|
Spes nostra imo et corona spei nostrae tu es, o nomen Domini, nomen
Patris, et Filii, et Spiritus sancti; corona, inquam, spei, sicut
propheta dicit:
|
“Domine, excelsum est brachium tuum, Deus Sabaoth, corona spei, quae
ornata est gloria.”
|
|
Quid enim aliud quam te speramus, aut sperare debemus, dum loquendo et
scribendo nomen tuum praedicamus et glorificamus? quid, inquam, aliud
sperare debemus, nisi quod diligentes nomen tuum, in te gloriabimur?
|
“Nam gloriabuntur in te, ait Psalmista, omnes qui diligunt nomen tuum
(Psal. V),”
|
|
et Sapientia dicit:
|
“Turris fortissima nomen Domini, ad ipsam currit justus, et exaltabitur
(Prov. XVIII).”
|
|
Quis vero justus, vel unde justus? nunquid ex operibus? Nempe si de
operibus agitur, refragatur Psalmista dicens:
|
“Quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens (Psal. CXLII),”
|
|
consonante Apostolo cum dicit:
|
“Quia ex operibus non justificabitur omnis caro coram illo (Rom. III;
Habac. II).”
|
|
Unde ergo justus? ex fide, quia scriptum est: Justus autem ex fide
vivit, Abraham ex fide justificatus, sicut Scriptura dicit:
|
“Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam (Gen. XV; Rom.
IV);”
|
|
deinde, sicut memoravimus, mysterium sanctae Trinitatis in tribus
angelis videre et suscipere meruit. Et nos igitur in hac spe justitiae
glorificemus te, o nomen Domini, et hoc nobis sit currere ad turrim
fortissimam et exaltari, quod fidelem contendimus aedificare sermonem
super fundamentum fidei, taliter ut turris esse possit in auxilio
opportuno, spesque ista firma sit.
|
|