CAPUT XIII. De pugna male gesta contra Philistiim, et de vana levitate qua dixerunt:

“Afferamus ad nos arcam Domini sedentis super Cherubim,”

et quid significaverit lapis Adjutorii.

(CAP. IV.)

“Et factum est in diebus illis, convenerunt Philistiim in pugnam. Egressus est namque Israel obviam Philistiim in pugnam et castrametatus est juxta lapidem Adjutorii.”

Et reliqua. Narratione hac mox subsecutura, praemissum est (cap. III):

“Et addidit Dominus ut appareret in Sylo, quoniam revelatus fuerat Dominus Samueli in Sylo, juxta verbum Domini.”

Et est sensus: Dominus, quoniam revelatus fuerat Samueli in Sylo dictis addidit, ut appareret itidem in Sylo, juxta verbum suum factis, ita ut non caderet ex omnibus verbis ejus in terram, ut cognosceret universus Israel a Dan usque ad Bersabee quod fidelis Samuel propheta esset Domini. Ita plane ex omnibus verbis prophetae, et plusquam prophetae Joannis, non cecidit verbum in terram. Respiciamus ad dies illos, in quibus non jam Philistiim, sed qui per Philistaeos hoc loco recte figurantur, Romani convenerunt in pugnam.

“Dixerunt,”

inquit,

“majores natu de Israel: Quare percussit nos hodie Dominus coram Philistiim? Afferamus ad nos de Sylo arcam foederis Domini, et veniat in medium nostri, ut salvet nos de manu inimicorum nostrorum. Misit ergo populus in Sylo, et tulerunt inde arcam foederis Domini exercituum, sedentis super cherubin.”

Praesumptio stulta et vana, quae tunc decepit improvidos, et justitiae vel gloriae Dei ignaros, ipsa eadem decepit illos, quando clausi obsidente exercitu Romano, tumultuabantur et vociferabantur confidentes, ut historiae tradunt, quod nequaquam toleraret Deus privari se illo pulchro templo, illo pulchro et aureo sanctuario. Cujus vanitatis respectu nota quam acute, quam mordaciter cum praemissum esset

“et tulerunt inde arcam foederis Domini exercituum,”

continuo subjunctum est, sedentis super cherubin.

Hoc quippe non pro suo sensu, sed pro illorum notabili vanitate Scriptura dixit. Quid enim stultius ac vanius? Nunquid super illos cherubin quos fecit Moyses, imo quos Beseleel ille faber cum socio suo Ooliab fudit, aut fabricavit, sedebat Dominus exercituum captus vel delectatus pulchritudine auri, et non potius super homines, vel super sanctos angelos sedet plenos scientia Dei secundum nomen cherubin? Igitur eadem hic et illic vanitate decepti sunt, dum pro aureis coelestis sanctuarii simulacris divinum sibi quasi debitum arrogant adjutorium, unde et falsi sunt, metando castra juxta lapidem, postea dictum lapidem Adjutorii. Nam et tunc praesagio suo frustrati sunt, et nunc ejus lapidis non habuere adjutorium, quem in malum sibimetipsis reprobaverunt, juxta quod Scriptura dicit:

“Lapidem quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli (Psal. CXVII).”

Et tunc quidem sacerdotis unius Heli domus una concidit, ipso quoque corruente, fractisque cervicibus moriente, nunc autem tota gens captivata est, tota civitas cum templo suo funditus in favillas disperiit, sacerdotio illo quoque cadente, suumque opprobrium per omnes gentes circumferente, quia pollutum, sordidatum, imo et ejectum est, eodem quo vivimus, quo redempti et emundati sumus nos credentes Christi sanguine.