|
Cum autem jam dictum sit quod aperuisset librum, quomodo nunc dicunt,
|
“dignus es accipere et aperire librum?”
|
|
Semel enim passus et mortuus est, et hoc modo librum semel aperuit, id
est Scripturas implevit. Ergo quod dicunt ei qui jam aperuerat, id est,
adimpleverat,
id est, ac si dicant, dignus es et potens sensum legentibus aperire, et
intelligentiam Scripturarum dare. Nam et hoc et illud unus idemque pro
sua dignitate effecit. Moriens Scripturas adimplevit, resurgens Spiritum
sanctum dedit apostolis, qui ad intelligendas Scripturas sensum illis
aperuit, et signacula libri solvit, id est, soluta et intelligibilia
facta esse mysteria Scripturarum ostendit. Unde haec, Domine, dignitas
tibi?
|
“Quoniam occisus es, inquiunt, et redemisti nos Deo in sanguine tuo.”
|
|
Nisi occisus fuisses, nequaquam liber aperiri potuisset. Propterea Petro
evaginanti gladium cum mallet homines occidere quam ab hominibus occidi,
te verum Agnum Dei, dixisti:
|
“Converte gladium tuum in locum suum. Non possum rogare Patrem meum, et
exhibebit mihi modo plus quam duodecim legiones angelorum? Quomodo ergo
implebuntur Scripturae? quia sic oportet fieri (Matth. XXVI).”
|
|
Quoniam ergo occisus es, in eo ipso aperuisti librum, et implesti
veritatem Scripturarum.
|
“Occisus es et redemisti nos Deo in sanguine tuo.”
|
|
Notandum tale canticum in duobus quae sequuntur multitudinis angelorum
et omnis creaturae testimoniis non esse, quia videlicet neque angeli,
quippe qui non perierant, neque creatura alia quaecunque rationalis non
est, sed sola hominum Ecclesiae, quae hic intelligitur per viginti
quatuor seniores et quatuor animalia, in sanguine Christi redempta est.
Propterea isti quidem dicunt, quoniam
|
“occisus es, et redemisti nos;”
|
|
angeli autem hoc tantum,
|
“dignus est Agnus qui occisus est,”
|
|
et non addunt,
Porro caeterae omnes creaturae quae in coelo, et quae super terram, et
quae sub terra, et quae in mari sunt, nihil horum dicunt, sed tantummodo
sedenti super thronum a quo factae sunt, et Agno per quem factae sunt,
suo modo benedicunt. Soli ergo homines sunt qui primi ante angelos et
ante omnem creaturam primum in isto cantico perhibent testimonium,
dicendo:
|
“Quoniam occisus es, et redemisti nos.”
|
|
Cui redemisti nos? Deo, inquiunt, unde redemisti nos?
|
“Ex omni tribu, et lingua, et populo, et natione.”
|
|
Ex magna utique dispersione congregasti nos, ex magna dissensione
adunasti nos. Ex hoc namque homines multum a semetipsis dissentiunt quod
multarum tribuum, dissonantium linguarum, dissimilium populorum, et
diversarum sunt nationum. Porro ex hoc adeo dissentiunt quod a diabolo
capti diversorum tenentur irretiti laqueis errorum. Sed tu redemisti nos
Deo ut faceres nos Dei filios, ut, sicut in Evangelio scriptum est,
|
“filios Dei, qui erant dispersi, congregares in unum (Joan. XI).”
|
|
Agnus qui in Aegypto in figuram tui occisus est, ex una tantum gente
populum illum in sanguine suo redemit, ita videlicet ut sanguis ejus de
limine sumptus, et in superliminari, et super utrumque postem positus
domorum in quibus comedebatur (Exod. XII), percussorem non sineret
ingredi et percutere, et occisis Aegyptiorum primogenitis, hi qui prius
tenebantur ab eis non solum dimitterentur, sed etiam compellerentur
exire, et diviso mari Rubro, ipsi quidem salvi pertransirent,
persequentes autem eos Aegyptii cum curribus et equis suis in mediis
fluctibus interirent. Taliter tunc Agnus ille populum illum redemit, imo
tunc Dominus dominator Agne, per illius agni immolationem figurativa
redemptione illos redemisti. Nunc autem tu per temetipsum ita redemisti
nos Deo in sanguine tuo, ut sanguis tuus, qui pro nobis effusus est, de
baptismi tui sacramento sumptus, signo crucis frontibus nostris
imprimatur, itemque de sacro altari sumptus super utrumque postem
domorum nostrarum ponitur, dum et cordis et corporis ore percipitur. Hoc
facto percussor diabolus ingredi non permittitur, sed primogenitum, id
est, originale peccatum in nobis deletur, et omnia quae contra nos erant
actualia peccata, nosque persequebantur, in aquis baptismi absorbentur.
Ita redemisti nos liberans a malignis spiritibus, et congregans de
nationibus, et fecisti nos Deo nostro regnum et sacerdotes. Illud quoque
quod ad hoc redemisti nos, ut faceres Deo nostro regnum et sacerdotes,
qui eramus servi peccati, et daemonum sacrificatores, in illa umbra
praefiguratum est: Redactos in servitutem Aegyptiorum, et servientes
diis eorum, filios Israel ad hoc redemisti, ut faceres Deo qualecunque
regnum, et de tribu Levi sacerdotes qualiscunque sacrificii, sic
incipiens et sic mandans Pharaoni:
|
“Dimitte populum meum ut sacrificet mihi (Exod. V).”
|
|
Factum est tandem in manu forti, et populus ille regnum erat Deo, donec
malo consilio dicerent ad Samuel:
|
“Nequaquam, sed regem constitue super nos,”
|
|
Item:
|
“Constitue super nos regem ut judicet nos, sicut et universae habent
nationes.”
|
|
Dominus autem ad Samuelem:
|
“Non, inquit, te abjecerunt, sed me, ne regnem super eos (I Reg. VIII).”
|
|
Ergo et in illa figura sic illos de servitute Aegyptiorum hominum
pariter et deorum redemisti, ut faceres regnum Deo et de illis
sacerdotes Dei. Nos secundum illam figuram fecisti in veritate Deo
nostro regnum et sacerdotes, ut jam non simus servi peccati, sed regnum
justitiae, ut non regnet peccatum in nostro mortali corpore (Rom. VI),
imo nec ipsum corpus jam mortale sit, cum mors per gloriam
resurrectionis absorpta fuerit (I Cor. XV). Ecce jam et regnum hic
incipit, et sacerdotes sumus Dei, nunc sacrificantes hostiam salutarem
corporis et sanguinis tui, tunc autem et plane regnaturi, et
incessabiles laudum hostias sacrificaturi: Vere magna largitas
redimentis, qui ad hoc redemit servos peccati, ut non servos faciat vel
habeat, sed regnum et sacerdotes Dei. Confitentur quidem omnes redempti,
et verum dicunt, quia sunt servi ejus qui eos redemit, sed ipse qui
redemit, non servos, sed amicos, non subservientes, sed conregnantes
facit, et dicit. Quid multa? Conditione sui sunt servi emptitii,
dignatione illius vocantur et sunt amici, et filii vocantur, et sunt
regnum et sacerdotes Dei.
|
“Et regnabunt, inquit, super terram.”
|
|
Quomodo illi jam dicti de ergastulo Aegyptiorum liberati regnaverunt
super illam repromissionis terram, unde Chananaei et Amorrhaei propter
sua peccata ejecti sunt; ita isti regnabunt super veram repromissionis
terram, super terram viventium, unde propter superbiam illi apostatae
spiritus ejecti sunt. Notandum vero, quod de prima persona transierunt
ad tertiam, cum praemisso, et fecisti nos Deo nostro regnum et
sacerdotes, adjungunt et regnabunt super terram. Religiosa valde
transitio est haec, declinans etiam in sono vocis vane gloriantium
similitudinem; etenim cum veraciter dicere possent, et regnabimus super
terram, magis humiliter dicere placuit, et regnabunt super terram.
Itaque et fecisti nos Deo nostro regnum, sit laudatio omnium communiter
confitentium, et regnabunt super terram, dictum sit singulorum humili se
reverentia deprimentium. Sed nec illud praetereundum est, quod non
dictum est, et regnabunt in terra, sed
|
“regnabunt super terram.”
|
|
Sancti quippe conditione in terra sunt, quia spiritus eorum in terreno
corpore sunt, sed vita et conversatione super terram sunt, et super
terrena atque corruptibilia membra sua teuent principatum. Et quidem
nunc quandiu corpora mortalia sunt, cum labore et sollicitudine regunt
illa, in futuro autem in pace et securitate super illa regnabunt.
|
|