VERS. 22. |
id est in errorem suum rapuit superbos, saeculi potentes.
id est in eloquentia clara et contentiosa,
id est quandiu vivit,
id est, contemnit de Deo vera sentire. Sed et qui in corpore Ecclesiae rectam videtur fidem tenere, dum perverse vivit, vitae suae non credit, quia videlicet confitetur se nosse Deum, factis autem negat (Tit. I). Diceret aliquis: Quare ergo vivit! Ad quod respondetur. |