CAPUT XXIV. Quod sicut tribus pueris in camino adfuit Filius De ita omnibus adfuturus sit qui se confiteantur.

Illud quoque non praetereundum, quod etiam si non dixisset ille stupidus:

“Et species quarti similis est Filio Dei (Dan. III),”

nos qui nunc sumus, et in rebus temporaliter gestis, aeterni regni mysteria contemplari studemus, scienter et vero sensu dicere possemus et nunc dicimus, quia species quarti similis fuit

“Filio Dei,”

id est, qui quartus apparuit in camino ignis, et servos Dei excelsi mirabiliter custodivit, signum fuit, et in semetipso signavit quod facturus erat, jamque facere coeperat Filius Dei, Verbum Dei. Quando enim defuit agonizantibus servis suis propter Verbum Dei? Hoc maxime futurum erat temporibus Evangelii sui, ut publicis edictis et proscriptionibus fidem sanctae Trinitatis impugnaret rex magnae Babylonis diabolus. Et ita factum est paganis Romani imperii regibus diabolo famulantibus. Nonne cum piis martyribus Filius Dei, et in flammis, et in caeteris agonibus semper praesens fuit? Verbi gratia, ubi martyr insignis Laurentius ignibus suppositus est pro fide Filii Dei? nunquid qui assatus fuit, et super craticulam et super ignem spiritum emisit, idcirco dicas, quia fuit absens, et ab ignibus ejus longe astitit Filius Dei? imo praesentior illi fuit et gloriosius in eo triumphavit, quam si excussisset carbones, et ignitam craticulam ejus quasi ventum roris flantem fecisset. Transivit per ignem, et flamma illi non nocuit, et odor ignis in eo non fuit, quia fides laesa non est, imo sicut aurum per ignem probata est. Sic animadvertimus in illa fornace Babylonica, speciem quarti similem Filio Dei, quia sicut per speciem quae illic apparuit, custoditi fuerunt illi tres pueri, sic per invisibilem praesentiam Filii Dei illaesa permansit in sanctis martyribus fides aeternae Trinitatis, et Romanum imperium sonorius atque dulcius quam ille rex Babylonis, tandem confiteri meruit Christum Filium Dei.