CAPUT XXX. Quos hic verus Salomon viros nauticos miserit in Ophyr, quod interpretatur

“infirmitas,”

quae sit illa infirmitas, et quod illud aurum, et quae regina Saba, quae interea venit audire sapientiam ejus.

(III REG., CAP. IX.)

“Misitque Hiram servos suos nauticos, et gnaros maris cum servis Salomonis. Qui cum venissent in Ophyr, sumptum inde aurum quadringentorum viginti talentorum, detulerunt ad regem Salomonem.”

(III REG., CAP. X.)

“Sed et regina Saba, audita fama Salomonis, in nomine Domini venit tentare eum in aenigmatibus.”

Non contentus Salomon eis, quae thesaurizaverat pater suus, misit in Ophyr, ut sumptum inde aurum sibi deferretur. Ophyr infirmitas interpretatur. Veraciter autem in infirmitate aurum erat plurimum, quando circa infirma et egena elementa (Gal. IV), detinebantur pretiosa ingenia philosophorum, et vanis in rebus occupabantur acumina rhetorum, et dialecticorum. Sed haec quoque rex sapiens Christus thesaurizavit, non contentus prophetis vel piscatoribus suis apostolis. Misit enim viros nauticos et gnaros maris, de quibus scriptum est in psalmo:

“Qui descendunt mare in navibus facientes operationem in aquis multis, ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo (Psal. CVI).”

Misit, inquam, apostolos suos, verbi gratia, Paulum Athenas, et cepit eos, et adduxit eos, et ecce praeclara talium ingenia proficiunt verbo Dei, sanctas explanando Scripturas, et pro fide certando serviunt magno regi. Aurum igitur de Ophyr sumptum est. Hoc modo actum est, ut veniret ad regem istum, regina Saba, id est dives et insignis de gentibus Ecclesia; non quia prius regina erat, quippe quae daemonum potius erat ancilla, sed quia veniendo ad Christum regina facta est, credendo in Christum regio diademate coronata est, ornata bonorum operum vestibus deauratis, cunctarumque virtutum lapidibus pretiosis, quemadmodum de illa in psalmo Spiritus sanctus dicit:

“Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato circumdata varietate (Psal. XLIV),”

etc. Venit haec regina in Hierusalem, cum multo comitatu, id est, non jam cum una gente tantum, scilicet Judaeorum, sicut prius Synagoga solos habebat Hebraeos, sed totius mundi gentibus diversisque nationibus. Venit ergo exhibens munera digna Christo, aurum et gemmas pretiosas, et hoc camelis portantibus, id est ex gentili populo venientibus, qui prius fuerant foeditate vitiorum distorti, et malorum onere curvi ac pravitate deformes. Cum istis, inquam, muneribus regina haec ingreditur ad pacificum regem Christum, exhibens secum fidei aurum, puritatis incensa pretiosa, splendoresque gemmarum, morum, scilicet insignia et ornamenta virtutum.

“Et locuta est universa quae habebat in corde suo,”

id est aperuit ei cor suum, manifestavit ei occulta conscientiae suae, in confessione et poenitudine praecedentium delictorum. Jamque haec et reliqua quae sequuntur, ex multis sanctorum tractatibus nota sunt. Ad caetera proficiscamur.