CAPUT XV. Sanctum virum, cur Deus in amorem declinare permiserit reprobi, et quid haedi duo vestesque Esau significent.

Item quaeritur cur sanctum virum Deus in amorem reprobi declinare permiserit, cur a nesciente et non vidente illum qui non vocatus fuisset benedici voluerit? Hic primo dicimus non venisse Dominum nisi ad oves perditas domus Israel, nec voluisse panem accipere filiorum, et dare eum canibus (Matth. XV), et benedictionem primam Judaeorum populo detulisse, quibus credita sunt eloquia Dei, et repromissio, et legislatio, et confessio testamenti (Rom. IX), verum, quia credere noluerunt illi, ad Jacob, id est, ad minorem populum benedictionem esse translatam, neque tamen majorem filium penitus fuisse despectum, quia cum subintravit plenitudo gentium, tunc omnis Israel salvus erit (Rom. XI). Itaque coeptum superius sensum allegoricum in promptu habemus, et jamdudum traditum a sanctis Patribus, nunc ore totius Ecclesiae celebratur. Senuit namque verus Isaac, scilicet Dei Filius, et caligaverunt oculi ejus, quando vetustate et senio nostrae naturae indutus, morte quoque corporea fuit obscuratus. In ipsa caligine senectutis jussit primogenito suo Esau: Sume, inquiens, arma tua, pharetram et arcum, cumque venatu aliquid apprehenderis, fac mihi inde pulmentum. Etenim tota vita et in ipsa morte sua, priorem populum ad poenitentiam per semetipsum invitabat, et per apostolos suos, post gloriam suae resurrectionis, ut credendo illum sibi cibum offerret, de quo dicit: Meus cibus est ut faciam voluntatem Patris mei (Joan. IV). At ille tardavit, et nunc usque vagatur foris. Interim Rebecca, id est mater gratiae, cujus affectus ab humano affectu patris hujus, in alium filium declinaverat, juniorem filium, id est, populum gentium subintrare suasit, ad praeoccupandum haereditatem benedictionis, non vacuum, sed cum duobus haedis. Non enim apparebis, inquit lex, vacuus in conspectu Domini Dei tui (Deut. XVI) Et quidem unus sufficere poterat esui, etenim nec unus homo sufficere posset ad esum haedi (Exod. XII), sed et hoc in figura contigit, quia videlicet eum, qui accedit ad gratiam benedictionis Christi professionem habere oportet, Novi pariter et Veteris Instrumenti, et talis confessio cibus est Christi Filii Dei. Et vestibus, inquit, Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum. Has vestes paterfamilias in Evangelio nominibus suis exprimit, reverso ad se filio qui perierat et inventus est, qui mortuus fuerat et revixit: Cito, inquit, proferte stolam primam et induite eum, et date annulum in manu ejus, et calceamenta in pedibus ejus (Luc. XV). Quae senior ille filius, id est, prior populus pro culpa sua perdidit Pelliculasque haedorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit.