CAPUT XVII. David exauditum esse, quia secundum voluntatem Dei petierat.

Exauditus est igitur David, et recte, quia secundum voluntatem Dei petivit, dicendo:

“Ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris (Psal. L).”

“Haec est, inquit Joannes, fiducia, quam habemus ad eum, quia quodcunque petierimus secundum voluntatem ejus, audit nos (I Joan. V).”

Erat enim voluntas Dei, ut sermo ejus impleretur, ut verbum promissionis prius ad Abraham, deinde factum ad David perficeretur. Quia videlicet salutem mundi volens et providens Deus, hoc proposuerat, ut Verbum suum de semine illorum incarnaretur. Quod si iniquitas David fidem promittentis evacuasset, ut de promissione poenitens sententiam demutaret, et promissum non impleret, nunquid hodie tam securi cum Apostolo declamaremus.

“Est autem deus verax, omnis homo mendax, sicut scriptum est: Ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris? (Rom. III.)”

Imo qualiter hodie eum genere humano actum esset, si Deus per singulos dies irasceretur, si non sine poenitentia essent dona et vocatio ejus, si statim ubi iniquitas cujusquam abundaret, sese gratia ejus subtraheret? Voluntas ergo Dei erat, ut propositum seu verbum promissionis ejus ad victoriam perduceretur. Et, ut quamvis omnis homo coram ipso inveniretur mendax, ipse nihilominus permaneret verax. Et quia secundum hanc ejus voluntatem, ut jam dictum est, petivit David, idcirco exaudiri dignus fuit, tanquam unus ex optimis adjutoribus Dei, quaerentibus gloriam Dei, amatoribus justitiae Dei, desideratoribus propositi Dei.