|
|
“Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili, et illas oportet me
adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile et unus pastor.”
|
|
Ecce quantum bono pastori stultae oves obfuerunt, in eo quod cum
malitiosis vulpibus, id est, malignis spiritibus consilium ineuntes, jam
conspiraverant, ut si qua ovium pastorem suum illum esse agnosceret,
protinus humeris et lateribus caeterarum impacta, extra ovile fieret.
Nunquid conspiratio haec gratiam pastoris ei evacuaret, aut nomen ejus
sive facultatem diminueret? Absit! Nam et alias oves, inquit, habeo,
quae non sunt ex hoc ovili, quia non de carne patriarcharum et
prophetarum progenitae sunt, qui magni arietis, et aliqui etiam
pastores, ut David, vel Moyses, et Aaron, hujus ovilis patres
exstiterunt. Non sunt, inquam, ex hoc ovili, et alias oportet me
adducere. Quare? Videlicet quia istae oves praedicta conspiratione sua
invicem afflatae, dira pestilentia contabuerunt, et semetipsas
corruperunt, idcirco his abjectis oportet ex aliis ovibus praefinitum
ante saecula, ovium supplere numerum:
|
“Me, inquit, oportet illas adducere.”
|
|
Nunquid ipse pastor, qui haec loquitur, per semetipsum ad nos oves
alienigenas venit? Nonne a furibus et latronibus in medio hujus ovilis
comprehensus animam suam posuit, et deinde ascendens in coelum, nunquam
visus a nobis, suos tantum vicarios ad nos direxit? Ita plane, sed nec
eodem modo nos minus quid ab illo magno grege habemus, quem de Aegypto
adduxit idem pastor, idem Deus (Exod. III). Nunquid enim non per homines
Deus, per homines, inquam, Moysen et Aaron, quibus apparuerat, illas
oves adduxit? (Exod. IV.) Utique non magis illis quam nobis, non nobis
minus quam illis adducendis adfuit praesentia visibili. Unus illorum
pastor tunc Deum audivit in rubo (Exod. III); nostri pastores viderunt
illum in crucis ligno, de quo ait quidam tam doctus quam fidelis:
|
“Tristes purgantur sanguine culpae.”
|
|
Quem econtra rubus densis cruciatibus edit. Et illi quidem duo signa
dedit dicens: Si non crediderint verbo signi prioris, credent vel verbo
signi sequentis; sed et nostris item pastoribus duo signa dedit dicens:
Si non viderunt gloriam signi prioris, videbunt saltem virtutem signi
sequentis. Etenim si non vidimus nos, quod virga in colubrum conversa
sit, et devoratis magorum Aegyptiorum colubris, iterum virga quod fuerat
effecta sit (Exod. VII), id est, quod Christus rex ipse, et paternae
Divinitatis virga regia in mortem devenerit, quae per colubrum in hunc
mundum subintravit, et consumptis peccatis nostris, iterum in veram et
aeternam vitam regnaturus surrexit (Luc. XXIV), at saltem videmus, quod
de sinu manus extracta leprosa tota effecta sit, id est, quod totum
illud antiquum ovile pestilentia perfidiae contabuerit, quod a gratia
Dei Synagoga exciderit, imo et juxta quod ille praedixit: Ceciderint in
ore gladii, et captivi ducti in omnes gentes, lepram suam toto orbi
spectandam jamdudum circumtulerint, cogemiscente Propheta ac dicente:
|
“Usquequo avertes manum tuam et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem
(Psal. LXXIII).”
|
|
Etenim circa finem saeculi iterum in pristinum sinum gratiae mittetur et
mundabitur. Igitur cum per legatos suos, in quibus ipse procul dubio
loquitur, nos alias oves suas vocavit, non minus quam prioris ovilis
oves, per semetipsum adduxit. Ait itaque:
|
“Et illas oportet me adducere.”
|
|
Quo autem adducere? Non ad vestram synagogam, o putidi hirci, qui et
secundum animam in inferiora terrae introibitis et secundum corpus
trademini in manus gladii., partesque vulpium eritis, sed ad fidem
patriarcharum et prophetarum, cum quibus balare vel canticare audetis,
dicentes:
|
“Nos autem populus ejus et oves pascuae ejus (Psal. LXXVIII, XCIV),”
|
|
cum sitis tauri pingues et lascivi vituli, Cethaeorum et Amorrhaeorum
saltibus innati vel educati. Ad illorum, inquam, fidem me alias oves,
vobis abjectis, oportet adducere, et vocem meam audient, quam vos, ut
superius dixi,
|
“propterea non auditis, quia ex Deo non estis.”
|
|
|
“Et fiet, inquit, unum ovile, et unus pastor.”
|
|
Non dixit, et fiet unus pastor et unum ovile. Jam enim unus pastor est,
sed fiet unum ovile, quod nondum factum est, et unus pastor permanebit,
qui nunc et semper est.
|
“Fiet, inquam unum ovile,”
|
|
nulla distinctione habita; peregrinae et indigenae oves, id est, Judaei
et Graeci, et ille unus pastor omnium erit, de quo per prophetam dictum
est:
|
“Et suscitabo super eas pastorem unum, qui pascat eas, servum meum
David; ipse pascet eas, et ipse erit eis in pastorem. Ego autem Dominus
eorum ero eis in Deum et servus meus David princeps in medio eorum
(Ezech. XXXIV).”
|
|
His dictis adhuc persistit in commendatione charitatis, qua et ille
animam suam pro ovibus suis posuit, dicens:
|
|