|
|
“Vos autem accedite huc, filii auguratricis”
|
|
usque ad id:
|
“Omnes eos auferet ventus, tollet aura,”
|
|
commemoratio sit peccatorum super generationem eamdem quae Dominum
crucifixit, quod merito et visibiliter Romanis et invisibiliter diabolo
tradita sit.
Quomodo in prima periocha cum aperte vocationem gentium, et projectionem
pronuntiasset Judaeorum, antiquas reddidit causas, dicens: Projecisti
enim populum tuum, quia repleti sunt ut olim, et augures habuerunt ut
Philistiim (Isa. II), ita et nunc peccata priorum ventura praedicit,
super generationem istam, quae Dominum crucifixit: Vos autem, inquit,
accedite huc, filii auguratricis, semen adulterae et fornicariae. Cujus
auguratricis, cujus adulterae sive fornicariae? Nempe Synagogae, quae
augurata est, suas sequendo adinventiones, quae adulteravit et fornicata
est, quia Deo relicto, diabolo prostituta est. Synagogam cujus Judaei
filii sunt, coetum dicimus Scribarum et Pharisaeorum, seniorum
sacerdotum et summorum pontificum. Isti sunt supradicti speculatores
caeci, qui venientem, imo praesentem Dominum non vident, quem pro
officio priores videre debent qui tanquam canes muti, canes
impudentissimi, saturitatem nesciunt, adeo gulae et somno dediti ut
latrare non valeant, hujus talis malignae Synagogae filii perditi,
accedite huc, et propositis respondete quaestionibus: Super quem
lusistis, super quem dilatastis os et ejecistis linguam? Super quem,
inquam, lusistis, conspuendo faciem, et vellendo barbam ejus, dilatastis
os, et ejecistis linguam dicendo: Vah, qui destruit Templum, et in
triduo restaurat illud? (Matth. XXVII.) Nunquid non vos filii scelesti,
semen mendax? Pater noster Abraham est, dicitis (Joan. VIII); unum
Patrem habemus Deum, dicitis (ibid.). Nunquid non potius filii diaboli
estis, filii mendaces, ejus qui et mendax, et pater est mendacii? Qui
consolamini in diis subter omne lignum frondosum, immolantes parvulos in
torrentibus, subter eminentes petras. Nunquid non hi vos estis? nunquid
pro consuetudine hoc scelus non habuistis? Nunquid, o Synagoga
auguratrix et fornicaria, nunc recenti vel prima contra me insanisti
petulantia? In partibus torrentis pars tua, haec est sors tua. Et ipsis
effudisti libamen, obtulisti sacrificium. Nunquid super his non
indignabor? Super montem excelsum, et sublimem posuisti cubile tuum, et
illuc ascendisti, ut immolares hostias. Et post ostium et retro postem
posuisti memoriale tuum. Talia nempe scelera tua Regum ac Paralipomenon
narrat historia. Imo et ante Regum historiam fecistis ejusmodi
sacrilegia. Dicit enim Psalmista: Et commisti sunt inter gentes, et
didicerunt opera eorum, et servierunt sculptilibus eorum, et factum est
illis in scandalum. Et immolaverunt filios suos, et filias suas
daemoniis. Et effuderunt sanguinem innocentem, sanguinem filiorum
suorum, et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan.
Et infecta est terra in sanguinibus (Psal. CV). Haec omnia venient super
te in generatione ista. Quare? Quia juxta me discooperuisti et
suscepisti adulterum. Dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis
foedus. Juxta me, inquit, discooperuisti, et suscepisti adulterum. Quem
adulterum? Olim Baal, nunc autem Barabbam. Baal juxta me in templo,
Barabbam contra me in praetorio. Dilexisti stratum eorum, manu aperta.
Me autem odisti et condemnasti vociferatione publica. Pepigisti cum eis
[foedus], me autem negasti. Cum quibus me negato pepigisti? Olim, ut jam
dixi, cum Baal, et cum vitulis aureis, nunc autem cum Barabba et cum
Caesare. Dixisti enim: Non hunc sed Barabbam (Joan. XIX). Item: Non
habemus regem, nisi Caesarem (ibid.). Ornasti te regio unguento, et
multiplicasti pigmenta tua. Ad modum meretricis, quae virum mediocrem
fastidit et divites adulteros ambit, tu egisti. Regio te unguento
unxisti. Olim idolo, verbi gratia, Moloch, qui et dicitur Melchoin, quod
interpretatur rex eorum, olim te unxisti, videlicet sacrificando, nunc
autem Caesari te unxisti, scilicet adulando. Misisti legatos tuos
procul, et humiliata es usque ad inferos. Olim legatos tuos misisti
procul ad convocandos adulteros, Deos Babylonios et Aegyptios; nunc
autem ad congregandos adversum me Romani imperii ministros, et hoc modo
humiliata es usque ad inferos, ut ibi copuleris adulteris illis non jam
voluptatis lecto, sed poenarum gehennae incendio. In multitudine viae
tuae laborasti, et non dixisti: Quiescam. Una quippe est via regia, quam
qui ambulat, non laborat, sed quiescit et vivit; multae autem sunt viae
sinistrae et adulterinae, quas quia tu ambulasti, semper laborasti,
nunquam quievisti. Quid tandem? Vitam manus tuae invenisti, propterea
non rogasti me. Et est sensus: Quia rebus omnibus abundasti, et
affluxisti divitiis, quas tota manu quaesisti, idcirco Dominum
neglexisti, videlicet ut Sodoma, quae quia saturata est panibus, ut
Ezechiel dicit, propterea superbivit (Ezech. XVI). Et nunc audi: Pro quo
sollicita timuisti, quia mentita es, et mei non es recordata, neque
cogitasti in corde tuo, quia ego tacens, et quasi non videns, et mei
oblita es. Ego annuntiabo justitiam tuam, et opera tua non proderunt
tibi. Cum clamaveris, liberent te congregati tui. Pro quo, inquit,
sollicita timuisti, subauditur, dicendo: Ne forte veniant Romani, et
tollant nostrum et locum, et gentem (Joan. XI), ego illud adducam tibi.
Quare? Quia mentita es, quia falsum tibi timorem confinxisti, quia
dolose illic trepidasti timore, ubi non erat timor (Psal. LII), et mei
non es recordata. Nullam quippe mei mentionem fecisti, in illo tempore
timoris tui, quem tibi proposuisti. Quis enim dixit in illo concilio:
Contineamus manus nostras ab isto homicidio, locus enim et gens servari
nobis poterit Dei auxilio? Itaque mei non es recordata, nec enim timore
vero timebas, sed festinans ad homicidum, timorem libenter simulabas,
qui nullus erat. Igitur ego annuntiabo justitiam tuam, ego toto orbi
palam ostendam, nequissimam hypocrisim tuam. Nam haec est justitia tua
risu digna (ironice justitia, nam veraciter injustitia). Opera tua non
proderunt tibi, id est, multum nocebunt tibi. Cum clamaveris, videlicet
circum vallantibus te undique Romanis viribus, liberent te congregati
tui, quoscunque in malum tibi congregasti a sanguine Abel justi. Nam
congregati tui cultus sunt idolorum, effusiones sanguinum, blasphemiae
et clamores adversum prophetas, et ipsum prophetarum Dominum, quae omnia
congregasti tibi usque ad hanc diem in malum tuum. Sed quomodo isti
congregati te liberent? Omnes eos auferet ventus, tollet aura. Ergo
dictio haec hostilis irrisio est, quia non liberabuntur, sed gladio
cadent, et qui superfuerint quasi vento vel aura tollente captivi
ducentur in omnes gentes. Qui autem fiduciam habet mei, haereditabit
terram, et possidebit montem sanctum meum. Haec et caetera quae
sequuntur, partim bona pro parte electorum, partim mala pro parte
reproborum, usque ad id quod dicitur: Spiritus meus qui est in te, et
verba mea quae posui in ore tuo, non recedent de ore tuo, et de ore
seminis tui, dicit Dominus, amodo et usque in aeternum (Isa. LIX),
studio proficiscendi praeterimus. Nec enim totum prophetae hujus
profundum perambulare, sed praecipua Christi quaerere testimonia
proposuimus. Itaque nunc jam hujus, id est sextae perioches finem
facimus, septimam quae et ultima est, a sequenti mox capitulo incipimus.
|
|