CAPUT 15

CAP. XI.

“Erat Lazarus quidam languens a Bethania de castello Marthae et Mariae sororis ejus. Maria autem erat, quae unxit Dominum unguento, et extersit capillis suis pedes ejus, cujus frater Lazarus infirmabatur.”

Qualia Filius Dei faciat opera Patris sui, qui et paulo ante dixit:

“Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi; si autem facio, et si verbis meis non vultis credere, operibus credite;”

qualia, inquam, faciat opera Filius Dei attendite, o Judaei, aut certe si non vultis intelligere, attendant et videant: videant et intelligant lapides orbis terrae, quibus vos duriores, ecce jam semel atque iterum tulistis lapides, ut lapidaretis eum. Quaenam sunt opera Deo digniora, hominibus utiliora quam et resuscitarea peccatis suis peccatrices animas, et revocare de sepulcris mortuorum corpora? Ecce in oculis vestris ante portas maximae vestrae civitatis

“Bethania quippe non plus quam stadiis quindecim distat ab Jerosolymis”

in oculis, inquam, vestris, o Scribae et Pharisaei, utriusque opifex resurrectionis opera fecit Patris sui. Primum scitis, quia Maria haec (Joan. V), cujus frater Lazarus nunc infirmatur, paulo post moriturus, cum esset in monumentis mortuorum, audivit vocem Filii Dei, et quia audivit, ecce nunc vivit. Nam post lacrymas illas quibus lavit pedes ejusdem Filii Dei, post illam solutionem capillorum suorum, qua pedes eosdem extersit, post oscula quae infixit, et post effusionem unguenti, quo illum unxit, jam nec oculos ad concupiscendum aperit nec ut amatoribus placeat capillum comit, nec os suum a freno pudicitiae solvit, nec odoribus aromaticis fetorem luxuriae pascit (Luc. VII). Et quidem haec una mulier est, sed postmodum multarum gentium plenitudine dilatata, Ecclesia pari modo est suscitata, et nunc in oculis vestris juste et pie vivendo testis verax est sui, quia vocem Filii Dei de monumentis vitiorum idololatriae, et fornicationum suarum exivit. Deinde et postmodum in hoc fratre ejus Lazaro, qui nunc infirmatur, habituri estis argumentum futurae in voce ejusdem Filii Dei resurrectionis corporum, sicut idem:

“Venit, inquit, hora, quando omnes, qui in monumentis sunt, audient vocem ejus, et procedent, qui bona egerunt in resurrectionem vitae, qui vero mala egerunt in resurrectionem judicii (Joan. V).”

Haec, inquam, opera Patris in Filio Dei, haec praeclara utriusque argumenta resurrectionis in Maria et fratre ejus Lazaro, de vicino habetis. Quid igitur superest ad testificandum nobis omnipotentiam Filii Dei, qui neque verbis, neque tantis operibus ejus creditis? quid, inquam, superest, nisi ut resurgentibus mortuis, vos qui viventes dicebamini, moriamini in peccatis vestris? Sed jam in ordine lectionis, gloriam speculemur tanti miraculi.

“Erat autem, inquit, quidam languens nomine Lazarus a Bethania, de castello Marthae et Mariae sororum ejus.”

Bene personam sanctus evangelista describit, imo ipse resurrectionis auctor bene personam notam elegit, in qua per opus tantae virtutis pluribus manifestaretur gloria Dei.

“Et ille quidem languens erat.”

Maria autem soror ejus jam a pessimo languore, imo ab ipsa morte animae jam fetens, per gratiam Domini revixerat atque convaluerat.

“Ipsa quippe Maria erat, quae unxit Dominum unguento, et extersit capillis suis pedes ejus.”

Ubi enim pedes ejus lacrymis suis lavit, ibi procul dubio quae fuerat mortua, jamque mala consuetudine sepulta, revixit, et de sepulcro suo processit. Quae quam perfecte convaluerit, ex aliis evangeliorum locis habemus, ubi amor ejus et devotio magnis testimoniis commendatur, verbi gratia, ut ex eo quod cum Martha soror ejus Dominum nostrum excepisset in domum suam, et satageret circa frequens ministerium, Maria sedens circa pedes ejus, audiebat verbum illius, Domino illi testimonium perhibente ac dicente:

“Maria optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea (Luc. X).”