|
Caeterum nos in plenitudine temporis sumus, de qua vir magnus, vir
perfectus loquitur Apostolus:
|
“Et nos cum essemus parvuli, sub elementis mundi eramus servientes. At,
ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum, factum ex muliere,
factum sub lege, ut eos, qui sub lege erant, redimeret, ut adoptionem
filiorum reciperemus (Gal. IV),”
|
|
etc. In hac plenitudine positi, non decet ut convertamur
|
“iterum ad infirma et egena elementa (ibid.),”
|
|
videlicet ut nihil aliud arbitremur agi hic, nisi quod arida sonat
littera, dicendo:
|
“Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putabis vineam tuam,
colligesque fructus ejus, septimo autem anno sabbatum erit terrae
requietionis Domini,”
|
|
etc. Neque enim pro magno computare dignabuntur Romani, quod illi populo
exiguum terrae sinum Deus dedit, cum et patres eorum pauci Aenea duce
Latium occupare potuerint, et ipsi deinceps orbem terrae maximis et
crebris bellorum victoriis sibimet subjecerint. Itaque et ipsi humana
ratione possunt adduci, ut credant, quod Deus majestatis nunquam de
illius terrae bonis, sive meliorum significatione, nunquam de illius
terrae exiguae incommodis, sive malorum aeternorum invisibilium
figuratione verba facere dignatus sit. Igitur, quoniam misit Deus
Spiritum Filii sui in corda nostra clamantem: Abba Pater (Rom. VIII),
jam et haec in spiritu contemplemur, ubi litteram pro capacitate sensuum
exercitatorum jure fastidimus.
|
|