VERS. 41.

“Quis praeparat, inquit, corvo escam suam,”

id est peccatis nigrae gentilitati Dei scientiam,

“quando pulli ejus ad Deum clamant,”

id est praedicatores ejus orant,

“vagantes, eo quod non habeant cibos,”

id est aestuantes in desiderio dum cunctos in sinum Ecclesiae recipere ambiunt populos? Vel ita:

“Quis corvo praeparat escam suam,”

id est cuilibet docto praedicatori, qui apud se niger est sicut corvus, id est humilis, Verbi divini tribuit intelligentiam,

“quando pulli,”

id est discipuli ejus,

“ad Deum clamant, vagantes eo quod non habeant cibum suum,”

id est discurrentes eo quod doctrinae sibi competentis indigeant alimento? Corvus enim pullos suos priusquam plumescendo nigrescant inedia affici patitur, quoadusque in illis per pennarum nigredinem sua similitudo videatur. Sic et doctor discipulis in fide sibi natis non ante praedicamentorum sublimium alimenta tribuit, quam illos praeterita peccata deflere cognoverit, quia fortasse adhuc considerare infirmitatem propriam nesciunt, et per hoc contra hujus mundi gloriam humilitatis nigredinem non ostendunt.

“Quis ergo, inquit, praeparat corvo escam suam quando pulli ejus clamant?”

subaudi nisi ego. Quia videlicet dum praedicta discretio caute a praedicatoribus custoditur, ei divinitus largior copia praedicationis datur.