|
|
“Extimuerunt, nec responderunt ultra,”
|
|
subaudi amici Job, qui locuti fuerant,
inquam, videlicet attoniti, exspectantes audire quid dignum tanto ferat
hic promissorum hiatu. Vel quia sequitur ex voce Eliu:
|
“Quoniam igitur exspectavi et non sunt locuti,”
|
|
ut hoc quoque ab illo dictum accipiatur, indignantis est clamosa
exprobratio. Ac si aperte dicat Eliu: Quia multa praedicavit Job quae
voluit, isti qui hactenus sapientiam professi sunt,
|
“extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia,”
|
|
id est muti et elingues prae pavore effecti sunt.
|
|