CAPUT XI. De trina benedictione nominis Domini, quam Dominus peracto tabernaculo mandavit Moysi, dicens:

“Sic benedicetis filiis Israel,”

et de eo quod ait:

“Invocabunt nomen meum super filios Israel, et ego benedicam eis.”

Post exitum Israel de Aegypto, peracto tabernaculo et praescripta lege caeremoniarum:

“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Loquere ad Aaron, et ad filios ejus: Sic benedicetis filiis Israel, et dicetis eis: Benedicat tibi Dominus, et custodiat te; ostendat Dominus faciem suam tibi, et misereatur tui; convertat Dominus vultum suum ad te, et det tibi pacem. Invocabunt nomen meum super filios Israel, et ego benedicam eis (Num. VI).”

Hic quoque abscondit Moyses faciem suam et positum habet velamen super eam, sed

“in Christo, ait Apostolus, idipsum velamen evacuatur (II Cor. III).”

Quomodo in ipso Christo evacuatur?

“Euntes, inquit, docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti (Matth. XXVIII).”

Quidnam est praeeunte doctrina baptizare gentes, nisi benedicere filios Israel? Denique ex quacunque gente, sive natione in Christum credentes, propter hoc ipsum, quia credunt, ipsi sunt filii Israel, sicut et filii Abrahae. Ergo tertio hic repetitum nomen Domini in Verbo benedictionis, incredulo quidem Judaeo partim velatum est, quia non sic distinctum sive expressum est:

“Benedicat tibi Dominus Pater, ostendat tibi faciem suam Dominus Filius, convertat vultum suum ad te Dominus Spiritus sanctus. Neque enim intendere potuissent filii Israel in faciem Moysi (Exod. XXXIV),”

sic expressa gloria vultus ejus, sed ut jam dictum est, in Christo revelatur (II Cor. III). Filii namque Aaron summi Sacerdotis, apostoli et sacerdotes sunt magni Pontificis,

“qui penetravit coelos Jesu Christi (Hebr. IV),”

ipsorum est benedicere sub trino nomine Domini, id est baptizare in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti, sic tamen ut sciant se non datores, sed ministros esse benedictionis. Hoc est quod protinus dicit:

“Invocabunt nomen meum super filios Israel, et ego benedicam eis.”

Quapropter providus Apostolus scribens ad Corinthios dicit:

“Nunquid Paulus pro vobis crucifixus est, aut in nomine Pauli baptizati estis? (I Cor. I.)”

Item:

“Cum dicit quis: Ego quidem sum Pauli, alius ego Apollo, alius vero ego Cephae; nonne homines estis? quid igitur est Apollo? quid vero Paulus? Ministri ejus cui credidistis, et unicuique sicut Dominus dedit. Ego plantavi, Apollo rigavit, sed Deus incrementum dedit. Itaque neque qui plantat est aliquid, neque qui rigat, sed qui incrementum dat Deus (I Cor. III).”

Nimirum hoc sapere haec auctoritas veritatis exigit, qua dicit:

“Invocabunt nomen meum super filios Israel, et ego benedicam eis.”