CAPUT XIII. Quid sit spiritualiter, mulierem virili, aut virum muliebri veste indui non debere.

Non induetur mulier veste virili, nec vir utetur veste feminea; abominabilis est enim apud Deum qui facit haec. Hoc utrumque adeo sponte natura perhorrescit ut de eo, quod minus est, Apostolus dicere non dubitaverit: Vos ipsi judicate. Decet mulierem non velatam orare Deum? Nec ipsa natura docet nos. Vir quidem, si comam nutriat, ignominia est illi (I Cor. XI), etc. Porro spiritualiter mulier veste virili induitur, quando is qui vitae suae nescit moderamina tenere, judex fieri vitae audet alienae, et praeesse praesumit, qui nondum subesse didicit. Econtrario, vir utitur veste feminea quando is qui jam spiritualia percepit charismata, scilicet prophetiam, aut sapientiae sermonem, aut genera linguarum (I Cor. XII), aut quidpiam horum propter quod vir jure dici poterat, et tanquam vir praeest in domo Dei quae est Ecclesia, fluxa tamen sequitur vitia, et pro contemptibili vita meretur, ut si qua est praedicatio ejus, ipsa quoque recte despiciatur. Uterque, inquit, abominabilis est apud Deum qui facit haec, quod utique assertione nostra non indiget