|
Quantae putas dignitatis est, tantae rei intuitu fuisse zelatum, sicut
ait ipse:
|
“Zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum (III Reg. XIX.)”
|
|
Non hominem interroges. Currus igneus cum equis igneis, quo ille per
turbinem in coelum ascendit, tibi respondet. Currus dominorum, currus
triumphantium vehiculum est. Dominantis ergo animi dignitatem, et amici
Dei potentiam insignem in illo curru intellige, qui vere dominatus est
omni saeculo sublimior, et potens exstitit in verbo quo continuit, et
rursus aperuit coelos, potens ungendo reges ad potentiam, solius regni
Dei dignatus venerari omni potentiam. Sedit ergo in curru dominando,
aemulator verbi Dei strenuus, et mundanae vanitatis contemptor
victoriosus. Et ut magnitudinem recognoscas aemulationis ejus, currus
non qualiscunque, sed currus igneus erat. Edici non potest, conjici
tamen utcunque potest, quanto dolore cordis ardebat Helias, videns quod
homines qui quantum in ipsis erat; mundum indignum faciebant, illa quae
Christus est misericordia dudum repromissa, et juramento firmata. Non
quidem averti poterat, quod bonus et omnipotens promiserat, quia fidelis
et verax juraverat, sed homines, ut jam dictum est, quantum in ipsis
erat, hoc agebant, ut poeniteret Deum tantae misericordiae, quam
promiserat, quam juraverat, inimici divinae gratiae, hostes salutis
humanae, mali cunctis hominibus, pessimi sibi. O igitur perfectum odium,
et sanctum boni zeli incendium, cujus dignitatem coeli testificati sunt,
continendo ad ejus imperium, et rursus dando terris pluviae beneficium,
amplius autem immittendo currum igneum cum equis igneis ad sublevandum
victorem emeritum, et potentem divinitatis amicum. Ex ejus
glorificatione tam magna, tamque stupenda, exemplum accipiat, spemque
concipiat quisque quod mercede non careat, si Verbo Dei fidele obseouium
studeat impendere.
|
|