CAPUT II. Mardochaeum et Aman per duos dracones, sed diversis rationibus significatos fuisse.

Ab isto, inquam, tali somnio narrationem inchoare libet eorum quae continentur in eodem libro Esther, idcirco ut excitatns animus persentiscat malum fuisse illud quod molitus est Aman ex diabolo dracone antiquo thronum suum habente in pectore Aman: Nam ecce draco dictus est Aman.

“Duo, inquit, dracones, ego sum et Amam.”

Et Mardochaeus quidem draco visus, sed ratione longe diversa. Denique draco Aman propter causam veram, propter diabolum, serpentem antiquum veraciter habentem in pectore Aman, cujus videlicet draconis capita septem habentis, quartum caput fuisse jam dictum est, regnum Persarum et Medorum, maxime propter Aman, et propter gentes illius imperii, super quas cum elevatus esset Aman, delere voluit gentem de qua nasciturus erat Christus, juxta repromissionem quam acceperat Abraham. Porro Mardochaeus draco non revera, sed inimicorum, scilicet ejusdem Aman, et complicum ejus accusatione falsa dicentium:

“Quod genus ejus, genus Judaicum, genus esset hominum seditiosum, et regno insidiosum.”

Nec mirum, quod homo simplex et rectus propter falsam opinionem per draconem malitiosum atque tortuosum in somnio est designatus, cum ipse simplicium rex et rectorum Dominus Christus per serpentem aeneum fuerit praefiguratus, dicente Domino ad Moysem:

“Fac serpentem aeneum, et pone eum pro signo, qui percussus aspexerit eum vivet (Num. XXI).”

Nempe sicut ille serpens aeneus fuit absque veneno, sic Christus cum accusaretur magus, erat absque peccato. Similiter Mardochaeus propter accusationem Aman per somnium visus est draco, sed secundum rei veritatem homo erat cultor Dei, malitiam non habens draconis antiqui, qui saeviebat in illo Aman superbissima.