VERS. 24.

“Per quam viam,”

subaudi, nisi per me, qui

“sum via, veritas et vita (Joan. XIV),”

“spargitur lux,”

id est late fulget praedicationis vis emicans apostolorum vocibus? Spargitur, inquam, lux.

“Et dividitur aestus super terram?”

id est gratiarum divisio per Ecclesiam, quibus omnia membra ejus necessario sibimet juncta accendantur. Sed quia postquam spargi lux dicitur, divisio aestus subjungitur, potest intelligi quod per aestum persecutio designetur. Nam sparsa luce, id est vita fidelium clarescente, aestus super terram divisus est, id est perfidorum crudelitas accensa est, divisus, inquam, quando nunc Jerosolymis, nunc in Damasco, nunc in aliis longe regionibus persecutio saeviebat. Aliter:

“Per quam viam spargitur lux,”

id est Spiritus qui spirat ubi vult, et vocem ejus audis,

“sed non scis unde veniat et quo vadat (Joan. III).”

Spargitur, inquam, videlicet nulli ejus cuncta dona tribuuntur. Ex hac luce sparsa dividitur aestus super terram, id est super animam, quia videlicet hostis callidus, quos enitescere luce justitiae conspicit, eorum mentes illicitis desideriis inflammare contendit. Dividi autem aestus dicitur, quia non singuli omnibus, sed quibusdam vicinis ac juxta positis vitiis fatigantur. Nam prius perspecta uniuscujusque consparsione, alii laetis ex rebus, alii ex tristibus tentationis laqueos opponit adversarius. Et notandum quod per eamdem viam per quam lux spargitur etiam dividi aestus indicatur, quia videlicet eadem Spiritus sancti gratia, quae luce sua nostras mentes irradiat, etiam tentationes adversarii dispensando modificat, ne multae simul veniant, animamque plus quam possit perferre contingant. Et quia sparsa luce divisoque aestu, sicut dictum est, exteriora quoque praedicationis verba conferuntur, recte subditur: