CAPUT III. De Dominica secunda.

Dominica secunda statio ad sanctam Jerusalem. Totum enim officium ejusdem Dominicae ad laetificandum cor illius decantatur, quae primum Filii Dei recepit adventum, quaeque per fidem justificata (Rom. V), et pacem habens ad Deum, desiderat in secundo adventu videre gloriosum regem suum. Mulier quippe casta est, quae viri sui absentiam plorat, praesentiam desiderat; et sic unici sponsi sui suspirat thalamum,

“quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum (Psal. XLI).”

Huic ergo desideranti, festinanti atque anhelanti, praesens officium laetitiam praenuntiat, spem inculcat, patientiam praedicat. Primum Evangelii sententiam contemplemur, cui caeterae officii partes, plenae gaudii, plenae consolationis et pacis, consonare probentur, praemissis signis, quae gloriosum illum adventum praecessura sunt.

“His ergo, inquit Dominus, fieri incipientibus, levate capita vestra, quoniam appropinquavit redemptio vestra (Luc. XXII).”

“Levate capita vestra, ait beatus Gregorius, id est exhilarate corda;”

juxta hujus veridici promissi consolationem, praecinit ad introitum tuba prophetica populo Sion:

“Ecce, inquiens, Dominus veniet ad salvandas gentes, et auditam faciet Dominus gloriam vocis suae in laetitia cordis vestri (Isa XXX).”

Parvulus enim et pupillus est in hoc exsilio natus populus Sion, peregrina matre. et illo quem nunquam vidit, genitus patre; patrem absentem gemitibus quaerens, et assiduis coelum pulsans vagitibus, quo patrem suum abisse, matre narrante, audivit, et vix infantulus intellexit. Cui flenti et in orationibus vagienti commiserens mater totum hoc officium canit (Act. I), jamjam imminere contestans desideranti reditum patris, et audiendam esse gloriam vocis ejus, quando dicet:

“Venite, benedicti Patris mei, percipite regnum in laetitia, inquit, cordis vestri (Matth. XXV),”

quae tota erit, ut signis ejus fieri incipientibus juxta Domini dictum, debeamus levare capita nostra (Luc. XXII), id est exhilarare corda. Quod quia per nos fieri non potest, nisi nos ipse gaudio spiritus sui laetificet, recte in collecta deprecamur, dicentes: Excita, Domine, corda nostra, id est leva atque exhilara ad praeparandas Unigeniti tui vias, scilicet, ut parata sint occurrere illi; non per timorem fugiendo, sed cum amore adventum ejus excipiendo. Ad haec opportune nobis haec apostolica lectio recitatur:

“Quaecunque scripta sunt, ad nostram doctrinam scripta sunt, ut per patientiam et consolationem Scripturarum spem habeamus (Rom. XV),”

et reliqua. Valet enim ad correptionem impatientis animae, nimis aegrae, cupientis dissolvi, et esse cum Christo, dum abundantiam spei nobis optando, moras venturi Domini nostri ferre suadet, cum pace et gaudio (Philip. I). Graduale manifeste venturum eum canens,

“cujus species decoris ex Sion est (Psal. XLIX),”

juxta illud, quia salus ex Judaeis est, eamdem laetitiam sanctis ejus praedicat (Joan. IV); qui congregandi sunt ad dextram ejus, eo quod ordinaverint testamentum ejus novum super vetera sacrificia (Psal. XLIX). Alleluia duobus fecundum versibus primo versu gaudium spei praedicat ejus, cui dictum est:

“In domum Domini ibimus, laetitiamque ex re futuram (Psal. CXXI),”

ubi stabunt pedes ejus in atriis Jerusalem. Lecto autem supradicto evangelio praecentore gaudii, et confirmata promissione veritatis, ubi dicitur:

“Coelum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt (Luc. XXI),”

jam velut consolatione recepta, gratulatur populus Sion, et dicit credens veritati:

“Deus, tu convertens vivificabis nos, et plebs tua laetabitur in te (Psal. LXXXIV.)”

Vivificabis nos, inquit, scilicet per resurrectionem, convertens nunc per fidem,

“et plebs tua laetabitur in te.”

Laetabuntur filii sponsi reddita sibi ejus praesentia, et pristina tristitia in gaudium conversa, pleno gaudebunt gaudio. Longum nimis est, neque a nobis propositum exponentis more omnia persequi. Solam enim concordiam cujusque officii, velut compagem cujusque corporis perquirere propositum est. Summa igitur hujus officii est, ut peregrina Jerusalem, id est Ecclesia praesens, hujus vitae exsilium spe patientissima perferat, et cum secundum Evangelii jam dicti praemonstrationem, mundi ruinam imminere cognoverit, levet caput suum, et juxta communionis cohortationem surgat, et stet in excelso, terrena respuens et amans coelestia, sicut petit collecta, quae dicitur ad complendum, et videat jucunditatem (Baruch. V), quae veniet sibi a Deo suo, ac velut propinquante aestate moeroris sui nubila discutiat, quia vitae dies aeterni solis claritate fulgescunt (Apoc. XXI).