Psalmus 103.

Psalmo igitur sequenti, id est, centesimo tertio:

“Benedic, inquit, anima mea Domino.”

Subjungens per apostrophen continuo:

“Domine Deus meus, magnificatus es vehementer.”

Et quasi quaereretur: in quo?

“Confessionem, ait, et decorem induisti, amictus lumine sicut vestimento, extendens coelum sicut pellem,”

etc. Quibus secundum litteram prima mundi creatio decantatur. Nam, sicut in prima hujus operis parte diximus, tunc Dominus Deus lumine sicut vestimento amictus est, et confessionem atque decorem induit, quando, divisa luce a tenebris (Gen. I), per aquas reprobi designantur, angeli luce amictus, vel ornatus est, id est, beatis angelis, quibus sese quasi vestimento per gratiam induit, eorumque confessione atque decora laude incessabiliter dignatus est ornari. Item ad caput redit extrema conclusione:

“Deficiant, inquit, peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint: benedic, anima mea, Domino.”