|
Hoc judicium terrae illius quae peccavit, non quomodocunque sed ita
quemadmodum dixit:
|
“terra cum peccaverit mihi, ut praevaricans praevaricetur (Ezech. XIV).”
|
|
Quidnam est prevaricando praevaricari, nisi perseverare in proposito
praevaricationis corde impoenitenti? Hoc denique est peccatum terrae
illius gravissimae, scilicet Judaeorum, quibus maxime et primo loco, et
deinde haereticis illa redargutio congruit:
|
“Filii hominum usquequo gravi corde (Psal. IV).”
|
|
Quomodo illi maxime praevaricati sunt, id est in praevaricatione
perseveraverunt? Filium Dei Dominum Jesum Christum in praevaricatione
sua reprobaverunt et crucifixerunt. In praevaricatione, inquam, id est,
contra legem suam. Dixerat enim in lege Moyses:
|
“Prophetam de gente tua et de fratribus tuis, sicut me, suscitabit tibi
Dominus Deus tuus, ipsum audies. Qui autem verba ejus, quae loquetur in
nomine meo, audire noluerit, ego ultor existam (Deut. XVIII).”
|
|
Ergo Dominum Christum reprobando, praevaricati sunt, praesertim cum
legitimum haberent signum, per quod intelligere eum possent esse
prophetam illum, scilicet sufficiens in opere et sermone ejus veritatis
testimonium. Sed forte aliqui de ignorantia se excusare potuerunt,
dicentes eum esse magnum. Proinde cum blasphemaretur ait:
|
“Et quicunque dixerit verbum contra Filium hominis, remittetur illi
(Matth. XII).”
|
|
Et cum pateretur:
|
“Pater, inquit, ignosce illis, non enim sciunt quid faciunt (Luc.
XXIII).”
|
|
Sed quid post haec? Quomodo terra illa inexcusabilis facta est, vel
quomodo praevaricans praevaricata est, ut inexcusabilis esset? Venit
Spiritus sanctus super discipulos ejus, quos nimirum significans dixerat
illis:
|
“Et si ego in Beelzebub, principe daemoniorum ejicio daemonia, filii
vestri in quo ejiciunt? Ideo ipsi judices vestri erunt (Matth. XII).”
|
|
dixit, id est, certissime ejicient, magis quam nunc, cum Spiritus
sanctus advenit: Venit, inquam, Spiritus sanctus manifesta virtute
testimonium perhibere, quod ille esset Christus, et tunc adimpletum est
quod dixerat illis:
|
“Cum autem venerit Paracletus, quem ego mittam vobis a Patre Spiritum
veritatis, quia Patre procedit ille testimonium perhibebit de me, et vos
testimonium perhibebitis (Joan. XV).”
|
|
Hoc facto nihilominus in praevaricatione perseveraverunt et blasphemare
non cessaverunt, et tunc demum contra Spiritum sanctum verbum dixisse
judicati sunt, et illa sententia venit super eos:
|
“Qui autem dixerit verbum contra Spiritum sanctum, non remittetur ei,
neque in hoc saeculo, neque in futuro (Matth. XII).”
|
|
|
|