LIBER SEXTUS.


CAPUT 1

Praelibati anni curriculo, quod deinceps fecerit, quaeque dixerit Dominus Jesus, ab hoc Evangelista praetermittuntur; quia videlicet eorum satis multa in caeteris evangelistis habentur. Hic namque annus ille est in quo initium Dominicae praedicationis ordiuntur. Sequentis ergo anni, qui ultimus est, vitae mutabilis, vitae incommutabili semper in se viventi narrationem ingreditur, tanto plus splendoris habentem quanto vicinius spectat, mox affuturam post finem ejusdem anni Dominicae passionis et resurrectionis sempiternam lucem. Tunc enim vere nobis omni nube discussa, benigna solis aeterni claritas emicuit, quando verus iste Agnus, ut auferret peccata mundi, mortem nostram moriendo destruxit, et vitam resurgendo reparavit (I Cor. XV). Hujus autem beneficii claritatem praesentis anni praemittit, in eo maxime quod Dominus noster necessariam vitae nostrae, suae carnis escam, suique sanguinis potum commendans:

“Nisi manducaveritis, inquit, carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis (Joan. VI).”

Igitur habito cum Judaeis fideli et omni acceptione digni sermonis conflictu, haec evangelicae narrationis lectio sequitur.