CAPUT XXXIV. Quid significet quod missum est omne genus muscarum, et quid in eo quod Moyses ait:

“Abominationes Aegyptiorum immolabimus Domino Deo nostro.”

“Dixitque Dominus ad Moysen: Consurge et sta in diluculo coram Pharaone; egredietur enim ad aquas, et dices ad eum: Haec dicit Dominus: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. Quia si non dimiseris eum, ecce ego mittam in te et in servos tuos, et in populum tuum, et in domos tuas omne genus muscarum,”

etc. Grande spectaculum Deus universo orbi praestitit, cum superbiam Aegyptiorum non de leonibus et ursis, sed de ranis domuit et muscis.

“Dixit, ”

inquit Psalmista,

“et venit coenomyia, (Psal. CIV),”

id est canina musca. Dignam illis fecit contumeliam, videlicet caninas sordes, et contumeliosam ipsorum superbiam omni genere muscarum domando. Haec plaga quinta est. Porro quintum legis mandatum dicit sic:

“Honora Patrem tuum et matrem tuam ut, sis longaevus super terram quam Dominus Deus dabit tibi (Exod. XX).”

Pulchre haec ex adverso respondent sibi. Nam istinc honoratores parentum sunt in terra viventium longaevi, illinc omnes contumeliosi, brevi pereunt honore, velut gratia Patris et Creatoris Dei indigni, quemadmodum scriptum est de ejusmodi:

“Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti (Eccle. X).”

Ergo potens et magnus Pharao rex Aegypti, a muscis pene victus est. Nam sequitur:

“Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et ait eis: Ite, sacrificate Deo vestro in terra ista. Et ait Moyses: Non potest ita fieri. Abominationes enim Aegyptiorum immolabimus Deo nostro. Quia si mactaverimus ea quae colunt Aegyptii coram eis, lapidibus non obruent.”

Gravis Aegyptiorum detestatio, et eorum qui vere adoratores unius Dei esse cupiunt, pulchra instructio. Primo sciendum quia de nullo hic pecore agitur quod vel abominandum, vel colendum sit Aegyptiis, ut Domino Deo vero mactetur aut immoletur. Nam per prophetam ipse loquitur:

“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis, in die qua eduxi eos de terra Aegypti de verbo holocaustomatum et victimarum, sed hoc praecepi eis dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus (Jer. VII),”

etc. Quaenam ergo sunt abominationes Aegyptiorum, nisi fides et omnes animi virtutes? Vel quae colunt Aegyptii, nisi omnia vitia? Abominabilis namque est superbis humilitas, et injustis universa justitia. Dicit autem Scriptura:

“Sacrificium Deo spiritus contribulatus, cor contritum et humiliatum Deus non despicies (Psal. X).”

E contrario tumidam cervicem et cor crassum Aegyptii colunt. Sed enim haec primitus mactare debet verus Israel, et tunc demum, spiritum contribulatum, et cor offerre contritum atque humiliatum, ut legitimum et rite ordinatum sit sacrificium. Igitur

“abominationes, inquit, Aegyptiorum,”

id est veritatem et sanctitatem

“immolabimus; et ea quae colunt Aegyptii,”

scilicet omnem falsitatem omnemque pravitatem, unum verum Deum colendo, in nobismetipsis immolabimus. Sed omnes qui hoc ordine volunt immolare, persecutionem patiuntur: Ait ergo:

“Quod si mactaverimus ea quae colunt Aegyptii coram eis, lapidibus nos obruent.”

Juxta anagogen non auditur Pharao dicens:

“Ite, sacrificate Domino Deo vestro,”

sed tantum

“in ista terra,”

cum dicit Apostolica veri sacrificii tuba:

“Nolite jugum ducere cum infidelibus: Quae enim participatio justitiae cum iniquitate? Aut quae societas lucis ad tenebras? Quae autem conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli? Quis autem consensus templo Dei cum idolis?”

(II Cor. VI.)