|
(II REG. CAP. VIII.)
|
“Factum est autem post haec percussit David Philisthaeos, et humiliavit
eos. Et tulit David frenum tributi de manu Philisthiim.”
|
|
|
“Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, ait hic ipse David,
consolationes tuae, Domine, laetificaverunt animam meam (Psal. XCIII).”
|
|
Hoc vere et secundum praesentes successus suos canere potuit rex
utrobique felix, scilicet temporalibus pariter et aeternis. Dudum quippe
profugus et exsul, nunc promissione accepta pater Christi futurus,
septies de suis triumphat hostibus, qui, ut supra taxavimus, septies
persequentem fugerat Saul. Supra semel et iterum percusserat
Philisthaeos, primo in Baalpharasim dicens:
|
“Divisit Dominus inimicos meos coram me, sicut dividuntur aquae, et
propterea vocavit nomen loci illius Baalpharasim (II Reg. V);”
|
|
secundo in valle Raphaim dicente Domino:
|
“Non ascendas obviam eis, sed gyra post terga eorum, et venies ad eos ex
adverso pirorum (ibid.).”
|
|
Verumtamen in Hebraeo non
legitur, sed flentium, id est idolorum. Quae idcirco flentium vocantur,
quia fletu digna sunt, et eos qui ea colunt ad fletum miseriarum
perducunt. Tradunt Philisthaeos idolum habuisse, cui in lacrymis hominum
sacrificium parabatur. Huic illi more suo lacrymis sacrificabant, et eis
ex adverso venit David. Tertio nunc percussit David Philisthaeos, ut jam
dictum est, et humiliavit eos, et tulit frenum tributi de manu
Philisthinorum. Frenum tributi quinque erant civitates Philisthinorum,
quae frequenter Israel tributarium sibi faciebant, quas eis tulit David,
et humiliavit eos, fecitque eos sibi tributarios.
|
“Percussit Moab, et mensus est funiculo coaequans terrae.”
|
|
Quod profecto magnum est praeconium perfectae victoriae, quia
quemadmodum quis terram funiculo metitur, sic eos distribuit ad placitum
suum, alios reservari, alios occidi imperans, sic repugnare non
audentes, quomodo terra reluctari non novit aut dicere mensori suo:
Quare metiris me sic? Idcirco magnifice dictum est:
|
“Mensus est autem duos funiculos, unum ad occidendum, alium ad
vivificandum. Percussit deinde David Adar Ezer filium Roob regem Soba,
et cum eo Syriam Damasci, quae venerat ut ei praesidium ferret; facta
est quoque Syria David serviens sub tributo. Posuit et in Idumaea
custodes, et facta est Idumaea serviens David. Deinde percussit filios
Ammon, et cum eo Syrum Sobath, et occidit de Syris septingentos currus,
et quadraginta millia equitum, et Sobath principem militiae percussit.
Timueruntque Syri ultra praebere auxilium filiis Ammon.”
|
|
Istae sunt septem victoriae David, quas, si spiritualiter ad Christum
referre voluerimus, universas intelligemus ultiones, quae et in
Apocalypsi per septem angelorum septem plagas novissimas significantur,
quibus voce magna de templo dicitur:
|
“Ite, et effundite septem phialas irae Dei in terra (Apoc. XVI).”
|
|
Tot tantisque prosperis animae et corporis David, tanta tamque dolenda
succedunt adversa itidem animae et corporis, ut totum prius aedificium
labentibus columnis in terram ceciderit, et nisi Dominus supposuisset
manum suam, jaceret, proh dolor! magnarum virtutum ruina incomparabilis,
quemadmodum et ipse dicit:
|
“Nisi quia Dominus adjuvit me, paulo minus habitasset anima mea in
inferno (Psal. XCIII).”
|
|
(II REG. CAP. XI.)
|
“Accidit, inquit, ut surgeret David de stratu suo post meridiem,
viditque mulierem se lavantem ex adverso super solarium suum. Erat autem
mulier pulchra valde,”
|
|
etc. Nota et celebris tanti hujus eventus est historia, quia venit
peregrinus quidam, scilicet diabolus ad hunc divitem et regem David, ut
adipe peccati apud illum saginaretur. At ille parcens sumere de ovibus
suis, quas multas habebat (multas enim habebat uxores, quibus licenter
uteretur), tulit ovem pauperis, tulit ovem proximi, et ita praeparavit
cibos peregrino illi vago et instabili, nihil habenti in domo vel
civitate Dei. Et ille peregrinus tali saturatus edulio patrati
adulterii, sanguinem quoque Uriae sibi in poculum poposcit, et hic
nihilominus dedit. Nam gladio filiorum Ammon Uriam interfecit (II Reg.
XII). Magna hujus tam magnae turris ruina, magnum spectaculum, in quo
quisque nostrum videat quia nunquam, dum vivit, de status sui firmitate
securus esse debet. Itaque gloriam regis et praesentibus victoriis
illustrati, et futuri seminis sui beata spe per promissionem
suprascriptam dilatati, magna miseriae nebula pene totam cooperuit. Nam
propter malum hoc, et postmodum de regno fugit, juxta sermonem Domini
dicentis:
|
“Ecce ego suscitabo super te malum de domo tua, et tollam uxores tuas in
oculis tuis, et dabo proximo tuo, et dormiet cum uxoribus tuis, in
oculis solis hujus. Tu enim fecisti abscondite, ego vero faciam verbum
istud in conspectu omnis Israel, et in conspectu solis.”
|
|
Et in praesentiarum timuit, ne ob culpam suam poeniteret Dominum, et
immutaret promissionem suam, qua juraverat dicens:
|
“De fructu ventris tui ponam super sedem tuam (Psal. CXXXI).”
|
|
Hoc timuit, istam calamitatem, ne sibi obveniret, expavit. Sed vertit se
ad munitionem spei. Praesumpsit spiritum consilii et fortitudinis, et
offenso Deo, peccator homo consiliarium se ingerere non dubitavit. Dixit
enim poenitens in oratione, quam pro hoc peccato effudit:
|
“Ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris (Psal. L),”
|
|
subauditur, miserere mei. Tanquam diceret: Quae enim justitiae laus si
fideli suo quis fidem promissi sui custodiat? Verum illic magnae et
praedicandae justitiae laus est, ubi, quamvis offensus, quamvis
irritatus, qui promisit, fidelis permanet, et hoc tantum respiciens,
quia juravit, fidem retinet, promissum adimplet.
|
“Utigitur justificeris in sermonibus tuis,”
|
|
ut narretur in gentibus quia nec tanta iniquitas mea fidem tuam
evacuavit, clameturque a cunctis auditoribus placiti tui: Deus verax,
|
“omnis autem homo mendax (Psal. CXV),”
|
|
miserere mei. Ita fiet,
|
“ut vincas cum judicaris,”
|
|
quoniam tu te libenter judiciis offers, dicens in alio propheta:
|
“Qui est qui judicetur mecum, veniat, stemus simul, narra si quid habes,
ut justificeris (Isa. XLIII).”
|
|
Quanta enim justitiae victoria erit, cum nec illud narrari potuerit,
quod tu saltem mendacibus nobis veritatem tuam observare neglexeris? Non
denique parvam in gloriam tuam, veritas tua in mendacio nostro
abundabit. Suscepit consilium peccatoris Deus miserabilis,
|
“Deus fidelis in verbis suis, et sanctus in omnibus operibus suis (Psal.
CXLIV),”
|
|
tanquam prona indulgentia sermonis sui fidem retinuit, ut Christum suum,
de illo potissimum semine suscitaret, quod de adultera Bethsabee natum
est. Quod volens nos venerabiliter scire Matthaeus, tantae scriptor
genealogiae:
|
“David autem, inquit, rex genuit Salomonem ex ea quae fuit Uriae (Matth.
I).”
|
|
|
|