|
An non et in illo initio sic divinitus provisum est? Elias namque
sacerdos simul exstitit et monachus, sive, ut ait beatus Hieronymus,
anachoretarum monachorum primus; Elysaeus vero non sacerdos, sed tantum
monachus, coenobitarum monachorum Pater primus, sub quo tunc temporis
monachi filii prophetarum, et post, aliis nominibus, Assidei, sive
Esseni dicebantur, sub apostolis autem discipuli, ac deinde sub
evangelista Marco apud Aegyptum, qui illuc vitam sub apostolis traditam
primus intulit, graeco vocabulo monachi nuncupati sunt. Duobus illis
adde benedictum Domini pontificem Joiadam de Hierusalem, qui tertius
atque ultimus manum imposuit ad abigendum Baal, cujus cultum impiissima
Jezabel introduxit, et ecce habes viros tres, Joiadam sacerdotem et non
prophetam, Elysaeum prophetam et non sacerdotem, Eliam prophetam simul
et sacerdotem. Eliam namque sacerdotem fuisse vel ex eo liquet, quod
sacrificium sive holocaustum obtulit, et in offerendo contra Baal et
sacerdotes ejus conflixit, et vicit: Exaudi me, inquiens, Domine, exaudi
me, ut discat populus iste, quia tu es Dominus Deus, et tu convertisti
cor eorum iterum (III Reg. XVIII), subauditur, postquam per Moysen et
Aaron educendo eos de Aegypto, prima vice convertisti cor eorum. Caetera
sicut in libro Regum scripta sunt, perlege, quomodo Elysaeus ungendo
Jehu funditus de Israel, id est decem tribubus destruxerit vel
combusserit statuam Baal, aedem quoque Baal, et fecerit pro eo latrinas,
atque ita deleverit Baal de Israel, et deinde Joiada pontifex eumdem
Baal abstulerit de Juda, occisa filia Jezabel, Attalia impiissima. Qui
rite legit, et intelligit, non parvipendit tres illas, quas praedixi,
virorum Dei differentias, per quos dum populum retinent et restringunt
ad unius veri Dei cultum, via ventura saluti parata est, ut ad effectum
veniret verbum promissionis, quod et prius ad Abraham et postea factum
fuerat ad David. Ex tunc sacer ille usus in Ecclesia perseverat usque
adhuc. Nam quoties quispiam sacerdos, et monachus, qualis fuit gemma
sacerdotum, sanctus Martinus, sive Romanae sedis pontifex beatus papa
Gregorius, quemlibet monachum induit habitu, et benedicit, sive etiam
ordinat, ut praesit abbas, et curam animarum gerat, nimirum Elias juxta
praeceptum Domini ungit Elysaeum, et ponit super eum pallium suum, id
est suum dat ei; suum, inquam, id est eumdem quem habet ipse habitum
monachicum. Nam si pontifex quidem sic et eumdem non habeat habitum,
sicut tunc temporis Joiada pontifex neque propositi, neque habitus
ejusdem erat, ut Elias, non quidem dat ejusmodi pallium, quia non est
suum, ungit autem, id est in abbatem benedicit eum.
|
|