VERS. 32.

“Immanibus [in manibus] abscondit lucem.”

Immanes quippe sunt qui se elatis cogitationibus extollunt, suntque sapientes in oculis suis, et coram semetipsis prudentes (Rom. XI). Quibus

“abscondit Deus lucem,”

id est veritatis cognitionem. Sicut ait in Evangelio Dominus:

“Et revelat eam parvulis (Matth. XI; Luc. X),”

id est humilibus. Sed tamen aliquando et hoc immanes lux supernae gratiae respicit. Unde et subditur:

“Et praecipit ei,”

subaudi luci,

“ut rursus adveniat,”

quia videlicet veritatis lumen, quod elatis mentibus absconditur, eisdem afflictis humiliatisque revelatur. Potest hoc specialiter de Judaeis intelligi, quibus ob superbiam lux veritatis nunc absconditur, sed rursus Domino praecipiente adveniet. Nam

“si fuerit numerus filiorum Israel sicut arena maris, reliquiae salvae fient (Rom. IX),”

id est in fine mundi recipientur ad fidem.