CAPUT XXXII. Quomodo non sit contrarium, quod ait:

“Non ascendam tecum,”

et quod itidem subjungit,

“semel ascendam in medio tui.”

“Non ascendam, ait, tecum, quia populus durae cervicis es, ne forte disperdam te in via.”

Ac deinceps:

“Populus durae cervicis es. Semel ascendam in medio tui, et delebo te.”

Contraria haec vel repugnantia esse videntur

“non ascendam tecum, ne forte disperdam te,”

et

“semel ascendam in medio tui, et delebo te.”

Sed notanda in sermone diversitas. Negando enim dixit:

“Non ascendam tecum,”

affirmando:

“Semel ascendam tecum, dixit, in medio tui.”

Non parum differt in verbis aut in sensu, quod illic

“tecum,”

hic autem

“in medio tui,”

dixit. Verbi gratia: Debellator sive adversarius cum civitatem irruperit, recte in medio populi ascendisse dicitur, cum populo autem ascendisse non recte dicitur. Igitur et quod dixit,

“non ascendam tecum, quia populus durae cervicis es, ne forte disperdam te,”

et quod iterum ait,

“Semel ascendam in medio tui, et delebo te,”

utrumque admota discretionis lampade pervidendum est.

“Non ascendam tecum,”

dixit. Quare?

“Ne forte disperdam te.”

Tu enim durae cervicis populus es, tu puer sensu, tu quasi juvenculus lascivus et indocilis es. Tu animalis homo es, et ea quae Dei sunt non percipis (I Cor. II), idcirco ponam velamen super faciem tuam (II Cor. III), idcirco non in manifestatione rerum, sed in figuris, et in umbris loquar ad te de altitudine mysteriorum coelestium. Quare?

“Ne forte disperdam te.”

Tu enim rerum altitudinem non sustineres, sed blasphemares, sed dura cervice recalcitrares, et ita me ad disperdendum te provocares. Quandoque tamen ita fiet.

“Semel ascendam”

non quidem tecum, sed

“in medio tui, et delebo te,”

“Ascendam, inquam, in medio tui; nam in terra videbor, et cum hominibus conversabor (Baruch. III).”

“Et delebo te,”

inquit, subauditur de libro meo, quem scripsi. Nam hoc ad illud respicit quod supra Moysi dicenti:

“Aut dimitte eis hanc noxam, aut dele me de libro tuo, quem scripsisti. Qui peccaverit, inquit, mihi, delebo eum de libro meo.”

Nec vana comminatio. Semel enim ascendit, semel humanatus est, semel passus, mortuus est, et resurrexit, et in coelum ascendit, et tunc demum illum populum dura cervice ascensus sui nimis impatientem delevit completa prophetia, quae dicit:

“Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur (Psal. LXVIII).”

Delevit, inquam, id est, non scripsit, et quod scripti esse videbantur, dicendo filios se esse Abrahae, et habendo templum et altare, quasi calami vitium abstersit, delendo cum eis templum ipsorum et altare. Itaque quamvis dicant se Judaeos esse, non tamen sunt Judaei, sed sunt synagoga Satanae (Apoc. II), plane deleti sunt, Deo pro illis, aliorum confessorum nomina scribente, aliosque suscitante pro illis filios Abrahae.