|
Primo omnium de creatore Deo pie sentiendum est, videlicet quod
voluntate ejus nec angelus nec homo perierit, et non de utero ejus
glacies egressa sit, vel gelu de coelo sic genuerit ut vel malam
creaturam creaverit, vel bonam naturam prior ipse relinquendo in malam
demutaverit. Quid ergo, inquis? Si creaturam suam salvam esse voluit,
quare non talem creavit ut omnino non esset alicujus vitii perceptibilis
sive passibilis? Ad haec, inquam, hujus rei a nota imagine Dei, scilicet
ab homine, documentum capiendum est. Ecce homo naturaliter generare et
operari potest voluntarie. Quod generat aliud esse non potest quam quod
est ipse; quod operatur nullatenus esse potest quod est ipse. Gignit
enim homo non aliud quam hominem. Operatur, verbi gratia, domum quam
inhabitet, vel quam induat decoram vestem. Horum nihil est hoc ipsum
quod est ipse. Laudatur autem, si haec operatur scite vel commode, sicut
est dignum se. Sic nimirum Deus gignit quidem hoc ipsum quod est ipse,
scilicet Deus Deum, impassibilis impassibilem, immutabilis immutabilem,
lux vera nihilominus veram lucem, videlicet unicum Filium suum Dominum
nostrum Jesum Christum, ante omnem creaturam primogenitum, imo et
unigenitum. Operatus est autem vestimentum suum, de quo supra dictum
est, secundum psalmum dicentem: Amictus lumine sicut vestimento (Psal.
CIII), scilicet angelicam creaturam, dicendo, fiat lux, et hanc mundi
fabricam, in qua fecit hominem ad imaginem et similitudinem suam, quorum
omnium nihil hoc ipsum esse debuit aut potuit quod est ipse qui fecit,
vel compar ei quod idem Factor genuit, sicut fabricatura vel pictura
nullo modo idem esse potest quod est faber aut pictor, vel quod ille de
carne sua genuit. Dignum vero laude est, et curiositati nostrae debet
sufficere quod talem creaturam potuit facere Omnipotens, quae capax
ejusdem Factoris possit existere, et divinitatem quam non habet per
naturam valeat consequi per industriam. Igitur commutabilem oportuit
esse angelum et hominem, utpote de nihilo creatos; etenim illud unde
facti sunt de nihilo creatum est. Et creatus quidem est uterque purus et
innocens, sic videlicet ut de ipsa innocentia vel proficere ad summa,
vel deficere ad ima possit. Profecisse namque, imo et adhuc proficere
sanctos angelos, Apostolus quoque testis est, scribens ad Ephesios: Ut
innotescat, inquit, principatibus et potestatibus in coelestibus per
Ecclesiam multiformis sapientia Dei (Ephes. III). Itaque in eo statu
factis omnibus angelis, ut proficiendo in Deo perficerentur, vel
deficiendo in idipsum unde facti fuerant, id est, in tenebris,
ejicerentur, alii quidem, dilectionem Creatoris recipientes, confessione
et decore illum induerunt, et sic eis Creator amictus est sicut
vestimento, assidue clamantibus: Sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus
Sabaoth (Isa. VI). Et sic, illis non existentibus ingratis, vidit Deus
lucem quod esset bona, et in operibus suis laetatus est.
|
|