|
|
“Hos duodecim misit Jesus praecipiens eis, et dicens: In viam gentium ne
abieritis, et in civitates Samaritanorum ne intraveritis, sed potius ite
ad oves quae perierunt domus Israel. Euntes autem, praedicate, dicentes:
Quia appropinquavit regnum coelorum. Infirmos curate, mortuos suscitate,
leprosos mundate, daemones ejicite. Gratis accepistis, gratis date.”
|
|
Non, ut plerique arbitrantur, tunc duodecim apostolos Dominus ordinavit,
quando taliter eos convocavit, et talem eis potestatem dedit, sed
tantummodo elegit, et numerum eorum duodenarium praefixit. Non idem est
eligi, quod et ordinari sive sacrari. Quando ergo illos ordinavit sive
sacravit? Nimirum quando functus officio suo magnus ipse sacerdos
introivit in sancta per suum sanguinem (Hebr. IX), tunc eos sacravit, et
tunc resurgens a mortuis, plenam atque perfectam potestatem dedit eis in
haec verba:
|
“Accipite Spiritum sanctum. Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis
(Joan. XX),”
|
|
itemque:
|
“Euntes, inquit, docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris,
et Filii, et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”
|
|
Haec namque summa est apostolicae potestatis atque virtutis. remittere
peccata per gratiam Spiritus sancti, baptizatis in nomine Patris et
Filii et Spiritus sancti, quam videlicet potestatem seu virtutem neque
praesenti loco, neque usquam in toto Evangelio, ante passionem suam
dedisse illis reperire poteris. Siquidem hic illum dixisse legis, ut
praedicarent, infirmos curarent, daemones ejicerent, mortuos
suscitarent, leprosos mundarent, sed non etiam hoc, ut baptizarent et
peccata remitterent. Baptizaverunt quidem aliquando, scilicet, cum
impleret cursum suum, nondum traditus Joannes, sed non baptizaverunt ab
ipso Domino jussi, imo, tantum exemplo vel baptismo Joannis, cujus et
plerique illorum erant discipuli. Quare autem duodecim mittens, et eos
instituens, in ipso institutionis initio dixit:
|
“In viam gentium ne abieritis, et in civitates Samaritanorum ne
intraveritis?”
|
|
Nimirum quia necdum tempus erat, neque hoc ut jam fieret divinae
rationis aut evangelicae praedicationis ordo poscebat. Quid enim jam
tunc praedicaretur gentibus? Ut circumciderentur, aut ut baptizarentur?
Sed profecto circumcisio jam in Christo finem accipiebat, baptismi autem
sacramentum necdum conditum erat. Hoc namque sacramentum in Christi
passione vel morte eonditum est. Hinc Apostolus:
ait,
|
“baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus,”
|
|
etc. (Rom. VI). Bene igitur:
inquit,
|
“ne abieritis, et in civitates Samaritanorum ne intraveritis.”
|
|
Sed quid?
ait,
|
“ite ad oves quae perierunt domus Israel.”
|
|
Denique ad illud quod tunc praesentialiter agendum instabat negotium,
permittebat ire tantummodo ad oves quae perierant domus Israel, oves
pastorem non habentes, homines vexatos atque jacentes: quippe quibus
neque dux, neque princeps, neque rex erat, neque pontifex, sed sub
nomine pastorum lupos habentes, lupos graves, lupos rapaces et inde
pereuntes. Et quid faciemus ad illas oves?
|
|