|
|
“Et aperti sunt oculi amborum,”
|
|
et quod confusio libidinis illius peccati poena sit.
Quomodo tandem dictum est: et aperti sunt oculi amborum? Nunquid caeci
erant antequam comederent, et comedendo illuminati sunt? Non utique, jam
enim et mulier viderat quod bonum esset lignum ad vescendum et pulchrum
oculis aspectuque delectabile. Jam et ad Adam adduxerat Dominus cuncta
animantia ut videret quid vocaret ea. Non ergo exteriores, sed
interiores quos contra Deum clauserant, aperti sunt oculi amborum, quia
videlicet veracem Deum, serpentem vero in sua miseria falsissimum
cognoverunt. Nam protinus sequitur: Cumque cognovissent se esse nudos,
consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata. Ergo id quod dictum
est: Et aperti sunt oculi amborum, duplicem constat habere sensum. Nam
si ad exspectationem illorum respicias quam ex promissione serpentis
conceperant, dicentis: Aperientur oculi vestri, et evitis sicut dii
scientes bonum et malum, acerba nimis ironia est, et gemituosa
conquestio Scriptoris dicentis, et aperti sunt oculi amborum, quod idem
est ac si diceretur, et non juxta promissum serpentis aperti sunt oculi
amborum, nisi quod acerbius nunc sub affirmatione ironica dicitur, quasi
aperta voce negaretur. Porro, si verum eventum exspectes, magnae
confusionis demonstratio vel agnitio est, de qua et protinus subinfertur
quod jam dictum est. Cumque cognovissent se esse nudos, etc. Cum,
inquit, nudos se esse cognovissent, id est, cum se honore in quo positi
erant et conditi, spoliatos et jumentis comparatos, sine omni
protectione Dei nudatos esse animadvertissent. Nam tale est et illud,
quod item dicit Scriptura haec veridica, quae veris nominibus res
appellata, et congruis acta verbis prout oportet enuntiat. Videns igitur
Moyses populum quod esset nudatus, spoliaverat enim eum Aaron propter
ignominiam sordis et inter hostes constituerat nudum (Exod. XXXII), etc.
Igitur duplex quidem sensus in eo quod dictum est, et aperti sunt oculi
amborum, sed verus utrobique genitus, magnum undique ex mutuae
confusionis opprobrium, Deus iratus, diabolus risu cachinnoso dilatus,
uterque sexus ignominia percussus et inter haec omnia reorum et animi
torquebantur, et oculi confundebantur. Statim namque genitalis pars
corporis, utrumque peccatorem ob superbiae meritum injussis motibus
similiter colaphizare (II Cor. XIII) incoepit. Ignominam hujus passionis
pudendam esse natura sponte cognoscit, sine doctore intelligit, ultranea
fuga confitetur. Cur hoc? quia hoc rationali creaturae inesse non
debuit, sed ab offenso Deo non intelligenti honorem suum imposita est,
ut compararetur jumentis. Quidquid enim homini a Deo sive propitio sive
irato institutum est, hoc omnino natura hominis nescire non potest.
Idcirco sicut ratione quam propitius Deus dedit, carere non potest, sic
istam passionem libidinis confusibilem esse, nescire illi impossibile
est. Erubescit in ipsis conjugibus, et mutuum alterutrae nuditatis
refugit intuitum, sicut et isti conjuges primi, qui nondum habentes quos
erubescerent nisi semetipsos, qui erant caro una, consuerunt folia
ficus, et fecerunt sibi perizomata, id est succinctoria.
|
|