CAPUT 16

“Et audivi aliam vocem de coelo dicentem: Exite de illa, populus meus, ut nec participes sitis delictorum ejus, et de plagis ejus non accipiatis, quoniam pervenerunt peccata ejus usque ad coelum. Et recordatus est Dominus iniquitatum ejus.”

Postquam angelus ille clamavit,

“aliam vocem de coelo audivi,”

inquit, quia postquam ipse Christus evangelizavit atque passus est, Spiritus sanctus de coelo venit, et linguas alias apostolis Christi dedit. Extunc triumphus Dominicae passionis coepit annuntiari universo orbi, extunc in omnes gentes poenitentia, et remissio peccatorum coepit praedicari (Act. II).

“Exite ergo, inquit, vox ista de Babylone, populus meus,”

id est, agite poenitentiam, et unusquisque vestrum in nomine Domini baptizetur. Hoc enim veraciter de Babylone exire est.

“Populus, ait, meus,”

id est, o tu omnis qui ad vitam aeternam es praeordinatus. Nam foris quidem omnibus praedicatur, et plerumque reprobi quoque quasi ad credendum perducuntur, sed intus in proposito Dei soli electi requiruntur. Et quid intendat dicendo,

“exite;”

pulchre definit subjungendo:

“ut ne participes sitis delictorum ejus, et de plagis ejus non accipiatis.”

Non ergo de loco ad locum exire jubentur, sed vitam mutare, ut relictis peccatis et supra dictis fornicationibus ejus, consequenter et condigne plagarum quoque ejus immunes habeantur.

“Quoniam, inquit, pervenerunt peccata ejus usque ad coelum,”

id est, quoniam fornicando, et sanguine sanctorum sese inebriando ad hoc usque pervenit, ut ipsum occideret coeli Regem et Dominum.

“Et ob hoc recordatus est, ait Dominus, iniquitatem ejus,”

id est, diem statuit judicii universalis, in quo, iniquitates ejus puniantur. Unde et sequitur:

“Reddite illi sicut ipsa reddidit vobis, et duplicate duplicia secundum opera ejus. In poculo quo miscuit, miscete ei duplum. Quantum glorificavit se, et in deliciis fuit, tantum date illi tormentum et luctum.”

Quinam sunt hi qui reddere illi, sicut ipsa reddidit eis, et secundum opera ejus duplicia duplicare jubentur, nisi hi qui cum Domino sedente ad judicandum in sede majestatis suae (Matth. IX), sedebunt et ipsi judiciariis sedibus, videlicet sancti et martyres Jesu quorum ebria sanguine haec meretrix superius ostenditur?

“Reddite ergo, inquit, illi,”

sicut ipsa reddidit vobis, id est condemnate illam, sicut ipsa sanguinem vestrum innocentem condemnavit. Parum erat dixisse,

“sicut ipsa reddidit vobis,”

nisi addidisset protinus,

“et duplicate duplicia secundum opera ejus.”

Constat enim quia, dum haec sanctos persequitur, et martyres Jesu, corpus tantum occidit,

“et post haec non habet quid faciat; ipsi autem potestatem hanc in judicio cum eodem Domino Jesu habent, ut corpus et animam mittant in gehennam (Luc. XII).”

Bene ergo,

“duplicate duplicia, inquit, secundum opera ejus.”

Itemque in poculo quo miscuit,

“miscete illi duplum.”

Continuoque ait.

“Quantum glorificavit se, et in deliciis fuit, tantum date ei tormentum et luctum.”

Pro gloriatione, qua se extulit, luctum; pro deliciis, quibus inordinate usa est, date illi tormentum. Duae istae damnationis ejus causae sunt; altera, quia sanctis et martyribus Jesu mala reddidit, dum sanguinem eorum fudit; altera, quia affluxit in deliciis et fornicationibus suis; quae videlicet causae et superius praescriptae, et hic ordine praepostero repetitae sunt. Summa reatus ejus nota, ut peccati ejus interminabilis sit superbia ejus quia videlicet non utcunque peccat aut fornicatur, sed in peccatis et fornicationibus suis gloriatur, sive glorificat se. Unde adhuc subditur:

“Quia in corde suo dicit: Sedeo regina [ut regina], et vidua non sum, et luctum non videbo. Ideo in una die venient plagae ejus, mors, et luctus, et fames, et igne comburetur, quia fortis est Deus, qui judicavit illam.”

Quod taliter et sic

“dicat in corde suo, sedeo regina,”

et caetera et quod idcirco plagas istas sustinere habeat, prophetica jamdudum firmavit veritas. Nam in Isaia propheta dicitur illi inter caetera:

“Descende, sed in pulvere, virgo, filia Babylonis, sede in terra (Isa. XLVII).”

Virgo gravissima cum ironia dicitur illic; nam hic veraciter pronuntiatur meretrix. Subinde dicitur ei:

“Dixisti: In sempiternum ero domina. Non posuisti haec super cor tuum, neque recordata es novissimi tui. Et nunc audi haec delicata, et habitans confidenter, quae dicis in corde tuo: Ego sum, et praeter me non est amplius. Non sedebo vidua, et ignorabo sterilitatem. Venient tibi haec duo subito in die una, sterilitas, et viduitas (Isa. XLVII),”

etc. Itaque propter superbiam, quia non quomodocunque peccat haec meretrix, sed superbiendo peccat, et peccando superbit et exsultat, quod non ita, ut civitas Dei, quae in hoc mundo peregrinatur, vidua sit, cum sit meretrix, et multi reges cum ea fornicentur, tanquam hoc sit matrimonium legitimum beatae reginae potentis et dominantis. Propter hoc, inquam, justum et irreprehensibile est judicium,

“ut veniant plagae istae super eam, mors, et luctus, et fames, et aeterno comburatur igne.”

Haec [nec] vero sententia dubitabilis est quin certum debeat habere effectum:

“quia fortis, inquit, est Deus, qui judicavit illam,”

et semel voce vel scripto prolatam, non impotens est adimplere sententiam.