CAPUT 34

Spectatis igitur in hoc Lazaro et sorore ejus Maria, duobus secundum geminam resurrectionem Filii Dei operibus; etenim in illa anima, ut jam dictum est, hic in corpore est suscitatus, nunc Deum eorumdem operum similitudinem mysticam breviter attingamus. Huic mortuo quatriduano, qui jam fetens suscitatus est, similis est peccatrix: nam anima vita sua, quae Deus est, miserabiliter defraudata, videlicet qualis fuerat quondam haec ipsa, de qua jam dictum est, soror ejusdem Lazari Maria. Qualis enim illa fuerat? Utique peccatrix, non occulta, sed male diffamata, et per ipsam infamiam suam jam fetens, et quasi sepulcro malae consuetudinis obruta. Etenim femina peccatrix, magis quam vir in hujusmodi peccato fetere hominibus consuevit. Ergo peccator quivis, jam pro mala consuetudine infamis, Lazaro comparatur quatriduano jamque fetenti. Et quidem juvenis quoque, qui efferebatur per portam civitatis (Luc. VII), puella etiam, quoque adhuc in domo jacentem idem Dominus suscitavit (Matth. IX), mortem significat animae peccatricis, sed in singulis diversi figurantur peccatorum modi. Puella namque mortua in domo jacens, anima est quae conscientia mali desiderii suffocata, nondum tamen per operis consummationem publicata. Juvenis autem, qui per portam civitatis efferebatur, peccator est, qui desiderio malo praeventus, usque ad exteriores quoque pervenit iniquitatis effectus. At vero qui opera peccati jam in consuetudinem vertit, famamque perdidit, Lazaro, ut jam dictum est, similis est quatriduano, jamque fetenti. Talis peccator cum in Ecclesia fetere coeperit, merito tota in lutum convertitur hospitalis domus Christi. Omnis ordo lamentatur, et pro tali fratre orat Christum, sive illorum qui activae, sive illorum qui contemplativae vitae dediti sunt. Hi qui in activa vita positi, animarum curam gerunt, prius sollicitantur, post et ad eos quoque qui in contemplativa latent, cura haec et fatigatio perfertur. Bene ergo prius Martha, deinde pro fratre suo Dominum plorando ambit Maria. Cum itaque ad hujusmodi peccatorem gratia Dei revertitur, mortuus pedes et manus ligatus invenitur, quia funibus peccatorum suorum circumdatus sub lapide clausus (Psal. CXVIII), id est sub lege reus tenetur. Clamat Jesus

“voce magna, veni foras,”

quia non nisi magno terrore aspirantis Dei, et de futuro judicio comminantis exterritus, male securus peccator ad cor suum reducitur. Statim prodit, id est reatum suum confitetur, et quia jam vivit,

“solvite illum, inquit, Jesus.”

Dixit enim:

“Quaecunque alligaveritis super terram, erunt ligata et in coelis, et quaecunque solveritis super terram, soluta erunt et in coelo (Matth. XVIII).”

Cavendum autem est eis, quorum hoc officium, vel potestas est, ne hunc modum praetereant, id est ne ligent, nisi mortuum, neque solvant nisi voce confessionis significante redivivum eumdem esse de sepulcro productum. Nam si pro arbitrio vel animo suo, illum viventem ligent, hunc autem mortuum solvant, videlicet condemnantes justum, et justificantes impium; ipsi illa non sua, sed Christi potestate se privant; et viventem quidem ligando sic mortificare nequeunt, mortuum autem solvendo, non solum non vivificant, verum etiam fetorem, cunctorum naribus ingerunt. Sequitur: