VERS. 11.

Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi in altum difixi, quae per magistrorum consilium data sunt a pastore uno. Ne videretur post legem Domini temerarius subito praeceptor erumpere, et vindicare doctrinam quam Moyses non tam sua sponte, quam Deo irascente primum, dehinc inspirante susceperat, dicit verba sua verba esse sapientium, quae in similitudinem stimulorum corrigant delinquentes, et pigros mortalium gressus aculeo pungente commoveant, sicque firma sint quasi clavi in altum solidumque defixi, nec auctoritate unius, sed consilio atque consensu magistrorum omnium proferantur. Et ne contemneretur humana sapientia, ait eam ab humano pastore concessam, id est, licet plurimi doceant, tamen doctrinae unius auctor est Dominus. Facit hic locus adversus eos qui alium legis veteris, alium Evangelii aestimant Deum, quod unus pastor consilium prudentium instruxerit; prudentes autem tam prophetae sunt quam apostoli. Simul et hoc notandum quod dicantur verba sapientium pungere, non palpare, nec molli manu attrectare lasciviam, sed errantibus, et ut supra diximus, tardis poenitentiae dolorem et vulnus infligere. Si cujus igitur sermo sapientis, verba quippe sapientis ut stimuli. Quae cum ad conversionem provocant delinquentem et firma sunt, et a consilio sanctorum data, atque ab uno pastore concessa, et solida radice fundata sunt. Hoc stimulo nondum Paulum, sed adhuc Saulum puto in via confossum erroris audisse: Durum est tibi contra stimulum calcitrare (Act. IX).