CAPUT XVII. De haedo, quod Antichristus sit, cujus adventu populus ille optat epulari.

De illo falso agno et vero haedo, falso Christo et vero Antichristo post draconem, qui, ut superiori libro diximus, mulierem persecutus est, et de ore suo post illam flumen emisit, sic scriptum est: Et steti super arenam maris (Apoc. XII). Et vidi de mari ascendentem bestiam, habentem capita novem [vulg. habet septem], et cornua decem (Apoc. XIII). Et subinde: Et unum de capitibus suis, quasi occisum in morte, et plaga mortis ejus curata est. Et admirata est universa terra post bestiam. Et adoraverunt draconem, qui dedit potestatem bestiae, et adoraverunt bestiam, dicentes: Quis similis bestiae, et quis poterit pugnare cum ea? Et datum est ei os loquens magnum et blasphemiam, et data est illi potestas facere menses quadraginta duos (ibid.), etc. Bestia namque de mari ascendens, universum corpus significat, cujus draco ille, id est diabolus, caput est, videlicet universam multitudinem impiorum. Septem capita ejus et decem cornua ejus eadem sunt, id est omnis terreni regni potentia quia videlicet septem capitibus omnes reges ejus, et decem cornibus omne regnum ejus figuratur. Nomina blasphemiae super capita ejus, quia dii appellati sunt reges ejus. Unum de capitibus ejus quasi occisum, cujus plaga mortis curata est, Antichristum significat, pertinentem ad terreni regni capita, qui imitatione veri capitis nostri, quasi occisum resurrexisse, et pro Christo qui vere hoc perfecit, suscipiendum se audet exhibere. Cujus commenti dicitur in Simone Mago praecessisse fallaciam. Itaque aestimatione quidem seductorum, et simulatione sui agnus erit, revera autem haedus, imo et bestia sive cornu bestiae, in cujus superbia et crudelitate epulabitur, vel epulari vult ille frater invidus, qui et merito condemnabitur, quia non credidit veritati, suscipiet autem mendacium, ita tamen ut, sicut jam per prophetam dictum est, et Apostolus meminit, reliquiae salvae fiant.