CAP. XXVII.


VERS. 1.

“Addidit quoque Job”

subaudi, postquam ad ea congrue respondit, quae Baldad in contumeliam ejus dixerat. Dixerat enim de fortitudine Dei, qua principem discordiae diabolum de sublimibus coelorum projecit, qui facit concordiam in sublimibus suis et caetera, et beatus Job responderat prophetice de eadem fortitudine simul et sapientia, qua eumdem diabolum de cordibus quoque hominum quos elegit, ejecturus erat. Ad haec, inquam, addidit athleta fortissimus, superatis triplici congressu quasi tribus gladiatoribus victor in media consistens arena, virtutumque suarum, quibus vicisset, arma spectatoribus ostendens aurea. Addidit ergo assumens parabolam suam, non utique aliquod musicae organum quod appelletur parabola, musica enim in luctu importuna narratio est, sed parabolam suam, id est sui similitudinem, videlicet verba quibus parabolice divina loquitur mysteria, statum Ecclesiae in sua uberius describens persona, plana tamen locutione suo more inchoans: