|
Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium (Exod. XX). Super
hoc praeceptum magnum et laude dignum est, pro tempore et re falsum
pati, cum possis refellere testimonium, juxta illud Domini nostri
exemplum. Novissime venerunt duo falsi testes, et dixerunt: Hic dixit:
Possum destruere templum Dei, et post triduum reaedificare illud. Cum
haec dicerent et princeps quoque sacerdotum surgens urgeret: Nihil,
inquiens, re pondes ad ista quae isti adversus te testificantur? Jesus
autem, ait Evangelista, tacebat (Matth. XXVI). Item cum accusaretur a
principibus sacerdotum, et senioribus et Pilatus instaret, dicens: Non
audis quanta adversum te dicunt testimonia, non respondit ei ullum
verbum, ita ut miraretur praeses vehemeter (Matth. XXVII). Quare? Quia
si vobis dixero, inquit, non credetis mihi. Si autem et interrogavero,
non respondebitis mihi, neque dimittetis (Luc. XXII). Cui ergo placet
exemplum hujus in sufferenda temeritate falsi testimonii, placeat et
respectus rationis, ut videlicet si sperare licet, falsitatem vera posse
responsione corrigi, respondeat, et respondendo lucretur, ut nonnunquam
factum est animas obloquentium, si non omnium, at saltem aliquorum, ex
illis qui audirent sanguinem, non scienter, aut ex deliberatione, sed
falso testimonio induci. Sic enim Hieremias, cum testificarentur
adversus eum sacerdotes et prophetae ad principes, et ad omnem populum,
dicentes: Judicium mortis est viro huic, quia prophetavit adversus
civitatem istam, sicut audistis auribus vestris, non tacuit, sed ait:
Dominus misit me, ut prophetarem (Jer. XXVI). Et subinde: Verumtamen
scitote, et cognoscite quoniam si occideritis me, sanguinem innocentem
tradetis contra vosmetipsos, et contra civitatem istam, et habitatores
ejus. In veritate enim misit me Dominus (ibid.). Econtra Naboth
Jezraelites, quia non per errorem vel subitam animorum perturbationem,
sed per malitiosam Jezabelis et optimatum sive majorum natu
deliberationem, submissis testibus viris diabolicis accusabatur sive
judicabatur, tacuisse et nihil respondisse legitur, recte nimirum et
sapienter (III Reg. XXI). Frustra namque effunderet sermonem, ubi non
erat auditus. Qui igitur non solum praeceptum servat, ut falsum
testimonium non loquatur, sed et consilium approbat, ut falso impugnatus
testimonio patientiam amplectatur. Sic exemplo Domini tacendum sibi
sciat, ut non tantum in suum sanguinem per errorem forte peccaturos
decipi suo silentio permittat.
|
|