CAPUT 12

“Dicunt ei illi: Mulier, quid ploras? Quem quaeris? Dicit eis: Quia tulerunt Dominum meum, et nescio ubi posuerunt eum.”

Plorando inclinata mulier haec, angelos vidit, et percontantes audire meruit, quia videlicet futurum erat ut Gentilitas peccata sua deflendo, se humilians sanctis apostolis vel praedicatoribus, qui utique angeli Domini exercituum sunt, innotesceret, et ab illis dulcedinem aeternae consolationis acciperet. Et recte omnes angeli Domini exercituum, omnes sacerdotes vel praedicatores veritatis, quorum labia custodiunt scientiam et quorum ex ore legem requirunt (Malach. III), per duos angelos ita sedentes, unum ad caput et unum ad pedes signati sunt, quia videlicet unum eumdemque Christum et Deum esse ante saecula, et hominem factum praedicant in fine saeculorum, et utriusque Testamenti vocibus incarnatum, passum, mortuum, sepultum ac resuscitatum a mortuis comprobant verum Dei Filium. Unde et duo cherubim, quae propitiatorium tegunt, sese invicem aspiciunt, versis vultibus in propitiatorium (Exod. XXXII). Cherubim quippe plenitudo scientiae dicitur. Et quid per duo cherubim, nisi utrumque Testamentum? Quid vero per propitiatorium nisi ipse qui est propitiatio, pro peccatis nostris figuratur (I Joan. II). Et dum Testamentum Vetus hoc faciendum denuntiat quod Novum de Domino factum clamat, quasi utraque cherubim invicem aspiciunt, dum vultus in propitiatorium vertunt. Nec enim a suo aspectu discrepant, quae dispensationis ejus mysterium concorditer narrant. Quod autem interrogata mulier, quid ploraret, quem quaereret, respondit:

“Quia tulerunt Dominum meum de monumento,”

hodieque magnae huic mulieri, scilicet Ecclesiae non vane dicere licet, quia videlicet Judaei, quantum in ipsis est, tulerunt Dominum de monumento, dum non resurrexisse, sed furto sublatum esse, dato custodibus pretio, mentiti sunt, et testes mendaces conduxerunt (Matth. XXVIII). Sed eorum mendacia nihil veritati nocuerunt, unde et a Propheta graviter deridentur, dicente:

“Quia sagittae parvulorum factae sunt plagae eorum, et infirmatae sunt contra eos linguae eorum (Psal. LXIII).”

Dicunt enim custodes illi pretio ad mentiendum conducti:

“Discipuli ejus furati sunt eum nobis dormientibus.”

Respondemus ad haec: O parvuli sagittarii, si dormiebatis, unde sciebatis quia furati sunt eum discipuli? Si autem vigilastis, quare non servastis? Praeterea, quia non ait tantum, tulerunt Dominum, a toto partem significans, cum non nisi corpus quaereret: non, inquam, ait, tantummodo Dominum vel Dominum nostrum, sed

“Dominum meum,”

hoc recte peccatrix illa dixit, recte nihilominus peccatrix Ecclesia de gentibus dicit: Peccatorum quippe Dominus; peccatorum, inquam, poenitentium proprius Dominus est Christus.

“Non enim veni, inquit, vocare justos, sed peccatores (Luc. V).”