CAPUT 50

“Fur non venit, nisi ut furetur, et mactet, et perdat.”

Singula horum, quae dicta sunt,

“ut furetur, mactet, et perdat,”

significationes habent proprias, et per haec certa enumeratione partium, cuncta non qualiscunque furis, sed ejus qui, ut supra dictum est, fur est et latro, praescripta est atrocitas, aliud namque est quod furatur, aliud quod mactat, aliud quod perdit. Quid enim furatur nisi aurum et argentum? Aurum sapientiae Dei, et argentum eloquii mystici, vel ut magis in metaphora sermo persistat; quid furatur, nisi salubria ovium pabula, furtimque corrumpit, quando perversis traditionibus sacram Scripturam eo sensu defraudat, quo illam Spiritus sanctus scribendam vel legendam tradidit? Unde et Apostolus cum dixisset:

“Si autem tu Judaeus cognominaris, et requiescis in lege, et gloriaris in Deo et nosti voluntatem ejus, et probas utiliora legis, instructus per legem, confidis teipsum ducem esse caecorum, lumen eorum, qui in tenebris sunt,”

statim intulit:

“Qui ergo alium doces teipsum non doces? qui praedicas non furandum, furaris? qui abominaris idola, sacrilegium facis?”

(Rom. II.) Digna profecto invectione, et magni vigoris argumento usus est. Nam quanto Barabbas latro vel quilibet ejus similis, probrosior fuit homine illo, cujus a nativitate caeci, ut supra narratum est, Dominus noster oculos aperuit, tanto detestabilior est fur iste qui in perversione Scripturarum vel operum Christi, hujusmodi sacrilegium facit, homine gentili quem ipse judicat, eo quod ostium non videns, idolum surdum et mutum pro ostio ambiat:

“Hic igitur ad hoc venit, ut furetur.”

Ingresso autem fure hujusmodi, necesse est oves utrobique periclitari. Nam si furto veritatis consentire vel pabula corrupta contingere noluit, iratus fur continuo mactat. De qualibus dictum est:

“Ecce ego mitto ad vos prophetas, et sapientes, et scribas, et ex eis occidetis, et crucifigetis, et flagellabitis in synagogis vestris, et persequemini de civitate in civitatem (Matth. XXIII).”

Quod quidem necdum palam fecerant, nisi quod hominem saepe dictum qui caecus fuerat et viderat, suas blasphemias sequi nolentem foras ejecerant, sed postmodum publica insania fecerunt, ab ipso, qui haec loquitur, summo pastore cruentum incipientes agere latrocinium. Si autem furto consentiant, furesque sequantur, et audiant vocem alienorum, tum corpora quidem non mactant, sed animas perdunt. Jam quippe ipso consensu animae perditae sunt, et si corpora vivunt, illae jam perierunt. et si corpora vivunt, illae jam perierunt. Rectissime igitur dictum est:

“Fur non venit, nisi ut furetur, et mactet, et perdat.”

Furetur videlicet et adulteret vel corrumpat 260 verum Scripturarum sensum; mactet corpora sibi non consentientium; perdat animas consentientium. Cujus crudelitati oppositum est quod sequitur.