CAPUT XI. Quomodo regnum Graecorum originem coeperit.

Dixisse nos arbitramur de principe Graecorum, qualiter venire coeperit, jam dicendum est, qualiter pervenerit, qualiter regnum Graecorum sive Macedonum (qui profecto Graeci sunt) auctum imperium cum caeteris gentibus Judaeam quoque tenuerit, et per quem illa facta sint, quae facienda superior visio demonstravit in cornu modico, quod subortum est ex quatuor cornibus hirci supra memorati. Post annos imperii Persici plus minus ducentos viginti, Alexander Macedo decedente Philippo in regnum successit, eodem, ut putabatur, Philippo genitus, virtute et divitiis patre major. Porro, si verum memorant, qui de illo scripserunt, veraciter illum adduxit in regnum, et cum pervenit jam dictus ille malus princeps Graecorum, permittente Deo, cujus permissio semper justa est, licet malignorum principum voluntas sive intentio semper sit injusta. Ferunt namque gestorum ejus scriptores, Nectanebum quemdam maleficum per maleficia transfiguratum, in cornuti Jovis daemonium, quem dicunt Hammonem, Olympiadis uxoris Philippi inisse concubitum, atque exinde Alexandrum hunc fuisse generatum. Ferunt et hoc alii, quia qua nocte eum mater Olympias concepit, visa est per quietem cum ingenti serpente volutari. Utraque haec dicta scriptorum satis sibi consentiunt, nisi quod ab altero plus et ab altero minus est dictum, et utrosque libenter audimus, quod hoc vel illud dicere, est testificari, quod illic non defuerit malignorum cooperatio spirituum, ubi conceptus est talis vir, talis futurus praedo terrarum, et, ut ait quidam insignis auctor:

. . . . . . . non utile mundo

Editus exemplum tot gentes esse sub uno

Posse viro.