CAPUT XII. De benedictione qua benedixit Jacob Joseph filio suo sub trina invocatione sancti nominis, Deus in cujus conspectu ambulaverunt patres mei, Deus qui pascit me ab adolescentia mea, angelus qui eruit me de cunctis malis, et quod ille angelus persona sit Filii.

Pene praeteriit me et retro relictus est quidam locus agri hujus, in quo thesaurum hunc absconditum esse jam saepe diximus, id est, Scripturae hujus sacrosanctae, in qua sanctae Trinitatis mysterium mirabiliter et splendere et latere nunc usque praedicamus, et in inventione ejus oppido laetamur, dicentes cum Psalmista:

“Laetabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa (Psal. CXVIII).”

Cum aegrotaret in Aegypto Pater Israel, et hoc audito, ire perrexisset Joseph, assumptis duobus filiis suis, Manasse et Ephraim, postmodum ita scriptum est:

“Benedixitque Joseph filio suo, et ait: Deus, in cujus conspectu ambulaverunt patres mei, Abraham, et Isaac; Deus, qui pascit me ab adolescentia mea usque in praesentem diem; angelus qui eruit me de cunctis malis benedicat pueris istis (Gen. XLVIII).”

Sic incipiens, benedixit primum duos filios Joseph, et deinde duodecim filios suos, singulos benedictionibus propriis. Semel dixit:

“Deus in cujus conspectu ambulaverunt patres mei,”

et secundo:

“Deus qui pascit me ab adolescentia mea,”

tertio autem:

“Angelus qui eruit me de cunctis malis.”

Et quis est ille angelus qui eruit eum de cunctis malis, nisi angelus magni consilii, Deus Dei Filius? (Isa. IX). Ista namque persona ne dubites quod significetur nomine angeli

“qui eruit me, ait, de cunctis malis,”

ista, inquam, persona in initio malorum cunctorum apparuit ei, quando fugiebat Esau fratrem suum dicentem:

“Venient dies luctus patris mei, ut occidam Jacob fratrem meum (Gen. XXVII).”

Quomodo illi apparuit? vel quibus ex indiciis dignosci potest quod haec persona, scilicet Filius Dei, fuerit qui illi apparuit? Ait Scriptura:

“Cumque venisset ad quemdam locum et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus qui jacebant, et supponens capiti suo, dormivit in eodem loco. Viditque in somnis scalam super terram, angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam, et Dominum innixum scalae dicentem sibi: Ego sum Dominus Deus Abraham patris tui, et Deus Isaac,”

et caetera usque:

“Et ero custos tuus quocunque perrexeris (Gen. XXVIII).”

Denique magnum hic est Filii Dei Sacramentum si rite scalam agnoscis, si quid sit Dominum scalae innixum rite perpendis. Siquidem salvo morali intellectu, quo dicere possumus scalam esse vitae nostrae profectum, et scalae hujus latera, nostrum corpus et animam, gradus autem ejusdem scalae, diversarum esse ascensiones virtutum, salvo, inquam, hoc morali intellectu, generatio Domini nostri Jesu Christi per scalam illam debet intelligi, cujus quasi duo latera sunt duo patriarchae magni scribente Evangelista:

“Liber generationis Jesu Christi, Filii David, Filii Abraham (Matth. I).”

Ad istos namque patres Deus eumdem Christum nasci de semine eorum cum juramento repromisit (Gen. XLIII). Quomodo supremo gradu scalae Dominus innixus fuit? Ita nimirum ut pupillus, id est absque patre secundum carnem natus, in hoc saeculo, opus haberet adoptivo patre et nutritio Joseph. Igitur

“angelus qui eruit me, ait Jacob, de cunctis malis,”

ipse est Deus Dei Filius ac proinde quia taliter oravit, tertio Deum nominans, palam constat quia sanctam Trinitatem invocavit.