|
Nonnihil spectat ad rem praesentem reminisci quia in titulo psalmi
sexagesimi quarti, Jeremiam et Aggaeum Spiritus propheticus composuit,
quorum alter, scilicet Jeremias captivitatem illam futuram praedixit, et
praesens vidit; alter vero, scilicet Aggaeus, soluta captivitate
reversioni in patriam interfuit. Titulus sic se habet:
|
“In finem, Psalmus David, canticum Jeremiae et Aggaei de verbo
peregrinationis, quando incipiebant proficisci (Psal. LXIV).”
|
|
Sequitur psalmus:
|
“Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.”
|
|
Ad rem, inquam, praesentem spectat, ejusdem cantici sive tituli
praeeuntis reminisci, quia magnum resonat gaudium de triumpho Verbi Dei,
cujus propter veritatem implendam populus de captivitate liber illuc
ascendit, ubi oportebat ipsum Verbum incarnari, per quod omnia facta
sunt, de tribu Juda, de semine David. Dulce quidem est allegoriam in
eodem psalmo, sive psalmi titulo meditari scilicet intelligere supernam
Sion et coelestem Jerusalem, atque hic universalem generis humani
peregrinationem, unde omnes ascensuri sunt electi, finito termino mundi.
Verumtamen et illud nonnihil habet dulcedinis, quod historialiter tunc
gestum est, quod populus ille liber de captivitate rediit, cui reditui
propheta Aggaeus interfuit. Etenim reditus ille non solum typus, verum
etiam valde necessaria praeparatio fuit decoris sive hymni, qui te decet
Deus in superna Sion, praeparatio redditionis voti, quod tibi redditur
sive reddetur in aeterna Jerusalem, quo omnis caro ad te veniet,
propitiato te cunctis iniquitatibus nostris, per redemptionem Jesu
Christi Filii tui, cujus ventura nativitas hoc exigebat, ut solveretur
illa captivitas, ut rediret juxta prophetam virgo Israel in terram suam,
sive in civitates suas, eumdem Dominum et Salvatorem suum genitura,
magna et justa prophetis illius temporis gaudii sive laetitiae causa,
magna et pulchra triumphalis tripudii materia.
|
|