CAPUT XXXV De morte Sarae, et coemptione sepulcri ejus.

(CAP. XXIII.) Vixit autem Sara centum viginti sepiem annis, et mortua est in civitate Arbee, quae est Hebron in terra Chanaam. Venitque Abraham ut plangeret et fleret eam. Arbee interpretatur quatuor. Dicitur autem civitas Arbee sive Cariatharbe, eo quod quatuor nominati illi sepulti sint, videlicet maximus Adam, sicut in libro Josue scriptum est (Jos. XIV), et deinde Abraham, Isaac, et Jacob. Porro mors Sarae finem legis et prophetarum significat, de quibus Dominus: Lex, inquit, et prophetae usque ad Joannem (Luc. XVI). Et Apostolus: Finis, inquit, legis Christus (Rom. X), quia videlicet illo dato, prophetiae sive promissiones, quas per Saram superius intelligi diximus, conticuerunt. Unde notandum quia Deus ulterius Abrahae apparuisse non legitur. Nec vero damnosus est iste finis legis et prophetarum, sicut nec mala mors Sarae. Mors quippe justorum pretiosa et optabilis requies est, sed illi finis perfectio est vel consummatio, quem significans ipse qui finis est, ut jam diximus, cum accepisset acetum, dixit: Consummatum est (Joan. XIX).Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth, dicens: Advena sum et peregrinus apud vos; date mihi jus sepulcri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum, etc., usque appendit pecuniam quam Ephron postulaverat. Audientibus filiis Heth, quadringentos argenti siclos, et probatae monetae publicae. In Hebraeo primum nomen ejus scribitur Ephron, secundum Ephran. Postquam enim pretio victus est, ut sepulcrum venderet et acciperet argentum, licet cogente Abraham, vau littera, quae apud illos pro o legitur, ablata de ejus nomine est, et pro Ephron appellatus est Ephran, significante Scriptura non eum fuisse consummatae perfectaeque virtutis, qui potuerit memorias vendere mortuorum. Sciant igitur, qui sepulcra venditant, et non coguntur ut accipiant pretium, sed a nolentibus quoque extorquent, immutari nomen suum, et perire quid de merito eorum, cum etiam ille reprehendatur, qui invitus acceperit.