CAPUT XXXIX. De eo quod ait:

“Haec est unctio Aaron et filiorum ejus religione perpetua,”

subintelligendum esse non ad velamen litterae, sed secundum claritatem spiritualis intelligentiae.

“Haec est unctio Aaron et filiorum ejus in caeremoniis Domini, die qua obtulit eos Moyses, ut sacerdotio fungerentur, et quae praecepit eis dari Dominus a filiis Israel, religione perpetua in generationibus suis. Ista lex holocausti, et sacrificii pro peccato atque delicto et pro consecratione, et pacificorum victimis, quas constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandavit filiis Israel, ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai.”

Breviori rursus conclusione cuncta praesentat, de quibus hactenus ad legem Domini altius lectorem reducens, quam est initium Levitici hujus libri, videlicet ad consummationem tabernaculi, ubi locutus Dominus ad Moysen:

“Applica, inquit, ad te Aaron, cum filiis suis, ut sacerdotio fungantur mihi (Exod. XXVIII).”

“Haec, inquit, est unctio Aaron et filiorum ejus, et ista est lex holocausti,”

etc. Legem sacerdotum et legem populi quasi digito distincte demonstravit. Si rite revelata facie perspeximus trans velum, Christo moriente scissum, quo celabatur hoc divinae legis sanctuarium, prompte advertimus, cuncta quae dicta sunt digna esse gravitate dicentis, ut merito cecinerit Psalmista:

“Lex Domini immaculata, convertens animas, testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis. Justitiae Domini recte laetificantes corda, praeceptum Domini lucidum illuminans oculos (Psal. XVIII).”

“Lege, inquit, perpetua.”

Perpetua plane, verumtamen non secundum velamen litterae, sed secundum charitatem spiritualis intelligentiae. Alioquin quomodo conveniet legi et prophetis? Nam hic legislator cum dixisset:

“Ista est lex holocausti,”

etc., continuo subjungit:

“Quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandavit filiis Israel, ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai.”

In propheta autem idem Dominus dicit:

“Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes, quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die qua eduxi eos de terra Aegypti, de verbo holocaustomatum et victimarum (Jer. VII).”

Quomodo ergo non dissonant vel discordant lex et prophetae, nisi quia locutus est Dominus Moysi de spirituali et perpetua lege, non locutus est quidquam de carnali sacrificiorum lege? Nam Dominus Moysi constituit, Moyses autem ad populum locutus est. Ille a Domino claritatem spiritus accepit, ad populum autem obscuritatem litterae protulit, donec venirent qui crederent Deum Filium in Deo Patre, et hac fide illuminati, viderent legem spiritus in lege litterae. Proinde sic recte distinctum est:

“Quas constituit Dominus Moysi in monte Sinai, et quando mandavit filiis Israel, ut offerrent oblationes suas in deserto Sinai.”

Nam aliud Moysi ostendit, et aliud illi populo mandavit, sicut testatur ipse Dominus cum superius dicit:

“Inspice, et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est (Exod. XXV).”

Idcirco quando loquebatur ad populum, ponebat velamen super faciem suam; quando vero loquebatur ad Dominum auferebat (Exod. XXXIV).