|
|
“Super hoc, inquit, expavit,”
|
|
id est in admirationis excessum raptum est,
|
“cor meum, et remotum est de loco suo,”
|
|
id est a delectatione vitae praesentis avulsum est, et translatum in
amorem aeternitatis.
inquam, subaudi quod annuntiatum est posse hominem ad hanc lucem,
ascendere,
ut dictum est,
Cujus enim cor non in hujus pietatis admiratione exsiliat? Cujus torpor
non in sublimitate tantae considerationis expavescat? Quomodo autem
annuntietur quod praedictum est, vel qualiter interna cogitatione
tangatur quis, et ad spiritualia sensificetur, adjungit:
|
|