|
Post effectum Verbi Dei victoriosum, quo hominem regem, hominem
superbum, regem elatum fortiter dejecit, potenter humiliavit; ipsum
quoque regnum debellare supervenit, praemisso suimet vel praesentiae
suae admirabili signo, rege Balthasar celebrante convivium, jamque
temulento cum optimatibus suis, cum uxoribus et concubinis suis,
|
“dum in sacris vasis templi Domini biberent vinum, et laudarent deos
suos argenteos, et aureos, et aereos, ferreos, ligneosque et lapideos,
in eadem hora apparuerunt digiti quasi manus hominis scribentis contra
candelabrum, in superficie parietis aulae regiae, et rex aspiciebat
articulos manus scribentis. Tunc regis facies commutata est, et
cogitationes ejus perturbabant eum, et compages renum ejus solvebantur,
et genua ejus ad se invicem collidebantur (Dan. V).”
|
|
Scriptura illa signum fuit Verbi Dei jamjam consurgentis, jamjam
irruentis ad debellandam superbiam regni tyrannici, regni Assyriorum
atque Chaldaeorum, quod a temporibus Nini et conjugis ejus Semiramidis
per annos ferme mille trecentos jugo aspero presserat colla populorum.
Rex ille fortissimi imperii parvula verbi ejusdem signa, pauculos apices
judicii ejus, veros judices, cum nondum intelligere, aut quisquam legere
posset, ferre non potuit, videre non sustinuit, sed facie commutata,
mente perturbata, libidinosi renes ejus inter uxores sedentis
solvebantur, genua libidinosi inter concubinas bibentis ad invicem
collidebantur, et ita palam factum est, quam esset infirmus, qui
videbatur fortis et imperiosus.
|
|