CAPUT 46

[CAP. XV.]

“Ego sum vitis vera, et Pater meus agricola est. Omnem palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum; et omnem qui fert fructum, purgabit eum, ut fructum plus afferat.”

Ecce per similitudinem notae et visibilis rei, suae passionis demonstrat utilitatem, ut jam ex hoc mundus cognoscere incipiat cur mandatum dederit illi Pater, cur ad eum principem mundi hujus venire permittat, in quo princeps ille non habeat quidquam, id est, cur illum ad crucifigendum, vel occidendum tradat Pater, qui nullam habeat mortalitatis causam.

“Ego sum vitis vera, et Pater meus agricola est.”

Nonne, inquit, vitis, cum sit nigrum et hispidum aridique corticis lignum, ut palmites suos latius extendat, et suavem in tempore suo botrum proferat, vino cor hominis laetificatura (Psal. CIII); nonne, inquam, propter hoc agricolae studio plantatur in terra, prius hiemis horrorem imbriumque passura molestias? Et ego utique vitis vera sum; vera, inquam, vitis, scilicet ad distinctionem vitis alienae, id est, gentis hujus Sodomiticae, de qua Moyses in cantico suo:

“De vinea, inquit, Sodomorum, vinea eorum, et de suburbanis Gomorrhae. Uva eorum, uva fellis, et botrus amarissimi. Fel draconum vinum eorum, et venenum aspidum insanabile (Deut. XXXII).”

Igitur me vitem adeo veram, ut is qui venit princeps mundi hujus, sicut paulo ante dixi, non habeat in me quidquam. Idcirco Pater meus agricola coelestis, in hoc mundo plantare, et sarculo passionis colere dignum duxit, ut palmites meos quorum primi vos estis, latius extendam, et post horridam, quae nunc instat tribulationis et mortis hiemem, suavem botrum, id est, gratiam resurrectionis proferam, quo per fidem praegustato, sponsa dicat in Canticis:

“Botrus cypri dilectus meus mihi, in vineis Engaddi (Cant. I).”

Quomodo autem nonnunquam vitis eodem ex stipite tam steriles quam et fructuosos palmites emittit, sed interim agricola sterilem amputat, omnemque fructiferum purgat, sic eadem ex fide vel confessione nominis mei, tam reprobis compluribus quam electis pullulantibus Pater meus, hujus vitis agricola, facturus est. Nam

“omnem palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum; et omnem qui fert fructum, purgabit, ut fructum plus afferat.”

Ecce Judam filium perditionis palmitem inutilem, imo et damnosum vermem radici hujus vitis imminentem, videtis qualiter amputavit, traditum Satanae, ut continuo deportetur in ignem gehennae (Joan. XVIII.) Vos palmites residuos, qui hactenus fructum fertis aliquantulum, evangelizantes et curantes ubique (Luc. IX), verumtamem in una tantum Judaeorum gente; vos, inquam, qui fructum plus afferatis, ecce purgat agricola participatione passionis et mortis meae, ut compluti sanguine meo suavem excipiatis Austrum, id est, Spiritum sanctum, quem dat vobis in remissionem peccatorum. Hoc est quod sequitur: