CAPUT 7

“Et dixit mihi angelus: Quare miraris? Ego dicam sacramentum mulieris et bestiae, quae portat eam, quae habet capita septem, et cornua decem. Bestia, quam vidisti, fuit et non est, et ascensura est de abysso, et interitum ibit. Et mirabuntur inhabitantes terram, quorum nomina non sunt scripta in libro vitae a constitutione mundi, videntes bestiam, quae erat et non est.”

Hic sermo angeli non dignam admirationem redarguentis, forma est universae veritatis, quae nos in sanctis instruit Scripturis, non debere nos attendere ea

“quae videntur, sed quae non videntur; quia, quae videntur, temporalia sunt; quae autem non videntur, aeterna sunt (II Cor. IV).”

Exempli gratia, cum dicit:

“Noli aemulari in malignantibus, neque zelaveris facientes iniquitatem; quoniam tanquam fenum velociter arescent, et quemadmodum olera herbarum cito decident (Psal. XXXVI),”

etc. Ait ergo:

“Quare miraris?”

ac si dicat: Tu, qui aeterna cognoscis et aeterna speras, quare zelaris, quare moventur pedes tui videndo talem, id est non veram, sed phantasticam pulchritudinem meretricis? Simulque ut supra praemiserat, dicens:

“Veni, ostendam tibi damnationem meretricis magnae, quae sedet super aquas multas,”

ingreditur ad consolandum eos, de quorum sanguine illa sese inebriare non desinit et dicit:

“Ego tibi dicam sacramentum mulieris, et bestiae, quae portat eam.”

Sacramentum hoc, id est secretum, malum illius est, quod nunc ab oculis ejus absconditum est, dum in purpura, et coccino, auroque et lapidibus pretiosis et margaritis nitet atque fulget. Neque nunc interim credit, aut scire vult, quod mali quidpiam sibi evenire possit, sed dicit:

“Sedeo regina, et vidua non sum, et ignorabo sterilitatem (Isa. XLVII).”

Sacramentum ergo, id est secretum, est quod illi futurum est, damnationis judicium et hoc idcirco sanctis et prophetis revelatur, quorum nunc Joannes typum gerit, ut consolentur in Deo, nec moveantur pedes eorum aut zelentur pacem ut, jam dictum est, peccatorum videndo, unde et hoc non praetereundum; quia tunc maxime coepit ejusdem mulieris sive bestiae damnatio revelari, quando in captivitatem Babylonicam ductus est populus Dei, ut non moverentur a spe sua cives tardantis regni Dei, videntes properantem et quasi matutinam gloriam regni hujus mundi, sub quo tenebantur captivi. Tunc enim Daniel hujusmodi visiones rerumque imagines vidit, quemadmodum inter caetera dicit:

“Et vidi quoniam interfecta esset bestia, et periisset corpus ejus, et tradita esset igni ad comburendum (Dan. VII).”

Aliter quoque

“sacramentum mulieris et bestiae quae portat eam,”

significatio ejus potest intelligi, ut quod ait:

“Ego dicam tibi sacramentum mulieris et bestiae quae portat eam, quae habet capita septem et cornua decem,”

idem sit ac si dicat: Ego tibi dicam quid significent bestiae capita septem et cornua decem. Sequitur enim:

“Bestia quam vidisti, fuit et non est, et ascensura est de abysso, et in interitum ibit.”

Magnifice consolentur captivi filii Sion, quantumcunque tyrannizet captivando illos crudelis et bestialis Babylon, quia

“bestia quam vidisti, inquit, fuit et non est.”

At vero Deus in quo vos spem vestram posuistis, o captivi et peregrini,

“erat, et est, et venturus est.”

Sic enim pro hac eadem intentione in initio libri hujus dictum est:

“Gratia vobis et pax ab eo qui est, et qui erat, et qui venturus est.”

Consolemini igitur, quia qui pro vobis est Deus, semper est; quae autem contra vos est bestia, fuit et non est. Non enim semper est, sed omne quod agit, quod valet aut potest, transitorium est. Ipsa esse desinit, Dominus autem in aeternum permanet.

“Et ascensura est, inquit, de abysso, et in interitum ibit.”

Quod idem est ac si dicat: Crudelitatis suae potentiam, quae fuit et non est, resuscitabit in Antichristo; sed cum ad modicum saevierit, in interitum ibit;

“quia Dominus Jesus interficiet eum spiritu oris sui (II Thess. II).”

Et nunc quidem hoc tantum veraciter dictum sit quia fuit et non est; tunc autem dicetur, quia fuit quidem bestia haec, et jam non est, nec erit.

“Et mirabuntur, ait, inhabitantes terram, quorum nomina non sunt scripta in libro vitae a constitutione mundi.”

Quid mirabuntur illi? Nimirum illud quod ego te nolo mirari, arguens te et dicens:

“quare miraris?”

Mirentur illi qui coelum non aspiciunt, sed terram sicut corpore, ita et mente inhabitant.

“Quorum nomina non sunt scripta in libro vitae,”

id est, quos Deus ad vitam non praedestinavit a constitutione mundi, videlicet quando Deus mundum sive genus humanum constituit, quando creatis hominibus primis benedixit eis, et dixit:

“Crescite et multiplicamini.”

Quos tunc Deus in libro suo non scripsit, quos tunc illa benedictione sua nasci non jussit vel quia ad illam non pertinent benedictionem Creatoris, illi mirabuntur, ut hactenus mirati sunt, bestiam hujusmodi. Quinam sunt illi? Nimirum omnes quorum causa ut nascerentur peccatum exstitit primae praevaricationis, quia propter illud nati sunt illi omnes superflui, dicente ad mulierem Deo:

“Multiplicabo aerumnas tuas et conceptus tuos (Gen. III).”

Illi mirabuntur et semper mirati sunt magnitudinem bestiae, sive pulchritudinem meretricis, purpuram ejus, coccinum ejus, aurum ejus, pretiosos lapides ejus, margaritas ejus.

“Videntes bestiam quae erat, et non est.”

In hoc jam stultitiae arguuntur illi imitatores dum dicitur,

“quae erat et non est.”

Econtra, tu illum mirare et mirabilem praedica,

“qui erat, et qui est, et qui venturus est.”