CAPUT 8

“Nemo tollet a me animam meam, sed ego a meipso ponam eam.”

Nam ecce usque ad tollendos lapides potuerunt currere, et lapidei sui cordis duritiam manibus armatis prodere, sed ultra nihil audentes, palam nobis faciunt, hunc illum esse qui loquitur ad beatum Job:

“Circumdedi mare terminis meis, et posui vectem et ostia, et dixi: Hucusque venies, et non procedes amplius, et hic confringes tumentes fluctus tuos (Job XXXVIII).”

Sic itaque iste princeps fortitudinis, et Judaico furori terminum posuit, ne sese lapidarent, dicentem:

“Ego et Pater unum sumus,”

et ejusdem consubstantialitatis persecutoribus haereticis, ne Homoousianorum fidem perniciose laederent, omnipotentiae suae vectem opposuit.

“Multa, inquit, bona opera ostendi vobis ex Patre meo.”

O ingrati, propter quod eorum opus me lapidatis? quid enim non bonum? quid non divinum? quid non magnum et evidens virtutis argumentum?