|
|
“Dissensio iterum facta est inter Judaeos propter sermones hos.”
|
|
Iterum, inquit evangelista, dissensio facta est propter sermones hos.
Nam semel facta jam fuerat propter opus illud quod in Sabbato caeci nati
oculos aperuerat (Joan. IX).
|
“Alii autem dicebant [multi autem dicebant ex ipsis]: Daemonium habet et
insanit, quid eum auditis?”
|
|
O malum stultiloquium dicentium, daemonium habere et communi sensu
carere Dei Filium. Et superius dixerant:
|
“Daemonium habes (Joan. VIII),”
|
|
nunc furore incontinenti cum dixissent:
addiderunt:
|
“et insanit, quid eum auditis?”
|
|
Hoccine erat quod dixit paterfamilias de malis illis, et merito male
perdendis agricolis (Matth. XXI); verebuntur filium meum? Quem enim
servorum illius, quos antea miserat, tam nequiter inhonoraverunt,
tantisque contumeliis affecerunt? quod infelix terra tam putidos canes
sustinuit? quomodo infaustus aer talium viperarum linguis venenatis non
contabuit?
|
“Daemonium, inquiunt, habet, et insanit, quid eum auditis?”
|
|
|
“Alii dicebant: Haec verba non sunt daemonium habentis; nunquid potest
daemonium caecorum oculos aperire?”
|
|
Eadem ratione duce, dissentientes superius dixerant:
|
“Nunquid potest homo peccator haec signa facere?”
|
|
(Joan. IX.) Adversantur etenim invicem sibique repugnant, peccatorem
esse, vel a Deo non esse, et haec signa facere. Amplius autem
repugnantia sunt daemonia cum esse vel insanire, et cum operatione
signorum ejusmodi verba proferre. Utique si caeci non essent, scire
poterant quod haec non insaniae, sed verae sunt verba sapientiae, et
quod ad aperiendos caecorum oculos non daemoniaca insania, sed virtute
divina opus est.
|
|