CAPUT VI. De eo quod ait:

“Tollesque levitas pro primogenitis filiorum Israel,”

et quod ante primogeniti fuerunt sacerdotes, et cur in unam leviticam tribum sacerdotium delatum est.

“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Ego tuli levitas a filiis Israel pro omni primogenito qui aperit vulvam in filiis Israel. Eruntque levitae mei, meum est enim omne primogenitum, ex quo percussi omnes primogenitos in terra Aegypti.”

Ac deinceps:

“Numera primogenitos sexus masculini, de filiis Israel, a mense uno et supra, et habebis summam eorum. Tollesque levitas mihi pro omni primogenito filiorum Israel.”

Jam et alio loco dictum est traditionem Hebraeorum esse quod usque ad sacerdotium Aaron, omnes primogeniti ex stirpe Noe fuerint sacerdotes, et Deo victimas immolarint, cujus videlicet Noe primogenitus Sem ipse fuerit Melchisedech, et haec esse primogenita quae Esau vendiderit Jacob. Quare ergo transponitur in lege, vel ad unam tribum Levi congregatur omnis sacerdotalis dignitas, et universa altaris ministratio coarcta est in tribu ejus sola? Videlicet quia sacrificia vel ministeria temporis illius non jussa fuere, sed permissa, quod jam multis locis superius in prophetarum testimoniis comprobavimus. Verum namque sacrificium in Ecclesia futurum erat secundum ordinem Melchisedech, quod et primogenitorum est, imo unius primogeniti sancti et immaculati, cui

“juravit Dominus et non poenitebit eum: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX).”

Hic dicit in alio psalmo:

“Holocaustum et pro peccato non postulasti, tunc dixi: Ecce venio (Psal. XXXIX),”

subauditur sacrificaturus carnem meam et sanguinem meum pro multis in remissionem omnium peccatorum. Quid enim aliud postulabat, quam aliam volebat Deus redemptionem, nisi sancti et immaculati carnem et sanguinem?

“Nunquid, ait, manducabo carnes taurorum, aut sanguinem hircorum potabo?”

(Psal. XLIX.) et multa hujusmodi. Ergo antequam haberent sacrificium quod offerrent, ut quid ex jussu legis ad sacerdotium vocati primogeniti accederent? Igitur sicut offerendum erat tunc temporis sacrificium, non jussum, sed permissum, sic sacerdotes vel ministri omnes de tribu Levi, non jussi, sed admissi sunt, non tam sacerdotes quam sacerdotum vicarii vacantium primogenitorum, quo victitarent, tandiu accepturi pretium, donec veniret primogenitus qui seipsum non redimeret, sed futurorum bonorum assistens pontifex semetipsum pro nobis omnibus offerret,

“factus, ut praedictum est, sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech.”

Quod pulchre respiciens evangelista Lucas cum dixisset de Virgine quam de Spiritu sancto concepisse narraverat:

“Et peperit filium suum (Luc. II),”

statim addidit,

“primogenitum (ibid.),”

quod videlicet secundum praedictam ejus narrationem superfluum esset, nisi magnum secundum Scripturas mysterium attenderet. Dixit ergo

“primogenitum,”

ut subaudiat legisperitus vir ecclesiasticus eum esse qui sacerdotium leviticum, sacerdotium vicarium tandem amoveret, et ipse primogenitus cum omni corpore suo, quod est Ecclesia, sanctuario coelesti suo sacerdotio functus astaret. Et bene quinque sicli accipi jubentur pro redemptione primogeniti, quod videlicet quinque sensibus fungitur corporalis haec vita, quam primogenitus iste non redemit, sed pro nobis omnibus morti obtulit. Cur vero potius haec tribus, id est levitica, admittitur pro primogenitis? Videlicet quia de tribu illa fuerunt Moyses et Aaron, qui filios Israel eduxerunt de terra Aegypti, de domo servitutis, et dignum erat ut ex qua fuit salus temporali, ex eadem tribu ministros haberent sacrificii temporalis.