CAPUT XXI. De universali benedictione totius populi Dei, sub nomine Israel et Jacob.

Habitabit Israel confidenter, et solus. Oculus Jacob in terra frumenti et vini, coelique caligabunt rore. Cum ille ascensor coeli regnaverit, cum habitaculum suum sursum posuerit, sedendo ad dexteram Patris, et quae praedicta sunt brachia sempiterna subter porrexerit, tunc Israel, verus Israel, qui amoto velamine, et revelata facie, gloriam Domini speculabitur, habitabit confidenter et solus, quemadmodum et alius propheta testatur: Ecce, inquit, dies venient, dicit Dominus, et suscitabo David germen justum, et regnabit rex, et sapiens erit, et faciet judicium et justitiam in terra. In diebus illis salvabitur Juda, et Israel habitabit confidenter (Jer. XXIII). Quis rex secundum illum prophetam regnabit, nisi qui secundum istum ascensorem coeli, sursumque habitaculum sibi posuit? Et per quid faciet judicium et justitiam in terra, nisi per haec brachia sempiterna, per sancti Spiritus charismata mundum arguentis de judicio et de justitia (Joan. XVI). Igitur quemadmodum et hic, et ille testatur, habitabit, imo jam ex tunc habitat verus Israel confidenter et solus; confidenter, inquam, quia magnum habet advocatum apud Patrem, magnum habet pontificem qui penetravit coelos, Jesum Christum, cujus tenet confessionem (Hebr. IV). Solus autem, quia nonnisi unam catholicam recipit fidem, foris est et extra terminos hujus Israelis, ubicunque sit, quisquis idipsum non sapit, quisquis idipsum non dicit. Interea solus vel solitarius iste nequaquam hic suae confidentiae mercedem recipere intendit. Sed quid? Oculus Jacob in terra frumenti et vini; oculus, inquam, id est, intentio Jacob fortissimi supplantatoris in illam terram viventium tendit, quam indignis habitatoribus supplantabit, quae terra est frumenti et vini; frumenti, inquam, id est vitae aeternae, ubi in sua substantia videbitur angelorum panis, et terra et vini, ubi non deficiat fluvius amoris, torrens voluptatis. Illuc tendit oculus Jacob, illic spem suam posuit fortis Jacob. Coelique caligabunt rore, ubi oculus Jacob in illam terram prospicit, quandiu in hoc saeculo peregrinatur, contemplanti animo patria coelestis dulci caligine, et caliginosa absconditur dulcedine, ut quod mirum ac pene ineffabile est, in eo quod videre nititur fatigata deficiat, et ipso defectu suo referta gaudeat. Beatus es, tu Israel. Quis similis tui, popule qui salvaris? Ecce iterum beatus Israel dicitur, quia revera populus beatus, cujus Dominus Deus ejus. Et quis similis tui, inquit? Nemo; subaudis, nam tu salvaris, populus autem, cujus ascensor coeli auxiliator datus non est, perditioni destinatus est, et in hoc valde atque contrario modo tui est dissimilis. Verum non hoc tibi reputes, neque ex te provenisse existimes. Sed quid? In Domino scutum auxilii tui, et gladius gloriae tuae. Scutum auxilii tui quo ignea inimici tui jacula restinguere potuisti, et gladius sermonis Dei quo inimicum persequendo, vel vitia carnis resecando, gloriose triumphasti (Ephes. VI), in Domino et non in te, fuit donum gratiae Domini, et non tuae opus est virtutis. Negabunt te inimici tui, et tu eorum colla calcabis. Et hoc ipsum de gloria est Domini, quem primum negaverunt inimici sui ante faciem Pilati, ipse autem resurgens ex mortuis, ascendens in coelum, colla eorum calcavit, deditque tibi potestatem, ut cum similiter inimici te negaverint, qui propter eum sunt inimici tui, tu tandem colla eorum calces in die judicii.