|
|
“Factum est autem post verba haec, aegrotavit filius mulieris
matrisfamilias, et erat languor fortissimus, ita ut non remaneret in eo
halitus. Dixit ergo ad Heliam: Quid mihi et tibi, vir Dei?”
|
|
etc. Hujus mulieris viduae filium, quem Helias suscitavit, Hebraei Jonam
sanctum esse affirmant, qui et in exordio sui voluminis dicitur filius
Amathi. Ob hanc etiam causam ipsum puerum vocatum esse aiunt filium
Amathi, quia mater ait:
|
“Nunc cognovi quia vir Dei es tu, et verbum Domini in ore tuo verum
est.”
|
|
Amathi enim in lingua nostra, veritatem sonat. Ex eo quod verum Helias
locutus est, ille qui suscitatus est filius esse dicitur veritatis. Et
pulchre de veritate columba nascitur. Jonas enim columba interpretatur.
Mystice autem hic idem intelligimus per viduae filium, quod in Evangelio
per Marthae et Mariae fratrem Lazarum (Joan. XI). Etenim tam per hujus
quam per illarum domum, Ecclesia recte figuratur. Nam et in hac Helias,
quod interpretatur Deus Dominus, utcunque sustentabatur, et in illa Deo
Domino Jesu Christo temporaliter ministrabatur. Igitur et hic viduae
filius, et illic Lazarus, peccatorem significat Ecclesiae filium, qui
post acceptam fidem in anima mortuus est, dignum morte admittendo
peccatum. Hoc tamen interest quod hic in domo suscitatur, ille
quatriduanus de sepulcro revocatur (ibid.). Quapropter hic et recenti
casu peccatorem, et ille significat mala consuetudine fetentem. Dicit
itaque mulier vidua, dicit Domino Deo mater Ecclesia:
|
“Quid mihi et tibi, vir Dei?”
|
|
Quid mecum judicio contendit vir aut homo (Jer. II), idemque Deus et
homo Filii Dei?
|
“Ingressus es ad me, ut rememorentur iniquitates meae, ut interficeres
filium meum?”
|
|
Nempe tanto pietatis affectu mater Ecclesia pro filio suo peccatore
juste concitatur, ut quod unus de suis peccando moritur, suis imputet
iniquitatibus. Hac pietate fortis, sic orat ut arguat, sic arguit ut
oret et vincat. Ait enim Helias:
Ait, inquam, Dominus Deus: Da mihi peccatorem tuum. Da mihi, age,
hortare, ut per humilem confessionem praesens adsit. Haec ait:
|
“Tollensque eum posuit super lectum suum.”
|
|
Lectus Heliae, lectus Dei Domini, sanctum est altare, mundusque et
religiosus conventus sanctae Ecclesiae. Illic expandit se, atque metitur
super puerum tribus vicibus, condescendit enim peccatori poenitenti,
recepta confessione et satisfactione, per quam Patris, et Filii, et
Spiritus sancti fides, quae mortua fuerat, reviviscit, et reformatur, et
vera est reformatio, et vera est demonstratio dicentis:
|
|