|
Evangelistae hujus habitatori Spiritui sancto magnas jamdudum Ecclesia
catholica gratias agit, quia gratiae et veritatis divitias de ore
plenitudinis Christi, in profundam ejus memoriam transfusas, tanta
integritate conservavit, tanta fide in tempore opportuno refudit, ut
nihil nobis adversus haereticam paupertatem de substantia veritatis,
ubicunque terrarum, tanquam dives superbire ausa sit. Et cuncta quidem,
quae hactenus, dixit, gloria et divitiae sunt domus ejus, id est, Deo
sacrati ejus pectoris; amplius autem quae deinceps dicturus est,
pretiose opes sunt, et thesaurus desiderabilis. Eorum namque tota
series, huic usque ad patibulum crucis recitatio est Testamenti, quod
moriens Pater noster conscripsit; designatio est haereditatis quam
parvulis suis in ipso mortis agone mira charitate delegavit. Assistant
pupilli, qui non erant ibi, et isto recitante qui praesens interfuit,
quique verba Testamenti, digito morientis scribente in tabulis cordis
carnalibus suscepit. Audiant certius, ubi suam sperent haereditatem, et
ad qualem interim respiciant Paracletum atque tutorem. Igitur ut solent
piis et bene amantibus filiis dulciora esse, et profundius permanere in
memoria verba, quae diligentissimus Pater in ipsa morte, supremum
trahens spiritum, locutus est quae dixit, quae mandavit, quae rogavit
aut monuit, sic nobis reverenti aure, pio corde et humili spiritu
suscipienda, fideli memoriae commendanda sunt ea quae deinceps detectus
ejus solerter audita, fideliter conservata, utiliter valde incipiens,
hoc modo refundit.
|
|