VERS. 14-19.

“Nuntius venit ad Job, qui diceret: Boves arabant, et asinae,”

etc. Haec et caeterorum verba nuntiorum, nunc interim in historico sensu expositione non indigent, nisi quod callide tentatoris instinctu damna et multa nuntiantur et subita, dum adhuc illo vel illo loquente venit alius, et quod hic ait,

“boves arabant,”

ut videlicet memorato fructu operis causa crescat doloris,

“alius autem: Ignis, inquit, Dei cecidit de coelo,”

“ignis,”

inquam,

“Dei,”

tanquam si diceret, illius animadversionem sustines, quem tot hostiis placare voluisti.