|
|
“Juxta consuetudinem Aegypti non facietis.”
|
|
(CAP. XVII.) Dehinc paucis interpositis, quae et intellectu plana sunt,
et jam diversis locis exposita sunt, recapitulationem prosequitur, et
quaenam sint illa immunda, quorum ab esu, vel contactu populum sanctum
sancta lex absterreat, manifestius eloquitur
|
“Anima, inquit, quae comederit morticinum, vel captum a bestia tam de
indigenis, quam de advenis, lavabit vestimenta sua et semetipsum aqua,
et contaminatus erit usque ad vesperum, et hoc ordine mundus fiet.”
|
|
Hoc et superius dictum fuerat, ac subinde:
|
“Haec sunt, inquit, animalia, quae comedere debetis de cunctis
animantibus terrae (Lev. XI),”
|
|
et haec atque haec inter immunda reputabitis. Nam si quaeras, quae sunt
immunda, quae Deus odit, (CAP. XVIII.)
|
“Juxta consuetudinem, inquit, terrae Aegypti in qua habitastis non
facietis, et juxta morem regionis Chanaan, ad quam ego introducturus sum
vos, non agetis.”
|
|
Ac deinceps:
|
“Omnis homo ad proximam sanguinis sui non accedet.”
|
|
Nam vere haec animalia sunt immunda, animalia cadaverosa, quae populus
Dei comedere, id est in sui consortium admittere non debet, scilicet,
omnes homines ista facientes, haec immunda et irrationabilia
perpetrantes, turpitudinem matris, vel patris discooperientes, sororis
ex patre, sive sororis ex matre ignominiam revelantes. Quod si objicias:
Ergo Abraham contra Dei placitum fecit, sororis suae turpitudinem
revelando; Sara enim soror ejus fuit filia patris ejus, et non matris.
Respondebimus quia hoc, juxta consuetudinem gentium, fecit, quam Deus
hoc loco interdicit. De quibus cum educeret eum Deus, jam antea soror
nupserat illi. Necdum scripto legis, imo necdum voce Dei praeceptum
acceperat hujusmodi.
|
“Ubi autem praeceptum non est, nec praevaricatio (Rom. IV).”
|
|
Haec, inquam, facientes homines, et quomodocunque sanguineam
turpitudinem discooperientes, mulieris menstruatae foeditatem
revelantes, cum uxore proximi coeuntes, de semine suo dantes idolo
Moloch, et per ignem transferentes, hi et caeteri operarii iniquitatis
coinquinati et immundi sunt, quibus nihil est mundum (Tit. I). Haec enim
de homine exeunt, et juxta evangelicam veritatem, coinquinant hominem
(Matth. XV), nam
|
“quod intrat in os, inquit, non coinquinat hominem (ibid.).”
|
|
Et in his nullam impendimus moram quaerendo mysteriorum profunditatem,
quoniam in superficie manifestam habent justitiae rationem,
transgressoribus reatum perennem, auditoribus imo factoribus suis magnam
parantia conscientiae requiem.
|
|