CAPUT XVI. De altari, quod extra positum, Judaeorum temporale significaverit ministerium.

Altare quod extra positum est, Judaeorum est ministerium, sanctum quidem antequam Christus qui per hoc promittebatur veniret; nunc autem ex quo ille sancta sanctorum ingressus est, cum ministris suis, eum non sequentibus reprobatum, et velut immundum abjectum est. Habuit quidem prius hoc justificationes culturae, et sanctum saeculare, sed non poterat

“juxta conscientiam perfectum facere servientem solummodo in cibis et potibus, et variis baptismatibus, et justitiis carnis usque ad tempus correctionis impositis (Hebr. IX),”

nunc autem ex quo tempus correctionis advenit, servientem in supradictis, non solummodo perfectum facere non potest, sed nec ullius boni, saltem initium est, imo et cum Apostolo detrimenta reputandum, et ut stercus abjiciendum est (Phil. III). Proinde nos atrium ingressi patriarcharum, fiducialiter altare illud praeterimus, et ultra velum ingredimur bases aeneas columnarum aspernantes et aurea capita gratanter aspicientes, id est occidentem legis litteram relinquentes, et vivificantem spiritum amplectentes, atque inde ad mensam Domini fideliter accedimus, ubi non carnes taurorum immolantur, aut sanguis hircorum potatur, sed panis vitae aeternae, quod est corpus Christi proponitur, et calix salutis perpetuae qui est sanguis ejusdem Christi Filii Dei libatur, tandem illud coeleste sanctuarium ingressuri, quo praecursor pro nobis Christus idem pervenit.