|
Haec ergo tertia facies rotae, id est sacrae Scripturae recte dicitur,
et est facies leonis. In prophetis profecto rectissime quartam accipis
faciem rotae, faciem aquilae volantis. Illa namque sacrae Scripturae
pars sublimiter volat, totiusque intentionis suae oculos in verum solem
figit apertos, non solum factis illum significans, sed (quod majus est)
majestatem divinitatis ejus verbis enuntians. Igitur
|
“cum aspicerem, ait, animalia, apparuit rota una super terram juxta
animalia, hominis quatuor facies (Ezech. I),”
|
|
id est cum crederem et firmiter tenerem Deum Dei Filium vere hominem
factum, vere passum vel mortuum, vere resurrexisse a mortuis et
ascendisse in coelum, tunc intelligibilis mihi facta est sancta veteris
Instrumenti Scriptura, continens haec, et tota tendens in haec quatuor
sacramenta. Alioqui clausa mihi fuisset et occulta, ut est usque nunc
omnibus illis, qui non aspiciunt haec animalia, Judaeis maxime, qui non
recipiunt, qui agnoscere nolunt haec salutis nostrae sacramenta. Unde
Apostolus:
|
“Usque in hodiernum diem, ait, idipsum velamen Veteris Testamenti manet
non revelatum, quoniam in Christo evacuatur. (II Cor. III).”
|
|
Experimento didicimus, et cum gratiarum actione, tanquam experti, verum
esse perhibemus quod deinde dicit, quia
|
“cum ambularent animalia, ambulabant pariter et rotae juxta ea, et cum
elevarentur animalia de terra, elevabantur simul et rotae; et quocunque
ibat spiritus, illic eunte spiritu, et rotae pariter elevabantur,
sequentes eum. Spiritus enim vitae erat in rotis (Ezech. I).”
|
|
Hoc, inquam, ita esse, ut dicitur, non solum credimus, verum etiam
oculis nostris ipsi videmus. Olim antequam ambularent, et elevarentur
animalia, non ambulabant neque elevabantur rotae de terra, sed conclusae
erant in sola Judaea; neque enim editae fuerant Scripturae plus quam in
una lingua, scilicet Hebraea, et ibi quia non intelligebantur quasi
jacebant in terra. Denique praeter paucissimos, gratiam habentes
Spiritus prophetici, hoc ipsi nesciebant Hebraei, quod spiritus vitae
esset in rotis, quod in litterali structura subesset vigor coelestis
ministerii. Nunc ipsi videmus, quia rotae istae ambulaverunt et
ambulant, ex quo animalia ambulare coeperunt, videmus quia de angustiis
terrae Judaeae, de cavernis linguae Hebraicae, sanctae veteris
Instrumenti Scripturae prodierunt, et usque in medium gentium
ambulaverunt, ubicunque incarnationis, passionis, resurrectionis atque
ascensionis Jesu Christi praedicatur, aut praedicatum est Evangelium et
ubique juxta sunt, ut quidquid horum dicat Evangelium, statim paratum
consonet testimonium, quod sic oportuerit fieri, nec aliter venire sive
ambulare aut procedere, Messias, quem exspectaverant ipsi Judaei, quam
venit, ambulavit, et processit iste Filius hominis a Nazareth, iste
Jesus filius Mariae,
|
“qui putabatur filius Joseph (Luc. III).”
|
|
In quo illud valde mirum est, et mirabiliter a Deo provisum, quod ipsi
qui sunthorum animalium adversarii rotas istas gyrant juxta ea per orbem
terrarum auxilium ipsis, ipsi qui contradicunt et contradicere volunt
saepe dictis quatuor sacramentis, Judaei per omnes gentes captivi,
Scripturas bajulant, sua, id est Hebraica, lingua conscriptas in
testimonium veritatis, atque ita, quamvis nolentes, affirmant quia sic
scriptum est, et sic oportuit fieri. Procedamus igitur, coepto itinere,
inter fluxus atque refluxus rotarum currentium, et haec animalia
sequentium, inter voces alarum animalium, alteram ad alteram
percurrentium, unde audivimus vocem commotionis magnae:
|
“Benedicta gloria Domini de loco sancto suo (Ezech. III),”
|
|
quoniam gloria haec est et iste honor, qua gloria glorificatum, et quo
honore honorificatum Filium hominis, nostra in praesenti opere devota
spectat intentio.
|
|