|
|
“Noli timere et descende in Aegyptum.”
|
|
(CAP. XLVI.) Profectusque Israel cum omnibus quae habebat, venit ad
puteum Juramenti. Et mactatis ibi victimis Deo patris sui Isaac, audivit
eum per visionem nocte vocantem se, et dicentem sibi: Noli timere et
descende in Aegyptum, etc. Puteus juramenti, superius habemus unde
cognominatus sit, scilicet ex eo quod Abraham et Abimelech illic foedus
percusserunt; ille locus idcirco namque vocatus fuit Bersabee, quia ibi
uterque juravit (Gen. XXI). Noli, inquit, timere, et descende in
Aegyptum. Patet ex hoc quia Jacob in Aegyptum descendere timebat,
alioqui frustra diceret ei Deus: Noli timere. Et forte idcirco timebat
quia difficilem fore reditum non ignorabat. Nam praeter hoc quod
propheta erat, sicut de illo et patribus ejus, ex persona Dei Psalmus
dicit: Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite
malignari (Psal. CIV), illud quoque timorem hunc illi incutere poterat,
quod ad Abraham sopore et horrore magno et tenebroso oppressum Deus
locutus est: Scito praenoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in
terra non sua, et subjicient eos servituti, et affligent quadringentis
annis (Gen. XV). Nam et hoc dictum fuisse sciebat, et Aegyptios gentem
illam fore existimabat, praesertim quia magnus et tenebrosus horror
domesticae malitiae jam praecesserat. Timenti igitur consolatio divina
fiduciam subministrat, Noli timere, inquiens, et descende in Aegyptum,
quia in gentem magnam faciam te ibi. Ego descendam tecum illuc, et ego
inde adducam te revertentem. Summa consolationis haec est: Joseph quoque
ponet manum super oculos tuos. Hoc enim pro maximo habens, postmodum
dicit Jacob: Jam laetus moriar, quia vidi faciem tuam, et superstitem te
relinquo.
|
|