|
Melior est ira risu, quia per tristitiam vultus, corrigitur animus
delinquentis. Cor sapientium ubi tristitia est, et cor stultorum ubi
laetitia. Qui irascitur, ait Dominus, fratri suo, reus erit judicio
(Matth. V). Et David: Irascimini et nolite peccare (Psal. IV). Iste
monet irasci, Dominus autem prohibet irasci. Vae vobis qui ridetis nunc,
quia plorabitis, et flebitis vos (Luc. VI). Dicit et Job: Os veracis,
risu Deus implet (Job. VIII). Job ergo laudat risum, Dominus ipse damnat
risum: Salomon autem dicit esse iram meliorem risu. Putas ergo
dissentire tam varias sibi voces. Sed non ita est. Sicut consonat sibi
harmonica vox variis chordis, ita consonat hic concors sententiam variis
verbis. Populus Israel reus in vitulo quem fecerat Aaron, quando sedebat
ludens et comedens et luxurians, multo melior tali risu fuit ira Mosi,
cujus tristitia vultus, et ira pectoris, cor populi delinquentis flexit
correptio, ut flens pro peccato suo liberaretur, ab ira atque furore
Domini (Exod. XXXII). Multum fuit iratus homo mitissimus super omnes qui
morabantur in terra (Num. XII), quando fregit tabulas digito Dei
conscriptas, et quando perimendo charissimos amicos et propinquos, cor
atque manus suas consecravit in mortibus peccatorum. Sanctus Phinees
ira, abstulit in Belphegor iram Domini (Num. XXV). Talis etiam in Joab
ira fuit David, quando occidi jussus est a Salomone (III Reg. II).
Similis fuit Heliae (III Reg. XVIII), similis fuit ira Matathiae, qui
zelati sunt pro Domino gladiis atque ira (I Machab. II). Talis ira Petri
(Act. II), talis fuit ira Pauli (I Cor. IV): Petrus enim verbo, Paulus
virga feriendo contristari faciebant illos qui peccabant. Noluit irasci
peccantibus filiis Heli (I Reg. III), atque perierunt una nati et pater
ruina. Si rides peccans, tu tibi irascere tristans. Si peccat frater
tuus, irascere fratri peccanti. Si bene tristatur, si poenitet, si
reveretur, accedens ad eum gere compatiendi morem. Si ita contristaris
ut fratrem tuum contristando lucreris, pro mercede debita nomen
patientis habebis. Hic sibi contristandum cor existimat sapientis, ut
sit ei spes certissima futura laetitiae. Hic econtrario sibi laetandum
cor credit insipientium, qui dicunt in triviis quotidie clamantes:
Manducemus et bibamus, cras enim moriemur (I Cor. XV). Tales tam stulti
quaecunque sperant, desiderant carnaliter fieri.
|
|