VERS. 23.

“Exspectabant me sicut pluviam,”

id est cum vera humilitate, ariditatem sui cordis agnoscentes, sanctae praedicationis potum sitiebant dicentes Deo in cordibus suis,

“Anima mea sicut terra sine aqua tibi (Psal. CXLII),”

“et os suum,”

id est cor suum

“aperiebant,”

subaudi ad doctrinam meam,

“quasi ad imbrem serotinum,”

id est diu desideratum, quia videlicet, imber quasi serotinus (Luc. XXVI), est Christi Evangelium.

Nam juxta quod scriptum est:

“Dabo vobis pluviam temporaneam et serotinam (Deut. XI),”

“temporaneam”

plurimam Dominus dedit, dum priori tempore legis intellectum contulit;

“serotinam”

vero, dum praedicari ultimis diebus Incarnationis suae mysterium fecit. Post reverentiam et attentionem auditorum, quam expressit, de sua severitate subjungit: