|
Necdum causam commemorat, ut hircus ille, scilicet regnum Graecorum,
Judam et Hierusalem, templumque nuper de ruina et igne Chaldaeorum
resuscitatum devastaret, neque cornu illud insigne ad hoc fuerat
deputatum, ut faceret quod faciendum erat per aliud cornu ejusdem hirci,
juxta visionis supra memoratae mysterium. Sciendum quippe, quia non nisi
ob causas manifestas, non nisi ob scelera grandia contigit, ut vel
Nabuchodonosor locum illum prius, vel Antiochus desertum redderet
posterius. Causas praecedentis, id est Babylonicae tempestatis suo loco
diximus, causas sequentis postmodum dicemus. Igitur intendebat quidem
diabolus contra Deum, contra promissionis Dei verbum vibrare illud hirci
cornu magnum, sed permissus non est, imo manifesta Dei virtute locus
ille defensus est.
|
“Cum enim idem Alexander Hierosolymam adveniret, Phoenices, ait
Josephus, et Chaldaei secum reputabant, quia quidquid potuisset furor
imperialis in civitatem, et ipse committeret, et ipsos committere
permitteret, et principem sacerdotum summis afficeret contumeliis. At
idem princeps sacerdotum, nomine Jaddi, divina visione praemonitus
fuerat, ut confideret, sertisque civitatem ornaret, portasque protinus
aperiret. Et alii quidem cum veste alba, ipse autem et reliqui
sacerdotes, cum legitimis stolis occurrerent, sperantes nihil saevum
pati Deo providente. Hoc facto, venit e diverso quam putabant jam dicti
Phoenices et Chaldaei. Nam Alexander videns multitudinem vestibus albis
indutam, antistites vero cum bissinis stolis, et principem sacerdotum
cum tunica hyacinthina et aurea stola, super caput habentem cidarim et
laminam auream, in qua scriptum erat Dei nomen, adiit solus, et nomen
adoravit, et principem sacerdotum primus veneratus est. Super hoc Syriae
regibus et reliquis stupentibus, corruptamque regis mentem putantibus,
cum unus ex omnibus interrogasset eum, dicens: ”
|
|
|
“Cur, eum omnibus adorantibus, ipse adorasset principem sacerdotum
gentis Judaeae?”
|
|
|
“Non hunc, inquit ille, adoravi, sed Deum, cujus principatu sacerdotii
functus est; nam per somnium in hujusmodi eum habitu conspexi.”
|
|
Praeclara victoriae pars, victoriae nominis vel verbi Dei taliter ob
implendam veritatem promissionis, illam gentem reservantis atque
defendentis, ut regnorum capita sibi humiliaret, dum et Babylonis caput
Nabuchodonosor prophetam ejus procidens adorat, et Macedonum diadema
magnus Alexander in sacerdotis ornatu nomen Dei nihilominus adorat, et
eorum medius tempore potentissimus Persarum Medorumque rex mysterium
victoriosae passionis ejus, sicut suo loco dictum est, appenso Aman in
patibulo, licet ignorans, concelebrat.
|
|