CAPUT 50

Qua promissione quod scrupulum vobis moveat, recogitantibus vel scientibus multa petere fideles Christi, quae tamen non fiant eis, memoriter tenendum est cum dixisse:

“Ego sum vitis, vos palmites,”

et idcirco, secundum multitudinem [similitudinem] vitis et palmitum ejus, hoc ut caetera quae jam dixit esse accipiendum. Quid enim? Nunquid vitis palmitibus suis aliquid suum denegat vel subtrahit? Nonne omnem gratiam sui viroris, omnem virtutem suae radicis in eos transfundit, et per singulos dispartit, totumque ex illis fructum suum dependere facit? Quae autem gratia, quae virtus est in radice vitis hujus, scilicet Christi Filii Dei, nisi omnis plenitudo septiformis Spiritus sancti? Ergo, sicut palmites a vite nihil aliud, nisi quod habet vitis in se, exspectare, vel accipere possunt, sic isti palmites rationales a vera vite, quae Christus est, nihil nisi quod habet ipsa vitis vel petere debent, vel accipere possunt. Igitur

“si manseritis, inquit, in me, et verba mea in vobis manserint, quodcunque volueritis petetis, et fiet vobis,”

id est, non in auro et argento, sed in omni verbo, et in omni scientia divites eritis, et non concupiscentias carnis, sed omne donum Spiritus sancti, quia omne datum perfectum quod desursum est, descendens a Patre luminum (Jacob. III), petentes, ex me accipietis, scilicet divini timoris gemmulas, pietatis pampinos, scientiae flores, fortitudinis botros, maturas consilii uvas, intellectus torcularia, sapientiae apothecas. Talium quidquid petieritis, quia ad me veram vitem pertinent, quia gratiae et veritatis divitiae sunt, fiet vobis, ita ut fructus gratiarum omnium, tanquam botros de magnis palmitibus dependentes, totus meretur orbis. Quidquid his septem sancti Spiritus donis abundantius est, fructuosum non est, et ad vinum salutis non pertinet, sed a natura vitis alienum est, et idcirco manentibus in vite palmitibus cupiendum aut petendum non est, neque illis fieri debet. Unde autem tam prona indulgentia, ut quodcunque volueritis, petatis, o palmites boni, et fiat vobis? Sequitur:

“In hoc clarificatus est Pater meus, ut fructum plurimum afferatis, et efficiamini mei discipuli.”

Inde, inquit, tanta Patris largitas ad faciendum vobis quodcunque petieritis, quia videlicet hoc ad laudem et gloriam nominis ejus proficit, si vos tanquam palmites boni fructum plurimum afferatis.