|
|
“Dicit ei Petrus: Non lavabis mihi pedes in aeternum. Respondit ei
Jesus: Si non lavero te, non habebis partem mecum.”
|
|
Quid, inquit, expavescis talem humilitatis meae habitum, tale
ministerium? Nisi ego adhuc altius praecinctus majori dispendio lavero
te, non habebis partem mecum. Vere enim nisi Christus dilectos suos
lavisset a peccatis eorum in sanguine suo, nec Petrus, nec quisquam
caeterorum hominum partem habuisset cum illo. Hoc ergo nunc opportune
Petro dictum est, quia videlicet, et cum expavesceret humilitatem talis
magisterii, multo magis abhorrebat contumeliam Dominicae passionis, qua
et illum et omnem mundum oportebat lavari.
|
“Dicit ei Simon Petrus: Domine, non tantum pedes meos, sed et manus et
caput.”
|
|
Hoc obedienter secundum nomen suum bene locutus est Simon. Simon namque
interpretatur obediens. Bene ergo non, ut paulo ante dixit evangelista,
dicit ei Petrus, sed dicit ei Simon Petrus:
|
“Dicit ei Jesus: Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est
mundus totus.”
|
|
Hic manifeste dat intelligi, quod aliam praeter illam exteriorem dicit
necessariam pedum lavationem. Quis enim lotus est, nisi quem Christus
|
“in sanguine suo lavit a peccatis (Apoc. I),”
|
|
ut ante jam dictum est? Quid autem ad conservandam illam spiritualem
munditiam proficit ista corporalis lavatio pedum? Nunquid quotidie pro
consequenda peccatorum remissione pedes lavare, et non potius sacramenta
Dominicae passionis opus habemus percipere? Igitur Petrus aliud
intelligit, Dominus aliud postmodum intelligendum insinuat, cum dicenti
illi: Domine, non tantum pedes meos, sed et manus et caput; ipse
respondet,
|
“qui lotus est, inquit, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus
totus.”
|
|
Ac si dicat: Qui semel in morte, quae nunc adest, baptizatus est, non
est opus amplius, ut praeterita ante baptismum peccata sive originalia
sive actualia lavet, sed totus mundus est, tantummodo pedes lavet, id
est, quotidiana vel communia sine quibus humana vita transigi non
potest, commissa quotidianis remediis expurget; sicut is qui solos ex
itinere sordidatos habet pedes, et in reliquo corpore a sordibus liber
est, vadens cubitum non indiget, nisi ut pedes lavet. Sequitur:
|
|