VERS. 16.

“Sub umbra, inquit, dormit,”

id est in torpore frigidae mentis in qua abundante iniquitate charitas refriguit (Matth. XXIV), secure cubat et quiescit, quia videlicet nullis poenarum actionum vel cogitationum inquietatur stimulis, nullo fatigatur aestu coelestis desiderii.

“Sub umbra, inquam, et in secreto calami,”

id est in occultis et contectis cogitationibus illorum, quia quamdam habent similitudinem calami, quia videlicet per fatuitatem sunt vacui, sed foris per speciem et ostentationem pulchri. Et miro modo ibi ipse quietus dormit, ubi eos quos possidet sicut levis ventus calamum quiescere non permittit.

“In locis, inquit, humentibus,”

id est in terrenorum hominum mentibus carnali concupiscentia fluentibus, quia nulla disciplinae fortitudine a vitiorum humore siccantur, qui si quando a virtutum magistris redarguuntur, invicem se justorum increpationibus obviando tuentur. Hoc est quod sequitur: