CAPUT IX. Quare diabolus serpens antiquus, Deus autem Antiquus dierum appelletur atque praedicetur.

Nec vero praetereundum quod non solummodo serpens, verum et cum adjectione serpens antiquus cognominatur. Recte siquidem sic praedicatur, quia multo vetustior est serpente illo visibili animante sive reptili, quem ingressus, et per quem locutus venenum deceptionis effudit. Ille namque sexta die mundanae creationis inter animantia caetera creatus est, dicente Deo:

“Producat terra animam viventem in genere suo, jumenta, reptilia, et bestias terrae, secundum species suas (Gen. I).”

At ipse videlicet diabolus quam vetustus est?

“Ipse est principium viarum Dei,”

ait ipse Deus ad beatum Job (Job XL). Multum ergo antiquus ille serpens est. Attamen non sic praedicatur, vel praedicari debet antiquus, quomodo Deus. Ille namque solus sic praedicatur Antiquus, ut hoc ipsum adjectivum vice proprii nominis ponatur ut illic:

“Aspiciebam donec throni positi sunt, et Antiquus dierum sedit (Dan. VII).”

Item:

“Et ecce in nubibus coeli quasi Filius hominis veniebat, et usque ad Antiquum dierum pervenit (ibid.).”

Hujusmodi dictio per tropum ponitur, qui a grammaticis antonomasia dicitur, videlicet cum vice nominis aliud quid insigniter praedicatur. Igitur serpens antiquus quidem, et ab initio nocens et persequens et antiquus, inquam, adjective dicatur. Solus autem Deus, quia ab aeterno et in aeternum est, quia sine initio et sine fine est, proprie vel proprii nominis vice Antiquus dierum gloriose praedicetur. Talis victor, ut sibi videbatur, qualem et quam congruum suae victoriae acquisivit titulum? ut vocaretur extunc serpens antiquus, et diabolus, et Satanas; contra quod Deus dicitur et est solus Antiquus dierum, et solus Altissimus, et solum Verbum ejus Veritas.