|
Recordatusque somniorum quae aliquando viderat, ait ad eos: Exploratores
estis, ut videatis infirmiora terrae venistis, etc. Et in agnoscendis
fratribus imaginem retinet Joseph mansueti et veri Filii Dei, cui in
cantico epithalamii dicitur per os David: Intende prospere, procede et
regna propter veritatem, et mansuetudinem et justitiam (Psal. XLIV).
Justitiae namque et idoneae severitatis fuit, quod peccatores tandiu
flagellat et corripit verborum suorum stimulis, clavisque acutis tandem
configit, donec peccatum suum agnoscant et dicant: Merito haec patimur,
quia peccavimus in fratrem nostrum, videntes angustiam animae ejus, dum
deprecaretur nos, et non audivimus. Et crimen eorum satis vicino, licet
non proprio nomine tetigit, dicendo: Exploratores estis. Pro eo ut
diceret: Fures estis. Nam fecerant furtum, imo sacrilegium, ubi sancto
patri filium fratremque suum furati sunt et vendiderunt. Proinde cum
dicerent: Non est ita, domine, duodecim servi tui fratres sumus, filii
viri unius in terra Chanaan, minimus cum patre nostro est, et alius non
est super. Continuo ubi dixerunt, et alius non est super: Hoc est,
inquit, quod locutus sum: Exploratores estis. Quod unus non est super,
ex eo vos exploratores, ex eo vos fures estis. Notanda quippe
calliditas, quia, cum dixisset, exploratores estis, continuo subsecutus
verbum commutavit; non enim dixit, ut exploretis: sed ut videatis
infirmiora terrae venistis. Infirmitatem namque terrae videre venerant,
scilicet quod non adeo infirma etiam tempore famis esset, quin ipsa suo
praesidio aliis terris subvenire posset. Alias autem et vere, quando
praesentia patris cunctisque arbitris destitutum fratrem videntes,
dixerunt: Venite, occidamus eum (Gen. XXXII), immunita terrae
consideraverunt et inspexerunt, et proinde reducto in se digitulo, sine
mendacio dicere potuit: Immunita terrae hujus considerare venistis.
Veritati igitur et justitiae assignandum est quod, quasi ad alienos,
durius loquitur, dicens: Exploratores estis, immunita terrae hujus
considerare venistis, et per salutem Pharaonis, non egrediemini hinc,
donec experimentum vestri capiam, tradiditque eos, custodiae tribus
diebus. Itemque: Et frater vester, inquit, unus ligetur in carcere,
fratremque vestrum minimum adducite ad me, ut possim vestros probare
sermones, et non moriamini. Porro mansuetudinis opera quis explicare
poterit? Inter ipsa severitatis acta vel dicta flevit, et tandem cuncta
quae potuit bona pro malis reddidit. Non ignorabat rem fore difficilem,
ut fratrem suum minimum adducerent, imo et idcirco ab illis exigebat, ut
ex rei difficultate laborantes, merita sua perpenderent, ut jam
coeperant, dicentes: Merito haec patimur, quia peccavimus in fratrem
nostrum. Qui et postmodum dicturi sunt: Deus invenit iniquitatem
servorum suorum (Gen. XLIV). Nam sicut animam ejus cruciaverunt et
corpus, etenim humiliaverunt in compedibus pedes ejus, et ferrum
pertransivit animam ejus (Psal. CIV), sic pius tortor et per triduum
humiliavit in compedibus eorum pedes, et propter illum fratrem minimum,
sicut sequentia declarant, ferro transverberavit animas eorum, usque
dum, pietate superatus, reputaret divino judicio satisfactum. Nam nisi
ad hoc tenderet, poterat utique primo intuitu fratrem se fratribus
ostendere.
|
|