|
|
“Qui a semetipso loquitur, gloriam propriam quaerit, qui autem quaerit
gloriam ejus qui misit illum, hic verax est, et injustitia in illo non
est.”
|
|
Harum sententiarum singulae singulas in subauditione habent sibi
contrarias. Nam lecto, qui a semetipso loquitur, gloriam propriam
quaerit, subaudiendum est, qui autem a semetipso loquitur, eo quod
doctrina ejus ex Deo sit, hic Dei gloriam quaerit. Itemque subaudiendum
est:
|
“Qui gloriam propriam quaerit, hic mendax est, et injustitia in illo
est,”
|
|
et deinde legendum:
|
“Qui autem quaerit gloriam ejus qui misit illum, hic verax est, et
injustitia in illo non est;”
|
|
haec enim sibi invicem repugnantia sunt, simulque esse non possunt,
scilicet, a semetipso quemque loqui et veracem esse; itemque gloriam
propriam quaerere, et justitiam in illo esse; sicut econtra, doctrinam
cujusque ex Deo esse, et mendacem illum esse; itemque gloriam Dei
quaerere et justitiam Dei in illo non esse, omnino repugnantia sunt, et
nusquam simul esse possunt. Diabolus quippe, qui a semetipso loquitur,
cum enim loquitur mendacium ex propriis loquitur, quia mendax est, et
pater ejusdem mendacii (Joan. VIII), quod loquitur, verax esse non
potest, et quia gloriam propriam quaerit, non enim voluit cum Deo, sed
econtra Deum gloriari, dicens:
|
“Ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo (Isa. XIV),”
|
|
et idcirco justitia in illo esse non potest. Similiter homo inquantum,
vel quandiu a semetipso loquitur, in tantum, vel tandiu verax esse non
potest. Et in quantum vel quandiu gloriam propriam quaerit, vel Arius,
vel alius quilibet haereticus, in tantum, vel tandiu justitia in illo
esse non potest. Econtra
|
“Christus quia non a semetipso loquitur, sed quod vidit et audivit hoc
testatur (Joan. V),”
|
|
idcirco mendax esse non potest, et quia non propriam gloriam quaerit,
sed et Patris et Spiritus sancti aeque, ut suam communiter gloriam
quaerit, idcirco injustitia in illo esse non potest. Similiter homo in
quantum, vel quandiu non loquitur a semetipso, mendax recte dici non
potest, et in quantum vel quandiu non suam, sed Dei gloriam quaerit, in
tantum, vel tandiu injustus recte dici non potest. Igitur tam valido
quam vero divinae rationis monumento Dominus noster perversos suimet
miratores repellit, dicentes:
|
“Quomodo hic litteras scit cum non dedicerit,”
|
|
et omnem hominem, doctrinam sive psalmum, sive apocalypsum habentem, et
spiritu ac mente mysteria loquentem (I Cor. XIV), quomodocunque sciat
vel undecunque didicerit, defendit opportune, neque quis dicere audeat
eo praesente, quis est hic? Et hactenus quidem sapientia, quae plane
litteras scit, cum non didicerit, secundum illorum dicta respondit, jam
vero quae sequuntur, cogitationibus quoque tacitis, quae illum latere
non poterant hoc modo respondere curavit.
|
|