CAPUT XV. Interfecto Antichristo, consummatam esse victoriam Verbi Dei.

Interfecto Antichristo, paucis, id est quadraginta quinque diebus, ut ex Danielis visione conjicitur, interjectis, veniet in majestate sua Dominus, et

“novissima omnium inimica destruetur mors (I Cor. XV.).”

Quomodo destruetur?

“Ipse Dominus, ait Apostolus, in jussu et in voce archangeli, et in taba Dei descendet de coelo, et mortui qui in Christo sunt, resurgent primi, deinde nos, qui vivimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Christo in aera, et sic semper cum Domino erimus (I Thess. IV).”

Illa destructio mortis, consummatio erit victoriae Verbi Dei, consummatio propositi Dei, cum hoc dicto Verbi Dei triumphantis:

“Venite, benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi (Matth. XXV).”

Quod dicit

“a constitutione mundi;”

hoc est, ab eo tempore vel die quo constituebatur mundus in creatione generis humani, quando creatis duobus primis:

“Crescite, ait, et multiplicamini, et replete terram (Gen. I).”

Cum enim duo tantum essent, dicendo illis,

“crescite et multiplicamini,”

illam attendebat multiplicitatem quae stabit a dextris, et tunc parabat illis regnum praefinitum habens numerum, quantus deberet percipere regnum Dei. Nam qui super numerum illum multiplicati sunt, quique stabunt a sinistris, non pertinent ad benedictionem Creatoris, neque fuissent nati, nisi intercessisset causa peccati, quo peracto:

“Multiplicabo, inquit ad mulierem, aerumnas tuas et conceptus tuos (Gen. III).”

Erit igitur opportuna commemoratio constitutionis mundi, et benedictionis, qua omnes suos electos benedixit, dicendo:

“Crescite et multiplicamini,”

magnaque et ineffabilis erit materia laudis, et angelis, et hominibus sanctis in eodem dicto triumphatoris:

“Venite, benedicti Patris mei, possidete regnum paratum vobis a constitutione mundi.”

Tunc vere in Domino laudabitur omnis anima, et tunc audientes mansueti laetabuntur (Psal. XXXIII), et laetantes admirabuntur, quod illa benedictio prima inter tot maledictionum spinas, de quibus vel contra quas praesenti opusculo tractavimus, perire aut exinaniri non potuit, videntes nullum deesse ex omnibus electis Dei per curam atque providentiam ejus qui illos praescivit, atque praedestinavit, vocavit atque justificavit. et magnificavit per gratiam ejusdem Filii sui (Rom. VIII), per incarnationem, passionem et resurrectionem ejusdem Verbi sui, cujus imaginis conformes praedestinati sunt fieri (ibid.).