|
Quando, sicut jam dictum est, surrexit rex novus super Aegyptum, qui
ignorabat Joseph, et populum filiorum Israel crescentem affligere
coepit, et masculos occidi, vel in aqua necari jussit, pro hoc invidens,
quia crescebant et multiplicabantur (Exod. I), tunc mulier illa in utero
habens, clamare coepit, quia videlicet tunc erigebat se primum caput
draconis tam in illo rege quam in eo qui mortuo illo successit. Tunc
namque
|
“ingemiscentes filii Israel propter opera vociferati sunt, ascenditque
clamor eorum ad Dominum pro operibus, et audivit gemitum eorum (Exod.
II).”
|
|
Et omnes quidem vociferati sunt, sed non omnes vociferandi scientiam
habuerunt, id est non omnes vociferando corporum pariter et animarum
suarum liberatorem, qui ad patres ipsorum repromissus fuerat, quaerere
vel desiderare sciverunt. Nam fere omnes de corporum sola salute
solliciti, curam vel sollicitudinem habere nescierunt de animabus suis.
Hinc animadvertendum est multum profuisse mulieri, quod primum caput
draconis contra se stare videt, quia videlicet illo periculo commonita
se in utero habere recognovit, et in partus sui felicitate sperare
didicit. Nam si tranquillitas temporis in Aegypto illi arrisisset, male
secura jacuisset in medio fornicationum idololatriae, de quibus per
prophetam parabolice dictum est:
|
“Fili hominis, duae mulieres filiae matris unius fuerunt, et fornicatae
sunt in Aegypto, in adolescentia sua fornicatae sunt, ubi subacta sunt
ubera earum, et fractae sunt mammae pubertatis earum (Ezech. XXIII).”
|
|
Bene igitur, quod saltem vexatio intellectum daret auditui, ut quamvis
pauci, tamen nonnulli suspirarent et optarent jam semen illud, quod Deus
Abrahae repromisit (Gen. XXII). Nam primus Moyses tunc ad Dominum dixit:
|
“Obsecro, Domine, mitte quem missurus es (Exod. IV).”
|
|
Sentiebat namque nihil per se vel per alium posse ad perfectum adduci,
nisi veniret ipse qui mittendus erat, de quo pater Jacob in
benedictionibus Judae:
|
“Non auferetur, inquit, sceptrum de Juda (Gen. XLIX),”
|
|
etc., et hoc non sine magni desiderii clamore dixit, quippe qui et alibi
tacito ore clamasse legitur, Domino dicente:
(Exod. XIV.)
igitur mulier, id est quae jam incipiebat esse Ecclesia, quam signat
mulier,
|
“et cruciabatur ut pareret,”
|
|
nonnullis jam cum temporali liberatione corporum desiderantibus advenire
promissum patribus, liberatorem animarum pariter et corporum.
|
|