|
Est et alia vanitas, quae fit super terram: sunt justi, quibus multa
proveniunt, quasi opera egerint impiorum; et sunt impii, qui ita securi
sunt, quasi justorum facta habeant; sed et hoc vanissimum judico. Quod
multis variat verbis, unit sensu Ecclesiastes. Superius personis, et
causis personarum notatis, affectus multorum unus expresserat,
conquestus erat quoniam tarda veniret vindicta malorum, spe jam
cognoverat, bona esse dando timoratis, et iniquum maledictis vexaverat.
Ecce aliam vanitatem de semine istius vani videt fieri in terra, inde
stupens ita secum loquitur. Mene veraciter putabunt agnovisse boni, quod
speranda sint bona timentibus Deum, cum videant plerosque sanctos atque
justos tanta pati injuste mala, quae soli perversi juste sustinere
debuissent? Nam licet homo maledicat impatienter iniquo, tempore
longaevo vivit securus impius Deo sustentante, et nullo maledicto
laesus, quanta vanitas est quod mala justis proveniant, injustis bona?
Quanta vana homo existimat, quae Deus vana esse negat. Quod non sit
vanitas. sed certa dispensatio, quod plurima bona malo, et plutima
eveniant mala justo, in Evangelio pater Abraham confirmat, qui refovens
in gremio suo animam Lazari, divitem sepultum in inferno liberare non
potuit. Et dixit quare: Recordare, inquit, fili, quia recepisti bona in
vita tua, et Lazarus similiter mala, nunc autem hic consolatur. tu vero
cruciaris (Luc. XVI). Quod non sit vanitas, sed dispensatio, quia
aliquando proveniunt mala justis, ostendit adhuc Dominus Jesus, in cujus
ore non est inventum mendacium, ut audivit, quoniam Pilatus libra et
sanguinem miscuit in templo quorumdam sacrificantium; aiebat turbis,
Galilaeos male caesos ter sex, quos turris Siloc lapsos occidit, vos
prae omnibus peccasse putatis. Minime hoc dico, sed vos nisi videro
poenituisse, quemadmodum illi perierunt peribitis et vos (Luc. XIII).
Quam bene discernit, qui solus novit corda, quia judicio justi et mali
probentur.
|
|