CAPUT VI. De sponsione Judae, dicentis:

“Si non reduxero eum tibi,”

etc. Et quomodo sol et luna et undecim stellae adoraverint Joseph.

(CAP. XLIII.) Interim fames omnem terram vehementer premebat. Consumptisque cibis quos ex Aegypto detulerant, dixit Jacob ad filios suos: Revertimini, et emite pauxillulum escarum. Respondit Judas: Denuntiavit nobis vir ille, sub attestatione juramenti, dicens: Non videbitis faciem meam, nisi fratrem vestrum minimum adduxeritis vobiscum, etc. Magna rei difficultas, magna paterni animi angustia, grandis fraternae conscientiae poena. Sed quid diutius quasi somno consopitus pater, gaudio foris praestolante, in profundo tristitiae premitur? Oportet impleri et alterum somnium, quoniam jam unum impletum est. Oportet, inquam, quoniam manipuli fratrum jam manipulum Joseph, ut supra dictum est, adoraverunt, et tempus est ut sol, et luna et stellae undecim adorent Joseph. Traditur ergo tandem Benjamin commissus Judae, dicenti: Si non reduxero eum tibi, ero peccati in te reus omni tempore. Et hanc sponsionem pater sapiens libentius accepit. Nam quod ante hunc dixerat Ruben, duos filios meos interfice, si non reduxero illum tibi, nec suscepit pater, nec suscipere aut probare debuit. Igitur profectae in Aegyptum stellae undecim, id est, fratres universi adorant Joseph, munera tenentes in manibus, modicum resinae et mellis et storacis, stactes, et terebinthi, et amygdalarum. Sol autem, id est, ipse pater, et in eo maternus lunae, id est, Rachelis, affectus; sol, inquam, remanens et corpore absens, adorat tamen cum dicit pro Benjamin: Deus autem meus omnipotens faciat vobis eum placabilem, et remittat vobiscum fratrem vestrum, quem tenet, et hunc Benjamin. Vel certe tunc quoque iste sol, id est, pater Jacob, adoravit Joseph, quando protinus resalutatis fratribus clementer, mox ut dixit: Salvusne est pater vester senex, de quo dixeratis mihi? Adhuc vivit? illi responderunt: Sospes est servus tuus, pater noster adhuc vivit, et incurvati pro illo adoraverunt, nimis [f. nomine] ejus ambitiose supplicantes, ut senectutis ejus intuitu illis esset propitius, cujus mentionem facere ipse dignaretur. Nam ubi in persona sua praesens pater ipse adoraverit, sicut jam longe superius dictum est, non invenitur. Et notandum quanta fuerit in Joseph altitudo honoris, quanta maturitas vel dignitas in illo cum spiritu mansuetudinis, quem pro uno dignationis suae verbo, quo dixerat, salvusne est pater vester? adhuc vivit? iterum adoraverunt incurvati. Bene ergo, fratres, visuri eratis quid illi profutura essent somnia sua.