CAPUT VI. Quomodo draco projectus in terram, miserit aquam de ore suo.

“Et postquam vidit draco quod projectus est in terram, persecutus est mulierem quae peperit masculum.”

Ac deinceps:

“Et misit serpens ex ore suo post mulierem aquam tanquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine (Apoc. XII).”

Quando vel quomodo vidit draco projectum se esse in terram? Nimirum quando Romani imperatores, relicto veteris idololatriae cultu profano, regno Dei nostri et potestati Christi ejus se subdiderunt, caeterique reges terrarum et principes cum subditis sibi populis Christiani effecti sunt, tunc vidit draco, tunc sensit diabolus projectum se esse in terram, id est non habere se vires ad defendendam sibi vanam affectate divinitatis gloriam. Mutavit ergo persecutionis mo. dum, et aliter persequi coepit quam eatenus persecutus fuerat mulierem quae peperit filium masculum, id est Ecclesiam, quae juxta promissiones saepedictas de carne sua protulit et hominem Christum, quamvis enim quodam respectu altera sit Ecclesia gentis unius Israeliticae ante Christi adventum, et altera de gentibus post Christi adventum, una tamen et unica est secundum fidem eadem Ecclesia praecedentium atque subsequentium Judaeorum atque gentium. Quomodo persecutus est eam? Misit aquam de ore suo tanquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine. Hoc idem est ac si manifestius dicat, quia dogmata adinvenit haeretica, per quorum tergiversationes corrumperetur fides ecclesiastica. Ita esse, ut dicitur, non dubitat, quisquis ecclesiasticas aut novit aut legit historias, Arius haeresiarcha notissimus quid nisi os serpentis exstitit, quo tempore ad fidem Christi confugerat filius Helenae Constantinus. Per illud os suum misit serpens aquam tanquam flumen, id est pessimae haereseos dogma, tanquam sermonem vivum et efficacem, et de vivo Scripturarum fonte profluentem. Non ille primus aut solus tali modo serpentis, sed omnium per quos serpens ille abundantiam iniquitatis suae profudit, teterrimus atque nocentissimus exstitit.