CAPUT XXVII. Caecitatis Judaicae fuisse signum quod nebula implevit domum Domini, et quod non poterant sacerdotes stare et ministrare propter nebulam.

“Factum est autem cum exiissent sacerdotes de sanctuario, nebula implevit domum Domini, et non poterant sacerdotes stare et ministrare propter nebulam. Impleverat enim gloria Domini domum Domini. Tunc ait Salomon: Dominus dixit, ut babitaret in nebula.”

Subauditur loquens ad Moysen in monte Sina:

“Jam nunc veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem ad te, ut credat tibi in perpetuum (Exod. XIX).”

Clarum est, notum et certum est quia sacerdotes Judaeorum, Pharisaei et pontifices homicidarum, de sanctuario Domini exierunt, et eadem luce omnes gentes illuminatae sunt, eadem, inquam, luce quasi in nebula vel fumo, per suam invidiam excaecati sunt. Quo autem ordine, vel quam ob causam excaecati sunt, et hic factis figuratur, et in Isaia pariter dictis et factis hoc modo significatur.

“Vidi, inquit, Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum, et ea quae sub ipso erant, implebant templum, Seraphim stabant super illud, sex alae uni, et sex alae alteri, et clamabant alter ad alterum et dicebant: Sanctus, sanctus, sanctus, Dominus Deus exercituum, plena est omnis terra gloria ejus. Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus impleta est fumo (Isa. VI).”

Ac deinceps:

“Vade et dices populo huic: Audite audientes, et nolite intelligere, et videte visionem, et nolite cognoscere. Excaeca cor populi hujus (ibid.),”

etc. Nimirum hic Dominus sedens super solium excelsum, ipse est hic Salomon, rex magnus, rex sapiens, vere pacificus, qui inter Deum et homines mediator fecit pacem. Hic, inquam, ille est, evangelista testante, qui cum hoc prophetae testimonium posuisset dicendo,

“propterea non poterant credere Judaei, quia dixit Isaias: Excaecavit oculos eorum (Joan. XII),”

etc., continuo subjunxit:

“Haec dixit Isaias, quando vidit gloriam ejus, et locutus est de eo (ibid.).”

Igitur quod hic factis, hoc ut jam dictum est, in Isaia pariter et factis et dictis praesignatur, quia videlicet vero Salomone, vere pacifico rege Christo, per passionem mortis, gloria et honore coronato, quae templi, id est corporis ejus, vera fuit dedicatio clamantibus seraphim: Sanctus, sanctus, sanctus, id est apostolis, qui accensi erant ardore sancti Spiritus sanctam Trinitatem praedicantibus, et hoc modo omnium terra impleta est gloria ejus, qui tantum in Judaea notus erat prius (Psal. LXXV), impleta est domus Domini fumo, Judaici populi excaecatum est cor. Quod praedicatur Deus homo factus, quod annuntiatur Christus Dei Filius crucifixus mortuus et sepultus, fumus illis est, et haec Dei humilitas superbos oculos hominum scandalizat. Et non poterant, inquit, sacerdotes stare et ministrare propter nebulam. Quoniam sic excaecati sunt, et ab humilitate Christi, tanquam a nebula oculos averterunt, merito stare et administrare non potuerunt, sed exierunt, sed expulsi sunt, sed ablatum est ab eis tam terrenum quam coeleste sacerdotium, ruente pariter templo et civitate super oculos eorum, super cadavera eorum.