CAPUT XII. Cur statio ad Sanctos Apostolos.

Statio ad Sanctos Apostolos perspicue supradicto congruit mysterio; per apostolorum enim factum est ministerium, quod os muti apertum est; quod linguae infantium disertae sunt, quod Aethiops horridus agnelli candido vellere vestitus est, quod peccatrix quaelibet anima foramen crucis invenit in maxilla Leviathan (Job. XL), per quod effugiens, crucifixam non jam in monumento, sed in coelo quaerens inveniat misericordiam. Propter quod eosdem apostolos in Evangelio supradicto vocat Dominus fratres suos (Joan. XX), quia studiis illorum actum est, ut eo nihil minus habeat gentium Ecclesia, quod eam Dominus sua corporali non illustravit praesentia.

Sed et Philippus, qui supra dictum fidei candore vestivit Aethiopen, nomine suo cunctos mystice signat apostolos. Philippus enim interpretatur os lampadis. Lampas autem, id est lux, mundi Salvator est, sicut Isaias dicit de illo:

“Propter Sion non tacebo et propter Jerusalem non quiescam, donec egrediatur, ut splendor Justus ejus, et Salvator ejus ut lampas accendatur (Isa. LXII).”

Cujus os apostoli vel quique praedicatores sancti recte dicuntur, quia verum a falso separant, sicut alibi dicitur:

“Si separaveris pretiosum a vili, os meum eris (Jer. XV).”

Philippus ergo cunctos, ut dictum est, suo nomine signat apostolos, qui usque hodie scriptis suis Aethiopissas candidare non desinunt animas: insuper et redarguunt Synagogam murmurantem contra Dominum, propter gentium Ecclesiam, sicut quondam Maria murmuravit contra Moysen, propter uxorem ejus Aethiopissam (Num. XII).