CAPUT IV. Unde et ex quo propheta fuerit Abram.

Faciamque te, inquit, in gentem magnam, atque in te benedicentur universae cognationes terrae (Gen. XII). Ex hoc jam pater excelsus Abram propheta est. Etenim sancti omnes viri, quos prophetali nomine honorat domus Dei, ex eo prophetae dicuntur et sunt, quod praescire meruerunt incarnationem Filii Dei. Ecce autem huic primo revelat Deus illud secretum consilii sui, dum dicit, atque in te benedicentur universae cognationes terrae. Non aliam sine dubio benedictionem huic commemorat, nisi illam, qua per semen Abrahae (quod est Christus) in omnes gentes gratia Spiritus sancti effusa est. Ergo jam propheta Abraham, propheta Isaac, propheta Jacob, sed patriarcharum nomine, hoc ipsum nomen in illis pene opertum est. Sed dicit Deus ab Abimelech regem Gerarae de Abram: Nunc ergo redde uxorem viro suo, quia propheta est, et orabit pro te, et vives (Gen. XX). Et in psalmo tam de isto, quam de caeteris patriarchis ejus posteris: Et corripuit pro eis reges; subauditur dicens: Nolite tangere christos meos et in prophetis meis nolite malignari (Psal. CIV). Non ergo quia breviter dictum est, parum esse putemus quod huic revelatum est, sed parvulam sermonis hujus aperientes thecam, quid habeatur intrinsecus, diligentius contemplemur.