|
|
“Deus, judicium tuum regi da.”
|
|
(III REG. CAP. I.)
|
“Et rex David senuerat, habebatque aetatis plurimos dies. Cumque
operiretur vestibus, non calefiebat,”
|
|
etc. Jam in Salomonem ingredientibus, et hujus partis quoque mysteria
quaerentibus nobis, psalmus ille qui inscribitur
id est septuagesimus primus, pro lucerna necessaria occurrit. Qui enim
hic foris operatus est, Salomonem illum faciendo haeredem regni sui,
dicit illic in spiritu pater ipse David:
|
“Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis,”
|
|
etc. Haec profecto cum dicit, ipse in facto suo, illud se praefigurasse
innuit, quod nunc totus orbis audivit, quia Deus Pater magnus utique
rex, judicium et justitiam suam, Filio suo regi Christo dedit. Nam
|
“Pater non judicat quemquam, sed judicium omne dedit Filio, ut omnes
honorificent Filium, sicut honorificant Patrem,”
|
|
quem et juxta psalmum praedictum
|
“adorabunt omnes reges, omnes gentes servient ei,”
|
|
etc., quae utique in Christum vere Salomonem, id est pacificum, dicta
esse, ipsa litterae superficies cogit intelligi. Igitur David rex Deus
Pater, Salomon vero Christus Dei Filius hic mystice intelligendus est.
|
|