|
|
“Et factus est homo in animam viventem.”
|
|
Igitur hoc dicto, quia formavit Dominus hominem de limo terrae, et
inspiravit in faciem ejus spiraculum vitae, dignitas pulchre exprimitur
conditionis humanae, quae a cunctis longe diversa sit animantibus, tam
formatura corporis, quam vivificatione Dei inspirantis. Utrumque
perspicuum est. Forma corporis in hoc solo animante sursum caput
attollit, coelum intuetur, terramque calcans pedibus recto pectore
incedit, et sidera vel coelestia regna superne positis meditari
commovetur oculis. Animus vero sive spiraculum, quod spiravit Deus in
faciem ejus, multarum artium bonarum atque utilium repertor est, ex dono
rationis quod sibi collatum est.
Sed eo magis attendendum est, quod subauditur, et factus est homo in
animam viventem. Haec enim dictio re quae supra descripta est, longe
minor est. Siquidem jumentum quoque in animam viventem factum est,
dicente Deo: Producat terra jumenta animae viventis. Cum autem dixisset
Deus. Faciamus hominem, addidit, ad imaginem et similitudinem nostram,
et praesit piscibus maris, et volatilibus coeli, et bestiis universae
terrae, et omni reptili quod movetur in terra, quare ergo tantum honori
hujus facturae detractum est, hoc solum dicente Scriptura: Et factus est
homo in animam viventem? Videlicet, quia qui factus est homo, rationis
dono non bene usus est, et honorem suum non intellexit, sed comparatus
est jumentis: recte illi jam formato a Scriptore quasi detractum est
illud quo superior est jumentis. Quod sentiens Apostolus: Factus est,
inquit, primus homo in animam viventem, novissimus vero in spiritum
vivificantem (I Cor. XV). Qui habet aures audiendi, audiat pulchram
musicae hujus consonantiam, id est Scripturarum concordiam, dum hic
praecentor ait: Factus est primns homo in animam viventem, et alius
succinit: novissimus vero in spiritum vivificantem. Non ergo casu, sed
sancta et prudenti industria primus ille imperfectum emisit canticum,
tandiu decantandum donec venirent qui scirent supplere et ad finalem
perducere sonum: sicut hodie fit, cum jam in frequenti et celeberrimo
usu habemus dicere: Factus est primus homo in animam viventem,
novissimus Adam in spiritum vivificantem, addentes adhuc: Primus homo de
terra terrenus, secundus homo de coelo coelestis. Qualis terrenus, tales
et terreni: et qualis coelestis, tales et coelestes (Id., ibid.).
Sequitur.
|
|