LIBER SECUNDUS.


CAPUT 1

CHRISTIANUS. Deus omnipotens, cum sit ipse fidelis in omnibus verbis suis (Psal. CXLIV), fidem ab homine ante omnia requirit, et sine fide impossibile est placere ei (Hebr. XI), hanc in primo homine quaesivit, et non invenit; ille enim serpenti magis quam Deo credidit. Quaesivit in Noe, et invenit; quaesivit in Abraham, et invenit; quaesivit in Maria virgine, et invenit, nullum signum horum alicui praemittens, ut crederetur sibi, nova et inaudita promittenti. Inventa ergo fide delectatus, ut vere thesauri magni inventione signaculum suum apposuit Deus foederatus homini foedere insolubili; illi, videlicet, Noe arcum suum in nubibus coeli, ut viso hoc signo recordaretur foederis sui, ut non sint ultra aquae diluvii; huic autem, scilicet Abrahae, signum circumcisionis, ut recordaretur promissi sui; scilicet seminis quod daturum se illi promisit, et cum juramento repromisit. Tertium fidei signum, quam videlicet fidem, ut jam dictum est, in Maria virgine invenit, credente parituram se sine viro Christum Filium Dei, et in omni Ecclesia, quae illam Virginem peperisse fideliter credit; tertium, inquam, fidei signum, signaculum est ejusdem crucis Christi Filii Dei cum sacramento baptismi, ut videat, et recordetur foederis sui, et non percutiat nos in die judicii, sicut quondam in Aegypto: Videbo, inquit, sanguinem, et pertransibo vos, nec erit in vobis plaga disperdens, quando percussero terram Aegypti (Exod. XII). De hac fide si praecedenti libello non satisfactum est tibi, objice quidquid contra sentis.

JUDAEUS. Tu in unam tantummodo partem aspicis, et si tractas de fide Abrahae, ut obliviscaris Moysi legis, legis Dei. Non recogitas signa, et mirabilia quae fecit Deus in terra Aegypti, ut daret nobis legem in monte Sinai quinquagesimo die egressionis de terra Aegypti, cum tantis indiciis praesentiae ipsius Dei; audiebantur enim tonitrua, et micabant fulgura; cunctus que populus audiebat voces, et sonitum buccinae, videbant lampades, montemque fumantem (Exod. XX). Nullam fecisti mentionem illius foederis, quod tunc nobiscum pepigit, quemadmodum ibidem Scriptura dicit: Tulitque Moyses dimidiam partem sanguinis, et misit in crateres: partem autem residuam fudit super altare. Assumensque volumen foederis, legit audiente populo, sumptumque sanguinem respersit in populum, et ait: Hic est sanguis foederis, quod pepigit Dominus vobiscum super cunctis sermonibus his (Exod. XXIV). Nunc ergo dic mihi: Si per fidem justificatus est Abraham justificatione sufficienti, si foedus illud, quod cum eo Deus pepigit propter fidem, satis justitiam ejus confirmavit. Quid deinceps opus erat justificatione legis, aspersione sanguinis foederis, sive foedere sanguinis holocausti, omnique ritu caeremoniarum vel sacrificiorum, quem tradidit nobis pro emundatione cujusque delicti? Quorsum totus ille cultus tabernaculi foederis?