|
Melius est a sapiente corripi, quam stultorum adulatione decipi, quia
sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti, sed et hoc
vanitas. Quod Salomon dicit, pater Salomonis dicit in psalmo: Corripiet
me justus in misericordia et increpabit me, oleum autem peccatoris non
impinguet caput meum (Psal. CXL). Oleum peccatoris, laudes peccatorum
designat, laus ergo caput impinguat, laus cor fallendo saginat, sed quod
impinguatum, nescit rerum subtilia. Ad mortem ergo peccat, qui
peccatorum mala praedicat. Quot modis ergo peccando morimur, tot pene
modis vivificamur. Est cuique morti sua justificatio. Mors erit
mortalis, cui spes bona deerit. Occulte ergo moritur, qui cogitat scelus
in corde suscitat illum Deus in filia Jairi duodenne (Marc. V; Luc.
VIII). Mortuus effertur, qui fortior, et majora delicta fecerat, reddit
et illum Dominus redivivum ad portam in juvene suscitato (Luc. VII).
Quatriduanus fetet (Joan. XI), quicunque sordet in veteri crimine.
Quatuor autem dies, quatuor praesignant mortes, quoniam quidem moriuntur
per Adam, per legem naturae, per legem. Mosi, per legem Evangelii. Ita
Deus nos suscitat in Lazaro quatriduano. Peccator in desideriis animae
suae quando laudatur (Psal. X), et stultorum adulatione decipitur, et in
peccato suo moritur, a Domino nunquam merebitur suscitari. Discipulus ad
sepulturam patris ire desiderans, Salvatoris prohibetur imperio (Matth.
VIII). Quanti monachorum dum patris matrisque miserentur, suas animas
perdiderunt. Super patre et matre pollui nobis non licet (Levit. XXI),
quanto magis super matre, sororibus, consobrinis, familia, servulis?
Genus regale et sacerdotale sumus (I Petr. II). Illum attendamus patrem,
qui nunquam moritur, aut qui pro nobis moritur, et qui ideo vivens
mortuus est, ut nos mortuos vivificaret. Si quid habemus de Aegypto,
quod princeps mundi suum possit agnoscere, tenenti Aegyptiae cum pallio
relinquamus (Gen. XXXIX). Reddamus parentibus, quae parentum sunt, si
tamen vivunt, si Domino filios suos praeferri sibi glorientur. Pro
otioso quoque verbo rationem reddituri sumus (Matth. XII), et omne quod
non aedificat audientes, in periculum loquentium vertitur. Quid ergo ad
mortis causam colubro est nequius unquam? Ita adulatoris lingua nihil
nequius. Sicut varius coluber linguam trisulcam ore movet, ita adulator
linguam habet trisulcam. Si detester bona, et ipse detestatur; si
collaudem mala, nihilominus et ipse collaudat. Quae dixi si forte
dedixero, dedicet et ipse petulanter. Tam varios colores pardus minime
habet. Cameleon non tot accipit species atque colores, qui variatur in
species quascunque videt, praeter speciem albi et rubei coloris; omnibus
ergo adulator arridet, et si condolet tunc etiam ridet. Stultus et
iniquus adulator qui taliter ridet, dat sonitum sicut spinarum
ardentium. Hoc vitium adulationis ita hoc tempore inolevit, et
usquequaque concrevit, ut qui adulari nescit aut non vult, invidus sive
malitiosus ab omnibus judicetur.
|
|