CAPUT XXXIX. De Pharaonis somnio, et quod illud nemo praeter Joseph interpretari potuerit.

(CAP. XLI.) Post duos annos vidit Pharao somnium: Putabat se stare super fluvium, de quo ascendebant septem boves pulchrae et crassae nimis, et pascebantur in locis palustribus. Aliae quoque septem emergebant de flumine foedae, confectaeque macie, et pascebantur in ipsa amnis ripa, in locis virentibus. Devoraveruntque eas, quarum mira species et habitudo corporum erat, etc. Quae facturus erat Deus, ostendit Pharaoni. Quis enim facturus erat illa? Quis, inquam, nisi ipse, de quo verissime est dictum: Faciens pacem, et creans malum? (Isa. XLV.) Nam Psalmista pulchreita sentiens: Et vocavit, inquit, famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit (Psal. CIV). Hoc ergo ostendit quia vocaturus esset famem super terram, durum utique carnificem, tristemque ministrum, cujus austeritate constringeret eos, qui comederant fratris sui pretium. Nunquid qui in servum vendiderant fratrem, non et ipsi servi fierent? Et qui quasi in praedam subduxerant hominem, non et ipsi in praedam hominum irent? Hoc nempe firmiter memoriae commendandum est, quia juste in servitutem Aegyptiorum traducti sunt filii Israel, et aliis merito servierunt, quibus eorum scelere in servum venundatus est Joseph (ibid.). Sola autem gratia Dei visitati sunt, sola clementia, non merito suo, de illa domo servitutis liberati sunt. Bene igitur quae facturus erat Deus, ostendit Pharaoni, et idcirco ostendit, ut praevisa leniretur multis populis magnitudo periculi, et illis labor inde maximus obveniret, a quibus fratrem oportebat, quem vendiderant, sub poena et fame vindice adorari. Sed quomodo dictum est, ostendit Deus Pharaoni, cum illa somnia quae viderat, non intellexerit, neque quisquam ex conjectoribus Aegyptiorum, cunctisque sapientibus, ad quos miserat, interpretari potuerit? Verum hoc ille recte dixerit apud quem certa jam erat interpretatio, quam per ipsum mox Deus ostenderet Pharaoni. Porro sicut somnium regis interpretari nemo potuit, nisi solus Joseph, sic Dei Patris consilium, in Scripturis sub velamine litterae absconditum, aperire nemo, praeter Dominum Jesum Christum, dignus inventus est. Unde in Apocalypsi dicit Joannes: Et nemo poterat in coelo, neque in terra, neque subtus terram, aperire librum, neque respicere illum. Et ego flebam multum, quoniam nemo dignus inventus est aperire librum, nec videre illum. Et unus de senioribus dixit mihi: Ne fleveris: Ecce vicit leo de tribu Juda, radix David aperire librum et solvere septem signacula ejus (Apoc. V).