|
Tanquam fessus viator residere et hunc librum finire compellor, similis
illi qui in itinere mansionem forte propositam habuit putans esse locum
vicinum quo pervenire posset ante solis occubitum, et esse iter unius
diei, quod erat duorum vel trium dierum, fere sic mihi contigit, dum
quaerens quamdam imaginationem sanctae Trinitatis in isto speculo trium
virtutum, fidei, spei et charitatis; misi pedem mentis et cursum linguae
in tres libros Salomonis, putans quod propositum meum brevissimo possit
cursu peragi. Ecce autem video quia non tam breviter fieri potest,
alioquin offendam quemlibet judicem sapientem, boni sermonis probatorem,
ut bono sapore propositionis nostrae allectus, nec plena copia
saturatus, et idcirco magis irritatus, stomachetur et dicat contra me
tale quid ut est illud:
Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus. (HOR. Ars. poet.)
Quapropter similis, ut jam dictum est, illi, qui desperans ad propositam
pervenire mansionem, accumbit in medio itineris, reservabo quod viae
reliquum est futuro diei, faciamque hic jam finem praesentis belli, ne
antecedentibus multo prolixior sit, sanctum invocans Spiritum, cujus
solemnitas annua nunc recurrens nos in laudem sui adventus excitat, et
sic quoque
|
“tanquam fluminis impetus civitatem,”
|
|
id est, Ecclesiam
|
“Dei laetificat (Psal. XLV),”
|
|
quatenus ipso duce viator iste quo tendit, illuc perveniat:
|
“Quam, inquiens, petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo
Domini omnibus diebus vitae meae, ut videam voluptatem Domini et visitem
templum ejus (Psal. XXVI).”
|
|
|
|