|
|
“Et Angelo Pergami Ecclesiae scribe.”
|
|
Post spiritum pietatis rursum spiritus scientiae sequitur, qui et in hac
Ecclesia Pergami doctrinam malam tenentes, doctrinam Balaam, doctrinam
Nicolaitarum, redarguit, dicens: proinde Angelo hujus Ecclesiae
similiter, poenitentiam age: nimirum ad destructionem omnis doctrinae
nequam, virtute vel gratia spiritus scientiae opus est, et sermone
veritatis, de quo et hic in exordio dicit:
|
“Haec dicit qui habet rhomphaeam ex utraque parte acutam.”
|
|
Et postmodum si quo minus, inquit, id est, nisi poenitentiam egeris,
veniam tibi cito, et pugnabo cum illis in gladio oris mei. Ergo
rhomphaea ex utraque parte acuta, vel gladius iste oris Domini, sermo
Dei est, de quo et Apostolus dicit:
|
“Vivus enim sermo Dei est et efficax, et penetrabilior omni gladio
ancipiti, et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus, compagum
quoque et medullarum, discretor cogitationum et intentionum cordis
(Hebr. IV).”
|
|
Discernit enim inter animam et spiritum, quia videlicet ipse novit quid
homo animalis cogitet, aut faciat propter terrena commoda, et quid
spiritualis propter coelestia. Et ut secundum praesentem locum vel
causam loquamur, ipse discernit inter benedictiones Balaam, et inter
benedictiones Moysi, quorum uterque quidem filiis Israel benedicit, sed
in caeteris doctrina longe discrepavit. Balaam quippe eodem ore, quo
benedixit, docebat Balac mittere scandalum coram filiis Israel, edere et
fornicari: Hoc Moyses non fecit. Causae huic vel intentioni ipsum
Pergami nomen congruit. Pergamus enim interpretatur dividens cornua
eorum. Moneturque Angelus iste, ut secundum nomen Ecclesiae suae, quod
est Pergamus, dividat atque discernat a sana doctrina, doctrinam Balaam,
sive doctrinam Nicolaitarum, per sanctum scientiae Spiritum. Ait ergo:
|
“Haec dicit qui habet rhomphaeam ex utraque parte acutam.”
|
|
Ad quid habet illam rhomphaeam? Ad faciendam vindictam in omnes tenentes
doctrinam Balaam, et in ipsum quicunque ille est, qui docet doctrinam
Balaam. Meminisse namque debemus historiae veritatis, in qua Dominus
dicit Moysi:
|
“Ulciscere filios Israel de Madianitis.”
|
|
Et subinde:
|
“Cumque pugnassent contra Madianitas atque vicissent, omnes mares
occiderunt, et reges eorum, Evi, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe,
quinque principes gentis, Balaam quoque filium Beor, interfecerunt
gladio (Num. XXXI).”
|
|
Et post pauca:
|
“Iratus Moyses principibus exercitus, tribunis et centurionibus qui
venerant de bello, ait: Quare reservastis mulieres? Nonne istae sunt
quae deceperunt filios Israel ad suggestionem Balaam, et praevaricari
fecerunt vos in Domino, super peccato Phogor? Unde et percussus est
populus. Ergo cunctos interficite, quidquid est generis masculini, etiam
parvulos, et mulieres quae noverunt viros in coitu, jugulate (ibid.).”
|
|
Hujus, inquam, historiae veridicae hic meminisse debemus, quia quod
illic realiter factum est, hic spiritualiter se facturum protestatur,
qui rhomphaeam ex utraque parte acutam se habere profitetur, Ait:
|
“Scio ubi habitas, ubi sedes est Satanae.”
|
|
Magna et vehemens reprehensio est, Angeli illius Ecclesiae, quod illic
habitet
vel quod illic, ubi ille Angelus, sit sedes Satanae. Qualis ejus
negligentia sit, vel quomodo illic Satanae sedem habere licuerit,
sequens sermo declarabit. Interim dicit:
|
“Et tenes nomen meum, et non negasti fidem meam.”
|
|
Magnum hoc videri posset, si non confessionem nominis sequens
negligentia vel opus obscuraret.
|
|