|
|
“Hoc proverbium dixit eis Jesus.”
|
|
Proverbium est, quando verbum aliud pro alio verbo dicitur, videlicet,
ut unum per aliud valentius commendetur et efficacius intelligatur. Quod
genus dicendi, sive ornatus dictionis in sacris Scripturis usitatum est,
divinitusque provisum, tam ad delectandum diligentem auditorem quam
etiam ad edomandam labore superbiam, et intellectum a fastidio
renovandum, cui facile investigata plerumque vilescunt. Et sic maxime
hoc loco fieri docuit, ut convinceretur illorum superbia qui claritate
vel acumine intelligentiae ac scientiae suae praesumentes paulo ante
dixerant:
|
“Nunquid et nos caeci sumus?”
|
|
Nam protinus subditur:
|
“Et ipsi non intellexerunt quid loqueretur eis.”
|
|
Nonne ergo jam judicium fieri incipiebat de oculis eorum, ut caeci
fierent, qui dixerant:
|
“Nunquid et nos caeci sumus?”
|
|
Nonne si revera viderent et non odio praesentis veritatis jam
caecutirent, cognoscere potuissent hoc proverbium, quod loquebatur eis
saltem per visionem propheticae Scripturae, qua Ezechiel dicit:
|
“Vae pastoribus Israel, qui pascebant semetipsos?”
|
|
Ac deinceps:
|
“Nonne, inquit, greges pascuntur a pastoribus? Lac comedebatis, lanis
operiebamini, et quod crassum erat occidebatis; gregem autem meum 259
non pascebatis.”
|
|
Et post pauca:
|
“Ecce ego ipse super pastores, et requiram gregem nostrum de manu eorum,
et cessare faciam ut ultra non pascant gregem meum, nec pascant amplius
pastores semetipsos, et liberabo gregem meum de ore eorum, et non erit
ultra eis in escam,”
|
|
etc. Item in fine ejusdem capituli:
|
“Vos autem, inquit, greges mei, greges pascuae meae, homines estis; ego
Dominus Deus vester, dicit Dominus (Ezech. XXXIV).”
|
|
Si ergo non jam caeci fieri inciperent, quomodo non cognovissent de
qualium ovili ovium loqueretur eis?
|
|