|
Igitur in mysterio Joseph, id est adauctus, Christus est Dei Filius, qui
omni Spiritu sancto plenus est, in quo habitat omnis plenitudo
divinitatis corporaliter (Col. II). Hic et sex et decem annorum cum sit,
siquidem et sex opera universae creationis ipse explicuit, et Decalogum
legis cum digito Dei scripsit, adhuc puer pavit gregem patris sui, id
est, formam servi indutus rationalium Dei Patris ovium curam suscepit.
Eratque cum filiis Balae et Zelphae, uxorum patris sui. Bala inveterata,
Zelpha fluens os interpretatur. Quibus nominibus Scribae
subintelliguntur et Pharisaei dierum malorum inveterati et ore fluentes
vitiatam traditionibus suis doctrinam legis. Cum illis erat, audiens
eos, et interrogans illos, et non quidem ipse, sed propter ipsum Moyses
(Joan. V), in quo sperabant ipsi, accusavit eos apud Patrem crimine
pessimo. Nam si non venissem, inquit, et locutus fuissem eis, peccatum
non haberent, nunc autem excusationem non habent de peccato suo. Si
opera non fecissem in eis quae nemo alius fecit, peccatum non haberent.
Nunc autem et viderunt et oderunt et me et Patrem meum (Joan. XV). Cui
dubium est, quod Pater diligat istum Joseph? Pater enim, inquit Joannes,
diligit Filium, et omnia dedit in manu ejus (Joan. XIII), eo quod in
senectute genuisset eum. Qua in senectute genuit ille Pater talem
Filium? In senectute aeternitatis genuit eum, secundum quam et ipse
dicitur et est Antiquus dierum (Dan. VII). In illa senectute, in illa
naturae antiquitate, sine numero annorum, sine initio dierum, sine
vicissitudine temporum, genuit ille senex et antiquus Pater illum aeque
senem et aeque antiquum Filium, et idcirco diligit eum, fecitque ei
tunicam polymitam. Quaenam est hujus filii tunica, nisi sancta legalis
et prophetica Scriptura? Cujus enim ob causam, cujus ob testimonium vel
gloriam, nisi hujus Filii sui texuerunt digiti Dei omnem Scripturam,
quam jure fatemur divinitus inspiratam. Fecit ergo Pater Filio suo
tunicam polymitam varie pulchram, et pulchre variam. Hanc similem
genituram, hanc tunicam polymitam, dilectionemque paternam: Qui habet
aures audiendi audiat (Matth. XIII), Patre praedicante per Psalmistam in
quo dicit: Eructavit cor meum verbum bonum, dico ego opera mea regi
(Psal. XLIV), etc., usque ad finem psalmi. Videntes autem, inquit,
fratres ejus, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui.
Notum est quia nimis oderant hunc dilectionis filium fratres maligni
tanto odio ut non possent ei quidquam pacificum loqui. Unde ait ipse in
David: Cum his qui oderant pacem, eram pacificus: cum loquebar illis,
impugnabant me gratis (Psal. CXIX). Item: Et sermonibus odii
circumdederunt me, et expugnaverunt me gratis (Psal. CLXXXVIII). Cuncta
loquebantur hostilia: In Beelzebub principe daemoniorum ejicit daemonia
(Matth. XII); et daemonium habet, et insanit; et Quid eum auditis?
(Joan. VIII) et his similia. Sed nunquid viderunt quod illum Pater
amaret, vel quod ille Filius Dei Patris esset? Utique. Nam si caeci,
inquit, essetis, non haberetis peccatum. Nunc autem dicitis quia
videtis; peccatum vestrum manet (Joan. IX). Plane viderunt, et idcirco
excusationem non habent de peccato suo.
|
|