|
|
“Et directus est spiritus Domini in David, a die illa, et in reliquum.”
|
|
O quantum habet pulchritudinis et gratiae, verbum ipsum quo sic dicitur,
Non sic dictum est, nec sic dici debuit de Saul, a quo Spiritus Domini
erat recessurus, nec de alio quoquam, cujus animam fictam aut duplicem,
ille Spiritus amoris recto nunquam osculo dignatur, fictionem ejus post
levem attactum statim effugiturus. Istum secundum cor suum invenerat
Dominus, et idcirco in animam ejus deosculandam promptiore et recto
pectore ferebatur. Quibusnam ab effectibus claruit quod in illum
dirigeretur Spiritus Domini? Primum a gratia prophetali, deinde et ab
opere fortitudinis. Nam extunc et Psaltes inclytus factus est prophetans
et citharizans magnalia Domini, psalmosque componens mysteria
continentes Filii Dei, filii sui Christi, et fortitudine indutus est,
quemadmodum ipse testatur, dicendo ad Saul (CAP, XVII):
|
“Pascebat servus tuus domini sui gregem, veniebat leo vel ursus,
tollebatque arietem de medio gregis, et sequebar eos, et percutiebam,
eruebamque de ore eorum. Et illi consurgebant adversum me, et
apprehendebam mentum eorum, et suffocabam, interficiebamque eos. Nam et
leonem et ursum interfeci ego servus tuus. Erit igitur et Philistaeus
hic incircumcisus quasi unus ex eis, qui ausus est maledicere exercitui
Dei viventis.”
|
|
Igitur
|
“directus est Spiritus Domini in David,”
|
|
quem secundum nomen ipsius et dictis desiderabilem et factis manufortem
fecit, in typum nihilominus ejusdem Christi filii sui, qui fortiter
fecit, et delectabiliter docuit, vere manu fortis, vere desiderabilis.
Ille enim sic praedicavit, sic docuit, ut admirantes dicerent ipsi ejus
adversarii:
|
“Nunquam sic locutus est homo, sicut hic homo loquitur (Joan. IX).”
|
|
Doctrinam ejus vel praedicationem, ipsum Psaltae hujus musicum
instrumentum expressit, quod psalterium dictum est in modum Delthae
compositum, interius concavum, de foris pellibus mortuorum animalium
coopertum, habens decem chordas desuper sonans. Quae singula mystice
nobis consideranda sunt in praedicatione ejus evangelica. Concavitas
interior in eo est quod perfectionis appetitorem terrenis facultatibus
evacuit:
inquiens,
|
“perfectus esse, vade et vende omnia quae habes, et da pauperibus, et
habebis thesaurum in coelo, et veni, sequere me (Matth. XIX; Luc.
XVIII).”
|
|
Pelles mortuorum animalium, quibus erat coopertum, mortificationes sunt
vitiorum: docet enim quatenus sibi compatiamur ut conregnemus,
commoriamur ut conresurgamus (Rom. VIII; II Tim. II). Decachordi
positio, Decalogi legis est observatio.
inquit,
|
“non veni solvere, sed adimplere (Matth. V). ”
|
|
Soni desuper emissio coelestium tantum est appetitio, solius Dei
dilectio sursum tendens bene operantis intentio, quam praedicat et
inculcat:
inquiens,
|
“sinistra tua quid faciat dextera tua (Matth. VI),”
|
|
et his similia. Parum dictum est. Ipse qui sic locutus est, et sic
docendo cecinit: ipse, inquam, secundum hominem, in quo docuit,
psalterium est, quemadmodum et in Psalmo vox ad eum coelica dixit:
|
“Exsurge, gloria mea, exsurge, psalterium et cithara (Psal. LVI).”
|
|
Statimque respondens etiam resurrectionis horam determinando:
|
“Exsurgam, inquit, diluculo (ibid.).”
|
|
Tanti ergo artificii melodia, scilicet evangelica doctrina, fidium
impulsione et digitorum motione excitata, habenti aures audiendi
dulciter et clare personat. Sonus fidium in illo ipsa est prolatio
vocum, discretio digitorum pluralitas est Spiritus sancti donorum, quae
universa in illo sunt. Ille nihilominus sic operatus est, et sic
fortiter fecit ut leonem vel ursum suffocaret, et ovem sive arietem de
ore eorum erueret. Notum hoc et certum nobis est, populo ejus de ovibus
pascuae ejus, quia magnum leonem diabolum suffocavit, et nos de ore ejus
eripuit. Interea Saul exagitabat spiritus nequam a Domino, id est illos
in quibus regnabat peccatum et mors, amplius in praesentia Salvatoris
excaecabat zelus et invidia ex Domini judicio, in tantum ut comparatione
praesentis insaniae praeteritus omnis furor levior fuerit et
tolerabilior. Quod innuens ipse Dominus, cum dicerent de illo:
|
“Daemonium habet, et in principe daemoniorum ejicit daemonia (Matth.
XII),”
|
|
dicit de illis:
|
“Cum immundus spiritus exierit de homine, ambulat per loca inaquosa,
quaerens requiem, et non inveniens, dicit: Revertar in domum meam
priorem unde exivi (Luc XI),”
|
|
etc. Hominem enim, id est populum illum de quo exierat, quando de
Aegypto eductus ubi diis alienis servierat ad Dei unius cultum conversus
est, illum, inquam, populum tunc spiritus nequior et opulentior
ingressus est, quando mox natum Filium Dei cum Herode persequi coepit et
deinceps blasphemare non desinit,
|
“et fiunt novissima populi illius pejora prioribus (ibid.).”
|
|
|
|