|
|
“Nullus relinquat ex eo usque mane,”
|
|
et quod avari colligentes, in Deo spem suam non ponant.
|
“Dixitque Dominus per Moysen ad eos: Nullus relinquat ex eo usque mane.”
|
|
Juxta litteram fides exigitur a populo, ut totam sui curam Deo
committentes, solliciti non sint de crastino (Matth. VI). Quorum
inobedientiae, vel minimae fidei poenam dignam miraculum illud
praesignavit, quod cum dimisissent
|
“quidam ex eis usque mane, scatere coepit vermibus, et computruit.”
|
|
Hoc enim exemplo commoveri se sciat infidelis avarus, qui spem suam in
Deo non posuit, et idcirco divitias recondendo mammonae servit.
|
“Videbunt justi, inquit Psalmista, et timebunt: et super eum ridebunt et
dicent: Ecce homo, qui non posuit Deum adjutorem suum, sed speravit in
multitudine divitiarum suarum (Psal. LI).”
|
|
Nam eum qui hujusmodi est, et nunc quandiu vivit, curarum atque
sollicitudinum vermis comedit, et in futuro vermis qui non morietur
comesturus est. Porro spiritualiter scatens de manna vermiculus ille
est, qui loquitur in Psalmo:
|
“Ego autem sum vermis, et non homo (Psal. XXI),”
|
|
sicut vermis sine concubitu de manna scaturit, sic solus sine virili
semine de virgineo ventre conceptus et natus est Christus Filius Dei.
Sed hoc ubi praedicatur infidelibus Judaeis, scandalum est illis:
sordidum enim et indignum Deo reputant, de femina potuisse nasci.
Computruit ergo talibus manna verum, quod de coelo descendit; sed quod
hoc pacto infirmum est eis, fidelibus virtus est, et sapientia. De eo
quod dicit:
|
“Hoc est quod locutus est: Requies Sabbati sanctificata est Domino;”
|
|
itemque:
|
“Sex diebus colligite, in die autem septimo Sabbatum est Domini, idcirco
non invenietur,”
|
|
et caetera, jam superius dictum est. De urna aurea, quae cum manna
reponi jussa est coram Domino, ad servandum in generationes sempiternas,
alio loco opportunius dicemus.
|
|