|
|
“Et remansit solus, et mulier in medio stans.”
|
|
Sed ecce fortassis dum altiora mysteria requirimus, dicat quispiam
scrutator litterae studiosus: Quamodo insipientes et maligni impii
thesaurizatores irae Dei, tam cito ad unius responsionis vocem, solum
Jesum et mulierem in medio stantem reliquerunt; num sese introrsus
respexerunt, et humili conscientia peccatores se agnoscentes,
peccatricem dimiserunt? Ergo ne in tanta iniquitatis abundantia, mens
eorum talem potuit admittere sensum, et sic ad obicem pietatis quiverunt
offendere
|
“pedes eorum veloces ad effundendum sanguinem?”
|
|
(Psal. XIII.) Ad haec, inquam: Non sic offenderunt, non sic ab
intentione sua conquieverunt, non eo sensu conticescentes:
|
“Unus post unum exierunt.”
|
|
Sed quid? Utique quia talem ejus audierunt responsionem, de qua nullam
spem accusationis habere possent, idcirco confusi coepta reliquerunt.
Unde et evangelista cum dixisset:
|
“Unus post unum exibant,”
|
|
statim adjunxit,
|
“incipientes a senioribus.”
|
|
Seniores enim quanto majores ac vetustiores, tanto ad calumniandum
instructiores et ad cognoscendum verbum quod calumniari nequirent
perspicaciores, ubi responsum ejus audierunt, primo validum et
inexpugnabile esse praesenserunt, et idcirco primo loco cesserunt. Nam,
ut supra dictum est, cum scirent illum mansuetum esse et pium, imo cum
scirent eum poenitentiam praedicare, publicanum quoque vocasse, et cum
peccatoribus quoque manducare (Matth. IX); unde et improperantes ei
dicebant,
|
“quod esset homo vorax, et potator vini, amicus publicanorum et
peccatorum (Matth. XI);”
|
|
cum, inquam, haec scirent, nec ignorarent quod adversus Pharisaei
cogitationes peccatricem aliam dudum defendisset, quae tetigerat pedes
ejus (Luc. VII), arbitrabantur quod et istam adulteram defensurus esset,
talem utique personam qualem signanter lapidari jusserat lex, unde et
damnarent eum veluti reum qui legem solvere contenderet. At ille nec ad
dexteram nec ad sinistram declinans, talem sententiam dederat, quam nec
infirmare lex divina, nec contemnere ratio posset humana. Illis hujus
sententiae fortitudinem considerantibus, et ob hoc nihil se proficere
sentientibus, remansit cum Jesu sola mulier in medio stans, et ab illis
exeuntibus relicta est causa ejus, tanquam laqueus inutilis et recte
inefficax, qua proposita sic Jesus uno sapientiae responso, capreae,
hinnuloque cervorum similis (Cant. II), in altum exilierat, ut eum nulla
canum istorum consequi posset astutia. Igitur isti Jerosolymitae, ut
putabantur, aemulatores legis, revera autem principes Sodomorum per
prophetam dicti, exeuntes reliquerunt miseram, non quia suam recognovere
miseriam, sed quia quilibet de illa fecissent, non haberent unde
accusarent misericordiam (Isa. I).
|
|