CAPUT VIII. Quae fuerit materia, sive argumentum ejus prologi.

Inspice quia tota Scriptura libri hujus circa Dei Legem, et maxime circa templum Domini versatur, quod tunc in toto orbe terrarum nomini Domini dedicatum, solum et unicum habebatur. Principium narrationis est de Heliodoro et aerarii custodia, qualiter omnino impossibile fuerit eos decipi, qui crediderant loco et templo, quod per universum mundum pro sui veneratione et sanctitate venerabatur (II Mach. III). Finis autem in templo est, ubi Nicanor, qui extendens manum ad templum juravit:

“Nisi mihi vinctum Judam tradideritis, istud Dei fanum in planitiem deducam, et altare effodiam, et templum hoc Libero patri consecrabo. Atque his dictis abiit (II Mach. XIV).”

Pugnamque commisit Nicanor, in qua dux ipse primus in bello cecidit, omnesque communi consilio decreverunt nullo modo diem istam absque celebritate praeterire. Habere autem celebritatem tertia decima die mensis Adar, quod dicitur voce Syria, pridie Mardochaei die.

“Porro media libri ejusdem hoc habent, quia qua die templum ab alienigenis pollutum fuerat, contigit eadem die purgationem fieri, vicesima et quinta mensis, qui fuit Casleu, et cum laetitia diebus octo egerunt in modum tabernaculorum, recordantes quod ante modicum temporis diemsolemnem tabernaculorum in montibus et speluncis more bestiarum egerant, propter quod thyrsos et ramos virides praeferebant ei, qui prosperavit mundari locum suum, et decreverunt communi praecepto et decreto universae genti Judaeorum omnibus annis agere dies istos (II Mach. X).”

Isti sunt dies Scenopegiae, de quibus fratres sive Judaei, et qui in regione Judaea, scripserunt semel et iterum, sicut jam dictum est, Judaeis qui erant per Aegyptum, dicentes:

“Et nunc frequentate dies Scenopegiae;”

dicentes, inquam, secunda vice. Facturi itaque vicesima et quinta mensis Casleu purificationem templi, necessarium duximus vobis indicare, ut vos quoque agatis diem Scenopegiae, atque subjungentes, et diem ignis, qui datus est, quando Nehemias aedificato templo et altari, obtulit sacrificium. De diebus istis postmodum repetentes dicemus. Nunc illud prius dicere visum est, quod Scriptura libri materiam habet templum illud, et sancta, quae erant Hierosolymis, pro quibus pugnaverunt Machabaei. Unde non mirum, quod non ultra Scripturae, vel libri hujus textus processit, quam ad illam rem gestam de interitu impii Nicanoris, qui templum illud extensa manu rursus contaminare juraverat et consecrare Libero patri, quia videlicet post interitum ejus, quamvis multa Judae et fratrum ejus praelia fuerint, non tamen circa templum tale quid contigit, qualia et in principio, et in medio, et in fine continentur hujus libri.