CAPUT LXV. Quomodo Deum rogat recordari primae transgressionis, et quid poenarum inde provenerit, et quod ex eo speret sibi futura bona, quia praesentia mala recipit.

ZADI.

“Recordare paupertatis et transgressionis meae, absinthii et fellis.”

Postquam iratus es, inquit, peccanti homini misericordiae recordare, quia pro peccato unius hominis multum est poenarum, multum paupertatis et absinthii et fellis. Paupertas mortalitas corporis est. Absinthium et fel mors animae est. Horum si recordatus fueris, multum poenarum sumptum esse misericordia aestimabit. Quod sciens alius dicit:

“Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas in statera. Quasi arena maris haec gravior apparebit (Job XXXI).”

ZADI.

“Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.”

Malorum quae vidi, malorum civitatis et populi, famis, gladii, atque ignis memoria memor ero, ita ut nulla memoriam hanc deleat consolatio, et continuo dolore continua tristitiae poena tabescet in me anima mea. ZADI.

“Haec recolens in corde meo.”

Subauditur afflictione divina cruciabor, et idcirco consolationem

“sperabo”

in illa coelesti patria, quia recipio mala in vita mea.