|
|
“Fundens, inquit, oleum super caput Aaron, unxit eum et consecravit.”
|
|
Hujus rei mysterium commendans Spiritus sanctus in David, cum dixisset:
|
“Ecce quam bonum et quam jucundum habitare fratres in unum (Psal.
CXXXII).”
|
|
continuo subjunxit:
|
“Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, quod
descendit in oram vestimenti ejus (ibid.).”
|
|
Non ergo longe, sed prope est in ore et corde nostro mysterium unctionis
hujus. Bonitatis namque et jucunditatis fratrum habitantium in unum
signum fuisse illius unguenti effusionem iste cecinit. Porro
|
“habitare fratres in unum,”
|
|
quid est, nisi omnes, unius Patris Dei Filios effectos, habere principem
et salvatorem unum Christum, quomodo multa corporis membra caput habent
unum, habendo, scilicet concordiam per unum diffusae in cordibus suis
charitatis spiritum? Ita plane quod dicitur hoc est. Tale bonum talisque
jucunditas est
|
“habitare fratres in unum,”
|
|
qualem per illud recte signari placuit, quod praesenti loco scriptum
est, quia
|
“fundens oleum super caput Aaron, unxit eum et consecravit.”
|
|
Et utique quia benigna largitate fusum est, primum in barbam illius, et
deinde in oram vestimenti ejus descendit. Praedicta namque bonitas atque
jucunditas fratrum habitantium in unum, oleum laetitiae, id est Spiritus
sanctus est. Quod videlicet unquentum optimum, totum in illo capite,
quod est Christus, caput quippe corporis Ecclesiae, ipse est, totum,
inquam, in illo fusum est cum omni plenitudine sua, in qua
|
“corporaliter omnis plenitudo divinitatis inhabitat (Col. II),”
|
|
non ex quo super illum in specie columbae descendit (Matth. III), sed a
prima conceptione, quae ex sola constitit virtute, vel operatione
Spiritus sancti (Luc. I). De illo capite primum in barbam ipsius, ac
deinde in oram vestimenti ipsius descendit, quia videlicet de
plenitudine ejusdem Spiritus sancti primum ab ipso perfusi sunt viri
fortes Apostoli, sic illi adhaerentes et proximi, ut barba capiti, ac
deinde Ecclesia, cujus fide ac virtutibus ipsa decoratur, ad medum
alicujus, qui pretioso vestitu induitur juxta illud:
|
“Vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus his velut ornamento vestieris
(Isa. XLIX).”
|
|
De filiis Aaron minoris gradus sacerdotibus jam alibi dictum est. Sed et
de oblationum differentiis, juxta quas nunc Moyses obtulisse narratur,
supra tractatum est. Nunc illud superest dicere cui non solum oleo, sed
et sanguine sacerdotalis unctio celebrata est.
|
|