|
|
“Sit ut impius inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.”
|
|
Ac si dicat: Adeo non sum hypocrita vel impius sicut vos astruitis, ut
quicunque inimicus vel adversarius meus est, pius vel aequus esse non
possit, sed potius, quod oppositum est pio, id est impius vel iniquus
sit. Poterat dixisse, vos potius, qui mihi adversamini, impii vel iniqui
estis. Sed humilius elocutus est, quomodo et Dominus noster, cum dicere
potuisset Pharisaeis blasphemantibus, vos contra me estis, vos
spargitis, temperavit eamdem increpationem, quia tunc illorum primi
assultus erant, et dixit:
|
“Qui non est mecum, adversum me est, et qui non congregat mecum, spargit
(Luc. XI).”
|
|
Ita et hic, quia amici ejus quondam fuerant, qui nunc adversabantur,
temperavit increpationem, sicut jam dictum est: Et, quia cum prava
loquerentur, causam justitiae, tanquam pro Deo agerent, praetendebant,
non absolute ait, impius vel iniquus, sed, sicut impius, quasi iniquus.
Ac si dicat: Non praejudico, de intentione cordis, quod forte per
ignorantiam fallitur, hoc scio quod ore impiis et iniquis assimilamini
in eo quod mihi adversando mendacia concinnatis. Non sum, inquam,
hypocrita.
|
|