|
etc.
(CAP. XXII.) Quae postquam gesta sunt, tentavit Deus Abraham, et dixit
ad eum: Abraham, Abraham. Et ille respondit: Adsum; ait illi: Tolle
filium tuum unigenitum, quem diligis Isaac, et vade in terram Visionis,
atque offeres eum ibi in holocaustum super unum montium quem monstravero
tibi. Thesaurum fidei et timoris Domini, quem in exemplum bonum nobis
filiis suis hic pater multarum gentium thesaurizavit, examinator cordium
Deus occultum esse noluit, sed hactenus longa peregrinatione, et
diuturna seminis sui expectatione satis spectatum, adhuc uno tentationis
incendio, validissime conflagrare curavit. Ex hac namque fortissima
tentatione fides ejus splendidissima rutilat, Apostolo teste, cum dicit:
Fide Abraham obtulit Isaac, cum tentaretur, et unigenitum offerebat, qui
susceperat repromissiones, ad quem dictum est: Quia in Isaac vocabitur
tibi semen, arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus (Hebr.
XI). Item: Timor Domini sanctus permanens in saeculum saeculi (Psal.
XVIII), qui ex amore descendit, ex isto clarius splenduit, ipso testante
Domino, cum postmodum dicit: Nunc cognovi quod timeas Dominum, et non
pepercisti unigenito filio tuo propter me. Recte igitur scriptor hic
praefatus est, dicens: Tentavit Deus Abraham, videlicet non ut ipse
sciret, quem nulla cogitatio latet; sed ne ignoraremus nos futuri filii,
qualis ille fuerit Pater, cujus nobis fides ad imitandum proposita est.
Sic negotiatori quaerenti quaeque pretiosa, venditor sedulus quidquid
libet examinat, non ut ipse quae vendit cognoscat, sed ne emptor dubitet
dare omnia sua et comparare illa. Verba tentantis haec sunt: Tolle
filium tuum unigenitum, quem diligis Isaac, et vade in terram Visionis,
atque offeres eum ibi in holocaustum super unum montium, quem
monstravero tibi. Filium unigenitum hic appellat, et addit, quem
diligis, et ex nomine Isaac expressit, videlicet, ne parum praesentes
adessent patris affectus sui in ipso articulo tantae hujus tentationis.
Ubi nunc dicitur in terra Visionis, in Hebraeo habetur Moria. Aiunt
Hebraei hunc montem esse in quo postea templum conditum est, in area
Ornam Jebusaei, sicut et in Paralipomenon scriptum est: Et coeperunt
aedificare templum, in secunda die mensis, in monte Moria (II Par. III).
Qui idcirco illuminans interpretatur, et lucens, quia ibi est Dabir, hoc
est oraculum Dei et lex et Sanctus spiritus, qui docet homines
veritatem, et inspirat prophetas. Verumtamen quid opus est ab Hebraeis
nominis hujus, id est terrae, vel montis Visionis etymologiam
dubitabilem quaerere, aut ut opinabilem investigare, cum ex praesenti
loco Scripturae manifeste constet, propter praesentiam sive respectum
gratiae Dei, Abraham locum illum appellasse nomine eodem? Nam quia Dei
tentantis oculos super se apertos atque defixos praecordialiter sensit,
clamante angelo Domini, cum arripuisset gladium: Abraham, non extendas
manum tuam super puerum, et: Nunc cognovi quia times Deum, deinde
subjungitur: Appellavitque nomen loci illius, Dominus videt: Unde usque
hodie dicitur, In monte Dominus videbit. Constat ergo quod ob causam
praedictam jubilans atque ineffabiliter gratulabundus Abraham, illum
suae laetitiae locum Visionis nomine signavit, in quo visum se esse a
Domino veraciter confiteri potuit. Itaque sicut caetera multa, sic et
hoc per anticipationem paulo ante dictum est, vade in terram, cum
additamento nominis hu jus, id est Visionis.
|
|