|
|
“Respondit eis Jesus: Modo creditis. Ecce venit hora, et jam venit, ut
dispergamini, unusquisque in propria, et me solum relinquatis: Sed non
sum solus, quia Pater mecum est.”
|
|
Modo, inquit, creditis? modo scitis? Bene quidem est, quia creditis, et
beno est, quia scitis; sed videte ne
videte ne hanc ipsam credulitatem de cordibus vestris fuget ventus,
tollat aura. Nam
et non longe est, sed jam venit, de qua dictum est:
|
“Quia Satanas expetivit vos, ut cribraret sicut triticum (Luc. XXII);”
|
|
Venit, inquam, haec hora, in qua tanta tempestate cribrabit vos Satanas,
|
“ut dispergamini, unusquisque in propria,”
|
|
scilicet procul fugientes, ab angustia mea, et contenti salute quisque
propria, et me solum relinquatis, ut solus vadam immolari pro vobis.
|
“Nam quo ego vado, vos, sicut superius dixi, non potestis me modo
sequi.”
|
|
Sic implebitur Scriptura quae in persona mea dicit:
|
“Torcular calcavi solus, et de gentibus non est vir mecum; circumspexi,
et non erat auxiliator; quaesivi, et non fuit qui adjuvaret (Isa.
LXIII).”
|
|
Itaque, ut jam dixi,
|
“omnes in me scandalum patiemini quia dispergemini, quia fugam capietis,
et me solum relinquetis (Matth. XXVI).”
|
|
Verumtamen
|
“non sum solus, quia Pater mecum est.”
|
|
Nec enim sic exivi a Patre, et veni in mundum, ut ille me reliquerit
solum. Nunquid ergo fallitur spiritus meus in Propheta dicente:
|
“Deus, Deus meus, utquid dereliquisti me? (Psal. XXI.)”
|
|
Absit.
|
|