|
Solemnitatis, qua praedictae diei missa tristes inter horas exsultat,
sicut medias inter nebulas sol interdum subrutilat, causa haec est, quod
Dominus Christus, Sanctus sanctorum, cui a Patre cum juramento dictum
est:
|
“Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX).”
|
|
Ipse pontifex, ipse et hostia, novi nobis sacrificii ritum instituit,
qua nocte tradebatur, accipiens panem et calicem vini, benedicensque ac
dicens: Hoc est corpus meum, hic est calix sanguinis mei (Matth. XXVI; I
Cor XI), tunc enim primum officio sui functus est sacerdotii, finem
imponens sacerdotio veteri, et post esum agni typici seipsum, qui verus
est Agnus, Deo Patri suis offerens manibus, atque hoc est quod Apostolus
ait: Quia non per sanguinem hircorum aut vitulorum, sed per proprium
sanguinem introivit semel in sancta, aeterna redemptione inventa (Hebr.
IX). Ipsum namque corpus quod occisum est ab impiis, ipsum eumdem
sanguinem qui in cruce fusus est, ipse tunc sempiternus sacerdos
obtulit, et de quo alio loco dictum est, cum illum Judaei lapidare
vellent:
|
“Jesus autem abscondit se, et exivit de templo (Joan. XVIII),”
|
|
nunc vere de templo Judaeorum exivit, et eorum sacrificia dereliquit
seque in sacrificio panis et vini ita abscondit ut ab impiis omnino
agnosci non valeat quid ibi sit. Igitur quia verum sacrificium hodie
contradidit (Hebr. IX), novumque testamentum suis haeredibus moriturus
suo sanguine conscripsit in spiritu humilitatis et in animo contrito,
sicut ipse dicit:
|
“Tristis est anima mea usque ad mortem (Matth. XXVI),”
|
|
recte in medio tristitiae, quae per omnes horas significatur, sola missa
solemnem concentum, laetumque ministrorum altaris meretur ornatum. Et ne
quid venustatis sancto sacrificio desit, utpote in die suae
institutionis, Gloria in excelsis quoque a pontifice decantatur. Et
quisque pontifex, quidquid sui est officii, debet hac die de integro
perficere. Itaque poenitentes Ecclesiae restituit, oleum benedicit,
chrisma conficit, quo signati testimonium accipientes Spiritus sancti
(Ephes. IV), dicimus Deo:
|
“Signatum est super nos lumen vultus tui (Psal. IV).”
|
|
Venerabilis et pius est ordo consecrationis, sed si causas eorum quae in
eadem consecratione aguntur, vel tenuiter inspexeris, multo amplius
intima pietatis pulchritudine delectaberis. Ordo quippe ipse ab omnibus
videtur, sed nos juxta propositum causas quaeremus. Quid ergo chrisma
significet, aut quid in illo nobis agatur, vel cur hac die consecretur,
quidve mysterii consecrationis ejus ordo contineat, veri luminis
largitore praeeunte, considerare cupimus.
|
|