|
|
“Amen, amen dico vobis: Si quis sermonem meum servaverit, mortem non
videbit in aeternum.”
|
|
In eo quo coepit veritas sermone perseverat, singulare undecunque
constantiae totius exemplar, primamque propositionem lassatis
adversariis, eodem sensu, paucis tamen verbis demutatis, iterat. Supra
namque sic proposuerat:
|
“Si manseritis in sermone meo, vere discipuli mei eritis, et cognoscetis
veritatem, et veritas liberabit vos;”
|
|
nunc vero inquit:
|
“Si quis sermonem meum servaverit, mortem non videbit in aeternum.”
|
|
Profecto manere in sermone, id est, sermonem servare, et mortem non
videre in aeternum, ipsa libertas est, de qua illic sic dictum est:
|
“Et veritas liberavit vos.”
|
|
Hoc ergo in seipso praedocuit, ut cum malorum perversitas crescit, non
solum frangi praedicatio non debet, sed etiam augeri. Illud tamen
praetereundum non est, quia cum prius ad secundam personam sermonem
dirigens dixerit:
|
“Si vos manseritis in sermone meo,”
|
|
et caetera tertia nunc uti persona maluit, dicens universaliter:
|
“Si quis sermonem meum servaverit.”
|
|
Nec enim decebat ut eis quibus jam dixerat:
|
“Vos ex patre diabolo estis,”
|
|
data jam sententia de perditione illorum conditionem iterum ingereret
eisdem vitae et salutis.
|
|