|
Opportune Spiritus sanctus omnium arbiter sacramentorum, hora tertia
super apostolos adveniens, vivificis eamdem horam dedicavit mysteriis,
qua homines adhuc sobrii et carnalibus cibis adhuc jejuni, primum
quaerere debent regnum Dei. Nam quia Dominus noster, qua nocte
tradebatur, post typicam agni coenam, sacram corporis et sanguinis sui
tradidit Eucharistiam (I Cor. XI), forte parum aut nihil referre
arbitraremur utrum pransi an jejuni ad illud vitae epulum accederemus.
At ille ratione et articulo temporis agebatur, ut tali hora sacramentum
illud condere non moraretur. Ratione: quia non ante consummationem
veteris, inchoandus erat ordo novi sacrificii: articulo temporis, quia
statim capiendus, et ad passionem ducendus, aliud non habebat spatium,
ut ante mortem suam hoc haeredibus suis conscriberet testamentum. Unde
cum illis, tradens sanguinis sui calicem, dixisset:
|
“Bibite ex hoc omnes; hic est enim calix sanguinis mei (Math. XXVI; Luc.
XXIV),”
|
|
etc. statim addidit:
|
“Dico autem vobis, non bibam amodo de hoc genimine vitis, usque in diem
illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei (ibid.).”
|
|
Et quidem cum in regno Patris, id est, cum jam factus immortalis, post
resurrectionem suam cum discipulis suis manducavit et bibit (Joan. XXI):
potuit tunc primum tradere illis corpus suum, et calicem novi et aeterni
testamenti, sed nunc magis ordinate egit, quia testamentum ratum non
fuit nisi, ut ait Apostolus, mors intervenerit testatoris (Hebr. IX).
Igitur Spiritus sanctus qui hujus et omnium sacramentorum auctor et
virtus est, congrue hora tertia dari dignatus est, ut tempus ostenderet,
quo sua quoque sacramenta dari vel celebrari magis conveniret. Unde
recte universalis Ecclesiae conventus, magis hac hora, nisi forte dies
jejunii sit, congregari consuevit, et dicta hora tertia, quae caeteris
illustrior est, ob honorem ejusdem Spiritus sancti solemnia missarum
celebrari astantibus choris, cum psallentio communi. Nec cuiquam haec
divina traduntur mysteria post cibum corporis, nisi urgeat ea, quae
retardari non potest, instantis necessitas mortis.
|
|