|
Narrandam sacrae passionis historiam illa duo praeeunt animalia, de
quibus et cantamus: In medio duorum animalium innotesceris; scilicet lex
et prophetae, quae illi concorditer attestantur, juxta quod Moses et
Elias apparuerunt in monte, quando transfiguratus est, cum eo loquentes
(Matth. XVII). Nam prima lectio Osee prophetae est: In tribulatione sua
mane consurgent ad me: Venite et revertamur ad Dominum, quia coepit et
sanabit nos, percutiet et curabit nos, vivificabit nos post duos dies,
in die tertia suscitabit nos (Osee VI). Secunda de Exodo est: Dixit
Moses filiis Israel: Mensis iste principium vobis mensium primus erit in
mensibus anni. Decima die mensis hujus, tollat unusquisque agnum per
domos et familias vestras, et immolabitis eum decimo quarto die mensis
hujus ad vesperam (Exod. XII), etc. Prima sane, resurrectionis
praeconium est; secunda passionis, et eidem passioni, quae hac die
legenda est secundum Joannem, proprie congruit, maxime pro eo quod idem
evangelista sumpsit hoc ex illa testimonium:
|
“Os non comminuetis ex eo (Joan. XIX).”
|
|
Singulas lectiones singuli sequuntur tractus, quem cantum proprium esse
lugentium, longe supra in Septuagesima dictum est. Primus nos ad
tremorem excitare molitur, dicente Habacuc: Domine, audivi auditum tuum
et timui (Habac. III). Sic enim Habacuc hic ex eo quod in certamen et
luctamen, ut ita dicam, amplexu cum Deo congreditur, amplexantis, id est
luctantis sortitus est nomen;
nullus enim, ut ait Hieronymus, tam audaci voce ausus est Deum ad
disputationem justitiae provocare, et dicere ei, cur in rebus humanis
tanta versatur iniquitas?
|
“Usquequo, Domine, clamabo et non exaudies? (Habac. I), etc.”
|
|
Si, inquam, hic Dei colluctator fortis et rigidus stans super custodiam
suam et figens gradum super munitionem, dum Christum in cruce
contemplatur, et videt cornua in manibus ejus, et ibi absconditam
fortitudinem ejus timui, ait, et expavi, quid nos longe impares,
longeque minorem in die judicii fiduciam habentes quando, videbimus
manifestam in nubibus coeli fortitudinem illam, quam hic timet
absconditam in cornibus crucis, quae erant in manibus ejus? Quid facient
tabulae, si tremunt columnae? Recte ergo, ut nostrum tractus hic magis
ac magis excitet timorem, in plerisque ecclesiis religione imitandis ita
cantatur, ut post singulos versus semper primus vicissim nunc a
principio, nunc a medio reputatur. Sequens tractus: Eripe me, Domine, ab
homine malo (Psal. CXXIX), secundum titulum ejusdem psalmi, qui est: In
finem psalmus David, vox est ejusdem manu fortis propugnatoris nostri,
pro nostra salute in passione sua decertantis, et haec illi oratio hac
de causa attribuitur, ut nos quoque simili exemplo in periculo
existentes, orationis devotione a Domino liberari mereamur.
|
|