CAPUT XV. Quod electorum universitas Juda sit, et quo migrans afflictionem vel servitutem inciderit.

GIMEL, id est plenitudo.

“Migravit Juda, propter afflictionem et multitudinem servitutis, habitavit inter gentes, nec invenit requiem. Omnes persecutores ejus apprehenderunt eam inter angustias.”

Juda confessio interpretatur, quo nomine civitas illa recte significatur, cujus totum opus vel omne officium confessio est. Unde Psalmista cum dixisset:

“Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, testimonium Israel,”

continuo quasi quaereres, ad quid illuc ascenderunt, vel quid ibi facturi sunt,

“ad confitendum, inquit, nomini Domini (Psal. CXXI).”

Quo ergo vel unde

“migravit?”

A luce ad tenebras, a requie ad laborem, a regno ad captivitatem, a patre ad hostem, a vita ad mortem. Quare?

“propter afflictionem et multitudinem servitutis.”

Mira res! Nunquid afflictionem desiderabat, et multitudinem servitutis, et ideo migravit? Non utique, sed sufficientiam, et libertatem se sibi acquirere existimavit. Verum, quidquid illud est quod hoc modo quaesivit quod extra Deum invenit, afflictio est et multitudo servitutis. Idcirco Dominus ipse omnibus dicit:

“Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis (Matth. XII).”

Et sanctus Job:

“Quare, inquit, posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?”

(Job VII.) Mira et miserabilis deceptio migrantis, quia, dum migrat spe divinitatis quam fallax serpens promisit, nihil aliud invenit quam

“afflictionem et multitudinem servitutis,”

afflictionem videlicet mortalitatis, qua sibimetipsi gravis sit et multitudinem servitutis peccati, tot enim dominis servit, quot vitiis.

“Migravit”

igitur de magno bono ad magnum malum, et

“habitavit inter gentes, nec invenit requiem.”

Hoc ad caetera mala pessimum accessit, quod

“habitavit inter gentes”

ut, verbi gratia, justus ille qui habitans inter Sodomitas utique non inveniebat requiem, sicut de illo scriptum est:

“Et justum Lot oppressum a nefandorum injusta ac luxuriosa conversatione eripuit, aspectu enim et auditu justus erat habitans inter eos qui de die in diem animam justam iniquis operibus cruciabant (II Petr. II).”

Adhuc audi:

“Persecutores ejus apprehenderunt eam inter angustias.”

Parum erat habitantem inter gentes aspectu iniquorum operum cruciari, nisi et persecutionibus compelleretur consentire malis. Unde Psalmista ait congemiscens:

“Hei mihi! quia incolatus meus prolongatus est, habitavi cum habitantibus Cedar, multum incola fuit anima mea. Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus, cum loquebar illis, impugnabant me gratis (Psal. CXIX).”