CAPUT XIII. Quid significavit, quod sonus factus est de coelo adveniente Spiritu sancto.

Sonus qui adveniente Spiritu sancto repente factus est de coelo (Act. II), signum fuit soni, qui in omnem terram exiturus erat, coelis illis, quos nunc firmare veniebat enarrantibus gloriam Dei et firmamento constantissimae fidei illorum annuntiante opera manuum ejus (Psal. XVIII), cum magnifico verbi tonitru et miraculorum coruscationibus. Sic enim mox futurum erat, hoc Spiritu per os illorum intonante Christi praeconia, ut ad poenitentiam commoveretur et contremisceret terra, et fundamenta montium, id est corda superborum conturbarentur et commoverentur, audito quoniam iratus est eis (Psal. XVII), nisi poenitentiam egerint. Unde et in Apocalypsim cum accepisset angelus thuribulum et implesset illud de igne altaris, et misisset in terram,

“facta sunt tonitrua, et voces et fulgura et terrae motus magnus (Apoc. VIII).”

Nunc ignis ille mittebatur, unde et apparuerunt apostolis dispartitae linguae tanquam ignis, ille, inquam, ignis mittebatur in terram quo Angelus ille magni consilii, dudum impleverat aureum thuribulum immaculati corporis sui, et nunc assumptus in coelo agebat quod dixerat

“Ignem veni mittere in terram, et quid volo nisi ut ardeat?”

(Luc. XII.)