|
Et ille discedens, ut venirent ad torrentem Gerarae, etc. Ab haereticis
discedit Christus; nihil enim cum Deo, nihil cum Christo aut cum Spiritu
sancto illi operantur, sed totum quidquid illorum est, diabolo
relinquitur. Ipse autem Christus ad torrentem, id est ad auctores
Scripturarum, proficiscitur, ad eos qui de coelo imbrem exspectant, quem
et suscipientes in magnum excrescunt torrentem. Rursum, inquit, fodit
alios puteos, quos foderant servi patris illius Abraham, et quos illo
mortuo olim obstruxerant Philisthiim. Semper enim quaecunque haeresis
exsurgat, semper utique et praesto Christus adest, et de suis aliquos
praeparat, scientia et sermone ornatos munere suo, qui stare valeant
adversus loquaces haereticos, et mera veritate Scripturarum sitientes
potare parvulos. Appellavitque eos eisdem nominibus quibus pater ante
appellaverat, id est, eadem veritate, eodem Spiritu veritatis fecit eos
intelligere Scripturas, quo auctores illarum, quos Pater ante adventum
Filii miserat, et quos ipsi Filio dederat, scripserunt eas. Foderuntque
in torrente, et repererunt aquam vivam. Sed et ibi jurgium fuit pastorum
Gerarae adversus pastores Isaac dicentium: Nostra est aqua. Quos
foderunt servi patris ejus illos replentes obturaverunt, quos vero servi
illius foderunt, non quidem obturaverunt, sed pro illis jurgati sunt et
contenderunt. Sic profecto haeretici sacras Scripturas, quae maxima ex
parte ante adventum Christi conscriptae sunt, terrenis sensibus suis
obturaverunt; quae autem ab adventu, sive a passione ve resurrectione
Filii, sacramenta vivae aquae, id est, charismata Spiritus sancti data
sunt, non quidem obstruxerunt, sed pro illis contenderunt, dicentes:
Nostra est aqua, quod est dicere: Nostra sacramenta vera sunt
sacramenta, nos quod damus sanctum est, vitale et vivificum est, apud
nos solos Ecclesia est. Hoc dicentes mentiuntur pastores, non enim in
angulo uno terrae vel in parte cujusquam haeresiarchae conclusa vel
coangustata, sed in omnes gentes diffusa credi debet Ecclesia, juxta
quod Filio promisit Deus Pater loquens in Propheta: Postula a me, et
dabo tibi gentes haereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae
(Psal. II). Sunt autem putei tres, quos servi hujus Isaac foderunt. Tria
namque sunt sancti Spiritus charismata: baptisma scilicet, et impositio
manuum, et renovatio cunctorum in generali resurrectione mortuorum,
juxta quae et David in typum Christi et Ecclesiae, sicut jam alias
diximus tertio rex unctus est. Et pro duobus quidem, pastores illi
contendunt, pro tertio vero non contendunt, quia videlicet de baptismo,
et de impositione manuum rixantur nunc haeretici, sibique vindicando
contendunt. Ubi autem universali regeneratione immutabuntur, rixari non
poterunt, contendere non audebunt. Itaque vocavit nomen ejus Latitudo
dicens: Nunc dilatavit nos Dominus, et fecit crescere super terram.
Denique inter calumnias et inimicitias dilatatur Christus et Ecclesia
ejus, et super omnem terram crescit magnificentia nominis ejus. Ascendit
autem ex illo loco, in Bersabee, ubi apparuit ei Dominus in ipsa nocte,
dicens: Ego sum Deus Abraham patris tui, etc. Futurum hoc est in fine
saeculi ut sopitis cunctis jurgiis, tam Judaeorum quam haereticorum,
ascendat et altare suum aedificet Christus, ubi nunc non est, et fodiat
puteum abundantiae sive saturitatis reliquiis Israel, ut bibant vivam
Scripturarum aquam, simulque Abimelech et Ochozath amici illius, et
Phicol dux militum, simulque reges et principes, Judaei pariter et
gentiles, cum Christo foedus inibunt. Ochozath, pro quo in Hebraeo
habetur collegium amicorum ejus, non tam hominem significat, quam
amicorum turbam, quae cum rege venerat. in quibus fuit et Phicol
princeps militiae ejus. Fecit ergo eis convivium. Et post cibum et potum
surgentes mane, juraverunt sibi mutuo, dimisitque eos Isaac in domum
suam pacifice. Cum foedus inferint novissimum faciet illis convivium
Christus in regno Patris eorum, et unumquemque dimittet in locum suum,
id est, retribuet unicuique secundum opus et meritum proprium, locum vel
mansionem condignam: multae enim in domo Patris sunt (Joan. XIV). Ecce
autem venerunt in ipso die servi Isaac dicentes: Invenimus aquam. Finis
omnium, quae de Isaac sunt, gratulatio est dicentium: Invenimus aquam.
Et recte. Nam, ipso die quo complebuntur omnia quae de Christo sunt,
laus et gratiarum actio personabit, dicentium: Quia per te, Christe,
invenimus fontem aquae salientis in vitam aeternam (Joan. IV). Unde et
appellavit eum Abundatiam, et nomen urbi impositum est Bersabee usque in
praesentem diem. Hoc loco nomen civitatis Bersabee interpreatur puteus
abundantiae, sive puteus saturitatis; licet enim supra ex verbo
juramenti, sive ex septenario ovium numero, quod Sabee dicitur,
asseruerimus Bersabee appellatam, tamen nunc ex eo quod aqua inventa
est, Isaac ad nomen civitatis, quae ita vocabatur alludens, declinavit
paululum litteram, et pro stridulo Hebraeorum sin, a quo Sabee
incipitur, Graecum sigma, id est, Hebraeorum samech posuit. Civitas ergo
aquarum viventium, id est, electorum omnium, beata societas, puteus
saturitatis, sive abundantiae vocatur, completo videlicet quod Psalmista
nunc imprecatur illi dicens: Fiat pax in virtute tua, et abundantia in
turribus tuis (Psal. CXXI).
|
|