CAPUT 2

“Facta sunt autem Encaenia in Jerosolymis, et hiems erat.”

Encaenia festivitas erat dedicationis templi, tantumque est hoc nomen a Graeco [k][a][i][n][o][n] quod Latine dicitur novum. Et quandocunque novum aliquid fuerit dedicatum, encaenia vocatur. Sed et si quis nova induatur tunica, recte Encaeniare dicitur. Encaenia ergo, id est, solemnia dedicationis templi agebantur, cum ea quae sequuntur, interrogantibus Judaeis locutus est Dominus:

“Et hiems, inquit, erat.”

Juxta litteram tempus anni demonstratur, quo agebatur ejusdem dedicationis festivitas, a tempore Machabaeorum, qui destructo altari (quia contaminaverunt illud gentes)

“aedificaverunt altare novum, secundum illud quod prius fuit, et quinta et vicesima mensis Casleu dedicaverunt illud (I Mach. IV).”

Et statuit Judas et fratres ejus, et universa Ecclesia Israel, ut agatur dies dedicationis altaris in temporibus suis, ab anno in annum, per dies octo, a quinta et vicesima mensis Casleu. Mensis autem Casleu, ipse est qui apud Romanos December dicitur, et est a Martio quidem, a quo antiquitus Romani annum inchoant, decimus. Ab Aprili autem, qui apud Hebraeos secundum legem, principium mensium, et primus est in mensibus anni existit nonus. Igitur juxta litteram, ut dictum est, indicatur natura temporis, sed mystice, quod magis ad rem attinet, frigida Judaeorum significatur impietas, quia mentes illorum a divino igne aversas, diabolus tanquam glacialis Boreas afflaverat.