CAPUT XXXV. Quid significet quod super agros, et super jumenta, pestis gravis facta est.

(CAP. IX.)

“Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad eum. Haec dicit Dominus Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. Quod si adhuc renuis, ecce manus mea erit super agros tuos, et super equos, et camelos, et asinos, et oves, et boves pestis valde gravis,”

etc. Haec jam sexta peccatorum plaga sexti mandati transgressoribus flagellum illis pronuntiat. Nam et illic dicitur:

“Non occides (Exod. XX).”

Et hic occisoribus infantum filiorum Israel, quos in fluvium projecerunt, mors in aquis eorum consecutura eos approximat. Primum in animalia vindicta grassatur, non repente irruens, sed paulatim ad ipsos usque progrediens, ac pedetentim corripiens peccatores, ut inexcusabiles sint. Nam de tali retardatione Dei vindictae Apostolus dicit:

“An divitias bonitatis ejus, et patientiae, et longanimitatis contemnis, ignorans quoniam patientia Dei ad poenitentiam te adducit? Secundum duritiam autem tuam et cor impoenitens thesaurizas tibi iram in die irae (Rom. II).”

Cum ergo haec dicit, subaudiendum est, quemadmodum Pharao sibi thesaurizavit, cujus exemplum ex auctoritate praesentis Scripturae cavendum est omni homini cuicunque peccanti vindicta quasi tarde occurrit, ne cum venerit, tanto copiosior quanto tardior obveniat, duro atque impoenitenti, quemadmodum et huic cui magis ac magis induranti cor suum, tandem aeternae irae totus thesaurus, quem congregavit, in mari Rubro incubuit.