CAPUT X. Quod per intellectum psalmi primi, hoc de Christo nobis annuntiet Spiritus veritatis, quia et in hunc mundum sine peccato venit originali et in hoc mundo sine peccato vixit actuali.

Primus psalmus, prima vox psalterii dicit:

“Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiae non sedit.”

Quis praeter unum talis aut tantus vir? Et quidem si de peccatis actualibus agitur, ut de sanctis interim taceam maximis atque novissimis, quis dinumerare possit multitudinem parvulorum innocentium, qui non abierunt in consilio impiorum, et in via peccatorum non steterunt, et in cathedra pestilentiae non sederunt? Sed si originale recogites peccatum, nullus omnino est praeter hunc, nam in Adam, ait Apostolus, omnes peccaverunt (Rom. V). Hic ergo est ille vir vere beatus, cujus conceptio et nativitas exstitit secundum operationem Spiritus sancti (Luc. I), quod pulchre insinuatur per hoc dictum.

“Et erit tanquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum (Psal. I).”

Pluraliter namque decursus aquarum divisiones intelligimus gratiarum spiritualium, quae omnes simul in istum deificum hominem, sive beatum virum, ab ipso conceptionis initio diffusae sunt. At in alios homines, quicunque illo digni sunt, nequaquam sit vel tanta plenitudine, sed longe et incomparabiliter minus donis divisivis datae sive distributae sunt. Verum nos hac vice pedem retrahamus mentis de istarum profundo aquarum. Proposuimus enim demonstrare breviter in hoc psalmo sacrosanctam Domini et Dei nostri Jesu Christi humanitatem, quod absque peccato fuerit tam originali quam actuali et hoc perficere nunc sufficit ternis oppositionibus istis. Non abiit in consilio impiorum, sed in lege Domini voluntas ejus. In via peccatorum non stetit, sed in lege Domini meditabitur die ac nocte.

“In cathedra pestilentiae non sedit,”

sed est vel

“erit tanquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum,”

quod fructum suum dabit in tempore suo. Jam ergo duo opposita demonstremus consilia, quorum isti terni effectus valde contrarii sunt. Quod fuit consilium impiorum in quo abiit, id est, a Deo recessit ille non beatus vir, ille vetus Adam? Nimirum hoc, ut qui erat pulvis praesumeret velle ut esset sicut Deus (Gen. III). Quod econtra consilium piorum, in quo non abiit, id est, a Deo non recessit iste beatus vir, iste novus Adam? Nimirum, ut qui natura erat Deus, in pulverem nostrum descendere dignaretur. Illud fuit consilium spiritus diaboli; istud autem consilium Spiritus Dei. Inde oppositiones istae, quas diximus, ternae sunt; qua ille secundum consilium illud abiit, et istius voluntas secundum consilium istud fuit in lege Domini; imo et sicut Apostolus dicit:

“Sub lege factus est, cum esset Dominus legis (Gal. IV).”

Ille in via peccatorum stetit, malam quippe cogitationem tantae ambitionis opere demonstravit: iste in lege Domini die ac nocte meditatus est, ut, quod praefigurabatur per legales caeremonias, verbi gratia, agni et vituli, caeterorumque hujusmodi, in veritate suae passionis impleret. Ille

“in cathedra pestilentiae”

sedit, id est, pestilentiam mortis utriusque scilicet animae et corporis, posteris suis haereditariam dereliquit. Iste autem ut lignum fructiferum hunc fructum in tempore suo dedit, ut como dentes carnem et sanguinem ejus (Joan. VI), ab illius cibi vetiti reatu simus liberati.