|
(II REG. CAP. VI.)
|
“Congregavit autem David omnes electos ex Israel triginta millia,
surrexitque David et abiit, et universus populus, qui erat cum eo de
viris Juda, et adduxerunt arcam Domini exercituum, sedentis in cherubin
super eam. Et imposuerunt arcam. Dei super plaustrum novum,”
|
|
etc. Quae ista prophetae festivitas fuit? Prophetae dicam, an regis? Imo
melius prophetae simul et regis. Ipse namque qui in illum directus est
Spiritus Domini, prius illum prophetam quam regem effecit, priusque illi
mysteria futuri Domini et filii sui magni regis Christi ostendit quam
thronum ascendere concederet praesentis regni Israelitici. Quae ergo
fuit illa tanta solemnitas prophetae et regis, in deductione arcae
Domini?
|
“Ierunt (ut in Paralipomenon locupletius scriptum est), ad portandam
arcam foederis Domini de domo Obeth Edom cum laetitia. Cumque adjuvisset
Dominus Levitas, qui portabant arcam foederis Domini, immolabantur
septem tauri, et septem arietes. David autem indutus erat Ephot lineo,
universusque Israel deducebat arcam foederis Domini in jubilo, et sonitu
buccinae et tubis, et cymbalis, et nablis, et citharis concrepantes (I
Par. XV),”
|
|
etc. Num haec frustra vel absente sancto prophetiae spiritu facta sunt?
Si ad cantum unius psaltae sanctum prophetiae spiritum Elisaeus in
pectore suo suscitavit, sicut scriptum est:
|
“Nunc autem adducite mihi psalten, cumque caneret psaltes, facta est
super eum manus Domini, et ait: Haec dicit Dominus, facite in alveo
torrentis hujus fossas (IV Reg. III),”
|
|
quanto magis in illo tanto jubilo, tantoque buccinae sonitu, tubarum
quoque et cimbalorum, atque cithararum concrepitu evigilasse credendus
est idem qui et in isto erat spiritus, praesertim cum ipse rex quasi
regalis oblitus fastigii luderet, ac totis viribus saltaret ante arcam
Domini, in tantum ut uxori suae Michol videretur despicabilis? (I Par.
XV.) Num lasciviente juvenili sanguine, et non potius confringente cor
humile magna spiritus Dei fortitudine sic lusit, et sic saltavit rex
magnus, rex manu fortis, tanto magnus et fortis, quanto parvus et vilis
in oculis suis?
|
|