CAPUT XI. Quomodo fecerit frontes per sexaginta cubitos, et ante faciem portae quinquaginta cubitos, quid fenestrae obliquae, et quid palmarum pictura per circuitum.

“Et fecit frontes per sexaginta cubitos, et a fronte atrii portae undique per circuitum. Et ante faciem portae, quae pertingebat usque ad faciem vestibuli interioris quinquaginta cubitos.”

Spatii sub dio, cujus latitudo viginti quinque cubitorum erat, longitudinem per sexaginta cubitos mensus est. Hoc erat spatium atrii inter frontes atrii supradicti. Verum quia vestibulum portae interioris, occurrens portae octo cubitos occupaverat, et praeterea duos in fronte sua cubitos habebat in lateribus quidem sexaginta cubitos admittebat; sed coram facie sua, vel coram facie portae atrii de sexaginta cubitis, quinquaginta, id est decem minus, effecerat. Hoc est quod cum dixisset,

“fecit frontes per sexaginta cubitos,”

continuo subjunxit:

“Et ante faciem portae quae pertingebat usque ad faciem vestibuli portae interioris quinquaginta cubitos.”

Porro per sexaginta cubitos, qui numerus ex senario numero denarioque perficitur (sexies namque decem, sive decies sex, sexaginta fiunt), per sexaginta, inquam, cubitos ingredientium opera, per quinquaginta vero misericordiae occurrentis significatur gratia. Nam hic numerus ex lege sacratus est, dum quinquagesimo anno ad possessorem suum post venditionem omnis possessio redire jubetur, unde et idem remissionis annus jubilaeus, id est dimittens, dicitur (Lev. XXV). Plane utroque indigemus, quicunque in illos thalalamos, in illam Domini requiem in qua requievit prior ille ab operibus suis, ingredi cupimus. Quis enim angelorum aut hominum per sola merita sua illuc ingrederetur, nisi per gratiam fuisset assumptus? Aut quanta sunt opera cujusque nostrum, ut in eamdem cum Deo requiem ingrediamur, per solum justitiae debitum? De portis atrii, quae erant undique per circuitum, dicemus postmodum.

“Et fenestras obliquas in thalamis, et in frontibus eorum quae erant intra portam, undique per circuitum. Similiter autem erant et in vestibulis fenestrae per gyrum intrinsecus, et ante frontes pictura palmarum caelata.”

Fenestrae obliquae quasi sagittae dicuntur, eo quod instar sagittarum angustum in aedes lumen intromittant, et intrinsecus dilatentur. Porro si thalami sunt illa de qua loquimur requies Dei, et Deus lux est, hoc fenestrae istae a nostris differunt, quod nostrae a foris lumen accipiunt, istae ab intus foras mittunt. Palmarum quoque nobis caelatura vel pictura monstratur, ut de mundo victoriam possidentes, digni efficiamur post laborem pugnae cum palma virtutum in illam requiem introire.