|
Ut igitur et in isto non solum fideliter, verumetiam scienter
justificata sit sapientia a filiis suis, quaerenda erat diligentius
intentio praesentis capituli, et Deo dante, citius occurrit. Intendit
enim demonstrare dicendo haec Dominus noster Judaeos cunctis gentibus,
etiam infidelibus, esse deteriores. Duo enim illis praedicabat, et ut
crederent, virtutes faciebat, scilicet et temporale excidium loci vel
gentis, quod futurum erat, et factum est a Romanis, et aeternam poenam
gehennae ignis, quae in die judicii parata est diabolo et angelis ejus,
et hominibus impiis. Cum utrumque praedicaret Judaeis, poenitentiam non
egerunt. Unum verbum si fuisset praedicatum Sodomitis, Tyris ac
Sydoniis, cum testimonio tantarum virtutum, scilicet temporale
exterminium, quod passuri erant, poenitentiam egissent, sicut et
prophetis Dominus dicere solebat. Exempli gratia:
|
“Et si ad illos mitterem te, ipsi audirent te. Domus autem Israel nolunt
audire te, quia nolunt audire me (Ezech. III).”
|
|
Et hoc in Ninivitis probatum est (Jon. III). Porro alterum, si tunc
praedicatum illis fuisset regnum Dei, non credidissent neque
poenitentiam egissent. Unde nec fuissent salvi, et idcirco praedicatores
eis mittere non curavit. His dictis pro quaestione difficili, nunc ipsa
scrutemur verba praesentis capituli.
|
“Vae tibi, inquit, Corozaim! vae tibi Bethsaida!”
|
|
Quoniam Corozaim interpretatur hoc mysterium meum, pulchre per hoc ipsum
vocabulum commonemur in his verbis sensum sequi mysticum, incipientes ab
interpretatione nominum. Corozaim ergo, cui vae, interpretatur, ut jam
dictum est, hoc mysterium meum, generationis illius, contra quam maxime
loquitur, significat superbiam sive sapientiam vanam, cui, dum
absconduntur haec, ut postmodum dicturus est, nimirum quodammodo
dicitur: Hoc mysterium meum vobis absconditum, non vobis, sed parvulis
revelandum. Bethsaida, cui similiter vae, interpretatur domus frugum,
sive domus venatorum et illorum significat avaritiam; quos ejiciens,
|
“scriptum est, ait, domus mea domus orationis vocabitur; vos autem
fecistis illam speluncam latronum (Matth. XXI).”
|
|
Capharnaum, cujus exaltationem percutiens:
|
“Descendes, ait, usque in infernum,”
|
|
interpretatur villa consolationis et eos omnes denotat qui ab isto
saeculo capiunt consolationem. Exempli gratia, ut ille dives, qui
dicebat animae suae:
|
“Anima, habes multa bona posita in annos plurimos, requiesce, comede,
bibe, epulare (Luc. XII),”
|
|
et his dictis quasi exaltatus in coelum, eadem nocte descendit usque in
infernum. Talium quales istis tribus nominibus denotantur, notissimi
generationis illius pueri fuerunt, quia non per ignorantiam, sed per
superbiam et per invidiam saltare noluerunt, et propter avaritiam
plangere noluerunt ad evangelicae praedicationis cantum sive lamentum.
Econtra gentes, quae ignorabant et errabant, et audito Evangelio
visisque virtutibus credituri erant, per haec nomina mystice designantur
Tyrum, Sydonem et Sodomam. Tyrus namque angustia, Sydon venatio, Sodoma
muta sive silens pecus interpretatur. Talis erat gentilitas. Erat enim
in angustia, videlicet sicut Tyrus mari ita profundo ignorantiae
circumdata. Erat venatio, scilicet malignorum spirituum, quasi deorum,
ut putabat, laqueis irretita. Erat muta vel quasi pecus silens, quia
sola quae carnis sunt sapiens, ea quae sunt spiritus cogitare aut loqui
nesciebat. Talium ante adventum Christi nonnulli, scilicet Ninivitae,
poenitentiam egerunt pro solo metu temporalis exterminii; post adventum
vero ejusdem Christi, quam multae gentes pro solo auditu judicii vel
saeculi venturi, Judaeis in incredulitate perseverantibus, cum utrumque
ut supra jam dictum est, praedicatum fuisset eis. In his et in caeteris
hujusmodi judiciis justificatur sapientia a filiis suis, et non a
semetipsis, sed ex revelatione supernae gratiae haec habent, ut eam
justificare norint.
|
|