|
Quartus in ordine duodecim prophetarum Abdias est. Hic ille esse
perhibetur qui in libro Regum loquitur ad Eliam:
|
“Et nunc dicis mihi: Vade, dic domino tuo: Adest Elias. Cumque recessero
a te, spiritus Domini asportabit te in locum quem ignoro, et ingressus
nuntiabo Achab, et non inveniens te, interficiet me. Servus autem tuus
timet Dominum ab infantia sua. Nunquid non indicatum est tibi domino
meo, quid fecerim cum interficeret Jezabel prophetas Domini, quod
absconderim de prophetis Domini centum viros, quinquagenos et
quinquagenos in speluncis, et paverim eos pane et aqua?”
|
|
(III Reg. XVIII.) Dicitur etiam hic fuisse tertius ille princeps
quinquagenarius, cui pepercit Elias dicenti:
|
“Homo Dei, noli despicere animam meam, et animam servorum tuorum, qui
mecum sunt. Ecce descendit ignis de coelo, et devoravit duos principes
quinquagenarios primos, et quinquagenos qui cum eis erant; sed nunc
obsecro, ut miserearis animae meae (IV Reg. I).”
|
|
Postmodum relicto Ochoziae regis ministerio, factus Eliae discipulus
prophetavit, qui etiam morte propria obiit, sepultus cum patribus suis
in Sebaste civitate, ubi et Elisaeus propheta, et Joannes Baptista
venerabiliter requiescunt. Igitur quia centum prophetas aluerat, accepit
gratiam prophetalem, et de duce exercitus dux Ecclesiae factus est. Unde
et recte et probabiliter in Evangelio suo loquitur Dominus noster:
|
“Et qui recipit prophetam in nomine prophetae, mercedem prophetae
accipiet (Matth. X).”
|
|
Etenim quam vere dicat, praecedens in isto exemplum probat, qui pro eo
quod parvulum prophetarum gregem tunc paverat in Samaria, factus et ipse
propheta nunc in toto orbe Christi pascit Ecclesias. Et hoc notandum,
quod sicut in Actibus apostolorum, qui primus martyrio coronandus erat,
divino quodam praesagio vocatus est Stephanus, quod interpretatur
coronatus, ita iste, qui taliter Domino servire talemque servitutis
mercedem recipere habebat, vocatus est Abdias, quod interpretatur servus
Domini. Accedamus ad hunc servum Domini, et audiamus quid per eum dicat
ipse qui per sanctos prophetas locutus est spiritus Domini, non
dubitantes quod, quamvis versuum supputatione parvulus propheta sit,
sensibus tamen sit magnus, id est totus spiritualis.
|
|