CAPUT 22

Nec vero totum judicium, sed judicii fuit initium divisio illa regni sive civitatis eorum. Perfectum et plenum tunc erit judicium illorum, quando judices illi, de quibus ait:

“Ideo ipsi judices vestri erunt,”

sedebunt super sedes duodecim,

“judicantes duodecim tribus Israel (Matth. XIX),”

ita ut terrae Sodomorum remissius debeat esse, quam illis, scilicet in die judicii. Nunc perpendere libet, ad quid inveniendum sive comprobandum summa Sapientia fecerit syllogismum hunc, id est argumentationem ex tribus constantem, propositione, assumptione, conclusione. Praemisso namque sciens cogitationes eorum, sic illum evangelista proposuisse narrat:

“Omne regnum in seipsum divisum desolabitur, et omnis civitas vel domus divisa contra se non stabit.”

Propositioni huic, vellent nollent, audientes consentire oportebat. Sequitur assumptio, quam itidem, vellent nollent, veram esse concederent, scilicet, Satanam esse divisum contra se, quoniam ipsorum erat sententia: in Beelzebub, principe daemoniorum ejicit daemones. Proinde assumens, dicit:

“Et si Satanas Satanam ejicit, adversum se divisus est.”

Statim concludit:

“Quomodo ergo stabit regnum ejus?”

Quid sibi vult hujusmodi argumentatio? Nonne hoc manifeste innuit quod sciret cogitationes eorum tales esse, ut propositum haberent in regno Satanae contra Spiritum sanctum stare? Incredibile hoc videbatur illi cujus sensus non recipit vel non credit quod ullus unquam homo foedus cum diabolo pepigerit. Porro Isaias de istis prophetavit:

“Propter hoc audite Verbum Domini, viri illusores, qui dominamini super populum meum, qui est in Hierusalem. Dixistis enim: Percussimus foedus cum morte, et cum inferno fecimus pactum”

et caetera, usque

“et delebitur foedus vestrum cum morte, et pactum vestrum cum inferno non stabit (Isa. XXVIII).”

De istis, inquam, hoc Isaias prophetavit. Nam de eo quod postmodum dicit:

“Et dixit Dominus, eo quod appropinquat populus iste ore suo, et labiis suis glorificat me, cor autem ejus longe est a me, et timuerunt me mandato hominum et doctrinis (ibid. XXIX),”

ipse Dominus in hoc eodem evangelista taliter contra eos mentionem fecit: Hypocritae, bene prophetavit Isaias de vobis, dicens: Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me. Sine causa autem colunt me, docentes doctrinas et mandata hominum (Matth. XV). Miro igitur modo blasphemiam illorum assumptam, justae irae cinxit sententiis, ita proponens:

“Omne regnum contra se divisum desolabitur, et omnis civitas vel domus divisa contra se non stabit,”

qua sententia illud intendebat, ut jam dictum est, quod in obsidione Romanorum contra semetipsos forent dividendi, sicque casuri ac desolandi. Et ita concludens,

“quomodo ergo stabit regnum ejus?”

qua sententia terribilius eosdem percutit, casuros cum diabolo in die judicii. Quidnam est percontari

“quomodo stabit regnum ejus?”

nisi ac si diceret: Quomodo stabit illud quod pepigistis cum morte sive cum inferno, id est cum diabolo, pactum vel foedus? Non enim foederatis suis, ut vos estis, pactum custodire vel parcere poterit mors sive infernus, flagellum inundans, id est diabolus. Vane dixistis:

“Flagellum inundans cum transierit, non veniet super nos, quia posuimus mendacium spem nostram, et mendacio protecti sumus (Isa. XXVIII).”

Cum ita secundum propheticam veritatem speretis in protectione mendacii, quasi in protectione stantis regni, hoc dicitis contra me, dicitis odio mei, quia, me agente

“Satanas Satanam ejicit,”

quod repugnans est eidem vestrae spei. Stulti et caeci, si Satanas Satanam ejicit, quomodo Satanas parcet vobis hominibus foederatis sibi? Non ita, sed

“flagellum inundans cum transierit, eritis ei in conculcationem. Quandocunque pertransierit, tollet vos, quoniam mane diluculo pertransibit, in die et in nocte, et tantummodo sola vexatio intellectum dabit auditui (ibid.):”

Istud

“bene”

et veraciter

“de vobis prophetavit Isaias:”

“Flagellum”

enim

“inundans,”

id est diabolus utique mors super peccatores inundans,

“cum transierit, eritis in conculcationem,”

quando pertransierit,

“tollet vos.”

Duo dicta sunt:

“Cum transierit,”

conculcabit, quando pertransierit,

“tollet vos.”

Ecce transibit judicio praesenti, de quo nunc dico:

“Nunc judicium est mundi, nunc princeps mundi ejicietur foras (Joan. XII), et tunc conculcabit vos. Cum enim resurrexero a mortuis, quod est illum foras mitti sive transire”

tunc vos conculcabit conculcatione exercitus Romani. Quando autem venero in nubibus coeli, ad judicandum vivos et mortuos, et ille

“videntibus cunctis, praecipitabitur (Job XL),”

quod erit illi pertransire, tunc

“tollet vos,”

ut neque ipse neque vos amplius sitis, aut scandala regno Dei faciatis. Illo judicio manifesto in aeternum pertransibit, et idcirco sic dictum est:

“Mane diluculo in die et in nocte pertransibit. Omni enim aeternitate cessabit, et tantummodo sola vexatio intellectum dabit auditui (Isa. XXVIII);”

quia ante illam praecipitationem non intelliget ipse, non intelligent foederati ejus quam stulti sint vel fuerint.