|
Et dixit: Audite principes Jacob, et duces domus Israel: Nunquid non
vestrum est scire judicium, et odio habetis bonum, et diligitis malum?
Qui violenter tulistis pelles eorum desuper eis, et carnem eorum desuper
ossibus eorum. Qui comederunt carnem populi mei, et pellem eorum desuper
excoriaverunt, et ossa eorum confregerunt et conciderunt, sicut in
lebete, et quasi carnem in medio ollae. Postquam decem tribuum peccata
declamavit, et detrimentum carnis Jacob, quod contingit in illis tam
anima perditis quam corpore in captivitatem irrevocabilem abductis,
consolatus est ex promissione regis et Domini nostri, de quo nobis nunc
sermo fuit rursus ab altero exordio incipiens, peccata Judae et
Hierusalem depromit, et poenam praedicit quam simili fine concludit,
sicut sequens Scripturae series ostendit. Praemisso namque propter hoc
causa vestri: Sion quasi ager arabitur, et Hierusalem quasi acervus
lapidum erit (Jer. XXVI), protinus de Christi subjungit: Et erit in
novissimo dierum mons domus Domini praeparatus in vertice montium (Mich.
IV), etc. Igitur dum praemisso, pariter ponam illum quasi gregem in
ovili, et quasi pecus in medio caularum, Dominum ascendentem et iter
pandentem dixisse, et subjungit: Audite principes Jacob, et duces domus
Israel, subintelligendum est falso principes et falso duces: nam
veraciter fures et latrones. Nam et illud quod sequitur, nunquid non
vestrum est scire judicium, qui odio habetis bonum et diligitis malum,
melius daret quanti vel quam gravissimi sit ponderis, si ad ejusdem
sermonis despiciamus initium, quod tale est. In judicium ego veni in
hunc mundum, ut qui non vident videant, et qui vident caeci fiant (Joan.
IX). Sic incoepti sermonis causa erat, quod Pharisaei quos ipse interdum
duces caecos appellavit (Matth. XV), illum a nativitate caecum quem ipse
illuminaverat, propter testimonium veritatis, foras ejecerant, et extra
Synagogam esse fecerant. Cum ergo sic incoepisset, in judicium ego veni
in hunc mundum, ut qui non vident videant, et qui vident caeci fiant,
illis contradicentibus: Nunquid et nos caeci sumus (Joan. IX), verbis
subsequentibus dignos esse illos caecitate comprobavit, et nondum quidem
videri sibimetipsis quod essent caeci, sed mox futurum esse, ut eorum
tanquam furum et latronum eruerentur oculi. Sequitur enim: Amen, amen
dico vobis, qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit
aliunde, ille fur est et latro (Joan. X), etc. Igitur, o falsi
principes, et falsi duces domus Israel, veri fures et veri latrones, qui
non intrastis per ostium in ovile ovium, sed ascendistis aliunde; neque
enim intrastis per verum verbum Dei sed vestrum mendacium, sectantes
turpe lucrum, qui odio habetis bonum et diligitis malum: ejicitis enim
videntem et illuminatum, et omne pecus vultis esse caecum, audite hoc:
Nunquid vestrum est scire judicium, subauditur, et non misericordiam?
Misericordia namque longe facta est a vobis; judicium autem scietis,
judicantis severitatem experiemini, ut videlicet efficiamini quemadmodum
dixi, quia in judicium veni, ut qui non vident videant, et qui vident
caeci fiant. Hoc vestrum est, haec pars vestra vobisque reposita est.
Quare? Quia facitis quod furis est, qui non venit nisi ut furetur, et
mactet, et perdat. Vos, inquam, hoc facitis quod furis est, nec ad aliud
venistis nisi ad hoc ut furemini et mactetis et perdatis; quippe qui
violenter tulistis pelles eorum desuper eis, et carnem eorum desuper
ossibus eorum. Haec dicendo, coeptam servat metaphoram ovium, quas fur
idcirco furatur ut mactet, et pellibus detractis, carnes earum devoret.
Sic enim illi fures et latrones qui sibi videbantur principes et duces,
praedam de populo faciebant, et substantias eorum devorabant. Sed parum
erat res eorum corrosisse vel sorbuisse avaritia profunda et insatiabili
cupiditate, nisi seductas quoque animas eorum perpetuae traderent
gehennae. Itaque quod minus dixerat sequenti versiculo supplet.
Conversus ad auditores, ut declamationis atque conquestionis vis acrius
sonet: Qui comederunt, inquit, carnem populi mei, et pellem eorum
desuper excoriaverunt, et ossa eorum confregerunt, et conciderunt in
lebete, et quasi carnem in medio ollae. Vere ergo fures, vere latrones.
Vere, inquam, fures qui et furati sunt et mactaverunt et perdiderunt.
Mactaverunt enim corporaliter eos, qui non consenserunt, nolentes audire
vocem alienorum; et perdiderunt eos qui sibi consenserunt, occidentibus
pastorem et episcopum animarum suarum. Utrobique fures, utrobique
latrones. Comederunt, ait, carnem, id est peccata populi mei, sicut per
prophetam alium dictum est, peccata populi mei comedent (Ose. IV). Nam
per carnem et sanguinem peccata designari solent, ut illic: Caro et
sanguis regnum Dei non possidebunt (I Cor. XV). Comederunt autem
substantias eorum quibus favebant ad peccandum, non tantum ultro
oblatas, verum et per dolum et per vim detractas. Hoc pulchre per
ordinem ejusdem metaphorae coelestis eloquentia figuravit, dicendo: Et
pellem eorum desuper excoriaverunt, et ossa eorum confregerunt,
videlicet ut fieri solet in mactatione et devoratione ovium. Primum
quippe pelles arte lanistarum desuper excoriantur, deinde ossa; quia pro
sua duritia dentibus et cultro resistunt, confringuntur ut ad medullae
pinguedinem perveniatur, de eo quod medium est, id est de carnibus:
illae namque inter pellem ut ossa sitae sunt; novissime dicit: Et
conciderunt sicut in lebete, vel hoc solum, quasi carnem in medio ollae.
Verum, quia non frustra putandus est utrumque dixisse, quaerimus
utramque concisionem, utrumque poenalis officinae instrumentum, lebetem
et ollam.
|
|