|
|
“Quamobrem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. Desperavi,
nequaquam jam vivam.”
|
|
Haec ad litteram stare non possunt, maxime quia mox sequitur:
Domine, quod non consonat cum desperatione. Nisi ita accipiatur quod
ait,
|
“confabulabor cum amaritudine animae meae,”
|
|
ut ea quae supra dixit:
|
“Nunquid mare sum ego, aut cetus,”
|
|
et caetera, verba sint rationis, et haec dicta,
|
“suspendium elegit anima mea, Dei [f. despera.],”
|
|
verba sint amaritudinis desperationem male suggerentis. Sed sic bene
possunt mystice accipi.
id est cor suspendere sursum ad Deum,
id est intentio mea;
id est mortificationem, subaudi elegerunt,
id est carnis fortitudo nociva, juxta illud:
|
“Mortificate membra vestra, quae sunt super terram (Coloss. III),”
|
|
et hoc modo sequitur hic sensus:
id est, bona praesentis vitae sprevi;
subaudi in illis, videlicet quia elegi mundo mori. Sic non repugnat hoc
quod sequitur:
quod dictum patet desperationis non esse.
inquam: nam expedit ut parcas:
subaudi te non parcente, facti
id est dies vitae praesentis, et hoc affirmat subjungendo:
|
|