|
(CAP. XIX.) Venerunt duo angeli Sodomam vespere sedente Lot in foribus
civitatis. Bene duo angeli venerunt, ut in testimonio duorum justum
staret judicium. Hoc enim ad illud respicit, quod supra dixerat Dominus:
Descendam et videbo utrum clamorem, qui venit ad me, opere impleverint,
an non est ita, ut sciam. Sicut illa idcirco dicta sunt, ut de inexperta
culpa temerariam nemo promat sententiam, sic duo venerunt Sodomam, ut
minus quam duobus testibus, nulla damnatio terminet accusati causam. Et
bene non tres, uti ad Abraham, sed duo tantum venerunt Sodomam. Etenim
non quidem cordibus impiorum revelatur Trinitatis mysterium, verumtamen
et Dei Filius inter peccatores super terram visus est, et cum hominibus
impiis conversatus est (Bar. III): et Spiritus sanctus visibili specie
apud eosdem apparuit, super ipsum quidem Dominum in specie columbae
(Matth. III), super discipulos autem in specie ignis (Act. II). Bene
ergo non tres, sed duo in civitatem impiorum venerunt angeli, quia
tempore visitationis sic duae personae Filii, et Spiritus sancti
hominibus innotuerunt, ut peccatores et impii omnes inexcusabiles sint.
Vespere, inquit, venerunt. Ipsum tempus vel hora visitationis
tristissimae peccatorum causae congruit. Abraham meridie visitatus est.
Apparuit enim illi Deus supra, sedenti in ostio tabernaculi sui, in ipso
fervore diei. Visitatur justus et mane, juxta illud: Mane astabo tibi et
videbo (Psal. V). Item: In matutino interficiebam omnes peccatores
terrae (Psal. C). Et alibi: In matutinis meditabor in te (Psal. LXII).
Porro, quod dictum est, sedenti in foribus civitatis, illi congruit, qui
animo non sedebat in sceleribus civitatis. Unde Petrus apostolus:
Aspectu enim, inquit, et auditu justus erat, habitans apud eos qui de
die in diem animam istam iniquis operibus cruciabant (II Petr. II).
|
|