CAPUT V. Quod serpens antiquus propter Verbum promissionis contra Abraham, Isaac et Jacob, invidia quidem motus sit, nocere tamen eis non potuerit.

Promissione beati seminis facta ad patres, ut jam dictum est, quomodo ille serpens antiquus quidpiam inde cognovit, imo quomodo non cognosceret ipse callidus, et de regno suo, de regno mundi hujus male sollicitus. Circumibat enim terram, et perambulabat eam, tanquam fortis armatus custodiens atrium suum, attendens ne quid forte contra suum principatum suboriretur (Job I; Luc. XI), secundum illud quod audierat dicentem sibi Deum:

“Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius (Gen. III).”

Hinc etenim requisitus est sub eisdem fere temporibus a Domino dicente,

“unde venis Satan? et respondens ait: Circumivi terram et perambulavi eam. Et Dominus ad eum: Nunquid, ait, considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, homo simplex et rectus ac timens Deum, et recedens a malo?”

(Job I.) Erat autem Job de stirpe Hus primogeniti Nabor fratris Abrahae, cujus videlicet Hus, Scriptura libri Geneseos hoc modo meminit:

“His itaque gestis nuntiatum est Abraham, quod Melcha quoque genuisset filios Nachor fratri suo, Hus primogenitum, et Buz fratrem ejus (Gen XXII).”

De stirpe Buz Heliubuzites dictus est, qui et in libro Numeri Balaam nominatur. Porro jam dictus Job in terra Hus, qui fuit, ut jam dictum est, ex Nachor primogenitus Dinae quoque filiae Jacob (ut Philo perhibet) exstitit maritus. Istum consideraverat Satan circumeundo terram, et perambulando eam, quod

“esset homo simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo.”

Quomodo ergo non etiam considerasset Abraham, Isaac, et Jacob fidem promissionis habentes, et propter illam spem, peregrinando de gente in gentem, et de regno ad populum alterum pertranseuntes? Plane consideravit istos, et scivit esse cives regni Dei, regno suo contraries, et de ipsis semen mulieris percepit fore nasciturum suo semini contrarium. Sed quid ageret? Quomodo bonam radicem illam corrumperet, aut quorum per manus hominum exstirparet? Verbum Domini frequenter illos visitans, et intus fidem illorum incorruptam custodiebat, et foris pro eis reges corripiebat, hominemque eis nocere non relinquebat. Et Abraham propter pulchritudinem Sarae, Isaac propter pulchritudinem Rebeccae, et Jacob propter benedictionem quam subripuerat fratri suo, mori timuit, idemque propter Laban de Mesopotamia fugit. Sed, ut jam dictum est, verbum Domini quemquam eis nocere non permisit:

“Nolite, inquiens, tangere christos meos (Psal. CIV), etc.”

Ita contigit, ut nunquam eis nocere praevaleret inimicus, nullum ex eis sive in anima, sive in corpore laedere posset ille serpens antiquus, etc.