|
Hanc quoque vidi sub sole sapientiam maximam: Civitas parva, et pauci
in ea viri: venit contra eam rex magnus, et vallavit eam, exstruxitque
munitiones pergyrum, et perfecta est obsidio. Inventusque est in ea vir
pauper et sapiens, et liberavit urbem per sapientiam suam, et nullus
deinceps recordatus est hominis illius pauperis. Et dicebam ego,
meliorem esse sapientiam fortitudine: quomodo ergo sapientia pauperis
contempta est, et verba ejus non sunt audita? Aliis omnia incerta
ducentibus, et justum ab injusto amplius nihil habere, ego sapientiam in
hoc maximam comprobavi, quod crebro evenit, ut parva sit civitas, et
habitatores in ea pauci, et innumerabilium hostium cingitur exercitu, et
obsidione et fame populus intus necetur, et repente contra omnium
suspicionem inveniri virum humilem et pauperem, qui quia habet
sapientiam, cunctis divitibus, magnis, potentibus et superbis in
periculo positis, et ad obsidionem paventibus, cogitat, inquirit, et
invenit quomodo de malis eruat civitatem. Et o integra hominum oblivio!
postquam fuerint liberati, et soluta captivitas et reddita patriae
libertas, nemo meminit sapientis illius pauperis, nemo refert gratias
pro salute, sed omnes honorant divites qui in periculo nihil subvenire
potuerunt.
Aliter: Civitas parva homo est, qui etiam apud philosophos minor mundus
vocatur, et viri in ea pauci, membra de quibus homo ipse contexitur? Cum
autem venerit adversus eam rex magnus diabolus, et quaesierit locum per
quem possit irrumpere, invenitur in ea humilis et sapiens et pia
cogitatio interioris hominis, et servat urbem quae ab hostibus
cingeretur. Cumque homo de periculo sive persecutionis, sive
angustiarum, sive cujuscunque rei adversae atque peccati fuerit erutus,
homo ille exterior qui inimicus est illius pauperis hominis sapientis,
non recordatur interioris hominis, nec subdit se consiliis ejus, sed
rursum sua fruitur libertate.
Aliter: Parva civitas, et viri in ea pauci, ad comparationem totius
mundi, Ecclesia est, adversus quam saepe consurgit rex magnus diabolus:
non quod magnus sit, sed quod magnum esse se jactet; et circumdat eam
obsidione, sive persecutionis, sive alio angustiarum genere: Invenit in
ea virum pauperem, et sapientem Dominum nostrum Jesum Christum qui pro
nobis pauper factus est, et ipse sapientia; et ille vir pauper liberat
urbem in sapientia sua. Quoties vidimus sedentem leonem in insidiis cum
divitibus, hoc est cum senatoribus et principibus hujus saeculi, et
adversus Ecclesiam molientem pauperis istius sapientiam corruisse.
Cumque pauper hic vicerit, et urbi pax fuerit restituta, vix aliquis
ejus meminit, vix illius mandata considerat, sed totos se luxuriae et
voluptati concecedentes, quaerunt divitias quae in necessitate non
liberant.
|
|