CAPUT 26

“Credis hoc? Ait illi: utique Domine. Ego credidi quia tu es Christus Filius Dei, qui in hunc mundum venisti.”

Sciebat ipse qui interrogabat quia crederet hoc mulier ista, verumtamen quia fides mentis commendanda est testimonio vocis (Rom. X). Corde enim creditur ad justitiam, ore autem confessio fit ad sulutem, confessio fidelis animae sonora digne exprimenda erat confessione (Matth. XVI). Et quid melius, quid dulcius resonat in auribus et ore Ecclesiae Catholicae?

“Ego, inquit, credidi, quia tu es Christus Filius Dei.”

Haec apostolica beati Petri confessio est, addidit tamen haec mulier dicens:

“Qui in hunc mundum venisti.”

Vere enim hic solus prae cunctis filiis hic unigenitus Dei in hunc mundum venit, id est, non, sicut mentiti sunt haeretici, Cerinthus et alii, de Maria existendi initium habuit, sed aliunde

“in hunc mundum,”

id est de coelo ad terram, de corde Patris in uterum Virginis venit. Merito ergo

“diligebat Jesus, ut supra dictum est, Martham et Mariam sororem ejus, et Lazarum.”

Fidem namque habebant, totius justitiae summam, per quam et Abraham pater noster justificatus, et amicus Dei appellatus est, sine qua nulla anima dilectione Dei digna est.