VERS. 4, 5.

“Qui deridetur ab amico suo sicut ego,”

videlicet immerito, qui rationabiliter loquens bestiis comparor,

“invocabit Deum,”

videlicet quia foris non habet in quo requiescat, fiducialius intus recurret ad Deum, videlicet ita ut cum sit modo.

“Lampas contempta apud cogitationes divitum,”

id est vera lucens scientia, sed propter vilem personam, aut temporalem miseriam despectus in cordibus superborum, testimonium ex Deo habeat,

“parata,”

scilicet in oculis omnium, non ad praesens. sed

“ad tempus statutum,”

videlicet quando

“oportebit nos stare ante tribunal ejus, ut recipiat unusquisque propria corporis sui prout gessit sive bonum sive malum (II Cor. V,).”

Nunc autem tempus est illorum, apud quorum cogitationes contemnitur; tempus, inquam, illorum est, ut divites sint; sed mihi in sterquilinio sedenti quae cura de hujusmodi divitiis? quas, quia falsae erant, et ego perdidi.