|
(II REG. CAP. XXI.)
|
“Factum est rursus praelium Philisthinorum adversus Israel, et descendit
David, et servi ejus cum eo, et pugnabant contra Philisthiim,”
|
|
etc. Gob interpretatur lacus.
|
“In quo percussit, inquit, Adeodatus filius Saltus Polymitarius
Bethlehemites Goliath Gethaeum.”
|
|
Idcirco lacus dicitur quia sicut in lacum leonum quis mittitur, ita
semetipsum contra Goliath David misit. Adeodatus ipse David. Idcirco
dicitur Adeodatus, quia a Deo est electus in regnum. Filius Saltus, quia
de saltu ubi oves pascebat, est eductus. Polymitarius, quia de genere
Beselehel mater ejus fuit. Bethlehemites, quia Noemi et Ruth tempore
ubertatis reversae sunt Bethlehem. Et quia panis causa Ruth a Booz nota
est, propterea idem locus domus panis interpretatur. Quare autem hisce
nominibus loco praesenti insignitur, cum posset proprio nomine exprimi
compendiosius? Videlicet pro mysterio magno, quia profecto non sine
magno futurorum praesagio quatuor isti nati de Arapha in Geth, quorum
causa et quatuor istic bella taxantur, ceciderunt in manu David, et
servorum ejus. Arapha quippe est Orpha ipsa altera nurus Noemi, quae ad
populum suum et ad deos suos reversa est persistente Ruth in eo quod
coeperat dicendo:
|
“Populus tuus populus meus, et Deus tuus Deus meus (Ruth. I).”
|
|
Et ex illa videlicet Ruth, Christus processit, juxta illud Isaiae:
|
“Emitte Agnum, Domine, dominatorem terrae, de petra deserti, ad montem
filiae Sion (Isa. XVI).”
|
|
Christus, inquam, de illa petra, id est, muliere gentili, sed firmiter
fideli, David iste et qui de semine ejus natus est, Christus proces sit,
ex ista autem, scilicet Arapha Goliath, et caeteri isti, Jesbi et Saph,
et vir excelsus qui sine nomine ponitur, senos habens digitos in manibus
et pedibus. Fuerunt enim quinque, quorum duo scilicet Golias
Philisthaeus, et frater ejus Goliath Ethaeus ceciderunt in manu David,
reliqui autem in manu servorum ejus. Num ergo absque mysterio sic
contigit ut modo supradicto disparatae duae nurus Noemi tam adversas in
alterutrum generationes ederent, et sic in manu hujus stirpis illius
monstra caderent? Igitur istis nominibus sive appellationibus David,
mystice Christus designatur, et istis bellis quibus in manu David et
servorum ejus stirpis adversae fortes prosternuntur, ejusdem Christi
bella spiritualia significantur, quibus inimicum omnium veritati
mendacium destruitur. Nam Adeodatus ipse est, de quo propheta cecinit:
|
“Parvulus natus est nobis, filius datus est nobis (Isa. IX).”
|
|
Filius saltus ipse est, qui in saltu hujus saeculi natus, Filius hominis
ovium spiritualium curam suscepit, suffocaturus leones et ursos, qui
sunt spiritus maligni. Polymitarius ipse est, qui cum Patre Deo, solis
ac lunae, stellarumque opere vario coelum fabrefecit, imo et Ecclesiam
suam vario virtutum opere perornare non desinit. Bethlehemites ipse est,
cujus adventu Ecclesia praesens Bethlehem facta est, id est domus panis,
quemadmodum dicit:
|
“Ego sum panis vivus, qui de coelo descendi (Joan. VI).”
|
|
Haec plane, quae dicta sunt, sequentis carminis verba confirmant (CAP.
XXII):
|
“Dominus, inquit, petra mea et robur meum, et Salvator meus. Deus meus,
fortis meus, et sperabo in eum,”
|
|
etc. Nam aliquantis verbis demutatis carmen istud psalmus septimus
decimus est, quem prophetico spiritu in persona Christi decantari dubium
non est.
|
|