CAPUT 11

CHRIST. Et de hoc tibi respondere paratus sum, nec oblitus eram; sed cum duo proposuisses, simul de utroque respondere non poteram. Novi plane quia dixit Dominus, et verum esse oportet quod dixit, rogabitque pro eo sacerdos, et dimittetur ei. Sed nunquid omnis dimissio ubicunque nominatur, sufficiens et perfecta debet intelligi? Repugnat valde illud, quod cum dimisisset Dominus peccatum populi, et placatus esset ne faceret malum quod locutus fuerat, postmodum ait: Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum (Exod. XXIII), et quidem meliorem constat esse dimissionem illam qua dictum est, rogabitque pro eo sacerdos, et dimittetur ei. Verumtamen ad quantitatem sive aequalitatem non pertingit hujus remissionis quae datur in sacrificio panis et vini, sacrificio corporis et sanguinis Domini. Aliud namque est in remissione solummodo dimitti poenam, aliud non solum dimitti poenam, verum etiam conferri gloriam. Sunt ergo tres modi dimissionis; est enim dimissio exigua, qua ita dimittitur peccatum ut ad praesens non inferatur temporale malum, pro quo multi solliciti sunt, sicut Achab, et sicut Ninivitae fuerunt; et est maxima dimissio, qua ita dimittitur peccatum ut peccator non solum evadat poenam, sed et gloriam consequatur aeternam. Harum media dimissio erat, qua in lege dimittebatur peccatum, ut propter illud apud inferos non puniretur anima, non jam in re, sed in spe habens gloriam vitae aeternae, quae non nisi in semine Abrahae, quod est Christus, danda vel implenda erat; de illa spe sanctorum apud inferos exspectantium, priori libello cum testimoniis Scripturarum latius tractatum est.

JUD. Ubi vis immoraris, et declamata jamdudum importunus iteras ac replicas, et illud in quo tenebam te, aut oblitus es, aut dissimulando devitas. Dico enim te idololatriae cultum non reliquisse, sed immutasse; et contra sacrae legis praeceptum dicentis: Non facies tibi sculptile neque omnem similitudinem quae est in coelo desuper, et quae in terra deorsum, nec eorum quae sunt in aquis sub terra: non adorabis neque coles ea (Exod. XX), tu sculptilia facis, et colis ea.