CAPUT XIII. Quo sensu una illa electorum civitas recte dicatur plena populo, domina gentium et princeps provinciarum, et cur vel quomodo sola sederit, vel sub tributo facta sit.

(THREN. CAPUT. I.) ALEPH, id est doctrina.

“Quomodo sedet civitas sola plena populo, facta est quasi vidua domina gentium, princeps provinciarum facta est sub tributo.”

ALEPH doctrina interpretatur, et ut perspicis, primum hoc apud Hebraeos elementum est. Quid ergo sub isto continetur? Secundum illam, quam supradiximus, captivitatem primam atque universalem vigilanter intellige, et tunc demum primum doctrinae coelestis fundamentum te apprehendisse confide. Quaenam

“est civitas plena populo, domina gentium, princeps provinciarum?”

Nimirum illa sancta civitas Hierusalem mater omnium nostrum (Gal. IV), cujus cives atque populares, sive municipes sumus nos quique credentium. Ista ante constitutionem mundi jam in praescientia sive praedestinatione Dei plena erat populo, numerati apud illum erant, qui sunt vel futuri sunt ex ejus populo sancto, populo electo. Haec

“domina gentium et princeps est provinciarum,”

quia quantum jumentis humana natura pro dignitate rationis, tantum ipsa gentibus vel provinciis pro dignitate fidei, pro cognitione vel amore sui Creatoris praecellit. Quomodo factum est, ut ista sederet

“sola,”

fieret

“quasi vidua,”

penderet tributa? Nimirum praevaricando, scilicet peccante homine uno, homine primo; nam in illo peccavit, et praejudicium passa est universa posterorum ejus multitudo. Ex ea contigit ut sederet

“sola,”

sederet quomodo

“vidua,”

virum suum Deum non habens civitas sancta, sancta per fidem Ecclesia de paradiso projecta, in hoc mundo peregrina exsulando, moriendo, malo domino, id est peccato, solvens tributa poenalia. Hoc veraciter initium doctrinae est, ut credamus et confiteamur quia omnes in Adam peccavimus, quatenus consequenter per Christum justificemur in quem credimus (Rom III).