|
SEQUITUR CAP. I. Et vidit Deus quod esset bonum, et ait: Faciamus
hominem ad imaginem et similitudinem nostram, et praesit piscibus maris
et volatilibus coeli, et bestiis universae terrae, atque omni reptili
quod movetur in terra. Ecce artificem omnium Dei sapientiam, gyrum coeli
solam circumeuntem et in fluctibus maris solam ambulantem, a longe
prosecuti, tandem ad eam quae propositi vel operis hujus summa est,
pervenimus causam, scilicet ad nos homines, quos Creator noster facere
dignatus est ad imaginem et similitudinem suam. Quid enim propositum
est, nisi sanctae Trinitatis gloriam per opera ipsius quasi per speculum
contemplari? Et cujusque personae proprietatem agnoscere ex proprii
qualitate operis? Haec plane humana, scilicet creatura illud potissimum
opus est, quod eadem beata Trinitas magna sibi dignatione divisit, ut
Pater conderet, Filius redimeret, Spiritus sanctus igniret. Hujus ergo
creationis dignitatem, non per qualemcunque judicem, sed per digitum
Dei, cujus est Scriptura haec, diligenter expressam, reverenter, ut
dignum est, audiamus. Ait: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
nostram. Mutavit vocem suam, quippe qui hactenus de singulis dixit:
Fiat, et factum est; producat terra, producant aquae, et factum est.
Nunc autem tanquam a circuitu terrae, coeli et maris, lassabundus
resederit, et inter respirandum in mentem illi venerit, adhuc unum
deesse quod deceret vel oporteret fieri: Faciamus, inquit, hominem ad
imaginem et similitudinem nostram. Domine, inquit propheta, consilium
tuum antiquum, verum fiat. An tibi parvum videtur consilium, his paucis
sanctae Trinitatis dictiunculis esse significatum? Magnum plane
consilium in illo Sapientiae consilio, in illo talium personarum,
Patris, et Filii et Spiritus sancti, non tam senatu quam soliloquio
venerando de nobis peccatoribus habitum est. An putas eorum quidquam
quae circa nos acta vel agenda sunt illic defuisse? Plane ibi omnis
nostra in medio causa posita est, mors vel perditio nostra quae futura
erat, illic perspecta est, et inde totum consilium habitum, ut
unaquaeque persona suam operis partem susciperet, ut, scilicet, sicut
jam dictum est, tunc quidem Pater conderet, postea in plenitudine
temporis Filius perditum redimeret, Spiritus sanctus remissionem
peccatorum, et carnis resurrectionem perficeret, atque ita communi
Trinitatis consilio reaedificarentur in homine deserta saeculorum, et
fundamenta generationis et generationis suscitarentur. Laus sapientiae
Creatoris, honor gratiae Liberatoris, gratiarum actio pietati
Illuminatoris, adoratio uni indivisae creatrici liberatrici et
gubernatrici omnium Trinitati. Repleatur os nostrum laude, ut tantam
ejus gloriam, tantam ejus magnitudinem tota die cantemus (Psal. LXX).
|
|