|
Primum serpentis semen exstitit Cain. Hinc Joannes in Epistola sua:
|
“Non, inquit, sicut Cain, qui ex maligno erat (I Joan. III),”
|
|
serpentis ergo semen erat, videlicet imitatione invidiae, non natura.
Porro semen mulieris, semen benedictionis Dei, primus exstitit Abel,
semen autem mulieris dico, quia fuit non ex peccato, propter quod
mulieri dictum est:
|
“Multiplicabo aerumnas tuas et conceptus tuos (Gen. III),”
|
|
sed ex bono benedictionis, qua ante peccatum benedicendo et dicendo:
|
“Crescite et multiplicamini (Gen. I),”
|
|
nasci jusserat omnes sanctos. Inter hoc semen mulieris, et illud semen
serpentis, Deus memor propositi sui, statim inimicitias posuit.
Inimicitiarum principium illud exstitit, quod a semetipsis dissenserunt
studiis diversis, imo contrariis. Cain namque infidelis et agricola
exstitit, Abel fidelis et pastor ovium fuit (Gen. IV), de quo Apostolus:
|
“Fide, inquit, plurimam hostiam Abel quam Cain obtulit Deo, per quam
testimonium consecutus est esse justus testimonium perhibente muneribus
ejus Deo (Hebr. IX).”
|
|
Eo nimirum modo maxime Deus inimicitias posuit inter eos, videlicet
muneribus, Abel testimonium perhibendo. Sic enim scriptum est:
|
“Et respexit Dominus ad Abel et munera ejus, ad Cain vero et ad munera
illius non respexit. Iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus
ejus (Gen. IV).”
|
|
Inimicitias ergo inter utrumque Deus posuit, quia respectus Dei in Abel,
semini nequam inimicitiarum et odii causa exstitit. Sed et illud
considerandum, quia contra serpentem in ipsa oblatione sua, pius Abel
visibiles inimicitias exercuit, offerendo agnum simplex animal et
innocuum contra serpentem malitiosum atque nocuum. Sed quid evenit,
qualis inimicitiarum tunc eventus exstitit? Pium impius occidit. Semen
bonum invidia seminis nequam exstinxit. Ecce initium bellorum Domini.
Hic primus, ex facie Verbi Dei, victoriam ejusdem Verbi piae mortis
praecursione declaravit.
|
|