|
ZAI, id est haec.
|
“Et recordata est Hierusalem dierum afflictionis suae, et
praevaricationis omnium desiderabilium suorum, quae habuerat a diebus
antiquis, cum caderet populus ejus in manu hostili, et non esset
auxiliator. Viderunt eam hostes, et deriserunt sabbata ejus.”
|
|
Dies afflictionis Hierusalem, dies praesentis vitae sunt. Nam vita haec
afflictio est, peregrinatio est, captivitas est. Porro desiderabilia
ejus,
|
“quae habuerat a diebus antiquis,”
|
|
eloquia sunt vel judicia Domini, quae in diebus antiquis accepit,
|
“desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, dulciora super
mel et favum (Psal. XVIII).”
|
|
Horum desiderabilium acceptioni statim praevaricatio obvenit; fecerunt
enim virtulum in Oreb, cum adhuc tabulae scriberentur in monte Sina
(Exod. XXXII; Deut. IV), et extunc non cessaverunt praevaricari. Hujus
afflictionis suae, quam diximus, et praevaricationis, horum
desiderabilium suorum, recordata est Jerusalem. Sed, quando recordata
est?
|
“Cum caderet populus ejus in manu hostili, et non esset auxiliator,”
|
|
cum vacaret hostibus videntibus eam insultare religioni et deridere
Sabbata ejus. Hoc vere lamentabile est quod non aliter hujus incolatus
sui, et peregrinationis suae recordari poterat, nisi malis premeretur,
nisi malis conculcaretur ab hostibus, nisi in manus gentium traderetur.
Mallem, inquit, ut sponte recordaretur, mallem ut et prosperis
abundaret, et nunquam prosperis falleretur, ut et transitoriis uteretur,
et aeternorum nunquam oblivisceretur.
|
|