CAPUT XLIII. Quomodo iniquus in somnis viderit corripientem se Deum ne aspere quidquam contra Jacob loqueretur.

Cumque abiisset tam ipse quam omnia quae juris sui erant, et amne transmisso pergeret contra montem Galaad, nuntiatum est Laban quod fugeret Jacob. Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem et comprehendit eum in monte Galaad. Non quod eo tempore Galaad mons diceretur, sed per anticipationem illo vocatur nomine, quo postea nuncupatus est. Est autem ad tergum Phoenicis et Arabiae, collibus Libani copulatus, extenditurque per desertum usque ad eum locum, ubi trans Jordanem habitavit quondam Seon rex Amorrhaeorum. Cecidit supradictus mons in sortem filiorum Ruben, et Gad, et dimidiae tribus Manasse. Viditque in somnis sibi dicentem Deum: Cave ne quidquam aspere loquaris contra Jacob. Non audivit hic Deum vocantem se ex nomine, ut vocare solitus erat Jacob; nec enim ejus erat meriti, propter quod nosset eum Deus ex nomine, sed tantummodo vidit, scilicet iratum, comminantem, et dicentem: Cave. Nempe et hoc ipsum quod vidit, non propter se, sed propter alium vidit, ut sciret ille, quantam sui curam gereret Deus, propter quem indigno apparere, vel ab indigno videri dignaretur. Sic et propter Isaac Abimelech corripuit (Gen. XXVI); et propter Abraham Pharaonem flagellavit (Gen. XII, 20); juxta psalmum dicentem, non reliquit hominem, subauditur Laban, nocere eis; et corripuit pro eis reges (Psal. CIV), subauditur Pharaonem et Abimelech. Et dixit ad Jacob: Quare ita egisti, ut clam me abigeres filias meas, quasi captivas gladio? Cur me ignorante fugere voluisti, nec indicare mihi ut prosequerer te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis? etc. Haec dicens cavit quidem juxta comminationem Dei, ne loqueretur quidquam durius contra Jacob, sed ipsam cautelam suam mendacio infatuavit, ita ut manifeste ex ore suo, redarguendus sit, si enim haec illum cura tangebat, quod non fuisset passus Jacob, ut prosequeretur se cum gaudio, et canticis et tympanis et citharis, quare illum, sicut ipse fatetur, corripuit Deus, ne durius quidquam loqueretur? Rectius ergo sibi cavisset, si verum confitens, Deo et bene merito clienti, dignam satisfactionem citius obtulisset.