|
Sed quia propositum nunc est, non solum partium consonantium in
officiis, sed et divinam quaerere potentiam Spiritus sancti,
praetereunda non haec est sententia Salvatoris, quam non sola commendat
dignitas sensus sui, sed et reverenda auctoritas dicentis, maxime quia
cum clamore, ut attentos faceret, edixit. Sic enim scriptum est:
|
“In novissimo autem die magnae festivitatis stabat Jesus, et clamabat,
dicens: Si quis sitit, veniat ad me et bibat (Joan. VII),”
|
|
etc. Itaque si auditores sumus non ingrati, et tali oratore digni, non
solum quid dixerit, sed et quali tempore dixerit (nam et hoc ad rem
attinet) consideremus benevoli, dociles et attenti. Dies festus erat
Judaeorum Scenopegia.
|
“Quid sit Scenopegia, noverunt, inquit Augustinus , qui Scripturas
legerunt. Faciebant die festo tabernacula, ad similitudinem
tabernaculorum, in quibus habitaverant, cum educti ex Aegypto
peregrinarentur in deserto. Iste erat dies festus, magna solemnitas.
Celebrabant hoc Judaei, velut reminiscentes beneficia Domini, qui
occisuri erant Dominum.”
|
|
In hujus festivitatis novissimo die stabat Jesus et clamabat, invitans
ad bibendum non qualescunque, sed quosque sitientes. Bene. Interea dum
reminiscerentur, ut dictum est, beneficiorum Dei, dirigebatur ad eos
clamor invitantis ad populum Spiritus sancti. Nos autem educti de
Aegypto infidelitatis, liberati a captivitate et servitio spiritualis
Pharaonis, et traducti per mare baptismi, nunc in eremo vitae praesentis
peregrinantes habitamus in tabernaculis, quae sunt ecclesiae, vel
coenobia in quibus militamus, donec ad regnum supernae haereditatis
perveniamus. Si ergo memores beneficiorum Dei festa celebramus, a malis
operibus vacantes, et in contemplatione divinae bonitatis exsultantes,
quia per passionem unici Filii salutem nostram operatus est, clamorem
invitantis audimus, in siti currimus, bibimus, quia sic nobis benigna
divinitatis vena, scilicet Spiritus sancti aperitur.
|
|