|
|
“Sub umbra, inquit, dormit,”
|
|
id est in torpore frigidae mentis in qua abundante iniquitate charitas
refriguit (Matth. XXIV), secure cubat et quiescit, quia videlicet nullis
poenarum actionum vel cogitationum inquietatur stimulis, nullo fatigatur
aestu coelestis desiderii.
|
“Sub umbra, inquam, et in secreto calami,”
|
|
id est in occultis et contectis cogitationibus illorum, quia quamdam
habent similitudinem calami, quia videlicet per fatuitatem sunt vacui,
sed foris per speciem et ostentationem pulchri. Et miro modo ibi ipse
quietus dormit, ubi eos quos possidet sicut levis ventus calamum
quiescere non permittit.
|
“In locis, inquit, humentibus,”
|
|
id est in terrenorum hominum mentibus carnali concupiscentia fluentibus,
quia nulla disciplinae fortitudine a vitiorum humore siccantur, qui si
quando a virtutum magistris redarguuntur, invicem se justorum
increpationibus obviando tuentur. Hoc est quod sequitur:
|
|