CAPUT XXXVIII. Quod illi exploratores qui terrae detraxerunt, mystice haeretici sunt, maxime qui veram carnis resurrectionem non credunt.

Igitur quotquot spiritu Dei agimur, dicimus cum Caleph:

“(Ascendamus et possideamus terram, quoniam poterimus obtinere eam.”

Caleph quasi cor vel canis interpretatur. Et hic ipso nomine non minus quam fide veritatem vel testimonium illorum exprimit, qui sunt sicut cor Christi Domini, juxta quod scriptum est:

“Si separaveris pretiosum a vili, quasi os meum eris (Jer. XV).”

Si enim qui pretiosum a vili, id est veritatem a mendacio, separat, ipse os Domini, cur non recte dicatur, et quasi cor Domini habendo spiritum Christi? Est et canis Domini, juxta quod itidem scriptum est:

“Lingua canum tuorum ex inimicis (Psal. LXVII),”

id est testes sunt apostoli, ex odientibus te Judaeis. Ita Caleph, id est omnis testis veritatis, praedicat fideliter, clamat confidenter:

“Ascendamus et possideamus terram,”

id est credamus quia Christus resurrexit a mortuis, et credentes resurrectionis ejusdem consequamur gloriam. Alii vero, alii, inquam, qui fuerunt nobiscum, scilicet Antichristi haeretici, qui

“exierunt ex nobis, sed non erant ex nobis (I Joan. II),”

detrahunt terrae quam inspexerunt, negant fidem resurrectionis, aut infirmare conantur ejus in qua resurrecturi sumus veritatem carnis.

“Terra, inquiunt, quam lustravimus, devorat habitatores suos.”

Quid aliud asserunt haeretici, dum dicunt: Quia non resurget vera substantia carnis? Nempe si non eadem resurget caro, si erit ventis et aere subtilior, ergo illa, quam exspectamus, terra viventium habitatores suos devorat. Sed contrarii sibimet continuo dicunt:

“Populus quem aspeximus, procerae staturae est.”

Haeretici namque circa eamdem rem contra se divisi sunt, ita ut, dum alii veram carnem resurrecturam negant, alii econtra concubitum quoque filiorum procreatione illic exspectent, ita sibi contrarii sunt ut cum illi non ipsam sperent substantiam, isti econtra nimiam ejusdem substantiae exspectent corpulentiam. (CAP. XIV.)

“At vero Josue filius Nun,”

sive Jesus Nave, quod interpretatur salvator, filius pulchritudinis,

“et Caleph,”

de cujus interpretatione nominis jam ante dictum est; Josue, inquam, et Caleph, id est Salvator Christus, et apostoli ejus cunctique catholicam fidem profitentes,

“sciderunt vestimenta sua,”

id est a suo consortio talium rejecere blasphemias.

“Et ad omnem multitudinem filiorum Israel locuti sunt: Terra quam lustravimus, valde bona est,”

etc. Quid multa?

“Cum clamaret omnis multitudo, et lapidibus eos vellet obruere, apparuit gloria Domini super tectum foederis,”

dignamque poenam edicens:

“Vestra, inquit, cadavera jacebunt in solitudine, filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta, et portabunt fornicationem vestram, donec consumantur cadavera potrum in deserto, juxta numerum quadraginta dierum, quibus considerastis terram. Annus pro die imputabitur, et quadraginta annis recipietis iniquitates vestras.”

Hoc exemplum omnibus haereticis et incredulis sancitum est.

“Videamus ergo,”

ut supra memoratus apostolus ait,

“ne forte sit in aliquo nostrum cor malum incredulitatis (Hebr. III).”

Nam revera sicut detractores illi pro die receperunt annum, sic haeretici omnes cum Judaeis incredulis pro temporalis blasphemiae culpa sempiternum recipient interitum. Et tunc quidem Domino dicente:

“Quousque non credent mihi in omnibus signis quae feci coram eis? feriam igitur eos pestilentia, atque consumam;”

tunc, inquam, haec dicente Domino:

“Moyses orabat dicens: Dimitte, obsecro, peccatum populi hujus secundum magnitudinem misericordiae tuae.”

Nunc autem et illos, et omnes accusat haereticos. Nam quemadmodum Judaeis Veritas dicit:

“Est qui accusat vos Moyses, in quo vos speratis (Joan. V);”

sic et omnibus haereticis Ecclesia, veritatis columna (I Tim. III), dicit: Sunt qui accusent vos lex et prophetae, Evangelium et omnes apostolicae litterae, quorum de scientia praesumitis.