|
Igitur Joseph, ad regis imperium de carcere eductus, tonso crine quem
longa custodia nutriverat, ac veste mutata, stola vestitus byssina,
annulum regis torquemque circa collum habens auream, sedensque super
currum regis, qui et constituit eum dominum domus suae, et principem
omnis possessionis suae, ut erudiret principes ejus, sicut semetipsum,
et senes ejus prudentiam doceret (Psal. CIV), appellatus, inquam, lingua
Aegyptiaca Salvator mundi, eo quod ab imminente famis excidio orbem
terrae liberaverit, talis, inquam, Joseph, et sic procedens, clamante
praecone ut omnes coram eo genuflecterent, suscitati a mortuis, et
incorruptionis atque immortalitatis stola induti Filii Dei Jesu Christi
pulchra similitudo clarissimumque speculum est, quem, dudum minoratum
paulo minus ab angelis, gloria et honore coronavit Pater, et constituit
eum super omnia opera manuum suarum, et omnia subjecit sub pedibus ejus
(Psal. VIII). Pro compedibus in quibus humiliaverunt pedes ejus torquem
auream suscepit, pro pallio, quo in manu adulterae relicto, nudus
effugit, stola byssina, Deo judice, indutus est; pro servili nomine,
regium gestat annulum, et pro carceris humilitate super altum sedet
imperii currum. Perseverat in victore atque triumphatore, cum altitudine
gloriae et honoris modestia et humilitas mentis. Quid enim? Nunquid non
poterat jam exaltatus venturos ad se fratrum suorum camelos sive asinos
regiis anticipare curribus grandi tuba canente ante se, qua et aemulis
fratribus insultaret, et sanctum patrem diuturno luctu fatigatum, ad
suae laetitiae festivitatem invitaret? Poterat plane, sed de suo spiritu
nil praesumens, totusque de divino arbitrio pendens, reliqua tempora sua
manibus ejus committebat, quem curam sui habere hactenus compererat.
Igitur quidquid de patribus Abraham, Isaac et Jacob laude dignum dicit
Apostolus: fide demorati sunt in terra repromissionis, tanquam in
aliena, in casulis habitantes, et confitentes qui peregrini et hospites
sunt super terram (Hebr. XI). Qui enim haec dicunt, significant se
patriam inquirere: et siquidem illius meminissent, de qua exierant,
habebant utique tempus revertendi, totum, inquam, hujus non jam
peregrinatio, sed captivitas hujus patientia vel potius passio superat.
Plus namque in servum venundatum quam peregrinum esse voluntarium, plus
in carcere quam in aliena terra degere, plus in compedibus humiliari
quam in casulis fuit habitare. Nam nisi propter spem iste eamdem
amplecteretur captivitatem, propter quam et patres ejus suam amplexi
sunt peregrinationem, habebat utique jam liber, tempus convocandi
patrem, quemadmodum et illi si civitatis suae meminissent, inquit
Apostolus, habebant utique tempus revertendi. Nunc autem ut illi
meliorem civitatem, sic et iste meliorem appetit patrem, quanquam et
illius ex Deo juste speraret consolationem. Praeterea quia in servum
venundatus est Joseph, jure quoque et ex lege humana illorum se
agnoscebat proprium quibus venundatus est. Recte itaque et cum laude
digna fide, sicut in domo, sicut in carcere, sic et in curru Pharaonis
tam humiliter servivit quam fideliter, illud semper attendens quia
servus emptitius est, non illud quia per prudentiam pater Pharaonis
effectus est. Sic et Christus, ex quo a fratribus suis Judaeis negatus
et gentibus est traditus, quanquam pro humano affectu gentem illam
diligat, suntque, ut Apostolus ait, charissimi propter patres (Rom. XI),
tamen apud eos quodam jure tenetur, quibus traditus est, eosque jure
ignorat a quibus ignoratus est, et negat eos a quibus negatus est.
|
|