|
Quam vineam Dominus Deus noster, qui, ut saepe jam dictum est, per Noe
figuratur, plantaverit, incognitum esse sacra Scriptura non sinit, verbi
gratia, cum dicit: Vineam de Aegypto transtulisti; ejecisti gentes, et
plantasti eam. Dux itineris fuisti in conspectu ejus, et plantasti
radices ejus, et implevit terram (Psal. LXXIX). Et in Isaia: Vinea facta
est dilecto meo in cornu filii olei, et sepivit eam, et lapides elegit
ex illa, et plantavit eam electam, et aedificavit turrim in medio ejus,
et torcular exstruxit in ea, et exspectavit ut faceret uvas, et fecit
labruscas (Isa. V), etc. Item nec illud latere potest quod illa vinea,
bene plantata et decora prius, postea in amaritudinem vitis alienae
conversa, ipsum plantatorem amaro mortis poculo potavit, et consummata
amaritudine inebriavit, ita ut obdormiret somno mortis, nudatus, id est
infirmus vel passibilis inventus, quippe qui in similitudinem hominum
factus, et habitu inventus est ut homo (Phil. II). Realiter quoque
dicenti: Sitio, vinum obtulit myrrhatum, vinum vel acetum cum felle
mistum (Joan. XIX; Matth. XXVII). Igitur Noe de vinea quam plantavit,
ipse inebriatus est, et in tabernaculo suo nudatus, ipse est Christus, a
populo, cui legem dedit, ipse morte affectus, et in eadem gente sua
despectui habitus, unde et gemebundus Isaias loquitur: Non est species
ei, neque decor, et vidimus eum, et non erat aspectus. Et desideravimus
eum, despectum et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem
infirmitatem (Isa. LIII), etc. Quicunque haereticus sub Christiano
nomine, propter hujusmodi infirmitates, Christum Dei virtutem et Dei
sapientiam, verum Deum de Deo vero negat ante saecula natum, id est
Cham, quod interpretatur calidus, videlicet impatiens, semperque calens
ad rixam, atque contentiosus, qui infirmitatem patris nuntiat foris,
juxta quod Joannes de hujusmodi: Ex nobis, inquit, exierunt, sed non
erant ex nobis (I Joan. II), dum negant in Christo quod virtutis est.
Illud solum praedicat quod est infirmitatis et turbam facit. Econtra,
qui susceptam a virtute Dei, nostram infirmitatem digne venerantur,
scientes quia quod infirmum est Dei, fortius est hominibus (I Cor. I),
ipsi sunt Sem et Japheth, id est inclyti atque dilatati. Sem quippe
inclytus sive nominatus, Japheth vero latitudo interpretatur. Majores
sive doctores atque praelati in domo hujus Noe, id est in Ecclesia
Christi, nominati sunt et inclyti; auditores vero sive subditi, quam
plurimi sunt, et idcirco nomina Japheth, id est latitudinis, recte
intelligendi sunt. Tertius est Cham, id est caterva falsorum fratrum.
Praeter has hominum partes nulla invenitur in filiis Noe, id est, qui
Christiano censentur nomine. Et duae quidem salvae sunt; nam tertia
perit, sicut habemus in Apocalypsi, vel quia projecti cauda draconis qui
trahebat tertiam partem stellarum coeli (Apoc. XII), vel quia ad cantum
tubae angelicae, et tertia pars creaturae interiit (Apoc. VIII). Quomodo
illi qui per Sem et Japheth designantur, illam infirmitatem honorant,
quam in Christo haeretici despiciunt? Dorso aversi, pallium imponentes,
infirma patris operiunt, id est reverenter praeteritas passiones Domini
recolentes, venerando sacramentorum ordine vestiunt, qualia in domo Dei
agere sanctum, intelligere pium est. Hoc primi fecerunt apostoli, et
deinde apostolici viri, atque cum illis, et post omnes illos, religiosi
observant et fideles Christiani. Illis ergo recte servus servorum est
Chanaan, id est omnis haereticus, quia videlicet dum blasphemat et
contendit, imo etiam corporaliter persequitur (quod maxime furor fecit
Arianus) illorum gloriae servit, et perficiendis coronis famulatur. Et
bene dictum est, maledictus Chanaan, et non maledictus Cham, quia,
videlicet dum in futurum saeculum poena illorum reservatur, quasi non in
semetipsis, sed in posteris puniuntur. Interpretatur autem Chanaan motus
eorum. Quae interpretatio talibus congruit, quia pro motu, id est, pro
opere patris sui maledicti sunt.
|
|