|
Sed
|
“cognovit adhuc Adam uxorem suam,”
|
|
ait Scriptura,
|
“et peperit filium, vocavitque nomen illius Seth, dicens: Posuit mihi
Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain, sed et Seth natus est
filius, quem vocavit Enos; iste coepit invocare nomen Domini (Gen. VI).”
|
|
Ab isto ergo semine mulieris, altera generatio rectorum, quae secundum
carnem defecerat, in Abel resuscitata est. Unde et congruum satis
vocabulum posuit illi pater, ut vocaret cum Seth. Seth namque
resurrectio interpretatur. Nimirum vel prophetico spiritu, vel ab
experimentis quibuslibet Adam praedoctus est, ut sciret eum esse de
Patre Deo et per generationem ejus implendum esse propositum Dei, ut
praedestinati nascerentur electi, et idcirco dixit:
|
“Posuit mihi Deus aliud semen pro Abel, quem occidit Cain.”
|
|
Quanta mora fuerat antequam resuscitaretur hoc principium bonae
generationis?
|
“Vixit Adam, inquit, centum et triginta annos, et genuit ad
similitudinem et imaginem suam filium, vocavitque nomen ejus, Seth (Gen.
V).”
|
|
Nimirum per tot annos Adam potuit genuisse filios et filias, nec solum
Adam, sed et ipse Cain, qui jam civitatem condebat. Recte ergo et
veraciter Sapiens dixit:
|
“Haereditas ad quam festinatur in principio, in novissimis benedictione
carebit (Prov. XX).”
|
|
Hoc enim non solum in quolibet homine, verum etiam in universitate
hominum, certis claret experimentis, quia videlicet generatio Cain, id
est semen serpentis, et cum festinatione venit, et cum festinatione
civitates condidit. Generatio autem Abel sive Seth, semen Dei, quod
posuit Deus pro Abel et tardius venit, et civitatem hic manentem non
habuit, sed futuram inquisivit.
|
|