CAPUT 9

“Dixerunt ergo Judaei: Nunc cognovimus quia daemonium habes: Abraham mortuus est, et prophetae, et tu dicis: Si quis sermonem meum servaverit, mortem non gustabit in aeternum? Nunquid tu major es patre nostro Abraham, qui mortuus est? et prophetae mortui sunt. Quem teipsum facis?”

Vere stulti, quales maxime isti sunt, illud peccatum cujus et servi sunt, ita ut cum studio contentionis adversus Dei sapientiam dimicant, quae sint elementa exordii sermonis Dei, necdum se scire indicant. Ubinam cor suum dereliquerunt, et aures suas deposuerunt, tam multa clamante Scriptura, de morte peccatorum pessima. Verbi gratia, dum dicit:

“Quia non infernus 248 confitebitur tibi, neque mors laudabit te, non exspectabunt qui descendunt in lacum, veritatem tuam (Isa. XXXVIII),”

vel,

“quoniam non est in morte qui memor sit tui, in inferno autem quis confitebitur tibi? (Psal. VI)”

et his similia. Nempe de hac morte vera, de hac morte mala dicebat Veritas:

“Si quis sermonem meum servaverit, mortem non videbit in aeternum.”

At illi qui jam aeternae morti inhaeserant, et eamdem mortem cui inhaeserant (Hebr. V; Psal. XXXIII), non videbant, dum solam mortem carnis aspicerent, in veritatis sermone caligabant. Dixerunt ergo:

“Nunc cognovimus quia daemonium habes.”

Et unde, o parvuli possessores stultitiae, tantae rei nacti estis notitiam? A majoribus, aiunt, capimus argumentum, Abraham enim et prophetae mortui sunt, qui et majores quam tu fuerunt, et sermonem Dei meliorem, magisque tuo sermone authenticum servaverunt. Quem ergo teipsum facis? Quousque tendis supra temetipsum, vel cujus ad mensuram magnificas teipsum, cujus mensuram nos omnes novimus, videlicet, quod sis homo Galilaeus, fabri filius? Talis utique percontatio dicentium:

“Quem teipsum facis?”

nimis injuriosa est. Quis enim aliud seipsum facit, quam est, nisi is, in quo veritas non est, mendax et mendacii pater, et omnis hypocrita et nequam, qui utique ex parte usus est? Ita ergo dente putrido sapientiam commordentes, et pede falso veritati resistentes quali sint retusi responso audiamus et nos