|
Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum? Plenus sum. Holocausta
arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum, et agnorum, et
hircorum nolui, etc. Adhuc, inquit, cum sitis Sodomitae publici, vos
sacrificatis mihi? Adhuc multitudine victimarum vestrarum inescari me
posse putatis? Quo mihi haec? Quid sanguis vitulorum, agnorum, et
hircorum mihi conferet? Plenus sum. Magnum et verum sacrificium suscepi,
et in illo impletus sum, id est obedientiam sancti Israel, quem
blasphemastis, quem occidistis, cujus sanguine manus vestrae plenae
sunt. Ille me implevit. Ille sacerdos mihi satisfecit. Plenus igitur,
quo admittam multitudinem victimarum vestrarum? Nolo, imo nolui, cum
veniretis ante conspectum meum. Quod hujusmodi vobis sacrificia Moyses
ordinavit, non me volente, sed me permittente fecit, videlicet quia vos
talibus in Aegypto sacrificiis assueti servire diis alienis, non
poteratis a consuetudine arceri. Dico ergo: Quis quaesivit haec de
manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis? Ne offeratis ultra
sacrificium frustra. Ultra sacrificium sacerdotis mei, cui juravi et non
poenitebit me, dicens: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem
Melchisedech (Psal. CIX); ultra, inquam, hujus sacrificium ne offeratis
olidum sacrificium vestrum. Incensum abominatio est mihi. Neomeniam et
Sabbatum, et festivitates alias non feram. Iniqui sunt coetus vestri,
kalendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea. Olim nolui,
attamen tuli. Nunc autem jam non feram, nam odio profundo odivit haec
anima mea. Facta sunt mihi molesta. At ex quo facta sunt mihi molesta,
sustinui illa per annos quadraginta. Non statim misi Titum et
Vespasianum qui tollerent vestrum et locum et gentem, qui civitatem et
templum destruerent, ita ut non remaneret lapis super lapidem, sed
sustinui per annos quadraginta. Laboravi sustinens. Quod tandiu
sustinui, labor mihi fuit. Abominabar incensum vestrum, oderam neomeniam
et Sabbatum vestrum, oderat anima mea coetus vestros, et stercus
solemnitatum vestrarum. Vim quodammodo faciebam animae meae, ut quod
oderat sustineret saltem quadraginta annis, et hoc faciens laboravi.
Veniant tandem Romani, et hunc laborem demant mihi. Et cum extenderitis
manus vestras, subauditur, et foris circumdati armis, et intus fame, et
seditionibus afflicti et concisi, avertam oculos meos a vobis. Ne
compellar condolere et misereri. Et cum multiplicaveritis orationem,
sacrificia certatim offerendo, in templo cruentando, in aspectu hostium,
pertinaciam vestram admirantium, non exaudiam. Manus enim vestrae plenae
sanguine sunt. Implestis vobis eas, dicendo: Sanguis ejus super nos et
super filios nostros (Matth. XXVII). Hoc est verbum Domini. Quae porro
est lex Dei nostri? Lavamini, mundi estote. Si forte compuncti, aliqui
ex vobis dicant ad Petrum, et ad reliquos apostolos meos? Quid faciemus,
viri fratres (Act. II), ecce dico vobis: Lavamini. Quod est dicere:
Poenitentiam agite, et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Domini
(ibid.). Itaque lavamini, mundi estote, id est baptizamini et nolite
rursus malis operibus munditiam baptismatis perdere, et ecce audite
septem partes adhibendae diligentiae. Auferte malum cogitationum
vestrarum ab oculis meis, quiescite agere perverse, discite benefacere.
Quaerite judicium, subvenite oppresso, judicate pupillo, defendite
viduam. Septem itaque modis istis contendite mundi permanere, septem,
inquam, id est, omnibus modis; nam septenario numero significatur
universitas. Et cum feceritis, venite et arguite me. Non enim contemnam,
ego Dominus vobiscum judicium subire. Proponite causas, praemia exigite.
Magnum quippe baptizati, et mundati, advocatum habetis apud me, cujus
lavistis vos sanguine, cujus purificati estis fide. Si fuerint peccata
vestra ut coccinum, quasi nix dealbabuntur. Et si fuerint rubra, quasi
vermiculus, velut lana alba erunt. Coccinum ignei, vermiculus coloris
est sanguinei. In coccino ergo peccata libidinis, in vermiculo,
homicidii scelus datur intelligi. Si, inquit, fuerint peccata vestra,
peccata Sodomorum, ut coccinum, quoniam estis principes Sodomorum, quasi
nix dealbabuntur, juxta illud in psalmo. Asperges me hyssopo et
mundabor, lavabis me et super nivem dealbabor (Psal. L). Si fuerint
peccata vestra, peccata homicidarum, quasi vermiculus, quoniam
occidistis Christum, velut lana alba erunt, ut jam non appareat sanguis
ejus super vos, sed candidum gratiae vestimentum. Haec est lex Dei
nostri, o populus Gomorrhae. Omnem multitudinem victimarum vestrarum,
omnes solemnitates vestras odivit anima mea, inquit. Solum hoc est quod
volo: Lavimini. Si volueritis, et audieritis me, bona terrae comedetis.
Si, inquam, volueritis hanc legem percipere auribus ut audieritis ut
lavemini et mundi sitis, bona terrae viventium comedetis. Quod si
nolueritis, et me provocaveritis ad iracundiam, gladius devorabit vos.
Gladius, inquam, devorabit vos, et nunc in praesenti Romanorum, qui a
corporibus separet animas, et alibi gladius malignus qui animas a Deo et
ab omni sorte justorum dividat, si me provocaveritis ad iracundiam, si
ex eis quos mitto ad vos prophetis, sapientibus et Scribis occideritis,
flagellaveritis, crucifixeritis, lapidaveritis, et de civitate in
civitatem persecuti fueritis. Quia os Domini locutum est. Quid os Domini
locutum est? Nimirum quod gladius devorabit vos, ut veniat super vos
omnis sanguis justus, qui effusus est super terram, a sanguine Abel
justi, usque ad sanguinem Zachariae filii Barachiae, quem occidistis
inter templum et altare (Matth. XXIII). Hoc locutum est os Domini, et
hoc interposita veritate, firmavit. Amen dico vobis, ait, venient haec
omnia super generationem illam (ibid.).
|
|