CAPUT IX. Quomodo in illo homine haec sapientia derisa sit a filiis stultitiae, et quod pro illo dictum sit:

“Qui deridetur ab amico suo, sicut ego.”

Interea deridetur tanta sapientia, deridetur, inquam, a filiis stultitiae, sibimet invicem applaudentibus, velut qui astute et efficaciter insidiati fuerint sanguini, abscondendo contra insontem tendiculas, atque alterutrum dicentibus: Deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum, omnem pretiosam substantiam reperiemus (Prov. I). Derisores eorum legimus, audivimus: Exspuerunt in faciem ejus, colaphis eum caeciderunt, palmas ei in faciem dederunt (Matth. XXVI), arundine nihilominus caput ejus percusserunt, et genu flexo salutantes, dixerunt: Ave, rex Judaeorum (Matth. XXVII). Sed et cum jam crucifixissent eum, amplius illudebant dicentes: Vah, qui destruis templum Dei, et in triduo reaedificas illud! Salva temetipsum (Marc. XV). Item: Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere. Si rex Israel est, descendat nunc de cruce, et credimus ei (Matth. XXVII). Hoc modo deridebant eum stulti filii stultorum. Sed ecce jam in isto dicebat, iste consolatorius spiritus sapientiae pro illo: Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum. Deridetur enim justi simplicitas, Lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum. Abundant tabernacula praedonum, et audacter provocant Deum cum ipse dederit omnia in manibus eorum. Nimirum interroga jumenta, et docebunt te, et volatilia coeli, et indicabunt tibi. Loquere terrae, et respondebit tibi, et narrabunt pisces maris. Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit in cujus manu anima omnis viventis et spiritus universae carnis homini? Nonne auris verbu dijudicat, et fauces comedentis saporem. In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia. Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam. Si destruxerit, nemo est qui aedificet, et si incluserit hominem, nemo est qui aperiat. Si continuerit aquas, omnia siccabuntur. Et si emiserit eas, subvertent terram. Apud ipsum est fortitudo et sapientia, ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur. Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem. Balteum regum dissolvet, et praecinget fune renes eorum. Ducit sacerdotes inglorios et optimates supplantat. Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens. Effundit despectionem super principes, et eos qui oppressi fuerant, relevans. Qui relevat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis. Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit. Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos, ut frustra incedant per invium. Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios (Job XII). Nimirum prophetica haec esse innuit, dum continuo subjungit: Ecce omnia, et vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula (Job XIII). Prophetica, inquam, haec esse, et quae ventura erant oculis suis praesentia testatur, per prophetiae spiritum facta esse. In illo enim ea quae secutura erant videbat assistentia, cui nec futura veniunt, nec praeterita discedunt.