|
|
“Lauda, sterilis quae non paris,”
|
|
tanquam latroni poenitenti et confitenti, de illo autem populo tanquam
latrone impoenitente:
|
“Omnes bestiae agri, venite ad devorandum.”
|
|
(CAP. LIV.) Eodem judicii pondere, deinceps duos itidem sceleratos,
scilicet gentilem et Judaicum populum distinxit. Ille blasphemus in
peccato suo moritur, hujus fidei et confessionis paradisus aperitur,
Utrumque hoc sanctus in isto propheta spiritus, post tam evidentem
Dominicae passionis declamationem, manifestis exprimit vocibus. Et primo
gentilitatis salvationem subjicit his verbis: Lauda, sterilis, quae non
paris, decanta laudem et hymnum, quae non pariebas, quoniam multi filii
desertae, magis quam ejus quae habet virum, dicit Dominus. Dilata locum
tentorii tui, et pelles tabernaculorum tuorum extende, ne parcas. Longos
fac funiculos tuos, et clavos tuos consolida. Ad dextram enim, et ad
laevam penetrabis, et semen tuum gentes haereditabit, et civitates
desertas inhabitabit. Et post aliqua: Ecce ego creavi fabrum sufflantem
in igne prunas, et proferentem vas in opus suum, et ego creavi
interfectorem ad disperdendum. Omne vas quod fictum est contra te non
dirigetur, et omnem linguam resistentem tibi, in judicio judicabis. Per
haec persecutiones designat, quas eadem pro evangelica fide passura erat
Ecclesia. Nam faber sufflans prunas, diabolus est, omnium malorum
artifex, qui statu suo persecutionum excitat incendia, proferens contra
illam vasa irae, iniquitatem, blasphemiam continentia, quae videlicet
Eeclesia sine dubio judicatura est. Continuo subjungit: Haec est
haereditas servorum Dei et justitia eorum apud me, dicit Dominus. (CAP.
LV.) Omnes sitientes venite ad aquas, et qui non habetis argentum,
properate, emite et comedite. Venite, emite absque argento, et absque
ulla commutatione, vinum et lac, etc. Haec invitatio publica, manifeste
ad eamdem Ecclesiam de gentibus dirigitur, ut qui prius non habebant
argentum Scripturarum, nunc properent, et solius fidei pretio sibimet
emant aquas ut bibant, aquas salientes in vitam aeternam (Joan. VII),
emant vinum, et bibant, si fortes sunt, emant et comedant lac, si
parvuli sunt. Gentium, inquam, Ecclesiae cuncta haec proponuntur. Nam
subinde sequitur. Ecce testem populis dedi eum ducem ac praeceptorem
gentibus. Ecce gentem quam nesciebas vocabis, etc. Haec enim et caetera
dicuntur tanquam latroni a dextris poenitenti, et confitenti, id est
populo gentili crucifixum pro salute sua, Christum humili fide
suscipienti usque ad illum locum, quo dicitur: Omnes bestiae agri,
venite ad devorandum (Isa. LVI). Et notandus ordo promissionum, notanda
distinctio consolationum. Postquam dixit: Lauda, sterilis quae non
paris, decanta laudem et hymnum, videlicet prae magnitudine gaudii, in
similitudinem equi ad victoriam hinnientis, quoniam plures filii
desertae magis quam ejus quae habet virum, etc., primo martyrum
repromisit coronas. Ecce ego, inquiens, creavi fabrum sufflantem in igne
prunas, diabolum significans, qui statim in initiis evangelicae fidei,
sufflando persecutionum excitavit incendia, quibus utique martyrum fides
aurea decocta est, et probata. Deinde dicendo: Omnes sitientes, venite
ad aquas, divinae scientiae multitudinem significat, quae reddita
Ecclesiae pace aliquantula multiplicata est, multis ductoribus studio
haurientibus, et exponentibus Scripturas. Tandem dicendo: Et non dicat
eunuchus: Ecce ego lignum aridum, quia haec dicit Dominus eunuchis. Si
custodierint Sabbata mea, et elegerint quae ego volui, et tenuerint
foedus meum, dabo eis in domo mea, et in muris meis locum, et nomen
melius a filiis et filiabus. Haec, inquam, dicendo ecclesiasticae
castitatis pulchritudinem, mira allicit elegantia, ut delectet nos esse
eunuchos, id est continentes, casto etiam virginali proposito, atque ita
propter regnum coelorum castremus nosmetipsos (Matth. XII).
(CAP. LVI.) Post haec jam ad sinistrum latronem, id est Judaicum
populum, in blasphemia perseverantem sermo convertitur hoc modo: Omnes
bestiae agri, id est, omne vires Romani imperii, venite ad devorandum
magnum corpus latronis hujus incrassati, impinguati, dilatati, et inde
recalcitrantis, id est jugiter blasphemantis (Deut. XXXII). Miroque modo
antequam populum ipsum convincat exponendo malorum imminentium causas,
omnes bestias ad devorandum illum invitat. Nam ad illum loqui postmodum
sic incipit: Vos autem, accedite huc, filii auguratricis, semen
adulterae et fornicariae. Super quem lusistis, super quem dilatastis os,
et ejecistis linguam? Prius, inquam, bestias agri, universas saltus
bestias inclamat, et ad devorandum invitat. Et quia culpa maxime
sacerdotum erat, ipsos primum post illam bestiarum invitationem sermo
propheticus accusat verbis his: Speculatores ejus caeci omnes nescierunt
universi. Canes muti, non valentes latrare, videntes vana, dormientes,
et amantes somnia, et canes impudentissimi nescierunt saturitatem. Ipsi
pastores ignoraverunt intelligentiam. Omnes in viam suam declinaverunt,
unusquisque ad avaritiam suam, a summo usque ad novissimum. Venite,
sumamus vinum, et impleamur ebrietate. Et erit sicut hodie sic et cras,
et multo amplius. Haec omnia quia ad Scribas et Pharisaeos, qui turbis
persuaserunt, ut Dominum crucifigerent relata constat, et sensui
manifesta sunt, sequentia superioribus jungenda sunt: (CAP. LVII.)
Justus perit, et nemo est qui recogitet in corde suo, et viri
misericordiae colliguntur, quia non est qui intelligat. A facie enim
malitiae collectus est justus. Veniat pax, et requiescat in cubili suo,
quia ambulavit in directione sua. Vos autem accedite huc, filii
auguratricis. Inter illa quae supra colligendae gentilitati per
consolationem dicta sunt, et ea quae deinceps abjectae per judicium
dicuntur Synagogae, sic positum est istud: Justus perit, et nemo est qui
recogitet, ut inculcare et replicare nobis concertet spiritus
propheticus illud quod jam diximus: videlicet inter duos latrones justum
perisse Dominum Jesum, ita ut alterum per misericordiam susciperet,
alterum per judicium abjiceret, in typum gentilis et Judaici populi,
quorum itidem alterum per misericordiam susciperet, alterum per judicium
abjiceret. Ita ergo superioribus haec praesentia continuantur. Tu
sterilis quae non paris, lauda, decanta laudem et hymnum, ut dixi; vos
autem accedite huc, filii auguratricis, quibus justus perit, et nemo ex
vobis est qui recogitet. Nec vero solus ille justus perit, sed et viri
misericordiae colliguntur, scilicet apostoli ejus, quos de civitate in
civitatem persequimini. Vos, inquam, accedite huc ad diem malum, non ad
diem bonum et pacis, de qua jam dixi, veniat pax et requiescat in cubili
suo, qua videlicet pace reconciliavit nos Deo et Patri suo, sed ad diem
belli, et gladio cadatis, ut devorent vos bestiae agri, quas paulo ante
convocavi.
|
|