CAPUT IX. Quomodo radix Jesse in signum populorum, et sepulcrum ejus sit gloriosum, et quomodo adjecerit manum suam ad possidendum residuum populi sui, ad congregandum profugos Israel.

In die illa radix Jesse, qui stat in signum populorum, ipsum gentes deprecabuntur, et erit sepulcrum ejus gloriosum. Ex quo radix Jesse stetit in signum populorum, ex eo repleta est terra scientia Domini, sicut aquae maris operientes. Quid enim fuit in signum populorum stare radicem Jesse, nisi Filium hominis exaltari a terra, et omnia trahere ad se? (Joan. XII.) Ex eo nimirum spiritus est datus, postquam illa exaltatione Jesus est glorificatus (Joan. VII). Dixit autem de illo spiritu dato, evangelista testante: Qui credit in me, sicut dicit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquae vivae (ibid.). Igitur aquae scientiae Domini, aquae operientes, subauditur peccata, signum illud, divisiones gratiarum Spiritus sancti, quo inebriatus lupus cum agno, et pardus cum haedo habitavit, et leo quasi bos paleas comedit, ipsum inquit gentes deprecabuntur, et erit sepulcrum ejus gloriosum. Ecce hodie gentes ipsum deprecantur, et in sepulcro, id est in morte ejus gloriantur. In quo enim alio se gloriari profitentur? Mihi, inquit Apostolus, absit, gloriari, nisi in cruce Domini mei Jesu Christi! (Gal. VI.) Idipsum cum Apostolo gentes quoque actu quodam loquuntur, pingentes jugiter signum crucis in suis in frontibus. Hoc facere gloriosum est et regibus. Quare autem magis placeat dictum vel scriptum esse gloriosum sepulcrum ejus, quam signum vel dormitionem ejus? Nimirum quia quicunque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus (Rom. VI), cum dixisset Apostolus, continuo subjunxit: Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem, ut quomodo surrexit Christus a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus (ibid.). Parum erat ad gloriam radicis illius, si propter arida ligna tantummodo in crucem exaltaretur, et dormitione mortis sopiretur, nisi etiam plantata in sepulcro terrae gloriosa refloruisset resurrectione. Ita profecto parum esset omnibus in illo signo gloriantibus, si solummodo signum illud crucis in frontibus eorum pingeretur, quod facimus, quando quemque catechizamus, nisi etiam in sepulcro elementaris aquae, terna mersione, pro triduana illius sepultura plantaretur novus exinde surrecturus, et deinceps inter membra novi hominis computandus. Notandum interea quod flos idem qui supra dicebatur egredi de radice Jesse nunc e converso dicitur radix Jesse. Quare hoc, nisi quia et ille radix carnis hujus, et iste radix est fidei illius? Iste de carne illius egressus est, ille de spiritu hujus resuscitandus est. Sequitur: Et erit in die illa: Adjiciet Dominus secundo manum suam ad possidendum residuum populi sui, quod relinquetur ab Assyriis, et ab Aegypto, et a Phetros, et ab Aethiopia, et ab Helan, et a Sennaar, et ab Amath, et ab insulis maris. Et levabit signum in nationes, et congregabit profugos Israel, et dispersos Juda colliget a quatuor plagis terrae. Haec propheta continue loquitur, postquam dixit gloriosum fore sepulcrum. Quid ergo aliud nobis prophetatur quam quod per Joannem evangelizatur, dum dicit, quia Jesus moriturus erat pro gente, et non tantum pro gente, sed ut filios Dei qui erant dispersi congregaret in unum? (Joan. XI.) Nam ecce levabit Dominus in nationes signum populorum, de quo jam dictum est. Vere levavit atque exaltavit sicut exaltatus est serpens in deserto, ut omnis qui credit in ipso non pereat, sed habeat vitam aeternam (Joan. III). Congregantur profugi Israel, colliguntur a quatuor plagis terrae dispersi Juda, ipsa namque congregatione et collectione sua fiunt Israel, fiunt Juda quaelibet gentes, quaelibet nationes. Quid porro est quod ait: Adjiciet Dominus secundo manum suam aa possidendum residuum populi sui? Quid, inquam, nisi quia jam dudum manum suam extendit ad possidendum, sed adhuc locus erat? Nempe in manu forti eduxit filios Israel de terra Aegypti, et illos per passionem suam, in domum suam induxit, sed vidit, quia adhuc locus est (Luc. XIV), quia nondum electorum numerus completus est. Adjecit ergo secundo manum suam, levando scilicet signum illud, non tantum in Israel, sed in nationes ut jam dictum est. Nihilominus, et illud vigilanter intuendum est quod, cum dixisset ad possidendum residuum populi sui, subjecit et dixit, quod relinquetur ab Assyriis, et ab Aegypto, et a Phetros, etc. Quid enim est esse relictum ab Assyriis et a caeteris gentibus, sive insulis maris, nisi contemptum et despectum esse superbo mundo huic? Plane illud est quod Apostolus dicit: Videte enim vocationem vestram, fratres, quia non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles, se quae stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat fortia et ignobilia mundi; et contemptibilia elegit Deus, et ea quae non sunt, ut ea quae sunt destrueret, ut non glorietur omnis caro in conspectu ejus (I Cor. I). Ergo et in isto magna humilitatis Christi commendatio est, et contra superbiam Assur, de quo jam dictum est.