CAPUT XXIV. Quod ait:

“Exsulta satis, filia Sion, ecce rex tuus veniet tibi justus.”

“Exsulta satis, filia Sion, jubila, Hierusalem, ecce rex tuus veniet tibi justus et Salvator, ipse pauper et ascendens super asinam, et super pullum filium asinae. Et disperdam quadrigam ex Ephraim, et equum de Hierusalem, et dissipabitur arcus belli, et loquetur pacem gentibus. Et potestas ejus a mari usque ad mare, et a fluminibus usque ad fines terrae. Tu quoque in sanguine testamenti tui eduxisti vinctos tuos de lacu, in quo non est aqua (Zach. IX).”

Quod Danieli ostensum est, post aurum et argentum, aes quoque et ferrum, itemque post quatuor bestias grandes ascendentes de mari, quae sunt quatuor regna mundi (Dan. VII), ipsum post eadem regna superbi hujus saeculi, iste quoque praedicat regnum Dei, regnum humilitatis Christi. Supra namque dixerat:

“Et conversus sum et levavi oculos meos et vidi, et ecce quatuor quadrigae egredientes de medio duorum montium, et montes, montes aerei. In quadriga prima equi rufi, et in quadriga secunda equi nigri, et in quadriga tertia equi albi, et ni quadriga quarta equi varii fortes (Zach. VI).”

Denique haec erant illa quatuor regna mundi egredientia quasi de medio duorum montium, qui erant aerei, id est insuperabilia atque fortissima, et quae, ut putabatur, nulla possent vetustate consumi.

“In quadriga prima equi rufi”

erant cruenti et sanguinarii, et Babylonica captivitate et crudelitate terribiles.

“In quadriga secunda equi nigri,”

regnum Medorum atque Persarum, quod bigae sedens et egrediens per Assueri regis edictum mortem omnium Judaeorum tristi nuntio praeferebat.

“In quadriga tertia equi albi”

Macedones, sub quorum rege Antiocho Machabaeorum victoriam legimus.

“In quadriga quarta equi varii fortes,”

scimus enim Romanorum reges alios in gentem Judaeam esse clementes, ut Caium Caesarem Augustum, et Claudium, alios persecutores atque terribiles, ut Caium Caligulam, Neronem, Vespasianum, et Adrianum. Nunc autem annuntians regnum Dei cum dixisset:

“Ecce rex tuus venit tibi justus et Salvator,”

continuo subjunxit:

“Ipse pauper et ascendens super asinum, et super pullum filium asinae.”

Tanquam diceret:

“Hi in curribus, et hi in equis, hic autem in nomine Domini”

benedictus venit nobis (Psal. XIX). Nam et cum, juxta litteralem hujus prophetiae sensum, sedens super pullum asinae ingrediens veniret in civitatem Hierusalem regnum accepturus, id est per passionem suam ad seipsum omnia tracturus, turbae conclamabant illi:

“Hosanna, benedictus qui venit in nomine Domini (Matth. XXI),”

benedictum regnum quod venit patris nostri David. Cujus regni effectus vel officium in quo sit, subdendo manifestat:

“Tu quoque in sanguine testamenti tui emisisti vinctos tuos de lacu in quo non est aqua (Zach. IX).”

Quod ita intelligitur: In sanguine passionis tuae eos qui vincti in carcere tenebantur inferni, in quo non est ulla misericordia, tua clementia liberasti. Protinus ad ipsos gratulabundus per apostrophen dicit:

“Convertemini ad munitiones vincti spei (ibid.).”

Et est sensus: Qui nunc vincti estis, qui solutionem vinculorum in Christi speratis adventu, convertemini ad munitionem, quam non aliam debemus accipere, nisi habitationem paradisi, in quam primus cum Domino latro ingressus est.