CAPUT 32

“Ego autem habeo testimonium majus Joanne.”

In hac assumptione mea tota victoriae palma consistit, ut cum rationum firmamenta contentiosum auditorem, vel acquiescere, vel obmutescere fecerint, protinus concludam dicens: Quia claritatem ab hominibus non accipio. Quod non est aliud quam quod supra dixi, et probare coepi:

“Quia ego testimonium ab hominibus non accipio,”

nec enim opus habeo. Dico ergo subsequenti probaturus ratione:

“Quia ego testimonium majus habeo Joanne:”

“Opera enim quae dedit mihi Pater ut perficiam ea, ipsa opera quae facio in nomine Patris mei, testimonium perhibent de me, quia Pater me misit.”

Pater, qui, ut supra dixi, dedit Filio vitam habere in semetipso, sicut ipse vitam habet in semetipso, dedit mihi eidem Filio quaedam opera, ut perficiam ea, videlicet jam coepta, quae cum perfecta fuerint audient ea surdi, et videbunt caeci (Luc. XVIII), si vos audire et videre nolueritis, et clamabunt lapides, si vos loqui recusaveritis (Luc. XIX; Psal. X). Quae sunt illa opera? Magna utique et exquisita in omnes voluntates Patris mei opera sunt haec, praedicto homine multo majora: opus incarnationis; opus nativitatis, opus miraculorum, quae in vobis feci et quae nemo alius fecit; opus passionis; opus resurrectionis; opus ascensionis meae et effusionis Spiritus sancti, quae omnia cum ego perfecero, vos abscondere non poteritis, coelis enarrantibus hanc gloriam Dei, et annuntiante firmamento haec opera manuum mearum, ita ut non sint

“loquelae neque sermones, quorum non audiantur voces eorum, ut in omnem terram exeat sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum (Psal. XVIII).”

Haec opera dum ego facio in nomine Patris mei, id est, in ea professione quod ego Filius Dei sim, et Deus Pater meus sit, verum utique et legitimum habeo testimonium quod ille revera sicut dico Pater meus sit, neque vos contemnentes me, ullam idoneam vel legitimam excusationem habebitis, cum fiat verbum quodcunque loquor in eodem quod profiteor in nomine Domini. Praeterea:

“Et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me.”

Quando autem vel ubi testimonium perhibuerit de me, paulo post dicam. Prius enim ut describam personam illius Patris, ut exprimam dignitatem testis et tunc demum exponam antiquitatem vel constantiam testimonii. Non enim hic, de quo loquor, est ille pater meus Joseph, quem vos patrem meum dicitis, quem videre ut hominem potuistis, cujus vocem audire et non magni pendere potuistis (Luc. III, IV). Sed quid?

“Neque vocem ejus unquam audistis, neque speciem vidistis.”

Ecce quanto major Joanne hic. Joannis quippe, et vocem audire, et speciem utpote hominis mortalis atque corruptibilis videre potuistis; vocem articulatam, et aere plectroque linguae formatam, speciem circumscriptam atque visibilem; et praeter horridam eremitici vestitus asperitatem pene in nullo vestri dissimilem. At ille Pater meus neque vocem elementarem, neque speciem habet circumscriptam aut visibilem (Exod. XXXIII). Deus enim est non homo, spiritus est et non caro. Nam et si patres aut prophetae vocem ejus audierunt, et si quidam eorum facie ad faciem Deum viderunt (Num. XII), nunquam tamen illum sua substantia videre potuerunt, nunquam propriam ejus vocem aut loquelam, nisi mente audierunt. Ille talis testimonium perhibuit de me.