|
|
“Exspectabant me sicut pluviam,”
|
|
id est cum vera humilitate, ariditatem sui cordis agnoscentes, sanctae
praedicationis potum sitiebant dicentes Deo in cordibus suis,
|
“Anima mea sicut terra sine aqua tibi (Psal. CXLII),”
|
|
id est cor suum
subaudi ad doctrinam meam,
|
“quasi ad imbrem serotinum,”
|
|
id est diu desideratum, quia videlicet, imber quasi serotinus (Luc.
XXVI), est Christi Evangelium.
Nam juxta quod scriptum est:
|
“Dabo vobis pluviam temporaneam et serotinam (Deut. XI),”
|
|
plurimam Dominus dedit, dum priori tempore legis intellectum contulit;
vero, dum praedicari ultimis diebus Incarnationis suae mysterium fecit.
Post reverentiam et attentionem auditorum, quam expressit, de sua
severitate subjungit:
|
|