CAPUT VII. Quod sacrarium hujus Spiritus sancti beata Maria Dei Patris sponsa fuerit, et ex ipsa fructus omnis exstiterit, propter quem antiquae Ecclesiae virum se fuisse Deus Pater asserit.

Primoque sciendum beatam virginem Mariam, templum et sacrarium hujus Dei, et Domini nostri Spiritus sancti, sponsam esse vel fuisse Dei Patris, atque in ea completam esse causam, cur Synagogam, id est Ecclesiam prioris populi, idem Deus Pater se adamasse atque in conjugium assumpsisse tam multis testetur Scripturae locis. Verbi gratia, cum in Ezechiele dicit: Quando nata es in die ortus tui, non est praecisus umbilicus tuus, et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec involuta pannis. Non pepercit oculus meus super te, ut facerem tibi unum de his misertus tui, sed projecta es super faciem terrae in abjectione animae tuae in die qua nata es. Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo, et dixi tibi, cum esses in sanguine tuo: Vive. Dixi, inquam, tibi cum esses in sanguine tuo: Vive. Multiplicatam quasi germen agri dedi te, et multiplicata es, et grandis effecta, et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem. Ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit, et eras nuda et confusione plena. Et transivi per te, et vidi te, et ecce tempus tuum, tempus amantium. Et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam, et juravi tibi, et ingressus sum pactum tecum, ait Dominus Deus. Et facta es mihi, et lavi te aqua, et emundavi sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo, et vestivi te discoloribus, et calceavi te hyacinthino, et cinxi te byssino, et indui te subtilibus, et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum, et dedi inaurem super os tuum, et circulum auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo, et ornata es auro et argento, et vestita es bysso, et polymito et multis coloribus (Ezech. XVI). Haec utique dicendo, virum se factum profitetur Synagogae, quam de Aegypto eduxerit, conculcatam in sanguine peccati, et fanatici erroris, quo servierat diis Aegyptiis, atque in monte Sina, cum ea pactum ingressus sit, et legalis Scripturae ornamenta dederit. Nam quod pactum inibi cum illa ingressus sit, claret, hoc modo narrante Scriptura: Ille vero sumptum sanguinem respersit in populum, et ait: Hic est sanguis foederis quod pepigit Dominus vobiscum (Exod. XXIV). Multa ejusmodi sunt in Scripturis propheticis, multis in locis, ubi virum sive maritum Ecclesiae sive Synagogae sese Deus esse asseruit. Nunquid laetabunda, aut ludrica levitate, et non cum certae rei pondere haec loquebatur, omnis sapientiae Pater Deus, cujus est amor magnus et immensus, hic Deus, hic Spiritus sanctus? Absit hoc! Actu quippe vir esse intendebat rationalis creaturae humanae, id est Filium sibi ex ea generare, quod et facere jam incipiebat, cum haec et haec diceret, cum Moysen et prophetas mitteret. Electas nimirum, et probatae fidei de illa gente animas vir Deus complexibus suis, complexibus castis, spiritualiter Deus Spiritus sanctus admittebat, et in impetu hujus amoris sui, hujus Spiritus sancti, semen suum de secretis suis, Verbum suum de profundo cordis sui incutiebat illis. Susceptum in anima fideli Verbum veritatis, ora sibi prophetantia sumpta voce corpora laxabat, fidemque ab auditoribus exigebat. Unde et apud Isaiam tales animae dicunt: A timore tuo, Domine, concepimus, et peperimus, spiritum salutis tuae fecimus super terram (Isa. XXVI). Rem veritatis non extenuet suspicio affectatae similitudinis. Nam revera quaecunque sancta et veridica Scriptura nobis de amore Dei, vel amante Deo loquitur, tam vera tamque constantia sunt, ut potius haec nostra carnalia de quibus similitudines ducuntur, illis constantis veritatis quaedam quasi umbrae vel transitoriae imagines sint. Verum quia nobis qui de terra sumus, prius ista terrena in notitiam venerunt, idcirco istae res, illae autem rerum similitudines aestimantur; revera autem illae res, istae vero rerum similitudines sunt quae et illis permanentibus transeunt.