|
Hunc B. Job male, ut ait Hieronymus , quidam existimant de genere fuisse
Esau, cum scriptum sit in initio voluminis:
Siquidem Hus primogenitus fuit Nachor, sicut in Genesi scriptum est:
|
“Nuntiatum est Abrahae, quod Melcha quoque genuisset filios Nachor: Hus
primogenitum, et Buz fratrem ejus.”
|
|
Sed et Philo scribit hunc Dinae filiae Jacob fuisse maritum. Porro de
genere Buz secundi, ut praedictum est, filii Nachor, Balaam ille divinus
exstitit, ut Hebraei tradunt, qui in hoc libro dicitur Helius (In
vulgata eliu) Buzites, primum vir sanctus et prophetes Dei, postea per
inobedientiam et desideriunt munerum, dum Israel maledicere cupit,
divini vocabulo nuncupatus. Nec mirum illum usque ad exitum filiorum
Israel de Aegypto vixisse, videlicet CXL annos, post mortem Joseph,
quippe cum et ipse Job eodem tempore vivere potuerit, qui quando
percussus est, tam ipse, quam et amici ejus seniores illo erant, sicut
testatur idem Helui cum dicit:
|
“Junior sum tempore, vos autem antiquiores,”
|
|
etc. Nam ponamus omnino eodem tempore fuisse percussum quo mortuus est
Joseph anno suo CX. Certe, quando percussus est, annorum erat CXXXVI,
nam post percussionem CXL annos vixit, et tunc demum annorum CCLXXVI
illum obiisse haec ipsa Scriptura refert. Nihil igitur repugnans aut
contrarium incurrit, quin et B. Job juxta Philonem maritus Dinae fuerit,
et Helui qui contra illum loquitur, idem ipse Balaam exstiterit.
Simulque et illud sciendum quod et ipse Job librum hunc scribere
potuerit, nec tamen haec antiquior Scriptura putanda sit, quam Scriptura
legis Mosi. Nam, cum supra quam duplices annos Mosi iste habuerit, Moses
quippe CXX, hic autem, ut praedictum est, CCLXXVI annos vixit, plane et
natu prior et obitu posterior quam Moses esse potuit.
Et hic liber apud Hebraeos fere totus, scilicet ab eo loco ubi ait:
Pereat dies in qua natus sum, usque ad illud: Et ago poenitentiam in
favilla et cinere, hexametris versibus compositus est, dactylo,
spondaeoque currentibus. Verumtamen propter linguae idioma crebro et
alios pedes recipit, non earumdem syllabarum, sed eorumdem temporum.
Interdum quoque rhythmus ipse dulcis et tinnulus fertur numeris lege
solutis, quod metrici magis quam simplex lector intelligunt. Subjacet
autem maxime Ethicae, id est, morali doctrinae quanquam et saepe tractet
de physica, et multa contineat de theorica, quae in sacris litteris
habetur pro Logica, quae tres partes philosophiae sunt. Porro ejus
intentio talis est. Expertus in semetipso vir sanctus multos fore in hoc
saeculo justos, quibus sic eveniret, tanquam iniquorum essent operum
sicut econtra multi sunt injusti, quibus ita evenit, tanquam bonorum
sint operum, volensque ipse, imo Deus, qui illum tentari permisit,
temeraria nimis hominum judicia compescere, qui merita hominis solent ex
prosperitate vel adversitate ejus pensare, Scripturam hanc edidit valde
utilem, cunctis exsulantibus in hoc mundo civibus coeli, qua
instruerentur nequaquam peccatum hominis ex quantitate pensare flagelli,
quod iniquum est cum ethnicorum quoque aliquis dicat :
Careat successibus opto,
Quisquis ab eventu facta probanda putat.
Ea temeritate ducti amici ejus, non sunt rectum coram Domino locuti.
Itaque dicturus mala quae pertulit, bona ipsius merita Domino quoque
teste collaudata praemittens, incipit sic:
|
“Vir erat in terra Hus, nomine Job. Eratque vir ille simplex et rectus
ac timens Deum, et recedens a malo.”
|
|
|
|