CAPUT XXXII. Quomodo dictum sit:

“Congregentur aquae in locum unum.”

Congregentur, inquit, aquae in locum unum. Quomodo congregentur dixit in locum unum, cum una non sit congregatio aquarum? Nec enim sic dictum est, congregationemque aquarum appellavit maria, sed, congregationesque aquarum appellavit maria Quomodo ergo congregentur dixit in locum unum, nisi ac si diceret: Secedant hinc et hinc aquae, et confluant seorsum et seorsum, nullumque operi proposito faciant impedimentum? Quo enim tendebat summa Artificis industria, nisi ad hoc quod ait: Et appareat arida? Aridam quaerebat jamdudum latentem in profundo abyssi, antequam divideret aquas ab aquis, quam solus ibi esse noverat, qui solus creaverat. Quaerebat, inquam, aridam, magni et pulcherrimi operis materiam, quod apud se pertractabat miro et ineffabili consilio, de infima et ignobili massa coeli sui superioris aurea perornaturus palatia. Hac ergo inventa, vidit Deus quod esset bonum, vidit, inquam, nec suus eum visus fefellit. Nam sicut tunc vidit, ita nunc factum est, quia videlicet de arida veritas orta est (Psal. LXXXIV), quae ortum in coelo superaret. Et vocavit, inquit, Deus aridam terram, congregationesque aquarum appellavit maria. Jam superius dictum est quam virtutem innuat positio divinae vocationis, videlicet quod earum substantiam quibus nomina per semetipsum Deus imposuit, transituram non facile quis dicere possit. Et terram quidem secundum naturam quam cordidit ipse, constat esse aridam. Etenim revera naturaliter arida est, et nisi ex humoris temperamento solidaretur, pulvis esset, omnique vento leviter cederet. Proinde sicut aliunde juvatur, et nunquam omnino in sua inopia relinquitur, recte illi nomen quoque mutatum est, ut jam non arida, sed terra vocetur. Item et quod jam consuetudinaliter mare dicitur, naturaliter congregationes aquarum est.