|
At ipse per quem taliter locuta fuerat Sapientia, Salomon rex filius
ejusdem David, multo gravius cecidit, multo namque gravius est zelus
idololatriae quam adulterii facinus sive homicidii. Amavit mulieres
alienigenas multas, et ita per illas depravatum est cor ejus, ut deos
alienos sequeretur, et colebat Astarthen deam Sidoniorum, et Chamos deum
Moabitarum, et Moloch deum Ammonitarum (III Reg. XI). Quid ergo dicemus?
Nonne modo supradicto simul erant duo? Perspicuum est, et negari non
potest, quin fuerit cum illo sermo Domini, quin de pectore et ore ejus,
tanquam de templo suo sese manifestaverit dictis et factis. Quomodo ergo
ita cecidit tanquam solus esset et sublevantem non haberet? Ad haec,
inquam, erant quidem duo, sed non erat illi quieta dormitio, ut
dormirent pariter et foverentur mutuo. Quidam alius intererat et
interstrepebat semper inquietus et infestus, scilicet amor praesentis
saeculi, qui longe dissentit a verbo Dei. Ille in angulo absconditus non
patiebatur, ut illi duo bene essent simul, et quieta dormitione
foverentur simul. Illum talem scilicet saeculi amorem, ibi familiarem
fuisse, et in cordis ejus mansione diu mansisse, illud satis innuit quod
iratus Dominus super aversione Salomonis taliter dixit:
|
“Quia habuisti hoc apud te, et non custodisti pactum meum (III Reg.
XI),”
|
|
etc. Dicendo namque
satis indicat non repentinam tentationem supervenisse, sed morbo
inveterato vitiosam ejus intentionem fuisse. Quod etiam in eo satis
animadverti potest quod cum in initio magna dignatione apparens Dominus
dixisset illi:
|
“Pete quod vis ut dem tibi (III Reg. III),”
|
|
et tanta sibi oblata gratia, posset aeternitatem gloriae coelestis una
petitione adipisci, quae summa beatitudo est. Ille temporali gloria
delectatus, et apud homines volens haberi gloriosus, leve seu mediocre
bonum petivit:
|
“Dabis, inquiens, servo tuo cor docile, ut judicare possit populum tuum,
et discernere inter bonum et malum (ibid.).”
|
|
Et quidem bonum erat quod petivit, et melius quam si petiisset dies
multos, aut tale quid quod bonum quidem est, sed exile et infimum, et
hoc magis placuit Domino quod sic petivit, quam si petiisset quidpiam
ejusmodi, dies multos, aut divitias, aut animas inimicorum suorum. Sed
cur non dixit, sicut dixerat pater ejus David:
|
“Unam petii a Domino, hanc requiram: ut inhabitem in domo Domini omnibus
diebus vitae meae?”
|
|
(Psal. XXVI.) videlicet quia cor ejus non erat perfectum cum Domino Deo
suo, sicut Scriptura testatur, sicut cor David patris sui.
|
|