CAPUT XXXI Qua ratione Deus in veteri lege inter munda et immunda discrevit.

Non est hoc ex levitate sive mutabilitate, sed ex judicio et ratione, quod unus idemque Deus et legem dedit de mundis et immundis, et in Evangelio, sive per Evangelii ministros dicit, omnia esse munda mundis. Utiliter hujus rei consideratio procedit, si rite perpendas, et quid de praeceptis suis ipse dicat in prophetis, et quid tunc evenerat, quando ejusmodi praecepta dedit. In Ezechiele dicit:

“Ejeci eos de terra Aegypti, et eduxi in desertum, et dedi eis praecepta mea, et judicia mea ostendi eis, quae faciat homo, et vivat in eis (Ezech. XX).”

His dictis confestim culpans eos, quod praecepta sua reprobassent, et post idola fuissent oculi eorum:

“Ergo, inquit, et ego dedi eis praecepta non bona, et judicia in quibus non vivent, et pollui eos in muneribus suis, cum offerrent omne quod aperit vulvam (ibid.).”

Ecce quanta differentia praeceptorum, alia praecepta et judicia bona quae faciat, et vivat in eis; alia

“non bona, in quibus non vivent,”

ait. Ut alia ab aliis, ut bona clare discernamus a non bonis, recurramus ad tempora, vel ad ordinem ipsorum, quomodo et quibus causis intercurrentibus tam differentia praecepta dederit. Venerat ad montem Oreb, et locutus est per Moysen, praecepta utique bona:

“Non habebis, inquiens, deos alienos coram me,”

etc., usque ad id,

“Non inibis cum gentibus foedus, nec cum diis eorum (Exod. XX, XXIII).”

Interea dum cum Moyse loqueretur, fecerunt sibi vitulum conflatilem, et adoraverunt, atque hostias immolaverunt (Exod. XXXII). Eatenus Moyses populo non velata facie bona et vitalia Dei praecepta dederat. Deinde subintroeunte reatu vituli, faciem ejus velari oportuit, quando loquebatur ad populum (Exod. XXXIV), et quae praecepta dedit, extunc praecepta bona non sunt, in quibus non vivunt, ut sunt haec de mundis et immundis animalibus, de lepra corporum, de lepra vestimentorum et de lepra domorum, et caetera ejusmodi, qualium utique littera occidit, spiritus autem vivificat nunc revelata facie Moysi. Haec idcirco nunc dicta sunt, ut constet rationabiliter in doctrina apostolica superfluas duci disputationes propter ciborum differentias, quia videlicet manifeste, sicut jam dictum est, praecepta hujusmodi non bona fuisse Deus ipse asserit, quorum causa ut darentur, praecedens praevaricatio fuit, etc.