|
|
“Filii David, filii Abrahae,”
|
|
et quomodo idem David prius Verbi Dei quod Christus est, quam carnis
Christi pater esse meruit.
Quare autem junior David patri Abrahae praepositus est in libro
generationis hujus, dicendo, filii David, filii Abraham? Nimirum hoc
evangelista pro sua fecit intentione: nam si diligenter advertas, dum
regnum Christi evangelizat, plusquam caeteri evangelistae, regalia regis
hujus conscribit insignia, quod non tacebit nostri quoque studii
possibilitas. David autem rex fuerat, et regalis ad eum promissio facta
est dicendo: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam (Psal. CXXXI).
Deinde regni Christi filii sui mystica factis praesignaverat, dictis
cecinerat. De factis ejus mysticis vel passionibus figurativis, suo loco
pro posse diximus, dicta ejus omnis Ecclesia concinit, et concinendo
regnum Christi confitetur, verbi gratia, in illo rege David, rex iste
Christus loquitur: Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem
sanctum ejus, praedicans praeceptum ejus (Psal. II). Item, in eodem de
isto Filio suo rege nostro persona Patris loquitur: Eructavit cor meum
verbum bonum, dico ego opera mea regi (Psal. XLIV). Et ad ipsum regem:
Accingere, inquit, gladio tuo super femur tuum, potentissime. Specie tua
et pulchritudine tua. Intende, prospere procede, et regna. Et subinde:
Populi sub te cadent in corda inimicorum regis, sedes tua, Deus, in
saeculum saeculi. Virga directionis, virga regni tui (ibid.), etc.;
usque ad finem psalmi. Sed et ipse propheta de isto ad Patrem dicit:
Deus judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis (Psal. LXXI).
Quid multa? Cuncta quae locutus est Domino, vel cecinit, mysteria sunt
regis hujus Christi Filii Dei filii sui, ut recte beatificet animam
ejus, mulier quae usque hodie vocem extollit de universa Judaeorum,
paganorum, atque haereticorum turba, scilicet catholica Ecclesia,
dicatque: Beata anima regis David, quae audivit verbum Dei et custodivit
illud, quae admissa castae Dei Patris copulae, verbum bonum de corde vel
ore ejus suscepit, priusque verbi, quod est Christus, quam carnis
Christi pater esse meruit. Recte igitur hic evangelista regni Dei regem
regis Patrem, in libro generationis, praeposuit patri, quem Scriptura
solummodo seminis, id est hominis, enuntiat patrem, dicens: Jesu Christi
filii David, filii Abraham.
|
|