CAPUT III. De septem spiritibus Domini, quod qui primus erat in hoc opere, idem sit et finis, scilicet spiritus timoris Domini.

Gratias igitur huic Spiritui Domini, Spiritui sapientiae et intellectus, Spiritui consilii et fortitudinis, Spiritui scientiae et pietatis, et Spiritui timoris Domini, quia melius quam nos ipsi praeparare aut providere potuimus, nos abundare voluit, et in veritate experiri fecit, id quod vagienti et esurienti infantulo Israeli spondere dignatur: Dilata os tuum et implebo illud (Psal. LXXX), atque per tam longa spatia recto nos itinere duxit et reduxit, ita ut quod principium, idem sit finis, et eundo et redeundo vidimus, et videmus omnibus ascendentibus jam in sublimi positis necessarium esse fundamentum timoris Domini. Nunc cognoscimus, et cognoscere audemus consulte nos egisse, et bonitate sua hunc Spiritum, qui est ipsa bonitas, nostrae parvitati consuluisse. In quo? in eo videlicet ut de sancta trinitate et operibus ejus scribere proponentes, septem spiritus Dei pro oculis, id est in intentione haberemus, non dubitantes bonum Deum, quaecunque fecisset aut faceret, fecisse et facere secundum septiformem potentiam hujus saeculi bonitatis hujus sui boni et sancti Spiritus. Hac etenim intentione, ut vere simplici oculo et tanquam vera lucerna praeeunte videmus, in opere Domini cuncta visibilia et invisibilia creantis, dispositos esse gradus septem dierum, secundum istum septiformem Spiritum, a timore usque ad sapientiam, ut veraciter Scriptura dixerit: Initium sapientiae timor Domini (Job XXVIII; Psal. CX; Prov. VIII), et deinde lapso homine, iterum eodem ordine gradus et profectus septem aetatum, secundum eosdem septem spiritus Domini, et deinde a passione Domini reciprocato ordine gradus eosdem a sapientia usque ad timorem Domini, et ita, secundum eosdem spiritus, ubique magna et exquisita, mirabiliterque ordinata opera Domini (Psal. CX). Sedeamus hic in isto fundamento necessariae solitudinis, et quod reliquum est sermonis tam diutini, perficiamus in timore Domini.