|
Quare autem in illo magis quam in alio ligno quaesitum est experimentum
fidei? Videlicet quia pulchrum erat, sicut infra scriptum est: Vidit
igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis,
aspectuque delectabile (Gen. III). Diligenter hoc animadvertendum est,
quoniam ad hoc tendimns, ut nemo Deum cum voluntate vel exspectatione
praevaricationis praeceptum posuisse suspicetur. Jam homo intumuerat
diabolica intus afflatus superbia. Nisi enim prius intus tumuisset,
foris tentatus tam facile non cederet. Internum mentis tumorem exterior
evestigio secuta est concupiscentia oculorum. Coepitque homo rationalis
aliud libenter aspicere et mirari quam Deum. Idcirco positum est, quod
gliscentem cohiberet concupiscentiam praecepti frenum. Accessit tentator
diabolus per serpentem forinsecus, et rupto praecepti freno concupitum
temeraverunt lignum. Et idcirco confestim concupiscentia poenalis aucta
est. Nam sicut priusquam mente intus intumuerant Deum fastidiendo,
pulchrum et delectabile lignum concupierunt; sic priusquam vetitum
momorderunt, in concupiscentiam suimet exarserunt more jumentorum.
Etenim potuissent absque ullo pruritu libidinis solos generare filios
benedictionis, et nulla fuisset ignominia carnis, nisi superbia spiritum
prius erexisset in contemptum Creatoris. Verum quia homo cum in honore
esset, non intellexit, idcirco comparatus est jumentis insipientibus, et
similis factus est illis (Psal. XLVIII). Et hoc totum factum est, non
Deo volente, sed Deo sustinente, non Dei voluntate, sed naturarum lege.
Nam haec est Creatoris et creaturae lex naturalis, ut ubi a superioris
amore Creatoris creatura sese averterit, eadem aversione sua decidat et
immergatur inferiorum concupiscentiis, et in tantum magna sit ignominia
carnis, in quantum se avertit spiritus a quaerenda gloria et
honorificentia Dei.
|
|