CAPUT XXX. Quid fuerit, populo illi habere idolum zeli: quid cum thuribulo stare coram idolis, quid a mulieribus sedentibus plangi Adonidem, et quid adorare ad ortum solis applicando ramum ad nares.

“Et levavi oculos meos ad viam aquilonis, et ecce ab aquilonari parte altaris idolum zeli in ipso introitu.”

Oculos levare est superiora tempora memoria repetere, videlicet exitum filiorum Israel de Aegypto, quando ingressi sunt, et mare transierunt in manu forti, et brachio extento (Exod. XII). Nunquid non idolum zeli erat in ipso introitu, quando primum ad cultum Dei patrum ipsorum intromittebantur? Plane Aegyptum mente secum ferebant, Aegyptum et idola Aegypti non mutato animo secum portabant, sed non etiam actu prodebant? Ventum est ad abominationes majores, ubi fossus paries, id est occasio data est, murmuraverunt, et post Aegyptum atque ollas carnium Aegypti ejulaverunt (Exod. XVI), et caput vituli secundum monstruosum ritum Aegypti fecerunt et adoraverunt (Exod. XXXII): Ergo illic tantum idolum zeli, hic autem coram idolis stantes viri cum thuribulis et fumo thuris, id est illic quidem cum ab Aegypto exirent, idololatria male imbuto animo cubabat, hic autem opere prorupit manifesto. Ex eo ventum est et ad majores abominationes, id est ad mulieres sedentes, et Adonidem plangentes, versa quippe est in consuetudinem hujusmodi sordium ingluvies, sicut scriptum est in libro prophetarum:

“Nunquid victimas aut hostias obtulistis mihi annis quadraginta in deserto, domus Israel? Et suscepistis tabernaculum Moloch, et sidus Dei vestri Rempha, figuras quas fecistis vobis, adorare eas (Amos V; Act. VII).”

Ventum est usque ad mulieres sedentes, id est eo usque ut propter hujusmodi scelera sacrilegii, sessione, id est consuetudine inveterata prophetas Domini gens effeminata trucidaret, quod prima fecit mulier Jezabel, et post illam filia ejus Athalia. Jezabel in Samaria, Athalia insanivit in Hierusalem. Illa Baal superduxit in Israel, et prophetas Domini occidit (III Reg XIX), ista in Hierusalem, itidem Baal introduxit in templum Domini, et reges occidit, regium, inquam, semen omne occidit, ne superesset qui regnaret de domo David (IV Reg. XI). Novissimum atque pessimum omnium genti illi supererat, ut facies ad orientem, dorsa autem verteret contra templum Domini, quod et fecit. Christum enim Dei Filium verum et sanctum divinitatis templum contempsit. Parum est quod, dorso contra illud verso, veritatis oracula inde procedentia respuit, insuper et solvere ausa est manibus aut linguis sacrilegis;

“facies enim habebant ad orientem, et adorabant ad ortum solis,”

id est, claritatem ambiebant, et lucem praesentis saeculi, cum desperatione futuri. Idcirco dicebat eis:

“Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis, et gloriam quae a solo est Deo non quaeritis?”

(Joan. V.) In tanto scelere ramum quoque applicabant ad nares suas, id est, complacebant sibimet, quasi lege adimpleta, cujus de fructu cum non ederent, sola pompatice tractabant suave odorantia verborum folia.

“Propter haec venit super generationem illam omnis sanguis justus qui effusus est super terram a constitutione mundi (Matth. XXIII),”

hoc est quod sequitur.