CAPUT 23

“Erat autem Sabbatum, quando lutum fecit Jesus, et aperuit oculos ejus.”

Optata respiratione recreati sunt lassi venatores, capream hinnulumque cervorum pertinaciter agentes, et eum, quem paulo ante dicentem:

“Quis ex vobis arguet me de peccato,”

tanquam in excelsa rupe stantem, attingere non poterant, nunc sese assecutos esse putabant, dicturi: nos scimus, quia hic homo peccator est,

“et non est hic a Deo, quia Sabbatum non custodit,”

quia videlicet,

“Sabbatum erat, quando lutum fecit, et oculos caeci aperuit.”

“Iterum ergo interrogabant eum quomodo vidisset.”

Quoniam, inquiunt, lutum fecit Jesus, et linivit oculos ejus;

“Erat autem Sabbatum,”

quando fecit hoc; ergo, ut audirent turbae et scirent populi ex ore ipsius caeci, hunc hominem esse transgressorem legis, eo quod Sabbatum non custodisset, iterum interrogabant eum qui caecus fuerat, quomodo vidisset, cum hoc ab eis qui illum adducebant, jam sibi indicatum fuisset.

“Ille autem dixit eis, lutum posuit mihi super oculos, et lavi, et video.”

Approbatio facilis, et nullis exorta [extorta] quaestionibus, una et simplici responsione perficitur: quam ut volunt, accipiant adversarii. Nam hic testis, certus de innocentia illuminatoris sui, non erubescit id quod factum est confiteri.

“Etenim secretum quidem regis abscondere bonum est, opera autem Dei enarrare honorificum est (Tob. XII).”