CAPUT XXXII Quomodo in illo in quo omnes peccavimus venter noster conturbatus sit, et cor nostrum subversum, id est corpus mortale factum est, et quid duo haec elementa, COPH, RES, juncta significent.

RES, id est caput.

“Vide, Domine, quoniam tribulor, venter meus conturbatus est, subversum est cor meum in memetipsa, quoniam amaritudine plena sum. Foris interfecit gladius, et domi mors similis est.”

Quoniam,

“vocavi amicos meos, et ipsi deceperunt me,”

tu,

“Domine,”

qui solus laborem et dolorem consideras,

“vide quoniam tribulor, quoniam venter meus conturbatus est, et cor meum subversum est,”

id est, quoniam homo totus duplici morte mortuus est,

“venter meus,”

id est, quod exterius est hominis mortale est, et idcirco jam mortuum, quia certissime moriturum est. Porro

“cor meum,”

id est quod interius est hominis, jamdudum mortuum est, videlicet ex quo peccatum admissum est. Ita foris et intus

“amaritudine plena sum.”

Quid dixerit

“venter meus conturbatus est, et cor meum subversum est,”

pene exposuit subjungendo:

“Foris interfecit gladius, et domi mors similis est.”

Nam

“foris”

quasi in ventre

“interfecit gladius,”

dum justa sententia mortis anima a corpore separatur,

“domi”

autem, id est in corde,

“mors similis est,”

dum sicut separatione animae corpus moritur, ita separatione Dei anima mortua est. Jungamus duo haec elementa, coph, quod interpretatur vocatio, et res, quod interpretatur caput, ut vocationem capitis, id est Christi, qui Ecclesiae caput est (Ephes. V), intelligamus. Nam quia

“vocavi, inquit, amicos meos, et ipsi deceperunt me,”

vocat nunc caput suum Christum, dicendo:

“Vide, Domine, quoniam tribulor,”

sperans quod per illum et conturbationem ventris, et subversionem cordis reparatura sit, id est, quod tam corporis quam animae resurrectione resurrectura sit.