|
|
“Ut autem gustavit architriclinus aquam vinum factam,”
|
|
etc. Vere ergo, ut ait ipse Dominus,
|
“ecce plus quam Jonas hic (Matth. XII),”
|
|
et non solum plus quam Jonas, aut plus quam Salomon, sed et plus quam
Moyses, aut aliquis omnino sanctorum et magnorum hominum. Nam ut taceam,
quod quando vel quomodo voluit, natus est, quod quando vel quomodo
voluit, mortuus est, et resurrexit, et in coelum ascendit, ut interim
haec majora taceam, quis omnium sanctorum, per quos signa et ostenta
facta sunt, sola voluntate vel imperio fecit aliquod signum? Moyses
namque clamando ad Dominum, ita ut diceret illi Deus: quid clamas ad me
(Exod. XIV)? fecit in Aegypto signa. Clamando ergo, id est, non sua
potestate utendo, sed alieno imperio, virga percutiens divisit aquas,
hic autem solo nutu sola voluntate sedens et tacens in vinum bonum
convertit illas.
|
“Hoc fecit initium signorum Jesus in Cana Galilaeae, et manifestavit
gloriam suam.”
|
|
Magnum sane ac praeclarum signorum fecit initium, quo tanquam fulgur ea
coruscatione feriret oculos hominum, ut ad considerandum coeli faciem
attoniti levarent intuitum, id est ad consideranda caetera quoque, quae
facturus erat, ad credendum regni Dei adventum diligentes et attenti
spectatores credulum converterent animum.
|
“Et hoc, inquit, signo manifestavit gloriam suam,”
|
|
scilicet ut viderent illi, et audiremus nos
|
“gloriam ejus, gloriam quasi unigeniti a Patre (Joan. I),”
|
|
audiremus procul et crederemus ad justitiam et salutem nostram (Rom. X).
Non enim idcirco venerat lucerna, ut lateret sub modio, sed ut posita
super candelabrum, omnibus qui in domo sunt luceret (Matth. V). Sic et
nos, ubi fructus dignus est, id est utilitas animarum, manifestare
debemus coram hominibus eam quae in nobis est gratiam ut videant opera
nostra bona, et glorificent Patrem nostrum, qui in coelis est (ibid).
|
“Et crediderunt in eum discipuli ejus.”
|
|
Dictum est hoc loco, quia crediderunt in eum; sed non dictum est quod,
relictis omnibus, secuti sunt illum. Nondum enim Joannes missus fuerat
in carcerem. ipse autem Jesus antequam Joannes traditus esset, cursum
publicae praedicationis ingressus non est, neque matre et affininibus
relictis circuibat, praedicando per civitates, et castella, a qua
praedicatione ejus caeteri evangelistae, ut superius dictum est, suae
post baptismum ejus sumunt narrationis exordia. Quapropter nec
discipulis suis hoc praeceperat, quod non nisi prior ipse fecisset,
praecipere habebat, scilicet ut relictis omnibus, sua, quae nondum illis
praecedendo ostenderat, sequeremur vestigia. Inter quos et hunc Joannem
evangelistam relictis nuptiis (ipsius enim istas fuisse nuptias, opinio
fere omnium est) ipsum Dominum sequi coepisse arbitramur. Trudunt numque
historiae, quod eum de nuptiis volentem nubere vocaverit, et propterea
quem a carnali voluptate retraxerat, potioris amoris sui dulcedine
donavit. Discipulos ergo jam quidem habebat, quos ad eum maxime Joannis
testimonium dirigebat, quibus ipso Joanne coeptum cursum per publica
ministeria peragente, privata miraculorum et doctrinae suae aperiebat
initia. Unde et subditur:
|
“Post haec descendit Capharnaum, ipse et mater ejus, et fratres ejus, et
discipuli ejus et ibi mansit non multis diebus.”
|
|
|
|