CAPUT 47

“Cum accepisset ergo acetum, dixit: Consummatum est. Et inclinato capite, emisit spiritum.”

Quid consummatum esse dixit, nisi quidquid propositum, vel dispositum fuerat secundum Scripturas cum pati? Ergo, inquit, consummatum est, certamen obedientiae peractum est, ad summam cursus perventum est, nunc demum gloriae et honoris corona superest. Hoc dixit, et tunc demum

“inclinato capite emisit spiritum.”

Spiritum, inquam, emisit vel tradidit, potestate quam habebat animam suam ponendi, quia passus non nisi quantum voluit, hora qua voluit mortem admittens, spiritum emisit.

“Judaei ergo, quia parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora Sabbato (erat enim magnus ille dies Sabbati) rogaverunt Pilatum, ut frangerentur eorum crura, et tollerentur.”

Judaei, labiis religiosi, corde autem cruenti, et a Deo longinque legitimam habuere curam de magno die Sabbati paschalis. Magnifici honoratores Dei, cum in conscientia mala reposuissent sanguinem justi, in ore et in labiis suis firmiter tenuerunt mandatum legis. Quid enim lex dicit?

“Quando, inquit, peccaverit homo quod morte plectendum est, et adjudicatus morti appensus fuerit in patibulo, non permanebit cadaver ejus in ligno, sed in eadem die sepelietur, quia maledictus a Deo est qui pendet in ligno, et nequaquam contaminabilis terram tuam, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi in possessionem (Deut. XXI).”

Hoc plane lex dicit, et hoc legem dixisse scientes isti amici legis, imo legis corruptores et inimici Dei, callide Dominum appenderunt in patibulo, ut consequenter constaret eum maledictum esse a Deo, et proinde certum esset, hunc hominem juxta sententiam, vel accusationem ipsorum non fuisse a Deo. Sed, o Judaei, malitia caeci, fuerit quidem, quoniam hoc et Apostolus ait:

“Fuerit, inquam, Dominus noster maledictum legis, ut nos a maledicto redimeret (Galat. III).”

Verumtamen nunquid secundum verba legis, pendere in ligno praecedens est causa maledicti? Ut taceam quod non dixit solum, quando homo

“adjudicatus morti appensus fuerit in patibulo,”

sed ita praemisit,

“quando peccaverit homo, quod morte plectendum sit,”

et tunc demum subintulit,

“et adjudicatus morti, suspensus fuerit patibulo,”

ut, inquam, hoc taceam quod manifeste expurgat a maledicto Dominum nostrum, quia appensus quidem est ligno, sed non peccavit quod morte plectendum esset; nunquid, ait, maledictus est a Deo qui pendet in ligno? nunquid, ait, imprecando, maledictus sit, vel absolute maledictus, ut subaudiri possit imprecantis verbum, sit, et non potius enuntiando, dixit:

“Maledictus a Deo est,”

non quia pendet, sed

“qui pendet in ligno.”

Non enim sic se habet littera Hebraicae veritatis, quomodo Septuaginta transtulerunt, quippe qui non sensum Dei perfecte habuerunt. Nec enim vates, sed interpretes erant, unde et haec sicut caetera multa non satis integre transtulerunt,

“maledictus omnis qui pendet in ligno,”

cum sic habeatur in Hebraico:

“Maledictus a Deo est, qui pendet in ligno.”

Nempe tribus modis discordat a vero haec translatio. Cum enim in Hebraico habeatur:

“Maledictus est;”

transtulerunt absolute,

“maledictus,”

et sit, subaudiri potest. Item in Hebraico additum est,

“a Deo,”

quod in Septuaginta deest, et econtra in Septuaginta,

“omnis,”

additum est, quod in Hebraico non habeatur.