CAPUT II. De secreto ejusdem consilii Dei, quod discrete abscondatur a sapientibus et prudentibus, et reveletur parvulis.

Invitati igitur hujus clamore dicentis: Venite et videte opera Dei, terribilis in consiliis super filios hominum (Psal. LXV), quomodo veniendum sit scimus, scilicet submisso corde et humili spiritu. Consilium quippe est et juxta morem consilii, non passim quibusque, sed certis personis communicatur, ut aure apposita quidpiam eorum percipiant, quae publice gesta sive gerenda seorsum et secreto disposuit opere super filios hominum terribilis Deus. Dixit enim ipse consilii Angelus, qui actu implevit, et implet quod in eodem consilio disponebatur: Confiteor tibi, Pater, Domine coeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis (Matth. XI). Quare? videlicet quia sapientes et prudentes, qui a semetipsis sunt sapientes, et coram semetipsis prudentes, malevoli, inquieti et contentiosi, ac proinde indociles sunt. Et optime novimus, quia malevolos atque contentiosos nemo sapiens ad suum consilium admittit. Econtra parvuli, id est humiles eo ipso quod humiles sunt, Domino Deo suo libenter acquiescunt, et ad omne quod loquitur, benevolentiam cum taciturnitate praestant, summum arbitrantes scelus obstrepere, et melioris reprehendere sententiam, sicut scriptum est: Quoniam quasi peccatum ariolandi est repugnare, et quasi scelus idololatriae nolle acquiescere (I Reg XV). Rationaliter itaque secreta sua Deus ab ejusmodi sapientibus et prudentibus abscondit, nec magis illis sua mysteria quam porcis margaritas committere dignum judicavit, istis autem ea revelavit. Proinde nosmetipsos ad parvitatem eorum applicantes audire et intelligere desideremus, qualibus de rebus concilium Domini est.