CAPUT XXIII. Quod unctus sit David, non ut Saul lenticula, sed pleno cornu olei, quid mystice significet, et quod a die illa directus est in eum Spiritus Domini.

“Imple,”

inquit,

“cornu tuum oleo.”

Et hic jam manifesta distantia est. Nam de Saul dictum est:

“Tulit autem Samuel lenticulam olei, et effudit super caput ejus (I Reg. X).”

Lenticula vasculum erat olearium quadrangulum, in latere apertum, a liniendo dictum. Cornu vero olei longe ampliorem continens abundantiam. constantem et perseveraturam in David signabat regalem pariter ac prophetalem gratiam. Nam

“directus est,”

inquit,

“Spiritus Domini in David a die illa, et in reliquum.”

Videlicet cum ungeretur oleo visibili, pinguedo invisibilis a radice sese diffudit in ramos bonae arboris; a radice, inquam, id est ab eo qui dixit:

“Ego sum genus et radix David (Apoc. XXII).”

Nam qui postea per novam carnis nativitatem factus est genus David, ipse jam per antiquam divinitatis naturam erat radix David, Spiritus sancti verum oleum veramque pinguedinem subministrans, unde floreret, fronderet, fructumque faceret, imo et pater ipsius ipse fieret David. Igitur quemadmodum arbor a radice pinguedinem sumit, unde fructificet temporibus suis, sic iste ab illa radice sua sumpsit quae thesaurizaret testimonia Domino suo Filio suo, factis mysticis, dictis propheticis. Unde hunc servemus honorem Patri tantae majestatis, sive carnis sedentis ad dexteram majestatis in excelsis, ut quamvis cuncta capere nequeamus, nihil in illo secundum praesentem Scripturam factum, nihil ab illo quod a mysterio vacet dictum, sive cantatum arbitremur. Nempe primo hoc ipsum, quod pleno olei cornu inungitur, quid mysterii, quid pulchritudinis habet intrinsecus? Plenitudine olei, qua pater unctus est, recte omnis plenitudo divinitatis intelligitur, quae nunc in filio ejus inhabitat corporaliter (Col. II). Non enim huic ad mensuram dedit Deus spiritum, sed totus in illo septiformis spiritus requiescit. Quod sciens is ipse, de quo haec dicuntur futuri pater filii, cum dixisset illi:

“Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem, propterea unxit te Deus, Deus tuus oleo laetitiae,”

continuo subjunxit,

“prae participibus tuis (Psal. XLIV),”

id est prae omnibus sanctis, prae omnibus unctis. Nam singuli sanctorum divisiva vel particulari gratia sunt inuncti: in isto autem omnis, uti jam dictum est, inhabitat plenitudo divinitatis.