|
|
“Facies et mensam de lignis setim, habentem duos cubitos longitudinis,
et in latitudinem cubitum, et in altitudinem cubitum ac semissem, et
inaurabis eam auro purissimo.”
|
|
|
“Duos, inquit, habentem cubitos longitudinis,”
|
|
longitudo haec uni tantum homini assidenti satis expedite accommoda est.
|
“Et in altitudinem cubitum ac semissem;”
|
|
altitudo haec paulo sedentis hominis genu supereminet.
|
“Et in latitudinem cubitum,”
|
|
latitudo haec oppositum convivam seorsum aut divisive epulantem non
sustinet. Quae est haec mensa post propitiatorium parata in tabernaculo
Domini, nisi mensa corporis et sanguinis Domini, initium habens a
passione ejusdem Domini nostri Jesu Christi? Siquidem dum anxiaretur jam
venditus, et continuo tradendus, dum tristis esset usque ad mortem anima
ejus, dum factus in agonia prolixius oraret, et sudor ejus velut sanguis
in terram decurreret (Matth. XXVI), interea propitiationis et
redemptionis nostrae opifex mensam paravit, accipiendo panem, quem
benedixit ac fregit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite et
comedite. Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur. Similiterque
calicem: Hic est, inquiens, calix sanguinis mei, qui pro vobis
effundetur (ibid.). Haec mensa Domini est, si tantum fides non desit
nostro modulo satis accommoda, sic tamen ut unus assistat pro omnibus,
quod jam dictis mensae illius manufactae mensuris significatur. Unus
enim est mensae vel convivii Pater, unus sacerdos sive pontifex noster
Christus, et una mensa est, de qua Psalmista:
|
“Parasti, inquit, in conspectu meo mensam adversus eos qui tribulant me
(Psal. XXII).”
|
|
|
“Item: Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui
requirunt eum, vivent corde eorum in saeculum saeculi (Psal. XXI).”
|
|
|
“Et inaurabis eam, inquit, auro purissimo.”
|
|
Cur non fusilis aut ductilis est tota ex auro, sed facta de lignis
Setim, inauratur auro purissimo? Videlicet quia species utraeque panis
et vini de terra sumuntur, utraeque de communi vel publico haec
granario, illa de apotheca capiuntur. Sed accedit substantiarum atque
specierum Creator Deus, atque formator Spiritus sanctus, aurumque Verbi
incarnati, aurum Christi crucifixi, mortui ac sepulti atque post
gloriosam resurrectionem assumpti in coelum, ad dexteram Patris, non
superficie tenus inducit, sed efficaciter haec in carnem et sanguinem
ejus convertit, permanente licet specie exteriori. Hic labio
confessionis opus est. Sequitur ergo:
|
“Facies illi labium aureum per circuitum,”
|
|
id est, auri tenuis prominentiam extra tendentem. Et quia corde credenti
ad justitiam, et ore confitenti ad salutem (Rom. X) praemium tribuitur,
ut quod credit, intelligat.
|
“Et ipsi, inquit, labio coronam interrasilem”
|
|
id est anaglypham vel sculptam,
id est palmo, quo donum intellectus mystice significatur. Cubitus enim
quem latitudo mensae non excedit, sex palmorum est, quo numero operatio
significatur, ac proinde palmus coronae, quia septimus est, requiem
contemplationis, qua fides remuneratur credentis, recte significat.
|
“Et super illam, inquit, alteram coronam aureolam.”
|
|
De hujus coronae quae super illam est factura sive mensura, recte
Scriptura tacuit, quia videlicet remunerationem, qua ipsa praesens
contemplationis quies, vel intelligentiae dignitas coronanda est,
|
“oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit (Isai.
LXIV).”
|
|
|
“Quatuor quoque aureos circulos praeparabis, et pones eos in quatuor
angulis ejusdem mensae per singulos, pedes,”
|
|
etc., ut supra de quatuor circulis aureis, per quatuor arcae angulos
dispositis. Sicut enim arca Dominicae incarnationis, sic et mensa
corporis et sanguinis ejus quatuor ubique Evangelii libris defenditur.
Et sicut fortes ac perseverantes doctores, incarnationis fidem, sicut et
mensae hujus sacramentum portare, id est praedicare debent, quasi vectes
circulis intromissi, id est fortiter sacrorum voluminum semper
inhaerentes instructioni.
|
“Parabis acetabula et phialas, thuribula ac cyathos, in quibus offerenda
sunt libamina, ex auro purissimo.”
|
|
Acetabulum vas duodecim dragmas appendens, cyathus vero decem. Porro
phialae dictae, quod ex vitro sunt. Vitrum enim Graece phialin dicitur.
Sunt autem patulo ore. Nam cyathum econtra constat oris angustioris
esse. Quid ergo per phialas, nisi doctrina exuberans, et quid per
cyathos, nisi parva atque angusta scientia designatur? Alius namque
doctrina veritatis plenus audientium mentes inebriat; per hoc ergo quod
dicit, phialam porrigit. Alius explicare quod sentit non potest, sed
quia hoc utcunque denuntiat, profecto per cyathum gustum praebet. In Dei
ergo tabernaculo, id est, in sancta Ecclesia positi, si per doctrinae
sapientiam phialas minime porrigere possunt, in quantum pro divinitatis
largitate sufficiunt proximis suis, boni verbi dare cyathos debent.
|
“Et pones super mensam panes propositionis in conspectu meo semper.”
|
|
Panis propositionis ipse Christus est, sicut catholica tenet fides, quem
in conspectu Dei sancta proponit semper Ecclesia. Nam ille panis
propositionis qui in typum hujus panis positus est, jam dudum scelere
Judaeorum pollutus est. Unde per Malachiam prophetam:
|
“Offertis, inquit Dominus, super altare meum panem pollutum (Mal. I).”
|
|
Ac deinceps:
|
“Munus non suscipiam de manu vestra, ab ortu enim solis usque ad occasum
magnum est nomen meum in gentibus, et in omni loco sacrificatur et
offertur nomini meo oblatio munda (ibid).”
|
|
|
|