CAPUT XII. De feria tertia.

Feria tertia legendam passionem bene praecurrit Hieremiae lectio, quia in persona ejus dicit: Tu, Domine, demonstrasti mihi et cognovi, tu ostendisti mihi studia eorum, et ego quasi agnus, qui portatur ad victimam et non cognovi quia concitaverunt adversum me consilia, dicentes: Venite, mittamus lignum in panem ejus, et conteramus eum de terra viventium. Tu, Domine Sabaoth, qui judicas juste, et probas renes et corda, videam, quaeso, ultionem tuam ex eis (Jer. XI). Nam per hos dies usque in quartam feriam, haec studia, haec illorum consilia magis ac magis fervescebant, sed metuentibus

“ne forte tumultus fieret in populo (Matth. XXVI),”

facultas deerat. Namque ipse Dominus noster,

“diebus quidem,”

ut ait Lucas evangelista,

“erat docens in templo, noctibus vero exibat in montem, qui vocatur Oliveti, et populus magnificabat eum in templo (Luc. XXI).”

Et in tantum nulli unquam adulatus est, ut ait Hieronymus, ut in magna et ampla civitate vel unius noctis hospitium nunquam habuerit. Et quomodo superbissimus Aman erecta cruce in domo sua, quam paraverat Mardochaeo, quaerebat opportunitatem, qua suggereret regi de illo mane, ut appenderetur (Esther. XI), sic diabolus inito consilio in domo sua, id est in cordibus Judaeorum, dicendo. Venite, mittamus lignum in panem ejus, id est crucem in corpus ejus, quaerebat opportunitatem, ut Romanae potestati traderet Jesum. Ultionem ergo videntes ex eis, ut in Epistola dictum est: Gloriamur in cruce Domini nostri Jesu Christi (Gal. VI). Nam is, a quo consilium acceperunt, ut mitterent lignum in panem ejus, eodem ligno transfixus et spoliatus est, ut crux Christi gloriosa, a poena reorum sublevata est in frontibus imperatorum. Itaque in introitu cantamus: Gloriari nos oportet in cruce Domini nostri Jesu Christi. Caetera quae sequuntur in officio, manifeste verba sunt personae ejus agonizantis, et resurrectionem suam exorantis.