|
Non induetur mulier veste virili, nec vir utetur veste feminea;
abominabilis est enim apud Deum qui facit haec. Hoc utrumque adeo sponte
natura perhorrescit ut de eo, quod minus est, Apostolus dicere non
dubitaverit: Vos ipsi judicate. Decet mulierem non velatam orare Deum?
Nec ipsa natura docet nos. Vir quidem, si comam nutriat, ignominia est
illi (I Cor. XI), etc. Porro spiritualiter mulier veste virili induitur,
quando is qui vitae suae nescit moderamina tenere, judex fieri vitae
audet alienae, et praeesse praesumit, qui nondum subesse didicit.
Econtrario, vir utitur veste feminea quando is qui jam spiritualia
percepit charismata, scilicet prophetiam, aut sapientiae sermonem, aut
genera linguarum (I Cor. XII), aut quidpiam horum propter quod vir jure
dici poterat, et tanquam vir praeest in domo Dei quae est Ecclesia,
fluxa tamen sequitur vitia, et pro contemptibili vita meretur, ut si qua
est praedicatio ejus, ipsa quoque recte despiciatur. Uterque, inquit,
abominabilis est apud Deum qui facit haec, quod utique assertione nostra
non indiget
|
|