CAPUT XXXVIII. Quod dictum est:

“Ecce ego mittam angelum meum,”

etc.

(CAP. XXIII.)

“Ecce ego mittam angelum, qui praecedat te, et custodiat in via, et introducat ad locum quem paravi. Observa eum, et audi vocem ejus, nec contemnendum putes, quia non dimittet cum peccaveris, et est nomen meum in illo.”

Non est hic ille angelus, quem promittens Dominus per Malachiam prophetam:

“Ecce ego, inquit, mittam angelum meum, et praeparabit viam ante faciem meam (Malac. III).”

Ille est namque Joannes-Baptista propheta, et plus quam propheta, angelus, id est nuntius, non praeco venturi, sed nuntius atque index jam praesentis hujus magni Angeli, de quo confestim idem propheta subjungit:

“Et statim veniet ad templum suum dominator quem vos quaeritis, et Angelus testamenti quem vos vultis (Ibid.)”

Propria hujus angeli differentia hic posita est, dicente Deo,

“et est nomen meum in illo.”

Non dixit, et nomen meum super illum, quod recte dici queat de quolibet infimo electorum, quorum omnium illa est prophetica vox:

“Tu autem in nobis es, Domine et nomen tuum invocatum est super nos (Jer. XIV,)”

sed

“est inquit, nomen meum in illo,”

id est pro naturali divinitate, eodem quo et ego censetur nomine. Dicitur enim,

“et est,”

aeque ut ego, Deus, Dominus, omnipotens, invisibilis, increatus, immensus, aeternus, et quidquid de Deo substantialiter praedicatur, ut hoc solum de nomine intersit quod ego ad illum relative Pater, ille ad me relative Filius dicitur. Hunc ego

“mittam, qui praecedat te,”

scilicet aperiendo tibi portas justitiae,

“et custodiat te in via,”

quatenus quod arbitrio non praevales, ejus consequaris gratia,

“et introducat ad locum quem paravi,”

scilicet mansionibus multis distinctum ab origine mundi, de quo ceciderunt apostatae angeli, quibus pes superbiae, et idcirco

“expulsi sunt, nec potuerunt stare (Psal. XXXV).”

“Observa eum, et audi vocem ejus.”

“Observa,”

inquam,

“eum,”

non a semetipso loquentem, et opera mea facientem,

“et audi vocem ejus,”

dum sub duobus testibus, scilicet sermone et opere, se in nomine Dei Patris sui venisse profitetur.

“Nec contemnendum putes,”

quia non dimittet cum peccaveris, ne contemnendum putes quod homo est, quod mortalis est, quod mortuus ex infirmitate hominis, vivit enim ex virtute Dei (II Cor. XIII), habensque potestatem judicium faciendi,

“non dimittet cum peccaveris”

odio habendo illum gratis.

“Quod si audieris vocem ejus et feceris omnia quae loquor, inimicus ero inimicis tuis, et affligam affligentes te, praecedetque te angelus meus, et introducet te ad Amorrhaeum,”

etc., inimicos Israel, id est omnium quaerentium Dominum, et Aegyptum hujus mundi fugientium, malignos esse spiritus, eisque Amorrhaei et Hevaei, caeterarumque gentium congruere nomina, secundum interpretationes suas, jam alio loco dictum est, proinde praesentia pertranseuntes, ad alia curramus.