|
|
“Beatus qui legit et qui audit verba prophetiae hujus, et servat ea quae
in ea scripta sunt. Tempus enim prope est.”
|
|
Conscius sibimet quae vel qualia viderit, quas poenas malorum, quae
praemia bonorum haec Apocalypsis Jesu Christi palam sibi fecerit,
competenter exclamat, ore grandi atque intentione vehementi, beatum
illum esse veraciter dicens, qui ea quae hic scripta sunt, verbi gratia,
septem tubas admirabiles in hac prophetia contonantes audiens, aut si
litteras novit [illa] legens observaverit, seque vigilanter ad illam
quae canit in dic judicii archangeli, tubam Dei, tubam novissimam
praeparaverit. Sic legislator Moyses, cum de longinquo, videlicet multo
antiquior quam iste, beatitudinem sanctorum prospiceret, partimque par
aenigma praediceret, repente exclamavit:
|
“Beatus es tu, Israel, quis similis tui, popule, qui salvaris?”
|
|
(Deut. XXXIII.) Tanta quippe tamque horrenda pravorum damnatio; tanta
tamque horrenda justorum glorificatio est, ut merito spectator exclamet,
et exclamando spiritus significet quod loquendo explicare lingua non
potest; tunc maxime, quia tempus prope est, et quando [quia] adsit,
quando novissima tuba canat, incertum est, praevideri non potest. Sane
verba prophetiae hujus, cum dicit, omnimodam prophetiam hic intelligere
vel exspectare debemus, id est, trium temporum, praeteriti, praesentis
et futuri. Sic enim et ante nos dictum, et verum est, quia prophetiae
tempora tria sunt, scilicet praeteritum, praesens, et futurum. Prophetia
de futuro est:
|
“Ecce virgo concipiet, et pariet filium (Isa. VII).”
|
|
Prophetia de praeterito est:
|
“In principio creavit Deus coelum et terram (Gen. I).”
|
|
De illo enim tempore dixit homo, quando non erat homo. Prophetia de
praesenti est, quam apostolus Paulus, dicit:
|
“Si autem omnes prophetent, intret autem quis infidelis vel idiota,
convincitur ab omnibus, dijudicatur ab omnibus, occulta cordis ejus
manifesta sunt, et ita cadens in faciem adorabit Dominum pronuntians
quod vere in nobis sit Deus (I Cor. XIV).”
|
|
Cum ergo dicitur, occulta cordis ejus manifesta fiunt; profecto
monstratur quia per hunc modum prophetiae spiritus non praedicit quod
futurum est, sed ostendit quod est. Sed sciendum est quod in duobus
temporibus prophetia etymologiam perdit, quia, cum ideo prophetia dicta
sit, quod futura praedicat, quando de praeterito vel praesenti loquitur,
rationem sui nominis amittit, quoniam non prophetatur quod futurum est,
sed vel ea memorat quae transacta sunt vel ea quae sunt. Horum omnium
temporum, sive de omnibus his temporibus, scilicet de praeterito, de
praesenti et de futuro, haec prophetia contexitur, quia videlicet qualis
fuisset, qualis tunc esset, qualis futurus esset Ecclesiae status, hac
Apocalypsi revelavit huic dilecto suo Jesus Christus, sicut ex ipsa
serie mirabili, eodem Jesu Christo dante, cognoscere potest lector, sive
auditor beatus. Promissae ergo beatitudinus spe, ad legendam hanc
prophetiam duce Jesu Christo ingrediamur; et legentes pariter audiamus,
foris legendo litteram, intus audiendo mysteria quae sapientibus et
prudentibus abscondit, Pater revelat parvulis, illam apponentibus aurem
(Matth. XI), quam haec ipsa prophetia saepius requirit, cum dicit:
|
“Qui habet aurem audiendi, audiat, quid Spiritus dicat Ecclesiis (Apoc.
III).”
|
|
Quae enim hactenus dicta sunt, idcirco dicta sunt ut ejusmodi aurem nos
habere vel quaerere persuadeant, scilicet attentam, docilem ac
benevolam, quod doctorum ingenia saecularium in exordiis suis
competenter facere non parva intentione laborant. Nam dicendo:
|
“Apocalypsis Jesu Christi, quam dedit illi Deus palam facere servis
suis, quae oportet fieri cito,”
|
|
attentionem audientis exigit, utpote qui de rebus magnis et cito futuris
sese locuturum promittit. Docilem vero reddere intendit dicendo, et
significavit. Per hoc enim innuit, sub nominum sive imaginum figuris
coelestia debere mysteria requiri. Benevolum esse cupit, cum dicit de
sua persona,
|
“qui testimonium perhibuit Verbo Dei, et testimonium Jesu Christi
quaecunque vidit.”
|
|
Multam quippe ex nobis meretur benevolentiam persona talis,
|
“quae testimonium perhibuit Verbo Dei, et testimonium Jesu Christi
quaecunque vidit.”
|
|
Multa res ipsa, cujus fructus legentibus, audientibus atque
observantibus beatitudo est.
|
|