CAPUT 2

Locus interfectionis erat Galaad, mira perversione, mira supplantatione. Debuerat namque civitas esse non interficientium, sed ab interfectione liberantium quempiam fugitivum, secundum legem Domini dicentis: Cumque ultor sanguinis eum fuerit persecutus, non tradent in manus ejus; quia ignorans percussit proximum ejus, nec ante biduum, triduumve ejus probatur inimicus et habitavit in civitate illa, donec stet ante judicium, causam reddens facti sui, et moriatur sacerdos magnus qui fuerit in illo tempore (Josue XX). Recte ergo dicitur, supplantata sanguine, quia perdito vel derelicto constituto pacis, susceperat pro illo commutationem sanguinis. Dicitur et quasi fauces virorum latronum, quia videlicet sicut latrones in faucibus, id est cavernis locisque abditis latentes, exspoliant praetereuntes et interficiunt; sic in ea quae debuerat esse asilum fugitivorum sanguinarii sacerdotes simplicitati populi insidiantes exspoliabant eos fide, interficiebant mente, et quos decipere non poterant vestibus privabant, corpore necabant. Pro tanto scelere propheta dolens, exclamat: In domo Israel vidi horrendum. Ibi fornicatus est Ephraim, contaminatus est Israel. Quid enim magis horrendum, quid magis exclamatione dignum quam istud accidisse, non in qualicunque gente aut natione, sed in domo Israel, in gente Dei, in parte Domini, sicut Moses loquitur: Pars autem Domini populus ejus, Jacob funiculum haereditatis ejus? (Deut. XXXII.) Denique gentis alterius peccatum in idolis error est. Israelis autem, qui veri et unius Dei notitiam habuit legemque accepit, tale peccatum horror est. Propterea toties peccatum illius populi fornicationem appellat, et nunc quoque dicit: Ibi fornicatus est Ephraim, contaminatus est Israel. Ephraim, ut saepe dictum est, ipse Jeroboam de tribu Ephraim; Israel vero decem tribus, quae illo peccante, id est vitulos aureos pro Deo sibi faciente contaminatae sunt, sequendo illum. Etenim sicut contaminatur adulterio mulier, sic derelicto Deo populus ille cultu idololatriae contaminatus est. Haec adversus Israel, id est decem tribus dicta sunt. Sed nunquid tantummodo illis iratus est? Nonne et super Judam grandis ira, quam nunc videmus, pro meritis erat ventura? Sequitur: Sed et Juda pone messem tibi, cum convertero captivitatem populi mei. Ac si dicat: Dixi quidem in initio prophetici hujus sermonis, quia non addam ultra misereri domui Israel, sed oblivione obliviscar eorum; et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo, et hoc verum est. Nam Israelis, id est decem tribuum captivitas, de terra Assyriorum non revocabitur. Tua vero, o Juda, transmigratio de Babylone est reducenda post annos LXX. Verumtamen cum convertero illam captivitatem populi mei, cum reduxero illos in terram suam, qui ex te supererunt digni ut reliquiae salventur pro ipsorum fide et meritis usque ad plenitudinem temporis, quo convertenda est universalis captivitas omnis populi mei per adventum Salvatoris Christi, tu, Juda, pone messem tibi quae secanda erit, id est multitudinem filiorum male natorum, quibus multipliciter pullulabis, scito demetendam esse Romanorum gladiis, sicut nunc, imo magis quam nunc, decem tribus demetuntur et transferuntur ab Assyriis. Quam ob causam? Quibus pro meritis sive peccatis? Ait: