|
Qui custodit praeceptum, non experietur quidquam mali. Tempus et
responsionem cor sapientis intelligit. Omni negotio tempus est, et
opportunitas, et multa hominis afflictio, quia ignorat praeterita, et
futura nullo scire potest nuntio. Naturalis legis, veteris et novae
plurima sunt praecepta, quibus nos usus mancipat. Istis quod praeceptum
Ecclesiastes perpenderat, quod qui custodierit nihil mali experietur?
Multa sunt praecepta Dei, sed omnia unum sunt. Omnia ab uno oriuntur
praecepto, quemadmodum plures rami ex una nascuntur arbore. Hoc est
praeceptum quod legifer noster, legifer supremus discipulis suis ait:
Hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem (Joan. XV). Tollite jugum
meum super vos, et discite a me quia mitis sum et humilis corde (Matth.
XI). Joannes apostolus usque ad decrepitam aetatem hoc vetus, hoc novum
praeceptum semper in ore habuit: Charissimi fratres, amate vos invicem.
Cumque a fratribus interrogaretur quare hoc tam frequenter iteraret,
respondere, quia hoc unum praeceptum si fiat, caetera complebuntur.
Naturae etiam lex in hoc praecepto pendet, ut quod sibi non vult aliquis
fieri, alteri ne fecerit (Tob. VI; Luc. VI; Matth. VII). Hujus praecepti
vim perpendit Ecclesiastes, et omnia concludens sub uno praecepto
praeceptum dedit generale: Qui custodit, inquiens, praeceptum non
experietur quidquam mali. Servantes praeceptum Domini multa mala passi
sunt, quos induit armis fidei amor virtutis. Vidit hoc, et caute
consideravit, atque cautissime ait: Non experietur quidquam mali. Non
dixit, non patietur, sed non experietur. Quicunque servando praeceptum
mala passi sunt, satis et bene experti sunt quod non sunt mala passi,
quando meruerunt accipere vitae aeternae coronam. Unde et gentium
apostolus Paulus gloriatur, dicens: Non sunt condignae passiones hujus
temporis ad futuram gloriam quae revelabitur in sanctis (Rom. VIII).
Quos non adornat vera fides et sapientia Dei, illos perturbat temporis
et rerum ignorantia, qui de praeteritis atque de futuris incerti
praesentia tantummodo concupiscunt, qui de temporibus et rerum ordine
causantur, quasi mala sunt tempora, nec certus ordo rerum. Quos autem
vera fides et sapientia Dei adornat, non causantur de temporibus atque
rerum ordine sciunt momenta rerum et temporum vices. Cor enim sapientis
intelligit, qua ratione responderi possit dubitanti de rerum causis.
Scit quoniam mente Dei moderante negotia mundi, nihil fiet in mundo nisi
opportuno tempore. A minimis rebus cor sapientis didicit argumentari,
quia omnia mundi negotia tractentur ordine et ratione. Scit quoniam mens
hominis nescia venturae sortis atque praeteritae super praesentibus
semper aperiatur.
|
|