Psalmus 88.

Psalmo octogesimo octavo misericordias Domini decantat fidelis David, quas et in aeternum cantaturum se confidit.

“Misericordias, inquit, Domini in aeternum cantabo.”

Audierat quippe dicentem sibi Nathan prophetam in sermone Domini:

“Annuntio ego tibi quod aedificaturus sit domum tibi Dominus. Cumque impleveris dies tuos, ut vadas ad patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis, et stabiliam regnum ejus usque in aeternum. Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium (II Reg. VII),”

etc. Magnum spei firmamentum ex ista misericordiarum cantatione ille saepe dictus certator concipit, maxime ubi dicit:

“Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint. Si justitias meas profanaverint, et mandata mea non custodierint. Visitabo in virga iniquitates eorum, et in verberibus peccata eorum; misericordiam autem meam non dispergam ab eo,”

etc. Inscribitur autem psalmus hic:

“Intellectus Ethan Israelitae.”

Ethan fortis interpretatur. Intelligit videlicet quilibet fortis Israelita in hoc psalmo commendari Christum adeo magnum et terribilem, ut ei nemo sanctorum possit aequari secundum potentiam, vel similis esse secundum deitatem, adjutorium quoque humani generis in reparatione a Deo Patre illi impositum, ipsum vero electum oleoque sancto, id est omnibus donis spiritualibus in regem et sacerdotem unctum in aeternum.