VERS. 5-7.

Qui custodit praeceptum, non experietur quidquam mali. Tempus et responsionem cor sapientis intelligit. Omni negotio tempus est, et opportunitas, et multa hominis afflictio, quia ignorat praeterita, et futura nullo scire potest nuntio. Naturalis legis, veteris et novae plurima sunt praecepta, quibus nos usus mancipat. Istis quod praeceptum Ecclesiastes perpenderat, quod qui custodierit nihil mali experietur? Multa sunt praecepta Dei, sed omnia unum sunt. Omnia ab uno oriuntur praecepto, quemadmodum plures rami ex una nascuntur arbore. Hoc est praeceptum quod legifer noster, legifer supremus discipulis suis ait: Hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem (Joan. XV). Tollite jugum meum super vos, et discite a me quia mitis sum et humilis corde (Matth. XI). Joannes apostolus usque ad decrepitam aetatem hoc vetus, hoc novum praeceptum semper in ore habuit: Charissimi fratres, amate vos invicem. Cumque a fratribus interrogaretur quare hoc tam frequenter iteraret, respondere, quia hoc unum praeceptum si fiat, caetera complebuntur. Naturae etiam lex in hoc praecepto pendet, ut quod sibi non vult aliquis fieri, alteri ne fecerit (Tob. VI; Luc. VI; Matth. VII). Hujus praecepti vim perpendit Ecclesiastes, et omnia concludens sub uno praecepto praeceptum dedit generale: Qui custodit, inquiens, praeceptum non experietur quidquam mali. Servantes praeceptum Domini multa mala passi sunt, quos induit armis fidei amor virtutis. Vidit hoc, et caute consideravit, atque cautissime ait: Non experietur quidquam mali. Non dixit, non patietur, sed non experietur. Quicunque servando praeceptum mala passi sunt, satis et bene experti sunt quod non sunt mala passi, quando meruerunt accipere vitae aeternae coronam. Unde et gentium apostolus Paulus gloriatur, dicens: Non sunt condignae passiones hujus temporis ad futuram gloriam quae revelabitur in sanctis (Rom. VIII). Quos non adornat vera fides et sapientia Dei, illos perturbat temporis et rerum ignorantia, qui de praeteritis atque de futuris incerti praesentia tantummodo concupiscunt, qui de temporibus et rerum ordine causantur, quasi mala sunt tempora, nec certus ordo rerum. Quos autem vera fides et sapientia Dei adornat, non causantur de temporibus atque rerum ordine sciunt momenta rerum et temporum vices. Cor enim sapientis intelligit, qua ratione responderi possit dubitanti de rerum causis. Scit quoniam mente Dei moderante negotia mundi, nihil fiet in mundo nisi opportuno tempore. A minimis rebus cor sapientis didicit argumentari, quia omnia mundi negotia tractentur ordine et ratione. Scit quoniam mens hominis nescia venturae sortis atque praeteritae super praesentibus semper aperiatur.