|
|
“Non vos me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis et
fructum afferatis, et fructus vester maneat.”
|
|
Non, inquit, idcirco vos dixi amicos, quod vos me elegeritis, sicut
reges gentium, et qui potestatem habent super eos (Luc. XXII), a suis
eliguntur amicis, quibus perinde debitores sunt, quia cupitum non nisi
per ipsos poterant obtinere imperium. Ego autem prior elegi vos, et in
hoc est dilectio, non quasi vos dilexeritis me, sed quia ego prior
dilexi et elegi vos; quomodo non palmites vitem constituunt, sed vitis
palmites emittit, et illud in eos diffundit, unde fructum faciant; sic
|
“vos non me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis, et
fructum afferatis, et fructus vester maneat.”
|
|
Hoc sane quod nunc demum adjecit,
|
“et fructus vester maneat,”
|
|
supradictam vitis et palmitis ejus similitudinem longe exsuperat.
Fructus enim vitis et palmitum insensibilium non manet, sed cito
transit, nec ob aliud in apothecam reconditur, nisi ut veterascat, et
cum suavitate bibendo, brevi, licet commodiore, usu mortalium transeat:
fructus autem vitis hujus, et palmitum rationalium, profecto manet
gloriosus in vitam aeternam. Unde gratulabundus quidam palmes, magnus et
opulentus, scilicet Paulus apostolus, ait mansuris fructibus suis:
|
“Quia gloria vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Domini nostri
Jesus Christi (II Cor. I).”
|
|
Ergo ne parum esset quod ait:
recte adhuc addens:
|
“Et fructus vester maneat,”
|
|
inquit; amplius autem:
|
“Et quodcunque petieritis Patrem in nomine meo det vobis.”
|
|
Summus hic amicitiae usus est vobis amicis, quos jam non dice servos,
sed amicos meos; summus, inquam, hic fructus vel usus est, ut quodcunque
petieritis vos mei palmites, nunc interim dum extendimini pro
torcularibus et maturis fructibus, torquemini plorantes et gementes,
postulante pro vobis Spiritu gemitibus inenarrabilibus (Rom. VIII), id
est, faciente vos inenarrabiliter gemere in orationibus:
|
“Quodcunque, inquam, petieritis Patrem in nomine meo, det vobis”
|
|
abundantius quam petitis, aut intelligitis, scilicet, quod oculus non
vidit, et auris non audivit, quae praeparavit Deus diligentibus (I Cor.
II) me et manentibus in me palmitibus meis.
|
|