VERS. 31.

“Nunquid,”

ait Dominus,

“conjungere valebis micantes stellas Pleiades,”

scilicet quae vicinitate sibi conjunctae sunt tam disjunctae, et simul quidem sitae sunt, sed tamen lucis suae variatim radios fundunt? Id est nunquid sanctos omnes qui aliis atque aliis ad praedicandum temporibus apparentes, et disjuncti sunt per visionem suae imaginis, et conjuncti per intentionem mentis; verbi gratia: Abel, Isaiam, et Joannem, qui divisi quidem fuerunt tempore, sed non praedicatione:

“nunquid, inquam, hujusmodi Pleiades,”

id est sanctos,

“conjungere valebis,”

subaudit ut ego? Non. Quia videlicet solius divinae virtutis est et disjunctis temporibus missos, et dissimilibus virtutibus praeditos fulgore intentionis unire. Una namque intentio est Joannis dicentis:

“Ecce Agnus Dei (Joan. I),”

et Isaiae dicentis:

“Sicut agnus coram tondente se obmutescet (Isa. LIII),”

et Abel (Gen. IV), qui hoc idem Agnum offerendo locutus est:

“Aut nunquid gyrum Arcturi poteris dissipare?”

qui videlicet per gyrum suum nocturna spatia non occasurus illustrat, quique septem stellis ita volvitur, ut modo tres ad summa elevet, atque ad ima quatuor inclinet, modo quatuor superius erigat, et tres inferius premat.

“Nunquid, inquam, hujusmodi Arcturum,”

id est sanctam Ecclesiam, quae per totam noctem hujus saeculi gyrum laborum tolerans nunquam occidit vel deficit,

“dissipare poteris,”

quin semper ita volvatur, ut modo quidem Trinitatis quasi tres stellas elevet, opera vero quae quatuor virtutibus, id est prudentia, fortitudine, temperantia, atque justitia constant, quasi quatuor stellas inclinet? Verbi gratia dum dicit per Paulum, quia

“non ex operibus Abraham justificatus est, sed credidit Deo et reputatum est ei ad justitiam (Rom. IV),”

modo autem fidem deprimens et opera efferens quasi tres stellas inclinat et quatuor elevat, cum dicit per Jacobum:

“Fides sine operibus mortua est (Jac. II).”

Hunc Arcturi gyrum quandoque Dominus dissipat, quia labores Ecclesiae ad requiem permutat, Pleiadesque jungit, quia sanctos omnes sibi copulat per speciem visionis. Potest tamen per Arcturum, qui a plaga frigoris nascitur, lex rigida et aspera; per Pleiades vero, quae ab Oriente surgunt. Novi Testamenti designari gratia. At vero Conditor noster dum septiformis spiritus operationes simul in se et cunctas et manentes habuit, quasi Pleiades Novi Testamenti junxit, et Arcturum priscae legis dissipavit, id est spiritualem intelligentiam aperiendo litteralem legis laborem solvit.

“Nunquid”

ergo, ait,

“conjungere valebis?”

etc., ut dictum est. Quia vero in ipso Dominicae incarnationis mysterio aliis lux veritatis ostenditur, aliorum vero per scandalum corda tenebrantur,