CAPUT XI. De die illo quem determinavit Spiritus sanctus in David, dicendo:

“Hodie si vocem ejus audieritis.”

Extunc dies ille est bonae auditionis, dies vocis audiendae in lenitate fidei, quem Spiritus sanctus determinavit in David, et populus modo meminit. Quapropter sicut dicit Spiritus sanctus:

“Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto (Psal. XXIV).”

O vox dulcis et suavis, vox dilectionis et gratiae, vox turturis et columbae, quam apud Lucam taliter coepimus audire: Regressus in virtute spiritus in Galilaeam, cum venisset Nazareth, et intrasset in Synagogam, et traditus esset sibi liber prophetae Isaiae, locumque hunc statim invenisset: Spiritus Domini super me, propter quod unxit me, evangelizare pauperibus misit me, praedicare captivis remissionem, praedicare annum Domini acceptum, et diem retributionis (Isa. XVI):

“Hodie, inquit, impleta est haec Scriptura in auribus vestris (Luc. IV).”

Ab ista voce debent corda nostra hodie mollescere sive mitescere; hodie, inquam, id est, alio die, qui alius est ab illo die quo exivit Israel de Aegypto per mare Rubrum, et per quadraginta annos tentaverunt atque exacerbaverunt Spiritum sanctum in deserto. Nunquid non hoc vidit Joannes Baptista, qui in initio diei hujus videns ad se Jesum venientem, dixit, ut supra meminimus:

“Ecce Agnus Dei? (Joan. I).”

Denique talis ejus dictio talem nobis sensum efficit. Ecce cujus in figura immolatus est Agnus in Aegypto sumpto sanguine qui erat in limine, et posito in superliminari, et super utrumque postem, ut figuram crucis exprimeret, factumque est phase, id est transitus; transivit enim Dominus per Aegyptum, Aegyptios percutiens, et filios Israel salvans (Exod. XII). Nunc alia percutietur Aegyptus, et aliud mare dividetur, et aliud manna de coelo dabitur, et alia petra sitientibus alias dabit aquas, et in aliam terram intrabitur, et alia civitas Jerusalem inhabitabitur, et omnia in novum restituentur, dicente isto, qui Spiritu sancto baptizat:

“Ecce nova facio omnia (Apoc. XXI).”

Igitur dies sanctae novitatis tunc illuxit, quando desuper in columbae specie apparente Spiritu pietatis Pontifex declaratus est Christus Filius Dei: Pontifex, inquam, ipse, et hostia, et templum, extunc optime ornatum, ut supra diximus, secundum figuram templi illius manufacti, auro videlicet non corruptibili, sed auro vero splendidae divinitatis, quae tunc in eo splendere coepit per operationem virtutum et gratiam sanitatum, caeteraque opera digiti Dei Spiritus sancti.