|
Hoc idem de prophetis sentiendum est, et primum de Mose. Nam ille quidem
humanam scientiam per homines didicit, et erat, ut Stephanus
protomartyr, eruditus omni sapientia Aegyptiorum et potens in verbis,
sed scientiam rerum divinarum ut Pentateuchum suum conscriberet, non per
hominem, sed per solum Deum didicit, qui illo in rubo apparuit. Sed et
de David caeterisque prophetis, et de Christi apostolis omnino sciendum
est, quos omnes et solos Ecclesia Christi in canonico apice suscipit.
Unde et Petrus in Epistola sua dicit: Hoc primum intelligentes, quod
prophetica scriptura propria interpretatione non fit. Non enim voluntate
humana allata est aliquando prophetia, sed Spiritu sancto inspirati
locuti sunt sancti Dei homines (II Petr. I). Et de caeteris quidem
apostolis, qui fuerunt illic, ubi Spiritus sanctus in igneis linguis
apparuit, seditque supra singulos eorum (Act. II), certum est quia non
ab homine, neque per hominem, sed per revelationem Jesu Christi
didicerunt. De Paulo autem qui tunc non erat illic, sed postea vocatus
est, dubium volunt esse quidam adversarii ejus pseudoapostoli, dum
vellent corrumpere veritatem Evangelii, quam ex ore ejus multi
suscipiebant populi, ob hoc derogantes illi et auctoritatem ejus
diminuere volentes, quia Domini nostri Jesu Christi, dum adhuc cum
hominibus conversaretur, discipulus non fuit, hac pro necessitate
plerisque in locis apostolatum suum defendit, maxime autem in Epistola
ad Galatas cum dicit: Notum enim vobis facio Evangelium, fratres, quod
evangelizatum est a me, quia non secundum hominem: neque enim ego ab
homine accepi illud neque didici, sed per revelationem Jesu Christi
(Galat. I). Bene ergo cum dixisset de reliquiis Jacob: Et erunt in medio
populorum multorum quasi ros a Domino, et quasi stillae super herbam,
addidit, quae non exspectant virum, et non praestolantur filios hominum.
Ac si dicat: Et erunt apostoli Jesu Christi sapientes et eloquentes,
totum salutari doctrina imbuentes mundum, quam videlicet doctrinam non a
magistris hominibus accipient, non studii vel ingenii proprii labore
acquirent, sed occulta gratiae coelestis aspiratione percipient. De
reliquiis, inquam, Jacob, id est de apostolis, ita duntaxat aeque ut de
prophetis qui et carne et fide sunt filii Jacob, hoc dicere verum est.
Caeterum de aliis magistris ecclesiarum quicunque ex gentilitate
surrexerunt, non eadem sententia est vel esse potest, quia videlicet
sunt quidem et ipsi quasi ros a Domino, et quasi stillae super herbam,
scripturas propheticas atque apostolicas tractando dulciter et exponendo
utiliter; sed singuli horum, ut hoc facere possent, exspectaverunt
virum, et praestolati sunt filios hominum. Multos enim post Deum
cathygetas vel magistros subierunt. Unde quidquid dixerunt, non idcirco
ratum habet Ecclesia Christi, quia sic ipsi dixerunt vel senserunt, sed
quia dicta vel sensus suos propheticis atque apostolicis testimoniis,
vel aliqua probabili ratione confirmare potuerunt. Sequitur: Et erunt
reliquiae Jacob in gentibus, in medio populorum multorum, quasi leo in
jumentis silvarum, et quasi catulus leonis rugiens in gregibus pecorum,
qui dum transierit et conculcaverit et ceperit, non est qui eruat. Quam
diversarum, quam longe dissimilium rerum similitudines eisdem reliquiis
Jacob hic ascriptae sunt! Dixerat, et erunt reliquiae Jacob quasi ros a
Domino, et quasi stillae super herbam, et continuo nunc dicit, et erunt
reliquiae Jacob quasi leo in jumentis silvarum, et quasi catulus leonis
rugiens in gregibus pecorum. Quid magis dissimile quam suavitas roris a
feritate leonis? Quid magis diversum quam lenitas stillarum stillantium
super herbam, saevitia vel impetu catuli leonis rugientis in gregibus
pecorum? Attamen eisdem reliquiis Jacob, et suavitas roris sive lenitas
stillarum, et feritas leonis sive impetus catuli leonis aeque per
similitudinem ascribitur hic. Quare? Videlicet, quia magistri populorum
sive gentium apostoli Christi et lenes et severi sunt, lenes in docendo
sive exhortando, severi in corripiendo et ulsciscendo. Exempli gratia:
Paulus ubi docet inter caetera, sic loquitur: Quoniam quidem Deus erat
in Christo, mundum reconcilians sibi, et posuit in nobis verbum
reconciliationis. Pro Christo ergo legatione fungimur, tanquam Deo
exhortante per nos. Obsecramus pro Christo, reconciliamini Deo (II Cor.
V). Quid isto rore dilectionis suavius, quid hac stilla verae et
germanae pietatis lenius? Caetera quoque usque ad id, os nostrum patet
ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est (II Cor. VI), talia sunt
stillicidia vel talis ros, ut nemo, qui dubitet quin sit a Domino Patre
misericordiarum et totius consolationis Deo. At vero idem post plurima
dicit: Ecce tertio, hoc venio ad vos. In ore duorum, vel trium testium
stabit omne verbum. Praedixi enim et praedico ut praesens vobis et nunc
absens iis qui ante peccaverunt, et caeteris omnibus, quoniam si venero
iterum non parcam. An experimentum quaeritis ejus, qui in me loquitur
Christus? (II Cor. XIII.) Ecce severitas magistri tanquam leonis rugitus
super jumenta silvarum, et tanquam catuli leonis super gregem pecorum.
Nam jumenta silvarum recte illos aestimamus, quos redarguebat super
immunditia et fornicatione, et impudicitia quam gesserunt. Nonne super
hujusmodi quasi leo fuit? Ait enim: Et vos inflati estis, et non magis
luctum habuistis, ut tollatur de medio vestrum qui hoc opus fecit, id
est qui uxorem patris habuit. Ego quidem absens corpore, praesens autem
spiritu, jam judicavi ut praesens eum qui sic operatus est, in nomine
Domini nostri Jesu Christi, congregatis vobis et meo spiritu cum virtute
Domini Jesu, tardere hujusmodi Satanae in interitum carnis, ut spiritus
salvus sit in die Domini (I Cor. V). Porro quasi greges pecorum ejusmodi
fuerunt, qualibus veluti conterritis ad rugitum catuli leonis gratulatur
et dicit: Quoniam et si contristavi vos in Epistola, non me poenitet. Et
si ad horam vos contristavi, nunc gaudeo, non quia contristati estis,
sed quia contristati estis ad poenitentiam, contristati enim estis
secundum Deum (II Cor. VII), etc. Haec vero quasi de austeriori Paulo
exempla posuisse putemus, quasi caeteris apostolis hunc amplius
saevitiam leonis exercuisse dicamus. Nam, ut plura sermo praetereat,
nonne Petrus quoque quasi leo sive catulus leonis in gregibus pecorum
rugiit, quando in conventu discipulorum Ananiam primum, et deinde
Saphiram uxorem ejus increpavit, et illi ceciderunt et expiraverunt,
quia Spiritui sancto fuerant mentiti (Act. V). Vere igitur reliquiae
Jacob, quasi catulus leonis, qui cum transierit, subanditur ad nullius
pavens occursum, et conculcaverit, videlicet rebellantes, et ceperit,
subauditur mendaces, ut capti et deprehensi sunt jam dicti Ananias et
Saphira Spiritui sancto mentientes, non est qui eruat. His dictis de
reliquiis Jacob, protinus ad illum convertitur sermo propheticus judicem
Israel, de quo supra dixerat: In virga percutient maxillam judicis
Israel, et dicit:
|
|