|
|
“Amen, amen dico vobis: Quia qui Verbum meum audit et credit ei qui
misit me, habet vitam aeternam, et in judicium non veniet, sed transiet
a morte ad vitam.”
|
|
Verbum ejus, id est doctrinam ejus, sic accipere debemus adversus
supradicti diaboli mendacium, velut antidotum medici veri et optimi
contra mortiferum serpentis haustum, jamque imbibitum medullis omnibus
venenum. Ille namque homicida noverat, quod si homo consilium ejus
audiens, non crederet illi qui dixerat:
|
“Quacunque die comederitis ex eo morte moriemini (Gen. I);”
|
|
et hoc sciens persuasit ut comederet, et comedenti cum morsu pomi
venenum aeternae mortis infudit. Hic econtra sciens quod si homo avertat
aurem suam ab illa lingua coinquinata, et ab illo verbo mendacii (Ezech.
V; I Petr. V), et humiliter sub potenti manu Dei, credens illi semper
verum dicenti, vitam recuperare possit, quam in primo parente perdidit,
ait ergo:
|
“Amen, amen dico vobis, quia qui Verbum meum audit, et credit ei qui
misit me, habet vitam aeternam.”
|
|
Ecce qualem honorem suum quaerit Filius Dei, ecce quomodo cum Patre vult
aequaliter vel similiter honorificari. Verbum suum audiri, Deo Patri
vult credi. Quo fructu suo vel commodo? Nullo, sed ut vitam aeternam
suus habeat auditor. Ergo gratia pro homine laborat. Notandum enim quod
tanquam in conflictu stans testes duos profert, videlicet seipsum et
Patrem dicens:
|
“Qui Verbum meum audit, et credit ei qui misit me.”
|
|
De quibus alibi sic dicit:
|
“Nonne scriptum est in lege vestra quia duorum hominum testimonium verum
est?”
|
|
(Deut. XVII.)
|
“Ego sum qui testimonium perhibeo de me ipso, et testimonium perhibet de
me qui misit me Pater (Joan. VIII).”
|
|
Hos, inquam, duos testes nunc audiendos offert. Operabatur, vera
secundum Scripturas loquebatur. In loquela veritatis seipsum, in
operibus mirabilibus praesentabat Patrem suum. Sic enim alibi dicit:
|
“Pater autem in me manens ipse fecit opera.”
|
|
Item:
|
“Opera quae mihi Pater ut perficiam ea, ipsa testimonium perhibent de
me, quia Pater me misit (Joan. XIV),”
|
|
vel certe in praesenti Evangelio seipsum in antiquis Scripturis, quas
illi refellere non poterant, testem adhibet Deum Patrem suum. Sic enim
paulo inferius dicturus est:
|
“Opera quae dedit mihi Pater, ipsa testimonium perhibent de me,”
|
|
quae profecto opera sunt, quae per ipsum praedicantem et a mortuis
resurgentem, et deinceps per evangelizantes ejus apostolos facta sunt.
De Patre autem confestim subjungit:
|
“Et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me.”
|
|
Quod testimonium? Scrutamini Scripturas, etc. Igitur magna dicturus,
magna et necessaria expositurus illa scilicet de quibus supra dixerat:
|
“Majora his demonstrabit opera ei, ut vos miremini,”
|
|
satis opportune duos testes idoneas contra suos oblocutores statuit,
satisque magnam et optabilem pro solo auditu testium remunerationem
promittit. Totus mundus, cujus contra principem foras ejiciendum
judicium nunc agitur, coelestis hujus rhetoris rationem, semetipsum
nostri causa legitime defendentis, intentis cordis auribus exaudiat.
|
“Qui, inquit, Verbum meum,”
|
|
id est, praesens audit Evangelium,
|
“et credit ei qui misit me,”
|
|
videlicet quod sicut promisit Abrahae et sicut per prophetas suos
praedixit, Pater Deus miserit me. Qui, inquam, audierit quod nunc
dicturus sum, et cum Pater, qui in me manens ipse facit opera, verum
Verbum me dixisse comprobaverit, a mortuis resuscitandum me, credet ei
et suscipiet me, jam ille, quisquis sit,
Et ut certius sciat quid dixerim, ne hoc suspicetur quis, quod dixerim
ego, non illum carnem suam corruptibilem unquam depositurum; plus et
melius est quod dicam, quia in judicium non veniet, id est, in
damnationem generi humano, propter peccatum Adae debitam, non incidet.
Illud quoque sciat non me dixisse quia ad judicium non veniet; omnes
enim praeter illos, qui legem non acceperunt, ad judicium venient,
tribus ordinibus distinctis: scilicet, alii judicandi et damnandi, alii
judicandi et salvandi, alii nullatenus judicandi, sed judices et
senatores cum Domino suo sessuri: quarta parte hominum, id est, illis
qui sine lege, ut praedictum est, peccaverunt sine lege cendemnatis; sed
hoc me dixisse noverit, quia in judicium non veniet, id est, debitam ex
paternae praevaricationis praejudicio damnationem non incidet. Sed quid?
Transit a morte in vitam. Nec dico nunc quod transiet a morte in vitam,
sed hoc dico quia Verbum meum audiendo et credendo ei qui misit me, jam
transit a morte animae. Non dico ad vitam, ut stet secus illam, sed a
longe prospiciat et salutet illam, sic ut Abraham, Isaac et Jacob, et
caeteri patres, qui a longe prospexerunt et salutaverunt illam et
defuncti sunt omnes, non acceptis promissionibus hujus; sed hoc dico,
quia transit in ipsam vitam brevi transitu, quippe cum ipsum transire
non sit aliud quam renasci ex aqua et Spiritu sancto. Credendo enim dum
baptizatur transiit et regeneratus est, et veteri novus (Ephes. IV), de
perdito inventus, de mortuo vivus factus est (Luc. XV). Nam et si corpus
mortuum, id est, mortale est, propter peccatum, spiritus jam vivit
propter justificationem (Rom. VIII). Sed dicitis: Quis te audiet? aut
quando istud quod loqueris fiet? quis denique nostrum auditu tuo, quis
vita indiget? Ad haec, inquam.
|
“Amen, amen dico vobis quia venit hora, et nunc est, quando mortui
audient vocem Filii Dei, et qui audierint vivent.”
|
|
Si mortui estis, imo cum mortui sitis, mortem vestram agnosceretis, vos
primi ex mortuis audieritis et audiendo primi a morte animarum vestrarum
resurgeretis. Nunc autem dicitis, quia vivitis, jam nunc aliis mortuis,
ut ipsi audiant inclamandum est. Et hoc erit mirabile quod illi qui
tanto profundius in mortem descenderunt, quanto longius a Deo vivo
recedentes, deos mortuos adoraverunt, audientes vivent, et uno eodemque
auditu excitati, tam originalis peccati quam omnium actualium peccatorum
aeternam mortem effugient et de tam longinquo mortis barathro, unum
breve fidei Verbum confitendo, in arcem salutis, in medium vitae
exsilient. De hujusmodi mortuis nunc dico, de hoc transitu illorum ad
vitam nunc loquor. Alioquin si de mortuorum universali resurrectione
nunc loquerer universaliter, omnes mortui audient, dixissem; neque ita
determinassem, dicendo:
|
“Et qui audierint vivent.”
|
|
Non enim in illorum arbitrio est audire et vivere, sed ex necessitate
desuper veniente, erit omnibus audire et resurgere. Nunc autem non omnes
audient,
|
“non enim omnium est fides (II Thes. III),”
|
|
sed plerique audient,
|
“et qui audierint vivent.”
|
|
|
“Illa hora jam venit et nunc est.”
|
|
Olim in prophetis loquens Pater dicebat: Quia veniet, nunc in Filio suo
loquens dicit:
|
“Quia venit et nunc est.”
|
|
Audient, inquam, vocem Filii Dei, non autem videbunt formam servi,
formam Filii hominis. Vocem, inquam, audient non solum Patris, aut vocem
Dei, sed
id est, vocem simul Patris et Filii Dei; et idcirco nunc recte dixerim:
cum alias me appellare consueverim Filium hominis, quia videlicet non
secundum hominem ad illos pergam, sed secundum divinam majestatem ubique
praesentem, et non in Deum tantum, sed in me Filium Dei credent, atque
ita Verbum Dei
|
“audientes, sicut praedictum est, vivent.”
|
|
|
“Sicut enim Pater vitam habet in semetipso, sic dedit et Filio vitam
habere in semetipso. Et potestatem dedit ei judicium facere, quia Filius
hominis est.”
|
|
Praesentis loci sensus lucidissimus, ita pravas haereticorum mentes
obnubilat, quemadmodum sol quanto splendidior est, tanto magis sordidos
oculos, lipporumque palpebras putres reverberans, pene excaecat. Quid
enim pulchrius aut jucundius hac ratiocinatione sanis effulgeat oculis,
ubi praemissa vivificantis mortuos potentia Filii Dei, talis ratiuncula
succinit? Hac namque bene perspecta, liquet etiam, quam rationabiliter
omne judicium dederit Filio Pater.
|
|