CAPUT XII. De bestia tertia, scilicet pardo, id est regno Graecorum, quomodo sancta Trinitas contra illud auxilii sui praesentiam per viros tres, per tres duces fratres, Judam et Jonatham, et Simonem demonstraverit.

Diximus de duabus bestiis, leaena et urso, qualiter contra illas sancta Trinitas praesentiam sui in numero auxiliatorem consignificaverit; nunc jam de bestia tertia, scilicet de pardo, dicendum, qualiter actum sit per auxilium ejusdem numeri. De illa bestia hoc primitus memorandum, quia non sine arcu et gladio de ore ejus ille populus Dei liberatus est. Eatenus sicut evenerat, sic praedictum fuerat per prophetam Osee:

“Et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo, et non salvabo eos in arcu et gladio, et in bello, et in equis, et in equitibus (Ose. I).”

Denique quod Nabuchodonosor coram servis Dei excelsi prosterneretur, et eum solum ac verum esse Deum semel et iterum ac tertio victus confiteretur (Dan. XI, XIV); itemque ut domus Dei in Jerusalem, quam ille destruxerat, reaedificatur (Esdr. I, VII), similiterque ut Aman malitia in caput ejus reverteretur, et in patibulo

“quod paraverat Mardochaeo”

ipse appenderetur (Esth. III. V, VII); non in arcu et gladio factum est, non in bello, neque in equis et equitibus, sed in Domino Deo, qui solus habens corda regum in manu sua, inclinavit quo voluit (Prov. XII), quatenus illius populi reliquiae salvarentur (I Mach. I), et propositum ejus adimpleretur. Porro ut istius bestiae ferocitas, id est, regnum Graecorum cessaretur, in eo maxime, quod scripsit rex Antiochus, et misit libros per manus nuntiorum in Jerusalem et in omnes civitates Judae, ut sequerentur leges gentium (Dan. VIII); et in arcu, et in gladio, in bello factum est, attamen sicut per Danielem praedictum fuerat,

“auxilio parvulo (Dan. XI).”

Tres fratres fuere duces bellorum, Judas et Jonathas, et Simon, et armis quidem paucis pugnaverunt, sed magna fide vicerunt. De istis latius a nobis tractatum est in opere, quod de victoria verbi Dei scripsimus, et idcirco nunc supersedendum est. Tantum enim ad praesens propositum hoc pertinet considerare in auxilio Domini, sacramentum numeri ternarii, quia more suo fecit Trinitas Deus, ut auxiliando illis curam et sollicitudinem suam praesentem adesse, per hunc numerum significaret, nimirum digne pro magnitudine negotii, scilicet propter spem promissionis positam omnibus sanctis in adventu, qui tunc exspectabatur, Salvatoris Christi Filii Dei.