|
|
“Phares, divisum est regnum tuum, et datum est sanctis Altissimi (Dan.
V.),”
|
|
quorum typum nunc in excidio duntaxat Babylonis gesserunt Persae et
Medi, praesertim cum Cyrus rex illorum prophetica voce christus quoque
sit appellatus Domini.
|
“Haec, inquit Isaias, dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi
dexteram, ut subjiciam ante faciem ejus gentes, et dorsa regum vertam
(Isa. XLV).”
|
|
Causam dictionis hujusmodi taliter praemisit:
|
“Qui dico Cyro, pastor meus es, et omnem voluntatem meam complebis; qui
dico, Jerusalem aedificaberis, et templum fundaberis (Isa. XLIV).”
|
|
Futurum namque erat, ut Cyrus licentiam et facultatem daret
reaedificandi Jerusalem, et templum Domini.
|
“Divisum, inquam, est regnum tuum,”
|
|
indiviso permanente regno sanctorum, sicut numerus senarius, qui tuus
numerus est, solubilis est et secabilis: numerus autem septenarius, qui
numerus est Dei, quia die septimo requievit, insolubilis et insecabilis
est. Ita regnum tuum solubile est, et sine dubio solutum est, et tu
ipse, videntibus cunctis, praecipitandus es; regnum autem Dei, et
sanctorum ejus manet in aeternum. Praeterit enim figura hujus mundi (I
Cor. VII), et tu de principatu mundi, de potestate tenebrarum harum
pertransibis in tartarum, rudentibus inferni detraheris, eorum quibus
regnum tuum dandum est, quibus reservatae sunt illae, quas in coelo
perdidisti, mansiones . Hic unus est Daniel purpura indutus, auream
circa collum torquem de damnato rege referens. Sicut auctoritas verbi
Dei purpuram et torquem auream tristi et damnato rege extorsit, et huic
sancto interpreti suo transposuit, sic omne decus coeli, omne servitium
creaturae, quod tibi arrogasti, a te extortum, dabitur sanctis Dei
hominibus.
|
|