CAPUT 4

“Et in conspectu sedis tanguam mare vitreum, simile crystallo.”

Ad quid

“mare in conspectu sedis?”

Ad hoc videlicet, ut qui vult ascendere in illam sedem Dei introire in iliud regnum Dei, ingrediatur licet, transeat hic mare, et illuminetur splendido praedictarum lampadarum lumine. Christi namque baptismus mare dicitur, videlicet pro similitudine notissima maris Rubri, per quod populus Dei ab Aegyptiaca servitute liberatus, immolato agno transivit, submerso Pharaone cum curribus et equis vel equitibus suis (Exod. XIX; I Cor. X). Mare ergo in conspectu erat sedis, quia baptismi sacramentum in ipsa conditum est positione sedis, dum per mortem Christi pararetur regnum Dei, quando lanceato latere ejus, exivit sanguis et aqua (Joan. XIX). Ex eo namque origo baptismi, mox ab eodem resurgente, data est regula baptizandi. Ait enim:

“Euntes, docete omnes gentes, baptizantes in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”

Ibi, scilicet in conspectu sedis, mare, et ibi lampades, quia nimirum ubi Christus passus est, ut foras misso mundi principe Deus regnaret, ibi et extunc baptisma, et ibi peccatorum remissio atque gratiarum Spiritus sancti divisiones. Erat autem mare hoc vitreum, quia videlicet baptisma purum est ac lucidum, puram ac simplicem exigens confessionem peccatorum, et ut qui accedit, non aliud corde credat, et aliud confiteatur, sicut vitrum non aliud continet intus quam quod foris perspicitur, non aliud foris simulat quam quod continet intus. Et si homines latet quemadmodum latuit Simon ille Magus, Spiritum sanctum, cujus lumine mare hoc vitreum translucet, latere non potest (Act. VIII). Unde scriptum est:

“Sanctus enim spiritus disciplinae effugiet fictum, et non liberabit maledictum a labiis suis, quoniam renum illius testis est Deus, et cordis ejus scrutator est verus, et linguae illius auditor (Sap. I).”

Et ostendens quod nullus eum confessione duplici fallere possit, cum praemisisset,

“quoniam spiritus Domini replevit orbem terrarum (ibid.),”

ita breviter enuntiavit,

“et hoc quod continet omnia scientiam habet vocis (ibid.).”

Quomodo enim vocem profitentis nesciat, vel vocem dijudicare non possit, qui etiam cordis verus est testis? Igitur qui accedit, fictus accedere caveat, quia mare vitreum est, et totum quod illic agitur vel dicitur, Spiritui sancto perspicuum est. Porro vitrum sicut lucidum, ita et fragile est. Nunquid hoc

“mare ut vitreum”

ita et fragile semper erit? Non utique. Sequitur enim:

“Simile crystallo.”

Ergo mare hic prius quidem ut lucidum, ita est et fragile, sed post ut lucidum, ita et solidum. Denique confessores lucidi aqua et spiritu renati, nunc quidem fragiles sunt corpore mortali, sed post in illa resurrectionis gloria solidi erunt, anima beata et corpore incorruptibili. Nam hoc est quod Apostolus ait:

“Si autem Christus in vobis est, corpus quidem mortuum est propter peccatum, spiritus autem vivit propter justificationem (Rom. VIII).”

“Mortuum est,”

dixit, pro eo ut diceret, certissime moriturum est propter peccatum, licet in baptismo sit deletum. Nam in anima quidem per baptismum reviviscimus a morte qua mortuus est Adam, eodem die quo vetitum comedit, unde et dicit:

“Spiritus vero vivit propter justificationem,”

sed corpore nihilominus morimur, morte qua Deus posuit, dicendo homini,

“quia pulvis es, et in pulverem reverteris (Gen. III),”

et emittendo illum ne sumeret etiam de ligno vitae, et sic in anima mortuus, corpore viveret in aeternum, quod esset infelicissimum. Cum ergo spiritus vivat propter justificationem, corpus tamen adhuc mortuum, id est, certissime moriturum est, propter peccatum. Ecce

“tanquam mare vitreum,”

quia baptizati et vivificatae fidei lucidi sumus ut vitrum, et mortalitate corporum fragiles sumus ut vitrum. Sequitur autem Apostolus:

“Quod si Spiritus ejus qui suscitavit Jesum a mortuis, habitat in nobis, qui suscitavit Jesum Christum a mortuis, convivificabit et mortalia corpora nostra propter inhabitantem Spiritum ejus in nobis (Rom. VIII).”

Ecce quod dixit,

“simile crystallo.”

Crystallus namque lapis est, ex aqua per glaciem in soliditatem lapideam transmutata, et corpus Christi pro conditione fragili atque mortali erat aqua, nunc autem per gloriam resurrectionis solidatum est soliditate aeterna. Lucet nunc divinitas in corpore illo, sicut soli in vitro periit mortalitas in corpore illo, sicut aquae mobilitas vel fluxus a crystallo. Porro ad ejusdem Christi similitudinem, resurrecturos atque immolandos, id est, impassibiles nos fore speramus. Erit ergo mare vitreum quidem, sed simile crystallo.