CAPUT LXXI. Quam reprehensibile sit, si dicat quis fieri aliquid, Domino non jubente: si dicat ex ore Altissimi nec bona, nec mala egredi, murmurans pro peccatis imputando fatali necessitati.

MEM.

“Quis est iste, qui dixit ut fieret, Domino non jubente?”

MEM.

“Ex ore Altissimi non egredientur nec bona nec mala?”

MEM.

“Quid murmuravit homo, vivens vir pro peccatis suis?”

Cum Dominus tam bonus sit,

“quis est iste,”

ponens fortunae mensam et dicens: Hoc vel illud fiet,

“Domino non jubente?”

Cum enim dicit casu vel fortuitu haec vel illa contingere, aut certe stellis ascribit causas mortis vel vitae humanae, putatque horum quidpiam fieri Domino non jubente?

“Quis est iste?”

Denique nullus est omnino quasi non sit ignorandus. Cum dicit,

“ex ore Altissimi non egredientur nec bona nec mala,”

sed casu geruntur omnia, quis illum scire dignetur, quis notum habere debeat? Nullius quippe sensus aut rationis est putare quod Altissimus non curet humana, pro eo maxime quod hoc tempore templumtam pulchrum destructum est, et deserta facta est tanti nominis civitas. Praeterea

“quid murmuravit homo,”

quid murmuravit

“vivens vir pro peccatis suis? dicendo cogi se ad peccatum necessitate fatali! ”