|
Rursum autem multi perfectissimi et apostolici viri, sicut nunquam
curaverunt miracula facere, ita nec baptizavere, nec praedicavere, quos
omnes sequitur nec apostolicam vitam habuisse, nec apostolicos viros
fuisse. Quae, sicut sunt contraria, ita concluduntur esse falsa. Ergo
non in his tantum accipitur apostolica vita. Amplius quid dici possit
absurdius, quam ut in hoc tempore, cum non fiunt miracula, privaretur
omnis Ecclesia dignitate apostolica? Denique inde non tam res mira quam
contraria sequi videretur, ut nullus canonicorum, nullus monachorum,
nisi faceret miracula, praedicaret, baptizaret, apostolicam vitam habere
videretur, et quemlibet immundissimorum clericorum, quem constat
utrumque facere, baptizare et praedicare, apostolicam vitam probaretur
habere.
D. Multum multumque rationabile totum. Ergo, o utinam sic semper te
videam commotum! Nam miraculis coruscare, baptizare, praedicare, cum
illo jejunio, loco et habitu, ut medium debemus computare. Quaecunque
enim sunt a te probata, manifesta constant auctoritate prolata. Nusquam
enim Dominus dixisse legitur: Discite a me miraculis coruscare,
baptizare, praedicare, sed: Discite a me, inquit, quia mitis sum et
humilis corde (Matth. XI, 29). Nam, cum quidam haec facerent et
gloriarentur, quasi haec ad salutem sufficerent, minime inde gloriandum
esse Dominus fertur hoc illis responsum reddidisse: Nolite, inquit,
gaudere quod daemonia vobis sunt subjecta, sed quod nomina vestra
scripta sunt in coelis (Luc. X, 20). Et rursum his qui de miraculis
confidunt dicturus est in fine: Amen dico vobis, nescio vos (Matth. XXV,
12). Paulus quoque, in quo ipse Christus loquebatur, hoc idem de
baptismo et de praedicatione testatur; nam, cum quidam plus justo in
praedicatione et baptismo vellent confidere, ex hoc solo probavit eos
Christum velle dividere, hoc modo proponens: Hoc autem dico, quod
unusquisque vestrum dicit: Ego quidem sum Pauli, ego Apollo, ego vero
Cephae; ego autem Christi. Divisus est Christus? (I Cor. I, 12.) Quasi
diceret: Si baptismus in tot dividitur a quotquot suscipitur; in omni
autem baptismo unus Christus per fidem suscipitur, ergo in tot quot
baptizant unus Christus dividitur. Nam etiam gratias Deo agit, quod
neminem illorum baptizaverit, nisi Crispum et Gaium, et Stephanae domum;
caeterum nescit se aliquem baptizasse, ne quis deberet n ejus nomine
gloriasse. Non enim dixit se missum a Christo ut baptizaret, sed ut
evangelizaret. Quid autem stultius quam Paulum non plenum esse
apostolum, si de his tribus praetermitteret unum, sicut sibi dixit
injunctum? quod totum ex hoc sequeretur, si vita apostolica et apostolum
esse nonnisi in his tribus acciperetur. Tandem sic de se plantante, et
Apollo rigante, id est praedicante et baptizante, loquitur: Neque qui
plantat, id est praedicat, neque qui rigat, id est baptizat, est aliquid
(I Cor. III, 7). Quare tua ratio omnino vera concluditur.
M. Ut vides nocte superirruente compellimur quiescere; quare si interim
de his tibi satis videtur, id quod restat futuro diei reservetur.
|
|