|
Nunquid hoc ipsum ignoravit aut praeterivit Verbum Dei, quod futura
esset imperfecta laus, ut diximus, in ore vel opere Cyri? Denique ubi
tale de illo deprompsit oraculum:
|
“Haec dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi dexteram,”
|
|
et caetera: Tandem ita conclusit:
|
“Assimilavi te, et non cognovisti me, ego Dominus, et non est amplius,
extra me non est Deus, accinxi te et non cognovisti me (Isa. XLV.)”
|
|
Nunquid nulla aut parva exprobratio est, cum dicit:
Et quomodo non cognovit cum dixerit:
|
“Ipse est Deus qui est in Jerusalem?”
|
|
Vere non cognovit, quamvis ita confessus fuerit. Multum in illa
confessione sive cognitione defuit, quia quod ibi loquitur, ipse qui
accinxit eum Deus,
|
“ego Dominus et non est amplius, extra me non est Deus,”
|
|
surda aure praeterivit. Hoc ille audire vel intelligere noluit, imo
perstitit in insipientia stultorum servientium creaturae potius quam
Creatori. Proinde recte dicatur illi: Si recte offeras, et non recte
dividas, nonne malum est? Res enim quasdam Deo obtulit, sive reddidit,
et hoc recte fecit. Seipsum autem sibimet retinuit, quia cor suum cultui
vel religioni ejus non subdidit, cui res exteriores obtulit. Proinde non
mirum quod cum cupiditate sua grassatus per mundum, miserabilem vitae
est consecutus exitum. Tradunt namque historiae, quod Tamiris regina
Scytharum comprehensum insidiis universum ejus cum ipso rege trucidavit
exercitum, ducenta millia Persarum, caputque Cyri amputavit, in utrem
humano sanguine repletum conjecit, cum hac exprobratione crudelitatis:
|
“Satia te, inquit, sanguine quem sitisti, cujusque insatiabilis semper
exstitisti.”
|
|
|
|