|
Ecce nunc pugnatorum istorum triumphalem celebramus laetitiam, sed
nondum videmus ipsam triumphi illorum gloriam. Sed ecce apparebit
Dominus quem exspectamus, et quamvis moram faciat, exspectantes non
deficimus, quia veniens veniet, et cum eo sanctorum istorum millia,
habens in femore suo scriptum: Rex regum, et Dominus dominantium (Apoc.
XIX). Veniet cum pompa triumphi sui, coelis trementibus, cunctisque
motis coelorum virtutibus, praeeuntibus hujusce belli insignibus,
armisque militaribus, discinctis jam post laborem militibus istis quo
laboraverunt in toto belli procinctu, et non cum parvo coeli et terrae
spectaculo procedentibus. Super omnia triumphi insignia victoriosa Regis
eorum apparebit crux. Non valemus cunctorum notare facies vel singulorum
pia citare vocabula, multi enim et nobis innumerabiles sunt. Regem ipsum
totius fortitudinis principem Dominum Jesum appellamus, ut dum procedit
cum illo triumpho suo, nobis spectantibus, parumper subsistere dignetur,
et eadem manu qua victoribus istis praemia largitur, nobis veniam non
deneget propter hoc ipsum nomen quod dicimus, Dominus Jesus. Unum tamen
incognitum sive inaspectum ex istis principibus praeterire non patimus,
illum nimirum, qui lateri ejus tam proximus imminet, mirandus aspectu,
reverendus habitu, igneus atque rubicundus, statura procerus, et
scintillante facie serenus, utpote de camino ignis assumptus et talis,
ut aurum, quod per ignem probatur. Hic talis, ut credimus, nos aspicit,
et regis sui praeconia diligentes ac diligenter praedicantes intueri non
dedignatur. Si nomen ejus quaeras, Laurentius est, quod nomen ex ore
ipsius regis, et Domini ejus maxime audire delectet, quia videlicet tali
regi talem nominare, atque commendare militem dulce ac praecordiale est.
Quod si hoc ipsum nomen, ipse, qui in libro suo scripsit suis in nostro
auditu interiori labiis expresserit, et in corde nostro sua enuntiatione
lingua ejus, id est spiritus ejus impresserit, ut sensibiliter de illo
quidpiam vel breviter digne valeamus eloqui, non dubium est quia
respondebit, et illa dilectione qua fortis in morte, et fortior morte
non potuit ignibus exsuperari, nobis parvulis cum osculo sancto
hilariter arridebit.
|
|