CAPUT XLII. Quod Rachel patris sui idola furata fuerit.

Eo tempore Laban ierat ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui. Et si non aliunde, saltem ex hoc satis advertere poterat Jacob, quod non esset facies Laban erga se sicut heri et nudiustertius, quia, quod apud antiquos magnae frequentiae amicorum, et festivae erat laetitiae, scilicet tondere oves absque ipso qui custos gregum erat, ille agebat. Nam illo relicto, et omnibus qui ad eum pertinebant tam conjugibus quam filiis, ierat ad tondendas oves suas. Bene ergo discessus ejus, fuga dicitur, cum protinus subditur: Noluitque Jacob indicare socero suo quod fugeret. Et Rachel, inquit, furata est idola patris sui. Hoc loco primum Scripturae auctoritas, idolorum nomen vel cultum praesentat. Recte ergo in illa evangelica lectione, qua legitur mulier a duodenni fluxu sanguinis sanata (Matth. IX), et puella duodennis resuscitata (Marc. V; Luc. VIII), illud divinum a Patribus animadversum est, quia, quando mulier sanata est, tunc puella mortua est, sicut quando mulier coepit infirmari, tunc illa puella nata est, in typum videlicet gentilitatis et Synagogae: quia, quando gentes in idololatria fluere coeperunt, tunc in istis patribus Abraham, Isaac, et Jacob, Synagoga nata est, et quando gentilitas per fidem Christi sanata, tunc Synagoga prae invidia et infidelitate mortua est. Porro Rachel, quae idola furata est, claret quia perfectae fidei nondum erat. Sed antequam obiret, opportune nimis ad Jacob dictum est: Abjicite deos alienos, qui in medio vestri sunt, et mundamini ac mutate vestimenta vestra. Dederunt ergo ei. At ille infodit eos super terebinthum (Gen. XXXV). Nec multo post scriptum est: Mortua est autem Rachel, et sepulta est in via, quae ducit Ephratam, haec est, Bethlehem (ibid.). Non ergo parvo bono suo virum fidelem sortita vel secuta est, cujus fide salvata est. Sanctificata est quippe mulier infidelis per virum fidelem (I Cor. VII). Et proinde recte et rationabiliter ab Apostolo dictum est: Si quis frater habet uxorem infidelem, et haec consentit habitare cum eo, non dimittat eam. Et si qua mulier habet virum infidelem, et hic consentit habitare cum illa, non dimittat virum (ibid.). Et post pauca: Unde enim scis, mulier, si virum salvum facies? Aut unde scis, vir, si mulierem salvam facies? (ibid.) Porro ubi nunc idola legimus, in Hebraeo theraphin scriptum est, quod transfertur in figuras vel imagines. Hoc autem ideo, ut sciamus quid in Judicum libro theraphin sonet (Jud. XVIII).