CAPUT 4

“Si ergo videritis Filium hominis ascendentem, ubi erat prius.”

Deficit hoc loco congrue sermo, quasi iratae mentis scandalum illorum motu illo vel animadversione dignum exprimens, cui sermonis defectio congruit: Ergo, inquit, quoniam et vos, qui dicebamini discipuli mei non secundum disciplinae ordinem appropinquantis pedibus magistri, ut aure submissa exspectantes de doctrina vitae aeternae accipere digni judicemini, sed econtra scandalizamini, et propositionem meam indisciplinate calumniamini, idcirco non ego vobis eamdem propositionem aperiam, cujus solutionem vos nequaquam digna quaestione pulsando consequi meremini. Hoc nunc dico quod vobis ipsis consentientibus constat valde repugnare vestro carnali sensui, scilicet ascensurum Filium hominis ubi erat prius. Nam Filium hominis ascendere in coelum, et carnem ejus sic manducari, sanguinemque ejus sic bibi, quomodo vos intelligitis, omnino repugnantia sunt, simulque esse vel fieri nullatenus possunt. Et Filium hominis dico, non Filium Dei, ne me existimetis dixisse, quod carne devorata morsibus vestris, id quod residuum est, scilicet, incorporea natura sola in coelum ascensura sit. Quod si videritis imo, quia videbitis, nam, etsi retrorsum abeuntes, videre non mereamini, ascendam in coelum videntibus illis, qui mecum perseverabant usque in finem discipulis meis (Matth. X, XXIV). Attamen ascendisse me videbitis tunc, quando venientem cum nubibus (Apoc. I), cum tota carne sua, hunc eumdem Filium hominis videbit omnis oculus, tunc intelligetis quod injuste sermonem hunc duritiae coargueritis, quod male senseritis, quod pejus (non exspectata magistri doctrina) nimis cito retrorsum scandalizati abieritis. Notandum quod cum illa natura, secundum quam est filius hominis, de matris utero initium habuerit, et Christus ante illam Incarnationem nequaquam homo vel filius hominis, sed tantum Deus Dei Filius exstiterit, tamen Filium hominis prius in coelo fuisse asserit, quo iturum ascensurus sit, videlicet tam hoc dicto, quam illo, quo ait:

“Et nemo ascendit in coelum nisi qui descendit de coelo, Filius hominis qui est in coelo (Joan. III),”

unitatem personae in se uno Christo Deo et homine voluit commendare. Quod ignorans Nestorius, et ideo jure ignorandus, beatam Mariam vetuit vocari Dei genitricem, eo quod Christi, non divina sed humana tantum de carne ejus sumpta sit natura. Ita Christum unum in duos christos, alterum Deum, alterumque hominem male divisit, cum idem Filius hominis, et prius fuerit in coelo, quo postmodum ascendit, et jam esset in coelo secundum divinitatem, cum adhuc in terra loqueretur secundum humanitatem.

“Qui descendit, inquit Apostolus, ipse est et qui ascendit (Ephes. IV).”

Sequitur: