CAPUT II. Oblationum sive sacrificiorum ritus quot modis, sive qualitatibus distinguatur.

(CAPUT. I.)

“Vocavit autem Moysen, et locutus est ei Dominus de tabernaculo testimonii, dicens: Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Homo qui obtulerit ex vobis hostiam Domino de pecoribus, id est de bobus et ovibus offerens victimas, si holocaustum fuerit ejus oblatio ac de armento masculum immaculatum, offerret ad ostium tabernaculi testimonii, ad placandum sibi Dominum.”

Antequam verba ipsa singillatim conferamus, summa legis sacrificiorum facta divisione breviter colligere libet. Oblationum, sive sacrificiorum, alia sunt quae dicuntur holocaustomata, alia quae pacifica, alia quae pro peccato. Rursus eorum quae pro peccato dicuntur, alia sunt quae pro peccato sacerdotis simul et multitudinis, alia quae pro peccato cujuscunque hominis principis, sive popularis. Sed quae pro peccato sunt sacerdotis tantum, atque pro peccato sacerdotis simul et multitudinis, parum aut nihil differre videntur, utraque enim extra castra cremari jubentur, et hoc ab holocausto differunt, quod holocaustum in altari, illa autem extra castra cremantur. Item, quae pro peccato principis, et quae pro peccato sunt hominis plebei, sub eamdem legem rediguntur, utraque vero pari modo separato memoriali in pastum ignis Dominici, adipe scilicet qui operit vitalia et omni pinguedine interiori, duobus renibus cum adipe quo teguntur illa, et reticulo jecoris cum renunculis, his, inquam, separatis, caetera cedunt in esum sacerdotis.