CAPUT XV. De Helia, et Helisaeo, quid mystice significet quod pallium suum posuit super eum, et ille relictis bobus cucurrit post eum.

“Cumque venisset Helias ad Helisaeum, misit pallium suum super illum. Qui statim relictis bobus, cucurrit post Heliam (III Reg. XIX).”

In Helia Deus et Dominus Christus; in Helisaeo chorus apostolorum ejus recte intelligitur. Transferendus Helias pallium super Helisaeum posuit, quia videlicet Deus et Dominus Christus ex hoc mundo ad Patrem transiturus, officium simul et spiritum suum apostolis dedit.

“Quod meum erat, inquit Helias, feci tibi.”

Nempe Deus et Dominus Christus quod suum erat fecit apostolis, postremo dicens ad eos:

“Sicut misit me Pater et ego mitto vos (Joan. XX).”

“Relictis bobus Helisaeus cucurrit post Heliam,”

id est, relictis omnibus negotiis, nudi et expediti apostoli exsecuti sunt dispensationem Evangelii sibi creditam. Deinceps historicus ordo sic se habet (IV REG. CAP. I):

“Misit ad eum Ochozias quinquagenarium principem, et quinquaginta qui erant sub eo,”

videlicet ut eum apprehenderent. Dixerat enim:

“Nunquid quia non erat Deus in Israel, misisti ut consulatur Beelzebub Deus Accharon? Ideo de lectulo, super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris.”

“Ascendit ad eum quinquagenarius, sedentique in vertice montis, ait: Homo Dei rex praecepit ut descendas. Si, inquit, homo Dei sum, descendat ignis de coelo et devoret te et quinquaginta tuos.”

Hoc semel et iterum factum est.

“Quinquagenarius tertius cum venisset, curvavit genua contra Heliam, et deprecatus est pro anima sua, et pro anima illorum qui secum erant.”

Deinde, sequitur (IV REG. CAP. II):

“Factum est autem cum levare vellet Dominus Heliam, per turbinem in coelum ibant Helias et Helisaeus de Galgalis.”