IN LIBROS REGUM LIBER QUINTUS
Index
CAPUT PRIMUM. Quod ait Dominus aa Salomonem: “Quia habuisti hoc apud te,” et quid sit peccatum suum quemquam apud se habere, et quod idcirco regnum ejus abscindendum fore praedixit.
CAPUT II. Quod dixit: “Et non custodisti pactum meum,” et in quo Salomon jure denotetur qui sapientiam postulavit, quamvis hoc Domino placuerit, quam in nocte per somnium accepit non perseveraturus.
CAPUT III. Quod in isto judicio Deus Hieroboam scissuras regni tradiderit, et qualia populi peccata praecesserint.
CAPUT IV. Cur tot scissuras pallii sui fecerit propheta, et quod extunc regnum Israel decem vicibus scissum sit.
CAPUT V. Quod exemplum haereticorum sit, qui scindunt se a domo. David, ab Ecclesia Christi, et quod recte dictum sit: “Porro una tribus remanebit Salomoni,” etc., cum duae possint dici, Juda et Benjamin.
CAPUT VI. Quod excogitatio vitulorum mystice sit adinventio omnis haereticorum, quorum consortium quantum sit vitandum, illud indicat, quod virum Dei, quia panem ibi deceptus comedebat, leo invenit et occidit.
CAPUT VII. De Helia, cujus typum gesserit in eo quod siccitatem induxit propter Achab et Jezabel, et quod paverunt eum corvi, et quod ad viduam Sarephtanam missus sit.
CAPUT VIII. De filio mulieris matrisfamilias quem suscitavit Helias, qui dicitur fuisse Jonas, et quid mystice designet mors ejus.
CAPUT IX. Quid reversio Heliae ostendentis se Achab mystice significet, et quid prophetae Baal clamantes, seque cruentando concidentes, quid ignis invocante Helia cadens de coelo super holocaustum, et quid quod data est pluvia, et quod Helias praecinctus lumbis currebat ante Achab.
CAPUT X. De fuga ejus, qua mori timens mori optavit, et cujus rei typus sit ipse vel juniperus, illeque cibus, cujus in fortitudine tot jejunavit diebus.
CAPUT XI. De interpellatione ejus adversus Israel, et divino ad eum responso, et quid in spiritu grandi et forti subvertente montes, et conterente petras, quid in commotione, quid in igne, quid in sibilo aurae tenuis sit.
CAPUT XII. Juxta anagogen quid ille spiritus, quid commotio illa, quid ille ignis, quid ille sibilus, quid ipse Helias significet, operiens pallio vultum suum.
CAPUT XIII. Quomodo ad imperium Domini Helias Helisaeum prophetam, et Helisaeus Jehu regem unxerit super Israel, et quod contra decretum Domini egerit Achab reservando Benadab, adeo quod diceret Dominus: “Erit anima tua pro anima ejus,” etc.
CAPUT XIV. De morte Naboth Jezraelitae, quod ipse quoque innocentiae Christi praeco moriendo fuerit, et cujus rei vinea ejus, cupiditas Achab, et Jezabel impia, typus exstiterint.
CAPUT XV. De Helia, et Helisaeo, quid mystice significet quod pallium suum posuit super eum, et ille relictis bobus cucurrit post eum.
CAPUT XVI. Quid in mysterio praesignet quod Helias est levatus in coelum, quid primus et secundus quinquagenarius qui coelesti igne consumpti sunt, et quid tertius, qui se humiliando salvatus est.
CAPUT XVII. Quid mystice significet quod Helias in coelum levandus pallio suo Jordanis aquas percussit ac divisit, et quid quod Helisaeus qui tertio sedere permissus, sedere noluit, sed cum illo perseveranter ivit.
CAPUT XVIII. De eo quod ait: “Postula quid vis ut dem tibi,” etc., qualiter itidem in ascensione Christi apostolis factum sit.
CAPUT XIX. De curru igneo, quo est elevatus, et quod nec aliquis ante vel post Christum sic ascendit, vel possit ascendere in coelum quomodo Christus.
CAPUT XX. Quid sit mystice quod Helisaeus vestimenta scidit, quodque pallio Heliae primo percussit aquas, et divisae non sunt, secundo percussit, et divisae sunt.
CAPUT XXI. Quid sit mystice quod Helisaeus in Hiericho habitavit, et aquas steriles terramque pessimam mittendo sal in vase novo sanavit.
CAPUT XXII. Quod, Helisaeo ascendente per viam, pueri illuserunt, et idcirco eos duo ursi de saltu egressi laceraverunt, portentum fuisse mirabilis excidii Hierosolymorum, sub Tito et Vespasiano, pro eo quod Christo illuserunt.
CAPUT XXIII. Quod, cantante psalte, facta est super Helisaeum manus Domini, evidens esse documentum, quia non semper aderat Spiritus sanctus prophetis, quodque ad invocandum Spiritum sanctum cum sermone divinae laudis, multum valet sonus musicae dulcedinis.
CAPUT XXIV. Quale in eo mysterium sit, quod mulier parum olei quod habebat per vacua vasa effudit, quae cuncta usque ad summum repleta sunt.
CAPUT XXV. Quale in eo mysterium sit quod filium Sunamitis puer ab Helisaeo missus cum baculo non suscitavit.
CAPUT XXVI. Quid sit mystice quod eumdem quem suscitavit Helisaeus eidem mulieri in virtute Dei contulerat filium.
CAPUT XXVII. De coloquintida, cujus gustum valde amarum Helisaeus dulcoravit, quod haereticorum doctrina illi similis sit.
CAPUT XXVIII. Quod de paucis panibus turbam hominum saturavit, cui rei in Christo simile sit.
CAPUT XXIX. De lepra Naaman Syri, quae curata est lavando in Jordane septies, quod in facto illo praefigurata sit gratia baptismi, qua gentilis a peccati lepra mundatus est, operante Spiritu sancto septiformi.
CAPUT XXX. Quod ait Naaman, “ut ignoscat mihi Deus pro hac re, si rege innitente super manum,” etc., quomodo non sit contrarium sensui Apostoli, qui nec recumbere in idolio concedit.
CAPUT XXXI. Quorum vel qualium in Ecclesia typum gesserit Giezi, cui propter cupiditatis culpam lepra Naaman adhaesit.
CAPUT XXXII. De miraculo quo ferrum de manubrio elapsum rediit, et super aquam natavit, cujus rei typus fuerit.
CAPUT XXXIII. De miraculo quo Syros caecitate percussit, et rursum videre fecit, quod nobis quoque, in hoc ostensum sit, plures esse nobiscum, quam cum hostibus salutis nostrae, et quod erga illos perfectam charitatem exhibuit.
CAPUT XXXIV. De obsidione Samariae qua juxta verbum Helisaei modius similae statere uno, et duo modii hordei statere uno fuerunt in porta Samariae.
CAPUT XXXV. De eo quod ait ad Joas regem Israel: “Percute jaculo terram,” ac deinceps: “Nunc autem, inquit, tribus vicibus percuties eam,” videlicet Syriam.
CAPUT XXXVI. De eo quod cum tetigisset ossa Helisaei, revixit mortuus, cujus rei in Christo mysterium sit.
CAPUT XXXVII. Comprobatum esse ex operibus Helisaei quod in eo spiritus Heliae duplex sit factus, et Judaeus esse ex hoc quod pia et sincera dixerit intentione: “Obsecro ut fiat spiritus tuus duplex in me.”
CAPUT XXXVIII. De filia Jesabel Athalia, quae nupserat regi Juda Joram filio Josaphat, quomodo maternam vesaniam exercuit in Hierusalem et in omni Juda, et idcirco semen ejusdem Joram usque ad quartam generationem de evangelica tollitur memoria.