|
|
“Vade autem ad fratres meos, et dic eis: Ascendo ad Patrem meum, et
Patrem vestrum, Deum meum, et Deum vestrum.”
|
|
Ac si dicat: Me quidem, postquam ascendero ad Patrem meum, corporaliter
tangere vel videre, o Gentilitas, non poteris, sed
scilicet apostolos, et hanc illis audientibus confitere fidem, quod ego
pro salute generis humani passus et mortuus resurrexerim, et in coelum
ascenderim, et ipsi tibi conferent de me quidquid expedit. Fratres enim
mei sunt, et non quidem per naturam, sed per adoptionis gratiam, filii
Patris mei sunt, totam pariter mecum habentes haereditatem
sacramentorum, nihilque deesse illis, unde fiat ut me perfecte tangere
possis. Attende, o mulier, quae tangere me vis; attende, inquam, ut vere
tangere possis, quia non dixi: Ascendo ad Patrem nostrum et ad Dominum
nostrum; sed,
|
“ad Patrem meum et Patrem vestrum, Deum meum et Deum vestrum.”
|
|
Aliter namque mihi et aliter fratribus meis Pater est, aliter mihi atque
aliter illis Deus est. Meus quippe Pater est, quia me genuit, et illorum
Pater, quia sibi in filios adoptavit. Item: Deus meus est, quia
creaturam ejus, id est hominem, assumpsit; Deus autem illorum est, quia
non aliud quam homines sunt, et sunt tantummodo creaturae Dei. Haec me
fides corde conspicit ad justitiam, et oris confessio tangit ad salutem
(Rom. X).
|
|