|
|
“Nunquid volet rhinoceros servire tibi?”
|
|
subaudi ut mihi, cui potentes mundi dudum in elatione sua confisi tandem
sunt subditi. Rhinoceros enim qui omnino indomitae naturae est, et si
capitur ex impatientia moritur, habens unum tantum in nare cornu, unde
et rhinoceros dicitur: rhinoceros enim in lingua Latina sonat in nare
cornu. Rhinoceros, inquam, per suam feritatem et per narem cornutam
potentium elationem vel elatam designat fatuitatem, quae quia non
viribus humanis, sed tamen divinis miraculis mansuescere, vel subdi
potest:
ait,
|
“volet rhinoceros servire tibi?”
|
|
subaudi, sicut per eos quos misero servit mihi.
|
“Aut morabitur ad praesepe tuum?”
|
|
id est, quaeret vel exspectabit a te pabula Scripturarum. Nam quasi ad
praesepe Domini moratur hic rhinoceros, cum ad verbi pabulum quasi
clausus stare aequanimiter tolerat, ut edendo et permanendo pinguescat.
Et quia pastus sic etiam praedicando postmodum operatur,
|
|