CAPUT V. Item de eadem re, et quod non casu sapiens homo taliter numerum diminuerit, prius quinquaginta, deinde quadraginta, ad extremum ponendo decem.

Sed quid sibi vult degradatio numerorum hujusmodi? Nunquid homo cum Deo loquens, casu et sine scientia et sensu, sicut in buccam venerunt, ita insertas effudit diminutiones numerorum? Non utique, sed cum ratione elocutus est quae, etsi nobis non ad plenum liquent, nonnihil tamen pulchritudinis sensibus nostris exinde sublucet. Illud namque praeclarum in his numeris divinitus provisum animadvertimus, quod non solum arithmeticis qualibuscunque rationibus, sed et musicis proportionibus ita contexti sunt, ut omnes musicae concordiae symphonias complectantur, excepto quinquagesimo numero, qui propter alias rationes sacratus est. Nam quadraginta quinque cum quadraginta comparati epogdoum, id est sesquioctavam proportionem reddunt, quam musici tonum appellant. Quadraginta cum triginta collati, epitritum, id est sesquitertiam proportionem efficiunt, quam symphoniam diatessaron vocant; triginta cum viginti comparati, hemilion, id est sesquialterum constituunt, quam symphoniam diapente dicunt. Viginti cum decem collati dupli sunt, quam maximam consonantiam, id est diapason nominant. Item triginta cum decemtriplarem, quadraginta cum ejusdem quadruplarem proportionem efficiunt, quarum altera diapason cum diapente, altera reddit bis diapason. Quid igitur hi numeri, nisi tanti intercessoris veram indicant dignitatem, videlicet quod ita duntaxat Dominum Deum suum peccatoribus parcere cupit, ut proficiat ad nominis ipsius laudem et honorem? Cantabilem namque misericordiam decet illum facere, talem, scilicet, quae non discrepet a judicii veritate, testante Psalmista cum dicit: Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine (Psal. C). Proinde, quia jam dictis in numeris omnis consonantiae vis conclusa est, Abiit Dominus, inquit Scriptura, postquam cessavit loqui ad Abraham, et ille reversus est in locum suum; quia videlicet quod extra laudem justi judicii Dei, homo sapiens a Deo suo petere nec vult nec debet. Adeo non suam quaesivit voluntatem, ut quantumcunque haberet curam pro nepote suo Lot, nullam tamen os ejus de illo fecerit mentionem.