CAPUT XX. De eo quod sic dictum est:

“Sin autem de pecoribus,”

juxta illud Evangelii Matth. XIX consilium:

“Si vis perfectus esse,”

etc.

“Sin autem de pecoribus obtulerit victimam pro peccato, ovem scilicet immaculatam, ponet manum super caput ejus, et immolabit eam in loco ubi solent holocaustorum caedi hostiae,”

etc., ut supra. Lex spiritualis et sancta postquam dedit praeceptum, accommodat etiam consilium. Nam quod intelligenti peccatum suum hactenus de efferendo hirco sive capra dixit praeceptum est. Quod autem nunc de offerenda loquitur ove, consilium est. Nec enim dicit offeret ovem, sed conditionaliter,

“si autem, inquit, de pecoribus obtulerit pro peccato ovem.”

Hic ergo recte intelligimus illud significasse spiritum sanctum quod nunc aperte resonat Christi Evangelium, sic praedicari poenitentiae praeceptum ut non taceat perfectionis consilium. Nam peccatoribus praecipiendo dicit:

“Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum (Matth. IV).”

Et Joannes cum comminatione venturae irae:

“Facite, inquit, fructus dignos poenitentiae (Matth. III).”

Justo autem dicitur sic:

“Si vis perfectus esse, vade et vende omnia quae habes et da pauperibus, et veni sequere me (Matth. XIX).”

Et profecto qui juxta hanc distinctionem poenitentiam agit, ita duntaxat ut pro fructu poenitentiae quaedam tribuat, et quaedam sibi retineat, hic hircum qui non tundetur immolat. Qui autem nil sibi reservat, sed omnia vendit et dat pauperibus, et ita Christum sequitur, hic ovem tonsam immolat, qualium gregem in sancta Ecclesia sponsus intuens dicit in canticis:

“Dentes tui sicut grex tonsarum quae ascenderunt de lavacro (Cant. IV).”

Sed hoc, ut praedictum est, consilii magis quam praecepti est, videlicet ut cuncta tribuat et nihil sibi retineat. Igitur

“si ovem, inquit, obtulerit immaculatam,”

id est, si simplicem quoque vitam et licitam conversationem reliquerit, ut melius regno coelorum vim facere possit,

“ponet manum super caput ejus,”

id est, votum suum manifesta actione profitebitur, postquam non licebit ei jam quidquam proprium habere nullam omnino rem, sed nec proprium corpus in sua potestate.

“Et immolabit eam in loco ubi solent holocaustorum caedi hostiae,”

etc., ut supra.