|
In isto primum magnifice impleta est verbi Domini veritas, quam paulo
ante ipsum ore prophetico Anna cecinerat:
|
“Dominus pauperem facit et ditat, humiliat et sublimat, suscitans de
pulvere egenum, et de stercore erigens pauperem, ut sedeat cum
principibus et solium gloriae teneat (I Reg II).”
|
|
Tunc enim, cum dives et sublimis esset Saul, hic autem pauper et
humilis, tanta permutatio facta est ut hic pauper et humilis dives
fieret, et hic sublimis suscitatus de pulvere, et tenens solium gloriae.
Saul autem ita pauper et humiliatus est, ut maligno spiritui traditus,
suimet impos existeret. Haec talia sunt qualia considerans quisque recte
dicat:
|
“Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine (Psal. C).”
|
|
Magna quippe in David misericordia, magnum in Saul judicium, magnum in
utroque exemplum, ut obediatur verbo Domini. Etenim, si recte perpendis,
propter inobedientiae peccatum Saul abjectus est, dicente Samuele:
|
“Nunquid vult Dominus holocausta, aut victimas, et non potius ut
obediatur voci Domini? Melior enim est obedientia quam victimae, et
auscultare magis, quam offerre adipem arietum, quoniam est quasi
peccatum ariolandi repugnare, et quasi zelus idololatriae nolle
acquiescere. Pro eo ergo quod abjecisti sermonem Domini, abjecit te
Dominus ne sis rex (I Reg. XV).”
|
|
Cum hoc antiquiore testimonio vera est illa sententia posterior ejusdem
Verbi incarnati, qua dicit:
|
“Qui non est mecum, contra me est, et qui non colligit mecum, spargit
(Matth. XII),”
|
|
quod est dicere: Quantumcunque quis offerat, quantascunque videatur
habere virtutes, si Verbum Domini contemnit, versa vice contemnit eum
Verbum Domini, et vilis fit atque contemptibilis, et ipsa etiam quae
videntur ab eo recte facta, praesumptioni et vanae gloriae reputabuntur,
non mercedi.
|
|