CAPUT XXVI. Cur candelae exstinguantur.

Quod candelae exstinguuntur, illud significat quod, crucifixo Domino,

“tenebrae factae sunt super terram, ab hora sexta usque in horam nonam (Matth. XXVII),”

imo idipsum significat exstinctio candelarum, quod tenebrae illae significaverunt, scilicet excaecationem Judaicae gentis, quae prius occisis prophetis et lapidatis eis, qui ad se missi fuerant, tandem occiso ipso Domino prophetarum (Matth. XXI), merito in tenebris perfidiae projectae et a lumine vultus derelicta est. Numerosa quippe luminaria, quae surgentes ad vigilias ardentia reperimus, universos significant sanctos, qui prophetico sermone lucentes, solemque justitiae nasciturum et passurum, tanquam stellae praeviae nuntiantes, lumen divinae scientiae populo illi diversis temporibus infundere missi sunt. At illi, vitam eorum exstinguentes corporalem, caecitatem sibimet intulere spiritualem, tandemque audire meruerunt,

“ut veniat super eos omnis sanguis justus, qui effusus est super terram a sanguine Abel justi (ibid.),”

etc. Igitur candelae in eo quod singulae post singulos exstinguuntur psalmos, prophetas significant, qui singuli expleto prophetiae suae ministerio, ab illis occisi sunt. Illa quoque quae ultima non major caeteris exstinguitur, ipsum Dominum significat, qui reputatus quasi unus ex prophetis, tandem occisus est; post quem nullus apud illos propheta surrexit, et hic exstinctus profundas illis erroris et perfidiae tenebras reliquit.