|
|
“Absque synagogis facient vos.”
|
|
Hoc factum esse Christi discipulis in Actibus apostolorum plenissime
legitur (Act. V, XIII). Flagellati namque in synagogis etiam de
civitatibus exturbabantur: ideo conversi ad gentes, synagogas alias, imo
Ecclesias novas gloriae Dei constituerunt, ad quas lege et testamento
Dei translato, ipsi qui illos absque synagoga fecerant, absque synagoga
Dei flerent, et in Synagoga Satanae exclusi remanerent (Apoc. III). Sed
parum est quod ait:
|
“Absque synagogis facient vos.”
|
|
Addidit ergo:
|
“Sed venit hora, ut omnis qui interficit vos, arbitretur se obsequium
praestare Deo,”
|
|
etc. Et haec quidem, inquit, jam facere coeperunt, jam absque synagogis
fecerunt vos. Jamdudum enim conspiraverunt, ut si quis me confitetur
esse Christum, extra synagogam facerent eum (Joan. IX).
ut, quod amplius est, faciant, id est, ut interficiant vos, et tanta
auctoritate, tanta rationis assimilatione,
|
“ut omnis qui interficit vos, arbitretur,”
|
|
id est, arbitrari videatur,
|
“obsequium se praestare Deo.”
|
|
Nam revera etsi Saulus existimabat obsequium se praestare Deo, alligando
et interficiendo Christi discipulos (Act. IX), non tamen hoc itidem
sentiendum est de illis, de quibus paulo ante dixit:
|
“Nunc autem et viderunt, et oderunt et me et Patrem meum,”
|
|
scilicet de pontificibus et Pharisaeis, qui tulerant clavem scientiae,
et nec ipsi introibant, nec alios intrare sinebant (Luc. XI), quippe
primum ipsum Dominum interficientes, deinde discipulos ejus, non vere
arbitrabantur, sed arbitrari videbantur obsequium se praestare Deo.
Alias autem, si juxta proprietatem verbi attendas quid sit arbitrari,
unde et judices rem quamlibet suo judicio metientes dicuntur arbitrari,
revera inimici Christi, et Patris ipsius Dei, interficiendo discipulos
ejus, arbitrabantur
|
“obsequium se praestare Deo,”
|
|
id est, judicabant, quamvis contra conscientiam suam, sic placitum esse
Deo, scilicet praetendendo quasi necessariam loci vel gentis causam,
sicut primo ipsi fecerunt adversus ipsum Dominum dicentes:
|
“Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, et venient Romani et
tollent nostrum locum et gentem (Joan. XI).”
|
|
Nempe in hoc arbitrio pertinaciter permanentes, item pro loco vel gente
se stare subdole arbitrati sunt, quando statuerunt contra Stephanum
testes, qui dicerent se audisse eum dicentem, quia Jesus Nazarenus
destruet locum istum (Act. VI). Igitur
|
“venit hora, inquit, ut omnis qui interficit vos, arbitretur obsequium
se praestare Deo.”
|
|
Hora inquam, id est, breve tempus. Non enim diu licuit illis interficere
Christi discipulos, quasi pro illo Dei templo, cujus aemulabantur quidem
veterem cultum, sed non secundum scientiam, id est Dei charitatem, quam
veram, id est, non inflantem constat esse scientiam (Rom. X). Siquidem
subversum est, postmodum, non a Christi discipulis, sed a gentibus
romanis, impleta prophetia quae de illa corrupta vinea praedixit:
|
“Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus est eam
(Psal. LXXIX).”
|
|
Hora haec plane persecutionis Judaicae, breve tempus exstitit. Neque
enim de idololatris persecutoribus hoc dicendum fuit, quippe qui non
hora, sed longis multorum temporum persecutionibus apostolos et martyres
Christi interficiendo, non Deo, sed diis suis obsequium se praestare
arbitrabantur. Sequitur:
|
|