|
Epistola personam gerens legis et prophetarum praecursionis debitum agit
officium ante sanctum Christi Evangelium. Lex enim per manum Mosi
infantem Dei populum, velut paedagogus, custodiendum suscipiens, futurum
Christi adventum exspectare docuit, et per os digitumque Joannis, jam
praesentem Christum eidem alumno suo jam adulto, ut eum sequeretur,
indicavit (Matth. III; Joan. III). Praecessit namque lex evangelium,
sicut virga Spiritum mansuetudinis, sicut timor charitatem, sicut
initium perfectionem, sicut dominantis praeceptum praecedit amantis
consilium. Epistola vero vox legis est, suam in Joannem imperfectionem
profitentis, et ad perfectionem evangelicam suos auditores
transmittentis. Quamvis autem saepe de apostolicis sumatur litteris,
tamen in eo gradu est, ac si semper de lege sit et prophetis. Semper
enim moralitatem vitamque activam magis quam contemplativae
sublimitatem, quae in Evangelio radiat, apostolica quoque lectio
instruit et dispensat. Epistola vero Graece, latine dicitur supermissio,
vel supererogatio. Quod nomen bene congruit litteris apostolicis; quia
videlicet Evangelio Christi supererogatae sunt. Siquidem ordo
apostolicus, stabularius ille est, cui noster Samaritanus, id est
custos, Dominus noster Jesus Christus, hominem illum, quem latronibus
despoliatum, vulneratum, et semivivum relictum invenerat, commisit.
Proferens duos denarios, id est legem et prophetas, et dicens ei:
|
“Curam illius habe, et quodcunque supererogaveris, ego, cum rediero,
reddam tibi (Luc. X).”
|
|
Bene ergo litterae, quas apostoli Evangelio Christi supererogaverunt,
epistolae appellatae sunt. Differunt autem pene pariter, ut lex aut
prophetae, a majestate sancti Evangelii, quia videlicet pariter de
moribus tractant. Et Evangelii sacramenta illi ventura denuntiant, hi
jam praeterita commemorant. Igitur, ut supra dictum est, morale legis
officium agit epistola, tantum distans ab eo quod in officio missae
praecedit sancto evangelio quantum servus a Domino, praeco a judice,
legatus ab eo qui misit illum. Quapropter cum legitur, non injuria
sedemus; cum autem sanctum evangelium audimus, demissis reverenter
aspectibus, sicut Domino nostro assistimus. In eo quod sanctum praevenit
Evangelium, Baptistae Joannis imitatur officium; qui praevaricatores
legis corrigens, et mores eorum evangelicae fidei suscipiendae
praeparans (Luc. III; Matth. III), implebat quod de illo dixerat
angelus:
|
“Ipse praeibit ante Dominum in spiritu et virtute Heliae, parare Dominum
plebem perfectam (Luc. I).”
|
|
|
|