|
|
“ad imaginem et similitudinem nostram. ”
|
|
Igitur rationalem et sanctitatis suae participem Deus hanc esse volens
creaturam: Faciamus, inquit, hominem ad imaginem et similitudinem
nostram. Non dixit Scriptura quia dixit Deus: Fiat homo ad imaginem et
similitudinem nostram, et factus est homo, sicut dixit: Fiat lux, et
facta est lux. Quare? Videlicet quia non repente, sed operose agendum
erat ut consummatus homo staret ad Creatoris sui imaginem et
similitudinem. Angelica namque creatura semel facta jam nec in illis qui
steterunt commovebitur nec in illis qui ceciderunt in antiquum
restituetur. At vero homo post primam sui facturam casurus, et
miserantis recreatione erat innovandus. Idcirco tres personae quasi
mutuo se cohortantur, dicendo: Faciamus. Sciendum tamen quod et illa
pauciora verba, quibus dictum est: Fiat lux, et facta est lux, et haec
plura: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram, parem
angelorum et hominum electorum dignitatem vel gloriam significant. Nam
et electus angelus, quia lux est, ad imaginem et similitudinem Dei
factus et perfectus est: et homo, qui ad imaginem et similitudinem Dei
factus et refectus est, lux est. Et quia uterque rationalis est, ad
imaginem Dei factus est; et quia bene constitutus ac Deo subditus est,
ad similitudinem Dei factus est. Proinde sicut ille lux, vel angelus
lucis; sic et iste lux dicitur et filius lucis. Nihilominus sicut quod
dictum est: Fiat lux, solos electos angelos Creatori curae esse innuit,
et angelos tenebrarum excludit, quanquam et ipsos creaverit, sic et ista
dictio: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram, solos eos
amplectitur quos praedestinavit ad vitam nec illos admittit, qui
superflue de vitiata postmodum radice super numerum nascituri erant.
Itaque si quaeratur cur intulerit Scriptura Deum sic dicentem: Fiat lux,
dum dicere posset: Fiant angeli, vel fiant spiritus? interrogamus cur
hoc totum dixerit idem Deus: Faciamus hominem ad imaginem et
similitudinem nostram, cum dicere posset solummodo: Faciamus hominem, et
intellectui communi sufficere posset ad indicandum, quod eam, quae nos
sumus, substantiam significaret. Paria namque sunt, ut utrique recte
respondeas, quod ad os Domini non pertinuerit mandare de illis quos ipse
nescit. Nullo autem nomine solos qui ad se pertineant melius exprimere
debuit angelos vel spiritus, quam nomine lucis; nulla nihilominus
definitione illos homines quos praeordinasset ad vitam aeternam, melius
designasset quam ista: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
nostram. Igitur hic et illic suos angelos, suos homines congruis Deus
vocibus, in Scriptura sua, per hunc interpretem suum expressit, et ab
aliis, qui ad se non pertinent, sufficienti sermonis parcitate
distinxit. Nunc jam litterae ordinem prosequamur.
|
|