|
|
“Et quasi meridianus fulgor,”
|
|
subaudi qui cum fervore fulget,
subaudi lucida et fervida renovatio virtutis,
id est post tentationem. Vel ad vesperam, id est ad vitae praesentis
finem,
|
“quasi meridianus fulgor,”
|
|
id est externa claritas consurget tibi, juxta illud:
|
“Timenti Deum bene erit in extremis (Eccli. I).”
|
|
|
“Et cum te consumptum putaveris,”
|
|
id est cum antea pene usque desperationem inclinatus fueris,
videlicet qui solem praecurrit, et advenientis dici praenuntius est, id
est qui casurus paulo ante timebas noctem culpae, nunc aliis annuntiabis
futurae claritatem vitae, et monstrabis diem justitiae. Vel ita:
|
“Et cum te consumptum putaveris,”
|
|
videlicet exterioribus pressuris,
id est foris cadens intus renovaberis.
|
|