LIBER SECUNDUS


CAPUT PRIMUM.

Ad liberandum hominem de superbia valere afflictiones, et mortem corporis praecedenti libro demonstratum est, secundum verba capituli suscepti ex libro Job, ab eo quod dictum est: Tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina, ut avertat hominem ab his, quae fecit, et liberet eum de superbia, eruens animam ejus a corruptione, et vitam illius, ut non transeat in gladium (Job XXXIII), usque ad id quod ait: ecce haec omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos, ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium (ibid.). Nimirum hoc assumendo capitulum fodi in altum et posui fundamenta supra petram: fundamenta hujusce aedificii sive operis in ingressu, vel foribus ut primus convenire queat hic titulus, meditatio mortis. In altum, inquam, fodi, et ipse magis ac magis admiror quantitatem hujus altitudinis. Jam enim quantum sermonis in hac altitudine super hanc petram sacrae Scripturae superaedificatum est? Attamen superaedificatio haec vix in planitiem sensus legentis ascendit, vix paret, nondum eminet, et idcirco adhuc in aedificando usque dum domuncula fiat, operosius laborandum, subtilius, Deo juvante, meditandum est. Quid igitur faciam, ut Scriptura haec citius surgat, efficacius procedat? Fodiam latius in idipsum altum, et hanc ipsam petram super quam fundamentum posui, Scripturam hanc sive capitulum Scripturae, super quod coeptum hactenus sermonem fundavi, attentius circumspiciam, ut nec sensus lateat arrogantis illius, qui haec verba dixit, nec B. Job causa sive patientia mihi sit ignota, contra quae haec valde bona non benedixit. Circumspectio ejus materiam suggeret uberiorem aedificanti materiam auri et argenti lapidumque pretiosorum, scilicet, mirabilium testimoniorum tuorum, Domine, quae scrutatur vel scrutari debet anima Christiana ex Scripturis veritatis, quae omnes consonant Scripturae huic. Omnes enim Scripturae in istum Angelum tendunt, qui locuturus erat, jamque locutus est pro homine unum de similibus jam supra memoratis, et circa propitiationem versantur, quae nunc per eumdem angelum facta est, loquentem et dicentem: Inveni in quo ei propitier (ibid.).