CAPUT XXI. Quid sanguineus sudor portenderit.

Quid porro videbitis in agone ejus, in sudore ejus, qui eo prolixius orante, factus est sicut guttae sanguinis decurrentis in terram? (Luc. XXII) Quid in tanto miraculo videbitis? Non enim tantum miraculi, quod de vulneribus ejus sanguis effluxit, quia solitum est, naturale est vulnerata carne sanguinem fluere. Hoc insolitum est, supra naturam est, integra carne, sana cute, sanguinem pro sudore de toto corpore in terram decurrere. Miraculum rei magis attentos facere vos debet, ut videatis quidnam sit. Quid ergo est, nisi vehemens Judaicae perfidiae accusatio, nisi terribilis damnatio populi parricidae.

“Accessistis, inquit Apostolus, ad mediatorem Jesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel (Hebr. XII).”

“Quid fecisti? ait Dominus ad Cain, vox sanguinis fratris tui Abel, clamat ad me de terra. Nunc igitur maledictus eris super terram, quae aperuit es suum et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua, vagus et profugus eris super terram (Gen. IV).”

Quod illi Cain pro illo Abel dixit, non diceret idem Deus Judaeis pro Filio suo, videns ejus sanguinem agonizantis et in agonia prolixe orantis? sanguinem melius clamantem, melius loquentem quam Abel? sicut Apostolus dicit (Hebr. XII). Vere igitur tantum miraculum sudoris non otiosum fuit, quia contra infelices et impios homicidas Judaeos in praesagium judicii terribilis in terram decucurrit.