CAPUT XXVII. Quod haec de templo manufacto valeant utiliter intelligi, ad quod

“tulerunt eum, sicut scriptum est in lege Domini, quia omne masculinum adaperiens vulvam,”

etc., et quia sacerdotium erat primogenitorum antiquitus, et quia hic est primogenitus.

Valet nihilominus, et in rem plurimum confert ut cum dicit,

“et statim veniet ad templum suum (Mal. III),”

templum intelligamus manufactum, et recordemur in Evangelio secundum Lucam sic esse scriptum:

“Et postquam completi sunt dies purgationis Mariae secundum legem Moysi, tulerunt illum in Hierusalem ut sisterent eum Domino, sicut scriptum est in lege Domini, quia omne masculinum adaperiens vulvam, sanctum Domino vocabitur (Luc. II).”

Itemque illud nos non praetereat, quod cum ejusdem praecepto legis omne primogenitum legis redimeretur quinque siclis argenti (Lev. XXVII), iste primogenitus virginis redemptus non est, sed tantummodo dederunt hostiam secundum quod dictum est in lege Domini, par turturum aut duos pullos columbarum, quae non erat redemptio primogeniti, sed oblatio pro ea quae peperit, ut emundaretur a profluvio sanguinis, non quia peperisset primogenitum, sed simpliciter quia peperisset sive masculum sive feminam (Lev. XII). Cur haec dicimus? Videlicet quia sacerdotium antiquitus primogenitorum erat, et haec erant primogenita, quae pro edulio lenticulae vendidit Esau fratri suo Jacob (Gen. XXV). Verum quia per principes tribus Levi, videlicet Moysen et Aaron facta est quantula salus, ut educerentur filii Israel de illa terra Aegypti, de illa domo servitutis, et verum nondum erat sacrificium. Idcirco legislator, imo legis auctor et dator Deus, non magnopere de illo carnali sacrificio curavit, ut servaretur jure suo primogenitus, donec veniret iste verum habens sacrificium Filius Dei, primogenitus idemque unigenitus Virginis. Quod sentiens divinus evangelista cum dixisset,

“et peperit filium suum,”

continuo addidit

“primogenitum (Luc. II),”

ut subaudiat prudens lector vel auditor, illum esse cujus esset sacerdotium, quique amoto vicario Leviticae tribus sacerdotio, non redemptus assisteret Deo Patri offerens semetipsum, jam ex eo sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX). Igitur veniet, inquit, ad templum suum, id est recipiet sacerdotium suum, oblatus Deo et Patri suo, sanctus sanctorum, sacerdotum sacerdos,

“et purgabit filios Levi,”

id est novos faciet sacerdotes, non per sortem, sed per fidem, non secundum carnem Levi, sed secundum gratiam Spiritus sancti. Nam ne quis putaret reprobato sacerdotio reprobari etiam personam Levi, paulo ante dixit:

“Et scietis quia misi ad vos mandatum istud, ut esset mandatum meum cum Levi, dicit Dominus exercituum. Pactum meum fuit cum eo vitae et pacis, et dedi ei timorem, et timuit me, et a facie nominis mei pavebat. Lex veritatis fuit in ore ejus, et iniquitas non est inventa in labiis ejus. In pace et aequitate ambulavit mecum, et multos avertit ab iniquitate: labia enim sacerdotis custodiunt scientiam, et legem requirunt ex ore ejus, quia angelus Domini exercituum est (Mal. II).”

Itaque ille quidem in posteris suis pro tempore functus est honore sacerdotii, nunc vero hic dominator Dominus et Angelus testamenti veniens ad templum suum, posteros ejus pontifices et Pharisaeos, facto flagello iratus et rigidus ejecit, sacerdotes alios igne Spiritus sancti quasi aurum et quasi argentum conflaturus atque purgaturus sibi. Quare ait;

“Vos autem recessistis de via et scandalizastis plurimos in lege, irritum fecistis pactum Levi (ibid.),”

etc. Non ignorat anima fidelis et eruditae pietatis, quod sequitur: Si affigit homo Deum, quia vos confixistis me in decimis et primitivis, et vos me configistis gens tota (Mal. III), illud esse quod propter avaritiam suam hunc dominatorem Dominum et Angelum testamenti crucifixerunt pontifices et Pharisaei. Ideo dixit,

“in decimis et in primitivis vos me configitis.”

Testatur et hoc ipse in psalmo, cum dicit:

“Quoniam zelus domus tuae comedit me (Psal. LXVIII).”

Quod est dicere:

“Quoniam pro domo tua zelatus sum,”

ejiciendo vendentes et ementes, dicendo, scriptum est:

“Domus mea domus orationis vocabitur, vos autem fecistis illam speluncam latronum ((Matth. XXI),”

idcirco haec omnia passus sum, quorum haec summa est, quia confixerunt me.