|
Pauper locutus est, ait Sapientia, et dicunt: Quis est hic? Et si
offenderit, subvertent illum (Eccli. XIII). Hoc mihi mens suggerit; nam
hoc dictum etiam ad me respicit. Locutus sum enim et quia locutus sum
dixerunt: Quis est hic. Quid locutus sim tu scis, et locutiones meas
libenter amplecteris, verumtamen et hoc ipsum dicam posthac, nunc dicere
praestat, unde, vel apud qualium cogitationes, pauper ego fuerim vel
simul. Ex eo pauper ego reputatus sum, apud cogitationes illorum, quod a
puerilibus annis monachus et coenobii claustris fui contentus, sive
detentus, et non circuivi mare et aridam, sicut divites negotiarores
illi quorum apud cogitationes pauper sum, quorum quilibet forte
parabolam illam sibi congruere praesumit, quam Dominus dicit: Simile est
regnum coelorum homini negotiatori quaerenti bonas margaritas (Matth.
XIII), etc. Ierunt enim in longinquum, et apud magistros inclytos
peregrinati sunt, et post multas margaritas, quae bonae esse videbantur,
margaritas poetarum atque philosophorum, unam vere bonam et vere
pretiosam, sanctae ac divinae Scripturae margaritam invenerunt, eamque
magno pretio vigilantiae ac sollicitudinis emerunt, et utinam invenerint
ad perfectum, et habeant in aeternum! Hoc ego non feci, sed tanquam
simplex Jacob cum matre Rebecca domi habitavi (Gen. XXV). Hinc ego apud
cogitationes illorum pauper et contemptibilis, et dixerunt: Quis est
hic? Scribit enim et loquitur, loquitur et scribit, qui magistros et
praeceptores nostros saltem videre nunquam dignus fuit. Inde etiam
pauper ego, quia saltem chartulas, quibus inscriberem, habere vel
acquirere vix potui.
|
|