|
(CAP. IX.)
|
“Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad
eum. Haec dicit Dominus Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum ut
sacrificet mihi. Quod si adhuc renuis, ecce manus mea erit super agros
tuos, et super equos, et camelos, et asinos, et oves, et boves pestis
valde gravis,”
|
|
etc. Haec jam sexta peccatorum plaga sexti mandati transgressoribus
flagellum illis pronuntiat. Nam et illic dicitur:
|
“Non occides (Exod. XX).”
|
|
Et hic occisoribus infantum filiorum Israel, quos in fluvium
projecerunt, mors in aquis eorum consecutura eos approximat. Primum in
animalia vindicta grassatur, non repente irruens, sed paulatim ad ipsos
usque progrediens, ac pedetentim corripiens peccatores, ut inexcusabiles
sint. Nam de tali retardatione Dei vindictae Apostolus dicit:
|
“An divitias bonitatis ejus, et patientiae, et longanimitatis contemnis,
ignorans quoniam patientia Dei ad poenitentiam te adducit? Secundum
duritiam autem tuam et cor impoenitens thesaurizas tibi iram in die irae
(Rom. II).”
|
|
Cum ergo haec dicit, subaudiendum est, quemadmodum Pharao sibi
thesaurizavit, cujus exemplum ex auctoritate praesentis Scripturae
cavendum est omni homini cuicunque peccanti vindicta quasi tarde
occurrit, ne cum venerit, tanto copiosior quanto tardior obveniat, duro
atque impoenitenti, quemadmodum et huic cui magis ac magis induranti cor
suum, tandem aeternae irae totus thesaurus, quem congregavit, in mari
Rubro incubuit.
|
|