CAPUT XV. Quomodo virtus temperantiae in Hester reluxerit.

Temperantiae virtus in ea splendet, dum in summo regni fastigio, in magno regis cubiculo casta et humilis apparet. Sic enim de ea scriptum est, cum jam diadema regni in capite ejus positum Scriptura narrasset:

“Necdumque prodiderat Hester patriam suam, et populum suum juxta mandatum ejus,”

videlicet Mardochaei.

“Quidquid enim ille praecipiebat, observabat Hester, et ita cuncta faciebat, ut eo tempore solita erat, quo eam parvulam nutriebat (Esth. II).”

Item, ipsa dicit in oratione sua:

“Tu scis, Domine, necessitatem meam, quod abominer signum superbiae et gloriae meae, quod est super caput meum in diebus ostentationis meae, et detester illud quasi pannum menstruatae, et non portem in diebus silentii mei (Esth. XIV).”

Veraciter eximium temperantiae documentum hic apparet, quia magnam humilitatis suavitatem sermo iste redolet. Item, dicit:

“Tu, Domine, qui habes omnium scientiam, nosti quod oderim gloriam iniquorum, et detester cubile incircumcisorum et omnis alienigenae (ibid.).”

Et hic profecto magnum temperantiae decus est, quia mulier facta in captivitate regina, quod animo casta sit, Deum testem habet.