CAPUT XIV. Qualiter imitandum in Ecclesia sit Rebeccae exemplum, Jacob pro Esau ad benedictionem instruente.

Hic ergo jam et illud quaeritur, quomodo sacerdotium sic fraudulenter subreptum, ratum esse debuerit, cum lex usque hodie sit, ut quisquis invocatus ad benedictionem ordinationum accesserit, easque aliunde ascendendo rapuerit, benedictio non solum irrita judicari, sed et maledictionem illi jure debeat converti? Ad haec facilis patet responsio, quia videlicet nequaquam damnabili modo benedictionem ille subripuit, imo quisquis hodie, non ejus promovetur exemplo, nos, secundum Evangelium loquentes, dicimus quod non per ostium ingressus sit, sed aliunde ascenderit (Joan. X). Lex enim est ut non pro munere quolibet, manus, obsequii, aut linguae, quempiam debeat quis ordinare, sed eum quem pro vitae merito elegerit testimonium praesentis Ecclesiae. Quid ergo? Nonne Isaac, juxta anagogen, personam gerit eorum qui pro commodo vel pro pastellatico favorabiliter ordinare contendunt? Cum enim dicit: Sume arma tua, pharetram et arcum, et egredere foras; cumque venatu aliquid apprehenderis, fac mihi inde pulmentum; et deinde subjungit, et benedicat tibi anima mea antequam moriar, nonne manifeste commodum pro benedictione flagitat? Nec tamen in hoc sancto viro derogatur, sed magis placet id quod in illo provisor futurorum, ad aedificationem nostram Spiritus sanctus operatur. Igitur Isaac praesenti loco cujusque summi pontificis; Rebecca Ecclesiae, quae subjectio est, personam gerit; duo filii, Jacob et Esau, illos praesentant qui in domo Ecclesiae contrariis moribus et diverso fine sanctum propositum erudiendi proponuntur. Et quidem sacerdos summus commissae sibi Ecclesiae, tanquam vir conjugi, vel tanquam caput corpori praeest. Verumtamen ordinandorum electio, non penes ipsum solum, sed penes Ecclesiam est, illo nempe in curis plurimis senescente, et interdum curarum exteriorum pulvere oculis ejus caligantibus, ipsa filios suos clarius atque expeditius videt, novit actus, intuetur propositum, considerat profectum vel defectum singulorum. Cum ergo audierit quod pontifex cujuspiam indigni delinitus obsequiis, eum promovere ac meliori praeferri voluerit, exemplo Rebeccae debebit uti, quae et viri sui placitum non reprehendit, et tamen egit consilio, ne pater majorem, venationibus ejus delectatus, praeferret meliori, memor quid sibi dictum fuis et a Deo, quia major serviet minori. (Gen. XXV). Itaque nequaquam ille damnabili furto subripuit, sed potius ordine servato justitiae, dignus accessit voluntate Dei, et ejus electione, quae fuerat conscia meriti.