|
Quis non audivit, quomodo malus ille servus, eo tempore Verbo Dei, Verbo
Deo cooperatus sit? quis non audivit? quis nescit vocem illam Dei,
juramentum illud Verbi Dei:
|
“Semel, inquit, juravi in sancto meo, si David mentiar (Psal.
LXXXVIII).”
|
|
Quid jurasti, Deus? et in quo non mentiris, David?
|
“Ponam, ait, in saeculum saeculi semen ejus, et semen ejus in aeternum
manebit. Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis
meis non ambulaverint,”
|
|
etc., ut supra memoratum est. Hanc veritatem Dei, hoc juramentum minarum
Domini ut adimpleretur, ut opere perficeretur, adjuvit ille malus
servus. Et ut jam ex parte factum fuerat, supra memoravimus, quia fluxum
iniquitatis, quae de domo Achab regis Israel per uxorem ejus Jezabel (I
Reg. XI), usque in domum David profluxerat, visitaverat Dominus in
virga, et in verberibus percusso Joram genero Achab et Jezabel, et
exterminata omni domo ejus, praeter enum parvulum, Joas scilicet, quem
furata est Josabeth amica ejus, ne illum interficeret Athalia cum
caeteris avia crudelissima. At illae reliquiae domus David taliter
percussae non doluerunt, disciplinam recipere renuerunt. Primus ipse
Joas tantillus reservatus, non est recordatus misericordiae quam fecerat
Joiada pontifex secum, sed interfecit filium ejus Zachariam sacerdotem
dicentem:
|
“Quare transgredimini praeceptum Domini?”
|
|
Similiter et caeteri (praeter Ezechiam et Josiam) peccaverunt. Amplius
autem Manasses filius ejusdem Ezechiae irritavit Dominum, et seduxit
populum, ut facerent malum super gentes, quas contrivit Dominus a facie
filiorum Israel. Oportebat igitur adhuc virgam elevari, et verbera
multiplicari, et sic visitari iniquitates, et peccata filiorum David,
quia non modice dereliquerant legem Domini, non mediocriter
profanaverant justitias Domini, imo plus quam decem tribus quas
perpetuae captivitati tradiderat idem judex Deus.
|
|