R. D. D. RUPERTI ABBATIS TUITIENSIS

DE TRINITATE ET OPERIBUS EJUS
LIBRI XLII

IN ISAIAM PROPHETAM COMMENTARIORUM

LIBER PRIMUS. (Isa. I-VI)


CAPUT PRIMUM. Laus Isaiae prophetae, quod sic universa Christi et Ecclesiae quoque prosequatur mysteria, ut non tam propheta dicendus sit quam evangelista, et ob quam causam res spirituales rerum terrenarum nominibus sive imaginibus subtexit.

Omnis anima quae Christum diligit, Isaiae prophetae aurem libenter apponit, tantoque subjectior appropinquat pedibus illius, quanto fidelius de Christo sensit qui in illo loquitur. Nam de hoc illud recte aestimat pietas Christiana quod non tam propheta dicendus sit quam evangelista; ita enim universa Christi Ecclesiaeque mysteria ad liquidum prosequitur ut non eum putes de futuro vaticinari, sed de praeteritis historiam texere. Et cum interdum ad praesentem respiciat historiam, et post Babyloniae captivitatem reditum populi significet in Judaeam, tamen cum hoc omnis ei cura de vocatione gentium et de adventu Christi est. Hoc autem expediebat tam in isto quam in caeteris prophetis, ut terrenae Hierusalem atque Babyloniae, terrenarumque rerum, aliarumque nominibus coelestia sacramenta tegerentur, quatenus per hanc occasionem Scriptura sancta de contemptu liberaretur, suoque tempore profutura venturis in honore servaretur. Judaei quippe praesentium tantum atque terrenorum amatores nimii fuerunt, adeo ut in tota lege nunquam eos digitus Dei coelestium promissione ad bene agendum invitare, nunquam poenarum infernalium comminatione terrere a malis dignatus sit. Terram ubique bonam et fertiles annos promittit, si bene egerint, famem et oppressiones hominum minatur, si male egerint. Talibus nudo sermone jam coelestia sacramenta crederentur? Proinde in prophetis quidem manifestius coelestia praedicantur, sed quasi fugitivus, ubi quid eorum attingit, confestim sub terrenorum nominibus, iterum atque iterum et saepissime se abscondit sermo divinus. Cum ergo in caeteris steterimus, tum maxime in isto moras aliquantas jam innectere non gravabimur, exoratum esse cupientes doctorem ejus Spiritum sanctum, ut quo sensu per eum locutus est, eodem nobis colligenda Christi Filii Dei testimonia revelare dignetur.