CAPUT 5

“Qui habet aures, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis.”

Dictum spiritus hujus, spiritus pietatis, auribus cordis audire vel audisse, est, coronam vitae quam hic promittit concupiscere, et ejus spe tribulationem sive persecutionem pro Christo non solum non refugere, verum etiam libenter amplecti, ejusque exemplo dare percutienti maxillam; saturari opprobriis, et si extrinsecus persecutor desit, semetipsum intrinsecus persequi, carnem suam crucifigere cum vitiis et concupiscentiis (Galat. V), et indesinenter flere, quod differatur a regno Dei, a visione ejus, qui pro nobis fuit mortuus, et vivit. Porro auditum sive auditorem hujusmodi non ab una tantum Ecclesia civitatis illius Smyrnae, sed ab omnibus idem spiritus exigit Ecclesiis, et idcirco non singulariter ait,

“audiat quid spiritus dicat Ecclesiae,”

pluraliter,

“audiat quid spiritus dicat Ecclesiis.”

Tandemque competenter pro causa sive intentione conclusionem ita subjungit:

“Qui vicerit, non laedetur a morte secunda.”

Et est sensus: Qui fidelis permanserit usque ad mortem carnis, mortem animae non timebit aeternam. Mortem secundam, mortem animae dixit. At vero mors animae quae mors peccati est, vel quae peccando accidit, adeo prior est morte carnis, ut etiam resurrectio animae, qua per fidem Christi in baptismo resurgit, morte carnis prior sit, priusque oporteat illam consequi, quam per mortem carnis transeat ex hoc mundo, quicunque cupit videre regnum Dei. Quomodo ergo vel cur nunc secunda mors dicitur, nisi quia posterius experimento sentitur? Nam mortuus quidem est Adam morte animae, priusquam morte carnis, videlicet, eadem die qua vetitum lignum temeravit, juxta veritatem dicentis:

“In quacunque die comederis ex eo, morte morieris (Gen. II).”

Sed eamdem animae mortem tunc demum experimento sensit, quando pulvis in pulverem reversus est, quae carnis mors est, et anima ad inferos descendit. Itaque mors animae, quae per peccatum animam a Deo separat, causa quidem vel origine prima est, sensu autem vel experimento mors secunda.