CAPUT XIV. Iterum de versu psalmi quarti:

“Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine,”

quod vultus Domini sit Filius Dei, et quod lumen vultus Domini sit Spiritus Patris et Filii.

“Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine; dedisti laetitiam in corde meo.”

Dominus cui haec dicuntur:

“Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine,”

ipse est Pater; vultus Domini, ipse est Filius Patris; lumen vultus Domini, ipse est Spiritus sanctus Patris et Filii. Filius idcirco recte dictus vultus Dei Patris, quia sicut in vultu alicujus hominis affectio laetitiae vel moeroris potest percipi, sic per Filium voluntas Dei Patris mundo innotuit. Lumen vultus Domini; idcirco recte intelligimus Spiritum sanctum Patris et Filii, quia sicut lumen alicujus rei valde lucentis viam vel prospectum pandit corporalibus oculis, verbi gratia, sicut claritas solis, depulsa caligine noctis, nobis efficit diem, sic Spiritus sanctus, depulsis ignorantiae tenebris, docet nos omnem veritatem, quia per ipsum et Filium scimus, et Patrem et ipsum cognoscimus, ex utroque procedentem. Quis, quando et ubi signavit

“super nos hoc lumen vultus tui, Domine.”

Dominus Jesus Christus quando adhuc latebat vultus tuus in illa humanitate ut crucifigi posset, nisi enim latuisset, nisi se continuisset et cessasset dicere:

“Ego sum (Joan. XVIII),”

omnes abirent retrorsum et caderent in terram, nec possent comprehendere eum. Dominus, inquam, noster Jesus Christus, cum adhuc sic lateret in carne ejus vultus tuus, signaturum se promisit super nos hoc lumen vultus tui, et continuo signavit, ut vere pontifex summus pro jure officii sui, cujus est signare non solam frontem corporis, verum etiam frontem animae credentis. Dixit enim ipsa nocte qua tradebatur, mittam vobis Paracletum Spiritum veritatis, qui a Patre procedit (Joan. XV), et multa hujusmodi ad distinctionem pertinentia trium personarum Patris et Filii, et Spiritus sancti. Et deinde ipsa qua resurrexit die, stans in medio discipulorum, praemisso bono pacis nuntio, quam fecerat inter Deum et homines,

“insufflavit et dixit: Accipite Spiritum sanctum (Joan. XX),”

scilicet inremissionem peccatorum. Sequitur enim:

“Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis (Joan. XX).”

Et die Pentecostes misit eumdem Spiritum in divisiones gratiarum multis coruscantibus miraculis. Ita signatum est habentes super se lumen vultus tui, Domine, coeperunt eadem die vocare alios, et adducere ut signaretur super eos idipsum lumen, per ipsorum ministerium et manuum impositionem. Eadem quippe die, qui receperunt sermonem, baptizati sunt, in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti, et appositae sunt in illa die animae circiter tria millia.