|
|
“Omne caput languidum, et omne cor moerens,”
|
|
etc.
Super quo percutiam vos ultra, adjicientes praevaricationem? Omne caput
languidum, et omne cor moerens, a planta pedis usque ad verticem non est
in eo sanitas. Ac si dicat: Non peccastis per infirmitatem, non errastis
per ignorantiam. Si ita esset, scirem unde vos percutere deberem,
invenirem qua plaga vos castigare possem. Nunc autem in quo percutiam
vos ultra, addentes praevaricationem, addentes, inquam, peccato,
defensionem peccati? Omne caput languidum, et omne cor moerens. In
capite languido pravi operis tinea designatur exterior; in corde
moerenti, invidia interior. Hoc ipsum verbis aliis iterat, a planta
pedis, inquiens, usque aa verticem non est in eo sanitas. Planta pedis
opus exterius, vertex rationis dignitas intus intelligitur. Cum ergo
quis per malitiam peccat, velut illi, cum dicerent: In Beelzebub
principe daemoniorum ejicit daemonia (Luc. XI), cum scirent quod in
digito Dei ejiceret daemonia (ibid.), recte dicas, quia a planta pedis
usque ad verticem non est in eo sanitas. Igitur in quo percutiam vos?
Nempe hujusmodi insania non remittitur, neque in hoc saeculo, neque in
futuro. Vulnus, inquit, et livor, et plaga tumens. Malum est vulnus,
pejus livor, pessimum plaga tumens. Malum est, inquam, peccato saltem ad
horam vulnerari, pejus malo usu livescere, pessimum cum tumore superbiae
culpam defendere. Talis vestra insania est. Non est circumligata, nec
curata medicamine, neque fota oleo. Volui circumligare, et ad
poenitentiam astringere, dicendo per memetipsum; Poenitentiam agite
(Matth. IV), et noluistis Evangelii ligamenta recipere. Effudi de latere
meo sanguinem et aquam (Joan. XIX), medicamentum salutis aeternae, et
noluistis accedere. Dedi oleum, id est, Spiritus sancti gratiam
credentibus in me, ita ut loquerentur omnibus linguis homines idiotae
(Act. II), et noluistis audire. Quid igitur tandem fiet? Terra vestra
deserta, civitates vestrae exustae igni. Regionem vestram coram vobis
alieni devorant, et desolabitur sicut in vastitate hostili. Hoc initium
dolorum interim habete. Nam alibi habebitis, sicut praedixi, aeternum
vae. Et derelinquetur filia Sion sicut umbraculum in vinea, et sicut
tugurium in cucumerario. Quomodo illud vel illud relinquitur? Videlicet
cum ablatae fuerint fruges, recedente custode, quia non habet ultra quod
servet, remanet umbraculum vacuum, remanet neglectum tugurium, quod
fecerat sibi propter ardorem solis, ac radios declinandos, et ut inde
homines vel bestiolas, quae insidiari solent natis vitibus abigeret. Ita
derelinquetur filia Sion, recedentibus praesidibus templi virtutibus, et
erit sicut civitas quae vastatur, id est, vere vastabitur. Amplius
dicam. Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis semen, quasi Sodoma
fuissemus, et quasi Gomorrhae similes essemus. Non dicatis: Ira haec est
grandis nimis, multitudo malorum nostris major est meritis, nam nisi
Dominus exercituum reliquisset nobis semen, nisi praedestinasset, ut
reliquiae ex nobis salvae fierent, non obsidione hominum circumdaremur,
non gladiis Romanorum interficeremur, non captivi in omnes gentes
duceremur, sed sicut super Sodomam et Gomorrham pluit sulphur et ignem
Dominus a Domino (Gen. XIX), ita justissime super nos in vindictam sui
sanguinis sulphur et ignem pluisset Filius Dominus a Patre Domino. Sed
si hoc fecisset non superessent reliquiae, quae salvae fierent ex nobis,
postquam plenitudo gentium subintroierit (Rom. II).
|
|