|
Nimirum, ait, interroga jumenta, et docebunt te, et volatitia coeli, et
indicabunt tibi. Loquere terrae, et respondebit tibi, et narrabunt
pisces maris. Magna et vera hujus Spiritus sapientiae laus, quia non
tantum, ut alibi scriptum est, aperuit os muti et linguas infantium
fecit disertas (Sap. X), sed jumentis, quoque et volatilibus coeli et
piscibus maris, docendi, indicandi atque narrandi auctoritatem dedit.
Quae etenim jumenta ista, quae volatilia coeli, qui pisces isti, nisi
homines quondam bruti, qui non habebant notitiam Dei? Nam alii quidem
jumenta terrae, alii volatilia coeli, alii pisces maris, pro diversis
artibus sive officiis, omnes autem pro hac parte muti eramus atque
bruti; nunc autem hic sapientiae spiritus os nostrum aperuit, et linguas
nostras disertas fecit, quatenus divites, imo praedones illos, qui
lampadem istam in cogitationibus suis contempserunt, docere possimus, et
indicare illis atque enarrare quod iste contemptus eorum caecitas sit,
narrare, inquam, et convincere, si non ut convertantur, at saltem ut
confundantur, et invidia torqueantur, juxta illud: Ego ad aemulationem
vos adducam in non gentem, in gentem insipientem, in iram vos mittam
(Rom. X). Quis, inquit, ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit, in
cujus manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis?
Imo quis ignorat quod is cujus manus haec fecit, Dominus est? Fecit
autem haec ipse qui, cum esset lampas, ut jam dictum est, apud
cogitationes divitum contemnebatur, fecit, inquam, in tempore statuto ad
quod parabatur, nam in tempore suo cum ascendisset super coelos
sedissetque ad dexteram Patris, resplenduit magnifice atque emisit
dispertitas linguas tanquam ignem, imo vere ignem Spiritus sancti, qui
et super singulos discipulorum sedit, cujus erat signum illa species
ignis, quae visibiliter apparuit (Act. II). Ille ignis invisibilis de
paucis apostolis excandescens, omnem terram illuminavit, praedictaque
jumenta terrae, volatilia coeli et pisces maris sic illustravit, ut
sciant et docere, indicare atque enarrare possint magnalia Dei,
hominibus sive hominum filiis, id est Judaeis. et Judaeorum magistris
gloriantibus, quod soli homines, vel filii hominum sint. Igitur iste
Dominus, cujus manus haec fecit, Dominus, inquam, cujus in manu est
anima omnis viventis et spiritus universae carnis, hominis omnino cujus
tanta potestas est, ut de lapidibus homines facere possit (Matth. III).
Propter quod dicit: Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra.
Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii,
et Spiritus sancti (Matth. XXVIII). Sed ecce aliud dicunt, et aliud
sentiunt, improperantes nobis quasi jumentis homines illi, homines
stulti. Non, inquiunt, Dominus est ille, qui fecit haec vobis, non ille,
cujus haec mutatio est, Filius est aut dextera Excelsi. Magnus erat,
seductor fuit, non erat verus Filius Dei. Ad haec dicimus: Omnia jumenta
terrae, omnia volatilia coeli, omnes pisces maris, quorum hic sapientiae
spiritus aures aperuit, fauces sanavit. Nonne auris verba dijudicat, et
fauces comedentis saporem? Quod est dicere: Nonne ipsi scimus, quod
experti sumus, aut certius aliquid ab homine audire possumus, quam quod
interius Spiritu sancto revelante quasi gustando didicimus? Scimus enim
quia ex fide hujus spiritum accepimus, et qui jumenta eramus, ecce
homines, imo dii sumus, et mente in coelis conversamur, pluresque ex
nobis sic ex illa lampade inflammati sunt, ut ad conspectum eorum
daemones abeant, et fugiant de obsessis corporibus.
|
|