CAPUT 12

“Et alius angelus exivit de templo quod est in coelo, habens et ipse falcem acutam. Et alius angelus de altari, qui habet potestatem super ignem, clamavit voce magna ad eum qui habebat falcem acutam, dicens: Mitte falcem tuam acutam, et vindemia botros vineae terrae; quoniam maturae sunt uvae ejus. Et misit angelus falcem suam in terram, et vindemiavit vineam terrae, et misit in lacum irae Dei magnum, et calcatus est lacus extra civitatem, et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum per stadia mille sexcenta.”

Alius iste angelus eumdem significat Christum, jam per passionem mortis acquisitam habentem potestatem in coelo et in terra, quemadmodum dixit, postquam resurrexit:

“Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra (Matth. XXVIII).”

Hic in manu sua falcem acutam, id est, in eadem potestate sua inevitabilem habebat sententiam, videlicet super inimicos suos Judaeos justo judicio proferendam, ut sicut praedixerat de illis cum jam caderent in ore gladii, et captivi ducerentur in omnes gentes (Luc. XXIII). Ejusmodi falcem habens exivit de templo quod est in coelo. Jam enim quando venit ira ejus super infelices Judaeos, circumdante illos exercitu Romano, ipse ascenderat in coelum et intraverat in illud templum suum non manufactum, ubi nunc, sicut ipse Apostolus ait:

“Assistit vultui Dei, pro nobis Pontifex factus in aeternum (Hebr. IX).”