CAPUT 14

Pro hujusmodi exspectatione recte intelligis dictum

“secundo apparebit exspectantibus se in salutem.”

Et qualis, rogo, tunc erit ejus apparitio? quali cum voce gloria Domini, quanta cum commotione apparebit?

“In jussu”

enim, ait idem Apostolus,

“et in voce archangeli, et in tuba Dei, descendet de coelo, et mortui qui in Christo sunt resurgent primi (Thess. IV).”

Magnus erit ille rugitus leonis, tenentis atque amplexantis praedam, scilicet sanctos et electos omnes constitutos a dextris, quorum omni multitudine diabolum spoliavit, et rugientis super illos qui a sinistris erant, tali rugitu ut dicat:

“Ite, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo et angelis ejus,”

postquam dixerit a dextris:

“Venite, benedicti Patris mei (Matth. VII).”

Tunc, sicut ad beatum Job dictum est (Job XL), videntibus cunctis praecipitabitur ille Behemoth, quod interpretatur animal, scilicet diabolus, leo contrarius, leo dictus propter feritatem. Nam iste qui rugiet super eum, et suo rugitu praecipitabit eum, leo dicitur propter fortitudinem. Cum hoc factum fuerit, tunc demum omnis rugitus magni hujus leonis cessabit, causam deinceps propter quam rugiat non habituri, videlicet ablatis de regno ejus omnibus scandalis (Matth. XIII), et tunc facies aquilae sublimius evolabit, pariter volantibus et sequentibus quocunque ierit, pullis ejus omnibus, bene adultis, et bene probatis, quod non degeneres sint, valentes et digni oculis apertis inspicere summam claritatem Solis aeterni, videre facie ad faciem gloriam summae Divinitatis, gloriam beatae Trinitatis, unius Dei, Patris et Filii, et Spiritus sancti. Quid amplius de facie ista, scilicet facie aquilae, dicere possum? Longius enim supereminet quam ut visu nostro consequi valeamus, quandiu in hoc mortali corpore peregrinamur. Hoc tantum dixisse libet, quia visio faciei hujus, visio claritatis Filii Dei, quam videbunt illi beati, secundum hanc orationem ipsius:

“Pater, quos dedisti mihi, volo ut ubi ego sum et illi sint mecum, ut videant claritatem meam, quam dedisti mihi, quia dilexisti me ante constitutionem mundi (Joan. XVII);”

visio, inquam, illa, videntibus ignis erit, nec qualiscunque ignis, imo et caminus erit, juxta illud Esaiae:

“Dixit Dominus, cujus ignis est in Sion, et caminus ejus in Hierusalem (Isai. XXXI).”

Denique in Sion, id est, in praesenti Ecclesia, quantuluscunque ignis est, cognoscere ex parte, videre per speculum et in aenimate (I Cor. XIII); at in illa coelesti Hierusalem videre facie ad faciem caminus est, inaestimabiliter magnum aeterni amoris incendium est. Hominis quatuor inconsumptibilia fomenta haec.

“Propter quem omnia, et per quem omnia, qui multos filios in gloriam adduxerat, auctor salutis eorum per passionem consummatus est (Hebr. II).”

Nonne istorum consideratio sive frequens meditatio, quemdam facit amoris ignem in ista Sion? In primis de eo quod primum positum est,

“propter quem omnia,”

interrogo, nonne dum istud consideras, nonne ex subjacente fidei scintilla suscitatur in te lucida jucundae dilectionis flamma? Quid enim? Pater optimus, dum unicum in secreto sui pectoris haberet Filium, thesaurizare voluit illi thesauros auri et argenti, lapidumque pretiosorum, et omnis bonae supellectilis, aedificare palatium regni, cunctaque providere ministeria regalis curiae, exercitum copiosum, familiam numerosam, duces, praefectos, tribunos ac centuriones, servos et ancillas, seu clientes, ac ministros, qui pulchra varietate distincti, astarent ei sedenti in medio ipsorum, ac deservirent in ordinibus suis.