|
Defecitque manna, postquam comederunt de frugibus terrae, nec usi sunt
ultra illo cibo filii Israel, sed comederunt de frugibus anni praesentis
terrae Chanaan. Manna quo in deserto praesentis saeculi pascimur, donec
ad beatam perveniamus patriam, ubi in conspectu vel praesentia Dei
epulabimur et exsultabimus, atque in laetitia delectabimur, verbum Dei
est, Scriptura sancta est: Quod breviter innuens Moyses, cum dixisset:
Afflixit te Dominus penuria, et dedit tibi cibum manna, quem ignorabas
tu et patres tui, continuo subjunxit: ut ostenderet tibi quod non in
solo pane vivat homo, sed in omni verbo quod progreditur de ore Dei
(Deut. VIII). Hoc manna, hunc panem angelorum ut manducaret homo, semel
quidem Deus portas coeli aperuit, ut in terram nostram illud carnem
factum mitteret, et solis angelis hactenus usitatum, nobis qouque
parvulis, ac pene edentulis, manducabilem faceret. Unde et dicit: Ego
sum panis vivus, qui de coelo descendi (Joan. VI), etc. Caeterum et
quoties apostolorum et prophetarum, sive etiam doctorum Spiritus sanctus
ora aperit, ad praedicandum salutis verbum, ad revelanda mysteria
Scripturarum, portas coeli aperit Dominus, et pluit nobis manna ad
manducandum (Psal. LXXVII). Quandiu per hoc desertum hujus saeculi
incedimus, quandiu per fidem et non per speciem ambulamus, nimirum istis
alimentis indigemus. Pascimur mente legendo, vel audiendo verbum Dei,
pascimur et ore manducando de mensa Domini panem vitae aeternae, et
bibendo calicem salutis perpetuae. At ubi venerimus ad illam terram
viventium, in illam beatam Sion, ubi in sua specie videbitur Deus deorum
(Psal. LXXXIII), neque verbo doctrinae indigebimus, neque in istis
speciebus panis et vini, sed in propria substantia videndo panem
angelorum manducabimus. Igitur postquam comederunt fruges terrae,
defecit manna, quia videlicet postquam venerit quod perfectum est,
evacuabitur quod ex parte est (I Cor. XIII).
|
|