CAPUT VIII. De turbatione Herodis, qua turbatus est ipse et omnis Hierosolyma cum illo.

Audiens autem Herodes rex, turbatus est, et omnis Hierosolyma cum eo (Matth. II). Turbatio Herodis et Hyerosolymae de profundo prodiit erroris infiniti, de caecitate mentis, et tenebris ignorantiae inexcusabilis, quia ejusmodi ignorantia, scilicet ignorare regnum Dei, regnum regis hujus, quid vel quale sit peccatum est, imo poena peccati, quemadmodum Sapientia dicit: Haec cogitaverunt et erraverunt, excaecavit enim illos malitia ipsorum, et nescierunt sacramenta Dei (Sap. II). Hic error, haec ignorantia, a capite descendens, id est a senioribus qui videbantur regere populum, simplices atque idiotas non malitiose involverit, ita ut apostoli quoque qui magistrum suum Dominum Jesum Christum regem Judaeorum, ex lege et prophetis promissum advenisse credebant, et gaudebant, nimium carnaliter de regno ejus sentiendo errarent, non malitiose, ut jam dictum est, sed simpliciter, donec glorificato eodem Jesu, et accepto ejus spiritu, scirent quia regnum ejus de hoc mundo non est. Porro Scribarum et Pharisaeorum qui legem et prophetas lectitabant ignorantia, malitiosa erat et damnabilis caecitas, quia futurum Messiam, id est Christum legentes, non regnum justitiae, sed regnum peccati et cupiditatis intelligere volebant, aut poterant, et interim sub specie religionis cupiditatibus suis studebant. Propterea vehementer illos percutit haec sententia hujus regis: Vae autem vobis, Scribae et Pharisaei hypocritae, quia clauditis regnum coelorum ante homines, non enim vos intratis, nec introeuntes sinitis intrare (Matth. XXIII). Igitur coeli regi nato rex terrae Herodes turbatus est, utpote caecus, et poenalem habens ignorantiam regni ejus, quasi illo rege foret ipse regno deturbandus, quippe qui non erat sceptriger de tribu Juda, aut dux de femore ejus. Audierat enim scriptum illud propheticum: Non auferetur sceptrum de Juda, nec dux de femore ejus, donec veniat qui mittendus est (Gen. XLIX).