CAPUT XV. Cur sanguinem et aquam de latere suo fuderit.

“Sed unus militum, inquit evangelista, lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua (Joan. XIX).”

Cur igitur hoc fieri maluit? Videlicet, ut illam super nos effunderet aquam cum sanguine suo, quam dum commendaret, dixerat:

“Nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu sancto, non potest videre regnum Dei (Joan. III).”

Siquidem hujus aquae sacramentum ab hoc miraculo sumpsit exordium. Baptizatus ergo Dominus in passione sua (Luc. XII), talem ad nos salutiferae mortis participationem jam mortuus emisit. Non est novum hoc aut mirum, quod illum in passione sua dicimus baptizatum, matre filiorum Zebaedei postulante ac dicente:

“Magister, dic ut sedeant hi duo filii mei, unus ad dexteram tuam, et alius ad sinistram tuam in regno tuo (Matth. XX),”

respondens dixit:

“Potestis bibere calicem quem ego bibiturus sum, aut baptismo quo ego baptizor, baptizari? (ibid.)”

Qui cum respondissent:

“Possumus, calicem, inquit, meum bibetis, et baptismo, quo ego baptizor, baptizabimini (ibid.),”

etc. Nomine calicis sive baptismi passionem voluit designare martyrii, qua et ipsum et illos decebat consummari. Unde et alibi de passione sua loquitur:

“Baptismo autem habeo baptizari, et quomodo coaretor usque dum perficiatur? (Luc. XII.)”

Graece autem baptismus, Latine ablu io dicitur, Quas ergo sordes habebat Dominus, ut baptismo passionis ablueretur? Nempe mortalitatem nostram et passibilitatem, propter quam sordidus et contemptibilis apparebat hominibus sicut in Zacharia legimus:

“Jesus autem indutus erat sordidis vestibus. Dixit autem angelus his qui stabant coram se: Auferte ab eo vestimenta sordida (Zach. III).”

Jesus, inquit Hieronymus, indutus erat sordidis vestibus, qui cum non fecisset peccatum pro nobis peccatum factus est, et ipse infirmitates nostras tulit (Isa. LIII; II Cor. V). Et in Apostolo legimus:

“Christus nos redemit de maledicto legis, factus pro nobis maledictum (Gal. III).”

Hic in vicesimo primo psalmo loquitur:

“Longe a salute mea verba delictorum meorum.”

Et in sexagesimo octavo:

“Deus, tu scis insipientiam meam, et delicta mea a te non sunt abscondita.”

Quae universa, inquit, appellantur sordida vestimenta, et auferuntur ab eo, cum in morte sua nostra delet peccata. Cum igitur

“videmus Dominum Jesum propter passionem mortis gloria et honore coronatum (Hebr. II),”

et a nostris quae ipse portaverat, ablutum, recte illum accipimus suo baptismo in morte sua baptizatum atque ut eumdem suum ad nos transfunderet baptismatum, sanguinem et aquam de latere suo profudisse jam mortuum. Baptismum autem, quo a Joanne baptizatus est, non ad eamdem pertinuisse virtutem, alias jam dictum est.