|
|
“Consurge, consurge, induere fortitudinem,”
|
|
etc. Per quae datur intelligi quia propheta sanctus fortiter adventum
Salvatoris desiderabat.
(CAP. LI.) Consurge, consurge, induere fortitudinem, brachium Domini.
Consurge, sicut in diebus antiquis, in generationibus saeculorum.
Nunquid non tu percussisti superbum, vulnerasti draconem? Nunquid non tu
siccasti mare, aquam abyssi vehementis? Qui posuisti profundum maris
viam, ut transirent liberati. Hic jam in propheta Spiritus sanctus pro
nobis postulat gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII), ut veniat
liberator animarum, sine quo nulli poterat esse salus. Sentiendum nobis
istud est intimo affectu, quia fortiter rugiebat a cordis sui gemitu hic
propheta sanctus, quem jure evangelistam dicamus, cum haec et caetera
quae sequuntur loqueretur. Verbi gratia: Et ascendit sicut virgultum
coram eo, et sicut radix de terra sitienti. Vere languores nostros ipse
tulit, et dolores nostros ipse portavit (Isa. LIII). Sed jam verba
proposita ordine prosequamur. Consurge, inquit, consurge, induere
fortitudinem, brachium Domini. Brachium Domini quid est, nisi Verbum
Domini, nisi unigenitus Filius Dei? Nam Verbo Domini omnia facta sunt,
et sine ipso factum est nihil (Joan. I). Consurge ergo, inquit, et hoc
ipsum tertio repetit, ac si dicat: Quid tandiu te contines in sinu
Patris, o brachium Domini, o dextera Domini? Cur te quiescente, tandiu
superabit fortis armatus, princeps mundi hujus? Consurge, et induere
fortitudinem, induere pulchram et fortem dilectionem, pulchram et fortem
obedientiae charitatem. Ita consurge, sicut in diebus antiquis, in
generationibus saeculorum. Jam quasi responderet ei brachium Domini:
quomodo consurrexi ego in diebus antiquis, continuo subjungit: Nunquid
non tu percussisti superbum, vulnerasti draconem? etc. Et est sensus:
Nunquid non tu percussisti superbum Pharaonem, et vulnerasti typum
superbi gestantem, figuram draconis diaboli praeferentem? Nunquid non tu
siccasti mare, aquam abyssi vehementis, in typum lavacri salutaris, quod
nobis de latere profundere proposuisti? Nonne tu es, qui posuisti
profundum maris viam, ut transirent liberati (Exod. XIV), in typum
futuri sacramenti tui, per quod nobis transeundum foret ut vocaremur
liberati, ut essemus liberati de manu mortis? Nunquid non tu haec bona
fecisti, meliora te facturum significans, o brachium Domini? Et nunc qui
redempti sunt a Domino, revertentur et venient in Sion laudantes, et
laetitia sempiterna super capita eorum. Gaudium et laetitiam tenebunt,
fugiet dolor et gemitus. Et nunc, inquit, sic facies, o brachium Domini,
ut fecisti in diebus antiquis, sic consurges ut consurrexisti in diebus
antiquis. Te consurgente revertentur, et venient in Sion laudantes. Qui
revertentur, et qui venient? Qui redempti sunt a Domino. Qui redempti
sunt a Domino? Nimirum non omnes filii Adam, sed quotquot praeordinati
fuerant ad vitam aeternam, antequam praevaricaretur Adam. Illi
revertentur in patriam quam perdiderunt, venditi in Adam. Ipsa est Sion,
ipsa est civitas omnium beatorum. Laudantes revertentur, laudantes
venient, et laetitia sempiterna super capita eorum, id est in cordibus
eorum. Fugiet et dolor et gemitus. Prima haec abierunt, quod doleant,
quod gemant non erit amplius. Gaudium et laetitiam tenebunt, quae hic
nulli gaudentes aut laetantes tenere possunt. Fugitiva namque laetitia,
fugitivum est hujus mundi gaudium.
|
|