CAP. X.


VERS. 1.

Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia. Animadverte, o homo, quam parvuli existimentur ab Ecclesiaste, quos muscis morientibus voluit assimilare, quae perdunt suavem odorem unguenti redolentis! Quale hoc sit unguentum, David nobilis citharoedus decantat, dicens: Ecce quam bonum, et quam jucundum habitare fratres in unum: sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron (Psal. CXXXII), et caetera. Hoc caput Christus est, barba homo corde virilis, Ecclesia vestis est, ora hujus vestimenti sumus nos. In caput, et in barbam Christi, et in oram vestimenti hoc unguentum descendit, quando eum Deus prae consortibus ejus unxit (Psal. XLIV). Nos vero participes illius, sicut oram vestimenti perunxit stilla unguenti ex illo manantis. Sion Ecclesiam: mons Hermon significat Synagogam. Sive Sion bonos, Hermon peccatores intellige. Ita in Sion unguentum, sicut ros descendit in Hermon. Quid est ergo unguentum suave, nisi gratia spiritualis? In caput nostrum descendit coelitus hoc unguentum, quando nos baptizatos Spiritus sanctus unxit, in barbam nostram descendit hoc unguentum, cum hos viventes facit opera viriles, de coelo descendit hoc unguentum in ora vestimenti, cum sacro unguento in fine vivendi sacramur. Est unguentum quoque quod sapientia praestat, compositum de multiplici odore virtutis. O quoties perdunt unguentum muscae morientes unguenti ipsius mistae mistis speciebus? Sicut vident unguento mistas sapientia muscas: vides in Ecclesia mistos bonos et malos. Musca saepe se ingerit sapientiae, quando perdunt verba mala bonos mores sapientis, cum calliditas stulti sapientia vult appellari, seque suo nomine praetexit faciens mala caute, quando se prudentem mentitur dolosus. Quid replicabo omnes virtutum species? Mala nostra voluntas invertit genus virtutum. Virtus genus est virtutum individuarum, quae honeste compositae sicut pretiosum redolent unguentum. Qui genus suum perdit, quid in ejus detinet speciebus? Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti. Modo in se, modo in fratribus perdunt unguentum quando peccant, in seipsis perdunt; in fratribus vero, illos a recto tramite retrahendo. Quod ergo peccatores significent muscae morientes, et Scriptura sacra, et muscarum natura probabit. Nam muscae, quae juxta Isaiam principantur parti fluminis Aegypti (Isa. VII), perdunt olei suavitatem in unoquoque credentium, relinquentes immunditiae suae odorem atque vestigia. Ab his muscis etiam princeps appellatus daemoniorum Beelzebub, qui interpretatur aut idolum muscarum, aut vir muscarum, aut habens muscas. Quod Scriptura demonstrat, hoc et natura muscarum. Si mordet aliquam aranea ore venenoso, ex hoc aiunt qui de naturis tractant quod potest sanari desuper attrita musca; ita tu, o homo, humilitatis virtute vince venenum malitiae et nequitiae. Cassibus suis inclusas sugit muscas aranea; sic peccatorem vana sapientia sugit. Veluti muscam suxit vana sapientia quemdam, qui dum fastidiret muscas moriens tanquam musca, negavit omne animal Deum fecisse. Muscae si necatae fuerint in aquis, post horas aliquas revivificantur. Nihil frustra fieri, nihil credamus frustra dici. Non semper omnino, sed saepiuscule reviviscit necata musca. Quando baptizamur, omnes in lavacro sepelimur. Qui bene vivit, surgens de fonte revixit. Qui vero prave vixerit, non revixit de justo fonte. Quicunque quasi musca vagans atque importune pererrans peccat contra Dominum stulte sapiendo, si postea factus sapiens pro Christo stultus efficitur, hujus stultitia pretiosior est alicujus gloria, quam ei tribuit vana sapientia. David ad tempus stultitia protexit ab hoste, quem virtus, quem sapientia, quem gloria belli non protexisset (I Reg. XXI). Pretiosior fuit haec ejus stulta insania quam virtus et gloria bellorum. Nam et quidam ait: Stultitiam simulare loco, sapientia summa est. Sicut fortis exarmare solet hostem suis armis, ita Deus diabolum fortem exuit suis armis, illius enim stultitia bene usus secundum tempus Deus, quemadmodum David Goliam gladio ejus occidit (I Reg. XVII), ita regem muscarum diabolum gladio ipsius peremit. Hoc et apostolus Paulus ait: Nos autem praedicamus Christum crucifixum, Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam (I Cor. I).