|
|
“Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Cum dixerit vobis Pharao:
Ostendite signa. Dices ad Aaron: Tolle virgam, et projice eam coram
Pharaone, ac vertatur in colubrum,”
|
|
etc. Quoniam narratio signorum in superficie litterae plana videtur,
mysticas potius, adjuvante Domini Spiritu, requiramus rationes, et tunc
littera quoque bene procedentem sensum dignior apparens ipsa sequetur.
Et primo quaerendum quid mystice rationis habeat haec divina dispositio,
quod ante immolationem paschalis agni, quo res omnis confecta est, decem
fieri numero signa placuit, quibus Pharaonem superari non posse noverat,
antequam faceret ipse qui fecit. Primum fuit signum, ubi virga Aaron
versa in colubrum, devoravit virgas incantatorum. Secundum, ubi aqua
fluminis versa est in sanguinem. Tertium, ubi ranae descenderunt de
aquis, et operuerunt terram. Quartum, ubi pulvis terrae versus est in
ciniphes. Quintum, ubi Deus misit omne genus muscarum. Sextum, ubi
mortua sunt peste animantia Aegyptiorum. Septimum, ubi sparso cinere in
coelum facta sunt vulnera vesicarum turgentium. Octavum, ubi dedit Deus
tonitrua et grandinem, et discurrentia fulgura super terram, et grando
et ignis pariter mista ferebantur. Nonum, ubi dixit Deus, et venit
locusta et bruchus, cujus non erat numerus. Decimum, ubi factae sunt
tenebrae horribiles in omni terra Aegypti. His decem quidem signis sive
plagis vexatus quidem Pharao, et attrita est Aegyptus, non ita ut
dimitteretur ab Aegyptiis Israel. Post haec tandem tolli jubetur agnus
in domos filiorum Israel, immolandus decima quarta die mensis primi ad
vesperam, et in illo res omnis peracta est. Mortua sunt eadem nocte
omnia primogenita Aegypti, et ita Pharao victus, mollia locutus est,
dicens:
|
“Egredimini cito, et abeuntes benedicite mihi (Exod. XII).”
|
|
Et filiis Israel transeuntibus, Pharao rursus induratus, et omnes
Aegyptii insequentes in mari Rubro submersi sunt (Exod. XIV). Quorum
ergo in figura haec facta, recte quaerimus.
|
|