|
I. Quare ad perfectam totius quaestionis absolutionem ascendat usque ad
apostolorum primitivae Ecclesiae institutionem.
II. Quod omnes apostoli sicut unam doctrinam habuere, ita in una
perfectione omnem Ecclesiam instituere.
III. De Aegyptiis et Alexandrinis ita a Marco evangelista primum
institutis, sicut hi qui crediderant Jerosolymis.
IV. Quod omnis Ecclesia exordium sumpserit a vita monastica.
V. Unde auctoritatem moniales ducere videantur, quae sacro velamine
velantur.
VI. Quod qui sub apostolis crediderant, perfectissimorum monachorum
instituta habuerunt.
VII. Quare omnis Ecclesia in prima perfectione non perseveraverit, vel
in quibus ab hac perfectione exorbitaverit, vel in quibus in hac
perduraverit.
VIII. Quare monachi vocarentur, vel primo coenobia instituerentur.
IX. Quomodo de vita monastica germinaverit anachoretica.
X. Quod sicut monastica vita sub Evangelii honore, ita qui ab hac
discesserunt sub legis terrore permanserunt.
XI. Quod omnes apostoli vere fuerunt monachi.
XII. Qua id probetur ratione pariter et auctoritate.
XIII. Quod nullum inconveniens sequeretur, si omnis homo perfectus
monachus haberetur.
XIV. De differentia clericorum et monachorum secundum regulam eorum.
XV. Qua necessitate constringimur dicere regulam canonicorum regulam
monachorum inferiorem existere.
XVI. Quare S. Augustinus regulam canonicorum vellet componere, cum
sciret regulam monachorum ante perfectiorem existere.
|
|