|
|
“Pater juste, et mundus te non cognovit, ego autem novi te; et ii
cognoverunt, quia tu me misisti. Et notum feci eis nomen tuum, et notum
faciam, ut dilectio qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis.”
|
|
Haec namque manifeste gratiarum actio est, qua justitiam Patris atque
misericordiam collaudat, quia videlicet juste actum est, ut creatorem
suum mundus ob culpam superbiae caecatus non cognosceret; mundus,
inquam, cujus pars obscurissima Domini nostri sunt interfectores,
misericorditer vero indultum ut lumen oculorum suorum, scilicet Dei
Filium, in humilitate suscipiens; mundus, id est, universitas electorum,
ad visionem claritatis Dei, rursus illuminatam faciem sublevaret. Ait
itaque:
Hic subaudiendum est, quia faciem tuam avertisti, vel gratiam tuam
abscondisti a sapientibus et prudentibus (Matth. XI), id est superbis.
Quod propheta in persona gentis tuae deplorans:
|
“Abscondisti, inquit, faciem tuam, et allisisti nos in manus iniquitatis
nostrae (Isa. LXIV).”
|
|
Item:
|
“Quare, Domine, fecisti nos de viis tuis errare, et quare cor nostrum
indurasti, ne timeremus te?”
|
|
(Isa. LXIII) etc.
|
“Et mundus, inquit, te cognovit,”
|
|
videlicet digna caecatus retributione, ut ejus perderent cognitionem,
cujus non receperunt dilectionem, ejus amitterent auxilium, cujus
sprevere consilium.
ego, inquam, quem dicunt a Deo non esse, novi et dilexi te,
|
“et ii cognoverunt quia tu me misisti,”
|
|
et testes mei sunt, quia quae dedisti mihi, sicut supra dixi, abs te
sunt; confitentes enim dicunt, tunc credimus, quia a Deo existi (Joan.
IX; XVI). Proinde te illos judicante dignos revelatione horum, quae
abscondisti a sapientibus et prudentibus,
|
“ego notum eis feci nomen tuum”
|
|
jam in doctrina et virtute signorum, et amplius
per invisibilem Spiritus sancti potentiam, ita ut in omnem terram exeat
sonus eorum (Psal. XVIII), tuae paternitatis enarrantium gloriam. In quo
enim notitia perficitur nominis tui, nisi in effusione Spiritus sancti?
Unde et sequitur:
|
“Ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis.”
|
|
Dilectio haec Spiritus sanctus est, qua Filius Patrem, et Filium diligit
Pater. Plane et indubitanter dilectio Patris et Filii, Spiritus sanctus
est. Ergo
|
“ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis,”
|
|
idem est ac si dicat, ut Spiritus sanctus Paracletus ad ipsos veniat,
eosque omnem veritatem doceat; qui cum in ipsis fuerit, ego quoque
habitem in cordibus eorum per fidem et per hunc dilectionis Spiritum
(Ephes. III). Haec pontifex summus propitiator ipse et propitiatorium,
sacerdos et sacrificium, pro nobis oravit, et vultus ejus non sunt
amplius in diversa mutati. Non enim cessantibus verbis validus cordis
ejus clamor conquievit, cum potius verbis illis tantum significaverit,
qua causa vel intentione sustinere habet protinus vincula, probra,
alapas, sputa, flagella, spineam coronam, crucem, clavos atque lanceam,
fellis et aceti poculum: per omnia tacens, et non aperiens os suum.
|
“Cur enim factus in agonia, et prolixius orans sudavit, et factus est
sudor ejus sicut guttae sanguinis decurrentis in terram (Luc. XXII),”
|
|
nisi ut ostenderetur, orationem ipsam, quam ejusmodi sudore fundebat ad
Patrem, causam continere, pro qua mox in cruce totum fusurus erat suum
sanguinem? Itaque hac oratione declaravit rex et pontifex, laetabundus
quidem in virtute Domini, tristis tamen et anxius in infirmitate carnis,
quali desiderio duceretur ad torcularia passionis, et
|
“tu, Domine, inquit Psalmista, desiderium cordis ejus tribuisti ei, et
voluntate labiorum ejus non fraudasti eum, vitam enim petiit a te, et
tribuisti ei longitudinem dierum in saeculum, et in saeculum saeculi
(Psal. XX).”
|
|
|
|