|
|
“Masculum et feminam creavit eos.”
|
|
hic autem,
|
“ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo,”
|
|
quomodo illis, et quomodo illum benedixerit.
Et illic dictum est: Masculum et feminam creavit eos, benedixitque illis
Deus, et ait: Crescite et multiplicamini (Gen. I). Masculum, inquit, et
feminam creavit eos. Multo hic honorificentius cum dixisset: Dico ego
opera mea regi, speciosus forma prae filiis hominum, diffusa est gratia
in labiis tuis, postmodum ei nuptias praeparans, Astitit, ait, regina a
dextris tuis. (Psal. XLIV) Verumtamen adhuc secretius in ipso virginei
ventris hospitio scire debemus quiddam factum longe pulchrius, longe
dulcius eo quod illic factum, dictumque est, masculum et feminam creavit
eos. Scriptum est enim alibi et de isto: Et ipse tanquam sponsus
procedens de thalamo suo (Psal. XVIII). Quo etenim sponsus iste de
thalamo suo, nisi de sacro intemeratae Virginis utero processit? Scire
ergo debemus de Deo et homine Christo, quia sanctus hic Spiritus non
quidem masculum et feminam creavit eos, sed in uno unius, ejusdemque
personae Christo, creatam hominis naturam conjunxit in creato Dei verbo.
Et benedixit eis, et ait. Nimirum et hunc Deum et hominem Deus
benedixit, oleo benedictionis unxit, imo et in labiis ejus omnimodae
gratiam benedictionis diffudit, quemadmodum dicit: Diffusa est gratia in
labiis tuis, propterea benedixit te Deus in aeternum. Et subinde: Unxit
te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis (Psal. XLIV).
Prae consortibus, inquam, tuis. Non enim quemadmodum consortes tui qui,
postquam in delictis, vel peccatis concepti sunt, deinde per gratiam
miseratoris divisiva singuli percipiunt dona benedictionis, non, inquam,
sic tu, sed in ipsa conceptione plenitudinem possides totius
benedictionis, ut de tua plenitudine accipiant omnes consortes, vel
participes tui. Et ad quid illis benedixit? Ad hoc nimirum, ut
crescerent et multiplicarentur. Sic enim dixit: Crescite et
multiplicamini. Et illa quidem benedictio, quantum quidem ex Deo, irrita
fieri non potuit, quantum autem ex homine, pene irrita facta est, ita ut
melius nobis esset, si non fuissemus nati, si non crevissent homines, et
non fuissent multiplicati, nisi subvenisset benedictionem repetendo
auctor benedictionis. Huic autem ad quid Deus benedixit? Ad quid illum
unxit oleo laetitiae prae participibus suis? Nimirum, ut et ipse
cresceret, et multiplicaretur, cresceret in persona sua, quia erat
minutus paulo minus ab angelis, proficeretque usque ad dexteram
majestatis in excelsis, et omnia subjicerentur illi (Hebr. I; Psal.
VIII), multiplicarentur in filiis suis, imo fratribus suis et
cohaeredibus, filiis Dei, filiis adoptionis. Ad hoc benedixit huic
benedictione regali, benedictione sacerdotali. Omnes quippe, qui ejus
benedictione creverunt et multiplicati sunt, reges sunt, sacerdotes
sunt, unde et gratias agentes dicunt: Et fecisti nos Deo nostro regnum,
et sacerdotes, et regnabimus super terram (Apoc. V). In istis ratum
veraciter permanet illud, quod subjungitur benedictionis edictum. Et
replete terram, et subjicite eam. Subjiciunt enim terrenitatem suam, et
dominantur bestiis, id est bestialibus suis subditorumque sibi hominum
vitiis.
|
|