VERS. 5.

“Nunquid rugiet onager,”

id est gentilis populus, qui quasi onager, id est agrestis asinus, nullis praeceptorum Dei vinculis, nullis disciplinae tenetur stabulis;

“nunquid,”

inquam,

“rugiet,”

id est jejunus, ut nunc, a verbo Dei gemet,

“cum habuerit herbam,”

id est cum praesentem supradictam Redemptoris acceperit gratiam?

“Aut mugiet bos,”

id est Judaicus populus, qui jugum legis consuevit trahere,

“nunquid mugiet,”

id est nunquid dicet, putas videbo? putas durabo? putas hic me inveniet illa nativitas?

“Nunquid,”

inquam, sic

“mugiet, cum ante praesepe plenum steterit,”

id est cum ille carnem suam comedendam, et sanguinem suum bibendum dederit pleno praesepi (AUGUST., in Purif. B. V.), id est in sancto altari? Aut si quaeras cur non ante illud tempus gratiae gentilitas ad Deum converti voluerit per instructionem Veteris Testamenti.