VERS. 15.

“Non sunt autem inventae mulieres speciosae sicut filiae Job in universa terra,”

quia videlicet priusquam ad nuptiarum thalamum sponsa perveniat, omnem a se vitae foeditatem respuit, et amori sponsi praeparans sese per species virtutum componit. De qua animae pulchritudine in Psalmo dicitur sanctae Ecclesiae:

“Concupivit rex speciem tuam (Psal. XLIV).”

Et paulo post:

“Omnis gloria ejus filiae regis ab intus (ibid.).”

“Deditque eis,”

scilicet filiabus,

“pater suus haereditatem inter fratres earum.”

Usus vitae veteris non habebat ut haereditatem feminae inter masculos sortirentur. Sed pio Redemptore nostro, cujus hic typus est, adveniente, nullus infirmitatis suae conscius de sortienda coelestis patrimonii haereditate desperet, quia

“in domo Patris mei mansiones,”

inquit,

“multae sunt (Joan. XIV),”

ut sorores cum fratribus, id est infirmi admittantur cum fortibus. Ubi nemo disparilitatis damna sentit, quia tanto sibi quantum perceperit sufficit.