CAPUT XXII. Electorum generationem, deleto Abel, tardius per Seth et Enos restauratam, non habere hic civitatem permanentem, sed futuram inquirere.

Sed

“cognovit adhuc Adam uxorem suam,”

ait Scriptura,

“et peperit filium, vocavitque nomen illius Seth, dicens: Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain, sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos; iste coepit invocare nomen Domini (Gen. VI).”

Ab isto ergo semine mulieris, altera generatio rectorum, quae secundum carnem defecerat, in Abel resuscitata est. Unde et congruum satis vocabulum posuit illi pater, ut vocaret cum Seth. Seth namque resurrectio interpretatur. Nimirum vel prophetico spiritu, vel ab experimentis quibuslibet Adam praedoctus est, ut sciret eum esse de Patre Deo et per generationem ejus implendum esse propositum Dei, ut praedestinati nascerentur electi, et idcirco dixit:

“Posuit mihi Deus aliud semen pro Abel, quem occidit Cain.”

Quanta mora fuerat antequam resuscitaretur hoc principium bonae generationis?

“Vixit Adam, inquit, centum et triginta annos, et genuit ad similitudinem et imaginem suam filium, vocavitque nomen ejus, Seth (Gen. V).”

Nimirum per tot annos Adam potuit genuisse filios et filias, nec solum Adam, sed et ipse Cain, qui jam civitatem condebat. Recte ergo et veraciter Sapiens dixit:

“Haereditas ad quam festinatur in principio, in novissimis benedictione carebit (Prov. XX).”

Hoc enim non solum in quolibet homine, verum etiam in universitate hominum, certis claret experimentis, quia videlicet generatio Cain, id est semen serpentis, et cum festinatione venit, et cum festinatione civitates condidit. Generatio autem Abel sive Seth, semen Dei, quod posuit Deus pro Abel et tardius venit, et civitatem hic manentem non habuit, sed futuram inquisivit.