CAPUT XV. Satanam propter testimonium Verbi a Deo damnatum, a sanctis angelis gladio Verbi Dei debellatum, et e coelo dejectum esse.

Igitur quia gigantes erant, quia scientes bellum erant, id est quia superbi erant, et tota intentione Creatori rebellabant, decebat eum qui fecerat eos, ut tam contra ipsos quam contra principem eorum, aequam proferret sententiam, et ostenderet in illis fortitudinem suam. Sententiam ipsam nomine gladii, loco superius memorato per prophetam contra Assur designat, cum dicit -

“Qui assimilatus es, o inclyte, atque sublimis inter ligna voluptatis? Ecce deductus es ad terram ultimam in medio circumcisorum, dormies cum his qui interfecti sunt gladio (Ezech. XXXI).”

Eamdem sententiam damnationis licet illic per gladium intelligi, cum dicitur in Apocalypsim de bestia quae de mari ascendit, quia

“habet plagam gladii, et vixit (Apoc. XIII).”

Plagam namque gladii habet bestia, et vivit, quia sententiam damnationis diabolus in coelo accepit, et ad huc superbit ac semetipsum defendit. Itaque gladio percussus est cum lignis voluptatis, id est sententia Verbi Dei damnatus est cum angelis sequacibus suis. Damnatus autem per justissimum verbi Dei judicium, statim de coelo projectus est, per ministerium sanctorum angelorum, victoriae Verbi Dei militantium. Sed quae vel qualia fuerunt vel sunt arma, quibus illi spiritus in illo praelio usi sunt? Non utique arma materialia fuerunt, sed omnis armatura eorum fuit et est ipsum Dei Verbum. Ipsum, inquit, Dei Verbum rebellibus illis spiritibus vim suam per angelos sanctos intentans per semetipsum perfecit victoriam. Ignis quippe est Dei Verbum, id est sic intolerabile impiis, spiritibus malignis, ut est infirmis corporibus ignis visibilis. Hinc in Parabolis scriptum est:

“Omnis sermo Dei ignitus clypeus est sperantibus in se (Prov. XXX).”

Et Psalmista dicit:

“Ignitum eloquium tuum vehementer (Psal. CXVIII).”

Item:

“Sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei (Psal. LXVII).”

Igitur non qualibuscunque armis diabolum, et angelos ejus debellaverunt sancti angeli, sed igne ardente: in ipsis namque est Verbum Dei. Etenim ignis iste intolerabilis quidem est impiis et odientibus se, sed blandus et suavis est piis et diligentibus se. Idcirco. apud prophetam supra memoratum, angeli sancti lapides dicuntur igniti. Sic enim scriptum est:

“Et posui te in monte sancto Dei, in medio lapidum ignitorum ambulasti (Ezech. XXVIII).”

Et subinde ait:

“Et peccasti, et ejeci te de monte sancto Dei, et perdidi te, o cherub protegens, de medio lapidum ignitorum (ibid.).”