|
Sed vidi sapientiam Dei, vidi quodammodo Verbum incarnatum, Christum
filium Dei, totum aureum, totum quasi corpus habentem optimo ex auro
formatum, et ex ipso vivas aquas in me cum impetu profluentes, per
complures fistulas ex ipso ejus corpore undique proeminentes. Nonne tali
schemate pauperem consolabatur, et id quod suum est loquebatur: Ego,
inquit eadem Sapientia, diligentes me diligo, et qui mane vigilant ad
me, invenient me. Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et
justitia. Melior est fructus meus auro et lapide pretioso, et genimina
mea argento electo, ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam
(Prov. VIII). Item: Ego sapientia effudi flumina, ego quasi trames aquae
immensae de fluvio. Ego quasi fluvius Dorix, et sicut aquaeductus exivi
de paradiso. Dixi: Irrigabo meum hortum plantationum, et inebriabo
partus mei fructum, et ecce factus est mihi trames abundans, et fluvius
meus propinquavit ad mare, quoniam doctrinam quasi antelucanam illumino
omnibus, et enarrabo illam usque in longinquum (Eccli. XXIV). Nonne,
inquam, secundum verborum hujuscemodi sensum, visus ille mihi
loquebatur? Et si non statim sensi quid significaretur, attamen nunc
interpretatio fida est, quia statim subsecutus est, et nunc usque
perseverat effectus. Et si alii cuilibet hoc ridiculum forte aut
infantile videtur, at saltem tibi jucundum esse et venerabile videri
debet, per quem fieri coeptum est ex tunc, ut scribere et scribendo
refundere volenti vivas aquas de illo charactere aureo in me
decurrentes, nummus non deesset, membranula non deficeret, ut dicere
possim: Quia sapientia Dei Christus revera, secundum auream visionem
illam, dives est, et auri atque argenti satis habet. Fiat mihi secundum
illud signum, quod osculum quoque ingessit ore solido, ore, ut jam
dictum est, aureo, scilicet, ut non desit mihi secretorum ejus, quae
solis debetur amicis, cognitio, utque magis ac magis usu ipso experiar,
quia balneis sive cisternis hominum viva fontis Christi fluenta jugiter
manantia meliora sunt.
|
|