|
Promissum tuum verum est, Jesu Christe, testis fidelis, promissum tuum
verum et fidele est, quo Spiritum Paracletum promittens inter caetera
dixisti:
|
“Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis (Joan.
XVI).”
|
|
Omne quod locuti sunt prophetae, omne quod scriptum est in lege et
prophetis et psalmis, tuum est; et
|
“omnia, quaecunque habet Pater, tua sunt (ibid.).”
|
|
Proinde in Scripturis aliud quam te nihil quaero, tu scis, vel in hac
parte similis cupio esse
|
“homini aedificanti domum, qui fodit in altum, et posuit fundamenta
supra petram (Luc. VI).”
|
|
Ubi major difficultas occurrit te inveniendi, ibi plerumque teipsum
melius inveni, et tunc demum in singulis prophetarum libris me
pervenisse arbitratus sum ad petram supra quam fundamenta ponerem,
quando per meditationis instantiam, sub obscuritate litterae tuam inveni
gloriam desiderabilem. Non enim ignoro causam fuisse prophetis, propter
quam necessario debuerint tuae claritatis sacramenta, verbis obtegere
condensis, quam videlicet causam, in capite hujus operis pro posse
latius exposui. Jam igitur nonum in ordine duodecim prophetarum
Sophoniam te quaerendo promptus ingredi sanctum invoco Spiritum quem
dedisti, qui Scripturas quae testimonium perhibent de te aperiendo,
hactenus te clarificavit, et clarificare non desinit, ut de isto quoque
tuo accipiat, et annuntiet mihi gloriam tuam quaerenti, solummodo in
fide et cognitione tui, spem vitae aeternae habenti.
|
|