VERS. 29.

“Inde,”

inquit,

“contemplatur escam,”

id est ex illis choris angelicis tendit oculum mentis ad contemplandam gloriam supernae majestatis, qua non visa, adhuc esurit. Et quia per interpositionem corruptibilis carnis gravatus Deum sicut est, videre non potest:

“Oculi,”

inquit,

“ejus de longe prospiciunt,”

id est necdum per speciem videt Deum, sed per oenigma et speculum (I Cor. XIII). Haec et illa verba Isaiae uno spiritu mire probata sunt:

“Iste in excelsis habitabit, munimenta saxorum sublimitas ejus: panis ei datus est, aquae ejus fideles sunt. Regem in decore suo videbunt oculi ejus, cernent terram de longe (Isa. XXXIII).”

Nam quod ille ait,

“in excelsis habitabit, munimenta saxorum sublimitas ejus,”

hoc dictum est hic:

“in petris manet, et in praeruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus,”

et quod ibi dictum est,

“panis ei datus est, aquae ejus fideles sunt, regem in decore suo videbunt oculi ejus,”

hoc dictum est hic:

“Inde contemplatur escam;”

et quod ibi dictum est,

“cernent terram de longe,”

hoc dicitur hic:

“Oculi ejus de longe prospiciunt.”

Sed praedicator sanctus coelestia, ut dictum est, contemplans, cum auditores suos ea capere non posse conspicit, ad sola Dominicae incarnationis verba descendit. Unde illico subinfertur: