|
Hic ergo jam et illud quaeritur, quomodo sacerdotium sic fraudulenter
subreptum, ratum esse debuerit, cum lex usque hodie sit, ut quisquis
invocatus ad benedictionem ordinationum accesserit, easque aliunde
ascendendo rapuerit, benedictio non solum irrita judicari, sed et
maledictionem illi jure debeat converti? Ad haec facilis patet
responsio, quia videlicet nequaquam damnabili modo benedictionem ille
subripuit, imo quisquis hodie, non ejus promovetur exemplo, nos,
secundum Evangelium loquentes, dicimus quod non per ostium ingressus
sit, sed aliunde ascenderit (Joan. X). Lex enim est ut non pro munere
quolibet, manus, obsequii, aut linguae, quempiam debeat quis ordinare,
sed eum quem pro vitae merito elegerit testimonium praesentis Ecclesiae.
Quid ergo? Nonne Isaac, juxta anagogen, personam gerit eorum qui pro
commodo vel pro pastellatico favorabiliter ordinare contendunt? Cum enim
dicit: Sume arma tua, pharetram et arcum, et egredere foras; cumque
venatu aliquid apprehenderis, fac mihi inde pulmentum; et deinde
subjungit, et benedicat tibi anima mea antequam moriar, nonne manifeste
commodum pro benedictione flagitat? Nec tamen in hoc sancto viro
derogatur, sed magis placet id quod in illo provisor futurorum, ad
aedificationem nostram Spiritus sanctus operatur. Igitur Isaac praesenti
loco cujusque summi pontificis; Rebecca Ecclesiae, quae subjectio est,
personam gerit; duo filii, Jacob et Esau, illos praesentant qui in domo
Ecclesiae contrariis moribus et diverso fine sanctum propositum
erudiendi proponuntur. Et quidem sacerdos summus commissae sibi
Ecclesiae, tanquam vir conjugi, vel tanquam caput corpori praeest.
Verumtamen ordinandorum electio, non penes ipsum solum, sed penes
Ecclesiam est, illo nempe in curis plurimis senescente, et interdum
curarum exteriorum pulvere oculis ejus caligantibus, ipsa filios suos
clarius atque expeditius videt, novit actus, intuetur propositum,
considerat profectum vel defectum singulorum. Cum ergo audierit quod
pontifex cujuspiam indigni delinitus obsequiis, eum promovere ac meliori
praeferri voluerit, exemplo Rebeccae debebit uti, quae et viri sui
placitum non reprehendit, et tamen egit consilio, ne pater majorem,
venationibus ejus delectatus, praeferret meliori, memor quid sibi dictum
fuis et a Deo, quia major serviet minori. (Gen. XXV). Itaque nequaquam
ille damnabili furto subripuit, sed potius ordine servato justitiae,
dignus accessit voluntate Dei, et ejus electione, quae fuerat conscia
meriti.
|
|