VERS. 26.

“Ingredieris in abundantia sepulcrum,”

id est contemplationis secretum. Sepulcrum hic significat vitae contemplativae quietem, ad quam non nisi vitae activae exercitatus labore debet quisquam aspirare. Alioquin non in abundantia, sed in penuria, sepulcrum ingreditur, timendumque est illi quod in Exodo dicitur:

“Bestia si tetigerit montem lapidabitur (Exod. XIX),”

videlicet, quia mens irrationabilibus desideriis subdita, si ad alta contemplationis erigitur, lapidibus, id est superni ponderis ictibus necatur. Sicut ergo Jacob quoque ante Rachel pulchram quidem, sed sterilem, accepit Liam, lippam quidem, sed plus patientem (Gen. XXIX), ita si activam, quae operosior est, prius exerceas vitam, bene et ordinate ingredieris contemplativam. Vel ita:

“Ingredieris in abundantia sepulcrum,”

id est post congesta bona vitae praesentis opera, in secreta requie patriae coelestis absconderis:

“sicut infertur acervus tritici,”

subaudi, in horreum,

“in tempore suo,”

scilicet post pluvias et ventos, post solis aestum, post trituram et separationem palearum. Sic, inquam, post eloquia veritatis, quibus quasi pluviis fidelis quisque nunc pinguescit, post ventorum, id est tentationum concussionem, post solis, id est superni luminis illustrationem, recedens a societate carnalium, tanquam ab involutione palearum, infertur in supernae pacis horreum. Quod non haec juxta litteram dixerit ipse innuit, qui post cuncta subjungit: