|
Imo vero, cum istae tres prophetiae partes sint, id est, de praeteritis,
de praesentibus et de futuris, ea plurimum valet ad comprobationem
prophetici spiritus, qua praesentialiter quis ita convenitur, ut occulta
cordis ejus manifestentur. Tunc enim dubitatio homini nulla relinquitur,
quin in prophetante solus Deus loquatur praeter quem corda hominum
pervidere nemo potest alius. Quod Apostolus commendans ait:
|
“Si omnes prophetent, intret autem quis infidelis vel idiota convincitur
ab omnibus, dijudicatur ab omnibus, occulta cordis ejus manifesta sunt,
et ita cadens in faciem adorat Deum, pronuntians quod vere Deus sit in
vobis (I Cor. XIV).”
|
|
Ita plane mulier haec, ubi foris audivit ab homine, quod seipsa noverat
intus, secure pronuntiabat quod vere in homine illo esset Deus, et
indubitanter dixit:
|
“Domine, ut video, propheta es tu.”
|
|
Deinde sciens et hoc, quia prophetae per figuras et tropologias loqui
consuevissent, carnalem amovit intellectum ab ejus dictis, nec eo sensu
quo prius ultra vivam aquam ab illo petivit, potius doctrinam veritatis
ab eo quaerere intendit, tanquam a propheta, tanquam ab eo, qui non de
corde suo loquendo contentionibus inaniter efferretur, sed per quem,
sicut experimento didicerat, loqueretur Deus. Nam praeter sitim corporis
ob quam veniebat haurire aquam, habebat quamdam aliam sitim, scilicet
sitim audiendi verbum Dei, quam optime noverat ipse adaquator mentium,
qui loquebatur ei. Nunquid enim sola peccata ejus noverat, et desiderium
animae ejus docilemque humilitatem cordis ejus non noverat? Ut quid ergo
dixerat ei:
|
“Si scires donum Dei, et quis est qui tibi loquitur, tu forsitan
petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam?”
|
|
nunquid in incerto locutus est? an quia dixit
dubitasse putandus est? Non utique in sermone omnia scientis, universa
videntis, forsitan dubitantis significat incertitudinem, sed affirmantis
admirationem, sicut et illic:
|
“Si crederetis, inquit, Moysi, crederetis forsitan et mihi (Joan. V).”
|
|
Nam et illic duritiam vel incredulitatem Judaeorum, et hic in eorumdem
exprobrationem, facilitatem ad credendum miratur alienigenarum. In hac
ergo muliere sitim quoque praeviderat audiendi verbum Dei. Cui videlicet
siti suae protinus satisfieri deposcit, ubi prophetam illum esse
comperit. Nam dicit ei:
|
|