|
Quia revera Joannes lucerna ardens et lucens est (Joan. V), merito nos
in lumine ejus exsultamus, si tamen ipsum lumen ejus agnoscimus, quod
Judaei cognoscere noluerunt. Et ideo volentes exsultare ad horam, id
est, temporale terreni regni gaudium ab illo, quem Christum esse
existimaverunt, festinantes praeripere, competenter exsultare non
potuerunt. Est autem lumen ejus, humilis veritas, et vera humilitas, qua
totus in corde et in ore praefulgens, veras inanis gloriae, (quae
stultis lumen esse videtur,) tenebras admittere non poterat. Cum ergo
mittunt, imo et veniunt Judaei ad Joannem, quaestionem, ut praedictum
est, de purificatione facientes, et ille testimonium perhibet veritati,
bene et laudabiliter in lumine ejus exsultamus, non ad horam, sed verum
et integrum diem; non ad tempus, sed ad intemporalem tendentes
aeternitatem, dum radiantem per os ejus libenter amplectimur veritatem.
Hoc itaque loco quid responderit, audiamus:
|
|