|
Quia Dominica hac sanctae Romanae Ecclesiae solemne est, agendis instare
consiliis bene forma, quam sequi debeant pastores animarum, per ejusdem
Dominicae commendatur officium. Per Evangelium manifestissime id agitur
quod is, qui non ex accidenti dono substantialiter bonus est, dicit: Ego
sum pastor bonus (Joan. X), etc. Deinde ex opposita descriptione
mercenarii suaeque iterata commendatione bonitatis, liquidum praebet
ovibus judicium, quod discernant, quos fugere, quibus suarum debeant
animarum curam credere. Boni formam pastoris caeterae collaudant partes
officii. Primo ad introitum cantamus de illa: Misericordia Domini plena
est terra (Psal. XXX), videlicet ut sicut ille non solum judicium
diligit, sed et misericordiam: et primo loco misericordiam, secundo
judicium, sicut in eodem psalmo, uno et eodem versiculo praemissum est:
|
“Diligit misericordiam et judicium,”
|
|
sic et omnes, qui judices animarum positi sunt, semper superexaltent
misericordia judicium, ut idem ipsi consequantur. Quodque sequitur:
Verbo Domini coeli firmati sunt (ibid.), illud indicat, quod apostoli
vel pastores apostolici, non sua fortitudine, sed verbi Dei virtute,
tales effecti sunt, ut videntes lupum venientem, non fugiant, neque oves
dimittant, ut mercenarii faciunt. Epistola voce non dubia, suae
praecursionis implet officium, ubi praemisso de hoc singulariter bono
pastore, qui posuit animam suam pro ovibus suis: Christus passus est pro
nobis, vobis relinquens exemplum, ut sequamini vestigia ejus:
subjungitur in fine: Eratis enim aliquando sicut oves errantes, sed
conversi estis nunc ad pastorem et episcopum animarum vestrarum (I Petr.
II). Offerenda vero non quidem adeo perspicue, sed non minus consone cum
eodem incedit sensu Evangelii: Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo
(Psal. LXII). Psalmus namque ille sic intitulatur: Psalmus David, cum
esset in deserto Idumaeae, id est psalmus iste attribuendus est Christo,
secundum quod egit vel pertulit positus inter Judaeos, qui desertum ideo
vocantur, quia deserentes Deum, et ipsi juste a Deo deserti sunt.
Idumaei quoque dicuntur, terreni vel sanguinei, quia prophetarum et
ipsius Domini sanguinem fuderunt. At vero hic pastor bonus illo deserto
animam suam posuit pro ovibus suis. Recte ergo, qui exemplo ejus idem
facere debent, voce ejus excitantur ut ad Deum de luce vigilent supra
gregem suum, ad Deum non ad mercedem temporalem, anima et carne quam
multipliciter sitiant, et in velamento alarum, id est in spe
consolationis ejus exsultantes (Psal. LXII), lupum non timeant, neque
dimissis ovibus fugiant.
|
|