|
|
“Qui deridetur ab amico suo, sicut ego.”
|
|
Interea deridetur tanta sapientia, deridetur, inquam, a filiis
stultitiae, sibimet invicem applaudentibus, velut qui astute et
efficaciter insidiati fuerint sanguini, abscondendo contra insontem
tendiculas, atque alterutrum dicentibus: Deglutiamus eum sicut infernus
viventem, et integrum quasi descendentem in lacum, omnem pretiosam
substantiam reperiemus (Prov. I). Derisores eorum legimus, audivimus:
Exspuerunt in faciem ejus, colaphis eum caeciderunt, palmas ei in faciem
dederunt (Matth. XXVI), arundine nihilominus caput ejus percusserunt, et
genu flexo salutantes, dixerunt: Ave, rex Judaeorum (Matth. XXVII). Sed
et cum jam crucifixissent eum, amplius illudebant dicentes: Vah, qui
destruis templum Dei, et in triduo reaedificas illud! Salva temetipsum
(Marc. XV). Item: Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere.
Si rex Israel est, descendat nunc de cruce, et credimus ei (Matth.
XXVII). Hoc modo deridebant eum stulti filii stultorum. Sed ecce jam in
isto dicebat, iste consolatorius spiritus sapientiae pro illo: Qui
deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum.
Deridetur enim justi simplicitas, Lampas contempta apud cogitationes
divitum parata ad tempus statutum. Abundant tabernacula praedonum, et
audacter provocant Deum cum ipse dederit omnia in manibus eorum. Nimirum
interroga jumenta, et docebunt te, et volatilia coeli, et indicabunt
tibi. Loquere terrae, et respondebit tibi, et narrabunt pisces maris.
Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit in cujus manu anima
omnis viventis et spiritus universae carnis homini? Nonne auris verbu
dijudicat, et fauces comedentis saporem. In antiquis est sapientia, et
in multo tempore prudentia. Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse
habet consilium et intelligentiam. Si destruxerit, nemo est qui
aedificet, et si incluserit hominem, nemo est qui aperiat. Si
continuerit aquas, omnia siccabuntur. Et si emiserit eas, subvertent
terram. Apud ipsum est fortitudo et sapientia, ipse novit et
decipientem, et eum qui decipitur. Adducit consiliarios in stultum
finem, et judices in stuporem. Balteum regum dissolvet, et praecinget
fune renes eorum. Ducit sacerdotes inglorios et optimates supplantat.
Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens. Effundit
despectionem super principes, et eos qui oppressi fuerant, relevans. Qui
relevat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis. Qui
multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos, ut frustra
incedant per invium. Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et
errare eos faciet quasi ebrios (Job XII). Nimirum prophetica haec esse
innuit, dum continuo subjungit: Ecce omnia, et vidit oculus meus, et
audivit auris mea, et intellexi singula (Job XIII). Prophetica, inquam,
haec esse, et quae ventura erant oculis suis praesentia testatur, per
prophetiae spiritum facta esse. In illo enim ea quae secutura erant
videbat assistentia, cui nec futura veniunt, nec praeterita discedunt.
|
|