|
Cumque haec canens verba complesset, projecit mandibulam de manu:
sitiensque valde: En, inquit, siti moriar, incidamque in manus
incircumcisorum. Aperuit itaque Dominus molarem dentem in maxilla asini,
et egressae sunt ex eo aquae. Quibus haustis, refocillavit spiritum, et
vires recepit. Quomodo verus Samson Christus Dominus illam de manu sua
projecit maxillam sive mandibulam: in qua tantam salutem, tantamque
fecit victoriam? Nunquid illos deseruit, aut dereliquit, per quos
pugnavit et vicit? Non utique deseruit aut projecit, sed tamen occidi
permisit atque prosterni, et visi sunt oculis insipientium mori
(Sapient. III): projecit ergo illos de manu sua, non invitos, sed
spontaneos, tradentes corpora sua propter Deum ad supplicia. Clamavitque
et ait: En siti moriar, etc. Grandis enim il i cura fuit, imo Ecclesiae
ejus, quae est corpus ejus, magna sollicitudo, et grandis erat metus: ne
decidentibus apostolis, quorum meritis et virtutibus innitebatur,
periret religio, fides infirmaretur, et ad delendum Christianum nomen
manus incircumcisorum, manus infidelium et impiorum roborarentur. Sed
quid? Aperuit, inquit, Dominus molarem dentem in maxilla asini: et
egressae sunt ex eo aquae. Nihil verius, nihil manifestius. Prostratis
enim in mortem sanctis apostolis et martyribus, sepulcra illorum vivas
aquas emanaverunt, corpora illorum miraculorum gratiam profuderunt. Hoc
omnibus membris Christi dulce fuit, hoc omnibus fidelibus ejus
desudantibus in agone Christiano tale fuit, quale quies lasso, quale per
aestum, dulcis aquae properante sitim restinguere rivo. Nam exinde
crevit fides, roborata est spes, charitas magis ac magis invaluit.
Itaque refocillavit spiritum Samson, et vires recepit.
|
|