Rupertus Tuitiensis

R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS IN S. JOB COMMENTARIUS


PROLOGUS.

Hunc B. Job male, ut ait Hieronymus , quidam existimant de genere fuisse Esau, cum scriptum sit in initio voluminis:

“Vir erat in terra Hus.”

Siquidem Hus primogenitus fuit Nachor, sicut in Genesi scriptum est:

“Nuntiatum est Abrahae, quod Melcha quoque genuisset filios Nachor: Hus primogenitum, et Buz fratrem ejus.”

Sed et Philo scribit hunc Dinae filiae Jacob fuisse maritum. Porro de genere Buz secundi, ut praedictum est, filii Nachor, Balaam ille divinus exstitit, ut Hebraei tradunt, qui in hoc libro dicitur Helius (In vulgata eliu) Buzites, primum vir sanctus et prophetes Dei, postea per inobedientiam et desideriunt munerum, dum Israel maledicere cupit, divini vocabulo nuncupatus. Nec mirum illum usque ad exitum filiorum Israel de Aegypto vixisse, videlicet CXL annos, post mortem Joseph, quippe cum et ipse Job eodem tempore vivere potuerit, qui quando percussus est, tam ipse, quam et amici ejus seniores illo erant, sicut testatur idem Helui cum dicit:

“Junior sum tempore, vos autem antiquiores,”

etc. Nam ponamus omnino eodem tempore fuisse percussum quo mortuus est Joseph anno suo CX. Certe, quando percussus est, annorum erat CXXXVI, nam post percussionem CXL annos vixit, et tunc demum annorum CCLXXVI illum obiisse haec ipsa Scriptura refert. Nihil igitur repugnans aut contrarium incurrit, quin et B. Job juxta Philonem maritus Dinae fuerit, et Helui qui contra illum loquitur, idem ipse Balaam exstiterit. Simulque et illud sciendum quod et ipse Job librum hunc scribere potuerit, nec tamen haec antiquior Scriptura putanda sit, quam Scriptura legis Mosi. Nam, cum supra quam duplices annos Mosi iste habuerit, Moses quippe CXX, hic autem, ut praedictum est, CCLXXVI annos vixit, plane et natu prior et obitu posterior quam Moses esse potuit.

Et hic liber apud Hebraeos fere totus, scilicet ab eo loco ubi ait: Pereat dies in qua natus sum, usque ad illud: Et ago poenitentiam in favilla et cinere, hexametris versibus compositus est, dactylo, spondaeoque currentibus. Verumtamen propter linguae idioma crebro et alios pedes recipit, non earumdem syllabarum, sed eorumdem temporum. Interdum quoque rhythmus ipse dulcis et tinnulus fertur numeris lege solutis, quod metrici magis quam simplex lector intelligunt. Subjacet autem maxime Ethicae, id est, morali doctrinae quanquam et saepe tractet de physica, et multa contineat de theorica, quae in sacris litteris habetur pro Logica, quae tres partes philosophiae sunt. Porro ejus intentio talis est. Expertus in semetipso vir sanctus multos fore in hoc saeculo justos, quibus sic eveniret, tanquam iniquorum essent operum sicut econtra multi sunt injusti, quibus ita evenit, tanquam bonorum sint operum, volensque ipse, imo Deus, qui illum tentari permisit, temeraria nimis hominum judicia compescere, qui merita hominis solent ex prosperitate vel adversitate ejus pensare, Scripturam hanc edidit valde utilem, cunctis exsulantibus in hoc mundo civibus coeli, qua instruerentur nequaquam peccatum hominis ex quantitate pensare flagelli, quod iniquum est cum ethnicorum quoque aliquis dicat :

Careat successibus opto,
Quisquis ab eventu facta probanda putat.

Ea temeritate ducti amici ejus, non sunt rectum coram Domino locuti. Itaque dicturus mala quae pertulit, bona ipsius merita Domino quoque teste collaudata praemittens, incipit sic:

“Vir erat in terra Hus, nomine Job. Eratque vir ille simplex et rectus ac timens Deum, et recedens a malo.”