|
Cujus tandem rei signum, vel manifestatio, illa talis species erat?
Nimirum sacerdotis singularis et Baptistae unici Domini nostri signum
hoc erat, in eo quod baptizat. Sic enim dictum est: Super quem videris
Spiritum descendentem, sicut columbam, et manentem in eo, hic est qui
baptizat (Joan. I). Non dictum est, hic est Filius Dei, sive hic est
Christus, quamvis et hoc veraciter dici potuisset, sed hic est qui
baptizat. Ergo Baptista Joannes Baptistam quaerebat, baptismum
suspirabat, id est hunc effectum, hanc utilitatem intendebat, ob quam
venisse gaudebat, Christum videre, videndumque indicare sitiebat, ut
ille in Spiritu sancto baptizaret, id est peccata mundi tolleret. Totus
quippe mundus in sordibus, omnis homo immundus erat et illotus. Non sola
gentilitas sanguinis fluxu sordebat, sed et Synagogae omnes justitias.
Spiritus iste sanctus, per prophetas panno menstruatae similes esse
censebat (Isa. LXIV). Quid ergo, inquis, Abraham? An non saltem ille
mundus fuerat, dicente Scriptura: Credidit Abraham Deo, et reputatum est
ei ad justitiam? (Gen. XII.) Non utique jam propter justitiam illam
mundus fuerat, sed propter justitiam illam istum emundatorem,
promissione accepta, sperare meruerat. Idcirco donec veniret iste qui
baptizat, ille et omnis posteritas ejus, verbo promissionis tantummodo
catechizata, foris exspectabat, coelesti Ecclesiae nondum in visione Dei
communicabat. Quid ipse Joannes, qui adhuc ex utero matris suae Spiritu
sancto repletus est? Quare ergo dicebat: Ego a te debeo baptizari?
(Matth. III.) Annon ubi exsultavit in utero matris suae ad vocem
salutationis Mariae, potuit mundari eodem quo exsultavit gaudio Spiritus
sancti? Non utique jam propter hoc mundus erat, non jam propter hoc
maculam culpae originalis exuerat. Non ille in remissionem peccatorum,
sed in propheticam, imo plus quam propheticam gratiam illic acceperat
Spiritum sanctum. Igitur suum et universi mundi baptismum, atque
Baptista Joannes desiderabat, et illi desiderio responsum est: Super
quem videris Spiritum descendentem sicut columbam, et manentem in eo,
hic est qui baptizat in Spiritu sancto (Joan. I). Et quomodo Simeon ille
justus, exspectans consolationem Israel, in quo hic Spiritus sanctus
erat, responsum ab ipso accepit non visurum se mortem, nisi prius
videret Christum Deum (Luc. II), sic iste neque Simeone, neque ullo
sanctorum in sancto desiderio minor, accepit responsum gratiae in se
habitantis, quod non prius perficeret cursum suum baptizando in aqua,
nisi prius videret istum qui baptizat in Spiritu sancto, peccatorum
remissionem tribuendo omni mundo.
|
|