|
Psalmus quinquagesimus quartus, oratio est capitis nostri agentis de
praesenti Judaeorum repulsa, et damnatione aeterna, et de assumptione
gentium, et de securitate fidelium in aeternum. Inscribitur autem sic:
|
“In finem in carminibus intellectus ipsi David.”
|
|
Et est sensus: Intellectus hujus psalmi, attribuendus vero David
Christo, perseveranti
vel consummationem obedientiae suae. Et hoc
id est in jucunditate. Accipiat itaque quisque fidelis documenta spei ab
exemplo hujus dicentis. Et dixit:
|
“Quis dabit mihi pennas sicut columbae! Et exspectabam eum, qui salvum
me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet: non dabit in
aeternum fluctuationem justo.”
|
|
Itemque:
|
“Viri sanguinum, et dolosi, non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo
in te, Domine.”
|
|
|
|