CAPUT XVIII. Quod juste exauditus sit pro sua reverentia, secundum quod et Apostolus ait:

“Si enim unius delicto multi mortui sunt, multo magis gratia Dei, et donum in gratia unius hominis Jesu Christi in plures abundavit.”

Haec caeteraque jam dicta, vel his similia cum clamore intimo, clamore, aut ait Apostolus, valido et multis lacrymis perorando (Hebr. V), per hunc sapientiae spiritum, victoriam obtinuit in judicio, secundum rationem aequitatis, quam perpendens idem Apostolus ita dicit: Si enim unius delicto multi mortui sunt, multo magis gratia Dei, et donum in gratia unius hominis Jesu Christi in plures abundavit (Rom. V). Et subinde: Si enim in unius delicto mors regnavit per unum, multo magis abundantia gratiae donationis et justitiae, accipientes in vita regnabunt, per unum Jesum Christum (ibid.) Item: Sicut per unius delictum omnes homines in condemnationem, sic et per unius justitiam omnes homines in justificationem vitae. Sicut enim per inobedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi, ita et per unius obedientiam justi constituentur multi (ibid.). Quid aliud responderet, aut censeret pater aequus, Deus justus? Quid enim aequius, quid rationabilius? Aut nunquid illa summae majestatis altitudo minus prompta esse deberet ad gratiam clementiae quam fuisset ad iram justitiae? Per unum quippe hominem in hunc mundum peccatum intravit, et per peccatum mors, et ita in omnes homines pertransiit, in quo omnes peccaverunt (ibid.). Sic prompta justitia judicantis exstitit, ut uno peccante, nos omnes qui necdum fueramus nati, susciperemus haereditatem peccati, haereditatem mortis. Fatemur justam fuisse vindictam, veram et irreprehensibilem justitiam. Non enim aliud jure possiderent filii, nisi quod a parentibus thesaurizatum fuit. Sed ecce generis nostri Pater alius, non in carne, sed in spiritu. Gratias huic Spiritui sapientiae unico, multiplici, subtili, mobili, diserto, certo, suavi, benigno, stabili, quia subtilitate, mobilitate atque acumine suo modum invenit, quo nos illi veteri natos, regeneraret huic homini novo. Num ergo minus, ut jam dictum est, larga esse poterat divinitas ad justificandum per gratiam clementiae, quem fuerat ad condemnandum per iram justitiae? Igitur non perturbato aut confuso ordine veteris judicii, sed remota causa per quam subintraverat judicium mortis, prolatum est responsum vitae et pacis, totusque paries inimicitiarum solutus est (Ephes. II).