|
|
“Propterea me Pater diligit, quia ego pono animam meam et iterum sumo
eam.”
|
|
Tanquam diceret: Hoc opus magnae dilectionis, quod est bonum pastorem
esse, et animam dare pro ovibus, Pater diligit, et de quocunque pastore
hoc opus acceperit, illum amore suo dignum ducit. Poterat quippe sic
dicere. Propterea
|
“me Pater diligit, quia sicut docuit me, haec loquor, et a meipso facio
nihil;”
|
|
vel quia
|
“per me in principio cuncta fecit, et sine me factum est nihil.”
|
|
Verum hoc loco pastorem legitimum instituere vel erudire intendit, et
illud nolum facere, quod lucro animarum charius Deo nihil sit. Hoc
igitur opportune secundum rem dixit:
|
“Propterea me Pater diligit, quia ego pono animam meam,”
|
|
subauditur, pro ovibus meis, videlicet ut sciant pastores animarum,
quanti meriti sit mori pro salute earum. Sed non gaudeat fur, non
laetetur latro, non exsultet 263 lupus quod animam suam ponit pastor
bonus, quod occiditur ovium defensor et Dominus, quod mori potest hic
fetarum gestator, et agnorum nutritius. Non, inquam, laetentur parvuli
isti hircorum pulli, quos invidia occidit, invidendo morientes, et
moriendo invidentes, qui jam timere coeperant, quod in dispersionem
gentium iturus esset, et docturus gentes, et sic adducturus alias oves.
Non enim hoc solum dixit:
sed confestim addidit:
Nec istud semel dixisse contentus est, sed adhuc super inimicos suos
confortatur et dicit:
|
|