|
Pulchre siquidem hanc prae omnibus mulierem manus resurgentis pio
desiderio ligatam ad sepulcrum suum retinuit, ut secundae resurrectionis
ipsa nuntia fieret; in qua primae resurrectionis opus notissimum atque
celeberrimum factum est. Prima namque resurrectio, de qua hic idem
Joannes ait:
|
“Beatus qui habet partem in resurrectione prima,”
|
|
illa est quam Dominus enuntians Judaeis:
|
“Amen, amen, inquit, dico vobis, quia venit hora et nunc est, quando
mortui, qui in monumentis sunt, audient vocem Filii Dei, et qui
audierint, vivent.”
|
|
Hac resurrectione mulier haec prima omnium vel notissima respiravit,
quia, cum esset in civitate peccatrix fetentior malae famae putoribus
quam fuerat frater suus Lazarus corpore quatriduanus, audivit in
monumento malae consuetudinis vocem Filii Dei, et quia audivit, protinus
exivit (Luc. VII). Poenitendo quippe lavit lacrymis maculas criminis, et
|
“dimissa sunt ei peccata multa, quoniam dilexit multum (Joan. XI).”
|
|
Secunda resurrectio corporum est in qua primogenitus mortuorum est
Christus Filius Dei, cujus vita nunc lugentibus et flentibus erat
nuntianda discipulis. Stabat igitur Maria, principis vitae et utriusque
resurrectionis nutu detenta, congrue videlicet secundam resurrectionem
nuntiatura, quam primae resurrectionis nuntio dignam effecerat. Stabat,
inquam, et in eo, quod foris stabat, plorabat, totius Ecclesiae de
gentibus typum praeferebat. Primitiva namque Ecclesia scilicet a justo
Abel usque ad illum, qui in cruce confessus est latronem, jam intra
sacramentum Dominicae passionis recepta, peccatrix gentilitas foris
remanserat, quia videlicet, non illam sanguis Christi a peccatis
laverat, quae fidem ejus non habuerat. Verbi gratia: Eunuchus ille, qui
venerat adorare in Jerusalem, et revertebatur legens Isaiam prophetam,
ad monumentum foris stabat. Locus enim Scripturae quem legebat, hic
erat:
|
“Sicut ovis ad occisionem ducetur, et sicut agnus coram tondente se
obmutescet, et non aperiet os suum (Act. VIII; Isa. LIII),”
|
|
etc. Profecto plorans ad monumentum foris stabat, quia passioni ejus
quem nesciebat legendo condolebat. Itemque et Cornelius centurio
deprecans Deum, et faciens eleemosynas semper foris ad monumentum stabat
(Act. X). Tota omnino Gentilitas foris stabat, et si nondum plorans, sed
plorare habebat confitendo peccata sua, et per fidem ejus, qui mortuus
est et resurrexit, exemplum Mariae prima resurrectione resurrectura,
relicta multorum deorum, imo daemonum turba, sicut de hac muliere septem
daemonia, id est, universa vitia Dominus ejecerat.
|
|