VERS. 18.

Ne impie agas multum, et noli esse stultus, ne moriaris in tempore non tuo. Qui supra justum certo cohibebat limite ne esset justus multum, neque plus saperet quam necesse sit, modo dare vult modum etiam nostrae impietati. Quoniam enim liberum habemus arbitrium ut peccemus; quia humanum est peccare, diabolicum perseverare, modus mala nostra saepiuscule alleviabit. Impius est sed non multum, qui quando peccaverit erubescit, et festinat ad poenitentiam. Impius multum est, qui sine poenitentiae remedio semper vult peccare. Mustela feniculo vincere scit serpentinum venenum medicando, et cervus aquarum fluento. Caprea extrahit a se ferrum gustu dictamni, ursus comedendo formicas, atque leo similam manducando sanantur. Sanguis capreae sanat leopardum. Si aliqua fera infirmatur, sanabitur hausto canis sanguine. O quam stultus, quam stolidus homo est, qui ignorat quod bestia non ignorat! Quare stultus et nimium impius esse prohiberis haec est causa, ne moriaris tempore non tuo. Core, Dathan et Abiron propter impietatem nimiam in tempore non suo mortui sunt, quia vivi descenderunt in infernum (Num. XVI). Videtur ergo Ecclesiasti contrarius esse Job qui ait: Constituisti terminos ejus qui praeteriri non potuerunt (Job XIV), quomodo terminos sibi constitutos non praeterit, qui propter iniquitatem suam non suo moritur tempore? Sed habet natura tempus quod praeteriri non potest, stultus autem suum se credit habere tempus, quod neque natura dat, neque gratia praestat, sed quod fingit sola praesumptio vanae spei. Ita verax est Job, verax est Ecclesiastes. Job naturae tempus quod praeteriri non potest affirmat; Ecclesiastes vero non suum tempus imputat stulto, et suum tempus esse negat quando moriatur, quoniam quidem impie et stulte vivens perdit vivendi tempora. Tempus suum male agendo perdiderant, quos ad bona revocat opera Paulus apostolus, dicens: Redimentes tempus, quoniam dies mali sunt. Ecce patet ex verbis Apostoli et Ecclesiastis, quod perdat tempus suum qui nimiis sordet peccatis. Quem enim Deus creavit ut vivat bene sapiendo, si desipiendo non suo tempore moriatur, iste neque suo tempore vivet, neque morietur. Qui enim vivens moritur morienti iteratur mors, cum bene deberet vivere ne stultus moriatur.