|
(CAP. XI.)
|
“Interea ortum est murmur populi, quasi dolentium pro labore, contra
Dominum. Quod cum audisset, iratus est. Et accensus in eos ignis Domini
devoravit extremam partem castrorum. Cumque clamasset populus ad Moysen,
oravit Moyses ad Dominum; et absorptus est ignis, vocavitque nomen loci
illius incensio, eo quod succensus fuisset contra eos ignis Domini.”
|
|
Abhinc causae ordiuntur propter quas, ut in initio libri hujus Numeri
dictum est, venter comedentis amaricetur. Omnes qui recensiti fuerant a
vicesimo anno, et supra, abhinc exterminantur, et eorum corpora in
deserto prosternuntur, in figuram videlicet nostri, ut ait Apostolus (I
Cor. X), qui omnes baptismo Christi candidati currere incipimus, sed non
omnes comprehendimus, et omnes pugnare videmur, sed non omnes coronamur.
Prima haec causa, tentatio concupiscentium est, tentatio, inquam, et
concupiscentia gulae illecebrosae servientium. Dixerunt enim:
|
“Quis dabit nobis carnes ad vescendum? Recordamur piscium quos
comedebamus in Aegypto gratis, in mentem nobis veniunt, cucumeres, et
pepones, porri, et caepe, et allia. Anima nostra arida est, nihil aliud
respiciunt oculi nostri nisi man.”
|
|
Haec, inquam, dixerunt tentando concupiscentes, concupiscendo tentantes.
Dixit enim Psalmista:
|
“Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.
Et male locuti sunt de Deo, dixerunt: Nunquid poterit Deus parare mensam
in deserto?”
|
|
(Psal. LXXVII) etc. Miseri plane et contemptibiles, qui talem
fastidientes panem, dum concupiscunt carnem, illuc usque rixa ventris
devoluti sunt, ut tam viles anhelanti desiderio respicerent herbarum
species.
|
“In mentem, inquiunt, veniunt nobis cucumeres, et pepones, porrique, et
caepe, et allia.”
|
|
Cucumis namque natura frigida est, stomacho incommoda. Pepo Graecum
nomen est, et origo ejus Latinis incerta, natura ejus nimis frigida.
Porri et caepe notum est, quia gustu insuaves sunt, comedenti namque
interdum lacrymas eliciunt. De allio quoque certum est, quod
insuavissimum sit. Unde et odiose ludens Flaccus, ita conqueritur:
Parentis olim si quis impia manu
Senile guttur fregerit,
Edit cicutis allium nocentius.
(HORAT. Epod. I, od. 3.)
Proinde culpans, eorumque culpam Scriptura vehementer exaggerans.
|
“Erat autem, inquit, man, quasi semen coriandri coloris bdellii.
Circuibatque populus, et colligens illud frangebat mola, sive terebat in
mortariolo, coquens in olla, et faciens ex eo tortulas saporis quasi
panis oleati. Cumque descenderet nocte super castra, ros descendebat
pariter et man.”
|
|
Ad increpandum illos panis divinitus accepti speciem colorem atque
saporem, simul et spontaneam expressit affluentiam. Coriandrum herba est
medicaminibus apta, quae Graece [k][oac][r][i][o][n] dicitur. Bdellium
succinum est ex bdellio fluens arbore aromatica. Propter hujusmodi
concupiscentiam, accensus, inquit, in eos, ignis devoravit extremam
partem castrorum, vocatumque est nomen illius loci incensio, eo quod
incensus fuisset contra eos ignis Domini, sive sepulcra concupiscentiae:
|
“ibi enim, inquit, sepelierunt populum qui desideraverat.”
|
|
|
|