|
Sed quid sibi vult haec interpositio, quam rebus gestis evangelista
taliter interposuit?
|
“Videns autem, inquit, Jesus turbas multas circum se, jussit ire trans
fretum. Et accedens unus Scriba, ait illi: Magister, sequar te quocunque
ieris. Et dicit ei Jesus: Vulpes foveas habent, et volucres coeli nidos:
Filius autem hominis non habet ubi caput suum reclinet. Alius autem de
discipulis ait illi: Domine, permitte me primum ire, et sepelire patrem
meum. Jesus autem ait illi: Sequere me, et dimitte mortuos sepelire
mortuos suos.”
|
|
Quid, inquam, hoc sibi vult, quod haec dicta Filii hominis ad duos
homines tam diversa rebus gestis, id est mirabilibus ejus interposuit?
Nam hactenus potestatem ejus evidenter demonstraverat, quomodo cum
potestate dixisset ad leprosum,
quomodo dixisset centurioni,
|
“vade, et sicut credidisti 630 fiat tibi!”
|
|
quomodo tactum sive imperium ejus fugisset febris, quomodo spiritus
verbo ejecisset, et omnes male habentes curavisset, inter quos exeuntia
daemonia, sicut Lucas meminit, increpans, non sinebat loqui, et continuo
dicturus est quomodo surgens imperavit ventis et mari, ut fieret
tranquillitas, et obedierunt ei. Quid ergo dicemus? Plane si in rebus
gestis, rerum in Ecclesia gerendarum processum, qualem exponere
coepimus, divinum evangelistam attendisse praesentis, causam habes in
promptu cur haec ad duos homines dicta tam diversa praeterire, vel tali
loco inserere voluerit. Futurum quippe erat ut, curata animarum lepra in
Judaeis, sedata in gentibus daemoniaca vexatione fanatici erroris, dum
rursus in domo Petri, quae est Ecclesia, curatur vitiorum febris, et de
Ecclesia eliminantur haeretici spiritum malum habentes, et idcirco
indigni loqui de Filio Dei; futurum, inquam, et hoc erat, ut multi
arriperent, aut suscipere viderentur propositum perfectionis: alii per
improvidam praesumptionem, alii per timoratam devotionem. Nimirum eorum
qui praesumptione accessuri erant, exemplum est ille, qui dixit:
|
“Magister sequar, te quocunque ieris,”
|
|
eorum autem qui cum timore vocati sive admoniti accedunt, ille qui ait,
|
“Domine, permitte me primum ire, et sepelire patrem meum.”
|
|
Quantos putas in Ecclesia fuisse vel esse, qui secundum horum utrorumque
exempla tam diversa diversos exitus habuerunt, vel habent professionis
suae? Digne igitur et hoc evangelista non praetereundum existimavit, ut
deinde futuras in Ecclesia seditiones prospiciens sive ex falsis
fratribus, sive ex manifestis adversariis persequentibus subjungeret,
dicens:
|
“Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli ejus, et ecce
motus magnus factus est in mari,”
|
|
etc.
|
|