CAPUT X. Quod discipulo quem diligebat Jesus, magna hujus Spiritus intellectus gratia data sit, et quod velut Joseph unam partem extra fratres suos acceperit, quem tamen non ut Petrum caeteris apostolis praeferri voluit.

Joannes apostolus et evangelista ex verbis suis cognoscitur, non parvam accepisse gratiam intellectus, quia frequens in Ecclesia est, et ante omnes loquitur, unde et non vane dicimus quia in medio Ecclesiae aperuit os ejus, et implevit eum Dominus Spiritu sapientiae et intellectus (Eccli. XV). Secundum gratiam qua diligebat eum Jesus, qua et recubuit in coena super pectus ejus, et dixit, Domine, quis est qui tradet te (Joan. XXI), magnitudinem accepit intellectus, sive sapientiae, intellectus, ut Scripturas intelligeret, sapientiae, ut mirabili facultate propria conscriberet. Non quidem tuncjam actu hoc donum accepit quando supra pectus ejus recubuit, sed jam tunc accessum habebat, ut postmodum de pectore illo acciperet, in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae reconditi (Col. II). Siquidem postea cum dicit: Tunc ergo introivit et ille discipulus qui venerat primus ad monumentum, et vidit, et credidit, continuo tam de Petro, quam de semetipso subjungit: Nondum enim sciebant Scripturas, quia oporteret eum a mortuis resurgere (Joan. XX). Tunc et ipse mensuram propriam accepit, quando hic Spiritus sanctus venit quando et unicuique caeterorum data est gratia secundum mensuram donationis Christi (Ephes. IV), secundum beneplacitum Spiritus hujus dividentis singulis prout vult (I Cor. XII). Verum quo more Jacob patriarcha filium Joseph dilexit, et non contentus illum in sorte vel funiculo distributionis fratribus suis coaequari: Do tibi, inquit, partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorrhaei in gladio, et arcu meo (Gen. XLVIII), sic istum discipulum Dominus Jesus caeteris arctius diligens, et non contentus illum in hac parte gratiae, scilicet in spiritu intelligentiae, caeteris coaequalem esse apostolis, aperuit illi rursus secreta coeli, ut videret visiones admirabiles, quas et digessit in libro qui intitulatur Apocalypsis, in quo tot pene sacramenta, quot verba sunt, scriberetque illud altum et hominibus inenarrabile Verbi Dei, Dei incarnati mysterium. Diligebat enim eum in quo tamen nec illud praetereundum, quia cum tali amoris privilegio diligeret eum, non tamen huic sed Petro specialiter dixit: Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam (Matth. XVI). Sic nimirum Joseph plus caeteris filiis suis praedictus pater Jacob dilexit, non tamen huic, sed Judae benedictionem regalem dedit: Non auferetur, inquiens, sceptrum de Juda, donec veniat qui mittendus est (Gen. XLIX), etc. Quare? Videlicet, quia in dandis benedictionibus non suam, sed Dei voluntatem facere debuit, non carnis affectum, sed Spiritus instinctum sequi, dignum fuit. Hoc illi pene simile est. Siquidem Dominus noster cum omnes discipulos, et praecipue Petrum amore spiritus vel mentis diligeret, hunc Joannem quodam cordis amore, velut homo hominem diligens, non tamen caeteris in apostolatu praeferre voluit, quippe qui in omnibus divinam voluntatem attendens, quodam loco dicit: Quia descendi de coelo, non ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me (Joan. VI). Igitur in ordine vel dignitate apostolatus beatus ille Simon Bar-Jona, cui primo non caro et sanguis, sed Pater qui in coelis revelavit, primatum gerere, et claves regni coelorum accipere meruit (Matth. XVI), hic autem discipulus velut ille dilectus Joseph, partem non parvam extra fratres suos consecutus est de thesauro patris de Spiritu intellectus, qui vere jucunditatem et exsultationem super eum thesaurizavit. Ad hanc partem accedens, quid viderit non praeterivimus, maxime enim ad istam spectat, de qua nunc agimus, gratiam intellectus.