|
|
“Prophetam de gente tua,”
|
|
etc. Et quid secundum hunc locum Dominus Deus de semetipso locutus sit.
(CAP. XVIII.) Prophetam de gente tua, et de fratribus tuis sicut me
suscitabit tibi Dominus Deus tuus, ipsum audies, ut petisti a Domino Deo
tuo in Oreb, quando concio congregata est, atque dixisti: Ultra non
audiam vocem Domini Dei mei, et ignem hunc maximum amplius non videbo,
ne moriar. Propheta iste magnus nulli dubium est quin ipse sit Christus
Dei Filius, idem Propheta, et prophetarum Dominus, idem enim homo et
Deus. Quem quomodo petierit Israel, in monte Oreb, aperte Scriptura non
dicit, nisi quod, cum vidissent voces et lampades, et sonitum buccinae,
montemque fumantem, perterriti ac pavore concussi, steterunt procul,
dicentes Moysi: Loquere tu nobis, et audiemus. Non loquatur nobis
Dominus, ne forte moriamur (Exod. XX). Ergo Deus non sermonem illorum,
sed necessitatem respiciens, eumdem sermonem pro petitione habuit, quia
videlicet sic loqui Mediatorem petere fuit. Proinde cum dixisset: Nunc
prophetam de gente tua et de fratribus tuis, sicut me, suscitabit tibi
Dominus Deus tuus, continuo subjunxit, ipsum audies, sicut petisti a
Domino. Deo in Oreb, id est ipsum audire poteris sicut audibilem tibi
atque tolerabilem fieri loquelam Dei petisti; ille enim nube carnis
contectam habens igneam divinitatis majestatem, loquetur tibi. Porro, ut
in adventu ejusdem prophetae maxime inexcusabiles forent, qui eum non
susciperent Judaei, Judaeorumque principes aut legisperiti, tale eis
signum vel experimentum proponit. Quod si tacita cogitatione
responderis: Quomodo possum intelligere verbum quod non est locutus
Dominus? hoc habebis signum: Quod in nomine Domini propheta ille
praedixerit, et non evenerit, hoc Dominus non est locutus, sed per
tumorem animi sui propheta confinxit, et idcirco non timebis eum
(ibid.). Hoc de semetipso scriptum esse sciens iste propheta dicit in
Evangelio suo contra calumniatores Judaeos: Opera enim quae dedit mihi
Pater, ut perficiam ea, ipsa opera quae ego facio, testimonium perhibent
de me, quia Pater me misit (Joan. V). Et alibi: Verba quae ego loquor
vobis, a memetipso non loquor. Pater autem in me manens, ipse facit
opera (Joan. XIV). Tanquam diceret: Opera subsequentia opera Patris mei,
quae nemo alius fecit, testimonium perhibent verbis meis quod non ea de
corde proprio confinxerim, quemadmodum prophetae mendaces, quos cavendos
esse Scriptura praemonuit. Dicit autem lex vestra hoc vobis fore signum
prophetae magni, quem secundum legem eamdem per omnia vos audire
debetis: Quod in nomine Domini propheta ille praedixerit, et non
evenerit, hoc Dominus locutus non est, sed per tumorem animi sui
propheta confinxit, et idcirco non timebis eum. Illum autem cujus in ore
ego pono verba mea, qui audire noluerit, inquit, ego ultor existam
(Exod. XX). Igitur cum praesentibus operum testimoniis clarum sit, quod
ego propheta ille sum qui suscitandus erat ex promissione Dei, quia non
est in me signum prophetae, per tumorem animi sui verba confingentis,
ipse ultor existet, quia vos audire non vultis.
|
|