|
|
“Milites ergo cum crucifixissent eum, acceperunt vestimenta ejus, et
fecerunt quatuor partes, unicuique militi partem et tunicam. Erat autem
tunica inconsutilis desuper contexta per totum. Dixerunt ergo ad
invicem: Non scindamus eam, sed sortiamur de illa, cujus sit.”
|
|
Videlicet quia lucrose venundare poterant vestimenta ejus, idcirco pro
magnae victoriae spoliis ea, sorte milites acceperunt. Non enim vilia
putabantur vestimenta, de quorum fimbriis contactis, virtus exire
consueverat (Matth. IX). Nec utique tunc in illo spectaculo deerant, qui
ad comparandum ea certatim se ingererent. Nam, ut taceam de matre, et
discipulo, quem diligebat Jesus, stantibus juxta crucem ejus.
|
“Stabant, inquit Lucas, omnes noti ejus a longe, et mulieres, quae
secutae eum erant a Galilaea, haec videntes (Luc. XXIII).”
|
|
Adeo tanquam reus et peccator proscriptus Dominus, ut nec vestimenta sua
charis suis pro magno thesauro servaturis dividere sibi licuerit, sed in
corpore suo saturatus opprobriis, sua quoque vestimenta in mercedem
vidit cedere interfectoribus suis. Ut Scriptura impleretur, dicens:
|
“Partiti sunt vestimenta mea sibi, et super vestem meam miserunt sortem
(Psal. XXI).”
|
|
Tanquam diceret: Adeo crudeles fuerunt, adeo considerantes et
inspicientes me, absque ulla miseratione steterunt, ut vestimenta mea
dividentibus sortes quoque mittere vacaverit, videlicet hoc ad
fidelitatem pertinebat imperii, ut regem Judaeorum non solum
obtemperanter, verum etiam gaudenter interficerent milites Romani.
|
|