|
|
“Vocavit autem Moyses omnes seniores Israel, et dixit ad eos: Ite
tollentes animal per familias vestras, immolate phase, fasciculumque
hyssopi tingite in sanguine, qui est in limine, et aspergite ex eo
superliminare, et utrumque postem.”
|
|
Animal dixit generali nomine, tam haedum significans quam agnum, quorum
utrumlibet tolleret quis, ut supra dictum est, praeceptum perficeret,
praescriptum observando ritum,
|
“fasciculum, inquit, hyssopi tingite in sanguine, qui est in limine.”
|
|
Quasi jam esset sanguis in limine, sic locutus est et non dixit, quem
ponetis in limine. Unde et qualiter habendus esset sanguis in limine,
utrum agnus in limine deberet occidi, an alio quolibet modo debuerit
illic effundi, incertum reliquit. Caeterum de sanguine veri Agni,
Christi Filii Dei, certum est quia non in abscondito, vel intus
repositus, sed omni mundo palam expositus est, ut quicunque domum suam
signare velit, ut liberetur de manu percussoris diaboli, cito inveniat,
cito et velociter salus illi occurrat, dummodo sic faciat: Tollat
fasciculum hyssopi, et intingat in sanguine, id est, recitet symbolum,
spem totam constituens in sola salutifera Christi passione, et inde tres
notulas faciat in utroque poste, et in superliminari, baptizatus
videlicet in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti. Hyssopus
namque herba humilis est, nasciturque in petrosis locis, et deponit
tumorem pulmonis. Significat vero fidem et humilitatem passionis
Christi, per quam superbiae tumor deponitur, quo primus homo corruptus
contra suum Creatorem intumuit. Quod sperans Psalmista, dicebat:
|
“Asperges me hyssopo et mundabor, lavabis me, et super nivem dealbabor
(Psal. L).”
|
|
Igitur hyssopus tinctus agni sanguine, quo domus signetur, humilitas
mentis est cum passionis Christi fide, in quo quisque credentium
baptizetur.
|
“Nullus, inquit, vestrum egrediatur ostium domus suae usque in mane.”
|
|
Quare?
|
“Transibit enim Dominus percutiens Aegyptios.”
|
|
Et hoc nobis vigilantissime observandum est, ut usque mane, id est,
usque ad finem hujus nostrae nocturnae vitae, intra catholicae Ecclesiae
claustra maneamus, neque per haereses vel schismata, tumultuando foras
erupisse quis inveniatur. Nam quisquis foris fuerit inventus,
reputabitur Aegyptius, et cum Aegyptiis pariter pertranseuntis Domini
flagello percutietur.
|
“Cumque viderit sanguinem in superliminari, transcendet ostium, et non
sinet percussorem ingredi domos vestras, et laedere.”
|
|
De hoc jam superius dictum est, quia sicut ex hoc loco constat, quamvis
dicatur Dominus Aegyptios percutere, non tamen per seipsum percutit, sed
percussori scilicet angelo malo potestatem dat percutiendi. Tandem ita
concludit:
|
“Custodi verbum istud legitimum tibi et filiis tuis usque in
sempiternum. Cumque introieritis terram quam Dominus daturus est vobis,
ut pollicitus est vobis, observabitis caeremonias istas,”
|
|
etc. Quod dixit,
hoc idem repetisse cuilibet forte videatur, dicendo,
|
“observabitis caeremonias istas,”
|
|
verum non ita est. Verbum enim, id est ratio, tantum differt hoc loco a
caeremoniis quantum significatum vel sensus a signis distat et litteris.
Caeremoniae namque significationes sunt, id est, figurae vel umbrae
futurorum; verbum autem ratio vel veritas sacramentum, quae in Christo,
ut jam pro posse diximus adimpleta sunt. Recte ergo cum dixisset,
|
“custodi verbum istud legitimum.”
|
|
addidit,
Ubi autem dixit,
|
“observabitis caeremonias istas,”
|
|
non addidit, in aeternum. Etenim quaecunque caeremoniae carnales datae
sunt, temporalem statum habuerunt, propter transgressiones positae usque
ad tempus praefinitum, donec veniret id quod sub ipsis promittebatur,
verbum Domini manens in aeternum. Porro qualiter positioni illarum,
contrarium non sit illud quod per Jeremiam prophetam dictum est:
|
“Quia non sum locutus patribus vestris, nec praecepi eis in die qua
eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum (Jer.
VII),”
|
|
alio loco plenius erit dicendum.
|
|