|
|
“ut ignoscat mihi Deus pro hac re, si rege innitente super manum,”
|
|
etc., quomodo non sit contrarium sensui Apostoli, qui nec recumbere in
idolio concedit.
|
“Dixitque Naaman: Obsecro, concede mihi servo tuo, ut tollam onus duorum
burdonum de terra. Non enim faciet servus tuus ultra holocaustum, aut
victimas diis alienis, nisi Domino. Hoc autem solum est, de quo preceris
Dominum pro servo tuo, quando ingredietur dominus meus templum Remmon ut
adoret, et illo innitente super manum meam, si adoravero in templo
Remmon adorante eo in eodem loco, ut ignoscat mihi Dominus servo tuo pro
hac re. Qui dixit ei. Vade in pace. Abiit ergo ab eo electo tempore.”
|
|
dixit, et hoc dicto bonae voluntatis hominem securum reddidit. Apostolus
autem dicit:
|
“Si viderit quis eum qui habet scientiam in idolio recumbentem, nonne
conscientia ejus cum sit infirma, aedificabitur ad manducandum
idolothyta, et peribit infirmus in tua scientia frater, pro quo Christus
mortuus est? (I Cor. VIII.).”
|
|
Ergone sibi contrarii sunt apostolus et propheta, dum hic ne saltem
recumbere annuit, hic autem etiam adorare in idolio concedit. Non quidem
concedit propheta adorare Remmon in templo Remmon, sed adorare Deum in
templo Remmon, qui, cum ubique sit, poterat adorari et in templo Remmon.
Attamen plus esse videtur in idolio adorare quam in idolio recumbere.
Num, inquam, in hac diversitate sibi sunt contrarii? Non utique, sed
utrinque veritas non dissona vim discretionis exigit. Videlicet in hac
parte discernimur atque discernimus, cum quid ejusmodi agimus vel
patimur, si conscientia teste sine graviori dispendio, id quod
incurrimus evadere non valemus. Ea nempe discretione, et Apostolus ipse
defenditur, ne judicetur sibimet esse contrarius, qui et Timotheum
circumcidit (Act. VI), et tamen ad Galatas scribens, dicit:
|
“Si circumcidamini, Christus nihil vobis proderit (Galat. V).”
|
|
Denique suomet judicio Christus ei nihil prodesset, si non urgente
necessitate discipulum circumcidisset. Item sacrificia et incensum
Judaeorum, cunctasque festivitates eorum odit anima Dei, sicut per
Isaiam dicit, ex quo manus eorum pollutae sunt sanguine Christi (Isa.
I). Propter quod et praedictus Apostolus in Epistola sua pro Christo
haec detrimentum facit, et arbitratur ut stercora (Phil. II). At idem in
Actibus apostolorum, quid fecit necessitate urgente? Assumptis viris
impendit illis, ut raderent capita, et postera die purificatus cum illis
intravit in templum, annuntians expletionem dierum purificationis donec
offerretur pro unoquoque eorum oblatio (Act. XXI). Igitur prophetae
atque apostoli, imo quod amplius etiam unius atque ejusdem Apostoli
dicta, atque exempla non sibi contraria sunt, sed cordatum hominem
virtute discretionis utentem, utiliter erudiunt, ut sciat quando malorum
communionem vel societatem patienter sustinere, quando sapienter debeat
devitare. Quam discretionis opem, qui non assecuti sunt, temere nimis,
interdum scandala faciunt, et dissensiones in Ecclesia nutriunt, recte
dicas, quia aemulationem Dei habent, sed non secundum scientiam (Rom.
X). Sane quod ait Syrus ille:
|
“Concede mihi servo tuo, ut tollam onus duorum burdonum de terra pro
extruendo altari Domino Deo Israel,”
|
|
id sollicitus obsecrat. Est autem burdo animal magis oneriferum, utpote
ex equo et asina natum. Abiit ab eo electo tempore, id est verno
tempore, cum in florem cuncta erumpunt, et anni tempus electum est, vel
cum transeuntes per viam carpunt et eligunt e vicinis agris quodcunque
ad manum venerit diversis floribus invitati.
|
|