|
Sequens psalmus CXLIII.
|
“Benedictus, inquit, Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad
praelium,”
|
|
etc. Ejus namque voces sunt qui bene sibi conscius est, quia secum habet
pugnantem amicum verum, cui et dicit in contemplatione illius horae, qua
certamen habiturus est cum illo mundi principe sine dubio contra se
venturo:
|
“Qui liberasti David servum tuum, de gladio maligno eripe me.”
|
|
Et ut possim in illa hora gladium illum evadere, interim, inquit,
|
“erue me de manu filiorum alienorum,”
|
|
id est haereticorum vel omnium impiorum,
|
“quorum os locutum est vanitatem,”
|
|
etc. Unde bene in titulo habet:
|
“Psalmus David in Goliam.”
|
|
Qui enim Goliam, id est diabolum, vivens vicit in membris suis, ipse
confidens quod moriens eruatur de gladio ejus maligno, Dominum Deum in
hoc psalmo benedicit.
|
|