VERS. 5.

“Quando erat Omnipotens mecum,”

subaudi in conscientia mea dulce amantis animae solatium, piumque et unicum intimae familiaritatis gaudium,

“et in circuitu meo,”

id est exterius,

“pueri mei,”

subaudi non neglecti propter interiorem occupationem. Non enim inhabitatio Dei angustat, sed potius dilatat mentem et exhilarat faciem ad impendendam curam proximorum utilitati vel saluti.