CAPUT 17

“Ego Jesus misi angelum meum testificari vobis in Ecclesiis.”

Ac si dicatur: Si hujus libri auctoritatem quaeritis, ego sum Jesus auctor et dator hujus Apocalypsis. Non est Scriptura haec a Joanne, non est ab homine, neque enim ab homine accepit illam, aut didicit, sed me revelante, qui sum Jesus, et mittente per angelum meum, ut sicut omnes Scripturae divinae auctoritatis, ita et scripta haec testificentur, et recitentur vobis in Ecclesiis, atque in canonico apice sint. Quaeritis quis Jesus ego sim, qui auctoritate mea Scripturam hanc volo commendatam esse ad testificandum in Ecclesiis?

“Ego sum radix et genus David, stella splendida et matutina.”

Ac si dicat: Ego sum ille Jesus, qui et Dominus et filius sum David, qui secundum hominem passus et sepultus, mane resurrexi a mortuis. Nam quia Dominus et creator sum David, quemadmodum testatur ipse dicens in spiritu:

“Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis (Psal. CIX).”

idcirco radix, et quia filius David natus vel factus ex semine ejus secundum carnem, idcirco genus sum David. Et nunc quidem, qui diu in hoc viventes per fidem ambulatis, stella vobis sum splendida, et matutina, ex quo resurrexi a mortuis. Tunc autem me solem habebitis, cum in civitatem talem, quam audistis, intraveritis, quam claritas Dei illuminavit, quae non eget lumine solis aut lunae, propter hoc ipsum, quia illuminavit eam claritas Dei.

“Et spiritus et sponsa dicit: Veni. Et qui audit dicat: Veni. Et qui sitit veniat, et qui vult accipiat aquam vitae gratis.”

Ego, inquit, misi testificari vobis haec in Ecclesiis, et cum horum testificatione spiritus singulorum vestrorum conscientias convenit et singulis vestrum dicit

“veni,”

id est, crede his qui hic testificantur tibi. Hoc foris sponsa, id est Ecclesia, dicit ad aurem corporis, dum sonum litteralem legendo ingerit, hoc intus ad aurem cordis dicit spiritus, dum sensum suggerit ad intelligendum quod quidquid hic dicitur, rationabile, verum et fidele, atque auditu dignum sit. Audiat unusquisque hunc spiritum sive sponsum, ut nonnulli codices habent, et sponsam dicentes:

“Veni,”

id est obaudiat vocantibus, et sequatur vocationem salubrem, ut introeat ad beatitudinem tam gloriosae civitatis. Audiens autem sive obaudiens dicat,

“veni,”

id est non sua tantum salute contentus sit, sed operam det, ut proximum suum lucrari verbo exhortationis et secum adducere possit. Et qui sitit, qui salvari desiderat, tantummodo veniat, quia videlicet flumen illud aquae vivae, quod tibi ostensum est, nulli sitienti denegatur, sed qui vult accipiat, quia sola bona voluntas sufficit ad accipiendum aquam vitae, quam gratia praeparavit. Omnibus datur gratis, tantummodo adsit quaesitor vel acceptor homo bonae voluntatis. Sequitur: