CAPUT IX. De regressu Abram et Lot ex Aegypto, et quid significet quod ab eo divisus est Lot.

Cum itaque egressi essent de Egypto Abram et Lot. Non poterat, inquit Scriptura, capere eos terra, ut habitarent simul. Erat quippe substantia eorum multa, et non quibant habitare communiter. Dixit ergo Abram ad Lot: Ne quaeso, sit jurgium inter te et me, et inter pastores meos, et pastores tuos, fratres enim sumus (Gen. XIII), etc. Quantum ad moralem praesentis loci sensum attinet, divitiarum derogatio est, quia propter divitias non quibant habitare communiter, quos, quandiu tenues fuere, amor Dei et fraternus propinquitatis funiculus conjunxerat, quippe quos pariter junctos tenuerat, ut simul exirent de terra et de cognatione sua. Simulque senioris Abram mansuetudo et aequitas demonstratur, dum dicit: Ne quaeso sit jurgium inter me et te, et inter pastores meos, et pastores tuos, fratres enim sumus. Ecce universa terra coram te est, recede a me, obsecro. Si ad sinistram ieris, ego dextram tenebo. Si tu dextram elegeris, ego ad sinistram pergam. Hujusmodi usque hodie inter haeredes recte servatur aequitas, ut ob finienda jurgia major dividat, minor eligat. Sed coepto jam cursum dirigamus ordine. Jurgia quae fuerunt in exitu Israel de Aegypto, inter eos, qui secundum fidem genus Abrahae fuerunt, et inter eos qui secundum carnem tantum, quamobrem revera non potuerit eos capere terra, ut habitarent simul: bene omnes novimus, quia videlicet tandiu jurgati sunt, ut lapidare voluerint Moysen et Aaron, et constituere ducem sibi et reverti in Aegyptum. Denique tandem divisi sunt ab alterutro, juravit enim Dominus Deus in ira sua, quod non viderent terram pro qua juravit patribus eorum. Vivo ego, ait Dominus, non intrabitis terram, super quam levavi manum meam, ut habitare vos facerem omnes, qui numerati estis a viginti annis et supra, praeter Caleb filium Jephone, et Josue filium Nun (Num. XIV). Bene ergo postquam divisus est Lot ab eo, loquitur Dominus ad Abram: Leva, inquiens, oculos, et vide a loco in quo nunc es ad aquilonem et meridiem, ad orientem et occidentem. Omnem terram quam conspicis dabo tibi, et semini tuo, quia videlicet postquam cousumpta est generatio eorum qui jurgati sunt, tunc demum introduxit Dominus filios eorum in terram quam promiserat Abram. Sed et postquam ingressi sunt in illam terram, divisi sunt ab alterutris, et in paucis eorum, fuit Abram habitans inter Bethel et Hai, in loco altaris quod fecerat, invocans ibi nomen Domini. In plerisque autem fuit Lot habitans in Sodomis, quia videlicet pauci perseveranter coluerunt Deum coeli, Deum Abraham patris sui, plerique vero servierunt diis alienis, et commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum, et servierunt sculptilibus eorum (Psal. CV). Nec incongrue Lot, quamvis in persona sua justus fuerit, typum tamen gerit vitiosae multitudinis, nam et in Evangelio Lazarus amicus est Domini, sicut testatur ipse, dicens: Lazarus amicus noster dormit (Joan. XI), et tamen eadem dormitione sua, vel quatriduana sepultura typum gerit peccatoris, jam consuetudine nequitiae inveterati, jamque mala opinione fetentis.