CAPUT XVI. Idem Verbum Dei Aegyptiis fuisse gladium acutum, filiis autem Israel agnum mitem et mansuetum.

Mirabile utique fecit inter domos Aegyptiorum et domos Israel uno eodemque tempore, una eademque nocte. Illic, id est in domibus Aegyptiorum, tanquam durus bellator erat, tanquam gladius acutus sententiam vibrabat. In domibus autem filiorum Israel mitem se et humilem natura esse signabat per agnum, simplex et mansuetum animal, quod immolari jusserat. Deus namque mitis et humilis est, neque apud nos talis didicit esse Filius Dei, ex quo carnem nostram assumpsit, ut diceret:

“Discite a me quia mitis sum et humilis corde (Matth. XI),”

sed talis erat priusquam coelum et terra fierent, natura propria, non cujusquam imitatione. Inter nos istud non discere venit, sed docere. Peccantium impietas rebellando hoc meretur, quod talis esse videtur, ut de illo tempore dictum est,

“durus debellator et gladius acutus,”

videlicet quorum cor durum mansuetudine et patientia ejus abutitur, ut ille Pharao durus et superbus. Ille enim ubi primum audivit:

“Haec dicit Dominus Deus Israel: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi in deserto: Quis est Dominus, ait, ut audiam vocem ejus, et dimittam Israel? nescio Dominum, et Israel non dimittam (Exod. V).”

Ita incipiens, magisque ac magis cor suum indurans et aggravans, hoc emeruit, ut iste mitis et humilis contineret mansuetudinem suam, et ostenderet in eum fortitudinem suam. Verumtamen neque ipsum, neque Aegyptios caeteros durus iste debellator debellavit, per semetipsum primagenita percutiendo, sed percussori, videlicet angelo malo potestatem dando. De quo dixit ipse ad Moysen et Aaron:

“Cumque viderit sanguinem in superliminari, et in utroque poste, transcendet ostium, et non sinet percussorem ingredi domos vestras et laedere (Exod. XII).”

Et Psalmista cum dixisset:

“Misit in eos iram indignationis suae,”

etc., addidit continuo,

“immissionem per angelos malos (Psal. LXXIII).”

Vita namque est iste omnipotens sermo, et mortis pessimae, quae peccatorum est, in se amaritudinem non habet, sed ministros ejusdem mortis malos angelos in potestate habet, quos idcirco percutere juste permittit, quia peccatores accusante culpa justitia vivere non sinit.