CAPUT 60

“Dissensio iterum facta est inter Judaeos propter sermones hos.”

Iterum, inquit evangelista, dissensio facta est propter sermones hos. Nam semel facta jam fuerat propter opus illud quod in Sabbato caeci nati oculos aperuerat (Joan. IX).

“Alii autem dicebant [multi autem dicebant ex ipsis]: Daemonium habet et insanit, quid eum auditis?”

O malum stultiloquium dicentium, daemonium habere et communi sensu carere Dei Filium. Et superius dixerant:

“Daemonium habes (Joan. VIII),”

nunc furore incontinenti cum dixissent:

“Daemonium habet,”

addiderunt:

“et insanit, quid eum auditis?”

Hoccine erat quod dixit paterfamilias de malis illis, et merito male perdendis agricolis (Matth. XXI); verebuntur filium meum? Quem enim servorum illius, quos antea miserat, tam nequiter inhonoraverunt, tantisque contumeliis affecerunt? quod infelix terra tam putidos canes sustinuit? quomodo infaustus aer talium viperarum linguis venenatis non contabuit?

“Daemonium, inquiunt, habet, et insanit, quid eum auditis?”

“Alii dicebant: Haec verba non sunt daemonium habentis; nunquid potest daemonium caecorum oculos aperire?”

Eadem ratione duce, dissentientes superius dixerant:

“Nunquid potest homo peccator haec signa facere?”

(Joan. IX.) Adversantur etenim invicem sibique repugnant, peccatorem esse, vel a Deo non esse, et haec signa facere. Amplius autem repugnantia sunt daemonia cum esse vel insanire, et cum operatione signorum ejusmodi verba proferre. Utique si caeci non essent, scire poterant quod haec non insaniae, sed verae sunt verba sapientiae, et quod ad aperiendos caecorum oculos non daemoniaca insania, sed virtute divina opus est.