|
|
“Gaudens gaudebo in Domino,”
|
|
etc., et quid sit vestimentum salutis et laetitiae, quo illam Christus
induit et circumdedit, et de unitate corporis Christi et Ecclesiae.
Gaudens gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo, quia
induit me vestimento salutis, et indumento laetitiae circumdedit me.
Quasi sponsum decoratum corona, et quasi sponsam ornatam monilibus suis.
Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum
germinat, sic Dominus Deus germinabit justitiam et laudem coram
universis gentibus. Adventus iste, vel praesentia Salvatoris, unde
propheticus hic sermo est, osculum illud est, quod sponsa desiderans
dicebat in Canticis: Osculetur me osculo oris sui (Cant. I). Ecclesia
quippe sponsa fidelis nata in patriarchis, subarrata in Moyse et
prophetis, illud suspirabat voto cordis festinantissimi, ut veniret ipse
dilectus, et assumendo carnem, oscularetur eam osculo oris sui. Hoc
facto hilariter nunc delectata dicit: Gaudens gaudebo in Domino, etc.
Hujusce particeps gaudii dicebat ille amicus egregius sponsi, ille
sponsi et sponsae consecretalis, et mutui conscius amoris: Qui habet
sponsam sponsus est. Amicus autem sponsi, qui stat audit eum, gaudio
gaudet propter vocem sponsi. Hoc ergo gaudium meum impletum est (Joan.
III). Nec vero dubium quin ille praecursor nativitatis, praecursor
quoque factus passionis, ad inferos descenderit, et exspectanti illic
Ecclesiae, nuntium bonum attulerit. Igitur quia postmodum de passione
ejus propheta dicturus est. Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis
vestibus de Bosra (Isa. LVIII). Et paulo ante in persona ejusdem
annuntiantis et praedicantis, dixit: Spiritus Domini super me, eo quod
unxerit Dominus me, recte et opportune voces istae sic accipiuntur,
tanquam apud inferos jam in occursum ejus exsultantis Ecclesiae: Gaudens
gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo. Quae mihi gaudii
causa, quae exsultationis ratio? Quia induit me vestimento salutis, et
indumento laetitiae circumdedit me. Nudata fueram in Adam, foliis ficus
pudenda contexeram, tunicis pelliciis, misere operia, de paradiso ejecta
fueram. Hic autem Dominus, et Deus meus pro foliis sicut vestimento
salutis, et pro pruritu libidinis, prima baptismatis et remissionis
peccatorum stola induit me, et pro pellicia mortalitatis tunica.
resurrectionis et immortalitatis stola secunda circumdedit me. Quasi
sponsum decoratum corona, et quasi sponsam ornatam monilibus suis. Quasi
sponsum, inquam, et quasi sponsam. Unum quippe sumus corpus. caput et
membra, sponsus et sponsa, Christus et Ecclesia (I Cor. XII; Rom. XII).
Jam jam in Christo sponso, et capite meo modicum passo, in aeternum
fulgebit victoriae corona, in me sponsa virtutum et gratiarum, fulgida
figentur monilia. Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus
semen suum germinat, sic Dominus Deus germinabit justitiam, et laudem
coram universis gentibus. Inde ille sponsus, et ego sponsa, quia ille
Dominus Deus, et ego terra, vel hortus ejus, quia ille agricola, et ego
agricultura ejus (I Cor. III). Unus idemque, quia Creator Dominus est et
Deus, et quia homo factus, agricola est meus (Joan. XV). Quomodo
agricola plantante atque rigante, et Deo incrementum dante (I Cor. III),
terra profert germen suum, et hortus semen suum germinat, sic illo uno
et quia homo est, evangelizando plantante atque rigante, et quia Deus
est per Spiritum suum incrementum dante, proferam ego, et germinabo
justitiam fidei, et laudem Dei, non coram una tantum gente Judaea, sed
coram universis gentibus, ut videant opera mea bona, legendo dicta vel
acta patriarcharum, vel prophetarum, audiendo vocem et videndo lucem
apostolorum, et videndo atque credendo glorificent Patrem, qui in coelis
est (Matth. V).
|
|