CAPUT XXIII. Quare dictum sit:

“Catulus leonis Juda, ad praedam, fili mi, ascendisti.”

Fulciat super hac re sermonem nostrum, sermonem invalidum, propheticum patriarchae Jacob praeconium.

“Catulus leonis Juda, inquit, ad praedam, fili mi, ascendisti, requiescens accubuisti ut leo, et quasi leaena (Gen. XLIX).”

Quis suscitabit eum? Juda, quod interpretatur confessio, Christus Jesus est confessionis nostrae princeps, ortus de tribu Juda. Iste est catulus leonis, id est Filius Dei fortissimi. Agnus fuerat catenus, et sicut ovis ad occisionem ductus, sed ubi consummatum est, quidquid secundum similitudinem agni aut ovis eum pati oportebat, statim infremuit idem catulus leonis.

“Nam ad praedam, fili mi, ascendisti,”

ad praedandum infernum invaluisti. Primum exspolium quod iste depraedator mortis inferno abstulit, latro ille fuit qui cum ad ipsas jam appropinquaret fauces inferni, una brevi confessione retentus ab illo audivit:

“Amen dico tibi, hodie mecum eris in paradiso (Luc. XXIII),”

quantam protinus ad praedam sic incipiendo ascendit? Quis praeter illum potuisset educere de inferno tot electorum millia, justa illud Zachariae prophetae:

“Tu quoque in sanguine testamenti tui emisisti vinctos tuos de lacu, in quo non est aqua?”

(Zach. IX.) Desiderabilis praedo reddens vitae, quos abstulit morti, reddens coelo, quos eripuit inferno, hoc non in incerto sciens futurum:

“Ego, inquit, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum (Joan. XII).”

Cum dicit omnia, subintelligimus electa sive omnem potestatem in coelo et in terra. Nam propter passionem mortis, gloria et honore coronatus, propter patibulum crucis, judex vivorum et mortuorum est constitutus, et omnia subjecta sunt sub pedibus ejus. Et qui adhuc rebellant inimici ejus, sine dubio sentient: actu, quod jam potestate sunt sub pedibus ejus. Unde Apostolus, cum posuisset hoc psalmi testimonium, futurum ait, de quo loquimur:

“Nunc autem necdum videmus omnia subjecta ei.”