|
|
“Projecisti enim populum tuum domum Jacob;”
|
|
et quid mali eventurum praedicat illi domui Jacob, pro eo quod non vult
ascendere in istum montem.
Projecisti enim populum tuum, domum Jacob, quia repleti sunt, ut olim,
et augures habuerunt ut Philisthiim, et pueris alienis adhaeserunt.
Repleta est terra argento et auro, et non est finis thesaurorum ejus. Et
repleta est terra ejus equis, et innumerabiles quadrigae ejus. Et
repleta est terra ejus idolis. Opus manuum suarum adoraverunt, quod
fecerunt digiti eorum, et incurvavit se homo et humiliatus est vir. Ne
ergo dimittas eis. Dicetur ab omnibus gentibus et a multis populis
ascendentibus ad montem Domini, dicetur, inquam, importune domui Jacob:
Venite, ambulemus in lumine Domini Dei nostri. At illa domus Jacob,
aures suas obturabit, ut non audiat, comprimet oculos suos ne videat,
detestabitur hunc montem, maledicet hoc lumen. Quare? Projecisti hunc
populum quondam tuum, projecisti hanc domum Jacob. Quare projecisti,
Domine Deus? Quia repleti sunt ut olim. Quod est dicere: Quia sicut
olim, quando fecerunt vitulum in Horeb, et adoraverunt sculptile,
comederuntque et biberunt et resurrexerunt ludere (Psal. CV, Exod.
XXXII), ita et nunc repleti sunt duplici fornicatione. Nam sicut
Philisthiim, id est alienigenae augures habuerunt pene omni tempore, et
pueris alienis adhaeserunt fornicando contra naturam principes Sodomorum
et populus Gomorrhae. Propter haec quae peccaverunt, ex quo vitulum
fecerunt, projecisti eos nunc, et indurasti cor eorum. Dixisti enim: Ego
autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum (Exod. XXXII). Si
visitare habebas peccatum illud, quod tunc vitulum fecerunt, non est
quod postea tot augures habuerunt, quod toties idolis servierunt, quod
toties auro et argento repleti, sitientes justitiam vendiderunt, quod
denique toties in equis et quadrigis superbierunt, quod toties opus
manuum suarum adoraverunt, quod certe non jam unum, sed duos aureos
vitulos a tempore Jeroboam coluerunt, quod insuper Baal et caetera
portenta deorum adoraverunt. Ne ergo dimittas eis, concedendum quippe
est justis judiciis tuis. Quid ergo, o miserabilis domus Jacob, quoniam
tu non vis ascendere in justum montem Domini? Ingredere in petram,
abscondere fossa humo, a facie timoris Domini, et a gloria majestatis
ejus, videlicet circumdante te terribili Romanorum exercitu. Nempe in
hoc me veracem prophetam esse, ipse confirmat dicens: Filiae Hierusalem,
nolite flere super me, sed super vosipsas fiete, et super filios
vestros. Quia ecce venient dies in quibus dicent: Beatae steriles et
ventres quae non genuerunt, et ubera quae non lactaverunt. Tunc
incipient dicere montibus: Cadite super nos; et collibus: Operite nos
(Luc XXIII). Ergo ingredere in petram, abscondere fossa humo, id est
opta tibi scindi petras, et dehiscere terram, ut possis abscondi a facie
timoris Domini, et a gloria majestatis ejus, quando jam victor, gloria
et honore coronatus, quaeret te iratus, missis apparitoribus visibilibus
atque invisibilibus; visibilibus quidem Romanis, qui occidant corpora;
invisibilibus autem, id est malignis spiritibus qui tollant animas,
detrahendas usque ad inferni novissima. Oculi sublimis hominis humiliati
sunt, et incurvabitur altitudo virorum. Exaltabitur autem Dominus solus
in die illa, quia dies Domini exercituum super omnem arrogantem et
humiliabitur, etc. Quis enim iste est sublimis homo, quis iste superbus,
excelsus, arrogans, nisi tu qui dicis: Semen Abrahae sumus nos, ex
fornicatione non sumus nati, unum Patrem habemus Deum (Joan. VIII), et
nos Moysi discipuli sumus? (Joan. IX.) Nempe haec et his similia dicere
in despectum supradicti montis Domini magna sublimitas est, mira
superbia, mira celsitudo, mira arrogantia. Humiliabitur ergo omnis
ejusmodi arrogans, omnis cedrus Libani sublimis et erecta, id est omnis
sacerdos et populus confidens in illo Libano, id est pulchro templo, cui
alias dicitur: Aperi, Libane, portas tuas (Zach. XI). Humiliabitur
igitur, et omnis quercus Basan, et omnis mons excelsus, et omnis collis
elevatus, et omnis turris excelsa, et omnis murus munitus, id est omnis
sive plebeius sit, sive princeps, qui cum per naturam sit homo, magis
tamen propter superbiam talibus recte denotatur nominibus. Humiliabuntur
et omnes naves Tharsis, id est omnes divites negotiantes in manibus
suis, quia superbientes in divitiis, egenum et pauperem crucifixerunt
Christum Filium Dei. Super hoc enim et super omne quod visu pulchrum
est, erit illa dies Domini, illa revelatio irae Domini, et incurvabitur
sublimitas hominum, etc.
|
|