VERS. 7.

“Lignum habet spem.”

Jam in fine orationis quae flectere intendit judicium nunc in conclusione instruit misericordiam, per simile indicans quam praedictis miseriis sperat vel optet medelam.

“Lignum,”

inquit, id est Christus, bonorum omnium robur, in quo omnis justitia radicatur,

“habet spem,”

subaudi, meam in se reconditam, certam et magnam, pro qua se praecidi patietur. Nam,

“si praecisum,”

subaudi per passionem mortis,

“fuerit, rursum virescit,”

scilicet per gloriam resurrectionis,

“et rami ejus pullulant,”

id est fideles ejus multiplicantur.