CAPUT XVII Quam requiem nomine suo significet Noe, et de arca, et de mysterio arcae.

Quae autem est requies vel consolatio, qua consolatur nos iste verus Noe, scilicet Filius Dei, nisi peccatorum remissio, quam in baptismo suo nobis tribuit, secundum similitudinem illius qui per fidem suam in illo diluvio paucas animas secum reservavit. Illud namque diluvium baptismatis figuram fuisse Petrus quoque apostolus testatur, cum dicit: Qui increduli fuerant aliquando, quando exspectabatur Dei patientia in diebus Noe, cum fabricaretur arca in qua pauci, id est, octo animae salvae factae sunt per aquam. Quod et nos nunc similis formae salvos facit baptisma (I Petr. III), et reliqua. Itaque diluvium baptisma: hi qui in diluvio perierunt, peccata nostra quae in baptismate delentur, praesignaverunt. Et hoc modo mystice prophetia completur, dicentis: Iste consolabitur vel requiescere nos faciet ab operibus nostris. Unus erat Noe, et in illo unum salvatum est semen ad recuperationem orbis terrarum, quia videlicet unus est Christus, in quo est nostra salus, et non est in aliquo alio salus; nec enim nomen aliud sub coelo aatum est hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri (Act. IV). Arca vero quia sanctam significavit Ecclesiam, quae utique ex hominibus consistit, ipsa quoque secundum quamdam similitudinem fieri jussa est humani corporis, videlicet ut haberet trecentos cubitos longitudinis, quinquaginta latitudinis, triginta altitudinis. Ita longitudinis mensura sexies latitudinem, decies altitudinem mensuram continebat. Sic nempe corpus hominis prostrati vel resupinati, in longitudine sexies latitudinem, decies suimet continet altitudinem. Porro ipsa arca antiquam significat omnium electorum Ecclesiam; ligna levigata, id est bitumine lita, viros sanctos, patriarchas atque prophetas, quorum ex fide tenacissimum compacta est eidem Ecclesia, significant. Bitumen namque est ferventissimum et tenacissimum gluten, quod et asphaltum dicitur, ab Asphaltite lacu Tenacissimam ergo in fide concordiam significat sanctorum. Et hanc arcam noster Noe, scilicet Christus Dei Filius, antequam in hunc mundum veniret, fabricavit, testante Paulo cum dicit: Qui fidelis est ei, qui fecit illum, sicut et Moyses in omni domo illius. Amphoris enim gloriae iste prae Moyse dignus habitus est, quanto ampliorem habet honorem domus qui fabricavit illam. Et Moyses quidem fidelis erat in tota domo ejus tanquam famulus in testimonium eorum quae dicenda erant, Christus vero tanquam filius in domo sua, quae domus sumus nos (Hebr. III). Itaque arca, sicut jam dictum est, antiquam Ecclesiam Noe, qui et illam aedificavit et in illam introivit, Christum Dei Filium, qui eamdem Ecclesiam et tanquam Deus de electis suis condidit, et tanquam homo sub legem ejus introivit; septem vero animae quae cum illo ingrediuntur, primitivam Evangelicae gratiae electionem significant, scilicet, apostolos omnesque Christi discipulos, qui cum illo ambulaverunt. Et ab illo missum de coelo sanctum septiformem Spiritum acceperunt; animantia tandem munda et immunda, multitudinem figurant electorum, quos tam de Judaeis quam de gentibus venientes illi, Spiritu Christi jubente, susceperunt. Quod ex alio Scripturae loco manifestius liquet. Sic enim in Actibus apostolorum legimus, quia cum esuriret Petrus et vellet gustare, cecidit super eum mentis excessus, et vidit coelum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quatuor initiis submitti de coelo in terram, in quo erant omnia quadrupedia et serpentia terrae et volatilia coeli. Et facta est vox ad eum: Surge, Petre, occide et manduca (Act. X). Et iterum: Quae Deus purificavit, tu ne commune dixeris. Hoc viso, ille instructus continuo venientibus ad se gentibus quid intellexisset, aperuit, inter caetera dicens: Sed mihi ostendit Deus neminem communem aut immundum dici hominem. Ac deinceps: In veritate comperi, quia non est personarum acceptor Deus, sed in omni gente, qui timet Deum et operatur justitiam, acceptus illi (ibid.). Igitur et hic ubi tam de mundis quam de immundis animantibus masculus et femina in arcam jubentur admitti, jam illud Deus praesignavit, quod postea Petro ostendit, scilicet, nullum genus hominum a gratia Dei rejici, sed Creatori omnium acceptam fore fidem vel conversionem cunctorum. Et notandum, quod eorum, scilicet, animantium admissio, quater in hac lectione repetitur, ut videlicet a quatuor partibus mundi collectio futura praesignetur.