|
|
“Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines.”
|
|
Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et dixit ad eum: Nequaquam
ultra maledicam terrae propter homines. Sensus enim et cogitatio cordis
humani sunt prona in malum ab odolescentia sua: non igitur percutiam
omnem animam sicut feci. Ac si diceret: Ecce nunc terrae maledixi
propter homines. Nam propter homines diluvium induxit super eam, et illa
quae repleta erat iniquitate eorum, pene fuit cum ipsis deleta, suamque
amisit formam, dum aquae obtinuerunt eam. At illa nihil peccaverat.
Sensus enim et cogitatio hominis, sensus, inquam, et cogitatio hominis
praevaricatoris, et non ipsa terra insensibilis, prona sunt in malum ab
adolescentia sua. Igitur non ultra faciam sicut feci, id est, non ita
confusa ultione cum homine, qui solus peccat, terram quoque
insensibilem, vel jumenta, quorum sicut nulla justitia, sic nullum
peccatum est, delebo, ut nunc delevi. Sed quid? Cunctis diebus terrae,
sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, nox et dies non
requiescent. Talis annus, qualis hic exstitit, ultra non erit, qui
careat vicissitudine temporum, qui totus procellosis expendatur pluviis,
nulloque modificetur beneficio caloris aut temperamento hiemis, quo
natura usquam incidatur sementis, et nulla colligatur messis, sed erunt
commodae vices naturae, nunc aestu, nunc frigore vicissim terras aut
sata coquente. Nunquam ita confundetur naturae vultus, aut situs mundi,
cunctis diebus, id est usque ad finem saeculi. Hoc ergo de Spiritu
quidem pietatis est, quod odoratus est Dominus odorem suavitatis, non
quod carnium nidoribus oblectetur, nec enim caro ipse est aut corpus, ut
talium ducatur odoratu, sed quia spiritus est, et in hostiis
corporalibus offerentis cor intuetur, et si pium est, contritione ejus
delectatur suavis Dominus, plus quam homo corporali, quantumvis suavi
odore mulceatur, juxta quod scriptum est, quia sacrificium est Deo
spiritus contribulatus (Psal. L). Hoc, inquam, pietatis quidem est, quod
sacrificium justi in odorem suavitatis accepit, et quasi magno munere
delinitus, dixit, Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines. Sed
haec eadem pietas dissoluta vel remissa non est, nec deposita
disciplinae virga, pueris suis, si delinquenti impunitatem pollicetur,
dum protinus subjungit hujusmodi rationem: Sensus enim et cogitatio
cordis humani prona sunt in malum ab adolescentia sua, singulari sensus
nomine, quinque sensus corporis significans, qui proni sunt in malum,
praesertim ubi cogitatio cordis, qua restringi vel gubernari debuerant,
et ipsa prona in malum eisdem sensibus, pro armis utitur ad opus malum.
Deinceps namque terra quidem secura sit, et quisquis sic super eam
ambulat, ut sensus vel cogitatio ejus non sint prona in malum: sed
timeat solus ille homo, cujus sensus sive cogitatio sunt prona in malum.
Etenim terra quidem deinceps in aeternum stat, et potius aquae quae tunc
homines deleverunt cum terra fortassis deficient omnino, juxta illud
quod in Apocalypsi dictum est, Et mare jam non est (Apoc. XXI), sed
homines alio judicio distincti, secundam propria merita singuli
retributionem recepturi sunt.
|
|