CAPUT V. De eo quod, omnibus suis vadum Jacob traductis, luctabatur cum eo vir usque mane, et de mutatione nominis Jacob in Israel.

Cumque matutine surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc. Traductisque omnibus quae ad se pertinebant, remansit solus. Et ecce vir luctabatur cum eo usque mane. Jaboc fluvii nomen est, et interpretatur lucta sive arena. Fluit autem inter arenam, hoc est Philadelphiam, et Gerasam in quarto ejus milliario, et ultra procedens Jordani fluvio commiscetur. Vir, inquit luctabatur cum eo usque mane. Matutine surrexerat, et usque mane luctatus est, id est ante diem surrexerat sacras celebrare excubias, juxta illud Psalmistae: Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te, quia fuisti adjutor meus (Psal. LXII). Et usque mane, id est usque ad auroram, cum viro luctatus est. Sic enim ait ille, cum eum superare non posset: Dimitte me, jam enim ascendit aurora. Quod, inquit, nomen est tibi? Respondit: Jacob. At ille: Nequaquam Jacob appellabitur nomen tuum, sed Israel. Sensus hic est: Non vocabitur nomen tuum supplantator, hoc est Jacob, sed vocabitur nomen tuum princeps cum Deo, hoc est Israel. Quomodo enim princeps ego sum, sic et tu qui mecum luctari potuisti princeps vocaberis. Si autem mecum, qui Deus sum, sive angelus Dei, pugnare potuisti, quanto magis cum hominibus, hoc est, cum Esau quem formidare non debes? Illud nempe quod omnium pene sermone detritum est, ut Israel interpretetur vir videns Deum, sive mens videns Deum, non tam vere quam violenter B. Hieronymo videtur interpretatum.