CAPUT XV.

Sed praevenit me pervigili custodia custos Israel qui non dormit neque dormitat (Psal. CXX), et corripuit correptione sensibili quidem, sed non effabili, scilicet nutu quodam, quem dum senseris, non indiges ab homine doceri quod fortissimus sit, juxta illud dictum Mosi: Fortissime Deus spirituum universae carnis (Num. XVI); et juxta illud Psalmistae: Qui respicit terram, facit eam tremere (Psal. CIII). Quam velociter currit ille nutus ejus! Denique et hoc idem Psalmista loquitur: Qui emittit eloquium suum terrae, velociter currit sermo ejus (Psal. CXLVII). Etenim cum aliis modis quamplurimis et inenarrabilibus currat sermo ejus, isto quoque modo velociter currit, dum quempiam nutu sensibili percellit, ita ut inenarrabiliter homo totus interior simul et exterior intremiscat, et concutiatur in momento, in ictu oculi. Et hoc nimirum ad illud pertinere putes, quod dilecta in Canticis loquitur: Dilectus meus misit manum per foramen, et venter meus intremuit ad tactum ejus (Cant. V). Forte insipientiae potest argui, quod secretum hoc in publicum scribendo produxi, cum de majoribus quidam symmistes Dei dicat: Secretum meum mihi, secretum meum mihi (Isa. XXIV), subjungens, vae mihi! (ibid.) Quare ergo sic insipiens factus sum, nisi quia necessitas nonnulla me coegit? Solent enim plerique hominum, quorum non est simplex oculus, nostris vel nostri similium derogare laboribus, et reputare praesumptioni, vel vanae gloriae, quod scribimus, sanctarumque mysteria Scripturarum studiose tractamus, et propter hoc aliquem in Ecclesia Christi honorem sortimur cum Apostolus dicat: Qui bene praesunt presbyteri, duplici honore digni habeantur, maxime qui laborant in verbo et doctrina (I Tim. V). Ego autem testem hunc habeo in anima mea qui, ut supra memini, emittit eloquium suum terrae et velociter currit sermo ejus, sive qui respicit terram et facit eam tremere, quia scribendi facultatem sive ministerium suscepi ab ipso muneris vel gratiae ejus infusione sensibili , et aliquoties cum vellem desistere cedens invidorum nonnullis dicentibus, sufficiunt nobis libri, vel aliquid simile huic, ille me percelluit, et nutu supra memorato, concussit trementem, quasi sub virga magistri.