CAPUT IV. Mystice de eodem agno, quod in illo figura, in nostro autem Pascha veritas sit.

Jam phase sive pascha, id est transitum nostrum, novimus, Apostolo dicente:

“Etenim Pascha nostrum immolatus est Christus (I Cor. V).”

Illic figura, hic autem veritas. Illic umbra, hic autem corpus est. At vero, inquis, per eamdem fidem salvati sunt illi, per quam salvamur et nos. Acquiescimus, quia per eamdem fidem, sed non per eumdem fidei scientiam, non per eamdem fidei confessionem. Hodie palam exigitur ut corde credas ad justitiam, et ore confitearis ad salutem (Rom. X), quia verus est Agnus, Christus Filius Dei, qui nos morte sua redemit de morte, qui nos sanguine suo consecravit, et resurrectione sua in vitam reparavit. Et hoc praefiguratum fuisse, in illa immolatione paschalis agni, in illo transitu filiorum Israel, in illa submersione curruum et exercitus Pharaonis, filiis Israel per mare Rubrum transeuntibus, manifestum est. Nunquid jam illi habebant fidei vel confessionis scientiam? Et quidem Moyses et prophetae, alii plus, alii minus, secundum placitum Spiritus sancti dividentis

“singulis prout vult (I Cor, XII),”

sacramenti hujus habuere notitiam, sed qualiter hoc a populo subtegere deberent in uno Moyse omnibus significatum est. Ubi enim cognitionem secretorum coelestium accepit, facies ejus secundum similitudinem mentis refulsit, sed splendorem eumdem non valentibus sustinere filiis Israel, velamine operuit (Exod. XXXIV). Nunquid splendidam faciem tantum operuit, et splendoris causam, scilicet sacramentorum Christi Filii Dei cognitionem, publica cunctis praedicatione operuit? Non utique, sed sicut faciem tantum operuit sub velamine, sic secretum spiritus abscondit sub tegumento litterae. Sed et prophetae palam annuntiare prohibiti sunt. Unde uni illorum dicitur:

“Liga testimonium, signa legem in discipulis meis (Isa. VIII).”

Et alii dictum est:

“Tu ergo signa visionem, quia post dies multos erit (Dan. VIII).”

Item:

“Vade, Daniel, quia clausi, signatique sunt sermones usque ad tempus praefinitum (Dan. XII).”

Igitur fides quidem exigebatur a populo Israel, scilicet ut crederent quod Deus patrum suorum, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob, unus et solus verus Deus esset, et quod in semine Abrahae benedicendae essent omnes gentes, sed illud ab eis exigi non poterat quod non eis erat annuntiatum, ut crederent scilicet quod hoc modo vel tali ordine benedictiones illae implendae forent in Christo.

“Si enim cognovissent, inquit Apostolus, nunquam Dominum gloriae crucifixissent (I Cor. II).”

Quid

“cognovissent?”

“Sapientiam, inquit, quam loquimur inter perfectos, sapientiam vero non hujus saeculi, neque principum hujus saeculi, qui destruuntur, sed loquimur sapientiam Dei, in mysterio quae abscondita est, quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam suam, quam nemo principum hujus saeculi novit. Si enim cognovissent, nunquam Dominum gloriae crucifixissent (ibid.).”

Itaque et hanc immolationem agni paschalis, et caetera quaecunque, ut ait Apostolus,

“in figura contingebant illis (I Cor. X),”

sic accipimus et sic legimus, tanquam actuales prophetias vel promissiones Christi venturi, clausas sub sigillis quae solus aperire posset idem Agnus Dei (Apoc. V), quod et fecit postquam resurrexit a mortuis, dicente Evangelista: Quia

“tunc aperuit illis sensum, ut intelligerent Scripturas (Luc. XXIV).”

Idcirco vero passionis ejus mysterium in hujusmodi figuris praefiguratum est, quia non caperet mundus, ut sibi jam tunc dictis manifestis praenuntiaretur, nec hujusmodi manifestatio Spiritus in eo tempore ad utilitatem daretur.