CAPUT 5

“Cum autem esset Jesus in Bethania in domo Simonis leprosi, accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis. Videntes autem discipuli, indignati sunt, dicentes: Ut quid perditio haec? Potuit enim istud venundari multo et dari pauperibus. Sciens autem Jesus, ait illis: Quid molesti estis huic mulieri? Opus bonum operata est in me. Nam semper pauperes habetis vobiscum: me autem non semper habebitis. Mittens enim haec unguentum hoc in corpus meum, ad speliendum me fecit. Amen dico vobis, ubicunque praedicatum fuerit hoc Evangelium in toto mundo, dicetur et quod haec fecit in memoriam ejus.”

Quoniam hic ad contemplandam, ut jam dictum est, faciem vituli ingredimur, memoriae non debet abesse quia quatuor istae facies apud Ezechielem, ita quatuor dicuntur esse animalia, ut nihilominus dicatur et sit unum animal; quippe ubi descriptis ac repetitis quatuor faciebus sive animalibus istis, ita postmodum scriptum est:

“Ipsum est animal quod videram juxta fluvium Chobar (Ezech. X).”

Iterumque praemisso:

“Et elevantia cherubim alas suas exaltata sunt a terra coram me et gloria Domini Dei Israel erat super ea, ipsum est, inquit, animal quod vidi subter Deum Israel, juxta fluvium Chobar (ibid.).”

Paucisque interpositis; et similitudo, ait, vultuum eorum ipsi vultus quos videram juxta fluvium Chobar, et intuitus eorum et impetus singulorum ante faciem suam (ibid.). Quorsum ista? Videlicet quia hic jam perspicere libet quod veraciter de hujusmodi animalibus dictum est,

“quia plena erant oculis ante et retro (Apoc. IV).”

Nam ecce in ista facie vituli, in isto sacramento Dominicae passionis, cum de oculis ejus alia quoque dici possint et dicta sint, illud maxime delectat, quia clarissime patent duo oculi, misericordiae scilicet prospectus, et intentio judicii, ante et retro, id est tam in initio quam in fine ejusdem passionis. Denique hic ante, hic in initio duae sunt personae, quarum in altera misericordiae, in altera prospectus est judicii, scilicet mulier peccatrix quondam, et Judas incensor indignationis discipulorum dicentium: Ut quid perditio ista unguenti? Et retro, id est in fine passionis, ubi jam expiraturus erat, itidem duae personae, quarum in altera misericordiae, in altera est intuitus judicii, videlicet hinc latro qui confessus est, inde latro qui in blasphemia perseveravit. Itaque faciem istam, faciem vituli, claret ante et retro plenam oculis esse, ut recte dicas, tam de anteriore, quam de posteriore intuitu, quia

“opus ejus coram eo (Isai. XL),”

opus bipartitum, misericordiae et judicii, misericordiae hic erga mulierem quondam peccatricem et illic erga latronem confitentem, judicii, hic super Judam indignantem, et ad Pharisaeos, abeuntem, et illic super latronem blasphemum in peccato suo morientem. De caeteris faciebus, sive animalibus, quod et ipsa secundum similem rationem plena sint oculis ante et retro, jam hic praescribere nobis quidem jucundum, sed forte esset legentibus fastidiosum. Suis ergo locis opportunius de singulis erit dicendum. Nunc jam secundum litterae seriem, faciei hujus, faciei vitulinae mansuetudinem in passione sacrosancta considerare operae pretium est.