CAPUT XXXIX. Cur dicatur:

“Hi omnes in tribubus Israel duodecim,”

cum duo filii Joseph additi sint.

Et hi omnes in tribubus Israel duodecim, subauditur patres et principes sunt, id est de singulis horum singulae tribus exortae et denominatae sunt, et sunt tribus duodecim. At vero istis Ephraim et Manasses appositi sunt, dicente patre ad Joseph: Duo igitur filii tui, qui nati sunt in terra Aegypti, antequam venirem huc ad te, mei erunt: Ephraim et Manasses, sicut Ruben et Simeon, reputabuntur mihi (Gen. XLVIII). Cur ergo non jam quatuordecim, sed tantummodo duodecim computantur tribus Israel? Sed sciendum quod ubi Simeon et Levi numerantur scilicet in propria generatione carnis, Ephraim et Manasses, qui adoptivi filii sunt, numerari non possunt. Et econtrario, ubi Ephraim et Manasses inseruntur, videlicet in possessionibus, propriisque tribuum singularium feniculis, Simeon et Levi relicti sunt, isti enim proprios, ut superius jam dictum est, funiculos non consecuti sunt, sed in omnibus sortibus paucas urbes habuerunt, juxta patris prophetiam dicentis: Dividam eos in Jacob, et dispergam eos in Israel. Itaque quocunque respicias, sive ad funiculos distributionis, sive ad proprietatem generantis, duodecim tantummodo sunt tribus Israel. In Apocalypsi Joannis, Dan qui natus fuit filius Israel relinquitur, et qui adoptatus fuit Manasses assumitur (Apoc. VII). Item Ruben qui natus fuit, licet parvus, numero assumitur, et Ephraim adoptatus quamvis multiplex relinquitur (ibid.), ad insinuandum videlicet quod ad consequendam haereditatem pro qua signamur in frontibus nostris signaculo Dei vivi, neque soli nati, neque soli adoptati filii Israel, id est, neque soli qui ex Judaeis, neque soli qui ex Graecis, sed communiter tam ex his quam ex illis assumuntur vel reprobantur, quos vel fides commendaverit, vel infidelitas reprobabiles fecerit.