CAPUT IX. Quomodo vane timuerit Herodes, dicente propheta:

“Et tu Bethleem terra Juda,”

etc., cum in eodem propheta praedicetur, regnum Christi potentia coelesti nullo terreno regno nociturum.

Et congregans omnes principes sacerdotum et Scribas populi, sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In Bethleem Judae. Sic enim scriptum est per prophetam: Et tu, Bethleem terra Juda, nequaquam minima es in principibus Juda, ex te enim exiet dux qui regat populum meum Israel (Matth. II). Quia Christum, ut jam dictum est, audierat nasciturum, nec auferendum esse sceptrum de Juda, et ducem de femore ejus, donec ille veniret, se autem rege, sceptrum de Juda, et dux de femore ejus ablatus erat, quippe qui ex patre Idumaeo et ex matre erat Arabica. Igitur illud sciscitabatur, ubi Christus nasceretur, insidias machinaturus. Et verum quidem Scribae, et principes sacerdotum de Scriptura prophetica protulere judicium. Sed nunquid solum hoc per prophetam illum fuerat dictum, Christum regem in Bethleem nasciturum? Nonne per prophetam eumdem dixerat Spiritus sanctus, regis hujus ortum, nihil Herodi, imo nihil cuiquam mortalium esse nociturum? Nempe, antequam locum expressisset nativitatis ejus praedicere curavit, et miram innocentiam regni ejus. Dixerat enim: Et in novissimo dierum erit mons domus Domini praeparatus in vertice montium, et sublimis super colles, et fluent ad eum populi, et properabunt gentes multae. Et concident gladios suos in vomeres, et hastas suas in ligones. Non sumet gens adversus gentem gladium, et non discent ultra belligerare (Mich. IV), etc. Ergo caeco caeci male ducatum praebebant, ideoque ambo in foveam cadebant, dum sciscitaretur Herodes ubi Christus nasceretur, nesciens sciscitari quale foret regnum ejus, et illi ostendentes locum nativitatis non viderent in eadem Scriptura pacem et innocentiam regni ejus. Quid enim verius eo quod dixit, non sumet gens adversus gentem gladium, et non discent ultra belligerare? Gens quippe regis hujus, gens conversa ad regem istum, gens tota parvulorum est, nequaquam sumptura gladium, aut belligeratura contra Herodis vel Romani imperii gentem, sed gente adversa feriente se gladio, semper et in ipsa morte praedicatura pacem. Quomodo parvuli quos continuo tu, o funeste Herodes, occidisti, non se defenderunt, non te repercusserunt sic universa regis hujus gens, dum occidetur, gladium non levabit, non contra gentem homicidam tui similem belligerabit. Nec vero contrarium huic est id quod subinde regis hujus civitatis Sion consolator Spiritus per eumdem prophetam dicit: Surge, et tritura, filia Sion, quia cornu tuum ponam ferreum, et ungulas tuas ponam aereas, et comminuam populos multos, et interficies Domino rapinas eorum, et fortitudinem eorum Domino universae terrae (ibid.). Longe aliud cornu, et interfectio dissimilis. Cornu istud non contra homines, sed contra diabolum erigitur, interfectio haec non hominum, sed vitiorum est. Cornu istud de coelo datum est, dicente suis rege isto: Vos autem sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alto (Luc. XXIV), interfectio haec est, de qua Petro dictum est: Surge, Petre, occide et manduca (Act. X). Igitur, o Herodes latro, filiorum tuorum occisor, illic trepidasti timore, ubi non erat timor.