CAPUT 6

“Et vos mundi estis, sed non omnes. Sciebat enim quisnam esset qui traderet eum, propterea dixit: Non estis mundi omnes.”

Vos, inquit, qui permansistis mecum in tentationibus meis (Luc. XXII), mundi estis scilicet propter sermonem quem locutus sum vobis, quia credidistis;

“mundi, inquam, estis,”

ex hoc, quia nunc ego sanctifico meipsum pro vobis, ut vos in veritate sancti sitis, dum ego sanctifico, id est, ego meipsum sacrificium offero pro vobis. Jam enim vado immolari pro vobis, ut mundi sitis,

“sed non omnes.”

Nec enim omnibus vobis praesens passionis meae sanctificatio prodest.

“Sciebat enim, inquit evangelista, quisnam esset qui traderet eum: propterea dixit, non estis mundi omnes.”

“Postquam ergo lavit pedes eorum et accepit vestimenta sua, cum recubuisset, iterum dixit eis: Scitis quid fecerim vobis?”

Ergo, inquit, quia sciens ea quae supra dicta sunt, sic et sic fecit. Postquam rursus acceptis vestimentis suis iterum recubuit; recte Dominus et magister os suum aperuit, et ea quae deinceps sequuntur, dulcia super mel et favum eloquia de ore suo profundit (Psal. XVIII). Etenim postquam resurgens a mortis gloriosam immortalitatis et incorruptionis vestem induit; extunc per interpretem suum Spiritum sanctum, quem de coelo misit, fecit suos intelligere quid fecerit eis, juxta quod ex persona ejus Psalmista dicit:

“Dextera Domini fecit virtutem, dextera Domini exaltavit me, non moriar, sed vivam, et narrabo opera Domini (Psal. CXVII).”

Itaque dicit:

“Scitis quid fecerim vobis?”

Hac interrogatione excitat ut attentos reddat auditores suos orator gratiae et veritatis. Interrogati namque quod nescimus, attentius, quasi manu pulsantis excitati, audire solemus. Attendat nunc edentula teneritudo filiorum, quam suavi argumentatione gratiae mater ex ore ejus hoc humilitatis suae commendat exemplum. Ait:

“Vos vocatis me Magister et Domine et bene dicitis. Sum etenim. Si ergo ego lavi vestros pedes Dominus et Magister, et vos debetis alter alterius lavare pedes. Exemplum enim dedi vobis ut quemadmodum ego feci vobis, ita et vos faciatis.”

Si possent modo portare servi atque discipuli, poterat hic Dominus et Magister dicere sic: Si ego, quem vos Dominum et Magistrum recte vocatis, dominationem, qua cum Patre cunctis praesum creaturis,

“non rapinam arbitratus sum, sicut reges gentium, et qui potestatem habent super eos, sed memetipsum exinanivi formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ut homo, et humilio meipsum, factus obediens Patri usque ad mortem, mortem autem crucis (Philip. II; Luc. XXII).”

Si, inquam, ego sic feci, ut vos lavem a peccatis vestris, aequum est ut et vos apostolatum vestrum, non dominationem, sed summae humilitatis ministerium arbitremini, cujus in hoc profecto est ut ponatis animas pro fratribus vestris. Hoc, inquam, dicere poterat. Hoc enim vera exempli ejus imitatio est. Caeterum pedes corporaliter lavare possunt et illi, qui nullatenus exemplum Domini, et magistri hujus exemplum sequuntur; sed nonnulli regibus atrociores, subjectis sibi pedibus, sub religioso pastorum nomine, superbissime dominantur, non solum imparati pro illis animas ponere, sed etiam ausi rapaciter viduas et pupillos devorare. Praemisso igitur operis exemplo, unde tota pendet sermonis auctoritas. Sequitur: