|
Postquam vero nonaginta novem annorum esse coeperat, apparuit et
Dominus, dixitque ad eum: Ego Dominus omnipotens, ambula coram me, et
esto perfectus. Ponam foedus meum inter me et te: et multiplicabo te
vehementer nimis. Cecidit Abram pronus in faciem. Nonagesimus nonus
Abram, tertius decimus Ismaelis annus est. Ergo C. ejusdem, qua aetate
patris Isaac natus est, quartus decimus Ismaelis annus est. O igitur
magna et mira divinae ordinationis pulchritudo! Cum jam pater Abram aevo
frigidus est. et e contra, filius ancillae, calide Ismael adolescentiae
fines ingreditur, tunc fidei fructus Isaac de libera nascitur, quia
videlicet futurum erat ut jam senescente populo Dei, vigente in
paucissimis fide, et ubique abundante servili iniquitate, repromissus
Abrahae Christus nasceretur. Hac illius aetate, quid Dominus loquitur?
Ego, inquit, Dominus omnipotens: ambula coram me, et esto perfectus. Non
jam hoc est proficiendi praeceptum, sed perfectionis datum. Idcirco
recte praemittit: Ego Dominus omnipotens, quia videlicet ut ambulet
coram Domino Abram, vel alius quis, et perfectus sit, hoc omnipotentiae
Domini: hoc omnipotentis Dei opus est. Omne enim datum optimum, et omne
donum perfectum desursum est (Jac. I). Quare autem hoc hactenus non
dixit, cum multoties apparuerit, et locutus illi fuerit? Quare, nisi
quia et hoc ad mysterium pertinuit. Sicut enim nativitas Isaac typus
fuit incarnationis Christi, per quam sanctorum populus exspectatam
perfectionem obtinuit: sic tunc demum hoc debuit dici: Ambula coram me
et esto perfectus: quando ejusdem Isaac dono omnipotentis Domini
generatio parabatur. Unde et perfectionis vinculum continuo subjunxit:
Ponamque foedus meum inter me et te: multiplicabo te vehementer nimis.
Quod enim foedus tunc promisit, nisi sacramentum incarnationis et
passionis Christi, quod nunc in reconciliationis humanae contulit
foedere suo? Nam quod superius dictum est: In illo die pepigit Dominus
foedus cum Abram, juramentum fuit, quod juravit ei dicens: Semini tuo
dabo terram hanc (Gen. XV). Hoc autem quod hic promittit signanter,
dicendo, inter me et te mediatoris Dei et hominum promissio et adventus
ejus est. Et quia per positionem hujus foederis amplianda erat
propagatio generis Abrahae spiritualis, continuo subjunxit: Et
multiplicabo te vehementer nimis. Non contentus fuit dixisse vehementer,
sed addidit, nimis, quia videlicet ejusmodi multiplicatio promittitur:
cujus neque quantitatem comprehendere, neque dignitatem aestimare
quisquam hominum possit: quae in spiritu potius quam in carne Abrahae
sit. Ad haec audienda idoneus cecidit Abram pronus in faciem, subauditur
gratias agens.
|
|