|
Cum itaque egressi essent de Egypto Abram et Lot. Non poterat, inquit
Scriptura, capere eos terra, ut habitarent simul. Erat quippe substantia
eorum multa, et non quibant habitare communiter. Dixit ergo Abram ad
Lot: Ne quaeso, sit jurgium inter te et me, et inter pastores meos, et
pastores tuos, fratres enim sumus (Gen. XIII), etc. Quantum ad moralem
praesentis loci sensum attinet, divitiarum derogatio est, quia propter
divitias non quibant habitare communiter, quos, quandiu tenues fuere,
amor Dei et fraternus propinquitatis funiculus conjunxerat, quippe quos
pariter junctos tenuerat, ut simul exirent de terra et de cognatione
sua. Simulque senioris Abram mansuetudo et aequitas demonstratur, dum
dicit: Ne quaeso sit jurgium inter me et te, et inter pastores meos, et
pastores tuos, fratres enim sumus. Ecce universa terra coram te est,
recede a me, obsecro. Si ad sinistram ieris, ego dextram tenebo. Si tu
dextram elegeris, ego ad sinistram pergam. Hujusmodi usque hodie inter
haeredes recte servatur aequitas, ut ob finienda jurgia major dividat,
minor eligat. Sed coepto jam cursum dirigamus ordine. Jurgia quae
fuerunt in exitu Israel de Aegypto, inter eos, qui secundum fidem genus
Abrahae fuerunt, et inter eos qui secundum carnem tantum, quamobrem
revera non potuerit eos capere terra, ut habitarent simul: bene omnes
novimus, quia videlicet tandiu jurgati sunt, ut lapidare voluerint
Moysen et Aaron, et constituere ducem sibi et reverti in Aegyptum.
Denique tandem divisi sunt ab alterutro, juravit enim Dominus Deus in
ira sua, quod non viderent terram pro qua juravit patribus eorum. Vivo
ego, ait Dominus, non intrabitis terram, super quam levavi manum meam,
ut habitare vos facerem omnes, qui numerati estis a viginti annis et
supra, praeter Caleb filium Jephone, et Josue filium Nun (Num. XIV).
Bene ergo postquam divisus est Lot ab eo, loquitur Dominus ad Abram:
Leva, inquiens, oculos, et vide a loco in quo nunc es ad aquilonem et
meridiem, ad orientem et occidentem. Omnem terram quam conspicis dabo
tibi, et semini tuo, quia videlicet postquam cousumpta est generatio
eorum qui jurgati sunt, tunc demum introduxit Dominus filios eorum in
terram quam promiserat Abram. Sed et postquam ingressi sunt in illam
terram, divisi sunt ab alterutris, et in paucis eorum, fuit Abram
habitans inter Bethel et Hai, in loco altaris quod fecerat, invocans ibi
nomen Domini. In plerisque autem fuit Lot habitans in Sodomis, quia
videlicet pauci perseveranter coluerunt Deum coeli, Deum Abraham patris
sui, plerique vero servierunt diis alienis, et commisti sunt inter
gentes, et didicerunt opera eorum, et servierunt sculptilibus eorum
(Psal. CV). Nec incongrue Lot, quamvis in persona sua justus fuerit,
typum tamen gerit vitiosae multitudinis, nam et in Evangelio Lazarus
amicus est Domini, sicut testatur ipse, dicens: Lazarus amicus noster
dormit (Joan. XI), et tamen eadem dormitione sua, vel quatriduana
sepultura typum gerit peccatoris, jam consuetudine nequitiae inveterati,
jamque mala opinione fetentis.
|
|