CAPUT 25

“Venit Jesus januis clausis, et stetit in medio, et dixit: Pax vobis. Deinde dicit Thomae: Infer digitum tuum huc, et vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in latus meum, et noli esse incredulus, sed fidelis.”

Quoniam dixisti, inquit, nisi videro, et nisi manus meas in latus ejus misero, non credam; et hoc te dicentem, cum absens putarer et non viderer, praesens audivi, ecce infer digitum tuum et vide, id est, experire meas manus non spiritum esse, sed carnem et ossa quae spiritus non habet, et tangendo substantiam verae carnis, noli esse incredulus, sed fidelis, in substantiam verae Divinitatis plenarie vel corporaliter inhabitantis, quae carnem suam ressuscitare potuit.

“Respondit Thomas et dixit ei: Dominus meus, et Deus meus. Dicit ei Jesus: Quia vidisti me, credidisti; beati qui non viderunt, et crediderunt.”

Quod uni Thomae dicitur,

“quia vidisti me, credidisti;”

plane si solum litteralem sensum respicias, et caeteris apostolis omnibus dici potuit, videlicet nisi vidissent, non credidissent. Nam, antequam vidissent, mulieribus referentibus se vidisse eum non crediderunt, sed videbantur coram eis tanquam deliramenta verba eorum (Luc. XXIV). Quare ergo uni dicit:

“Quia vidisti me, credidisti,”

addens etiam:

“Beati qui non viderunt et crediderunt:”

Et quidem nos non vidimus et credimus. Sed, nunquid consequenter, apostolo Thoma, qui credidit, qui vidit, et caeteris apostolis qui viderunt, beatiores sumus?