CAPUT II. Cur dicatur Genesis.

Tam antequam ipsa Scripturae verba ingrediamur, quaerendum est unde, vel cur liber iste Genesis vocetur. Etenim titulus iste, bene perspectus, vere secundum nomen suum libri hujus celsum illuminat caput. Dicitur enim titulus a Titane, id est sole, quo mundus iste illuminatur, quia videlicet praescriptione, quam titulum dicimus, quasi praemisso lumine, libri sequentis introitus aperitur. Unde ergo liber iste Genesis dicitur? A generationibus coeli et terrae, imo a generatione illius Diei quo istae generationes creatae sunt, antequam fierent, sicut in hoc libro scriptum est: Istae generationes coeli et terrae, quando creatae sunt in die quo fecit Deus coelum, et terram, et omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnem herbam regionis priusquam germinaret. Quis est iste dies in quo haec creata sunt, antequam orirentur sive germinarent, nisi ipse quem annuntiamus, diem ex die, diem, inquam, ex die, id est, Verbum ex Patre, in quo, sicut ait evangelista, vita erat (Joan. I), quod factum est antequam fieret. Hujus enim Verbi generationem geminam liber iste continet: alteram, quae Divinitatis; alteram, quae humanitatis est. Divinitatis namque genituram, sicut jam in praefatione dictum est, in eo tetigit quod ait de singulis: Dixit Deus: Fiat. Et factum 2 est. Porro generationem humanitatis in eo liber iste patenter exprimit, quod ad Abraham loquens Deus: Benedicam, inquit, tibi, et multiplicabo semen tuum, sicut stellas coeli, et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae, quia obedisti voci meae (Gen. XXII). Recte igitur et nobiliter liber iste dicitur Genesis, quia cum generationibus coeli et terrae, utramque eloquitur generationem, unius ejusdemque Dei, et hominis Christi Filii Dei. Nunc demum ipsa libri verba audiamus, Ait: