CAPUT XXX. De mystica castrorum positione.

(CAP. XIV.)

“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Reversi castrametentur e regione Phihahiroth, quae est inter Magdalum et contra Beelsephon. In conspectu ejus castra ponetis supra mare.”

Phihahiroth os nobilium, Magdalum sive Magdol, ut in plerisque codicibus habetur, magnitudo sive turris, Beelsephon Dominus aquilonis interpretatur.

“Reversi,”

inquit, subauditur de Ethan, ut non irent, sicut jam dictum est, per terram Philisthinorum. Ethan interpretatur fortitudo.

“Tu, inquit Psalmista, siccasti fluvios Ethan (Psal. LXXIII),”

id est, annihilasti sapientiam fortium. Ergo contrariam fortitudinem, tam Aegyptiorum quam Philisthinorum, id est, tam daemonum et eorum qui illos colunt, quam et Judaeorum sive haereticorum, secundum nomen Philisthiim, potione cadentium, quia

“miscuit eis Dominus spiritum vertiginis,”

sicut est ex propheta supra dictum (Isa. XIX); has, inquam, contrarias fortitudines fugientes, castrametentur e regione Phihahiroth, quod, ut jam dictum est, interpretatur os nobilium, et significat nobilem doctrinam vel fidem apostolorum.

“Inter Magdalum et mare,”

id est, inter magnam turrim fortitudinis, scilicet, Christum, et sanctum ejus baptismum.

“Contra Beelsephon,”

id est contra diabolum, aquilonis dominum, qui ausu superbiae elatus,

“Sedebo, inquit, in monte testamenti, in lateribus aquilonis (Isa. XIV),”

id est, eos possidebo, qui frigidi remanebunt a dilectione Creatoris. Tali utique positione spiritualiter castra metantur nostri catechumeni, quando fugientes hujus mundi Aegyptum, ubi simulacra muta coluerunt, et abominati sunt omnes sectas haereticorum, qui aestimatione sua Ethan, id est fortes, sunt, veniunt ad mare, scilicet ad unici et veri baptismi sacramentum, quod in una sancta catholica atque apostolica Ecclesia quaerendum atque confitendum est. Quid hoc praecepto intendat Dominus, subdendo manifestat:

“Dicturusque est Pharao super Israel: Coarctati sunt in terra, conclusit eos desertum. Et indurabo cor ejus, ac persequetur vos.”

Ordo praeposterus. Nam sensu prius est,

“et indurabo cor Pharaonis,”

posterius vero,

“dicturusque est Pharao super filiis Israel.”

Sed ut competentius secundum personam sermo continuaretur,

“et indurabo cor Pharaonis ac persequetur vos, ac glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu ejus,”

sic recte commutatum est. Porro de verbo hoc,

“et indurabo,”

modo superius est dictum, quia videlicet indurabo, id est, odium ac livorem ejus felicitate exeuntium torquebo.

“Dicturus est, inquit: Coarctati sunt in terra, conclusit eos desertum,”

id est, hinc terra Aegypti, inde terra Philisthiim, atque inde rursus deserto, a quarto climate mare Rubro conclusi, effugere non poterunt.

“Et glorificabor, inquit, in Pharaone, et in omni exercitu ejus.”

Proprie tam secundum historiam quam secundum allegoriam dictum est,

“et glorificabor,”

quia videlicet, cum multa fecerit magnalia in Aegypto, nullo magis glorificatus est quam eo quod sic terribiliter Pharaonem et exercitum ejus demersit in mari Rubro. Et cum in coelo et in terra magnalia fecerit absque numero, de nullo gloriosius praedicatur quam de eo quod per humilitatem Christi Filii sui diabolum dejecit, et consilium ejus praecipitavit. Porro quod tandem dicit,

“et scient Aegyptii,”

id est, nescire non licebit Aegyptiis,

“quia ego sum Dominus,”

verbi gratia, cum dicent, occurrentibus sibi aquis:

“Fugiamus Israelem; Dominus enim pugnat pro eis.”