Psalmus 104.

Sequens, id est centesimus quartus,

“Alleluia”

in titulo habet. Et recte, nam totus in confessionibus, id est laudibus, est.

“Confitemini, inquit, Domino, et invocate nomen ejus,”

etc. Confessionis atque cantationis hujus maxima causa vel materia, repromissio beati seminis est, quod Abrahae repromittens Deus:

“In semine tuo, inquit, benedicentur omnes gentes (Gen. XXII).”

Nam cum dixisset:

“Mementote mirabilium ejus, quae fecit, prodigia et judicia oris ejus,”

statim intulit:

“Semen Abraham servi ejus.”

Semen, inquam, non tam per carnem quam per fidem, videlicet ejus seminis in quo nos omnes gentes benedicimur. Et subinde:

“Memor fuit in saeculum testamenti sui.”

Cujus enim testamenti, nisi ejusdem promissionis? Nam cum ejus promissionis meminisset Apostolus dicendo;

“Abrahae dictae sunt promissiones, et semini ejus (Gal. III);;”

continuo subsecutus:

“Hoc autem, inquit, dico testamentum confirmatum a Deo (ibid.).”

Igitur promissio haec summa confessionis hujus materia est.