|
Sed illos, tanto defensore tutos, jussit Petrus aqua baptizari in nomine
Patris et Filii et Spiritus sancti; multi autem persecutionis articulo
praeoccupati sine aquae baptismo suppliciis affecti, pro Christo
consummati sunt. Quid ergo? Nunquid hi baptizati sunt? Imo tanto majorem
gratiam prae illis, qui in pace Ecclesiae moriuntur, assecuti sunt,
quanto graviori dispendio morti et sanguini Christi communicaverunt. Nam
in baptismo communi, tantum similitudo mortis est, sicut ait Apostolus:
|
“Si enim complantati facti sumus similitudini mortis ejus, simul et
resurrectionis erimus (Rom. VI),”
|
|
in martyrio autem ipsa mors. Quod si martyrium baptismus non esset,
nunquam Dominus de passione sua dixisset, quod jam supra commemoratum
est:
|
“Baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor, usque dum perficiatur!
(Luc. XII.)”
|
|
Verum exceptis his quos ejusmodi articulus non intercipit, nulli
Spiritus sanctus extra fontem occurrit, totamque remissionem peccatorum
intra aquas continet, nec ultra extendit. Ex his maxime locis, de quibus
dictum est, memorata lectio baptismi Sacramento congruit. Caeterum nisi
vitandi subesset causa fastidii, poterat ex authenticis doctorum
tractatibus ostendi quod tota series mundanae creationis quae in eadem
lectione digesta est, similitudines praeferat nostrae, quae per
baptismum agitur, renovationis. Nam qui
|
“in principio creavit Deus coelum et terram (Gen. I),”
|
|
et caetera fecit sex dierum opera, nunc dicit:
|
“Novos coelos et novam ego terram creo (Isa. LXV),”
|
|
id est, novos sanctos, et novam Ecclesiae plebem.
|
“Et dividit aquas ab aquis (Gen. I),”
|
|
et positum est firmamentum apostolorum et prophetarum (Ephes. II),
dividens divinae aquas sapientiae, quas continet ab aquis humanae vel
carnalis prudentiae. De quo Psalmista:
|
“Extendens, inquit, coelum, sicut pellem, qui tegis in aquis superiora
ejus (Psal. CIII),”
|
|
et congregatis aquis in unum locum,
|
“circumdedit Deus mari (Job XXXVIII),”
|
|
id est turbinibus hujus saeculi, terminos suos: posuitque vectem et
ostia, et dixit:
|
“Huc usque venies, et hic confringes tumentes fluctus tuos,”
|
|
et sic terra Ecclesiae a naufragio liberata germinaverunt campi eremi,
id est latitudines gentilitatis, germen odoris Israel, quia floruit in
gentibus patriarcharum et prophetarum fides. Et posita sunt in
firmamento propheticae vel evangelicae Scripturae; firmamentum enim,
inquit Augustinus, contra insidiosiores errores Deus ponere voluit in
Scripturis, in firmamento, inquam, sacrae Scripturae, posita sunt sol et
luna, et numerositas stellarum, id est majorum minorumque ac mediocrium
luminaria doctorum, et baptizatorum alii per contemplationem evolvuntur
dicentes:
|
“Nostra autem conversatio in coelis est (Philip. III):”
|
|
alii saecularibus innatant curis, et proficiente cultu Christianitatis,
animalia quoque quadrupedia (Act. X), id est carnalium turbae, ad fidem
Christi prorepsere. Et talis creaturae Dominus est, novus Adam, custos
et possessor tam terrae quam coelestis paradisi, quem serpens non
decepit, mulier non seduxit, qui peccatum non fecit, et ideo morti nihil
debuit.
Sed ipsum tempus anni primum, id est vernum eidem congruit similitudini,
quia non solum in exitu Israel de Aegypto sanguis agni restitutio fuit
libertatis, sed et totus mundus initium suae sumpsit creationis. Unde
magnus Leo dixit: Nunc ad praenuntiatum festis omnibus festum, sacer
novorum mensis enituit, ut, in quo accepit mundus exordium, in eodem
haberet Christiana creatura principium. De qua nova creatura Paulus
apostolus dixit:
|
“Scimus enim quoniam omnis creatura ingemiscit et parturit usque adhuc
(Rom. VIII),”
|
|
videlicet, usque ad revelationem filiorum Dei, quam ipse praemiserat
dicens:
|
“Nam exspectatio creaturae revelationem filiorum Dei exspectat (ibid.).”
|
|
Ac deinde secutus:
|
“Non solum autem illa, sed et nos ipsi primitias spiritus babentes,”
|
|
id est, qui primi dona Sancti Spiritus accepimus,
|
“ipsi intra nos gemimus (ibid.),”
|
|
etc. Quamvis enim perfecti videamur, tamen, dum corruptibiles sumus,
securi non vivimus, neque comprehendisse nos arbitramur (Philip. III).
|
|