CAPUT VIII. Quomodo ubi Dominus noster moriendo sacramentum nobis condidit baptismi sui, tres isti pariter affuerint, spiritus, aqua et sanguis.

Ubi baptizatus Dominus Jesus, illo baptismate suo, de quo dicebat, ut supra jam diximus: Ego baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum perficiatur (Luc. XII), ubi, inquam, passus, mortuus, et eadem passione vel morte sua baptizatus, baptismi sui nobis condidit sacramentum, tres isti pariter adfuerunt, spiritus, aqua et sanguis. Spiritus per quem, ut Apostolus ait, semetipsum hostiam viventem Deo obtulit (Rom. XII; Hebr. IX), quemque cum propria anima emisit, aqua et sanguis, quem de latere suo lanceato jam mortuus, supra naturam mortuorum corporum effudit (Joan. XIX). His tribus testibus illic concurrentibus, tartarus intremuit, terra mota est, petrae scissae, monumenta aperta sunt, et multa corpora sanctorum qui dormierant, postmodum eo consurgente, pariter consurrexerunt (Matth. XXVII). Quid tantus ille terrae motus significavit, nisi terram et ipsos miseros virtutem sensisse sacramenti? Venit enim primus testis ad inferos cum anima Christi, factusque adventus ejus, electis omnibus remissio peccatorum qui exspectabant eum in tenebris, congregati illic ab origine mundi. Paulo praeierat felix ille latro, qui dixerat: Memento mei, Domine, dum veneris in regnum tuum (Luc. XXIII), et continuo ista remissione peccatorum subsequente, cum Domino completum est quod dixerat ei Dominus: Amen dico tibi, quia hodie mecum eris in paradiso (ibid.). Prius enim latronum crura fracta sunt, quam sanguis ille, vel aqua illa funderetur. Et quia non sola salus animarum, sed et resurrectio parabatur corporum, unde per decurrentes reliquos testes, cooperante tertio terra concussa est, et monumenta aperta sunt, ut resurgerent cum Domino testes futurae universalis resurrectionis mortuorum. Tres igitur testes illic adfuerunt, ubi conditum est hoc sacramentum, et eorum spiritus primus est. Proinde et de hoc primitus dicendum est.