CAPUT XX. Quomodo Jacob, Patris, Joseph autem Filii Christi typum gesserit.

Igitur in mysterio Joseph, id est adauctus, Christus est Dei Filius, qui omni Spiritu sancto plenus est, in quo habitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter (Col. II). Hic et sex et decem annorum cum sit, siquidem et sex opera universae creationis ipse explicuit, et Decalogum legis cum digito Dei scripsit, adhuc puer pavit gregem patris sui, id est, formam servi indutus rationalium Dei Patris ovium curam suscepit. Eratque cum filiis Balae et Zelphae, uxorum patris sui. Bala inveterata, Zelpha fluens os interpretatur. Quibus nominibus Scribae subintelliguntur et Pharisaei dierum malorum inveterati et ore fluentes vitiatam traditionibus suis doctrinam legis. Cum illis erat, audiens eos, et interrogans illos, et non quidem ipse, sed propter ipsum Moyses (Joan. V), in quo sperabant ipsi, accusavit eos apud Patrem crimine pessimo. Nam si non venissem, inquit, et locutus fuissem eis, peccatum non haberent, nunc autem excusationem non habent de peccato suo. Si opera non fecissem in eis quae nemo alius fecit, peccatum non haberent. Nunc autem et viderunt et oderunt et me et Patrem meum (Joan. XV). Cui dubium est, quod Pater diligat istum Joseph? Pater enim, inquit Joannes, diligit Filium, et omnia dedit in manu ejus (Joan. XIII), eo quod in senectute genuisset eum. Qua in senectute genuit ille Pater talem Filium? In senectute aeternitatis genuit eum, secundum quam et ipse dicitur et est Antiquus dierum (Dan. VII). In illa senectute, in illa naturae antiquitate, sine numero annorum, sine initio dierum, sine vicissitudine temporum, genuit ille senex et antiquus Pater illum aeque senem et aeque antiquum Filium, et idcirco diligit eum, fecitque ei tunicam polymitam. Quaenam est hujus filii tunica, nisi sancta legalis et prophetica Scriptura? Cujus enim ob causam, cujus ob testimonium vel gloriam, nisi hujus Filii sui texuerunt digiti Dei omnem Scripturam, quam jure fatemur divinitus inspiratam. Fecit ergo Pater Filio suo tunicam polymitam varie pulchram, et pulchre variam. Hanc similem genituram, hanc tunicam polymitam, dilectionemque paternam: Qui habet aures audiendi audiat (Matth. XIII), Patre praedicante per Psalmistam in quo dicit: Eructavit cor meum verbum bonum, dico ego opera mea regi (Psal. XLIV), etc., usque ad finem psalmi. Videntes autem, inquit, fratres ejus, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. Notum est quia nimis oderant hunc dilectionis filium fratres maligni tanto odio ut non possent ei quidquam pacificum loqui. Unde ait ipse in David: Cum his qui oderant pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis (Psal. CXIX). Item: Et sermonibus odii circumdederunt me, et expugnaverunt me gratis (Psal. CLXXXVIII). Cuncta loquebantur hostilia: In Beelzebub principe daemoniorum ejicit daemonia (Matth. XII); et daemonium habet, et insanit; et Quid eum auditis? (Joan. VIII) et his similia. Sed nunquid viderunt quod illum Pater amaret, vel quod ille Filius Dei Patris esset? Utique. Nam si caeci, inquit, essetis, non haberetis peccatum. Nunc autem dicitis quia videtis; peccatum vestrum manet (Joan. IX). Plane viderunt, et idcirco excusationem non habent de peccato suo.