CAPUT XXXII. Cur dicatur, vel sit sacrificium vespertinum.

Offerens igitur incensum dicit: In hujus igitur noctis gratia suscipe, sancte Pater, incensi hujus sacrificium vespertinum. Vespertinum esse sacrificium totumque, ad vesperam Sabbati,

“quae lucescit in prima Sabbati (Matth. XXVIII),”

diei praesentis pertinere officium, clarum est. Cur autem haec sacrosancta solemnitas utrumque, scilicet, matutinum et vespertinum habeat sacrificium, supradictis ex causis colligi potest. Supra namque dictum est, duabus ex causis praesentem splendere solemnitatem, scilicet ex redemptione animarum, quae die Parasceves morte Christi parta est, et ex resurrectione mortuorum, quae illo resurgente prima Sabbati confirmata est. Constat autem quod idem resurrectionis nostrae auctor, imminente vespera, caput inclinans tradidit spiritum (Joan. XIX), et hora, qua primus Adam requisitus, clamante Domino et dicente:

“Ubi es Adam (Gen. III),”

inobediens deprehensus est, eadem hic secundus Adam consummata passione sua, clamans et dicens:

“In manus tuas commendo spiritum meum (Luc. XXV),”

obediens inventus est. Oblaturi igitur sacrificium matutinum pro eo quod hic Lucifer matutinus, resurrectionis primogenitus, diem nobis aeternitatis resurgendo aperuit. Sacrificium quoque vespertinum primum offerimus pro eo, quod, ut dictum est, imminente vespera, spiritum tradens, eamdem vesperam sua morte fecit memorabilem, sed ejus celebritas dilata, ut dictum est, et competenter in hanc transposita est.