|
(CAP. XVII.) Fuit eo tempore vir quidam in monte Ephraim, nomine Michas,
qui dixit matri suae: Mille centum argenteos quos separaveras tibi, et
super quibus me audiente juraveras, ecce ego habeo, et apud me sunt. Ac
deinceps: Reddidit igitur matri suae. Quae tulit ducentos argenteos, et
dedit eos argentario, ut faceret ex eis sculptile et conflatile, etc.
Duo gentis Israeliticae mala, duplicem fornicationem populi Israel, ex
hoc loco usque ad finem hujus libri Scriptura sancta culpare et
exsecrarilaborat: propter quae pene continua, et nunquam nisi
paucissimis jndicibus, sive regibus justis frenantibus interdum
coercita, Dominus terrae illi et populo toties iratus est, et adhuc
manus ejus extenta. Prima namque, id est, fornicatio animae est, qua a
Deo legitimo viro creatura recedens, idolis prostituitur, et divini
nominis adulterium perpetrat, sculptili atque conflatili communicando
illud. Hoc adulterium, hanc fornicationem spiritualem in gente illa
praesens lectio vehementer percutit, quo in tantum ardebat, ut nunc
temporis non solum Michas, unus homo, sculptile fecerit, sed et integra
tribus Dan pro magno commodo sibi illud furata sit: cum adhuc inter
caeteras tribus sortem non accepisset, et idcirco Dei veri auxilium
saltem pro temporalibus bonis impensius quaerere debuisset. Sic enim
dictum est: (CAP. XVIII.) In diebus illis non erat rex in Israel, et
tribus Dan quaerebat possessionem sibi, ut habitaret in ea. Usque ad
illum enim diem, inter caeteras tribus sortem non acceperant. Et post
aliqua: Tulerunt sculptile Ephod, et idola, atque conflatile. Quibus
dixit sacerdos: Quid facitis? Cui responderunt: Tace, et pone digitum
tuum super os tuum, et veni nobiscum, ut habeamus te patrem et
sacerdotem. Ephod indumentum sacerdotale significat, quod in Exodo et
Levitico superhumerale dicimus. Teraphin autem proprie appellantur,
figurae et simulacra. Haec ergo prima est fornicatio, qua populus Israel
pronus ad idola, secundum animam fornicabatur a Deo suo. Altera
fornicatio est, quae diversis libidinum ludibriis corpora commaculat,
tunc perniciosior, quando contra naturam sodomitica debacchatur insania.
Haec quanta effrenatione populum illum dissolverit, acerrime lectio
praesens insinuat. (CAP. XIX.) Fuit, inquit, quidam Levites habitans in
latere montis Ephraim, qui accepit uxorem de Bethlehem Juda. Quae
reliquit eum, et reversa est in domum patris sui Bethlehem, mansitque
apud eum quatuor mensibus, et reliqua. Quid hoc auditu turpius,
scelestius, crudelius? Venerunt, inquit, viri civitatis illius filii
Belial, id est absque jugo, et circumdantes domum senis, fores pulsare
coeperunt, clamantes ad dominum domus, atque dicentes: Educ virum qui
ingressus est domum tuam, ut abutamur eo. Illo obsecrante vix abacti ne
scelus hoc contra naturam operarentur in virum, facta commutatione
nequissima uxorem ejus tota nocte abutendo, incredibili libidinis furore
vexaverunt. Denique mortua est. Illa civitas Gabaa in tribu Benjamin
erat. Tota tribus Benjamin sceleris ejusdem maculam communem sibi
fuisse, atrociter professa est. (CAP. XX.) Congregatis quippe pariter
omnibus filiis Israel de Dan usque Bersabee quadringintis millibus
peditum pugnatorum, ut pugnarent contra Gabaa Benjamin, cum misissent
nuntios ad omnem tribum Benjamin, qui dicerent: Cur tantum nefas in
vobis repertum est? Tradite homines de Gabaa, qui hoc flagitium
perpetrarunt, ut moriantur, et auferatur malum de Israel; noluerunt
fratrum suorum filiorum Israel audire mandatum, sed ex cunctis urbibus
quae suae sortis erant, convenerunt in Gabaa, ut illis ferrent auxilium,
et contra universum Israel populum dimicarent. Sed et cunctum Israel,
qui congregatus fuerat, reddere illis pro scelere quod merebantur,
indubitabilis divini oraculi justitia sceleris ejusdem coarguisse
videtur. Consultus enim Dominus a dicentibus, Quis erit in exercitu
nostro princeps certaminis? respondens: Judas, inquit, sit dux vester.
Attamen Egressi filii Benjamin de Gabaa, occiderunt de filiis Israel die
illo viginti duo millia virorum. Iterum consultus Dominus a dicentibus:
Debemus ultra procedere ad dimicandum contra filios Benjamin, an non?
Ascendite, inquit, ad eos, et inite certamen. Attamen Occurrentes eis
filii Benjamin, tanta in eis caede bacchati sunt, ut decem et octo
millia virorum gladium educentium prosternerent. Tertio tandem
consulentibus atque dicentibus: Exire ultra debemus ad pugnam contra
filios Benjamin fratres nostros, an quiescere? Ascendite, inquit, cras
enim tradam eos in manus vestras, et sic factum est. Ergo non solum
Benjamin, quam manifestum scelus infamavit, sed et pugnantem contra
illos Israel occulti judicii Dei veritas redarguit. Cur enim vindicibus
tanti sceleris victoria tam sera tamque luctuosa provenit, nisi quia in
quo alios impugnabant, seipsos accusabant? Igitur, ut praemissum est,
duplicis fornicationis, animae scilicet et corporis, populum Israel
praesens historiae locus vehementer accusat, et acerrime percutit, ad
hoc valens, ut, quemadmodum ait Apostolas, Omne os obstruatur, et non
magis Judaeus quam Graecus de justitia coram Deo glorietur (Rom. III).
|
|