CAPUT 24

Cum enim utrobique dicit,

“me,”

seipsum et non alium in vera substantia carnis resurrecturum esse asserit; cum autem,

“et jam non videbitis, et videbitis,”

dicit, immutationem, id est, aliam ejusdem carnis gloriam fore repromittit. Hoc, inquam, notandum, quia

“jam non videbitis,”

id est, in aeternum non me videbitis, inquit, scilicet qualem nunc videtis, utique passibilem, mortalem, cum hominibus conversantem, humanas infirmitates scientem, virum dolorum, et novissimum virorum (Isa. LIII), talem jam non videbitis me post hoc

“modicum,”

id est, post diei sequentis horam nonam. Nam econtra immortalem atque impassibilem

“iterum videbitis me,”

atque ita non quidem alium, sed tamen longe alteratum videbitis me. Igitur qui dicturus,

“iterum videbitis me,”

praemittit:

“Jam non videbitis me,”

profecto non humanae substantiae veritatem interituram, sed naturae gloriam per virtutem resurrectionis asserit immutandam. Sequitur: