VERS. 6.

“Dies mei,”

scilicet dies praesentis mortalitatis,

“velocius transierunt, quam a texente tela succiditur.”

Congrua valde similitudo. Nam, sicut tela infra supraque ligata, duobus lignis innectitur, sic vita praesens ortu et mortis occasu concluditur. Et sicut tela quanto inferius texta involvitur, tanto superius texenda deplicatur, et fit minus; sic vitae nostrae dies quo plures sunt praeteriti, eo pauciores sunt futuri. Sed

“velocius, inquit, transierunt dies mei,”

videlicet quia in texendo saepe mora fit, et laborantis manus otio figitur, sed nulla est in evolvendis mora diebus.

“Et consumpti sunt absque ulla spe,”

id est praetereundo nil reliqui faciunt cur in illis debeam sperare. Nunc ad Deum a praedictis miseriis erigens oculos dicit: