|
Poenitudine igitur et dolore cordis tactus intrinsecus, id est, bono
zelo excitatus quid dixit? quid fecit Dominus Deus?
|
“Non, inquit, permanebit spiritus meus in homine in aeternum,”
|
|
quia caro est, eruntque dies illius centum viginti annorum: Ac deinde ad
Noe:
|
“Fac tibi, ait, arcam de lignis levigatis. Ecce ego adducam diluvii
aquas super terram, ut interficiam omnem carnem, in qua vitae spiritus
est subter coelum. Universa quae in terra sunt, consumentur (Gen. VI).”
|
|
Judicium hoc victoriae Verbi Dei pars magna, triumque judiciorum ejus
quoddam medium est. Notum quippe est, tria tremendae majestatis ejus
esse judicia. Primum, quo diabolus et Satanas ille de coelo projectus
est. Secundum hoc, quo mundus per aquam mundatus periit. Tertium quod in
novissimo die futurum est per conflagrationem ignis. Et primo quidem,
soli Angeli; secundo, soli homines judicati; tertio, tandem et homines
et angeli sunt judicandi. Itemque primi poena judicii, solis angelis;
poena secundi, solis hominibus; poena tertii, simul et angelis et
hominibus pro sui qualitate conveniens vel sufficiens parata est, mira
et terribili dispositione Creatoris. Angelos quippe, et non etiam
homines aeris substantia vehit, in quem angeli daemones facti, de coelo
sunt praecipitati. Econtra, non angelorum vel spirituum, sed hominum
vitam aquarum substantia suffocare potest vel potuit, quibus
inundantibus tunc homines terribiliter sunt deleti. At vero substantia
ignis, tam angelos quam homines urere simul poterit, ut testatur ipse
Dominus dicturum se profitens malis hominibus:
|
“Ite, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo et angelis
ejus (Matth. XXV);”
|
|
non igitur vane praemissum est, Deum poenituisse, et dolore cordis
tactum fuisse intrinsecus, quia videlicet tanti judicii poenam erat
illaturus (Gen. VI). Ipse est qui miserorum poenis non delectatur, nec
rursus potest negligens esse aut injustus, ut peccata secundum modum
cujusque non ulciscatur. Hinc ait ipse in Evangelio:
|
“Non possum ego a meipso facere quidquam, sed sicut audio, judico (Joan.
V).”
|
|
A seipso namque facit et judicat quod auditis qui merita rerum subvertit
et inordinata relinquit, verbi gratia ut dicat bonum malum, et malum
bonum, et pro favore suo sicut justum ita et injustum dimittit
impunitum. Hoc qui facere non audet homo utcunque justus est, qui autem
non vult, justus et sanctus est, qui autem facere nunquam possit aut
potuit, solus Deus est, qui natura justus est.
|
|