|
Zabulon in littore maris habitabit, et in statione navium attingens
usque ad Sidonem. Issachar asinus fortis accubans inter terminos. Vidit
requiem quod esset bona, et terram quod optima, et supposuit humerum
suum ad portandum, et factus est tributis serviens. Juxta litteram, quia
de Zabulon dixerat quod maris magni esset littora possessurus, Sidonem
quoque et reliquas Phoenicis urbes contingeret, nunc ad mediterraneam
provinciam redit, et Issachar quia, juxta Nephtalim, pulcherrimam in
Galilaea possessurus est regionem, benedictione sua habitatorem facit.
Asinum autem fortem vel osseum vocat, et humerum ad portandum deditum,
quia in labore terrae, et in vehendis ad mare oneribus, quae in suis
finibus nascebantur, plurimum laboraret, regibus quoque tributa
comportans, aiunt Hebraei, per metaphoram significari quod Scripturas
sanctas die ac nocte meditans, studium suum dederit ad laborandum, et
ideo ei omnis tribus servivit, quasi magistro dona portantes. Ergo nos
potius haec, et illud, quod postmodum de Nephtalim dicitur: Nephtalim
cervus emissus, dans eloquia pulchritudinis, cuncta ad doctrinam
Salvatoris referamus, eo quod ibi vel maxime docuerit, sicut in
Evangelio scriptum est: Et habitavit in Capharnaum maritima, in finibus
Zabulon et Nephtalim, ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam
prophetam: Terra Zabulon et terra Nephtalim, via maris trans Jordanem
Galilaeae (Matth. IV), etc. Igitur, juxta anagogen, Zabulon et
Nephtalim, provinciamque mediterraneam obtinens Issachar, apostoli sunt
vel apostolici viri, qui habitantes in littore maris, et in statione
navium, videlicet quia facti sunt piscatores hominum, ad hoc semper
intenti fuerunt, ut de profundis et falsis fluctibus multitudines
educerent piscium rationalium. Vidit requiem, inquit, quod esset bona,
et terram quod optima, et supposuit humerum suum ad portandum, et factus
est tributis serviens. Hoc, inquam, vidit Issachar, quod interpretatur
merces, sive Zabulon, id est habitaculum fortitudinis, scilicet quisquis
datorem aeternae mercedis atque largitorem habitaculi fortissimi
praedicantem audivit: Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati
estis, et ego reficiam vos. Tollite jugum meum super vos, et discite a
me quia mitis sum et humilis corde, et invenietis requiem animabus
vestris. Jugum enim meum suave, et onus meum leve (Matth. XI). Bona ergo
mercede, secundum nomen suum, Issachar supposuit humerum suum ad
portandum onus leve, quia vidit et invenit requiem animae suae.
|
|