|
|
“Ipse vero scit viam meam.”
|
|
Ac si dicat: Videre non valeo videntem me et eum qui me subtiliter
intuetur, intueri non possum. Sed tamen haec aliter intelligi possunt:
id est si mentem in consideratione majestatis ejus extulero,
quia videlicet, qualis sit a cogitatione mortali videri non praevalet.
id est si ad considerandam humanam mortalitatem mentis oculos deflexero,
subaudi sed potius indignum me ejus visione esse cognoscam.
subaudi iero, id est peccatorum delectationibus consensero,
id est quid proficiam? subaudi non enim in delectatione peccati valet
agnosci.
|
“Si me vertam ad dexteram,”
|
|
id est si de meis virtutibus me extollam,
subaudi sed amplius exercebor per superbiam.
|
“Ipse vero scit viam meam,”
|
|
ac si dicat: Quamvis illum non videam, tamen coram illo confido dicere
me quae de me bona dicturus sum, quia videlicet,
id est et quae egerim, et qua intentione, vel humilitate nunc illa
commemoratus sim,
|
“ipse scit. Et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit,”
|
|
id est flamma desiderii, quo anima mea liquefit, dum, ut supra dictum
est,
|
“illum quaerit et non invenit,”
|
|
simul cum ipso flagello quo crucior, puriorem me reddet sibi. Nunc
quoniam, licet eum non videamus, ante solium ejus, qui ubique praesens
est, sumus; audite quam, ut dixi,
|
|