CAPUT XIX. Item de eo quod ait:

“Et vocem ejus audis;”

quod vox hominis inspirati gemituosa sit; quid sit nescire unde veniat, quid sit nescire quo vadat.

Igitur quia nemo scit, nisi qui accipit, quamlibet gratiarum ejusmodi, recte et veraciter dicit ipsa Veritas,

“et vocem ejus audis, sed nescis unde veniat, aut quo vadat.”

Audis vocem gementis, audis vocem verba Dei loquentis, sed nescis vel quali de camino gemituosa vox formata sit, vel quali de flumine vox exsultationis et confessionis imbuta et laetificata sit. Hoc est nescire unde veniat; et quid est nescire quo vadat? Nimirum nescire quid desideret, cur exsultans gemat, gemens exsultet. Ipse scit quo tendat, et secundum scientiam verum loquitur:

“Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus (Psal. XLI),”

et caetera his similia. Tu forte, dum ille secretum se esse putat, vel secretum habere quod amat, ut absque arbitris fortiter pro velle suo gemat, et vocem sui gemitus ipse audiat, quam utique ipsum audire, sicut panem comedere delectat, ita ut veraciter possit dicere:

“Fuerunt mihi lacrymae meae panes die ac nocte (ibid.),”

tu, inquam, forte casu, illo ignorante prope accumbebas, et eo ejulante in sublime et gemitibus frena laxante, audisti et miratus es, audisti et compassus es, quippe qui ejusmodi vulnus necdum expertus eras, et idcirco nesciebas tantorum gemituum, quae vel qualis causa erat, et revera mirari poteras. Quis enim tam fortiter gemere potest pro aliqua saeculi amaritudine, quam gemit ille qui ejusmodi est prae dilectionis Dei dulcedine? Ibi plane est quod Apostolus loquitur:

“Nam quid oremus sicut oportet, nescimus; sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII).”

Et vere mirum atque ineffabile est, quod cum iste Spiritus illis, qui dicunt:

“Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, dum recordaremur Sion (Psal. CXXXVI),”

pro consolatione detur, unde et dictus vel nominatus est Paracletus, hic idem adveniens, cum se infuderit totumque animae habitaculum in possessionem suam redegerit, adauget gemitus, multiplicat lacrymas, crebriora distendit suspiria, facie tamen permanente laetissima, ita ut tu oppido mireris hilaritatem vultus in publico, cujus quasi per insidias delitescens audieras gemitus in occulto. Sicut ergo nescis unde veniat, ita et illud nescis quo vadat, nec satis unquam scire poteris, nisi et tibi similiter contingat, nisi simile vulnus ab isto spiritu pietatis excipias.