CAPUT XXXVI. De eo quod cum tetigisset ossa Helisaei, revixit mortuus, cujus rei in Christo mysterium sit.

Sextum decimum idemque ultimum continuo subditur miraculum.

“Mortuus est Helisaeus. Latrunculi quoque de Moab venerunt in terram in ipso anno. Quidam autem sepelientes hominem, viderunt latrunculos et projecerunt cadaver in sepulcro Helisaei. Quod cum projecissent, tetigit ossa Helisaei, et revixit homo, et stetit super pedes suos.”

Magnum in superficie historica miraculum, incomparabiliter majus in spiritu significat opus divinum. Mortuus nempe Helisaeus, mystice Christus est pro nobis passus. Latrunculi de Moab maligni spiritus sunt, et mundi peccata. Homines qui latrunculos viderunt et mortuum suum in sepulcro Helisaei projecerunt, apostoli fuerunt, qui contra daemones, et contra peccata salutem mundi providerunt, et mortuum genus humanum sepulcro Christi, id est aquis baptismi immiserunt. Siquidem aqua baptismi, sepulcrum Christi est, dum in illa tertio mergimur pro eo quod Christus in sepulcro fuit tribus diebus et tribus noctibus. Unde Apostolus:

“Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem (Rom. VI).”

Quod tetigit mortuus ossa Helisaei, et revixit, stetitque super pedes suos, illud est, quod continuo subjicit Apostolus:

“Ut quomodo surrexit Christus a mortuis per gloriam Patris; ita et nos in novitate vitae ambulemus (Col. II).”