|
|
“Appropinquavit corruptioni anima ejus,”
|
|
id est agnovit quantum de semetipso sit infirmus, videlicet ut hoc quod
a perditione longe est, non sibi, sed Domino tribuat, quia ex suis se
viribus perditioni proximum non ignorat.
|
“Et vita illius mortiferis,”
|
|
subaudi appropinquavit, quia profecto ex infirmitate carnis proximum se
peccatis mortem ferentibus respicit, dicitque perterritus:
|
“Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis hujus?”
|
|
(Rom. VII.) Hoc autem in eo sibi utile est, in quo se suis viribus
vicinium morti per adversa considerat, eo in cunctis fortiter egerit, ad
divinum munimen fugiens solidius vivat.
Postquam ostendit Eliu in qua tentatione positum sit genus humanum, sic
enim tentationum expressit quorumdam proprie singulorum, ut possit
intelligi universaliter omnium; mox huic generali pestilentiae remedium
subintulit medicinae.
|
|