|
Primo dicendum bifariam dividi significatum boni timoris, ita duntaxat
ut non quidem aliunde, sed tamen pro diversis qualitatibus timentium,
timor quo timetur Deus alius et alius sit. Est etenim timor servilis, et
timor liberalis. Timor servilis, sive timor servorum est quo poena
peccati timetur. Timor liberalis est idem timor filiorum quo detrimentum
gratiae cavetur. Utrumque ab alterutro clarius distinguere conemur.
Timor servilis, qui poenam habet, incipientium est, id est eorum qui
nunc primum ad Deum respicere et gehennae ignis memores esse incipiunt,
et ea memoria adversus, peccatum resistere contendunt. Hic non jam
sapientia, sed tantum sapientiae initium est, nec adhuc omnino timor
Domini, sed timor mortis, nec adhuc recte timor sanctus, sed tantum
timor, aut certe timor poenalis, aut anxius dicitur. Porro timor
liberalis perfectorum vel ad perfectionem tendentium est, id est eorum
qui post conscientiam superiorum gratiarum sponte ad timorem propter
cautelam sese demittunt. Differt hic ab illo plurimum et multis modis,
maximeque in eo quod illum servilem atque poenalem perfecta charitas
foras mittit (Joan. IV), iste autem liberalis et sanctus permanet in
saeculum saeculi (Psal. XVIII). Hoc autem utrique commune est, quod
uterque animam pungit, et quasi sanguinem animae lacrymas per oculos
emittit, diversis tamen causis agentibus. Nam in illo causa est angustia
mentis sollicitae ne in gehennam mittatur, in isto causa efficiens est
ad desiderium animae eo quod peregrina sit et a regno differatur. De
timore incipientium, qui et servilis sive poenalis dicitur, nunc locus
et propositi ratio postulat ut loquamur.
|
|