|
|
“Praedam pollicetur sociis,”
|
|
Cum de multitudine iniquorum loqueretur, subito ad caput rediit, qui mos
est frequens in Scripturis.
|
“Praedam, inquit, pollicetur,”
|
|
scilicet hostis antiquus,
id est spiritibus malignis, videlicet eorum animas, quorum cor, ut
dictum est, longe est a disciplina.
id est pravae intentiones sequacium ejus,
quia videlicet hoc amant, quod diu tenere non possunt. Quod tamen in
ipso maxime patet, quem hostis suus, ut supra dixit:
|
“Lanceis suis cicumdedit (Job XVI),”
|
|
hoc utique intendens, ut animam hac tentatione victam tolleret in
praedam; de quo et subdit:
|
|