|
Revocemus ad memoriam quod ab Abraham tertiam mundi sumimus aetatem,
tertio mundanae creationis diei, quadam similitudine respondentem, et
ejus qui rursum a spiritu timoris tertius est spiritus scientiae veras
divitias possidentem. Tertio namque die, dicente Deo:
|
“Germinet terra herbam virentem facientem semen, et lignum pomiferum
faciens fructum juxta genus suum (Gen. I),”
|
|
paradisum voluptatis plantatum esse accepimus. Et hac tertia mundi
aetate, loquente pariter et scribente eodem Deo per Moysen, sanctam
Scripturam conditam novimus vere paradisum voluptatis, vere deliciarum
hortum, hortum conclusum, fontem signatum (Cant. IV), cujus emissiones
paradisus malorum punicorum. Hinc enim caeterae omnes Scripturae habent
principium. In illo paradiso,
|
“plantaverat Dominus Deus omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum
suave, lignum etiam vitae in medio ejus (Gen. II).”
|
|
In isto Scripturae paradiso plantavit pulchra et suavia, patriarcharum
plantaria, et in medio eorum speciosa ligni vitae, id est, Christi
mysteria. Proinde in hac aetate diutius immoramur, pomorum fructibus
delectati, dum de singulis lignorum aliquid carpere cupimus, nova semper
pulchritudine oculos invitante, atque ideo aviditate mentis nunquam
contenta repositis. Cuncta siquidem visu pulchra, cuncta sunt ad
vescendum suavia. Lignum enim vitae est in medio eorum; cuncta enim
dicta vel acta in vitae auctorem Christum respiciunt. Igitur quia ad hoc
medium, id est paschalem agnum pervenimus, libet diutius immorari, dulce
est enim vitae mysticis fructibus uberius pasci. Paucis interpositis,
quae per se satis patent, ita sequitur:
|
|