Psalmus 143.

Sequens psalmus CXLIII.

“Benedictus, inquit, Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad praelium,”

etc. Ejus namque voces sunt qui bene sibi conscius est, quia secum habet pugnantem amicum verum, cui et dicit in contemplatione illius horae, qua certamen habiturus est cum illo mundi principe sine dubio contra se venturo:

“Qui liberasti David servum tuum, de gladio maligno eripe me.”

Et ut possim in illa hora gladium illum evadere, interim, inquit,

“erue me de manu filiorum alienorum,”

id est haereticorum vel omnium impiorum,

“quorum os locutum est vanitatem,”

etc. Unde bene in titulo habet:

“Psalmus David in Goliam.”

Qui enim Goliam, id est diabolum, vivens vicit in membris suis, ipse confidens quod moriens eruatur de gladio ejus maligno, Dominum Deum in hoc psalmo benedicit.