|
De illo falso agno et vero haedo, falso Christo et vero Antichristo post
draconem, qui, ut superiori libro diximus, mulierem persecutus est, et
de ore suo post illam flumen emisit, sic scriptum est: Et steti super
arenam maris (Apoc. XII). Et vidi de mari ascendentem bestiam, habentem
capita novem [vulg. habet septem], et cornua decem (Apoc. XIII). Et
subinde: Et unum de capitibus suis, quasi occisum in morte, et plaga
mortis ejus curata est. Et admirata est universa terra post bestiam. Et
adoraverunt draconem, qui dedit potestatem bestiae, et adoraverunt
bestiam, dicentes: Quis similis bestiae, et quis poterit pugnare cum ea?
Et datum est ei os loquens magnum et blasphemiam, et data est illi
potestas facere menses quadraginta duos (ibid.), etc. Bestia namque de
mari ascendens, universum corpus significat, cujus draco ille, id est
diabolus, caput est, videlicet universam multitudinem impiorum. Septem
capita ejus et decem cornua ejus eadem sunt, id est omnis terreni regni
potentia quia videlicet septem capitibus omnes reges ejus, et decem
cornibus omne regnum ejus figuratur. Nomina blasphemiae super capita
ejus, quia dii appellati sunt reges ejus. Unum de capitibus ejus quasi
occisum, cujus plaga mortis curata est, Antichristum significat,
pertinentem ad terreni regni capita, qui imitatione veri capitis nostri,
quasi occisum resurrexisse, et pro Christo qui vere hoc perfecit,
suscipiendum se audet exhibere. Cujus commenti dicitur in Simone Mago
praecessisse fallaciam. Itaque aestimatione quidem seductorum, et
simulatione sui agnus erit, revera autem haedus, imo et bestia sive
cornu bestiae, in cujus superbia et crudelitate epulabitur, vel epulari
vult ille frater invidus, qui et merito condemnabitur, quia non credidit
veritati, suscipiet autem mendacium, ita tamen ut, sicut jam per
prophetam dictum est, et Apostolus meminit, reliquiae salvae fiant.
|
|