|
|
“Ex Aegypto vocavit Filium meum,”
|
|
quam vere ad Christum pertinuerit, et quam impie Julianus evangelistam
simplicitati gentium quasi illudentem calumniatus sit.
Qui consurgens accepit puerum et matrem ejus nocte, et secessit in
Aegyptum, et erat ibi usque ad obitum Herodis, ut adimpleretur quod
dictum est a Domino per prophetam, dicentem: Ex Aegypto vocavi Filium
meum (Matth. II). Propheta, per quem hoc dictum est, Oseae est. Porro
textus sive locus, unde hoc breviter sumptum est testimonium, sic se
habet. Sicut mane transiit, pertransiit rex Israel, quia puer Israel, et
dilexi eum, et ex Aegypto vocavi Filium meum (Ose. XI). Igitur
praeeunte, imo exigente auctoritate hujus evangelistae, veraciter
dicamus quia rex Israel, qui pertransiit sicut mane, transit rex
alienigena Herodes, puer autem Israel Salvator est, tunc temporis
infantulus, et puer quem dilexit Pater, et dixit: Hic est Filius meus
dilectus, in quo mihi complacui (Matth. III). Rex, inquam, Israel illius
temporis Herodes, erat alienigena sicut mane transiturus, id est
temporalis cito periturus. Itaque dum dicit angelus Joseph: Surge, et
accipe puerum et matrem ejus, et fuge in Aegyptum, et esto ibi donec
dicam tibi (Matth. II), scilicet usque ad obitum Herodis, quoniam tunc,
id est post obitum Herodis adimpletum est, quod dictum erat a Domino per
prophetam dicentem: Ex Aegypto vocavi Filium meum, haec quoque dicta
prophetica quae circa testimonium hoc textus continet ejusdem angeli
sint, dicatque: Sicut mane transiit, pertransiit rex Israel, quia puer
Israel, et dilexi eum, dicit Dominus, ut sit sensus. Iste rex Israel,
qui quaerebat puerum ad perdendum eum, ecce mortuus est et moriendo
pertransit, sicut mane transiit. Cito namque transit mane, verumtamen
iterum revertitur, hic autem non revertetur amplius. Ergo sicut mane
transit, sic iste transivit, imo, quia jam ultra non rediturus est,
sicut mane redit, iste pertransiit, quia puer meus Israel iste est, quem
quaerebat ad perdendum eum, et dilexi eum. Nam et juxta alium prophetam:
Ecce puer meus, suscipiam eum, electus meus, complacuit sibi illo anima
mea (Isa. XLIII). Sic olim faciebant reges Israel. Vocaverunt eos, sic
abierunt a facie eorum Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant
(Ose. XI), subauditur, prophetas occidentes ob defensionem simulacrorum,
quemadmodum nunc quaerebant occidere puerum dominum prophetarum,
abeuntes a facie regis sui Herodis, vocantis eos ad occidendum tot
infantes propter eum. Quodque sequitur: Et ego quasi nutritius Ephraim,
portabam eos in brachiis meis, et nescierunt quod curarem eos (ibid.);
subauditur, ita et nunc. Nam, quemadmodum tunc, cum peccassent et
fecissent sibi vitulos, dedi locum poenitentiae, et ignoraverunt quod
curarem eos, ut, obducto vulnere idololatriae, pristinam reciperent
sanitatem; ita et nunc cum ad hoc venissem clemens pastor, ut morbidam
ovem quae erraverat humeris meis portarem, ipsi ignoraverunt quod
curarem eos, imo scire aut intelligere noluerunt quod venissem ad
salvandum eos. Quid deinde? Non revertetur in terram Aegypti et Assur,
ipse rex ejus, quoniam noluerunt converti. Et coepit gladius in
civitatibus ejus, et consumet electos ejus, et comedet capita eorum, et
populus meus pendebit ad reditum meum. Jugum autem imponetur ei simul,
quod non auferetur (ibid.). Omnino ita et nunc. Quemadmodum enim tunc,
quia noluerunt converti, coepit gladius in civitatibus eorum, et
impositum est eis ab Assur captivitatis jugum, ita et nunc multo
amplius, quia noluerunt converti, ceciderunt in ore gladii, et in omnes
gentes captivi ducti sunt. Caetera ut prosequamur, praesens non admittit
locus. Hoc tantum animadvertisse contenti simus quod impie Julianus
Augustus, in volumine quod adversum Christianos evomuit, hunc
evangelistam calumniatus est, dicens eum, id quod de Israel scriptum
est, ad Christum transtulisse, ut simplicitati eorum, qui de gentibus
crediderant illuderet. Nam vere hic nemini illusit, sed veritatis testis
oculos fidei habentibus, amplum sub obscurae prophetiae locum, brevi
versiculo fideliter illustravit.
|
|