CAPUT 3

“Quis ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, nunquid lapidem dabit illi? aut si piscem petierit, nunquid serpentem porriget ei? Si ergo vos cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris, quanto magis Pater vester qui in coelis est, dabit bona petentibus se.”

Argumentum hoc suam habet intentionem, nec dubium est banc esse, ut non simus filii diffidentiae propter hoc, si Pater vester petentibus dare et pulsantibus distulerit aperire. Non vult hoc Pater, sed istud potius, ut ubi magis clausum est, ibi magis te exerceas, spemque tuam in exercitio robores ex ea consideratione quia Pater est, et cum differt dare sive aperire, idcirco differt ut experiaris quia nihil habes quod non acceperis et non in teipso glorieris, tanquam sufficiens tibi sis (I Cor. IV) quae gloriatio fuit vel est maligni, sed cogites et loquaris secundum exemplum Apostoli, qui dixit:

“Fiduciam autem tandem habemus, non quod sufficientes sumus cogitare aliquid a nobis quasi ex nobis, sed sufficientia nostra ex Deo est (II Cor. III).”

“Si ergo vos, inquit, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris, quanto magis Pater vester?”

Et qualis Pater? Utique bonus, et solus bonus (Matth. X), cujus comparatione vos omnes mali estis, et nihil boni, nisi ex accidentali dono ejus habetis. Adam pater utique malus, quippe qui et se et omnem posteritatem suam morti addixit, hic tamen filio suo petenti panem non daret lapidem, petenti piscem non porrigeret serpentem. Herodes quidem, sub quo natus est hic ipse Dominus, qui haec loquitur, filiis suis plus quam lapidem, scilicet mortiferum praebuit ensem, sed hoc non fecit petentibus panem aut piscem, imo, ut videbatur sibi, Patri machinantibus mortem.

“Quanto magis, inquit, pater vester”

vobis ad intelligendam Scripturam, quae vere est panis, petentibus apertionem cordis, nequaquam econtrario faciet, ut cor obtusum et lapideum det vobis? Similiter si petieritis piscem, id est si legentes volueritis cognoscere Christum, cujus sacramentum quodammodo ita latet in Scriptura legali atque prophetica, sive piscis in aqua, nequaquam porriget vobis serpentem, inducendo vos in errorem et sensum a Christo, quem in Scripturis pio quaeritis desiderio, longe recedentem. Non est hoc suum, ut, petentibus Spiritum veritatis spiritum det erroris. Apud alium evangelistam adhuc scriptum est:

“Aut si petieritis ovum nunquid porriget illi scorpionem?”

(Luc. XI). De hoc dicere delectat, quia sancti omnes antiqui, sicut panem Verbi Dei, et sicut piscem, id est Christum, petebant et quaerebant, ita et ovum a Patre misericordiarum desideratissime postulabant, et prophetica oracula sine dubio dandum esse confirmabant. Quod vel quale ovum? Illud nimirum, cui Spiritus sanctus obumbrare dignaretur, superveniens in illud in modum volucris, ovo suo supersedentis, donec pullus in eo formetur. Sic enim futurum erat, et sic factum est. Spiritus sanctus, o beata Virgo Maria, supervenit in te, et virtus Altissimi obumbravit tibi (Luc. I), et ita concepisti et peperisti Filium volucrem, id est non terrenum sed coelestem, non carnalem sed spiritualem, quamvis veram carnem et terrenum corpus habentem. Hujusmodi ovum petebant sine dubio priores filii, maxime qui non solum fidem, verumetiam prophetiam habebant tanti sacramenti. Exempli gratia,

“Qui,”

ut supra jam dictum est,

“luctabatur cum viro usque mane, Nec dimittam te, ait, nisi benedixeris mihi (Gen. XXXII),”

sine dubio benedictione illa, ut de stirpe mea fiat illud ovum, ut obumbrante sancto Spiritu femina circumdet virum (Jer. XXXI). Nos quoque dum de Scripturis diligenter et desideranter quaerimus testimonium, ut certo sciamus quod ita jam sit factum, profecto Patrem petimus ovum, nec Pater nobis porriget scorpionem, ut de beata Virgine quidquam suspicemur quod sit contra veritatem, quod pertineat ad haereticam pravitatem.