LIBER QUARTUS.


CAPUT 1

Quia revera Joannes lucerna ardens et lucens est (Joan. V), merito nos in lumine ejus exsultamus, si tamen ipsum lumen ejus agnoscimus, quod Judaei cognoscere noluerunt. Et ideo volentes exsultare ad horam, id est, temporale terreni regni gaudium ab illo, quem Christum esse existimaverunt, festinantes praeripere, competenter exsultare non potuerunt. Est autem lumen ejus, humilis veritas, et vera humilitas, qua totus in corde et in ore praefulgens, veras inanis gloriae, (quae stultis lumen esse videtur,) tenebras admittere non poterat. Cum ergo mittunt, imo et veniunt Judaei ad Joannem, quaestionem, ut praedictum est, de purificatione facientes, et ille testimonium perhibet veritati, bene et laudabiliter in lumine ejus exsultamus, non ad horam, sed verum et integrum diem; non ad tempus, sed ad intemporalem tendentes aeternitatem, dum radiantem per os ejus libenter amplectimur veritatem. Hoc itaque loco quid responderit, audiamus: