CAPUT XX. Dominica vicesima post Pentecosten.

Officium Dominicae vicesimae partim ex vocibus constat eorum qui ad nuptias intraverunt, partim ex vocibus Patrum gementium pro illis qui ad nuptias easdem vocati, quas fecit rex filio suo, non solum venire noluerunt, sed et illos, qui a se missi sunt, servos tenuerunt, et contumeliis affectos occiderunt (Matth. XXII). Hoc enim priores fecisse Judaeos notum est, qui missos ad se prophetas et sapientes parsecuti sunt, et apostolos Christi contumeliis affecerunt. Hos igitur homicidas juste perdendos, et civitatem illorum subvertendam prophetae praeviderunt, quorum illa vox est, quae in introitu ex verbis Danielis decantatur: Omnia quae fecisti nobis, Domine, in vero judicio fecisti (Dan. V), etc. Item in offerenda: Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus (Psal. CXXXVI). In hac enim seu in versibus ejus hoc deplorant quod ad salices Babylonis organa sua suspenderunt, id est propter infructuosos et steriles auditores, praedicantium voces conticuerunt; propter eos, inquam, qui vocati ad nuptias, ut dictum est, venire noluerunt, quia non fuerunt digni. In lectione vero epistolae eos qui de exitibus viarum congregati sunt, ut implerentur nuptiae discumbentium, Paulus apostolus opportune commonet, dicendo: Videte, quomodo caute ambuletis, non quasi insipientes, sed ut sapientes (Ephes. V), etc., hoc videlicet intendens, ne inebriatus vino, in quo est luxuria, inveniatur quis absque veste nuptiali, cum rex ad videndos discumbentes intraverit; sed econtra impleamini Spiritu sancto, loquentes vobismetipsis in psalmis et hymnis et canticis spiritualibus (ibid.), quae verae harum sunt epulae nuptiarum, de quibus in sequenti graduali gratias agentes dicimus: Oculi omnium in te sperant, Domine (Psal. CXLIV), etc., vel quas in communione postulans quis nostrum dicit: Memento verbi tui servo tuo, Domine (Psal. CXVIII).