CAPUT XIII Quare David non aedificaverit domum Domini.

Sed ecce hic illud occurrit, quod (sicut refert Scriptura libri Paralipomenom) dixit ipse David ad Salomonem filium suuni:

“Fili mi, voluntatis meae fuerat ut aedificarem domum nomini Domini Dei mei, sed factus est ad me sermo Domini dicens: Multum sanguinem effudisti, et plurima bella bellasti, non poteris aedificare domum nomini meo, tanto effuso sanguine coram me (I Par. XXII).”

Item ad populum:

“Audite, ait, me fratres mei et populus meus: cogitavi ut aedificarem domum in qua requiesceret arca foederis Domini, et scabellum pedum Dei nostri, ad aedificandum omnia praeparavi. Deus autem dixit mihi: Non aedificabis domum nomini meo, eo quod sis vir bellator, et sanguinem fuderis (I Par. XXVIII).”

Dicit ergo aliquis: Si praelia quae gessit David, merita vel dignitatem ejus diminuerunt, ut non mereretur aedificare domum nomini Domini, quomodo tu dicis eadem praelia David praelia fuisse Verbi Domini, et idcirco recte concelebrari laudibus ecclesiasticis? Vel si jure praelia sive victorias ejus concelebrat Ecclesia, ut vere bella Domini, cur propter illa

“non poteris, ait Dominus, domum nomini meo aedificare, tanto effuso sanguine coram me?”

Ad haec, inquam, non omnia bella quae gessit David ascribimus Verbo Domini, sed ea tantum quae gessit in Verbo Domini, zelo Domini, pro defensione populi Domini, quorum primum vel maximum fuit, quod percussit Philisthaeum, qui blasphemavit Deum Israel, et abstulit opprobrium ab Israel. Caeterum ea quae gessit, ut vir bellator exercitio militari, non a Deo praedicantur, nisi ubi manifeste operata est virtus nominis Domini. Maxime autem sanguinem Uriae Ethaei in peccatum et magni meriti diminutionem sibi reputare potuit (II Reg. X). Unde notandum quod, antequam sanguinem illius effudisset, factum quidem est quod Scriptura refert, venisse Nathan ad David, Domino dicente:

“Non tu aedificabis mihi domum ad habitandum (II Reg. VII).”

Sed causa ista ibi dicta non est, eo quod vir bellator sis, et sanguinem effuderis, quando ipse ad Salomonem filium suum, sive ad populum, sic et sic locutus est, ut jam diximus. Jamdudum sanguinem Uriae fuerat, et maxime cum illius meritum ejusmodi sibimet diminutum existimare poterat. Igitur si nullum interfecisset, nisi pro zelo Domini, cooperante verbo Domini, hoc indubitanter sciendum, quia nihil sibi obfuisset effusio sanguinis ad aedificandum domum Domini. Nam ot Moyses Aegyptium interfecit, et nihilominus tabernaculum Domini in eremo, et omnem ritum sanctuarii facere vel ordinare dignus exstitit. Et Phinees zelo bono virum Israelitem cum Moabitide fornicantem pariter confodit, et propter hoc:

“Ecce, inquit, Dominus, do ei pacem foederis mei, et erit tam ipsi quam semini illius pactum sacerdotii sempiternum (Num. XXV).”