CAPUT XVIII. De eo quod ait:

“Postula quid vis ut dem tibi,”

etc., qualiter itidem in ascensione Christi apostolis factum sit.

“Cumque transissent, Helias dixit ad Helisaeum: Postula quod vis, ut faciam tibi, antequam tollar a te. Dixit Helisaeus: Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me. Qui respondit: Rem difficilem postulasti. Attamen si videris me quando tollar a te, erit quod petisti. Si autem non videris, non erit.”

“Postula, inquit, quod vis, ut faciam tibi.”

Hoc ille dixit

“cum transissent,”

Dominus autem noster hoc ipsum dixit apostolis suis in ipso transitu, intra ipsum passionis agonem,

“sciens quia venit ejus hora ut transeat ex hoc mundo ad Patrem (Joan. XIII).”

“Amen, amen dico vobis, si quid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis. Usque modo non petistis quidquam in nomine meo. Petite et accipietis (Joan. XVI).”

Et ille quidem scivit petere, dicens:

“Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me.”

Apostoli autem petere nesciverunt. Sed occurrit prompta largitoris benignitas, et antequam peterent quasi duplicem spiritum promisit, dicens:

“Amen, amen dico vobis, qui credit in me, opera quae ego facio, et ipse faciet, et majora horum faciet, quia ego ad Patrem vado (Joan. XIV).”

Nempe majora facere id quodammodo est duplicem Christi spiritum habere. Quomodo autem discipuli Christi majora quam Christus opera fecerunt? Quaenam possunt esse majora? Ut caetera taceam, Christus salutaris doctrinae sermonem in una tantum gente illa non valde magna praedicavit, una tantum lingua, scilicet Hebraea, et paucissimos ex eis convertit. At vero apostoli, postmodum sancto Spiritu accepto, linguis omnibus, coelestis sapientiae sermonem cunctis gentibus locuti sunt, qui erant homines idiotae et sine litteris, et innumerabilem de cunctis gentibus multitudinem fructuoso labore acquisierunt (Act. II). Item: Christus missus a Patre, venit tantum in spiritu mansuetudinis, apostoli autem apostolorumque successores missi a Christo, venerunt ad nos in virga et in spiritu mansuetudinis. Virga potestas disciplinae est, quia Christus neminem coercuit. Spiritus mansuetudinis mitis est sermo exhortationis, quo solo usus est, non tanti habitus, ut ei quemquam corripere praelationis jure vacaret. Igitur Heliae spiritus in Helisaeo duplex est, duplex, inquam, in apostolis Christi officium vel effectus modo aliquo est. Sane juxta litteram. Heliae spiritus in Helisaeo duplex ex eo palam valet intelligi, quod Helisaeus plura, id est duplicia, quam Helias signa fecit.

“Rem, inquit, difficilem postulasti. Attamen si videris quando tollar a te, erit quod petisti. Si autem non videris, non erit.”

Velut ex latere meritum tetigit Helisaei, videlicet quia perseverando cum illo cum toties sibi dictum esset, sede hic, illud meruit, ut quasi haereditario jure spiritum perciperet magistri munere duplici.