|
Imperante Augusto Caesare, centesima et octogesima quarta Olympiade,
consulibus Caio Demetrio, et Caio Asiano, Herodes a Romano senatu gratia
Caesaris Augusti, et favore Marci Antonii rex Judaeae decernitur; non
erat genere Judaeus, imo patre Idumaeo, et matre Arabica progenitus.
Nicolaus tamen Damascenus, ut meminit Josephus, ait patrem hujus Herodis
Antipatrem, genere nobilissimum Judaeum fuisse, ex illis qui ad Judaeam
de Babylone reversi sunt. Haec autem inquit, id est refert ad gratiam
Herodis filii ejus, quem regem Judaeorum contigit fieri, cum non esset
regii, sed nec Judaici generis. Nam Antipater genere Idumaeus exstitit,
quique multas possidens pecunias, totius Judaeae potestatem, et
tuitionem a Caesare accepit, amicus Hircano regi et sacerdotum principi.
Sed cum tardum et segnem Hircanum vidisset, priorem filium suum
Phaselum, ducem in Hierosolymis, secundum vero Herodem Galilaeae tutorem
ordinavit, qui postmodum, ut jam dictum est, ad regnum pervenit.
Praedixerat de illo quidam in concilio vir justus nomine Samaeus,
praesente Herode, cum pro crimine fuisset vocatus, staretque purpura
circumdatus armisque stipatus:
|
“Vos, inquit, vel legem accuso, qui tantam ei licentiam dedisti. Scitote
quod is quem nunc propter Hircanum vultis absolvere quandoque nos et
ipsum regem torquebit;”
|
|
nihil autem haec dicendo mentitus est. Nam Herodes cum regnum coepisset,
omnes in concilio tunc inventos cum ipso Hircano occidit.
|
|