|
De piis martyribus sermo habitus ita claudatur, ut venerabiliores nobis
illos in Evangelio Christi caeteris arbitremur. Quam ob causam? quia
videlicet in passionibus suis, ubi pro testamento Dei sua corpora
tradiderunt, et gravissimis suppliciis subdiderunt, beatae
resurrectionis fidem et spem sonora voce confessi et testificati sunt.
|
“Tu quidem scelestissime, ait unus ex illis, in praesenti vita nos
perdis, sed rex mundi defunctos nos pro suis legibus in aeternae vitae
resurrectione suscitabit (II Mach. VII).”
|
|
Alius linguam, ut praediceretur postulatus, et manus constanter
proferens et extendens,
|
“E coelo, inquit, ista possideo, sed propter Dei leges nunc haec ipsa
despicio, quoniam ab ipso me ea recepturum spero (ibid).”
|
|
Deinde sequens cum vexaretur, jamque esset propinquus ad mortem:
|
“Potius, inquit, est ab hominibus morti datos spem exspectare a Deo
iterum ab ipso resuscitandos. Tibi enim resurrectio ad vitam non erit
(ibid.).”
|
|
Mater quoque ipsorum martyr et plus quam martyr, quae pereuntes septem
filios sub unius diei tempore conspiciens, bono animo ferebat propter
spem quam in Domino habebat, adhortans illos:
inquit inter caetera,
|
“qui formavit hominis nativitatem, quique invenit omnium originem, et
spem vobis iterum cum misericordia reddet et vitam (II Mach. VII).”
|
|
Et inclinata ad illum, qui residuus erat filiorum novissimum, inter
caetera:
|
“Dignus, inquit, fratribus tuis effectus, suscipe mortem, ut in illa
miseratione te cumfratribus tuis recipiam (ibid.).”
|
|
Nobis igitur quorum fidei summa resurrectio mortuorum est per Jesum
Christum, non abs re inter omnes sanctos Veteris Testamenti isti
venerandi sunt, qui in suis pretiosis mortibus tam pium atque clarum
sanctae resurrectionis testimonium cecinerunt.
|
|