|
|
“In diebus illis non erat rex in Israel.”
|
|
Super hoc hic itidem Scriptura vehementer ingemiscit, cum inter
narrandum semel et iterum ac tertio dicit: In diebus illis non erat rex
in Israel, sed unusquisque, quod sibi rectum videbatur, hoc faciebat.
Quem putas, vel qualem regem in diebus illis in Israel non fuisse
deplorat? Nunquid quando rex datus est Saul, abstulit fornicationes
istas? Nunquid Achaz? Nunquid Manasses? Imo tam hi, quam plerique regum
caeterorum, illas auxerunt, exstruendo altaria universae militiae coeli,
hariolando et observando auguria, traducendo filios suos per ignem,
faciendo pythones, et multiplicando aruspices: ad summum praeter David
et Ezechiam et Josiam, omnes peccaverunt. Nam de peccato David quod
fecit in Uriam silebimus, quia transtulit illud Dominus (Reg. XI). Quem
ergo regem in illis diebus non fuisse Scriptura deplorat, nisi illum,
cujus solius adventu vel regno consummaretur praevaricatio, et finem
acciperet peccatum, et deleretur iniquitas, et adduceretur justitia
sempiterna, et impleretur visio et prophetia, et ungeretur Sanctus
sanctorum? (Dan. IX.) Hic nempe deerat rex cum data esset lex. Et lex
quidem peccatum ostendere poterat, sed a peccato liberare non poterat.
Solus iste Rex eos omnes qui regnum ejus susciperent, a peccato gratia
sua liberare habebat. Cum igitur tanta enarrat Scriptura peccata populi
Israel, recte et opportune congemiscit dicens: Quia in diebus illis non
erat rex in Israel.
|
|