CAPUT XIII.

Quare autem et cantica, de quibus jam dictum est, et istos psalmos matutinales, et caeteras horas diei Dominico cum alleluia dici jubet? (Cap. 8.) Videlicet quia alleluia, quod interpretatur laudate Dominum, proprium resurrectionis carmen est, propria completi operis laus, quae secure in fine canenda est. Unde et in Apocalypsi, postquam peractum est, de meretrice magna Babylone, id est de isto infelici saeculo, judicium, tunc demum audivi, inquit, quasi vocem tubarum multarum in coelo dicentium: Alleluia. Et iterum dixerunt: Alleluia. Et ceciderunt seniores viginti quatuor, et quatuor animalia, et adoraverunt sedentem super thronum, dicentes: Amen, alleluia. Et audivi quasi vocem tubae, et sicut vocem aquarum multarum, et sicut vocem tonitruum magnorum dicentium: Alleluia (Apoc. XIX). Quod ergo cantandum est feliciter tunc, et plenarie ab universis filiis Dei, filiis resurrectionis, recte jam praeoccupamus atque praegustamus in die, qua resurrexit dator ipse, atque auctor ejusdem resurrectionis. Quomodo vel quali dispensatione? A sancto Pascha, inquit, usque ad Pentecosten sine intermissione dicatur alleluia, tam in psalmis quam in responsoriis. A Pentecoste autem usque in caput Quadragesimae, omnibus noctibus cum sex posterioribus psalmis tantum ad nocturnos dicatur. Omni vero Dominica, extra Quadragesimam, cantica matutini, prima, tertia, sexta, nonaque cum alleluia dicantur. Vespera vero jam cum antiphona. Responsoria vero nunquam dicantur cum alleluia, nisi a Pascha usque ad Pentecosten (cap. 2). Haec littera cum in caeteris plana et absque scrupulo sit, in uno tantum dicto dissonantiam et scrupulum generavit inter nos atque illos religiosos, et valde studiosos scrutatores Regulae beati Benedicti, propter quos, quaestiones, ut in prologo dixi, habemus inter nos, de quibusdam ejusdem Regulae capitulis. Nam quia dixit usque in caput Quadragesimae, sive, omni Dominica extra Quadragesimam per horas dicatur alleluia, ipsi non observant illud, quod Romana sanxit, et universalis, praeter eos, observat Ecclesia. Videlicet ut a Septuagesima dimittatur alleluia, sed usque in feriam secundam, sive Dominicam illam quae vocatur Quadragesima, pro eadem ratione qua anteriores dicuntur Quinquagesima, Sexagesima, et Septuagesima, dicitur alleluia, caput Quadragesimae non aliud esse volentes, nisi jam dictam Dominicam, sive succedentem illi feriam secundam. Mihi autem omnino sanius atque rationabilius videtur, caput Quadragesimae, Septuagesimam intelligere, quam ad universalis Ecclesiae sancta vere et mystica consuetudine, propter ejusmodi dictionem recedere. Non enim nullum aut parvum habent mysterium septem Dominicae, quarum in prima clamat Ecclesia: Circumdederunt me gemitus mortis (Psal. XVII), in septima vero canit: Laetare, Hierusalem (Isa. LXVI), deinceps interposito sanctae passionis spectaculo adest octava, in qua dicit Patri suo vita et resurrectio omnium: Resurrexi, et adhuc tecum sum, usque ad istam octavam, neque feria neque Dominica ulla admittit alleluia, sed loco carminis hujus tractus est scriptus, cantus utique luctuosus atque laboriosus. In libro quem scripsi De sacramentis sive officiis divinis, rationes hujusce observationis expressi, quas a multis libenter legi, jam dudum comperi, et earum tanta et talis est altitudo sive profunditas, ut hic non breviter possint iterari, praesertim quia brevitati studendum et legentis vitandum est fastidium.