CAPUT III. De Helchana et uxoribus ejus Anna et Fennena, et de oratione Annae, et de ortu Samuel.

(CAP. I.)

“Fuit vir unus in Ramathaim Sophim, de monte Ephraim, et nomen ejus Helchana, filius Jeroham filii Heliu, filii Tohu, filii Suph, Ephrataeus, et habuit duas uxores. Nomen uni Anna, et nomen secundae Fennena. Fueruntque Fennenae filii, Annae autem non erant liberi.”

Ramathaim autem interpretatur excelsa duo, et haec excelsa duo, duae intelliguntur tribus, regia videlicet et sacerdotalis. Quod pater Helchana de tribu fuerit Levi, Paralipomenon liber plenissime docet (I Paral. VI), in quo series genealogiae illius usque ad Levi producitur. Matrem quoque ejus de tribu Juda exstitisse monstratur, in eo quod Ephrataeus vocatur. Ephrataeus ab Ephrata uxore Chaleph, quam constat fuisse de tribu Juda (I Paral. II), dictus est. Et si quem movet quod ab Ephraim, non Ephrata, Ephrataeus vocetur, videat in subsequentibus (I Reg. XVII) qualiter David filius viri Ephrataei vocetur, cum liquido pateat eumdem Isai non de Ephraim, sed de tribu Juda exstitisse, et probet eumdem Helchanam Ephrataeum ab Ephrata (I Paral. VI), non ab Ephraim dici. Sophim speculatores interpretantur.

“De monte Ephraim.”

De monte vero Ephraim fuisse dicitur, quia ibi erat ejus habitatio. Intra cunctas namque tribus, habitationem Levitarum fuisse non dubium est.

“Et ascendit vir ille de civitate sua statutis diebus.”

Tribus festivitatibus, Pascha videlicet, Pentecoste, et solennitate Tabernaculorum, ascendebat in domum Domini.

“Deditque Fenennae uxori suae, et cunctis filiis ejus et filiabus partes.”

Hae partes vestes intelliguntur, quae in eisdem tribus festivitatibus, juxta morem illius gentis uxoribus et liberis ac famulis tribuebantur.

“Ne reputes ancillam tuam quasi unam ex filiabus Belial, quia ex multitudine moeroris et doloris mei locuta sum usque in praesens.”

Belial enim interpretatur absque jugo. Et notandum quod omnes qui ebrietatem sectantur, filii Belial vocentur.

“Et adduxit eum secum, postquam ablactaverat in vitulis tribus, et tribus modiis farinae, et amphora vini, et adduxit eum in domo Domini in Sylo.”

In Hebraeo non tribus modiis farinae, sed modio farinae legitur. Quem locum apud Latinos scriptorum vitio constat esse depravatum. Si enim cum tribus vitulis tres modios farinae obtulit, contra legem fecit. In lege namque praecipitur:

“Mensis septimi prima dies venerabilis et sancta erit vobis. Omne opus servite non facietis. Dies clangoris est et tubarum. Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino. Vitulum de armento unum, arietem unum, agnos immaculatos septem, et in sacrificio eorum similae oleo conspersae tres decimas per singulos vitulos, duas decimas per arietem, unam dedimam per agnum. Haec vero decima, decima pars erit Ephi.”

Unde datur intelligi, quod Helchana non obtulerit tres modios farinae cum tribus vitulis, sed novem decimas, quibus secundum Hebraicam mensuram unus efficitur Ephi. Est igitur orationis fructus Samuel sanctus, magna fide et largo fletu matris comparatus. Habet in matre ejus Anna virtutis exemplum, quod imitetur nostra sterilis anima, si mater fieri optat, si verbi Dei sanctarumque virtutum cupit esse fecunda. In quo? In eo videlicet, quod dictum est,

“vultusque ejus non sunt amplius in diversa mutati;”

quod idem est, ac si diceretur: In tentatione perstitit, orando perseveravit. Hoc ergo fidelis anima imitetur, et quaerens inveniet, petens accipiet, pulsanti aperietur. Jam nunc prophetissae hujus Annae Canticum explanabimus, et ob fastidium levandum quasi canendo potius quam legendo, aut loquendo horum quae plana historia dicta sunt, mysteria carpemus.