CAPUT XV. Quid spirituale designet quod transiturus Jordanem Israel jam circa Jordanem urbes ac viculos possideat.

Transiturus Jordanem Israel, jam citra Jordanem urbes ac viculos possidet terram regis Amorrhaeorum, et terram Og regis Basan, de quo postmodum subditur:

“Et occurrit ei Og rex Basan, pugnaturus in Edrai.”

Ambo fuere reges Amorrhaeorum, quemadmodum in Deuteronomio dicitur:

“Tulimus in illo tempore terram de manu duorum regum Amorrhaeorum (Deut. III),”

etc. Ac deinceps:

“Solus quippe rex Og Basan restiterat de stirpe gigantum. Monstratur lectus ejus ferreus, qui est in Rabath filiorum Ammon, novem cubitos habens longitudinis, et quatuor latitudinis ad mensuram cubiti virilis manus (ibid.).”

“De stirpe, inquit, gigantum,”

non utique illorum, qui ante diluvium fuisse memorantur, dicente Scriptura:

“Gigantes autem erant super terram in illis diebus (Gen. VI),”

sed eorum qui post diluvium esse potuerunt, sicut Enachim. Solus autem restitisse dicitur, fortassis idcirco quia singulariter superbus prae caeteris erat magnis et staturosis hominibus. Jam ergo, ut praedictum, necdum transito Jordane, terram possidet Israel. Pene huic simile est quod spiritualis Israel, cujus pars Dominus, cujus funiculus, cujus haereditas terra viventium est jam in isto saeculo necdum transito Jordane, necdum secunda beatificatus resurrectione, divitum saecularium regum atque imperatorum divitias possidet, castella obtinet, civitatibus praesidet. De sancta Christi Ecclesia loquimur, de apostolicis gradibus dicimus, quorum patres ac principes verbi Dei gladium tenentes, adeo convaluerunt, adeo fortes in bello facti sunt ut, dum tyrannorum regumque fortium Christi jugo subjiciendo animas, regnorum quoque partes maximas, in usu servorum Christi, quasi optima diripuerunt spolia. Et haec quidem

“diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum (Rom. VIII),”

nec pro ista temporali mercede privantur aeterna quia videlicet

“dignus est operarius mercede sua (Luc. X),”

quantam fidelibus Christi ministris digne seminantibus spiritualia, nemo mortalium de suis carnalibus compensare valeat (I Cor. IX). Verumtamen eis qui nullo aeternorum bonorum amore trahuntur, et Christum annuntiant, ut non quae Jesu Christi, sed quae sua sunt acquirant (Phil. II), eis, inquam, recte ac legitime dicitur:

“quia receperunt mercedem suam (Matth. VI),”

et idcirco quasi cum filiis Ruben, et Gad, et dimidiae tribus Manasse, de quibus posterius dicendum est, citra Jordanem residentes, secundam resurrectionis non habebunt gloriam.