|
At vero Paulus, non utcunque infirmus, sed male ortium, id est
phreneticorum, maximus fuerat, de qualibus psalmo medicus percussus
acriter: Et irruerunt, inquit, in me fortes, subauditur, vere infirmi,
et falso fortes, id est de justitiae suae sanitate praesumentes,
verumque medicum percutientes atque crucifigentes (Psal. LVIII). Talium
infirmorum atque phreneticorum iste unus fuerat, quando medicum eumdem
persequebatur in membris ejus, quem in coelo sedentem in capite tangere
non potuit. Devastabat enim Ecclesiam, per domos intrans et trahens
viros ac mulieres, tradebat in custodiam (Act. VIII). Sed mutavit
fortitudinem, imo crudelitatis insaniam, mutavit in veram verae
fortitudinis sanitatem. Quis dinumeret universa, quae per eum fecit iste
Spiritus fortitudinis opera? Ubi projectus est in terram Saulus et
resurrexit Paulus, acceptoque ibi cibo confortatus est, continuo
ingressus in synagogas praedicabat Jesum, cunctisque admirantibus
repentinam ejus mutationem, multo magis convalescebat, et confundebat
Judaeos, qui habitabant Damasci, affirmans quoniam hic est Christus
(Act. IX). Ex tunc ubique fortiter fecit, ubique vicit: Et gratias,
inquit, ago ei qui me confortavit (I Tim. I). Unde recte animadversum
est haec in eum ad beatum Job Domini dicta debere intelligi: Nunquid
volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad praesepe tuum? Nunquid
alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium
post te? Nunquid habebis fiduciam in multa fortitudine ejus, et
derelinques ei labores tuos? Nunquid credes ei quod reddat sementem
tibi, et aream tuam congreget? (Job XXXIX.) Nam potest quidem per hunc
rhinocerota populus superbiae singularis intelligi, de quo Dominus per
Prophetam: Libera me, inquit, de ore leonis, et a cornibus unicornium
humilitatem meam (Psal. XXI), sed hoc melius patet cum ille ex hoc
populo ad medium ducitur, antea Saulus in superbia primus, et postmodum
Paulus in humilitate praecipuus. Hic in nare cornu gestabat, cum se
placiturum Deo de crudelitate confidebat. Hunc rhinocerota omnis venator
extimuit, quia saevitiam ejus omnis praedicator expavit. Sed ad
capiendum illum virgo sinum suum expandit, quia videlicet cum pergeret
Damascum, incarnata Dei sapientia sese illi manifestavit. Dicitur enim
rhinoceros qui et monoceros nominatur, tantae tamque indomitae esse
fortitudinis ut nulla venantium virtute capiatur aliquatenus, sed virgo
puella ei proponitur, cui sinum aperienti mirum in modum omni ferocitate
postposita, caput deponit, sicque decepta fera repente velut enervis
reperitur et capitur. Nunquid ergo, ait, volet rhinoceros servire tibi,
subauditur ut mihi, aut morabitur ad praesepe tuum, videlicet ut iste a
me per Ananiam ad baptismatis religatus est sacramentum? Nunquid
alligabis eum ad arandum loro tuo, id est, ad praedicandum constringes
praecepto tuo, ita scilicet ut dicat: Vae enim mihi est, si non
evangelizavero! (I Cor. IX.) Aut confringet glebas vallium, id est
impedimenta humilium, post te, subauditur sicut post me, verbi gratia,
dum dicit: Si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit? (Gal. V.)
Qui enim in humilium mente fidelium legis duritiam redarguendo
contrivit, quid aliud quam in valle post me glebas fregit? Nunquid
fiduciam habebis in multa fortitudine ejus, subauditur ut ego, qui longe
ad gentes mitto eum, ut portet nomen meum coram regibus aut gentibus?
(Act. IX.) Et derelinques ei labores tuos, subauditur ut ego, qui hoc
facio, ut dicat: Suppleo ea quae desunt passionum Christi in carne mea
(Col. V), nimirum septies afflictus quemadmodum ipse dicit: Ter virgis
caesus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium pertuli? (II Cor. XI.)
Nunquid credes ei quod reddat sementen tibi, id est fructiferam
praedicationem, et aream tuam congreget, id est Ecclesiae latitudinem in
unam fidem amplificet? Subauditur, non credes. Nam et Ananias: Domine,
inquit, audivi a multis de viro hoc quanta mala fecerit sanctis tuis
(Act. IX), etc. Non enim credebat quod aream Domini congregaturus esset,
qui illam hactenus elationis cornu ventilaverat.
|
|