|
Cum pro scelere civitatis Gabaa, quae erat in tribu Benjamin, filii
Israel commune contra filios Benjamin bellum suscepissent, atque semel
et iterum frustra congressi, tertio tandem conflictu ita vicissent et
interfecissent eos, ut non remanerent ex eis nisi sexcenti viri,
|
“venerunt omnes in domum Dei in Silo, et in conspectu ejus sedentes,
usque ad vesperam levaverunt vocem, et magno ululatu coeperunt flere,
dicentes: Quare, Domine Deus Israel, factum est hoc malum in populo tuo,
ut hodie una tribus auferretur ex nobis. Rursusque altera die
consurgentes, et holocausta Domino offerentes, flebant et dicebant: ”
|
|
|
“Ablata est una tribus de Israel (Judic. XXI).”
|
|
Non utique poenitebat eos quod fratres suos vicissent et occidissent
jure praelii, sed quod causa vel malum accidisset propter quod sic
oportuisset fieri. Denique inter ipsum ploratum, dum consilium
quaererent qualiter ablatam possent recuperare tribum, dixerunt:
|
“Quis non ascendit in exercitum Domini de universis tribubus Israel? Et
ecce inventi sunt habitatores Jabes Galaad in illo exercitu non fuisse.
Miserunt itaque decem millia viros robustissimos, et praeceperunt eis:
Ite et percutite habitatores Galaad Jabes in ore gladii, tam uxores quam
parvulos eorum, et tantum virgines reservate (ibid.).”
|
|
Sicut dictum, sic factum est. Non ergo fleverunt, quod unam tribum
delevissent, sed quod causa evenisset cur ita facere merito debuissent.
Juxta hanc similitudinem non absurde vel incongrue credi potest, priores
sanctos fecisse angelos, id quod facere jubetur homo propheta, et Verbi
Dei adjutor, scilicet, levasse planctum super illum regem Tyri, id est
principem hujus mundi, ita ut gauderent quidem, illo dejecto factam esse
concordiam sublimibus Dei, sed dolerent imminutam esse civitatem
supernam, paucioresque esse cives regni Dei.
|
|