CAPUT VIII. Item de aedificatione domus ejusdem; quid mysterii habeat dictum illud:

“Domus cum aedificaretur lapidibus dedolatis atque perfectis aedificata est.”

Sed jam propositum de domo tua, Domine, de corpore tuo, Christe, quo proposuimus ordine sermonis, persolvamus Proposuimus namque sermone fidel concelebrare tria haec, aedificationem, exordinationem, atque dedicationem domus hujus, in qua

“inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter (Colos II).”

Jam ergo de exordinatione dicendum esset, nisi quod adhuc in aedificatione capitulum nos illud tenet:

“Domus cum aedificaretur lapidibus dedolatis atque perfectis aedificata est (III Reg VII).”

Hujus namque capituli mysterium intactum animus praeterire non patitur. Quid ergo est, hujusmodi domum aedificatam esse

“lapidibus dedolatis atque perfectis,”

nisi mediatorem Dei et hominum, hominem Christum Jesum, conceptum esse ex utero, sive concretum in utero Virginis secundum fidem sermonemque fidelem patriarcharum atque prophetarum, qui utique fuerunt vel sunt lapides magni, lapides perfecti. Huic etenim unus illorum Isaias gratulatur et dicit:

“Et adhibui mihi testes fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam filium Barachiae. Et accessi ad prophetissam, et concepit et peperit filium. Et dixit Dominus ad me: Voca nomen ejus, Accelera, Spolia detrahe, Festina praedari (Isa. VIII).”

Plane hic unus dixit, caeteris quoque omnibus sanctis prophetis, quorum per os Spiritus sanctus locutus est a seculo, dixisse vel dicere congruit. Omnes enim ad illam prophetissam accesserunt, omnium fides, omnium prophetiae in illam beatam Virginem convenerunt, et ipsa scivit quid ageretur secum secundum veritatem Scripturarum.

“Domus igitur aedificata est lapidibus dedolatis atque perfectis,”

id est, Incarnatio Dominica secundum fidem et expositionem sanctorum, et secundum Scripturas prophetarum, et verum ex omnibus habet testimonium sancta domus tua, Domine, juxta illud praeconium magni Prophetae:

“Testimonia tua credibilia facta sunt nimis, domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum (Psal. XCII).”

Quam bene autem lapides isti perfecti dicuntur etiam dedolati. Quis enim illorum viam vitae hujus pertransivit absque dolatura tribulationis? Denique plerique illorum fuere dolati usque ad internecionem sui corporis. Hinc ipse Deus dicit in Osee:

“Propter hoc dolavi in prophetis, occidi eos in verbis oris mei (Ose VI);”

Et in Actibus apostolorum protomartyr Stephanus ait:

“Dura cervice, et incircumcisis cordibus et auribus, vos semper Spiritui sancto restitistis, sicut patres vestri et vos. Quem prophetarum non sunt persecuti patres vestri? et occiderunt eos, qui praenuntiabant de adventu Justi (Act. VII).”