VERS. 9-12.

Melius ergo est duos esse simul quam unum, habent enim emolumentum societatis suae: si unus ceciderit, ab altero fulcietur. Vae soli, quia cum ceciderit, non habebit sublevantem se. Et si dormierint duo, fovebuntur mutuo; unus quomodo calefiet? Et si quispiam praevaluerit contra unum, duo resistunt ei. Funiculus triplex difficile rumpitur. Uno abjecto, et unius labore notato et reprobato, transit Ecclesiastes ad bene concordes, et sese mutuo diligentes. Quid melius, quid potest habere dulcius homo eo, cum quo quasi cum corde suo omnia secreta sua loquatur? Amor vincit omnia, quem nulla vincit amaritudo. Altior a terris duabus hic semper subvolat alis. Hic nunc discindit, modo dissuit, modo jungit omnes affectus, quos parere videtur usus naturae. Fortis ut mors dilectio (Cant. VIII), quae vix fuit plena in quinque aetatibus saeculi, inter amicos quos numerare nihil mea interest. Quid enim ad nos, quod Phylade furiis amicus Orestem occidit, quod Pyrithoum devorasset tricerberus canis, nisi Theseus eripuisset eum ab ore triformi, quod Tydaeus Polinicem, quod Patroclus Achillem dilexit, quod sic Damon Pithiam adamavit, ut ex eis unus Dionysius cuperet esse, qui nullius amicus, nec ei charus fuit ullus, ille miratus in his quod amor plus morte valeret: Hunc in morte vadem, stupet hunc sub morte fidelem. Sed decantent sua gentiles, garriat sibi fabula, quod fratrem redemit Pollux alterna morte, significans quod geminae stellae sub eorum nomine alternis oriantur, alternis occumbant. Nos divina revolvamus, nos ad nostra recurramus. Vae soli. A quo enim consolabitur solus? Abel solum frater iniquus percussit et occidit (Gen. IV). Solus Lot captivus fuit cum Sodomitis, quem Abraham patruus ejus, percussis hostibus, liberavit (Gen. XII-XIV). Fratrem Mosen adjuvit frater ejus Aaron, econtra in fabricatione vituli lapsus periisset Aaron, nisi surrexisset adjutus oratione Mosi fratris sui (Deut. II). Dilexit Jonathas David, et David Jonathan singulari dilectione (I Reg. XVIII). Quid multa? Cunctis profertur solus et unus Dominus Jesus Christus, quod cum dilexisset suos, in finem dilexit eos (Joan. XIII). Ipse etiam dixit: Si duo ex vobis consenserint, ex omni re quamcunque petierint, fiet eis a Patre meo (Matth. XVIII). Et iterum dicit: Ubi duo vel tres congregati fuerint in nomine meo, ibi sum in medio eorum (Matth. XVIII). Quis melior mediator eo? Si tecum ille fuerit, si vos duo unum sitis, emolumenta felicis sodalis habebis: fulcit enim nutantem, sublevat ille te cadentem, fortis armatus si praevaluerit tibi soli, fortior illi resiste, Christo tecum compugnante. Non est amor solus, nec erit ille minor duobus. Uno quidem raro, multi amore solidantur, unus si duo sint, est firmum amoris foedus. Unus si in Christo sint duo, nil firmius est isto nodo, nihil durius robore isto. Et si credis in unum Deum sub trino nomine satis citius poteris triplicem funem disrumpere, quam possis dissolvere nodum talis nexus. Sed, o quanti, proh! dolor, nexu fidei triplicari, quamvis difficile, rumpuntur a pietate matris Ecclesiae. Et in Juda enim apostolo iste fuit funiculus, sed quia post buccellam introivit in eum Satanas (Joan XIII), funiculus iste disruptus est. Ait ergo: Funiculus triplex difficile rumpitur. Sapiens et prudens in verbis suis Ecclesiastes, quando hoc dicebat, nunquid funiculum triplicabat? Neque triplicem, neque funiculum sine causa dixit. Sed nec funem, sed funiculum posuit diminutivum ejus. In funiculo ergo longus saeculorum ordo ostenditur, protendens atque convolvens multo sinuamine seriem causarum, et volubilitatem rerum, quas agitamus ab ortu solis usque ad occasum. Si hoc totum labile tempus conferre velis perpetuo aevo, longior erit una dies in atriis Domini super milia (Psal. LXXXIII), longius est aevum tempore, quam sit longus funis funiculo breviori. Cum ergo certis numeris signentur profunda mysteria, estne numerus quod jure sit sacratior tribus? Sine tribus nulla res, nulla ars, nulla causa notatur. Ubicunque me vertam, quocunque legendo recurram, video pene omnia ligari funiculo triplici. Omnia quippe triplicantur, principio, medio ac fine. Absque nexu trium, nullum omnino corpus solidatur, est enim longum, latum atque profundum. Tres sunt mundi aetates, et in his tres leges: lex naturalis, lex Moysi, lex Evangelii. Multum difficile solvitur funiculus triplex, quem dialectica nectit proponendo, assumendo, concludendo. Omnia Deus fecit ad exemplar numerorum, et extremam manum imposuit super cuncta per tres. Unus enim duo, tres, si conjunxeris, sex faciunt, et eccum suis tribus partibus ostendit, quod ipse Deus tribus, numero impare gaudet. Per tria, scilicet mensuram, numerum et pondus, creata fecit Deus, et in tria distribuit, coelum, mare, terram, praesens, praeteritum triplicans tempusque futurum. Nunquid his abesse debet fides spes, charitas? Tamen omnia vincit, quod tribus diebus et tribus noctibus Filius hominis in corde terrae fuit, sicut Jonas in ventre ceti (Matth. XII; Jon. II), et quod tertia die Dominus Jesus resurrexit a mortuis, imo vero, quod ipsa Dei sapientia omnibus hominibus incognita, tribus distincta personis, fidelibus suis secundum voluntatem suam revelatur. Talem itaque funiculum tibi triplicat Ecclesiastes, non tiliae cortice, neque lino tortum, aut canabe, sed triplicato rerum foedere sibi connexum.