|
|
“Et vidi, et ecce in medio throni et quatuor animalium, et in medio
seniorum Agnum stantem tanquam occisum.”
|
|
Cur hoc? Videlicet quia is qui per mansuetudinem et patientiam in sua
passione dignus erat,
|
“et sicut agnus erat coram tondente se obmutescens, non aperuit os suum
(Isa. LIII),”
|
|
ipse consummata eadem passione, mox tanquam catulus leonis ad praedam
ascendens, infernum spoliaverat atque in sepulcro requiescens, et
accumbens ut leo et quasi leaena (Gen. XLIX), ipsam quoque mortem
corporis, et in semetipso et in nobis tertio die magno rugitu, magno cum
terraemotu contriverat. Sane multo amplius iste leo tunc rugiet, quando
ad judicandum veniens, tempestate valida circumtonante, mortuos omnes ac
si dormientes, evigilare faciet. Ait ergo:
|
“Ecce leo de tribu Juda,”
|
|
id est homo talis qualis juxta propheticam veritatem, quam Jacob
patriarcha praedixit, nasci de tribu Juda, vicit fortitudine sua
principem adversae fortitudinis, tantus ac talis, ut dignus fuerit ac
sit,
|
“aperire librum, et solvere septem signacula ejus.”
|
|
Quare autem dixit
|
“de tribu Juda radix David,”
|
|
cum sic dicere potuisset, de tribu Juda, de stirpe David? Christus enim,
ut de tribu Juda, ita et de semine David est. Cur ergo ut de tribu Juda,
non ita dixit, de stirpe vel de semine David? Videlicet quia tali
dictione rem vel causam non tetigisset unde leo sit, et unde vincere
potuerit. Christus namque unde de tribu Juda est ex semine David, non
inde Deus est, neque inde mortem vicit aut resurgere potuit, sed inde
homo est, et inde tanquam agnus mori vel occidi potuit. Magnificentius
ergo dictum est, ut dici debuit,
Magnificum quippe et mirabile est ejus esse radicem, de cujus stirpe
descendit. Nam si ad carnem respicias Christi, sic non est ille radix
David quomodo [quoniam] non radicem vitis portat, sed vitem radix.
Itaque secundum divinitatem dictum est
quia videlicet sicut radix vitem aut palmitem (Jer. II), ita patrem suae
carnis David, portat Christus secundum suam divinitatem. Unde enim David
et tota gens illa in Scripturis propheticis
dici consuevit (Isa. V), nisi quia per fidem venturo inhaerebat Christo,
qui dicit,
(Joan. XV.) Denique sicut apostoli palmites, sic David vitis hujus est
palmes, nec aliquis veterum aut novorum ad vineam Domini pertinere
potest aut potuit, nisi qui per fidem viti huic inhaeret aut inhaesit.
Sequitur:
|
|