|
|
“Benedicta gloria Domini de loco sancto suo.”
|
|
|
“Et assumpsit me spiritus, et audivi post me vocem commotionis magnae:
Benedicta gloria Domini de loco sancto suo. Et vocem alarum animalium
percutientium alteram ad alteram, et vocem rotarum sequentium animalia,
et vocem commotionis magnae.”
|
|
Hoc dicere primum utique apostolico congruit ordini.
|
“Et assumpsit me, inquit, spiritus,”
|
|
subauditur in opus vel ministerium suum. Sic enim dicit in Actibus
apostolorum idem Spiritus sanctus:
|
“Segregate mihi Barnabam et Saulum in opus quo assumpsi eos (Act.
XIII).”
|
|
Quid autem est quod, assumente se spiritu,
|
“audivi, inquit, post me vocem commotionis magnae: Benedicta gloria
Domini de loco sancto suo?”
|
|
Nimirum cum hinc plura recte et utiliter dicantur, illud cum auctoritate
Scripturae fidenter dicamus, quia omni habenti dabitur (Luc. XV), id est
evangelizanti cuique quantum accepit gratia scientiae vel sapientiae,
magis ac magis augebitur. Ergo
|
“assumpsit me spiritus, et audivi post me vocem commotionis magnae, et
vocem alarum animalium percutientium alteram ad alteram, et vocem
rotarum sequentium animalia,”
|
|
idem est ac si dicat: Ubi ad imperium sancti Spiritus, obedienter
Evangelii ministerium ingressus sum, creditumque mihi talentum coepi
expendere, magis ac magis sensu ditescere, atque aures audiendi coepi
habere, et interno auditu audire vocem commotionis magnae, vocem et
lamentationem supernae patriae, totiusque angelicae curiae, et in coelis
conversari, suspensa mente, cum adhuc in terris peregrinarer corpore, et
intelligere praeclarius Evangeliorum alas sacramentorum ad invicem
percutientium, id est consona veritatis testimonia reddentium,
intelligere nihilominus vocem rotarum sequentium animalia, id est legis
et prophetarum testimonia, Christi Evangelio consonantia. Haec omnia
post me audivi, id est de praeterito recollegi. Verbi gratia: Petrus
coram se non audiebat, praesentis quippe Domini facta vel dicta non
intelligebat. Propterea dictum est illi:
|
“Quod ego facio, tu nescis modo, scies autem postea (Joan. XIII).”
|
|
Et alibi tam Petro quam caeteris:
|
“Adhuc et vos sine intellectu estis?”
|
|
(Matth. XV.) Nec mirum. Erant enim homines idiotae et sine litteris. At
ubi eum, scilicet Petrum, assumpsit spiritus promissus, ab eodem Domino
dicente:
|
“Cum autem venerit ille spiritus veritatis, docebit vos omnem veritatem
(Joan. XVI), praeteritum Christi Evangelium, sensu et intellectu
recollegit, praeteritas quoque prophetarum voces intus audivit, foris
enuntiavit, dixit enim: Viri Judaei et qui habitatis Hierusalem
universi, non sicut vos aestimatis hi ebrii sunt, cum sit hora diei
tertia. Sed hoc est quod dictum est per prophetam Joel: Et erit in
novissimis diebus, dicit Dominus, effundam de spiritu meo super omnem
carnem, et prophetabunt filii vestri et filiae vestrae (Act. II),”
|
|
etc. Et subinde:
|
“David enim dicit in eum: Providebam Dominum in conspectu meo semper,
quoniam a dextris est mihi ne commovear. Propter hoc laetatum est cor
meum, et exsultavit lingua mea, insuper et caro mea requiescet in spe.
Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis Sanctum tuum
videre corruptionem (ibid.).”
|
|
Igitur qui ante me, ne saltem alarum animalium vocem audire potui, jam
assumptus a spiritu, non solum animalium, sed et rotarum animalia
sequentium vocem post me audivi magna commotione, id est qui cum in
praesenti haberem Deum, ne saltem incarnationis ejus causam, passionis
utilitatem, resurrectionis veritatem, ascensionis gloriam intelligere
potui. Jam misso de coelis Spiritu sancto, non solum haec, sed et legis
et prophetarum arcana de praeterito valui percipere, magna interim
auditus certitudine. Et quasi quaereres qualem vocem audierit, vel ne
dubitares utrum articulatam, an inarticulatam vocem audierit, in illa
magnitudine commotionis, pulchre ait:
|
“Benedicta gloria Domini de loco sancto suo,”
|
|
non quod sola, sed quod prima haec vox laudis in commotione animalium
audita sit. Nam ubi prima facies hominis alam suam movit, id est ubi
primum Deus homo factus in carne apparuit, audita est bene haec eadem
angelicae laudis vox:
|
“Gloria in excelsis Deo (Luc. II).”
|
|
Proinde si quaeras de quo loco sancto suo benedicta sit gloria Domini,
ecce locus ejus in excelsum solium paternae majestatis, cujus ad dextram
consedit gloriosus victor, quod praeoptantes simul et praenuntiantes,
dicebant:
|
“Gloria in excelsis Deo.”
|
|
|
|