|
|
“Ait enim: Vade, filius tuus vivit.”
|
|
Hoc denique unum idemque dictum, et vera de praesentibus prophetia est,
et sicut ex servis suis idem regulus postmodum comperit, imperium vitae
est. Constat vero, quia de minori miraculi hujus parte, id est de
prophetiae veritate sancti Prophetae digne secundum legitimam
probationem, de qua supra dictum est, magni habiti sunt. Verbi gratia:
Samuel, quando dixit Sauli inventas esse a inas, et verum dixit, quas
tamen ipse non invenit (I Req. X). Itemque Elias qui regi Achab multam
pluviam mox affore dixit, et verum dixit, nec tamen illam opere suo, aut
dedit aut fecit (III Reg. XVIII). Igitur cum incomparabiliter majus sit
opus vitae, et virtutis, et potenti imperio facere, et vero verbo
annuntiare, quam opus non suae virtutis, vero tantum verbo nuntiare,
merito generationi malae et adulterae improperatur, quia sepulcra
prophetarum honorabant, quos patres illorum occiderant et Dominum
prophetarum verbis blasphemis inhonorabant, quem et implendo mensuram
patrum suorum occisuri erant (Matth. XXIII). Quanta enim majora his
ostendit illis opera et non crediderunt? Attamen regulus iste prophetiam
simul et potentiam operis hujus diligenter investigans, seram licet
fidem habuit. Sequitur enim:
|
“Credidit homo sermoni quem dixit et Jesus, et ibat.”
|
|
Credidit nunc interim sermoni ejus, paulo post comperta non sola virtute
sermonis, sed et potentia loquentis, non solum sermoni ejus credidit,
sed et in idipsum tanquam in Deum, Dei Filium credidit. Nam et hoc
sequitur:
|
|