CAPUT 15

“Cum ergo remigassent quasi stadiis viginti quinque aut triginta, vident Jesum super mare ambulantem, et proximum navi fieri, et timuerunt.”

Matthaeus evangelista dicit, quia quarta vigilia Dominus ita venerit (Matth. XIV). Est autem quarta vigilia noctis fere pars ultima, quia videlicet quatuor sunt vigiliae, tribus horis per singulas deputatis, quas castrorum vigiles lege militari commutando excubias, et vicissim vigilando servare consueverant. Igitur et in hoc mysterium est, quod discipuli tempestatem passuri vespere ingrediuntur, et mane Salvatoris adventu visitantur. Quia a vespera persecutionis vel peccati adversitate, mane vero pacis vel justitiae passim in Scripturis significat prosperitatem, juxta quod ait Psalmista:

“Ad vesperum demorabitur fletus, et ad matutinum laetitia (Psal. XXIX),”

id est, secundum peccatum Adae (Gen. III), qui post meridiem declinante jam die, requisitus et peccator inventus est, demorabitur adversitas mortalitatis, et secundum Christi justitiam, qui destructo peccato per mortem suam (Hebr. II), matutino surrexit, laetitia succedit immortalitatis et incorruptionis. Sane quod ait:

“Cum remigassent quasi stadiis viginti quinque aut triginta,”

magnitudinem spectat miraculi, quod cum illis ascendentibus navim Jesus non venisset ad eos, tanto spatio usque ad illos super mare ambulaverit. Nam cum littora curva sint, et nonnullis in locis latus continentis tenuem producat in aequore linguam, quocunque ex tractu littoris Jesus mare ascenderit magno satis spatio super aquas ambulavit. Si de sinuoso littoris secessu ascendit, triginta stadiis ambulavit, si magis introrsum productum littus tenuit, viginti quinque stadiis mare ambulando calcavit.