|
Sanctum pietatis Spiritum, qui deinde ordine sequitur, nos maxime
pauperes atque inopes submissa mente adoramus, confitentes illi, quia
qui neque sapientes fuimus, neque intelligentes, neque consulti aut
consultores, neque fortes, neque multam scientiam habentes, nunc vivimus
ex hac abundantia gratiae Spiritus pietatis, juxta quod ait proprium
illud habitaculum omnis gratiae et omnis misericordiae: Spiritus Domini
super me, eo quod unxerit Dominus me. Ad annuntiandum mansuetis misit
me, ut mederer contritis corde (Isa. LXI; Luc. IV), etc. Ista enim illa
est gratia quae hodie cum domus Dei vocatorum, ex diversis conditionibus
atque ordinibus venientium multitudine impleta est, premit ejusdem Dei
et Patris oculos, ne videat quales fuerimus, aut recogitet unde
venerimus, et ecce qui eramus insipientes, ambulamus inter sapientes;
qui eramus hebetes, habitamus inter intelligentes; qui eramus
inconsulti, sedemus inter consiliarios salutis; qui eramus infirmi,
gradimur inter fortes; qui eramus indocti, gloriamur inter scientes; qui
eramus omnino turpes, ecce conspicimur inter sanctos pulchritudine
justitiae florentes. Haec est illa pietas, et haec sunt illa pietatis
opera, propter quae hunc Spiritum sanctum sancta Scriptura saepius sub
nomine olei designat. Impinguasti, inquit, in oleo caput meum (Psal.
XXII). Item: Ut exhilaret faciem in oleo (Psal. CIII). Et alibi: Et
computrescet jugum a facie olei (Isa. X). Bene ergo et venerabiliter,
quando in Bethlehem Judae de beata Virgine natus est Dominus Jesus
Christus, oleo laetitiae prae omnibus sanctis unctus, unde et dicitur
Christus. In diebus illis Romae, ut historiae tradunt fons olei
largissimus de taberna meritoria, per totum diem fluxit. Quo signo quid
evidentius quam pietatis et miserationis abundantia peccatoribus Christo
nascente de coelo fluxisse declarata est? Quod enim de meritoria taberna
per totum diem Romae oleum fluxit, hoc significavit quod de hospita
Ecclesia, quae tanquam multis diis prostituta fuerat, per omne tempus
Romani imperii poenitentibus daretur in remissionem peccatorum dulcedo
supernae consolationis, et ubi regnaverat procacitas turpitudinis
superabundaret mansuetudo religionis. Sed jam nunc ordinem prosequentes
dicamus quomodo post abundantiam, vel cum ipsa abundantia scientiae, de
qua praecedenti volumine diximus, hic in Ecclesia sua Spiritus pietatis
evidentius operatus sit, et primo quid ipsa pietas sit.
|
|