CAPUT 23

Sed de hujusmodi perturbationibus Psalmista, cum diceret, mystice loquens:

“Super montes stabunt aquae, ab increpatione tua fugient, a voce tonitrui tui formidabunt,”

secutus adjunxit:

“Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram (Psal. CIII).”

Ergo et hoc recte sapientia Dei providit, ut huic Petri apostoli negationi, quae totius Ecclesiae tentationes praecurrit, terminum poneret, scilicet galli cantum, post quem ille jam ultra non negaret, sed negationis praeteritae maculam amare flendo dilueret. Quid autem hoc sibi vult, quod Petrus et ter negare permittitur, et tali potius quam alio termino praefixo, ejus negatio finita corrigitur? Non enim a mysterio vacare credendum est, quod ei sine cujus providentia factum non est, sic fieri complacitum est. Quid ergo terminus iste, scilicet galli cantus, mystice significat? Utique bonum Dominicae resurrectionis nuntium praefigurat. Quia profecto media nocte resurgens Dominus noster, Angelorum ora in laudem excitavit, et per eos bonum vitae et victoriae suae nuntium ad contristatos et tristitiae caligantes nubilo apostolos misit. Sed ante hunc tantae felicitatis auditum tres continuas noctes perseverat eorumdem apostolorum scandalum, scilicet ab hora qua eo relicto omnes fugerunt. Ergo trina negatione peracta, gallus cecinit, et sicut Lucas refert,

“Dominus Petrum respexit (Luc. XXII),”

quia videlicet tertia scandali nocte transacta, nuntium illud suavissimum insonuit, quod Propheta utcunque exprimere gestiens, Dominicum hominem, in persona Patris allocutus:

“Exsurge, inquit, gloria mea, exsurge psalterium et cithara:”

et confestim in persona Filii respondentis:

“Exsurgam diluculo (Psal. CVII),”

inquit. Hoc, inquam, consolationis nuntium ad tristes apostolos, tertia scandali nocte, transacta perlatum, Petrum ex nomine attigit dicente Angelo:

“Dicite discipulis ejus et Petro, quia praecedet vos in Galilaeam, ibi eum videbitis.”

Sequitur: