PROLOGUS RUPERTI IN HABACUC PROPHETAM


CAPUT SINGULUM

Octavum prophetarum Abacuc jamdudum ingredi ardebat animus, dum adhuc in praecedente, scilicet Naum, totus teneretur intentus. Adhuc enim circa fines illius, videlicet Naum, meditatione fere continua versabatur, et jam quasi de propinquo loco aliquo, illa hujus vociferatio grandis audiebatur.

“Usquequo, Domine, clamabo, et non exaudies (Habac. I),”

vociferabor ad te vim patiens, et non salvabis? Item:

“Domine audivi auditionem tuam, et timui (Habac. III).”

Fateor quia vim clamoris hujuscemodi, non sine quodam divino horrore audiebat auris interioris hominis. Namque illuc ingredi cupiebat, memor illius versiculi:

“Laetabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa (Psal. CXVIII).”

Sentiebam aliquid de cupiditate hominis negotiatoris, bonas margaritas quaerentis, qui tunc demum unam se invenisse pretiosam margaritam, non vane arbitratur, cum fidem vel justitiam, quae Christus est, invenit in lege et prophetis, per quos sine dubio locutus est Spiritus sanctus. Novit ipse Christus cordis paterni, cordis aurei margarita pretiosa quasi scrutando Scripturas, scrutando prophetas, ipsum quaerit, ista scrutantis anima sanctum invocans Spiritum, qui locutus est per prophetas, ut pulchritudinem talis margaritae, jam hic per hoc speculum, in isto prophetici sermonis aenigmate sic praeostendit, quatenus eamdem in futuro saeculo semper possidere, et sicuti est, videre concedat. Dicit autem Apostolus:

“Quia gloria nostra haec est, testimonium conscientiae nostrae, quod in simplicitate et sinceritate Dei, et non in sapientia carnali, sed in gratia Dei conversati sumus (II Cor. I).”

Cum hoc exemplo, et illud ad consolationem accedit, quod vos, o viri ecclesiastici et religiosi, benevoli et spirituales amici, quos in proaemio explanationis Naum praenominavi, parvitatem meam bona spe consolamini fructus percipiendi, his et hujuscemodi verbis. Insiste igitur, bone vir et

“viriliter age, et confortetur cor tuum (Prov. XXX),”

ut deliciis quas in hac peregrinatione summatim praelibas, tandem pleno ore in regno Dei super mensam ejus edens et bibens perfruaris. Non igitur quasi supra modum gravatus detractionem cujusquam ita vereatur fidelis animus, ut a bono studio decidat, et torpeat remissis manibus, imo stellionis memor sit, qui pennas non habens manibus utitur, et moratur in aedibus regum, et galli succincti lumbos et arietis, nec est rex qui resistat eis.