|
|
“Ecce, inquit, Deus magnus,”
|
|
id est et hic et ubique est:
et incircumscriptus,
|
“vincens scientiam nostram,”
|
|
id est major quam nostra possit comprehendere scientia, quia videlicet
quidquid nunc scimus de claritate magnitudinis ejus, infra ipsum est,
cujus tunc aliquid quasi ex parte cognoscimus, quando eum nos digne
cognoscere non posse sentimus.
et non solum magnus, sed et aeternus. Hoc est quod sequitur:
|
“Numerus annorum ejus inaestimabilis,”
|
|
quia videlicet aeternitas ejus nec initio oritur, nec fine terminatur.
Et licet aeternae quoque sint quaedam creaturae in hoc omnis aeternitas
summae aeternitati dissimilis est, quia praeter illum quaecunque aeterna
sunt, aeterna esse coeperunt, Deus autem, ut dictum est, et sine fine et
sine initio est.
Post commemoratam magnitudinem atque aeternitatem ejus, restat etiam ut
quid agat audiamus.
|
|