CAPUT 23

“Adducunt ergo Jesum a Caipha in praetorium.”

Scriptorum vitio coeptum est, ut legeretur ad Caipham in praetorium. Non enim Caiphae, sed Romani praesidis erat praetorium, quod cum nulli Judaeorum eo die, quo Pascha manducandum esset, multo magis nec pontifici ingredi erat licitum. Cum ergo supra dictum sit et misit eum Annas ligatum ad Caipham pontificem. Melius hoc loco scribitur, et legitur:

“Adducunt ergo Jesum a Caipha in praetorium.”

“Erat autem mane. Et ipsi non introierunt in praetorium, ut non contaminarentur, sed manducarent Pascha. Exivit ergo Pilatus ad eos foras, et dixit eis: Quam accusationem affertis adversus hominem hunc?”

Hoc loco praetereundum non videtur illud Osee prophetae capitulum:

“Omnes adulterantes, inquit, quasi clibanus succensus a coquente. Quievit paululum civitas a commistione fermenti donec fermentaretur totum. Dies regis nostri, coeperunt principes nostri furere a vino. Extendit manum suam cum illusoribus, quia applicaverant quasi clibanum cor suum cum insidiaretur eis. Tota nocte dormivit eoquens eos mane ipse succensus quasi ignis flam mae,”

etc. (Osee VII). Hoc qualiter ad Jeroboam filium Nabat, et sui temporis principes referri queat, pro furore, quo vitulos fecerunt, quos et relicto Dei templo, divisi a domo David, coluerunt (III Reg. XLI). Incertum est quippe, cum nulla referat historia tale quid cui talis narratio conveniat. Proinde quia propheta idem paulo supra de resurrectione Christi manifeste dixerat:

“Venite et revertamur ad Dominum, quia ipse cepit, et sanabit nos; percutiet et curabit nos, vivificabit nos post duos dies, in die tertia suscitabit, et vivemus in conspectu ejus (Osee VI),”

etc. Praedictum capitulum non sicut praeteritorum narratio, sed ut vere futurorum prophetiam, praesenti loco aptare non incongrue libet.

“Omnes adulterantes, inquit, quasi clibanus succensus a coquente etc. (Osee VII).”

Quinam sunt adulterantes isti nequiores vel ardentiores, quorum cor quasi clibanus revera a coquente diabolo succensus est? Paululum quieverat a commistione fermenti nequitiae et malitiae suae, donec fermentaretur totum, quia videlicet ab illo die, quo cogitaverant interficere eum, dicentes:

“Ne forte veniant Romani, et tollant nostrum locum et gentem (Joan. XI),”

tandiu quieverant, donec turbis persuadendo fermentum suum spargerent, totamque massam civitatis malitiae suae consensu fermentarent. Venit tandem hic dies, quo clamarent, dicentes:

“Dies regis nostri.”

Dicendo:

“Non habemus regem nisi Caesarem.”

Et:

“Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris (Joan. XIX).”

Coeperuntque principes furere a vino, quia videlicet, jam temulenti, utpote in illa magna nocte paschali, Dominum comprehendentes, tota nocte vigilaverunt, seramque crapulam ructantes, et ebrietatem fetidam anhelantes, in illum pauperem et egenum tetra convicia vomuerunt, completa prophetia qua in ejus persona dictum est:

“Adversum me loquebantur, qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum (Psal. LXVIII).”

Quid ille regis eorum Caesaris minister, scilicet Pilatus? Tota utique nocte dormivit, coquens eos, quia videlicet, dissimulator callidus et sicut a quodam de illo dictum est, ut in exiguo ponens mendacium, cum se domi contineret, quasi rei nescius, cohortem et tribunum dedit, per quam Judaicos furores jam satis ardentes, magis ac magis accendit.

“Mane itaque et ipse succensus, quasi ignis flammae, exiens ad eos foras (Osee VII),”

et dicens:

“Quam accusationem affertis adversum hominem hunc?”

extendit manum suam cum illusoribus scilicet, qui tota nocte Dominum illuserant (Matth. XXVII), quia applicaverant quasi clibanus cor suum, cum insidiaretur eis.