|
In primis Babylonis regem, multarum gentium victorem et Dominum, tutam
aut quietam pro victoriis habere gloriam, praesagia futurorum, et
praesentia quoque mala sinunt. Tenet autem typum diaboli in eo videlicet
quod civitatem Hierusalem semel et iterum oppugnando conculcavit, atque
captivum ex ea duxit populum Dei. Semel, inquam, quando, ut hic scriptum
est, regnante Joachim anno tertio regni ejus obsedit eam, regemque
Joachim transtulit, partemque vasorum domus Domini asportavit, quae et
intulit in domo Dei sui, omnesque viros fortes et bellatores captivos
duxit, suffecto rege Sedecia qui patruus erat Joachim (IV Reg. XXIV).
Iterum autem, quando rebellante eodem Sedecia anno nono regni ejus,
venit ipse et omnis exercitus ejus in Hierusalem, et interrupta est
civitas, comprehenditque Sedeciam et oculos ejus effodit, vinxitque eum
catenis, et adduxit in Babylonem Hierusalem quoque destruxit, et domum
Domini succendit Nabuzardan princeps exercitus servus ejus, et reliquam
partem populi transtulit in Babylonem, et omnia vasa reliqua in quibus
Domino ministrabant (IV Reg. XXV). Utrobique, ut jam dictum est, typum
diaboli tenet iste rex Babylonis. Sic namque diabolus civitatem sanctam,
viventis Dei Hierusalem coelestem, semel et iterum oppugnavit. Semel
quando adversus Altissimum superbiendo, socios superbiae suae angelos
daemones factos, secum in confusionem traxit (Isa. XIV). Iterum, quando
primum hominem deceptum cum omni genere ejus, in istam confusionis
regionem, imo duplicem corporis et animae captivitatem deduxit (Gen.
III). Unde notandum quod iste Nabuchodonosor prima transmigratione,
tantummodo partem populi, partemque vasorum transtulit (IV Reg. XXIV);
secunda vero, et reliquam partem populi, et residua vasa tulit, sed et
muros Hierusalem destruxit, et domum Domini igne succendit (IV Reg.
XXV). Sic denique prima irruptione supernae civitatis Hierusalem partem,
id est quosdam angelos perdidit, secunda vero non quosdam, sed omnes
homines, quorum multitudo pro parte electorum, sancta Hierusalem, omnes,
inquam, in uno parente perdidit, et gehennali peccati incendio
conflagravit. Recte igitur carnalis Nabuchodonosor nequitiam quasi pro
victoria gloriam ducat, visiones videt regni alterius, regni Dei, quo
superveniente non modo Babylonem suam, sed et totum mundum interiturum
esse non ignoret. Sic etenim spiritualis Nabuchodonosor diabolus
supernae vastator Hierusalem, nunquam de regno suo, de regno peccati et
mortis ita securus exstitit, quin salutem quodammodo somniaret, quod
scire nolebat, Scripturis attestantibus, quandoque surrecturum fore
contra se regnum, sed dicit in Evangelio suo rex magnus et stabilimentum
regni Dei:
|
“Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia quae
possidet. Si autem fortior illo superveniens vicerit eum, universa arma
ejus auferet (Luc. XI).”
|
|
|
“In pace, inquit, sunt ea quae possidet.”
|
|
Sic nimirum et iste typum gerens, ut jam diximus, ejusdem fortis, vano
tumore dixit, cum jam audisset expositum quod contra se clamaret sanctus
et vigil:
|
“Nonne haec est Babylon quam ego aedificavi in domum regni in robore
fortitudinis meae, et in gloria decoris mei?”
|
|
(Dan. IV.) Itaque non idcirco de illo dixit,
|
“in pace sunt ea quae possidet,”
|
|
quod unquam vere securus esse potuerit, sed quod tumidus esset latro,
tumore furioso, pacem quae non erat falso sibimet arrogavit.
|
|