|
Hinc manifestum est quod iste nec solus iste, sed maxime iste sic
Dominum Christum mori voluit, ut periret nomen ejus, id est ut nulla
fama vel memoria, et nulla superesset doctrina ejus, sicut ille
videlicet Achitofel, illud intendebat, ut David, sicut jam dictum est de
regno ejectus, nequaquam ultra regnare posset, morte praeventus. Eamdem
igitur vel similem ob causam uterque poenitentia ductus est, et uterque
laqueo se suspendit, videlicet quia persensit, tam iste quam ille, quod
res non procederet secundum consilium ejus. Et inde pulcherrimam
similitudinis perfectionem! Quomodo ille persensit vel unde ille
percepit non fieri secundum intentionem suam, ut funditus exterminaretur
David? Nimirum ex eo quod Chusai, amicus David, quasi relicto David,
venerat ad Absalon, quem utique sciebat nequaquam animo recessisse a
David, neque corde esse cum Absalon. Nonne iste similiter de Domino
Christo dicere poterat, quod quamvis esset damnatus et moreretur, non
tamen periret nomen ejus: ex eo quod superstites erant discipuli ejus,
praedicaturi nomen et resurrectionem ejus? Denique hoc voluerat ut
discipuli quoque ejus cum eo comprehenderentur. Et manifestius
evangelista Joannes exprimens:
|
“Stabat autem, inquit, et Judas qui tradebat eum, cum ipsis. Ut ergo
dixit eis: Ego sum abierunt retrorsum, et ceciderunt in terram, etc.,
usque: si ergo me quaeritis, sinite hos abire, ut impleretur sermo quem
dixit (Isa. VIII): Quia quos dedisti mihi non perdidi ex eis quemquam
(Joan. XVIII).”
|
|
Horum videlicet discipulorum quibus ipse jam dixerat:
|
“Jam non dico vos servos, sed amicos meos (Joan. XV),”
|
|
et nomine et re simitudinem gessit ille Chusai, Chusai quippe
interpretatur silentium. Nam Chusai aliud nomen est, quod ad istud non
pertinet,
|
“et interpretatur Aethiops, ait beatus Hieronymus , aliisque litteris
scribitur. Hoc ergo nomine Chusai quod, ut jam dictum est, interpretatur
pulchre praesignatum est silentium discipulorum metuentium, qui relicto
eo omnes fugerunt, et non solum siluerunt de illo, propter metum
Judaeorum. verum etiam negavit eum Petrus maximus illorum. Qualis illa
negatio fuit? Nonne solummodo linguae, et non etiam cordis? Sicut enim
ille Chusai, non corde vel animo, sed ore solummodo negavit amicum David
dum dicente Absalon; Quare non ivisti cum amico tuo? respondit,
nequaquam, qui illius ero quem elegit Dominus, et hic omnis populus et
universus Israel, et cum eo manebo (II Reg. XVI); sic et Petrus
apostolus non corde, sed solo ore Christum negavit, dum dicente aliquo:
Et tu ex discipulis ejus es? respondit: Non sum.”
|
|
Et sicut illud quod taliter Chusai recessit a David, per voluntatem
factum est ipsius David, dicentis:
|
“Si veneris mecum, eris mihi oneri, sin autem in civitatem revertaris,
et dixeris Absalon, servus tuus sum rex, sicut fui servus patris tui,
sic ero servus tuus, dissipabis consilium Achitofel (II Reg. XV);”
|
|
sic et istud quod omnes discipuli relicto Domino fugerunt, et inter
Judaeos per silentium jam dictum semetipsos reservaverunt, 672 voluntate
factum est ipsius Domini, dicentis:
|
“Quo ego vado vos non potestis venire (Joan. XIII),”
|
|
quo ego vado non potes me modo sequi.
|
“Si ergo me quaeritis, sinite hos abire (Joan. XVIII),”
|
|
ut videlicet dissiparetur consilium Judae, fieretque illis reservatis,
ut eo mortuo nomen ejus non periret nobis quibus annuntiaverunt: Quia
resurrexit. Ex hac nota similitudine, documentum sumere libuit ad
demonstrandum quod poenitentia Judae dolor fuerit natus ex invidia
crudeli, et confessio ejus dicentis:
|
“Peccavi, tradens sanguinem justum,”
|
|
parum, aut nihil differre potuerit a confessione daemonum, qui illum non
solum justum, verumetiam Filium Dei esse interdum confessi sunt.
|
|