CAPUT 45

“Et cum proprias oves emiserit, ante eas vadit, et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem ejus.”

Hoc nempe illi expedit ut, cum emiserit illas per verbum exhortationis, vadat ante illas per exemplum boni operis, nequando dicat illi Deus peccanti:

“Quare tu enarras justitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum? Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum (Psal. XLIX),”

etc. Quod praecavens Apostolus dicebat:

“Sic curro, non quasi in incerto; sic pugno, non quasi aerem verberans, sed castigo corpus meum, et in servitutem redigo, ne forte cum aliis praedicaverim, ipse reprobus efficiar (I Cor. IX).”

Ergo cum proprias oves emiserit pastor legitimus,

“ante eas vadit, et oves illum sequuntur;”

sequuntur, inquam, et hoc nempe illis expedit ovibus. Si enim de hypocritis et simulatis pastoribus:

“Omnia, inquit, quae dixerint vobis servate, et facite; secundum opera vero eorum nolite facere, dicunt enim, et non faciunt (Matth. XXIII);”

quanto magis sequi oportet eos qui dicunt et faciunt.

“Sequuntur ergo illum, quia sciunt vocem ejus;”

quia veram et sanam esse cognoscunt doctrinam ejus.

“Alienum autem non sequuntur, et fugiunt ab eo, quia non noverunt vocem alienorum.”

Alienos non qualescunque hypocritas, sed ejusmodi fures atque latrones hic accipi oportet, quales erant isti, propter quos hoc proverbium dictum est, quorum erat vox aliena multum, utpote ad blasphemiam provocans dicendo:

“Da gloriam Deo, nos scimus quia hic homo peccator est, et non est hic a Deo (Joan. IX).”

Quam utique vocem non agnoscens, imo agnoscere nolens, saepe dictus homo, qui caecus fuerat et viderat, noluit sequi sed fugit ab eis, ut vere alienis, et fugiens mente, corpore quoque ab eis passus est se expelli. Tales proculdubio sunt omnes haeretici, quicunque integre nolunt audire mysterium fidei, quod continetur sub illis ejusdem hominis verbis de seipso, illuminatori suo testimonium perhibentis:

“Lutum fecit ex sputo et linivit super oculos meos, et abii, et lavi, et vidi (ibid.).”

Igitur quaecunque verae oves sunt, alienum non sequuntur, sed fugiunt ab eo, quia non noverunt vocem alienorum. Non noverunt, inquam, nescierunt neque scire voluerunt, quemadmodum et scire nolebat ille, qui dicentibus sibi:

“Nos scimus quia hic homo peccator est: Si peccator est, inquit, nescio, hoc unum scio, quia caecus cum essem, modo video (ibid.).”

Quod est simplices oves, id est fideles et Catholicos homines, qui non cognoverunt altitudinem Satanae, dicere alienis, scilicet Judaeis et cunctis qui de incarnatione Filii Dei male sentiunt, haereticis

“Scimus et scientiam habemus,”

dicitis: Nos autem scimus utrum stulti an insipientes sitis, de quibus pariter scriptum est:

“Simul insipiens et stultus peribunt (Psal. XLVIII),”

hoc unum scimus. Qui caeci, id est, ignorantes Deum, cum essemus, nunc per hoc ingressi ostium fidei, quod est:

“In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum, et hoc erat in principio apud Deum, omnia per ipsum facta sunt et sine ipso factum est nihil, et hoc Verbum caro factum est, et habitavit in nobis (Joan. I);”

per hoc, inquam, quasi lutum ex sputo, quod est sapientia, quae

“ex ore Altissimi prodivit (Eccli. XXIV),”

et pulvere nostro confectum semel sumus illuminati, gustavimus etiam donum coeleste, et participes facti sumus Spiritus sancti, gustavimus nihilominus bonum Dei verbum, virtutes saeculi venturi. Sequitur: