CAPUT 9

Quinque ergo jam ceciderant, et unus est, inquit. Quis ille unus? Nimirum rex sive imperator Romanus, qui tunc erat et in Christianos saeviebat, quando haec dicebantur. Jam quidem Nero dedecorosus turpiter perierat, sed persecutio quam primus in Christianos edixerat, tunc in Romano principatu vigebat. Quamvis multi fuerint ejusdem imperii principes Christianorum persecutores, tamen pro uno, sicut jam dictum est, regno universitas illorum rex unus est.

“Et alius, inquit, nondum venit.”

Nimirum qui Antichristus erit. Unus ille, quem tunc esse dixit, et alius quem nondum venisse asserit, adduntur illi quinque qui ceciderunt, et septem fiunt. Cum dixisset,

“et alius nondum venit,”

continuo subjunxit:

“Et cum venerit, oportet illum breve tempus manere.”

Quare breve et non longum tempus oportet eum manere? videlicet propter electos.

“Erunt enim, inquit Dominus, dies illi tribulationis tales, quales non fuerunt ab initio creaturae quam condidit Deus usque nunc, neque fient. Et nisi breviasset Dominus dies, non fieret salva omnis caro. Sed propter electos quos elegit, breviavit dies (Matth. XXIV).”

Ergo

“cum venerit, oportet quidem illum manere, sed tempus breve.”

Hic quia superbi et infirmi sumus, misericordia Domini cum socia veritate et terret nos de magnitudine adversitatis, et refovet de brevitate temporis. Sequitur:

“Et bestia quae erat, et non est, et ipsa octava est, et de septem est, et in interitum vadet.”

Hoc loco bestiam, unum bestiae caput intelligi oportet, quod videlicet caput Antichristus est.

“Haec, inquit, bestia et octava est, et de septem est.”

Quod idem est ac si diceret: Antichristus unum idemque bestiae caput, et octavum et septimum est. Quod nimirum stare vel intelligi non posset, nisi constaret, quia in uno eodemque Antichristo duo quaedam sunt pariter. Etenim ille filius perditionis simul et homo et diabolus est. Itaque si solum quod exterius videtur in Antichristo attendas, de septem est; quia de genere vel natura caeterorum regum vel impiorum hominum est. Si autem ad id respicias quod intrinsecus latet, octavum caput est, quia diabolus est, qui antequam ingrediatur habitaculum illius perditi hominis, in coelo semetipsum adversus Deum erexit et nunc usque invisibiliter superbit. Nihilominus tamen

“et in interitum, inquit, vadet;”

quia tam facile est Deo mittere in interitum hominem simul et diabolum quam hominem simplicem vel solum, ut veraciter dicatur de utroque, quia fuit et non est, Deus autem semper est. Sequitur: