CAPUT XVIII.

Quid multa? Tandem post diutinam vexationem illud consilium animo incendit, quod unus amicorum beati Job dixit: recte quidem si personam prudenter considerasset cui dixit: Voca ergo, inquit, si est qui respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere (Job V). Mortua est enim uxor illius, cujus opus vel aedificium maxime nos contristabat, et per hanc, ut reor, occasionem mitius coepit agere, quatenus mecum ejusmodi placitum iniret, ut domum quam aedificare coeperat subter turrim quam ut suam reaedificaverat, nobis cederet, partim pro anima sua, partim accepta pecunia. Nam domus illa distribuendae eleemosynae videbatur accommoda, utpote secus introitum portae castelli sita: Cogitavi ergo tandiu vexatus, ut ad aliquem sanctorum me converterem, videlicet construendo in honore illius oratorium super portam eamdem, ita ut contiguam haberet praedictam domum hospitalem. Converti autem me ad beatum Laurentium, nimirum aliquem sanctorum, et ad hanc partem speciali gratia satis idoneum secundum finem suum. Finis enim ejus hic fuit, quod sanctorum pauperum pedes lavit, et linteaminibus extersit, et de thesauris vel facultatibus Ecclesiae, quas dispensandas susceperat, fideliter eis ministravit, mox gloriosum peracturus martyrii triumphum, unde et memoria ejus in benedictione est, cum istis venerabilibus antiquioris Scripturae verbis: Dispersit dedit pauperibus, justitia ejus manet in saeculum saeculi (Psal. CXI). Hunc ergo congruum ac fidelem ratus fore tutorem, jeci quantotius futuri oratorii fundamentum, et prout tempus permisit (instabat autem asperitas hiemis), structura fornicibus erecta usque ad aequalitatem portae surrexit, quam, ut a nivibus, pluviisque hibernis protegeretur, protinus levi materia et stipula oportuit cooperiri. Ejuscemodi tecturae eventus, fratres mei, qualis exstitit? Cum enim supra dictum foris extra muros grassari coepisset incendium, et hi, qui turres, ut supra jam dictum est, in unum jus transtulerant, ad easdem certatim convolarent, mobilem ferentem supellectilem ad altitudinem atque munitionem, ut sperabant, igni inaccessibilem sive impenetrabilem, repente advolantes scintillae, et super stramen, quo tegebatur opus jam dictum, demissae, in ingentem flammam eruperunt, quae videlicet flamma multo efficacior, quam bellica quaelibet machina turrim, quae proxima stabat, per sublimes fenestras tenuesque rimas ingressa, et deinde in aliam tertiamque perniciter prosiliens, totum denique castellum, et quidquid in turribus lignum erat sibi in pabulum concessum, corripiens, horribile cunctis fecit spectaculum, ita ut totum hoc non solum circumdaret, verum etiam cooperiret monasterium.