|
Cunctae res difficiles: non potest eas homo explicare sermone. Non
saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur. Non solum de physicis,
sed et de ethicis, quod scire difficile est, nec sermo valet explicare
causas naturasque rerum, nec oculus, ut rei poscit dignitas, intueri,
nec auris instituente doctore ad summam scientiam pervenire. Non tamen
quidquid difficile, hoc totum est impossibile. Saepe improbus labor
vincit quod primo impossibile et difficile videtur. Aliquando explicat
et reserat sermo quod ordo naturae implicat. Sunt quaedam res
difficiles, quae non explicantur sermone: et sunt res difficiles, quas
philosophi et sapientes absolvunt. Sed quis loquendo satisfacere possit
auri? Semper illa prurit, semper nova audire gestit. Tot causae rerum
non possunt aures satiare, tot formae rerum non possunt oculos
informare. Licetque Ecclesiaste teste res cunctae difficiles sint,
aliquo utamur exemplo, quo difficilia superemus. Dicitur fabulose, et
non sine causa, somnus duas habere portas, unam eburneam, alteram
corneam. Sed cornu, quanquam durum sit et asperum, tamen per aquam
calidam sic aptatur, sic attenuatur, ut visu eum pertranseas, et quod
erat natura impossibile, arte possibile reddidisti. Quis autem ebur,
quamvis cornu pretiosius sit, sic poliat, sic flectat, ut visui nostro
penetrabile fiat? Hoc omnino impossibile est. Cornu nobis translucet,
cum valemus mente et actu, et quod natura nobis difficile est, arte et
labore nostro facillimum redditur. Hoc ebur non patitur ut per illum
aspiciamus, ideoque res signat penitus difficiles et latentes, a quibus
et oculos nostros avertit, et aures.
|
|