CAPUT IX. Quod timuerit Isaac confiteri Rebeccam sibi sociatam esse conjugio.

Apparuitque ei Dominus, et ait: Ne descendas in Aegyptum, sed quiesce in terra quam dixero tibi, et peregrinare in ea, eroque tecum, et benedicam tibi, etc. Secundum hunc sensum mysticum ordo litterae, ut ante jam diximus, praeposteratus est: etenim postquam ad gentes conversi sunt Christi apostoli, non quo volebant ipsi, proficiscebantur, sed quo vocabat eos Spiritus sanctus, verbi gratia, in Actibus apostolorum scriptum est: Quia vetiti sunt a Spiritu sancto loqui verbum in Asia, tentabant ire Bithyniam, et non permisit eos Spiritus Jesu. Cum autem descendissent Troadem, visio per noctem Paulo ostensa est. Vir Macedo quidam erat stans et deprecans eum dicens: Transiens in Macedoniam adjuva nos (Act. XVI). Et profecti sunt in Macedoniam, certi facti quia vocasset eos Deus evangelizare eis. Igitur in Aegyptum descendere vetitus Isaac, habitavit in Gerara. Sed interrogatus a viris loci illius super uxore sua, dixit: Soror mea est. Timuerat enim profiteri quod sibi esset sociata conjugio, reputans ne interficerent eum propter pulchritudinem illius. Sic plane persecutione urgente fideles timebant palam evangelicam celebrare gratiam, et in latibulis se continentes, agebant tamen ut poterant religionem Christianam, egentes, angustiati, afflicti, in solitudinibus errantes, in montibus, et in speluncis et in cavernis terrae (Hebr. XI). Sed et illuc usque perscrutatus est illos, quia eis dignus non erat mundus (ibid.). Sequitur ergo: Cumque pertransissent dies plurimi, et ibidem moraretur, prospiciens Abimelech rex Palaestinorum per fenestram, vidit eum jocantem cum Rebecca uxore sua. Et accersito eo ait: Perspicuum est quod uxor tua sit. Baptizantes namque clam in cryptis et caemeteriis martyrum, et caetera celebrantes ut poterant fidei sacramenta, quae pro joco erant sapientibus mundi, quorum sapientiam Deus stultam fecit (I Cor. I), persaepe deprehenderunt, et ad publicum auditorium protraxerunt. Tandem et ipsi terreni principes jugum Christi susceperunt, et ejus quam prius impugnabant evangelicae fidei, vel Christianae religionis defensores esse coeperunt. Unde et protinus subditur: Praecepitque populo, dicens: Qui tetigerit hominis hujus uxorem, morte morietur. Nempe et primus Constantinus lege edixit quid pateretur quisquis Christiano esset molestus, et deinceps tam gladiis regum quam verbo sacerdotum Christiana religio defensatur.