CAP. II


CAPUT 1

“Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Moab, et super quatuor non convertam eum, eo quod incenderit ossa regis Idumaeae usque ad cinerem. Et mittam ignem in Moab, et devorabit aedes Carioth, et morietur in sonitu Moab, et clangore tubae, et disperdam judicem de medio ejus, et omnes principes ejus cum eo, dicit Dominus.”

De Moab et Ammon, maximeque de Edom jam dictum est, quanti recte arguantur sceleris, pro eo quod contra Israel de Aegypto ascendentem inimicitias exercuerunt, cum essent carne propinqui. De isto quaerentibus quid sit dictum eo quod incenderit ossa regis Idumaeae jam sepulti [qui cum Joram rege Israel et Josaphat rege Juda ascenderat adversum Moab (IV Reg. III)] in ultionem doloris a Moabitis postea fuisse convulsa atque succensa. Haec Hebraeorum traditio est: ob hanc ergo, inquiunt, causam Deus missurum dicit se ignem in Moab, quo nomine vel metropolis Moabitarum, vel universa significatur provincia, ut devoret aedes Carioth, quod nomen est civitatis. Verum hoc parum videtur ad magnitudinem propheticae dignitatis, ut quod Spiritus sanctus loquitur in eis, ex opinione tantum judaica, et non ex sanctis comprobetur Scripturis. Aliud ergo quaerimus incendium quod fecit Moab, sacra referente Scriptura; legimus in libro Numeri, quia Balac filius Sephor rex Moab misit et accersivit Balaam filium Beor ariolum, ut veniret et malediceret Israel. Quod cum ille, Deo prohibente, facere non posset, tandem dixit:

“Verumtamen pergens ad populum meum dabo consilium, quid populus tuus huic populo faciet (Num. XXIV).”

Postmodum scriptum est:

“Et fornicatus est populus cum filiabus Moab, quae vocaverunt eos ad sacrificia sua. At illi comederunt et adoraverunt deos earum, initiatusque est Israel Beelphegor (Num. XXV).”

Magnum illum fuit incendium, magna libidinis flamma, quae concremavit populum. Et quid illi homines sive illae filiae Moab, nisi regis Idumaeae ossa fuerunt? Quis enim est rex Idumaeae, nisi spiritus superbiae, qui dicantur super omnes terrenos, id est deditos cupiditati terrenae, secundum nomen Idumaeae? Nam quod per spiritum superbiae pervenerint ad illud incendium carnis suae, unus pro exemplo est, de quo Scriptura refert:

“Et ecce unus de filiis Israel intravit coram fratribus suis ad scortum Madianitem, vidente Moyse et omni turba filiorum Israel, qui flebant ante fores tabernaculi (ibid.).”

Magnae nimirum erat procacitatis et superbiae, tali in tempore, cum jam dixisset Dominus ad Moysen:

“Tolle cunctos principes populi, et suspende eos contra solem in patibulum,”

itemque Moyses ad judices Israel:

“Occidebat unusquisque proximos suos, qui initiati sunt Beelphegor (ibid.),”

et ob istam causam flerent filii Israel ante fores tabernaculi, magnae, inquam, erat procacitatis, et intolerabilis superbiae, virum ad scortum ingredi in contemptum irae coelestis, videntibus cunctis.