|
Aperiente Christo, cujus in hoc opera mysteria quaerimus, jam nunc
Danielis volumen introspicimus, et quamvis susceptum cursum maturius
finire optemus, hanc tamen Scripturae partem intactam praeterire non
sustinemus. Grandi enim intus spectaculo detinemur. Quod est illud
spectaculum? Imaginaria regni Dei contra regnum diaboli monamachia,
peregrinantibus captivis sub jugo Babylonico, pro consolatione civibus
regni Dei septiformiter ostensa. Prima est forma, qua statuam magnam
atque terribilem nimis, lapis unicus de monte promicans, sine manibus
confringit atque comminuit (Dan. II). Secunda, qua missos a rege tres
pueros in fornacem ardentem non tangit neque contristat ignis, et
aspectus quarti similitudo est Filii Dei (Dan. III). Tertia, qua rex
magnus atque robustus, magnae Babylonis suae quam aedificasset mirator,
voce de coelo ruente dementatus, ejectus est ex hominibus, et fenum ut
bos comedit, atque ab hoc experimento confiteri compulsus est quia
Altissimus in sempiternum vivit,
|
“et regnum ejus in generationem et generationem; et non est qui resistat
manui ejus, et dicat ei: Quare fecisti?”
|
|
(Dan. IV.) Quarta, qua Babylonis ipsum regnum a rege Deo victum est,
datumque Medis et Persis, interfecto Balthasar Chaldaeo, cui et Darius
Medus successit (Dan. V). Quinta, orator Dei calumniosos rogatores regis
hominis mortalis vicit,
|
“et misit, inquit, Deus meus angelum suum et conclusit ora leonum, et
non nocuerunt mihi, quia coram eo justitia inventa est in me (Dan. VI).”
|
|
Quod pronuntians rex:
|
“Deus, inquit, Danielis, ipse est Deus vivens et aeternus in saecula, et
regnum ejus non dissipabitur, et potestas ejus usque in aeternum
(ibid.). ”
|
|
Sexta, qua cum pugnantibus quatuor ventis coeli, et quatuor bestiis
ascendentibus de mari, post illas tandem
|
“cum nubibus coeli, quasi Filius hominis venit, et usque ad Antiquum
dierum pervenit, et in conspectu ejus obtulerunt eum. Et dedit ei
potestatem et honorem et regnum, et omnes populi tribus et linguae ipsi
servient (Dan. VII).”
|
|
Septima, qua destruendum esse peccati regnum, superveniente regno
justitiae Dei, manifestius edocetur oraculo hujuscemodi:
|
“Septuaginta hebdomades abbreviatae sunt super populum tuum, et super
urbem sanctam tuam, ut consummetur praevaricatio, et finem accipiat
peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et
impleatur visio et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum (Dan. IX).”
|
|
Hic ergo paulisper immoremur, et quanquam nota replicantes. laudem et
gloriam regis Christi, sine fastidio praedicamus.
|
|