CAPUT XX. Quid sit quod Apostolus ait:

“Si enim qui ex lege, haeredes sunt, exinanita est fides, abolita est repromissio.”

Libet intueri etiam illud, quam sapienter, quam veraciter loco memorato Apostolus dixerit:

“Si enim qui ex lege haeredes sunt, exinanita est fides, abolita est promissio (Rom. IV).”

Quod est dicere: Si ob meritum susceptae legis factum esse putas ut in semine Abrahae (quod est Christus) benedicerentur omnes gentes, cum ante datam legem quadringentos et triginta annos promissio praecesserit, nonne mutabilem facis Deum, et immutatorem promissi sui? magna quippe mutabilitas, grandis immutatio est, illud post tantos annos proponere pro mercede futuri servitii, quod prius cum juramento gratis promisit, praesertim cum sic promisisse jam dedisse fuerit. Et quis unquam homo fidelis illud quod dudum amico suo gratis dedit, postea facere potest mercedem futuri servitii? quanto magis nec Deus taliter fecit, nec Deum taliter facere decuit: hoc namque esset exinanire fidem, abolere promissionem, si post tot annos patribus defunctis ita loqueretur ad filios, dicens:

“Si ergo audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum,”

complebo promissiones meas, ut in semine Abrahae benedicantur omnes gentes. Quod videlicet unicum semen Christus est. Non conveniret, non congrueret, imo indecens esset Deo veraci, qui sicut alia Scriptura testatur. Semel loquitur, et secundo idipsum non repetivit, non immutavit, sed aliud dixit, aliud superaddidit:

“Si audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum, eritis mihi in peculium de cunctis populis (Exod. XIX),”

dabo vobis terram fluentem lac et mel, custodiam vobis pactum meum et misericordiam quam juravi patribus vestris, quam utique si non custodiero praevaricantibus vobis, nihilominus tamen custodiam patribus vestris quibus juravi, et omnibus gentibus sive populis qui ex illorum fide sunt vel erunt, quia non vobis solum, sed et omnibus gentibus benedictionem promisi in semine ejus. Idem est in David. Similiter namque hoc esset exinanire fidem, abolere promissionem, si quod promiserat, et juraverat ex gratia, per legem destrueret propter subrepentia delicta. Quod, quia non fecit, sed fidelis permansit in omnibus verbis suis:

“Semel, inquiens, juravi in sancto meo, si David mentiar, semen ejus in aeternum manebit (Psal. LXXXVIII).”

Ergo justificatur in sermonibus suis, et vincit dum judicatur, quia mutabilitatis non potest argui.