CAPUT XVII. De sermone Domini, qui factus est ad Abraham post illam victoriam.

His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens: Noli timere, Abram. Ego protector tuus sum, et merces tua magna nimis. Dixitque Abram: Domine Deus, quid dabis mihi? Ego vadam absque liberis, et filius procuratoris domus meae, iste Damascus Eliezer erit haeres meus. Addiditque Abram: Mihi autem non dedisti semen, et ecce vernaculus meus haeres meus erit. Quid ea quae hactenus sunt gesta figurent, sequentis hujus visionis verba pronuntiant, maxime cum dicitur: Scito praenoscens, quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, et servituti eos subigent et affligent quadringentis annis, verumtamen gentem cui servituri sunt, ego judicabo. Et unum idemque duplici prophetia factorum, scilicet quae promissa sunt, et dictorum quae sequuntur, veritas Dei indubitanter futurum esse confirmat. Noli, inquit, timere, Abram. Ego protector tuus sum. Tanquam diceret: Jam accepisti gustum protectionis meae, primum in eo, quod propter uxorem tuam Sarai flagellavi Pharaonem, et domum ejus plagis maximis, et divitem te inde ascendere feci; deinde et in eo quod me protegente hostes, scilicet quinque reges, in manu tua fuere. Ergo de caetero fidentior esto, quod ego protector tuus sim, et generis tui, et merces tua magna nimis, ut peregrinus factus propter me, utrobique gaudeas, scilicet et in praesenti de protectione mea, qua tibi tolerabilis sit ipsa peregrinatio tua, et in futuro de mercede nimis magna. Nec vero quod ait ille, Domine Deus, quid dabis mihi, ego vadam absque liberis, etc., diffidentis animi est, sed contriti et humiliati cordis, et cum nimia humilitate Dominum consulentis, videlicet ut flebili conquestione pulsatus Deus, certius quid respondeat de superiori promissione sperandi seminis. Nam dictum quidem illi fuerat superius, faciamque te in gentem magnam, et si quis possit hominum numerare pulverem, semen quoque tuum numerare poterit (Gen. XIII). Verum hoc nequaquam satis erat, cum adoptivi possent filii vel haeredes, seminis aequivocatione significari. Itaque quasi proprii seminis definitionem efflagitans cum dixisset: Ego vadam absque liberis, et filius procuratoris domus meae, iste Damascus, Eliezer erit haeres meus, addidit adhuc vigilanter pulsando, mihi quoque non dedisti semen, et ecce vernaculus meus haeres meus erit. Eliezer, Deus meus adjutor, Damascus bibens sanguinem interpretatur, a quo conditam aiunt Damascum civitatem, quo in loco fertur protomartyr Abel fuisse occisus.