CAPUT 19

“Et cum aperuisset sigillum secundum, audivi secundum animal, dicens: Veni et vide.”

Quando Christus

“Jesus humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis (Philip. II),”

magnum utique sigillum libri agnus aperuit. Plurimam quippe partem Scripturarum eadem sua passione adimplevit, et intelligibilem fecit. Exempli gratia:

“Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit (Isa. LIII).”

Item:

“Oblatus est, quia ipse voluit, et non aperuit os suum (ibid.).”

Ac deinceps:

“Tradidit in mortem animam suam, et cum sceleratis reputatus est, et ipse multorum peccata tulit, et pro transgressoribus exoravit (ibid.).”

Et in Psalmo:

“Foderunt manus meas, et pedes meos (Psal. XXI).”

Item:

“Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem (ibid.).”

Haec et alia quam plurima de prophetis et de psalmis, plurima et magnifica dicta vel decreta sanctae ac mysticae legis sub hoc secundo sigillo clausa tenebantur, quod tunc agnus iste solvit, quando Christus Jesus agonizans in patibulum crucis ascendit, et spiritu tradito, mortuus in sepulcro quievit.

“Audivi, inquit, secundum animal, dicens: Veni et vide.”

Secundum animal, id est, facies vituli, ipsa est passio Domini, cujus vocem toties audimus, quoties ipsa nobis annuntiatur, maxime autem quando baptizamur, et quando sacramentum corporis et sanguinis ejus celebramus aut percipimus.

“Quicunque enim baptizati sumus in Christo Jesu, ait Apostolus, in morte ipsius baptizati sumus (Rom. VI),”

et quotiescunque manducamus panem hunc, et calicem bibimus, mortem Domini annuntiamus (I Cor. XI). Venimus et videet videmus, id est, credimus et intelligimus.