|
|
“Verbis meis addere nihil audebant,”
|
|
subaudi ut nunc haeretici pessima libertate effrenati,
praesumunt, cum praedicationis meae rectitudinem quasi emendare
moliuntur. Tacebant, inquam,
|
“nihilque addere audebant. Et super illos stillabat,”
|
|
id est pro capacitate audientium, conferebatur ad mensuram,
Per hoc quod ait,
|
“verbis meis addere nihil audebant,”
|
|
reverentia laudatur audientium; per hoc, quod subdit,
|
“et super illos stillabat eloquium meum,”
|
|
indicatur dispensatio magistrorum quae et in eo mystice signatur, quod,
jubente Domino, non solum phialae, sed etiam cyathi praeparantur ad
mensam tabernaculi (Exod. XXV), quia videlicet in doctrina sacri
eloquii, non solum exhibenda sunt magna et arcana, quae debriant, sed
etiam parva et subtilia, quae quasi per gustum notitiam praestant. Ubi
ergo stillare suum perhibet eloquium apte subjungitur:
|
|