|
|
“Filia populi mei, accingere cilicio, luctum unigeniti fac tibi,”
|
|
simile esse ei quod Dominus postquam Hierusalem ad poenitentiam multis
deflectere non potuit, tandem
mala ei ventura denuntians.
(CAP. II.) Tertio loco quod dicitur:
|
“Et factum est verbum Domini ad me dicens: Vade, et clama in auribus
Hierusalem, dicens: Haec dicit Dominus: Recordatus sum tui, miserans
adolescentiam tuam, et charitatem desponsationis tuae, quando secuta es
me in deserto, in terra quae non seminatur.”
|
|
Hoc, inquam, et caetera quae sequuntur, Evangelii ejusdem Domini nostri
sensum ubique personant, videlicet ex quo, Joanne jam tradito, publicum
ipse praedicationis opus ingressus est. Et vide quam vehementer hic
sermo veritatem adjuvet Evangelii, pro qua decertans Apostolus dicit:
|
“Non enim est personarum acceptio apud Deum. Quicunque enim sine lege
peccaverunt, sine lege et peribunt, et quicunque in lege peccaverunt,
per legem judicabuntur (Rom. II).”
|
|
Item:
|
“Non enim est distinctio,”
|
|
subauditur, Judaei et Graeci.
|
“Omnes enim peccaverunt et egent gloria Dei, justificati gratis, per
gratiam ipsius, per redemptionem, quae est in Christo Jesu (Rom. III).”
|
|
|
“Sanctus, inquit, Israel Domino primitiae frugum ejus.”
|
|
inquit. Hoc pro parte credentium, vel bene operantium verum est. Nam et
|
“gloria et honor et pax omni operanti bonum, Judaeo primum et Graeco
(Rom. II).”
|
|
Sed vide quid postmodum sequitur:
|
“Filii quoque Mempheos et Thaphneos constupraverunt te usque ad
verticem.”
|
|
Ac deinceps:
|
“A saeculo confregisti jugum meum, rupisti vincula mea, et dixisti: Non
serviam. In omni enim colle sublimi, et sub omni ligno frondoso
prosternebaris meretrix. Quomodo dicis: Non sum polluta, post Baalim non
ambulavi? Vide vias tuas in convallibus, scito quid feceris.”
|
|
Et post aliqua (CAP. III):
|
“Tu autem fornicata es cum amatoribus tuis multis, tamen revertere ad
me, dicit Dominus, et ego suscipiam te. Leva oculos tuos in directum, et
vide ubi non prostrata sis. In viis sedebas exspectans eos, quasi latro
in solitudine, et polluisti terram in fornicationibus et in malitiis
tuis. Frons mulieris meretricis facta est tibi, noluisti erubescere.
Ergo saltem amodo voca me: Pater meus, dux virginitatis meae.”
|
|
Hoc modo fere totus propheticus hic sermo protenditur, horrenda peccata
commemorans, ad poenitentiam provocans, tandemque in luctu et
lamentatione finit, cum dicit (CAP. VI):
|
“Filia populi mei, accingere cilicio, et conspergere cinere. Luctum
unigeniti fac tibi planctum amarum, quia repente veniet vastator super
vos,”
|
|
etc. Sic nimirum tota Domini praedicatio Hierusalem eamdem de peccatis
arguit, et ad poenitentiam vocat:
|
“Poenitentiam, inquiens, agite: appropinquabit enim regnum Dei (Matth.
IV),”
|
|
tandemque impoenitentem compatientis affectu ruituram plangit. Nam
|
“videns civitatem, flevit super illam, dicens: Quia si cognovisses et
tu, quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi, nunc autem abscondita
sunt ab oculis tuis. Quia venient dies in te, et circumdabunt te inimici
tui vallo, et circumdabunt te et coangustabunt te undique, et ad terram
prosternent te, et filios tuos qui in te sunt (Luc. XIX),”
|
|
etc. Veritatem igitur Evangelii contra gloriationem Judaicam, multum
adjuvat hic propheticus sermo, ut inflentur adversus eum praedicantem
poenitentiam, vel contra ejus apostolos, nullam distinctionem haberi
volentes, Judaei et Graeci, eo quod omnes peccaverint, et idcirco egeant
omnes gloria Dei (Rom. III), et neuter salvari aliter possit, vel
justificari, nisi per gratiam Dei, nisi per fidem Jesu Christi. Nam cum
peccato originali, quo omnes in Adam peccaverunt (Rom. V), ecce multa
Judaeorum quoque actualia peccata et nimis magna sunt.
|
|