|
|
“Et dabo prodigia in coelo sursum, et signa in terra deorsum, sanguinem,
et ignem, et vaporem fumi.”
|
|
Pauca quaedam tractatu vel expositione indigent, scilicet haec: Et dabo
prodigia in coelo sursum, et signa in terra deorsum, sanguinem, et
vaporem fumi. Sol convertetur in tenebras, et luna in sanguinem,
antequam veniat dies Domini magnus et horribilis (Joel. II). Haec ergo
mirabiliter edoctus, laudabiliter donec incipit sic: Viri Israelitae,
audite verba haec: Jesum Nazarenum virum approbatum a Deo in vobis,
virtutibus, et prodigiis, et signis, quae fecit per illum Deus in medio
vestri, sicut vos scitis, hunc definito consilio, et praesentia Dei
traditum per manus iniquorum affligentes interemistis (Act. II). Tunc
enim jam interemptus esset, cum jam spiritum emisisset, de latere ejus
supra naturam mortuorum corporum, sanguis et aqua exivit. Sanguis ille
prodigium fuit aliis mortis in mortem, aliis vitae in vitam. Sic olim
cum emitteret Dominus signa et prodigia in medio tui, Aegypte, in
Pharaonem et in omnes servos ejus (Psal. CXXXIV), sanguis agni aliis
mortis, aliis vitae prodigium fuit. Signati quippe illo sanguine postes
impenetrabiles fuerunt exterminatori signum sanguinis ejusdem videnti,
non signati autem poster Aegyptiorum accessibiles illi fuerunt, ut
fiducialiter irrueret, et primogenita tolleret de domibus singulis
(Exod. XII). Ita et nunc: Qui sanguinem hujus Agni recipiunt in utrumque
postem, scilicet corporis et mentis, evadunt exterminantis diaboli manum
accepta remissione peccatorum; qui autem non recipiunt, procul dubio
peribunt. Quem Deus, inquit, suscitavit solutis doloribus inferni, juxta
quod impossibile erat teneri illum ab eo. David enim dicit in eum:
Providebam Dominum in conspectu meo semper, quoniam a dextris est mihi
ne commovear (Act. II), etc. Quam cito ad regale atque propheticum
confugit testimonium velociter doctus, et in arte perfectus piscator
hominum? Vix resurrectionis assertionem labiis emiserat, et quia res
magna erat, magnumque negotium asserere hominem resurrexisse apud
auditores eosdem, qui illum crucifixerant, metuens ne forte vulneratis
auribus sese averterent, et benevolentiam praebere desisterent,
velociter magnum et evidens, copiosum et rei competens de magna persona
testimonium arripuit, quod contemnere vel parvipendere non deberent.
Qualis ergo de coenaculo illo descendit, quantum mutatus ab illo, qui
dudum cum diceret Dominus: Ecce ascendimus Hierosolymam, et Filius
hominis tradetur ad crucifigendum (Matth. XX), assumens illum seorsum
dixit: Absit a te, Domine, non erit tibi istud. Etenim illic audire
meruit: Vade retro, Satanas; non enim sapis ea quae Dei sunt (ibid.);
hic autem et psalmos memoriter tenebat, et mysteria intelligebat
psalmorum. Quodque valde laudabile est, una eademque testimonii
praeoccupatione, et praesentium auditorum benevolentiam retinuit, et
omni mundo viam ostiumque aperuit, ad intelligendum quod psalmorum voces
non id David, sed in Christi personam depromptae sint. Et ne cuiquam
dubietatis quidpiam in hoc supersit, continuo promptus, et alacriter
firmissima assumptione taliter occurrit: Viri fratres, liceat audenter
dicere ad vos de patriarcha David, quoniam et defunctus et sepultus est,
sepulcrum ejus est apud nos usque in hodiernum diem. Moxque concludit
sic: Propheta igitur cum esset, et sciret quia jurejurando jurasset illi
Deus, de fructu lumbi ejus sedere super sedem ejus, providens locutus
est de resurrectione Christi, quia neque derelictus est in inferno,
neque caro ejus vidit corruptionem (Act. II). Mira ars, mira facultas
hominis idiotae, ut jam dictum est, et sine litteris, quia piscator ut
homines piscaretur, fortissimi syllogismi hamum acutum projecit. Ecce et
alium: Non enim, inquit, David ascendit in coelum. Hoc proposito.
confestim assumit hoc modo: Dicit autem ipse: Dixit Dominus Domino mea:
Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum
(ibid.). His duobus datis, quibus indubitanter oportet concedi, protinus
infert concludendo, et dicit: Certissime ergo sciat omnis domus Israel
quia et Dominum eum et Christum Deus fecit hunc Jesum, quem vos
crucifixistis (ibid.). Ita mirabiliter Spiritus intelligentiae exacutus,
et petra justitiae in sermone elimatus, ille dudum litterarum inscius
homo piscator, hominum tanquam piscium ora transfixit unco argumentosae
orationis, ut non possent effugere ad gurgites humanae disputationis,
suasque conscientias abscondere veritati. Sed incoeptum ordinem
prosequamur.
|
|