|
Stulte, inquit, operatus es. Etsi ad tuos ire cupiebas, et desiderio
tibi erat domus patris tui, cur furatus es deos meos? Hic loquendi
tempus erat viro sapienti, qui utique non solum in hoc, verum etiam in
caeteris erat sapiens, licet eum simplicem Scriptura appellavit,
dicendo: Jacob autem simplex habitavit in tabernaculis (Gen. XXV).
Simplicitati namque columbae, prudentiam serpentis sociaverat, et de
utroque unam sibi sapientiam formaverat, quippe qui eluso Laban dives
revertebatur patrocinante sibi justitia: igitur cum stultitia
coargueretur ab illo, dicente: Stulte operatus es, adhuc patienter
siluit; ubi autem ab eodem interrogatus est, cur furatus es deos meos,
sic ad interrogata dedit responsum, ut prius stultitiae pelleret
elogium. Ait enim: Quod inscio te profectus sum, timui ne violenter
auferres filias tuas. Quod autem furti me arguis, apud quemcunque
inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris. Tanquam diceret:
Quod inscio te profectus sum, non solum injustitiae non est argumentum,
verum etiam stultitiae repugnans sapientiae vel rationis effectum.
Stultus namque in jure dicendus est, qui eum unde malum sentit sibi
imminere, non cavet: ego autem cavendum a te, non dubius sciebam, quippe
cum tu immutaveris mercedem meam decem vicibus. Si igitur non mihi
cavissem, ut inscio te proficiscerer, coelesti meipsum tutelae
committens, et credens custodiae quam mihi pollicitus est; tunc potius
ego stultus damnis meis arguentibus invenirer. Porro de eo quod me furti
arguis, cedo: nunc jus esto. Apud quemcunque inveneris deos tuos,
necetur coram fratribus nostris. Fratres hic appellat filios suos,
quamvis intelligere liceat aliquos cum Laban venisse propinquos, quales
jure fratres appellaret more usitato. Haec dicens, ignorabat quod Rachel
furata esset idola. Igitur propheta quidem Jacob, et propheta Isaac,
sicut in psalmo, ubi dictum est: Nolite tangere christos meo, statim
subjungitur: et in prophetis meis nolite malignari (Psal. CIV), sed
neque hic, qui domesticum furtum ignoravit, neque ille qui in
benedicendo filio falli poterat, neque quisquam hominum unquam omnia
scivit, vel semper subjectum prophetiae Spiritum habuit, praeter eum,
qui homo cum sit, Deus etiam est, et omnia scit, cum sit ipsa sapientia
Dei. Non ergo parum in verbo contra semetipsum offendit, qui tam cito
protulit sententiam, non tamen injustam. Etenim si morte dignus est, qui
idola colit, quanto magis qui pro amore idololatriae furtum facit? Imo,
si juste aliqui Judaeorum, sicut in lib. Machabaeorum legitur (II Mach.
XII), idcirco corruerunt, quia sub tunicis suis habebant de donariis
idolorum, quanto magis juste necari debuerat, qui ipsa furatus esset
idola? Sed pepercit Deus Jacob, ut lateret furtum sua providentia,
simulque ejus quae furtum fecerat astutia: Illa namque festinans
abscondit idola subter stramenta cameli, et sedit desuper. Scrutantique
omne tentorium, et nihil invenienti, ait: Ne irascatur dominus meus,
quod coram eo assurgere nequeo, quia, juxta consuetudinem feminarum nunc
accidit mihi. Sic delusa sollicitudo quaerentis est; videlicet dum et
afflictae leviter credit excusationi et femineis aegre scit approximare
immunditiis.
|
|