|
Haec
locuta sum,
|
“et ad me conversio ejus,”
|
|
videlicet non improbando, imo propositum hoc habendo ut egrederemur;
quippe qui jamdudum dixerat ad cives suos:
|
“Amen dico vobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua (Luc.
IV),”
|
|
et hoc dicto pauca interlocutus
|
“ipse transiens, per medium illorum ibat (ibid.),”
|
|
significans utique transiturum se a suis civibus et egressurum in agrum,
et commoraturum in villis. Itaque concordans proposito Dei,
|
“veni, inquam, dilecte mi, egrediamur in agrum, commoremur in villis,”
|
|
ut videlicet qui erant agrestes, fiant domestici, qui erant villani,
fiant cives Dei, et juxta propheticum oraculum:
|
“Laetetur deserta et invia, et exsultet solitudo, et floreat quasi
lilium, germinans germinet, et exsultet laetabunda et laudans, et gloria
Libani detur ei (Isai. XXXV);”
|
|
gloria scilicet haec, ut videant gloriam Domini, et decorem Dei nostri,
cujus visione indignum se Libanus iste, id est populus Judaicus facit
repellendo Verbum Dei. Illuc egrediamur, ibi commoremur, et ibi
commorantes mane surgamus ad vineas sine dubio jam illic nostra
commoratione propagantes.
|
“Videamus si floruit vinea, si flores fructus parturiunt, si floruerunt
mala Punica.”
|
|
Nam tunc
sed jam in villis ejusmodi de carne gentilium agrestium nati sunt
aliqui, qui sint ad vitam aeternam praeordinati, sine dubio mox
credituri; et tunc
|
“flores fructum parturiunt,”
|
|
si dociles inveniuntur ad bene operandum; tunc etiam
|
“floruerunt mala Punica,”
|
|
si inveniuntur in illis aliqui, quorum fides usque ad martyrium durare
sufficiat, quod sine dubio futurum est.
|
“Ibi dabo tibi ubera mea, scilicet nutriendo multitudinem filiorum, quos
in novam infantiam fecunda tibi pariet gratia.”
|
|
Unde hoc ita certum, quod multitudo filiorum nasci debeat illic, ubi
hactenus sterilitas fuit? Videlicet tam ex Scripturarum testimoniis,
quae testantur ita debere fieri, quam ex praesentibus experimentis, quia
|
“mandragorae dederunt odorem in portis nostris.”
|
|
Mandragora mala habet suave olentia, quae et
[sba][n][th][r][oh][p][oac][m][o][r][ph][o][sf] appellatur, quod habeat
radicem, formam hominis similantem, cujus cortex vino mistus, ad
bibendum datur his quorum corpus propter curam secandum est, ut soporati
dolorem minime sentiant, sterilibus quoque mederi fertur ut concipiant.
|
“Mandragorae ergo dederunt odorem in portis nostris,”
|
|
id est experimenta praesto sunt, quod jam fieri debeat illud quod
gentilati hactenus sterili spiritus propheticus promittit:
|
“Lauda, inquiens, sterilis, quae non paris; decanta laudem, et hinni,
quae non pariebas; quoniam multi filii desertae magis, quam ejus quae
habet virum (Isai. LIV),”
|
|
etc.
|
“In portis, inquam, nostris,”
|
|
id est dum adhuc sumus in finibus nostris, in finibus Judaicis, sensimus
odorem hujusmodi. Venerat enim jam Aethiops eunuchus odorare in
Hierusalem, et revertebatur sedens super currum suum, legensque Isaiam
prophetam, cum ecce sentiens Spiritus sanctus odorem ejus, dixit ad
Philippum:
|
“Accede et adjunge te ad currum istum (Act. VIII);”
|
|
sed et tunc eramus in portis nostris, quando odorem dederunt in
conspectu Domini eleemosynae Cornelii centurionis (Act. X). Ad quem
odorem et illud pertinet, quod postmodum cuidam amicorum talis visio per
noctem ostensa est:
|
“Vir Macedo quidam erat, stans et deprecans eum, dicens: Transiens in
Macedoniam, adjuva nos (Act. XVI).”
|
|
His atque aliis modis
|
“odorem dederunt mandragorae in portis nostris,”
|
|
fecunditatem significantes de loco sterilitatis. Nunquid autem ibi
tantummodo ubera mea dabo tibi? Imo et
|
“omnia poma nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.”
|
|
Quandiu parvuli fuerint hi, qui in loco ubi dicebatur:
|
“Non plebs mea vos, nascentur filii Dei viventis (Osee I),”
|
|
quandiu, inquam, imbecilles erunt ad audiendum grandem sermonem, eisque
|
“lacte opus erit, non solido cibo (Hebr. V),”
|
|
tandiu
cum autem perfecti fuerint, et
|
“pro consuetudine exercitatos sensus habuerint ad discretionem boni et
mali (ibid.),”
|
|
tunc cibum solidum tibi in illis, quia omnia nova et vetera, omnia
Veteris ac Novi Testamenti sacramenta servavi tibi, conferens in corde
meo (Luc. I), proferenda in tempore suo, in tempore opportuno.
|
|