|
Hoc tamen de menstruis floribus secundum litteram praetereundum non est,
quia jam in Evangelio Christi mulier ejusmodi passionem sustinens, Deo
immunda non est (Matth. IX). Nam viro quidem immutanda sit, scilicet,
|
“ut vir qui cum ea coierit, tempore sanguinis menstrualis, immundus
sit.”
|
|
Et hac lege prohibeatur cum ea coire vir, in quo certe multum
conceptibus lex sacra prospicit. Dicuntur enim concepti foetus vitium
seminis trahere, ita ut leprosi et elephantiaci ex hac conceptione
nascantur, et foeda in utroque sexu corpora pravitate vel enormitate
membrorum, sanies corrupta degeneret. Caeterum Deo cur pro hac passione
immunda sit? Etenim ecclesiastica recte censet auctoritas, quia mulier
dum consuetudinem menstruam patitur, prohiberi ecclesiam ingredi non
debet, quia ei naturae superfluitas in culpam non valet reputari, et per
hoc quod invita patitur, justum non est ut ingressu Ecclesiae privetur.
Novimus namque quod mulier quae fluxum sanguinis patiebatur, post tergum
Domini humiliter veniens, vestimenti ejus fimbriam tetigit, atque ab ea
statim infirmitas sua recessit (Marc. V). Si autem in fluxu sanguinis
posita laudabiliter potuit Domini vestimentum tangere, cur quae
menstruam sanguinis superfluitatem patitur, ei non licet Domini
ecclesiam intrare? Sed dicis: Illam infirmitas compulit, has vero, de
quibus loquimur, constringit consuetudo. Si igitur bene praesumpsit quae
vestimentum Domini in languore posita tetigit, quod uni personae
infirmanti conceditur, cur non concedatur cunctis mulieribus quae
naturae suae vitio infirmantur? Sanctae autem communionis mysterium in
iisdem diebus percipere non debet prohiberi. Si autem ex veneratione
magna percipere non praesumit, laudanda est; sed si perceperit, non
judicanda.
|
|