CAPUT V. In Librum Psalmorum Commentariorum liber unus inter Libros Regum Quartus. Psalmus 1.

“Beatus vir, qui non abiit in consilio impiorum.”

Quid nobis hic praedicat, nisi quia Christus sine peccato est, sine peccato, inquam (quod credere ejusque rei fidem oportet habere), quia conceptus et natus est de virgine Maria? Alioqui nisi id praedicari consentias, non est de quo dictum hoc recte intelligas, cum simus omnes ex Adam,

“in quo, ut Apostolus ait, omnes peccaverunt (Rom. V),”

qui primus

“in consilio impiorum”

positus, consentiendo

“abiit,”

et a Deo recessit, et opere adimplendo

“in via peccatorum stetit,”

et reatum suum defendendo

“in cathedra pestilentiae”

superbus ac male suffultus

“sedit.”

In illo omnes abierunt, omnes male steterunt, et sederunt; omnes enim, ut jam dictum est, Apostolo testante, in illo peccaverunt. Hic ergo primus psalmus fidem Incarnationis Christi personat, quod scilicet in illo, neque abierit, neque steterit, neque sederit, eo quod de virgine conceptus et natus sit, unde et liber est a peccato originali. Caetera psalmi, quae sequuntur:

“Sed in lege Domini voluntas ejus,”

etc., actualem ejusdem justitiam commendant. Itaque credentes in eum, tam ab originali quam ab actualibus, peccatis recte liberamur, ut simus justi, quorum Dominus iter noverit. Nam

“iter impiorum peribit,”

id est eorum, qui huic beato viro contradicendo manent increduli.