|
Igitur quintae aetatis initium, hoc est, spectabilia Dei opera
continentis, ut quinta dies creationis mundi, secundum spiritum
consilii, qui nimirum a spiritu timoris Domini sursum quintus est.
Consilii namque divini est quod pulchrum et nobile Dei templum in toto
orbe tunc temporis unum et solum, auro ditissimum, opere mirificum,
regione inclytum, regiamque civitatem David atque Salomonis, permissum
est Babylonico igne conflagrari, spoliari, profanari, occisorum sanguine
compleri. Erudiendus namque erat mundus, eatenus juvenis luxuriosus, ne
putaret quod habitator coelorum Deus, auro templi manufacti, vel
civitatem opibus delectetur, et non potius hominum fide et bonis
operibus, quibus intus in anima templum illi praeparatur, quo solo
delectetur, ubi adoretur, in quo videri et praesens agnosci dignetur,
sine quo frustra foris lampadibus, vel auro templi manufacti requiratur.
Habet quoque quinta haec aetas quintae diei creationis mundi aliquid
simile. Nam sicut tunc non omne levatum est in aera, quod ex aquis ortum
est genus creaturae, sic non omnium captivorum fuit dicere:
|
“Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus (Psal. CXXXVI).”
|
|
Illorum hoc erat dicere, qui recordabantur Sion ubi fuerat nominis
Domini templum sanctum, ubi licuerat non impediente Babylonico rege
adorare unum et solum verum Deum. Tales nimirum non sub aquis fluminis
Babylonici absorpti erant, sed supersedebant similes aviculis, quas
aquae imperio Dei produxerunt, parati ad volandum, mox ut permittentis
audirent Cyri regis edictum. Caeterum qui Babylonicis voluptatibus et
interdictis ex lege, Babylonicarum uxorum complexibus occupati
resederunt, suamque captivitatem permissae libertati praeposuerunt,
pisciculis similes fuerunt, quorum omnis voluptas sub aquis depressa
est, et evolare nescierunt. Nunc jam in rem pergendum est.
|
|