|
|
“Si, inquit, holocaustum fuerit ejus oblatio, et de armento masculum
immaculatum offerret ad ostium tabernaculi testimonii, ad placandum sibi
Dominum.”
|
|
De armento ejus oblatio est, qui vivit secundum Job, ut praedictum est,
qui sub jugo conjugii domui suae bene praefuit, et filios suos in omni
pietate subditos erudivit, adeo ut, sicut jam diximus, holocausta
offerret per singulos, dicens:
|
“Ne forte peccaverint et benedixerint Deo in cordibus suis (Job I).”
|
|
Et ejus oblatio holocaustum est, id est totum incensum, quando de bono
opere gratias agens, et non sibi, sed Deo totum tribuens obtulit. Ait
enim:
|
“Masculum immaculatum offerret ad ostium tabernaculi testimonii, ad
placandum sibi Dominum.”
|
|
Masculum immaculatum de armento in illo ordine offerre est honorabile
connubium, juxta Apostolum, et torum immaculatum (Hebr. XIII) custodire
ad placandum sibi Dominum, districtum videlicet judicem fornicatorum et
adulterorum. Quo ritu? Sequitur:
|
“Ponetque manus super caput hostiae, et acceptabilis erit, atque in
expiationem ejus proficiens. Immolabitque vitulum coram Domino.”
|
|
Manus super caput hostiae ponere et vitulum Deo immolare, est adhibita
bonorum operum disciplina, carnem conjugalem ad honorem Domini retinere,
ut possit orationi vacare.
|
“Et offerrent, inquit, filii Aaron sacerdotis sanguinem ejus per altaris
circuitum, ad ostium tabernaculi.”
|
|
Filii Aaron, quod interpretatur mons fortitudinis, filii, inquam, Aaron
sacerdotis, id est membra sacerdotis, sive Pontificis magni, qui
penetravit coelos, Jesus Christi, ipsi sunt qui semetipsos in quocunque
ordine dedicant illi. Nam non solis eis, qui manibus et ore sacramenta
Christi conficiunt, sed cunctis credentibus dicitur per Petrum
apostolum:
|
“Vos autem genus electum, regale sacerdotium (I Petr. II).”
|
|
Et in Apocalypsi:
|
“Omnium electorum laudantium vox est. Quoniam occisus es, et redemisti
nos Deo in sanguine tuo, et fecisti nos Deo nostro regnum, et sacerdotes
(Apoc. V).”
|
|
Porro altare illorum fides est, cui quidquid offerunt necessario
imponunt, sine qua nihil dignum, aut placitum offerre possunt. Sanguinem
ergo hostiae fundunt
|
“per altaris circuitum, ante ostium tabernaculi,”
|
|
quando voluntatem carnis et sanguinis pro Christo trucidant, ut in
tabernaculo ejus digne consistere possint, verbi gratia, quando propter
illud, quod dictum est:
|
“Si ergo offers munus tuum ad altare, et recordatus fueris quia frater
tuus habet aliquid adversus te, relinque ibi munus tuum ante altare, et
vade prius reconciliari fratri tuo, et tunc veniens offeres munus tuum
(Matth. V),”
|
|
qui propter illud, inquam, aufert iram a corde suo, sanguinem hostiae
suae fudit
juxta praeceptum Domini.
|
“Detractaque pelle hostiae, inquit, artus in frusta concident.”
|
|
Pellem hostiae detrahere, est omnem hypocrisim abjicere, quod
simulatores non faciunt, introrsum turpes speciosi pelle decora, quales
erant Scribae et Pharisaei, quibus vae denuntiat Dominus noster, eo quod
omnia faciant propter homines. Artus quoque in frusta concidere, est
vitia mortificare, juxta Apostolum dicentem:
|
“Mortificate membra vestra, quae sunt super terram, fornicationem,
immunditiam, libidinem, concupiscentiam malam, et avaritiam, quae est
simulacrorum servitus (Col. III).”
|
|
Ita demum:
|
“Subjicient, inquit, in altari ignem, strue lignorum ante posita, et
membra quae caesa sunt superordinantes, caput videlicet et cuncta quae
adhaerent jecori, intestinis, et pedibus lotis aqua, adolebitque ea
sacerdos super altare in holocaustum et suavem odorem Domino.”
|
|
Membra quae caesa sunt ordinare, est ea quae fuerant arma iniquitatis
exhibita peccato arma effecta justitiae rationabiliter componere, ut
sit, juxta Apostolum, rationabile obsequium nostrum (Rom. XII).
Ordinatum quippe est, ut, verbi gratia, fidem reddat vir uxori, uxor
viro, ambo Deo. Quae membra?
|
“Caput videlicet et cuncta quae adhaerent jecori.”
|
|
Caput intentio est, quam cuncta totius operis membra sequuntur; in
jecore concupiscentia et voluptas, juxta eos qui de physicis disputant,
consistit. Intestina cogitationes occultas, pedes quotidiana significant
peccata, sine quibus humana vel terrena conversatio transigi non potest:
his omnibus
id est, per confessionem emundatis et per lacrymas,
|
“adolebit ea, inquit, sacerdos super altare in holocaustum, et suavem
odorem Domino.”
|
|
|
“Nunquid de bobus cura est Deo?”
|
|
(I Cor. IX.) Si non de bove vivo ac triturante cura est Deo, quanto
minus de bove mortuo detracta pelle, in frusta conciso. Ergo propter nos
potius dictum est, qui cum fecerimus ea quae praedicta sunt, et
adoleverimus in holocaustum Domino, non nobis, sed illi totum
attribuendo, cura est illi de his, et suavis ad illum ascendit odor,
sicut econtrario de peccatoribus fetor, qui sibi vivunt, non Deo,
testante Deo:
|
“Computruerunt jumenta in stercore suo (Joel I).”
|
|
|
|