|
Domino Ruperto Tuitiensium abbati, omni morum et doctrinae sapientia
insigni, esuriens scientiam inter sexaginta veri Salomonis reginas in
die jucunditatis et laetitiae coronari; ad vos, o abbatum venerande,
plus corde quam facie cognoscendus scribo, ac vobis plus oneri quam
servitio ero; quod non ex temeritate vel arrogantia, sed ex charitatis
vestrae prudentia et bonitate praesumo. N. N. me paternitatem vestram
gravaturum arbitratus sum, si a vobis illa in charitate quaererem, quae
aliis ultro cum benevolentia erogatis. Videtur si quae parvitas mea in
Scripturis sacris ignorat, vestram adeo doctam sapientiam interrogare,
cujus argumentum in magnis et jure laudandis operibus, ex parte cognovi.
Precor ergo vos per Virginis Filium, ut nobis rescribere dignemini, si
virginitatis amittat palmam, qui, vel quae propriis aut alienis manibus,
vel qualibet alia arte praeter naturalem coitum sibi semen elicuerit.
Vel si in proposito virginitatis corrupta consecrari debeat vel possit.
|
|