CAPUT IX. Heliam prophetam, ne ignorantes simul cum impiis errarent, a Deo missum esse.

Cum signis namque et prodigiis, et cum fortitudine zeli tunc sese exhibuit Verbum Domini vehementius in Helia, de quo in laudibus patrum ita veraciter dictum est:

“Et surrexit Helias propheta quasi ignis, et verbum ipsius tanquam facula ardebat. Verbo Domini continuit coelum, et dejecit a se ignem terrae. Sic amplificatus est Helias in mirabilibus suis. Et quis potest similiter gloriari tibi (Eccli. XLVIII),”

ut haec diceret, scilicet Heliam surrexisse quasi ignem, et verbum ejus quasi faculam ardentem? In admirationem ille sapiens excitatus est, pro eo quod de eodem Helia sic repente scriptum est:

“Et dixit Helias Thesbites de habitatoribus Galaad ad Achab: Vivit Dominus Deus Israel, in cujus conspectu sto, si erit annis his ros et pluvia, nisi juxta oris mei verba (III Reg. XVII).”

Ita repente illatus est Helias, ut quemadmodum dixit Apostolus de Melchisedech, ita et de isto, si sese praebuisset occasio, dicere potuisset:

“Sine patre, sine matre, sine genealogia, neque initium dierum, neque finem vitae habens (Hebr. VII).”

Sicut enim illius, ita et istius patrem et matrem et genealogiam et numerum annorum Scriptura tacuit, et finem vitae non habuit, quia

“acceptus est,”

ait idem qui supra,

“in turbine ignis, in curru equorum igneorum (Eccli. XLVIII).”

Quam receptionem ejus si rite perpendis, etiam illud apponere licet, quod adhuc dictum est de Melchisedech:

“Assimilatus autem Filio Dei manet sacerdos in aeternum (Hebr. VII).”

Sacerdotem namque hunc fuisse constat, quia scriptum est ubi, quando, et quomodo holocaustum obtulerit, et, sicut jam dictum est, receptum est

“in turbine ignis,”

atque ita

“assimilatus est Filio Dei,”

vero et aeterno Sacerdoti, in coelum ascendenti. Plura de hoc dici poterant, verumtamen pro praesenti proposito hoc tantum dixerim quia digne semetipso fecit verbum et veritas Dei, quod tali in tempore, quando lezabel cum Achab, et cum vitulis Jeroboam accesserat Baal, taliter per hunc virtutem suam notam fecit, propter eos qui ignorabant, et errabant, ne simul cum impiis in eamdem deciderent perditionis foveam.