CAPUT XXIX. Quinque vulnera Christi esse signacula justitiae.

Dicimus cum Apostolo, et dicentis Apostoli sensum intelligimus, quia pater Abraham accepit et posteris suis tradidit signum circumcisionis, signaculum justitiae fidei. Crediderat enim, ut fidelis Deo dicenti:

“In semine tuo benedicentur omnes gentes (Gen. XXII),”

cum non haberet filium, jamque esset senex ipse, et uxor ejus anus et sterilis. Magnae rei testimonium, magnum illa circumcisio erat fidei signaculum, et magnae justitiae palmam ipsi, et posteris ejus declamabat ante Deum, suae promissionis commonefaciens eum, ne unquam offensus, undelibet subterfugeret dare semen, in quo

“benedicerentur omnes gentes,”

dum signaculum illius promissi commonitorium videret, fidelemque ac veracem ipsum esse diceret. Ecce autem plura hic signacula, signacula justitiae ac fidei, scilicet plagae quinque, quas pro conditione salutis humanae, iste vir obediens suscepit, vir justus et fidelis. Pro conditione, inquam, salutis humanae, quia profecto talem conditionem propositam sibi propheta non nesciebat ipse:

“Si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longaevum, et voluntas Domini in manu ejus dirigetur, pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et saturabitur. In scientia sua justificabit ipse justus servos meos multos, et iniquitates eorum ipse portabit (Isa. LVII).”

Nonne igitur nobis posteris ejus jure palmam justificationis et salutis sive salvationis justa divinitas concedit, cum videat non unum tantum signaculum aut signaculi justitiae vulnus, ut fuit vulnus circumcisionis, sed quinque vulnera justi, vapulantis quidquid quinque sensibus suis nostra caro deliquit. Nam signacula haec justitiae vel fidei nos in baptismo suaviter suscepimus, quae ipse poenaliter suscepit, et sicut cum unius signaculi, id est, circumcisionis testimonio exspectabatur, ad redimendos homines venturus, ita nunc a nobis cum quinque plagarum, id est, crucis frontibus nostris impressae signaculo, exspectatur, ad judicandum vivos et mortuos rediturus.