CAPUT X. Quod Chananaeus rex Arad, qui pugnavit contra Israel, diabolum significet, et quod ut vinceret, voto se obligans Israel, praedicatorum devotionem significet.

(CAP. XXI.)

“Quod cum audisset Chananaeus rex Arad, qui habitabat ad meridiem, venisse scilicet Israel per exploratorum viam, pugnavit contra illum, et victor existens duxit ex eo praedam. At Israel voto se Domino obligans ait: Si tradideris populum istum in manu mea, delebo ejus urbes,”

etc. Secundum ordinem spiritualium, gesta haec historica procedunt. Passo namque Christo et glorificato, ac Spiritu dato, quod per petram percussam, et aquas exinde fluentes significatum est: postquam vetuit Edom, id est terrenus, vel sanguinolentus Judaicus populus, transire Israel per terram suam, prohibuitque Christi apostolos novam in Synagogis suis praedicare gratiam, audivit Chananaeus rex Arad, id est persensit princeps vel possessor mundi hujus diabolus, qui per Chananaeum regem Arad mystice intelligitur: Chananaeus namque possidens, Arad descendens interpretatur; descendens autem et deorsum fluens est diabolus, possidens, id est princeps mundi hujus (Joan. XIV): audivit, inquam, et ignorare non potuit praedicationis evangelicae gratiam,

“per exploratorum viam,”

id est per apostolorum instantiam, cum possideret gentes ille fortis armatus, et in atrio suo pace longaeva securus regnaret (Luc. XI), non legitimus rex, sed raptor imperii tyrannus: cum igitur audisset salutem proficisci ad gentes, pugnavit contra illum spiritualem Israel, et victor existens duxit ex eo praedam. Pugnavit itaque regum et imperatorum legibus et armis, persecutiones excitavit, edicta proposuit, scindensque corpora, quorum animas contingere nequivit, quasi praedam duxit, eademque corpora quasdam animarum vestes poenaliter distraxit. Hoc modo ad horam quidem vicit, sed extrinsecus vincens, intrinsecus victus est, suisque victores gloriosiores effecit martyres. At Israel voto se obligans, ait:

“Si tradideris populum istum in manu mea, delebo urbes ejus.”

Tali voto se obligans ille Israel, non sibi, sed Deo se pugnare professus est, et idcirco

“exaudivit Dominus vocem ejus, et tradidit Chananaeum.”

Sic plane nostri praedicatores pedibus speciosis pacem nobis portantes (Isa. LII), non quae sua sunt, sed quae Jesu Christi quaerere proposuerunt (Phil. II), et idcirco desiderium illorum exaudivit Dominus, praeparationes cordis eorum audivit auris ejus (Psal. X), ut vincerent Chananaeum, ut de antiquis sedibus malignum possessorem ejicerent, diabolum principem mundi hujus, rectorem tenebrarum (Ephes. VI).

“Quem ille interfecit, subversis urbibus ejus, et vocavit nomen loci illius Horma, id est anathema.”

Notandum quod ubi primum pugnando vincit ille carnalis Israel, victoriae causa efficiens damnatio cupiditatis est. Sic plane vincit spiritualis Israel triumphalemque militia ejus profectum habet, ubi caste et sola charitatis intentione verbum Dei annuntiat, et pro corona coelesti legitime certans, vanitatem gloriae sub pedibus calcat. Tales duces nostri praedicatores Christi mundum vicerunt, Chananaeum illum, id est diabolum, de regno suo exturbaverunt.