CAPUT 12

“Euntes autem,”

inquit,

“praedicate, dicentes: Quia appropinquavit regnum coelorum.”

Nimirum quod pertinet ad rationem ovium, appropinquare regnum coelorum, hoc est advenisse jam Pastorem magnum ovium, ad visitandum oves suas, sicut per prophetam Ezechiel praedixit:

“Ecce,”

inquit,

“ego ipse requiram gregem meum de manu eorum (Ezech. XXXIV).”

Item:

“Ecce ego ipse requiram oves meas, et visitabo eas sicut visitat pastor gregem suum in die quando fuerit in medio ovium suarum dissipatarum (ibid.).”

Et quia nec oves ipsae omnes visitationem suam vel pastorem suum cognoscere habebant, imo et hircinis cornibus pleraeque illarum percussurae erant oves optimas, occidendo, crucifigendo, flagellando, et de civitate in civitatem persequendo. Item postmodum dicit:

“Ecce ego judico inter pecus et pecus, arietem et hircum (ibid.).”

Et rursum:

“Ecce ipse judico inter pecus pingue et macilentum, pro eo quod lateribus et humeris impingebatis, et cornibus vestri: ventilabatis omnia infirma pecora, donec dispergerentur foras (ibid.).”

Hujusce judicationis consummatio tunc erit,

“cum venerit Filius hominis in majestate sua, et omnes angeli cum eo: tunc sedebit super sedem majestatis, et congregabuntur ante eum omnes gentes, et separabit eos ab invicem, sicut pastor segregat oves ab haedis, et statuet oves quidem a dextris, haedos autem a sinistris (Matth. XXV).”

Hoc erit regnum coelorum, missis haedis in ignem aeternum, transire oves in vitam aeternam.

“Et inducam eas, inquit, in terram suam et pascam eas in montibus Israel, in rivis, et in cunctis sedibus terrae, in pascuis uberrimis pascam eas et in montibus excelsis Israel erunt pascuae eorum et ibi requiescent (Ezech. XXXIV).”

Hoc, inquam, est regnum coelorum, et quia Pastor iste jam venit, propterea dico vobis nunc, ut euntes ad oves quibus hoc per Scripturam propheticam promissum est, praedicetis,

“dicentes quia appropinquavit regnum coelorum.”

Et quia difficile est ut credant me esse ipsum Dominum Deum visitantem oves suas,

“sicut visitat pastor gregem suum,”

facite quae dico.

“Infirmos curate, mortuos suscitate, leprosos mundate, daemones ejicite.”

Haec facite in testimonium, ut de visitatione sua gaudeant quidem oves, sint autem hirci inexcusabiles. In his autem omnibus aliena sit intentio cupiditatis ab operatione virtutis.

“Gratis”

enim

“accepistis,”

et idcirco

“gratis date.”

“Quis enim”

vestrum mihi

“prior dedit et retribuetur ei?”

(Rom. XI.) Potestas ista quam dedi vobis, non est alicujus dati vestri retributio, sed est omnino spontanea, et gratuita donatio. Non solum autem vos, verum etiam ante vos, et prophetae, et patriarchae, et alii, quicunque dicunt, et veraciter dicunt,

“De plenitudine ejus nos omnes accepimus (Joan. I),”

quamcunque operationem virtutum, qualemcunque gratiam acceperunt, gratis acceperunt. Et vos igitur

“gratis date.”

Etenim quicunque gratis non dederit, non erit quemadmodum illi grati et gratiosi, exempli gratia, quemadmodum Helisaeus, qui Naaman Syro, quem a lepra sua mundaverat, dicenti sibi,

“Obsecro ut accipias benedictionem a servo tuo: Vivit, ait, Dominus ante quem sto, quia non accipiam; cumque vim faceret, penitus non acquievit;”

sed erit quemadmodum Giezi, qui dixit:

“Pepercit Dominus meus Syro isti, ut non acciperet ab eo quae attulit: vivit Dominus, quia curram post eum et accipiam ab eo aliquid.”

Cucurrit et accepit, et cum reversus esset, lepra Naaman adhaesit ei (IV Reg. V).