|
Si fuerit angelus pro eo loquens unum de similibus miserebitur ejus et
dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem. Inveni in quo ei
propitier. Consumpta est caro ejus a suppliciis, revertatur ad dies
adolescentiae suae (Job XXXIII). Quidquid huic a nobis hactenus dictum,
vel adhuc dicendum est, sic accipe, o tu, quicunque adesse dignaris,
sicut pollicetur titulus operis, scilicet non tam expositionem docentis
quam sessionem sedentis in meditatione mortis, secundum morem
manducantium panem doloris, quibus dulce est non solum loqui, verum
etiam idipsum quod jam locuti sunt, diutius meditari, et ut secundum
majestatem divini sermonis dictum sit, non solum manducare, verum etiam
ruminare panem doloris. Quid ergo ruminas, o anima? Quid meditaris?
Audio quod dicas mihi, sentio responsum doloris tui, sed sensum ipsum
non possum facile verbis consequi, aut competenter eloqui. Sed ecce
simul audio hunc ipsum Angelum dantem in propheta vocem hujusmodi:
Gratis venundati estis, et sine argento redimemini (Isa. LII). Vox ista,
o anima mea, linguam meam adjuvat, ut verba inveniam, quibus doloris tui
sensum aliquantisper eloquar. Consideremus ubi, quando, et quomodo
venundati fuimus, et iterum ubi, quando et quomodo redempti sumus, et
ecce in his verbis tam paucis vere magna, vere alta et grandisona
elocutio. Vere enim in hoc dicto gratis venundati estis, magna, gravis
et miranda exprobratio, et vere in hoc dicto et sine argento redimemini,
magna, dulcis et miranda consolatio. De venundatione minus gratuita
sicut dicit, gratis venundati estis, prima consideratio sit. Ubi eramus
venundati, sive cum venundaremur? In lumbis Adae. O dolenda progenies!
Tunc ergo venundata es, quando nondum eras? Et quomodo venundata es?
Ambiendo divinitatis altitudinem, et exspectando hujusce ambitionis
adimpletionem secundum haec verba serpentis: comedite et eritis sicut
dii (Gen. III). Sed non est factum quod ille dixit. Ergo vere dictum
est, gratis venundati estis, quia speratum vel promissum
praevaricationis pretium, neque vos, neque ille accepit, in quo
praevaricati estis. Magna igitur exprobratio, verumtamen re ipsa multo
parcior, et pro intentione tam mali commercii longe suavior. Nam ad
intentionem illius, in quo fuimus venundati, parum erat dicere: Gratis
venundati estis, et amplius erat dicere id quod verum est: Nimis damnose
venundati estis: quia non solum Domino similes non estis facti, sed et
Deo mortui estis. De redemptione quam dicit, et sine argento redimemini,
major est consideratio nobis habenda quam suis explicare verbis possit
lingua mortalis. Quidnam est, quod sine argento redimemini? Scimus ubi
et quando sumus redempti, quia videlicet illic redempti sumus, ubi
praesentes non fuimus, neque de pretio redemptionis cum redemptore
quidquam tractavimus, sicut scriptum est in propheta ex persona
redemptoris ejusdem perspicientis ad ejusdem redemptionis nostrae
mysterium: Torcular calcavi solus, et de gentibus non est vir mecum
(Isa. VI). Tunc redempti sumus quando Angelus iste sic locutus est unum
de similibus, ut eo moriente et lancea percusso flueret sanguis et aqua
de latere ejus. Ibi argentum non fuit pretium redemptionis. Quid ergo
vel quantum est quod ait, et sine argento redimemini? Neque enim sicut
dixerat gratis venundati estis, ita et dicere debuit, aut voluit, gratis
redimemini. Quid enim? Nunquid quia dixit, et sine argento redimemini,
idem est ac si diceret: Gratis redimemini? Non utique, neque sic factum
est; non enim gratis, sed pretio sumus redempti, et hoc de nostro, unde
et vera est et justa haec annuntiatio, de qua nobis sermo est juxta
capitulum praesens, quo dictum est, ut annuntiet hominis aequitatem.
|
|