CAPUT XIII. Crudelitatem regis benevolentiam et attentionem Danieli interpreti conciliasse.

Et ille quidem ad inveniendum et consequendum, quod sibi effugerat somnium, crudeliter avidus et avide crudelis exstitit, dum in furore et ira magna praecepit ut perirent omnes sapientes Babylonis, quia somnium non poterant indicare sibi. Deus autem et Verbum ejus illa crudelitate ejus, eo nesciente, misericorditer utebatur. In quo? in eo videlicet, ut revelaturus tam grande mysterium, prius omnes attentos faceret. Mysteria namque Verbi Dei margaritae sunt; arioli vero et magi et malefici et Chaldaei simul cum rege suo cuncti Babylonii porci erant, coram qualibus margaritae ejusmodi mittendae non sunt. Sed si Daniel, aut alius quis de sociis vel concaptivis ejus, somnium illud vidisset, et interpretationem ejus coram Babyloniis exposuisset in consolationem captivorum, quorum in futuro Dei regno penderet spes, nonne nimis ultroneas ante porcos margaritas projecissent? Et nimirum non solum illas conculcassent, verum etiam conversi in eos sperare audentes, crudeliter dilacerassent (Matth. VII). Bene igitur usa est Dei sapientia curiositate nimia regis furiosi. Quia per instantem potentiam, per potentem ejus instantiam, et iram magnam, egressa sententia sapientes interficiuntur, dum interim quaeritur Daniel et socii ejus, ut pereant, dum inter inducias ab eo postulatas, cuncti sapientes sub gladio pendent morituri, nisi saltem ille referendo somnium, communi periculo ferat praesidium. Per haec, inquam, cuncti a majore usque ad minimum cum rege ipso attenti fiunt ad audiendum, parati ad suscipiendum, desideratissimi et valde dociles ad intelligendum, benevoli ad collaudandum. Ita demum indignum duxit Verbum Dei semetipsum in medio proferri, quia profecto tempus et causa talem tanti sacramenti margaritam non sinerent conculcari.