CAPUT XXI. Quomodo Jesus indutus erat vestibus sordidis, non suis sordibus, sed alienis, et quomodo ablata sunt ab eo vestimenta sordida, et cidaris munda super caput ejus posita.

“Et Jesus erat indutus vestibus sordidis, et stabat ante faciem angeli. Qui respondit et ait ad eos qui stabant coram se, dicens: Auferte vestimenta sordida ab eo. Et dixit ad eum: Ecce abstuli a te iniquitatem tuam, et indui te mutatoriis. Et dixit: Ponite cidarim mundam super caput ejus. Et posuerunt cidarim mundam super caput ejus, et induerunt eum mutatoriis (Zach. III).”

Quomodo hic Jesus erat indutus sordidis vestibus? Eo nimirum modo, juxta quem et alius propheta loquitur:

“Et ascendit sicut virgultum coram eo, et sicut radix de terra sitienti. Non est ei species neque decor. Et vidimus eum, et non erat aspectus, et consideravimus eum despectum et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem. Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit. Et nos putavimus eum quasi leprosum et percussum a Deo et humiliatum (Isa. LIII),”

etc. Talis itaque, id est

“sordidis indutus vestibus, stabat Jesus ante faciem angeli,”

scilicet in agonia passionis, ubi angelum usitato vocabulo accipimus, nihil impedit, imo et magis placet, juxta veritatem Evangelii. Cum enim factus in agonia prolixius oraret, et fieret sudor ejus sicut guttae sanguinis decurrentis in terram, quod erat sine dubio indutum est sordidis vestimentis infirmitatis apparuit illi angelus de coelo confortans eum (Luc. XXII). Nec mirum. Nam

“minuisti eum, inquit Psalmista, paulo minus ab angelis (Psal. VIII),”

videlicet in eo quod semetipsum exinanivit formam servi accipiens (Phil. II). Sed auferte, inquit, vestimenta sordida ab eo. Dixerat hoc angelus in persona Dei, subjungens etiam,

“ponite cidarim mundam super caput ejus.”

Dicamus autem nos quia jam factum est, quia per passionem mortis vestimenta sordida Jesus sacerdos magnus deposuit, id est conditionem mortalitatis exuit cum peccatis et iniquitatibus omnium nostrum, quas in se suscepit, resurgendo autem a mortuis indutus est mutatoriis, et posita est cidaris munda super caput ejus. Unde et cum Psalmista canimus:

“Gloria et honore coronasti eum (Psal. VIII);”

et cum Apostolo:

“Christus resurgens ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom. VI).”