CAPUT VI. De blasphemia diaboli, qua Dominum mendacem aestimare voluit, dicendo:

“Nequaquam morte moriemini.”

Dixit autem serpens ad mulierem: Nequaquam morte moriemini, scit enim Deus quia in quocunque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri et eritis sicut dii, scientes bonum et malum. Quid hac intentione funestius, sermone malignius, praesumptione atrocius? Quid enim. Ecce exsecrabamur superbiam diaboli, qua tumens dixerat: In coelum conscendam, super astra Dei ponam solium meum, ascendam super altitudinem nubium, ero similis Altissimo (Isa. XIV): hoc, inquam, exsecrabamur, quod hic rebellis lumini Altissimo se fore similem dixit. Quid dicemus, quando e contra Altissimum sibi similem facere contendat? Mendax enim ipse est, invidus ipse est. Mendax autem sibi similem, id est, mendacem vult facere Deum, dum dicit: Nequaquam morte moriemini. Quid enim hoc aliud est, nisi mentitus est ille qui dixit morte moriemini? Item vere invidus, praecepti Dei causam esse invidam audet asserere, cum dicit: Scit enim Deus quia in quocunque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii. Nam cum dixisset, nequaquam morte moriemini, quasi quereretur quare ergo tam severe interdixit, quare tam minaciter prohibuit: Scit, enim inquit, quia aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii. Quid ergo hac blasphemia draconis horribilius? Quid hac praesumptione nequissimi nebulonis sceleratius? Quasi parum fuerit quod superbiendo Dei similitudinem perdidit, adhuc detrahendo similem sibi Deum asserere praesumit: imo Deum mendacem, se autem veracem habendum esse misero persuadet homini. Non ergo manus Domini vindicta simplici contenta sit, quae illum de altitudine coeli dejecit, sed exaltetur adhuc, et super hunc inimicum suum confortetur, ut mittat eum in gehennam ignis (Matth. XXV). Sed jam singula serpentis verba prosequamur: