VERS. 29.
“Non ditabitur,”
subaudi interius,
“nec perseverabit substantia ejus,”
scilicet quia tumet exterius. Nec mittet in terram radicem
“ejus [al. suam],”
videlicet quia cito ad motum occultae sententiae vita ejus eruitur, et quia nunquam in aeternae vitae desiderio cogitatio ejus plantatur.