|
Quid multa? Venit dies quinquagesimus quoto die ab immolatione agni
quondam data fuerat lex, et in illo die Spiritus intelligentiae replevit
eos idem, qui obscuritatem litterae dederat Deus, ut quidquid terrenum
hominibus terrenis sonuerat littera legis, verbi gratia, terram fluentem
lac et mel, et montes de quibus aeris metalla fodiuntur, ipsi coelestes
effecti, imo et coeli, de ipsis enim Psalmista praedixit: Coeli enarrant
gloriam Dei (Psal. VIII), spiritualiter intelligerent, et deinceps
terram pedibus calcarent, mente in coelis habitarent. Ipsum ejusdem
intelligentiae donum, sua quoque significavit specie ignis, qui
apparuit, sicut scriptum est, quia apparuerunt illis dispertitae
linguae, tanquam ignis (Act. II). Quid enim est intellectus sive
intelligentia in ordine duntaxat vel numero septem spirituum, de quibus
nobis sermo est, nisi facultas gratiae, qua sine magisterio humano intus
audiuntur, et vero sensu percipiuntur verba divina? Nam et si cum ab
homine vel per hominem audientes et sentientes, recte intelligere
dicimur, multum tamen interest, ubi non ab homine, neque per hominem,
sed occulta inspiratione docemur, quae vera et propria est vis hujus
Spiritus intellectus, juxta quam et Psalmista: Audiam, inquit, quid
loquatur in me Dominus Deus (Psal. LXXXIV). Dum ergo adveniente Spiritu
dispertitae linguae apparuerunt, tanquam ignis, unde gratiam quam illis
distribuebat, per ejusmodi speciem Spiritus sanctus significavit? Nec
vero solummodo Dei linguam, hominibus intelligibilem fecit, sed et
linguas omnium gentium cum eodem signo in ora illorum contulit, ut
multas haberet vias, quibus dabatur illis intellectus sermonum Dei, et
exiret in omnes gentes per quatuor partes mundi Deum nescientis.
Factumque est, quod Dominus ante promiserat: Qui credit in me, sicut
dicit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquae vivae. Nam hoc,
inquit Evangelista, dixit de spiritu, quem accepturi erant credentes in
eum (Joan. VII). Nimirum qui spiritus foris ostendebat speciem ignis
illuminantis, ipse intus erat fons aquae in vitam aeternam salientis
(Joan. IV). Unde Psalmista, vim utramque respiciens, veraciter dicit:
Quoniam apud te est fons vitae, et in lumine tuo videbimus lumen (Psal.
XXXV). Legimus in illa plantatione terreni paradisi quia fons ascendebat
de terra irrigans universam superficiem terrae (Gen. II). Ac deinceps:
Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis, ad irrigandum paradisum, qui
inde dividitur in quatuor capita (ibid.). Ecce novae creaturae
plantabatur paradisus de unius et solius ligni vitae virgultis sive
radicibus, id est unius mediatoris Dei et hominum, hominis Jesu Christi
virtutibus, et fide, quem et Psalmista commendans loquitur: Et erit
tanquam lignum quod plantutum est secus decursus aquarum, quod fructum
suum dabit in tempore suo (Psal. I) Secus decursus aquarum plantatum est
hoc lignum, quia secundum plenitudinem omnium gratiarum semper vivens,
ad omnia valens carnis naturae insitum est Dei Verbum, Deus Verbum, et
hic talis homo novae plantationis est initium, germen sanctum, vitae
lignum. Primae hujus emissiones apostoli erant, plantatio ejus,
paradisus radicum ejus discipuli illi, credentes illi, adhuc pauci
erant. Quando hic spiritus datus intellectu adimplevit corda eorum, et
omnium genera linguarum nasci fecit in ora eorum, revera tunc fons de
terra paradisiaca ascendit, tunc fluvius universam terrae superficiem
irrigaturus de paradiso egressus est. Nam sicut fluvius qui de paradiso
illo egrediebatur, inde dividitur in quatuor capita, id est principalia
flumina, sic de illa apostolica Ecclesia scientia Dei egressa est, quae
et divisa est in quatuor Evangelia, quae prima nobis sunt necessariae
doctrinae flumina. Sed jam acta ipsa prosequamur, et secundum Scripturae
cursum hujus Spiritus intelligentiae experimenta capiamus.
|
|