|
|
“Qui autem facit veritatem, venit ad lucem ut manifestentur opera ejus,
quia in Deo sunt facta”
|
|
|
“Qui facit, inquit, veritatem,”
|
|
id est, qui cum Deo sentit et judicat adversus suam, quam odit,
iniquitatem, qui condelectatur legi Dei secundum interiorem hominem, et
videns aliam legem in membris suis repugnantem legi mentis suae, et
captivum se ducentem in lege peccati, quae est in membris suis (Rom.
VII), confitetur, clamat, et ingemiscit; qui taliter cum Deo tribunal
ascendit, et sibi ipsi displicens seipsum judicat, et alius esse cupit:
hic talis
quid sit bonum sibi indicantem, et regni Dei aditum ostendentem,
|
“ut manifestentur opera ejus,”
|
|
piae confessionis et verae poenitentiae vocibus
|
“quia in Deo sunt facta.”
|
|
In Deo utique non contra Deum, non quo modo illorum, qui scienter et per
industriam peccant, et peccata sua defendunt. Ipsi namque vel per
ignorantiam, vel per infirmitatem peccaverunt, et peccata sua
cognoscentes doluerunt, fleverunt, confessi sunt, et salutis suae
consilium receperunt, ut renascerentur ex aqua et spiritu, et
regenerationem istam custodientes, regnum Dei ingrederentur.
|
|