CAPUT XV. De praeliis martyrum secundum mysticam similitudinem belli Gedeonis, et de eo quod sequitur in Apocalypsi:

“Et factum est praelium magnum in coelo, Michael et angeli ejus praeliabantur cum dracone.”

O laudabilem reliquorum exercitum, qui de semine mulieris hujus sunt vel fuerunt. Praedicando pugnaverunt, patiendo vicerunt, moriendo triumphaverunt. Foris draco praeliabatur, deintus superabatur, foris frangebat vasa fictilia, deintus aureradiabat victoria. Corporaliter moriendo vinci videbantur, spiritualiter victores coronabantur. Sic futurum quondam praesignabatur, duce Gedeon pugnante mirabiliter adversus agmina Madianitarum. Divisit ille trecentos viros in tres partes, et dedit tubas in manibus eorum, lagenasque vacuas ac lampadas in medio lagenarum (Jud. XIX). Itum est ad praelium, confractisque lagenis, lampades emicuerunt, quarum coruscante luce, hostes territi in fugam versi sunt (ibid). In tubis clamor praedicationis, in lampadibus claritas miraculorum, in lagenis designata est fragilitas corporum. Consonuerunt tubis, dum praedicaverunt, confregerunt lagenas, dum corpora sua propter Deum ad supplicia tradiderunt, resplenduerunt lampadibus, dum post solutionem corporum miraculis coruscaverunt. Tota itaque pugna coelestis, tota victoria spiritualis. Idcirco continuo post fugam mulieris in solitudinem subjungitur: Et factum est praelium magnum in coelo, Michael et angeli ejus praeliabantur cum dracone. Et draco pugnabat, et angeli ejus, et non valuerunt, neque locus eorum inventus est amplius in coelo (Apoc. XII). Nam quia spiritualiter per administratorios spiritus victoria contra diabolum in coelo, id est Ecclesia peragitur, Michael, quod interpretatur quis sicut Deus, et angeli ejus praeliari dicuntur, quia vero praelium ipsum sanctorum martyrum est, propter quos administratorii vel auxiliatores sancti angeli mittuntur, continuo subditur: Et ipsi vicerunt illum propter sanguinem Agni, et propter verbum testimonii sui, et non dilexerunt animas suas usque ad mortem (ibid). Istis itaque, scilicet beatis martyribus visibiliter in oculis insipientium morientibus, et illis videlicet beatis angelis invisibiliter propugnantibus. Locus liber factus est in coelo. Locus, et religio parata est in Ecclesia Deo vivo et vero, ut in pluribus templis sacrificaretur jam Deo vero, quam antea in delubris sacrificabatur diabolo. Ait ergo: Et projectus est draco ille serpens antiquus, qui vocatur diabolus et Satanas, qui seducit universum orbem, projectus est in terram, et angeli ejus cum eo missi sunt (ibid.). Nimirum quod hic in terram projectus dicitur, ad illud pertinet quod rex ipse martyrum continuo passurus, dicebat: Nunc princeps mundi ejicietur foras (Joan. XVI). Etenim ubi ille passus est, potestate quidem principem mundi sive draconem istum continuo foras misit, de omnibus sanctis sive electis quoscunque praescivit et destinavit, ab origine mundi, verumtamen actu tunc eum de illis tantum foras misit, quos in se credentes habebat, sive mortuos sive vivos, in eodem tempore suae passionis. De illis ita foras missus est, ut ne saltem praeliari jam adversus illos valeret, de illis autem qui praedestinati quidem jam erant, sed vocati nondum erant, sperare adhuc audebat, quod vinceret, ne vocantem sequerentur, et hac spe praeliabatur iracundus, et vehementer iratus. Unde et continuo dicitur: Vae terrae et mari, quia descendit diabolus ad vos, habens iram magnam, sciens quod modicum tempus habet (Apoc. XII). Magnum quippe vae illis imminet, quos nequissimus hostis iratus possidet, tanquam terram comedens, atque conculcans, et tanquam mare conturbans, et iram quam habet ex eo quod de spiritualibus expulsus est, in eos quos arctius includit, vindicans. Nam terra ista, illa est, de qua olim serpenti dicebatur: Terram comedes cunctis diebus (Gen. III). In hac terra praeliantibus, ut jam dictum est, Michaele et angelis ejus, et martyribus sanctis morientibus, et moriendo vincentibus, sub pedibus eorum conteritur, sicut scriptum est: Super aspidem et basiliscum ambulabis (Psal. XC), etc.