|
Et istae quidem quae hactenus dictae sunt benedictiones sive
maledictiones, cunctis gentibus pro meritis singulorum communes sunt.
Non est enim distinctio. Quicunque enim in lege peccaverunt, sive
Judaei, sive gentiles, qui et ipsi credendo in Christum, verba legis
decem scripta in tabulis acceperunt, per legem judicabuntur (Rom. II),
teste quoque Evangelio, quod supra dictum est, quia cum venerit Filius
hominis in majestate sua, tunc congregabuntur ante eum omnes gentes
(Matth. XXV). Porro sequentes maledictiones dicentis: Quod si audire
nolueris vocem Domini Dei tui, ut custodias et facias omnia mandata
ejus, et caeremonias ejus, quas ego praecipio tibi hodie, venient super
te omnes maledictiones istae, et apprehendent te, propriae Judaeorum
sunt, et ecce hodie super illum infelicem populum venerunt, eumque
manifeste apprehenderunt. Sunt autem numero triginta, quarum prima est,
maledictus eris in civitate, ultima vero, advena qui tecum versatur in
terra, ascendet super te eritque sublimior, tu autem descendes, et eris
inferior; ipse erit tibi in caput, et tu eris in caudam. Et merito
triginta maledictionibus obruti sunt, qui triginta argenteis emptum
datorem benedictionis Christum Dei Filium occiderunt. Juxta causam
eamdem, et in psalmo triginta maledictiones sunt, tam in eum qui
vendidit, scilicet Judam proditorem, quam in eos qui emerunt: quarum
prima est: Constitue super eum peccatorem: ultima vero: Et induantur
sicut diploide confusione sua (Psal. CVIII). His nunc et caeteris quae
sequuntur omissis, quia manifesta sunt, et sicut praedicta, sic a
tempore obsidionis qua Judaei miserabiliter a Romanis irrecuperabili
excidio disperditi sunt et opere impleta sunt, ad ipsa jam cantici verba
vertamus articulum, quo manifeste Synagoga rejicitur, et Ecclesia
substituitur in laudem et gloriam Christi Filii Dei, quem solum primum
legis, secundum Deuteronomii, id est, secundae legis, et hoc tertium
cantici praedicant, defendit atque collaudat testimonium.
|
|