CAPUT 11

“Et alter angelus exivit de templo, clamans voce magna ad sedentem super nubem: Mitte falcem tuam acutam, quia venit hora ut metatur quoniam aruit messis terrae. Et misit, qui sedebat super nubem, falcem suam in terram et messuit terram.”

Quaerenda est ergo messis, quam primo adventu suo hic Filius hominis messuerit, Nam de illa messe quam intendit, dicens:

“Sinite utraque crescere usque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus: Colligite zizania, et ligate ea in fasciculos ad comburendum; triticum autem recondite in horreum meum (Matth. XIII).”

De illa, inquam, messe certum est quod finis saeculi sit. Dixit enim:

“Messis vero consummatio saeculi est; messores autem angeli sunt.”

Ubi ergo messis alia invenitur? Nimirum ubi hic idem Filius hominis fatigatus ex itinere, et sedens super puteum, fidem gentium paratam esse videns ad audiendum dicebat discipulis suis:

“Nonne vos dicitis quod adhuc quatuor menses sunt et messis venit? Ecce dico vobis: Levate oculos vestros, et videte regiones, quia albae sunt jam ad messem. Et qui merit, mercedem accipit et congregat fructum in vitam aeternam ut qui seminat simul gaudeat, et qui metit (Joan. IV).”

“Ego misi vos metere quod non seminastis: alii laboraverunt, et vos in labores eorum introistis (Luc. X).”

Quinam sunt illi qui laboraverunt, vel qui seminaverunt, nisi Moyses et prophetae, qui Christum venturum praedixerunt? Porro alii in labores illorum introierunt et sata illorum messuerunt, quia videlicet illi Christum, quem prophetaverunt, tempore suo non viderunt, apostolorum autem beati oculi viderunt. Cum ergo venisset Christus, jam tempus messis exstitit, ut videlicet quemadmodum metendo plenum frumentum in spica separatur ab arida stipula, ita ut suscipiendo Christum vivificans spiritus separatur ab occidente littera. Itaque exiens alter angelus de templo, et clamans voce magna:

“Mitte, inquit, falcem tuam acutam, quia venit hora ut metatur, quoniam aruit messis terrae.”

Quis porro iste alter angelus sit, evangelica Filii hominis nobis insinuat auctoritas, cum de praecursore suo Joanne dicit:

“Quid existis in desertum videre? prophetam? Etiam dico vobis, et plusquam prophetam. Hic est enim de quo scriptum est: Ecce ego mitto Angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te (Matth. XI; Malach. III).”

Ergo Angelus Joannes, et hic idcirco recte dicitur alter Angelus, quia et hic Filius hominis ad quem clamat, cujus praeco vel praecussor est, Angelus dicitur sicut et propheta, in quo illud de Joanne scriptum est, continuo dicit:

“Et statim veniet ad templum sanctum suum dominator, quem vos quaeritis, et Angelus testamenti, quem vos vultis.”

Hic alter angelus exivit de templo, imo et de templi illius manufacti umbratico sacerdotio. Sacerdos namque erat pater ejus Zacharias, et secundum legem patri sacerdoti filius sacerdos succedere jure debebat. At ipse exivit, in desertum abiit, zonam pelliceam et pilos camelorum praeclaris illius sacerdotii stolis praetulit. Illuc ivit clamare voce magna, supplicare magno desiderio, ut eum quem salutaverat exsultando clausus in utero, videre et ostendere mereretur mundo. Nesciebat quippe illum facie, licet per spiritum prophetiae sciret eum advenisse (Matth. IV). Quid ergo dicebat:

“Mitte falcem tuam acutam.”

Hoc est manifestare in Israel, et praedica per temetipsum, et praedicando doce homines foris relinquere occidentem litteram, et colligere vivificantem spiritum, et intelligere quod hactenus lex et prophetae prophetaverunt. Quare?

“Quia venit hora ut metatur, quoniam aruit messis terrae.”

Quemadmodum in agris quandiu frumentum spica nondum plene formatum est, ad maturitatem ductum est, foris cum stipula manet; ubi autem permaturuit, tunc demum secatur, et stipula foris relicta intus comportatur. Ita quandiu ventures exspectabaris, lex carnaliter observabatur; ubi autem tu advenisti jam te praedicante, littera legis cum carnalibus Judaeis foris relinquenda, et spiritalis sensus intus colligendus est, ita ut verbi gratia sint coelibes, et tamen nihilominus, imo multo melius attendant id quod dictum est:

“Maledictus omnis qui non facit semen in Israel.”

Tandiu clamavit, donec illi responsum est, ut veniret in aqua baptizans dato hujuscemodi signo:

“Super quem videris Spiritum descendentem sicut columbam, et manentem in eo, hic est qui baptizat in Spiritu sancto (Joan. I).”

Factumque est, atque hoc signo manifestatus in Israel, extunc coepit praedicare et dicere:

“Poenitentiam agite, appropinquabit enim regnum coelorum (Matth. III, IV).”

Sequitur ergo:

“Et misit qui sedebat super nubem falcem suam in terram, et messuit terram.”

Messis illius primitiae apostoli fuerunt, et post illos omnes qui ex gente illa credentes, relicta carnalium caeremoniarum arida stipula, legem spiritualem spiritualiter adimplere studuerunt. Porro de illis omnibus qui stipulam illam, id est legis occidentem litteram carnaliter aemulantes et evangelico spiritu invidentes, apostolos Christi persecuti sunt, eadem impietate qua ipsum occiderunt Christum, quale factum sit judicium sequentia visionis protinus significant.