CAPUT 18

“Exsulta super eam coelum, et apostoli, et sancti prophetae, quoniam judicavit Deus judicium vestrum de illa.”

Jam de lamentationibus, et vae hic in loco suo diximus, de carmine quod tertium erat in supradicto volumine scriptum, postmodum suo loco dicemus. Nunc interim quod superest de damnatione meretricis magnae, quodque adhuc ad vae ipsius pertinet, prosequamur.

“Exsulta, inquit, super eam coelum, et apostoli, et sancti prophetae, quoniam judicavit Deus judicium vestrum de illa.”

Statimque sequitur:

“Et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum, et misit in mare, dicens: Hoc impetu mittetur Babylon magna illa civitas, et ultra non invenietur.”

Memoriter tenendum est, quia cuncta haec damnatio meretricis ad consolationem, non solum hic Joanni, sed prioribus quoque revelata est prophetis, sicut praediximus in initio hujus visionis; ut videlicet consolationem habeant in adversis, et tribulationes patienter ferant, scientes quia quae illos persequitur pars adversa, non sic semper erit, non semper voce praevalebit, sed tolletur de medio, pacatumque relinquet Dei regnum, et nullum ultra faciet illi scandalum. Quod cum factum fuerit, sicut praecedens sermo vehementi declamatione significavit, tunc nimirum et angelis et hominibus sanctis plenum gaudium erit. Ait ergo: Exsulta super eam, coelum, id est, jam completa ex hominibus coelestis societas angelorum, exsultate, apostoli, exsultate, prophetae sancti, et vos omnes martyres Jesu,

“quoniam judicavit Deus judicium vestrum de illa,”

quoniam factum est ut clamor vester expetebat dicentium:

“Usquequo, Domine, sanctus et verus non judicas et vindicas sanguinem nostrum de his qui habitant in terra?”

(Apoc. VI.) Hinc illius vocis verba finiuntur, quae superius audita coelo sic exorsa est:

“Exite de illa, populus meus.”

Porro hic angelus fortis, qui continuo lapidem magnum quasi molarem sustulisse, et in mare misisse dicitur:

“Hoc, inquiens, impetu mittetur Babylon magna illa civitas, et ultra non invenietur,”

ipsum fortem et potentem significat Dominum, qui sedens in sede majestatis suae, congregatis ante se cunctis gentibus, his qui a sinistris ejus erunt, proprio ore dicturus est:

“Ite, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est: diabolo et angelis ejus (Matth. XXV).”

Tunc enim veraciter universa civitas diaboli cum magno impetu in profundum mittetur, et sicut lapis magnus in mare missus non supernatat, neque resilit ulterius, sic illa semel praecipitata, de inferno non emerget amplius. Et congrue non qualemcunque lapidem, sed quasi molarem pro exprimenda similitudine dixit: quia videlicet Babylon ista sicut peccati pondere gravis, ita et erroris agitatione instabilis est. Hoc utrumque lapis molaris convenienter innuit, qui et pondere gravis est, et pro molendi officio semper circuit. Et continuo sequitur: