CAPUT II. Quod pietas vera sit religio et cultus Dei, quem Graeci [e][sbu][s][e][b][eeti], id est pium, vocant.

Pietas qua homines pro modulo suo dicuntur pii, pro quanto imitantur Deum, qui vere et solus pius est, vera religio est, et cultus Dei. Pietas namque, ait beatus Augustinus, Dei cultus intelligi solet, quam Graeci [e][sbu][s][eac][b][e][i][a][n] vocant. Haec tamen et erga parentes officiose haberi dicitur. More autem vulgi hoc nomen etiam in operibus misericordiae frequentatur. Quod ideo arbitror evenisse, quia haec fieri mandat Deus, eaque sibi vel prae sacrificiis placere testatur. Ex qua loquendi consuetudine factum est ut et Deus ipse dicatur pius (II Par. XXX; Eccli. XI; Judith. VII). Quem sane nullo sui sermonis usu, Graeci [e][sbu][s][e][b][eeti][n] vocant, quamvis [e][sbu][s][eac][b][e][i][a][n], pro misericordia illorum vulgus etiam usurpet. Unde et in quibusdam Scripturarum locis, ut distinctio certior appareret, non [e][sbu][s][eac][b][e][i][a][n], quod ex bono cultu, sed [th][e][o][s][eac][b][e][i][a][n] , quod ex Dei cultu compositum resonat, dicere maluerunt. Item: Hic autem finis est adhaerere Deo (Psal. LXXII). Jam igitur scienti diligere seipsum, cum mandatur de proximo diligendo sicut seipsum, quid aliud mandatur, nisi ut ei, quantum potest, commendet diligendum Deum. Hic Dei cultus, haec vera religio, haec recta pietas, haec tantum Deo debita servitus .