CAPUT 13

“Ut autem gustavit architriclinus aquam vinum factam,”

etc. Vere ergo, ut ait ipse Dominus,

“ecce plus quam Jonas hic (Matth. XII),”

et non solum plus quam Jonas, aut plus quam Salomon, sed et plus quam Moyses, aut aliquis omnino sanctorum et magnorum hominum. Nam ut taceam, quod quando vel quomodo voluit, natus est, quod quando vel quomodo voluit, mortuus est, et resurrexit, et in coelum ascendit, ut interim haec majora taceam, quis omnium sanctorum, per quos signa et ostenta facta sunt, sola voluntate vel imperio fecit aliquod signum? Moyses namque clamando ad Dominum, ita ut diceret illi Deus: quid clamas ad me (Exod. XIV)? fecit in Aegypto signa. Clamando ergo, id est, non sua potestate utendo, sed alieno imperio, virga percutiens divisit aquas, hic autem solo nutu sola voluntate sedens et tacens in vinum bonum convertit illas.

“Hoc fecit initium signorum Jesus in Cana Galilaeae, et manifestavit gloriam suam.”

Magnum sane ac praeclarum signorum fecit initium, quo tanquam fulgur ea coruscatione feriret oculos hominum, ut ad considerandum coeli faciem attoniti levarent intuitum, id est ad consideranda caetera quoque, quae facturus erat, ad credendum regni Dei adventum diligentes et attenti spectatores credulum converterent animum.

“Et hoc, inquit, signo manifestavit gloriam suam,”

scilicet ut viderent illi, et audiremus nos

“gloriam ejus, gloriam quasi unigeniti a Patre (Joan. I),”

audiremus procul et crederemus ad justitiam et salutem nostram (Rom. X). Non enim idcirco venerat lucerna, ut lateret sub modio, sed ut posita super candelabrum, omnibus qui in domo sunt luceret (Matth. V). Sic et nos, ubi fructus dignus est, id est utilitas animarum, manifestare debemus coram hominibus eam quae in nobis est gratiam ut videant opera nostra bona, et glorificent Patrem nostrum, qui in coelis est (ibid).

“Et crediderunt in eum discipuli ejus.”

Dictum est hoc loco, quia crediderunt in eum; sed non dictum est quod, relictis omnibus, secuti sunt illum. Nondum enim Joannes missus fuerat in carcerem. ipse autem Jesus antequam Joannes traditus esset, cursum publicae praedicationis ingressus non est, neque matre et affininibus relictis circuibat, praedicando per civitates, et castella, a qua praedicatione ejus caeteri evangelistae, ut superius dictum est, suae post baptismum ejus sumunt narrationis exordia. Quapropter nec discipulis suis hoc praeceperat, quod non nisi prior ipse fecisset, praecipere habebat, scilicet ut relictis omnibus, sua, quae nondum illis praecedendo ostenderat, sequeremur vestigia. Inter quos et hunc Joannem evangelistam relictis nuptiis (ipsius enim istas fuisse nuptias, opinio fere omnium est) ipsum Dominum sequi coepisse arbitramur. Trudunt numque historiae, quod eum de nuptiis volentem nubere vocaverit, et propterea quem a carnali voluptate retraxerat, potioris amoris sui dulcedine donavit. Discipulos ergo jam quidem habebat, quos ad eum maxime Joannis testimonium dirigebat, quibus ipso Joanne coeptum cursum per publica ministeria peragente, privata miraculorum et doctrinae suae aperiebat initia. Unde et subditur:

“Post haec descendit Capharnaum, ipse et mater ejus, et fratres ejus, et discipuli ejus et ibi mansit non multis diebus.”