CAPUT V. Onyam cum multis Judaeis ad Aegyptum profectum fuisse, ibique templum aedificasse.

In primis dicendum cur Judaei, vel ex quo tunc essent per Aegyptum, ad quos sic incipit:

“Fratribus qui sunt per Aegyptum Judaeis salutem dicunt fratres qui sunt Hierosolymis Judaei, et qui in regione Judaea, et pacem bonam (II Mach. I).”

Anno centesimo quadragesimo nono regni Graecorum, rex Antiochus Menclaum interfecerat fratrem Onyae minorem, cui pater ejusdem Antiochi summum sacerdotium contulerat. Tres quippe fuerant filii Simonis pontificis, videlicet Onyas, qui patri in pontificatu successit, quemque Andronicus interfecit, et Jesus et alter Onyas, quorum Jesus Jasonem, Onyas vero Menelaum se appellari fecit, ambo Graecis nominibus delectari, ritumque gentilem se imitari velle professi. De Onya filius parvulus relictus fuerat, dictus et ipse Onyas. Cumque Onyas, ut jam dictum est, ab Andronico interfectus fuisset, fratri ejus jam dicto Jasoni Antiochus Epiphanes pontificatum tradiderat, sed rursus sibi sublatum honorem Menelao contulerat. Mortuo Antiocho cum successisset sibi filius aequivocus, interfecit eumdem Menelaum, suggerente Lysia, causam hunc esse omnium malorum. Filius autem pontificis Onyae, de quo praediximus, qui defuncto patre adhuc puerulus fuerat derelictus; videns, inquit Josephus, quod patruum suum Menelaum rex interfecisset, et principatum sacerdotii Alchimo dedisset, non existente de genere sacerdotum, flexus a Lysia, ut transponeret honorem ab ea familia ad aliam domum, fugit ad Ptolomaeum regem Aegypti, et honorem meruit ab ipso, et uxore ejus Cleopatra, locumque petiit in regione Heliopolitana, ubi simile Hierosolymorum aedificaret templum. Templum illud permansit usque ad imperium Vespasiani annis ducentis quinquaginta. Ipsa autem urbs, quae vocabatur Onyae, postea dimicantibus adversum Romanos Judaeis, ad solum usque deleta est, et neque urbis, neque templi restat vestigium. Sub occasione igitur Onyae pontificis infinita examina Judaeorum ad Aegyptum confugerunt. Asserebat enim Onyas, se Isaiae implere vaticinium scribentis:

“Erit altare Domino in medio terrae Aegypti, et titulus Domini juxta terminum ejus (Isa. XIX).”

Sed et antea non parva Judaeorum multitudo in Aegyptum descenderat. Siquidem Ptolomaeus filius Lagi multos captivos a montanis Judaeae, vel a vicinis locis Hierosolymorum trahens, ad Aegyptum commigravit, quos videlicet Judaeos Ptolomaeus Philadelphus, qui jam dicto Ptolomaeo Lagi filio successit, famulantes in Aegypto e servitutis vinculo resolvit usque ad centum viginti millia, sicut Josephus commemorat.