VERS. 2.

“Ergo vos estis soli homines?”

Videlicet, quoniam jam cuncti vobis vicissim, diversa licet derisione, pari tamen intentione, adversum me successistis, dum unus leoni rugienti et contrito; aut tigridi pereunti eo quod non habeat praedam; alius scirpo qui apparente sole arescit; tertius pullo onagri qui se liberum natum putat, me comparavit.

“Ergo vos estis soli homines,”

subaudi et non ego,

“et vobiscum oritur [al. morietur] sapientia,”

scilicet tanta, ut vestri comparatione sim bestia? Non ita aestimare debetis. Nam: