CAPUT III. Quid pertineat ad sancti Spiritus gratiam lectio:

“Tentavit Deus Abraham.”

Verumtamen nunc illud praetereundum non est, quid ad baptismi gratiam pertineat illa, quae de hac die legitur lectio: Tentavit Deus Abraham (Gen. XII). De qua re quaerentibus facilis et aperta patet responsio, quia videlicet in illa, quam celebramus, effusione sancti Spiritus, illud impletum est, quod in hac lectione patri nostro Abrahae Dominus ait: Per memetipsum juravi, quia fecisti hanc rem, et non pepercisti filio tuo unigenito, benedicam tibi et multiplicabo semen tuum sicut stellas coeli, et sicut arenam quae est in littore maris (ibid.). Maximeque quod addidit: Possidebit semen tuum portas inimicorum suorum, atque in semine tuo benedicentur omnes gentes terrae, pro eo quod obedisti voci meae (ibid.). Illud, inquam, nunc impleri coeptum est, quando Spiritus sanctus, apostolorum pectora invisibiliter penetrans, novum dedit sanctificationis signum, ut in ore eorum omnium genere nascerentur linguarum (Act. II). Sanctus enim Spiritus tunc omnibus dari coepit gentibus, manifesto super gentiles Cornelium et alios nonnullos veniens signo, qui una et sola Dei benedictio est, quia benedicantur omnes gentes in semine Abrahae, qui est Christus, quem in utero Virginis idem Spiritus sanctus praevenit in benedictionibus, id est omnium gratiarum suarum effusionibus, ut de plenitudine ejus nos omnes acciperemus. Tractus hanc lectionem idcirco nullus prosequitur, quia canticum pater Abraham pro hoc facto nullum cecinisse scribitur, quippe quibus vel cum quibus caneret non habebat, unus et pene solus Dei cultor, idemque in terra aliena peregrinus. Caetera, ut supra dictum est, in officio Sabbati paschalis pro posse dicta sunt.