|
Quod ait Sapientia:
|
“Ludens eram coram eo (scilicet Deo) in principio,”
|
|
idem esse quod de Verbo dictum est:
|
“Quod factum est, in ipso vita erat.”
|
|
Attamen ne capitulum praelibatum sub obscuro reliquisse videamur, quem
alium arbitrari possumus ludum, in eo quod ait Sapientia:
|
“Ludens eram coram eo omni tempore, ludens in orbe terrarum (Prov.
VIII),”
|
|
nisi hujus, de qua loquimur, dilectionis gaudium? Ludus enim erat
amabilis Deo Patri, videre in sapientia sua quae facturus erat, primo
beatam coeli curiam, pulchramque rempublicam decus erat denis angelorum
ordinibus distinguendam: 134 deinde visibile mundi hujus architecturam,
sphaericam coeli cameram, solemque et lunam, lucida sidera, aquas
superiores, aquas inferiores, omnes abyssos, nives atque grandines,
montes et colles, cunctamque terrae aream, mare et omnia quae in eis
sunt, quidquid sursum volat, quidquid deorsum repit aut ambulat, bestias
et universa pecora, reges terrae et omnes populos. Nam de his omnibus
ait evangelista:
|
“Quod factum est, in ipso vita erat (Joan. I).”
|
|
Quid vero est, quod addidit:
|
“Et deliciae meae esse cum filiis hominum?”
|
|
(Prov. VIII.) Quid, inquam, nisi quod jam tunc in eadem Sapientia
provisum et hoc erat, ut in humana requiesceret natura, et caput hominum
effecta, sanctorum et sapientium sibimet consociaret in suis deliciis
agmina? Haec, inquam, videre antequam fierent, ludus erat Deo et
sapientiae ejus, ludus festivus, ludus jucundus, ludus deliciosus. At
vero de hujusmodi gaudere, haec omnia spectare cum hilaritate, in cordis
amplitudine, amor est sapientiae, amor studiosus, amor sanctus: quem
supra sanctum esse Spiritum diximus. Igitur quod Sapientia, quae Filius
est, de sua dicit antiquitate aeterna, simul et de hoc amore, qui
Spiritus sanctus est, necessario conceditur, videlicet quia Dominus
possedit eum initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a
principio, ab aeterno, ex antiquis, antequam terra fieret (ibid.), etc.
|
|