CAPUT VIII. De urso, id est, regno Persarum et Medorum, quomodo ibi Altissimus suam potentiam clarificavit sub eodem sacramento numeri ternarii, id est, trium regum, in reaedificatione templi vel civitatis.

Nunc demum de alia bestia, quae erat similis urso, scilicet de regno Persarum et Medorum, accipe quomodo Altissimus suam potentiam clarificaverit, eodem sub sacramento numeri ternarii.

“In anno primo Cyri, regis Persarum, ut impleretur verbum Domini ex ore Jeremiae: Suscitavit Dominus Spiritum Cyri, regis Persarum, et traduxit vocem in universo regno suo, etiam per Scripturam, dicens: Cyrus, rex Persarum: Omnia regna terrae dedit mihi Dominus Deus coeli, et ipse praecepit mihi, ut aedificarem ei domum in Jerusalem, quae est in Judaea (I Esdr. I).”

Hac voce transducta cum ascendissent omnes, quorum suscitaverat Deus spiritum, ut descenderent ad aedificandum templum Domini, cum vasis argenteis et aureis, quae tulerat Nabuchodonosor de Jerusalem, et aedificare incoepissent templum Domini; audierunt hostes, et impedierunt opus domus Domini, et intermissum est, et non fiebat usque ad annum secundum Darii, regis Persarum. Ille, videlicet Darius, confirmans decretum, quod propositum erat, hujusmodi:

“Omnis homo, qui eam mutaverit jussionem, tollatur lignum de domo ipsius, et erigatur, et configatur in eo, domus autem ejus publicetur. Deus autem qui habitare fecit nomen suum ibi, dissipet omnia regna, et populum, qui extenderit manum suam, ut repugnet et dissipet domum Dei, illam quae est Jerusalem,”

ita subscripsit:

“Ego, Darius statui decretum, quod studiose impleri volo (I Esdr. VI).”

Post haec verba tertius Artaxerxes idipsum corroborans, ita scripsit:

“Artaxerxes rex regum Esdrae sacerdoti, scribae legis Dei coeli doctissimo salutem. A me decretum est ut quicunque placuerit in regno meo de populo Israel, et de sacerdotibus ejus, et de levitis ire in Jerusalem, tecum vadat,”

et caetera usque

“sed et imperitos docete libere, et omnis qui non facit legem Dei tui, et legem regis diligenter, judicium erit de eo sive in mortem, sive in exsilium, sive in condemnationem substantiae suae, vel certe in carcerem (I Esdr. VII).”

Nunquid casu hoc mirabile accidit, ut quem verum et solum Deum contra caput idololatriae Babylonicae testificata est, in camino ignis victoriosa fides trium puerorum Judaeorum illius domum et civitatem, quae destructa fuerat, reaedificare juberet concordi decreto, benevolentia trium regum paganorum? Non utique casu, sed coelesti industria, per magnum ac semper providum sanctae et individuae Trinitatis consilium. Difficile videtur, ac pene impossibile, quod dicimus sanctam Trinitatem assimilatam fuisse etiam in tribus praedictis regibus gentilibus, imo nec nos istud suspicari auderemus, nisi quia hoc ipsum primus auctoritate sua per os Isaiae prophetae declamavit longe ante Spiritus sanctus de Cyro, qui fuit horum trium primus. Praemisso namque:

“Ego Dominus faciens omnia, extendens coelos, et stabiliens terram, qui dico profundo: Desolare, et flumina tua arefaciam; qui dico Cyro: Pastor meus es, et omnem voluntatem meam complebis; qui dico Jerusalem: Aedificaberis, et templo fundaberis (Isa. XLIV),”

ita subjunxit:

“Haec dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi dexteram,”

etc., usque

“ut scias quia ego Dominus, qui voco nomen tuum Deus Israel, propter servum meum Jacob et Israel electum meum, et vocavi te nomine tuo, assimilavi te, et non cognovisti me; accinxi te, et non cognovisti me (Isa. XLV).”

Nisi, inquam, ante tot annos, istud auctoritate sua signasset Spiritus sanctus dicendo illi Cyro tanto posterius nascituro:

“Assimilavi te,”

et nisi ratio conduceret, convenire vel congruere caeteris ejusdem benevolentiae regibus Dario et Artaxerxi, quod uni Cyro dictum est:

“Assimilavi te.”

Quis auderet dicere sanctam Trinitatem in tribus paganis regibus pro tali opere assimilatam fuisse?