VERS. 22.

“Unum est quod locutus sum,”

id est summa est eorum quae locutus sum.

“Innocentem et impium ipse consumet,”

videlicet, quia innocens justitiae ejus comparatus, non esse innocens convincitur, et sic innocentem ipse consumit, impium autem poena aeterna consumit. Vel certe innocentem et justum ipse consumere dicetur, quia, quamvis in mentis vita divisi sint, primae tamen culpae merito aeque ad carnis interitum pertrahuntur,

“moriturque,”

ut ait Ecclesiastes,

“doctus similiter ut indoctus (Eccle. II).”

Quod remedium exoptet, indicat adjungens: