|
Aser quoque ait: Benedictus in filiis Aser, sit placens fratribus suis,
et tingat in oleo pedem suum, ferrum et aes calceamentum ejus. Sicut
dies juventutis tuae, ita et senectus tua. Non est Deus alius ut Deus
rectissimi. Ascensor coeli auxiliator tuus. Magnificentia ejus
discurrunt nubes, et habitaculum ejus sursum et subter brachia
sempiterna. Ejiciet a facie tua inimicum, dicetque conterere. Benedictum
fuisse in filiis Aser, et beatos genuisse filios, illud indicio est quod
feminae quoque beatae ac benedictae, prophetiae spiritum habentes,
magnum ac longaevum sapientiae vel sanctitatis reliquere testimonium.
Siquidem mulier sapiens, quae de civitate Abella exclamavit dicens:
Audite, audite, dicite Joab (II Reg. XX), ac deinceps: Sermo, inquit,
dicebatur in veteri proverbio, qui interrogant, interrogent in Abella,
et sic percipiebant veritatem: Nonne ego sum, qui respondeo veritatem in
Israel? quare praecipitas haereditatem Domini? (Ibid.) Mulier, inquam,
illa sapiens, ut tradunt Hebraei, filia fuit hujus Aser, quae et idcirco
matrem se dixerit in Israel, quia multorum erat annorum, ut vel propter
eam nunc recte pater Aser dicatur: Ferrum et aes, calceamentum ejus, quo
dicto pulchre diuturnitas vitae designatur. Sed et in Evangelio Anna
prophetissa legitur filia Phanuel, de tribu Aser (Luc. II) tam pro
longaeva sanctitate quam pro gratia prophetica venerabilis, quippe quae
Christum infantem agnoscere, et propheticum illi perhibere testimonium
digna habita est. Verum quoniam Aser beatus interpretatur, latius
sanctos omnes beatam spem exspectantes, in hoc nomine beatificari
arbitremur. Itaque benedictus in filiis Aser, id est benedictus in
operibus bonis, et virtutibus suis beatus ille populus, cujus Dominus
Deus ejus est. Sit placens fratribus suis, id est habeat dilectionem ad
invicem, sicut eum Dominus Deus ejus dilexit. Et intingat in oleo pedem
suum, videlicet pacem annuntiando, charitatem praedicando. Nam beati
pedes evangelizantium pacem. Ferrum et aes calecamentum ejus, id est
sicut ferrum forte, et aes perseverantissimum est, ita fides ejus fortis
sit, et usque in finem perseveret, vel sicut ferrum constans, et aes
sonorum est, ita bona et constanter operetur, et fideliter annuntiet.
Sicut dies juventutis tuae, ita et senectus tua. Hoc vere laudabile est.
Solent enim plerique maxime qui carnaliter sapiunt, et carnaliter
vivunt, in juventute quidem sapere et acutiores esse, in senectute autem
desipere, et in infantiam declinare stultitiae. Non ita autem tu. Nam et
rex David postquam senuerat, nunc demum invenit Abisac Sunamitem
pulchram nimis adolescentulam virginem (III Reg. I), significans viros
sanctos, cum plurimos habuerint aetatis dies, et a calore pristino magis
ac magis refriguerunt, tunc magis ac magis proficere ad sapientiam
spiritualem, et coelestem virginem incorruptam atque incorruptibilem.
Igitur sicut dies juventutis tuae, ita et senectus tua, scilicet ejus
quam vocasti amicam tuam, sapientiae vel prudentiae complexibus idonea.
Non est Deus alius, ut Deus rectissimi. Hoc plane dicent, qui tinctum in
oleo-pedem tuum, et ferreum vel aeneum calceamentum tuum viderint.
Propterea dicit: Luceat lux vestra coram hominibus ut videant opera
vestra bona, et glorificent Patrem vestrum qui in coelis est (Matth. V).
Hoc, inquam, dicent, et idcirco pedem tuum oleo tinctum, ferroque vel
aere calceatum ostendere debebis, non ut videant te, sed ut jucundo
lumine operum tuorum exhilarati, dicant: Non est Deus alius, ut Deus
altissimi. Hoc saepe dictum est, et dicentibus profuisse notissimum est.
Admirantes quippe atque gaudentes cum viderent ethnici atque gentiles
Christi servos opere perfectos, et sermone potentes,
|
“Verus, dixerunt, Deus ille est, qui vos tales servos habet.”
|
|
Ubi propter te, o rectissime, sic Deus fuerit glorificatus, eadem Dei
glorificatione beatificaberis et tu. Adjicient enim: Ascensor coeli
auxiliator tuus. Idcirco tu, inquiunt, rectissimus, quia qui in coelum
ascenderit, ipse auxiliator tuus. Nam sine auxilio ejus nihil facere
poteras tu. Exempli gratia: Petrus hodie rectissimus, antequam ille
ascendisset in coelum non erat rectus, quippe qui ad vocem ancillae
ostiariae trepidus et curvus declinavit, et dum mori timuit, vitam
negavit. At ubi ille auxiliator ejus super occasum ascendit, ubi mortem
resurgendo calcavit, et in coelum ascendit, vel, ut secundum prophetam
loquar, ubi ascendens in altum, captivam duxit captivitatem dedit dona
hominibus (Psal. LXVII), ibi et ex tunc Petrus rectissimus. Igitur
quisquis in glorificatione Dei rectissimum te dicit, causam efficientem
unde sis rectissimus subjungat protinus: Ascensor coeli, inquiens,
auxiliator tuus. Magnificentia ejus discurrunt nubes. Ac si dicat: Quid
mirantur? Auxilium illius ascensoris coeli potentissimum atque
efficacissimum est. Nam magnificentia ejus discurrunt nubes.
Magnificentia, inquam, id est magnifica gratia hoc factum est, ut super
omnem terram discurrant nubes, nubes temperativae, nubes aquosae cunctis
loquelis, universis sermonibus gentes omnes aquis compluentes salutaris
doctrinae. Nam istae nubes apostoli et prophetae sunt. Dictum quippe est
de his: Qui sunt isti qui ut nubes volant, et quasi columbae ad
fenestras suas? (Isa. LX.) Antequam magnificus ascensor ejus suum
auxilium illis, id est sui spiritus dona praestitisset, non
discurrebant, sed in uno loco Judaeae permodico pluebant istae nubes.
Nunc autem quid? Habitaculum ejus sursum, et subter brachia sempiterna.
Quod est dicere: Ille ascendit in coelum, sedensque ad dexteram Patris,
habitat sursum, et exinde porrexit huc brachia sua, brachia sempiterna,
id est sancti Spiritus sui dona fortissima. Nam eadem sancti Spiritus
dona, sicut in Apocalypsi septem agni cornua (Apoc. V), sic in isto
propter eamdem fortitudinem, recte dicatur septem brachia habitaculi
ejus sempiterna. Horum magnificentia brachiorum magnificatae
discurrerunt nubes, id est per mundum universum divisi sunt apostoli,
vel apostolici viri sapientes atque eloquentes, ut eorum doctrina omnem
terram complueret. Ejiciet a facie tua inimicum, dicetque conterere.
Illis brachiis suis, o Aser, o popule, terque quaterque, beate, inimicum
illum ejiciet a facie tua, de quo antequam brachia sua coeli ascensor
extenderet: Nunc, ait, judicium est mundi, nunc princeps hujus mundi
ejicietur foras (Joan. XII). Ergo primum quidem per passionem,
resurrectionem, atque ascensionem suam ejiciet inimicum a facie tua
trahendo ad se omnia, in novissimo autem dicet, conterere, veniens
scilicet cum potestate magna et majestate, ut eum et omnes angelos ejus
praecipitet in ignem aeternum semper ardentis atque inexstinguibilis
gehennae (Matth. XXV). Dicet, inquam, conterere, id est conteret eum,
non manu vel pede, sed verbi Omnipotentis quod ipse est, magna et
ineffabili dictione, non transitoria voce, sed sententia permanente.
|
|