VERS. 4.

Et claudent ostia in platea, in humilitate vocis molentis, et consurgent ad vocem volucris. Cum vox fuerit molentis infirmata, et magistrorum doctrina cessaverit, consequenter cessabunt omnia, inter quae et ostia claudentur in platea, ut juxta fatuas Evangelii virgines unusquisque clausas habeat suae plateae januas, et illae oleum emere non possint. Vel certe fatuis virginibus circuentibus in platea, claudent cubiculum sponsi qui cum eo intraverunt (Matth. XXV). Si enim arcta et angusta est via quae ducit ad vitam, et lata spatiosa quae ducit ad mortem (Matth. VII), recte refrigescente charitate multorum, ostium doctrinarum clauditur in plateis. Sequenti autem versiculo in eo quod ait: Et consurgent ad vocem volucris sive passeris, utemur interprete, si quando videremus peccatorem ad vocem episcopi vel presbyteri per poenitentiam consurgentem. Potest quoque hoc quamvis extraordinarie, etsi contextum capituli non sequimur, de legitima resurrectione accipi, quando ad vocem archangeli resurgent mortui (I Thess. IV). Nec mirandum si angeli tubam passeri comparemus, cum omnis vox ad Christum comparata sit tenuis. Et quantum cum meo possum animo recordari, nunquam passerem in malam partem legisse me novi. Loquitur in psalmo decimo justus: In Domino confido, quomodo dicitis animae meae: Transmigra in montem sicut passer (Psal. X)? et alibi: Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto (Psal. CI); et in alio loco: Etenim passer invenit sibi domum (Psal. LXXXIII). Aliter: Clausas in plateis januas infirmas senis gressus accipi volunt, quod semper sedeat et ambulare non possit. Humilitatem autem vocis molentis de mandibulis interpretantur, quod cibum terere nequeant, et vix spiritu coarctato vox ejus tenuis audiatur. Porro consurgere eum ad vocem volucris ostendit, quod frigescenti jam sanguine et humore siccato, quibus materiis sopor alitur, ad levem sonitum evigilet, noctisque medio cum gallus cecinerit, festinus surgat, nequaquam valens strato saepius membra convertere. Obsurdescere quoque filias carminis aures significat, quod gravior senum auditus fiat, et nulla inter voces valeant scire discrimina, nec carminibus delectari. Quod quidem et Berzellai loquitur ad David, nolens transire Jordanem (II Reg. XIX).