|
|
“Surge, illuminare, Hierusalem, quia venit lumen,”
|
|
etc., usque ad id,
|
“et domum majestatis meae glorificabo.”
|
|
(CAP. LX.) Surge, illuminare, Hierusalem, quia venit lumen tuum, et
gloria Domini super te orta est. Quia ecce tenebrae operient terram, et
caligo populos. Super te autem orietur Dominus, et gloria ejus in te
videbitur. Quod nunc dicit, surge, illuminare, Hierusalem, idipsum est
quod supra dixerat, elevare, consurge, Hierusalem. Ad universam quippe
sanctorum multitudinem bonus iste consolationis sermo dirigitur, quae
una unius regis civitas est, una et vera Hierusalem est. Jacebat illa
sub peccato primae praevaricationis prostrata, Deumque lumen suum
pariete interposito inimicitiarum, non videbat, donec veniret Christus
sol justitiae, lux de luce, lumen de lumine, Deus de Deo, Filius de
Patre. Dicit ergo huic Hierusalem. Surge, illuminare, Hierusalem. Bonum
prophetici spiritus imperium, certum et indubitabile est venturi boni
praeconium. Surge, et illuminare, inquit, id est nunc revera surges, et
illuminaberis. Unde hoc? Ait: Quia venit lumen tuum, et gloria Domini
super te orta est. Lumen, inquam, tuum, quo defraudata es dolo serpentis
in parentibus primis, quibus dixit: Comedite, et aperientur oculi vestri
(Gen. III), ecce venit, ecce in uterum Virginis descendit, ecce ponitur
in testa carnis ut lucerna tibi sit qua requiraris, qua illumineris; ita
venit lumen tuum et illo nascente, gloria Domini super te orta est, quae
a te tenebrosam antiquae praevaricationis ignominiam expurget. Quare
signanter dico super te? Quia ecce tenebrae operient terram, et caligo
populos. Super te autem orietur Dominus, et gloria ejus in te videbitur.
Idcirco super te quia populos superfluos, populos qui non pertineant ad
te, qui non sunt ex fide, et terram, id est, omnem gentem terrenis
inhiantem, et coelestia non curantem, caligo et tenebrae operient,
etenim ut sunt ita caligine et tenebris operti remanebunt. Super te
autem quae venturi fidem habuisti, orietur Dominus, et gloria ejus in te
videbitur. Cum autem venerit illud lumen tuum, non in abscondito, neque
sub modio, sed super candelabrum ponetur, ut ab omni mundo videatur
(Matth. V). Hoc est quod sequitur: Et ambulabunt gentes in lumine tuo,
et reges in splendore ortus tui. Nunc interim antequam oriatur ille
Dominus, angustiis Judaeae nomen ejus continetur, tunc autem cum velut
lucerna super candelabrum posita fuerit, gentes quae in profundis erant
tenebris, ambulabunt in illo lumine tuo, et reges quoque supplices
oculos attollent ad splendorem luminis quod ortum est tibi. Tunc non
paucos filios, nec solos habebis Judaeos. Sed quid? Filii tui de longe
venient, et filiae tuae de latere surgent. Filii, inquit, id est tuo
lumine illuminati, tui luminis baptismate purificati, de longe venient;
de longe. inquam, id est de omni gente et natione, ab oriente et ab
occidente, a meridie et a septentrione. Hactenus non ita, sed veniebant
tantum de prope, tantum de carne Abrahae. Nec vero tantum filii, sed et
filiae tuae venient, et quandiu filiae parvulae erunt, cibumque solidum
manducare non poterunt, lac simplicis doctrinae de latere suo fugant.
Tunc videbis et afflues, et mirabitur, et dilatabitur cor tuum, quando
conversa fuerit ad te multitudo maris, fortitudo gentium venerit tibi.
Tunc, inquit, videbis et gaudebis et in modum fluviorum aquis subitis
inundaberis, et mirabitur et stupebit, imo dilatabitur cor tuum
dilatatione charitatis, omnes suscipientis, nullas angustias tot filios
parturiendo sustinentis. Inundatio camelorum operiet te dromedarii
Madian et Epha, etc. Madian et Epha regiones sunt trans Arabiam,
fertiles camelorum, omnisque provincia appellatur Saba. Cedar autem
regio Sarracenorum est, qui in Scripturis vocantur Ismahelitae, et
Nabaioth unus est filiorum Ismahel, ex quorum nominibus solitudo
appellatur, quae frugum inops, pecorum plena est. Per familiaria ergo
nomina gentium barbararum, quae vicinae sunt Israel, totius mundi
conversionem intellige praedicari, et hunc esse sensum: Greges camelorum
iniquitatum vinculis resoluti, et animas suas effundentes Deo, operient
te, Hierusalem, muneribus oblatis, et omnes de captivitate venient et
conversione, aurum fidei deferentes, et thus sacrificii. Madian quippe
in hoc loco interpretatur iniquitas, Epha resolutus sive effundens, Saba
conversio vel captivitas, Cedar tenebrae, Nabaioth prophetiae. Igitur
dromedarii Madian et Epha et omnes de Saba venient, omne pecus Cedar
congregabitur tibi, arietes Nabaioth ministrabunt tibi, ut jam dictum
est, aurum fidei, thus sacrificii deferentes. Et quia propria non sunt
salute contenti. Laudem quoque Domino annuntiantes, id est caeteris
quoque salutare Dei praedicantes. Offerentur, inquit, haec super
placabili altari meo, et domum majestatis meae glorificabo. Domus
majestatis Domini sancta catholicae fidei Ecclesia est, altare autem
ejus placabile, ipse Christus est. Nam sicut hoc visibile altare templo
manufacto, sic Dominus Jesus Christus Domini Dei, id est Ecclesiae
praeeminet, quae sumus nos. Igitur super placabili altari meo, id est in
illo in quo sum placatus Filio meo Jesu Christo, munera haec offerentur
et accepta erunt, et propter illud altare ego domum majestatis meae
glorificabo, propter Christum Filium meum, Ecclesiam, cujus caput ipse
est (Col. I), ego tanquam majestatis meae reclinatorium glorificabo.
|
|