|
|
“Et vidi bestiam et reges terrae, et exercitus eorum congregatos ad
faciendum praelium cum illo qui sedebat in equo et cum exercitu ejus. Et
apprehensa est bestia, et cum ipsa pseudoproheta, qui fecit signa coram
ipso, quibus seduxit eos qui acceperunt characterem bestiae, et
adoraverunt imaginem ejus. Et vivi missi sunt hi duo in stagnum ignis
ardentis et sulphuris.”
|
|
Vocante sive clamante angelo, et convenientibus ad coenam jam dictis
avibus, bestia et reges terrae, cum exercitibus suis, ad praelium contra
sedentem in equo congregati esse referuntur, quia praedicante Christo,
et discipulis multis eum sequentibus, atque per civitates et castella
evangelizantibus, diabolus et reges terrae, scilicet Herodes et Pontius
Pilatus caeterique ejusmodi principes cum suis fautoribus commoti sunt
(Luc. XXIII), et sicut ait Psalmista:
|
“Astiterunt et convenerunt in unum, adversus Dominum et adversus
Christum ejus (Psal. II).”
|
|
Hoc est quod nunc ait congregatos se vidisse ad faciendum praelium cum
illo qui sedebat in equo, id est cum Christo Deo incarnato, et cum
exercitu ejus cum fidelibus et praedicatoribus ejus. Et recte hoc loco
diabolus bestia nuncupatur, quia videlicet Romanum imperium, cujus
potestati Judaei tunc instinctu diaboli Dominum nostrum tradiderunt,
bestia erat illa magna et fortis et terribilis nimis, quam Daniel vidit
dentes ferreos habentem, comedentem atque comminuentem, et reliqua
pedibus conculcantem (Dan. VII). Hujus bestiae potestati, scilicet
Pontio Pilato, ut eum traderent Judaei, diabolus eorum cordibus immisit,
atque idcirco tam diabolus quam ipsa Romana potestas recte hoc loco sub
nomine bestiae datur intelligi.
|
“Et apprehensa est, inquit, bestia, et cum ipsa pseudoproheta.”
|
|
Christus quidem passus est, sed ipsa passionis ejus virtute diabolus
apprehensus est, et judicatus, et foras missus est aeterno igne
puniendus. Nam hoc est quod ipse mox passurus dicebat:
|
“Nunc judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras
(Joan. XII).”
|
|
Quis porro erat pseudopropheta, qui tunc temporis apprehensus est cum
ipsa bestia? Nimirum coetus pharisaicus, maximeque is qui illius anni
pontifex erat Caiphas. Ille namque exstitit pseudopropheta, quamvis
verum sit illud quod prophetaverat. Siquidem collecto consilio adversus
Dominum Jesum prophetaverat, dicens:
|
“Vos nescitis quidquam, neque cogitatis quia expedit ut unus moriatur
homo pro populo, et non tota gens pereat (Joan. XI).”
|
|
Etenim verum quidem prophetavit, quia Jesus moriturus esset pro gente,
et non tantum pro gente, sed ut filios Dei qui erant dispersi
congregaret in unum (ibid.). Sed nihilominus pseudopropheta exstitit,
quia si sensum vel intentionem ejus respicias, omnino mentitus est. Hoc
nempe intendit, et a misero populo intelligi et credi voluit, quod nisi
Jesus moreretur, qui Christus rex jam a turbis putabatur, Romani, quorum
sub imperio tunc erant, hoc audientes, quod injussu ipsorum regem
suscepissent, quasi contra rebelles exercitum mitterent, et tollerent
eorum et locum et gentem (ibid.). Igitur pseudopropheta exstitit, et in
astutia sua comprehensus est ab eo qui comprehendit sapientes in astutia
eorum (Job V; I Cor. III). Nam et in Job maxime de talibus scriptum est:
|
“Apud ipsum est fortitudo et sapientia, et ipse novit decipientem et eum
qui decipitur. Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in
stuporem (Job XII),”
|
|
etc. Decipiens iste fuit qui sic prophetavit, deceptus est autem stultus
populus qui, ut erat ad homicidia pronus, prophetiam ejus libenter
accepit. Unde sequitur:
|
|