CAPUT XXIII. De feria sexta.

Feria sexta legitur Evangelium de resurrectione Lazari. Notum est mysterium hujus miraculi, et pene a cunctis doctoribus celebratum, quod videlicet Lazarus, quem amabat Dominus, de quo ipse ait: Lazarus, amicus noster dormit, sed vado ut a somno excitem illum (Joan. XI), et cujus sorores saepe Domino ministraverant, typum gesserit jam fidelis et intra Ecclesiam positi hominis, qui cum sit amicus Domini nostri Jesu Christi per fidem, moritur illi per iniquam operationem, et in sepulcro malae conscientiae, consuetudine scelerum obrutus, jamque fetens per infamiam, tandem per occultam inspirationem Dei magno timore futuri judicii, quasi magno Salvatoris clamore concussus, ad vitam poenitendo resilit, et malae sepulcrum conscientiae per ultroneam aperiens confessionem, vinculis peccatorum meretur absolvi, quia vivit. Hoc autem in filio mulieris Sarephtanae praefiguratum est, ad quam Helias Domino jubente ierat, relicta apud carnalem Israel siccitate et fame. Nam et illa mulier, ut jam superius dictum est, Ecclesiam de gentibus mystice significavit quae legem et prophetas, imo Christum, qui ipsis agnoscitur, tanquam Heliam hospitio fidei suscepit. Filius vero hujus viduae, unusquisque fidelis est, qui tunc moritur, quando dignum morte peccatum admittit. Et quod in clamore Domini Lazarum evocantis significatum est, in cujus domo et ipse a sororibus ejus pascebatur, hoc idem in clamore Heliae praecessit clamantis ad Dominum, et dicentis:

“Obsecro, Domine, etiamne viduam, apud quam ego utcunque sustentor, afflixisti, ut interficeres filium ejus?”

(III Reg. XVII.) Ad hoc quoque, quod Lazarum amicum suum appellavit Dominus, pulchre convenit illud quod hic fuisse dicitur filius Amathi, id est veritatis. Affirmant enim Judaei, quod Jonas fuerat istius Sarephtanae viduae filius, quem resuscitavit Helias, matre postea dicente ad eum:

“Nunc cognovi quoniam vir Dei es tu, et verbum Dei in ore tuo verum est (ibid.),”

et ob hanc causam, ipsum puerum Amathi vocitatum; Amathi namque ex Hebraeo in Latinam linguam, veritas dicitur, et ex eo quod Helias verum locutus est, ille qui suscitatus est, filius nuncupatus est veritatis. Sed et hoc quod mortuum ut suscitaret Helias, supra lectum suum posuit, a mysterio non vacat. Lectus namque Heliae, catholicam Christi designat Ecclesiam, in qua sola per remissionem peccatorum mortuae reviviscunt animae. Nam de hac Ecclesia dicitur in Canticis canticorum:

“En lectulum Salomonis, sexaginta fortes ambiunt (Cant. III).”

Supradictam ergo lectionem Evangelii bene, et consonanter ista de libro Regum lectio praecurrit.