|
Ipse autem huic mundo renuntians, se a conjugio et a totius mundi
contagio sequestravit, contentus victu et vestitu, et secutus Christum
seipsum abnegavit. Hoc autem est esse monachum. Unde, quia omnem hominem
voluit esse sicut seipsum, omnem ergo hominem voluit esse monachum.
D. Si autem omnis homo esset monachus, cito periret mundus, quia si
nullus generaret, nullus generaretur; unde etiam in tempore Pauli, vel
non multo post eum, mundum finisse sequeretur. Quid igitur de his
sanctis, qui post eum usque ad finem saeculi fuere, diceretur?
M. Constat esse electorum numerum certum atque diffinitum; mundus autem
pro nullo alio adhuc stare probatur, nisi ut hic numerus electorum
paulatim de ipso colligatur. Unde sequi videtur, si in tempore Pauli
omnis homo perfectus monachus haberetur, electorum numerus uno tempore
cito accelerarentur, qui postea paulatim colligi videretur.
D. Verumtamen privilegium apostolicae dignitatis, quod probatum est a
tempore apostolicae praedicationis veros monachos usque ad nostra
tempora possidere, id regulares canonici eodem modo videntur implere.
|
|