CAPUT XIII. De filiabus Lot, quae cum patre suo dormierunt.

Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, duae quoque filiae ejus cum eo. Timuerat enim manere in Segor, et mansit in spelunca ipse, et duae filiae ejus. Dixitque major ad minorem: Pater noster senex est, etc. Quaeritur quare cum primum fugae montis Segor praetulerit, et eam in habitaculum suum liberari cupiverit, nunc de Segor rursum ad montem migret? Respondebimus veram illam esse Hebraeorum conjecturam de Segor, quod frequenti terrae motu subruta, Bale primum, et postea Salissa appellata sit; timueritque Lot, dicens: Si cum caeterae adhuc starent urbes, ista subversa est, quanto magis nunc communi ruina non poterit liberari? Et hanc occasionem infidelitatis filias etiam dedisse coitus principium. Qui enim caeteras viderat subrui civitates, et hanc stare, seque Dei auxilio erutum, utique de eo quod sibi concessum audierat, ambigere non debuit. Illud quoque quod in excusatione filiarum dicitur, eo quod putaverint defecisse humanum genus, et ideo cum patre concubuerint, non excusat patrem. Denique Hebraei quod sequitur: Et nescivit cum dormivisset cum ea, et cum surrexisset ab eo, appingunt desuper quasi incredibile, eo quod rerum natura non capiat coire quempiam nescientem. Notandum tamen quod non dictum sit, non sensit quando coeunt, sed non sensit dictum est, quando accubuit filia, nec quando surrexit. Sed jam mysticum prosequamur intellectum. Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, etc. Sic profecto plerumque hi, qui per modicam fidem sanctioris propositi celsitudinem, ut supra jam dictum est, arripere non audent, et ad hoc se infirmos esse fatentur, et indignos quodammodo, dicentes singuli illud de Evangelio: Rogo te, habe me excusatura (Luc. XIV); fortes, imo temerarii sunt ad rapiendum sancti honoris propositum, et injussi aliis in honore regiminis praeesse non metuunt, qui jussi vel moniti sibimet in sanctitate vitae praeesse diffisi sunt. Ex qua infidelitate hoc illis consequenter evenit, ut cum filiabus suis incestu nefario commaculentur. Quid enim subjectae illis plebeculae, nisi quaedam sunt filiae, quas despondere debuerant, non sibimet, sed uni viro virginem castam exhibere Christo? (III Cor. II.) At illi non Christi, sed suam quaerentes gloriam, dum quas amant laudes ab illis accipiunt, vinum bibunt filiarum, et inebriati subversione turbida, adulterant verbum Dei, dormitantes, omne malum inceste, nullum bonum caste praedicantes. Inde nati sunt Moab, quod interpretatur ex patre, subauditur diabolo, et Ammon, id est, filius populi mei, sive populus turbidus, scilicet omnes haeresum sectae. Super quibus in Deuteronomio Dominus loquitur: Ammonites et Moabites etiam post decimam dictae plebeculae (Deut. XXIII). Pater noster senex est, et nullus virorum remansit in terra, qui possit ingredi ad nos, juxta morem universae terrae. Quod est dicere: apostolus vel episcopus noster magnus et sapiens est, et non est praeter eum qui digne verbum Dei praedicet inter omnes qui se dicunt apostolos et ministros Christi, vel dispensatores mysteriorum Dei. Ille quilibet haeresiarches, quia supra modum apostolus est, dum delectatur hujusmodi favoribus, profecto malo filiarum vino inebriatur, et ita filios generat, qui usque in aeternum Ecclesiam Domini non ingrediantur. Et de hujusmodi ebrioso recte dicas, quia non sensit quando accubuit filia, neque quando surrexit. Nescit enim stultus quod opus ejus spirituale sit adulterium et nefarius concubitus. Sacerdos enim et propheta, inquit Isaias, nescierunt prae ebrietate, absorpti sunt a vino (Isa. XXVIII).