|
et qualis secundum sequentia damnatio futura sit eorum qui non ad legem
et testimonium, sed ad pseudoprophetas, falsum pro vero, Antichristum
pro Christo recipiunt.
Liga testimonium, signa legem in discipulis meis. Ipse qui dixerat
superius: Excaeca cor populi hujus, ipse nunc idipsum factum suo judicio
commendat, dicendo: Liga testimonium, signa legem in discipulis meis. Ac
si dicat: Bene fecisti, ligando testimonium, signando legem hujusce
visionis in discipulis meis, id est donec veniant discipuli mei, quos
dignos faciet fides evangelica, ut aperiam illis sensum et intelligant
Scripturas (Luc. XXIV). Protinus ille respondit: Exspectabo Dominum qui
abscondit faciem suam a domo Jacob, et praestolabor eum. Ligavi, inquit,
et signavi, et quamvis tristitia sit mihi magna pro fratribus meis
Israelitis, patienter exspectabo Dominum, qui abscondit faciem suam ab
eis et ad gentes transivit. Exspectatus ille tandem cum plenitudo
gentium subintraverit (Rom. II), revertens ad reliquias Israel dicit:
Ecce ego, et pueri quos dedit mihi Dominus in signum et in portentum
Israelis a Domino exercituum, qui habitat in monte Sion. Pueri quos
reversus ostendit, multitudo gentium est, quae subintravit in signum et
in portentum Israelis. Mirabitur enim Israel, cum de gentibus reversus
ad reliquias ejus, tot pueros, imo tantam multitudinem filiorum de
Ecclesia gentium susceptorum praesentaverit. Ecce ego, inquit. Et cum
dixerint ad vos: Quaerite a pythonibus et divinis qui strident
incantationibus suis, nunquid non populus a Deo suo requiret visionem
pro vivis et mortuis? Ad legem magis et ad testimonium. Sensus iste cum
illo sermone ejus in Evangelio congruit: Et dicent vobis, videlicet
pseudoapostoli, et pseudochristi: Ecce hic Christus, aut ecce illic.
Nolite ire, neque sectemini (Luc. XVII). Nam revera pseudoprophetae
quasi pythones sunt, et quasi divini, qui strident in incantationibus
suis. Nolite, inquam, ire, sed dicite pythonibus ejusmodi: Nunquid non
populus a Deo suo requirit visionem pro vivis et mortuis? Et est sensus:
Si populus Dei sumus, nonne sermonem ejus, sive pro vivis, sive pro
mortuis magis quam vos pythones aut divinos attendere debemus? Ergo ad
legem magis et ad testimonium subauditur, quam ad vestram seductionem
respicere debemus. Habemus enim legem et testimonium ejus cui tanquam
lucernae lucenti, in caliginoso loco attendentes benefacimus (II Petr.
I). Quod si non dixerint juxta verbum hoc, non erit eis matutina lux, id
est, si non sic responderint pseudoprophetis, Antichristi praeconibus,
in errorem inducentur, et lucem aeternam non intuebuntur. Et transibit
per eam, et corruet, et esuriet. Quisquis ita non dixerit, per eam,
subauditur lucem, transibit caecis oculis, et corruet in laqueum
damnationis, et aeterna fama esuriet. Et cum esurierit, irascetur,
maledicet regi suo, et Deo suo. Irascetur plane et rixabitur, nec enim
ibi confessionis vel supplicationis locus erit, aut tempus, et maledicet
regi suo Antichristo, et Deo suo diabolo, quem secutus est deserto Deo
vero. Non enim saltem in inferno rixarum illis deerit amaritudo. Et
suspiciet sursum, et ad terram intuebitur, et ecce tribulatio, et
tenebrae, et dissolutio, angustia, et caligo persequens, et non poterit
avolare de angustia sua. Et praecedentem, sicut et hanc periochem
terribili conclusione terminavit. Differenter tamen. Nam illic,
aspiciemus in terra, dixit, et ecce tenebrae tribulationis (Isa. V). Hic
autem per tertiam personam, suspiciet, inquit, sursum, et ad terram
intuebitur, et ecce tribulatio. Nempe illic de seipso simul et omnibus
electis loquitur, qui in illo judicii die quamlibet justi nonnullo metu
concutientur. Hic autem de sola damnatorum parte, cui et sursum Deus
iratus, et deorsum tartarus erit apertus. Recte igitur hic ita terminat:
Et non poterit, inquiens, avolare de angustia sua, quod illic non
dixerit.
|
|