|
Proinde de ore illorum rapiat laudem laudator fidelis et diligens,
dicatque magis scienter quam iste dixerit, ipse est Deus, qui est in
Jerusalem. Cum pro multis, imo pro innumerabilibus quae fecit
mirabilibus, tum et pro ista dicamus:
|
“Ipse est Deus qui est in Jerusalem, quia mirabile hoc egit,”
|
|
ut praedam quam leaena tulerat, ursus domum reportaret, id est ut
captivos, quos Nabuchodonosor rex Babylonis de Jerusalem abduxerat, et
vasa Domini, quae asportaverat, phialas aureas et argenteas, scyphos
aureos et argenteos, et vasa alia, vasa aurea et argentea quinque millia
quadraginta, universa haec redderet hic Persarum et Medorum rex, et
remitteret in Jerusalem. Nunquid minus gloriae minus virtutis Dei per
hoc factum illuxit quam si custoditum fuisset coelitus templum, ut non
spoliaretur sive incenderetur a Babyloniis? imo plus habet honoris, et
plus experimenti ad cognoscendam potentiam atque providentiam verbi Dei.
Sicut plus habet admirationis, mortuum restaurasse hominem quam
custodisse ne perimeretur, ita plus habet miraculi taliter reparasse
statum gentis et loci quam defendisse ut non destitueretur. Sic nimirum
de universa constat electione generis humani, de omnibus sanctis sive
electis, praescitis atque praedestinatis ad conformitatem imaginis Filii
Dei, quia majore gloria Dei, gloriosiore triumpho Verbi Dei nunc
suscitantur a morte animae et corporis, et redeunt in illam coelestem
Jerusalem civitatem Dei viventis, quam si nunquam captivi inde fuissent
adducti, si nunquam fuissent mortui, si nunquam mors introisset in hunc
mundum invidia diaboli.
|
|