CAPUT XI. Quare non qualemcunque ignem, sed ignem sulphureum Dominus pluerit, et quod dictum est:

“Dominus a Domino.”

Igitur Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de coelo: et subvertit civitates has, et omnem circa regionem, universos habitatores urbium, et cuncta terrae virentia. Quia clamor, inquit, Sodomorum ascenderat ad Dominum; ipse autem: Descendam et videbo, utrum clamorem qui venit ad me opere compleverint, an non est ita, ut sciam: horrendam nimis per semetipsum injuriam sic esse comperit; igitur [ut dignum erat] pluit Dominus super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem, id est, ignem sulphureum vel sulphur igneum. Quare non qualemcunque ignem, sed ignem pluit sulphureum? Videlicet quia carnes eorum non qualiscunque luxuriae, sed ejus libidinis igne arserant, quae est contra naturam. Quia ergo talem carnis quae est contra naturam. Quia ergo talem carnis fetorem miserant ad coelum, recte de coelo fetorem igneum vel ignem fetidum receperunt. At ille talis ignis, tale illud incendium futuri, ut jam dictum est, judicii, et aeterni ignis fuit exemplum. Bene ergo dictum est. Pluit Dominus a Domino, quia videlicet judicium illud facere accepit Filius Dominus, a Patre Domino, sicut ipse ait: Pater non judicat quemquam, sed judicium omne dedit Filio (Joan. V).