Psalmus 100.

Hoc est quod sequenti, id est centesimo psalmo, dicit:

“Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine.”

Non prius judicium, et deinde misericordiam, sed prius misericordiam, et deinde judicium. Prius namque, qui haec in Propheta dicit Christus misericordiam cantaturus erat suis, dicendo:

“Venite ad me omnes qui laboratis et onerati ostis (Matth. XI),”

deinde judicium dicendo:

“Discedite a me, maledicti (Matth. XXV). ”

Hoc est illud in quo concludit, sic dicens:

“In matutino interficiebam omnes peccatores terrae, ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.”

Matutinum namque judicium illud erit, transacta nocte hujus saeculi. Toto itaque hoc psalmorum medio bene in spem tendimus, secundum illum hominis statum medium quo adhuc

“caro concupiscit adversus spiritum, et spiritus adversus carnem (Gal. IX),”

et condelectatur quidem homo interior legi Dei, sed videt aliam legem in membris suis repugnantem (Rom. VII), etc. Quapropter ingemiscit et dicit:

“Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis hujus? (Ibid.).”

Statimque hoc spei accipit responsum:

“Gratia Dei per Jesum Christum (ibid.).”

Illic namque, ut saepe diximus, spes cum metu est. Scit autem, quia cum illa gratia venerit, spes sine metu erit, quia

“perfecta charitas foras mittet timorem (I Joan. IV);”

ibique anima casta pacifice suum contemplabitur amatorem. Secundum illum pacati hominis statum, tertium se habet sequentis textus extremorum quinquaginta psalmorum, ut pene totus a principio usque ad finem affectuosam spirans charitatem. Inde sunt illae benedictiones, illae confessiones, illae laudationes, Alleluia in titulo habentes, quibus cunctis vocibus suum beata charitas depromere gestit affectum, quantum potest. Sed cum illuc felix homo pervenerit, nunquid jam plorare desinit? Imo multum plorat, gemit et suspirat, verumtamen non ut prius. Nam prius plorabat ne duceretur ad poenam, nunc plorare incipit, quia differtur a regno. Igitur haec psalmorum pars bene inter confessiones et laudes permistos habet fletus, imo et a fletu incipit, atque post laudes, ad fletum septem recurrit periochis.