CAPUT XXII. De leproso separato, quid sit habere vestimenta dissuta, caput nudum, os, veste contectum, contaminatum se clamare ac sordidum.

“Quicunque ergo maculatus fuerit lepra, et separatus ad arbitrium sacerdotis, habebit vestimenta dissuta, caput nudum, os veste contectum, contaminatum ac sordidum se proclamabit. Omni tempore quo leprosus est immundus, solus habitabit extra castra.”

Durus et fortis hic occidentis litterae baculus est, majori confusione vel ignominia miseri corporis morbos anathematizans quam ipsa, quae Deus odit, adulteria. Caeterum, quod vivificans spiritus in isto loco dicit Ecclesiis, justum valde et rationabile est. Qui enim haeretica est lepra maculatus revera notandus. quia profecto devitandus est.

“Habebit ergo, inquit, vestimenta dissuta.”

Plane haereticus vestimenta habet dissuta; nam hoc ipso quod haereticus est, illud sibi scidit Christi vestimentum, cujus in typum milites tunicam ejusdem Christi, Domini scindere noluerunt (Joan. XIX) unde et schismaticus dicitur, et est, quia videlicet unitatem fidei unicam vel Scripturam veritatem scindendo, ipse dissutus et conscissus est. Habet et

“caput nudum,”

perdidit enim coronam spei Domini, imo et ipsum perdidit caput cujus membra sumus, caput, inquam, Ecclesiae Christum,

“ex quo totum corpus per nexum et conjunctione subministratum est, et crescit in augmentum Dei (Col. II),”

et assumpsit sibi caput inimicorum diabolum, caput ulcerosum, caput leprosum. Habet et

“os veste contectum,”

id est, spiritu fictionis obturatum bilingue et dolosum.

“Veste, inquam, contectum.”

Summopere namque cavet ne ab illis qui patulum habent discretionis nasum, fetore suo deprehendatur os vel guttur malignum, de quo alibi scriptum est:

“Sepulcrum patens est guttur eorum, linguis suis dolose agebant, venenum aspidum sub labiis eorum (Psal. XIII).”

Nec frustra. Nam

“contaminatum, inquit, ac sordidum se clamabit.”

Dum enim susurrare se putat haereticus, clamat, dum sibilare lingua viperea se existimat, latratus ejus omnem auritum hominem exsurdat. Cum, inquam, in cubiculo suo regi Deo detrahit, avis coeli audit et nuntiat (Eccle. X), et fit pavor, et admiratio in tota Christi domo, quae est Ecclesia. Igitur quidquid loquitur haereticus, clamor est, et turbam concitat. Quid ergo? Omni, inquit,

“tempore quo leprosus et immundus est, solus habitabit extra castra.”

Non ergo quisquam haeretico, quem viventem catholicae Ecclesiae castra non recipiunt, mortuo veniam promittat. Nam lepra vel immunditia haeretica, quae in hac vita per poenitentiam non mundatur, post hanc vitam non est unde curetur.

“Quodcunque potest manus tua, dicit Ecclesiastes, instanter operare, quia nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia sunt apud inferos, quo tu properas (Eccle. IX).”

Omni igitur tempore id est, in saecula saeculorum, sine termino, sine fine erit extra castra sempiternae Ecclesiae, solus, quamvis in perditorum multitudine, solus, inquam, et solitarius quia a Deo derelictus, desertor ac desertus, pollutor et immundus, qui hoc tempore, dum vivit, non fuerit spiritu reconciliationis emendatus.