|
Causa similis, et si non prorsus eadem, erat prophetae vel cuilibet
homini, ut levaret planctum super lapsum primi hominis. Eo namque per
praevaricationem labente, non partis aliquantae detrimentum, sed totius
massae, totius generis humani constat evenisse interitum: ergo et hoc
facere debuit et facere jussus est propheta, scilicet, levare planctum,
sive assumere lamentum super genus humanum, dum dicitur illi:
|
“Tu ergo, fili hominis, assume super Tyrum lamentum, et dices Tyro, quae
habitat in introitu maris, negotiationi populorum ad insulas multas: O
Tyre, tu dixisti, perfecti decoris ego sum (Ezech. XXVII),”
|
|
etc. Tyrus namque genus humanum, vel praesens designat saeculum, non
solum propter situm et circumfluentiam aquarum, abundantiamque
negotiationum, verum etiam propter sui nominis interpretationem.
Interpretatur enim angustia. Et quid est humani generis praesens vita,
nisi misera angustia, et angusta miseria? Porro ut levaret planctum
super regem Tyri, id est diabolum, principem hujus saeculi, non eadem
fuit causa homini quam fuisse jam dictum est sanctis et beatis angelis.
Cur ergo illum plangere jubetur, dicendo:
|
“Fili hominis leva planctum super regem Tyri?”
|
|
Quomodo plangere debet illum, cujus ruina non hominum, sed angelorum
multitudines diminuit? Hominibus autem mansiones in coelestibus, ad quas
ascendere et quas possidere possint, cadendo vacuas reliquit plane, non
otiosa haec inquisitio, et non inutiliter solvi potest. Quod ut planius
fiat, videndum prius est quis vel qualis ille planctus sit, de quo
curare deceat Deum, dicentem:
|
“Fili hominis leva planctum.”
|
|
Planctus iste humilitas mentis et confractio cordis est, considerantis
et videntis opera Domini, quam
|
“terribilis sit in consiliis,”
|
|
non solum
|
“super filios hominum (Psal. LXV),”
|
|
verum etiam super ordines angelorum. Ille revera utiliter plangit, ille
planctum rationabilem levat super regem Tyri, qui contrito corde, et
humili spiritu scrutatur, et perpendit quid sibi faciendum sit pulveri
et cineri, cum ille summus angelus tam magnus, tam sapiens, tam
speciosus, ita terribiliter projectus sit, pro eo quod Creatori suo
subditus esse noluit, tamque vilis, tam fatuus, tam deformis sit
effectus, ut juxta veritatem propheticam:
|
“Omnes qui viderint eum, obstupescant super eo, quia nihil factus est,
et non erit in perpetuum (Ezech. XXVIII).”
|
|
Qui haec perpendens humiliat animam suam sub potenti manu Dei, vera
humilitate, vero humilitatis spiritu, qui ubi cor tetigerit, utique
excitat inenarrabiles gemitus (Jac. IV). Ille revera planctum levavit
super regem Tyri, condolens sibimet, quod vel de imitatione ejus aliquid
iniquum admisit, vel quod fieri potest, ut admittat si nondum admisit.
Ad hoc pertinet quod Psalmista dicit:
|
“Servite Domino in timore et exsultate ei cum tremore (Psal. II),”
|
|
et quidquid huic simile personat in Scripturis sanctis, per quod
commonetur homo, ut vigilans et valde sollicitus sit,
|
“ne quando in superbiam elatus in judicium incidat diaboli (I Tim.
III).”
|
|
|
|