|
Itaque tam unum quam alterum sacramentum, illis aeque ut nobis erat
necessarium, quia videlicet neutrum in re, sed utrumque in umbra vel
figura acceperant. Nec vero magis per illam figuram sive umbram
consummati vel sanctificati esse poterant, quam antiquiores Abraham,
Isaac et Jacob, vel posteriores, Samuel et David, qui neque illud mare
transierunt, neque illud manna manducaverunt. Diximus autem, et saepe
dicere, imo semper ita sentire debemus, quia quando patiente vel
moriente Christo, sanguinemque et aquam fundente de latere suo, baptismi
ejus conditum est sacramentum, tunc omnes eodem sanguine et eadem aqua
mundati sunt, baptizato illo pro omnibus vel sanctificato, sicut
dixerat: Baptismo habeo baptizari, et quomodo coarctor usque dum
perficiatur (Luc. XII)? Et alibi: Ego pro eis sanctifico meipsum (Joan.
XVII). De alio sacramento quid dicemus? Quo qui mortui erant, participes
facti sunt, vel fieri potuerunt cibi et potus ejus? Vere rem mirabilem
satis digne admirari non possumus. Nam quia mortui venire non poterant
ad manducandum hunc panem angelorum, ivit ad eos ipse, ut quomodo a
mortuis manducari poterat, manducaretur panis angelorum, vita viventium,
resurrectio mortuorum. Dissipati erant mortui; etenim animae quidem ad
inferos descenderant, corpora vero in ventrem terrae recondita fuerant.
Dissipari ergo voluit et ipse panis vitae, et anima quidem cum Verbo Deo
descendit ad inferos ad animas eorum, corpus vero non sine potentia
Verbi ejusdem ubique praesentis, in ventrem terrae ad corpora eorum.
Tale remedium illis invenit quomodo sapiens, quomodo sapientia Dei
aliquo modo viventibus et nobis victuris, qui nondum eramus, providendum
erat, quia nimirum ad nos eo modo non erat ultra descensurus. Resurgens
enim ex mortuis, jam non moritur, mors illi ultra non dominabitur (Rom.
VI). Quaerendum illi erat, imo jam scire illum nobis expediebat, quo
pacto nos illum dum vivimus, in animas et corpora nostra transumere
possemus, quia, sicut jam dictum est, postquam mortui essemus, fieri non
poterat quod semel factum est, ut scilicet rursus moreretur, et anima
ejus nostris in inferno animabus, corpus ejus nostris in terra
corporibus conjungeretur. Ergo et nobis tam sapienter quam
misericorditer idem in alia specie remedium providit, quomodo sapiens,
quomodo sapientia Dei. Fecit enim nobis sacramentum, per quod et corpus
ejus in nostra corpora, et vita corporis ejus, id est, Verbum Deus in
nostras animas infunderetur, et ipse tamen integer permaneret et vivus.
|
|