CAPUT 2

Sane Agnus iste Christus est, qui nunc quidem ecce in persona sua stat supra montem Sion, supra omnem Ecclesiae dignitatem, supra omnem principatum, omnesque virtutes coelorum, tunc autem quando promissio fiebat vel recenter facta fuerat, stetit in figura, sicut jam dictum est, quando vel ex quo immolatus est Agnus in domibus filiorum Israel (ibid.), cujus sanguine postibus signatis, dum comederentur carnes ejus, mortua sunt primogenita Aegyptiorum, et filii Israel transierunt per mare Rubrum, et Pharao cum curribus et equitibus suis illos persequens submersus est. Agnus iste nomen suum et nomen Patris sui scripsit in frontibus nostris cum signaculo crucis. Tunc autem sumebatur de sanguine agni qui erat in limine, et ponebatur in superliminari. et super utrumque postem (ibid.). In qua nimirum positione divinum erat crucis praesagium sive sacramentum, profuturum illis in plenitudine temporis, in tempore benedictionis, quando verus agnus Christus semen Abrahae,

“in quo benedicerentur omnes gentes (Gen. XXII),”

immolandus erat in ara crucis. Istos vidi stantes cum Agno, quia nimirum quicunque secundum fidem Abrahae vel promissionem Dei significabantur, sanguine illo benedicti sunt cum Christo, et vivunt cum illo. Quid autem sibi vult iste illorum numerus, centum quadraginta quatuor millia? Hoc nimirum nobis innuit, quod filii Israel sive filii Abrahae, qui per venturum Christum essent salvandi, opus erat, ut non tantum carnis, sed fidei vel promissionis existerent filii.

“Non enim, inquit Apostolus, omnes qui ex Israel sunt, hi Israelitae, neque qui semen sunt Abrahae, omnes filii, sed in Isaac vocabitur tibi semen, id est, non qui filii carnis hi filii Dei, sed qui filii sunt promissionis aestimantur in semine (Rom XIX).”

Hanc fidem simul cum operibus Abrahae numeri hujus plenitudo mystice significat. Denique numerus primorum filiorum carnis Israel, scilicet, duodenarius, si semel et iterum ac tertio in decuplum multiplicetur, norunt abacistae quia duodecim millia fiunt. Item si duodecim millia per eumdem duodenarium multiplicentur, fiunt centum quadraginta quatuor millia. Lubet adhuc dicere manifestus; duodecim, qui numerus primorum, ut jam dictum est, filiorum erat Israel, in decuplum transducti, fiunt centum viginti. Rursus centum viginti in decuplum promoti, fiunt mille ducenti. Item mille ducenti decies multiplicati, fiunt, ut alio loco jam dictum est, duodecim millia signati. Haec trina in decuplum multiplicatio fidem nobis pulchre innuit sanctae Trinitatis, cujus cum confessione mystica domus suas signabant illi, confitentes Deum Abraham, Deum Isaac, et Deum Jacob (Exod. III). Quia vero sola fides sine operibus ad perfectionem sive ad vitam non sufficit, rursus per duodenarium multiplicentur duodecim millia, et fiant centum quadraginta quatuor millia, quo numero et fidei confessio, et bonorum operum significatur multiplicitas. Igitur stantes cum Agno tot sancti nomen ejusdem Agni,

“et nomen Patris ejus scriptum habentes in frontibus suis,”

omnes perfecti sunt illius temporis filii Abrahae, quo videlicet tempore pro paschalis agni immolatione per singulos annos passurus, pro omni mundo Christus praefigurabatur. Eorum perfectionem magnifice et mirabiliter continuo praesens littera commendat. Sequitur enim: