CAPUT XXIV. Quod Jacob, filiis Joseph benedicens, commutatione manuum crucem Christi praefiguravit.

Et posuit Ephraim ad dextram suam, id est ad sinistram Israel, Manassen vero in sinistram suam, ad dextram scilicet patris, applicuitque ambos ad eum. Qui extendens manum dexteram posuit super caput Ephraim junioris fratris, sinistram autem super caput Manasse, qui major natu erat, commutans manus. Cur ita fecerit ipse reddit causam, cum Joseph graviter accipiente, et dicente: Non ita convenit, pater, quia hic est primogenitus: pone dexteram super caput ejus, renuens ait: Scio, fili mi, scio. Et iste quidem erit in populos, et multiplicabitur, sed frater ejus major erit illo, et semen illius crescet in gentes. Sine dubio transpositio manuum crucis expressit figuram. Nunquid in eo sic manus commutando casu crucem figuravit? Nunquid non poterat, eadem ratione data, Manassen ad dexteram, Ephraim vero ad sinistram suam posuisse? Poterat plane, sed propheta erat, et prophetico spiritu sciebat quod per crucem componenda esset benedictio quam venturus Legislator daret, vel qua in illo semine Abrahae benedicerentur omnes gentes. Qui enim postmodum de illo qui mittendus erat, et qui exspectatio gentium futurus erat, id est, de Christo dixit: Lavabit vino stolam suam, et sanguinem uvae pallium suum (Gen. XLIX), nescire poterat quali torculari ipsa uva premenda vel ipsum vinum foret extorquendum? Igitur tanquam propheta simul et patriarcha, quomodo verbis verum prophetare potuit dicendo: Et iste quidem erit in populos, et multiplicabitur, sed frater ejus junior, major erit illo, sic et manuum positione crucem Christi praefigurare scivit, per quam priori junior, id est, Judaico praeferendus erat populus gentilis. Ad ipsum Joseph dicit: Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorrhaei, in gladio et arcu meo. Sichimam dicit sive Sichem quae apud Joannem evangelistam Sichar vitiose dicitur, quod errore inolevit, et est nunc metropolis urbs Samaritanorum. Quod autem dicit se eam in arcu et gladio pessedisse; arcum hic et gladium justitiam vocat, per quam meruit peregrinus et advena, interfecto Sichem et Hemor, de periculo liberari. Vel certe in gladio et in arcu meo tuli, id est, in fortitudine mea emi, scilicet in pecunia, quam in multo labore et sudore acquisivi.