|
|
“Et dedit illi draco virtutem suam, et potestatem magnam.”
|
|
Mirabiliter et illuc reducti in eadem visione Danielis detinemur, ut cum
dicit:
|
“Dedit illi draco virtutem suam (Dan. XIII),”
|
|
hoc esse videamus contrarium ei quod filio hominis dedit ille Antiquus
dierum, virtutem et potestatem suam magnam. Sicut illic post ascensum
bestiarum illarum grandium, leaenae, ursi, pardi, et quartae cujus nomen
tacuit, continuo sequitur:
|
“Et aspiciebam donec throni positi sunt, et Antiquus dierum sedit.”
|
|
Et subinde:
|
“Aspiciebam ego in visione noctis, et ecce cum nubibus coeli quasi
Filius hominis veniebat, et usque ad Antiquum dierum pervenit, et in
conspectu ejus obtulerunt eum, et dedit ei potestatem, et honorem, et
regnum, et omnes populi, et tribus et linguae servient ei. Potestas ejus
potestas aeterna, quae non auferetur, et regnum ejus quod non
corrumpetur (Dan. VII).”
|
|
Hic econtra postquam feram illam communi sive generali vocabulo bestiam
appellavit,
|
“eamque similem pardo, et pedes ejus sicut ursi, et os sicut leonis”
|
|
habere dixit; et hoc innuit quia ille homo peccati usque ad antiquum
draconem pervenit, dicendo:
|
“Et dedit illi draco virtutem suam, et potestatem magnam,”
|
|
ac postmodum repetendo:
|
“Et data est ei potestas in omnem tribum, et populum, et linguam, et
gentem.”
|
|
Porro quod illic dictum est:
|
“Potestas ejus potestas aeterna, quae non auferetur, et regnum ejus quod
non corrumpetur.”
|
|
Hic in isto contrario nullatenus saltem adulteratum, ut caetera sunt,
invenimus. Nec enim potestas illa quam dedit iste huic filio
perditionis, aeterna sive incorruptibilis potest esse vel dici. Quid
igitur sibi vult iste ruinosus peccati tyrannus, iste mortis
praepositus? Quomodo Altissimum hic imitatur? Num istud est illud quod
olim promittebat sibi, dicens in corde suo,
(Isa. XIV.) O veternosum patrem mendacii, quomodo in eo quo maxime
mendax est, veracem se esse vult gloriari? Quid enim hac similitudine
dissimilius, quid hac imitatione separatius? huc oculos suos mirantes ad
tale spectaculum, convertat omne coelum, cunctus orbis terrarum,
universae generationes saeculorum. Altissimus de corde suo veritatem,
verum, et bonum Verbum genuit, ipsumque incarnari voluit, atque illi
homini propter perfectam humilitatis obedientiam, potestatem suam vere
magnam in coelo et in terra dedit; hic autem imitator ejus, memor quod
dixerat,
quasi similiter volens facere, mendacium de corde suo genuit, ipsumque
in homine illo qui venturus est, totum congregabit atque fundabit. Illi
quoque omnem potestatem suam dabit, videlicet omnia regna mundi.
Verumtamen nec illud de suo, sed de rapina dabit. Nam quod in Evangelio
Salvatori tentando ostendens omnia regna mundi et gloriam eorum,
dicensque:
|
“Haec omnia dabo tibi, si cadens adoraveris me;”
|
|
addit etiam:
|
“Haec omnia mihi tradit sunt, et cui volo do illa (Matth. IV; Luc.
III).”
|
|
Mentitur, quia non omnino aut vere tradita sunt illi, sed ipse rapuit,
cujus videlicet rapinae principium deceptio fuit, qua primum hominem
decepit. Denique juxta veritatem,
|
“Domini est terra et plenitudo ejus (Psal. XXIII),”
|
|
nihilque est omnino quod illius esse non debeat, praeter solum
rationalis creaturae vitium. Ergo quod dicendo potestatem sive virtutem,
addidit magnam, non pro vero, sed pro aestimatione ejus dictum
intellige. Videamus adhuc quod sequitur:
|
|