|
Non praetereundum tantae hujus rei sacramentum, cui sanctus evangelista
tam diligenter suum interposuit testimonium, et congrua de Scripturis
subjecit exempla. Dixerat enim, quia milites, qui fregerunt crura
latronum, cum venisent ad Jesum, et viderunt eum jam mortuum, non
fregerunt crura ejus, sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et
continuo exivit sanguis et aqua. Facta sunt, inquit, haec, ut Scriptura
impleretur, quae dicit de eo: Os non comminuetis ex eo. Et item alia
Scriptura dicit: Videbunt, in quem transfixerunt (Joan. XIX). Cur agnus
qui immolatus est, noluit ut os comminueretur ex eo? Non enim casu, sed
eo nolente et disponente actum est. Siquidem non alia, quam quae voluit
ac disposuit ipse ab his qui eum voluntate sua vel propria nequitia
peremerunt, tormenta perpessus est. Unum de similibus nobis locutus est,
hoc scilicet, quod, ut nos mortalis ac passibilis homo natus est.
Caetera dissimilia nobis cuncta locutus est, quia quando voluit et
quomodo voluit natus est, quando voluit, et quomodo voluit mortuus est.
Cur ergo noluit, ut crura sua frangerentur, sicut et illorum
sceleratorum, inter quos reputatus est? Videlicet, idcirco, quia ossium
fractura nullum usquam bonum sua similitudine commendat.
|
|