|
|
“Locutus est Dominus ad Moysen dicens: Anima si praevaricans caeremonias
per errorem in his, quae Domino sunt sanctificata peccaverit, offeret
pro delicto suo arietem immaculatum de gregibus, qui emi potest duobus
siclis, juxta pondus sanctuarii. Ipsumque quod intulit damnum restituet,
et quintam partem ponet supra, tradens sacerdoti.”
|
|
Caeremoniae sunt ritus sacrificandi, vel sacra omnia quae Graece orgia
vocantur. Porro ritus sacrificandi et vera nobis orgia sunt, visibilia
quaecunque in sancta Ecclesia celebramus, sacramenta Christi Filii Dei,
quorum baptismus et eucharistia vel maxima sunt, quae ab ipso Domino
nostro instituta sunt; secundaria vero quae deinceps a sanctis apostolis
sive apostolicis viris, circa haec recte et utiliter ordinata sunt. Et
in his peccamus, damnumque rei familiari Domini nostri inferimus,
quoties errabundo corde, vagantibus oculis, taxatis atque ad inania
rejectis auribus, alias occupati, imo otiosi sacrificium laudis, quod in
ore nostro versatur turbatis, laceratis, et interdum partem aliquam
virorum sanctorum elapsam nobis amittimus. Nonnunquam vero (quod valde
pavendum est) pretiosissimam quoque corporis et sanguinis Domini
substantiam per incuriam hujuscemodi excidit. Igitur ubi sic evenerit,
is per cujus contigit neglectum, scire debet quod nunc dicitur.
|
“Offeret pro delicto suo arietem immaculatum de gregibus,”
|
|
etc. Videlicet arietem offerre immaculatum, cujus totum pretium duo
sicli sunt, id est geminum divinae et fraternae dilectionis praeceptum
juxta pondus sanctuarii coelestis et non manufacti, quia videlicet non
homo terrenus, sed Deus coeli, duo charitatis praecepta libravit, qua
sola redimimus animum Deo offerendum, quia sola haec operit multitudinem
peccatorum (I Petr. IV). Singulorum denique siclorum juxta pondus
sanctuarii viginti oboli sunt, et hoc loco testamentum utrumque
significant, sine quorum plenitudine neutrum constat charitatis
praeceptum. Quintam vero partem in restitutione damni superaddere, id
est, non solum corde poenitere, verum etiam quinque corporis sensus,
quorum vagatione erratum est, per exteriorem poenitentiam punire.
videlicet sacerdos,
|
“rogabit pro eo offerens arietem, et dimittetur ei.”
|
|
Tunc enim acceptabit Deus sacrificium justitiae, rogante pro nobis
sacerdote, illo, inquam, sacerdote,
|
“qui mortuus est, imo qui et resurrexit, qui est a dextris Dei, qui
etiam interpellat pro nobis (Rom. VIII),”
|
|
non jam precum submissione, sed praesentatione causae referendae.
|
|