|
Ecce hoc est mendacium quod iste diabolus genuit, cujus patrem hunc esse
pronuntiavit Dominus Jesus Christus veritas et Verbum Dei, dicens
Judaeis:
|
“Vos ex patre diabolo estis, et desideria patris vestri vultis facere.
Ille homicida erat ab initio, et in veritate non stetit, quia non est
veritas in eo. Cum loquitur mendacium, ex propriis loquitur, quia mendax
est, et pater ejus (Joan. VIII),”
|
|
subauditur mendacii. Hoc fuit initium duelli, principium certaminis,
quod tale mendacium locutus est ex propriis. Ex propriis, inquam, quia
non sic res se habuit quomodo dixit:
|
“Ego feci memetipsum, Deus ego sum (Ezech. XXVIII).”
|
|
Genitura ista cordis ejus, contraria est geniturae cordis unius et
solius Dei, contraria Verbo Dei, et veritati Dei. Hoc est inimicitiarum
exordium, et istae inimicitiae naturales sunt. Naturaliter quippe
dissentiunt veritas et mendacium. Veritas est Verbum Dei, mendacium est
nihil. Verumtamen istud nihil ad illud constituit, ut qui aliquid erat,
qui magnitudinis, sapientiae, et pulchritudinis multum habebat, in
alterum versus sit ita, ut jam neque magnus, neque sapiens, neque
pulcher possit esse vel dici. Nempe adeo magnus esse desiit, ut sit
quasi cinis. Nam
inquit Dominus,
|
“o Cherub, in cinerem, super terram in conspectu omnium videntium te
(Ezech. XXVIII).”
|
|
Sapiens esse desiit. Nam
|
“perdidisti, inquit Dominus, sapientiam tuam (ibid.)”
|
|
Pulcher esse desiit. Nam
|
“polluisti, ait, sanctificationem tuam (ibid.)”
|
|
Sed revertamur ad ordinem. Nondum enim totum audivimus sacrilegium
superbiae ejus, quod perpetravit adhuc in illa magnitudine, sapientia,
et pulchritudine conspicuus, propter quod et sic miser factus est, bonis
illis exspoliatus.
|
|