CAPUT 13

Sed dicit aliquis: Nondum erat fusus ille sanguis, sed fusus est die sequenti, quo et ipsos apostolos oportebat emundari, quibus primis illa nocte hanc escam et hunc potum dedit. Ad haec inquam: Jam venditus erat iste Agnus Dei, jam tradebatur iste vitulus sacrificii veri, et idcirco jam recte mundi habebantur, jamque veraciter vocabantur amici, ita ut diceret eis:

“Jam vos mundi estis propter sermonem quem locutus sum vobis;”

et subinde:

“Vos amici mei estis (Joan. XV).”

Et notandum quod non dixit, propter passionem vel mortem meam jam vos mundi estis, jam vos amici estis, sed

“propter sermonem,”

ait,

“quem locutus sum vobis.”

Non enim passio vel mors ejus aliter eis profuisset, nisi sermo quem locutus fuerat eis, creditus vel admistus fidei fuisset. Quod autem istis dixit, omnibus quoque sanctis dixit, aut dicere potuit, qui eum exspectabant ab origine mundi,

“Jam vos mundi estis propter sermonem quem locutus sum vobis.”

Nam revera propter eum, quem locutus est eis, sermonem legis et prophetarum; propter illud, quod primum ad Abraham locutus est, promissionis verbum de semine ejus, quod est ipse Christus (Gen. XV, XVII, XXII; Gal. III): propter illum, inquam, sermonem quia crediderunt, jam ex eo mundi sunt, et mundavit eos ipsa passio ejus, quae tunc agebatur: ipse sanguis ejus, cujus effusio nocte illa parabatur. Unde licet jam dictum corporis et sanguinis ejus sacramentum humana comprehendi ratione non possit quomodo panis corpus ejus, et vinum quomodo sanguis fiat, quomodo dudum de isto loquens mysterio dixerit:

“Et panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita (Joan. VI);”

hoc tamen rationabiliter dixeris, quod vel pro eo panis iste recte dicatur, et vere sit caro Christi, quia nobis residuis, qui nondum eramus nati, nobis viventibus, sive venientibus ab ipsis apostolis, idem facit comesus iste panis quod illis prioribus sanctis fecit in sua specie crucifixa, moriens et sepulta caro Christi. Remissionem peccatorum contulit prioribus illis caro Christi mortua, et eodem ventre recepta, quo sepulta continebantur eorum corpora, et sanguis ille, quem et vivens illa nocte sudando emanavit, et jam mortuus, cum aqua de latere suo fudit remissionem peccatorum, operatur et nobis sacramentum ejusdem carnis et sanguinis sub istis speciebus panis et vini. Igitur ut dicere coeperam, non ante passionem, sed sub ipso passionis vel mortis articulo sacramentum hoc fieri vel dari debuit, quod simul omnes, tam mortui quam vivi, credentes ab illa macula veteris cibi abluerentur, et simul omnes isto novi testamenti sacramento epularentur: mortui modo sibi congruo, et vivi modo sibi congruo. Denique mortui, quoniam in vita sua de sacrificiis hujus sacramenti significantius initiati fuerant, venturum et moriturum Christum licet intelligerent pauci signis illis annuntiantes, idcirco recte refectionis perfectionem illam, quam diximus, assecuti sunt, ut et mortui Christi anima vel spiritus ad animas illorum descenderet, per quod factum est, ut statim viderent et scirent, quam suavis est Dominus Deus, qui angelorum cibus est, quos pascit immortaliter, et corpus in ejusdem terrae ventrem deveniret, quo condita erant eorum corpora, per quod resurrectio ad vitam daretur eis sicut ex multis qui cum eo jam tunc resurrexerunt (Matth. XXVII) confirmatum est.