|
Quid multa? Tandem post diutinam vexationem illud consilium animo
incendit, quod unus amicorum beati Job dixit: recte quidem si personam
prudenter considerasset cui dixit: Voca ergo, inquit, si est qui
respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere (Job V). Mortua est enim
uxor illius, cujus opus vel aedificium maxime nos contristabat, et per
hanc, ut reor, occasionem mitius coepit agere, quatenus mecum ejusmodi
placitum iniret, ut domum quam aedificare coeperat subter turrim quam ut
suam reaedificaverat, nobis cederet, partim pro anima sua, partim
accepta pecunia. Nam domus illa distribuendae eleemosynae videbatur
accommoda, utpote secus introitum portae castelli sita: Cogitavi ergo
tandiu vexatus, ut ad aliquem sanctorum me converterem, videlicet
construendo in honore illius oratorium super portam eamdem, ita ut
contiguam haberet praedictam domum hospitalem. Converti autem me ad
beatum Laurentium, nimirum aliquem sanctorum, et ad hanc partem speciali
gratia satis idoneum secundum finem suum. Finis enim ejus hic fuit, quod
sanctorum pauperum pedes lavit, et linteaminibus extersit, et de
thesauris vel facultatibus Ecclesiae, quas dispensandas susceperat,
fideliter eis ministravit, mox gloriosum peracturus martyrii triumphum,
unde et memoria ejus in benedictione est, cum istis venerabilibus
antiquioris Scripturae verbis: Dispersit dedit pauperibus, justitia ejus
manet in saeculum saeculi (Psal. CXI). Hunc ergo congruum ac fidelem
ratus fore tutorem, jeci quantotius futuri oratorii fundamentum, et
prout tempus permisit (instabat autem asperitas hiemis), structura
fornicibus erecta usque ad aequalitatem portae surrexit, quam, ut a
nivibus, pluviisque hibernis protegeretur, protinus levi materia et
stipula oportuit cooperiri. Ejuscemodi tecturae eventus, fratres mei,
qualis exstitit? Cum enim supra dictum foris extra muros grassari
coepisset incendium, et hi, qui turres, ut supra jam dictum est, in unum
jus transtulerant, ad easdem certatim convolarent, mobilem ferentem
supellectilem ad altitudinem atque munitionem, ut sperabant, igni
inaccessibilem sive impenetrabilem, repente advolantes scintillae, et
super stramen, quo tegebatur opus jam dictum, demissae, in ingentem
flammam eruperunt, quae videlicet flamma multo efficacior, quam bellica
quaelibet machina turrim, quae proxima stabat, per sublimes fenestras
tenuesque rimas ingressa, et deinde in aliam tertiamque perniciter
prosiliens, totum denique castellum, et quidquid in turribus lignum erat
sibi in pabulum concessum, corripiens, horribile cunctis fecit
spectaculum, ita ut totum hoc non solum circumdaret, verum etiam
cooperiret monasterium.
|
|