|
Laudare non sufficimus viros tam gloriosos, secundum fidem parentes
nostros Abraham, Isaac et Jacob, quibus tam multam facit gloriam
Trinitas Deus, ut sub nominibus eorum, nomen suum designari dignaretur
Pater, et Filius, et Spiritus sanctus. Quod nomen manifeste nondum
portare poterat mundus. Revera tres isti sunt prophetae de quibus maxime
in Osee dixerit idem Deus:
|
“Et locutus sum super prophetas, et ego visionem multiplicavi, et in
manu prophetarum assimilatus sum (Ose. XII).”
|
|
Dicendum ergo quamvis breviter quomodo vel quibus rebus gestis in manu
prophetae Abraham, Deus Pater, et in manu prophetae Isaac, Deus Filius,
et in manu prophetae Jacob, cooperante matre Rebecca, Deus Spiritus
sanctus assimilatus sit. Abraham, pater excelsus, Abraham, pater
multarum, subauditur gentium, interpretatur. Et quis pater veraciter
excelsus, nisi
|
“Deus Pater Domini nostri Jesu Christi, Pater misericordiarum, ut ait
Apostolus, et Deus totius consolationis?”
|
|
(II Cor. I.) Et quis veraciter pater multarum gentium, nisi idem Deus
per gratiam, Pater omnium nostrum ex quacunque gente credentium? Hic
antiquam sibi conjunxit Ecclesiam. Etenim Ecclesia secundum fidem ab
initio usque ad nativitatem Domini nostri Jesu Christi secundum carnem
conjux ejus exstitit, et hunc Filium virgo fidelis ex Spiritu sancto
conceptum illi peperit, longe ante promissum diu exspectatum. Nonne huic
simile fuit, quod Abraham ex sterili conjuge Sara, diu exspectatum
unigenitum Isaac in senectute suscepit? Denique, in Sara, quod nomen
interpretatur princeps, recte intelligitur fides, cujus principatus ante
Deum magnus est. Et in ancilla Agar, quod interpretatur advena,
intelligitur lex quae prius in servitute generavit, et nihil ad
perfectum adduxit quam nasceretur secundum carnem (Rom. XIII). Dei
Filius ex libertate fidei. Isaac risus interpretatur; et quis talis
risus, ut est Dominus Jesus Christus Dei Filius? In nativitate et ante
nativitatem illius Isaac, in novissima promissione, riserunt ambo
parentes ejus, amplius autem mater, quae nato illo dixit:
|
“Risum mihi fecit Deus, quicunque audierit corridebit mihi (Gen. XXI).”
|
|
Nonne illud simile est huic quod nato Dei Filio ex utero Virginis (Luc.
I), mater superna Jerusalem risit. Risit enim, id est, cantavit gloriam
Deo in excelsis, et cantando gaudium suum, gaudium nostrum, risum magnum
hominibus bonae voluntatis evangelizavit.
|
“Huic proprio Filio suo Deus non pepercit, sed pro nobis omnibus
tradidit illum (Rom. VIII),”
|
|
et ex abundanti est astruere. Notum quippe est omnibus quod per istum
assimilatus fuerit in eo quod Abraham illum suum unigenitum Deo jussus
in holocaustum obtulit (Gen. XXII). Jacob supplantator interpretatur. Et
quis ita supplantator ut est Spiritus sanctus? Nec enim indecens est Deo
supplantationis verbum, praesertim cum in psalmo scriptum est:
|
“Exsurge, Domine, praeveni eum, et supplanta eum (Psal. XVI).”
|
|
Subauditur, populum Judaicum, ut auferatur eis et aliis detur, non solum
illud, quod per similitudinem tenuerunt, dicendo:
|
“Et venient Romani et tollent nostrum locum et gentem (Joan. XI.),”
|
|
verum etiam ea quae illorum praecipua sunt
|
“adoptio filiorum, et gloria et testamentum, et legislatio, et
obsequium, et promissa (Rom. XI).”
|
|
|
|