|
|
“Et prodiit, inquit, qui fuerat mortuus.”
|
|
Quali autem prodiit habitu?
|
“Ligatus, ait, pedes et manus institis, et facies ejus sudario erat
ligata.”
|
|
Mira res! Sic enim ligatus, nec pedibus ambulare, nec saltem manibus
reptare, sed nec oculis quo prodiret potuit videre. Quid ergo nobis
evangelista hac prodeuntis descriptione innuit, nisi magnam fuisse
fortitudinem vocis vel clamoris, qui mortuum ligatum ad vivos excussit,
et excutiendo de mortuo vivum fecit? Quod si magnum et incomprehensibile
est, quantum erit illud, cujus hoc praeconium est? Quomodo exsilient
mortui de sepulcris ad rugitum vel fremitum leonis immortaliter
regnantis, si ita nunc exsiliit iste ad balatum agni lanistarum manibus
et cultro appropinquantis? Ergo lapidibus tantum, non etiam filiis
Abrahae incredibile est quod dixit hic Filius Dei omnipotens, quia
|
“omnes qui in monumentis sunt, audient vocem ejus et procedent (Joan.
V).”
|
|
|
“Dicit ei Jesus: Solvite eum et sinite eum abire.”
|
|
Sine dubio plus miraculi habet imperium vocantis,
|
“in eo quod ligatus pedes et manus institis, et facie sudario ligata
prodiit,”
|
|
quam si solutis pedibus vel manibus atque patentibus erepsisset oculis.
Notandum vero quod cum item, saltem postquam prodiit, imperio suo
Dominus noster pedum vel manuum ejus vincula rumpere, sudariumque, imo
et lapidem, quem tolli jusserat inventum, potuisset excutere, et tunc
maluit dicere,
|
“tollite lapidem, et nunc solvite eum,”
|
|
et sinite abire. Cur enim in hujusmodi, verbum virtutis Dei suum faceret
miraculum, cum per praesentium hominum possent fieri ministerium? Procul
a sapiente et natura ejus omnipotentia omnis curiositas. Decet namque ut
in his tantum fortitudinem suam utiliter exhibeat, in quibus operari
humana non valet infirmitas. Hoc servis quoque ejus prudenter et
discrete observandum est, ut ibi tantum divinam praestolentur potentiam,
ubi humanam constat deficere industriam. Alioquin contra illud facere
videbuntur praeceptum,
|
“non tentabis Dominum Deum tuum (Deut. VI).”
|
|
|
|