CAPUT VI. Te igitur.

Ab initio canonis, quod est: Te igitur clementissime Pater, usque ad eum locum, qui pridie quam pateretur, quatuor dierum rationes adnotantur, quorum in primo verus Agnus, a Deo Patre vel a seipso, ut dictum est, traditus (Rom. VIII; Ephes. V), illatus est in domos Israel, veniens in civitatem Hierusalem. Quae illatio vel traditio trina crucis figura signatur, dicendo uti accepta habeas haec dona, haec munera, haec sancta sacrificia illibata. In quarto autem a Juda traditus et venditus est quae venditio vel traditio item tribus crucibus insignitur dicendo benedictam, ascriptam, ratam. Illic Ecclesia, quae prius prae nimia paupertate non habens hostiam, quam offerret, dicebat:

“Quid retribuam Domino pro omnibus quae retribuit mihi (Psal. CXV),”

gratias agit sanctae Trinitati, quod meruit calicem salutaris accipere, et nomen ejus invocare. Haec dona, inquit, haec numera. Eadem sacrificia dona sunt, munera sunt: Dona quia nobis ab ipso data; munera, quia a nobis illi oblata. Donum enim est quod a superiore datur; munus quod ab inferiore. Illic, inquam jam in prima actione commemoratio omnium fit, quorum idem sacrificium, quique illi vera similitudine conveniunt, in eo quod cum sint multi, sic per unam fidem unumque spiritum, in unum corpus Ecclesiae sunt conjuncti quomodo panis ille de multis confectus est granis, et vinum illud de multis confluxit acinis. Hi autem sunt, non solum apostoli et martyres, sed et omnes fideles, illorum meritis sperantes, hoc sibi proficere ad salutem, quibus jam proficit ad honorem. Igitur quomodo [quoniam] et scriptum est: Alienigena non vescetur ex eis, quoniam sancta sunt (Exod. XXIX); solum illum assumimus ad esum hujus Agni qui nostrae conjunctus est domui (Levit. XXII), scilicet omnem domesticum fidei (Gal. VI), a principe usque ad plebeium, ab apostolo usque ad publicanum.