CAPUT XVIII. Quomodo dictum: sit

“Super pectus tuum gradieris.”

Sed quid sibi vult quod sequitur, et dicit: Super pectus tuum gradieris? Nunquid antequam diabolus per os ejus locutus fuisset, pedibus aut cruribus ambulabat pectore a terra sublato, et postea pedibus ademptis super pectus suum gradi coepit squamis suis et costis pro pedibus et cruribus utens, et presso repens incessu? Nonne et antequam hominem fecisset Deus dixit: Producat terra jumenta et reptilia et bestias in genere suo? Quomodo ergo nunc pro poena infertur quod a natura illum prius habuisse negare non possumus? Igitur sub nomine serpentis quem invasit diabolus, ipse percutitur, et qui per superbiam suam similem se Altissimo fore putavit, propter malitiam suam infimae creaturae, quam ipse vitiavit, judicatur fieri poenaliter similis. Super pectus tuum gradieris, inquit, tanquam diceret: Sicut hoc reptile cujus calliditate abusus es, super pectus suum graditur, et seipsum in terram premit: sic tu, diabole, cum sis rationalis spiritus, rationale tuum semper gravi fatuitate onerabis, et quocunque te verteris, semper intentionem tuam deorsum conferes, et factis premes contrariis. Verbi gratia: Invidendo evacuasti meritum hominis, sed hoc facto gratiae Dei locum aperuisti, cui amplius invidebis, dum homo seipso tanto fit altior, quanto gratia Dei cujuscunque creaturae meritis est major. Ab hinc usque in finem, dum Deo volens adversaris, Deo nolens cooperaris, et ita circulum habens in naribus tuis (Job. XL) super pectus tuum gradieris, quia miro modo et mala intendis, et bona facis, dum persequendo hoc ipsum quod ut destruas persequetis, dum quasi malleolus aurum Dei nequiter affligis, et affligendo ad gloriam extendis. Interea terram comedes cunctis diebus vitae tuae. Terram, inquam, comedes et non coelum, id est non quorum conversatio in coelis est (Philipp. II), sed terrena sapiunt, illi cibus tuus erunt. Malus operarius, et nequam servus, Deo tamen utilis, fatigationem iracundiae tuae talium devoratione consolaberis.