|
|
“Et ostendit mihi Dominus Jesum sacerdotem,”
|
|
etc., et quomodo pro Jesu Christo Deus Pater increpaverit Satan.
Post hunc, videlicet Aggaeum paulo junior, id est duobus mensibus
tardius prophetare incipiens, Zacharias filius Barachiae secundum nomen
suum memor Domini, et secundum nomen paternum benedictus Domini, dum et
ipse cum Aggaeo, quod interpretatur festivitas magna spe et fide in
Dominum civitatem Hierusalem exstrui persuadet, vel rege prohibente, vel
gentibus, hoc modo memor est Domini Jesu sacerdotis magni.
|
“Et ostendit mihi Dominus Jesum sacerdotem magnum stantem coram angelo
Domini, et Satan stabat a dextris ejus, ut adversaretur ei. ”
|
|
|
“Et dixit Dominus ad Satan: Increpet Dominus in te, Satan, et increpet
Dominus in te, qui elegit Hierusalem (Zach. III),”
|
|
etc. Quomodo Hebraei locum illum edisserant, non magni pendentes,
quoniam omnis Judaeorum sensus caro est, qui soli litterae carnaliter
inhaeret. Jesum hic proprio nomine designatum intelligimus, id est
Salvatorem nostrum. Ipse est enim, quem, antequam veniret, multi justi
et prophetae, quorum hic Zacharias unus est, videre desideraverunt, et
non viderunt (Luc. X). Attamen aliqua sub imagine vidisse, imo
praevidisse multum fuit. Ergo laetabundus hic dicit:
|
“Et ostendit mihi Jesum sacerdotem magnum,”
|
|
videlicet prophetica ostensione, quomodo sanctis prophetis peccata sua
vel populi lugentibus pro consolatione magna solitus est illum Deus
ostendere. Non suffecerat dixisse sacerdotem, nisi addidisset magnum,
quia videlicet non de pluribus sacerdotibus, qui morte prohibentur
permanere, sed super omnes est sempiternum habens sacerdotium, eo quod
manet in aeternum, ad quem dictum est:
|
“Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX).”
|
|
Stantem quoque dixit, id est stabili gradu consistentem, imo vultui Dei
pro nobis assistentem, et paratum illi ad obediendum usque ad mortem
coram angelo Domini, id est secundum beneplacitum verbi plena divinitate
corporaliter in se inhabitantis, quod est Angelus magni consilii, non
quod aliter et aliter sit, aut duas personas recipiamus in Filio, sed
quod idem atque unus Christus Jesus, ut Deus susceptae humanitati
imperet, atque ut homo divinitati Verbi sibimet uniti obtemperet.
|
“Et Satan stabat a dextris ejus ut adversaretur ei,”
|
|
subauditur, sed non praevaluit.
|
“Venit enim, inquit, princeps mundi hujus, et in me non habet quidquam
(Joan. XIV).”
|
|
Eo usque venit et stetit, atque adversatus est ei, donec faceret eum
interimi, sed hoc totum est a dextris ejus, id est ad profectum gloriae
ejus. Nam propter hoc Deus, et Satan increpavit, et illum exaltavit,
dando illi nomen, quod est super omne nomen (Phil. II). Increpavit,
inquam, illum unus Deus Pater et Filius et Spiritus sanctus. Quapropter
sic pulchre dictum est:
|
“Et dixit Dominus ad Satan.”
|
|
Dominus de Domino dixit, et utique pro Domino sacerdote magno dixit.
Quid autem increpando Satan pro Domino Filio fecit Dominus Pater,
Dominus Spiritus sanctus? Ejecit illum foras, juxta illud:
|
“Nunc judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras
(Joan. XII).”
|
|
Increpando quippe illum Dominus, qui elegit Hierusalem, per passionem
Christi ejecit eum foras tanquam hostem, imo latronem de regno suo,
tanquam adulterum de cubiculo suo. Hierusalem quippe intellectualis illa
civitas Dei et sponsa est, quam Satan velut latro depraedatus fuerat,
velut adulter in primo homine per serpentem commaculaverat.
|
“Nunquid ait, non iste est torris erutus ex igne? (Zach. III.)”
|
|
Tanquam diceret Satan: Quo jure Dominus me increpet? Quo jure foras
ejiciat? Impurissime Satan, nunquid non iste ad quem venire, cui
adversari ausus es, mortuus cum peccatum non fecisset, ad inferna
descendit, et velut si torris eruatur ex igne, ita semetipsum excussit
|
“solutis doloribus inferni, juxta quod impossibile erat illum ab eo
teneri?”
|
|
(Act. II.)
|
|