|
Prima unctio David clam in domo patris hoc modo fit:
|
“Quomodo, inquit Samuel, vadam? Audiet enim Saul et interficiet me. Et
ait Dominus: Vitulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad
immolandum Domino veni,”
|
|
etc. Vitulus ad immolandum adductus claudere poterat oculos Saul, ne
sollicitaretur, ne quid suspicaretur, causa quasi tota patente securus.
Sic pulchre in illa figura factum est, quia sic in re futurum erat.
Vitulus immolandus passibilem significat naturam nascituri de Virgine
Regis Christi Felii Dei, qua falsus diabolus potentiam nascentis
intelligere non potuit, quod scilicet ad destitutionem peccati Rex
justitiae veniret, et regni ejus non esset finis. Est enim ille malis
quidem suis astutus et callidus, in bonis autem Dei brutus et fatuus.
Unde et in Job ex ore Dei Behemoth, id est animal, dicitur, circulum
fatuitatis habens in naribus (Job XL). Sed et in principio, ubi serpens,
imo ipse in serpente diabolus maledicitur,
|
“Super pectus tuum gradieris,”
|
|
inquit Deus (Gen. III). Quomodocunque in malo sit subtilis et callidus,
quantumcunque naturae perversione malitiosus abutatur ad cognoscendum
arcanae divinitatis consilium, brutus est, et super pectus suum
graditur, semper intentionem suam conculcando, ut coelestibus dum nocere
cupit, prodesse probetur. Quod facile agnosci libet ex cunctis qui
spiritu ejus aguntur malitiosis hominibus. Quantumcunque in cognitione
creaturae, in coeli motibus, in astrorum cursibus, seu etiam magicis
artibus subtiliter calleant, spiritualium tamen bonorum, ac coelestium
sacramentorum, adeo indociles et imperceptibiles sunt, ut si eos voces
ad audiendum, casso labore tuo nimium experiaris, brutam et pene
irrationabilem illis esse animam. Igitur ubi David inungitur, vitulus de
armento tollitur ad immolandum, ne audiat Saul, quia videlicet ubi Rex
novus Christus nascitur, cuncta humanae naturae passibilitas de foris
praetenditur, ne sacramentum hoc agnoscat diabolus, ut, quamvis
circumfulgentibus miraculis terreatur, et adversi aliquid interdum
suspicetur, nesciat tamen qua via vel quo ordine virtus quae mundum
ingressa est, regnum ejus expugnare aggreditur.
|
|