|
Hic jam recte quaeritur cur in Apocalypsi istorum quatuor animalium non
idem ordo sit? Sic enim Scriptura illa dicit:
|
“Et animal primum simile leoni. Et secundum animal simile vitulo. Et
tertium animal habens faciem quasi hominis. Et quartum animal simile
aquilae volanti (Apoc. IV).”
|
|
Hoc ergo quaeritur quid sibi velit ordo tam diversus. Primoque dicimus
quia nihil contrarium resonat in eo quod dicit,
|
“primum, secundum, et tertium animal.”
|
|
Nam hic propheta hujusmodi nomini nihil apposuit, sed hoc tantum,
|
“similitudo, inquit, vultus eorum facies hominis et facies leonis a
dextris,”
|
|
etc. Attamen quoniam prius similitudinem posuit hominis, esto ut idem
valeat, ac si dicat, prima facies hominis, et secunda facies Ieonis aut
vituli. Uterque ordo ratus, neque alter alteri contrarius est, diverso
tamen respectu: Ille videlicet Veteris Instrumenti, hic autem Novi. Ille
consideratione Scripturae Veteris, hic autem rei gerendae respectu
ordinem suum tenuit. Etenim unus idemque mediator Dei et hominum in
Scriptura legislatoris Moysi, prius leo quam homo dictus est. Prius,
inquam, leo, et inde vitulus, deinde homo, deinde aquila, per Moysen
dicitur. Nam apud illum in libro Genesis Jacob patriarcha dicit:
|
“Catulus leonis Juda; ad praedam, fili mi, ascendisti. Requiescens
accubuisti ut leo, et quasi leaena (Gen. XLIX).”
|
|
In libro autem Levitici, per vitulum sine dubio figuratur, qui pro
peccato jubetur immolari, et extra castra efferri atque incendi (Lev.
IX). In Deuteronomio promittitur homo in veritate carnis, et omnis
naturae hominis, dum idem Moyses dicit:
|
“Prophetam de gente tua et de fratribus tuis, sicut me suscitabit tibi
Dominus Deus tuus, ipsum audies ut petisti a Domino Deo tuo in Oreb
(Deut. XVIII).”
|
|
Nam qui causas petitionis veraciter attendit, in libro Exodi, plane
intelligit illud dictum et hoc promissum, quod Deus homo fieret, cui
posset homo loqui. Tandem in Cantico Deuteronomii aquilae assimilatur
cum dicitur:
|
“Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans,
expandit alas suas et assumpsit eos, atque portavit in humeris suis
(Deut. XXXII).”
|
|
Quod ita recte intelligitur, ut dum dicit:
|
“Nemo ascendit in coelum, nisi qui descendit de coelo, Filius hominis
qui est in coelo (Joan. III).”
|
|
subaudiamus, expedire nobis, ut
|
“sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans,”
|
|
sic ille faciat nobis, et quo ascendere non possumus, portet nos in
humeris suis, portet nos super alas suae divinitatis. Igitur et ille qui
dixit,
|
“animal primum simile leoni,”
|
|
verum dixit, quia sic res praenuntiata fuerat, et iste qui primam posuit
faciem hominis, recte nihilominus fecit, quia sic res adimplenda erat.
Etsi rite perpendas, pulchra est contentio, quasi duorum hominum honore
se invicem praevenientium, dum et ille de Novo Testamento sacrum servat
ordinem Scripturae Veteris, et hic de Veteri Testamento sacrosanctum
observat effectum, ordinemque evangelicae novitatis. Sed et illud
quaeritur quomodo hic dicat,
|
“quatuor facies uni, et quatuor pennae uni, illi autem et quatuor
animalia singula eorum habebant alas senas.”
|
|
Ad quod breviter dicendum, quia singulae facies, singulas et eodem sensu
senas habent alas, quia videlicet in singulis sacramentis Christi Filii
Dei, una eademque excellentia, unus volatus, unus spiritus, una
divinitas est, unum Verbum, per quod in sex diebus omnia facta sunt.
|
|