|
|
“Dominus de Sina venit, et de Seir ortus est nobis,”
|
|
etc.
Dominus de Sina venit, et de Seir ortus est nobis. Apparuit de monte
Pharan. Juxta sententiam litteralem, nobis, inquit, Dominus de Sina
venit, et de Seir ortus est nobis, et de monte Pharan apparuit, quia
videlicet nobis Judaeis, nobis populo Israel carnali, de his locis per
ea quae in his dicta vel acta sunt locis Dominus Deus innotuit, ut recte
cantaretur: Notus in Judaea Deus, in Israel magnum nomen ejus (Psal.
LXXV). Nam in Sina legem dedit, et montem Seir circumeuntibus, in
deserto Pharan consistentibus mirabilia sua ostendit, iram suam et
misericordiam suam notam fecit. Porro juxta sensum spiritualem, nobis
gentibus Salvator noster Jesus Christus Dei Filius, de Sina, quod
interpretatur tentatio, de Sina, inquam, id est de tentationibus suis
venit, tentatus enim per omnia pro similitudine absque peccato (Hebr.
IV), relictis tentatoribus suis Judaeis post tentationem montis,
coronatus gloria et honore resurrectionis, ad nos gentes commigravit. Et
de Seir ortus est nobis. Seir pilosus interpretatur, vel hispidus, quo
itidem nomine recte Judaei peccatis suis hispidi denotantur. Ergo de
Seir ortus est nobis, quia secundum carnem de Judaeis ortus est, sic ad
nos gentes transiit, quomodo ad Jacob juniorem translata sunt per
supplantationem primogenita fratris ejus Esau (Gen. XXVII). Apparuit et
nobis de monte Pharan, quod interpretatur onager sive ferocitas eorum.
Onager ferox atque stultus, id est populus Judaicus, de quo et illud in
Job recte dictum intelligitur: Vir vanus in superbiam erigitur et quasi
pullum onagri liberum se natum putat (Job XI). Ergo quia pullus ille
justitiam suam statuere volens, justitiae Dei noluit esse subjectus, et
propter hoc ab illis sese abscondens Dominus, gentibus se ostendit, Dei
justitiam esurientibus, recte dicamus, quia apparuit nobis de monte
Pharan, et cum eo sanctorum millia. Cum illo namque de Judaeis
incarnato, et ab eisdem tentatione mortis tentato: cum eo, inquam, nobis
venerunt, nobis apparuerunt sanctorum millia, id est omnes sancti quibus
repromissus est, a quibus exspectatus et prophetatus est per illum
nobiscum propter eamdem fidem, et nos cum illis una facti sumus
Ecclesia.
|
|