CAPUT LXXXIII. De crudelitate lamiae, id est gentis illius in comparatione lamiae, quia filios suos occidit, dicendo:

“Sanguis ejus super nos, et super,”

etc.

GIMEL.

“Sed et lamiae nudaverunt mammam, lactaverunt catulos suos. Filia populi mei crudelis, quasi struthio in deserto.”

Lamia monstrum animal est, a laniando dictum. Attamen naturalem erga fetus suos habet affectum. Idcirco nunc ait:

“Sed et famiae nudaverunt mammam, lactaverunt catulos suos.”

Et est sensus: Omnes naturae animantium, omnium jumentorum, et reptilium, et bestiarum terrae, sed et lamiae, quae non tam bestiae quam monstra sunt, naturalem erga fetus suos habent affectum. At vero

“filia populi mei”

nimium

“crudelis,”

nec saltem mammam nudavit infelicissimis catulis suis. Cui ergo poterit comparari? Unum est animal struthio, quod in similitudinem avis pennas habet, non tamen altius levatur a terra, tantae, tamque obliviosae crudelitatis, ut projecta in pulvere ova sua derelinquat. Huic similis est filia populi mei, speciem quidem virtutis habens, sed virtutem volandi in altum non habens, crudeli animo plebeculam simplicem, quam ad aeternam debuerat fovere salutem, in pulvere perditionis obliviscens. Parum pro similitudine dictum est, sed non erat aliud monstrum sive animal, quod totius crudelitatis ejus similitudinem exhiberet. Neque enim filia populi mei posteros suos, ut struthio ova sua solummodo derelinquit, sed insuper et occidit, dicendo:

“Sanguis ejus super nos, et super filios nostros (Matth. XXVII).”

DALETH.

“Adhaesit lingua lactantis ad palatum ejus in siti. Parvuli petierunt panem, et non erat qui frangeret eis. PHE. Qui vescebantur voluptuose interierunt in viis, qui nutriebantur in croceis amplexati sunt stercora.”

Haec tam corporaliter quam spiritualiter miseris acciderunt Judaeis, quibus nondum natis, ut ante dictum est, haereditarius a crudeli matre sua Synagoga derelictus est sanguis Christi. Legamus excidium miserae Hierusalem, et videbimus parum hic dictum esse pro magnitudine famis et sitis. Porro spiritualiter extunc usque hodie lingua lactantis adhaeret

“palato ejus in siti,”

et non est qui panem frangat petentibus parvulis, nimiam quippe habent famem et sitim audiendi verbum Dei, non quod desiderent verbum Dei, sed quia malunt interire quam frangere sibimet panem Scripturarum, ut vivant ex medulla intelligentiae spiritualis. Olim

“vescebantur voluptuose, et nutriebantur in croceis,”

utpote filii regni, et propter fidem patrum charissimi, nunc autem intereunt in viis malignis spiritibus oppositi dum amplexantur stercora, id est fidunt in carnalibus coeremoniis, quas et Apostolus detrimentum facit, et arbitratur ut stercora (Phil. III).