|
Ubi tempus adfuit, quod poposcerat opus, vel ordo nostrae salutis, tunc
praeeunte tuba magni miraculi, videlicet resuscitatione Lazari mortui
jam quatriduani, jamque fetentis (Joan. XI), nomen istud admisit, nomen
regium cum laudibus publice suscepit, videlicet occurrentibus turbis cum
ramis palmarum, quae sunt insignia victoris, clamantibus ac dicentibus:
|
“Hosanna, benedictus qui venit”
|
|
Rex
benedictum quod venit regnum patris nostri David!
(Marc XI.) Sive secundum Lucam:
|
“Pax in coelo et gloria in excelsis!”
|
|
(Luc. XIX.) Quo nimirum dicto pueri consonabant angelis, qui qua nocte
natum illum secreta revelatione pastoribus annuntiaverunt, dicentes:
|
“Quia natus est vobis Salvator, qui est Christus Dominus in civitate
David,”
|
|
repente laudaverunt Deum, et dixerunt:
|
“Gloria in altissimis Deo, et in terra pax nominibus bonae voluntatis!”
|
|
(Luc. II.) Hoc eatenus publicae laudi deerat, quod Christus vel regem se
in publico non praedicabat, aut praedicari permittebat, sed pueri
suppleverunt, pueri laudem perfecerunt, equidem injussi, sed divinitus
inspirati, rationabiliter permissi, opportune admissi. Unde, cum
indignarentur principes sacerdotum, et Scribae, dicerentque ad eum:
|
“Audis quid isti dicunt?”
|
|
ipse valde subtiliter respondit, dicens:
|
“Utique nunquam legistis: Quia ex ore infantium et lactentium perfecisti
laudem?”
|
|
(Psal. VIII; Matt. XXI.) Idem enim est ac si diceret? Vos mihi hactenus
importuni fuistis, ut si ego sum Christus, palam dicam vobis, ego vero
pro tempore et re de laude mea nomen istud distuli. Ecce nunc isti, qui
vestrae scientiae comparatione infantes sunt, lactantes sunt, regium
mihi nomen acclamando laudem perfecerunt, prophetiam impleverunt. Quia,
quod propter vos amicos meos ego tacebam, ipsi praedicaverunt.
Dicentibus autem quibusdam ex illis:
|
“Magister, increpa discipulos tuos: Dico vobis, ait, quia si hi
tacuerint, lapides clamabunt (Luc. XIX),”
|
|
subauditur, quod ego sum Rex, quod ego sum Christus, dum pro eo quod
dicitis:
|
“Nolumus hunc regnare super nos (Luc. XIX),”
|
|
non remanebit lapis super lapidem, qui non destruatur (ibid.)
|
|