CAPUT XXVII De eo quod ait:

“Haec est lex holocausti,”

quod supradictorum quasi conclusio sit, et quod nostrum pro peccato sacrificium sit fides, hostia pacificorum spes, holocaustum charitas

“Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Praecipe Aaron et filiis ejus. Haec est lex holocausti.”

Quod pro magno curare solent saecularis eloquentiae magistri, ut intentionis suae supremum enumeratione concludant, colligendo et commemorando, quibus de rebus verba sua fecerint, ut renovetur, non redintegretur oratio, ut auditor si memoriae mandavit ad idem quod ipse meminerit, reducatur, hoc antiquissimus ille sanctae legis orator hic facere dignatus est, recolligendo quod hactenus dixerit et ita commemorando:

“Haec est lex holocausti, haec est lex hostiae pro peccato, haec est lex hostiae pacificorum.”

Primum est, ut secundum spiritualem et verum sacrificandi ordinem certissima istorum sacrificiorum vocabula prodamus, ne dubium sit quale humilitatis nostrae opus sacrificium pro peccato, quale hostia pacificorum, quale holocaustum sit, quod jam superius pro posse diximus. Est itaque nostrum pro peccato sacrificium fides, hostia pacificorum spes holocaustum vero charitas. Nam supra, licet indigesta narratione, prius holocaustum, novissime sacrificium pro peccato positum sit, tamen ordine vivendi sive proficiendi, prius sacrificium pro peccato est, id est fides, supremum vero holocaustum, id est charitas. Sic in ordine coelestium, per quae Dei Filius ad nos usque descendit, prius est spiritus sapientiae, novissimum vero spiritus timoris, verumtamen profectuum ordinem servando quibus ad Dominum nos ascendimus, prius est spiritus timoris, sicut scriptum est:

“Initium sapientiae timor Domini (Psal. CX),”

supremum vero spiritus sapientiae. Igitur sacrificia quae hic sub velamine vultus Moysi quondam latentia nunc revelata sunt in facie claritatis Christi, fides, spes, et charitas sunt. Majoris horum, id est charitatis, magni et veri holocausti lex haec est.