|
|
“Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me.”
|
|
Igitur Helisaeus, sicut ipse petivit spiritum Heliae duplicem in eo
factum accepit. Duplicia namque hic fecit prodigia. Etenim illius octo
fuerunt, hujus sexdecim magnalia sunt. Primum quod oravit, ut non
plueret super terram, et non pluit annos tres et menses sex (III Reg.
XVII; Jac. V). Secundum quod paverunt eum corvi praecipiente Domino
usque dum siccatus est torrens (III Reg. XVII). Tertium fuit, quod
hydria farinae non defecit, et lecythus non est imminutus usque ad diem,
in qua dedit Dominus pluviam super faciem terrae, juxta verbum ejus.
(ibid.) Quartum fuit, quod filium matris familias suscitavit (ibid.).
Quintum fuit, quod orante illo cecidit ignis de coelo et voravit
holocaustum et ligna et lapides, pulverem quoque et aquam quae erat in
aquae ductu lambens (III Reg. XVIII). Sextum fuit, quod rursus orante
illo contenebrati sunt coeli, et nubes et ventus, et facta est pluvia
grandis (ibid.). Septimum fuit, quod ad verbum ejus descendit ignis de
coelo, et devoravit duos principes quinquagenarios, et quinquaginta qui
cum eis erant (IV Reg. I). Octavum fuit, quod cum irent ambo pariter,
videlicet Helias et Helisaeus, tulit Helias pallium suum, et involvit
illud, et percussit aquas, quae divisae sunt, in utramque partem (IV
Reg. II). Hoc illius ultimum e converso fuit Helisaei primum. Claret
itaque quam pia et sincera intentione dixit:
|
“Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me (IV Reg. II).”
|
|
Non eget commentatione nostra, quam Deus sic effectu comitante
commendat. Claret, inquam, quia non suam, sed Dei gloriam quaerebat, non
semetipsum per opera sua magnificare, sed Deum glorificare volebat, non
suimet exaltationem, sed miserabilis populi visitationem quaerebat, quem
decepit Hieroboam, laceraverat Amari, captivaverat Achab, contaminaverat
Jezabel. Nec vero quia reges in perversione perstiterunt, idcirco
putandum est quod inaniter laboraverint hi duo viri misericordiarum
(Eccli. XLIV), contendendo ne oblivioni traderetur nomen Domini in illa
abundantia iniquitatum. Nam inaniter quidem se laborare putans,
interpellat Dominum Helias, sed corripuit eum sermo divinus, reliqua
esse dicens septem millia virorum, qui non curvassent genua ante Baal
(III Reg. XIX). Ergo et in hoc magnum divinae pietatis indicium est,
quod in tot mala devolutum populum, Divinitas per tales viros prosecuta
est, quorum justitiae oblivionem non acceperunt.
|
“Cum semine eorum permanent bona, haereditas sancta nepotes eorum, et in
testamentis stetit semen eorum, et filii eorum propter eos usque in
aeternum manent (Eccli. XLIV).”
|
|
|
|