|
|
“Dicunt ei discipuli ejus: Ecce nunc palam loqueris, et proverbium
nullum dicis.”
|
|
Dixerat enim eis ipse:
|
“Haec in proverbiis locutus sum vobis, venit hora cum jam in proverbiis
non loquar vobis, sed palam de Patre meo annuntiabo vobis.”
|
|
Non adverterant quod jam in praesenti tempore dixit:
|
“Haec in proverbiis loquor vobis,”
|
|
sed praeterito:
|
“Haec in proverbiis locutus sum vobis.”
|
|
Unde jam superius dictum est. Dixerunt ergo:
|
“Ecce nunc palam oqueris, et proverbium nullum dicis.”
|
|
Quod si ex parte verum est, nunc, id est, in hac coena nullum proverbium
dixerat, attamen non palam erant illis omnia quae dixerat. Nam et paulo
ante dixerunt: Quid est hoc quod dicit nobis:
|
“Modicum et jam non videbitis me, et iterum modicum et videbitis me, et
quia vade ad Patrem?”
|
|
|
“Nescimus quid loquitur.”
|
|
Adeo caligabant in illa magna tristitiae nebula, qua non solum oculi,
sed et interni sensus eorum erant gravati (Matth. XXVI), ut ipsam quoque
ignorantiam vel tarditatem suam nescirent. Sed huic errori fides
suberat, discussis ignorantiae tenebris, et sedatis tristitiae vel
timoris tempestatibus, in suo tempore apparitura. Nam sequitur:
|
|