CAPUT VIII. De eo quod benedixit filios Israel iste Moyses legislator, et tamen futuro tempore Psalmista dixerit:

“Etenim benedictionem dabit legislator;”

quid oporteat intelligi de Christo.

(CAP. XXXIII.) Haec est benedictio qua benedixit Moyses homo Dei filiis Israel ante mortem suam, et ait: Dominus de Sina venit, et de Seir ortus est nobis. Apparuit de monte Pharan, et cum eo sanctorum millia. In dextra ejus ignea lex. Dilexit populus. Moyses, inquit, Moyses, inquam, legislator, benedictione hac, filiis Israel benedixit ante mortem suam. Porro Propheta dicit: Etenim benedictionem dabit legislator, ibunt de virtute in virtutem, videbitur Deus deorum in Sion (Psal. LXXXIII). Quid ad haec dicemus? Nempe de isto legislatore Scriptura dicit, quia benedixit; de alio legislatore Propheta dicit, quia benedictionem dabit. Cum legisset benedictionem praeteriti hujus legislatoris, futuri hujus legislatoris benedictionem prophetavit. Quid ergo dicemus, nisi legislatoris hujus benedictionem de illis esse seminibus, de quibus ille alius legislator in Evangelio dicit, quia alius est qui seminat, et alius est qui metit: ego vos misi metere quod non seminastis: alii laboraverunt, et vos in labores eorum introistis? (Joan. IV.) Denique et hic Moyses, et caeteri seminatores agri pleni, laborando in agro Domini, et seminando verbum Dei, spem ponere potuerunt futurae benedictionis; solus autem ille legislator alius eamdem benedictionem dando, suos operarios ad metendum in labores eorum mittere potuit. Et hic quidem ante mortem filios Israel benedixit, ille autem in ipsa morte sua benedictionem omnibus gentibus acquisivit, de quo postmodum dicit: Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).