|
Primum quaerere libet cur in ratione exemplarium, divinae dictionis
Apostolus immutaverit modum, Nam Deus dicit,
|
“juxta omnem similitudinem tabernaculi, quod ostensum tibi, et omnium
vasorum in cultum ejus, sic facietis illud (Exod. XXV).”
|
|
Item:
|
“Inspice et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est
(ibid.).”
|
|
Manifeste hic eorum quae mandabat facere Moysi, ea quae demonstrabat
illi exemplaria esse dixit. Econtra Apostolus, ea quae fecit Moyses,
illorum exemplaria nuncupavit, quae Deus illi demonstravit. Ait enim:
|
“Si ergo esset super terram, nec esset sacerdos, cum essent qui
offerrent secundum legem munera, qui exemplari et umbrae deserviunt
coelestium (Hebr. IX).”
|
|
Et continuo subjungit testimonium jam dictum, quo Deus coelestia potius
exemplaria esse dixit terrestrium.
|
“Sicut responsum est Moysi. Vide, inquit, omnia facito secundum exemplar
quod tibi ostensum est in monte (ibid.).”
|
|
Hoc ergo quaerimus, et Deo donante, citius inveniemus. Moysi Deus
loquebatur, et ei coelestia, priusquam faceret terrestria, spiritualia
prius demonstrabat quam faceret carnalia. Quomodo vel quali visione
demonstrabat? Visione interna, visione prophetica.
|
“Loquebatur enim illi facie ad faciem, sicut loqui solet homo ad amicum
suum (Exod. XXXIII).”
|
|
Quomodo solet homo loqui ad amicum suum? Non celando illi consilium
suum, faciendo illum secretorum suorum conscium. Cum ergo loqueretur ad
illum sicut loqui solet homo ad amicum suum, nunquid illi occultaret
summum amicitiae suae fructum, id est futurum Christi Filii sui coeleste
sacerdotium? Imo tam de praeteritis quam de futuris docuit eum. Nunquid
non cum auctoritate Scripturae Mosaicae, dicit Joannes:
|
“In principio erat Verbum; et Verbum erat apud Deum, et Deus erat
Verbum, hoc erat in principio apud Deum, omnia per ipsum facta sunt, et
sine ipso factum est nihil?”
|
|
(Joan. I.) Etenim prior ille sic locutus est, quia dixit Deus,
|
“fiat, et factum est (Gen. I),”
|
|
quod aequipollens est. Nam si dixit:
per Verbum factum est. Ergo multo magis illud amico suo non abscondit
quod Verbum caro futurum esset, quod Deus et homo Christus, propitiatio
pro peccatis nostris futurus esset: quod idem in tabernaculo suo (quod
est praesens Ecclesia) mensam corporis et sanguinis sui positurus esset,
quodque idipsum tabernaculum Christus, ipse magnum candelabrum, cunctis
Spiritus sancti donis lucens illustraturus erat. Itaque quoniam prius
haec spiritualia sive coelestia vidit, et postmodum carnalia populo illi
Sancta sanctorum fecit, ipsa coelestia illi exemplaria dicuntur et sunt.
Porro Hebraei (ad illos enim illa Epistola Apostolus loquitur) prius
tabernaculum manufactum, prius arcam, propitiatorium, mensam,
candelabrum, et caetera omnia manufacta noverunt, et de illorum
similitudine commobebantur ab Apostolo, ut se extenderent ad cognitionem
coelestium. Recte igitur istis econtra terrestria haec dicta sunt
exemplaria fuisse coelestium (Hebr. VIII), exemplaria verorum (Hebr.
IX), exemplaria, inquam, et umbrae futurorum. Jam nunc tabernaculi
ipsius structuram Deo duce et candelabro, quod ille est, praelucente,
ingrediamur.
|
|