|
Haec duo scilicet, fides, quam designavimus in parabolis praedicari, et
spes, quae in Ecclesiaste roboratur, per multa argumenta contemnendae
vanitatis, operantur per tertium, scilicet per charitatem, quae aperta
facie loquitur, sic incipiens:
|
“Osculetur me osculo oris sui (Cant. I).”
|
|
De cunctis vocibus libri hujus, non opus est nunc astruere quod sint
voces charitatis significantes affectum quatuor personarum Christi
desiderabilis, et Ecclesiae desiderantis, amicorum et adolescentularum
intendentium audire vocem sponsi dilecti et vocem sponsae dilectae, et
pro hoc auditu gaudio gaudere. Piget nos egnes, et fatemur, quia piget
nos diutius hic immorari, praesertim quia proprium edidimus olim
opusculum, de istis canticorum Canticis, distinctum septem libellis, ad
honorem Dominae nostrae sanctae Mariae perpetuae Virginis, quae vera
sponsa principaliter amici est aeterni, scilicet Dei Patris, sponsa
nihilominus et mater Filii ejusdem Dei Patris, templum proprium
charitatis, id est, Spiritus sancti, de cujus operatione illum concepit;
qui videlicet Spiritus sanctus charitas est Patris et Filii. Opus illud
accipiat quicunque audierit auditor benevolus, non sicut contrarium
priscis doctoribus, qui in eisdem canticis latius amorem exposuerunt
sanctae Ecclesiae, sed sicut aliquid supererogatum ultra lectionem
ipsorum, adunando et congregando voces tam magni tamque diffusi corporis
Ecclesiae in unam animam singularis et unicae dilectae Christi Mariae.
Quia nihil huic disconvenit omnium eorum, quaecunque dici vel cantari
possunt de magno et sancto amore dilectae et diligentis Christum
Ecclesiae. De ista duntaxat Scriptura hoc dicimus, quae tota est
cantabilis; nam in caeteris Scripturis multa sonant lamentabilia
poenitentis Ecclesiae, in plerisque peccavit, pro quorum parte cum
fructibus poenitentiae lamentatur et gemit. Et haec infra dignitatem
sunt hujus beatae Virginis, cujus vita integerrima non habuit cur
gemeret, nisi vulnus charitatis, propter dilationem plenae atque
perfectae beatitudinis in tempore hujus peregrinationis.
|
|