CAPUT 17

“Quod natum est ex carne, caro est; et quod natum est ex spiritu, spiritus est.”

Bonus doctor, cui non opus est ut quis eum interroget, non exspectavit ut eum Nicodemus interrogaret: Quare nemo, nisi renatus, possit introire in regnum Dei, sed ultro subtilem valde subtiliter rationem reddidit.

“Quod natum est, inquit, ex carne, caro est, et quod natum est ex spiritu, spiritus est.”

Haec ratio prudentem et acutum auditorem desiderat. Quia audita hac, tanquam coelestis dialectici, propositione, protinus eodem spiritu, quo renatus est, suggerente, assumat, et dicat: Sed omnes homines ex carne nati sunt, ex carne peccatrice, Deum nesciente, mundum diligente, post concupiscentias suas eunte (Rom. VII). Regnum autem Dei totum in Spiritu sancto est, totum in spiritu constat et veritate (I Joan. II), nihil habet terrenum, nihil admittit caducum, nihil vanum habet aut ineptum (Luc. XVII; Joan. IV; Rom. VIII). Ante omnia tu qui haec loqueris, Rex atque Imperator hujus regni Dei, ex carne quidem natus es, sed non de carne sola. Nam de Spiritu sancto ex carne virginea conceptus et natus es. Proinde tu caro quidem et vera caro es, quia ex carne natus es; sed et spiritus es, quia de Spiritu sancto conceptus es. Caeteri homines tantum caro sunt, quia de sola carne concepti et nati sunt. Cum ita assumpseris tu quisquis es, concludit ille sic: Ergo, inquit,