CAPUT XII. De hostia pacificorum, quid ab oblatione holocausti differat et de mystico ritu ejus, et cur non de volatilibus fieri praecipiatur.

(CAP. III.)

“Quod si hostia pacificorum fuerit ejus oblatio, et de bobus voluerit offerre marem sive feminam, offeret immaculatam coram Domino.”

Hoc ita superiori conjungitur lectioni. Dixerat superius (Lev. I):

“Si holocaustum fuerit ejus oblatio, ac de armento, masculum immaculatum offeret ad ostium tabernaculi testimonii ad placandum sibi Dominum,”

etc., usque ad id quod dictum est,

“confringetque ascellas turturis sive columbae, et non secabit, nec ferro dividet eam.”

Paucis interpositis de sacrificio farris, nunc demum ita subjungit:

“Quod si hostia pacificorum fuerit ejus oblatio,”

etc. Holocaustum, id est totum incensum, jam supra diximus, sacrificium esse gratias agentium, videlicet, quia per auxilium Dei gratia cuncta vitia sua sancti Spiritus igne combusserunt. Hostiam vero pacificorum eorum esse qui secundum Apostolum condelectati quidem lege Dei secundum interiorem hominem, sed videntes aliam legem in membris suis repugnantem legis mentis suae pacem quaerunt et dicunt:

“Infelix ergo homo, quis me liberabit de corpore mortis hujus?”

(Rom. VII.) Ergo hujusce sacrificii, id est hostiae pacificorum et holocausti distantia diligenter consideranda est. Holocausti oblatio, sive de armento, sive de pecoribus sit, sive de avibus, tota secundum nomen suum jubetur incendi. De hostia vero pacificorum, nunc ita lex dicit:

“Fundentque filii Aaron sacerdotis sanguinem per circuitum altaris, et offerent de hostia pacificorum in oblationem Domino.”

Si de bobus fuerit,

“adipem qui operit vitalia, et quidquid pinguedinis intrinsecus est, duos renes cum adipe quo teguntur illa, et reticulum jecoris, cum renunculis, adolebuntque ea super altare in holocaustum lignis igne supposito in oblationem suavissimi odoris Domino. Si vero de ovibus fuerit ejus oblatio et agnum attulerit.”

Item, eodem modo separabuntur haec in holocaustum Domini.

“Si autem capra fuerit,”

nihilominus eadem separationis lex erit, videlicet nec adipem, nec sanguinem omnino comedetis, inquit. Nam subaudiendum est, quia

“quidquid reliquum fuerit, erit Aaron et filiorum ejus, sanctum sanctorum de oblationibus Domini (Lev. II).”

Haec holocausti et hostiae pacificorum distantia juxta historiam manifesta est. Caeterum, juxta spiritualem sensum, eis quorum haec est pugna, qua legi mentis ea, quae in membris est lex alia adhuc repugnat, subtiliter valde pensandum est quod dicitur. Quid enim est

“adipem qui operit vitalia, et quidquid pinguedinis intrinsecus est,”

in holocaustum adolere, nisi corpus castigare et in servitutem redigere? Adeps namque qui operit vitalia, quid est, nisi lex alia quae in membris delicatis et vitali legi mentis repugnat? Quid, inquam, est

“duos renes cum adipe quo teguntur illa in holocaustum”

adolere, nisi cum Psalmista dicere ad Dominum:

“Proba me, Domine, et tenta me, ure renes meos, et cor meum?”

(Psal. XXV.) Sed non satis est abstinentia ciborum renes corporis castigare, nisi intrinsecus radix concupiscentiae perusta sit sancti Spiritus igne. Ait ergo:

“Et reticulum jecoris cum renunculis.”

In jecore, juxta physicos, voluptatis et concupiscentiae consistit vis. Ergo non solos renunculos, sed cum renunculis, reticulum quoque jecoris, id est non solum renes corporis per abstinentiam cibi et potus, sed interiorem quoque concupiscentiae radicem sancti Spiritus oportet amore comburi. Sive de bobus, sive de ovibus, haec oblatio, id est hostia pacificorum fuerit, sive masculus, sive femina, sive ovis, sive capra, item eodem ritu haec separari, et in holocaustum oportet afferri, quia quocunque ex ordine ille sit, in quo adhuc alia membrorum lex repugnat legi mentis, expedit illi, labore proprio cum invocatione sancti Spiritus tam concupiscentiam comburere mentis quam renes affligere corporis. Deinde Aaron et sacerdotum filiorum ejus erit quod reliquum erit sacrificii, quia videlicet eorum qui jam in virtutibus profecerunt, et aliis praeesse noverunt, cura haec erit, ut istorum infirmitatem orationibus juvent, informent exemplis, erudiant disciplinis. Notandum in hoc sacrificio, id est in hostia pacificorum, cum adipe et cum renibus debere caudam quoque offerri per sanguinem suum. Ait enim:

“Et offerent de pacificorum hostia, sacrificium Domino adipem, et caudam totam cum renibus,”

etc. Cauda finis corporis est. Hoc ergo isto quoque nomine Spiritus dicit Ecclesiis quia

“qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit (Matth. X).”

Item notandum et illud, quia sacrificium hujusmodi, id est hostia pacificorum de armento quidem et de gregibus ovium atque caprarum, aeque ut holocausti oblatio sumitur; de avibus vero, id est de turturibus et pullis columbae, sumi non praecipitur. Cur hoc? Videlicet, quia non illorum qui jam per contemplationis pennam sursum volant, pugna illa est, qua, ut praediximus, legi mentis repugnat alia lex quae in membris est. Sequitur.