|
|
“Dicit ergo discipulus ille, quem diligebat Jesus, Petro, Dominus est.”
|
|
Ergo, inquit, quia magnus ille puerorum suorum appellator, qui in
littore stabat, tam veraciter prophetaverat, dicendo:
|
“Mittite in dexteram navigii rete, et invenietis; venit in mentem priori
discipulo illi quem diligebat Jesus, quia Dominus est.”
|
|
Et hoc Petro dixit, prae omnibus quem gavisurum esse sciebat plus
omnibus. Et bene, quia cito acquieverant, dicenti:
sicut mansueti, qui secuti fuerant Magistrum mansuetudinis, statim
cognoverunt eum, quemadmodum et illi duo digne cognoverunt eum in
fractione panis, pro eo quia coegerant eum, dicentes:
|
“Mane nobiscum, quoniam advesperascit.”
|
|
Nec vero dixit discipulus ille, Jesus est, sed Dominus est, et non
noster, vel quorumcunque definite, sed indefinite,
Cur enim suum particulariter Dominum diceret, qui sic in praesentarium
palam fecerat, quod etiam maris Dominus esset. Imo et stando in
immortalitatis littore probaverat, quod mortis victor, et victae
dominator existeret.
|
|