CAPUT 3

“Et ambulabat Jesus in templo, in porticu Salomonis. ”

Haec porticus Salomonis ipsa erat, de qua in libro Regum scribitur:

“In die illa sanctificavit rex Salomon medium atrii, quod erat ante domum Domini, fecitque ibi holocaustum et sacrificium, et adipem pacificorum (III Reg. VIII).”

Cum ergo ambularet in hujusmodi porticu Dominus noster, utique in templo ambulabat, quia porticus illa aeque, ut templum a Salomone sanctificata fuerat.

“Circumdederunt eum ergo Judaei, et dicebant: Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam. ”

Vigilantissimi animarum suarum custodes, et de sua salute solliciti, multum dolebant, quoties adversus Dominum convenissent schismata inter se fieri, suasque animas per dissensiones periclitari, ut nunc novissime, quando dicentibus:

“Daemonium habet, et insanit, quid eum auditis?”

Alii dicebant:

“Haec verba non sunt daemonium habentis,”

et:

“Nunquid potest daemonium caecorum oculos aperire?”

Et in hujusmodi dissensionibus illorum animas perire dicebant, qui ab intentione sua dissentiendo saluti magis appropinquabant. Et tunc quidem propter dissensionem, quae caeco illuminato semel et iterum facta est inter nos, solutum est inefficax eorum conventiculum. Nunc autem ubi ad solemnitatem dedicationis veniens, ambulabat, ut praedictum est, in templo, ut in porticu Salomonis, nacti sibi videbantur opportunitatem aucupandi contra eum aliquid, unde posset accusari.

“Circumdederunt ergo eum, tanquam vituli multi, et tauri pingues obsederunt eum (Psal. XXI).”

Et dicebant:

“Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam.”

O perditae animae, cum hic vobis palam dixerit, quod Christus ipse sit, ergo ne illa ejus opinio cessabit, quam vos aegre ferentes, vestram perditionem esse calumniamini, dicendo:

“Quousque animam nostram tollis?”

Quid enim ex ore ipsius hoc audire desideratis, nisi ut apud potestatem Romani imperii adversus illum accusationem inevitabilem invenire possitis? Nempe cum Christus orbis terrarum debeat esse rex, quamvis hoc terrenis regnis nihil nociturum sit, robusti tamen accusatores eritis, ita ut judicem quoque premere possitis, dicendo:

“Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris. Omnis qui se regem facit, contradicit Caesari (Joan. XIX).”

Ergo ne, inquam, nunc quidem animam vestram tollit, sed tunc non tollet, cum hoc non perfeceritis? Absit a vobis haec beatitudo, ut ipse animam vestram tollat, et possideat vos! Concedat nobis [vobis] potius, quoniam sic vultis, ut, sicut propheta gemebundus praedixit:

“Auferant iniquitates vestrae, et possideant vos absque se (Isa. XVI).”

Aliae sunt animae quas tollet, cum vos illum pro accusatione regii nominis vinctum Pilato tradideritis (Matth. XXVIII). Ligatis namque manibus suis, fortem armatum fortior ipse alligabit confixis manibus ac pedibus atrium ejus debellabit, et beatas omnes animas tollet, vasa enim ejus diripiet. Vos autem nequaquam forti illi tollemini, sed possidebunt vos omnes nequitiae ejus, et erunt novissima vestra pejora prioribus (Luc. XI). Nunc audiemus qualiter gyrum vestrum solverit, quo illum tam nocendi intentione, quam turbae vestrae stipatione circumdedistis, non tantum Regem, sed et Deum se esse contestans consubstantialem Patri, ait: