|
Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor ejus, et non
erubescebant. Non erat hoc ignominiae, sed honoris, quod nudi erant; non
erat insipientiae, sed securitatis quod nuditatem suam non erubescebant.
Quid enim? Nunquid hoc a factore suo accepit, quod confusibilis et
verenda est factura Dei? Aut nunquid confusionem hujusmodi natura et non
potius conscientia facit? Est quidem quasi in naturam versum hoc
tormentum confusionis, verumtamen non ex conditione primaeva, sed ex
juniori culpa origo ejus pullulavit; etenim idcirco nuditatem nostram
erubescimus, quia conscii nobis sumus quantam infirmitatem, imo quantam
adversum nos rebellionem carnis nostrae portemus. At vero tunc sana erat
cordis conscientia, quippe quam nulla sollicitabat oculorum
concupiscentia. Siquidem concupiscentia carnis poena est peccati, qua
praecedens punitur superbia mentis: Deus, inquit Scriptura, fecit
hominem rectum. Hoc plane testimonium verum est quia rectissimus Deus
hominem nonnisi rectum fecisse creditur. Rectitudo autem hominis eo est,
ut carni spiritus, utpote inferiori superior praesit et imperet, et haec
illi jussa adsit, atque obtemperet. Medius namque inter Deum et carnem
suam rationalis spiritus hominis positus est, ut Deo pareret et carni
imperaret. Quem ordinem quia prior ille turbavit et rupit, abjiciendo
praeceptum Dei, subditus est qui erat superior spiritus, infimae carni:
ut justa poena inferiori subjaceat, qui superiori recte subesse
contempsit. Hinc illa confusio faciei de conscientiae secretis ad
publicos oculos prorumpens, et sub mira velamentorum solatia poenalem
ignominiam ire compellens. Haec, inquam, infirmitas, vel rebellio carnis
adversus spiritum nondum erat. Bene igitur nudus erat uterque, et non
erubescebant, quia quod erubescerent non habebant. Illa nuditatis
securitate perdita nos ingemiscimus, eo quod gloria et honore spoliati,
et panniculis obvoluti simus. Nam ista vestiti vere incedimus nudi,
etiam si, quod impossibile est, sic vestiamur, sicut vestiuntur lilia
agri. Etenim nec Salomon in omni gloria sua vestitus est sicut unum ex
his (Matth. VI). Si, inquam, vestiri possimus sicut haec vestiuntur, sic
quoque spoliati et nudi sumus. Unde et Salvatorem exspectamus, inquit
Apostolus, Dominum nostrum Jesum Christum, qui reformabit corpus
humilitatis nostrae, configuratum corpori claritatis suae (Phil. III).
Nunquid enim quando fulgebunt justi sicut sol in regno Patris sui
(Matth. XIII), tunicis operientur et paliis? Non utique, sed ad gloriam
figuli vel factoris sui quaecunque illic fuerint vasa misericordiae,
mutuis cum gloria conspectibus parebunt, foris fulgidi, et intus
jucundi: corpore integri, et animo laeti: corpore, inquam, simul et
anima beati
|
|