces. id est
innocenter vivent, si fieri poterit, quod ex ipsis erit, cum omnibus
hominibus pacem habentes (Rom. XII), imo et plerique licitis quoque
bellis abstinebunt, deponent ultro justae quoque militiae cingulum,
urbibus atque castellis solitudines atque coenobia praeoptabunt. Non
levabit gens contra gentem gladium, nec exercebuntur ultra ad praelium.
Ut de caeteris taceam, et hoc facient cohortes et legiones martyrum.
Arma tenentes, et contra hostes patriae pugnare parati, pro semetipsis
non pugnabunt, sed tanto ardebunt desiderio ascendendi in montem Domini,
et ad domum Dei Jacob, ut projectis gladiis, cervices suas laeti
subjiciant ictibus persecutorum. Domus Jacob, venite et ambulemus in
lumine Domini Dei nostri, etc. Haec bona pars erit dictionis eorum.
Ascendentes dicent sibi invicem omnes gentes, venite ascendamus, venite
ascendamus, dicent nihilominus inimicis suis Judaeis salutem ipsorum
ordientibus, et propter odium ipsorum socia fide ascendere nolentibus: O
domus Jabob, o Judaei, ex quibus nobis salus venit, cur propter nos
deorsum remanetis in tenebris? Cur propter nos in vobis caecitas
contigit? Venite, venite, pariter ambulemus in lumine Domini Dei nostri.
|
|