|
|
“Audite verba pacti hujus,”
|
|
etc., prosequens convicit eos quod irritum fecerint pactum Domini, ut
sciamus quam rationabile sit quod quidquid sacrificant Judaei, contemnit
Ecclesia Christi.
(CAP. XI.) Insistunt adhuc Judaei projecti atque captivi, dispersi atque
dissipati, et Judaeorum sacerdotes sanguinei; insistunt, inquam,
contentiose, addendo holocausta sua victimis suis, et comedendo carnes
quodammodo, dicentes: Cur non hodie sicut heri, et nudius tertius? Cur
non hoc tempore holocausta faciamus sicut antiquitus? Nonne in istis est
pactum quod cum patribus nostris pepigit Deus? Cur mutabilis esset,
pactumque suum irritum faceret Deus? Adversus hujusmodi sacrificantium
contentionem, ecce loco quinto verbum Domini factum ad Hieremiam
consequenter de pacto illo loquitur, atque hic semetipsum noxae eximit,
ac justificat justus ac irreprehensibilis Dominus Deus.
|
“Audite, inquit, verba pacti hujus, et loquimini ad viros Juda, et
habitatores Hierusalem. Maledictus vir qui non audierit verba pacti
hujus, quod praecepi patribus vestris in die qua eduxi eos de terra
Aegypti, de fornace ferrea.”
|
|
Ac deinceps.
|
“Vociferare omnia verba haec, in civitatibus Juda et foris Hierusalem,
dicens: Audite verba pacti hujus et facite illa, quia contestans
contestatus sum patres vestros, in die qua eduxi eos de terra
Aegyptiusque ad diem hanc.”
|
|
Et subinde:
|
“Inventa est conjuratio in viris Juda, et in habitatoribus Hierusalem.
Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priores, qui noluerunt audire
verba mea. Et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent illis.
Irritum fecerunt domus Israel, et domus Juda pactum meum, quod patribus
eorum,”
|
|
etc. Sine dubio pacti verba quod cum patribus eorum, Abraham, Isaac et
Jacob, et cum Moyse Deus pepigit, promissiones fuerunt beati seminis
quod est Christus, promissiones, inquam Dei, et ad istas respondens
fides eorumdem patrum, per quam et justificati sunt, et cum ipsa fide
opera quoque decem praeceptorum, quae per Moysen in tabulis lapideis
digito Dei scripta sunt. Porro holocaustomata et victimae, verba pacti
non fuerunt, sicut paulo supra legimus Deum comprobasse, sed ob
diligentiorem pacti ejusdem custodiam quasi quaedam claves, et quasi
quaedam vincula adhibita sunt, non jussa, sed permissa, non quaesita,
sed pro tempore admissa. At illi pactum jam dictum, pactum fidei et
bonorum operum irritum fecerunt, eundo post Deos alienos, faciendo
scelera multa in domo Dei, sicut sequentia verbi vel prophetiae
praesentis ostendunt, et post omnia, quod omnium pessimum est, Christum
occiderunt, in quo steterat omne pactum, cujus venturi fide patres
justificati sunt. Quid ergo jam holocaustis victimas addunt et carnes
comedunt? Ut quid tam male dividunt? Ut quid meliorem pacti partem, id
est fidem et omnem justitiam subripuerunt, et partem contemptibiliorem,
id est carnes taurorum, fetidumque sanguinem hircorum, Deo nolenti, imo
repellenti ingerunt? Nonne totum quod offerunt, irritum fecerunt? Nonne
sacrificia eorum, sacrificia sunt Cain, qui, quia male divisit, idcirco
Deus ad munera ejus non respexit? (Gen. IV.) Clamat enim in hoc eodem
prophetae hujus capitulo adversus istos sanguis nostri Abel, id est
Christi, quem occiderunt. In hoc occidendo, ut jam dictum est, maxime
pactum omne irritum fecerunt.
|
“Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi: tu ostendisti mihi
studia eorum, et ego quasi agnus mansuetus, qui portatur ad victimam, et
non cognovi quoniam super me cogitaverunt consilia, dicentes: Mittamus
lignum in panem ejus, et eradamus eum de terra viventium, et nomen ejus
non memoretur amplius. Tu autem, Domine Sabaoth, qui judicas juste, et
probas renes et corda, videam ultionem tuam ex eis, tibi enim revelavi
causam meam.”
|
|
Obstruatur itaque omne os impiorum, quia Deus justus est, ipsi autem
injusti sunt, et Deus juste respuit eorum holocaustomata, quibus pactum
constituisse falso putaverunt, quia nimis injuste fidem et justitiam,
quibus pactum constitutum est, multis sceleribus et tandem cruentatis in
Christum manibus abjecerunt.
|
|