|
Quis tandem non videat effectum somnii verum, sicut dictum est:
|
“Parvus fons qui crevit in fluvium, et in lucem solemque conversus est,
et in aquas plurimas redundavit, Hester est, quam rex accepit uxorem, et
voluit esse reginam (Esth. X).”
|
|
Sed forte dicis, quod omnis civitas exsultavit, et laetata est, quod
Judaeis nova lux oriri visa est, et honor, gaudium, et tripudium, quod
omnes populos urbes atque provincias, quocunque regis jussa veniebant,
mira exsultatio, epulae, atque convivia, et festus dies, quod, inquam,
post tristitiae noctem tantam habuerunt laetitiae lucem parum est, ut
jam completum illic arbitremur, quod parvus fons crescens in fluvium,
converti visus est in solem. Concedendum est quia nullum gaudium
transitorium pro quantacunque sui magnitudine meretur nuncupari sol, aut
comparari soli, cujus videlicet solis lux sive forma non mutatur ut
luna, sed plena perseverat. Igitur neque Jacob in somnio Joseph, neque
Hester in somnio Mardochaei propter suam personam soli assimilata est,
sed propter Christum solem justitiae unum et solum, tam ille quam haec
per solem signatus est. Ille quia jam Christum habebat in promissione
haec idcirco, quia Christi genus unde nasceretur, reservavit adjuvante
sui corporis gratiosa pulchritudine, fideique et castae mentis merito
praeeunte. Finis et causa finalis eorum quae tunc facta sunt, Christus
est, et idcirco veraciter dicis quia
|
“parvus fons in solem conversus est.”
|
|
|
|