CAPUT IX.

Fere omnino nescio qualiter vel ex quo hujusce gloriationis occasio contra monachicum ordinem tibi, vel aliis quoque, non tamen ita vehementer aemulantibus, evenerit. Res enim nova est. Districtius quidem nunc agitur quam olim, sed memento illius ab Apostolo dicti: Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ut ardeam, charitatem autem non habuero, nihil mihi prodest. Vera charitas socia semper humilitate incedens servat unitatem. Tu autem Regulae beati Augustini adauxisti quidem districtionem, sed attende paulisper. Dic mihi; Habitum monachicum solemnemque ordinationem ita observare, ut a sanctis Patribus traditum et ab Ecclesia susceptum est, superfluum vel otiosum putas, an non? Hujusmodi eum habitum, sive hoc indumentum sancti Patres, imo qui in sanctis Patribus operatus est, voluit haberi mortificationis signum, utpote crucis Dominicae similitudinem, ita ut in consecratione sui, monachus rursus Christo quodammodo commoriatur, et consepeliatur, videlicet triduano silentio capite cooperto, mortificationis vel susceptae poenitentiae circumferens testimonium, spectaculumque factus et angelis et hominibus, tertia tandem die deposito capite reveletur ab abbate, dante sibi osculum pacis in similitudinem resurrectionis Domini, qui discipulis suis post triduanam eorum tristitiam, redivivus apparens dixit eis: Pax vobis (Joan. XX). Absit ab omni qui sub Deo vivit, et matris gratiae dulcedine lactari cupit, ut pro nihilo ducat vel destituere velit institutionem hujusmodi! Est enim quoddam magnum pietatis asylum, quo refugere possit omnis, qui criminibus superductis primam sancti baptismatis gratiam perdidit, et primam recuperare stolam. Quisquis eo ritu sacratus mortificationis vel Dominicae crucis in habitu gestat signum, etiam si sacros altaris ordines non sortiatur, par est ei qui absque schemate isto clericus est, et sacri altaris ordinibus fungitur, testante auctoritate canonica, quae monachum, qui non est clericus, et clericum qui non est monachus, si fuerint in eodem crimine, plecti jubet eadem quantitate poenitentiae.