CAPUT 37

“Et exinde quaerebat Pilatus dimittere eum.”

Exinde, inquit, quaerebat; nam antea non quaesierat. Quid ergo, quasi damnationem ejus recusans, tantum clamaverat, nisi quia simulator et mendax erat? Sed nunc ubi manifestam ejus innocentiam compererat; quippe, quem nec in sermone de nomine regis ullatenus capere potuerat, magis timebat: maxime, quia jam, ut dictum est,

“uxor ejus ad eum miserat.”

“Judaei autem clamabant dicentes: Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris.”

Et quasi quaereretur ab eis, in quo dimissio hujus repugnet amicitiae Caesaris, tali sententia propositionem suam confirmant, importuni et nimis officiosi amici Caesaris, inimici autem Dei.

“Omnis qui se regem facit, contradicit Caesari.”

Igitur conclusit, ut sibi videtur, iniquitas omne os, ne reprehendere vel injustam dicere damnationem hujus hominis audeat. Nam

“omnis qui se regem facit contradicit Caesari.”

Hic autem regem se facit. Securus ergo sit Pilatus, et interficiendo obsequium se Caesari praestare arbitretur.