VERS. 5.

“Portas, inquit, vultus ejus,”

id est doctores iniquos, per quos quisque deceptus ingreditur ut Leviathan iste quasi in potestatis suae principatu videatur;

“portas, inquam, quis aperiet,”

subaudi, nisi ego qui electis meis magistros errorum sub specie sanctitatis absconditos perspicua cognitione manifesto? Quas portas cur impossibile sit cuiquam praeter ipsum aperire subdendo manifestat.

“Per gyrum, inquit, dentium ejus formido,”

id est in circuitu et quasi in praesidio doctorum erroris ejus saecularium potestatum est protectio. Nam hic per dentes insinuare voluit quos superius portas vocavit: nam et portae sunt, quia ingressum perditionis aperiunt, et dentes sunt, quia quos in terrore capiunt, a veritatis soliditate confringunt. Circa quos formido est, quia videlicet circa ipsos sunt qui mentes infirmorum affligunt, et quod ab ipsis verbis blandientibus dicitur, hoc ab illis gladiis ferientibus imperatur.