|
Responsoria, quae post lectiones canimus, nobis innuunt sanctis monitis
Dei factis nos respondere debere, ne simus similes pueris sedentibus in
foro, ludentibus ac dicentibus:
|
“Cantavimus vobis, et non saltastis, lamentavimus vobis, et non
plorastis (Luc. VII).”
|
|
Dicuntur enim a respondendo. Tristia namque tristibus, et laeta laetis
debemus succinere lectionibus. Si quidem neque moris est, neque decoris,
ut, cum lector tristia dixerit, verbi gratia, quae sunt poenitentiae,
sive lamentum aliquod Dominicae passionis, chorus in responsorio saltet
de gaudio regni et gloria resurrectionis. Sed dum lector velut
|
“Joannes non manducans neque bibens (Matth. XI)”
|
|
praedicat poenitentiam, nos itidem in responsorio ploramus; dum ille,
velut
|
“Filius hominis, manducans et bibens (ibid.),”
|
|
cantat nobis de gaudio regni, succinentes eidem, apte saltamus. Quodque
uno praecinente, tam in his quam in caeteris ejusmodi, chorus
concorditer sequitur, illud astruit quod Apostolus obsecrat, ut idipsum
dicamus omnes, et non sint in nobis schismata (I Cor. I).
|
|