CAPUT XII. Quod per intellectum psalmi tertii hoc de Christo nobis annuntiet Spiritus veritatis, quia resurrexit, et in coelum ascendit, et hoc esse quod dicit:

“Ego dormivi et soporatus sum et exsurrexi,”

et:

“Tu autem, Domine, susceptor meus.”

Postquam fremuerunt gentes et populi gentiles et Judaei usque dum interimerent eum, laetati sunt et multipliciter quasi vicissent gloriati sunt, ipsam ejus mortem pro magno tenentes experimento, quod non fuisset a Deo, quod fuisset seductor, et idcirco nomen ejus periisset et nulla esset in Deo salus ejus. At ille nunc mortuus per triduum loquebatur, et nunc usque vivens loquitur ea quae continet sequens psalmus:

“Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me; multi dicunt animae meae, non est salus ipsi in Deo ejus,”

etc., usque:

“Dormivi et soporatus sum, et exsurrexi (Psal. III).”

Quis nisi dormiens dormitione peccati, et soporatus alto sopore fallaciae, non agnoscit hanc vocem resurgentis haec esse verba resurrectionis? Ergo quod sequitur:

“Non timebo millia populi circumdantis me; exsurge, Domine, salvum fac me, Deus meus ((ibid.),”

vox est ascendentis et euntis sedere a dextris Dei. Utrumque autem, scilicet et resurrectionem et ascensionem uno versiculo brevius perstrinxerat, dicens:

“Tu autem, Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum.”

Cujus versiculi Petrus apostolus taliter sensum expressit gloriosum (Act. II). Hunc Jesum suscitavit Deus patrum nostrorum, et principem ac Salvatorem exaltavit dextera sua, ad dandam poenitentiam et remissionem peccatorum. Fecimus quod proposuimus, scilicet demonstrare jam in initio psalterii Davidici quatuor sacramenta haec, quorum sine fide nullus vixit, Incarnationem, Passionem, Resurrectionem atque Ascensionem Jesu Christi Filii Dei, ut in ordine lucido ad illum diem processionis Spiritus sancti perveniremus, cujus gratiam sonat is qui continuo sequitur Psalmus quartus.