VERS. 6.

“Disperge,”

inquit,

“superbos in furore tuo,”

subaudi ut ego, qui eos et tranquillitatis tempore unitos contra me tolero, et districtus quandoque veniens in meo furore eos dispergo.

“In furore,”

inquam, non quod in me ulla furoris inaequalitas serpat, sed quia incommutabilis manens apud me, et tranquillus justis, et iratus parebo injustis.

“Disperge,”

inquam,

“superbos. Et respiciens omnem arrogantem humilia,”

subaudi ut ego, quia arrogantes quos nunc juste respicio ut convertantur, quandoque respicio ut puniantur.