|
|
“Fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata. Fundamentum
primum jaspis; secundum sapphirus; tertium chalcedonius; quartum
smaragdus; quintum sardonyx; sextum sardonius; septimum chrysolithus;
octavum beryllus; nonum topazius; decimum chrysoptasus; undecimum
hyacintus; duodecimum amethystus.”
|
|
Fundamenta civitatis, sicut jam dictum est, apostoli sunt,
|
“quia murus civitatis, ait superius, habens fundamenta duodecim, et in
ipsis duodecim nomina, duodecim apostolorum et Agni.”
|
|
Ecce autem quam pulchra sunt fundamenta haec, quam pulchri lapides isti,
lapides sancti, qui, quando volvebantur super terram, contemptibiles
videbantur divitibus hujus saeculi. Neque enim pulchritudo illorum tunc
patebat in oculis hominum, quando tundebantur et percutiebantur, sed in
oculis Domini pulchri erant, ut magis pulchri fierent, percussionibus
tribulationum polliebantur. Illic pulchritudo et claritas illorum
manifesta omnibus est et erit, ita ut quandoque videntes dicant impii:
|
“Hi sunt quos aliquando habuimus in derisum, et in similitudinem
improperii, nos insensati vitam illorum aestimabamus insaniam, et finem
illorum sine honore (Sap. V).”
|
|
Quomodo ergo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors
illorum est? Nimirum, sicut lapides isti omnes pulchri et pretiosi sunt,
diversa tamen pulchritudine, ita ut nullus eorum ulli alii sit omnino
similis; ita sancti apostoli omnes quidem inclyti sunt et gloriosi,
diversa tamen gloria prout cuique superveniens in eos Spiritus sanctus
contulit; ita ut in distributione gratiarum, quas acceperunt miro modo,
similitudo dissimilis, et dissimilitudo sit similis, et habitudo mentis,
sive interioris hominis, ubi Christo sunt confirmati, in nullis eorum
omnino eadem sit. De naturis lapidum singulorum plerique studiosius
conscripserunt, singulorum qualitatibus sive coloribus lapidum pene
singula diligenter assimilantes merita sanctorum. Sequitur adhuc:
|
“Et duodecim portae duodecim margaritae sunt per singulas et singulae
portae erant ex singulis margaritis.”
|
|
Apostoli, sicut jam dictum est, et fundamenta dicuntur et portae,
miroque modo et in fundamentis pretiosorum nominibus lapidum, et in
portis pretiosarum gloriosi praedicantur similitudine margaritarum:
Christus enim pretiosus lapis et pretiosa margarita, quam inventam
negotiator sapiens emit (Matth. XIII), datis omnibus suis, ipse
conformes illos faciens sibi, hoc dedit illis, ut in fundamentis et in
portis margaritae sint decoris. Decor namque sive pulchritudo, et gloria
portarum, per quas ad illam civitatem a quatuor mundi partibus venientes
introivimus, pulchrius aut convenientius quam nomine vel specie
margaritarum significari non potuit. Nimirum, sicut femina nobilis
pretiosis praeculta margaritis, solet ad oculos hominum gloriari, viro
suo subornata; sic civitas illa quae est Ecclesia, talibus principibus,
tantis patribus, tam gloriosis apostolis gloriari potest, sponso suo
Christo sic ornata ut sponsa. Unde sibi conscius Paulus apostolus, una
profecto ex istis portis semper patentibus, Corinthiis loquitur:
|
“Nam gloria vestra nos sumus, sicut et vos nostra in die Domini nostri
Jesu Christi (I Cor. I).”
|
|
Quod idem est ac si diceret: Tanta nobis charismatum dona Spiritus
sanctus contulit, tantum tamque fructuose nobiscum operata est gratia
Dei, ut recte vobis adversum pseudoapostolos liceat gloriari pro nobis.
Nihilominus quod cum dixisset,
|
“nam gloria vestra nos sumus,”
|
|
subjunxit:
Hoc bene atque consonanter praesens littera praedicat, ubi praemisso:
|
“et singulae portae erant ex singulis margaritis,”
|
|
continuo subjungitur:
|
|