|
Tandem adversarius forte dicit: Exto, voluerit Deus non praevaricationis
matum fieri, sed hominem vivere verbo Dei, et idcirco mandatum illi
dederit, quia mandatum ejus vita aeterna est (Joan. XII). Sed nonne
Scriptura dicit: Deus autem noster in coelo, omnia quaecunque voluit
fecit? (Psal. CXIII.) Quomodo ergo illud non fecit, ut homo obediens
esset, si obedientem fore voluit? Quasi vero non defecerit Deus, ut
voluit. Nonne hodie homo vivit propter mandatum Dei, propter verbum Dei?
Quid enim si tunc ille ad vitam et salutem suam volenti Deo non
consensit? Nunquid rebellio ejus bonam voluntatem Dei evacuavit! Absit!
Apprehendit enim disciplinae virgam bonus Deus, sic misertus nostri,
quomodo miseretur pater filiorum. Quam vel cujus disciplinae virgam
apprehendit? Sententiam utique, qua superbam carnem nostram percussit,
ut omnes moreremur, et qui pulvis eramus in pulverem reverteremur.
Multum enim valet hoc ad humiliandos nos ut submittamus luteas cervices
nostras jugo mandati Dei, ut non arrogemus nobis, quod simus sicut dii,
licet etiam sic deos se esse arbitrati sint miseri quidam principes
generis nostri. Ita incipiens Deus non ante destitit, donec propositum
suum perficeret, propter quod homini praeceptum posuit. Valenter enim de
trunco illo fidem, spem et charitatem, reflorescere fecit. Nam ille
quidem ad opus Dei maneus exstitit, et contra opus vel praeceptum Dei
manus incontinentes per concupiscentiam extendit, sed inventus est de
genere ejus homo secundum cor Dei, qui contentas ab omni concupiscentia
manus per poenalem sibi obedientiam ad lignum crucis extendit, et sub
pedibus suis conculcato peccato, exempla vivendi multis millibus
sequentium se legenda proposuit.
|
|