CAPUT VII. Cur de radice Jesse, quam de radice David dicere maluit, et quod omnia quae de isto flore dicuntur, repugnantia sint dictis Assur arrogantis.

Non secundum visionem oculorum judicabit, neque secundum auditum aurium arguet, sed judicabit in justitia pauperes, et arguet in aequitate pro mansuetis terrae. Antequam progrediamur, quaerendum est, cur propheta hoc loco Jesse maluerit nominare, quam David, dicere de radice Jesse, quam de radice David, cum non ad Jesse patrem, sed ad filium hujus David, floris hujus repromissio facta sit. Dicimus quod, quia David pro majestate regia persona fuit sublimis, Jesse vero qui et ipse dictus est Isai, ordine vel statu longe humilior fuit, adeo ut non semel, sed multoties David jam regi ab inimicis subsannando improperaretur, quod esset filius Isai; porro adversus superbiam Assur, id est diaboli sermo nunc erat, et velut antidotum humilitatem medicinalis gratia promittebat. Recte igitur regiam praeterivit personam David, egredietur, inquit, virga de radice Jesse, cum dicere posset de radice David. Omnia quae de hac virga, vel flore ejus dicuntur, repugnantia sunt dictis Assur arrogantis. Dicebat ille: Nunquid non principes mei simul reges sunt? (Isa. X.) De isto autem Spiritus sanctus dicit: Non secundum visionem oculorum judicabit, neque secundum auditum aurium arguet. Hoc verissime dictum est: Nunquid enim secundum visionem oculorum` Dominus noster virgae virgineae flos judicavit, et secundum personam primates quoslibet elegit, quos faceret senatores coeli, quibus daret claves regni sui? Nunquid secundum auditum aurium arguit, ut loquentes assumeret quos faceret causidicos veritatis, et reprobavit aliquos eo quod essent homines idiotae, et sine litteris? Non utique sed judicavit in justitia pauperes. Qua justitia? Justitia fidei, quae vera et antiqua justitia est, per quam et Abraham justificatus est. Nam credidit, inquit Scriptura, Abraham Deo, et reputatum est ei ad justitiam (Gen. XV). Quomodo vel ubi in hac justitia judicavit pauperes? Exempli gratia: Petrus pauper erat, pauper, inquam, Petrus, id est humilis erat. Hic autem illi interroganti: Vos quem me esse dicitis, respondens dixit: Tu es Christus Filius Dei vivi (Matth. XVI). Haec fides est, haec fidei justitia est. In hac justitia fidei, statim pauperem judicavit, et dixit: Beatus es, Simon Barjona, quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus qui est in coelis (Ibid.), etc. Veraciter ergo non secundum visionem, inquit, oculorum judicabit, sed judicabit in justitia pauperes. Et continuo subjunxit: Et arguet in aequitate pro mansuetis terrae. Hoc manifestissime facturus est ultimi judicii die. Dicet enim arguendo in ira et in furore: Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo, et angelis ejus. Esurivi enim, et non dedistis mihi manducare. Sitivi, et non dedistis mihi potum (Matth. XXV), etc. Hos veraciter arguere est pro mansuetis, id est pro minimis quemadmodum dicit: Quandiu uni minimis meis non fecistis, nec mihi fecistis (ibid.). Minimi isti, mansueti sunt terrae, quia videlicet et angeli sancti mansueti sunt, sed non mansueti terrae, eo quod in terra nihil unquam passi sunt indigentiae. Et percutiet terram virga oris sui, et spiritu labiorum suorum interficiet impium. Ex quo flos iste de virga vel radice Jesse egressus est, jugiter terram virga oris suis percutit. Unus enim magister noster ipse est, et discipulatui ejus subjectos sermone suo percutit, et a terrenorum amore compescit. Futurum est autem quod subjungit, et spiritu labiorum suorum interficiet impium, id est hominem peccati, filium perditionis. Nam illum, inquit Apostolus, interficiet Dominus Jesus spiritu oris sui (II Thess. II). Et erit justitia cingulum lumborum ejus, et fides cinctorium renum ejus. Quod dixerat: Et erit justitia cingulum lumborum ejus, hoc repetivit dicendo: et fides cinctorium renum ejus. Nam justitia Christi, fides Christi est, non qua ille justificetur, sed qua nos in illo justificemur. Nec vero ipse indiguit ut pugnaciter cingulo lumborum aut cinctorio renum uteretur, sed Scriptura, more suo, sic de capite loquitur, ut confestim ad corpus respiciat, cujus est caput. Est itaque justitia cingulum lumborum ejus, et fides cinctorium renum ejus, quia videlicet nos membra ejus, qui de luxuria progeniti sumus, magna fide indigemus, ut contra luxuriam fortes esse possimus.