CAPUT XIV. Quid sit super capita animalium similitudo firmamenti quasi aspectus cristalli horribilis, et quid sub firmamento pennoe extentae alterius ad alterum, et quomodo unumquodque velet corpus suum.

“Et similitudo super capita animalium firmamenti, quasi aspectus crystalli horribilis, et extenti super capita eorum desuper. Sub firmamento autem pennae earum recte alterius ad alterum. Unumquodque duabus alis velabat corpus suum, et alterum similiter velabatur.”

Similitudo firmamenti super capita animalium, regnum immortalitatis est, pro mercede paratum evangelizantibus, et suscipientibus Christi Evangelium. Hoc firmamentum

“quasi aspectus est crystalli horribilis,”

videlicet quia crystallum forte quidem nimis est, sed ex aqua solidatur, recte per crystallum regnum illud intelligitur, ubi et angelica natura ex mutabili immutabilis facta, et ita solidata est ut jam solvi vel in vitium labi non possit, pro eo quod apostatis sponte labentibus angelis, pars illa lapsum humiliter cavit et cum superbientibus pedem movere noluit. Et humana quoque natura itidem remuneranda est, ut post resurrectionem solidata, jam ultra neque mori, neque peccare possit. Quod crystallum horribile, et extensum super capita animalium dicitur, quia illae potestates angelicae, quae omnipotentis Dei conspectui assistunt, nobis adhuc in hac corruptione positis, terribiles atque pavendae sunt. Unde Daniel, cum quasdam regni illius vidisset imagines:

“Horruit, inquit, spiritus meus. Ego Daniel territus sum nimis, et visiones capitis mei conturbaverunt me (Dan. VII).”

Sub hoc firmamento, ait,

“pennae eorum recte alterius ad alterum,”

verumtamen

“unumquodque duabus alis velabat corpus suum.”

Nam quandiu in hoc mortali corpore sumus, ubi quidem gratiarum coelestium sese nobis alae aperiunt, quidquid illud est, rectum et rationabile sonat in toto Evangelio sanctorum animalium, summaque concordia alterius ad alterum. Nam sibi bene consonant, et bene conveniunt, Christum non hominem tantum, sed et verum esse Deum, atque idcirco digne hominem unum potuisse passione sua totum redimere mundum. Idcirco nihilominus, quia Deus est, potuisse resurgere a mortuis, et ascendere in coelur Verum haec ipsa nunc ex parte nobis velantur, neque ad plenum ea cognoscere possumus, quemadmodum dicit Apostolus:

“Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus. Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est (I Cor. XIII).”

Amplius autem infidelibus totum velatur, quorum, ut superius dictum est, quia infideles sunt, mentes excaecavit Deus. Igitur

“sub firmamento pennae eorum recte quidem alterius ad alterum, sed unumquodque duabus alis velabat corpus suum,”

quia quandiu in hac mortalitate vivitur, ipsum quod credimus non parva nobis ex parte absconditur.

“Et alterum, inquit, similiter velabatur, Similiter,”

inquam, nam pro quanta parte cuique nostrum absconditum est unumquodlibet eorum quae credidimus, pro tanta parte et alterum velatur, nec majore quispiam mensura mysterium sacrosantae Incarnationis, quam Passionis aut Resurrectionis comprehendere mereretur.