|
Septima mundi aetas, non pro tempore, vel temporum ordine aetas dicitur,
aut septima nuncupatur. Neque enim quomodo quinta quartae, quomodo sexta
quintae, sic illa huic sextae temporaliter succedit, sed conjuncta velut
ex latere, usque ad finem saeculi, usque ad universalis diem
resurrectionis, cum ea currit. Est autem alterius saeculi secretum, in
quo electorum animae depositis corporibus, felici sabbatismo, cum Deo
requiescunt, quaecunque per sex aetates mundi, diversis meritis operum,
differentes quidem mansiones, sed eamdem requiem ingredi meruerunt. Ipsa
Sabbatum, id est, requies dicitur et est, quia nihil illic operantur,
sed operum suorum mercede recepta, quieto deinceps otio feriantur. In
hujus sabbatismi typum legale illud sabbatum circumcisioni datum fuisse
recte intelligitur, ut quidquid de illo carnali sabbato littera legis
loquitur, de isto spiritualiter intelligat homo rationalis, in spiritu
legisperitus, in veritate litteratus. Exempli gratia: Memento, inquit
Dominus, ut diem Sabbati sanctifices (Exod. XX). Hoc praeceptum in
Decalogo, tabulis digito Dei inscriptis, quartum est. Quod tunc demum
veraciter sic intelligis, ut scribentis Dei digito dignum sit, ut
sanctificare diem Sabbati id esse sentias, ac si dictum esset: Memento
ut quidquid boni operaris, non pro qualibet transitoria et vana re, sed
pro aeterna facias remuneratione. Igitur praesentis vitae tempus
operandi quod bonum est, rationem vel opportunitatem habet, illius autem
saeculi cuncta longiturnitas quiescentium est, fixamque et immutabilem
sabbati legem possidet. In illam requiem Deus prior ingressus est, quod
et Scriptura testatur, cum dicit: Complevitque Deus die septimo opus
suum quod fecerat et requievit die septimo ab universo opere quod
pairarat (Gen. II). Apostolus autem: Qui enim, inquit, ingressus est in
requiem ejus, etiam ipse requievit ab operibus suis, sicut et a suis
Deus. Festinemus ergo ingredi in illam requiem (Hebr. IV), etc.
|
|