|
[CAP. XI.]
|
“Et factum est, cum consummasset Jesus praecipiens duodecim discipulis
suis, transiit inde, ut doceret et praedicaret in civitatibus eorum.
Joannes autem cum audisset in vinculis opera Chriti, mittens duos de
discipulis suis, ait illi: Tu es qui venturus es, an alium exspectamus?”
|
|
Joannes propheta et plus quam propheta erat, sicut de illo in hac eadem
lectione Dominus ipse testatus est:
|
“Quid, inquit, existis videre? prophetam? Etiam dico vobis, et plus quam
prophetam.”
|
|
Quis autem prophetarum nescivit aut tacuit passurum esse Christum? Omnes
sciverunt, omnes praenuntiaverunt, et hodie legentibus clarum est
Scripturas eorum fere per omnem seriem significare salutiferum
sacrosanctae passionis ejus sacramentum. Hinc Petrus in Actibus
apostolorum:
|
“Deus autem qui praenuntiavit per os omnium prophetarum pati Christum
suum, implevit sic (Act. III).”
|
|
Istud enim ignorare, illorum erat, qui prophetas aut non legerant, aut
non intellexerant. Quomodo ergo saltem propheta, ne dicam plus quam
propheta, diceretur aut esset? Cum per hujusmodi rationem adducti, recte
senserimus quia Joannes sicut caetera Christi sacramenta, ita et hoc
ipsum sciebat, restat ut quaeramus quid interrogaverit dicendo:
|
“Tu es qui venturus es, an alium exspectamus;”
|
|
et quod opus fuerit ut hoc interrogaret missis discipulis duobus.
Profecto hoc interrogavit utrum ipse esset Messias, id est Christus, qui
utique exspectabatur venturus, ita ut mulier quoque Samaritana dixisse
legitur:
|
“Scio quia Messias venit, qui dicitur Christus. Cum ergo venerit, ille
nobis annuntiabit omnia (Joan. IV).”
|
|
Nec mirum quod hic in una eademque re, circa unam eamdemque personam,
praesenti simul et futuro tempore usus est, dicendo,
|
“tu es, qui venturus es.”
|
|
Nam et turbae, quas paverat de quinque panibus et duobus piscibus, ita
dixerunt:
|
“Quia hic est vere Propheta qui venturus est in mundum (Joan. VI).”
|
|
Et hic et illic quod dicitur venturus, idem est ac si diceretur, de quo
Scripturae sive prophetae testati sunt quod esset venturus. Hoc igitur,
ut jam dictum est, interrogavit utrum ipse esset Christus, an alius hoc
nomine esset exspectandus. Cur autem hoc interrogavit eum, quem ipsum
esse, prophetando, baptizando, ostendendo clamaverat! Utique magnam ob
causam, quam evangelista non praeterivit, praemittendo,
|
“cum audisset Joannes in vinculis opera Christi.”
|
|
Quidnam sibi vult dictio hominis, audisse Joannem in vinculis opera
Christi, et idcirco missis duobus discipulis interrogasse illum
interrogatione hujusmodi? Nonne idem Joannes, antequam missus fuisset in
carcerem, audierat opera Christi, quorum illud pulcherrimum fuit, quod
invitatus ad nuptias, aquam in vinum convertit? (Joan. II.) Nonne et
vocem audierat Patris de coelo super eum dicentis:
|
“Tu es Filius meus in quo mihi bene complacui? (Matth. III.)”
|
|
Si interrogatione opus erat, cur non illis prioribus signis commonitus
interrogavit?
|
|