CAPUT VII.

Hic opus est vitta coccinea, de qua protinus sequitur: Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquiam tuum dulce (Cant. IV). Quaenam sunt illa labia vittae coccineae similia, nisi labia proferentia pacis et charitatis eloquium dulce et amicum? Exempli gratia: Obsecro autem vos, fratres, per nomen Domini nostri Jesu Christi, ut idipsum dicatis omnes et non sint in vobis schismata. Sitis autem perfecti in eodem sensu et in eadem scientia (I Cor. I). Opus, inquam, est hujusmodi vitta coccinea, id est dilectione fraterna. Ipsa enim est vinculum pacis, quo ligari et nos oportet atque constringi, ut in nobis schismata non sint; sed id ipsum dicamus omnes. Quod est illud idipsum? Non utique quod forte ego volo aut quod tu vis, sed quod sancta catholica Ecclesia jamdudum recepit, et approbavit. Scriptum est enim et jam supra memini: Ne transgrediaris terminos antiquos, quos posuerunt patres tui. Dic mihi: Regulam beati Benedicti fateris esse de terminis quos posuerunt Patres tui? Primus beatus Gregorius de notissimis Patrum tuorum, vel Patrum nostrorum, est sedis apostolicae lampas splendida, et pro merito sermonis egregii, sanctae universalis Ecclesiae columna argentea, et reclinatorium aureum; in quo sine dubio reclinavit seipsa sapientia. Hic dixit, et scripsit, quia beatus Benedictus omnium justorum spiritu plenus fuit, et Regulam ab eo conscriptam primus ipse laudavit discretione praecipuam, sermone luculentam, et post illum cuncti Patres apostolici, Christiani, omnes Catholici. Ergo Regula hic defenditur jure terminorum antiquorum, quod eam nulla unquam nova traditione superducta transgredi liceat. Tu autem transgressionem ejus in Ecclesiam introducere vis. Nam idem beatus Benedictus in Regula dicit: Si quis de ordine sacerdotum se suscipi in monasterium rogaverit (cap. 60), etc. De ordine sacerdotum sine dubio, id est episcoporum. Ait enim: Concedatur ei tamen post abbatem stare, et benedicere, aut missas tenere; si tamen jusserit ei abbas. Item: Si forte ordinationis, aut alicujus rei causa fuerit in monasterio, illum locum attendat quo ingressus est in monasterium, non illum qui ei pro reverentia sacerdotii concessus est. Statimque de caeteris gradibus: Clericorum autem, ait, si quis eodem desiderio monasterio sociari desiderat, loco mediocri collocetur, et ipse, tamen si promiserit de observatione Regulae vel propria stabilitate. Contra tu dicis: Non licet clerico monachum fieri. Vide ergo ne hoc sit transgredi terminos antiquos a patribus positos, et non quomodocunque transgredi, imo et contradicere Spiritui sancto. Nam ille omnium sanctorum spiritu plenus fuit. Sed, et amplius dicis adhuc: Non solum non licet clerico monachum fieri, verum etiam monacho licitum est clericum fieri. Hujus doctrinae tuae patronam te putas habere auctoritatem beati Hieronymi, quoniam ille ad Nepotianum monachum scribens inter caetera dicit: Scio quidem ab avunculo tuo beato Heliodoro, qui nunc pontifex Christi est, te et didicisse, quae sancta sunt, et quotidie discere, normamque te ejus exemplar habere virtutum. Sed et nostra, qualiacunque sunt, suscipe, et libellum hunc libello illius copulato, ut cum ille monachum te erudierit, hic clericum doceat esse perfectum. Item ad Rusticum monachum: Hoc dico ut etiam si clericatus titillat te desiderium, discas quod possis docere, et rationalem hostiam offeras Christo, ne miles antequam tiro, ne magister sis antequam discipulus. Concedere ergo oportet, inquis, quod monacho clericum fieri licitum sit. Sed quomodo, quaeso, qui monachus est, potest aut debet clericus fieri? Nunquid ita, ut apostata fiat, et transgressor habitus vel ordinis sui, suscipiens habitum, et tamen professionem clerici, qualem vulgus solam scit qualem tu didicisti in triviis? Praeclare doctor in hujusmodi, et assertor beati Hieronymi. Quid enim est monacho clericum fieri, nisi monachum presbyterum vel diaconum ordinari?