CAPUT XXVII. De eo quod ait:

“Et ecce festinus veniet, et de die judicii quando rugiet ut catulus leonum, dicendo his qui a sinistris erunt: Ite, maledicti, in ignem aeternum.”

Et levabit signum in nationibus procul, et sibilabit ad eum de finibus terrae, et ecce festinus velociter veniet. Non est deficiens neque laborans in eo, non dormitabit neque dormiet, neque solvetur cingulum renum ejus, nec rumpetur corrigia calceamenti ejus. Sagittae ejus acutae, et omnes arcus ejus extenti. Nam Judaeis qui illum rejecerant dispertitis, ipse signum crucis suae, levabit, inquit, in nationibus, procul, et sibilabit, id est, occulta inspiratione adducet ad eum gentes de finibus terrae, et ecce festinus velociter veniet. Nam etsi videatur longum esse quod nondum venit, mora tamen non est in consideratione tanti negotii. Unde Sapiens: Horrende, inquit, et cito apparebit nobis (Sap. VI). Non est deficiens, neque laborans in eo, id est, non erit sicut prius mortalis, sicut prius infirmus, in illo adventu suo. Non dormitabit neque dormiet, idest non occultus ut ante, sed manifestus veniet Deus noster. Non solvetur cingulum renum ejus, nec rumpetur corrigia calceamenti ejus, subauditur, ut tunc semel factum est, quando discinctus in cruce pependit, et moriendo rupta est corrigia carnis, quia calceatus venerat Deus. Sed quid? Sagittae ejus aculae, et omnes arcus ejus extenti. Dividas namque et acutas sententias dabit extento arcu acuti judicii multis judicibus arcus singulos tenentibus, id est auctoritatem judicandi. Ungulae equorum ejus ut silex, et rota ejus, quasi impetus tempestatis. Equi et currus ejus, throni sunt et dominationes, et omnes virtutes coelorum, quae in adventu ejus movebuntur (Luc. XXI), et erit tempestas valida in circuitu ejus (Psal. XLlX). Equi tales ungulas quasi silices habere dicuntur, quia aeterni sunt, et nulla infirmitate lassantur. Rugitus ejus ut leonis, rugiet ut catulus leonum, et frendet, et tenebit praedam, et amplexabitur, et non erit qui eruat. Vere rugitus ejus ut leonis, quo attonita terra tremet, et evigilantes exsilient mortui. Rugiet ut catulus leonum, dicendo: Ite, maledicti, in ignem aeternum (Matth. XXV). Frendet et tenebit praedam, et amplexabitur, dextros enim tenebit ut praedam suam, quia pro illis huic leoni prophetice dictum est: Ad praedam, fili mi, ascendisti (Gen. XLIX). Non erit qui eruat, certe non erit qui de manu ejus rapiat. Et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris. Super eum, inquit, scilicet super diabolum, quem cum magno sonitu videntibus cunctis praecipitabit. Aspiciemus in terram, et ecce tenebrae tribulationis, et lux obtenebrata est in caligine ejus. Aspiciemus inquit. Qui aspiciemus? Nos utique prophetae sancti, et patriarchae magni. Ergone talibus quoque ibi erunt tenebrae tribulationis? Erunt plane quando aspiciemus in terram, et videbimus hiantem tartarum, erunt, inquam, tenebrae tribulationis tam ingentes, ut si ullo modo mori possimus, solius visionis tribulatio sufficeret ad exanimandos nos nimietate pavorum atque tremorum. Nam vix justus salvabitur (II Petr. IV), ergo nos quoque tenebras tribulationis aspiciemus, ubi illa bellua mirabilis praecipitabitur, et lux quoque, id est sanctitas nostra horrore obtenebrabitur in caligine ejus.