|
|
“Dicit ei Pilatus: Quid est veritas? Et cum hoc dixisset, iterum exivit
ad Judaeos, et dicit eis: Ego nullam in eo invenio causam.”
|
|
Videlicet experimento didicerat nihil esse in illo, unde interfecto eo
semetipsum defendere posset, si de supplicio ejus injuste sumpto apud
Caesarem illum accusari contingeret: quippe, qui justorum omnium
princeps, et justitiae rex,
|
“induerat pro thorace justitiam, et acceperat pro galea judicium certum,
et ita sumpserat scutum inexpugnabile aequitatem (Sap. V),”
|
|
ut eum nullatenus in sermone capere possent. Ait ergo in siti sanguinis
poenae frustrata crudelitas:
|
“Ego nullam invenio in eo causam.”
|
|
Et adjecit:
|
“Est autem consuetudo, unum dimitti in Pascha. Vultis ergo dimittam
vobis regem Judaeorum?”
|
|
Hoc dixit certum habens quid responsuri essent: sciebat enim, quod per
invidiam tradidissent eum. Nunquid si non ejusdem et ipse voluntatis
esset, rem totam tam pronus in illorum invidentium arbitrio poneret, et
non potius uteretur illa potestate sua, de qua postmodum dicturus est.
|
“Nescis quia potestatem habeo dimittere te, et potestatem habeo
crucifigere te?”
|
|
(Matth. XXVII.) Simulque illud considerandum est quod camino jam satis
ardenti, quasi stillam olei scienter injecit; dum sciens quod per
invidiam tradidissent eum, ipsum propter quod invidebant, nomen illis
objecit dicens:
|
“Vultis dimittam vobis regem Judaeorum?”
|
|
|
|