CAPUT XVIII. De sacerdotis circa lepram dijudicandum diligentia secundum Apostolum dicentem:

“Haereticum hominem post primam vel secundam admonitionem devita.”

Ait ergo:

“Homo in cujus carne vel cute ortus fuerit diversus color,”

etc. Primum haec ad Apostoli convocemus imperium, dicentis:

“Haereticum hominem post primam et secundam admonitionem devita, sciens quia subversus est, qui ejusmodi est, et delinquit cum sit proprio judicio condemnatus (Tim. III).”

Profecto sicut in hac sancta, et justa et bona lege est quando debeat homo consideratus a sacerdote statim leprae condemnari et ad arbitrium ejus separari, et est quando debeat semel et iterum includi ac die septimo considerari, sic in sancta Ecclesia est quando debeat homo statim ut a fide exorbitaverit, haereticus nuntiari, et est quando debeat piis admonitionibus prius semel et iterum conveniri. Denique si is qui ex adverso fidei veritatisque consistit, talis est ut cum non per ignorantiam, sed per malitiam errare in hypocrisi, fictis verbis negotiari et loqui mendacium, nemini dubium sit, qualis erat jam Simon ille Magus cum primum se apostolis ingessit illic (Act. VIII), non debet sententia remorari, sed statim ejicienda et separanda est lepra nequissima, ne corrumpantur caeteri. Ait ergo:

“cum viderit lepram in cute, et pilos in album mutatos colorem, ipsamque speciem leprae humiliorem carne et cute reliqua, plaga leprae est, et ad arbitrium ejus separabitur.”

Et postmodum idem repetendo confirmat.

“Plaga, inquit, leprae si fuerit in homine, adducetur ad sacerdotem et videbit eum. Cumque color albus in cute fuerit, et capillorum mutaverit aspectum, ipsa quoque caro viva apparuerit, lepra vetustissima judicabitur, atque inolita cuti. Contaminabit itaque eum sacerdos, et non recludet, quia perspicua immunditia est.”

Tunc etenim pilus in album mutatus est colorem, ipsa et species humilior est carne et cute reliqua, quando id agitur sub albedine et humilitate hypocriseos, quatenus in errorem mutantur simplices fidei, quales Apostolus praemuniens, dicit:

“Nemo vos seducat veniens in humilitate et religione angelorum quae non vidit ambulans frustra inflatus sensu carnis suae, et non tenens caput, ex quo totum corpus connexum et conjunctione subministratum et constructum crescit in augmentum Dei (Col. II).”

Tunc, inquam, capillorum mutato aspectu caro quoque viva apparet, quando id quod praedictum est, agitur scienter, aut defenditur pertinaciter, quod et contactu sancti peccare est. Nempe, quasi mortuae carnis est lepra ignorantis hominis dissonans a recta fide loquela, et haec potest remitti. Quasi vivae autem carnis lepra est hominis veritatem scientis blasphemia, et haec

“non remittetur, neque in hoc saeculo, neque in futuro (Matth. XII).”

“Lepra inquit, vetustissima judicabitur, atque inolita cuti, contaminabit eum sacerdos, et non recludet, quia perspicua immunditia est.”

Quod est dicere: Non adhibebit diligentiam, ut manifestum corrigat haereticum, sed vitabit et vitandum pronuntiabit eum, quia subversus est, quia incorrigibilis est.

“Sin autem lucens candor fuerit in cute, nec humilior carne reliqua, et pili coloris pristini, recludet eum sacerdos septem diebus et considerabit die septimo. Et si quidem lepra non ultra creverit, nec transierit in cute priores terminos, rursus includet eum septem diebus aliis, et die septimo contemplabitur. Si obscurior fuerit lepra, et non creverit in cute, mundabit eum, quia scabies est.”

Sensus hic est: Si non per inanem gloriam in astutia vel hypocrisi blasphemiam struere, sed per ignorantiam errare visus fuerit, seorsum intruetur, sensu veritatis a fidelissimo dispensatore verbi, totis septem diebus, id est, in omnibus Scripturis divinitus inspiratis.

“Et si quidem lepra ultra non creverit, nec transierit priores terminos,”

id est si non defendendo errorem, reatum suum auxerit, quod facere solent omnes haeretici, quorum diabolus corda subvertit,

“rursus includet eum septem diebus aliis, et die septimo considerabit,”

id est, iterum bona spe illum in omnibus Scripturis catholicae veritatis catechizabit, et bene confirmatum sanctae matri Ecclesiae praesentabit, dicens, quia scabies fuit, et non lepra, id est, ignorantia deliquit, non malitia.

“Lavabitque homo vestimenta sua, et mundus erit.”

Juxta hunc sensum spiritualem, in lavandis vestimentis discretio qualis esse debeat, ecclesiastica prudentia non ignorat. Nam, qui ab haeretica lepra correctus ad integritatem fidei reducitur, qualiscunque illa exstiterit, dummodo baptizatus fuerit in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti non illi repetitur lavacrum carnis, sed tantum confessione data, spiritum accipit reconciliationis et remissionis peccatorum, qua sufficienter laventur vestimenta, ut homo ejusmodi mundus sit.

“Quia, si postquam a sacerdote visus est, et redditus munditiae, iterum lepra creverit, adducetur ad eum, et immunditiae condemnabitur.”

Et hoc aequum est. Nam, si denuo abalienatus fuerit peccator a vulva et erraverit ab utero, et locutus fuerit falsa (Psal. LVII), quae jam spes superesse poterit? Quomodo enim de ignorantia poterit excusari? Igitur et quemadmodum supradictus Apostolus, ait:

“Haereticum hominem post primam et secundam admonitionem devita (Tim. III),”

videlicet eo quod inexcusabilis, imo et incorrigibilis sit, ita nunc lex immundum esse decernit eum qui redditus munditiae iterum lepram contraxerit. Hoc plane fecit aliquis, cum forte aliquo indigens negotio, unde in catholica Ecclesia posset ei subveniri, fidem rectam professus est, eo quod diceretur ei: Non tibi subvenietur hic, nisi communicaveris, et rursus alio indigens, quo, verbi gratia, apud Arianos posset ei subveniri. rursus catholicam deseruit, eo quod dicerent Ariani: Non tibi subvenietur, nisi hic communicaveris, sicut palea leviter omni vento circumferente, nunc ab area transvolat in sepem, nunc rursus a sepe refertur in aream. Igitur et juxta hanc legem immunditiae condemnabitur, et juxta evangelicum Apostoli praeceptum,

“quia subversus est,”

devitabitur.