CAPUT 30

“Quaeretis me et non invenietis, et quo ego vado vos non potestis venire.”

Vos qui nunc me quaeritis, vos qui nunc tantam stimulante invidia causam habetis, ut me quaeratis; nolite putare quod, postquam me occideritis, causa haec cessare debeat, propter quam me nunc quaeritis. Non ita erit. Sed tunc multo magis ego ad aemulationem vos adducam in non gentem, in gentem insipientem, in iram vos mittam. Jam nunc una quidem turba unius gentis vel terrae hujus plebecula submurmurat, quibusdam credentibus et dicentibus:

“Nunquid Christus cum venerit, plura signa facturus est quam quae hic facit;”

tunc autem

“a solis ortu usque ad occasum. laudabile erit nomen Christi Domini (Psal. CXII),”

et laudabunt eum omnes gentes, laudabunt eum omnes populi (Psal. CXVI), et tunc implebitur quod scriptum est:

“Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum; coram illo procident Aethiopes, et inimici ejus terram lingent (Psal. LXXI),”

etc. Tunc utique majori quam nunc invidia quaeretis me, cupientes nomen meum exstinguere, sed frustra. Nam

“quo ego vado, vos non potestis venire.”

Nunc

“ubi ego sum, vos potestis venire,”

imo, quia ego ad vos veni, vos me potestis invenire, et post modicum etiam poteritis apprehensum de vestra terra viventium conterendo ejicere. Verum hoc vobis facientibus,

“ego vado, quo vos non potestis venire,”

sed nec saltem lapidem illuc poteritis jacere. Quaeretis tamen me ardentissima persecutione, et servos meos quidem occidetis, flagellabitis, crucifigetis, lapidabitis, et de civitate in civitatem persequemini (Matth. XXIII). Me autem contingere non poteritis, sed sospes ego, cum alios occideritis, alios substituam testes meos, ut magis ac magis gens insipiens aemulemini.