|
Quamvis sanctae conversationis sunt, memento quod interdum errare
possint; homines enim sunt, et in illis citius error subrepit, qui
absque scientia vel spiritu discretionis, maximam habent aemulationem
sanctitatis. Quid, si etiam prophetae essent, si prophetico spiritu
ventura praedicerent? Nunquid vel ob hoc audiendi essent, ubi manifestam
persuaderent praevaricationem? Non utique, sed caute discernendi,
propter illud, quod Apostolus dicit: Ipse enim Satanas transfigurat se
in angelum lucis (II Cor. XI). Propheta, qui venit de Juda ex praecepto
Domini, et praedixit verba, quae facturus erat Josias super altare
Bethel, quomodo, vel per qualem hominem seductus fuit: Utique per
prophetam, qui dixit ei: Veni mecum domum, ut comedas panem (III Reg.
XIII). Cumque illi diceret: Locutus est Dominus ad me in sermone Domini,
dicens: Non comedes panem, et non bibes ibi aquam, nec reverteris per
viam qua ieris. Et ego, inquit ille, propheta sum similis tui, et
angelus locutus est mihi in sermone Domini, dicens: Reduc eum tecum in
domum tuam, et comedat panem et bibat aquam. Fefellit eum et reduxit
secum. Comedit ergo panem in domo ejus, et bibit aquam. Cumque sederent
ad mensam, factus est sermo Domini ad prophetam qui reduxerat eum, et
exclamavit ad virum Dei, qui venerat de Juda, dicens: Haec dicit
Dominus: Quia inobediens fuisti ori Domini, et reversus es, et comedisti
et bibisti in loco in quo praecepit tibi ne comederes neque biberes, non
inferetur cadaver tuum in sepulcrum patrum tuorum (III Reg. XIII). Et
ita factum est. Nam invenit eum leo in via, et occidit (ibid.). Mirum
quomodo ad talem hominem factus est sermo Domini, nisi quia sanciendum
erat exemplum nobis venturis, ut non facile hominibus, quamvis sanctis
et religiosis, acquiescamus in causis periculosis.
|
|