CAPUT XII.

An non et in illo initio sic divinitus provisum est? Elias namque sacerdos simul exstitit et monachus, sive, ut ait beatus Hieronymus, anachoretarum monachorum primus; Elysaeus vero non sacerdos, sed tantum monachus, coenobitarum monachorum Pater primus, sub quo tunc temporis monachi filii prophetarum, et post, aliis nominibus, Assidei, sive Esseni dicebantur, sub apostolis autem discipuli, ac deinde sub evangelista Marco apud Aegyptum, qui illuc vitam sub apostolis traditam primus intulit, graeco vocabulo monachi nuncupati sunt. Duobus illis adde benedictum Domini pontificem Joiadam de Hierusalem, qui tertius atque ultimus manum imposuit ad abigendum Baal, cujus cultum impiissima Jezabel introduxit, et ecce habes viros tres, Joiadam sacerdotem et non prophetam, Elysaeum prophetam et non sacerdotem, Eliam prophetam simul et sacerdotem. Eliam namque sacerdotem fuisse vel ex eo liquet, quod sacrificium sive holocaustum obtulit, et in offerendo contra Baal et sacerdotes ejus conflixit, et vicit: Exaudi me, inquiens, Domine, exaudi me, ut discat populus iste, quia tu es Dominus Deus, et tu convertisti cor eorum iterum (III Reg. XVIII), subauditur, postquam per Moysen et Aaron educendo eos de Aegypto, prima vice convertisti cor eorum. Caetera sicut in libro Regum scripta sunt, perlege, quomodo Elysaeus ungendo Jehu funditus de Israel, id est decem tribubus destruxerit vel combusserit statuam Baal, aedem quoque Baal, et fecerit pro eo latrinas, atque ita deleverit Baal de Israel, et deinde Joiada pontifex eumdem Baal abstulerit de Juda, occisa filia Jezabel, Attalia impiissima. Qui rite legit, et intelligit, non parvipendit tres illas, quas praedixi, virorum Dei differentias, per quos dum populum retinent et restringunt ad unius veri Dei cultum, via ventura saluti parata est, ut ad effectum veniret verbum promissionis, quod et prius ad Abraham et postea factum fuerat ad David. Ex tunc sacer ille usus in Ecclesia perseverat usque adhuc. Nam quoties quispiam sacerdos, et monachus, qualis fuit gemma sacerdotum, sanctus Martinus, sive Romanae sedis pontifex beatus papa Gregorius, quemlibet monachum induit habitu, et benedicit, sive etiam ordinat, ut praesit abbas, et curam animarum gerat, nimirum Elias juxta praeceptum Domini ungit Elysaeum, et ponit super eum pallium suum, id est suum dat ei; suum, inquam, id est eumdem quem habet ipse habitum monachicum. Nam si pontifex quidem sic et eumdem non habeat habitum, sicut tunc temporis Joiada pontifex neque propositi, neque habitus ejusdem erat, ut Elias, non quidem dat ejusmodi pallium, quia non est suum, ungit autem, id est in abbatem benedicit eum.