|
|
“Tollesque levitas pro primogenitis filiorum Israel,”
|
|
et quod ante primogeniti fuerunt sacerdotes, et cur in unam leviticam
tribum sacerdotium delatum est.
|
“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Ego tuli levitas a filiis Israel
pro omni primogenito qui aperit vulvam in filiis Israel. Eruntque
levitae mei, meum est enim omne primogenitum, ex quo percussi omnes
primogenitos in terra Aegypti.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Numera primogenitos sexus masculini, de filiis Israel, a mense uno et
supra, et habebis summam eorum. Tollesque levitas mihi pro omni
primogenito filiorum Israel.”
|
|
Jam et alio loco dictum est traditionem Hebraeorum esse quod usque ad
sacerdotium Aaron, omnes primogeniti ex stirpe Noe fuerint sacerdotes,
et Deo victimas immolarint, cujus videlicet Noe primogenitus Sem ipse
fuerit Melchisedech, et haec esse primogenita quae Esau vendiderit
Jacob. Quare ergo transponitur in lege, vel ad unam tribum Levi
congregatur omnis sacerdotalis dignitas, et universa altaris ministratio
coarcta est in tribu ejus sola? Videlicet quia sacrificia vel ministeria
temporis illius non jussa fuere, sed permissa, quod jam multis locis
superius in prophetarum testimoniis comprobavimus. Verum namque
sacrificium in Ecclesia futurum erat secundum ordinem Melchisedech, quod
et primogenitorum est, imo unius primogeniti sancti et immaculati, cui
|
“juravit Dominus et non poenitebit eum: Tu es sacerdos in aeternum
secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX).”
|
|
Hic dicit in alio psalmo:
|
“Holocaustum et pro peccato non postulasti, tunc dixi: Ecce venio (Psal.
XXXIX),”
|
|
subauditur sacrificaturus carnem meam et sanguinem meum pro multis in
remissionem omnium peccatorum. Quid enim aliud postulabat, quam aliam
volebat Deus redemptionem, nisi sancti et immaculati carnem et
sanguinem?
|
“Nunquid, ait, manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum
potabo?”
|
|
(Psal. XLIX.) et multa hujusmodi. Ergo antequam haberent sacrificium
quod offerrent, ut quid ex jussu legis ad sacerdotium vocati primogeniti
accederent? Igitur sicut offerendum erat tunc temporis sacrificium, non
jussum, sed permissum, sic sacerdotes vel ministri omnes de tribu Levi,
non jussi, sed admissi sunt, non tam sacerdotes quam sacerdotum vicarii
vacantium primogenitorum, quo victitarent, tandiu accepturi pretium,
donec veniret primogenitus qui seipsum non redimeret, sed futurorum
bonorum assistens pontifex semetipsum pro nobis omnibus offerret,
|
“factus, ut praedictum est, sacerdos in aeternum secundum ordinem
Melchisedech.”
|
|
Quod pulchre respiciens evangelista Lucas cum dixisset de Virgine quam
de Spiritu sancto concepisse narraverat:
|
“Et peperit filium suum (Luc. II),”
|
|
statim addidit,
quod videlicet secundum praedictam ejus narrationem superfluum esset,
nisi magnum secundum Scripturas mysterium attenderet. Dixit ergo
ut subaudiat legisperitus vir ecclesiasticus eum esse qui sacerdotium
leviticum, sacerdotium vicarium tandem amoveret, et ipse primogenitus
cum omni corpore suo, quod est Ecclesia, sanctuario coelesti suo
sacerdotio functus astaret. Et bene quinque sicli accipi jubentur pro
redemptione primogeniti, quod videlicet quinque sensibus fungitur
corporalis haec vita, quam primogenitus iste non redemit, sed pro nobis
omnibus morti obtulit. Cur vero potius haec tribus, id est levitica,
admittitur pro primogenitis? Videlicet quia de tribu illa fuerunt Moyses
et Aaron, qui filios Israel eduxerunt de terra Aegypti, de domo
servitutis, et dignum erat ut ex qua fuit salus temporali, ex eadem
tribu ministros haberent sacrificii temporalis.
|
|