CAPUT XXI. Aman in convivio quasi hamo captum fuisse.

Amplius autem illud, quod adhuc dicere libet prudentiae Hester pariter et divinae providentiae laus est. Denique de diabolo dictum est ab beatum Job:

“In oculis ejus quasi hamo capiet eum (Job XL).”

Item:

“An extrahere poteris Leviathan hamo?”

(Ibid.) Profecto per escam capitur quod hamo extrahitur: esca ostenditur, ferum subtegitur. Quod secundum hanc similitudinem diabolus, persequendo Christi humanitatem, ab ejusdem divinitate fuerit comprehensus, notum et usitatum habemus; nimirum illius scilicet diaboli servus et satelles erat Aman praecipuus, et in illo habitans ipse diabolus rem tanti sceleris machinabatur. Nonne igitur mirabile est, et cogitatu delectabile, quod in convivio captus est, dicente regina:

“Hostis et inimicus noster pessimus iste est Aman (Esth. VII).”

Denique quasi homo captus est in oculis suis, comprehensus est, qui convivando super mensam invenit poenam. Manifeste et miro modo gessit diaboli figuram, econtra Christi Mardochaeus typum gessit. Sicut enim Aman in crucem fixus est, quam Mardochaeo paraverat, et Mardochaeus super equum regium ascendit, quem honorem sibi Aman a rege parari putaverat, ita diabolus in cruce damnatus est, quam Christo parari fecit, et Christus vivens sedet ad dextram Patris, cujus similitudinem diabolus sibi arrogare praesumpsit. Proinde gratanter dixerim, quia Verbum Dei, Verbum Deus, Verbum nondum incarnatum, Deus nondum homo factus, victoriam suam non solum ibi praesignavit, verumetiam ibi jam vicit, ibi jam prudentia ejus percussit superbum, et ibi jam

“obstetricante manu ejus egressus est colaber tortuosus (Job XXVI).”