|
Quam vano tumore inflatus ille Satanas, sibimet applaudebat, eo quod
effecisset, ut non solum caetera Dei opera, quorum sub sole nil
permanet, ait Ecclesiastes (Eccle. II), verum etiam ipse homo, ad
imaginem Dei factus, vanitatis argui posset, ita ut Scriptura quoque
diceret:
|
“Homo vanitati similis factus est, dies ejus sicut umbra praetereunt
(Psal. CXLIII).”
|
|
Item:
|
“Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens (Psal. XXXVIII).”
|
|
Et iterum alia Scriptura dicit:
|
“Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis,
qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et nunquam
in eodem statu permanet (Job XIV).”
|
|
Effecerat quippe duas hujusmodi mortes, alteram animae, alteram
corporis, secundum illam mysticam similitudinem in Aegypto, vel, sicut
jam supradictum est, Magi coram Pharaone, cum duo essent, projecerunt
singuli virgas suas quae versae sunt in dracones, nescientes futurum,
quod virga Dei virga Aaron versa in columbrum devoraret virgas eorum.
Unam quippe solummodo quae carnis est, mortem, Deus homini bene providus
intulit, dicendo:
|
“Ne forte sumat de ligno vitae et vivat in aeternum,”
|
|
emittens eum de paradiso, et dicens ei:
|
“Quia terra es, et in terram ibis (Gen. III).”
|
|
Verumtamen et ipsa mors carnis non minus quam mors animae auctori
diabolo ascribenda est, quia propter peccatum, cujus ille auctor
exstitit, utraque mors in hunc mundum subintravit (Rom. V). Itaque vanus
male gloriabatur, quod optimam Dei creaturam, scilicet hominem, quasi
victor, vanitati et morti subjecisset, ignorans futurum, quod, sicut jam
dictum est, virga Dei versa in colubrum virgas contrarias devoraret, id
est mors carnis divinitus provisa, utramque generis humani mortem
evacuaret. Quam justo econtra dolore interim omnis creaturae angelicae
et humanae pars electa dolebat, bene aemulans pro sui Creatoris honore,
eo quod opus ejus nondum ita esset consummatum in veritate, ut
obstrueretur os nebulonis illius, gloriantis quasi pro victoria, tanquam
omnino et irrecuperabiliter avertisset propositum Dei, parte angelorum
detracta, et vitiata omni creatura humana. Hinc Joannes in Apocalypsi
cum praemisisset:
|
“Et nemo poterat in coelo, neque in terra, neque subtus terram, aperire
librum, neque respicere illum, et ego, inquit, flebam multum, quia nemo
dignus inventus est aperire librum, nec videre eum (Apoc. V).”
|
|
Denique in persona flentis Joannis universitatem intelligimus, et eorum
qui erant in coelo, id est sanctorum angelorum, et eorum qui erant in
terra, scilicet hominum justorum in quacunque generatione viventium, et
eorum qui erant subtus terram, videlicet mortuorum fidelium, quia apud
inferos longum videndi gloriam Dei habebant desiderium. Omnes itaque
dolebant tanto dolore, quantum ille Joannis fletus debuit significare,
eo quod nemo dignus inveniretur aperire librum, et solvere signacula
ejus, id est adimplere sacramenta salutis nostrae, vel promissa quae
Scripturis veritatis clausa continebantur. Ab aliqua similitudine
capiamus argumentum. Cum ille Philisthaeus Golias, stans clamaret
adversus phalanges Israel, et diceret:
|
“Quare venistis parati in praelium? nunquid ego non sum Philisthaeus, et
vos servi Saul? eligite ex vobis virum et descendat ad singulare
certamen (I Reg. XVII),”
|
|
et post haec et caetera ejusmodi, jactaret se dicens:
|
“Ego exprobravi agminibus Israelis hodie (ibid.);”
|
|
nimirum dolebant omnes viri Israelitae, quia nemo inveniebatur qui
auferret hoc opprobrium ab Israel, cum praecederet idem Philisthaeus
mane et vespere, et staret quadraginta diebus. Fugiebant omnes a facie
ejus timentes eum valde, et dicentes alter ad alterum:
|
“Ad exprobrandum Israel ascendit, ad exprobrandas acies Dei viventis
(ibid.).”
|
|
Quid autem erat opprobrium sive exprobratio unius hominis, pro causa
ejusmodi in comparatione tantae rei, tanti adversarii, dicentis:
|
“Deus ego sum et in cathedra Dei sedi, et meus est fluvius, et ego feci
eum,”
|
|
scilicet genus humanum? (Ezech. XXVIII, XXIX.) Si ergo dolore justo
dolebant omnes Israelitae propter unum talem Philisthaeum, et propter
illud tale opprobrium Israel, quia non habebant virum qui descenderet ad
singulare certamen, quanto magis jure dolebant omnes sancti, et homines,
et angeli, pro gloria Dei, eo quod non haberent, qui pugnarent contra
talem tantumque adversarium diabolum, secundum jam dictam similitudinem
Joannis multum flentis, eo quod nemo esset inventus, neque in coelo,
neque subtus terram dignus aporire librum vel respicere eum.
|
|