CAPUT VII. Quid dictum sit:

“Tollat unusquisque agnum per familias et domos suas,”

quomodo annuatim et quotidie celebrat Ecclesia.

“Decima die, inquit, mensis hujus, tollat unusquisque agnum per familias et domos suas, et servabitis eum usque ad quartam decimam diem, et immolabit eum omnis multitudo filiorum Israel ad vesperam.”

Hoc agit solemni ritu omnis Israel, id est Ecclesia Dei, cum, redeunte anni tempore quo Christus passus est, ante quinque dies, sacrosanctae ejus passionis, illum ejus ingressum in sanctam civitatem atque occursum puerorum cum ramis palmarum (Matth. XXI) religiosa deductione, vel exceptione, laudes canendo imitatur. Ea sola distantia ut qualicunque feriarum luna eveniat decima quae est secundum Hebraeos decima dies mensis, sive luna quarta decima, quae est quarta decima dies mensis, semper tamen in prima hebdomadae, id est Dominica die, hunc processionis occursum, et in sexta mortem, itemque in prima celebret ejusdem resurrectionem, ut qui morte et qui resurrectione ejus semel sacratus est dies, is mortis et is resurrectionis memoria per omnes annos sacer perseveret. Caeterum ad immolationem vel esum Agni, non una vespera, sed totus annus sanctae Ecclesiae acceptus est. Quocunque die, quacunque in domo Israel immolare vel edere libet, Scripturae hujus mysterium observandum est.

“Si autem minor numerus est, inquit, ut sufficere non possit ad vescendum agnum, assumet vicinum suum qui conjunctus est domui suae,”

etc. Numerum hic mystice sic pene oportet intelligi quomodo et in psalmo, cum Propheta dicit:

“Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi (Psal. XXXVIII).”

Numerus enim hominis (ut secundum praesentem causam loquamur) tunc sufficiens est, quando is qui Agnum manducat, mysteria ejus penetrare praevalet. Sed ad haec quis tam idoneus? Quis infantiam tantum supergressus est, tantamque dierum bonorum multitudinem collegit, ut ad capiendum totum cibum tam solidum nihil sibi desit? Ergo quoties hunc Agnum immolamus, recte paucitatem nostram confitentes in nobis, quia totum ejus mysterium capere non possumus, assumimus vicinum, qui conjunctus est domui nostrae, scilicet apostolorum et martyrum chorum, qui per eamdem fidem propinqui sunt familiae Christianae. Denique sine illorum invitatione, nunquam comedere praesumimus. Dicimus enim:

“Communicantes et memoriam venerantes, in primis gloriosae semper virginis Dei genitricis Mariae, sed et beatorum apostolorum et martyrum tuorum.”

Quod idem est ac si dicamus id, eamdem fide nos immolare et comedere agnum Dei in qua virgo concepit et peperit, quam apostoli sancti praedicaverunt, pro qua beati martyres passi sunt. Ita vicinis assumptis, nos per Dei gratiam ad esum Agni sufficimus, quia, videlicet et si totum ejus mysterium comprehendere non valemus, satis tamen est quia nihil de illo quod apostolicae fidei sit contrarium sentimus.