|
|
“Ascende ad me, et esto ibi.”
|
|
Et de duabus tabulis lapideis, digito Dei scriptis.
|
“Dixit autem Dominus ad Moysen: Ascende ad me in montem, et esto ibi;
daboque tibi duas tabulas lapideas, et legem ac mandata quae scripsi ut
doceas filios Israel. Surrexerunt Moyses et Josue minister ejus.”
|
|
Et supra dictum est.
|
“Ascenderunt Moyses et Aaron et Abiu et septuaginta de senioribus
Israel,”
|
|
sed non dictum est: Ascenderunt ad Dominum, hic autem dictum est,
quod significat illum invitari ad colloquium familiare, additumque est,
subauditur, non una hora, vel uno die, sed
id est mane ibi quadraginta diebus et quadraginta noctibus:
|
“Daboque tibi duas tabulas lapideas, et legem ac mandata quae scripsi,”
|
|
non ait et legem quam scripsi, sed
legem enim Moyses ipse scripsit, sicut et de judiciis supra scripsit
dictum est, quia scripsit Moyses universos sermones Domini; mandata
autem digitus Dei scripsit, sicut ipse Moyses in Deuteronomio dicit:
|
“Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei (Deut.
IX).”
|
|
Et hoc coelestium exemplar fuit. Quorum coelestium? Eorum videlicet quae
facta sunt per novum hominem Jesum Christum, qui ascendit ad Deum, non
in montem terrenum, sed in ipsum coelum, ut acciperet nobis non
occidentem litteram, sed vivificantem spiritum (II Cor. III). Unde est:
|
“Ascendisti in altum, coepisti captivitatem, accepisti dona in hominibus
(Psal. LXVII).”
|
|
Quae dona:
|
“Et ipse dedit quosdam quidem apostolos, quosdam autem prophetas, alios
vero evangelistas, alios autem pastores et doctores (Ephes. IV).”
|
|
Haec et hujusmodi dona spiritualia scripsit nobis
|
“non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnalibus (II Cor.
III).”
|
|
Scripsit autem non calamo, neque atramento, sed digito Dei, id est
Spiritu sancto. Nam quinquagesima die postquam surrexit a mortuis, cujus
etiam hic dies quinquagesimus exemplar fuit, cum essent omnes discipuli
ejus pariter congregati, missus est ad scribendum hic Dei digitus, hic
Spiritus sanctus multiplex, subtilis, disertus, certus, ac discretus
(Act. II). Prima scriptoris experientia claruit in hominibus, qui prius
erant idiotae, et sine litteris, in eo quod statim
|
“ceperunt loqui linguis magnalia Dei (ibid.).”
|
|
Illa et quae deinceps subsecuta sunt, opera coelestia fuerunt, ut recte
haec Scriptura data in tabulis lapideis illorum dicatur exemplar
coelestium. Nam de hujusmodi dictum est:
|
“Quoniam videbo coelos tuos opera digitorum (Psal. VIII).”
|
|
Sed dicit quis: Istae tabulae lapideae digito Dei scriptae postmodum
confractae sunt. Reversus namque Moyses de monte, cum appropinquasset,
|
“vidit vitulum et choros, iratusque valde projecit de manu tabulas, et
confregit eas ad radices montis (Exod. XXXII).”
|
|
Quid hoc ad exemplar pertinuit coelestium? Plane et hoc pertinuit, quia
videlicet gens illa, cujus tabulis prius inscripta sunt dona coelestia
digito Dei, ecce rebellando confracta atque projecta est.
|
“Praescide, ait, tibi duas tabulas lapideas instar priorum, et scribam
super eas verba quae habuerunt tabulae quas fregisti (Exod. XXXIV).”
|
|
Istae juniores tabulae non confractae sunt. Etenim reprobatis illis,
quibus oportebat prius loqui Verbum Dei (Act. XIII), gentibus
annuntiatum est, et ibi Scriptura digiti permanet. Sane, secundum
litteraturae ordinem, sic mandata in duabus tabulis illis distincta sunt
ut in altera continerentur, quae ad dilectionem Dei pertinent, quorum
primum est:
|
“Non habebis Deos alienos coram me;”
|
|
in altera quae ad dilectionem proximi, quorum primum est:
|
“Honora patrem tuum et matrem tuam.”
|
|
Unde et Apostolus hoc primum dicit mandatum (Ephes. VI).
|
|