CAPUT XXXI. Quod Noe, quia servaverat Verbum Dei, idem a Verbo servatus sit.

Puta ergo jam tunc sibi dixisse Deum: Quoniam servasti verbum patientiae meae et ego te servabo ab hora tentationis, quae ventura est in orbem universum tentare habitantes in terra. Multum enim attinet ad laudem victoriosi Verbi Dei, quod observator ejus propter hoc ipsum quod illud servavit, servatus est ab hora tentationis, imo a toto anno judicii, id est diluvii, quod per totum annum terram universam occupavit. Quod erat illud verbum patientiae Dei?

“Ecce, inquit, ego adducam diluvii aquas super terram, ut interficiam omnem carnem, in qua spiritus vitae est subter coelum (Gen. VI),”

et caetera. Hoc verbum recte dicitur verbum patientiae Dei, quia videlicet postquam hoc verbum dixit Deus, adhuc diu patienter sustinuit. Anni fere centum interfluxerunt ab hoc dicto, antequam inundaret diluvium, et illi credere nolentes et in impietate permanentes, patientiam Dei contemnendo, iram sibi irrevocabilem thesaurizaverunt; hinc Petrus apostolus:

“Qui increduli, inquit, fuerant aliquando, exspectabant Dei patientiam in diebus Noe cum fabricaretur area (I Petr. III).”

Vigilanter itaque attendenti liquet, quod longa et magna fuerit patientia Dei, et quod veraciter ille vir justus atque perfectus servaverit verbum patientiae Dei, videlicet

“centum,”

ut jam dictum est

“annis fabricando arcam (Gen. VI).”

Irrisiones et forte multa difficilia sustinens ab incredulis, dum annuntiaret verbo et opere,

“inundaturas super omnem terram aquas diluvii (Gen. VII).”

Denique cum quingentorum esset annorum, locutus est ei Deus:

“Fac tibi, inquiens, arcam de lignis levigatis (Gen. VI).”

Et eadem Scriptura teste, sexcentorum erat annorum, quando diluvii aquae inundaverunt. Quantos putas tanto tempore fluctus hominum sustinuit, si prophetae suis quisque temporibus per Verbum Domini praesciendo plagam quamlibet imminentem sic offenderunt, ut de vita quoque periclitarentur? Unde et dicit quidam illorum. Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio et contritio, cui incredibile videtur justum illum multum offendisse fabricando arcam, et futurum praenuntiando diluvium per tot annos apud superbos, et gigantes illos, in illo recenti saeculo, cervicoso nimis atque luxurioso? Igitur quomodo servavit verbum patientiae Dei, et ipse Deus, sive Verbum Dei, servavit illum ab illa severitate judicii, miraculo magno et congruente ejus fidei? Sicut enim corruptionem fluctus, quibus omnis caro corruperat viam suam, mente evicit, et laudem justitiae, sive perfectionis habere meruit, ita et aquas diluvii vehementer inundantes per contemptibile lignum superando, saeculis omnibus innotuit.