CAPUT II. Utrum serpens in paradiso esse potuerit.

Quaeritur autem quomodo serpens in paradiso esse potuerit, si nonnisi hominis habitatio credenda est, eidem pro magna gratia Creatoris data boni operis et diligentissimae custodiae, sicut superius dictum est, conditione interposita. Nam si serpentibus communis erat paradisus, consequitur quod et lupis atque leonibus caeterisque bestiis non careat ille deliciarum locus, et proinde nec tantae beatitudinis existimabitur, ut merito paradisus voluptatis, vel ab ipso Domino Deo plantatus fuisse dicatur? Et quidem hujusmodi objectio difficilius solveretur, si hoc apertius Scriptura dixisset, quod infra septa paradisi serpens mulierem fuisset allocutus. Nunc autem cum ita dicat, sed et serpens erat callidior cunctis animantibus terrae quae fecerat Dominus Deus, et deinde subjungit, qui dixit ad mulierem, etc., libera nobis relinquitur facultas asserendi quod non serpens praesertim a diabolo corporaliter invadente possessus in paradiso fuerit, sed mulier corpore et oculis vaga dum incontinenter deambulat, forte prospectans qualis extra paradisum mundus haberetur, et serpens, utpote astutus, dulcedini terrae propius vel ambitiosus innititur, locus diabolo datus est, et occasio porrecta unde tentaret. Et sciendum quod serpens, antequam fieret organum diaboli ad perditionem hominis, sapiens vel prudens poterat dici. Unde et in alia editione scriptum est, sed et serpens erat sapientior cunctis animantibus terrae. Postquam autem prudentia ejus malitiae diaboli conjuncta est, et opportunum ministerium mortis praebuit, callidus et nequam, sive versipellis, rectius potest nuncupari. Prudentia namque ejus antequam illi patri mendacii ministerium praebuisset, talis erat, ut discipulis Christi, ipso teste Christo, adhuc immutabilis sit, ait enim: Estote prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbae (Matth. X): prudentes, inquit, non etiam nocentes, quemadmodum illi venenum habentes in accidenti pollutione diaboli, sed, e contra, simplices sicut columbae.