CAPUT 9

“Dixerunt ergo Judaei illi qui sanus factus fuerat: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum.”

Hoc revera dixerunt, ut hypocritae, de quibus bene prophetavit Isaias:

“Populus hic labiis me honorat, cor autem illorum longe est a me (Isa. XXIX; Matth. XV).”

Nam nisi, ut in caeteris, ita et in isto cor eorum longe esset a Deo, non tam male honorem ejus dividerent, labiis pollutis stercus solemnitatum suarum praedicantes, corde autem splendidae divini operis gloriae invidentes. Quid enim? Unde hic homo sanitatem receperat? Ex Sabbato illorum, an ex virtute ejus cujus praecepto grabatum suum portabat? Imo, ut ad illum magnum languidum per totum orbem diffusum, sermo recurrat, gentilis populus unde spiritum accepit, ex operibus legis, an ex auditu fidei? Sic enim Apostolus Judaeis et pseudoapostolis fascinantibus illum magnum et famosum grabati sui portatorem, et dicentibus: Sine circumcisione et legalibus caeremoniis, licet baptizati sitis, non potestis salvi fieri, cum suum jam pene esset oblitus hic homo curatorem, a quo sanitatem receperat, sic, inquam, ingemiscens:

“O insensati, inquit, Galatae, quis vos fascinavit, non credere veritati? Ante quorum oculos Jesus Christus proscriptus est, in vobis crucifixus. Hoc solum volo a vobis discedere: Ex operibus legis spiritum accepistis, an ex auditu fidei?”

(Gal. III.) Spiritum enim se accepisse sciebant, quod manifestum erat ex operatione virtutum. Unde et protinus subdidit:

“Qui ergo tribuit vobis spiritum, et operatur virtutes in vobis, ex operibus legis, an ex auditu fidei?”

(Ibid.) Item post aliqua:

“Currebatis bene, quis vos impedivit veritati non obedire?”

(Gal. V.) Videlicet currebant accepta sanitate, qui ante jacebant, portantes jugum suave et onus leve (Matth. XI), id est opera justitiae, quibus nullo modo debuisset homo sanus Sabbata Judaeorum, quae Deus odit, praeponere, veridico propheta Isaia testante:

“Neomeniam et Sabbatum, et festivitates alias non reram. Iniqui sunt coetus vestri, Kalendas vestras et Sabbata vestra odivit anima mea, facta sunt mihi molesta (Isa. I).”

Ac deinceps:

“Manus enim, inquit, vestrae plenae sunt sanguine (ibid.).”

Verum ille homo saepe dictus, scilicet gentilis populus, jam sanatus, id est in Christo baptizatus, sed rudis et Scripturarum imperitus (unde et partim fascinari potuit non credere veritati) nesciebat haec et caetera testimonia prophetiae et Scripturae ignorabat, quod tanto odio Deo festivitates et Kalendae cunctaeque Judaeorum caeremoniae, ex quo de sanguine Christi, quo plenas manus Judaei habent, sunt pollutae, et idcirco non poterat de ea quae in Christo est fide, rationem reddere, nec vero poterat ipsum Christum praesentia corporali adire, ut audiret vim patiens, quod in tali contentione respondet pro se. Bene ergo subditur: