|
Sed et cunctis sermonibus, qui dicuntur, ne accommodes cor tuum, ne
forte audias servum tuum maledicentem tibi; scit enim conscientia tua,
quia et tu crebro maledixisti aliis. Plus vanis sermonibus quam ventis
aer tunditur, et tot procellosos non sentit terra tumultus concusso aere
multo ventorum turbine, quot motus homo patitur jactatus in alto cordis
naufragio, cum auris ad omnia prurit. Ut ergo veteris pruritu cordis et
auris, non aures cordis et corporis flectas ad auras rumoris. Si levis
aura exsufflaverit ab austro favoris, non te flectat a justitia gratia
falsa. Si durus boreas irruat procellas intentando, neque sic a recto
tramite violens te turbo repellat. Est alia vanitas, quid fama vanius
est? Fama suas aures cunctis accommodat sermonibus. Audit fama tuum
servum maledicentem tibi. Qui nimium famae credit, quid illo vanius? Si
tibi fortassis erit fama nuntia veri, quod tibi forte tuus maledixerit
servus, est ipse tibi judex, ne sis vindex, te judice, damnando servum,
ne te et ille condemnet, qui alium maledixeris.
|
|