|
Porro Novatus isto spiritu pietatis nudatus, Romanae Ecclesiae
presbyter, elatione quadam tumidus, spem penitus salutis eis adimebat,
etiam si digne poenituissent, qui in persecutione lapsi a fide
cecidissent. Ab illo exorta est Novatianorum haeresis dicentium non
negari quidem poenitentiam lapsis ejusmodi, sed remissionem ad Ecclesiam
dari non posse, tantumque Dei judicio reservari. Contra hanc
crudelitatem atque atrocitatem non minus synodalibus episcoporum
decretis memorabile exstitit bonae memoriae Constantini imperatoris
dictum, qui Novatianorum episcopum Acesium percunctatus cum haec ab
illo, quae praedicta sunt audisset: O Acesi, inquit, pone scalam et
solus ascende in coelum, si potes. Verum sectae illorum suffragari
videbatur illud Apostoli dictum: Impossibile est enim eos qui semel sunt
illuminati, gustaverunt etiam donum coeleste, et participes facti sunt
Spiritus sancti, gustaverunt etiam bonum Dei verbum, virtutesque saeculi
venturi, et prolapsi sunt, renovari rursus ad poenitentiam, rursum
crucifigentes sibimetipsis Filium Dei, et ostentui habentes (Hebr. VI).
At ille nequaquam poenitentiam aut remissionem peccatorum hoc dicto
impugnavit, spemque veniae praeclusit, sed reiterationem baptismi fieri
posse negavit. Hac sine dubio intentione, illud eum dixisse ipse
litterae textus ostendit. Praemiserat enim: Quapropter intermittentes
inchoationis Christi sermonem ad perfectionem feramur, non rursum
jacientes fundamenta poenitentiae ab operibus mortuis et fidei ad Deum,
baptismatum doctrinae, impositionis quoque manuum ac resurrectionis
mortuorum et judicii aeterni. Et hoc quidem faciemus, si permiserit Deus
(ibid.). Quid enim est, non rursum jacientes fundamentum poenitentiae ab
operibus mortuis et fidei ad Deum baptismatum doctrinae, nisi non iterum
redeuntes ad initium Christianae regulae quod est rursus catechizare, et
rursus baptizare? Caeterum de poenitentia suscipienda et remissione
danda, testificans penes Ecclesiam jus esse Christo auctore dicit ad
Corinthios: Cui autem aliquid donastis, et ego: Nam et ego quod donavi,
si quid donavi, propter vos in persona Christi (II Cor. II). Et ne putes
eum de solo dixisse peccato fornicationis, non ait, cui donastis quod
uxorem patris habuit, sed cui aliquid donastis, inquit, eamdem volens
esse remissionis constantiam, in quacunque re peccati, juxta illam
evangelicam sponsionem Domini: Amen dico vobis, quaecunque alligaveritis
super terram, erunt ligata et in coelo, et quaecunque solveritis super
terram, erunt soluta et in coelo (Matth. XVIII).
|
|