|
|
“Nunquid, ait, pones circulum in naribus ejus,”
|
|
id est omnipotentia virtutis ambies vel circumplectes insidias ejus,
subaudi, ut ego? Nam sicut per nares insidiae, ita per circulum
designatur omnipotentia virtutis divinae. Cujus occulti judicii
adjutorio dum a callida crudelitate Behemoth refrenatur, quasi circulus
in naribus ejus ponitur.
|
“Aut armilla, inquit, perforabis maxillam ejus,”
|
|
subaudi, ut ego, scilicet, ut eos quoque quos jam cepit amittat, et
quasi ab ore illius cadant, dum post perpetratas culpas ad innocentiam
redeunt? Sane ab intellectu circuli armilla non discrepat, quae ubi
ponitur ambiendo constringit, significans et ipsa propensiorem circa nos
occulti judicii protectionem; videlicet Petrum iste Behemoth in ore
tenuit, eum negavit. David cum in adulterium simul et in homicidium
incidit. Sed dum uterque ad vitam per senitentiam abiit, Leviathan iste
eos quasi per maxillae suae foramen amisit.
|
|