Psalmus 40.

Nihilhominus psalmo sequenti, id est quadragesimo de ejusdem suae passionis humilitate dicit:

“Beatus qui intelligit super egenum et pauperem, in die mala liberabit eum Dominus.”

Quis enim alius hic dicit:

“Homo pacis meae, in quo sperabam, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem. Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me, et retribuam eis?”

Nempe de hoc dubitare ipse non sinit, qui cum dixisset, sub ipso passionis articulo:

“Ego scio quos elegerim (Joan. XIII),”

continuo subjunxit: Sed ut impleatur Scriptura:

“Qui manducat mecum panem, levabit contra me calcaneum suum (ibid.).”

Ipse igitur,

“qui cum dives esset, egenus et pauper pro nobis factus est (II Cor. VIII),”

et in fine praecedentis psalmi dixit:

“Ego autem mendicus sum et pauper, Dominus sollicitus est mei,”

et hic in principio sequentis:

“Beatus qui intelligit super egenum et pauperem”

etc., ostendens et damnationem miseriamque eorum qui scandalizantur in eo, reputantes eum tantum egenum et pauperem, id est hominem, et illorum beatitudinem, qui non scandalizantur in eo, credentes eum esse verum hominem, et verum Deum.