CAP. IV


CAPUT 1

In die illa vocabit vir amicum suum subter vineam, et subter ficum. A tempore enim Dominicae passionis coepit annuntiari Evangelium, quod est vocari subter vineam, et spiritualiter lex intelligi, quod est vocari subter ficum, Spiritu sancto revelante, quod lex et prophetae Christi Evangelio perhibeant testimonium. Et reversus est angelus qui loquebatur in me, et suscitavit me, quasi virum qui suscitatur de somno suo. Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Vidi, et ecce candelabrum aureum totum, et lampas ejus super caput ipsius, et septem lucernae ejus super illud, et septem infusoria lucernis quae erant super caput illius, et duae olivae super illud, una a dextris lampadis, et una a sinistris ejus, et respondi, et aio ad angelum, qui loquebatur in me, dicens: Quid sunt haec, domine mi. Et respondit angelus, qui loquebatur in me, et dixit ad me: Nunquid nescis quid sunt haec? Et dixi: Non, domine mi. Et respondit, et ait ad me, dicens: Hoc est verbum Domini ad Zorobabel, dicens: Non in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum. Sicut in praecedentibus humilitatem passionis, in qua minoratus fuit paulo minus ab angelis (Hebr. II), ita in praesentibus gloriam intelligimus resurrectionis ejusdem Domini nostri Jesu Christi, in qua gloria et honore coronatus est, et constitutus super opera manuum Patris, clarificatus claritate apud Deum, quam habuit priusquam mundus esset apud ipsum (Joan. XVII). Quid enim est candelabrum aureum totum, et lampas ejus super caput ipsius, nisi Christus ipse, decus et lumen omnium angelorum et hominum, lampade suae divinitatis, quae ex virtute suae resurrectionis mundo innotuit, illuminans quae in tenebris sunt vel fuerunt? Unde notandum pariter et admirandum quia, postquam visus est Jesus vestibus sordidis indutus, eisque ablatis, ecce, inquit Dominus abstuli iniquitatem tuam, et iterum de eodem, et auferam iniquitatem terrae illius in die una, reversus dicitur angelus esse et suscitasse prophetam quasi virum qui suscitatur de somno (Zach. IV). Sic enim futurum erat, et sic factum est quia, postquam ablata est iniquitas terrae Domini Jesu, qui est Ecclesia ejus, in die una, in die desponsationis ejus, in die laetitiae cordis ejus (Cant. III), quando lancea militis patefacto latere ejus exivit sanguis et aqua (Joan. XIX), ut jam ultra non essent sordida vestimenta ejus, quae sordes erant iniquitates omnium nostrum (Isa. LIII), ut supra jam diximus, ipse triduo dormivit in sepulcro, et tertia die suscitatus est de somno suo. Unde signanter propheta dixit: Suscitavit me quasi virum, qui suscitatus est de somno suo, per hoc innuens in se praefiguratum, quod vir ille Dominus Jesus suscitandus esset de mortis suae somno. Sed et reversio angeli quam dicit, et reversus est angelus qui loquebatur in me designat eum ad tempus recessisse, videlicet in signum illius recessionis quam declamabat vir ille, dum diceret: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? (Psal. XXI; Matth. XXVII.) Igitur, vidi, inquit, et ecce candelabrum aureum totum, et nos videmus Dominum Jesum glorificatum, et mundum gloria resurrectionis ejus illuminatum. Et ante passionem illius, caput illius dilecti, id est divinitas ejus, aurum erat optimum, sed corpus ejus cum passibile et mortale esset, nondum erat aurum. Ergo candelabrum nondum erat aurum totum, quia corpus pro conditione mortali erat subobscurum, et minus quam nunc est gloriosum.