CAPUT XVIII. Hanc inimicitiam caput et initium fuisse bellorum Domini, et quod sacra Scriptura dicatur liber bellorum Domini, et liber justorum.

Capitulum hoc initium est libri bellorum Domini, cujus Moyses hoc modo meminit:

“Siquidem Arnon, ait, terminus est Moab, dividens Moabitas et Amorrhaeos, unde dicitur in libro bellorum Domini: Sicut fecit in mari Rubro, sic faciet in torrentibus Arnon (Num. XXI).”

Quis enim est ille liber bellorum Domini, vel quae sunt bella Domini? Constat nimirum ante ipsam, in qua hoc scriptum est, legem Moysi, nullos fuisse materiales, vel manu scriptos libros bellorum Domini, sed nec ulla novimus bella alia Domini, nisi illa, quibus extunc positis inimicitiis inter mulierem et serpentem, inter semen mulieris et semen serpentis hactenus certatum est, et certabitur usque in finem saeculi. Et contritum est caput serpentis,

“et idem videntibus cunctis praecipitabitur”

in dic judicii (Job XL), quae victoria est Verbi Dei. Ergo liber bellorum Domini universa sancta Scriptura est, cujus partem praecipuam scilicet Pentateuchon Moyses ipse scripsit, et caetera volumina sacra Veteris ac Novi Testamenti scribenda esse non ignoravit, cum esset propheta, qualis

“ultra non surrexit in Israel,”

sicut de illo scriptum est:

“Quem nosset Dominus facie ad faciem in omnibus signis atque portentis (Deut. XXXIV).”

Et quis dubitet librum ejusmodi, scilicet sacram Scripturam, librum esse vel recte dici bellorum Domini? Quid enim aliud continetur vel agitur in Scripturis sanctis, nisi bellum et certamen Verbi Dei ad destructionem peccati et mortis? Dicitur autem eadem Scriptura sacra, liber justorum. Scriptum est enim:

“Planxit autem David planctum super Saul, et super Jonathan filium ejus, et praecepit ut docerent filios Juda arcum, sicut scriptum est in libro justorum (II Reg. I).”

Idem enim est ac si dicatur: Quomodo male pugnatum fuerat propter Saul, quia verbum Domini non custodierat,

“praecepit ut docerent filios Juda,”

in quo sperare deberent belli fortitudinem, quae intelligitur per arcum, id est ut sic pugnare et victoriam sperare discerent, sicut docet omnis liber justorum, omnis textus Scripturarum sanctarum. Igitur ab hoc initio libri justorum, libri bellorum Domini, quo sic Deus edixit,

“inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius. Ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus (Gen. III).”

Ab hoc, inquam, initio tanquam de monte excelso virtutem contemplemur Verbi Dei, descendentem velut in campi planitiem adversus malitiam sive mendacium diaboli, serpentis antiqui, qualiter pugnaverit, qualiter vicerit atque triumphaverit, ut completo proposito suo, in quo benedicens primis hominibus in constitutione mundi, dicat tandem:

“Venite, benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi (Matth. XXV).”