CAPUT 33

“Maledixerunt ei, et dixerunt ei: Tu discipulus ejus sis; nos autem Moysi discipuli sumus. Scimus quia Moysi locutus est Deus, hunc autem nescimus unde sit.”

Unde haec interpretatio pro maledictione procedit:

“Tu discipulus ejus sis,”

manifestum est, illic non parvum esse odium ejus de quo ille dixerat:

“Nunquid et vos discipuli ejus vultis fieri?”

quomodo et ignem illic subesse certum est, unde fumum vel scintillas subvolare perspexeris. Ubi autem odium veritatis inerat Christi discipulatus admitti non poterat, quia videlicet,

“in malevolam animam non introibit sapientia (Sap. I).”

Recte igitur hic non jam caecus sed videns, admirans pariter et indignans,

“nunquid, ait, et vos vultis discipuli ejus fieri? Maledixerunt, inquit, ei, et dixerunt: Tu discipulus ejus sis, nos autem Moysi discipuli sumus.”

Nihilominus et usque hodie suadet Christianus Judaeo discipulum Christi fieri? Judaeus autem econtrario maledicit Christum, et omnem Christianum in synagogis suis. Sed horum talis maledictio sit super nos. Talibus enim illorum maxime maledictionibus Dominus benedicit, sicut econtra per Malachiam prophetam:

“Et maledicam, inquit, benedictionibus vestris (Malach. II).”

“Nos autem, inquiunt, Moysi discipuli sumus.”

Frustra nimium adulantur Moysi discipuli bilingues, et animo duplici, defensores Sabbati, desertores autem dilectionis Dei et proximi, subdole honorantes Dei famulum, ut fiducia ejus inhonorent Dei Filium. Frustra, inquam. Recalcitrat enim Moyses, et dicit:

“Percutiat te Dominus amentia et caecitate, et furore mentis, et palpes 255 in meridie, sicut palpare solet caecus in tenebris (Deut. XXVIII).”

Nam secundum hanc maledictionem nunc ipsi tenebras habent palpantes, et in lubrico claudicantes; gentilis autem populus, qui per illum a Christo illuminatum significabatur, viam planam et splendiferam habet meridiem.