|
|
“Venit ergo iterum in Cana Galilaeae, ubi fecit aquam in vinum.”
|
|
In hoc quoque dicto sacratissimam dispositionem hujus orationis,
scilicet evangelistae Joannis recte miramur, imo incarnatam Dei
sapientiam, quae hoc primo suae manifestationis anno tali ordine
processit, qualem hic non immerito scriptis commendare curavit. Qui
videlicet annus, nunc fere exactus est, ex quo imminente Pascha, Jesus
Jerosolymam ascendit. Nam et paulo post, eadem instante solemnitate,
rursus illuc ascensurus est. Quid enim toto hoc anno, quo necdum tradito
Joanne, publicum praedicandi officium non exercuit, quid, inquam, hoc
anno, nisi futurae praedicationis, sive instantis salvationis, a tempore
suae passionis usque ad finem saeculi ordinem, quo processura esset, in
suis actibus praepingit, et quasi extensis quibusdam disterminat lineis?
Habebat quippe in proposito, in aeterno divinitatis consilio, fixum
atque immobile decretum, legem de Sion et verbum Domini educere de
Jerusalem (Isa. II), scilicet ut pateretur, sicut oportebat, et
resurgeret a mortuis tertia die, atque exinde praedicaretur in nomine
ejus poenitentia et remissio peccatorum in omnes gentes, incipientes ab
Jerusalem (Luc. XXIV), ut quia caecitas eventura erat in Israel interim
plenitudo gentium subintraret, et sic omnis Israel salvus fieret (Rom.
XI). Hoc plane per totum hunc annum in seipso praefiguravit. Nam
ascendens Jerosolymam in solemnitate paschali, eamdem passionem et
resurrectionem suam, per templi solutionem ejusque excitationem in
tribus diebus maturandum praesignavit (Joan. II). Deinde poenitentiam et
remissionem peccatorum, quae in nomine ejus praedicanda erat, loquens
cum Nicodemo definivit dicens:
|
“Nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu sancto, non potest introire
in regnum Dei (Joan. III),”
|
|
etc. Postea commanens in Judaea, ut cognovit quod detraherent sibi; jam
enim caecitas contingebat in Israel, reliquit Judaeam, et ad Samaritanos
divertit, quos inter alienigenas reputabant Judaei. Ecce tandem in
Galilaeam redit, tandem iterum ex Cana Galilaeae venit ubi vinum de aqua
fecit. Nota diligenter: Non de Samaria ad templum Jerosolymorum rediit,
unde vendentes et ementes ejiciendo, vetus sacrificium abjecit, licet et
illa civitas prima ejus fuerit, sed ab alienigenis, ubi duos dies
commoratus est in Galilaeam, imo, in Cana Galilaeae rediit, ubi vocatus
ad nuptias aquam in vinum convertit. Nam ad Israel salus revertetur, cum
plenitudo gentium subintroierit; ad templum autem, id est ad hostiarum
sanguinem suscipiendum, vel circumcisionis ritum, Christus nunquam
rediturus est. Nonne ergo salutis nostrae opifex, rerum, quas facturus
erat, toto hoc anno', quasdam secundum hunc evangelistam umbras
praemisit? Ad patriam autem suam, de qua naturam hominis natura Dei
assumens, nuptias fecit, et
|
“tanquam sponsus procedens de thalamo suo (Psal. XVIII),”
|
|
aquam nostrae corruptionis in vinum vertit incorruptionis, revertetur
circa finem saeculi, ut nunc circa finem hujus anni in Cana Galilaeae
rediit. Quid ergo nunc illic fecerit, audiamus, et in exteriori ejus
opere interius mysterium perquiramus.
|
|