CAPUT XIX. De tribus viris illis, quorum haec propria nomina fuerunt, Noe, Daniel et Job, qualiter suis quisque temporibus egressi fuerunt.

Exeant igitur de terra illa quicunque pertinere cupiunt ad tres viros istos, Noe, Daniel et Job, et videant illius terrae quanta desolatio, et istius Jerusalem quam fructuosa sit probatio. Nam

“ecce, inquit, ipsi egredientur ad vos, et videbitis viam eorum et adinventiones eorum, et consolabimini super malo quod induxit in Jerusalem et omnibus quae importavi super eam, et consolabuntur super vos cum videritis viam eorum, et adinventiones eorum, et cognoscetis quod non frustra fecerim omnia quae feci in ea, ait Dominus Deus (Ezech. XIV). Magnum et pene inenarrabile sacramentum. Quomodo de terra illa, quam supra habuimus, Noe, Daniel et Job, toties nominati ad nos exierunt, quoniam filios et filias salvare non potuerunt? Dicamus in primis de tribus viris illis, quorum haec propria nomina fuerunt Noe, Daniel et Job, qualiter suis quique temporibus egressi fuerint. Primus egressus est Noe cum tribus filiis, Sem, Cham et Japhet (Gen. VIII). Daniel vero cum tribus pueris, Sidrach, Misach et Abdenago (Dan. III). Job autem cum tribus amicis suis, Eliphaz Themanites, Baldat Suites et Sopharna Amathites (Job II). Qualis fuit egressus illorum? Egressus Noe de congerie mortuorum fuit ad reparationem generis humani de tribus filiis, sub trina benedictione Dei dicentis Crescite et multiplicamini (Gen. II).”

Egressus Danielis cum suis concaptivis ad consolationem ipsorum cum tribus pueris, quos de medio Babyloniae fornacis victores recepit, glorificatus ipse tribus gratiae incrementis in conspectu trium regum, videlicet in conspectu Nabuchodonosor, interpretatione somniorum; in conspectu Balthasar, lectione et interpretatione verborum, quae miro modo in pariete ab invisibili visibiliter scripta sunt; et in conspectu Darii victoria laudabili, quia

“misit Dominus, ait, angelum suum, et conclusit ora leonum, et non me contaminaverunt (Dan. II, V, XIV).”

Egressus Job fuit in exemplum patientiae cunctis superventuris saeculis, tribus modis tentati atque probati, scilicet occulta potestate, quam adversus eum Satan accepit (Job I, II), sed aperta lingua conjugis, et nimia trium amicorum sapientia quae illum valde afflixit, quos non recta locutos ipse per sacrificium Deo reconciliavit (Job. XLII). Itaque tres viri isti, Noe cum tribus filiis, Daniel cum tribus sociis, et Job cum tribus amicis, fiunt duodecim, et hic numerus eorum est, qui et arcam, scilicet Ecclesiam in aquis baptismi regendam primi post Christum susceperunt, et in gentibus, quasi in Babylonia Deum clarificaverunt, et in cunctis tentationibus fortiter perstiterunt. Quod qui rite perpendit, nimirum ipse persentit hoc dictum a Domino:

“Et cognoscetis quod non frustra fecerim omnia quae feci (Ezech. XIV). ”