|
De illo opere manuum, quo maxime victus acquiritur, quod est arare,
seminare et metere, silvasque succidere, perspicuum est quia non est
beati Benedicti praeceptum, sed tantummodo permissum, sive patientiae
consilium. Dicit enim quodam loco sic (cap. 41): A Pentecoste autem tota
aestate, si labores agrorum non habent monachi, aut nimietas aestatis
non perturbat, quarta et sexta feria jejunent usque ad nonam; reliquis
diebus ad sextam prandeant. Quae prandii sexta, si opera in agris
habuerint, aut aestatis fervor nimius fuerit, continuanda erit, et in
abbatis sit providentia. Profecto cum dicit si habuerunt. Si non
habuerint labores agrorum, sive opera in agris, facile et promptum est
discerni quod necessitatem praecepti non imposuerit monachis de opere
hujusmodi. Imo nec necessitatem eos habere voluit hujusce occupationis.
Nam et alibi dicit (cap. 66): Monasterium autem, si potest fieri, ita
debet constitui, ut omnia necessaria, id est aqua, molendinum,
pistrinum, hortus, vel artes diversae intra monasterium exerceantur, ut
non sit necessitas monachis vagandi foras, quia omnino, non expedit
animabus eorum. Qui haec dicit, manifestum est, quia non vult monachos
occupari in illis operibus manuum, quae non possunt nisi foris exerceri,
sed tantummodo pro necessitate concedit hoc fieri. Denique et alio loco
dicit (cap. 8): Si autem necessitas loci aut paupertas exegerit, ut ad
fruges colligendas per se occupentur, non contristentur, quia tunc vere
sunt monachi, si manuum suarum labore vivunt, sicut et Patres nostri et
apostoli, apostolos, duntaxat Paulum et Barnabam dicit. Nam caeteri
apostoli nullum egisse opus manuum leguntur post adventum Spiritus
sancti. Imo Petrus apostolus dixit: Non est aequum delerinquere nos
verbum Dei, et ministrare mensis (Act. VI).
|
|