|
Postquam gloria Domini in campum exiit, quo significabatur evangelica
praedicatio, ad gentes exitura, relictis Judaeis, loquitur spiritus ad
prophetam:
|
“Ingredere, et includere in medio domus tuae, et tu, fili hominis, ecce
data sunt super te vincula, et ligabunt te in eis, et non egredieris de
medio eorum. Et linguam tuam adhaerere faciam palato tuo, et eris mutus,
nec quasi vir objurgans, quia domus exasperans est (Ezech. III).”
|
|
Hoc portento Evangelii praedicatores a domesticis et contribulibus suis
vincula et carceres passuri, et ob hoc ora sua illis clausuri
significantur, donec circa finem saeculi iterum illis praedicatio
reddatur, et saltem reliquiae ex illis convertantur. Sequitur enim:
|
“Cum autem locutus fuero tibi, aperiam os tuum, et dices ad eos: Haec
dicit Dominus Deus: Qui audit audiat, et qui quiescit quiescat, quia
domus exasperans est.”
|
|
Ait autem Dominus eis qui prophetas occiderant, et apostolos, sicut per
praedicta vincula significatur, persecuturi erant:
|
“Ut veniat super vos omnis sanguis justus, qui effusus est super terram
a sanguine Abel justi usque ad sanguinem Zachariae filii Barachiae, quem
occidistis inter templum et altare. Amen dico vobis, venient haec omnia
super generationem istam (Matth. XXIII).”
|
|
Sequitur ergo:
|
“Et tu, fili hominis, sume tibi laterem, et pones eum coram te, et
describes in eo civitatem Hierusalem, et ordinabis adversus eam
obsidionem, et aedificabis munitiones, et comportabis aggerem, et dabis
contra eam castra, et pones arietes in gyro.”
|
|
Haec est Romanorum obsidio, quam praevidens Dominus flebat super eam,
dicens:
|
“Quia si cognovisses, et tu (Luc. XIX). Et tu, sume tibi sartaginem
ferream, et pones eum murum ferreum inter te et inter civitatem, et
obfirmabis faciem tuam ad eam, et erit in obsidionem, et circumdabis
eam.”
|
|
Signum est domui Israel. Haec est ira Dei, de qua idem qui supra Dominus
dicit:
|
“Erit enim pressura magna super terram, et ira populo huic (Luc. XXI).
Sartago quippe ferrea, quae et murus ferreus coelestis irae nimietatem
significat, cujus severitatem excurrere non possit misericordia, ut ad
clausos vel obsessos perveniat. Et ut sciat propheta quanta obsidionis
futura sit mora, et tu, inquit, dormies super latus tuum sinistrum, et
pones iniquitates domus Israel super eo numero dierum quibus dormies
super illud, et assumes iniquitatem eorum. Ego autem dedi tibi annos
iniquitatis eorum numero dierum trecentos nonaginta dies, et portabis
iniquitatem domus Israel.”
|
|
Annos, ait, videlicet plus quam unum, minus tamen quam duos. Item, ut
sciat quantum temporis a perpetrato sacrilegio Dominicae mortis usque ad
eamdem obsidionem futurum sit. Et cum, inquit, compleveris haec, dormies
super latus tuum dextrum secundo, et assumes iniquitatem domus Juda
quadraginta diebus.
|
“Diem pro anno, diem, inquam, pro anno dedi tibi.”
|
|
Denique a passione Domini usque ad obsidionem civitatis quae, ut supra
dictum est, coepta est quarto anno expeditionis, quadraginta anni
fuerunt. Bene ergo, quia nimium et importabile fuisset prophetae tanto
tempore dormire super latus unum,
|
“diem, ait, pro anno dedi tibi.”
|
|
Tum ne ignoret quam pessima, quam horrenda in ipsa obsidione futura sit
famis rabies:
|
“Et tu, inquit, sume tibi frumentum, et hordeum, et fabam, et lentem, et
milium, et viciam, et mittes ea in vas unum, et facies tibi panes numero
dierum quibus dormies super latus unum: trecentis nonaginta diebus
comedes illud. Cibus autem tuus quo vesceris, erit in pondere viginti
stateres in die; a tempore usque ad tempus comedes illud: et aquam in
mensura bibes, sextam partem hin: a tempore usque ad tempus bibes illud,
et quasi subcinericium panem hordeaceum comedes illud, et stercore quod
egredietur de homine, operies illud in oculis eorum. Et dixit Dominus:
Sic comedent filii Israel panem suum pollutum inter gentes, ad quas
ejiciam eos.”
|
|
id est Romanos obsidentes,
ait, cum praevalens subegerit illos fames. Et bene
dixit: quid enim pane illo pollutius, quem ut comederent parricidiali
sanguine polluebant? Insidiabantur invicem, quis cui raperet. Ubi
alimenti suspicio, ibi bellum inter domesticos, pugnabatur pro cibo,
necabantur charissimi, discutiebantur defuncti, ne quis inter amictus
eorum cibus lateret. Simulare se aliqui mortuos existimabantur, ne
viventes aliquid alimenti habere suspicarentur. Sed ne viventes quidem
aut vitae fungi munere, aut mortem simulare poterant, verum aperto ore,
sicut rabidi canes, aurarum captantes spiramina, huc atque illuc
circumferebantur. Insidiabantur jumentis alvum purgantibus, et vetusta
rimabantur boum stercora, ut (quod visu erat horribile!) hoc fieret esca
esurientibus. Recte igitur
|
“operies, inquit, illud stercore, quod egreditur de homine,”
|
|
quia cibum suum polluere habebant homines mutuo sanguine, licet
prophetae hoc exhorrescenti moderatius concessum sit, ut fimum boum
acciperet pro stercoribus humanis. Notandum sane quod de quadraginta
dierum dormitionis in dextro latere panibus omnino taceat, quia
videlicet per jam dictos quadraginta annos Judaei propter scelera sua
non sanguine aut fame vapulaverunt, quinimo luxuriis cumulaverunt, sicut
testatur fremebundo spiritu, loquens illis Jacobus apostolus:
|
“Agite nunc, divites, plorate ululantes in miseriis vestris, quae
advenient vobis (Jac. V).”
|
|
Et post pauca:
|
“Et epulati estis super terram, et in luxuriis enutristis corda vestra.
In die occisionis adduxistis, occidistis justum, et non restitit vobis
(ibid.).”
|
|
|
|