VERS. 16.

“Pater eram pauperum,”

videlicet vis misericordiae illius naturam fuerat imitata, dum, non ex timore damnationis, sed prae amore Dei proximi tribuendo patrem se pauperibus exhibebat. Juxta allegoriam sancta Ecclesia,

“oculus fui caeco et pes claudo,”

dum illum qui quo pergat non videt, praedicando illuminat; et eum qui prae infirmitate animi non potest ire quo videt, id est operari quod intelligit, opitulando sustentat, itemque et pater et mater pauperum est. Alia namque membra sunt in corpore Ecclesiae, quae intuendae luci Scripturarum deserviunt; alia quae tanquam pes a terreno actu minime disjuncta corpus omne in praesentis vitae negotiis sustineant; alia quae tanquam manus eleemosynam porrigendo pauperibus patrocinantur.

“Pater, inquam, eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam,”

id est ad proferendam sententiam nunquam praeceps fui, nec temere indiscussa judicavi. Quod profecto perpetrare pertimescimus, si auctoris nostri exempla subtiliter pensamus, qui cum omnia nuda et aperta sub suis habeat oculis, mala tamen Sodomae noluit audita judicare, sed ait:

“Clamor Sodomae et Gomorrhae multiplicatus est; descendam, et videbo utrum clamorem, qui venit ad me, opere compleverint, an non ita est, ut sciam (Gen. XVIII).”

Hoc enim ideo dictum, ideo scriptum est ut nos qui homines sumus, et falli possumus, a praecipitatae sententiae prolatione compesceremur. Investigata vero causa: