CAPUT XI. De lege Nazaraeorum, et de eo quod ait evangelista:

“Ut adimpleretur quod dictum est per prophetas, quoniam Nazaraeus vocabitur.”

(CAP. VI.)

“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Vir sive mulier cum fecerint votum ut sanctificentur, et se voluerint Domino consecrare, a vino et omni quod inebriare potest abstinebunt. Acetum ex vino, et ex qualibet alia potione, et quidquid de uva exprimitur, non bibent,”

etc. Ista lex Nazaraeorum, id est, sanctorum sive consecratorum est, de qualibus in libro Machabaeorum scriptum est:

“Et suscitaverunt Nazaraeos qui impleverant dies, et clamaverunt voce magna in coelum, dicentes: Quid istis faciemus, et quo eos ducemus?”

(I Mach. III.) Videlicet ambitiosius in calamitate sua Deum deprecabantur, tales habentes patronos, scilicet Nazaraeos, qui plurimum merebantur de clementissimo Deo, quia impleverant dies suos, afflicti sacra continentia, votiva abstinentia. Sed quid sibi vult, aut quid rationis habet haec illorum lex in eo maxime quod dicit:

“Si autem mortuus fuerit subito quisquam coram eo, polluetur caput consecrationis ejus, quod radet illico eadem die, ita ut dies priores irriti fiant, quoniam polluta est sanctificatio ejus.”

Quid, inquam, in hoc rationis est quod tantopere super mortuum ingredi, et super patris quoque et matris, fratris et sororis funere contaminari prohibetur, ut si mortuus fuerit quisquam subito coram eo, polluatur illico, et dies praeteriti irriti ducantur? Ergo quoniam in hac occidente littera nihil proficimus, vivificantem spiritum necessario requirimus. Nempe ista est lex sub qua factus est Dei Filius, ista, inquam, lex est, quam sic implevit ille Nazaraeus, ut propter illum, imo de illo scripta esse credantur. Hoc sciens evangelista Matthaeus, cum dixisset:

“Audiens autem Joseph quod Archelaus regnaret in Judaea pro Herode patre suo, timuit illo ire, et admonitus in somnis secessit in partes Galilaeae, et veniens habitavit in civitate, quae vocatur Nazareth (Matth. II),”

continuo subjunxit:

“Ut adimpleretur quod dictum est per prophetas: Quoniam Nazaraeus vocabitur. (ibid.)”

Nempe si quaeras ubi vel per quos prophetas dictum est, quia

“Nazaraeus vocabitur,”

et ecce jam in isto prophetarum maximo hic dictum est,

“quia Nazaraeus vocabitur,”

siquidem velamine litterae amoto claritatem spiritus intueamur legitime. Et hoc bene prospecto, simul et illud clarebit cur evangelista praedictus tali in loco, vel causa, tali testimonio usus sit, quia videlicet quod hic Moyses dictis, hoc apud illum Dominus noster infantulus praesignavit factis, cum fugiens Judaeam propter Archelaum ibi regnantem, venit Nazareth, et habitavit ibi.