|
Proinde lex etiam Sabbati carnalis, lex fuit sancta et justa, et bona
(Rom. VII). Nam sicut signum circumcisionis incarnationem, et immolatio
paschalis agni passionem futuram praedicabant ejusdem unigeniti Filii
Dei, sic et Sabbatismus ille requiem annuntiabat, quae post hanc vitam
reposita est sanctis et electis, ubi Deus in luce sapientiae suae
requiescit, qui et ipsam requiem illis pro mercede praeparavit. Porro
spiritualis homo non uno die hebdomadis, sed omni tempore sabbatizare
satagit, semper intentus verbo Dei, juxta Psalmistam, qui de hoc sabbato
loquitur: imo per quem loquitur ipse Sabbatorum Dominus: Vacate,
inquiens, et videte quoniam ego sum Deus (Psal. XLV). Vacate namque a
saeculi actibus et in sancto et quieto studio videte quoniam Dominus est
Deus, illius inchoatio Sabbati est, quam et contemplativam vitam
dicimus, quam optimam partem esse testatur ipsa Veritas: Maria,
inquiens, optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea (Luc. X).
Cujus suavitatem jam in praesenti suis amatoribus dulciter aspirantem
sciens idem Dominus alibi loquitur: Venite ad me omnes, qui laboratis et
onerati estis, et ego reficiam vos. Tollite jugum meum super vos, et
discite a me, quia mitis sum et humilis corde, et invenietis requiem
animabus vestris (Matth. I). Hactenus sex diebus generationum coeli et
terrae dinumeratis, cum septima quae est requies Dei, nunc demum ad
sextum, id est ad hominem, Scriptura redit, historiamque orditur ab ea
quam superius jam attigit, conditione ejusdem hominis. Nam sequitur:
|
|