|
Audite verbum Domini, filii Israel, quia judicium Domino cum
habitatoribus terrae. Non est enim veritas, et non est misericordia, et
non est scientia Dei, in terra. Maledictum, et mendacium, et homicidium,
et furtum, et adulterium inundaverunt et sanguis sanguinem teligit.
Postquam in capite libri, ut dignum erat, de Christo scripsit, miram
similitudinem sive parabolam adhibuit de muliere, ad quam semel et
iterum, ac tertio jussus est accedere. Itemque de muliere dilecta et
adultera quam jussus est adhuc diligere, nunc demum agit id quod non
quidem primum, sed tamen bonum secundarium est in ordine officii
prophetici, scilicet peccata redarguendo populi, in quibus tunc erat, et
pro quibus tandem mereretur projici atque disperdi. Sic Ezechiel quoque
in capite libri, id est in prioribus visionibus longe post futura,
praescripsit mysteria Filii Dei per quatuor facies, hominis, vituli,
leonis atque aquilae volantis, et tunc demum quae minora vel secundaria
sunt prophetavit vel scripsit, scilicet instantem captivitatem populi in
Babyloniam transmigraturi. Tu ergo, inquit, fili hominis, fac tibi vasa
transmigrationis, et transmigrabis per diem coram eis (Ezech. XII), etc.
Ait itaque: Audite verbum Domini, filii Israel, quia judicium Domino cum
habitatoribus terrae. Filii Israel, jamjam in captivitatem ducendi,
quibus non addet Dominus ultra misereri, quibus dicit Dominus: Non
populus meus vos; audite verbum Domini; audite et scitote quia judicio
vobiscum agitur, quia vos non sine causa patimini aut patiemini, sed
multis causis praecedentibus. Audite et scitote vos, audiat et sciat
orbis universus omnesque generationes, tam praesentes quam futurae,
causas esse magnas propter quas relinquamini absque misericordia,
propter quas Domino vobiscum sit judicium sine misericordia. Quaenam
illae sunt causae? ait: Non est enim veritas, et non est misericordia,
et non est scientia Dei in terra, etc. Antequam causas hujusmodi
pertractemus, sciendum est quia peccata populi illius non minora, quam
gentium peccata percutit, et in sola Christi fide, per quam et Abraham,
antequam circumcideretur, justificatus est; justificationem haec
prophetica veritas constituit atque repromittit. Et, ut totum prophetiae
corpus prolucescat, jam dicimus quia septies abhinc usque ad finem
voluminis peccata commemorat atque replicat, et per singulas vices in
Christum sermo recurrit, qui solus omnium credentium atque poenitentium
justitia est. Vices istae jam numerandae vel praesignandae sunt. Primo,
inter caetera sic proloquens: Secundum multitudinem eorum sic
peccaverunt mihi, fornicati sunt, et non cessaverunt: Spiritus enim
fornicationum decepit eos, et fornicati sunt a Deo suo, quoniam ipsi cum
meretricibus versabantur, et cum effeminatis sacrificabant; particeps
idolorum Ephraim, dimitte eum. Quibus utique dictis illos non minus quam
gentiles sub peccato esse causatur atque convincit, tandem Christum, qui
solus justificat, ad utrosque taliter loquentem introducit: In
tribulatione sua mane consurgent ad me dicentes: Venite, et revertamur
ad Dominum, quia ipse cepit, et sanabit nos; percutiet et curabit nos
(Ose. VI), etc.; secundo ita incipiens: Ipsi autem, sicut Adam,
transgressi sunt pactum, ibi praevaricati sunt in me. Galaad civitas
operantium idolum, supplantata sanguine, et quasi fauces virorum
latronum (ibid.), et caetera, usque ad illud: Ex diebus Gabaa peccavit
Israel, ibi steterunt; non comprehendet eos in Gabaa praelium super
filios iniquitatis, juxta desiderium meum corripiam eos, congregabuntur
super eos populi, cum corripientur propter duas iniquitates (Ose. X),
tandem justum et justificantem Christum, sic introducit: Ephraim vitula,
docta diligere trituram, et ego transivi super pulchritudinem colli
ejus. Ascendam super Ephraim, arabit Judas, confringet sibi sulcos
Jacob. Seminate vobis in justitia, metite in ore misericordiae, innovate
vobis novale, tempus autem requirendi Dominum, cum venerit, docebit vos
justitiam (Ose. X)
|
|