|
Igitur praesentis capituli notissimam teneamus allegoriam, ad
instruendum timorem sanctum, timorem castum, ut
secundum eumdem apostolum,
|
“ne forte relicta pollicitatione introeundi in requiem ejus, existimetur
aliquis ex nobis deesse. Etenim et nobis, inquit, annuntiatum est, sicut
et illis (Hebr. IV).”
|
|
Quidnam, secundum jam dicta Psalmistae et apostoli testimonia, terra
illa tunc eo modo explorata, nisi requiem Domini significat? Quae autem
illa requies Domini? de qua iterum determinando diem quamdam in David
dicit:
|
“Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra,”
|
|
tandem ita concludens,
|
“quibus juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam?”
|
|
Quae, inquam, est hodierna requies Domini diem habens determinatum, post
illum septimum diem, quo requievit Dominus ab operibus suis? Nempe ipsa
est resurrectio carnis, resurrectio Christi, gloriosa requies Domini.
Hanc requiem, hanc terram viventium ad explorandum missi sumus,
quicunque Scripturas sanctas in manibus habemus, primis Judaeis Domino
dicente:
|
“Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam habere (Joan.
V),”
|
|
deinde et de apostolis evangelista dicente, quia
|
“tunc aperuit illis sensum, ut intelligerent Scripturas (Luc. XXIV.)”
|
|
Scripturas namque intelligentibus illud recte decantatur: Introduxit vos
Dominus in terram fluentem lac et mel, et ut lex Domini sit semper in
ore vestro. Legendo igitur atque intelligendo ascendimus, terramque
optimam exploramus. Perreximus ad montem botri, abscisus est palmes cum
uva sua, quam deportant in vecte duo viri. Quid enim est torrens botri,
nisi passio Domini nostri Jesu Christi? Nempe de illo sponsa dicit in
Canticis:
|
“Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi (Cant. I).”
|
|
Et de passione ejus per Prophetam dictum est:
|
“De torrente in via bibet (Psal. CIX).”
|
|
Explorando itaque venimus usque ad torrentem botri: legendo namque
prophetas intelleximus quia oportebat pati Christum, et resurgere a
mortuis. Quomodo autem abscisus est palmes cum uva sua, nisi quia ferro
passionis abscisa est anima ejus, et de carne exivit cum divinitate
dulcissima sibi insita? Nam de isto palmite sic est, et per prophetam
praedictum quia
|
“abscisus est de terra viventium (Isa. LIII)”
|
|
Abscisum ergo palmitem portant in vecte duo viri, id est passum et
mortuum Christum adorant in cruce duo populi credentes, et confitentes
quia resurrexit a mortuis. Porro palmitem abscisum portantibus in vecte
duobus viris, necessario qui praecedit quod portat non videt, qui autem
subsequitur, semper prae oculis habet. Ita plane anterior populus, qui
beata Dominicae passionis tempora praecessit, dulcissimum botrum, id est
Christum, quem fide portabat, non vidit: nos autem qui subsequimur
videmus et praesentem habemus rem salutis, cujus spem solam habuerunt
illi. Unde et nobis dicitur cum apostolis:
|
“Beati oculi qui vident quae vos videtis. Dico enim vobis quia multi
reges et prophetae voluerunt videre quae videtis, et non viderunt, et
audire quae auditis, et non audierunt (Luc. X).”
|
|
Sed et de malo granatis et de ficubus loci illius tulimus, quia
prophetarum mortes vel persecutiones quas passi sunt, passuri Christi
testimonia fuisse intelleximus. Hoc exploravimus quadraginta diebus. Qui
enim ad explorandam carnis resurrectionem nos admisit, praebuit nobis
seipsum vivum in multis argumentis, per dies quadraginta apparens
discipulis, et loquens de regno Dei (Act. I). Unus exploratorum dicit:
|
“Quod fuit ab initio, quod audivimus, quod vidimus oculis nostris, et
manus nostrae contrectaverunt (I Joan. I).”
|
|
|
|