CAPUT XXXI. Cur vino et aqua laventur.

Causa vero, cur laventur altaria, non minus his quae dicta sunt, scientem delectat. Videlicet idcirco illa lavari institutum est, quia Dominus noster, quem altare significat, ut dictum est, de latere suo lancea militis perforato sanguinem et aquam effudit (Joan. XIX). Ideo lavantur vino et aqua. Vinum enim pro sanguine, in sacramento quoque sacrificii, ipso Domino auctore, ascitum est. Sanguinem, inquam, et aquam effudit de latere suo summus nostrae opifex salutis, quae prima sunt ejusdem elementa salutis. Sanguine redimimur, aqua abluimur. Haec enim aqua, prima sui fuit origo baptismi, quo baptizamur nos, quem a nullo accepit, sed ipse primus ejus auctor exstitit. Hoc ideo dicimus, ne putemus illum a Joanne suum accepisse baptismum, quod Romana auctoritas non concedit, Graecorum contradicens traditioni, ut die Epiphaniae baptismum celebremus, sicut in nocte paschali, quod et supra dictum est, ubi de die Epiphaniae mentio facta est. Sed de origine baptismi opportunius dicemus, cum de morte Domini in sequenti Parasceve, vel Sabbati sancti officio, tractatus vel ordo causarum poposcerit. Sciendum autem quod rectius faciunt hi quos et nos imitamur, et ordini evangelico magis eorum propinquat consuetudo, qui hodie quidem, id est feria quinta, altaria nudant, sed ipsa die Parasceve lavant. Nam hac feria quinta coepit quidem Dominus ad vesperam agonizari, sed feria sexta sanguinem et aquam de latere suo lanceatus effudit. Idcirco et cum cantu ad passionem pertinente, vel cum psalmodia poenitentiali lavare consuevimus. Hispidi quoque ramusculi, cum quibus lavantur, flagella significant, quae pectus illud sacratum Deique capax atrociter secuerunt. Non enim divinitas inhabitans, passibilitatem carnis excluserat, sed veros dolores verasque virgarum vibices in illo nostra caro pertulit.