CAPUT 2

[CAP. XIII.]

“Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur, ut crucifigatur.”

Nemo vere qui nesciat Pascha illud fuisse immolationem agni, ad vesperam quarta decima die mensis primi, statutumque fuisse Judaeis ut per singulos annos eorum ritu celebrarent, secundum haec verba Domini:

“Habebitis autem diem hanc in monimentum, et celebrabitis eam solemnem Domino in generationibus vestris cultu sempiterno (Exod. XII).”

Item:

“Hanc observare debent omnes filii Israel in generationibus suis (Ibid.).”

Hoc tamen intererat quod lex ita dixisset:

“Mense primo quarta decima die mensis ad vesperam Pascha Domini est, et quinta decima die mensis hujus solemnitas azymorum Domini est (Levit. XXIII).”

Interdum non ita fiebat, neque anno illo ita factum est. Nam inter traditiones plurimas, quas seniores Judaeorum superstatuerant traditionibus Dei, istud quoque statuerant, ut si diem ante Sabbatum, quam sextam feriam dicimus, contingeret esse quintam decimam mensis, non celebraretur solemnitas, sed differretur in diem sequentem Sabbati, difficile et incommodum esse dicentes duo Sabbata continuare, id est duobus diebus vacare ab omni opere, multas ob causas, quarum ex praecipuis una erat quod cadavera suorum, nonnunquam usque in quartam diem insepulta, fetoris molestiam generarent. Traditio haec cognita, magnam solvit quaestionem ei qui forte dicat: Cum Judaei, quarta decima die ad vesperam Pascha celebrando agnum comedissent, et sequenti die, quoniam quinta decima erat, solemnitatem celebrare, et secundum legem vacare debuissent, quomodo illis judicia tractare licuit, quibus tunc totum diem insumpserunt in condemnatione Domini et eorum quos cum illo crucifixerunt? Hanc, inquam, quaestionem cognitio cito solvit illius jam dictae traditionis, quia traditum illis fuerat, differre solemnitatem, cum evenisset ante Sabbatum legale quinta decima dies mensis, et pro duobus Sabbatis unum celebrare Sabbatum magnum, solemnitate duplici. Unde cum dixisset evangelista:

“Judaei ergo, quoniam Parasceve erat, ut non remanerent in cruce Sabbato corpora (Joan. XIX),”

causam istam subjunxit:

“Erat enim magnus dies ille Sabbati (ibid.).”

His dictis pro traditione seniorum, quam observantes servi peccati, tunc in quinta decima die mensis quasi licitum habuerunt operari et male operati sunt. Nunc redeamus ad rem.