|
|
“sopor irruit super Abraham, et horror magnus et tenebrosus invasit
eum.”
|
|
Cumque occumberet sol, sopor irruit super Abram, et horror magnus et
tenebrosus invasit eum, dictumque est ad eum: Scito pernoscens, quod
peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, etc. Bis in hac
visione solis occubitus et tenebrarum mentio facta est. Primo cum
dicitur: Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et horror
magnus et tenebrosus invasit eum. Secundo, cum item dicitur: Cum ergo
occubuisset sol, facta est caligo tenebrosa, et apparuit clibanus
fumans, et lampas ignis transiens inter divisiones illas. Haec
tenebrarum iteratio geminam seminis Abrahae adversitatem significat.
Primam videlicet, qua fratrem suum Joseph vendiderunt (Gen. XXXVII),
quae causa fuit peregrinationis et servitutis illorum. Secundam, qua
post mortem Joseph a Pharaone tribulati et afflicti sunt (Exod. I). Et
prior quidem adversitas, res fuit iniquitatis, propter quod et signanter
dictum est: Sopor irruit super Abram, et horror magnus et tenebrosus
invasit eum. Sequens vero adversitas res afflictionis exstitit, unde et
sine interpositione horroris, facta est caligo tenebrosa, inquit, et
clibanus fumans apparuit. Et quia semen illud Abrahae in ipsa
afflictione visitandum et liberandum erat in manu forti, multis et
magnis praeeuntibus ac sequentibus miraculis, lampas quoque ignis inter
divisiones illas apparuit. Clibanus namque fumans imago fuit fornacis
Aegyptiae, qua servituri erant in luto et latere coctili. Lampas vero
ignis transiens per divisiones illas, signum divinae charitatis, qua
erant per multa miracula illustrandi, de quibus et Psalmista:
Illuxerunt, inquit, coruscationes tuae orbi terrae, commota est, et
contremuit terra; in mari via tua, et semitae tuae in aquis multis
(Psal. LXXVI). Siquidem simplicem litteram sequaris, et illa quidem
lampas transiens inter divisiones illas, id est, inter seditiones
Judaicas clarissima fuit, sed ipso transitu suo sese alias migraturam
esse declaravit, nam ecce translata est ab illis gloria, et ad gentes
transivit. Igitur quia dicente Deo: Semini tuo dabo terram hanc, econtra
ille: Domine Deus, inquit, unde scire possum quod possessurus sim eam,
congrue talis praemonstrata est imaginatio, quae haberetur pro
juramento, quod sine poenitentia foret, et sine dubio compleretur ea,
quam audierat, Dei promissio.
|
|