|
(CAP. I.)
|
“Et vidi, et ecce ventus turbinis veniebat ab aquilone, et nubes magna,
et ignis involvens, et splendor in circuitu ejus. Et de medio ejus quasi
species electri, id est de medio ignis, et ex medio eorum similitudo
quatuor animalium et hic aspectus eorum, similitudo hominis in eis, et
quatuor facies uni, et quatuor pennae uni, et pedes eorum pedes recti,
et planta eorum quasi planta pedis vituli, et scintillae quasi aspectus
aeris candentis.”
|
|
Videns iste, qui in propria vel prima persona nunc dicit,
praemisit secundum tertiam personam de semetipso loquens:
|
“Et facta est super eum ibi manus Domini.”
|
|
At idem et ante hoc per primam personam dixit:
|
“Aperti sunt coeli et vidi visiones Dei.”
|
|
Itaque veritatem servat conjunctam humilitati, ut pro humilitate dicat,
|
“facta est super eum manus Domini,”
|
|
et pro necessaria rei veritate dicat,
Porro cum dicit,
pulchre et recte subintelleximus Filii, de Deo Dei, quia nihil melius
occurrere potest intellectui, quam ad propriam visiones istas pertinere
personam Filii Dei, quem et nomine significat. Ezechiel namque
interpretatur fortitudo Dei. Porro Buzi contemptus sive spretus
interpretatur. Et recte Dei Filius per Ezechiel filium Buzi sacerdotem
designatur, quia, cum sit fortitudo Dei,
|
“sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX),”
|
|
secundum carnem filius est populi contemptibilis, populi Judaici, ex eo
contempti, quod eumdem filium suum contempsit. Itaque visiones istae
Dei, revelationes sunt adventus Christi Filii Dei, qui rectissime in
isto propheta, alibi unum animal dicitur, alibi quatuor animalia,
videlicet propter quatuor necessaria nobis Evangelii sui sacramenta,
quae postmodum singula propriis speciebus agnoscenda sunt. Visuro autem
adventum hujus Filii Dei pulchre et causa praeostenditur, propter quam
illum nobis advenire necessarium fuit.
|
“Et ecce, inquit, ventus turbinis veniebat ab aquilone,”
|
|
etc. Ventus turbinis ab aquilone venit, quando frigidus a charitate Dei,
diabolus flavit, et turbine tentationis genus humanum in primis
parentibus a beatitudinis statu dejecit. Tunc venit,
id est, ejusdem generis humani caecitas, qua convolutus homo, et
inimicus Deo factus, a visione faciei ejus exciderat. Post haec,
id est, damnatio post hanc vitam peccatores excipiens, et sempiterno
horrore convolvens. Attamen
|
“in circuitu ejus splendor,”
|
|
inquit, quia videlicet in ipsa ira juste illata, divinitas splendere non
desiit, creaturam suam prosequens, multisque monitis et signis revocans
ad cognitionem sui. Propter haec utique mediatorem Dei et hominum (I
Tim. II), Deum et hominem Jesum Christum advenire nobis necessarium
fuit. Sequitur ergo:
|
“De medio autem ejus quasi species electri,”
|
|
id est, de medio ignis. Electrum pretiosissimum, ex auro argentoque
confectum, una eademque persona jam dicti mediatoris Dei et hominum, in
quo pretiosa divinitas ut aurum, nostra vero humanitas mundissima in
illo velut argentum est. Talis species electri
quia nimirum propter nos damnatus et mortuus, mediator Dei et hominum,
talis ab inferis victor ascendit. Et ex medio eorum, scilicet venti, vel
turbinis, nubes et ignis, et splendoris in circuitu micantis,
|
“similitudo quatuor animalium.”
|
|
O visor visionum Dei, si, ut ipse post multa dicturus es, unum est
animal, quomodo quatuor numeras? Ait:
|
“Et hic aspectus eorum. Similitudo hominis in eis. Et quatuor facies
uni, et quatuor pennae uni.”
|
|
Ac si dicat: Unius quidem erat similitudo hominis, Jesu Christi Filii
Dei, similitudo, inquam, et nondum res, nondum enim natura erat filius
hominis, sed huic
|
“uni quatuor facies et huic uni quatuor pennae,”
|
|
quas utique facies, et pennas visionem Dei speranti nescire non licet.
Quae porro illae sunt? Prima est incarnatio vel nativitas ejusdem
hominis Jesu Christi Filii Dei; secunda, passio; tertia, resurrectio;
quarta ascensio, vel sessio ad dextram Patris. Facies istas non vidisse
nobis non licet, sicut apostolicum catholicae confessionis symbolum
docet:
|
“Credo, inquit, in Deum Patrem omnipotentem, creatorem coeli et terrae.”
|
|
Sequitur continuo:
|
“Et in Jesum Christum, Filium ejus unicum, Dominum nostrum. Hoc est unum
animal, hic est unus homo, de quo nunc dicit, similitudo hominis in
eis.”
|
|
|
“Qui conceptus est de Spiritu sancto, natus ex Maria Virgine.”
|
|
Haec est facies prima.
|
“Passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus, et sepultus, descendit
ad inferna.”
|
|
Haec est secunda facies.
|
“Tertia die resurrexit a mortuis.”
|
|
Haec est facies tertia.
|
“Ascendit in coelum, sedet ad dextram Dei Patris omnipotentis, inde
venturus est judicare vivos et mortuos.”
|
|
Haec est facies quarta. Tot facies, et totidem pennae huic uni. Verum
quae facies, eaedem et pennae. Sed facies, quia per fidem cognosci
possunt, et cognitu necessariae sunt; pennae autem, quia ratione humana
comprehendi non possunt.
|
“Pedes eorum, pedes recti,”
|
|
quia videlicet processus eorum justitia sunt Dei, et ad justitiam valent
omni credenti. Quid enim rectius aut justius, quam obedientem fuisse
Christum Patri in omnibus his? Idcirco continuo subjungit:
|
“Et planta pedis eorum, quasi planta pedis vituli.”
|
|
Vitulus ex praecepto legis solebat pro peccato offerri multitudinis,
sive sacerdotis et multitudinis simul. Ergo planta pedis eorum, ut
id est finalis utilitas eorum, remissio est peccatorum totius mundi.
|
“Et scintillae quasi aspectus aeris candentis.”
|
|
Recolamus quia Redemptor noster incarnatus et passus, postquam
resurrexit, et in coelum ascendit, magnifica hominibus dona
scintillavit, quando
|
“factus est repente de coelo sonus tanquam advenientis spiritus
vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes apostoli, et
apparuerunt illis dispertitae linguae tanquam ignis (Act. II).”
|
|
Haec, inquam, recolamus, et sciemus quid dixerit,
|
“et scintillae quasi aspectus aeris candentis.”
|
|
Nam dona illa
fuerunt
|
“quasi aspectus aeris candentis,”
|
|
utpote cum fervore charitatis igneae, longe audibilem reddentia tinnitum
evangelicae praedicationis.
|
|