|
Amplius atque profusius causam eamdem subsequens idem tricesimus psalmus
exponit:
|
“In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum.”
|
|
Nam quod haec illius verba sint, ipse universo orbi auditum et notum
fecit, clamando voce magna:
|
“Pater, in manus tuas commendo spiritum meum (Luc. XXIII).”
|
|
Ipse igitur est, qui secundum formam servi speravit in Deum, ut non
confunderetur in aeternum, quemadmodum illum inimici confundere
voluerunt, juxta quorum aestimationem.
|
“Factus sum, ait, tanquam vas perditum, quoniam audivi vituperationem
multorum,”
|
|
verbi gratia, dicentium:
|
“Vab, qui destruis templum Dei, salvum fac temetipsum (Matth. XXVII).”
|
|
Habet autem hic psalmus in titulo sic:
|
“In finem Psalmus David pro exstasi.”
|
|
inquit, id est pro consideratione profundissimi intellectus Christi, de
reparatione humani generis, quam per mortem et resurrectionem suam
disposuit, qui intellectus omnem intellectum creaturarum excedit.
Postquam autem dixit:
|
“In manus tuas commendo spiritum meum.”
|
|
Et sic
|
“spiritum tradidit, unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo
sanguis ejus et aqua effluxerunt (Joan. XIX).”
|
|
Qua videlicet effusione, omnes electos ab origine mundi, a peccatis
emundavit, et baptismum nobis in remissionem peccatorum condidit.
|
|