|
CAP. VI. Cumque coepissent homines multiplicari super terram; et
reliqua. Multiplicitas hominum quanta fieri potuerit, vel unius aetate
hominis illius aevi, aestimari non potest, quippe cum ex uno Abram,
sterilem, usque ad senectam habente conjugem, per annos fere
quadringentos et non multo plures, tanta multitudo succreverit, ut,
excepta progenie Esau, imo exceptis progeniebus concubinarum, quas
Abraham ex Agar et Cethura suscepit, quorum pene singulae progenies
Abraham proprias gentes disseminaverunt, per solum Jacob nepotem ejus
stirps tanta processerit, ut in exitu de Aegypto ad sexcenta millia
pugnatorum numerati sint, exceptis mulieribus et parvulis (Exod. XII).
Non ergo mirum quod Cain primogenitus Adae civitatem aedificavit, ubi
tanta vivacitate hominum atavis vel proavis usque ad pronepotem vel
abnepotem filios vel usque ad septimam vel etiam octavam generationem
nongentenos aut minus septingentenos annos viventibus pariterque filios
ac filias generantibus, uti non uni civitati, sed pluribus cives
sufficere potuerint. Non enim audiendi sunt, qui breves annos, verbi
gratia, menstruos vel quaternorum mensium in illa aetate computari
volunt, quia videlicet contra legem in lege Moyses annos non supputavit,
sed quales ipse observandos festis vel sacrificiis caeterisque sacris
ritibus egit, tales et numeravit, scilicet, annos secundum lunam,
communes quidem duodecim mensium: embolismares vero tredecim mensium.
Igitur multiplicatis jam hominibus, videntes, inquit, filii Dei filias
hominum, quod essent pulchrae, acceperunt uxores sibi ex omnibus quas
elegerant. filii Dei [et] filii hominum hoc loco differunt, quia filii
Dei de generatione Seth, filii autem hominum de generatione sunt Cain.
Quorum talis permistio quam perniciosa bonis moribus fuerit, ex
junioribus facile colligi potest, verbi gratia, ex Salomone, qui cum
esset filius David vel filius Abraham, ac per hoc de filiis Dei, ex eo
quod accepit uxores sibi de filiabus hominum: amavit enim mulieres
alienigenas multas, filiam quoque Pharaonis, et Moabitidas, et
Ammonitidas, Idumaeas, et Sidonias, et Cethaeas, de gentibus, super
quibus dixit Dominus filiis Israel: Non ingrediemini ad eas, neque de
illis ingredientur ad vos (III Reg. II): ex eo, inquam, depravatus est,
quia averterunt cor ejus mulieres, ut adoraret deos earum et aedificaret
fana idolorum. Proinde sapienter, et ante legem, quae hujusmodi connubia
prohibuit, sancti viri sibi vel filiis suis praecaverunt, ut Abraham cum
dixit ad servum seniorem domus suae, qui praeerat omnibus quae habebat:
Pone manum tuam super femur meum, ut adjurem te per Dominum Deum coeli
et terrae, ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananaeorum,
inter quos habito, sed ad terram et cognationem meam proficiscaris, et
inde accipias uxorem filio meo Isaac (Gen. XXIV). Sed et Rebecca dixit:
Si acceperit filius meus Jacob uxorem de stirpe hujus terrae, nolo
vivere (Gen. XXVII). Claret igitur, malum non parvum fuisse filiis Dei,
quia videntes filias hominum, quod essent pulchrae, acceperunt sibi
uxores ex omnibus quas elegerant.
|
|