|
Diximus de duabus bestiis, leaena et urso, qualiter contra illas sancta
Trinitas praesentiam sui in numero auxiliatorem consignificaverit; nunc
jam de bestia tertia, scilicet de pardo, dicendum, qualiter actum sit
per auxilium ejusdem numeri. De illa bestia hoc primitus memorandum,
quia non sine arcu et gladio de ore ejus ille populus Dei liberatus est.
Eatenus sicut evenerat, sic praedictum fuerat per prophetam Osee:
|
“Et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo, et non
salvabo eos in arcu et gladio, et in bello, et in equis, et in equitibus
(Ose. I).”
|
|
Denique quod Nabuchodonosor coram servis Dei excelsi prosterneretur, et
eum solum ac verum esse Deum semel et iterum ac tertio victus
confiteretur (Dan. XI, XIV); itemque ut domus Dei in Jerusalem, quam
ille destruxerat, reaedificatur (Esdr. I, VII), similiterque ut Aman
malitia in caput ejus reverteretur, et in patibulo
|
“quod paraverat Mardochaeo”
|
|
ipse appenderetur (Esth. III. V, VII); non in arcu et gladio factum est,
non in bello, neque in equis et equitibus, sed in Domino Deo, qui solus
habens corda regum in manu sua, inclinavit quo voluit (Prov. XII),
quatenus illius populi reliquiae salvarentur (I Mach. I), et propositum
ejus adimpleretur. Porro ut istius bestiae ferocitas, id est, regnum
Graecorum cessaretur, in eo maxime, quod scripsit rex Antiochus, et
misit libros per manus nuntiorum in Jerusalem et in omnes civitates
Judae, ut sequerentur leges gentium (Dan. VIII); et in arcu, et in
gladio, in bello factum est, attamen sicut per Danielem praedictum
fuerat,
|
“auxilio parvulo (Dan. XI).”
|
|
Tres fratres fuere duces bellorum, Judas et Jonathas, et Simon, et armis
quidem paucis pugnaverunt, sed magna fide vicerunt. De istis latius a
nobis tractatum est in opere, quod de victoria verbi Dei scripsimus, et
idcirco nunc supersedendum est. Tantum enim ad praesens propositum hoc
pertinet considerare in auxilio Domini, sacramentum numeri ternarii,
quia more suo fecit Trinitas Deus, ut auxiliando illis curam et
sollicitudinem suam praesentem adesse, per hunc numerum significaret,
nimirum digne pro magnitudine negotii, scilicet propter spem
promissionis positam omnibus sanctis in adventu, qui tunc exspectabatur,
Salvatoris Christi Filii Dei.
|
|