CAPUT XIV. De duodecim lapidibus a Jordanis alveo sublatis, aliisque totidem in medio Jordanis positis, quod prophetarum et apostolorum typus fuerit.

(CAP. IV.) Fecerunt filii Israel sicut eis praecepit Josue, portantes de medio Jordanis alveo duodecim lapides, ut ei Dominus imperarat, juxta numerum filiorum Israel, usque ad locum in quo castrametati sunt, ibique posuerunt eos. Alios quoque lapides duodecim posuit Josue in medio Jordanis alveo, ubi steterunt sacerdotes, qui portabant arcam foederis, et sunt ibi usque in praesentem diem. Lapides isti pro utilis memoriae fundamentis, quibusdam poni jussi sunt. Cur enim sic a Domino praeceptum, et sic est factum. Quando, inquit, interrogaverint vos filii vestri cras dicentes, Quid sibi volunt isti lapides? respondebitis eis: Defecerunt aquae Jordanis ante arcam foederis Domini Dei nostri, cum transiret eum, idcirco positi sunt lapides isti in monumentum filiorum Israel, usque in aeternum. Nec vero hi qui in medio Jordanis alveo minus, quam hi qui super aridam positi sunt durissimi lapides, utpote sub aquis nutriti, earumque veteri usu attriti tanti memoriam facti servare, vel indicare potuerunt. Nam et si interdum crescentibus aquis subtecti latere poterunt, semper tamen eorum offensione gurgites irritati (quod aquis profluentibus naturale est) fortius atque animosius inibi currendo scandalum suum nunquam occultum esse siverunt. Porro spiritualiter nobis lapides vivi lapides magni apostoli et prophetae sunt, qui fidem nostram velut fundamentum portant, necessariamque nobis factis et dictis operum Domini memoriam semper suscitant. Unde Apostolus: Jam non estis hospites et advenae, sed estis cives sanctorum, domestici Dei, superaedificati super fundamentum apostolorum et prophetarum (Ephes. II). Et prophetae quidem, quia profundiora vel obscuriora sacramenta continent, quasi in medio Jordanis alveo sub aquis latent. Apostoli vero, quia nuda et aperta facie Salvatoris opera testantur, quasi in Galgala positi, quod interpretatur revelatio, semper sub dio conspectibus omnium patent. Utrobique magnum et evidens testimonium, credulis gentibus sive Judaeis bonum et jucundum, incredulis triste atque pavendum.