VERS. 24.

“Si putavi aurum robur meum,”

quod videlicet fuisset de Creatore desperare, si spem in creatura posuissem.

“Si,”

inquam,

“putavi aurum robur meum,”

et obrizum [

“et obrizo dixi: Fiducia mea”

], id est rudem auri molem, dixi fiduciam meam. Obrizum enim dicimus rudem auri molem, in qua fiduciam suam non posuit, quia spem et dilectionem suam in solius Conditoris gratia figens, neque de quantitate auri, neque de specie peccavit, scilicet illud metuens audire:

“Stulte, hae nocte animam tuam repetent a te, quae autem praeparasti, cujus erunt?”

Luc. XII.)