VERS. 8.

Cunctae res difficiles: non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur. Non solum de physicis, sed et de ethicis, quod scire difficile est, nec sermo valet explicare causas naturasque rerum, nec oculus, ut rei poscit dignitas, intueri, nec auris instituente doctore ad summam scientiam pervenire. Non tamen quidquid difficile, hoc totum est impossibile. Saepe improbus labor vincit quod primo impossibile et difficile videtur. Aliquando explicat et reserat sermo quod ordo naturae implicat. Sunt quaedam res difficiles, quae non explicantur sermone: et sunt res difficiles, quas philosophi et sapientes absolvunt. Sed quis loquendo satisfacere possit auri? Semper illa prurit, semper nova audire gestit. Tot causae rerum non possunt aures satiare, tot formae rerum non possunt oculos informare. Licetque Ecclesiaste teste res cunctae difficiles sint, aliquo utamur exemplo, quo difficilia superemus. Dicitur fabulose, et non sine causa, somnus duas habere portas, unam eburneam, alteram corneam. Sed cornu, quanquam durum sit et asperum, tamen per aquam calidam sic aptatur, sic attenuatur, ut visu eum pertranseas, et quod erat natura impossibile, arte possibile reddidisti. Quis autem ebur, quamvis cornu pretiosius sit, sic poliat, sic flectat, ut visui nostro penetrabile fiat? Hoc omnino impossibile est. Cornu nobis translucet, cum valemus mente et actu, et quod natura nobis difficile est, arte et labore nostro facillimum redditur. Hoc ebur non patitur ut per illum aspiciamus, ideoque res signat penitus difficiles et latentes, a quibus et oculos nostros avertit, et aures.