CAPUT 3

“Et habebat in manu sua libellum apertum.”

Libellus iste idem liber, quem vidit idem Joannes signatum sigillis septem in dextera sedentis super thronum (Apoc. V).

Apertus autem nunc dicitur, videlicet quemadmodum et illic scriptum est, quia Agnus illum aperuit, et solvit signacula ejus. Siquidem, agnus qui illic librum aperuisse scribitur, ipse est Angelus iste qui hic in manu sua libellum apertum habere cernitur. Habet enim in manu sua veraciter libellum hunc apertum, quia videlicet in potestate ejus est nota facere credentibus in se secreta Scripturarum. Haec potestas jam tunc in manu ejus erat quando resurgens, et apparens discipulis suis, sicut Evangelista refert,

“aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas (Luc. XXIV).”

“Et posuit pedem suum dexterum super mare, sinistrum autem super terram.”

Omnes ejusmodi pedes hujus angeli, ex quo facti sunt

“sicut columna ignis,”

id est, ex quo Spiritu sancto sunt firmati et illustrati, eo ipso quod sic firmati, sic sunt illustrati, omnes dexteri, id est boni sunt et electi. At vero priusquam sic firmarentur, sic illustrarentur, videlicet ante passionem Dominicam, omnes sinistri, quia multi reprobi, omnes autem infirmi erant. Nam exempli gratia, loquente illo, et dicente:

“Nisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis (Joan. VI),”

et iis similia:

“Multi discipulorum ejus, inquit evangelista, audientes, abierunt retro, et jam non cum illo ibant (ibid.).”

De residuis quoque duodecim unus diabolus erat. Petrus quoque nunc pes fortis et dexter, pes bonus et electus, et juxta prophetam valde speciosus, tunc pene sinister fuit, quia lapsus est, et eum quem portare, id est praedicare debuerat, Christum negando cecidit. Itaque ante passionem Dominicam omnes, ut jam dictum est, pedes hujusmodi fuerunt sinistri, quia multi reprobi, omnes autem erant infirmi. Scimus autem, quia pedes isti ante jam dictam passionem Dominicam, tantummodo Judaeam perambulaverunt, id est, in sola Judaea praedicaverunt, ipso sic praecipiente illis:

“In viam gentium ne abieritis, et in civitates Samaritanorum ne intraveritis, sed potius ite ad oves quae perierunt domus Israel (Matth. X).”

Post passionem vero suam cum resurrexisset a mortuis, dicit eis:

“Euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni creaturae; euntes docete omnes gentes; baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti (Matth., XXVIII; Marc., XVI).”

Igitur pedem suum dexterum posuit super mare, sinistrum autem super terram, id est, praedicatores suos jam confirmatos in universitatem gentium misit; cum autem adhuc essent infirmi, tantum in Judaea illos praedicari jussit. Nam plerumque nomine terrae, Judaea; maris autem vocabulo, gentes significantur, ut, exempli gratia, in psalmo, cum dicit:

“Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris (Psal. XLV).”

Est enim hic sensus: Non timebimus futuras tribulationes, quae erunt dum turbabitur terra, id est Judaei, qui debuerant esse terra culta et fertilis, et modo sunt tantum terra, id est solis terrenis dediti, et in medium gentium transferentur apostoli. Sequitur: