CAPUT VI. De sepeliendo corpore ejus qui appensus fuerit patibulo, et quod ait:

“Maledictus a Deo est qui pendet in ligno.”

(CAP. XXI.) Quando peccaverit homo quod morte plectendum est, et adjudicatus morti appensus fuerit in patibulo, non permanebit cadaver ejus in ligno, sed in eadem die sepelietur, quia maledictus a Deo est qui pendet in ligno, et nequaquam contaminabis terram tuam, quam Dominus Deus tuus dederit tibi in possessionem. Hoc plane legem dixisse scientes amici legis, imo corruptores legis, et inimici Dei callide praedictum prophetam magnum, sacerdotem magnum cui cantatum fuerat: Benedictus qui venit in nomine Domini (Matth. XXI), appenderunt, in patibulo, ut consequenter constaret eum maledictum esse a Deo, et proinde certum esset hunc hominem, juxta sententiam vel accusationem ipsorum, non fuisse a Deo. Sed, o Judaei, malitia caeci, fuerit quidem, quoniam et hoc Apostolus ait: fuerit, inquam, Dominus noster maledictum legis, ut nos a maledicto redimeret (Gal. III). Verumtamen, nunquid secundum verba legis pendere in ligno praecedens causa est maledicti? Ut taceam quod non dixit, quando homo adjudicatus morti, appensus fuerit in patibulo, sed ita praemisit, quando peccaverit homo quod morte plectendum sit, et tunc demum subintulit, et adjudicatus morti, suspensus fuit in patibulo, ut, inquam, hoc taceam, quod manifeste a maledicto expurgat Dominum nostrum, qui appensus quidem est in ligno, sed non peccavit quod morte plectendum esset: nunquid ait, maledictus est a Deo, qui pendet in ligno? Nunquid, ait imprecando, maledictus sit, vel absolute maledictus, ut subaudiri possit imprecantis verbum, sit, et non potius enuntiando dixit, maledictus a Deo est, non quia pendet, sed qui pendet in ligno? Non enim sic se habet littera Hebraicae veritatis, quomodo LXX transtulerunt, quippe qui non sensum Dei perfecte habebant, nec enim vates, sed interpretes erant. Unde et hoc, sicut caetera multa, non satis integre transtulerunt, maledictus omnis qui pendet in ligno, cum sic habeatur in Hebraico: Maledictus a Deo est qui pendet in ligno. Nempe tribus modis discordat a vero haec translatio. Cum enim in Hebraico habeatur, maledictus est, transtulerunt absolute maledictus, et sit subaudiri potest. Item in Hebraico additum est a Deo, quod in LXX deest, et econtrario in Septuaginta additum est omnis, quod in Hebraico non habetur. Quare ergo, inquis, Apostolus translatione illorum in hac sententia usus est? Sic enim ait: Christus nos redemit de maledicto legis, factus pro nobis maledictum, quia scriptum est: maledictus omnis qui pendet in ligno (Gal. III). Quare hoc exemplo sic usus est? Videlicet quia apud Graecos, quibus scribebat, vulgata fuerat a tempore Ptolomaei Philadelphi septuaginta Interpretum editio, et nimis importunum erat ut cum Christo testimonium perhibere assereret Scripturas, ut vix audiretur, ipsas quoque Scripturas male interpretatas esse ostendere conaretur, cum apud illos LXX Interpretum auctoritas haberetur celeberrima. Maluit ergo sententiam cum sensu qui aedificaret commemorare, quam corrigendo Scripturam veteranos lectores offendere. Praeterea videre melius cujus intentionis sit haec eadem enuntiatio maledicti, praesertim quia pro eo quod maledictus a Deo est jubet illum sepelire. Nonne mortuis pars benedictionis est sepeliri, et econtrario maledictionis sepultura carere more asini? Sicut de quodam rege terribiliter dictum est, prout erat meritus: sepultura asini, id est, nulla sepultura, sepelietur (Jer. XXII). Nonne sancti et magni viri patres sive patriarchae de sepeliendis, vel etiam transferendis corporibus suis, diligenter mandaverunt, et pro magno illis fuit sepeliri, et non tantum ubicunque, sed in sepulcris patrum suorum? O igitur mirabile et antiquum Crucifixi hujus consilium, qui tanto antequam veniret, ita de sepeliendo corpore suo dedit praeceptum, ut profuerit omnibus crucifixis, scriptum pro se uno legis mandatum. Cum enim decollatos, sive lapidatos, aut alia vi peremptos licuerit impune insepultos canibus projici, solis crucifixis propter istum crucifigendum lex prophetica, ut pote digito Dei conscripta, sepulturam negari prohibuerit. Nonne ergo propheticus ipsius Christi crucifigendi spiritus gemitibus inenarrabilibus rugiebat in corde Moysi talem legem scribentis, ut dum crucifixi omnes ex lege sepeliuntur, sepultura non careat hic unus pro salute mundi Crucifixus, a Deo maledictus? Notandum quippe, ut jam dictum est, quia non ait imprecando, maledictus sit, sed causam reddens, cur eadem die debeat sepeliri, enuntiando dixit, quia maledictus est, addens etiam a Deo, quod nusquam fecit in cunctis maledictionibus legis. Verbi gratia, cum dicit: Maledictus eris in civitate, maledictus in agro, maledictus ingrediens, maledictus egrediens (Deut. XXVIII), et similiter in caeteris, nusquam dixit a Deo, nisi tantum in hoc loco. Cur hoc, nisi quia vere solus est hic a Deo maledictus, in eo videlicet, quod, sicut ait propheta; Iniquitates omnium nostrum in illo posuit Deus? (Isa. LIII.) Idcirco sepeliatur, inquit, qui pendet in ligno, quia futurus est talis pendens in ligno, qui erit Maledictus a Deo, a Deo, inquam, transponente maledictiones humani generis in illo. Quod si quis objiciat saepe maledictiones prolatas esse a Deo, verbi gratia, cum dicit ad Cain: Nunc ergo maledictus es super terram, quae aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua (Gen. IV); nos econtrario dicimus non esse maledicti effusionem, sed maledicti jam existentis enuntiationem, praesertim cum non dicat, maledictus sis, sed maledictus es, et non a me, sed a peccatis tuis. Nec enim maledictus est Cain a Deo, sed a voce sanguinis fratris sui, clamantis de terra, et impietates ejus annuntiantis ipsi Deo. Igitur hic solus maledictus fuit a Deo, et non a suo peccato: a Deo, inquam, qui omnium nostrum maledictum, quod erat super nos, id est omnem iniquitatem nostram posuit in eo. Quod non addidit lex, et nequaquam contaminabis terram, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi in possessionem, mira Spiritus sancti arte dixit, et scripsit, cum potius ex ea contaminata terra posset videri, si in se reciperet corpus maledicti. Quid enim? Quid etiam hoc loco scriptor legis intendit? Hoc utique, quia terra, quam dedit Deus vero Israeli in possessionem, corpus est hujus singulariter et pro nobis maledicti, quam sibi datam tunc Israel non contaminavit, id est contaminari non permisit, quando illud Joseph et Nicodemus eodem die sepelierunt pro communi lege omnium in ligno pendentium, videlicet ne indigne insepultum abjiceretur, et a canibus illis, qui vivum circumdederant adhuc exanime conspueretur. Porro illi putabant in eo non contaminari terram suam, si cujusquam taliter occisi corpus nequaquam viventium oculis ingereretur. Quod si quis quaerat adhuc cur pro hoc tantopere legislator fuerit sollicitus, cum posset etiam insepultum coelitus custodiri sacrosanctum corpus, sicut custodita sunt, ne a canibus vel avibus laederentur, etiam multa corpora martyrum, interrogemus eum cur, moriente eodem Domino et terra tremente, monumenta sanctorum aperta sunt (Matth. XXVII). Videlicet aut nihil idoneum, aut hoc respondebitur solum, quia corporibus mortuorum hoc expediebat, ut conjungeretur cum eis in sepulcris corpus hujus mortui, quod afferebat resurrectionem mortuorum, et idcirco ad suscipiendum illud certatim et avide sese dilataverunt. Nam sicut animam Domini Jesu ad animas apud inferos descendere expediebat, ut inde illas educeret, sic et ad corpora corpus ejus pervenire oportebat ut illa resuscitaret.