CAPUT XIX. Dominica decima nona post Pentecosten.

In evangelio Dominicae nonae decimae ait Dominus paralytico: Confide, fili, remittuntur tibi peccata tua (Matth. IX). Et his qui audierant cogitantibus mala in cordibus suis, et dicentibus: Blasphemat, etc.; ut sciatis, inquit, quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, tunc ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam (ibid.). Per hunc autem paralyticum significatur homo dissolutus et ab omni bono opere remissus qui cum a Domino curatur, et juxta praeeuntem epistolam renovatur spiritu mentis suae, complet apostolicum praeceptum, quod in eadem epistola sequitur: Qui furabatur, jam non furetur, magis autem operetur manibus suis, ut habeat unde tribuat necessitatem patienti (Ephes. IV). Nam quandiu paralysi erat dissolutus, nihil boni operabatur, imo labores operantium furabatur. Qualiter ergo praelati vel rectores animarum salutem procurare debeant subditorum, sicut in praecedenti officio dictum est, hoc sequens exprimit officium. Nam ipsorum est offerre paralyticum in lecto jacentem, id est orare pro his quorum peccata animas in mala conscientia a bono opere torpentes detinent, et ita pro eis intervenire, ut videns Dominus fidem illorum, dicat: Confide, fili, remittuntur tibi peccata tua (Matth. IX). In introitu, dum dicit Dominus: Salus populi ego sum; hoc idem nobis de seipso testatur quod et in evangelio jam dicto, murmurantibus Pharisaeis, curatione paralytici comprobatur, videlicet quia potestatem haberet in terra dimittendi peccata. In graduali vero jam curatus idem paralyticus, jamque laborans operando quod bonum est manibus suis, quae prius dissolutae fuerant, dicit: Elevatio manuum mearum (Psal. CXL). Et hoc experimento virtutis confortatus in fide, et fidens in remissione peccatorum consequenda, dicit in offertorio: Si ambulavero in medio tribulationis (Psal. XXII), etc. Itemque roborans genua, dissoluta quondam, dicit in communione: Tu mandasti mandata tua custodiri nimis. Utinam dirigantur viae meae ad custodiendas justificationes tuas! (Psal. CXVIII.)