|
|
“In oculis suis hamo capiet eum,”
|
|
subaudi, qui fecit eum, ut supra dictum est. Hamo, inquam, capiet eum.
Repente Dominicae Incarnationis nuntiat adventum. Quis enim nesciat quod
in hamo esca ostenditur, aculeus occultatur? Esca enim provocat ut
acleus pungat. Ibi autem, id est in Incarnatione Dominica humanitas
inerat, quae ad se devoratorem duceret, ibi divinitas quae perforaret.
Quasi hamo ergo captus est in oculis suis, id est, in eo quem ante se
positum vidit, quia dum in illo appetit escam corporis, transfixus est
aculeo divinitatis. Hoc per se caput nostrum fecit. Protinus subditur
quid per membra sua facit.
|
“Et in sudibus, inquit, perforabit nares ejus,”
|
|
id est acutis sanctorum consiliis callidas ejus insidias penetrans
enervabit. Nam per sudes, qui exacuuntur ut figantur, sanctorum consilia
signantur, quibus hoc praecavent ne a Satana circumveniantur. Per nares
autem, quibus res etiam longe posita odorando sentitur, astutiae ejus
exprimuntur. Quas videlicet nares tunc sudibus perforamus, quando
subtiliter circumspicimus ne hoc quod mens bene inchoat, ipse in
malitiae finem vertat. Quod si illum is qui Deus et homo est non capiat,
an qui homo tantum est capiet? Non. Unde et sequitur:
|
|