|
Illud quoque non praetereundum, quod etiam si non dixisset ille
stupidus:
|
“Et species quarti similis est Filio Dei (Dan. III),”
|
|
nos qui nunc sumus, et in rebus temporaliter gestis, aeterni regni
mysteria contemplari studemus, scienter et vero sensu dicere possemus et
nunc dicimus, quia species quarti similis fuit
id est, qui quartus apparuit in camino ignis, et servos Dei excelsi
mirabiliter custodivit, signum fuit, et in semetipso signavit quod
facturus erat, jamque facere coeperat Filius Dei, Verbum Dei. Quando
enim defuit agonizantibus servis suis propter Verbum Dei? Hoc maxime
futurum erat temporibus Evangelii sui, ut publicis edictis et
proscriptionibus fidem sanctae Trinitatis impugnaret rex magnae
Babylonis diabolus. Et ita factum est paganis Romani imperii regibus
diabolo famulantibus. Nonne cum piis martyribus Filius Dei, et in
flammis, et in caeteris agonibus semper praesens fuit? Verbi gratia, ubi
martyr insignis Laurentius ignibus suppositus est pro fide Filii Dei?
nunquid qui assatus fuit, et super craticulam et super ignem spiritum
emisit, idcirco dicas, quia fuit absens, et ab ignibus ejus longe
astitit Filius Dei? imo praesentior illi fuit et gloriosius in eo
triumphavit, quam si excussisset carbones, et ignitam craticulam ejus
quasi ventum roris flantem fecisset. Transivit per ignem, et flamma illi
non nocuit, et odor ignis in eo non fuit, quia fides laesa non est, imo
sicut aurum per ignem probata est. Sic animadvertimus in illa fornace
Babylonica, speciem quarti similem Filio Dei, quia sicut per speciem
quae illic apparuit, custoditi fuerunt illi tres pueri, sic per
invisibilem praesentiam Filii Dei illaesa permansit in sanctis
martyribus fides aeternae Trinitatis, et Romanum imperium sonorius atque
dulcius quam ille rex Babylonis, tandem confiteri meruit Christum Filium
Dei.
|
|