VERS. 9.

“Cum ponerem,”

inquit,

“nubem vestimentum ejus,”

id est, stultitiae suae velamento obtenebrarem faciem cordis ejus,

“et caligine,”

subaudi ignorantiae,

“quasi pannis infantiae obvolverem?”

videlicet, ne tantum persequi valeret quantum vellet, quomodo infantis pedes et brachia pannis constringuntur, ne hac atque illac dissoluta libertate jactentur. Quis, inquam, haec fecit, nisi ego?