CAPUT 2

Quaerentibus nobis ut inveniamus juxta promissum dicentis: Quaerite, et invenietis (Matth. VII), tandem illud occurrit quia neque in argenteis, neque in hordeo quantitas ad binarium numerum pervenit, sed neque in unitate remansit. Esset unitas, si ita dixisset: Et fodi eam mihi decem argenteis. Est enim denarius secunda unitas. Itemque si dixisset. Et coro hordei, neque addidisset: Dimidio coro hordei, esset itidem unitas in quantitate pacti. Excessit unitatem, nec tamen ad binarium pervenit, quia neque viginti sunt argentei, qui numerus binarius decenus est; neque duo sunt cori hordei, qui binarius est singularis. In utroque limite, id est tam in deceno quam in singulari unitas est semis, et sicut jam dictum est, in neutra ad binarium pervenit. Porro, absque binario vel minus quam in binario numero conjugium non sit, neque carnale quod Deus in initio conjunxit, neque spirituale, de quo ad hunc prophetam hic mysticus sermo fit, de quo Apostolus, cum praemisisset: Et erunt duo in carne una, continuo subjunxit: Sacramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo, et in Ecclesia (Ephes. V). Quid igitur hoc sibi vult, quia neque viginti argenteis dixit, neque duobus coris hordei, qui numerus est conjugalis, sea utrobique et super unitatem ascendit, et tamen ad binarium non pervenit, nisi quia mulier ista sic dilecta, cujus de carne Christus Deus homo fieri dignatus est, et tanquam sponsus de thalamo suo processit, ad conjugium ejusdem Christi non pervenit? Sequitur enim: Et dixit ad eam: Dies multos exspectabis me; non fornicaberis, et non eris viro; sed et ego exspectabo te. Itaque defectum conjugii significat hic defectus, tam deceni quam singularis binarii, et idcirco recte, neque unitas sola, neque binarius totus est, quia gens illa, de qua Christus Ecclesiae sponsus natus est, neque virgo est; quippe quae jam adultera praesenti loco dicta est, neque uxor aut conjux esse meretur, quia sine viro, quia Filium non confitens, nec patrem habet. At contra quae virum hunc habet, quae sponsa dici meretur, et est, et virgo est et conjux, atque idcirco quantitas argenteorum ejus unitate et binario taxata est. Sic enim in Canticis habes: Vinea fuit pacifico, in ea quae habet populos, tradidit eam custodibus, vir affert pro fructu ejus mille argenteos (Cant. VIII). Statimque vir ipse, scilicet Christus, dicit: Vinea mea coram me est. Mille tui pacifici et ducenti his, qui custodiunt fructus ejus (Ibid.). Millenarius quippe, sicut abacistae melius norunt, quarta unitas est. Eodem namque charactere, quo unus in singulari limite notatur, translato in millenum limitem, mille significantur. Ducenti vero in centeno limite, eodem charactere significantur, quo in singulari duo praenotantur. Igitur, sicut illa neque virgo, neque viro juncta est, et idcirco argenti ejus neque decem sunt, neque viginti, neque corus unus, neque cori hordei; sic econtra haec et virgo et conjux est, et idcirco argentei ejus et mille sunt et ducenti. Praeterea et hoc notandum quod illa et argentum accipit et hordeum, haec autem solummodo argenteos. Quia habet quidem illa quidpiam argenti, id est sermonis sancti in lege et prophetis, et soli hordeo occidentis litterae incumbit. Haec autem totum, quod habet, argentum est, neque enim hordeum litterae attendit, sed solo vivificantis Spiritus argento delectatur. Et dicit: Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum probatum terrae, purgatum septuplum (Psal. XI). Dicitur ergo illi, quae non habet gratiam conjugii: Dies multos exspectabis me; non fornicaberis, et non eris viro. Quid hoc sit confestim exponitur his verbis: Quia dies multos sedebunt filii Israel sine rege, et sine principe, et sine ephod, et sine teraphim. Ecce hodie veritatem hujus prophetiae completam videmus, quia Judaei ducti in omnes gentes captivi, sine rege et sine principe sunt. Hoc non fuit antequam Christus veniret, sed sicut praedixerat patriarcha Jacob: Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femore ejus, donec veniat qui mittendus est (Gen. XLVI), usque ad ejus adventum; etsi non semper regem, semper tamen habuerunt principem, ita ut duces et judices de semetipsis haberent etiam cum in Babylonia captivi essent. Nam ibi quoque judicia sua per semetipsos exercuerunt. Exempli gratia: Susannam quidem condemnantes ut duceretur ad mortem, sed reversi ad judicium, duos presbyteros, qui falsum adversus illam testimonium dixerant, judicaverunt et interfecerunt (Dan. XIII). At ubi Christus venit quem non receperunt, judices et praesides alienos habuerunt, et non licuit eis judicare vel per semetipsos terminare judicium. Inde est, quod cum diceret eis Pilatus de Domino Jesu: Accipite eum vos, et secundum legem vestram judicate; responderunt: Nobis non licet interficere quemquam (Joan. XVIII). Ex tunc sedent sine rege, et sine principe, et multi dies sunt. Nam quia regem suum Christum non requirunt, nec regem nec principem de semetipsis habere digni sunt. Sedent et sine sacrificio et sine altari; quia perdito loco, ubi templum et altare habebant, de quo illis in lege praecipiebatur: In loco quem elegerit Dominus, immolabitis ei, et non in omni loco, nequaquam legales, victimas offerunt (Deut. XII). Sedent et sine Ephoth, et sine Theraphim. Ephoth proprie superhumerale vocatur; sed hic pro omni vestimento sacerdotali accipitur. Teraphim proprie appellantur figurae et simulacra; sed hic pro omni ornamento sacerdotali positum est. Haec omnia Judaei perdiderunt. Quomodo autem exspectant Christum, vel quomodo illos Christus exspectat? Dicit enim: Dies multos exspectabis me; non fornicaberis; et non eris viro; sed et ego exspectabo te. Nimirum male exspectant, quia respuentes illum, qui jam venit, alium sibi pollicentur Messiam. Hinc ipse, cum dixisset: Ego veni in nomine Patris mei, et non accepistis me, subjunxit: Si alius venerit in nomine suo, illum accipietis (Joan V). Porro Christus illos bene exspectat, videlicet donec plenitudo gentium introeat. Caecitas, inquit Apostolus, ex parte contigit in Israel, donec plenitudo gentium intraret, et sic omnis Israel salvus fieret (Rom. XI). Hoc ipsum est quod hic continuo subjungit: Et post haec revertentur filii Israel, et quaerent Dominum Deum suum, et David regem suum; et pavebunt ad Dominum, et ad bonum ejus in novissimo dierum. Interea non fornicaberis, inquit, et non eris viro. Hoc est, nec amatoribus turpiter te prostitues, nec mihi legitimo viro conjungeris, a quo conducta es. Istis namque diebus Israel sive Synagoga neque fornicatur publice cum Baal, sive cum vitulis aureis, sicut tunc faciebat; neque viro suo Christo est, ac perinde nec Patrem Christi Deum habet. Post istos dies, sive post haec revertentur, ut jam dictum est, quia, cum plenitudo gentium intraverit, quaerent Dominum Deum suum et David regem suum, id est Deum Patrem et Filium ejus confitebuntur, Jesum Christum. Et pavebunt, inquit, ad Dominum, et ad bonum ejus in novissimo dierum. Duabus personis, scilicet Patri et Filio tertiam addidit, id est Spiritum sanctum, dum praemisso: Et quaerent Dominum Deum suum et David regem suum, subjunxit: Et pavebunt ad Dominum. Pavebunt plane, id est ineffabiliter admirabuntur, attoniti pro magnitudine rei vel gaudii sui, videlicet quomodo pavebat Thomas, quando dicente sibi Domino: Infer digitum tuum huc, et vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in latus meum, et noli esse incredulus sed fidelis; respondit, et dixit ei: Dominus meus, et Deus meus (Joan. XX). Sicut enim Thomas cum caeteris discipulis illa die non fuit, quando Jesus venit, et dicentibus illis: Vidimus Dominum, non credidit: post octo autem dies erat cum eis, et venientem iterum Jesum vidit et credidit; sic hodie Judaei nobiscum non sunt et dicentibus nobis resurrexisse illum, quem crucifixerunt, non credunt. Post haec autem nobiscum erunt, et cognoscent eum, et pavebunt ad bonum ejus in novissimo dierum. Sequitur.