|
Istae sunt sex aetates mundi certis terminis, certisque gratiae
distinctae incrementis. Prima namque ab Adam: secunda a Noe: tertia ab
Abram: quarta a David: quinta a transmigratione Babylonis; sexta ab
incarnatione Domini. Et in prima factis tantummodo, ipse Christus
praefiguratur. In secunda jam et ille praesignatur itidem factis, et
praeterea sermone familiari Dominus Deus cum hominibus foedus componit.
Tertia jam nasciturus promittitur, in quo benedicendi sumus. Quarta, jam
rex. Quinta, jam sacerdos quoque fore praemonstratur. Sexta, tandem ipse
per mysterium Incarnationis mundum ingreditur. Istae sex aetates, sex
primis diebus respondent, de quibus hactenus dictum est, sed quae in
illis diebus facta sunt naturalia, in istis autem aetatibus doctrinalia
sunt. Nec enim hic novae naturae formantur, sed deformata natura
hominis, ad reformationem praeparatur. Proinde et illa dierum opera
(sicut jam in principio hujus operis dictum est) ad personam Patris:
haec autem proprie pertinent ad personam Filii. Itaque sicut Pater
Filio, et Filius Patri in nullo est dissimilis, sic eodem ordine quo et
in illis diebus demonstratum est: eodem, inquam, in istis aetatibus
demonstrandum est, intimatum esse timoris, pietatis, scientiae,
fortitudinis, consilii, intellectus et sapientiae spiritum. Nam in eo
quod, ejecto homine de paradiso voluptatis, cherubin et flammeus gladius
atque versa tilis ante paradisum collocatus, et deinde diluvium in mundo
inductum est, timor: in eo quod per arcam cum paucis justitiae suae
consortibus Noe servatus est, et cum hominibus Deus pactum suum
constituit, pietas: in eo quod ad Abraham repromissio facta de
incarnatione Christi, et lex posteris ejus data est, scientia: in eo
quod victoriosis populi Dei regibus rex idem Christus repromissus est,
fortitudo: in eo quod fidelis et misericors pontifex in restauratione
templi secundum Zachariam prophetam praesignatus est, consilium: in eo
quod incarnatus et passus sensum aperuit hominibus ut intelligerent
Scripturas, intellectus: in eo quod ingressus in gloriam suam visione
suae majestatis omnia coelestia implet, sapientia recte commendatur.
Siquidem et septima aetas, et septimus dies, una eademque divinae
festivitatis requies est. Hanc speculationem verbi Dei, per tot
incrementa mundo manifestati, jam nunc ingressuri, ipsum rogemus Verbum
Patris ut lucerna sit pedibus, et lumen semitis nostris.
[Finis primae partis libri hujus de sancta Trinitate et operibus,
respicientis opera Patris, primae personae Trinitatis ejusdem.]
|
|