|
|
“In antiquis est sapientia,”
|
|
etc., subjunxit:
|
“Apud ipsum est sapientia,”
|
|
etc.
In antiquis est sapientia, et multo tempore prudentia. Apud ipsum est
sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam. Quomodo
auris verba dijudicat, et fauces comedentes saporem, sic certissima
rationis discretione non isti, qui prius erant quasi jumenta dijudicant,
quod amplius in isto, vel apud istum sit prae omnibus sanctis vel justis
antiquioribus Abraham, Isaac et Jacob, Moyse, et David et prophetis
omnibus. Nam in illis antiquis, in illis qui multo ante tempore fuerunt,
sapientia atque prudentia est, videlicet a quibus vel per quos
sapientiae vel prudentiae thesauros omnes continens, sancta Scriptura
condita est. Verum aliter in illis, aliter apud istum sapientia est. Nam
in illis participatione, apud istum est tota suimet universitate.
Amplius autem et in hoc differunt, quod in illis sapientia tantum, apud
istum autem sapientia simui et fortitudo est. Etenim illi quod
sapiebant, ad effectum perducere non potuerunt, iste autem sapientiam
actu perduxit usque ad victoriam, destruendo mortem, et reparando vitam.
Adde quod apud istum consilium quoque et intelligentia est. Consilio
diaboli calliditatem infatuavit, intelligentia secreta Scripturarum sive
omnia mysteria Dei, non solum obtinuit ipse aut penetravit, verum et
aliis quibus voluit, et prout voluit, aperuit. Amplius autem et in
occultis judiciis terribilia perpende experimenta ejus, quia apud eum
est Spiritus sapientiae et fortitudinis. Si destruxerit, nemo est qui
aedificet, et si concluserit hominem, nullus est qui aperiat. Si
continuerit aquas, omnia siccabuntur, et si emiserit eas, subvertent
terram. O derisores, o stulti divites, lampadis hujus contemptores, quid
insultatis, capita vestra moventes, atque dicentes: Vah, qui destruis
templum Dei, et in triduo reaedificas illud (Matth. XXVII). Nemo, si
destruxerit, nemo est qui aedificet, nemo est qui lapidem super lapidem
reponat. Si incluserit vos Romana obsidione, quod utique faciet, nemo
est qui aperiat, ut vobis sive ab oriente, sive ab occidente, sive a
desertis montibus, locus effugiendi pateat (Psal. LXXIV). Sed vos
putatis quod nulla sit fortitudo ejus propter crucem, et elavos quos
videtis in manibus ejus. Stulti et caeci, brachia crucis cornua sunt in
manibus ejus, et dictante socia fortitudinis sapientia, quae similiter
apud ipsum est, ibi abscondita est fortitudo ejus (Habac. III),
abscondita, inquam, ad tempus, videlicet donec quoque lancea perfodiat
latus ejus, et exinde currat perpetuus sanguis et aquae fluvius. Quare?
Nimirum, quia si continuerit aquas, omnia siccabuntur, et si emiserit
eas, subvertent terram. Si enim integro corpore, si, non aperto latere,
sacrilegas manus, aut linguas vestras evadere voluisset, atque hoc modo
visibiles aquas baptismi, invisibiles continuisset aquas gratiae
Spiritus sancti. Si, inquam, hoc fecisset, omnia ut erant sicca
permansissent. Quia vero mori atque lanceari maluit, ecce aquas illas
emisit, et terram, id est peccata subvertit. Idcirco sapientiam et
fortitudinem, quae apud ipsum est abscondere voluit, cum diceretis quasi
sapientiam non habenti: Prophetiza nobis, quis est qui te percussit
(Luc. XXII), cum diceretis quasi fortitudinem non habenti: Vah qui
destruis templum Dei! (Marc. XIII; Matth XXVII.)
|
|