CAPUT 7

“Egressis autem illis, ecce obtulerunt hominem mutum, daemonium habentem. Et ejecto daemone, locutus est mutus, et miratae sunt turbae dicentes: Nunquam sic apparuit in Israel.”

Hoc est, quod inter caetera miramur, faciem hujus filii attendentes, quia nunquam sic apparuit in Israel, nunquam super terram talis facies visa est, inter omnes facies patriarcharum atque prophetarum, omniumque hominum quicunque memorabilia super terram operati sunt. Hoc fida discretione discernendum est, quia nunquam talis facies hominis fuit ut haec.

“Pharisaei autem dicebant: In principe daemoniorum ejicit daemones.”

Pharisaei vero a Deo divisi, quantam spirabant angustiam atque penuriam cordis sui, cordis amari, qui cum dicere non possent: Non ejicit daemones, illuc se verterunt, ut dicerent:

“In principe daemoniorum ejicit daemones.”

Sed quia non semel hoc dixerunt, et aliis adhuc locis similiter blasphemaverunt, sicut sequeutia post haec indicabunt, jam nunc ad alia properemus, quippe qui ultra propositum diu nimis in contemplatione faciei hominis detinemur, cum et alias facies contemplaturi, longum nimis et fastidiosum opus fore suspicemur.

“Et circuibat Jesus civitates omnes et castella, docens in synagogis eorum, et praedicans Evangelium regni, et curans omnem languorem, et omnem infirmitatem. Videns autem turbas, misertus est eis, quia erant vexati et jacentes sicut oves non habentes pastorem.”

Hoc maxime loco spectabilis est ea, quam aspicimus, facies hominis, quia facies est pietatis, facies misericordiae et miserationis, et quidem homines illi, quos tunc aspiciebat facies ista, facies benigna, vexati erant et jacebant sicut oves non habentes pastorem, quippe qui sub nomine pastorum, lupos habebant Annam et Caipham, de quibus recte dictum fuerit per prophetam dicentem:

“Principes ejus in medio illius quasi lupos rapientes praedam, ad effundendum sanguinem et perdendas animas, et avare sectantes lucra (Ezech. XXII).”

Quomodo enim sub ejusmodi, non pastoribus, sed lupis oves vexatae erant et jacebant? Nimirum sicut alibi per eumdem prophetam inter caetera dicit:

“Quod infirmum fuit, non consolidastis, et quod aegrotum non sanastis; quod confractum est, non alligastis, et quod abjectum, non reduxistis; quod perierat, non quaesistis, sed cum austeritate imperastis ei et cum potentia (Ezech. XXXIV).”

Quomodo autem, vel in quo misertus est eis, nisi in eo ut jam insisteret facere illud, quod facturum se ibidem fortiter praedixit?

“Ecce, inquit, ego ipse super pastores requiram gregem meum de manu eorum, et cessare eos faciam, ut ultra non pascant gregem meum, nec pascant amplius pastores semetipsos, et liberabo gregem meum de ore eorum (ibid.).”

Sed nunquid solas videbat turbas, et earum tantum miserebatur, quas tunc oculis corporalibus aspiciebat? Imo et omnes omnium gentium turbas, quae in eum crediturae erant oculis interioribus videbat, et omnium miserescens, aliam similitudinem induxit, dicens continuo discipulis suis: