CAPUT XXVI. Quod ait ad Moysen:

“Ecce constitui te deum Pharaonis.”

“Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Ego Dominus: Loquere ad Pharaonem regem Aegypti omnia quae ego loquor tibi. Et ait Moyses coram Domino: En incircumcisus labiis sum, quomodo audiet me Pharao? (CAP. VII.) ”

“Dixitque Dominus ad Moysen: Ecce constitui te deum Pharaonis, et Aaron frater tuus erit propheta tuus. Tu loqueris omnia quae mando tibi, ille loquetur ad Pharaonem, ut dimittat filios Israel de terra sua.”

Post praedictam digressionem, illud quod supra dicere prosequitur. Nam quod illic dixerat,

“praesertim cum incircumcisus labiis sim,”

hic idcirco repetit, ut adjiciat quidnam Dominus ad hoc responderit.

“Ecce, inquit, constitui te deum Pharaonis.”

Gloriosa virtutum regina humilitas, quae in coelum volare consuevit, locuta est in eo, dicente se incircumcisum esse labiis, et idcirco dignum ac pro sua reverentia magnificum accepit responsum, ut audiret homo privatus regnantis hominis se esse deum. Nec dixit Deus auctor deorum: Ecce constituam, sed,

“ecce constitui te deum Pharaonis,”

subauditur a constitutione mundi, nec enim ille Deus deorum novo quidquam consilio constituit, aut destituit. Ac si dicat: Quoniam tu mitissimus virorum, pro tam glorioso negotio, cum Pharaone dimicare, et cum regibus confligere te indignum ducis, atque hoc modo usque ad novissima terrae te deprimis, ecce ego sustollam te super altitudinem nubium, faciamque te deum, non quem ille fideliter adoret, sed quem serviliter formidet: ut imperes aquis pro potestate Dei, ut ranas crees, ut imperes terrae, ac cineri, faciasque in rege, et in exercitu ejus ciniphes et vesicas, imperes aeri, et pestem valde gravem generet, imperes igni, et cum grandine mistus feratur super peccatores. Ita imperando elementis deus eris Pharaonis. Et quia Pharao saltem cum hujusmodi deo loqui non est dignus, Aaron frater tuus erit propheta tuus, plagas quas tu facies, pronuntiaturus, sive tanquam minister illaturus. Ergo sunt dii, in quorum synagoga, juxta Psalmistam, stetit Deus, quos in medio dijudicat, quibus loquitur:

“Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes (Psal. LXXXI).”

Non enim solus hic est, quo Pharao non erat dignus, sed et alii plures, quales cum commemorasset Apostolus, ita conclusit, dicens:

“Quibus dignus non erat mundus (Hebr. XI).”

“Tu, inquit, loqueris omnia quae mando tibi; ille loquetur ad Pharaonem, ut dimittat filios Israel de terra sua.”

Item et superius dixerat:

“Ipse loquetur ad populum pro te, et erit os tuum, tu autem eris ei in his quae ad Deum pertinent (Exod. IV).”

Et est sensus, sicuti sic diceretur: Tu Deus Pharaonis constitutus, cui ego Deus deorum loquor

“facie ad faciem, uti loqui solet homo ad amicum suum (Exod. XXXIII);”

non dignaberis multa loqui, vel orationem protelare cum rege Aegypti, vel faciem tuam aperire popularibus ineruditis, sed loqueris prophetae tuae Aaron, et contra Pharaonem et ad populum tuum, exemplo mei, qui nec verborum indiciis ago cum principe tenebrarum, nec passim visibiliter appareo mortalibus filiis hominum, sed per prophetas meos mando quae illi audire emerentur, vel quod facturus sim judicium. Porro,

“tu illi eris in his quae ad Deum pertinent.”

De te enim loquente pariter et audiente ille accipiet quid loquatur. Et isti duo homines pauco tempore ita egerunt, alter potestatem in sermone habens, alter potestati in faciendis coram Pharaone signis obtemperans, usque ad immolationem paschalis agni. Verum et lex, quae per Moysen data est, et sacerdotium quo primus Aaron functus est, idem eadem differentia egerunt usque ad immolationem paschalis veri agni, scilicet Christi Filii Dei (Joan. V). Nam postea neque Moyses stat pro illo populo contra spiritualem Pharaonem, id est diabolum, sed potius accusat eumdem populum, et de medio sublatum est sacerdotium Aaron, non jam habens altare vel templum. Antea cum legeretur, Moyses praeerat sacerdotibus de genere Aaron, in his quae ad Dominum pertinent. Formidabant enim Moysen lectione sua, ut facerent sacrificia secundum exemplar quod in monte viderat, et illi pro populo loquebantur contra Pharaonem, id est diabolum; nunc autem remotis sacerdotibus illis, et statuto sacerdote secundum ordinem Melchisedech, populo illi os suum clausit, et faciem suam velavit, ad istum conversus Moyses.

“Sed ego, inquit, indurabo cor ejus,”

etc. De hac induratione supra dictum est; nunc caetera prosequamur.