|
Percepta significatione hac, psalmo sequenti, id est, sexagesimo, dicit
universa Ecclesia timentium Deum:
|
“Exaudi, Deus, deprecationem meam, intende orationi meae. A finibus
terrae ad te clamavi: dum anxiaretur cor meum, in petra exaltasi me.
Deduxisti me, quia factus es spes mea,”
|
|
etc. Manifeste haec oratio spem suggerit jam supradicto pugnatori, cujus
anxiatur cor dum pugnat, dum videt
|
“aliam legem in membris suis, repugnantem legi mentis suae, et captivum
se ducentem in lege peccati (Rom. VII).”
|
|
|
“Deduxisti me, inquit, quia factus es spes mea, turris fortitudinis, a
facie inimici,”
|
|
videlicet quod peccata devitare, et virtutes possim consequi. Quid si
nunc anxiatur cor meum? Quid miror in fervore tentationis, quae ad
tempus accedit? Quandoque
|
“inhabitabo in tabernaculo tuo, in saecula, protegar in velamento alarum
tuarum.”
|
|
etc. Inscribitur autem psalmus iste sic:
|
“In finem, in hymnis psalmus David.”
|
|
Bene
Exspectat enim in hac pugna, gratiae Dei liberationem. Et hoc in hymnis,
dum videlicet quod pugnat, quod vincere contendit, non suis viribus, sed
Dei laudibus ascribit.
|
|