|
Igitur quod confirmato regno David super populum Israel, tanto totius
regni tripudio deducitur arca foederis Domini, ejus rei typus est pro
qua totus hodie tripudiat orbis, quia videlicet resuscitato a mortuis
Rege magno, Rege manu forti et desiderabili Christo, postquam gloria et
honore coronatus, et constitutus est super opera manuum Patris, continuo
per mundum universum resurrectio praedicata est ejusdem Regis
victoriosi. Etenim, sicut alibi plenius jam dictum est, arca mirabilis,
arca totos in se continens thesauros universae divinitatis, fabrica est
humani corporis, quod Dei Filio Spiritus sanctus de virginali utero
compegit, et hujus arca illa typus exstitit. Nam revera super hanc arcam
invocatum est nomen Domini exercituum, sedentis in Cherubim super eam,
imo ipsa vocatur domus exercituum, propter plenitudinem scientiae
totiusque divinitatis corporaliter inhabitantis in ea. Decantabat itaque
populus Domini in Israel, et universa multitudo Jacob canebat legitime.
David quoque cum cantoribus, citharam percutiente, sonus cantantium in
toto mundo auditus. Nam
|
“non sunt, inquit, loquelae neque sermones, quorum non audiantur voces
eorum. In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae
verba eorum (Psal. XVIII),”
|
|
subauditur dicentium:
|
“In sole posuit tabernaculum suum (ibid).”
|
|
etc. Coeli, qui hanc enarrant Dei gloriam, scilicet apostoli, ipsi sunt
juxta praesentis loci mysterium, Asaph, Idithum, Eman, et Ethan, id est
congregantes, et transilientes robusti et fortes, congregantes videlicet
spiritualia, transilientes carnalia, robusti ad mala toleranda, fortes
ad bona peragenda, et omni studio in citharis canentes
id est in omnimoda mortificatione carnis resurrectionem testificantes,
quae dicitur octava. Juxta litteram pro octava canebant, quia in sexto
psalmo qui hoc habebat, in titulo incipiebant.
Judaei putant pro circumcisione, nos autem pro illa qua innovandi sumus
meliori circumcisione, id est carnis resurrectione. In medio illorum
stabat David, tenens et ipse psalterium, citharamque percutiens, ac
totis viribus subsiliens. Ipse namque dixit:
|
“Sine me nihil potestis facere (Joan. XV),”
|
|
etc:
|
“Ecce ego vobiscum sum usque ad consummationem saeculi (Matth. XXVIII);”
|
|
pulchris digitis suis, id est, Spiritus sancti donis, pectora
concutiebat apostolorum, ut non tacerent aut deficerent, quodammodo
subsiliens, id est mira quibus adjuvarentur, et sermo illorum
confirmaretur, per ipsos opera faciens.
|
|