|
scilicet sapientiae suae
videlicet quia nemo nisi illo dante aqua sapientiae salutaris potabitur
(Eccl. XV,).
subaudi per septem sancti Spiritus derivationes,
id est humanae mentis terrenitatem, et quod mirabile est,
|
“ubi terra erat, ibi coelos apparere facient, qui gloriam Dei enarrent
(Psal. XVIII),”
|
|
ut sit unde cognoscatur, qui dixisti, unde cognosces? (Job XI.) Nunc
quasi per complexionem repetit quod proposuerat:
|
“Apud ipsum est fortitudo et sapientia,”
|
|
scilicet hic praeposteratum est, quia supra dixerat:
|
“Apud ipsum est sapientia et fortitudo,”
|
|
nunc ait,
|
“fortitudo et sapientia,”
|
|
videlicet quia supra innuit, quod ea quae prius docuit post exiget in
fortitudine judicii. Hic demonstrat quod prius reprobos destruet in
fortitudine judicii, et post electis plenitudinem sapientiae perficiet
in luce suae visionis. Quod nunc latius de utroque, id est de
fortitudine et sapientia disserit.
id est deprehendit.
et tamen decipere permittit, juste, ut semper de malo proruat in pejus,
juxta illud:
|
“Qui nocet, noceat adhuc (Apoc. XXII, 11).”
|
|
scilicet novit, et tamen decipi permittit, nihilominus juste, ut quia
saepe faciunt mala quae sciunt, cadant etiam in mala quae nesciunt. De
fortitudine simul et sapientia dicturus, praemisit a sapientia
incipiens, causa exercendae fortitudinis, quae hoc modo cum eadem
sapientia exeritur.
|
|