|
|
“Nolite thesaurizare vobis thesauros in terra, ubi aerugo et tinea
demolitur, et ubi fures effodiunt, et furantur. Thesaurizate autem vobis
thesauros in coelo, ubi neque aerugo, neque tinea demolitur, et ubi
fures non effodiunt, nec furantur.”
|
|
Ubi est enim thesaurus tuus, ibi est et cor tuum. Nunquid enim
thesaurizare id solummodo est, pecuniam congregare? Imo et opera
qualiacunque, seu bona seu mala facere, thesaurizare est. Nam sicut qui
bona agit, gloriam aeternam thesaurizat, quapropter et de timente
Dominum, scriptum est:
|
“Jucunditatem et exsultationem thesaurizavit super eum (Eccl. XV),”
|
|
sic et qui mala agit, recte iram dicitur thesaurizare. Unde et
Apostolus:
|
“Tu autem, inquit, secundum duritiam tuam et cor impoenitens thesaurizas
tibi iram in die irae (Rom. IX).”
|
|
Maxime de bonis hic sentiendum est, videlicet de eleemosynis,
orationibus et jejuniis, quia de his hactenus sermo fuit. Denique qui
jejunantes, caput suum non unxerunt, nec faciem suam laverunt, hi sunt
quorum thesauros in terra thesaurizatos tinea vel aerugo demolita est,
quia videlicet valde tineosum caput est et aeruginosa facies, ubi totus
jejunii fructus est videri et glorificari ab hominibus, dum propter
tristitiam tristemque vultus maciem, hypocritae nequam sancti putantur.
Econtra qui caput suum unxerunt oleo supra dicto, et faciem suam
laverunt, juxta illud:
|
“Hilarem enim datorem diligit Deus (II Cor. IX),”
|
|
qualium hilaritas est spes quae in coelo reposita est, hi sunt quorum
thesauros in coelo thesaurizatos, nec tinea, nec aerugo demolitur, quia
videlicet ariditas tineae nunquam contingit caput, quod in Spiritu
sancto delectatur. Fere medii sunt, quorum jejunii causa terrenum quidem
habet fundamentum, sed non usquequaque, non sicut causa hypocritarum,
sed simpliciter et pene pueriliter, sicut illi supra memorati, qui
soluta captivitate Babylonica dum templum reaedificaretur, dixerunt:
|
“Nunquid flendum mihi est in die quinto, vel sanctificare me debeo,
sicut feci jam multis annis?”
|
|
(Zach. VII.) Nam et qui ejusmodi sunt, non quidem habent rite jejunandi
scientiam, sed propter hoc non imputamus eis hypocritarum malitiam, quia
videlicet aliud est propter damna rerum temporalium veraciter dolere et
absque fictione lugere; aliud, sine ulla mentis vel spiritus contritione
propter adipiscendam sanctitatis opinionem, caput inunctum quasi
circulum contorquere, et sacco, et cinere sternere. Sic enim jejunare
etiam potuerunt crudeles homicidae, in ipso crudelitatis vel homicidii
meditatione. Exempli gratia:
|
“Praedicate jejunium, inquit Jezabel, et sedere facite Naboth inter
primos populi, et submittite duos viros filios Belial contra eum, et
falsum dicant testimonium: Benedixit Naboth Deum et regem et educite
eum, et lapidetur, sicque moriatur (III Reg. XXI).”
|
|
Aliud fuit hoc, atque aliud quod
|
“cum audisset Achab sermones Heliae, scidit vestem suam et operuit
cilicio carnem suam, jejunavitque et dormivit in sacco, et ambulabat
demisso capite, ut malum non induceretur in diebus ejus (ibid.).”
|
|
Ibi Achab jejunando non quidem hypocrita fuit, thesaurizans sibi
aliquid, ut diceret Dominus:
|
“Quia igitur humiliatus est mei causa, non inducam malum in diebus ejus
(ibid.).”
|
|
Verumtamen hoc ipsum in terra thesaurizavit,
|
“ubi fures effodiunt et furantur.”
|
|
Qualis utique exstitit Jehu, quia videlicet, quamvis jubente Domino,
deleverit domum illius, non tamen gloriae Domini, sed suae cupiditati
studuit; quippe cum regnaret, non fecit voluntatem Domini, ut vitulos,
quos fecit Hieroboam, desereret (IV Reg. IX).
|
|