|
In officio quartae feriae praedicamus eam quae per Spiritum sanctum data
est Ecclesiae multiplicem scientiam, consonantibus maxime his quae
jejunio deputatae sunt evangelicis ac propheticis lectionibus. Illae
namque lectiones trium dierum jejunii magis consonant officiorum
partibus reliquis, non solum sensu, sed interdum et littera, ut ille
introitus: Charitas Dei diffusa est in cordibus nostris (Rom. V), qui de
lectione Epistolae, quae jejunio deputatur, sumptus est. Unde satis
ecclesiastice, et hoc Romana censet auctoritas, ut semper in hac sacra
Pentecostes hebdomada, sive tardius, sive temperius termini occurrant,
jejuniorum celebretur solemnitas, quod ab antiquis quoque praefinitum
esse apostolicis non dubia testantur ipsorum scripta. Non enim ab illis
tradita est nova haec allegoria, secundum quam visum est quibusdam
nostrorum a prima hebdomada Martii tres observare hebdomadarum
[t][e][s][s][a][r][a][k][a][i][d][e][k][aac][d][a][sf], usque ad natale
Domini, ad similitudinem trium
[t][e][s][s][a][r][a][k][a][i][d][e][k][aac][d][oh][n], quas Matthaeus
in Christi generatione contexuit. Sed quia primum jejunium veris,
secundum aestatis est, et terminus Quadragesimae nunquam ante veris
initium, Pentecostes vero nunquam ante aestatis occurrit introitum;
placuit jure venerandae matri Romanae Ecclesiae, in prima quadragesimae
hebdomada, et in ipsa Pentecostes solemnitate, jejuniorum eorumdem
officia praefigere, nec unquam propter velocitatem, aut tarditatem
terminorum eadem confundere. Nec vero contristat, aut obscurat, sed
magis illustrat observantia jejuniorum, illam de adventu sancti Spiritus
solemnitatem; quippe quia deliciae sancti Spiritus, deliciarum carnalium
fastidium important electorum mentibus, et quia sponsus ablatus est,
jejunandum est filiis ejus (Matth. IX), hoc Spiritu sancto Paracleto,
sic suam dispensante gratiam et consolationem, ut delectentur gemitibus
inenarrabilibus (Rom. VIII),
|
“gementes ut columbae (Nahum II),”
|
|
gemitumque pro cantu habentes. Igitur haec officia secundum jejunium,
quomodo suis in partibus consonent, breviter est aperiendum.
|
|