CAPUT 30

“Haec in proverbiis locutus sum vobis. Venit hora cum jam non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre annuntiabo vobis.”

Quaenam sunt quae in proverbiis locutum esse asserit? Nunquid ex quo surrexit a coena proverbia sive parabolas dixit, et non potius plano sermone praecepta dilectionis, et hortamenta patientiae dedit? Siquidem et apostoli solum hunc sermonem respicientes quem in illa nocte huc usque produxit: Ecce, inquiunt, nunc palam loqueris, et proverbium nullum dicis. Cum ergo dicit,

“haec in proverbiis locutus sum vobis,”

etc., non ad verba ipsa, quae tunc loquebatur referri voluit, alioquin, magis proprie sic dixisset: Haec proverbia locutus sum vobis, si tamen revera proverbia poterant convenienter dici, quae hactenus locutus est eis: Sed haec, inquit, quae nunc instant, quae nunc aguntur, scilicet passionem meam, pro qua cor vestrum tristitia nunc implevit, resurrectionem, quoque vel ascensionem qua visa gaudebitis,

“et gaudium vestrum nemo tollet a vobis, Paracleti quoque effusionem, quem si abiero mittam ad vos,”

ut jam dixi.

“Haec, inquam, in proverbiis hactenus locutus sum vobis,”

variis praesignavi figuris, usque in hanc horam passionis, imo usque dum tradente me spiritum, scindatur velum templi a summo usque deorsum (Matth. XXVII), ipsa sua scissione contestans ea quae hactenus latebant sub figuris, deinceps in veritate clarescent emysteria verbi Dei.

“Extunc enim jam non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre meo annuntiabo vobis,”

ita ut praesentibus rebus quarum figurae praecesserunt, vos non solum intelligere ea quae praesens ipse feci, vel locutus sum vobis, sed etiam quae in figura contingebant patribus vestris, discutere et aperire possitis.