|
De hoc et illud in Canticis:
|
“revertere, similis esto, dilecte mi, capreae hinnuloque cervorum super
montes Bethel (Cant. II).”
|
|
Acceleravit enim inferni spolia detrahere, festinavitque praedari,
reversusque ut caprea aut cervorum hinnulus, id est patriarcharum
filius, ad salvandum velocissimus, apparuit super montes Bethel, id est
visus est apostolis, ut eorum tristitiam cito in gaudium converteret,
qui sunt montis Bethel, id est domus Dei, quae est Ecclesia, principes
summis virtutibus eminentes. Acceleravit, inquam, inferni spolia
detrahere, id est electos omnes jure victoris adducere. Quae enim mora
fieret ad detrahendum, aut quae difficultas ad discernendum? Sol erat
iste, illi autem qui quaerebantur, tanquam specularia. Illorum fides
speculum erat reddendo solis aspectum radio satis idoneum, sed ideo non
splenduerat hactenus, quia soli objectus medius obstabat paries
inimicitiarum (Ephes. II), scilicet originale peccatum. At illum in
carne sua moriens Christus parietem solverat ac diruerat, qui illa
specularia animarum verum solem exspectantium umbra tenebat adversa.
Quae ergo mora fieret, ut, diruto pariete, et descendente ad inferos
vero sole, non statim relucerent illa vascula lucis exceptoria, id est
electorum animae? Statim ut illic descendit, hic sol, id est anima
Christi praepotens, et insita sibi verbi omnipotentis divinitae
coruscans, illi resplenduerunt, et tenebrarum principes dissipati sunt
|
“sicut fumus, et sicut fluit cera a facie ignis (Psal. LXVII).”
|
|
Et justi exeuntes de tenebris, et in paradisum recepti, coeperunt
epulari et exsultare in conspectu Dei. Latrone simul epulante, cui
dixerat Dominus in cruce pendens:
|
“Hodie mecum eris in paradiso (Luc. XXIII),”
|
|
totoque Sabbato requievit ab omni opere Dominus Christus cum illis, et
pascebatur dilectus in liliis (Cant. II), donec aspiraret tertia dies et
inclinarentur umbrae. Die igitur tertia, propitia nobis facta
divinitatis Trinitate, cito mortem, quam gustaverat, rejecit a se, sicut
significaverat, quando in cruce nostram salutem sitiens, et ideo se
veraciter sitire dicens, cum oblatum sibi acetum noluit bibere. Mortis
enim acetum paululum gustabat, quam cito, id est tertia die rejecturus,
nec ultra bibiturus erat.
|
“Resurgens enim ex mortuis jam non moritur; mors illi ultra non
dominabitur (Rom. VI).”
|
|
|
|