|
Jam quidem cum audimus coelum et terram, animalis homo, qui nunquam in
coelo conversatus est, nec dicere potest cum Apostolo: Vestra autem
conversatio in coelis est (Phil. III); hic talis nec opinari potest
qualis habitatio coelum sit vel fuerit, mox ubi creatum fuit, quippe cum
nec spiritualis homo quantumcunque coelestia contempletur, dum vivit,
sufficienter dijudicare possit, nisi quia magnus et immensus locus,
magna et spiritualis est Patris domus, in qua ab initio mansiones multae
paratae sunt beatis angelis et sanctis hominibus, ubi localis est et
localiter sedet secundum verum hominis corpus, Pontifex summus, qui
penetravit coelos, Jesus Christus Filius Dei. Cujus videlicet
spiritualis habitationis comparatione terra est quidquid carneis oculis
cernitur, ut recte per Psalmistam coelum coeli dicatur, qui cum
praemisisset: Benedicti vos a Domino, qui fecit coelum et terram (Psal.
CXIII), statim subjunxit: Coelum coeli Domino; terram autem dedit filiis
hominum (ibid.). Coelum coeli dedit, eo quod comparatione ejus hoc
visibile firmamentum, quod secundo die factum est, non jam coelum, sed
terra, aut, ut multum, quidam terrae ornatus sit, quia videlicet illud
invisibile est, istud autem terrenis animantibus conspicabile est.
Illud, inquam, coelum coeli, quale factum sit, animalis homo nec opinari
potest; terra autem forte statim animo ejus talis occurrit, qualis in
sua forma conspicitur, scilicet herba virenti, lignisque et pomiferis
vestita arboribus, et diversis animantium generibus plena. Proinde
continuo sequitur: Terra autem erat inanis et vacua, et tenebrae erant
super faciem abyssi.
|
|