CAPUT XVIII. De mansiunculis et schemate ejusdem arcae.

Mansiunculas, inquit, in arca facies, et in cubito eonsummabis summitatem ejus. Ergo tali schemate fabricata, id est inferius trecentis cubitis ampla, et deductim ascendendo cum in cubito esset consummata, ubi sinus altior, illic angustior, et econtra, ubi humilior, illic amplior. Sic profecto sancta Ecclesia diversis ordinibus est distincta: et quisque ordo, quanto est arctior, tanto est et celsior: vel e converso, quanto quisque ordo est laxior, tanto et humilior; quanto altior, tanto angustior: ut, verbi gratia, viduitatis propositum, quanto conjugali proposito castitate arctius, tanto et meritum ejus altius: et virginalis propositi decus, quanto altius, tanto in paucioribus invenitur: qui ordo, quia unum quod est necessarium liberius exsequitur, pulchro uno summitatis cubito designatur dignitas ejus. In hujusmodi ordinibus mystice completur manifestius quod dictum est, caenacula et tristega, id est, tricamerata in arca facies. Nec vero cuiquam incredibile videatur, tantae capacitatis arcam de lignis bituminatis posse fieri: cum de lapidibus caementatis, civitates immensas constet exstrui, praesertim cum non in uno aut duobus, sed totis centum annis, opus peractum sit. Praeterea, ne de paucitate cubitorum causeris, habent geometrae cubitos majores, ita ut unus illorum sex contineat cubitos communes. Et Moyses, qui eruditus erat omni sapientia Aegyptiorum, utique cubitos computasse geometricales credendus est. Quod si ita est, aestimari non potest quantae capacitatis arca illa fuerit, tot cubitis tam magnis, in longitudinem, latitudinem, altitudinemque porrectis, ut non generum animantia bina et bina, septena et septena, sufficientibus spatiis explicare quiverit. Quod tandem est ostium in latere hujus arcae deorsum positum? Utique salutare Baptismi Christi sacramentum, quod de patefacto ejus latere manavit, sine quo Ecclesiam ingredi vel a peccatis suis nemo potest eximi.