CAPUT 21

“Tunc ergo dixit eis Jesus manifeste: Lazarus mortuus est, et gaudeo propter vos quia non eram ibi. Sed eamus ad eum.”

Ergo, inquit, quia putaverunt quod de dormitione somni diceret,

“tunc dixit eis manifeste: Lazarus mortuus est.”

Hoc utique manifestum est. Sed quid est quod ait,

“et gaudeo propter vos?”

Magna profecto, et non nisi rationabili pro causa sapienti, maxime autem Filio Dei, summae sapientiae Dei, gaudendum est. Causam autem gaudii sui mox ipse subjunxit dicens,

“quia non eram ibi.”

Quid enim, Domine, si fuisses ibi? Si fuissem ibi, inquit, non tanta daretur materia gloriae Dei; precibus quippe amantium, et ploratibus eorum urgerer hoc facere, ut non moreretur, aut certe ut mortuum suscitarem antequam sepeliretur. Nunc magnificentius glorificabitur Filius Dei, cum cadavere sepulto, jamque fetente, experimentum dabitur quod in hora novissima vere omnes qui in monumentis sunt, procedent ad vocem ejus. Praeterea et hoc est potentia divinitatis, quod illum mortuum esse scio, qui non eram ibi. Hoc ego

“gaudeo,”

verumtamen non propter me, sed

“propter vos.”

Ego enim gloriam meam non quaero, sed quod vos doceo, dicens:

“Luceat lux vestra coram hominibus ut videant opera vestra bona, et glorificent Patrem vestrum qui in coelis est (Matth. V),”

hoc ipse primus facio, praelucida vobis ostendens opera Patris mei, ut videntes credatis, et credentes salvi sitis; tunc, inquam, non eram ibi, sed nunc eamus at eum.