CAPUT XIX. Quare regnum Romanorum per tibias ferreas, pedes partim ferreos, partim fictiles significatum fuerit.

De regno Romanorum, cur per tibias ferreas, et pedes partim ferreos, partim fictiles significatum fuerit, causa manifesta redditur, dicendo:

“Quomodo ferrum comminuit, et edomat omnia, sic regnum quartum comminuet et conteret omnia.”

Verumtamen quod pedum quaedam pars ferrea, quaedam fictilis visa est, quaestione adhuc indiget ut planius fiat, quamvis interpres idem fere exponat, dicendo sic ibidem:

“Porro, quia vidisti pedum et digitorum partem testeam, et partem ferream, regnum divisum erit, quod de plantario ferri oriretur. Secundum quod vidisti ferrum mistum testae ex luto, et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles, ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum; quod autem vidisti ferrum mistum testae et luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non adhaerebunt sibi, sicut ferrum non potest misceri testae (Dan. II).”

Certum tempus, quo haec evenisse cognoscantur, nullo modo aliter melius invenire possumus, quam sequendo litteram propheticam, quae continuo subjungitur.

“In diebus autem regnorum illorum suscitavit Deus coeli regnum, quod in aeternum non dissipabitur, et regnum ejus populo alteri non tradetur.”

Tempus ergo quo regnum aeternum suscitavit Deus, secundum quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et aes, et argentum, et aurum, tempus, inquam, quo sine opere conjugali de Virgine conceptus et natus est Deus et homo Jesus Christus. Respiciamus, qualiter tunc se habuerit regnum Romanum, quod sine dubio significatum est per ferrum. Nam quod dicit:

“In diebus autem regnorum iliorum,”

idem est ac si dicat: Cum regna haec sibi ordine successerint, suscitabit Deus coeli regnum, quod in aeternum non dissipabitur.