|
|
“Et audivi numerum signatorum centum quadraginta quatuor millia signati
ex omni tribu filiorum Israel.”
|
|
Servorum Dei quicunque signantur in frontibus suis, revelata justitia
Dei in Evangelio ejus, per magnam vocem hujus clamantis angeli, quamvis
distinctio non sit, sive acceptio personarum (Coloss. III), utrum Judaei
sint an Graeci, primum tamen locum obtinent Judaei, dicente Apostolo:
|
“Gloria autem, et honor, et pax omni operanti bonum, Judaeo primum, et
Graeco (Rom. II).”
|
|
Econtra illorum, qui istud signum Dei vivi non recipiunt, primi in
damnationem Judaei sunt, dicente ipso in eodem loco:
|
“Ira et indignatio, tribulatio et angustia in omnem animam hominis
operantis malum, Judaei primum, et Graeci (ibid.).”
|
|
Recte ergo et hic primo loco numerantur,
|
“qui signati sunt Judaei ex omni tribu filiorum Israel,”
|
|
et deinde,
|
“post haec vidi, inquit, turbam magnam quam dinumerare nemo poterat ex
omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis,”
|
|
quas omnes Apostolus sub uno Graeci vocabulo vult intelligi. Porro
numeri hujus centum quadraginta quatuor millium generationem sive
compositionem, si rite perspicis, pulchrum tibi atque praeclarum ex eo
mysterium elucescit. Dicamus ergo aliquid quod forte simplicioribus
minus planum sit aut intelligibile, sed causa praesens ita postulat,
arithmeticis vero, qui maxime rationes noverunt abaci, rationabile atque
jucundum continuo apparebit. Duodenarius qui numerus erat primorum
filiorum Israel, ita disponitur, ut in deceno unitas, in singulari vero
limite binarius constituatur. Ut autem isti duodecim primogeniti in
totidem, id est, duodecim millia succrescant, unitas illa decena unum et
alterum limitem transit, et in tertio consistit, et decem millia sunt.
Item binarius singularis, qui conjunctus eidem decenae unitati duodecim
perficiebat, unum et alterum limitem transit, et in tertio consistit, et
duo millia sunt. Quae videlicet duo millia decem millibus jam dictis in
secundo ab ejus limite constitutis connumerantur, et duodecim millia
fiunt. Ita qui duodecim tantum erant filii Israel, jam in duodecim
millia multiplicati, rursus duodecies multiplicantur, et fiunt
|
“centum quadraginta quatuor millia.”
|
|
Qui videlicet numerus ita disponitur, ut tribus limitibus distinguatur.
Nam in centeno milleno unitas, in deceno milleno quaternarius, in
milleno item quaternarius collocatur. Nota diligenter. Duodecim primi
vel singulares, ut duodecim millia fiant, tres limites ascendunt; et
eadem duodecim millia duodecies secundum eumdem numerum filiorum Israel
ducta, centum quadraginta quatuor millia faciunt; numerum videlicet
tribus, ut jam dictum est, limitibus distributum. Quid ergo sanctam
hujus revelationis gratiam intendere arbitramur, nisi id quod omnis
legalis, prophetica, evangelica atque apostolica veritas testatur, nulli
valere ad salutem quod sit Israel aut Abrahae filius per carnem, nisi
sit etiam filius ejusdem per eam, quae non minus quam trium nominum
confessione perficitur, fidem? Fidei namque confessio nunc revelatae
gratiae tempore manifestas necessario exprimit personas Patris, et Filii
et Spiritus sancti. Dudum autem in illa umbra Mosaicae legis arcana
professione significabatur totidem nominum paternorum in illo populo
Dei, Deum Abraham, Deum Isaac, Deum Jacob palam confitentibus atque
invocantibus universis (Exod. III). Et nunc quidem in frontibus suis
signantur servi Dei signaculo crucis et sanguinis Christi, in
confessione nominis unius Dei Patris et Filii et Spiritus sancti, tunc
autem signabant postes domorum suarum sub jam dictis nominibus Abraham,
Isaac et Jacob: unum Deum confitentes ejusdem Dei auctoritate praedocti.
Dixerat enim Moysi:
|
“Haec dices filiis Israel: Dominus Deus patrum vestrorum Deus Abraham,
Deus Isaac et Deus Jacob misit me ad vos. Hoc nomen mihi est in
aeternum; et hoc memoriale meum in generatione et generationem (ibid.).”
|
|
Quid ergo, inquam, in his taliter multiplicatis, taliterque dispositis
intelligimus numeris, nisi ac si dicerentur servi Dei nostri, signati
nostri ex Judaeis sunt hi, qui non tantum secundum carnem sed et
secundum fidem filii sunt Israel aut Abrahae fidelis patris sui?
|
“Non enim, inquit Apostolus, omnes qui ex Israel hi Israelitae; neque
quia semen sunt Abrahae, omnes filii; sed in Isaac vocabitur tibi semen,
id est, non qui filii carnis, hi filii Dei; sed qui filii sunt
promissionis, aestimantur in semine (Rom. IX).”
|
|
Itaque hoc numero finito, innumerabilis significatur Ecclesiae totius
multitudo, quae de patriarchis, vel prosapia carnis, vel fidei
imitatione progenita est. Porro et in ordine isto nominum duodecim
filiorum Israel, ratio mystica non deest; quia videlicet non secundum
ordinem suae generationis, quae secundum carnem geniti vel nati sunt,
hic dispositi inveniuntur: quod utique non per ignorantiam accidit, sed
certi causa mysterii. Hoc ergo eodem sensu et eisdem quibus ante nos
verbis tractatum est, hic perscribere non pigeat.
|
|