|
Qua promissione quod scrupulum vobis moveat, recogitantibus vel
scientibus multa petere fideles Christi, quae tamen non fiant eis,
memoriter tenendum est cum dixisse:
|
“Ego sum vitis, vos palmites,”
|
|
et idcirco, secundum multitudinem [similitudinem] vitis et palmitum
ejus, hoc ut caetera quae jam dixit esse accipiendum. Quid enim? Nunquid
vitis palmitibus suis aliquid suum denegat vel subtrahit? Nonne omnem
gratiam sui viroris, omnem virtutem suae radicis in eos transfundit, et
per singulos dispartit, totumque ex illis fructum suum dependere facit?
Quae autem gratia, quae virtus est in radice vitis hujus, scilicet
Christi Filii Dei, nisi omnis plenitudo septiformis Spiritus sancti?
Ergo, sicut palmites a vite nihil aliud, nisi quod habet vitis in se,
exspectare, vel accipere possunt, sic isti palmites rationales a vera
vite, quae Christus est, nihil nisi quod habet ipsa vitis vel petere
debent, vel accipere possunt. Igitur
|
“si manseritis, inquit, in me, et verba mea in vobis manserint,
quodcunque volueritis petetis, et fiet vobis,”
|
|
id est, non in auro et argento, sed in omni verbo, et in omni scientia
divites eritis, et non concupiscentias carnis, sed omne donum Spiritus
sancti, quia omne datum perfectum quod desursum est, descendens a Patre
luminum (Jacob. III), petentes, ex me accipietis, scilicet divini
timoris gemmulas, pietatis pampinos, scientiae flores, fortitudinis
botros, maturas consilii uvas, intellectus torcularia, sapientiae
apothecas. Talium quidquid petieritis, quia ad me veram vitem pertinent,
quia gratiae et veritatis divitiae sunt, fiet vobis, ita ut fructus
gratiarum omnium, tanquam botros de magnis palmitibus dependentes, totus
meretur orbis. Quidquid his septem sancti Spiritus donis abundantius
est, fructuosum non est, et ad vinum salutis non pertinet, sed a natura
vitis alienum est, et idcirco manentibus in vite palmitibus cupiendum
aut petendum non est, neque illis fieri debet. Unde autem tam prona
indulgentia, ut quodcunque volueritis, petatis, o palmites boni, et fiat
vobis? Sequitur:
|
“In hoc clarificatus est Pater meus, ut fructum plurimum afferatis, et
efficiamini mei discipuli.”
|
|
Inde, inquit, tanta Patris largitas ad faciendum vobis quodcunque
petieritis, quia videlicet hoc ad laudem et gloriam nominis ejus
proficit, si vos tanquam palmites boni fructum plurimum afferatis.
|
|