|
|
“Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant.”
|
|
Poterat sic dici: Ego veni vita hominum, ut abundantius vivant, quod
utique plus esset quam quod dictum est:
|
“Ego veni ut vitam habeant.”
|
|
Nam et omnis pastor ovium, qui intrat per ostium, ad hoc venit, ad hoc
vocatur vel intromittitur, ut oves vitam habeant, verum non ipsa vita,
sed tantum vitae particeps, ac vitae nuntius sive minister est. Hoc,
inquam, dici poterat, sed adversus fures et latrones, qui veniunt ut
mortem inferant, ita congrue nec plus nec minus quam opportune oppositum
est, dicendo:
|
“Ego veni ut vitam habeant.”
|
|
Quantum vero est quod addidit:
|
“Et abundantius habeant?”
|
|
Utique quantum differunt promissio et adventus ejus, tantum ultra
mediocritatem antiquae pascuae, hoc est quod nunc dicitur, abundantius.
Nam quod multo minus habuerunt oves Domini antiquitus, testatur
Apostolus qui, enumeratis magnis et primis arietibus, sic ad ultimum de
illis intulit:
|
“Juxta fidem defuncti sunt omnes isti non acceptis promissionibus, sed a
longe aspicientes et salutantes eas, et confitentes quia advenae et
peregrini sunt super terram (Hebr. XI).”
|
|
Certum est hoc, et nulli dubitare fas est, quia cuncti greges hactenus,
qui adventum ejus praecesserant, foris excubabant extra paradisum, et
longo balatu divinae visionis pascua desiderabant, donec veniret, ut
supra dictum est, et suo sanguine romphaeam, id est, gladium flammeum
exstingueret iste, qui illis repromissus est (Genes. III). Bene ergo cum
dixisset:
|
“Ego veni ut vitam habeant,”
|
|
continuo subjunxit
|
“et abundantius habeant;”
|
|
quia videlicet vitam, quam habebant in spe dedit ut haberent in re. Unde
supra cum dixisset:
|
“Per me si quis introierit, salvabitur,”
|
|
protinus adjecit:
|
“et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet.”
|
|
Quia profecto post adventum ejus dignae oves, et ovile praesentis
Ecclesiae per fidem ingressae abundantius quam anteriores, Dei notitia
pascuntur, et per mortem carnis egressae, visione summi pastoris
perfruuntur. His dictis in judicium vel condemnationem eorum, qui fures
et latrones sunt, nunc omnibus curae suae vicariis, qui digni pastores
esse cupiunt, hoc modo semetipsum dat in exemplum.
|
|