DE OPERIBUS SPIRITUS SANCTI LIBER QUARTUS DE INTELLECTU
Index
CAPUT PRIMUM. De Spiritu intellectus, quando vel qualibus hominibus datus: qualibus experimento in Petro apostolo sit declaratus.
CAPUT II. Quod et si qua die resurrexit Christus, aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas, multum tamen defuerit usque dum venit super eos Spiritus sanctus.
CAPUT III. Quod proprium Spiritus intellectus sit opus hominem divinitus non humano magisterio docere, quomodo illo die apostolos docuit qui erant homines idiotae et sine litteris.
CAPUT IV. De prophetiae Joel testimonio, quam perfecte, quam opportune pro tempore et re illud Petrus eduxit qui erat sine litteris.
CAPUT V. Quomodo hanc prophetiam exposuit: “Et dabo prodigia in coelo sursum, et signa in terra deorsum, sanguinem, et ignem, et vaporem fumi.”
CAPUT VI. De prodigio ignis, quod illud intellexerit fuisse adventum Spiritus sancti in linguis igneis
CAPUT VII. De vapore fumi, quod tertium in illis prophetae dictis, et quod in eo praesignatum est, quod in illo vapore fumi, id est poenitentiae, ubi primum celebratum est Ecclesiae baptisma, crediderunt tria millia hominum.
CAPUT VIII. Quae vel qualiter prodigia in coelo data intelligi voluit, quando sol in tenebras, et luna in sanguinem conversa sit.
CAPUT IX. Quam verum proinde sit quod veritas Petro dixerit: “Quod ego facio tu nescis modo, scies autem postea,” et quod alibi dictum est: “Quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis.”
CAPUT X. Quod discipulo quem diligebat Jesus, magna hujus Spiritus intellectus gratia data sit, et quod velut Joseph unam partem extra fratres suos acceperit, quem tamen non ut Petrum caeteris apostolis praeferri voluit.
CAPUT XI. De libro quem vidit in dextra sedentis super thronum quod ubi Agnus illum aperuit, ibi partem suam is e acceperit, et quid ei fuerit accipere librum de manu angeli, et devorare illum, accipere sibi datum calamum ei metiri templum.
CAPUT XII. Quam utiliter nobis vel omni Ecclesiae Christi calamum accepit, id est gratiam scribendi mysteria Christi, unde et merito tam in visione Ezechielis quam in sua Apocalypsi debuit per aquilam volantem signari.
CAPUT XIII. De eo quod, dictum est ei: “Et faciet amaricari ventrem tuum, sed in ore tuo erit dulce tanquam mel.”
CAPUT XIV. De Matthaeo publicano, quomodo ipse cibatus pane vitae et intellectus, magnum usque hodie Christo faciat convivium in domo sua.
CAPUT XV. De Jacobo fratre Domini, quod et ipse in isto intelligentiae Spiritu calamum tinxerit.
CAPUT XVI. De Juda fratre Jacobi, quod ipse magnam intelligentiae facultatem brevi calamo comprehendit.
CAPUT XVII. De Paulo apostolo, quomodo vel qua intentione gradum suum defendit, videlicet, quod quamvis non fuerit illic, nihilominus tamen apostolicam intelligentiae gratiam acceperit.
CAPUT XVIII. Quod iste quidem non fuerit sine litteris. Nam in littera legis eruditus fuerat ad pedes Gamalielis, sed spiritualem sensum legis, vel Evangelium Christi, “non ab homine,” neque per hominem acceperit, sed “per revelationem Jesu Christi.”
CAPUT XIX. Quod provide ibi sit hic Benjamin adolescentulus, scilicet in illo gradu, vel privilegio apostolici principatus, dicatque veraciter: “Gratia Dei sum id quod sum.”
CAPUT XX. Quod vere gratia Dei in eo non fuerit vacua, quod maxime ex Epistola ejus ad Romanos legentes experimur, quam pro consuetudine illorum quibus loquitur, quasi quinque distinxerit actibus.
CAPUT XXI. De primo actu, quo Judaeum et Graecum coaequat, eo quod omnes peccaverunt et egent gloria Dei.
CAPUT XXII. De secundo actu quo ait, quod omnes per unum hominem vere debeant justificari non aliunde, sed ex fide qua justificatus est Abraham cum esset gentilis.
CAPUT XXIII. De tertio actu, quo id defendit quod non debeamus iterum peccare quasi liberi, eo quod nos a lege peccati et mortis Christus liberaverit.
CAPUT XXIV De quarto actu, quo demonstrare contendit, quid ante Christi adventum lex contulerit, et quid conferre non potuerit.
CAPUT XXV. De quinto actu, quo oleastrum contra fractos olivae ramos naturales, id est gentiles contra Judaeum docet non debere gloriari sive extolli.
CAPUT XXVI. Quod haec pauca de multis sufficiant ad experiendum quia vas electionis magna intellectus gratia completum fuerit, et quod licet prophetas et apostolos idem Spiritus docuerit, nonnihil tamen intersit.