CAPUT XXV. De lege caeremoniarum, et quod non fuerit ejusdem auctoritatis et stabilitatis, cujus Christi praecepta, quae sola referuntur scripta esse digito Dei.

“Sanctifica mihi, inquit, omne primogenitum quod aperit vulvam in filiis Israel tam de hominibus, quam de jumentis: mea sunt enim omnia. Et ait Moyses ad populum: Mementote diei hujus, in qua egressi estis de Aegypto, de domo servitutis,”

etc. Notandum quod, cum dixerit Dominus:

“Sanctifica mihi omne primogenitum,”

hic internuntius Domini alia praeloquitur ad populum, et dicit ut meminerint diei hujus, cum eos introduxerit Dominus in terram Chananaei, ut custodiant ejus cultum statuto tempore a diebus in dies. Hodie mense novarum frugum, id est, quinto decimo die Aprilis, quo jam secundum temperiem aeris, apud illos primaevae fruges vesci possunt, hoc intendens, ut agnum et azyma, quorum usum semel acceperunt, diligenter per omnes annos observent. Hoc dicimus, ne ignoremus quid Judaeis respondeamus; arbitrantibus carnales caeremonias suas ejusdem auctoritatis sive stabilitatis esse debere cujus et illa decem praecepta vitae quae in tabulis lapideis scripta sunt. Verum ipse legislator hoc pro summa differentia de illis dixit, quia scripta sunt digito Dei, quod nusquam dixit, nec dicere debuit de hujusmodi, quas transitorias fore noverit caeremonias; et Apostolus cum dixisset:

“Hoc autem dico testamentum confirmatum a Deo, quae post quadringentos et triginta annos facta est lex, non irritum facit ad evacuandas promissiones (Gal. III),”

protinus ait:

“Quid igitur lex? Propter transgressores posita est, donec veniret semen cui repromiserat ordinata per angelos in manu mediatoris (ibid.).”

Legem caeremoniarum ordinatam dixit, non in manu vel digito Dei, sed in manu mediatoris Moysi, cum testamentum a Deo confirmatum asseruerit, sicut e converso, Moyses praecepta vitae digito Dei scripta dicit, cum de sacrificiis vel solemnitatibus observandis nihil tale dixerit. Igitur non tantum hic, ubi Moyses injussus repetit de azymis, legemque dat de festis annuis, sed et ubicunque per manum ejusdem mediatoris, populo illi aliqua instituuntur eorum, sine quibus testamentum a Deo cum Abraham confirmatum fuit, sic accipienda sunt, non tanquam jussa, sed tanquam permissa, videlicet propter transgressiones, ut verissime Apostolus ait: Vincula enim quaedam fuerunt propter transgressiones posita, scilicet ut dum talium sacrificiorum vel festorum ritu detinerentur, non vacaret eis errare a Deo suo, in suis adinventionibus, et illicitis idolorum cultibus. Proinde confidentibus in illis loquitur per prophetam idem Deus:

“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis, in die qua eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum, sed hoc verbum praecepi eis, dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus. Et ambulate in via quam mandavi vobis, ut bene sit vobis (Jer. VII).”

“Non sum locutus,”

ait, id est, non praecepi. Nam quaecunque talium velut ex ore meo Moyses jussit, non me jubente, sed me permittente praecepit. Et in David (Psal. XLVI):

“Nunquid manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum potabo?”

et multa his similia.