|
Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis praecipitabunt eum;
initium verborum ejus stultitia, et novissimum oris illius error
pessimus. Quam multum differat sapiens ab insipiente docet Ecclesiastes,
causas, et vices illorum discernendo. Verba, inquit, oris sapientis
gratia, et labia insipientis praecipitabunt eum. Quando sapiens
loquitur, non solum grata existimantur ejus verba, sed ipsa tibi videtur
gratia loqui. Gratia grata facit quodcunque sapientia dicit. Quod si
stultitiam certo limite claudere posset sua simplicitas, nihil esset in
omnibus rebus, quas bene sapientia gratiaque sapienter disponunt, quod
nos posset offendere. Verum quidquid sapientia, quidquid gratia dicit,
multo stultorum milite impugnat stultitia. Tales, ut ait Salomon, sua
labia praecipitabunt. Pondus est in his paucissimis verbis Ecclesiastis.
Non ait, praecipitabunt stultum sua verba, sed praecipitabunt stultum
labia sua. Quando loquitur stultus stulto, non praeferre verba, sed
videtur confuso corde vel ore sonare. Quomodo in dorsum resupina ciconia
jactans labia, colliso rostro aera diverberat, ita stulti labia collisa
sonant per inane, neque possunt suavem verborum reddere vocem. Potest
hoc et de haereticis accipi, qui prudentium virorum dicta non capiunt,
sed se ad disputationes contrarias praeparantes, et initium et finem
loquendi vanitate tumultuosa et impudenti errore convolvunt, et cum
nihil sciant, loquuntur plura quam norunt.
|
|