CAPUT 20

“Ne ergo timueritis eos. Nihil enim opertum quod non revelabitur, et occultum quod non scietur. Quod dico vobis in tenebris, dicite in lumine; et quod in aure auditis, praedicate super tecta.”

Ne, inquit, timueritis eos, ne timueritis eorum judicium male de vobis judicantium, dum odio vos habent propter nomen meum, et ejiciunt nomen vestrum tanquam malum. Quid autem esset timere eos sive judicium eorum, nisi sperare de providentia Dei, quod non curet aut non dignetur respondere pro humilibus servis suis, et bonae illorum conscientiae verum perhibere testimonium? Timore hujusmodi omnino ne timueritis eos. Nihil enim opertum, quod non scietur.

“Veniet Dominus, inquit Apostolus, qui illuminabit abscondita tenebrarum, et manifestabit consilia cordium, et tunc laus erit unicuique a Deo (I Cor. IV).”

Nam de malis quidem electorum actibus nonnihil opertum, nonnihil remanebit occultum, cum scriptum sit:

“Beati quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata (Psal. XXXI),”

et Sapientia dicat Deo:

“Dissimulans peccata hominum propter poenitentiam (Sap. XI),”

quo dicto satis innuit misericordem Deum velle aliquid de peccatis nostris sibimetipsi quodammodo esse occultum; sed de bonis cujusque actibus, sive de concientiis bonorum hominum, quas ignorantes homines, plerumque de bonis male sentiunt, et indiscretum super eos praecipitant judicium, de bonis, inquam, nihil omnino

“est opertum quod non revelabitur, et occultum quod non scietur.”

O quanta in praesenti quoque vita revelavit, et sciri fecit Deus circa suos electos, etiam ipsis nolentibus, dum propter humilitatis custodiam semetipsos abscondunt, et opera sua videri cavent ab hominibus. Novit ipse quos, quomodo, et quorum propter utilitatem oporteat revelari vel sciri etiam nunc, ante illam illuminationem sive manifestationem universalem, quam Apostolus, ut jam dictum est, exspectandam pronuntiavit:

“Nolite, inquiens, ante tempus judicare, quoadusque veniat Dominus, qui et illuminabit abscondita tenebrarum, et manifestabit consilia cordium (I Cor. IV).”

Beatum Job revelatum esse et sciri voluit, quam esset simplex et rectus ac timens Deum, et recedens a malo (Job. I), et sanctos innumerabilis, qui per humilitatem apud semetipsos latere voluissent, non solum cognosci fecit ex operibus bonis, verumetiam nonnunquam verbis ipsorum secreta cordis eorum utiliter revelavit, ut facerent quod hic continuo subjunctum est: