|
|
“Quaecunque enim ille fecerit, haec et Filius similiter facit.”
|
|
Hoc diligenter intuendum est quia non solum id quod praedictum est, sed
tria pariter magnifica nobis hac brevi oratiuncula perscribit, scilicet
quod haec ipsa faciat quae Pater fecit, et non alia, et non partem
aliquam ex eis, sed omnia, et quod non dissimiliter, id est, quod Patre
faciente, per naturalem omnipotentiam, non faciat Filius per
accidentalem, vel indultam sibi gratiam; quod Patre faciente
impassibiliter, non faciat Filius passibiliter; quod Patre faciente
inconvertibili imperio, non faciat Filius convertibili artificio. Hoc,
inquam, diligenter intuendum est quia non dixit: Facit alia, sed haec;
quia non dixit: Similia, sed similiter. Proinde non sic accipimus Patrem
et Filium, quemadmodum duos artifices, magistrum et discipulum, illum
facientem, istum in alia materia magistri opus imitantem, sed Deum
Patrem omnia facientem, et cum illo Deum Filium eadem cuncta
componentem. Ipse enim Filius Patris sapientia Dei est ac proinde non
aliter sine dubio intelligendum est id quod nunc de seipso dicit Filius,
quam illud quod alibi Dei sapientia de seipsa loquitur:
|
“Quando praeparabat coelos aderam; quando certa lege et gyro vallabat
abyssos; quando aethera firmabat sursum et librabat fontes aquarum;
quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne
transirent fines suos; quando appendebat fundamenta terrae; cum eo eram
cuncta componens, et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni
tempore; ludens in orbe terrarum, et deliciae meae esse cum filiis
hominum (Prov. VIII).”
|
|
Igitur cuncta quae Pater facit, non minus Filii quam Patris opera sunt.
Sed et adhuc parum dictum est. Nondum enim satis aperte claret unde sit
illa tam concors societas tamque socialis concordia, ut alter sine
altero, id est, Pater sine Filio, vel Filius sine Patre nil faciat.
Sequitur ergo:
|
|