CAPUT 14

“Sed habeo, inquit, adversus te, quia permittis mulierem Jezabel, quae se dicit propheten, docere et seducere servos meos, fornicari et manducare de idolothytis.”

Ac si dicat: In tuo quippe opere et fide es laudabilis, sed in hoc vituperabilis, quod propria salute contentus, haereticam perfidiam quae alios perdit, non digna invectione redarguis. Nomen quippe Jezabel, quod fluxum sanguinis sonat, convenit haereticis. Et specialiter conjicitur fuisse mulier in supradicta Ecclesia, docens memorata facinora, quae figura esset Jezabel per orbem. Una quippe Jezabel uxor Achab regis Israel, universam haereticam perfidiam, et nomine et opere praesignavit; quia et nomen ejus interpretatur, ut jam dictum est, fluxus sanguinis, et ipsa prior prophetas Domini persecuta est, et occidit. Ante illam quippe nullus prophetas occidisse legitur. Ipsa justum Naboth lapidavit, ipsa Eliam, nisi fugae consuluisset, gladio interfecisset. Posteri quoque ejus exemplum impiae parentis imitati, scilicet, Ochozias rex Juda, filius Joram ex Athalia filia ejusdem Jezabel, et Joas, et Amasias, prophetas Domini persecuti sunt et occiderunt, et verbum Dei loqui prohibuerunt, et idcirco de sancta et mystica generatione Jesu Christi Matthaeo scribente, sublati sunt, et locum in ea vel memoriam non meruerunt. Jamdudum quidem fabricati fuerant vituli aurei, et scissae fuerant decem tribus de domo David, et a templo Domini, quod signum et initium fuit omnis haereticae et schismaticae iniquitatis, sed ista videlicet, Jezabel cultum Baal superaddidit, et perfidiae gladium, ut jam dictum est, adjecit, et justum sanguinem fudit, et verbi Dei ministrum in fugam compulit. Recte ergo et mulier ista, quae supra sexus sui dignitatem in Ecclesia loquens et docens seducebat (I Cor. XIV), et omnis haeretica perfidia, Jezabel vocatur, et est; atque nomen illius Jezabel, cujus posteritas, ut jam dictum est, de generatione sancta periit, in opprobrium reservatur.

“Quia permittis, inquit, mulierem Jezabel quae se propheten dicit,”

etc. Quid illum volebat agere, cui dicebat,

“quia permittis?”

Nimirum induere spiritum fortitudinis (I Tim. II), et zelo Domini illud spiritualiter facere quod corporaliter Elias fecit. Ille cum redarguisset populum, dicens:

“Usquequo claudicatis in duas partes?”

atque signis evidentibus effecisset, ut adorantes dicerent:

“Dominus ipse est Deus, Dominus ipse Deus; apprehendite, inquit, prophetas Baal, et ne unus quidem effugiat ex eis. Quos cum apprehendissent, duxit eos Elias ad torrentem Cison et interfecit eos ibi (III Reg. XVIII).”

Hoc vir sanctus, qualis erat ille Angelus Thyatirae, sic debet imitari et facere, ut non sola sua salute contentus sit, quoniam Angelus est, et secundum hoc nomen aliis qualiter salventur nuntiare debet. Sed gladium verbi Dei arripiens redarguat populum, eo quod claudicet in duas partes. Hinc communicans corpori Christi, et inde juxta doctrinam hujus mulieris fornicans, vel manducans idolothytis, cum dicat Apostolus:

“Non potestis participari mensae Domini et mensae daemoniorum (I Cor. X).”

Non potestis bibere calicem daemoniorum. Qui ergo illud docent, et cum docere videantur, seducunt populum, teneat eos is, cui haec scribuntur, tanquam prophetas Baal et prophetas Jezabel, et gladio vindice, gladio verbi Dei, quod est in ore ejus (Ephes. VI), separet ab Ecclesia, damnatos proprio judicio (Tit. III), ne quis eis communicet, aut cibum sumat, pariter ne quis dicat cuipiam illorum, ave, aut in domum illum recipiat (I Cor. V; II Joan. I). Sic enim spiritualiter agit, quod Elias gladio materiali egit, dum prophetas Baal occidit. De ipsa Jezabel, id est, de universa, quae se magistram facit, haeretica synagoga nunc dicit.