CAPUT XV. Dominica quinta decima post Pentecosten.

Officium Dominicae quintae decimae, si recte animadvertitur, claret quia maxime adversus excellentiam et inanem gloriam decantatur. Nam ad hoc pertinere illud quod in hujus Dominicae evangelio Matthaeus ait: Nolite solliciti esse, dicentes: Quid manducabimus, aut quid bibemus (Matth. VI), etc. Lucas testatur quid, cum eadem diceret, adjecit: Et nolite in sublime tolli (Luc. XII). Et quidem secundum eumdem Lucam, ante haec verba Dominus parabolam de divite stulto, cujus ager cum uberes illi fructus attulisset, et dixisset ipse:

“Destruam horrea mea et majora faciam, et dicam animae meae: Anima, habes multa reposita in annos plurimos, requiesce, comede, bibe, epulare: ait ad eum Deus: Stulte, hac nocte repetunt animam tuam a te, quae autem parasti, cujus erunt?”

(ibid.). Igitur adversus divites, quibus praecipiendum est:

“Non superbe sapere, neque sperare in incerto divitiarum (I Tim. VI),”

hoc in evangelio supradicto praecipitur: Nolite solliciti esse, etc. Cui et consonat praecedens epistola, in eo quod ait: Non efficiamini inanis gloriae cupidi (Gal. VI). Et rursum: Quae enim seminaverit homo, haec et metet; et qui seminat in carne, de carne et metet corruptionem (ibid.). Ejus itaque qui hoc praeceptum fideliter amplectitur, illa vox est in introitu ad Patrem nostrum, qui scit omnia quibus indigemus, sicut in eodem evangelio dictum est. Vox, inquam, illa: Inclina, Domine, aurem tuam ad me (Psal. LXXXIV), vox est pauperis, de manu Dei primum regnum Dei, et justitiam ejus, et deinde necessaria corporis, quae adjicienda sunt, humiliter quaerentis. Qui et in graduali eodem respectu ait: Bonum est confiteri Domino (Psal. XCI), id est necessaria quaerere a Domino, et in ea spe psallere, id est bene operari nomine tuo, id est ad honorem nominis tui, Altissime. Ad annuntiandum mane misericordiam ejus (ibid.), id est primum quaerere regnum Dei, et justitiam ejus. Ipse idem gratulabundus, quod necessarium a Patre victum acceperit, narrat in offerenda aliis, dicens: Exspectans exspectavi Dominum (Psal. XXXIX), id est non aliunde, sed a Domino quaerens ejus regnum, exspectavi quae adjicienda sunt, et respexit me (ibid.), id est adjecit quae necessaria sunt huic vitae. Communio clare exprimit cibum ejusdem regni Dei, qui primum quaerendus sit: Qui manducat carnem meam et bibit sanguinem meum, in me manet, et ego in eo (Joan. VI). Quod est enim regnum Dei, nisi mansio ejus in nobis? Hoc autem ut maneat in nobis, fit manducando carnem ejus, et bibendo sanguinem ejus. Unde et hoc in communione recte ponitur.