CAPUT XXIII. De tertio actu, quo id defendit quod non debeamus iterum peccare quasi liberi, eo quod nos a lege peccati et mortis Christus liberaverit.

Tertio actu id agitur ut jam nobis non peccandum esse sciamus, ne nobis solam Christi fidem, sive oris confessionem sufficere arbitremur quomodocunque vivamus. Qui enim mortui sumus, inquam, peccato, quomodo vivemus in illo? (Rom. VI.) Et vide quam pulchra, quam valida similitudine ab illa servili vita, imo servitute mortua compescit nos. An ignoratis, inquit, quia quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus? Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem, ut quomodo surrexit Christus a mortuis, ita et nos in novitate vitae ambulemus (ibid.). Similitudo namque Dominicae mortis, ut aliis jam locis meminimus, sacramentum est baptismatis, in quo vetus homo per mirum gratiae regenerantis artificium priori Domino, id est peccato, moritur, et novo homini Christo consurgens libertatis et justitiae titulos accepit, ut jam non sit ejus cujus fuerat, jam non sit ipse qui fuerat. Unde et subinde dicit: Quia vetus homo noster semel crucifixus est, ut destruatur corpus peccati, ut ultra jam non serviamus peccato (ibid.). Stultum ergo imo et perfidiosum est, postquam mortui sumus peccato iterum vivere in illo. Id enim est Redemptorem et libertatis suae relinquere Dominum, et ad pristinae captivitatis pro exigua mercede refugere tyrannum. Neque enim, si velint, iterum possunt certa redemptione redimi, id est rebaptizari. Unde in Epistola ad Hebraeos cum dixisset: Quapropter intermittentes inchoationis Christi sermonem, ad perfectiorem feramur, ita subjunxit: Non rursus jacientes fundamentum poenitentiae ab operibus mortuis, et fidei ad Deum, baptismatum doctrinae, impositionis quoque manuum, et resurrectionis mortuorum, et judicii aeterni. Impossibile est enim eos qui semel sunt illuminati, gustaverunt etiam donum coelestes et participes facti sunt Spiritus sancti, gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum, virtutesque saeculi venturi, et prolapsi sunt, renovari rursus ad poenitentiam, crucifigentes rursus sibimet Filium Dei, et ostentui habentes (Hebr. VI). Renovari quippe ad poenitentiam dixit, et rursus crucifigere sibimetipsis Filium Dei, id est novos fieri per poenitentiam iterumque baptizari. Nam qui iterum volunt baptizari rursus quantum in ipsis est crucifigunt, et ostentui habent Filium Dei. Juxta hunc sensum et illud accipitur, quod item dicit: Voluntarie enim peccantibus post acceptam notitiam veritatis jam non relinquitur hostia pro peccatis (Hebr. X). Sed et hic ubi dixerat: An ignoratis quia quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, etc. Ita dixit: Scientes quod Christus resurgens ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur. Quod enim mortuus est peccato, mortuus est semel, quod autem vivit, vivit Deo Ita et vos existimate mortuos quidem peccato, viventes autem Deo (Rom. VI). Haec enim omnia cum dicit terret nos ut metuamus post baptismum ad vitia relabi, quia non possumus rebaptizari. Non poenitentiam aut remissionem peccatorum, sed secundum excludit baptismum. In hoc actu consistit, et decertat, dicendo: Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore, ut obediatis concupiscentiis ejus (ibid.), etc., usque ad id quod ait, nunc ergo soluti sumus a lege mortis, in qua detinebamur ita ut serviamus in novitate spiritus, et non in vetustate litterae (Rom. VII). Constat ergo eum non hoc sensu dixisse superius: Arbitramur enim justificari hominem per fidem sine operibus (Rom. III), ut credentes in Christum salvos nos esse putemus, quomodocunque vivamus.