Istorum iterum meminit Rupertus in capite decimo nono ejusdem libri.

Verum non modo corporis Domini veritatem et virtutem, sed et fidei Ruperti in ista veritate firmitatem probavit ignis iste, omnem erroris suspicionem consumens, ut his ipsis corporis Christi miraculis Ruperti fides illustrior eluceat. Tantae ergo fidei puritati cedat livor omnis adversarium, et mala fides. De propugnata corporis et sanguinis Domini veritate, et de obfirmata illius venerabilis sacramenti fide meritae laudi cedat de perverso errore injusta calumnia.

Rupertus vere sensit et catholice docuit verum Christi corpus, et verum ejus sanguinem vere esse sub panis et vini speciebus. Nulla ergo fide Wiclefus sua ei voluit affingere mendacia. Et multa injuria caeteri doctrinae tanti viri, aut mordaces aemuli, aut injusti censores catholicam hanc veritatem ab eo negatam criminati sunt, quam purius docuit, plenius exposuit et fortius propugnavit.