CAPUT IX. De tractibus, quos lectionibus eisdem succinimus

Tantam, quae his tribus lectionibus chorus succinit, singula singulis exsultationem indicant renatorum, quod jure exsultare debeant, quia submersis omnibus peccatis, ipsi per mare baptismi transeunt liberati. Verum haec exsultatio in metu et tremore debet esse, et cum laboriosa et necessaria carnis mortificatione, quandiu sumus in corpore, stantes, sicut in Apocalypsi (Cap. XV) legimus, supra mare vitreum, quod graves et rursum oneratos peccatis sustinere non potest. Unde oportet, ut abjectis oneribus saeculi, et simplici tunica contenti, persistamus, vel ambulemus super hoc vitreum mare baptismi, mistum igne Spiritus sancti, tenentes, sicut ibi legitur, citharas Dei, id est, tota carne mortificati, et in laude Dei extenti, canendo trementes, et tremendo canentes, juxta illud:

“Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore (Psal. II).”

Bene ergo verba canticorum Mosi et prophetarum, quae succinimus, in tractus efferimus, quem canticum lugentium esse, et miseriae praesentis exsilii congruere, jam dictum est.

Quartus tractus in hoc differt a caeteris, quod nulla lectione praemissa cantatur. Nec mirum. Non enim in officio praesenti sic est vox universalis Ecclesiae, quemadmodum et illi. Eorum quippe solummodo vox est, qui in praesenti adsunt baptizandi, adhuc peccati originalis veneno infecti, et ideo festinant ad baptismum, ut juvenescant,

“quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum. (Psal. XLI).”

Quod maxime ex subsequenti Collecta, confirmatur: Omnipotens sempiterne Deus, respice propitius ad devotionem populi renascentis, qui, sicut cervus, aquarum tuarum expetit fontem. Econtra lectio prima nullo subsequenti cantico terminata est, videlicet, quia creatis et completis mundi cunctis operibus non cantavit dignas homo ingratus Deo Creatori gratias: sed obmutuit a laude Dei, et, audito serpente, contra praeceptum quod acceperat, obsurduit. Unde et baptizando dicitur, Ephphetha, quod est adaperire, sumptum de Evangelio, quod Dominus noster curationem humani generis, quod sic obsurduerat et obmutuerat, ut dictum est, in eo, quem sanavit, homine surdo et muto significavit. (Marc. VII). Nec praetereundum, quia neque collectis salutatio, id est, Dominus vobiscum, neque lectionibus supradictis ullae superscriptiones, id est, tituli praeferuntur: quos a nudiustertius cunctis lectionibus, tanquam corporibus capita praescidimus, donec caput nostrum Christus resurgendo nobis reddatur, cujus resurrectionis similitudo in his, qui baptizati de fontibus ascendunt Christum induti, ut Apostolus ait (Galat. III), fidei oculis repraesentatur: nec ante hoc signa Ecclesiae concrepant, quorum causa jam superius dicta est.