|
Paululum quasi dormitaverat Dominus Deus, quodammodo dormierat, interim
dum res accidit, qua se serpens ille victorem esse, id est propositum
Dei avertisse putabat. Nisi enim dormitasset sive dormisset, nihil
adversarius ejus efficere potuisset. Hoc ipsum videlicet, eum dormisse
dormitione quadam, propter quam solemus dicere:
|
“Exsurge, quare obdormis, Domine?”
|
|
(Psal. XLIII.) Scriptura innuit, cum dicit:
|
“Et cum audissent vocem Domini Dei ambulantis in paradiso ad auram post
meridiem (Gen. III).”
|
|
Post meridiem namque deambulare ad auram, consuetudinis humanae est, ut
post calidum soporem quispiam, qui forte crapulatus obdormierat, in aura
tepida respiret, et corpus suum refrigeret ac relevet. Dormierat ergo
quadam dormitione, id est taciturnitate, permittendo serpentem accedere,
mulierem colloqui cum serpente, virum quoque mori pariter per
inobedientiam morte animae. Porro ut sic dormiret Deus, culpa hominis
exstitit, quia Deum neque gratias agendo, neque invocando excitavit.
Quid igitur a diabolo factum fuerat, nisi quoddam latrocinium? quomodo
gloriari solet fur cum furatus recesserit, sic ille deceptor ad horam
gloriari pro scelere suo potuit. Verum sicut tempore longe posteriori
factum et scriptum est:
|
“Et excitatus est, tanquam dormiens Dominus, tanquam potens crapulatus a
vino, et percussit inimicos suos (Psal. LXXVII).”
|
|
Ita et de illo tempore recte dici potest,
enim
tunc,
|
“tanquam potens crapulatus a vino,”
|
|
id est tanquam negligens factus hominis propter ausum superbiae, qua Deo
fieri similis ambierat homo. Excitatus, inquam, est, id est requisivit
perditum, et percussit inimicos suos, videlicet serpentem, virum et
mulierem. Quo percussit eos? Nimirum Verbo suo, Verbo victorioso,
singulis quidem pro meritis, sed non eadem animadversione percussit. Nam
quomodo percutit quis inimicum suum ut interficiat illum, ita percussit
serpentem antiquum ut damnaret, imo ut damnationis sententiam
confirmaret super eum. Et quomodo percutit quis filium vel servum suum,
ut corripiat eum ita percussit superbientem hominem, ut ad humilitatem,
quae initium salutis est, reduceret eum.
|
|