|
Tulit itaque Jacob lapidem et erexit in titulum, dixitque fratribus
suis: Afferte lapides. Qui congregantes fecerunt tumulum, comederuntque
super eum. Hic plane scivit Jacob votum suum fuisse acceptum, quod
voverat in Bethel, sentitque Dominum fuisse secum, et custodisse se in
via per quam ambulaverat, et dedisse sibi panem ad vescendum, et
vestimentum ad induendum, seque reverti prospere in domum pat ris sui,
quia sedatus est Laban (Gen. XXVIII). Itaque et hic tulit lapidem, et
hic erexit in titulum, feceruntque tumulum: utrobique mysterium pene
idem est. Nam et illic lapis erectus in titulum vocandus domus Dei,
Christum significat, qui est caput corporis Ecclesiae quae est domus
Dei, et hic lapis primus in acervo testimonii Christum eumdem designat
principem martyrum id est testium Dei. Quid enim est, Laban et Jacob in
confoederationem sui lapidem erigere in titulum, lapidesque congerere in
acervum testimonii, et desuper comedere pro pactione postulati foederis?
Quid, inquam, nisi quod pene jugiter cernimus, post diuturnos tumores
saevaque jurgia saeculares potentias Ecclesiis, vel sacerdotibus
conciliari respectu martyrum, et Christi Domini ac regis eorum? Nempe
post inimicitias super acervum testimonii pariter comedere, id est, post
quaslibet injustitias in basilicis martyrum satisfactione data vel
accepta, deinde ob confirmationem pacis corpus et sanguinem Christi
pariter manducare et bibere. Bene ergo dictum est quia juravit Jacob per
timorem, id est, per Deum, patris sui Isaac, Deus enim a timore
nuncupatur, quod Graece theos dicitur. Quid juravit? Videlicet quod
malum contra Laban nullum cogitaret, neque ad illum mali intentione
transiret praesentis acervi testimonio commonitus. Bene. Etenim quotquot
sacerdotes vel ministri Christi sumus, post reconciliationem altaris
adversariis nostris indultam, nullam de praeteritis molestiis coram
communi judice Deo querelam depromere habemus. Quem vocavit, inquit,
Laban tumulus testis, et Jacob, acervus testimonii, unusquisque juxta
proprietatem linguae suae. Acervus lingua Hebr. Gal. dicitur, Aad vero
testimonium. Rursum lingua Syra acervus Igar appellatur, Seduth
testimonium. Jacob acervum testimonii Galaad lingua appellavit Hebraea,
Laban vero idipsum, id est, acervum testimonii Igarseduth a gentis suae
sermone vocavit. Erat enim Syrus, et antiquam linguam parentum
provinciae in qua habitabat sermone mutaverat.
|
|