|
De hoc certamine ego tibi efflagitanti nuper scripsi opusculum
libellorum duodecim, intitulatum De victoria Verbi Dei, quod admirationi
esse multis etiam sapientibus, et ab ipsis libentissime legi, fateor,
ipse gaudens audivi. Certamen istud vetus est, et pro omnibus certatum
est, et adhuc pro singulis certatur, et in omnibus vel pro omnibus
electis suis vincit Deus.
|
“Nemo enim, ait Filius Dei, potest rapere de manu Patris mei (Joan. X);”
|
|
sive:
|
“Et non rapiet, inquit, oves meas quisquam de manu tua (ibid.).”
|
|
Tibi autem de teipso idcirco demonstrata est illa singularis visio, ut
esses sollicitior, et territus fugisti non perspecto neque praemonstrato
tibi, quaenam pars vincere, et quae haberet vinci, forte ne te
comprehendisse arbitrareris. Et tunc quidem sciens reliqueras omnia
propter Christum, sed nondum sciebas quod ea reliquisses propter
Evangelium, id est idcirco ut aliis multis evangelizares Christum. Ipse
autem sciebat qui te vocaverat in opus praedestinatum. Illud quoque
nesciebas futuri hujus ministerii quoddam esse initium, quid acceptum
desuper datum optimum, scilicet boni ingenii vel perspicacis
intelligentiae talentum, factus juvenis sub obedientia patris
spiritualis impendebas non solum junioribus, verum etiam coaevis tuis,
non magis praeceptor scientiae, quam exemplar disciplinae monasticae.
Unde et ipsum talentum sive donum acceptum merito in te crevit, juxta
illud:
|
“Qui habet, dabitur ei, et abundabit (Matth. XIII).”
|
|
Quid multa? Tunc super clarissimum candelabrum non contemnendae
altitudinis, posita est lucernula Dei, quando tu, quem illuminabat lux
vera, et verus accendebat ignis, regimen suscepisti Ecclesiae
Sigebergensis. O quam multi jam extunc in lumine gaudere coeperunt!
Omnis simplex oculus longe lateque manentium, maximeque in domo magna
quae est Agrippinensis sive Coloniensis Ecclesia, flammam tui luminis
libenter aspiciebat; et si quis erat nequam oculus, qui tibi
adversaretur, hoc ipsum quod sibi gravis esses etiam ad videndum fateri
non audebat. Tanta erat tui luminis auctoritas, ut statim contra se
dictum putare posset illud propheticum:
|
“Vae qui dicitis malum bonum, et bonum malum, ponentes tenebras lucem,
et lucem tenebras (Isa. V).”
|
|
Interea dum familia Domini, super quam tu fidelis servus, et prudens
constitutus eras, cui corde flammato et ore lucido vitam aeternam
evangelizabas, merito et numero augeretur ac multiplicaretur, tu tamen
in oculis tuis parvulus et fere nullus eras, quod maxime percipiebant hi
qui familiares tibi erant; quique tecum de salute animae familiarius
colloquium habebant, quod ipse ego persentiens, animadverti nonnihil,
imo multum ad te attinere illud propheticum:
|
“Quare dicis, Jacob, et loqueris Israel: Abscondita est via mea a Domino
et judicium meum a Deo meo transiit? Nunquid nescis, aut non audisti?
Deus sempiternus Dominus, qui creavit terminos terrae, non deficiet
neque laborabit, nec est investigatio sapientiae ejus, qui dat lasso
virtutem, et his qui non sunt fortitudinem et robur multiplicat (Isa.
XL).”
|
|
Itemque illud:
|
“Ego Deus tuus apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas, ego
adjuvi te. Noli timere, vermis Jacob, qui mortui estis in Israel. Ego
auxiliator sum tui (Isa. XLI).”
|
|
|
|