|
|
“Possidebit Psemen tuum portas inimicorum suorum.”
|
|
Cum clamasset angelus Domini de coelo, et, sicut jam superius dictum
est, per semetipsum jurasset, quia neminem per quem juraret habuit
majorem, dixissetque: Benedicam tibi et multiplicabo semen tuum sicut
stellas coeli, et sicut arenam quae est in littore maris, de quibus,
scilicet stellis coeli et arena maris, jam alio loco diximus, hoc quoque
subjunxit: Possidebit semen tuum portas inimicorum suorum, et
benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae, quia obedisti voci meae.
Hoc verbum promissionis de benedicendis gentibus in semine ejus, nunc
vice altera Dominus locutus est. Nam et in primordio quando dixit illi:
Egredere de terra, et de cognatione tua, hoc promisit, dicens: Atque in
te benedicentur universae cognationes terrae (Gen. XII). Proinde quia
semel et iterum hoc promisit Deus, recte promissio jam dicitur, differt
tamen aliquantisper. Ubi nullum adhuc Abrahae praecesserat meritum,
tantummodo promisit: ubi vero jam per obedientiam emeritus est, cum
interpositione juramenti repromisit, ut per duas res immobiles, inquit
Apostolus, quibus im ossibile est mentiri Deum, fortissimum solatium
habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam spem (Hebr. VI). Nam et
hoc ad nos respicit, quod appellavit Abraham nomen loci illius, Dominus
videt. Unde dicitur usque hodie: In monte Dominus videbit. Hoc nempe
apud Hebraeos exivit in proverbium, ut, si quando in angustia constituti
sunt, Domini optant auxilio sublevari, dicant
|
“in monte Dominus videbit,”
|
|
et hoc est, sicut Abrahae misertus est, miserebitur et nostri. Unde et
in signum dati arietis, solent etiam nunc cornu clangere. Juramento ergo
interposito auxit quoque benedictionem, sic: Possidebit semen tuum
portas inimicorum suorum. Portae inimicorum, potestates sunt tenebrarum,
quas semen Abrahae, Christus nunc possidet, juxta quod ipse praelocutus
est: Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia quae
possidet. Si autem fortior illo superveniens vicerit eum, universa arma
ejus auferet in quibus confidebat, et spolia ejus distribuet (Matth.
XII; Luc. XI). Hoc autem per passionem et mortem ejus actum est.
Suscitavit enim illum Deus a mortuis, solutis doloribus inferni, juxta
quod impossibile erat teneri illum ab eo (Act. II). Bene ergo hoc loco,
ubi immolatus est Isaac, primum ait, possidebit semen tuum portas
inimicorum suorum, et deinde, atque in semine tuo benedicentur omnes
gentes terrae, quia videlicet sic futurum erat, ut, immolato Christo,
primum inimicorum suorum portas, portas, inquam, inferni victor ille
obtineret, ac deinde, dato Spiritu sancto, benedictio, id est
poenitentia et peccatorum remissio, praedicaretur in omnes gentes.
|
|