|
|
“Et decem cornua quae vidisti, decem reges sunt, qui regnum non
acceperunt, sed potestatem tanquam reges una hora post bestiam
accipient.”
|
|
De hoc jam superius dictum est, quia septem quidem regna sunt notissima
de sanctarum serie Scripturarum, quae contra sanctos Altissimi
inimicitias exercuerunt; sed eorumdem regnorum decem reges sunt, quia
videlicet unum ex illis regnum Macedonum post mortem Alexandri in
quatuor successores ejus, per quatuor ventos coeli divisum fuit, qui
singuli diademata sibi imposuerunt atque hoc modo decem reges facti sunt
(Dan. VIII). Idcirco autem superius dixit,
et nunc dicit,
quia tres ex illis successoribus Alexandri nihil fecisse leguntur
adversus populum Dei, sed solus ille quartus qui Syriam tenuit. Ergo
numero quidem decem, sed pro actu qui ad praesentem causam pertinet, id
est, pro persecutione martyrum, tantummodo septem sunt. Cum autem paulo
ante dixerit,
|
“quinque ceciderunt, et unus est,”
|
|
quomodo nunc dicit,
|
“qui regnum nondum acceperunt?”
|
|
Videlicet mira irrisione, tanquam dicat: Regnare quidem visi sunt, et
regium fastum nomenque sibi usurpaverunt, sed veraciter nunquam
regnaverunt. Neque enim regnum illorum vere est regnum, sed solius
Domini est regnum (Psal. XXI; Psal. CI). Hoc ad illud spectat quod
superius arguendo dixit:
Nam vere reges hujusmodi non mirandi, sed miseri sunt judicandi, qui ut
regnarent tot homicidia fecerunt, namque ceciderunt et mortui sunt, et
regnum nondum acceperunt. Sed quid?
|
“Potestatem, inquit, tanquam reges una hora accipient post bestiam.”
|
|
Non vere regnum sed quasi reges quamdam potestatem accipient, et hoc una
hora post bestiam, ac si dicat: Extollentiam illorum nequaquam regnum
voces aut vocari debere putes. Regnum namque diuturnitatem potestatis
sonat; at illi non diuturnam potestatem, sed una hora potestatem
acceperunt, sive accipient. Nam idcirco tempore futuro
dixit, quia cum Antichristus venerit, eorumdem regum qui jam ceciderunt
vires sive regna ad persecutionem sanctorum reparabit. Quam autem vel
qualem potestatem accipient breviter insinuat cum dicit:
Idem namque est ac si dicat: Ad effundendum sanguinem sanctorum, quia
potestas bestiae non vere est ad regnandum, sed ad insaniendum, ad
sanguinem effundendum. Pulchre igitur et vere dictum, quia regnum nondum
acceperunt. Sequitur:
|
|