|
|
“Priusquam te formarem in utero novi te,”
|
|
etc. Quomodo unctionem Sancti sanctorum et obedientiam atque
glorificationem ejus personet.
Videamus nunc ista prophetia talis rursus Evangelio Christi quam similis
est. Principio, quod dicitur, et pro modulo sancti hominis dicitur:
|
“Priusquam te formarem in utero, novi te, et antequam exires de vulva,
sanctificavi te, et prophetam in gentibus dedi te. Et misit Dominus
manum suam, et tetigit os meum. Et dixit Dominus ad me: Ecce dedi verba
mea in ore tuo, ecce constitui te hodie super gentes et super regna, ut
evellas, ut destruas, et disperdas, et dissipes, et aedifices, et
plantes,”
|
|
etc. Totum hoc et unctionem Sancti sanctorum, et obedientiam atque
glorificationem ejusdem personare perspicuum est. Quis enim est quem
extra illum et praeter illum, priusquam in utero formaretur, Deus Pater
noverit, et, antequam exiret de vulva, sanctificaverit, prophetam in
gentibus dederit? Omnium quippe, et singulorum Adae filiorum vox illa
veridica est:
|
“Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me
mater mea (Psal. L).”
|
|
Sed et aequivocum est sanctificationis nomen. Aliter quippe
sanctificatum dicitur, quod peccati contagione non tenetur, qua
sanctificatione nemo, nisi per gratiam Christi sanctificatur, aliter
quod in usus vel ministerium sanctitatis a publico et vulgato separatur.
Haec pars sanctificationis tam late patet, ut primogenitum quoque
jumenti sanctum Domino vocetur, eo quod in usum vel in jus sanctorum
altaris ministrorum legaliter segregetur. Item notitia Dei pro qua nunc
dicit,
|
“priusquam te formarem in utero, novi te,”
|
|
nihilominus aequivocatur. Aliter quippe unigenitum Filium suum antequam
formaretur in utero, aliter suorum quemque electorum novit ille,
priusquam formaretur in utero. Illum enim per coaeternam sibi essentiam,
nostrum quemque novit, per constantem atque certissimam praescientiam.
Igitur prophetam quidem, antequam formaretur in utero, novit, et
antequam exiret de vulva, sanctificavit, ipsum autem, cujus hic typum
gerit, Prophetam et prophetatum Dominum, filium suum unigenitum solum
singulariter novit, et sanctificavit, priusquam formaretur in utero,
priusquam exierit de vulva, factus homo. De eo quod noverit eum dicit
ipse Filius:
|
“Nemo novit Filium nisi Pater (Matth. XI).”
|
|
Porro de eo quod sanctificaverit eum, priusquam de vulva exierit, omnium
piorum et recte credentium, una fides certa est, quia non de virili
semine, sed de Spiritu sancto conceptus est, et propheta in gentibus, id
est non Judaeorum tantum, sed ad gentium quoque salvationem missus est.
|
“Ecce, inquit, dedi verba mea in ore tuo,”
|
|
videlicet, quae tu obediens dicas et loquaris in mundo. Nam hoc est quod
ait ipse Filius quodam loco:
|
“Quia ego a me ipso non sum locutus, sed qui misit me Pater, ipse
mandatum dedit quid dicam et quid loquar (Joan. XII).”
|
|
|
“Ecce constitui te super gentes et super regna.”
|
|
Te, inquam, factum obedientem usque ad mortem, mortem autem crucis
(Philipp. II), constituam super gentes et super regna, juxta quod de te
canit Psalmista:
|
“Minuisti eum paulo minus ab angelis, gloria et honore coronasti eum et
constituisti eum super opera manum tuarum, omnia subjecisti sub pedibus
ejus (Psal. VIII).”
|
|
|
“Ut evellas et destruas;”
|
|
inquam, male radicata,
male aedificata, qualia sunt maxime Scribarum et Pharisaeorum
conciliabula, radicem avaritiae fixam alte in terram habentia, similia
quoque sepulcris mortuorum, quae foris parent hominibus pulchra, intus
autem mortuorum sunt ossibus plena (Matth. XXIII). Istos autem quomodo
Quando vindices tui Romani veniant, eorumque et locum et gentem tollant
(Joan. XI), et deinde cum in manus materialis gladii traditi fuerint
evulsae a corporibus animae partes vulpium, id est malignorum spirituum
fiant (Psal. LXII).
|
“Et disperdas et dissipes.”
|
|
Non modo ita
ut saltem uno captivitatis loco simul transponi permittas, sed
in omnes gentes, dissipes in semitas, parvasque vicorum aut civitatum
particulas.
|
“Et aedifices et plantes.”
|
|
Quos? Non ipsos, sed pro ipsis alios, videlicet gentes hactenus desertas
aedifices, gentes, hactenus in testamento Dei locum non habentes, in
terra viventium plantes.
|
|