VERS. 25.

“Contra folium quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam,”

id est contra hominem, qui in paradiso ab arbore vetita cecidit, id est cadendi vel transgrediendi materiam habuit, et ideo bene folium dicitur, unde et Isaias ait:

“Cecidimus quasi folium universi (Isa. LXIV).”

Contra hominem, inquam, qui ita tentationibus, quomodo folium vento rapitur,

“ostendis potentiam tuam,”

id est dignaris exercere fortitudinem tuam,

“et stipulam siccam,”

id est eumdem hominem de terra ortum, quondam in gratia tua virentem, beatitudinis grano copiosum, nunc in peccato aridum, et immortalitatis beatitudine, tanquam grano suo viduatum, et jacentem tanquam stipulam siccam,

“persequeris,”

videlicet ut ignibus tradas aeternis. Hanc propositionem acerrimam subjecta ratione probat, totamque argumentationem partibus quinque perficit, quas distinguere libet, et hoc non incassum, quoniam disputationem ipse facere proposuit hoc loco, dicens:

“Disputare cum Deo cupio.”

Propositionem ergo subjecta ratione probat dicens: