|
|
“Nunquid, ait, Deum quispiam docebit scientiam, qui excelsos judicat?”
|
|
Ac si aperte dicat:
|
“O homo tu quis es, qui respondeas Deo?”
|
|
(Rom. IX.)
inquit, id est, angelos
alios videlicet in aeterna luce statuens, alios sponte lapsos in
aeternae damnationis ultione prosternens. Incomprehensibilia judicia
ejus hoc disponunt, quod
|
“iste moritur robustus et sanus, dives et felix, viscera ejus plena sunt
adipe, et medullis ossa ejus irrigantur; alius vero,”
|
|
videlicet similis mei,
|
“moritur in amaritudine animae suae absque ullis opibus. Et tamen
simul,”
|
|
id est similiter,
|
“in pulvere dormient [al., et vermes operient eos],”
|
|
ac si dicat: Quia similiter ad terram redeunt, nec divitiae debent
mentem extollere, nec inopia parturbare.
|
|