CAPUT XXII. Mystice de eadem visione.

Verumtamen, ut ad rem praesentem propriamque viatoris attineat personam, dicendum est juxta allegoriam quid significet scala haec, sublimitate sua tangens coelos, portamque apertam habens innixo sibi Domino. Haec plane magna est dignatio supernae propitiationis, quae super hunc peregrinum talem vel profugum viscera sua non continuit, quin properaret ostendere, quam tutum illi et semini ejus praepararet refugium, in altitudine coeli. Quid enim illi est scala haec tantae altitudinis, nisi illa seminis series, quam omnes novimus secundum evangelicum librum generationis Jesu Christi Filii Dei? Ejus namque gradus scalae supremus est, cui et Dominus fuit innixus, non alius quam Joseph in illa generatione novissimus vir Mariae de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus (Matth. I). Nonne scalae innixus fuit Dominus cum hujus paterna ope et pia vectatione indigens uteretur Deus, homo factus, de loco ad locum fugiens Herode persequente. Pupillus in hoc mundo, id est absque carnali patre genitus? Vidit igitur scalam summis suis innixum habentem Dominum, tangentem coelos, aperientemque coeli portam, et tali figura praevidit sibi innixum Dominum, generationem suam, id est, de se incarnatum habituram, per quam coelos attingeret et portam coeli hactenus clausam hominibus introiret. Et hoc somnium rei congruit ac tempori, secundum personam vel negotium ejus qui vidit. Tunc enim ibat cum benedictione Dei, et praecepto patris sui, ut uxorem acciperet de filiabus Laban avunculi sui, cum fide et spe ejus, quae ad avum ipsius facta est repromissionis. Vidit et angelos ascendentes et descendentes per eam. Angeli Dei, id est, nuntii sancti, praedicatores sunt veritatis, nuntii vel testes utriusque, divinae pariter et humanae generationis Jesu Christi. Hi nunquam sursum et deorsum fixi consistunt, nunquam enim purum Deum aut purum hominem praedicant esse semen Abrahae Jesum Christum, sed sursum ac deorsum inoffenso pede currentes, dicunt ascendentes, quia in principio erat Verbum, dicunt descendentes, quia Verbum caro factum est (Joan. I). Descendendo, Deum hominem factum; ascendendo, fatentur Deo hominem unitum. Idcirco recte duo generationis hujus praedicatores, Matthaeus et Lucas, ascensum hunc et descensum sibi diviserunt, ut ille ab Abraham descenderet usque ad Virginis uterum (Matth. I): hic ab ipso, qui putatur filius Joseph, ascenderet usque ad Deum (Luc. III). Terram, inquit, in qua dormis tibi dabo, et semini tuo. Hoc de semine carnis dictum est, porro quod sequitur: Dilataberis ad occidentem et orientem, septentrionem et meridiem, de semine fidei dixit, sic enim conclusit. Et benedicentur in te, et in semine tuo cunctae tribus terrae. Illud ante, hac post Christi seminis ejus adventum factum est. Nam in duodecim tribubus suis, terram, in qua dormiebat, tunc illi dedit: in Christo totum mundum per quatuor partes ejus benedixit. Nec non et quod addidit: Et ero custos tuus quocunque perrexeris, et reducam te in terram hanc; nec dimitam nisi complevero universa quae dixi: tam de ipso, quam de semine ejus dictum et factum est, non enim dimisit donec reduceret eum dicentem: In baculo meo transivi Jordanem istum, et nunc cum duabus turmis regredior (Gen. XXXII). Non dimisit semen ejus, donec de Aegypto educeret eos in hanc terram, cum argento et auro, ita ut in tribubus eorum non esset infirmus (Psal. CIV). Non dimisit nihilominus dilatare in quatuor partes mundi semen ejus, quod est Christus, sicut scriptum est: A summo coelo egressio ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus, nec est qui se abscondat a calore ejus (Psal. XVIII).