|
|
“Omnes sitientes, venite ad aquas.”
|
|
Hujusce praelii fatigatione anhelantes, quotquot erant de semine ejus
coeperunt aestuare et desiderio bono vivos scientiae fontes sitire,
statimque animadverterunt ad se pertinere, et maxime pro re hujusmodi
dictum esse illud a Spiritu sancto per os prophetae: Omnes sitientes,
venite ad aquas, et qui non habetis argentum, properate, emite, et
comedite. Venite, emite absque argento, et absque ulla commutatione
vinum et lac (Isa. LV). Venerunt ergo sitientes, sitierunt venientes, et
sederunt juxta plenissima fluenta Scripturarum, sicut columbae quae
lacte sunt lotae, id est simplicem ac benevolum habentes oculum, qui
multum valet ad consequendam veritatem Scripturarum, ad intelligendum
illum quo loquuntur illae Dei sensum. Nam econtra haeretici pugnaces,
idcirco cum verba raperent, male tenebant Scripturae sensum, quia
malignum habebant invidiae oculum, suamque et non Dei quaerebant
gloriam, tumidi, contentiosi, loquaces, elati, diabolicamque adversus
Deum et proximum spirantes superbiam in sublimitate sermonis. Idcirco
haereses et schismata fecerunt, inflatum habentes spiritum, nimium falsi
et fallentes, qui verba veritatis dialecticae, imo sophisticae vanitatis
vinculis se ligare posse putaverunt. Nam revera dialecticae ars
veritatem non persequitur, nec verbo Dei nectit vinculum, sed potius
veritatem sequitur, et verbum Dei verum fidis argumentationibus
comprobat, si quis legitime utatur illa. Processum sanctae Scripturae
diligenter aspiciat dialecticae simul et rhetoricae studiosus pariter et
benevolus, et videbit quod eam tanquam dominam, famulae istae
prosequuntur. Itaque quotquot erant de semine mulieris hujus, et
castitatem matris Ecclesiae quo affectu filios decebat defendere
meditabantur, accedentes ad aquas, unde et utiliter sanctam
intellexerunt Scripturam, propter hoc ipsum, quod non suam, sed Dei
quaerebant gloriam, matremque suam tam vita quam morte sua defendere
cupiebant. Nam haec est via vel norma sive conditio discendi, quam in
praelibato prophetae capitulo demonstrans ipse Deus scientiarum Dominus
dicit: Audite, audientes me, et comedite bonum et delectabitur in
crassitudine anima vestra. Inclinate aurem vestram, et venite ad me,
audite et vivet anima vestra (Isa. LV). Dicendo: Audite, audientes me,
nondum expresserat modum auditionis necessariae et ideo subjunxit:
Inclinate aurem vestram, et venite ad me, et continuo quod praemiserat:
Audite, audientes me, et comedite bonum, et delectabitur in crassitudine
anima vestra. Hoc ipsum repetivit, dicens: Audite me, et vivet anima
vestra. Denique, inclinate aurem, hoc est, humiliate mentem. Nam qui
humilitate inclinatur, ipse doceri meretur, juxta illud: Et qui
appropinquant pedibus ejus, accipient de doctrina illius (Deut. XXXIII).
|
|