CAPUT XVII. De causis eorumdem signorum mysticis.

Quid igitur virga haec, nisi illam significat humanitatem Christi Filii Dei, quae de radice Jesse sumpta est? Tunc enim veraciter in terram projecta est, atque in colubrum versa, ita ut fugeret Moyses, quando unigenitus Dei Filius per assumptionem humanitatis in hunc mundum venire, et mortem subire dignatus est, ita ut in eum credere fugiat ille carnalis Israel. Hoc facto,

“Extende, inquit, manum tuam, et apprehende caudam ejus,”

scilicet ut iterum vertatur in virgam; quia videlicet postquam omnia consummata sunt, qui mortuus fuerat, iterum rediit in vitam. Et bene per colubrum mors Christi praefigurata est, quia per astutiam colubri mors evenit humano generi, quam in corpore suo Christus veraciter suscepit. Moyses ergo caudam colubri apprehendit, et coluber in virgam rediit, quia fides electorum passionem vel mortem Christi consecuta est,

“quia resurgens ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”

Sed post hoc signum, pars maxima Judaicae gentis resiliit et credere renuit. Cui ergo comparabitur?

“Mitte, inquit, manum tuam in sinum tuum. Quam cum misisset in sinum, protulit leprosam albam instar nivis.”

Nempe manus protracta de sinu leprosa, Synagoga est a gratia Dei projecta. Ex quo latus Salvatoris sui lancea rupit, retracta est manus illa de sinu ejus, peccatorum suorum lepra candente perfusa. Quod longe Propheta praevidens gemebundus ait:

“Ut quid avertis manum tuam, et dextram tuam de medio sinu tuo in finem?”

(Psal. LXXIII.) Ecce videmus populum illum a castris Dei segregatum, et ad arbitrium summi sacerdotis haud dubie, leprae condemnatum, habentem vestimenta dissuta, caput nudum, os veste contectum, clamantem, id est diffiteri non valentem, contaminatum se ac sordidum (Lev. XIII). Nuda est lepra, facies autem velamine perfidiae contecta. His duobus signis attestantibus, quisquis non credit quod qui mittendus erat jam venerit, isque sit Jesus Christus, qui solus a Pharaone spirituali, scilicet diabolo, liberare nos potuit, restat ut tertium contra illum impleatur signum, scilicet

“quidquid hauserit de fluvio vertatur in sanguinem,”

id est, quidquid attingere tentaverit de Scripturarum fluentis, male necessario intelligat ad suam damnationem. Fiet tandem ut manus eadem in sinum gratiae retracta et prolata, iterum similis sit carni reliquae.

“Cum enim plenitudo gentium subintroierit, tunc omnis Israel salvus erit (Rom. XI).”