|
|
“Semen ejus in aeternum manebit,”
|
|
dum interea dicit:
|
“Ecce dies venient, dicit Dominus, et suscitabo David germen justum.”
|
|
(CAP. XXI.) Septem prophetae hujus membra praecipua tantummodo
distinximus, et quasi in umbra longe praemissa futurum evangelicae
veritatis corpus assimilatum esse perpendimus, Quae deinceps sequentur,
ad istius statum temporis, ad illam civitatis obsidionem maxime
pertinent, atque in primo sermone sic scriptum est:
|
“Interroga pro nobis Dominum, inquit rex Sedechias, quia rex Babylonis
Nabuchodonosor praeliatur adversum nos,”
|
|
etc. Et mihi quidem prosperum, quod ad temporis vel causae illius
subsidium valeret, responsum est, sed nihilominus inter mala illa, bona
quoque futura sparsim praenuntiata sunt. Cum enim dixisset contra
Sedechiam inter caetera (CAP. XXII):
|
“Scribe virum istum sterilem, virum qui in diebus suis non
prosperabitur, nec enim erit de semine ejus vir qui sedeat super solium
David, et potestatem habeat ultra in Juda.”
|
|
Quasi quaereretur quid ergo fiet quo juramentum deveniet Domini dicentis
in David: Semel juravit in sancto meo: Si David mentiar, semen ejus in
aeternum manebit, et thronus ejus sicut sol in conspectu meo, sicut luna
perfecta in aeternum, et testis in coelo fidelis (Psal. LXXXVIII).
Subsecutus, haec de futuro intulit (CAP. XXIII):
|
“Ecce dies venient dicit Dominus, et suscitabo David germen justum, et
regnabit rex, et sapiens erit, et faciet judicium et justitiam in terra.
In diebus illis salvabitur Juda, et Israel habitabit confidenter, et hoc
nomen, quod vocabunt eum Dominus justus noster.”
|
|
Isti dies venerunt, et ecce sunt, jam enim suscitavit ex mortuis Dominus
Deus David
et ecce regnat gloria et honore coronatus
est, ita ut stultum ejus sapientius sit hominibus, fecitque et adhuc
facturus est
|
“judicium et justitiam in terra.”
|
|
Fecit namque judicium mundi per passionem suam, mittendo principem hujus
mundi foras (Joan. XII), facturus est judicium in novissimo die veniendo
cum nubibus coeli in potestate magna (Matth. XXIV). Fecit justitiam
fidei, justificando omnem qui ex fide est, peccatorum remissione data,
faciet justitiam, reddendo unicuique secundum opera sua (Rom. II). Haec
dixit, et deinceps passiones justi, hujus suis passionibus praecurrit,
et ut superius jam dictum est, in typum ejus qui mortuis mortem
superatus, temploque diruto atque civitate exterminata, gentes erat
docturus, iste quoque templo et civitate superstes, nec mortuus, quamvis
multa passus exteris prophetiam texuit nationibus. Ac nos nec
facultatem, nec propositum habentes, ut cuncta prosequamur, plurimum
historiae campum, multamque prophetiae silvam ejus praetermittentes, ad
lamentationes ejus articulum vertamus.
|
|