|
|
“Pater, in manus tuas commendo spiritum meum,”
|
|
sciens se resurrecturum, et hinc esse illud:
|
“Lignum si praecisum fuerit, habet spem.”
|
|
Tunc iste novus Adam obdormivit atque obdormiens dixit: Pater, in manus
tuas commendo spiritum meum (Luc. XXIII). Certus hoc dixit; certus,
inquam, et securus, quod commendatum vel depositum suum cum grandi esset
lucro cito recepturus, sicut et factum est. Nam quia sic tradidit
spiritum suum, ecce omnibus filiis suis, omnibus filiis regenerationis
suae, acquisivit paracletum Spiritum sanctum, et ipse recepit suum.
Alias autem, nisi spiritum suum, spiritum vitae suae hic homo
tradidisset, Spiritus paracletus in eo ipso, quod paracletus est,
scilicet in dando remissionem peccatorum, non venisset. Proinde et
dicebat: Sed ego veritatem dico vobis, expedit vobis, ut ego vadam. Si
enim non abiero, Paracletus non veniet ad vos. Si autem abiero, mittam
eum ad vos (Joan. XVI). Itaque quemadmodum illi veteri Adae dormienti
statim, costa de latere subducta, et in conjugem illi aedificata vel
formata est, ut posteritas propagaretur (Gen. II), sic isti novo Adae,
jam in morte soporato, de patefacto ejus latere, sanguinis et aquae
sacramentum productum est, et exinde statim Ecclesia reformata, de qua
multi per orbem terrarum filii nascerentur. Nam quod optime novit, et
nosse debet fides Christiana, statim universa priscorum electorum,
quantacunque ab origine mundi collecta fuerat, apud inferos redemptionem
suam exspectans illo sanguine et illa aqua emundata, regenerata atque
huic viro copulata est, et exinde quot singulatim de cunctis gentibus
baptizantur, tot filii de isto viro, et de ista ejus conjuge nascuntur.
Nec vero cum sic obdormiret, quam cito, evigilaturus esset, ignorabat,
quam cito spiritum suum quem in manu Patris tradebat, cum tanto peractae
obedientiae fructu resumpturus esset. Nam et antea cum dixisset de hac
dormitione sua: Ecce ascendimus Hierosolymam, et consummabuntur omnia
quae scripta sunt per prophetas, de Filio hominis. Tradetur enim
gentibus et illudetur et flagellabitur, et conspuetur, et postquam
flagellaverint, occident eum, continuo subjunxit: Et tertia die resurget
(Luc XVIII). Idcirco qui supra, scilicet sanctus Job, post illa quae
supra dicta sunt, continuo dicit in eum: Lignum habet spem, si praecisum
fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant. Si senuerit in terra
radix ejus, et in pulvere mortuus fuerit truncus illius, ad odorem aquae
germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est (Job XIV).
Quod est enim hoc lignum, nisi is ipse qui cum praecideretur, dicebat:
Quia si in viridi ligno hoc faciunt, in arido quid fiet? (Luc. XXIII).
Itaque si praecisum fuerit, rursus virescit, subauditur, tertia die
velocitate resurrectionis. Hoc idcirco, quia nihil unquam habuit
ariditatis, id est homo erat absque omni corruptione peccati, imo, quia
non solum homo, sed et Deus erat, cujus viror nunquam deficit. Caeterum,
de homine, qui homo tantum, et non Deus est, qui in peccatis nascitur
antiquae praevaricationis, et idcirco comparari vel coaequari non potest
huic tam viridi ligno, continuo subjungit: Homo vero cum mortuus fuerit,
atque nudatus et consumptus, ubi quaeso est? (Job XIV). Quomodo si
recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat, sic homo cum
dormierit non resurget, donec alteratur coelum non evigilabit, nec
consurget de somno suo (ibid.). Est ergo hic homo lignum vitae semper
virens spiritu sapientiae, quod ut nobis fructificaret, et in praesenti
vitam animarum et in futuro resurrectionem corporum, quando atteretur
coelum praecidi se permisit, non dubitans quod continuo post triduum
reviresceret, evacuata in semetipso praecisione ejus, quam solam
pertulerat mortis corporis.
|
|