CAPUT XXVII. Quid sit de segete spicas frangere, et manu conterere, falce autem non metere.

Si intraveris segetem amici tui, franges spicas, et manu conteres, falce autem non metes. Ejusdem amici vel proximi seges sancta Scriptura est, quae de patrum ejus secundum carnem dictis vel factis contexta est. Franges ergo, inquit, spicam manu, ut ad latentia grana pervenias, id est discuties occidentem litteram, ut de reposito intrinsecus spirituali sensu vivas; falce autem non metes, id est non condennabis, qualecunque illud sit quod ab antiquis patribus fit aut actum est. Verbi gratia: Abraham duos filios habuit, unum de ancilla, et unum de libera (Gal. IV), haec et his similia si tanquam adulteria reprehendas, aut judices, rationem non discernens temporum, quod videlicet ante legem alia licentia fuerit, alia sub lege, atque alia in pulchritudine sit, Evangelii; si, inquam, haec reprehendas, vel condemnes in hominibus sanctis patribus nostrae fidei, quorum de semine salus nobis Christus advenit, nimirum segetem amici falce indiscreta messuisti. Manu igitur tantum horrentem spicam conteres, id est per allegoriam dicta esse haec intelliges.