CAPUT VIII. Quod propter processionem palmarum, Dominicalis processio non sit omittenda.

Diligentibus evangelicae auctoritatis inspectoribus recte complacuit ut cum hodierna processione palmarum, qua procul dubio Redemptoris nostri recolimus passionem, non computent illam quae Dominicalis est, qua singulis Dominicis gloriosam ejusdem commemoramus resurrectionem. Constat enim quod contraria sive repugnantia non possint simul uno eodemque actu convenienter exhiberi. Haec autem manifeste dissident, sibique contraria sunt. Quid enim magis contrarium quod tristitiae gaudium, morti vita, occasui resurrectio? Singulis Dominicis a prima Sabbati, qua Dominus resurrexit, dedicatis, hoc nobis processionis ordine significamus, quod in Galilaeam, id est in transmigrationem, ad videndum Dominum cum apostolis ejus exire debeamus, scilicet ut non simus vetusti homines quod fuimus, sed

“in novitate vitae ambulemus (Rom. VI).”

Unde semper in hujusmodi processionibus praelatos nostros praeeuntes, quasi Dominum in Galilaeam sequimur, et locus ipse, quo processionem suprema statione terminamus recte a nobis Galilaea nuncupatur. Hanc vero annuam palmarum processionem, nemo qui nesciat passionis esse praeconium, et illud nobis ob recreationem devotionis actu renovari, quod pueri Hebraeorum tollentes ramos olivarum obviaverunt Domino, clamantes et dicentes: Hosanna in excelsis. Rectius igitur faciunt hi, a quibus accepimus ante tertiam memoriam Dominicae resurrectionis, quae per totum annum occurrit, de more peragentes, sicut in caeteris Dominicis, et post tertiam cum processione palmarum, Dominicae passionis efferentes sacramentum.