|
Non autem est dictum solummodo propter communem quae tunc erat humani
generis indigentiam, sed et propter servandam in futura Ecclesia pacis
charitatisque custodiam, et sic dictum, et sic tale datum est signum.
Denique illud constans est, et nemini dubium esse licet, quin sanctos
omnes, qui illum per praeteritas generationes ab origine mundi
exspectaverant, omnes, inquam, usque ad illum electum latronem, lavit
per semetipsum a peccatis omnibus in spiritu sancto, in aqua et sanguine
profluente de latere suo (Apoc. I). Futurum autem erat ut, per ministros
gratiae suae, baptizaret eos qui credituri erant in hoc eodem Spiritu
sancto, in ejusdem aquae et sanguinis sacramento. Hic nimirum non
defuturae erant lites corvorum rixantium seorsum, ac seorsum
baptizantium, et contra alterutros dicentium: Ego baptizo, ego
sanctifico. Ille adulter, ille ebriosus, aut fornicarius nunquid te
baptizare, nunquid te sanctificare poterat? Illius vel illius qui te
baptizavit fides, sine operibus erat mortua, mortuum itaque tibi dedit
baptisma. Bene ergo et opportune pacifica designante columba, dictum
est: Hic est qui baptizat in Spiritu sancto (Matth. III). Adeo namque
proni ad scissuras futuri erant, qui baptizarentur, ut non modo pro
bonis adversus malos, sed et pro bonis adversus bonos, quasi pro optimis
baptizatoribus suis adversus baptizatores minus bonos inflarentur atque
rixarentur. Sic illi jam facere coeperant, quibus vas electionis
Apostolus dicebat: Significatum est mihi, fratres, de vobis ab his qui
sunt Cloes, quia contentiones sunt inter vos. Hoc autem dico quod
unusquisque vestrum dicit: Ego sum Pauli, ego autem Apollo, ego vero
Cephae, ego autem Christi. Divisus est Christus? Nunquid Paulus
crucifixus est pro vobis, aut in nomine Pauli baptizati estis? (I Cor.
I.) Bene hic attenderat, quid mallet columba mitis, id est hic Spiritus
pietatis, Spiritus unitatis et pacis, unum designans atque dicens: Hic
est qui baptizat. Ac si diceret: Sive per bonos, sive per malos, sive
per summos, sive per infimos, visibiliter operetur Ecclesia ministros,
hic est qui invisibiliter baptizat in Spiritu sancto. Verum de illo
Domini Christi et hujus Spiritus sancti baptismo, plenius post aliqua
dicendum erit. Nunc interim illud dictum sit, quia sanctus iste Spiritus
unicam et condignam sibi mansionem tandem se adeptum esse, imo se sibi
fecisse declaravit (Matth. III; Luc. III; Joan. I; Marc. I). Ubi super
hunc proprium hominem suum in tali specie apparuit et in eo mansit, non
ad mensuram, ut participibus vel consortibus ejus, divisivam indulgens
ei gratiam, sed in eo tota cum divinitate sua corporaliter inhabitans
(Col. II), et per id quod coelis apertis super eum descendit, coelos
credentibus in eum per passionem ejus aperiendos esse testificans, qui
ex quo peccavit homo generi humano clausi erant.
|
|