CAPUT XXV. De adductione arcae Domini, et quod illud tripudium David prophetae, et regis salientis de magna humilitate et sapientia processerit.

(II REG. CAP. VI.)

“Congregavit autem David omnes electos ex Israel triginta millia, surrexitque David et abiit, et universus populus, qui erat cum eo de viris Juda, et adduxerunt arcam Domini exercituum, sedentis in cherubin super eam. Et imposuerunt arcam. Dei super plaustrum novum,”

etc. Quae ista prophetae festivitas fuit? Prophetae dicam, an regis? Imo melius prophetae simul et regis. Ipse namque qui in illum directus est Spiritus Domini, prius illum prophetam quam regem effecit, priusque illi mysteria futuri Domini et filii sui magni regis Christi ostendit quam thronum ascendere concederet praesentis regni Israelitici. Quae ergo fuit illa tanta solemnitas prophetae et regis, in deductione arcae Domini?

“Ierunt (ut in Paralipomenon locupletius scriptum est), ad portandam arcam foederis Domini de domo Obeth Edom cum laetitia. Cumque adjuvisset Dominus Levitas, qui portabant arcam foederis Domini, immolabantur septem tauri, et septem arietes. David autem indutus erat Ephot lineo, universusque Israel deducebat arcam foederis Domini in jubilo, et sonitu buccinae et tubis, et cymbalis, et nablis, et citharis concrepantes (I Par. XV),”

etc. Num haec frustra vel absente sancto prophetiae spiritu facta sunt? Si ad cantum unius psaltae sanctum prophetiae spiritum Elisaeus in pectore suo suscitavit, sicut scriptum est:

“Nunc autem adducite mihi psalten, cumque caneret psaltes, facta est super eum manus Domini, et ait: Haec dicit Dominus, facite in alveo torrentis hujus fossas (IV Reg. III),”

quanto magis in illo tanto jubilo, tantoque buccinae sonitu, tubarum quoque et cimbalorum, atque cithararum concrepitu evigilasse credendus est idem qui et in isto erat spiritus, praesertim cum ipse rex quasi regalis oblitus fastigii luderet, ac totis viribus saltaret ante arcam Domini, in tantum ut uxori suae Michol videretur despicabilis? (I Par. XV.) Num lasciviente juvenili sanguine, et non potius confringente cor humile magna spiritus Dei fortitudine sic lusit, et sic saltavit rex magnus, rex manu fortis, tanto magnus et fortis, quanto parvus et vilis in oculis suis?