CAPUT XI. Quid somnium Nabuchodonosor significarit.

Sacramentum somnii jam non tantummodo legendo didicimus, verum etiam videndo agnovimus. Nos enim sumus in diebus nati et renati quibus Deus coeli suscitavit

“regnum quod in aeternum non dissipabitur, et regnum ejus populo alteri non tradetur (Dan. II)”

per quod comminui et consumi manifestum est regnum aureum quod tunc erat Babylonis, regnum Medorum et Persarum quod successit argenteum, regnum aereum quod deinde fuit Macedonum, regnum Romanorum quod quondam erat ferreum, jam autem ex magna parte coepit esse luteum. Videmus sic factum esse et fieri, secundum quod ille vidit, quia de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et aes, argentum et aurum. Et lapis, qui percussit, et adhuc ultimo judicio percussurus est regna haec, ita ut nullus locus inveniatur ei,

“factus est mons magnus, et implevit universam terram (ibid.),”

quia palam factum est universae terrae, quod Verbum caro factum est, id est homo factus de Virgine, absque manibus complectentium, Rex regum est et Dominus dominantium, sacramentum illud tunc per Danielem et socios ejus revelatum, magnam et opportunam consolationem praebuit humilitati captivorum in sua captivitate spem quam habebant de promissione Dei suspirantium. Quantam enim putas illos tunc habuisse moestitiam et cordis lassitudinem! quam suspiriosam cum viderent tardare regnum Dei, et interea regna mundi, caputque regnorum, regnum Babylonis, quasi sub sole matutino paratis residere in soliis, et subsilire in turribus et in equis? Opportune ergo tale sommium, tantum continens mysterium, moerentium fatigationi subvenit, ut scirent jam tunc in patientia sua possidere animas suas (Luc. XXI), non aspiciendo praesentia, sed prospiciendo futura, statumque malorum instantium consolando, per spem futurorum bonorum.