CAPUT XII. De paternae pietatis vocibus dicentis:

“Manducemus et epulemur, quia hic filius meus mortuus fuerat, et revixit, perierat, et inventus est.”

Notandum interea quali vel quanta ratione in ipsa festinatione utatur pietas. Cum enim dixisset: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manu ejus, et calceamenta in pedes, et adducite vitulum et occidite, et manducemus et epulemur (Luc. XV), continuo quasi quaereretur quae est ratio tantae tamque promptae largitatis, ita reddidit: Quia fitius meus hic mortuus erat, et revixit, perierat, et inventus est (ibid.). Magna plane et auditu atque imitatione digna ratio, quae jamdudum universae domui patris hujus audita est, cujus habere ignorantiam, cuipiam domestico sanctae ejus Ecclesiae non licet. Nisi enim prius revixerit qui mortuus fuerat, nisi inventus fuerit qui perierat, non licet eum annulo perornari, id est ecclesiae fidelium reconciliari, non licet eum calceari calceamentis in praeparatione Evangelii pacis (Ephes. VI), non licet eum invitari, vel admitti ad convivium vituli saginati, id est ad participationem corporis et sanguinis Domini. Unde autem debeat sciri quod revixerit, quod inventus sit, hoc quoque prudentiam Ecclesiae non praeterivit. Et quid illud est? Nimirum vox confessionis, qualis et hic personat cum dicit is qui revertitur: Pater, peccavi in coelum, et coram te, et jam non sum dignus vocari filius tuus, fac me sicut unum ex mercenariis tuis (Luc. XV), et in alia lectione mystice subintelligitur, ubi narratur, quomodo et quali ordine quatriduanum mortuum, jamque fetentem Lazarum Dominus suscitavit voce magna clamante Domino: Lazare, veni foras, statim prodiit qui erat mortuus, ligatus manus et pedes institis, et tunc demum: Solvite, inquit, eum, et sinite abire (Joan. XI). Nimirum sicut hic peccator prius confitetur, et dicit: Pater, peccavi in coelum et coram te, et tunc demum dicitur: cito proferte stolam primam, etc. Ita et illic qui fuerat mortuus, prius prodiit, et tunc demum solvi jussit, et in utroque facto eadem ratio est, quod idcirco debeat in communionem Ecclesiae recipi, quia confessus est, et dignam poenitentiam obtulit.