CAPUT XIII. Quomodo cum ambulantibus rotae ambulent, et cum elevatis eleventur, et quomodo spiritum sequantur, vel spiritus vitae in illis sit.

“Cumque ambularent animalia, ambulabant pariter et rotae juxta ea, et cum elevarentur animalia de terra, elevabantur simul et rotae. Quocunque ibat spiritus, illuc eunte spiritu, et rotae pariter levabantur sequentes eum. Spiritus enim vitae erat in rotis.”

Animalia ambulare est Evangelium Christi de loco ad locum, de gente in gentem transire, ipsaque de terra elevari est sublimiter intelligi, quia scriptum est:

“De Sion exibit lex, et verbum Domini de Hierusalem (Isa. I).”

Denique quando in nomine Christi poenitentiam et remissionem peccatorum praedicari coeptum est ab Hierusalem, extunc animalia haec ambulare coeperunt, extunc

“de terra”

elevata, id est, sublimiter intellecta sunt, et toti mundo in tanta veneratione habita, ut non minus hominis aut vituli faciem mundus adoret, juxta praescriptam rationem, quam hominis ac vituli creatorem Deum Patrem, non inquam, minus leonis aut aquilae volantis, quam totius mundi creatricem Trinitatem. Ita ambulantibus, et ita elevatis animalibus, pariter et rotae ambulant, et pariter elevantur, quia videlicet quocunque pergit Evangelium Christi, lex et prophetae comitantur, neutrum quippe sine altero cuiquam suscipere conceditur, et quantumlibet vilem habeat corticem litterae, lex aequali cum Evangelio majestate honoratur et glorificatur in uno eodemque spiritu. Quare?

“Spiritus enim vitae erat in rotis.”

Ac si dicat: Nam extrinsecus quidem hispida legis littera occidit, sed spiritus vivificans intus est suavis et dulcis. Verum ergo est quia

“quocunque ibat spiritus, illus eunte spiritu, et rotae pariter levabantur sequentes eum.”

Quod est dicere: Apud quemcunque est Spiritus sanctus, apud illum aperiente sensum ad intelligendum Scripturas Spiritu sancto, Scripturae ipsae in magno honore habentur, in magna aeque ut Evangelium Christi majestate adoratur et suscipitur. Quis enim digne suscipiens illud de Verbo Dei dictum:

“Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil (Joan. I),”

non statim intelligens, eadem veneratione suscipiat illud de psalmo:

“Quia ipse dixit et facta sunt, ipse mandavit et creata sunt (Psal. CXLVIII).”

Itemque illud de Moyse:

“Dixit Deus; Fiat lux, et facta est lux (Gen. I),”

dixit Deus: Fiat hoc vel illud, et factum est ita? Ergo cum euntibus ibant, et cum stantibus stabant, et cum elevatis a terra pariter elevabantur, et rotae sequentes ea, quia

“Spiritus vitae erat in rotis.”

Proinde non putent Judaei quod, cum animalia haec abire et ad gentes ire fecerunt, lex et prophetae apud illos remanserint, vel quod cum haec animalia foris stent extra Synagogam ipsorum, lex et prophetae intus sint, quia si verus est hic propheta ipsorum, cum euntibus abierunt, et cum foris stanbilus animalibus nostris rotae istae de Synagoga illa egressae stant foris, stant, inquam, foris spiritus vitae, qui est in rotis, et intra Synagogam abdita sola est littera, quae occidit.