|
|
“Et pro eis sanctifico meipsum, ut et ipsi sint sanctificati in
veritate.”
|
|
Siquidem ita dictum esset:
|
“Et pro eis sanctifico meipsum,”
|
|
paratior ultra sensus occurreret, videlicet, quod de praesenti suae
passionis sacrificio dixisset, quo verus ipse Agnus omni mundo non per
alium pontificem, quam per semetipsum immolatus est. Verum juxta verbi
proprietatem sensus idem praesto est, quia profecto cum sacrum et
sanctum idem significent, non aliud dixisse putandus est quam si
dixisset:
vel sacrificium offerro meipsum. Ipse quippe non solum sacrificium, ut
sacrificii pontifex est, verum etiam et templum est, testante Apostolo,
qui de umbraticis sacrificiis locutus plurima:
|
“Christus autem, inquit, assistens pontifex futurorum bonorum per
amplius et perfectius tabernaculum non manufactum, id est, non hujus
creationis, neque per sanguinem hircorum aut vitulorum, sed per proprium
sanguinem introivit semel in sancta, aeterna redemptione inventa (Hebr.
IX).”
|
|
Ergo mox traditurus pro peccato animam suam, ut videat semen longaevum:
|
“Et pro eis, inquit, sanctifico,”
|
|
id est, sacrifico meipsum,
|
“ut et ipsi sint sanctificati in veritate.”
|
|
Quod si rite perpendas, amplius et magis proprie rem tetigit, dicendo
sanctifico quam si dixisset: Sacrifico. Cum enim dicit sanctifico,
sordidum se fuisse innuit. Dicendo quoque pro eis, non suis, sed alienis
se sorduisse, clare definit, quod propheta quoque patenter exprimens cum
dixisset:
|
“Omnes nos quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam declinavit,”
|
|
statim intulit:
|
“Et Dominus posuit in eo iniquitates omnium nostrum (Isa. LIII).”
|
|
Et Zacharias:
|
“Et Jesus, inquit, indutus erat vestibus sordidis, et Satan stabat a
dextris ejus ut adversaretur ei (Zach. III).”
|
|
Igitur quia secundum se quidem sanctus, imo et Sanctus sanctorum erat,
quippe qui de Spiritu sancto conceptus fuerat, et quia in omni vita sua,
|
“nec peccatum fecit, nec inventus est dolus in ore ejus (I Petr. II),”
|
|
sed secundum iniquitates omnium nostrum, quas Deus in eo posuerat,
vestibus sordidis indutus erat Agnus Dei, recte dixit:
signanter addendo,
Quare autem pro eis?
|
“Ut et ipsi, inquit, sint sanctificati in veritate.”
|
|
In veritate, inquam, id est, non in umbra vel figura, sed in vera
peccatorum remissione,
|
“non ut quantum sanguis hircorum, aut taurorum, aut cinis vituli
aspersus coinquinatos sanctificabat ad emundationem carnis, sed multo
magis sanguis meus, qui per Spiritum sanctum memetipsum offero
immaculatum Deo, emundet conscientiam eorum ab operibus mortis ad
serviendum Deo viventi (Hebr. IX).”
|
|
|
|