|
Porro Danielis et totius populi Deum verum colentis, princeps erat
Michael, princeps sanctus, angelus bonus, archangelus magnus. Nam idem
angelus dicit:
|
“Et nemo est adjutor meus in omnibus his, nisi Michael princeps vester
(Dan. X).”
|
|
Et rursum ait:
|
“In tempore autem illo consurget Michael princeps magnus, qui stat pro
filiis populi tui (Dan. XII).”
|
|
Sub tam diversis, imo contrariis principibus positi homines et reges
gentium, in diversum atque contrarium tendebant, et principes eorum
mali, principes malorum bonis principibus bonorum et Deum colentium sine
dubio resistebant. Quoniam hic loquitur unus de bonis principibus:
|
“Princeps regni Persarum restitit mihi viginti et uno diebus (ibid).”
|
|
Et boni quidem principes semper sibi consentiunt; mali autem et semper
bonis, quoad possunt, resistunt, et sibimet semper dissentiunt, et
semper inter eos jurgia sunt, quia serperbi sunt. Similiter, qui sub
ipsis sunt homines mali, semper a bonis dissentiunt, et nihilominus
contra semetipsos divisi sunt, regnum adversus regnum, civitas contra
civitatem, domus contra domum, vir in virum, et quamvis aliqui sunt
interdum consanguinitate juncti, attamen
Nulla fides regni sociis, omnisque potestas
Impatiens consortis erit.
(LUCAN. Phars. I, 92-93.)
|
|