CAP. XIX.


VERS. 1, 2.

“Respondens autem Job dixit: Usquequo affligitis animam meam?”

Memoriter tenendae sunt utriusque partis intentiones, quae superius dictae sunt, videlicet quod amicorum beati Job eo tota intendat disputatio, ut ex quantitate flagelli quantitatem in illo velint constare impietatis, ipsius autem defensio eo intendat, ut non solum se, sed et omnes justos, qui in hoc saeculo flagellantur, ab hujusmodi purget praejudicio, videlicet, ne, quando adversa patiuntur, statim pro peccatis suis ea pati credantur. Quae intentiones nisi clare discernantur, difficile intelligitur, hoc praecipue, quod mox dicturus est,

“saltem nunc intelligite quod Deus non aequo judicio affixerit me,”

etc. (Infra vers. 6.)

“Usquequo”

inquit,

“affligitis animam meam,”

scilicet dolentem ac sollicitam pro eo quod ream illam statuere vultis, apud omnem quae haec auditura est in praesenti saeculo Dei Ecclesiam,

“et atteritis me sermonibus,”

scilicet sola sententiarum multitudine, non etiam causae, quam intenditis, veritate?

“Usquequo,”

inquam?