|
|
“Dixerunt ergo ad eum fratres ejus: Transi hinc, et vade in Judaeam, ut
et discipuli tui videant opera tua, quae tu facis.”
|
|
Isti fratres Jesu, propinqui vel consanguinei sunt, qui gloriam hujus
mundi amantes, et veram coelestis hominis gloriam suo sensu terreno
mentientes, vanum illi dilatandae gloriae dabant consilium, ut videlicet
festinans innotescere cunctis, daret operam tam solemni non deesse
conventui, nec ostentandis parceret miraculis. Nam haec festivitas una
de tribus erat, in quibus omne masculum Israel coram Domino apparere lex
jusserat (Exod. XXIII). Suo ergo sensu sapientiam Daei praecedere,
viamque illi ostendere praesumentes. Cum hoc dixissent, sinistram
intentionem suam perversa ratione conati sunt firmare, dicentes:
|
“Nemo quippe in occulto quidquam facit, et quaerit ipse in palam esse.”
|
|
Vera quidem sententia est, neminem ratione utentem adeo sibimetipsi
dissidere. Nam revera manifeste repugnantia sunt, velle hominibus
innotescere, et facta nobilia celare, quemadmodum si quis velit pariter,
et in nocte esse, et solem habere; sive lucernam Domini clare ardere, et
lumen ejus videri a nemine. Sed haec eadem sententia non suo tempore
dicta est: Nam Dominus noster, nec in occulto quidquam faciebat, quia
nihil quod occultum esse vellet agebat, nec eo modo quo illi
arbitrabantur, in palam esse quaerebat. Quia non ab hominibus claritatem
accipere, sed hominibus claritatem dare volebat; non hominibus placere,
sed se homines ad placendum Deo erudire venerat. Igitur vera quidem, sed
vana, imo et perversa, atque alieno spiritu prolata est. Quam et adhuc
illi confirmare nituntur, subjungentes:
|
“Si haec facis, manifesta teipsum mundo.”
|
|
Id est, si non haec facis, non manifestas teipsum mundo. Adhuc ea quae
dixerunt isti, talia videri poterant, qualia dicere debuerunt fratres
boni ac fideles, nec indigni fratribus illis, quos novimus apostolos
Christi, viros utique apostolicae sanctitatis et fidei. Sed adversus
hanc opinionem audi, quid evangelista subjunxit:
|
“Neque enim fratres ejus credebant in eum.”
|
|
Utique illi dignae memoriae fratres ejus, quos, ut jam dictum est,
apostolos novimus, scilicet Jacobus Alphaei, qui cognominatus est
Justus, Simon quoque Chananaeus, et Judas qui et Thaddaeus dicitur,
credebant in eum. Nam apostolorum omnium, solo Juda diabolo excepto,
fuit paulo superius illa vox Simonis Petri, etenim pro omnibus ille unus
respondit:
|
“Domine, ad quem ibimus? Verba vitae aeternae habes, et nos credimus, et
cognovimus quia tu es Christus Filius Dei.”
|
|
Sed isti
|
“fratres ejus, inquit evangelista, non credebant in eum.”
|
|
Igitur haec verba illorum non tam benevolentiam testantur quam invidiam,
quia non multum curantes, si interficeretur, qui utique odium Judaeorum
adversus illum ignorare non poterant.
|
|