|
|
“Dixitque Balac: Veni mecum in alterum locum, unde partem Israelis
videas, et totum videre non possis, inde maledicito eis,”
|
|
etc. Cum ea quae supra scripta sunt diceret Balaam, intuebatur, ut illic
praescriptum est, extremam partem populi, id est non praesentia tantum,
sed prophetico spiritu prospiciebat quae ventura erant diebus
novissimis. Verum Balac, et quicunque illi similis est, quemcunque ille,
ut jam dictum est, nomine signat, tantum praesentia curat, quae in
tempora longa fient, audire recusat. Dicit ergo:
|
“Veni mecum in alterum locum, unde partem Israelis videas, et totum
videre non possis.”
|
|
Ac si dicat: Totum mihi videre noli, futura mihi nuntiare noli,
praesentem tantummodo rerum partem vide mihi: hoc solum quomodo possim
percutere, et ejicere eum de terra mea prospice mihi.
|
“Sta, inquit, Balac, et ausculta. Audi, fili Sepphor: Non est Deus quasi
homo ut mentiatur, nec ut filius hominis, ut mutetur. Dixit ergo, et non
faciet? Locutus est Dominus, et non implebit?”
|
|
Notanda in omnibus dictis faceta garrulitas prophetae incommodi. Cuncta
congeminando dicit singula semel dicta non quidem vocibus eisdem, sed
eodem sensu repetit, ut sit similitudo dissimilis in morem cantilenae
affectatae et suaviter lenocinantis.
|
“Sta, inquit, Balac, et ausculta.”
|
|
Item repetit continuo dicens:
|
“Audi, fili Sepphor. Non est, ait, Deus quasi homo, ut mentiatur.”
|
|
Et hoc ipsum congeminans protinus,
|
“nec ut filius hominis, inquit, ut mutetur. Sic,”
|
|
etc. Bene ergo et ipso locutionis modo formam illorum exprimit qui
verbum Dei adulterant, qui dum benedictiones cantitant, de virtute
verborum non curant, magisque voculae suae tripudium quam divinorum
majestatem attendunt sensuum. Quod Dominus gravissime interdicens
praedicatoribus Evangelii:
|
“Et neminem, inquit, per viam salutaveritis (Luc. X)”
|
|
Nam revera quasi per viam salutant, qui verbum Dei quod ore decantant,
auditoribus proficere non desiderant.
|
|