VERS. 3, 4.

Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere, displicet enim ei infidelis et stulta promissio; sed quodcunque voveris, redde, multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere. Jubet lex divina et humana, antiqua et nova, si quid Deo voveris reddere, ne sis reus voti tui. Quando unquam impunita fuit votorum violatio? Vilior fuit Jephte voto unica filia, in cujus occisione votum suum implevit (Judic. XI). Sed mala vota non sunt adimplenda. Populus Israel in monte Sinai in caligine nubis, auditis verbis Domini dantis sibi legem: Omnia, inquit, quaecunque praecepit Dominus faciemus (Exod. XXIV), quos tamen et voto et culpae reos ultio crebra premebat. Ista Dominus auctorizans dicebat: Nemo mittens manum ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei (Luc. IX). Addidit etiam exemplum non retro respiciendi: Memores estote uxoris Lot (Luc. XVII). Illa Sodomam fugiens, sed ad illam mente recurrens, et respiciens retro, reflexo mento cum mente, est mutata in statuam salis (Gen. XIX), dans utile omnibus saeculis exemplum, non esse votum temerandum. Stat enim sicut stabat; ut tunc, ita respicit modo, ostendens culpam quae formam sibi transvertit. Potes videre singula membra, crura, pedes, suras, ventrem, inguen, pectus, et ulnas, os, nares, oculos, frontem atque ea pillos. De hoc marmoreo salis corpore quidam humor liquitur, quem sine aliquo damno lingunt armen ta et greges, et quo amplius lingunt, plus est quod possint lingere. Isto nos exemplo dulci atque saporo condit, et quasi piperatos nos facit ipse Deus. Exemplum quidem vivit, quamvis in imagine nihil vivat.