CAPUT XVIII. De eo quod dixit Sara:

“Risum mihi fecit Deus.”

Et quod supernae matris Jerusalem, Patris quoque Dei risus et gaudium sit Christus.

Dixit Sara: Risum mihi fecit Deus. Quicunque audierit, conridebit mihi. Rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham, quod Sara lactaret filium, quem peperit ei jam sent? Contraria vel repugnantia sibi videntur, quicunque audierit conridebit mihi, et quis auditurus crederet Abraham. Etenim qui audiens conridet, utique auditui credit, in quo et gaudet; et econtra, qui audiens non credit, profecto auditui non conridet, aut congaudet. Dixit enim utrumque quicunque audierit conridebit mihi: et quis auditurus crederet Abraham? Igitur prophetice dicta haec esse intelligi oportet de ortu Isaac futuri, cujus hic forma est, et esse paria prophetiae Simeonis dicentis, cum illum in ulnis gestaret: Ecce hic positus est in ruinam, et in resurrectionem multorum in Israel (Luc. II). Nam, qui audit et non credit, juxta quod propheta dixit: Domine, quis credidit auditui nostro, et brachium Domini cui revelatum est? (Isa. LIII) ei in ruinam: et qui audiens conridet, et in resurrectionem positus est. Itaque sicut subdivisa dictio est, ita: Dixitque Sara: Risum mihi fecit Deus, quicunque audierit, conridebit mihi, rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham; ita de divisione bonorum et malorum, fidelium et infidelium intelligendum est. Dicat itaque illa, quae ut jam dictum est, per Saram intelligitur, mater omnium nostrum, Jerusalem libera, quae sursum est (Gal. IV), dicat, inquam, nato sibi vero Isaac, risum mihi fecit Deus, quicunque audierit conridebit mihi. Ecce enim vere illi totus conridet orbis, quia filius ejus unicus magnum et verum gaudium toti mundo attulit. Ploret itaque ancilla, quae est a monte Sina in servitutem generans (ibid.), ploret, inquam, illa, et filia ejus, quoniam hunc patris et liberae matris risum odit, quia videlicet jam haeres non erit. O pium desiderium, pia spes, et longa suspiria populi sanctorum, curvi et anheli, utpote longo jam senio provecti, quomodo in gaudium sublevatus, et in risum est dilatatus? quomodo abstersa est omnis lacryma ab oculis ejus? Quomodo risit mater illa Jerusalem, ubi talis illi natus est filius? Nam, quantam tunc habuerit materiam ridendi, testatur Isaias, cum dicit: Excutere de pulvere, sede, Jerusalem, solve vincula colli tui, captiva filia Sion. Quia haec dicit Deus: Propter hoc sciet populus meus nomen meum, in die illa, quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum (Isa. LII).