|
|
“Impossibile enim est eos qui semel,”
|
|
etc.
Alias autem et revera impossibile est renovari, verumtamen ita ut a
sensu illo non recedamus, quo intelligendum supra diximus, illud quod
ait: Qui autem blasphemaverit in Spiritum sanctum, non habet remissionem
in aeternum, sed reus erit aeterni delicti (Marc. III). Nam quod
diximus, manifeste quempiam intelligere opera Dei, et tum stimulante
invidia negare quod intelligit, idem potest esse illuminatum fuisse,
gustasse etiam donum coeleste, et participem factum esse Spiritus
sancti, gustasse nihilominus bonum Dei Verbum virtutesque saeculi
venturi, et tum prolabi. Ad hanc nimirum Christi et Apostoli ejus
concordiam sive consonantiam rectissime confugere potes, si quis
adversarius forte vehementius te perurgeat. Nam idem Apostolus ait in
eadem ad Hebraeos Epistola: Voluntarie enim peccantibus nobis, post
acceptam notitiam veritatis, jam non relinquitur hostia pro peccatis
(Hebr. X). Quid est enim voluntarie, nisi ac si dixisset, cum
deliberatione? Quid autem est cum deliberatione peccare, nisi maxime
intellecta opera Dei velle, ut supra dictum est, negare invidia
stimulante? Idcirco dum dixisset: Voluntarie enim peccantibus nobis,
etc., continuo subjunxit: Terribilis autem quaedam exspectatio judicit
et ignis aemulatio, quae consumptura est adversarios (ibid.).
Adversarios dixit eos qui voluntarie peccant, quod utique convenienter
dici non potest de his qui per infirmitatem peccant, aut per
ignorantiam. Ergo voluntarie peccare idem est quod verbum contra
Spiritum sanctum dicere, id est manifesta Dei opera per invidiam negare.
Quare sic peccantibus eis qui acceperant notitiam veritatis, jam non
relinquitur hostia pro peccatis? Videlicet, quia impossibile est eos qui
semel sunt illuminati, cum prolapsi fuerint, renovari? Quare impossibile
est eos renovari? Nimirum quia quisquis ejusmodi est, non remittetur ei,
neque in hoc saeculo, neque in futuro, sed reus erit aeterni delicti.
Quare non remittetur ei, neque in hoc saeculo, neque in futuro?
Videlicet, quia et poenitentiam agat, non meretur visitari a Spiritu
sancto, sed justo Dei judicio consequitur illud impoenitens cor. Itaque
quod dictum est, impossibile est eos rursus ad poenitentiam renovari,
aut hoc erit quod circumstantia volunt non debere rursus baptizari, aut
si non concedit Novatus, hoc erit dictum de peccato ejusmodi, ut non
discrepet Apostolus Christi a Christo dicente. Non remittetur ei, sed
reus erit aeterni delicti. Sciendum quippe est quia Paulus haec dicens,
Hebraeus loquebatur Hebraeis. Unde et congrue cum dixisset, voluntarie
enim peccantibus expressit, et signanter dixit, nobis addens, subauditur
Hebraeis qui testimonium legis habemus, qui excusationem de peccato non
habemus. Quapropter intuendum quomodo incoeperit, ne incertum aut dubium
sit, cujusmodi peccatum sit, et quod prolapsos dicat non posse renovari.
Videte, inquit, fratres, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum
incredulitatis discedendi a Deo vivo; sed adhortamini vosmetipsos per
singulos dies, donec hodie cognominatur, ut non obduretur quis ex vobis
fallacia peccati (Hebr. III). Hoc ergo, ut praediximus, sciendum est
quia Hebraeus Hebraeis loquebatur, et hoc generi suo futurum metuebat,
pie sollicitus, quod hodie factum videmus, scilicet quia Judaei
invidendo increduli sunt, et invidendo negant eum quem patres ipsorum
invidendo tradiderunt, et per invidiam negaverunt et crucifixerunt.
|
|