CAPUT XXIX. De lepra Naaman Syri, quae curata est lavando in Jordane septies, quod in facto illo praefigurata sit gratia baptismi, qua gentilis a peccati lepra mundatus est, operante Spiritu sancto septiformi.

(IV REG. CAP. V.) Decimum, curatio fuit Naaman Syri. In quo quid mystice intelligere debeamus innuit, dum dicentibus sibi:

“Quanta audivimus facta in Capharnaum, fac et hic in patria tua, respondit: Amen dico vobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua. In veritate dico vobis, quia multi leprosi erant in Israel sub Helisaeo propheta, et nemo illorum curatus est, nisi Naaman Syrus (Luc. IV).”

Igitur sensum ad intentionem Domini sequentes, in Naaman qui de illa patria non erat, nosmetipsos, nos, inquam, gentes recte intelligamus, qui ab Israel secundum carnem, et a testamento Dei alieni eramus. Maxime autem Romanum imperium hic advertimus. Princeps enim erat Naaman militiae regis Syriae. Syria sublimitas interpretatur. Ergo rex Syriae princeps est mundi hujus. Sublimis enim et superbus erat hic mundus. Certum autem est quia sub illo principe Romanum imperium mundo principabatur. Illud igitur in persona Naaman recte intelligimus. Quod vir magnus erat, quod vir fortis et dives, sed leprosus erat, ad hunc intellectum patenter operatur. Nam revera magnum erat, forte, et ditissimum erat Romanum imperium, sed leprosum. Magnus leprosus, magna innumerabilium errorum lepra coopertus erat. Porro de Syria egressi fuerant latrunculi, et captivam duxerant de terra Israel puellam parvulam, quae erat in obsequio uxorum Naaman. Puella ista, sancta Scriptura erat. Porro latrunculi, Pythagoras, Socrates, Plato, caeterique fuere philosophi, qui revera, quasi latrocinando, captivam de terra Israel duxerant puellam hanc, furtim lectitando et ad suos erroneos sensus violenter inflectendo, quamlibet sanctae Scripturae particulam, eamque variae philosophiae quasi uxori Naaman subservire cogebant.

“Quae ait ad dominam suam: Utinam fuisset dominus meus ad prophetam qui est in Samaria, profecto curasset eum a lepra quam habet!”

Bene haec puella dixit:

“Si fuisset dominus meus ad prophetam.”

“Sed rex Syriae misit illum cum litteris ad regem Israel Joram.”

Sic nimirum princeps mundi hujus, volentes multos ingredi vel tenere veritatis viam, in pravitatem detorsit haereticam, cujus typum gerebat rex Israel, ut supra diximus, scissus a domo David, et aureis serviens vitulis. Tandem

“venit Naaman cum equis et equitibus, et curribus, et stetit ad ostium domus Helisaei. Misitque ad eum Helisaeus nuntium, dicens: Vade et lavare septies in Jordane, et recipiet sanitatem caro tua, atque mundaberis. Descendit et lavit in Jordane septies, et restituta est caro ejus sicut caro pueri parvuli, et mundatus est.”

Notum est quia ad leprosum istum, de quo loquimur, non per semetipsum venit Helisaeus, sed misit ad eum. Non enim gentibus praedicavit Christus per semetipsum, sed praedicatores suos misit eis jam assumptus in coelum.

“Vade, inquit, et lavare,”

id est confitere fidem Christi et baptizare.

“Septies lavare,”

id est non solum aqua, sed et septiformi Spiritu renascere.

“Descendit et lavit,”

id est humiliatus est mundus sub potenti manu Dei, et baptismum in remissionem peccatorum suscepit.

“Restituta est caro ejus, sicut caro pueri parvuli,”

id est pristinam innocentiam recepit, concorporatus Christo parvulo, id est humili atque innocenti.

“Omnes enim, inquit Apostolus, qui in Christo baptizati estis, Christum induistis (Gal. III).”