CAPUT 11

“Et”

audivit

“terra mulierem, et aperuit os suum, et absorbuit flumen quod misit draco de ore suo.”

Tunc utique quando illud famosissimum in Nicaea concilium fervor Christiani principis Constantini excitavit, publicis asinis atque mulis, et curracibus equis, episcopos et qui cum eis erant, ad synodum venire praecipiens, tunc, inquam, audivit

“terra mulierem,”

quia de tota pene terra, de toto orbe terrarum convenientes viri illustres, ex omnibus gentibus viri religiosi, viri famosi, disputare scientes, omni elocutionis arte exercitati, ad defendendam catholicae veritatis Ecclesiam consederunt, inter quos eminentissimi erant magnus Eustachius Antiochenae Ecclesiae praesul, et Eusebius, cognomine Pamphili, aliique quamplures, quorum meritis et vivi curati et mortui ferebantur suscitati, inter quos erant etiam nonnulli ferro ignito superioribus persecutionibus ambusti, sive dextros oculos effossi, aut certe dextras suas abscissi. Unus horum erat Paphnutius Aegyptius. Illic nimirum videbatur populus athletarum et martyrum Christi in uno loco congregatorum. Aderant simul Syri, Cilices, Phoenices, Arabes, Palestini, Aegyptii, Thebaei, Libyes, Mesopotamii, Persae, Scythae, Pontici, Asiani, Phryges, Thraces, Macedones, Achivi, et Epirotae. Cunctarum omnino Ecclesiarum, quae totam Europam, Libyamque et Asiam replebant, simul erant ministrorum Dei congesta cacumina, unaque orationis domus, tanquam a Deo dilatata intrinsecus ferebat omnes in idem. Illic

“terra,”

id est conventus congregatus de universa terra,

“aperuit os suum,”

scilicet ad loquendum, ad disputandum, et ad proferenda testimonia Scripturarum,

“et absorbuit flumen quod misit draco de ore suo,”

id est annihilavit atque damnavit sectam doctrinae nequam, quae confecta fuerat spiritu diabolico. Illic namque Arii dogma destructum est. Nihilominus et tunc, quando Constantinopolitanum, quo Eunomii et Macedonii error convincitur; et tunc, quando Ephesinum, in quo Nestorii impietas judicatur; et tunc, quando Chalcedonense, in quo euthychis, Dioscorique pravitas reprobatur, celebratum est concilium,

“terra aperuit os suum, et absorbuit”

ejusmodi

“flumen,”

evadente muliere, et duabus alis volante, sicut hic praedictum est: