|
Cur altare nudetur scire volentibus facile liquet, si prius
animadverterint, quid ipsum altare significet. Significat autem
Christum, quia sic illud in templo, quomodo Christus toti corpori
Ecclesiae dignitate et honore praeeminet. Quod si et auctoritas
desideratur, occurrit illa Domini dicentis per Mosen:
|
“Altare de terra facietis mihi (Exod. XX).”
|
|
Quod beatus Gregorius sic exponit:
|
“Altare de terra facere, est in incarnatione Mediatoris sperare. Tunc
quippe a Deo nostrum munus accipitur, quando in hoc altari nostra
humilitas, id est super Dominicae incarnationis fidem posuerit, quidquid
operatur. In altari ergo de terra oblatum munus ponimus, si actus
nostros Dominicae incarnationis fide solidamus .”
|
|
Cum itaque nudum altare conspicimus, dignum illud memoria quod magnifice
propheta, flebiliterque deplorat; nostris intimis personare auribus,
nostris internis praesentialiter debet apparere conspectibus:
|
“Ecce vidimus eum, et non est species ei neque decor, et nos
consideravimus eum despectum et novissimum virorum, virum dolorum, et
scientem infirmitatem. Vere languores nostros ipse tulit, et peccata
nostra ipse portavit (Isa. LIII).”
|
|
Haec de passione ejus dicta esse perspicuum est. Ille enim
|
“speciosus forma prae filiis hominum (Psal. XLIV),”
|
|
qui
|
“semetipsum exinanivit, formam servi accipiens (Philip. II),”
|
|
maxime in passione sua visus est non habens speciem, neque decorem, et
quasi absconditus vultus ejus. Nam antea decorus incedebat, et
magnificabatur ab omnibus, quia sicut laudatur in Canticis:
|
“Venter ejus eburneus, distinctus erat sapphiris (Cant. V),”
|
|
id est naturae infirmitas interdum coelestibus in illo resplendebat
miraculis. Ac nunc quia
|
“Dominus posuit in eo iniquitates omnium nostrum, ascendit sicut
virgultum coram eo et sicut radix de terra sitienti (Isa. LIII).”
|
|
Illa facies ejus et oculi, ex quibus, ut ait Hieronymus igneum quiddam
et sidereum radiabat, verbi gratia quando vendentes et ementes ejecit de
templo (Matth. XXI), quod infinitus facere non possit exercitus, illa,
inquam, facies nunc despiciebatur, alapis caedebatur, velabatur,
conspuebatur. Vellebantur genae ejus, quae sicut areolae aromatum gratum
prope accedentibus spirant odorem, ita contuentibus benignitatem ejus
exprimebant et mansuetudinem. Manus ejus, quae ita faciles erant ad
operanda miracula divini beneficii, ut merito dictae fuerint
|
“tornatiles, aureae, plenae hyacinthis (Cant. V),”
|
|
vinculis astrictae sunt, clavis confixae sunt. Propter talia dictum est:
|
“Et aspectus in eo non est, et non est ei specie neque decor (Isa.
LIII).”
|
|
Insuper hoc ad denudati altaris causam pertinet, quod idem Dominus
vestimentis suis spoliatus est.
|
“Milites namque cum crucifixissent eum, diviserunt sibi vestimenta ejus,
et fecerunt quatuor partes, unicuique militi partem (Joan. XIX).”
|
|
Et de tunica dixerunt:
|
“Non scindamus eam, sed sortiamur de illa, cujus sit (ibid.).”
|
|
Tale vinum bibit noster Noe (Genes. II), quod interpretatur requies,
scilicet Dominus Jesus, in quo requiem invenimus animabus nostris, tale
(Matth. XI), inquam, vinum bibit ex vinea sua, quam plantavit, scilicet
ex gente Judaica, quam de Aegypto transtulit (Psal. LXXIX), quia cunctis
amaritudinibus inebriatus, soporatus est somno mortis, et in cunctis a
divinitatis suae gloria nudatus ad tempus apparuit. Cum ergo altare
Christum significet, recte ob commemorationem horum, vestitu et ornatu
suo spoliatum est.
|
|