|
Et Hebraei quidem non tam Dei, quam suo spiritu, vel ingenio legis
periti, et coelestia nescientes, quorum secundum exemplar, etiam haec
fieri jussa sunt, sicut toties Dominus repetens, facies (inquit), juxta
exemplum, quod tibi in monte monstratum est: talem de vestimentis
sacerdotalibus rationem ediderunt. Nos autem qui praedicta coelestia et
fide credimus, et scientia jam ex parte novimus, haec eadem altius
interpretamur. Unum pontificem magnum Jesum Christum, pontificem
coelestem et verum intueamur, cujus in habitu coelesti, haec esse
completa non dubitamus, quem et imitari oporteat nos, ut simus regale
sacerdotium, et gens sancta. Feminalia linea sacerdotis magni, decus
significant incarnationis sanctae Christi Filii Dei, qua praeornata est
natura nostra ignobilis; et plaga peccati originalis foliis ficus in
Adam infeliciter contecta in isto exclusa est; non enim de ulcerosa
libidine ut nos, ita et ille conceptus est, sed de munda et simplici
virgine, byssum retortam, id est, candidi et incoinquinati corporis
decorem induit et fortitudinem, unde et corporis sui, quod est Ecclesia,
verecundiam, scilicet originale peccatum operuit. De hoc vestimento ejus
Joannes in Apocalypsi:
|
“Et habet, inquit, in vestimento, et in femore suo scriptum, Rex Regum
et Dominus dominantium (Apoc. XIX).”
|
|
Tunica deinde linea stricta, id est, subucula, quam vulgo camisiam
vocant, nova est ejusdem coelestis hominis vita, quia videlicet sicut
novo et inusitato ordine conceptus et natus, sic nova et veteri vitae
contraria pulchritudine inter homines conversatus est. Balteus circa
renes fortitudo Divinitatis est, per quam commoveri non potuit. Unde et
in psalmo cum dixisset:
|
“Insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei (Psal. XV),”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Providebant Dominum in conspectu meo semper, quoniam a dextris est
mihi, ne commovear.”
|
|
Etenim sic ille cognovit figmentum nostrum, et ita usque ad noctem, id
est, usque ad mortis tribulationem sui renes increpuerunt eum, ut
experimento sciret, id quod nullo unquam passibili modo titillatus est,
non ex ipsa carnis natura, sed ex divinitate esse, quae a dextris erat.
Unde verissime Apostolus dicit:
|
“Non enim habemus Pontificem, qui non possit compati infirmitatibus
nostris, tentatum autem per omnia pro similitudine absque peccato (Hebr.
IX).”
|
|
Denique ex eo didicit compati infirmitatibus nostris, quoties tentamur a
renibus nostris, quia sic aliis infirmitatibus tentatus est, sicut et
tentatione peccati tentatus fuisset, si non esset Deus, quod non sumus
nos. Tunica hyacinthina cum tintinnabulis et malis punicis, vita vel
conversatio gloriosa est ejusdem pontificis nostri Domini Jesu Christi a
baptismo Joannis. Ex tunc enim tintinnabulis coepit perstrepere, id est,
aperta et publica praedicatione personare malis punicis intermicantibus,
id est, miraculorum operibus per singula pene verba concurrentibus. Ipse
color tunicae hyacinthinae, coelestem eorumdem operum ejus exprimit
dignitatem. Unde et dicitur in Canticis:
|
“Manus ejus tornatiles, aureae, plenae hyacinthis (Cant. V).”
|
|
Illic in manibus, hic in vestitu, secundum hyacinthi colorem aereum
ejus, ut dictum est, opera designantur, qui non de terra est, neque de
terra loquitur, sed de coelo venit, et super omnes est. Et bene per
tunicae circuitum deorsum ad pedes mala rubent, et tintinnabula
concrepant in ingressu sanctuarii, quia videlicet maxime in fine vitae
mortalis operosa claruit dilectio, vel doctrina Redemptoris.
|
“Cum enim, inquit Evangelista, dilexisset suos qui erant in mundo, in
finem quoque dilexit eos (Joan. XIII).”
|
|
Tintinnabula, id est, dilectionis praecepta, quibus in illa coena
personuit, totus mundus audivit: et mala rubentia, scilicet vitae
aeternae fructum, de illo ingressu ejus in coeleste sanctuarium, totus
orbis consecutus est. Superhumerale hujus pontificis, obedientia
charitatis est, quia idem Christus Filius Dei portandis, imo tollendis
peccatis nostris humeros suos supposuit, et cum illis in crucem
ascendit. Nam
|
“Dominus, inquit Propheta, posuit in eo iniquitates omnium nostrum
(Psal. LIII).”
|
|
Et bene ex quatuor coloribus supradictis, qui quatuor respondent
elementis mundi, auro quoque intextum superhumerale fieri debuit, quia
|
“ipse est propitiatio pro peccatis nostris; non autem pro nostris
tantum, sed etiam pro totius mundi (I Joan.),”
|
|
non coacta, sed spontanea charitate, quae caeteris virtutibus ita
praeeminet, ut caeteris metallis aurum praepollet. Duae orae junctae, et
in singulis humeris singuli lapides onychini, nominibus duodecim
filiorum Israel inscripti, duo sunt populi, temporibus quidem disjuncti,
sed causa vel sacramento conjuncti, quorum Christus peccata in corpore
suo pertulit. Neuter quippe aliter nisi per Christi gratiam salvari
potuit, et uterque uno eodemque peccatorum portatore Christo indiguit.
Et recte lapides onychini, quae species gemmae sive lapidis colorem
habet unguis humani, unde et vocabulum sortitum est (Graeci namque
unguem onychen dicunt); recte, inquam, quia pro hominibus Deus homo
factus peccatorum superhumerali oneratus est. Lapides ejusmodi nominibus
filiorum Israel, id est. electorum omnium inscripti sunt: ipse enim
cunctos novit ex nomine, quorum super se peccata tulit, unde et
appropinquans articulo passionis:
|
“Ego inquit, scio quos elegerim (Joan. XIII).”
|
|
Juxta ordinem, inquit, nativitatis eorum sculpes eos. Ergo cuncti
majores in uno, cuncti minores natu scripti sunt in lapide altero.
Majores filii Israel sunt qui ante minores, qui post adventum humerosi
hujus portatoris peccatorum conscripti sunt. Majores, inquam, qui ex
Judaeis, minores qui ex gentibus sunt. Nam de illo populo loquitur Deus
ad Pharaonem.
|
“Filius meus primogenitus”
|
|
meus
Rationale igitur jungitur superhumerali, quia misericordia et veritas
obviaverunt sibi. Misericordia in superhumerali, veritas intelligitur in
rationali. Unde et dicitur rationale judicii, doctrina quoque et veritas
inscribitur illi. Qui enim in misericordia redemit, idem ipse in
veritate judicabit (Isa. LXXXIV). Unde non uno aut duobus lapidibus
onychinis in rationali, sicut in superhumerali cuncta filiorum Israe
nomina, sed singulis lapidibus singula inscripta sunt. Nam una quidem
gratia cunctos Christus redemit. et cunctorum super humeros suos peccata
tulit, sed in judicio
|
“reddet unicuique secundum opera sua (Rom. II).”
|
|
Et electorum quoque non omnium eadem erunt praemia, sed pro diversis
differentia meritis.
|
“Multae enim sunt, inquit, mansiones in domo Patris mei (Joan. XIV).”
|
|
Multitudinem mansionum coelestium, multiplex et distinctus designat ordo
lapidum pretiosorum. Etenim apud Ezechielem contra principem Tyri novem
ordines angelorum, per novem designantur nomina lapidum (Ezech. XXVIII).
Notandum, quod in superhumerali non solum catenulae sed et uncini sunt,
qui rationale judicii constringant, quia videlicet in misericordia
Redemptoris nostrae spei anchorae sunt, ut semper misericordia
superexaltet judicium. Hoc in pectore suo portat pontifex, nam in
praesentia sua scriptos habet omnes, omniumque condignas meritis ab
origine mundi paravit mansiones. Cydarim quoque super caput pontifex
accipit, ne Cherinthus vel Arrius, seu quilibet alius haereticus, Jesu
Christi Filii Dei caput, id est, initium se vidisse arbitretur. Non enim
sicut nos, ita et ille a carne existendi initium habuit, juxta
blasphemiam Cherinthi qui illum ante Mariam exstitisse negavit, sed
Divinum caput, quod erat in principio et ante saecula, ibi abscondit.
Cydaris ergo caput tegit pontificis, quia videlicet incomprehensibilis
est antiquitas vel origo divinitatis Christi. Lamina aurea fronti
imminens corona est gloriae et honoris in capite Redemptoris.
|
“Gloria, inquit, et honore coronasti eum, et constituisti eum super
opera manuum tuarum. Omnia subjecisti sub pedibus ejus (Psal. VIII).”
|
|
Et Apostolus cum dixisset:
|
“Christus factus est pro nobis obediens patri usque ad mortem, mortem
autem crucis (Philip. II),”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Propter quod et Deus exaltavit illum, et donavit illi nomen quod est
super omne nomen.”
|
|
Hujus rei mysterium, scilicet nominis, quod est super omne nomen, in eo
est, quod laminae sanctum Domini insculptum est, id est, nomen Domini
Tetragrammaton, quod ineffabile dicunt. Scribitur enim quatuor litteris
Joth He Vau He, quae in syllabam aut vocem articulatam comprehendi
nequeunt. Arcanum scripturae hactenus latet, nisi quia ex
interpretatione elementorum colligi potest, quod evangelicam fidem non
minime delectat. Interpretatur enim Joth principium, He, iste, Vau et He
iste. Estque continuus litterarum sensus, principium iste, et iste, hoc,
inquam, jure nos delectet, quia principium iste Pater, et principium
iste Filius est. Patrem esse principium videns ultro consentit.
Principium se quoque esse Filius defendit, quia interrogantibus Judaeis:
Tu quis es?
|
“Principium, ait, qui et loquor vobis (Joan. VIII).”
|
|
Hoc nomen profecto super omne nomen est, quia super principium nihil
esse potest. Igitur octavum pontificis decus, aurea lamina est,
insculptum habens ineffabile nomen, quod dicitur sanctum Domini, quia
videlicet Christo pontifici propter passionem mortis, octava sua, id
est, resurrectionis gloria coronato,
|
“nomen quod est super omne nomen”
|
|
Pater donavit,
|
“ut in nomine Jesu omne genu flectatur, coelestium, terrestrium, et
infernorum, et omnis lingua confiteatur, quia Dominus Jesus Christus in
gloria est Dei Patris (Philip. II).”
|
|
Moralem filiorum Aaron, id est, sacerdotum Christi ornatum studio
proficiscendi praeterimus, suis enim in locis invenitur, sicut a
Patribus expositus est. Sed et quae deinceps Moysi imperantur a Domino,
dicente:
|
“Sed et hoc facies, ut mihi in sacerdotio consecrentur, tolle vitulum de
armento, et arietes duos immaculatos (CAP. XXIX.),”
|
|
etc. Quoniam sicut hic imperata, sic in Levitico acta memorantur: nunc
ipsa differimus, illic enim opportunius dicentur.
|
|