|
In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne
maledixeris diviti: quia et aves coeli portabunt vocem tuam, et qui
habet pennas annuntiabit sententiam. Et simplex praeceptum aedificat
audientes, ne ira et furore superati, in maledictum et detractionem
regum et principum prorumpamus, quia contra spem interdum evenit, ut his
quibus malediximus nuntietur, et incurramus periculum immoderatione
linguae. Quod autem ait, avis portabit vocem tuam, et qui habet pennas,
annuntiabit sententiam, hyperbolice intelligendum, quomodo solemus
dicere etiam ipsos parietes, quibus consciis loquuntur quae audierint,
non celaturos. Sed melius est sic audire praeceptum, ut sciamus nobis
esse mandatum, non solum contra Christum temere nihil esse loquendum,
verumetiam in arcanis cordis, quamvis variis tribulationibus coarctemur,
nihil blasphemum, nihil impium sentiendum sit. Et quia dilectionem quam
Christo exhibemus, debemus et proximo, diliges quippe Dominum Deum tuum,
et proximum tuum sicut teipsum (Jac. XI), etiam hoc jubetur, ne post
tergum de sanctis quoque detrahamus, et eos quos viderimus scientia,
sapientia, virtutibusque ditatos linguae mordacitate rodamus, quia
angeli qui terram circumeunt et sunt administratorii spiritus, et in
Zacharia loquuntur: Circuimus terram, et ecce omnis terra quiescit
(Zach. I), ad instar avium nostra verba et cogitationes ad coelum
perferunt, et clam cogitamus Dei scientiam nos latere.
|
|