VERS. 4, 5.

Melior est ira risu, quia per tristitiam vultus, corrigitur animus delinquentis. Cor sapientium ubi tristitia est, et cor stultorum ubi laetitia. Qui irascitur, ait Dominus, fratri suo, reus erit judicio (Matth. V). Et David: Irascimini et nolite peccare (Psal. IV). Iste monet irasci, Dominus autem prohibet irasci. Vae vobis qui ridetis nunc, quia plorabitis, et flebitis vos (Luc. VI). Dicit et Job: Os veracis, risu Deus implet (Job. VIII). Job ergo laudat risum, Dominus ipse damnat risum: Salomon autem dicit esse iram meliorem risu. Putas ergo dissentire tam varias sibi voces. Sed non ita est. Sicut consonat sibi harmonica vox variis chordis, ita consonat hic concors sententiam variis verbis. Populus Israel reus in vitulo quem fecerat Aaron, quando sedebat ludens et comedens et luxurians, multo melior tali risu fuit ira Mosi, cujus tristitia vultus, et ira pectoris, cor populi delinquentis flexit correptio, ut flens pro peccato suo liberaretur, ab ira atque furore Domini (Exod. XXXII). Multum fuit iratus homo mitissimus super omnes qui morabantur in terra (Num. XII), quando fregit tabulas digito Dei conscriptas, et quando perimendo charissimos amicos et propinquos, cor atque manus suas consecravit in mortibus peccatorum. Sanctus Phinees ira, abstulit in Belphegor iram Domini (Num. XXV). Talis etiam in Joab ira fuit David, quando occidi jussus est a Salomone (III Reg. II). Similis fuit Heliae (III Reg. XVIII), similis fuit ira Matathiae, qui zelati sunt pro Domino gladiis atque ira (I Machab. II). Talis ira Petri (Act. II), talis fuit ira Pauli (I Cor. IV): Petrus enim verbo, Paulus virga feriendo contristari faciebant illos qui peccabant. Noluit irasci peccantibus filiis Heli (I Reg. III), atque perierunt una nati et pater ruina. Si rides peccans, tu tibi irascere tristans. Si peccat frater tuus, irascere fratri peccanti. Si bene tristatur, si poenitet, si reveretur, accedens ad eum gere compatiendi morem. Si ita contristaris ut fratrem tuum contristando lucreris, pro mercede debita nomen patientis habebis. Hic sibi contristandum cor existimat sapientis, ut sit ei spes certissima futura laetitiae. Hic econtrario sibi laetandum cor credit insipientium, qui dicunt in triviis quotidie clamantes: Manducemus et bibamus, cras enim moriemur (I Cor. XV). Tales tam stulti quaecunque sperant, desiderant carnaliter fieri.