|
|
“Vocavitque firmamentum coelum.”
|
|
Vocavitque Deus firmamentum coelum. Ubi vel quando vocavit Deus
firmamentum coelum? Et quidem quando ad Noe loquens: Ponam, inquit,
arcum meum in nubibus coeli (Gen. IX), vel quod certius est, ad Abraham:
Suspice, inquit, coelum, et numera stellas si potes (Gen. XV), enim in
quocunque coelo, sed in firmamento stellae suspiciuntur, tunc sine dubio
vocavit Deus firmamentum coelum. Verumtamen quid hoc sibi vult, quod
scriptor ipsum Deum astruit firmamentum coelum vocasse? Non enim sine
causa esse putandum est, quod de animantibus loquens quae sine dubio
praetereunt, Adduxit, inquit, ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea.
Omne enim quod vocavit Adam animae viventis, ipsum est nomen ejus (Gen.
II). Lucis autem nomen, id est diem, et tenebrarum, id est noctem, ipse
Deus posuit, de quibus sane dubium non est quia praeterire vel mutari
non possunt. An et coeli et terrae perennitatem ex eo scriptor idem
innuit, quia Deus firmamentum coelum, et aridam terram nominans, per
seipsum vocabula imposuit? Forte dicis ad haec: Coelum quoque et terra
transitura sunt. Ait enim idem Dominus: Coelum et terra transibunt,
verba autem mea non transibunt (Matth. XXIV). Sed rursus alia Scriptura
dicit: Generatio praeterit, et generatio advenit, terra autem in
aeternum stat (Eccle. I). Proinde est distinguendum, quod coelum, aut
quae terra, sive quomodo transitura sit, quoniam utramque Scripturam
veram esse oportet, scilicet, et eam quae dicit: Coelum et terra
transibunt, verba autem mea non transibunt, et illam, quae ait: Terra
autem in aeternum stat. Petrus apostolus cum dixisset in Epistola sua:
Latet enim eos hoc volentes, quod coeli erant prius, et terra de aqua,
et per aquam consistens Dei verbo, per quae ille tunc mundus aqua
inundatus periit, ita subjunxit: Coeli autem qui nunc sunt et terra
eodem verbo repositi sunt, igni reservati in diem judicii, et
perditionis impiorum hominum (II Petr. III). Patet sententia, quia illam
terram et illos coelos, qui diluvio perierunt, et post diluvium repositi
sunt, igni ultimo perdendos asseverat. Cum itaque dicit Dominus: Coelum
et terra transibunt, non 12 substantiam terrae, sed eam, quae nunc est,
qualitatem ejus transituram asserit, quippe cum de tempore illo quo
certum est substantiam ejus non perisse dicat apostolus, per quae ille
tunc mundus inundatus periit aqua: multo magis nec pro eo quod dicit
Psalmista: Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum
sunt coeli; ipsi peribunt, tu autem permanes (Psal. CI), aestimandum est
quod firmamentum periturum sit, praesertim cum et tunc percuntibus
coelis secundum quantitatem, et speciem hujus aeris, quos aqua
excrescens occupavit, firmamentum nihilominus steterit. Sunt autem coeli
superiores, in firmamento videlicet, per quos feruntur sol et luna, et
praeter haec quinque stellae quas dicunt planetas, id est erraticas, sed
utrum et ipsi sint perituri igne, an hi soli qui etiam diluvio
perierunt, disputatio est aliquanto scrupulosior inter doctos.
Verumtamen cum Veritas dicat: Tunc justi fulgebunt sicut sol in regno
patris eorum (Matth. XIII), de resurrectione loquens mortuorum: quid ibi
facient sol et luna, ubi quasi tot erunt soles quot justorum corpora?
Nempe etsi supererunt, lucere non valebunt, tam multorum corporum
claritate reverberante lumen ipsorum. Sed et Joannes dicit: Et nox ultra
non erit, et non egebunt lumine lucernae, neque lumine solis (Apoc.
XXII). Proinde scrupulosa, ut jam dictum est, inter doctos disceptatio
est, utrum et ipsa luminaria cum ipsis per quos feruntur coelis, sive
circulis, peritura sunt? Igitur eorum quibus nomina per semetipsum Deus
imposuit, et ipsorum quibus homo vocabula dedit, haec observanda
distantia est: quia illa quidem, quamvis mutata permanent, haec autem
transitoria sunt. De solo mari, pro eo quod dictum est in Apocalypsi: Et
mare jam non est (Apoc. XXII), utrum illo magno incendio, cum
judicabitur saeculum per ignem, exsiccetur, an in melius commutetur, non
facile quis dixerit. Potest tamen intelligi, quod de turbulento
praesenti saeculo dixerit, Et mare jam non est, quia videlicet, ut
supra, cum dicit: Et mare reddidit mortuos suos (Apoc. XX), sub eodem
nomine hoc saeculum intelligi oportet.
|
|