CAPUT 6

Et aspicient ad me quem confixerunt, et planctu plangent eum, quasi super unigenitum, et dolebunt super eum ut doleri solet in morte primogeniti. In die illa magnus erit planctus Adremmon in campo Mageddo, et plangent terrae familiae, et familiae seorsum. Familiae domus David seorsum, familiae domus Nathan seorsum, et mulieres eorum seorsum; familiae domus Levi seorsum, et mulieres eorum seorsum. Familiae Semei seorsum, et mulieres eorum seorsum. Et omnes familiae reliquiae familiae et familiae seorsum, et mulieres eorum seorsum. At Adremmon urbs est juxta Jezrahel, quae hoc olim vocabulo nuncupata est, et hodie vocatur Maximianopolis in campo Mageddo, in quo Josias rex justus a Pharaone, cognomento Nechao, vulneratus est, super quo lamentationes scribit Hieremias, quae leguntur in Ecclesia, et scripsisse eum testatur liber Paralipomenon (II Par. XXXV). Sed nunquid quando fiet quod hic loquitur, et aspicient ad me quem confixerunt, et planctu plangent quasi super unigenitum: nunquid, inquam, non major planctus erit quam fuit pro morte Josiae regis justi? Fuerit quidem planctus ille grandis et sapienter dispositus, ut familia domus David, familia regalis; et familia domus Nathan, qui propheta fuit; et familia domus Levi, ex quo ortum est sacerdotium; et familia domus Semei, ex quo doctorum agmina pullularunt; et reliquiae familiae, quas, quia non habebant aliquod privilegium dignitatis, universas absque nomine comprehendit, plangerent eum viri seorsum, et mulieres seorsum: verum planctus illius magnitudo quantacunque fuerit, nihil ad magnitudinem planctus futuri, quando ille quem confixerunt, aspiciendus apparebit, Tantummodo propter aliquantulam similitudinem hic illius planctus meminit, ut solent interdum res maximae ex minimarum rerum assimilatione melius intelligi. Minimum fuit quod homines hominem plangentes, modum vel habitum sui planctus ita deposuerunt, vel singulae familiae seorsum, singularumque familiarum viri seorsum, et mulieres eorum seorsum plangerent seorsum. Maximum autem erit, quod in illo planctu omnes tribus terrae, et maxime qui illum confixerunt, omnes omnino peccatores et impii, qui poenitentiam non egerunt, plangent seorsum, quamvis omnes ad unum congregentur judicium, omnes ad unum descendant carcerem, id est infernum, omnis animus ab omni animo erit seorsum, multum occupatus apud semetipsum, nec amicam respiciens nec amicum. Item, minimum est quod in hoc saeculo plangit mater super unigenitum vel dolet in morte primogeniti; maximum autem erit, quod tunc plangent et dolebunt vere primogenitum, vere unigenitum. Quid enim, o Synagoga, mater infelix? Unigenitus Dei Filius, qui de carne tua natus est, mortuus est tibi; mortuus, inquam, est tibi non solum pro eo quod tu illum occidisti, verum etiam pro eo quod tu illum resurrexisse non credis, quod sit vivus scire non vis, audire non pateris. Et quidem utcunque est tolerabile malum, ubi mater in hoc saeculo morientem amittit filium, quem habebat unigenitum, quamvis nullum speret sibi nasci alium. Sed illud edici non valet, satis excogitari non potest, quam sit infelicissimum amisisse Salvatorem unicum et unigenitum, ita ut jam nec ipsum liceat separare, nec alium. Sequitur: