|
Juxta mysticos sensus Cyrus rex Dominum Salvatorem et nomine designat et
factis. Hoc non ex nostra conjectura, sed ex manifestis Esaiae verbis
dicimus, quibus ex persona Domini dicebat:
|
“Assimilavi te, et non cognovisti me (Isa. XLV.)”
|
|
Assimilavit namque eum Deus Filio suo, quamvis ipse Deum se assimilantem
minime cognoverit. Sed dicis: In quo eum assimilavit? Primum in eo
(ibid.) quod Christum suum illum cognominare dignatus est, ita dicendo:
|
“Haec dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi dexteram, ut
subjiciam ante faciem ejus gentes,”
|
|
etc. Deinde quod eum Cyrum, quod interpretatur haeres, multo antequam
nasceretur, vocandum esse disposuit. Hoc enim vocabulum recte congruit
illi, cui dicit idem Deus Pater:
|
“Postula a me, et dabo tibi gentes haereditatem tuam (Psal. II).”
|
|
De quo et Apostolus ait:
|
“Quem constituit haeredem universorum, per quem fecit et saecula (Hebr.
I).”
|
|
De quo etiam in carne apparente inimici persequentes dicebant:
|
“Hic est haeres. Venite, occidamus eum, et nostra erit haereditas
(Matth. XXI; Marc. XII).”
|
|
Assimilavit ergo Cyrum Dominus Deus unigenito suo, Deo et Domino nostro
Jesu Christo, quia sicut ille, destructo Chaldaeorum regno, populum Dei
liberavit, ac in patriam remisit, templumque quod erat incensum in
Hierosolymis reaedificari praecepit, et hoc ipsum edictum etiam per
litteras manifestare curavit, ut implerentur verba Hieremiae prophetae,
quibus hoc futurum esse praedixerit, ita mediator Dei et hominum (I Tim.
II), destructo per orbem diaboli regno, electos suos, qui erant dispersi
ab ejus tyrannide revocatos in suam congregat civitatem coelestem veram
Hierusalem, id est pacis visionem, et hoc ipsum per litteras manifestat,
sanctas videlicet in mundum universum mittendo Scripturas, quibus fidem
sui nominis ac spem salutis, cunctis qui ad regnum suum pertinent, hoc
est electis omnibus, praedicat. Nihilominus quod in Scriptura sua dixit
idem Cyrus:
|
“Omnia regna terrae dedit mihi Dominus Deus coeli (I Esd. I),”
|
|
veraciter soli convenit majestati ejus, qui dixit:
|
“Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra (Matth. XXVIII).”
|
|
Caeterum minus verum videtur sonare quod ille omnia sibi regna terrae a
Deo tradita dicit, nisi forte intelligendum quod, eo tempore quo haec
scripsit, nullum sui regnum adversarium habuerit, vel certe victo,
destructo atque exhausto tam robusto, tamque antiquo Chaldaeorum
imperio, nullum suo regno in toto orbe resistere posse crediderit.
Credendum est autem maxime, ex illa Esaiae prophetia, hunc Cyrum regem
dilexisse filios Israel, eosque de captivitate exemptos domum remisisse,
ac templum reaedificare jussisse Domini Dei eorum. Audierat quippe tam
Esaiam quam Hieremiam prophetam eorum per Spiritum Dei de regno suo et
Babyloniorum destructione fuisse praelocutum (Isa. XLV; Jer. XLIV). Nam
et spiritualiter ipsum genus expugnationis quo Babyloniam cepit
expresserant iidem prophetae. Quorum Esaias:
|
“Qui dico, inquit, profundo: Desolare, et flumina tua arefaciam (Isa.
XLIV).”
|
|
Porro Hieremias:
|
“Murus, inquit, Babylonis ille latissimus suffossione suffoditur, et
portae ejus excelsae igni comburentur (Jer. LI).”
|
|
Narrant enim historiae quia, diviso atque exinanito per plurimos rivos
flumine Euphrate qui per medium Babylonis influebat, per arefactum ac
desolatum ejus profundum urbem hostis intraverit. Non ignoramus quae de
hac civitatis vel templi aedificatione in libro continentur Esdrae et
Neemiae, cuncta spiritualibus plena mysteriis esse, sed nos propositi
itineris longitudine devocamur, ne diu multum locis singulis immoremur.
Pauca ergo contingemus secundum praeconia Aggaei et Zachariae
prophetarum, qui illo tempore magno spiritu prophetaverunt. Magni quippe
spiritus isti prophetae fuerunt, ut adversus tanti regis edictum, et
Samaritanos gentesque cunctas per circuitum aedificationem templi Domini
impedientes, juberent templum extrui, sicut scriptum est. Itaque
exemplum edicti regis Artaxerxis lectum est coram Reum Beeltheem et
Samsai scriba et consiliariis eorum, et abierunt festini in Hierusalem
ad Judaeos, et prohibuerunt eos in brachio et robore (I Esd. IV).
|
“Tunc intermissum est opus domus Dei in Hierusalem, et non fiebat usque
ad annum secundum Darii regis Persarum. Prophetaverunt autem Aggaeus
propheta et Zacharias filius Addo, prophetantes ad Judaeos qui erant in
Judaea et Hierusalem, in nomine Dei Israel. Tunc surrexerunt Zorobabel
filius Salathiel, et Josue filius Josedech, et coeperunt aedificare
templum Dei in Hierusalem, et cum eis prophetae Dei adjuvantes eos (I
Esd. IV, V).”
|
|
|
|