LIBER NONUS



Index

CAPUT PRIMUM. Praefatio ad Cunonem, qua conqueritur, se frigidum atque negligentem, orationibus juvari postulat.

CAPUT II. Responsio jucunda Cunoni facta, qui rogarat ut praefationem secundi libri Machabaeorum explicatam huic operi insereret.

CAPUT III. Quintum caput draconis fuisse regnum Graecorum.

CAPUT IV. Principes Persarum et Graecorum malos angelos debere intelligi, resistentes principibus bonis, id est angelis.

CAPUT V. Principem populi Dei Michaelem esse, bonos principes omnes inter se consentire, matos vero neque cum bonis, neque inter se convenire.

CAPUT VI. Quale praelium sit inter bonos et malos principes.

CAPUT VII. Quomodo princeps Persarum restiterit viginti et uno diebus.

CAPUT VIII. Quomodo, nobis orantibus, mali spiritus praelientur cum bonis.

CAPUT IX. Quomodo sit intelligendum, quod dictum est: “Ecce Michael unus de principibus primus venit in adjutorium meum, et ego remansi ibi juxta regem Persarum. ”

CAPUT X. Quomodo sit intelligendum, quod ait: “Cum enim egrederer, apparuit princeps Graecorum veniens.”

CAPUT XI. Quomodo regnum Graecorum originem coeperit.

CAPUT XII. Regem Alexandrum se Hammonis filium videri voluisse, idque per hircum caprarum, qui terram non tangebat, Danieli significatum fuisse.

CAPUT XIII. Quomodo Alexander Hierosolymam venerit, et principem sacerdotum vestibus sacris indutum veneratus sit.

CAPUT XIV. Quomodo illud cornu fractum sit, id est quomodo Alexander Magnus vita decesserit.

CAPUT XV. Fracto cornu, alia quatuor succrevisse, ideoque draconem, cum septem tantum capita habeat, decem tamen diademata gestare.

CAPUT XVI. Antiochum per cornu parvulum, quod de uno ex quatuor exierit, significatum fuisse.

CAPUT XVII. Onyae primum sanguine quintum hoc draconis caput maduisse, et rufum factum fuisse.

CAPUT XVIII. Quibus peccatis populus meruerit ut Deus per Antiochum eos affligeret.

CAPUT XIX. Quibus successibus populi flagitia aucta fuerint.

CAPUT XX. Quid sit quod Dominus per Zachariam dixit: “Quia ego iratus fui parum,” ipsi vero addiderunt, “in malum.”

CAPUT XXI. Quid sit, Deum irasci parum.

CAPUT XXII. Quid Antiochus addiderit “in malum.”

CAPUT XXIII. Quae Antiochus Hierosolymis fecerit, ad parvam Dei iram pertinere.

CAPUT XXIV. Quod Judaeos ad ritum gentilem coegerit, additamentum fuisse in malum.

CAPUT XXV. Diabolum propter ejusmodi additamenta dictum esse Leviathan.

CAPUT XXVI. De ira Dei magna, quae sit.

CAPUT XXVII. Parvam Dei iram placari posse, magnam non posse.

CAPUT XXVIII. Mulierem in utero habentem, denuo parturiisse et clamasse.

CAPUT XXIX. Septem fratres Machabaeos, et matrem eorum praecipue cum paterentur, clamasse.

CAPUT XXX. Quod carne porcina vesci noluerint, passionis eorum causam fuisse, et quod mundis omnia munda.

CAPUT XXXI Qua ratione Deus in veteri lege inter munda et immunda discrevit.

CAPUT XXXII. Septem fratres Machabaeos praecipue venerabiles esse, quod resurrectionem mortuorum aperte confessi sunt.