|
Quamvis ad alia properemus. et fastidium legentis ex multiloquio
vitandum sit, attamen propter devotionem excitandam in vigiliis
Nativitatis Dominicae noctis, adhuc aliquid breviter dicere libet de
sacramento noctis ejusdem sive diei, juxta quod intelligere possumus in
eo quod ab evangelista dictum est: Vespere Sabbati quae lucescit in
prima Sabbati (Matth. XXVIII). Solemnitas vesperae hujus sive noctis et
diei sequentis jucunda valde nobis debet esse, respectio, sive
respectionis occasio, in faciem jam dicti diei [al. Dei] et hominis Jesu
Christi. Nam quia Sabbati cum sequenti mane, id est cum prima Sabbati
conjungit Ecclesia sancta, in unam festivitatem Jesu Christi opportune
per studium meditationis illud recolimus, quia secundum hanc
similitudinem, Sabbatum Dei, id est verbum vel sapientia Dei, in unam
convenit personam, cum vera humanitate ejusdem Verbi. Et haec, scilicet
humanitas illius, humanitas glorificata gloria resurrectionis, eidem Deo
Patri, prima est Sabbati, id est praecipua causa vel materia
requietionis atque delectamenti, quia, sicut scriptum est, revera
laetabitur Dominus in operibus suis (Psal. CIII). Nihil enim Deus tale
unquam fecit inter caetera opera, quae dignatus est operari. Et erant
quidem valde bona, sed nihil tale, ut est humanitas conjuncta Verbo in
unitate personae. Similitudinem sume de cithara, quoniam huic dixit
Pater: Exsurge, gloria mea, exsurge psalterium et cithara (Psal. LVI).
Etenim citharae antiquitus octo chordis fiebant. Octava autem chorda
eadem est quae prima, nisi quod altius resonat sono, quem disciplina
musicae artis diapason nuncupat. Igitur, quemadmodum in hac symphonia
quae dicitur diapason, nulla chorda sive vox, praeter octavam eadem est
quae prima: ita in universitate creaturae, quae sex diebus peracta est,
nihil est illi diei qui, ut supra jam dictum est, natura primus, numero
autem est septimus; nihil, inquam, illi diei, illi Verbo, vel sapientiae
Dei ita est, vel esse debet conjunctum, ut iste unicus homo Deus et
Salvator hominum, Deus et imperator angelorum. Et omnes quidem chordae
bene resonant, omnia enim opera sex dierum valde bona sunt, sed ista
chorda cum prima et eadem est, et altera: eadem secundum personam,
altera secundum substantiam. Illud quoque perpulchrum est considerare,
quia Sabbatum vel requies Domini, in Genesi vesperam non habet, in
Evangelio autem habet, dicente divino evangelista: Vespere Sabbati
(Matth. XXVIII), quam ne putes praecedentem, sicut in eadem Genesi
caeterorum quemque dierum sua vespera praecedit, determinat sic dicendo,
quae lucescit in prima Sabbati (ibid.). Denique Verbum, quod erat in
principio apud Deum, secundum se nullam unquam habuit vesperam: nam et
ipsum potius est et erat ante omnia, secundum autem susceptum hominem et
vesperam habet et mane, dies unus, ut jam dictum est. Caeterorum dierum
erat vespera in eo quod quidquid factum est, in ipso vita erat (Joan.
I), et in ipso latebant omnia, inter quae praedestinata erat, et ipsa
sua, de qua loquimur, humanitas, gloria, vel mane resurrectionis
glorificanda.
|
|