CAPUT 17

Secundum sive alterum innocentiae discipulorum ejus argumentum hoc est.

“Aut non legistis in lege, quia Sabbatis sacerdotes in templo Sabbatum violant, et sine crimine sunt?”

Violant, ait, videlicet secundum ausum praejudicii vestri. Nam revera non violant in priori tabernaculo semper introeuntes, et sacrificiorum officia consummantes. Per singulos dies, ait lex,

“jugiter agnos anniculos duos, unum mane agnum, et alterum vespere, decimam partem similae conspersae oleo tuso, quod habeat mensuram quartam partem hin, et vinum ad libandum ejusdem mensurae in agno uno. Alterum vero agnum offeres ad vesperam, juxta ritum matutinae oblationis (Exod. XXIX).”

Hoc agentes Sabbato aeque ut prima vel secunda Sabbati, profecto Sabbatum violant si omne opus absque ulla exceptione Sabbati violatio est. Quid enim operosius est, spicas vellere, an duos agnos anniculos caedere et pelles eorum detrahere, et eos cum libamentis suis offerre mane et vespere? Sed ita demum Sabbatum violatur, si quis faciat servile opus. Servilis operis definitio vera, est praecepti contemptus. Exempli gratia:

“Cum essent filii Israel in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna die Sabbati, obtulerunt eum Mosi et Aaron et universae multitudini. Qui recluserunt eum in carcere, nescientes quid super eo facere deberent. Dixitque Dominus ad Mosen: Morte moriatur homo iste, obruat eum lapidibus omnis turba extra castra. Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus et mortuus est, sicut praeceperat Dominus (Num. XV).”

Opus illius hominis non ex ignorantia, non ex infirmitate, sed ex superbia venit, et peccatum ejus contemptus fuit. Recte ergo tanquam Sabbati violator mori debuit secundum sententiam hanc ibidem praescriptam.

“Anima vero quae per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus, quoniam adversus Dominum rebellis fuit, peribit de populo suo. Verbum enim Domini contempsit, et praeceptum illius irritum fecit, idcirco delebitur et portabit iniquitatem suam (ibid.).”

Diceret aliquis illorum: Idcirco sacerdotes Sabbato haec facientes sine crimine sunt, quia faciunt in templo Domini, ex praecepto ejus qui Dominus est etiam Sabbati. Ad haec ille:

“Dico vobis, quia templo major est hic,”

et

“Dominus est Filius hominis etiam Sabbati.”

Quibus verbis si non credis, o tu quisquis es, operibus crede. Sequitur enim:

“Et cum inde transisset, venit in synagogam eorum: et ecce homo habens manum aridam. Et interrogabant eum, dicentes: Si licet Sabbatis curare, ut accusarent eum; ipse autem dixit eis: Quis erit ex vobis homo, qui habet ovem unam, et si ceciderit haec Sabbatis in foveam, nonne tenebit et levabit eam? Quanto magis melior est homo ove? Itaque licet Sabbatis benefacere. Tunc ait homini: Extende manum tuam. Et extendit: Et restituta est sanitati sicut altera.”

Si, inquam, verbis non credis, o tu quisquis es sapiens vel prudens, et parvulus nondum esse didicisti, qualium supra in confessione sua meminit iste Filius Dei, iste major templo, et Dominus etiam Sabbati, operibus crede. Nunquid enim sic et sic operaretur, si in confessione ista fuisset mentitus:

“Confiteor tibi, inquiens, Pater,”

et

“omnia mihi tradita sunt a Patre meo,”

et

“templo major est hic,”

et

“Dominus est Filius hominis etiam Sabbati?”

Ille qui semetipsum mendaciter magnificavit, qui, sicut per Ezechielem exprobratur illi, elevans cor suum dixit:

“Deus ego sum, et in cathedra Dei sedi (Ezech. XXVIII),”

et ego feci memetipsum, quia mentitus est, idcirco tanquam superbus judicatus est, et nihil unquam divinum, nihil utile fecit. Veniam ad homines quorum extollentia de Scripturis nota est. Maria prophetes, soror Mosi et Aaron, quia locuta est contra Mosen, dicens:

“Num per solum Mosen locutus est Dominus, nonne et nobis similiter locutus est? (Num. XII)”

non impune transiit, sed tanquam superbe locuta, confusibilem poenam recepit, operuit enim eam candens lepra quasi nix. Amplius autem Chore, Dathan et Abyron in superbiam erecti et sacerdotium vindicantes sibi, poenam terribilem receperunt, alii coelitus igne consumpti, alii vivi a terra absorpti (Num. XVI). Saul quoque rex quondam electus Dei, propter superbiam projectus, et maligno spiritui traditus est (I Reg. XVI). Iste majora de semetipso confitens, quam aliquis illorum hominum peccatorum, majora et majori cum potestate fecit opera, quam aliquis hominum justorum, ut est illud, quod protinus, cum dixisset,

“Dominus est enim Filius hominis etiam Sabbati,”

transiens et veniens synagogam ipsa die Sabbati, homini manum habenti aridam, non precem fundendo, ut quivis sanctus homo, sed imperando ut Deus dixit:

“Extende manum tuam, et extendit.”

Igitur et ex hoc et ex caeteris operibus, quae post tantam confessionem illam fecit, qualia nemo alius fecit, vobis o sapientes et prudentes, constans esse debuisset, quia Dei Filium et etiam Sabbati Dominum se esse confitendo, non mentitus est. Sed quid sequitur?