CAPUT XXVI. Quid secundum mysterium sit, praecipiente Domino egredi de arca.

Mense, inquit, secundo septima et vicesima die mensis (decem videlicet diebus ultra annum exactis, ex quo diluvii aquae inundaverant) locutus est Deus ad Noe dicens: Egredere de arca tu, et uxor tua, etc. Non contentus fuit dicere Deus: Egredere de arca tu, et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum, sed de animantibus quoque cunctis sollicitus: Cuncta, inquit, an mantia quae sunt apud te, tam in volatilibus, quam in bestiis, et universis reptilibus quae reptant super terram educ tecum? Hoc etiamsi Deus praeceperit, scilicet cuncta animantia educere, Noe faciendum esse sciret, et ita factum fuisse sciremus nos, etiamsi Scriptura non narraret. Nunc autem Deum sic praecepisse et sic factum esse narrat, ita subjungendo: Egressus est ergo Noe et filii ejus, et uxores filiorum ejus cum eo. Sed et omnia animantia, jumenta et reptilia, quae reptant super terram secundum genus suum arca egressa sunt. Quid sibi vult hoc, quod digitus Dei, qui non nisi idonea scribere novit aut loqui, tantas impendit moras in hujusmodi? Nempe si nihil nisi litteram hic acceperis, hoc scribere ex abundanti fuit. Igitur ad memoriam nunc redeat, quod superius jam dictum est, arcam illam quam et fabricavit, et cum suis ingressus est Noe, antiquam patriarcharum et prophetarum Ecclesiam signasse, quae Dominus noster et antequam in hunc mundum veniret, condidit, et in qua cum venisset homo factus, tribulationes mortis pertulit, permanentibus cum eo paucis quibus et dicit: Vos estis qui permansistis mecum in tentationibus meis (Luc. XXIII). In eamdem Ecclesiam ingressa sunt cum Noe universa animantia, munda sive immunda, quia videlicet quicunque, sive de mundis Judaeis, sive de immundis gentibus, ad Christum colliguntur, fidei Patrum antiquorum inseruntur, nec aliter ad Christum pertinent, nisi Ecclesiae illi incorporentur. Verumtamen in eorum carnalibus caeremoniis permanere non sinuntur, videlicet ut carnaliter circumcidantur, aut sabbatizent, aut agnum immolent, aut in caeteris ejusmodi (quae umbrae erant futurorum) ullatenus judaizent. Igitur dum illud quasi superfluum tam diligenter toties repetitur, istud quod valde necessarium est, in figura prophetatur, quod ingressurae quidem forent necessario gentes quotquot ex eis salvari cuperent, in illam antiquorum exspectationem, sed non mansurae intra carnalem illorum religionem. Hic dictum, et ingrediemini super terram, crescite et multiplicamini super eam, idem est juxta mysticum sensum, ac si diceretur: abjectis carnalibus, quae prius pro lucro erant, et nunc pro detrimento reputatis, seminate in spiritu, ut de spiritu metatis vitam aeternam (Col. II).