CAPUT X.

Igitur non quia de missarum celebratione fere nihil B. Benedictus locutus est, idcirco quicunque sollicitaris vel sollicitatus es ab ejusmodi operariis, qui in opere manuum fere totam spem suam ponunt, non, inquam, idcirco negligas coronam vel diadema tuum, scilicet, sanctum sacri altaris officium, nec unquam absque necessitate maxima ita te occupes in colligendis frugibus, seu cedendis arboribus, ut propter quidpiam talium rarius aut negligentius accedas ad illud charitatis Christi, et Patris ejus, Dei, simulque Spiritus sancti convivium, singulare in hac vita, et unicum. Perpende voluntatem dicentis: Accipite et manducate, hoc est corpus meum, hoc facite in meum commemorationem: Hic calix novum testamentum est in meo sanguine: Hoc facite, quotiescunque sumitis in meam commemorationem (Luc. XXII). Qui enim haec dicit, ut Apostolus curavit exprimere, qui taliter loquitur mitis et humilis corde, manifestum est quid velit, et diligens auditor animadvertit, quia vult placere nobis, et delectabile esse cordi nostro, ut studiosam atque frequentem habeamus commemorationem sui, cui videlicet commemorationi non est sub coelo alia commemoratio similis, et hoc non ex necessitate praecepti, sed ex spontaneo voto charitatis. Tunc enim digne sit, cum pro sola ejus charitate et dilectione, haec talis ejus commemoratio fit. Et quod est aliud opus factum vel faciendum ab homine, de quo libentius dicat inspector diligentis animae: Bonum opus operata est in me? (Marc. XIV.) In isto opere ipse nobis ostenditur in alia effigie: In Evangelio legimus quia die resurrectionis suae duobus ex discipulis suis ambulantibus ostensus est in alia effigie, euntibus in villam (Luc. XXIV). Via nostra haec praesens vita est, in qua cum de illo loquimur, cum sacramentum passionis ejus in sancto altari celebramus, et illic eum in alia effigie sine dubio cernimus, quia sanctum panis et vini sacrificium ipse est Christus, futurum est ut hujus felicitatis nostrae, quia nondum plene cognoscimus, admirationem habentes dicamus: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis de Jesu, dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas? (ibid.).---Quomodo non etiam cum illo, inquit Apostolus, omnia nobis donavit? (Rom. VIII.) Et ut secundum eumdem loquar, quomodo non etiam cum tanto officio, vel pro tanto servitio sive ministerio, et decimas, et omnia quae sunt altaris nobis donavit? Timendum tamen et sollicite cogitandum est, ne pro sola mercede hujusmodi, simus officiosi sacerdotes et trequentes ministri, quia maxime talium turba mercenariorum gradum presbyterii vilem in populo fecit, et talibus illud a Domino dictum competit et eos aspera invectione percutit: Amen, amen, dico vobis, quaeritis me, non quia vidistis signa, sed quia manducavistis ex panibus, et saturati estis (Joan. VI).