|
Quid multa? mori illum oportebat, et draco saepe dictus in hoc stabat,
in hoc inhabitabat, ut ille moreretur, quod putabat esse devorationem
ejus. Putabat, inquam, quod per mortem posset eum devorare, id est
consilium vel propositum Dei annihilare, ut scilicet non fieret quod
praedictum fuerat:
|
“Et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX);”
|
|
et:
|
“In ipso benedicentur omnes gentes (Gen. XXII),”
|
|
quod jam dudum timens, dicente illo Judaeis:
|
“Quaeretis me, et non invenietis, et ubi sum ego, vos non potestis
venire (Joan. VII).”
|
|
Loquebatur per os illorum ad semetipsos dicentium:
|
“Quo hic iturus est, quia non inveniemus eum? Nunquid in dispersionem
gentium iturus est, et docturus gentes?”
|
|
(Ibid.) Verum cecinit Psalmista:
|
“Draco iste quem formasti ad illudendum ei (Psal. CIII);”
|
|
et ipse Dominus ab beatum Job de illo dicit:
|
“Nunquid illudes ei quasi avi?”
|
|
(Job. XL.) Item:
|
“Ecce spes ejus frustrabitur eum (ibid.).”
|
|
Vere illusus est, frustrata est eum spes ejus, quia nequaquam moriendo
Christus devorandus erat, aut devoratus est, imo per mortem ejus
effectum est, nec nisi per mortem illam fieri oportebat, ut iret in
dispersionem gentium et doceret gentes. Consideremus sacramenta, per
quae in ipso secundum promissiones benedicendae erant et benedicentur
omnes gentes, et in draconem istum ad laudem Dei, qui eum ad illudendum
formavit, mirari poterimus magnitudinem illusionis, quia dum adversari
cupit, famulatur proposito Dei, dum devorare se putat talem beatae
mulieris filium, valde proficuum consilio ejus praestat obsequium.
|
|