|
(CAP. XXVII.) Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi ejus, et videre
non poterat. Vocavit autem Esau filium suum, et dixit ei: Fili mi. Qui
respondit. Adsum. Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem
diem mortis meae. Sume arma tua, pharetram et arcum, et egredere foras.
Cumque venatu aliquid apprehenderis fac mihi inde pulmentum, sicut velle
me nosti, et affer ut comedam, et benedicat tibi anima mea antequam
moriar. Hic jam praetereundum non est cur unam tantum benedictionem
habuerit Isaac. Sic enim Esau ejulando dixit: Num unam tantum
benedictionem habes, pater? Mihi quoque obsecro ut benedicas. Dixerat
namque pater: Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus
servituti illius subjugavi. Frumento et vino stabilivi eum, et tibi post
haec, fili mi, ultra quid faciam? Quaerendum ergo cur unam tantum
benedictionem habuerit, quale sit frumentum et vinum, quod divisis
communicari non possit, ut clarescat simul, cur eamdem benedictionem
justius Jacob, quam Esau haereditate possidere debuerit. Primo dicimus
non multa semina, sed unum esse semen (Gal. III). quod est Christus, de
quo promissum fuerat Abrahae, quod in illo omnes gentes benedicerentur.
Quam vero praeter illud semen benedictionem haberet pater? Necessario
igitur unam tantum habuit. Erant autem duo fratres, et ex illis duo
populi contra alterutrum dividendi, juxta veritatem dicentis: Duae
gentes in utero tuo sunt, et duo populi de ventre tuo dividentur (Gen.
XXV). Quomodo ergo illis divisis communicaret unum semen, quod est
Christus? Ille quippe unus est, et non in divisione, sed in unitate est.
Oportebat igitur alterum alteri praeferri, et praelatus est quem Deus
commendavit, non quem caro et sanguis commendare volebat jure
primogeniti. Ejus supplantationis praesens lectio, juxta simplicem
litteram, aperta narratio est. Ipsa autem primogenita tradunt Hebraei
haereditatem vel successionem fuisse sacerdotii, vel vestimenta illa
sacerdotalia fuisse, de quibus hic scriptum est: Et vestibus Esau valde
bonis, quas apud se domi habebat, induit eum. Primogenitorum namque
jure, aiunt illum fungi debuisse officio sacerdotali, et idcirco jam
habuisse vestimentum sacerdotale, quo indutus Deo victimas offeret,
sicut et omnes primogeniti, antequam Aaron in sacerdotium eligeretur.
|
|