|
Ex tunc sedenti a dextris Dei, et interpellanti pro nobis, psalmo nono
decimo, dicimus cum Propheta, dicimus cum antiquis sanctis, et dicere
non cessamus usque in finem saeculi:
|
“Exaudiat te Dominus in die tribulationis.”
|
|
Et hoc quidem non quia necessarium esse sciamus, sed ex nimio desiderio
dicimus. Nam neque nos dubitamus, neque Propheta, cum haec diceret,
dubitabat, quin exaudiendus esset quam pro nobis pertulit in
tribulatione.
|
“Memor sit, inquit, omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue
fiat.”
|
|
Ideo dicit,
quia singulae passiones ejus singula fuere sacrificia, holocaustum autem
ipsa mors. Sacrificium dicebatur in lege illud quod partim incendebatur,
partim sacerdotibus reservabatur; holocaustum illud quod totum
cremabatur. Sane ab hoc psalmo quarta jam perioche coepta est. Agitur
enim manifeste de summa fidei causa, id est de passione illius, quam et
Propheta prospiciens, non dubitando, sicut jam dictum est, sed benevole
optando dicebat:
|
“Domine, salvum fac regem.”
|
|
Et nos credendo dicimus, quia vere Dominus salvum fecit regem, videlicet
accelerando ejus resurrectionem.
|
|