|
Igitur etiam declinante factura in illud quod Deus noster non voluit,
ipse omnia quaecunque voluit fecit (Psal. CXIII). Ut clare audiendum
est, quia non est idem ac si diceret: Omnia quaecunque voluit Deus
noster, creatura ejus fecit. Elegantissimum est, ut propter causam
praesentem cum dicimus: Omnia quaecunque voluit Deus noster, subaudiamus
fieri, ipse per semetipsum fecit. Omnia, inquam, quaecunque voluit, ut
faceret creatura sua rationalis, ipse fecit. Nam nisi ipse per
semetipsum fecisset, ab alio vel per alium non fuissent facta omnia
quaecunque voluit. Tanta quippe, tam bona, tam bene placens, tamque
perfecta est voluntas Dei nostri, ut nullus ad omnia peragenda quae
voluit, nisi solus ipse aspirare potuerit. Legimus quidem aliquos
testimonium habentes, quod fecerint quae Deus voluit, exempli gratia, ut
David, de quo ipse dixit: Inveni virum secundum cor meum, David filium
Jesse, qui faciat omnes voluntates meas (Act. XIII). Sed nec iste omnia
fecit, quae Deus noster voluit, imo et quaedam fecit, quae Deus noluit.
Et de angelis quid dicemus? Ecce, ait quidam, coeli non sunt mundi in
conspectu ejus, quanto magis homo abominabilis et inutilis, qui bibit
quasi aquam iniquitatem? (Job XV.) Non ergo alius qui pro illo, sed
ipsemet Deus noster fecit omnia quaecunque voluit. Sit itaque istud quod
dictum est, omnia quaecunque voluit fecit, magnum et verum praeconium
tam potentiae quam bonitatis Dei nostri, quia videlicet tam bonus est,
ut sola bona et omnia bona voluerit, tam potens, ut fecerit eadem omnia
quae voluit. Caeterum quisque nostrum parva et pauca interdum bona
cupit, et eadem facere nequit.
|
|