CAPUT 29

“Sacramentum septem stellarum, quas vidisti in dextera mea, et septem candelabra aurea, septem stellae angeli sunt septem Ecclesiarum.”

Cum trinam scribendorum distinctionem fecerit dicendo,

“quae vidisti, et quae sunt, et quae oportet fieri post haec,”

mediam tantum nunc aperit, id est, ea quae sunt, et quasi ingressuro, intelligentiae januam pandit, ut tangendi conscientias eorum, qui tunc erant vel praeerant Ecclesiis, auctoritas homini non desit. Nam poterat quidem eodem modo dicere Filius hominis, sive sacramentum Filii hominis sic vestiti, sic praecincti, tale caput talesque oculos habentis, hoc vel tale est, sed non adeo res exigebat, non tanta negotii necessitas urgebat. Qui enim tantummodo docet quid teneat, vel quid tenere debeat catholica fides, non tanto praesidio divinae auctoritatis seu voluntatis opus habet, quanto is, qui corripit et percutit mores, qui de occultis hominum conscientiis, seu vita maxime privata tractat vel disputat, et legendas conscribit rationes. Illic namque suffragantibus Scripturarum testimoniis etiam ignavus vitae suae moderator ad fidem sponte consentit, hic deficientibus occultae conscientiae arbitris, etiam strenuus fidei decertator indignatur de propriae vitae statu reprehendi, cum de foris facere videatur totum quod facere debet Ecclesiasticus vir, ut, exempli gratia, videbatur ille angelus Ecclesiae Sardis cui scribere jubetur sic:

“Scio opera tua quia nomen habes quod vivas, et mortuus es (Apoc. III).”

Opportune ergo eorum quae tunc erant vel fiebant in Ecclesiis intellectum signanter aperit, et per singula videntem deducens; haec, inquit, angelo illi, et haec scribe angelo illi. Et vide quam sapienter juxta morem prudentis, et bene compositi oratoris, benevolentiam eorum captet, quibus loquitur vel scribit, ut patientes sint ad audienda scripta, quamvis possint molesta videri.

“Sacramentum,”

inquit, subauditur scribe,

“septem stellarum,”

id est, quid significent septem stellae,

“quas vidisti in dextera mea.”

Ac deinceps.

“Septem stellae angeli sunt septem Ecclesiarum, et candelabra septem: septem Ecclesiae sunt.”

Ecclesiarum praesules quamvis aliqui pro vita propria reprehensibiles sint, et angelos et stellas appellare maluit et ecclesias omnes, quamvis in aliquibus multa sint obscura, candelabrorum aureorum pulchris nominibus, sive significativis imaginibus honestavit. Et recte, quia videlicet sacerdotes sive praesules quamvis interdum pro suis actibus sint obscuri, pro officio tamen lucent, recitando Verbum Dei, et celebrando coelestia sacramenta Christi, atque ita quasi quaedam stellae in signa sunt et tempora. Verbi gratia, cum dicunt illud Apostoli:

“Nox praecessit, dies autem appropinquabit (Gen. I; Rom. XIII).”

Idcirco de hujusmodi stellis mystica Scriptura dicit:

“Quis fecit Arcturum et Hyadas et Oriona?”

(Job. IX). Item:

“Nunquid contingere valebis micantes stellas Pleiades, aut gyrum Arcturi dissipare poteris?”

(Job XXXVIII.) Et his similia. Itidem Ecclesias ipsas candelabra esse aurea recte dixit, videlicet pro parte illorum qui Christum lumen suum glorificant tam confessione vocis quam obsequio boni operis secundum praeceptum ipsius dicentis:

“Luceat lux vestra coram hominibus, ut videant opera vestra bona, et glorificent Patrem vestrum qui in coelis est (Matth. V).”