|
Dixisse nos arbitramur de principe Graecorum, qualiter venire coeperit,
jam dicendum est, qualiter pervenerit, qualiter regnum Graecorum sive
Macedonum (qui profecto Graeci sunt) auctum imperium cum caeteris
gentibus Judaeam quoque tenuerit, et per quem illa facta sint, quae
facienda superior visio demonstravit in cornu modico, quod subortum est
ex quatuor cornibus hirci supra memorati. Post annos imperii Persici
plus minus ducentos viginti, Alexander Macedo decedente Philippo in
regnum successit, eodem, ut putabatur, Philippo genitus, virtute et
divitiis patre major. Porro, si verum memorant, qui de illo scripserunt,
veraciter illum adduxit in regnum, et cum pervenit jam dictus ille malus
princeps Graecorum, permittente Deo, cujus permissio semper justa est,
licet malignorum principum voluntas sive intentio semper sit injusta.
Ferunt namque gestorum ejus scriptores, Nectanebum quemdam maleficum per
maleficia transfiguratum, in cornuti Jovis daemonium, quem dicunt
Hammonem, Olympiadis uxoris Philippi inisse concubitum, atque exinde
Alexandrum hunc fuisse generatum. Ferunt et hoc alii, quia qua nocte eum
mater Olympias concepit, visa est per quietem cum ingenti serpente
volutari. Utraque haec dicta scriptorum satis sibi consentiunt, nisi
quod ab altero plus et ab altero minus est dictum, et utrosque libenter
audimus, quod hoc vel illud dicere, est testificari, quod illic non
defuerit malignorum cooperatio spirituum, ubi conceptus est talis vir,
talis futurus praedo terrarum, et, ut ait quidam insignis auctor:
. . . . . . . non utile mundo
Editus exemplum tot gentes esse sub uno
Posse viro.
|
|