VERS. 11.

“Quapropter et ego,”

scilicet dum vivo, dum poenitentiae locum habeo

“non parcam ori meo,”

id est contra meipsum os aperiam, et verbis propriae confessionis saeviam.

“Loquar,”

id est iniquitatem meam annuntiabo,

“in tribulatione spiritus mei,”

id est in planctu et lacrymis;

“confabulabor,”

id est consilium inibo

“cum amaritudine animae meae,”

qualiter me abscondam, vel fugiam ab aeterno tanti judicis verbere. Confabulari cum amaritudine animae est ratione obviare cogitationibus desperationis, quas in acerba adversitate suggerit amaritudo animae, hoc modo: