|
Quid proinde dicemus? nunquid patres sancti, Abraham, Isaac, et Jacob,
pro eo minoris sunt gloriae vel meriti quam Moyses, quia nomen suum
Adonai non indicavit eis, indicavit autem Moysi in conspectu Pharaonis
et Aegyptiorum caeterarumque gentium per operationem virtutum. Unde
Psalmista canit:
|
“Tu es Deus qui facis mirabilia; notam fecisti in populis virtutem tuam;
redemisti in brachio populum tuum, filios Jacob et Joseph (Psal.
LXXVI).”
|
|
Et ipse Dominus ad Pharaonem:
|
“Idcirco autem posui te, inquit, ut ostendam in te fortitudinem meam, et
narretur nomen meum in universa terra?”
|
|
(Exod. IX.) Minime. Imo per hoc pretiosior coram Deo in oculis nostris
fulget eorum magna fides, quod ejusmodi signis quae usque hodie Judaei
petunt, sive linguis, quae
|
“non fidelibus, ait Apostolus, sed infidelibus in signum sunt (I Cor.
XIV),”
|
|
non indiguit ut cresceret. Hinc idem Apostolus memorata ipsorum fide:
|
“Ideo, inquit, Deus non confunditur vocari eorum Deus (Hebr. XI).”
|
|
Et vere non confunditur, quippe qui et ultro nomen hoc sibi assumpsit,
nomen ipsorum dicens, ut supra memoravimus:
|
“Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob; hoc nomen mihi est
in aeternum, et hoc memoriale meum in generatione et generationem (Exod.
III).”
|
|
Cum ergo dicit,
|
“et nomen meum Adonai non indicavi eis,”
|
|
pulchrum subauditur, et tamen fides eorum magna fuit. Econtra cum ecce
nunc indicavero populo huic nomen meum Adonai, denique:
|
“Nunc videbis quae facturus sum Pharaoni, per manum enim fortem dimittet
eos, et in manu robusta ejiciet illos de terra sua (Exod. VI),”
|
|
fides eorum non magna erit, imo rebelles erunt et increduli, et populus
durae cervicis, in tantum ut tu quoque exacerbatus ab illis, distinguere
habeas in labiis tuis et loqui sicut homo non magnae fidei. Jam quippe
sciebat Dominus, dicturum esse Moysen, postquam indicasset nomen suum
Adonai:
|
“Audite, rebelles et increduli; num de petra hac aquam poterimus vobis
elicere?”
|
|
Quam culpam mox sententia secuta est dicentis:
|
“Quia non credidistis mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israel,
non introducetis hos populos in terram quam ego dabo eis (Num. XX).”
|
|
Haec idcirco dixerim, ut liquido constet, quia non diminutio est gloriae
et honoris, sed dignitatis patribus illis, quod dixit: Et nomen meum
Adonai non indicavi eis, imo et majoris esse meriti, quod absque illo
indicamento tanti nominis, non visa tantarum operatione virtutum exivit
Abraham de terra sua, cum isti vix post tantarum operationem virtutum
crediderunt et secuti sint, ut habitarent in terra sibi ab ipso data,
praesertim cum clamavissent ad Dominum et educerentur de domo
servitutis, de ergastulo Aegyptorum, de fornace ferrea. Amplius autem et
hoc mirandum de homine, qui non viderat resurrectionem mortuorum, sicut
nec caeterarum acceperat operationem virtutum, quia sicut meminit
Apostolus:
|
“Fide obtulit Abraham Isaac cum tentaretur, et unigenitum offerebat qui
susceperat repromissiones ad quem dictum est: Quia in Isaac vocabitur
tibi semen (Hebr. XI; Rom. IX; Gen. XXI; Galat. III);”
|
|
arbitrans quod et a mortuis suscitare potest Deus. Sed jam ad supra
dictum capitulum revertamur.
|
|