|
|
“Vidi visionem secundum speciem quam videram, quando venit ut
disperderet,”
|
|
etc.
(CAP. XLIII.)
|
“Et duxit me ad portam, quae respiciebat ad viam orientalem, et ecce
gloria Dei Israel ingrediebatur per viam orientalem, et vox erat ei
quasi vox aquarum multarum, et terra splendebat a majestate ejus. Et
vidi visionem secundum speciem quam videram, quando venit ut disperderet
civitatem, et species secundum aspectum quem videram juxta fluvium
Chobar, et cecidit super faciem meam.”
|
|
Ordo tandem fidei necessarius hic perfectus est, dum post cunctas
divisiones superiora longe repetens,
|
“et vidi, inquit, visionem secundum speciem quam videram quando venit ut
disperderet civitatem, et species secundum aspectum quem videram juxta
fluvium Chobar,”
|
|
subauditur, anno quinto, itemque, anno sexto transmigrationis regis
Joachim. Quinam ille aspectus, vel quae illae species fuerunt? Nimirum
aspectus hominis, aspectus leonis, aspectus vituli, aspectus aquilae
volantis. Aspectibus vel speciebus illis vera humanitas, vera passio,
resurrectio quoque et ascensio significabatur Christi Filii Dei, quae
omnia corde credere ad justitiam, et ore confiteri oportet ad salutem
(Rom. I). Sed haec quidem evangelica doctrina est, et familiarius
parvulis quasi lactis alimonia dulcis auditu, et salubris animae gustu
est. Verumtamen ad perfectionem fidei necdum satis est, nisi post lactis
poculum proficiendo ad solidum perveniat cibum, ut credat et confiteatur
quia
|
“in principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat
Verbum, et omnia per ipsum facta sunt (Joan. I),”
|
|
et isto illud posterius esse, quod prius capere potuit, scilicet quia
|
“Verbum caro factum est, et habitavit in nobis (ibid.),”
|
|
et secundum illas facies hominis, vituli, leonis, atque aquilae
volantis, videndam nobis gloriam suam praebuit. Recte igitur prioribus
prophetiae suae annis, illud accepit vel scripsit, quod commodius capere
possunt parvuli, et tandem in hac extrema visione pro exercitatione
perfectiores habens sensus accepit, vel perfectos habentibus sensus
scripsit, quid ante facies illas Christus Dei filius fuerit, et tunc
demum cadit super faciem suam, videlicet perfecta adoratione verus
adorator adorans in spiritu et veritate (Joan. IV).
|
|