|
|
“Iterum ergo Jesus locutus est eis, dicens: Ego sum lux mundi. Qui
sequitur me, non ambulat in fenebris, sed habebit lumen vitae.”
|
|
Ergo, inquit Evangelista, quia tantopere nitebantur Scribae et Pharisaei
annihilare praesentem gratiam Dei, et auferre de medio testimonium
veritatis, ora cunctorum obstruendo, verbi gratia, dicentes:
|
“Nunquid et vos seducti estis, et nunquid et tu Galilaeus es (Joan.
VII),”
|
|
et ita metu illorum deficiebat omne testimonium hominum, ipsemet, de quo
per prophetam fuerat praedictum:
|
“Ecce testem populis dedi eum, (Isa. LV),”
|
|
solus in testimonio persistens, iterum locutus est eis dicens:
Hoc, inquam, iterum locutus dixit eis, id est, hoc dicto illud iteravit,
quod pridie stans et clamans dixerat eis:
|
“Si quis sitit, veniat ad me,”
|
|
etc. Sic enim dictis illis ista consonanter cohaerent et consonant, quae
nunc iterum loquitur dicens:
etc. quo in psalmo, cum dictum esset:
|
“Quoniam apud te est fons vitae,”
|
|
statim subjunctum est:
|
“Et in lumine tuo videbimus lumen (Psal. XXXV).”
|
|
Christus enim Dei sapientia nobis uno eodemque actu, et poculum et lumen
est, quia videlicet quisquis aqua hujus sapientiae imbuitur, statim
clarifico sensu a cunctis errorum tenebris liberatur. Ac proinde recte
et hic de seipso loquens, cum dixisset:
|
“Si quis sitit, veniat ad me, et bibat,”
|
|
hoc ipsum iterans:
|
“Ego sum, inquit, lux mundi,”
|
|
et in psalmo Propheta cum dixisset di illo:
|
“Quoniam apud te est fons vitae,”
|
|
statim subjunxit:
|
“Et in lumine tuo videbimus lumen.”
|
|
Bene ergo Evangelista non ait solum:
|
“Jesus ergo locutus est eis, dicens,”
|
|
sed signanter:
|
“Iterum ergo, inquit, Jesus locutus est eis dicens: Ego sum lux mundi.”
|
|
Et vide quam breviter quamque magnifice expressit, nihil invidiam
impiorum hominum posse nocere gloriae Dei (I Thess. V).
|
“Ego, inquit, sum lux mundi.”
|
|
Ac si diceret: Quid vos impii noctis et tenebrarum filii, claritati vel
magnae opinioni meae suffragia mortalium tollere laboratis? (Matth. V).
Nunquid non deridendi essetis, si solem istum visibilem de sublimibus
circulis suis toti mundo lucentem exsufflando exstinguere, vel aerem
pugnis verberando de magno candelabro coeli dejicere, et sub modio
recondere conemini? Nempe huic simile est hoc, quod nomen meum delere,
vel famam meam exstinguere contenditis. Ego enim sum lux mundi. Ergo
ridiculi talpae vel vespertiliones oculos quidem vestros claudere, et me
veram lucem non videre potestis, sed totius mundi oculos eruere, vel
istam ejus lucem exstinguere, nequaquam praevalebitis. Ego, inquam, lux,
non unius tantum Israeliticae gentis, sed lux totius mundi,
|
“lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum (Joan.
I),”
|
|
lux sine qua nemo unquam angelorum vel hominum potuit vel potest videre
Deum, cujus extorres quicunque sunt sive angeli, sive homines, tenebrae
sunt. Proinde dixi et dico quia
|
“qui sequitur me, non ambulat in tenebris”
|
|
erroris vel ignorantiae, sed habebit lumen vitae, et hoc habendo, ipse
quoque lucem fundet imitatoribus suis, ut merito talibus dicatur:
lux videlicet illuminata, non ipsa lucis substantia.
|
|