|
(CAP. VIII.)
|
“Dixitque Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et dices ad eum:
Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi in deserto. Si autem nolueris
dimittere, ecce ego percutiam omnes terminos tuos ranis, et ebulliet
fluvius ranas,”
|
|
etc. Et tertium legis est mandatum:
|
“Non assumes nomen Domini tui in vanum (Exod. XX).”
|
|
Hujus mandati praevaricatoribus foeditatis opprobrium in ranis
praefiguratum est. Quinam sunt vaniloqui isti, qui nomen Dei in vanum
assumunt, nisi maxime loquaces poetae, non solum in fluviis Aegyptiorum,
sed in caeterarum fabulantes atque coaxantes paludibus gentium? Vel qui
justius comparantur foeditati ranarum, quam poetae perstrepentes in
theatris ridicula figmenta fabularum? Hi plane assumunt nomen Dei in
vanum, verbi gratia cum adultero Jovi, et meretriculae Veneri, nomen
divinitatis ascribunt. Et illae quidem ranae permolestae fuerunt,
ascendentes et ingredientes domum regis, et cubiculum lectuli ejus, et
super stratum ejus, et in domos servorum ejus, et in populum ejus, et in
furnos ejus, et in reliquias ciborum ejus, istae autem ranae, id est
fabulosi poetae corporaliter aures lectitando, et oculos gesticulando
delectaverunt, sed animis exitiales exstiterunt.
|
|