|
|
“Qui deridetur ab amico suo sicut ego,”
|
|
videlicet immerito, qui rationabiliter loquens bestiis comparor,
videlicet quia foris non habet in quo requiescat, fiducialius intus
recurret ad Deum, videlicet ita ut cum sit modo.
|
“Lampas contempta apud cogitationes divitum,”
|
|
id est vera lucens scientia, sed propter vilem personam, aut temporalem
miseriam despectus in cordibus superborum, testimonium ex Deo habeat,
scilicet in oculis omnium, non ad praesens. sed
videlicet quando
|
“oportebit nos stare ante tribunal ejus, ut recipiat unusquisque propria
corporis sui prout gessit sive bonum sive malum (II Cor. V,).”
|
|
Nunc autem tempus est illorum, apud quorum cogitationes contemnitur;
tempus, inquam, illorum est, ut divites sint; sed mihi in sterquilinio
sedenti quae cura de hujusmodi divitiis? quas, quia falsae erant, et ego
perdidi.
|
|