CAPUT 52

“Erant autem quidam gentiles ex his qui ascenderant, ut adorarent in die festo. Hi ergo accesserunt ad Philippum qui erat a Bethsaida Galilaeae, et rogabant eum dicentes: Domine, volumus Jesum videre.”

Hoc illos deterius habebat quod de Damino Jesu Hebraei jam acclamabant, et eumdem gentiles quaerebant; quippe qui longe superius praesago torti livore dixerant:

“Quo hic iturus est, quia non inveniemus eum, nunquid in dispersionem gentium iturus est, et docturus gentes?”

(Joan. VII.)

“Gentiles, inquit, erant, et ascenderant ut adorarent in die festo.”

Ut vere pauperes ad magnam magnorum divitum januam accesserant, cupientes saturari de micis quae de mensa illorum cadebant, imo et tanquam catelli sub mensa dominorum, re sidua fragmenta colligere venerant (Matth. XV). Quantam enim redolet humilitatem quod dicitur, quasi stantes a longe?

“Domine, volumus Jesum videre.”

Quomodo confractum cor habeant erga Dominum dominorum, cum intercessorem ambientes, servum Domini vocarent Dominum?