|
CHRIST. Narrat Scriptura de rege Ezechia, quia ipse confregit aeneum
serpentem quem fecerat Moyses; siquidem usque ad illud tempus filii
Israel adolebant ei incensum (IV Reg. XVIII). Si ergo potuerunt colere
aeneam similitudinem serpentis, quanto magis, vel citius coluissent
aureas similitudines sanctorum Cherubim? Igitur quod vetuit Dominus
dicens: Non facies tibi sculptile neque omnem similitudimem, quae est in
coelo desuper, et quae in terra deorsum, nec eorum quae sunt in aquis
sub terra (Exod. XX); idcirco vetuit ne facturam eorum subsequeretur
cultura, unde et subjunxit, non adorabis neque coles ea, et recte, quia
nihil erat in coelo, sive in aquis, cujus similitudo jure adorari
deberet aut coli, praeter Deum cujus substantia incircumscripta esset
invisibilis, et cujus nullam viderant similitudinem, ut eam posset
artifex imitari. Hinc Moyses in Deuteronomio dicit: Non vidistis aliquam
similitudinem in die qua locutas est vobis Dominus in Oreb de medio
ignis, ne forte decepti faciatis vobis sculptam similitudimem, aut
imaginem masculi vel feminae (Deut. IV), etc. Itaque non contra me, sed
pro me facit illud praeceptum legis, videlicet adversus Humaniformios
contra quos Christianitati aliquando labor exstitit, ut manifesti
convincerentur erroris, dicentes hominem secundum facturam corporis
factum esse ad imaginem Dei. Contra me, ut jam dictum est, non facit,
quia videlicet tunc quidem non videbatur aut visus erat in terra Deus
cum hominibus conversatus; nunc autem in terra visus est, et cum
hominibus conversatus est in illa specie (Baruch. III), quam optime
novit Deus et homo Christus, et hic idem crucifixus. Proinde
similitudinem ejus facio, et hanc adoro, non vana spe sanitatis et
salutis in fide vel per fidem ejus, qui pro me secundum hanc
similitudinem in cruce pependit. Si enim serpentem aeneum pro signo
positum percussi aspicientes sanabantur, non utique serpentem viventem,
sed inanimatam serpentis similitudinem, quanto magis ego signum hoc
aspiciens, de quo, ut jam supra memini: Ecce ego, inquit Dominus, levabo
ad gentes manum meam et ad populos exaltabo signum meum (Isa. XLIX);
quanto magis, inquam, ego aspiciens et vultu in terram demisso, adoro
hoc signum, et pulverem pedum illius lingens sanari debeo a morsibus
sive percussionibus serpentum (ibid.), id est a vitiis et peccatis, quae
sunt percussiones malignorum spirituum?
JUD. Ergone signum illud, quod adoras, signum est Dei, et non potius
hominis mortui? Nam Deus ad Moysem dixit: Non enim videbit me homo, et
vivere potest (Exod. XXXIII); hic autem et visus ab hominibus, et
comprehensus, et occisus est.
|
|