CAPUT VII. Quod nequiter mendax illuserit, dicendo:

“Aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii.”

Nequaquam morte moriemini. Jam derisor est, et dubia respondet, ut cum Dei veritas impleta fuerit, nihilominus tamen ipse veracem se esse cum hostili cachinno confirmet. Nam cum duae mortes sint, altera animae et altera corporis, quadam morte non statim erant morituri, scilicet ea quae animam a corpore dividit. Non enim quia comederunt, idcirco eodem die corporaliter mortui sunt: sed quia comedendo mortem animi sibimet eodem die consciverunt, idcirco misericordia Dei corpore mortales facti sunt, ne, sicut ipse diabolus, irrecuperabiles essent, male et misere vivendo in aeternum. Igitur quemadmodum Apollo Delphicus fertur solitus fuisse incertis ludere ambagibus, sic jam nunc ludebat idem Dei et hominum mimicus, aequivocatione mortis nequiter abusus, odibilium sophistarum maximus. Qui enim sophistice loquitur odibilis est, uti ait sapiens quidam (Eccli. XXXVII). Nihilominus et caetera quae sequuntur aequivocando cuncta confundit ac perturbat, alio sensu loquens, et alio sua dicta intelligi volens. Scit enim Deus, inquit, quia in quocunque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, etc. Hoc utique volebat intelligi, quod claritatem omnis sapientiae, divinitatem quoque et omnium scientiam Deus invidens homini, tale lignum illi interdixit. Hoc, inquam, intelligi volebat in suo sermone, cum sentiret ipse aliter eventurum esse, qui tamen sensus ejus circa haec ipsa verba pene ineffabili versabatur aversione. Aperientur, inquit, oculi vestri, videlicet in agnitionem vestrae confusionis. Est enim quaedam infelix oculorum apertio, qua revelati erunt oculi impiorum, quando, sicut liber sapientiae testatur, videntes turbabuntur timore horribili, et mirabuntur in subitatione insperatae salutis, et gementes prae augustia spiritus, dicent intra se poenitentiam agentes: Hi sunt quos aliquando habuimus in derisum et in similitudinem improperii (Sap. V), etc. Sed et apud poetam eximium secundum hanc operationem oculorum loquitur insultando inter tormenta tyrannus inferorum:

Discite justitiam moniti, et non temnere divos. (VIRGIL., l. IX Aeneid.)

Item, cum diceret: Et eritis sicut dii, falsis utique diis, id est sibi suisque sequacibus angelis apostaticis, similes illos facere intendebat, cum aliud (sicut jam dictum est) intelligi vellet in hac promissione sua, cui nimirum suaviter sonanti, quasi vino venenum mortis commiscuerat, Nihilominus et addendo, scientes bonum et malum, hoc moliebatur, ut eos habere faceret, et boni perditi memoriam, et mali inventi experientiam, cum hoc aliud vellet intelligi, quod omnem per illum cibum consecuturi essent scientiam, et nihil eos lateret, quae profecto scientia solius Dei est.