CAPUT XXIII. Quod de Redemptore nostro prophetice dictum sit:

“Nephtalim cervus emissus dans eloquia pulchritudinis.”

Simulque et hoc notandum, quod ubi ante passionem maxime praedicavit in finibus Zabulon et Nephtalim, sicut habemus in Evangelio, trans Jordanem Galilaeae, et illic post resurrectionem eamdem consummavit doctrinam, dando baptizandi et docendi praeceptum, ut sicut ab eodem evangelista testimonium subjunctum est de propheta:

“Populus gentium, qui ambulabat in tenebris, lucem videret magnam (Isa. XIX),”

complens illam quoque prophetiam, qua dictum est:

“Nephtalim cervus emissarius dans eloquia pulchritudinis (Genes. XLIX).”

Emissus enim per divinam potentiam a canum insecutione, de quibus ipse dicit per os David:

“Circumdederunt me canes multi (Psal. XXI),”

emissus, inquam, in plenam securitatem, velocissimo saltu resurrectionis recurrit in fines Zabulon et Nephtalim, ubi ante docere coeperat, factus et ipse Nephtalim, id est dilatatus, videlicet expeditione charitatis, et haec dedit, quae praedicta sunt, eloquia pulchritudinis de nobis gentibus baptizandis, quae sic finivit:

“Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi (Matth. ult.).”