|
|
“Si autem persequentur vos in civitate ista, fugite in aliam. Amen dico
vobis, non consummabitis civitates Israel, donec regnum Dei veniat.”
|
|
O ergo quisquis es et prudens et simplex praedicator sive auditor
Evangelii, prudens ut serpens, simplex ut columba, non sic praesumas de
Spiritu fortitudinis, ut obliviscaris hujusce consilii! Unde enim scis
utrum vere habeas Spiritum fortitudinis? imo unde scis utrum amore an
odio dignus sis? (Eccle. IX.) Non ergo nimis cito temetipsum praecipites
in caminum tentationis, sed timens ne forte martyrio dignus non sis, cum
te persecuti fuerint in una civitate, fuge in aliam, quia
|
“non est volentis neque currentis, sed miserentis Dei (Rom. IX),”
|
|
et justius necessitas quam voluntas coronam parit. Verumtamen si
expertus veraciter, quod donum vel gratiam habeas supernae fortitudinis,
et hoc tibi Spiritus sanctus aliquo modo revelavit, pulchrum est,
laudabile est ut vexillum crucis ultro arripias, et percurrens contra
hostem in procinctu fidei confirmes infirmos, et sperandae a Deo
fortitudinis exemplum illis praebeas. Alioqui tutius est ut fugias in
spiritu humilitatis, in spiritu timoris Domini, quia Petrum quoque
apostolorum principem, cum sibi videretur fortis, ancilla ostiaria
terruit (Matth. XXVI). Forte dicis: Quo fugiam? Quam civitatem adeam?
Nunquid nobis fugientibus multae aperientur civitates? Ad haec ille:
|
“Amen dico vobis, non consummabitis civitates Israel donec regnum Dei
veniat.”
|
|
Ac si dicat: Hactenus paucae fuerunt civitates Israel, ita ut cunctas
olim una possideret mulier Jezabel, quae regnavit in Samaria cum filia
sua Athalia impiissima, quae regnavit in Hierusalem. Tunc ita paucae
fuerunt civitates in Israel, ut cum occiderentur prophetae in una
civitate, non haberent aliam in quam fugerent, sed circuibant in
melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustati, afflicti (Hebr. XI),
nisi quod Abdias, secundum nomen suum servus Domini, pavit ex eis centum
viros quinquagenos et quinquagenos in speluncis (III Reg. XVIII). At
nunc tot erunt civitates Israel, tot erunt per orbem terrarum civitates
sive ecclesiae meo nomini dicatae, qui sum verus Israel, civitates
hospitales, ecclesiae pauperum, fidelium susceptrices, ut non possit
quivis consummare illas, donec regnum Dei veniat. Nemo quippe tandiu in
ista peregrinatione vivit aut vivet, ut fugiendo pertransire possit
omnes, quae in me crediturae sunt, civitates, tales fugitivos libenter
suscipientes, consolantes, honorificantes, et me in illis se recipere
non vane existimantes
|
|