CAPUT LXXIII. Quomodo in primo homine Deus humanum genus percusserit, et in manum inimicorum traditos non exauderit.

SAMECH.

“Operuisti in furore, et percussisti nos, occidisti, nec pepercisti.”

Non ita est ut dixit iste, nescio quis:

“Ex ore Altissimi non egredientur nec bona nec mala,”

sed egressa sunt ex ore tuo judicia justa, et pro causa vel ratione certa tu in furore propter peccatum Adae

“operuisti, et percussisti nos, occidisti nec pepercisti,”

id est, pariete inimicitiarum opposito et in anima morte justa et in corpore mortalitatis poena

“percussisti nos.”

Ita

“occidisti, nec pepercisti.”

SAMECH.

“Opposuisti nubem, ne transeat oratio.”

Ecce et in afflictione praesenti nubem peccatorum nostrorum tibi opposuisti, scelerum nostrorum densitatem coram facie tua posuisti, et idcirco fame vel gladio pereuntium, post ignem quoque Babylonium in captivitatem migrantium, clamorem vel orationem non exaudisti. SAMECH.

“Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.”

Praeter illa universalia vel communia mala illud mihi accessit, quod me, cui dixeras:

“Priusquam te formarem in utero novi te, et antequam exires de vulva sanctificavi te (Jer. I),”

“posuisti in medio populorum”

velut

“eradicationem et abjectionem,”

velut vitiosum aut venenatum gramen, quod ne ipsam terram corrumpat, eradicatur et abjicitur. Ita me homines oderunt, exprobraverunt, et ejecerunt nomen meum tanquam malum (Luc. VI).