CAPUT 19

“Haec cum dixisset, unus assistentium ministrorum dedit alapam Jesu dicens: sic respondes pontifici?”

Ecce iste fortis percussor et mollis adulator, fortium illorum robustissimum se ostentavit, de quibus Domini Christi spiritus per Prophetam in personam ipsius conquerens, quia

“ecce, inquit, ceperunt animam meam, et irruerunt in me fortes, neque iniquitas mea, neque peccatum meum (Psal. LVIII).”

Qui enim sunt isti, nisi falso fortes, et veraciter languidi, et imbecilles, qui sic irruerunt in Dei fortitudinem, mortuos suscitantes, sicut irruit phreneticus in medicum curare volentem? Eorum ergo qui male fortes erant, de praecipuis est hic unus cerebrosus, qui tam proterve irruit in hominem sanitatis, et veritatis verba loquentem, ut vere insanus, et pro Domino suo pontifice, ut suam illi custodiam commendaret, non fortiter, sed stulte zelatus. Poterat quidem brachium Domini repercutere percutientem (Isa. XL, XLIV), nec eum solum, sed etiam illum, quem tam rigidus stipes fulciebat, statim subvertere parietem dealbatum (Act. XXIII), id est, Dominum ipsius falso pontificem appellatum. Sed accepit injuriam, servavit patientiam, reddidit doctrinam. Nam sequitur: