CAPUT VII. De eo quod non nisi compulsi oppido a Lot, in hospitium ejus diverterunt.

Qui cum vidisset eos surrexit et ivit obviam eis, et adoravit pronus in terram, et dixit Obsecro, domini, declinate in domum pueri vestri, et manete ibi. Lavate pedes vestros, mane proficiscemini in viam vestram. Qui dixerunt: Minime, sed in platea manebimus Compulit illos oppido, ut diverterent ad eum. Quod primo dixerunt, minime, sed in platea manebimus, et deinde illo compellente, licet tanquam inviti diverterunt tamen ad illum, non mutabilitatis est, tanquam sit apud Dominum vel sanctos ejus angelos, est et non; sed, pro causis diversis, diverse dictum et actum est. Diversa namque, imo et contraria causa Lot erat causae Sodomorum. Quod ergo dicunt, minime sed in platea manebimus, detestatio est civitatis, in qua coelestibus vel sanctis nullatenus communicanda erant amici jura hospitii. Quod autem compulsi et quasi inviti cum aversione totius civitatis divertunt ad illum, separata et propria est gratia justitiae ejus meritis. Porro haec imago futurae rei veritati bene concrepat. Crucifigendus namque Dominus in illa civitate, quae, ut dictum est, spiritualiter Sodoma dicitur: ita nulli unquam adulatus est, ut in urbe maxima nullum hospitem, nullam inveniret mansionem, sed in agro parvulo apud Lazarum, sororesque ejus hospitatus sit. Verumtamen illa vespera qua tradendus erat, divertit ad quemdam, et manducavit pascha cum discipulis suis (Matth. XXVI). Cui coenae bene concinit quod sequitur. Ingressus autem fecit convivium, et coxit azyma, et comederunt. Azyma namque cum agno Paschali Dominus noster illa nocte in civitate comedit. Lot siquidem paucorum typum tenet illorum, qui sceleri Judaeorum non consenserunt (Matth. XXVII), qui, quamlibet pii fuerint, tantum a fide apostolorum minus habuerunt, quantum justitia Lot a perfectione Abraham.