CAPUT XXVI. Quomodo Ecclesia Dei delectetur super isto cum dicit:

“Gaudens gaudebo in Domino,”

etc., et quid sit vestimentum salutis et laetitiae, quo illam Christus induit et circumdedit, et de unitate corporis Christi et Ecclesiae.

Gaudens gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo, quia induit me vestimento salutis, et indumento laetitiae circumdedit me. Quasi sponsum decoratum corona, et quasi sponsam ornatam monilibus suis. Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum germinat, sic Dominus Deus germinabit justitiam et laudem coram universis gentibus. Adventus iste, vel praesentia Salvatoris, unde propheticus hic sermo est, osculum illud est, quod sponsa desiderans dicebat in Canticis: Osculetur me osculo oris sui (Cant. I). Ecclesia quippe sponsa fidelis nata in patriarchis, subarrata in Moyse et prophetis, illud suspirabat voto cordis festinantissimi, ut veniret ipse dilectus, et assumendo carnem, oscularetur eam osculo oris sui. Hoc facto hilariter nunc delectata dicit: Gaudens gaudebo in Domino, etc. Hujusce particeps gaudii dicebat ille amicus egregius sponsi, ille sponsi et sponsae consecretalis, et mutui conscius amoris: Qui habet sponsam sponsus est. Amicus autem sponsi, qui stat audit eum, gaudio gaudet propter vocem sponsi. Hoc ergo gaudium meum impletum est (Joan. III). Nec vero dubium quin ille praecursor nativitatis, praecursor quoque factus passionis, ad inferos descenderit, et exspectanti illic Ecclesiae, nuntium bonum attulerit. Igitur quia postmodum de passione ejus propheta dicturus est. Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis vestibus de Bosra (Isa. LVIII). Et paulo ante in persona ejusdem annuntiantis et praedicantis, dixit: Spiritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me, recte et opportune voces istae sic accipiuntur, tanquam apud inferos jam in occursum ejus exsultantis Ecclesiae: Gaudens gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo. Quae mihi gaudii causa, quae exsultationis ratio? Quia induit me vestimento salutis, et indumento laetitiae circumdedit me. Nudata fueram in Adam, foliis ficus pudenda contexeram, tunicis pelliciis, misere operia, de paradiso ejecta fueram. Hic autem Dominus, et Deus meus pro foliis sicut vestimento salutis, et pro pruritu libidinis, prima baptismatis et remissionis peccatorum stola induit me, et pro pellicia mortalitatis tunica. resurrectionis et immortalitatis stola secunda circumdedit me. Quasi sponsum decoratum corona, et quasi sponsam ornatam monilibus suis. Quasi sponsum, inquam, et quasi sponsam. Unum quippe sumus corpus. caput et membra, sponsus et sponsa, Christus et Ecclesia (I Cor. XII; Rom. XII). Jam jam in Christo sponso, et capite meo modicum passo, in aeternum fulgebit victoriae corona, in me sponsa virtutum et gratiarum, fulgida figentur monilia. Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum germinat, sic Dominus Deus germinabit justitiam, et laudem coram universis gentibus. Inde ille sponsus, et ego sponsa, quia ille Dominus Deus, et ego terra, vel hortus ejus, quia ille agricola, et ego agricultura ejus (I Cor. III). Unus idemque, quia Creator Dominus est et Deus, et quia homo factus, agricola est meus (Joan. XV). Quomodo agricola plantante atque rigante, et Deo incrementum dante (I Cor. III), terra profert germen suum, et hortus semen suum germinat, sic illo uno et quia homo est, evangelizando plantante atque rigante, et quia Deus est per Spiritum suum incrementum dante, proferam ego, et germinabo justitiam fidei, et laudem Dei, non coram una tantum gente Judaea, sed coram universis gentibus, ut videant opera mea bona, legendo dicta vel acta patriarcharum, vel prophetarum, audiendo vocem et videndo lucem apostolorum, et videndo atque credendo glorificent Patrem, qui in coelis est (Matth. V).