|
Igitur de sex capitibus draconis illud constat quia jamdudum in cunctis
illis victus est, et Deus justus in sermonibus suis, victorque in
judiciis palmam veritatis obtinuit, quia, sicut promisit, sicut juravit,
semen David in aeternum manet; sicut promisit, sicut juravit,
|
“in semine Abrahae benedicentur omnes gentes;”
|
|
et ille neque per paganos neque per haereticos sive Judaeos
benedictionem omnium gentium prohibere potuit aut potest. Sed quis
diaboli pertinaciam, quis ardentis ejus invidiae sufficiat mirari
vesaniam? et iratus est, inquit Scriptura, draco in mulierem, et adjecit
facere praelium cum reliquis de semine ejus, qui custodiunt mandata Dei,
et habent testimonium Jesu.
|
“Et stetit super arenam maris (Apoc. XII),”
|
|
ait idem qui superiora viderat:
|
“et vidi de mari, bestiam ascendentem, habentem capita septem et cornua
decem, et super cornua ejus decem diademata, et super capita ejus nomina
blasphemiae. Et bestia quam vidi similis erat pardo, et pedes ejus sicut
ursi, et os ejus sicut os leonis. Et dedit illi draco virtutem suam et
postetam magnam. Et unum de capitibus suis quasi occisum in mortem, et
plaga mortis ejus sanata est (Apoc. XIII).”
|
|
Bestia haec septem capitum, ipse draco est, cujus de sex capitibus
contra Verbum Dei bellando superatis, hactenus sermo habitus est,
septimum caput hic mira locutionis gravitate designatur, cum dicitur:
|
“Et unum de capitibus suis quasi occisum in mortem, et plaga mortis ejus
sanata est, et admirata est universa terra post bestiam (ibid.).”
|
|
|
|