|
Erat autem Joseph pulchra facie, et decorus aspectu. Post multos itaque
dies injecit domina oculos suos in Joseph, et ait: Dormi mecum. Qui
nequaquam acquiescens operi nefario, etc. In hac tribulatione, in hoc
abscondito tempestatis discrimine (Psal. LXXX), ubi exauditus atque
probatus est Joseph, quatuor agnoscimus virtutes, temperantiam,
justitiam, fortitudinem et prudentiam. Quid enim temperantius eo quod
dicenti non cuilibet, sed dominae suae: Dormi mecum, adolescens suum non
inclinavit animum? Quid justius eo quod ait: Ecce dominus meus, omnibus
mihi traditis, ignorat quid habeat in domo sua, nec quidquam est quod
non in mea sit potestate, vel non tradiderit mihi praeter te, quae uxor
ejus es. Quomodo ergo possum hoc malum facere, et peccare in dominum
meum? Quid fortius ea perseverantia, quod hujusmodi verbis per singulos
dies loquebatur et mulier molesta erat adolescenti, et ille recusabat
stuprum? Quid prudentius eo quod illa apprehensa lacinia vestimenti
ejus, diceret: Dormi mecum. Ille relicto in manu ejus pallio, fugit et
egressus est foras? Tutius nempe judicavit vestimentum suum cum
temporali dispendio excutere et ignem procul a se abjicere, quam
silentio diu premendo flammam femineam in sinu suo alligare, cum
periculo animae. Recte igitur hunc Psalmista virum nuncupavit dicens:
Misit ante eos virum (Psal. CIV). Sed tantarum virum virtutum mente
invictum, corpore mulieres captaverunt. Nam sequitur: Cumque vidisset
mulier ves em in manibus suis, et se esse contemptam, vocavit homines
domus suae, et ait ad eos: En introduxit dominus meus virum Hebraeum, ut
illuderet nobis, etc. His auditis dominus, et nimium credulus verbis
conjugis, iratus est valde, tradiditque Joseph in carcerem ubi vincti
regis custodiebantur. Itaque liber peccati, servus autem justitiae cum
esset vir, per mulierem compeditus est, sed corpore tantum, non mente,
et ita humiliaverunt in compedibus pedes ejus, et ferrum pertransivit
animam ejus. Deum judicem et conscium suum sustinentis, donec veniret
verbum ejus (Psal. CIV). Atque in hunc modum non longe a vero fuit, quod
dixit pater Israel, fera pessima comedit eum, bestia devoravit Joseph
(Gen. XXXVII). Revera namque bestia vel fera pessima fuit ei mulier
illa, libidine saucia, suique contemptus dolore exasperata, quae et si
non devoravit animam ejus consensu peccati, momordit tamen, et acri
dolore tanquam ferreo dente transverberavit. Haec de sensu litterali.
Caeterum in typum Domini Salvatoris illa feminae tragoedia, Synagogae
vesania est. Et secundum historiam quidem tempora divisa sunt: post
multos namque dies injecit domina oculos in Joseph, sed secundum sensum
mysticum res conjuncta et ordo continuus est. Nam Dominus noster, cum a
Judaeis fratribus suis comprehensus, et tota nocte irrisiones vel
opprobria passus fuisset, subsecuta luce ante praesidem adductus, et cum
testibus falsis accusatus est. Dicendum igitur quid in Christo Synagoga
concupierit, quid non adeptam se esse dolens, Christum praesidi suo
tradiderit.
|
|