|
Et continuo psalmo centesimo primo flens, sic dicit:
|
“Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. Non avertas
faciem tuam a me,”
|
|
etc. Quid enim haec dicendo deflet, nisi quia a regno differtur, nisi
quia in hac mortalitate tenetur.
|
“Percussus sum, inquit, ut fenum.”
|
|
Subauditur, ex vindicta peccati primorum parentum. Ac deinceps:
|
“Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui.”
|
|
Habet autem hic psalmus in titulo sic:
|
“Oratio pauperis cum anxiaretur, et coram Domino effunderet precem
suam.”
|
|
Pauper iste principaliter quidem est Christus, secundarie autem populus
humilis, vel quilibet Christi servus est. Idcirco titulus iste sic in
diversa tempora, scilicet praeteritum et futurum, dispertitur.
|
“Oratio pauperis cum anxiaretur,”
|
|
hoc praeteritum est. Praeteriit namque anxietas pauperis, praeteriit
anxietas mortis Christi, in qua dixit:
|
“Percussus sum ut fenum,”
|
|
etc. subjungens de resurrectione sua:
|
“Vigilavi, id est resurrexi, et factus sum sicut passer solitarius in
tecto,”
|
|
scilicet in coelum ascendens. Porro cum effuderit coram Domino precem
suam, futuri est temporis, ac si diceretur quotiescunque effuderit. Hoc
enim fit, et futurum est usque in finem saeculi, scilicet ut exemplo
illius tali oratione precem suam effundat quilibet pauper Dei.
|
|