|
Facta est, quod videbat Veritas,
Unde cecidit?
inquit. De coelo, utique non suo, sed Domini; quia nec saltem in coelo
conditus fuit, sed postquam conditus est, positus fuit in coelo ab eo
qui et coelum et ipsum condidit. Plane sicut homo non in paradiso factus
fuit, sed postquam factus est, tulit eum factor ejus,
|
“et posuit eum in paradiso voluptatis. (Gen. II).”
|
|
Sic et illum non in coelo fecit, sed factum in coelo posuit. Unde cum
praemisisset:
|
“Aurum opus decoris tui, et foramina tua in die qua conditus es,
praeparata sunt, tu cherub extentus et protegens (Ezech. XXVIII).”
|
|
Tunc demum subjunxit,
|
“et posui te in monte sancto Dei (ibid).”
|
|
Jure ergo de coelo cecidit, quia quod datum sibi erat coelum, rapinam
arbitratus est, et per humilitatem non custodivit. Ubi autem cecidit?
putas in terram? utique in terram, verumtamen non talem ut nunc videmus
eam.
|
“Tunc enim terra inanis erat et vacua, et tenebrae erant super faciem
abyssi,”
|
|
imo et
|
“ipsa terra tegebatur aquis (Gen. I),”
|
|
nec a caeteris distincta erat elementis: chaos erat magnum, quod illic
terrae nomine signatur, id est, non tantum unum elementum, quod prius
aridam, et deinde terram Deus appellavit, sed tota quatuor elementorum
moles confusa. O ergo miserum, non tamen miserabilem! Quanta enim ex
beatitudine, in quantam miseriam cecidit? Quantis ex divitiis, in
quantam paupertatem incidit? Nihil hic nisi abyssum invenit et tenebras
super faciem abyssi. Non erant hic regna mundi et gloria eorum, quae
aliquando Domino Jesu ostendens:
inquit,
|
“adoraveris me, haec omnia tibi dabo, quia mihi tradita sunt, et cui
volo do illa (Luc. IV; Matth. IV).”
|
|
Quid dico, regna mundi nondum erant? Sol et luna, stellae et lumen et
caetera omnia, quaecunque die secundo et deinceps facta sunt, nondum
erant; sed tantum, ut jam dictum est, chaos et super faciem abyssi
caligo tenebrarum. Sciendum quippe tres esse coelos, auctoritate
Scripturarum. Primum et summum quod a principio creavit Deus, quod est
invisibilis patria beatorum spirituum. Infimum vero aerem istum, qui
coelum dici consuevit, unde et dicuntur volucres coeli (Psal. CIII).
Medium autem firmamentum quo die secundo Deus fecit, coelumque
appellavit. Hoc coelum medium nondum erat factum, quando diabolus
cecidit, sed erat factum coelum illud invisibile, quae habitatio est
sanctorum angelorum et hominum, semper lucens illis ex Dei visione. Et
hoc infimum coelum, scilicet aer, nihil habebat saltem corporeae lucis,
sed
inquit Scriptura,
|
“erant super faciem abyssi (Gen. I).”
|
|
Isti duo coeli, medium et infimum, comparatione illius tertii, terra
sunt, quia terrenis conspiciuntur oculis. Illud autem, quod terrenis non
conspicitur oculis, priusquam immutentur per gloriam resurrectionis,
dicitur coelum coeli, juxta illud Davidicum:
|
“Coelum coeli Domino, terram autem dedit filiis hominum. (Psal. CXIII).”
|
|
Nonne ergo jam tunc usque in infernum cecidit? Revera, quamvis nondum in
inferiorem missus sit. Jam iste locus, infernus est illi, respectu
latitudinis illius domicilii sui quod dereliquit, respectu principatus
sui quem non servavit, et sub caligine tenetur vinculis aeternis,
quemadmodum Judas apostolus in Epistola sua dicit:
|
“Angelos vero, qui non servaverunt suum principatum, sed dereliquerunt
suum domicilium, in judicium diei magni vinculis aeternis sub caligine
reservavit. (Jud. I).”
|
|
Petrus quoque apostolus idipsum confirmat his verbis:
|
“Si enim Deus angelis peccantibus non pepercit, sed rudentibus inferni
detractos in tartarum tradidit cruciendos in judicium reservari (II
Petr. II). ”
|
|
|
|