CAPUT VI. Exclamatio supra prophetae, qui post illud supra dictum:

“Quis appendit tribus digitis molem terrae,”

protinus subjunxit:

“Quis adjuvit Spiritum Domini, aut quis consiliarius fuit et ostendit illi?”

Hic igitur exclamare libet cum propheta, qui cum dixisset:

“Quis appendit tribus digitis molem terrae, et libravit in pondere montes, et colles in statera”

cujus capituli supra meminimus, protinus subjunxit:

“Quis adjuvit Spiritum Domini? aut quis consiliarius ejus fuit, et ostendit illi? Cum quo iniit consilium, et instruxit eum, et docuit eum semitam justitiae, et crudivit eum prudentia, et viam prudentiae ostendit illi? (Isa. XL.)”

Exclamatio sive admiratio haec, nimirum et si in aliis mirabilibus tuis, Deus, congrua est, maxime in isto, vel pro isto consilio tuo locum habet, quo sic bene consuluisti humano generi, ut diceres ironia quidem gravissima:

“Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est,”

quia videlicet sic serpens dixit:

“Eritis sicut dii (Gen. III),”

statimque subjungeres:

“Nunc ergo, ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitae, et comedat, et vivat in aeternum (ibid.).”

Hoc denique cum consilio locuta es, o beata Trinitas! Est enim consilium apud te; si non esset apud te consilium, non diceret propheta:

“Domine, consilium tuum antiquum verum fiat,”

et Psalmista dicat:

“Consilium autem Domini in aeternum manet (Psal. XXXII).”

Est ergo consilium apud te Deus in Spiritu sancto sicut et fortitudo; unde idem Spiritus sic dicitur Spiritus consilii, sicut et Spiritus fortitudinis (Isai. XI). Viderit quid sentiat aliquis, ego in nullo magis admiror, in nullo magis amplector altitudinem consilii divini quam in isto dicto vel facto, quod dixit homini:

“Pulvis es, et in pulverem reverteris (Gen. III),”

et emisit eum, ne comederet de ligno vitae et viveret in aeternum. Audebo igitur circa illud consilium versari et respondere percunctationibus istis, quoniam et si verum Apostolus dicit:

“Quis enim cognovit sensum Domini?”

(Rom. XI.) et ut subaudias nullus, tamen idem alibi loquitur:

“Nos autem sensum Christi habemus (I Cor. XII).”

Denique antequam consilium istud antiquum iniret Deus, nullus sensum ejus cognovit et nullus extrinsecus consiliarius ejus fuit, nunc autem postquam factum est, cognoverunt multi, et ut verbis utar ejusdem Apostoli, manifeste magnum est pietatis sacramentum, quod manifestatum est in carne, justificatum est in spiritu, apparuit angelis, creditum est mundo, assumptum est in gloria. Percunctabor igitur sicut percunctando ipse propheta percunctari nos docuit, et respondebo prout Christiana fides ad respondendum nos instruxit.