CAPUT XXV. De apostolis et apostolicis viris, praedicatoribus verbi Dei, et qualiter eorum quibus sua spiritualia seminant, carnalia nunc metere, et in futuro duplicia, id est animae pariter et corporis bona sperare debeant.

Et stabunt alieni, et pascent pecora vestra, et filii peregrinorum agricolae, et vinitores vestri erunt. Vos autem sacerdotes Domini, vocabimini ministri Dei nostri, dicetur vobis: Fortitudinem gentium comedetis et in gloria eorum superbietis. O fortes justitiae, o plantatio Domini, sancti apostoli atque apostolici viri alieni, qui non erant de gente vestra, alieni, inquam, filii peregrinorum, id est gentiles, qui non erant ut vos de carne Abrahae, stabunt devota fide, ad vestrum servitium, ut pascant pecora vestra, vestras comportant vindemias, ut quibus vestra seminastis spiritualia, digne illorum metatis carnalia (I Cor. IX). Vos autem tanquam sacerdotes, imo vere sacerdotes Domini, verbo Dei vacabitis otio sancto feriati, ut sitis id quod estis, ministri Domini, spiritualia ministrantes, ut carnalia jure ministrentur vobis. Hoc ingenuitatis nomine vocabimini, hoc nobilitatis nomen dicetur vobis. Fortitudinem gentium comedetis, et in gloria eorum superbietis. Quid isto verius? Videbunt venturi, ad vestrorum cinerum memoriam fortitudinem, id est, labores gentium comportari, vestroque nomini gloriosorum diadematum regum, in pulvere substerni. Ita superbietis, videlicet superbia sancta et nobili, dum superbo altiores saeculo, superborum omnium colla vera gloria supervadetis. Hoc idcirco, quia nunc mihi dicenti, Spiritus Domini super me, eo quod unxerit me Dominus, vos annuntiationem meam mansueti audistis, et credidistis, relictisque omnibus, secuti estis me, pauperes censu, pauperes spiritu, unde et odit vos mundus, et inde vestras quoque animas pro me posituri estis. Verum non eo tenditis, non illum finem exspectatis, ut sicut dixi: Fortitudinem gentium comedatis, et in gloria eorum superbiatis. Sed quid? Pro confusione vestra duplici et rubore, laudabunt partem suam. Hoc est quod speratis, hoc est pro quo laboratis, duplici confusione, duplici rubore paupertatis et mortis affecti, ut videlicet laudent partem suam, ut talem habeant, qualem merito laudent partem suam, id est ut habeant vitam aeternam, quae non est alia quam cognoscere Deum, et quem ille misit Jesum Christum (Joan. XVII). Haec enim pars justi est, unde et laetabundus, pars mea, inquit, Dominus (Psal. LXXII). Haec vestra erit beatitudo, quod unde vos duplici rubore confundimini, scilicet et in paupertate viventes, et in angustia morientes, inde sit ut Deum in partem suam habeant gentes, talem suam partem laudantes, talem acquisitionem negotiatione auri et argenti meliorem judicantes. Propter hoc in terra sua duplicia possidebunt et laetitia sempiterna erit eis. Quia ego Dominus diligens judicium et odio habens rapinam in holocaustum. Et dabo opus eorum in veritate, et foedus perpetuum feriam eis. Et scietur in gentibus semen eorum, et germen eorum in medio populorum. Omnes enim qui viderint eos cognoscent illos, quia isti sunt semen, cui benedixit Dominus. Ad nos, quos horum sacerdotum et ministrorum suorum imitatores esse vult, apostropham fecit, ut sciamus quid receperint, quid et nobis, si illos imitemur, sperandum sit. Propter hoc, inquit, quia reliquerunt omnia, et secuti sunt me (Matth. XIX), isti fortes justitiae aedificatores, sive sacerdotes, et ministri mei. Propter hoc, inquam, in terra sua duplicia possidebunt; nam quia pauca eademque transitoria reliquerunt bona corporis, multa eademque aeterna possidebunt bona animae, et corporis, et utrobique laetitia sempiterna erit eis. Quia ego Dominus diligens judicium, et odio habens rapinam in holocaustum. Revera diligens in reddendo, et odio habens rapinam in retinendo debito. Non diligerem judicium, si mercedem retinerem, rapinam haberem in holocaustum, si oblata non redderem. Sed amen dico vobis, nemo est qui reliquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut filios, aut agros propter me, et propter Evangelium, qui non accipiet centies, tantum nunc in tempore hoc, et in saeculo futuro vitam aeternam (Marc. X). Igitur de judicio certi, de retributione securi, malint omnes pii talium exemplo confundi confusione vel rubore duplici, quia ego Dominus diligens judicium, mihi quoque odiosum est non retribuere illis, quidquid accepero ab illis in holocaustum. Et dabo opus eorum in veritate et foedus perpetuum feriam eis. In veritate, inquam, dabo opus eorum, ut maneat in veritate fructus vel opus eorum. Quo contra dicitur de opere reproborum: Ecce vos estis de nihilo, et opus vestrum ex eo quod non est (Isa. XLI). Item: Ecce omnes injusti, et vana opera eorum, ventus et inane simulacra eorum (ibid.). Et alibi: Confidunt in nihili, et loquuntur vanitatem. Conceperunt laborem, et pepererunt iniquitatem. Ova aspidum ruperunt, et telas araneae texuerunt (Isa. LIX). Non sic isti sacerdotes, et ministri mei, sed opus eorum in veritate, opus, inquam, eorum dabo in spiritu veritatis, et foedus perpetuum feriam eis, ut sint filii non servi, amici facti ex inimicis per mortem meam reconciliati. Et scietur in gentibus semen eorum, et germen eorum in medio populorum. Semen eorum, id est verbum praedicationis eorum, scilicet in gentibus, cum enim hi quibus oportuerat prius loqui, repulerint illud ipsi ad gentes convertentur (Act. XIII). Sed et germen eorum scietur in medio populorum, quia cum mortibus affecti, et in sepulcris fuerint conditi, rursus germinabunt quia de mortuis eorum corporibus, viva crebrescent opera virtutum ad roborandam fidem viventium. Omnes qui viderint eos. cognoscent illos, quia isti semen, cui benedixit Dominus. Revera soli qui viderint, cognoscent eos, nam qui oculos suos compresserint, ne videant, non cognoscent eos. Nam videre eos benevolentiae est, attentioris atque docilis animae est. Itaque qui viderint cognoscent eos, ex operibus, quia isti sunt semen, cui benedixit Dominus; et beatificabunt eos, dicentes, quibus miro atque inusitato modo, sanctum benedictionis spiritum dedit Dominus.