CAPUT XV Falli eos qui putant parvum esse praeceptum, quod de pomo non edendo positum erat, comparatione solis docet.

Sed dicit aliquis: Quale vel quantum praeceptum illud erat, ut merito in illud respicientes dicamus quia mandatum Dei vita esset aeterna? Aut quomodo majestatem decuit in tam exiguo ponere vitam, et mortem hominis, ut, pomum unum si non morderet, corpore et anima viveret; si morderet, utriusque, id est corporis et animae, mortem incurreret. Haec enim cogitatio non paucorum animas rosit, ut putarent superfluum fuisse illud praeceptum Dei, nullamque habuisse causam utilitatis, nisi quia voluit. Sicut parum quid est unum cujuslibet ligni pomum, sic exile aestimant illud Dei praeceptum. Sed nunquid quia parvum videtur, idcirco vere parvum est, et non potius nos exiguos sensus habemus? Sic iste sol parvus in coelo videtur, et tamen non vere parvus est, sed nos ad suspiciendum illum exiguos oculos habemus. Nam a sapientibus non improbabili ratione permensus globus ejus, multipliciter major esse quam orbis terrae deprehenditur. Ratione igitur magis quam sensu carnis illud praeceptum Dei metiamur, et profecto magnum esse liquebit quod parvum putabatur.