CAPUT IV. Quod per judices Dominus populum ab idololatria represserit, et ab hostibus defenderit, vincente per eos Verbo Dei.

Eorumdem omnis victoria judicum, profecto victoria Verbi Dei est, quia videlicet non in multitudine exercitus, sed in Verbo Domini vicerunt, liberantes Israel ab oppressione hostium de Othoniel, qui primus illorum videlicet duodecim judicum exstitit, ita scriptum est:

“Fuitque in eo Spiritus Domini et judicavit Israel. Egressusque est ad pugnam, et tradidit Dominus in manus ejus Chusan Rasathaim regem Syriae et oppressit eum (Jud. III).”

Post illum secundus Ahud, qui liberavit Israel de manu Moab, dum percuteret regem Eglon.

“Verbum, inquit, Domini habeo ad te (ibid.).”

Statimque dictum ejus, quod secum haberet Verbum Domini, verum esse res ipsa probavit, quia videlicet victus et humiliatus est Moab de illo sub manu Ahud, et terra quievit. Post illum, Samgar defendit Israel. Procul dubio non virtute humana, sed virtute ejusdem Verbi, cujus rei testimonium illud est in signo quod percussit de Philisthiim sexcentos viros vomere. Deinde Barach dum pergit ad pugnam contra Sisaram principem exercitus Jabin regis Chanaan, dixit ad eum prophetes Debora:

“In hac vice tibi victoria non reputabitur, quia in manu mulieris tradetur Sisara (Jud. IV);”

quod et factum est. Nam Jahel uxor Abercinei percussit eum in capite, quaerens vulneri locum, et tempus valide perforans. De Gedeon quis nesciat quod victoria, qua Madian et Amalech, caeterosque orientalium nationum vicit, victoria fuerit Verbi Dei? cum trecentis viris ad pugnam ivit, tenentibus in sinistris manibus lampades, et in dexteris sonantes tubas, illisque conclamantibus:

“Gladius Domini, gladius Gedeonis (Jud. VII),”

stantibus singulis in loco suo immisit Dominus gladium in omnibus castris, et mutua se caede truncabant. Nimirum ejusmodi bellum et victoria non hominis, sed Dei est. De Jephte non sic elucet, quod pugnaverit in eo Verbum Domini absque robore militari, excepto quod de illo scriptum est:

“Factus est ergo super Jephte Spiritus Domini et circumiens Galaad et Manasse votum vovit Domino, transivitque ad filios Ammon, tradiditque Dominus eos in manus ejus (Jud. XII).”

De Samson nulla est dubitatio, quin fortitudo ejus, Verbum ipsum fuerit, cujus venturi in hunc mundum per incarnationis mysterium, mysteria praeclarissima praeclaris gestis praefiguravit (Jud. XV).