|
Igitur Filius de solo Patre generatione processit inenarrabili, hic
autem Spiritus sanctus, de Patre et Filio processione procedit
nihilominus ineffabili. Habemus tamen in hac nostrae peregrinationis
paupertate quasdam primitias intelligentiae, unde sciamus eum non tantum
de Patre, sed et de Filio procedere. Ecce enim Scripturam sanctam
legimus. Quid autem Scripturam sanctam nisi verbum Dei esse credimus?
Plane multa sunt verba digesta calamo prophetarum, sed unum est Dei
Verbum universitas Scripturarum, Verbum, inquam, unum quod velut semen
de legitimo viro suo Deo fideles animae conceperunt, et ore facundo
parientes, signis quibusdam, id est litteris, ut nobis cognoscendum
transmitterent, tradiderunt. Cum igitur Scripturam sanctam legimus,
Verbum Dei tractamus Filium Dei per speculum et in aenigmate prae oculis
habemus. Et revera, si benevoli lectores sumus, si benevoli auditores
lectioni assistimus, legendo vel audiendo accendimur, legendo vel
audiendo ad amorem Dei proficimus. Nonne ergo de Scriptura sancta nobis
amor Dei processit? Quid autem est amor Dei, nisi, ut supra jam diximus,
Spiritus Dei? Procedit donum ex Patre, ut per Scripturam intellectam
cognoscamus Filium Patris; procedit nobis amor ex intelligentia
Scripturae, ut amemus Patrem Filii, diligamus Filium Patris. Nonne ergo
jam nobis etiam hoc modo Spiritus sanctus ex Patre Filioque processit?
Igitur quoniam, dum vivimus, solem illum in sua claritate fulgentem
videre non possumus, saltem ex isto speculo colligere licet, quia de
Patre et Filio procedit hic Spiritus sanctus. His pro tempore et re, de
adoranda majestate Spiritus sancti breviter dictis, jam nunc in
consideratione pulchri operis ejus ipso duce pergendum est.
|
|