|
|
“Dixitque Dominus ad Samuel: Imple cornu tuum oleo, et veni ut mittam te
ad Isai Bethlehemitem. Providi enim in filiis ejus mihi regem. Et ait
Samuel: Quomodo vadam? Audiet enim Saul et me interficiet. Et ait
Dominus: Vitulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum
Domino veni,”
|
|
etc. Et si Samuel prophetico spiritu rem noverat, ita ut diceret:
|
“Quaesivit sibi Dominus virum juxta cor suum, et praecepit ei ut sit dux
super populum suum (I Reg. XV).”
|
|
Et iterum:
|
“Scidit Dominus regnum Israel a te, et tradidit illud proximo tuo
meliori te (ibid.)”
|
|
personam tamen electi illius non noverat. Unde
|
“cum ingressi essent filii Isai, vidit Heliab, et ait: Num coram Domino
est christus ejus? Et dixit Dominus ad Samuel: Ne respicias vultum ejus,
neque altitudinem staturae ejus, quoniam abjeci eum, nec juxta intuitum
hominis judico. Homo enim videt ea quae parent, Dominus autem intuetur
cor.”
|
|
Sic profecto praecursor Domini Joannes, eum quem praecurrebat secundum
spiritum noverat, sed secundum carnem, vel secundum faciem non noverat.
Unde et dicit:
|
“Et ego nesciebam eum, sed qui misit me baptizare, ille mihi dixit:
Super quem videris Spiritum descendentem sicut columbam, et manentem
super eum, hic est, qui baptizat in Spiritu sancto (Joan. I).”
|
|
Hoc nempe ad puritatem veri testimonii plurimum valet, quia videlicet
ibi in eligendo favoris vel gratiae humanae suspicio nulla subesse
potest, ubi ipsa cui favor aut gratia impendatur persona, necdum cognita
est.
|
|