|
|
“Num celare potero Abraham quae gesturus sum?”
|
|
Dixitque Dominus: Num celare potero Abraham, quae gesturus sum, cum
futurus sit in gentem magnam et robustissimam, et benedicendae sint in
eo omnes nationes terrae? Scio enim quod praecepturus sit filiis suis,
domui suae post se, ut custodiant viam Domini, et faciant justitiam et
judicium; ut adducat Dominus propter Abraham omnia quae locutus est ad
eum. Mira exordientis dignatio, qua Deus hominis et excitare
attentionem, et captare quodammodo curat benevolentiam; quippe qui ab
ejusdem auditoris sui quibusdam laudibus suum sic inchoat sermonem: Num
celare potero Abraham, quae gesturus sum? Subauditur enim: tantis
repugnantibus causis; primo quia futurus est in gentem magnam; futurus,
inquam, magis secundum fidem quam secundum carnem, in gentem magnam ac
robustissimam, videlicet cujus mirando fortitudinem recte dicam, quia
regnum coelorum vim patitur et violenti diripiunt illud (Matth. XI).
Deinde scio enim, inquit, quod praecepturus sit filiis suis, et domui
suae post se, ut custodiant viam Domini; quod scilicet bono prius
exemplo per semetipsum, postea scripto et doctrina legis, per posteros
suos egit. Quantae putas laudationes vel testificationes sunt homini
dicta haec ex ore Dei? Non ergo Abraham apud Deum parvi aestimatur, cui
tales et tantas ob causas, consilium suum celare se non posse testatur
Deus. Et haec quidem illi digne secundum suam personam dicta sunt, qui
genti suae magnae ac robustissimae, hodieque recepit, ut custodiant
judicium et justitiam, scientes peccatoribus districtam exemplo
Sodomorum timendam esse Dei sententiam. Caeterum, juxta mysterium jam
dictum, quando passurus Dominus fixerit oculos suos contra Sodomam
illam, id est Jerosolymam, non celavit Abrahae, id est apostolis suis,
carne et fide filiis Abrahae, quam gesturus erat ipse, sciens quod
futuri essent in gentem magnam ac robustissimam, videlicet illam quam ex
tunc diffusam per totum orbem videmus Ecclesiam, terribilem ut castrorum
aciem ordinatam (Cant. VI), et quod per ministerium illorum benedicendae
essent in semine Abrahae omnes nationes terrae, et quod praecepturus
esset filiis, id est auditoribus suis, ut custodirent justitiam et
judicium, futuram credentes resurrectionem, et judicium universale
vivorum et mortuorum.
|
|