CAPUT XXXIV. De graduali.

Graduale ad poenitentiae respicit lamentum, cantus asper et gravis adeo ut illud excellentibus efferre vocibus nec usus nec decus sit. Significat enim non jam requiem remuneratorum, sed laborem operantium. Propter quod diebus post Pentecosten de officio tollitur, quia videlicet dies illi futurum in regno Dei felicem sanctae Ecclesiae statum significant, quando jam area Christi ventilabro, quod est in manu ejus, purgata erit, nullumque ex residuis granis jam timebit, quod ab horreo dominico debeat in ignem palearum inexstinguibilem projici (Matth. III; Luc. III). Attamen in prima Paschae hebdomada cantari consuevit, cujus consuetudinis causa suo melius loco reddetur. Dicitur autem graduale a gradibus humilitatis utpote illi conveniens, qui necdum ascendit de virtute in virtutem, sed in convalle plorationis positus, jam tamen ascensiones in corde suo disposuit (Psal. XLIII). Quarum ratio cum in multis inveniatur locis in mysticis maxime quindecim graduum canticis distincta est. Ejusmodi ascensoris initium et perfectionem cantor innuens, ad gradum saepius constitit, et inferior eo stare consuevit, qui subsequens alleluia concinit.