CAP. XVII.

Rursum autem multi perfectissimi et apostolici viri, sicut nunquam curaverunt miracula facere, ita nec baptizavere, nec praedicavere, quos omnes sequitur nec apostolicam vitam habuisse, nec apostolicos viros fuisse. Quae, sicut sunt contraria, ita concluduntur esse falsa. Ergo non in his tantum accipitur apostolica vita. Amplius quid dici possit absurdius, quam ut in hoc tempore, cum non fiunt miracula, privaretur omnis Ecclesia dignitate apostolica? Denique inde non tam res mira quam contraria sequi videretur, ut nullus canonicorum, nullus monachorum, nisi faceret miracula, praedicaret, baptizaret, apostolicam vitam habere videretur, et quemlibet immundissimorum clericorum, quem constat utrumque facere, baptizare et praedicare, apostolicam vitam probaretur habere.

D. Multum multumque rationabile totum. Ergo, o utinam sic semper te videam commotum! Nam miraculis coruscare, baptizare, praedicare, cum illo jejunio, loco et habitu, ut medium debemus computare. Quaecunque enim sunt a te probata, manifesta constant auctoritate prolata. Nusquam enim Dominus dixisse legitur: Discite a me miraculis coruscare, baptizare, praedicare, sed: Discite a me, inquit, quia mitis sum et humilis corde (Matth. XI, 29). Nam, cum quidam haec facerent et gloriarentur, quasi haec ad salutem sufficerent, minime inde gloriandum esse Dominus fertur hoc illis responsum reddidisse: Nolite, inquit, gaudere quod daemonia vobis sunt subjecta, sed quod nomina vestra scripta sunt in coelis (Luc. X, 20). Et rursum his qui de miraculis confidunt dicturus est in fine: Amen dico vobis, nescio vos (Matth. XXV, 12). Paulus quoque, in quo ipse Christus loquebatur, hoc idem de baptismo et de praedicatione testatur; nam, cum quidam plus justo in praedicatione et baptismo vellent confidere, ex hoc solo probavit eos Christum velle dividere, hoc modo proponens: Hoc autem dico, quod unusquisque vestrum dicit: Ego quidem sum Pauli, ego Apollo, ego vero Cephae; ego autem Christi. Divisus est Christus? (I Cor. I, 12.) Quasi diceret: Si baptismus in tot dividitur a quotquot suscipitur; in omni autem baptismo unus Christus per fidem suscipitur, ergo in tot quot baptizant unus Christus dividitur. Nam etiam gratias Deo agit, quod neminem illorum baptizaverit, nisi Crispum et Gaium, et Stephanae domum; caeterum nescit se aliquem baptizasse, ne quis deberet n ejus nomine gloriasse. Non enim dixit se missum a Christo ut baptizaret, sed ut evangelizaret. Quid autem stultius quam Paulum non plenum esse apostolum, si de his tribus praetermitteret unum, sicut sibi dixit injunctum? quod totum ex hoc sequeretur, si vita apostolica et apostolum esse nonnisi in his tribus acciperetur. Tandem sic de se plantante, et Apollo rigante, id est praedicante et baptizante, loquitur: Neque qui plantat, id est praedicat, neque qui rigat, id est baptizat, est aliquid (I Cor. III, 7). Quare tua ratio omnino vera concluditur.

M. Ut vides nocte superirruente compellimur quiescere; quare si interim de his tibi satis videtur, id quod restat futuro diei reservetur.