|
Scripturas veritatis conditurus erat propter homines humiles Spiritus
sanctus, quas nunc legimus, et in illis recondere proposuerat thesaurum
(Jer. XLVIII), quem nunc usque et invenimus et invenire cupimus,
thesaurum nominis sui, thesaurum sacramentorum Christi Filii Dei.
Noverat enim altitudinem Satanae, regnantis
|
“super omnes filios superbiae (Job XLI).”
|
|
Et illius turris aedificationem vanae et mendacis eorum scientiae sive
loquacitatis (II Thes. II), extollentis se adversus veritatem Dei (II
Cor. X), prospiciebat esse imaginem. Dixit ergo:
|
“Coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas
opere compleant.”
|
|
Quibus a cogitationibus suis non desisterent? Utique quas vocibus istis
enuntiat:
|
“Faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat usque ad
coelum (Genes. XI).”
|
|
Nonne ita fecerunt? Denique mox ut sacrae Scripturae illis pervulgatae
sunt, contrariae scientiae turrim usque ad blasphemandum Creatorem
erexerunt. Hinc est illud:
|
“Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam, iniquitatem in Excelso locuti
sunt. Posuerunt in coelum os suum, et lingua eorum transivit in terra
(Psal. LXXII),”
|
|
id est, cum essent terreni, transivit lingua eorum blasphemando omnia
terrena usque ad ipsum Deum. Quippe qui non solum de terrenis male
locuti sunt, sed etiam de Creatore eorum. Dico ergo: Si postquam divisa
sunt vel confusa sunt labia insurgentium et dissipatae sunt cogitationes
eorum, tanta fecerunt, tanta dixerunt, ut vix subsistere aut resistere
posset ille, cui dicitur in Canticis:
|
“Sicut turris David collum tuum, quae aedificata est cum propugnaculis;
mille clypei pendent ex ea, et omnis armatura fortium (Cant. IV),”
|
|
quid fecissent, quid dixissent, si nunquam confusae linguae, nunquam
divisa fuissent labia eorum? Bene igitur et provide dum tempus immineret
ut scriberentur Scripturae veritatis, Scripturae legis et prophetarum,
in quibus est thesaurus veritatis, facta est divisio illa linguarum sive
gentium, ut in una tantum lingua, sive gente thesaurus iste usque ad
tempus posset abscondi. Nunquid vero vel istud sufficere potuit? non
utique nisi in eadem una lingua gentis Hebraeae sub figuris et
aenigmatibus, in parabolis et allegoriis, peracta fuisset subtilitas
absconsionis. Neque enim vel ipsi portare potuissent, quibus credita
sunt eloquia Dei, sicut significatum est in eo quod fugerunt vel
timuerunt prope accedere filii Israel, videntes claritatem vultus Moysi
(II Cor. III; Exod. XXXIV).
|
|