|
Principium sanguinis, quo caput istud draconis, caput quintum maduit, et
rufum coepit fieri, caedes Onyae pontificis exstitit pii, et mala odio
habentis, propter cujus pietatem, cum leges adhuc optime custodirentur,
et sancta civitas in omni pace habitaretur, fiebat, ut ipsi reges et
principes locum summo honore dignum ducerent, et templum maximis
muneribus illustrarent, ita ut Seleucus Asiae rex de redditibus suis
praestaret omnes sumptus ad ministerium sacrificiorum pertinentes. Vita
excesserat Seleucus, regnumque susceperat Antiochus, qui Epiphanes id
est nobilis appellabatur. Rege illo falso nobili, et vere ignobili
regnante, Menelaus, qui Onyas dictus fuerat, sed Graecorum aemulatus
gloriam, inter caetera gentilis ritus insignia, Graecum quoque nomen
assumpserat, ut vocaretur Menclaus, id est robur populi. Aurea quaedam
vasa templo furatus, alia donaverat, alia vendiderat, ob quam rem cum
argueretur ab Onya, egit ut ab Andronico, cui partem vasorum dederat,
Onyas interficeretur, et ita factum est. Occisus itaque est propter
justitiam, primus in acie sanctorum martyrum Machabaeorum, de quibus Deo
donante nunc erit dicendum. Vir in vita sua et post mortem suam
venerabile habens testimonium, quod fuerit vir bonus et benignus, visu
verecundus, modestus moribus, et eloquio decorus, atque a puero in
virtutibus exercitatus. Primus in hunc persecutionem egit frater ipsius
Jason, qui patrio nomine dictus fuerat Jesus, sed sicut de Menelao jam
dictum est, Graecas patriae legi praeferens glorias, Graecum in primis
vocabulum assumpserat, ut vocaretur Jason. Iste ambiens summum
sacerdotium pecuniis oblatis impius facile obtinuit apud regem impium,
post hoc vitam quoque, ut jam dictum est, amisit Onyas propter
justitiam.
|
|