|
Quo jure primogenitum omne exigat, ratione subjuncta manifestat:
|
“Cum, inquit, interrogaverit te filius tuus cras, dicens: Quid est hoc?
respondebis ei: Quia in manu forti eduxit nos de terra Aegypti, de domo
servitutis. Nam cum induratus esset Pharao, et nollet nos dimittere,
occidit Dominus omne primogenitum in terra Aegypti, a primogenito
hominis usque ad primogenitum jumentorum. Idcirco immolo Domino omne
quod aperit vulvam masculini sexus, et omnia primogenita filiorum meorum
redimo.”
|
|
Consentimus aequitati quotquot in hoc sanctarum legum auditorio
consistimus jurisperiti, vel sensum habentes veritatis, quia jus est ut
pro quorum liberatione, illa corporaliter primogenita caesa sunt, ab eis
liberatori suo deberetur omne primogenitum. Sed loquitur Dominus in
libro Numerorum ad Moysen, dicens:
|
“Ego tuli Levitas a filiis Israel, pro omni primogenito, qui aperit
vulvam in filiis Israel. Eruntque Levitae mei, meum est enim omne
primogenitum (Num. III).”
|
|
etc. Item:
|
“Numera, inquit, primogenitos sexus masculini, a mense et supra, et
habebis summam eorum. Tollesque Levitas mihi, pro omni primogenito
filiorum Israel (ibid.).”
|
|
Quaeritur ergo: Si omne primogenitum de filiis Israel, pretio redemptum
est, quo jure tolluntur Domino Levitae, pro omni primogenito filiorum
Israel? Vel si Levitas tollere habebat pro primogenitis, qua rectitudine
pretium pro primogenitis dari jussit vel accipi? Ad haec inquam:
Sacerdotium verum primogenitorum est. Etenim eorum omnium unus futurum
erat ut fieret sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedech, quem
multis locis Scriptura sancta primogenitum appellat, videlicet respectu
omnium filiorum Israel, id est, omnium filiorum Dei, ut Apostolus dicit:
|
“Nam quos praescivit, et praedestinavit conformes fieri imaginis Filii
Dei, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus (Rom. VIII).”
|
|
Amplius autem Lucas dicturus:
|
“Tulerunt eum in Hierusalem, ut sisterent eum Domino, sicut scriptum est
in lege Domini: Quia omne masculinum aperiens vulvam, sanctum Domino
vocabitur (Luc. II),”
|
|
praemisit ita de Virgine, dicens:
|
“Et peperit filium suum primogenitum (ibid.),”
|
|
videlicet ut, cognitor legis Domini, subaudiat quod vocaretur Domino
sanctum, cui summum et verum repositum erat sacerdotium. Porro illud
carnale sacerdotium legis, veri hujus sacerdotii vicarium fuit, nec
tanquam necessarium vel ad salutem sufficiens positum est, sed quasi
poedagogus propter transgressiones, donec veniret cui repromiserat
sacerdotium, testatur Deus, dicens, quod in illo benedicerentur omnes
gentes (Gal. III). Ergo quia primogenitorum, ut jam dictum est,
sacerdotium erat in Christo repositum, carnale autem sacerdotium, hujus
fuit vicarium; justum erat ut quorum videlicet primogenitorum filii Levi
vicem egerunt, eorum quoque ad necessarium victum acciperent pretium,
proprios funiculos inter fratres suos filios Israel non habituri, juxta
sententiam patris sui Jacob dicentis:
|
“Simeon et Levi fratres, vasa iniquitatis bellantia, dividam eos in
Jacob, et dispergam eos in Israel (Gen. XLIX).”
|
|
Igitur quia propter transgressiones vicarium sacerdotium positum est,
donec verum veniret sacerdotium, quod primogeniti est jure, et vacantia
primogenita redimebantur, et eorum vicarii sacerdotes ac ministri,
illorum pretio locabantur ministraturi pro ipsis, donec primogenitus
veniret, qui seipsum non redimeret, sed assistens Domino per proprium
sanguinem amoto statim vicario, tolleret sacerdotium suum secundum
ordinem Melchisedech.
|
|