|
Vidi sub sole in loco judicii impietatem, et in loco justitiae
iniquitatem. Et dixi in corde meo: Justum et impium judicabit Deus, et
tempus omnis rei tunc erit. Tam frequens est sub sole ista vanitas, et
hoc vitium, quam late solem cognoscimus lucere per orbem. Gentes et
populi, provinciae, regna, vel urbes, omnisque super hoc expostulat
orbis, quoniam impius et iniquus rex sedet in solio judicii. Quid enim
est pejus rege iniquo? Honor regis judicium diligit (Psal. XCVIII), et
econtrario ille pravorum rationibus corruptus judicat impietatem. Haec
est impietas, quam Zacharias hoc modo describit, et ait: Haec est
amphora egrediens, et dixit: Hic est oculus eorum in universa terra. Et
ecce talentum plumbi portabatur, et ecce mulier una sedens in medio
amphorae, et dixit: Haec est impietas; et projecit eam in medio
amphorae, et misit massam plumbeam in os ejus (Zach. V), etc. Amphora
quam alio nomine oculum appellavit, intentio illa est, de qua Dominus
loquitur, Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit
(Matth. VI). Ergo oculus nequam intentio mala est quam habent mali
principes, quando opprimunt justum, quia pauper est, et iniquum
extollunt, quia dives est. Notandum autem, et sapienter considerandum,
quod dicens, haec est amphora, addidit, egrediens, quia profecto illa
iniquitatis amphora prius versatur intus, quando privatim subditos
opprimunt in conventiculis, et secretis consultionibus atterunt. Quando
accepta damnandi fiducia, et accepta pecunia publice condemnant, amphora
egreditur. Audiant quicunque praelati sunt hoc exemplum, timeant prius
amphora esse latens in secreto, ne postea sit amphora egrediens in
publico. Scriptum quippe est: Si mordeat serpens in silentio,
nihilominus habet qui occulte detrahit (Eccle. X). Et Psalmista:
Egrediebatur foras, et loquebatur in idipsum (Psal. XL). Talentum autem
plumbi pondus est judicii, vel damnationis, magnum utique et grave
secundum magnitudinem atque gravedinem irremissibilis delicti, id est
cordis impoenitentis. Nam hujusmodi delictum impietas est, cujus
perseverantiam, quam hodieque in multis videmus, sessio mulieris in
medio amphorae congrue significat. Sedent namque huc usque principes et
reges mali in cathedra pestilentiae, propter munera quae excaecant etiam
animos sapientium, damnantes justum, justificantesque impium. Mirum vero
valde quod et mulier, quae est impietas, sedebat in medio amphorae, et
projecit eam in medio amphorae, ut littera sonat, quomodo poterat
projici in medio amphorae, quae sedebat in medio amphorae? Sed profecto
in amphora ista, quae est peccatorum perseverantia, aliter est, quia
videlicet peccato suo nemo traditur, nisi qui se tradiderit ultroneus,
juxta illud: Et dimisi eos secundum ei desiria cordis eorum (Psal.
LXXX); et: Qui nocet, noceat adhuc (Apoc. XXII). Nam projicere
impietatem, id est impiam animam, hoc est, non convertere eam. Quod tunc
fit, cum ad quartum scelus pervenerit, sicut in Amos Dominus dicit:
Super tribus sceleribus Juda, et super quatuor non evertam eum (Amos
II). Primum namque scelus est malam voluntatem habuisse, secundum malum
quoque opus perpetrasse, tertium consuetudinem mali operis habere,
quartum arguenti legi sive justitiae Dei repugnare, et verba proferre
blasphemiae. Qualis vel quanta quarto huic sceleri, poena debeatur,
significat id quod dictum est, et misit massam plumbeam in os ejus.
Massa namque plumbea sive talentum plumbi pondus, ut jam dictum est,
significat damnationis, vel judicii Dei, quod videlicet impietas hujus
amphorae irremissibilis sit, testante ipso Domino: Quia qui dixerit
verbum contra Spiritum sanctum, id est qui scienter de bono dixerit
malum, et desperando non poenituerit, non remittetur ei, neque in hoc
saeculo, neque in futuro (Matth. XII). Quid tandem sunt duae mulieres,
quae levaverunt amphoram inter coelum et terram? Duas in Proverbiis
mulieres notas habemus, ubi sic scriptum est: Sanguisugae duae sunt
filiae dicentes: Affer, affer (Prov. XXX). Sanguis enim suga diabolus
est habens duas filias, luxuriam et avaritiam, quae assidue dicunt,
Affer, affer, quia utraeque inexplebiles sunt et insatiabiles. Istae
habebant alas quasi milvi, id est superbiam quasi diaboli, quia
videlicet, sicut in Psalmo scriptum est: Tenuit eos superbia, operti
sunt iniquitate et impietate sua (Psal. LXXII). Qui ergo regnare malos,
bonos defleo substare, possem jure desperare, possem mala de Domino
cogitare. Sed occurrens hic Ecclesiastes dicit, quae sapiens debet
dicere ad talia. Quicunque recalcitrat contra justitiam non impune
feret, et laborans pro justitia justam accipiat mercedem. Judex
justissimus orbis, omnia discutiendo in generali judicio dabit justis
praemium, injustis vero talionem. Tunc e it tempus omnis rei, et sub
justa lance bonos et malos liberabit.
|
|