CAPUT 19

“In hoc cognoscent omnes, quia mei estis discipuli, si dilectionem habueritis ad invicem.”

Non inquit, in hoc cognoscent, si exterminaveritis facies vestras, vel si longas orationes feceritis, aut certe si tuba praecinente multam eleemosynam dederitis, quae et omnia his similia facere possunt hypocritae, conscia sinistra sua; sed

“in hoc cognoscent quia mei estis discipuli, si dilectionem habueritis ad invicem.”

Quod profecto non nisi bono potest corde fieri. Nec enim aliquod malum, vel alicujus violatio praecepti potest in eodem corde cohabitare dilectioni.

“Qui diligit proximum, inquit Apostolus, legem implevit. Nam non adulterabis, non occides, non furtum facies, non falsum testimonium dices, non concupisces, et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: Diliges proximum tuum sicut teipsum (Rom. XIII).”

Igitur verum erit experimentum, verum certumque discipulatus mei testimonium, si dilectionem habueritis ad invicem; ita, ut qui in circuitu vestro sunt bono odore delectati dicant:

“Ecce quam bonum et quam jucundum habitare fratres in unum. Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, quod descendit in oram vestimenti ejus (Psal CXXXII).”

Uno namque unguento Spiritus sancti nunc et caput et barba, simulque ora vestis Aaron, bonum ubique odorem spirabunt in aedificationem vel acquisitionem multorum, cum et vos, tanquam barba capiti, scilicet mihi Domino, et vestrae dilectionis magistro, vicinius adhaerentes barbati, id est, fortes fueritis ad ponendas animas pro fratribus vestris, totamque Ecclesiam quasi vestem inferius religiosis conventibus subornantem exemplo vestro eadem dilectione imbueritis.