|
Ad te igitur facta conversio nostra firmetur, o beate Laurenti, et tu
sis, qui respondeas vocantibus nobis juxta praesagium memorandi
aromatis, quo mihi osculum dare visus est in conspectu Domini Jesu
Christi, Regis aeterni, quasi jam venientis cum nubibus, ut videret eum
omnis oculus, et cum eo sanctorum millia quos inter tu igneus, et quasi
serenus ignis vultu pariter et vestitu rutilans apparebas. Qui cum
venerit, nonne examinabitur mundus secundum similitudinem hujus
incendii, quod enarravi, maxime quia de medio tantae conflagrationis, de
exaestuatione tam ingentis camini salvum et incolume Dominicum corpus
emicuit? Aut nunquid huic rei, quae nobis accidit tam magnum, quod
futurum est judicium inepte assimilari dicimus? Minoribus utique rebus,
auctore Domino, idem judicium sive regnum coelorum assimilatur. Denique
assimilatur triticeae messioni (Marc. IV), assimilatur sagenae sive
retiaculo piscatoris (Matth. XIII), assimulatur modico fermento in
tribus farinae satis (Luc. XIII), assimilatur etiam grano sinapis
(ibid.). Quo istorum sive his similium minus exstitit hujusce judicium
incendii, ut non debeamus per ejus similitudinem existimare nos esse
commonitos de ira ventura, id est igne universalis judicii, praesertim
ubi tam multipliciter operata est praesentia seu providentia judicis
ejusdem, qui tunc omnia simul judicabit. Etenim sicut illud magnum et
extremum quatuor partibus agitabitur judicium; pars quippe una erit
eorum qui judicabuntur et per judicium salvabuntur; et alia pars eorum
qui judicabuntur et per judicium condemnabuntur (Matth. XXV): itemque
pars una illorum qui non judicabuntur, sed cum Domino judicabunt (Matth.
XIX); et alia illorum qui non judicabuntur, sed sine lege peribunt, quia
legem non acceperunt et sine lege peccaverunt (Rom. II), ideoque jam
judicati sunt, ita fere accidit et nunc. Mulier una hujus incendii
flammis circumvallata et effugere non valens, miserabiliter concremata
est. Nostrae autem res partim concrematae sunt, et non ipsi nos, corpus
autem et corporale Dominicum nihil ab incendio pertulit, turres autem,
super quibus nobis erat molestia, quamvis nihil sentientes, horribili
spectaculo combustae sunt. In nobismetipsis ergo, quorum res aliquae
perierunt, locus autem salvatus est nobiscum, similitudinem illorum non
inutiliter advertimus, qui tunc judicabuntur, et per judicium
salvabuntur, juxta illud Apostoli: Si cujus opus arserit, detrimentum
patietur, ipse autem salvus erit, sic tamen quasi per ignem (I Cor.
III). Eheu! quam timui ne illud opus meum arderet, quod mihi in hac vita
major consolatio est, scilicet opus librorum, quos elaboravi maximeque
illorum, quorum adhuc extra locum istum exemplaria nusquam erant. Unum
illorum erat opusculum quod nuperrime conscripseram de glorificatione
Trinitatis et processione Spiritus sancti novem tomis, sive libellis et
pro hoc fere ita sollicitus eram, sicut negotiator caeteris omnibus
amissis, et de omnibus desperans, salutem unam quam forte nuper emerat
reservare cuperet, margaritam. Porro in concrematione mulieris (quanquam
de illa desperandum non sit) nonnulla similitudo est eorum qui
judicabuntur et per judicium condemnabuntur, id est damnationem, quam
ista in corpore perpessa est, ipsi in corpore pariter et in anima
perpetientur. In corpore atque corporali Dominico, quod nihil ab
incendio pertulit, nonne aliqua similitudo est eorum qui non
judicabuntur, sed cum Domino judicabunt? In turribus vero quae nihil
sentientes, combustae sunt nonne aliqua similitudo est superborum, qui
legem non habentes, ut supra dictum est, sine lege propter turritam
superbiam suam peribunt? Potius enim hominum turribus, quam ipsi
qualibuscunque Christianis hominibus similitudinem ascribimus
damnationis illorum, qui sine lege peribunt, quia sine lege peccaverunt,
et idcirco sine lege peribunt, praesertim quia talium opera fuisse
traduntur hominum, qui sine lege peccaverunt, gentiles enim fuerunt.
|
|