CAPUT XIII.

Qualis est ista locutio? vel quare mors hujus Angeli locutio nuncupatur, dicendo. Si fuerit pro eo, videlicet homine, loquens unum de similibus, videlicet quia Deus est cui locutus est vel loquitur; cui cum omnia suis motibus loquantur (omnia enim intelligit) tunc vero maxime hujus Angeli, scilicet Filii sui passio locutio est. Si enim sanguis sanctorum ad eum clamat, exempli gratia, dicente ipso ad Cain: Ecce vox sanguinis fratris tui Abel clamat ad me de terra (Gen. IV), quanto magis sanguis hujus illi loquitur? Hinc Apostolus: Et accessistis, ait, ad testamenti novi mediatorem Jesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel (Hebr. XII). Ergo mors Angeli hujus vere locutio est, et si delectat audire, etiam testamenti conscriptio est. Eamus ad Scripturam illam, ad quam nos hic idem Angelus misit loco supra memorato, postquam dixerat, et beatus est qui non fuerit scandalizatus in me: Quid, inquit, existis in desertum videre? Prophetam? Etiam dico vobis, et plus quam prophetam. Hic est enim, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam (Mal. III). Illuc, inquam, eamus, et videamus, quid sequitur. Ait: Et statim veniet ad templum suum Dominator, quem vos quaeritis, et Angelus testamenti, quem vos vultis (ibid.). Nimirum ex persona Dei Patris, sive ex persona Spiritus sancti, qui per os sanctorum prophetarum locutus est, dictum erat hoc de Joanne Baptista Angelo huic Filio Dei, filio hominis: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te; et continuo per tropum, qui apostropha dicitur, id est conversio, sermo ad eos omnes reducitur, qui exspectabant istum specialem, sive proprium Angelum, qui antinomatice dicitur Angelus, diciturque eis. Et statim veniet ad templum suum Dominator quem vos quaeritis, et angelus testamenti, quem vos vultis. Nimirum quem exspectabant, quem quaerebant, quem volebant omnes sancti ab origine mundi, Messias et Christus est. Hunc ipsum Dominatorem nominavit potius quam Angelum Dominatoris sive Domini, non Angelum Domini, quod commune est plurimis, sed Angelum testamenti, quod nomen sive praedicamentum proprium est huic, qui taliter Angelus factus est ut solus moreretur et mori possit secundum naturam nostram, quam assumpsit, et moriendo conscribere nobis testamentum aeternae haereditatis. Quod ut liquidius pateat, ultimum de his, quae supra proposuimus, quatuor capitulis prosequamur, ut annuntiet, inquit, hominis aequitatem.