CAPUT LXVI. Quod gratuletur non aeque hominem, ut diabolum, propter peccatum suum derelictum, et quod post noctem Babylonicae captivitatis, mane libertatis futurum sit.

ETH.

“Misericordiae Domini, quia non sumus consumpti, quia non defecerunt miserationes ejus.”

Cum, inquit, et angelus et homo peccaverint, angelus qui factus est diabolus, et complices ejus angeli consumpti sunt, nec enim requirendi sunt in aeternum, et omnes ab illis miserationes Domini defecerunt, nunquam enim Deus miserebitur illorum. Non ita nos homines consumpti sumus, sed nobis Deus in ira misericordiae suae recordabitur. Grates ergo misericordiae Domini, quia circa nos misericordia judicium superexaltavit. ETH.

“Novi diluculo, multa est fides tua.”

“Non, inquam, defecerunt miserationes ejus,”

sed quasi diluculo novae consurgent post exactam tenebrarum praesentium noctem. Quam ob causam?

“multa est fides tua,”

id est multi sunt quorum fides meretur, ut post istam caliginem qua obtecta es in furore Domini, o filia Sion, novarum tibi miserationum diluculum consurgat. ETH.

“Pars mea Dominus, dixit anima mea, propterea exspectabo eum.”

Nunc, inquit, ad me redeo, ad quem factum est verbum Domini, dicens:

“Non accipies uxorem, et non erunt tibi filii et filiae in loco isto (Jer. XVI),”

etc. Haec audiens

“anima mea dixit: Pars mea Dominus, propterea exspectabo eum,”

id est, alii qui volunt solliciti sint, et turbentur erga plurima, mihi est unum necessarium (Luc. X), propterea unum exspectabo Dominum, rejecta sollicitudine terrenorum, quae multa sunt.