CAPUT XXXIII. De eo quod locuta est Maria et Aaron contra Moysen, et quae fabula conscripta sit de uxore Aethiopissa.

(CAP. XII.)

“Locutaque est Maria et Aaron contra Moysen propter uxorem ejus Aethiopissam, et dixerunt: Nunquid per solum Moysen locutus est Dominus? Nonne et nobis similiter est locutus? Quod cum audisset Dominus, iratus est.”

Propter uxorem ejus, inquit, Aethiopissam. Ex occasione verbi hujus fabulam hujuscemodi scriptores Judaici tradiderunt. Moyses Thesmuth, filiae regis Aegypti adoptivus, ab ipso capiti suo impositam coronam regiam in terram projecit et comminuit, quod Aegyptiis vatibus praesagientibus fuit indicium per illum destruendum Aegyptium regnum. Quam rem Pharao praecavens, hunc qui regni sui praevidebatur fore exterminium, praecepit sine mora exstingui, sed a filia ejus offensae propitia, morti subtrahitur, et suo populo incolumis remittitur. Post multa tempora Aethiopibus Aegyptum impugnantibus cum pene superarent hi, Aegyptii vero succumberent, ab ariolis divinatum est Aegyptum Aethiopiae subigendam nisi Israelitico duce eorum fulta militia, iret hostiles restringere incursus, per quem solum communis veraciter exspectaretur triumphus. Mox divina ordinatur providentia, huic periculo a Pharaone Moyses, ut forte si hostes uon feriret, saltem ab hostibus ipse interiret, eligitur; sed aliter quam sperabat, Deus ordinabat, qui illum et victorem Aethiopum, et prophetiae quondam praedictae in collisione coronae regiae praevidebat testimonium. Accingitur ergo Moyses ad militiam, subscribitur et multa militum manus, procedit cum spe victoriae, sed a Pharaone exspectatur cum discrimine sui et Aegyptiae confusionis. Ventum est ad muros hostilium urbium. Virtus quam ministrat Deus suo quandoque futuro militi, nunc autem Aegyptio satelliti, hostes viriliter oppugnat, frangit incurrentes, elidit omnemque robur eorum hactenus infractum deblitat, et non jam ut cruentam cum damno militum suorum conquirit victoriam, sed ut nobilem cum gloria et salute suorum reportat palmam. Ad cumulum etiam suae laudis, filiam regis Aethiopum conjugem sibi sociat primum ab illa expetitus ob gratiam pulchritudinis, dein ab ipso adamata ob confoederationem utriusque regni, quae plenius componebatur ex copula tam insperati conjugii. Redit ergo ad Pharaonem, non solum triumphum, sed etiam reportans pacis et concordiae unanimem affectum. Sed duplici maluisset Pharao triumphare laetitia, si cum, devicto hoste, contigisset Moysen victorem oppetere.