|
Primo dicendum est, harum trium noctium vigilias, quas et inusitato
ordine decantamus, et in tenebris consummamus, exsequias esse triduanae
mortis Domini, et ideo mortis ejusdem luctui quintae feriae vigilias
attributas, quia vesperam Sabbati, noctemque ipsam,
|
“quae lucescit in prima Sabbati (Matth. XXVIII),”
|
|
non decuit exsequiarum planctui deputari, cujus medio resurgens Dominus,
totam noctem ipsam cum praecedente vespera victoriae suae gaudiis
illustravit. Extunc namque coeptum est, ut in omni solemnitate diem
praecedat nox, semperque vespera futurae diei claritate praefulgeat. Ut
ergo triduanae mortis Domini triduo peragamus exsequias, noctem feriae
quintae ascivimus simul, quia miserrimi Judae infami commercio jam
venditus fuerat Dominus. Itaque quod canonici nunquam in privatis
diebus, monachi vero neque privatis neque solemnibus unquam facere
consueverunt, uterque ordo vigilias cum novem expendit lectionibus, tali
ordine talique schemate, ut parum aut nihil ab officio defunctorum
distare videatur.
|
|