VERS. 14.

Est et alia vanitas, quae fit super terram: sunt justi, quibus multa proveniunt, quasi opera egerint impiorum; et sunt impii, qui ita securi sunt, quasi justorum facta habeant; sed et hoc vanissimum judico. Quod multis variat verbis, unit sensu Ecclesiastes. Superius personis, et causis personarum notatis, affectus multorum unus expresserat, conquestus erat quoniam tarda veniret vindicta malorum, spe jam cognoverat, bona esse dando timoratis, et iniquum maledictis vexaverat. Ecce aliam vanitatem de semine istius vani videt fieri in terra, inde stupens ita secum loquitur. Mene veraciter putabunt agnovisse boni, quod speranda sint bona timentibus Deum, cum videant plerosque sanctos atque justos tanta pati injuste mala, quae soli perversi juste sustinere debuissent? Nam licet homo maledicat impatienter iniquo, tempore longaevo vivit securus impius Deo sustentante, et nullo maledicto laesus, quanta vanitas est quod mala justis proveniant, injustis bona? Quanta vana homo existimat, quae Deus vana esse negat. Quod non sit vanitas. sed certa dispensatio, quod plurima bona malo, et plutima eveniant mala justo, in Evangelio pater Abraham confirmat, qui refovens in gremio suo animam Lazari, divitem sepultum in inferno liberare non potuit. Et dixit quare: Recordare, inquit, fili, quia recepisti bona in vita tua, et Lazarus similiter mala, nunc autem hic consolatur. tu vero cruciaris (Luc. XVI). Quod non sit vanitas, sed dispensatio, quia aliquando proveniunt mala justis, ostendit adhuc Dominus Jesus, in cujus ore non est inventum mendacium, ut audivit, quoniam Pilatus libra et sanguinem miscuit in templo quorumdam sacrificantium; aiebat turbis, Galilaeos male caesos ter sex, quos turris Siloc lapsos occidit, vos prae omnibus peccasse putatis. Minime hoc dico, sed vos nisi videro poenituisse, quemadmodum illi perierunt peribitis et vos (Luc. XIII). Quam bene discernit, qui solus novit corda, quia judicio justi et mali probentur.