IN EXODUM LIBER SECUNDUS. (Exod., cap. XII-XV)


CAPUT PRIMUM. Consideratio rursus tertiae aetatis mundi, qua primo sancta Scriptura condita, secundum similitudinem diei tertii.

Revocemus ad memoriam quod ab Abraham tertiam mundi sumimus aetatem, tertio mundanae creationis diei, quadam similitudine respondentem, et ejus qui rursum a spiritu timoris tertius est spiritus scientiae veras divitias possidentem. Tertio namque die, dicente Deo:

“Germinet terra herbam virentem facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum juxta genus suum (Gen. I),”

paradisum voluptatis plantatum esse accepimus. Et hac tertia mundi aetate, loquente pariter et scribente eodem Deo per Moysen, sanctam Scripturam conditam novimus vere paradisum voluptatis, vere deliciarum hortum, hortum conclusum, fontem signatum (Cant. IV), cujus emissiones paradisus malorum punicorum. Hinc enim caeterae omnes Scripturae habent principium. In illo paradiso,

“plantaverat Dominus Deus omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio ejus (Gen. II).”

In isto Scripturae paradiso plantavit pulchra et suavia, patriarcharum plantaria, et in medio eorum speciosa ligni vitae, id est, Christi mysteria. Proinde in hac aetate diutius immoramur, pomorum fructibus delectati, dum de singulis lignorum aliquid carpere cupimus, nova semper pulchritudine oculos invitante, atque ideo aviditate mentis nunquam contenta repositis. Cuncta siquidem visu pulchra, cuncta sunt ad vescendum suavia. Lignum enim vitae est in medio eorum; cuncta enim dicta vel acta in vitae auctorem Christum respiciunt. Igitur quia ad hoc medium, id est paschalem agnum pervenimus, libet diutius immorari, dulce est enim vitae mysticis fructibus uberius pasci. Paucis interpositis, quae per se satis patent, ita sequitur: