|
|
“Claritatem ab hominibus non accipio, sed cognovi vos, quia dilectionem
Dei non habetis in vobis.”
|
|
An putatis quod idcirco me praedicem esse Filium Dei, quia vestris
suffragiis attolli, vestrisque festinem laudibus commendari? Existimatis
quod unquam idcirco me zelus comederit, vel quod propter hoc increpem
duritiam cordis vestri, quia non jamdudum super solium David et super
regnum ejus me sedere fecistis, celsoque tribunali extollendo (uti
regibus terrae mos est fieri) regem Christum me esse voce praeconia
declarastis? Non est ita, sed idcirco iram thesaurizatam repono vobis,
|
“quia cognovi vos dilectionem Dei non habere in vobis.”
|
|
Nunquid ergo claritatem a vobis accipere contendo? videlicet soli lucere
in coelo et mundum illuminare non licebit, nisi vos illi candelabrum
coeli fabricaveritis, miseri homines, tenebrae et non lux; tenebrae,
inquam, et exiles umbrae, nonne ego, ut jam demonstravi, testimonium
habeo majus lucerna ardente et lucente Joanne? At ille claritatem a
vobis adeo non accepit, ut volentibus exsultare ad horam in luce ejus,
et claritatem ejus supra quam erat vestris adulationibus augere
(existimabatis enim illum Christum esse) flatus vestros inanes
repelleret dicendo:
|
“Genimina viperarum, quis ostendit vobis fugere a ventura ira?”
|
|
(Matth. III; Luc. III.) Quanto magis ergo ego claritatem a vobis non
accipio? An quia me vobis negantibus ego fidelis permaneo, et meipsum
negare non possum, idcirco vanae gloriae non deservio, nec vobis aliter
placebo, nisi viae veritatis et vitae, quae sum ego, radios hominibus
abscondero? Quae est ita tam malitiosa vestra intentio? nunquid venit
lucerna, ut in abscondito ponatur, vel sub modio, et non potius super
candelabrum, ut luceat omnibus qui in domo sunt? (Matth. V). Igitur
neque
|
“claritatem ab hominibus accipio,”
|
|
neque claritatem quam dedit mihi Pater hominibus abscondo, sed sicut
lucerna fulgoris stans super candelabrum meum, et omnem simplicem oculum
illustrabo, ut totum corpus ejus lucidum sit (Matth. VI), et omnem
oculum nequam publicabo, ut appareat omnibus totum corpus ejus quam
tenebrosum sit, quales estis vos, quos ego cognovi, quia dilectionem Dei
non habetis in vobis, quia:
|
“Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me; si alius venerit in
nomine suo, illum accipietis.”
|
|
Hic enim fructus malae arboris, hic malus thesaurus est cordis. Quid
ergo? Nisi prius malum gustassem fructum, non cognovissem radicem
arboris malae, non cognovissem amaritudinem vitis alienae? (Jer. II.)
Nisi prius diceretis, non est hic a Deo, qui Sabbatum non custodit et
daemonium habet, et insanit; postremo nisi persequeremini et occidere me
quaereretis (Joan. VIII, IX), nescirem adhuc, quia Verbum Dei non
habetis in vobis manens, vel quia dilectionem Dei non habetis in vobis:
imo et antequam sepulcrum gutturis vestri pateat, et os vestrum
maledictionem et amaritudinem despumet, quae sunt in corde vestro, oculi
mei vident, et in libro meo omnia scripta sunt (Psalm. V, XIII; Jer,
XV). Nunquid hoc solum, quod non facitis, non accipientes me, video nunc
in corde vestro et in libro meo scribo? Nempe et hoc et aliud quod
nondum fit, jamdudum vidi et scripsi. Dico enim:
|
“Si alius venerit in nomine suo, illum accipietis.”
|
|
Adeo scio vos expertes Verbi Dei, adeo judicio cordium cognovi vos
exsortes dilectionis Dei, ut et hoc jamdudum noverim, quia quanto nunc
odio persequimini et occidere quaeritis me, qui
|
“veni in nomine Patris mei,”
|
|
id est, in hac professione, quod Deus Pater meus sit, et ille me miserit
et hoc palam facio, dum non gloriam mundi quaero, sed gloriam Dei, tanto
stultitiae vestrae tripudio suscipietis hominem peccati, filium
perditionis, qui veniet in nomine suo, id est, efferet se praesumptione
sua, dum adversatur et extollitur supra omne quod dicitur Deus aut quod
colitur (II Thess. II), ita ut in templo Dei sedeat tanquam sit Deus.
Illius enim spiritus estis
ut cito acquiescatis mendacio, qui ad veritatem surdi, indociles et
caeci estis, amici tenebrarum et rebelles luminis, amantes gloriam
mundi, quam per homicidia vobis ille dilatans odientes gloriam Dei, qua
ego verbo et exemplo praedicans vobis odio sum gratis. Et vos quandoque
criminis vestri magnitudinem videbitis, qui nunc non accipitis me
venientem in nomine Patris mei, venientem benedictum in nomine Domini,
ita extolletur ille, quem vos suscipietis; et hoc tantum dicens, hoc
solum profitens cum testimonio vestrae legis, quia est in me nomen
Domini. Ego enim sum angelus ille, de quo dicit Deus et Dominus legis
Moysi:
|
“Ecce ego mitto angelum meum qui praecedat te et custodiat in via, et
introducat ad locum quem paravi. Observa eum et audi vocem ejus, nec
contemnendum putes, quia non dimittet cum peccaveris, et est nomen meum
in illo (Exod. XXIII).”
|
|
Et, inquam, ille angelus sum, angelus pacis et consilii, angelus vitae
et veritatis (Isa. IX). Et est in me nomen Domini (Matth. VI; Marc.
XII). Nam excepto eo, quod ille Pater et ego sum Filius; ille genitor et
ego genitus; quodcunque ejus est nomen, in me est, et aeque ut ille
nuncupor Dominus, Deus omnipotens, increatus, immensus, aeternus, et
quodcunque aliud nomen de vero Deo praedicatur, quem vos dicitis, quia
Deus noster est, et non cognovistis eum. Vos ergo peccatum vestrum
apprehendet, et peccatum vestrum vos invenietis, quia non accipitis me
testem veritatis (Luc. XVI), suscepturi autem estis principem vanitatis,
utpote qui toti carni et vanae gloriae dediti estis (Prov. II). Proinde
crimen ejusdem vanae gloriae, quod in me falso intorsistis, nunc ego
retorqueo veraciter in vos cum poena peccati. Dico enim:
|
“Quomodo potestis vos credere, qui gloriam ab invicem quaeritis, et
gloriam quae a solo est Deo, non quaeritis? ”
|
|
Peccatum quippe est quod gloriam ab invicem quaeritis. Sicut et magistri
vestri Scribae et Pharisaei, qui omnia faciunt ut videantur ab hominibus
amantes primos recubitus in coenis, et primas cathedras in synagogis, et
salutationes in foro, et vocari ab hominibus Rabbi (Matth. XXIII; Luc.
XI); imo quod gloriam ex vobismetipsis turpem et immundam quaeritis,
velut omnes ethnici, quorum Deus venter est, et gloria in eorum
pudendis, quorum Deus Mammon est (Matth. VI), et gloria in rebus
pessimis. Laetantur enim et exsultant cum malefecerint. Peccatum,
inquam, vestrum hoc est, poena autem peccati haec redditur, quia perinde
excaecati credere non potestis et
|
“venire ad me ut vitam habeatis.”
|
|
Credere vel venire ad me gloriamque ab invicem quaerere, valde sibi
invicem adversantur et repugnant, simulque esse non possunt.
Consequuntur autem se invicem, gloriam ab invicem quaerere et gloriam
quae a solo est Deo non quaerere; sic econtra sibi consentiunt, seque
invicem consentiunt, credere vel venire ad me, et gloriam quae a solo
est Deo quaerere. Quae enim est illa quae a solo Deo est gloria, nisi
testimonium bonae conscientiae? (II Cor. I.) Haec utique vera gloria
est, quia non potest fallere. Quae autem ab invicem est gloria, fallit
semper unde et falsa et vana est. Ergo illam gloriam veram, scilicet
bonam conscientiam; gloriam, inquam, et honorem vobis thesaurizare, id
est, credere vel venire ad me non potestis, quandiu ab invicem
quaeritis; nec aliam ob causam ad me venire non vultis, nisi quia in
vanitate longe a Deo gloriamini. Igitur falso suspicamini me testimonium
vel claritatem accipere velle ab hominibus, a quo tam longe est gloriae
cupiditas ut ad me venire non possit quicunque ab hominibus gloriam
quaerit, et ego in vos veraciter et juste retorqueo crimen hoc, qui
gloriam ab invicem quaerendo ita caecati estis, ut veritatem audire non
possitis, imo et gloria Dei vobis odio sit. Quid deinde? putatis,
accusante conscientia, quod vobis talionem redditurus sim? Vos enim
observatis me, et circuitis observantes, ut inveniatis unde accusatis
me, et in hoc exacuitis, ut gladium, linguas vestras et intenditis arcum
rem amaram, ut sagittetis in occultis immaculatum (Psal. VII); et non
invenitis quod de regno vel gloria vestra tantum habeam cupiditatis,
quantum possit sagitta pungi, id est, legitima accusatione ante caesares
vel praesides vestros declamari. Ego autem habeo multa de vobis loqui et
judicare. Quid ergo? et ego vos aequali vicissitudine accusaturus sum?
Non.
|
|