|
Postquam fremuerunt gentes et populi gentiles et Judaei usque dum
interimerent eum, laetati sunt et multipliciter quasi vicissent gloriati
sunt, ipsam ejus mortem pro magno tenentes experimento, quod non fuisset
a Deo, quod fuisset seductor, et idcirco nomen ejus periisset et nulla
esset in Deo salus ejus. At ille nunc mortuus per triduum loquebatur, et
nunc usque vivens loquitur ea quae continet sequens psalmus:
|
“Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt
adversum me; multi dicunt animae meae, non est salus ipsi in Deo ejus,”
|
|
etc., usque:
|
“Dormivi et soporatus sum, et exsurrexi (Psal. III).”
|
|
Quis nisi dormiens dormitione peccati, et soporatus alto sopore
fallaciae, non agnoscit hanc vocem resurgentis haec esse verba
resurrectionis? Ergo quod sequitur:
|
“Non timebo millia populi circumdantis me; exsurge, Domine, salvum fac
me, Deus meus ((ibid.),”
|
|
vox est ascendentis et euntis sedere a dextris Dei. Utrumque autem,
scilicet et resurrectionem et ascensionem uno versiculo brevius
perstrinxerat, dicens:
|
“Tu autem, Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput
meum.”
|
|
Cujus versiculi Petrus apostolus taliter sensum expressit gloriosum
(Act. II). Hunc Jesum suscitavit Deus patrum nostrorum, et principem ac
Salvatorem exaltavit dextera sua, ad dandam poenitentiam et remissionem
peccatorum. Fecimus quod proposuimus, scilicet demonstrare jam in initio
psalterii Davidici quatuor sacramenta haec, quorum sine fide nullus
vixit, Incarnationem, Passionem, Resurrectionem atque Ascensionem Jesu
Christi Filii Dei, ut in ordine lucido ad illum diem processionis
Spiritus sancti perveniremus, cujus gratiam sonat is qui continuo
sequitur Psalmus quartus.
|
|