|
|
“Docete me, et ego tacebo,”
|
|
videlicet quia hoc vultis, ut vobis docentibus, id est reprehendentibus,
scilicet veritatem conscientiae meae,
id est ignoranter peccavi,
id est corrigite
Quam ironiam absque ullo tumore a se prolatam, manifeste innuit per hoc
quod paulo inferius subjungit:
|
“Super pupillum irruitis.”
|
|
Ac si dicat: Hoc non est docere vel instruere, sed super me pupillum
irruere. Qui in eo pupillus sum, quod totus mundus dereliquit me.
Nunc eosdem et corripit humiliter et docet sapienter.
|
|