|
Nos, qui tali modo verbum hoc nosse necdum meruimus, quo, ut jam dictum
est, ex semetipso cognoscitur, utinam saltem illo priore modo, videlicet
quo cognoscitur, ex operibus nosse mereamur, ad hanc intentionem, ad hoc
studium, ut ferventior essem, tu me Patrum amantissime sedula
commonitione magis ac magis excitasti, suggerendo, ut hoc opus inirem,
De Victoria Verbi Dei. Haec enim operum ejus pars, est pars optima et
praeclarissima, cui videlicet operi ad laudem et gratiarum actionem
referendam, nulla omnino lingua sufficiat. Caeterum de operibus
caeteris, de creatura mundi, de mysteriis hujus verbi legalibus
propheticis atque evangelicis, et de gratia Spiritus sancti jamdudum
egi, quod potui, parum nimisque exiguum sentiens, quidquid potui
secundum quantitatem vel dignitatem rerum quas proposui, juxta illud
sapientis:
|
“Glorificantes Dominum quantumcunque potueritis supervalebit adhuc et
admirabilis magnificentia ejus. Benedicentes Dominum, exaltate illum
quantum potestis. Major est enim omni laude. Exaltantes eum replemini
virtute, ne laboretis, non enim pervenietis. Quis vidit eum et
enarravit, et quis magnificavit cum sicut est ab initio? Multa
abscondita sunt majora his. Pauca enim vidimus operum ejus. (Eccli.
XLIII).”
|
|
Cum sic ille dicat, et ita sit, quid de meipso censeam, sive in illa
parte operum ejus, quam praedixi, in qua glorificare, benedicere et
exaltare illum intendi; sive in ista parte quam nunc tu mihi
proposuisti, id est in victoria qua diabolum vicit. Multum invalidum et
elinguem ad tantam rem me esse fateor. Sed, quoniam propositio est de
ipso Verbo, verba mihi nascitura esse non incongrue spero. Faciam igitur
secundum jam dictam exhortationem sapientis, ut exaltem quidem in
victoria sua Verbum Dei, quantum potuero, et prout ipsum donaverit.
Verumtamen scio et confiteor quod victoria ejus major sit omni laude,
neque laborem, quia non perveniam ut possim rem dictis exaequare, vel
ipsum sicut est magnificare.
|
|