|
Hunc evangelistam Joannem per aquilam significatum esse (quod pene
cunctis notum est) recte Spiritui sancto placet. Christum quippe solem
justitiae gyrantem per circuitum et in circulos suos revertentem (Eccle.
I), id est, omnia disponentem, et in secreto consilio cuncta
praevidentem, claro intuitu contemplatus est, viasque ejus in hoc
Evangelio, tanquam in horologio, lucida rationabili ungula [virgula]
depinxit, ut sapientiae ejus circuitum, consiliorumque ejus circulos
diligens lector, quanquam lippientibus utcunque speculetur oculis. Ita
quippe itinera, et facta quaedam describit Filii hominis, ob insinuandum
consilium ejusdem Filii Dei, quemadmodum ob investigandum ascensum, seu
descensum solis, geometricales quosdam circulos sibi depingere solent
astronomici. In quo illud maxime notandum, quod nullum Paschale festum
praeterit, et velut si ab Orientali linea sursum versus progressionarios
solis gradus computes, ita semper ab hoc festo secundum facta et dicta,
et circa maxima et necessaria versatur sacramenta Christianae fidei.
Sunt autem quas commemorat, tres trium annorum solemnitates, quarta
solemnitate excepta, in qua passus ipse ac sepultus, resurgensque a
mortuis, eadem quae superioribus annis docuerat, perfecit; et de seipso
condidit salutis nostrae sacramentum. De Pascha primi anni jam dictum
est, quia Jerosolymam ascendens primum, et maxime necessarium vitae
nostrae tantum verbis aperuit instrumentum, dicens:
|
“Nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu sancto non potest introire
in regnum Dei (Joan. III)”
|
|
, et caetera. Ac deinde commoratus in Judaea, detrahentibus Judaeis,
invidentibus Pharisaeis, divertens in Samariae civitatem tandemque
rediens in patriam suam, mystice praesignavit, quibus vel quo ordine
ejusdem regenerationis, ut supra dictum est, derivaret gratiam. Ecce hoc
secundo anno, eodem festo ascendens Jerosolymam, veniens ad probaticam
piscinam, eamdem quam praeterito anno verbis tantum commendaverat,
factis quoque praefigurat baptismi sui potentiam ac deinde per
occasionem factorum ejus, adversantibus et calumniantibus Judaeis, dum
veritatem divinitatis suae defendit, firmum nobis fidei verbum
contrahit, in quo tota ejus baptismi virtus consistit. Tertio,
nihilominus anno circa solemnitatem eamdem, facto convivio de quinque
panibus et duobus piscibus, ita quinque millia hominum per occasionem
cibi illius, non minus necessarium saluti nostrae commendat sacramentum,
dicens:
|
“Nisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem,
non habebitis vitam in vobis (Joan. VI),”
|
|
et caetera. Quarto anno in eadem solemnitate, ut praedictum est,
patitur, videlicet ut superioribus annis docuerat, ut nos in morte ejus
baptizaremur, et carnem ejus ad manducandum, et sanguinem ad bibendum
acciperemus. Adeo sanctam et veram veteris Paschae rationem comprobat,
ut in qua veterum fulgebat memoria Dei beneficiorum, in eadem
solemnitate novorum conderet veritatem sacramentorum. Igitur hoc mense
principio mensium, qui juxta solem istum visibilem primus est in
mensibus anni, quid fecerit, quid dixerit iste festivus nobis sol
justitiae, in hoc (ut coeptum est) evangelicae lectionis speculo
contemplemur.
|
|