CAPUT XV. Quomodo gratia baptismi et si actu nova, voluntate tamen et proposito Dei vetus sit.

Nec vero quasi novam licet hanc traditionem contemni, quia et si actu nova est, voluntate vetus ejus, et proposito Dei. Nam, ut Judaeo paucis respondeam, qui pene naturaliter hoc sacramentum aspernatur, et odit, nunquid primum a Christo dicente: Nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu sancto, non potest videre regnum Dei (Joan. III), testimonium habet auctoritatis hujusce sacramentum? Nonne et longe ante haec justitia testificata est, a lege et prophetis? A lege factis mysticis. A prophetis testificata est dictis manifestis. Primum verba prophetica recolentes dicamus, non jam Nicodemo: Tu es magister in Israel, et haec ignoras? (Ibid.), sed cuilibet didascalo Judaeorum, tu es caecus caecorum dux, qui haec ignoras. Nam ecce in Ezechiel loquitur Deus: Sanctificabo nomen meum magnum inter gentes ut sciant gentes quia ego Dominus, cum sanctificatus fuero in vobis coram eis. Tollam quippe vos de gentibus, et congregabo vos de universis terris, et adducam vos in terram vestram. Et effundam super vos aquam mundam, et mundabimini ab omnibus inquinamentis vestris, et ab universis idolis vestris mundabo vos. Et dabo vobis cor novum, et spiritum novum ponam in medio vestri. Et faciam ut in praeceptis meis ambuletis, et judicia mea custodiatis, et operemini. Et habitabitis in terra quam dedi patribus vestris (Ezech. XXXVI). Quid aliud in Evangelio suo Deus homo factus facit quam quod in isto propheta Deus homo futurus, promisit? Nam ecce si quaerebas quid in isto propheta dixerit, sanctificabo nomen meum magnum, et cum sanctificatus fuero, effundam super vos aquam mundam, et spiritum novum ponam in medio vestri, si, inquam, quaerebas quando istud factum sit, ecce ad illud baptismum pervenies de quo dicebat, baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum perficiatur (Luc. XII); id est continuo capiendus, et ad passionem suam ducendus, ipse loquitur: Et pro eis ego sanctifico meipsum, ut sint et ipsi sanctificati in veritate (Joan. XVII). Haec dixit et continuo sanctificans seipsum, id est offerens per Spiritum sanctum semetipsum immaculatum Deo viventi (I Joan. IX), istam de qua loquimur aquam mundam super nos effudit, et spiritum novum, Spiritum sanctum posuit in medio nostri, tollensque nos de gentibus. Gentes enim eramus ad simulacra muta prout ducebamur euntes (I Cor. XII), abstulit cor lapideum de carne nostra, quia lapides eramus, lapidea colentes idola, et dando nobis cor carneum, suscitavit de lapidibus filios Abrahae (Matth. III). Extunc habitamus in terra quam dedit patribus nostris, quia renati ex ista aqua et ex isto Spiritu, incoepimus videre regnum Dei. In Isaia quoque cum reprobasset justificationes Judaeorum dicendo: Ne offeratis ultra sacrificium frustra, incensum abominatio est mihi. Neomenias et Sabbatum et festivitates alias non feram. Iniqui sunt caetus vestri, calendas vestras et solemnitates vestras odivit anima mea, facta sunt mihi molesta, laboravi sustinens. Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis, et cum multiplicaveritis orationem non exaudiam, manus enim vestrae sanguine plenae sunt, continuo quid malit dicens: Lavamini, inquit, mundi estote (Isa. I). Item: Si abluerit Dominus sordem filiarum Sion, et sanguinem Hierusalem laverit de medio ejus in spiritu judicii et spiritu ardoris (Isa. IV). Et ne quis de justitia praesumens hoc lavacro se egere non aestimet, sicut pannus menstruatae, inquit, omnes justitiae nostrae (Isa. LXIV). Et in Zacharia: In illa die erit fons patens domus David, et habitantibus Hierusalem in ablutionem peccatoris et menstruatae (Zach. XIII). Pauca sunt haec de pluribus dictis propheticis. A lege autem testificata est haec justitia Dei, cum in multis, tum maxime in eo quod post immolationem agni fugientibus filiis Israel aperuit Deus mare, et ingressus est Pharao quoque cum curribus suis et equitibus in mare, et reduxit super eos Dominus aquas maris, filii autem Israel ambulaverunt per siccum in medio ejus (Exod. XIV). Verum quantacunque proferantur exempla sive testimonia de Scripturis, perseverant in malo, isti non tam Judaei, sive Israelitae, quam Philisthiim similes illis qui primi fuerunt hostes fugientis Israel ad mare Rubrum, de quibus Scriptura dicit: Cum emisisset Pharao populum, non eos duxit Deus per viam terrae Philisthiim, quae vicina est, reputans ne forte poeniteret eum, si videret adversum se bella consurgere (Exod. XIII).