CAPUT XL. Quod sermonis Dei cum Moyse exordium, medium, et finis, idem sit.

“Tradam in manibus vestris habitatores terrae, et ejiciam eos de conspectu vestro. Non inibis cum eis foedus, nec cum diis eorum; non habitent in terra vestra, ne forte peccare te faciant in me, si servieris diis eorum: quod certe erit tibi in scandalum.”

Quod sermonis hujus fuit exordium ipsum, medium ipsum et finis est. In exordio namque dictum est:

“Non habebis deos alienos coram me.”

In medio autem, qui immolat Diis, occidetur, praeter Deo soli. Porro hic in fine dicitur:

“Non inibis foedus cum diis eorum,”

etc. Et recte, quia bonorum omnium radix est unius Dei diligentissima notitia; idcirco maxime circa hanc tota benevoli plantatoris impenditur opera. Hac etenim in corde prius radicata et fundata, quidquid inde pullulat, frondet ac floret in gratiam, et fructum affert in vitam aeternam, sicut econtrario deorum alienorum servitus causa est perditionis, efficiens omnem fructum nequam, et mortem afferens sempiternam, testante Apostolo cum dicit:

“Propter quod tradidit illos Deus in desideria cordis eorum, in immunditiam, ut contumeliis afficiant corpora sua in semetipsis, qui commutaverunt veritatem Dei in mendacium, et coluerunt et servierunt creaturae potius quam Creatori, qui est benedictus in saecula. Amen (Rom. I),”

etc. Ergo sicut creaturae servitus contumeliosum reddit hominem etiam in exterioribus carnis operibus, sic econtrario fida Creatoris adoratio gloriosum illum efficit succedentibus fructibus spiritus. Equidem nos hodie cuncti verbo palam Creatoris adoratores sumus: sed auctoribus magnis, Christo videlicet et Apostolo ejus, simulacrorum servitus sic aequivocatur, ut in illo sacrilegio plerique professores Christianitatis involvantur. Nam evangelica auctoritate, si avari sumus, non Deo servimus, sed mammonae (Matth. VI; Luc. X). Et Apostolus testatur, quia avaritia

“idolorum est servitus (Ephes. V; Coloss. III).”

Igitur et hic et supra ubi dictum est: Non facietis deos argenteos, nec deos aureos facietis vobis, apud nos idem est ac si dicatur: non studebitis avaritiae, non servietis mammonae.