|
Utilitas haec est in virtute hujus sacramenti, quod ejus ope fit
possibile his, qui in terra sunt, in coelum ascendere. Aliter namque
illud possibile non est; ait enim Salvator:
|
“Nemo ascendit in coelum, nisi Filius hominis qui est in coelo (Joan.
V).”
|
|
Uni et soli qui descendit de coelo, Filio hominis, quia una persona est
cum Filio Dei, cum Verbo Patris, quod de coelo descendit, et de corde
Patris in uterum venit Virginis, uni, inquam, et soli Filio Dei Filioque
hominis, tanquam suo capiti cuncta membra corporis adnectuntur (Coloss.
II), omnes qui in fide hujus sacramenti, in plenitudine hujus charitatis
sunt recepti, et sic unum corpus, una persona, unus Christus, caput cum
suis membris in coelum ascendit (Ephes. V), dicitque gratulabundus
gloriosam Deo assignans Ecclesiam:
|
“Hoc nunc os ex ossibus meis et caro de carne mea (Gen. II).”
|
|
Et ostendens se atque illam in personae convenisse unitatem, et erunt,
inquit, duo in carne una. Magnum hoc sacramentum est. Caro Christi, quae
ante passionem solius erat caro Verbi Dei, per passionem ita crevit,
adeo dilatata est, ita mundum universum implevit, ut omnes electos, qui
fuerunt ab initio mundi, vel futuri sunt usque ad ultimum electum in
fine saeculi, nova conspersione hujus sacramenti, in unam Ecclesiam
faciat Deum et homines aeternaliter copulari. Caro illa unum erat granum
frumenti, quod antequam cadens in terram mortuum fuisset, nunc postquam
mortuum est, crescit in altari, fructificat in manibus et corporibus
nostris, et ascendente magno et divite domino messis, terram
fructiferam, in qua crevit, secum vehit in horrea coeli (Joan. XV).
|
|