CAPUT VI. Quomodo Moyses servus Domini vere Judaeis mortuus sit, et quid Christo Jordanem transire, et de finibus vel distributione terrae promissionis ejus.

Moyses, inquit, servus meus mortuus est. Surge et transi Jordanem istum, tu et omnis populus tecum in terram quam ego dabo filiis Israel. Ubi Moyses servus Domini, ubi, inquam, vel quibus mortuus est? Plane Judaeis mortuus est. Judaeis, inquam, Moysi vita indignis Moyses mortuus est, in scelere ipsorum, in sacrilegio quo Dominum Moysi crucifixerunt. Quidquid ex tunc habere sibi videntur Mosaicum, mortuum est, et omni vita caret multitudo victimarum illorum, holocausta arietum, et adeps pinguium, sanguis vitulorum, et agnorum, sive hircorum, neomenia eorum, Sabbatum eorum, Kalendae eorum, et aliae omnes festivitates eorum, sive solemnitates. Quomodo enim haec vivere, vel in his Moysen se putant habere vivum, cum illa oderit Deus vita viventium? Odivit, inquit, haec anima mea, facta sunt mihi molesta (Isa. I). Non feram, non exaudiam, imo et oculos meos avertam. Igitur Judaeis Moyses: Judaeis, inquam, pro sacrilegio ipsorum, quia manus ipsorum plenae sunt sanguine (ibid). Moyses mortuus est (Deut. XXXIV). De quo et supra recte dictum est: Et non agnovit homo sepulcrum ejus, usque in praesentem diem (ibid.). Quis enim hodie locum scire possit Moysi in manibus Judaeorum mortui? Civitas eorum facta est deserta terrena Sion; deserta facta est illa quondam nobilis domus sanctificationis eorum. In omnes gentes dispersi sunt, in omnibus locis noti sunt, et nullus est locus eorum; nec est dicere: Hic vel ille Judaeorum est locus, ubi mortuum Moysen suum, mortuam litteraturam celebrare debeant. Ita mortuo Moyse, surge, tu Josue, exsurge, Salvator, resurge, salutare meum, et transi Jordanem istum, transi cunctas carnales caeremonias Judaeorum, cunctas purificationes Judaeorum, cuncta Judaeorum baptismata, baptismata calicum, urceorum, aeramentorum, et lectorum (Marc. VII; Hebr. VI). Transi inquam, et ipso transitu tuo divisiones facies inter litteram et spiritum. Tu et omnis populus tecum. Te enim primogenito mortuorum resurgente a mortuis, fit ut resurgat et omnis populus tecum, sitque speranda universalis resurrectio mortuorum, et, te resurgente, transibit omnis populus tecum in terram quam ego dabo filiis Israel, terram viventium, terram revera fluentem lac et mel. Omnem locum quem calcaverit vestigium pedis vestri vobis tradam, sicut locutus sum Moysi. Hoc plane verum est, hoc in Salvatore nostro perspicuum est. Omnis locus, omne cor, vel omnis conscientia, quam calcavit vestigium pedis ejus, quae subjecit se pedibus ejus, quae suscepit vestigia ejus vel custodivit, ipsius est, Salvatoris est, sempiternae salvationis est. Econtrario quos non calcavit vestigium pedis ejus, qui non sunt subjecti pedibus ejus, non sunt ejus, non ipsi traditi sunt, sed diabolo dati sunt, non populus acquisitionis, sed perditionis filii sunt. A deserto et Libano usque ad pluvium magnum Euphratem, omnis terra Hethaeorum, usque ad mare magnum contra occasum erit terminus vester. Juxta litteram illi Josue terrae possidendae termini definiuntur. Juxta sensum vero spiritualem, Domino Salvatori nostro tam Judaeorum quam gentium potestas vel imperium promittitur. Nam desertum et Libanus, quod interpretatur candidus, populus est Judaicus, desertum videlicet pro parte illorum qui, ob suam perfidiam ab isto Salvatore deserti, ab ista salute derelicti sunt. Libanus vero pro parte illorum qui baptismi ejus gratiam susceperunt, vel circa finem mundi, cum plenitudo gentium subintraverit, suscepturi sunt. Flumen vero Euphrates et magnum mare populus gentium est, videlicet flumen Euphrates quod interpretatur frugifer, sive crescens, pro parte illorum qui de ipsis gentibus ad istum Salvatorem magno virtutum incremento cum fructu salutis aeternae currunt. Mare autem magnum pro parte illorum qui, falsi et amari persistentes, salutem vel sanitatem vitae non receperunt, imo et mirabiliter persecuti sunt, sed non praevaluerunt, quemadmodum de illis in psalmo canimus: Mirabiles elationes maris, mirabilis in altis Dominus (Psal. XCXII). Omnis, inquit, terra Hethaeorum, id est formidantium, sive stupentium, de qualibus in cantico suo Moyses dicit: Irruat super eos formido et pavor in magnitudine brachii tui (Deut. XXXII), omnis, inquam, terra formidantium, et sub tormento malae conscientiae paventium, ab illo deserto usque ad illud mare magnum, et ab illo Libano usque ad illud flumen magnum Euphraten erit terminus vester, ut videlicet in omni gente et natione praedicando Evangelium, reveletis iram Dei ad formidinem Hethaeorum, id est impiorum hominum, eorum qui veritatem Dei in injustitia detinent, et creaturae potius quam Creatori serviunt (Rom. I). Nullus vobis poterit resistere cunctis diebus vitae tuae. Repugnent et resistant veritati fortes et pugnaces Hethaei, non praevalebunt, sed secundum nomen Hethaeorum formidabunt et pavebunt, quicunque tibi, o Salvator mundi, contradicunt.