DE OPERIBUS SPIRITUS SANCTI
LIBER SEPTIMUS

DE SCIENTIA


CAPUT PRIMUM. De sancto scientiae Spiritu, quomodo vel propter quid maxime in Evangelio Christi fuerit necessarius.

Post illa, de quibus praecedenti volumine diximus, praelia martyrum successerunt, in Ecclesia Christi, sanctorum et verorum studia philosophorum, id est doctorum habentium, qui post Spiritum fortitudinis per descensum scribitur sanctum scientiae Spiritum. Hoc nimirum evangelicae fidei idcirco fuit necessarium, quia diabolus qui adversus illam eatenus aperte pugnaverat, non solum leo, sed et draco est: leo quia aperte saevit, draco quia occulte decipit. Quandiu rugiens aperta persecutione saeviebat per Neronem, aliusque similes illi satellites suos compellens ad negandum nomen Christianum, tandiu quod leonis est agebat, et tandiu a simplicibus quoque multam scientiam non habentibus cognosci, quod diabolus esset, et devitari sive expugnari non quasi in incertum poterat, ad dimicandum contra illum pene solo spiritu fortitudinis opus erat. At ubi inclinatis jam ad fidem Christi principibus saeculi, in quibus velut armis suis confidebat, de templis vel delubris idolorum foras projectus ille fortis, totus ad dolos conversus est sub nomine Christiano, per phantasmata haeresum decipiendo Christianos, tunc utique maxime coepit agere quod draconis est et talis non nisi a prudentibus et scientiam habentibus, facile agnosci vel convinci potuit, quod itidem diabolus esset sibilans ut draco, qui fuerat prius rugiens ut leo. Hoc igitur evangelicae expedierat fidei, ut post Spiritum fortitudinis, ordine suo Spiritus scientiae subveniret in periculis.