|
MEM, id est ex ipsis.
|
“De excelso misit ignem in ossibus meis, et erudivit me, expandit rete
pedibus meis, convertit me retrorsum, posuit me desolatam, tota die
moerore confectam.”
|
|
|
“Ignem, inquit, misit in ossibus meis, de excelso”
|
|
judicii sui solio, ignem utique lamentabilem, ignem non lucentem, sed
consumentem, exsiccantem, devorantem. Ignis iste mortalis conditio est,
qua virilis juventus paulatim desiccata in aridum contrahitur atque
corrugatur senium, tandemque omni humore consumpto solvitur atque
dissipatur in favillam et cinerem. Attamen hoc igne erudivit me, ut
discerem non superbire, ut scirem incedere demisso capite, ut
intelligerem quod Adam noluit intelligere, scilicet me non Deum, sed
pulverem esse. Amplius autem ut erudiret me,
|
“expandit rete pedibus meis,”
|
|
id est, legem dedit mihi. Quid enim lex, nisi rete expansum pedibus
meis? Non quidem lex rete peccati,
|
“sed peccatum non cognovi, nisi per legem. Nam concupiscentiam nesciebam
nisi lex diceret: Non concupisces. Occasione autem accepta, peccatum per
mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam (Rom. VII).”
|
|
Ergo quando legem mihi dedit, et gratiam distulit, expandit quodammodo
atque hoc modo
|
“convertit me retrorsum.”
|
|
Nam
|
“cum venisset mandatum, peccatum, quod sine lege mortuum erat,”
|
|
revixit (ibid.). Ego autem mortua sum, et inventum est mihi mandatum,
quod erat ad vitam, hoc esse ad mortem. Itaque
|
“posuit me desolatam tota die, moerore confectam”
|
|
ut moerens dicam:
|
“Infelix ego homo! quis me liberabit de corpore mortis hujus?”
|
|
(Ibid.)
|
|