CAPUT 44

Attamen vobis paucis, quicunque residui estis, qui non tentantes, sed necessitatem habentes, signa quaeritis, signa fient plura et majora, quam petitis, ut audiant gentes, quae solo auditu contentae erunt et dicant:

“Audivimus et scimus, quia hic est vere Salvator mundi.”

Igitur cum dixisset Dominus:

“Nisi signa et prodigia videritis, non creditis,”

dicit ad eum regulus:

“Domine descende priusquam moriatur filius meus.”

Quid aliud perito diceret medico regulus iste? medico, inquam, qui cum sit homo et non Deus, opus habet per semetipsum ad lectum aegroti accedere, et tam visu oculorum, quam tactu venarum, genus morbi dignoscere, et secundum morbum antidotum dare. Accesserat ad Dominum, rogans eum ut descenderet, et sanaret filium ejus, et illo differente:

“Domine, inquit, descende priusquam moriatur filius meus.”

Videlicet non credebat, quod ab illo resuscitari posset, si moreretur, nec tantam fidem aut humilitatem habebat, ut diceret, velut ille beatus Centurio, qui non erat de Israel:

“Domine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanabitur filius meus (Matth. VIII).”

At Jesus non descendit, sed mansit in eodem loco, et tanquam Deus, qui

“omnia quaecunque voluit, fecit (Psal. CXIII),”

sanitatem filio ejus sola voluntate, in qua universa sunt posita, restituit, et tanquam Propheta verbum verum dicit, quo secundum legem praedictam probari debeat, quia de corde suo confingat nihil.