|
|
“Facies mea intumuit a fletu.”
|
|
Quod dictum, in illo quidem perspicuam exprimit doloris magnitudinem, in
Ecclesia autem, praelatorum, qui, quasi facies in aperto positi sunt,
magnum nihilominus significat dolorem, subditorum suorum mortem
interiorem materno affectu plangentium.
|
“Et palpebrae meae, inquit, caligaverunt,”
|
|
quod et ipsum quidem in littera patet, quia videlicet prae nimio fletu
oculi plorantium nonnunquam obscurantur. Typice vero illi sanctae
Ecclesiae palpebrae sunt, quia praevidenda, subjectae plebis itinera per
noctem vitae praesentis invigilant. Qui dum occulta Dei judicia non
intelligunt, profecto palpebrae sanctae Ecclesiae caligant.
|
|