DE OPERIBUS SPIRITUS SANCTI LIBER SEXTUS DE FORTITUDINE
Index
CAPUT PRIMUM. De Spiritu fortitudinis, quam pulchre septem spirituum medius sit, et quod caeteri magis in otio, hic autem magis in actu sit.
CAPUT II De spiritu fortitudinis primum in Christo, deinde et in apostolis, sanctisque praedicatoribus considerando, deinde Ecclesiae rectoribus, juxta illud Salomonis: “Tria sunt quae bene gradiuntur, leo fortissimus bestiarum, gallus,” etc.
CAPUT III. De leone, qui et agnus, quomodo juxta Apocalypsim Joannis, diabolum moriendo vicit atque ligavit primus, et post illum gallus accinctus, et aries jam dictus, id est apostoli Christi, et martyres ejus, quorum primus est Stephanus.
CAPUT IV. De beato Stephano, qui dictus est “plenus gratia et fortitudine,” qui ultro usus in populo eadem fortitudine dixit actu illud propheticum: “Ecce ego, mitte me.”
CAPUT V. De illa fortitudine sive sapientia et spiritu qui loquebatur, cui non poterant resistere disputantes cum eo, et quoniam sapienter accusatores vicit, dicentes se audisse verba blasphemiae in Moysen, et Deum et locum sanctum.
CAPUT VI. Quanta fortitudine incredulos increpat, dicendo: “Dura cervice, et incircumcisis cordibus et auribus,” et caetera pro quibus tamen invicta charitate moriens, orabat.
CAPUT VII. De Petro apostolo qualem invenerit, et qualem illum fecerit iste Spiritus fortitudinis, et quomodo ante passionem Domini ambulavit super aquas, et timens coepit mergi, post resurrectionem vero ejus tunica succinctus, mittens se in mare ad ipsum pervenit, et quid ista portenderint.
CAPUT VIII. De Paulo apostolo, quam infirmus, imo quam phreneticus fuerit, et qualem ille fecerit iste Spiritus fortitudinis.
CAPUT IX. De duobus illis principibus fortissimis, quomodo concorditer Romam illam, pro crudelitate bestiam, pro errore asinam, contra haereditariam germanorum Romuli et Remi discordiam, adierint, et ad unius fidei concordiam perduxerint.
CAPUT X. De Nerone diabolicae crudelitatis satellite, et quod nihil profuit sessori ejus Satanae, quod istos occidit uno eodemque die, sed tamen (ut aiunt quidam) uno anno intercurrente.
CAPUT XI. Quod in caeteris apostolis idem praedicandus sit Spiritus fortitudinis.
CAPUT XII. De Joanne apostolo, quod et ipse calicem Domini bibit, licet in pace vitam finivit.
CAPUT XIII. De gloriosis martyribus martyrumque bellis atque victoriis, quod nunquam tanto vel tali conflictu pugnaverunt Abel atque Cain, licet et ante Christi adventum semper discordes fuerint.
CAPUT XIV. De martyrum persecutionibus juxta illud de Apocalypsi: “Et draco stetit ante mulierem quae erat paritura, ut cum peperisset devoraret filium ejus.”
CAPUT XV. De praeliis martyrum secundum mysticam similitudinem belli Gedeonis, et de eo quod sequitur in Apocalypsi:
CAPUT XVI. De eisdem triumphatoribus innumerabilibus, juxta illud: “Post haec vidi turbam magnam quam dinumerare nemo poterat.”
CAPUT XVII. De eisdem cum Domino et rege suo venturis et de beato Laurentio, quod eum praeterire non patiamur.
CAPUT XVIII. De morte ejus inusilata, quomodo quasi tuba maxima per totum mundum sit audita, et quod istud praesciens Hyppolito dixerit: “Postmodum cum clamavero, audi et veni.”
CAPUT XIX. Quod martyr iste, alter Abel quadam similitudine sit.
CAPUT XX. Quid simile habuerit vel egerit, ut merito dicamus, quod alter Abel iste sit, et de clamore ejus, quid dicendo usque hodie in sancta Ecclesia clamare non desinit.
CAPUT XXI. De eo quod ait: “Ego me obtuli in sacrificium Deo in odorem suavitatis, quia sacrificium est Deo spiritus contribulatus.”