|
Nonus inscribitur sic:
|
“In finem pro occultis filiis, psalmus David.”
|
|
Et est sensus: Iste psalmus attribuendus est
id est perfectae Ecclesiae, tendenti
id est in Christum, ut ei sit conformis,
id est consideratione occultorum judiciorum, quae ad filium pertinent,
sicut scriptum est:
|
“Pater non judicat quemquam, sed omne judicium dedit Filio (Joan. V),”
|
|
qui antonomastice Filius dicitur, sicut idem testatur:
|
“Si Filius vos liberaverit, vere liberi eritis (Joan. VIII).”
|
|
Intentio Prophetae est in hoc psalmo introducere perfectam Ecclesiam, de
occultis judiciis gratias Deo omnibus modis agentem, et per hoc minora
membra instruentem. In primo Christi adventu, quidam eum tantum hominem
esse putaverunt, pauci vero, id est electi, Deum et hominem
intellexerunt, quod Dei occulto judicio factum est, videlicet ut
quibusdam pateret, alios lateret. De secundo adventu quidam male sani
dubitant, quique autem fideles ut certum exspectant. Quod similiter
judicio justo Dei fit. Quo tamen die, vel qua hora futurum sit, omnes
aequaliter ignorant. Quare autem quidam salventur, quidam reprobentur,
cum omnes ex eodem parente proveniant, occulto Dei judicio fit quod
similiter omnibus ignotum est. Quod et in praesenti saeculo mali
exaltentur et boni deprimantur, occulto et justo Dei judicio fit.
Occulto quidem malis, bonis autem non. Praeterea quod filius perditionis
circa finem saeculi, tantopere supra Ecclesiam se extollet, eamque tanta
persecutionum acerbitate affliget, occulto Dei judicio fit. In quibus
omnibus gentes, et male intelligentes errant et Deum blasphemant.
Perfecta vero Ecclesia non solum Deum non blasphemat, sed in omnibus eum
totis viribus attente laudat, dicens:
|
“Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, narrabo omnia mirabilia
tua. Laetabor, et exsultabo in te,”
|
|
etc. Duobus igitur praecedentibus psalmis, continentibus recapitulatam
passionis, et resurrectionis Christi fidem, quae necessaria est ad
aeternam salutem, recte hic subsequitur, in quo occulta ejusdem filii
judicia confitendo, sancta Ecclesia miratur, secundum sensum Apostoli
dicentis:
|
“O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei! quam
incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viae ejus!”
|
|
(Rom. XI.) Dixit enim haec de caecitate quae
|
“ex parte contigit in Israel, donec plenitudo gentium intraret (ibid.),”
|
|
quae videlicet caecitas occulto nimirum judicio statim contigit, ubi
Christus, juxta praecedentem psalmum, gloria et honore coronatus est.
|
|