|
Cum igitur alienus Herodes per tantas tamque cruentas quas commemorare
libuit, discordias, regnum coepisset, tempus erat ut promissionis suae
verbum verax Deus adimpleret. Sic enim fuerat praedictum:
|
“Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femoribus ejus, donec veniat
qui mittendus est (Gen. XLIX).”
|
|
Qui mittendus erat ipse est qui venit Christus,
quo
ait Deus ad Abraham,
|
“benedicentur omnes gentes (Gen. XXVI),”
|
|
sicut ibidem a Jacob subjunctum est:
|
“Et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX).”
|
|
Ecce autem veraciter ablatum erat sceptrum de Juda, et de femoribus
ejus, quando Herodes alienigena regno fuit intrusus, qui et occidit
omnes qui regii generis videbantur esse, et ipsum Hirc anum, cujus
lenitate et mansuetudine fuerat provectus. Ut igitur justificaretur Deus
in sermonibus suis, jam illud semen quod Abrahae promissum fuerat, et
cum juramento repromissum, quod itidem David juratum fuerat, venire
oportebat, nec longius differri, quoniam sceptrum de Juda sic ablatum
erat, et dux de femoribus ejus ita defecerat, ut contra legem Judaeorum
rex, imo tyrannus, sederet in regno homo alienigena, praedo, advena,
extra neus, homicida.
|
|