CAPUT VII. Quod quarto loco stans in porta domus Domini dicit inter caetera:

“Ecce spelunca latronum facta est domus ista,”

quod eo respicit quia Dominus ingressus in templum, coepit ejicere, dicens eis illud de Isaia:

“Domus mea domus orationis vocabitur,”

subjungens de isto propheta:

“Vos autem fecistis illam speluncam latronum.”

(CAP. VII). Postquam praecedentem sermonem in luctu finivit, quarto jam loco sequitur hoc verbum Domini:

“Sta in porta domus Domini, et praedica verbum istud, et dic: Audite verbum Domini, omnis Juda, qui ingredimini per portas has ut adoretis Dominum,”

etc. Sic plane Dominus Jesus postquam, ut jam dictum est, videns civitatem flevit super illam, stetit

“in porta domus Domini,”

et praedicavit verbum istud dicens:

“Nolite confidere in verbis mendacii dicentes templum Domini, templum Domini, templum Domini est.”

Ac deinceps:

“Et ecce vos confiditis in verbis mendacii, quae non proderunt vobis.”

Et subinde.

“Ecce spelunca latronum facta est domus ista, in qua invocatum est nomen meum in oculis vestris. Ego, ego sum, ego vidi, dicit Dominus. Ite ad locum meum in Silo, ubi habitavit nomen meum a principio, et videte quae fecerim eis.”

Faciam, inquit, domui huic, in qua vos habetis fiduciam, sicut feci Silo, et projiciam vos a facie mea. Quomodo haec Dominus noster dixit? Quomodo se in hoc prophetae loco praefiguratum, et de sua causa prophetatum fuisse ostendit? Videlicet postquam super civitatem flevit, continuo ingressus in templum, coepit ejicere vendentes in illo, et ementes, dicens illis:

“Scriptum est: Quia domus mea domus orationis vocabitur. Vos autem fecistis illam speluncam latronum. Et erat quotidie docens in templo (Marc. XI; Matth. XXI; Luc. XIX).”

Tunc nimirum stetit, magna et mira constantia in porta domus Domini, magnoque et terribili facto, vetuit eos confidere in verbis mendacii, dicendo.

“Templum Domini, templum Domini, templum Domini est,”

projiciens illos a facie sua cum holocaustis ipsorum quae nunquam desideraverat, sicut in hoc ipso propheta testatur, dicens:

“Holocaustomata vestra addite victimis vestris et comedite carnes, quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die qua eduxi eos de terra Aegypti de verbo holocaustomatum et victimarum. Sed hoc verbum praecepi eis, dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus. Et ambulate in omni via quam mandavi vobis, ut bene sit vobis,”

etc. Hoc ipsum actu significabat, videlicet quod tam ipsos quam ipsorum sacrificia projecerit a facie sua, dum facto de funiculis flagello, vendentes et ementes cunctamque sacerdotum avaritiam ejecerit de templo. Sane quod dixerit, illos ejiciendo, scriptum est:

“Domus mea domus orationis vocabitur cunctis gentibus, vos autem fecistis illam speluncam latronum,”

partim de isto propheta, partim de Isaia testimonium sumptum est. In Isaia quippe sic scriptum est:

“Domus mea domus orationis vocabitur, ait Dominus Deus (Isa. LXV.)”

In isto autem: Ergo

“spelunca latronum est domus ista, in qua invocatum est nomen meum.”

Sequentia verbi vel sermonis hujus maxime illam projectionem eorum lacrymosa declamatione pronuntiant, quae per jam dictum flagellum significata est, illam, inquam, projectionem, qua in manus gladii Romanorum traditi, et irrecuperabile civitatis, vel templi excidium passi, deinceps dicere potuerunt (CAP. VIII):

“Quare sedemus? Convenite, et ingrediamur civitatem munitam, et sileamus ibi, quia Dominus noster silere nos fecit, et potum dedit nobis aquam fellis.”