|
et quid significet quod agnus in plenilunio immolari jussus sit.
Et in hac quidem figura agni, qualis res indita sit, eo maxime clarescit
quod Joannes, Christum digito demonstrans:
|
“Ecce, inquit, Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi (Joan. I).”
|
|
Cum enim haec dicit, profecto, ut est
|
“lucerna ardens et lucens (Joan. V),”
|
|
illam nobis illustrat vesperam qua omnis multitudo filiorum Israel
istum, de quo diximus, agnum tali ritu immolavit, et cuncta quae illic
acta sunt in tenebris, hic in vero lumine manifesta dicit. Cuncta
splendida, cuncta divinae rationis sunt plena. Primum ipsum quo
immolatur agnus plenilunium, mystice illa plenitudo temporis est de qua
dicit Apostolus:
|
“At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex
muliere, factum sub lege, ut eos qui sub lege erant redimeret, ut
adoptionem filiorum reciperemus (Gal. IV).”
|
|
In plenitudine namque temporis, id est quando multis jam impletus erat
electorum numerus apud infernalem Aegyptum, redemptionem suam
exspectantium, tunc venit Filius Dei, tunc venit Agnus Dei tollere
peccata mundi. Quid illud quod non ante, sed post vernum immolatur
aequinoctium? Nempe ab aequinoctio verno superare incipit dies noctem;
nam ante illud tempus prolixiores tenebras, brevioremque habemus lucem.
Ergo et in hoc mysterium est quia, videlicet ab immolatione Agni
incontaminati et immaculati Christi, coepit lux justitiae peccatorum
tenebras superare, nam antea longa et profunda peccatorum nox, brevis
autem et nubilosa legalis justitiae lux erat. Sed et ipsa mensis Nisan,
id est Aprilis, verna temperies, cum tellus reflorescit totusque post
hiemem, quasi post senium, rursus juvenescit orbis, nonne sensatum
hominem docet quatenus renovatus spiritu mentis suae, fide viridis, spe
laetus, et charitate floridus, paschalis agni epulis intersit
spiritualibus?
|
|