CAPUT VI. Quintae perioches initium ab eo quod ait:

“Et egredietur virga de radice Jesse,”

et quod illa virga virga furoris Domini Assur, et quod nulla Spiritus sancti gratia Christo flori pulcherrimo defuerit, aut desit, aut unquam defutura sit.

(CAP. XI.) Ea quae sequuntur, et nos de Christo scripta fatemur, et circumcisio non diffitetur. Et utralibet de praedictis lagunculae sententiis potior sit quinta hic periocha incipit, et usque ad principium visionis vel oneris Babylonis, omnis haec prophetia de Christo est. Et egredietur virga de radice Jesse, et flos de radice ejus ascendet. Et requiescet super eum spiritus Domini, spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiae et pietatis, et replebit eum spiritus timoris Domini. Virgam de radice Jesse sanctam Mariam Virginem intelligimus, quae nullum habuit sibi fruticem cohaerentem, de qua et supra legimus: Ecce virgo concipiet et pariet filium (Isa. VII), et florem, Dominum Salvatorem qui dicit in Cantico canticorum: Ego flos campi, et lilium convallium (Cant. II). Et quam pulchra oppositio! Supra ostendebatur ille spiritualis Assur, virga furoris Domini, et in manu ejus baculus indignationis ejus (Isa. X). Ecce autem virga gratiae, virga requiei Domini, et in illa flos in qua habitet, super quem requiescat omnis plenitudo divinitatis. Nota Christianae fidei celebrisque haec descriptio est, septiformis Spiritus sancti. De singulis spiritibus, proprium quid breviter dicendum est, quod vere nihil horum Christo flore pulcherrimo defuerit, aut desit, ut unquam defuturum sit. Etenim sapientiae spiritus in eo plenarie requievit, qui velut juxta fluenta plenissima residens, divinitati sibi insitae semper intendit, et omnes diaboli tentationes in deserto sapienti responsione cessavit (Matth. IV). Spiritus intellectus in eo requievit; scivit enim quibus aperiret mysteria regni Dei, quibusve loqueretur in parabolis, atque sano cordis palato cuncta discernens, nec daemones admittebat confitentes ipsum esse Filium Dei (Marc. I), nec indignis loquebatur mysteria Dei, imo prohibebat sanctum canibus dari, et margaritas ante porcos mitti (Matth. VII). Spiritus quoque consilii in eo requievit, unde et abscondebat haec a sapientibus, et prudentibus, ut revelaret ea parvulis (Matth. XI). Spiritus quoque fortitudinis in eo requievit, cujus sibi conscius: Nemo, inquit, potest rapere de manu Patris mei (Joan. X). Item: Ego cognosco oves meas, et non rapiet eas quisquam de manu mea (ibid.). Spiritus scientiae in eo requievit, quippe qui de omni Scriptura, tempori vel rei congruas proferebat sententias, ita, ut mirantes dicerent ejus adversarii: Quomodo hic litteras scit, cum non didicerit? (Joan. IX.) Spiritus pietatis in eo requievit, quippe qui eo semper intentus fuit, ut vitam daret mortuis, mitemque patientiam habens, reddidit bona pro malis. Nam Filius hominis, inquit, non venit animas perdere, sed salvare (Luc. IX). Spiritus timoris Domini in eo requievit, videlicet ita ut pro deliciis haberet, cum voluntate patris saturari opprobriis, dicens per omnia ab initio suae incarnationis, dicens, inquam, non solum verbis, sed et factis: Pater, non mea, sed tua voluntas fiat (Luc. XXII). Igitur spiritus Domini, qui hactenus in magna silva generis humani requiem non invenerat, tandem super hunc florem requiescit, in quo aeterna statione permanens nullam alicujus vitii repulsam aliquando pertulit.