VERS. 29.

“Haec,”

subaudi damnatio,

“est pars hominis impii a Deo,”

subaudi separati, videlicet, quia non ipsum Deum pro parte sua habere, sed a Deo partem elegit sibi dividere, quae utique bona non est.

“Pars, inquam, et haereditas verborum ejus,”

scilicet omnium quae superbe vel otiose locutus est,

“a Domino,”

subaudi illi reddenda. Haec Sophar ita intulit, ut per ea quae contra hypocritam dixerat, beati Job vitam finiret, utpote cujus iniquitates, ut ipse putabat, etiam juxta litteram, revelassent coeli, et terra adversus eum consurrexisset, in eo quod ignis de coelo cecidit, puerosque et oves ejus consumpsit, et Chaldaei atque Sabaei boves et asinas atque camelos tulerunt, et pueros gladio percusserunt, et nunc affligebatur

“relictus in tabernaculo suo,”

id est, in corpore quod percussum erat ulcere pessimo, at ille humilitatis suae tramitem non relinquens subjungit: