CAPUT XVII. Onyae primum sanguine quintum hoc draconis caput maduisse, et rufum factum fuisse.

Principium sanguinis, quo caput istud draconis, caput quintum maduit, et rufum coepit fieri, caedes Onyae pontificis exstitit pii, et mala odio habentis, propter cujus pietatem, cum leges adhuc optime custodirentur, et sancta civitas in omni pace habitaretur, fiebat, ut ipsi reges et principes locum summo honore dignum ducerent, et templum maximis muneribus illustrarent, ita ut Seleucus Asiae rex de redditibus suis praestaret omnes sumptus ad ministerium sacrificiorum pertinentes. Vita excesserat Seleucus, regnumque susceperat Antiochus, qui Epiphanes id est nobilis appellabatur. Rege illo falso nobili, et vere ignobili regnante, Menelaus, qui Onyas dictus fuerat, sed Graecorum aemulatus gloriam, inter caetera gentilis ritus insignia, Graecum quoque nomen assumpserat, ut vocaretur Menclaus, id est robur populi. Aurea quaedam vasa templo furatus, alia donaverat, alia vendiderat, ob quam rem cum argueretur ab Onya, egit ut ab Andronico, cui partem vasorum dederat, Onyas interficeretur, et ita factum est. Occisus itaque est propter justitiam, primus in acie sanctorum martyrum Machabaeorum, de quibus Deo donante nunc erit dicendum. Vir in vita sua et post mortem suam venerabile habens testimonium, quod fuerit vir bonus et benignus, visu verecundus, modestus moribus, et eloquio decorus, atque a puero in virtutibus exercitatus. Primus in hunc persecutionem egit frater ipsius Jason, qui patrio nomine dictus fuerat Jesus, sed sicut de Menelao jam dictum est, Graecas patriae legi praeferens glorias, Graecum in primis vocabulum assumpserat, ut vocaretur Jason. Iste ambiens summum sacerdotium pecuniis oblatis impius facile obtinuit apud regem impium, post hoc vitam quoque, ut jam dictum est, amisit Onyas propter justitiam.