CAPUT 18

“Jam autem die festo mediante, ascendit Jesus in templum, et docebat.”

Ille qui, ut paulo ante dictum est,

“nolebat ambulare in Judaeam, quia quaerebant eum Judaei interficere,”

quique tamen ascendit, sed quasi quasi in occulto et non manifeste, ecce

“ascendit,”

non in remotum civitatis angulum, sed

“in templum;”

non saltem privata die, sed

“die festo mediante,”

non saltem clauso ore sub silentio absconditus, sed in splendida doctrinae auctoritate conspicuus. Nunquid hoc in loco vacat illi perfidiae, Dominum majestatis Christum timiditatis arguere vel impotentiae, videlicet quod mortem timens, et quantum poterat declinare studens, noluerit in Judaeam ambulare? Aut nunquid mutabilitate usus est, fuitque in illo, est et non, ut prius noluerit illuc ambulare, et postea propter verba talium fratrum suorum mutatus est ut ascenderet, quo noluisset ascendere. Ergo magis in hoc quoque facto dicamus de Deo, Dei Filio, quia apud ipsum est sapientia et fortitudo (Job XII). Nam sapientiae solius divinae est quam hominum nemo potest comprehendere, quod tempus mortis suae novit nondum advenisse, et idcirco non vult in Judaeam ambulare, mortisque ministris licentiam vel opportunitatem sceleris permittere. Fortitudinis vero est, quod in medium inimicorum suorum ascendit, et docet in festo mediante quodammodo jubens morti inhianti, ut foris excubet, suumque promissum exspectet, morituri arbitrio frenata, et imperii ejus capistro ligata. Nec enim errabit in tuta potestatis suae conscientia qua et Herodi mandaverat quaerenti se occidere.

“Ita, inquiens, dicite vulpi illi: Ecce ejicio daemonia, et sanitates perficio, hodie et cras et tertia die consumor (Luc XIII),”

et nunc docens in domo Patris sui, sua quondam habitatione, quae nunc sibi facta erat spelunca hyenae (Jer. XII), quodammodo dicebat morti importunae. Ecce inservio doctrinae praesenti festo scenopegiae, et postmodum futuro festo Enceniorum, et in tertio Paschae festo secum mors agonizor.