CAPUT XXXIV. De aquis egredientibus et descendentibus a latere dextro, quod significent dona procedentia de non manufacto templo corporis Christi.

Notandum deinde quia septimo edicto terra dividitur, dicendo:

“Hic est terminus in quo possidebitis terram.”

Praemissa vel praeunte terrae et aquarum sanitate, ut recte in hac distributione terram viventium debeamus intelligere, sanitas terrae unde processerit hoc modo propheta describit.

“Et convertit me ad portam domus, et ecce aquae ingrediebantur subter limen domus ad orientem. Facies enim domus respiciebat ad orientem, aquae autem descendebant in latus templi dextrum, ad meridiem altaris. Et eduxit me per viam portae aquilonis, et convertit me ad viam foras portam exteriorem viam quae respiciebat ad orientem, et ecce aquae redundantes a latere dextro, cum egrederetur vir ad orientem, qui habebat funiculum in manu sua, et mensus mille cubitos, et transduxit me per aquam usque ad talos. Rursusque mensus est mille et transduxit me per aquam usque ad genua. Et mensus est mille, et transduxit me per aquam usque ad renes. Et mensus est mille torrentem, quem non potui pertransire, quoniam intumuerant aquae profundae torrentis, qui non potest transvadari. Et dixit ad me: Certe vidisti, fili hominis. Et eduxit me, et convertit ad ripam torrentis. Cumque me convertissem, ecce in ripa torrentis ligna multa nimis, ex utraque parte. Et ait ad me: Aquilae istae quae egrediuntur ad tumulos sabuli orientalis, et descendunt ad plana deserti, intrabunt mare et exibunt, et sanabuntur aquae.”

Si rite attendimus, mundus iste mare mortuum erat. Ad quid autem latus templi Dominici, templi non manu facti lancea perforatum est, et ex illo vulnere aqua cum sanguine cucurrit, nisi tolleretur mors hujus mundi, quo sanarentur aquae generis humani? Nec vero solummodo de corpore sive latere visibili aqua profluxit visibilis pro causa patrandae sanitatis, sed et de divinitate invisibili invisibilis aqua processit, aqua sapientiae salutaris, aqua, id est gratia Spiritus sancti (Joan. XIX). Idcirco rectissime dictum sit,

“ecce aquae redundantes a latere dextro,”

a latere divino. Porro illud caute et diligenter discernendum est, quia prius dixit,

“aquae autem descendebant in latus templi dextrum ad meridien altaris,”

et deinde

“ecce aquae redundantes a latere dextro.”

Cum enim templum istud templum Dei proprium sit,

“in quo corporaliter inhabitat omnis plenitudo divinitatis (Col. II),”

quomodo vel unde descendebant illuc aquae istae quae sunt dona Spiritus sancti? Ergo nec iste sermo nos oblivisci patitur, quia Deus et homo est unus, idemque Christus, et in ipso natura hominis accepit quod in Christo nihilhominus dare poterat natura Dei. Nunc videamus quo ordine, vel quanto gratiae inundantis incremento nostras aquas mortuas aqua ista viva sanavit. Prius tamen non praetereat quia, cum dixisset,

“aquae autem descendebant in latus templi dextrum ad meridiem altaris,”

ut deinde diceret,

“et ecce aquae redundantes a latere dextro,”

interposuit dicens,

“et eduxit me per viam portae aquilonis.”

Quid est enim quod ad videndam redundationem aquarum viventium propheta educitur, per viam portae aquilonis frigidi, nisi quod in nationes effundenda erat gratia Spiritus sancti? Nunc revertamur ad proposita.