|
|
“Audi, serve meus Jacob, et Israel, quem elegi,”
|
|
etc. Iste verus Jacob et verus Israel, et quia iste duodecim filios
carnaliter, hic duodecim apostolos spiritualiter genuit, quibus hanc
potestatem dedit.
Quibus primis potestatem hanc potens iste dedit duodecim apostoli sunt,
de quibus et Marcus: Et fecit, inquit, ut essent duodecim cum illo, et
ut mitteret eos praedicare, et dedit illis potestatem curandi
infirmitates, et ejiciendi daemonia (Marc. III). Et hoc valde delectat
quod hic homo coelestis verus Jacob et spiritualis Israel in primordio
suae gentis vel generationis duodecim spirituales filios genuit, illum
Jacob sive Israel in typum sui praecessisse comprobans, qui carnales
filios duodecim patriarchas patres et principes futurae gentis
carnaliter genuit. Hic est enim veraciter ille Jacob et ille Israel, cui
in Esaia dicebat Pater: Et nunc audi, serve meus Jacob, et Israel, quem
elegi. Effundam enim aquas super sitientem, et fluenta super aridam.
Effundam spiritum meum super semen tuum, et benedictionem meam super
stirpem tuam (Isa. LIV), etc. Quid enim verius si ad istum respicias,
quid, inquam, verius aut certius eo quod ait, effundam spiritum meum
super semen tuum et benedictionem meam super stirpem tuam? Effudit enim
super hoc semen, et super hanc primitivam stirpem ejus Spiritum sanctum
suum, et in eodem spiritu benedictionem suam, quando apparuerunt illis
dispertitae linguae tanquam ignis, seditque super singulos eorum, et
coeperunt loqui variis linguis, prout Spiritus sanctus dabat eloqui
illis (Act. II). Quid enim deinde? Et germinabunt, inquit, inter herbas
quasi salices, juxta praeterfluentes aquas. Iste dicet: Domini ego sum,
et ille vocabitur in nomine Jacob, et hic scribet manu sua Domino, et in
nomine Dei Israel assimilabitur (Isa. XLIV). Hoc ita verum est, ut
assertione nostra non indigeat, imo ut nesciri non liceat, quia post
effusum sanctum benedictionis Spiritum, continuo qui pauci fuerant,
germinave runt quasi salices, id est, multiplicati sunt velociter
convocando atque convertendo omnes gentes, et iste atque iste pro modulo
quisque suo professus est quid esset, aut quid posset, secundum gratiam
quam pro voluntate distribuentis Domini ac Dei consecutus est. Igitur,
ut ille Jacob sive Israel duodecim filios (Gen. XXXIII), sic verus iste
Jacob et verus Israel spiritualiter initium suae gentis duodecim genuit
apostolos. Et ille de suis carnalibus: Parvuli sunt, ait, quos donavit
mihi Deus (Isa. VIII), et iste de suis spiritualibus: Ecce, inquit, ego
et pueri quos mihi dedit Deus (Hebr. II).
|
|