|
Nam hujusmodi delictum impietas est, cujus perseverantiam quam hodieque
videmus, sessio muneris in medio amphorae congrue significat. Sedens
namque nunc usque patres impii in cathedra pestilentiae blasphemantes,
et filios suos Christum blasphemare docentes, atque hoc modo in medio
amphorae sive mensurae impletae mulier sedet, dum eis etiam in ore
gladii cadentibus et ubique gentium in captivitatem dispersis, impietas
sua placet. Proinde quid sequitur? Et projecit eam in medio amphorae, et
misit massam plumbeam in os ejus. Hoc post praesentem vitam et fit et
fiet. Jam factum est, quod supra significabatur et dicebatur, ubi
volumen volans propheta vidit, et haec maledictio, inquit angelus, et
educam illud, dicit Dominus exercituum, ad domum furis, et consumet eum,
et ligna ejus, et lapides ejus. Hoc, inquam, jam factum est, quia
templum illud exterminatum, et quae erat civitas destructa est; sed
magnitudo amphorae et impietatis, quae in medio sedet, exigit, ut hac
vindicta simplici, justitia Dei non contenta sit. Ergo et projecit eam
in medio amphorae, et misit massam plumbeam in os ejus; statimque, et
levavi, ait, loculos meos et vidi; et ecce duae mulieres egredientes, et
Spiritus in alis earum, et levaverunt amphoram inter terram et coelum,
etc. Mirum quod et mulier, quae est impietas, sedebat in medio amphorae,
et projecit eam in medio amphorae, ut littera sonat. Quomodo poterat
projici in medio amphorae, quae sedebat in medio amphorae? Sed profecto
amphora ista non manufacta, quae est impleta peccati mensura, aliter
est, quia videlicet peccato suo nemo traditur, nisi qui se tradidit
ultroneus, juxta illud: Et dimisit eos secundum desideria cordis eorum
(Psal. LXXX), et qui nocet noceat adhuc, et qui in sordibus est,
sordescat adhuc. Nam projicere impietatem, id est impiam animam, hoc
est, convertere eam, quod tunc fit, cum ad quartum scelus pervenerit,
sicut in Amos Dominus dicit: Super tribus sceleribus Juda, et super
quatuor, sive super tribus sceleribus Israel, et super quatuor non
convertam eum (Amos II). Primum namque scelus est, malam voluntatem
habuisse; secundum, malum quoque opus perpetrasse; tertium,
consuetudinem mali operis habere; quartum arguenti legi sive justitiae
Dei repugnare, et verba proferre blasphemiae. Qualis vel quanta quarto
huic sceleri poena debeatur, significet id quod dictum est, et misit
massam plumbeam in os ejus. Massa namque plumbea sive talentum plumbi,
pondus, ut jam dictum est, significat damnationis vel judicii Dei, quod
videlicet impietas hujus amphorae, id est, mensurae saepe dictae
irremissibilis sit, testante ipso Domino, quia qui dixerit verbum contra
Spiritum sanctum, id est, qui scienter de bono dixerit malum, ut tunc
Judaei vel Pharisaei, et post haeresiarchae fecerunt, non remittetur ei
in hoc saeculo, neque in futuro (Matth. XII). Quid tandem sunt duae
mulieres, quae portando huic tanto ponderi addictae, quemadmodum dicit:
Et levaverunt amphoram inter terram et coelum? Duas ex Scripturis
propheticis mulieres notas habemus, et nomina earum, ait Dominus ad
Ezechielem, Oolla major et Ooliba soror ejus minor. Item: Porro earum
nomina Samaria Oolla, et Hierusalem Ooliba (Ezech. XXIII). Ac deinceps:
Fili hominis non judicas Oollam et Oolibam, et annuntias eis scelera
earum, quia adulterae sunt et sanguis in manibus earum? Haec et his
similia per similitudinem dicta sunt, quia videlicet sicut adultera
dicitur et est mulier, quae relicto viro suo alteri commiscetur viro,
ita Oolla et Ooliba relicto Deo patrum suorum coluerunt deos alienos. Et
sanguis in manibus earum, quia missos ad se prophetas occiderunt. Et
Ooliba minor plus quam Oolla, id est, Hierusalem plus insanivit, quam
Samaria. Quomodo? Quia procul dubio cum similia fecerit Hierusalem, quae
et Samaria fecit, occidendo prophetas, et sectando idololatriam, addidit
quod majus est, occidendo Dominum, et eligendo Barabbam, quod fuit
implere, ut jam dictum est, mensuram patrum, quae intelligitur per
amphoram (III Reg. XVIII; Matth. XI, XIV). Pulchre ad hunc sensum
accedit, quod et apud Oollam, id est Samariam, mulier Jezabel priores
prophetas interfecit, et apud Oolibam, id est Hierusalem, mulier
Herodias novissimum prophetarum, et plus quam prophetam, Joannem
occidit. Igitur duae mulieres, patres et filii sunt, patres qui mensuram
sanguinis fere dimidiaverunt, et filii qui mensuram impleverunt, et ita
unam eamdem amphoram sibi ad portandum, cum impietatis pondere communem
fecerunt. Istae habebant alas quasi milvi, id est superbiam quasi
diaboli, quia videlicet sicut in psalmo scriptum est: Tenuit eas
superbia, opertae sunt iniquitate et impietate sua, et prodiit quasi ex
adipe iniquitas earum (Psal. LXXII), dum diceret anterior mulier, non
est nobis pars in David, neque haereditas in filio Isaiae (III Reg.
XII); posterior vero dicente Pilato: Regem vestrum crucifigam? clamaret
dicens: Non habemus regem nisi Caesarem (Joan. XIX). Itaque et Spiritus,
inquit, in alis earum, spiritus utique blasphemiae, unus idemque in
superbia mulierum talium, ut illa subsannaret patrem et patriarcham et
David, ista Filium David. Hoc omnino reminisci juvat, quotiescunque
mensurae illius mentio fit, de qua hic agitur, propter amphoram
ejusmodi, quia videlicet abnegatio David, et schisma quod fecerunt
patres, scindendo se a domo David, vitulosque colendo quos Hieroboam
fecit, initium fuit impietatis, quam impleverunt filii negando Christum
ante faciem Pilati. Nonne patres dicendo: Non est nobis pars in David,
jam negatores exstiterunt ejusdem Christi, quem negaverunt filii.
Promissio namque facta fuerat ipsi David, Christum de semine ejus nasci,
et idcirco sicut ad Samuel dixit Dominus: Non enim te abjecerunt, sed
me, ne regnem super eos (III Reg. VIII), ita de illis verissime dicas,
quia non David, sed Christum negaverunt, ne regnaret super eos,
praeeligentes Filio David Barabbam, sicut illi patres eorum ipsi David
praeelegerunt Jeroboam. Et levaverunt, ait, amphoram inter terram et
coelum. Quid sibi vult hujusmodi dictum, levaverunt inter terram et
coelum. Scimus quidem quia quod est portandum sive deferendum, deferendo
levatur inter terram et coelum. Sed quid sibi vult hujusmodi dictum,
nisi ut innuat tibi respicere rem, cujus erat totum portentum? Quaenam
est illa res? Nimirum ipsa sanguinis vindicta, cujus, ut supra dictum,
signum erat amphora, et in amphora sedens impietas. Qualis enim est
sanguinis sive iniquitatis illius vindicta? Ecce palam est, et videmus
Judaeos qui mensuram illam, ut saepe jam dictum est, impleverunt,
levatos inter terram et coelum. Quomodo? Quia videlicet nec terra sua
capit eos, nec coelum admittit eos. Nonne ducti in omnes gentes captivi,
terram suam non contingunt? Multo magis coelum contingere, id est, ad
regnum coelorum pervenire, cum sint increduli, non possunt. Hujus rei
non istud solum fuit portentum, quod levaverunt amphoram inter terram et
coelum, verum etiam illud quod sceleris eorum signifer Judas periit
inter terram et coelum. Suspensus enim crepuit medius, et, ut ait
quidam, coelo terraeque perosus, inter utrumque perit, et diffusa sunt
omnia viscera ejus (Matth. XXVII; Act. I). Sic namque ille populus coelo
ac terrae perosus a terrena Hierusalem abactus, et coelesti Hierusalem
indignus, inter utramque periit, et sic reliquiae dispersae sunt ejusdem
populi, sicut pendentis inter terram et coelum diffusa sunt jam dicti
viscera proditoris. Quanto melius, quanto pulchrius atque dulcius signum
sive portentum, quod duo viri ex his qui exploraverant repromissionis
terram, revertentes botrum cum palmite in vecte portaverunt (Num. XIII).
Confer duos illos viros duabus mulieribus istis, et vexationem illorum
istarum oneri, si tamen possunt conferri, cum omnino contraria sint.
Sicut enim istae mulieres duae malos patres, et malos malorum patrum
filios, qui impleverunt mensuram eorum, significaverunt, sic econtra,
illi duo viri, bonos patres, quorum optimi patriarchae et prophetae
fuerunt, et bonos bonorum patrum filios, quorum apostoli optimi sunt, et
mystice designaverunt. Et sicut amphora quam inter terram et coelum
mulieres levaverunt, plenae mensurae scelerum portentum fuit, sic
econtra botrus, quem in vecte viri portaverunt, pietatis et justitiae
quae in cruce pependit, signum exstitit. Nunc sequentia percurramus.
Quo, inquit, istae deferunt amphoram? Ut aedificetur, ait, illi domus in
terra Sennaar, et stabiliatur ibi super basim suam. Terra Sennaar dicta
est terra Babylonis, ubi turrim aedificaverunt superbi, quorum linguae
confusae, et ipsi in omnes terras dispersi sunt (Gen. XI). Interpretatur
autem Sennaar excussio sive fetor dentium, et hoc maxime loco terram
significat illam, quam dicit David tenebras, et terram oblivionis, et
Job sanctus terram tenebrosam, et opertam mortis caligine, ille dicendo:
Nunquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua, et judicia tua in terra
oblivionis? (Psal. LXXXVII); iste autem clamando: Dimitte me, Domine, ut
plangam paululum dolorem meum, antequam vadam ad terram tenebrosam, et
opertam mortis caligine (Job X). In illam terram Sennaar, in illam
terram putoris dentium, deferunt, ait, mulieres istae amphoram suam,
mulieres quarum dentes arma et sagittae, et quarum lingua gladius acutus
(Psal. LVI), ut illic aedificetur illi domus et illic super basim
stabiliatur. Quae est illa domus? Quae est illa basis ejus? Domus est
mortis, basis est perditionis stantis et permanentis. Quia sepulcra
eorum, ait Psalmista, domus eorum in perpetuum (Psal. XLVIII), et non
est ibi spes sive exspectatio transeundi ad aliam domum, transmigrandi
ad alium locum. O ergo quam malum stabilimentum, quod miro modo
declamavit, ita pronuntians, ut aedificetur ei domus in terram Sennaar,
et stabiliatur et ponatur ibi super basim suam.
|
|