|
|
“Sunt enim spiritus daemoniorum facientes signa, et procedunt ad reges
totius terrae congregare illos in praelium ad diem magnum Omnipotentis.”
|
|
Vere, inquit, illos spiritus immundos dixerim, sunt enim spiritus
daemoniorum. Nam revera cum veritati contraria sunt dogmata eorum, nulli
dubium quin omnes magnitudines, imo inflationes ejusmodi sint
aspirationes daemoniorum.
|
“Et procedunt, inquit, ad reges totius terrae congregare illos in
praelium.”
|
|
Primi hoc, ut sancta narrat Scriptura, jam dicti malefici illi Jannes et
Mambres fecerunt. Processit enim qui in illis erat spiritus seductionis,
ad regem Aegypti, fiducia signorum quae faciebant quasi similia signis
virtutis Dei, auxerunt stultitiam ejus ut contra Deum pugnantem pro
Israel auderet praeliari. Tales vel simili modo caeteri malefici,
poetae, philosophi congregaverant reges totius terrae, non quidem in
unum locum, sed in unum eumdemque pessimae voluntatis stratum, ut
praeliarentur contra Dominum, ut praeventi magna aestimatione illorum
reges terrae, dedignarentur aut negligerent magna aestimare miracula
quae servi Domini facerent, vel mirari sapientiam quam praedicarent,
quoniam et illi econtra mira facere et magnifice ut sapientes illi loqui
consuevissent. Praeliati sunt ergo et praeliari non desinunt persequendo
omnes, qui in Christo pie vivere volunt, sed malo suo, quia taliter
congregati in praelium congregabuntur in judicium, unde cum dixisset
hic, congregare illos in praelium, addidit:
|
“Ad diem magnum Omnipotentis.”
|
|
Nam dies Omnipotentis dies erit judicii, sine dubio magnus, sicut
propheta dicit:
|
“Juxta est dies Domini magnus, juxta et velox nimis; vox diei Domini
amara, tribulabitur ibi fortis (Sophon. I),”
|
|
etc. Juxta est, ait ille, et verum est. Nam, etsi aliqua mora videtur,
ex quo ille prophetavit usque ad illum diem magnum omnipotentis, at
certe prope est unicuique mors, id est, praesentis vitae finis, et
nescitur quando venturus sit. Ait ergo confestim:
|
“Ecce venio sicut fur (Luc. XII).”
|
|
Malus servus dicit in corde suo:
|
“Moram facit Dominus venire;”
|
|
Dominus autem dicit:
|
“Ecce adsum, cito venio;”
|
|
additque
videlicet negligentibus et dormientibus formidandus. Furis namque
similitudinem ipse sibi adhibere dignatus est, dum praemisso servis suis
praecepit, [praecepto?] ut vigilent,
|
“quia nescitis, inquiens, qua hora Filius hominis venturus est,”
|
|
ait:
|
“Illud autem scitote quoniam, si sciret paterfamilias qua hora fur
veniret, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam (ibid.).”
|
|
Eadem intentione, vel causa, qua illic dicit: Sint limbi vestri
praecincti, beati servi illi quos, cum venerit Dominus, invenerit
vigilantes, continuo et hic subjungit:
|
“Beatus qui vigilat et custodit vestimenta sua, ne nudus ambulet, et
videant turpitudinem ejus.”
|
|
Hoc propter magnum diem suum Omnipotens intulit, qua praemissum erat
congregare reges terrae in praelium ad diem magnum Omnipotentis.
Sequitur:
|
|