CAPUT XLI. Quomodo civitatem illam vel templum tentorium Domini vocaverit.

VAU.

“Et dissipavit quasi hortum tentorium suum, demolitus est tabernaculum suum. Oblivioni tradidit Dominus in Sion festivitatem et sabbatum, et in opprobrium et indignationem furoris sui regem et sacerdotem.”

Tentorium sive tabernaculum Domini erat templum illud augustissimum; nam in illo quasi in tabernaculo, quod ad horam figi solet, militabat nomini Domini fides peregrinantium, manentem hic civitatem non habentium, sed futuram inquirentium (Hebr. XIII). Hoc

“dissipavit quasi hortum,”

nec pluris fecit sanctum nominis sui locum quam vilem hortum olerum (III Reg. XXVII).

“Festivitatem et sabbatum,”

quae utique visu pulchra erant,

“oblivioni tradidit, regem et sacerdotem in indignationem furoris sui et in opproprium tradidit.”

Hoc denique non praetereundum quia probrose sic regem projecit, ut, in oculis ejus occisis ipsius filiis tunc demum oculos ejus erueret rex Babylonis (IV Reg. XXV).