CAPUT XXXIII. De repromissione Dei, et de eo quod dictum est,

“Possidebit Psemen tuum portas inimicorum suorum.”

Cum clamasset angelus Domini de coelo, et, sicut jam superius dictum est, per semetipsum jurasset, quia neminem per quem juraret habuit majorem, dixissetque: Benedicam tibi et multiplicabo semen tuum sicut stellas coeli, et sicut arenam quae est in littore maris, de quibus, scilicet stellis coeli et arena maris, jam alio loco diximus, hoc quoque subjunxit: Possidebit semen tuum portas inimicorum suorum, et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae, quia obedisti voci meae. Hoc verbum promissionis de benedicendis gentibus in semine ejus, nunc vice altera Dominus locutus est. Nam et in primordio quando dixit illi: Egredere de terra, et de cognatione tua, hoc promisit, dicens: Atque in te benedicentur universae cognationes terrae (Gen. XII). Proinde quia semel et iterum hoc promisit Deus, recte promissio jam dicitur, differt tamen aliquantisper. Ubi nullum adhuc Abrahae praecesserat meritum, tantummodo promisit: ubi vero jam per obedientiam emeritus est, cum interpositione juramenti repromisit, ut per duas res immobiles, inquit Apostolus, quibus im ossibile est mentiri Deum, fortissimum solatium habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam spem (Hebr. VI). Nam et hoc ad nos respicit, quod appellavit Abraham nomen loci illius, Dominus videt. Unde dicitur usque hodie: In monte Dominus videbit. Hoc nempe apud Hebraeos exivit in proverbium, ut, si quando in angustia constituti sunt, Domini optant auxilio sublevari, dicant

“in monte Dominus videbit,”

et hoc est, sicut Abrahae misertus est, miserebitur et nostri. Unde et in signum dati arietis, solent etiam nunc cornu clangere. Juramento ergo interposito auxit quoque benedictionem, sic: Possidebit semen tuum portas inimicorum suorum. Portae inimicorum, potestates sunt tenebrarum, quas semen Abrahae, Christus nunc possidet, juxta quod ipse praelocutus est: Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia quae possidet. Si autem fortior illo superveniens vicerit eum, universa arma ejus auferet in quibus confidebat, et spolia ejus distribuet (Matth. XII; Luc. XI). Hoc autem per passionem et mortem ejus actum est. Suscitavit enim illum Deus a mortuis, solutis doloribus inferni, juxta quod impossibile erat teneri illum ab eo (Act. II). Bene ergo hoc loco, ubi immolatus est Isaac, primum ait, possidebit semen tuum portas inimicorum suorum, et deinde, atque in semine tuo benedicentur omnes gentes terrae, quia videlicet sic futurum erat, ut, immolato Christo, primum inimicorum suorum portas, portas, inquam, inferni victor ille obtineret, ac deinde, dato Spiritu sancto, benedictio, id est poenitentia et peccatorum remissio, praedicaretur in omnes gentes.