CAPUT VIII. Quomodo facies et pennae animalium desuper extentae sint, quae duae pennae et quomodo jungi, quomodo corpora eorum tegere, et ipsa animalia quomodo ubi erat spiritus impetus, illuc isse vel ire, et non reverti dicantur.

“Et facies eorum, et pennae eorum extentae desuper. Duae pennae singulorum jungebantur, et duae tegebant corpora eorum.”

Facies animalium, et pennae eorum desuper extentae sunt, quia neque de terra sunt, neque de terra loquuntur, sed desursum sunt, et sursum tendunt, sursum vocant rationalis hominis animum, ut contemnat quidquid in imo est, dicatque:

“Nostra autem conversatio in coelis est (Phil. III).”

Porro duae pennae singulorum quae conjunguntur, et duae quae tegunt corpora eorum, eaedem sunt, omnes Scripturae altisonae divum testamentorum evangelicae fidei testimonium perhibentium, omnes istae junguntur et concorditer sonant ad aperiendum fidelibus. Junguntur nihilominus ad tegendum et claudendum infidelibus, quemadmodum dicit Apostolus:

“Quod si etiam opertum est Evangelium nostrum, in his qui pereunt est opertum, in quibus Deus hujus saeculi excaecavit mentes infidelium, ut non fulgeat illuminatio Evangelii gloriae Christi, qui est imago Dei (II Cor. IV).”

“Et unumquodque eorum coram facie sua ambulabat. Ubi erat impetus spiritus, illuc gradiebantur, nec revertebantur cum ambularent.”

Et supra dixit, quia non revertebantur cum incederent, sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur. Possemus arbitrari quod tantum pro firmamento rei repetitio facta sit, nisi quia interpositum est, quod non otiosum existimamus,

“ubi erat impetus spiritus, illuc gradiebantur.”

Quamdam utique, id quod dicitur, gradientium sonat acrimoniam, pugnantium constantiam, vincentium triumphalem gloriam. Quis enim nesciat quia sacramenta Evangelii per mundum gradi coeperunt duce sancto Spiritu, et illuc tantum gradi potuerunt Evangelii praecones,

“ubi erat spiritus impetus?”

Alioqui nisi fortissimo ferrentur spiritus impetu, tanta fuerunt obstacula contradicentium, ut inaniter graderentur et ambulantia in vacuum reverterentur. Sed dicit ipse homo et Deus, sacerdos et rex, suis quadrigis, suis animalibus:

“Cum autem inducent vos in synagogas, et ad magistratus et potestates, nolite solliciti esse qualiter aut quid respondeatis, aut quid dicatis; Spiritus enim sanctus docebit vos in illa hora quae oporteat dicere (Luc. XII).”

Item:

“Non enim vos estis qui oquimini, sed Spiritus sanctus (ibid.).”

Igitur

“ubi erat spiritus impetus, illuc gradiebantur, et non revertebantur cum ambularent,”

id est duce ac principe belli sancto Spiritu sine victoriae effectu non revertebantur, cum adversus principem mundi diabolum dimicarent. Nempe hoc est quod per alium prophetam de verbo suo loquens Deus:

“Non revertetur, inquit, ad me vacuum, sed faciet quaecunque volui, et prosperabitur in his ad quae misi illud (Isa. V).”