VERS. 15.

“Extimuerunt, nec responderunt ultra,”

subaudi amici Job, qui locuti fuerant,

“extimuerunt,”

inquam, videlicet attoniti, exspectantes audire quid dignum tanto ferat hic promissorum hiatu. Vel quia sequitur ex voce Eliu:

“Quoniam igitur exspectavi et non sunt locuti,”

ut hoc quoque ab illo dictum accipiatur, indignantis est clamosa exprobratio. Ac si aperte dicat Eliu: Quia multa praedicavit Job quae voluit, isti qui hactenus sapientiam professi sunt,

“extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia,”

id est muti et elingues prae pavore effecti sunt.