CAPUT VII. Duodecim judices et duodecim apostolos esse viginti quatuor seniores.

Sunt autem judices hi numero duodecim: primus Othoniel, filius Cenem, fratrer Caleph; secundus, Ahud; tertius, Samgar; quartus, Barach; quintus, Gedeon; sextus, Chola; septimus, Jair, octavus, Jephte; nonus, Abesan; decimus, Ahialon; undecimus, Abdon; duodecimus, Samson. Post istos sequitur regnum David, quem amoto Saul, Samuel parvulum in regem unxit jussu et electione Domini, quod videlicet regnum David, regnum est Verbi incarnati Christi Filii Dei, quia sic angelus quoque de illo ad Mariam dixit:

“Et dabit illi Dominus Deus sedem David patris ejus, et regnabit in domo Jacob in aeternum, et regni ejus non erit finis (Luc. I).”

Si ergo jam dictis duodecim judicibus totidem judices alios, scilicet apostolos connumeres: Quibus ait ipse Rex:

“Sedebitis et vos super sedes duodecim, judicantes duodecim tribus Israel (Matth. XIX),”

ecce habes viginti quatuor judices, quos nimirum intelligi licet illos esse viginti quatuor seniores, de quibus in Apocalypsi scriptumest:

“Et in circuitu sedis sedilia viginti quatuor, et super thronos viginti quatuor seniores sedentes, circumamicti vestimentis albis, et in capitibus eorum coronae aureae (Apoc. IV).”

Nam, per sedem illam quid splendidius intelligi potest, quam illud jam dictum regnum David, regnum Christi Filii Dei, cui dedit Dominus Deus sedem David patris sui? Itaque

“in circuitu sedis sedilia viginti quatuor, et super thronos viginti quatuor seniores.”

Quia videlicet et ante exordium regni David fuerunt illi duodecim judices, et in consummatione ejusdem regni, ubi sedet Rex Christus super sedem Patris sui, sunt illi alii duodecim judices, sessuri in aeternum super duodecim sedes et judicaturi duodecim tribus Israel. Et recte seniores non solum isti, verum etiam illi dicti sunt, quia per maturitatem fidei suae, populum Dei juveniliter lascivientem coercuerunt, et quia fornicationes ejusdem populi, quibus cum mulieribus alienigenis, et cum diis earum fornicabatur Israel, prout potuerunt judiciali manu absterserunt, recte vestimentis albis circumamicti dicuntur. Nihilominus, quia per illos actum est, ut ad propositum suum Dei Verbum percurreret et promissio non deperiret, servareturque genus Abrahae, de quo semen benedictionis, quod est Christus, in tempore suo veniret, recte

“in capitibus eorum coronae aureae.”

Jure namque cum victore Verbo Dei coronati sunt, quorum praeliis et victoriis ad hoc uti dignatus est Deus, ut servato genere Abrahae compleretur promissionis verbum.