CAPUT X. Item de illa gratia Spiritus sancti, quae est operatio virtutum, quomodo illam malefici coram Pharaone aemulati sunt, et non valentes subsistere, dixerunt:

“Digitus Dei est hic.”

Praeclaram Spiritus sancti gratiam, scilicet operationem virtutum, qua Moyses in veritate magnus fuit aemulator, nunc usque spiritus mendacii, sicut jam tunc coram Pharaone aemulatus est quoad usque potuit, sicut scriptum est:

“Dum enim projecisset virgam, et versa esset in colubrum.”

Et iterum:

“Cum percussisset virga aquam fluminis, et versa esset in sanguinem,”

ac:

“Cum tertio extendisset manum super aquas Aegypti, et ascendissent ranae, et operuissent terram, fecerunt malefici per incantationes suas similiter,”

sed erat mendacium in visu, quia non erat veritas in sensu. Quando ventum est ad ciniphes, ut percusso pulvere terrae, essent ciniphes tam in hominibus quam in jumentis, non solum importunae visu, verum etiam mordaciter molestae in sensu, non potuerunt stare malefici, et dixerunt:

“Digitus Dei est hic (Exod. VII, VIII).”

Unde miramur, quod efficaciam istam Spiritus sancti, scilicet operationem virtutum scierunt homines ejusmodi nominare digitum Dei, sicut et illud miramur unde scierit Nabuchodonosor nominare Filium Dei. Dixit enim:

“Ecce ego video viros quatuor solutos et ambulantes in medio ignis, et species quarti similis Filio Dei (Daniel. III).”

Sicut illic, operantibus magis illis, hanc potentiam digiti Dei, scilicet operationem virtutum, aemulatus est spiritus mendacii, ita et maxime in illo iniquo aemulabitur,

“cujus est adventus, ait Apostolus secundum operationem Satanae in omni virtute et signis et prodigiis mendacibus et in omni seductione iniquitatis, his qui pereunt, eo quod charitatem veritatis non receperunt, ut salvi fierent, et ideo mittet illis Deus operationem erroris, ut credant mendacio et judicentur omnes qui non crediderunt veritati, sed consenserunt iniquitati (II Thess. II).”

Nisi enim Pharaoni illi similes fuissent, et, ut verbis utar ejusdem Apostoli, nisi

“veritatem Dei in injustitia detinuissent, quia quod notum est Dei, manifestum est illis (Rom. I).”

Nisi, inquam, propositum haberent penetrare domos et captivas ducere mulierculas, id est, animas miseras oneratas peccatis secundum similitudinem illius Pharaonis, cui propositum fuit Dominum nescire et Israelem non dimittere, non mitteret eis, non permitteret ad eos venire Dominus spiritum mendacii, homines mendaces, resistentes digito Dei, contradicentes quoad possunt sancto Spiritui, similes magis illis, unde et protinus dicit:

“Quemadmodum autem Jannes et Mambres restiterunt Moysi, ita et hi resistunt veritati? (Tim. III.)”

Et quid tandem, insipientia, inquit, eorum, erit manifesta omnibus, sicut et illorum fuit.