CAPUT XIII. De eodem, qui secundum mysticam legem significet, quod raso capite, pro eo qui coram illo cecidit mortuus Judaicus populus, et irriti facti sunt praeteriti dies ejus.

“Radet, inquit, illico in eadem die purgationis suae, et rursum septima. In octavo autem die offeret duos turtures, vel duos pullos columbae sacerdoti in introitu tabernaculi foederis testimonii. Facietque sacerdos unum pro peccato, et alterum in holocaustum, et deprecabitur pro eo, quia peccavit super mortuo. Sanctificabitque caput ejus in die illo et consecrabit Domino dies separationis ejus, offerens agnum anniculum pro peccato.”

Bene et septima die radet Nazaraeus caput suum, in octavo autem sacrificio renovatur, quia videlicet passio hujus sancti septem protracta est diebus. Nam a decima luna, qua die civitatem ingressus est, qua die secundum legem tollebatur in cunctas domos Judaeorum paschalis agnus, quarta decima luna ad vesperam immolandus, ab illa, inquam, die septima dies exstitit Sabbatum sepulturae ejus. Octava deinceps die, quae est prima Sabbati resurrexit a mortuis, et tunc novum sacrificium, quod sub articulo suae passionis instituerat, perfecit, offerens duos turtures vel duos pullos columbae, id est Spiritum sanctum tribuens, charitatis geminae in introitu foederis testimonii, in apertione regni coelestis, quod illa die nobis devicta morte reseravit.

“Facietque, inquit, sacerdos unum pro peccato, et alterum in holocaustum,”

quia videlicet unum dedit Spiritus sancti datum in remissionem peccatorum ad diligendum proximum, alterum in diversarum distributione gratiarum ad diligendum Deum. Unum adhuc positus in terris. alterum jam in coelo residens ad dexteram Patris. Hos, inquam, turtures duos vel columbae pullos dedit sacerdoti, id est ut daret in sua potestate, accepit Nazaraeus ipse, sacerdos ipse vel pontifex magnus, qui coelos penetravit (Hebr. IV).

“Et deprecabitur, inquit, pro eo,”

subauditur ipse sacerdos pro seipso Nazaraeo;

“deprecabitur,”

inquam, pro seipso, id est pro corpore suo, pro nobis fidelibus suis, quos fecit esse concorporales sibi, testante Paulo cum dicit:

“Qui est a dextris Dei, qui etiam interpellat pro nobis (Rom. VIII),”

non tamen submissa prece orans, sed potenter jure advocati pro nobis interpellans.

“Sanctificabitque, inquit, caput ejus,”

etc., ut supra. Sanctificatum est caput hujus Nazaraei, quia nunc, juxta Zachariam, ablatis ab eo sordidis vestibus nostrae mortalitatis, quibus fuerat indutus, posita est cidaris munda super caput ejus, et indutus est mutatoriis (Zach. III), coronatus videlicet gloria immortalitatis et honore incorruptionis. Et ita consecravit

“dies separationis suae,”

ut jam non moriatur, mors illi ultra non dominetur (Rom. VI),

“offerens adhuc agnum anniculum pro peccato,”

videlicet per manus Ecclesiae corpus suum et sanguinem sacrificans pro cuncto populo catholico in sancto altaris magno atque ineffabili mysterio, ita tamen ut dies priores irriti facti sint, sicut supra dictum est.