CAPUT 7

Mystice ergo, quadraginta et sex annos in adjumentum fidei sumentes, detestamur eos, qui hunc annorum numerum infideliter objecerunt. Quia maledicti sunt, eo quod, sicut a patriarcha Jacob in typo Simeon et Levi fuerat praedictum, vasa iniquitatis effecti sunt. Quia in furore suo occiderunt virum, et in voluntate sua suffoderunt murum (Gen. XLIX). Maxime enim hi, qui fuerant de tribu Levi, scilicet Scribae et Pharisaei, talem occiderunt virum, tanti templi clavis, et lancea suffoderunt murum. His ita jam dictis, notanda est diligenter evangelistae intentio, dicentis:

“Hoc autem dicebat de templo corporis sui.”

Cur enim hoc tandem intulit, nisi ut haereticos hoc quoque dicto percuteret, Christo Dei Filio linguis vipereis detrahentes; contra quos, ut saepe dictum est, hoc evangelium maxime conscriptum est? Quod ut manifestum sit, quaerere nunc libet ab eisdem haereticis: Cujus, nisi Dei, templum est? Creaturae quippe alicui templum, nec aliquando factum, nec unquam faciendum vel dicendum est. Hic autem proprium templum corpus suum appellat Dei Filius. Quis enim nisi Dei Filius, nisi Verbum incarnatum loquitur:

“Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud?”

Deus ergo est, quia templum habet: quantumvis econtra gruniant crassae sues, in suis se paludibus volutantes. Et procul dubio dignius est hoc templum Filii Dei, templo illo Patris sui, de quo dixerat:

“Nolite facere domum Patris mei domum negotiationis.”

Hoc enim templum non manufactum, jam in aeternum dirui non potest: illud manufactum, habitatorem non habens Deum, dirutum est. Et de hoc templo juxta Ezechielem

“a latere dextro aqua egressa est, et omnes, ad quos pervenit aqua ista, salvi facti sunt (Ezech. XLVII).”

De illo autem templo a Scribis et Pharisaeis sanguis effluere non cessat, quem sibimet imprecati sunt dicendo:

“Sanguis ejus super nos et super filios nostros (Matth. XXVII).”

Sequitur:

“Cum autem esset Hierosolymis in die festo, multi crediderunt in eum, videntes signa quae faciebat. Ipse autem Jesus non credebat semetipsum eis.”

Isti credentes in eum credendo quoque errabant: ita ut, sicut praedictum est, merito Jesus semetipsum illis non crederet. Nam credebant quidem, quod ipse esset Christus, qui talia coram ipsis operaretur: sed regnum ejus carnaliter aestimantes, humilitatis ejus vias vel regni ipsius mysteria percipere non merebantur. Talium vanitatem Spiritus sanctus redarguit in psalmo dicens:

“Vanum est vobis ante lucem surgere, surgite postquam sederitis (Psal. CXXVI).”

Nam ante lucem surgere, quod omnino vanum est, illi appetunt, quia ante tempus exaltari quaerunt, qui non recto ordine ad festivitatem gloriae nituntur, id est, qui non prius humiliantur ut postea merito exaltentur. Sic nempe isti, qui videntes signa quae faciebat Dominus noster, credebant in eum: sic vani volebant venisse et regnare Christum, ut illo rege ipsi, juxta carnalem intellectum suum, fortitudinem gentium comederent, et in gloria eorum superbirent: et hunc ipsum esse Christum credentes, nondum humiliati cum illo jam de exaltatione sibimet applaudebant. Sic et filii Zebedaei, quorum hic Joannes unus est, nondum humiliati jam exaltari volebant, dicentes:

“Magister, dic ut unus ad dexteram et alius ad sinistram sedeamus in regno tuo (Matth. XX; Marc. X).”

In vanum ibant, quia lucem praeire volebant, id est ante Christum exaltari quaerebant, et alia via, nec servato ordine, quem ipsa lux disponebat, ad exaltationem properabant. Nam antequam humiliarentur secundum passionem Domini, jam sibi loca eligebant, ubi sederent, unus ad dexteram, et alius ad sinistram. Quare autem non aeque his et illis semetipsum abscondit vel credidit? Filiis namque Zebedaei statim semetipsum credere incipit dicendo:

“Potestis bibere calicem quem ego bibiturus sum? (Matth. XX.)”

Ac deinceps paulatim illis arcana coelestia committit, maximeque huic Joanni, cui sempiterni secreta Principii, multosque revelationum coelestium thesauros ostendit. Istis autem qui crediderunt in eum,

“ipse Jesus, inquit Evangelista, non credebat semetipsum.”

Quare ergo hos et illos tam diversa sorte distinxit? Sequitur.