|
Ubicunque Christiana vel catholica fides ipsa suis auribus audivit, et
ipsa videt suis interioribus oculis, quod virga ista, virga gracilis et
pulchra, virga humilis quidem, sed recta, est beata Virgo Maria. Et flos
qui de virga ista ascendit, fructus ventris ejus, est Christus Dei
Filius, et Virginis filius est, in quo qui promisit Deus fidelis et
verax inventus est, qui juravit Deus justus, et Deus sanctus comprobatus
est. Quaerendum vero hic est, cur placuerit Spiritui sancto dicere:
|
“Egredietur virga de radice Jesse,”
|
|
magis quam dicere de radice David sive Abrahae, quibus promisit, quibus
Deus juravit. Ad haec inquam: Si dixisset, de radice David, victricem
quidem pronuntiaret veritatem promissionis, sed ipsa dictio minus
contineret sacramenti. Nunc autem plus habet mysterii, quia cum
praeconio veritatis tendentis in semen David, simul nos mittit in
secretum paternae domus ejus in rationem temporis vel diei, quo missus
est propheta Samuel ad ungendum regem, quem projecto Saule providerat
sibi Dominus in filiis Jesse, qui et Isai. Quomodo enim dictum, quomodo
factum est?
|
“Vitulum, inquit Dominus, de armento tolles in manu tua, et dices: Ad
immolandum Deo veni. Timebat enim Samuel: Audiet, inquit, Saul et
interficiet me. Et implevit cornu oleo juxta praeceptum Domini, et ivit.
Ad immolandum, ait, Domino veni: sanctificamini et venite mecum ut
immolem. Sanctificavit ergo Isai, et filios ejus, et vocavit eos ad
sacrificium. Cumque ingressi essent, vidit Eliab, et ait: Num coram
Domino est Christus ejus? Et dixit Dominus ad Samuelem: Ne respicias
vultum ejus, nec altitudinem staturae ejus, quoniam abjeci eum, nec
juxta intuitum hominis ego judico: homo enim videt ea quae parent,
Dominus autem intuetur cor. Vocavit Isai Aminadab, et adduxit Semmam,
similiterque et alios filios suos, qui fuere septem numero, et non
elegit Dominus ex istis. Ait Samuel ad Isai: Nunquid completus est
numerus filiorum? Adhuc, inquit, Isai, parvulus reliquus est, et pascit
oves. Jubente ergo Samuele, misit et adduxit eum. Qui cum venisset rufus
et pulcher aspectu, decoraque facie: Surge, ait Dominus, et unge eum,
ipse est enim (I Reg. XVI).”
|
|
|
|