|
|
“Erat enim docens eos sicut potestatem habens,”
|
|
secundum signa quae fecerat.
Amplius autem: Erat enim docens eos sicut potestatem habens, et non
sicut Scribae eorum et Pharisaei (Matth. VII), subauditur, sive boni
sive mali. Fuerunt enim in illis scribae boni, videlicet quorum Moyses
et Esdras erant optimi. Fuerunt et boni Pharisaei, scilicet Aaron, et
filii ejus, imo quotquot erant sacerdotalis aut Levitici generis. Nam
Pharisaei clerici dicuntur illius populi. De optimis sumamus
comparationem. Non sicut Moyses et Aaron erat iste docens, sed sicut
potestatem habens, verbi gratia. Dixitque Dominus ad Moysen: Quid clamas
ad me? Loquere filiis Israel, ut proficiscantur: Tu autem eleva virgam,
et extende manum tuam super mare, et divide illud, ut gradiantur filii
Israel in medio maris per siccum (Exod. XIV). Sic et in caeteris
quaecunque fecit non penes se potestatem habebat, quippe qui homo et non
Deus erat, et idcirco necessario ad Deum potestatem habentem clamabat.
Hic autem sicut potestatem habens cuncta peragebat, quippe qui non homo
tantum, sed Deus et homo erat. Consideremus ergo ejus opera quomodo
sicut potestatem habens illa faciebat. Descendente illo de monte cum
sequerentur eum turbae multae, ecce, inquit, leprosus veniens adoravit
eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare (Matth. VIII). Non dixit,
si clames ad Deum, potes emundationem mihi obtinere, sed quod magnae
fidei est, si vis, ait, potes me mundare. At ille veraciter potestatem
habens, ut eamdem potestatem gestu quoque corporis significaret,
extendens manum tetigit eum, dicens: Volo, mundare. Et confestim mundata
est lepra ejus. Deinde accedens Centurio, potestatem illum habere, ut
habebat vere, egregia fide confessus est. Tantum, inquit, dic verbo, et
sanabitur puer meus. Nam et ego homo sum sub potestate, habens sub me
milites, et dico huic: Vade et vadit, et alii: Veni, et venit, et servo
meo, fac hoc et facit (Marc. I; Luc. V). Denique hac proposita
similitudine vir admirandae fidei, hoc voluit subintelligi, ut diceret:
Tu homo qui et Deus es, passiones omnes et universas infirmitates habes
potestati tuae et judiciis tuis militantes, et dicis huic, vade et
vadit; dicis, inquam, huic spiritui infirmitatis, recede et recedit;
dicis item alio, cum causa et ratio postulat, veni et venit, ut scilicet
flagelletur, quem flagellari volueris, tu qui malis servitiis nosti bene
uti. Itaque potestatem confessus est, et responsum accepit, sicut
potestatem habentis pro merito suae fidei, vade, et sicut credidisti
fiat tibi. Sic et caetera quaecunque faciebat, sicut potestatem habens
operabatur, et non sicut Scribae et Pharisaei, imo non sicut summi
principes Moyses et Aaron, quibus ut aliqua facerent clamore et oratione
opus erat, et idcirco recte admirabantur turbae super doctrina ejus.
|
|