|
Verba Ecclesiastae filii David, regis Jerusalem. Ecclesiastes filius
fuit regis David, qui etiam Salomon nuncupatus est, et Idida. His tribus
vocabulis sanctae et individuae Trinitatis arcanum declaratur, quia
sicut in uno homine tria sunt nomina, ita tres personae dedicantur in
una Deitatis substantia. Salomon, pacificus: Idida, dilectus Domini
interpretatur. Porro Graece Ecclesiastes appellatur, qui coetum, id est
ecclesiam, congregat; quem nos nuncupare possumus concionatorem, quod ad
populum loquatur; cujus sermo non specialiter ad unum, sed generaliter
ad universos dirigatur. Omnium ille vices agit, solus ad plures
loquitur, universos unus docet. Modo, quasi majestate, manus vultusque
moderamine varios motus sedat, tumultus quoque grandes ac superciliosos.
Aliquando infirmi, aliquando sapientis personam assumit. Tanquam pauper
sedet, luxuriatur, et grandia quaeque molitur, ut dives. Avarum se
simulat ut avaritiam destruat. Optat quae carnis sunt, et quae sunt
spiritus desiderat. Nam, quot sunt homines, tot sunt hominum studia. Sub
tam diversarum facie personarum librum suum scribit Ecclesiastes, ut cum
Apostolo omnibus omnia factus, omnes lucrifaciat (I Cor. IX). Nunquid
non unusquisque nostrum filius David erit, rex Jerusalem erit, si, quae
in hoc libro conscripta sunt, devota mente atque sollicita servaverit?
Jerusalem rex erit, quicunque seipsum naviter et sapienter rexerit.
Majus est enim seipsum bene regere, quam multorum regna tenere. Iste
liber est quasi labrum quod fecit Moyses de speculis mulierum (Exod.
XXXVIII). Docuit enim ille in talibus speculis speculari non solum
facies, sed et mentes hominum. Hunc etiam librum Ecclesiastes fecit ex
aere et speculis mulierum, ad speculandas mentes hominum. Speculo
clarior est, sonoro aere sonorior. In verbis sonat; designatur vita
hominum in speculis mulierum. Igitur Ecclesiastes in hoc videt speculo
quodcunque agunt homines in mundo. Respicit ad certas artes quidquid fit
ab hominibus, et nulla pene ars ab isto libro immunis est. Habet hic
scriba doctus in regno coelorum (Matth. XIII), unde proferat nova et
vetera. Plato, Pythagoras Socrates, Aristoteles, et omnes qui logica et
moralia tractant, suos libros condierunt de libri hujus pigmentis et
plenitudine. Quis enim vel physicus, vel philosophus, naturae viscera
secretius rimari potuit, quis intima vidit acutius? ipse enim, ut
legitur, disputavit a cedro usque ad hyssopum. Aiunt vero Hebraei hunc
librum Salomonis esse poenitentiam agentis, quod in sapientia
divitiisque confisus, per mulieres offenderit Dominum (III Reg. IV).
|
|