CAPUT XV. Futurum esse quod dictum est:

“Pater ergo illius egressus coepit rogare eum,”

et quomodo dici conveniat illi:

“Fili, tu semper mecum es.”

Futurum autem est ut fiat quod sequitur: Pater ergo illius egressus coepit rogare (Luc. XV). Nam hoc est quod loco praememorato Apostolus ait: Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc, ut non sitis vobismetipsis sapientes, quia caecitas ex parte contigit in Israel, donec plenitudo gentium intraret, et sic omnis Israel salvus fiet, sicut scriptum est (Isa. LIX): Veniet ex Sion qui eripiat, et advertat impietatem a Jacob (Rom. XI). Quod est enim caecitatem in Israel contigisse, hoc est fratrem indignatum nolle introire. Porro quod est venire ex Sion, qui eripiat et avertat impietatem ad Jacob, hoc est patrem foras egredi et rogare invidentem, ut, deposita impietate, ad convivium pietatis introeat. Verba ipsa quibus impietatem Pater aversurus est, haec mystica sunt: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt. Epulari autem et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus fuerat, et revixit, perierat, et inventus est (Luc. XV). Sequentis versiculi sensus perspicuus est, praecedentis autem partim quaestione indiget, partim perspicue patet. Nam quod ait: Et omnia mea tua sunt, illud itidem est quod Apostolus ait: Quorum adoptio est filiorum et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa, quorum patres ex quibus Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in saecula, amen (Rom. IX.) Ergo perspicuum est. Porro, quod ait, tu semper mecum es (Luc. XV), idcirco quaestione indiget, quia quandiu foris stat ille filius, et introire non vult, utique cum patre non est. Sed antequam junior frater iste reverteretur, antequam convivium istud celebraretur, id est antequam Christus pateretur, cujus hodie carnem manducantes, et sanguinem bibentes, epulamur, non semper cum eo erat, quod aperte cognoscit quisquis sacras legit historias, quibus narratur, quod multoties de conspectu patris, et de domo ejus exsiliens filius ille senior, currebat ad porcorum siliquas, adorans idola, sacrificans Beelphegor, et caetera colens vicinarum gentium daemonia (Num XXV: Psal. CV). Ergo quod ait, tu semper mecum es, aut pro parte dicit eorum qui quamvis pauci de populo illo superant non relinquentes Deum patrum suorum, sicut tunc quando dictum est ad Eliam: Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt genua Baal (III. Reg. XIX; Rom. XI), aut cum gravissima denotatione causa redditur cur illi filio convivium nunquam fecerit pater, ut cum amicis suis epularetur. Quod si ita placet dum dicit, tu semper mecum es, idem est, ac si dicatur: Tu tibi arrogas, quia justus es. Ego autem non veni facere convivium hujusmodi justo, sed peccatori. Dixerat enim ille: Ecce tot annis servio tibi, et nunquam mandatum tuum praeterivi, hic autem dissipavit substantiam suam, cum meretricibus vivendo luxuriose. Itaque quod ait, tu semper mecum es, sic dictum potest intelligi, non quod ita sit, sed quod ita ille arroget sibi, quippe qui hodieque cum foris sit solum se esse jactat populum Dei, et cum prae invidia et infidelitate moriatur, quasi de justitia praesumit, quemadmodum Apostolus ait: Quaerentes suam justitiam statuere, justitiae Dei non sunt subjecti (Rom. X).