Psalmus 8.

Psalmus octavus luce clarior est, quod ejusdem resurrectionem Christi, et exaltationem admirando glorificet.

“Domine, inquit, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! Quoniam elevata est magnificentia tua super coelos.”

Ac deinceps.

“Quid est homo, quod memor es ejus, aut Filius hominis, quoniam visitas eum? Minuisti eum paulo minus ab angelis, gloria et honore coronasti eum, et constituisti eum super opera manuum tuarum. Omnia subjecisti sub pedibus ejus.”

Patet, ait, profecto hominem esse aliquid dignum interius, licet vile et abjectum plus caeteris animalibus videatur exterius, et istud patet per hoc

“quod memor es ejus.”

Et quidquid sit de aliis hominibus, ipse qui non erat filius hominum, sed hominis, id est virginis, ipse quidam maximum. Et hoc inde constat,

“quoniam visitas eum.”

Et exponit secundum quid

“visitas eum,”

ita:

“Minuisti eum paulo minus ab angelis,”

etc. Spiritus sancti effusionem, quae per exaltationem Christi data est, hoc modo insinuat:

“Quoniam videbo coelos opera digitorum tuorum, lunam et stellas, quae tu fundasti.”

Coeli isti sancti sunt apostoli, quia de terrenis coelestes facti sunt, per Spiritum sanctum, qui cum singulariter dicatur digitus Dei, ut illic:

“Si in digito Dei ejicio daemonia (Luc. XIX),”

pluraliter tamen hic dictum est

“opera digitorum tuorum,”

quia Spiritus idem septiformis est, et divisiones gratiarum ejus multae sunt. Luna universalis Ecclesia, stellae singulae Ecclesiae sunt,

“quae tu fundasti,”

inquit, id est, quibus singulis incrementum dedisti, propter haec nomen tuum, ait, quod prius notum erat in Judaea tantum, nunc

“admirabile est in universa terra.”

Et hic psalmus in titulo habet:

“Pro torcularibus,”

quia videlicet sicut in torculari vinum et acinum, ita in Ecclesia boni et mali continentur.