|
(III REG. CAP. XIX.)
|
“Misitque Jezabel nuntium ad Heliam dicens: Haec mihi faciant dii, et
haec addant, nisi hac hora cras posuero animam tuam sicut animam unius
ex illis. Timuit ergo Helias, et surgens abiit quocunque eum ferebat
voluntas.”
|
|
Paulo ante sic fortis Helias ut coelum clausum contineret, totque
prophetis Baal interfectis, coelum rursus aperiret, nunc autem sic
infirmus ut fugiat propter minas mulieris Jezabel turbatus, et prae
pavore nesciens quo iret, palam quoque suo fecit exemplo, quia nullus
homo de seipso fortis est. Non tamen ejusmodi infirmitas jure
reprehenditur. Nam et in Evangelio per concessionem loquitur Dominus:
|
“Si vos persecuti fuerint in una civitate, fugite in aliam (Matth. X).”
|
|
Sed quid est quod mortem fugiens optat mori? Sequitur enim:
|
“Cumque venisset et sederet subter unam juniperum, petivit animae suae
ut moreretur. Et ait: Sufficit mihi, Domine, tolle animam meam,”
|
|
etc. Sufficit mihi dixit, diu namque vixerat. Siquidem ipse erat
Phinees, filius Eleazari, ut perhibent Hebraei. Quod verisimile
videretur, nisi quod Phinees de tribu Levi exstitit, et Helias de
habitatoribus Galaad fuisse perhibetur, ut supra legitur; Galaad namque
civitas a monte Galaad in quo condita est sortita vocabulum, quam et
coepit de Amorraeorum manu, Galaad filius Machir filii Manasse. Nullam
quippe de Manasse possederunt civitatem filii Aaron, de cujus filio
Eleazaro ortus est Phinees. Sed de tribubus Juda et Simeon, et Benjamin
civitates quatuordecim. Sed ad propositum redeamus. Quid est quod sic
mori timet, ut mortem optet? Nihilominus et quod sequitur, quaesitu
dignum est.
|
“Projecitque se, inquit Scriptura, et obdormivit in umbra juniperi,”
|
|
etc. Semel obdormivit, et deinde surgens comedit et bibit, iterum
dormivit, surgensque denuo, comedit et bibit.
|
“Et ambulavit in fortitudine cibi illius quadraginta diebus et
quadraginta noctibus usque ad montem Dei Horeb.”
|
|
Nunquid casu haec gesta sunt? Non utique, sed mysteriis propheticis
plena sunt. Helias qui supra in spiritu fortitudinis agendo, Dei et
Domini secundum nomen suum typum gerebat, ipse hoc loco in infirmitate
sua generis humani figuram gestat. Ibi capitis, hic membrorum mysterium
est, Jezabel, qui mortem Heliae intentat, mors aeterna est, quae per
peccatum in hunc mundum introierat. Hanc quicunque fugit, sedet subter
juniperum, id est confugit ad sanctum et vivificum crucis Dominicae
lignum. Currit ad baptismum, poscit Dominicae passionis sacramentum.
Illic ambit mortem, illic festinat commori Christo, ne ab Jezabel
occidatur, complantari similitudini mortis Christi, ne in aeterna morte
detineatur. Projicit ergo se in umbra juniperi, et obdormiscit, id est
subjicit se cruci Christi, et commoritur illi.
|
“Omnes, inquit Apostolus, quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in
morte ipsius baptizati sumus (Rom. VI).”
|
|
Inde surgens invitatur ab angelo Domini ad prandium, id est percipit a
sacerdote Dominici corporis et sanguinis sacramentum. Illud comedit et
bibit, et tamen rursus obdormiscit. Quamvis enim Christo commortuus,
mortem aeternam evaserit Christianus, temporali tamen morte corporis est
moriturus. Sed rursus angelus Domini revertitur, eumque iterato invitat
ad manducandum et bibendum. Surgit enim omnis qui dormit, veniente
Christo in jussu, et in voce archangeli, in tuba Dei (I Thess. IV), et
manducabit deinceps semel tantum, et semper panem verum, panem
angelorum, facie ad faciem videndo Deum.
|
“In fortitudine illius cibi ambulabit ad montem Dei quadraginta diebus
et quadraginta noctibus,”
|
|
id est, perseverabit in coaeternitate Dei cunctis diebus, imo sine fine
cum angelicis spiritibus.
|
|