CAPUT VI. Cur in Apocalypsi non idem animalium ordo, et quo respiciens Joannes, illic post faciem leonis, hic autem quo intendens propheta prius posuerit faciem hominis, et quo sensu iste quatuor pennas uni, hic autem singula animalia senas alas habere dixerit.

Hic jam recte quaeritur cur in Apocalypsi istorum quatuor animalium non idem ordo sit? Sic enim Scriptura illa dicit:

“Et animal primum simile leoni. Et secundum animal simile vitulo. Et tertium animal habens faciem quasi hominis. Et quartum animal simile aquilae volanti (Apoc. IV).”

Hoc ergo quaeritur quid sibi velit ordo tam diversus. Primoque dicimus quia nihil contrarium resonat in eo quod dicit,

“primum, secundum, et tertium animal.”

Nam hic propheta hujusmodi nomini nihil apposuit, sed hoc tantum,

“similitudo, inquit, vultus eorum facies hominis et facies leonis a dextris,”

etc. Attamen quoniam prius similitudinem posuit hominis, esto ut idem valeat, ac si dicat, prima facies hominis, et secunda facies Ieonis aut vituli. Uterque ordo ratus, neque alter alteri contrarius est, diverso tamen respectu: Ille videlicet Veteris Instrumenti, hic autem Novi. Ille consideratione Scripturae Veteris, hic autem rei gerendae respectu ordinem suum tenuit. Etenim unus idemque mediator Dei et hominum in Scriptura legislatoris Moysi, prius leo quam homo dictus est. Prius, inquam, leo, et inde vitulus, deinde homo, deinde aquila, per Moysen dicitur. Nam apud illum in libro Genesis Jacob patriarcha dicit:

“Catulus leonis Juda; ad praedam, fili mi, ascendisti. Requiescens accubuisti ut leo, et quasi leaena (Gen. XLIX).”

In libro autem Levitici, per vitulum sine dubio figuratur, qui pro peccato jubetur immolari, et extra castra efferri atque incendi (Lev. IX). In Deuteronomio promittitur homo in veritate carnis, et omnis naturae hominis, dum idem Moyses dicit:

“Prophetam de gente tua et de fratribus tuis, sicut me suscitabit tibi Dominus Deus tuus, ipsum audies ut petisti a Domino Deo tuo in Oreb (Deut. XVIII).”

Nam qui causas petitionis veraciter attendit, in libro Exodi, plane intelligit illud dictum et hoc promissum, quod Deus homo fieret, cui posset homo loqui. Tandem in Cantico Deuteronomii aquilae assimilatur cum dicitur:

“Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans, expandit alas suas et assumpsit eos, atque portavit in humeris suis (Deut. XXXII).”

Quod ita recte intelligitur, ut dum dicit:

“Nemo ascendit in coelum, nisi qui descendit de coelo, Filius hominis qui est in coelo (Joan. III).”

subaudiamus, expedire nobis, ut

“sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans,”

sic ille faciat nobis, et quo ascendere non possumus, portet nos in humeris suis, portet nos super alas suae divinitatis. Igitur et ille qui dixit,

“animal primum simile leoni,”

verum dixit, quia sic res praenuntiata fuerat, et iste qui primam posuit faciem hominis, recte nihilominus fecit, quia sic res adimplenda erat. Etsi rite perpendas, pulchra est contentio, quasi duorum hominum honore se invicem praevenientium, dum et ille de Novo Testamento sacrum servat ordinem Scripturae Veteris, et hic de Veteri Testamento sacrosanctum observat effectum, ordinemque evangelicae novitatis. Sed et illud quaeritur quomodo hic dicat,

“quatuor facies uni, et quatuor pennae uni, illi autem et quatuor animalia singula eorum habebant alas senas.”

Ad quod breviter dicendum, quia singulae facies, singulas et eodem sensu senas habent alas, quia videlicet in singulis sacramentis Christi Filii Dei, una eademque excellentia, unus volatus, unus spiritus, una divinitas est, unum Verbum, per quod in sex diebus omnia facta sunt.