CAPUT XVIII. Ex illo certamine quo diabolus victus est, quemdam de principibus militiae coelestis, et principatum, et inclytum nomen retulisse, ut jam dicatur Michael, id est quis sicut Deus.

Ex illo certamine magno et mirabili, pulchro nomine et honore donatus unus et primus de militiae coelestis principibus gloriose rediit, nomine videlicet ut exinde vocaretur Michael, honore non solum angelorum, verum etiam hominum habentium Dei verbum ipse sit princeps. Sic enim Danieli de illo ab angelo dictum est:

“Et ecce Michael unus de principibus primis, venit in adjutorium meum (Dan. X).”

Item:

“Verumtamen annuntiabo tibi quod expressum est in Scripturis veritatis, et nemo est adjutor meus in omnibus his, nisi Michael princeps vester (ibid.).”

Itemque post aliqua.

“In tempore autem illo consurget Michael princeps magnus, qui stat pro filiis populi tui, et veniet tempus quale non fuit ex eo quod gentes esse coeperunt, usque ad tempus illud (Dan. XII),”

cum dicitur:

“Qui stat pro filiis populi,”

loquens illi, cujus populo soli creditum et notum tunc erat Verbum Dei, dicitque ei:

“Princeps vester magnus,”

profecto constat quia princeps est omnium usque ad finem saeculi, qui Verbum Dei eredunt et confitentur. Et hoc honore vel principatu donatus est, ex quo contra diabolum dicentem,

“Deus ego sum,”

restitit, ut diceret:

“Quis sicut Deus?”

et vincendo illum probavit, quia

“nullus est alius sicut Deus.”

Hinc, ut jam dictum est, nomine quoque est donatus, ut Michael vocaretur. Michael namque interpretatur quis sicut Deus? Iste et tunc in coelo victor effulsit, et nunc in Ecclesia quae ad coelum tendit. Unde et ipsa coelum dicitur, quia coelestem vitam ducit, eumdem antiquum hostem vincit, mystica Apocalypsis continet Scriptura:

“Et factum est, inquit, praelium magnum in coelo. Michael et angeli ejus pugnabant cum dracone, et draco pugnabat, et angeli ejus (Apoc. XII),”

etc. Magnus igitur princeps iste est princeps belli divini, Verbum autem Dei belli ejusdem virtus est. Nam quia Verbum ipsum Satanam illum, et tunc in coelo tanquam Deus elisit, et nunc caro factum in hoc mundo fortem eumdem tanquam fortior alligavit (Luc. XI) Inde archangelus iste cum angelis suis pugnando, et tunc illum de coelo projicere potuit ubi dicebat:

“Deus ego sum, et sedi”

vel

“sedebo in cathedra Dei (Ezech. XXVIII),”

et nunc eumdem de templis vel delubris idolorum, ubi a nobis gentibus colebatur, protrahere praevaluit pugnando contra illum, non solum cum angelis suis, verum etiam cum hominibus sanctis, maximeque piis martyribus Christi, quibus mori vicisse fuit.