|
Est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole, divitiae
conservatae in malum Domini sui. Pereunt enim in afflictione pessima,
generavit filium, qui in summa egestate erit. Sicut egressus est nudus
de utero matris suae, sic revertetur, et nihi auferet secum de labore
suo. Miserabilis prorsus infirmitas, quomodo venit, sic revertetur. Quid
ergo prodest ei quod laboravit in ventum? Cunctis diebus vitae suae
comedit in tenebris et in curis multis, et in aerumna atque tristitia.
Tales divitias plurima mala Domino suo daturas congregat, qui Ecclesiam
schismate perturbat, qui thesaurizat sibi iram et indignationem (Rom.
II). Filium quem generat, quoniam patre nequior efficitur, gravabit
sensus paupertas et summa egestas. Ille indignus ornari prima fidei
stola, nudus, et pauper, atque miser in terram revertitur poenis
addictus sine fine. Tales divitias quaerunt qui sapiendo non sapiunt, et
talem fructum accipient divitiarum, quos non aedificat sapientia, sed
inflat. Discat ergo mens simplex quid dicat littera simplex. Exterret
cupidos et avaros Ecclesiastes, ne aliquis plus justo mundi divitias
amet, demonstrans quam sit hoc infirmum, vanum, et miserabile tantis
insistere curis, ad quaerendas opes, quas fortuna sub pedibus suis
rotatas, modo ad istum, modo transvolvat ad illum. Quicunque servat
congregatas opes, non potest tenere ut proprias, sed reddit quasi mutuo
acceptas; et qui quaesierat, magistra in lucrando formica, perditis
omnibus per qualemcunque rapinam, fraudem, furta, sive ignes, pressus
per omnia tristia curis et aerumnis, in tenebris comedens latet, et
sicut rauca cicada deflet pauperiem, et lacrymis consolatur dolorem.
|
|