|
Ingens spectaculum et tunc erat oculis intuentium, et nunc est mentibus
memorantium, quod homo potens et superbus eatenus adorari solitus, ante
portas urbis, in patibulo, quod Mardochaeo praeparaverat, suspensus est,
et omnis cognatio ejus:
|
“Non nobis, ait rex, sed Deo ei reddente quod meruit (Esth. XVI).”
|
|
Hoc ipsum valde miratur et Josephus, qui tamen totum mirari nescivit,
quia sacramentum Christi, cujus in typum illud gestum est, ignoravit.
|
“Unde, inquit, mihi contigit mirari nomen Dei, et sapientiam
justitiamque ejus agnoscere, non solum quod malevolentiam Aman punivit,
sed et quod excogitata in alium tormenta in eum convertit, et caeteros
hoc sentire permisit, quoniam qui in alium molestus fuerit, haec in se
primum parata cognoscit.”
|
|
Totum, ut jam dictum est, mirari nescivit. Nos autem sciamus, et miremur
in laudem Verbi Dei, quia futuri triumphi sui, quo redimendus erat
mundus omnis, pulcherrimam similitudinem praemisit illic. Nam, sicut jam
supra dictum est, in ligno crucis non Verbum Dei, Verbum Deus interiit,
sed diabolus, cujus similitudinem gessit Aman, judicium damnationis
accepit, et hoc extra portam civitatis, ne vel a mysterio vacet, quod
ante portas hujus urbis, id est Susis, ait idem rex,
|
“et Aman, et omnis cognatio ejus pendet in patibulis (ibid.).”
|
|
Hoc exinde plus habet miraculi, quod non per hominem prophetam suum,
sive cognitorem sui nominis, sed per hominem gentilem Deus rem tanti
effecit sacramenti, tam profundi plenam mysterii.
|
|