CAPUT 56

“Vos amici mei estis, si feceritis quae praecipio vobis.”

Si, inquit, vos, sicut supra dixi, tanquam palmites in vite, ita in me manseritis, et ego in vobis, et ita feceritis quae praecipio vobis, jam vos ex hoc amici mei estis, jam Deo reconciliati estis, jam Dei filii estis, et omnem servilem conditionem exsuperastis. Amplius autem ad hunc sensum valet quod sequitur:

“Jam non dico vos servos, quia servus nescit quid faciat dominus ejus; vos autem dixi amicos quia omnia quaecunque audivi a Patre meo, nota feci vobis.”

Igitur, cum propter mansuetudinem dicit:

“Majorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis;”

poterat propter veritatem et justitiam dicere, pro inimicis suis: non equidem nos amici eramus, idcirco ille animam suam pro nobis posuit: sed quia pro nobis ille animam suam posuit, idcirco nos facti amici Dei, id est, Deo sumus reconciliati. Proinde cum dixisset:

“Vos amici mei estis,”

ne nescirent homines, quod gratia, non meritis facti sint amici, ait:

“Jam non dico vos servos.”

Quare?

“Quia servus nescit, inquit, quid faciat dominus ejus.”

Notandum quia non dixerit:

“Quia”

servi mei nesciunt quid faciam ego, sed

“servus nescit quid faciat dominus ejus.”

Non enim parva distantia est, cum relative dicitur servus Domini, et cum absolute, vel absque relatione dicitur servus in Scripturis. Magnum quippe tibi est, vocari servum meum (Isa. XLIX), ait Dominus idem cum diceret:

“Servus non manet in domo in aeternum (Joan. VIII),”

non utique dicit servus meus. Ergo, cum dicit:

“Jam non dico vos servos,”

profecto idem est ac si dixisset: Jam non dico vos inimicos, quod maxime ex opposito comprobatur. Sequitur enim:

“Vos autem dixi amicos.”

Igitur cum et superius dixerit:

“Amen, amen dico vobis, non est servus major domino suo (Joan. XIII),”

profecto quod nunc ait:

“Quia servus nescit quid faciat dominus ejus,”

de illo servo suo, qui

“non manet in domo in aeternum,”

id est, de servo peccati, qui non potest esse refuga Dei, plane iste

“servus nescit quid faciat dominus ejus,”

cujus ipse, velit nolit, Domino permanet subjugatus.

“Vos autem scitis, quia omnia quaecunque audivi a Patre meo, nota feci vobis.”

Quid est, quaecunque audivi a Patre meo, nota feci vobis? Nunquid cum homines sitis, quamvis amici, omnia scire potestis, quaecunque scio ego unigenitus Filius Dei? Non utique hoc putandum est. Nec enim dico, omnia quaecunque scivi, sed

“quaecunque audivi a Patre meo, nota feci vobis.”

Haec ego a sapientibus et prudentibus abscondi, et revelavi vobis, quia pavuli estis (Matth. XI). Illis namque excaecatis et induratis, sicut praedixit Isaias, ne videant oculis, et intelligant corde et convertantur, et sanem eos (cap. VI), vobis ego aperio sensum, ut intelligatis Scripturas, notumque sit vobis quod ego audierim a Patre meo mandatum sic faciendi, scilicet quod ille posuerit in me iniquitates omnium vestrum, ut languores vestros ferrem, et peccata vestra portarem (cap. LIII), et ego audiens, id est, obediens illi factus sim propter vos usque ad mortem, mortem autem crucis (Philipp. II).

“Recte igitur jam non dico vos servos, quia cognovistis veritatem, et veritas liberabit vos (Joan. VIII).”

Proinde et hoc vobis dico: