LIBER SEXTUS



Index

CAPUT PRIMUM. De eo quod in Michaea scriptum est: “Et suscitabimus super eum septem pastores, et octo primates homines;” Qui pastores et qui sint primates, et quid sit eos super Christum suscitari, et quod Moyses sit unus de pastoribus illis.

CAPUT II. Item de Verbo suscitationis, quoniam suscitari dicitur id quod mortuum fuerat, et reviviscit.

CAPUT III. Quomodo suscitatum fuerit super Dominum Christum hoc mysterium hujus pastoris, in eo quod septuaginta viros, ut de spiritu ejus daretur eis, congregare jussus est ad ostium tabernaculi foederis.

CAPUT IV. De eo quod usque ad illud patienter sustinuerat Dominus, postquam autem tot homines acceperunt de spiritu Moysi, murmurantem populum percutere coepit, et in cujus rei figura istud contigerit.

CAPUT V. De eo quod Pharisaeis dicentibus: “Hic non ejicit daemones, nisi in Beelzebub, principe daemoniorum,” respondit Dominus: “Qui autem dixerit verbum contra Spiritum sanctum, non remittetur ei, neque in hoc saeculo, neque in futuro,” et quod illa res gesta in figura contigerit hujus judicii.

CAPUT VI. Quod septimus pastorum supra memoratorum fuerit David, et quod apud istum non solum triplicatum nomen Dei sicut apud Moysen, verum etiam relativa inveniantur expressa nomina Trinitatis, quae sunt Pater, et Filius et Spiritus sanctus, et quod hic primus Spiritum sanctum nominavit, qui prius legebatur, Spiritus Dei, sive Spiritus Domini.

CAPUT VII. De promissione quae ad eum cum juramento facta est: “Semel juravi in sancto meo,” et de trino nomine Domini ad eum cum dicit: “Requiem dabo tibi, praedicetque tibi Dominus, quod faciet tibi domum Dominus.”

CAPUT VIII. De eo quod ubi missus est apostolis Paracletus Spiritus veritatis, imo et antequam appareret in linguis igneis (quod factum est die Pentecostes) cum aperuisset illis sensum, ut intelligerent Scripturas, prima testimonia Christi sumpta fuere de psalmis David.

CAPUT IX. Item de eo quod ait: “Ille Spiritus me clarificabit, quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis,” et de illo versu psalmi quarti: “Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine, dedisti laetitiam in corde meo.”

CAPUT X. Quod per intellectum psalmi primi, hoc de Christo nobis annuntiet Spiritus veritatis, quia et in hunc mundum sine peccato venit originali et in hoc mundo sine peccato vixit actuali.

CAPUT XI. Quod per intellectum psalmi secundi, hoc de Christo nobis annuntiet Spiritus veritatis, quia propter obedientiam passus sit pro peccatis nostris, scilicet obediendo Patri dicenti: “Postula a me, nimirum moriendo. Hoc enim fuit postulare et dabo tibi gentes haereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.”

CAPUT XII. Quod per intellectum psalmi tertii hoc de Christo nobis annuntiet Spiritus veritatis, quia resurrexit, et in coelum ascendit, et hoc esse quod dicit: “Ego dormivi et soporatus sum et exsurrexi,” et: “Tu autem, Domine, susceptor meus.”

CAPUT XIII. Quod per intellectum psalmi quarti, qui sic incipit: “Cum invocarem exaudivit me Deus justitiae meae, in tribulatione dilatasti mihi,” hoc de Christo nobis annuntiet Spiritus veritatis, quia fecit sicut promisit, dicens: “Et gaudebit cor vestrum, et gaudium vestrum nemo tollet a vobis.”

CAPUT XIV. Iterum de versu psalmi quarti: “Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine,” quod vultus Domini sit Filius Dei, et quod lumen vultus Domini sit Spiritus Patris et Filii.

CAPUT XV. De varietate in eodem psalmo singularis et pluralis numeri, quod singularitas credentium sit, habentium unum Spiritum et unam fidem: Pluralitas autem sive multitudo illorum sit, qui sunt contra vel extra hanc unitatem.

CAPUT XVI. Iterum quod haec dicit unitas: “Dedisti laetitiam in corde meo,” et quod ubi Spiritus sanctus inhabitat, illic sempiterna sit et inenarrabilis laetitia.

CAPUT XVII. Admiratio, quam sapienter signatus fuerit liber donec illum agnus aperiret, et de eo quod dicit beatus Job, qui commovet terram de loco suo, qui praecipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.

CAPUT XVIII. De eo quod Salomon dicit: “Quia suscitavit omnes terminos terrae,” quod nomen est ejus, et quod nomen filii ejus si nosti; itemque: “Vae soli quia cum ceciderit non habet sublevantem,” et caetera, post quae subjungit: “Funiculus triplex difficile rumpitur.”

CAPUT XIX. Tria esse, scilicet fidem, spem, charitatem, per quae homo perducitur ad similitudinem Dei, juxta propositum ejus dicentis: “Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram,” et secundum haec tria fecisse Salomonem tres libros, Parabolas, Ecclesiasten, Cantica canticorum.

CAPUT XX. De eo quod ait in Parabolis: “Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem,” quodque “Dominus possedit me initio viarum suarum,” et caetera usque: “Cum eo eram cuncta componens,” et: “In principio erat Verbum; omnia per ipsum facta sunt,” unum et eumdem habeat sensum.

CAPUT XXI. Quod secundum similitudinem fessi viatoris frequens intercisio librorum fessum relevet animum scribentis.