|
|
“Domine, ut video, propheta es tu.”
|
|
Quid enim amplius est dicere: Verum est, quinque viros ego habui; aut
dicere:
|
“Domine, ut video, propheta es tu?”
|
|
Denique in hoc palam est quam non invita fateatur, quod inspectatorem
conscientiae suae Domini, et prophetae honorat nomine, nullam aliam ob
causam vel experimentum, nisi quod secundum pronuntiationis ejus
veritatem peccatricem se agnoscebat esse. Una eademque responsione et de
se confessa est, quod erat, et de illo quod eum esse intelligere
poterat. Minus quidem et longe minus quam illa est confessa, sed
confitendo quantum perceperat, dignam se fecit, cui crederet Jesus totum
quod erat. Hoc interim praetereundum non est, non tantum futurorum
praescientiam, sed et praeteritorum ac praesentium oculorum revelationem
recte solere appellari prophetiam. Mulier ista Dominum nihil de futuris
praedicentem audierat, sed tantum de praeteritis ac praesentibus
occultis cordis sui vera dicere illum sentiens, prophetam esse
pronuntiabat. Adeo consuetum erat jam tunc, occultorum revelationem
prophetiam nuncupari.
|
|