LIBER TERTIUS


INCIPIUNT CAPITULA LIBRI TERTII.

I. De eo quod, si verum est quod monachis objicitur, de omnibus sanctis inconveniens concluditur.

II. Quod si monachi de vita poenitentium jure culpantur, omnes sancti in ea culpa esse probantur.

III. Item quod inde sequatur Christum solum coelum ascendisse, et solum ibi absque sanctis resedisse.

IV. Quod, quia haec inconvenientia falsa concluduntur, idcirco monachi haec facere sinuntur.

V. Quod sit auctoritas monachorum de vita orthodoxorum.

VI. Quod, ideo quia monachi in Christo mortui esse dicuntur, spiritualia tractare conceduntur.

VII. Quod omni monacho qui presbyter ordinatur, praedicare, baptizare concedatur.

VIII. Quod si non licet hoc monacho qui ordinatur, non plenus sed semipresbyter vocatur.

IX. Quod, si monachi de vili vestimento causantur omnes sancti qui hoc usi sunt pro nihilo habeantur.

X. Objectio quod non sint idem regulares canonici, et illi qui dicuntur clerici.

XI. Solutio quod omnes clerici dicantur esse regulares.

XII. Quod, sicut qui vivunt absque Christianitate, non sunt Christiani, ita qui absque regula canonicorum non sint clerici.

XIII. Quod sicut qui faciunt irregularia irregulares sint dicendi, ita qui non clericalia, non sint clerici habendi.

XIV. Quod ita esse ex Evangelio et ex canonibus sit necesse.

XV. Quod hi soli debeant potestatem ligandi atque solvendi habere, quos constat secundum regulam apostolorum vivere.