|
Ubi baptizatus Dominus Jesus, illo baptismate suo, de quo dicebat, ut
supra jam diximus: Ego baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor
usque dum perficiatur (Luc. XII), ubi, inquam, passus, mortuus, et eadem
passione vel morte sua baptizatus, baptismi sui nobis condidit
sacramentum, tres isti pariter adfuerunt, spiritus, aqua et sanguis.
Spiritus per quem, ut Apostolus ait, semetipsum hostiam viventem Deo
obtulit (Rom. XII; Hebr. IX), quemque cum propria anima emisit, aqua et
sanguis, quem de latere suo lanceato jam mortuus, supra naturam
mortuorum corporum effudit (Joan. XIX). His tribus testibus illic
concurrentibus, tartarus intremuit, terra mota est, petrae scissae,
monumenta aperta sunt, et multa corpora sanctorum qui dormierant,
postmodum eo consurgente, pariter consurrexerunt (Matth. XXVII). Quid
tantus ille terrae motus significavit, nisi terram et ipsos miseros
virtutem sensisse sacramenti? Venit enim primus testis ad inferos cum
anima Christi, factusque adventus ejus, electis omnibus remissio
peccatorum qui exspectabant eum in tenebris, congregati illic ab origine
mundi. Paulo praeierat felix ille latro, qui dixerat: Memento mei,
Domine, dum veneris in regnum tuum (Luc. XXIII), et continuo ista
remissione peccatorum subsequente, cum Domino completum est quod dixerat
ei Dominus: Amen dico tibi, quia hodie mecum eris in paradiso (ibid.).
Prius enim latronum crura fracta sunt, quam sanguis ille, vel aqua illa
funderetur. Et quia non sola salus animarum, sed et resurrectio
parabatur corporum, unde per decurrentes reliquos testes, cooperante
tertio terra concussa est, et monumenta aperta sunt, ut resurgerent cum
Domino testes futurae universalis resurrectionis mortuorum. Tres igitur
testes illic adfuerunt, ubi conditum est hoc sacramentum, et eorum
spiritus primus est. Proinde et de hoc primitus dicendum est.
|
|