|
Surgens ergo mane, tulit lapidem quem supposuerat capiti suo, et erexit
in titulum, fundens oleum desuper. Appellavitque nomen urbis Bethel,
quae prius Luza vocabatur. Quae causa vel ratio fuit, ut surgens mane
tolleret lapidem, quem supposuerat capiti suo et erigeret in titulum
fundens oleum desuper, nomenque urbis appellavit Bethel, quod
interpretatur domus Dei; eadem omni homini, omni loco dominationis ejus
esse debet aedificandi domum nomini Domini. Primum est, ut hujus exemplo
confitens quod peregrinus sit et advena super terram, lapidem supponat
capiti suo, id est conscientiam suam collocet in Christo, ut dormiens
requiescat in illo, juxta praeceptum vel consilium ipsius dicentis:
Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos
(Matth. XI). In illa requie sua dormiens somniet, id est, credendo
videat nunc per speculum et in aenigmate, quia facie ad faciem (I Cor.
XIII) videre non potest jam praeteritum, quod ille vidit futurum,
scilicet scalam cui Dominus iunixus sit, id est evangelicam, de qua jam
supra dictum est, generationem Jesu Christi filii David, filii Abraham,
quae coelum attingit et portam coeli nobis aperuit, quaeque soluto
pariete inimicitiarum (Ephes. II), coelestibus terrestria conjunxit, et
completum est quod ipse praedixerat: Amen, amen dico vobis, videbitis
coelos apertos, et angelos Dei ascendentes et descendentes super Filium
hominis (Joan. I). Haec inquiam dormiens et dicens: Ego dormio, et cor
meum vigilat, tota nocte somniet (Cant. V), id est, tota vita sua in
pace et quiete cordis sui meditetur. In hac enim fide quisquis erigit
altare ad invocandum nomen Domini, ipse est Jacob per unitatem fidei,
hac distantia, quod ille futura somniavit et credidit, hic autem
praeterita vel praesentia legit vel audit, et nihilominus credit. Haec
Igitur dicta Jacob evigilantis et exclamantis: Vere Dominus est in loco
isto, et caetera quae sequuntur, bene catholica Christi Ecclesia, de ore
ejus rapuit, et de omni loco in quo invocatur nomen Domini veraciter
protestatur, et constantissime dicit: Terribilis est locus iste, hic
domus Dei et porta coeli. Ubi enim sanctum celebratur baptisterium et
corporis ac sanguinis Domini conficitur sacramentum, unde animae fideles
coelo renascuntur et angelorum descendentium et ascendentium manibus
feruntur in coelum, quid nisi porta coeli, et infernalibus portis
terribilis locus est? Et illic lapis tituli, et hic lapis altaris,
solemniter perfusus oleo benedictionis Christum significat, quem unxit
Deus oleo exsultationis prae participibus suis (Psal. XLIV). Quod autem
in parietibus, visibilis structurae lapides singuli, hoc in spirituali
aedificio sunt homines singuli. Proinde non vane consecratio templi vel
altaris festivis laudibus, per annos singulos celebrari consuevit. Nam
sicut altare Christum, et singuli lapides parietum, singulos significant
electos, vivos utique lapides (I Petr. II) superaedificatos super
fundamentum apostolorum et prophetarum ad construendum unius Ecclesiae
templum (Ephes. II), sic omnia quae sub nominibus altaris, lapidumque
sive fundamentorum atque murorum decantamus, opportunae gratiarum
actiones sunt, pro principali unctione Christi sancti sanctorum et pro
regeneratione quorumque fidelium; nec enim poterat fieri, ut quisque
nostrum diem suae regenerationis annuatim solemnizaret, nec rursum
omittenda erat absque memoriali celebritate tantae gratiae jucunditas
quae singulis nostrum de domo Ecclesiae collocata est. Igitur qui
diversis temporibus nati, diversis nihilominus temporibus Ecclesiae
sacramentis quae suis in locis aguntur, renati sumus, opportune pro
particularibus festis universalia locorum in quibus vitalia Dei dona
percepimus, festa celebramus.
|
|