CAPUT XVIII. Vitio parentum quotidie malos nasci, non quod Deus malum velit.

Sed forte de ipsis irae vel contumeliae vasis objicitur nobis quia vult Deus illa fieri, ut cum negare non potuerimus, homines quoque qui ad salutem non pertinent. Deo volente nasci consequenter inferri possit, vult ergo Deus malum fieri. Hic primum quaerimus utrum malum an bonum sit naturam sic esse positam, ut de parvo eodemque informi et confuso semine formetur et nascatur homo, qualiscunque futurus studii, tamen creatura rationalis. Non puto quempiam sic esse vecordem, ut audeat dicere quod malum sit. Quinimo bonum esse negari nequit. Ergo illud potius dicendum, quia malum est, sic propter superbiae peccatum in prima radice humanum genus esse vitiatum, ut more jumentorum homo ruat in libidinem, non tam propter filiorum spem, ac dilectionem, quam propter explendam sui corporis voluptatem, ita luxuriae veneno ebrius, ut etiam si fidelis sit, in ipso voluptatis actu totam fidem et honorem Dei in procreatione filiorum quaerere, aut vix memoria teneat, aut funditus obliviscatur. Illud vere malum est, et inde vitiosi fetus super numerum multiplicantur, Deo, ut ait quidam Christianae philosophiae alumnus, non computante illos quos more suo natura produxerat. Nam nisi praecedente peccato superbiae poena ista successisset, nemo illorum qui vasa irae dicuntur, sed sola misericordiae vasa secundum benedictionem, quae data fuerat super masculum et feminam, nascerentur.