|
Crevit igitur puer, et ablactatus est: fecitque Abraham grande convivium
in die ablactationis ejus. Quid opus erat hoc fieri, vel scribi, nisi
quia certi subest pulchritudo mysterii, quae lactantes adhuc parvulos ad
solidum cibum provocare possit? Est enim quoddam lac, et quaedam
infantia, quam verus Isaac, scilicet Christus, cito excessit: quam et
supergredi oporteat quemque idoneum imitatorem Christi. In quo qui
tardiores existunt redarguuntur per Apostolum dicentem: Etenim cum
deberetis magistri esse propter tempus, indigetis ut vos doceamini quae
sint elementa exordii sermonum Dei, et facti estis quibus lacte opus
sit, non solido cibo. Omnis enim qui lactis est particeps, expers est
sermonis justitiae. Parvulus enim est. Perfectorum autem est solidus
cibus, eorum qui pro consuetudine exercitatos habent sensus ad
discretionem boni et mali. Hanc infantiam puer Jesus spiritualiter
excessit, testante Luca, cum dicit: Et Jesus proficiebat sapientia,
aetate apud Deum et homines (Luc. II), non quod aliquid antea nescierit,
cum sit ipsa sapientia Dei, sed quia paulatim de carnalibus legis
caeremoniis intermittens sermonem, ferebat pueros ad perfectionem. Illic
profecto grande convivium est, cum destitutis lacteis, id est
infantilibus ritibus, verbi gratia, brutorum animalium sacrificiis,
transducit suos ad verum et unicum sacrificium corporis et sanguinis
sui. Nam hoc est grande convivium, de quo propheta dicit: Et faciet
Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium,
convivium vindemiae, convivium pinguium medullatorum, vindemiae
defaecatae (Isa. XXV). Et quia per hoc convivium peccata solvuntur,
continuo subsecutus: Et praecipitabit, inquit, in monte isto faciem
vinculi colligati super omnes populos, et telam quam orditus est super
universas nationes, et praecipitabit mortem in sempiternum (ibid.). Et
quia convivator iste verus Isaac, id est verus risus et vera laetitia
est, post modicum adjiciens, iste dominus, inquit, sustinuimus eum,
exsultabimus et laetabimur in salutari ejus (ibid.). Igitur, siquidem
simplicem sequaris litteram, lenia sunt haec; si autem interiorem
sentias spiritum, multum attinuit ad rem narrare, quia crevit puer, et
ablactatus est, et quia fecit Abraham grande convivium in die
ablactationis ejus.
|
|