|
|
“Illo die in nomine meo petetis.”
|
|
Illo, inquam, die, revelatae gratiae, die salutis, et acceptabili
tempore (I Cor. X, II Cor. VI), quando spiritus veritatis docebit vos
omnem veritatem, de meo accipiens, et annuntians vobis:
|
“Vos in nomine meo petetis,”
|
|
quia videlicet cognoscentes me, et credentes quia
|
“ego in Patre, et Pater in me est,”
|
|
verum Deum et hominem, aeque ut Patrem adorabilis, et sic in nomine meo
petetis quod usque modo non fecistis.
|
“Et non dico vobis, quia ego rogabo Patrem de vobis. Ipse enim Pater
amat vos, quia vos me amastis et credidistis quia a Deo exivi.”
|
|
Non inquit, illo die ego rogabo Patrem de vobis. Ne forte haereticus non
intellexerit, quomodo supra dictum sit:
|
“Et ego rogabo Patrem et alium Paracletum dabit vobis,”
|
|
et inde argumentetur, Patre minorem esse Filium, eo quod rogare minoris
sit, ecce et hoc e diverso infert. Et non dico vobis, quia ego rogabo
Patrem de vobis, scilicet
|
“illo die, quo, ut jam dixi, in nomine meo petetis.”
|
|
Nam isto quidem die, qui nunc ingruit, die tribulationis meae, quo
capiunt animam meam, et irruunt in me fortes (Psal. LXXVI),
|
“ego rogabo Patrem, et alium Paracletum dabit vobis:”
|
|
rogabo, inquit, sacerdos factus ipse sacrificium, secundum passibilem
hominis naturam; illo autem die et deinceps, quo iterum in gaudio cordis
vestri videbitis me
|
“jam non rogabo Patrem de vobis.”
|
|
Quare? Ipse enim Pater amat vos, id est isto rogatu meo sibi
reconciliatos jam habet amicos vos, et de filiis irae fecit filios
gratiae suae (Ephes. III). Unde hoc?
|
“Quia vos me amastis, et credidistis, quia a Deo exivi.”
|
|
|
|